| පාලි වචනය | සිංහල පරිවර්තනය |
|---|---|
| අ | වර්ණ මාලාවේ ආදි අකුරයි අටවැදෑරුම් ස්වර අතුරෙන් ප්රථම ස්වරයයි කණ්ඨජයි එකස්ථානජයි, විවෘත සංවෘත කියා දෙ ආකාරයි ප්‍රකෘති - ආදෙස - ආගම - විකරණ - ප්රත්යය - ශබ්දාන්ත කියා ආකාරය ස වැදෑරුම්ය ප්‍රතිෂෙධ, වෘද්ධි, තද්භාව, සමාන, විරුද්ධ, නින්දා, ශූන්‍ය, වියොග, අල්ප, තදභාවාදියෙහි පවත්නා අව්‍යය (න) නිපාතයට වන ආදෙශය. |
| අං | (පු) විෂ්ණු අකාරස්වරය. |
| අක | (භු) කුටිල ගමනෙහි, වක්ව යාමෙහි අකති, වක්ව යෙයි. |
| අකක්කස | (ති) කර්කශ නොවන, රළු නොවන, මෘදු. |
| අකක්කුකත | (න) තාවකාලික නොවූ එබඳු වස්ත්රය, කඨිනාන්තරයෙහි දී ලැබෙන්නා වූ සම්පත් 47 න් එකක්. |
| අකච්ඡ | (ති) කථාවට නුසුදුසු, කථාවට අයොග්‍ය. |
| අකට | (ති) (න+කට) නොකළ, අභිනව, “අකටවිසමුට්ඨානං” |
| අකට | නො සෑදූ. |
| අකට | (3) නො කළ. |
| අකටභාග | (න) ආගන්තුක කොටස, අනුමෝදනා බණ සඳහා දෙනලද පිරිකර, නුදුන් පූර්‍වභාගය. |
| අකට්ඨපාක | (ති) (න + කට්ඨපාක) කෘෂිකර්‍මාන්ත නොකළ භූමිප්‍රදේශයෙහි පැසෙන (පු) දර නැතුව පැසීම. |
| අකඨින | (න) කඨිනය නොවූ, කඨින සිවුර නොවන. |
| අකණ | (ති) (න + කණ) කුඩුරහිත, කුඩුනැති “අකණං අථුසං සුද්ධං සුගන්ධං තණ්ඩුලප්ඵලං”. |
| අකණ්ටක | (ති) (න + කණ්ටක) කටුරහිත රාජද්‍රොහීන් රහිත, කුමන්ත්‍ර‍ණකාරයන් රහිත. |
| අකණ්හ | (ති) (න + කණ්හ) කලු නොවූ පාපයක් නොවන නොකිලිටි. |
| අකත | (ති) (න+කට) නොකළ, අභිනව, “අකටවිසමුට්ඨානං” |
| අකත | නො සැදූ; (3) නො කළ. |
| අකත | (ති) නොකළ ස්වාභාවික (න) නිවන. |
| අකතඤ්ඤු | (3) අකෘතඥ; කෙළෙහි ගුණ නො දත්. |
| අකතඤ්ඤූ | (ති) (න + කතඤ්ඤූ) කළගුණ නොදන්නා, කළ උපකාර නොසලකන. අකතඤ්ඤුස්ස පොසස්ස - නිච්චං විවර දස්සිනො, සබ්බං මෙ පඨවිං දජ්ජා - නෙව නං අභිරාධයෙ. |
| අකතවෙදී | (ති) (න + කතවෙදී) කළ උපකාරය ප්‍ර‍කටකොට නොදන්නා සුලු, කළගුණ නොදන්නා. |
| අකත්තු | (පු) නොකරන්නා, කර්තෘ නොවන්නා. |
| අකථංකථි | (පු) (න + කථංකථී) කෙසේද යන සැකනැත්තා. |
| අකථිත | (ති) කර්‍මාදි ෂට්කාරක සංඥාවන් විසින් අසවල් කාරකයයි නොකියන ලද. |
| අකනිට්ඨ | (පු) බුදුරජ (ති) බාල නොවන, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| අකනිට්ඨ(ක) | (පු) එනම් බ්රහ්මලෝකය, අකනිටාබඹලොව. |
| අකන්තික | (ති) (න + කන්තික) කැමති නොවන, රිසි නොකරන. |
| අකප්ප | (ති) (න + කප්ප) නොකැප, කැප නැති, අයුතු. |
| අකප්පකත | (ති) කප්බින්දු නොතබනලද, එසේ නොකළ සිවුර, |
| අකප්පිත | (ති) (න + කප්පිත) නොකපනලද නොසරසන ලද, පිළියෙල නොකළ. |
| අකප්පිය | (ති) (න + කප්පිය) කැප නැති, අයුතු, නුසුදුසු, කප්පතීති කප්පියො, - (න) කප්පියො, අකප්පියො, ශ්රමණ පරිභොගයට නුසුදුස්ස අකැපය ඒවා එක්විස්සෙකි. “දාරුං වෙඵං ඵලං පුප්ඵං චුණ්ණං නහාන මුඛොදකං - මත්තිකා දන්ත කඨංච නදදෙ කුල සංගහං.” |
| අකප්පිය | (ති) (න + කප්පිය) කැප නැති. අයුතු, නුසුදුසු. |
| අකමඤ්ඤතා | (ඉ) (න + කම්මඤ්ඤතා) අකර්‍මණ්‍යභාවය, කර්මයට නුසුදුසු බව. |
| අකම්ප | (ති) (න + කම්ප) කම්පිත නොවන, අචල, නිශ්චල. |
| අකම්පිය | (3) අකම්ප්‍ය; සෙලෙවිය නොහැකි. |
| අකම්පිය | (ති) (න + කම්පිත) කම්පිත නොවන, සොලවන්ට නොහැකි. |
| අකම්පියත්ත | (න) (න + කම්පියත්ත) නොසැලෙන බව, නිශ්චල බව. |
| අකම්ම | (න) (න + කම්ම) අක්‍රියාව, කටයුතු නොකිරීම, ක්‍රියා නොකිරීම. |
| අකම්මක | (ති) කර්මයක් නැති, (භු) ඨා, ආදිවූ ධාතූන්ට කර්මයන් නැත, |
| අකම්මඤ්ඤ | (ති) (න + කම්මඤ්ඤ) අකර්‍මණ්‍ය, කර්මයට නුසුදුසු, ක්‍රියාවට අයොග්‍ය. |
| අකම්මණිය | (ති) (න + කම්මණිය) අකර්‍මණ්‍ය, කර්මයට නුසුදුසු, ක්‍රියාවට අයොග්‍ය, කර්‍මානුරූප නොවන. |
| අකම්මාස | (ති) අතරතුර කැලල් නැති, සිල් නොබිඳුනු, |
| අකරණ | (න) (න + කරණ) නොකිරීම. නොඉපදවීම. |
| අකරණ | (න) නො කිරීම. |
| අකරණිය | (ති) නොකටයුතු, සිදු නොකටයුතු. |
| අකරණීය | (3) නො කටයුත්ත. |
| අකරණීය | (න) නො කළයුත්ත. |
| අකරොන්ත. | (3) නො කරන; නො කරමින්. |
| අකලු | (න) අගිල්, අඤ්ජනම. |
| අකල්‍ය | (ති) (න + කල්‍ය) රෝගීබව, සුව නැති බව. නුසුදුසු බව. අදක්ෂබව. අනිපුණබව. |
| අකල්ල | (න) (න + කල්ල) රෝගය (ති) නුසුදුසු. අදක්ෂ. අනිපුණ. |
| අකසිර | (ති) (නි + කසිර) හිරිහැර රහිත, නිදුක්, පීඩා නැති, අනායාසයෙන්. |
| අකසිරලාභ | (පු) (න + කසිරලාභ) නිදුකින් ලැබීම, හිරිහැර රහිතව ලැබීම, සුවසේ ලැබීම, කැමතිපරිදි ලැබීම. |
| අකාච | (ති) (න + කාච) නිර්මල, පිරිසිදු මලරහිත |
| අකාච | (3) පලුදු නැති. |
| අකාචි | (ති) (න + කාචි) නිදොස් , කැලැල් නැති. |
| අකාපුරිස | (පු) (න + කාපුරිස) නින්දිතපුරුෂ නොවන්නා, උත්තම පුරුෂයා. |
| අකාම | (ති) (න + කාම) කැමති නොවන, රුචිනොවන, නොරිසි, - (න) නොකැමැති බව. |
| අකාම. | (3) නො කැමති. |
| අකාමක. | (3) නො කැමති. |
| අකාර | (ති) (න + කාර) නොකරන, ක්‍රියා නොකරන. |
| අකාර | (පු) අකාරය, (අ යන ස්වරාක්ෂරය.) (අ එව අකාරො) |
| අකාරක | (ති) (න + කාරක) නොකරන, කාරක නොවන, කර්ම කර්තෘ ආදී වූ කාරක සංඥාවක් නොලබන්නා. |
| අකාරන්ත | (ති) අකාරය අන්ත කොට ඇති. |
| අකාරාදි | (පු) - (අ) යන අක්ෂරය ආදිකොට ඇති ශබ්ද, අකාරය ප්රධාන කොට අකුරුපිළිවෙළ ඇති ග්‍රන්ථවිශේෂය |
| අකාරිත | (ති) නොකරන ලද. |
| අකාරිය | (ති) (න + කාරිය) නොකට යුතු, සිදු නොකට යුතු, නොකටහැකි. |
| අකාරී | (ති) (න + කාරී) නොකරනසුලු. |
| අකාරුණික | (3) කරුණා නැති. |
| අකාල | (පු) (න + කාල) නොකල, අවාරය, අවේලාව, අසමය, නුසුදුසු කාලය. |
| අකාල | (පු) අයෝග්‍ය කාලය; නියමිත කාලයෙහි නොවූ. |
| අකාලගහණ | (ති) එනම් නිසඟි පචිති ශික්ෂාපදය. |
| අකාලික | (ති) (න + කාලික) කල් නොයවා විපාක දෙන, වහා විපාක දෙන. |
| අකාසි | කළේය. |
| අකාසික | (ති) (න + කාසික) කසීරටට නොඅයත්, කශීදේශයෙහි නූපන්, බරණැස් නුවරට අයිති නොවන. |
| අකාසික(ය) | (පු) රජුන්ගේ අයබදු අයකරන පුරුෂයා, සුංකම් අය කරන තැනැත්තා. |
| අකි | (භු) ලක්ඛණෙ - සලකුණු කිරීමෙහි, අඞ්කති-ලකුණු කෙරෙයි. |
| අකි | (චු) ලක්ඛණෙ - සලකුණු කිරීමෙහි. අඞ්කෙති, අඞ්කයති, සලකුණු කෙරෙයි. |
| අකිච්ච | (න) (න + කිච්ච) නොකටයුතු, කරන්නට නුසුදුසු දෙය. |
| අකිච්චකාර | (ති) (න + කිච්චකාර) කටයුතු නොකරන. අකටයුතු කරන, යුතුකම නොකරන. |
| අකිච්ඡ | (ති) (න + කිච්ඡ) පීඩාරහිත, වෙහෙස රහිත, දුක් නැති. |
| අකිච්ඡලාභ | (පු) (න + කිච්ඡලාභ) පීඩාරහිත ලාභය, නිදුකින් ලැබීම. |
| අකිච්ඡලාභී | (පු) (න + කිච්ඡලාභි) නිදුකින් ලබන සුලුතැනත්තා, කැමති පරිදි ලබන තැනැත්තා, ඇතිතාක් ලබන තැනැත්තා. |
| අකිඤ්චන | (ති) (න + කිඤ්චන) රාගාදි කිසි පළිබෝධයක් නැති, හිරිහැර නැති. දිළිඳු. “අකිඤ්චනං අනාදානං තමහං බ්‍රැමි බ්‍රාහ්මණං.” |
| අකිඤ්චන | (3) කිසිවක් නැති; කෙලෙස් නැති. |
| අකිතති | (ඉ) (න + කිත්ති) අපකීර්‍තතිය, නුගුණ ප්රකාශය, අවගුණය |
| අකිරිය | නො කිරීම. |
| අකිරිය | (න) (න + කිරිය) අක්‍රියාව, නොකිරීම. කටයුතු නොකිරීම (ති) නොකටහැකි. නොකටයුතු. |
| අකිරියදිට්ඨි | (ඉ) අක්‍රියාදෘෂ්ටිය, කර්මයට ඵලයක් විපාකයක් නැතැයි යන දෘෂ්ටිය, අක්‍රියවාදය. |
| අකිරියරූප | (න) අක්‍රියස්වභාවය. |
| අකිරියවාද | (පු) අක්‍රියවාදය, ක්‍රියාවෙන් ඵලයක් විපාකයක් නැතැයි යන මිථ්‍යාවාදය. |
| අකිරියවාද | (පු) කර්ම විපාක නැතැයි කීම; ක්‍රියාවගේ ඵලය නැතැයි කීම. |
| අකිරියවාදී. | (පු) කර්ම විපාක නැතැයි කියන්නා. |
| අකිරියසමුට්ඨාන | (නි) සියලු ආපත්තීහු ක්‍රියා වශයෙන් පස්වැදෑරුම් වෙති. කයින් හෝ, වචනයෙන් කටයුතු ඉටීම් ආදිය නොකරන්නාට වන ආපත්තිය. |
| අකිලන්ත | (ති) (න + කිලන්ත) ක්ලාන්ත නොවූ, වෙහෙස නොවූ. |
| අකිලාසු | (3) පසුබට නොවූ. |
| අකිලාසු | (පු) (න + කිලාසු) නොමැලි, කඩිසර, බුහුටි. |
| අකුක්කුච්ච | (ති) කුකුස්නැති (න) කළනොකළ පින්පවු උදෙසා පසුතැවිලි නොවීම. “කළ නොකළ උදෙසා පසුතැවිලි වනු කුකුස”. |
| අකුටිල | (3) අවඞ්ක; ඇදනැති. |
| අකුටිල | (ති) (න + කුටිල) අවඞ්ක, වක් නොවූ, ඇද නොවූ, සෘජු. |
| අකුතොභය | (ති) බියරහිත, කොයිනුත් භය නැති. |
| අකුතොභය | (3) කිසිතැනකින් භය නැති. |
| අකුප්ප | (3) වෙනස් කල නො හැකි; ස්ථිර. |
| අකුප්ප | (ති) නොකිපෙන, කොප්‍ය නොවන, කුපිත නොවන, නොසෙල්වෙන. |
| අකුප්පමාන | (3) නො කිපෙන; වෙනස් නො වන; නො කිපෙමින්. |
| අකුසල | (න) (න + කුසල) කුසල් නොවූව, පාපය (ති) අදක්ෂ, අසමර්ථ, අනිපුණ. |
| අකුසල | (න) දුශ්චරිතය; පව. |
| අකුසලකම්ම | (න) පාපකර්‍මය, පව්කම. කුසල් නොවන කර්මය. |
| අකුසලකම්මපථ | (පු) ප්‍රාණඝාතාදී දශ අකුශලකර්‍ම, ප්‍රතිසන්ධි විපාක දෙන අකුශලකර්‍මය. |
| අකුසලපක්ඛික | (ති) අකුශල පක්ෂයෙහි වූ, අකුසල්වලට අයත්. |
| අකුසලභාගිය | (ති) අකුසල් භජනය කරන, අකුසල් කොටසට අයිති. |
| අකුසලමූල | (න) අකුසල්මුල, අකුසලයට මුල් වන ලෝභ මෝහ මෝහ යන හේතු තුණ. |
| අකුසීත | (ති) (න + කුසීත) කුසීත නොවන, නොකම්මැලි. |
| අකුහක | (ති) (න + කුහක) කුහක නොවන. නැතිගුණ නොපෙන්වන. |
| අකොවිද | (3) දක්ෂ නොවූ. |
| අකොසල්ල | (න + කොසල්ල) මෝහය, අසමර්ථ බව, නොවියත් බව. |
| අක්ක | (චු) ස්තුතියෙහි. අක්කෙති, අක්කයති. ස්තුති කරයි. |
| අක්ක | (පු) සූර්ය්යයා. වරාගස |
| අක්ක | (පු) වරාගස; සූර්යයා. |
| අක්කත්ත | (3) මඩින ලද; පෑගූ. |
| අක්කන්ත | (ති) (ආ + කමු + න) ආක්‍රමණය කළ, පාගන ලද, යටත්කළ. |
| අක්කමණ | (න) (ආ + කමු+ යු = අන) ආක්‍රමණය, පෑගීම. ළඟාවීම |
| අක්කමති | (ආ+කමු+අ) කඩයි; පාගයි; යටපත් කරයි. |
| අක්කමති | (ක්‍රි) (අභි+කමු. - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, යාමෙහි+ති) ඉදිරියට යෙයි. |
| අක්කමන | (න) පෑගීම; මැඩීම. |
| අක්කවාට | (න) දොරක් වෙනුවට වලඳිනා පැලැල්ල, පැලැලි දොර. |
| අක්කුට්ඨ | (3) අක්‍රෝශ ලැබූ. |
| අක්කුට්ඨ | (ති) (ආ + කුස + ත) = ට්ඨ) ආක්‍රෝශ කරනලද, නින්දා කරනලද, පරිභව කරනලද. |
| අක්කුද්ධ | (ති) (න + කුද්ධ) - නොකිපුනු |
| අක්කුල | (ති) ආකුල, අවුල් වූ. පටලැවුනු. |
| අක්කොච්ඡි | (ආ+කුස+ඊ) අක්‍රෝශ කළේය; නින්දා කළේය. |
| අක්කොධ | (ති) (නත්ථි කොධො යස්ස සො) ක්‍රෝධ නැති, නොකිපෙන |
| අක්කොධ | (පු) (න + කොධ) ක්‍රෝධයට ප්‍රතිපක්ෂධර්‍මය, මෛත්‍රිය (න) ක්‍රෝධ නොකිරීම. |
| අක්කොස | (පු) (ආ + කුස + භාවෙ - ණ) ආක්‍රෝශය, අපහාසය, නින්දාව. |
| අක්කොස | (පු) ජාති ආදිය ගටා කරන අපහාසය. |
| අක්කොසක | (ති) (ආ + කුස + ණවු) ආක්‍රෝශ කරන, නින්දා කරන. |
| අක්කොසක. | (3) අක්‍රෝශ කරන්නා. |
| අක්කොසකභාරද්වාජ | (පු) මේ නම ඇති බමුණා බුදුරජාණන් වහන්සේට නින්දා පරිභව කළ හෙයින් ‘අක්කොසක භාරද්වාජ’ නම් විය. “අක්කොසං වධ බන්ධං ච අදුට්ඨො යො තිතික්ඛති - ඛන්ති බලං බලාණිකං තමහං බ්‍රෑමි බ්‍රාහ්මණං” |
| අක්කොසති | (ආ+කුස+අ) අක්‍රෝශ කෙරේ; ජාති ආදිය ගටා අපහාසය කෙරේ. |
| අක්කොසන | (න) (ආ + කුස + භාවෙ - යු = අන) ආක්‍රෝශ කිරීම, පරිභව බිණීම. |
| අක්කොසවත්ථු | (න) ඔට්ඨොසි, ගද්‍රෙභාසි (=ඔටුවෙක් වෙහි ය) කොටළුවෙක් වෙහි ය) යන මේ ආදී වශයෙන් ආක්‍රෝශ පිණිස ව්‍යවහාර කරන දශවිධ කරුණු. “දසවිධ අක්කොසවත්ථු” බලනු. |
| අක්ඛ | (d) ව්‍යත්ති සඞ්ඛාතෙසු (භූ) ව්‍යත්ති සංඛාත අර්ථයෙහි, අක්ඛති. |
| අක්ඛ | (න) ඇස ආදි ඉන්ද්‍රිය පස. |
| අක්ඛ | (පු) කල‍ඳෙන් 1/8 ක කොටස; දාදු කැටය; පස ඇටය; රථරෝද සම්බන්ධ කරන අලවංගුව. |
| අක්ඛ | (පු) රථයෙහි රෝදදෙක එකාබද්ධකරන යකඩය, අලවංගුව. විසිවියටක බර හුණිඳ පසෙක බර පස ඇට. බුළුගස. සුවස ලුණු. පන්දුකෙළිය (න) චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රිය. |
| අක්ඛක | (පු) ගලග ඇටය, කණ්ඨයේ (බෙල්ලේ) කෙළවර පිහිටි ඇටය, ගලසර ඇටය. පසඇටින් කරන ක්‍රීඩාව සූදුකෙළිය |
| අක්ඛක | (පු) (න) අකු ඇටය; උරහිස. |
| අක්ඛකලා | (ඉ) අක්ෂක්‍රීඩාව (=දාදුකෙළිය). |
| අක්ඛග්ගඛීල | (පු) රිය අකුර අග ගසන ඇණය, කඩඇණය, රථරෝද සවිවීමට අලවඞ්ගු කෙළවර ගසන ඇණය. |
| අක්ඛචර | (පු) ඇතුළත හැසිරෙන්නා, අභ්‍යන්තරිකයා. |
| අක්ඛණ | (පු) නුසුදුසු කාලය. |
| අක්ඛණ | (පු) අයොග්‍ය අවස්ථාව. |
| අක්ඛණවෙධී | (පු) විදුලි එළියෙන් විදිනසුලු තැනැත්තා, විදුලි එළිය පහවන්නට ප්රථම එම එළියෙන් ඉලක්කාදිය විදීමට සමර්ථයා |
| අක්ඛණවෙධී. | (පු) විදුලි එළියෙන් දැක විදින්නා. |
| අක්ඛණා | (ඉ) විදුලිය, අකුණ, විදුලියක් පවත්නා කාලය. අභාග්‍යය. |
| අක්ඛණා | (ඉ) විදුලිය. |
| අක්ඛත | (3) තුවාල නො කළ; පලුදු නො කළ; පලුදු නොවූ. |
| අක්ඛත | (ති) (න + ඛත) උපද්‍රවරහිත. නොසාරණලද. ක්ෂය නොකළ. තුවාල නොවූ. නිදොස් (පු) විලඳ (න) නිවන. නොගෙවීම. |
| අක්ඛදස්ස | (පු) ධර්‍මාධිකරණ ඇමතියා, විනිශ්චයකාරයා, දාදුකෙළියෙහි වියවුල් බේරා දෙන තැනැත්තා, තෝන්කාරයා. |
| අක්ඛදස්ස | (පු) විනිෂ්චයකාරයා. |
| අක්ඛදුත්ත | (පු) අක්ෂධූර්‍තයා, දාදුකෙළියෙහි ලොල් වූ තැනැත්තා. |
| අක්ඛදුත්ථ | (3) සූදුවෙහි ලොල් (අය). |
| අක්ඛදෙවී | (පු) දූකෙළින තැනැත්තා, සූදු කාරයා. |
| අක්ඛන්ති | (පු) නොඉවසීම. |
| අක්ඛම | (ති) (නත්ථි ඛමා යස්ස) නොඉවසන, ඉවසීම් නැති, අසමර්ථ (පු) වීකුරුල්ලා (ඉ) (න + ඛමා) නොඉවසීම, ක්ෂමා නොකිරීම |
| අක්ඛය | (ති) (න + ඛය) ක්ෂය නොවන. නොදිරණ (න) නිවන. |
| අක්ඛය | (3) ක්ෂයනො වන; ගෙවී නො යන. |
| අක්ඛය | (න) නිවන. |
| අක්ඛර | (පු) (න + ඛර) නක්ඛරන්තීති අක්ඛරා - නොගෙවීම (පු) - (න) - (අ) ආදි අක්ෂර. නිවන (ති) ස්ථිර, ක්ෂය නොවනදෙය. ප්‍රඥප්තිය, ව්‍යවහාරය. |
| අක්ඛර | (3) ක්ෂයනො වන. |
| අක්ඛර. | (න) අකුර. |
| අක්ඛරකොසල්ල | (න) ස්ථාන කරණ ප්‍රයත්නාදියෙන් ද සිථිල ධනිතාදි දසවිධ ව්‍යඤ්ජනයන් නොපිරිහෙලා කීම් වශයෙන් ද අක්ෂරයන්හි දක්ෂ බව අක්ෂර කෞශල්‍ය නමි. |
| අක්ඛරචඤ්චු | (පු) අකුරු ලියන තෙලිකූර, පන්හිඳ, පෑන් පැන්සල් ආදිය. |
| අක්ඛරචින්තක | (පු) වෛයාකරණයා, වියරණ දත් තැනැත්තා. අකුරු ගැන සිතන්නා. |
| අක්ඛරඵලක | (න) අකුරු ලියන ලෑල්ල. |
| අක්ඛරරචන | (පු) ලිවීම. අක්ෂර වින්‍යාසය. අකුරු රචනා කිරීම, අකුරු ඇමිණීම. |
| අක්ඛරවිපත්ති | (පු) සිථිල ධනිතාදි දශවිධ ව්‍යඤ්ජනයෙන් අසම්පූර්ණ බව. |
| අක්ඛරවිපල්ලාස | (පු) අක්ෂර විපර්‍ය්‍යාශය, එක් අකුරක් පෙරලා තව අකුරක් යෙදීම. |
| අක්ඛරසන්නිපාත | (පු) අක්ෂර සන්නිපාතය, අකාර කකාරාදී අක්ෂරයන්ගේ එක් රැස් වීම. |
| අක්ඛරසමය | (පු) අකුරු ශාස්ත්රය; ලිවීම හා කියවීම. |
| අක්ඛරාවයව | (පු) අක්ෂරයන්ගේ අවයවය, එකාදිමාත්‍රාවයව. |
| අක්ඛරික | (පු) අහසෙහි හෝ පිටෙහි අකුරු ලියවෙන සේ ක්‍රීඩා කරන්නා. |
| අක්ඛරිකා | (ඉ) අහසෙහි හෝ පිටෙහි අකුරු ලියවෙන පරිදි කරන ක්‍රීඩාවක්. |
| අක්ඛවාට | (න) ක්‍රීඩාභූමිය අවට කරන ආරක්ෂාව, වැට |
| අක්ඛාත | (3) කියන ලද; කී. |
| අක්ඛාත | (ති) (ආ+ඛා+ත) ප්රකාශකළ, කියන ලද |
| අක්ඛාත. | (න) කී දෙය. |
| අක්ඛාති | (ආ+ඛා+ආ) කියයි. |
| අක්ඛාතු | (පු) කියන්නා, ප්‍ර‍කාශකරන්නා, දෙසන්නා |
| අක්ඛාතු | (පු) කියන්නා. |
| අක්ඛාන | (න) (ආ+ඛා+යු=අන) කීම, ප්රකාශය, කථාව, කථා කිරීම. |
| අක්ඛාන | (න) කියවීම; කීම. |
| අක්ඛායි | (ති) (ආ+ඛා+ණි) කියන, ප්රකාශකරන, කථා කරන. |
| අක්ඛායික | (ති) ප්රකාශකරන, කියන. ‘ලොකක්ඛායික’ බලනු. |
| අක්ඛායී | (පු) කියන්නා; ප්රකාශ කරන්නා. |
| අක්ඛාසි | අ.ක්‍රි. කීවේය; දේශනා කළේය. |
| අක්ඛාහත | (ති) (අක්ඛ+ආ+හන+ත) අකුරෙහි ප්‍රවේශ කළ, අලවඞ්ගුවෙහි ගසන ලද “යං පන තං චක්කං ඡහි මාසෙහි නිට්ඨිතං ඡාරතතූනෙහි තං පවට්ටේසි. තං පවිට්ටිතං සමානං යාවතිකා අභිසංඛාරස්ස ගති, තාවතකං ගනත්වා අක්ඛාහතං මඤ්ඤෙ අට්ඨාසි” |
| අක්ඛි | (න) නයනය, නෙත්රය, ඇස. |
| අක්ඛි | (න) ඇස. |
| අක්ඛිඅඤ්ජන | (න) ඇසගානා අඳුන්, නෙත්‍රාඤ්ජනය, ඇසඳුන. |
| අක්ඛික | (3) ඇස් ඇති. |
| අක්ඛික | (ති) ඇස් ඇති. දැල් ඇසි (=ජාලාක්ෂි) |
| අක්ඛිකූප | (පු) අක්ෂිකූපය, ඇස්ගෙඩි පිහිටි වළ, (ඇස්වළ.) |
| අක්ඛිකූප | (පු) ඇස්වළ. |
| අක්ඛිගණ්ඩ | (පු) ඇස්ගුලිය, ඇස්ගෙඩිය. ඇස. |
| අක්ඛිගූථ | (පු) ඇස්කබ. (ඇසෙන් පිට වන මල.) |
| අක්ඛිචජිද්ද | (න) අක්ෂිකූපය, (ඇස්වළ.) |
| අක්ඛිතාරා | (ඉ) ඉංගිරියාව. |
| අක්ඛිත්ත | (ති) (න=අ+ඛිප+ත) හෙලා නොදක්නා ලද, නොපිරිහෙළනලද. “අක්ඛිත්තො අනුපක්කුට්ඨො ජාතිවාදෙන” වීසි නොකරනලද, ඉවත නොදැමූ. |
| අක්ඛිත්ත | (3) අපහාස නො ලැබූ; ඉවත නො දැමූ; වීසි නො කළ. |
| අක්ඛිදල | (න) ඇසිපිය, ඇස්පිහාටු. |
| අක්ඛිපාත | (පු) ඇස් හෙලීම, නිරීක්ෂණය, බැලීම. |
| අක්ඛිපුත්තලිකා | (ඉ) ඉඟිරියාව, ඇහේ බබා. |
| අක්ඛිමජ්ඣ | (පු) ඇහේ මැද, ටිඟිනිය, කලු ඉඟිරියාව. |
| අක්ඛිමල | (න) කබ, අක්ඛිගූථය. |
| අක්ඛිරොග | (පු) නෙත්‍රරොග, ඇස්ලෙඩ. |
| අක්ඛීව | (පු) මුහුදුලුණු, සහිඳලුණු, මුරුංගා ගස. ලුණුමිදෙල්ලගස |
| අක්ඛු | (භු) ව්‍යාප්තියෙහි, රැස්කිරීමෙහි. අක්ඛති, ව්‍යාප්ත කෙරෙයි, රැස් කෙරෙයි. |
| අක්ඛුද්ධි | දැවකඩ දෙක, ගැල්බා දෙකෙහි අලවංගුව සවිකරන ඇණ |
| අක්ඛොභ | (3) කැලඹිය නො හැකි; සෙලවිය නො හැකි. |
| අක්ඛොභී | (ති) නොකැලඹෙන. නොකැලඹෙන සුලු. |
| අක්ඛොහ | (පු) (න+ඛොහ) කම්පා නොවීම, නොකැලඹීම, චඤ්චල නොවීම. |
| අක්ඛොහන | (ති) කම්පාරහිත, චඤ්චල නොවන - (න) නොකැලඹීම. |
| අක්ඛොහිණී | (ඉ) අක්ෂෞහිණිය. 21870 ඇත් සේනාවද, 21870 රියසේනාවද 65610 අස්සේනාවද, 109350 පාබළසේනාවද ඇති යුද්ධ හමුදාව. “සට්ඨිවංසකලාපෙසු පච්චෙකං සණ්ඨිදැණ්ඩිසු ධූලීකතෙසු සෙනාය සන්තියාක්ඛො හිණීත්ථියං” එක එක මිටියෙහි හුණදඬු සැට සැට ඇති සැට මිටියක්, යන්නාවූ සේනාව විසින් දූලි කළ කල්හි, එපමණ සේනාව, අක්ඛොහිණී යයි කියති. 1000000000000000000000000000000000000000000 |
| අක්‍රිය | (ති) නොකිරීම, අධිෂ්ඨාන නොකිරීමෙන් වන අක්‍රිය ආපත්ති. |
| අඛණ්ඩ | (න) (න + ඛණ්ඩ) කඩනොවන, නොකැඩුනු. |
| අඛණ්ඩඵුල්ල | (ති) නොසිදුරු. |
| අඛත | (ති) (න + ඛත) නොසාරණලද, නොනසනලද, නොම උගුලන ලද. |
| අඛාත | (න) වැස්සෙන් හෑරුණු වළ. |
| අඛිල | (ති) සියලු, සකල ඛිලරහිත, රළුනැති. |
| අඛෙත්ත | (න) (න + ඛෙත්ත) අක්ෂෙත්‍රය’ නොකෙත, නිසරුබිම, නුසුදුසුකෙත. |
| අඛෙත්ත | (න) අයොග්‍ය ස්ථානය; නුසුදුසු තැන. |
| අග | (පු) (න ගච්ඡතීති) වෘක්ෂය. පර්වතය, කන්ද. |
| අග | (පු) ගස; පර්වතය. |
| අග | (භු) වක්ව යාමෙහි. (කුටිල ගතියං) අගති. |
| අගච්ඡි | (අ+ගමු+ඊ) ගියේය. |
| අගඤ්ඡි | (ක්‍රි) (අ + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ච්ඡ = ඤ්ච + ඊ. ඊහට හ්‍රස්වයි.) ගියේය. |
| අගත | (ක්‍රි) (න = - (අ) + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ත) නොගිය, නොපැමිණි, අසම්ප්‍රාප්ත. |
| අගති | (ඉ) අගතිය; නො මග යාම. |
| අගති | (ඉ) ඡන්ද - මෝහ - භය - මෝහ යන චතුර්විධ කරුණුවලින් නොමග යාම, නපුරු පුරුදුකිරීම, නපුරු ගතිය, - (ති) පිහිටක් නැති. |
| අගති | (ක්‍රි) (අග - (d) (භු) කුටිලගතිම්හි, වක්ව යාමෙහි + ති) වක්ව යෙයි, ඇදව යෙයි. |
| අගථිත | (පු) ග්‍රථිත නොවූ, ගැට නොගැසූ, ගැට නොගසනලද. ‘ගථිත’ බලනු. |
| අගද | (පු) බෙහෙද, බෙහෙත, විස නසන බේත්. |
| අගද. | (න) බෙහෙත. |
| අගදකර | (පු) බෙහෙත් කරන්නා, වෛද්‍යවරයා. |
| අගන්ධ | (ති) ගඳ නැති, සුවඳ නැති. ‘ගන්ධ’ බලනු. |
| අගභෙද | (පු) කරගස |
| අගමා | (ක්‍රි) (ආ + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ආ) ගියේය. |
| අගමාසි | (අ+ගමු+ඊ) ගියේය; ගියේය. |
| අගමි | (අ+ගමු+ඊ) ගියේය. |
| අගරු | (ති) නොබර, සැහැල්ලු. |
| අගරු | (3) බරනැති; සැහැල්ලු; (පු) අගිල්. |
| අගරු | (න) අගිල්යයි ප්රසිද්ධ සුගන්ධ ද්රව්යය. |
| අගලු | (පු) අගිල්. |
| අගහණ | (ති) (න = - (අ) + ගහණ) කෙලෙස් දෘෂ්ටි ආදි ග්‍රහණ රහිත, ගැනීම් නැති (න) නොගැනීම. |
| අගළු | (න) අගිල් ‘අගරු’ බලනු. |
| අගා | (අ+ගමු+ආ) ගියේය; ගියේලු. |
| අගා | (ක්‍රි) (අ +ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි. ගමුහට ගා ආදේශයි + ඊ.) ගියේය. |
| අගා | (d) තු - හැදෑරීම් ආදියෙහි. |
| අගාධ | (ති) පතුල නොදැක්ක හැකි ගැඹුර ඇති, නොපොව්වන ජලය ඇති. |
| අගාධ | (3) ඉතා ගැඹුරු; පිහිටක් නැති. |
| අගාර | (න) ගෙය, ගෘහය වාසස්ථානය. ගිහිගෙය. |
| අගාර | (න) ගෙය. |
| අගාරක | (න) කුඩාගෙය, පැල, කුටිය, කිළිය. |
| අගාරමුනි | (පු) ගෘහවාසී මුනියා, ගිහිගෙයි වැසි සිල්වතා, ගෙයි වෙසෙමින් ශීලව්‍රතාදිය රකින තැනැත්තා. |
| අගාරව | (න) අගෞරවය, බුහුමන් නොකිරීම, අගරු කිරීම. |
| අගාරික | (3) ගිහිගෙට අයත්; ගෙයක් ඇති; (පු) ගිහියා. |
| අගාරික | (ති) ගෙට අයත්, ගිහිගෙට අයිති, අනගාරික නොවන. |
| අගාරිනී | (ඉ) ස්වාමිදුව, ගෘහිණිය, ගෙහිමිතැනැත්ති. |
| අගාරිය | (ති) ‘අගාරික’ බලනු. |
| අගාරිය. | (3) ගිහිගෙය පිළිබඳ. |
| අගි | (d) ගමනෙ (රු) යාමෙහි. අඞ්ගති. |
| අගිද්ධ | (ති) (න = - (අ) + ගිද්ධ) ගිජු නොවන, කෑදර නොවන, කෑබැහි නොවන, ලොල් නොවන. |
| අගුත්ත | (ති) (න = - (අ) + ගුත්ත) ගොපනය නොකළ, සංවරණය නොකළ, නොවසනලද. |
| අගුත්ත. | (3) නො රක්නා ලද. |
| අගොචර | (පු) (න = - (අ) + ගොචර) ගොචර නොවන, විසය නොවන, ගොදුරු නොවන, ගුණවතුන්ට යුතු නොවන. බ්‍රහ්මචාරීන් විසින් නොහැසිරියයුතු වෙසියගොචරාදි ස්ථාන. |
| අගොචර | (3) විෂය නොවූ; සුදුසු නොවූ. |
| අගොචරට්ඨාන | (න) අගෝචරස්ථානය, භික්ෂූන් විසින් පිණ්ඩපාතාදිය සඳහා නොඑළඹිය යුතු තැන. එබඳු තැන් සයකි. 1. හිමි නැති කුලය, 2. පණ්ඩක නපුංසකාදීන් ඇති තැන. 3. මෙහෙණින් වසන තැන, 4. සුරා සොඬුන් වසන තැන, 5. තීර්ථකයන් වසන තැන. 6. තීර්ථකප්‍රත්‍යයදායකයන් වසන තැන. |
| අගොපිත | (3) නො රක්නා ලද. |
| අග්ග | (ති) උතුම්, ප්රධාන (න) ආදිය. භාගය, කෙළවර, ඉදිරිපිට, දලුව, රාහුය, මහාමන්ධාතුය, මාරයා, තථාගතය යන වීර පුරුෂයෝ අග්‍රයෝ යයි පිළිගනිති, ඒ ඒ අයගේ ගතිගුණ ඇතිව මෙසේ අග්‍ර වීය යි ද කියති. |
| අග්ග | (3) අග්‍ර වූ; උතුම්; ශ්‍රේෂ්ඨ; (පු) අග; කොණ; මුදුන. |
| අග්ග | (භු) ගතිකොටිල්ලෙ වක්ව යාමෙහි, අග්ගති, වක්ව යෙයි. |
| අග්ගඅඞ්ගුලි | (ඉ) ප්රධාන ඇඟිල්ල, ඩබර ඇඟිල්ල. ඇඟිලිඅග. |
| අග්ගඋපට්ඨාක | (පු) ප්රධාන සෙවකයා, උපස්ථාන කරන්නවුන් ගෙන් ප්රධානයා, පළමුවෙනි උවටා. |
| අග්ගකාරික | (න) ආදර්‍ශභාණ්ඩය, සැම්පල්බඩුව. |
| අග්ගකුල | (න) උසස් කුලය, ප්රධාන කුලය, උතුම් කුලය. |
| අග්ගකුලික | (3) උතුම් කුලැති. |
| අග්ගකුලික | (පු) උසස්කුල ඇත්තා, කුලවතා වංශවතා, කුලීනයා. |
| අග්ගජ | (ති) පළමුව උපන්, - (පු) ශ්‍රේෂ්ඨව උපන් තැනැත්තා, වැඩිමහල්ලා, වැඩිමහලු සහොදරයා. |
| අග්ගඤ්ඤ | (ති) අග්‍රයයි දැනගතයුතු, උතුම්. ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| අග්ගඤ්ඤ | (3) ශ්‍රෙෂ්ඨ යයි පිළිගත්. |
| අග්ගතා | (ඉ) ප්‍රධානබව, ශ්‍රේෂ්ඨබව, දෙටුගතිය. |
| අග්ගතා | (ඉ) අග්‍රබව. |
| අග්ගතො | (අ) අභිමුඛයෙන්, ඉදිරියෙන්. |
| අග්ගතොසර | (පු) පෙරටුව යන්නා, පෙරටුව යන යෝධයා. |
| අග්ගත්ත | (න) අග්‍රබව, ප්‍රධානබව. |
| අග්ගත්ත | (න) අග්‍රබව. |
| අග්ගදක්ඛිණෙය්‍ය | (3) දන්පිළිගැන්වීම සඳහා අග්‍ර වූ. |
| අග්ගදාන | (න) අග්‍රදානය, උතුම්දානය, ධර්ම දානය. |
| අග්ගද්වාර | (න) ප්‍රධානදොර, ඉදිරිදොර, අග්දෙරිය, නිසවත්ත. |
| අග්ගධම්ම | (පු) අග්‍රධර්‍මය, ප්‍රධානධර්‍මය, උතුම්ධර්‍මය, නිර්‍වාණධර්‍මය. |
| අග්ගනඛ | (පු) නඛාග්‍රය, නියඅග. |
| අග්ගනික්ඛින්ත | (නි) උසස් කොට ප්රශංසා කරුණු ලැබූ, උසස් කොට තබනලද. |
| අග්ගනීකාස | (පු) ගිනිවැනි තැනැත්තා. (සූර්ය්යයා) - (ති) ගිනිවැනි. |
| අග්ගපිණ්ඩ | (න) ප්‍රධානපිණ්ඩය, උතුම්බත, ප්‍රණීතාහාරය. |
| අග්ගපුග්ගල | (පු) අග්‍රපුද්ගලයා, බුදුරජානන් වහන්සේ. |
| අග්ගපුග්ගල | (පු) ශ්‍රෙෂ්ඨ පුද්ගලයා. |
| අග්ගපුරොහිත | (පු) ප්රධාන පුරොහිතයා, ප්රධාන අනුශාසකයා, රජුන්ට අනුශාසනා කරන ප්රධාන ඇමතියා. |
| අග්ගප්පත්ත | (3) ශ්‍රේෂ්ඨ බවට පැමිණි. |
| අග්ගප්පසාද | (3) උසස් දෙයට පැහැදීම. |
| අග්ගප්පසාද | (3) උසස් පැහැදීම. |
| අග්ගඵල | (න) අග්‍රඵලය, රහත්ඵලය. |
| අග්ගඵල | (න) උසස් විපාකය; මුලින් හටගත් ගෙඩිය; රහත්ඵලය. |
| අග්ගමග්ග | (පු) අග්‍රමාර්‍ගය. ප්‍රධානමාර්‍ගය. අර්‍හන් මාර්ගය ආර්ය්යමාර්ගය, ආර්‍ය්‍යඅෂ්ටාඞ්ගිකමාර්‍ගය. |
| අග්ගමග්ග | (පු) උසස් මාර්ගය; රහත් මග; ශ්‍රේෂ්ඨ මාර්ගය. |
| අග්ගමහෙසී | (ඉ) අගමෙහෙසිය, අගබිසව, රජහුගේ ප්රධාන දෙවිය. |
| අග්ගමහෙසී | (ඉ) අගබිසව; අගමෙහෙසිය; ප්රධාන බිසව. |
| අග්ගරාජ | (පු) ප්රධාන රජ, මහරජ, සක්විතිරජ. |
| අග්ගල | (න) අගුල. |
| අග්ගල | (න) අගුල, කෙස්ස, පරෙස්සම. |
| අග්ගලකවාට | (න) යතුරුකපල්ල, අගුල්සිදුර, කෙසිසිදුර, යතුරු සිදුර. |
| අග්ගලත්ථම්භ | (පු) අගුලුකණුව, අගුල සවිවන කණුව. |
| අග්ගලදාන | (න) අමුතු පටක් ඇල්ලීම, අගුල් දැමීම, යතුරු දැමීම. |
| අග්ගලඵලක | (න) අගුල් පුවරුව. |
| අග්ගලවට්ටි | (ඉ) අගුල්වැට, අගුල්පුවරුව. |
| අග්ගලසූචි | (න) යතුරු මුදුව, යතුරු, කුඤ්චිකාව, කෙස්ස. |
| අග්ගවාද | (න) මූලවාදය, ථෙරවාදය, ස්ථවිරවාදය. |
| අග්ගසාවක | (පු) අග්‍රශ්‍රාවක, අගසවු, සැරියුත් - මුගලන් දෙදෙනා වහන්සේ බුදුන් වහන්සේගේ අගසවු වූවෝ ය) |
| අග්ගසාවක. | (පු) ප්‍රධානශ්‍රාවකයා. |
| අග්ගි | (පු) ගින්න. |
| අග්ගි | (පු) ගින්න. ගිනි පුපුර. කරඹගස. “රාගොහි තිඛිණො හුත්වා උප්පජ්ජමානො සත්තෙ අනුදහති ඣාපෙති, තස්මා අග්ගීති වුච්චති.” |
| අග්ගිඅගාර | (න) ගිනිහල්ගෙය, ගිනි දල්වන ගෙය. |
| අග්ගික | (පු) ගිනි ඇත්තා. ගිනි පුදන්නා. “අථ ඛො අග්ගික භාරද්වාජො බ්‍රාහ්මණො” |
| අග්ගික්ඛන්ධ | (පු) ගිනිකඳ, ගිනිගොඩ, ගිනිමැලය. |
| අග්ගික්ඛන්ධ | (පු) ගිනිකඳ; මහ ගින්න. |
| අග්ගිජාලා | (ඉ) ගිනිජාලාව, ගිනිදැල්ල මලයිත්ත. |
| අග්ගිජූහන | (න) ගිනි පිදීම. |
| අග්ගිට්ඨාන | (න) අග්නිස්ථානය, ගිනි තිබෙන තැන, ලිප, උදුන. |
| අග්ගිදත්ත | (පු) මහ කොසොල් රජුගේ පෙරෙවි බමුණු. |
| අග්ගිදීපන | (ති) ගිනිදල්වන, සම්පයිය, මයිනාහම (න) ගිනි දැල්වීම. |
| අග්ගිනි | (න) ගිනි, ගින්න, ගින්දර. |
| අග්ගිපජ්ජොත | (පු) ගිනිඑළිය (න) ගිනි දැල්වීම. |
| අග්ගිපරිචරණ | (න) ගිනි පිදීම, ගිනිදෙවියා පිදීම. |
| අග්ගිපරිචරණ | (න) ගිනි පිදීම. |
| අග්ගිමන්ථ | (පු) සිහින් මිදිගස. |
| අග්ගිමුඛ | (පු) දෙවියා. බදුල්ලගස (න) ගිනිසිළුව. |
| අග්ගිසඤ්ඤිත | (පු) රත්නිටුල්ගස. |
| අග්ගිසඤ්ඤිත | (පු) රත්නෙටුල්. |
| අග්ගිසාලා | (ඉ) ගිනිහල්ගෙය, ගිනි දල්වන ගෙය. |
| අග්ගිසාලා. | (ඉ) ගිනිහල්ගෙය. |
| අග්ගිසිඛ | (පු) එනම් නාගරාජයා. කොකුම්. |
| අග්ගිසිඛ | (ඉ) ගිනි දැල්ල. |
| අග්ගිසිඛා | (ඉ) ගිනිසිල. |
| අග්ගිසිඛා | (ඉ) ගිනිසිළුව, ගිනිදලුව. |
| අග්ගිහුත්ත | (න) ගිනි පිදීම, අග්නිහොමය, ගිනිදෙවියා පිදීම. |
| අග්ගිහොත්ත | (න) ගිනි පිදීම, අග්නිහොමය, ගිනිදෙවියා පිදීම. |
| අග්ගිහොම | (න) ගිනිදෙවියා පිදීම, ගිනි පිදීම. |
| අග්ගුලු | (පු) අරළු. |
| අග්ඝ | (පු) මිල. සත්කාරය, අගය, අමුත්තන් පිදියයුතු දේ. |
| අග්ඝ | (න) ආගන්තුක සත්කාරය. |
| අග්ඝ | (පු) වටිනාකම. |
| අග්ඝ | (පු) ආගන්තුක සත්කාරය, අතිථි සත්කාරය, අමුත්තන්ට කරන සත්කාරය. |
| අග්ඝ | (භු) මිල වැඩීමෙහි හෙවත් ඇගීමෙහි. අග්ඝති. |
| අග්ඝක | (ති) වටිනාකම ඇති, අගය ඇති. |
| අග්ඝක | (න) ඇගෑ, තොරණ. |
| අග්ඝක. | (3) වටිනාකම ඇති. |
| අග්ඝකාරක | (පු) (කර + ණවා = අක) අගය නියම කරන්නා, වන්නකුරාළ, තක්සේරු කාරයා, කුමතේරුකාරයා. |
| අග්ඝකාරක | (පු) තක්සේරුකාරයා; මිල නියමකරන්නා. |
| අග්ඝති | (අග්ඝ+අ) වටී; සුදුසු වේ. |
| අග්ඝති | (ක්‍රි) (අග්ඝ - (d) (භු) අග්ඝනෙ, ඇගීමෙහි, මිල නියම කිරීමෙහි + ති) අගී, වටී, සුදුසුයි, මිල නියම කරයි, මිල වඩයි, වටිනාකම නියම කරයි. |
| අග්ඝනක | (ති) (අග්ඝ + යු = අන + ක) වටිනා, අගනා, වටිනාකම ඇති. |
| අග්ඝනක | (3) වටිනාකම ඇති. |
| අග්ඝනීය | (ති) අගයකටහැකි, වටිනා, වටිනාකම ඇති, අගය ඇති. |
| අග්ඝභාති | (න) වටිනාකම අඩුවීම, අගය අඩුවීම. |
| අග්ඝය | (පු) අතිථිසත්කාරය (ති) වටිනා. |
| අග්ඝසමොධාන | (න) (සං + අව, ධා + යු = අන) තෙවැදෑරුම් සමොධාන පරිවාසයන්ගෙන් එකක්, පටිච්ඡන්න ඇවැත් ගණනින් දෙන පරිවාසය. |
| අග්ඝාපනක | (පු) මිල නියම කරන්නා, වන්නකුරාළ. |
| අග්ඝාපනක | (3) මිල නියම කරන්නා. |
| අග්ඝාපනිය | (3) මිල නියම කළයුතු (දෙය). |
| අග්ඝාපනීය | (ති) මිල නියම කටයුතු, වටිනාකම නියම කටයුතු, තක්සේරු කටයුතු. |
| අග්ඝික | (න) මල් ඇගෑව; මලින් සැරසූ කනුව. |
| අග්ඝිය | (3) වටිනා. |
| අග්ඝිය | (න) ආගන්තුක සත්කාරය. |
| අග්‍යාගාර | (න) ගිනිහල්ගෙය, ගිනි දල්වන ගෙය. |
| අඝ | (චු) (පාප කරණෙ) පව් කිරීමෙහි. අඝෙති, අඝයති. |
| අඝ | (න) අහස; දුක; පව; විපත; ස්කන්ධපස. |
| අඝ | (න) ආකාශය, නිත්‍යවිවෘතවස්තු, පාපය, දුක, විපත, පඤ්චස්කන්ධය, දුඃඛවේදනාව. |
| අඝට්ටන | (න) (න = - (අ) + ඝට්ටන) නොගැටීම, ඝට්ටනය නොකිරීම, එකට එක නොහැපීම, ස්පර්‍ශනොවීම. |
| අඝට්ටිත | (ති) (න = - (අ) + ඝට්ටිත) නොගැටුනු, නොහැපුනු, ඝට්ටනය නොකළ. |
| අඝාටි | (පු) දුක්ඛිතයා, දුක්ඇත්තා, විපතට පැමිණි තැනැත්තා. |
| අඝෙති | (ක්‍රි) (අඝ + - (d) (චු) පාපකරණෙ, පව්කිරීමෙහි + ණෙ + ති) පව් කෙරෙයි. |
| අඝොස | (පු) අඝොෂාක්ෂර, කඛ චඡ ටඨ තථ පඵ ස යන අකුරුවලට අඝොෂාක්ෂර යයි කියති. |
| අඞගවාත | (පු) ශරීරාවයවයන්හි පවත්නා වාතය. |
| අඞ්ක | (පු) සලකුණ. ඇකය. එනම්බෙරය. අංකරය. |
| අඞ්ක. | (පු) ඇකය; ඉලක්කම; උකුල; සලකුණ. |
| අඞ්කති | (ක්‍රි) (අකි හෝ අඞ්ක - (d) (භු) ලක්ඛණෙ, සලකුණු කිරීමෙහි + ති) ලකුණු කෙරෙයි. |
| අඞ්කයති | (ක්‍රි) (අකි හෝ අඞ්ක - (d) (චු) ලක්ඛණෙ, ලකුණු කිරීමෙහි, + ණය + ති) ලකුණු කරයි. |
| අඞ්කිත | (3) ලකුණුකරන ලද. |
| අඞ්කිත | (ති) (අකි හෝ අඞ්ක - (d) (භු) ලක්ඛණෙ, සලකුණු කිරීමෙහි + ත) සලකුණු කළ. මුද්‍රණය කළ සටහන් කළ. |
| අඞ්කුර | (පු) - (න) දලුව. මොටෙයියා ඉතා ලා පැලෑටිය. |
| අඞ්කුර | (3) දිග නො හැරුණු දළුව; පැලය. |
| අඞ්කුස | (පු) - (න) අකුස්ස, හෙණ්ඩුව. ඇතුන්ගේ මස්තකය විදිනා කටුව. |
| අඞ්කුස | (පු) ඇතුන් හසුරුවන අකුස්ස; කෙක්ක; හෙන්ඩුව. |
| අඞ්කුසක | (න) මල්ගෙඩි ආදිය කඩන කෙක්ක, පොල් ආදිය කඩන අඞ්කුසාකාර යකඩ කෙක්ක (පු) අකුසු දරන්නා. |
| අඞ්කුසග්ගහ | (පු) අකුසු ගන්නා තැනැත්තා, ඇත්ගොව්වා, හස්ත්‍යාචාර්‍ය්‍යයා, කුරුනෑයකයා. |
| අඞ්කුසනය | (පු) සීහවික්කීඩිතාදි අර්‍ථනයත්‍රයට දිසාභූත කුසලාකුසල ධර්මයන් දිශාලොචන න්‍යායයෙන් බලාගෙන ඒ අලෞකික ධර්මයන් වෙන් වෙන්ව ගෙන අර්‍ථනයත්‍රයෙහි යෙදීම. |
| අඞ්කුසපච්ඡි | (ඉ) අකුස්ස හා පැස, කෙක්ක හා කූඩය. |
| අඞ්කෙති | (අකි+ණෙ) අඞ්ක දමයි; ලකුණු කරයි. |
| අඞ්කෙති | (ක්‍රි) (අඞ්ක හෝ අකි - (d) (චු) ලක්ඛණෙ, සලකුණු කිරීමෙහි + ණෙ + ති) සලකුණු කෙරෙයි. |
| අඞ්කොල | (පු) රුක්අඟුණ ගස. |
| අඞ්කොල | (ක) - (පු) රුක්අඟුන. |
| අඞ්ක්‍ය | (පු) අරළුගෙඩියකට බඳු ආකාර ඇති මිහිඟු බෙරයක්. |
| අඞ්ග | (න) ශරීරාවයවය. අවයවය. කාරණය. ආමන්ත්‍රණාර්‍ථයෙහි නිපාතයක්, කොට්ඨාසය, ප්‍රභෙද, එනම් විද්‍යාව, එනම් දේශය, අර්හත් ඵලය උපදවනු කැමැති යොගාවචර සත්වාදීන්ගෙන් කරුණු 250ක් ද සම්පූර්ණ විය යුතුයි, ඒවාටද අඞ්ගයයි කියති. “මිලින්ද ප්‍රශ්නය” |
| අඞ්ග | (න) අවයවය; කොටස; ගුණය; ශරීරාවයවය. |
| අඞ්ග | (පු) අඞ්ගදේශය. |
| අඞ්ග | (පු) අඟුජනපදය. කොණ. මුල්ල. |
| අඞ්ගජ | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| අඞ්ගජාත | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| අඞ්ගජාත | (න) රහසඟ; ස්ත්රී නිමිත්ත හෝ පුරුෂ ලිංගය. |
| අඞ්ගණ | (න) මිදුල, කුඩාලපය, කලුෂය, ලෝභාදී කෙලෙස්, කැලෑවල හෝ පිට්ටනිවල එළි කළ භූමිභාගය |
| අඞ්ගණ | (න) ක්ලේශය; කිලුට; පිට්ටනිය; මළුව; මිදුල. |
| අඞ්ගණට්ඨාන | (න) මිදුල, මඩුව, මිනිසුන්ගේ සඤ්චරණස්ථාන වූ අනාවෘත භූමිභාගය, කැලෑවල හෝ පිට්ටනිවල එළි කළ භූමිභාගය. |
| අඞ්ගද | (න) අඟුපලඳනාව, වැලමිටෙන් මතුභාගයෙහි පලඳින ආභරණය, කේයූරය. |
| අඞ්ගද | (න) බාහුවේ දමන වළල්ල. |
| අඞ්ගනා | (ඉ) ස්ත්රිය, අඟන, කාන්තාව. |
| අඞ්ගනා. | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| අඞ්ගපච්චඞ්ග | (න) අඟපසඟ, ලොකුකුඩා ශරීරාවයව. |
| අඞ්ගපච්චඞ්ග | (න) මහත් කුඩා අවයව. |
| අඞ්ගරක්ඛ(ක) | (පු) අඞ්ග රක්ෂා කරන්නා, රජුන්ගේ ශරීරාරක්ෂක ඇමතියා. |
| අඞ්ගරාග | (පු) ශරීරයෙහි ගාන විලවුන්, ඡවිරාගය පිණිස ශරීරයෙහි ගල්වන කොකුම් ආදිය. |
| අඞ්ගරාග | (පු) ඇඟ ගාන විලවුන්. |
| අඞ්ගලට්ඨි | (න) අඞ්කුරය, සාඛාව, පාරොහ, නුග ආදි අරළු |
| අඞ්ගවිජ්ජා | (ඉ) ශරීරාවයවයන් බලා ශුභාශුභ දැනගන්නා (කියන) විද්‍යාව |
| අඞ්ගවිජ්ජා. | (ඉ) ශරීර බලා සුභාසුභ කීම. |
| අඞ්ගවෙකල්ල | (න) ශරීරාවයවයන්ගේ විකල බව, ඇස් - කන් - නාසාදී අවයවයන්ගේ විකාරය. |
| අඞ්ගසත්ථ | (න) අඞ්ගවිද්‍යාව, ලක්ෂණවිද්‍යාව, ශරීරාවයවයන් බලා ශුභාශුභ දැනගන්නා විද්‍යාව. |
| අඞ්ගාර | (පු) නිවි අඟුරු, ඇවිලෙන ගිනිඅඟුරු, කුජ ග්රහයා. |
| අඞ්ගාර. | (පු) (න) අඟුරු. |
| අඞ්ගාරක | (පු) ගිනිඅඟුරු වැනි පැහැය, රත් පැහැය, අඟහරුවා. |
| අඞ්ගාරකටාහ | (පු) අඟුරුවළ අඟුරුකබල. |
| අඞ්ගාරකටාහ | (පු) අඟුරු කබල. |
| අඞ්ගාරකපල්ල | (පු) අඟුරු කබල. |
| අඞ්ගාරකපල්ල | (න) අඟුරුකබල, ගිනිඅඟුරුකබල. |
| අඞ්ගාරකාසු | (න) අඟුරුවළ, ගිනිඅඟුරු සහිත වළ. |
| අඞ්ගාරපබ්බත | (පු) අඟුරුපර්‍වතය, ගිනිඅඟුරෙන් යුත් පර්වතය, ගිනිඅඟුරුගොඩ. |
| අඞ්ගාරමංස | (න) බැදපුමස්, පුලුස්සනලද මස්. |
| අඞ්ගාරමංස | (න) ගිනි අඟුරු මත තබා පිළිස්සූ මස. |
| අඞ්ගාරමසි | (ඉ) අලු, ගිනිඅලු. |
| අඞ්ගාරවස්ස | (න) ගිනිඅඟුරු වැස්ස, වර්‍ෂාකාරයෙන් අඟුරු වැටීම. |
| අඞ්ගාරි | (ති) අවයවයන්හි පවත්නා, ගිනිඅඟුරු වැනි. |
| අඞ්ගාරික | (පු) ගිනිඅඟුරුවලින් කටයුතු කරන්නා, අඟුරුපුලුස්සන්නා, - (න) අඟුරු පුලුස්සන තැන. |
| අඞ්ගික | (3) කොටස් ඇති. |
| අඞ්ගීකාර | (පු) ප්රතිඥාව, පොරොන්දුව, ගිවිසිල්ල, පිළිගැනීම, |
| අඞ්ගීරස | (පු) ශරීරයෙන් රැස් විහිදෙන තැනැත්තා, බුදුරජ. වේද කර්‍තෘවූ එනම් ඍෂියා. |
| අඞ්ගීරස. | (පු) බුදුරජ. |
| අඞ්ගුට්ඨ | (පු) මාපටඇඟිල්ල. හස්තපාදයන්ගේ මහඇඟිලි. |
| අඞ්ගුට්ඨ | (පු) අතේ හො පයේ මාපට ඇඟිල්ල. |
| අඞ්ගුට්ඨක | (පු) පයේ මාපට ඇඟිල්ල. |
| අඞ්ගුත්තරනිකාය | (න) දීඝ - මජ්ඣිම - සංයුත්ත - අඞ්ගුත්තර - ඛුද්දක යන නිකාය පසින් අඞ්ගුත්තරනිකාය. මීට අඞ්ගුත්තර සඞ්ගහ, අඞ්ගුත්තර ආගම යයිද කියති. අඞ්ගෙහි උත්තරො. අඞ්ගුත්තරො, නිබ්බිසෙසෙන විනොතීති නිකායො, අඞ්ගුත්තරොව සො නිකායො වෙති අඞ්ගුත්තරනිකායො. අඞ්ගයන් ගෙන් මතුමත්තෙහි අධිකව සිටි නිසා අඞ්ගුත්තර යයි කියති. |
| අඞ්ගුල | (න) අඟල; ඇඟිල්ල. |
| අඞ්ගුල(ක) | (න) අඟල, ධාන්‍යමාසකසතක්, ‘ධඤ්ඤමාස’ බලනු. |
| අඞ්ගුලි | (ඉ) ඇඟිල්ල. |
| අඞ්ගුලි(ලී) | (ඉ) ඇඟිල්ල. |
| අඞ්ගුලික | (න) ඇඟිල්ල (ති) ඇඟිල්ලට අයත්. |
| අඞ්ගුලිකචාරික | (න) දිදාලය, ඇඟිලි කස්ස. |
| අඞ්ගුලිකා | (ඉ) රාජමුද්‍රාව, මුද්ද. |
| අඞ්ගුලිපතොදක | (පු) ඇඟිලිවලින් ඇණීම, ඇඟිලිවලින් ගිරිති (= කිති) කැවීම. “අඞ්ගුලිපතොදකෙ පාචිත්තියං” |
| අඞ්ගුලිපතොදක | (පු) ඇඟිල්ලෙන් ඇනීම. |
| අඞ්ගුලිපද | (න) ඇඟිලිලකුණ |
| අඞ්ගුලිපොඨ | (පු) අසුර ගැසීම. |
| අඞ්ගුලිමාන | (න) අඟුල් පමණ, ඇඟිලි ප්රමාණය. |
| අඞ්ගුලිමාල | (පු) අඞ්ගුලිමාල නමින් ප්‍රසිද්ධවූ බිහිසුණු පුරුෂයා, පෙර ඔහු අහිංසක කුමාරයාය. කොසොල් රජුගේ පුරොහිත බමුණාගේ පුතා, ගුරු පූජාව සඳහා මිනිසුන් 1000ක් මරා ඇඟිලි ගැනීමට සූදානම් වූ අහිංසක කුමරු, ඇඟිලි මාලයක් කරේ ඇත්තා. |
| අඞ්ගුලිමාලපිටක | (න) තථාගත පරිනිර්‍වාණයෙන් අවුරුදු 235 ට පසුව ඇතිවූ රාජගිරි නම් තීර්ථක නිකායක් ධර්‍මවිනය විනාශ කිරීම සඳහා අඞ්ගුලිමාල පිටක නම් ග්‍රන්ථයක් ඇතිකෙළේය. එය අඞ්ගුලිමාල පිටක නමින් ප්‍රසිද්ධවිය. |
| අඞ්ගුලිමුද්දා | (ඉ) නමේ මුලකුරු සහිත මුද්ද. |
| අඞ්ගුලියක | (න) මුද්ද. |
| අඞ්ගුලිසඞ්ඝට්ටන | (න) ඇඟිලි එකට ගැසීම, අසුරු ගැසීම. |
| අඞ්ගුලීමුද්දා | (ඉ) ඇඟිලිමුද්ද, පේරැස්මුද්ද, ගල්බැඳිමුද්ද. |
| අඞ්ගුලීයක | (න) මුද්ද, මුදුහිරුව. |
| අඞ්ගුල්‍යාභරණ | (න) ඇඟිලි අබරණ, ඇඟිලි මුද්ද. |
| අඞ්ඟි(ක) | (පු) අවයව ඇත්තා, කොටස් ඇත්තා (ති) අඟුජනපදයෙහි වූ. |
| අඟීමත | (ති) කැමති වූ, රැස්වූ. |
| අචක්ඛූ | (පු) අන්ධයා, දෑස්නැත්තා, ප්‍රඥානැත්තා. |
| අචඞ්කම | (න) සක්මනට නුසුදුසුබිම. |
| අචත්ත | (ති) (න = - (අ) + චත්ත) නොහරිණලද, පරිත්‍යාග නොකළ. |
| අචරණ | (ති) නොහැසිරෙණ, සංවරණය නොකරන (න) නොහැසිරීම. |
| අචරි | (ක්‍රි) (අ + චර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, + ඊ) හැසුරුණේය. “අචරි වතායං විතුදං වනානි.” |
| අචරිම | (න) (න = - (අ) + චරිම) පසුනොවන. ‘චරිම’ බලනු. |
| අචරියානී | (ඉ) ගරු භාර්යාව. |
| අචල | (3) නො සෙල්වෙන. |
| අචල | (පු) පර්වතය (ති) නිශ්චල. |
| අචලධිති | (පු) එක පාදයක ලැබු 16 බැගින් ඇතිවෘත්තය, එනම් වෘත්තය. |
| අචලාපාදාන | (පු) අපාදාන භේදයක්, රුක්ඛස්මා ඵලං පතති -- මෙහි රුක්ඛස්මා යනු අචලාපාදානයයි. |
| අචලිත | (ති) (න = - (අ) + චරිත) නොසෙල්වුනු, වඤ්චල නොවන. |
| අචාලෙති | (ක්‍රි) (න + - (d) චල + ණෙ + ති) නොසෙල් වෙයි. නොසැලෙයි. |
| අචිත්තක | (ති) (න = - (අ) + චිත්තක) සිත්නැති, කල්පනාරහිත. |
| අචිත්තීකත | (ති) (න = - (අ) + චිත්තීකත) විසිතුරු නොකළ, සිතියම් නොකළ. |
| අචිත්තීකාර | (පු) චිත්තීකාර නොවූ, විසිතුරු නොවූ. |
| අචින්තනීය | (ති) (න = - (අ) + චින්තනීය) නොසිතිය හැකි. නොසිතිය යුතු. බුද්ධ - ඍද්ධි - ධර්ම - ලොක විෂයන් නොසිතිය හැකි කරුණු සතරෙකි. |
| අචින්තිය | (ති) (න = - (අ) + චින්තනීය) නොසිතිය හැකි. නොසිතිය යුතු. බුද්ධ - ඍද්ධි - ධර්ම - ලොක විෂයන් නොසිතිය හැකි කරුණු සතරෙකි. |
| අචින්තෙය්‍ය | (ති) (න = - (අ) + චින්තනීය) නොසිතිය හැකි. නොසිතිය යුතු. බුද්ධ - ඍද්ධි - ධර්ම - ලොක විෂයන් නොසිතිය හැකි කරුණු සතරෙකි. |
| අචිර | (න) (න = - (අ) + චිර) නොබෝකාලය, ටික කාලය. |
| අචිර | (3) වැඩිකල් ගතනොවූ. |
| අචිරං | (ක්‍රි.වි) නොබෝ කලකින්. |
| අචිරපක්කන්ත | (3) ගොස් වැඩිකල් ගත නොවූ. |
| අචිරප්පභා | (ඉ) (න = - (අ) + චිර + පභා) ටික කාලයක් පවත්නා ආලෝකය, විදුලිය. |
| අචිරප්පභා | (ඉ) විදුලිය. |
| අචිරවතී | (ඉ) පඤ්චමහා ගඞ්ගාවන්ගෙන් එකක් වූ එනම් නදිය. |
| අචීවර | (ති) (න + - (අ) + චීවර) සිවුරු නැත්තා. සිවුරු නැති. |
| අචෙතන | (3) සිත් නැති. |
| අචෙල. | (3) නිගණ්ඨයා; වස්ත්‍රනැති. |
| අචෙල(ක) | (පු) (න = - (අ) + චෙල) අචෙලකයා, නග්නයා, නග්නව සිටින තාපසයා. |
| අචෙලක | (3) නිගණ්ඨයා; වස්ත්‍රනැති. |
| අච්ච | (චු) පිදීමෙහි, අච්චෙති = අච්චයති. |
| අච්ච | (පු) පූජාව, යාගය |
| අච්ච | (භු) (පූජායං - පිදීමෙහි) අච්චති. |
| අච්ච | (භු) අගතිනැසීමෙහි, අච්චති. |
| අච්චගමා | (ක්‍රි) (අති + - (අ) + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ආ) ඉක්ම ගියේය. ඉවත්ව ගියේය. “අච්චයො මං භන්තෙ අච්චගමා” |
| අච්චගා | (අති+අ+ගමු+ආ) ඉක්ම ගියේය. |
| අච්චගා | (ක්‍රි) (අති + ආ + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, ‘ගමු’හට ‘ගා’ ආදේශයි.) ඉක්ම ගියේය, පසුකර ගියේය. ‘උපච්චගා’ බලනු. |
| අච්චඞ්කුස | (පු) (අති + අඞ්කුස) අඞ්කුසය ඉක්මවූ ඇතා, අඞ්කුසයට සමීප නොවන්නා, හික්මුනු ඇතා. |
| අච්චට්ඨි | (පු) එනම් ඡන්දස, “අච්චට්ඨියං ද්විසත්තාධික එකතිංස සහස්සානි ච ලක්ඛමෙකං’’ යනාදීන් දක්වන සතළොස් අකුරකින් යුත් ඡන්දස. |
| අච්චතරී | (ඉ) ඉක්මන්ගමන් ඇත්තී, වේගවත් ගමන් ඇත්තී. |
| අච්චති | (ක්‍රි) (අච්ච. - (d) (භු) පූජායං, පිදීමෙහි + ති) පුදයි. වර්ණනා කෙරෙයි. |
| අච්චත්ථ | (න) (අති + අත්ථ) අත්යර්ථය, අතිශය, ඉතා, බොහෝ. |
| අච්චන | (න) (අච්ච. - (d) (භු) පූජායං, පිදීමෙහි + යු = අන) අර්චනය, පූජාව, යාගය. |
| අච්චනා | (ඉ) පූජාව, යාගය. |
| අච්චනා. | (ඉ) පිදීම. |
| අච්චන්ත | (ති) එකාන්ත, නිශ්චිත, අවසාන, සම්පූර්ණ, බොහෝ, නිරන්තර. |
| අච්චන්ත | (3) අතිශයෙන් අධික වූ; කෙළවර හෝ සීමාව ඉක්මවා ගිය. |
| අච්චන්තං | (ක්‍රි.වි) අතිශයෙන්. |
| අච්චන්තකොධන | (ති) (අති + අන්ත + කොධන) නොසන්සිඳෙන ක්‍රෝධ ඇති, නිතර කිපෙන. |
| අච්චන්තතණ්හා | (ඉ) ප්‍රහීණනොවූ තෘෂ්ණාව, නොසන්සිඳුනු තෘෂ්ණාව. |
| අච්චන්තදුස්සීල | (පු) එකාන්තදුශ්ශීලයා. |
| අච්චන්තදුස්සීල්‍ය | (න) එකාන්ත දුශ්ශීලබව. |
| අච්චන්තනිට්ඨා | (ඉ) අවසානනිෂ්ඨාව, සම්පූර්ණයෙන් කෙළවර වීම, නිවන. |
| අච්චන්තයොගක්ඛෙම | (පු) අවසානය වූ නිර්වාණය. |
| අච්චන්තයොගක්ඛෙමී | (පු) අවසානය වූ නිර්වාණය ඇත්තා. |
| අච්චන්තසංයොග | (පු) නිරන්තර සංයොගය, කාල මාර්ග දෙදෙනා ද්රව්ය ගුණ ක්‍රියාවන් හා අතරක් නැතිව යෙදීමයි. |
| අච්චන්තසුකුමාල | (ති) ඉතා සිවුමැලි, ඉතා සැපසේ වැඩුනු. |
| අච්චන්තානුපපත්ති | (පු) අත්‍යන්ත අනුපපත්තිය, අතිශය අයොග්‍යත්වය. |
| අච්චන්තාභාව | (පු) අත්‍යන්ත අභාවය, අතිශයින්ම නොවීම. |
| අච්චය | (පු) මරණය, අපරාධය, අතීක්‍රමය, ඇවෑම. |
| අච්චය | (පු) ඉක්මවා යාම; ඉකුත්වීම; දොෂය; වරද. |
| අච්චයාභාව | (පු) (අච්චය + අභාව) නිදොස් බව, නිරවද්‍ය බව, නිවැරැදි බව. |
| අච්චයේන | ඇවෑමෙන්. |
| අච්චසරී | (ක්‍රි) (අති + ආ + සර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ඊ) ඉක්ම ගියේය. |
| අච්චා | (ඉ) ප්රතිරූපය, පිළිරුව. |
| අච්චාධාන | (න) මදක් ආපසු ඇදීම, ටිකක් පසුපෙදෙසට ඇදීම. |
| අච්චාධාය | (පු.ක්‍රි) (අති + ආ + ධා + - (d) (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි + ත්වා = ය) මදක් ආපසු ඇද තබා. “දක්ඛිණෙන පස්සෙන සීහ සෙය්‍යං කප්පෙති පාදෙ පාදං අච්චාධාය” |
| අච්චාභික්ඛන | (න) (අති + අභික්ඛණ) නිතොර, සැමවේලේම. |
| අච්චායත | (ති) (අති + ආයත) ඉතා දිග. |
| අච්චායික | (ති) ඉක්මන්, යුහුසුලු, වහා කටයුතු පිළිවෙළකට නැති, කඩිසර. |
| අච්චායික. | (න) ඉක්මන් කටයුත්ත. |
| අච්චාරද්ධ | (ති) (අති + ආරද්ධ) අධිකව පටන් ගන්නාලද, මහත් කොට ආරම්භ කළ. |
| අච්චාවදති | (ක්‍රි) (අති + ආ + වද - (d) (භු) වචනෙ, බිණීමෙහි + ති) බොහෝ කොට කියයි, අනුන් මැඩපවත්වා කියයි. |
| අච්චාසන | (න) (අති + ආසන) සමීපය, සමීපයෙහි හිඳීම, ඉතාකිට්ටුව හිඳීම. |
| අච්චාසන්ත | (3) ඉතා ළංවූ. |
| අච්චාසන්න | (ති) (අති + ආසන්න) ඉතා සමීප, ඉතාකිට්ටු, ඉතා ළඟ. |
| අච්චාහිත | (ති) (අති + ආසන්න) ඉතා බිහිසුනු, අතිශය භයානක, ඉතා ලං වූ. |
| අච්චි | (ක්‍රි) (අච්ච - (d) (භු) පූජායං, පිදීමෙහි + ඉ) පිදීය. |
| අච්චි | (පු) - (ඉ) ගිනිසිළ, ගිනිදලුව, රශ්මිය. |
| අච්චි. | (ඉ) ගිනිසිළ. |
| අච්චිකා | (ඉ) ගිනිදලුව. |
| අච්චිත | (ති) පුදනලද, යාග කළ. |
| අච්චිත | (3) පිදූ; පුදන ලද. |
| අච්චිබද්ධ | (න) ලියැදිබැඳි කෙත, කුඹුර. |
| අච්චිමන්තු | (පු) ගින්න. |
| අච්චිමන්තු | (පු) ගින්න. |
| අච්චුග්ගච්ඡති | (ක්‍රි) (අති + උ + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + - (ති) ධාතුහුගේ අන්තයට ‘ච්ඡ’ ආදේශයි. අති + උග්ගච්ඡති) උස්ව නගී, ඉතා ඉහලට නගී. |
| අච්චුග්ගත. | (පු) ඉතා උස්ව නැගී; ඉතා උසස්. |
| අච්චුග්ගති | (ති) (අති + උග්ගත) ඉතා උස්ව නැගි, ඉතා ඉහලට නැගි. |
| අච්චුග්ගමන | (න) (අති + උග්ගමන) ඉතා උස්ව නැගීම. උස්ව යාම. |
| අච්චුණ්හ | (ති) (අති + උණ්හ) ඉතා උණු, - (න) අධික උෂ්ණය. |
| අච්චුණ්හ. | (3) ඉතා උණුසුම්. |
| අච්චුත | (3) නො මළ; පහ නොවූ. |
| අච්චුත | (න) (න = - (අ) + (චු) - (d) (භු) වචනෙ, චුතවීමෙහි + ත) චුත වීමක් නැති තැන, නිවන (පු) විෂ්ණු. “නත්ථි එතස්මිං අධිගතෙ චුතං චවන්ති අච්චුතං” නිවනට පැමිණි කල්හි නැවත එයින් චුතවීමක් නොමැති හෙයින් අච්චුත යයි කියනු ලැබේ. |
| අච්චුත. | (න) නිවන. |
| අච්චුති | (ති) (න = - (අ) + චුති) චුතිරහිත, මරණ රහිත, නිවන (න) චුත නොවීම. |
| අච්චුත්තා | (ඉ) අකුරු දෙකකින් යුත් ඡන්දස, අත්‍යුක්තා ඡන්දස. |
| අච්චුස්සන්ත | (ති) (අති + උස්සන්න) ඉතා උසස්, ඉතා පිරුණු, ඉතා ඝන. |
| අච්චුස්සන්ත. | (3) ඉතා අධික වූ; ඉතා බහුල වූ. |
| අච්චුළාර | (ති) (අති + උළාර) ඉතා උදාර, ඉතා ප්‍රෞඪ. |
| අච්චෙක | (ති) (අති + එක) ඉතිරි, වැඩි, බොහෝ, විශේෂ, අතිරෙක. |
| අච්චෙකචීවර | (න) වැඩිසිවුර, ඉතිරිසිවුර. |
| අච්චෙති | (අච්ච+ණෙ) පුදයි; (අති+ඉ+අ+) ඉක්ම යයි; ඉකුත් වේ. |
| අච්චෙති | (ක්‍රි) (අති + - (ඉ) - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) - ඉක්මවා යෙයි, පසුකර යෙයි. “අච්චෙන්ති කාලා තරයන්ති රත්තියො” |
| අච්චොගාළ්හ | (ති) (අති + අව + ගාළ්හ) ඉතා ගැඹුරු, ඉතා යටට බැස ගත්, ඉතා අධික. ‘අජ්ඣොගාළ්හ’ බලනු. |
| අච්චොදක | (න) (අති + ඔදක) අධික ජලය, වැඩි වතුර. |
| අච්චොදර | (පු) (අති + උදර) මහබඩක් ඇති තැනැත්තා, බොහෝ ආහාර අනුභව කරන්නා, කෑදරයා (=බඩජාරියා). |
| අච්චොදාත | (ති) (අති + අවදාත) ඉතාසුදු. |
| අච්චෝදක | (න) අධික ජලය. |
| අච්ඡ | (ක්‍රි) (ආස - (d) (භු) උපවෙසනෙ, හිඳීමෙහි + භි. ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ’ආදේශයි. ආදියට හ්‍රස්වයි. ප්‍රත්‍යයට ලෝපයි.) සිටුව, නවතුව. “අච්ඡ තාව භන්තෙ යාව මමාගමනා” |
| අච්ඡ | (ති) ප්රසන්න, ඝන නොවන, තුනී. ‘අච්ඡොදක’ බලනු. |
| අච්ඡ | (3) පිරිසිදු; (පු) වලහා. |
| අච්ඡ | (පු) වලහා, වලසා. |
| අච්ඡක | (පු) වලසා. |
| අච්ඡති | (ක්‍රි) (ආස - (d) (භු) උපවෙසනෙ, හිඳීමෙහි + - (ති) ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ’ ආදේශයි. ආදියට හ්‍රස්වයි.) හිඳියි, ළඟ හිඳියි. |
| අච්ඡති | නැවතී සිටියි; වසයි; හිදියි. |
| අච්ඡන්ත | (ති) (අ + ඡන්න) වැසුනු, ප්‍රතිඡන්න වූ. නොවැසුනු, නොවසනලද. |
| අච්ඡම්භී | තැති ගැනීම් නැත්තා. |
| අච්ඡම්හි | (ති) (න = - (අ) + ඡම්භි) බිය රහිත, තැති ගැනීම් රහිත. ‘ඡම්භි’ බලනු. |
| අච්ඡරා | (ඉ) අහුර; ඇඟිලිතුඩ; ඇඟිලිතුඩු දෙක එකට ගසන තරම් කාලය; දෙවඟන. |
| අච්ඡරා | (ඉ) අප්සරාව, දෙවඟන. “අථෙත්ථ අච්ඡරා ඔභාසයන්ති”. අසුර, ඇඟිලිදෙක එකතුකර නගන ශබ්දය. “කුක්කුච්චමත්තම්පි තෙ නත්ථිති අච්ඡරං පහරි”. |
| අච්ඡරාසංඝාත | (පු) අහුර ගැසීම; ඇඟිලිතුඩු දෙක එකට ගැසීම. |
| අච්ඡරාසඞ්ඝාත | (න) අසුරු ගැසීම, ඇඟිලිදෙක එකතු කර ශබ්ද නැගීම. |
| අච්ඡරාසද්ද | (පු) අසුරුසන, අසුරු ගැසීමේ ශබ්දය. |
| අච්ඡරික | (පු) දිව්‍යගන්ධර්‍වනාදයක්. |
| අච්ඡරිය | (3) විස්මය ජනක. |
| අච්ඡරිය | (න) පුදුමය; ආශ්චර්ය. |
| අච්ඡරිය | (ති) ආශ්චර්‍ය්‍යය, මොහොතකදී සිදුවන පුදුමය. |
| අච්ඡාදන | (න) (ආ + ඡාදන) වස්ත්රය, ඇඳුම. වැසීම, ඇඳීම. |
| අච්ඡාදන | (න) ඇඳීම. |
| අච්ඡාදන. | (න) ඇඳුම; වස්ත්රය. |
| අච්ඡාදනා | (ඉ) වැසීම; සැඟවීම. |
| අච්ඡාදෙති | (ආ+ඡද+ණෙ) වසා දමයි; හැඳගනී. |
| අච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) (ආ + ඡද - (d) (චු) අපවාරණෙ, මුවහකිරීමෙහි + ණෙ + ති) හඳියි, වස්ත්‍ර පරිධානය කෙරෙයි, රෙදි අඳියි. |
| අච්ඡි | (න) ඇස. විස්මය, පුදුමය. |
| අච්ඡි | නැවතී සිටියේය. |
| අච්ඡි | හුන්නේය. |
| අච්ඡි | (න) ඇස. |
| අච්ඡි | (ක්‍රි) (ආස - (d) (භු) හිදීමෙහි + ඊ. ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ’ ආදේශයි. ආදියට හ්‍රස්වයි. සිටියේය, නැවතුනේය. |
| අච්ඡිජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) කඩාගෙන; බලෙන් පැහැර ගෙන. |
| අච්ඡිද්ද | (ති) සිදුරු රහිත, කුහර නැති, එක ඝන. |
| අච්ඡින්දති | (ආ+ඡිද+ංඅ) පැහැර ගනී; බලෙන් ගනී. |
| අච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (ආ + ඡිදි - (d) (රු) ද්වෙධාකරණෙ, දෙකඩ කොට කැපීමෙහි + ති) කඩා ගනී, පැහැර ගනී, බලාත්කාරයෙන් ගනී. |
| අච්ඡින්දන | (න) (ආ + ඡිදි - (d) (රු) ද්වෙධාකරණෙ, දෙකඩ කොට කැපීමෙහි + යු + අන) පැහැර ගැනීම. |
| අච්ඡින්න | (ති) පැහැර ගත්, පැහැර ගන්නා ලද. “අච්ඡින්න ඡීවරො වා හොති.” නොසුන්, නොකැපූ. |
| අච්ඡින්න | (3) නො සිඳින ලද; පැහැරගත්. |
| අච්ඡුපති | (ක්‍රි) (ආ + ඡුප - (d) තු. ඵස්ස, සිපගැන්මෙහි හෝ ස්පර්ශ කිරීමෙහි + ති) ස්පර්ශ කෙරෙයි, පිසදමයි, බාධා කරයි. |
| අච්ඡුපන | (න) (න = - (අ) + ඡුපන) ස්පර්ශ නොකිරීම, නොහැපීම, නොගැටීම. |
| අච්ඡෙච්ඡි | (ක්‍රි) (අ + ඡිදි - (d) (රු) ද්වෙධාකරණෙ, දෙකඩ කොට කැපීමෙහි + ඊ) සින්දේය. “අච්ඡෙච්ඡි තණ්හං ඉධ නාමරූපෙ.” |
| අච්ඡෙච්ඡි | සිඳ දැම්මේය. |
| අච්ඡෙජ්ජ | (3) නො කැඩිය හැකි; නො කැපිය හැකි. |
| අච්ඡෙජ්ජි | සිඳ දැම්මේය. |
| අච්ඡෙදන | (න) (ආ + ඡෙදන) සිඳීම, කැපීම, පැහැර ගැනීම. |
| අච්ඡෙදන | (න) පැහැර ගැන්ම. |
| අච්ඡෙර | (න) ආශ්චර්‍ය්‍යය, විස්මය, පුදුමය. |
| අච්ඡෙර | (3) අශ්චර්‍යවත්. |
| අච්ඡෙර. | (න) අශ්චර්‍ය. |
| අච්ඡෙරක | (පු) - (න) ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය, ආශ්චර්‍ය්‍ය ක්‍රියාව. |
| අච්ඡොදක | (න) (අච්ඡ = උදක) ප්‍රසන්නජලය, පිරිසිදු වතුර. |
| අච්ඡොදික | (ති) පිරිසිදුජලය ඇති, පැහැදුනු ජලය ඇති. |
| අඡි | (රු) ආයාමෙ, දිගට සැසීමෙහි, අඤ්ඡති. |
| අජ | (පු) එළුවා, තිරෙළුවා, පළෙළුවා. |
| අජ | (භු) ඛෙපනෙ, දැමීමෙහි, ගමන්හි. අජති. |
| අජ | (පු) එළුවා. |
| අජ | (භු) බැහැරලීමෙහි. යාමෙහි. අජති. |
| අජක | (පු) එළුවා. |
| අජගර | (පු) එළුවන් ගිලින්නා, පිඹුරා. |
| අජගර. | (පු) පිඹුරා. |
| අජගල | (පු) අජගරයා, පිඹුරා. |
| අජච්ච | (පු) (න = - (අ) + ජච්ච) උතුම්ජාති නැත්තා, නීචයා, උසස්කුල නැත්තා. |
| අජජ්ජර | (ති) නොදිරණ, ස්ථිර, ශක්තිමත්. |
| අජඣත්තකරණ | (න) අධ්‍යාත්මකරණය, ඇසින් රූප දැක්මෙහි ආධාර වන්නාවූ ඒ ඒ ක්‍රියා කරණයෙහි නියුක්තවූවහුගේ ආත්ම සම්බන්ධය ඇතිකිරීම. |
| අජඤ්ඤ | (3) අපිරිසිදු. |
| අජඤ්ඤ | (ති) උපද්‍රවරහිත, උවදුරුනැති. |
| අජණ්ඩුක | (න) එළුකුරයක ආකාර ඇති අඬුව. |
| අජඬුමාර | (පු) අනාථමරණය. |
| අජද්ධුක | (න) නො කා හිඳීම. |
| අජද්ධුමාරික. | (න) අනාථ මරණය. |
| අජපථ | (පු) එළුවන්ගෙන් යා යුතු මාර්ගය, එළුවන්පිට නැගී හෝ එළුවන්පිට තවලම් පටවා හෝ යායුතු මාර්ගය. |
| අජපාල | (පු) එළුවන් පාලනය කරන්නා, එළුවන් බලන්නා, උරුවෙල් දනව්වෙහි සෙනානි නම් නියම්ගම පිහිටි නුග ගස. |
| අජපාල. | (පු) එළුවන් රකින්නා. |
| අජපාලක | (පු) එළුවන් බලන්නා, උපුල්කොල. |
| අජමොද | (පු) අසමොදගම්. |
| අජර | (ති) (න = - (අ) + ජර) ජරා නැති (න) නිවන. |
| අජරාමර | (ති) (අජර + අමර) නොදිරීම හා නොමැරීම, මේ ගුණ දෙක ඇත්තේ නිවනෙහි පමණක්ය. |
| අජලක්ඛණ | (න) එළුලකුණු, එළුවන්ගේ ලකුණු බලා ගුණාගුණ හෙවත් පලාපල කීම. |
| අජලණ්ඩිකා | (ඉ) එළුබෙටි, එළුවසුරු. |
| අජලණ්ඩිකා. | (ඉ) එළුබෙටි. |
| අජවත | (න) අජව්‍රතය, එළුවෙකු මෙන් හැසිරීමේ හා ක්‍රියාකිරීමේ ව්‍රතය, එළුගතිය. |
| අජා | (ඉ) අජධෙනුව, එළුදෙන. |
| අජා | (ඉ) එළුදෙන. |
| අජාත | (ති) (න = - (අ) + ජාත) නූපන්, හටනොගත්, නොඉපදුනු. |
| අජාතසත්තු | (පු) එනම්රජ. (මොහු බිහිවන්නටත් පළමු පියාට සතුරුවූයෙන් මේ නම ව්‍යයවහෘත විය). මගධ දේශාධිපති මහරජ. |
| අජාති | (ඉ) නොඉපදීම (ති) ජාතිරහිත, හීන ජාතික, උසස් කුලනැති. |
| අජානන | (න) (න = - (අ) + ජානන) නොදැන්ම, අඥානකම. |
| අජානන. | (න) නො දැනීම. |
| අජානන්ත | (ති) (න = - (අ) + ජානන්ත) නොදන්නා, නොදත්. |
| අජානන්ත | (3) නො දනිමින්. |
| අජානන්ත | (3) නො දන්නා වූ. |
| අජානමාන. | (3) නො දන්නා වූ; නො දනිමින්. |
| අජානිත්වා. | (පූ.ක්‍රි) නො දැන. |
| අජි | (ඉ) එළුදෙන. |
| අජිකා | (ඉ) එළුදෙන. |
| අජින | (පු) අඳුන් දිවියා (න) අඳුන් දිවිසම. |
| අජින | (න) අඳුන් දිවිසම. |
| අජිනක්ඛිප | (න) දෙකට පලනලද කුරලොම් සහිත අඳුන් දිවිසම. |
| අජිනක්ඛිප | (න) අඳුන් දිවිසම් පටියෙන් වියූ ඇඟ වැස්ම. |
| අජිනපත්තා | (ඉ) වවුලා, දුවා. |
| අජිනපත්තා | (ඉ) වවුලා. |
| අජිනප්පවෙණි | (ඉ) අඳුන් දිවිසම් මසා ඇඳක ප්‍රමාණයට සෑදූ ඇතිරිය. |
| අජිනප්පවෙණි | (ඉ) අඳුන් දිවිසමින් කළ ඇතිරිල්ල. |
| අජිනයොනි | (පු) මුවා. |
| අජිනසාටි | (ඉ) අඳුන් දිවිසමින් කල ඇඳුම. |
| අජිනසාටි | (ඉ) අඳුන් දිවිසමින් කළ ඇඳුමක්. සම්ඇඳුමක්. |
| අජිනි | දිනුවේය. |
| අජිනි | (ක්‍රි) (අ + ජි. - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි + නා + ඊ) දිනී, ජය ගත්තේය. |
| අජිම්හ | (ති) (න = - (අ) + ජිම්හ) ඇදනැති, වක්නැති, ඍජු. |
| අජිම්හ | (3) ඇද නැති; වක් නොවූ. |
| අජිම්හග | (ති) ඍජුව යන (ඊය) (පු) ශරය. |
| අජිර | (න) මිදුල, අඞ්ගණය. |
| අජිර | (න) මිදුල. |
| අජිවචම්ම | (න) අඳුන් දිවිසම. |
| අජී | (ඉ) එළුදෙන. |
| අජීරක | (පු) අජීර්‍ණරෝගය (න) අහර නොදිරීම. |
| අජීරක. | (පු) අජීර්ණ රොගය; ආහාර නො දිරවීම. |
| අජීවාලපන | (න) (අජීව + ආලපන) භො රුක්ඛ, භො පබ්බත යනාදීන් ජීවිතෙන්ද්‍රිය නැති දෙයකට කරන ආමන්ත්රණය. |
| අජෙගුච්ඡ | (ති) (න = - (අ) + ජෙගුච්ඡ) නොපිළිකුල්, පිළිකුල්නොවන, ජුගුප්සා නොකටයුතු. |
| අජෙය්‍ය | (ති) (න = - (අ) + ජෙය්‍ය) නොදිරණ, ස්ථිර. නොදිනිය හැකි, නොපැරදවිය හැකි. |
| අජෙය්‍ය | (3) පැරදිවිය නො හැකි. |
| අජ්ජ | (අ) වත්මන් කල, මේ දවස, අද. |
| අජ්ජ | (චු) අජ්ජනෙ, සෑදීමෙහි, සැපයීමෙහි, අජ්ජෙති. |
| අජ්ජ | (භු) සජ්ජනෙ, සෑදීමෙහි, අජ්ජති. |
| අජ්ජ | (නි) අද. |
| අජ්ජක | (පු) හෙලබටු, එළබටු, තළනබටු. |
| අජ්ජතග්ග | (පු) (අජ්ජතො + අග්ග) අද පටන් මතු, අද සිට ඉදිරියට, “අජ්ජතග්ගෙදානි ථෙරො මය්හං භාරො.” |
| අජ්ජතග්ගෙ | (නි) අද පටන්. |
| අජ්ජතන | (3) අදදින පිළිබඳ. |
| අජ්ජතන | (ති) (ඉම = - (අ) + ජ්ජ + තන) අද වූ, අදට අයත්, වර්‍තමානික. |
| අජ්ජතනාය | (3) අද දවස සඳහා. |
| අජ්ජතනී | (ඉ) අද වූ, අදට අයත්. එනම් ආඛ්‍යාත විභක්තිය. |
| අජ්ජතා | (ඉ) අදට අයත්, මේ කාලය. |
| අජ්ජති | ක්‍රී - (අජ්ජ + ති) සාදයි, සපයයි. |
| අජ්ජව | (පු) අවඞ්කභාවය; ඍජුබව. |
| අජ්ජව | (න) (උජු + ණ. පූර්ව ‘උ’ හට ආ හා සංයොගාදිය හෙයින් හ්‍රස්වයි. පර ‘උ’ හට ‘අව’ ආදේශයි.) ඍජුබව, ඇදනැතිබව. |
| අජ්ජවතා | (ඉ) ඍජු බව, ඇදනැතිබව. |
| අජ්ජාවර | (පු) ඉල්ලුම් කාරයා. |
| අජ්ජිත | (ති) රැස්කළ, එකතුකළ. |
| අජ්ජිත. | (3) රැස්කළ. |
| අජ්ජුක | (පු) කුඹුක්ගස, අර්ජුන වෘක්ෂය. |
| අජ්ජුණ්හ | (පු) සඳරැසින් යුත් මේ රාත්‍රිය. |
| අජ්ජුන | (පු) කුඹුක් ගස. |
| අජ්ජුන | (පු) කුඹුක්ගස. |
| අජ්ජූකණ්ණ | පියාගස. |
| අජ්ඣක්ඛ | (පු) පාලකාධිකාරියා. |
| අජ්ඣක්ඛ | (පු) (අධි = අජ්ඣ + අක්ඛ) අධ්‍යක්ෂයා, කර්‍මාධ්‍යක්ෂයා, ක්‍රියාවෙහි ප්රධානයා, අදිකාරම, සතිස්වැදෑරුම් කර්‍මයෙහි නියුක්තයා. කිරිපලුරුක. |
| අජ්ඣක්ඛික | (පු) අර්‍ධයක් ඇස් ඇත්තා, කණා, එක ඇසක් නැත්තා. |
| අජ්ඣගා | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ගමු = ගා + ආ) පැමිණියේය, ගියේය. අධිගම කෙළේය. |
| අජ්ඣගා | පැමිණියේය; ලැබුවේය. |
| අජ්ඣට්ඨ | (3) ආරාධනා ලැබූ. |
| අජ්ඣත්ත | (3) තමා පිළිබඳ; ශරීරය පිළිබඳ. |
| අජ්ඣත්ත | (න) ආත්මය. |
| අජ්ඣත්ත | (න) (අධි = අජ්ඣ + අත්ත) තමාගේ සන්තානය, තමා පිළිබඳ දෙය. |
| අජ්ඣත්තරූප | (න) අධ්‍යාත්මිකරූපය, තමා පිළිබඳ රූපය. |
| අජ්ඣත්තසමුට්ඨාන | (ත) තමා පිළිබඳව උපදින තමාට අයිතිව පවතින. |
| අජ්ඣත්තසංයොජන | (න) අධ්‍යාත්මසංඛ්‍යාත කාමභවය පිළිබඳව පවත්නා ඡන්දරාගය, යටභාගයයි කියනලද කාමධාතුව ආශ්රය කරන සක්කායදිට්ඨි, විචිකිච්ඡා, සීලබ්බත පරාමාස, කාමරාග, ව්‍යාපාද යන සංයෝජන පස (ති) ඒ සංයොජන පස ඇති. |
| අජ්ඣත්තාරම්මණ | (න) තමා පිළිබඳ අරමුණ. |
| අජ්ඣත්තික | (3) තමා අයත්; ශරීරය පිළිබඳ. |
| අජ්ඣත්තික | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අත්ත + ණික) තමාට අයත්, තමාසතු. |
| අජ්ඣප්පත්ත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ආ + පත්ත) අධිපති බවට පැමිණි. |
| අජ්ඣප්පත්ත | (3) පැමිණි; හදිසියෙන් පහර දීමට පැමිණි. |
| අජ්ඣභවී | (ක්‍රි) (අධි + ආ + භූ - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි, අව + ඊ) මැඩ පැවැත්විය, යටත් කෙළේය. |
| අජ්ඣභාසි | අ.ක්‍රි. (අධි+අ+භාස+ඊ) කීයේය. |
| අජ්ඣභාසි | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + භාස + ඊ) කීයේය, මොනවට කීයේය. |
| අජ්ඣභූ | (පු) (අධි + - (අ) + භූ) මැඩපවත්වන්නා, අභිභවනය කරන්නා. |
| අජ්ඣයන | (න) (අධි = අජ්ඣ + - (ඉ) - (d) (භු) අජ්ඣයනෙ, හැදෑරීමෙහි + යු = අන) අධ්‍යයනය, හැදෑරීම, ඉගෙනීම. |
| අජ්ඣයන | (න) ඉගෙනීම; හැදෑරීම. |
| අජ්ඣාගමන | (න) (අධි = අජ්ඣ + ආ + ගම + යු = අන) ඊම, ඉදිරියට ඊම, සම්මුඛයට පැමිණීම. |
| අජ්ඣාගාර | (න) (අධි = අජ්ඣ + අගාර) ස්වකීය ගෘහය, ගෙය. |
| අජ්ඣාචරති | (අධි+ආ+චර+අ) වරදවා හැසිරේ; ශික්ෂාපදාදිය ඉක්මවයි. |
| අජ්ඣාචරති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ආ + චර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) ඉක්ම හැසිරෙයි. |
| අජ්ඣාචාර | (පු) (අධි = අජ්ඣ + ආ + චාර) ශික්ෂාපද මැඩලීම, ඉක්ම හැසිරීම. වැරදි දේ කිරීම. |
| අජ්ඣාචාර | (පු) කාම සේවනය; වැරදි හැසිරීම. |
| අජ්ඣාචිණ්ණ | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ආ + චිණ්ණ) බෙහෙවින් පුරුදුකළ, ප්‍රගුණ කළ. |
| අජ්ඣාචිණ්ණ. | (3) මනාසේ පුහුණු කළ. |
| අජ්ඣාජීව | (පු) දුෂ්කර ජීවිකාව, හිරිහැර සහිත ජීවිකාව. |
| අජ්ඣාපජ්ජති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ආ + පද. - (d) (දි) ගතියං, යාමෙහි + ති) වරද කරයි. වරදට පැමිණෙයි. |
| අජ්ඣාපත්ති | (ඉ) (අධි = අජ්ඣ + ආ + පද + ති) වරදට පැමිණීම. |
| අජ්ඣාපන | (න) (ආ + ඣාපන) දැවීම, පිලිස්සීම. |
| අජ්ඣාපන | (න) අධ්‍යාපනය, හැදෑරවීම. |
| අජ්ඣාපන. | (න) ඉගැන්වීම. |
| අජ්ඣාපන්න | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ආපන්න) ඇතුළත්, ඇතුළට පැමිණි. වරදට පැමිණි. |
| අජ්ඣාපර | (පු) පරිවාර, පිරිවර. |
| අජ්ඣාපීළන | (න) (අධි = අජ්ඣ + ආ + පීළ - (d) (චු) අවගාහනෙ, පෙළීමෙහි + යු = අන) පීඩා කිරීම, හිරිහැර කිරීම. |
| අජ්ඣාපීළිත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ආ + පීළ - (d) (චු) අවගාහනෙ, පෙළීමෙගි + ත) පීඩා කළ, වෙහෙස කළ, විඩාවට පැමිණි. |
| අජ්ඣාභව | (ති) ප්රධාන, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| අජ්ඣාභවති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ආ + භූ - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි, ඔ = අව + ති) ප්රධාන වෙයි, උතුම් වෙයි. |
| අජ්ඣාය | (පු) අධ්‍යායය, පරිච්ඡේදය, කාණ්ඩය, පාඩම. |
| අජ්ඣාය. | (පු) පරිච්ඡේදය (පොතක). |
| අජ්ඣායක | (පු) හදාරන්නා, උගන්වන්නා, වෙදය හදාරන්නා හෝ හදාරවන්නා. |
| අජ්ඣායක | (පු) ඉගෙන ගන්නා; වේදය උගතා. |
| අජ්ඣායකකුල | (න) මන්ත්‍ර හදාරන බ්‍රාහ්මණ කුලය. |
| අජ්ඣාරුහ | (ති) නඟින, ආරූඪ වන. |
| අජ්ඣාරුහති | ත්‍රි - (අධි = අජ්ඣ + ආ + රුහ - (d) (භු) ජනනෙ, හටගැනීමෙහි නොහොත් ඉපදීමෙහි + ති) ඉහළට නගී. අතිශයින් වැඩෙයි. |
| අජ්ඣාරුළ්හ | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ආ + රුහ - (d) (භු) අනනෙ, හටගැණී මෙහි + ත) = හ, ධාත්වන්ත හකාරයට ළකාරාදෙශ හා ළකාර හකාරයන්ට විපර්‍ය්‍යාසයි) ඉතාවැඩුනු, බොහෝසේ වර්ධනය වූ, වෘක්ෂාදියට නැඟි. |
| අජ්ඣාරූළ්හ. | (3) උස්ව නැගුණු; උස්ව වැඩුණු. |
| අජ්ඣාරොප | (පු) නැගීම. එනම් මහාමත්ස්‍යයා. |
| අජ්ඣාරොහ | (පු) (අධි = අජ්ඣ + රුප) එක් පදාර්‍ථයක ස්වභාවය තවත් පදාර්‍ථයක් කෙරෙහි නගාලීම - අධ්‍යාරෝපණයකිරීම. |
| අජ්ඣාරොහති | (අධි+ආ+රුහ+අ) උස්ව නැගේ. |
| අජ්ඣාවසති | (අධි+ආ+වස+අ) නිත්‍යයෙන් වසයි. |
| අජ්ඣාවසති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ආ + වස. - (d) (භු) නිවාසෙ, වාසය කිරීම මෙහි + ති) වාසය කෙරෙයි. අධිපතිව වෙසෙයි. |
| අජ්ඣාවුත්ථ | (ති) අධි = අජ්ඣ + ආ + වස. - (d) නිවාසෙ, වාසය කිරීමෙහි + ත) = උත්ථ) වාසය කළ. අධිපතිව විසූ. |
| අජ්ඣාවුත්ථ. | (3) විසූ. |
| අජ්ඣාසය | (පු) අදහස, අභිප්‍රාය, ආශාව. |
| අජ්ඣාසය | (පු) අදහස. |
| අජ්ඣාසයතා. | (ඉ) අදහස් ඇතිබව. |
| අජ්ඣාසිත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අසා - (d) (භු) උපවෙසනෙ, ඉඳීමෙහි + ත) අදහස් කළ, අරමුණු කළ. හුන්. |
| අජ්ඣාහාර | (පු) (අධි = අජ්ඣ + ආ + හර) අධ්‍යාහාර කිරීම, අවශ්‍යයෙන් කිවයුතු වූ පදයක් අමුතුවෙන් යොදා කීම, |
| අජ්ඣිට්ඨ | (ති) (අධි = අජ්ඣ + ඉස - (d) (භු) පරියෙසනෙ, සෙවීමෙහි + ත) = ට්ඨ) ආරාධනය කළ, අරමුණු කළ. |
| අජ්ඣුපගමන | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට යාම, එකඟ වීම, ගිවිස ගැනීම. |
| අජ්ඣුපහත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + උප + ගම - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ත) ලබනලද. ළඟට පැමිණි, ආශ්‍රයට පැමිණි. |
| අජ්ඣුපහරති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + උප + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) උදාහරණ කෙරෙයි. කරුණු දක්වයි. තෙමේම කයි. |
| අජ්ඣුපෙක්ඛණ | (න) (අධි + උපෙක්ඛණ) බැලීම, නිරීක්ෂණය, මධ්‍යස්ථව කල්පනා කිරීම. |
| අජ්ඣුපෙක්ඛති | (අධි+උප+ඉක්ඛ+අ) මධ්‍යස්ථ වේ. |
| අජ්ඣුපෙක්ඛති | (ක්‍රි) අධි = අජ්ඣ + උප + ඉක්ඛ + ති) මධ්‍යස්ථව බලාපොරොත්තු වෙයි, මධ්‍යස්ථ වෙයි, මැදහත් වෙයි. |
| අජ්ඣුපෙක්ඛන | (න) මධ්‍යස්ථවීම. |
| අජ්ඣුපෙක්ඛා | (ඉ) මධ්‍යස්ථභාවය, බැලීම, බලාපොරොත්තුවීම. |
| අජ්ඣුපෙති | (අධි+උප+ඉ+අ) එළඹේ; පැමිණේ. |
| අජ්ඣුපෙති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + උප + - (ඉ) - (d) (භු) ගතිම්හි, යාමෙහි + ති) යුක්ත වෙයි. බලාපොරොත්තු වෙයි, මධ්‍යස්ථ වෙයි. |
| අජ්ඣූපගච්ඡති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + උප + ගමු = ච්ඡ + ති) ළඟට පැමිණෙයි. කැමැති වෙයි. |
| අජ්ඣූපගත. | (3) පැමිණි. |
| අජ්ඣූපගමන | (න) එළඹීම; පැමිණීම. |
| අජ්ඣෙති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + - (ඉ) - (d) (භු) අජ්ඣානෙ, හැදෑරීමෙහි + ති) ආසා කෙරෙයි. බලා සිටියි. ප්රාර්ථනා කෙරෙයි. |
| අජ්ඣෙසති | (අධි+ඉස+අ) ආරාධනාකෙරේ; ඉල්ලා සිටී. |
| අජ්ඣෙසති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + ඉස. - (d) (භු) පරියෙසනෙ, සෙවීමෙහි + ති) ආරාධනා කෙරෙයි. සතුටු කෙරෙයි, යාච්ඤා කෙරෙයි. |
| අජ්ඣෙසන | (න) (අධි = අජ්ඣ + එස) මෙය කළ මැනවැයි ගෞරව පූර්‍වකව ආරාධනා කිරීම. |
| අජ්ඣෙසනා | (ඉ) (අධි = අජ්ඣ + ඉස. - (d) (භු) ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි + යු = අන + ආ) --- සත්කාර පෙරදැරිකොට කරන ආරාධනාව. ප්‍රාර්ථනාව, යාච්ඤාව. |
| අජ්ඣෙසනා | (ඉ) ආරාධනාව. |
| අජ්ඣෙසිත | (3) ආරධනා ලැබූ. |
| අජ්ඣෙසිත | (ති) ආරාධනා කළ, සතුටු කළ. පැතූ. |
| අජ්ඣොකාස | (පු) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + කාස) අනාවරණස්ථානය, අහස, හිස්තැන, අභ්‍යවකාශය. |
| අජ්ඣොකාස | (පු) ආවරණයක් නැති තැන; එළිමහන. |
| අජ්ඣොකිරති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + කිර - (d) (භු) විකිරණෙ, විසිරීමෙහි + ති) වගුරුවයි, විසුරුවයි. |
| අජ්ඣොගාහති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + ගාහ. - (d) (භු) විලොළනෙ ඇලළීමෙහි + ති) බැසගනී, ඇතුළත් වෙයි. |
| අජ්ඣොගාහති | (අධි+අව+ගාහ+අ) බැසගනී. |
| අජ්ඣොගාළ්හ | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + ගාළ්හ) බැසගත්, ප්‍රවිෂ්ට වූ, දියේ ගිලුනු. “වත්තුකාමො අහං අජ්ජ - පච්චයාකාරවණ්ණනං, පතිට්ඨං නාධිගච්ඡාමි - අජ්ඣොගාළ්හොව සාගරං.” |
| අජ්ඣොගාළ්හ | (3) ගිළුණු. |
| අජ්ඣොගාළ්හ | (3) බැසගත්. |
| අජ්ඣොත්ථට | (3) මැඩගත්; වසාපැතිර සිටි. |
| අජ්ඣොත්ථට | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + ථර - (d) (භු) සන්ථරණෙ, ඇතිරී මෙහි + ත) = ට) වැසූ. යටත් කළ පොඩිකළ. |
| අජ්ඣොත්ථරති | (අධි+අව+ථර+අ) මඩියි; වසාගෙන පැතිරේ. |
| අජ්ඣොත්ථරති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + ථර - (d) (භු) සන්ථරණෙ, ඇතිරී මෙහි + ති) යටත් කෙරෙයි, පහත් කෙරෙයි, පෙළයි. |
| අජ්ඣොපන්න | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + පද. - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ත) = අන්න) පැමිණි, ඇතුළත්. |
| අජ්ඣොභවති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ. - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි. ධාත්වන්ත ‘ඌ’ හට ‘ඔ’ වෘද්ධියි. ඔහට අව ආදෙසයි + ති) යටත් කෙරෙයි, පීඩා කෙරෙයි. |
| අජ්ඣොමද්දති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + මද්ද. - (d) (චු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි + ති) මිරිකයි. පාගයි පොඩිකරයි. |
| අජ්ඣොමුච්ඡිත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + මුච්ඡ + - (ඉ) + ත) අතිශයින් මූර්ඡිත වූ. |
| අජ්ඣොලම්බති | (ක්‍රි - අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + ලම්බ. - (d) (භු) අවසංසනෙ, එලීමෙහි + ති) එල්බෙයි, එල්ලෙයි, අරමුණු ගනී. |
| අජ්ඣොලම්බන | (න) එල්ලෙන, එල්ලීම. |
| අජ්ඣොසාන | (න) අවසානය, කම්මුතුවීම, කෙළවර, කොණ. |
| අජ්ඣොසාන | (න) ගිලගැන්ම; බලවත් ඇල්ම. |
| අජ්ඣොසාය | (පු) එල්ලීම, ආලම්බනය. නිමවීම. |
| අජ්ඣොසිත | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + සි. - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ත) අවසන්කළ, නිමවන ලද, සමාප්ත කළ. |
| අජ්ඣොසිත. | (3) ගිලගත්; දමනලද. |
| අජ්ඣොහට | (ති) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔ + හර. - (d) (භු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි + ත) = ට) අනුභව කළ, වළඳනාලද, කනලද. |
| අජ්ඣොහට. | (3) ගිලිනලද. |
| අජ්ඣොහත | (ති) අනුභව කළ, ගිලිනලද, වැළඳු. |
| අජ්ඣොහරණ | (න) ආහාරය අනුභවය. |
| අජ්ඣොහරණ | (න) ගිලීම. |
| අජ්ඣොහරණිය | (ති) (අජ්ඣොහර + අනීය) බුදියයුතු, අනුභව කටයුතු. |
| අජ්ඣොහරණිය | (න) ආහාරය; ගිලිය යුතු දෙය. |
| අජ්ඣොහරති | (අධි+අව+හර+අ) ගිලියි. |
| අජ්ඣොහරති | (ක්‍රි) (අධි = අජ්ඣ + අව = ඔහර. - (d) (භු) ආදානෙ, ගැන්මෙහි + ති) අනුභව කරයි, වළඳයි. |
| අජ්ඣොහාර | (පු) ගිලීම. |
| අජ්ඣොහාර | (පු) ආහාරය, අනුභවය, බත්පිඩ, යැපෙන පමණ අහර. |
| අ‍ජ්ඣොහිත. | (3) බැහූ; (පු) දැමූ. |
| අඤ්ච | (චු) විසෙසණෙ, විශේෂණයෙහි, අඤ්චෙති, අඤ්චයති. |
| අඤ්ච | (භු) පූජායං, පිදීමෙහි, අඤ්චති. |
| අඤ්චති | (ක්‍රි) (අඤ්චු - (d) ගතිම්හි, පූජායං, යාමෙහි හෝ පිදීමෙහි + ති) යෙයි, පුදයි. |
| අඤ්චු | (භු) ගතිපූජාසු, යාමෙහි හා පිදීමෙහි. අඤ්චති. |
| අඤ්ඡ | (භු) ලක්ඛණෙ පූජායං ච, ලකුණු කිරීමෙහි, ඇඳිනීමෙහි, පිදීමෙහි. අඤ්ඡති. |
| අඤ්ඡති | (ක්‍රි) (අඤ්ඡ. - (d) (භු) + ති) ලකුණු කරයි. පුදයි. |
| අඤ්ඡි | (භු) අඤ්ඡනෙ, ඇඳීමෙහි, ලකුණු කිරීමෙහි, අඤඡති. |
| අඤ්ඡී | (භු) ලක්ඛණාදිසු, ලකුණු කිරීමෙහි, ප්රකාශ කිරීමෙහි, යාමෙහි, බැලීමෙහි. |
| අඤ්ජති | (අඤ්ජු+අ) සඳුන් ආදිය ගායි. |
| අඤ්ජති | (ක්‍රි) (අඤ්ජු. - (d) (භු) බ්‍යත්ති. ගතිකන්ති - මක්ඛණෙසු, ප්රකාශ කිරීම, යාම, බැබලීම, ගෑම යන මෙහි + ති) ප්රකාශ කෙරෙයි, යෙයි, බබලයි, ගායි. |
| අඤ්ජන | (න) අඳුන් (ඇසේ ගාන). |
| අඤ්ජන | (න) අඳුන, ඇස ගාන අඳුන්. |
| අඤ්ජන | (පු) එනම් දිග්ගජයා. කලුපාට. |
| අඤ්ජනකරණ්ඩ | (පු) අඳුන් දමන භාජනය, අඳුන් හෙප්පුව දමන භාජනය. |
| අඤ්ජනක්ඛි | (ති) අඳුන් ගාන ලද ඇස් ඇති. |
| අඤ්ජනනාළි | (ඉ) අඳුන්දමන කුලාව, අඳුන් කුප්පිය. |
| අඤ්ජනනාළි. | (ඉ) අඳුන් භාජනය. |
| අඤ්ජනරුක්ඛ | (පු) එනම්ගස, අඳුන් රුක. |
| අඤ්ජනවණ්ණ | (පු) අඳුන්වර්‍ණය, කලුපෑය (ති) ඒ ඇති. |
| අඤ්ජනිසලාක | (පු) අඳුන්ලහ, අඳුන්ගාන කූර. |
| අඤ්ජනිසාකා | (ඉ) අඳුන් කූර, අඳුන් ගාන පින්සලය. |
| අඤ්ජනිසිපාටි | (න) අඳුන්කරබියලිය, වෑ ආදි භාණ්ඩ දමන පසුම්බිය. |
| අඤ්ජනී | (ඉ) අඳුන් කුලාව, අඳුන් පෙට්ටිය, අඳුන් කූර. |
| අඤ්ජනී | (ඉ) අඳුන් (ගාන) කූර. |
| අඤ්ජය | (ති) ඍජු, ඇද නැති. |
| අඤ්ජලි | (3) දෑතේ අඟිලි එකට තබා හිස දක්වා එසවීම. |
| අඤ්ජලි | (පු) ඇඳිලි, - (න) ඇඳිලි බැඳීම. |
| අඤ්ජලි. | (3) දොහොත. |
| අඤ්ජලිකම්ම | (න) ඇඳිලි බැඳීම; දොහොත මුදුනේ තබා වැඳීම. |
| අඤ්ජලිකම්ම | (න) ඇඳිලි බැඳීම, දෙ අත් එකතු කොට ආචාර කිරීම, දසනඛසමොධානයෙන් කරන වැඳීම. |
| අඤ්ජලිකරණීය | (ති) (අඤ්ජලි + කර + අනීය) ඇඳිලි බැඳිය යුතු, ඇඳිලි කිරීමට සුදුසු. |
| අඤ්ජලිකරණීය | (3) වැන්දයුතු. |
| අඤ්ජලිකා | (ඉ) ඇඳලි බැඳීම, අඤ්ජලිකර්‍මය. |
| අඤ්ජලිපුට | (පු) එක් කළ ඇඟිලි. |
| අඤ්ජවණ්ණ | (3) කළුපැහැති. |
| අඤ්ජස | (පු) මාර්ගය, පාර, ඍජුමාර්‍ගය, කුණු කටු නැති මඟ. |
| අඤ්ජස. | (න) මාර්ගය. |
| අඤ්ජිත | (ති) (අඤ්ජු - (d) (භු) - (ඉ) + ත) අඳිනලද. අඳුන් ගානලද, හු කටින ලද. |
| අඤ්ජිත. | (3) ගාන ලද (අඳුන්). |
| අඤ්ඤ | (ති) අන්‍ය, අනික්, වෙන. |
| අඤ්ඤ. | (3) අන්‍ය; අනික්. |
| අඤ්ඤතම | (ති) එක්තරා, සමූහයකින් එකෙක්, ඇතැම්. |
| අඤ්ඤතම | (3) ඉතා අප්රකට; බොහෝ දෙනා අතුරෙන් එකෙක්. |
| අඤ්ඤතර | (ති) එක්තරා, ඇතැම්. |
| අඤ්ඤතර | (3) අප්රකට; එක්තරා. |
| අඤ්ඤතාවින්ද්‍රිය | (න) අර්‍හත්ඵලඥානය. |
| අඤ්ඤතිත්ථිය | (3) අන්‍යදෘෂටිඇති; අන්‍යදෘෂටිකයා. |
| අඤ්ඤතිත්ථිය | (පු) (නිගණ්ඨාදී) අන්‍යතීර්ථකයෝ. |
| අඤ්ඤත්ථ | (නි) අන් තැනක. |
| අඤ්ඤත්ථ | (අ) අන්‍යස්ථානයක, අන්තැනෙක, වෙන තැනෙක. |
| අඤ්ඤත්ථික | (ති) දැනගණුකැමැති, අවබෝධකරගණු කැමැති. |
| අඤ්ඤත්‍ර | (අ) අන්තන්හි, මෙයින් පිටත් තන්හි, ඇර, හැර. |
| අඤ්ඤත්‍ර | (නි) අන් තැනක. |
| අඤ්ඤත්‍රඅධිමානා | (ඉ) අධිගත ධර්ම ඇත්තෙමි යන තද මාන නැතිව. |
| අඤ්ඤථත්ත | (න) අන්‍යථාත්වය, අන්පරිද්දකින් වූව, සැකය. |
| අඤ්ඤථත්ත | (න) අමුත්ත; වෙනස් ආකාරය. |
| අඤ්ඤථා | (අ) අන්පරිද්දකින්, අන්‍යාකාරයකින්. |
| අඤ්ඤථා | (නි) අන් ආකාරයකින්. |
| අඤ්ඤථාභාව | (පු) අන්පරිද්දකින් වීම, විපර්‍ය්‍යාසය. |
| අඤ්ඤදත්ථු | (අ) එකාන්තයෙන් යන අර්ථයෙහි. සහතිකලෙස යන අර්ථයෙහි. |
| අඤ්ඤදත්ථු | (නි) අනික් අතට; ඒකාන්තයෙන්. |
| අඤ්ඤදා | (අ) එක්කලෙක, වෙනකාලයක. |
| අඤ්ඤදා. | (නි) අන්දිනක. |
| අඤ්ඤදිට්ඨික | (ති) ශාසනයෙන් පිටත් අන්‍යලබ්ධි ගෙන සිටින. |
| අඤ්ඤපදත්ථප්පධාන | (පු) සමාස වන පදයන්ගේ අර්ථය නොගෙන වෙන පදයක අර්ථය ගැනීම, අන්‍යපදාර්‍ථ ප්රධාන බහුබ්‍රිහි සමාසය. |
| අඤ්ඤබ්‍යාකරණ | (ති) රහත්බව පැවසීම. |
| අඤ්ඤමඤ්ඤ | (න) අන්‍යොන්‍ය, එකිනෙක. |
| අඤ්ඤමඤ්ඤ | (3) අන්‍යොන්‍ය; එකිනෙක හා සම්බන්ධ. |
| අඤ්ඤමඤ්ඤං | (ක්‍රි.වි) එකිනෙකා. |
| අඤ්ඤවාද | (පු) අන්‍යවාදයක්, වෙනින් වාදයක්. |
| අඤ්ඤවිහිත | (3) අන්තැනක සිත යෙදූ; වික්ෂිප්තවූ. |
| අඤ්ඤවිහිත | (ති) අන්තන්හි පවත්වන ලද, අන්අරමුණුවල පවත්වනලද. නොයෙක් අරමුණුවල පැවැති. |
| අඤ්ඤා | (ඉ) රහත්පලය, රහත්බව. “අඤ්ඤා තු අරහත්තඤ්ච” |
| අඤ්ඤා | (ඉ) දැනීම; රහත්ඵලය. |
| අඤ්ඤාකොණ්ඩඤ්ඤ | (පු) එනම් 1 වෙනි රහතන්වහන්සේ, කොණ්ඩඤ්ඤ තෙමේ චතුස්සත්‍යාවබෝධය කළ හෙයින් අඤ්ඤා කොණ්ඩඤ්ඤ නම් විය. |
| අඤ්ඤාචිත්ත | (න) රහත්සිත, අර්‍හත්ඵල සිත, දැනගැනීම පිණිස යොදනලද සිත. |
| අඤ්ඤාණ | (න) (න - - (අ) + ඤාණ) මෝහය, නොදැන්ම, අවිද්‍යාව. |
| අඤ්ඤාණක | (පු) නොදන්නා තැනැත්තා |
| අඤ්ඤාණි | (පු) අඥයා, නොදන්නා තැනැත්තා, අඥානයා. |
| අඤ්ඤාණී | (පු) නුවණ නැත්තා. |
| අඤ්ඤාත | (ති) (න = - (අ) + ඤා. - (d) (භු) අවබොධෙ, දැනගැන්මෙහි + ත) නොදැනගන්නාලද, අවබොධ නොකළ, අප්රකට. |
| අඤ්ඤාත | (3) (අ+ඤාත) දනගත්; (3) (න+ඤාත) අප්රකට. |
| අඤ්ඤාත | (ති) (ආ + ඤා. - (d) (භු) අවබොධෙ, දැනගැන්මෙහි + ත) දැනගන්නාලද, අවබොධකළ, දැනගත්. |
| අඤ්ඤාතක | අප්රකට; නෑ නො වන; නො දත්. |
| අඤ්ඤාතක | (ති) (න - - (අ) + ඤාතක) අප්‍රසිද්ධ. නොනෑ, ඤාති නොවන. ‘ඤාත’ බලනු. |
| අඤ්ඤාතකවෙස | (පු) අප්‍රසිද්ධවෙශය, රහසිගතව හැසිරීමේ ආකාරය, වෙස්වළාගැන්ම. |
| අඤ්ඤාතකවෙස | (පු) අප්රකට වේශය. |
| අඤ්ඤාතාවී | (පු) දැනගත් තැනැත්තා, ප්රාඥයා. |
| අඤ්ඤාතාවී | (පු) සම්පූර්ණ දැනුම ඇත්තා. |
| අඤ්ඤාතු | (පු) දැනගත් තැනැත්තා, “ධම්මස්ස අඤ්ඤාතාරො භවිස්සන්ති” |
| අඤ්ඤාතු | (පු) දැනගන්නා. |
| අඤ්ඤාතුකාම | (ති) දැනගණු කැමැති. |
| අඤ්ඤාතුකාම | (3) දැනගනු කැමති. |
| අඤ්ඤාන | (න) නො දැනීම; මොඩකම. |
| අඤ්ඤාපටිවෙධ | (පු) රහත්බව ප්‍රතිවේධ කිරීම |
| අඤ්ඤාය | (පු.ක්‍රි) (අ + ඤා - (d) (භු) අවබොධෙ, දැනගැන්මෙහි + ත්වා + ආය) දැන, අවබොධ කොට, - (ති) න්‍යාය නොවන, (ඇන්නෑව) |
| අඤ්ඤාය | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| අඤ්ඤාවිමොක්ඛ | (පු) අඤ්ඤින්ද්‍රියයාගේ පර්‍ය්‍යවසානයෙහි උපදනා විමොක්ෂය, ප්‍රඥාවිමුක්තිය, අර්‍හත්ඵලය. “පහාණං කාමසඤ්ඤානං - දොමනස්සානචූභයං, ථීනස්ස ච පනූදනං - කුක්කුච්චානං නිවාරණං, උපෙක්ඛාසතිසංසුද්ධං - ධම්මතක්කපුරෙ ජවං, අඤ්ඤාවිමොක්ඛං පබ්‍රෑමි - අවිජ්ජායප්පභෙදනං” |
| අඤ්ඤීන්ද්‍රිය | (න) ස්‍රොතාපත්තිඵලඥානය, සකෘදාගාමි මාර්ගඥානය, සකෘදාගාමිඵලඥානය, අනාගාමිමාර්‍ගඥානය, අනාගාමිඵල ඥානය, අර්හත්මාර්‍ගඥානය යන ඥාන සය. |
| අඤ්ඤුද්දිස්ස | (ති) අනිකෙකු උදෙසා, අන්කෙනෙකු නිසා, වෙනකෙනෙකු වෙනුවෙන් දුන්. |
| අඤ්ඤොඤ්ඤ | (න) (අඤ්ඤ + අඤ්ඤ) අන්‍යොන්‍ය, එකිනෙකා. |
| අඤ්ඤොඤ්ඤ | (3) අන්‍යොන්‍ය; එකිනෙක හා සම්බන්ධ. |
| අට | (භු) ගතියං, යාමෙහි, අටති. |
| අට | (d) තු - අටනෙ, හැසිරීමෙහි, අටති. |
| අටට | (න) එනම් නිරය. එනම් ගණන, අබබ. කෝටි සියක් ලක්ෂය. ‘අබ්බ’ බලනු. |
| අටට. | (න) නරකයට නමක්. |
| අටන | (න) හැසිරීම, ඉබාගාතේ යාම, එහෙ මෙහෙ යාම. |
| අටන | (න) අවිදිම. |
| අටනි. | (ඉ) විට්ටම. |
| අටනි(නී) | (ඉ) ඇඳ, ඇඳවත, ඇඳවියල, ඇඳවිට්ටම. |
| අටල | (න) ඝනදෙය, තුනී නොවන දෙය (ති) ශක්තිමත්, බලවත්. |
| අටලි | (ඉ) ගණඞ්ගණූපාහනය, සම්පටකීපයක් ඇති වහන, ශක්තිමත් මිරිවැඩිය. |
| අටවි | (ඉ) කැලය; වනය. |
| අටවිමුඛ | (න) වන දොර, වනයට ඇතුළ්වන තැන. |
| අටවිරක්ඛිත | (පු) කැලය රකින්නා, කැලෑ මුලාදෑනියා. |
| අටවිසංකොප | (පු) වනචර සොරුන්ගේ කෝපය, පල්හොරුන්ගේ කිපීම, වල්හොරුන්ගේ කිපීම. |
| අටවිසංඛෝහ. | (පු) වනවාසී මිනිසුන්ගේ කැළඹීම. |
| අටවී | (ඉ) වනය, අරණ්‍යය, කැලෑව. |
| අට්ට | (පු) අටල්ල, අටලුගෙය, යුක්තිය, ඩබරය, පීඩාව, මහත. |
| අට්ට | (චු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි අට්ටෙති, අට්ටයති. |
| අට්ට. | (3) පෙළුණු; මැඩුණු. |
| අට්ට. | (න) නඩුව; පලන්චිය; මැස්ස. |
| අට්ටක | (පු) අටල්ල, මහත, වෙදකර්‍තෘ වූ එනම් ඍෂියා. |
| අට්ටක. | (පු) අටල්ල; මුර සිටීම සඳහා උස්ව සැදූ මැස්ස. |
| අට්ටකාර | (පු) නඩුකියන්නා. |
| අට්ටති | (ක්‍රි) (අට්ට - (d) (චු) පීළායං. පීඩා වෙහි + ති) පීඩාකෙරෙයි, ඩබර කෙරෙයි. |
| අට්ටතිංසති | (ඉ) අටතිස. 38. |
| අට්ටස්සර | (පු) (අට්ට + සර) මහානාදය, දුක්මුසු මහහඬ, “අට්ටස්සරං කරොන්නො විවරති” |
| අට්ටස්සර. | (පු) බැගෑපත්හඬ. |
| අට්ටහාස. | (පු) මහ සිනාව. |
| අට්ටාල | (පු) අට්ටල්ල; උස්වූ මුරගෙය; මැස්ස. |
| අට්ටාල(ක) | (පු) අටල්ල |
| අට්ටාලක | (පු) අට්ටල්ල; උස්වූ මුරගෙය; මැස්ස. |
| අට්ටිත | (ති) පීඩිත, පෙළුනු, විඩාවට පැමිණි. |
| අට්ටිත | (3) පෙළුණු; මැඩුණු. |
| අට්ටීයති | (අට්ට+ඊ+ය) කරදරයට පැමිණේ; පෙළේ. |
| අට්ටීයති | (ක්‍රි) (අට්ට. - (d) (චු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි. ණය + ඊ + ති) පෙළෙයි, දුක්වෙයි. |
| අට්ටීයන. | (න) පිළිකුල; භය. |
| අට්ඨ | (ති) අට, අෂ්ට සඞ්ඛ්‍යාව. |
| අට්ඨ. | (3) අට. |
| අට්ඨ(ට්ඨ)නවුති | (ඉ) අටඅනූව, 98. |
| අට්ඨඅභිභායතන | (න) විඤ්ඤාණ - ආකාස කසිණයන් හැර ඉතිරි අට, කසිණයන්හි අරමුණු අබිබවා උපදවාගත් රූපධ්‍යාන අට. “අභිභායතන” බලනු. |
| අට්ඨක | (න) අෂ්ටකය - (පු) එනම් පසේබුදුවරයන් වහන්සේ. |
| අට්ඨක. | (3) අටක් ඇති. |
| අට්ඨක. | (න) අටේ සමූහය. |
| අට්ඨකථා | (ඉ) අර්ථකථාව, අටුවාව, අර්ථප්‍රකාශ කරන ග්‍රන්ථය, “යායත්ථං අභිවණ්ණයන්ති බ්‍යඤ්ජනත්ථං පදානුගං නිදානවත්ථු සම්බන්ධං එසා අට්ඨකථාවතා.” |
| අට්ඨකථා | (ඉ) අටුවාව; අර්ථ කීම. |
| අට්ඨකවග්ග | (පු) සූත්‍ර නිපාතයෙහි ගාථා අට අට ඇති කාමසූත්‍රය ආදී සූත්‍ර සොළසකින් යුත් වර්ගය. |
| අට්ඨක්ඛර | අකුරු අටක් ඇති. |
| අට්ඨඞ්ග | (න) අඞ්ගඅට, අවයව අට, - (ති) අඞ්ග අටක් ඇති. |
| අට්ඨඞ්ගඋපොසථ | (පු) අෂ්ටාඞ්ගශීලය, ශික්ෂාපද අටක් රක්ෂා කිරීම් වශයෙන් පොහෝදිනයන්හි රක්නා ශීලය. |
| අට්ඨඞ්ගික | (3) කොටස් අටක් ඇති. |
| අට්ඨඞ්ඟික | (ති) (අට්ඨ + අඞ්ග + ඉක) අඞ්ගඅටකින් යුත්, කරුණු අටක් ඇති. |
| අට්ඨඞ්ඟිකසර | (පු) අඞ්ගඅටක් ඇති ස්වරය. විස්සට්ඨමඤ්ජුවිඤ්ඤෙය්‍යා - සවනීයා‘විසාරිනො, බින්දුගම්භීරනින්නාදිත්වෙවමට්ඨඞ්ගිකො සරො. විසට්ඨය, මඤ්ජුය, විඤ්ඤෙය්‍යය, සවනීයය, අවිසාරීය, බින්දුය, ගම්භීරය, නින්නාදිය යන ස්වරයෙහි අඞ්ග අටයි. |
| අට්ඨචත්තාළීසා | (ඉ) අටසාළිස, |
| අට්ඨතිංසා | (ඉ) අටතිස. 38. |
| අට්ඨදස | අ‍ටළොස; දහඅට. |
| අට්ඨනඛ | (පු) එක එක පාදයෙහි නියපොතු දෙක බැගින් පා සතරෙහි නිය අටක් ඇති සතා. |
| අට්ඨපද | (න) එක එක පෙළට පද (=අල්ලි) අට අට සිටින්ට තනන ක්‍රීඩාපුවරුවක්, දූ පෝරුවක්. |
| අට්ඨපද | (3) කට්ටි අටක් ඇති. |
| අට්ඨපද | (න) පද අටක් ඇති. |
| අට්ඨපදක | (න) අෂ්ටපදය, පා අටක් ඇත්ත. |
| අට්ඨපාද | (පු) පා අටක් ඇත්තා, මකුළුවා, ශරභමෘගයා. “සරභ” බලනු. |
| අට්ඨම. | (3) අටවෙනි. |
| අට්ඨම(ක) | (ති) අටවෙනි. එනම් පසේබුදුන් වහන්සේ. |
| අට්ඨමක | (3) අටවෙනි. |
| අට්ඨමඞ්ගල | (න) අටමඟල; සඞ්ඛ, චක්ක, පුණ්ණකුම්භ, ගදා, සිරිවච්ඡ, අඞ්කුස, ධජ, සොවත්ථික යයි කියන ලද සක්ගෙඩිය, චක්‍රලක්ෂණය, පුන්කලසය, ගදායුධය, සිරිවසය, අකුස්සය, ධ්වජය, සෝවැතිය යන මඟුල් ලකුණු අට. බ්‍රාහ්මණ, ගො, හුතාශන, ස්වර්‍ණ, ඝෘත, ආදිත්‍ය, ජල, රාජ යන අට හෝ සිංහ, වෘෂ, හස්ති, ජලකුම්භ, ව්‍යඤ්ජන, ධ්වජ, සඞ්ඛ, දීප යන අට, පුමඟුල් ලකුණු අටක් පිහිටි අශ්වයා. |
| අට්ඨමඞ්ගලස්ස | (පු) ඔලුව, වාලධිය, බෙල්ල, දෑලවර, සිවුකුරය යන අටතන්හි සුදු ලප පිහිටි ශ්‍රේෂ්ඨ අශ්වයා. |
| අට්ඨමහාපුරිසවිතක්ක | (පු) 1. අප්පිච්ඡස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො මහිච්ඡස්ස; 2. සන්තුට්ඨස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො අසන්තුට්ඨස්ස; 3. පවිචිත්තස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො සඞ්ගණිකාරාමස්ස; 4. ආරද්ධවිරියස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො කුසීතස්ස; 5. උපට්ඨිතසතිස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො මුට්ඨස්සතිස්ස; 6. සමාහිතස්සායං ධම්මො, නායං ධම්මො අසමාහිතස්ස; 7. පඤ්ඤවතො අයං ධම්මො, නායං ධම්මො දුප්පඤ්ඤස්ස; 8. නිප්පපඤ්චාරාමස්සායං ධම්මො නිප්ප පඤ්චරතිනො, නායං ධම්මො පපඤ්චාරාමස්ස පපඤ්චරතිනො; යන විතර්ක අට. (අඞ්ගුත්තර. 8. නි) |
| අට්ඨමිච්ඡත්ත | (න) මිච්ඡාදිට්ඨි, මිච්ඡාසඞ්කප්ප, මිච්ඡාවාචා, මිච්ඡාකම්මන්ත, මිච්ඡාආජීව, මිච්ඡාවායාම, මිච්ඡාසති, මිච්ඡාසමාධි යන අට. |
| අට්ඨයොග | (පු) ගරුඩපක්ෂාකාර සෙවෙනි ඇති ගෘහය, ගුරුළා දෙපැත්තට තටු විහිදාගත් පරිදි වූ පියස්සෙන් යුත් ගෘහය, පලදෙකේ ගෙය. |
| අට්ඨවිජ්ජා | (ඉ) විදර්‍ශනාදි ඤාණ අට. විපස්සනාඤාණමනොමයිද්ධි - ඉද්ධිප්පභෙදො ‘පිච දිබ්බසොතං, පරස්ස චෙතොපරියායඤාණං - පුබ්බෙනිවාසානුගතඤ්ච ඤාණං, දිබ්බඤ්ච චක්ඛාසවසඞ්ඛයො ච, එතානි ඤාණානි ඉධට්ටවිජ්ජා. විදර්‍ශනාඥානය, මනොමයඍද්ධිය, ඍද්ධිප්‍රභෙදඥානය, දිව්‍ය ශ්‍රොත්‍රඥානය, පරචිත්තවිජානනඥානය, පූර්‍වොනිවාසානුස්මෘති ඥානය, දිව්‍යචක්ෂුරභිඥානය, ආශ්‍රවක්ෂයකරඥානය යන නුවණ අට. |
| අට්ඨවිධ | (ති) අෂ්ටප්‍රකාර, අටවැදෑරුම්. |
| අට්ඨවිධකායපාගබ්භිය | (න) කය පිළිබඳ බුහුටි බැව් (=නොහික්මුනු කම්) අට. ‘කායපාගබ්භිය’ බලනු. |
| අට්ඨවිධදුක්කට | (න) 1. පුබ්බයොග දුක්කට, සහපයොගදුක්කට, අනාමාසදුක්කට, දුරුපචිණ්ණදුක්කට, විනයදුක්කට, ඤාතදුක්කට, ඤාත්තිදුක්කට, පටිස්සවදුක්කට යන අට. |
| අට්ඨවිධපාන | (න) අෂ්ටප්‍රකාර පානවර්‍ග. මී, මුද්දිරප්පලම්, බොරළුදමුනු, උපුල්අල, ඇටකෙහෙල්, මස්කෙහෙල්, අඹ, දඹ යන අෂ්ටවර්‍ගයෙන් කළ පානවර්‍ග අට. |
| අට්ඨවිමොක්ඛ | (පු) විඤ්ඤාණ ආකාසකසිණයන් හැර ඉතිරි අට කිසුණුහි විමොක්ඛ වශයෙන් උපදවාගත් රූපාවචරධ්‍යාන අට. (අත්ථසාලිනී වීමොක්ඛ කථා බලනු.) |
| අට්ඨවීසති | (ඉ) අටවිස්ස. 28. |
| අට්ඨංස | (ති) (අට්ඨ + අංස) අටැස්, අටපැති ඇති, අටපට්ටම්. |
| අට්ඨංස | (3) පැති අටක් ඇති. |
| අට්ඨසත | (න) එකසිය අට, 108. |
| අට්ඨසතතණ්හා | (ඉ) එකසිය අටක් ප්‍රභෙද ඇති තෘෂ්ණාව. රූපතණ්හා, සද්දතණ්හා, ගන්ධතණ්හා, රසතණ්හා, ඵොට්ඨබ්බතණ්හා, ධම්මතණ්හා යන සය කාම රූප අරූප යන තුණෙන් ගුණ කළ කල්හි 18ක් වේ. එය ආධ්‍යාත්මික බාහිර දෙකින් ගුණ කළ කල්හි 36ක් වේ. එය නැවත අතීත අනාගත වර්තමාන යන තුණෙන් ගුණ කළ කල 108ක් වේ. |
| අට්ඨංසු | සිටියාහ. |
| අට්ඨාදස | (ති) දස අට, 18. |
| අට්ඨාන | (න) අයෝග්‍ය ස්ථානය. |
| අට්ඨාන | (න) නිකරුණ, සිදුනොවන කාරණය, හේතුරහිත කාරණය. |
| අට්ඨානරියවොහාර | (පු) අනාර්‍ය්‍යව්‍යවහාර අට, සදොස් කථා අට. එනම් : අදිට්ඨෙ දිට්ඨවාදිතා, අසුතෙ සිතවාදිතා, අමුතෙ මුතවාදිතා, අවිඤ්ඤාතෙ විඤ්ඤාතවාදිතා, දිට්ඨෙ අදිට්ඨවාදිතා, සුතෙ අසුතවාදිතා, මුතෙ අමුතවාදිතා, විඤ්ඤාතෙ අවිඤ්ඤාතවාදිතා = නොදක්නා ලද්ද දක්නා ලදැයි කීම, නොඅසන ලද්ද අසනලදැයි කීම, ඝාණ ජිව්හා කාය යන තුණෙන් ස්පර්ශ කොට නොදැනගන්නා ලද්ද එසේ දැනගන්නා ලදැයි කීම යන සතර හා දන්නා ලද්ද නොදන්නා ලදැයි කීම යනාදී වූ මිට ප්‍රතිපක්ෂ කීම් සතරද යන අටයි. |
| අට්ඨානසම්පයොගනය | (පු) පදලාලිත්‍යාදිය සඳහා යෙදිය යුත්තන් නුසුදුසු තැනෙක්හි යෙදීමේ නීතිය. |
| අට්ඨාරස | (3) අ‍ටළොස; දහඅට. |
| අට්ඨාසි | (ක්‍රි) (අ + ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං = ගමන් නැවැත්මෙහි - ස + ඊ) සිටියේය. |
| අට්ඨාසි | සිටියේය. |
| අට්ඨි | (ති) (අට්ඨ + ඉ) අර්ථවත්, අර්ථ ඇති. |
| අට්ඨි | (න) අස්ථි, ඇට, ඵලාදීන්ගේ බීජ. |
| අට්ඨි | (රු) ගතියං, ගමන්හි, අණ්ඨති, ගමන් කෙරෙයි. |
| අට්ඨි | (න) ඇටකටු; ඇටය. |
| අට්ඨි | (පු) අකුරු දහසයකින් යුත් ඡන්දස, අෂ්ටි නම් ඡන්දස. |
| අට්ඨි(ක)සඞ්ඛලිකා | (ඉ) ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨික | (න) ඇටය, අස්ථිකය, ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨිකඞ්කල | (පු) ඇටසැකිල්ල, අස්ථිපුඤ්ජය. |
| අට්ඨිකඞ්කල | (පු) ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨිකත්වා | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ මෙනෙහිකොට. |
| අට්ඨිකදලි | (ඉ) ඇටකෙහෙල්, ඇටවලින් යුත් කෙහෙල්. |
| අට්ඨිකල්‍යාණ | (න) උත්තම ස්ත්‍රීන්ගේ ශරීරයෙහි පිහිටන කල්‍යාණ ලක්ෂණවලින් එකක් - “පඤ්චකල්‍යාණ” බලනු. |
| අට්ඨිකල්‍යාණ | (න) ඇට හෝ දත්වල යහපත් පිහිටීම. |
| අට්ඨිකසඤ්ඤා | (ඉ) ඇටසැකිල්ලය යන සංඥාව. |
| අට්ඨිත | (ති) (අ + ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං = ගමන් වැළැක්මෙහි - - (ඉ) + ත) නොසිටි. |
| අට්ඨිත | (3) නො පිහිටි; නො සිටි. |
| අට්ඨිමය | (3) ඇටවලින් සෑදූ. |
| අට්ඨිමය | (ති) ඇටමුවා, ඇටවලින් නිපදවන ලද, ඇටවලින් කළ. |
| අට්ඨිමිඤ්ජ | (න) ඇටමිදුලු, ඇටතුළ පවත්නා මොලය, |
| අට්ඨිමිඤ්ජා | (ඉ) ඇට මිදුලු. |
| අට්ඨිල්ල | (න) වටකුරු කුඩාගල, වටකුරු බොරලුකැටය. |
| අට්ඨිසඞඝාට | (පු) ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨිසඞ්ඛලිකා | (ඉ) ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨිසඞ්ඝාට | (පු) ඇට ගැළපීම, ඇටසැකිල්ල. |
| අට්ඨිසඤ්චය | (පු) ඇටරැස, ඇටගොඩ. |
| අඩි | (රු) අණ්ඩත්ථෙ, අණ්ඩසංඛ්‍යත ලිඞ්ගාර්ථයෙහි, අණ්ඩති, |
| අඩ්ඩ | (භු) අභියොගයෙහි, මනා යෙදීමෙහි, අඩ්ඩති, උත්සාහ කෙරෙයි, මනාව යොදයි. |
| අඩ්ඪ | (ති) ආඪ්‍ය, උපභොග පරිභොග වස්තූන් ගෙන් සම්පූර්ණ, ධනවත්, - (පු) ඊශ්වරයා, ආඪ්‍යයා, කොටස, - (න) සමභාගය. |
| අඩ්ඪ. | (3) ආඪ්‍ය; (පු) අඩ; දෙකෙන් කොටස; ධනවත්; භාගය. |
| අඩ්ඪක | පි - ආඪ්‍යයා, ඊශ්වරයා, මහත් සම්පත් ඇත්තා. |
| අඩ්ඪකුසි | (ඉ) සරස්නුවාව, සිවුරෙහි සරස් අතට ඇති නුවාපටිය. |
| අඩ්ඪට්ඨ | (න) අටෙන් අර්ධය, සතර, අඩකින් අට පිරෙණ ගණන, හතහමාර. |
| අඩ්ඪතිය | (පු) දෙකහමාර. |
| අඩ්ඪතිය | (ති) අර්‍ධයක් අඩුතුණ, දෙකහමාර. “අඩ්ඪතියසික්ඛාපද සතානි” |
| අඩ්ඪතෙය්‍ය | (ති) අර්‍ධයක් අඩුතුණ, දෙකහමාර. “අඩ්ඪතියසික්ඛාපද සතානි” |
| අඩ්ඪතෙය්‍ය. | (පු) අඩකින් තුන පිරෙන; දෙකහමාරක් වූ. |
| අඩ්ඪතෙය්‍යහත්ථ | (න) දෙරියන් වියත. |
| අඩ්ඪතෙළස | (ති) අර්‍ධයක් සහිත තෙළෙස, අඩතෙළෙස, දොළහමාර. |
| අඩ්ඪදණ්ඩ(ක) | (පු) දෙරියන් පමණ වූ මුගුර. “අඩ්ඪදණ්ඩකෙහිපි තාළෙන්ති” |
| අඩ්ඪදණ්ඩක | (පු) දෙකට පැළු දණ්ඩ. |
| අඩ්ඪමාස | (පු) අර්‍ධමාසය, දින පසළොස. |
| අඩ්ඪමාස | අඩමස; දෙසතිය. |
| අඩ්ඪමාසක | (පු) මස්ස නම් කාසියෙන් භාගය. |
| අඩ්ඪමාසක | (න) අර්‍ධමාසකය, මාසක භාගය. ‘මාසක’ බලනු. |
| අඩ්ඪමාසික | (ති) අඩමසකට සෑහෙන, අඩමසකට අයත්. |
| අඩ්ඪමුණ්ඩක | (පු) හිස අඩක් මුඩු තැනැත්තේ (ති) අඩක්මුඩු, පැත්තක ඉසකෙස් කැපීම ඇති. |
| අඩ්ඪයොග | (පු) ගුරුළු පියාපත් වැනි වහලක් ඇති ගෙය. |
| අඩ්ඪයොජන | (න) අඩයොදුන, යොදුනෙන් බාගය, දෙගව්ව. |
| අඩ්ඪරත්ත | (පු) අර්‍ධරාත්‍රිය, මධ්‍යම රාත්‍රියෙන් කොටසක්. |
| අඩ්ඪරත්ත. | (පු) මධ්‍යම රාත්‍රිය. |
| අඩ්ඪරත්ති | (ඉ) අධර්‍ධරාත්‍රිය, මධ්‍යමරාත්‍රිය. |
| අඩ්ඪාළ්හක | (පු) ආළ්හකයෙන් අර්ධය, දෙපත. |
| අඩ්ඪුඩ්ඪ | (ති) අර්‍ධයක් අඩු සතර, තුණහමාර. “අඩ්ඪුඩ්ඪානි පාටිහාරිය සහස්සානි දස්සෙත්වා”. |
| අඩ්ඪුඩ්ඪ | (පු) තුනහමාර. |
| අඩ්ඪුරක | (න) උදරයෙහි රොමරාජිය තැබීම. |
| අණ | (න) ඍණ, නය. |
| අණ | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, අණති, ශබ්ද කරයි. |
| අණිම | (පු) ඍද්ධියෙන් ශරීරය කුඩා බවට පැමිණවීම. |
| අණී(නී)ක | (න) බලසෙනඟ, යුද්ධහමුදාව, ඇනිය. |
| අණීකට්ඨ | (පු) රජුන්ගේ ශරීරාරක්ෂක සමුදාව, රජුන්ගේ ආරක්ෂක හමුදාව. |
| අණීකිනී | (ඉ) සෙනාව, සෙනාභේදය. |
| අණු | (ති) ස්වල්පය (පු) පරමාණු. “පරමාණු” බලනු. |
| අණු | (3) අත්‍යල්පවූ; (පු) ඉතා කුඩා දෙය; පරමාණුව. |
| අණුක | (ති) ස්වල්පමාත්රය, ටිකදෙය, මදපමණ. |
| අණුක | (3) ඉතාකුඩා. |
| අණුමත්ත | (3) අති ස්වල්ප වූ. |
| අණුමත්ත | (ති) ස්වල්පමාත්රය, ස්වල්පප්‍රමාණය, මදපමණ. |
| අණුසහගත | (ති) එකාබද්ධ, එකට බැඳී පවත්නා. |
| අණ්ඩ | (පු) - (න) අණ්ඩකොෂය, පක්ෂි ආදීන්ගේ බිජුවට, පුරුෂ නිමිත්ත, දිය පසුම්බිය. |
| අණ්ඩ | (න) පුරුෂ බීජය; බිත්තරය. |
| අණ්ඩක | (3) ගැට සහිත. |
| අණ්ඩක | (පු) බිජුවටින් උපන් සත්වයා, පක්ෂියා, මත්ස්‍යයා (ති) රළු. |
| අණ්ඩක | (න) බිත්තරය. |
| අණ්ඩජ | (ති) බිජුවටින් උපදනා (සත්වයා.) |
| අණ්ඩජ | (පු) බිජුවටින් උපන්නහු, පක්ෂි සර්ප ආදීහු. |
| අණ්ඩජ | පක්ෂියා; සර්පයා. |
| අණ්ඩජ | (3) බිජුවෙන් හටගත්. |
| අණ්ඩසම්භව | (පු) අණ්ඩජයා. |
| අණ්ඩුපක | (න) දරණුව, සුඹුළුව. |
| අණ්ඩුපක | (න) දරණුව. |
| අණ්ණ | (න) ජලය, දිය. |
| අණ්ණ | (පු) ජලය. |
| අණ්ණව | (පු) මුහුද. |
| අණ්ණව | (පු) සමුද්රය, මුහුද, යටත්පිරිසෙයින් යොදුනක් ගැඹුර හා පළල ඇති ජලාශයද අණ්ණව යයි කියනු ලැබේ. |
| අණ්ණවකුච්ඡි | (ඉ) අණ්ණවකුක්ෂිය, සමුද්රය, මුහුද, “අණ්ණව කුච්ඡිං ඛොභයමානො බාලසුරියො විය.” |
| අණ්හ | (පු) දවස. |
| අත | (භු) සාත්තච්චගමනෙ, නිත්‍යගමනයෙහි; අතති, නිත්‍යයෙන් යෙයි. |
| අතක්ක | (ති) තර්‍කරහිත, තර්කණය කිරීම් නැති. |
| අතක්කාවචර | (ති) තර්කයෙන් බැසගත නොහැකි. |
| අතක්කාවචර | (3) තර්කයට ගොදුරු නොවූ; තර්කයෙන් නො සෙවිය හැකි. |
| අතක්කික | (ති) තර්කණය නොකරන, තාර්කික නොවන. |
| අතක්කීත | (ති) තර්කණය නොකළ, තර්‍කණ රහිත - (ව) පැවති. |
| අතග්ගුණසංවිඤ්ඤාණ | (පු) බහුව්‍රීහි සමාසයෙහි විශේෂණවූ අර්ථය අන්‍ය පදාර්ථ ග්රහණයෙන් නොගන්නා ලැබේ නම් එයයි. |
| අතච්ඡ | (ති) අසත්‍ය, බොරු. |
| අතච්ඡ | (න) අසත්‍ය; බොරුව. |
| අතත්පටිලාභ | (පු) ඉපදීම. |
| අතන්තතා | ඉ(න=අ+තන්ත) අප්‍රධාන භාවය. |
| අතන්දි | (ති) (අ+තන්දි) අකුසීත, තෙමරි නැති. |
| අතන්දි | (3) මැලි බවක් නැති. |
| අතන්දිත | (3) මැලි බවක් නැති. |
| අතප්ප | (න) බ්‍රහ්මලෝක 16න් 13 වැන්න අතප්පයි තැවීමක් නැති නිසා අතප්ප යයිද කියති මහා කල්ප 2000 ක් මෙහි ආයුෂ වෙයි. |
| අතප්පිය | (ති) තෘප්තියට නොපැමිණවිය හැකි, තෘප්තිරහිත. |
| අතප්පිය | (3) තෘප්තියට පැමිණිවිය නො හැකි. |
| අතම්මය | (පු) තෘෂ්ණාදෘෂ්ටිමානරහිත, තණ්හා දිට්ඨිමානයෝ තම්මය නම් වෙත් ඔවුන්ගේ අභාවය අතම්මය නම් වේ. |
| අතරමාන | (ති) ඉක්මන් නොවන, කඩිසර නොවන ‘තරමාන’ බලනු. |
| අතරමාන | (3) ඉක්මන් නො වෙන; ඉක්මන් නො වෙමින්. |
| අතරි | (ක්‍රි) (අ+තර - (d) (භු) තරණෙ, එතර වීමෙහි + ඊ) එතෙර වූයේ ය) පීනුයේ ය) |
| අතලම්පස්ස | (ති) පතුල නොදතහැකි ගැඹුරු, ඉතාගැඹුරු. |
| අතාණ | (ති) රක්ෂාස්ථානයක් නැති, ආරක්ෂා නැති. |
| අතාරණ | (න) තරණය නොකිරීම, එගොඩ නොවීම, එතර නොවීම. |
| අතාරි | (ක්‍රි) ‘අතරි’ බලනු. |
| අති | (අ) අතිශය, අන්තර්‍භාව, භෘශාර්ථ, පූජා, අතික්‍රමණ, අතීතත්ව, ප්රශංසා, දෘඪ යනාදියෙහි. |
| අති | (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි අන්තති, බඳියි. |
| අති | ඉක්මවීමාදිය ප්රකාශ කරන උපසර්ගයක්. |
| අතිඉස්සර | (පු) අධිකෙශ්වරයා, ඉතා ඉසුරු ඇත්තා. |
| අතිඋස්සුර | (පු) ඉර ඉතා ඉහලට නැගි උදය කාලය. |
| අතිකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (අති+කඩ්ඪ - (d) (භු) කඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි+ති) ඉතා තදින් අදියි වේගයෙන් අදියි පස්සට අදියි. |
| අතිකත | (ති) අධික - (ව) කළ, කළ උපකාරයට වැඩියක් කළ. |
| අතිකර | (න) ප්රමාණය ඉක්මවූ ක්‍රියාව. |
| අතිකස්සන | (න) ඉතා ඇදීම, නොනවත්වා ඇදීම, ඇදගෙනයාම. |
| අතිකාල | (ති) ඉතාකලු, අධිකකලුපැහැය ඇති ඉතාකල්ඇතිව, වේලාසන. |
| අතික්කන්ත | (3) ඉක්මගිය; ඉකුත්කළ. |
| අතික්කන්න | (ති) ඉක්මවනලද, පහව ගිය ඉක්මවූ. |
| අතික්කම | (පු) අතික්‍රමය, ඉක්මවා යාම. |
| අතික්කම | (පු) ඉක්මවිම. |
| අතික්කමණ | (න) ඉක්මවීම ඉක්මවා යාම. |
| අතික්කමති | (අති+කමු+අ) ඉක්මවයි; ඉකුත්කෙරේ. |
| අතික්කමති | (ක්‍රි) (අති+කමු - (d) (භු) පද-වික්ඛෙපෙ, පය නගා යාමෙහි + ති) ඉක්මවයි, පසුකර යෙයි. |
| අතික්කමන | (න) ඉකුත්කිරීම. |
| අතික්කමන්ත | (3) ඉකුත් කරන; ඉකුත් කරමින්. |
| අතික්කමි | (ක්‍රි) (අති+කමු - (d) + ඊත ඊහට හ්රස්ව යි.) ඉක්මවූයේ ය) ඉක්ම ගියේය. |
| අතික්කමිතුං | (අ) ඉක්මවන්ට, වෙනස් කරන්ට, කඩ කරන්ට. |
| අතික්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා; ඉකුත් කොට. |
| අතික්කමිය | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා; ඉකුත් කොට. |
| අතික්කමෙති | (අති+කමු+ණෙ) ඉකුත්කරවයි. |
| අතික්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා. |
| අතික්ඛණ | (න) (අති+ඛණ) ඉතා සැරීම වේලාව ඉක්මවීම. |
| අතිඛාත | (ති) ඉතා සාරණලද. |
| අතිඛිණ | (ති) (අ+තිඛිණ) අකර්‍කශ, තියුණු නොවන. |
| අතිඛිණ | (3) තියුණුනොවූ. |
| අතිඛිප්පං | (අ) (අති + ඛිප්පං) වහා, ඉතා ඉක්මනට. |
| අතිඛිප්පං | (ක්‍රි.වි) ඉතා ඉක්මනින්. |
| අතිඛීණ | (3) ඉතාගෙවී ගිය. |
| අතිග | (ති) ඉක්ම ගිය, ඉවත්ව ගිය. |
| අතිගච්ඡති | (අති+ගමු+අ) ඉක්මවා යයි. |
| අතිගච්ඡති | (ක්‍රි) (අති + ගමු - (d) =ච්ඡ + ති) ඉක්මවා යෙයි. |
| අතිගාළ්හ | (ති) ඉතා දැඩි, ඉතා තද, ඉතා සැර. |
| අතිගාළ්හං | (ක්‍රි.වි) ඉතා දැඩි සේ. |
| අතිගාළ්හ | (3) ඉතා දැඩි. |
| අතිඝොර | (ති) ඉතා රළු, ඉතා කුරිරු, ඉතා නපුරු. |
| අතිඝොර | (3) ඉතා දරුණු. |
| අතිචරණ | (න) ඉක්මවා හැසිරිම, සීමා ඉක්මවා හැසිරීම, ස්වකීය ස්ත්‍රීපුරුෂයන් ඉක්මවා හැසිරීම, නොසිරිතෙහි යෙදීම, අනාචාරයෙහි හැසිරීම. |
| අතිචරති | (අති+චර+අ) වරදවා හැසිරේ. |
| අතිචරති | (ක්‍රි) ඉක්මවා හැසිරෙයි කාමයෙහි වරදවා හැසිරෙයි. |
| අතිචරියා | (ඉ) ඉක්මවා හැසිරීම. |
| අතිචරියා | (ඉ) කාම මිත්‍යාචාරය; වැරදි හැසිරීම. |
| අතිචාර | (පු) අතිචරණය, ඉක්ම පැවැත්ම වරදවා හැසිරීම. |
| අතිචාරිණි | (ඉ) සියහිමියා ඉක්මවා හැසිරෙන්නී, සොරහිමියන් සොයන්නී. |
| අතිචාරිනී | (ඉ) ස්වපුරුෂයා ඉක්මවා හැසිරෙන්නී. |
| අතිචාරී | (පු) වරදවා හැසිරෙන්නා. |
| අතිචිරං | (අ) ඉතා බොහෝකාලය, ඉතා දීර්ඝ කාලය. |
| අතිච්ච | (අ) ඉක්මවා, අතික්‍රාන්ත කොට. |
| අතිච්ච | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා. |
| අතිච්ඡ(ත්ත)ත්‍ර | (න) මහකුඩය, මහහිරවරණය. |
| අතිච්ඡති | (අති+ඉසු+අ) පසුකොට යයි. |
| අතිච්ඡති | (ක්‍රි) (අති+ච්ඡ - (d) (භු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි+ති) ඉක්ම කැමති වෙයි වෙන් - (ව) යෙයි. |
| අතිඡත්ත | (න) ඉතා විසිතුරු කුඩය; උසස් කුඩය. |
| අතිජහතී | (ඉ) එනම් ඡන්දස, පාදයෙක්හි අකුරු තෙළෙසෙක් ඇති ඡන්දස. |
| අතිජාත | (ති) පියාට වඩා අධිකගුණයෙන් යුක්ත - (ව) උපන්. |
| අතිතණ්හ | (ති) අධිකතෘෂ්ණා ඇති, එක අරමුණක නොයෙක්වර අධික ආසා උපදවන. |
| අතිතරති | (ක්‍රි) (අති+තර - (d) (භු) තරණෙ එතෙර වීමෙහි + ති) පසු කර යයි එගොඩ යයි. |
| අතිතුච්ඡ | (ති) ඉතානින්දිත, ඉතාහිස්. |
| අතිතුට්ඨි | (ඉ) මහත්සන්තෝෂය, ඉතා සතුට. |
| අතිත්ත | (ති) තෘප්තියට නොපැමිණි, තික්ත නොවන. |
| අතිත්ත | (න) අතුරුසහිත තොට; නො තොට; නො මග. |
| අතිත්ත | (3) තෘප්තියට නො පැමිණි. |
| අතිත්ථ | (න) (න=අ+තිත්ථ) නොතොට, වැරදි තීර්ථය. |
| අතිථි | (පු) ආගන්තුකයා. |
| අතිථි | (පු) ආගන්තුගයා, අමුත්තා. |
| අතිදා | (න) මහාදානය අධික කොට දීම. |
| අතිදාරුණ | (ති) ඉතා දරුණු, ඉතා කුරිරු. |
| අතිදාරුණ | (3) ඉතා දරුණු. |
| අතිදිට්ඨි | (ඉ) මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය. |
| අතිදිවා | (අ) ඉතා දාවල. |
| අතිදිවා | (නි) ඉතා දවල්. |
| අතිදිසති | (අති+දිස+අ) විස්තර කරයි. |
| අතිදිසති | (ක්‍රි) (අති+දිස+ති) බොහෝ විස්තර දක්වයි එවැනි කොට දක්වයි. |
| අතිදුක්ඛ | (න) ඉතාදුක, මහදුක. |
| අතිදූර | (න) ඉතාදුරවූ. |
| අතිදූර | (3) ඉතාදුර තැන. |
| අතිදූරෙ | (ති) ඉතාදුර. |
| අතිදෙව | (පු) දෙවාතිදෙව, දෙවියන්ට දෙවි වූ තැනැත්තා දෙවෙන්ද්‍රයා සර්‍වඥයන්වහන්සේ. |
| අතිදෙව | (පු) විශිෂ්ඨදෙවියා. |
| අතිදෙස | (පු) (අති+දිස-උච්චාරණේ)කියාලීම කියාපෑම ව්‍යපදෙශාතිදෙශ, නිමිත්තාදි දෙශ, තද්රූපාතිදෙශ, තත්ස්වභාවාතිදෙශ, සූත්‍රාතිදෙශ, කාර්‍ය්‍යාතිදෙශ යයි අතිදෙසය සවැදැම්වේ. |
| අතිධාවති | (අති+ධාවූ+අ) ප්රමාණය ඉක්මවා ගමන්කරයි; ප්රමාණය ඉක්මවා දුවයි. |
| අතිධාවන | (න) ඉක්මවා දිවීම, සීමා ඉක්මවා යාම, කරුණ ඉක්මවා යාම. |
| අතිධිති | (පු) අකුරු දහනවයකින් යුත් ඡන්දස, අතිධෘති නම් ඡන්දස. |
| අතිධොන | (න) ඉක්මවා දිවීම, සීමා ඉක්මවා යාම, කරුණ ඉක්මවා යාම. |
| අතිධොනචාරී | (ති) - (පු) සිවුපසය පස්විකා වළඳන, නුවණ ඉක්ම හැසිරෙණ. |
| අතිධොවන | (න) ඉතා සේදීම. |
| අතිනාමෙති | (අති+නම+නෙ) කල්යවයි. |
| අතිනාමෙති | (ක්‍රි) (අති+නමු - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි + ති) කල් ගත කරයි. |
| අතිනීච | (පු) ඉතා නීච, ඉතා පහත්, ඉතා මිටි. |
| අතිනෙති | (ක්‍රි) (අති+නී - (d) (චු) නයෙ, පැමිණ වීමෙහි+ති) ගෙන එයි, සපයයි. |
| අතිපණ්ඩිත | (පු) සීමාව ඉක්මවූ පණ්ඩිතයා. |
| අතිපත්ති | (පු) (අති+පති ගමනෙ) සළ පැනීම. |
| අතිපපඤ්ච | (පු) අධික ප්‍රමාදය. |
| අතිපරිච්චාග | (පු) අධික කොට දීම, මහාදානය. |
| අතිපස්සති | (ක්‍රි) (අති+දිස - (d) භු=පස්ස+ති) සොයා බලයි, පරීක්ෂා කරයි. |
| අතිපස්සති | හොඳින් දකී. |
| අතිපාත | (පු) නැසිම. |
| අතිපාත | (පු) හෙලීම, අතික්‍රමය, ඉක්ම යාම. |
| අතිපාතන | (න) නැසිම. |
| අතිපාතී | (පු) නසන්නා. |
| අතිපාතෙති | (අති+පන+නෙ) නසයි; විදියි. |
| අතිපාතෙති | (ක්‍රි) (අති+පත - (d) (චු) ගමනෙ, යාමෙහි+ණෙ+ති) හෙලියි, නසයි, වනසයි. |
| අතිපිඞ්ගලක්ඛි | (ති) බළල් ඇස් ඇති. |
| අතිප්පගො | (අ) වැඩි කාලය, අධිකකාලය, ඉතා වේලාසන. |
| අතිප්පගො | (නි) ඉතා උදෑසන. |
| අතිප්පඤ්ච | (පු) අධිකප්‍රමාදය බොහෝ පමාවීම අධික විස්තරය. |
| අතිප්පදාන | (න) ඉතා දීම, බොහෝකොට දීම. |
| අතිප්පසඞ්ග | (පු) කාර්‍ය්‍යකගේ වැඩිපුර පැනීම. |
| අතිප්පසත්ථ | (ති) අතිප්‍රශස්ත, බොහෝ කොට පසසනලද. |
| අතිබහල | (ති) ඉතා ඝන, බොහෝ ගනකම ඇති. |
| අතිබහල | (3) ඉතා ඝනවූ. |
| අතිබාධෙති | (ක්‍රි) (අති+බාධ - (d) (භු) බාධායං-පෙළීමෙහි+ණෙ+ති) අධික කොට පෙළයි. |
| අතිබාහෙති | (ක්‍රි) (අති + වහ + ණෙ + ති) ඉක්මවයි දුරට එළවයි. |
| අතිබාළ්හ | (ති) ඉතා දැඩි, ඉතා මහත්. |
| අතිබාළ්හං | (ක්‍රි.වි) ඉතා දැඩිසේ. |
| අතිබ්‍යත්ති | (පු) (අති + - (වි) + අප පාපුණනෙ) ප්රමාණය ඉක්මවා පැතිරී යාම). |
| අතිබ්‍යාප්තදොස | (පු) වාක්‍යයෙක්හි අදහස් කළ කාර්ය්යය ඉක්මවා පැවැති දෝෂය. |
| අතිබ්‍රහ්ම | (පු) බ්‍රහ්මයාටත් වඩා ශ්‍රේෂ්ඨයා බුදුරජ. |
| අතිබ්‍රෑහෙති | (ක්‍රි) (අති+බ්‍රෑහ - (d) (භු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ණෙ + ති) අධික කොට වඩයි මහානාද කරයි. |
| අතිභාර | (පු) ඉතාබර, අධිකබර. |
| අතිභාරිය | (ති) ඉතා බර ඇති, ඉතා බරපතළ වූ නපුරු. |
| අතිභාරිය | (3) ඉතා බැරෑරුම්; බරපතල. |
| අතිභුඤ්ජති | (ක්‍රි) (අති + භුජ - (d) (රු) භොජනෙ, අනුභවයෙහි+ති) බොහෝ කොට බුදියි අධික කොට අනුභව කරයි. |
| අතිභුත්ත | (ති) බොහෝ අනුභව කළ. |
| අතිභොති | (අති+භූ+අ) ඉක්මවාසිටියි; මැඩපවත්වයි. |
| අතිභොති | (ක්‍රි) (අති + (භු) - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි+ති) අභිභවනය කරයි, ජය ගනියි රවටයි. |
| අතිමඤ්ඤති | (අති+මන+ය) අවමන්කෙරෙ; පහත්කොට සිතයි. |
| අතිමඤ්ඤති | (ක්‍රි) (අති+මන - (d) (දි) ඤාණෙ, දැනීමෙහි+ති) ඉක්මවා සිතයි නොසලකා සිතයි අතිමානය කෙරෙයි. |
| අතිමඤ්ඤනා | (ඉ) අවමන්කිරීම. |
| අතිමඤ්ඤනා | (ඉ) ඉක්මවා සිතීම අතිමානය. |
| අතිමත්ත | (න) අතිශය, ඉතා බොහෝ, අධික, ද්‍රව්‍යවාචීකල-ති. |
| අතිමත්ත | (3) අධික ප්රමාණ ඇති. |
| අතිමනාප | (ති) ඉතා මන වඩන, ඉතා සතුටු එළවන. |
| අතිමනොහර | (ති) ඉතා සිත් අලවන, ඉතා අගය ඇති. |
| අතිමහත්ත | (ති) ඉතා මහත්, ඉතා ලොකු ‘ඉ-අතිමහතී(න්තී)’ |
| අතිමහන්ත | (3) ඉතා මහත්. |
| අතිමාන | (පු) අධිකමානය. |
| අතිමානී | (ඉ) අධික මානය ඇත්තා. |
| අතිමානී | (පු) ඉතා මානය ඇත්තා. |
| අතිමානුසක | (පු) මිනිස්ගතිය ඉක්මවූ උත්තමයා. |
| අතිමාපෙති | (ක්‍රි) (අති+මප - (d) (චු) මාපෙනෙ, මාවීමෙහි+ණෙ+ති) මවයි. |
| අතිමුඛර | (ති) ඉතා දොඩමලූ, ඉතා රළුවචන ඇති, අතිශයින් මුඛර. |
| අතිමුඛර | (3) ඉතා දොඩමලු. |
| අතිමුත්තක | (පු) කෝඹුගස. |
| අතිමුත්තක | (පු) යොහොඹු. |
| අතිම්මායති | (ක්‍රි) ඉතා ආදරය කරයි, අතිශයින් ප්‍රේම කරයි. |
| අතියක්ඛ | (පු) විජ්ජාකාරයා, යකදුරා, මන්ත්රකාරයා. |
| අතියාචන | (න) අධික කොට ඉල්ලීම. |
| අතියාති | (අති+යා+අ) ඉක්මවායයි. |
| අතියුව | (පු) ඉතා තරුණයා. |
| අතිරත්ති | (ඉ) මහරෑ, මධ්‍යම රාත්‍රිය. |
| අතිරස්ස | (ති) ඉතා මිටි, ඉතා කෙටි. |
| අතිරාකත | (3) දුරු නො කළ. |
| අතිරාජ | (පු) මහරජ, රාජාධිරාජයා. |
| අතිරිච්චති | (අති+රිව+ය) ඉතිරි වේ. |
| අතිරිච්චති | (ක්‍රි) (අති+රිච - (d) (චු) වියොජනාදිසු, වෙන්වීම් ආදියෙහි+ති) ඉතිරි වෙයි. |
| අතිරිත්ත | (ති) අධික, වැඩි ඉතිරි. |
| අතිරිත්ත | (න) වැඩිදෙය. |
| අතිරිත්ත | (3) ඉතිරි; ඉතිරි වූ; වැඩිවූ. |
| අතිරිව | (අ) (අති+ඉව) ඉතා ම. |
| අතිරිව | (නි) ඉතාමත්. |
| අතිරීච්ච | (අ) ඉතිරිකොට. |
| අතිරෙක | (පු) වැඩිපුර, අධික, වැඩි. |
| අතිරෙකතා | (ඉ) අධිකබව. |
| අතිරොචති | (අති+රුව+අ) ඉතා බබළයි. |
| අතිරොචතී | (ක්‍රි) (අති+රුච - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි, අධික - (ව) බබලයි කැමති වෙයි. |
| අතිරොචන | (න) ඉතා බැබලීම ඉතා දිලිසීම. |
| අතිලීන | (ති) ඉතා ඇලුණු, ඉතා ම සැඟවුණු. |
| අතිලූඛ | (ති) ඉතා රළු, ඉතා දුෂ්කර. |
| අතිලොම | (ති) අධික ලොම් ඇතී. |
| අතිවත්ත | (3) ඉකුත්කළ. |
| අතිවත්තති | (අති+වතු+අ) ඉක්මවයි. |
| අතිවත්තති | (ක්‍රි) (අති+වතු - (d) (භු) වත්තතෙ, පැවැත්මෙහි+ති) ඉක්ම පවතියි. |
| අතිවත්තන | (න) ඉක්මවීම. |
| අතිවත්තෙති | (අති+වතු+ණේ) ඉක්මවා යයි; ඉකුත්කරයි. |
| අතිවස | (පු) යටත් - (ව) විසීම. |
| අතිවාක්‍ය | (න) අටවැදෑරුම් අනාර්‍ය්‍යවචන, ව්‍යතික්‍රම, ප්‍රකාශකවචන, නින්දාපෙරදැරි වචන කීම. “අතිවාක්‍යං තිතික්ඛිස්සං - දුස්සීලො හි බහුජ්ජනො” |
| අතිවාක්‍ය | (න) නින්දා සහගත වචනය. |
| අතිවාත | (පු) අධිකවාතය, වේගවත්වාතය, කුණාටුව. |
| අතිවායති | (ක්‍රි) (වා - (d) (දි) ගතිබන්ධනෙසු, යාමය, හැමීමය යන මෙහි + ති) අධික - (ව) හුළං හමයි. |
| අතිවාහ | (පු) ඉසිලීම, ඉක්මවීම, උසුලන්නා. |
| අතිවිකාල | (පු) ඉතා අවේලාව, සවස. |
| අතිවිජ්ඣති | (අති+විධ+ය) අවබෝධ කරයි; විනිවිද දකියි. |
| අතිවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (අති + විධ - (d) (දි) + විජ්ඣතෙ, විදීමෙහි+ති) විනිවිදියි, සිදුරු කෙරෙයි- “යථාගාරං දුච්ඡන්නං වුට්ඨි සමතිවිජ්ඣති, එවං අභාවිතං චිත්තං රාගො සමතිවිජ්ඣති.” |
| අතිවිජ්ඣන | (න) විනිවිදීම සිදුරු කිරීම. |
| අතිවිය | (අ) ඉතා ම, වැඩියක්. |
| අතිවිය | (නි) අතිශයෙන්. |
| අතිවිසා | (ඉ) ඉවද; මහෞෂධ. |
| අතිවිසුසුත | (ති) අති ප්රසිද්ධ, ඉතා පතළ. |
| අතිවිස්සට්ඨ | (ති) ඉතා බහුලව හරණ ලද. |
| අතිවිස්සාස | (ති) ඉතා විශ්වාස ඇති, - (පු) ඉතා ඇදහිල්ල, ඉතා විශ්වාසය. |
| අතිවිස්සාසික | (ති) ඉතා විශ්වාස ඇති. |
| අතිවුත්ත | (පු) (අති+වව-ව්‍යත්තියං) අලඞ්කාර ශාස්ත්‍රයෙහි දැක්වෙන වාක්‍ය දෝෂයක්, ලෞකික අර්ථය ඉක්මවා කියනලද්ද අත්‍යුක්ත නම් වේ. |
| අතිවුද්ධ | (ති) ඉතා වෘද්ධ, ඉතා මහලු. |
| අතිවෙඨෙති | (ක්‍රි) (අති+වෙ+ - (d) (චු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි+ති) ඉතාම වෙළයි අධික කොට ගෙතීම කරයි. |
| අතිවෙලං | (ක්‍රි.වි) අධිකවෙලාවක්. |
| අතිවෙලා | (ඉ) බොහෝවේලා. |
| අතිව්‍ය | (අ) (අති+විය) ඉතාම, අධික. |
| අතිසක්කරී | (ඉ) අකුරු පසළොසකින් යුත් ඡන්දස, අතිසක්ඛරී නම් ඡන්දස. |
| අතිසග්ග | (පු) (අති+සජ-සඞ්ගෙ) ම විසින් කුමක් කළයුතුදැයි විචාරණ ලද්දහුව මෙනම් දේ කරවයි කටයුත්ත පමණක්ම අනුදැනිම. |
| අතිසඤ්චර | (පු) එහෙ මෙහෙ ඇවිදීම. |
| අතිසණ්හ | (ති) ඉතා සිලුටු. |
| අතිසන්ත | (ති) ඉතා සන්සිඳුනු, අතිශයින් සන්සුන් වූ. |
| අතිසය | (පු) අත්යර්ථය, ප්රකර්ෂය, වැඩිබව. |
| අතිසය | (3) අධික වූ; උසස් වූ; (පු) අධික බව. |
| අතිසයති | (ක්‍රි) (අති+සි - (d) (භු) සයෙ, සයනය කිරීමෙහි+ණය+ති) ඉක්ම යෙයි. |
| අතිසර | (පු) අතිචාරය, ඉක්මවා හැසිරීම. |
| අතිසරති | (ක්‍රි) (අති+සර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) අතිචාර කෙරෙයි. |
| අතිසායං | (අ) ඉතා සවස, ඉතා හැන්දෑව. |
| අතිසායං | (ක්‍රි.වි) ඉතා සවස්හි. |
| අතිසායණ්හ | (පු) ඉතා සවස. |
| අතිසායන | (න) (අති+සී-සයෙ) විශේෂය හෝ අත්යර්ථය. |
| අතිසාර | (න) ඉක්මීම (පු) අතීසාරරෝගය. |
| අතිසාර | (පු) අතීසාර රෝගය; ඉක්මවා යෑම. |
| අතිසිථිල | (ති) ඉතා ලිහිල්, ඉතා බුරුල්. |
| අතිසීත(ල) | (ති) ඉතා සීතල, අධික සීත. |
| අතිසුණ | (පු) පිස්සු බල්ලා. |
| අතිසුණ(න) | (පු) උමතු සුනඛයා. |
| අතිසූර | (ති) ඉතා සූර, - (පු) ඉතා සූරයා, ඉතා දක්ෂයා. |
| අතිසූරතා | (ඉ) ඉතා සූර බව. |
| අතිහරණ | (න) බැහැර කිරීම, ඉවත ගෙන යාම. |
| අතිහරති | (අති+හර+අ) ගමන් කරයි; ගෙන යයි. |
| අතිහරති | (ක්‍රි) (අති+හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරී මෙහි+ති) බැහැර ගෙනයයි. |
| අතිහිත | (ති) බැහැර කළ, ඉවත් කළ, ගෙන එනලද. |
| අතිහීන | (ති) ඉතාලාමක, ඉතා පහත්. |
| අතිහීලයති | (ක්‍රි) (අති+හීළ+ - (d) (චු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි+ණය-ති) අතිශයින් නින්දා කරයි. |
| අතීච | (නි) ඉතාම. |
| අතීත | (ති) අතික්‍රාන්ත, ඉක්ම ගිය, පසු වී ගිය, ඉකුත්. |
| අතීත | (3) ඉකුත් වූ; පසුගිය; (පු) පසුගිය කාලය. |
| අතීතයොබ්බන | (ති) ඉක්ම ගිය තරුණභාවය ඇති. |
| අතීතංස | (පු) අතීතකොටස, පසු ගිය කාණ්ඩය. |
| අතීතාරම්මණ | (න) පසුගිය දේ අරමුණු කිරීම. |
| අතීතිහ | (3) අනුන්ගේ කීම් නැතිව තමාම අවබොධ කළ. |
| අතීරක | (ති) පරතෙරක් නැති මහත් පිරි සිඳීමක් නැති. |
| අතීරදස්සී | (ති) පරතෙර නොදක්නාසුලු. |
| අතීරදස්සී | (3) තෙරක් නො දක්නා. |
| අතීරිත | (ති) තීරණය නොකළ, නිශ්චය නොකළ. |
| අතීව | (අ) ඉතා ම, අතිශයින්. |
| අතීහට්ඨ | (ති) ඉතා සන්තෝෂ ඇති. |
| අතුරිතචාරිකා | (ඉ) බුදුරජාණන් වහන්සේ ගම් නියම්ගම් දනවු ආදියේ දිනකට යොදුන, අඩ යොදුන බැගින් පිඬු සිඟීම් ආදියෙහි යම් ගමනක් වැඩමවන සේක්ද ඒ ගමන අතුරිතචාරිකා නම් වේ. |
| අතුල | (ති) අසමාන, අසදෘශ. |
| අතුලතෙජ | (ති) අසමාන තෙදැති. |
| අතුලිත | (ති) අසමාන, සම නොකටහැකි. |
| අතුලිය | (ති) අසමාන, සම නොකටහැකි. |
| අතෙකිච්ඡ | (ති) පිළියම් කිරීමට නොහැකි, පිළියම් නොකට හැකි ආනන්තරිය වැනි පවුකම්ද මේ ගණයට වැටේ. |
| අතො | (අ) මෙහෙන්, මොහුගෙන්, මොහු කෙරෙන්. |
| අතො | (නි) එහෙයින්; මෙතැනින්; මෙයින්. |
| අත්ත | (පු) ආත්මය; තෙමේ. |
| අත්ත | (පු) විඤ්ඤාණය, සිත ශරීරය ස්වභාවය පරකල්පිත ආත්මය පරමාත්මය. |
| අත්තකත | (ති) තමා විසින් කළ, තමා විසින් උපදවන ලද. |
| අත්තකාම | (පු) තමාට වැඩ කැමැති තැනැත්තා. |
| අත්තකාම | (3) තමාගේ අභිවෘද්ධිය කැමති. |
| අත්තකාර | (පු) අහඞ්කාරය. |
| අත්තකාර | (පු) තමා කළදේ. |
| අත්තකිලමථ | (පු) ආත්මක්ලමථය, තමාගේ ශරීරයට වෙහෙස දීම. |
| අත්තකිලමථ | (පු) ශරීරයට දුක්දීම. |
| අත්තකිලමථානුයොග | (පු) ශරීරය ක්ලාන්ත කිරීමෙහි යෙදීම, ශරීරයට දුක් දීමේ යෙදීම, පුරාණ කාශ්‍යපාදී තීර්ථකයන් විසින් කෙලෙස් තැවීමේ උපායයි ලොව ප්රකට කළ තමාට පීඩා පමුණුවන තවුස් දම්හි යෙදීම්, අත්තකිලමථානුයොගය හා කාමසුඛල්ලිකානුයොගයත් අත්හලයුතු අන්ත දෙකකැයි බුදුහු වදාළ සේක. |
| අත්තගුත්ත | (ති) තමා පිණිස රැකගන්නාලද. |
| අත්තගුත්ත | (3) තමාවිසින් රක්නාලද. |
| අත්තගුත්තා | (ඉ) වඳුරු මෑ. |
| අත්තගුත්ති | (ඉ) ආත්මගොපනය, තමා රැක ගැනීම. |
| අත්තඝඤ්ඤ | (ති) ආත්මවධය, තමා නැසීම. |
| අත්තඝඤ්ඤ | (න) ආත්ම විනාශය; තමාට විපත් පැමිණවීම. |
| අත්තඝොස | (පු) තමාගේ නාමය ඝොෂා කරන්නා, තමාගේ නම කියා ගන්නා, කොහා, කවුඩා. |
| අත්තජ | (පු) තමාගෙන් උපන් දරුවා, තමාට දා දරුවා. |
| අත්තජ | පුත්රයා. |
| අත්තජ | (3) තමාගෙන් හටගත්. |
| අත්තඤ්ඤූ | (පු) තමන් දන්නා තැනැත්තා, තමාගේ තත්ත්වය දත් තැනැත්තා. |
| අත්තත්ථ | (පු) (අත්ත + ත්ථ) ආත්මාර්ථය, දිට්ඨ ධම්මික - සම්පරායික - ලෞකික ලොකොත්තර වූ තමා පිළිබඳ - (ව) පවත්නා අර්ථය. |
| අත්තත්ථ | (පු) තමාගේ යහපත. |
| අත්තදණ්ඩ | (පු) තමාට දඬුවම් දීම, තම ශරීරයට දුක් දීම. |
| අත්තදත්ත | (පු) ආත්මාර්ථය. |
| අත්තදන්ත | (පු) ආත්මදමනය කළ තැනැත්තා. |
| අත්තදන්ත | (3) තමාගේ සිත දමනය කල. |
| අත්තදිට්ඨි | (ඉ) ආත්මදෘෂ්ටිය, සක්කායදිට්ඨිය. |
| අත්තදිට්ඨී | (ඉ) ආත්මයක් ඇත යන දෘෂ්ඨිය. |
| අත්තදීප | (පු) තමාගේ ප්‍රතිෂ්ඨාව (ති) තමාම පිහිටකොට ඇති. |
| අත්තදීප | (3) තමාම තමාට පිහිට කොට ඇති. |
| අත්තනිය | (ති) තමා අයත්, ස්වකීය, තමා සතු. |
| අත්තනිය | (3) තමාට අයත්. |
| අත්තනොපද | (න) වත්තමානාදි අට්ඨ විභක්තීන්ගේ පරව ඇති පද සය ස්වකීය ප්‍රයොජනය සඳහා වූ පද අත්තනො පද නමි මේ වෛයාකරණයන්ගේ ව්‍යවහාරයකි. |
| අත්තන්තප | (පු) තමා තැවීම කරන්නේ, අත්මක්ලමථය කරන්නේ. |
| අත්තන්තප | (3) තමාට දුක් දෙන. |
| අත්තපච්චක්ඛ | (3) තමාට ප්රත්යක්ෂ වූ. |
| අත්තපටිලාභ | (පු) ආත්මභාව ප්‍රතිලාභය, උත්පත්තිය ලැබීම. |
| අත්තපටිලාභ | (පු) ආත්මයක් ලැබීම. |
| අත්තපරිතාපන | (න) ආත්මක්ලමථානුයොගය, තමා තැවීම. |
| අත්තපරිතාපන | (න) ශරීරයට දුක් දීම. |
| අත්තපරිත්ත | (න) ආත්මාරක්ෂාව, තමා රැකීම. |
| අත්තපරිභව | (පු) තමාට ලැබෙන පරිභවය. |
| අත්තභාව | (පු) ආත්ම භාවය; ශරීරය. |
| අත්තභාව | (පු) ආත්මභාවය, උත්පත්තිය, ශරීරය. |
| අත්තභු | (පු) බ්රහ්මයා මහාබ්‍රහ්මයා. |
| අත්තමන | (ති) සතුටුසිත් ඇති, ප්‍රසන්නසිත් ඇති. |
| අත්තමන | (3) සතුටුසිතැති. |
| අත්තමනතා | (ඉ) ප්‍රසන්නසිත් ඇතිබව, සතුටුසිත් ඇතිබව. |
| අත්තමනතා | (ඉ) සතුට; සතුටු සිතැතිබව. |
| අත්තමාන | (පු) “මම මෙබඳු කෙනෙක්මි”යි තමා කෙරෙහි පවත්නා මානය. |
| අත්තවධ | (පු) ආත්මවධය, ශරීරයට හෝ තමාට ලැබෙන වධය. |
| අත්තවධ | (පු) තමා නැසීම. |
| අත්තවාද | (පු) ආත්ම දෘෂ්ඨිය. |
| අත්තවාද | (පු) ආත්මවාදය, ආත්මදෘෂ්ටිය, සක්කායදිට්ඨිය. |
| අත්තවෙතනහත | (පු) තමාගේම මහන්සියෙන් ජීවත් වන තැනැත්තා. |
| අත්තව්‍යාබාධ | (පු) ශරීරපීඩාව තමාට ලැබෙන පීඩාව. |
| අත්තසම්භව | (ති) තමාගෙන් උපන්, තමාගෙන් හටගත් (පු) ආත්මභාවලාභය. |
| අත්තසම්භව | (3) තමාගෙන් හටගත්. |
| අත්තසම්භූත | (ති) තමාගෙන් උපන්. |
| අත්තසරණ | (න) තමාගේ හෝ තමාට පිහිට කොට ඇති. |
| අත්තහිත | (ති) තමාට වැඩ කැමති, තමාගේ අභිවෘද්ධිය කැමති. |
| අත්තහිත | (න) තමාට යහපත. |
| අත්තහෙතු | (නි) තමා පිණිස. |
| අත්තාණ | (3) පිහිට නැති. |
| අත්තාධිප | (පු) තමාම අධිපති කොට පවත්වන තැනැත්තා. |
| අත්තාධිපක | (පු) තමා අධිපති කොට පවත්නා බව, - (පු) තමාගේ ගුණය අධිපති කොට (ප්රධාන කොට) ගෙන දුසිරිතෙන් මිදී සුසිරිතෙහි යෙදී වාසය කරන තැනැත්තා. |
| අත්තාධීන | (ති) තමාට අයිති, තමා පිළිබඳ. |
| අත්තානත්ථ | (පු) (අත්ත + අනත්ථ) ආත්මානර්ථය, තමහට අවැඩ. |
| අත්තානුදිට්ඨි | (ඉ) ආත්මදෘෂ්ටිය, සක්කායදිට්ඨිය. |
| අත්තානුයොග | (පු) තමා යෙදීම, තමා ක්‍රියාවක යෙදවීම. |
| අත්තානුවාද | (පු) තමාට අපවාද කීම, තමාට දොස් පහළ කිරීම. |
| අත්තානුවාදභය | (න) තමාට අන්‍යයාගෙන් ලැබෙන ගැරහීම් ආදියට බිය වීම. |
| අත්තිච්ඡත්ථ | (පු) තමන් පිණිස යමක් කැමති වීම. |
| අත්තිලිඞ්ග | (ති) (නත්ථි ලිඞ්ගං = අත්තිලිඞ්ගං) පුල්ලිඞ්ග ස්ත්රී ලිඞ්ගාදි ව්‍යවහාරයක් නැති දෙය, ආඛ්‍යාතය. |
| අත්තුක්කංසණ | (න) තමා උසස්කොට කීම. |
| අත්තුක්කංසන | (න) (අත්ත + උ + කංසන) තමා උසස් කිරීම. |
| අත්තුක්කංසන | (න) බහුශ්‍රැත බවක් හෝ සමාදන්වූ ධුතඞ්ගාදි ගුණයක් නිසා මා වැනි කවරෙක් ඇද්දැයි තමා උසස් කොට ගැනීම. |
| අත්තුද්දෙස | (ති) තමා උදෙසා පැවති, තමා නිසා පවත්නා. |
| අත්තූපනායික | (පු) (අත්ත + උප + නායික) තමාවෙත එළවන ලද, තමා වෙත පමුණුවන ලද. |
| අත්තොසා | (ඉ) ඔසප් වූ ස්ත්රී, මල්වර වූ තැනැත්තී. |
| අත්ථ | (අ) මෙහි. |
| අත්ථ | (චු) යාචනෙ, ඉල්ලීමෙහි අත්ථෙති, අත්ථයති, ඉල්වයි. |
| අත්ථ | (පු) ධනය; අභිවෘද්ධිය; අර්ථය; අස්ත (පර්වත) ය; තේරුම; ප්‍රයෝජනය; විනාශය. |
| අත්ථ | (පු) ප්‍රයෝජනය, ශබ්දාර්ථය, අභිවෘද්ධිය, ධනය, ද්රව්යය, ගුණය කර්‍මාදීපදාර්ථ, කරුණු, විනාශ, පථ්‍ය, අවරපර්‍වතය යනාදියෙහි (න) අස්තයට යාම. |
| අත්ථ | වව්. |
| අත්ථං | (අ) විනාශය, නැසීම. |
| අත්ථකථා | (ඉ) අටුවාව, පදාර්‍ථවර්‍ණනාව. |
| අත්ථකථා | (ඉ) අටුවාව; අර්ථකීම. |
| අත්ථකර | (පු) වැඩකරු, හිතවත් තැනැත්තා, යහපත කරන්නා. |
| අත්ථකර | (3) අභාවෘද්ධිදායක. |
| අත්ථකරණ | (ති) වැඩ කරන, අභිවෘද්ධිය සිදුකරන. |
| අත්ථකාම | (ති) වැඩ කැමැති, හිතකැමැති. |
| අත්ථකාම | (3) අභිවෘද්ධිය කැමති. |
| අත්ථකුසල | (ති) අර්ථයෙහි දක්ෂ, වැඩෙහි දක්ෂ. |
| අත්ථකුසල | (3) අර්ථයෙහි දක්ෂ. |
| අත්ථක්ඛායි | (3) හිතවත් දෙය කියන්නා. |
| අත්ථඛ්‍යත්ති | (ඉ) අර්ථයාගේ පැහැදිලි බව. |
| අත්ථගම | (පු) අස්තයට යාම, ඉරහ බැස යාම විනාශය. |
| අත්ථගම | (පු) අස්තයට යාම; විනාශයට යාම. |
| අත්ථංගම | (පු) අස්තයට යාම ඉරහඳ බැහීම. |
| අත්ථගමන | (න) අස්තයට යාම, විනාශයට යාම. |
| අත්ථග්ගහණ | (න) සූත්‍රයන්හි අත්ථ ශබ්දයාගේ ගැනීම. |
| අත්ථඝාත | (ති) සිය පණ නැසීම, තමා මැරීම. |
| අත්ථඞ්ගම | (පු) අස්තයට යාම; විනාශයට යාම. |
| අත්ථචර | (පු) අභිවෘද්ධියෙහි හැසිරෙණ තැනැත්තා. |
| අත්ථචර | (3) යහපත පිණිස හැසිරෙන. |
| අත්ථචරියා | (ඉ) යහපතෙහි හැසිරීම. |
| අත්ථචරියා | (ඉ) හිතවත් හැසිරීම. |
| අත්ථජ්ජොතක | (පු) අර්ථය බබුලුවන්නා. |
| අත්ථඤ්ඤු | (3) අර්ථ දන්නා. |
| අත්ථඤ්ඤූ | (පු) අර්ථය දත් තැනැත්තා. |
| අත්ථත | (ති) අතුළ, අතුරණලද. |
| අත්ථත | (3) අතුරන ලද. |
| අත්ථත්ථනය | (පු) නිද්දෙස වශයෙන් දක්වන ලද අර්ථයෙහි විස්තර ප්‍රතිනිදේශ වශයෙන් දැක්වීමේ ක්රමය. |
| අත්ථදස | (පු) හිත අනුව බලන්නා, වැඩක් දන්නා තැනැත්තා. |
| අත්ථදස්සි | (පු) අර්ථය දක්නා සුලු තැනැත්තා. |
| අත්ථදස්සී | (3) අර්ථය දක්නා. |
| අත්ථධම්ම | (පු) අර්ථය හා ධර්මය. |
| අත්ථනය | (පු) අර්ථ වශයෙන් ශබ්දයන් දැනගැනීම හා ප්රත්යක්ෂ, අවකල්පන, අනුමාන වශයෙන් අර්ථය දැන ගැනීමේ ක්රමය-රීතිය-නියමය. |
| අත්ථනා | (ඉ) යාච්ඤාව, ඉල්ලීම. |
| අත්ථන්තර | (න) අර්ථන්තරය, අනික් තේරුම. |
| අත්ථන්තරවිඤ්ඤාපන | (න) වෙන අර්ථයක් ඇඟවීම. |
| අත්ථපටිසම්භිදා | (ඉ) අර්ථාවබෝධය, අර්ථයෙහි ඥානය. |
| අත්ථපටිසංවෙදී | (පු) අර්ථය දන්නා සුලු තැනැත්තා. |
| අත්ථපද | (න) අර්ථ හා පද අර්ථය පිළිබඳ ෂඩ්විධ පද සඞ්කාසනා, පකාසනා, විවරණා, විභජනා, උත්තානීකම්ම, පඤ්ඤත්ති යන සය. |
| අත්ථපදත්ථකනය | (පු) ඉති ශබ්දය හා නොයෙදී තනිව යෙදෙන අර්ථාවබොධක පද ක්රමය. |
| අත්ථපූරණ | (න) අත්ථි, සක්කා, අඤ්ඤදත්ථු, එව ආදී අර්ථ පූරණය සඳහා යෙදෙන නිපාත. |
| අත්ථභඤ්ජන | (න) අර්ථය නැසීම, වැඩ නැසීම, අභිවෘද්ධිවිනාශය. |
| අත්ථභඤ්ඤක | (3) යහපතනසන. |
| අත්ථමත්ත | (න) පුරිසආත්ම ආදී වූ ලිඞ්ගයා ගේ අභිධෙය්‍ය මාත්‍රය. |
| අත්ථමත්ත | (න) පුරුෂ, රක්ඛ ආදි ලිඞ්ග අභිධෙය මාත්‍රය. |
| අත්ථමිත | (ති) අස්තයට පැමිණි, අවරගිරට ගිය. |
| අත්ථර | (පු) ඇතිරිල්ල; මත්තෙහි අතුරන ලද දෙය. |
| අත්ථරක | (න) ඇතිරිල්ල. |
| අත්ථරක | (පු) අතුරන්නා. |
| අත්ථරක | (පු) ඇතිරීම කරන්නා. |
| අත්ථරණ | (න) ඇතිරිල්ල; ඇතිරීම. |
| අත්ථරණ | (න) ඇතිරීම, ඇතිරිල්ල, ඇතුන් පිට අතුරණ චිත්‍ර කම්බිලිය. |
| අත්ථරති | (ආ+ථර+අ) අතුරයි. |
| අත්ථරති | (ක්‍රි) (අ + ථර - (d) (භු) + ති) අතුරයි, ඇතිරිලි එළයි. |
| අත්ථරන්ත | (3) අතුරන; අතුරමින්. |
| අත්ථරස | (පු) අර්ථ රසය, අර්ථය දැනගැනීමෙන් ඇතිවන ප්‍රීතිරසය සෝවාන් ආදි සතරමගපල ලැබීමෙන් ඇතිවන රසය. |
| අත්ථරාපෙති | (ආ+ථර+ණාපෙ) අතුරවයි. |
| අත්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතුරා. |
| අත්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතුරුවා. |
| අත්ථවන්තු | (3) අර්ථ ඇති. |
| අත්ථවස | (පු) කාරණය; ඵලය. |
| අත්ථවසික | (ති) අර්ථයට වසඟ, කාරණයෙහි ඇලුණු. |
| අත්ථවාදී | (පු) අර්ථවාදියා, අර්ථය කියන සුලු තැනැත්තා. |
| අත්ථවාදී | (3) හිතවත්දෙය කියන්නා. |
| අත්ථසත්ථ | (පු) අර්ථශාස්ත්‍රය, ධන ඉපයීම පිළිබඳ ශාස්ත්රය. |
| අත්ථසන්දස්සන | (න) අර්ථ දැක්වීම, අර්ථය ප්රකාශ කර දීම. |
| අත්ථසන්ධි | (පු) ක්‍රියා කාරක ආදිවශයෙන් අර්ථයා ගේ සංඛ්‍යාතය. |
| අත්ථසම්පච්චය | (පු) අර්ථය හොඳ හැටි තේරුම් ගැනීම. |
| අත්ථසංවණ්ණනා | (ඉ) අර්ථවර්‍ණණනාව අර්ථ කථාව, අටුවාව. |
| අත්ථසංහිත | (ති) අර්ථයෙන් යුක්ත, අර්ථය හා යෙදී පවත්නා. |
| අත්ථසිද්ධි | (ඉ) අර්ථසිද්ධිය මනොරථ සිද්ධිය අදහස් සම්පූර්ණ වීම. |
| අත්ථසො | (අ) අර්ථ වශයෙන්, කරුණු වශයෙන්, හේතු වශයෙන්. |
| අත්ථානතිදෙස | (පු) අර්ථය නොකියා හැරීම. |
| අත්ථාභිසමය | (පු) අර්ථාවබෝධය අර්ථඥානය. |
| අත්ථාර | (පු) ඇතිරීම, පතුරුවා හැරීම, දිග හැරීම. |
| අත්ථාර | (පු) ඇතිරීම; එළීම. |
| අත්ථාරක | (පු) අතුරන්නා. |
| අත්ථාලඞ්කාර | (පු) එනම් අලඞ්කාරය. |
| අත්ථි | (අ) ඇත, ඇත්තේය, විද්‍යමානභාවයෙහි. |
| අත්ථි | (අස+අ+ති) ඇත්තේය; (3) ඕනෑකම ඇත්තා. |
| අත්ථි | (පු) යාචකයා (ති) ඉල්වන. |
| අත්ථික | (පු) යාචකයා (ති) අර්ථ ඇති, පල ඇති, ප්‍රයොජන ඇති. |
| අත්ථික | (3) ඕනෑකම ඇති. |
| අත්ථිතා | (ඉ) ඇතිබව. |
| අත්ථිතා | (ඉ) විද්‍යමානභාවය, ඇතිබව. |
| අත්ථිභාව | (පු) ඇතිබව. |
| අත්ථිභාව | (පු) විද්‍යමානභාවය, ඇතිබව. |
| අත්ථිය | (පු) ‘අත්ථික’ බලනු. |
| අත්ථු | (අස+අ+තු) වේවා. |
| අත්ථු | (ක්‍රි) (අස - (d) (භු) භුවි, වීමෙහි+ත්ථු ධාත්වන්තයට ලෝපයි.) වේවා, සිදු වේවා. |
| අත්ථු | ආ-ඊර්‍ෂ්‍යාපූර්‍වක උපගමනයෙහි. |
| අත්ථුද්ධාර | (පු) අර්ථොද්ධාරය, අර්ථ උපුටා ගැන්ම. |
| අත්ථුප්පත්ති | (ඉ) අර්ථොත්පත්තිය, කාරණයක් ඇති වීම. |
| අත්ථූපපරික්ඛා | (ඉ) අර්ථ පරීක්ෂා කිරීම. |
| අත්ථූපසංහිත | (ති) අර්ථයෙන් යුක්ත, අර්ථවත්. |
| අත්ථ්‍යත්ථතද්ධිත | (න) අසත්‍යර්‍ථ ප්‍රත්‍යයන් ගේ තද්ධිතය. |
| අත්‍ර | (අ) මෙහි යන අර්ථයෙහි. |
| අත්‍ර | (නි) මෙහි. |
| අත්‍රජ | (පු) තමාට දා - (ව) උපන් තැනැත්තා, දරුවා. |
| අත්‍රජ | (පු) පුත්රයා. |
| අත්‍රජා | (ඉ) දුවණියෝ. |
| අත්‍රිච්ඡ | (ති) අධික ආශා ඇති. |
| අත්‍රිච්ඡතා | (ඉ) අධික ආශා ඇතිබව. |
| අත්‍රිච්ඡතා | (ඉ) අධිකආශා ඇතිබව, බලවත් ආශා ඇතිබව. |
| අත්‍රිච්ඡා | (ඉ) අධික ආශාව. |
| අත්‍රිච්ඡා | (ඉ) අධිකාශාව, බලවත් තෘෂ්ණාව. |
| අථ | (අ) අනන්තරාර්ථ, පදපූරණ, ප්‍රාරම්භ ප්‍රශ්න, යනාදියෙහි. “අධිකාරෙ මඞ්ගලෙ වෙව - නිප්ඵන්නෙ අවධාරණෙ, අනන්තරෙ චපාදානෙ - අථ සද්දො පවත්තති” |
| අථ | (නි) ඉක්බිති. |
| අථබ්බ | (න) අථර්‍වවෙදය, චතුර්වෙදයෙන් සතර වන වෙදය. |
| අථබ්බණ | (න) චතුර්වෙදයෙන් එකක්වූ අථර්වණ වේදය, “ආථබ්බණ මන්තො නාම ආථබ්බණක වෙද විහිතො පරූපඝාත කරොමන්තො” අශ්වාදි සතුන් මරා යාග කරන පිළිවෙළ උගන්වන වෙදයෙකි තිරශ්චීන විද්‍යාවක් ලෙස බුදුසමය උගන්වයි. |
| අථවා | (අ) අනියමාර්ථයෙහි, නොහොත් නැතහොත් යන අර්ථයෙහි. |
| අථුල්ලවජ්ජ | (න) (න+ථුල්ලවජ්ජ) - (d) විද + ණ්‍ය, ද+ණ්‍ය ජ්ජ.) අථුල්ලවජ්ජාති ලහුතා ආපත්ති යයි කියූ බැවින් සුළු වරදෙහි පැණවූ ඇවැත් විශේෂයෙකි එනම්:-ථුල්ලච්චය, පාචිත්තිය, පාටිදෙසනීය, දුක්කට, දුබ්හාසිත යන පඤ්චා පත්තීන් අථුල්ලවජ්ජ නමින් කියවෙයි. |
| අථෙන | (ති) නොසොර, පවිත්‍ර- “අථෙනෙන සුචිභූතෙන අත්තනා විහරති” |
| අථො | (අ) අතන්තරාර්ථ, ප්‍රාරම්භ, ප්‍රශ්න, පද පූරණ යන මෙහි. |
| අථො | (නි) ඉක්බිති. |
| අද | (භු) භක්ඛණෙ, කෑමෙහි අදිති, කයි, අනුභව කරයි. |
| අදක | (පු) අනුභව කරන්නා, කන්නා. |
| අදක | කන (කෑම). |
| අදක | (3) කන්නා; (පු) කන්නා. |
| අදඩ්ඪ | (ති) ගින්නෙන් දනලද, පිලිස්සුනු දේ. |
| අදණ්ඩ | (පු) නො දඬුවම (ති) දඬුවම් නොවන දඬුවමට නුසුදුසු. |
| අදති | (අද+අ) අනුභව කරයි; කයි. |
| අදත්තාදාන | (න) වස්තු හිමියා විසින් කයින් හෝ වචනයෙන් නොදෙන ලද යම් කිසිවක් ගැනීම, අදින්නාදාන යනුද මීටම නමකි. |
| අදදි | අ.ක්‍රි දුන්නේය. |
| අදන | (න) අනුභවය ආහාරය. |
| අදන | (න) කෑම. |
| අදන්ත | (ති) අදමිත, දමනය නොකළ, නොදැමුනු. |
| අදන්ත | (3) කන; කමින්; නො හික්මුණු. |
| අදසක | (න) (අ+දසක) දාවලු රහිත වස්ත්රය. |
| අදස්සන | (න) අදර්‍ශනය, නොදැක්ම, විනාශය, ලෝපය. |
| අදස්සන | (න) නො දැක්ම. |
| අදා | (ක්‍රි) දානය කෙළේය, දුන්නේය - “දානං අදා ධාරයි නිච්චසීලං” |
| අදා | අ.ක්‍රි දුන්නේය. |
| අදාන | (න) නොදීම, පරිත්‍යාග නොකිරීම. |
| අදාස | (පු) දාසකමින් මිදුනු තැනැත්තා, නිදහස් වූ තැනැත්තේ, ස්වච්ඡාචාරියා. |
| අදි | (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි අන්දති, බඳියි. |
| අදිට්ඨ | (ති) නොදක්නාලද, නුදුටු. |
| අදිට්ඨ | (3) නො දුටු. |
| අදිට්ඨජොතනා | (ඉ) නොදක්නා ලද්දහුගේ ප්රකාශය, පිළිවිසීම් වෙසෙසක්. |
| අදිට්ඨසහාය(ක) | (පු) නුදුටු යහළුවා, සන්දේශ ආදිය ගණුදෙනු කර ගැනීමෙන් මිත්‍ර - (ව) සිටින්නා. |
| අදිති | (ඉ) දේවමාතාව. |
| අදිති | (ඉ) සුරමව, දෙවමාතාව. |
| අදිතිනන්දන | (පු) සුරමවගේ පුතා, දෙවියා. |
| අදිත්ත | (3) අවිල ගත්. |
| අදින්ත | (ති) දානය නොකළ, නුදුන්, පරිත්‍යාග නොකළ. |
| අදින්න | (3) නො දුන්. |
| අදින්නපුබ්බ | (ති) නුදුන්විරූ, පෙර නොදෙන ලද, දානය නොකළ. |
| අදින්නාදාන | (න) (අ=න+දින්න+ආ+දාන) නුදුන්දෙය ගැනීම. |
| අදින්නාදාන | (න) නො දුන්දෙය ගැනීම; සොරකම. |
| අදින්නාදායී | (පු) හිමියන් විසින් නුදුන්දෙය ගන්නා තැනැත්තා. |
| අදීන | (ති) (අ=න+දීන) ජඩ නොවන, බැගෑ නොවන, දිළිඳු නොවන, කෙලතොලු නොවන. |
| අදු | (අ) නොහොත්, නැතහොත්. |
| අදු | (3) අසවල්. |
| අදුක්ඛ | (ති) දුක් නොවන, නිදුක්. |
| අදුක්ඛමසුඛ | (ති) (අ=න+දුක්ඛ + - (අ) + සුඛ) දුක්සැප නොවන, සැපත් නොවූ දුකත් නොවූ, උපේක්ෂාවේදනාව. |
| අදුට්ඨුල්ල | (ති) ද්වෙආපත්තික්ඛාන්ධා දුට්ඨුල්ලා, අවසෙසා අදුට්ඨුල්ලා, ථුල්ලච්චය, පාචිත්තිය, පාටිදෙසනීය, දුක්කට, දුබ්භාසිත යන ඇවැත් පස අදුට්ඨුල්ල නමි. |
| අදුතිය | (ති) තමාට දෙවැනියෙක් නැති, දෙවැනි නොවන තෘෂ්ණා රහිත “දුතිය” බලනු. |
| අදුභය | (ති) මිත්‍රද්‍රොහි නොවූ, පොරොන්දු කඩ නොකරන. |
| අදූබ්හ | (ති) අහිංසක, පීඩා නොකරන ද්‍රොහ නොකරන. |
| අදූර | (ති) දුරනොවන, සමීප, ළඟ. |
| අදූසක | (ති) නොකෙලෙසන නිරපරාධ. |
| අදූසක | (3) දූෂණය නො කරන. |
| අදූසිය | (ති) දූෂණය නොකටයුතු නිදොස් නිරපරාධ. |
| අදූහක | (3) මිත්‍රද්‍රෝහී නොවූ. |
| අදූහල | (න) සතුන් ඇල්ලීමට යොදන උගුලක්. |
| අදෙය්‍ය | (ති) (අ=න+දා+ණ්‍ය) නොදියයුතු, දෙන්නට නොවටින. |
| අදොස | (පු) ද්වෙෂ නො කිරීම; මෛත්‍රිය. |
| අද්ද | (චු) හිංසායං, හිංසාවෙහි අද්දෙති, අද්දයති, හිංසා කරයි පෙළයි. |
| අද්ද | (ති) ආර්ද්‍ර, තෙත (න) ඉඟුරු. |
| අද්ද | (භු) ගමනයාචනෙ, ගමනෙහි, ඉල්ලීමෙහි අද්දති, යෙයි ඉල්ලයි. |
| අද්ද | (3) අමු; නො වේළුණු. |
| අද්දක | (න) අමු ඉඟුරු. |
| අද්දක | (න) ආර්ද්‍රක, අමුඉඟුරු. |
| අද්දක්ඛි | (ක්‍රි) (දිස - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ-බැලී-මෙහි+ ඊ දිසධාතුවට ‘දක්ඛ ආදේශ යි ආදියෙහි අකාරය ආගම යි.) දුටුයේ ය) බැලුයේ ය) |
| අද්දක්ඛි | දුටුවේය. |
| අද්දබ්බවුත්තී | (පු) ද්‍රව්‍යයෙහි නොපවත්නේ අද්‍රව්‍ය වෘත්ති නමි ආඛ්‍යාත භාවයයි. |
| අද්දස | ඉක්බිති. |
| අද්දස(සා) | (ක්‍රි) දුටුයේ ය) දැක්කේ ය) |
| අද්දසා | ඉක්බිති. |
| අද්දා | (ඉ) අදනැකත. |
| අද්දායති | (ක්‍රි) (අද්ද - (d) (චු) තෙමනෙ, තෙත් කිරීමෙහි + ණය + ති) තෙමයි, තෙක් කෙරෙයි. |
| අද්දාරිට්ඨක | (න) පෙනෙල මල්, කළුපැහැය. |
| අද්දාවලෙපන | (න) (අද්ද+අව+ලෙපන)තෙත් දෙයින් ආලේප කිරීම, දියසෙවෙල් ආදිය කෑම (ති) එය ඇති “අද්දාවලෙපනා උපඛාරියො පක්ඛන්දින්ති” |
| අද්දි | (පු) පර්වතය, පව්ව. |
| අද්දි | (පු) පර්වතය. |
| අද්දිත | (පු) අර්දිතයා, පීඩිතයා (ති) මඩනාලද. |
| අද්දිත | (3) පෙළුණු; වැඩුණු. |
| අද්දුභක | (ති) ද්‍රොහ නොකරන. |
| අද්ධ | (පු) අඩ; භාගය. |
| අද්ධ | (පු) අර්ධය, අසමභාගය, මාර්ගය, කාලය, අඩාළ, - (න) සමභාගය. |
| අද්ධග | (පු) මගියා, පථිකයා. |
| අද්ධගත | (ති) කල් ගිය, වයස් ගිය, පරණ වූ. |
| අද්ධගු | (පු) මගියා, පථිකයා. |
| අද්ධගූ | (පු) මඟියා. |
| අද්ධචන්ද | අර්‍ධචන්ද්‍රයා, අඩසඳ, අටවක් දින සඳ. |
| අද්ධචන්දා | (ඉ) කලුතිරැස්සවාලු. |
| අද්ධදණ්ඩ | (පු) අර්‍ධදණ්ඩ, සතර රියන් දිග දණ්ඩක් දෙකට පලාගත් දඬුකඩ. |
| අද්ධනිය | (ති) මාර්ගයෙහි වූ, මග නියුතු, මාර්ගයෙහි යෙදුනු, කලක් පවත්නා. |
| අද්ධනිය | (3) ගමනට සුදුසු; දීර්ඝ කාලයක් පවත්නා. |
| අද්ධමණ්ඩල | (න) කුඩාමැඩිලි, සිවුරේ කුඩා අතුකැබලි. |
| අද්ධමත්ත | (පු) අර්‍ධමාත්‍රය, අඩමත, ව්‍යඤ්ජනා ක්ෂරය. |
| අද්ධමාස | (පු) අඩමස; දෙසතිය. |
| අද්ධමාසික | (ති) අඩමසකට (හෝ අඩමස්සකට) සුදුසු. |
| අද්ධමාසික | (3) අඩමසක් පාසා පවත්වන. |
| අද්ධයොග | (පු) ඒ ඒ ඡන්දසුන්ගේ ප්‍රස්තාර ගමන මාර්ගය. |
| අද්ධයොජන | (න) අඩයොදුන, යොදුන්බාගය “යොජන” බලනු. |
| අද්ධසමවුත්ත | (න) සතර පාදයන්ගෙන් පාද දෙකක් සමව සිටින ලෙස බදින වෘත්තය, අර්‍ධසමවෘත්තය. |
| අද්ධා | (අ) එකාන්තයෙහි, නිශ්චිතාර්ථයෙහි. |
| අද්ධා | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| අද්ධා | (පු) කාලය; මාර්ගය. |
| අද්ධාන | (න) දීර්ඝ මාර්ගය. |
| අද්ධාන | (න) මාර්ගය, පාර, දීර්ඝමාර්ගය, කාලය. |
| අද්ධානදරථ | (පු) මාර්ගක්ලාන්තභාවය, ගමන් වෙහෙස, ගමන්විඩාව. |
| අද්ධානපරිස්සම | (පු) ගමන් වෙහෙස, අද්ධාන දරථය. |
| අද්ධානමග්ග | (පු) දීර්ඝමාර්ගය |
| අද්ධාර | (න) දොරනැති සෙනසුන. |
| අද්ධි | (ඉ) විනිවිද ගිය හැකි වීථිය. |
| අද්ධික | (පු) මඟියා. |
| අද්ධික | (පු) මාර්ගිකයා, මගියා. |
| අද්ධුව | (ති) අස්ථිර, ශාශ්වත නොවන, තිරනැති. |
| අද්ධුව | (3) අස්ථිර; නිත්‍ය නොවූ. |
| අද්ධෙන්ද්‍රපාසාණ | (පු) (අද්ධ + ඉන්ද්‍ර + පාසාණ) අර්‍ධචන්ද්‍රාකාරපාෂාණය සඳකඩපහණ. |
| අද්වය | (ති) දෙපරිද්දකින් නොවන, එකක් ම වන, සත්‍ය |
| අද්වයවාදී | (පු) දෙපරිද්දකින් පවත්නා කථා නොකියන තැනැත්තා, සත්‍යකථා ඇත්තා, තථාගතයන් වහන්සේ. |
| අද්වෙජ්ඣ | (3) දෙයාකාරයක් නැති. |
| අද්වෙජ්ඣමනස | (පු) (අ+ද්වෙජ්ඣ + මනස) දෙපරිද්දකින් නොවන සිත් ඇත්තා. |
| අද්වෙජ්ඣවචන | (පු) එකාකාරයකින් පවත්නා වචන ඇත්තා, සත්‍ය වචන ඇත්තා. |
| අද්වෙළ්හකවචන | (පු) සැකරහිත වචන ඇත්තා, සත්‍යවාදියා. |
| අධම | (ති) නින්දිත නීච පහත් අසම්පූර්ණ. |
| අධම | (3) නීච; පහත්. |
| අධමණ්ණ | (පු) ණය ගත් අය, ණය ගැතිය. |
| අධමණ්ණ | (පු) ණයගත් අය. |
| අධමිණ | (පු) අනුන්ට ණයගැති වන්නා. |
| අධම්ම | (පු) - (න) අධර්මය, පාපය, ධර්‍මනොවන පදාර්ථය. |
| අධම්ම | (පු) අධර්ම; දුශ්චරිතය. |
| අධම්මකම්ම | (න) අධර්‍මකර්මය, ධර්මයට විරුද්ධ කර්මය. |
| අධම්මචරියා | (ඉ) අධර්‍මයෙහි හැසිරීම, ධර්මයට විරුද්ධ හැසිරීම. |
| අධම්මරාග | (පු) අධර්‍මරාගය, අයුතුරාගය, අන්සතුදෙයෙහි ආලය ඉපදවීම. |
| අධම්මවාදි | (ති) අධර්‍මවාදි, අධර්මය කියනසුලු. |
| අධම්මික | (ති) අධාර්මික අන්දමින් යුත්. |
| අධර | (ති) යට, නීච, පහත්. |
| අධර | (පු) දන්තාවරණය, ඕෂ්ඨය, තොල. |
| අධර | (3) පහත්; යට; (පු) තොල. |
| අධාගත | (3) යටට පැමිණි. |
| අධි | (අ) අධික, ප්රධාන, අධ්‍යයන, අධිෂ්ඨාන, ප්‍රාප්ති, නිශ්චය, උපරිභාව, අභිභවන, යන අර්ථයන්හි. |
| අධික | (ති) වැඩි, ඉතා, බොහෝ. |
| අධික | (3) ඉතා; උසස්; වැඩි. |
| අධිකත | (පු) අධිකාරම, සතිස්වැදෑරුම් කර්‍මයෙහි නියුක්තයා, - (ති) අධිකාර කරනලද, සම්බන්ධ කරනලද. |
| අධිකත | (3) භාරව සිටින. |
| අධිකතර | (ති) ඉතා වැඩි, ඉතා බොහෝ. |
| අධිකතර | (3) ඉතා අධික වූ. |
| අධිකතාපරවචන | (පු) ප්‍රස්තුත සම්මුඛයා හැර අනිකෙකු කීම සම්බන්ධ වචන. |
| අධිකත්ථවචන | (න) නින්දා ප්රශංසා පිණිස වැඩිය ආරොපනය කරනලද වචන. |
| අධිකරණ | (න) ආධාරය හේතුව, විනිශ්චය, නඩුව, විවාදාධිකරණ, අනුවාදාධිකරණ, ආපත්තාධිකරණ, කිච්චාධිකරණ යන සතර “යං අධිකිච්ච සමථා වත්තන්ති තං අධිකරණන්ති වෙදිතබ්බං. |
| අධිකරණ | (න) නඩුව. |
| අධිකරණං | (ක්‍රි.වි) හේතුකොට ගෙන. |
| අධිකරණකාරක | (ති) නඩුකියන, - (න) සත්වන ආධාරකාරකය. |
| අධිකරණකාරක | (පු) නඩු කියන්නා; පැමිණිලි කාරයා. |
| අධිකරණය | (න) විවාදය; හේතුව. |
| අධිකරණසමථ | (පු) අධිකරණ(=නඩු) සන්සිඳවීම ‘සත්තාධිකරණ සමථ’ බලනු. |
| අධිකරණසමථ | (පු) නඩු විනිශ්චය; විවාද සංසිඳවීම. |
| අධිකරණික | (පු) විනිශ්චයකාරයා, නඩු විසඳන්නා. |
| අධිකරණික | (පු) විනිශ්චයකාරයා. |
| අධිකරණී | (ඉ) කිණිහිර. |
| අධිකරණී | (ඉ) යකඩ වැඩ කරන්නාගේ කිණිහිර. |
| අධිකවචන | (න) ව්‍යාකරණ සූත්‍රාදියෙහි දැක්වෙන අසිම්භි, අන්තග්ගහණ ආදිය. |
| අධිකාර | (පු) - (න) ධුරය, තනතුර, ව්‍යාකරණයෙහි සවැදෑරුම් සූත්‍රයන් අතුරෙන් එක් සුතුරක් හා අනික් සුතුරක් හෝ පදයක් සම්බන්ධ කිරීම. |
| අධිකාර | (පු) අධිකක්‍රියාව, අධ්‍යක්ෂම, කළ මනාකාරකම, අධික කොට කිරීම, පරිත්‍යාගය, ප්‍රාර්ථනාව. |
| අධිකාර | (පු) ප්‍රාර්ථනාව; පාලනය. |
| අධිකාරික | (පු) අධ්‍යක්ෂයා, ඒ ඒ කටයුත්තෙහි ප්රධානයා. |
| අධිකාරී | (පු) අධ්‍යක්ෂයා, ඒ ඒ කටයුත්තෙහි ප්රධානයා. |
| අධිකිච්ච | (ති) (කර+රිච්ච) අරභයා, උදෙසා. |
| අධිකුට්ටන | (න) කෙටීම දන්ගෙඩිය මස් ලොඹුව, මස් කපන කොළොම්බුව. |
| අධිකුසල | (න) ශ්‍රේෂ්ඨකුශලය සමථවිපස්සනා අධිකුසලතාව. |
| අධිකොට්ටන | (න) කෙටීම මස්ලොඹුව, දන්ගෙඩිය. |
| අධිකොට්ටන | (න) දංගෙඩිය; මස් තබා කපන කොටය. |
| අධිකොට්ටිත | (ති) කෙටූ, කොටනලද මස් කරන ලද. |
| අධි‍කොධිත | (ති) ඉතා කුපිත කළ, අධිකලෙස කොප කළ. |
| අධිගච්ඡති | (අධි+ගමු+අ) අවබොධකරයි; ලබයි. |
| අධිගච්ඡති | (ක්‍රි) (අධි + ගමු - (d) (භු) ගතිම්හි - යාමෙහි (ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ’ ආදේශය + ති) පැමිණෙයි, ලබයි. |
| අධිගණ්හාති | (අධි+ගහ+ණ්හ) අධිගෘහිත වෙයි; අයිතිකරගනී. |
| අධිගණ්හාති | (ක්‍රි) (අධි + ගහ - (d) (කි) උපාදානෙ ගැනීමෙහි + ණ්හා + ති) පිළිගනියි, අධිගෘහිත වෙයි. |
| අධිගත | (න) පැමිණීම - (පු) ආර්‍ය්‍යයා (ති) ලොකොත්තරධර්‍මාධිගමය කළ, පැමිණෙන ලද, ප්‍රතිවේධ කළ. |
| අධිගත | (3) අවබෝධකළ; ලැබූ. |
| අධිගම | (පු) අවබෝධය, මාර්‍ගඵලාවබෝධය ඤාණය, පිළිගැනීම. |
| අධිගම | (පු) අවබෝධය; ලැබීම. |
| අධිගමන්තරධාන | (න) අධිගම නම් වූ සතර මගය සතරපලය සිවු පිළිසිඹියාය ෂඩභිඥාය ත්‍රිවිද්‍යාය යන මොවුන්ගේ අතුරුදන් වීම අධිගමය විනාශ වීම. |
| අධිගමෙති | (අධි+ගමු+ණෙ) අවබෝධකරයි. |
| අධිගමෙති | (ක්‍රි) (අධි+ගමු - (d) (භු) + ණෙ + ති) ලබවයි පමුණුවයි. |
| අධිග්ගහ | (පු) අධිපති වීම, ප්රධාන වීම, අධිගෘහීත වීම. |
| අධිග්ගහිත | (ති) (අධි + ගහ-ත) අධිගෘහීත වූ, ආවිෂ්ටවූ, අධිපති භාවයට පැමිණි. |
| අධිග්ගහිත | (3) අයිතිකරගත්. |
| අධිචිච්චසික්ඛා | (ඉ) අධිචිත්තය පිළිබඳ ඉගැන්වීම, සූත්රපිටකය. |
| අධිචිණ්ණ | (ති) පුරුදු කළ රැස්කළ. |
| අධිචිත්ත | (න) උත්තම චිත්තය, භාවනාසිත, විදර්‍ශනාපාදක අෂ්ට සමාපත්ති සිත, මාර්‍ගඵලසම්ප්‍රයුක්ත සිත. |
| අධිචිත්ත | (න) උසස්සිත; සමාධිය. |
| අධිචෙත | (න) උසස්සිත, අර්‍හත්ඵල චිත්තය. |
| අධිච්ච | (අ) නිසා ඉගෙන. |
| අධිච්ච | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන; හදාරා. |
| අධිච්චකා | (ඉ) පර්‍වතමුදුන, පර්‍වතශිඛරය. |
| අධිච්චසමුප්පත්ති | (ඉ) හේතුආදියක් නොමැතිව නිකරුණේ හටගැනීම, ඉබේම ඉපදීම. |
| අධිච්චසමුප්පන්න | (ති) (අධිච්ච + සං + උප්පන්න) නිකරුණේ උපන්, - (පු) හේතුප්‍රත්‍යය රහිතව තමාද ලෝකයද උපන්නේය යන වාදය. |
| අධිච්චසමුප්පන්න | (3) හේතුවක් නැතිව හටගත්. |
| අධිච්චාපත්තික | (පු) කලින්කට ඇවතට පැමිණෙන භික්ෂුව, “අධිච්චාපත්තිකොති යො කදාවි කදාව ආපත්තිං ආපජ්ජති.” |
| අධිජෙගුච්ඡ | (ති) ඉතාපිළිකුල්, ඉතාකැත. |
| අධිට්ඨක | (පු) ඉටාගන්නා තැනැත්තා. |
| අධිට්ඨහති | (අධි+ඨා+අ) අධිෂ්ඨාන කරයි; සිත ස්ථිර ලෙස පිහිටුවයි. |
| අධිට්ඨහන්ත | අධිෂ්ඨාන කරන; අධිෂ්ඨාන කරමින්. |
| අධිට්ඨහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අධිෂ්ඨාන කොට; ඉටා. |
| අධිට්ඨාතබ්බ | (3) අධිෂ්ඨාන කළයුතු. |
| අධිට්ඨාති | (අධි+ඨා+අ) අධිෂ්ඨාන කරයි. |
| අධිට්ඨාති | (ක්‍රි) අධි+ ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං=ගමන්නැවැත්මෙහි+ති) ඉටාගනී. |
| අධිට්ඨාන | (න) ඉටාගැන්ම, ස්ථිරව සිතාගැන්ම, ආධාරය, සිටීම. |
| අධිට්ඨාන | (න) ස්ථිර නිශ්චය. |
| අධිට්ඨානාහාර | (පු) සූත්‍රාගත දුක්ඛ, සමුදය, ජාති, ජරා, කාමතණ්හා, භවතණ්හාදී ධර්මයන්ගේ අවිකල්පන සංඛ්‍යාත විශේෂයෙන් විකල්පනය නොකොට දැක්වීම අධිට්ඨානාහාර නමි. |
| අධිට්ඨාය | (පූ.ක්‍රි) අධිෂ්ඨාන කොට; ඉටා. |
| අධිට්ඨායක | (පු) අධිෂ්ඨාන කරන්නා, අධ්‍යක්ෂයා. |
| අධිට්ඨායක | (පු) පාලකයා. |
| අධිට්ඨිත | (ති) ඉටාගත්, අධිෂ්ඨාන කළ. |
| අධිට්ඨිත | (3) අධිෂ්ඨාන කළ; නිත්‍යවාසයට පත්. |
| අධිට්ඨිති | (ඉ) ඉටීම, අධිෂ්ඨාන කරගැන්ම. |
| අධිදෙව | (පු) දෙවාතිදෙවයන්වහන්සේ, දෙවියන්ගේ දෙවියා, බුදුරජ. |
| අධිප | (පු) අධිපතියා; ස්වාමියා. |
| අධිප(ක) | (පු) අධිපති, නායක, ප්රධාන වූ, ඉසුරු ඇති. |
| අධිපජ්ජති | (ක්‍රි) (අධි = පද - (d) (දි) ගතියං=යාමෙහි+ය (ධාත්වන්තය සහිත ‘ය’ හට ‘ජා’ ආදේශ හා ද්විත්වයි.)=ජ්ජ + - (ති) පැමිණෙයි. |
| අධිපඤ්ඤා | (ඉ) උත්තමප්‍රඥාව, තිලකුණුආකාර පිරිසිඳීම ඇති විදර්ශනා ප්රඥාව, මාර්ගඵල සම්ප්‍රයුක්තප්‍රඥාව. |
| අධිපඤ්ඤා | (ඉ) උසස් ප්රඥාව. |
| අධිපඤ්ඤාසික්ඛා | (ඉ) උත්තමප්‍රඥාව පිළිබඳ ශික්ෂාව, අභිධර්‍මපිටකය. |
| අධිපත | (පු) හෙලීම, වැටීම. |
| අධිපතති | (අධි+පත+අ) අධික සේ වැටේ; වහා ඉක්මවයි. |
| අධිපතති | (ක්‍රි) (අධි + පත - (d) (භු) ගමනෙ=යාමෙහි+ති) හෙයි, වැටෙයි. |
| අධිපතන | (න) පහරදීම; මත්තෙහි වැටීම. |
| අධිපතන | (න) වැටීම, පහත්වීම, පාතට වැටීම. |
| අධිපති | (පු) අධිපති, නායක, ප්රධාන වූ, ඉසුරු ඇති. |
| අධිපති | (පු) නායකයා; පාලකයා; ස්වාමියා. |
| අධිපතිකා | (ඉ) මදුරුවා. |
| අධිපත්ථිත | (ති) අධිකව ප්රාර්ථනා කළ, නිතර පැතූ. |
| අධිපන්ත | (3) අතුළට වැදුණු; පෙළුණු. |
| අධිපන්න | (පු) සම්ප්‍රාප්ත, පැමිණි, යටත් කළ. |
| අධිපාත | (පු) කැඩීම, වැටීම, හෙලීම. |
| අධිපාත | (පු) විනාශකිරීම; හෙළීම. |
| අධිපාතක | (පු) පනින කුඩා සතා; බලුමැක්කා. |
| අධිපාතිකා | (ඉ) පනින කුඩා සතා. |
| අධිපාතෙති | (අධි+පත+ණෙ) නසයි; බිඳදමයි. |
| අධිපාතෙති | (ක්‍රි) (අධි+පත - (d) (භු) ගමනෙ=යාමෙහි+ණෙ+ති) හෙළයි, කඩයි. |
| අධිප්පාය | (පු) අදහස. |
| අධිප්පාය | (පු) අභිප්‍රාය, අදහස. |
| අධිප්පායත්ථ | (පු) ව්‍යාකරණ සූත්‍රයන්හි දැක්වෙන ප්රධාන අර්ථය පමණක් නොගෙන වෘත්තිකාරකයන් විසින් අදහස් කරන ලද අර්ථය. |
| අධි‍ප්පෙත | (ති) අදහස් කරන ලද. |
| අධි‍ප්පෙත | (3) අදහස් කළ. |
| අධිබාධෙති | (ක්‍රි) (අධි+බාධ - (d) (චු) බාධායං=පෙළීමෙහි + ණෙ + ති) බාධා කෙරෙයි, පෙළයි. |
| අධිබ්‍රහ්ම | (පු) ප්‍රධානබ්‍රහ්මයා, මහබඹා. |
| අධිභවති | (අධි+භු+අ) මැඩපවත්වයි. |
| අධිභවති | (ක්‍රි) (අධි + භූ - (d) (භු) සත්තායං=වීමෙහි, උ ඔ=අව+ති) අභිභවනය කරයි, මැඩපවත්වයි, ප්රධාන වෙයි. |
| අධිභවන | (න) අභිභවනය, මැඩපැවැත්වීම. |
| අධිභාසති | (ක්‍රි) (අධි + භාස - (d) (භු) වාචායං=කීමෙහි+ති) කියයි, මනාකොට ප්රකාශ කරයි. |
| අධිභු | (පු) ඉසුරුඇත්තා, ප්රධානයා. |
| අධිභූත | (ති) අධිපතිබවට පැමිණි. |
| අධිභූත | (3) මඩිනලද. |
| අධිභොසි | (ක්‍රි) (අධි භූ - (d) (භු) සත්තායං=වීමෙහි, ඌ=ඔ+ඊ) අභිභවනය කෙළේය සි-අභිභවනය කෙරෙහි. |
| අධිමත්ත | (ති) අධික, බොහෝ, පමණ ඉක්ම ගිය. |
| අධිමත්ත | (3) අධික ප්රමාණ ඇති. |
| අධිමත්තතා | (ඉ) අධිකබව. |
| අධිමත්තොහා | (ඉ) අධික උත්සාහය. |
| අධිමන | (න) අධිචිත්තය. |
| අධිමාන | (පු) අධික මානය; මාර්ගඵල නො ලබා ලැබුවෙමියි සිතීම. |
| අධිමාන | (පු) අධිකමාන්නය, මාර්ගඵලයන්ට නොපැමිණ ද විදර්‍ශනොපක්ලේශයන් නිසා රැවටී මාර්ගඵලයන්ට පැමිණියෙමියි සිතා ගැනීම. |
| අධිමානික | (ති) (අධි+මාන+ඉක) අධිමානය ඇති. |
| අධිමානික | (3) අධිමාන ඇති. |
| අධිමාස | (ති) අධිකවූ මාසය, සමහර අවුරුදු වලදී පසළොස්වක් පොහොය දෙකක් වෙති, එසේ වූ විට අධිමාසයයි කියති අධික අවුරුද්ද අවුරුදු 4 කට වරක් එයි අධි එති ගච්ඡතීති අධිකො, අධිකො මාසො අධිමාසො. |
| අධිමුච්චති | (අධි+මුච+ය) අමනුශ්‍යයෙක් ආරූඪ වේ; ඇලේ; ස්ථිර ලෙස සිතාගනී. |
| අධිමුච්චති | (ක්‍රි) (අධි+මුච - (d) (දි) මොචනෙ=මිදීමෙහි+ති) මිදෙයි නිශ්චය කෙරෙයි. |
| අධිමුච්චන | (න) ආවේශ වීම; ස්ථිර ලෙස පිහිටීම. |
| අධිමුච්චන | (න) මිදීම, බන්ධනයෙන් මිදීම නිශ්චය කිරීම. |
| අධිමුච්චන්ත | (3) ආවේශ වන; ස්ථිර සේ පිහිටමින්. |
| අධිමුච්චිත | නි) නිශ්චය කරන ලද, ඉටනලද. |
| අධිමුච්චිත්වා | ආවේශ වී; (පූ.ක්‍රි) ස්ථිර සේ පිහිටා. |
| අධිමුච්චිය | ආවේශ වී; (පූ.ක්‍රි) ස්ථිර සේ පිහිටා. |
| අධිමුච්ඡිත | (ති) මූර්ච්ඡා වූ, අධිගෘහීත වූ. |
| අධිමුච්ඡිත | (3) ඉතා ඇලුණු; මුසපත්. |
| අධිමුත්ත | (ති) මිදුනු, බන්ධනමොචනය කළ නිශ්චය කළ. |
| අධිමුත්ත | (3) අධික ලෙස යෙදුණු හෝ ඇලුණු. |
| අධිමුත්ති | (ඉ) අදහස; අධිෂ්ඨානය; ස්වභාවය. |
| අධිමුත්ති | (ඉ) ඉගැනීම, ප්‍රාර්ථනාව, අභිප්‍රාය, ඡන්දය, ඊට නැමුනු බව, නිශ්චය. |
| අධිමුත්තික | (3) අධිමුක්ති ඇති. |
| අධිමුත්තිකකාලකිරියා | (ඉ) බොධිසත්වවරයන්ට පමණක් සාධාරණ කළුරිය කිරීම මෙයින් හඟවයි බොහෝ ආයු ඇති දෙව් ලොවක උපන් බුදුවන බෝසත්වරයෙකු බොහෝ කලක් දිව සැප විදීම සත්ත්වයන්ට හිත පිණිස වැඩ කිරීමට බාධකයයි කල්පනා කොට එයින් චුතවනු කැමතිව තම දෙව් විමනට පිවිස දිව යහන්හි සැතපී මෙයින් මතු මාගේ මේ දෙව්ලොව ජීවිතය නොපවතීවයි අදිටන් කොට ඇස වසා ගැනීමත් සමගම වන කාලක්‍රියාවට - කළුරිය කිරීමට අධිමුත්තික කාලකිරියා යයි කියනු ලැබේ මේ විශේෂ කාලක්‍රියාව සර්වඥ බොධිසත්ත්වයන්ට පමණක්ම සිදුවන හෙයින් අනික් පසේ බුදුවරයන් වහන්සේලාට සාධාරණ නොවන බවත් දේශනාවෙන් පෙණේ මේ නිසා මේ අධිමුත්තික කාලකිරියාව සර්වඥ බොධිසත්වවරයන්ට පමණක් සීමිතයි. |
| අධිමොක්ඛ | (පු) නිශ්චය අධිකශ්‍රද්ධාව ඉටා ගැන්ම. |
| අධිමොක්ඛ | (පු) නිශ්චය; සිතේ ස්ථිරත්වය. |
| අධිමොක්ඛතා | (ඉ) අධිමොක්ෂබව. |
| අධිරොහ | (පු) ආරොහණය, නැඟීම. |
| අධිරොහිණි | (ඉ) හිණ, ඉණිමග. |
| අධිවචන | (න) නාමය, ප්‍රඥප්තිය, නාමාන්තරය, සංඥාව. |
| අධිවචන | (න) නාමය; සඤ්ඤාව. |
| අධිවචනපථ | (පු) අර්ථය නොසලකා ආරූඪ වශයෙන් කරන නාම ව්‍යවහාරය. |
| අධිවත්ත | (3) අධිගෘහිත; විසූ. |
| අධිවත්තති | (අධි+වතු+අ) මැඩපවත්වයි. |
| අධිවත්තති | (ක්‍රි) (අධි+වතු+ති) පවතී නික්මෙයි. |
| අධිවත්තන | (න) ඉවසීම. |
| අධිවත්ථ | (ති) අධිපතිව විසූ. |
| අධිවර | (ති) ඉතාහොඳ, අත්‍යූත්තම. |
| අධිවාස | (පු) නිවාසය, සුවඳ කැවීම් ආදි සංස්කරණය, ගිවිසීම, උපද්‍රවය, අනර්ථය, ඉවසීම, විඳීම. |
| අධිවාසක | (පු) ඉවසන්නා. |
| අධිවාසක | (3) ඉවසන; ඉවසන්නා. |
| අධිවාසන | (න) ඉවසීම, සහනය, ක්ෂමාව. |
| අධිවාසන | (න) ඉවසීම; බාරගැනීම. |
| අධිවාසනතා | (ඉ) ඉවසනබව, ක්ෂමා කරණබව, |
| අධිවාසනා | (ඉ) ඉවසීම; බාරගැනීම. |
| අධිවාසෙති | (අධි+වස+ණේ) ඉවසයි; බාරගනී. |
| අධිවාසෙති | (ක්‍රි) (අධි + වස - (d) (චු) සිනෙහාදිසු=ස්නෙහාදියෙහි + ණෙ + ති) ඉවසයි. |
| අධිවාසෙති | (ක්‍රි) (අධි+ වස - (d) (චු) උපවාසෙ=සමීපවාසයෙහි+ණෙ+ති) වාසය කරයි. |
| අධිවාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවසා. |
| අධිවාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බාරගෙන. |
| අධිවාහ | (පු) ඉසිලීම. |
| අධිවාහන | (න) ඉසිලීම. |
| අධිවාහන | (න) ඉසිළීම; ගෙනයාම. |
| අධිවාහන | (3) උසුළන; එළවන. |
| අධිවුත්ත | (3) විසූ. |
| අධිවුත්ති | (ඉ) කීම, අදහස. |
| අධිවුත්තිපද | (න) අධිවචන පද, භුතාර්ථය මැඩ යථාස්වභාය නොගෙන පවත්නා දෘෂ්ටීන් පිළිබඳ පද, දෘෂ්ටි ප්රකාශක වචන. |
| අධිවුත්ථ | (ති) ප්‍රධානව වාසය කළ, විසූ. |
| අධිසයන | (න) වැතිරගෙන හොවීම, සයනා සනයෙහි වැතිර නිදීම. |
| අධිසීල | (න) උතුම් සීලය, මහාසීලය, ප්‍රාතිමොක්ෂසංවරශීලය, මාර්ග ඵල සම්ප්රයුක්ත ශීලය. |
| අධිසීල | (න) උසස් ශීලය. |
| අධිසෙති | (අධි+සි+ණේ) අනුව පවතී. |
| අධිසෙති | (ක්‍රි) (අධි+සි - (d) (භු) සයෙ=සයනය කිරීමෙහි+ති) සයනය කරයි, හොවියි. |
| අධීන | (3) අයත්; සම්බන්ධවූ. |
| අධීයති | (අධි+ඉ+ය) ඉගෙනගනී; හදාරයි. |
| අධීයති | (ක්‍රි) (අධී + - (ඉ) - (d) (භු) අජ්ඣයතෙ=හැදෑරීමෙහි+ය+ති) හදාරයි. |
| අධීර | (ති) (න=අ+ධීර) බැගෑපත්වූ. |
| අධුනා | (අ) මේ කාලයෙහි, දැන්. |
| අධුනා | (නි) අළුතෙන්; දැන්. |
| අධුනාගත | (3) අළුතෙන් පැමිණි. |
| අධුර | (ති) ධුර රහිත, ඉසිළිය යුතු බරරහිත. |
| අධො | (අ) යට, පහත. |
| අධොඅක්ඛක | (පු) යටි හක්ක. |
| අධොක්ඛජ | (පු) යටි හක්කෙන් උපන් තැනැත්තහු, විෂ්ණු. |
| අධොගම | (පු) ශරීරයෙහි පහතට බස්නා වාතය, පහතට යාම. |
| අධොගල | (න) බෙල්ලෙන් පහල. |
| අධොඨිත | (ති) යට සිටියක් කොට. |
| අධොත | (ති) නොසේදු. |
| අධොදෙස | (පු) පහත්දෙසය, මිටි දෙසය. |
| අධොභාග | (පු) යට භාගය, පහත කොටස. |
| අධොභාව | (පු) යටභාවය, පහත් විම. |
| අධොභුවන | (න) යට ලෝකය, නාගභවනය පාතාලය. |
| අධොමුඛ | (ති) මුහුණ පාතට හෙලූ, බිම බලාගත්. |
| අධොවිරෙචන | (න) ශරීරයාගේ යටභාගය පිළිබ විරෙචනය, විරෙක කිරීම. |
| අධෝ | (නි) යට. |
| අධෝකත | (3) යටිකුරුකළ. |
| අධෝගම | (3) පහතට යන. |
| අධෝභාග | (පු) යට කොටස. |
| අධෝමුඛ | (3) මූණ පහතට හැරවූ; යටිකුරු වූ. |
| අධෝසිර | (3) හිස යටිකුරු වූ. |
| අධ්‍යත්ථ | (න) විශේෂණය හේතු කොටගෙන විශේෂ්‍යයාගේ අර්ථය අධික වීම. |
| අන | (න) ගැල, ගොවුද. |
| අන | (භු) ජීවත් වීමෙහි අනති, ජීවත් වෙයි. |
| අන | (භු) සුසුම් හෙලිමෙහි, අනති, සුසුම් හෙලයි “අථො අපාණං පස්සාසො අස්සාසො ආනමුච්චතෙ”. |
| අනක්ඛාත | (ති) නොකියන ලද, ‘අක්ඛාත’ බලනු. |
| අනගාර | (ති) ගෘහ නැති, ගෙයක් නැති, ගෘහොපකරණ රහිත. |
| අනගාරික | (පු) ගිහිකටයුතු රහිතයා, තාපසයා. |
| අනගාරිය | (පු) අනගාරිකයා (ති) ගිහිගෙට නොඅයිති (න) ශාසනය, ශාසන ධර්මය “නත්ථි එත්ථ අගාරියන්ති අනගාරියං පබ්බජ්ජාය එති අධිවචනං.” |
| අනග්ග | (ති) කෙළවරක් නැති. |
| අනග්ගි | (ති) ගිනිරහිත, ගිනි නැති. |
| අනග්ගිපක්තික | (පු) ගින්නෙන් පිසූ ආහාර නොවළදන කොල ගෙඩී ආදියෙන් යැපෙන තාපස කොටසක්. |
| අනඞ්ග | (පු) කාමදෙවයා. |
| අනඞ්ගන | (ති) අඞ්ගන රහිත, පව් රහිත, කෙලෙස් රහිත. |
| අනඞ්ගන | (3) කෙලෙස් නැති. |
| අනච්ඡ | (ති) නොපැහැදුනු, කිලුටු, නොපෑදි. |
| අනච්ඡරිය | (ති) ආශ්චර්‍ය්‍ය නොවන, පුදුම නොවන. |
| අනජ්ජතන | (පු) අද නොවන, අවිද්‍යමානාද්‍යතනයයි ප්රසිද්ධ අද්‍යතන කාලය. |
| අනජ්ඣාපන්න | (ති) යටත් වීමට නොපැමිණි. |
| අනජ්ඣිට්ඨ | (ති) ආරාධනා නොකළ, නිමන්ත්‍ර ණය නොකළ. |
| අනජ්ඣිට්ඨ | (3) අරාධනා නො ලැබූ. |
| අනඤ්ඤජ | (පු) අනඞ්ගයා. |
| අනඤ්ඤනෙය්‍ය | (ති) අනිකෙකු විසින් නොපැමිණ වියයුතු. |
| අනඤ්ඤපොස | (ති) අනුන් පොෂණය නොකරන. |
| අනඤ්ඤාත | (ති) නොදැනගන්නා ලද, අවබෝධ නොකළ. |
| අනඤ්ඤාතඤ්ඤස්සාමිතින්ද්‍රිය | (න) සෝවාන් මාර්ගඥානය. |
| අනඤ්ඤාථා | (අ) අන්පරිද්දකින් නොවන, වෙනස් නොවන. |
| අනණ | (ති) නයනැති. |
| අනණ | (3) ණයනැති. |
| අනතිමාන | (ති) අධිකමානය නැති, වැඩියක් මාන්නය නැති. |
| අනතිමානී | (පු) තමන් උසස් කොට හෝ අනුන් පහත් කොට නොසිතන තැනැත්තා. |
| අනතිරිත්ත | (3) ඉතිරි නොවූ. |
| අනතිසාර | (ති) නිදොස්, වරදක් නැති. |
| අනත්ත | (පු) අනාත්මය, ආත්මයක් නැති. |
| අනත්ත | (3) අනාත්ම; ආත්මයක් නැති. |
| අනත්තමන | (ති) (අන්=න+අත්තමන) නොසතුටුසිත් ඇති ‘අත්තමන’ බලනු. |
| අනත්තමන | (3) නො සතුටු සිතැති. |
| අනත්තමනතා | (ඉ) නොසතුටුසිත් ඇතිබව. |
| අනත්ථ | (පු) අනර්ථය, අවැඩ, විපත, අහිත දේ. |
| අනත්ථ | (පු) අනර්ථය; විපත. |
| අනත්ථක | (න) අර්ථයක් නොසලකා පදයාගේ සතරවන අංගය සම්පූර්ණ කිරීමට පමණක් යොදන පදය. |
| අනද්ධනික(ය) | (ති) (අන්=න+අද්ධ+ඉක) දීර්ඝ කාලයක් නොපවතින, වැඩිකාලයක් නොතිබෙන. |
| අනධිවර | (පු) බුදුරජ, තමාට වඩා උත්තමයෙකු නැත්තා. |
| අනධිවර | (පු) බුදුරද. |
| අනධීවාසන | (න) නොඉවසීම, නොපිළිගැන්ම. |
| අනනුගිද්ධ | (ති) ගිජු නොවූ, ලොල් නොවන, කෑදර නොවන. |
| අනනුච්ඡවික | (3) නුසුදුසු. |
| අනනුබොධ | (පු) අනවබෝධය, නොදැන්ම. |
| අනනුයොග | (පු) නොයෙදීම. |
| අනනුලොම | (ති) අනුලොම් නොවන, එකඟ නොවන, සුදුසු නොවන, පිළිවෙළට නොපවතින. |
| අනනුවජ්ජ | (ති) (අන්=+අනු+වජ්ජ) නොකියයුතු, උපවාද රහිත, නින්දා නොකටයුතු, නොගැරහියයුතු. |
| අනනුවිච්ච | (අ) (අන්=න+අනුවිච්ච) නොදැන, නොසලකා. |
| අනනුස්සුත | (ති) අනුශ්‍රව (ආරංචි) යෙන් වත් නොඅසන ලද. |
| අනන්ත | (ති) අන්තරහිත (න) නිවන (පු) අහස අනන්තනාරජ. |
| අනන්ත | (3) කෙළවර නැති. |
| අනන්තනෙය්‍ය | (පු) කෙළවරක් නැති දැනගත යුතු ධර්මය (ති) එය ඇති. |
| අනන්තර | (ති) අතරක් නැති. |
| අනන්තර | (පු) අතරක් නැති, ව්‍යවධාන රහිත, අනතුරු. |
| අනන්තරං | (ක්‍රි.වි) ඊට අනතුරුව; එය ළඟට. |
| අනන්තර | (3) අතර නැති; ඉතාළංවූ. |
| අනන්තරජාති | (ඉ) අනතුරු අත්බව, දෙවන ජාතිය |
| අනන්තරභව | (පු) අනන්තරජාතිය, අනතුරු අත්බව. |
| අනන්තරිත | (ති) අතර ඇති නොකළ. |
| අනන්තා | (ඉ) හීතණ, කුසතණ. |
| අනන්දන | (න) අසන්තෝෂය, නොසතුට, අමනාපය. |
| අනන්වය | (ති) අනුගත නොවන ‘අන්වය’ බලනු. |
| අනන්වාහත | (ති) නොනසන ලද “අනවස්සුතචිත්තස්ස අනන්වාහත චෙතසො.” |
| අනපාය | (ති) ප්‍රදූෂ්‍ය නොවූ (පු) දූෂ්‍යනොවූ සිත් ඇත්තා. |
| අනපායිනී | (ඉ) නොහැර පවත්නා, අත්නොහැර පවතින “ඡායාව අනපායිනී.” |
| අනපායී | (3) අත් නො හැර යන්නා. |
| අනපුංසක | (න) නපුංසක නොවූ ලිඞ්ග, පුල්ලිඞ්ග ස්ත්රී ලිඞ්ගද්වය. |
| අනපෙක්ඛ | (ති) අපේක්ෂා රහිත, බලාපොරොත්තු නැති. |
| අනපෙක්ඛ | (3) අපේක්ෂා රහිත; බලාපොරොත්තු නැතිවූ. |
| අනප්පක | (ති) අල්ප නොවන, අධික, බොහෝ. |
| අනප්පක | (3) බොහෝවූ. |
| අනබ්භිත | (ති) (අන=න + අබ්භිත) නැවත ඇතුළත් කර නොගන්නා ලද, අබ්භාන කර්මය නොකළ. |
| අනභාව | (පු) නැවත නොවීම, සිදුනොවීම. |
| අනභාව | (3) (අනු+අභාව) සම්පූර්ණ අභාවය. |
| අනභිජ්ඣා | (ඉ) දැඩිලෝභයට ප්‍රතිපක්ෂ ධර්මය. |
| අනභිජ්ඣාලූ | (ති) අභිධ්‍යා බහුලකොට නැත්තහු. |
| අනභිජ්ඣිත | (පු) (අන්=න + අභිජ්ඣිත) දැඩි ලෝභ නොකළ, අභිධ්‍යා නොකළ. |
| අනභිනන්දන | (න) නොසතුට. |
| අනභිනිවෙස | (පු) අභිනිවෙස රහිත ‘අභිනිවෙස’ බලනු. |
| අනභිරත | (ති) නොඇලුණු, අභිරති නොකළ. |
| අනභිරත | (3) නො ඇලුණු. |
| අනභිරති | (ඉ) උකටලීබව; නො ඇලීම. |
| අනභිරති | (ඉ) නොඇලීම, උකටලී වීම, ශාසනශික්ෂාවෙහි නොඇල්ම. |
| අනභිරද්ධ | (ති) නොසතුටුවූ, නොඇලුණු. |
| අනභිරද්ධි | (ඉ) අන්සැපතෙහි නොඇල්ම, කෝපය, නොඇලීම. |
| අනභිරාම | (පු) නොඇල්ම, සිත් නොඇලවීම. |
| අනභිසමය | (පු) අනවබෝධය, අවබෝධ නොවීම. |
| අනභිසම්බුද්ධ | (ති) අවබෝධ නොකළ, ප්‍රතිවේධ නොකළ, නොදත්. |
| අනභිසම්භුණමාන | (ති) නොලැබෙන, නොහැකිවන. |
| අනභිසිත්ත | (ති) අභිෂේක නොකළ, කිරීටධාරණය නොකළ. |
| අනමතග්ග | (ති) (අනු + - (අ) + මත + අග්ග) අනවරාග්‍ර, කෙළවර නැති. |
| අනමතග්ග | (3) නො දත් කෙළවර ඇති. |
| අනය | (පු) (අන්=න + අය) අයනැති, අනර්ථය, උවදුර. |
| අනය | (පු) විපත. |
| අනයව්‍යසන | (න) අනය හා ව්‍යසනය, අභාවය හා විනාශය. |
| අනරහ | (ති) රහත් නොවන, නොරහත්, ‘අරහන්ත’ බලනු. |
| අනරිය | (ති) (අන්=න + අරිය) ආර්‍ය්‍ය නොවන, උත්තම නොවන, පෘථග්ජන. |
| අනරිය | (3) අනාර්ය; පහත්; ලාමක. |
| අනරියවොහාර | (පු) අටවැදෑරුම් වූ අනාර්‍ය්‍ය ව්‍යවහාරය. |
| අනල | (පු) ගින්න. |
| අනල | (පු) ගින්න. |
| අනලංකත | (3) අලංකාර නො කළ; තෘප්තියට නො පැමිණි. |
| අනලංකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෘප්තියට නො පැමිණ; නො සෑහී. |
| අනලංකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රමාණයයි නො සිතා. |
| අනලස | (ති) (අන්=න + අලස) අලස නොවන, කුසීත නොවන. |
| අනල්ලීයන | (න) නො ඇලෙන. |
| අනව | (ති) අලුත් නොවූ, පරණ. |
| අනව(වො)සිත | (පු) අවසන් නොකළ, නොනිම වූ. |
| අනවකාස | (ති) අවකාශරහිත, අවකාශ නැති, ඉඩ නැති. |
| අනවකාසවිධි | (පු) පෙරකී කාර්‍ය්‍යයාගේ විෂය පසුව කියන කාර්‍ය්‍යයෙහි නොලැබෙන ක්රමය, අනවකාස නය යනුද මෙම අර්ථයි. |
| අනවජ්ජ | (ති) අනවද්‍ය, නිවද්‍ය, නිවැරදි දෝෂ නැති. |
| අනවඤ්ඤත්ති | (ඉ) අවමන් නොකිරීම. |
| අනවට්ඨිත | (ති) අනවස්ථිත, එක් අරමුණක නොපිහිටන. |
| අනවට්ඨිත | (3) චඤ්චල වූ; ස්ථිරව නො පිහිටි. |
| අනවබොධ | (පු) (අන්=න + අවබොධ) අවබොධ නොවීම, නොතේරීම. |
| අනවය | (ති) (අන්=න + අවය) අනූන, සම්පූර්ණ. |
| අනවය්හ | (ති) ආවාහයට නුසුදුසු. |
| අනවරත | (ති) නිරන්තරය, නිතර. |
| අනවරතං | (ක්‍රි.වි) නිතර. |
| අනවරත | (3) නිතර වූ. |
| අනවසෙස | (ති) (අන්=න + අවසෙස) ශේෂ රහිත, ඉතුරු නැති. |
| අනවසෙසං | (ක්‍රි.වි) ඉතිරිනො කොට. |
| අනවසෙස | (3) ඉතිරිනොවූ; සියලු. |
| අනවස්සුත | (ති) නොතෙත්, ආර්ද්‍ර නොවන “අනවස්සුත චිත්තස්ස” |
| අනවහිත | (ති) නොකැඳවනලද, ආමන්ත්රණය නොකළ. |
| අනවාහ | (පු) ගොණා. |
| අනසක | (පු) නොකන තැනැත්තා, බඩගින්නේ සිටින අය, නිරාහාරව සිටින අය. |
| අනසන | (න) අනුභව නොකිරීම, නොකෑම. |
| අනසන | (න) ආහාර නො ගැනීම; නො කෑම. |
| අනසනාදික | (පු) අභොජනාදිය. |
| අනසිත්වාවන | (අ) නොකා, අනුභව නොකොට. |
| අනස්සන | (ති) අනතුරට නොපැමිණෙන, අනතුරු නොවන - (න) නොනැසීම. |
| අනස්සාසික | (ති) සැනසිලි නැති. |
| අනස්සාසික | (3) සැනසීම නැති. |
| අනස්සාසී | (පු) සැනසිලි නැත්තා. |
| අනස්සුං | (ක්‍රි) (අ+නස - (d) (දි) අදස්සනෙ, නොදැක්මෙහි+උං) විනාශ වූහ, නැසුනාහ, නොපෙණී ගියාහ. |
| අනස්සුං | නැසුණාහ. |
| අනාකිණ්ණ | (ති) ආකීර්‍ණ නොවන, සමූහයා හා එකට හැනී නොපවතින. |
| අනාකුල | (ති) ආකුල නොවන, පටලැවිලි රහිත. |
| අනාකූල | (3) අවුල් නොවූ; නිරවුල්. |
| අනාගත | (පු) මතුකාලය (ති) නොපැමිණි. |
| අනාගත | (3) නො ආ; නො පැමිණි; (පු) අනාගත කාලය. |
| අනාගතද්ධ | (පු) අනාගතකාලය, මතු ලැබෙන කාලය. |
| අනාගමන | (න) නො පැමිණීම. |
| අනාගමන | (න) නොඊම, නොපැමිණීම. |
| අනාගාමි | (පු) (න+ආගාවි) අනාගාමිපුද්ගලයා, උත්පත්තිවශයෙන් කාමභවයට නොඑන ස්වභාව ඇත්තා. |
| අනාගාමි | (3) තෙවෙනි ඵලය ලැබූ අය; නො එන්නා (මෙලොවට). |
| අනාගාමිතා | (ඉ) අනාගාමී බව; නො එන බව. |
| අනාගාමිතා | (ඉ) නොඑන ගතිය, උත්පත්ති වශයෙන් කාම භවයට නොඑන බව. |
| අනාගාමිඵල | (න) එනම් ඵලය, තුන්වැනි ලොකොත්තරවිපාකසිත. |
| අනාගාමිමග්ග | (පු) අනාගාමිමාර්ගය. |
| අනාගාර | (න) ශ්‍රමණභූමීය, තාපසභූමිය, - (පු) ගෙයක් නැත්තා. |
| අනාඝාත | (ති) ක්‍රෝධ නැති, විෂ්කම්භන වශයෙන් ක්‍රෝධය නසන ලද. |
| අනාචාර | (ති) ආචාර රහිත, යහපත් හැසිරීම් නැති (පු) නරක හැසිරීම. |
| අනාචාරය | (පු) වැරදි හැසිරීම. |
| අනාජානීය | (ති) උත්තම නොවන, ශ්‍රේෂ්ඨ නොවූ ‘ආජානීය’ බලනු. |
| අනාත්ම | (ති) - (න) අත්තාති=අනත්තා ආත්මය නොවන්නේ අනාත්ම නමි එය තමන් වශයෙහි නොපවත්නාවූ අර්ථයෙන්ද ස්වාමියෙක් නැති අර්ථයෙන්ද ශුන්‍යතා අර්ථයෙන්ද ආත්මය ප්‍රතික්ෂෙප කරන්නාවූ අර්ථයෙන් දැයි අනාත්ම නමි. |
| අනාථ | (ති) (අ=න + නාථ) නාථ රහිත, අසරණ. |
| අනාථ | (3) අසරණ; පිහිට නැති. |
| අනාථපිණ්ඩික | (පු) (අ=න + නාථ + පිණ්ඩ + ඉක) අනාථයින්ට දියයුතු පිඩුඇත්තා, එනම් සිටුතුමා. |
| අනාදර | (ති) ආදර රහිත (පු) පරිභවය, නොසැලකීම. |
| අනාදර | (3) සැලකිලි නැති; (පු) නො සැලකිල්ල. |
| අනාදරිය | (ති) ආදර නැති (න) ආදරනැතිබව. |
| අනාදරිය | (න) අගෞරවය. |
| අනාදාතු | (පු) නොගන්නා. |
| අනාදාන | (න) නො ගැනීම. |
| අනාදාන | (න) නොගැන්ම. |
| අනාදාය | (අ) නොගෙන. |
| අනාදාය | (පූ.ක්‍රි) නො ගෙන. |
| අනාදිය | (පූ.ක්‍රි) නො ගෙන. |
| අනාදියන | (න) නොගැනීම. |
| අනාදියිත්වා | (අ) නොගෙන, ග්රහණය නොකොට. |
| අනාදියිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නො ගෙන. |
| අනාදීනවදස්සාවී | (ති) දෝෂ නොදක්නාසුලු. |
| අනානාකථික | (පු) (න + නානා+කථා+ඉක) නන්වැදෑරුම් අනර්ථ කථා නොකරන්නා, එවැනි කථා නොකරන්නා. |
| අනානුවජ්ජ | (ති) චෝදනා නොකළ. |
| අනාපත්ති | (ති) ආපත්ති රහිත, ඇවැත් නැති නිරව්‍ය (ඉ) නොපැමිණීම. |
| අනාපාථග | (ති) (අන්=න + ආපාථග) ආපාථයට නොපැමිණි, ඉදිරියට නොපැමිණි. |
| අනාපාථගත | (ති) ආපාථගත නොවූ. |
| අනාපාද | (ති) අවිවාහක. |
| අනාපායික | (ති) අපායෙහි නූපදින, ආපායික නොවන. |
| අනාපුච්ඡන | (න) නොවිචාරීම, නොපිළිවිසීම. |
| අනාපුච්ඡා | (පූ.ක්‍රි) නො විචාරා. |
| අනාපුච්ඡිත | (ති) නොවිචාළ, නොපිළිවිසි. |
| අනාබාධ | (ති) ආබාධරහිත, නීරොගි. |
| අනාමට්ඨ | (ති) ස්පර්‍ශනොකළ, ආමර්‍ශනය නොකළ. |
| අනාමට්ඨ | (3) අත නො ගෑ; ස්පර්ශ නො කළ. |
| අනාමත | (ති) නොමළ, කාලක්‍රියා නොකළ. |
| අනාමන්තචාර | (පු) දොළොස්රියනකින් සමීපයෙහි සිටින උපසපන් කෙනෙකුන්ට නොදන්වා ආරාමයෙන් බැහැර යාම, අවසර නොමැතිව හැසිරීම. |
| අනාමන්තනා | (ඉ) අනාමන්ත්‍රණය, අනාරාධනාව, නොපැවරීම. |
| අනාමය | (ති) (අන්=න + ආමය) ආමයරහිත, නීරොගි. |
| අනාමය | (න) නිරෝගි බව. |
| අනාමය | (3) නිරෝගී. |
| අනාමසන | (න) ස්පර්ශ නොකිරීම. |
| අනාමසික | (ති) ස්පර්ශ නොකළ, අත නොගෑ. |
| අනාමසිත | (3) අත නො ගෑ; ස්පර්ශ නො කළ. |
| අනාමස්ස | (ති) ස්පර්ශ නොකටයුතු, අත නොගෑයුතු භික්ෂූන් විසින් ඇල්වීමට අයොග්‍ය වස්තු:- එනම් දශවිධ රත්න, ස්ත්‍රීරූප, සප්තවිධ ධාන්‍ය, ස්ත්‍රීපළඳනා, පිඹිනා සක්කුලල් බෙර ආදිය හා අවශේෂ ක්‍රීඩා භාණ්ඩ, කඩු දුනු ආදිය. |
| අනාමාස | (ති) ස්පර්ශ නොකටයුතු, අත නොගෑයුතු භික්ෂූන් විසින් ඇල්වීමට අයොග්‍ය වස්තු:- එනම් දශවිධ රත්න, ස්ත්‍රීරූප, සප්තවිධ ධාන්‍ය, ස්ත්‍රීපළඳනා, පිඹිනා සක්කුලල් බෙර ආදිය හා අවශේෂ ක්‍රීඩා භාණ්ඩ, කඩු දුනු ආදිය. |
| අනාමාස | (3) ස්පර්ශ නො කට යුතු. |
| අනාමිකා | (ඉ) නමක් නැති ඇඟිල්ල, වෙදැඟිල්ල, මුදුඇඟිල්ල. |
| අනාමිකා | (ඉ) වෙදැගිල්ල. |
| අනායතන | (න) අස්ථානය. |
| අනායතන | (න) ආයතන නොවන ධර්මය ‘ආයතන’ බලනු. |
| අනායස | (ති) සැපනොවන, නොසැප (නත්ථි අයො සුඛන්ති=අනායසො) |
| අනායාස | (ති) හිරිහැර රහිත (පු) නොවෙහෙසීම. |
| අනායාස | (3) කරදර නැති. |
| අනායාසෙන | (ක්‍රි.වි) අපහසුවක් නැතිව. |
| අනායූහන | උත්සාහ නො කිරීම; රැස් නො කිරීම. |
| අනාරක්ඛා | (ඉ) නොරැක්ම. |
| අනාරම්භ | (පු) පටන් නොගැන්ම, ආරම්භ නොකිරීම. |
| අනාරම්භ | (3) අනුන්ට හිරිහැර නැති. |
| අනාරාධක | (ති) සතුටු නොකරන. |
| අනාරාධක | (3) අදක්ෂ; අනුන්ගේ සිත් නො ගත්. |
| අනාරිය | (ති) ආර්‍ය්‍ය නොවන, උත්තම නොවන. |
| අනාලම්බ | (3) එල්ලීමක් නැති; පිහිට නැති. |
| අනාලම්බන | (න) අරමුණු නැති, නොඑල්ලෙන, ප්‍රතිෂ්ඨාරහිත. |
| අනාලය | (ති) ආලය නැති, තෘෂ්ණා රහිත (න) නිවන. |
| අනාලය | (පු) තෘෂ්ණා නැති බව; නිවන. |
| අනාලොචන | (න) ඇසින් නොදැකීම. |
| අනාවට | (ති) අනාවෘත, නොවැසූ, නොවසන ලද. |
| අනාවට | (3) නො වසන ලද; විවෘත. |
| අනාවත්තන | (න) නොනැවතීම, නොපැවතීම. |
| අනාවත්ති | (3) නො පෙරළෙන; හැරී නො එන. |
| අනාවත්තී | (ති) පෙරළා නොඑන, ආපසු නොඑන. |
| අනාවරණ | (3) බාධා නැති; වැස්මක් නැති. |
| අනාවාස | (ති) ආවාසරහිත, වාසයක් නැති (පු) නොවැසීම. |
| අනාවිකත | (ති) ප්රකාශ නොකළ, නොදක්වන ලද. |
| අනාවිකම්ම | (න) ප්රකාශ නොකිරීම. |
| අනාවිණ්ණ | (ති) පුරුදු නොකළ, ප්‍රගුණ නොකළ. |
| අනාවිල | (ති) නොකැලඹුනු, චඤ්චල නොවන මඩරහිත, කෙලෙස් රහිත. |
| අනාවිල | (3) නො කැලඹුණු. |
| අනාවුත්ථ | (ති) වාසය නොකළ, නොවිසූ |
| අනාවුත්ථ | (3) නො විසූ. |
| අනාසක | (ති) නිරාහාරව වසන (පු) ආහාර නොගන්නා තැනැත්තා. |
| අනාසන්න | (ති) ආසන්න නොවන, සමීප නොවන, - (න) අසමීපය. |
| අනාසව | (ති) ආශ්රව රහිත, කෙලෙස් නැති (න) නිවන. |
| අනාසව | (3) ආශ්රව නැති; රහතන් වහන්සේ. |
| අනාසවසුඛ | (න) ආශ්රව රහිත සැපය, නිවන සැපය. |
| අනාහට | (ති) ළඟට නොපැමිණි, වෙත නොපත්. |
| අනාහාර | (පු) ආහාර නොගැන්ම (ති) ආහාර නැති. |
| අනාළ්හික | (3) දිළිඳු; සහල් නැළියක්වත් නැති. |
| අනාළ්හික(ය) | (ති) කාලකණ්ණි, පින්මද. |
| අනිකාම | (ති) නොකැමැති, අරුචි. |
| අනිකෙත | (ති) කෙලෙස් රහිත, නිකෙලෙස්. |
| අනිකෙතසාරී | (ති) පලිබොධරහිත (පු) තෘෂ්ණා රහිතව හැසිරෙන්නා, බුදුරජ. |
| අනික්කඩ්ඪන | (න) නොකැඩීම, නොඇදීම. |
| අනික්කසාව | (ති) බැහැර නොකළ කසට ඇති, මාර්‍ගපරිපාටියෙන් බැහැර නොකළ කෙලෙස් ඇති. |
| අනික්කසාව | (3) කෙලෙස් කසටෙන් වෙන් නොවූ. |
| අනික්ඛිත්ත | (ති) නොදමනලද, බැහැර නොකළ. |
| අනික්ඛිත්තධුර | (න) නොහරිණලද වීර්ය්යය (ති) එය ඇති. |
| අනිචින්තෙති | (ක්‍රි) (අනු + චින්න - (d) (චු) චින්තායං, සිතීමෙහි + ණෙ + ති) අනුව චින්තනය කරයි, කරුණු අනුව සිතයි. |
| අනිච්ච | (ති) නිත්‍ය නොවන, සෑමකල්හි නොපවතින. |
| අනිච්ච | (3) නිත්‍ය නොවූ; හැම කල්හි නො පවත්නා. |
| අනිච්චවිධි | (පු) නිත්‍ය නොවන කාර්‍ය්‍ය්‍ය පිළිබඳ නියමය. |
| අනිච්චසඤ්ඤා | (ඉ) සියලු සංස්කාරයන් අනිත්‍යයයි සැලකීම. |
| අනිච්චසමාස | (පු) ස්වපද විග්‍රහ ඇති මහාවීර ආදිය අනිත්‍ය සමාස නමි. |
| අනිච්ඡ | (ති) ආසා රහිත, තෘෂ්ණා නැති. |
| අනිච්ඡන්ත | (3) නො කැමති; නො කැමති වෙමින්. |
| අනිච්ඡමාන | (3) නො කැමති; නො කැමති වෙමින්. |
| අනිච්ඡය | (ති) නිශ්චය නැති, නියම නැති, එකාන්ත නොවන. |
| අනිච්ඡා | (ඉ) නො කැමැත්ත. |
| අනිච්ඡිත | (ති) අභිමත නොවූ, නොකැමැති. |
| අනිච්ඡිතකම්ම | (න) කර්තෘ ක්‍රියාව හා සම්බන්ධ කිරීමට නොකැමැති කර්මය, අනීප්සිත කර්මය. |
| අනිඤ්ජන | (ති) කම්පා නොවන, නොසෙල්වෙන. |
| අනිඤ්ජන | (න) කම්පා නො වීම. |
| අනිඤ්ජිත | (ති) කම්පානොවන, නොසෙල්වෙන ‘ඉඤ්ජිත’ බලනු. |
| අනිඤ්ජිත | (3) චඤ්චල නොවූ. |
| අනිට්ටගන්ධ | (පු) දුර්ගන්ධය, දුගඳ. |
| අනිට්ඨ | (ති) නොනිමි, සමාප්ත නොවූ. |
| අනිට්ඨ | (න) අප්‍රිය දෙය. |
| අනිට්ඨ | (3) ප්‍රිය නොවූ. |
| අනිට්ඨඞ්ගත | (ති) නිමාවට නොපැමිණි, සමාප්ත නොවූ. |
| අනිට්ඨඞ්ගත | (3) නිමාවට නො පැමිණි. |
| අනිට්ඨප්පසඞ්ග | (පු) අභිමත නොවූ කාර්යකගේ පැමිණීම, අනිෂ්ටප්‍රසඞ්ගය. |
| අනිට්ඨිත | (ති) නිම නොකළ, නොනිමි. |
| අනිට්ඨිත | (3) නො නිමි. |
| අනිට්ඨුර | (ති) ක්‍රෑර නොවන. |
| අනිත්ථි | (ඉ) ස්ත්‍රීගති නැති ස්ත්රී, ස්ත්‍රීස්වභාව නැත්තී. |
| අනිත්ථි | (පු) ස්ත්‍රීලිඞ්ග නොවූ නාමය, පුල්ලිඞ්ග නපුංසකලිඞ්ගද්වය. |
| අනිත්ථිගන්ධ | (පු) ස්ත්‍රීගන්ධය නොකැමැත්තා - (පු) එනම් කුමාරයා. |
| අනිදස්සන | (න) නොදැක්වියහැකි පදාර්ථය, නිවන. |
| අනිද්දෙස | (ති) නොදක්වනලද, නිර්දේශ නොකරන ලද. |
| අනිද්ධන්ත | (ති) මිඹ නොහළ, පිරිසිදු නොකළ. |
| අනිධානගත | (ති) නිදන්ගත නොවූ තැන්පත් නොවූ. |
| අනින්දි | (ක්‍රි) (අ+නින්ද - (d) (භු) ගරහායං, ගැරහීමෙහි+ඊ) නින්දා කෙළේය, ගැරහීය. |
| අනින්දිත | (ති) (අ=න+නින්දිත) නින්දා නොකළ, නිගා නොකළ. |
| අනින්දිත | (3) නින්දා නො ලැබූ. |
| අනින්දිය | (3) නින්දා නො කට යුතු. |
| අනිපඵන්න | (ති) නූපන් නිෂ්ඵන්න නොවූ. |
| අනිප්ඵල | (ති) නිෂ්ඵල නොවන, ඵලසහිත, ප්‍රයොජනවත්. |
| අනිබන්ධ | (ක්‍රි) නොබඳනා ලද. |
| අනිබ්බිද්ධ | (ති) විනිවිද නොගිය, පසාරු කරගෙන නොගිය, දෙපළු නොකළ. |
| අනිබ්බිද්ධා | (ඉ) විනිවිද නොගිය වීථිය, හරස් වීථිය. |
| අනිබ්බිස | ත) පව්රහිත, පීඩාරහිත, නිදුක්. |
| අනිමිත්ත | (න) විපල්ලාස හෙවත් නිත්‍යය යන වැටහීමෙන් මුදන මාර්ගය, අනිත්‍යාදිවශයෙන් විදර්ශනා කරන්නාහට උපදනා මාර්ගය - (ති) නිමිති රහිත. |
| අනිමිත්තවිමොක්ඛ | (පු) සංස්කාරයන් අනිමිත්තවශයෙන් හෙවත් අනිත්‍යවශයෙන් විදර්ශනා කොට ලැබගත් මාර්ගය. |
| අනිමිස | (ති) ඇසිපිය හෙලීම් රහිත, ඇසිපිය නොගසන (පු) දෙවියා, මතස්‍යයා. |
| අනිමිස | (3) ඇසිපිය හෙළීම නැති. |
| අනිමිසලොචන | (න) ඇසිපිය නොහෙලන ඇස. |
| අනිමිසලොචනපූජා | (ඉ) ඇස්පිය නොහෙලා ගෞරවයෙන් බලා සිටිම, තථාගතයන් වහන්සේ බුදුව දෙවනසතියෙහි දී අනිමිසලොචනයෙන් කළ බොධි පූජාව. |
| අනියත | (ති) නියත නොවූ, නිශ්චයක් නැති, එකාන්ත නොවන. |
| අනියත | (3) නිත්‍ය නොවූ; නියමිත නොවූ. |
| අනියතද්වය | (න) “න නියතො අනියතො” යන අදහස අනුව එකැතින් වන බවක් නැති හෙයින් නියන නොවේනුයි අනියත නම් වේ, ඉමෙඛොපනායස්මන්තො ද්වෙ අනියතා ධම්මා උද්දෙසං ආගච්ඡන්ති, යනුවෙන් දැක්වෙන ප්‍රාතිමොක්ෂයෙහි එන ඇවැත් දෙකකි. |
| අනියතමිච්ඡාදිට්ඨි | (ති) නියතමිථ්‍යාදෘෂ්ටි නොවන, කම්මස්සකතා සච්චානුලොමික යන ඥානද්වයෙන් කම්මස්සකතාඤාණය පමණකින් සම්‍යක්දෘෂ්ටි ඇති. |
| අනියම | (පු) නිශ්චිත නොවූ කාර්ය්යය නියම නොවූ වැඩය. |
| අනියමත්ථ | (ති) නියම අර්ථයක් නැති. |
| අනියමප්පසඞ්ග | (පු) අනියමින් පැමිණීමේ කාර්ය්යය. |
| අනියමවිධි | (පු) අනියම විධිය. |
| අනියමිත | (ති) නියම නොකළ, පමණ නොකළ හැකි. |
| අනියාමිත | (ති) නියම නැති, නිශ්චය නැති, අනිශ්චිත. |
| අනිරාකත | (ති) (අ=න+නිරාකත) බැහැර නොකළ, නොවැළැක්වූ. |
| අනිරාකතජ්ඣාන | (ති) බැහැර නොකළ ධ්‍යාන ඇති. |
| අනිරාකත්තු | (පු) කර්‍තෘහු විසින් දෙනුලබන දෙය ප්‍රතික්ෂෙප නොකරන්නා, සම්ප්රදාන විභක්තිය. |
| අනිල | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| අනිල | (පු) වාතය; සුළඟ. |
| අනිලඤ්ජස | (න) (අනිල+අඤ්ජස) වාතමාර්ගය, අහස. |
| අනිලපථ | (පු) අහස. |
| අනිලපථ | (පු) වාතමාර්ගය, අහස. |
| අනිලොද්ධුත | (ති) (අනිල+උ+ධුත) වාතයෙන් ඔසවන ලද, පවනින් කම්පිත, සුළඟින් සෙලවෙන. |
| අනිවත්තන | (ති) නොනවත්නා, නොපවතින. |
| අනිවත්තන | (න) නො නැවතීම. |
| අනිවත්තන | (3) නො නවතින. |
| අනිවත්ති | (ති) නොනවතින, එකතැනක නැවතී නොසිටින. |
| අනිසම්මකාරී | (ති) (අ=න + නි) + සම්මකාරී) අපරීක්ෂාකාරී, අපරීක්ෂාවෙන් ක්‍රියා කරන. |
| අනිසම්මකාරී | (පු) පරීක්ෂාවක් නැතිව ක්‍රියා කරන්නා. |
| අනිස්සට්ඨ | (ති) බැහැර නොකළ තුබූ තැනින් වෙනස් නොකළ ඇස. |
| අනිස්සය | (ති) නිරාශ්‍රය, පිහිට නැති, ආධාර රහිත. |
| අනිස්සර | (ති) ප්‍රධානයෙක් නැති, ඊශ්වර රහිත. |
| අනිස්සර | (3) ස්වාමී නොවූ. |
| අනිස්සරණපඤ්ඤ | (ති) ඡන්දරාගය ප්රහීණ කරන ප්රඥා නැති. |
| අනිස්සිත | (ති) ආශ්රය නොකළ, සේවනය නොකළ. |
| අනිස්සුකී | (පු) ඊර්ෂ්යා නොකරන්නා ‘ඉස්සුකී’ බලනු. |
| අනිස්සුකී | (3) ඊර්ෂ්යා නැති; නො මසුරු. |
| අනීක | (න) බල ඇණිය; යුද්ධ සේනාව. |
| අනීක | (න) යුද්ධසෙනාව, භටහමුදාව. |
| අනීකග්ග | (න) සේනාවන්ගේ පෙරමුණු කොටස. |
| අනීකග්ග | (පු) යුද්ධසෙනාවගේ පෙරමුණ, යුද්ධයෙහි ඉදිරියෙහි යන්නා. |
| අනීකට්ඨ | (පු) රජුගේ ශරීරාරක්ෂකයා. |
| අනීකට්ඨ | (පු) රජුන්ගේ ශරීරාරක්ෂකහමුදාව. |
| අනීකදස්සන | (ති) බලසෙන් දැක්ම. |
| අනීකදස්සන | (න) සේනාව පිරික්සා බැලීම. |
| අනීඝ | (ති) දුක් නැති, පව් නැති. |
| අනීඝ | (න) නිවන. |
| අනීඝ | (3) කෙලෙස්නැති; දුක් නැති; දුක් නැති. |
| අනීති | (ති) (අන්=න + ඊති) උවදුරු නැති, විපත් නැති. |
| අනීතික | (ති) ගෙලෙස්බිය නැති, නිරුපද්‍රැත (න) නිවන. |
| අනීතික | (න) (න+ඊනික) නීවන. |
| අනීතික | (3) (න+ඊනික) උවදුරු නැති. |
| අනීලක | (ති) මැස්සන් නැති. |
| අනු | (අ) පශ්චාද්ර්ත්ථ, අතිශය, සදෘශත්ව අනුපච්ඡින්න, අනුවෘත්ති, හීන, ද්විතියාර්ත්ථ, අධොභාව, අනුගතාර්ත්ථ, හිතාර්ත්ථ, දෙශ, ලක්ෂණ, වීප්සා, ඉත්ථම්භුත, භාග යන මෙහි. |
| අනුක | (පු) කාමියා. |
| අනුකංඛී | (3) බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| අනුකඞ්ඛී | (පු) සැක කරන්නා. |
| අනුකඩ්ඪන | (න) සූත්‍රයකින් සූත්‍රයකට අනුවර්‍තනය වූ පදයක් මතු අනුවර්‍තනය නොවන පරිදි ආපසු ගැනීම අනුකර්ෂණය. |
| අනුකන්තති | (අනු+කන්ත+අ) හාරා කපයි. |
| අනුකන්තති | (ක්‍රි) (අනු+කති - (d) (රු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි + ති) කැබලි කරයි, තීරු කරයි. |
| අනුකම්පක | (ති) (අනු + කම්ප - (d) (භු) කම්පනෙ කම්පාවීමෙහි + ණුවු=අක) අන්‍යයා කෙරෙහි අනුකම්පා කරන, දයාව පෙන්වන, කරුණා ඇති. |
| අනුකම්පක | (3) අනුකම්පා කරන්නා; කාරුණික. |
| අනුකම්පති | (අනු+කම්ප+අ) කරුණා කෙරේ. |
| අනුකම්පති | (ක්‍රි) අනුකම්පා කෙරෙයි, දයා කෙරෙයි. |
| අනුකම්පන | (න) අනුකම්පාව, දයාව, කරුණා කිරීම. |
| අනුකම්පන | (න) කරුණාකිරීම. |
| අනුකම්පන්ත | (3) අනුකම්පාකරන. |
| අනුකම්පා | (ඉ) කරුණාව, දයාව. |
| අනුකම්පා | (ඉ) කරුණාව. |
| අනුකම්පිත | (ති) අනුකම්පා කළ, කරුණා කළ. |
| අනුකම්පිත | (3) අනුකම්පා ලැබූ. |
| අනුකම්පිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුකම්පා කොට. |
| අනුකම්පිය | (පූ.ක්‍රි) අනුකම්පා කොට. |
| අනුකම්පී | (ති) අනුකම්පා ඇති, දයා ඇති. |
| අනුකම්පී | (3) අනුකම්පාකරන්නා. |
| අනුකරණ | (න) අනුව කිරීම, එකඟව කිරීම, යමක් සමානව කිරීම ‘චිටි’ ‘චිටි’ යනාදි ශබ්දමාත්‍රයක් කිරීම. |
| අනුකරණසද්ද | (පු) අර්ථ විරහිත ශබ්දමාත්‍රය ‘චිටි’ ‘චිටි’ යනාදිය, අර්ථය නොසලකා ගතයුතු ශබ්දමාත්‍රය. |
| අනුකරොති | (අනු+කර+ඔ) කළදෙය අනුව කරයි. |
| අනුකරොති | (ක්‍රි) (අනු+කර - (d) ත) කරණෙ, කිරීමෙහි විකරණ ඔ+ති) අනුව කරයි, එකඟව කරයි. |
| අනුකරොන්ත | (3) අනුව ක්‍රියා කරන. |
| අනුකස්සති | (ක්‍රි) (අනු+කස්ස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙයි+ති) ආපදු අදියි පස්සට අදියි. |
| අනුකාම | (පු) ආදරයට ආදරය දැක්වීම. |
| අනුකාර | (පු) ප්‍රත්‍යුපකාරය අනුකරණය ස්වර්ථක්‍රියාව. |
| අනුකාරී | (ති) අනුව ක්‍රියා කරන. |
| අනුකිණ්ණ | (ති) ආකීර්‍ණ, ගැවසීගත්. |
| අනුකිණ්ණ | (3) විසුරුවන ලද. |
| අනුකුබ්බති | (අනු+කර+අ) {කර_ හට කුබ්බ ආදේශ වේ} අනුව කරයි. |
| අනුකුබ්බති | (ක්‍රි) (අනු+කර - (d) ත) කරණෙ, කිරීමෙහි රකාර අ=උ ර් ලොප විකරණ- ඔ=උ=ව් ව්=හට ද්විත්ත-ව්ව+බ්බ+ති) අනුව කරයි. |
| අනුකුබ්බන්ත | (3) අනුව ක්‍රියා කරන; අනුව ක්‍රියා කරමින්. |
| අනුකුල්‍ර | (ති) එකඟ, යමෙකුගේ ක්‍රියාවට එකඟ වන. |
| අනුකූල | (3) අවනත; අවිරුද්ධ; යෝග්‍ය. |
| අනුකූලභාව | (පු) අවිරුද්ධ බව. |
| අනුකූලවාත | නැව්ගමනට උපකාර වන වාතය. |
| අනුක්කණ්ඨන | (න) උකටළී නොවීම, නොකලකිරීම. |
| අනුක්කණ්ඨනා | (ඉ) නො කලකිරීම. |
| අනුක්කම | (පු) අනුක්රමය, පිළිවෙළ, පටිපාටිය. |
| අනුක්කම | (පු) පිළිවෙළ. |
| අනුක්කමති | (ක්‍රි) (අනු+කමු - (d) (භු) පද-වික්ඛෙපෙ, යාමෙහි+ති) පිළිවෙළින් යයි ඉක්මවයි. |
| අනුක්ඛිපන | (න) උත්ක්ෂෙප නොකිරීම, නොඑසවීම. |
| අනුඛනති | (ක්‍රි) (අනු+ඛන - (d) (භු) අවදාරණෙ, සෑරීමෙහි+ති) අනුව සාරයි. |
| අනුඛනන | (න) අනුව සෑරීම, කැනීම. |
| අනුඛුද්දක | (ති) අනුක්ෂුද්‍රක ඉතා කුඩා “ඛුද්දානුඛුද්දකසික්ඛා.” |
| අනුඛුද්දක | (3) ඉතා කුඩා. |
| අනුග | (ති) අනුගමනය කරන, අනුව යන, සහචර. |
| අනුග | (3) අනුවගිය. |
| අනුගඝාත | (පු) (අන්=න+උ+ඝාත) නොසෙල් වියහැකි, නොඉදිරියහැකි. |
| අනුගච්ඡති | (අනු+ගමු+අ) අනුව යයි; පසුපස්සේ යයි. |
| අනුගච්ඡති | (ක්‍රි) (අනු+ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ච්ඡ+ති) අනුව යෙයි, කැටුව යෙයි, එක්ව යෙයි. |
| අනුගච්ඡති | අනුව ගියේය. |
| අනුගච්ඡන්ත | (3) අනුව යන. |
| අනුගණ්හාති | (ක්‍රි) (අනු + ගහ + ණ්හා + ති) අනුග්‍රහ කරයි. |
| අනුගත | (ති) අනුගතාර්ථ, අනුකූල, අනුව ගිය, අනුව උපන්. |
| අනුගත | (3) අනුව ගිය. |
| අනුගති | (ඉ) අනුව යාම, අනුකූලගතිය. |
| අනුගති | (ඉ) අනුව යාම. |
| අනුගන්තබ්බ | (3) අනුව යා යුතු. |
| අනුගන්තු | (පු) අනුව යන්නා. |
| අනුගන්තුං | (නි) අනුවයන්ට. |
| අනුගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුව ගොස්. |
| අනුගම | (පු) අනුව යාම, කැටුව යාම, ගියවුන් අනුව යාම, පසුපස්සේ යාම, සහාය වීම, එළඹීම. |
| අනුගමන | (න) අනුව යාම, කැටුව යාම, ගියවුන් අනුව යාම, පසුපස්සේ යාම, සහාය වීම, එළඹීම. |
| අනුගමන | (න) අනුවයාම. |
| අනුගාමික | (ති) අනුව යන්නා, අනුව යන පින, අනුගච්ඡතීති අනුගාමිකො. |
| අනුගාමිකනිධාන | (න) කැටුව යන නිධානය, කුශලක්‍රියාව. |
| අනුගාමිනී | (ඉ) අනුව යන්නී. |
| අනුගාමී | (ති) කැටුව යන, අනුව යන. |
| අනුගාමී | (3) අනුව යන; අනුව යන්නා. |
| අනුගායති | (ක්‍රි) (අනු+ගායති) අනුව ගායනා කරයි, ගායනා කළ පරිදි ගායනා කරයි. |
| අනුගායන | (න) අනුව ගායනා කිරීම. |
| අනුගාහති | (අනු+ගාහු+අ) බැසගනී. |
| අනුගාහති | (ක්‍රි) (අනු + ගාහ - (d) (භු) විලොළනෙ, කැලඹීමෙහි+ති) දියට බැසගනී ඇතුළත් වෙයි. |
| අනුගිජ්ඣති | (අනු+ගිද්ධ+ය) අශා කෙරේ; ඇලේ. |
| අනුගිජ්ඣති | (ක්‍රි) (අනු+ගිධු - (d) (දි) අභික්ඛායං, ගිජු වීමෙහි+ති) ගිජු වෙයි, ලොල් වෙයි, කෑදර වෙයි. |
| අනුගිජ්ඣන | (න) ගිජු වීම, ලොල් වීම. |
| අනුගිද්ධ | (ති) ගිජු වූ, ලොල් වූ, සොඬ වූ. |
| අනුගිද්ධ | (3) තදින් ඇලුණු. |
| අනුගීති | (ඉ) අනුව ගැයීම, පදයෙන් කීවක් ගාථාවෙන් කීම. |
| අනුග්ගණ්හන | (න) අනුග්‍රහ කිරීම. |
| අනුග්ගණ්හාති | (අනු+ග්ග+ණ්හා) අනුග්‍රහ කෙරේ. |
| අනුග්ගහ | (පු) (අනු_ගහ) අනුග්‍රහය, උදව් කිරීම. |
| අනුග්ගහ | (පු) උපකාරය. |
| අනුග්ගහණ | (න) අනුග්‍රහ කිරීම, උදව් කිරීම. |
| අනුග්ගහබුද්ධි | (ඉ) අනුග්‍රහ කිරීම පිණිස පවත්නා අදහස, අනුග්‍රහ බුද්ධිය. |
| අනුග්ගහිත | (ති) අනුග්‍රහ කළ. |
| අනුග්ගහිත | (3) අනුග්‍රහ ලැබූ; නූගත්; නූගත් දෙය. |
| අනුග්ගාහක | (ති) අනුග්‍රහ කරන, උදව් කරන. |
| අනුග්ගාහක | (3) උපකාර කරන. |
| අනුග්ගිරත්ත | (3) කථා නො කරන. |
| අනුග්ඝාටෙති | (අනු+උ+ඝට+ණෙ) විවෘත කරයි. |
| අනුග්ඝාත | (පු) නො හැපීම. |
| අනුඝර | (න) ගෙයක් පාසා, ගෙපිළිවෙළ. |
| අනුචඞ්කමති | (අනු+කමු+අ) සක්මන් කරන්නෙකු අනුව සක්මන් කරයි. |
| අනුචඞ්කමති | (ක්‍රි) අනුව සක්මන් කෙරේ, කෙණ්ඩාවල ආබාධ වළකනු පිණිස ඔබමොබ සක්මන් කරයි. |
| අනුචඞ්කමන | (න) අනුචඞ්ක්‍රමණය, අනුව සක්මන් කිරීම. |
| අනුචර | (ති) අනුවරයා, අනුව හැසිරෙන්නා, පසුපස්සේ යන්නා. |
| අනුචර | (3) අනුවයන; (පු) ශ්‍රාවකයා; සේවකයා. |
| අනුචරණ | (න) අනුව හැසිරීම; අනුවයාම. |
| අනුචරණ | (න) අනුසඤ්චරණය, අනුව හැසිරීම. |
| අනුචරති | (අනු+චර+අ) අනුව හැසිරේ; පස්සෙන් යයි. |
| අනුචරති | (ක්‍රි) (අනු+චරති) හැසිරේ, එක්ව හැසිරේ. |
| අනුචරන්ත | (3) අනුව හැසිරෙන. |
| අනුචරිත | (ති) හැසිරෙණලද, - (න) නැවත නැවත හැසිරීම. |
| අනුචරිත | (3) පුරුදු කළ; හැසිරුණු. |
| අනුචරිතබ්බ | (3) පිළිපැදිය යුතු. |
| අනුචාරිකා | (ඉ) අනුව හැසිරෙන්නී, භාර්ය්යාව. |
| අනුචිණාති | (අනු+චි+ණා) රැස්කෙරේ. |
| අනුචිණ්ණ | (ති) හැසිරෙණලද පුරුදු කළ, පැමිණි. |
| අනුචිණ්ණ | පුරුදුකළ. |
| අනුචිත | (3) අයෝග්‍ය; නුසුදුසු. |
| අනුචින්තන | (න) අනුව සිතීම, අනුමානඥානයෙන් සැලකීම. |
| අනුචින්තෙති | (අනු+චිති+ණෙ) අනුව සිතයි. |
| අනුච්චාරණ | (න) (අන්=න+උච්චාරණ) උච්චාරණය නොකිරීම, නොකීම, නොඋසුරුවීම. |
| අනුච්චාරිත | (ති) උච්චාරණය නොකළ, නොකී, නොඋසුරුවනලද. |
| අනුච්චාරිත | නො එසවූ. |
| අනුච්චාරිත | (3) ශබ්ද නො කළ. |
| අනුච්චාවච | (න) (අන්=න+උච්චාවච) උස් පහත් නොවන, හීන ප්රණීත නොවන. “අනුච්චාවචසීලස්ස නිපකස්ස ච ඣායිනො.” |
| අනුච්චිට්ඨ | (3) ඉඳුල් නො කළ. |
| අනුච්ඡවික | (ති) සුදුසු, යුතු, යොග්‍ය |
| අනුච්ඡවික | (3) යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| අනුච්ඡවිය | (ති) සුදුසු, යුතු, යොග්‍ය |
| අනුච්ඡිට්ඨ | (ති) (අන්=න+උච්ඡිට්ඨ) ඉඳුල් නොකළ, පරිභොගයෙන් ඉඳුල් නොවූ. |
| අනුජ | (පු) බාලසහෝදරයා - (ඉ) බාලසහෝදරී. |
| අනුජ | (3) ඍජු නොවූ; වක්වූ; (පු) බාලසොහොයුරා. |
| අනුජග්ඝති | (ක්‍රි) (අනුජග්ඝ - (d) (භු) හසනස්මිං, සිනාවෙහි+ති) සිනාසෙයි, යමක් අනුව සිනාසෙයි, කවටකම් කරයි. |
| අනුජග්ඝන | (න) සිනාසීම, කවටකම් කිරීම. |
| අනුජවති | (ක්‍රි) (අනු+ජු - (d) (භු) ජවෙ, ශීඝ්‍ර ගමනෙහි+ති)අනුව දුවයි කැටුව යෙයි. |
| අනුජවන | (න) පස්සෙන් දිවීම, කැටුව දිවීම. |
| අනුජා | (ඉ) බාලසොහොයුරිය. |
| අනුජාත | (ති) පියාට සමාන ගුණ ඇතිව උපන්. |
| අනුජාත | (3) සමානව උපන්. |
| අනුජානන | (න) අනුදැනීම, අවසරදීම. |
| අනුජානාති | (අනු+ඤා+නා) අනුදනී; කැමැත්ත දෙයි. |
| අනුජානාති | (ක්‍රි) අනු+ඤා - (d) (කි) ‘ඤා’ හට ‘ජා’ ආදේශ යි.+විකරණ-නා+ති) අනුදනී අවසර දෙයි. |
| අනුජානිතුං | (නි) කැමැත්ත දෙන්නට. |
| අනුජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුදැන; කැමැත්ත දී. |
| අනුජීවති | (අනු+ජීව+අ) අනිකෙකු ආශ්රය කොට ජීවත් වේ. |
| අනුජීවති | (ක්‍රි) අනු+ජීව - (d) (භු) පාණධාරණෙ, ජීවත්වීමෙහි+ති) අනුව ජීවත් වෙයි, යමෙකු නිසා ජීවත් වෙයි. |
| අනුජීවන | (න) අනුව ජීවත්වීම, මවුපිය ආදීන් නිසා ජීවත්වීම. |
| අනුජීවිත | (න) අනුව ජීවත්වීම. |
| අනුජීවී | (ති) යමෙකු ඇසුරු කොට ජීවත් වන්නා, දාසයා, සෙවකයා. |
| අනුජීවී | (3) ආශ්රය කොට ජීවත් වන්නා; සේවකයා. |
| අනුජු | (ති) ඍජු නැති, ඇද ශඨ. |
| අනුජුක | (3) ඍජු නොවූ; වක්වූ. |
| අනුජ්ජු(ක) (ති) | (අන්=න + උජු(ක) ඍජු නුවූ, ඇද, වඞ්ක. |
| අනුජ්ඣාන | (න) (අනු+ඣාන) නැවත නැවත සිතීම, අනුව සිතීම, (අන්=න+උජ්ඣාන) අවඥා නොකිරීම. |
| අනුඤ්ඤා | (ඉ) අනුඥාව, අනුදැනීම. |
| අනුඤ්ඤා | (ඉ) අනුදැනීම; කැමැත්ත දීම. |
| අනුඤ්ඤාත | (ති) අනුදන්නාලද. |
| අනුඤ්ඤාත | (3) අනුදත්; අවසරලත්. |
| අනුඤ්ඤාතත්ත | (න) අනුදත්බව, අවසර ගත් බව. |
| අනුට්ඨහන | (න) නොනැගිටීම, මැලිව සිටීම, වීර්ය්ය නොකිරීම. |
| අනුට්ඨහන්ත | (3) නො නැගිටින. |
| අනුට්ඨහාන | (3) නො නැගිටින; වීර්ය නො කරන. |
| අනුට්ඨාතු | (පු) උත්සාහ නැත්තා. |
| අනුට්ඨාතු | (පු) නොනැගිටින්නා, වීර්ය්ය නොකරන්නා. |
| අනුට්ඨාන | (න) නො නැගිටීම. |
| අනුට්ඨාන | (න) නොනැගිටීම, නැගී නොසිටිම, මැලිව සිටීම. |
| අනුට්ඨාන | (3) නො නැගිටින. |
| අනුට්ඨිත | (ති) (අනු+ඨිත) කරන ලද (ති) (අන්=න+උඨිත) නොනැගිටි. |
| අනුට්ඨිත | (3) කරනලද; නො නැගිටි. |
| අනුට්ඨුනන | (න) අවශොචනය, යමක් නිසා වැලපීම. |
| අනුට්ඨුනාති | (ක්‍රි) (අනු+ථු - (d) (කි) නිත්ථුනනෙ, වැලපීමෙහි+විකරණ-නා+ති) යමක් නිසා කණගාටු වෙයි, ශොක කරයි. |
| අනුට්ඨුභ | (ඉ) අකුරු අටකින් යුත් එනම් ඡන්දස. |
| අනුට්ඨුභති | (ක්‍රි) (අනු+ට්ඨුභ - (d) තු නිට්ඨූභනෙ, කාරා දැමීමෙහි+ති) කාරා දමයි, කෙලගසයි. |
| අනුට්ඨුභන | (න) කාරා දැමීම. |
| අනුට්ඨුභි | (පු) කාරා කෙල ගසන්නා. |
| අනුට්ඨුභී | (ක්‍රි) (අනු+ඨුභ + - (d) තු ඊ) කෙල ගැසීය. |
| අනුඩසති | (ක්‍රි) (අනු+ඉංස - (d) (භු) ඩංසනෙ, දෂ්ට කිරීමෙහි+ති) ඩැහැ ගනී, හපා කයි, දෂ්ට කරයි. |
| අනුඩහති | (අනු+දහ+අ) තැවීම කරයි; දවයි. |
| අනුඩහති | (ක්‍රි) (අනු+දහ - (d) (භු) භස්මීකරණා දිසු, හළු කිරීම් ආදිසෙහි+ති ‘ද’ හට ‘ඩ’ ආදේශයි) අනුදහනය කරයි, අනුව දවයි. |
| අනුඩහන | (න) තැවීම; දැවීම. |
| අනුණ්හ | (පු) අලසයා. |
| අනුතපති | (ක්‍රි) (අනු+තප - (d) (භු) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි+ති) පසුතැවිලි කරයි. |
| අනුතප්පති | (අනු+තප+ය) පසුතැවේ. |
| අනුතප්පති | (ක්‍රි) (අනු+තප - (d) (භු) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි+ති) තැවෙයි, අනුව තැවෙයි, කර්‍මානුරූපව තැවෙයි. |
| අනුතප්පන | (න) තැවීම, අනුතාපය, පසු තැවිල්ල. |
| අනුතස්සන | (න) රා බොන ඔඩම, බොන භාජනය. |
| අනුතාප | (පු) පසුතැවිල්ල. |
| අනුතාපිය | (ති) අනුව තැවිය යුතු. |
| අනුතාපී | (ති) පශ්චාත්තාප වන්නා, පසුතැවිලි කරන්නා. |
| අනුතාපී | පසුතැවෙන්නා. |
| අනුතාළෙති | (ක්‍රි) (අනු+තාළ - (d) ඩු තාඩනෙ, තැළීමෙහි + ණෙ + ති) තාඩනය කරයි, තළයි, පහර දෙයි. |
| අනුතිට්ඨති | (අනු+ඨා+අ) අනුව සිටියි ; එකඟව සිටියි. |
| අනුතිට්ඨති | (ක්‍රි) (අනු+ඨා - (d) (භු) ගතිති වුත්තියං, ගමන් නැවැත්මෙහි, ‘ඨා’ හට ‘තිට්ඨ’ ආදෙසයි+ති) සිටියි, රකියි. |
| අනුතීර | (න) ඉවුරට ළං වූ පෙදෙස. |
| අනුතීර | (න) තීරය, ගං හෝ ආදීන්ගේ ඉවුර, සමීපය; ඉවුරක් පාසා. |
| අනුතීරං | (ක්‍රි.වි) අවුර අසළ; ඉවුරට අනුව. |
| අනුත්තකාල | (පු) නොකියන ලද කාලය, ආඛ්‍යාත පඤ්චමීසප්තමී විභක්තීන්ගේ කාලය, වර්තමාන කාලය, කියනලද කාලය. |
| අනුත්තර | (ති) උත්තර රහිත, ශ්‍රේෂ්ඨ, තමාට වඩා උසස් කෙනෙකු නැති, උත්තරදිසාවට විරුද්ධ දිසාව නොහොත් දකුණ. |
| අනුත්තර | (3) ඉතා උතුම්; ශ්‍රේෂ්ඨයෙකු නැති. |
| අනුත්තරිය | (න) ශ්‍රේෂ්ඨ බව. |
| අනුත්තරිය | (පු) ඊට වඩා උසස් ධර්මයක් නැති ජ්‍යෙෂ්ඨධර්ම සය එනම්:- 1 දස්සානානුත්තරිය, 2 සවණානුත්තරිය, 3 ලාභානුත්තරිය, 4 සික්ඛානුත්තරිය, 5 පාරිචරියානුත්තරිය, 6 අනුස්සතානුත්තරිය (සූ: ව: සඞ්ගීතිසු ත්‍රි: මු: 759 ම: පූ: එ: නි: ව:). |
| අනුත්තසමුච්චය | (අනුත්ත+සං+උ+චි) නොකීවක් පිඬුකර ගැනීම, අනුක්තාර්ථය පිණ්ඩණය කිරීම. |
| අනුත්තාන | (ති) (=අන්+න+උත්තාන) උඩුකුරු නොවන, අප්රකට. |
| අනුත්තාන | (3) අප්රකට; ගැඹුරු. |
| අනුත්තාන | (3) නො පැහැදිලි. |
| අනුත්තානීකත | ති=අන්+න+උත්තාන+ඊ+කත) උඩුකුරු නොකළ. |
| අනුත්ති | (ති) නොකීම. |
| අනුත්ථුත | (ති) පිළිවෙළින් ස්තුති කළ පිළිවෙළින් පසසන ලද. |
| අනුත්ථුනත්ත | (3) ශෝකාතුර වචන කියන. |
| අනුත්ථුනන | (න) අනුශොචනය, විලාපය. |
| අනුත්ථුනාති | (අනු+ථු+ණා) ශෝකාතුර වචන කියයි. |
| අනුත්ථුනාති | (ක්‍රි) (අනු+ථු - (d) (කි) නිත්ථුනනෙ, වැලපීමෙහි+විකරණ න+ති) විලාප කියයි, නන් දොඩයි. |
| අනුත්‍රා(ත්තා)ස | (ති) (=අන්+න+උත්‍රාස) තැති ගැණුම් රහිත, මහ බිය නැති. |
| අනුත්‍රා(ත්තාසී | (පු) උත්‍රාස නැත්තා, තැති ගැනීම් නැත්තා. |
| අනුත්‍රාසි | (3) තැතිගැනීම් නැත්තා. |
| අනුථෙර | (පු) උපස්ථවිර. |
| අනුථෙර | (පු) ද්විතීය ස්ථවිර, දෙවෙනි තෙර, - (න) ථෙරපටිපාටිය. |
| අනුදදාති | (ක්‍රි) (අනු+දදාති) දෙයි, අනුදානය කරයි, දුන් දෙයට අනුව දෙයි. |
| අනුදයතා | (ඉ) අනුදයාව. |
| අනුදස්සිත | (ති) අනුව දක්වනලද, පෙන්වන ලද. |
| අනුදස්සෙති | (ක්‍රි) (අනු+දස්සෙති) (යම් අරමුණක්) අනුව දක්වයි. |
| අනුදහති | (අනු+දහ+අ) තවයි; දවයි. |
| අනුදහති | (ක්‍රි) (අනු+දහති) දවයි, පුලුස්සයි. |
| අනුදහන | (න) දැවීම, තැවීම. |
| අනුදාන | (ක්‍රි) අනුව දීම, දානය. |
| අනුදිට්ඨ | (ති) දක්නාලද, දැනගත්. |
| අනුදිට්ඨ | (3) නො කී; නො පෙන්වූ. |
| අනුදිසති | (ක්‍රි) (අනු+දිස - (d) තු අතිසජ්ජනෙ, දීමෙහි+ති) අනුව දක්වයි, පෙන්වයි. |
| අනුදිසා | (ඉ) විදිසාව, අනුදිග, ගිනිකොණ නිරිත වයඹ ඊශාන යන සිවුදිගුන් අතර පිහිටි අනුදිසා සතර. |
| අනුදිසා | (ඉ) සතර කොන්හි වු දිශාවෝ. |
| අනුදිස්සති | (ක්‍රි) (අනු+දිස්සති) දක්නා ලැබෙයි, පෙණෙයි. |
| අනුදීපෙති | (ක්‍රි) (අන්+දීපෙති) අනුව දක්වයි, ප්රකාශ කරයි. |
| අනුදුත | (පු) දෙවෙනි දූතයා, දෙවැනිව යන්නා, කැටුව යන පණිවුඩකාරයා. |
| අනුද්දයතා | (ඉ) අනුකම්පා ඇති බව. |
| අනුද්දයා | (ඉ) අනුකම්පාව, කරුණාව. |
| අනුද්දයා | (ඉ) කරුණාව. |
| අනුද්ධට | (3) නො ඉදරූ. |
| අනුද්ධත | (ති) උඩඟු නොවූ, උද්ධත නොවූ, උද්ධච්චයට නොපැමිණි. |
| අනුද්ධත | (3) උඩඟු නොවු; සන්සුන්. |
| අනුද්ධරී | (ක්‍රි) (අනු+උ+ධර - (d) (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ඊ ඊ හට හ්‍රස්වයි.) අනුව උද්ධරණය කෙළේය. |
| අනුද්ධංසති | (ක්‍රි) (අනු+උ+ධංස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) පරිභව කරයි, අබිබවයි, චෝදනාදිවශයෙන් දෝෂාරෝපණය කෙරෙයි. |
| අනුද්ධංසන | (න) ආක්‍රෝශය, පරිභවය, අභිභවනය, පීඩාව, නැසීම. |
| අනුද්ධංසිත | (ති) උද්ධංසනය නොකළ, පීඩා නොකළ නොනැසූ. |
| අනුද්ධංසෙති | (අනු+ධංස+ණෙ) දුර්වල කරයි. |
| අනුද්ධංසෙති | (ක්‍රි) (අනු+ධංස - (d) (චු) පධංසනෙ, නැසීමෙහි+ණෙ+ති) අබිබවයි, චෝදනාදි වශයෙන් දෝෂාරෝපණය කරයි, අනුද්ධංසනය කරයි. |
| අනුද්ධස්ත | (ති) ආක්‍රෝශ පරිභව කරණු ලැබූ (න=අන්+උද්ධස්ත) නොනැගි. |
| අනුධම්ම | (පු) අනුධර්මය, ධර්මයට අනුව පැවැති, ධර්මානුකූල. |
| අනුධම්ම | (පු) සුළු ශික්ෂාපද හා ප්‍රතිපත්ති. |
| අනුධම්මචාරී | (ති) ධර්‍මානුකූලව හැසිරෙණ. |
| අනුධම්මතා | (ඉ) අනුධර්‍මතාව, ධර්මානුකූල බව. |
| අනුධාරණ | (න) අනුව දැරීම. |
| අනුධාරිත | (ති) අනුව දරණ ලද, උසුලන ලද. |
| අනුධාරෙති | (ක්‍රි) (අනු+ධාරෙති) අනුව දරයි, උසුලයි. |
| අනුධාවති | (අනු+ධාවු+අ) පසුපස්සේ දුවයි. |
| අනුධාවති | (ක්‍රි) (අනු + ධාවති) අනුව දුවයි. |
| අනුධාවන | (න) අනුව දිවීම, පස්සෙන් දිවීම. |
| අනුධාවී | (ති) අනුව යන, අනුව දුවන. |
| අනුනදි | (ක්‍රි) (අනු+නදි) අනුව නාද කෙළේය. |
| අනුනමති | (ක්‍රි) (අනු+නමති) අනුව නැමෙයි. |
| අනුනමන | (න) නැමීම. |
| අනුනය | (පු) අනුකූල බව; මිත්‍රබව. |
| අනුනය | (පු) නැළවීම, ඇල්ම. |
| අනුනයති | (ක්‍රි) (අනු+නී - (d) (භු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, ඊ=එ=අය+ති) පමුණුවයි ගෙන යයි. |
| අනුනයන | නා-පැමිණවීම, ගෙන යාම. |
| අනුනාසික | (පු) නාසිකාව අනුව පවත්නා හඬ අනුනාසිකාක්ෂර. |
| අනුනාසික | (3) නාසය අනුව ශබ්ද කළයුතු; වර්ගාන්තාක්ෂර හා බින්දුව. |
| අනුනීත | (ති) පමුණුවනලද, ගෙන යනලද. |
| අනුනීත | (3) පැමිණ වූ. |
| අනුනෙති | (අනු+නී+එ) සමාදානය කරයි; හික්මවයි. |
| අනුනෙති | (ක්‍රි) (අනු+නී - (d) (භු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි ඊ=එ+ති) පමුණුවයි. |
| අනුනෙතු | (පු) පමුණුවන්නා, නායකයා. |
| අනුනෙතු | (පු) සමාදාන කරන්නා; හික්මවන්නා. |
| අනුන්නත | (ති) උන්නත නොවන, උඩඟු නොවන. |
| අනුප | (පු) ජලබහුල භූමිය. |
| අනුපක්කම | (පු) උපක්‍රමරහිත, ප්‍රයොගරහිත. |
| අනුපක්කුට්ඨ | (ති) (අන්=න+උප+කුස - (d) (භු) ත=ට්ඨ) උපවාද රහිත, නින්දා රහිත “අනුපක්කුට්ඨො ජාතිවාදෙන.” |
| අනුපක්කුට්ඨ | (3) නින්දිත නොවූ. |
| අනුපක්ඛන්දති | (ක්‍රි) (අනු+ඛදි - (d) (භු) පක්ඛන්ද නාදිසු, පැනයාම් ආදියෙහි) අනුව පැන යයි. |
| අනුපඛජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) (අනු+උප+ඛද+ය) අන්‍යයෙකුට හිරිහැර වනසේ ඉතා ළං වී; ළඟට වැදී. |
| අනුපඛ්වජ්ජ | (අ) ළඟට පැමිණ, ළඟට වැද. |
| අනුපඝාත | (පු) (අන්=න+උප+ඝාත) පහර නොදීම, නොනැසීම. |
| අනුපඝාත | (පු) අහිංසාව. |
| අනුපඝාත | ප්‍රාණවධ නො කිරීම. |
| අනුපචය | (පු) (අන්=න+උප+චය) නොවැඩීම, රැස් නොකිරීම. |
| අනුපචිත | (ති) නොවැඩුනු, රැස් නොකළ. |
| අනුපචිත | (3) රැස් නො කළ. |
| අනුපචින්න | (න) රැස් නොකිරීම. |
| අනුපච්ඡින්න | (ති) (අන්=න+උපච්ඡින්න) උපච්ඡින්න නොවූ, නොසිඳි, නොසිඳිනලද. |
| අනුපච්ඡින්න | (3) කඩනොවූ. |
| අනුපජග්ඝන | (න) මහත් කොට නොසිනාසීම. |
| අනුපජ්ජති | (ක්‍රි) (අනු+පද - (d) (දි) ගතියං, යාමෙහි, පද=ජ්ජ+ති) අනුව යෙයි. |
| අනුපඤ්චාහ | (න) පස්දිනක් පාසා. |
| අනුපඤ්චාහං | (ක්‍රි.වි) පස් දිනකට වරක්. |
| අනුපඤ්ඤත්ති | (ඉ) අනුප්‍රඥප්තිය, පළමු පැණවූ ශික්ෂාවට අනුව කළ පැණවීම. |
| අනුපඤ්ඤත්ති | (ඉ) උපාඞ්ග නීතිය. |
| අනුපටිපාටි | (ඉ) අනුපිළිවෙළ. |
| අනුපටිපාටි | (ඉ) ක්‍රමානුගත පිළිවෙල. |
| අනුපට්ඨිත | (ති) එළඹ නොසිටි. |
| අනුපට්ඨිත | (3) එළඹ නො සිටි. |
| අනුපතති | (අනු+පත+අ) මත්තෙහි වැටේ. |
| අනුපතති | (ක්‍රි) (අනු+පතති) වැටෙයි, ළඟට පැමිණෙයි. |
| අනුපතිත | (ති) පතනය වූ වැටුනු. |
| අනුපතිත | (3) පෙළුණු; මත්තෙහි වැටුණු. |
| අනුපද | (ක්‍රි.වි) පියවර අනුව; වචනයක් පාසා. |
| අනුපද | (න) පාඅනු, දෙවෙනි පාදය, පදයක් පාසා. |
| අනුපදජ්ජති | (ක්‍රි) (අනු+උප+දා - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි දා=ජ්ජ+ති) අනුව දෙයි, දානය කරයි. |
| අනුපදජ්ජන | (න) දීම, ආපසු දීම, අනුව දීම. |
| අනුපදාතු | (පු) අනුව දෙන්නා, දුන්දෙය අනුව දෙන තැනැත්තා. |
| අනුපදාන | (න) අනුව දීම, වෙනුවට දීම. |
| අනුපදිට්ඨ | (ති) නොකියන ලද්ද, ප්රකාශ නොකළ දෙය. |
| අනුපදින්න | (ති) දෙනලද, පරිත්‍යාග කළ. |
| අනුපදෙති | (ක්‍රි) (අනු+උප+දෙති) අනුව දෙයි. |
| අනුපද්දව | (ති) උවදුරු රහිත. |
| අනුපද්දව | (3) උපද්‍රව නැති. |
| අනුපද්දුත | (ති) උපද්‍රවයට නොපැමිණි, උපද්‍රැත නොවූ. |
| අනුපධාරණ | (න) නොබැලීම, නොසැලකීම, පරීක්ෂා නොකිරීම. |
| අනුපධාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරික්ෂා නො කොට; සොයා නො බලා. |
| අනුපධික | (ති) උපධිරහිත, කරදර නැති, දුක් නැති. |
| අනුපපත්ති | (පු) සිදුනොවීම, නොලැබීම, අයොග්‍යත්වය. |
| අනුපපන්න | (න) අයොග්‍යය, අයුක්තය. |
| අනුපබ්බජති | (අනු+ප+වජ+අ) අනිකෙකු අනුව පැවිදි වේ. |
| අනුපබ්බජි | (ක්‍රි) (අනු+ප+ - (d) වජ + - (ඉ) ව=බ) අනුව පැවිදිවීය, පැවිදිබව අසා පැවිදිවීය. |
| අනුපබ්බජ්ජා | (ඉ) පළමු පැවිදි වූවෙකු අනුව පැවිදි වීම. |
| අනුපමෙය | (3) උපමා නො කළ හැකි. |
| අනුපරත | (ති) නොවැලැකුනු. |
| අනුපරිගමන | (න) අනුසඞ්ක්‍රමණය. |
| අනුපරිධාවති | (අනු+පරි+ධාවු+අ) වටේ දුවයි. |
| අනුපරිධාවති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+ධාවති) අනුව දුවයි, කැටුව දුවයි. |
| අනුපරියාති | (අනු+පරි+යා+අ) හාත්පස හැසිරේ. |
| අනුපරියාති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+යාති) කැටුව යෙයි, යෙයි. |
| අනුපරියාය | (පු) අනුව පිරිවැරීම, සමිපව පිරිවරා ගැනීම. |
| අනුපරියාය | (පු) වටේ යාම. |
| අනුපරියායති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+යායති) යෙයි, කැටුව යෙයි. |
| අනුපරිවත්තක | (පු) කෙනෙකුන්ගේ ධුරයක් ලැබ එලෙස කටයුතු කරන්නා. |
| අනුපරිවත්තති | (අනු+පරි+වතු+අ) වටේ පෙරළේ. |
| අනුපරිවත්තති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+වත්තති) අනුව පිරිවරයි, අනුව පෙරළෙයි. |
| අනුපරිවත්තන | (න) අනුව පිරිවැරීම, අනුව පෙරළීම. |
| අනුපරිවත්තන | (න) අනුව පෙරළීම හෝ පැවතීම. |
| අනුපරිවත්තන්ත | (3) අනුව පෙරළෙන. |
| අනුපරිවත්ති | (පු) අනුව පෙරළෙන්නා. |
| අනුපරිවත්තී | (ති) අනුව පෙරළෙන. |
| අනුපරිවාර | (පු) කැටුව සිටින පිරිවර. |
| අනුපරිවාරෙති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+වර - (d) (චු) ආවරණෙ, වැළකීමෙහි+විකරණ-ණෙ+ති) අනුව පිරිවරයි. |
| අනුපරිවෙණ | (න) පිරිවෙණක් පාසා. |
| අනුපරිවෙණිය | (ති) පිරිවෙණක් පාසා. |
| අනුපරිසක්කති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+සක්කති) උත්සාහ කෙරෙයි, තැත්කෙරෙයි. |
| අනුපරිසක්කන | (න) වීර්ය්ය කිරීම, තැත් කිරීම “වධාය පරිසක්කනං පනස්ස ආරබ්භ කථෙසි.” |
| අනුපරිහරණ | (න) අනුපරිභොගය. |
| අනුපරිහරති | (ක්‍රි) (අනු+පරි+හරති) පිළිවෙළින් පරිහරණය කරයි. |
| අනුපරොධ | (පු) අවිරුද්ධ, අනුකූල, අනුගත. |
| අනුපලිත්ත | (3) නො තැවරුණු. |
| අනුපවජ්ජ | (ති) උපවාද රහිත, නින්දා රහිත. |
| අනුපවජ්ජ | (3) දොස් නො නැගිය යුතු; නිදොස් වූ. |
| අනුපවත‍්තෙති | (අනු+ප+වතු+ණෙ) අනුව පවත්වයි. |
| අනුපවාද | (ති) උපවාද රහිත “අනුපවාදො අනුපඝාතො පාතිමොක්ඛෙ ච සංවරො.” |
| අනුපවාදක | (පු) නොගරහන්නා, නින්දා නොකරන්නා. |
| අනුපවාදී | (ති) උපවාද නොකරන්නා. |
| අනුපවිට්ඨ | (ති) අනුව ප්‍රවේශ කළ, ඇතුළත් වූ. |
| අනුපවිට්ඨ | (3) ඇතුළට වැදුණු. |
| අනුපවිසති | (අනු+ප+විස+අ) ඇතුළට යයි. |
| අනුපවිසති | (ක්‍රි) (අනු+ප+විසති) ප්‍රවිෂ්ට වෙයි ඇතුළත් වෙයි. |
| අනුපවිසන | (න) අනුප්‍රවේශය, ඇතුළත් වීම. |
| අනුපවෙසෙති | (ක්‍රි) (අනු+ප+විස - (d) (භු) පවෙසනෙ, ප්‍රවේශයෙහි, ණෙ+ති) ප්‍රවේශ කරයි, ඇතුළත් කරයි. |
| අනුපසඞ්කමන | (න) සමීපයට නොඑළඹීම. |
| අනුපසණ්ඨපන | (න) නොතැමීම, නොපිහිටුවීම. |
| අනුපසම්පන්න | (3) උපසම්පදාව නො ලැබූ. |
| අනුපස්සක | (පු) බලන්නා, අනුව බලන්නා. |
| අනුපස්සක | (3) විමසා බලන. |
| අනුපස්සති | (අනු+දිස+අ) විමසා බලයි. |
| අනුපස්සති | (ක්‍රි) (අනු-දිස - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි, දිස=පස්ස+ති) දකී, බලයි. |
| අනුපස්සනා | (ඉ) නුවණින් බැලීම. |
| අනුපස්සනා | (ඉ) බැලීම, අනුව බැලීම, කායානුපස්සනාදිය “අනුපුනප්පුනං පස්සන්ති එතායාති අනුපස්සනා.” නාමරූප ධර්මයන්ගේ දිරීම් සිවභාවය දන්නා චින්තාමය ඤාණයද, නාමරූපයන්ගේ පීඩාකරන බව දැන ගන්නා චින්තාමය ඤාණයද, නාමරූපයන්ගේ අනාත්මතාව දැනගන්නා, චින්තාමය ඤාණයද යන ත්‍රිවිධ ඤාණය අනුපස්සනා නමි. |
| අනුපස්සන්ත | (3) අනුව බලන; අනුව බලමින්. |
| අනුපස්සිත්වා | විමසා බලා. |
| අනුපස්සී | (පු) අනුව බලන්නා, කායානුපස්සනාදිය කරන්නා. |
| අනුපස්සී | (3) විමසා බලන්නා. |
| අනුපහච්ච | (පූ.ක්‍රි) (න+උප+හන+ය) තුවාල නො කොට; නො නසා. |
| අනුපහත | (ති) (අන්=න+උප+හත) නොනසන ලද, නොනැසූ. |
| අනුපහත | (3) නො නසන ලද; පලුදු නොවූ. |
| අනුපාත | (පු) වැටීම, පතනය. |
| අනුපාත | (පු) වැටීම; විවාදයෙහි වාක්ප්‍රහාර. |
| අනුපාතී | (ති) කෙනෙක් අනුව යන්නා කොන් තබන්නා ඇනුම්පද කියන්නා. |
| අනුපාද | (න) - (පු) පා අනුව, පාදයක් අනුව, පියවරක් පාසා. |
| අනුපාදන | (න) සම්පාදනය, පිළියෙන කිරීම. |
| අනුපාදය | (අ) නොගෙන, ග්රහණය නොකොට. |
| අනුපාදාන | (3) කෙලෙස් නැති; දර හෝ ආහාර නැති. |
| අනුපාදානිය | (ති) තෘෂ්ණාදිවශයෙන් නොගත යුතු. |
| අනුපාදාපරිනිබ්බාන | (න) උපාදාන රහිතව පිරිනිවීම. |
| අනුපාදාය | අල්වා ගැනීමක් නැතිව; (පූ.ක්‍රි) දැඩිකොට නො ගෙන (තණ්හාදියට). |
| අනුපාදිත | (ති) පමුණුවනලද, ගෙනයනලද. |
| අනුපාදින්න | (ති) උපාදාන ග්රහණය නොකළ. |
| අනුපාදියති | (ක්‍රි) (අන්=න+උප+ආ+දා - (d) (දි) දානෙ, දීමෙහි+ය+ති) තෘෂ්ණාදිවශයෙන් නොගනී. |
| අනුපාදියාන | (ති) ග්රහණය නොකිරීම, තෘෂ්ණාදි වශයෙන් නොගැනීම “අනුපාදියානො ඉධ වා හුරං වා.” |
| අනුපාදිසෙස | (ති) (අන්=න+උපාදිසෙස) උපාදි සඞ්ඛ්‍යාත ස්කන්ධ ශේෂය රහිත, උපාදිශේෂ නැති. |
| අනුපාදිසෙස | (3) ඉතිරි වූ; ග්‍රහණයක් නැති. |
| අනුපාදිසෙසපරිනිබ්බානධාතු | (ඉ) ස්කන්ධ පරිනිර්වාණය, රහතුන් වහන්සේලාගේ කාලක්‍රියා සඞ්ඛ්‍යාත පිරිනිවීම (උපාදීයති කාමූපාදානාදීහීති උපාදි, පඤ්චක්ඛන්ධස්සෙතං අධිවචනං; උපාදි යෙව සෙසො කිලෙසෙහීති උපාදිසෙසො; තෙන සහ වත්තතීති සඋපාදිසෙසා, සා එව නිබ්බාණධාතුති සඋපාදිසෙස නිබ්බාණධාතු - (වි) ටීකා.) |
| අනුපාපුණන | (න) පැමිණීම එළවීම. |
| අනුපාපුණන්ත | (3) ලබන; ලබමින්; ළඟට පැමිණෙන. |
| අනුපාපුණාති | (අනු+ප+අප+උණා) ලබයි; ළඟට පැමිණෙයි. |
| අනුපාපුණාති | (ක්‍රි) (අනු+ප+අප - (d) - (පු) පාපණෙ, පැමිණීමෙහි,+උණා+ති) පමුණුවයි, එළවයි. |
| අනුපාපුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ; ලබා. |
| අනුපාපෙති | (අනු+ප+අප+ණෙ) පමුණුවයි. |
| අනුපාපෙති | (ක්‍රි) (අනු+අප - (d) (චු) පාපණෙ පැමිණීමෙහි+ණෙ+ති) පමුණුවයි, සමීපයට එළවයි. |
| අනුපාය | (ති) (අන්=න+උපාය) උපාය රහිත. |
| අනුපාය | (පු) වැරදි ආකාරය. |
| අනුපායාස | (ති) (අන්=න+උප+ආයාස) වෙහෙස රහිත, දැඩි ආයාස නැති. |
| අනුපායාස | (3) උපායාස නැති; බලවත් ශෝක නැති. |
| අනුපාලක | (ති) පාලනය කරන, රක්ෂා කරන. |
| අනුපාලක | (3) පාලකයා; රකින; රකින්නා. |
| අනුපාලන | (න) ආරක්ෂාව, පාලනය කිරීම. |
| අනුපාලන | (න) රැකීම. |
| අනුපාලිත | (ති) පාලනය කළ, රක්ෂා කළ. |
| අනුපාලෙති | (අනු+පාල+ණෙ) පාලනය කරයි; රකියි. |
| අනුපාලෙති | (ක්‍රි) (අනු+පාල - (d) (චු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි+ණෙ+ති) පාලනය කරයි, රකී. |
| අනුපාහන | (ති) (අන්=න+උපාහන) වහන් රහිත, මිරිවැඩි නැති. |
| අනුපියභාණී | (3) ඉච්චාබස් කියන්නා. |
| අනුපියම්බවන | (න) මල්ල රජුන්ගේ අනුපිය නම් අඹ උයන. |
| අනුපිළිත | (ති) පීඩා කළ පෙළූ |
| අනුපීළන | (න) අනුපීඩනය, පෙළීම මිරිකීම. |
| අනුපීළෙති | (ක්‍රි) (අනු+පීළ - (d) (චු) පීළනෙ, පීඩා කිරීමෙහි+ණෙ+ති) පෙළයි, පීඩා කරයි. |
| අනුපුච්ඡති | (අනු+පුච්ඡ+අ) විචාරයි. |
| අනුපුච්ඡති | (ක්‍රි) (අනු+පුච්ඡ - (d) (භු) සම්පූච්ඡනෙ පිළිවිසීමෙහි+ති) අනුව විචාරයි, අනුව පිළිවිසී. |
| අනුපුච්ඡා | (ඉ) අනුපිළිවිසීම, ප්‍රතිපෘච්ඡාව. |
| අනුපුච්ඡිත | (3) විචාරන ලද. |
| අනුපුට්ඨ | (ති) (අනු+පුච්ඡ+ත - ධාත්වන්තය සහිත ‘ත’ හට ‘ට්ඨ’ ආදෙසයි) විචාළ, විචාරණලද, පිළිවිසූ. |
| අනුපුට්ඨ | (3) විචාරන ලද. |
| අනුපුබ්බ | (3) පිළිවෙළ අනුව ගිය. |
| අනුපුබ්බ(ක) | (ති) අනුපටිපාටිය, අනුපිළිවෙළ, අනුක්රමය. |
| අනුපුබ්බනින්ත | (ති) කුමයෙන් පහත්ව නැමුනු. |
| අනුපුබ්බනිරොධ | (පු) පිළිවෙළින් නිරුද්ධවීම, ප්‍රථමධ්‍යානයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 1 කාමසංඥාව, ද්විතීයධ්‍යානයට සමවන්නහුට 2 විතක්කවිචාර, තෘතීය ධ්‍යානයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 3 ප්‍රීතිය, චතුර්‍ථධ්‍යානයට සමවන්නහුට නිරුද්ධ වන 4 ආශ්වාස-ප්‍රශ්වාස, ආකාසානඤ්චායතනයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 5 රූපසංඥාව, විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 6 ආකාසානඤ්චායතන සංඥාව, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 7 විඤ්ඤානඤ්චායතන සංඥාව, නෙවසඤ්ඤා නාසඤ්ඤායතනයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 8 ආකිඤ්චඤ්ඤායතන සංඥාව, සඤ්ඤා වෙදයිත නිරොධයට සමවන්නහුට නිරුද්ධවන 9 සංඥා - වෙදනා යන නවය මොව්හු පිළිවෙළින් නිරුද්ධවෙත්නුයි අනුපුබ්බනිරොධ නම් වෙත් (දීඝ නිකාය, සඞ්ගීති සුත්ත) |
| අනුපුබ්බපටිපදා | (ඉ) 1 දුක්ඛාපටිපදා දන්ධාභිඤ්ඤා, 2 දුක්ඛාපටිපදා ඛිප්පාභිඤ්ඤා, 3 සුඛාපටිපදා දන්ධාභිඤ්ඤා, 4 සුඛාපටිපදා ඛිප්පාභිඤ්ඤා යන ප්‍රතිපදා සතර (දීඝ නිකාය, සඞ්ගීති සුත්ත) |
| අනුපුබ්බවිහාර | (ඉ) රූප ධ්‍යාන සතරය, අරූපධ්‍යාන සතරය, සඤ්ඤාවෙදයිත නිරොධය යන නවය (දීඝ නිකාය, සඞ්ගීති සුත්ත) |
| අනුපුබ්බවිහාරසමාපත්ති | (ඉ) රූප ධ්‍යාන සතරය, අරූපධ්‍යාන සතරය, සඤ්ඤාවෙදයිත නිරොධය යන නවය (දීඝ නිකාය, සඞ්ගීති සුත්ත) |
| අනුපුබ්බේන | (ක්‍රි.වි) පිළිවෙලින්. |
| අනුපෙක්ඛණ | (න) අනුව බැලීම, බැලීම. |
| අනුපෙක්ඛති | (අනු+ප+ඉක්ඛ+අ) විමසා බලයි. |
| අනුපෙක්ඛති | (ක්‍රි) (අනු+ප+ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සන අඞ්කෙසු, දැකීමෙහි හා සලකුණු කිරිමෙහි+ති) බලයි, අනුව බලයි. |
| අනුපෙක්ඛනා | (ඉ) විමසා බැලීම. |
| අනුපෙසෙති | (අනු+පෙසු+ණෙ) අනුව යයි. |
| අනුපෙසෙති | (ක්‍රි) (අනු-පිස - (d) වු පෙසනෙ, යැවීමෙහි+ති) අනුව යවයි, පසුව යවයි, පිළිවෙළින් යවයි. |
| අනුපොසථ | (පු) (අන්=න+උපොසථ) උපෝසථ (=පෝය) නොවන දවස. |
| අනුප්පත්ත | (ති) පිළිවෙළින් පැමිණි “අනුප්පත්තසදත්ථො.” |
| අනුප්පත්ත | (3) පැමිණි. |
| අනුප්පත්ති | (ඉ) අනුප්‍රාප්තිය, පැමිණීම. |
| අනුප්පත්ති | (ඉ) නො ඉපදීම; පැමිණීම. |
| අනුප්පත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ. |
| අනුප්පදාතු | (පු) දෙන්නා. |
| අනුප්පදාන | (න) අනුව දීම, අනුදානය, පොලී දීම. |
| අනුප්පදාන | (න) දීම. |
| අනුප්පදින්න | (3) දුන්; දෙන ලද. |
| අනුප්පදියමාන | (3) දෙනු ලබන. |
| අනුප්පදෙති | (අනු+ප+දා+ණෙ) දෙයි. |
| අනුප්පදෙන්ත | (3) දෙන; දෙමින්. |
| අනුප්පන්න | (ති) (අන්=න+උප්පන්න) නූපන්, හටනොගත්. |
| අනුප්පන්න | (3) නූපන්. |
| අනුප්පබන්ධ | (පු) නො සිඳී පැවැත්ම. |
| අනුප්පවෙච්ඡති | (ක්‍රි) (අනු+ප+වෙසු - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ’ ආදසයි+ති) දෙයි, ප්‍රදානය කෙරෙයි, සපයයි. |
| අනුප්පවෙච්ඡන | (න) අනුප්‍රවේශය, අනුව ඇතුළත් වීම, දීම. |
| අනුප්පාස | (පු) ගද්‍යපද්‍යයන් පිළිබඳ වර්ණයන්ගේ පුනරාවාත්ති වශයෙන් නොලංවූ උච්චාරණය මෙය දශ විධ කාව්‍ය ප්‍රාණයන් අතුරෙන් මාධුර්‍ය්‍යයෙහි අඩංගුය. |
| අනුප්ලව | (පු) ඉල්පීම, ඉලිප්පීම, අනුචරයා, යහළුවා, දාසයා. |
| අනුඵරණ | (න) අනුව පැතිරීම, පැතිර යාම. |
| අනුඵරති | (ක්‍රි) (අනු+එර - (d) (භු) ඵරණෙ, පැතිරීමෙහි+ති) පැතිරෙයි, පුරා පැතිරෙයි. |
| අනුඵුසති | (ක්‍රි) (අනු+ඵුස - (d) (භු) සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශයෙහි+ති) ස්පර්ශ කෙරෙයි, ගටයි. |
| අනුඵුසන | (න) අනුස්පර්ශය, පහස, ගැටීම. |
| අනුඵුසිත | (ති) අනුස්පර්ශය කළ, ස්පර්ශ කළ. |
| අනුඵුසීයති | (ක්‍රි) (අනු+ඵුස (d) (භු) සම්ඵස්සෙ, ස්ඵර්‍ශ කිරිමෙහි) ඊ+ය+ති) අනුස්ඵර්‍ශ කරණු ලබයි. |
| අනුබජ්ඣති | (ක්‍රි) (අනු+බධ, - (d) (දි) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, ධ=ජ්ඣ+ති) බඳියි. |
| අනුබද්ධ | (3) ලුහු බඳින ලද; සම්බන්ධ වූ. |
| අනුබන්ධ | (න) අනුව බැඳීම, කාර්‍ය්‍යකාලයෙහි ලොප්වන අකුර. |
| අනුබන්ධ | (පු) අනුව බැඳීම, ලුහුබැඳීම, කාර්‍ය්‍ය කාලයෙහි ලොප්වන අකුර වෘද්ධි ආදි කාර්‍ය්‍යයක් පිණිස පමණක් කියනු ලබන්නාවු ණකාරාදි අක්ෂරය අනුබන්ධ නමි. |
| අනුබන්ධ | (පු) මැකී යන අකුරක්; ලුහු බැඳීම. |
| අනුබන්ධති | (අනු+බන්ධ+අ) අල්ලා ගැනීමට දුවයි; ලුහුබඳී. |
| අනුබන්ධති | (ක්‍රි) (අනු+බන්ධ - (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි+ති) අනුබඳියි, ලුහුබඳියි. |
| අනුබන්ධන | (න) පසුපස්සේ යාම; ලුහුබැඳීම. |
| අනුබල | (න) උදවුව, පශ්චාද් බලය, රුකුල්-දීම. |
| අනුබල | (න) උපකාරය; උපස්ථම්භය. |
| අනුබුජ්ඣති | (අනු+බුධ+ය) අවබෝධ කෙරේ. |
| අනුබුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අනු+බුධ - (d) (දි) අවගමනෙ, අවබෝධයෙහි, ධ=ජ්ඣ+ති) අවබොධ කෙරෙයි. |
| අනුබුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම, දැනගැනීම. |
| අනුබුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම. |
| අනුබුජ්ඣිතුං | (නි) අවබෝධ කරන්නට. |
| අනුබුද්ධ | (පු) දෙවෙනි බුදුරජ, බුදුවරයෙකුට දෙවැනි තැනැත්තා (ති) ප්‍රතිවේධ කළ. |
| අනුබුද්ධ | (3) අවබෝධ කළ; බුදුන්ට දෙවෙනි වූ. |
| අනුබොධ | (පු) අවබෝධය, ප්‍රතිවේධය, දැනීම, ඥානය. |
| අනුබොධ | (පු) අවබෝධය. |
| අනුබොධති | (ක්‍රි) (අනු+බුධ - (d) (භු) බොධනෙ, අවබෝධයෙහි+උ=ඹ+ති) අවබෝධ කරයි, ප්‍රතිවේධ කරගනියි. |
| අනුබොධන | (න) අවබෝධය, ප්‍රතිවේධය, ඥානය. |
| අනුබ්බජති | (ක්‍රි) (අනු+වජ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, ව=බ=බ්බ+ති) අනුව යෙයි. |
| අනුබ්බත | (න) (අනු+වත+ව=බ) අනුව්‍රතව, ව්‍රතය අනුව, ව්‍රතානුකුලව, ව්‍රතයට සුදුසු පරිදි. |
| අනුබ්බිල්ලාවිතත්ත | (න) (අනු=න+උබ්බිල්ලවිත+ත්ත) උඩඟු ගති නැති බව. |
| අනුබ්‍යඤ්ජන | (න) කුඩාලකුණු. |
| අනුබ්‍යඤ්ජන | (න) මහා පුරුෂ ලක්ෂණයන්ට දෙවෙනි වූ ලක්ෂණ. |
| අනුබ්‍රෑහණ | (න) වැඩීම, නැවත නැවත වැඩීම, මනසිකාරය. |
| අනුබ්‍රෑහිත | (ති) වඩනලද, නැවත නැවත මෙනෙහි කළ. |
| අනුබ්‍රෑහිත | (3) වඩන ලද. |
| අනුබ්‍රෑහෙති | (අනු+බ්‍රෑහ+ණෙ) වඩයි. |
| අනුබ්‍රෑහෙති | (ක්‍රි) (අනු+බ්‍රෑහ - (d) (භු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි+ණෙ+ති) වඩයි, නැවත නැවත මෙනෙහි කරයි. |
| අනුබ්‍රෑහෙන්ත | (3) වඩන; වඩමින්. |
| අනුභණන | (න) අනුකථනය, අනුව බිණීම, එකට එක කීම. |
| අනුභවති | (අනු+භූ+අ) අනුභව කරයි. |
| අනුභවති | (ක්‍රි) (අනු+භු - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි (ඌ=ඔ=අව+ති) වලඳයි, අනුභව කරයි, ප්‍රයොජනය ගනියි පරිභොග කරයි. |
| අනුභවන | (න) අනුභව කිරීම. |
| අනුභවන | (න) අනුභවය, වැලඳීම. |
| අනුභවන්ත | (3) අනුභව කරන; විඳින. |
| අනුභවිතබ්බ | (3) අනුභව කරළයුතු. |
| අනුභවිතුං | (නි) අනුභව කරන්ට. |
| අනුභවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට; විඳ. |
| අනුභවිය | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට; විඳ. |
| අනුභවිය | (3) අනුභව කොට; විඳින ලද. |
| අනුභාග | (පු) දෙකෙන් කොටස, දෙකෙන් පංගුව. |
| අනුභායති | (ක්‍රි) (අනු+භී, - (d) (භු) භයෙ, බිය වීමෙහි+ඉ=එ=අය+ති) බියපත් වෙයි. |
| අනුභාව | (පු) බලය, තෙජස, ආනුභාවය නව නාට්‍ය රසාත්මකවූ ස්ථායී භාව ආදි ත්‍රිවිධ භාවයන් අවබෝධ කරවීම අනුභාව නමි. |
| අනුභාසති | (ක්‍රි) (අනු+භාස, - (d) (භු) වාචායං, කීමෙහි+ති) කියයි, ප්රකාශ කරයි අනුව කියයි. |
| අනුභාසන | (න) අනුකථාව, කථාවකට අනතුරුව කරන කථාව. |
| අනුභාසිත | (ති) අනුභාසනය කළ. |
| අනුභුත | (ති) අනුභව කළ, අවබෝධ කළ, ප්‍රයොජන ගත්. |
| අනුභුතවිසය | (පු) අනුභුතාර්ථය විෂය කොට පවත්නා ‘ත’ ශබ්දය ‘ය’ ශබ්දයා අපේක්ෂා නොකිරීම ත) ශබ්ද යොග ප්‍රභෙද ව්‍යාකරණ විධිය. |
| අනුභුත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට; විඳ. |
| අනුභුයමාන | (3) අනුභව කරමින්; විඳිනු ලබන. |
| අනුභූත | (3) අනුභව කළ; විඳින ලද. |
| අනුභොති | (අනු+භු+අ) අනුභව කෙරේ; විඳියි. |
| අනුභොති | (ක්‍රි) (අනු+ (භු) - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි+ඌ=ඔ+ති) අනුභව කරයි. |
| අනුභොන්ත | (3) අනුභව කරන; අනුභව කරමින්. |
| අනුම | (පු) ස්පල්පය, ටික. |
| අනුමග්ග | (පු) අනුමාර්ගය, අඩමග, මාර්ගය අනුව. |
| අනුමජ්ජති | (අනු+මද+ය) අතගායි; පිරිමදියි; මිරිකයි. |
| අනුමජ්ජති | (ක්‍රි) (අනු-මජ්ජ - (d) (භු) සංසුද්ධියං, පිරිසිදු බැව්හි+ති) පිරිමදියි, මිරිකයි. |
| අනුමජ්ජන | (න) අතගෑම; පිරිමැදීම; මරිකීම. |
| අනුමජ්ජන | (න) පිරිමැදිම, ඔප දැමීම. |
| අනුමජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතගා; පිරිමැද. |
| අනුමජ්ඣ | (පු) මධ්‍යය, මැදභාගය. |
| අනුමඤ්ඤති | (අනු+මන+ය) අනුමත කරයි; එකඟ වේ. |
| අනුමඤ්ඤති | (ක්‍රි) (අනු+මන - (d) (දි) ඤාණෙ, දැනීමෙහි+ය=ඤ්ඤ+ති) අනුමත කෙරෙයි. |
| අනුමඤ්ඤන | (න) අනුදැනීම, සම්මත කිරීම. |
| අනුමත | (ති) අනුදන්නාලද (න) අනුමත කිරීම. |
| අනුමත | (3) අනුදත්; අවසර දුන්. |
| අනුමති | (ඉ) අනුමතිය, අනුදැනීම, ආඛ්‍යාත සප්ත විභක්තීන්ගේ විෂය භේදයක්. |
| අනුමති | (ඉ) එකඟ බව; කැමැත්ත. |
| අනුමන්තු | (පු) ඔබට මේ දෙය දෙමියි කී කල යහපත එසේ කරවයි දන්දෙන්නහුට අනුදැනීම අනුමන්තු, සම්ප්රදාන විශේෂයක්. |
| අනුමසති | (ක්‍රි) (අනු+මස - (d) (භු) ආමසෙනෙ, ස්පර්ශ කිරීමෙහි+ති) ස්පර්ශ කරයි ගටයි. |
| අනුමාන | (ති) අනුව කල්පනා කිරීම, අනුව ප්රමාණ කිරීම, අනුමාන ඥානය, එකට එක ගලපා කල්පනා කිරීමේ ඤාණය, ව්‍යාප්ති ඥානය. |
| අනුමාන | (න) අනුමාන කිරීම; නිශ්චය වශයෙන් නො දැන සතීම. |
| අනුමිත | (ති) අනුව ප්රමාණ කරන ලද්ද, අනුමත කරන ලද්ද. |
| අනුමිති | (ඉ) අනුව ප්රමාණ කිරීම පර්වතය ගින්නෙන් ව්‍යාප්‍යවූ දුම් ඇත්තේයයි පැතුරුනාවූ ධූමයාගේ පක්ෂවෘත්තිත්වයෙහි පවත්නා ඥානය පරාමර්‍ශ නමි ඒ පරාමර්‍ශයෙන් උපදනා නුවණ අනුමිති නම් වේ. |
| අනුමිත්ත | (පු) දෙවැනි මිත්රයා (න) මිත්රයා අනුව. |
| අනුමිනාති | (ක්‍රි) (අනු+මා - (d) (කි) පරිමානෙ, ප්රමාණ කිරීමෙහි-ආ+ඉ+නා+ති) අනුව ප්රමාණ කරයි, මණියි. |
| අනුමීයති | (අනු+මා+ඊ+ය) අනුමාන කරනු ලැබේ. |
| අනුමීයති | (ක්‍රි) (අනු+මා - (d) (භු) පමාණෙ, මිණීමෙහි+ආ=ඊ+ය+ති) ප්රමාණ කරණු ලැබේ. |
| අනුමෙය්‍යවිසය | (න) අපාදානයාගේ ක්‍රියා විශේෂය අනුමානයෙන් ගැනීම, අපාදාන ප්‍රභේදයෙකි. |
| අනුමොදක | (පු) අනුමෝදනා කරවන්නා; සතුටු වන්නා. |
| අනුමොදක | (පු) අනුමෝදන් වන්නා, සමාදන් වන්නා. |
| අනුමොදති | (අනු+මුද+අ) කළ දෙයක් ගැන සතුටු වේ. |
| අනුමොදති | (ක්‍රි) (අනු+මු - (d) (භු) සන්තොසෙ සතුටුවීමෙහි+ති) අනුමොදන් වෙයි. |
| අනුමොදන | (න) අනුමෝදන් වීම. |
| අනුමොදනා | (ඉ) අනුමෝදන් වීම; අනුමෝදනා බණ; අනුව සතුටු වීම. |
| අනුමොදනා | (ඉ) දන්දී අවසන්හි දෙසන ධර්මය, අනුමෙවැනි බණ. |
| අනුමොදනීය | (ති) අනුමෝදන් වියයුතු. |
| අනුමොදිත | (ති) අනුමොදන් කරවනලද. |
| අනුමොදිත | (3) අනුමොදන් කල; අනුමෝදන් වූ; සතුටු වූ. |
| අනුමොදිතබ්බ | (3) අනුමෝදන් විය යුතු; සතුටු විය යුතු. |
| අනුමොදෙති | (අනු+මුද+ණෙ) අනුමෝදන් කරවයි; සතුටු කරවයි. |
| අනුමොදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුමෝදන් කරවා. |
| අනුම්මත්ත | (ති) (අන්=න+උ+මද - (d) (දි) උම්මාදෙ, උමතු වීමෙහි+ත) උමතු නොවන, පිස්සු නොවන. |
| අනුයන්ත | (3) අනුව යන; අනුව යමින්. |
| අනුයාගී | (පු) අනුව යාග කරන තැනැත්තා. |
| අනුයාත | (ති) අනුව යනලද, අනුගමනය කළ. |
| අනුයාත | (3) අනුව ගිය. |
| අනුයාති | (අනු+යා+අ) අනුව යයි; පස්සෙන් යයි. |
| අනුයාති | (ක්‍රි) (අනු+යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) අනුව යෙයි කැටුව යෙයි. |
| අනුයාතුං | (නි) අනුව යන්නට. |
| අනුයායි | (3) අනුව යන්නා. |
| අනුයායී | (ති) අනුව යන, නොහැර යන. |
| අනුයුඤ්ජති | (අනු+යුජ+ංඅ) පිළිපදී; යෙදේ. |
| අනුයුඤ්ජති | (ක්‍රි) (අනු+යුජ - (d) (රු) යොගෙ, යෙදීමෙහි+ති) අනුව යෙදෙයි. |
| අනුයුඤ්ජන | (න) අනුයොගය, අනුව යෙදීම. |
| අනුයුඤ්ජියමාන | (ති) අනුයොග කරණු ලබන, යොදනු ලබන, ප්‍රශ්න කරණු ලබන. |
| අනුයුත්ත | (ති) අනුව යොදනලද, ප්‍රශ්න කරන ලද. |
| අනුයුත්ත | (3) යෙදුණු; (පු) සේවකයා. |
| අනුයොග | (පු) පිළි පැදීම; යෙදීම. |
| අනුයොග | (පු) ප්‍රශ්නය, අනුව යෙදීම. |
| අනුයොගවත්තු | (පු) අනුයොග ඇත්තා. |
| අනුයොගී | (ති) අනුයොග ඇති. |
| අනුයොගී | (3) පිළිපදින්නා; යෙදෙන්නා. |
| අනුරක්ඛක | (ති) ආරක්ෂා කරන, රකින. |
| අනුරක්ඛක | (3) රකින; රකින්නා. |
| අනුරක්ඛණ | (න) රැකීම, අනුරක්ෂණය. |
| අනුරක්ඛති | (අනු+රක්ඛ+අ) රකියි. |
| අනුරක්ඛති | (ක්‍රි) (අනු+රක්ඛ - (d) (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි+ති) අනුරක්ෂණය කරයි. |
| අනුරක්ඛන | (න) රැකීම. |
| අනුරක්ඛන්ත | (3) රකින; රකිමින්. |
| අනුරක්ඛමාන | (3) රකින; රකිමින්. |
| අනුරක්ඛා | (ඉ) අනුව රැකීම. |
| අනුරක්ඛා | (ඉ) රැකීම. |
| අනුරක්ඛි | (ති) රකින, අනුව රකින. |
| අනුරක්ඛි | (3) රකින්නා. |
| අනුරක්ඛිතබ්බ | (3) රැක්ක යුතු; රැක්ක හැකි. |
| අනුරක්ඛිය | (ති) අනුව රැක්කයුතු, - (අ) රක්ෂා කොට, රැක, ගොපනය කොට. |
| අනුරක්ඛිය | (3) රැක්ක යුතු; රැක්ක හැකි. |
| අනුරඤ්ජිත | (ති) අනුව රැඳුනු. |
| අනුරඤ්ජිත | (3) බැබලෙන; යුක්ත වූ. |
| අනුරත්ත | (ති) අනුරක්ත, රාගයෙන් රත, ඇලුණු. |
| අනුරත්ත | (3) ආශා ඇති; ඇලුණු. |
| අනුරමති | (ක්‍රි) (අනු+රමු - (d) (භු) කීළායං, ක්‍රීඩාවෙහි+ති) ඇලෙයි. |
| අනුරවති | (ක්‍රි) (අනු+රු - (d) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි+ති) ප්‍රතිශබ්ද කරයි, පිළිරැව් දෙයි. |
| අනුරහො | (අ) රහස, රහසෙහි. |
| අනුරාධපුර | (න) අනුරනැකතින් රාධ නම් ඇමතියා විසින් පිහිටුවනලද ලක්දිව පිහිටි එනම් නුවර. |
| අනුරාධා | (ඉ) අනුරේ නැකත. |
| අනුරාව | (න) පිළිරැව්, ප්‍රතිනාදය, දෝංකාර ශබ්දය. |
| අනුරාව | (පු) දෝංකාර ශබ්දය. |
| අනුරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අනු+රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, වැළකීමෙහි+ය+ති) ආවරණය කෙරෙයි. |
| අනුරුද්ධ | (ති) ආවරණය කළ, වළකනලද. |
| අනුරුධ | (දි) කාමෙ, කැමතිවීමෙහි, අනුරුජ්ඣති (අනු+රුධ-අනුපූර්‍ව රුධ ධාතුව මයි) කැමති වෙයි. |
| අනුරූප | (ති) සුදුදු, යොග්‍ය, අභිමත වන, යොග්‍ය ස්වරූපය. |
| අනුරූප | (3) යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| අනුරොදති | (අනු+රුදි+අ) කිසිවක් පිණිස හඬයි. |
| අනුරොදති | (ක්‍රි) (අනු+රුදි - (d) (භු) අස්සු විමොචනෙ, කඳුලු හෙලීමෙහි+ති) කඳුලු හෙලයි, හඬයි. |
| අනුරොධ | (ති) අනුකූල, එකඟ අනුව පැවතීම - (පු) ආවරණය. |
| අනුරොධ | (පු) අනුකූලත්වය; එකඟ බව. |
| අනුරොධති | (ක්‍රි) (අනු+රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, වැළැක්මෙහි+ති) වළක්වයි, ආවරණය කරයි. |
| අනුලපන | (න) අනුකථාව, අනුලාපය, දෙවෙනි කථාව |
| අනුලාප | (පු) කී තෙපුල් නැවත කිම, කෙණෙහි කෙණෙහි බිණීම. |
| අනුලාසී | (පු) මොනරා. |
| අනුලිත්ත | (ති) සඳුන් ආදිය ගානලද, සුණු ආදිය ආලේප කළ. |
| අනුලිත්ත | (3) ගාන ලද; තවරන ලද; තැවරුණු. |
| අනුලිම්පති | (අනු+ලිප+ංඅ) ආලේප කරයි; තවරයි. |
| අනුලිම්පති | (ක්‍රි) (අනු+ලිප - (d) (රු) ලිම්පනෙ, ආලේප කිරීමෙහි+ති) ආලේප කරයි, තවරයි. |
| අනුලිම්පන | (න) ආලේපනය, ලෙපනය. |
| අනුලිම්පන | (න) ගෑම; තැවරීම. |
| අනුලිම්පෙති | (අනු+ලිප+ණෙ) ගායි; තවරයි. |
| අනුලිම්පෙත්වා | ගා; තවරා. |
| අනුලෙප | (පු) තැවරීම, ගෑම, ආලේප කිරීම. |
| අනුලොකන | (න) අවලොකනය, බැලීම. |
| අනුලොකී | (පු) අනුව බලන්නා- “සීසානුලොකී පච්ඡතො පච්ඡතො අනුබන්ධි.” |
| අනුලොම | (න) අනුලොම් බව, එකඟ බව, - (පු) පිළිවෙළ. |
| අනුලොම | (3) ක්‍රමානුකූල වූ; යෝග්‍ය වූ; විරුද්ධ නොවු. |
| අනුලොමඤාණ | (න) අනුලොමඥානය. |
| අනුලොමික | (ති) අනුලොම්ව පවත්නේ. |
| අනුලොමික | (3) යෝග්‍ය වූ; විරුද්ධ නොවූ. |
| අනුලොමෙති | (ක්‍රි) (අනුලොම+ණෙ+ති) අනුලොම් කෙරෙයි. |
| අනුල්ලපන | (ති) (අ+න+උ+ - (d) ලප+යු=අන) නොකීම, චෝදනා නොකිරීම අනාපත්ති භික්ඛු අනුල්ලපනාධිප්පායස්ස. |
| අනුවජ්ජ | (පු) උපවාදය, පරිභවය, නින්දාව, අනුවදනය. |
| අනුවත්තක | (පු) අනුව පවතින තැනැත්තා. |
| අනුවත්තක | (3) අනුව පවතින; අනුව යන්නා. |
| අනුවත්තති | (අනු+වතු+අ) අනුව පවතී; අවනත වේ. |
| අනුවත්තති | (ක්‍රි) (අනු+වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවතීමෙහි+ති) අනුව පවතී. |
| අනුවත්තන | (න) අනුව පැවතීම; එකඟ වීම. |
| අනුවත්තන | (න) අනුව පැවැත්ම, අනුවර්‍තනය ව්‍යාකරණයෙහි යම් සූත්‍රයකින් තව සූත්‍රයකට කිසි පදයකගේ වැටීම අනුවර්‍තන නමි. |
| අනුවත්තන්ත | (3) අනුව පවතිමින්; අනුව පවතින. |
| අනුවත්තමාන | (3) අනුව පවතින; අනුව පවතිමින්. |
| අනුවත්ති | (ඉ) අනුවෘත්තිය අනුව පැවැත්ම. |
| අනුවත්තිත | (ති) අනුවර්‍තනය කළ, අනුව පැවති. |
| අනුවත්තිතුං | (නි) අනුව පවතින්ට; එකඟ වන්නට. |
| අනුවත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුව පැවතී; එකඟ වී. |
| අනුවත්තෙති | (අනු+වතු+ණෙ) අනුව පෙරළයි; එකඟ කරවයි; එකඟව පවත්වයි. |
| අනුවත්තෙති | (ක්‍රි) (අනු+වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි+ණෙ+ති) පවත්වයි. |
| අනුවත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එකඟ කරවා. |
| අනුවදති | (අනු+වද+අ) දෝෂාරෝපණය කරයි. |
| අනුවදති | (ක්‍රි) (අනු+වද, - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, බිණියි. |
| අනුවදන | (න) අනුවාදයන, අනුකථනය. |
| අනුවසති | (ක්‍රි) (අනු+වස - (d) (භු) නිවාසෙ, විසීමෙහි+ති) වාසය කෙරෙයි. |
| අනුවසන | (න) වාසය කිරීම, විසීම. |
| අනුවස්ස | (න) වර්ෂයක් අනුව, අවුරුද්දක් පාසා. |
| අනුවස්සං | (ක්‍රි.වි) අවුරුදු පතා. |
| අනුවස්සික | (3) අවුරුද්දක් පාසා සිදු වන. |
| අනුවාචෙති | (ක්‍රි) (අනු+වච - (d) (චු) භාසනෙ, කීමෙහි+ණෙ+ති) අනුව කියයි. |
| අනුවාත | (න) අනුවාතය, යටිසුළඟ, සිවුරෙහි නුවාව. |
| අනුවාත | (පු) පස්සෙන් හමන සුළඟ; සිවුරේ නුවා පටිය. |
| අනුවාද | (පු) දෝෂාරෝපණය. |
| අනුවාද | (පු) නු(අ)ගුණ කීම, අනුකථනය එකභාෂාවකින් පැවැති වාක්‍යාදියක් අන්‍ය භාෂාවකින් කීම. |
| අනුවාදාධිකාරණ | (න) ‘චතුබ්බිධ අධිකරණ’ බලනු. |
| අනුවාස(න) | (න) සුවඳ කැවීම, සුවඳ ගැල්වීම. |
| අනුවාසන | (න) සුවඳ කැවීම. |
| අනුවාසෙති | (අනු+වස+ණෙ) සුවඳ කවයි. |
| අනුවාසෙති | (ක්‍රි) (අනු+වස - (d) (චු) සිනෙහාදිසු ස්නෙහාදියෙහි+ණෙ+ති) සුවඳ කවයි. |
| අනුවික්ඛිත්ත | (ති) (අනු+වි+ඛිප - (d) (භු) ඛෙපනෙ, දැමීමෙහි ‘ප’ ලොප්+ත=ත්ත) විසුරුවනලද, විවිධ දිසාවන්හි දමනලද, එක අරමුණක නොපිහිටුවනලද. |
| අනුවිචරණ | (න) හැසිරීම, සඤ්චාරය, අනුව හැසිරීම. |
| අනුවිචරති | (අනු+වි+චර+අ) අනුව ඇවිදී; හැසිරේ. |
| අනුවිචරති | (ක්‍රි) (අනු+වි+චර - (d) (භු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) හැසිරෙයි, සක්මන් කරයි. |
| අනුවිචරන | (න) ඇවිදීම; හැසිරීම. |
| අනුවිචරන්ත | (3) අනුව හැසිරෙමින්. |
| අනුවිචරිත | (ති) හැසිරෙණලද, අනුව හැසිරෙණ ලද. |
| අනුවිචරිත | (3) පුරුදු කළ; සිතූ. |
| අනුවිචාර | (පු) හැසිරීම, පරීක්ෂාව. |
| අනුවිචිනක | (පු) සොයන්නා, පරීක්ෂා කරන්නා. |
| අනුවිචිනාති | (අනු+විච+ණා) පරික්ෂා කරයි; විමසයි. |
| අනුවිච්ච | (අ) දැන. |
| අනුවිච්ච | (පූ.ක්‍රි) (අනු+වි+චි+ය) පරික්ෂා කොට; විමසා. |
| අනුවිච්චකාර | (පු) විමසා ක්‍රියා කිරීම. |
| අනුවිජ්ජක | (පු) නඩු විසඳන්නා; පරීක්ෂකයා. |
| අනුවිජ්ජක | (පු) විසඳන්නා, විනිශ්චය කරන්නා, පරීක්ෂා කරන්නා. |
| අනුවිජ්ජති | (ක්‍රි) (අනු+විද - (d) (දි) සත්තායං, වීමෙහි, ද=ජ=ජ්ජ+ති) විද්‍යමාන වේ ඇති වේ. |
| අනුවිජ්ඣති | (අනු+විධ+ය) අවබෝධ කරයි; විදී. |
| අනුවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (අනු+විධ - (d) (දි) වෙධනෙ, විදීමෙහි, ධ=ජ්ඣ+ති) විදියි. |
| අනුවිතක්ක | (පු) අනුව සිතීම, නැවත නැවත සිතීම. |
| අනුවිතක්කන | (න) නැවත කල්පනා කිරීම. |
| අනුවිතක්කෙති | (අනු+වි+තක්ක+ණෙ) නැවත කල්පනා කරයි. |
| අනුවිතක්කෙති | (ක්‍රි) (අනු+වි+තක්ක - (d) (චු) විතක්කනෙ, විතර්කණයෙහි+නෙ+ති) අනුවිතර්‍කණය කරයි, සිතයි. |
| අනුවිතක්කෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැවත කල්පනා කොට. |
| අනුවිදිත | (ති) දන්නාලද, අවබෝධ කළ. |
| අනුවිදිත | (3) අනුදත්; දන්නා ලද; ප්රකට. |
| අනුවිද්ධ | (ති) විදිනලද, සිදුරු කළ. |
| අනුවිද්ධ | විදන ලද. |
| අනුවිධාන | (න) විධානය, නියොගය, නියම කිරීම. |
| අනුවිධායති | (ක්‍රි) (අනු+වි+ධා - (d) (චු) ධාරණෙ දැරීමෙහි+ණය+ති) විධාන කරයි, නියම කරයි. |
| අනුවිධීයති | (අනු+වි+ධා+ඊ+ය) කරනු ලැබේ; විධාන කරනු ලැබේ. |
| අනුවිධීයති | (ක්‍රි) (අනු+වි+ධා - (d) (භු) ධාරණෙ දැරීමෙහි + ආ = ඊ + ය+ති) අනුවිධානය කරණු ලබයි, නියම කරණු ලබයි. |
| අනුවිධීයන | (න) විධානය කිරීම, නියොග කිරීම. |
| අනුවිධීයමාන | (3) කරනු ලබන. |
| අනුවිලොකන | (න) බැලීම, නැවත නැවත සෙවීම, පරීක්ෂා කිරීම. |
| අනුවිලොකෙති | (අනු+වි+ලොක+ණෙ) හාත්පස බලයි. |
| අනුවිවට්ට | (පු) සිවුරේ නුවාව. |
| අනුවිසට | (න) පැතිරෙණ ලද, පතළාවු- “විසටං සප්ප විසංව ඔසධෙහි” |
| අනුවුත්ති | (ති) අනුවැ වැටීම, සුත්‍රයෙක්හි නොපෙණෙන කාර්‍ය්‍ය කාර්යී නිමිත්ත පදයන්ගෙන් එකක් හෝ කීපයක් අන්‍ය සුත්‍රයකින් වැටීමයි. |
| අනුවුත්ථ | (ති) වාසය කළ විසු. |
| අනුවුත්ථ | (3) විසූ. |
| අනුවුත්ථ | (3) සමඟ විසූ. |
| අනුව්‍යඤ්ජන | (න) මහා පුරුෂ ලක්ෂණයන්ට දෙවෙනි වූ ලක්ෂණ. |
| අනුව්‍යඤ්ජන | (න) ව්‍යඤ්ජන අනුව, කුඩා ව්‍යඤ්ජන, කුඩා ලකුණු. |
| අනුව්‍යඤ්ජනග්ගාහී | (ති) ව්‍යඤ්ජන අනුව ගන්නා. |
| අනුසඤ්චරණ | (න) ඔබිනොබ හැසිරීම. |
| අනුසඤ්චරති | (අනු+සං+චර+අ) ඔබිනොබ හැසිරේ. |
| අනුසඤ්චරති | (ක්‍රි) (අනු+සං+චර - (d) (භු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| අනුසඤ්චරිත | (ති) හැසිරෙණ ලද. |
| අනුසඤ්චරිත | (3) නිතර පැවති. |
| අනුසඤ්චෙතෙති | (ක්‍රි) (අනු+සං+චිත - (d) (චු) සඤ්චෙතනෙ, සිතීමෙහි+ණෙ+ති) සිතයි, අනුස්මරණය කරයි. |
| අනුසඤ්ඤත්ති | (ඉ) විධානය, නියොගය. |
| අනුසඤ්ඤාති | (ක්‍රි) (අනු+සං+ඤා - (d) (භු) අවබොධස්මිං, දැන්මෙහි+ති) අඟවයි, මෙහෙයයි. |
| අනුසඤ්ඤායමාන | (ති) අඟවනු ලබන, දන්වනු ලබන. |
| අනුසට | (3) විසුරුවන ලද. |
| අනුසදති | (ක්‍රි) (අනු+සං+ධා - (d) (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ධ=ද+ති) සංසන්දනය වෙයි. |
| අනුසන්දති | (අනු+සන්දු+අ) ගලාබසී; වැගිරේ. |
| අනුසන්ධති | (ක්‍රි) (අනු+සං+ධා - (d) (භු) ධාරණෙ දැරීමෙහි+ති) සන්ධි කෙරේ, ගැළපීම කෙරෙයි. |
| අනුසන්ධි | (ඉ) ගැළපීම. |
| අනුසන්ධි | (ඉ) සන්ධිය, ගැළපීම, මුට්ටු කිරීම, දෙකක් එකට හැමැන්නවීම. |
| අනුසන්ධි | අනිකක් හා ඇති සම්බන්ධය. |
| අනුසන්ධිවචන | (පු) බුද්ධවචනයට ගළපා-සුදුසු ලෙස පවත්නා වචනය, ශ්‍රාවක භාෂිතය. |
| අනුසංපවඞ්ක | (න) අවවාදයට අනුව නැමීම. |
| අනුසම්පවඞ්ක | (ති) අවනතවීම, කයින් සිතින් හා වදනින් නැමීම. |
| අනුසය | (පු) අනුසහගතරාගාදිය, පසුතැවිල්ල ප්‍රස්තුතයාගේ අනිවෘත්තිය, සත්ත්වයන්ගේ සිතුතුළ නැවත නැවත උපදනා කාමරාග, පටිඝ, මාන, දිට්ඨි, විචිකිච්ඡා, භවරාග, අවිජ්ජා යන ක්ලේශයෝ සත්දෙන අනුසයෝය අප්පහීනට්ඨෙන අනු අනු සන්තානෙ සෙනතීති=අනුසයා. |
| අනුසය | (පු) සත්වයන්ගේ සිත්හි අප්‍රකටව පවත්නා රාග ද්වේෂාදිය. |
| අනුසංයායති | (ක්‍රි) (අනු+සං+යායති) අනුසඤ්චරණය කරයි, ඇවිදියි. |
| අනුසංයායන | (න) හැසිරීම, අනුසඤ්චාරණය. |
| අනුසයිත | (ති) අනුව සයනය කළ නොහැර පැවති. |
| අනුසයිත | (3) කලක් පැවති. |
| අනුසරණ | (න) අනුස්මරණය, සිහිකිරීම. |
| අනුසරති | (ක්‍රි) (අනු+සර - (d) (භු) චින්තායං, සිතීමෙහි+ති) සිහිකෙරෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| අනුසංවච්ඡර | (ක්‍රි.වි) අවුරුද්දක් පාසා. |
| අනුසංවච්ඡර | (න) අවුරුද්දක් පාසා, අවුරුද්දක් ගානේ. |
| අනුසවති | (අනු+සු+අ) ගලාබසී; වැගිරේ. |
| අනුසවති | (ක්‍රි) (අනු+සව - (d) ගතියං, යාමෙහි+ති) වැගිරෙයි, ගලාබසියි. |
| අනුසවති | (න) ගලාබැසීම. |
| අනුසවන | (න) වැගිරීම, ගලා බැසීම. |
| අනුසංසරණ | (න) හැසිරීම, අනුසඤ්චාරය. |
| අනුසහගත | (ති) කුඩාව පැවති, එක්ව පැවති. |
| අනුසායික | නිධාන ගතව පවත්නා. |
| අනුසාර | (පු) අනුව යාම, අනුව පැවැත්ම, අනුව විසීම. |
| අනුසාර | (පු) අනුවයාම; ආකාරය. |
| අනුසාරී | (ති) අනුව පවතින, අනුව යන. |
| අනුසාරී | (3) අනුව යන්නා; පිළිපදින්නා. |
| අනුසාරෙති | (ක්‍රි) (අනු+සර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ණෙ+ති) අනුව යෙයි අනුව පවතියි. |
| අනුසාවක | (පු) අස්වසන්නා; ප්රකාශ කරන්නා. |
| අනුසාවන | (ති) කර්ම වාක්‍යය ඇස්වීම. |
| අනුසාවන | (න) ඇස්වීම; ප්රකාශය. |
| අනුසාවෙති | (අනු+සු+ණෙ) අස්වයි; පකාශ කරයි. |
| අනුසාවෙතුං | (නි) දැනුම් දෙන්නට; ප්රකාශ කරන්නට. |
| අනුසාවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අස්වා; දැනුම් දී. |
| අනුසාවෙන්ත | (3) අස්වන; දැනුම් දෙමින්. |
| අනුසාසක | (පු) අනුශාසනා කරන තැනැත්තා. |
| අනුසාසක | (3) අනුශාසනා කරන්නා. |
| අනුසාසති | (අනු+සාස+අ) අවවාද දෙයි. |
| අනුසාසති | (ක්‍රි) (අනු+සාස - (d) (භු) අනුතිට්ඨියං, අනුශාසනා කිරීමෙහි+ති) අනුශාසනා කරයි. |
| අනුසාසන | (න) අනුශාසනා කිරීම, නැවත නැවත අවවාද දීම. |
| අනුසාසන | (න) අවවාද කිරීම. |
| අනුසාසනී | (ඉ) අනුශාසනාව, නැවත නැවත කරන අවවාදය. |
| අනුසාසනී | (ඉ) අවවාදය. |
| අනුසාසන්ත | (3) අවවාද කරන. |
| අනුසාසිත | (ති) අනුශාසනා කරන ලද. |
| අනුසාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවවාද කොට. |
| අනුසාසිය | (පූ.ක්‍රි) අවවාද කොට. |
| අනුසික්ඛති | (අනු+සික්ඛ+අ) අනුව පිළිපදී; ඉගෙනගනී. |
| අනුසික්ඛති | (ක්‍රි) (අනු+සික්ඛ - (d) (භු) සික්ඛණෙ, හික්මීමෙහි+ති) හික්මෙයි, ඉගෙන ගනී. |
| අනුසික්ඛන | (න) පුහුණු කිරීම. |
| අනුසික්ඛන්ත | (3) පුහුණු කරමින්. |
| අනුසික්ඛමාන | (ති) හික්මෙන. |
| අනුසික්ඛමාන | (3) පුහුණු කරමින්. |
| අනුසික්ඛිත්වා | (පු) ක්‍රි පුහුණු කොට. |
| අනුසික්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) පුහුණු කොට. |
| අනුසික්ඛී | (ති) ශික්ෂා අනුව හික්මෙන. |
| අනුසිට්ඨ | (ති) අනුශාසනා කරනුලැබූ “අනුසිට්ඨො සො මයා.” අනුශ්‍රවණය කළ. |
| අනුසිට්ඨ | (3) අනුසාසනා ලැබූ. |
| අනුසිට්ඨි | (ඉ) අවවාදය, අනුශාසනාව. |
| අනුසිට්ඨී | (ඉ) අවවාදය. |
| අනුසිබ්බති | (ක්‍රි) (අනු+සිවු - (d) (දි) තන්තු සන්තානෙ, විවීමෙහි+ති) වියයි, නූල් කටියි. |
| අනුසුණාති | (ක්‍රි) (අනු+සු - (d) (සු) සවණෙ, ඇසීමෙහි+උණා+ති) අසයි ශ්රවණය කරයි. |
| අනුසුම්භති | (ක්‍රි) (අනු+සුම්භ - (d) (භු) භාසනෙ, බැබලීමෙහි+ති) සරසයි, බබලයි. |
| අනුසූයක | (ති) (අන්=න+උසූයක) ඊර්ෂ්යා නොකරන. |
| අනුසූයක | (3) ඊර්ෂ්යා නැති. |
| අනුසූයන | (න) ඊර්ෂ්යා නොකිරීම. |
| අනුසෙට්ඨි | (පු) දෙවෙනි පන්තියේ සිටාණෝ. |
| අනුසෙට්ඨි | (පු) ධනවතා, ධන රැස්කරන්නා, සිටුවරයා. |
| අනුසෙති | (අනු+සි+ණේ) අත්නොහැර පවතී. |
| අනුසෙති | (ක්‍රි) (අනු+සි - (d) (භු) සයෙ, සයනය කිරීමෙහි+ති) සයනය කරයි. |
| අනුසෙන්ත | (3) අත්නොහැර පවත්නා. |
| අනුසො | (අ) අනුව, එකඟව. |
| අනුසොචති | (අනු+සුව+අ) ශෝක කෙරේ. |
| අනුසොචති | (ක්‍රි) (අනු+සොච+ - (d) (භු) සොකෙ, ශොක කිරීමෙහි+ති) තමාගේ අපරාධය අනුව ශොක කරයි, විපාකය අනුව ශොක කරයි. |
| අනුසොචන | (න) පාපකර්මයට අනුව ශොක කිරීම. |
| අනුසොචන | (න) ශෝක කිරීම. |
| අනුසොචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ශෝක කොට. |
| අනුසොත | (ති) ශ්‍රොතස අනුව. |
| අනුසොත | (3) දියපහර අනුව යන. |
| අනුසොතගාමී | (ති) ශ්‍රොතස අනුව යන. යෙ කෙචි කාමෙසු අසඤ්ඤතා ජනා අවීතරාගා ඉධ කාමභොගිනො, පුනප්පුනං ජාති විරූප ගාහිනො තණ්හාධිපන්නා අනුසොතගාමිනො. |
| අනුසොතගාමී | (3) දියපහර අනුව යන්නා. |
| අනුස්සති | (ඉ) නැවත නැවත සිහි කිරීම. |
| අනුස්සති | (ඉ) සිහිකිරීම, ආවර්ජනා කිරීම, “දසානුස්සති” බලනු. |
| අනුස්සද | (ති) උද්ධත නොවූ, උඩඟු නොවූ. |
| අනුස්සරණ | (න) සිහි කිරීම. |
| අනුස්සරණ | (න) සිහිකිරීම, මෙනෙහි කිරීම. |
| අනුස්සරති | (අනු+සර+අ) සිහි කෙරේ. |
| අනුස්සරති | (ක්‍රි) (අනු+සර - (d) (භු) චින්තායං, සිතීමෙහි+ති) සිහිකරයි. |
| අනුස්සරන්ත | (3) සිහි කරන; සිහි කරමින්. |
| අනුස්සරමාන | (3) සිහි කරන; සිහි කරමින්. |
| අනුස්සරිත | (ති) සිහිකළ, මෙනෙහි කළ. |
| අනුස්සරිත | (න) සිහි කළ දෙය. |
| අනුස්සරිත | (3) සිහි කළ. |
| අනුස්සරිතු | (පු) සිහි කරන්නා. |
| අනුස්සරිතුං | (නි) සිහි කරන්ට. |
| අනුස්සරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිහි කොට. |
| අනුස්සරිය | (පූ.ක්‍රි) සිහි කොට. |
| අනුස්සව | (පු) ආශ්රව, ආරංචියෙන් ඇසීම, පරම්පරා කථාව. |
| අනුස්සව | (පු) පරම්පරාගත කථාව. |
| අනුස්සවණ | (න) මේ මෙසේලුයි ආරංචියෙන් ඇසීම. |
| අනුස්සවික | (ති) ආරංචියෙන් අසන. |
| අනුස්සවිත | (ති) අස්වනලද, ඇසුවූ. |
| අනුස්සාර | (පු) නිග්ගහීතයට පරියාය නාමයකි. |
| අනුස්සාවක | (පු) අස්වන්නා, කථිකයා, මෙරමා හට කියන්නා. |
| අනුස්සාවණ | (න) ඇස්වීම, ශ්රවණය කරවීම. |
| අනුස්සාවික | (පු) (අනුස්සාව+ඉක) අස්වන්නා. |
| අනුස්සාවෙති | (ක්‍රි) (අනු+සු - (d) (සු) සවණෙ, ඇසීමෙහි+උ=ඔ=ආව+ණෙ+ති) අස්වයි. |
| අනුස්සාහික | (පු) උත්සාහ නැත්තා, වීර්ය්ය නැත්තා. |
| අනුස්සාහිත | (ති) උත්සාහ රහිත, අලස, නොඔසවනලද. |
| අනුස්සුක | (ති) (අ=න+උස්සුක) උත්සාහ නැති, වීර්ය්ය රහිත. |
| අනුස්සුක | (3) උත්සාහ නැති. |
| අනුස්සුත | (ති) (අනු+සුත) අසනලද, ඇසු. |
| අනුස්සුත | (3) අසන ලද. |
| අනුස්සුති | (ඉ) අනුස්මෘතිය, යමක් අනුව උපන් සිහිය. |
| අනුස්සුතික | (පු) (අනු+සු+ණික) ආරංචියෙන් කියන්නා. |
| අනුස්සුයක | (පු) ‘අනුසුයක’ බලනු. |
| අනූන | (ති) (අන්=න+ඌන) නොඅඩු, සම්පූර්ණ, පිරුණු. |
| අනූන | නො අඩු. |
| අනූනක | (ති) (අන්=න+ඌන) නොඅඩු, සම්පූර්ණ, පිරුණු. |
| අනූනතා | (ඉ) අනූනතාව, පිරුණුබව. |
| අනූනතා | නො අඩුබව. |
| අනූනාධික | (ති) අඩුවැඩි නැති. |
| අනූප | (පු) ජලබහුල භූමිය, දෙනියාවත, දියාරු බිම. |
| අනූපඝාත | (පු) අහිංසාව. |
| අනූපඝාත | ප්‍රාණවධ නො කිරීම. |
| අනූපඝාත=අනුපඝාත | (ති) නො නසන ලද, හිංසා නොකළ. |
| අනූපජ | (ති) ජලබහුල පෙදෙස්හි උපන්. |
| අනූපධික=අනුපධික | (ති) උපධිරහිත ‘උපධි’ බලනු. |
| අනූපනාහි=අනුපනාහී | (ති) උපනාහ රහිත, බද්ධවෛර නැති. |
| අනූපනීත=අනුපනීත | (ති) උපමාරහිත, උපමා කිරීමට අනෙකෙකු හෝ අනෙකක් නැති. |
| අනූපම | (3) උපමා රහිත; සමාන කළ නො හැකි. |
| අනූපලිත්ත=අනුපලිත්ත | (ති) නොතැවරුණු, නොගෑවුනු. |
| අනූපවාද=අනුපවාද | (ති) උපවාද රහිත, නින්දා නොඑළවනලද. |
| අනූහත | (ති) (අන්=න+ඌහත) නොනසන ලද, නොනැසූ. |
| අනූහත | (3) දුරු නො කළ; නො නැසූ. |
| අනෙක | (ති) (අන්=න+එක) එකසඞ්ඛ්‍යාවක් නොවන, එකක් නොවන. |
| අනෙක | (3) නානාවිධ; නොයෙක්. |
| අනෙකකම්මක | (පු) දුහාදි හා න්‍යාදි ද්විකර්‍මක ධාතුහු අනෙකකර්‍මක නමි. |
| අනෙකත්ථ | (පු) නොයෙක් අර්ථ ඇත්තා, උපසර්ග නිපාත ධාතුප්‍රත්‍යය ආදිය. |
| අනෙකන්තික | (පු) එකාන්ත නොවන්නේ අනෙකාන්තිකයි පඤ්චවිධ හේත්වාභාෂයන් අතුරෙන් ප්‍රධානවූයේ අනෙකාන්තිකය. |
| අනෙකපරියාය | (පු) (අන්=න+එකපරියාය) නොයෙක් ප්රකාරය, බොහෝ ක්රමය. |
| අනෙකප්පකාර | (3) නොයෙක් ආකාර ඇති. |
| අනෙකවිධ | (ති) එකවිධියක් නොවන, නානා ප්‍රකාර. |
| අනෙකවිධ | (3) නානාවිධ; නානාවිධ. |
| අනෙකවිහිත | (ති) (අන්=න+එක+විහිත) නානාතැන පිහිටි, නානාප්රකාර. |
| අනෙකවිහිත | (3) නානාකාර ඇති; නානාකාර ඇති. |
| අනෙකංස | (පු) (අන්=න+එකංස) එකක් නියම කරගත නොහැකි, එකක් නියම නැති, සැකය, එකාන්ත නොවන කරුණ. |
| අනෙකසඞ්ඛ්‍යා | (ඉ) මිස්සක ගුණිත ආදි පඤ්ච විධ සංඛ්‍යා අතුරෙන් අනෙක අර්ථයන් ප්රකාශ කරන සංඛ්‍යා-සහස්සරංසි සතතෙජ ආදියයි. |
| අනෙකංසික | (3) එක් නිශ්චයක් නැති. |
| අනෙකාකාර | (3) නොයෙක් ආකාර වූ. |
| අනෙජ | (ති) (අන්=න+එජ) එජා විරහිත, ආශා නැති, තෘෂ්ණා නැති. |
| අනෙජ | (3) තෘෂ්ණා නැති. |
| අනෙධ | (පු) (අන්=න+එධ) දර රහිත. |
| අනෙධ | (3) දර නැති. |
| අනෙරිත | (ති) (අන්=න+ඊරිත) කම්පා නොකළ, චඤ්චල නොවූ. |
| අනෙලක | (ති) ජඩ නොවන, නිවැරදි, නිදොස්. |
| අනෙසනා | (ඉ) අයෝග්‍ය සෙවීම; නුසුදුසු ජීවිකාව. |
| අනෙසනා | (ඉ) භික්ෂුන්ට අයොග්‍ය ප්‍රත්‍ය සෙවීම අනෙසනා නමින් හඳුන්වයි එනම් 21 ආකාර වූ අනෙසනයි 1 හුණ දඬු දීම 2 තාම්බූලාදි පත්‍ර දීමය 3 මල් දීමය 4 ඵල වර්ග දීමය 5 දැහැටි දඬු දීමය 8 ඇඟ උලන සුණු ආදිය දීම 9 මැටි දීමය 10 චාටු කමින් උපස්ථායකයන් ඉදිරියෙහි සිටීම 11 මුග්ගසූපතාවය, පිසූ මුං මෙන් මඳක් සැබෑත් වැඩියත් බොරුත් කීමය12 පාරිභට්ටනා නමින් දැක්වූ කුලදරුවන් නැලවීම ආදිය 13 ජඞ්ඝපෙසනිකා නම් ලද ගිහියන්ගේ ලියුම් කියුම් හුවමාරු කිරීම 14 ගිහියන්ට වෙදකම් කිරීම 15 දූත කර්ම වූ ගිහියන්ගේ පණිවුඩ කීමය 16 පහෙණ ගමන නම්වූ මෙහෙවර පිණිස කෙත්වත් ආදිය ලබාගැනීම 17 පිණ්ඩප්‍රතිපිණ්ඩනයයි කියනු ලබන තමා ලද දෙය ගිහියන්ට දී ඔවුන් ලද දෙය තමා ලබාගැනීම 18 ලාභාශාවෙන් අල්ලස් දීම 19 ගෙබිම් ආදිය පෙන්වන වාස්තුවිද්‍යාව දැක්වීම 20 තිථි හෝරාදිය දක්වන නක්ෂත්‍ර විද්‍යාවෙහි යෙදීම 21 අඞ්ගප්‍රත්‍යඞ්ගයන්ගේ ලක්ෂණාදිය විස්තර කර දෙන අඞ්ග විද්‍යාවෙහි යෙදීමය යන මේ 21 ක්‍රමයකින් ප්රත්යය සෙවීම අනෙසන නම් වේ. |
| අනෙසනා | (ඉ) සෙවීම, අන්වෙසනය, වැරදි ලෙස ප්රත්යය සෙවීම. |
| අනෙළ | (ති) (අන්=න+එළ) කෙලතොලු නොවන, ජඩ නොවන, නිදොස්. |
| අනෙළ | (3) නිදොස්. |
| අනෙළක | (3) නිදොස්. |
| අනෙළගල | (ති) (අන්=න+එළ+ගල) කෙල වැගිරෙන තොල් නැති, ජඩ නොවන, නිදොස්වචන ඇති. |
| අනෙළගල | (3) කෙළතොලු නොවූ. |
| අනෙළමූග | (ති) (අන්=න+එළමූග) කෙලතොලු නොවූ, නිදොස් බස් ඇති. |
| අනොක | (පු) (අන්=න+ඔක) ඔක රහිත, අනගාරික, වාසස්ථාන නැති, ආලය රහිත, අවකාශ නැති ‘ඔක’ බලනු. |
| අනොක | (3) ජලය නැති; වාසස්ථාන නැති. |
| අනොකප්පන | (ති) නො අදහන, විශ්වාස නොකරන. |
| අනොකාස | (3) අවකාශ නැති. |
| අනොඝ | (පු) (අන්=න+ඔඝ) ඔඝ විරහිත, චතුර්විධ කාමොඝාදිය නැති. |
| අනොජක | (පු) එනම් ගස. |
| අනොජග්ඝති | (ක්‍රි) (අනු+උ+ජග්ඝ - (d) (භු) හසනස්මිං, සිනාසීමෙහි+ති) උජ්ජග්ඝනය නොකරයි, අත්පොළසන් ගසා මහත් කොට සිනා නොවෙයි. |
| අනොජග්ඝන | (න) උජ්ජග්ඝනය නොකිරීම, මහත්කොට සිනා නොවීම. |
| අනොජව | (ති) තෙජස් රහිත, තෙද නොමැති. |
| අනොජවන්තු | (3) ඕජස් නැති. |
| අනොජා | (ඉ) කටු කරඬු. |
| අනොජා | (න) එනම් ගස. |
| අනොතත්ත | (පු) රත්නොවන ජලය ඇති එනම් විල හිරු රැසින් නොතැවෙන දිය ඇති හෙයින් අනොතත්ත නම් ලද මේ විල හිමාල වනයෙහි මහ විල් සත අතුරෙන් ප්රධාන එකයි, ගැඹුරින් හා පළලින් පනස් යොදුන් වෙයි පඤ්ච පර්වතයන්ගෙන් වටවී තිබේ එනම්:- ස්වර්‍ණමය සුදර්‍ශන පර්වතය, සර්‍වරත්නමය චිත්‍රකූට පර්වතය, අඤ්ජනමය කාලකූට පර්වතය, මාඤ්ජෙෂ්ටමය ගන්ධමාදන පර්වතය, රජතමය කෛලාස කූට පර්වතය යන පඤ්ච පර්වතයන්ගෙන් වට වී තිබේ මේ විලෙහි සතර පැත්තේ සිංහ මුඛය, අශ්ව මුඛය, හස්තිමුඛය, වෘෂභ මුඛයයි ජලය නික්මෙන සොරොව් සතරක් වෙත් පහාරාද සූත අටුවාව බලන්න. |
| අනොතත්ත | (3) රත් නොවූ; (පු) (න) අනවතප්ත විල. |
| අනොත්තප්ප | (න) ඔතප් නැති බව. |
| අනොත්තප්ප | (පු) (අන්=න+ඔත්තප්ප) පාපයට බිය නැති, ඔතප් නැති (න) ඔත්තප්පං=අනොත්තප්පං. |
| අනොත්තප්ප | (3) ඔතප් නැති; පවට බය නැති. |
| අනොත්තප්පන | (න) පාපයට බිය නොවීම. |
| අනොත්තප්පී | (ති) පාපයට බිය නැති, ඔතප් නැති. |
| අනොත්තප්පී | (3) පවට බය නැත්තා. |
| අනොදක | (ති) (අන්=න+උදක) ජලය රහිත, දිය නොමැති. |
| අනොදක | (3) ජලය නැති. |
| අනොදිස්සක | (පු) කොටස් නොමැති භාග වශයෙන් නොබෙදන ලද. |
| අනොදිස්සක | (3) කෙනෙකු නියම නැති. |
| අනොධි | (පු) (අන්=න + ඔධි) අර්‍හන්මාර්ගය (කෙලෙසුන් ඉතිරි නොකොට නසන හෙයින් අර්‍හන්මාර්ගය ‘අනොධි’ නම් වේ.) ‘ඔධි’ බලනු. |
| අනොනමන්ත | (3) නො නැමෙන; පහත් නො වෙමින්. |
| අනොපම | (ති) (අන්=න+උපම) උපමා රහිත. |
| අනොපම | (3) උපමා රහිත; සමාන කළ නො හැකි. |
| අනොම | (ති) (අන්=න+ඔම) අලාමක, නීච නොවන, උතුම්. |
| අනොම | (3) උසස්; පහත් නොවූ; ලාමක නොවූ. |
| අනොමගුණ | (පු) අලාමකගුණය, උත්තම ගුණය. |
| අනොමජ්ජති | (ක්‍රි) (අන්=න+අව+මජ්ජ - (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි+ති) නොමඩියි, නොමිරිකයි, නොපාගයි. |
| අනොමජ්ජන | (න) නොමැඩීම, නොමිරිකීම. |
| අනොමදස්සී | (පු) අළාමක දැකුම් ඇත්තා. |
| අනොමපඤ්ඤ | (ති) අළාමකප්‍රඥා ඇති, උත්තම ප්‍රාඥ ඇති. |
| අනොරපාර | (න) (අන්=න+ඔරපාර) එතෙර මෙතෙර නැති. |
| අනොරමති | (ක්‍රි) (අන්=න+ඔරමති) නොඇලෙයි; නොනවතී. |
| අනොවට්ඨ | (ති) වැහි නැති, වියළි, ශුෂ්ක. |
| අනොවස්ස | (ති) වැහි නැති, වියළි, ශුෂ්ක. |
| අනොසක්කනා | (ඉ) නො පසුබැසීම. |
| අනොසිත | (ති) (අන්=න+අවසිත අව=ඔ) යටත් නොකළ. |
| අනොස්සක්ක | (න) පසුනොබැසීම, පසුබට නොවීම. |
| අන්ත | (න) බඩවැල. |
| අන්ත | (පු) - (න) සමීප, අවසාන, පරභාග, පද පූරණ, අතුණු, කොටස, කෙළවර, මරණ, මර්‍ය්‍යාදා, ලාමක, නිබ්බාණ, ස්වාර්ථ යන මෙහි. |
| අන්ත | (පු) අග; අවසානය; කෙළවර. |
| අන්ත කිරියා | (ඉ) අවසන් කිරීම. |
| අන්තක | (පු) මාරයා. |
| අන්තක | (පු) වශවර්‍තතිමාරයා, ජිවිතය කෙළවර කරන්නා, මරණය. |
| අන්තකර | (පු) අවසන් කරන්නා. |
| අන්තකර | (පු) අවසානය කරන්නා, මරු. |
| අන්තකිරියා | (ඉ) අවසන් කිරීම, කෙළවර කිරීම, මරණය. |
| අන්තගණ්ඨිකාබාධ | (පු) ඇපැන්ඩිසයිටිස් රෝගය; බඩවැල් ගැටයේ රෝගය. |
| අන්තගත | (ති) අන්තයට ගිය. |
| අන්තගත | (3) ඇතුළත්; කෙළවරට ගිය. |
| අන්තගමන | (න) කෙළවරට යාම. |
| අන්තගු | (ති) අවසානයට ගිය. |
| අන්තගුණ | (න) කුඩා බඩවැල. |
| අන්තගුණ | (පු) - (න) අතුණුබාණ, අතුණුවැල. |
| අන්තග්ගත | (ති) අන්තර්ගත, ඇතුළත්. |
| අන්තග්ගහණ | (න) ව්‍යාකරණ සූත්‍රයන්හි අන්ත ශබ්දයා යෙදීම. |
| අන්තග්ගාහික | (3) කෙළවරක් ගන්නා (දෘෂ්ඨිය). |
| අන්තග්ගාහිකාදිට්ඨි | (ඉ) “සස්සතො ලොකො ඉදමෙව සච්චං, මොඝමඤ්ඤන්ති” යනාදි ක්‍රමයෙන් එක එක අන්තයක් ඇති දෘෂ්ටිය. |
| අන්තට්ඨ | (ඉ) වර්‍ගයන් කෙළවර පවත්නා ය) ර ල - (ව) යන අකුරු සතර. |
| අන්තද්වය | (න) කාමසුඛල්ලිකානු යොගය හා අත්තකිලමථානු යොගය යන දෙක. |
| අන්තර | (න) අතර. |
| අන්තර | (න) අන්තය, අතර, මද්ධ්‍යය. |
| අන්තර | (3) වෙනස. |
| අන්තරකප්ප | (පු) අතරෙහි පිහිටි කල්පය. |
| අන්තරකප්ප | (පු) අන්තඃකල්පය දස හවුරුදු මිනිසුන් කෙරෙහි පටන් ගෙන මනුෂ්‍යයන්ගේ ආයුෂ අසඞ්ඛ්‍යය දක්වා ක්‍රමයෙන් වැඩී එතැන සිට ක්‍රමයෙන් බැස දස අවුරුදු වන තැන් දක්වා ඇති වන මේ දෙඅතර කාලයයි අවුරුදු දහසකින් අඟලක් වැඩෙන්නාවූ පෘථිවිය එක් යොදුන් තුන්ගවුවක් පමණ වැඩෙන කාලයයි. |
| අන්තරඝර | (න) ඇතුල් ගම; ඇතුල් ගෙය. |
| අන්තරඝර | (න) ඇතුළුගම, ගම. |
| අන්තරඞ්ගවිධි | (පු) ප්‍රකෘතිය ආශ්රය කොට පවත්නා කාර්ය්යය. |
| අන්තරට්ඨ | (න) (අන්තර+අට්ඨ) අතර වූ අට, වස්තු දෙකක් අතර පිහිටි අටක්. |
| අන්තරට්ඨක | (පු) නවම් මැදින් යන දෙමස අතර අට දවස, හිම වැටෙන කාලය, නවම් මස අගසතර දවසද මැදින් මස මුල සතර දවසද යන අට දවස. |
| අන්තරට්ඨක | (3) අතරෙහි පිහිටි; නවම් මැදින් දෙමස අතරෙහි වූ අට දවස පිළිබඳ. |
| අන්තරධා | (භු) අදස්සනෙ, නොපෙණීමෙහි අන්තරධායති, අතුරුදහන් වෙයි. |
| අන්තරධාන | (න) අතුරුදහන් වීම; නො පෙනී යාම; විනාශ වීම. |
| අන්තරධාන | (න) අන්තර්‍ධානය, අතුරුදහන්වීම. |
| අන්තරධායති | (අන්තර+ධෙ+අ) අන්තර්ධාන වේ; නො පෙනී යයි. |
| අන්තරධායන | (න) අතුරුදහන් වීම; නො පෙනී යාම; විනාශ වීම. |
| අන්තරධායමාන | (3) අතුරුදන් වෙන. |
| අන්තරධායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතුරුදන්වී. |
| අන්තරන්තර | (න) (අන්තර+අන්තර) අතර අතර, අතරතුර. |
| අන්තරන්තරා | (නි) අතරතුරෙහි. |
| අන්තරබාහිර | (න) ඇතුළත පිටත - (ති) ඇතුළත පිටත හැසිරෙණ. |
| අන්තරභත්ත | (න) අතුරුබත, දවල්බත, උදය වරුව. |
| අන්තරවාස | (න) යටට හඳනා වස්ත්රය, ඉන යටට හඳනා රෙද්ද. |
| අන්තරවාසක | (පු) අන්තරවාසය, භික්ෂූන්ගේ අඳනය. |
| අන්තරවාසක | (පු) අඳනය; ඇතුළට අඳින වස්ත්රය. |
| අන්තරවුද්ධි | (ඉ) අන්තරවෘද්ධිරෝගය, බඩවැල වැඩීමෙන් වන රෝගයක්. |
| අන්තරංස | (න) උර අතර, ලය, හෘදය. |
| අන්තරංස | (පු) (අන්තර+අංස) යමක් අතර පිහිටි කොටස. |
| අන්තරංස | (පු) අරහිස් දෙක මැද පිටිපස. |
| අන්තරසාටක | (පු) අඳින වස්ත්රය. |
| අන්තරහිත | (ති) අන්තර්ධාන වු, ප්‍රතිච්ඡන්න, සැඟවුණු. |
| අන්තරහිත | (3) අතරෙහි තැබූ; අතුරුදහන් වූ. |
| අන්තරා | (අ) අන්තරාලය, අතර, මැද, කාරණ, ක්ෂණ, සිත, විවර යන අර්ථයන්හි. |
| අන්තරා | (නි) අතරෙහි; අතරේදී. |
| අන්තරාකථා | (ඉ) අතුරු කථාව, පිළිවෙළ කථාවෙන් වෙනස් වූ අන්‍ය කථාව. |
| අන්තරාධාන | (න) පියන, පියන්පත, වහන්තරාව. |
| අන්තරාපණ | (න) සල්පිල, ද්රව්ය විකුණන ශාලාව, කඩය, සාප්පුව. |
| අන්තරාපණ | (පු) වෙළඳාම් පල. |
| අන්තරාපරිනිබ්බායී | (පු) ආයුෂයාගේ මැද කොටස නොගෙවා අතරදී ක්ලේශපරිනිර්‍වාණයෙන් පිරිනිවන්පානා පුද්ගලයා. |
| අන්තරාය | (පු) අනතුර. |
| අන්තරාය | (පු) විඝ්නය, උපද්‍රවය, හානිය. |
| අන්තරායක | (පු) උපද්‍රවය, හානිය. |
| අන්තරායකර | (ති) උපද්‍රව කරන, අවැඩ සිදු කරන. |
| අන්තරායකර | (3) අනතුරු පමුණුවන; බාධා කරන. |
| අන්තරායික | (ති) අන්තරායකර, උවදුරු ඵලවන. |
| අන්තරායික | (3) අනතුරු පමුණුවන; බාධා කරන. |
| අන්තරාල | (න) ඇතුළත, අභ්‍යන්තර, අතර. |
| අන්තරාළ | (න) අතර; අතර තුර කාලය. |
| අන්තරික | (ඉ) දෙකක් මැද අතර. |
| අන්තරික | (ති) අතර, අතර පවත්නා, මධ්‍යගත. |
| අන්තරීප | (දීප)න-දියෙන් වට වූ ගොඩබිම, දූව. |
| අන්තරීය | (න) යට හඳනා පිළි, ඉනට හැඳිය යුතු පිළි. |
| අන්තරෙණ | (අ) වර්ජනාර්ථයෙහි, අන්තරාලය. |
| අන්තලික්ඛ | (න) අන්තරීක්ෂය, අහස. |
| අන්තලික්ඛ | (න) අහස. |
| අන්තවට්ටි | (ඉ) බඩවැල් දරණ. |
| අන්තවණ්ණ | (පු) අන්තිම මනුෂ්‍යජාතිය, ශුද්‍රවර්‍ණණය, නීචජාතිය, අග පිහිටි අක්ෂරය. |
| අන්තානන්තික | (පු) (අන්ත+අනන්ත+ණික) ලෝකයාගේ අන්තයක් ඇත්තේයයි ද අන්තයක් නැත්තේයයි ද පවත්නා වාදය. |
| අන්තික | (ති) අන්තයෙහි නියුක්ත, සමීපය, ළඟ. |
| අන්තික | (න) සමීපය. |
| අන්තික | (3) අවසන් කොට ඇති. |
| අන්තිකා | (ඉ) උඳු නම් ධාන්‍යය. |
| අන්තිම | (ති) කෙළවරෙහිවූ, අවසානයෙහි වූ, පසුවූ. |
| අන්තිම | (3) අවසන් වූ; කෙළවරෙහි වූ. |
| අන්තිමවත්ථු | (න) අවසානවස්තුව, පාරාජීකාපත්තිය. |
| අන්තිමවත්ථු | (න) භික්ෂූන්ගේ පාරාජිකාපත්තිය. |
| අන්තිමසරීර | (න) අවසාන ශරීරය, රහත් අත් බව (ති) අවසන් ශරීරයක් ඇති. |
| අන්තෙපුර | (න) අන්තඃපුරය, රාජස්ත්‍රීන්ගේ වාසස්ථානය, ඇතුළු නුවර, නගරාභ්‍යන්තරය. |
| අන්තෙපුර | (න) ඇතුළු නුවර රජගෙය; රජුගේ ස්ත්රී සමූහය. |
| අන්තෙපුරිකා | (ඉ) අන්තඃපුරස්ත්‍රීහු, ඔරොධය. |
| අන්තෙය්‍යක | (ති) කෙළවර යෙදුනු. |
| අන්තෙවාසි | (පු) අන්තෙවාසිකයා, අතවැස්සා සමීපාවචරයා. |
| අන්තෙවාසික | (පු) අතවැස්සා, සමීපයෙහි වසන්නා. |
| අන්තෙවාසික | (පු) අතැවැසියා; ශිෂ්‍යයා. |
| අන්තෙවාසී | (3) ශිෂ්‍යයා; සමීපයෙහි වසන්නා. |
| අන්තො | (අ) අන්තරාලය, ඇතුළත. |
| අන්තො | (නි) ඇතුළෙහි. |
| අන්තොකුච්ඡි | (ති) ඇතුළ්කුක්ෂිය, උදරාභ්‍යන්තරය. |
| අන්තොකුච්ඡි | (පු) (ඉ) ඇතුල් කුස. |
| අන්තොගත | (3) ඇතුළත්. |
| අන්තොගධ | (ති) ඇතුළත්, ඇතුළට පැමිණි. |
| අන්තොගධ | (3) ඇතුළත්. |
| අන්තොගබ්භ | (පු) ඇතුල් කුස. |
| අන්තොගබ්භ | (පු) කාම‍රයේ ඇතුළ. |
| අන්තොගාම | (පු) ගමේ ඇතුළ. |
| අන්තොඝර | (න) ඇතුළුගෙය, ඇතුළුගම, ග්‍රාමය. |
| අන්තොඝර | (න) ගෙයි ඇතුළ. |
| අන්තොජන | (පු) පවුලට අයත් පිරිස. |
| අන්තොජාත | (ති) ඇතුළත උපන්, ඇතුළත හටගත් (පු) ගෙයි උපන් දාසයා. |
| අන්තොජාත | (3) ඇතුළත උපන්; දාසායා. |
| අන්තොජාල | (න) ජාලාභ්‍යන්තරය, දැලතුළ, දැලේ. |
| අන්තොජාලිකත | (ති) ජාලාභ්‍යන්තර කළ, දැලට ඇතුළත්, දැලතුළවූ. |
| අන්තොනිජ්ඣාන | (න) ඇතුළත දැවීම, ඇතුළත පිලිස්සීම. |
| අන්තොනිමුග්ග | (පු) - (න) ඇතුළත ගිලුනු, ඇතුළට බැසගත්. |
| අන්තොපරිසොක | (පු) හෘදයාභ්‍යන්තර ශොකය, ඇතුළේ වූ ශොකය. |
| අන්තොභවික | (ති) ඇතුළත්, අභ්‍යන්තරික. |
| අන්තොභාග | (පු) අන්තර්‍භාගය, අභ්‍යන්තර කොටස. |
| අන්තොභාව | (පු) අන්තර්භාවය, ඇතුළත් බව. |
| අන්තොවස්ස | (න) වර්ෂාකාලය තුළ, වැහිකාලය ඇතුළත. |
| අන්තොවස්ස | (පු) (න) වස් කාලය. |
| අන්තොවුත්ථ | (3) ඇතුළත විසූ; ඇතුළේතැබූ. |
| අන්ද | (භු) බන්ධනෙ-බැඳීමෙහි, අන්දති=බඳියි. |
| අන්දු | (පු) ඇතුන් බඳින දම, දම්වැල. |
| අන්දු | (පු) දම්වැල; සුරඞ්ගුව. |
| අන්දුක | (න) ඇතුන් බඳින දම. |
| අන්දුක | (පු) දම්වැල; සුරඞ්ගුව. |
| අන්දුඝර | (න) සිරගෙය. |
| අන්දුබන්ධන | (න) යදම් ආදියෙන් බැඳීම; සරඞ්ගු ගැසීම. |
| අන්දුබන්ධන | (න) සිරගෙයි බැඳීම, සිරේ තැබීම. |
| අන්දූඝර | (න) බන්ධනාගාරය, හිරගේ. |
| අන්ධ | (චු) දිට්ඨූපසංහාරෙ=දෘෂ්ටිය නැසීමෙහි, අන්ධෙති=අන්තර්‍ධානවෙයි, නොපෙණීයයි. |
| අන්ධ | (පු) අන්ධයා, දැස්නැත්තා, ඇස් දෙකම නැත්තා. |
| අන්ධ | (3) අඥාන; ඇස් නැති; නො දක්නා; (පු) අන්ධයා. |
| අන්ධක | (න) එනම් මැසි වර්ගය, පිඞ්ගල මැස්සා. |
| අන්ධක | (3) ආන්ධු දේශයට අයත්; (පු) මැසි වර්ගයක්. |
| අන්ධකරණ | (න) අන්ධ කිරීම, ඇස් නැසීම. |
| අන්ධකරණ | (3) නො පෙනීම හෝ මුලාව ඇති කරන. |
| අන්ධකවින්ද | (න) එනම් පෙදෙස. |
| අන්ධකාර | (පු) අඳුර, කලූවර. |
| අන්ධකාර | (පු) අඳුර; කළුවර; නො පෙනීම. |
| අන්ධකාරතිමිස | (න) බහලාන්ධකාරය, දැඩි කලුවර. |
| අන්ධතම | (පු) (න) බාලාන්ධකාරය. |
| අන්ධත්තම | (පු) (න) දැඩි අඳුර. |
| අන්ධත්තම | (පු) ගනඳුර, මහා අන්ධකාරය. |
| අන්ධනරිපු | (පු) ඊශ්වරයා. |
| අන්ධපඞ්ගු | (පු) අඳපිළු දෙදෙනාගේ ගමන, එම න්‍යායය. |
| අන්ධබාල | (3) අඥාන වූ. |
| අන්ධභූත | (3) අන්ධ වූ; නුවණැස් නැති. |
| අන්ධයට්ඨිඤාය | (පු) අන්ධයෂ්ටින්‍යායය, ඇස් ඇත්තෙකු අන්ධයෙකු ලවා ලීයක් ගන්වා ඔහු ලවා තව එකෙකු ද ඔහු ලවා තව එකෙකු දැයි මෙසේ පිළිවෙත් අන්ධයන් රැසක් ගෙන යාමට සමාන න්‍යායය (නොවිමසා ගතානුගතික වන්නන් සඳහා මෙය යෙදේ.) |
| අන්ධවන | (න) එනම් උයන, සැවැත් නුවරට නුදුරෙන් දෙව්රම් වෙහෙර පිටිපස පිහිටි භාවනානුයොගින් දිවාවිහරණය කරන වනය. |
| අන්ධවෙණි | (ඉ) හුණදඬුවලින් අන්ධයන් සමූහහක් ගෙන යාම ‘අන්ධයට්ඨිඤාය’ බලනු. |
| අන්න | (න) ආහාරය; බත. |
| අන්න | (න) බත, ආහාරය. |
| අන්නද | (3) ආහාර දෙන. |
| අන්නපාන | (න) ආහාර හා පානය කරණදේ, කනබොනදේ. |
| අන්නපාන | (න) කෑම බීම. |
| අන්නභාර | (පු) එනම් තැනැත්තා දිළිඳු දුප්පතුනට ඔහු තෘණ විකුණා ජීවත් විය ඒ නිසා අන්නභාර නම් විය. |
| අන්නසන්නිධි | (පු) ආහාර රැස් කර තබා ගැනීම. |
| අන්නහාර | (පු) කෑම හෝ තණකොළ ගෙන යන්නා. |
| අන්නාදි | (පු) (අන්න+ආදි) ආහාරදිය. |
| අන්වකාසි | (ක්‍රි) (අනු+අකාසි) අනුව කෙළේය, සිදු කෙළේය. |
| අන්වගා | (ක්‍රි) (අනු+ගමු - (d) (භු) ගතියං=යාමෙහි ‘ගමු ‘හට’ ගා’ ආදේශයි) අනුව ගියේය. |
| අන්වගු | (ක්‍රි) අනුව ගියහ. |
| අන්වගූ | අනුව ගියහ. |
| අන්වත්ථ | (ති) (අනු+අත්ථ) අන්වර්ථ, අර්ථානුගත, අර්ථානුරූප, අර්ථය අනුව ගිය. |
| අන්වත්ථ | (3) අර්ථයට එකඟවූ. |
| අන්වත්ථනය | (පු) ශබ්දයන් අර්ථයට අනුගත කොට දැක්වීමේ නීතිය, අන්වර්ථනය. |
| අන්වත්ථනාම | (පු) අර්ථය අනුව පවත්නා ක්රමය සුත්තන්තික-පංසුකුලික යනාදීය. |
| අන්වත්ථව්‍යපදෙස | (පු) අර්ථයට අනුගත වූ ව්‍යවහාරය. |
| අන්වත්ථසඤ්ඤා | (පු) අර්ථයට අනුගත වූ සංඥාව අර්ථානුගත සංඥාව අක්ඛර සඤ්ඤා ආදියයි. |
| අන්වදෙව | (අ) (අනු+එව) අනුවම, සමග, කැටිවම. |
| අන්වද්ධමාසං | (ක්‍රි.වි) අඩ මසක් පාසා. |
| අන්වධිමාස | (න) (අනු+අද්ධ+මාස) අඩමසක් පාසා. |
| අන්වය | (පු) අනුව යාම; පරම්පරාව; පිළිවෙළ. |
| අන්වය | (පු) වංශය, කුලය, පරම්පරාව, ප්රත්යය අවබෝධය, ඤාණය සාධන සාමාන්‍යයෙන් සාධ්‍ය සාමාන්‍යයාගේ ව්‍යාප්තිය අන්වයයි තාර්කිකයෝ පවසත්. |
| අන්වහං | (අ) (අනු+අහං) දවසක් පාසා, දවස ගානේ. |
| අන්වහං | (ක්‍රි.වි) දිනපතා. |
| අන්වාගච්ඡති | (අනු+ආ+ගමු+අ) ලුහුබැඳ යයි. |
| අන්වාගච්ඡති | (ක්‍රි) (අනු+ආ+ගච්ඡති) අනුව එයි. |
| අන්වාගත | (ති) (අනු+ආ+ගත) අනුව පැමිණි, කැටුව ආ. |
| අන්වාගත | (3) යුක්ත වූ. |
| අන්වාදිසතී | (ක්‍රි) (අනු+ආ+දිසති) දක්වයි කියයි. |
| අන්වාදෙස | (පු) ආදිදැක්වූවා නැවත දැක්වීම, කථිතානුකථනය, කියනලද්ද නැවත කීම. |
| අන්වාධික | (ති) අනුව පවත්නා අඩුවැඩි නැති. |
| අන්වාමද්දති | (ක්‍රි) (අනු+ආ+මද්දති) මඩියි, මිරිකයි. |
| අන්වාය | (අ) පැමිණ,(වුද්ධිමන්වාය=වුද්ධිං+අන්වාය, වෘද්ධියට පැමිණ) |
| අන්වාය | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ. |
| අන්වායික | (3) අනුව යන. |
| අන්වාරොහණ | (න) ආරූඪ වීම, නැගීම, ආරොහණය. |
| අන්වාරොහති | (ක්‍රි) (අනු+ආ+රොහති) ආරූඪ වෙයි, නගියි. |
| අන්වාවය | (පු) අන්වාවයාර්ථය ප්‍රධානවශයෙන් එකක් කියා අප්‍රධාන වශයෙන් අනිකක් කීම “පුඤ්ඤඤ්ච කරොහි පුත්තදාරඤ්ච පොසෙහි” පින්කරව, පුතුන්ද රකුව යන මෙහි ච ශබ්දය අන්වාවයාර්ථයි. |
| අන්වාවිට්ඨ | (ති) (අනු+ආවිට්ඨ) ආවෙස වනු ලැබූ, අධිගෘහීත වන ලද. |
| අන්වාවිසති | (ක්‍රි) (අනු+ආවිසති) ඇතුළත් වෙයි, ආවෙශ වෙයි. |
| අන්වාවෙස | (පු) ආවෙශය. |
| අන්වාසත්ත | (ති) (අනු+ආසත්ත) අනුව ඇලුණු, ආලය කළ. |
| අන්වාස්සවති | (ක්‍රි) (අනු+ආ+සවති) වැගිරෙයි, වැක්කෙරෙයි. |
| අන්වාහිණ්ඩති | (අනු+ආ+හිඩි+අ) අනුව ඇවිදී. |
| අන්වාහිණ්ඩති | (ක්‍රි) සක්මන් කරයි, ඇවිදියි. |
| අන්වාහිණ්ඩන | (න) (අනු+ආහිණ්ඩන) අනුව හැසිරීම, ඇවිඳීම, සක්මන් කිරීම. |
| අන්වාහිත | (ති) (අනු+ආ+හිත) පිහිටුවන ලද, කරන ලද. |
| අන්වෙති | (අනු+ඉ+අ) අනුව ඒ; ලුහුබඳී. |
| අන්වෙති | (ක්‍රි) (අනු+එති) අනුව එයි, කැටුව එයි. |
| අන්වෙසක | (පු) සොයන්නා. |
| අන්වෙසති | (අනු+ඒසු+අ) සොයයි. |
| අන්වෙසති | (ක්‍රි) (අනු_එසති) සොයයි, බලයි. |
| අන්වෙසනා | (ඉ) සෙවීම, ගවෙසනය, බැලීම. |
| අන්වෙසනා | (ඉ) සෙවීම. |
| අන්වෙසන්ත | (3) සොයන; සොයමින්. |
| අන්වෙසිත | (ති) සොයන ලද, බලන ලද. |
| අන්වෙසී | (ති) සොයන, පරීක්ෂා කරන. |
| අන්වෙසී | (3) සොයන්නා. |
| අන්හ | (පු) දවස, දිනය (සායන්හ, ‘මජ්ඣන්හ, යනාදියෙහි සමාසයෙහි පරපද වූ ‘අහ’ ශබ්දයට මේ ආදේශ වේ.) |
| අප | (d) - (පු) පාපණෙ, පැමිණවීමෙහි අපොති, පැමිණෙයි. |
| අප | (d) - (පු) පාපණෙ, පැමිණවීමෙහි, අපුණාති, පැමිණෙයි. |
| අප | (අ) නිර්දේශ, පරිවර්‍ජන, පූජා, අපගතාර්ථ, වැළකීම්, අප්‍රීති, ගර්හා, සොරකම් යන මෙහි. |
| අපකඩ්ඪති | (අප+කඩ්ඪ+අ) ඉවතට අදී; නෙරපයි. |
| අපකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (අප+කඩ්ඪ - (d) (භු) කඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි+ති) අහකට අදියි, ආපසු අදියි. |
| අපකඩ්ඪන | (න) ඉවතට ඇදීම. |
| අපකඩ්ඪන | (න) ඉවත් කිරීම, අහකට ඇදීම. |
| අපකඩ්ඪන්ත | (3) ඉවතට අදින. |
| අපකඩ්ඪන්ත | (3) ඉවතට අදිමින්. |
| අපකඩ්ඪමාන | (3) ඉවතට අදින. |
| අපකඩ්ඪමාන | (3) ඉවතට අදිමින්. |
| අපකඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවතට ඇද. |
| අපකත | (ති) වරදවා කළ, සදොස්ව කළ, බැහැර කළ. |
| අපකත | (3) ඉවත් කළ; ද්‍රෝහ ක්‍රියා කළ. |
| අපකතඤ්ඤු | (ති) (අප+කතඤා - (d) ඌ=රූ) අකෘතඥ, කළගුණ නොදන්නා, පකතඤ්ඤු නොවන. |
| අපකන්තති | (ක්‍රි) (අප+කති - (d) (භු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි+ති) කපාදමයි, කපා හරියි. |
| අපකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විරුද්ධකම් කොට. |
| අපකරොති | (අප+කර+ඔ) ඉවත් කරයි; විරුද්ධකම් කරයි. |
| අපකරොති | (ක්‍රි) (අප+කර - (d) (භු) + ඔ+ති) වරදවයි, වරදවා කරයි. |
| අපකරොන්ත | (3) ඉවත් කරන; විරුද්ධකම් කරන. |
| අපකසති | (ක්‍රි) (අප+කස - (d) (භු) හිංසායං, විලෙඛනෙ, පෙළීමෙහි ඉරි ඇඳීමෙහි+ති) ආපසු අදියි, පෙළයි, ඉරි අඳියි. |
| අපකස්ස | (පූ.ක්‍රි) ඉවතට ඇද. |
| අපකස්සති | (අප+කස්ස+අ) ඉවතට අදී. |
| අපකස්සති | (ක්‍රි) (අප + කස්ස - (d) (භු) ගතියං, කස්සනෙ, ඇදීමෙහි+ති) ආපසු අදියි ළඟට අදියි. |
| අපකස්සනා | (ඉ) ඉවතට ඇදීම. |
| අපකාර | (පු) අනුපකාරය, අහිත කිරීම. |
| අපකාර | (පු) විරුද්ධ ක්‍රියාව. |
| අපක්කට | (පු) පැරදයාම, බැහැර යාම. |
| අපක්කම | (ති) පැරද පලා යාම, වෙන්ව යාම, බැහැර යාම, වාක්‍යාර්ථ දෝෂයක්, උපිළිවෙළ. |
| අපක්කම | (පු) ඉවත්වීම. |
| අපක්කමති | (අප+කමු+අ) ඉවත් වේ. |
| අපක්කමති | (ක්‍රි) (අප+කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙප, යාමෙහි+ති) පැරද යෙයි, පලා යෙයි, බැහැර යෙයි. |
| අපක්කමන | (න) ඉවත්වීම. |
| අපක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්ව. |
| අපක්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්ව. |
| අපක්ඛර | (පු) රථ අකුර මත්තෙහි වූ ඇණවිශේෂයක්, කඩ ඇණය, අකුර අග ගසන කණුව. |
| අපගච්ඡති | (අප+ගමු+අ) ඉවත්ව යේ. |
| අපගච්ඡති | (ක්‍රි) (අප+ගමු - (d) (භු) මු=ච්ඡ+ති) ඉවත යෙයි. |
| අපගච්ඡන්ත | (3) ඉවත් වෙමින්; ඉවත්වෙන. |
| අපගත | (ති) පහව ගිය, බැහැර ගිය, මැරුණු. |
| අපගත | (3) ඉවත් වූ. |
| අපගතවිඤ්ඤාණ | (න) පහ වූ විඤ්ඤාණය (ති) විඥානයෙන් තොර, විඥානය නැති. |
| අපගබ්භ | (පු) (අප+ගබ්භ) පහවූ ගර්‍භශය්‍යා ඇති, උත්පත්ති වශයෙන් නැවත මවුගැබකට නොපැමිණෙන, උත්පත්තිය නැති. |
| අපගබ්භ | (3) උඬගු නොවූ; නැවත නූපදනා. |
| අපගම | (පු) අපගමය, පහ වීම, ඉවත්ව යාම. |
| අපගම | (පු) ඉවත්වීම. |
| අපගමන | (න) ඉවත්වීම. |
| අපගමන | (න) පහව යාම, ඉවත්ව යාම. |
| අපගමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්වී. |
| අපගම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්වී. |
| අපචය | (පු) රැස්කළ දෙය විසුරුවීම; සිඳ බිඳ දැමීම (රැස්කළ දෙය). |
| අපචය | (පු) විනාශය, නිර්වාණය. |
| අපචයගාමී | (ති) නිර්‍වාණගාමී, නිවනටපමුණුවන. |
| අපචයගාමී | (3) නිවනට යන්නා. |
| අපචයති | (ක්‍රි) (අප+චය - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) පුදයි, යාග කරයි. |
| අපචයන | (න) පිදීම, දානය. |
| අපචර | (පු) සාවද්‍ය හැසිරීම, වැරදි හැසිරීම. |
| අපචායක | (3) පුදන; පුදන්නා. |
| අපචායති | (අප+චාය+අ) ගෞරවකරයි; පුදයි. |
| අපචායති | (ක්‍රි) පුදයි, යාග කරයි, දෙයි. |
| අපචායන | (න) ගෞරවකිරීම; පිදීම. |
| අපචායන | (න) පිදීම, යාගය, දීම වයස හා ගුණයෙන් යුත් වැඩ සිටි අය දැක ලාභාපෙක්ෂා ආදියක් නැතිව පිරිසිදු සිතින් හුනස්නෙන් නැගිටිම් ආදියෙන් බහුමාන කිරීම. |
| අපචායන්ත | (3) පුදන; පුදමින්. |
| අපචායමාන | (3) පුදන; පුදමින්. |
| අපචායි | (3) පුදන්නා. |
| අපචායික | (පු) පුදන්නා, යාග කරන්නා. |
| අපචායිත | (ති) පුදනලද, දෙනලද. |
| අපචායිත | (3) ගරුකරන ලද; පිදූ. |
| අපචායී | (ති) පුදන්නා, යාග කරන්නා. |
| අපචිණන | (න) විනාශ කිරීම. |
| අපචිණාති | (අප+චි+ණා) විනාශ කරයි; විසුරුවා දමයි. |
| අපචිණාති | (ක්‍රි) (අප+චි - (d) (කි) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි+ණා+තී) රැස් කෙරේ. |
| අපචිණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| අපචිත | (ති) පුදනලද, දෙනලද, රැස් කළ. |
| අපචිත | (3) පදන ලද. |
| අපචිති | (ඉ) ගෞරවය; පිදීම. |
| අපචිති | (ඉ) පූජාව, විනාශය, පූජා කිරීම. |
| අපචිති | (ඉ) රැස් කිරිම. |
| අපචිනන | (න) රැස් කිරිම. |
| අපච්ච | (න) දරු මුනුබුරු පරම්පරාව; පුත්රයා. |
| අපච්ච | (න) දරුවා, වංශය, වංශානුගත, දරුමුනුබුරු පරපුර. |
| අපච්චක්ඛ | (ති) (අ=න+පති+අක්ඛ) අප්‍රත්‍යක්ෂ, ඉන්ද්‍රියහමුනොවන, ආරඤ්චියෙන් දැනගත්, ප්රත්යක්ෂ නොවූ, ඉන්ද්‍රිය ග්‍රාහ්‍ය නොවූ. |
| අපච්චක්ඛ | (3) ඉන්ද්‍රියවිෂයට නො පැමිණි; ප්රත්යක්ෂ නොවූ. |
| අපච්චාරොහතා | (ඉ) නොපෙරළෙන ස්වභාව. |
| අපච්චුද්ධාරක | (ති) පච්චුද්ධාරණය නොකළ, පරිභොග කරවයි පෙරළා නොදුන්. |
| අපච්ඡාපුරිම | (ති) පෙරපසු නොවන, එකවිට. |
| අපජහන | (න) (අප+ජහන - - (අ) + ප) + ජහන) පහ නොකිරීම, බැහැර නොකිරීම. |
| අපජිත | (න) පරාදය. |
| අපජිත | (3) පැරදුණු. |
| අපජ්ඣායති | (ක්‍රි) (අප+ඣෙ, - (d) (භු) චින්තායං, සිතීමෙහි+ති) සිතයි, මෙනෙහි කරයි. |
| අපඤ්ඤ | (ති) ප්රඥා නැති, මූඪ, දග්ධ. |
| අපඤ්ඤත්ත | (ති) නොපණවනලද, ව්‍යවහාර නොකළ, ප්‍රඥප්තියට නොනගනලද. |
| අපඤ්ඤාත | (3) මනාසේ අවබෝධ නො කළ. |
| අපටිජාන | (ති) පිළිනොගන්නා, ප්‍රතිඥා නොකරන. |
| අපටිඤ්ඤ | (ති) පොරොන්දුවක් නැති, ප්‍රතිඥාවක් නැති. |
| අපටු | (ති) අව්‍යක්ත, නොපටු අවිසාරද, අපණ්ඩිත, ලෙඩ ඇති. |
| අපටු | (3) අදක්ෂවූ. |
| අපණීධාන | (න) සිත නොපිහිටුවීම (ති) ප්රාර්ථනා රහිත. |
| අපණ්ඩක | (ති) පණ්ඩක නොවූ. |
| අපණ්ඩිත | (පු) පණ්ඩිත නොවන, අවිසාරද, අඥාන. |
| අපණ්ණක | (ති) අවිරුද්ධ, වැරදි නැති, නිදොස්, නෛර්‍ය්‍යානික. |
| අපණ්ණක | (3) නිදොස්; සත්‍ය වූ; ස්ථිර. |
| අපණ්ණකමණි | නි) සපැතිපසඇටය, පැතිසය එකාකාරව සිටින්ට තනනලද දාදුඇටය ඇටස් දාදුඇටය (මෙය කොයිඅතට පෙරළුනත් මනාව පිහිටන්නේය.) |
| අපණ්නකපටිපදා | (ඉ) අවිරුද්ධ ප්රතිපදාව, නිවැරදි පිළිපැදීම. |
| අපතන | (ති) (න=අ+පතන) නොවැටෙන (න) නොවැටීම. |
| අපත්ථට | (3) නො පැතුරුණු. |
| අපත්ථට්ඨ | (3) උඬඟු නොවූ. |
| අපත්ථිත | (ති) නොපතනලද, නොපැතූ. |
| අපත්ථිත | (3) නො පැතූ. |
| අපත්ථිය | (ති) නො පැතියයුතු, ප්‍රාර්ථනාවට නුසුදුසු. |
| අපත්ථිය | (3) නො පැතිය යුතු. |
| අපත්ථේතබ්බ | (3) නො පැතිය යුතු. |
| අපථ | (පු) අමාර්ගය, නොමග. |
| අපථ | (පු) නො මග; වැරදි මග. |
| අපද | (ති) පාද රහිත, කකුල් නැති, පිහිට නැති, ආකාශය. |
| අපද | (3) පා නැති; හේතු රහිත. |
| අපදාන | (න) ඉවත්වීම; උපදේශය; ජීවන චරිතය. |
| අපදාන | (න) චරිතය, යමෙකුගේ ජීවනචරිතය පුරාවෘත්තචර්‍ය්‍යාව, භේදය. |
| අපදිසති | (අප+දිස+අ) පෙන්වයි; සාකෂ්‍යකොට දක්වයි. |
| අපදිසති | (ක්‍රි) (අප+දිස - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි+ති) දක්වයි, බලයි. |
| අපදිසන | (න) කරුණු කීම; දැක්වීම. |
| අපදිසන්ත | (3) දක්වන; දක්වමින්. |
| අපදෙස | (පු) කාරණය, ලෙසය, කීම, අවකාශය සතර අපදෙස එනම්:- බුද්ධාපදෙසය, සංඝාපදෙසය, සම්බහුලත්ථෙරාපදෙශය, එකත්ථෙරාපදෙසය, යනු ඒ සතරයි ධර්‍මාන්විත කරුණක් විනිශ්චයේදී මේ සතර ප්‍රයෝජන වෙයි. |
| අපදෙස | (පු) කාරණය; පෙන්වීම; ලේශමාත්‍රය; ළංව යන දෙය. |
| අපධාරණ | (න) පියන, වහන්තරාව. |
| අපධාරණ | (න) පියන; වහන්තරාව. |
| අපනත | (ති) නැමුණු, අවනත. |
| අපනමති | (ක්‍රි) (අප+තම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) නමයි, අවනත කෙරෙයි. |
| අපනමන | (න) නැමීම, පහතට එබීම. |
| අපනාමන | (න) ඉවත් කිරීම; නෙරපීම. |
| අපනාමෙති | (අප+නමු+ණේ) ඉවත් කරයි; නෙරපයි; පහතට නමයි. |
| අපනාමෙති | (ක්‍රි) (අප+තම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) නමයි, පහතට ඔබයි. |
| අපනාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහතට හරවා. |
| අපනිදහති | (අප+නි+දහ+අ) ඉවත් කරයි; සඟවා තබයි. |
| අපනිහිත | (ති) සඟවනලද, බැහැර කළ. |
| අපනිහිත | (3) ඉවත්කළ; සැඟවූ. |
| අපනීත | (ති) ඉවත් කළ, බැහැර කළ, එපා කළ. |
| අපනීත | (3) ඉවත් කළ. |
| අපනීය | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| අපනුදති | (අප+නුද+අ) දුරු කරයි. |
| අපනුදති | (ක්‍රි) (අප+නු - (d) (භු) ඛෙපෙ, දැමීමෙහි+ති) පහ කරයි, බැහැර කරයි. |
| අපනුදන | (න) දුරු කිරීම. |
| අපනුදන | (න) බැහැර කිරීම, ඉවත් කිරීම. |
| අපනුදන්ත | (3) ඉවත් කරන; ඉවත් කරමින්. |
| අපනුදිතු | (3) ඉවත් කරන්නා. |
| අපනුදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| අපනුදෙති | (අප+නුද+ණෙ) ඉවත් කරයි; දුරු කරයි. |
| අපනෙති | (අප+නී+අ) ඉවත් කරයි. |
| අපනෙතුං | (නි) ඉවත් කරන්ට. |
| අපනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| අපනෙන්ත | (3) ඉවත් කරන; ඉවත් කරමින්. |
| අපඵොටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අප්පුඩි ගසා. |
| අපමාර | (පු) අපස්මාර රෝගය, මීමස්මොරය, මූර්ච්ඡාරෝගය. |
| අපමාර | (පු) අපස්මාරය රෝගය; මීමැස්මොරය. |
| අපම්මුට්ඨ | (ති) නොමුළා වීම, නොමුළාව. |
| අපයාති | (ක්‍රි) (අප+යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) පහව යෙයි. |
| අපයාන | (න) අපගමනය, පහව යාම. |
| අපර | (ති) අන්‍ය, වෙන, තමා අයත් නොවන. |
| අපර | (3) අන්‍ය; බටහිර. |
| අපරගඞ්ගා | (ඉ) ගඟින් මෑතභාගය, මෙගොඩ. |
| අපරගොයාන | (න) සතරමහාද්වීපයෙන් එකක් වූ එනම් ද්වීපය. |
| අපරජ | (ති) පසුව උපන්, බාල. |
| අපරජ්ජු | (අ) අපරකාලයෙහි, දෙවැනි දිනයෙහි. |
| අපරජ්ජු | (නි) පසුදා. |
| අපරජ්ඣති | (අප+රධ+ය) අපරාධකෙරේ. |
| අපරජ්ඣති | (ක්‍රි) (අප+රාධ - (d) (දි) හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) අපරාධ කෙරෙයි. |
| අපරජ්ඣන | (න) අපරාධ කිරීම. |
| අපරජ්ඣිතුං | (නි) අපරාධ කරන්ට. |
| අපරජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අපරාධ හෝ වැරදි කොට. |
| අපරජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) අපරාධ හෝ වැරදි කොට. |
| අපරද්ධ | (ති) අපරාධ කළ, වැරදි කළ, වරදවනලද. |
| අපරද්ධ | (3) අපරාධ කළ; වැරදි කළ. |
| අපරන්ත | (පු) අගකෙළවර; අපරන්ත නම් රට. |
| අපරන්ත | (පු) අපර කෙළවර, අනාගතයාගේ කෙළවර. |
| අපරන්ත(ණ්ණ) | (න) පසුව ඇතිවූ ආහාරය, ආදිකප්පයෙහි ප්‍රථමාහාරයෙන් මෑතභාගයෙහි වූ මුං උඳු ආදිය (අපරන්තයට මුලින් ඇතිවූ හැල්ආදිය පුබ්බන්ත නමි.) |
| අපරන්න | (න) මුං මෑ ආදී ධාන්‍ය වර්ග. |
| අපරප්පච්චය | (ති) (අ+පර+පච්චය) පරප්‍රත්‍යය රහිත, අනුන්ගේ කීම නිසාම නොඅදහන. |
| අපරප්පච්චය | (3) අනුන්ගේ කීමෙන් නො අදහන. |
| අපරභාග | (පු) අනික් කොටස; පසුකාලය. |
| අපරභාග | (පු) අන්‍යභාගය, මෑතකාලය, පසුකාලය. |
| අපරසෙල | (පු) අස්තපර්වතය, අවරගිර. |
| අපරාජිත | (ති) නොපරදනලද, නොපැරදවිය හැකි, පරදවන්ට බැරි. |
| අපරාජිත | (3) නො පැරදුණු. |
| අපරාජිතා | (ඉ) කටරොළු වැල. |
| අපරාජිතා | (ඉ) කටරොළු, එළකටරොළු, සෙපාලිකා. |
| අපරාධ | (පු) අපරාධය, වැරැද්ද, දෝසය, වැරදි ක්‍රියාව. |
| අපරාධ | (3) අනුන්ට හිංසා එළවන ක්‍රියාව; (පු) අපරාධය. |
| අපරාධික | (ති) අපරාධ කාරයා, වැරදි කාරයා. |
| අපරාධික | (3) අපරාධ කරන්නා. |
| අපරාධිත | (ති) අපරාධ කළ, වැරදි කළ. |
| අපරාධිත | (3) අපරාධ කරනු ලැබූ. |
| අපරාධී | (පු) අපරාධ ඇත්තා. |
| අපරාන්තිකා | (ඉ) ප්‍රාවාන්තක නම් වෛතාලීය වෘත්තයාගේ සම පාදයෙන් රචනා කළ අපරාන්තිකා වෘත්තය. |
| අපරාපරිය | (ති) (අපර+අපර+ඉය) අනික් අනික් භවයකට අයිති, අන්‍ය අන්‍ය ආත්මභාව පිළිබඳ. |
| අපරාපරිය | (3) භවයෙන් භවයට නො සිඳී යන. |
| අපරාපරියවෙදනීයකම්ම | (න) තුන්වෙනි සතරවෙනි ආදීවූ අන්‍ය අන්‍ය ආත්මභාවයකදී විපාකදෙන කර්මය. |
| අපරායී | (ති) පිළිසරණ නැති, ප්‍රතිෂ්ඨා රහිත, පිහිට නැති. |
| අපරිග්ගහිත | (ති) (අ=+පරි+ගහන) පරාගෘහිත නොවන, අයත් නොවන. |
| අපරිග්ගහිත | (3) අයිතිකොට නො ගත්. |
| අපරිච්චත්ත | (ති) (න+පරිච්චත්ත) අත් නොහළ, අයිතිය මුදා නොදුන් දැය. |
| අපරිච්ඡින්න | (ති) නොපිරිසුන්, වෙන් නොකළ. |
| අපරිච්ඡින්න | (3) වෙන් නො කළ; සීමා රහිත. |
| අපරිඤ්ඤාත | (ති) නොදත්, අවබෝධ නොකළ, ස්වභාවාදීනව නොදත්. |
| අපරිණත | (ති) නොපැසුණු, නොමේරූ. |
| අපරිණත | (3) නො පැසුණු; නො මේරූ. |
| අපරිත්ත | (ති) (අ=න+පරිත්ත) අනල්ප, නොමද, ටික නොවන. |
| අපරිපක්ක | (ති) නුමුහුකළ, නොපැසුණු, නොම ඉදුනු. |
| අපරිපක්ක | (3) නො ඉදුණු; නො පැසුණු. |
| අපරිභොග | (පු) පරිභොග නොකිරීම, - (ති) ප්‍රයොජන නොගත හැකි. |
| අපරිමණ්ඩල | (ති) අසම්පූර්ණ, පරිමණ්ඩල ලක්ෂණ නොමැති. |
| අපරිමාණ | (ති) අප්රමාණ, ප්රමාණ රහිත, අපමණ. |
| අපරිමාණ | (3) ප්රමාණයක් නැති. |
| අපරිමිත | (ති) ප්රමාණ නොකළ, පමණ නොකළ, අපමණ. |
| අපරිමිත | (3) ප්රමාණ රහිත. |
| අපරියන්ත | (ති) (අ=න+පරි+අන්ත) සීමා රහිත, කෙළවරක් නැති. |
| අපරියොගාහන | (න) අන්තර්ගත නොවීම, ඇතුළත් නොවීම. |
| අපරියොනද්ධ | (ති) යටත් නොකළ, නොවසන ලද. |
| අපරිසක්කන | (න) වීර්ය්ය නොකිරීම, උත්සාහ නොකිරීම. |
| අපරිසෙස | (ති) (අ=න+පරි+සෙස) සෙස රහිත, ඉතුරු නැති. |
| අපරිහාන | (න) නොපිරිහීම (ති) පිරිහීමක් නැති. |
| අපලාප | (පු) සඟවා කීම, ප්‍රතිච්ඡන්න කොට කීම (ති) පලාප රහිත. |
| අපලාපී | (පු) ප්‍රලාප රහිතයා ‘පලාපී’ බලනු. |
| අපලායන | (න) පැන නොයෑම, පලා නොයෑම. |
| අපලායී | (ති) පලා නොයන, පැන නොයන. |
| අපලායී | (පු) පලා නො යන්නා. |
| අපලාස | (පු) යුගග්‍රාහ නොවන, උතුමන් හා සරිකොට ග්රහණය නොකරන. |
| අපලාසී | (ති) යුගග්‍රාහය නැති-‘පලාසී’ බලනු. |
| අපලාළෙති | (අප+ලළ+ණෙ) නළවයි; පොලඹවයි. |
| අපලාළෙති | (ක්‍රි) (අප+ළල - (d) (චු) උපසෙවායං, නැළවීමෙහි+ණෙ+ති) නොනළවයි නොපොලඹවයි. |
| අපලිඛති | (අප+ලිඛ+අ) ඉරි අඳියි; පීරයි; හූරා දමයි. |
| අපලිබුද්ධ | (පු) (අ=න+පලිබුද්ධ) නිදහස්, පීඩා රහිත, නොදැවටුනු. |
| අපලිබුද්ධ | (3) නො තැවරුණු; පීඩා රහිත; බාධා රහිත. |
| අපලිබොධ | (පු) පලිබොධ නැතිබව, හිරිහැර නොවීම. |
| අපලෙඛක | (න) පිස දැමීම. |
| අපලෙඛති | (ක්‍රි) (අප+ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි, ඉරි ඇඳීමෙහි-පිසදැමීමෙහි+ති) ලියයි, ඉරිගසයි, පිසදමයි. |
| අපලෙඛන | (න) හූරා දැමීම. |
| අපලෙඛන | න=ඉරි ඇඳීම, පිසදැමීම, ලෙවකෑම. |
| අපලොකන | (න) අවසර ගැන්ම; බැලීම; විචාරීම. |
| අපලොකන | (න) නිරීක්ෂණය, බැලීම, අවසර ගැනීම, එනම් විනයකර්මය. |
| අපලොකිත | (ති) (අප+ලොකිත) බලන ලද, අවසර ගත්. |
| අපලොකිත | (න) නිවන. |
| අපලොකිත | (න) බැල්ම. |
| අපලොකිත | (3) අවසරගත්; බැලූ. |
| අපලොකී | (ති) බලන, පරීක්ෂා කරන. |
| අපලොකෙති | (අප+ලොක+ණෙ) අවසරගනී; බලයි; විචාරයි. |
| අපලොකෙති | (ක්‍රි) (අප_ලොක - (d) (චු) දස්සනෙ දැකීමෙහි+ණෙ+ති) බලයි, අවසර ගනියි. |
| අපවග්ග | (පු) නිර්වාණය, පරිත්‍යාගය, අවසානය. |
| අපවග්ග | (පු) නිවන; පරිත්‍යාගය. |
| අපවජ්ජන | (න) ත්‍යාගය, හැරීම, දුරු කිරීම. |
| අපවත්තති | (ක්‍රි) (අප+වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි+ති) පෙළයි, ඉවත්ව යෙයි. |
| අපවදති | (අප+වද+අ) නින්දා කරයි; පහත් කොට කියයි. |
| අපවදති | (ක්‍රි) (අප+වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි+ති) නින්දා කෙරෙයි පරුෂ බණියි, ගරහයි. |
| අපවහති | (ක්‍රි) (අප+වහ - (d) (භු) පාපණෙ, පැමිණීමෙහි+ති) ඉවත් කරයි, බැහැර කරයි. |
| අපවාද | (පු) දොස් කීම; දෝෂාරෝපණය. |
| අපවාද | (පු) නුගුණ කීම, අගුණ කීම, කාර්‍ය්‍යයකින් කාර්‍ය්‍යයක් වළක්වාලීම. |
| අපවාරණ | (න) පිධානය, පියන, වහන්තරාව. |
| අපවාරිත | (ති) නොපවරණලද. |
| අපවිද්ධ | (ති) වීසිකළ, දමනලද, ඉවත්කළ. |
| අපවිද්ධ | (3) ඉවත දැමූ; වීසි කළ. |
| අපවිනය | (ති) ලබනු කැමැති දේ තිබෙද්දී, තමන්ට ලැබිය යුතු පිරිකර කොටස ලබන කැමැත්ත අත් නොහැර. |
| අපවියූහති | (ක්‍රි) (අප+වි_ඌහ - (d) (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි, ‘ය’ ආගම+ති) විතර්ක කරයි, සිතයි. |
| අපසක්කති | (අප+සක්ක+අ) ඉවත් වේ. |
| අපසක්කති | (ක්‍රි) (අප+සක්ක - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි+ති) ඉවත්ව යෙයි, බැහැර යෙයි. |
| අපසක්කන | (න) ඉවත් වීම. |
| අපසක්කන | (න) ඉවත්ව යාම, බැහැර යාම. |
| අපසක්කිත | (3) තිබුණු තැනින් සෙලවුණු. |
| අපසද | (පු) හීනයා, පහත් ගති ඇත්තා. |
| අපසප්ප | (පු) චරපුරුෂයා, ඔත්තුකාරයා. |
| අපසව | (පු) විපරීතාර්ථය, වැරදි අර්ථය. |
| අපසව්‍ය | (න) දකුණ. |
| අපසව්‍ය | (න) දකුණු ශරීරය, දකුණුපැත්ත (උදාන අටුවා, ත්‍රිපිටක මුද්‍රණය 195 පිට) |
| අපසාද | න=ගැටීම, දෝෂාරොපනය කිරීම, බැණීම්. |
| අපසාදන | (න) දෝෂාරෝපණය; නො සතුටුකිරීම. |
| අපසාදිත | (ති) බැහැර කළ, ගටනලද. |
| අපසාදිත | (3) නින්දා කළ; නො සතුටු කළ. |
| අපසාදෙති | (අප+සද+ණෙ) දොස් නගයි; නින්දා කරයි. |
| අපසාදෙති | (ක්‍රි) (අප+සද - (d) (චු) අස්සාදෙ, ආස්වාදයෙහි + ණෙ + ති) නින්දා කෙරෙයි, බණියි, දොස් නගයි, ගටයි. |
| අපසාදෙන්ත | (3) නින්දා කරමින්. |
| අපස්මාර | (පු) අපමාර රෝගය, මූර්ච්ඡාරෝගය, මීමැස්මොරය. |
| අපස්මාරය | (පු) මීමැස්මොරය. |
| අපස්සය | (පු) - (න) හේත්තුවන පුවරුව (සත්තඞ්ගො නාම පිට්ඨි අපස්සයෙන ච උබතො පස්සෙසු අපස්සයෙහි ච සද්ධිං කතො.) |
| අපස්සය | (පු) පිහිට; හේත්තුවෙන ලෑල්ල. |
| අපස්සයන | (න) හේත්තුවීම, හාන්සිවීම, නිද්‍රාව. |
| අපස්සයික | (පු) නිදන්නා, හාන්සිවන්නා. |
| අපස්සයික | (3) හේත්තු වෙන්ට දෙයක් ඇත්තා. |
| අපස්සීත | (3) ආශ්රය කොට පවත්නා; හේත්තු වූ. |
| අපස්සෙති | (අප+සි+ණෙ) ආශ්රය කොට සිටී; හේත්තු වෙයි. |
| අපස්සෙති | (ක්‍රි) (අප+සි - (d) (භු) සයෙ, නිදීමෙහි+ති අප+සෙති=අපස්සෙති) නිදයි, සැතපෙයි හාන්සිවෙයි. |
| අපස්සෙන | (න) පිට ඇන්ද; හේත්තුවෙන ලෑල්ල. |
| අපස්සෙන | (න) පිටාටුව, පිට ඇන්ද, හාන්සි වන පිණිස තැනූ දෙය. |
| අපස්සෙන | (න) හේත්තුවන ලෑල්ල, හාන්සිවන පුවරුව. |
| අපස්සෙනඵලක | (න) හේත්තුවන ලෑල්ල, හාන්සිවන පුවරුව. |
| අපහන්තු | (පු) ඉවත් කරන්නා. |
| අපහර | (පු) සොරකම, ඉවත් කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| අපහරණ | (න) සොරකම. |
| අපහරණ | (න) සොරකම් කිරීම බැහැර කිරීම. |
| අපහරති | (අප+හර+අ) ඉවත් කරයි; සොරකම් කරයි. |
| අපහරති | (ක්‍රි) (අප+හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරගැනීමෙහි+ති) සොරකම් කෙරෙයි පැහැර ගනියි. |
| අපහාර | (පු) ඉවත් කිරීම. |
| අපහාර | (පු) පහකොට ගැන්ම. |
| අපාක | (ති) නොපැසුණු, නොඉදුනු, - (පු) නො පැසීම. |
| අපාකට | (ති) ප්රකට නොවන, අප්‍රසිද්ධ. |
| අපාකට | (3) අප්‍රසිද්ධ; ප්රකට නොවූ. |
| අපාකටතා | (ඉ) අප්‍රකටබව, අප්‍රසිද්ධ බව, ප්රසිද්ධ නොවනබව. |
| අපාකතික | (පු) ප්‍රකෘතිමත් නොවන, ප්‍රතිසංස්කරණ රහිත. |
| අපාඞ්ග | (න) නෙත්‍රාන්තය, නෙත්කෙළවර. |
| අපාඞ්ග | (පු) ඇස් කෙළවර. |
| අපාචී | (ඉ) දකුණු දිශාව. |
| අපාචී | (ඉ) දක්ෂිණදිශාව, දකුණුදිග. |
| අපාචීන | (ති) ප්‍රාචීන නොවන, පූර්‍වනොවන, බටහිරට අයත්. |
| අපාචීන | (3) ඉටහිරට අයත්. |
| අපාඨ | (පු) (අ+පාඨ) අපපාඨය, වැරදිපාඨය, වැරදි වාක්‍යය. |
| අපාණ | (න) පිට කරන හුස්ම. |
| අපාතුභූත | (ති) නොහටගත් පහළනොවූ නොඋපන්. |
| අපාද | (3) පා නැති; (පු) බඩ ගා යන සතා. |
| අපාද(ක) | (ති) පාද රහිත, පා නැති, කකුල් නැති, බඩගා යන (සතා) |
| අපාදක | (3) පා නැති; (පු) බඩ ගා යන සතා. |
| අපාදාන | (න) වෙන් කිරීම; වෙන්ව යාම. |
| අපාදාන | (න) වෙන්කොට ගැනීම, අවධිකාරකය. |
| අපාන | (න) ප්‍රශ්වාසය, නාසිකාවෙන් පිටවෙන වාතය ‘ආනාපාන’ බලනු. |
| අපානක | (පු) පැන් නොබොන තැනැත්තා. |
| අපාපුරණ | (න) අවාපුරණය, යතුර, කෙස්ස, දොරයතුර. |
| අපාපුරති | (ක්‍රි) (අප+ආ+පුර - (d) (භු) අග්ගගමනෙ, ඉදිරිගමනයෙහි+ති) විවෘතකෙරෙයි, දොර හරියි. |
| අපාමග්ග | (පු) කරල්සැබෝ ගස. |
| අපාමග්ග | (පු) සැබෝගස, කරල්හැබ. |
| අපාය | (පු) නරකය; විනාශය; සැප නැති තැන. |
| අපාය | (පු) සැප රහිත ස්ථානය, නිරය, විනාසය අපාය සතරකි එනම්:- නරකය, තිරිසන් අපාය, ප්‍රේත යොනිය, අසුර නිකාය යන සතරයි “පුඤ්ඤ සම්මතා අයා යෙභූය්‍යෙන අපගතොති අපායො.” |
| අපායගාමී | (3) අපායට යන්නා; විපතට පමුණුවන. |
| අපායමග්ග | (පු) නිරයට යන මාර්ගය, අකුශල ක්‍රියාව. |
| අපායමුඛ | (න) විනාශයට කාරණය. |
| අපායමුඛ | (පු) විනාසයේ දොර, පරදාරසේවනාදිය. |
| අපායසභාය | (පු) අපාය(=විනාශය) පිණිසවූ, අපායගාමී දුශ්චරිත පිණිස සහාය වන්නා. |
| අපායසහාය | (පු) පාප මිත්රයා. |
| අපායී | (පු) පිටත යන්නා, ඉවත්ව යන්නා. |
| අපාර | (න) මෙතෙර, මෙගොඩ (ති) පරතෙරක් නැති. |
| අපාර | (න) මෙතෙර. |
| අපාර | (3) පරතෙරක් නැති. |
| අපාරනෙය්‍ය | (පු) නොතොටට ගෙන යන්නා, නොමග ගෙන යන්නා. |
| අපාරුත | (ති) නොපොරවනලද, නොවසනලද, නොපියනලද - “අපාරුතා තෙසං අමතස්ස ද්වාරා යෙ සොතවන්තො පමුඤ්චන්තු සද්ධං” |
| අපාරුත | (3) නො පෙරවූ; නො වැසූ; විවෘත වූ. |
| අපාලම්බ | (න) හේත්තුවන පුවරුව, ඇන්ද. |
| අපාලම්බ | (පු) හේත්තුවන ඇන්ද. |
| අපාහත | (ති) නසනලද නින්දා කළ, ගරහන ලද. |
| අපාහාලු | (3) ආශා නැති. |
| අපි | (අ) සම්භාවනා, ගර්හා, අපේක්ෂා, සම්පිණ්ඩන, ප්‍රශ්න, සංවරණ, ආසිංසන යන මෙහි. |
| අපි | (නි) එසේද වුවත්; තවද; නමුත්. |
| අපි ච | (නි) එසේද වුවත්; තවද. |
| අපිග්ගහණ | (න) ව්‍යාකරණ සූත්‍රයන්හි අපි යන උපසර්ගයාගේ ප්‍රයොගය. |
| අපිතික | (ති) (අ+පිතු+දුක) පියෙක් නැති, අවජාතක. |
| අපිථියති | (ක්‍රි) (අපි + ථෙ - (d) (භු) සද්දසඞ්ඝාතෙ, ශබ්දයෙහි හා රැස්කිරීමෙහි+ය+ති) පියනු ලැබේ, වසනු ලැබේ. |
| අපිදහති | (ක්‍රි) (අපි+ධා - (d) (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි ධ=ද, හ+ති) වසයි, පියයි. |
| අපිදහන | (න) වහන්තරාව, පියන. |
| අපිධාන | (න) පියන, වහන්තරාව. |
| අපිධාන | (න) පියන. |
| අපිනාම | (අ) ප්රශංසා, ගර්හා, සංඥා, අභ්‍යූපගමාදියෙහි. |
| අපිනාම | (නි) එසේ වුවොත් යෙහෙකි. |
| අපිලාපන | (ති) නොඉල්පෙන, නොඉලිප්පෙන ජලයෙහි නොවාපෙව (න) නොඉල්පීම. |
| අපිලාපන | (න) නො ඉල්පීම. |
| අපිලාපන | (3) උඩ පා නොවෙන. |
| අපිලාපනසද්ධා | (ඉ) නොඉල්පෙන ශ්‍රද්ධාව, අචලශ්‍රද්ධාව, ස්ථිරශ්‍රද්ධාව. |
| අපිලාපන්තා | (ඉ) නොඉල්පෙන (=නොඉලිප්පෙන) බව. |
| අපිලාපෙති | (ක්‍රි) (අපි+ප්ලු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ණෙ+ති) ඉල්පෙයි. |
| අපිස්සු | (අ) අනුබ්‍රෑහණාර්ථයෙහි. |
| අපිස්සු | (නි) තවද. |
| අපිහ | (3) ආශා නැති. |
| අපිහාර | (පු) නැවත ගැන්ම. |
| අපිහාලු | (පු) (අ=න+පිහ - (d) ආලු) ආසා නැත්තා, ප්රාර්ථනා නැත්තා. |
| අපිහිත | (ති) (අ=න+පිහිත) නොවසනලද, නොපියනලද. |
| අපිහිත | (ති) වසනලද, පියනලද. |
| අපුච්චණ්ඩ | (න) (අ=+පූති+අණ්ඩ) කුණුනොවූ බිජුවට. |
| අපුඤ්ඤ | (න) අකුශලය, පාපය. |
| අපුඤ්ඤාභිසඞ්ඛාර | (පු) ද්වාදසවිධ අකුසල චෙතනා. |
| අපුට්ඨ | ති(න+ - (d) පුච්ඡ+ත, ච්ඡ+ත=ට්ඨ) නොඇසු, නොවිචාල. |
| අපුණාති | (ක්‍රි) (අප - (d) (සු) පාපණෙ, පැමණීමෙහි+උණා+ති) පැමිණෙයි. |
| අපුත්තක | (ති) දරුවන් නැති, අපුත්‍රක. |
| අපුථුජ්ජන | (ති) පෘථග්ජන නොවන - (පු) මාර්ග ඵල ලාභියා. |
| අපුබ්බ | (ති) පෙරනොවන, පූර්‍වනොවන. |
| අපූති | (ති) කුණුනොවන, හරසහිත. |
| අපෙක්ඛ | (3) අපේක්ෂකයා; බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| අපෙක්ඛක | (3) අපේක්ෂකයා; බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| අපෙක්ඛති | (අප+ඉක්ඛ+(අ)) බලාපොරොත්තු වේ. |
| අපෙක්ඛති | (ක්‍රි) (අපි+ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි+ති) අපේක්ෂා කෙරෙයි, බලයි, බලාපොරොත්තුවෙයි. |
| අපෙක්ඛන | (න) අපේක්ෂාව, බලාපොරොත්තු වීම. |
| අපෙක්ඛන | (න) බලාපොරොත්තු වීම; බැලීම. |
| අපෙක්ඛන්ත | (3) බලාපොරොත්තු වෙන; බලාපොරොත්තු වෙමින්. |
| අපෙක්ඛමාන | (3) බලාපොරොත්තු වෙන; බලාපොරොත්තු වෙමින්. |
| අපෙක්ඛා | (ඉ) අපේක්ෂාව, බලාපොරොත්තුව. |
| අපෙක්ඛා | (ඉ) බලාපොරොත්තුව. |
| අපෙක්ඛිත | (ඉ) බලාපොරොත්තු වූ. |
| අපෙක්ඛිත | (ති) අපේක්ෂා කළ, බලනලද, බැලූ. |
| අපෙක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අපේක්ෂා කොට. |
| අපෙක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) අපේක්ෂා කොට. |
| අපෙක්ඛී | (ති) බලන, බලනසුලු. |
| අපෙක්ඛී | (3) කැමති වන්නා; බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| අපෙඛා | (ඉ) අපේක්ෂාව, බලාපොරොත්තුව. |
| අපෙඛා | (ඉ) අපේක්ෂාව, බලාපොරොත්තුව. |
| අපෙඛා | (ඉ) බලාපොරොත්තුව. |
| අපෙත | (ති) යුක්තනොවූ, පහව ගිය. |
| අපෙත | (3) ඉවත් වූ; පහව ගිය. |
| අපෙතත්ථ | (න) සමුදාය අර්ත්ථයෙන් තොර වූ වාක්‍යය අපෙතාර්ත්ථ නම් වාක්‍ය දෝෂය. |
| අපෙති | (අප+ඉ+අ) ඉවත් වේ; දුරු වේ; පහ වේ. |
| අපෙති | (ක්‍රි) (අප+ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) පහවෙයි, දුරුවෙයි. |
| අපෙත්තෙය්‍ය | (ති) පියා කෙරෙහි නිසිලෙස නොපිළිපන්. |
| අපෙ‍ත්තෙය්‍යතා | (ඉ) පියවරුන්ට සංග්‍රහ නො කිරීම. |
| අපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්ව; පහව ගොස්. |
| අපෙය්‍ය | (3) නො බිය යුතු; නො බිය හැකි. |
| අපොස්සුක්ක | (ති) (අප්ප+උස්සුක්ක) මඳඋත්සාහ ඇති, මන්දවීර්‍ය්‍ය ඇති. |
| අප්ප | (ති) ස්වල්ප, මඳ, ටික, කුඩා. |
| අප්ප | (න) ටික; ස්වල්පය. |
| අප්ප | (භු) පාපුණනෙ, පැමිණීමෙහි, අප්පොති, පැමිණෙයි. |
| අප්ප | (3) අල්ප වූ; ටික වූ. |
| අප්පක | (ති) ස්වල්ප, මඳ, ටික, කුඩා. |
| අප්පක | (න) ටික; ස්වල්පය. |
| අප්පක | (3) අල්ප වූ; ටික වූ. |
| අප්පකත | (ති) තැනට නොගැළපෙන, ප්‍රස්තාවොචිත නොවූ. |
| අප්පකසිර | (න) (අප්ප+කසිර) මඳහිරිහැරය, හිරිහැර නැති. |
| අප්පකාර | (ති) (අ+පකාර) ප්‍රකාර රහිත, විධි විරහිත, පිළිවෙළ නැති. |
| අප්පකාරක | (පු) (අ + පකාරක) එක් ප්‍රකාරයකට ක්‍රියා නොකරන්නා. |
| අප්පකාරක | (පු) උපකාර නැත්තා, අනුපකාර කරන්නා. |
| අප්පකිච්ච | (ති) ස්වල්ප කටයුතු ඇති, මඳ කිස ඇති. |
| අප්පකිච්ච | (3) ස්වල්ප වැඩ ඇති. |
| අප්පකිණ්ණ | (ති) ආකීර්‍ණතා විරහිත, සමූහයා හා එකට ගැටීමක් නැති. |
| අප්පකිණ්ණ | (3) සමූහයාගෙන් නො ගැවසුණු. |
| අප්පකොපෙති | (ක්‍රි) (න=අ+ප+කුප - (d) ද කොප, කිපීමෙහි+ති) නොකිපෙයි. |
| අප්පගන්ධ | (පු) මඳගඳ, ටිකසුවඳ. |
| අප්පගන්ධික | (ති) මඳ සුවඳ ඇති. |
| අප්පගබ්භ | (ති) (අ+පගබ්භ) ප්‍රගල්භ රහිත, නුබුහුටි, කඩිසර නැති. |
| අප්පගබ්භ | (ති) (අප+ගබ්භ) පහවූ ගර්‍භශය්‍යා ඇති. |
| අප්පගබ්භ | (3) උඬඟු නොවූ; බුහුටි නොවූ. |
| අප්පග්ඝ | (ති) (අප්ප+අග්ඝ) මඳ වටිනාකම, බොහෝ නොවටින. |
| අප්පග්ඝ | (3) අඩු වටිනාකම ඇති. |
| අප්පච්චය | (ති) ප්රත්යය රහිත, හේතු රහිත, කරුණු නැති. |
| අප්පච්චය | (න) කෝපය. |
| අප්පච්චය | (3) හේතු රහිත. |
| අප්පඤ්ඤත්ත | (ති) නොපණවනලද, නියොග නොකළ. |
| අප්පටිකාරික | (ති) ප්‍රත්‍යුපකාර නොකරන. |
| අප්පටිඝ | (ති) (අ=න+පටිඝ) ප්‍රතිඝ රහිත. |
| අප්පටිඝ | (3) ද්වේෂ නැති; හැපීම් නැති. |
| අප්පටිනිස්සග්ග | (ති) (අ=න+පටි+න+සග්ග) නොහරිණ, දුරු නොකරන, ඉවත් නොකරන. |
| අප්පටිනිස්සග්ග | (පු) අත් නො හැරීම; දුරු නොකිරීම. |
| අප්පටිපුග්ගල | (පු) අප්‍රතිපුද්ගලයා, අසමාන පුද්ගලයා. |
| අප්පටිපුග්ගල | (පු) අසමාන පුද්ගලයා; විරුද්ධ පුද්ගලයෙකු නැත්තා. |
| අප්පටිබද්ධ | (ති) ප්‍රතිබද්ධ නොවන, නොපිළිබඳ, නොබැඳුනු. |
| අප්පටිබද්ධ | (3) සම්බන්ධ නොවූ. |
| අප්පටිභාග | (ති) ප්රතිභාග රහිත. |
| අප්පටිභාග | (3) සමානයකු නැති. |
| අප්පටිභාණ | (න) නො වැටහීම. |
| අප්පටිභාණ | (3) නො වැටහෙන. |
| අප්පටිභාති | (ක්‍රි) (අ=න-පටි + භා - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) නොවැටහෙයි, අවබෝධ නොවෙයි. |
| අප්පටිභාන | (ති) ප්‍රතිභාන රහිත, වැටහීම් නැති. |
| අප්පටිම | (ති) අසමාන (පු) බුදුරජ. |
| අප්පටිම | (3) සමානයකු නැති. |
| අප්පටිවත්තිය | (ති) විරුද්ධව පවත්වන්ට නොහැකි. |
| අප්පටිවත්තිය | (3) ආපසු පෙරළිය නො හැකි. |
| අප්පටිවාන | (න) නොපසුබස්නා වීර්ය්යය, උත්ථානවීර්‍ය්‍යය. |
| අප්පටිවානිතා | (ඉ) නො පසු බස්නා වීර්ය ඇති බව. |
| අප්පටිවානිතා | (ඉ) නොපසුබස්නා වීර්ය්ය ඇති බව. |
| අප්පටිවානිය | (න) නොපසුබස්නා වීර්ය්යය. |
| අප්පටිවානී | (ති) නොපසුබස්නා වීර්ය්ය ඇති. |
| අප්පටිවානී | (3) පසු නො බසින්නා. |
| අප්පටිවිද්ධ | (ති) ප්‍රතිවේධ නොකළ, අවබෝධ නොකළ. |
| අප්පටිවිද්ධ | (3) අවබෝධ නො කළ. |
| අප්පටිවිභත්ත | (ති) නොබෙදනලද, විභාග නොකළ, කොටස් නොකළ. |
| අප්පටිවෙක්ඛණා | (ඉ) ප්රත්යවෙක්ෂා නොකිරීම. |
| අප්පටිවෙක්ඛිය | (පු.ක්‍රි) ප්රත්යවෙක්ෂා නොකොට, නොපස්විකා. |
| අප්පටිසඞ්ඛයා | (පු.ක්‍රි) නොසලකා, නොපස්විකා. |
| අප්පටිසන්ධි | (ති) සන්ධිවීම් රහිත, ප්‍රතිසන්ධිරහිත, පිළිසඳ නැති. |
| අප්පටිසන්ධික | (3) නැවත නො උපදනා; පිළිසඳ නැති. |
| අප්පටිසම | (3) සමානයකු නැති. |
| අප්පටිස්සව | (3) නො කීකරු. |
| අප්පටිස්සවන | (න) (අ=න+පටි+සවන) නොවැගිරීම, නොවෑස්සීම. |
| අප්පටිස්සවනතා | (ඉ) නොවැගිරෙනබව, ගලා නොබසිනබව. |
| අප්පට්ඨ | (ති) (අප්ප+අට්ඨ=අප්පත්ථ) අර්ථ රහිත, ඵල රහිත. |
| අප්පට්ඨ | (3) අල්ප ඵල ඇති. |
| අප්පට්ඨතර | (ති) බොහෝ උපකරණයන්ගෙන් හෝ වතාවත් කරන්නන්ගෙන් ප්‍රයොජන නැති. |
| අප්පඨම | (ති) ප්රථම නොවන, පළමුවෙනි නොවන. |
| අප්පණා | (ඉ) දීම; ධ්‍යානය; පැමිණවීම. |
| අප්පණා | (ඉ) පැමිණවීම අයිතිකර දීම. |
| අප්පණාක්‍ධාන | (න) රූපාවචරාදිධ්‍යානය. |
| අප්පණාචිත්ත | (න) ධ්‍යානචිත්තය. |
| අප්පණාසමාධි | (පු) රූපාවචරාදි සමාධිය, ‘උපචාරසමාධි’ බලනු. |
| අප්පණිහිත | (ති) (අ=න+පණිහිත) “එතං මම එතං සුඛං” යනාදින් ප්‍රවෘත්තවූ තෘෂ්ණාසඞ්ඛ්‍යාත ප්රණිධිය බැහැර කරන ලද තෘෂ්ණා රහිත. |
| අප්පණිහිත | (3) ආශාවන්හි නො පිහිටි. |
| අප්පණිහිතවිමොක්ඛමුඛ | (න) යම් කලෙක ව්‍යුත්ථානගාමිනීවිදර්‍ශනාව දුඃඛ හෙයින් විදර්ශනා කෙරේ නම් එසමයෙහි මාර්ගය තෙම අප්‍රණිහිත විමොක්ෂමුඛ නම් වේ. |
| අප්පතිකුට්ඨ | (ති) උපවාද රහිත, නින්දා රහිත. |
| අප්පතිකුට්ඨ | (3) නින්දිත නොවූ. |
| අප්පතිට්ඨ | (ති) ප්‍රතිෂ්ඨා රහිත, පිහිටීම් නැති පිහිට නැති. |
| අප්පතිට්ඨ | (3) පිහිට නැති. |
| අප්පතිස්ස | (ති) යටත් නොවූ පැවතුම් ඇති, බුද්ධ ධම්ම සඞ්ඝ සික්ඛා අප්පමාද පටිසත්ථාර යන සතැන අගරුලෙස හැසිරීම් ඇති. |
| අප්පතිස්ස | (3) නො කීකරු. |
| අප්පතිහ | (න) ස්වල්පකාලය මඳකාලය. |
| අප්පතිහත | (ති) (අ=න+පති+හත) අප්‍රතිහත නොමැඩිය හැකි, නොනැසිය හැකි, යටත් නොකටහැකි. |
| අප්පතිහත | (3) නො මඩින ලද. |
| අප්පතීත | (ති) නොපතළ, නොසතුටු. |
| අප්පතීත | (3) නො සතුටු වූ. |
| අප්පතීති | (ඉ) අප්‍රසිද්ධිය, නොහැඟීම. |
| අප්පත්ති | (ඉ) අප්‍රවෘත්තිය, නොපැවැත්ම. |
| අප්පත්ථ | (ති) අල්පය යන අර්ථ ඇති. |
| අප්පථාම | (පු) ස්වල්පශක්තිය (ති) ශක්තිය නැති, දුර්වල. |
| අප්පදස්ස | (පු) මඳ නුවණැත්තා, අඥයා. |
| අප්පදුට්ඨ | (ති) (අන+ප+දුස - (d) (දි) අප්පීතිම්හි අප්‍රීතියෙහි+ත=ට්ඨ) ප්‍රදුෂ්ට නොවන, ක්‍රෝධ රහිත, අපරාධ රහිත. |
| අප්පදුට්ඨ | (3) ද්වේෂ නැති; දූෂිත නොවූ. |
| අප්පධංස | (ති) විනාශ නොවන, නැති නොවන. |
| අප්පධංසික | (ති) විනාශ නොවන, නැති නොවන. |
| අප්පධංසිත | (ති) අවිනාශිත, විනාශ නොකළ. |
| අප්පධංසිය | (ති) විනාශ නොවිය යුතු, නැති නොවිය යුතු. |
| අප්පධංසිය | (3) යටත් කළ නො හැකි; විනාශ කළ නො හැකි. |
| අප්පධාන | (ති) ප්රධාන නොවන, ස්වතන්ත්‍ර නොවූ. |
| අප්පනිග්ඝොස | (ති) (අප්ප+නි+ඝොස) මඳ ඝොෂ ඇති, මහත් ශබ්ද නැති. |
| අප්පනිග්ඝොස | (ති) ඝොෂ රහිත, ස්වල්පශබ්ද ඇති. |
| අප්පනිග්ඝොස | (3) අල්ප ශබ්ද ඇති. |
| අප්පපඤ්ඤ | (ති) ස්වල්ප ප්රඥා ඇති, ප්රඥා නැති. |
| අප්පපුඤ්ඤ | (ති) පින්නැති, මඳපින් ඇති. |
| අප්පභක්ඛ | (ති) ටිකක් කන, මඳක් අනුභව කරන. |
| අප්පභොග | (පු) ස්වල්පභොගය, මඳ අනුභවය, - (ති) දුප්පත්. |
| අප්පමඤ්ඤා | (ඉ) සතරබ්‍රහ්මවිහරණය, මෙත්තා, කරුණා, මුදිතා, උපේක්ඛා යන ධර්‍මසතර. |
| අප්පමඤ්ඤා | (ඉ) සීමා රහිතව පත්වන මෛත්‍රී කරුණාදිය. |
| අප්පමත්ත | (ති) (අ=න+පමත්ත) පමා නොවූ, එළඹසිටි සිහි ඇති. |
| අප්පමත්ත | (ති) (අප්ප+මත්ත) ස්වල්පප්‍රමාණ, මඳපමණ. |
| අප්පමත්ත | (න) අල්ප දෙය; ටික දෙය. |
| අප්පමත්ත | (3) ප්‍රමාදනො වූ; මද ප්රමාණ ඇති; සිහියෙන් යුක්තව වසන. |
| අප්පමත්තක | (න) අල්ප දෙය; ටික දෙය. |
| අප්පමත්තක | (3) මද ප්රමාණ ඇති. |
| අප්පමාණ | (ති) ප්රමාණ රහිත, අපමණ. |
| අප්පමාණ | (3) ප්රමාණ රහිත. |
| අප්පමාණසුභ | (පු) මෙය තෘතීය ධ්‍යාන භූමියට අයත් බඹලෝ තුනෙන් දෙවැන්නය ප්රමාණ රහිත ශරීර ආලෝකයක් මොවුන්ට ඇත මහා කල්ප 32ක් ආයුෂය වෙයි. |
| අප්පමාද | (පු) අප්‍රමාදය, ස්මෘති අවිප්‍රවාසය, නොපමාව. |
| අප්පමාද | (පු) ප්‍රමාද නො වීම; සිහියෙන් යුතුව විසීම. |
| අප්පමාදවිහාර | (පු) (අ=න + පමාද + විහාර) අප්‍රමාද විහරණය. |
| අප්පමාරිස | (පු) සුළුකූර. |
| අප්පමිද්ධ | (ති) නිදි නැති. |
| අප්පමෙය්‍ය | (ති) ප්රමාණ නොකට හැකි, පමණ නොකට හැකි. |
| අප්පමෙය්‍ය | (3) ප්රමාණ නො කළ හැකි; මැණිය නො හැකි. |
| අප්පයොග | (පු) ක්‍රියාවෙහි නොයෙදීම අප්‍රයොගය. |
| අප්පරජක්ඛ | (ති) ප්‍රඥාවක්ෂුසෙහි ස්වල්පවූ රාගාදී රජස් ඇති. |
| අප්පවත්ත | (ති) නොපැවැති. |
| අප්පවත්ත | (3) නො පැවති. |
| අප්පවත්ති | (ඉ) නො පැවතීම. |
| අප්පවත්තික | (3) නො පැවැත්වූ. |
| අප්පවත්තිත | (ති) නොපවත්වනලද. |
| අප්පවත්තිතා | (ඉ) නොපවත්නාබව. |
| අප්පසඞ්ග | (පු) නොපැමිණීම, ප්‍රසඞ්ග නොවීම අප්‍රසඞ්ගය. |
| අප්පසත්ථ | (ති) (අප්ප+සත්ථ) සත්ථවාහකයෙකු රහිත, සාත්තුවෙකු නොමැති (ගැල්සමූහයක් සාත්තු නම් වේ) |
| අප්පසත්ථ | (3) (අප්ප+සත්ථ) ප්රශස්ත නොවූ; මද ගැල් සමූහයක් ඇති. |
| අප්පසන්න | (ති) ප්රසන්න නොවු, නොපැහැදුනු. |
| අප්පසන්න | (3) නො පැහැදුණු; නො සතුටු වූ. |
| අප්පසමාරම්භ | (ති) ස්වල්පාරම්භ ඇති, ස්වල්පවූ පටන්ගැන්මක් ඇති. |
| අප්පසමාරම්භ | (3) සුළු පටන් ගැන්මක් ඇති; හිංසා අඩුවූ. |
| අප්පසාද | (පු) අප්‍රසාදය, නොසතුට, නොපැහැදීම. |
| අප්පසාද | (පු) නො පැහැදීම; නො සතුට. |
| අප්පසාදිත | (ති) නො පහදවනලද. |
| අප්පසාවජ්ජ | (න) ස්වල්ප වරද (ති) සුලු වරද සහිත. |
| අප්පසාවජ්ජ | (3) අල්ප දොස් ඇති. |
| අප්පසිද්ධ | (පු) ව්‍යාකරණයෙහි දක්නට නොලැබෙන දෙය, ස්ත්‍රීලිඞ්ග අකාරාන්ත ශබ්ද ආදිය. |
| අප්පස්සක | (ති) (අප්ප+සක) තමා පිළිබඳ ස්වල්ප වූ අයිතිය ඇති. |
| අප්පස්සක | (3) ටික ධනයක් ඇති; (3) නිර්ධන වූ. |
| අප්පස්සාද | (ති) (අප්ප+අස්සාද) ස්වල්පවූ ආස්වාද ඇති (පු) මඳරස විඳීම. |
| අප්පස්සාද | (3) මදවූ රස විඳීම් ඇති. |
| අප්පස්සුත | (ති) අල්පශ්‍රැත, බහුශ්‍රැතනොවූ, බොහෝ ඇසූපිරූ තැන් නැති. |
| අප්පස්සුත | (3) අඩු උගත් කම ඇති; නූගත්. |
| අප්පහරිත | (ති) නිල්තණ රහිත. |
| අප්පහරිත | (3) නිල් තණ පැලෑටි නැති. |
| අප්පහාණ | (න) ප්රහීණ නොවීම. |
| අප්පහාන | (න) දුරු නො කිරීම. |
| අප්පහීන | (ති) ප්රහීණ නොවූ, ක්ෂය නොවූ. |
| අප්පහීන | (3) දුරු නො කළ; දුරු නොවූ. |
| අප්පාණක | (ති) ප්‍රාණ රහිත, පණුවන් නැති. |
| අප්පාණක | (3) සතුන් නැති; හුස්ම නැති. |
| අප්පාතඞ්ක | (ති) (අප්ප+ආතඞ්ක) ස්වල්පාබාධ ඇති, නිරෝගී, ලෙඩ නැති, අධික ලෙඩ නැති. |
| අප්පාතඞ්ක | (3) ලෙඩ අඩු. |
| අප්පාතුම | (පු) ස්වල්ප ආත්මය. |
| අප්පිකා | (ඉ) ටික; ස්වල්පය. |
| අප්පිච්ඡ | (ති) අල්පෙච්ඡ ලදදෙයකින් සතුටු වන. |
| අප්පිච්ඡ | (3) අඩු ආශා ඇති; ටික දෙයින් සතුටු වන. |
| අප්පිච්ඡතා | (ඉ) ආශා අඩු බව; ලද දෙයින් සතුටු වීම. |
| අප්පිච්ඡතා | ඊ-අල්පෙච්ඡතාව, ලදදෙයකින් සතුටු වන බව. |
| අප්පිත | ත) පැමිණි, සමවැදුනු, ඇතුළත් වූ. |
| අප්පිත | (3) ඇතුළට වැදුණු; ළඟට පැමිණ වූ. |
| අප්පිය | (ති) ප්‍රිය නොවූ. |
| අප්පිය | (3) ප්‍රිය නොවූ. |
| අප්පියවාදී | (පු) අප්‍රියවාදියා, ප්‍රියනොවන කථා කියන ස්වභාව ඇත්තා. |
| අප්පියසම්පයොග | (පු) අප්‍රිය තැනැත්තන් හා එකතු වීම. |
| අප්පීකා | (ඉ) කුඩා තැනැත්තී. |
| අප්පෙකදා | (අ) (අපි+එකදා) සමහර දවසක, ඇතැම් දිනයක. |
| අප්පෙකදා | (නි) ඇතැම් දිනක. |
| අප්පෙති | (අප+ණෙ) පමුණුවයි; පැමිණේ; පිහිටුවයි. |
| අප්පෙව | (අ) සංසයෙහි, සැකයෙහි. |
| අප්පෙව | (නි) වන්නේ නම් යෙහෙකි. |
| අප්පෙව නාම | (නි) වන්නේ නම් යෙහෙකි. |
| අප්පෙවනාම | (අ) සංසයෙහි, ඉතායෙහෙක යන අර්ථයෙහි- “අප්පෙව නාම මයම්පි ආයස්මන්තානං කිඤ්චිමත්තං අනුපදජ්ජෙය්‍යාමාති.” |
| අප්පෙසක්ක | (3) උසස් නොවන; තේජස් අඩු. |
| අප්පෙසක්ඛ | (ති) අල්පෙශාඛ්‍ය නොවන, උදාරම් නොවන, තෙජස් නැති. |
| අප්පොස්සුක්ක | (3) අඩු උත්සාහ ඇති. |
| අප්ඵුට | (3) පැතිර නො සිටි. |
| අප්ඵුත | (ති) ස්පර්ශ නොකළ, නොතැවරුණු, නොගෑවුනු. |
| අප්ඵොටන | (න) අත්පොළසන; අප්පුඩි ගැසීම. |
| අප්ඵොටා | (ඉ) වැලිද්ද, කටරොළු. |
| අප්ඵොටිත | (ති) අත්වොළසන් දුන්, අප්පිඩි ගසනලද. |
| අප්ඵොටිත | (න) අත්පොළසන; අප්පුඩි ගැසීම. |
| අප්ඵොටෙති | (ආ+ඵුට+ණෙ) අත්පොළසන් දෙයි. |
| අප්භපුප්ඵ | (පු) අභ්‍රපුෂ්ප, හොමුවඟු. |
| අඵල | (ති) ඵල රහිත, විපාක නැති, ප්‍රයෝජන නැති. |
| අඵල | (3) ගෙඩි නැති; විපාක නැති. |
| අඵස්සිත | (3) නො හැපුණු; හේත්තු නොවූ. |
| අඵස්සීත | (ති) ස්පර්ශ නොකළ, නොඔබ්බනලද, හේත්තු නුවූ. |
| අඵාසු | (න) අපහසුව; අසනීපය; රෝගය. |
| අඵාසු(ක) | (න) අපහසුව, අසනීපය - (ති) පහසු නොවන. |
| අඵාසුක | (න) අපහසුව; අසනීපය; රෝගය. |
| අඵෙග්ගුක | (ති) ඵෙග්ගු රහිත, ඵලය නොමැති. |
| අබද්ධ | (ති) (අ=න+බද්ධ) නොබෙදනලද, නොබඳිනලද, අසම්බන්ධ. |
| අබද්ධ | (3) නො බඳින ලද; සම්බන්ධ නොවූ. |
| අබද්ධමුඛ | (ති) අප්‍රිය වචන ඇති. |
| අබධිර | (ති) බිහිරි නොවූ, එවැනි තැනැත්තා. |
| අබන්ධ | (පු) නොබැඳීම (ති) බැඳුම් නැති. |
| අබන්ධන | (3) බැමි නැති. |
| අබබ | (න) අබබ නම් නරකය. |
| අබබ | (න) එනම් සඞ්ඛ්‍යාව, අහහ සියක්ලක්ෂය, අඞ්ක 77 කින් යුත් ගණන අබබනම් නිරය. |
| අබල | (ති) දුර්වල, ශක්තිය නැති, බලහීන, - (න) දුබල බව. |
| අබල | (3) දුර්වල වූ; ශක්තිය නැති. |
| අබලබල | (පු) මහමෝඩයා. |
| අබලා | (ඉ) බල නැත්තී, කාන්තාව, ස්ත්රී. |
| අබලා | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| අබහුල | (ති) බහුල නොවන, ස්වල්ප, මඳ. |
| අබහුලීකත | (ති) බහුලීකෘත නොවන, බොහෝ කොට නොකළ, නැවත නැවත නොකරන ලද. |
| අබාධ | (ති) නිරවුල්, අනාකුල, අවිඝ්න. |
| අබාධ | (3) නිරවුල්; බාධා නැති. |
| අබි | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, අම්බති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| අබිජ්ඣායති | (අභි+ඣෙ+අ) දැඩි ලෙස ආශා කෙරේ. |
| අබීජ | (න) ඇට නැති ගෙඩි, නොපැසුණුගෙඩි. |
| අබුධ | (පු) අපණ්ඩිතයා. |
| අබ්බ | (පු) අශ්වයා. |
| අබ්බ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, අබ්බති, යෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| අබ්බ | (භු) ගුම්බනෙ, ගෙතීමෙහි, මුවහ කිරීමෙහි අබ්බති, ගොතයි, මුවහ කරයි. |
| අබ්බ | (භු) පීළායං, පෙළීමෙහි, අබ්බති, පෙළයි. |
| අබ්බණ | (ති) (අ+වණ)ව්‍රණ රහිත, වණ නැති, තුවාල නැති. |
| අබ්බණ | (3) තුවාල නැති; වණ නැති. |
| අබ්බත | (ති) (අ=න+වත) ව්‍රතයක් නැති, “අබ්බතො අලිකං භණං” |
| අබ්බත | (3) ව්‍රත සමාදානයක් නැති; සීල සමාදානයක් නැති. |
| අබ්බති | (ක්‍රි) අබ්බ - (d) (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි+ති) පෙළයි, හිංසා කෙරෙයි. |
| අබ්බය | (පු) (අ=න+වය) අව්‍යය (ති) වැය නැති. |
| අබ්බහති | (ක්‍රි) (ආ+වහ - (d) (භු) පාපනෙ, පැමිණීමෙහි, ව=බ+ති)පිටත දමයි, ඉවත දමයි. |
| අබ්බහන | (න) ඉදිරීම, උද්ධරණය කිරීම, ඉදිරියට ඇදීම. |
| අබ්බහන | (න) ඉදිරීම; උදුරා දැමීම. |
| අබ්බාහන | (න) ඉදිරීම; උදුරා දැමීම. |
| අබ්බුද | (න) අබ්බුද නම් නරකය; පිළිකාව; භේදය; මවු කුසෙහි කලලාවස්ථාවට පසු අවස්ථාව. |
| අබ්බුද | (පු) එනම් ගණන, බින්දු සියක්ලක්ෂය, අඞ්ක 56 කින් යුත් සඞ්ඛ්‍යාව, විනාශකරුණ, අර්බුදනම් රොගය, පිළිකාව, සොරකම, උපද්‍රවය, පිළිසිඳගත් සත්ත්වයාගේ කලලාවස්ථාවෙන් සතියකට පසු මස් සේදූ දියත්තක් බඳු අවස්ථාවට පැමිණි සත්ත්වයා. |
| අබ්බූහති | (ආ+වි+ඌහ) උදුරයි. |
| අබ්බූළ්හ | (ති) උද්ධරණය කළ, උදුරණලද. |
| අබ්බූළ්හ | (3) උදිරූ; උදුරන ලද. |
| අබ්බූළ්හෙසික | (ති) (අබ්බූළ්හ+එසික) උදුරණ ලද එසිකාස්ථම්භ ඇති, උදුළ තෘෂ්ණාමූලය ඇති. |
| අබ්බොකිණ්ණ | (ති) අසම්මිශ්‍ර, අනාකීර්ණ්ණ |
| අබ්බොකිණ්ණ | (3) ගැවසී නො ගත්; මිශ්‍ර නොවූ. |
| අබ්බොකිරණ | (න) විසිරවීම, ඉසීම, වැක්කිරීම. |
| අබ්බොච්ඡිණණ | (3) නො සිඳී පවත්නා. |
| අබ්බොච්ඡිණ්ණ | (3) එකට බැඳුණු. |
| අබ්බොච්ඡින්න | (ති) නොසිඳිනලද, නොකැඩී පවත්නා එකාබද්ධව පවත්නා, එකට බැඳී පවතින. |
| අබ්බොහාරික | (ති) අප්රකට, අප්‍රසිද්ධ, ව්‍යවහාරයට නොපැමිණි. |
| අබ්බොහාරික | (3) ගණන් නො ගතයුතු. |
| අබ්භ | (න) අහස; වලාකුළ. |
| අබ්භ | (පු) ගල. |
| අබ්භ | (පු) පාෂාණය, ගල, කුඩාගල (න) අහස (ති) මෙඝය. |
| අබ්භ | (භු) ගතියං, යාමෙහි, අබ්හති, යෙයි. |
| අබ්භක | (න) මීරන්. |
| අබ්භක | (න) මීරන්. |
| අබ්භක | (පු) බාලය, ලදරුවා, පැටියා. |
| අබ්භකුට | (න) මෙඝකූටය, වලාකුළ. |
| අබ්භකූට | (න) වලාකුළ. |
| අබ්භක්ඛාති | (අභි+ආ+ඛා+අ) බොරුවෙන් දෝෂාරෝපණය කරයි. |
| අබ්භක්ඛාති | (ක්‍රි) (අභි+ආ+ඛා - (d) (භු) පකථනෙ, කීමෙහි+ති) අභ්‍යාඛ්‍යානය කරයි දොස් පහළකරයි. |
| අබ්භක්ඛාන | (න) අසත්‍ය දොස් නැගීම. |
| අබ්භක්ඛාන | න(අභි+අක්ඛාන) අභුතයෙන් නින්දා කිරීම. |
| අබ්භඤ්ජති | (අභි+අඤ්ජු+අ) ගල්වයි; තෙල් ගා උළයි. |
| අබ්භඤ්ජති | (ක්‍රි) (අභි+අඤ්ජ - (d) (භු) අඤ්ජනෙ, අනුලෙපයෙහි අභි=අබ්භ+ති) ගල්වයි. |
| අබ්භඤ්ජන | (න) (අභි+අඤ්ජන) ගැල්වීම, ආලේපය. |
| අබ්භඤ්ජන | (න) ගල්වන ද්රව්ය; ගැල්වීම. |
| අබ්භඤ්ජනක | (පු) ආලේප කරන්නා, ගල් වන්නා. |
| අබ්භති | (ක්‍රි) (අබ්භ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) යෙයි. |
| අබ්භතික්කන්ත | (පු) (අභි+අතික්කන්ත) ඉකුත්ව ගිය, පසුවී ගිය. |
| අබ්භතීත | (ති) ඉකුත්ව ගිය, පසුකළ. |
| අබ්භතීත | (3) ඉකුත්ව ගිය; මැරී ගිය. |
| අබ්භත්ථ | (පු) අස්තය, පෑළදිග. |
| අබ්භත්ථ | (පු) අස්තය; විනාශය. |
| අබ්භනුඤ්ඤා | (ඉ) අනුදැන්ම. |
| අබ්භනුමොදනා | (ඉ) අනුමෝදන්වීම. |
| අබ්භනුමොදනා | (3) පින් අනුමෝදන් කරවීම. |
| අබ්භන්තර | (න) ඇතුළ; රියන් 28 ක දිග. |
| අබ්භන්තර | (පු) අභ්‍යන්තරය, ඇතුළත, අබතුර, අටවිසිරියන. |
| අබ්භන්තරික | (ති) ඇතුළත පිහිටි, ඇතුළට අයත්. |
| අබ්භන්තරික | (3) ඇතුළත වූ; ඉතා විශ්වාස ඇති. |
| අබ්භන්තරිම | (ති) ඇතුළත පිහිටි, ඇතුළට අයත්. |
| අබ්භපටල | (න) මේඝය; වලාකුළු රාශිය. |
| අබ්භාකුටික | (පු) නොහකුළුවන, වකුටුනොකළ. |
| අබ්භාගත | (ති) ඉදිරියට පැමිණි, පැමිණි ආගන්තුක. |
| අබ්භාගත | (3) ආගන්තුකයා; පැමිණි. |
| අබ්භාගමන | (න) (අභි+ආ+ගමන) අභිමුඛ ගමන, ඉදිරියට යාම. |
| අබ්භාගමන | (න) ඉදිරියට ඒම. |
| අබ්භාඝාත | (පු) (අභි+ආ+ඝාත) ආඝාතය, වෙසෙසින් නැසීම, වෛර බැඳීම. |
| අබ්භාචික්ඛණ | (න) අසත්‍ය දොෂාරෝපණය. |
| අබ්භාචික්ඛති | (අභි+ආ+චික්ඛ+අ) අසත්‍ය දෙයින් දොස් නගයි. |
| අබ්භාචික්ඛිතුං | (නි) අසත්‍ය දොෂාරෝපණය කරන්ට. |
| අබ්භාන | (න) අබ්භාන විනය කර්මය; ඇතුලත් කර ගැනීම. |
| අබ්භාන | (න) ඇතුළත්කර ගැනීම, එනම් ශාසනික විනයකර්මය තෙළෙස් සඟ වෙසෙස් අතුරෙන් එකකට පැමිණි භික්ෂුව වත්මානත් පුරා අබ්භාහන කර්මය කළ යුතුයි “අභිඑතබ්බො සම්පටිච්ඡි තබ්බො අබ්භාන කම්ම වසෙන ඔසාරෙතබ්බොති වුත්තං හොති” |
| අබ්භාවික්ඛති | (ක්‍රි) ආභි+ආ+වික්ඛ - (d) (භු) වාචායං, කීමෙහි+ති) අභ්‍යාඛ්‍යානය කෙරෙයි, දොස් පහළ කෙරෙයි. |
| අබ්භාවික්ඛන | (න) අභ්‍යාක්ඛ්‍යානය, දොස් පහළකිරීම. |
| අබ්භාස | (පු) ව්‍යාකරණයෙහි ද්විත්වය පිළිබඳ පූර්ව ව්‍යඤ්ජනයට කළ සංඥාව. |
| අබ්භාහත | (ති) (අභි+ආ+හත) නසනලද, ගසනලද, සංයුක්ත, එකට යෙදුනු. |
| අබ්භාහත නි | (අභි+ආ+හත) පහර දුන්; මඩින ලද. |
| අබ්භාහනන | (න) නැසීම. |
| අබ්භිත | (ති) අබ්භාන කරනලද, ඇතුළත් කරගන්නාලද. |
| අබ්භුක්කිරති | (අභි+උ+කිර+අ) ඉසියි; විසුරුවයි. |
| අබ්භුක්කීරති | (ක්‍රි) (අභි+උ+කිර - (d) තු විකිරණෙ, වැගිරීමෙහි+ති) වගුරුවයි, ඉසියි. |
| අබ්භුග්ගච්ඡති | (අභි+උ+ගමු+අ) ඉහළ නගී; පැන නගී. |
| අබ්භුග්ගච්ඡති | (ක්‍රි) (අභි+උ+ගච්ඡති) උස්ව නගියි, උස්ව පහළ වෙයි, උස්ව පැන නගියි. |
| අබ්භුග්ගත | (ති) නැගි, උසස්ව පැනනැගි, පහළ වූ. |
| අබ්භුග්ගත | (3) උස්ව නැගි; පහළ වූ. |
| අබ්භුග්ගමන | (න) උස්ව නැගීම. |
| අබ්භුග්ගිරණ | (න) පහර දීමට යමක් එසවීම. |
| අබ්භුග්ගිරති | (අභි+උ+ගිර+අ) ආයුධයක් ඔසවන්නා සේ ඔසවයි; උරුක්කරයි. |
| අබ්භුග්ගිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔසවා. |
| අබ්භුජ්ජලති | (ක්‍රි) (අභි+උ+ජල - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) ඉතා බබලයි දිලිසෙයි. |
| අබ්භුජ්ජලන | (න) (අභි+උ+ජලන) දිලිසීම, බැබලීම, ප්‍රභාවත් වීම, මන්ත්‍ර පිරුවා මුඛයෙන් ගිනිදැල් පිට කිරීම, මුඛයෙන් ගිනිදැල් පිට කිරීම. |
| අබ්භුට්ඨාති | (ක්‍රි) (අභි+උ+ඨා - (d) (භු) ගතිතිවුත්තියං, ගමන් නැවැත්මෙහි+ති) නැගී සිටියි, කුසීතභාවයෙන් හෝ නින්දෙන් නැගී සිටියි. |
| අබ්භුට්ඨාන | (න) උත්සාහය; නැගී සිටීම. |
| අබ්භුට්ඨාන | (න) නැගී සිටීම, කෙළින් සිටීම, කම්මැලිගතියෙන් තොරව විසීම. |
| අබ්භුණ්හ | (පු) (අභි+උණ්හ) ඉතා උණුසුම අධික උෂ්ණය. |
| අබ්භුත | (න) ආශ්චර්‍ය්‍යය පරදූ තැබීම, ඔට්ටු ඇල්ලීම, අබ්භුත නම් නාට්‍යරසය එනම් ධර්මය. |
| අබ්භුතධම්ම | (පු) ආශ්චර්‍ය්‍ය කරුණු ප්රකාශ කරන නවාඞ්ගශාස්තෘ ශාසනයට අයත් එනම් ධර්‍මාඞ්ගය. |
| අබ්භුදාහරණ | (න) උදාහරණ දැක්වීම, සාධක දැක්වීම. |
| අබ්භුදාහරති | (ක්‍රි) (අභි+උදාහරති) උදාහරණ කෙරෙයි නිදසුන් දක්වයි. |
| අබ්භුදීරෙති | (ක්‍රි) (අභි+උ+ඊර - (d) (භු) වාචායං, කීමෙහි+ති) මහත් කොට ශබ්ද කෙරෙයි, ඝොෂණය කෙරෙයි, උසස් කොට කියයි. |
| අබ්භුදෙති | (අභි+උදි+ණෙ) පහළ වේ. |
| අබ්භුදෙති | (ක්‍රි) (අභි+උදෙති) පහළ වෙයි, උපදියි උදාවෙයි. |
| අබ්භුද්ධුනාති | (ක්‍රි) (අභි+උ+ධු - (d) (කි) කම්පනෙ, සැලීමෙහි+ති) වෙසෙසින් කම්පා කෙරෙයි. |
| අබ්භුන්තත | (3) ඉතා උස්ව නැගි. |
| අබ්භුන්නත | (ති) (අභි+උන්නත) හරිකෙළින් පිහිටි, නොනැමෙන, නොනැමී, උඩුකුරුවු, ඉතා උස්වූ. |
| අබ්භුන්නදති | (ක්‍රි) (අභි+උ+තද - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි+ති) උසස් කොට නාද කරයි, මහත් කොට ශබ්ද කරයි. |
| අබ්භුන්නදන | (න) මහත් කොට නාද කිරීම. |
| අබ්භුන්නමති | (ක්‍රි) (අභි + උ + නම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) ඉහළට නමයි, ඉහළට උස්සයි. |
| අබ්භුන්නමන | (න) නැමීම, ඉහළට එසවීම. |
| අබ්භුම්මෙ | (නි) භයානකයි; විපතකි. |
| අබ්භුය්‍යාත | (ති) විරුද්ධව ගිය, විරුද්ධව යුදට ගිය. |
| අබ්භුය්‍යාති | (අභි+උ+යා) විරුද්ධව ඉදිරියට යේ. |
| අබ්භුය්‍යාති | (ක්‍රි) (අභි+උය්‍යාති) විරුද්ධව යෙයි. |
| අබ්භුසූයක | (පු) (අභි+උසූයක) දොස් පහළ කරන්නා, ඉතා ඊර්ෂ්යා කරන්නා. |
| අබ්භුස්සක්කති | (ක්‍රි) (අභි+උ+සු+කා - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි+ති) උත්සාහ කරයි අධිකවීර්‍ය්‍ය කෙරෙයි. |
| අබ්භුස්සහන | (න) ප්‍රොත්සාහය, අධිකවීර්‍ය්‍යය, දැඩි වීර්ය්යය. |
| අබ්භුස්සුක්කන | (න) අධිකවීර්‍ය්‍ය කිරීම, උත්සාහ කිරීම. |
| අබ්භුස්සෙති | (ක්‍රි) (අභි+උ+සි - (d) (භු) සයෙ, සයනය කිරීමෙහි+ති) නැගී සිටියි කෙළින් සිටියි. |
| අබ්භූක්කිරණ | (න) (අභි+උ+කිරණ) වැගිරීම ඉසීම. |
| අබ්භූත | (න) ආශ්චර්‍යය; ඔට්ටුව; පදුමට. |
| අබ්භූත | (3) ආශ්චර්‍යයවත්. |
| අබ්භෙති | (ක්‍රි) (අභි+ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) ඇතුළත් කෙරෙයි සාපත්තික භික්ෂුවක් ඊට පිළියම් කර විනය නය පරිදි නැවත සඞ්ඝයාට ඇතුළත් කරගනියි. |
| අබ්භොකාස | (පු) (අභි + අව + කස - (d) (භු) විලෙඛනෙ, ඉරි ඇඳීමෙහි) අභ්‍යවකාශය, නොවැසුනු ස්ථානය, එළිමහන්තැන. |
| අබ්භොකාස | (පු) එළිමහන් තැන. |
| අබ්භොකාසික | (ති) (අභි=අබ්භ+ඔකාස+ඉක) අභ්‍යවකාශයෙන් යුත්, ආවරණ රහිත ස්ථානයෙහි වූ, එනම් අඞ්ගය රකින. |
| අබ්භොකාසික | (3) එළිමහනේ වසන. |
| අබ්භොකාසිකඞ්ග | (න) (අභි=අබ්භ+ඔකාස+ඉක+අඞ්ග) පියසි ආදියකින් ආවරණයක් නැති එළිමහන්තැනක විසීමෙන් පුරණ ධුතාඞ්ගයක්. |
| අබ්භොකිණ්ණ | (ති) ගැවසී ගත්, සමූහයාගෙන් ආකුල වූ. |
| අබ්භොකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්; විවේක නැති. |
| අබ්භො‍කිරණ | (න) විසුරු වීම. |
| අබ්භොකිරති | (අභි+අව+කිර+අ) විසුරුවයි. |
| අබ්භොකිරති | (ක්‍රි) (අභි+උ+කිර - (d) තු විකිරණෙ, විසිරීමෙහි+ති) පැතිරෙයි, විසුරුවයි. |
| අබ්භ්‍යාස | (න) සමීපය, පුරුද්ද. |
| අබ්‍යත්ති | (ඉ) නොපැහැදිලි බව, ලක්ෂ්‍යයාගේ එක දේශයෙක්හි ලක්ෂණය නොපවත්නා බව. |
| අබ්‍යය | (න) නිපාත උපසර්ග, ක්ෂය නොවන්නේ අබ්‍යය නම් වේ චාදිනිපාතයන්ගේ අනෙකත්වය හා අනෙකාර්‍ථත්වයද නිසා ක්ෂය භාවයට නොපැමිණෙන බැවින් මොවුහු අබ්‍යය නම් වේ. |
| අබ්‍යවධාන | (ති) අතරක් නැති, ව්‍යවධානයක් නැති. |
| අබ්‍යාපජ්ජන | (න) නොකිපෙන බව. |
| අබ්‍යාපජ්ඣ | (ති) (අ+ව්‍යාපජ්ඣ) ව්‍යාබාධ රහිත, පීඩා රහිත. |
| අබ්‍යාපාද | (පු) ව්‍යාපාද රහිත ‘ව්‍යාපාද’ බලනු. |
| අබ්‍යාපාරණය | (පු) වෙෂ්ටා රහිත භාවය පිළිබඳ ක්රමය, ප්‍රත්‍යයන්ගෙන් නිපන් ධර්මයන්ගේ ස්ව වශයෙන් නොපවත්නා බව පිළිබඳ නීතිය. |
| අබ්‍යාසෙක | (ති) නෙත්සිත් පිනවන වැගිරීමක් නැති. |
| අබ්‍යාසෙකසුඛ | (ති) කෙලෙසුන්ගෙන් අමිශ්‍ර පිරිසිදු අධිචිත්ත සැපය නිකෙලෙස් සැපය. |
| අබ්‍යොසිත | (ති) නොපැමිණි නිෂ්ඨා ඇති, නොනිමවූ “අබ්‍යොසිතත්තා හි භවාභවෙසු, පාපානි කම්මානි කරොති මොහා” (ථෙරගාථා-රට්ඨපාලත්ථෙර වත්ථු.) |
| අබ්‍රහ්ම | (න) (අ=න+බ්රහ්ම) අශ්‍රේෂ්ඨ, උතුම් නොවන. |
| අබ්‍රහ්මචරිය | (න) අශ්‍රේෂ්ඨ හැසිරීම, බඹසරට විරුද්ධ හැසිරීම. |
| අබ්‍රහ්මචරියා | (ඉ) පහත් හැසිරීම, උතුම් නොවන හැසිරීම, අබ්‍රහ්මචරියන්ති අසෙට්ඨචරියං ද්වයංද්වයසමාපත්තිය, මෙවුම්දම් සේවනය, යන නම් වලින්ද මෙය හඳුන්වනු ලැබේ සමුට්ඨාන වශයෙන් කාය චිත්ත සමුට්ඨානය ද, වෙදනා වශයෙන් සුඛ හා උපෙක්ෂා වෙදනාව ද, මූල වශයෙන් ලොභය හා ද්වෙෂය ද, කර්මයන්ගේ වශයෙන් කාය කර්මය ද මේ සඳහා උපයොගී වන්නේ ය) අබ්‍රහ්මචරියං පරිවජ්ජයෙය්‍ය - අඞ්ගාරකාසුං ජලිතංච විඤ්ඤු, අසම්භූනන්තො පන බ්රහ්මචරියං - පරස්සදාරං නාතික්කමෙය්‍ය. |
| අබ්‍රහ්මඤ්ඤ | (ති) බ්‍රාහ්මණයන්ට හිත නොවන බ්‍රාහ්මණයන් කෙරෙහි මිථ්‍යාවශයෙන් පිළිපදින. |
| අභ | (පු) නො වීම, හට නොගැන්ම, නොඉපදීම. |
| අභබ්බ | (ති) “න භබ්බාති අභබ්බා” සුදුසු නොවන්නේ අභබ්බ නම් වේ යමෙක් කර්‍මාවරණයයි කියනලද පඤ්චානන්තරිය කර්මයෙන් යුක්තවූවාහුද, ක්ලේශාවරණ යයි කියනලද මිථ්‍යාදෘෂ්ටියෙන් යුක්තවූවාහුද, විපාකාවරණ සංඛ්‍යාත අහේතුක ප්‍රතිසන්ධිවූයෙන් යුත්තවූවාහුද, ශ්‍රද්ධානැත්තාහුද ඡන්දය නැත්තාහුද, ප්රඥා විරහිත වූවාහුද, ශ්‍රොතාපත්ති මාර්ගයට පැමිණෙන්නට නොසුදුසු තැනැත්තෝ වූවාහුද යන මේ අය අභබ්බයෝය “යෙතෙ සත්තා කම්මාවරණෙන සමන්නාගතා, කිලෙසාවරණෙන සමන්නාගතා, විපාකාවරණෙන සමන්නාගතා, අස්සද්ධා, අච්ඡන්දිකා, දුප්පඤ්ඤා, අභබ්බා නියාමං ඔක්කමිතුං කුසලෙසු ධම්මෙසු සම්මත්තං ඉමෙ තෙ සත්තා අභබ්බා.” |
| අභබ්බ | (ති) අභව්‍ය, අයොග්‍ය, නුසුදුසු, නොවටින. |
| අභබ්බ | (3) අයෝග්‍ය; අසමර්ථ. |
| අභබ්බට්ඨාන | (න) උපදින්නට නොසුදුසු තැන්, එබඳු තැන් දස අටකි නියත විවරණ ලැබූ ලොවුතුරා බෝසත්හු මේ තත්ත්වයන්හි නූපදිත් 1 ජාත්‍යන්ධ වීම 2 ජාතිබධිර වීම 3 උමතුවීම 4 ගොළු බිහිරිවීම 5 පසල්දනව්හි ඉපදීම 6 දාසියකගේ කුසෙහි පිළිසඳ ගැන්ම 7 නියත මිථ්‍යා දෘෂ්ටික වීම 8 ලිඞ්ග පරිවර්තනය 9 පඤ්චානන්තරිය කර්ම කිරීම 10 වැරදි දෘෂ්ටි ගැනීම 11 වටුවෙකුට කුඩානොවූද ඇතෙකුට මහත්නොවූද තිරිසනෙකු වීම 12 අවීචියෙහි ඉපදීම13 ලොකාන්තරිකයෙහි ඉපදීම14 මාරයෙකු වීම 15 කාලකඤ්ජක අසුරයෙකු වීම 16 අසඤ්ඤ සත්තයෙහි ඉපදීම 17 සුද්ධාවාසයෙහි ඉපදීම18 අරූප භවයෙහි ඉපදීම. |
| අභබ්බතා | (ඉ) අයෝග්‍ය බව; නො හැකි බව. |
| අභය | (න) නිර්භයත්වය; නිවන. |
| අභය | (න) බිය නොවීම බබුස්තරණ (ති) බිය නැති. |
| අභය | (3) භය නැති. |
| අභයා | (ඉ) අරළු බිය නැත්තී. |
| අභයා | (ඉ) අරළු. |
| අභාග්‍ය | (න) නපුරු දෛවය, දුර්‍භාග්‍යය. |
| අභාව | (පු) නො වීම; විනාශය. |
| අභාව | (පු) නොවීම, විනාශය, අවිද්‍යමානබව, නොඉපදීම, තර්කශාස්ත්‍රයෙහි දැක්වෙන ප්‍රාගභාව, ප්‍රද්ධවංසාභාව, අත්ත්‍යන්තාභාව, අන්‍යොන්න්‍යාභාව යන චතුර්විධ අභාවය ද්‍රව්‍යාදි සප්ත පදාර්ත්ථයන්ගෙන් සත්වැනිවූ අභාවය. |
| අභාවිත | (ති) නොවඩනාලද, නැවත නැවත පුරුදු නොකළ. |
| අභාවිත | (3) නො වැඩූ; පුරුදු නො කළ. |
| අභාසන | (න) කථා නොකිරීම, නොබිණීම, තුෂ්ණීම්භාවය. |
| අභාසිත | (ති) නොකියනලද, නොබිණූ, නොකී. |
| අභි | (අ) අභිමුඛ, විශිෂ්ටාර්ථ, ඌර්‍ධවක්‍රියා, සාරුප්‍ය, පරච්ඡෙද, වාද්ධි, පූජා, අධික, කුල, අසත්‍ය, ලක්ෂන යනාදියෙහි. |
| අභි | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි අම්භති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| අභිකඞ්ඛති | (අභි+කඛි+ංඅ) කැමති වේ; බලාපොරොත්තු වේ. |
| අභිකඞ්ඛති | (ක්‍රි) (අභි+කඞ්ඛ - (d) (භු) ඉච්ඡායං කැමැත්තෙහි+ති) කැමති වෙයි, රුචි කෙරෙයි, ආශා කෙරෙයි. |
| අභිකඞ්ඛනතා | (ඉ) කැමැති වීම, රුචි වීම. |
| අභිකඞ්ඛිත | (ති) කැමති වන ලද, රුචි කරන ලද. |
| අභිකඞ්ඛිත | (3) කැමති වූ; බලාපොරොත්තු වූ. |
| අභිකඞ්ඛී | (ති) කැමතිවන, රුචි කරන. |
| අභිකඞ්ඛී | (3) කැමති වන්නා; බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| අභිකති | (ඉ) අභිකෘති ඡන්දස, පස්විසි අකුරකින් පරිමිත ඡන්දස. |
| අභිකිණ්ණ | (ති) ආකීර්‍ණ, ගැවසී ගත්, සමූහයකින් වටකර ගත්. |
| අභිකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්; විසුරුවන ලද. |
| අභිකිරණ | (න) විසුරුවීම. |
| අභිකිරති | (අභි+කිර+අ) විසුරුවයි. |
| අභිකිරති | (ක්‍රි) (අභි+කිර - (d) තු විකිරණෙ, විසිරවීමෙහි+ති) විසුරුවයි, ඉසියි, පතුරුවයි. |
| අභිකීළති | (ක්‍රි) (අභි+කිළ - (d) (භු) කීළායං, ක්‍රීඩාවෙහි+ති) මහත් කොට ක්‍රීඩා කෙරෙයි කෙළියි. |
| අභිකුජන | (න) නාද කිරීම, ශබ්ද කිරීම. |
| අභිකුජිත | (ති) නාද කළ, ශබ්ද කළ. |
| අභිකූජන | (න) පක්ෂීන්ගේ නාද කිරීම. |
| අභිකූජිත | (3) පක්ෂිනාදය; පක්ෂිනාදයෙන් යුත්. |
| අභික්කන්ත | (ති) සුන්දර, විශිෂ්ට, අභිමුඛව ගිය, ඉක්ම ගිය. |
| අභික්කන්ත | (න) ඉදිරි ගමන. |
| අභික්කන්ත | (3) ඉකුත්ව ගිය; මනවඩන. |
| අභික්කම | (ති) අභිමුඛයට යාම, ඉදිරියටයාම. |
| අභික්කම | (පු) ඉදිරියට යාම. |
| අභික්කමති | (අභි+කමු+අ) ඉදිරියට යේ. |
| අභික්ඛණං | (අ) නිතොර, නිතර, නැවත නැවත. |
| අභික්ඛණං | (ක්‍රි.වි) නිතර නිතර. |
| අභික්ඛණති | (අභි+ඛණු+අ) සාරයි. |
| අභික්ඛණති | (ක්‍රි) (අභි+ඛණු - (d) (භු) අවදාරණෙ, සැරීමෙහි+ති) සාරයි, හාරයි. |
| අභික්ඛණන | (න) සෑරීම, කැණීම. |
| අභික්ඛණන | (න) සෑරීම. |
| අභික්ඛ්‍යා | (ඉ) නාමය ශොභාව. |
| අභිගජ්ජති | (අභි+ඛණු+අ) ගර්ජනා කරයි; මහත් නාද කරයි. |
| අභිගජ්ජන | (න) ගර්ජනා කිරීම, ගෙරවීම. |
| අභිගජ්ජන | (න) ගර්ජනාව; ගෙරවීම. |
| අභිගජ්ජන්ත | (3) ගොරවන; ගොරවමින්. |
| අභිගජ්ජිත | (ති) ගර්ජනා කළ, ගොරවනලද. |
| අභිගජ්ජිත | (න) ගෙරවීම. |
| අභිගමනීය | (ති) එළවියයුතු, පැමිණියයුතු. |
| අභිගිජ්ඣති | (අභි+ගිධ්‍ර+ය) ගිජු වේ; දැඩි ආශා කෙරේ. |
| අභිගිජ්ඣති | (ක්‍රි) (අභි+ගිධු - (d) (දි) ගෙධෙ, ගිජුවීමෙහි+ති) ගිඩුවෙයි ලොල් වෙයි. |
| අභිගිජ්ඣන | (න) ගිජු වීම, ලොල් වීම, ආසාවීම. |
| අභිගිජ්ඣන | (න) ගිජුබව; ලොල් වීම. |
| අභිගීත | (ති) ගායනා කළ, ගීතිකා කළ. |
| අභිගීත | (3) ගායනා කළ. |
| අභිගුට්ඨ | (3) ප්‍රකාශයට පැමිණ වූ. |
| අභිඝාත | (පු) නැසීම, ගැටීම. |
| අභිඝාත | (පු) නැසීම; හැපීම. |
| අභිඝාතන | (න) නැසීම මැරීම, පැඟීම. |
| අභිඝාතන | (න) නැසීම. |
| අභිඝාති | (පු) සතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| අභිඝාති | (3) සතුරා; හපන්නා. |
| අභිඝුට්ඨ | (ති) ඝොෂා කළ, නාද කළ. |
| අභිචෙතෙති | (ක්‍රි) (අභි+චිත - (d) (චු) සඤ්චෙතනෙ, සිතීමෙහි+ණෙ+ති) සිතයි චින්තනය කරයි. |
| අභිච්ඡන්ත | (පු) ප්‍රතිච්ඡන්න, වැසුනු. |
| අභිජන | (පු) වංශය, ජාතිය, භූමිය, ජන්මභූමිය. |
| අභිජනෙති | (ක්‍රි) (අභි+ජන - (d) (දි) ජනනෙ, ඉපදීමෙහි+ති) උපදවයි, පහළ කෙරෙයි. |
| අභිජප්පති | (අභි+ජප්ප+අ) ඉල්වයි; කථාකරයි. |
| අභිජප්පති | (ක්‍රි) (අභි+ජප්ප - (d) (භු) වාචෙ, කීමෙහි+ති) කථා කරයි, ඉල්වයි. |
| අභිජප්පන | (න) ඉල්ලීම; තොල් මැතිරීම; සෙමින් කීම. |
| අභිජප්පන | (න) පැතීම, ඉල්ලීම, කැමැති වීම, කථා කිරීම. |
| අභිජප්පිත | (න) ඉල්ලීම; තොල් මැතිරීම; සෙමින් කීම. |
| අභිජලති | (ක්‍රි) (අභි+ජල - (d) (භු) දිත්තියං, දිලිසීමෙහි+ති) දිලිසෙයි බබලයි. |
| අභිජවති | (ක්‍රි) (අභි+ජු - (d) (භු) ගතියං, ශීඝ්‍ර ගමනයෙහි+ති) දුවයි. |
| අභිජාත | (ති) කුලවත්, වංශවත් (ඉ) ශ්‍රේෂ්ඨ කුලයක ඉපදීම. |
| අභිජාත | (ති) ප්රඥා, කුලීන, මහාකුල ඇති, මවුපිය දෙකුලයෙන් පිරිසිදු - (ව) උපන්. |
| අභිජාත | (3) උසස් මවුපියන් ඇති; උසස්ව උපන්. |
| අභිජාති | (ඉ) උසස් ඉපදීම; නැවත ඉපදීම. |
| අභිජාතික | (ති) කුලවත්, වංශවත්. |
| අභිජානත්ත | (3) දන්නා වූ; දනිමින්. |
| අභිජානන | (න) දැනගැන්ම; සිහි කිරීම. |
| අභිජානන | (න) සිහිකිරීම, දැනීම, අනුබෝධය, අනුචින්තනය. |
| අභිජානාති | (අභි+ඤා+ණා) මනා සේ දනී; සිහිපත් කරයි. |
| අභිජානාති | (ක්‍රි) (අභි+ඤා - (d) (කි) අවබොධෙ අවබොධ කිරීමෙහි, ඤා=ජා+නා+ති) දනී, මනාව දනී. |
| අභිජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ දැන. |
| අභිජායති | (අභි+ජන+ය) උපදී; හටගනී. |
| අභිජායති | (ක්‍රි) (අභි+ජනි - (d) (දි) පාතුභාවෙ, පහළ වීමෙහි+ය+ති) හටගනී, උපදී, පහළ වෙයි. |
| අභිජායන | (න) ඉපදීම; හටගැන්ම. |
| අභිජිගිංසති | (ක්‍රි) (අභි+හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරීමෙහි, ‘හ’ හට ‘ජ’ - - (ඉ) ‘හර’ට ‘ගිං’ + ස+ති) දිනනු කැමැති වෙයි ලෝභී වෙයි. |
| අභිජිඝච්ඡති | (ක්‍රි) (අභි+ඝස - (d) (භු) අදනෙ කෑමෙහි, ‘ඝ’ හට ද්විත්ත ඝ=ඣ=ජ- - (ඉ) ස=ච ඡ+ති) කනු කැමැති වෙයි. |
| අභිජෙති | (ක්‍රි) (අභි+ජි - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි +ති) දිනයි ජය ගනී. |
| අභිජොතෙති | (ක්‍රි) (අභි+ජුත - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) බබුලුවයි පිරිසිදු කෙරෙයි. |
| අභිජ්ජනක | (3) නො බිඳෙන; වෙන්ව නො යන. |
| අභිජ්ජමාන | (3) නො බිඳෙන; වෙන්ව නො යන. |
| අභිජ්ඣමාන | (ති) අභිධ්‍යා කරන. |
| අභිජ්ඣා | (ඉ) අභිධ්‍යාව, විෂමලෝභය, තෘෂ්ණාව අභිජ්ඣායතීති=අභිජ්ඣා අනුන්ගේ වස්තුව කෙරෙහි පවත්නා තෘෂ්ණාව. |
| අභිජ්ඣා | (ඉ) දැඩි ලෝභය. |
| අභිජ්ඣාකායගන්ථ | (පු) අභිද්ධ්‍යාකාය ග්‍රන්ථය (ගන්ථෙන්ති වෙඨයන්තීති ගන්ථා; නාමකායෙන රූපකායං, පච්චුප්පන්නකායෙනවා ආගාමිකායං ගන්ථෙති දුප්පමුඤ්චං වෙඨයතීති කාය ගන්ථො අභිජ්ඣා එව කායගන්ථො අභිජ්ඣා කායගන්ථො නාමකායය හා රූපකායයද වර්‍තමානකායය හා අනාගතකායයද නොමිදිය හැකි සේ වෙළන හෙයින් අභිද්ධ්‍යාවම අභිද්ධ්‍යාකායග්‍රන්ථ නම් වේ.) |
| අභිජ්ඣායති | (ක්‍රි) (අභි+ඣෙ - (d) (භු) චින්තායං, සිතීමෙහි+ති) විෂම ලෝභ සහගත සිතිවිලි සිතයි, සිතයි. |
| අභිජ්ඣාලු | (ති) (අභිජ්ඣා+ආලු) අභිජ්ඣා බහුල කොට ඇති. |
| අභිජ්ඣාලු | (3) තෘෂ්ණා බහුල කොට ඇත්තා. |
| අභිජ්ඣික | (ති) අභිධ්‍යා කරන්නා. |
| අභිජ්ඣිත | (ති) අභිධ්‍යා කළ. |
| අභිඤ්ඤ | (ති) දක්ෂ, නිපුණ. |
| අභිඤ්ඤ | (3) විශිෂ්ට දැනුම ඇති. |
| අභිඤ්ඤා | (ඉ) දැනීම, අවබෝධය, පඤ්චාභිඤ්ඤා සහ ඡළභිඤ්ඤා “විසෙසෙන ජානාතීති අභිඤ්ඤා.” විශේෂයෙන් දනීනුයි අභිඤ්ඤා නම් වේ. අනාගතංස ඤාණං ච යථා කම්මුපගම්පි ච, පඤ්ච ඉද්ධිවිධාදීනි සත්තාභිඤ්ඤා ඉමා පන. |
| අභිඤ්ඤා | (ඉ) දිව්‍යඥානාදිය; විශිෂ්ට දැනීම. |
| අභිඤ්ඤා | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ දැනගෙන. |
| අභිඤ්ඤාණ | (න) සලකුණ, චිහ්නය. |
| අභිඤ්ඤාණ | (න) සලකුණ. |
| අභිඤ්ඤාත | (ති) ප්රසිද්ධ, ප්රකට, අභිඤ්ඤාතා අභිඤ්ඤාතා සක්‍ය කුමාරා.” |
| අභිඤ්ඤාත | (3) ප්රකට; මනාසේ දත්. |
| අභිඤ්ඤාය | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ දැනගෙන. |
| අභිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) විශිෂ්ට සේ දතයුතු. |
| අභිඤ්ඤෙය්‍යධම්ම | (පු) අනිත්‍යාදි වශයෙන් විශිෂ්ටාකාරයෙන් දැන ගතයුතු ධර්ම. |
| අභිඤ්ඤොය්‍ය | (ති) දැනගතයුතු, අවබෝධ කටයුතු. |
| අභිණ්හං | (අ) නැවත නැවත, නිතොර. |
| අභිණ්හං | (ක්‍රි.වි) නිතර. |
| අභිණ්හ | (3) නිතර පවත්නා. |
| අභිණ්හසො | (අ) නිතොර. |
| අභිණ්හසො | (නි) නිරන්තරයෙන්. |
| අභිතත්ත | (ති) තැවුනු, රත් කළ, ඉතා තැවුනු. |
| අභිතත්ත | (3) ඉතා තැවුණු; ඉතා රත් වූ. |
| අභිතාප | (පු) අධිකතාපය, අධිකඋෂ්ණය, ඉතා තැවීම. |
| අභිතාප | (පු) දැඩි උෂ්ණය. |
| අභිතාලිත | (ති) හාත්පසින් තළනලද ගසන ලද. |
| අභිතාළිත | (න) බෙර ශබ්දාදිය. |
| අභිතාළිත | (3) තට්ටුකරන ලද; තළන ලද. |
| අභිතිට්ඨති | (අභි+ඨා+අ) උසස්ව සිටී. |
| අභිතිට්ඨති | (ක්‍රි) (අභි+ඨා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, ඨා=තිට්ඨ+ති) සිටියි, ස්ථිරව සිටියි. |
| අභිතීත | (3) ඉදිරියට පැමිණ වූ; ගෙනෙන ලද; විචාරන ලද. |
| අභිතුදති | (අභි+තුද+අ) ඇතුළට වදී; පීඩාකරයි. |
| අභිතුන්ත | (3) මඩින ලද. |
| අභිතො | (අ) හාත්පස, සමීප, අභිමුඛ, උභය භාගාදි අර්ථයන්හි. |
| අභිතො | (නි) හාත්පසින්. |
| අභිතොස | (පු) මහත්සතුට. |
| අභිතොසෙති | (අභි+තුස+ණෙ) ඉතා සතුටු කරවයි. |
| අභිතොසෙති | (ක්‍රි) (අභි+තුස - (d) (දි) තොසෙ, සතුටෙහි+ති) සතුටු කෙරෙයි, සන්තෝෂ කෙරෙයි. |
| අභිත්ථනති | (අභි+ථන+අ) අහස ගොරවයි; ගුගුරයි. |
| අභිත්ථනොති | (ක්‍රි) (අභි+ථන - (d) (චු) දෙවසද්දෙ මෙඝශබ්දයෙහි+ති) ගුගුරයි, ගොරවයි, කම්පා කරයි. |
| අභිත්ථරති | (අභි+ථර+අ) අතුරයි; වේගවත් වේ. |
| අභිත්ථරති | (ක්‍රි) (අභි+ථර - (d) (භු) සන්ථරණෙ ඇතිරීමෙහි+ති) අතුරයි, එළයි, ඉතා වේගවත් වෙයි. |
| අභිත්ථවති | (අභි+ථු+අ) ස්තුති කෙරේ. |
| අභිත්ථවති | (ක්‍රි) (අභි+ථු - (d) (භු) ථුතියං, ස්තුතියෙහි+උ=ඔ=අව+ති) ස්තුති කරයි, ප්රශංසා කරයි. |
| අභිත්ථවන | (න) ස්තුති කිරීම, පැසසීම. |
| අභිත්ථවන | (න) ස්තුති කිරීම. |
| අභිත්ථවන්ත | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරමින්. |
| අභිත්ථවමාන | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරන. |
| අභිත්ථවිත | (ති) ස්තුති කළ, පසසනලද. |
| අභිත්ථවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ස්තුති කොට. |
| අභිත්ථවිය | (පූ.ක්‍රි) ස්තුති කොට. |
| අභිත්ථුත | (ති) ස්තුති කළ, පසසනලද. |
| අභිත්ථුත | (3) පසස්නා ලද. |
| අභිත්ථුනාති | (අභි+ථු+ණා) ස්තුති කෙරේ. |
| අභිත්ථුනාති | (ක්‍රි) (අභි+ථු - (d) (කි) ථුතියං, ස්තුති කිරීමෙහි+නා+ති) පසසයි ස්තුති කරයි. |
| අභිදස්සන | (න) මනා දර්ශනය, යහපත් දැකිම. |
| අභිදොස | (පු) පළමු දින හවස. |
| අභිදොස | (පු) රාත්‍රිමුඛය, ඊයේ සවස “අභිදොසකාලකතො භන්තෙ! ආලාරො කාලාමො.” |
| අභිධමති | (අභි+ධම+අ) නැවත නැවත පිඹියි. |
| අභිධමති | (ක්‍රි) (අභි+ධම - (d) (භු) ධමනෙ, ගිනි පිඹීමෙහි+ති) මල හරණ පිණිස උදුනෙහි තවයි, පිඹියි. |
| අභිධමන | (න) තැවීම, රත් කිරීම, පිඹීම. |
| අභිධම්ම | (පු) අභිධර්මය, උත්තමධර්මය චිත්ත චෛතසික රූප නිර්වාණ යන චතුර්විධ පරමාර්ථයන් පිළිබඳ ධර්මය අභි විසිට්ඨො ධම්මො=අභිධම්මො අතිරෙක වූ විශිෂ්ඨ ධර්මය අභිධර්මයයි සූත්‍රාන්තයේදී ස්කන්ධ, ධාතු, ආයතනාදිය එක දෙශයකින්ම බෙදා ඇති එහෙත් අභිධර්මයේදී ඔවුහු බෙදිය හැකි හැම ආකාරයකින්ම බෙදා තිබේ ඒ නිසා විශිෂ්ඨ ධර්මය නම් වේ. |
| අභිධම්ම | (පු) බෞද්ධ ධර්මයේ තෙවෙනි කොටස; විශිෂ්ට ධර්ම හෙවත් බෝධි පාක්ෂික ධර්ම. |
| අභිධම්මික | (පු) අභිධර්මිකයා, අභිධර්මය දැන හදාරන්නා අභිධර්මය දත් තැනැත්තා. |
| අභිධම්මික | (3) අභිධර්ම දරන්නා හෝ ඉගෙනගන්නා. |
| අභිධාන | (න) නාමය, කීම, සංඥා නාමය. |
| අභිධාන | (න) නාමය. |
| අභිධානමත්ත | (න) අභිධාන මාත්‍රය, කීම පමණ. |
| අභිධාරණ | (න) දැරීම, ඉසිලීම. |
| අභිධාරෙති | (ක්‍රි) (අභි+ධර - (d) (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ණෙ+ති) දරයි, උසුලයි. |
| අභිධාවති | (අභි+ධාවු+අ) ඉදිරියට දුවයි. |
| අභිධාවති | (ක්‍රි) (අභි+ධාවු - (d) (භු) ගමනවුද්ධිම්හි,+ති) දුවයි. |
| අභිධාවන | (න) දිවීම, වේගයෙන් දිවීම. |
| අභිධාවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉදිරියට දුව ගොස්. |
| අභිධාවී | (ති) දුවන, දුවනසුලු. |
| අභිධෙය්‍ය | (ති) කියයුතු (න) නම. |
| අභිධෙය්‍ය | (න) අර්ථය; කිය යුතු; තේරුම. |
| අභිධෙය්‍යලිඞ්ග | (පු) වාච්‍යවන අර්ථයට සමානවන ලිඞ්ගය සමාස තද්ධිත-කිතක වූ පදයකින් පුරුෂයෙන් වාච්‍යවේනම්ද ස්ත්‍රියක් වාච්‍යවේනම්ද, නපුංකයෙක් වාච්‍යවේනම්ද එය අභිධෙය්‍ය ලිඞ්ග නමි. |
| අභිනත | (ති) නැමුනු, යටත් වූ. |
| අභිනදති | (අභි+නද+අ) නාද කෙරේ. |
| අභිනදති | (ක්‍රි) (අභි+නද - (d) (භු) අබ්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි+ති) නාද කරයි, මහාශබ්ද කරයි. |
| අභිනදිත | (ති) නාද කළ, ශබ්ද කළ. |
| අභිනදිත | (න) නාදය. |
| අභිනන්දති | (අභි+නන්ද+අ) සතුටු වේ. |
| අභිනන්දති | (ක්‍රි) (අභි+නන්ද - (d) (භු) සන්තොසෙ, සතුටින් පිළිගැනීමෙහි, සතුටෙහි+ති) සතුටු වෙයි. |
| අභිනන්දන | (න) සතුට, සන්තෝෂය, සතුටින් පිළිගැනීම මෙය පස් ආකාරයි, 1 රූප 2 සද්ද, 3 ගන්ධ, 4 රස, 5 ඵස්ස යන මේවාට අභිනන්දන යයි කියත්. |
| අභිනන්දන | (න) සතුට; සතුටු වීම. |
| අභිනන්දන්ත | (3) සතුටු වන; සතුටු වෙමින්. |
| අභිනන්දමාන | (3) සතුටු වන; සතුටු වෙමින්. |
| අභිනන්දි | (3) සතටු වන්නා. |
| අභිනන්දිත | (ති) සතුටු කරන ලද, පිළිගත්. |
| අභිනන්දිත | (න) සතුටට හේතු වන දෙය. |
| අභිනන්දිත | (3) සතුටු වූ. |
| අභිනන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නාද කොට; සතුටු වී. |
| අභිනන්දී | (ති) සතුටුවන සුලු පිළිගන්නා. |
| අභිනප්ඵාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා. |
| අභිනමති | (අභි+නමු+අ) නැමේ. |
| අභිනමති | (ක්‍රි) (අභි+නම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) නමයි, නමස්කාර කරයි, නැමෙයි. |
| අභිනමන | (න) නැමීම, නැමදීම. |
| අභිනමන | (න) නැමීම. |
| අභිනය | (පු) ශාස්ත්‍රග්‍රහණාදි ආකාර දැක්වීම, සරඹ කිරීම, ඉඟිකිරීම. |
| අභිනය | (පු) සරඹ කිරීම. |
| අභිනයන | (න) ගෙන ඒම; පැමිණ වීම; විචාරීම. |
| අභිනව | (ති) නවීන, අලුත්, පුරාණ නොවන. |
| අභිනව | (3) අලුත්. |
| අභිනාදිත | (ති) නාද කළ, ශබ්ද කළ, ඝොෂ කළ. |
| අභිනාදිත | (3) නාදයෙන් පිරුණු. |
| අභිනිකූජන | (න) ශබ්ද කිරීම, නාද කිරීම. |
| අභිනිකූජිත | (ති) නාද කළ, ශබ්ද කළ. |
| අභිනික්ඛන්ත | (3) පැවිදි වූ. |
| අභිනික්ඛමති | (අභි+නි+කමු+අ; ක_හට ඛ_ වේ) ගිහි ගෙය හැර යේ; පැවිදි වේ. |
| අභිනික්ඛමති | (ක්‍රි) (අභි + නි) + කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, යාමෙහි+ති) අභිනිෂ්ක්‍රමණය කරයි, නික්මෙයි. |
| අභිනික්ඛමන | (න) අභිනිෂ්ක්‍රමණය, ගිහිගෙයින් ඉවත්ව තපසට යාම. |
| අභිනික්ඛමන | (න) නික්ම යාම; පැවිදි වීම. |
| අභිනික්ඛමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැවිදි වී. |
| අභිනික්ඛම්ම | (පූ.ක්‍රි) පැවිදි වී. |
| අභිනික්ඛිපති | (අභි+නි+ඛිප+අ) බිම තබයි. |
| අභිනික්ඛිපති | (ක්‍රි) (අභි + නි) + ඛිප - (d) (භු) ඡඩ්ඩනෙ, දැමීමෙහි+ති) බහා තබයි, ඉවත තබයි. |
| අභිනික්ඛිපන | (න) තැබීම, බහා තැබීම, ගෙන ගිය බරක් තැබීම. |
| අභිනික්ඛිපන | (න) තැබීම; බිම තැබීම. |
| අභිනිග්ගණ්හන | (න) පෙළීම, ගැටීම, නින්දා කිරීම. |
| අභිනිග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (අභි+නි+ගහ - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, ධාත්වන්තලොප+ණ්හා+ති) නිග්‍රහ කරයි, ගැටීම කරයි. |
| අභිනින්නමති | (ක්‍රි) (අභි+නි+නමු - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) නමයි, අවනත කෙරෙයි. |
| අභිනින්නමන | (න) නැමීම, අවනත කිරීම. |
| අභිනින්නාමෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+නමු - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි + ණෙ + ති) නමයි එළවයි පමුණුවයි. |
| අභිනිපජ්ජති | (අභි+නි+පද+ය) නිදයි; හොවී. |
| අභිනිපජ්ජන | (න) නිදීම, සයනය. |
| අභිනිපතති | (අභි+නි+පත+අ) මත්තෙහි වැටේ; වැටේ. |
| අභිනිපතති | (ක්‍රි) (නි+පත - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි+ති) හෙයි, වැටෙයි, පතිත වෙයි. |
| අභිනිපතන | (න) මත්තෙහි වැටීම. |
| අභිනිපතන | (න) වැටීම, හීම, පතනය. |
| අභිනිපාත | (න) තුවාල කිරීම, ඇනීම, නැමීම, පහතට හෙලීම. |
| අභිනිපාත | (පු) ඇනීම; තුවාල කිරීම; වැටීම. |
| අභිනිපාතන | (පු) පහර දීම. |
| අභිනිපාතී | (ති) අභිනිපාතනය කරන. |
| අභිනිපාතී | (3) මත්තෙහි වැටෙන්නා. |
| අභිනිපාතෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+පත - (d) (චු) ගතිම්හි, යාමෙහි+ණෙ+ති) හෙලයි, තුවාල කරයි, අනියි. |
| අභිනිපුණ | (ති) දක්ෂ, ප්‍රගුණ, පණ්ඩිත. |
| අභිනිප්පජ්ජති | (ක්‍රි) (අභි + නි) + පද - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) හොවී, සයනය කරයි, නිදයි. |
| අභිනිප්පසාද | (පු) මනා ප්රසාදය, හොඳ පැහැදීම. |
| අභිනිප්පිළෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+පීල - (d) (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි+ණෙ+ති) පෙළයි, මිරිකයි, මඩියි. |
| අභිනිප්පීළන | (න) අධික පෙළීම. |
| අභිනිප්පීළෙති | (අභි+නි+පීළ+ණෙ) ඉතා පෙළයි; මඩියි; මිරිකයි. |
| අභිනිප්ඵජ්ජති | (අභි+නි+පද+ය) නිෂ්පාදනය වේ. |
| අභිනිප්ඵජ්ජති | (ක්‍රි) නිපදියි හටගනියි (‘නිප්ඵජ්ජති’ බලනු.) |
| අභිනිප්ඵජ්ජන | (න) නිපදීම, හටගැනීම. |
| අභිනිප්ඵත්ති | (ඉ) අභිනිෂ්පත්තිය, හටගැන්ම, උත්පත්තිය. |
| අභිනිප්ඵත්ති | (ඉ) නිපැදීම; නිෂ්පාදනය; සමෘද්ධිය. |
| අභිනිප්ඵන්ත | (3) නිපන්; හේතුවකින් හටගත්. |
| අභිනිප්ඵන්න | (ති) නිපන්, හටගත්. |
| අභිනිප්ඵාදන | (න) නිෂ්පාදනය, සම්පාදනය. |
| අභිනිප්ඵාදිත | (ති) සම්පාදනය කළ, නිපදවන ලද. |
| අභිනිප්ඵාදිත | (3) ඉපද වූ; නිෂ්පාදිත වූ; සම්පූර්ණ කළ. |
| අභිනිප්ඵාදෙති | (අභි+නි+පද+ණෙ) උපදවයි; නිෂ්පාදනය කරයි. |
| අභිනිප්ඵාදෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+පද - (d) (චු) ගතියං, යාමෙහි+ණෙ+ති) නිපදවයි. |
| අභිනිබ්බත්ත | (ති) උපන්, හටගත්. |
| අභිනිබ්බත්ත | (3) උපන්; හටගත්. |
| අභිනිබ්බත්තති | (අභි+නි+වතු+අ) උපදී. |
| අභිනිබ්බත්තති | (ක්‍රි) (අභි+නි+වත්ත හෝ වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, ‘ව’ හට ‘බ’ ආදේශ +ති) උපදියි. |
| අභිනිබ්බත්තන | (න) ඉපදීම. |
| අභිනිබ්බත්ති | (ඉ) ඉපදීම. |
| අභිනිබ්බත්ති | (ඉ) පුනරුත්පත්තිය, ඉපදීම. |
| අභිනිබ්බත්තිත | (ති) උපදවනලද. |
| අභිනිබ්බත්තිත | (3) ඉපද වූ. |
| අභිනිබ්බත්තෙති | (අභි+නි+වතු+ණෙ) උපදවයි. |
| අභිනිබ්බාති | (අභි+නි+වා+අ) පිරිනිවේ; සම්පූර්ණ නිරෝධයට පැමිණේ. |
| අභිනිබ්බිජ්ජති | (ක්‍රි) (අභි+නි+විද - (d) (රු) තුට්ඨ්‍යං, සතුටෙහි+ති) කලකිරෙයි, උකටලී වෙයි. |
| අභිනිබ්බිදා | (ඉ) කලකිරීම. |
| අභිනිබ්බුත | (ති) නිවුනු. |
| අභිනිබ්බුත | (3) නිවුණු; පිරිනිවි. |
| අභිනිබ්බුති | (ඉ) (අභි+නි+වුති) තෘෂ්ණාවෙන් නික්ම යාම, නිවන. |
| අභිනිබ්බුති | (ඉ) නිවීම; පිරිනිවීම; සැනසීම. |
| අභිනිබ්භිදා | (ඉ) පැළීම; බිඳ දැමීම. |
| අභිනිම්මද්දන | (න) බලවත් මැඩීම. |
| අභිනිම්මිත | (ති) මවනලද, සාදනලද. |
| අභිනිම්මිත | (3) මැවූ; සෑදූ. |
| අභිනිම්මිනන්ත | (3) මවන; මවමින්. |
| අභිනිම්මිනාති | (අභි+නි+මා+ණා) මවයි; සාදයි. |
| අභිනිම්මිනාති | (ක්‍රි) (අභි+නි+මා - (d) (කි) පරිමාණෙ, ප්රමාණ කිරීමෙහි+නා+ති) මවයි, සාදයි. |
| අභිනිම්මිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මවා. |
| අභිනිරොපණ | (අභි+නි+රුප+ණෙ) නංවා තබයි. |
| අභිනිරොපණ | (න) නැංවීම; සිත අරමුණට යොමු කිරීම. |
| අභිනිරොපන | (න) නැගීම, පැවරීම. |
| අභිනිරොපෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+රුප - (d) (චු) රොපණාදිසු, රෝපණය කිරීම් ආදියෙහි+ණෙ+ති) නගයි, ආරූඪ කෙරෙයි. |
| අභිනිරොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නංවා තබා. |
| අභිනිවජ්ජන | (න) දුරු කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| අභිනිවජ්ජිත | (ති) දුරු කළ, බැහැර කළ, ඉවත් කළ. |
| අභිනිවජ්ජෙති | (ක්‍රි) (අභි+නි+වජ්ජ - (d) (චු) වජ්ජනෙ, හැරීමෙහි+ති) දුරු කෙරෙයි, බැහැර කෙරෙයි. |
| අභිනිවිට්ඨ | (ති) (අභි+නි+විස - (d) ත=ට්ඨ.) අන්තර්ගත වූ, ඇතුළත් වූ. |
| අභිනිවිට්ඨ | (3) අතුළට බැස සිටී; ඇලී පවත්නා. |
| අභිනිවිසති | (අභි+නි+විසු+අ) අතුළට වදී; ආලය කරයි. |
| අභිනිවිසති | (ක්‍රි) (අභි+නි+විස - (d) (භු) පවෙසනෙ, ඇතුළත් වීමෙහි+ති) අන්තර්ගත වෙයි, ඇතුළත් වෙයි. |
| අභිනිවෙස | (පු) ආශා කිරීම; ඇලීම; පිහිටුවීම. |
| අභිනිවෙස | (පු) ඇතුළත් වීම, ප්‍රවේශය. |
| අභිනිසීදති | (අභි+නි+සද+අ) සමීපයෙහි හිඳී. |
| අභිනිසීදති | (ක්‍රි) (අභි+නි+සද - (d) (භු) ගත්‍යව සාදනෙ, ගමන් වැළැක්මෙහි+ති) ගමන් වළක්වයි, හිඳියි, ඉඳියි. |
| අභිනිසීදන | (න) හිඳීම, ඉඳීම. |
| අභිනිස්සට | (ති) (අභි+නි+සට) දුර ලනලද, හරණලද, නික්මුනු. |
| අභිනිස්සට | (3) දුරුකළ; නික්මුණු; නෙරපන ලද. |
| අභිනිහත | (ති) (අභි+නි+හත) නසන ලද, පහර දෙනලද. |
| අභිනීත | (ති) එළවන ලද, පමුණුවන ලද. |
| අභිනීල | (න) පිරිසිදු නීලවර්ණය (ති) ඉතානිල්. |
| අභිනීහට | (3) පිටතට ගත්. |
| අභිනීහරති | (අභි+නී+හර+අ) ඉදිරියට ගෙනේ; ප්රාර්ථනා කරයි. |
| අභිනීහරති | (ක්‍රි) (අභි+නි+හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරීමෙහි+ති) ප්රාර්ථනා කරයි, බැහැර කරයි, එළවයි, පිහිටුවයි. |
| අභිනීහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිටතට ගෙන. |
| අභිනීහාර | (පු) ඉදිරියට ගෙන ඒම; ප්‍රාර්ථනාව. |
| අභිනීහාර | (පු) ප්‍රාර්ථනාව, ප්‍රණීධිය “අභිනිහාරෙති මූලප්පණිධානස්සෙතං අධිවචනං,” අභිනීහාර යනු මුලප්‍රණිධියට නමකි, බුදුවීම පිණිස සිත දැඩි කොට ගෙන බුදුවියරණ නොලබා මෙයින් නොනැගිටින්නෙමියි අධිෂ්ඨාන කොට සයනය කිරීම. |
| අභින්න | (ති) නොබිඳුනු, වෙනස් නොවූ, එකාබද්ධ - (ව) පැවති. |
| අභිපත්ථනා | (ඉ) ශුභ ප්‍රාර්ථනාව, මනා ප්‍රාර්ථනාව. |
| අභිපත්ථයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතා; ප්රාර්ථනා කොට. |
| අභිපත්ථිත | (ති) පතනලද, අධික කොට ප්රාර්ථනා කළ. |
| අභිපත්ථිත | (න) පැතූ දෙය; බලාපොරොත්තුව. |
| අභිපත්ථිත | (3) පතන ලද. |
| අභිපත්ථිය | (පූ.ක්‍රි) ප්රාර්ථනා කොට. |
| අභිපත්ථෙති | (ක්‍රි) (අභි+පත්ථ - (d) (චු) යාචනායං, පැතීමෙහි, ණෙ+ති) පතයි. |
| අභිපස්සති | (ක්‍රි) (අභි+දිස+ - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි දිස=පස්ස+ති) නිරීක්ෂණය කරයි, බලයි දකියි. |
| අභිපස්සන | (න) දැකීම, බැලීම. |
| අභිපාතෙති | (අභි+පත+ණෙ) හෙළයි. |
| අභිපාතෙති | (ක්‍රි) (අභි+පත - (d) (චු) ගමනෙ, යාමෙහි+ණෙ+ති) හෙළයි, පතනය කරයි. |
| අභිපාරුත | (ති) පොරොවනලද. |
| අභිපාලන | (න) මනා පාලනය, ආරක්ෂාව. |
| අභිපාලිත | (3) පාලනය කළ. |
| අභිපාලෙති | (අභි+පාල+ණෙ) පාලනය කරයි. |
| අභිපාලෙති | (ක්‍රි) (අභි+පාල - (d) (චු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි+ණෙ+ති) පාලනය කරයි, ආරක්ෂා කරයි. |
| අභිපීළන | (න) පෙළීම; මැඩීම. |
| අභිපීළිත | (ති) පෙළනලද, මිරිකනලද, හාත් පසින් පොඩිකළ. |
| අභිපීළිත | (3) පෙළුණු; මඩනා ලද. |
| අභිපීළෙති | (අභි+පීළ+ණෙ) අධිකසේ පෙළයි; මිරිකයි. |
| අභිපීළෙති | (ක්‍රි) (අභි+පීළ - (d) (චු) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි+ණෙ+ති) පෙළයි, පීඩා කරයි. |
| අභිපුච්ඡති | (ක්‍රි) (අභි+පුච්ඡ - (d) (භු) පුච්ඡනෙ, විචාරීමෙහි+ති) මනාව විචාරයි, මොනවට පිළිවිසී. |
| අභිපූරති | (අභි+පූර+අ) පිරේ. |
| අභිපූරෙති | (අභි+පූර+ණෙ) පුරවයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| අභිපූරෙති | (ක්‍රි) (අභි+පූර - (d) (චු) ආප්‍යායනෙ, ප්‍රීතියෙහි හෝ තෘප්තියෙහි+ණෙ+ති) ප්‍රීත වෙයි, පුරවිය. |
| අභිප්පමොදති | (අභි+ප+මුද+අ) ඉතා සතුටු වේ. |
| අභිප්පමොදනා | (ඉ) සතුටු වීම. |
| අභිප්පවුට්ඨ | (3) වර්ෂණය කළ; වැස්ස ලැබූ. |
| අභිප්පසන්න | (3) ඉතා පැහැදුණු; ඉතා සතුටු වූ. |
| අභිප්පසාද | (පු) මහත් පැහැදීම; මහත් විශ්වාසය. |
| අභිප්පසාදන | (න) මනා පැහැදීම. |
| අභිප්පසාදෙති | (අභි+ප+සද+ණෙ) මනා සේ පහදවයි. |
| අභිප්පසාරෙති | (අභි+ප+සර+ණෙ) දිගහරියි; දිගු කරයි. |
| අභිභව | (පු) අභිභවනය කිරීම, මැඩ පැවැත්වීම, යටත් කිරීම. |
| අභිභවති | (අභි+භූ+අ) මඩියි; යටත් කරයි. |
| අභිභවති | (ක්‍රි) (අභි+භූ - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි, ඌ=ඔ=අව+ති) මඩියි, යටත් කෙරෙයි, මිරිකයි. |
| අභිභවන | (න) මැඩ පැවැතිවීම; යටත් කිරීම. |
| අභිභවනීය | (ති) මැඩ පැවැත්වියයුතු, මැඩිය හැකි. |
| අභිභවනීය | (3) මැඩපැවැත්විය හැකි; යටත් කළ යුතු. |
| අභිභවන්ත | (3) මැඩ පවත්වන. |
| අභිභායතන | (න) අෂ්ටවිධ වූ අභිභායතන, ආයතන සඞ්ඛ්‍යාත කසිණාරම්මණයන් අබිබවා සමවදිනු ලබන ධ්‍යාන (ඤාණුත්තරික යොගාවරච තෙමේ “මේ අරමුණෙහි සම වැදියයුතු කුමක් නම් ඇද්ද? සිත එකඟකර ගැනීමේ බරක් මට නොමැත” යනු සිතා ඒ අරමුණු නොගෙන ධ්‍යානයන්ට සමවදියි නිමිත්තොත්පාදය සමගම අර්‍පණාව උපදවයි එසේ උපදවනු ලැබූ ධ්‍යානයෝ අභිභායතනයෝ යයි කියනු ලැබෙත්.) ප්රතිභාග නිමිත්තොත්පත්තීන් මතු දෙවන තුන්වන ජවන වීථියෙහි හෝ සතරවන පස්වන වීථියෙහි හෝ උපදවන ලද ධ්‍යාන අට (මහානිද්දෙසට්ඨකථා 7 සූත්‍රයේ අටුවාව හා අත්ථසාළිනී අභිභායතනකථාවද විසුද්ධිමග්ග සෙසකසිණනිද්දෙසයද බලනු) |
| අභිභාසන | (න) සම්‍යක්කථාව, මනා කථාව. |
| අභිභු | (පු) මැඩපවත්වන්නා බුදුරජ, බ්රහ්මයා. |
| අභිභූ | (3) ඉතා බලවත් වූ; (පු) මැඩ පවත්වන්නා. |
| අභිභූත | (ති) මඩනාලද, යටත්කළ. |
| අභිභූත | (3) මඩින ලද; යටත් කළ. |
| අභිභූයති | (ක්‍රි) (අභි+භූ - (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි+ය+ති) මැඩ පවත්වනු ලැබෙයි. |
| අභිමඞ්ගල | (න) ශුභ දෙය. |
| අභිමඞ්ගල | (3) ශුභ වූ. |
| අභිමණ්ඩිත | (ති) මනා - (ව) සැරසුනු. |
| අභිමණ්ඩිත | (3) මනාව සැරසූ; යුක්ත වූ. |
| අභිමත | (3) අදහස් කළ; කැමති වූ. |
| අභිමද්දති | (අභි+මද්ද+අ) මඩියි; මිරිකයි. |
| අභිමද්දති | (ක්‍රි) (අභි+මද - (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි+ති) මඩියි, මිරිකයි, පොඩි කරයි. |
| අභිමද්දන | (න) මැඩීම, පෙළිම. |
| අභිමද්දන | (න) මැඩීම. |
| අභිමද්දන්ත | (3) මඩින; මඩිමින්. |
| අභිමද්දිත | (ති) මඩනාලද, මිරිකනලද. |
| අභිමද්දිත | (3) මඩින ලද. |
| අභිමද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැඩ පවත්වා; මැඩ පවත්වා. |
| අභිමනාප | (පු) අභිලාෂය, කැමැත්ත. |
| අභිමන්ථති | (අභි+මන්ථ+අ) කලඹයි; මඩියි. |
| අභිමන්ථති | (ක්‍රි) (අභි+මන්ථ - (d) (භු) විලොළනෙ, කැළඹීමෙහි+ති) කළඹයි, මත් ගායි. |
| අභිමන්ථන | (න) කැලඹීම; මැඩීම. |
| අභිමාන | (පු) අධික මානය, ආඩම්බරය, මානය. |
| අභිමාන | (පු) ආත්ම ගෞරවය; මානය. |
| අභිමුඛ | (පු) සම්මුඛය, ඉදිරිය. |
| අභිමුඛ | (3) ඉදරිපත්; ඉදිරියෙහි වූ; (පු) අභිමුඛය; ඉදිරිය. |
| අභියාචති | (අභි+යාච+අ) ඉල්වයි; යාච්ඤා කරයි. |
| අභියාචති | (ක්‍රි) (අභි+යාච - (d) (භු) යාචනෙ, යාච්ඤාවෙහි+ති) ඉල්වයි යාච්ඤා කෙරෙයි. |
| අභියාචන | (න) ඉල්ලීම, යැදීම. |
| අභියාචන | (න) ඉල්ලීම. |
| අභියාචන්ත | (3) ඉල්වන; ඉල්වමින්. |
| අභියාචමාන | (3) ඉල්වන; ඉල්වමින්. |
| අභියාචිත | (ති) ඉල්ලන ලද, ඉල්ලූ. |
| අභියාචිත | (න) ඉල්ලීම; ඉල්ලූ දෙය. |
| අභියාචිත | (3) ඉල්ලූ. |
| අභියාචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉල්වා. |
| අභියාචිය | (පූ.ක්‍රි) ඉල්වා. |
| අභියාති | (අභි+යා+අ) ඉදිරියට යයි; විරුද්ධව යයි. |
| අභියාති | (ක්‍රි) (අභි+යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) ඉදිරියට යෙයි, අභිමුඛයට යයි, යෙයි. |
| අභියුජ්ඣති | (අභි+යුධ+ය) කලහ කෙරේ; යුද්ධ කෙරේ. |
| අභියුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අභි+යුද්ධ - (d) (දි) සම්පහාරෙ, යුද්ධ කිරීමෙහි+ති) යුද්ධ කෙරෙයි, ඇන කොටා ගනී, පෙරඹුණෙහි යුද කෙරෙයි. |
| අභියුඤ්ජති | (අභි+යුජ+අං) නියුක්ත වේ; යෙදේ. |
| අභියුඤ්ජති | (ක්‍රි) (අභි+යුජ - (d) (රු) යොගෙ, යෙදීමෙහි+ති) යෙදෙයි, යොදයි. |
| අභියුඤ්ජන | (න) යෙදීම. |
| අභියුඤ්ජන | (න) යෙදීම. |
| අභියුඤ්ජන්ත | (3) යෙදෙන; යෙදෙමින්. |
| අභියුඤ්ජිත | (ති) යොදනලද, අභියොග කළ. |
| අභියොග | (පු) නඩුකීම; පිළිපැදීම; යෙදීම. |
| අභියොග | (පු) යොගය, යෙදීම, යුද්ධයට කැඳවීම, කඩු කීම. |
| අභියොගී | (පු) යොදන්නා. |
| අභියොගී | (3) පිළිපදින්නා; යෙදෙන්නා. |
| අභියොබ්බන | (න) අභිනව යෞවනය, නව යොවුන. |
| අභිරක්ඛණ | (න) රැකීම, සුරක්ෂිත කිරීම. |
| අභිරක්ඛති | (අභි+රක්ඛ+අ) මනාසේ රකී. |
| අභිරක්ඛති | (ක්‍රි) (අභි+රක්ඛ - (d) (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි+ති) ආරක්ෂා කෙරෙයි, රකියි. |
| අභිරක්ඛන | (න) මනා රැකීම. |
| අභිරක්ඛන්ත | (3) රකින; රකිමින්. |
| අභිරක්ඛා | (ඉ) මනා රැකීම. |
| අභිරත | (ති) ඇලුණු, ඉතා ඇලුණු. |
| අභිරත | (3) ඇලුණු. |
| අභිරති | (ඉ) ආශාව; ඇලීම. |
| අභිරති | (ඉ) කාමතෘෂ්ණාව, අතිශයින් ඇලීම. |
| අභිරත්ත | (ති) රත් වූ, රාගයෙන් රත් වූ. |
| අභිරත්තතා | (3) ඇලුණු බව. |
| අභිරද්ධ | (ති) ඇලුණු. |
| අභිරද්ධ | (3) තෘප්තියට පත්. |
| අභිරද්ධී | (ඉ) අභිරතිය. |
| අභිරමණ | (න) සිත් ඇලවීම, ආශා කිරීම. |
| අභිරමති | (අභි+රමු+අ) ඇලේ; සතුටෙන් කල් යවයි. |
| අභිරමතී | (ක්‍රි) (අභි+රමු - (d) (භු) කීළායං, ක්‍රීඩාවෙහි+ති) ඇලෙයි, අභිරති කෙරෙයි. |
| අභිරමන | (න) ක්‍රීඩා කිරීම; සිත් ඇලවීම. |
| අභිරමන්ත | (3) ඇලෙන; ප්‍රීති වෙමින්. |
| අභිරමාපෙති | (අභි+රමු+ණාපෙ) ඇලීම කරවයි; සතුටු කරවයි. |
| අභිරමිතුං | (නි) සිත් අලවන්ට. |
| අභිරමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රීතිමත් වී; විනොදය ලබා. |
| අභිරවති | (ක්‍රි) (අභි+රු - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි උ=ඔ=අව+ති) ශබ්ද කෙරෙයි. |
| අභිරාදෙති | (අභි+රාධ+ණෙ) සතුටු කරයි; සිත් ගනී. |
| අභිරාධිත | (ති) සතුටු කරන ලද. |
| අභිරාධෙති | (ක්‍රි) (අභි+රාධ - (d) (භු) හිංසායං සංරාධෙ, පෙළීමෙහි හා සිත් ගැනීමෙහි, අ=එ+ති) සතුටු කෙරෙයි. |
| අභිරාම | (ති) මනරම්, සුන්දර, සිත් අලවන. |
| අභිරාම | (3) සිත් අලවන; (පු) සිත් ඇලවීම. |
| අභිරුචි | (ඉ) ආශාව, රිස්ස. |
| අභිරුචි | (ඉ) ආශාව; කැමැත්ත. |
| අභිරුචිත | (ති) කැමති වන ලද, රුචි කරන ලද. |
| අභිරුචිත | (න) කැමති දෙය. |
| අභිරුචිත | (3) කැමති වූ; රුචි වූ. |
| අභිරුචිර | (ති) ඉතා මනාප, ඉතා සිත්කලු. |
| අභිරුචිර | (3) ඉතා මනෝඥ වූ. |
| අභිරුය්හ | (පූ.ක්‍රි) නැගී. |
| අභිරුහණ | (න) නැඟීම්, ආරූඪ වීම. |
| අභිරුහති | (අභි+රුහ+අ) උඩ නැගේ; නගියි. |
| අභිරුහන | (න) උඩයාම; නැගීම. |
| අභිරුහන්ත | (3) නගින; නගිමින්. |
| අභිරූප | (ති) විශිෂ්ටරූපයක් ඇති, මනාරූ ඇති. |
| අභිරූප | (3) මනා රූ ඇති. |
| අභිරූහති | (අභි+රුහ+අ) උඩ නැගේ; නගියි. |
| අභිරූහති | (ක්‍රි) (අභි+රුහ - (d) (භු) පාතුභාවෙ, පහළ වීමෙහි+ති) ආරූඪ වෙයි, නගී. |
| අභිරූහන | (න) උඩයාම; නැගීම. |
| අභිරූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැගී. |
| අභිරූළ්හ | (ති) ආරූඪ වූ, නැගුනු. |
| අභිරූළ්හ | (3) නැගුණු. |
| අභිරොචති | (අභි+රුච+අ) බබළයි. |
| අභිරොචති | (ක්‍රි) (අභි+රුච - (d) (භු) දිත්ත්‍යං, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| අභිරොචෙති | (අභි+රුච+ණෙ) කැමති වේ. |
| අභිරොපණ | (න) නැංවීම, සිත යොමු කිරීම බීජ රෝපණය. |
| අභිරොපන | (න) නැංවීම; සිත අරමුණක යෙදීම. |
| අභිරොපිත | (ති) මනාව රෝපණය කළ. |
| අභිරොපෙති | (අභි+රුප+ණෙ) නංවයි; පිහිටුවයි. |
| අභිරොපෙති | (ක්‍රි) (අභි+රූප - (d) (චු) රොපණෙ, රෝපණය කිරීමෙහි+ණෙ+ති) බීජාදිය ඉඳුවයි. |
| අභිරොහ | (පු) නැඟීම, මණ්ඩනාදිවශයෙන් ශරීරය අලඞ්කාර කිරීම. |
| අභිලක්ඛිත | (ති) සලකුණු කළ, නියමිත. |
| අභිලක්ඛිත | (3) යුක්ත වූ; වෙනස් කොට දැක් වූ; සලකුණු කල. |
| අභිලක්ඛේති | (අභි+ලක්ඛ+ණෙ) සලකා බලයි; සලකුණු කරයි. |
| අභිලඞ්ඝති | (ක්‍රි) (අභි+ලඞ්ඝ - (d) (භු) ලඞ්ඝනෙ, පැන යාමෙහි+ති (පැන යෙයි, නගියි.) |
| අභිලම්බති | (ක්‍රි) (අභි+ලබි - (d) (භු) අවසංසනෙ, එල්ලීමෙහි+ති) එල්බෙයි, එල්ලෙයි. |
| අභිලම්බිත | (ති) එල්වනලද. |
| අභිලාප | (පු) කීම; වචනය. |
| අභිලාප | (පු) වචනය, කීම, ආක්‍රෝශය. |
| අභිලාව | (පු) කැපීම, ගොයම් ආදිය කැපීම. |
| අභිලාස | (පු) ආසාව, තෘෂ්ණාව, කැමැත්ත. |
| අභිලාස | (3) ආශාව; කැමැත්ත. |
| අභිලිම්පති | (ක්‍රි) (අභි+ලිප - (d) (රු) ලීම්පනෙ, ගෑමෙහි+=ම+ති) ආලේප කරයි. |
| අභිලෙඛති | (ක්‍රි) (අභි+ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛෙ, ලිවීමෙහි+ති) ලියයි, ඉරි ගසයි. |
| අභිලෙඛන | (න) ලිවීම, ඉරි ගැසීම. |
| අභිලෙප | (පු) ආලේපය, තැවරීම, ගෑම. |
| අභිලෙපන | (න) ආලේපනය. |
| අභිලෙපන | (න) ආලේපය; ගෑම; ලාටුව. |
| අභිවඤ්චන | (න) වඤ්චා කිරීම, රැවටීම. |
| අභිවට්ඨ | (න) වැස්ස (ති) තෙත් කරන ලද. |
| අභිවඩ්ඪ | (3) වැස්සෙන් තෙමුණු. |
| අභිවඩ්ඪති | (අභි+වඩ්ඪ+අ) අභිවෘද්ධියට පැමිණේ; වැඩෙයි. |
| අභිවඩ්ඪති | (ක්‍රි) (අභි+වඩ්ඩ - (d) (භු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි+ති) ඉතා වැඩෙයි, දියුණු වෙයි. |
| අභිවඩ්ඪන | (න) අභිවෘද්ධිය; වැඩිවීම; වැඩීම. |
| අභිවඩ්ඪන | (න) වැඩීම, අභිවර්‍ධනය. |
| අභිවඩ්ඪි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය, වැඩීම. |
| අභිවඩ්ඪිත | (3) වඩල ලද; වැඩුණු. |
| අභිවඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අභිවෘද්ධියට පත්ව; වැඩී. |
| අභිවඩ්ඪිය | (පූ.ක්‍රි) අභිවෘද්ධියට පත්ව; වැඩී. |
| අභිවණ්ණිත | (ති) වර්ණනා කරන ලද, පසසන ලද. |
| අභිවණ්ණිත | (3) පසස්නා ලද; වර්ණිත වූ. |
| අභිවණ්ණෙති | (ක්‍රි) (අභි+වණ්ණ - (d) (චු) සංවණ්ණනෙ, වර්ණනා කිරීමෙහි+ණෙ+ති) වර්ණනා කෙරෙයි, පසසයි, ස්තුති කෙරෙයි. |
| අභිවණ්ණේති | (අභි+වණ්ණ+ණෙ) පසසයි; වර්ණනා කරයි. |
| අභිවතරණ | (න) දීම; පර්ත්‍යාගය. |
| අභිවදති | (අභි+වද+අ) කියයි; ප්රකාශ කරයි. |
| අභිවදති | (ක්‍රි) (අභි=වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, ප්රකාශ කරයි. |
| අභිවදනා | (ඉ) වැඳීම. |
| අභිවන්දති | (අභි+වන්ද+අ) නමස්කාර කරයි; වඳියි. |
| අභිවන්දති | (ක්‍රි) (අභි+වන්ද - (d) (භු) අභිවාදනෙ වැඳීමෙහි+ති) වඳියි, නමස්කාර කෙරෙයි. |
| අභිවන්දන | (න) වැඳීම, නැමදීම, භක්තියෙන් වැඳීම. |
| අභිවන්දන | (න) සකසා වැඳීම. |
| අභිවස්සක | (පු) වර්ෂා කරන්නා, මෙඝය, වලාකුළ. |
| අභිවස්සති | (ක්‍රි) (අභි+වස්ස - (d) (භු) සෙවනෙ, තෙමීමෙහි+ති) අධික - (ව) වසී, වසී. |
| අභිවාදන | (න) නමස්කාරය; වැඳීම. |
| අභිවාදන | (න) මනාකොට වැඳීම. |
| අභිවාදනා | (ඉ) නමස්කාරය. |
| අභිවාදිත | (ති) වඳිනලද, නමස්කාර කළ. |
| අභිවාදිත | (3) වඳින ලද. |
| අභිවාදිය | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| අභිවාදෙතබ්බ | (3) වැන්ද යුතු. |
| අභිවාදෙති | (අභි+වදි+ණෙ) වඳියි. |
| අභිවාදෙති | (ක්‍රි) (අභි+වදි - (d) (චු) අභිවාදනෙ, වැඳීමෙහි+ණෙ+ති) මනාකොට වඳියි වන්දවයි. |
| අභිවාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| අභිවායති | (අභි+වා+ය) පැතිරේ; හමයි. |
| අභිවායති | (ක්‍රි) (අභි+වා - (d) (දි) ගතිබන්ධනෙසු යාමෙහි, හැමීමෙහි+ය+ති) හුළං හමයි. |
| අභිවාරෙති | (ක්‍රි) (අභි+වර - (d) (චු) ආවරණෙ වැළකීමෙහි+ණෙ+ති) වළකයි, ආවරණය කෙරෙයි. |
| අභිවාහෙති | (ක්‍රි) (අභි+වහ - (d) (භු) පාපණෙ, පැමිණීමෙහි+ණෙ+ති) ඉවත් කෙරෙයි, විනාශ කෙරෙයි, පාකරයි. |
| අභිවිජයති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ජී - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි+ති) වෙසෙසින් දිනයි, ජය ගනියි. |
| අභිවිජානාති | (අභි+වි+ඤා+ණා) මනා සේ දැනගනී. |
| අභිවිජානාති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ඤා - (d) (කි) අවබොධනෙ, අවබොධ කිරීමෙහි ධාතුහට ‘ජා’ ආදෙස + නා+ති) දිනයි. |
| අභිවිජායති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ජනි - (d) (දි) පාතුභාවෙ, පහළ වීමෙහි+ති) ප්රසූත කරයි, උපදියි. |
| අභිවිජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ජයගෙන. |
| අභිවිජිනාති | (අභි+වි+ජි+ණා) ජයගනී; යටත් කරයි. |
| අභිවිජිනාති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ජි - (d) (කි) ජයෙ, දිනීමෙහි+ති) දිනයි, ජයගනී. |
| අභිවිජිය | (පූ.ක්‍රි) ජයගෙන. |
| අභිවිඤ්ඤාපන | (න) සංඥාපනය, දැන්වීම, හැඟවීම. |
| අභිවිඤ්ඤාපෙති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ඤප - (d) (චු) තොසෙ, සතුටු කිරීමෙහි+ණෙ+ති) මනාව හඟවයි, දන්වයි. |
| අභිවිතරති | (අභි+වි+තර+අ) දුරු කෙරේ; පරිත්‍යාග කෙරේ. |
| අභිවිතරති | (ක්‍රි) (අභි+වි+තර - (d) (භු) පල්වන-තරණෙසු, පීනීමය-එතරවීමය යන මෙහි+අ+ති) දුරු කෙරෙයි, දෙයි. |
| අභිවිධි | (ඉ) ගනුලබන සීමාව, සීමාව ඇතුළත් කර ගැනීම ඇති පිරිසිඳීම. |
| අභිවිනය | (පු) උත්තම විනය, කායාදිද්වාරත්‍රය හික්මවා ගැනීම, ආපත්ති ආදිය ප්රකාශිත විනය. |
| අභිවින්දති | (අභි+විද+ංඅ) වඳියි. |
| අභිවින්දති | (ක්‍රි) (අභි+විද - (d) (රු) ලාභෙ, ලාභයෙහි+ති) ලබයි, විඳියි ප්‍රයොජනය ගනී, වලඳයි. |
| අභිවිසිට්ඨ | (ති) ඉතා ශ්‍රේෂ්ඨ, අති උත්තම. |
| අභිවිසිට්ඨ | (3) ඉතා උසස්; ඉතා විසිතුරු වූ. |
| අභිවිස්සජති | (ක්‍රි) (අභි+වි+සජ - (d) (භු) විස්සජ්ජනෙ, හැරීමෙහි+ති) හරියි, මුදයි පිටත් කර යවයි. |
| අභිවිස්සට්ඨ | (3) යැවූ; හරින ලද. |
| අභිවිස්සත්ථ | (ති) පහ වූ සැක ඇති, නිසැක. |
| අභිවිස්සත්ථ | (3) ඉතා විශ්වාස වූ. |
| අභිවිහච්ච | (පු.ක්‍රි) නසා, සිඳ, බිඳ, (හනධාතු කෙරෙන් ‘ත්වා’ හට, ‘රච්ච’ ආදේශ හා නකාරලොප) |
| අභිවුට්ඨ | (ති) වර්ෂා කළ. |
| අභිවුට්ඨ | (3) වසින ලද; වැස්සෙන් තෙමුණු. |
| අභිවුට්ඨි | (ඉ) මහවැස්ස, මහාමෙඝය. |
| අභිවුද්ධ | (ති) ඉතා වෘද්ධ, ඉතා වැඩුනු. |
| අභිවුද්ධි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය, මනාව වැඩීම. |
| අභිවුද්ධි | (3) අභිවෘද්ධිය; දියුණුව. |
| අභිවෙඨන | (න) එතීම වෙළා බැඳීම. |
| අභිවෙඨන | (න) වෙළීම. |
| අභිවෙඨෙති | (අභි+වෙඨ+ණෙ) මනා සේ වෙළයි. |
| අභිවෙඨෙති | (ක්‍රි) (අභි+වෙඨ - (d) (චු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි+ති) වෙළයි, ඔතයි. |
| අභිවෙදෙති | (ක්‍රි) (අභි+විද - (d) (චු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි+ණෙ+ති) ලබයි, වළඳයි, විඳියි, දන්වයි. |
| අභිව්‍යත්ති | (ඉ) පැතිර පැවැත්ම, වෙසෙසින් පැහැදිලි බව. |
| අභිව්‍යාපෙති | (අභි+වි+ආප+ණෙ) පතුරුවයි. |
| අභිව්‍යාපෙති | (ක්‍රි) (අභි+වි+ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ණාපෙ+ති) පතුරුවයි, ව්‍යාප්ත කෙරෙයි. |
| අභිසඞ්ඛට(ත) | (ති) (අභි+සි+කර - (d) ‘ක’හට ‘ඛ’ ‘ත’හට ‘ට’) රැස් කළ, සකස් කළ, අභිසංස්කරණය කළ. |
| අභිසඞ්ඛත | (3) රැස්කළ; සංස්කරණය කළ; සෑදූ. |
| අභිසඞ්ඛරණ | (න) ප්‍රති සංස්කරණය; සකස් කිරීම; සම්පාදනය. |
| අභිසඞ්ඛරණ | (න) සකස් කිරීම, පිළියෙල කිරීම, සම්පාදනය, අභිසංස්කරණය. |
| අභිසඞ්ඛරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළියෙළ කොට. |
| අභිසඞ්ඛරොති | (අභි+සං+කර+ඔ; ක_හට ඛ_වේ) පිළියෙළ කරයි; රැස් කරයි; සංස්කරණය කරයි. |
| අභිසඞ්ඛරොති | (ක්‍රි) (අභි+සං+කර - (d) ත) කරණෙ, කිරීමෙහි, ‘කර’ හට ‘ඛර’ ආදේශයි+ඔ+ති) අභිසංස්කරණය කරයි, සකස් කරයි. |
| අභිසඞ්ඛාර | (පු) අභිසංස්කරණය, පිළියෙළ කිරීම, රැස් කිරීම. |
| අභිසඞ්ඛාර | (පු) කර්ම රැස් කිරීම. |
| අභිසඞ්ඛාරික | (ති) (අභිසඞ්ඛර+ඉක) පිළියෙළ කළ, සකස් කළ. |
| අභිසඞ්ඛිපන | (න) වීසි කිරීම. |
| අභිසඞ්ඛීපති | (ක්‍රි) (අභි+සං+ඛිප - (d) ඟු ඡඩ්ඪනෙ, දැමීමෙහි+ති) දමා ගසයි, වීසි කරයි. |
| අභිසඞ්ග | (පු) ඇලීම, එකට එක ඈඳීම ආක්‍රෝශය. |
| අභිසඞ්ග | (පු) ඇලීම. |
| අභිසඞ්ගී | (ති) ඇලුණු, ආක්‍රෝශ කරන. |
| අභිසජ්ජති | (අභි+සද+ය) ඇලේ; කිපේ. |
| අභිසජ්ජති | (ක්‍රි) (අභි+සජ්ජ - (d) (භු) සජ්ජනෙ, සෑදීමෙහි+ති) සාදයි, පිළියෙල කරයි, ගැලෙයි, ගිලෙයි. |
| අභිසජ්ජන | (න) ඇලීම; කෝපවීම; දෝෂාරෝපණය. |
| අභිසජ්ජන | (න) ගැටීම, හැරීම, දොස් පහළ කිරීම. |
| අභිසඤ්චිනන | (න) රැස් කිරීම, රාශිභූත කිරීම. |
| අභිසඤ්චිනාති | (ක්‍රි) (අභි+සං+චි (කි) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි+නා+ති) රැස් කෙරෙයි. |
| අභිසඤ්චෙතසික | (ති) උත්තම චිත්තයෙහි වූ. |
| අභිසඤ්චෙති | (අභි+සං+චිත+ණෙ) සිතයි. |
| අභිසඤ්චෙතෙති | (ක්‍රි) (අභි+සං+චිත - (d) (චු) සඤ්චෙතනෙ, සිතීමෙහි+ණෙ+ති) සිතයි, මෙනෙහි කරයි. |
| අභිසඤ්ඤා | (ඉ) මනා හැගීම, මනා හැඳිනීම. |
| අභිසඤ්ඤූහති | (ක්‍රි) (අභි+සං+ඌහ - (d) (භු) විතක්කෙ, කල්පනා කිරීමෙහි+= ‘ඤ’ද්විත්තයි+ති) කල්පනා කෙරෙයි, සිතයි. |
| අභිසට | (ති) පැමිණි, සම්ප්‍රාප්ත සලකුණු බලා ගිය. |
| අභිසට | (3) එළඹෙන ලද. |
| අභිසත්ත | (3) දෙස් කරනු ලැබූ; ශාප ලත්. |
| අභිසත්තු | (පු) සතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| අභිසද්දහති | (අභි+සං+දහ+අ) විශ්වාස කරයි. |
| අභිසද්දහති | (ක්‍රි) (අභි+සං+දහ - (d) (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි+ති) අදහයි, විශ්වාස කෙරෙයි. |
| අභිසද්දහන | (න) ඇදහීම, ශ්‍රද්ධාව, විශ්වාසය. |
| අභිසද්දහන්ත | (3) විශ්වාස කරන; විශ්වාස කරමින්. |
| අභිසන්ත | (ති) ඉතිරී ගිය, ගලා ගිය. |
| අභිසන්තාප | (පු) තැවීම, රත් කිරීම, ගිනියම් කිරීම. |
| අභිසන්තාපෙති | (ක්‍රි) (අභි+සං+තප - (d) (චු) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි+ණෙ+ති) තවයි, උණුසුම් කෙරෙයි. |
| අභිසන්ද | (පු) ගලා ඊම, බැස ඊම, ජලධාරාවක් ගලා බැසීම. |
| අභිසන්ද | (පු) ගලා බැසීම; ප්රවාහය. |
| අභිසන්දති | (අභි+සන්ද+අ) ගලාබසී. |
| අභිසන්දන | (න) ගලා බැසීම, ඉතිරී යාම. |
| අභිසන්දන | (න) ගලා බැසීම. |
| අභිසන්දහති | (අභි+සං+දහ+අ) එකමුතු කරයි; ගළපයි. |
| අභිසන්දහති | (ක්‍රි) (අභි+සං+දහ - (d) (භු) භස්මිකරණෙ, හලු කිරීමෙහි+ති) දවයි, අලු කෙරෙයි. |
| අභිසන්දහන | (න) හලු කිරීම, දැවීම. |
| අභිසන්දෙති | (ක්‍රි) (අභි+සන්ද - (d) (භු) පස්සවනෙ ගලා ඊමෙහි+අ=ඒ+ති) ගලා බස්වයි. |
| අභිසන්ධි | (ඉ) අභිප්‍රාය, අදහස. |
| අභිසන්ධි | (ඉ) ගැළපීම. |
| අභිසපති | (අභි+සප+අ) දිවුරයි; ශාප කෙරේ. |
| අභිසපති | (ක්‍රි) (අභි+සප+ - (d) (භු) අක්කොසෙ, ආක්‍රෝශ කිරීමෙහි+ති) ශාප කෙරෙයි දිවුරයි. |
| අභිසපන | (න) දිවිරීම; ශාප කිරීම. |
| අභිසපන | (න) ශාප කිරීම, දිවිරීම. |
| අභිසමය | (පු) අවබෝධය, දැනගැන්ම. |
| අභිසමය | (පු) අවබෝධය. |
| අභිසමයට්ඨ | (පු) අභිසමයාර්ථය. |
| අභිසමාගච්ඡති | (ක්‍රි) (අභි+සං+ආ+ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ච්ඡ+ති) යහපත්ව එකට එක් වෙයි, රැස් වෙයි. |
| අභිසමාචාර | (පු) උත්තම හැසිරීම. |
| අභිසමාචාරික | (3) උසස් හැසිරීම පිළිබඳ. |
| අභිසමිත | (ති) (අභි+සං+ඉ - (d) ගතියං, යාමෙහි+ත) සන්සිඳුවන ලද. |
| අභිසමිත | (3) අවබෝධ කළ. |
| අභිසමෙක්ඛති | (ක්‍රි) (අභි+සං+ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි+ති) බලයි, පරීක්ෂා කෙරෙයි. |
| අභිසමෙච්ච | (පු.ක්‍රි) දැන, ප්‍රතිවේධ කොට. |
| අභිසමෙච්ච | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; දැනගෙන. |
| අභිසමෙතාවී | (ති) සන්සිඳුනු, අවබෝධකළ. |
| අභිසමෙති | (අභි+සං+ඉ+අ) අවබෝධ කරයි. |
| අභිසමෙති | (ක්‍රි) (අභි+සමු - (d) (චු) උපසමෙ, සන්සිඳීමෙහි + ණෙ + ති) සන්හිඳුවයි අවබෝධ කෙරෙයි. |
| අභිසමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; දැනගෙන. |
| අභිසම්පන්න | (ති) සම්පූර්ණ, පරිපූර්ණ, පිරුණු. |
| අභිසම්පරාය | (පු) පරලොව, අන්‍යභවය. |
| අභිසම්පරාය | (පු) පරලොව, මතු උත්පත්ති භවය. |
| අභිසම්පරාය | (පු) පරලොව. |
| අභිසම්බුජ්ඣති | (අභි+සං+බුධ+ය) මනා සේ අවබෝධ කෙරේ. |
| අභිසම්බුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අභි+සං+බුධ - (d) (දි) අවගමනෙ, අවබොධයෙහි+ති) අවබෝධ කෙරෙයි, ප්‍රතිවේධ කෙරෙයි. |
| අභිසම්බුජ්ඣන | (න) අවබෝධය, වැටහීම. |
| අභිසම්බුජ්ඣන | (න) විශිෂ්ටාවබෝධය. |
| අභිසම්බුද්ධ | (ති) මනාව අවබෝධ කළ, මනාව ප්‍රතිවේධ කළ. |
| අභිසම්බුද්ධ | (3) බුදු බව ලත්; මනා සේ වටහා ගත්. |
| අභිසම්බොධි | (ඉ) බුද්ධත්වය; සියල්ල දැන්ගැන්ම. |
| අභිසම්බොධි | (ඉ) සම්‍යක්සම්බොධිය, සර්‍වඥතාඥානය. |
| අභිසම්භව | (පු) උත්පත්තිය, හටගැන්ම. |
| අභිසම්භවති | (ක්‍රි) (අභි+සං+භූ ඌ=ඔ=අව+අ+ති) හටගනී, උපදියි. |
| අභිසම්භු | (පු) මනාව තෙමේ ම හටගත් තැනැත්තා. |
| අභිසම්භුණාති | (ක්‍රි) (අභි+සම්භු - (d) (සු) පාපුණනෙ, පැමිණීමෙහි + උණා + ති) පැමිණෙයි ලබයි හැකි වෙයි. |
| අභිසම්භුත | (ති) මනාව හටගත්, උපන්, පහළ වූ. |
| අභිසම්භුනාති | (අභි+සම්භු+ණා) ලබයි; හැකි වෙයි. |
| අභිසම්භූත | (3) උපන්; හටගත්. |
| අභිසම්මති | (අභි+සමු+ය) සංසිඳේ. |
| අභිසම්මති | (ඉ) සම්මත කර ගැනීම, නියම කර ගැනීම. |
| අභිසම්මති | (ක්‍රි) (අභි+සමු - (d) (දි) උපසමෙ, සන්සිඳීමෙහි+ති) සන්සිඳෙයි. |
| අභිසර | (පු) අනුචරයා, සමග හැසිරෙන්නා. |
| අභිසල්ලිඛති | (ක්‍රි) (අභි+සං+ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි, ඉරි ඇඳීමෙහි, සිඳීමෙහි+ති) ලියයි, ඉරි අඳියි, සිඳියි. |
| අභිසල්ලෙඛ | (පු) මනාකොට සිඳීම, ඉරි ගැසීම, කෙලෙසුන් සිඳීම. |
| අභිසල්ලෙඛික | (ති) කෙලෙසුන් ගෙවීම පිණිස අතිශයින් යෙදුනු. |
| අභිසල්ලෙඛිත | (ති) ලියනලද, සිඳිනලද. |
| අභිසංවිසති | (ක්‍රි) (අභි+සං+විස - (d) (භු) පවෙසනෙ, ප්‍රවිෂ්ට වීමෙහි+ති) ප්‍රවිෂ්ට වෙයි, ඇතුළත් වෙයි. |
| අභිසංසති | (ක්‍රි) (අභි+සංස - (d) (භු) පසංසනෙ, පැසසීමෙහි+ති) පසසයි, ස්තුති කරයි, ශුභාශිර්‍වාද කරයි. |
| අභිසංසනා | (ඉ) ප්‍රශංසාව, ආශංසනය, පැතීම. |
| අභිසාප | (පු) දෙස් තීම; ශාපය. |
| අභිසාප | (පු) ශාප කිරීම, විපතක් වේවා යි දෙවාදීන්ට යැදීම, අන්තරායයක් වේවා යි පැතීම. |
| අභිසාරිකා | (ඉ) ඝනිකාව; වෙසඟන. |
| අභිසාරිකා(යා) | (ඉ) සලකුණට යන වෙසඟන, අභිසාරිකාව. |
| අභිසාරෙති | (අභි+සර+ණෙ) යයි; හසුරුවයි. |
| අභිසාරෙති | (ක්‍රි) (අභි+සර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ණෙ+ති) ඉදිරියට යවයි. |
| අභිසිඤ්චති | (අභි+සිව+ංඅ) අභිෂේක කරයි; දිය ඉසියි. |
| අභිසිඤ්චති | (ක්‍රි) (අභි+සිච - (d) (රු) සෙකෙ, ජලය ඉසීමෙහි+ති) සෙචනය කරයි, දිය ඉසියි අභිෂේක කෙරෙයි. |
| අභිසිඤ්චන | (න) අභිෂේක කිරීම; ඉසීම. |
| අභිසිඤ්චන | (න) ජලසෙචනය, දිය ඉසීම, අභිෂේකය. |
| අභිසිත්ත | (ති) අභිෂේක කළ, ජලසෙචනය කළ කිරීටධාරණයෙහි දී කරන සුවඳ පැන් ඉසීම. |
| අභිසිත්ත | (3) අභිෂේක ලත්; ඉසින ලද. |
| අභිසෙක | (පු) අභිෂේකය, කිරීටධාරණය, ඔටුනු පැලඳීම. |
| අභිසෙක | (පු) ඉසීම; ඔටුණු පැළඳවීම; රජ බවට පැමිණවීම. |
| අභිසෙචති | (ක්‍රි) (අභි+සිච - (d) (භු) ඝරණෙ, ඉසීමෙහි+ති) ඉසියි, ජලසෙචනය කරයි. |
| අභිසෙචන | (න) ඉසීම, ජලය ඉසීම. |
| අභිසෙචන | (න) ඉසීම; වත් කිරීම; සෝදා හැරීම. |
| අභිසෙති | (ක්‍රි) (අභි+සි - (d) (භු) සයෙ, නිදීමෙහි+ති) සයනය කෙරෙයි. |
| අභිසෙවති | (අභි+සෙවු - (d) (භු) සෙවනෙ, ආශ්රය කිරීමෙහි+ති) සේවනය කරයි. |
| අභිසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| අභිසෙවනා | (ඉ) ආශ්රය කිරීම. |
| අභිහට | (ති) එළවන ලද, පමුණුවනලද. |
| අභිහට | (3) එළවූ; ගෙනෙන ලද. |
| අභිහට්ඨුං | (අභි+හර+තුං) ළඟට ගෙනෙන්නට. |
| අභිහත | (ති) නසනලද, තළනලද. |
| අභිහත | (3) තට්ටු කරන ලද; නැසූ; පහර දුන්. |
| අභිහනති | (අභි+හන+අ) නසයි; වාදනය කරයි; තට්ටු කරයි. |
| අභිහනති | (ක්‍රි) (අභි + හන - (d) (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) නසයි, මරයි, තළයි. |
| අභිහනන | (න) ගැසීම; තට්ටු කිරීම; නැසීම. |
| අභිහනන | (න) නැසීම, මැරීම, තැළීම. |
| අභිහරණ | (න) පැහැර ගැනීම, ඉදිරියට ගෙන යාම. |
| අභිහරති | (අභි+හර+අ) ඉදිරියට ගෙන ඒ. |
| අභිහරති | (ක්‍රි) (අභි+හර - (d) (භු) හරණෙ, පැහැර ගැනීමෙහි+ති) හැර ගනී, පැහැර ගනී. |
| අභිහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉදරියට ගෙන වුත්. |
| අභිහාර | (පු) ඉදිරිපත් කිරීම; ගෙන ඒම. |
| අභිහාර | (පු) ඉදිරියට ගෙන ඊම, එවීම පැමිණවීම. |
| අභිහාරෙති | (අභි+හර+ණෙ) ඉදිරියට යයි; ගමන් කරයි. |
| අභිහිත | (ති) කියනලද (කර්ම කර්තෘ ආදි කාරකයන් සමාසාදීන් විසින්) කථිත. |
| අභිහිත | (3) කියන ලද. |
| අභිහිංසති | (ක්‍රි) (අභි+හිංස - (d) (භු) විහිංසායං, පෙළීමෙහි+ති) හිංසා කෙරෙයි, පීඩා කෙරෙයි. |
| අභිහිංසන | (න) හිංසා කිරීම, පීඩා කිරීම, අධික පීඩාව. |
| අභීචෙත | (පු) උත්තම චිත්තය. |
| අභීච්ඡිත | (ති) කැමති වනලද, පැතූ. |
| අභීත | (ති) බිය රහිත, බය නැති, නිර්භය. |
| අභීත | (3) බිය නොවූ; භය නැති. |
| අභීතසීහනාද | (පු) නිර්භය උත්තමනාදය. |
| අභීනිප්පිළන | (න) පෙළීම, මිරිකීම, මැඩීම. |
| අභීපුච්ඡන | (න) විචාරීම, මනාව විචාරීම. |
| අභීභවන | (න) මැඩ පැවැත්වීම, යටත් කර ගැනීම. |
| අභීරු | (ඉ) සාතාවාරිය (=හාතාවාරිය.) |
| අභීරු | (3) නිර්භය; බියසුලු නොවූ. |
| අභීරු(ක) | (ති) බිය නැති, නිර්භය, නොබාන සුලු. |
| අභීරුක | (3) නිර්භය; බියසුලු නොවූ. |
| අභුජති | (ආ+භුජ+අ) අකුලා ගනී; බැඳ ගනී (පලඟ). |
| අභුජිස්ස | (ති) (අ=න+භිජීස්ස) නිදහස් නොවූ, දාසභාවයට පැමිණි. |
| අභුත | (ති) (අ=න+භුත) නොවු, සිදු නොවූ, හට නොගත්. |
| අභුතක්ඛාන | (න) අභූත ප්රකාශය, සිදු නොවූවක් ප්රකාශ කිරීම. |
| අභුතවාදී | (ති) අභූතය කියන සුලු, බොරුකාර. |
| අභූත | (න) අසත්‍යය. |
| අභූත | (3) නොවූ. |
| අභූතක්ඛාන | (න) බොරුකීම. |
| අභූතතබ්භාව | (පු) කිසියම් වෙනසකට නොපැමිණි වස්තුවක් ඒ නොවූ ස්වභාවයට පැමිණීම. |
| අභූතවාදී | (3) බොරු කියන්නා. |
| අභෙජ්ජ | (ති) නො බිඳිය හැකි, නොකැඩිය හැකි. |
| අභෙජ්ජ | (3) නො බිඳිය හැකි. |
| අභෙද | (ති) වෙනස් නොවන, වෙනසක් නැති. |
| අභෙදොපවාර | (පු) ස්වභාවය නැතියහු කෙරෙහි ඒ ස්වභාවය නගාලීම උපචාර නමි එම ස්වභාවය ආරෝපණය කරණු ලබන්නේ නොවෙනස්ව සැලකීම නිසයි ඊට අභෙදොපචාරයයි කියනු ලැබේ. |
| අභොජන | (න) නොබොජුන, අනුභව නොකිරීම. |
| අභොජනෙය්‍ය | (ති) අනුභවයට නුසුදුසු |
| අභොජ්ජ | (3) අනුභව නො කළ යුතු. |
| අභ්‍යුපගම | (පු) ගිවිසුම, ඒත්තු ගැනීම. |
| අභ්‍යුහන | (න) තර්කය මූලික කොට ඇති විමසීම. |
| අම | (චු) රොගෙ, රුජායෙහි, අමති, අමයති, රුජා කෙරෙයි. |
| අම | (භු) ගතියං, යාමෙහි අමති, යෙයි. |
| අමච්ච | (පු) අඳුනන අය; ඇමතියා. |
| අමච්ච | (පු) ඇමතියා, විශාවාස ඇමතියා, දෙවියා. |
| අමච්ඡර | (ති) මසුරු නැති, නොමසුරු. |
| අමච්ඡරිය | (ති) මසුරු නැති (න) නොමසුරුකම. |
| අමච්ඡෙර | (ති) මසුරු නොවන ‘මච්ඡෙර’ බලනු. |
| අමජ්ජ | (න) මද්‍ය නොවන, මත්පැන් නොව, සුරා නොවන. |
| අමජ්ජ | (3) මත්වීම නො කරන; වද්‍ය නොවූ. |
| අමජ්ජප | (ති) මත්පැන් නොබොන, සුරා නොබොන. |
| අමජ්ජප | (3) මත්පැන් නො බොන. |
| අමත | (ති) නොමළ, නොමැරුණු (න) නිවන ජලය දිවබොජුන. |
| අමත | (න) අමෘත පානය; නිවන. |
| අමත | (න) සුධාභෝජනය. |
| අමත | (3) නො මළ. |
| අමතඤ්ඤුතා | (ඉ) පමණ නො දැනීම. |
| අමතද්දස | (පු) නිර්වාණය දුටු උත්තමයා, බුදුරජ. |
| අමතද්වාර | (න) මොක්ෂද්වාරය, නිවන්දොර, නිවනට යන මාර්ගය. |
| අමතධාතු | (ඉ) නිර්‍වාණධාතුව, නිවන. |
| අමතනන්දන | (ති) නිර්‍වාණයට සතුටු වන, - (පු) බුදුරජ. |
| අමතන්දද | (3) නිවන් දෙන; නිවන් දෙන්නා. |
| අමතප | (පු) අමෘතය පානය කරන්නා, අමපා, දෙවියා. |
| අමතපද | (න) නිවණට හෝ නො මැරීමට කාරණය. |
| අමතපද | (න) නිවනට කරුණු වන ධර්මය, නිවන. |
| අමතභෙරි | (ඉ) අමෘතය ලබාගැනීමට ජනයා කැඳවන ධර්‍මභෙරිය, දහම් නමැති බෙරය. |
| අමතවග්ග | (පු) නිර්‍වාණමාර්ගය, එකායනමාර්ගය, අරිඅටඟිමඟ. |
| අමතා | (ඉ) නෙල්ලි, රසකිඳ, අරළු. |
| අමතා | (ඉ) නෙල්ලි. |
| අමතාසන | (පු) (අමත+අසන) අමෘතය අනුභව කරන්නා දෙවියා. |
| අමතොගධ | (ති) (අමත + මගධ) අමෘතයට බැසගත්, අමෘතයට ඇතුළත්, නිවනට අයිති. |
| අමතොගධ | (3) නිවනට බැසගත්. |
| අමත්ත | (ති) මත්නොවන, මාත්‍රා රහිත, - (න) ආහාර වලදන භාජනය ‘මත්ත’ බලනු. |
| අමත්ත | (න) කුඩා භාජනයක්. |
| අමත්ත | (3) මත් නොවූ. |
| අමත්තඤ්ඤු | (3) පමණ නො දන්නා. |
| අමත්තඤ්ඤුතා | (ඉ) අමාත්‍රඥතාව, ප්රමාණය නොදන්නා බව. |
| අමත්තඤ්ඤූ | (ති) ප්රමාණය නොදන්නා සුලු. |
| අමත්තෙය්ය | (ති) මව කෙරෙහි නිසි ලෙස නොපිළිපන්. |
| අමත්තෙය්ය | (3) මවු වරුන්ට නො සලකන. |
| අමත්තෙය්‍යතා | (ඉ) (අ=න + මාතු + ණෙය්‍ය + තා) මෑනියන්ට හිත ක්‍රියානෛාකරණබව, මවට හිතපැවතුම් නැතිබව. |
| අමත්තෙය්‍යතා | (ඉ) මවු වරුන්ට සංග්‍රහ නො කිරීම. |
| අමථිතකප්ප | (න) වජ්ජිපුත්‍රක භික්ෂූන් ඇතිකළ දශවස්තුවෙන් එකක්, කිරි බැවින් තොරවූත් දී බැවින් තොර වූ කිරත් කැප කරවාගෙන බීම කැපය යන මතය. |
| අමනාප | (ති) මන නොවඩන, සිත සතුටු නොකරන. |
| අමනුස්ස | (පු) අමනුෂ්‍යයා, යක්ෂ-භූත ආදි සත්ත්වයා. |
| අමනුස්ස | (3) මනුෂ්‍ය නොවූ; (පු) අමනුෂ්‍යයා; භූතයා. |
| අමම | (ති) මමඞ්කාර රහිත, මගේ නොවන, මමත්වයක් නැති. |
| අමම | (3) මමත්වය නැති. |
| අමමායන | (න) (නා) - (ඉ) (=න+මමායන(නා) මමත්වය නොකිරීම, - (ති) මමායන රහිත. |
| අමයති | (ක්‍රි) (අම - (d) (චු) රොගෙ, රොගයෙහි+ණය+ති) රුජා කරයි. |
| අමර | (පු) මරණ නැත්තා, දෙවියා, දෙව්ලොව. |
| අමර | (3) මරණ නැති; (පු) දෙවියා. |
| අමරා | (ඉ) ‘ආඳා’ යයි ප්රකට මාලුවා. |
| අමරා | (ඉ) ආඳා. |
| අමරාවික්ඛෙපිකවාද | (පු) ලිස්සා යාම නිසා ආඳා අල්ලා ගැනීම දුෂ්කර වන්නාක් මෙන් ඒ මේ අතට පැන පැන යන වාදය ‘ද්වාසට්ඨි දිට්ඨි’ බලනු. |
| අමරාවික්ඛේපික | (3) ආඳා මෙන් ලිස්සා පැන යන. |
| අමල | (න) මීරන්, මිණිරන්, අභ්‍ර - (ති) මලරහිත, නිර්මල, පිරිසිදු. |
| අමල | (3) කිලුටු නැති; නිර්මල. |
| අමස්සුක | (ති) රැවුල නැති. |
| අමා | (අ) සහාර්ථ, සමීපාර්ථයන්හි පවත්නා නිපාතයක්. |
| අමා | (නි) සමග. |
| අමාතාපුත්තික | (ති) මව හා පුත්‍රයන් නොලැබිය හැකි, මවුපුතුන් ගැන නොබැලිය හැකි. |
| අමාතික | (ති) මවට අයිති නැති මවුසතු නොවන. |
| අමාදි | (පු) ද්විතියා තත් පුරුෂ සමාසය. |
| අමාදිපරතප්පුරිය | (පු) අං) ආදී ද්විතීයාන්තයන් උපපද කොට ඇති තත්පුරුෂ සමාසය. |
| අමානුස | (ති) මිනිසුන්ට අයිති නැති, මිනිසුන් පිළිබඳ නොවන, දෙවියන්ට අයත්. |
| අමානුස | (3) මිනිසුන් පිළිබඳ නොවූ. |
| අමානුසික | (3) මිනිසුන් පිළිබඳ නොවූ. |
| අමාමක | (ති) (අ=න+මාමක) මාගේ නොවන, මට අයත් නැති, මමත්වය නොකරන. |
| අමාමක | (3) මමත්වය නැති. |
| අමායාවී | (ති) මායා නැති, මායා රහිත. |
| අමාවසී | (ඉ) අව පසළොස්වක; මාසේ පෝය. |
| අමාවසී | (ඉ) රවි චන්දු දෙදෙනාගේ එකතුවීමේ දිනය, අවපසළොස්වක, මාසේපෝය දිනය. |
| අමාවාසී | (ඉ) රවි චන්දු දෙදෙනාගේ එකතුවීමේ දිනය, අවපසළොස්වක, මාසේපෝය දිනය. |
| අමාසය | (පු) කුසතුල අමු ආහාර තියෙන ආමාශය. |
| අමිත | (ති) අපමණ, ප්රමාණ රහිත, ගණන් නැති. |
| අමිත | (3) ප්රමාණ රහිත. |
| අමිතාභ | (3) අප්රමාණ ආලෝකය ඇති. |
| අමිතාභා | (ඉ) අප්රමාණ ආලෝකය. |
| අමිත්ත | (පු) අමිත්රයා, හතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| අමිත්ත | (පු) හතුරා. |
| අමිත්‍ර | (පු) අමිත්රයා, හතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| අමිලාත | (ති) මලාන නොවන (ඉ) කෝමාරිකා. |
| අමිලාත | (3) නො මැලවුණු. |
| අමිලාතා | (3) කෝමාරිකා. |
| අමිස | (න) ආහාරය. |
| අමිස්ස | (ති) අමිශ්‍ර, ව්‍යාකුල නොවන, කලවම් නැති. |
| අමිස්ස | (3) මිෂ්‍ර නොවූ. |
| අමු | (ති) සම්මුඛ, අසම්මුඛ, මේ, අසවල්. |
| අමු | (3) අසවල්. |
| අමුඛර | (ති) මුඛර නොවන, රළුමුව නැති, මුකරි නොවන. |
| අමුඛ්‍යවොහාර | (පු) ශබ්දයන් ගේ අප්‍රධාන ව්‍යවහාරය, අභෙදොපචාරය, ගෞණ ව්‍යවහාරය. |
| අමුච්ඡිත | (ති) මූර්ච්ඡිත නොවූ, සිහිමුලා නොවූ. |
| අමුච්ඡිත | (3) මුළා නොවූ; මූර්ඡා නොවූ. |
| අමුත | (න+මුත) ඝාණ - ජිව්හා - කාය යන ත්‍රිවිධ ඉන්ද්‍රියයන් ගෙන් වෙනත් අරමුණ. |
| අමුත්ත | (ති) නොමිදුනු, නොගැළවුනු. |
| අමුත්ත | (3) නිදහස් නොවූ; නො මිදුණු. |
| අමුත්‍ර | (අ) අන්තන්හි, අන්‍යභවයෙහි, අසවල් තැන යන අර්ථයන්හි. |
| අමුත්‍ර | (නි) අසවල් තැන. |
| අමූල | (ති) මුල් නැති, හේතු නැති, ඇවැත් මුල් නැති. |
| අමූළ්හ | (ති) නුමුළා, සිත විකල නොවූ. |
| අමූළ්හ | (3) මුළා නොවූ. |
| අමූළ්හවිනය | (පු) භික්ෂූන්ගේ ආපත්තීන් පිළිබඳව සිදුකරන එනම් විනය කර්මය අධිකරණ සමථයක්. |
| අමෙජ්ඣ | (න) අමෙධ්‍යය, අසුචිය, ගූථය, අපවිත්‍ර දෙය. |
| අමෙති | (ක්‍රි) ‘අමයති’ බලනු. |
| අමොඝ | (ති) නොසිස්, අතුච්ඡ, සඵල, සාරවත්. |
| අමොඝ | (3) හිස් නොවූ. |
| අමොඝවචන | (න) නොසිස් වචනය, ඵලදායක වචනය (ති) නොසින් වචන ඇති (පු) බුදුරජ. |
| අමොඝවචන | නො සිස් වචන ඇති. |
| අමොඝා | (ඉ) වළඟසාල්, විඩඞ්ග. |
| අමොහ | (පු) නොමුළා බව; ප්රඥාව. |
| අමොහ | (පු) නොමුළා බව. |
| අම්බ | (පු) අඹ ගස. |
| අම්බ | (පු) අඹ, අඹගස. |
| අම්බ | (භු) සද්දෙ, අස්සාදෙ, තායනෙ; ශබ්දයෙහි, ආස්වාදයෙහි, රැකීමෙහි අම්බති. |
| අම්බක | (ති) කුඩා, බාල. |
| අම්බකමද්දරී | (ඉ) කුඩාකිකිළි, පැටිකිකිළි- “සෙය්‍යථාපි ආවුසො සරභ! අම්බකමද්දරී ඵුස්සකරවිතං රවිස්සාමීති අම්බකමද්දරී රවිතං යෙව රවති.” |
| අම්බකා | (ඉ) මව, යහපත් භාර්ය්යාව. |
| අම්බඞ්කුර | (පු) අඹ දලුව. |
| අම්බට්ඨ | (පු) පොක්ඛරසාති බමුණාගේ අතැවැසි ත්‍රිවෙදයෙහි පරතෙරට ගිය කෙනෙකි මොහු. |
| අම්බට්ඨා | (ඉ) දියමිත්ත. |
| අම්බට්ඨා | (ඉ) දියමිත්ත. |
| අම්බපක්ක | (න) ඉදුණු අඹ ගෙඩිය. |
| අම්බපන්ති | (ඉ) අඹපෙළ, අඹගස් පඞ්ක්තිය. |
| අම්බපාන | (න) අඹ පානය. |
| අම්බපාන | (න) අඹපැන, පැසුණු අඹ මිරිකා පානය කිරීමට සුදුසු පරිදි කොටා ගත් අඹ යුස. |
| අම්බපිණ්ඩි | (ඉ) අඹ වල්ල. |
| අම්බපිණ්ඩි | (ඉ) අඹපිඬු, අඹපෙති. |
| අම්බපෙසිකා | (ඉ) අඹ පෙත්ත. |
| අම්බපෙසිකා | (ඉ) අඹපියලි, අඹකැබලි. |
| අම්බපොතක | (පු) අඹපැලය. |
| අම්බඵල | (න) අඹ ගෙඩිය. |
| අම්බඵල | (න) අඹපලය, අඹගෙඩිය. |
| අම්බර | (න) අහස, වස්ත්රය, පිළිය. |
| අම්බර | (න) අහස; වස්ත්රය. |
| අම්බරවතිය | (පු) එනම් කුවෙර රාජධානිය. |
| අම්බරුක්ඛ | (පු) අඹරුක, අඹගස. |
| අම්බලට්ඨි(කා) | (ඉ) තරුණ අඹරුක. |
| අම්බලට්ඨිකා | (ඉ) තරුණ අඹ ගස. |
| අම්බවන | (න) අඹ උයන. |
| අම්බවන | (න) අඹවනය, අඹඋයන. |
| අම්බසණ්ඩ | (පු) අඹ වනය. |
| අම්බසණ්ඩ | (පු) අඹකැළය, අඹගස් සමූහය. |
| අම්බසිඤ්චක | (ති) අඹගස්වලට ජලය ඉසින. |
| අම්බස්ත්ථර | (පු) විශාලාමහනුවර රජකළ ලිච්ඡවි රජකෙනෙකි මොහු. |
| අම්බා | (ඉ) මව. |
| අම්බා | (ඉ) වැදූ මව. |
| අම්බාටක | (පු) ඇම්බරැල්ල ගස. |
| අම්බාටක | (පු) ඇම්බැරැල්ලාගස. |
| අම්බිල | (පු) ඇඹුල, ඇඹුල්රසය. |
| අම්බිල | (3) ඇඹුල; ඇඹුල් රසැති. |
| අම්බිලඵල | (න) ගිවුලු ඵලය, දිවුල්ගෙඩිය. |
| අම්බිලවල්ලි | (ඉ) ත්‍රිපර්ණිකා. |
| අම්බිලිකා | (ඉ) සියඹලා, ඇඹුලැඹිලිය, අඹ. |
| අම්බිලිකාඵල | (න) බිලින් හෝ ඇඹිල්ල ගෙඩි. |
| අම්බු | (න) ජලය. |
| අම්බු | (න) ජලය. |
| අම්බුචාරී | (පු) ජලයෙහි හැසිරෙන්නා, මත්ස්‍යයා, දියසෙවෙල. |
| අම්බුචාරී | (3) දියෙහි හැසිරෙන; (පු) මත්ස්‍යයා. |
| අම්බුජ | (න) පියම. |
| අම්බුජ | (පු) - (න) දියෙහි හටගත් දෙය, මත්ස්‍යයා, පියුම්. |
| අම්බුජ | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| අම්බුජ | (3) දියෙහි හටගත්. |
| අම්බුජිනී | (ඉ) පියුම් විල. |
| අම්බුජිනී | (ඉ) පියුම්විල. |
| අම්බුද | (පු) ජලදායකයා, මෙඝය, වලාකුළ. |
| අම්බුද | (පු) මේඝය; වලාකුළ. |
| අම්බුධර | (පු) ජලය දරන්නා, මෙඝය, වලාකුළ. |
| අම්බුධර | (පු) මේඝය; වලාකුළ. |
| අම්බුවෙග | (පු) ජලවේගය. |
| අම්භො | (අ) පින්වත, එම්බා, එම්බල යන අර්ථ ඇති නිපාත පදයක්. |
| අම්භො | (නි) එම්බා; පින්වත. |
| අම්මණ | (න) අමුණ; ඔරුව; ද්‍රෝණ 11 ක්. |
| අම්මණ | (න) ඔරුව, ද්‍රොණ එකොළොසක්, අමුණ. |
| අම්මා | (ඉ) මෑණියෝ. |
| අම්මා | (ඉ) වැදූ මව. |
| අම්හ | වෙමු. |
| අම්හ | (අ) අපි. |
| අම්හා | වෙමු. |
| අම්හි | (අස+ම්හි) වෙමි. |
| අය | (පු) ආදායම; යකඩ; වැඩීම. |
| අය | (පු) යකඩ “අයති නානා කම්මාර කිච්චෙසු උපයොගං ගච්ඡතීති අයො” උදය, අභිවෘද්ධිය, පුණ්‍යක්‍රියාව. |
| අය | භූ ගතියං, යාමෙහි, අයති, යෙයි. |
| අයං | (ඉ) මෝ තොමෝ; (පු) මේ තෙමේ. |
| අයං | (පු) ඉම ශබ්දයාගේ ප්රථමා එකවචනය මේ, මේතෙම, මෝ තොමෝ. |
| අයකපාල | (න) යකබල (=යකඩ කබල). |
| අයකපාල | (පු) යකඩ කබල; යකඩ පියන. |
| අයගූථ | (පු) - (න) යබර. |
| අයතා | (නි) අසත්‍ය; තත්වයට විරුද්ධ. |
| අයති | (ක්‍රි) (අය - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) යෙයි. |
| අයථා | (අ) (=න+යථා) යථාගති නොවන, ස්වභාවය ගති නොවන, ක්‍රමවිරොධ යන අරුත්හි. |
| අයථාභාව | (පු) ස්වභාවයට විරුද්ධාකාර. |
| අයන | (න) ගමන, මාර්ගය. |
| අයන | (න) මාර්ගය; සූර්‍යාගේ ගමන. |
| අයස | (පු) අකීර්ත්තිය, අපකීර්ත්තිය, නින්දාව, පරිභවය. |
| අයස | (පු) අපකීර්තිය. |
| අයාචන | (න) නොඉල්ලීම, යාච්ඤා නොකිරීම. |
| අයාචිත | (ති) නොඉල්ලන ලද, යාච්ඤා නොකළ, නොම ඉල්ලූ. |
| අයාථාවමාන | (පු) විරුද්ධ මානය, වැරදි මානය. |
| අයිර | (පු) ආර්‍යයා; ස්වාමියා. |
| අයිරක | (පු) ආර්‍යයා; ස්වාමියා. |
| අයිරකුල | (න) අය්‍යක කුලය, ආර්‍ය්‍ය කුලය, උතුම් කුලය. |
| අයිරකුල | (න) ස්වාමිකුලය. |
| අයිරා | (ඉ) ආර්‍ය්‍යාව, ස්වාමිභාර්ය්යාව, සාමිදුව. |
| අයුත්ත | (න) අයුක්තිය. |
| අයුත්ත | (න) අයුතු, යුතු නොවූ, නුසුදුසු. |
| අයුත්ත | (3) අයුතු. |
| අයුත්තසමාස | (පු) අයුත්තසමාසය, අයුක්තාර්ථ නාමයන් හා වන සමාසය |
| අයොකූට | (පු) කුළුගෙඩිය. |
| අයොඛීල | (න) යකඩ උල. |
| අයොග | (පු) නො යෙදිය යුතු තැන; නො යෙදීම. |
| අයොග | (පු) නොයෙදීම, අස්ථානයෙහි යෙදීම. |
| අයොගුළ | (පු) යකඩ ගුළිය. |
| අයොග්ග | (පු) මොහොල (=මෝල) ඊතල ආදිය. |
| අයොග්ග | (3) යෝග්‍ය නොවූ. |
| අයොඝන | (න) යකඩ පොල්ල. |
| අයොජ්ඣ | (ති) නොපැරදවිය හැකි, (=යටත් නොකට හැකි.) - (ඉ) සරයු ගංතෙර පිහිටි අයෝධ්‍යා නම් නුවර. |
| අයොජ්ඣ | (3) පැරදවිය නො හැකි; යුද්ධ කළ නො හැකි. |
| අයොනිසො | (අ) අනුපාය වශයෙන්, නුනුවණින් යන අර්ථයන්හි. |
| අයොනිසො | (නි) නුනුවණින්. |
| අයොමය | (ති) යමුවා, යකඩින් කළ. |
| අයොමය | (3) යකඩින් කළ. |
| අයොසඞ්කු | (පු) යකඩ හුල. |
| අය්‍ය | (පු) ආර්‍ය්‍යයා, උත්තමයා, භික්ෂු. |
| අය්‍ය | (පු) උත්තමයා; ස්වාමියා. |
| අය්‍යක | (පු) මුත්තා පියාගේ පියා, සීයා. |
| අය්‍යක | (පු) සීයා. |
| අය්‍යකා | (ඉ) ආචචී; ආච්චී. |
| අය්‍යකා | (ඉ) ගෑණු මුත්තා, මවගේ මව, ආච්චි. |
| අය්‍යපුත්ත | (පු) ආර්‍ය්‍යපුත්‍රයා, ස්වාමියා, ස්වාමිපුරුෂයා, ස්වාමියාගේ පුත්රයා. |
| අය්‍යපුත්ත | (පු) ස්වාමියාගේ පුත්රයා. |
| අය්‍යා | (ඉ) ආර්‍යාව; ස්වාමිනිය. |
| අය්‍යා | (ඉ) ආර්‍ය්‍යාව, ස්වාමිදුව, ස්වාමිභාර්ය්යාව, උත්තමාව. |
| අර | (න) රෝද දැත්ත. |
| අර | (න) ශිඝ්‍රය, රථචක්‍රයාගේ දත්, (=ගරාදි). |
| අර | (භු) ගතියං, යාමෙහි, නැසීමෙහි, අරති, යෙයි නසයි. |
| අරක්ඛිත | (ති) නොරක්නා ලද, පරෙස්සම් නොකළ. |
| අරක්ඛිත | (3) නො රක්නා ලද. |
| අරක්ඛිය | (ති) නොරැකිය හැකි, රක්ෂා නොකට හැකි. |
| අරක්ඛිය | (3) රැක්ක නො හැකි. |
| අරක්ඛෙය්‍ය | (ති) නොරැකිය හැකි. |
| අරක්ඛෙය්‍ය | (3) නො රැක්ක යුතු; රැක්ක නොහැකි. |
| අරජ | (ති) රජස් රහිත, රජස් නැති, පිරිසිදු. |
| අරජ | (3) කෙලෙස් හො ධූලි නැති. |
| අරඤ්ජර | (පු) දිය ගන්නා සැළ, දිය වත්කරණ සැළිය. |
| අරඤ්ජර | (පු) බරණිය; මහ සැළිය. |
| අරඤ්ඤ | (න) අරණ්‍යය, වනය, කැළෑව. |
| අරඤ්ඤ | (න) කැලෑව; වනය. |
| අරඤ්ඤ | (3) වනයට අයත්; වෙනෙහි වසන. |
| අරඤ්ඤක | (3) වනයෙහි වසන; වනයෙහි හටගත්. |
| අරඤ්ඤකුටි | (ඉ) අරණ්‍යයෙහි වූ කිළිය, වනයෙහි වූ කුඩා ආවාසය-කුටිය. |
| අරඤ්ඤගත | (3) වනයට ගිය. |
| අරඤ්ඤවාස | (පු) වනවාස. |
| අරඤ්ඤවාස | (පු) වනවාසය, අරණ්‍යයෙහි විසීම. |
| අරඤ්ඤවිහාර | (පු) අරඤ්ඤවාසය. |
| අරඤ්ඤානි | (ඉ) මහ වනය. |
| අරඤ්ඤානී | (ඉ) මහවනය. |
| අරඤ්ඤායතන | (න) අරණ්‍යය, වනය. |
| අරඤ්ඤායතන | (න) වන ප්‍රදේශය. |
| අරණ | (ති) (අ=න + රණ), කෙලෙස් රහිත, කිලුටු නැති, පිරිසිදු. |
| අරණ | (3) කලබල නැති; කෙලෙස් නැති. |
| අරණවිහාර | (පු) නිකෙලෙස් විහරණ, මෛත්‍රී විහරණය. |
| අරණවිහාරී | (3) මෛත්‍රියෙන් වසන්නා; වෙන්ව වසන්නා. |
| අරණි | (ඉ) ගිනි උපදවන දණ්ඩ. |
| අරණිපොතක | (පු) ගිනි ගානා කුඩා දණ්ඩ. |
| අරණිමථන | (න) ගිනි ගැනීමට දඬු එකට ගැටීම. |
| අරණිරත්ථන | (න) ගිනි උපදවන දඬු දෙක එකට ඉළීම. |
| අරණිසහිත | (න) ගිනි ඉපදවීමට උඩින් උළන ලීය. |
| අරණී | (ඉ) ගිනි ගානා දණ්ඩ, ගිනි උපදවන ලීය. |
| අරති | (ඉ) කලකිරීම; නො ඇලීම. |
| අරති | (ඉ) විරතිය, වෙන්වීම, නොඇලීම, උකටලී වීම, එනම් මාර දුව. |
| අරති | (ක්‍රි) (අර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති), යෙයි. |
| අරවාල | (පු) අරවා විලෙහි වැසි නා රජෙකි, කාශ්මීර් ගන්ධාර දෙරටෙහි ගොයම් පැසෙන කාලයේදී ඒවා විනාශ කළේ මේ නාරජුයි මජ්ඣන්තික තෙරුන්වහන්සේ මූ දමනය කළ සේක. |
| අරවාලදහ | (පු) එනම් විල. |
| අරවින්ද | (න) නෙලුම් මල; පියුම. |
| අරවින්ද | (න) පද්මය, පියුම. |
| අරහ | (චු) පූජායං, පිදීමෙහි, අරහෙති, අරහයති, පුදයි. |
| අරහ | (ති) සුදුසු, යහපත්, රහත්. |
| අරහ | (භු) පූජයං, පිදීමෙහි, අරහති, පුදයි, සුදුසු වෙයි. |
| අරහ | (3) යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| අරහති | (ක්‍රි) (අරහ - (d) (භු) පූජායං, පිදීමෙහි + ති), පුදයි, සුදුසුයි. |
| අරහති | යෝග්‍ය වේ; සුදුසු වේ. |
| අරහත්ත | (න) රහත් ඵලය; රහත් බව. |
| අරහත්ත | (න) රහත්බව, රහත්ඵලය. |
| අරහත්තප්පත්ති | (ඉ) රහත් බවට පැමිණීම. |
| අරහත්තඵල | (න) රහත් ඵලය. |
| අරහත්තඵල | (න) රහත් ඵලය. |
| අරහත්තමග්ග | (පු) රහත්මග. |
| අරහත්තමග්ග | (පු) හරත් මග. |
| අරහත්තවිමොක්ඛ | (පු) අර්හත් ඵලය. |
| අරහද්ධජ | (පු) සිවුර. |
| අරහන්ත | (පු) (ඉ) රහතන් වහන්සේ. |
| අරහන්තඝාතක | (පු) රහතුන් නැසීම. |
| අරහයති | (ක්‍රි) (අරහ - (d) (චු) පූජායං, පිදීමෙහි + ණය + ති), පුදයි. |
| අරහිත | (ති) පුදන ලද, යාග කරන ලද. |
| අරාති | (පු) සතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| අරාල | (පු) දුම්මල, යක්ෂධූම, සල්රුක, මතැතා (ති) අක්බඹුරු, වක් වූ. |
| අරි | (පු) සතුරා, (=හතුරා), විරෝධකාරය |
| අරි | (පු) සතුරා. |
| අරිඤ්චන | (ති) නොහරිණ ලද, බැහැර නොකළ, පසු නොබසින. |
| අරිඤ්චමාන | (ති) පහ නොකරන, බැහැර නොකරන. |
| අරිඤ්චමාන | (3) අත්හැර නො දමන; පසුබට නොවන. |
| අරිට්ඨ | (න) මරණ ලකුණ, හෙලලුහුනු, - (පු) කොහොඹ, රුක් පෙනෙල, (බොන) අරිෂ්ට, එනම් පසේ බුදුන්, මත්පැන්, - (ති) අරිටු, නොනැසෙන සුලු. |
| අරිට්ඨ | (3) අශුභ; නපුරු; (පු) අරිෂ්ට නමින් දැක්වෙන බෙහෙත් වර්ගය; කවුඩා; කොහොඹ ගස; පෙණෙල ගස. |
| අරිට්ඨ(ක) | (පු) සුරා, කවුඩා, බකමුණා, කොසඹගස, රුක්පෙනෙල. |
| අරිත්ත | (ති) නොසිස්, අතුච්ඡ, - (න) රිට. |
| අරිත්ත | (න) ඔරු පැදීමට ගන්නා රිට; හබල. |
| අරිත්ත | (3) හිස් නොවූ. |
| අරිත්තජ්ඣාන | (න) නොසිස් ධ්‍යානය, - (ති) ධ්‍යාන සහිත. |
| අරින්දම | (පු) රජ; සතුරන් මඩින්නා. |
| අරින්දම | (පු) සතුරන් මඩින තැනැත්තා, එනම් රජ. |
| අරිය | (පු) ආර්‍ය්‍යයා, බ්‍රාහ්මණයා, බුදුරජ, රහත්හු, සෝතාපන්නාදී ආර්‍ය්‍යපුද්ගලයෝ, - (ති) පරම විශුද්ධ, උපක්ලේශ රහිත. |
| අරිය | (3) උතුම්; උසස්; (පු) ආර්‍යයා; උත්තමයා. |
| අරියඋපොසථ | (පු) ආර්‍ය්‍යයන්ගේ උපෝසථය. |
| අරියකන්ත | (3) උතුමන්ට රුචි වූ. |
| අරියචිත්ත | (න) ආර්‍ය්‍යචිත්තය, මාර්‍ගඵලසම්ප්‍රයුක්ත චිත්තය. |
| අරියඤ්ජස | (පු) ආර්ය්යමාර්ගය, ඒකායනමාර්‍ගය. |
| අරියතන්ති | (ඉ) ආර්‍ය්‍යප්‍රවෙණිය, ආර්‍ය්‍යවංශය, බුද්ධවංශය. |
| අරියධන | (න) ආර්ය ධනය. |
| අරියධන | (න) ආර්‍ය්‍යධනය, සද්ධා සීල හිරි ඔත්තප්ප සුත චාග පඤ්ඤා යන උතුම් ධර්ම සත. |
| අරියධම්ම | (පු) ආර්‍ය්‍යධර්‍මය, බුද්ධධර්‍මය. |
| අරියධම්ම | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ ධර්මය. |
| අරියපඤ්ඤා | (ඉ) ආර්‍ය්‍යප්‍රඥාව, උත්තමප්‍රඥාව. |
| අරියපවෙණි | (ඉ) ආර්‍ය්‍යප්‍රවෙණිය, ආර්‍ය්‍ය උරුමය. |
| අරියපුග්ගල | (පු) ආර්‍ය්‍යපුද්ගලයා, සෝවාන් ආදී මාර්‍ගස්ථඵලස්ථ පුද්ගලයා. |
| අරියපුග්ගල | (පු) මාර්ගඵලයන්ට පැමිණි පුද්ගලයා. |
| අරියමග්ග | (පු) ආර්ය්යමාර්ගය, ආර්‍ය්‍යඅෂ්ටාඞ්ගික මාර්ගය. |
| අරියමග්ග | (පු) නිවනට යන මග; ශ්‍රේෂ්ඨ මාර්ගය. |
| අරියවංස | (න) ආර්ය පරම්පරාව. |
| අරියවංස | (පු)ආර්‍ය්‍යවංශය, ආර්‍ය්‍යපරම්පරාව, සැරියුත් මහමුගලන් ආදී ආර්‍ය්‍යපරම්පරාව, චතුර්විධ ආර්‍ය්‍යවංශ (අංගුත්තර චතුක්කය බලනු.) |
| අරියවාස | (පු) අර්‍ය්‍යවාසය, ආර්‍ය්‍යභූමිය, ආර්‍ය්‍ය පුද්ගලයන්ගේ වාස භූමිය, දශවිධ ආර්‍ය්‍යවාස (‘දසවාස’ බලනු.) “අරියා වසිංසු වසන්ති වසිස්සන්ති එත්ථානි අරියවාසා. |
| අරියසච්ච | (න) ආර්‍ය්‍යසත්‍යය, චතුඃසත්‍යධර්මය. |
| අරියසච්ච | (න) උසස් සත්‍ය. |
| අරියසංවාස | (පු) ආර්‍ය්‍යයන් හා එක්ව විසීම. |
| අරියසාවක | (පු) ආර්ය බවට පත් වූ; ආර්යන්ගේ හෝ ශ්‍රාවකයා. |
| අරියසුඛ | (න) ආර්‍ය්‍ය සුවය. |
| අරියා | (ඉ) චතුර්විධ වෘත්තයන් අතුරෙහි වූ ආර්‍ය්‍යාවෘත්තය, ආර්‍ය්‍යාගීති, වෛතාලීය සහ මාත්‍රාසමක යනු ඒ චතුර්විධ වෘත්ත නමි. |
| අරියාගීති | (ඉ) ආර්‍ය්‍යාවෘත්තය පිළිබඳ පූර්‍වාර්‍ධය අන්තයෙහි ගුරක් ඇතිව ද්විරා වෘත්ත කොට සෑදූ කළ ආර්‍ය්‍ය ගීතිය වේ. |
| අරියුපවාද | (පු) ආර්‍ය්‍යොපවාදය. |
| අරියුපොසථ | (පු) ‘අරියඋපොසථ’ බලනු. |
| අරියූපවාද | (පු) ආර්යන්ට දොස් නැගීම. |
| අරියොපවාද | (පු) (අරිය + උපවාද) ආර්‍ය්‍ය පුද්ගලයන්ට කරන උපවාදය, ආර්‍ය්‍යයන්ට ගැරහීම. |
| අරිස | (න) අර්ශස් (=අරිසස්) රෝගය. |
| අරිස | (න) අර්ශස් රෝගය. |
| අරු | (න) තුවාලය; වණය. |
| අරු(ක) | (න) ව්රණය, වණය, ශරීරගත ව්රණය. |
| අරුකා | (ඉ) තුවාලය; වණය. |
| අරුකාය | (පු) කුණුකය; වණ සමූහය. |
| අරුකාය | (පු) ව්‍රණයන්ගෙන් යුත් ශරීරය, ව්‍රණසමූහය. “පස්සචිත්තකතං බිම්බං - අරුකායං සමුස්සිතං, ආතුරං බහුසංකප්පං - යස්ස නත්ථි ධුවං ඨිති” |
| අරුකාර | (පු) (ව්‍රණකාර), බදුල්ල ගස. |
| අරුකූපමචිත්ත | (න) (අරුක + උපමා + චිත්ත), ව්‍රණයකට සමාන සිත, - (ති) එබඳු සිත් ඇති. |
| අරුණ | (පු) සූර්‍ය්‍යොදයෙන් පළමු අහසෙහි නඟින දුඹුරු වර්ණණ රශ්මිය, මඳරත, රත්පැහැය, අරුණවණ්ණතාය අරති ගච්ඡතීති අරුණො අරුණොති වෙත්ථ සුරියයුග්ගමනස්ස පුරෙචරො වඩ්ඪනරත්තො පභා විසෙසොති දට්ඨබ්බො, කිඤ්චිරත්තො අබ්‍යත්ත රත්තවණ්ණො අරුණො නාම යථා මච්චස්ස අක්ඛීනි. |
| අරුණ | (3) මද රතු පැහැති; (පු) මද රත; සූර්යෝදයට පෙර ඇතිවන එළිය. |
| අරුණවණ්ණ | (3) මද රතු පැහැති. |
| අරුණුග්ගමන | (න) (අරුණ + උග්ගමන), අරුණොද්ගමනය, අරුණ නැගීම. |
| අරුණුග්ගමන | (න) අරුණාලෝකය නැගීම. |
| අරුපක්ක | (3) වණවලින් කුණු වූ. |
| අරුප්පතල | (න) අරූතලය, අරූපීලෝකය, |
| අරූප | (ති) රූප රහිත, රූපයක් නැති (න) නිවන. |
| අරූප | (න) නිවන. |
| අරූප | (3) රූපයක් නැති. |
| අරූපකායික | (ති) අරූපයට අයත්, අරූපීන් පිළිබඳ. |
| අරූපකායික | (3) අරූපී දෙවියන්ට අයත්. |
| අරූපධාතු | (ඉ) අරූපභවය, අරූපලෝකය. |
| අරූපභව | (පු) අරූපධාතුව, අරූපලෝකය, අරූතලය. |
| අරූපභව | (පු) රූපයක් නැතිව සිත පමණක් පවත්නා ලෝකය. |
| අරූපලොක | (පු) අරූපභවය, ආකාසානඤ්වායතනය, විඤ්ඤාණඤ්වායතනය, ආකිඤ්වඤ්ඤායතනය, නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනය යන රූපය නැතිව සිත පමණක් පවතින බඹලෝ සතර. |
| අරූපලොක | (පු) රූපයක් නැතිව සිත පමණක් පවත්නා ලෝකය. |
| අරූපසඤ්ඤා | (ඉ) අරූපය කෙරෙහි පවත්නා සංඥාව. |
| අරූපාවචර | (පු) (අරූප + අවචර), අරූපලෝකය, - (න) අරූප ලෝකයන්හි ප්‍රතිසන්ධි වශයෙන් හැසිරෙණ සිත. |
| අරූපාවචර | (3) අරූප භවයට පමුණුවන; එයට අයත්. |
| අරූපී | (ති) රූප රහිත. |
| අරූපී | (3) අරූප භවයෙහි උපන්; රූපයක් නැත්තා. |
| අරෙ | (අ) කොල, බොල යනාදී නීචාමන්ත්රණයෙහි හා ප්‍රශංසායුක්ත ආමන්ත්රණයෙහි. |
| අරෙ | (න) කොල; බොල. |
| අරොග | (ති) රෝග රහිත, ලෙඩ නැති, රුදා නැති. |
| අරොග | (3) රෝග නැති. |
| අල | (න) කකුළු ආදීන්ගේ අඬු, “යඤ්ඤදෙවහි සො භන්තෙ කක්කටො අලං අභිනින්නා මෙය්‍ය තන්තදෙව තෙ කුමාරා වා කුමාරිකා වා කට්ඨෙන වා කඨලෙන වා සඤ්ජින්දෙය්‍යුං සම්හඤ්ජෙය්‍යං සම්පලිභඤ්ජෙය්‍යුං.” |
| අල | (පු) (න) අඬුව සහිත අත. |
| අල | (භු) භූසනෙ, සැරසීමෙහි, අලති සරසයි. |
| අලං | (අ) අලඞ්කාර, පර්‍ය්‍යාප්ති, ප්‍රතිෂෙධ, සුදුසු යන අර්ථයන්හි. |
| අලං | (නි) ඔය ඇති; ප්‍රමාණයි; යෝග්‍ය; සමර්ථ; සෑහේ. |
| අලංකම්මනිය | (ති) කර්මයට සුදුසු, ක්‍රියාවට යොග්‍ය. |
| අලංකම්මනිය | (3) ක්‍රියාවට යෝග්‍ය; වැඩකට සුදුසු. |
| අලකා | (ඉ) වෛශ්රවණ වරම් රජුගේ නුවර, ආලකමන්දාව. |
| අලක්ක | (පු) හෙළවරා ගස, මත්තසුනඛයා, පිස්සු බල්ලා. |
| අලක්ඛක | (ති) භාග්‍යය නැති, පින් නැති. |
| අලක්ඛික | (3) පින් නැති; භාග්‍ය නැති. |
| අලක්ඛී | (ඉ) අභාග්‍යය, පෙර කළ පින් නැති බව. |
| අලක්ඛී | (ඉ) අභාග්‍යය; පින් නැති බව. |
| අලගද්ද | (පු) සර්පයා, නාගයා, අලගද්දොති වෙත්ථ ආසිවිසො වුච්චති. |
| අලගද්ද | (පු) සර්පයා. |
| අලග්ග | (ඉ) නො ඇලුණු; නො එල්ලූ. |
| අලග්ග | (ති) නොඇලුණු, ආසා නොකළ. |
| අලග්ගන | (න) නො ඇලීම; නො තැවරීම. |
| අලග්ගන | (න) නොඇලීම, නොතැවරීම. |
| අලග්ගිත | (ති) ලග්න නොකළ, නොඑල්වූ. |
| අලග්ගිත | (3) නො ඇලවූ; නො එල්ලූ. |
| අලඞ්කත | (ති) අලඞ්කෘත, සරසන ලද, සැරසූ. |
| අලඞ්කත | (3) අලඞ්කාර කළ; සැරසූ. |
| අලඞ්කරණ | (න) ආභරණ පැලැන්දවීම; සැරසීම. |
| අලඞ්කරණ | (න) සැරසීම ආභරණාදියෙන් සැරසීම. |
| අලඞ්ක‍රිතුං | (නි) සරසන්ට. |
| අලඞ්කරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අලඞ්කාර කොට; සරසා. |
| අලඞ්කරිය | (පූ.ක්‍රි) අලඞ්කාර කොට; සරසා. |
| අලඞ්කරොති | (අලං+කර+ඔ) ආභරණ පලන්දවයි; සරසයි. |
| අලඞ්කාතුං | (නි) සරසන්ට. |
| අලඞ්කාර | (පු) ආභරණය, අලඞ්කාර කිරීම, සැරසීම. |
| අලඞ්කාර | (පු) ආභරණය; සැරසීම. |
| අලජ්ජි | (පු) ලජ්ජා නැත්තා, පාපයට හිරි නැත්තා, “අලජ්ජිනං බලං දත්වා හාපෙති විනයං මම, ජීවන්තො යෙව ජාතොසි ගම්හීරා ලොහ කුම්හියා.” |
| අලජ්ජී | (3) පවට භය නැති; ලජ්ජානැත්තා. |
| අලති | (ක්‍රි) (අල - (d) (භු) භූසනෙ, අලංකාරයෙහි + ති), සරසයි. |
| අලත්තක | (න) ලාකඩ, ලතුදිය. |
| අලත්තක | (න) ලාකඩ. |
| අලත්තකකත | (ති) ලාකඩින් කළ. |
| අලත්තකකත | (3) රත් පැහැ කළ; ලාකඩ පෙවූ. |
| අලංපතෙය්‍ය | (පු) හිමියාහට දීමට සුදුසු, පුරුෂයෙකුට පාවාදීමට සුදුසු. |
| අලංපතෙය්‍යා | (ඉ) විවාහ වීමට සුදුසු වයසේ සිටින ස්ත්රිය. |
| අලමරිය ඤාණදස්සන | (න) ආර්ය භාවයට ගෙනදීමට සමර්ථ ඥානය. |
| අලමරියඤාණදස්සන | (න) ක්ලේශවිධ්වංශනයෙහි සමර්ථ වූ විශුද්ධ ඥානදර්ශනය. |
| අලම්බ | (පු) නොඑල්ලීම. |
| අලම්බුසා | (ඉ) එ) නම් දෙවඟන |
| අලම්බුසා | (ඉ) දෙවඟනක නමක්. |
| අලංවචනීය | (පු) කීමට සුදුසු, කීමට නුසුදුසු |
| අලංවචනීය | (3) දොස් නො පැවරිය යුතු; නැවත නො කිය යුතු; වචන තේරුම දැනීමට සමර්ථ. |
| අලස | (ති) මැලි, කම්මැලි. |
| අලස | (3) කම්මැලි පුද්ගලයා; කම්මැලි වූ. |
| අලසක | (පු) අජීර්ණ රෝගය. |
| අලසක | (පු) අහර නොදිරීම, අජීර්ණ රෝගය. |
| අලසතා | (ඉ) අලස බව. |
| අලසතා | (ඉ) මැලිබව, කම්මැලිබව. |
| අලංසාජීව | (ති) සාජීවයට සුදුසු |
| අලංසාටක | (ති) වස්ත්රය ඕනෑ නැති, - (පු) අධික කොට කෑමෙන් ඇඳිවත ලිහා විසි කරන බ්‍රාහ්මණයා |
| අලාත | (න) පෙනෙල්ල, ගිනිපෙනෙල්ල. |
| අලාපු | (පු) ලබු, නවමහ ඵලයෙන් එකක් |
| අලාබු | (න) ලබු, නවමහ ඵලයෙන් එකක්. |
| අලාභ | (පු) අලාභය, නොලැබීම. |
| අලාභී | (පු) නොලබන්නා, ලැබී නැත්තා. |
| අලාල | (ති) (අ = - (න) + ලාල), කෙලතොලු නොවන, ජඩ නොවන. |
| අලාලමුඛ | (ති) කෙලතොලු නොවූ මුව ඇති. |
| අලි | (පු) ගෝනුස්සා; මී මැස්සා. |
| අලි | (පු) බඹරා, බමරා, ගෝනුස්සා. |
| අලි | (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි, අලති, බඳියි. |
| අලික | (න) අසත්‍යය; බොරුව. |
| අලික | (න) මුසාවාදය, බොරුව. |
| අලිකවාදී | (ති) බොරු කියන, අසත්‍යවාදී. |
| අලිකවාදී | (න) බොරු කියන්නා. |
| අලිඞ්ගික | (න) ලිඟු නියමයක් නැති, අලිඞ්ගික නාමය, තුම්හ අම්හ ශබ්ද, නිපාත උපසර්ග හා ආඛ්‍යාතද අලිඞ්ගිකයි. |
| අලිත්ත | (ති) නොතැවුරුණු, නොගල්වනලද. |
| අලිත්ත | (3) නො තැවරුණු. |
| අලීන | (න) නොසැඟවුණු, නොවැසුනු. |
| අලීන | (3) නො හැකුලුණු; පසුබට නොවූ. |
| අලීනචිත්ත | (න) නොසැඟවුණු සිත, එබඳු සිත් ඇති. |
| අලීනචිත්ත | (3) නො පසුබට සිතැති. |
| අලීනතා | (ඉ) නො පසුබට බව; නො හැකුලුණු බව. |
| අලීනතා | (ඉ) නොසැඟවුණුබව, නොවැසුනු බව. |
| අලුත්තසමාස | (පු) විබත් ලොප් නොකොට සිදු කරන සමැසය, අලුප්ත සමාසය |
| අලුම්පකාර | (පු) ආලොපකරණය, බත්ගුලිකිරීම. |
| අලුලිත | (ති) අචඤ්චල, කම්පා නොවූ, නොසොල්වන ලද, නොකළඹන ලද. |
| අලුලිත | (3) නො කැලඹුණු. |
| අලෙණ | (3) පිහිට නැති; රක්ෂා ස්ථාන නැති. |
| අලෙන | (ති) ලෙන විරහිත, සැඟවීම් නැති. |
| අලෙනතා | (ඉ) සැඟවීම් රහිත බව. |
| අලොචන | (ති) ඇස් නැති. |
| අලොණ | (ති) ලුණු නැති. |
| අලොණික | (ති) ලුණු නැති. |
| අලොභ | (පු) අලෝභය, ලෝභයට ප්‍රතිපක්ෂ ධර්මය. |
| අලොභ | (3) ලෝභ නැති; (පු) අලෝභය. |
| අලොභි | (ති) ලෝභ නැති, දෙන සුලු. |
| අලොම | (පු) ලොම විරහිත, රොම නැති. |
| අලොල | (ති) ලොල් නොවන, කෑදර නොවන, ගිජු නොවන. |
| අලොල | (3) ගිජු නොවූ; ලොල් නොවූ. |
| අලොලුප | (ති) ලොල්බැව් නැති, ලොලතා රහිත. |
| අලොලුප | (3) ලොල් බව නැති. |
| අල්ල | (ති) තෙත, දිය සහිත, සිනිඳු. |
| අල්ල | (3) අමු; තෙත් වූ; නො වියලි. |
| අල්ලවත්ථ | (ති) තෙත් වස්ත්රය, දිය සහිත වස්ත්රය (ති) එබඳු වස්ත්‍ර ඇති. |
| අල්ලාප | (පු) ආදියෙහි බිණීම, සුවදුක් පිළිබඳ කථාව. |
| අල්ලාප | (පු) කථා කිරීම. |
| අල්ලීන | (ති) සැඟවුණු, මුවහ වූ, ඇලුණු. |
| අල්ලීන | (3) එකට ඇලුණු. |
| අල්ලීයති | (ආ+ලී+ය) ඇලේ. |
| අල්ලීයති | (ක්‍රි) (අ + ලී - (d) (කි) සිලෙසෙ, ඇලීමෙහි + ති) ඇලෙයි, වැලඳගනියි. |
| අල්ලීයන | (න) ඇලීම, එකට එක ඇලීම. |
| අල්ලීයන | (න) ඇලීම. |
| අව | (අ) වියොග, අවබෝධ, අධොභාව, අවිනිශ්චය, ශුද්ධි, අල්ප, නින්දා, අවකාශ, ව්‍යාප්ති, හානි, වාක්ක්‍රියා, සොරකම්, ප්‍රාප්ති යනාදියෙහි. |
| අව | (භු) පාලනෙ, භූ පාලනයෙහි අවති, පාලනය කරයි. |
| අවං | (අ) පහත, යටභාගය යන අර්ථයන්හි. |
| අවකඩ්ඪති | (අව+කඩ්ඪ+අ) පස්සට අදී; පහතට අදී. |
| අවකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (අව + කඩ්ඪ - (d) (භු) සංකඩ්ඪනෙ කැඩීමෙහි + ති) කඩයි, ආපසු අදියි. |
| අවකඩ්ඪන | (න) ඉවතට ඇදීම; පස්සට ඇදීම. |
| අවකඩ්ඪන | (න) වරදවා ඇදීම, පහතට ඇදීම. |
| අවකඩ්ඪිත | (ති) පහතට අදනා ලද, කැඩුනු “රත්තස්ස හි උක්කුටිකං පදං භවෙ -පෙ-මූළ්හස්ස හොති අවකඩ්ඪිතං පදං” |
| අවකඩ්ඪිත | (3) ඉවතට අදින ලද; පහතට අදින ලද. |
| අවකත්ථන | (න) නානාප්රකාර අගුණකථනය. |
| අවකප්පන | (න) සැරසීම, පිළියෙල කිරීම, ඔකප්පනය. |
| අවකංස | (පු) යටපරිච්ඡේදය, යටත් පිරිස, යටසීමාව, ‘උක්කංස’ බලනු. |
| අවකස්සති | (අව+කස්ස+අ) ඉවතට අදී; පස්සට අදී. |
| අවකස්සති | (ක්‍රි) (අව + කස්ස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති), අවගමනය කරයි, ආපසු අදියි. |
| අවකාරකං | (ක්‍රි.වි) විසුරුවමින්. |
| අවකාස | (පු) අවසරය, අනාවෘතප්‍රදේශය, හිස්ඉඩම. |
| අවකාස | (පු) අවසරය; ඉඩ. |
| අවකිරති | (අව+කිර+අ) පහතට දමයි; විසුරුවයි. |
| අවකිරති | (ක්‍රි) (අව + කිර - (d) තු විකිරණෙ, විසිරීමෙහි + ති) විසුරුවයි, ඉසියි ‘ඔකිරති’ බලනු. |
| අවකිරිය | (පූ.ක්‍රි) විසුරුවා. |
| අවකුජ්ජ | (ති) පහතට හැරුණු, යටිමුව කළ, මුනින් නමනලද. |
| අවකුජ්ජ | (3) මුනින් නැමූ; යටිකුරු වූ. |
| අවකුජ්ජපඤ්ඤ | (ති) යටිමුවවූ ප්රඥා ඇති උක්කුජ්ජ නොවූ ප්රඥා ඇති. |
| අවකොකිල | (පු) කොවුලන්ගෙන් තොර, කොවුලන්ගෙන් වෙන් වූ. |
| අවක්කන්ත | (පු) ඔක්කන්ත, අවක්‍රාන්ත, පැමිණීම් ඇති, උත්පත්තියට එළඹි. |
| අවක්කන්ත | (3) බැසගත්; මඩින ලද. |
| අවක්කන්ති | (ඉ) අවක්‍රාන්තිය, පැමිණීම, එළඹීම, උත්පත්ති ස්ථානයට පැමිණීම. |
| අවක්කන්ති | (ඉ) පිළිසිඳ ගැන්ම; බැස ගැන්ම. |
| අවක්කමති | (අව+කමු+අ) ඇතුළට ඉසී; ඉවත් වේ. |
| අවක්කමති | (ක්‍රි) (අව + කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, පදවික්ෂෙපයෙහි + ති), පද නගා යෙයි. |
| අවක්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්ව. |
| අවක්කාර | (පු) ඉඳුල් කෑම; ඉවත දැම්ම; කසල. |
| අවක්කාර | (පු) කසළ, කා ඉතුරුවන දේ, ඉඳුල්. |
| අවක්කාරපාති | (ඉ) අනුභව කොට ඉතිරිවන දේ (=ඉඳුල්) දමන බඳුන. |
| අවක්කාරපාතී | (ඉ) කා ඉතිරි ආහාර දමන භාජනය. |
| අවක්ඛිත්ත | (ති) පහතට හෙලනලද, යටට නමනලද. |
| අවක්ඛිත්ත | (3) පහත හෙළූ. |
| අවක්ඛිපති | (අව+ඛිප+අ) ඉවත දමයි; පහත දමයි. |
| අවක්ඛිපන | (න) ඉවත දැමීම; පහත දැමීම. |
| අවගච්ඡති | (අව+ගමු+අ) අවබෝධ කෙරේ; පැමිණේ; ලබයි. |
| අවගච්ඡති | (ක්‍රි) (අව + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි ධාත්වන්තයට ‘ච්ඡ‘ ආදේශයි + ති) බැස යෙයි, පහතට යෙයි, දැන ගනියි. |
| අවගණ්ඩ | (පු) කපොලයෙහි අහර ගුලි ගසා ගැනීම, වඳුරන් මෙන් කපොල්හි අහර පුරවා ගැනීම. |
| අවගණ්ඩකාර | (පු) කටේ අහර පුරවා කපෝලය නෙරීම. |
| අවගණ්ඩකාරක | (පු) කපොලයෙහි වඳුරන් මෙන් ආහාර ගුලි ඇති කිරීම - “න අවගණ්ඩකාරකං භූඤ්ජිස්සාමීති සික්ඛා කරණීයා.” |
| අවගත | (ති) බැස ගිය, දැන ගන්නා ලද. |
| අවගත | (3) අවබෝධ කළ. |
| අවගති | (ඉ) නීචගතිය, පහත් ගතිය, නරක පැවත්ම. |
| අවගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට. |
| අවගාහ | (පු) ඇතුළට පිවිසීම, බැස ගැන්ම, දියේ ගිලීම. |
| අවගාහ | (පු) බැස ගැන්ම. |
| අවගාහති | (අව+ගාහ+අ) බැස ගනී. |
| අවගාහති | (ක්‍රි) (අව + ගාහ - (d) (භු) විලොළනෙ, ඇලලීමෙහි + ති) ගැලෙයි, දියේ ගිලෙයි ඇතුළත් වෙයි, බැස ගනියි. |
| අවගාහන | (න) ඇතුළට පිවිසීම, බැස ගැන්ම, දියේ ගිලීම. |
| අවගාහන | (න) බැස ගැන්ම. |
| අවගාහන්ත | (3) බැස ගන්නා; බැස ගනිමින්. |
| අවගාහමාන | (3) බැස ගන්නා; බැස ගනිමින්. |
| අවගාහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැසගෙන. |
| අවගාහිය | (පූ.ක්‍රි) බැසගෙන. |
| අවගුණඨන | (න) වෙළීම, එතීම, ‘ඔගුණ්ඨන’ බලනු. |
| අවගුණ්ඨන | (න) එතීම; ගුළි කිරීම. |
| අවග්ග | (ති) (අව + අග්ග) අග පහත්වූ, අගින් නැමුණු. |
| අවග්ග | (පු) කා ආදි වර්ග පසින් තොර වූ, ස්වර අට හා යරලව, සහළ, අං) යන මොවුහුයි. |
| අවඞ්ග | (ති) නෙත් කෙළවර, - (න) භික්ඛවෙ භික්ඛුනියා, අවඞ්ගං කාතබ්බං. |
| අවච | අ.ක්‍රි කීයේය. |
| අවචන | (න) නොකිය යුත්ත, - (න) කියන්නට නුසුදුසුව, - (න) නිකීම, - (ති) වචන නැති |
| අවචනීය | (3) අවවාද නො කළ යුතු; නො කිය යුතු. |
| අවචර | (පු) හැසිරීම, සඤ්චාරණය. |
| අවචර | (3) හැසිරෙන. |
| අවචරක | (පු) ඔත්තුකාරයා; පහත් පැවතුම් ඇත්තා. |
| අවචරක | (පු) හොරට හැසිරෙන්නා, ඔත්තු කාරයා, ඔවරකයා. |
| අවචරණ | (න) ඇවිදීම; හැසිරීම. |
| අවචරණ | (න) හැසිරීම, ඒ මේ අත ඇවිදීම, සක්මන් කිරීම. |
| අවච්ඡිද්දක | (න) සිදුර, හිල, කුඩා සිදුර. |
| අවච්ඡෙද | (පු) කැඩීම, සිඳීම. |
| අවජාත | (ති) අවක්‍රියාවෙන් උපන්, පහත් ගති ඇති, නීචකුලෝත්පන්න. |
| අවජාත | (3) නියම මවුපියන්ගෙන් නූපන්; පහත් ඉපදීම් ඇති. |
| අවජානන | (න) අවමන් කිරීම. |
| අවජානන | (න) නින්දා කිරීම ගැරහීම. |
| අවජානාති | (අව+ඤා+ණා) අවමන් කෙරේ; පහත් කොට සිතයි. |
| අවජානාති | (ක්‍රි) (අව + ඤා - (d) (කි) අවබොධනෙ, දැනගැනීමෙහි ඤා = ජා + නා + ති), නින්දා කෙරේ, ගරහයි, ගැරහිය යුතු කොට සිතයි. |
| අවජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවමන් කොට. |
| අවජිත | (3) පරදවන ලද. |
| අවජිනාති | (අව+ජි+ණා) පරදවයි. |
| අවජියති | (අව+ජි+ය) පිරිහේ; විනාශ වේ. |
| අවජ්ජ | (ති) නිවරද්‍ය, නිදොස්, නොකිය යුතු. |
| අවජ්ජ | (න) දෝෂය, නිර්දෝෂභාවය. |
| අවජ්ජ | (3) නිදොස්; නිදොස් දෙය; නිවැරදි. |
| අවජ්ඣ | (ති) වධයට නුසුදුසු, මරණයට නුසුදුසු. |
| අවජ්ඣ | (3) දඬුවම් නො කළයුතු; නො මැරිය යුතු. |
| අවඤ්ඤා | (ඉ) අවඥව; අවමානය. |
| අවඤ්ඤාත | (3) අවමන් ලැබූ. |
| අවට්ඨාන | (න) සිටීම. |
| අ‍වට්ඨිති | (ඉ) සිටීම. |
| අවඩ්ඪි | (ඉ) අනභිවෘද්ධිය; හානිය. |
| අවණ්ණ | (පු) අපකීර්තිය. |
| අවණ්ණ | (පු) හ්රස්ව දීර්‍ඝවූ අයන්න අවර්‍ණ නමි - (අ) ආ දෙකයි අගුණ, දෝෂ. |
| අවතරණ | (න) බැසීම, එතෙර වීම. |
| අවතරණ | (න) බැසීම. |
| අවතරති | (අව+තර+අ) බසී. |
| අවතංස | (පු) මුදුන්මල්කඩ; හිසේ මල් වඩම. |
| අවතාර | (පු) බැසීම, තීර්ථය, සිදුර. |
| අවතාර | (පු) බැසීම; සිදුර. |
| අවති | (ඉ) පොළොව. |
| අවති | (ක්‍රි) අව - (d) (භු) පාලනෙ, රැකීමෙහි + ති) පාලනය කරයි, රකී. |
| අවතිට්ඨති | (අව+ඨා+අ) නැවතී සිටී. |
| අවතිණ්ණ | (ති) බැසගත්, අවතීර්ණණි. |
| අවතිණ්ණ | (3) බැසගත්; මැඩුණු. |
| අවත්ථරණ | (න) මැඩගෙන යාම. |
| අවත්ථරති | (අව+ථර+අ) පැතිර මඩියි; වසාගෙන සිටී. |
| අවත්ථරන්ත | (3) පැතිර මඩිමින්; වසා පැතිරෙන. |
| අවත්ථරමාන | (3) පැතිර මඩිමින්; වසා පැතිරෙන. |
| අවත්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වසා මැඩගෙන. |
| අවත්ථා | (ඉ) කලින් පැවැති ආකාරය වෙනස් වීම. |
| අවත්ථානි | (න) ඉටාගැනීම, මැඩගෙන සිටීම. |
| අවදඤ්ඤු | (පු) වචන නොදන්නා සුලු, නොදෙන සුලු. |
| අවදාත | (ති) ශ්වෙතවර්‍ණ සුදු, ඔදාත, සුදු පැහැය. |
| අවදාත | (3) සුදු පැහැති; (පු) සුද. |
| අවදාන | (න) පූර්ව චරිතය. |
| අවදාන | (න) පූර්‍වචරිතය ඉක්මවීම, පරාක්රමය, වීර්ය්යය. |
| අවදානිය | (පු) තරුවචන නොපිළිගැනීම, පහතට ගැනීම. |
| අවදාරණ | (න) බිම කණින හුල, ගල්කටුව. |
| අවදෙහක | (න) ඔක්කාරය, බඩපුරා ආහාර ගැන්ම, වමනය. |
| අවධාරණ | (න) නිශ්චය, සමූහයකින් එකක් වෙන් කර ගැනීම. |
| අවධාරණ | (න) සමූහයකින් එකක් වෙන් කිරීම. |
| අවධාරිත | (ති) නිශ්චය කළ, වෙන් කර ගත්, නියම කර ගත්. |
| අවධාරිත | (3) තෝරා වෙන් කළ. |
| අවධාරෙති | (අව+ධර+ණෙ) තෝරා වෙන් කරයි. |
| අවධි | (පු) සීමාව, ආපාදාන කාරකය. |
| අවධි | අ.ක්‍රි නැසුවේය; (ඉ) සීමාව. |
| අවන | (න) පිණවීම, ප්‍රීත වීම. |
| අවනත | (ති) නැමුනු, යටහත්. |
| අවනති | (ඉ) අවනත වීම; නැමීම. |
| අවනති | (ඉ) පහතට නැමීම, වසඟ කර ගැනීම. |
| අවනී | (ඉ) පෘථිවිය, පොළොව. |
| අවන්තිසොම | (න) කාඩි, කාඩිජලය. |
| අවන්ථන්තර | (න) පෙරවූ අවස්ථාව හැර අන් අවස්ථාවකට පැමිණීම. |
| අවපකාස | (පු) විරුද්ධප්‍රකාශය. |
| අවපතිත | (ති) පා උඩුකුරුව වැටුනු. |
| අවබුජ්ඣති | (අව+බුධ+ය) අවබෝධ කරයි. |
| අවබුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අව + බුධ - (d) (දි) අවබොධෙ, අවබොධයෙහි + ති), අවබෝධ කර ගනියි, ප්‍රතිවේධ කරයි, දැනගනී. |
| අවබුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම. |
| අවබුජ්ඣන | (න) අවබෝධය, ප්‍රතිවේධය. |
| අවබොධ | (පු) අවබෝධය, අර්ථකථාඥානය, තේරුම දැනගැනීම. |
| අවබොධ | (පු) වැටහීම. |
| අවබොධති | (ක්‍රි) (අව + බුධ - (d) (භු) බොධනෙ, අවබෝධ කිරීමෙහි + ති) අවබෝධ කරයි දැනගනියි. |
| අවබොධෙති | (අව+බුධ+ණෙ) අවබෝධ කරවයි. |
| අවභාස | (පු) ආලෝකය, දීප්තිය, පැහැය, ප්රභාව. |
| අවභාස | (පු) ආලෝකය. |
| අවභාසක | (ති) දිළිසෙන, බබලන. |
| අවභාසන | (න) ඔභාසනය, බැබලීම. |
| අවභාසිත | (ති) බබුලුවන ලද. |
| අවභාසිත | (3) බබුලුවන ලද; බැබලුණු. |
| අවභූඤ්ජති | (ක්‍රි) (අව + භූජ - (d) (රු) පාලනාදිසු + o + ති) අනුභව කෙරෙයි. |
| අවභූත | (ති) හටගත්, නිපන්. |
| අවමංගල | (න) අමඞ්ගලය, සිත් නොපිණවන දෙය. |
| අවමඞ්ගල | (න) අශුභය. |
| අවමඞ්ගල | (3) ශුභ නොවූ; සිත් නො පිණවන. |
| අවමඤ්ඤති | (අව+මන+ය) අවමන් කෙරේ; පහත් කොට සිතයි. |
| අවමඤ්ඤති | (ක්‍රි) (අව + මන - (d) (දි) ඤාණෙ, දැනීමෙහි + ති) අවමන් කෙරෙයි පහත් කොට සිතයි. |
| අවමඤ්ඤනා | (ඉ) අවමන් කිරීම. |
| අවමඤ්ඤනා | (ඉ) පහත් කොට සිතීම, අවමන් කොට සිතීම. |
| අවමාන | (පු) - (න) පරිභවය, හෙළාදැකීම. |
| අවමාන | (පු) නින්දාව; පහත් කොට සැලකීම. |
| අවමානන | (න) අවමන් කිරීම, නිගා කිරීම. |
| අවමානන | (න) අවමන් කිරීම; නිගා කිරීම. |
| අවමානිත | (ති) අවමානප්‍රාප්ත, අවමන් ලද, පරිභව ලද. |
| අවමානිත | (3) අවමන් ලැබූ; නිගා කළ. |
| අවමානෙති | (අව+මාන+ණෙ) අවමන් කරයි; නිගා කරයි. |
| අවමානෙති | (ක්‍රි) (අව + මාන - (d) (චු) පූජායං, පිදීමෙහි + ණෙ + ති), නොපුදයි, අවමන් කෙරෙයි. |
| අවමානෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවමන් කොට. |
| අවය | (ති) ව්‍යය රහිත, - (පු) ව්‍යය නෙවීම, වයට විරුඞ දේ, ‘වය’ බලනු |
| අවයව | (පු) කොටස; ශරීරාවයවය. |
| අවයව | (පු) වෙන් වෙන්ව පවත්නා පදාර්ථය, ශරීරාදීන්ගේ කොටස්. |
| අවයවත්ථ | (පු) ගද්‍ය පද්‍යයන්ගේ අනුපද ව්‍යාඛ්‍යානය. |
| අවරවණ්ණ | (ති) ශුද්‍රවර්‍ණය, පහත් කුලය, අඩුකුලය. |
| අවරුජ්ඣති | (අව+රුධි+ය) බාධා කරයි; හිර කරයි. |
| අවරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (අව + රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, වැළකීමෙහි + ති), ආවරණය කෙරෙයි, වසයි. |
| අවරුද්ධ | (පු) ආවරණය කළ, වැසූ. |
| අවරුද්ධ | (3) අවහිර ලැබූ; හිර කළ. |
| අවරුද්ධක | (පු) ආවරණය කරන්නා, ඡාදකයා. |
| අවරුන්ධති | (අව+රුධි+ංඅ) අවහිර කරයි; හිර කරයි. |
| අවරුන්ධති | (ක්‍රි) (අව + රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, වැළකීමෙහි +ති) ආවරණ කෙරෙයි, වසයි. |
| අවරුන්ධන | (න) වැළැක්වීම; හිර කිරීම. |
| අවරොධක | (3) අවහිර කරන්නා. |
| අවරොධන | (න) අවහිර කිරීම; යුද්ධයකදී වටලෑම. |
| අවලම්බති | (අව+ලබි+ංඅ) එල්ලෙයි. |
| අවලම්බති | (ක්‍රි) (අව + ලබි - (d) (භු) අවසංසනෙ එල්ලීමෙහි + ති) එල්ලෙයි, එල්බෙයි, “ඔලම්බති” බලනු. |
| අවලම්බන | (න) අධාරය; එල්ලීම. |
| අවලම්බන | (න) එල්ලීම, එල්බීම. |
| අවලිඛති | (අව+ලිඛ+අ) පීරයි; සූරා දමයි. |
| අවලිත්ත | (ති) ආලේප කළ, ගල්වන ලද. |
| අවලිත්ත | (3) ගාන ලද; තැවරුණු; තැවරූ. |
| අවලෙඛති | (ක්‍රි) (අව + ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛෙ, ලිවීමෙහි, + ති), ලියයි, ඉරි ගසයි, සූරා දමයි. |
| අවලෙඛන | (න) ලිවීම, ඉරි ඇඳීම, ඉරි ගැසීම. |
| අවලෙඛන | (න) ලෙවකෑම; සූරා දැමීම. |
| අවලෙඛනකට්ඨ | (න) සූරා දමන කාෂ්ඨය, වැසිකිළියෙහි පරිභෝග කරන පුසන්කූර. |
| අවලෙප | (පු) සුණු ආදීන්ගේ ආලේපය, ගෑම, තැවරීම. |
| අවලෙපන | (න) ගෑම; තැවරීම; බදාම. |
| අවලෙහන | (න) ලෙවකෑම. |
| අවස | (ති) අවසඟ, වසඟ නොවන, කීකරු නොවන. |
| අවසට | (3) ඉවත්ව ගිය; බැසගත්. |
| අවසර | (පු) අවකාශය, කාලය, ප්රස්තාවය. |
| අවසර | (පු) අවකාශය; අවස්ථාව. |
| අවසරති | (අව+සර+අ) පැමිණේ; බසී. |
| අවසරති | (ක්‍රි) (අව + සර - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) පහත්ව හැසිරෙයි, අප්‍රකටව හැසිරෙයි. |
| අවසරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ. |
| අවසවත්තන | (න) යට‍තෙහි නො පැවතීම. |
| අවසවත්තන | (න) වසයෙහි නොපැවැත්ම, තමාට අයිතිව නොපැවැත්ම. |
| අවසාන | (න) කෙළවර; නිමවීම. |
| අවසාන | (න) කෙළවර. |
| අවසාය | (පු) නිෂ්ඨාව, අවසානය, නිශ්චය. |
| අවසිඤ්චන | (න) ඉවසීම, සේචනය. |
| අවසිඤ්චන | (න) ඉසීම; වත් කිරීම. |
| අවසිට්ඨ | (ති) අතිරික්ත, ඉතිරි, ශේෂ. |
| අවසිට්ඨ | (න) ඉතිරි දෙය. |
| අවසිට්ඨ | (3) ඉතිරි වූ. |
| අවසිත | (ති) නිශ්චිත, නිමාවට පැමිණි, අනුභව කළ. |
| අවසිත්ත | (ති) ඉසින ලද, ජල සේවනය කළ. |
| අවසිස්සති | (අව+සිස+ය) ඉතිරි වේ. |
| අවසිස්සන | (න) අවශිෂ්ඨ වීම, ශේෂ වීම, ඉතිරි වීම. |
| අවසිස්සන | (න) ඉතිරි වීම. |
| අවසුච්ඡති=අවසුස්සිස්සති | (ක්‍රි) (අව + සුස - (d) (දි) සොසෙ, වියලීමෙහි + ස්සති ධාත්වන්තයට හා ප්‍රත්‍යයාගේ ආදියට ‘ච්ඡ‘ ආදෙසයි, වියලෙයි (ජා - (අ) සාම ජාතක) |
| අවසුස්සති | (අව+සුස+ය) වියලෙයි. |
| අවසුස්සති | (ක්‍රි) (අව+සුස - (d) (දි) සොසෙ වියලීමෙහි+ති), වියලෙයි, වේලෙයි. |
| අවසුස්සන | (න) වියලී යාම. |
| අවසුස්සන | (න) වියලීම, වේලීම. |
| අවසෙස | (ති) ඉතිරි, අධික, ශේෂ. |
| අවසෙස | (3) ඉතිරි දෙය; ඉතිරි වූ. |
| අවසෙසක | (න) ඉතිරි දෙය. |
| අවස්සං | (අ) නිශ්චයෙහි, එකාන්තාර්ථයෙහි. |
| අවස්සං | (ක්‍රි.වි) ඒකාන්තයෙන්. |
| අවස්සජති | (ක්‍රි) (අව + සජ - (d) (භු) විස්සජ්ජනෙ, හැරීමෙහි + ති) හරියි, නිදහස් කර යවයි. |
| අවස්සජන | (න) හැරීම, වෙන් කිරීම. |
| අවස්සය | (පු) උපකාරය; පිහිට. |
| අවස්සය | (පු) පිහිට, උදව්ව, උපකාරය. |
| අවස්සයති | (අව+සි+ය) පිහිට කොට ගනී; හේත්තු වේ. |
| අවස්සව | (ති) වසඟ නොවන, වසයෙහි නොපවතින. |
| අවස්සික | (3) අවුරුද්ධක් ගත නො කළ (උපසම්පදාවෙන්). |
| අවස්සිත | (3) පිහිට කොට ගත්. |
| අවස්සුත | (ති) තෙත් වූ. |
| අවස්සුත | (3) කාමාශාවෙන් මැඩුණු; තෙත් වූ; වැගිරෙන. |
| අවහට | (3) ගෙන ගිය; සොරකම් කළ. |
| අවහරණ | (න) පැහැර ගැනීම බලහත්කාරයෙන් ගැනීම, සොර සිතින් ගැනීම. |
| අවහරණ | (න) සොරසිතින් ගෙනයාම. |
| අවහරති | (අව+හර+අ) සොරාගනී. |
| අවහරති | (ක්‍රි) (අව + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැර ගැනීමෙහි + ති) පැහැර ගනී, සොරාගනී. |
| අවහසති | (අව+හස+අ) අවමන් කොට සිනාසෙයි. |
| අවහසති | (ක්‍රි) (අව + හස + - (d) (භු) හසනෙ, සිනාසීමෙහි + ති) සිනසෙයි, අපහාස කෙරෙයි. |
| අවහසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවමන් පිණිස සිනාසී. |
| අවහාර | (පු) අවහරණය, සොරකම් කිරීම, සොරා ගැන්ම, ථෙය්‍ය සංඛාතෙන චිත්තෙන අවහරති ආදියති අවහරණංවා අවහාරො පස්විසි අවහාරයන් විනය පොත්වල දක්නට ලැබේ. |
| අවහාර | (පු) ගෙනයාම; සොරා ගැන්ම. |
| අවහීයති | (අව+හා+ඊ+ය) සමූහයෙන් වෙන්ව නවතී. |
| අවාතපාන | (ති) (න + වාතපාන) වාකවුළු නැති ජනෙල් නැති තෙන ඛො පන සමයෙන විහාරා අවාතපානිකා හොන්ති. |
| අවාතාතපහත | (ති) (අ = - (න) + වාත + ආතප + හතා) වාතයෙන් හා අවුවෙන් නොනසන ලද, වා අවුවෙන් නොනැසුනු. |
| අවාපුරණ | (න) කෙස්ස, යතුරු මුදුව. |
| අවාපුරණ | (න) යතුර. |
| අවාපුරති | (අව+ආ+පුර+අ) විවෘත කරයි. |
| අවායාපිත | (ති) නොවියවන ලද. |
| අවාවට | (ති) අව්‍යාපෘත, ක්‍රියාවක නොයෙදී වාසය කරන. |
| අවි | (පු) පොර ගසන එළුවා. |
| අවිකත්ථි | (ති) තමන් ගුණ කියා නොගන්නා. |
| අවිකම්පමාන | (පු) කම්පිත නොවන, චලනය නොවන. |
| අවිකම්පී | (3) කම්පා නො වෙන්නා. |
| අවික්ඛිත්ත | (ති) වික්ෂෙපයට පත් නොවූ, එකඟ වූ, නොවිසුරුණු. |
| අවික්ඛෙප | (පු) අවික්ෂෙපය, සමාධිය, ඒකාග්‍රතාව. |
| අවික්ඛේප | (පු) කලබල නැති බව; චඤ්චල නො වීම. |
| අවිග්ගහ | (ති) විග්‍රහ රහිත (පු) ශරීරයක් නැති, අනඞගයා, කාමදෙවයා සමාස වාක්‍ය නැති නිත්‍ය සමාසය. |
| අවිග්ගහ | (පු) අනංගයා. |
| අවිඝාත | (ති) විඝාත රහිත, වෙහෙස නැති, - (පු) නොනැසීම. |
| අවිචක්ඛණ | (ති) විචක්ෂණ නොවන, අදක්ෂ, අපණ්ඩිත, අන්ධ. |
| අවිචාර | (ති) විචාර රහිත, විචාරීම් නැති, - (පු) නොවිමසීම. |
| අවිජ්ජ | (ඉ) නො දැනීම. |
| අවිජ්ජමාන | (ති) අවිද්‍යමාන, සිදු නොවන, නොමැති. |
| අවිජ්ජමාන | (3) නැති; විද්‍යමාන නොවූ. |
| අවිජ්ජා | (ඉ) අවිද්‍යාව, නොදැනීම, මෝහය, චතුස්සත්‍යය නොදැන්ම සච්චානං තථට්ඨං අවිදිතං කරොතීනි අවිජ්ජා, දුක්ඛෙ අඤ්ඤාණං දුක්ඛසමුදයෙ අඤ්ඤාණං දුක්ඛනිරෝධෙ අඤ්ඤාණං දුක්ඛනිරෝධ ගාමිනියා පටිපදාය අඤ්ඤාණං අයං වුව්වති අවිජ්ජා. |
| අවිජ්ජා | (ඉ) මෝහය. |
| අවිජ්ජානීවරණ | (න) අවිද්‍යා සඞඛ්‍යාත නීවරණය, අවිද්‍යාවෙන් ආවරණය වීම. |
| අවිජ්ජාසංයොජන | (න) අවිද්‍යා සංයොජනය, අවිද්‍යාවෙන් බැදීම. |
| අවිජ්ජාසව | (පු) අවිද්‍යා සඞඛ්‍යාත ආශ්‍රවය, මහාඅවිද්‍යාව. |
| අවිජ්ජොඝ | (පු) අවිද්‍යා නැමැති සැඩ පහර. |
| අවිජ්ජොඝ | (පු) අවිද්‍යා සඞඛ්‍යාත ඔඝය, අවිද්‍යා නැමැති සැඩපහර. |
| අවිඤ්ඤාණ | (ති) විඤ්ඤාණ රහිත, දැනගැනීම් නැති, අවිත්තක. |
| අවිඤ්ඤාණක | (3) සිත් නැති. |
| අවිඤ්ඤාත | (ති) අවබෝධ නොකළ, නොදත්, අප්‍රසිද්ධ. |
| අවිඤ්ඤාත | (3) නො දත්. |
| අවිඤ්ඤු | (පු) අඥානයා, මෝඩයා, ජඩයා. |
| අවිඤ්ඤූ | (3) අඥානයා; නූගත්. |
| අවිතක්ක | (ති) විතර්ක රහිත, ‘විතක්ක’ බලනු. |
| අවිතථ | (න) (අ + විතථ) සැබෑ තෙපුල (ති) අසත්‍ය නොවන. |
| අවිදිත | (ති) (න = අවිදිත) අවබෝධ නොකළ, නොදත්. |
| අවිදිත | (3) නො දත්. |
| අවිදූර | (ති) දුර නොවන, සමීප, කිට්ටු. |
| අවිදූර | (න) නුදුරු තැන. |
| අවිදූර | (3) නුදුරු. |
| අවිද්දසු | (ති) (න = - (අ) + විද්දසු) අප්‍රාඥ, අපණ්ඩිත, මෝඩ. |
| අවිද්දසු | (පු) අඥානයා; මෝඩයා. |
| අවිනාස | (පු) අවිනාශය, නොවැනැසීම. |
| අවිනාසක | (ති) විනාශ නොවන, විනාශ නොකරන. |
| අවිනාසන | (න) නොනැසීම, විනාශ නොකිරීම. |
| අවිනිච්ඡය | (පු) (අ + - (වි) + නිච්ඡය) නිශ්චය නැති බව (ති) විනිශ්චය රහිත, එකාන්ත නොවන. |
| අවිනිච්ඡයඤ්ඤූ | (ති) විනිශ්චය නොදන්නාසුලු. |
| අවිනිපාත | (ති) විනිපාත නොවන, විවසව පතිත නොවන, නපුරු කොට පතිත වීම් රහිත. |
| අවිනිබ්භුජති | (ක්‍රි) (අ + - (වි) + නි) + භුජ - (d) (රු) පාලනෙ රැකීමෙහි + ති) වෙන් නොකරයි, වෙනස් නොකරයි. |
| අවිනිබ්භොග | (ති) වෙන් නොකටහැකි, වෙනස් නොකටහැකි. |
| අවිනිබ්භොග | (3) වෙන් කළ නො හැකි. |
| අවිනිබ්භොගරූප | (න) වණ්ණ, ගන්ධ, රස, ඔජා සතර මහාභූත යන මේ රූප අට (වෙන්කර ගත නොහැකි හෙයින් මොහු අවිනිබ්භොගරූප නම් වෙත්.) |
| අවිනීත | (ති) නොහික්මුනු, අකීකරු. |
| අවිනීත | (3) නො හික්මුණු; පුරුදු නො කළ. |
| අවිපරිණාම | (පු) නොපෙරළීම, - (ති) විකාර නොවන, වෙනස් නොවන, ස්ථිර. |
| අවිපරිණාමධම්ම | (පු) නොපෙරළෙන ස්වභාවය, වෙනස්නොවන ගතිය, එකාකාරයකින් පවත්නා ස්වභාවය (ති) එබඳු ස්වභාවය ඇති. |
| අවිප්පටිවාස | (පු) වෙන් නොවන වාසය, එකට විසීම. |
| අවිප්පටිසාර | (පු) විපිළිසර නොවීම, පසුතැවිලි නොවීම. |
| අවිප්පවාස | (පු) නො වෙන්ව විසීම; විද්‍යාමානත්වය. |
| අවිප්පවාස | (පු) වෙන්ව නොවිසීම, එකට විසීම. |
| අවිප්පවාසසම්මුති | (ඉ) තුන්සිවුරෙන් වෙන්ව විසීමට සංඝයා විසින් භික්ෂු නමකට දෙන සම්මුතියක්. |
| අවිප්පවාසසීමා | (ඉ) තුන්සිවුරෙන් වෙන්ව විසීමෙන් වරදක් නොවන ලෙස සම්මත කළ සීමාව. |
| අවිභූත | (ති) අප්රකට, අප්‍රසිද්ධ, නොපතළ. |
| අවිභූත | (3) ප්රකට නොවූ. |
| අවියත්ත | (ති) අව්‍යක්ත, දක්ෂ නොවන. |
| අවිරත | (න) නිරන්තරය, නිතොර. |
| අවිරාධන | (න) නො වැරැද්දීම. |
| අවිරාධන | (න) නොවරැද්දීම. |
| අවිරුද්ධ | (ති) විරුද්ධ නොවන, සතුරු නොවන. |
| අවිරුද්ධ | (3) එකඟ වූ; විරුද්ධ නොවූ. |
| අවිරූළ්හ | (ති) නොහටගත්, නොඋපන්. |
| අවිරූළ්හ | (3) දියුණු නොවූ; වෘද්ධියට නො පැමිණි. |
| අවිරූළ්හධම්ම | (පු) නොහටගන්නා ස්වභාවය, නැවත නූපදනා ස්වභාවය (ති) එබඳු ස්වභාව ඇති. |
| අවිරූළ්හිච්ඡන්ද | (ති) විරූළ්හිච්ඡන්ද නොවන, පුනර්‍භව සංඛ්‍යාත විරූළ්හිය (= හටගැන්ම) පිණිස වූ ආසා නැති. |
| අවිරූළ්හිච්ඡන්ද | (3) නැවත ඉපදීමට ආශා නැති. |
| අවිරොධ | (පු) අවිරුද්ධ බව; එකඟ බව. |
| අවිරොධ | (පු) විරොධ රහිත බව, විරුද්ධ නැති බව, එකට ගැළපීම (ති) විරුද්ධ බැව් නැති. |
| අවිරොධධම්ම | (පු) අවිරුද්ධස්වභාවය, එකට ගැළපෙන ස්වභාවය, - (ති) ඒ ස්වභාවය ඇති. |
| අවිරොධන | (න) විරුද්ධ නොවීම. |
| අවිලම්බිත | (ති) ලැසි නොවන, ශීඝ්‍ර. |
| අවිලම්බිතං | (ක්‍රි.වි) ඉක්මනින්; වහා. |
| අවිලුත්ත | (ති) පැහැර නොගත්, බලෙන් උදුරා නොගත්, |
| අවිවට | (ති) අප්රකට, අප්‍රසිද්ධ, විවෘත නොවන. |
| අවිවදමාන | (ති) (න + විවදමාන) වාද විවාද නොකරන. |
| අවිවදමාන | (පු) විරුද්ධවාද නොකරන. |
| අවිවය්හ | (ති) විවාහයට නුසුදුසු ‘විවාහ’ බලනු. |
| අවිවය්හ | (3) ඉවසිය නොහැකි; විවාහයට අයෝග්‍ය. |
| අවිවාද | (පු) විවාද රහිත බව, - (ති) විරුද්ධවාද නැති. |
| අවිවිච්ච | (පු.ක්‍රි) (අ + - (වි) + විව - (d) විවෙචනෙ, වෙන් කිරීමෙහි ත්වා = රච්ච) වෙන්නොවී විවේක නොගෙන. |
| අවිවිත්ත | (ති) (අ = - (න) + විවිත්ත) කාය විවේකාදිය නැති, පළිබොධ සහිත. |
| අවිසය | (පු) විෂය නොවූ තැන, අයුතු තැන. |
| අවිසංවාද | (පු) (අ = - (න) + - (වි) + සං + වාද) නොරැවටීම, සත්‍ය වචන කීම, බොරු නොකීම. |
| අවිසංවාද | (පු) බොරු නො කීම. |
| අවිසංවාදක | (ති) අවිසංවාද ඇති. |
| අවිසංවාදක | (3) බොරු නො කියන. |
| අවිසංවාදන | (න) බොරු නොකීම, නොරැවටීම. |
| අවිසංවාදී | (ති) විසංවාද නැති, බොරු නොකියන. |
| අවිසංවාදී | (3) බොරු නො කියන්නා. |
| අවිසාරද | (පු) විසාරද නොවන, පණ්ඩිත නොවන, අශ්‍රේෂ්ඨ, බිය නොවන, ‘විසාරද’ බලනු. |
| අවිසාරී | (ති) නොපතළ, අප්රකට (පු) එනම් ගීතස්වරය. |
| අවිසාහාර | (පු) නොවිසිරීම, එකඟබව. |
| අවිස්සජ්ජන | (න) වීසි නොකිරීම, නොහැරීම. |
| අවිස්සජ්ජිය | (ති) නොදිය හැකි, නොහැරිය හැකි, දුරුනොකට හැකි. |
| අවිස්සාස | (ති) විශ්වාස රහිත, ඇදහිලි නැති, - (පු) විශ්වාස නොකිරීම. |
| අවිහ | (පු) අවිහ නම් බඹලොව. |
| අවිහ | (පු) එනම් බඹලොව. |
| අවිහිත | (ති) නොදක්වනලද, නොකරනලද. |
| අවිහිත | (3) නො කළ; නො යෙදූ. |
| අවිහිංසා | (ඉ) අහිංසාව; හිංසාවෙන් වැළකීම. |
| අවිහිංසා | (ඉ) මෙරමාහට හිංසා නොකිරීම, පීඩා නොකිරීම, නොමැරීම. |
| අවිහිංසාසඤ්ඤා | (ඉ) මෙරමාහට හිංසා නොකිරීමේ සංඥාව. |
| අවිහෙට්ඨක | (3) හිංසා නො කරන. |
| අවිහෙට්ඨන | (න) හිංසා නො කිරීම. |
| අවිහෙඨක | (ති) හිංසා නොකරන, පීඩා නොකරන. |
| අවිහෙඨන | (න) පීඩා නොකිරීම, හිංසා නොකිරීම. |
| අවිහෙස | (ති) වෙහෙස රහිත, පීඩා නැති. |
| අවීචි | (ති) (අ = - (න) + වීචි) අතරක් නැති, එකාබද්ධ දිය රළ නොමැති, - (පු) අවීචිනිරය. |
| අවීචි | (පු) අතර නැති ගිනි සිලු ඇති නරකය; අවීචි නරකය; රළ නැති. |
| අවීචිනිරය | (පු) ගිනිදැල්වලින් වත් දුකෙන් වත් සතුන්ගෙන් වත් අතරක් නැති නිරය, අටමහනිරයෙන් එකක්. |
| අවීත | (ති) පහ නොකළ, දුරු නොකළ, ක්ෂය නොකළ, |
| අවීත | (3) පහ නොවූ. |
| අවීතරාග | (පු) ප්රහීණ නොකළ රාගය (ති) පහනොකළ රාගය ඇති. |
| අවීතරාග | (3) පහ නොවූ රාග ඇති. |
| අවීතික්කම | (පු) අව්‍යතික්‍රමය, නොඉක්මවීම. |
| අවීතික්කම | (පු) නො ඉක්මවීම. |
| අවීතික්කමණ | (න) ව්‍යතික්‍රමණය නොකිරීම, ඉක්ම නොයෑම. |
| අවීතික්කමන | (න) නො ඉක්මවීම. |
| අවුට්ඨික | (ති) වැහි නැති. |
| අවුට්ඨික | (3) වැසි නැති. |
| අවුත්ත | (න) නොකියන ලද්ද, ප්රකාශ නොකරනලද්ද. |
| අවුත්තසිද්ධිනය | (පු) කියනලද වචනයන්ගෙන්ම නොකී දෙයත් දතහැකි වීමේ රීතිය, අනුක්ත සිද්ධිනය. |
| අවූපසන්න | (ති) නොසන්සිඳුනු, නොසන්සුන්. |
| අවූපසමන | (න) නොසන්සිඳීම, ශාන්ත නොවීම. |
| අවූපසමිත | (ති) නොසන්සිඳුවන ලද, ශාන්ත නොකරන ලද. |
| අවෙකල්ල | (න) නො අඩු බව. |
| අවෙකල්ල | (න) විකල නොවන බව, අඞ්ග ප්‍රත්‍යඞ්ගාදිය පිළිබඳ විකාර නොමැති බව (ති) විකලබවක් නැති. |
| අවෙකල්ල | (3) නො අඩු. |
| අවෙක්ඛණ | (න) බැලීම, පරීක්ෂා කිරීම. |
| අවෙක්ඛති | (අව+ඉක්ඛ+අ) බලයි. |
| අවෙක්ඛති | (ක්‍රි) (අව + ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි = ති) බලයි, පරීක්ෂා කරයි. |
| අවෙක්ඛන | (න) බැලීම. |
| අවෙක්ඛන්ත | (3) බලමින්; බලන. |
| අවෙක්ඛමාන | (3) බලන; බලමින්. |
| අවෙක්ඛිත | (ති) බලනලද, පරීක්ෂා කළ. |
| අවෙක්ඛිත | (3) බලන ලද. |
| අවෙච්ච | (ආ+විච+ය)(අව+ඉ+ත්‍ය) දැනගෙන. |
| අවෙච්ච | (පු.ක්‍රි) (අ + - (වි) + - (ඉ) - (d) ගතියං, යාමෙහි ත්වා = රච්ච.) ප්‍රතිවේධ කොට, දැනගෙන. |
| අවෙච්චප්පසාද | (පු) අචලප්‍රසාදය, ගුණ දැන පැහැදීම. |
| අවෙච්චප්පසාද | (පු) ගුණ දැන පැහැදීම; නො සෙල්වෙන පැහැදීම. |
| අවෙධ | (ති) කම්පා නොවීම, නොසෙල්වීම. |
| අවෙධ | (3) කම්පා නො වන; නො බෙදිය යුතු; බෙදිය නොහැකි; විදය නො හැකි. |
| අවෙධඞ්ගික | (ති) (අවෙධ + අඞ්ගික) නොසෙල්වෙන අවයව ඇති. |
| අවෙධධම්ම | (පු) අචඤ්චලස්වභාවය, නිශ්චල ගතිය (ති) ඒ ස්වභාව ඇති. |
| අවෙභඞ්ගි(ය)ක | (ති) කොටස් නොකටහැකි නොබෙදිය හැකි. |
| අවෙර | (න) මෛත්‍රිය. |
| අවෙර | (න) වෛර නොකිරීම (ති) වෛර නැති. |
| අවෙර | (3) වෛර නැති. |
| අවෙරී | (ති) වෛර නැති. |
| අවෙරී | (3) වෛර නැත්තා; සතුරන් නැත්තා. |
| අවෙලා | (ඉ) අකාලය, අසීමාව. |
| අවෙලා | (ඉ) අකාලය; නුසුදුසු කාලය. |
| අවොසිත | (ති) (අ + වොසිත) අවසන් නොකළ කෙළවර නොකළ. |
| අවෝච | අ.ක්‍රි කීයේය. |
| අව්‍යක්ත | (3) දක්ෂ නොවූ; නූගත්; පණ්ඩිත නොවූ; ප්රකට නොවූ. |
| අව්‍යග්ග | (ති) එකඟ. |
| අව්‍යග්ගමනස | (ති) එකඟසිත් ඇති. |
| අව්‍යග්ගමනස | (3) සැක රහිත සිතැති. |
| අව්‍යග්ඝ | (ති) ව්‍යාඝ්‍රයන් රහිත, විචිකිච්ඡා රහිත, ‘වෙය්‍යග්ඝ’ බලනු. |
| අව්‍යත්ත | (ති) ව්‍යක්ත නොවන, අපණ්ඩිත, අදක්ෂ. |
| අව්‍යත්තතා | (ඉ) අව්‍යක්තබව, නොපටුබව, අදක්ෂභාවය. |
| අව්‍යත්තරාග | (පු) මඳරත. |
| අව්‍යභිචාර | (පු) නියම විධිය, අනියම් පැවැත්ම ව්‍යභිචාර නමි ව්‍යභිචාරයක් නැත්තේ අව්‍යභිචාරයි. |
| අව්‍යය | (න) නිවන; වියදම් නැති බව. |
| අව්‍යය | (න) ව්‍යය නොවන දෙය, නිපාත උපසර්ග සඞ්ඛ්‍යාත අව්‍යය ශබ්ද, නිර්වාණය. |
| අව්‍යය | (3) ක්ෂය නොවන දෙය. |
| අව්‍යයීභාව | (පු) අව්‍යයන් මුලින් යෙදෙන සමාස. |
| අව්‍යයීභාව | (පු) ව්‍යය නොවන ස්වභාවය නිපාත - උපසර්ග පූර්ව - (ව) සිද්ධ වන එනම් සමාසය, අනව්‍යය පදයන් අව්‍යය වන්නාවූ සමාසය. |
| අව්‍යවට | (3) ක්‍රියාවක නො යෙදුණු. |
| අව්‍යාකත | (ති) අප්‍රසිද්ධ, අප්‍රකාශිත, අව්‍යාකෘත, ප්රකාශ නොකළ, කුශලාකුශල වශයෙන් ප්රකාශ නොකළ ධර්ම, අටළොස් අහේතුකසිත්ය, සොළොස් කාමාවචර විපාක ක්‍රියාවෝය, අටළොස් රූපාරූපවිපාක ක්‍රියාවෝය, සතර ලොකොත්තරඵල චිත්තයෝය යන ධර්‍මයෝ ද, අටවිසි රූපයෝද, නිර්‍වාණයද යන මොහු අව්‍යාකෘතධර්‍ම නම් වෙත්. |
| අව්‍යාකත | (3) කොටසකට ඇතුලත් නො කළ; ප්රකාශ නො කළ. |
| අව්‍යාකතපුච්ඡා | (ඉ) කුශලාකුශල දෙකින් තොර වූ අව්‍යාකෘත ධර්මයන් ගැන විචාරීම. |
| අව්‍යාපජ්ජන | (න) කෝප නො වීම; වෙනසට නො පැමණීම. |
| අව්‍යාපජ්ජන | (න) විකාරයකට නොපැමිණීම, වෙනසකට නොයාම. |
| අව්‍යාපජ්ඣ | (ති) ව්‍යාබාධ රහිත, හිරිහැර නැති (න) නිවන. |
| අව්‍යාපජ්ඣ | (න) නිවන. |
| අව්‍යාපජ්ඣ | (3) කරදර නැති; කරුණා සහගත. |
| අව්‍යාපාද | (පු) ව්‍යාපාද රහිත බව, ක්‍රෝධ නැති බව, මෛත්‍රිය. |
| අව්‍යාපාද | (3) ක්‍රෝධ නැති; හිංසක අදහස් නැති; (පු) මෛත්‍රිය. |
| අව්‍යාමිස්ස | (ති) අමිශ්‍ර, මිශ්‍ර නැති, අව්‍යාමිශ්‍ර. |
| අව්‍යාවට | (ති) ව්‍යාපෘත නොවන, ක්‍රියාවක නොයෙදී පවතින. |
| අව්‍යාවට | (3) උත්සාහවත් නො වූ. |
| අව්‍යාසෙක | (ති) නෙත් සිත් පිනවන කෙලෙස් නැති. |
| අව්‍යොසිත | (ති) අවසන් නොකළ, කෙළවර නොකළ. |
| අව්හය | (පු) කැඳවීම ආමන්ත්රණය, නම. |
| අව්හය | (3) නම් ඇති; (පු) නම. |
| අව්හයති | (ආ+ව්හෙ+අ) අඬගසයි; කැඳවයි. |
| අව්හයති | (ක්‍රි) (අ + ව්හෙ - (d) (භු) අව්හානෙ, කැඳවීමෙහි + ති) කැඳවයි, අමතයි. |
| අව්හයන | (න) අඬගැසීම; කැඳවීම. |
| අව්හයන්ත | (3) කැඳවන; කැඳවමින්. |
| අව්හයමාන | (3) කැඳවන; කැඳවමින්. |
| අව්හයික | (ති) ආමන්ත්රණය කරන. |
| අව්හා | (ඉ) නාමය. |
| අව්හා | (ඉ) සංඥාව, නාමය, නම. |
| අව්හාත | (3) කැඳවූ; කියන ලද. |
| අව්හාන | (න) අඬගැසීම; කැඳවීම. |
| අව්හාන | (න) කැඳවීම, ආමන්ත්රණය. |
| අව්හෙති | (ආ+ව්හ+අ) අඬගසයි; අමතයි; කැඳවයි. |
| අව්හෙති | (ක්‍රි) ‘අව්හයති’ බලනු. |
| අව්හෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අඬගසා; කැඳවා. |
| අස | (d) හූ භූවි, වීමෙහි, අත්ථි, වෙයි, සිදුවෙයි. |
| අස | (කි) භොජනෙ, අනුභවයෙහි + - (ති) අස්නාති, අනුභව කරයි. |
| අස | (භු) දිත්ත්‍යාදානෙසු, බැබලීමෙහි, ගැනීමෙහි + - (ති) අසති, බබලයි, ගනියි. |
| අස | (සු) ව්‍යාපනෙ, ව්‍යාප්තියෙහි, අසුණාති, ව්‍යාප්ත වෙයි, පැතිරෙයි. |
| අංස | (චු) සංඝාතෙ, රැස්වීමෙහි අංසෙති, රැස්වෙයි අංසයති, අංසො, අංසා, අංසාති, අරිසරොගො. |
| අංස | (පු) - (න) අංශය, කොටස කොණ දසරුව, උරහිස. |
| අංස | (පු) (න) උරහිස; කොටස; පැත්ත. |
| අසකිං | (අ) නොයෙක්වර, බොහෝවර. |
| අසකිං | (නි) එක්වරකට වැඩියෙන්; නොයෙක්වර. |
| අංසකූට | (න) උරහිස. |
| අංසකූට | (න) දසරුව |
| අසක්කච්චං | (අ) නොසකස් කොට, යහපත් නොකොට යන අරුත්හි. |
| අසක්කුණන්ත | (3) නො හැකි වන්නේ; නො හැකි වෙමින්. |
| අසක්කුණෙය්‍ය | (න) නො හැකි දෙය. |
| අසක්කුණෙය්‍ය | (3) නො හැකි වූ. |
| අසක්‍ය | (ති) සාක්‍ය වංශයට අයත් නොවූ, එම වංශයේ නූපන්. |
| අසංඛත | (න) නිවන. |
| අසංඛත | (3) ප්‍රත්‍යයෙන් හට නොගත්; සකස් නො කළ. |
| අසංඛතධාතු | (ඉ) නිවන. |
| අසංඛෙය්‍ය | (3) ගණන් කළ නො හැකි. |
| අසඞ්කච්චික | (ති) තන වැස්ම නැති, තන වසා පොරවන ලද සිවුර නැතිව. |
| අසඞ්කිණ්ණ | (ති) අසඞ්කීර්ණ, නොගැවසීගත්. |
| අසඞ්කිණ්ණ | (3) ගැවසී නො ගත්; මිශ්‍ර නොවූ. |
| අසඞ්කිලිට්ඨ | (ති) කිලුටුනොවූ, පිරිසිදු නැති. |
| අසඞ්කිලිට්ඨ | (3) කිලිටි නොවූ. |
| අසඞ්කුප්ප | (ති) කොප්‍ය නොවන, වෙනස් නොවන. |
| අසඞ්ඛත | (න) ප්‍රත්‍යයයන් විසින් රැස්නොකළ, සංස්කරණය නොකළ, නිර්වාණය. |
| අසඞ්ඛතධාතු | (ඉ) නිර්වාණ ධාතුව. |
| අසඞ්ඛතලක්ඛණ | (න) අසඞ්ඛත ධර්‍මයාගේ ලක්ෂණය (උත්පාද-ස්ථිති-භඞ්ග යන ලක්ෂණත්රය නොපෙණීම අසඞ්ඛත ලක්ෂණයයි.) |
| අසඞ්ඛාරපරිනිබ්බායි | (පු) - (ඉ) ප්‍රයොග රහිතව, වෙහෙස නොවී සැපසේ පිරිනිවන් පාන පුද්ගලයා. |
| අසඞ්ඛොබ්භ | (ති) නොකැලඹිය හැකි. |
| අසඞ්ඛොහ | (පු) අචඤච්ල බව, කම්පා නොවීම. |
| අසඞ්ඛෝහ | (පු) නො කැළඹීම. |
| අසඞ්ඛ්‍ය | (න) ගණන් නිම නැති, සඞ්ඛ්‍යාවක් කළ නොහැකි. |
| අසඞ්ග | (ඉ) ඇලීම් නැති; (පු) නො ඇලීම. |
| අසඞ්ග | (ති) නොඇලෙන. |
| අසඞ්ගමානස | (න) නොඇලෙන චිත්තය. |
| අසඞ්ගාහන | (ති) සඞ්ග්‍රහ නොවන, ඇතුළත් නොවන. |
| අසච්ච | (න) අසත්‍යය; බොරුව. |
| අසච්ච | (3) සත්‍ය නොවූ. |
| අසජ්ජමාන | (ති) නොගැටෙන, නොහැපෙන. |
| අසජ්ජමාන | (3) නො ගැටෙන; නො හැපෙන. |
| අසජ්ඣායන | (න) නොහැදැරීම, සජ්ඣායනා නොකිරීම. |
| අසඤ්ඤ | (3) සංඥා නැති. |
| අසඤ්ඤත | (ති) සංයත නොවූ, නොහික්මුනු. |
| අසඤ්ඤත | (3) නො හික්මුණු. |
| අසඤ්ඤත්ති | (ඉ) නොහැඟවීම, නොදැන්වීම. |
| අසඤ්ඤභව | (පු) රූපභවය, සිතෙහි දොස් දැක අචිත්තකභාවය උතුම්යයි ඒ පිණිස භාවනා කොට ධ්‍යාන ලබා උපදනා අසඤ්ඤීභවය. |
| අසඤ්ඤභව | (පු) රූපය ඇති සිත නැති ලෝකය. |
| අසඤ්ඤසත්ත | (පු) සොළොස් බඹතලයෙන් එකළොස්වැනි බඹතලය “නත්ථි සඤ්ඤා එතෙසන්ති අසඤ්ඤා, අසඤ්ඤායෙව සත්තා අසඤ්ඤාසත්තා.” |
| අසඤ්ඤසමාධි | (පු) අචිත්තකභාවයම උතුමැයි ගෙන උපදවන සමාධිය. |
| අසඤ්ඤී | (ති) සංඥා නැති, හැඳිනීම් රහිත. |
| අසඤ්ඤී | (3) සංඥා නැත්තා; සිත් නැත්තා. |
| අසඤ්ඤීභව | (පු) රූපය පමණක් ඇති ලෝකය. |
| අසඤ්ඤීවාද | (පු) අෂ්ටප්‍රකාර අසංඥීවාදය (බ්‍රහ්මජාල සූත්රය බලනු) |
| අසඨ | (3) කපටි නොවූ. |
| අසණ්ඨිත | (3) මනා සේ නො පිහිටි. |
| අසති | (අස+අ) අනුභව කරයි; (ඉ) සිහි නැති බව. |
| අසති | (ක්‍රි) (අස - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ති) බබලයි. |
| අසති | නැති කල්හි. |
| අසත්ත | (3) නො ඇලුණු. |
| අසත්වවාචක | (න) නිපාතපදය, ද්රව්ය සත්ව නමි ද්රව්ය වාචක නොවන්නේ අසත්වවාචකයි. |
| අසදිස | (3) අසදෘශ; අසමාන; සමානයකු නැති. |
| අසද්ධම්ම | (පු) අසත්පුරුෂධර්‍මය, මිත්‍යාධර්‍මය, මෛථුනය. |
| අසද්ධම්ම | (පු) මෛථුනය; වැරදි ධර්මය. |
| අසන | (න) ආහාරය, අනුභවය (පු) පියාගස. |
| අසන | (න) ආහාරය; ඊතලය; කෑම. |
| අසන | (පු) පියාගස. |
| අසනග්ගි | (පු) හෙනගින්න. |
| අසනි | (ඉ) හෙනය, විදුලිය. |
| අසනි | (ඉ) හෙනය. |
| අසනිපාත | (පු) හෙන වැටී(දී)ම. |
| අසනිපාත | (පු) හෙන වැදීම. |
| අසනිවිචක්ක | (න) සෙනපහර, අසනිපාතය. |
| අසනිවිචක්ක | (න) හෙන ගුළිය. |
| අසන්ත | (පු) අසත්පුරුෂයා, නොසන්සුන් තැනැත්තා. |
| අසන්ත | (3) අවිද්‍යමාන වූ; (3) නැති; (පු) අසත් පුරුෂයා. |
| අසන්තවිධි | (පු) අවිද්‍යාමාන විධිය, කිසිවිටක කිසි සූත්‍රයකින් සිදු නොවන කාර්ය්යය. |
| අසන්තසන්ත | (3) තැති ගැනීම් නැත්තා. |
| අසන්තාසී | (ති) තැති ගැනීම් රහිත. |
| අසන්තුට්ඨ | (3) සතුටු නොවූ. |
| අසන්තුට්ඨතා | (ඉ) අතෘප්ත බව; සතුටු නොවීම. |
| අසන්තුට්ඨි | (ඉ) අසතුට, අමනාපය, අසන්තුෂ්ටිය. |
| අසන්තුට්ඨි | (ඉ) නො සතුට. |
| අසන්තුට්ඨිතා | (ඉ) අතෘප්ත බව; සතුටු නොවීම. |
| අසන්තුට්ඨිතා | (ඉ) නොසතුටුබව, අසන්තුෂ්ටභාවය. |
| අසපත්ත | (ති) (අ = - (න) + සපත්ත) නොසතුරු, අවිරුද්ධ. |
| අසපත්ත | (3) වෛර නැති; හතුරන් නැති. |
| අසප්පාය | (ති) නොසැප, අහිත. |
| අසප්පාය | (න) අහිත දෙය. |
| අසප්පාය | (3) නො ගැළපෙන. |
| අසප්පුරිස | (පු) අසත් පුරුෂයා; දුෂ්ටයා. |
| අසප්පුරිස | (පු) අසත්පුරුෂයා, දුෂ්ටයා යං රාජතො හොති භයං මහන්තං, සබ්බසසහරණාදි වධාදිකං ච, අකතඤ්ඤුනා සප්පුරිසෙන හොති, ආරාවසොභො පරිවජ්ජනීයො. |
| අංසබන්ධන | (න) උරහිසේ එල්ලන පටිය. |
| අංසබන්ධන | (න) එක් අංශයක් බඳනා පටිය උරයක් පළා වැළඳ පරිහරණය කරන පසුම්බිය, අංසකඩය. |
| අසබල | (ති) සබල නොවූ. |
| අසබල | (3) පුල්ලි නැති. |
| අසබ්බධාතුක | (න) අජ්ජතනී, පරොක්ඛා, කාලාතිපත්ති, භවිස්සන්ති යන ආඛ්‍යාත විභක්ති සතර අසබ්බධාතුක නමි සර්‍වධාතුක සංඥා නොලබන බැවිනි. |
| අසබ්භ | (ති) අසභ්‍ය, අශීලාචාර, සභාවට යොග්‍ය නොවූ. |
| අසබ්භ | (න) කැත වචනය. |
| අසබ්භ | (3) අසභ්‍ය වූ; පිළිකුල් කටයුතු. |
| අසබ්භි | (අ) අසත්පුරුෂයා විසින්, “සබ්හි” බලනු. |
| අසබ්භි | (පු) අසත් පුරුෂයා. |
| අසභාව | (පු) අස්වභාවය, නපුරු ස්වභාවය. |
| අසභ්‍ය | (ති) නොමැඩිය හැකි, නොදිනිය හැකි, නොඉවසිය හැකි. |
| අසම | (ති) අසමාන, සමාන නොවන (පු) බුදුරජ. |
| අසම | (3) සම නො වන; සමානයකු නැති. |
| අසමසම | (පු) අසමානයන්ට සමාන තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| අසමසම | (3) අසමයන්ට සමාන වූ; (පු) බුදුරජ. |
| අසමාන | (ති) සමාන නොවන, එකාකාර නොවන. |
| අසමාන | (3) ඒකාකාර නොවූ. |
| අසමාහිත | (ති) එකඟ නොකරන ලද, සන්නොසිඳි. |
| අසමාහිත | (3) සන්හුන් නොවූ. |
| අසම්පකම්ප | (ති) කම්පා නොවන, නොසෙල්වෙන. |
| අසම්පකම්පිය | (3) සම්පාකළ නොහැකි. |
| අසම්පජඤ්ඤ | (න) නුවණ මද බව. |
| අසම්පජඤ්ඤ | (න) මනාප්‍රඥා නැතිබව, නොදත් බව, අඥානභාවය. |
| අසම්පජාන | (පු) යහපත් ප්‍රඥානැති (මනොරථ දුක ත) ප) ) |
| අසම්පජාන | (3) නුවණ නැති; මනාසේ නො දත්. |
| අසම්පත්ත | (3) නො පැමිණි. |
| අසම්පත්තග්ගාහ | (පු) වෙතට නොපැමිණි අරමුණු ගැනීම. |
| අසම්පත්තග්ගාහක | (න) වෙතට නොපැමිණි අරමුණු ගන්න (ඉන්ද්‍රිය) (ඉන්ද්‍රියයන් අතුරෙන් චක්ඛු-සොතද්වය අසම්පත්තග්ගාහය ඇති ඉන්ද්‍රියයෝය යනු ඇතැම් ආචාර්‍ය්‍ය සම්ප්‍රදායයන්ගේ මතයකි) |
| අසම්පවෙධි | (ති) නොවෙවුලන, නැති නොගන්න. |
| අසම්බාධ | (ති) සම්බාධ රහිත, හිරිහැර නැති (පු) සම්බාධ නැතිබව. |
| අසම්භව | (පු) නිතර සිදු නොවන, හදිස්සියෙන් සිදුවන, අහම්බයෙන් වන. |
| අසම්භුත්ත | (න) නොහැකිවීම, - (න) නොකට හැකි බව. |
| අසම්භූනන්ත | (3) නො හැකි වන්නේ; නො හැකි වෙමින්. |
| අසම්මූළ්හ | (ති) නොමුළාබව, අවිනාසය. |
| අසම්මූළ්හ | (3) මුළා නොවූ. |
| අසම්මොස | (පු) නුමුළා බව; මුළා නො වීම. |
| අසම්මොහ | (පු) නුමුළා බව; මුළා නො වීම. |
| අසංයත | (ති) සඤ්ඤත නොවන, සංයම රහිත. |
| අසයංවසී | (3) අන්‍ය වසඟයට පත්; තමාගේ කැමැත්ත නො කළ හැකි. |
| අසංයුත | (ති) යුක්තනොවූ, එකාබද්ධ නොවූ. |
| අසංයොග | (පු) සංයොගයක් නැති, එනම් නොබැඳුනු ව්‍යඤ්ජනාක්ෂරයි. |
| අසය්හ | (3) නො ඉවසිය හැකි. |
| අසය්හමාන | (3) නො ඉවසන; නො ඉවසමින්. |
| අසරණ | (ති) පිහිට නැති, අනාථ (පු) පිහිට නොවීම. |
| අසරණ | (3) පිහිට නැති. |
| අසරණි | (ති) අසරණ වූ, පිහිටක් නැති. |
| අසරූප | (පු) සමාන රූපයක් නැතිවීම, අවර්‍ණයට ඉවර්‍ණ ආදිය අස රූපයි. |
| අසල්ලක්ඛණ | (න) නොසැලකීම, මනාව ලක්ෂණ නොවීම (ති) ලකුණු නැති. |
| අසල්ලීන | (ති) නොසැඟවුණු, ගුප්ත නොවන. |
| අංසවට්ටක | (න) අංසකඩය, ශරීරයෙහි එක්පැත්තක වසන වස්ත්රය, උරයක් පලා වැළඳ පරිහරණය කරන පසුම්බිය අස්වැටිය. |
| අසවණ්ණ | (පු) සමාන වර්ණයක් නැතිවීම, එ) ඔ දෙක. |
| අංසවද්ධක | (න) අංසයෙහි බඳින පටිය, පාත්‍ර පසුම්බිය එල්ලා ගණු පිණිස අංශයෙහි බඳිනා පටිය “අනුජානාමි භික්ඛවෙ අංස වද්ධකං බන්ධන සුත්තං” |
| අසංවාස | (ති) එක්ව නොවිසීම. |
| අසංවාස | (3) සමග විසීමට යෝග්‍ය නොවූ; (පු) සමග නො විසීම. |
| අසංවුත | (3) ආවරණය නො කළ; නො වැසූ. |
| අසංසග්ග | (පු) සංසර්‍ගනොවීම, එකතු නොවීම (ති) සංසර්‍ග නැති. |
| අසංසග්ගකථා | (ඉ) අසංසර්‍ගය පිළිබඳ කථාව. |
| අසංසට්ඨ | (ති) එකට සංසර්‍ග නොවූ, කලවම් නැති. |
| අසංසට්ඨ | (3) මිශ්‍ර නො වූ. |
| අසංසය | (පු) සංසය රහිත බව, - (ති) සැක නැති. |
| අසස්සත | (ති) ශාශ්වත නොවන, සර්‍වකාලික නොවන. |
| අසස්සතවාද | (පු) අශාශ්වතය යන වාදය. |
| අසහන | (න) නො ඉවසීම. |
| අසහන | (න) නොඉවසීම, ක්ෂමා නොකිරීම. |
| අසහමාන | (ති) නොඉවසන. |
| අසහාන | (පු) නොඉවසන, ක්ෂමා නොකරන. |
| අසහාය | (ති) සහාය රහිත, මිත්‍රයන් නැති, අසරණ. |
| අසහාය | (3) පිහිටක් නැති; මිත්‍රයෙකු නැති. |
| අසංහාරිම | (3) එහා මෙහා ගෙනගිය නොහැකි. |
| අසංහාරිය | (ති) ගෙන ගිය නොහැකි. |
| අසහිත | (ති) නොඉවසන ලද, ක්ෂමා නොකළ. |
| අසංහිර | (ති) පැහැර ගත නොහැකි. |
| අසංහීර | (3) පැරදවිය නො හැකි; සෙලවිය නො හැකි. |
| අසාත | (ති) නොමිහිරි, අමධුර. |
| අසාත | (න) දුක; නො මිහිරි. |
| අසාතත්ත | (න) අමිහිරිබව. |
| අසාතමන්ත | (න) අසාතමන්ත ජාතකයෙහි දැක්වෙන ස්ත්‍රීන්ගේ අගුණ ගැන විස්තරයකි. |
| අසාදිස | (ති) අසමාන, උපමා රහිත. |
| අසාදිස | (3) අමිහිරි වූ; සමානයකු නැති. |
| අසාදු | (න) අමධුර, මිහිරි නොවන. |
| අසාධාරණ | (ති) සාධාරණ නොවන, පක්ෂයකට නොඅයත්. |
| අසාධාරණ | (3) පොදු නො වන; විශේෂ වූ. |
| අසාමඤ්ඤ | (න) හැමටම සාධාරණ නොවීම, විශේෂය. |
| අසාර | (පු) නිසරුබව, - (ති) හරනැති, ඵලනැති. |
| අසාර | (3) නිසරු; සාරයක් නැති. |
| අසාරද්ධ | (ති) සාරම්භ නැති. |
| අසාරද්ධ | (3) දාහ නැති; සන්හුන්. |
| අසාරුප්ප | (ති) අහිත එළවන, අවැඩ දායක, නුසුදුසු, - (න) නුසුදුසුබව. |
| අසාරුප්ප | (3) සුදුසු නො වූ; හිතවත් නො වූ. |
| අසාහස | (ති) දරුණු නොවන, සාහසික නොවන. |
| අසාහාස | (3) දරුණු නො වූ; සාහසික නො වූ. |
| අසි | (පු) කඩුව. |
| අසි | (පු) කඩුව. |
| අංසි | (න) කොණ ගැටිය මුවාත. |
| අසිග්ගාහක | (පු) රජුගේ කඩුව ගෙන යන ඇමතියා. |
| අසිචම්ම | (න) කඩුව හා පලිහ. |
| අසිචම්ම | (න) කඩුව හා පළිහ. |
| අසිත | (ති) ආශ්රය නොකළ, තෘෂ්ණා-දෘෂ්ටින් ආශ්රය නොකළ. |
| අසිත | (න) ආහාරය; දෑකැත්ත. |
| අසිත | (3) ආශ්‍රිත නො වූ; කළු පැහැති. |
| අසිථිල | (ති) බුරුල් නොවන, දැඩි, තද. |
| අසිථිල | (3) බුරුල් නො වූ. |
| අසිථිලපරක්කම | (පු) දෘඪපරාක්‍රමය, ස්ථිර වීර්ය්යය, - (ති) එය ඇති. |
| අසිධාරා | (ඉ) කඩු මුවහත. |
| අසිපත්ත | (න) කඩු තලය; කඩුපත. |
| අසිපත්තවන | (න) අවීචි මහ නරකයට සමීපව පිහිටි නිරයකි මෙය දුරසිට බලන්නන්ට රම්‍ය අඹවනයක් ලෙස පෙනේ. |
| අසිප්ප | (න) අශිල්පය, ශිල්ප නොදැන්ම, - (ති) ශිල්ප නැති. |
| අසිප්පජීවී | (ති) ශිල්පයකින් ජීවත් නොවන, ආජීවපාරිශුද්ධි ශීලය ඇති. |
| අසිසුනා | (ඉ) කඩුව හා මස්ලොඹුව. |
| අසිසූනා | (ඉ) කඩුව හා මස් ලොඹුව. |
| අසීති | (ඉ) අසූව, 80. |
| අසීති | (ඉ) අසූව. |
| අසීතිම | (3) අසූවෙනි. |
| අසීල | (ති) සිල්නැති, දුශ්ශීල, - (න) ශීලයක් නොවීම. |
| අසීලතා | (ඉ) සිල්නැතිබව, කම්මැලිබව. |
| අසු | (ති) “අමු” ශබ්දයාගේ විකෘතියක්, අසවල්, මේ, - (පු) ප්‍රාණය (අසතීති අසු.) |
| අසු | (දි) ඛෙපෙ, දැමීමෙහි, අස්සති, දමයි. |
| අසු | (සු) ඛ්‍යාපනෙ පහළ කිරීමෙහි, අසුනාති, පහළ කරයි. |
| අංසු | (පු) - (න) රශ්මිය නූල. |
| අංසු | (පු) කෙන්ද; රශ්මිය. |
| අසු | (3) අසවල්; අසුවල්. |
| අසුක | (ති) “අමු” ශබ්දයාගේ විකෘතියක්, අසවල්. |
| අංසුක | (න) වස්ත්රය, රෙද්ද. |
| අංසුක | (න) වස්ත්රය. |
| අසුක | (3) අසවල්; අසුවල්. |
| අසුචි | (ති) අපවිත්‍ර දේ, මල, ගූථය. |
| අසුචි | (න) අපවිත්‍ර දෙය; අශුචි; මල; ශුක්ල ධාතුව (ශුක්‍ර ධාතුව). |
| අසුචි | (3) අපිරිසිදු. |
| අසුචිසඞ්කස්සරසමාචාර | (ති) මෙතෙම දුස්සීලයෙකැයි අන්‍යයන් විසින් සැක කටයුතු හැසිරීම් ඇති. |
| අසුඤ්ඤ | (ති) ශුන්‍ය නොවන, හිස්නොවන. |
| අසුණාති | (ක්‍රි) (අස - (d) (සු) ව්‍යාපනෙ, ව්‍යාප්තියෙහි + උණා + ති) පතුරුවයි. |
| අසුති | (ති) ශ්‍රැති රහිත, ශ්රවණය නැති, නොඇසීම. |
| අසුද්ධ | (ති) අපිරිසිදු, ශුද්ධ නොවන, නිර්මල නොවන. |
| අසුද්ධ | (3) පිරිසිදු නො වූ. |
| අසුද්ධි | (ඉ) අශුද්ධිය, පිරිසිදු නොවීම. |
| අසුන්දර | (3) යහපත් නො වූ. |
| අංසුපති | (පු) සූර්ය්යයා |
| අසුභ | (ති) සුභ නොවන, අයහපත්. |
| අසුභ | (3) පිළිකුල් කටයුතු; මළ සිරුර; ශුභ නො වූ. |
| අසුභකථා | (ඉ) දසවිධ අසුභයන් පිළිබඳ කථා. |
| අසුභකම්මට්ඨාන | (න) මළ සිරුර පිළිබඳ භාවනාව. |
| අසුභභාවනා | (ඉ) දෙතිස් කුණුපයන් හෝ මළ සිරුර අරමුණු කරන භාවනාව. |
| අසුභසඤ්ඤා | (ඉ) උද්ධුමාතකාදී දසවිධ අසුභාරම්මණයන්හි උපදනා ප්‍රථමධ්‍යාන සහගත සංඥාව. |
| අසුභසමාපත්ති | (ඉ) අශුභ භාවනාවෙන් උපන් සමාපත්තිය. |
| අංසුමතී | (ඉ) අස්වැන්න |
| අංසුමාලි | (පු) සූර්යයා. |
| අංසුමාලි | (පු) සූර්ය්යයා |
| අසුර | (ති) සුර නොවන දෙවියන්ට විරුද්ධ අය, දෙවාවිය සුරන්ති - (න) ඊසන්ති - (න) විරොචන්තීති අසුරා, සුරානං පටිපක්ඛාතිවා අසුරා. |
| අසුර | (ති) සුරනොවන (පු) අසුරයා. |
| අසුර | (පු) අසුරයා; දෙවියන්ගේ සතුරා. |
| අසුරකාය | (පු) අසුර යොනිය, එනම් අපාය, අසුර සමූහය. |
| අසුරකාය | (පු) අසුර සමූහය. |
| අසුරත්ත | (න) අසුරභාවය. |
| අසුරභවන | (න) අසුරයන්ගේ වාසස්ථානය, මහමෙර පත්ලේ අසුර භවනය පිහිටා ඇත, කුලාවක ජාතකය. |
| අසුරින්ද | (පු) අසුර රජ. |
| අසුරින්ද | (පු) අසුරයන්ගේ අධිපතියා, වෙපචිත්ති අසුරයා. |
| අසුරුත්ත | (ති) යහපත් නොවූ වචන, විරුද්ධ වචන. |
| අසුරොප | (පු) සුරෝපිත නොවූ වචනය, නපුරු කොට කියන ලද වචනය, අසම්පූර්ණ වචනය, ක්‍රෝධය, කුඩුකේඩුකම, නපුරුකම, ව්‍යාපාදය, රළු වචනය. |
| අසූයක | (ති) ඊර්ෂ්යා කරන. |
| අසූර | (3) සූර නො වන; (පු) නිවටයා. |
| අසෙ(ඛ)ක්ඛ | (පු) අශෛක්ෂයා, හික්මී අවසන් කල තැනැත්තා, රහතන්වහන්සේ. |
| අසෙ(ඛ)ක්ඛබල | (පු) රහතන්වහන්සේගේ බල. |
| අසෙ(ඛ)ක්ඛමුනි | (පු) රහතන්වහන්සේ. |
| අසෙක්ඛ | (පු) හික්මීම අවසන් කළ රහත් පුද්ගලයා. |
| අසෙඛ | (පු) හික්මීම අවසන් කළ රහත් පුද්ගලයා. |
| අසෙචනක | (ති) සේචනය, (= ඉසීම) නොකළ. |
| අසෙචනක | (3) ඉතා රසවත්. |
| අසෙබියධම්ම | (පු) අශෛක්ෂයන් තුළ පිහිටනා ගුණධර්ම දහය, එනම්:- (1) අසෙඛසම්මාදිට්ඨි, (2) අසෙඛසම්මාසඞ්කප්ප, (3) අසෙඛසම්මාවාචා, (4) අසෙඛසම්මාකම්මන්ත, (5) අසෙඛසම්මාආජීව, (6) අසෙඛසම්මාවායාම, (7) අසෙඛසම්මාසති, (8) අසෙඛසම්මාසමාධි, (9) අසෙඛසම්මාඤාණ, (10) අසෙඛසම්මාවිමුත්ති. |
| අසෙවනා | (ඉ) ආශ්රය නො කිරීම. |
| අසෙවනා | (ඉ) නොසෙවීම, ආශ්රය නොකිරීම. |
| අසෙවිතබ්බ | (ති) නොසෙවිය යුතු. |
| අසෙස | (ති) ශේෂනොවූ, ඉතුරුනොවූ, සියලු. |
| අසෙස | (3) ඉතිරි නො වූ; සියලු. |
| අසෙසවිරාග | (පු) නිරවශේෂ විරාගය. |
| අසෙසවිරාගනිරොධ | (පු) විරාග සඞ්ඛ්‍යාත මාර්ගයෙන් කෙලෙසුන් ඉතිරි නොකොට නැසීම. |
| අසෙසිත | (ති) සම්පූර්ණ, ඉතිරි නොකළ, ශේෂ නොකළ. |
| අසොක | (ති) සොක රහිත, සොක නැති, - (පු) ශොක නොකිරීම. |
| අසොක | (3) ශෝක නැති; (පු) හෝපලු ගස. |
| අසොකපිණ්ඩි | (න) අශොක අතු, අශොක මල්. |
| අසොචෙය්‍ය | (න) නොපිරිසිදු බව. |
| අසොණ්ඩ | (ති) සුරාසොඬ නොවූ, මත්පැන් නොබොන. |
| අසොතතා | (ඉ) ශ්‍රොත නැතිබව, කන් නැතිබව. |
| අසොභණ | (3) නොහෝබනා. |
| අසොභණ | (3) යෝග්‍ය නො වූ. |
| අස්නාති | (අස+නා) අනුභව කරයි. |
| අස්නාති | (ක්‍රි) (අස - (d) (කි) භොජනෙ, අනුභව කිරීමෙහි = නා + ති) වලඳයි, අනුභව කරයි “පුත්තානං ඵලමස්නාති.” |
| අස්ම | (පු) ගල, පාෂාණය. |
| අස්මපුප්ඵ | (න) ගල් මල; ගල් සෙවෙල. |
| අස්මපුප්ඵ | (න) ගල්මල්, ගල්සෙවෙල. |
| අස්මසාර | (පු) - (න) යකඩ. |
| අස්මා | (පු) ගල. |
| අස්මි | වෙමි. |
| අස්මිමාන | (පු) මම යැයි හැඟීම. |
| අස්මිමාන | (පු) මම වෙමියි යන මානය, අහඞ්කාරය. |
| අස්‍යාදිවිධි | (පු) නාම කාර්‍ය්‍යයක් නොවන්නේ අස්සාදි විධි නම් වේ. |
| අස්‍යාදිවිධි | (පු) නාමකාර්‍ය්‍යයක් සිදුනොවන්නේ අස්‍යාදි විධි නම් වේ අස්‍යාදිවිධිය. |
| අස්ස | (පු) අශ්වයා, අසු, වන්නේය යන අර්ථ ඇති ක්‍රියාවක්. |
| අස්ස | (පු) අශ්වයා; කෙළවර. |
| අස්ස | මොහුට; වන්නේ නම්; විය හැක. |
| අස්සක | (3) ධනය නැති. |
| අස්සකණ්ණ | (පු) අශ්වකර්ණණ, අසුගේ කණ, සල්ගස, අසුගස, එනම් පර්වතය. |
| අස්සකණ්ණ | (පු) එනම් පර්වතය; සල් ගස. |
| අස්සඛලුඞ්ක | (පු) අශ්වපොතකයා, නාඹු අශ්වයා, උතුම් අශ්වයා. |
| අස්සඛලුඞ්ක | (පු) නො හික්මවූ අශ්වයා. |
| අස්සගොපක | (පු) අස් ගොව්වා. |
| අස්සජි | (පු) පස්වග මහණුන් වහන්සේලාගෙන් පස්වැනි රහතුන් වහන්සේ. |
| අස්සතර | (පු) කොටළුවාට දාව අශ්වධෙනුවගෙන් හෝ අසුට දාව කොටළුදෙනගෙන් හෝ උපන් අහසින් ගමන් කළහැකි අශ්වයා, අශ්වවිශේෂයක්, යක්ෂ කොටසක්. |
| අස්සතර | (පු) කොටළුවාට දාව වෙළඹගෙන් උපන් අශ්වයා. |
| අස්සතරී | (ඉ) අශ්වතරධෙනුව. |
| අස්සති | (ක්‍රි) (අසු - (d) (දි) ඛෙපෙ, දැමීමෙහි + ති) දමයි. |
| අස්සත්ත | (3) ලැබූ (සැනසීම). |
| අස්සත්ථ | (පු) ඇසතුගස, ඇසටුබෝ ගස (ති) අස්වැසීමට පැමිණි, සැනසිලි ලත්. |
| අස්සත්ථ | (පු) බෝ ගස. |
| අස්සත්ථ | (3) ආශ්වාස; (පු) ඇසටු ගස. |
| අස්සත්ථර | (පු) අසුපිට අතුරන වස්ත්රය. |
| අස්සදමක | අසුන් හික්ම වන්නා. |
| අස්සදම්ම | (පු) අශ්වාචාර්‍ය්‍යයා, අසුන් දමනය කරන්නා. |
| අස්සදම්ම | (පු) හික්ම විය යුතු අශ්වයා. |
| අස්සද්ධ | (ති) ශ්‍රද්ධා නැති. |
| අස්සද්ධ | (3) ශ්‍රද්ධා නැති. |
| අස්සද්ධිය | (න) ශ්‍රද්ධා නැති බව. |
| අස්සද්ධිය | (න) ශ්‍රද්ධා රහිත බව, ඇදහීම් නැති බව. |
| අස්සපදවිග්ගහ | (පු) සමස්‍යමාන පදයන්ගෙන් විග්‍රහ නොවන්නේ අස්සපදවිග්ගහ නමි. |
| අස්සපුට | (න) (= භස්මපුට) හිසෙහි අළු විසිරවීම අළු පොට්ටනිය. |
| අස්සපොතක | (පු) අශ්ව පැටියා. |
| අස්සපොතක | (පු) නාඹු අශ්වයා, තරුණ අශ්වයා. |
| අස්සබන්ධ | (පු) අසුන් බඳින්නා. |
| අස්සභණ්ඩ | (පු) (අස්සබන්ධ?) අශ්වපාලකයා. |
| අස්සභණ්ඩක | (න) අසුන්ට අන්දවන සම් පටි ආදිය. |
| අස්සභණ්ඩක | (පු) අසුන් රකින්නා. |
| අස්සම | (පු) - (න) චතුරාශ්‍රම බ්රහ්මචාරී ගෘහස්ථ වානප්‍රස්ථ භික්ෂු හෝ පිරිවැජි යන ආශ්‍රම සතර. |
| අස්සම | (පු) ආශ්‍රමය, තාපසාරාමය, පන්සල, අසපුව. |
| අස්සම | (පු) තාපසයන්ගේ වාසස්ථානය. |
| අස්සමණ | (පු) අශ්‍රමණයා, ශ්රමණ නොවන්නා, භික්ෂු නොවන්නා, ශ්‍රමණගුණ නැත්තා. |
| අස්සමණ | (3) මහණ කමින් නෙරපූ; ශ්රමණ නො වූ. |
| අස්සමණ්ඩල | (න) අශ්වයන් දුවන පිට්ටනිය. |
| අස්සමණ්ඩල | (න) අස්මඩුල්ල, අස්හල. |
| අස්සමණ්ඩලික | (පු) අස්මඩලෙහි නියුක්තයා. |
| අස්සමාරක | (පු) අසුන් මරන්නා කණේරුගස. |
| අස්සමාරක | (පු) කණේරු ගස. |
| අස්සමුඛ | (3) කඳුලු පිරුණු මුහුණු ඇති. |
| අස්සමුට්ඨික | (පු) එනම් තවුස් වෙසෙස මිටින් ගලක් හෝ වෑපොරෝ ආදී අන් සැතක් හෝ ගෙන හැසිරෙණ, බඩගිනි වූ විට හමුවූ ගසක පොතු අනුභව කොට පෙහෙවස් ඉටා සිවු බඹසර වඩන තවුස් වෙසෙස (සුත්ත නිපාතට්ඨ කථා හිරිසුත්ත වණ්ණනා.) |
| අස්සමෙධ | (පු) අසකු මරා කරන යාගය. |
| අස්සමෙධ | (පු) අසුන් මරා කරන බිලි පූජාව, යාගවිශේෂයක් “පඤ්චමහායාග” බලනු. |
| අස්සයුජ | (පු) අස්විද නැකත එයින් යුත් පසළොස්වක ඇති මාසය, වප්මස. |
| අස්සයුජ | (පු) අස්විද නැකත; වප් මස. |
| අස්සර | (පු) ස්වර නැති එනම් බ්‍යඤ්ජනාක්ෂරයි. |
| අස්සරථ | (පු) අස්රිය. |
| අස්සල | (පු) එනම් ඍෂියා. |
| අස්සලක්ඛණ | (න) අශ්වයන්ගේ ශුභාශුභ ලක්ෂණ ප්රකාශ කරන ශාස්ත්රය. |
| අස්සලණ්ඩ | (න) අස්වසුරු, අශ්වබෙටි. |
| අස්සලායන | (පු) මේ බ්‍රාහ්මණ මානවකයා තවත් පිරිසක් කැටුව බුදුන්වෙත පැමිණ බණ අසා තුණුරුවන් සරණගිය කෙනෙකි තමාගේ ගේ ඇතුළෙහි දාගැබක් කෙළේය (අස්සලායන සූත්රය බලන්න.) |
| අස්සව | (ති) කීකරු, - (පු) ප්රතිඥාව, පූයාව, සැරව. |
| අස්සව | (3) කීකරු; (පු) වැගිරීම; සැරව. |
| අස්සවණ | (න) අශ්‍රවණය, නොඇසීම. |
| අස්සවණතා | (ඉ) නො අසන බව. |
| අස්සවණතා | (ඉ) නොඅසන බව, අශ්‍රවණය. |
| අස්සවණීය | (ති) ශ්රවණය නොකටයුතු, නොඇසිය යුතු. |
| අස්සවණීය | (3) නො ඇසිය යුතු. |
| අස්සවති | (අ+සු+අ) වැගිරේ. |
| අස්සවති | (ක්‍රි) (අ + (සු) - (d) (භු) සවනෙ, වහනය වීමෙහි + ති) වැගිරෙයි, ගලාබසියි. |
| අස්සවති | (ක්‍රි) (ආ + (සු) - (d) (භු) සවනෙ, ගලා යාමෙහි +ති) ගලායයි වැගිරෙයි. |
| අස්සවතික | (ති) (අස්ස + වත + ඉක) අශ්වව්‍රත ඇති, අසුන් මෙන් හැසිරෙණ. |
| අස්සවන | (න) වැගිරීම, ගලාබැසීම, “සෙය්‍යථාපි භිකඛවෙ දුට්ඨාරුකා කට්ඨෙන වා කඨලාය වා ඝට්ටිතා භී‍ය්‍යොසොමත්තාය අස්සවනොති.” |
| අස්සසති | (ආ+ස්ස+අ) ආශ්වාස කෙරේ; හුස්ම ගනී. |
| අස්සසති | (ක්‍රි) (ආ + ස්ස - (d) (භු) පාණනෙ, ජීවත්වීමෙහි + ති) ආශ්වාස කරයි. |
| අස්සසදස්ස | (පු) උත්තම අශ්වයා, ශ්‍රේෂ්ඨ අශ්වයා. |
| අස්සසෙනා | (ඉ) අශ්වාරූඪ සේනාව. |
| අස්සා | (ඉ) අශ්වධෙනුව, වෙළඹ. |
| අස්සා | (ඉ) අස් දෙන; මැගේ; මෑට; වෙළඹ. |
| අස්සාජානීය | (පු) (අස්ස + ආජානීය) ආජානීය අශ්වයා, උතුම් අශ්වයා. |
| අස්සාජානීය | (පු) උසස් වර්ගයේ අශ්වයා. |
| අස්සාද | (පු) ආස්වාදය, මධුරාදි රසය, රස විඳීම. |
| අස්සාද | (පු) තෘප්තිය; රස විඳීම; රසය. |
| අස්සාදන | (න) ආස්වාදනය, රස විඳීම, අනුභව කිරීම. |
| අස්සාදනා | (පු) රස විඳීම. |
| අස්සාදෙති | (ආ+සද+ණෙ) රස විඳියි. |
| අස්සාදෙති | (ක්‍රි) (ආ + සද - (d) (චු) අස්සාදෙ, ආස්වාදනයෙහි + ණෙ + ති) ආස්වාදනය කරයි, රස විඳගනී, අනුභව කරයි. |
| අස්සාරොහ | (පු) අශ්වාරොහකයා, අසුපිට යන්නා. |
| අස්සාරොහ | (පු) අසුපිට යන්නා. |
| අස්සාවෙසි | (ක්‍රි) (අ + (සු) - (d) (සු) සවණෙ, ඇසීමෙහි + ණෙ + ඊ) ඇස්වීය. |
| අස්සාස | (පු) ආශ්වාසය, අස්වැසීම, සැනසිල්ල, හුස්ම ගැනීම. |
| අස්සාස | (පු) සැනසිල්ල; හුස්ම ගැනීම. |
| අස්සාසක | (පු) බලාපොරොත්තු, ප්රාර්ථනා, “පුබ්බෙමෙ භන්තෙ කුමාරස්ස සතො පඤ්ච අස්සාසකා අහෙසුං” |
| අස්සාසක | (3) සනසන්නා. |
| අස්සාසපත්ත | (ති) අස්වැසීමට පැමිණි, සැනසීමට පැමිණි. |
| අස්සාසපස්සාස | (පු) ආශ්වාය හා ප්‍රශ්වාසය, හුස්ම ගැනීම හා හෙළීම. |
| අස්සාසික | (ති) අස්වසන, සනසන. |
| අස්සාසිත | (ති) ආශ්වාසයට පැමිණි, සනසන ලද. |
| අස්සාසෙති | (ආ+ස්ස+ණෙ) දුක් නසයි; සනසයි. |
| අස්සාසෙති | (ක්‍රි) (ආ + සස - (d) (භු) පාණනෙ, ජීවත්වීමෙහි + ණෙ + ති) සනසයි. |
| අස්සිත | (ති) විශේෂයෙන් ආශ්රය කළ, ඇසුරු කළ. |
| අස්සිරි | (ඉ) අශ්‍රිය, කාලකණ්ණි. |
| අස්සු | (අ) පදපූරණයෙහි නිපාතයක් වන්නාහ යන අර්ථ ඇති ක්‍රියාවක්. |
| අස්සු | (න) කඳුළු, නෙත්ජලය. |
| අස්සු | වන්නාහ; (න) කඳුලු; (නි) පදපූර්ණයෙහි නිපාතයක්. |
| අස්සුත | (ති) නොඅසන ලද, නොඇසූ, ශ්‍රැති විරහිත. |
| අස්සුත | (3) නො ඇසූ. |
| අස්සුතවන්තු | (ති) අශ්‍රැතවත්, ඇසූ පිරූ තැන් නැති, ධර්මවිනයාදියෙහි හා ස්කන්ධායතනාදියෙහි නොහසළ ප්රඥා ඇති. |
| අස්සුතවන්තු | (3) නූගත්. |
| අස්සුතාවී | (ති) අශ්‍රැත ස්වභාවය ඇති. |
| අස්සුධාරා | (ඉ) කඳුළුධාරාව. |
| අස්සුධාරා | (ඉ) නො නැවතී වැගිරෙන කඳුලු. |
| අස්සුමොචන | (න) කඳලු හෙළීම; කඳුලු උපදවන. |
| අස්සුමොචන | (න) කඳුළු මිදීම, කඳුළු වැටීම, හැඬීම. |
| අහ | (අ) ඛෙදයෙහි, අහෝ-අනේ. |
| අහ | (න) දවස, දිනය. |
| අහ | (න) දවස. |
| අහං | (අ) අමහ ශබ්දයාගේ ප්රථමා එකවචනය, මම අහම්පායස්මන්තෙ කිඤ්චි - (න) චක්ඛාමි. |
| අහං | මම. |
| අහංකාර | (පු) උඬඟු බව. |
| අහඞ්කාර | (පු) ආත්මාර්ථකාමීබව, උඬගුකම. |
| අහත | (ති) නොනසන ලද, නොමරණ ලද, නොමැරූ. |
| අහත | (න) අලුත් වස්ත්රය, තාන්පිළිය. |
| අහත | (න) අලුත් වස්ත්රය. |
| අහත | (3) අලුත්; පොඩි නො කළ. |
| අහත්ථපාස | (ති) අත්පසෙහි නොවූ. |
| අහමහමිකා | (ඉ) ඔවුනොවුන්ට කරන අහඞ්කාරය. |
| අහරිත | (ති) නිල්පාට නැති තණකොල නැති. |
| අහහ | (අ) ඛෙදයෙහි, විස්මයෙහි, අනේ, අපොයි යනාදී අර්ථයන්හි. |
| අහහ | (න) එනම් නරකය; නිරබ්බුද සීයක්; ලක්ෂයක්; (නි) ඛෙද විස්මයාදිය ප්‍රකාශන නිපාතයක්. |
| අහහ | (න) නිරබ්බුද සියක් ලක්ෂයක්, එනම් නිරය, අවිචියෙහි එක් පසෙක එපමණ කාලයක් දුක් විඳින බැවින් ඊට “අහහ නිරය”යි ව්‍යාවහෘතයි, |
| අහාපෙති | (ක්‍රි - (d) (භු) හා + ණෙ + ති) නොපිරි හෙලයි. |
| අහාරිය | (ති) පැහැර නොගත හැකි, ග්රහණය නොකට හැකි. |
| අහාරිය | (3) ගෙන යා නො හැකි; දුරු කළ නො හැකි. |
| අහි | (d) ගතියං, යාමහි, අහති, යෙයි. |
| අහි | (පු) සර්පයා, නාගයා. |
| අහි | (පු) සර්පයා. |
| අහිංකාර | (පු) අහඞ්කාරය, මම වෙමියි යන මානය. |
| අහිකුණප | (න) සර්පයාගේ මළ සිරුර. |
| අහිගුණ්ඨික | (පු) නයින් නටවන්නා, පාම්බට්ටයා, අහිතුණ්ඩිකයා. |
| අහිගුණ්ඨික | (පු) සර්පයන් අල්වන්නා. |
| අහිච්ඡත්ත(ක) | (පු) නයිහතු, එනම් නාරජු. |
| අහිච්ඡත්තක | (පු) බිම්මල; හත්ත. |
| අහිත | (ති) අයහපත්, අමිත්‍ර. |
| අහිත | (න) අවැඩ. |
| අහිත | (3) විපත් එළවන; හිතවත් නොවූ. |
| අහිතුණ්ඩික | (පු) අහිතුණ්ඩිකයා, නයින් නටවන්නා. |
| අහිතුණ්ඩික | (පු) සර්පයන් අල්වා එයින් ජීවත් වන්නා. |
| අහිපෙත | (පු) නාගප්‍රේතයා, සර්පශරීරයෙන් යුත් ප්‍රේතයා. |
| අහිඵෙන | (න) අබින්. |
| අහිඵෙන | ප) අබින්. |
| අහිමෙඛලා | (ඉ) අත්පා සතරෙහි නයින් සතර දෙනෙක්ද ග්‍රීවයෙහි එකෙක්ද හිසේ එකෙක් ද ඒකාංශ කොට එකෙක්දැයි මෙසේ ශරීරයෙහි නයින් ඔතාගැනීමෙන් සැරසීම. |
| අහිරාජකුල | - සර්පරාජ කුලය. |
| අහිරික | (න) පවට ලජ්ජිත නොවීම, - (ති) විළි නැති. |
| අහිරික | (3) ලජ්ජා නැති. |
| අහිලතා | (ඉ) බුලත් වැල. |
| අහිවාතකරොග | (පු) එනම් රෝගය, මෙය විෂ වාතයෙන් හටගන්නේයයිද සර්‍පවිෂ වාතය හා මිශ්‍රවීමෙන් හටගන්නේයයිද සර්‍පවිෂයාගේ පැතිරීම මෙන් වහා වන පැතිරීම් ඇති දරුණු රෝගයක් යයිද කියති මෙය වසංගත රෝගයකි. |
| අහිවාතකරොග | (පු) මහාමාරි රෝගය. |
| අහිවිජ්ජා | (ඉ) විෂ වෙදකම; සර්පයන් පිළිබඳ ශාස්ත්රය. |
| අහිවිජ්ජා | (ඉ) සර්‍පවිෂ වෙදකම, විෂවිද්‍යාව. |
| අහිංසක | (ති) හිංසා නොකරන. |
| අහිංසක | (3) හිංසා නො කරන. |
| අහිංසා | (ඉ) අවිහිංසාව, පීඩා නොකිරීම, නොපෙළීම. |
| අහිංසා | (ඉ) හිංසා නො කිරීම. |
| අහීන | (ති) හීන නොවන, ලාමක නොවන. |
| අහීනින්ද්‍රිය | (න) හීන නොවූ ඉන්ද්‍රියය, සම්පූර්ණ ඉන්ද්‍රියය (ති) එය ඇති. |
| අහීනින්ද්‍රිය | (3) නො අඩු ඉන්ද්‍රය ඇති. |
| අහු | (ක්‍රි) (අ + - (d) හු + ඊ = උ) වීය “අනුප්පටිසාරො”. |
| අහුගාලිය | (න) මහ සිනාව. |
| අහුදෙව | (අ) වුයේමය “අහුදෙව කුක්කුච්චං”. |
| අහුවාසිං | වීමි. |
| අහෙඨන | (න) වෙහෙස නොකිරීම, පීඩා නොකිරීම. |
| අහෙඨන | (න) හිංසා නො කිරීම. |
| අහෙතු | (ති) හේතු රහිත, කාරණ රහිත - “හෙතු” බලනු. |
| අහෙතුක | (3) කාරණයක් නැති; හේතු නැති. |
| අහෙතුකපටිසන්ධි | (ඉ) අලෝභාදී හේතුරහිත ප්රතිසන්ධිය, උපේක්ෂා සහගත අකුසල විපාක සන්තීරණ සිතින් අපායෙහි වන ප්රතිසන්ධිය හා උපේක්ෂාසහගත කුසල විපාක අහෙතුක සන්තීරණ සිතින් මනුෂ්‍යලෝකයෙහි වන ජාත්‍යන්ධ-ජාතිඛධිරාදීන්ගේ ප්රතිසන්ධිය “පටිසන්ධි” බලනු. |
| අහෙතුකයොනි | (න) තිරිසන් යොනිය, අහේතුක පටිසන්ධියකින් ලබන උත්පත්ති භුමිය. |
| අහෙතුකවාද | (න) සත්වයන්ගේ විසුද්ධියට හේතුවක් නැත යන වාදය. |
| අහො | (අ) ශෝක, නින්දා, විෂාද, දයා, විස්මය, ප්රශංසා, විතර්ක යනාදියෙහි පවත්නා අව්‍යය ශබ්දයක්. |
| අහො | (නි) ඛේද නින්දා විස්මය ප්‍රශංසාදිය ප්රකාශ කරන නිපාතයක්. |
| අහො | (පු) දවස, දිනය “අහොරත්නානුසික්ඛිතා”. |
| අහොරත්ත | (න) දාවල හා රාත්‍රිය; රෑ දාවල්. |
| අහොරත්ත | (පු) දවාල හා රාත්‍රිය, රෑ දහවල්. |
| අහොවත | (අ) අනේ හොඳා, ඉතා යහපති, ඉතා යෙහෙක යනාදී අර්ථයන්හි. |
| අහොසි | (ක්‍රි) (d හූ සත්තායං, වීමෙහි) වීය වූයේ ය) “බ්රහ්මචරියං චිරට්ඨිතිකං අහොසි.” |
| අහොසි | විය. |
| අහොසිං | වීමි. |
| අහොසිකම්ම | (න) විපාක දීමේ බලය දුරු වූ කර්මය. |
| අහොසිකම්ම | (න) විපාක නොදෙන කර්මය, ඵල රහිත කර්මය, විපාක දීමට කාලවේලා නොලබන කර්මය. |
| අළ | (d) (භු) උග්ගමෙ, නැගීමෙහි) අළති, නගී. |
| අළක්ක | (න) හෙළවරා, - (පු) පිස්සු බල්ලා, |
| අළාර | (ති) වක්වූ දෙය, ඇදවූ දෙය. |
| ආ | (නි) දක්වා (යන අර්ථ ඇති උපසර්ගයක්); දෙසට (යන අර්ථ ඇති උපසර්ගයක්). |
| ආ | පාලිවර්‍ණමාලාවේ දෙවැනි අකුර, අවර්‍ණයෙහි දෙවැනි ආ කාරය, උපසර්ග විස්සෙන් එකක් සමීප, ආරම්භ, ආලිඞ්ගන, ප්‍රාප්ති, මර්‍ය්‍යාදා, ඌධ්වකම්ම, ඉච්ඡා, බන්ධන, අභිවෘද්ධි, ආවාස, ආමන්ත්‍රණ, ග්‍රහණ, දුඃඛ, ඊසදර්ථ, නිවෘත්ති, අප්‍රසාද, ආසිංසන, සමරණ, ප්‍රතිෂ්ඨා, විෂ්මය, ක්‍රොධ, සන්තොෂ, පීඩා, පදපූරණ යන මෙහි යෙදේ. |
| ආකඞ්ඛති | (ආ+ක්ඛි+ංඅ) කැමති වේ; බලාපොරොත්තු වේ. |
| ආකඞ්ඛති | (ක්‍රි) (ආ + කඞ්ඛ - (d) (භු) කඞ්ඛනෙ, කැමැතිවීමෙහි + ති) කැමැතිවෙයි, ආසාකරයි, “සවෙ හොති භූත්තාවසෙසො, සවෙ ආකඞ්ඛති භුඤ්ජති.” |
| ආකඞ්ඛථ | (ක්‍රි) (ආ + කඞ්ඛ - (d) (භු) කඞ්ඛනෙ, කැමතිවීමෙහි + ථ) කැමැතිවනු මැනවි, සතුටුවනු මැනවි. |
| ආකඞ්ඛන | (න) කැමති වීම; බලාපොරොත්තු වීම. |
| ආකඞ්ඛන | (න) කැමැත්ත, කැමති වීම, ආසාවීම. |
| ආකඞ්ඛනපටිබද්ධ | (ති) රුචියට ඇතුළත්, ආවර්‍ජන ඥානය පිළිබඳ. |
| ආකඞ්ඛන්ත | (3) කැමති වෙමින්; බලාපොරොත්තු වන. |
| ආකඞ්ඛමාන | (පු) කැමැතිවන, කැමැතිවනු ලබන, “ආකඞ්ඛමානො සඞ්ඝො තජ්ජනීය කම්මං කරෙය්‍ය.” |
| ආකඞ්ඛමාන | (3) කැමති වෙමින්; බලාපොරොත්තු වන. |
| ආකඞ්ඛා | (ඉ) කැමැත්ත, ආසාව, තෘෂ්ණාව, රිස්ස. |
| ආකඞ්ඛා | (ඉ) කැමැත්ත; බලාපොරොත්තුව. |
| ආකඞ්ඛී | (ඉ) කැමති වන්නා. |
| ආකඞ්ඛෙය්‍ය | (ක්‍රි) (ආ + - (d) කඞ්ඛ භූ කඞ්ඛනෙ කැමැතිවීමෙහි + එය්‍ය) කැමැතිවන්නේය, කැමැතිවන්නේ නම් “ආකඞ්ඛෙය්‍ය චෙ භිකඛවෙ භික්ඛු සබ්‍රහ්මචාරීනං.” |
| ආකඩ්ඪති | (ආ+කඩ්ඪ+අ) අදී. |
| ආකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (ආ + කඩ්ඪ - (d) (භු) කඩ්ඪනෙ, කැඩීමෙහි-ඇදීමෙහි + ති) කඩයි, ඉදිරියට අදියි. |
| ආකඩ්ඪන | (න) (ආ + - (d) කඩ්ඪ + යු + අන) ඇදීම, ඉදිරියට ඇදීම, “ආකඩ්ඪන පරිකඩ්ඪන වසෙන.” |
| ආකඩ්ඪන | (න) ඇදීම. |
| ආකඩ්ඪන්ත | (ති) (ආ + - (d) කඩ්ඪ + අන්ත) අදින, අදිමින්. |
| ආකඩ්ඪන්ත | (3) අදින; අදිමින්. |
| ආකඩ්ඪමාන | (ති) ඉදිරියට අදිනුලබන්නා වූ, “ආකඩ්ඪමානා විසිඛා සමීපං.” |
| ආකඩ්ඪමාන | (3) අදින; අදිමින්. |
| ආකඩ්ඪිත | (ති) ඉදිරියට අදිනාලද, ආකර්ෂණය කළ. |
| ආකඩ්ඪිත | (3) අදින ලද. |
| ආකඩ්ඪිත්වා | (පු.ක්‍රි) ඇද, ඉදිරියට ඇද, |
| ආකඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇද. |
| ආකඩ්ඪිය | (පූ.ක්‍රි) ඇද. |
| ආකති | (ඉ) ආකෘතිය, ආකාරය, සැටිය, දෙවිසි අකුරකින් යුත් ඡන්දස ආකෘති නම් වේ. |
| ආකතිගණ | (පු) ආකෘතිගණය, සූත්‍රයන්ගෙන් සිද්ධවූ ශබ්දානුසාරයෙන් එසේ සිදුවීම් ඇති අන්‍ය ශබ්ද සමූහය “ආකති ජාති වුච්චති තප්පධානා ගණා ආකතිගණා.” |
| ආකන්තන | (න) ලොකුවට කථා කිරීම, පූච්චම් දෙඩීම. |
| ආකප්ප | (පු) ආකල්පය, වෙශය, ආකාරය, සැටිය, ගමන ආදී ඉරියව් පැවැත්මෙහි ආකාරය, “ආකප්පෙන භික්ඛවෙ ඉත්ථිපුරිසං බන්ධති.” |
| ආකප්ප | (පු) පැවැත්මේ ආකාරය; මිනිසෙකුගේ වේශය හා පැවැත්ම. |
| ආකප්පති | (ක්‍රි) (ආ + කප්ප - (d) (භු) සාමත්ථෙ, පොහොසත් බැව්හි + ති) පොහොසත් වෙයි කැපවෙයි. |
| ආකප්පන | (න) ආකල්පනය, සැරසීම. |
| ආකප්පසම්පදා | (ඉ) ආකල්ප සම්පත්තිය, ආකාරයාගේ සුවිනීත භාවය, “අද්ධමිදං භික්ඛවෙ ලාභානං යදිදං - ආකප්පසම්පදා.” |
| ආකප්පසම්පන්න | (ති) ආකල්පයෙන් යුත්, සැරසීමෙන් සම්පූර්ණ, ඉඳුම් සිටීම් ආදී ඉරියව් හොඳහැටි පවත්වන “ආකප්පසම්පන්නොති සමණාකප්පෙන සම්පන්නො.” |
| ආකප්පසම්පන්න | (3) යහපත් හැසිරීමෙන් යුත්. |
| ආකප්පිත | (ති) සරසනලද, සරසා පිළියෙල කළ, |
| ආකම්පා | (ඉ) ස්වල්පයක් කම්පාවීම, මදක් සෙලවීම, |
| ආකම්පිත | (ති) කම්පාවනලද, චලනය වන ලද. |
| ආකම්පිත | (3) කම්පිත වූ; සෙලවුණු; සොලවන ලද. |
| ආකර | (පු) ආකරය, උත්පත්තිස්ථානය, හටගන්නා තැන. |
| ආකර | (පු) උපදනා තැන; උප්පත්ති ස්ථානය. |
| ආකරමුත්ත | (න) ආකරයන්හි උපදින මුතු විශේෂයක්. |
| ආකස්සති | (ක්‍රි) (ආ + කස්ස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) අදියි, ඉදිරියට අදියි, ආකර්ෂණය කරයි. |
| ආකස්සන | (න) ආකර්ෂණය, ඉදිරියට ඇදීම. |
| ආකාර | (පු) ඉඟි කිරීම; ගුණය; පිළිවෙළ; පෙනීම; සටහන. |
| ආකාර | (පු) සැටිය, සටහන, ආකෘතිය, ඉඟිය පිළිවෙළ අක්ඛර-පද-ව්‍යඤ්ජන-ආකාර-නිරුත්ති, නිද්දෙස, යන ව්‍යඤ්ජන පද ෂට්කයෙන් එකක්, “ඉතිසාකාරං ස උදද්දසං අනෙක විහිතං පුබ්බෙනිවාසං අනුස්සරති.” |
| ආකාරක | (පු) ආකෘති ඇත්තා, සටහන් ඇත්තා, ඉඟිඇත්තා. |
| ආකාරපරිවිතක්ක | (න) කරුණු පරීක්ෂාකිරීම, ස්වභාවය සෙවීම, ආකෘතිය සොයා බැලීම. |
| ආකාරපුච්ඡා | (ඉ) ආකාරය විචාරීම, ගිහි - තීර්ථක - පැවිදි ලිඞ්ගයන් ගැණ ප්‍රශ්නකිරීම, “ආකාරපුච්ඡා - (ති) ගිහිලිඞ්ගෙ වා තිත්ථිය ලිඞ්ගෙ වා පබ්බජිත ලිඞ්ගෙ වා.” |
| ආකාරවන්ත | (ති) කරුණු ඇති, හේතු ඇති, සටහන් ඇති, ආකෘති ඇති. |
| ආකාරාන්ත | (පු) සා, මා, ආදී පුල්ලිඞ්ගික ශබ්ද, කඤ්ඤා, සද්ධා ආදී ස්ත්‍රීලිඞ්ගික ශබ්ද, දා, ධා ආදී ධාතූහුද ආකාරාන්ත නමි. |
| ආකාස | (පු) (න) අහස; හිස් තැන. |
| ආකාස | (පු) අහස, අනාවරණ ස්ථානය, හිස්, අහසෙහි කරන ක්‍රීඩා විශේෂයක්, ආකාශ කසිණය වැඩීමට අරමුණු වශයෙන් ගන්නා ආකාශය, කිසුණු ඉඟුලු අහස, කසිණු ගඝාටි මාකාසය “න කස්සති - (න) නිකස්සති කසිතුං වා ජින්දිතුං වා - (න) සක්කාති ආකාසො.” |
| ආකාසඅඞ්ගන | (න) සඳලුතලය, සඳැල්ල. |
| ආකාසක | (ති) අහසෙහි වූ, වාතයට අයිති. |
| ආකාසගඞ්ගා | (ඉ) අහස් ගඟ, දිව්‍යනදිය. |
| ආකාසගඞ්ගා | (ඉ) අහස් ගඟ. |
| ආකාසගොත්ත | (පු) ශල්‍යකර්‍මයට දක්ෂ වූ ආකාසගොත්ත නැමැති වෛද්‍යවරයා, “ආකාසගොත්තො වෙජ්ජො සත්ථකම්මං කරොති.” |
| ආකාසචාරිකා | (ඉ) අහස් ගමන, අහස්හි හැසිරීම. |
| ආකාසචාරී | (3) අහසෙහි හැසිරෙන. |
| ආකාසචෙතිය | (න) ආකාශ චෛත්‍යය, පර්වත ශිඛරයෙහි කළ දා ගැබ. |
| ආකාසට්ඨ | (ති) ආකාශස්ථ, අහසෙහි පිහිටි, ගුවනෙහි රැඳුන, ආකාශගත වස්තුව. |
| ආකාසට්ඨ | (3) අහසෙහි පිහිටි. |
| ආකාසතල | (න) අහස් තලය. |
| ආකාසතල | (න) සඳැල්ල, සඳලුතලය, අහස්තලය, උඩුමහල්තලය. |
| ආකාසතලය | (න) ප්‍රාසාදයන්ගේ මුදුන තලය. |
| ආකාසති | (ක්‍රි) (ආ + කාස - (d) (භු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ති) දිලිසෙයි, දැල්වෙයි. |
| ආකාසධාතු | (ඉ) අහස, අභ්‍යවකාශය, ගුවන, විනාශ නොවී පවත්නා ස්වභාවය, දැරීම. |
| ආකාසධාතු | (ඉ) අහස. |
| ආකාසපත්ත | (න) අහස්පත, සරුංගලය. |
| ආකාසපදීප | (පු) අහසෙහි උඩ එල්ලෙන පහන. |
| ආකාසපබ්හාර | (න) නෙරාගිය පර්වතයේ ගුහාව, කඳු ගුහාව, |
| ආකාසමණ්ඩල | (න) අහස්මඬුල්ල, ආකාශ කසිනය වඩන යොගාවචරයාට ප්රතිභාග නිමිත්ත වැටහෙන පිළිවෙළ. |
| ආකාසයාන | (න) අහසින් යන යානාව, අහස්නැව, අහස්යාත්‍රාව. |
| ආකාසසලිල | (න) අහස්දිය, වැසිජලය, |
| ආකාසානඤ්චායතන | (න) රූපය නැති විසිදහසක් කපට ආයු ඇති හිත පමණක් පවත්නා පළමුවන අරුපාවචර බඹලොව, රූපය කෙරෙහි කලකිරී එයින් පහවීම පිණිස මෙම බඹලොව ඉපදීම සඳහා පැමිණෙන ආකාසානඤ්චායතන සමාපත්තිය, අෂ්ටසමාපත්තීන්ගෙන් හා සිවුවැදෑරුම් අරූපභූමින්ගෙන් එකක්, ප්‍රථමාරූප්‍ය චිත්තය, “එරණ වසෙන නත්ථි එතස්ස අන්තොති අනන්තො, ආකාසො අනන්තො-ආකාසානන්තො, කසිණුග්ඝාටිමාකාසො ආකාසානන්තො යෙව = ආකාසානඤ්චං තං, ආකාසානඤ්චං අධිට්ඨානට්ඨෙන ආයතනමස්ස සම්පයුත්තධම්මස්ස ඣානස්ස දෙවානං දෙවායතන මිවාති = ආකාසානඤ්චායතනං (පටිසම්භිදා අට්ඨකථා.) |
| ආකාසානඤ්චායතනසමාධි | (ඉ) ආකාසානඤ්චායතනයෙහි ඉපදීම පිණිස වඩනා සමාධිය, “සමාධි” බලනු. |
| ආකාසානඤ්චායතනසමාපත්ති | (ඉ) ආකාසානඤ්චායතන ධ්‍යානයට සමවැදීම, ආකාසානඤ්චායතන මෙව සමාපත්ති, ආකාසානඤ්චායතන සමාපත්ති. |
| ආකාසානඤ්ව | (න) ආකාසය අනන්තයයි වැඩීම, |
| ආකාසානන්ත | (පු) කෙළවරක් නැති අහස, කිසුණු ඉඟුළු අහස, එනම්:- කසිණ ආලෝකය යම්තැනෙක පතුරුවනලදද, ඒ ආලෝකය ඉවත්වූ කල ලැබෙන අහසයි. |
| ආකිඤ්චඤ්ඤ | (න) අකිඤ්චනය, කිසිවක් නැති බව. |
| ආකිඤ්චඤ්ඤ | (3) කිසිවක් නැති; බාධා නැති. |
| ආකිඤ්චඤ්ඤායතන | (න) තෙවෙනි අරූප ධ්‍යානය. |
| ආකිඤ්චඤ්ඤායතන | (න) රූපය නොමැතිව හිත පමණක් පවතින සැට දහසක් කපට ආයු ඇති තුන්වන අරූපාවචර බ්රහ්ම ලෝකය, විඤ්ඤාණඤ්චායතනයාගේ දොස් දැක ආකිඤ්චඤ්ඤායතනය විඤ්ඤාණඤ්චායතනයට වඩා ශාන්ත යයි ගෙන ඒ විඤ්ඤාණයෙන් පහවීමට පැමිණෙන සමාපත්තිය, අෂ්ට සමාපත්තීන්ගෙන් හා සිව් වැදෑරුම් අරූප භූමින්ගෙන් එකක් “ආකිඤ්චනස්සභාවො ආකිඤ්චඤ්ඤං, ආකාසානඤ්චායතන විඤ්ඤාණාපගමස්සෙ තං අධි වචනං.” |
| ආකිණ්ණ | (ති) (ආ + - (d) කිර + ත) = ඉණ්ණ) ආකීර්‍ණ, ගැවසීගත්, හැණීගත්, පැතිරගිය. |
| ආකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්; විසුරුවන ලද; සමූහයාගෙන් තොර නො වූ. |
| ආකිණ්ණපරිකිණ්ණ | (ති) ගැවසීගත්, විශේෂයෙන් ගැවසීගත්. |
| ආකිණ්ණමනුස්ස | (ති) මිනිසුන්ගෙන් ගැවසුනු “තෙන ඛො පන සමයෙන වෙසාලී ඉද්ධා ථිතා - බහුජන ආකිණ්ණ මනුස්සා සුභික්ඛා ච හොන්ති.” |
| ආකිණ්ණවිපුල | (ති) විපුල භාවයෙන් ගැවසී ගත්. |
| ආකිණ්ණවිහාර | (ති) හැසී ගැවසී විසීම, ආකිර්‍ණව විසීම. |
| ආකිරණ | (න) විසුරුවීම; හැලීම. |
| ආකිරති | (ආ+කිර+අ) භාජනයකට හලයි; වත් කරයි; විසුරුවයි. |
| ආකිරති | (ක්‍රි) (ආ + කිර - (d) තු විකිරණෙ, විසිරීමෙහි + ති) විසුරුවයි, ඉසියි. |
| ආකිරිතත්ත | නි) ඉසීම් බව, විසිරීම් භාවය. |
| ආකිරිත්වා | (පු.ක්‍රි) හලා, විසුරුවා, වත්කොට. |
| ආකිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) භාජනයකට දමා; විසුරුවා. |
| ආකිරිය | (පූ.ක්‍රි) භාජනයකට දමා; විසුරුවා. |
| ආකුඤ්චන | (න) ඇකිලීම, වකුටු කිරීම, නැමීම. |
| ආකුඤ්චිත | (ති) අකුලන ලද, වකුටු කළ. |
| ආකුමාර | (පු) කුමරු දක්වා, කුමාර කාලය දක්වා. |
| ආකුල | (න) අවුල, පටලැවිල්ල, එකඟ නොවීම, එකට ගැටෙන. |
| ආකුල | (න) අවුල. |
| ආකුල | (3) අවුල් වූ; ගැවසීගත්; පැටලුණු. |
| ආකුලනීය | (ති) අවුල් විය යුතු, එකඟ නොවිය යුතු. |
| ආකුලසමාකුල | (න) අවුල් වියවුල් වූ, විශේෂයෙන් අවුල් වූ. |
| ආකුලාකුල | (න) (ආකුල + ආකුල) අවුලෙන් අවුලට පත් වූ, අතිශයින් අවුල් වූ. |
| ආකුලිභූත | (න) අවුල. |
| ආකුලිභූත | (3) අවුල් වූ; ගැවසීගත්; පැටලුණු. |
| ආකුලී | (පු) ආකුල භාවය, අවුල් බව. |
| ආකොටන | (න) (ආ + කුට - (d) + යූ = අන) කෙටීම, තැළීම, පොඩි කිරීම, ඇපිල්ලීම මැදීම, පහරදීම. |
| ආකොටන | (න) කෙවිටි ආදියෙන් ඇනීම; තට්ටු කිරීම. |
| ආකොටිත | (ති) (ආ + කුට - (d) + - (ඉ) + ත) කොටන ලද, පොඩිකළ, ඇපිල්ලූ. |
| ආකොටිත | (3) උළා මට්ටම් කළ; තළන ලද. |
| ආකොටිතපච්චාකොටිත | (ති) හැම අතින්ම කෙටූ, සර්‍වප්‍රකාරයෙන්ම පොඩිකළ. |
| ආකොටෙති | (ආ+කුට+ණෙ) තට්ටු කරයි; තළයි; මදියි; හප්පවයි. |
| ආකොටෙති | (ක්‍රි) (ආ + කුට - (d) (භු) ජෙදෙ, සිඳීමෙහි + ති) කොටයි, සිඳියි, අපුල්ලයි, හිඳුවයි, ගසයි. |
| ආකොටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තට්ටුකොට; හප්පා. |
| ආකොටෙසි | (ක්‍රි) (ආ + කුට - (d) (භු) ජෙදෙ, සිඳීමෙහි + සි) පහර දුන්නේය ගැසුවේය, “උක්කාසිත්වා අග්ගලං ආකොටෙසි.” |
| ආඛණ්ඩල | (පු) ශක්රයා, ශක්‍රදෙවෙන්ද්‍රයා, සක්දෙව්රජ. |
| ආඛු | (පු) මීයා, මූෂිකයා. |
| ආඛු | (පු) මීයා. |
| ආඛුපණ්ණි | (ඉ) මීනුග, මීකන්පලා. |
| ආඛුපාසාණ | (පු) කාන්දම් ගල, සුදු පාසානම්. |
| ආඛුභුජ | (පු) මීයන් කන්නා, බළලා. |
| ආඛ්‍යා | (ඉ) නාමය. |
| ආඛ්‍යා | (ඉ) සංඥාව, නාමය, නම, කථනය, අභිධානය. |
| ආඛ්‍යාත | (ති) කියන ලද, ප්රකාශ කළ, ආඛ්‍යාත පද, “යං නිකාලං තිපුරිසං ක්‍රියවාචි තිකාරකං, අත්තිලිඬ්ගං ද්විවචනං තදාඛ්‍යාතන්ති වුච්චති.” |
| ආඛ්‍යාත | (න) ක්‍රියා පදය. |
| ආඛ්‍යාත | (3) කියන ලද. |
| ආඛ්‍යාතික | (පු) (ආඛ්‍යාත + ඉක) ආඛ්‍යාතයට අයත්, අවසාන ක්‍රියා කොටසට අයත්. |
| ආඛ්‍යායිකා | (ඉ) කථාවස්තුව. |
| ආඛ්‍යායිකා | (ඉ) දන්නා ලද අර්ථ ඇති කථාව, දන්නා ලද වෘත්ති අථි ඇති වාසවදත්තාදි ගද්‍ය පද්‍ය ප්‍රබන්ධ විශේෂයක්, කථානායකයා විසින් තමන්ම කියන ලද වෘත්තාන්තය. |
| ආග | (ක්‍රි) ආවේය යන අර්ථ ඇති අතීත ක්‍රියාවක්. |
| ආගච්චන්ත | (3) එමින්. |
| ආගච්ඡති | (ආ+ගමු+අ) එයි; ළඟට පැමිණේ. |
| ආගච්ඡන්ත | (3) එන. |
| ආගච්ඡමාන | (3) එන; එමින්. |
| ආගච්ජති | (ක්‍රි) (ආ + ගමු - (d) (භු) ගතියං) යාමෙහි + ච්ජ + ති) එයි ආගමනය කරයි, පැමිණෙයි. |
| ආගච්ජන්ත | (ති) එමින්, එන. |
| ආගඤ්ජි | (ක්‍රි) (ආ + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි + ච්ජ + ඤ්ජාදේශය.) ආවේය, පැමිණියේය. |
| ආගත | (ති) පැමිණි, අවබෝධකළ, දැනගත් “ආගතො ඛො මහාසමණො මගධානං ගිරිබ්බජං.” |
| ආගත | (3) ආ; පැමිණි. |
| ආගතපටිපාටි | (ඉ) ආ පිළිවෙළ, පැමිණි ක්රමය, වැඩිමහලු පිළිවෙළ, වැසිකිළි - කෙසකිළි - නහන තොට යන තැන්හි වැඩිමහලු පිළිවෙළ නොව පැමිණි පිළිවෙළ ම ගනු ලැබේ, “ආගත පටිපාටියාති වච්චකුටියං පස්සාවට්ඨානෙ නහාන තිත්ථෙති තීසුපි ආගත පටිපාටියොව පමාණං.” |
| ආගතපුබ්බ | (න) පැමිණි, ආවිරූ. |
| ආගතඵල | (ති) පැමිණි මග පල ඇති, සෝවාන් ඵලය අවබෝධ කළ, “ආගත ඵලං අස්සාති = ආගතඵලා, පටිලද්ධ සොතාපත්ති ඵලාති අත්ථො.” |
| ආගතභාර | (න) තමන් විසින් ඉසිලිය යුතු බර, ආගත භාරය, පැමිණි බර, ස්ථවිර භික්ෂුවක් විසින් කළයුතු දැය, |
| ආගතභාව | (පු) ආ බව, පැමිණි බව. |
| ආගතමග්ගාභිමුඛ | (ක්‍රි) - (වි) ආ මගට අභිමුඛ කොට. |
| ආගතහව | (පු) ආ භවය, පැමිණි භවය. |
| ආගතාගත | (ති) (ආගත + ආගත) ආ ආ, පැමිණි පැමිණි. |
| ආගතාගම | (පු) අධිගත බැවින් ආ ආගම ඇත්තේ, “තත්ථ අඤ්ඤො භික්ඛු ආගච්ඡති බහුස්සුතො ආගතාගමො.” |
| ආගතානාගත | (ති) පැමිණි නොපැමිණි, දැනගත් නොගත් “තෙනහි ත්වං ගහපති ජෙතවනං ආගතානාගතස්ස චාතුද්දිසස්ස සඬ්ඝස්ස පතිට්ඨාපෙහි.” |
| ආගති | (ඉ) ඒම; පැමිණීම. |
| ආගත්තු | (පු) එන්නා. |
| ආගද | (න) වචනය, කථාව. |
| ආගන්තු | (පු) අවස්ථාව, අමුතුවෙන් පැමිණෙන්නා. |
| ආගන්තුං | (ක්‍රි) - (වි) එන්ට, පැමිණෙන්නට. |
| ආගන්තුක | (3) අමුතු වූ; අලුතෙන් පැමිණි; (පු) අමුත්තා; ආගන්තුකයා. |
| ආගන්තුක(ග) | (පු) ආගන්තුකයා, අමුත්තා, අතිථියා. |
| ආගන්තුකභත්ත | (න) අමුත්තන්ට දෙන බත, අතිථි බත, ආගන්තුක භික්ෂුන්ට දෙන දානය, මේ සඳහා විශාඛා මහා උපාසිකාව ලැබූ වර අටෙන් එකක්, “ඉච්ඡා මහං භන්තෙ, සඞ්ඝස්ස යාවජීවං ආගන්තුක භත්තං දාතුං.” |
| ආගන්තුකවත්ත | (න) වෙහෙරට අමුතුවෙන් පැමිණෙන භික්ෂූන් විසින් කළයුතු වත් - සිරිත් විරිත්, වස් විසීමේදී ආගන්තුක භික්ෂූන් විසින් පිළිපැදිය යුතු වත්, ආවාසික භික්ෂූන් විසින් ආගන්තුක භික්ෂූන්ට කළයුතු වතාවත්. |
| ආගන්තුකසඞ්ගහ | (න) අමුතුවෙන් පැමිණියවුන්ට කළ යුතු සංග්‍රහ, එබඳු භික්ෂූන්ට කළයුතු සංග්‍රහ - පා සේදීම්, තෙල් ගැලවීම් ආදිය. |
| ආගන්තුකසත්කාර | (න) අමුතුවෙන් පැමිණි අයට කරන සත්කාර, එබඳු භික්ෂූන්ට කරන සත්කාර. |
| ආගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවුත්. |
| ආගන්ත්වා(න) | (පු.ක්‍රි) අවුත්, පැමිණ, ඇවිත්. |
| ආගම | (පු) අකුරු දෙකක් අතරට පැමිණෙන වැඩි අකුර; අදහීම; ඒම; බෞද්ධ ධර්මයේ දීඝ නිකායාදී කොටස් පස. |
| ආගම | (පු) ධර්මය, ශාසනය, දේශනාව, පැමිණීම, අවබෝධය, දික්සඟිය ආදී නිකාය පස, බලාපොරොත්තුව, උපදේශය, වර්‍ණයක්හුගේ අමුතුවෙන් පැමිණීම “ආගමෙ ජුණ්හෙ පවාරෙය්‍යාම” ආගම යනු මෙහි මතු පැමිණෙන යන අර්ථයි. |
| ආගම - අධිගම | (පු) බුද්ධවචනය හා ලොකොත්තර ධර්මය. |
| ආගමන | (න) ඊම, ඒම, පැමිණීම, ඉදිරියට ඒම. |
| ආගමන | (න) ඒම; පැමිණීම. |
| ආගමනපටිපදා | (ඉ) නිවන් අවබෝධය පිණිස පළමුවෙන් කළයුතු පිළිවෙත. |
| ආගමනමග්ග | (පු) පැමිණීමේ මාර්ගය, පෙරලා එන මග, එන මග. |
| ආගමනසද්ධා | (ඉ) බෝසත්වරුන්ගේ ශ්‍රද්ධාව, අභිනීහාරයෙහි පටන් ආ බැවින් බෝසත්වරුන්ට අයිති ශ්‍රද්ධාව. |
| ආගමයති | (ක්‍රි) (අ + ගමු - (d) මු ඊසං අධිවාසෙ, මදක් ඉවසීමෙහි ණ + ය) + ති) බලාපොරොත්තුවෙයි. |
| ආගමයමාන | (3) බලාපොරොත්තු වන; බලාපොරොත්තු වෙමින්; බලාපොරොත්තු වෙමින්. |
| ආගමවිරොධි | (පු) ත්‍රිපිටක පර්‍ය්‍යාප්තියට විරුද්ධ බාහිර ශ්‍රැති හා ධර්‍මසංහිතා. |
| ආගමසද්ධම්ම | (පු) මගපල හා නිවන, මාර්ග ඵල හා නිර්වාණය, ත්‍රිපිටක ධර්මය, බුද්ධ වචනය. |
| ආගමා | (ක්‍රි) ගියේය යන අර්ථයක් ඇති අතීත ක්‍රියාවක්. |
| ආගමික | (පු) ආගමයට අයත්, අනාගත කාලය. |
| ආගමී | (පු) එක් පදයක අන්තයද අනික් පදයේ ආදියද ආගමයට ස්ථානවනුයේ ආගමි නම්වේ. |
| ආගමෙති | (ආ+ගමු+ණෙ) බලාපොරොත්තු වේ. |
| ආගමෙති | (ක්‍රි) ආගමයති බලනු. |
| ආගමෙන්ත | (3) බලාපොරොත්තු වෙමින්. |
| ආගමෙහි | (ක්‍රි) (අ + ගමු + - (d) + එ) + හි) බලාපොරොත්තු වෙව, ඉවසව, “ආගමෙහි ත්වං සාරිපුත්ත.” |
| ආගම්ම | (පු.ක්‍රි) (ආ + ගමු - (d) + ත්වා = ම්ම ධාත්වන්ත ලෝපය) අවුත්, පැමිණ “යං භික්ඛවෙ පුග්ගලං ආගම්ම වදාමි.” |
| ආගම්ම | (පූ.ක්‍රි) අවුත්. |
| ආගාමික | (පු) අනාගත කාලය, මතු පැමිණෙන. |
| ආගාමිකාල | (පු) අනාගත කාලය. |
| ආගාමිතා | (ඉ) මතු පැමිණෙන බව. |
| ආගාමී | (පු) (ආ + ගමු - (d) + ණී) මත්තෙහි පැමිණෙන, එන, මතු පැමිණෙන තැනැත්තා, නැවත එන අය. |
| ආගාමී | (3) එන්නා; හැරී එන්නා. |
| ආගාර | (න) ගෙට අයිති, ගිහිගෙය පිළිබඳ. |
| ආගාරක | (ති) ගෙහිවූ, ගෙට අයිතිවූ. |
| ආගාරපටිපදා | (ඉ) ගිහියන් විසින් පිළිපැදිය යුතු ප්රතිපදාව, ගිහි පිළිවෙත. |
| ආගාරික | (ති) ගිහිගෙහි වැසි, ගිහි, “මයං ඛො භන්තෙ ආගාරිකා.” |
| ආගාරික | (3) ගෙයක් ඇති; ගෙයි නියුත්ත. |
| ආගාළ්හ | (ති) දැඩි, කුරිරු, රළු, තද, |
| ආගාළ්හ | (3) ඉතා දැඩි; කර්කශ. |
| ආගාළ්හපටිපදා | (ඉ) දුෂ්කර වූ පිළිපැදීම ඇති ප්රතිපදාව, ගාඪප්‍රතිපත්තිය, කර්කශ ප්රතිපදාව, දැඩි පිළිවෙත. |
| ආගිලායති | (ආ+ගිල+ය) රිදේ; වෙහෙසට පත් වේ. |
| ආගිලායති | (ක්‍රි) (ආ + ගල - (d) (දි) හාසක්ඛයෙ, සතුට නැසීමෙහි + ය) + ති) රිදෙයි, ගිලන් වෙයි, රුජා කෙරෙයි “පිට්ඨං මෙ ආගිලායති.” |
| ආගු | (ඉ) ප්රතිඥාව, පොරොන්දුව. |
| ආගු | (ක්‍රි) “ආහ” යන අර්ථ ඇති අතීත ක්‍රියාවක්. |
| ආගු | (න) අපරාධය. |
| ආගු | (න) පාපය, අපරාධය, අපරාධකරු, පව් කරන්නා. |
| ආගුචාරී | (පු) අපරාධකාරයා. |
| ආගුචාරී | (පු) පව්කාරයා, පහත්ලෙස හැසිරෙන්නා, නීච හැසුරුම් ඇත්තා, සොරා, අපරාධ කාරයා, “ආගුචාරිං” චොරං ගහෙත්වා. |
| ආඝටිත | (ති) ගලපනලද, ඈඳන ලද. |
| ආඝාත | (පු) ක්‍රෝධය; හැපීම. |
| ආඝාත | (පු) වෛරය, කෝපය, වධය, වධක ස්ථානය, විනාශය, නැසීම, “ආඝාතං බන්ධති.” |
| ආඝාතන | (න) මැරීම; සතුන් හෝ මිනිසුන් මරණ තැන. |
| ආඝාතන | (න) වධකස්ථානය, සතුන් මරණ තැන, දම්ගෙඩිය, “ආඝාතනත්ති ධම්ම ගණ්ඩිකං වුච්චති.” |
| ආඝාතනනිස්සිත | (න) වධකස්ථාන ඇසුරුකළ පෙදෙස. |
| ආඝාතපටිවිනය | (න) ක්‍රෝධය නැසීම්, කෝපය ඉවත් කරගැනීම. |
| ආඝාතවත්ථු | (න) ආඝාතයට කරුණු, වෛර බැඳීමට හේතුවන කරුණු, අනත්ථං මෙ අචරි, චරති, චරිස්සතීති යනාදීන් දැක්වෙන නව ආඝාත වස්තුව, අස්ථාන කෝපයත් සමග දස ආඝාත වස්තුවෙක් වෙයි. |
| ආඝාතිත | (පු) ක්‍රෝධයෙන් ගසන ලද, මරණ ලද, පහරණ ලද, ආඝාත බඳනා ලද, |
| ආඝාතුක | (පු) (ආ + හන - (d) = ඝාත + ණුක) නසන්නා. |
| ආඝාතෙති | (ක්‍රි) (ආ + හන - (d) (චු) ඝාතනෙ නැසීමෙහි + ණෙ + ති) නසයි, මරයි. |
| ආච | (පු) නඛරඤ්ජනී යයි ව්‍යවහෘත මරිතොණ්ඩු ගස. |
| ආචමති | (ක්‍රි) (ආ + චමු - (d) (භු) සොධනෙ පිරිසිදු කිරීමෙහි + ති) සෝදයි, පිරිසිදු කරයි. |
| ආචමන | (න) කට සේදීම; මල පහකොට සේදීම. |
| ආචමන | (න) සේදීම, ජලයෙන් අත් පා මුව ආදිය සේදීම, වැසිකිළි කොට වර්චස් සේදීම, “ආචාමනන්ති උදකෙන මුඛ සුද්ධී කරණං.” |
| ආචමනඋදක | (න) වැසිකිළියෙහි පරිභොග ජලය, “ආචමනඋදකාවසෙසං භාජනෙ ඨපෙත්වා.” |
| ආචමනකුම්භී | (ඉ) වැසිකිළියේ අත්පා සේදීම් ආදියට වතුර ගන්නා කළගෙඩිය හෙවත් භාජනය, “සචෙ ආචමනකුම්භියං උදකං - (න) හොති.” |
| ආචමනකුම්භී | (ඉ) සේදීමට පැන් ගන්නා භාජනය. |
| ආචමනපාදුකා | (ඉ) අත්පා ආදිය සේදීමට පාවිච්චි කරන ලෑල්ල, අත්පා සේදීමෙන් පසු පාවිච්චි කරන පාවහන්, වැසිකිළියේ වර්චස් සෝදන පාදුකාව, “ආචමනපාදුකාය ඨිතෙන උබ්භුජීතබ්බං.” |
| ආචමනසරාවක | (න) වැසිකිළියේදී අත් පා සේදීම් ආදියට වතුර සැන්ද හෝ භාජනය - මලාව, “න ආචමනසරාවකෙ උදකං සෙසෙතබ්බං.” |
| ආචමයති | (ක්‍රි) (ආ + චමු - (d) (චු) සොධනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි + ණය + ති) සෝදයි, පිරිසිදු කරයි. |
| ආචමා | (ඉ) උරා ගැනීම, නියුක්ත වීම. |
| ආචමු | (ක්‍රි) (ආ + චමු - (d) (චු) ධොවනෙ, සේදීමෙහි) සේදුවේය, පිරිසිදු කෙළේය. |
| ආචමෙති | (ආ+චමි+ණෙ) මල පහකොට සෝදයි. |
| ආචමෙති | (ක්‍රි) ආචමයති බලනු. |
| ආචය | (පු) එකතු කිරීම; රැස් කිරීම. |
| ආචය | (පු) රැස් කිරීම, එක්කාසු කිරීම, කෙලෙස් රැස් කිරීම. |
| ආචයගාමී | (පු) රැස් කරන්නා, එකතු කරන්නා, කෙලෙස් රැස් කරන්නා. |
| ආචරණ | (න) ආචාරය, ක්‍රියාව, හැසිරීම. |
| ආචරති | (ආ+චර+අ) පිළිපදී; හැසිරේ. |
| ආචරති | (ක්‍රි) (ආ + චර - (d) (භු) සංචරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) හැසිරෙයි, එහාට මෙහාට ගමන් කරයි. |
| ආචරි | (ක්‍රි) (ආ + චර - (d) (චු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ඊ) හැසුරුණේය කෙළේය. |
| ආචරිත | (ති) ඇසුරු කළ-කරන ලද, හැසිරෙණ ලද, ව්‍යවහාර කළ. |
| ආචරිත්වා | (පු.ක්‍රි) (ආ + චර + ත්වා), හැසිරී, “යං අනාචාරං ආචරිත්වා.” |
| ආචරිය | (පු) ආචාර්‍ය්‍යයා, හික්මිය යුතු ධර්මයෙහි පිහිටුවන්නා, ධර්‍මශාස්ත්‍රාදිය උගන්වන්නා, ඇදුරා, පබ්බජ්ජා- උපසම්පදා-නිස්සය-උද්දෙස කියා ආචාර්‍ය්‍යවරු සතර දෙනෙකි. |
| ආචරිය | (පු) ගුරුවරයා. |
| ආචරියඋග්ගහ | (පු) ආචාර්‍ය්‍යයන් වෙතින් ඉගෙනීම, පරම්පරාගත ඇදුරන් වෙතින් ඉගෙන ගැනීම. |
| ආචරියඋපද්දව | (පු) ඇදුරන් වෙතින් වන විපත්-උපද්‍රවය. |
| ආචරියක | (ති) ආචාර්‍ය්‍යයන්ට අයිති, ආචාර්‍ය්‍ය පරපුරට ඇතුළත්, “සකං ආචරියකං උග්ගහෙත්වා.” |
| ආචරියකම්ම | (න) ඇදුරාගේ කාර්ය්යය, ඉගැන්වීම. |
| ආචරියකිච්ච | (න) ගුරුවරයා විසින් කටයුතු වැඩ. |
| ආචරියකුල | (න) ආචාර්‍යාගේ ගෙය; ගුරු පවුල. |
| ආචරියගහණ | (න) ගුරුවරයෙකු පත්කර ගැනීම. |
| ආචරියචතුක්ක | (න) පරිවාර පාලියෙහි දක්වා ඇති ආචාර්‍ය්‍ය චතුෂ්කය. |
| ආචරියධන | (න) ගරුවරයාට දිය යුතු ගාස්තුව. |
| ආචරියධන | (න) ගුරුදක්ෂිණාව, ඇදුරු බැලය, ආචාර්‍ය්‍ය ධනය. |
| ආචරියධනු | (න) ඇජර දුන්න, මහා දුන්න, නව වියත් ප්රමාණ මහා දුන්න “ආචරියධනු නාමපකති හත්ථෙන නව විදත්ථිප්පමාන.” |
| ආචරියපරම්පරා | (ඉ) ඇදුරු පරපුර, ත්‍රිපිටකය පිළිබඳ ආචාර්‍ය්‍ය පරම්පරා කීපයක් පෙර තිබින නිදර්‍ශනයක් වශයෙන් කියතොත් විනයපරම්පරාව - දඹදිව උපාලි, දාසක, සොණක, ආදී මහරහතුන් වහන්සේලා හා ලක්දිව, මිහිඳු මහ රහතුන් වහන්සේ ආදී කොට ඇත්තාහුද දැක්විය හැක “පරම්පරාභතා තස්ස නිපුණා අත්ථ වණ්ණනා.” යනාදීන් පෙණෙන්නේ අනුරාධපුර මහා විහාර පරම්පරාවයි. |
| ආචරියපාචරිය | (පු) ආචාර්‍ය්‍ය ප්‍රාචාර්‍ය්‍ය, ගුරුවරයා හා ගුරුවරයාගේ ගුරුවරයා, “ආචාරියස්ස ආචාරියො පාචරියො.” |
| ආචරියභරියා | (ඉ) ඇදුරු බිරිඳ, ආචාර්‍ය්‍ය භාර්ය්යාව. |
| ආචරියභාග | (පු) ශාස්ත්‍ර ඉගැන්වූ ගුරුවරයාට දෙන ගුරු පඬුරු, ආචාර්‍ය්‍ය භාගය, |
| ආචරියමග්ග | (පු) ආචාර්‍ය්‍යයන්ගේ කථා මාර්ගය, |
| ආචරියමතික | (පු) ගුරු මතය නොඉක්මවන, ආචාර්‍ය්‍යමතයෙහි සිටින. |
| ආචරියමත්ත | (න) ගුරුවරයෙකු වැනි, ආචාර්‍ය්‍ය සමාන. |
| ආචරියමුඛ | (න) ගුරුවරයෙකු හමුව, ගුරුමුව. |
| ආචරියමුට්ඨි | (ඉ) ගුරුවරයන් ශිෂ්‍යයන්ට නොකියා රහසේ තබා ගන්නා කොටස, ගුරුමිට “නත්ථානන්ද තථාගතස්ස ධම්ම විනයෙ ආචරියමුට්ඨි.” |
| ආචරියමුට්ඨී | (පු) ගුරුමුෂ්ටිය; සාමාන්‍යයෙන් ශිෂ්‍යයන්ට නූගන්වන ගැඹුරු දෙය. |
| ආචරියලෙස | (පු) ගුරුවරයා හා එක් කොටසකින් සමාන බව, ආචාර්‍ය්‍ය ලෙශය. |
| ආචරියවත්ත | (න) ඇදුරුවත්, අන්තෙවාසිකයන් විසින් ගුරුවරුන්ට කළයුතු වතාවත, ගුරුවරුන් විසින් අතැවැසියන්ට කළ යුතු වත්, (චුල්ලවග්ගපාලි වත්තක්ඛන්ධකය.) |
| ආචරියවාද | (පු) ආචාර්‍ය්‍ය වාදය, ස්ථවිරවාදයෙන් අන්‍යවූ මහායාන නිකාය, මහාසංඝිකාදී භික්ෂුනිකායයෝ, ‘අට්ඨාරස ආචරියවාදා දුතියෙ වස්ස සතෙ උප්පන්නා.” |
| ආචරියවාද | (පු) උසස් ගුරුවරුන්ගේ මතය. |
| ආචරියසුද්ධි | (ඉ) ආචාර්‍ය්‍ය පරම්පරාවෙන් ආ පිරිසිදු දැනීම, ආචාර්‍ය්‍ය ශුද්ධිය. |
| ආචරියානී | (ඉ) ආචාර්‍ය්‍ය භාර්ය්යාව, ගුරු බිරින්ද, |
| ආචරියානී | (ඉ) ගුරුවරිය. |
| ආචාම | (පු) බත් පිසන විට ඉවත් කරන කැඳ වතුර. |
| ආචාම | (පු) බත්දන්කුඩ, බතින් පෙරූ කැඳ, කැඳ. |
| ආචාමභක්ඛ | (ඉ) බත් දන් කුඩ බුදින්නා. |
| ආචාර | (පු) චාරිත්රය, මනා පැවැත්ම, හැසිරීම, චරිතය. |
| ආචාර | (පු) පිළිපැදීම; හැසිරීම. |
| ආචාරකුසල | (පු) මනා පැවැත්මෙහි දක්ෂ ආචාරයෙහි දක්ෂ. |
| ආචාරකුසල | (3) ශිෂ්ට හැසිරීමෙහි දක්ෂ වූ. |
| ආචාරගත | (ති) චරිතය, ආචාරයට ඇතුළත්, |
| ආචාරගොචර | (පු) ආචාරය හා ගෝචරය, ධර්මානුකූල හැසිරීම හා ගෝචරය. |
| ආචාරචොදනා | (ඉ) ආචාර විපත්තියෙන් චෝදනා කිරීම. |
| ආචාරදිට්ඨි | (ඉ) ආචාර විපත්තිය හා දිට්ඨි විපත්තිය. |
| ආචාරපුත්ත | (පු) ආචාරවත් කුලපුත්‍රයා, මනා කුල සිරිත් ඇති කුල පුත්රයා. |
| ආචාරභෙද | (පු) චාරිත්‍ර විශේෂයක්. |
| ආචාරවිනය | (පු) හැසිරීමෙහි දක්ෂබව, ආචාර සමාචාර දෙකින් රැකියයුතු චාරිත්‍ර ශීලය. |
| ආචාරවිපත්ති | (ඉ) ආචාර විපත්තිය, පාරාජික සඞ්ඝාදි‍සෙසාපත්ති දෙක හැර ඉතිරි පඤ්චාපත්තිස්කන්ධය ආචාර විපත්තියි. |
| ආචාරවිපන්න | (ති) අනියත, පචිති, පාටිදෙසනීය, සෙඛියා, අධිකරණ සමථ යන පඤ්චාපත්තිස්කන්ධයන් අතුරෙන් යම් ඇවතකට පැමිණ එයින් නැගී නොසිටින්නා. |
| ආචාරියකුල | (න) ආචාර්‍ය්‍යකුලය, ඇදුරුපරපුර. |
| ආචාරී | (3) හැසිරෙන්නා. |
| ආචික්ඛති | (ආ+චික්ඛ+අ) කියයි; දන්වයි. |
| ආචික්ඛති | (ක්‍රි) (ආ +චික්ඛ - (d) (භු) වාචෙ, කීමෙහි + ති) කියයි, ප්රකාශ කරයි දන්වයි. |
| ආචික්ඛන | (න) කීම, ප්රකාශ කිරීම, දැන්වීම. |
| ආචික්ඛන | (න) කීම; දැන්වීම. |
| ආචික්ඛන | (පු) කියන්නා; දන්වන්නා. |
| ආචික්ඛන්ත | (ති) කියමින්, ප්රකාශ කරමින්. |
| ආචික්ඛන්ත | (3) කියන; කියමින්; දැනුම් දෙමින්. |
| ආචික්ඛමාන | (3) කියන; කියමින්; දැනුම් දෙමින්. |
| ආචික්ඛිත | (ති) කියූ, ප්රකාශ කළ, දැන්වූ. |
| ආචික්ඛිත | (3) කියන ලද. |
| ආචික්ඛිතමග්ග | (ති) කියූපාර, කියනලද මාර්ගය. |
| ආචික්ඛිතු | (පු) කියන්නා, දන්වන්නා, ප්රකාශ කරන්නා. |
| ආචික්ඛිතු | (3) කියන්නා; දැනුම් දෙන්නා. |
| ආචික්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දී. |
| ආචිණති | (ක්‍රි) (ආ + චි - (d) (කි) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි + ණ + ති) රැස්කෙරෙයි, එකතුකරයි. |
| ආචිණ්ණ | (ති) ආචීර්‍ණ, පුරුදු කළ, පරම්පරාවෙන් පුරුදුවී පවතින, ප්‍රකෘතිය, ස්වභාවය. |
| ආචිණ්ණ | (3) පුරුදු කළ. |
| ආචිණ්ණකප්ප | (පු) පරම්පරාවෙන් පුරුදු කරන ලද්ද, ආචීර්‍ණ කල්පය, විශාලාමහනුවර වජ්ජිපුත්‍රක භික්ෂූන් ඉපදවූ දශවස්තුවෙන් එකක්, පරම්පරාවෙන් පුරුදු කළදේ, එසේ කිරීම වැරදි නැත යන මතය. |
| ආචිණ්ණසමාවිණ්ණ | (ති) පුරුදුකළ, මනා කොට පුරුදු කළ, |
| ආචිණ්ණාපරිවිණ්ණ | (ති) පුරුදුකළ, නිතර පුරුදුකළ, එවැනි සිරිත් විරිත්, |
| ආචිත | (ති) පුරුදු කළ, ප්‍රගුණ කළ, රැස්කළ. |
| ආචිත | (3) රැස් කළ. |
| ආචිනන්ත | (3) රැස් කරන; රැස් කරමින්. |
| ආචිනාති | (ආ+චි+නා) රැස් කෙරේ. |
| ආචීයති | (ආ+චි+ඊ+ය) රැස් කරනු ලැබේ; රැස් වේ. |
| ආචීයති | (ක්‍රි) (ආ + චි - (d) (කි) වයෙ -රැස්කිරීමෙහිය + ති) වැඩෙයි දියුණු කරයි, ගොඩගසයි. |
| ආචෙර | (පු) ආචාර්‍ය්‍යවරයා, ගුරුවරයා. |
| ආචෙර | (පු) ගුරුවරයා. |
| ආචෙරක | (න) ආචාර්‍ය්‍ය මතය, ආචාර්‍ය්‍යවාදය, “ආචෙරකම්හි ච සකෙ විසාරදො.” |
| ආචෙල | (ති) අබරණින් සැරසුනු, ආභරණයන්ගෙන් අලංකාර කළ. |
| ආච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) (ආ + ඡාද - (d) (භු) ඡාදනෙ, හැඳීමෙහි + ණෙ + ති) හඳියි, රෙදි හඳියා, පිළි හඳියි. |
| ආජඤ්ඤ | (පු) ආජානීය නම් අශ්වයා, ආජානීය නම් උසස් කුලයෙන් උපන් අශ්වයා. |
| ආජඤ්ඤ | (3) උසස් පැවතුම් ඇති. |
| ආජඤ්ඤරථ | (න) ආජානීය අශ්වයන් යෙදූ රථය, “ආජඤ්ඤ යුත්තො රථො ආජඤ්ඤ රථො“ |
| ආජව | (න) උරා ගැනීම, නියුක්ත වීම. |
| ආජාන | (ති) අවබෝධ කරගත හැකි, තේරුම් ගත හැකි. |
| ආජානන | (න) ඉගෙනුම, දැනීම, තේරුම් ගැනීම, ඥානය. |
| ආජානන | (න) දැනගැන්ම. |
| ආජානාති | (ආ+ඤා+තා) මනා සේ දැනගනී. |
| ආජානාති | (ක්‍රි) (ආ + ඤා - (d) (භු) අවබොධෙනා + ති) තේරුම් ගනියි, දනියි, උගනියි. |
| ආජානිතබ්බ | (3) දැනගත යුතු. |
| ආජානීය | (පු) උසස් වර්ගයේ අශ්වයා; ශ්‍රේෂ්ඨයා. |
| ආජානීය | (අ) ඒ ඒ ජාතියෙන් උත්තමයා යන අර්ථයෙහි වූ ආජානීය ප්රත්යය උතුම් යන අර්‍ථයයි, එනම් උතුම් අශ්වයා. |
| ආජානීයතා | (ඉ) ආජානීයත්වය, උසස් උත්පත්තියක් ඇති බව. |
| ආජානීයසුසු | (පු) උතුම් අශ්ව පැටියා, ආජානීය අශ්වයා. |
| ආජිකාසප්පී | (න) එළුකිරෙන් සෑදු ගිතෙල්, එළු ගිතෙල්. |
| ආජීර | (න) රාජාඞගනය, මිදුල, රජ මිදුල. |
| ආජීරන | මිදුල. |
| ආජීව | (න) ජීවනොපාය, ජීවිකාව, දිවෙල, පැවතීම. |
| ආජීව | (පු) ජීවිකාව; දිවි පැවැත්ම. |
| ආජීවක | (පු) ජීවිකාව සොයන අය, තාපස කොටසක්, බුද්ධ කාලයේ විසූ ආජීවක නිකායට අයිති තාපස කොටසක්. |
| ආජීවක | (පු) ශ්රමණ කොටසක්. |
| ආජීවකචොදනා | (ඉ) ආජීව විපත්තියෙන් චෝදනා කිරීම, සිව්වැදෑරුම් චෝදනාවන්ගෙන් එකක්. |
| ආජීවකසාවක | (පු) ආජීවිකයන්ගේ ගිහි ගෝලයා, අසන්නා. |
| ආජීවට්ඨමකසීල | (න) ආජීවය අටවැනි කොට ඇති සීලය, ත්‍රිවිධ කාය සුචරිතය, චතුර්විධ වාක් සුචරිතය හා පරිශුද්ධ ආජීවය යන අට. |
| ආජීවපාරිසුද්ධි | (ඉ) ආජීව පාරිශුද්ධිය මිත්‍යාජීවයෙන් වෙන්ව සම්‍යක් ජීවිතයක් ගත කිරීම දැහැමෙන් සෙමෙන් දිවි පැවැත්ම. |
| ආජීවපුච්ඡා | (ඉ) ආජීවවිපත්තිය විචාරීම, සිවුවැදෑරුම් විපත්තීන්ගෙන් කවර විපත්තියදැයි විචාරීම. |
| ආජීවභණ්ඩක | (න) ජීවත්වීමට සුදුසු වස්තුව, ජීවිතය ගෙනයෑමට අවශ්‍ය උපකරණ. |
| ආජීවවිපත්ති | (ඉ) දැහැමෙන් සෙමෙන් දිවි පැවැත්මට ඇති බාධා. |
| ආජීවසම්පදා | (ඉ) ධාර්මික ජීවිතයක් ගත කිරීමට හේතුවන සම්පත්. |
| ආජීවික | (න) ජීවිතයේ පැවැත්ම, ජීවිකාව, ජීවත්වීම. |
| ආජීවික | (පු) ශ්රමණ කොටසක්. |
| ආජීවිකාපකත | (ති) ජීවත්වීමක් නැති, ජීවිකා වෘත්තියෙන් තොර කළ. |
| ආට | (පු) එක්තරා පක්ෂි වර්ගයකට අයත් කුරුල්ලෙක්, හැන්දක් වැනි හොට ඇති කුරුල්ලෙක්, “ආටාති දිබ්බමුඛ සකුණා“ |
| ආටවිය | (ති) වනයට අයත්, කැලෑවට අයිති. |
| ආටානාටිය | (න) ආටානාටිය සූත්රය, දික් සඟියේ පාටික වර්ගයට අයත් සූත්‍රයක්, පිරිත් කීමේදී හමාර බණවරට ඇතුළත් කොට දෙසනු ලැබේ, “ආටානාටෙ (නගරෙ) කතං, ආටානාටියං” ආටානාටියංති ආටානාට නගරෙ බද්ධත්තා එවං නාමං.” |
| ආඨපන | (න) තැබීම, ඉදිකොට තැබීම. |
| ආඨපනා | (ඉ) තැබීම, හොඳට තැබීම, සුදුසු ලෙස තැබීම. |
| ආඨපිත | (ති) උකස, උකස් තබන ලද්ද, ණයක් ගත් විට එය දෙනතුරු ණය හිමියා වෙත තබන ලද දෙය. |
| ආඩම්බර | (න) දර්‍පය, ගර්වය, හර්‍ෂය, එඩිය, ධන ගර්වය, ආරම්භය. |
| ආඪක | (න) ලාභ, ලාස්ස, ආඪකය, ලහසුබව. |
| ආඪක | (පු) ආළහකය, පත සතර, සම්පූර්ණ දෝත, ධාන්‍ය මුෂ්ටි ද්‍රොණයකින් සතරෙන් කොටස, ලාස්ස. |
| ආණ | (න) ආශ්වාස (වාත) ය. |
| ආණත්ත | (ති) අණවනලද, නියම කරන ලද. |
| ආණත්ති | (ඉ) අණ කිරීම, අණකිරීම නම් නිස්සය පණා මනයයි ආණත්තිය, නිස්සය පණාමනය බිඳෙන කරුණුවලින් එකක්, “එත්ථ ආණත්තීති ආණාපනං වුච්චති.” |
| ආණත්තික | (පු) ඇණවීම කරන්නා, අදින්නාදාන පාරාජිකාවේ සාහත්ථික පඤ්චකයෙහි එක අඞ්ගයක්, |
| ආණත්තික | (පු) විධායකයා, අණවන්නා, විදානේ. |
| ආණත්තික | (3) අණ කිරීමට අයත්. |
| ආණත්තිකපයොග | (පු) ඇණවූ කෙණෙහිම අනුන් සතු වස්තුව ගැනීමෙහි යෙදීම, ආණත්තික ප්‍රයෝගය. |
| ආණත්තිකමනුස්සඝාත | (න) නියම කිරීමෙන් කරණු ලබන මිනිස් දිවිතොර කිරීම - මනුෂ්‍ය ඝාතනය. |
| ආණත්තික්ඛණ | (න) අණ කළ මොහොත, ඇණවූ ක්ෂණය, “ආණාපකස්ස ආණත්තික්ඛණෙ ආපත්ති.” |
| ආණත්තිනියාමක | (පු) ඇණවීම සිදුකරන - සිදුකරන්නා ප්‍රාණතිපාතය පිළිබද ප්‍රයෝගසයෙහි ඇණවීම සිදු කරන, (මනුස්ස විග්ගහ පාරාජිකා) |
| ආණන්ති | (ඉ) අණ කිරීම; ආඥාව. |
| ආණපාණ | (න) ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස දෙක. |
| ආණා | (ඉ) අණ; ආඥාව. |
| ආණා | (ඉ) නීතිය, ආඥාව, අණ, නියොගය, විධානය ව්‍යවස්ථාව, |
| ආණාඅරහ | (ති) නියම-අණ කිරීමට සුදුසු, නියමයන් පැණවීමට යෝග්‍ය, |
| ආණාක්ඛෙත්ත | (න) ආඥා ක්ෂෙත්‍රය, අණ පැතිරීමේ පෙදෙස - භූමිය, තෙවැදෑරුම් බුද්ධක්ෂෙත්‍රයන්ගෙන් එකක්, රතන සූත්‍රාදීන්ගේ ආනුභාවය කෙළ ලක්ෂයක් සක්වල පවත්නා බැව් දෙශිතයි. |
| ආණාචක්ක | (න) අණසක, ආඥා චක්රය. |
| ආණාදෙසනා | (ඉ) ආඥාව බහුලකොට ඇති දේශනාව, විනය දේසනාව, විනය පිටකය. |
| ආණාදෙසනා | (ඉ) ආණා දේශනාව, විනය පිටක, පිටකත්‍රය අතුරෙන් විනය පිටකය අණ බහුල කොට දේශනා කළ බැවින් ඊට ආණා දෙසනා යන නම ලැබින “ආණා රහෙන භගවතා ආණාබාහුල්ලෙන දෙසිතත්තා ආණා දේසනා”. |
| ආණාපක | (පු) (ආණා + ප+ ණවු = අක) විධායකයා, අණවන්නා. |
| ආණාපක | (පු) අණකරවීම. |
| ආණාපන | (න) විධානය, ඇණවීම, නියොගය. |
| ආණාපවත්ති | (ඉ) අණ පිහිටුවීම, විධානකිරීම. |
| ආණාපාණසති | (ඉ) ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසයන් සිහියේ තබාගෙන කරන භාවනාවකි, (සතිපට්ඨාන සූත්රය) |
| ආණාපාතිමොක්ඛ | (පු) ආණා ප්‍රාතිමොක්ෂය, අඩ මසක් පාසා උදෙසියයුතු ප්‍රිතාමොක්ෂය, භික්ෂු-භික්ෂුනීන් විසින් පොහොය සීමාවන්හි දී මෙය දේශනා කළ යුතුයි ආණා ප්‍රාතිමෝක්ෂය, අඩ මසක් පාසා උදෙසියයුතු ප්‍රාතිමෝක්ෂය |
| ආණාපිත | (ති) අණවන ලද, විධාන කරන ලද. |
| ආණාපිය | (පු.ක්‍රි) අණ කොට, ගෙන්වා. |
| ආණාපෙතබ්බ | (3) අණ කළ යුතු. |
| ආණාපෙති | (අණ+ණාපෙ) අණ කරයි. |
| ආණාපෙති | (ක්‍රි) (ආණ - (d) (චු) පෙසනෙ, මෙහෙයීමෙහි + ණෙ + තී) මෙහෙයයි, අණවයි. |
| ආණාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙන්වා, අණවා. |
| ආණාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අණ කොට; ළඟට ගෙන්වා. |
| ආණාපෙන්ත | (3) අණ කරමින්; අණ කරන. |
| ආණාසම්පන්න | (ති) අණින් යුක්ත වූ, ආඥා සම්පන්න වූ. |
| ආණාසම්පන්න | (3) ආනුභාව ඇති. |
| ආණි | (ඉ) ඇණය, රිය සකෙහි අකුර අග ගසන ඇණය, කඩ ඇණය. |
| ආණි | (ඉ) ඇණය; රෝදය නවත්වන ඇණය. |
| ආණිචොලක | (න) වැරහැලි රෙදි කෑල්ල, කිලුටු රෙදි කඩ. |
| ආණීද්වාර | (න) පවුරුවලින් වට කරන ලද නගරයක කුඩාදොර. |
| ආතඞක | (පු) රෝගය, ආබාධය, සන්තාපය, තැවීම. |
| ආතඞකඵස්ස | (පු) රෝග ස්පර්ශය, රෝගයක පහස. |
| ආතඞ්ක | (පු) රෝගය. |
| ආතඞ්කී | (පු) රෝග ඇත්තා, ලෙඩා, රෝගියා. |
| ආතඞ්කී | (පු) රෝගියා. |
| ආතත | (න) එක් මූණතක් ඇති බෙරය. |
| ආතත | (න) සමින් වෙළන ලද බෙර ආදිය අතුරෙන් එක් මුහුණකින් යුත් තූර්‍ය්‍ය භාණ්ඩය, සැළ බෙර, වජ්‍ර බෙර ආදිය, පතළ. |
| ආතතවිතත | (න) සම්පූර්ණයෙන් සමින් වැසූ බෙරය. |
| ආතතවිතත | (න) සර්‍වභාගයෙන් සමින් වෙළන ලද තූර්‍ය්‍ය විශේෂය, පණාබෙර ආදිය. |
| ආතත්ත | (ති) තබන ලද, රත්කළ, තම්බනලද. |
| ආතත්ත | (3) තැවුණු; රත් වූ. |
| ආතප | (පු) අව්ව. |
| ආතප | (පු) හිරුරැස්, අව්ව, ඉර අව්ව, සූර්‍ය්‍ය තාපය. |
| ආතපතා | (ඉ) දවන ස්වභාවය, තැවීම්බව. |
| ආතපති | (ආ+තප+අ) තැවේ. |
| ආතපති | (ක්‍රි) (ආ + තප - (d) (භු) තපනෙ, තැවීමෙහි + ති) තවයි, රත් කරයි. |
| ආතපත්ත | (න) අව් අත්ත, ඡත්‍රය, කුඩය. |
| ආතපත්ත | (න) කුඩය. |
| ආතපන | (න) තැවීම, වීර්ය්යය, උත්සාහය. |
| ආතපවාරණ | (න) ඉරු රැස් මුවහකරන දෙය, කුඩය, ඡත්‍රය. |
| ආතපොදක | (න) (ආතප + උදක) මිරිඟු ජලය. |
| ආතප්ප | (පු) - (න) වීර්ය්යය, උත්සාහය, කෙලෙසුන් තැවීම පිණිස කරන වීර්ය්යය. |
| ආතප්ප | (පු) වීර්යය. |
| ආතාප | (පු) උත්සාහය; තැවීම; රත් කිරීම; සිත් තැවුල. |
| ආතාප | (පු) තැවීම, රත් කිරීම. |
| ආතාපන | (න) තැවීම, රත් කිරීම, වීර්ය්යය. |
| ආතාපන | (න) තැවීම; දුක් දීම. |
| ආතාපනපරිතාපන | (න) තැවීම, හාත්පස තැවීම. |
| ආතාපී | (පු) වීර්‍ය්‍යවත් කෙලෙස්තවන වීර්ය්ය ඇති. |
| ආතාපී | (3) කෙලෙස් තවන්නා; වීර්යය ඇත්තා. |
| ආතාපෙති | (ආ+තප+ණෙ) තවයි; රත් කරයි. |
| ආතාපෙති | (ක්‍රි) (ආ + තප - (d) (චු) දාහෙ, තැවීමෙහි + ණෙ + ති) තවයි, රත්කරයි. |
| ආතාපෙන්ත | (3) තවන; තවමින්. |
| ආතිථෙය්‍ය | (න) අමුත්තන්ට කටයුතු සත්කාරය, ආගන්තුක සඞ්ග්‍රහය. |
| ආතිථෙය්‍ය | (න) ආගන්තුක සත්කාරය. |
| ආතු | (පු) ග්‍රාම්‍ය ව්‍යවහාරයෙහි පවත්නා පිතෘ පර්‍ය්‍යාය වචනයක්, නූගත් ස්ත්‍රියක් ලවා අසත්‍ය වචන කියවීම්. |
| ආතුම | (පු) ආත්මය; තෙමේ. |
| ආතුමා | (පු) ආත්මය, තමා, ආත්මභාවය. |
| ආතුර | (පු) ලෙඩා, රොගියා, ආබාධ ඇත්තා, ගිලනා, |
| ආතුර | (3) ගිලන් වූ; මැඩුණු; රෝගී වූ. |
| ආතුර අනාතුර | (පු) නිරොගී, ලෙඩනැති, ආබාධ විරහිත. |
| ආතුරරූප | (පු) රෝගීස්වභාවය, ලෙඩබව. |
| ආතොජ්ජ | (න) පඤ්චාඞ්ගිකතූර්‍ය්‍යය, ආතතාදිය. |
| ආථබ්බ | (පු) අථර්‍ව වෙදයට අයත්. |
| ආථබ්බණ | (පු) අථර්‍වවෙදය දත් තැනැත්තා - පරූපඝාතයට මන්ත්‍ර පිරවීම, අශ්වාදීන් මරා යාග කරන පිළිවෙළ දක්වන වෙදයකි “ආථබ්බණ මන්තො නාම අථබ්බ වෙද විරහිතො පරූපඝාතකරො මන්තො.” |
| ආථබ්බණික | (පු) අථර්‍වවෙදය, දැන හදාරන්නා. |
| ආථබ්බණික | (3) හූනියම් ආදිය කරන්නා. |
| ආදදති | (ක්‍රි) (ආ + දද - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි + ති) දෙයි, දානය කරයි. |
| ආදදාති | (ක්‍රි) (ආ + දා ජු දානෙ, දීමෙහි + ති) දානය කරයි. |
| ආදර | (පු) ආදරය, දයාව. |
| ආදර | (පු) ආදරය; ප්‍රේමයෙන් සැලකීම. |
| ආදරණීය | (ති) ආදරකටයුතු, දයාකටයුතු. |
| ආදරතා | (ඉ) දයාස්වභාවය, ආදරබව. |
| ආදරිය | (පු) - (න) ආදරයෙන් යුත්, ආදරය ඇති. |
| ආදහති | (ක්‍රි) (ආ + දහ - (d) (භු) භස්මීකරණෙ, හලුකිරීමෙහි + ති) දවයි, හලුකරයි. |
| ආදා | (පූ.ක්‍රි) ගෙන. |
| ආදාතබ්බ | (න) ගතයුතු දෙය. |
| ආදාතබ්බ | (3) ගතයුතු. |
| ආදාති | (ආ+දා+අ) ගනී. |
| ආදාතුං | (නි) ගන්ට. |
| ආදාන | (න) අල්ලා ගැන්ම; ගැන්ම. |
| ආදාන | (න) ගැනීම, ග්රහණය, පිළිසිද ගැනීම. |
| ආදානගන්ථ | (පු) තමාගේ සන්තානයෙහි ගැට ගැසී පවත්නා ග්‍රන්ථය. |
| ආදානතණ්හා | (ඉ) රූපාදී අරමුණුග්‍රහණය කරන තෘෂ්ණාව. |
| ආදානධිප්පාය | (පු) පැහැර ගැනීමට ඇති අදහස, සොරකමට මෙහෙයූ සිත ඇති. |
| ආදානපටිනිස්සග්ග | (පු) ගැනීම හා ප්‍රතික්ෂෙප කිරීම. |
| ආදානවට්ටි | (ඉ) බෙහෙත් ගැල්වූ රෙදි වැටිය, “වච්චමග්ගෙ භෙසජ්ජ මක්ඛිතා ආදානවට්ටී වා වෙළුනාලිකා වා වට්ටති”. |
| ආදානසීල | (න) දෙන ස්වභාවය ඇති, ගැනීම් ස්වභාවය. |
| ආදාය | (පු.ක්‍රි) (ආ + දා - (d) ත්වා = ය) ) ගෙන, රැගෙන. |
| ආදාය | (පූ.ක්‍රි) ගෙන. |
| ආදායි | (3) ගන්නා. |
| ආදාස | (පු) ආදර්‍ශය, කැඩපත, මූනබලන කන්නාඩිය. |
| ආදාස | (පු) කැඩපත; මූණ බලන කන්නාඩිය. |
| ආදාසක | (පු) ආදාස බලනු. |
| ආදාසතල | (න) ආදර්‍ශතලය, කැඩපත. |
| ආදාසදණ්ඩ | (න) ආදර්ශ දණ්ඩ, ආදර්ශ සැරයටිය. |
| ආදාසපඤ්හ | (ති) කැඩපතෙහි දේවතාරූඪ කොට ප්‍රශ්න විචාරීම. |
| ආදාසමණ්ඩල | (පු) ආදර්ශ මණ්ඩලය, කැටපත් තලය. |
| ආදාහන | (න) දැවීම, පිලිස්සීම, මළසිරුරු දැවීම. |
| ආදි | (පු) ප්රථම, මර්‍ය්‍යාදා, ප්‍රකාර සමීප, අවයව. |
| ආදි | (3) ආදිකොට ඇති; පළමු; මුල් වූ; (පු) ආරම්භය; මුල. |
| ආදික | (ති) පූර්‍වය, ආදියට අයත්. |
| ආදික | (3) මුල කොට ඇති. |
| ආදිකම්ම | (පු) - (න) ප්‍රාරම්භය, ආදික්‍රියාව, ප්රථම ක්‍රියාව, පළමුකොට කරන ක්‍රියාව. |
| ආදිකම්මික | (පු) ආදී කර්‍මයෙහි යෙදුනු තැනැත්තා, ආදිකම්මිකයා, |
| ආදිකම්මික | (3) පළමුවෙන් කළ අය; යමක් ඉපද වූ අය. |
| ආදිකල්‍යාණ | (ති) ආදියෙහි යහපත් වූ, මුල යහපත් වූ “ආදිමජ්ඣ පරියොසාන කල්‍යාණො.” |
| ආදිකල්‍යාණ | (3) මුල යහපත් වූ. |
| ආදිකවි | (පු) ප්‍රථමකවියා, වාල්මීකී ඍෂියා. |
| ආදිකාරණ | (න) මුලකාරණය, ප්‍රථමකාරණය. |
| ආදිග්ලදිහු | (පු) ආදිග්ලහු නම් ඡන්දසෙහි එන භගණ සහ යගණ දෙක, “සබ්බග්ලා මනා දිග්ලහු භ්‍යා මජ්ඣන්ත ගරුජසා.” |
| ආදිච්ච | (පු) සූර්යයා. |
| ආදිච්ච | (පු) සූර්ය්යයා, දෙවියා, අදිතියගේ පුතා. |
| ආදිච්චපථ | (පු) අහස. |
| ආදිච්චපථ | (පු) සූර්‍ය්‍යමාර්‍ගය, දේවමාර්‍ගය, අහස, ගගන තලය. |
| ආදිච්චපාක | (ති) අව්වෙහි කැකෑරීම, “ඉමානි අට්ඨපානානි සීතානිපි ආදිච්චපාකානිපි වට්ටන්ති”. |
| ආදිච්චපාක | (පු) අව්වෙන් තැම්බීම. |
| ආදිච්චබන්ධු | (පු) බුදුරද; හිරුගේ නෑයා. |
| ආදිච්චබන්ධු | (පු) සූර්‍ය්‍ය බන්ධූ, සූර්‍ය්‍යවංශ ඇත්තා, සාක්‍යවංශ ඇත්තා, ගෞතම බුදුරජානන් වහන්සේ, පියුම්. |
| ආදිච්චවංස | (පු) සූර්‍ය්‍යවංශය, ශාක්‍යවංශය. |
| ආදිච්චුපට්ඨාන | (න) (ආදිච්ච + උපට්ඨාන) සූර්‍ය්‍යයාට නමස්කාර කිරීම, හිරුට උවටන් කිරීම, හිරු දෙවියන් පිදීම. |
| ආදිට්ඨ | (ති) දක්වන ලද, පෙන්වන ලද. |
| ආදිණ්ණත | (න) කැඩුණු අවස්ථාව, බිඳුනු අවස්ථාව. |
| ආදිතෙය | (පු) දෙවියා, ස්වර්‍ගවාසියා. |
| ආදිතො | (නි) මුලදී; මුලින්. |
| ආදිතො පට්ඨාය | මුල පටන්. |
| ආදිතොපට්ඨාය | (අ) මුල පටන්, ආදියෙහි සිට. |
| ආදිත්ත | (ති) ගිනිගෙන දිලිසෙනලද, ගිනිගත්. |
| ආදිත්ත | (3) දැල්වෙන; දැවෙන. |
| ආදිත්තපරියාය | (පු) එනම් සූත්රය, උරුවෙල් කසුබ් ආදීන්ට දෙසූ එනම් සූත්රය. |
| ආදිදෙව | (පු) පූර්‍වදෙවයා, ඊශ්වරයා ධත්වන්තරි ඍෂියා. |
| ආදින්න | (ති) දෙනලද, ගන්නාලද. |
| ආදින්න | (3) ගත්; ගන්නා ලද. |
| ආදිපුබ්බඞ්ගම | (පු) ආදිය පෙරටුකොට ඇති, මුල ඉදිරිකොට ඇති. |
| ආදිපුරුස | (පු) පූර්‍වපුරුෂයා, ආදිකම්මික පුරුෂයා, විෂ්ණු. |
| ආදිබ්‍රහ්මචරිය | (න) ප්‍රාතිමොක්ෂසංවරාදි සීලය, පුරාණ බ්‍රහ්මචරියාවවූ මාර්‍ගබ්‍රහ්මචරියාව ඇතිකළ ධර්මය. |
| ආදිබ්‍රහ්මචරියක | (පු) ආදිබ්‍රහ්මචරියක සීලය ඇත්තා. |
| ආදිම | (3) පළමු වෙනි; මුල් වූ. |
| ආදිමග්ග | (පු) ප්රථම මාර්ගය, පළමුවන මාර්ගය. |
| ආදිමජ්ඣපරියොසාන | (න) මුල මැද අග යන තුන් තැන. |
| ආදිය | (ති) කෑ යුතු, බුදිය යුතු. |
| ආදිය | (පූ.ක්‍රි) ගෙන; රැගෙන. |
| ආදියති | (ආ+දා+ඉ+ය) අල්වා ගනී; ගනී; ගනු ලැබේ. |
| ආදියති | (ක්‍රි) (ආ + දෘ - (d) (දි) දානෙ, දීමෙහි + - (ඉ) + යති) ගනී. |
| ආදියන | (න) ගැනීම, ග්රහණය. |
| ආදියනතා | (ඉ) ගැනීම් බව, ගන්නා බව. |
| ආදියි | අ.ක්‍රි ගත්තේය. |
| ආදිලොප | (පු) පදයෙක්හි ආදි ස්වරය හෝ ව්‍යඤ්ජනය හෝ සමාසයෙහි ආදි පදය හෝ ලෝප කිරීම, අපිධානං යන තන්හි පිධානං යනු උදාහරණයි. |
| ආදිසති | (ආ+දිස+අ) අනුමෝදන් කරවයි; කියයි; ප්රකාශ කරයි; පෙන්වයි. |
| ආදිසති | (ක්‍රි) (ආ + දිස - (d) (භු) පෙක්ඛනෙ, බැලීමෙහි) දක්වයි, බලවයි. |
| ආදිසනා | (ඉ) දැන්වීම; ප්රකාශ කිරීම. |
| ආදිස්ස | (පු.ක්‍රි) (ආ + දිස - (d) (භු) උච්චාරණෙ, කීමෙහි ත්වා = ය) යකාරධාත්වන්තදෙකට පූර්ව රූපයි) දක්වා, පෙන්වා. |
| ආදිස්ස | (පූ.ක්‍රි) ආදර්ශ කොට පෙන්වා; නැවත නැවත කරුණු පෙන්වා. |
| ආදිස්ස | (3) අසවලා යයි පෙන්විය යුතු; ගර්හා ලිබිය යුතු. |
| ආදිස්සමාන | (3) ආදර්ශ කරනු ලබන; පෙන්වනු ලබන. |
| ආදීන | (පු) දීනනොවන, බැගෑනොවන. |
| ආදීනව | (පු) දෝෂය, වැරැද්ද, නපුරු විපාකය, “ආදීනවො උප්පාදිතො”. |
| ආදීනව | (පු) දෝෂය; විපත. |
| ආදීනවදස්සාවී | (පු) දෝෂ දක්නාසුලු තැනැත්තා, දොස් දක්නා සුල්ලා. |
| ආදීනවපරියෙසන | (න) දොස් සෙවීම, දෝෂ පර්යේෂනය. |
| ආදීනවසඤ්ඤා | (ඉ) ශරීරයෙහි උපදිනා රොග පීඩාදිය ගැණ සලකා බැලීම. |
| ආදීනවානුපස්සී | (පු) දොස් අනුව බලන සුලුවූ. |
| ආදීපන | (න) දැල්වීම, ගිනි ඇවිලවීම. |
| ආදීපනීය | (පු) දැල්විය යුතු, ගිනි ඇවිල විය යුතු. |
| ආදීපිත | (ති) ගිනිගන්නා ලද, ගිනිගෙන ඇවිලී ගත්. |
| ආදීපිත | (3) ගිනි දැල්වුණු; දල්වන ලද. |
| ආදීසො | (අ) ආදීවශයෙන්. |
| ආදු | (අ) නොහොත්, එසේ නොවේනම් හෙවත්. |
| ආදු | (නි) නොහොත්. |
| ආදෙති | (ආ+දා+ණෙ) ගනී; පිළිගනී. |
| ආදෙති | (ක්‍රි) (ආ + දා - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි + ණෙ + ති) දෙයි, දානය කෙරෙයි. |
| ආදෙය්‍ය | (ති) ඇදහියයුතු, විශ්වාසකටයුතු. |
| ආදෙය්‍ය | (3) ගතයුතු; බාර ගතයුතු. |
| ආදෙය්‍යවචන | (න) ඇදහියයුතු වචන, විශ්වාස කටයුතු වචන ඇත්තා. |
| ආදෙව | (පු) වැලපීම. |
| ආදෙව | (පු) විලාපය, පරිදෙවය. |
| ආදෙවතනා | (ඉ) විලාපකීම් භාවය, උදෙසා හැඬීම් බව. |
| ආදෙවන | (ති) විලාපකීම, උදෙසා හැඬීම. |
| ආදෙවනා | (ඉ) පරිදෙවනය, විලාපකීම. |
| ආදෙවනා | (පු) වැලපීම. |
| ආදෙවනාපරිදෙවනා | (ඉ) විලාපකීම විසෙසින් විලාපකීම, |
| ආදෙවනීය | (පු) වැලපියයුතු, විලාපකියයුතු. |
| ආදෙස | (පු) එක් අකුරක් මකා අන් අකුරක් යෙදීම; පෙන්වීම. |
| ආදෙස | (පු) දැක්වීම, නියොගය, අක්ෂරයකට අක්ෂරයක් ආදේශවීම. |
| ආදෙසනවිධි | (ඉ) අවවාද-අනුශාසනා කිරීමේ ක්රමය. |
| ආදෙසනා | (ඉ) දැන්වීම; ප්රකාශ කිරීම. |
| ආදෙසනාපටිහාරීය | (න) කරුණු දක්ව දක්වා කරන දේශනා ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය, මෙය මෙසේය මෙය මෙසේයයි සාධක දක්ව දක්වා කරන ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය, ධර්‍මදේශනාව. |
| ආදෙසනාපාටිහාරිය | (න) අනුන්ගේ සිතිවිලි ප්රකාශ කිරීම. |
| ආදෙසන්තරවිධාන | (න) වෙන ආදේශයක් කිරීම, ආදේශ විශේෂයක් කිරීම. |
| ආදෙසාපෙක්ඛා | (ඉ) ආදේශය බලාපොරොත්තුවන්නී, ආදෙසය අපේක්ෂා කරන්නී, |
| ආදෙසී | (පු) ආදෙස කාර්ය්යය ලබන්නා ආදෙසී නමි. |
| ආංදොලිකා | (ඉ) දෝලාව, කූනම, පල්ලැක්කිය. |
| ආද්‍යඤ්ඤපද | (පු) ආදියෙහි අන්‍යපදය ඇති සමාසය ආද්‍යන්‍යපද නම් වේ බහුව්‍රීහි සමාස විශේෂයකට නමකි. |
| ආද්‍යුපලධි | (ඉ) (ආදි + උපලද්ධි) ප්‍රථමොපලබ්ධිය, ප්රථම ලාභය. |
| ආධාන | (න) පිහිටීම, පැවැත්ම ගර්‍භාධානය. |
| ආධාන | (න) අඩිය; ආධාරකය; තැබීම; දරණුව; පිහිටුවීම. |
| ආධානගාහී | (3) අත් නොහැර අල්වා ගන්නා. |
| ආධානභාගී | (පු) තමන් ගත් දෘෂ්ටිය දැඩිකොට ගන්නා, දෘෂ්ටි වශයෙන් දැඩිකොට ගත් අය, බැසගත්, ගිලිනු “ආදානගාහීති දළහගාහී” |
| ආධාර | (පු) අධිකරණ කාරකය, අදර විබත, පාත්‍රාධාරය, තොතැනිබිම, පිහිට, උදව්ව. |
| ආධාර | (පු) උපස්ථම්භය; පිහිට; යමක් දරන දෙය. |
| ආධාරක | (පු) (න) කනප්පය; කුඩා මේසය; පාත්‍ර අඩි ආධිය. |
| ආධාරක | (පු) ආධාර කරන්නා, පිහිට වන්නා, දණ්ඩාසනය. |
| ආධාරකාර | (පු) උදව්කරන්නා, ප්‍රතිෂ්ඨා වන්නා, උසුලන්නා. |
| ආධාරකාරක | (න) ආධාර විභක්තිය, අදරකරු, ආධාර කරන්නා. |
| ආධාරණතා | (ඉ) ඇහුම්කන්දීම, සිත එකඟ කිරීම, සිත එළඹ සිටීම. |
| ආධාරික | (ති) දරණ ලද, උසුලන ලද. |
| ආධාරෙකත | (ති) තුල්‍යාධිකරණ විශේෂණ ප්‍රභේදයට විශේෂ නමකි. |
| ආධාවති | (ආ+ධාවු+අ) දුවයි; පස්සෙන් දුවයි. |
| ආධාවති | (ක්‍රි) (ආ + ධාවු + - (d) (භු) ධාවනෙ, දිවීමෙහි + ති) දුවයි, ඉදිරියට ධාවනය කරයි, පෙරළා දිව එයි. |
| ආධාවතිපරිධාවති | (ක්‍රි) එහා මෙහා දුවයි හාත්පස දුවයි. |
| ආධාවන | (න) අධික දිවීම. |
| ආධාවන | (න) ඉදිරියට ධාවනය කිරීම, අභිමුඛ ධාවනය. |
| ආධාවිත්වා | (පු.ක්‍රි) දිවගොස්, ඉදිරියට ගොස්, ධාවනය කොට. |
| ආධි | (පු) මුළාව, මුර්ඡාව, චිත්තපීඩාව, |
| ආධික්ක | (න) ආධික්‍යය, අධික බව, වැඩිබව. |
| ආධික්‍ය | (න) ආධික්ක බලනු. |
| ආධිපච්ච | (න) අධිපති බව; ස්වාමිත්වය. |
| ආධිපච්ච | (න) අධිපති භාවය, ප්රධාන බව. |
| ආධිපච්චපරිවාර | (පු) අධිපති භාවය හා පිරිවර. |
| ආධිපතෙය්‍ය | (න) අධිපතිත්වය. |
| ආධිපතෙය්‍ය | (පු) ආධිපච්චය, අධිපති බව. |
| ආධුත | (ති) සැලෙන ලද, කම්පාවන ලද. |
| ආධුනන | (න) අභිමුඛයට ඇදීම, ඉදිරියට තැබීම. |
| ආධුනික | (පු) වර්‍තතමානික, මෙකලට අයිති, අලුත ශාස්ත්‍රාගම ඉගෙනගන්නා තැනැත්තා, දුහුනජනයා. |
| ආධූත | (3) ඉවත් කළ; කම්පිත වූ. |
| ආධෙය - ආධෙය්‍ය | (පු) දැරිය යුතු, ඉසිලිය යුතු, යමක පිහිටි දෙය, ජලයෙහි පෙණෙන රූපය. |
| ආධෙය්‍ය | (3) අයත්; තැන්පත් කළ යුතු; දැරිය යුතු. |
| ආධෙය්‍යමුඛ | (පු) ආධෙයයි, ජලය ආධාරයයි. |
| ආන | (න) ආශ්වාස (වාත) ය. |
| ආන | (න) ආශ්වාසය, නාසිකාවෙන් ඇතුළ්වන වාතය, මසුන් බඳින දැල, “ආනන්ති අස්සාසො”. |
| ආනක | (පු) ඇනවන්නා, කටයුතු නියම කරන්නා, විධානය කරන්නා. |
| ආනක | (පු) මිහිඟු බෙර වර්ගයක්. |
| ආනකදුන්දුභි | (ඉ) අණබෙරය, අඬබෙරය වෙණුපියා. |
| ආනකභෙරී | (ඉ) ආනකදුන්දුභි බලනු. |
| ආනඤ්ජ | (න) කම්පා රහිත, අචල, නොසෙල්වෙන. |
| ආනඤ්ජසමාධි | (ඉ) ආකාසානඤ්චායතනය, විඤ්ඤණඤ්චායතනය, ආකිඤ්චඤ්ඤායතනය, නෙවසඤ්ඤා නාසඤ්ඤායතනය යන අරූපාවචර සමාධි සතර. |
| ආනඤ්ජාභිසංඛාර | (පු) චතුර්විධ අරූපාවචර කුසල චේතනාව. |
| ආනණ්‍ය | (න) ණය නැති බව, දනා අයත් නොවන බව. |
| ආනණ්‍ය | (න) ණය නැති බව. |
| ආනණ්‍යපරිභොග | (පු) සිල්වත්ව ප්රත්යවෙක්ෂා කොට සිවුපසය වැළදීම. |
| ආනත | (ති) නැමුණු, අගනැමුණු. |
| ආනත්ති | (ඉ) ඇණවීම, නියොගය, විධානය. |
| ආනත්ථක්‍යප්පසඞ්ඟ | (න) නිරර්ථක භාවයේ පැමිණීම. |
| ආනදති | (ආ+නද+අ) නාද කෙරේ. |
| ආනදති | (ක්‍රි) (ආ + නද - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි + ති) නාද කරයි, ශබ්ද කරයි. |
| ආනන | (න) කට; මුහුණ. |
| ආනන | (න) මුහුණ, මුඛය, මූණ. |
| ආනන්තරික | (3) අතරක් නැති; එය ළඟටම පැමිණෙන. |
| ආනන්තරිකඤ්ඤමාහු | (අනන්තරිකං + යං + ආහු) “ආනන්තරික” බලනු. |
| ආනන්තරිකය | (පු) අතරක් නැති, ව්‍යවධානයක් නැති, අතර සිඳීමක් නැති. |
| ආනන්තරිකසමාධි | (පු) මාර්ගයට අනුව ලැබිය යුතු ඵලය, සෝවාන් ආදී ඵල සතර. |
| ආනන්තරියකම්ම | (න) ආනන්තර්‍ය්‍ය කර්මය, අනතුරු අත්බැව්හි විපාක දෙන කර්මය, කුශල පක්ෂයෙන් අෂ්ටසමාපත්තිය ද අකුශල පක්ෂයෙන් පඤ්වානන්තරිය කර්‍මද දතයුතු. |
| ආනන්තරියධම්ම | (පු) අනතුරු භවයෙහි විපාක දෙන චෙතනාදී ධර්ම. |
| ආනන්ද | (න) එනම් ඇති මත්ස්‍යයා. |
| ආනන්ද | (පු) එනම් ස්ථවිර තුමා; ප්‍රීතිය; සතුට. |
| ආනන්ද | (පු) සන්තෝසය, බන්ධුමිත්‍රාදීන්ගේ ගමනාගමන සමයෙහි ස්වාගත සම්ප්‍රශ්නාදියෙන් සතුටුවීම, බුදුරජානන් වහන්සේගේ ධර්‍මාභාණ්ඩාගාරික ආනන්ද මහරහතන් වහන්සේ. |
| ආනන්දති | (ක්‍රි) (ආ + නන්ද - (d) (භු) සන්තොසෙ, සතුටු වීමෙහි + ති) සතුටුවෙයි. |
| ආනන්දන | (න) සන්තෝෂවීම, සතුටුවීම. |
| ආනන්දි | (ඉ) ප්‍රීතිය, සතුට. |
| ආනන්දිත | (ති) සන්තෝෂ වනලද, සතුටුවනලද |
| ආනන්දී | (3) සතටු වන්නා. |
| ආනන්දීය | (ති) සතුටුවිය යුතුවූ, ප්‍රීතිවිය යුතුවූ. |
| ආනමති | (ක්‍රි) (ආ + නමු - (d) තු නමතෙ, නැමීමෙහි + ති) නමයි. |
| ආනමන | (න) නැමීම, යටත් කිරීම, පස්සට නැමීම. |
| ආනමෙත්වා | (පු.ක්‍රි) නමා ඉදිරියට පමුණුවා, යටට පමුණුවා. |
| ආනය | (ති) ගෙන ආයුතු, පැමිණ වියයුතු. |
| ආනයති | (ආ+නී+අ) ගෙන ඒ. |
| ආනයති | (ක්‍රි) (ආ + නී - (d) (භු) පාපුණනෙ, පැමිණ වීමෙහි + ති) පමුණුවයි. |
| ආනයන | (න) ගෙන ඊම, පැමිණවීම, අත්පොත් තැබීම, ලදරුවාගේ අතට පොත දීම. |
| ආනා | (ඉ) නියොගය, විධාන, අන. |
| ආනාදෙසනා | (ඉ) ඇනවීම හෝ ප්‍රඥප්තිය බහුල කොට ඇති දේශනාව, විනය ධර්මය, විනය පිටකය. |
| ආනාපන | (න) ඇණවීම, නියොග. |
| ආනාපාන | (න) (ආන + ආපාන) ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසය, හුස්ම ඉහළ පහළ හෙළීම. |
| ආනාපාන | (න) ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස දෙක. |
| ආනාපානසති | (ඉ) ආනාපානස්මෘතිය, ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසයන් පිළිබඳව පවත්නා සිහිය. |
| ආනාපානසමාධි | (පු) ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසයන් පිළිබඳව පවත්නා සිත එකඟ කිරීම (සමාධිය) (ආ + නී - (d) නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ණපෙ + ති) පමුණුවයි. |
| ආනාමෙති | (ක්‍රි) (ආ + නම - (d) නමතෙ නැමීමෙහි + ණෙ + ති) නමයි, ඉදිරියට පමුණුවයි. |
| ආනාහ | (පු) බඩපිපීම, මලමුත්‍ර බද්ධය. |
| ආනිය | (පූ.ක්‍රි) ගෙනවුත්. |
| ආනිසද | (න) තට්ටම් දෙක. |
| ආනිසද | (න) සට්ටම, තට්ටම - ඉඳුම, මාංසය “සෙය්‍යථාපි නාම ඔට්ඨපදං එවමෙවස්සුමෙ ආනිසදංහොති තායෙවප්පහාරතාය.” |
| ආනිසංස | (පු) අනුසස; විපාකය. |
| ආනිසංස | (පු) ආනිශංසය, ඵලය, විපාකය, අනුසස්. |
| ආනීත | (ති) එළවන ලද, පමුණුවන ලද, ගෙනෙන ලද. |
| ආනීත | (3) ගෙනෙන ලද. |
| ආනීයමාන | (3) ගෙනෙනු ලබන. |
| ආනුතප්ප | (ති) අනුතාපය, අනුසොවනය, තැවීම. |
| ආනුත්තරිය | (න) අනුත්තරභාවය, නිරුත්තර බව. |
| ආනුප | (පු) ජල බහුල භුමියෙහි වූ. |
| ආනුපුබ්බ | (ති) අනුපිළිවෙළ, පිළිවෙළ නොඉක්මවීම. |
| ආනුපුබ්බතා | (ඉ) පිළිවෙළ නොඉක්මවීමේ ස්වභාවය අනුපිළිවෙළ ස්වභාවය. |
| ආනුපුබ්බිකථා | (ඉ) පිළිවෙලින් කියන කථාව. |
| ආනුපුබ්බීකථා | (ඉ) පිළිවෙළින් පවත්නා කථාව, “ආනුපුබ්බීකථං කථෙසි:- සෙය්‍යථීදං, දානකථං, සීලකථං, සග්ගකථං, කාමානං ආදීනවං ඔකාරං සංකිලෙසං, නෙක්ඛමෙච ආනිසංසං පකාසෙසි.” |
| ආනුභාව | (පු) උසස් බව; උසස් බව; තේජස; තේජස; බලය; බලය. |
| ආනුභාව | (පු) තෙජස, බලය. |
| ආනුභී | (ක්‍රි) අනුභවකෙළේය යනාර්ථ ඇති අතීතක්‍රියාව. |
| ආනුසඞ්ගිකප්පයොජන | (න) අන් කටයුත්තක යෙදුනාම තවත් කටයුත්තක් එයින්ම සිදුවීමෙන් ලැබෙන ප්‍රයෝජනය. |
| ආනෙජ්ජ | (ති) කම්පානොවන, නොසෙල්වන බව, |
| ආනෙජ්ජ | (පු) කම්පා නොවන. |
| ආනෙජ්ජකාරණ | (න) නොසෙල්වී සිටීමට කරන උපාය, (මැරුණායයි බොරුවට හැඟවීම.) |
| ආනෙජ්ජප්පත්ත | (ති) අකම්ප්‍යබවට පැමිණි, ස්ථිරබවට පැමිණි, කම්පානොවන. |
| ආනෙඤ්ජ | (පු) කම්පා නොවන. |
| ආනෙඤ්ජකරණ | (න) නොසෙල්ලී සිටීමට පුරුදු කිරීම. |
| ආනෙඤ්ජතා | (ඉ) කම්පානොවන බව, නොසෙල්වීම, ස්ථිරබව. |
| ආනෙඤ්ඤ | (ති) ආනෙජ්ජ බලනු. |
| ආනෙතබ්බ | (3) ගෙන ආ යුතු. |
| ආනෙති | (ආ+නී+අ) ගෙන ඒ. |
| ආනෙති | (ක්‍රි) (ආ + නී - (d) (භු) පාපනෙ, පැමිණවීමෙහි + ණෙ + ති) පමුණුවයි, ගෙන එයි, සමීපයට එළවයි. |
| ආනෙතුං | (නි) ගෙනෙන්නට. |
| ආනෙත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙනවුත්, |
| ආනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගෙනවුත්. |
| ආනෙන්ත | (3) ගෙනෙන; ගෙනෙමින්. |
| ආප | (d) මු - ලම්භනෙ, ශබ්දකිරීමෙහි + ණෙ + - (ති) ආපෙති, ශබ්දකරයි. |
| ආප | (න) (පු) ජලය; දව්‍යයන් එකට බඳින ස්වභාව ඇති ආපෝ ධාතුව. |
| ආප | (පු) ජලය, ආපොධාතුව. |
| ආප | (සු) ව්‍යාපනෙ, ව්‍යාප්තියෙහි + උණ + - (ති) ආපුණාති, ව්‍යාප්තකෙරෙයි පැතිරෙයි. |
| ආපකා | (ඉ) අපගා බලනු. |
| ආපගා | (ඉ) ගඟ. |
| ආපගා | (ඉ) නදිය, ගංගාව. |
| ආපජ්ජති | (ආ+පද+ය) පත්වේ (වරදකට); පැමිණේ. |
| ආපජ්ජති | (ක්‍රි) (ආ + පද - (d) = පජ්ජ + ති) ගතියං යාමෙහි පැමිණෙයි, යෙයි. |
| ආපජ්ජන | (න) ප්‍රාප්තිය, පැමිණීම, සම්ප්‍රාප්තිය. |
| ආපණ | (න) සල්පිළ, වෙළඳාම්පොල, කඩය. |
| ආපණ | (පු) කඩය. |
| ආපණ | (පු) වෙළඳ සැල. |
| ආපණද්වාර | (න) සල්පිල්දොරටුව, කඩදොර. |
| ආපණික | (පු) කඩ කාරයා; වෙළෙන්දා. |
| ආපණික | (පු) සල්පිළේ නියුක්තයා, වෙළඳා. |
| ආපතච්ඡායා | (ඉ) |
| ආපතච්ඡික | (පු) |
| ආපතති | (ආ+පත+ආ) වැටේ; සිදුවේ. |
| ආපතන | (න) වැටීම, පතනයවීම. |
| ආපතන | (න) වැටීම. |
| ආපතන්ත | (3) වැටෙන; වැටෙමින්. |
| ආපතිත | (ති) වැටෙන ලද, වැටුනු. |
| ආපත්ත | (ති) පැමිණි, වරදට පැමිණි, “ආපත්තිත්වං භික්ඛු ආපන්නොපාරාජිකන්ති” |
| ආපත්ති | (ඉ) ඇවත; පැමිණීම; ශික්ෂා පදයක් මැඩීමෙන් වන දෝෂය. |
| ආපත්ති | (ඉ) ශික්ෂාව්‍යතික්‍රමණය, ඇවැත, පැමිණීම, විපත. |
| ආපත්ති | (ක්‍රි) (ආ + පත - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) පතිතවෙයි, වැටෙයි. |
| ආපත්ති - අඞ්ග | (න) ඇවැත්හි අවයව, ඇවැතක් සිදුවීමට සුදුසු කරුණු. |
| ආපත්ති - අධිකරණ | (න) ආපත්තාධිකරණය, මාතිකාවෙහි එන පඤ්වාපත්තිස්කන්ධය හා විභඞ්ගයෙහි දැක්වෙන ථුල්ලච්චය, දුබ්භාසිත යන දෙකත් සමග ඇති සත්තාපත්තිස්කන්ධය ආපත්තාධිකරණ නම්වේ. |
| ආපත්ති - ආපජ්ජන | (න) කය හා වචනයෙන් වන ඇවැතකට පැමිණීම, ඇවැත් ඇවදීම. |
| ආපත්ති - ආරොචන | (න) ඇවැත් දැන්වීම, ගරුකාපත්තියට පැමිණියහු එය සමාන සංවාසක උපසම්දා භික්ෂුවකට දැන්වීම. |
| ආපත්ති - ආරොපන | (න) ආපත්ති ආරොපනය, ඇවැත ගෙන හැර දැක්වීම. |
| ආපත්ති - ආවීකරණ | (න) ඇවැත් පැවසීම, ආපත්ති ආවීකරණය. |
| ආපත්තික | (පු) පැමිණි ඇවැත් ඇත්තා, ඇවැතට පැමිණියා. |
| ආපත්තිකර | (ති) ඇවැත්වන, ඇවැත් සිදු කරන. |
| ආපත්තිකරාධම්මා | (ඉ) ඇවැත් සිදුකරන ධර්ම, සවැදෑරුම් ආපත්ති සමුට්ඨානයෝ ආපත්තිකර ධර්‍මයෝ නම් වෙති. |
| ආපත්තිකාරක | (පු) ඇවැත් සිදුකරන, ඇවැත් කරන. |
| ආපත්තිකුසල | (පු) ඇවැතින් නැගිටීමේ දක්ෂ බව. |
| ආපත්තිකුසලතා | (ඉ) ඇවැත් මේ මේ යයි දැනීමෙහි දක්ෂ භාවය, පස්වැදෑරුම් හා සත්වැදෑරුම් ඇවැත් ගැන දැනීම. |
| ආපත්තික්ඛන්ධ | (පු) ඇවැත්කඳු, ආපත්තිස්කන්ධ. |
| ආපත්තික්ඛන්ධ | (පු) ඇවැත්සමූහය, ආපත්තිස්කන්ධය, පරාජික, සංඝාදිසෙස, ථුල්ලච්වය, පාචිත්තිය, පාටිදෙසනීය, දුක්කට, දුබ්භාසිත යන සප්තාපත්තිස්කන්ධය. |
| ආපත්තිඡන්න | (න) ඇවැත් සැඟවීම, ඇවැත් වසන්කිරීම. |
| ආපත්තිජනක | (ති) ඇවැත් උපදවන, ආපත්ති සිදුවන, |
| ආපත්තිදෙසනා | (ඉ) ආපත්ති දේශනාව, ඇවැත් දෙසුම, තමා අවන් ඇවැත් වෙන භික්ෂුවක් ඉදිරියේ කීම. |
| ආපත්තිනානත්ත | (න) ඇවැත්හි නන්වැදෑරුම් බව, පරිවාරපාලි එකුත්තරිකයෙහි දැක්වෙන ආපත්තිනානත්වය. |
| ආපත්තිනිකාය | (ඉ) ඇවැත් සමූහය, “ආපත්ති නිකායොති ආපත්තික්ඛන්ධො.” |
| ආපත්තිනිරොධ | (පු) ආපත්තිනිරුද්ධිය, ඇවැත් සංසිඳීම, දේසනාගාමී ආපත්තීන් දෙසීමෙන්ද, උට්ඨානගාමිනී ආපත්තීන් නැගී සිටීමෙන්ද සන්සිඳෙයි. |
| ආපත්තිපටිච්ඡන්ත | (න) ඇවැත් වැසීම, ආපත්ති සැඟවීම, දසාඞ්ගයකින් ඇවැත් වැසීම සිදුවෙයි, එනම්:- ආපත්ති, ආපත්ති සඤ්ඤී, පකතත්ත, පකතත්තසඤ්ඤී, අනන්තරායික, ආනන්තරායික සඤ්ඤී, පහු, පහු සඤ්ඤී, ඡාදෙතුකාමො, ඡාදෙති යන මේ දශයයි. |
| ආපත්තිභය | (න) ඇවැතට පැමිණීමේ භය, |
| ආපත්තිමුඛ | (න) ඇවැත්දොර, ආපත්ති ද්වාරය, |
| ආපත්තිවත්ථු | (න) ඇවැත්වන, ආපත්තිවස්තුව, සප්තාපත්තිස්කන්ධය. |
| ආපත්තිසඞ්කමණ | (න) ඇවතින් තව ඇවතකට පැමිණීම, ආපත්ති සඞ්ක්‍රමණය. |
| ආපත්තිසමුට්ඨාන | (න) ඇවැත් හටගැන්ම, ආපත්ති සමුට්ඨාන සයකි, එනම්:- කාය, වාචා, කායවාචා, කාය චිත්ත, වාචාචිත්ත, කායවාචා චිත්ත යනුවෙනි. |
| ආපථ | (පු) මිථ්‍යාමාර්‍ගය, |
| ආපථික | (පු) මිථ්‍යාමාර්‍ගයට බට, |
| ආපදා | (ඉ) අනතුර; විපත. |
| ආපදා | (ඉ) විපත්තිය, විපත, විනාශය. |
| ආපන්ත | (3) ඇතුළට වැදුණු; පැමිණි (ඇවත හෝ වරදට). |
| ආපන්තසත්තා | (ඉ) දරු ගැබ් ඇත්තී. |
| ආපන්නජීවික | (පු) පැමිණි ජීවිකා ඇත්තා. |
| ආපන්නදුක්ඛී | (පු) පැමිණි දුක් ඇත්තා, |
| ආපන්නසත්තා | (ඉ) පැමිණි සත්වයා ඇත්තී, දරු ඇත්තී, ගැබිනිය. |
| ආපබ්බත | (පු) පර්වතය දක්වා, පර්‍වතයහැර. |
| ආපාණ | (න) දිවි කෙළවරකොට, ජීවිතාන්තය දක්වා. |
| ආපාණ | (න) ප්‍රශ්වාසය; පිට කරන හුස්ම. |
| ආපාණකොටි | (පු) දිවි කෙළවර, ජීවිත අවසානය. |
| ආපාණකොටික | (පු) දිවි කෙළවරකොට ඇති, ජීවිතාන්තය දක්වා ඇති, එවං කාලපරියන්ත ආපාණකොටික වසෙන දුවිධං සීලං. |
| ආපාණකොටික | (3) ජීවිතය කෙළවර කොට ඇති. |
| ආපාණභූමි | (ඉ) මත්පැන් බීමේ උත්සවයට සෑදූ මණ්ඩපය. |
| ආපාණමණ්ඩල | (න) මත්පැන් බීමේ උත්සවයට සෑදූ මණ්ඩපය. |
| ආපාණමණ්ඩල | (න) සුරාපානය සඳහා පිළියෙළ කළ තැන. |
| ආපාත | (පු) වැටීම හෙලීම උපක්‍රමය. |
| ආපාතලිකා | (ඉ) වෛතාලිකා නම් ඡන්දස් ප්‍රභේදය. |
| ආපාථ | (පු) ඉදිරිය; දැකීම් ආදියට යොමු වීම. |
| ආපාථ | ත) සම්මුඛය, ඉන්ද්‍රියගෝචරය, ඇස් හමුව, |
| ආපාථක | (පු) සම්මුඛගත, ඉන්ද්‍රිය ගෝචරවූ. |
| ආපාථකජ්ඣායී | (පු) මිනිසුන් හමුවන තැන භාවනාකරන්නා. |
| ආපාථකනිසාදි | (පු) ආපාථයෙහි සිටින ස්වභාව ඇත්තා. |
| ආපාථගත | ත) ඉන්ද්‍රිය ගෝචරයට පැමිණි, සම්මුඛ වූ. |
| ආපාථගත | (3) ඉදිරියට පැමිණි; ඉන්ද්‍රියයන්ට විෂය වූ. |
| ආපාද | (පු) වර්ධනය, පොෂ්‍යය, |
| ආපාදක | (පු) පොෂ්‍යය කරන්නා, පාලනය කරන්නා. |
| ආපාදක | (3) ඇති දැඩි කරන්නා; පෝෂණය කරන්නා. |
| ආපාදත | ත) වර්ධනය, පාලනය. |
| ආපාදා | (ඉ) පාලනයකරන්නී, වර්‍ධනයකරන්නී. |
| ආපාදි | (ක්‍රි) (ආ + පද - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ඊ) පැමිණියේය, ළඟා වූයේය. |
| ආපාදි | අ.ක්‍රි පැමිණියේ ය. |
| ආපාදිකා | (ඉ) කිරිමව; පෝෂණය කරන්නී. |
| ආපාදිකා | (ඉ) කිරිමව්, පොෂ්‍යකරන්නී. |
| ආපාදිත | (ති) ප්රතිපාදනයකළ, පාලනයකළ. |
| ආපාදෙති | (ආ+පද+ණේ) පමුණුවයි; පෝෂණය කරයි. |
| ආපාදෙති | (ක්‍රි) (ආ + පද - (d) (චු) ගතියං, යාමෙහි + ණෙ + ති) පාලනය කෙරෙයි, ගොපනය කෙරෙයි. |
| ආපාදෙතු | (පු) පෝෂණය කරන්නා. |
| ආපාන | (න) තැබෑරුම; පාන මණ්ඩලය. |
| ආපාන | (න) මද්‍යපානය, සුරාපානය. |
| ආපානක | (පු) රහමෙර බීමෙහි නියුක්තයා, සුරා සොඬා, |
| ආපානභූමි | (ඉ) පානභූමිය, සුරා සැල, මද්‍යපානස්ථානය, තැබෑරුම, |
| ආපානීය | (ති) පානය කළ යුතු, බීමට සුදුසු, පියයුතු, |
| ආපානීයකංස | (න) පැන්බොන භාජනය, බොන භාජනය. |
| ආපානීයකංස | (පු) මත්පැන් බොන භාජනය. |
| ආපායික | (පු) අපායට අයිති, අපායට හිමි. |
| ආපායික | (3) අපායට නියම වූ; අපායෙහි උපන්. |
| ආපු | (චු) ලම්බනෙ, දික්වීමෙහි, ආපෙති, දික්වෙයි. |
| ආපුච්ඡක | (පු) විචාරන්නා, ප්‍රශ්නකරන්නා. |
| ආපුච්ඡකරණ | (න) පිළිවිස කිරීම, මහලු තැනින් විචාරා කිරීම. |
| ආපුච්ඡති | (ආ+පුච්ඡ+අ) අවසර ගනී; විචාරයි. |
| ආපුච්ඡති | (ක්‍රි) (ආ + පුච්ඡ - (d) (භු) පුච්ඡනෙ, විචාරිමෙහි + ති) විචාරයි, පිළිවිසියි. |
| ආපුච්ඡන | (න) විචාරීම, ප්‍රශ්නකිරීම. |
| ආපුච්ඡා | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| ආපුච්ඡිත | (ති) විචාළ, ප්‍රශ්න කළ, පිළිවිසූ. |
| ආපුච්ඡිත | (3) විචාරන ලද. |
| ආපුච්ඡිතබ්බ | (ති) විචාළ යුතු, ප්‍රශ්න කළයුතු, ඇසිය යුතු. |
| ආපුච්ඡිතබ්බ | (3) අසා බැලිය යුතු; විචාරිය යුතු. |
| ආපුච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| ආපුච්ඡිය | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| ආපූරණ | (න) වැඩීම; පිරීම. |
| ආපූරණ | (න) හාත්පසින් මනාකොට පිරවීම, සම්පූර්ණ කිරීම. |
| ආපූරති | (ආ+පූර+අ) පිරේ; වැඩේ. |
| ආපූරති | (ක්‍රි) (ආ + පුර - (d) (භු) පුරණෙ, සම්පූර්ණ කිරීමෙහි + ති), පුරවයි, සම්පූර්ණ කරයි, “ආපූරති තත්ථ යසො සුක්ඛ පක්ඛෙව වන්දිමා” |
| ආපූරාපෙති | (ක්‍රි) (ආ + පුර - (d) මු ආප්‍යායනෙ, ප්‍රීතියෙහි, තෘප්තියෙහි + ණෙ +ති) ප්‍රීතිකරයි, තෘප්තිකරයි. |
| ආපූරිත | (ති) පුරවනලද, සම්පූර්ණ කළ. |
| ආපූරෙති | (ආ+පූර+ණෙ) පුරවයි. |
| ආපූරෙන්ත | (3) පුරවන; පුරවමින්. |
| ආපෙති | (අප+ණෙ) පමුණුවයි. |
| ආපෙසි | (න) ඉඳිකඩුල්ල, ඉඳිකඩ, “ආපෙසීති දීඝ දාරුම්හි ඛානුකෙ පවෙසෙත්ව කණ්ඨක සාඛාහි විනන්ධිත්වා කතං ද්වාරත්ථකනං.” |
| ආපොකසිණ | (න) ආපොධාතුව අරමුණුකොට කසිණ භාවනා කිරීම, ආපො කසිණය, දසකසිණයන් අතුරෙන් එකක්. |
| ආපොඨන | (න) පෙළීම, පොඩිකිරීම. |
| ආපොඨිත | (ති) පොඩිකළ, පෙළූ. |
| ආපොඨෙති | (ක්‍රි) (ආ + පොඨ - (d) (චු) ආපොඨනෙ, තැලීමෙහි + ණෙ + ති) තලයි. |
| ආපොධාතු | (ඉ) ආප්ධාතුව, ජලය, දිය, ද්රව ලක්ෂණය. |
| ආපොධාතු | (ඉ) බැඳීම කරන ධාතු. |
| ආපොරස | ජල රසය, දියරසය. |
| ආපොසම | (න) ජලය සම, වතුර හා සමාන. |
| ආඵුසති | (ආ+ඵුස+අ) ස්පර්ෂ කෙරේ. |
| ආඵුසති | (ක්‍රි) (ආ + ඵූස - (d) (භු) ඵුසතෙ, ස්පර්ශකිරීමෙහි + ති), ස්පර්ශ කරයි, පැමිණෙයි, අවබෝධකරයි. |
| ආඵුසන | (න) ස්පර්ශ කිරීම, ගැටීම, පැමිණීම. |
| ආඵුසිත | (ති) ස්පර්ශකළ, ගැටූ, පැමිණි. |
| ආබද්ධ | (ති) ආදියෙහි බඳනා ලද, හාත්පසින් බඳනා ලද, බඳනා ලද. |
| ආබද්ධ | (3) බඳින ලද; බැඳුණු. |
| ආබද්ධපටිබද්ධ | (පු) ආදියෙහි පටන් වෙසෙසින්, බඳනා ලද, “ඉමානි ද්වෙපි කුලානී යාව සත්තමා කුලපරිවට්ටා ආබද්ධපටිබද්ධ සහායකා නෙව” |
| ආබන්ධ | (පු) බඳනාලද, දැඩිව බඳනාලද. |
| ආබන්ධක | (පු) දැඩි කොට බන්ධනය කළ අය, ආබන්ධන ස්වභාවය ඇත්තා. |
| ආබන්ධක | (3) එකට සම්බන්ධ කරන; බඳින. |
| ආබන්ධති | (ආ+බන්ධ+අ) බඳියි; සම්බන්ධ කරයි. |
| ආබන්ධති | (ක්‍රි) (ආ + බන්ධන - (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි + ති) බඳියි, ගැටගසයි. |
| ආබන්ධන | (න) බැඳීම, පෙර පටන් බැඳීම, පළමු කොට බැඳීම. |
| ආබන්ධන | (න) බැඳීම; සම්බන්ධය. |
| ආබන්ධිත | (ති) බඳනා ලද, ආදියෙහි පටන් බඳනා ලද. |
| ආබන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැඳ. |
| ආබන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සම්බන්ධ කොට. |
| ආබාධ | (පු) රෝගය. |
| ආබාධ | (පු) ව්‍යාධිය, රෝගය, ලෙඩේ, පීඩාව. |
| ආබාධපච්චයා | (ති) ආබාධයක් නිසා, ලෙඩක් නිසා, රෝගයක් නිසා. |
| ආබාධික | (පු) ආබාධ ඇත්තා, රොගියා, ලෙඩා. |
| ආබාධික | (3) රෝග පීඩිත වූ; රෝගියා. |
| ආබාධිකිනී | (ඉ) ආබාධ ඇත්තී, රොග ඇත්තී. |
| ආබාධිත | (ති) පීඩාවන ලද, ආබාධ හටගන්නා ලද. |
| ආබාධිත | (3) පෙළන ලද. |
| ආබාධෙති | (ආ+බාධ+ණෙ) පෙළයි; බාධා ඇති කරයි. |
| ආබාධෙති | (ක්‍රි) (ආ + බධ - (d) (චු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි + ණෙ + ති) පීඩාකරයි, බාධා කරයි. |
| ආබාධෙන්ත | (3) පෙළන; පෙළමින්. |
| ආබිල | (ති) කැළඹුණු, අපවිත්‍ර වූ. |
| ආභත | (ති) එළවනලද, පමුණුවනලද, ගෙන එනලද. |
| ආභත | (3) ගෙනෙන ලද. |
| ආභතක | (පු) ගෙන ආ, එළවූ, පැමිණවූ. |
| ආභරණ | (න) ආභරණය; පළඳනාව. |
| ආභරණ | ත) ආබරණ, පළඳනාව, සැරසීම. |
| ආභරති | (ක්‍රි) (ආ + භර - (d) (භු) පොසනෙ, පොෂ්‍යය කිරීමෙහි + ති) පොෂ්‍යය කරයි, වර්‍ධනයකරයි. |
| ආභස්සර | (පු) ආලෝකය ඇති, එනම් බඹලොව. |
| ආභස්සර | (3) ඉතා බබළන; (පු) එනම් ඇති බඹ ලොව. |
| ආභස්සරපීති | (ඉ) එනම් බඹලොව පිළිබඳ ප්‍රීතිය. |
| ආභස්සරමෙත්තා | (ඉ) එනම් බඹලොව වැසි බඹුන්ගේ මෛත්‍රිය. |
| ආභස්සරූපග | (පු) (ආභස්සර + උපග) ආභාස්සරයට පැමිණි. |
| ආභා | (ඉ) ආලෝකය; එළිය. |
| ආභා | (ඉ) ප්රභාව, දීප්තිය, රශ්මිය. |
| ආභාකර | (පු) ආලෝකකරන්නා, හිරු, සූර්ය්යයා. |
| ආභාති | (ආ+භා+අ) බබළයි. |
| ආභාති | (ක්‍රි) (ආ + භා - (d) භා දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ති) දිලිසෙයි. |
| ආභාවන | ත) වර්ධනය, වැඩීම. |
| ආභාවෙති | (ක්‍රි) (ආ + භා - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ති) වර්ධනය කරයි, |
| ආභාස | (පු) ආලෝකය, එළිය. |
| ආභාස | (පු) ආලෝකය. |
| ආභික්ඛඤ්ඤ | (න) නිරන්තර භාවය, අභික්ඛණස්ස භාවො ආභික්ඛඤ්ඤං: |
| ආභිචෙතසික | (පු) උත්තම චිත්තයෙහිවූ. |
| ආභිදොසික | (3) පෙරදින හවසට අයත්. |
| ආභිදොසිකකාලකතා | (ති) ඊයේ රාත්‍රියේ මළ, ඊයේ රෑ කාලක්‍රියාකළ. |
| ආභිදොසිත | (පු) රාත්‍රිමුඛයෙහිවූ, ඊයේ සවසවූ. |
| ආභිධම්මික | (පු) අභිධර්මය දැනහදාරන්නා, බිදම්දන්නා. |
| ආභිධම්මික | (3) අභිධර්මය ඉගෙන ගන්නා; අභිධර්මය දරන්නා. |
| ආභිනන්දන | ත) අභිනන්දනය, සතුටින් පිළිගැනීම. |
| ආභින්දති | (ක්‍රි) (ආ + භිද(දි) - (d) (රු) විදාරනෙ, පැළීමෙහි + - (න) + ති) බිඳියි, පලයි. |
| ආභිමුඛ | (පු) ආභිමුඛ්‍යය, ප්රධාන බව. |
| ආභිමුඛ්‍ය | (පු) අබිමුඛභාවය, ඉදිරිබව, ප්රධාන බව. |
| ආභිසමාචාරික | ත) ශාසනයෙහි චාරිත්‍රසීලය, වතාවත්, ක්ෂුද්‍රානුක්ෂුද්‍ර ශික්ෂාශීලය, “අභිවිසිට්ඨා උත්තමො සමාචාරො = අභිසමාචාරො, ආභිසමාචාරොව = ආභිසමාචාරිකං.” |
| ආභිසමාචාරික | (3) උසස් හැසිරීමට අයත්. |
| ආභිසිත්ත | (පු) අභිෂේකකළ, අභිෂේකයෙන් උපන්. |
| ආභිසෙක | (පු) අභිෂේකයට සුදුසු, කිරීට ධාරණයට යොග්‍ය. |
| ආභිසෙකික | (පු) අභිෂේකයට සුදුස්සා, රජුන් අභිෂේක මඩුයෙහි දමා යන පිළිය. |
| ආභිසෙකික | (3) අභිෂේකයට අයත්. |
| ආභිසෙඛී | (පු) අභිෂේක ඇත්තා, ඔටුණු දැරුවහු. |
| ආභුජති | (ක්‍රි) (ආ + භූජ - (d) තු කොටිල්ලෙ, වක්ව යාමෙහි + ති) කුටිලව යෙයි, පළක් බැඳ සිටියි, පසුබසියි. |
| ආභුජන | (න) දරණ ගැසීම; නැවීම; හැකිලීම. |
| ආභුජන | (න) පසුබැසීම, වීර්ය්ය අඩු කිරීම, නැමීම. |
| ආභුජිත්වා | (පු.ක්‍රි) පළක්බැඳ, කකුල් ගොතා හිඳ, අරමිනිය ගොතා හිඳ. |
| ආභුජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දරණ ගසාගෙන; හැකිළී. |
| ආභුඤ්ජන | (න) පාලනය, ප්‍රයොජනය, අනුභවය. |
| ආභූජි | (ඉ) රුක්බුරුදගස, භුජපත්‍ර වෘක්ෂය. |
| ආභූඤ්ජති | (ක්‍රි) (ආ + භුජ - (d) (රු) පාලනභ්‍යව හරණෙ, පාලනයෙහි හා අනුභවයෙහි + ති) පාලනය කෙරෙයි, වළඳයි. |
| ආභෙති | (ක්‍රි) (ආ + භා - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ති) බබලයි, හොබවයි. |
| ආභොග | (පු) ආවර්‍ජනය, මනස්කාරය, මෙනෙහි කිරීම, පරිපූර්ණ, සැපවිඳීම. |
| ආභොග | (පු) සිතා බැලීම. |
| ආභොග - ආහර | (පු) ආවර්‍ජන ආහාරය, මනස්කාර ආහාරය. |
| ආම | (අ) ස්වීකාරයෙහි, වචන පිළිගැන්මෙහි, එසේය, එහෙයි, ඔව්, “ආම භන්තෙ”, අජීර්ණ රෝගය |
| ආම | (නි) එසේය; ඔව්. |
| ආම | ත) නොපැසුණු, නොඉදුනු, අමු, - (පු) ව්‍යාධිය, අජීර්‍ණරෝගය. |
| ආම | (3) අමු; නො පැසුණු. |
| ආමක | (පු) අමු, නොපැසුණු, නොමුහුකළ. |
| ආමක | (3) නො පිසූ; නො මේරූ. |
| ආමකධඤ්ඤ | (න) නොපැසුණු - අමු ධාන්‍ය, හැල්, වී ආදී සත් වැදෑරුම් ධාන්‍ය. |
| ආමකපටිග්ගහණ | (න) අමුධාන්‍ය පිළිගැනීම, භික්ෂූන්ට නොකැප සත් වැදෑරුම් ධාන්‍ය පිළිගැනීම. |
| ආමකපූතික | (පු) මෙනම් ඇති පුද්ගලයා, ජීවමතක තැනැත්තා, අලජ්ජි පුද්ගලයා, පිරිසිදු හෝ අපිරිසිදු යයි කිව නොහැකි තැනැත්තා, “ජීවමතකෙ නාම ආමක පූතිකො නාම.” |
| ආමකභණ්ඩිකලසුන | (න) විශාල ගණනක් බික් ඇති අමු ළූනු, මගධරට හැදෙන මෙවැනි ළූනු භික්ෂුනීන්ට කෑමට තහනම් කර ඇත. |
| ආමකමාංස | (න) නොපිසූ මස්, අමුමස්, අමනුස්ස උපද්‍රවයකදී පමණක් අනුදන්නා ලද මස්, මහාවග්ග පාලියෙහි දක්වා ඇති “අනුජානාමි භික්ඛවෙ අමනුස්සකාබාධෙ ආමකමංසං ආමකලොහිතං” |
| ආමකලසුන | (න) අමු ළූනු, රාශියක් බික් ඇති අමු ළූනු. |
| ආමකලොහිත | (න) අමු ලේ, අලුත් ලේ, යක්ෂොපද්‍රවාදීන්හිදී පමණට බීමට අනුදත් ලේ. |
| ආමකසාක | (න) අමු එළවළු, පලා ජාති. |
| ආමකසාඛා | (ඉ) අමු අතු, නොවියලි අතු. |
| ආමකසුසාන | (න) අමු සොහොන; මළ මිනී නො වළලා දමන තැන. |
| ආමකසුසාන | (න) අමුසොහොන, වැළලීම් - දැවීම් නොකොට අමු මිනී ගෙන ගොස් දමන සොහොන, සීවථිකාව, පෙර මෙහි මළමිනී පිළිස්සීම හෝ වැළලීම නොකරන ලදී. |
| ආමගන්ධ | (පු) පිළීගඳ; මස් මාලු. |
| ආමගන්ධ | (පු) මස් ගඳ, දුගඳ, කෙලෙස්, මිනී දුම්, ක්‍රෝධය. |
| ආමගන්ධි | ත) අමුමස්ගඳ ඇති, නොපැසුණු මාංස මල ආදියෙහි දුර්ගන්ධය, මිනීදැවීමෙන් නගිනදුම. |
| ආමගිද්ධ | (න) මාංශලෝභය, මසෙහි ගිජු බව. |
| ආමජර | (පු) ආමජ්වරය. |
| ආමජාත | (පු) දාසයා; දාසියගෙන් උපන්. |
| ආමජීරණ | (න) ආමාජීර්‍ණය, ආහාර නොදිරීමෙන් වන අජීර්ණ රෝගය. |
| ආමට්ඨ | (ති) ආමර්‍ශනය කළ, ස්පර්ශකළ. |
| ආමට්ඨ | (3) මඩින ලද; ස්පර්ශ කළ. |
| ආමණ්ඩ | (පු) රටඑරඬු, එරඬු, නෙල්ලි. |
| ආමත්තික | (න) මැටි භාජනය. |
| ආමත්තිකා | (ඉ) මැටිභාජන, වලන්, පිඟන්, කෝප්ප ආදී මැටි බඳුන්. |
| ආමත්තිකාපන | (න) පිඟන්කෝප්පාදී මැටි භාජන ඇති වෙළඳසැල. |
| ආමත්ථ | (ති) ආරාධනා කළ, නිමන්ත්‍රණය කළ. |
| ආමද්දන | (න) මැඩීම, පොඩිකිරීම, මිරිකීම. |
| ආමද්දන | (න) මැඩීම. |
| ආමද්දික | ත) මඬනාලද, පොඩිකළ, මිරිකන ලද. |
| ආමන්තන | (න) අඬ ගැසීම; තමා වෙතට යොමු කිරීම. |
| ආමන්තන | (න) ආමන්ත්රණය, පැවරීම, ආරාධනය. |
| ආමන්තනක | (ක්‍රි) කථාපවත්වන, කථාකරන, අමතන |
| ආමන්තනවචන | (න) ආමන්ත්රණය කරන වචන - කථාව, (ආලපන විභක්තිය) |
| ආමන්තනික | (ති) ආමන්ත්රණය ඇත්තා, ආරාධනා ලද තැනැත්තා |
| ආමන්තනිකා | (ඉ) සමග හැසිරෙන්නී, හිතවත් දෙවිය, |
| ආමන්තනීය | (පු) ආමන්ත්රණය කටයුතු, ඇමතිය යුතු. |
| ආමන්තයති | (ක්‍රි) (ආ + මන්ත - (d) (චු) භාසනෙ, කීමෙහි + ණය + ති) අමතයි, ආරාධනා කරයි. |
| ආමන්තයමාන | (3) ආමන්ත්රණය කරන; ආමන්ත්රණය කරමින්. |
| ආමන්තයි | (ක්‍රි) (ආ + මන්ත - (d) (චු) භාසනෙ, කීමෙහි + ණය + ඊ) ඇමතුයේය, ආරාධනා කෙළේය. |
| ආමන්තික | (ති) ආමන්ත්‍රණයකළ, ඇමතූ. |
| ආමන්තිත | (3) ආමන්ත්රණය ලැබූ. |
| ආමන්තිය | (පූ.ක්‍රි) අමතා; කථාකොට; කැඳවා. |
| ආමන්තෙති | (ආ+මන්ත+ණෙ) අමතයි; කථා කරයි. |
| ආමන්තෙති | (ක්‍රි) (ආ + මන්ත - (d) (චු) ණෙ + ති) ආමන්ත්රණය කරයි, ආරාධනා කරයි. |
| ආමන්තෙත්වා | (පු.ක්‍රි) අමතා, කථාකොට. |
| ආමන්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අමතා; කථාකොට; කැඳවා. |
| ආමය | (පු) රෝගය, අජීර්‍ණය. |
| ආමය | (පු) රෝගය. |
| ආමයන්තර | (පු) රෝග භේදයක්, ව්‍යාධි විශේෂයක්. |
| ආමයාවී | (ති) ලෙඩ ඇත්තා, රොගියා. |
| ආමලක | (න) නෙල්ලි, ඇඹුලු, මැණික, මිණ. |
| ආමලක | (න) නෙල්ලි. |
| ආමලකී | (ඉ) නෙල්ලි, ඇඹුලු, නෙල්ලිගස, නෙල්ලිගෙඩි. |
| ආමලකී | (ඉ) නෙල්ලි. |
| ආමලකීවන | (න) නෙල්ලිවනය, ඇඹුලුවනය. |
| ආමවාත | (පු) වාතරෝගයක්. |
| ආමසති | (ආ+මස+අ) අතගායි; ස්පර්ශ කෙරේ. |
| ආමසති | (ක්‍රි) + (ආ + මස - (d) (භු) ආමසනෙ, ස්පර්ශකිරීමෙහි + ති) ස්පර්ශකරයි, පහසගණි, අල්ලයි. |
| ආමසන | (න) අතපත ගෑම; ස්පර්ශ කිරීම. |
| ආමසන | (න) පරාමර්ශණය, ස්පර්ශය, පහස, පිරිමැදීම. |
| ආමසන්ත | (3) අතගාන; අතගාමින්. |
| ආමසිත | (ති) පරාමර්ශණය කළ, ස්පර්ශකළ. |
| ආමසිත | (3) අතපත ගෑ; දැඩිකොට ගත්; ස්පර්ශ කළ. |
| ආමසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත ගා. |
| ආමසූල | (න) අජීර්ණ උපදනා රොගවිශේෂයක්. |
| ආමා | (ඉ) දාසිය. |
| ආමාජාත | (පු) දාසයා; දාසියගෙන් උපන්. |
| ආමාදාස | (පු) ගෙයි උපන් දාසයා. |
| ආමායදාස | (ති) උත්පත්තියෙන් වහලා, වහල් උත්පත්තිය. |
| ආමාස | (ති) උපන්, ජාත, ගෙයි උපන්. |
| ආමාසය | (පු) (ආම + ආසය) අමුඅහර රඳන ස්ථානය, නොදිරූ කෑම පවතින බොක්ක. |
| ආමිලාක | (න) විසිතුරු මල්කමින් ගෙතූ ලෝම පොරොනයක්. |
| ආමිලාත | (පු) කෝමාරිකා. |
| ආමිස | (න) ජීවත් වන්න ඕනෑ කරන දෙය; මස්. |
| ආමිස | (ත) ආහාරාදි ආහාරප්‍රත්‍යය මාංසය, කෙලෙස් බිලිය. |
| ආමිස - ආහාර | (පු) මස් සහිත ආහාරය, |
| ආමිසකිඤ්චික්ඛහෙතු | (න) ස්වල්පමාත්‍ර ආමිසයක් හේතුකොට ගෙන, |
| ආමිසඛාර | ත) ගස්වල අළුආදිය මිශ්‍රකර සාදාගන්නාලද කාරම්වතුරක්. |
| ආමිසගරු | (පු) ආමිසය ගරුකරන්නා. |
| ආමිසචාග | (පු) ආමිස පරිත්‍යාග. |
| ආමිසදාන | (න) ආමිස දානය. |
| ආමිසදාන | (න) ජීවිකාවට උවමනා දේ දීම. |
| ආමිසදායාද | (පු) ආමිස දෑවැද්ද. |
| ආමිසපරියෙට්ඨි | (ඉ) ආමිස පරියෙසනය. |
| ආමිසපූජා | (ඉ) ආමිස පිදීම. |
| ආමිසභොග | (පු) ආමිස පරිභොගය. |
| ආමිසභොගහෙතු | (ත) ආමිස පරිභොග සන්තුෂ්ටිය හේතුකොට ගෙන. |
| ආමිසරත්න | (න) ආමිසරත්නය. |
| ආමිසලොක | ත) පඤ්චකාම වස්තූන් පිරි ලෝකය. |
| ආමිසසත්ථාර | (පු) ආමිසය ඇතිකිරීම, ආමිසය පැතිරීම. |
| ආමිසසන්නිචය | (පු) ආමිස රැස්කිරීම, ආමිස එකතුකිරීම. |
| ආමිසසන්නිධි | (ඉ) ආමිස නිදන්කර ගැනීම. |
| ආමිසිද්ධි | (ඉ) (ආමිස + ඉද්ධි) ආමිස ඍද්ධිය. |
| ආමුඤ්චති | (ක්‍රි) (ආ + මුව - (d) (රු) මොචනෙ, මිදීමෙහි + ති) මුදයි, ලිහයි. |
| ආමුඤ්චන | (ආ+මුව+ංඅ) පැලඳ ගනී. |
| ආමුත්ත | (පු) යුද්ධයෙහි හඳනා ලද වස්ත්‍රාදිය, සැරසෙන ලද, පළඳනා ලද. |
| ආමුත්ත | (3) ඇඳගත්; පැලඳ ගත්. |
| ආමුත්තමණිකුණ්ඩල | (ති) පළඳන ලද රන් කොඬොල් ඇති, |
| ආමෙඩිත | (ති) ආමෙණ්ඩිත බලනු. |
| ආමෙණ්ඩිත | (ති) භය, ක්‍රෝධ, ප්රශංසා, ඉක්මන්, කුහුල්, ආශ්චර්‍ය්‍ය යනාදියෙහි එකවචන දෙතුන් වරක් කීම, කීවක් නැවත නැවත දෙතුන්වරක් කීම, “ආමෙණ්ඩිතන්තු විඤේඤය්‍යං දවිත්තික්ඛත්තු මුදීරණං.” |
| ආමෙණ්ඩිත | (න) එක් වචනය දෙතුන් වරක් කීම. |
| ආමො | (නි) එසේය; ඔව්. |
| ආමොද | (පු) දුර විහිදෙන සුවඳ; සතුට. |
| ආමොද | (පු) සන්තෝෂය, දුරට හමන සුවඳ. |
| ආමොදක | (පු) සතුටුවන්නා, සුවඳකවන, අසමෝදගම්. |
| ආමොදති | (ආ+මුද+අ) සතුටු වේ. |
| ආමොදති | (ක්‍රි) (ආ + මුද - (d) (භු) සන්තොසෙ, සතුටෙහි + උ + ද්ධ + ති) සතුටුවෙයි. |
| ආමොදන | (න) සතුටුවීම, සන්තෝෂය. |
| ආමොදනා | (ඉ) සතුටු වීම. |
| ආමොදනා | (ඉ) සන්තෝෂය, සතුටුවීම. |
| ආමොදමාන | (පු) සතුටුවන, සතුටුවනු ලබන. |
| ආමොදමාන | (3) ප්‍රීතිමත් වන; ප්‍රීතිමත් වෙමින්. |
| ආමොදිත | (ති) සතුටුවන ලද, සතුටු වූ, තුටු කළ, සුවඳ ගල්වන ලද. |
| ආමොදිත | (3) ප්රමුදිත වූ; සතුටු වූ. |
| ආමොදිතපමොදිත | (ති) සතුටුවන ලද, බෙහෙවින් සතුටුවන ලද, සුවඳ ගල්වන ලද, අතිශයින් සුවඳ ගල්වන ලද, |
| ආමොදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| ආමොදිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| ආමොදෙනි | (ක්‍රි) (ආ + මුද - (d) (චු) සංසග්ගෙ, එකතුවීමෙහි + ණෙ + ති) එකතුවෙයි, සමගි වෙයි, සන්තෝෂවෙයි. |
| ආය | (පු) ආදායම; ඇතුළට ඒම; ඉපදීම. |
| ආය | (පු) ලැබීම, වෘද්ධිය, ධනප්‍රාප්තිය, ධන ලාභය පැමිණීම, ඇතුළ්වීම. |
| ආයආපාය | (න) වැඩ අවැඩ, යහපත අයහපත, හොඳනරක, |
| ආයකම්මික | (පු) ආදායම එකතු කරන්නා. |
| ආයකම්මික | (පු) භාණ්ඩාගාරිකයා, අයකැමියා, අයබදු එක්කරන්නා. |
| ආයකුසල | (පු) ධන රැස්කිරීමේ දක්ෂ. |
| ආයකොසල්ල | (න) ආදායම් ඉපදවීමේ දක්ෂ බව. |
| ආයකොසල්ල | (පු) මුදල් රැස්කිරීමෙන් ලාභ ලැබීමෙහි දක්ෂ බව. |
| ආයත | (ති) දීර්ඝ, දික්, මහත්, පතළ. |
| ආයත | (3) දික් වූ; දික් වූ. |
| ආයතකම | (පු) දීර්ඝ, “නභික්ඛවෙ ආයතකෙන ගීතස්සරෙන ධම්මො භාසිතබ්බො.” |
| ආයතකා | (ඉ) ජල නළය. |
| ආයතග්ග | (පු) (ආයති + අග්ග) විපුලඵල භාවයෙන් මත්තෙහි අග්‍රවන. |
| ආයතන | (න) ඇස ආදී ඉන්ද්‍රිය; උත්පත්ති ස්ථානය; කාරණය; රැස්වන තැන; වාසස්ථානය. |
| ආයතන | (න) උත්පත්ති දේශය, කාරණය, දෙවාලය, වාසස්ථානය, ආකරය, රැස්වන තැන, පදපූරණය යනාදියෙහි (ආයස්ස වා තනනතො ආයතස්ස වා සංසාර දුක්ඛස්ස නයනතො ආයතනානි.) |
| ආයතනඋප්පාද | (පු) ආයතනයන්ගේ ඉපදීම. |
| ආයතනකුසල | (පු) ආයතනයන් පිළිබඳ දක්ෂ බව. |
| ආයතනට්ඨ | (පු) ආයතන පිහිටි තැන. |
| ආයතනපණ්ණත්ති | (ඉ) ආයතන පැනවීම. |
| ආයතනික | (පු) ආයතනයට අයත්, කාරණයට අයත්. |
| ආයතනික | (3) ආයතනයට අයත්. |
| ආයතපණ්හී | (ඉ) දික්විලුම් ඇත්තා, බුදුරජ. |
| ආයතපම්හ | (පු) දික්වූ ඇස්ලොම්, දීර්‍ඝාක්ෂිරොම. |
| ආයතංස | (පු) (ආයත + අංස) දීර්‍ඝකොටස. |
| ආයතා | (ඉ) දීර්‍ඝභාවය, දික්ස්වභාවය. |
| ආයති | (ආ+යා+අ) එයි; (ඉ) අනාගතය; දීර්ඝ බව. |
| ආයති | මතු, අනාගත කාලය. |
| ආයතික | (පු) අනාගතයට අයිති, මත්තෙහි ලැබියයුතු. |
| ආයතික | (3) අනාගතයට අයත්. |
| ආයතිකා | (ඉ) ජල නලය, වතුර පයිප්පය. |
| ආයතිකා | (ඉ) පීල්ල. |
| ආයතිඵල | (න) මතු ජාතියෙහි ඇතිවන ඵලය. |
| ආයතිභව | (පු) මතු පැමිණෙන භවය, අනාගත භවය. |
| ආයත්ත | (ති) අයිති, සන්තක, පිළිබඳ. |
| ආයත්ත | (න) අයිත් දෙය; අයිතිය. |
| ආයත්ත | (3) අයත්; අයිති. |
| ආයන | (පු) මාර්ගය, ගමන. |
| ආයපරිච්චාග | (පු) කෙනෙකුගේ ආදායම වියදම් කිරීම. |
| ආයපොත්ථක | (න) ආදායම් ලියන පොත, ලේකම් පොත. |
| ආයබ්බ | (පු) (ආය + වය - (ව) = බ බ ද්විත්තයි) අය සහ වැය. |
| ආයමුඛ | (න) අපායමුඛය, විනාශ දොරටුව, ඇතුළ්වීම. |
| ආයමුඛ | (න) ආදායම් මාර්ගය; ලැබෙන මාර්ගය (වැව් ආදියට ජලය). |
| ආයස | (පු) යකඩින් උපන්, යකඩින් හටගත්, වානේ. |
| ආයස | (3) යකඩින් කළ. |
| ආයසක්‍ය | (න) අපකීර්තිය. |
| ආයසත්‍ය | (න) අවමානය, අපකීර්ත්තිය, (ආයසත්‍යං පාපුණති) |
| ආයස්මන්තු | (පු) සමානවූවන්ට ඇමතීමෙහි ශාසනික ව්‍යවහාරයක්, ඇවැත්නි, පින්වත. |
| ආයස්මන්තු | (3) ආයුෂ්මත්; ගරු කටයුතු. |
| ආයස්මා | (පු) සතුටුසාමීචියෙහි යොදන වචනයක්, ගුණගෞරවය සඳහා පාවිච්චිකරණ නාමපදයක්, “ආයස්මාති පියවචන මෙතං”. |
| ආයාග | (පු) - (ක්‍රි) ආගමනයකොට, ඇවිත්. |
| ආයාග | (පු) (ආ + යාග) යාගකටයුත්ත. |
| ආයාග | (පු) දීම; පරිත්‍යාගය. |
| ආයාච | (පු) දිග, දීර්‍ඝභාවය. |
| ආයාචක | (3) ඉල්ලුම් කාරයා; ඉල්වන්නා. |
| ආයාචති | (ආ+යාච+අ) ඉල්වයි. |
| ආයාචන | (න) ඉල්ලීම, යාඥාව. |
| ආයාචන | (න) ඉල්ලීම; යාච්ඤාව. |
| ආයාචනා | (ඉ) ඉල්ලීම; යාච්ඤාව. |
| ආයාචමාන | (3) ඉල්වන; ඉල්වමින්. |
| ආයාචිකා | (3) ඉල්වන්නී. |
| ආයාචිත | (ති) යාඥාකළ, ඉල්ලන ලද. |
| ආයාචිත | (න) ඉල්ලූ දෙය. |
| ආයාචිත | (3) ඉල්ලූ. |
| ආයාචිතබ්බ | (3) ඉල්ලිය යුතු. |
| ආයාචිතුං | (නි) ඉල්වන්ට. |
| ආයාචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉල්වා. |
| ආයාචිය | (පූ.ක්‍රි) ඉල්වා. |
| ආයාත | (ති) පැමිණි, සම්ප්‍රාප්ත. |
| ආයාත | (3) ආවා වූ; පැමිණි. |
| ආයාති | (ක්‍රි) (ආ + යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) යෙයි, ආගමනය කෙරෙයි. |
| ආයාන | (න) කාරණය, පැමිණීම, උත්පත්ති ස්ථානය. |
| ආයාම | (ක්‍රි) (ආ + යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ම) යමු, ගමනය කරමු, “අයාමා වුසො යෙන භගවා තෙනුපසංකමෙය්‍යාම” |
| ආයාම | (පු) දිග. |
| ආයාම - උබ්බෙද | (න) උස, උස ප්රමාණය. |
| ආයාමක | (පු) ඉල්ලන්නා, යාඥාකරන්නා. |
| ආයාමති | (ක්‍රි) (ආ + යාව - (d) (භු) යාවනෙ, ඉල්ලීමෙහි + ති) ඉල්ලයි යාඥාකරයි. |
| ආයාමවිත්ථාර | (පු) පලල “අතො තීනි යොජනානි විත්ථාරතො අඩ්ඪතියානි” |
| ආයාස | (පු) කරදරය; වෙහෙස. |
| ආයාස | (පු) වෙහෙස, පීඩාව, අධික උත්සාහය. |
| ආයාසිතත්ත | ත) වෙහෙස බව, පීඩා බව. |
| ආයු | (න) ආයුෂය, වයස, ජීවනකාලය, ජීවිතින්ද්‍රිය. |
| ආයු | (න) ආයුෂය; වයස. |
| ආයුක | (පු) ආයු ඇත්තා, ආයුෂය, වයස් ඇත්තා “යාවතායුකා දිබ්බසම්පත්තිං අනුභවිත්වා.” |
| ආයුක | (3) වයස් ඇති. |
| ආයුකප්ප | (පු) ආයුෂ ප්රමාණය. |
| ආයුකප්ප | (පු) ආයුස්කල්පය, පරමායුෂය, මුලු ජීවත්වනකාලය, “කප්පන්ති ආයු කප්පං.” |
| ආයුකී | (පු) ආයුෂ ඇත්තා, වයස් ඇත්තා. |
| ආයුක්ඛ | (න) ජීවිතක්ෂය, ආයුෂය ක්ෂයවීම, සිවුවැදෑරුම් මරණයන්ගෙන් එකක්. |
| ආයුක්ඛය | (පු) ආයුෂ ගෙවී යාම. |
| ආයුත | (ති) යෙදුන, සංයුත්ත. |
| ආයුත්ත | (ති) යෙදුනු විශේෂයෙන් යෙදුනු. |
| ආයුත්ත | (3) යෙදුණු; සම්බන්ධ කළ. |
| ආයුත්තක | (පු) අනිකෙකු වෙනුවෙන් පෙනී සිටින්නා; නියෝජිතයා. |
| ආයුත්තක | (පු) අයකැමියා, අය එකතුකරන්නා. |
| ආයුදුබ්බල | (න) ආයුෂයෙහි දුබල බව, ජීවිතයේ දුබල කම, මරණ සතිය සිහිකටයුතු එක් ආකාරයක්. |
| ආයුධ | (න) අවිය, ශස්ත්රය, ආයුධය. |
| ආයුධ | (න) ආයුධය; ශස්ත්රය. |
| ආයුධී | (පු) අවිදරන්නා. |
| ආයුපමාණ | (න) ආයුෂයාගේ ප්රමාණය, ජීවන කාලප්‍රමාණය, |
| ආයුපරියන්ත | (පු) ජීවියාගේ කෙළවර, ආයු කෙළවර, |
| ආයුබ්බෙධ | (පු) ආයුර්‍වෙදය, වෛද්‍යශාස්ත්‍රය. |
| ආයුවන්තු | (පු) වැඩීගිය වයස ඇති, මහලු. |
| ආයුසංඛාරවොස්සජ්ජන | (න) ආයුෂය අත් හැරීම, ජීවිතය බොහෝ කලක් පවත්වාගැනීම සඳහා ඵලසමාපත්තීන්ට සම වැදීමක් නැති බව |
| ආයුසඞ්ඛය | (න) ජීවිතය විනාශ වීම, ආයු පිරිහීම. |
| ආයුසඞ්ඛය | (පු) ආයුෂ ගෙවීම. |
| ආයුසඞ්ඛාර | (න) ආයුෂය, ආයුසංස්කාරය, ආයු සංඛාරාති, ආයුමෙව, සතො සම්පජානො ආයුසංඛාරං ඔස්සජි.” |
| ආයුසඞ්ඛාර | (පු) ආයුෂය පැවැත්මට ඇති ශක්තිය. |
| ආයුසඞ්ඛාර | (පු) ආයුසංස්කාරය, ආයුෂය, වයස් ප්රමාණය, “අථ ඛො භගවා ආයුසඞ්ඛාරං ඔස්සජි” |
| ආයුස්ස | (න) ආයුෂය, ආයු, වයස. |
| ආයුස්ස | (3) ආයුෂ වැඩීමට හිතවත් (දෙය). |
| ආයූහ | (පු) රාශිභූතකිරීම, රැස්කිරීම. |
| ආයූහක | (පු) රැස්කරන්නා, එකතුකරන්නා. |
| ආයූහක | (3) රැස් කරන්නා; වීර්ය වඩන්නා. |
| ආයූහති | (ආ+ඌහ+අ) උත්සාහ කෙරේ; පිහිනයි; රැස් කෙරේ. |
| ආයූහති | (ක්‍රි) (ආ + ඌහ - (d) (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි + ති) රැස්කෙරෙයි, එකතුකරයි. |
| ආයූහන | (න) උත්සාහ කිරීම; පීනීම; රැස් කිරීම. |
| ආයූහන | (න) රැස්කිරීම, එකතුකිරීම. |
| ආයූහමාන | (3) පීනමින්; රැස් කරන. |
| ආයූහා | (ඉ) (ආයු + ඌහා) ජීවිතය, ජීවිත කාලය. |
| ආයූහිත | (ති) කඩිසර, දක්ෂ, ආශා. |
| ආයූහිත | (ති) රැස්කළ, එක්කාසුකළ. |
| ආයූහිත | (3) උත්සාහ කළ; රැස් කළ. |
| ආයූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සාහ කොට. |
| ආයොග | (පු) උරහිසේ යමක් එල්ලීමට යොදන පටිය; පිළිපැදීම; යෙදීම. |
| ආයොග | (පු) වීර්ය්යය යෙදීම, යොගය, ප්‍රයෝග කිරීම. |
| ආයොධන | (න) යුද්ධය, සඞ්ග්‍රාමය, යුද්ධභූමිය. |
| ආර | (පු) ඉදි කටුව. |
| ආර | (පු) ඉදිකටුව, විදිනාකටුව, දුර. |
| ආරකත්ත | (න) දුරුකළ, ඈත් කළ, ඉවත් කළ, “ආරකත්තාහතත්තාච කිලෙසාරීන සො මුනි” |
| ආරකත්ත | (3) දුරු කළ බව. |
| ආරකා | (නි) දුරදී; දුරින්. |
| ආරකා | ආ - දූරාර්ථයෙහි, දුරුයි, ඈතයි. |
| ආරකූට | (පු) පිත්තල, “රසතම්බෙ මිස්සෙත්වා කතං හාරකූටං”. |
| ආරකූට | (පු) පිත්තල. |
| ආරක්ඛ | (ති) (ආ + රක්ඛ) ආරක්ෂාව, රැකීම |
| ආරක්ඛක | (3) රකින; (පු) මුර කරන්නා; රකින්නා. |
| ආරක්ඛත | (පු) ආරක්ෂා කරන්නා, රක්ෂා කරන්නා. |
| ආරක්ඛදෙවතා | (ඉ) ආරක්ෂක දේවතාවන්. |
| ආරක්ඛපරිවාර | (න) ආරක්ෂා පිරිවර. |
| ආරක්ඛා | (ඉ) ආරක්ෂාව; රැකීම. |
| ආරක්ඛා | (ඉ) ආරක්ෂාව. |
| ආරක්ඛාධිකරණ | ආරක්ෂාකරණය. |
| ආරක්ඛික | (පු) රකින්නා, ආරක්ෂා කරන්නා. |
| ආරක්ඛිත | (ති) රක්ෂාකළ, රැකි. |
| ආරක්ඛිතුං | (පු) - (ක්‍රි) රකින්නට. |
| ආරක්ඛෙය්‍ය | ආරක්ෂා කටයුතු, රැක්කයුතු. |
| ආරග්ග | (න) ඉදිකටු මූනත; බුරුම කටුවේ අග. |
| ආරග්ග | (පු) (ආරා + අග්ග) හිදිඅග, ඉදිකටුඅග. |
| ආරග්ගකොටි | (ඉ) ඉදි අග කෙළවර, ඉදිකටු මුනය, “ආරග්ග කොටි හිත්තුද්දන මත්තං“ |
| ආරග්ගනිත්තුදන | (න) ඉදිකටුවෙන් ඇනීම. |
| ආරඤ්ජිත | (ති) රඳනා ලද, සලකුණුකරණ ලද. |
| ආරඤ්ජිත | (3) සූරා තුවාල කල; හූරා ඉරි ගැසූ. |
| ආරඤ්ඤ | ත) අරණයෙහිවූ, වනයෙහිවූ, වනය, කැලෑව. |
| ආරඤ්ඤක | (ති) වනයෙහි වසන. |
| ආරඤ්ඤක | (3) වනයෙහි උපන්; වනයෙහි වෙසෙන. |
| ආරඤ්ඤකත්ත | (න) වෙනෙහි වෙසෙන බව. |
| ආරඤ්ඤික | (ති) වනවාසියා, වනචරයා, වනයට අයත්. |
| ආරඤ්ඤික | (3) වනයෙහි වසන. |
| ආරඤ්ඤිකාඞග | (න) (ආරඤ්ඤ + ඉක + අඞග) වනයෙහි විසීමෙන් රකිනා අඞගයක්, ආරඤ්ඤිකුතඞ්ගය. |
| ආරඤ්ඤිතත්තා | (ති) වනවාසී බව, වනයෙහි වූ. |
| ආරත | (ති) නොඇලුණු, වැළකුනු, ඉවත්වුණු. |
| ආරත | (3) ඉවත් වූ; වෙන් වූ. |
| ආරති | (ඉ) ඉවත් වීම; වෙන්වීම. |
| ආරති | (ඉ) නොඇලීම, වැළකීම, “ආරතිවිරති පාපා මජ්ජපානාච සංයමො”. |
| ආරතො | (අ) දුරින්, සම්පූර්ණයෙන්, |
| ආරත්ත | (පු) කාලය, යුගය, “වස්සාරත්තෙ භික්ඛු ගාමං ආගච්ඡන්ති”. |
| ආරද්ධ | (ති) පටන්ගන්නා ලද, ආරම්භකළ. |
| ආරද්ධ | (3) ආරබ්ධ; සතුටු කළ. |
| ආරද්ධ | (3) නො පසුබට; පටන් ගත්; පරිපූර්ණ කළ. |
| ආරද්ධචිත්ත | (3) අනුන්ගේ සිත සතුටු කළ; සිත් ගත්. |
| ආරද්ධමිත්ත | (න) ආරාධිතසිත් ඇත්තා. |
| ආරද්ධවිරිය | (පු) - (න) පටන්ගන්නා ලද වීර්ය්යය. |
| ආරද්ධවිරිය | (3) පටන් ගත් වීර්ය ඇති. |
| ආරද්ධවිරියාරම්හ | (පු) පටන්ගන්නා ලද වීර්‍ය්‍යාරම්භය. |
| ආරද්ධා | (පූ.ක්‍රි) පටන් ගෙන. |
| ආරනාලි | (න) කාඩිදිය. |
| ආරපථ | (න) හිදිමල, ඉදිකටු මග, සුචිමාර්‍ගය. |
| ආරපථ | (පු) ඉදිකටු පාර; මැහුම් පාර. |
| ආරබ්භ | (පූ.ක්‍රි) අරඹයා; නිමිති කොට; පටන් ගෙන. |
| ආරබ්හ | (පු.ක්‍රි) අරබයා, කරුණුකොටගෙන. |
| ආරභති | (ආ+රභ+අ) පටන් ගනී; හිංසා කෙරේ. |
| ආරභති | (ක්‍රි) (ආ + රභ - (d) (භු) රාභස්සෙ, උත්සාහයෙහි + ති) උත්සාහ කරයි. |
| ආරභන | (න) පටන් ගැන්ම; හිංසාව. |
| ආරභන්ත | (3) පටන් ගන්නා; පටන් ගනිමින්. |
| ආරභාමි | (ක්‍රි) (ආ + රභ - (d) (භු) ආරම්භෙ, ඇරඹීමෙහි + මි) අරඹමි, පටන් ගනිමි, ආරම්භ කරමි. |
| ආරභිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පටන් ගෙන. |
| ආරභ්‍ය | (පු.ක්‍රි) පටන්ගෙන, ආරම්භකොට. |
| ආරමණ | (න) ඇලීම, සිත් ඇලීම. |
| ආරම්භ | (පු) ආරම්භය, පටන් ගැනීම, උත්සාහය ක්‍රියාව - වෘක්ෂාදීන්ගේ විකොපනය, වෟක්ෂාදීන්ගේ කැඩීම්, බිදීම් ආදිය. |
| ආරම්භ | (පු) පටන් ගැන්ම. |
| ආරම්භධාතු | (ඉ) ප්‍රථමාරබ්ධවීර්‍ය්‍යය, පළමුවෙන් පටන්ගත් වීර්ය්යය, වීර්ය්යය. |
| ආරම්භපච්චය | (පු) වීර්‍ය්‍යප්‍රත්‍යය, වීර්‍ය්‍යයහේතුව. |
| ආරම්භවත්ථු | (ඉ) වීර්ය්ය ඉපදවීමට කාලය. |
| ආරම්මණ | (න) අරමුණ, කාරණය, ගෝචරය. |
| ආරම්මණ | (න) අරමුණ; සිත පිහිටීමට උපකාර වන රූප ශබ්දාදිය. |
| ආරම්මණකුසල | (පු) අරමුණු දැනගැනීමෙහි දක්ෂබව. |
| ආරම්මණූපනිජ්ඣාන | (න) (ආරම්මණ + උප + නි) + ඣාන) |
| ආරා | (අ) දූරාර්ථයෙහි, දුරුයි, ඈතයි. |
| ආරා | (ඉ) බුරුම කටුව; විදින කටුව. |
| ආරා | (ඉ) හිඳ, විදිනා කටුව, සොම්මරුන්ගේ සැත්කටුව. |
| ආරා | (නි) දුරින්; දුරෙහි වූ. |
| ආරාචාර | (පු) (ආර + ආචාර) දුරුවූ ආචාරය, බැහැර ගිය යහපත් හැසිරීම. |
| ආරාචාරී | (පු) දුරුවූ යහපත් ආචාර ඇත්තා, ආචාර නැත්තා. |
| ආරාචාරී | (3) දුරින් හැසිරෙන්නා. |
| ආරාධක | (පු) (ආ + රාධ + ණවු = අක) ආරාධනා කරන්නා, සතුටු කරන්නා. |
| ආරාධක | (3) සතුටු කරවන; සිත් ගන්නා. |
| ආරාධන | (න) සතුටු කිරීම, සිද්ධිය, ප්‍රාප්තිය පැවරීම. |
| ආරාධනනීය | (ඉ) ලබාගත යුතු. |
| ආරාධනා | (ඉ) ආරාධනය, සේවාව. |
| ආරාධනා | (ඉ) නිමන්ත්‍රණය. |
| ආරාධනා ඉ | සිත් ගැනීම. |
| ආරාධනාපෙඛ | (පු) සතුටු කරවනු කැමැත්තේ සතුටු කිරීම, බලාපොරොත්තු වන්නේ, ආරාධනා පෙඛො මඤඡුසරෙන ගායි. |
| ආරාධනීය | (ඉ) සිත් ගත යුතු. |
| ආරාධනීය | (පු) ආරාධනා කටයුතු, ඇමතිය යුතු. |
| ආරාධිත | (ති) ආරාධනා කරණු ලැබූ, පවරණු ලැබූ. |
| ආරාධිත | (3) ආරාධනා ලැබූ; සතුටු කළ; සිත් ගත්. |
| ආරාධෙති | (ආ+රාධ+ණෙ) ලබාගනී; සතුටු කරයි; සිත් ගනියි. |
| ආරාධෙති | (ක්‍රි) (ආ + රාධ - (d) (දි) සංද්ධිසියං සිදුකිරීමෙහි + ණෙ + ති) ආරාධනා කරයි. |
| ආරාධෙතුං | (නි) සිත් ගන්ට; සුතුටු කරන්ට. |
| ආරාධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආරාධනා කොට; සිත් ගෙන. |
| ආරාධෙන්ත | (3) සතුටු කරමින්; සිත් ගන්නා. |
| ආරාම | (පු) අභිරමනය, උපවනය, නුවරට නුදුරුව රොපනය කළ උද්‍යානය, ආශ්‍රමය. |
| ආරාම | (පු) ඇලීම; භික්ෂූන් වසන තැන; මල් හෝ පළතුරු වත්ත; සිත් ඇලීම. |
| ආරාමඋපචාර | (න) ආරාම උපචාරය, අරම අසල, අරම ළඟ, ආරාමයේ පරික්ෂෙපය, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ ආරාමෙ ආරාමුපචාරෙ ඡත්තං ධාරෙතුං.” |
| ආරාමකථා | (ඉ) ආරාම වස්තුන් පිළිබඳ කථා, අදින්නාදාන පාරාජිකාවෙහි ආරාම පිළිබඳ විනිශ්චය. |
| ආරාමකිච්ච | (න) ආරාම පිළිබඳ කටයුතු. |
| ආරාමකිනී | (ඉ) ආරාමයෙහි වසන්නී. |
| ආරාමගොනිසාදික | (පු) ප්‍රකාර, භිත්ති ආදියකින් වට නොකළ ආරාමය ගොනිසාදිකා යයි කියති එය ආරාමගොනිසාදිකා, විහාර ගොනි සාදිකා යයි දෙවැදෑරුම් වේ. |
| ආරාමගොපක | (පු) අරම්පල්ලෝ, ආරාම ආරක්ෂකයෝ. |
| ආරාමට්ඨ | (පු) ආරාමයෙහි පිහිටි, අරමෙහි තුබූ. |
| ආරාමතා | (ඉ) අභිරමන භාවය, ඇලීම්බව. |
| ආරාමතා | (ඉ) ඇලුම් ඇති බව. |
| ආරාමදෙවතා | (ඉ) අරම්දෙවියෝ, පුෂ්පාරාම, ඵලාරාමයන්හි වසන දෙවියෝ. |
| ආරාමපරිවත්තන | (න) ආරාම හුවමාරුව, අරමකින් අරමක් පරිවර්‍තනයකර ගැනීම. |
| ආරාමපාල | (පු) උද්‍යාන පාලකයා, ආරාම පාලකයා. |
| ආරාමපාල | (පු) උයන් ගොවුවෝ, ආරාම පාලකයෝ. |
| ආරාමපාලක | (පු) වත්ත රකින්නා. |
| ආරාමරාමණෙය්‍යක | (න) ආරාමයන් ගෙන් සිත් ඇලවීම් ඇති, පුෂ්පාරාම ඵලාරාමයන්ගේ සිත්කලු බව. |
| ආරාමරොප | (පු) වතු වවන්නා. |
| ආරාමරොපන | (න) උයන් වතු රොපනයකිරීම. |
| ආරාමරොපන | (න) උයන් වතු රොපනයකිරීම. |
| ආරාමවත්ථු | (න) අරම් බිම්, ආරාමවස්තු, පස් විසි ගරුභාණ්ඩයන්ගෙන් එකක් “ආරාමවත්ථු නාම තෙසං යෙව ආරාමානං අත්ථාය පරිච්ජින්දිත්වා ඨපිතොකාසෙ. |
| ආරාමවත්ථු | (න) වැවීමට යෝග්‍ය ඉඩම. |
| ආරාමවත්ථු | (පු) ආරාමභූමිය. |
| ආරාමසාමික | (පු) අරම් හිමියා, ආරාමය කළ තැනැත්තා, පුෂ්පාරාම-ඵලාරායෙහි අයිතිකාරයා. |
| ආරාමික | (පු) ආරාමයෙහි නියුක්තයා, ආවාසිකයා, ආරාමයෙහි වසන්නා. |
| ආරාමික | (3) ආරාමයෙහි නියුත්ත අය; ඇලීම් ඇත්තා. |
| ආරාව | (පු) නාදය; ශබ්දය. |
| ආරාව | (පු) හඬ, නාදය, ඝොෂාව. |
| ආරිය | (පු) ආර්‍ය්‍යයන්ට අයිති, ආර්‍ය්‍යයන් පිළිබඳ. |
| ආරියජාති | (ඉ) ආර්‍ය්‍යය ජාතිය. |
| ආරිස්ස | (න) (ඉසි ශබ්දයාගේ ඉකාරයට ආ ආදේශයි රි ආගමයි සකරද්විත්තයි.) ඍෂීහුගේ ස්වභාව, ඍෂීහට අයත් දෙය. |
| ආරුණ්ණ | (න) වැළපීම, කෑගැසීම, විලාපකීම. |
| ආරුප්ප | (න) අරූප ධ්‍යනය. |
| ආරුප්ප | (න) අරූපයෙහි වූ, අරූතලයෙහිවූ, |
| ආරුප්ප | (3) අරූප භවයට අයත්. |
| ආරුප්පසමාධි | (ඉ) අරූපාවචරය පිළිබඳ සමාධිය. |
| ආරුය්හ | (පු.ක්‍රි) (ආ + රුහ - (d) ත්වහට යහ ආදේශයි.) ආරූඪවී, නැගී. |
| ආරුය්හ | (පූ.ක්‍රි) උඩ නැග; නැගී. |
| ආරුහති | (ආ+රුහ+අ) උඩ නගී; නගී. |
| ආරුහති | (ක්‍රි) (ආ + රුහ - (d) (භු) ජනනෙ, ඉපදීමෙහි + ති) ආරූඪවෙයි, නැගෙයි. |
| ආරුහන | (න) උඩ යාම; නැගීම. |
| ආරුහන | (න) නැඟීම, ආරූඪවීම. |
| ආරුහන්ත | (3) නගින; නගිමින්. |
| ආරුහමාන | (3) නගින; නගිමින්. |
| ආරුහිතුං | (නි) නගින්ට. |
| ආරුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උඩ නැග; නැගී. |
| ආරුළ්හ | (3) නැංගාවූ. |
| ආරූග්‍ය | (න) නිරෝගී බව, ආරෝග්‍ය භාවය, |
| ආරූහ | (න) නැගීම, වැඩීම, පලල්වීම. |
| ආරූළ්හ | (පු) (ආ + රුහ - (d) ධාතුකෙරෙන් වූ ත) හට හ ආදේශයි හ හට ල ආදේශයි), නැගුනු, ආරූඪවන ලද, |
| ආරූළ්හ | (3) නැගි. |
| ආරූළ්හහත්ථි | (ඉ) ඇතුපිට නැගුනු, හස්ත්‍යාරූඩව. |
| ආරෙවත | (පු) ඇහල, ඇසල ගස. |
| ආරොගතා | (ඉ) නිරෝගීබව, ආරෝගභාවය. |
| ආරොගසම්පදා | (ඉ) ආරෝග්‍ය සම්පත්තිය, සැපත, |
| ආරොග්‍ය | (න) නිරෝගී බව, නිරෝගී ස්වභාවය. |
| ආරොග්‍ය | (න) නිරෝගී බව. |
| ආරොග්‍යමද | (පු) නිරෝගී බව නිසා උපදනා මානය. |
| ආරොග්‍යමද | (පු) නිරෝගී භාවයෙන් මත්වීම, නිරෝගීකම නිසා ඇතිවන මත් ගතිය. |
| ආරොග්‍යසාලා | (ඉ) ගිලන් හල. |
| ආරොග්‍යාසාලා | (ඉ) ඉස්පිරිතාලය. |
| ආරොචන | (න) දැනුම් දීම. |
| ආරොචන | (න) දැන්වීම, ඇඟවීම, විඤ්ඤාපනය, |
| ආරොචාපන | (න) දැනුම් දෙවීම. |
| ආරොචාපන | (න) දැන්නවීම. |
| ආරොචාපෙති | (ආ+රුච+ණාපෙ) දැනුම් දෙවයි. |
| ආරොචාපෙත්වා | (ති) - (පු.ක්‍රි) දන්වා, සැළකරවා. |
| ආරොචාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දෙවා. |
| ආරොචිත | (ති) දන්වන ලද, හඟවන ලද. |
| ආරොචිත | (3) කියන ලද; දැනුම් දුන්. |
| ආරොචිය | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දී. |
| ආරොචෙති | (ආ+රුච+ණේ) කියයි; දැනුම් දෙයි. |
| ආරොචෙති | (ක්‍රි) (ආ + රුව - (d) (චු) රොචනෙ, රුචිකිරීමෙහි + ණෙ + ති) දන්වයි, හඟවයි. |
| ආරොචෙත්වා | (පු) දන්වා, හඟවා, විඤ්ඤාපනය කොට. |
| ආරොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දී. |
| ආරොදති | (ක්‍රි) (ආ + රුදි - (d) (භු) අස්සුවිමොචනෙ, කඳුලුහෙලීමෙහි + ති) හඬයි, අඬයි. |
| ආරොදන | (න) හැඬීම, කඳුලුවැගිරවීම. |
| ආරොදන | (න) හැඬීම. |
| ආරොදිත | (ති) හඬනා ලද, ඇඬූ. |
| ආරොපන | (න) ආරූඪවීම, නැගීම, පිහිටුවීම. |
| ආරොපන | (න) උඩ තැබීම; නැංවීම. |
| ආරොපිත | (ති) ආරොපනයකළ, නැගීම කළ. |
| ආරොපිත | (3) උඩ තැබූ; නැංවූ. |
| ආරොපිය | (පූ.ක්‍රි) නංවා. |
| ආරොපෙතබ්බ | (3) නැංවිය යුතු. |
| ආරොපෙති | (ආ+රුප+ණෙ) නංවයි; නගයි (දොස් ආදිය); පටවයි (කරත්ත ආදියෙහි); යොදයි (ඊය දුන්නෙහි). |
| ආරොපෙති | (ක්‍රි) (ආ + රුප - (d) (චු) රොපණෙ, රෝපණයෙහි + ණ + ති) රෝපණයකරයි, ඉඳුවයි, සිටුවයි. |
| ආරොපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) නංවා. |
| ආරොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නංවා. |
| ආරොහ | (පු) ආරෝහකයා; උස; නැගීම; වැඩීම. |
| ආරොහ | (පු) උස, දිග, නැගීම, වැඩුනු මස්පිඬු ඇති. |
| ආරොහක | (3) නගින; (පු) නැග යන්නා (අසුන් පිට). |
| ආරොහකම්බු | උස හා ඊට සුදුසු පළල. |
| ආරොහණ | (න) නැගීම, උස, දිග, හිණිමග. |
| ආරොහණිය | (පු) - (න) නැගිය යුත්ත, ඉණිමග, තරප්පුව. |
| ආරොහති | (ක්‍රි) (ආ + රුහ - (d) (භු) පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි + ඹ + ති) නගියි, ආරූඪවෙයි. |
| ආරොහත්ථි | (ඉ) (ආරොහ + හත්ථි) ඇතු පිට යන්නා. |
| ආරොහන | (න) ඉහළ යාම; නැගීම. |
| ආරොහපරිනාහ | (පු) උස හා පුළුල, සුදුසු උස මහත ඇති. |
| ආරොහපරිනාහ | (පු) දිග හා වට ප්රමාණය. |
| ආරොහස්ස | (පු) (ආරොහ + අස්ස) අසු පිට යන්නා. |
| ආරොහිත්වා | (පු.ක්‍රි) නැගී, ආරූඪවී, |
| ආල | (න) හිරියල්. |
| ආලක | (පු) ගාල, ගොවුද. |
| ආලකමන්දා | (ඉ) වෙසමුණි රජුගේ එනම් උයන. |
| ආලකා | (ඉ) වෙසමුණි රජුගේ එනම් රාජධානිය. |
| ආලග්ගිත | (3) එල්වන ලද. |
| ආලග්ගෙති | (ආ+ලගි+අ) එල්ලා තබයි (කුඩ ආදිය). |
| ආලග්ගෙති | (ක්‍රි) (ආ + ලග - (d) (භු) සඞ්ගෙ ඇලීමෙහි + ණෙ + ති) ඇලෙයි, එල්ලෙයි. |
| ආලග්ගෙත්වා | (පු.ක්‍රි) එල්වා, “පත්තං වෙලග්ගෙ ආලග්ගෙත්ව.” |
| ආලපති | (ආ+ලප+අ) කථා කරයි. |
| ආලපති | (ක්‍රි) (ආ+ලප - (d) (භු) වාක්‍ය, කීමෙහි + ති) ආදිකොට කථාකරයි අමතයි. |
| ආලපන | (න) ආමන්ත්රණය, පළමුකොට කථා කිරීම, ඇමතීම. |
| ආලපන | (න) ඇමතීම; මුලින් කථා කිරීම. |
| ආලපනතා | කථා සහිත, තමා උසස් කොට බිණීම් සහිත. |
| ආලපනා | (ඉ) නැවත නැවත කථා කිරීම. |
| ආලපන්ත | (3) කථා කරන; කථා කරමින්. |
| ආලපිත | (ති) ආමන්ත්රණය කළ, ඇමතු බිණු. |
| ආලපිතුං | (නි) කථා කරන්ට. |
| ආලපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කථා කොට. |
| ආලපිය | (පූ.ක්‍රි) කථා කොට. |
| ආලම්බ | (න) අරමුණ, ගෝචරය, එල්බීම. |
| ආලම්බ | (පු) අරමුණ; එල්ලීමට උපකාර වන දෙය; පිහිට. |
| ආලම්බණ | (න) අරමුණ, එල්ලීම, හේත්තුවීම, ගෝචරය. |
| ආලම්බණදණ්ඩ | (පු) එල්ලෙන දණ්ඩ, සැරයටිය. |
| ආලම්බණඵලක | (න) හේත්තුවන ලෑල්ල, හාන්සිවන පුවරුව. |
| ආලම්බණබාහු | (න) එල්ලෙන අත්වැල, |
| ආලම්බණරුක්ඛ | (න) එල්බ හිඳිනා රුක. |
| ආලම්බති | (ආ+ලබි+ංඅ) අරමුණු කරයි; අල්ලා ගනී; එල්ලේ. |
| ආලම්බති | (ක්‍රි) (අ + ලම්බ - (d) (භු) ආවසංසනෙ, එල්ලීමෙහි + ති) එල්ලෙයි, හාන්සිවෙයි. |
| ආලම්බන | (න) අරමුණ; එල්ලීම; පිහිට. |
| ආලම්බන්ත | (3) අරමුණු කරමින්; එල්ලෙන. |
| ආලම්බමාන | (3) අරමුණු කරමින්; එල්ලෙන. |
| ආලම්බර | (පු) ගැට බෙරය. |
| ආලම්බර | (පු) පණාබෙරය, කොලාහලය. |
| ආලම්බිත | (ති) එල්ලන ලද, එල්ලූ. |
| ආලම්බිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අරමුණු කොට; එල්ලී. |
| ආලය | (පු) ආකාරය; ආශාව; ගෙය; වාසස්ථානය. |
| ආලය | (පු) තෘෂ්ණාව, අපේක්ෂාව, ගෙය. |
| ආලයති | (ක්‍රි) (ආ + - (d) (දි) සිලෙසනෙ,ඇලීමෙහි + ය) + ති) ආලය කරයි, ඇලෙයි. |
| ආලයරත | (ති) පස්කම් සැපතෙහි හා තෘෂ්ණාවෙහි ඇලුණු. |
| ආලයරාම | (පු) තෘෂ්ණා වස්තූන්හි ඇලීම. |
| ආලයසමුග්ඝාත | (පු) තෘෂ්ණාව නැති කිරීම ආශාව උපුටා හැරීම. |
| ආලයාභිනිවෙස | (පු) ආලයෙහි ඇතුළත් වීම. |
| ආලවාල(ක) | (පු) තෝතැනි, ගස්මුල් සෝදා නොයෑම පිණිස ගසවටේට බඳනා වැටිය. |
| ආලවාලක | (පු) පහත් බිම; පාත්තිය. |
| ආලවි | (න) එනම් රට, එනම් ජනපදය, අලව් නුවර. |
| ආලසායනා | (ඉ) අලසබව. |
| ආලසිය | (න) අලස බව. |
| ආලසිය | ත) ආලස්‍යය, අලසබව. |
| ආලසියාභිභූත | (ති) කුසීතකමින් මඩනාලද, අලසකමින් මඩනාලද. |
| ආලස්‍ය | (න) අලස බව. |
| ආලස්‍ය | (න) අලසභාවය, මැලිබව. |
| ආලස්ස | (න) අලස බව. |
| ආලස්ස | (පු) අලසයා, මැලිතැනැත්තා. |
| ආලස්සානුයොග | (පු) අලස භාවයෙහි යෙදීම. |
| ආලාත | (පු) ගිනිපෙනෙල්ල. |
| ආලාන | (න) ගවාදීන් බැඳ තබන කණුව. |
| ආලාන | (න) සතුන්බඳින ටැඹ. |
| ආලාප | (පු) කථාව; වචනය. |
| ආලාප | (පු) සම්භාෂණය, කථාකිරීම, පළමු වචනය, “අලාපොනාම පඨමවචනං” |
| ආලාපන | (න) කථාකරගැනීම, මනාකථාව. |
| ආලාරපම්හ | (පු) වක්වූ නීලවර්‍ණ දීර්‍ඝඅක්ෂිපත්‍ර, නැමුණු නිල්වන් දික් ඇස්පිහාටු. |
| ආලාහන | (න) සොහොන, සුසානභූමිය. |
| ආලි | (පු) ගෝනුස්සා, - (ඉ) මියර, නියර යෙහෙලි. |
| ආලි | (පු) නියර; වැව් බැමි ආදිය. |
| ආලිඛති | (ආ+ලිඛ+අ) පිටපත් කරයි; සිතියම් අඳියි. |
| ආලිඛති | (ක්‍රි) (ආ + ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි = ඉරි ඇඳිමෙහි + ති) ලියයි, ඉරි අඳියි. |
| ආලිඛන | (න) ලිවීම, ඉරිඇඳීම. |
| ආලිඛිත | (ති) ලියන ලද, ඉරි අඳිනලද. |
| ආලිඞ්ග | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| ආලිඞ්ග | (පු) මිහිඟුබෙරය, මෘදඞ්ගභෙරිය. |
| ආලිඞ්ගති | (ආ+ලිඞ්ග+අ) වැලඳ ගනී. |
| ආලිඞ්ගති | (ක්‍රි) (ආ + ලිඞ්ග - (d) (භු) ලිඞ්ගනෙ, වැලැඳගැනීමෙහි + ති) වැලඳ ගනියි, ඔතයි. |
| ආලිඞ්ගන | (න) වැලඳගැන්ම, බදාගැන්ම, ප්‍රිය වචනය. |
| ආලිඞ්ගන | (න) වැලඳගැන්ම. |
| ආලිඞ්ගිත | (ති) වැලඳගන්නා ලද, ඔතන ලද. |
| ආලි‍ඞ්ගිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැලඳගෙන. |
| ආලි‍ඞ්ගිය | (පූ.ක්‍රි) වැලඳගෙන. |
| ආලිඞ්ගෙති | (ක්‍රි) (ආ + ලිඞ්ග - (d) මු චිත්තක්‍රියෙ, සිතියම් කිරීමෙහි + ණෙ + ති) වැලඳගනී, ඇලෙයි. |
| ආලිත්ත | (ති) දල්වනලද, දිලිසෙන ලද, තැවරූ, ගෑ, |
| ආලිත්ත | (3) අලේප කළ; ගාන ලද; ගිනි දැල් වූ. |
| ආලින්ද | (පු) අක්දෙරිය, ප්‍රකොෂ්ඨය, නිසවත්ත, ගෙයිපිළ, කයියෝරුව, බරාඳය, “පසාණෙපසනාලින්ද පමුඛද්වාරබන්ධනං” ගෙයි ඉදිරි පැත්තේ ශාලාව, ඉස්තෝප්පුව. |
| ආලින්ද | (පු) ඉස්තෝප්පුව; පිට බරාඳය. |
| ආලිප්පති | (ක්‍රි) (ආ + ලිප - (d) (චු) ලිම්පනෙ, ආලේපනය කිරීමෙහි + ණෙ + ති) ගෑමකරයි, තවරයි. |
| ආලිම්පති | (ක්‍රි) (ආ + ලිප - (d) (චු) ලිමපනෙ, දැල්වීමෙහි , ගිනි මෙලවීමෙහි + ති) ගිනිදල්වයි, මොලවයි. |
| ආලිම්පන | (න) ආලේප කිරීම; ගෑම; ගිනි තැබීම. |
| ආලිම්පන | ත) දැල්වීම, ගිනිදැල්වීම, ගෑම, තැවරීම. |
| ආලිම්පිත | (ති) දල්වන ලද, මොලවන ලද, ගානලද. |
| ආලිම්පිත | (3) ගාන ලද; ගිනි තැබූ. |
| ආලිම්පෙති | (ආ+ලිප+ංඅ+ණේ) ආලේප කරයි; ගිනි දල්වයි; තෙල් ආදිය ගායි. |
| ආලිම්පෙතුං | (අ) ගිනිතබන්ට, තවරන්ට, ගාන්ට. |
| ආලිම්පෙත්වා | (පු.ක්‍රි) ගිනිතබා, ගිනිදල්වා, තවරා, ගා. |
| ආලිම්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආලේප කොට; ගිනි දල්වා. |
| ආලීක | (න) බොරු, මිථ්‍යා. |
| ආලු | (න) අල. |
| ආලු | (න) ගෝලාකාර පැලෑටි වර්ගයක්. |
| ආලුක | (ති) පහසුවෙන් වෙනස් විය හැකි, ඉක්මනින් දැනෙන ස්වභාවයක් ඇති, හිතට වැදීයන, |
| ආලුප | (න) කෑමට සුදුසු මුල් වර්ගයක් (රාබු). |
| ආලුප්ප | (න) (ආලොප + ණ) පිඩු, පිණ්ඩය. |
| ආලුම්පකාර | (පු) කඩා වෙන් කිරීම; ගුළි ගැසීම. |
| ආලුම්පති | (ආ+ලුප+ංඅ) කඩා කයි. |
| ආලුම්පති | (ක්‍රි) (ආ + ලුම්ප - (d) (භු) ලුම්පනෙ, ඇදීමෙහි, කැඩීමෙහි + ති) කඩයි, අදියි. |
| ආලුල | (පු) කැලඹීම, කැලතීම, අපිරිසිදුවීම, |
| ආලුලති | (ක්‍රි) (ආ + ලුල - (d) (භු) මන්ථනෙ කැළඹීමෙහි + ති) කලතයි, මථනයකරයි, කළඹයි. |
| ආලුලමාන | (ක්‍රි) - (වි) කලඹනුලබන, කම්පාකරණු ලබන. |
| ආලුලිත | (ති) කලත්තන ලද, කලඹන ලද, කම්පාකරන ලද. |
| ආලුලිත | (3) කලඹන ලද. |
| ආලුවකන්ද | (පු) කෑමටගන්නා එනම් අලවර්‍ගය. |
| ආලුළෙති | (ආ+ලුළ+ණේ) කලඹයි. |
| ආලුළෙන්ත | (3) කලඹන; කලඹමින්. |
| ආලෙප | (පු) ආලිම්පනය, ගෑම, තැවරීම, “එකෙනෙව ආලෙපන අපකඩ්ඪි.” |
| ආලෙප | (පු) ගාන දෙය; ගෑ යුතු බෙහෙත; බදාමය. |
| ආලෙපන | (න) ගෑ යුතු දෙය; ගෑම. |
| ආලෙපන | (න) ගෑම, තැවරීම, වැකීම. |
| ආලෙපෙති | (ක්‍රි) (ආ + ලිප - (d) (චු) ලිම්පනෙ, ගෑමෙහි + ණෙ + ති) ගායි, ආලිම්පනය කරයි. |
| ආලොක | (පු) එළිය; බැලීම. |
| ආලොක | (පු) රශ්මිය, ප්රභාව, එළිය. |
| ආලොකකර | (පු) එළිය ගෙන එන්නා, ආලෝකය කරන්නා. |
| ආලොකකසිණ | (න) ආලෝකකසිණය, දශකසිණයන්ගෙන් එකක්. |
| ආලොකද | (3) එළිය දෙන. |
| ආලොකදස්සන | (ති) එළියදැකීම, රශ්මිය දැකීම. |
| ආලොකදා | (පු) එළිය දෙන්නා, රශ්මිය දෙන්නා. |
| ආලොකන | (න) බැලීම, නිරීක්ෂණය. |
| ආලොකන | (න) බැලීම. |
| ආලොකනීය | (ති) දැක්කයුතු, දැකීමට සුදුසු. |
| ආලොකඵරණ | (ති) ආලෝකයතිරවීම, රශ්මිය විහිදුවීම. |
| ආලොකබහුල | (පු) සම්පූර්ණ (ආලෝකය) දැකීම. |
| ආලොකරණ | (ති) එළියකරන, ප්‍රභාමත් කරන. |
| ආලොකසඤ්ඤා | (ඉ) යම්වස්තුවක් පිළිබඳව පවත්නා සංඥාව, ආලෝකය පිළිබඳව පවත්නා සංඥාව. |
| ආලොකසන්ධි | (ඉ) කවුළුදොර, ජනෙලය. |
| ආලොකසන්ධි | (පු) ජනේලය. |
| ආලොකිත | (ති) ඉදිරිබලන ලද, නිරීක්ෂණය කළ. |
| ආලොකිත | (3) ඉදිරිය බැලීම; බලන ලද. |
| ආලොකිතවිලොකිත | (ති) ඉදිරිපසු බලනලද, |
| ආලොකී | (පු) දක්නා තැනැත්තා. |
| ආලොකෙති | (ආ+ලොක+ණෙ) ඉදිරිය බලයි; බබුළුවයි. |
| ආලොකෙති | (ති) (ආ+ලොක - (d) (චු) දස්සනෙ, දැක්මෙහි + ණෙ + ති) ආලෝකනය කරයි, බලයි. |
| ආලොචන | (න) දැකීම, බැලීම, විමසාබැලීම, |
| ආලොප | (පු) කැබැල්ල; ගුළිය; පිඩ; වෙන් කිරීම. |
| ආලොප | (පු) බත්පිඩ, බත්ගුලිය, ආහාරය. |
| ආලොපික | (පු) ආලොපයෙන් යුත්, (බත්) පිඩකින් යුතු. |
| ආලොල | (පු) කැලඹීම, කම්පාව, චලනය, කොළාහලය. |
| ආලොලන | (න) කම්පාවීම, චලනයවීම. |
| ආලොලන | (න) කලබලය; කැලඹීම. |
| ආලොලිත | (ති) අලලන ලද, කම්පාවන ලද. |
| ආලොලෙති | (ක්‍රි) (ආ +ලොල - (d) (චු) උම්මාදනෙ, ලොල්වීමෙහි, උමතුවීමෙහි + ණෙ + ති) අලලයි, කලඹයි. |
| ආලොලෙන්ත | (ති) කලතමින්, |
| ආලොළ | (පු) කලබලය; කැලඹීම. |
| ආලොළෙති | (ආ+ලුළ+ණෙ) කලතයි; කලබල කරයි; කලඹයි; මිශ්‍ර කරයි. |
| ආව | (න) දුක්, අභාග්‍යය, අවාසනාව. |
| ආව | (භු) අවදාරණෙ, නිශ්චයෙහි, ආවති, නිශ්චයකරයි. |
| ආවජති | (ක්‍රි) (ආ + වද - (d) (භු) වචනෙ, ඇතුළ් වීමෙහි + ති) ඇතුළ්වෙයි. |
| ආවජ්ජ | (ති) ආවර්‍ජනාව, ලාමකදෙය. |
| ආවජ්ජති | (ආ+වජ්ජ+අ) යමක් ගැන සිතා බලයි; හරවා පෙරළයි (භාජනයක්). |
| ආවජ්ජති | (ක්‍රි) (ආ + වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි වද = වජ්ජ + ති) නින්දාබෙණෙයි, ලාමක කොට කියයි. |
| ආවජ්ජන | (න) ආවර්‍ජනාව, බැලීම. |
| ආවජ්ජන | (න) කරකැවීම; මෙනෙහි කිරීම; සිතා බැලීම. |
| ආවජ්ජිත | (ති) ආවර්ජනා කරන ලද, බලන ලද. |
| ආවජ්ජිත | (3) මෙනෙහි කළ; සිතා බැලූ. |
| ආවජ්ජිත්වා | (පු.ක්‍රි) ආවර්ජනාකොට, මෙනෙහි කොට. |
| ආවජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා; හරවා. |
| ආවජ්ජෙති | (ආ+වජ්ජ+ණෙ) මෙනෙහි කරයි; සිතා බලයි; හරවයි (භාජනයක්). |
| ආවජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා; හරවා. |
| ආවජ්ජෙන්ත | (3) විමසා බලන; විමසා බලමින්. |
| ආවට | (පු) ආවෘත, වසනලද, බැසගත්, “තමොක්ඛන්ධෙන ආවටා.” |
| ආවට | (3) තහනම් කළ; වැසූ. |
| ආවට්ට | (පු) ආවර්තනය, කරකැවීම, දියසලාව, දියසුලිය. |
| ආවට්ට | (පු) කැරකීම; දිය සාළාව; රව්ම; සුළිය. |
| ආවට්ටති | (ආ+වට්ට+අ) එහා මෙහා පෙරළේ. |
| ආවට්ටති | (ක්‍රි) (ආ+වට්ට - (d) (භු) ආවත්තනෙ, වටකිරීමෙහි + ති) වටකරයි, කරකැවෙයි. |
| ආවට්ටද්වාර | (න) වසනලද දොරඇති. |
| ආවට්ටන | (න) ආවර්තනය, පෙරලීම කරකැවීම, |
| ආවට්ටන | (න) ආවේශ වීම; පෙරළීම; වසඟ කිරීම. |
| ආවට්ටනය | එකම අර්ථය තවත් අර්ථයන්හි ආවර්තනය වීම (පරිවර්‍තනයවීම). |
| ආවට්ටනා | (ඉ) පරිවර්තනය, පෙරළීම. |
| ආවට්ටනාවලි | (ඉ) ශූද්‍රාෂ්ටක වැල, නවගුණ වැල. |
| ආවට්ටනී | (ඉ) පෙරළෙන; පොළඹවන; වසඟ කරන. |
| ආවට්ටන්ත | (3) පෙරළෙමින්. |
| ආවට්ටමාන | (3) පෙරළෙමින්. |
| ආවට්ටහාර | (පු) යම් හාරයෙක දේශනාරූඪවූ ධර්‍මයෝ සභාග විසභාය ධර්‍මවශයෙන් ආවර්තනය කරණු ලැබීම, |
| ආවට්ටිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැරකී; පෙරළී. |
| ආවට්ටෙති | (ආ+වට්ට+ණෙ) පෙරළයි; වසඟ කරයි. |
| ආවට්ටෙතුං | (නි) පෙරළන්ට. |
| ආවති | (ක්‍රි) (ආව - (d) (භු) අවදාරණෙ, නිශ්චයෙහි + ති) නිශ්චයකරයි. |
| ආවත්ත | (ති) ආපසු නැමුණු, පෙරළා කරකැවුනු, ආවර්තනය, කරකැවීම. |
| ආවත්ත | (න) නැම්ම; පෙරළුණු; සුළිය; (න) ආවත්ත රවුම. |
| ආවත්ත | (3) හැරී ගිය. |
| ආවත්තක | (පු) ආවර්‍තකයා, අනුකූලව හැසිරෙන්නා, එකඟව පවත්නා තැනත්තා. |
| ආවත්තක | (3) හැරී පවත්නා. |
| ආවත්තති | (ආ+වතු+අ) පෙරළේ; හැරේ. |
| ආවත්තති | (ක්‍රි) (ආ + වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + ති) ආවර්තනය වෙයි පෙරළෙයි, පවතියි. |
| ආවත්තන | (න) ආවර්තනය, කරකැවීම, ළඟට ඇදගැණිම. |
| ආවත්තන | (න) පෙරළීම; හැරීම. |
| ආවත්තනීමායා | (ඉ) තමාළඟට ඇදගන්නා මායාව. |
| ආවත්තමාන | (ති) කැරකෙමින්, ආවර්තනය වෙමින්. |
| ආවත්ති | (3) පෙරළෙන්නා; හැරී එන්නා. |
| ආවත්තිතබ්බ | (3) පෙරළිය යුතු; හැරවිය යුතු. |
| ආවත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරළී; හැරී. |
| ආවත්තිය | (3) පෙරළිය හැකි; හැරවිය හැකි. |
| ආවත්ථික | (ති) අවස්ථාවට සුදුසු, කාලෝචිත, මූලික නාම ප්‍රභේදයකි, බලිවද්දො, වචොරා, දම්මො යනාදිය මෙනි. |
| ආවත්ථික | (ති) පෙරළෙන ලද, පරිභ්‍රමණය වන ලද. |
| ආවපති | (ක්‍රි) (ආ + වප + - (d) (භු) වප බීජ විනික්ඛෙපෙ, බිජු වැපිරීමෙහි + ති) බිජුවපුරයි, ධාන්‍යරොපනය කරයි. |
| ආවපන | (න) වැපිරීම, ධාන්‍යරොපනය. |
| ආවර | (පු) ආවරණය, වැසීම, ඡාදනය. |
| ආවරණ | (න) බාධාව; වැස්ම; වැළැක්වීම. |
| ආවරණ | (න) වැසීම, මුවහකිරීම. |
| ආවරණතා | (ඉ) වැසිම් භාවය, මුවහකිරිම් භාවය, |
| ආවරණිය | (3) බාධා කරන ස්භාව ඇති; වළක්වන ස්භාව ඇති. |
| ආවරණීය | (පු) ආවරණයකටයුතු, වැසියයුතු. |
| ආවරණීයධම්ම | (න) ආවරණය කටයුතු ධර්ම, පඤ්චනීවරණ. |
| ආවරති | (ආ+වර+ආ) අහුරයි; බාධා කරයි; වසා දමයි; වළක්වයි. |
| ආවරති | (ක්‍රි) (ආ + වර - (d) (භු) සංවරණෙ, ආවරණය කිරීමෙහි + ති), ආවරණයකරයි අසුරයි. |
| ආවරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවුරා; බාධා කොට. |
| ආවරිය | (පූ.ක්‍රි) අවුරා; බාධා කොට. |
| ආවලි | (ඉ) පෙළ; වැල (මුතු ආදියේ). |
| ආවලි | (ඉ) වෘක්ෂාදීන්ගේපෙළ, පඞ්ක්තිය. |
| ආවසත | විසීම, වාසය කිරීම. |
| ආවසති | (ආ+වස+අ) වාසය කරයි. |
| ආවසති | (ක්‍රි) (ආ + වස - (d) (භු) නිවාසෙ, වාසය කිරීමෙහි + ති) වෙසෙයි, වාසය කෙරයි. |
| ආවසත්ත | (පු) වාසයකරන්නා, නිවසන්නා. |
| ආවසථ | (පු) ගෙය; තානායම; වසස්ථානය. |
| ආවසථ | (පු) වාසස්ථානය, ආවාසය, ගෙය, වාසය, විශ්‍රාමශාලාව. |
| ආවසථචීවර | (න) ඔසප්වූ මෙහෙණනට පාවිච්චියට දෙන සිවුරු. |
| ආවසථාගාර | (න) තානායම් පොළ. |
| ආවසථාගාර | (න) ලගිනා ගෙය, ඔවරක, වසනාගෙය. |
| ආවසිත | (ති) වාසයකළ, විසූ. |
| ආවසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාසය කොට. |
| ආවහ | (පු) බරඉසීලීම. |
| ආවහ | 3 ගෙන දෙන. |
| ආවහ | (3) එළවන. |
| ආවහති | (ආ+වහ+අ) උසුලයි; එළවයි; ගෙනදෙයි. |
| ආවහති | (ක්‍රි) (ආ + වහ - (d) (භු) පාපණෙ, පැමිණීමෙහි, ඉසිලීමෙහි + ති) පැමිණෙයි, උසුලයි. |
| ආවහන | (න) ඉසිලීම, උද්වහනය. |
| ආවහන | (න) එළවීම; ගෙන දීම; භාර්යාවක් පාවා දීම. |
| ආවහනක | (පු) උසුලන්නා. |
| ආවහනක | (3) උසුළන; ගෙනැවිත් දෙන; ලබා දෙන. |
| ආවහන්ත | (3) එළවන; ගෙනදෙන. |
| ආවහසුඛ | (පු) සැපඑළවීම, සුව ගෙන දීම. |
| ආවහාති | (ක්‍රි) ආවහති බලනු. |
| ආවාට | (පු) බිම සාරනලද වළ, වළ. |
| ආවාට | (පු) වළ. |
| ආවාටකච්ඡප | (පු) වළෙහි වු කැස්බෑවා. |
| ආවාප | (පු) උදුන, ලිප, පෝරනුව. |
| ආවාප | (පු) පෝරණුව; මහ ගිනි උඳුන. |
| ආවාර | (පු) වැලැක්ම, ආවරණය. |
| ආවාරෙති | (ක්‍රි) (ආ + වර - (d) (චු) ආවරණෙ, වැලැක්මෙහි, ණෙ + ති) වලක්වයි, ආවරණය කරයි. |
| ආවාස | (පු) ගෙය; වාසස්ථානය; විසීම. |
| ආවාස | (පු) වාසස්ථානය, ලැගුම්ගෙය, ගෘහය. |
| ආවාසකප්ප | අකැප දශ වස්තූන්ගෙන් එකක්. |
| ආවාසපලිබොධ | (පු) ගෘහයන්හි දෝෂ, ආවාසයන්හි දෝෂ. |
| ආවාසමච්ඡරිය | (පු) ආවාසගැණ මසුරුවීම. |
| ආවාසසප්පාය | (පු) ආවාසයන්හි සුදුසු කම, |
| ආවාසික | (පු) ආවාසයෙහි වසන්නා, නේවාසිකයා, “ආවාසහෙතුකං වා මච්ඡරියං ආවාස මච්ඡරියං”. |
| ආවාසික | (3) නිත්‍ය වාසී වූ (විහාරයක). |
| ආවාහ | (පු) පුරුෂයෙකුට කන්‍යාවක් ගෙන ඊම, අන්ගෙදරකින් දාරිකාවක් ගෙන ඊම ආවාහයයි, අන්‍යයකුට දීම විවාහයයි. |
| ආවාහ | (පු) භාර්යාවක් ගෙන ඒම. |
| ආවාහන | (න) ආවාහකිරීම. |
| ආවාහවිවාහ | (පු) ආවාහ සහ විවාහ බලනු. |
| ආවි | (අ) ප්‍රාදුර්‍භාවයෙහි, ඉදිරිපිට, සම්මුඛයෙහි. |
| ආවි | (නි) ඉදිරියෙහි; ප්‍රකටලෙස. |
| ආවිකම්ම | (ති) පැහැදිලි කිරීම, පහළ කිරීම, |
| ආවිකරණ | (න) ප්රකට කිරීම. |
| ආවිකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට. |
| ආවිකරිය | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට. |
| ආවිකරොති | (ආවි+කර+ඔ) ප්රකට කරයි; පහළ කරයි. |
| ආවිකරොති | (ක්‍රි) (ආ + - (වි) + කර - (d) ත) කරණෙ, කිරීමෙහි + ති) පහළ කරයි, ප්රකාශ කරයි. |
| ආවිකරොන්ත | (3) ප්රකට කරමින්. |
| ආවිකාතබ්බා | (ති) පැවසිය යුතුය, කිව යුතුය, “සන්තී ආපත්ති ආවිකාතබ්බා” |
| ආවිජ්ඣති | (ආ+විධ+ය) වට කරයි; වටේ කැරකෙයි; වටේට කරකවයි (පොලු ආදියක්). |
| ආවිජ්ඣති | (ආ+විධි+ංඅ) අදී; කරකවයි; කලඹයි. |
| ආවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (ආ + විද - (d) (දි) විජ්ඣනෙ, විදීමෙහි + ති) විදියි, දෙපළුකරයි. |
| ආවිජ්ඣන | (න) ඇදීම; කරකැවීම; වටේ යාම. |
| ආවිජ්ඣන | (න) විදීම. |
| ආවිජ්ඣනක | (පු) විඳින්නා, හිදිවිදින කටුව. |
| ආවිජ්ඣනඨාන | (න) දොරේ ඇතුල් පොල්ල ඉවත් කිරීම පිණිස දැමූ ලණුව අදින තැන. |
| ආවිජ්ඣනරජ්ජු | (ඉ) කිරිමත් ගානා දණ්ඩෙහි ඔතා දෙපසින් අල්ලා කරකවන ලණුව; දොර වැසීම හෝ ඇරීම පිණිස අගුළ ඇදීමට යෙදූ ලණුව. |
| ආවිජ්ඣිතබ්බ | (3) කර කැවිය යුතු. |
| ආවිජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කරකවා. |
| ආවිජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලණුව ඇද. |
| ආවිජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) කරකවා; ලණුව ඇද. |
| ආවිඤ්ජන | (න) එල්ලීම, තමා ළඟට ඇදීම, වෙතට ඇදීම. |
| ආවිඤ්ජනරජ්ජු | (න) එල්ලෙන රෑන, |
| ආවිට්ඨ | (ති) අමනුෂ්‍යාදීන් විසින් ආවෙසවන ලද, වාසයකළ. |
| ආවිට්ඨ | (3) ආවේශ වූ. |
| ආවිද්ධ | (ති) දමන ලද, හෙලනලද, විදිනලද. |
| ආවිද්ධ | (3) කරකවන ලද; විදින ලද; විසි කළ. |
| ආවිභාව | (පු) ප්රකාශය, වැසුම්හැරීම, ප්‍රකටවීම. |
| ආවිල | (ති) මලිනජලය, කැලඹීම, චංචලය, ප්රසන්න නොවන, නොපැහැදිලි. |
| ආවිල | (3) අපිරිසිදු; කැලඹුණු; මඩ සහිත වූ. |
| ආවිලත්ත | (න) අපිරිසිදු බව; කැලඹුණු බව. |
| ආවිලත්ත | (න) කැලඹීම් බව, චංචල භාවය. |
| ආවිලත්ත | (න) කැලඹුනු සිත, චංචල සිත. |
| ආවිවාරහො | (අ) සම්මුඛයෙහි හෝ අසම්මුඛයෙහි (රහසිගතව). |
| ආවිසති | (ආ+විස+අ) ආවේශ වේ; ඇතුළට වදී. |
| ආවිසති | (ක්‍රි) (ආ + විස - (d) (භු) පවෙසෙ, ප්‍රවේශ වීමෙහි + ති), ප්‍රවේශ වෙයි, ඇතුළත් වෙයි. |
| ආවිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආවේශ වී. |
| ආවුක | (පු) (ආ + අව - (d) රක්ඛනෙ, රැකිමෙහි + ණුක) රක්ෂාකරන්නා. |
| ආවුණති | (ක්‍රි) (ආ + වා - (d) යු සංවරණෙ, ආවරණයෙ + උණ + ති) සංවරණය කරයි. |
| ආවුණාති | (ආ+වු+ණා වැලක අමුණයි; (ආ+වු+ණා) අවුණයි. |
| ආවුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අමුණා. |
| ආවුත | (ති) අමුණනලද, වටකළ. |
| ආවුත | (3) අමුණන ලද; වැසූ. |
| ආවුත්ථ | (ති) (අ + වස - (d) ත) ප්‍රත්‍යයට උත්ථා දෙසයි) වාසය කළ විසූ, “ඉදං හිතං ජේතවනං ඉසි සඞ්ඝනිසෙවිතං ආවුත්ථං ධම්මරාජෙන පිතිසංජනනංමම” |
| ආවුත්ථ | (3) වාසය කළ; විසූ. |
| ආවුධ | (න) ආයුධය; ශස්ත්රය. |
| ආවුධ | (පු) ආයුධය, ශස්ත්රය. |
| ආවුධහත්ථ | (ති) ආවුධගත් අත් ඇති. |
| ආවුය්හන | (න) ඉසිලීම, උසුලාගණ යාම. |
| ආවුය්හමාන | (ති) ජලවේගයෙන් ගෙනයනු ලැබීම. |
| ආවුසො | (නි) ඇවත; මිත්‍රය. |
| ආවුසො | ආ - සමානයින්ට ආමන්ත්රණය කිරීමෙහි පවත්නා ශාසනික ව්‍යවහාරයක්, ඇවැත්නි, පින්වත, ආයුෂ්මත, “ආවුසො ආනන්ද ඉමං සුත්තං කත්ථ භාසිතන්ති.” |
| ආවෙග | මහත් වේගය. |
| ආවෙඨන | (න) වෙළීම, එතීම. |
| ආවෙඨන | (න) වෙළීම. |
| ආවෙඨනනිබ්බෙඨන | (න) උඩට සහ පහලට වෙළීම. |
| ආවෙඨිත | (ති) වෙළන ලද, ඔතන ලද. |
| ආවෙඨිත | (3) කෙනෙකුට විශේෂයෙන් අයත් වූ; වෙළන ලද. |
| ආවෙඨිය | (පු.ක්‍රි) වෙළා, ඔතා. |
| ආවෙඨෙති | (ක්‍රි) (ආ + වෙඨ - (d) (චු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි + ණෙ + ති) වෙළයි, ඔතයි. |
| ආවෙණි | (ඉ) පරම්පරාව. |
| ආවෙණික | (ති) පරම්පරානුගත, තම කුල ගොත්‍රයට අයිති. |
| ආවෙණිකභාව | කුල ගොත්‍රයට අයිති බව, පරම්පරානුගත භාවය. |
| ආවෙණිය | (පු) ආවෙණික බලනු. |
| ආවෙණිසඞ්ඝකම්ම | (පු) පරම්පරාවෙන් පැවත එනු ලබන සඞ්ඝ කර්මයන්. |
| ආවෙදනීය | (ති) දැන්වියයුතු, හැඟවියයුතු. |
| ආවෙදිත | (ති) දන්වන ලද, හඟවන ලද. |
| ආවෙධ | (පු) විදීම. |
| ආවෙධති | (ක්‍රි) (ආ + විධ - (d) (භු) වෙධනෙ, විදීමෙහි + ති) විදියි. |
| ආවෙධික | (පු) විදින්නා. |
| ආවෙධිකනිබ්බෙධික | (පු) ආවෙධික බලනු. |
| ආවෙධිත | (ති) විදින ලද. |
| ආවෙනි | (ඉ) ආවෙණි බලනු. |
| ආවෙල(ළ) | (පු) මුදුන් මල්කඩ, ශීර්‍ෂාවරණය. |
| ආවෙලපිලන්ධන | (පු) ශීර්‍ෂාවරණ පැලඳීම. |
| ආවෙලා | (ඉ) මාලාදාමය; මුදුන් මල් කඩ. |
| ආවෙලි | (3) මල්දම් පැළඳ ගත්. |
| ආවෙලිත | (ති) වෙළන ලද, ඔතන ලද. |
| ආවෙලිතසිඞ්ගික | (ති) වෙළනලද අං) ඇති, සරසනලද අං) ඇති. |
| ආවෙලිනී | (ඉ) මල් හා ශීර්‍ෂාභරණයන් පැළඳගත් තැනැත්තී. |
| ආවෙල්ලිත | (3) කැරකී ගිය. |
| ආවෙස | (පු) යක්ෂාදීන්ගේ ආරූඪය, ආකල්පය, ආකාරය, අභිනිවෙසය. |
| ආවෙසන | (න) ආවේශ වීම; ඇතුල් වීම. |
| ආවෙසන | (න) වෙශය, ශිල්පශාලාව, ජීවත්වන තැන, ගෙය, ශාස්ත්‍ර ශාලාව. |
| ආවෙසනවිත්ථක | (න) ඉඳිකටු දිදාල ආදිය තබන බඳුන, කුලාව. |
| ආවෙසික | (ති) අමුත්තා, ආගන්තුකයා. |
| ආවෙසිත | ත) ආවෙසවන ලද, ආකාර ගත්, |
| ආස | (භු) උපවෙසනෙ, හිඳීමෙහි + - (ති) අසති, හිඳියි, සමීපයෙහි හිඳියි. |
| ආස | (3) ආශා ඇති. |
| ආසක | (ති) කෑම ඇති, ආහාර සහිත. |
| ආසකත්ත | (න) ආහාර සහිත බව, කෑම ඇති බව. |
| ආසඞ්කති | (ආ+සකි+ංඅ) සැක කෙරේ. |
| ආසඞ්කනීය | (ති) සැක කටයුතු. |
| ආසඞ්කමාන | (3) සැක කරන; සැක කරමින්. |
| ආසඞ්කා | (ඉ) එකක් නිශ්චයකරගත නොහැකිවීම, සැකය. |
| ආසඞ්කා | (ඉ) සැකය. |
| ආසඞ්කිත | (ති) සැකකළ, නිශ්චය නොකළ, මුල පටන් සැක කළ. |
| ආසඞ්කිත | (3) සැක කළ; සැක සහිත. |
| ආසඞ්කිතපරිසඞ්කිත | (ති) සැක කළ, විශේෂයෙන් සැක කළ. |
| ආසඞ්කිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| ආසඞ්කිය | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| ආසඞ්කී | (ති) සඞ්කා ඇති, සැක ඇත්තා. |
| ආසඞ්කී | (3) සැක කරන්නා. |
| ආසඞ්ග | (පු) ඇලීම, ආසා කිරීම. |
| ආසඞ්ගවචන | ත) අභිරති වචනය, ආසාවෙන් යුත් වචනය. |
| ආසඞ්ගී | (ති) ඇලීම් ඇත්තා, ආශාකිරීම් ඇති. |
| ආසඞ්ඝති | (ක්‍රි) (ආ + සංස - (d) (භු) පසංසනෙ, පැවසීමෙහි + ති), ප්රශංසා කරයි, පසසයි. |
| ආසඞ්ඝා | (ඉ) සුභප්‍රාර්ථනාව, ප්‍රශංසාව, පැසසීම. |
| ආසජ්ජ | (ආ+සද+ය) ඉතා ළංව; ගැටී; පහර දී; හැපී. |
| ආසජ්ජ | (පු.ක්‍රි) (ආ + සද + ත්වා = ය) ළඟට පැමිණ, ගටා. |
| ආසජ්ජති | (ආ + සජ්ජ - (d) (භු) සජ්ජ සඞ්ගෙ ඇලීමෙහි + ති) ගටයි සමීපයට පැමිණෙයි. |
| ආසජ්ජන | (න) අපහාස කිරීම; ගැටීම; හැපීම. |
| ආසජ්ජන | (න) ළඟට පැමිණීම. |
| ආසති | (ආස+අ) හිඳ ගනී. |
| ආසති | (ක්‍රි) (ආස - (d) (භු) උපවෙසනෙ, හිඳීමෙහි + ති) හිඳියි, ළඟ හිඳියි. |
| ආසත්ත | (ති) ආශක්ත, ඇලෙන ලද, ඇලුණු, ශාපකළ. |
| ආසත්ත | (ති) ඇළුනු, තදින් ආලයකළ. |
| ආසත්ත | (3) ඇලුණු; එල් වූ; ශාප ලැබූ; සිතෙන් බැඳුණු. |
| ආසත්ති | (ඉ) ආලය, ශස්ත්රය, ආයුධය, තෘෂ්ණාව. |
| ආසත්ති | (ඉ) තෘෂ්ණාවෙන් ඇලීම. |
| ආසත්තිභව | (පු) භවයෙහි ඇලීම. |
| ආසත්තිවිඝාත | (න) ඇලීමක් නැතිබව, මිද්ධය. |
| ආසද | (පු) ලංවීම, ළඟ හිඳ ගැනීම. |
| ආසන | (න) ආසනය; හඳීම. |
| ආසන | ත) අස්න, හිඳිනා තැන, පුටු බන්කු කලාල ආදිය, හිඳීම. |
| ආසන - අභිහාර | (පු) ආසන පරිත්‍යාගය. |
| ආසන - උපාගත | (ති) අසුනෙහි වාඩිවූ, අසුන් ගත්, අසුන් පත්. |
| ආසනක | (පු) නොවටිනා ආසනය, නීචාසනය. |
| ආසනපඤ්ඤාපක | (පු) අසුන් පනවන්නා, ආසන පඤ්ඤාපකයා. |
| ආසනපටික්ඛිත්ත | (පු) ආසන අත්හල තැනැත්තා, ආසන ප්‍රතික්ෂෙපකයා. |
| ආසනසාලා | (ඉ) අසුන් පණවා තිබෙන ශාලාව. |
| ආසනසාලා | (ඉ) අසුන් හල, හිඳින ශාලාව. |
| ආසනසාලා | (ඉ) හිඳිනා ශාලාව, විශ්‍රාම ශාලාව, දන්සැල. |
| ආසනික | (පු) ආසන ඇත්තා, එකාසනය ඇත්තා. |
| ආසනීය | (ති) හින්ද යුතු, ඉඳගත යුතු. |
| ආසනූපගත | (ති) (ආසන + උපගත) ආසනයට පැමිණි. |
| ආසන්දි | (ඉ) දික් පුටුව; සනීප පුටුව. |
| ආසන්දි | (ඉ) පමණ ඉකුත් දික්හඟලා පුටු, දික් හාන්සි පුටු. |
| ආසන්දිකා | (ඉ) කුඩා පුටුව, නොවටිනා පුටුව. |
| ආසන්න | (ති) සමීපය, ළඟ. |
| ආසන්න | (න) සමීප තැන. |
| ආසන්න | (3) ළංවූ. |
| ආසන්නනය | (පු) ආසන්නයෙහිම සිටින්නෙකු ගෙන කීම ආසන්නනය නම් වේ. |
| ආසප්පති | (ආ+සප්ප+අ) ඔබි නොබ දඟලයි. |
| ආසප්පනා | (ඉ) දැඟලීම. |
| ආසප්පනා | (ඉ) පසුබැසීම, “නිච්ඡෙතුං අසක්කොන්ති ආරම්මණතො ඔසක්කතීති ආසප්පනා” මහා නිද්දෙසට්ඨ කථා. |
| ආසභ | (පු) උත්තම, ශ්‍රේෂ්ඨ, නිර්භය, ශ්‍රෙභගවයා, උත්තම ආචාර්‍ය්‍යයා, උසභයාට අයිතිදේ. |
| ආසභ | (3) වෘෂභයෙකුට අයත්; ශ්‍රේෂ්ඨ වූ; (පු) වෘෂභයා; ශ්‍රේෂ්ඨයා. |
| ආසභට්ඨාන | (පු) උසස් පදවිය, ශ්‍රේෂ්ඨතනතුර. |
| ආසභි | (ඉ) නිර්භය භාවය ඇති, කම්පා නොවන, “ආසහිං වාචා භාසති”. |
| ආසභී | (ඉ) ආසභ යන්නේ ස්ත්‍රීලිංගය. |
| ආසභීවාචා | (ඉ) ශ්‍රේෂ්ඨ වචනය, නිර්භය වචනය. |
| ආසමාක | (පු) ප්රාර්ථනා කරණු ලබන, බලාපොරොත්තු වනු ලබන. |
| ආසමෙති | (ක්‍රි) (ආ + සමු - (d) (දි) උපසමෙ, සංසිඳීමෙහි + ණෙ + ති) සංසිඳුවයි. |
| ආසය | (පු) අභිප්‍රාය + අවකාසය, ලගිනා ගෙය, වාසස්ථානය, ගෙය, සත්ත්ව සන්තානය. |
| ආසය | (පු) වාසස්ථානය; සිතේ (පවත්නා) ආකාරය. |
| ආසයති | (ක්‍රි) (ආ + සි - (d) (භු) සයෙ, සයනය කිරීමෙහි + ණය + ති) හොවියි, නිදයි. |
| ආසයපොසන | (පු) අභිප්‍රාය පොෂණය කිරීම, |
| ආසයවිපත්ති | (ඉ) අභිප්‍රාය විපත්තිය. |
| ආසයානුසය | (පු) ආසය හා අනුසය. |
| ආසයාස | (පු) වහ්නිය, ගින්න. |
| ආසයාසධිභාව | (පු) ද්රව්ය-ගුණ දෙදෙනා ගේ අන්‍යොන්‍ය සම්බන්ධය, ද්රව්යය ආසය නමි, ආසධී නම් ගුණයයි. |
| ආසව | (පු) කාමාශ්‍රව, භවාශ්‍රව, දෘෂ්ට්‍යාශ්‍රව, අවිද්‍යාශ්‍රව යන සතර පූයා, සැරව, සූරා, උපද්‍රවය. |
| ආසව | (පු) ක්ලේශය; පැසෙමින් තිබෙන දෙය; මද්‍යය; සැරව. |
| ආසවක්ඛය | (පු) කාමාදී ආශ්‍රවයන් ගේ ක්ෂය කිරීම, නිවන. |
| ආසවක්ඛය | (පු) කෙලෙසුන් නැසීම. |
| ආසවති | (ආ+සු+අ) වැගිරේ. |
| ආසවති | (ක්‍රි) (ආ + (සු) - (d) ත) අභිස්සවෙ, වැගිරීමෙහි + ති) වැගිරෙයි, වහනය වෙයි, ගලාබසියි. |
| ආසවන | (න) විගිරීම. |
| ආසවනිරොධ | (පු) කාමාදී ආශ්‍රවයන් ගේ නිරුද්ධිය, නිර්වාණය. |
| ආසවසමුදය | (න) කෙළෙසුන්ගේ හටගැන්ම, ක්ලේශොත්පත්තිය. |
| ආසංස | (ති) ආසා සහිත, ආසා ඇති. |
| ආසංස | (පු) ප්රාර්ථනා සහිත, ආසා සහිත. |
| ආසංස | (පු) බලාපොරොත්තුව, ආශාව. |
| ආසංසක | (පු) ප්රාර්ථනා කරන්නා, බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| ආසංසති | ත්‍රි - (ආ + සංස - (d) (භු) සංසතා, බලාපොරොත්තු වීමෙහි + ති) බලාපොරොත්තු වෙයි. |
| ආසංසන | (න) ප්‍රාර්ථනාව, ආසිංසනය. |
| ආසංසනීය | (පු) ප්රාර්ථනා කටයුතු. |
| ආසංසමාන | (ති) ප්රාර්ථනා කිරීම් සහිත, බලාපොරොත්තුවනු ලබන. |
| ආසංසා | (ඉ) කැමැත්ත, ආශාව, බලාපොරොත්තුව. |
| ආසසාන | (ති) බලාපොරොත්තුවෙන, ආශාවන. |
| ආසංසුක | (ති) බලාපොරොත්තු ඇති, ආශා ඇති. |
| ආසංසුකි | (ති) ආසංසක බලනු. |
| ආසා | (ඉ) ආශාව; කැමැත්ත; තෘෂ්ණාව. |
| ආසා | (ඉ) තෘෂ්ණාව, ආසාව කැමැත්ත. |
| ආසාටිකා | (ඉ) ඉහඬ, ඉහඳ, ඉහඳ මැස්සාගේ බිජු. |
| ආසාටිකා | (ඉ) ඉහඬ; මැසි බිජු. |
| ආසාද | (පු) ගැටීම, පීඩාව, හිරිහැරය. |
| ආසාදන | (න) ගැටීම, පීඩාකිරීම, හිරිහැර කිරීම. |
| ආසාදනාපෙක්ඛ | (පු) චෝදනා කිරීම, ලජ්ජා කිරීම බලාපොරොත්තු වූ. |
| ආසාදිත | (ති) ගටන ලද, පීඩා කළ. |
| ආසාදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හිරි හැර කොට. |
| ආසාදිය | (පු) ඝට්ටනය කොට, ගටා. |
| ආසාදිය | (පූ.ක්‍රි) හිරි හැර කොට. |
| ආසාදෙති | (ආ+සද+ණේ) අපහාස කරයි; ඉතා ළංවෙයි; හිරිහැර කරයි. |
| ආසාදෙති | (ක්‍රි) (ආ + සස - (d) (චු) අස්සාදෙ, ආස්වාදයෙහි + ණෙ + ති) රසවිඳියි, ආස්වාදනය කරයි. |
| ආසාඵල | (න) අර්ථසිද්ධිය, දියුණුව. |
| ආසාර | (පු) මෙඝයෙන් වැටෙන දිය පොද, මෙඝ බින්දු. |
| ආසාවච්ඡෙද | (පු) ආශාව සිඳීම, කඨින සිවුරෙහි ආශාව නැතිවීම, |
| ආසාසති | (ආ+සාස+අ) ඉවත්ව නො ගොස් ගැන්නෙමින් සිටී. |
| ආසාසමාන | (3) ගැන්නෙමින් සිටින. |
| ආසාළ්හ | (පු) ඇසළ මාසය, උතුරුසළ නකතින් යුත් මාසය. |
| ආසාළ්හ | (පු) ඇසළ මාසය. |
| ආසාළ්හ | (පු) පුවසළ උතුරුසළ නකත්. |
| ආසාළ්හනක්ඛත්ත | (න) ඇසළ නැකත, ඇසළ කෙළිය. |
| ආසාළ්හපුණ්ණමා | (ඉ) ඇසළ පුණු පොහොය. |
| ආසාළ්හමාස | (පු) ඇසළමාසය, ඇහැලමස. |
| ආසාළ්හී | (පු) ආසාළ්හ නැකතින් යුත්. |
| ආසි | (අස+ඊ) විය (අත්ථි යන්නේ අතීතය). |
| ආසි | (ඉ) ඉෂ්ටවස්තු ප්‍රාර්ථනාව, සර්‍පදළ. |
| ආසි | (ක්‍රි) (අස - (d) (භු) භුවි, වීමෙහි ඊ අකාර දීර්‍ඝයි ඊ හ්‍රස්වයි) වූයේය, සිදුවූයේය. |
| ආසිං | වීමි (ආසි යන්නේ උත්තම ඒක වචන). |
| ආසික්ඛිත | (ති) හික්මෙනලද, හික්මුණු. |
| ආසිඤ්චති | (ආ+සිච+ංඅ) ඉසීයි; වත් කරයි. |
| ආසිඤ්චති | (ක්‍රි) (ආ + සිඤ්ව - (d) (භු) සිඤ්වනෙ, ඉසීමෙහි + ති) ඉසියි, වත්කරයි. |
| ආසිඤ්චන්ත | (3) ඉසින; ඉසිමින්; වත් කරමින්. |
| ආසිඤ්චමාන | (3) ඉසින; ඉසිමින්; වත් කරමින්. |
| ආසිඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉස; වත් කොට. |
| ආසිඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) ඉස; වත් කොට. |
| ආසිට්ඨ | (ති) ප්රාර්ථනා කළ, කැමති දෙයක් පැතූ, පතන, ඉෂ්ටප්‍රාර්‍ථනය. |
| ආසිට්ඨ | (3) ආශිර්වාද ලත්; බලාපොරොත්තු වූ. |
| ආසිට්ඨත්ථ | (පු) ආශිංසනාර්ථය, ප්‍රාර්ථනාව. |
| ආසිත | (ති) ප්‍රාර්ථනාකළ, පැතූ, ආශ්‍රයකළ. |
| ආසිතබ්බ | (ති) ප්රාර්ථනා කටයුතු, ආශ්රය කටයුතු. |
| ආසිත්ත | (ති) ඉසින ලද, සේවනයකළ. |
| ආසිත්ත | (3) ඉස්න ලද; වත් කළ. |
| ආසිත්තක | (ති) මිශ්රකළ, සෙවිත, ඉසූ. |
| ආසිත්තකූපධාන | (න) තඹ ආදී ලෝහයෙන් කළ පා පුටුව, පෙළාව. |
| ආසිත්තපණ්ඩක | (පු) එනම් පණ්ඩක විශේෂය. |
| ආසිත්ථ | (ක්‍රි) (අස + ත්ථ + අජ්ජතනී මධ්‍යමපුරුෂ බ) වූවහුය. |
| ආසිද්වති | (ක්‍රි) (ආ + සිව - (d) (රු) සෙවනෙ, ඉසීමෙහි + ති) ඉසියි, වගුරුවයි. |
| ආසිද්වන | (න) ඉසීම, සේවනය. |
| ආසිද්විති | (ඉ) ඉසීම, ජලසේවය. |
| ආසිවිස | (පු) දරුණු විෂ ඇත්තා, සර්පයා. |
| ආසිවිස | (පු) සර්පයා, නාගයා, “චණ්ඩෙත්ථ නාග රාජා ආසිවිසො.” |
| ආසිංසක | (ති) ප්‍රාර්‍ථනාකරන්නා, පතන්නා. |
| ආසිංසක | (3) බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| ආසිංසති | (ආ+සිංස+අ) ආශිර්වාද කෙරේ; බලාපොරොත්තු වේ. |
| ආසිංසති | (ක්‍රි) (ආ + සිංස - (d) (භු) ඉච්ඡායං, කැමති වීමෙහි, පැතීමෙහි) කැමතිවෙයි, පතයි. |
| ආසිංසන | (න) ප්‍රාර්ථනාව, පැතීම, ඉසීම, ජලසේවනය. |
| ආසිංසනක | (පු) ප්රාර්ථනා කරන්නා, කැමති වන්නා. |
| ආසිංසනා | (ඉ) ආශිර්වාදය; බලාපොරොත්තුව. |
| ආසිංසනා | (ඉ) ප්‍රාර්ථනාව, ආසංසනය, ආශාව. |
| ආසිංසනීය | (පු) - (න) පැතිය යුත්ත, කැමතිවිය යුත්ත. |
| ආසිංසමාන | (න) කැමතිවනු ලබන, පතනු ලබන, “ආසිංසමාන රූපොව කිස්සත්ථං ඉධ මාගතො.” |
| ආසිසි | (ක්‍රි) (ආ + සිංස - (d) (භු) ඉච්ඡායං, කැමැති වීමෙහි, ආසීසති, ආසිංසති, කැමැතිවෙයි. |
| ආසිංසිතත්ත | (න) ප්‍රාර්ථනාකටයුතු බව. |
| ආසී | (ඉ) ආශිර්වාදය; සර්ප දළය. |
| ආසී | (ඉ) සර්‍පදළ, ඉෂ්ටාර්ථ ප්‍රාර්ථනාව. |
| ආසීත | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට එළඹීම. |
| ආසීතික | (ති) අසූවක් ඇති, අසූවක් පිරුණු. |
| ආසීතික | (3) අසූ වයස් ඇති. |
| ආසීතිකපබ්බ | (පු) අසූවක් පුරුක් ඇති වේවැල් වර්ගයක්. |
| ආසීතිකා | (ඉ) එනම් පැලෑටි වර්ගයක්. |
| ආසීදති | (ආ+සද+අ) හිඳ ගනී; ළංව හිඳී. |
| ආසීදති | (ක්‍රි) (ආ + සද - (d) (භු) විසරණගත්‍යවසාදනෙසු, ගැලීම් ගමන අවසාන කිරීම් අර්ථයන්හි සද = සීද + ති) ගැලයි. |
| ආසීදන | (න) ගැලීම, ගිලීම. |
| ආසීන | (පු) වැහැරීම, කෙට්ටුවීම, කෘෂවීම. |
| ආසීන | (3) ඉඳ ගත්; හුන්. |
| ආසීයති | (ක්‍රි) (ආ + සෙ - (d) (භු) ඛයෙ, ක්ෂය වීමෙහි, එකාරස්ස ඊයාදෙසො + ති) කෘෂ වෙයි, කෙට්ටුවෙයි. |
| ආසීවිස | (පු) සර්පයා. |
| ආසු | (ක්‍රි) (ආසු - (d) (භු) භුවි, වීමෙහි + ඌ) ඌහ, සිදුවූහ. |
| ආසු | (නි) වහා. |
| ආසු | (පු) වහා, හනික, ඉක්මනින්. |
| ආසුං | වූහ (ආසි යන්නේ බහු). |
| ආසුග | (පු) සුළඟ, ශරීරය, වහා යන තැනැත්තා. |
| ආසුම්භති | (ක්‍රි) (ආ + සුභ - (d) (රු) පහරණෙ, ගැසීමෙහි + ති) දමාගසයි, වීසි කරයි. |
| ආසුම්භන | (න) වීසිකිරීම, දමා ගැසීම. |
| ආසුම්භිත්වා | (පු.ක්‍රි) (ආ + සුම්හ + - (ඉ) + ත්වා) වගුරුවා, හෙළා. |
| ආසුර | (පු) බළල් ලුණු. |
| ආසෙවති | (ආ+සෙවු+අ) ආශ්රය කෙරේ; පුරුදු කෙරේ. |
| ආසෙවති | (ක්‍රි) (ආ + සි - (d) (භු) සෙවායං, සෙවීමෙහි + ති) සේවනය කරයි, ආශ්රය කරයි. |
| ආසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| ආසෙවනා | (ඉ) පුරුදු කිරීම; සේවනය කිරීම. |
| ආසෙවන්ත | (3) ආශ්රය කරමින්. |
| ආසෙවමාන | (පු) සෙව්නා ලබන, සේවනය කරන. |
| ආසෙවමාන | (3) ආශ්රය කරමින්. |
| ආසෙවිත | (ති) සේවනයකළ, ආශ්‍රයකළ. |
| ආසෙවිත | (3) ආශ්රය කළ; පුරුදු කළ. |
| ආසෙවිතනිසෙවිත | (ති) සෙවුනා ලද, නිති සෙවුනාලද, “පුබ්බකෙහි මහෙසීහි ආසෙවිත නිසෙවිතං.” |
| ආසෙවිතමග්ග | (පු) පුරුදුකළ මාර්ගය, ආශ්‍රිත මාර්ගය. |
| ආසෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුරුදු කොට; භාවිතා කොට. |
| ආහ | (අ) කීයේය. |
| ආහ | (ක්‍රි) බ්‍රෑධාතුහට පරොක්ෂා විභක්තියෙහිදි ආහ ආදේශ වීමෙන් සිද්ධය) කීයේය කියා. |
| ආහ | කීයේය; කීයේලු. |
| ආහච්ච | (පු.ක්‍රි) ගටා, හපා, ඝෂ්ඨනය කොට. |
| ආහච්ච | (පූ.ක්‍රි) (ආ+හන+ත්‍ය) ගැටී; හැපී. |
| ආහච්චපාද | (න) සවිකළ පාද ඇති ආසනය වල් හිස විද සිලුගන්වා කළ පා ඇති ආසනය “යො පන භික්ඛු සඞ්ඝිකෙ විහාරෙ උපරිවෙහාස කුටියා ආහච්චපාදකං මඤ්චං වා පීඨං වා සහසා අභිනිසී දෙය්‍ය වා අභිනිපජ්ජෙය්‍ය වා පාචිත්තියං” |
| ආහච්චපාදක | (3) විට්ටම හාරා වැද්දූ පා ඇති (ඇඳන් ආදිය). |
| ආහච්චවචන | (න) ගටා කියන වචනය, අනුන්ගේ සිත් රිදෙන පරිදි කියන වචනය. |
| ආහච්චවචන | (න) බුද්ධවචනය, බුද්ධදේශනාව, සූත්‍රාන්තය, “අයං සුත්තන්තො ජින භාසිතො නාම” |
| ආහඤ්ඡං | (ක්‍රි) (ආ + හන - (d) (භු) ධාත්වන්තයට ඤ්ඡ ආදේශ + ආ) ගසන්නෙමි “ආහඤ්ඡං අමතදුන්දුභිං.” |
| ආහට | (ති) එළවනලද, පමුණුවන ලද, ගසන ලද, අනින ලද. |
| ආහට | (3) ගෙනෙන ලද. |
| ආහටකාල | (පු) ගෙනා කල, පැමිණවූකාලය. |
| ආහත | (ති) රූනගා කරන ලද, නසන ලද, ගසන ලද. |
| ආහත | (3) ඛේදයට පත්; තට්ටුකරන ලද (බෙර ආදිය); පහර දුන්; හපන ලද. |
| ආහතක | (පු) ගසනු ලබන්නා, වහලා. |
| ආහතචිත්ත | (න) ක්‍රෝධයෙන් නසන ලද චිත්තය. |
| ආහත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙනවුත්, එළවා. |
| ආහනති | (ආ+හන+අ) පහර දෙයි; හප්පයි. |
| ආහනති | (ක්‍රි) (ආ + හන - (d) (භු) හිංසායං, නැසීමෙහි + ති) නසයි, හිංසාකරයි. |
| ආහනත්වා | (පු.ක්‍රි) නසා, හිංසා කොට. |
| ආහනන | (න) නැසීම, හිංසාකිරීම, මැරීම. |
| ආහනන | (න) පහර දීම; හැප්පීම. |
| ආහනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහර දී; හප්පා. |
| ආහර | (ක්‍රි) (ආ + හර - (d) (භු) හරණෙ ගෙන ඊමෙහි + ති) ගෙන එව. |
| ආහරට්ඨිතික | (3) ආහාරය නිසා ජීවත්වන. |
| ආහරණ | (න) ගෙන ඒම. |
| ආහරණ | (න) ගෙනඊම, පැමිණීම. |
| ආහරණක | (පු) ගෙන එන්නා, පමුණුවන්නා. |
| ආහරති | (ආ+හර+අ) උපදවයි; ගෙන එයි. |
| ආහරති | (ක්‍රි) (ආ + හර - (d) (භු) හරණෙ, ගෙන යාමෙහි + ති) ගෙනඑයි, එළවයි. |
| ආහරහත්ථ | (පු) අතඉල්ලීම, නැගීසිටීම, අත දෙවයි අනිකෙකුගේ අත ඉල්ලීම. |
| ආහරහත්ථක | (පු) ප්රමාණය ඉක්මවා ආහාර අනුභව කළ බ්‍රාහ්මණ වර්ගයක්, නැගිටීමට අත දෙවයි අනිකෙකුගේ අත අල්වා නැගිටන බමුණු ජාතියක්. |
| ආහරාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙන්වා. |
| ආහරිත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙනවුත්, එළවා, පමුණුවා. |
| ආහරිම | (පු) ගෙනා යුතු, අරගෙන ආයුතු. |
| ආහරිය | (පු) ගෙනායුතු, අරගෙන ආයුතු. |
| ආහරෙය්‍ය | (ක්‍රි) (ආ + හර - (d) (භු) හරණෙ, ගෙන යාමෙහි + ය්‍ය) ගෙන එන්නේය, එළවන්නේය. |
| ආහව | (පු) යුද්ධය. |
| ආහවන | (න) පිදීම; යාග කිරීම. |
| ආහවන | (න) යාගය, පිදීම, දානය. |
| ආහවනීය | (පු) එනම් ගින්න, යාගගින්න, යාගකටයුතු දේ. |
| ආහාර | (පු) ආහාරය; පැවැත්මට උපකාර වන දෙය; භෝජනය. |
| ආහාර | (පු) චතුබ්බිධ ආහාරය, බත, කෑම, ප්රත්යය, හේතුව, ගෙනඊම. |
| ආහාරක්ඛය | (න) ආහාරක්ෂය, ආහාර අනුභවයක් නැතිවීම, දෙවියන්ට මරණය සිදුවන එක් අයුරක්. |
| ආහාරජ | (ති) ආහාරයෙන් උපන්. |
| ආහාරට්ඨ | (ති) ආහාර බවට පැමිණි. |
| ආහාරට්ඨිතික | (පු) ආහාරප්‍රත්‍යයෙන් ජීවත්වන්නා. |
| ආහාරට්ඨිතිකා | (ඉ) ආහාරය නිසා පවත්නා, “සබ්බෙසත්තා ආහාරට්ඨිතිකා” |
| ආහාරත්ථි | (ති) ආහාර පිණිස, ආහාර කෘත්‍යය සඳහා. |
| ආහාරපරිග්ගහ | (පු) ආහාර ලබා ගැනීම, ආහාර සොයා ගැනීම. |
| ආහාරමය | (ති) ආහාරයෙන් කළ, ආහාරයෙන් ඇතිවූ. |
| ආහාරරූප | (න) ආහාර රූපය, කබලිංකාරාහාරය, බත් ආදිය. |
| ආහාරසඤ්ඤා | (ඉ) ආහාරය යන සංඥාව, අහර බව හැඟීම. |
| ආහාරසමුදය | (පු) ආහාරය ඇතිකිරීම. |
| ආහාරසම්භව | (පු) අහර නිසා හටගත්, ආහාරය නිසා වැඩීම ඇත්තාවූ, - (පු) පඤ්චස්කන්ධය ආහාරසම්භවයයි. |
| ආහාරසම්භූත | (න) අහර නිසා හටගත්, සරීරය අහර නිසා ඇතිවෙයි “ආහාර සම්භූතො අයංකායො” |
| ආහාරූපච්ඡෙද | (න) නිරාහාරව සිටීම, අහර අනුභව නොකිරීම, ආහාරූපච්ඡෙදය |
| ආහාරූපහාර | (න) ආහාර ගැනීම හා දීම, ආහාර ගණුදෙනුව, “නත්ථම්හාකං තයා සද්ධිං ආහාරූපහාරො”. |
| ආහාරෙති | (ආ+හර+ණෙ) අනුභව කරයි. |
| ආහාරෙති | (ක්‍රි) (ආ + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරගැනීමෙහි + ණෙ + ති) ගනියි, අනුභව කරයි. |
| ආ‍හාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට. |
| ආහාව | (පු) ලිඳ සමීපයෙහි ගොනුන් දිය බොන වළ, යුද්ධය. |
| ආහි | (ක්‍රි) (අස - (d) භූවි, වීමෙහි + හි) අස ධාතුහුගේ සකාර ලෝපය හා හි විභක්තිප්‍රත්‍යයයි) වෙව, වෙහි. |
| ආහික | (පු) දවසට ඇතුළත්, දිනයට අයිති. |
| ආහිණ්ඩති | (ආ+හිඬි+ංඅ) ඇවිදී. |
| ආහිණ්ඩති | (ක්‍රි) (ආ + හිඩි - (d) (භු) ආහිණ්ඩනෙ, ඇවිදීමෙහි + ති) ඇවිදියි, යෙයි. |
| ආහිණ්ඩන | (න) ඇවිදීම, තැනින්තැන යාම. |
| ආහිණ්ඩන | (න) ඇවිදීම. |
| ආහිණ්ඩන්ත | (ති) ඇවිදින, ඇවිදිමින්, “භගවා ආයස්මා ආනන්දෙන පච්ඡා සමණෙන සෙනාසන චාරිකං ආහිණ්ඩන්තා.” |
| ආහිණ්ඩන්ත | (3) ඇවිදින; ඇවිදිමින්. |
| ආහිණ්ඩමාන | (3) ඇවිදින; ඇවිදිමින්. |
| ආහිණ්ඩිතුං | (නි) ඇවිදින්නට. |
| ආහිණ්ඩිත්වා | (පු.ක්‍රි) (ආ + හිණ්ඩ - (d) + - (ඉ) + ත්වා) ඇවිද, හැසිර, |
| ආහිණ්ඩිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද. |
| ආහිණ්ඩිය | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද. |
| ආහිත | (ති) පුදනලද, කරන ලද, තබන ලද. |
| ආහිතග්ගි | (පු) පුදනලද ගින්න, වේදයෙහි නියමිත පරිදි සකස් කළ ගින්න. |
| ආහු | (ක්‍රි) (බ්‍රැ ධාතුවට ආහ ආදෙසයි, වර්තමාන අන්ති ප්‍රත්‍යයහට උ ආදෙසයි) කියති (පරොක්ෂායෙහිදී බ්‍රෑ ධාතුවට ආහ ආදෙස හා උ ප්රත්යය වෙයි) කීහු, කීහ. |
| ආහු | කීහ (ආහ යන්නේ බහු). |
| ආහුණෙය්ය | (3) පිදිය යුතු; පූජාවට යෝග්‍ය. |
| ආහුති | (ඉ) පූජාව; යාගය. |
| ආහුති | (ඉ) යාග පූජාව, ගින්නෙන් පිදිය යුතු ද්රව්යය, “ආහූතිපිණ්ඩං සමුග්ගණ්හාති” |
| ආහුති | (ති) ගෙන එන ලද, සකස් කළ විධිය. |
| ආහුන | (න) අමුත්තන්ට දිය යුත්ත, ගරු කටයුත්තන්ට දිය යුතු දේ, දුර සිට නමුත් ගෙනවුත් සිල්වතුන්ට පිදිය යුතු සිව්පසය. |
| ආහුන | (න) ගිතෙල්, හෝම සඳහා යෙදූ ගිතෙල්. |
| ආහුන | (න) පූජාව. |
| ආහුනෙය්‍ය | (පු) ප්රත්යය පිළිගැනීමට සුදුසු ගුණ ඇත්තා. |
| ආහුනෙය්‍යග්ගි | (පු) ආහුනෙය්‍ය පුද්ගලයා ගින්නක් මෙන් සැලකීම. |
| ආහුනෙය්‍යපාහුනෙය්‍ය | (පු) එනම් ගුණයන් ඇත්තා, ගෙනවුත් දියයුතු සිවුපසය හා අමුතු දන් පිළිගැනීමට සුදුසු ගුණ ඇත්තා. |
| ආහුන්දරික | (ති) වැසූ, පසු කළ නොහැකි කරදර, |
| ආහුන්දරික | (3) අවකාෂ මද වූ; සම්භාද වූ. |
| ආහෙය්‍ය | (පු) (අභි + ණෙය්‍ය, ආකාරවෘද්ධිය) අහියාගේ පුත්රයා. |
| ආහො | (අ) පරිවිතර්‍ක - ප්‍රශ්න - විකලාර්‍ථයන්හි යෙදෙන අව්‍යයෙකි. |
| ආහොපුරිසිකා | (ඉ) ආඩම්බරය නිසා තමාම පුරුෂයෙකැයි තමන් කෙරෙහි ඇතිකර ගන්නා සමත්කම් පහළ කිරීම් ගතිය. |
| ආළක | (ඉ) එනම් නුවර, වෙසමුණු මහරජුගේ නගරය, ආළකමන්දා නගරය. |
| ආළකමන්දා | (ඉ) එනම් නුවර, වෙසමුණු මහරජුගේ නගරය, ආළකමන්දා නගරය. |
| ආළකා | (පු) කටුව, හෙල්ල, තුඩ. |
| ආළම්බර | (පු) එනම් බෙර විශේෂය, පනාබෙර, අළිඟු බෙර, “අඤ්ඤීස්සා කච්ඡෙ ආළම්බරං”. |
| ආළවක | (පු) වනයෙහි වසන්නා, වනවාසී අය, අලවුරටේ වසන්නා, ආළවක රජු, ආළවක නම් යක්ෂයා, “ආළවකස්ස යක්ඛස්ස භවනෙ - ආළවකෙ භික්ඛුපටිපුච්ඡි”. |
| ආළවි | (පු) අලවු රටෙහි, අලවු රට වැසි, අලවු රට උපන් අය, |
| ආළවික | (පු) අලවුරට වැසී, එහි උපන් දරුවන්, “අළවකා නාම ආළවිරට්ඨෙජාකා භූරකා.” |
| ආළහිය | (ති) ඉසුරුමත්, ධනවත්, භාග්‍යමත්. |
| ආළාන | (න) ටැඹ, කණුව, ටැම් කණුව, |
| ආළාර | (ති) මහත්, උදාර, නැමුනු, ඝන, එනම් තවුසා. |
| ආළාරකාලාම | (පු) සිදුහත් කුමරුගේ ගුරුවරයෙක්, කාලාම ගොත්‍රයෙහි උපන් ආළාර තවුසා. |
| ආළාරපම්හ | (ති) ඝනවූ ඇස් පිහාටු ඇති. |
| ආළාරික | (පු) අරක්කැමියා, සුදයා, පිසන්නා, “ආළාරිකාති භත්තකාරකා”. |
| ආළාහන | (න) ආදාහන ස්ථානය. |
| ආළාහන | (න) සොහොන, මිනී දවන තැන, මිනී පිට්ටනිය, |
| ආළාහනකිච්ච | (න) ආදාහන කිරීම. |
| ආළාහනඨාන | (න) ආදාහන කළ තැන. |
| ආළි | (ඉ) ඇල, වේල්ල, යෙහෙළිය. |
| ආළින්ද | (න) පිළ, ඉස්තෝප්පුව, නිසවත්ත. |
| ආළ්හ(ක) | (න) නැළි සතර, ලාහ, ඇතුන් බඳින ටැඹ, “සොගන්ත්වා ආළ්හකං සප්පිංතණ්ඩූලං ආහරාපෙත්වා” |
| ආළ්හකථාලික | (න) සතර නැලියක් හා සමාන වන භාජනය (= පාත්රය) සතර නැලියක් හා සමාන වන පාත්රය, “එකඤ්ඤෙව ආළ්හකථාලිකං උපනිසීදිත්වා” |
| ඉ | (d ) (භු) අජ්ඣයනෙ, හැදෑරීමෙහි + ති) අයති, අධියති, හදාරයි, ඉගෙන ගනියි. |
| ඉ | (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි + ති) ඉති එති, එයි ආගමනය කරයි. |
| ඉ | (අ) කාම, අතික්රම, අධ්‍යෙෂණ, පැවැත්ම, ගමන, පැමිණීම, ඊම, හැදෑරීම, යනාදී අරුත්හි වැටේ (ඉ) යනු පාළි භාෂාවේ තුන්වැනි ස්වරයයි. |
| ඉක්ක | (පු) වලසා, වලහා. |
| ඉක්ක | (පු) වලසා. |
| ඉක්කාස | (පු) ගස් මැලියම්, ලාටු, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ ඉක්කාසං කාසාවන්ති.” |
| ඉක්ඛ | (ක්‍රි) (ඉක්ඛ - (d) (භු) දිස්සනඞ්කෙසු, දැනීමෙහි-සලකුණු කිරීමෙහි) ඉක්ඛති උපෙක්ඛති බලයි. |
| ඉක්ඛණ | (න) (ඉක්ඛ - (d) + යු = අන) බැලීම, නිරීක්ෂණය, දර්ශනය. |
| ඉක්ඛණ | (න) බැලීම. |
| ඉක්ඛණික | (පු) අනාගත ශුභාශුභ ප්‍රකාශකයා; නිමිති කියන්නා. |
| ඉක්ඛණිකා | (ඉ) යක්දෙස්සී, නිමිති කියන්නී එසා ඉත්ථි ඉමස්මිං රාජගහෙ ඉක්ඛනිකා අහොසි. |
| ඉක්ඛණිකා | (ඉ) ශුභාශුභ කියන්නී. |
| ඉක්ඛති | (ඉක්ඛ+අ) බලයි. |
| ඉක්ඛති | (ක්‍රි) (ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි + ති) බලයි, දකියි. |
| ඉක්ඛිත | (ති) දක්නාලද, බලනලද, නිරීක්ෂණය කරන ලද. |
| ඉඛ | (d) (භු) ගතියං, ගමන්හි) එඛති, යෙයි. |
| ඉංඛති | (ක්‍රි) (ඉඛි - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) යෙයි. |
| ඉඛි | (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි) ඉඞ්ඛති, යෙයි. |
| ඉග | (d) (භු) ගතියං, ගමන්හි) ඉඞ්ගති යෙයි. |
| ඉංඝ | (පු) ඉඞ්ඝ බලනු. |
| ඉඞ්ග | (d) (භු) ගතියං, ගමන්හි) ඉඞ්ගති යෙයි. |
| ඉඞ්ග | (පු) ඉඟිය, ඉඟි කිරීම, අදහස් අඟවන අක්ෂිනාසාදි කාය විකාරය. |
| ඉඞ්ගති | (ක්‍රි) (ඉඞ්ග - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) ඉඞ්ගති, යෙයි. |
| ඉඞ්ගාල | (පු) අඟුරුවල, අඞ්ගාර කාසු, |
| ඉඞ්ගිත | (න) අදහස් ඇති කරවන ශරීර විකාරය; ඉඟි කිරීම. |
| ඉඞ්ගිත | (න) ඉඟිය, ඉඟි මැරීමේ ලකුණ. |
| ඉඞ්ගුදී | (ඉ) වැලඟුණ. |
| ඉඞ්ඝ | (අ) නියොගයෙහි, එකාන්ත භාවයෙහි, චෝදනා වෙහි, බැවින් යනාදී අරුත්හි, “ඉඞ්ඝ මෙ ත්වං ආනන්ද පානීයං ආහර පිවිස්සාමි.” |
| ඉඞ්ඝ | (නි) එහෙනම්; මෙහෙ (බලව). |
| ඉඞ්ඝාල | (න) අඟුරු, ගිනි පුපුරු. |
| ඉඞ්ඝෙ | (අ) එසේ නම්, |
| ඉච | (d) (භු) ථුතියං ස්තුතියෙහි) ඉචති, ස්තුති කරයි. |
| ඉච්චෙතං | (අ) (ඉති + එතං) එසේ නම්. |
| ඉච්චෙවං | (අ) (ඉති + එවං) මෙසේ, මෙපරිද්දෙන්. |
| ඉච්ඡ | (පු) කැමැත්ත, ආශාව, තෘෂ්ණාව. |
| ඉච්ඡ | (3) කැමති වන; කැමැත්ත ඇති. |
| ඉච්ඡක | (පු) ආසා ඇත්තා, කැමැත්ත ඇත්තා. |
| ඉච්ඡක | (3) කැමති වන; කැමැත්ත ඇති. |
| ඉච්ඡතා | (ක්‍රි) කැමැතිබව, ආශාබව, |
| ඉච්ඡති | (ක්‍රි) (ඉසු - (d) (භු) ඉච්ඡායං, කැමතිවීමෙහි ච්ඡ + ති) කැමැති වෙයි, ආසා කරයි. |
| ඉච්ඡති | කැමති වේ. |
| ඉච්ඡන | (න) කැමති වීම. |
| ඉච්ඡන | (න) කැමැත්ත, ආශාව, තෘෂ්ණාව. |
| ඉච්ඡන්ත | (3) කැමති වෙන; කැමති වෙමින්. |
| ඉච්ඡමාන | (3) කැමති වෙන; කැමති වෙමින්. |
| ඉච්ඡා | (ඉ) ආශාව, කැමැත්ත, තෘෂ්ණාව. |
| ඉච්ඡා | (ඉ) ආශාව; කැමැත්ත. |
| ඉච්ඡාගත | (ති) කැමතිවන්නා, ආසා ඇත්තා, තෘෂ්ණා ඇත්තා. |
| ඉච්ඡාපකත | (ති) කැමතිසේ කළ, ආශා පරිදි කළ. |
| ඉච්ඡාවචර | (3) ආශාවලින් පිරුණු; කැමති සේ හැසිරෙන. |
| ඉච්ඡාවතිණ්ණ | (පු) කැමති සේ අවතීර්‍ණවූ, කැමැතිසේ බට, - (පු) ලෝභයෙන් දිනූ. |
| ඉච්ඡාවතී | (ඉ) කැමති ඇත්තී, මෙවුන්දමට ආශා ඇත්තී. |
| ඉච්ඡාවිචාර | (න) කැමතිසේ හැසිරීම. |
| ඉච්ඡාවිනය | (පු) කැමැතිසේ හික්මීම තෘෂ්ණා විනය, ආශාව මැඩලීම. |
| ඉච්ඡාවිප්ඵාත | (න) කැමැත්ත විනාශවීම, කැමති දෙය නොලැබීමෙන් වන දුක. |
| ඉච්ඡිත | (ති) කැමතිවන ලද, ආසා කරන ලද, මෙය කර්ම කාරක ප්‍රභේදයකි “බුද්ධං නමස්සති” යන නමස්ක්‍රියාව හා බුද්ධ පදාර්ථය සම්බන්ධ කරණ කර්තෘ තමාට අභිමත හෙයින්ම එසේ කෙරේනුයි ඒ බුද්ධ පදාර්ථය ඉච්ඡිත කර්මය නම් වේ. |
| ඉච්ඡිත | (3) කැමති වූ. |
| ඉච්ඡිතබ්බ | (3) කැමති විය යුතු. |
| ඉච්ඡිතානිච්ඡිත | (න) ඊප්සිත අනීප්සිතකර්‍මය, “ගාමං ගච්ඡන්තො රුක්ඛමූල මුපසඞ්කමති” මෙහි ගමට යෑම කර්තෘ විසින් කැමතිවන ලද බැවින් “ගාමං” යනු ඉච්ඡිත කර්‍මයි ගසමුලට එළඹීම අනියමින් සිදුවීමක් බැවින්ද එය කර්තෘ විසින් කැමතිවන ලද දෙයක් නොවන බැවින් “රුක්ඛමූලං” යනු අනිච්ඡිත කර්‍මයි. |
| ඉච්ඡිතුං | (නි) කැමති වන්ට. |
| ඉච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැමති වී. |
| ඉච්ඡිය | (පූ.ක්‍රි) කැමති වී. |
| ඉජි | (d) (භු) කම්පනෙ, කම්පනයෙහි) ඉඤ්ජති, කම්පාවෙයි. |
| ඉජ්ජ | යජ - (d) (භු) දෙවපූජා සඞ්ගති කරණ දාන ධම්මෙසු, යජති, පූජා කරයි යදියි. |
| ඉජ්ජතෙ | (ක්‍රි) (යජ - (d) (භු) දෙවපූජා සඞ්ගති කරණ දාන ධම්මෙසු, දෙවපූජාවෙහි + තෙ) යදිනු ලැබේ, පුදනු ලැබේ. |
| ඉජ්ඣති | (ඉධ+ය) සමෘද්ධ වේ; සිද්ධ වේ. |
| ඉජ්ඣති | (ක්‍රි) (ඉධ - (d) (දි) සංසිද්ධිවුද්ධීසු සිදුවීමෙහි, වැඩීමෙහි, ජ්ඣ x ති) සිදු වෙයි, වැඩෙයි සමෘද්ධවෙයි. |
| ඉජ්ඣන | (න) නිෂ්පත්තිය; සමෘද්ධ වීම. |
| ඉජ්ඣන | (න) සිදුවීම, ඉටුවීම, සමෘද්ධවීම. |
| ඉජ්ඣනා | (ඉ) සමෘද්ධිය; සිද්ධ වීම. |
| ඉජ්ඣමාන | (3) සමෘද්ධ වන; සමෘද්ධ වෙමින්. |
| ඉජ්ඣිත | (ති) සිදුවනලද, ඉටුවනලද, |
| ඉජ්ඣිත | (3) සමෘද්ධ වූ. |
| ඉජ්ඣිතුං | (නි) සමෘද්ධ වන්ට. |
| ඉජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සමෘද්ධ වී. |
| ඉඤ්ජ | (ඉඤ්ජ - (d) (භු) කම්පනෙ, කම්පා වීමෙහි) ඉඤ්ජති, කම්පාවෙයි. |
| ඉඤ්ජති | (ඉඤ්ජ+අ) කම්පිත වේ; සෙල් වේ. |
| ඉඤ්ජති | (ක්‍රි) (ඉඤ්ජ - (d) (භු) කම්පනෙ කම්පා වීමෙහි + ති) කම්පාවෙයි සැලෙයි. |
| ඉඤ්ජන | (න) කම්පා වීම. |
| ඉඤ්ජන | (න) සෙලවීම, චලනය, කම්පනය. |
| ඉඤ්ජිත | (ති) කම්පාවන ලද, චලනයවන ලද, |
| ඉඤ්ජිත | (න) කම්පාව; හෙල්ලීම. |
| ඉඤ්ජිතත්ත | (න) කම්පිත ස්වභාවය, චලිත ස්වභාවය, සෙල්වෙන ගතිය. |
| ඉට | (d) (භු) ගමනා, යාමෙහි) ඉටති, එටති, යෙයි, ගමනය කරයි. |
| ඉට්ඨ | (ති) අභිලාෂය, කැමැත්ත, ප්‍රිය වස්තු, යහපත්. |
| ඉට්ඨ | (න) මනෝඥ දෙය. |
| ඉට්ඨ | (3) මනෝඥ වූ. |
| ඉට්ඨ | (3) සිතට ප්‍රිය වූ. |
| ඉට්ඨකා | (ඉ) උළු, ගඩොල්. |
| ඉට්ඨකා | (ඉ) උළු. |
| ඉට්ඨකා | (ඉ) ගඩොල්. |
| ඉට්ඨකාකුඩ්ඪ | (න) ගඩොලින් තැනූ පවුර, උළු පවුර. |
| ඉට්ඨකාගුහා | (ඉ) ගඩොලින් තැනූ ගුහාව, උළින් තැනූ ගුහාව. |
| ඉට්ඨකාචය | (න) ගඩොල් බැම්ම, උළු බැම්ම තුන් බැම්මෙන් එකක්, අනුජානාමි භික්ඛවෙ තයො චයෙ ඉට්ඨකාචයං සිලාචයං දාරුචයන්ති.” |
| ඉට්ඨකාචුණ්ණ | (න) ගඩොල් කුඩු, උළුසුණු. |
| ඉට්ඨකාඡදන | ගඩොල්වලින් කළ පියස්ස, උළුවලින් කළ ඡාදනය පඤ්චවිධ ඡදනයන්ගෙන් එකක්. |
| ඉට්ඨකාපාකාර | (න) ගඩොල්වලින් කළ පවුර. |
| ඉට්ඨකාසන්ථාර | (න) ගඩොල් ඇතිරීම, ගඩොල් අතුරා කළ බිම. |
| ඉට්ඨකාසොපාණ | (න) ගඩොල් පඩිපෙල, ගඩොල්වලින් තැනූ හිණිමග, ත්‍රිවිධ සොපාණයන්ගෙන් එකක්. |
| ඉට්ඨගන්ධ | (පු) සුවඳ, යහපත් ගඳ, සුරභිගන්ධය. |
| ඉට්ඨදෙවතා | (ඉ) ඉටු දෙවියා, ඉෂ්ටදේවතාවා, |
| ඉට්ඨප්පසිද්ධ | (ඉ) අභිමත කාර්‍ය්‍ය සිද්ධිය කැමැති කටයුතු සිදුවීම. |
| ඉට්ඨවිපාක | (පු) යහපත් විපාකය, මිහිරි විපාකය. |
| ඉට්ඨස්සාසංසන | (න) ඉෂ්ට වස්තු පැතීම, කැමති දේ පැතීම. |
| ඉට්ඨස්සාසිංසන | (න) ඉෂ්ට වස්තු ප්‍රාර්ථනාව, කැමති දේ පැතීම. |
| ඉට්ඨාභ්‍යාස | (පු) යහපත් ගතිගුණ පුරුදුකිරීම. |
| ඉට්ඨාරම්මණ | (න) යහපත් අරමුණ, ඉටු අරමුණ. |
| ඉට්ඨාසංසන | (න) ඉෂ්ට වස්තූන්ගේ පැතීම, ඉටුදේ පැතීම |
| ඉට්ඨි | (ඉ) ආශාව, කැමැත්ත, |
| ඉට්ඨිකා | (ඉ) උළු; ගඩොල්. |
| ඉණ | (d) (භු) ගතෙ, යාමෙහි) ඉණෙති යෙයි. |
| ඉණ | (න) ණය, ඍණය. |
| ඉණ | (න) ණය. |
| ඉණක්ඛෙප | (පු) ණය ගෙවීම, ඍණ උද්ධරණය. |
| ඉණගාහක | (පු) ණය ගන්නා, ණය ගැතියා. |
| ඉණට්ඨ | (පු) ණය ගැනීමෙන් පීඩිතයා, ණය ගැතියා. |
| ඉණට්ඨ | (3) ණය ගත් අය; ණය ගැත්තා. |
| ඉණදායක | (පු) ණය දෙන්නා, ණය දායකයා. |
| ඉණපණ්ණ | (න) ණය ගැනීමට ලියූ පොරොන්දු පත්‍රය. |
| ඉණපන්න | (න) ණය ඔප්පුව, ප්රොමිසරි නෝට්ටුව. |
| ඉණපරිභොග | (පු) ඍණ පරිභොගය, ණයට කෑම, සිව්පසය ප්රත්යවෙක්ෂා නොකොට වැළඳීම, “අප්ච්චවෙක්ඛිත පරිභොගො ඉණපරිභොගො නාම.” |
| ඉණපළිබොධ | (පු) ණය පිළිබඳ දෝෂය, පැවිද්දට බාධා කරුණක්. |
| ඉණමොක්ඛ | (පු) ණයෙන් නිදහස් වීම. |
| ඉණමොක්ඛ | (පු) ණයෙන් මිදුනු තැනැත්තා. |
| ඉණසාත | (ති) ණයෙන් වෙලෙන ලද. |
| ඉණසාධක | (පු) ණය ගණුදෙනු ඇතිකර දෙන්නා. |
| ඉණසාධක | ණය එකතු කරන්නා. |
| ඉණසාමික | (පු) ණය හිමියා. |
| ඉණසාමිකා | (පු) ණය හිමියෝ, ණය අයිති අය. |
| ඉණසොධන | (න) ණය බේරීම. |
| ඉණාපගම | (පු) ණයෙන් නිදහස් වීම. |
| ඉණායක | (පු) ණය දෙන්නා, ණය හිමියා. |
| ඉණායික | (පු) ණය කාරයා; ණය ගත් අය. |
| ඉණායික | (පු) ණය දෙන්නා, ණය හිමියා, ණය ගැතියා. |
| ඉණු | (d) (ත) ගතියං, යාමෙහි) ඉණෙති, යෙයි. |
| ඉණොති | (ක්‍රි) (ඉණු - (d) ත) ගතියං, යාමෙහි + ඔ + ති) යෙයි. |
| ඉත | (ති) ගිය, ගමනය කළ. |
| ඉත | (3) ඉවත්ව ගිය; ගිය. |
| ඉතර | (ති) අන්‍ය, අනික නීච, පහත්, වැඩිපුර. |
| ඉතර | (3) අන්‍ය; ඉතිරි. |
| ඉතරත්ථ | (අ) එහි, එහිවූ. |
| ඉතරත්‍ර | (අ) අනික්, අනික. |
| ඉතරථා | (අ) අන්‍ය ප්රකාරය, අන් අයුර. |
| ඉතරාය | (ති) අනිකක් සඳහා. |
| ඉතරීතර | (ති) (ඉතර + ඉතර) අනික් අනික්, යම් යම්. |
| ඉතරීතර | (3) කොයි එකත්; යම් කිසි. |
| ඉතරීතරචීවර | (න) රූක්ෂවූ හෝ ප්‍රාණීත හෝ වශයෙන් වෙනසක් නැතිව ලැබුණු සිවුරක් “ඉතරීතර චීවර සන්තුට්ඨියාති යෙන කෙනචි චීවරෙන සන්තුට්ඨිතා” |
| ඉතරීතරපච්චය | (පු) අනික් අනික් ප්රත්යය. |
| ඉතරීතරපිණ්ඩපාත | (න) පිඩු පිණිස ලැබුණු මිහිරි හෝ අමිහිරි වූ යම් ආහාරයක්. |
| ඉතරීතරයොග | (පු) අවයව ප්රධාන බැවින් ද්වන්ද සමාසය ඉතරීතර යොග යයි කියනු ලැබේ. |
| ඉතරීතරසෙනාසන | සුවදායක හෝ එසේ නොවූ යම්කිසි සෙනසුනක්, සොළොස්වැදෑරුම් සෙනසුන්වලින් එකක්. |
| ඉති | (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි) ඉන්තතෙ, බඳියි. |
| ඉති | (අ) හේතු, ප්‍රකාර, ආද්‍යාර්ථ, අවධාරණ, නිදර්‍ශන, පදාර්ථ විපර්‍ය්‍යාස, පරිසමාප්ති යන මෙහි. |
| ඉති | (නි) මෙසේ. |
| ඉති එව | (අ) මෙසේ ම, ඇත්තෙන් ම. |
| ඉති කිර | (අ) අනුශ්‍රවණයෙහි, මෙසේ වීලු මේ ආකාරයෙන් වීලු. |
| ඉති කිර | (නි) මෙසේලු. |
| ඉති ඛො | (අ) මෙසේ වනාහි, මේ නිසා. |
| ඉති භාව | (පු) මෙසේ වීම. |
| ඉති වා | (අ) මෙසේ හෝ, මෙබඳු වූ හෝ, මෙයින් අන්‍ය වූ හෝ, |
| ඉතිපි | (අ) (ඉති + අපි) මෙසේ හෙයින් ද. |
| ඉතිවාද | (පු) මෙසේ මෙසේ යයි කීම, කථාව, ඉතිවාදය. |
| ඉතිවුත්තක | (න) නවාංග ශාස්තෘ ශෘසනයට ඇතුළත් එනම් අංගය, මෙය මේ සඳහා කියන ලදී යන 112ක් පමණ සූත්‍රයෝ. |
| ඉතිවුත්තක | (න) මෙසේ කියන ලදැයි දැක්වෙන ධර්ම සංග්‍රහය. |
| ඉතිවුත්ති | (ඉ) පුරාණ වෘත්ති චරියාව. |
| ඉතිස්සු | (අ) එහෙයින්. |
| ඉතිහ | (අ) උපදෙශ පරම්පරාවෙහි, මෙසේ, මේ අයුරින්. |
| ඉතිහ ඉතිහ | (අ) මෙසේ මෙසේ යයි පරම්පරාවෙන් විශ්වාස කරගෙන එන දේ. |
| ඉතිහාස | (පු) පුරාවෘත්ත කථා, ප්රබන්ධය, රාමායන, මහාභාරත, මහාවංශාදී ඓතිහාසික ග්‍රන්ථ “ඉතිහ ආස ඉති“ |
| ඉතිහාස | (පු) මෙසේ වී යය පෙර සිදු වූ දේ දක්වන ග්‍රන්ථය. |
| ඉතිහාසපඤ්චම | (පු) ඉතිහාසය පස් වැනි කොට ඇති, සතර වේදයන් හා ඉතිහාසය. |
| ඉතො | (අ) මෙයින්, මේ මරියාදාවෙන්, “ඉතො සත්තමෙ දිවසෙ.” |
| ඉතො | (නි) මෙතැනින්; මෙයින්. |
| ඉතොකිර | (අ) මෙයින් වනාහි, “ඉතො කිර තිංස කප්පසහස්සෙ රාජා අහොසිං.” |
| ඉතොදානි | අද පටන්, අදින්. |
| ඉතොපට්ඨාය | (අ) මෙතැන් පටන්, මෙයින්. |
| ඉතොපට්ඨාය | (නි) මෙතැන් පටන්. |
| ඉත්තර | (ති) ලාමක දෙය, ස්වල්පය, ටික, අනිත්‍යය, “සුපිනුපමා කාමා ඉත්තර පච්චුපට්ඨානෙන.” |
| ඉත්තර | (3) ස්වල්ප වූ. |
| ඉත්තරකාල | (පු) ස්වල්ප කාලය, ටික කාලය. |
| ඉත්තරතා | (ඉ) වෙනස්විය හැකි බව. |
| ඉත්තරතා | (ඉ) ස්වල්ප බව. |
| ඉත්තරසත්ත | (පු) ලාමක සතෙක්, පහත් අදහස් ඇති කෙනෙක්. |
| ඉත්ථං | (අ) නිදර්‍ශනයෙහි, මෙසේ, මේ ආකාරයෙන්. |
| ඉත්ථං | (නි) මෙසේ. |
| ඉත්ථං නාම | (පු) මෙසේ නමකින් යුක්ත වීම, මෙනම් වූ, මෙබඳු නමක් ඇති. |
| ඉත්ථං භාව | (පු) මෙසේ වීම, මේ ආකාරයෙන් වීම. |
| ඉත්ථත්ත | (ති) මේ බව, මේ ආකාර භාවය, ස්ත්රී භාවය. |
| ඉත්ථත්ත | (න) මෙලොව; ස්ත්රී භාවය. |
| ඉත්ථභාව | (පු) මේ බව, මේ ජාතිය, මේ සක්වල. |
| ඉත්ථමභූත | (පු) කිසි විපරීතයකට පැමිණිම, මෙපරිද්දෙන් වීම. |
| ඉත්ථම්භූත | (3) මෙසේ වූ. |
| ඉත්ථාගාර | (න) අන්තඃපුරය, රාජ මෙහෙසියන්ගේ වාසස්ථානය, ඔරොධය, “රාජා ච මෙ මාගධො සෙනියො බිම්බිසා බිම්බිසාරො උපට්ඨාතබ්බො, ඉත්ථා ගාරං ච බුද්ධ පමුඛෝ - (ව) සංඝො” |
| ඉත්ථාගාර | (න) රජුන්ගේ ධනවතු‍න්ගේ ස්ත්‍රීන් වසන ගෙය; රජුන්ගේ ධනවතු‍න්ගේ ස්ත්‍රීන් සමූහය. |
| ඉත්ථි | (ඉ) වනිතාව; ස්ත්රිය. |
| ඉත්ථි | (ඉ) ස්ත්රිය, කාන්තාව, අඞ්ගනාව |
| ඉත්ථි | (ඉ) ස්ත්රිය, ගැහැණිය, අංගනාව, බබලතා. |
| ඉත්ථි අත්තභාව | (පු) ගැහැණු අත්බැව්, ස්ත්‍රි ආත්ම භාවය. |
| ඉත්ථි අධිප්පාය | (පු) ගැහැණුන් පිළිබඳ අදහස් ඇති, එබඳු තැනැත්තා, “පුරිසො භික්ඛවේ ඉත්ථාධිප්පායො අප්පාරත්තියා ස සුපති බහුං ජග්ගති.” |
| ඉත්ථි අන්තර | (ඉත්ථි +අන්තර =ඉත්ථ්‍යන්තර), රියදුරු ගැහැණියක ඇති, ස්ත්‍රි සාරතියකු ඇති, “තේන ඛොපන සමයෙන ජබ්බග්ගියා භික්ඛු යානෙන යායන්ති , පුරිස යුත්තෙ - (න) පි ඉත්ථන්තරෙන පි.” |
| ඉත්ථි අලඞ්කාර | (න) ගැහැණු ආභරණ, හිස, කන් ආදියෙහි පළඳනා ආභරණ විශේෂයක්, ඉත්ථ්‍යලඞ්කාර. |
| ඉත්ථි ආකප්ප | (න) ස්ත්රී ආකල්පය, ගැහැණුන්ගේ ඇඳුම් හැඳීම් පෙරවීම් ආදිය “ඉත්ථා කප්පන්ති නිවාසන පාරුපණාදිං ඉත්ථි ආකප්පං.” |
| ඉත්ථි පණ්ඩක | (ඉ) ස්ත්රී නිමිති නැති ගැහැණිය, පුරුෂ පණ්ඩකයෝද සිටිති. |
| ඉත්ථිකථා | (ඉ) ස්ත්‍රීන් පිලිබඳ කථා, ගැහැණුන් ගැන කතා. |
| ඉත්ථිකා | (ඉ) ස්ත්රිය, ගැහැණිය. |
| ඉත්ථිකාම | (පු) ස්ත්‍රීන් පිලිබඳ ආශාව, ගැහැණු ගැන කැමැත්ත. |
| ඉත්ථිකාය | (පු) ස්ත්රී ශරීරය, ගැහැණුන් පාවිච්චි කරන නහානීය සුණු ආදිය ඉත්ථිකාය නම් වේ “ඉදං තෙ තාන සුදින්නං මාතුමත්තිකං ඉත්ථිකාය ඉත්ථි ධනං.” |
| ඉත්ථිකුත්ත | (න) ස්ත්රී භාවය, ස්ත්රී නිමිත්ත, ගැහැණියගේ හැසිරීම. |
| ඉත්ථිගන්ධ | (පු) ස්ත්රී ගන්ධය, ගැහැණු ගඳ. |
| ඉත්ථිඝාතක | (පු) ස්ත්‍රීන් නසන්නා, ගැහැණුන් නසන්නා. |
| ඉත්ථිච්ජන්ද | (න) ගැහැණියගේ අදහස, කැමැත්ත. |
| ඉත්ථිඤ්ජ | (පු) යාග කරන්නා, යාග කර්තෘ. |
| ඉත්ථිදාන | (න) ගැහැණුන් දන්දීම, ස්ත්‍රීදානය, “පඤ්ච දානානි අපුඤ්ඤානි පුඤ්ඤසම්මතානි ලොකස්මිං මජ්ජදානං - ඉත්ථිදානං උසභ දානන්ති” |
| ඉත්ථිධන | (න) ස්ත්‍රීන්ගේ ධනය, ගැහැණුන්ගේ ධනය. |
| ඉත්ථිධුත්ත | (පු) ස්ත්රී ධූර්තයා, ගැහැණුන් කෙරෙහි ලොල් වූ තැනැත්තා, “ඉත්ථිධුත්තො සුරාධුත්තො අක්ඛධුත්තො ච යො නරො.” |
| ඉත්ථිධුත්ත | (පු) ස්ත්‍රීන් කෙරෙහි ලොල් අය. |
| ඉත්ථිනිමිත්ත | (න) ස්ත්රී ලක්ෂණය, ගැහැණු නිමිත්ත. |
| ඉත්ථින්ද්‍රිය | (න) ස්ත්රී භාවය, ස්ත්රී ලක්ෂණයන්හි පවත්නා අධිපති භාවය. |
| ඉත්ථිපච්චය | (පු) ස්ත්රී අර්ථයෙහි යෙදෙන ප්රත්යය විශේෂය, ගැහැණුන් විසින් පරිහරණය කරණු ලබන දේ. |
| ඉත්ථිපරිග්ගහ | (පු) ස්ත්රී සමාගමය, ගැහැණු සමාගම. |
| ඉත්ථිපුප්ඵ | (න) ඔසප් වීම, මල්වර වීම |
| ඉත්ථිඵොට්ඨබ්බ | (පු) ස්ත්රී ස්පර්ශය. |
| ඉත්ථිභාව | (පු) ස්ත්රී භාවය, ස්ත්‍රිත්වය, ගැහැණු බව. |
| ඉත්ථිමති | (ඉ) ස්ත්රියගේ අභිප්‍රාය, ගැහැණියගේ අදහස. |
| ඉත්ථිරස | (න) ස්ත්රී රසය, චතුසමුට්ඨානික රසායතනය. |
| ඉත්ථිරස | (පු) ස්ත්රී රසය, ගැහැණු රසය. |
| ඉත්ථිරූප | (පු) ස්ත්රී රූපය, ස්ත්රී ලක්ෂණය, ගැහැණු රූ සටහන. |
| ඉත්ථිලක්ඛණ | (න) ස්ත්රී ලක්ෂණ, ගැහැණු ලකුණු. |
| ඉත්ථිලිංග | (පු) ස්ත්රී ලිංගය, ගැහැණු ගති ඇති ශබ්ද. |
| ඉත්ථිලිඞ්ග | (න) යෝනිය; ස්ත්රී නිමිත්ත; ස්ත්රී ස්වභාවය. |
| ඉත්ථිලීළ්හ | (න) ස්ත්රී ලීලා, ගැහැණුන්ගේ නෙත් කොණින් බැලීම් ආදිය. |
| ඉත්ථිවාර | (පු) ස්ත්රී වාරය, පළමු පාරාජික ශික්ෂා පදයෙහි එන 81ක් ස්ත්‍රීවාරය. |
| ඉත්ථිසද්ද | (පු) ස්ත්රී ශබ්දය, ගැහැණු හඬ “නාහං භිකඛවෙ අඤ්ඤං එක සද්දම්පි සමනුපස්සාමි යං එවං පුරිසස්ස චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, යථයිදං භිකඛවෙ ඉත්ථි සද්දො” (අංගුත්තර නිකාය.) |
| ඉත්ථිසර | (න) ගැහැණු හඬ, ස්ත්රී ස්වරය. |
| ඉත්ථිසාරථි | (ඉ) රියදුරු ගැහැණියක් ඇති, ස්ත්රී සාරථියෙකු ඇති. |
| ඉත්ථිසොණ්ඩී | (ඉ) සුරා පානයෙහි නිරත ස්ත්රිය, සුරා සොඬ ගැහැණිය. |
| ඉත්ථී | (ඉ) වනිතාව; ස්ත්රිය. |
| ඉත්ථෙව | (අ) (ඉති + එව) මෙසේ ම. |
| ඉදං | (අ) මේ, මෙය. |
| ඉදං සච්චාභිනිවෙස | (පු) මෙයම සත්‍යයයි කියා මිථ්‍යාවට ඇතුළත් වීම, මෙයම ඇත්ත යයි සිතා බොරුවට ඇතුළ්වීම. |
| ඉදප්පච්චය | (පු) ප්රත්යය පිළිබඳ. |
| ඉදප්පච්චයතා | (ඉ) ප්රත්යය පිලිබඳ බව. |
| ඉදප්පච්චයතා | (ඉ) මෙය ප්රත්යය කොට ඇති බව. |
| ඉදමත්ථ | (පු) ඉදං ශබ්දයාගේ අර්ථය, අසත්‍යර්‍ථයට නමකි. |
| ඉදමත්ථික | (පු) ඇති දෙයින් සතුටුවන්නා. |
| ඉදමත්ථිතා | (ඉ) ඇති දෙයින් සතුටුවීම් ස්වභාවය. |
| ඉදානි | (අ) දැන්, වර්‍තමානයෙහි, පවත්නා කාලයෙහි. |
| ඉදානි | (නි) දැන්. |
| ඉදානෙව | (අ) (ඉදානි + එව) දැන්ම, වර්‍තමානයෙහිම. |
| ඉදි | (d) (භු) පර මිස්සරියෙ, උතුම් ඵෙශ්චර්‍ය්‍යයෙහි), ඉන්දති, ඉසුරු විඳියි. |
| ඉද්ධ | (ති) සමෘද්ධ, කටයුතු සිද්ධියට පැමිණි, සාරවත්. |
| ඉද්ධානුභාව | (පු) ඍද්ධි ආනුභාවය, ඍද්ධි බලය. |
| ඉද්ධාභිසංඛාර | (පු) ඍද්ධිය රැස්කරන්නා, ඍද්ධි බලයෙන් කැමති දේ කරන්නා. |
| ඉද්ධි | (ඉ) අමානුසික ඍද්ධි බලය; දියුණුව; සමෘද්ධිය. |
| ඉද්ධිජ | (න) ඍද්ධියෙන් උපන්, එබඳු සිවුරු |
| ඉද්ධිපාටිහාරිය | (න) ඍද්ධි ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය, දස වැදෑරුම් ඍද්ධි විධියෙහි පිහිටා ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය දැක්වීම, ඍද්ධියෙන් දක්වන පෙළහර. |
| ඉද්ධිපාද | (පු) ඉද්ධිපාදක ධර්මයන්, සතර ඉර්ධි-පාද, ඡන්ද, චිත්ත, විරිය, වීමංසා යන ඉර්ධියට මුල්වන ධර්ම සතර දෙන. |
| ඉද්ධිපාද | (පු) ඍද්ධිය මුල් වන දෙය. |
| ඉද්ධිපොණ | (න) ඍද්ධියට නැමීම, අවනතවීම. |
| ඉද්ධිබල | (න) ඍද්ධියේ බලය. |
| ඉද්ධිබල | (පු) ඍද්ධි බලය, ඍද්ධියෙන් පවත්වන පුදුම බලය. |
| ඉද්ධිභුමි | (න) අභිඥා භූමි, ඍද්ධි භූමි, ප්රථම ධ්‍යානාදී සතර ඍද්ධි භූමි. |
| ඉද්ධිමන්ත | (ති) ඍද්ධිමත්, ඍද්ධි ඇති. |
| ඉද්ධිමන්ත | (3) ඍද්ධි ඇති. |
| ඉද්ධිමය | (න) ඍද්ධියෙන් උපන්, ඍද්ධියෙන් හටගත්. |
| ඉද්ධිමා | (පු) ඍද්ධි ඇත්තා, ත්‍රිවිද්‍යා, පඤ්චාභිඤ්ඤා, අෂ්ටසමාපත්ති ආදී ආශ්චර්‍ය්‍ය අද්භූත දේ කළහැකි බලයක් ඇත්තා. |
| ඉද්ධියාන | (න) ඍද්ධි බලයෙන් නිපදවා ගත් වාහනය. |
| ඉද්ධිවසීභාව | (පු) ඍද්ධි බලයෙන් වසඟයට පත් කිරීම. |
| ඉද්ධිවිකුබ්බණ | (න) ඍද්ධියෙන් විවිධ රූප කිරීම, ඍද්ධි විකුම්බනය. |
| ඉද්ධිවිධ | (පු) ඍද්ධි කොට්ඨාස, ඍද්ධි කොටස්. |
| ඉද්ධිවිභාග | (පු) ඍද්ධින් පිළිබඳ වග විභාගය. |
| ඉද්ධිවිසය | (පු) ඍද්ධි විශාලත්වය. |
| ඉද්ධිවිසය | (පු) ඍද්ධියෙන් කළ හැකි දෙය. |
| ඉද්ධිවෙසාරජ්ජ | (න) ඍද්ධියෙහි විශාරද බව, ඍද්ධි වෛශාරද්‍යය. |
| ඉධ | (d ) (දි) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි), ඉජ්ඣති, සමෘද්ධ වෙයි. |
| ඉධ | (d) (භු) සංසිද්ධියං, සිදුවීමෙහි), එධති, නිපදෙයි. |
| ඉධ | (නි) මෙහි. |
| ඉධ | (3) ධනවත්; සමෘද්ධ වූ. |
| ඉධලොක | (පු) මෙලොව, මේ ලෝකය. |
| ඉධස්සු | (අ) (ඉධ + අස්සු), වන්නාහුය. |
| ඉධි | (d) (භු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි) ඉන්ධති, දිලිසෙයි. |
| ඉධුම | (න) දර. |
| ඉධුම | (න) දර. |
| ඉන්ද | (d) (භු) පර මිස්සරියෙ, උතුම් ඵෙශ්චර්‍ය්‍යයෙහි), ඉන්දති, ඉසුරු විඳියි. |
| ඉන්ද | (පු) අධිපතියා; ප්රධානයා; ශක්රයා. |
| ඉන්ද | (පු) ඉන්ද්රයා, අධිපතියා, ශක්රයා. |
| ඉන්දඛීල | (පු) ඉන්ද්‍රඛීලය, එසිකාස්ථම්හය, එළිපත, නුවර සීමා කණුව. |
| ඉන්දඛීල | (පු) එළිපත්ත; නුවර දොරටුව ඉදිරියෙහි සිට වූ ශක්තිමත් කණුව. |
| ඉන්දගජ්ජනා | (ඉ) ඉන්ද්‍රගජනාව. |
| ඉන්දගජ්ජිත | (න) අහස ගිගුරුම. |
| ඉන්දගජ්ජිත | (න) ඉන්ද්‍රයාගේ හෙනය. |
| ඉන්දගූ | (පු) ඉන්ද්‍රියෙන් හා කර්මයෙන් ගමන් කරන්නා, සත්වයා, මනුෂ්‍යයා, “ඉන්ද්‍රියෙන ගච්ඡතීති ඉන්දගූ, අථවා, ඉන්ද භූතෙන කම්මනා ගච්ඡතීති ඉන්දගූ” |
| ඉන්දගොපක | (පු) ඉඳුගොව්වා; පොළොව තේත් වූ විට එයින් මතු වන රතු කුරුමිණි වර්ගයක්. |
| ඉන්දගොපක | (පු) වර්‍ෂාකාලයෙහි පොළොවෙන් මතුවෙන රතු තුඩු ඇති පණුවා. |
| ඉන්දග්ගි | (පු) හෙන ගින්න. |
| ඉන්දග්ගි | ප) (ඉන්ද + අග්ගි), ඉන්ද්‍රයාගේ ගින්න, විදුලි කෙටීම, විදුලිය. |
| ඉන්දජාල | (න) ඇස් බැන්දුම; මායාව. |
| ඉන්දජාල | (පු) ඇස්බැන්දුම් ශාස්ත්රය, ඉන්ද්‍රජාල විද්‍යාව. |
| ඉන්දජාලික | (පු) ඉන්ද්‍රජාල දන්නා; මායා කාරයා. |
| ඉන්දජාලික | (පු) ඉන්ද්රජාලිකයා, ඇස්බැන්දුම්කාරයා, මායාකාරයා. |
| ඉන්දති | (ක්‍රි) (ඉදි - (d) (භු) පරමිස්සරිය, උතුම් ඵෙශ්චර්‍ය්‍යයෙහි + ති), ඉසුරු විඳියි. |
| ඉන්දත්ත | (පු) ශක්‍රභාවය. |
| ඉන්දධනු | (න) දේදුන්න. |
| ඉන්දධනු | (පු) ශක්රයාගේ දුන්න, දේදුන්න, වර්‍ෂාදිනයන්හි අහසෙහි වාතයෙන් අල්ලන ලද ශක්රයාගේ දුන්නේ ආකර ඇති බොහෝ වණර්‍ ඇති සුර්‍ය්‍යරශ්මීහු දක්නා ලැබෙද්ද ඒ රශ්මීහු ඉන්දධනු නම් වේ. |
| ඉන්දන | (න) දර. |
| ඉන්දනී | (ඉ) දර ගෙන යන තැනැත්තී. |
| ඉන්දනීල | (න) ඉඳුනිල් මැණික, ඉන්ද්‍රනීල මාණික්‍යය. |
| ඉන්දනීල | (පු) නිල් මැණික. |
| ඉන්දපත්ත | (න) ඉන්ද්‍රපාත්‍රය. |
| ඉන්දපුර | (න) ශක්රපුරය, සුදර්‍ශන නගරය. |
| ඉන්දභවන | (න) ඉන්ද්‍රභවනය, ශක්රයාගේ දෙව් විමන, ශක්‍රභවනය. |
| ඉන්දමරාජ | (පු) විෂ්ණු |
| ඉන්දමරාජ | (පු) විෂ්ණු. |
| ඉන්දයව | (පු) කෙලින්දසාල්. |
| ඉන්දයව | (පු) කෙළිඳගෙඩි, හරිමල්ලිකා මල, එනම් බෙහෙත් වර්ගය. |
| ඉන්දරී | (පු) (ඉන්ද + අරී) ශක්රයාගේ සතුරා, අසුරයා. |
| ඉන්දරී | (පු) (ඉන්ද + අරී), ශක්රයාගේ සතුරා, අසුරයා. |
| ඉන්දලිඞ්ග | (පු) ශක්‍ර නිමිත්ත, ශක්‍ර භවය. |
| ඉන්දවජිර | (න) මොටනොවන ආයුධය, ඉන්ද්‍රවජ්‍රය. |
| ඉන්දවාරුණී | (ඉ) තියඹරා, එම ගස හෝ ගෙඩි. |
| ඉන්දවාරුණී | (ඉ) තියඹරා. |
| ඉන්දසාල | (පු) ඉන්දසාල නම් වෘක්ෂය, ඉඳුසල් රුක. |
| ඉන්දසාල | (පු) ඉඳුසල් ගස. |
| ඉන්දසාලගුහා | (ඉ) ඉන්ද්රශාල ගුහාව, සැවත් නුවර අද දක්වා මෙනමින් යුත් විශාල ගුහාවක් ඇත. |
| ඉන්දසුර | (පු) නිකගස. |
| ඉන්දහෙති | (ඉ) ඉන්ද්‍රායුධය, ශක්රයාගේ ආයුධය. |
| ඉන්දායුධ | (න) ඉන්දායුධය. |
| ඉන්දාවුධ | (න) ඉන්ද්‍රායුධය, ඉන්ද්‍රාවුධය. |
| ඉන්දීවර | (න) නිලුපුල්. |
| ඉන්දීවර | (න) නීලොත්පලය, නිලුපුල්, ඇසළ රුක. |
| ඉන්දීවරී | (ඉ) සාතාවාරිය, හාතාවාරිය. |
| ඉන්දු | (පු) චන්ද්රයා, සඳු. |
| ඉන්දු | (පු) චන්ද්රයා. |
| ඉන්දුජනක | (පු) සමුද්රය, මුහුද. |
| ඉන්දුපුත්ත | (පු) ඉන්දුගේ පුතා, චන්ද්‍රපුත්‍රයා, බුදහු. |
| ඉන්ද්‍රිය | (න) අධිපති ධර්ම, චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රිය, ශ්‍රද්ධාදීධර්‍ම, ද්වාවීසතින්ද්‍රිය, 1 චක්ඛු, 2 සොත, 3 ඝාණ, 4 ජිව්හා, 5.කාය, 6 මන, 7 ඉත්ථි, 8 පුරිස, 9 ජීවිත, 10 සුඛ, 11 දුක්ඛ, 12 සොමනස්ස, 13 දොමනස්ස, 14 උපෙක්ඛා, 15 සද්ධා, 16 විරිය, 17 සති, 18 සමාධි, 19 පඤ්ඤා, 20 අනඤ්ඤාතඤ්ඤස්සාමීති, 21 අඤ්ඤා, 22 අඤ්ඤාතාවී. |
| ඉන්ද්‍රිය | (න) ඇස් කන් ආදියෙහි පවත්නා දැකීමේ ශක්ති ආදිය; බල පවත්වන දෙය; බලවත් ශ්‍රද්ධා ප්‍රඥාදිය. |
| ඉන්ද්‍රියගුත්ත | (පු) චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රිය ගොපනය, ඉන්ද්‍රිය රැකීම. |
| ඉන්ද්‍රියගුත්ති | (පු) ඉන්ද්‍රියන් රැකීම; ඉන්ද්‍රියන් සංවර කිරීම. |
| ඉන්ද්‍රියගුත්ති | (පු) චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රිය ගොපනය කිරීම. |
| ඉන්ද්‍රියග්ගය්හ | (න) ඉන්ද්‍රියයන් විසින් ගතයුතු දේ, ප්රත්යක්ෂ දෙය, චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රියන්ට හමුවූ දෙය. |
| ඉන්ද්‍රියත්ථ | (පු) අරමුණ, ගෝචරය. |
| ඉන්ද්‍රියපරොපරිය | (න) අනුන්ගේ අදහස් දැනගන්නා නුවණ |
| ඉන්ද්‍රියපරොපරියත්ත | (න) අනුන්ගේ අදහස් දැනගන්නා නුවණ |
| ඉන්ද්‍රියපරොපරියත්තඤාණ | (න) අනුන්ගේ අදහස් උදහස් දැනගන්නා නුවණ. |
| ඉන්ද්‍රියපරොපරියත්ති | (න) අනුන්ගේ අදහස් දැනගන්නා නුවණ |
| ඉන්ද්‍රියභාවනා | (ඉ) පඤ්චේන්ද්‍රිය වර්ධනය, ඉන්ද්‍රිය භාවනාව. |
| ඉන්ද්‍රියලොක | (පු) අරූපාවචර වැසි සත්වයා. |
| ඉන්ද්‍රියසමතා | (ඉ) ඉන්ද්‍රියන්ගේ සමබව. |
| ඉන්ද්‍රියසංවර | (පු) ඇස ආදී ඉන්ද්‍රියන්ට කැමති සේ හැසිරෙන්ට නො දීම. |
| ඉන්ද්‍රියසංවර | (පු) චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රියන් ආරක්ෂා කිරීම, පඤ්චේන්ද්‍රිය ආරක්ෂා කිරීමෙන් රක්නා එනම් ශීලය. |
| ඉන්ද්‍රියසංවරසංවුත | (ති) ඉන්ද්‍රිය සංවරණය කරන ලද. |
| ඉන්ධ | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, දීප්තියෙහි,ඉන්ධතිං බබලයි. |
| ඉන්ධන | (න) දර. |
| ඉන්ධන | (න) දර. |
| ඉබ්භ | (පු) ධනවතා; මෙහේ කරුවා. |
| ඉබ්හ | (ති) වැඩකාර, සේවක, පහත්, අධම, “මුණ්ඩකා සමණකා ඉබ්හා කණ්හා.” |
| ඉබ්හ | (පු) ධනවතා, පොහොසතා, ගෘහපතියා. |
| ඉභ | (පු) ඇතා. |
| ඉභපිප්ඵලි | (ඉ) ගජ තිප්පිලි. |
| ඉභුව | (පු) දෙවියා, දේවතාවා |
| ඉම | (ඉ) ඉම. |
| ඉමං | (අ) මේ, මෙය. |
| ඉමංලොක | (න) මෙලොව. |
| ඉමිස්සා | (ඉ) මෑට, ඈට. |
| ඉම්මහා | (අ) මෙයින්, මේකෙන්. |
| ඉර | (ඉ) සුරා, මත්පැන්. |
| ඉර | (භු) පවත්තනෙ කම්පනෙච, පැවැත්මෙහි, කම්පාවීමෙහි, ඉරති, එරති, පවතියි, කම්පාවෙයි. |
| ඉරණ | (න) මහවනය, අරණ්‍යය. |
| ඉරිණ | (න) නිසරු බිම; මහ වනය. |
| ඉරිණ | (න) නිසරුබිම, කාන්තාරය. |
| ඉරිත්ථජ | (පු) යාග කරන්නා, බ්‍රාම්හණයා. |
| ඉරිමාන | (පු) චතුර්විධ බ්‍රහ්මවිහරණයෙහි හෝ ශ්‍රේෂ්ඨඵලසමාපත්තියෙහි හෝ පවත්නා. |
| ඉරිය | (d) (භු) වත්තනෙ, පැවතීමෙහි), ඉරීයති, පවතියි. |
| ඉරිය | (න) චරිතය, ගතිය. |
| ඉරියතා | (ඉ) වැඩිදියුණුව, චර්‍ය්‍යා මාර්ගය. |
| ඉරියති | (d) (භු) වත්තතෙ, පැවැත්මෙහි + ති), පවතී. |
| ඉරියා | (ඉ) චර්‍ය්‍යාව, පැවැත්ම. |
| ඉරියාපථ | (පු) ඉරියව්ව. |
| ඉරියාපථ | (පු) ඊර්‍ය්‍යාපථය, ගමනාදී ඉරියව් හතර. |
| ඉරියාපථචරියා | (ඉ) ඊර්‍ය්‍යාපථචර්‍ය්‍යාව, සතර ඉරියව් වලින් හැසිරීම. |
| ඉරියාපථපුච්ඡා | (ඉ) ඉරියව් විචාරීම, සිව්ඉරියව්වෙන් කවර ඉරියව්ව්වක්දැයි විචාරීම. |
| ඉරියාපථමද | (න) ඉරියවූමදය, මාගේම ඉරියව්වට පැහැදේවායි ඇතිවන මදය, සත්විසිමදයෙන් එකක්. |
| ඉරියාපථංවිකොපෙය්‍ය | (ක්‍රි) (වි + කුප - (d) + එය්‍ය), ඉරියව් වෙනස් කරන්නේය, යමින් සිටියහු ඒ යෑම නවත්වන්නේය. |
| ඉරියාපථවිහාර | (න) ඉරියව් විහරණය, හිඳීම්, සිටීම් ආදී කායික ක්‍රියාව, සිව් විහරණයන්ගෙන් එකක්. |
| ඉරියාපථසම්පන්න | (ති) ඉරියව්වෙන් සම්පූර්‍ණව, සම්පූර්‍ණවූ ඉරියව් ඇති, යෑම හා පෙරළා ඊම සතුටු උපදවන එකක් වීම, “ඉරියාපථසම්පන්නො භික්ඛු සබ්බෙසං චිත්තාරාධනං කරොති” |
| ඉරීණ | (න) නිරසවූ භූමිදේශය, කරමැටිබිම. |
| ඉරීය | (d ) තු පැවැත්මෙහි + - (ති) ඉරීයති), පවතී. |
| ඉරීය | (පු) ප්‍රයෝගය, උපක්‍රමය. |
| ඉරීයතා | (ඉ) පැවැත්ම, චර්‍ය්‍යාව. |
| ඉරීයති | (ඉරීය_වත්තනෙ) ඉරියව් පවත්වයි; යෑම් ඊම් ආදිය කරයි. |
| ඉරීයති | (ක්‍රි) (d ඉරීය + ති), පවතී. |
| ඉරීයනා | (ඉ) ක්‍රියා පැවැත් වීම. |
| ඉරු | (ඉ) ඍක් වෙදය. |
| ඉරුබ්බෙධ | (පු) ඍක් වෙදය. |
| ඉල | (d) තු කම්පායං, කම්පාවෙහි, ඉලති, කම්පාවෙයි. |
| ඉල | (චු) පෙරණ, මෙහෙයීමෙහි, ඉලෙති, ඉලයති, මෙහෙයයි. |
| ඉල | (භු) ගතියං, යාමෙහි, එලති, යෙයි. |
| ඉලලී | (ඉ) කරවාල නම් ආවුධ විශේෂය, කයිසරඬුව, එකපැත්ත කැපෙන කුඩා කඩුව. |
| ඉලලීයිතුං | (ක්‍රි) - (වි) මෙහෙයවීම සඳහා, මෙහෙය වීමට. |
| ඉල්ලී | (ඉ) කොට කඩුව. |
| ඉව | (අ) වැනි, සමාන, වාගේ. |
| ඉව | (නි) මෙන්; වාගේ; සේ. |
| ඉස | (d) (කි) පරියෙසණෙ, නිරන්තරයෙහි, නැවත නැවත යනාර්ථයෙහි), ඉස්නාති, නිතර කරයි. |
| ඉස | (d) (භු) උඤ්චෙ, පිඬුසිඟීමෙහි), එසති, පිඬුසිඟයි. |
| ඉස | (d) (භු) පරියෙසනෙ, සෙවීමෙහි), එසති, ඉසති, සොයයි. |
| ඉස | (පු) කාළ සිංහයා. |
| ඉසි | (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි), ඉසති, යෙයි. |
| ඉසි | (පු) ඍෂියා, තාපසයා, ශ්රමණයා. |
| ඉසි | (පු) ඍෂියා; තාපසයා. |
| ඉසිකා | (ඉ) බට වර්ගයක්. |
| ඉසිගිලී | (පු) රජගහනුවර පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| ඉසිඩි | (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි), ඉසිණ්ඩති, මඩියි. |
| ඉසිත්ත | (න) ඍෂී භාවය. |
| ඉසිනිසහ | (පු) උත්තම ඍෂියා, බුදුරජ. |
| ඉසිපතන | (න) බරණැස ඉසිපතනාරාමය, ගන්ධමාදන පර්‍වතයෙන් වඩනාවූද ඒ පර්‍වතයට වඩනාවූද පසේබුදු ඍෂීන්ගේ පතන උත්පතනය ඇති වූ මෘගදාය, ස්ථානය ඍෂීන්ගේ පතනොත්පතනය වන බැවින් ඉසිපතන නම් වේ |
| ඉසිපබ්බජා | (ඉ) තාපසයකු සේ පැවිදි වීම. |
| ඉසිපබ්බජ්ජා | ඍෂිප්‍රව්‍ර‍ජ්‍යාවෙන් පැවිදිවීම, ඍෂිප්‍රව්‍රජ්‍යාව |
| ඉසිප්පයාත | (පු) ඍෂීන් විසින් පැමිණෙන ලද. |
| ඉසිභාසිත | (න) ඍෂී භාසිතය, ඉසිවරුන් විසින් කියූ දෙය. |
| ඉසිවාත | (පු) ඍෂීන්ගේ වාතය, ඍෂීන් නිසා හටගත් වාතය. |
| ඉසිවාතපටිවාත | (පු) ඍෂීන්ගේ ගමනාගමනයෙන් හටගත් වාතය, බොහෝ භික්ෂුන්ගේ ගමනාගමනය නිසා හටගත් වාතය ඇති. |
| ඉසිසඛ්‍ය | (පු) ඍෂි සමූහයා, භික්ෂු සමූහයා, “ඉසිසඛ්‍ය නිසෙවිතං” |
| ඉසිසත්තම | (පු) සත්වැනි ඍෂියා, ගෞතම බුදුන්, විපස්සි, සිඛී, වෙස්සභු, කකුසඳ, කොනාගමන, කාශ්‍යප යන බුදුවරයන් වහන්සේලාට සත්වැනිව උපන් ගෞතම බුදුරජ. |
| ඉසීකා | (ඉ) ඉසිකා බලනු. |
| ඉසු | (භු) ඉච්ඡායං, කැමති වීමෙහි, ඉච්ඡති, කැමතිවෙයි. |
| ඉසුකාර | (පු) දුනුවායා, ධනුර්ධරයා. |
| ඉස්ස | (පු) කළුසිංහයා, කාලසිංහ, වළසා, “ඉස්ස එන්දනානං විය.” |
| ඉස්ස | (පු) වලසා. |
| ඉස්ස | (භු) ඉස්සායං, ඊර්ෂ්‍යාවෙහි, ඉස්සති, ඊර්ෂ්යා කරයි. |
| ඉස්සති | (ඉස්ස+අ) අනුන්ගේ යහපත නො ඉවසයි; ඊර්ශ්‍යා කෙරේ. |
| ඉස්සති | (ක්‍රි) (ඉස්ස - (d) (භු) ඉස්සායං, ඊර්ෂ්‍යාවෙහි + ති) ඊර්ෂ්යා කරයි. |
| ඉස්සත්ථ | (න) දුනු ශිල්පය. |
| ඉස්සත්ථ | (පු) අධිපතියා; ධනු ශිල්පය දන්නා. |
| ඉස්සත්ථ | (පු) උසස් ඨානාන්තරය, ඊශ්වර භාවය, ආයුධ ගෙන කරන සේවය, ආයුධ ශිල්පය, “යදි කසියා යදි වර්‍ණජ්ජාය යදි ඉස්සත්ථෙන.” |
| ඉස්සත්ථක | (පු) දුනුවායා, ආයුධ ශිල්පියා. |
| ඉස්සමාන | (ති) ඊර්ෂ්යා කරණු ලබන්නේ, ක්‍රෝධ කරණු ලබන්නේ. |
| ඉස්සර | (පු) ඊශ්වර දෙවියා; ලෝකාධිපති මැවුම්කාරයා; ස්වාමියා. |
| ඉස්සර | (පු) මහ දෙවියා, නායකයා, අධිපතියා. |
| ඉස්සරකත | (පු) ඊශ්වරයා විසින් කරන ලද. |
| ඉස්සරජන | (පු) ධනවත් හෝ බලවත් ජනයා. |
| ඉස්සරනිම්මාණ | (න) ඊශ්වර නිර්මාණය, බ්රහ්ම, මහේෂ්වර ආදී දෙවියෙක් විසින් ලෝකය මවන ලදැයි සිතීම. |
| ඉස්සරනිම්මාණ | (න) ඊශ්වරයාගේ මැවීම. |
| ඉස්සරනිම්මාණවාද | (න) ඊශ්වර දෙවියන් විසින් ලොව මවන ලද්දේය මතය-වාදය, ඊශ්වර නිර්මාණ වාදය. |
| ඉස්සරමද | (පු) අධිපති මදය. |
| ඉස්සරාධිපච්ච | (න) ඓශ්චර්‍ය්‍යය හා අධිපති භාවය. |
| ඉස්සරිය | (න) ආධිපත්‍යය; සම්පත; ස්වාමිත්වය. |
| ඉස්සරිය | (න) ඓශ්චර්‍ය්‍යය, ඉසුරු, උපභොග පරිභොග සම්පත්තිය, ප්‍රධානත්වය. |
| ඉස්සරියතා | (ඉ) අධිපති බව. |
| ඉස්සරියතා | (ඉ) ඓශ්චර්‍ය්‍යභාවය, ඉසුරුමත්බව. |
| ඉස්සරියාධිපච්ච | (න) ඓශ්චර්‍ය්‍යය හා අධිපති භාවය. |
| ඉස්සා | (ඉ) අනුන්ගේ සැප නො ඉවසීම; ඊර්ෂ්යාව. |
| ඉස්සා | (ඉ) ඊර්ෂ්යාව, නොඉවසීම, අනුන්ගේ යස ඉසුරු දැක නොඉවසීම. |
| ඉස්සාපකත | (ති) ඊර්ෂ්‍යාවෙන් වඩනාලද, “ථුල්ලනන්දා භික්ඛුණී ඉස්සාපකතං.” |
| ඉස්සාපකත | (පු) ඊර්ෂ්‍යාවෙන් කරන ලද, ඊර්ෂ්‍යාවෙන් ජයගත්. |
| ඉස්සාමච්ඡරිය | (න) ඊර්ෂ්යාව හා මසුරුකම. |
| ඉස්සාමල | (න) ඊර්ෂ්යා නැමැති කෙලෙස් මල, කිලුට. |
| ඉස්සාමිග | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ මුවජාතියක්. |
| ඉස්සාමිංග | (න) ඉස්සාමිග මුව ජාතියේ මුව අං) අත්ත. |
| ඉස්සායනා | (ඉ) ඊර්ෂ්යා කිරීම. |
| ඉස්සායනා | (ඉ) ඊර්ෂ්යාව. |
| ඉස්සායිතත්ත | (පු) ඊර්ෂ්‍යාභාවය. |
| ඉස්සාලු | (පු) (ඉස්සා + ආලු) ඊර්ෂ්යා ඇත්තා. |
| ඉස්සාවතිණ්ණ | (පු) ඊර්ෂ්‍යාවට බට, ඊර්ෂ්යාව තීර්‍ණවූ. |
| ඉස්සාස | (පු) දුන්න, දුනුවායා, ධනුර්ධරයා. |
| ඉස්සාස | (පු) දුන්න. |
| ඉස්සාසංයොජන | (න) ඉස්සා සංයෝජනය, දශසංයොජනයන්ගේ එකක්. |
| ඉස්සාසී | (පු) දුනුවායා, දුනු ඇත්තා. |
| ඉස්සිත | (ති) ඊර්ෂ්යා කළ. |
| ඉස්සුකී | (පු) ඊර්ෂ්යා ඇත්තා, ඊර්ෂ්යා කරන්නා, “ඉස්සුකී - (ව) හොති ඉස්සාලෙඤ්වස්ස අප්පහීතං හොති.” |
| ඉස්සුකී | (3) ඊර්ෂ්යා ඇත්තා. |
| ඉහ | (අ) මෙහි යනාර්ථයෙහි, මෙලොව, මේ ලෝකය. |
| ඉහ | (නි) මෙහි. |
| ඉහ | (පු) හස්තියා, ඇතා, අලියා. |
| ඉහපිප්ඵලී | (ඉ) ඇත්වගපුල්, මහවගපුල්. |
| ඉහලොක | (පු) මෙලොව. |
| ඉහලොක | (පු) මේ ලෝකය, මේ භවය, මේ ජාතිය, මේ ජාතිය පිලිබඳ. |
| ඉහලොකපරලොක | (පු) මෙලොව පරලොව. |
| ඉහලොකික | (පු) - (න) මෙලොව ලැබිය යුතු අර්ථය, මෙදා වින්දයුතු පලය. |
| ඉහව | (පු) දෙවියා, දෙවතාවා. |
| ඉළ | (d) (චු) ථවෙ, තුති කිරීමෙහි), ඉළෙති, ස්තුති කරයි. |
| ඉළ | (චු) විසීමෙහි හා වස්ත්‍ර හැඳීමෙහි, ඉළෙති, ඉළයති, වසයි, හඳියි. |
| ඉළෙති | (ක්‍රි) (චු - (d) වසෙ-විසීමෙහි, ණෙ+ති), වසයි. |
| ඊ | (d) (භු) ගතියං ගමන්හි), එති, එයි. |
| ඊ | (ඉ) ලක්ෂ්මී, ශ්‍රී, ප්‍රේමනීය වචන, පාලි භාෂාවේ 4 වැනි ස්වරය. |
| ඊඝ | (පු) දුක; විපත. |
| ඊඝ | (පු) වෙව්ලීම, වෙව්ලන ගතිය. |
| ඊජ | (d) (භු) ගතියං, ගමන්හි) ඊජති, යෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| ඊජි | (d) (භු) ගතිනින්දාසු, ගමන්හි - නින්දාවෙහි) ඊඤ්ජති, නින්දා කෙරෙයි. |
| ඊඩ | (d) (භු) ථවණෙ, තුතිකිරීමෙහි) ඊඩතෙ, තුති කෙරෙයි. |
| ඊති | (ඉ) උපද්‍රවය; විපත. |
| ඊති | (ඉ) උවදුර, විපත. |
| ඊතික | (ති) උවදුරු සහිත, විපත්ති දායක. |
| ඊතිකා | (ඉ) උපද්‍රවය, විපත්තිය, උවදුර, “සායං දිසා සභයා සඊතිකා ස උපද්දවා.” |
| ඊදි | (d) (චු) සන්දහනෙ, ගලපීමෙහි), ඊදෙති, ඊදයති, ගලපයි. |
| ඊදික්ඛ | (ති) මේ ආකාර වූ, මෙබඳු වූ. |
| ඊදිස | (ති) මෙබඳු වූ, මෙවැනි, මෙයාකාර, “ඊදිසො තෙ ආවුසො රොගොති” |
| ඊදිස | (3) මෙවැනි. |
| ඊර | (d) (චු) ඛෙපනෙ, දැමීමෙහි), ඊරෙති, ඊරයති, දමයි. |
| ඊර | (d) (භු) වචනෙ, ගතිකම්පනෙ, කීමෙහි කම්පාවීමෙහි), ඊරති, කම්පාවෙයි, කියයි. |
| ඊරණ | (න) ඉසවීම, ඉස්සීම. |
| ඊරණක්ඛම | (පු) ඉසවිය හැකි බව, නගාලිය හැකි බව. |
| ඊරති | (ඊර+අ) කම්පාවේ; සෙලවේ. |
| ඊරිණ | (න) කාන්තාරය, නිසරු බිම, මරු කතර. |
| ඊරිත | (ති) කියන ලද, දමන ලද, ඔතන ලද. |
| ඊරිත | (3) කම්පිත වූ; කියන ලද. |
| ඊරිස | (ති) මෙබඳු, මෙවැනි. |
| ඊරෙති | (ඊර+ණෙ) කියයි. |
| ඊස | (d) (භු) ඉස්සරියෙ, ඉසුරෙහි), ඊසති, ඉසුරු දෙයි. |
| ඊස | (d) (භු) හිංසාගතිදස්සනෙ, හිංසාගති දැක්මෙහි), ඊසති, හිංසා කරයි. |
| ඊස | (පු) අධිපතියා; ස්වාමියා. |
| ඊස | (පු) ඉසුරු ඇත්තා, ඊශ්වරයා. |
| ඊසං | අල්පාර්ථයෙහි, මන්දාර්ථයෙහි අව්‍යයක්, ටික |
| ඊසක | (ති) මදක්, ස්වල්පයක්, ටිකක්. |
| ඊසක | (පු) දණ්ඩ, ධ්‍රැවය, යාර 5½ ක් දිග මිම්ම. |
| ඊසකං | (අ) මන්දාර්ථය දක්වන අව්‍යයක්, “ඊසකං අනිවත්තන්තං” |
| ඊසකං | (ක්‍රි.වි) ටිකක්; ස්වල්පයක්. |
| ඊසක | (3) ස්වල්ප වූ. |
| ඊසති | (ක්‍රි) (ඊස - (d) (භු) පධානභාවෙ, ප්‍රධානබැව්හි + ති), ප්රධාන කෙරෙයි. |
| ඊසත්ථ | (පු) ඊෂදර්ථය, මඳක් යන අරුත. |
| ඊසදත්ථ | (පු) අල්පාර්ථය, ස්වල්පය යන අර්ථය. |
| ඊසධර | (පු) එනම් පර්වතය. |
| ඊසධර | (පු) සප්තකූට පර්වතයන්ගෙන් එකක්, එනම් පර්වතය යොදුන් 20,000ක් උස ඇතැයි කියනු ලබන ඊසධර පර්වතය. |
| ඊසංපණ්ඩු | (පු) මඳක් පඬු පැහැය, මඳරත, ලා රත. |
| ඊසම්ඵුට්ඨ | (න) (ඊස + ඵුස=ඵුට්ඨ), ඊෂත්ස්පෘෂ්ටය, යරලව යන අන්තස්ථාක්ෂරයන්ගේ කරණ විශේෂය. |
| ඊසා | (ඉ) ඒරියා කඳ; නඟුලේ හෝ රථයේ පොල්ල. |
| ඊසා | (ඉ) නගුලිස, නගුලිස් දණ්ඩ, රථ හිස. |
| ඊසාක | නගුලිසක් ඇත්තා. |
| ඊසාදන්ත | (පු) රියහිසක් මෙන් නැමුණු දත් ඇත්තා, මඳක් නැමුණු දත් ඇත්තා, රියහිස් වන් දළ ඇති, “ඊසා-දන්තස්ස හත්ථිනො” |
| ඊසාදන්ත | (3) නගුලිස වැනි දික් දත් ඇති. |
| ඊසාන | (පු) ඊශ්වරයා, ඉසානාධිපතිය, එම දිශාව. |
| ඊසිකා | (ඉ) ගොබය, කාණ්ඩය, “මුඤ්ජම්හා ඊසිකං පවාහෙය්‍ය” |
| ඊසිතා | (ඉ) තම වසඟ බව, ප්රධාන භාවය, ඊශ්වර භාවය, අෂ්ට සිද්ධීන්ගෙන් එකක්. |
| ඊසිතා | අනුන් වසඟ කරගෙන අධිපතිකමින් සිටීම. |
| ඊහ | (d) (භු) විතක්කෙ-වෙතායං, විතර්‍කයෙහි, උත්සාහයෙහි), ඊහති විතර්ක කරයි-වීර්ය්ය කරයි. |
| ඊහති | (ඊහ+අ) උත්සාහ කෙරේ. |
| ඊහති | (ක්‍රි) (d) (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි + ති), විතර්ක කරයි. |
| ඊහන | (න) උත්සාහ කිරීම. |
| ඊහා | (ඉ) උත්සාහය. |
| ඊහා | (ඉ) වීර්ය්යය, උත්සාහය, ව්‍යාපාර කටයුතු කිරීමේ උත්සාහය. |
| ඊහාමිග | (පු) වෘකයා, ව්යාඝ්රයා. |
| ඊහායුත්ත | (න) ඊහා සංඛ්‍යාත වීර්‍ය්‍යයෙන් යුක්තවීම, ඊහා නම් වීර්‍ය්‍යයයි. |
| ඊළ | (d) (භු) ථුතියං, ස්තුති කිරීමෙහි), ඊළති, ස්තුති කරයි. |
| ඊළති | (ක්‍රි) (ඊළ - (d) (භු) ථුතියං, ස්තුති කිරීමෙහි + ති), ස්තුති කෙරෙයි, තුටු කෙරෙයි. |
| උ | (අ) උර්ධ්වංගම වියොග, ආත්මලාභ, තෘප්ති සමෘද්ධි, ප්රාදුර්භාව, දොෂාභාව, ප්‍රබලත්ව, කථන ශක්ති, මොක්ෂ, ඊශ්වරාර්ථ, අභාවකර්ම, ඌර්ධ්වකර්ම, යනාදී අර්ථවල යෙදෙන උපසර්ගයක්, පාලි භාෂාවේ පස්වෙනි ස්වරය. |
| උ | (පු) දුක්ඛ, ප්‍රතිෂෙධ රොගමුක්ති, ගමන, යුක්ති, හැඟීම් යන මෙහි. |
| උ | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, අවති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| උකලාප | (පු) කසල, කුණු, රොඩු. |
| උක්ක | (පු) දොම්නස, නොසතුට, උදුන, කඹුරු උදුන. |
| උක්කට්ඨ | (ති) උත්කෘෂ්ට, ශ්‍රේෂ්ඨ, උතුම්. |
| උක්කට්ඨ | (3) ඉතා උසස්. |
| උක්කට්ඨගොත්ත | (න) උසස් ගොත්රය, පුරාණයෙහි ගොතම, මොග්ගල්ලාන, කච්චාන, වාසෙට්ඨ, ආදී ග්‍රෝත්‍රයන් ශ්‍රේෂ්ඨ සම්මත යයි කීහු. |
| උක්කට්ඨජාති | (න) උසස් ජාතිය, ක්ෂත්‍රිය හා බ්‍රාහ්මණය ජාතිදෙක, “උක්කට්ඨානාම ජාති ඛත්තිය ජාති බ්‍රාහ්මණ ජාති නි) වුච්චති” |
| උක්කට්ඨතා | (ඉ) උත්කෘෂ්ට බව, ශ්‍රේෂ්ඨ බව, උතුම් තත්වය. |
| උක්කට්ඨදෙසනා | (ඉ) උසස් දෙසුම, උත්කෘෂ්ට දේශනාව, කෙළෙස් නැති කිරීමට සමත් දෙසුම. |
| උක්කට්ඨනාම | (න) උසස් නම්, ශ්‍රේෂ්ඨ නාමයන්, “උක්කට්ඨංනාමං නාම බුද්ධපටිසඤ්ඤුත්තං ධම්මසංඝ පටිසඤ්ඤුත්තං” |
| උක්කට්ඨනිද්දෙස | (පු) උසස්ම දැක්වීම, උතුම් හැඳින්වීම. |
| උක්කට්ඨපත්ත | (න) ප්‍රමාණයෙන් ලොකු පාත්රය, නව වැදෑරුම් පාත්‍රයන්ගෙන් එකක්, දෙනැලියක් බත් හා ව්‍යාඤ්ජනාදියෙන් පිරෙන මහ පාත්‍රයක්. |
| උක්කට්ඨපරිච්ඡෙද | (පු) උතුම් කොටස, ශ්‍රේෂ්ඨ පරිච්ඡේදය. |
| උක්කට්ඨලිඞ්ග | (න) උසස් ස්වභාවය, උත්කෘෂ්ට ලිඞ්ගය, “නාතිරස්සං නාතිකණ්හං නාච්චෝදාතං එතං උක්කට්ඨං නාම ලිඞ්ගං.” |
| උක්කට්ඨසත්ත | (පු) උසස් සත්ත්වයෝ, මනුෂ්‍ය දිව්‍ය බ්‍රහ්මයෝ, “දෙවමනුස්සාදයො උක්කට්ඨ සත්තා නාම.” |
| උක්කට්ඨසිල්ප | (න) උසස් ශිල්පය, මුද්‍රා ශිල්පය, ගණිත ශිල්පය, ලේඛන ශිල්පාදිය උසස් ශිල්ප ගණයට වැටේ. |
| උක්කට්ඨා | (ඉ) එනම් නුවර, “උක්කට්ඨායං විහරති සුභගවනෙ සාළරාජමූලෙ.” |
| උක්කට්ඨාබාධ | (පු) වේදනාවක් නැති ආබාධය, මධුමෙහය, “සබ්බෙපි ආබාධාහීනා, අපිච මධුමෙහො උක්කට්ඨො ආබාධො.” |
| උක්කට්ඨිත | (ති) තැම්බූ, තවන ලද, “උදපත්තෙන අග්ගිනා සන්තත්තො උක්කට්ඨිතො.” |
| උක්කට්ඨිත | (3) ඉතා රත් වූ; උණුසුම් වූ. |
| උක්කඩ්ඪ | (ති) කූඩු, ඉදිරියට ඇද්ද, ඡේදනය කළ. |
| උක්කඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d උ + කඩ්ඪ - කඩ්ඪනෙ, ඉදිරියට ඇදීමෙහි කැඩීමෙහි + ති), ඉදිරියට අදියි, කඩයි, සිඳියි. |
| උක්කඩ්ඪන | (න) ඉදිරියට ඇදීම, ඉහලට ඇදීම. |
| උක්කඩ්ඪමාන | (පු) ඉදිරියට අදිනු ලබන, “උක්කඩ්ඪමානා විසිඛා සමීපං පරම්මුඛාවෙව සදා පවත්තා.” |
| උක්කඩ්ඪියති | (ක්‍රි) උඩට අදිනු ලැබේ, ඉදිරියට ගනු ලැබේ |
| උක්කණ්ඨතා | (ඉ) කලකිරීම් ස්වභාවය, උකටලීවීම් ස්වභාවය. |
| උක්කණ්ඨති | (උ+කඨ+ංඅ) කලකිරේ; නො ඇලේ. |
| උක්කණ්ඨන | (න) කළකිරීම, උකටලී වීම. |
| උක්කණ්ඨනා | (ඉ) උකටලී බව; කලකිරීම. |
| උක්කණ්ඨා | (ඉ) උකටලී බව; කලකිරීම. |
| උක්කණ්ඨා | කළකිරීම, උකටලී වීම. |
| උක්කණ්ඨි | (ක්‍රි) (උ + කඨ - (d) (භු) සොසන පා කෙසු, වියලීමෙහි පිසීමෙහි + ඊ), කළකිරුණේය. |
| උක්කණ්ඨිත | (3) කලකිරුණු. |
| උක්කණ්ඨිතා | (ඉ) උකටලී ස්වභාවය, කලකිරුණු ගතිය. |
| උක්කණ්ඨිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලකිරී. |
| උක්කණ්ඪති | (ක්‍රි) (උ + කඨ - (d) (භු) සොසන පාකෙසු, වියලීමෙහි පිසීමෙහි + ති), කළකිතිය. |
| උක්කණ්ණ | (ති) උඩුකුරුව තැබූ කන් ඇති. |
| උක්කණ්ණ | (3) ඔසවා ගත් කන් ඇති. |
| උක්කණ්ණක | (පු) උඩුකුරුව තැබූ කන් ඇත්තා, හිවලුන්ට සෑදෙන එනම් රෝග විශේෂය. |
| උක්කති | (ඉ) අකුරු විසිහයකින් යුත් උත්කෘති නම් ඡන්දස. |
| උක්කන්තති | (උ+කති+ංඅ) උදුරයි; උපුටයි; හාරා කපයි. |
| උක්කන්තති | (ක්‍රි) (උ + කන්ත, - (d) (භු) කන්තනෙ, කැපීමෙහි + ති), කපයි, ඉරයි. |
| උක්කන්තන | (න) උදුරා දැමීම. |
| උක්කන්තිත | (ති) කපා දැමූ, ඉරාපු. |
| උක්කන්තිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උ + කන්ත + - (ඉ) + ත්වා), කපා, සිඳ, “ඌරුමංසං උක්කන්තිත්වා දාසියා අදාසි.” |
| උක්කන්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උගුල්ලා; උදුරා. |
| උක්කපිණ්ඩක | (ඉ) එනම් පණු විශේෂය. |
| උක්කපිණ්ඩකා | (පු) බළල්, මී, මුගටි, ගොයි ආදීහු. |
| උක්කමති | (ක්‍රි) (d) (භු) කමු පදවික්ඛෙපෙ, පාද වික්ෂේපයෙහි + ති), බැහැර යෙයි. |
| උක්කමන | (න) නික්මීම, ඉවත යාම, පැන යාම. |
| උක්කල | (පු) උක්කල නම් ජනපද වැසියා, බර ගෙනයන්නා, වැඩකාරයා. |
| උක්කංස | (පු) අතිශය, ප්රකර්ෂය, උඩත් පිරිස, ඌර්ධ්ව පරිච්ඡේදය. |
| උක්කංස | (පු) ඉහළම ප්රමාණය; උසස් බව. |
| උක්කංසක | (පු) නැගී සිටින්නා, උසස්ව සිටින්නා. |
| උක්කංසති | (ක්‍රි) (උ + කංස - (d) (භු) ගතෙ, යාමෙහි + ති), උසස් කෙරෙයි, වර්ණනා කෙරෙයි. |
| උක්කංසනා | (ඉ) උසස් කරයි. |
| උක්කංසනා | (ඉ) උසස් කිරීම, නැගී සිටවීම. |
| උක්කංසාධාන | (න) උත්තම හා අතිශය භාවයන්ගේ පිහිටුවීම, උත්කර්ෂාධානය. |
| උක්කා | (ඉ) අහසෙහි උල්කාපාතය; ගිනිහුල; පන්දම; රන්කරුවාගේ ගිනි උඳුන. |
| උක්කා | (ඉ) කඹුරු උදුන, ගිනි කබල, ගිනි සුල, තරළුවන්ගේ කෝවය, ධාතු වේගය, විලක්කුව, දඬුවැට, දඬුවැට පහන්, අඟුරු කබල, උල්කා, “උක්කංච පටිච්ච ලොණංච පටිච්ච.” |
| උක්කාචන | (න) උසස් කොට දැක්වීම, අනුන් ඉහලින් තබා කථාකිරීම. |
| උක්කාචනා | (ඉ) පැහැදිලි කිරීම; බොරුවෙන් උසස් කොට කීම. |
| උක්කාචිත | (ති) නොපිළිවිසින ලද, කරුණු පරීක්ෂා නොකළ, නරක ලෙස හික්මුණු. |
| උක්කාචිතවිනීත | (ති) නොපිළිවිස හික්මුණු - නොහික්මුණු. |
| උක්කාධාර | (පු) පන්දම් අල්ලන්නා, විලක්කු දරන්නා, එළිය ගෙනයන්නා. |
| උක්කාපභා | (ඉ) තාරකා ලෝකය, තරු එළිය, “මහාසාවකානං උක්කාපභා සදිසං.” |
| උක්කාපාත | (පු) උල්කා පාත්වීම, අහසින් ගිනිසිළු කඩාවැටීම, උල්කාපාතය. |
| උක්කාමුඛ | (න) කඹුරු උදුන, රන්කරුවන්ගේ ලිප, “උක්කංබන්ධිත්වා උක්කාමුඛං ආලිම්පති.” |
| උක්කාමෙති | (ක්‍රි) (උ + කමු - (d) (භු) ඉච්ඡාය කත්තිම්හි, කැමතිවීමෙහි, කාන්තියෙහි + ණෙ + ති), කැමති වෙයි. |
| උක්කාර | (පු) අපවිත්‍ර දෙය; අශූචි; සත්ව මල. |
| උක්කාර | (පු) අසූචි, වැසිකිලිය, කා ඉතිරි ඉඳුල්. |
| උක්කාරපාති | (ඉ) ඉඳුල් දමන භාජනය. |
| උක්කාසති | (උ+කාස+අ) උගුර පාදයි; කාරයි. |
| උක්කාසති | (ක්‍රි) (උ + කාස - (d) (භු) දිත්තිම්හි සජ්ජනෙ, බැබලීමෙහි සෑදීමෙහි + ති), කාරයි, කැසිකාරයි. |
| උක්කාසි | (ක්‍රි) (උ + කාස - (d) (භු) කාසනෙ, කෑරීමෙහි + ඊ), කෑරීය, සෙම් බැහීය. |
| උක්කාසික | (න) වත් වැටිය. |
| උක්කාසිකා | (ඉ) තුවාය, නානවිට සිරුර උලන රෙදි කෑල්ල. |
| උක්කාසිත | (ති) කාරණලද, කැස. |
| උක්කාසිත | (පු) කෑරීමේ ශබ්දය. |
| උක්කාසිතසද්ද | (පු) කැසි කෑරූ ශබ්දය. |
| උක්කාසිත්වා | (පු.ක්‍රි) කාරා, පසම්බහා, කාරාදමා. |
| උක්කාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කාරා. |
| උක්කිණ්ණ | (පු) සෑරීම, හෑරීම. |
| උක්කිණ්ණපරිඛා | (ඉ) සෑරූ දිය ඇල, කැනූ දිය අගල. |
| උක්කිරිත්වා | (පු) කැන, සාරා, හාරා. |
| උක්කිලෙදෙති | (ක්‍රි) (කිලිද - (d) (චු) පරිදෙවනෙ, වැලපීමෙහි, + ණෙ + ති), වැලපෙයි. |
| උක්කුජ්ජ | (පු) මුව උඩුකුරුව තැබීම. |
| උක්කුජ්ජ | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි, උක්කුජ්ජති. |
| උක්කුජ්ජ | (3) උඩුකුරුවූ. |
| උක්කුජ්ජති | (ක්‍රි) (උ + කුජ - (d) (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි + ති), උඩුකුරුව තබයි. |
| උක්කුජ්ජන | (න) උඩු අතට හැරවීම; උඩුකුරු කිරීම. |
| උක්කුජ්ජන | (න) උඩුකුරු කිරීම, මුනින් නමන ලද්දක් කට උඩුබැලි අතට හැරවීම, වසුන් ඇරීම. |
| උක්කුජ්ජපඤ්ඤ | (පු) උඩුමුව ප්රඥා ඇත්තා |
| උක්කුජ්ජිත | (ති) උඩුකුරු කළ, මුව උඩු අතට හරවන ලද, “උක්කුජ්ජිතං වා නික්කුජ්ජෙය්‍ය.” |
| උක්කුජ්ජිත | (3) උඩුකුරු කළ. |
| උක්කුජ්ජෙති | (උ+කුජ්ජ+ණෙ) උඩු අතට හරවයි; උඩුකුරු කරයි. |
| උක්කුජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උඩුකුරු කොට. |
| උක්කුටික | (පු) උක්කුටිකය, අඩ දනින් සිටීම. |
| උක්කුටිකං | (ක්‍රි.වි) ඇන තබා ගෙන. |
| උක්කුටික | (3) ඇන තබාගෙන හිඳින. |
| උක්කුටිකප්පධාන | (පු) උක්කුටිකව සිටීමේ වීර්ය්යය, උක්කුටිකයෙන් සිට තවුස්දම් රැකීම. |
| උක්කුට්ඨි | (ඉ) මහත් ඝෝෂාව. |
| උක්කුට්ඨි | (න) ශබ්දය, උක්කුටි ශබ්දය, උන්නාද ශබ්දය. |
| උක්කුපමා | (ඉ) (උක්කා + උපමා), ගිනිසිළකට බඳු උපමා ඇති. |
| උක්කුර | (න) පස්, මීයන් ආදී සතුන් විසින් හාරාදමන ලද පස්. |
| උක්කුල | (න) උස්, උච්චස්ථානය, උස්බිම, ගොඩතැන්, “උක්කුලන්ති උණ්ණතට්ඨානං.” |
| උක්කුල | (3) උස් වූ ඉවුරු ඇති; ප්‍රපාත ඇති. |
| උක්කුලවිකුල | (න) උස් පහත්, උස්මිටි තැන, සමනොවූ තැන, “උක්කුල විකුල නදී විදුග්ග පබ්බත විසමෙසු.” |
| උක්කුස | (පු) කබරුස්සා (පක්ෂියෙක්). |
| උක්කුස | (පු) මුහුදු රාජාලියා, කුරළයා, කබරුස්සා යයි ප්රසිද්ධ පක්ෂියා. |
| උක්කොට | (පු) හුන් තැනට යවන පඬුර, අල්ලස, “උක්කොටං දත්වාති ලඤ්ඡං දත්වා.” |
| උක්කොටන | (න) ජය පරාජය කරවීම පිණිස අල්ලස් ගැනීම. |
| උක්කොටන | (න) යුක්තිය යටපත් කිරීම. |
| උක්කොටනක | (පු) ජය පරාජය කරවීමට අල්ලස් ගන්නා, ඉදිරියට ඇදීම, “උක්කොටනකෙ පාචිත්තියං.” |
| උක්කොටෙති | (උ+කුට+ණෙ) තීරණය කළ දෙයක් නැවත අවුල් කරවයි; නඩුවක් නැවත විභාග කරවයි. |
| උක්කොටෙති | (ක්‍රි) (උ + කුට - (d) (චු) ඡොදෙ, ඡොදනය කිරීමෙහි + ණෙ + ති), වරක් විනිශ්චය වූවක් නැවතත් විනිශ්චය පිණිස ගන්වයි. |
| උක්ඛ | (පු) ගෝණා |
| උක්ඛ | (භු) සෙවනෙ, ඉසීමෙහි, උක්ඛති, ඉසියි. |
| උක්ඛත්තක | (3) නෙරපනු ලැබූ පුද්ගලයා. |
| උක්ඛලි | (ඉ) සැළිය, ඉකිලිය, “අන්තමසො උක්ඛලී ආදීනි උපාදාය“ |
| උක්ඛලි | (ඉ) හැළිය. |
| උක්ඛලිකා | (ඉ) මහසැළිය, බත් උයන භාජනය. |
| උක්ඛලිකා | (ඉ) හැළිය. |
| උක්ඛිණ්ණ | (ති) එසවූ, උස්කළ සාරණලද. |
| උක්ඛිත | (ති) තැවරූ, ඉසිනලද, ගානලද. |
| උක්ඛිත්ත | (ති) ඔසවනලද, උස්කළ, උත්ක්ෂෙපනිය කර්මය කළ. |
| උක්ඛිත්ත | (3) එස වූ; ඔසවා දැමූ; සභාවෙන් පිට දැමූ. |
| උක්ඛිත්තක | (පු) සමූහයකගෙන් එක් අයෙක් වෙන්කර තැබීම, එනම් විනය කර්මය. |
| උක්ඛිත්තකාය | (පු) නගාගත් සිවුරින් යුත් කාය ඇත්තේ. |
| උක්ඛිත්තපලිඝ | (පු) පහවූ බාධා ඇති, දුරු කළ උපද්‍රව ඇති. |
| උක්ඛිත්තසම්භොග | (පු) උත්ක්ෂෙපනීය කර්මය කළ භික්ෂුව සමග සම්භෝගකිරීමෙන් පචිති ඇවැත්වේයැයි පැනවූ ශික්ෂාපද. |
| උක්ඛිත්තාසික | (පු) කොපුවෙන් ඇදගත් කඩුව ඇති. |
| උක්ඛිපති | (උ+ඛිප+අ) ඔසවයි; සමාගමෙන් ඉවත් කරයි. |
| උක්ඛිපති | (ක්‍රි) (උ + බිප, - (d) (භු) ඛෙපනෙ, එසවීමෙහි + ති) ඔසවයි. |
| උක්ඛිපන | (න) ඉවත දැමීම; එසවීම. |
| උක්ඛිපන | (න) එසවීම, උසස්කිරීම. |
| උක්ඛිපමාන | (න) ඔසවන; ඔසවමින්. |
| උක්ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔසවා. |
| උක්ඛිපිංසු | (ක්‍රි) (උ + ඛිප - (d) (චු) ඛෙපනෙ, එසවීමෙහි + සු) එසවූහ, බැහැර කළහ, ඉවත් කළහ, උත්ක්ෂෙපනීය කර්මය කළහ. |
| උක්ඛෙප | (න) නැටුම් ආදිය පවත්වන විට දෙන තෑගි. |
| උක්ඛෙපක | (පු) ඉවත් කළ තැනැත්තා, බැහැර කළ තැනැත්තා. |
| උක්ඛෙපන | (න) උත්ක්ෂෙපය, බැහැර කිරීම, උඩට එසවීම. |
| උක්ඛෙපනක | (පු) බැහැර කරන්නා, පන්නා දමන්නා. |
| උක්ඛෙපනා | (ඉ) ඉවත්කිරීම, බැහැරකිරීම. |
| උක්ඛෙපනීය | (න) බැහැර කළයුතු, උත්ක්ෂෙපණය කළයුතු. |
| උක්ඛෙපනීයකම්ම | (න) වැරදිකළ භික්ෂුවක් ඒ වැරැද්දට පිළියම් කර ගන්නාතුරු සංඝයා විසින් බැහැරකිරීමේ විනය කර්මයක්. |
| උක්ඛෙපිම | (ති) (උ + ඛිප + ණ + ඉම) ඔසවා ගත යුතු, උස්සාගතයුතු. |
| උක්ඛෙහිත | (ති) උත්ක්ෂෙපනය කළ, බැහැර කළ. |
| උක්ඛේප | (පු) ඉවත දැමීම; උඩ දැමීම; එසවීම. |
| උක්ඛේපක | (3) ඉවත දමන්නා; උඩ වීසි කරන්නා. |
| උක්ඛේපන | (න) උඩ දැමීම; එසවීම; සමාගමයෙන් ඉවත් කිරීම. |
| උ‍ක්ඛේපනිය | (3) සමාගමයෙන් ඉවත් කළ යුතු. |
| උක්ලාප | (3) කුණු කසළ ඇති; (පු) කසළ; කුණු. |
| උඛ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, උඛති, යෙයි. |
| උඛා | (ඉ) සැළිය, හැලිය. |
| උඛා | (ඉ) සැළිය. |
| උඛි | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, උඞ්කති, ගමනය කරයි. |
| උග්ග | (පු) ඊශ්වරයා, එනම් සිටු. |
| උග්ග | (පු) උග්‍ර, සැඩ, තියුණු, දැඩි, නපුරු, උසස්. |
| උග්ග | (3) උස්ව නැගි; දරුණු; බලවත්; (පු) ක්ෂත්‍රියාට දාව ශුද්‍ර ස්ත්‍රියගෙන් උපන් අය. |
| උග්ගච්ඡති | (උ+ගමු+අ) උඩ නැගේ; උදා වේ; මතු වේ. |
| උග්ගච්ඡති | (ක්‍රි) (උ + ගමු, - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, චඡ + ති) උස්වනගියි. |
| උග්ගච්ඡන්ත | (ති) උස්වයන, ඉහලට නගින. |
| උග්ගජ්ජති | (උ+ගජ්ජ+අ) මහත් ගර්ජනා කෙරේ. |
| උග්ගජ්ජති | (ක්‍රි) (උ + ගජ්ජ, - (d) (භු) ගජ්ජනෙ, ගර්ජනා කිරීමෙහි + ති) උසස් කොට ගර්ජනා කෙරෙයි. |
| උග්ගජ්ජන | (න) උසස්ව ගර්ජනා කිරීම, හය්යෙන් ගෙරවීම. |
| උග්ගජ්ජිත | (ති) උසස් කොට ගර්ජනා කළ, මහත් කොට ගොරවන ලද. |
| උග්ගණ්හණ | (න) උද්ග්‍රහණය, ඉගෙනගැන්ම. |
| උග්ගණ්හන | (ඉ) ඉගනීම. |
| උග්ගණ්හන්ත | (3) ඉගෙන ගනිමින්; ඉගෙනගන්නා. |
| උග්ගණ්හමාන | (3) ඉගෙන ගනිමින්; ඉගෙනගන්නා. |
| උග්ගණ්හාති | (උ+ග්ග+ණ්හා) ඉගෙන ගනී. |
| උග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (උ + ගහ, - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, ණ්හා + ති) උගෙනගනී, ඉගෙනගනී. |
| උග්ගණ්හිත | (ති) උද්ග්‍රහණය කළ, ඉගෙනගත්. |
| උග්ගණ්හිතබ්බ් | (3) ඉගෙනිය යුතු. |
| උග්ගණ්හිතුං | (නි) ඉගෙන ගන්ට. |
| උග්ගණ්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන. |
| උග්ගණ්හිය | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන. |
| උග්ගත | (ති) උද්ගත, උඩට නැගුණු, ඉහළට නැගුණු, උස්වනැගි. |
| උග්ගත | (3) උස්ව නැගි; උසස්; නගුණු. |
| උග්ගතත්ථත | ත) ආභරණ විශේෂයක්, දෙනුන්ගේ තනාකාර චතුර්‍ය්‍යෂ්ටිකාහාර භේදයක්. |
| උග්ගතප | (පු) උග්‍රවූ තපස, උසස් තපස් ඇති. |
| උග්ගතෙජ | (පු) උසස් තෙජස් ඇති, මහත් තෙජස ඇති. |
| උග්ගන්තුං | (නි) ඉහළ යන්ට; මතුවෙන්ට. |
| උග්ගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැගී; මතු වී. |
| උග්ගන්ථා | (ඉ) වදකයා. |
| උග්ගපුත්ත | (පු) වංශවත් අය, සිටුවරයා. |
| උග්ගම | (පු) ඉහළ යාම; නැගීම; පහළ වීම. |
| උග්ගම | (පු) නැගීම, ඉහළට නැගීම, උස්ව නැගීම. |
| උග්ගමන | (න) උඩ නැගීම; මතුවීම. |
| උග්ගමන | (න) උත්පත්තිය, ඌර්ධ්වගතිය, උඩට යාම. |
| උග්ගයහති | (ක්‍රි) (උ + ගහ - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි + ය) + ති) ඉගෙනීම කරණුලබයි. |
| උග්ගය්හ | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන. |
| උග්ගහ | (පු) ඉගෙනීම; පුරුදු කිරීම. |
| උග්ගහ | (පු) උද්ග්‍රහණය, ඉගෙනීම. |
| උග්ගහකුසල | (පු) ඉගැන්වීමට දක්ෂ වූ, පෙළ අටුවා දෙක්හි දක්ෂවූ. |
| උග්ගහණ | (න) ඉගෙනීම. |
| උග්ගහණ | (න) උද්ග්‍රහණය, උගෙනගැනීම. |
| උග්ගහනිමිත්ත | (න) සිතින් ගත් පරිකර්‍ම නිමිත්ත, උද්ග්‍රහනිමිත්ත. |
| උග්ගහාය | (පු.ක්‍රි) ඉගෙන ගෙන, උද්ග්‍රහණය කොට. |
| උග්ගහිත | (න) ඔසවා ගත් දෙය; වරදවා ගත් දෙය. |
| උග්ගහිත | නි) ඉගෙනගත්, දැනගන්නාලද. |
| උග්ගහිත | (3) ඉගෙන ගත්; උගත්. |
| උග්ගහීත | (න) ඉගෙනගන්නා ලද. |
| උග්ගහීයති | (ක්‍රි) (උ + ගහ, - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, + ය්හ + ති) උගෙනී, ඉගෙනගනී. |
| උග්ගහෙතු | (පු) ඉගෙන ගන්නා. |
| උග්ගහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන. |
| උග්ගා | (පු) ඉපිලෙන්නෝ, පැනපැන යුද්ධ කරන්නෝ, “උග්ගාරාජපුත්තා පක්ඛන්දිනො මහානාගා”. |
| උග්ගාර | (පු) ඔක්කාරය, වමනය, තැලිනැගීම. |
| උග්ගාර | (පු) තැලි නැගීම; රාම තැල්ල. |
| උග්ගාරණ | (න) ඔක්කාර කිරීම, වමනය කිරීම. |
| උග්ගාහක | (පු) ඉගෙනීමට ආශා ඇති අය, ඉගෙනගන්නා ශිෂ්‍යයා. |
| උග්ගාහක | (3) ඉගෙන ගන්නා; ඔසවන්නා. |
| උග්ගාහමාන | (න) ඉගෙනීම කරන්නා, ඉගෙනීම. |
| උග්ගිර(ලා)න | (න) ගිලීම. |
| උග්ගිරණ | (න) උරුක් කිරීම; කථා කිරීම. |
| උග්ගිරණ | (න) වැගිරීම. |
| උග්ගිරති | (උ+ගිර+අ) ඔසවයි; කථා කරයි; කියයි; ගසන්ට උරුක් කරයි. |
| උග්ගිරති | (ක්‍රි) (උ+ගිර, - (d) (භු) උග්ගිරණෙ, ගිලීමෙහි, + ති) ගිලියි උඩට ඔසවයි. |
| උග්ගිලති | (උ+ගිල+අ) වමාරයි. |
| උග්ගිලති | (ක්‍රි) (උ + ගිර, - (d) (භු) උග්ගිරණෙ, ගිලීමෙහි + ගිල + ති) ගිලියි. |
| උග්ගීති | (පු) ගීතිප්‍රකරණයෙහි කී තුන්වන වෘත්තය. |
| උග්ගීව | (පු) උඩුකුරු වූ ගෙල ඇත්තා. |
| උග්ගො | (පු) නුවණ, ඥාණය. |
| උග්ඝට | (පු) වැසුම් ඉවත්කළ. |
| උග්ඝටණකිටිකා | (ඉ) පැළැල්ල, එක් පැත්තකට අදින තිරයක්. |
| උග්ඝටන | (න) වැසුම් හැරීම, පියන හැරීම, උද්ධරණය. |
| උග්ඝටික | (ති) උපුටන ලද, වැසුම්හරින ලද. |
| උග්ඝටිත | (3) විවෘත කළ; වීර්යවත්. |
| උග්ඝටිතඤ්ඤු | (පු) (උ + ඝට + - (ඉ) + ත) = උග්ඝටිත + ඤා + ඌ) තථාගත ධර්මය ඇසූ කෙණෙහිම චතුරාර්‍ය්‍යසත්‍යය අවබෝධ කර ගන්නා උත්තමයා, උසස් ප්රඥා ඇත්තා, අධික ප්රඥා ඇත්තා. |
| උග්ඝට්ට | (ති) ගැටෙන, හැපෙන. |
| උග්ඝට්ටපාද | (පු) ගැටෙන පා ඇත්තා, විලුඹෙන් විලුඹ හෝ ගොප්මසින් ගොප්මස හෝ දනින් දන හෝ ගැටෙන පා ඇති අය. |
| උග්ඝත | (ති) සෙල්වෙන, ගැස්සෙමින් සෙල්වෙන. |
| උග්ඝරණ | (න) වැගිරීම, උඩට විසිරීම, කාන්දු වීම. |
| උග්ඝරති | (උ+ඝර+අ) වැගිරේ. |
| උග්ඝරති | (ක්‍රි) (උ + ඝර - (d) (භු) සෙවනම්භි, වැගිරීමෙහි + ති) වැගිරෙයි. |
| උග්ඝරන්ත | (ති) (උ + ඝර + න්ත) උතුරා යන, ඉහිරෙන. |
| උග්ඝරන්ත | (3) වැගිරෙන. |
| උග්ඝංසති | (ක්‍රි) (උ + ඝංස, - (d) (භු) ඝංසෙන, ඉලීමෙහි, ණෙ + ති) ඇඟ උලයි. |
| උග්ඝංසන | (න) ඇඟඉලීම. |
| උග්ඝංසන | (න) ඉළීම. |
| උග්ඝංසෙති | (උ+ඝංස+අ) උළයි. |
| උග්ඝංසෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උ + ඝංස - (d) (භු) සංසනෙ, ඝර්ෂණය කිරීමෙහි + එය්‍ය) සිරුර උළන්නේය. |
| උග්ඝාටන | (න) ගලවා දැමීම. |
| උග්ඝාටන | (3) ළි‍ඳෙන් පැන් නගන යන්ත්රය. |
| උග්ඝාටනකිටිකද්වාර | (න) පැලැල්ල, ඉදි කඩුල්ල, එනම් දොර. |
| උග්ඝාටිත | (ති) වැසුම්හළ, පියන්පත් අහක් කළ. |
| උග්ඝාටිත | (3) ගලවා දැමූ; විවෘත කළ. |
| උග්ඝාටෙති | (උ+ඝට+ණෙ) ගලවා දමයි; විවෘත කරයි. |
| උග්ඝාටෙති | (ක්‍රි) (උ + ඝට - (d) (චු) විසරණෙ, හිංසාවෙහි + ණෙ + ති) වැසුම් හරියි. |
| උග්ඝාටෙතුං | (නි) ගලවා දමන්ට. |
| උග්ඝාටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගලවා දමා; විවෘත කොට. |
| උග්ඝාත | (ති) නැසූ, විනාශ කළ. |
| උග්ඝාත | (පු) හැපීම. |
| උග්ඝාති | (ඉ) අනුග්‍රහය, ජය, දිනීම. |
| උග්ඝාති - නිග්ඝාති | (ඉ) අනුග්‍රහය හා නිග්‍රහය. |
| උග්ඝාතිත | (ති) වැසුම්හළ, පියන්පත් අහක්කළ. |
| උග්ඝොස | (ඉ) ප්රකාශ කිරීම; මහත් සේ ශබ්ද නැගීම. |
| උග්ඝොස | (පු) (උ + ඝුස + ණ) මහා නාදය, උසස් ශබ්දය. |
| උග්ඝොසති | (ක්‍රි) (හ + සුස - (d) (භු) ඝොසෙ ශබ්ද කිරීමෙහි, + ති) මහා නාද කෙරෙයි. |
| උග්ඝොසන | (න) මහත් නාදය, උසස් ශබ්දය. |
| උග්ඝොසනා | (ඉ) ප්රකාශ කිරීම; මහත් සේ ශබ්ද නැගීම. |
| උග්ඝොසනා | (ඉ) මහානාදය, මහත් ශබ්දය. |
| උග්ඝොසෙති | (උ+ඝුස+ණෙ) මහත් සේ ශබ්ද කරයි; හඬ නගා දැනුම් දෙයි. |
| උග්ඝොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මහත් ශබ්ද කොට. |
| උච | (දි) සද්දෙ, සමවායෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, රැස්කිරීමෙහි, උචති, ශබ්ද කෙරෙයි.) |
| උච්ච | (ති) උස්, උසස්, මහත්, විශාල. |
| උච්චං | (අ) උස්, උසස්, මහත් යනාර්ථයෙහි. |
| උච්ච | (3) උස් වූ. |
| උච්චක | (පු) උසස් තැනැත්තා, ශ්‍රේෂ්ඨ තැනැත්තා. |
| උච්චටා | (ඉ) හීන් මිදි. |
| උච්චට්ඨානීය | (න) උසස් තනතුරක සිටින, උසස් තන්හි තැබිය යුතු, “රාජා උච්චට්ඨානීයං හීමෙ ඨානෙ ඨපෙති.” |
| උච්චතර | (ඉ) ඉතා උස්, උසස්. |
| උච්චතර | (පු) පොල්ගස. |
| උච්චතරස්සර | (පු) ඉතා උසස් නාදය, උස්හඬ. |
| උච්චත්ත | (න) උඬගු බව, උද්ධතාකාරය. |
| උච්චභාග | (න) ග්‍රහයින්ට ඒ ඒ රාශිවල උච්චවූ අංශක. |
| උච්චය | (පු) ගොඩ ගැසීම; රැස් කිරීම. |
| උච්චය | (පු) රැස්කිරීම “සුඛො පුඤ්ඤස්ස උච්චයො.” |
| උච්චයගාහ | (පු) රාශි වශයෙන් ගැනීම. |
| උච්චසද්ද | (න) උත්ඝොෂණය, උසස් නාදය. |
| උච්චා | (අ) උසස්, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| උච්චාකණෙරුකා | (ඉ) උස් ඇතින්නක්, |
| උච්චාකාලාරිකා | (ඉ) එනම් ඇත් කුලය. |
| උච්චාකුල | (න) උසස් කුලය, වංශවත් කුලය, ක්ෂත්‍රිය බ්‍රාහ්මණ කුල. |
| උච්චාකුලික | (පු) උසස් කුලයට අයිති තැනැත්තා. |
| උච්චාකුලීන | (පු) උසස් කුලයට අයිති, වංශවත් කුලයෙහි වූ. |
| උච්චාකුලීන | (3) උසස් කුලැති. |
| උච්චාකුලීනතා | (ඉ) උසස් කුලොත්පත්තිය, ශ්‍රේෂ්ඨ උත්පත්තිය. |
| උච්චාපාදක | (ති) උස් වූ පාද ඇති, වඩුරියනින් උස්වූ පාද ඇති ඇඳපුටු. |
| උච්චාර | (පු) අශුචි; මල. |
| උච්චාර | (පු) මල, අසූචි. |
| උච්චාර පස්සාව කම්ම | (න) මල මුත්‍ර කිරීම. |
| උච්චාරණ | (න) උසුරුවීම, ශබ්ද නගා කීම. |
| උච්චාරණා | (ඉ) අකුරු ශබ්ද කිරීම; උඩට එසවීම. |
| උච්චාරපස්සාව | (න) මල මුත්‍ර. |
| උච්චාරිත | (ති) කියන ලද, උසුරුවන ලද. |
| උච්චාරිත | (3) එස වූ. |
| උච්චාරිත | (3) කිය වූ. |
| උච්චාරෙති | (උ+චර+ණෙ) අකුරු කියවයි; උඩට ඔසවයි. |
| උච්චාරෙති | (ක්‍රි) (උ+වර - (d) (භු) ගතිභක්ඛණෙසු, යාමෙහි, කෑමෙහි + ණෙ + ති) උසුරුවයි. |
| උච්චාරෙත්‍ථා | (පු.ක්‍රි) ඔසවා, උඩට ඔසවා. |
| උච්චාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔසවා; ශබ්ද කොට. |
| උච්චාලිඞ්ග | (පු) දලබුවා. |
| උච්චාලිඞ්ග | (පු) බු පණුවා, බජණුවා, දළඹුවා, “උච්චාලිඞ්ග පාණක දට්ඨෙන.” |
| උච්චාවච | (ති) (උච්ච + අවච) උස්පහත්, ලොකු කුඩා, විසිතුරු, මාහැඟි, මිශ්‍ර, “උච්චාවචාති මහන්ත ඛුද්දකානි.” |
| උච්චාවච | (3) උස් පහත්; ලොකු කුඩා; (පු) මහත් ශබ්දය. |
| උච්චාවච කම්ම | (න) උසස් කටයුතු, සෑගෙහි පොහෝගෙහි ආදී කටයුතු. |
| උච්චාවත්‍ථුක | (න) උස්බිම, උපරි භූමි භාගය. |
| උච්චාසද්ද | (පු) උසස් ශබ්දය, උස් හඬ. |
| උච්චාසද්ද | (3) මහත් ශබ්ද ඇති. |
| උච්චාසයන | (න) උස් ආසනය, වඩු රියනින් උස් ආසනය, “උච්චාසයන මහාසයනා වෙරමණී සික්ඛාපදං”. |
| උච්චාසයන | (න) උස් ආසනය. |
| උච්චිට්ඨ | (න) ඉඳුල්. |
| උච්චිට්ඨ | (3) කා ඉතිරි කළ. |
| උච්චිට්ඨකඤ්ජි | (න) ඉඳුල් කැඳ, ඉඳුල් හඹු. |
| උච්චිට්ඨඛාදක | (පු) ඉඳුල් කන්නා, ඉතුරු වූ දේ කන්නා. |
| උච්චිට්ඨපායාස | (න) ඉඳුල් කිරිබත. |
| උච්චිට්ඨභොජි | (පු) ඉඳුල් අනුභව කරන්නා. |
| උච්චිට්ඨහත්ත | (පු) ඉඳුල් තැවරුණු අත, ඉඳුල් අත “උච්චිට්ඨහත්‍ථෙන පත්තං ගණ්හිතුං - (න) වට්ටති.” |
| උච්චිණති | (ති) - (ක්‍රි) (උ+චි - (d) (සු) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි + ණ + ති) රැස්කෙරෙයි, ඇහිඳියි. |
| උච්චිණන | (න) රැස්කිරීම, සමූහයකින් එකක් තෝරා වෙන් කර ගැණීම, ඇහිඳ ගැණීම. |
| උච්චිනාති | (උ+චි+ණා) තෝරයි; රැස් කරයි. |
| උච්චිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෝරා; රැස් කොට. |
| උච්ඡඞ්ග | (පු) ඇලපත; උකුල. |
| උච්ඡඞ්ග | (පු) ඔඩොක්කුව, ඇකය |
| උච්ඡඞ්ගපඤ්ඤ | (පු) ඔඩොක්කුවට සමාන ප්රඥා ඇත්තා, යමක් අසා සිටිනවිට පමණක් සිත තබා ගැනීමේ ශක්තිය ඇති, ධාරණ ශක්තිය නැති තැනැත්තා, “උච්ඡඞ්ගපඤ්ඤො පුරිසො සෙය්යො එතෙන වුච්චති.” |
| උච්ඡන්න | (න) මතු මත්තෙහි සඟවන ලද. |
| උච්ඡාදන | (න) ඇඟ ඉලීම, ශරීරයෙහි රජස් දුරුකිරීම, ස්නානයෙහි ඇඟ ඉලීම, “උච්ඡාදනෙ නහාපනෙ පාදානං ධොවනෙනව.” |
| උච්ඡාදන | (න) ඇඟ ඉලීම. |
| උච්ඡාදිත | (ති) ඇඟ උලනලද. |
| උච්ඡාදෙති | (උ+ඡද+ණෙ) ඇඟ උළයි. |
| උච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) (උ + චිද + - (d) (චු) අපවාරණෙ, බැසීමෙහි + ණෙ + ති) ඇඟ උලයි. |
| උච්ඡාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇඟ උළා. |
| උච්ඡිජ්ජති | (උ+ඡිද+ය) විනාශ වේ; සිඳ දමනු ලැබේ. |
| උච්ඡිට්ඨ | (ති) ඉඳුල්, ඉඳුල් කළ, අනුභවකොට ඉතිරිවූ. |
| උච්ඡිට්ඨ | (3) ඉඳුල් කළ. |
| උච්ඡිට්ඨපත්ත | (පු) ඉඳුල් ඇති පාත්රය, වළඳා ඉතිරිවූ පාත්රය. |
| උච්ඡිට්ඨභත්ත | (න) ඉඳුල් බත්. |
| උච්ඡිට්ඨභොජන | (න) ඉඳුල් කළ භොජනය. |
| උච්ඡිට්ඨොදක | නෙ - ඉඳුල් වතුර. |
| උච්ඡිත | (ති) උස්දෙය, ඉහළ පවත්නා දෙය. |
| උච්ඡිද්දති | (ක්‍රි) (උ + ඡිදි - (d) (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති), සිඳ දමයි, කපා දමයි. |
| උච්ඡින්දති | (උ+ඡිද+ය) විනාශ කරයි; සිඳ දමයි. |
| උච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (උ + ඡිදි - (d) (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, + ති) සිඳියි, කපයි. |
| උච්ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිඳ දමා. |
| උච්ඡින්දිය | (පූ.ක්‍රි) සිඳ දමා. |
| උච්ඡින්න | (3) ඉදිරූ; සිඳ දැමූ. |
| උච්ඡින්නභවනෙත්ති | (ඉ) සිඳිනලද බව නෙත්තිය, සිඳින ලද සංසාරය. |
| උච්ඡින්නමූල | (පු) කපනලද මුල් ඇති, උසුන් මුල් කළ. |
| උච්ඡු | (පු) උක් ගස. |
| උච්ඡු | (පු) උක්ගස, එනම් සාගරය. |
| උච්ඡුඅග්ග | (පු) උක්ගසේ අග, උක් කරටිය. |
| උච්ඡුකලීර | (න) හුණ බඩ, හුණ ගොබ, හුණ කිළිල්. |
| උච්ඡුක්ඛෙත්ත | (න) උක් හේන, උක් කෙත, උක් වැවිල්ල, “සම්පන්නෙ උච්ඡුක්ඛෙත්තෙ මඤ්ජෙට්ඨිකො නාම රෝග ජාති නිපතති.” |
| උච්ඡුඛණ්ඩිකා | (ඉ) උක්පුරුක, උක් කෑල්ල. |
| උච්ඡුඛන්ධ | (න) උක්කඳ, උක්දඬු, උක් දණ්ඩ. |
| උච්ඡුඛාදන | (න) උක්ගස් කෑම. |
| උච්ඡුගණ්ඨිකා | (ඉ) ඉක්ෂු විශේෂයක්, උක්ගස් ජාතියක්. |
| උච්ඡුචොරකා | (පු) උක්ගස් සොරකම් කන්නෝ, උක්සොරු. |
| උච්ඡුඡෙදන | (න) උක් ගස් කැපීම, උක් පොතු හැරීම. |
| උච්ඡුනිය්‍යාස | (පු) උක්ලාටු, උක්ලහටු. |
| උච්ඡුපාල | (පු) උක්ගස් පාලනය කරන්නා, ඉක්ෂු පාලකයා. |
| උච්ඡුපාලක | (පු) උක්වතු පාලනය කරන්නා, උක්පාලකයා. |
| උච්ඡුපීළන | (න) උක් පොඩි කිරීම, උක් තැලීම. |
| උච්ඡුපුට | (න) ඉක්ෂු භාජනය, උක්ගස් දමන භාජනය. |
| උච්ඡුඵාණීත | (න) උක් පැණි, උක් සකුරු, “උච්ඡුවාණිතං චෙ සත්තාහ කාලිකො.” |
| උච්ඡුබීජ | (න) ඉක්ෂු බීජය, උක් ඇටය. |
| උච්ඡුභාජක | (පු) උක් බෙදන්නා, උක්ගස් පැනි බෙදන්නා. |
| උච්ඡුමය | (ති) ඉක්ෂුමය, උක්මය, උක්පැනි යෙන්ම සෑදුනු. |
| උච්ඡුයට්ඨි | (න) උක් ගස, උක් කඳ, උක් සැරයැටිය. |
| උච්ඡුයන්ත | (පු) උක්මෝල, ඉක්ෂු යන්ත්රය. |
| උච්ඡුරස | (පු) ඉක්ෂුරසය, උක්පැනි, එක් යාම කාලිකයක්. |
| උච්ඡුරස | (පු) උක් පැණි. |
| උච්ඡුවාත | (පු) ඉක්ෂු වාතය, උක්ගස්වලින් හමන වාතය. |
| උච්ඡුවිකති | (ඉ) උක්පැණිවලින් සාදනු ලබන පැණි, හකුරු ආදිය. |
| උච්ඡුවිකාර | (පු) ඉක්ෂුවිකාර, උක්පැණි, එම සකුරු, සීනි ආදිය. |
| උච්ඡුසාලා | (ඉ) ඉක්ෂු ශාලාව, උක් ශාලාව. |
| උච්ඡෙද | (පු) නැවත නො ඉපදීම; සිඳීම. |
| උච්ඡෙද | (පු) සිඳීම, කැපීම, දෙපළු කිරීම. |
| උච්ඡෙදදිට්ඨි | (ඉ) සත්වයා මේ භවයෙන් අවසන් වේ යැයි ඇදහීම. |
| උච්ඡෙදදිට්ඨි | ඉ - මරණින් මතු ඉපදීමක් නැතැයි ගන්නා ඇදහීම, උචඡෙද දෘෂ්ටිය. |
| උච්ඡෙදදිට්ඨික | (පු) මරණින් මතු නැවැත ඉපදීමක් නැතැයි ගත් ඇදහීම් ඇත්තා, උච්ඡෙද දෘෂ්ටිකයා. |
| උච්ඡෙදන | (න) විනාශ කිරීම; සිඳදැමීම. |
| උච්ඡෙදන | (පු) සිඳීම, කැපීම, විනාශවීම. |
| උච්ඡෙදවාද | (පු) මරණින් මතු නැවත ඉපදීමක් නැතැයි යන මතය. |
| උච්ඡෙදවාද | (පු) සත්වයා මේ භවයෙන් අවසන් වේ යැයි ඇදහීම. |
| උච්ඡෙදවාදී | (පු) මරණින් මතු නැවත උත්පත්තියක් නැතැයි යන මතය ගත් තැනැත්තා, චාර්වාක දාර්‍ශනිකයා, ඔවුන් මත(ධර්ම)ය නම්, යාවජ්ජීවං සුඛං ජීවෙත්, ඍණං කෘත්වා දධිං පිවෙත්, භස්මීභූතස්‍ය දෙභස්‍ය පුනරාගමනං කෘතඃ ‘ෂඩ්දර්‍ශනසමුච්චය’ දිවි ඇතිතාක් සැපසේ ජීවත් විය යුතුය මුදල් නැතිනම් ණයට ගෙනවත් ගිතෙල් කෑ යුතුය පුලුස්සා අළු කරණලද මේ ශරීරයාගේ නැවත ඒමෙක් කොයින්ද? මෙබඳු අදහස් ඇති උච්චෙද වාදියා. |
| උච්ඡෙදවාදී | (3) සත්වයා මින් මත්තෙහි නො උපදින්නේ යයි කියන්නා. |
| උච්ඡෙදි | (ති) කපනසුලු, සිඳිනසුලු. |
| උඡ | (භු) පිපාසායං, පිපාසයෙහි, උඡති, බොනුරිසිවෙයි. |
| උඡති | (ක්‍රි) (උඡ - (d) (භු) පිපාසායං, පිපාසයෙහි + ති) බොනු කැමතිවෙයි. |
| උඡි | (භු) ආභිණ්ඩනෙ, භික්ඛනෙ, ඇවිදීමෙහි, සිඟීමෙහි, උඤ්ඡති ඇවිදියි, සිඟයි. |
| උඡී | (භු) බන්ධනෙ බැඳීමෙහි, උඡති බඳියි. |
| උජජෛති | (ඉ) උදේනි නුවර, “ගච්ඡ භණෙ ජීවක, උජ්ජෙනිං ගන්ත්වා රාජානං පජ්ජොතන්ති කිච්ඡාපෙහි.” |
| උජු | (භු) උජුභාවෙ, ඍජුබැව්හි, ඔජති, ඍජු වෙයි. |
| උජු | (3) අවඞ්ක; ඇද නැති; ඍජු වූ. |
| උජු = ජ්ජු | (ති) ඍජු, ඇදනැති දෙය, අවඞ්ක ලඝු, “උජුං කායං පණිධාය.” |
| උජු = ජ්ජු ක | (ති) ඇදනැති, වඞ්ක රහිත, කෙලින්. |
| උජුආජානීය | (පු) හොඳට කාරණාකාරණ දන්නා. |
| උජුක | (පු) ඍජු, ඇදනැති, “උජුකො නාම සො මග්ගො.” |
| උජුකං | (න) කෙළින් යාම. |
| උජුක | (3) ඇද නැති. |
| උජුකං | (3) ඍජු බවට පැමිණි; (ක්‍රි.වි) ඇද නැතිව; කෙළින්. |
| උජුගත | (ති) ඍජුව ගිය, ඇදනැතිව ගිය. |
| උජුගාමී | (ති) ඍජුව යන සුලු, කෙලින් යන සුලු. |
| උජුචිත්තතා | (ඉ) ඍජු වූ සිතක් ඇති බව, අවඞ්ක හිතක් ඇතිබව. |
| උජුඤ්ඤ | (පු) එනම් රට. |
| උජුතා | (ඉ) අවඞ්ක බව; ඍජු බව. |
| උජුදිට්ඨි | (ඉ) ඍජුවූ දෘෂ්ටිය, ඇදනැති ලබ්ධිය. |
| උජුපටිපන්න | (පු) ඍජුවූ මාර්ගයට පිළිපන්, යහපත් ජීවිතයක් ගතකරන, “උජුපටිපන්නො භගවතෝ සාවක සඞ්ඝො.” |
| උජුභාව | (පු) ඍජු භාවය, ඇද නැති ගතිය, අවඞ්ක භාවය. |
| උජුභූත | (ති) ඍජුභාවයට පැමිණි, අවඞ්ක වූ, ඇදනැති. |
| උජුභූත | (3) අවඞ්ක වූ; (3) ඍජු වූ; (3) කෙළින් පිහිටි. |
| උජුමග්ග | (පු) ඍජුවූ මාර්ගය, ඇද නැති පාර, “උජුකො නාම සො මග්ගො අභයා නාම සාදිසා.” |
| උජුමද්දව | (න) ඍජු ශීලය හා මුදුබව, “උජුමද්දවෙන - (න) ඡන්දාගතිං ගන්තබ්බං“ |
| උජුවංස | (පු) ඍජුවංශය, නියමවංශය. |
| උජුවාත | (පු) මෘදුවූ වාතය, මොලොක් වාතය. |
| උජුවිපච්චතික | (පු) එකිනෙකට විරුද්ධ, කෙලින්ම විරුද්ධත්වය. |
| උජුවිපච්චනිකවාද | (පු) එකිනෙකට විරුද්ධ වූ වාදය. |
| උජ්ජ | (චු) බලපාණනෙසු, බලපෑමෙහි, උජ්ජෙති, බලපවත්වයි. |
| උජ්ජංගල | (න) කාන්තාරය; නිසරු බිම. |
| උජ්ජග්ඝති | (ක්‍රි) (උ + ජග්ඝ - (d) (භු) හසනෙ, සිනාසීමෙහි + ති) සිනාසෙයි. |
| උජ්ජග්ඝික | (පු) මහසිනා ඇතිව, මහ සිනාව, හඬනඟා සිනාසීම. |
| උජ්ජග්ඝිකා | (ඉ) මහ සිනාව. |
| උජ්ජඞ්ගල | (ති) ඉතා තද බිම, විෂමභූමිය. |
| උජ්ජයනි | (ඉ) අවන්ති පුරය, උදේනි නගරය, වික්‍රමාදිත්‍ය රජුගේ නගරය. |
| උජ්ජල | (ති) බැබලීම, දීප්තිමත්. |
| උජ්ජල | (3) දැල්වෙන; බබළන. |
| උජ්ජලති | (උජ්+ජල+අ) දැල් වේ; බැබළේ. |
| උජ්ජලති | (ක්‍රි) (d) (භු) උ + ජල, දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ති) දිලිසෙයි බබලයි. |
| උජ්ජලන | (න) දැල්වීම, පහන් දැල්වීම. |
| උජ්ජලන | (න) බැබළීම. |
| උජ්ජලිංසු | (ක්‍රි) (උ+ජල - (d) (භු) දීප්තියං, දිලිසීමෙහි+සු), ඇවිලගත්හ, දිලිසුනාහ. |
| උජ්ජව | (ති) දිවීම, ධාවනය. |
| උජ්ජවති | (උ+ජු+අ) ජල පහ‍රේ උඩු අතට ගමන් කරයි. |
| උජ්ජවති | (ක්‍රි) (උ + ජු - (d) (භු) ජවෙ, දිවිමෙහි + ති) දුවයි, ධාවනය කරයි. |
| උජ්ජවනිකා | (ඉ) උඩුගං බලා යන (නැව). |
| උජ්ජවනිකාය | (ති) උඩට දුවන, ඉදිරියට දුවන. |
| උජ්ජවනී | (ඉ) උඩුගං බලා යන (නැව). |
| උජ්ජහති | (ක්‍රි) (උ+හා - (d) චාගෙ, අත්හැරීමෙහි+ති), අත්හරියි. |
| උජ්ජාලන | (න) බැබලීම, දිලිසීම. |
| උජ්ජොත | (පු) ආලෝකය, එළිය. |
| උජ්ජොත | (පු) එළිය; බැබළීම. |
| උජ්ජොතන | (න) ආලෝක කිරීම, එළිය කිරීම. |
| උජ්ජොති | (ක්‍රි) (උ+ජුත - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති), බබලයි. |
| උජ්ජොතික | (3) බබුළුවන ලද. |
| උජ්ජොතිත | (ති) ආලෝක කරන ලද, එළිය කරන ලද. |
| උජ්ඣ | (භු) උජ්ඣනෙ, ඉවතලීමෙහි, උජ්ඣති, ඉවතලයි. |
| උජ්ඣග්ගිකා | (ඉ) ශබ්ද නගා සිනාසීම, මහ සිනාව. |
| උජ්ඣති | (උජ්ඣ+අ) ඉවත දමයි. |
| උජ්ඣති | (ක්‍රි) (උජ්ඣ - (d) (භු) උස්සග්ගේ, ඉවතලීමෙහි+ති), උජ්ඣති, ඉවතලයි. |
| උජ්ඣත්ති | (ඉ) නොසතුටු වීම, අසතුටු වීම, අසන්තුෂ්ටිය. |
| උජ්ඣාන | (න) (උ+ඣෙ+යු= අන), අවඥා කිරීම, නින්දා කිරීම. |
| උජ්ඣාන | (න) දොස් කීම; වරද ගැනීම. |
| උජ්ඣානසඤ්ඤී | (පු) අවඥා කිරීම් ඇති, නින්දා කිරීම් ඇති, කිපුණු සිත් ඇති. |
| උජ්ඣාපන | (න) දැන්වීම, හැඟවීම, විඤ්ඤාපනය. |
| උජ්ඣාපන | (න) දොස් කියවීම; වරද ගැන්වීම. |
| උජ්ඣාපනක | (පු) අවඥා කරන්නා, නින්දා කරන්නා, අවමන් බස් බෙණෙන. |
| උජ්ඣාපයති | (ක්‍රි) (උජ්ඣ - (d) (භු) උස්සග්ගෙ, හැරීමෙහි+ ණාපය+ති), නින්දා කරවයි, අවමන් කරවයි. |
| උජ්ඣාපෙති | (උ+ඣෙ+ණාපෙ) දොස් කියවයි. |
| උජ්ඣාපෙති | (ක්‍රි) (උජ්ඣ - (d) (භු) උස්සග්ගෙ හැරීමෙහි+ණප +ති), නින්දා කෙරෙයි, අවමන් බස බෙණෙයි. |
| උජ්ඣායති | (උ+ඣෙ+අ) නො සතුටු බස් කියයි. |
| උජ්ඣායති | (ක්‍රි) (උජ්ඣ - (d) (භු) උස්සග්ගෙ හැරීමෙහි+ති), නින්දා කරයි, අවමන් කරයි. |
| උජ්ඣායන | (න) අවඥා කිරීම, පහත් කොට සිතීම. |
| උජ්ඣිත | (ති) උදුරාදමන ලද, උපුටන ලද, තැන් තැන්වල දැමූ, “අද්දස සත්ථතානි තහිං තහිං උජ්ඣිතානි.” |
| උජ්ඣිත | (3) හැර දැමූ. |
| උඤඡන | (න) දුක, හිරිහැරය, පීඩාව, ඉල්ලීම. |
| උඤ්ඡ | (භු) උඤ්ඡනෙ, සිඟීමෙහි, ඇවිලීමෙහි, උඤ්ඡති, සිඟයි. |
| උඤ්ඡති | (උඡි+ංඅ) අවුලා කයි; පිඩු රැස් කරයි. |
| උඤ්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) උඤ්ඡ, උඤ්ඡනෙ, සිඟීමෙහි+ති), සිඟයි, ඉල්වයි, පිඬු සිඟයි, “පිණ්ඩපාතං උඤ්ඡති.” |
| උඤ්ඡා | (ඉ) අහර ටික ටික එකතු කිරීම; සිඟීම. |
| උඤ්ඡා | (ඉ) සිඟීම, ඉල්වීම. |
| උඤ්ඡාචරිය | (ඉ) ආහාර සෙවීම; පිඬු පිණිස හැසිරීම. |
| උඤ්ඡාචරිය | (පු) භික්ෂාචරණය, පිඬු පිණිස හැසීරීම. |
| උඤ්ඡාචරියක | (පු) පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නා, භික්ෂාචරකයා. |
| උඤ්ඡාපත්ත | (පු) පිඬු පිණිස ගෙනයන පාත්රය. |
| උඤ්ඤා | (ඉ) නින්දාව, පරිභවය, අවමන් කිරීම, “උඤ්ඤයාති අවඤ්ඤාය.” |
| උඤ්ඤාත | (ති) (උ+ඤා+ත) පහත් කොට සැලකූ, අවමන් කළ. |
| උඤ්ඤාතබ්බ | (ති) නින්දා කටයුතු, හෙලා දැක්ක යුතු. |
| උඤ්ඤාතබ්බ | (3) නින්දා කටයුතු. |
| උට්ඨපන | (න) එසවීම, ඔසවීම, නැගිටවීම, කෙලින් තැබීම. |
| උට්ඨවචිත්තක | (පු) “උට්ඨව, උට්ඨව, චිත්තක, චිත්තක යැයි මෙම අනුකරණ ශබ්ද කරන පක්ෂි විශේෂයක්. |
| උට්ඨහති | (උ+දහ+අ) උපදී; නගී; නැගිටී. |
| උට්ඨහති | (ක්‍රි) (උ+ට්ඨා, - (d) (භු) තිට්ඨෙ, සිටීමෙහි+ති), නැඟිටියි. |
| උට්ඨහන | (න) අභිවෘද්ධිය; ඉපදීම; උත්සාහය; නැගිටීම. |
| උට්ඨහන | (න) නැඟී සිටීම, නැඟිට සිටීම. |
| උට්ඨහන්ත | (3) නැගිටින; නැගිටිමින්. |
| උට්ඨහිතබ්බ | (3) නැගිටිය යුතු. |
| උට්ඨහිතුං | (නි) නැගිටින්න. |
| උට්ඨහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැගිට. |
| උට්ඨාති | (ක්‍රි) (උ+ට්ඨා - (d) (භු) තිට්ඨෙ, සිටිමෙහි+ති), නැඟී සිටී. |
| උට්ඨාතුං | (නි) නැගිටින්න. |
| උට්ඨාන | (න) (උ+ඨා+ යු=අන), නැඟී සිටීම, කුසීත භාවයෙන් නැඟී සිටීම. |
| උට්ඨාන | (න) අභිවෘද්ධිය; ඉපදීම; උත්සාහය; නැගිටීම. |
| උට්ඨානක | (න) උපදවන; හට ගන්නා. |
| උට්ඨානක | (පු) (අලස භාවයෙන්) නැගී සිටින්නා. |
| උට්ඨානගාමිනී | (ඉ) සුදුසු පිළිවෙත් පිරීමෙන් නැගී සිටින ඇවත. |
| උට්ඨානවන්තු | (3) කුසීත නොවූ; වීර්යවත්. |
| උට්ඨානවිරිය | (න) නැගී සිටින වීර්ය්යය, උට්ඨාන වීර්ය්යය. |
| උට්ඨානසඤ්ඤා | (ඉ) නැගී සිටීමේ සංඥාව, = සිහිය. |
| උට්ඨානාධිගත | (ති) (උට්ඨාන+අධිගත), වීර්‍ය්‍යයෙන් පැමිණෙන ලද. |
| උට්ඨාපක | (පු) නැඟිටුවන්නා, ඔසවන්නා. |
| උට්ඨාපන | (න) නැගිටුවීම, ඔසවීම. |
| උට්ඨාපිත | (3) නංවන ලද; නැගිටුවන ලද. |
| උට්ඨාපිය | (පූ.ක්‍රි) උපදවා; නැගිටුවා. |
| උට්ඨාපෙති | (උ+ඨා+ණාපෙ) උපදවයි; නංවයි; නැගිටුවයි; හට ගන්වයි. |
| උට්ඨාපෙති | (ක්‍රි) (උ+ඨා - (d) (චු) තිට්ඨෙ සිටීමෙහි+ණෙ +ති), නැගිටුවයි, නගා සිටුවයි. |
| උට්ඨාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා; නැගිටුවා. |
| උට්ඨාය | (පු.ක්‍රි) (උ+ඨා+ත්වා=ය), නැගිට, පටන් ගත් වීර්ය්යය ඇති. |
| උට්ඨාය | (පූ.ක්‍රි) ඉඳහිටලා; නැගිට. |
| උට්ඨායක | (ති) උට්ඨාන වීර්ය්යය ඇත්තා, උපස්ථාන කරන්නා. |
| උට්ඨායික | (ති) උට්ඨාන වීර්ය්ය සම්පන්නයා, වීර්ය්ය ඇත්තා. |
| උට්ඨායී | (ක්‍රි) (ව+ට්ඨා - (d) භා ක තිට්ඨෙ, සිටීමෙහි+ඊ.), නැඟී සිටියේය. |
| උට්ඨාහක | (ති) නැඟී සිටින්නා, උට්ඨාන වීර්ය්යය ඇත්තා. |
| උට්ඨිත | (ති) නැඟී සිටින ලද, නැඟිටින ලද. |
| උට්ඨිත | (3) නැගිට. |
| උට්ඨිත | (3) නැගී සිටි; හටගත්. |
| උට්ඨිතජඞඝ | (පු) උඩට නෙරා තිබෙන කෙන්ඩා ඇත්තා. |
| උඨ | (භු) උපඝාතෙ, දෙසීමෙහි, ඔඨති, නසයි. |
| උඨ | (භු) තාලනෙ, තැලීමෙහි, ඔඨති, තළයි. |
| උඨති | (ක්‍රි) (උඨ - (d) (භු) උපඝාතෙ, නැසීමෙහි+ති), නසයි. |
| උඩු | (පු) තාරකා, තරු, නක්ෂත්‍ර. |
| උඩුචක්‍ර | (න) තාරකා චක්රය. |
| උඩුප | (න) පසුර, “ජලවෙගෙන වුය්හමානං උඩුපෙනා ගච්ඡන්තං තං” නදී ආදියකින් එතෙර වීමට තනන පහුරු ඔරු ආදිය, කුඩා නැව, චන්ද්රයා. |
| උඩුපති | (පු) තාරකාවන්ගේ ස්වාමීයා, චන්ද්රයා. |
| උඩුපථ | (න) තාරකාවන්ගේ මාර්ගය, අහස, තරුමග. |
| උඩුරාජ | (පු) තාරකාවන්ගේ රජු, චන්ද්රයා. |
| උඩ්ඩයහන | (න) දැවීම, ගිනිදීම. |
| උඩ්ඩහති | (උ+දහ+අ) දවයි; (උ+දහ+ය) දැවේ. |
| උඩ්ඩහති | (ක්‍රි) (උ+දහ - (d) (භු) භස්මිකරණෙ, පතිට්ඨාය, අළු කිරීමෙහි+ති), (දවා) අළු කරයි. |
| උඩ්ඩහන | (න) දවා අළු කිරීම. |
| උඩ්ඩාපෙතුං | (ති) එළවන්නට, පලවා හරින්නට. |
| උඩ්ඩිත | (ති) උල්ලඞඝනය කළ, පැනයන ලද. |
| උඩ්ඩිත | (3) අටවන ලද; එල්වන ලද; පියෑඹූ. |
| උඩ්ඩියන | (න) පැන යෑම, පලායෑම. |
| උඩ්ඩීයමාන | (පු) පැනයනු ලබන, පලායනු ලබන. |
| උඩ්ඩෙති | (උ+ඩී+ණෙ) අහසට නගී; පියාඹයි. |
| උඩ්ඩෙති | (ක්‍රි) (උ + ඩ් - (d) (චු) වෙහාසගමනෙ අහසින් යාමෙහි + ණෙ + ති), (අහසින්) පියාසර කරයි, ඉගිලෙයි. |
| උඩ්ඩෙතුං | (නි) පියාඹන්ට. |
| උඩ්ඩෙත්වා | (පු.ක්‍රි) රඳවා, උඩ රඳවා, “සික්කාය පත්තං උඩ්ඩෙත්වා දණ්ඩෙ ආලග්ගිත්වා.” |
| උණණපාවාරක | (න) දෙපස ලොම් නගා කළ පොරොනය, කොඳු පලස්. |
| උණණසිද්ධි | (ඉ) එළු ලොමින් කළ පාපිස්ස, මෙට්ට. |
| උණහීස | (පු) නලල් පටය, හිස් වෙළුම, ඹටුන්න, හිණිමං මුදුන. |
| උණාදිකප්ප | (පු) උණාදි ප්‍රත්‍යයයන්ගේ විධානය උණාදිකප්ප නම් වේ, විධියට ‘කල්ප’ යයි කියනු ලැබේ. |
| උණිණි | (ඉ) ලෝම ඇඳුමක්, ලොම් ඇඳුම් විශේෂයක්. |
| උණිණිගණ්‍‍ඩ | (න) ඉන්නන්, සම්කොඬොලන්. |
| උණ්ණ | (න) බැටළු ලොම් ආදිය; සිහින් රෝමය. |
| උණ්ණ | (න) ලොම, එළකලොමාදිය. |
| උණ්ණජ | (පු) වටකුරුව ඇති වූ, රවුමට උපන් රෝමය. |
| උණ්ණත | (ති) රන් රිදී ආදියෙන් කළ. |
| උණ්ණත | (න) ස්වර්‍ණාදියෙන් කළ නළල් පළඳනාවක්, උසස් දෙය. |
| උණ්ණති | (ඉ) මාන්නය, උණ්ණතිය. |
| උණ්ණනාභි | (පු) මකුළුවා. |
| උණ්ණම | (පු) මෘදුකම, උසස් කම, උඩඟු කම. |
| උණ්ණමති | (ක්‍රි) (උ+නම - (d) (භු) නමෙ, නැමීමෙහි+ති), උඩට නමයි. |
| උණ්ණමන | (න) පහකට නැමීම, පාතට එබීම, “ඔනමණුන්නමන පකතිකං සක්කස්ස දෙව රඤ්ඤො, පණ්ඩු කම්බල සිලාසනං උණ්හාකාරං දස්සෙසි.” |
| උණ්ණමය | (පු) එළු ලොමින් කළ, එළු ලොමින් සාදන ලද. |
| උණ්ණයු | (පු) (පොර ගසන) එළුවා, කම්බිලිය, ක්ෂණභඞගුරය. |
| උණ්ණලොම | (න) එළු ලොම්, උණු ලොම්. |
| උණ්ණා | (ඉ) උර්‍ණරෝමය, බොධිසත්වවරයන්ගේ දෙබැම අතර වමතට කරකැවී පිහිටි සුදු පැහැති රෝමය, “භමුකන්තරෙජාතා උණ්ණා ඔදාතා”, ඒළකාදීන්ගේ රෝම, ලොම් බිස්ස. |
| උණ්ණා | (ඉ) බැටළු ලොම් ආදිය; සිහින් රෝමය. |
| උණ්ණානාභි | (පු) පිහිටි නැබ ඇත්තා, මකුළුවා, “උණ්ණානාභි සරභු මූසිකා කතා මේ රක්ඛා කතා මේ පරිත්තා.” |
| උණ්හ | (න) උණු, රත් වූ, ග්‍රීෂ්මය. |
| උණ්හ | (න) උෂ්ණය. |
| උණ්හ | (පු) උෂ්ණ කාලය. |
| උණ්හ | (3) උණුසුම්. |
| උණ්හකල්ල | (පු) දිලිසෙන ගිනි අඟුර, ගිනි අළු. |
| උණ්හකාල | (පු) උණ්හ සමය බලනු. |
| උණ්හත්ත | (න) උණුසුම. |
| උණ්හත්ත | (න) උණුසුම් ගතිය, ඌෂ්ණ ස්වභාවය. |
| උණ්හරංසි | (පු) උණු රැස් ඇත්තා, හිරු. |
| උණ්හවස්ස | (න) උණු අළු වැස්ස. |
| උණ්හසමය | (පු) ඌෂ්ණ කාලය, ඌෂ්ණ ඍතුව. |
| උණ්හාකාර | (පු) උණුසුම් අයුරක්, ඌෂ්ණාකාරයක්, “සක්කස්ස පණ්ඩුකම්බල සිලාසනං උණ්හාකාරං දස්සෙසි.” |
| උණ්හී | (ඉ) උෂ්ණික් නම් අකුරු සතකින් යුත් ඡන්දස. |
| උණ්හීස | (න) තලප්පාව; නළල්පට. |
| උණ්හීසසීස | (පු) නලල්පට හිස් වෙලුම් ආදියෙන් අලඞකාරකළ හිස, ඔටුනු පලන් හිස. |
| උණ්හොදක | (න) උණුවතුර, රත්කළ වතුර, උණුසුම් ජලය, “උණ්හොදකෙන අත්ථෙසති උණ්හොදකං පටියාදෙති.” |
| උතු | (ඉ) - (පු) ඍතුව, ඹසප් = මල්වර වීම, උතුම්. |
| උතු | (ඉ) (න) ඍතුව; කාල ගුණය; මල්වර (ස්ත්‍රීන්ගේ). |
| උතු ආචික්ඛන | (න) ඍතුව කීම. |
| උතු ආහාර | (පු) ඍතු ආහාරය. |
| උතුක | (පු) ඍතුවට අයිති. |
| උතුකාල | (පු) ඍතු කාල, මල්වර වීමේ කාලය. |
| උතුජ | (ති) ඍතුවෙන් ඇති වූ=උපන්, යාග කරන්නා. |
| උතුනිබ්බත්ත | (ති) ඍතුවෙන් උපන්. |
| උතුනී | (ඉ) කිලි ඇත්තී, මල්වර වී සිටින්නී, ඹසප් වූ තැනැත්තී. |
| උතුනී | (ඉ) ගැබ් ගැනීමට යෝග්‍ය වූවා; මල්වර ඇත්තී. |
| උතුපමාණ | (න) ඍතු මැනීම, ඍතු ප්රමාණය. |
| උතුපරිනාම | (න) ඍතූන් ගේ පෙරලීම. |
| උතුපරිනාමජ | (ති) ඍතූන්ගේ පෙරලීමෙන් හටගත්, “උතුපරිනාමජා ආබාධා” |
| උතුපරිස්සය | (න) ඍතු පීඩාව, ශීතොෂ්ණාදී ඍතු නිසා හට ගන්නා පීඩාවන්. |
| උතුපරිස්සය | (පු) ඍතු ගුණයෙන් වන හිරිහැරය. |
| උතුපුබ්බ | (පු) එක එක ඍතුවක් පටන් ගැනීමේ දී පවත්වන උත්සවය. |
| උතුප්පච්චය | (න) උතු සමුට්ඨානික රූපයන්ගේ පැවතීමට හා විනාශයට ප්‍රත්‍ය වීම. |
| උතුමග්ග | (පු) ඍතු මාර්ග, ස්ත්රී ලිඞගය. |
| උතුමතී | (ඉ) ඍතු ඇත්තී, ඹසප් වූ තැනැත්තී. |
| උතුරාජ | (පු) වසන්ත ඍතුව. |
| උතුවස්ස | (න) හේමන්ත හා ග්‍රීෂ්ම ඍතු. |
| උතුවාර | (පු) ඍතු සමය. |
| උතුවිකාර | (පු) ඍතු වෙනස්වීම, ඍතුවිකාරය. |
| උතුවෙරමණි | (ඉ) ඍතුගෙන් වෙන්වීම, ඔසප් කාලයෙන් වෙන්වීම. |
| උතුසප්පාය | (පු) ඍතු සත්ප්‍රාය, ඍතූන්ට සෑහෙන. |
| උතුසප්පාය | (පු) ඒ ඒ ඍතුවට ගැළපෙන දේ; තමාට ගැලපෙන ඍතුව. |
| උතුසමය | (පු) මල්වර ගන්නා කාලය. |
| උතුසමය | ඍතු කාලය, ඹසප් කාලය. |
| උතුසමුට්ඨාන | (න) ඍතූන් ප්රත්යය වී නිපන්, ඍතුජ රූපය. |
| උතුසංවච්ඡර | (පු) ඍතු සංවත්සරය, ඍතු චක්රය. |
| උත්ත | (ති) කර්‍මාදී ෂට් කාරකයන්ගේ උක්තත්වය, උක්තය. |
| උත්ත | (න) කී දෙය. |
| උත්ත | (3) කියන ලද. |
| උත්තණ්ඩාල | (ති) ධාන්‍ය බහුල, වී බහුල (කැඳ). |
| උත්තණ්ඩුල | (න) හාල්, නොඉදුනු එම බත, “මොක්ඛං උත්තණ්ඩුලං ජාතං.” |
| උත්තණ්ඩුල | (3) නො තැම්බූ සහල් ඇති. |
| උත්තත්ත | (න) වැල්හීරුම, - (න) වියලි මස්, වියලි මුව ගොනාදි මස්, අධිකව වියලන ලද්ද. |
| උත්තත්ත | (පු) ත්‍රස්ත වූ, බියපත් වූ. |
| උත්තත්ත | (3) රත් වී දිලිසෙන; රත් වූ. |
| උත්තම | උතුම්, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| උත්තම | (3) උතුම්; උසස්. |
| උත්තමගුණ | (පු) උසස් ගුණය, ශ්‍රේෂ්ඨ ගුණය. |
| උත්තමඞ්ග | (න) උත්තමාඞ්ගය, හිස, ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| උත්තමඞ්ග | (න) හිස. |
| උත්තමඞ්ගරුහ | (පු) ශීර්‍ෂයෙහි හටගත් දෙය, හිසකේ. |
| උත්තමඞ්ගරුහ | (පු) හිස කෙස්. |
| උත්තමතා | (ඉ) ශ්‍රේෂ්ඨත්වය, උසස් බව, ක්‍රමයෙන් ඉහල නගින ස්වභාව. |
| උත්තමත්ථ | (පු) උත්තමාර්ථය, - (පු) අර්හත්වය. |
| උත්තමත්ථ | (පු) උසස් ඵලය; රහත් බව. |
| උත්තමපුරිස | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයා, උසස් පුරුෂයා, ආඛ්‍යාතයෙහි අම්හ ශබ්දයෙන් කියවෙන පුරුෂය, උත්තම පුරිස නමි. |
| උත්තමපොරිස | මහා පුරුෂයා. |
| උත්තමභාව | (පු) උසස්ම තත්වය, ශ්‍රේෂ්ඨ ස්වභාව. |
| උත්තමවාරි | (ඉ) උතුම් ජලය, සහල් දොවුම් දිය. |
| උත්තමා | (ඉ) උතුම් ස්ත්රිය, ශ්‍රේෂ්ඨ ස්ත්රිය. |
| උත්තමාධව | (පු) (උත්තම + අධම). |
| උත්තයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැති ගෙන. |
| උත්තර | (ති) එතර වීම, ජලාශයකින් එගොඩ වීම. |
| උත්තර | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, උත්තර දිශාව, පශ්චිම, චතු භාගය. |
| උත්තර | (න) උත්තරය. |
| උත්තර | (පු) ප්‍ර‍තිවචන, උතුරු සළුව, උතුරු දිශාවට අයත්. |
| උත්තර | (3) උඩින් තිබෙන; උතුරෙහි වූ; වඩා උසස්; ශ්‍රේෂ්ඨ වූ. |
| උත්තර උල්ලපන | (න) (උ + ලප + යු = අන) උතුරු මිනිස් දම් පවසන. |
| උත්තර සුවෙ(ස්වෙ) | (අ) මතු හෙට, අනිද්දා, තුන්වෙනි දින. |
| උත්තරඅභිමුඛ | (පු) උතුරු දෙසට අහිමුඛව. |
| උත්තරකාල | (පු) අනාගත කාලය, - (පු) මතු කාලය. |
| උත්තරකුරු | (පු) උතුරුකුරු දිවයින. |
| උත්තරකොසල | (පු) අයොධ්‍ය නගරය, උතුරු කොසොල් රට. |
| උත්තරච්ඡ | (න) උඩුවියන. |
| උත්තරච්ඡද | (පු) පොරෝණය, උඩුවියන. |
| උත්තරච්ඡද | (පු) වියන. |
| උත්තරච්ඡදන | (න) පෙරවීම. |
| උත්තරණ | (න) එතර වීම, එගොඩට යාම. |
| උත්තරණ | (න) එතර වීම; ගොඩට ඒම. |
| උත්තරණී | (ඉ) නැව, පසුර, ඔරු පාරු ආදිය. |
| උත්තරති | (උ+තර+අ) එතෙර වේ; ගොඩට වේ. |
| උත්තරති | (ක්‍රි) (උ + තර - (d) (භු) තරණෙ, එතර වීමෙහි + ති), එතර වෙයි. |
| උත්තරත්ථරණ | (න) උඩ ඇතිරිල්ල. |
| උත්තරත්ථරණ | (න) ඌර්ද්ධව භාගය වසන දෙය, උත්තරාස්ථරණය. |
| උත්තරදායක | (පු) උත්තර දෙන්නා, පිළිතුරු දෙන්නා. |
| උත්තරද්වාර | (න) උතුරු දොරටුව. |
| උත්තරධම්ම | (පු) උසස් ධර්මය, ශ්‍රේෂ්ඨ ධර්මය. |
| උත්තරනුත්තර | (පු) (උත්තර + අනුත්තර) ශ්‍රේෂ්ඨයෙක් නැති. |
| උත්තරන්ත | (3) එතර වෙන; ගොඩට එමින්. |
| උත්තරපට | (පු) උතුරු සළුව, උත්තරාසඞගය. |
| උත්තරපථ | (පු) උතුරු දිග. |
| උත්තරපද | (න) සමාස පදයන්හි අගින් සිටින පදය. |
| උත්තරපාසක | (න) දොරේ උඩ අගුල, උඩලිපත. |
| උත්තරපුබ්බ | (පු) ඉසාන දිග. |
| උත්තරපුබ්බංස | (න) උතුරු කොටස, - (න) උතුරු අඩ කොටස. |
| උත්තරවාක්‍යට්ඨ | (පු) වාක්‍යයක අග සිටින්නේ උත්තරවාක්‍යට්ඨ නමි, ය) ශබ්දයට නමකි. |
| උත්තරවිපරීත | (පු) උත්තරයට විරුද්ධ. |
| උත්තරසාටක | (පු) උතුරු සළුව. |
| උත්තරස්වෙ | (නි) අනිද්දා; හෙටින් පසු දා. |
| උත්තරස්ස | (පු) අනිද්දා. |
| උත්තරා | (ඉ) උතුරු දිසාව, උත්තර දිශාව. |
| උත්තරා | (ඉ) උතුරු දිසාව. |
| උත්තරාධර | (න) උඩුතොල, උස් පහත්. |
| උත්තරාපථ | (න) උත්තරා පථය. |
| උත්තරායන | (න) හිරු උතුරෙන් ගමන් කිරීම, ශිශිරාදි ඍතු, නවම් ආදි සමස. |
| උත්තරාසඞග | (න) වස්ත්රය, උතුරු සලුව, තනිපට සිවුර. |
| උත්තරාසඞග | (පු) (උත්තර + ආසඞග) උතුරු පැත්ත වැසීම, උතුරු සළුව. |
| උත්තරාසඞ්ග | (පු) උතුරු සළුව; තනිපට සිව්ර. |
| උත්තරි | (නි) තවත්; මත්තෙහි. |
| උත්තරිං | (අ) මතුයෙහි, ඊට අනතුරුව. |
| උත්තරිං | (නි) තවත්; මත්තෙහි. |
| උත්තරිකරණීය | (න) මතතෙහි කළ යුතු දෙය. |
| උත්තරිකරණීය | (පු) මතුමත්තෙහි කටයුතු. |
| උත්තරිත | (ති) එතෙර වන ලද, එගොඩ වූ. |
| උත්තරිතර | (3) වඩා උසස්. |
| උත්තරිතුං | (නි) ගොඩ නැගෙන්ට. |
| උත්තරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගොඩට අවුත්. |
| උත්තරිභඞ්ග | (පු) මත්පැන් බීමේදී කෑමට ගන්නා බැදපු මස් ආදිය; සම්බල් වැනි කෑම. |
| උත්තරිමනුස්ස | (පු) මනුෂ්‍යත්වය ඉක්මවූ, මනුෂ්‍ය බලයට වැඩිවූ. |
| උත්තරිමනුස්සධම්ම | (පු) ධ්‍යාන මාර්ග ඵලාදී උසස් ධර්මය. |
| උත්තරිමනුස්සධම්ම | (පු) මනුෂ්‍ය ධර්මයෙන් උසස්ව පවත්නා ධ්‍යාන සමාපත්ති මාර්ග ඵලාදී ධර්ම. |
| උත්තරිසාටක | (පු) උඩ කොටසේ පොරවන වස්ත්රය. |
| උත්තරිසාටක | (පු) උත්තර සාටකය, උතුරු සළුව. |
| උත්තරිහඞ්ග | (පු) කැවිලි වර්ගයක්. |
| උත්තරී | (ඉ) උතුරු දිශාව. |
| උත්තරීක | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, උසස්. |
| උත්තරීතර | (පු) (උත්තර + ඉතර) මීට වඩා උසස් කෙනෙක් නැති, ශ්‍රේෂ්ඨ, උසස්. |
| උත්තරීය | (න) උතුරු සළුව, උතුරට අයත්. |
| උත්තරීය | (න) උතුරු සළුව. |
| උත්තරුත්තර | අතිශයින් උතුම්, වැඩියක්. |
| උත්තරොට්ඨ | (න) උතුරු තොල, උඩු තොල. |
| උත්තරොත්තර | ශ්‍රේෂ්ඨ, අතිශයින් උතුම්. |
| උත්තංස | (පු) මුදුන් මල්කඩ, - (පු) කර්ණාභරණය, ධව්ජය. |
| උත්තසති | (උ+තස+අ) තැති ගනී. |
| උත්තසති | (ක්‍රි) (උ + තස, - (d) (භු) උබ්බගෙ, බියපත් වීමෙහි + ති), තැති ගනී. |
| උත්තසන | (න) තැති ගැන්ම. |
| උත්තසන | (න) තැතිගැනීම, ත්‍රස්ත වීම. |
| උත්තංසමාලා | (ඉ) හිසේ දමන මල් මාලාව. |
| උත්තසිත | (ති) තැතිගන්නා ලද, ත්‍රස්ත වන ලද. |
| උත්තස්ත | (ති) තැතිගත්, ත්‍රස්ත වන ලද. |
| උත්තා | (ඉ) උක්තා නම් ඡන්දස, එක අකුරක් ඇති ඡන්දස. |
| උත්තාන | (ති) නොගැඹුරු,උඩුරු, උඩුබැලි. |
| උත්තාන | (3) උඩුකුරු; නො ගැඹුරු; ප්රකට. |
| උත්තානක | (පු) උඩුකුරු වූ. |
| උත්තානත්ථ | (න) පැහැදිලි අරුත් ඇති, ප්රකට අර්ථ ඇති. |
| උත්තානමුඛ | (පු) පැහැදිලි මුඛයක් ඇති, පහසුවෙන් අවබෝධ කළ හැකි. |
| උත්තානසයන | (න) උඩුකුරු සනයක් ඇති. |
| උත්තානසෙය්‍යක | (පු) උඩුකුරුව සයනය කරන්නා=උඩබලා හෝනා ලදරුවා, උඩුබැලි සයනය ඇත්තා. |
| උත්තානසෙය්‍යක | (පු) උඩුකුරුව හෝනා. |
| උත්තානිකම්ම | (න) කර්මය ප්රකට කිරීම, පැහැදිලි කිරීම. |
| උත්තානී | (ඉ) අප්රකට වූවක් ප්රකට කිරීම, පැහැදිලි කිරීම. |
| උත්තානීකම්ම | (න) පැහැදිලි කිරීම. |
| උත්තානීකරණ | (න) උඩුකුරු කිරීම, විවරණ විභජනයන්ගෙන් දක්වන ලද්ද, උපමා දැක්වීමෙන් ප්රකට කොට දැක්වීම. |
| උත්තානීකරොති | (උත්තාන+ඊ+කර+ඔ) ප්රකට කෙරේ; විස්තර කෙරේ. |
| උත්තාපන | (න) තැවීම, රත් කිරීම. |
| උත්තාපිත | (ති) තවන ලද, රත් කරන ලද, රත්කළ. |
| උත්තාපෙති | (උ+තප+ණෙ) තැවීම කරයි; රත් කරයි. |
| උත්තාපෙති | (ක්‍රි) (උ + තප - (d) (භු) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි + ති), තවයි. |
| උත්තාරණ | (න) එතෙර වීම, එගොඩ වීම. |
| උත්තාරිත | (ති) එතර වන ලද, එගොඩ වූ. |
| උත්තාරිත | (3) එතර කර වූ; දියෙන් ගොඩට ගත්. |
| උත්තාරෙති | (උ+තර+ණෙ) එතර කරවයි; දියෙන් ගොඩට නංවයි. |
| උත්තාරෙති | (ක්‍රි) (උ + තර - (d) (භු) තරණස්මිං, එතරවීමෙහි + ණෙ + ති), එතෙර කෙරෙයි. |
| උත්තාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගොඩට නංවා. |
| උත්තාස | (පු) (උ + තස + ණ) උත්‍රාසය, තැතිය. |
| උත්තාස | (පු) තැති ගැන්ම. |
| උත්තාසන | (න) ඇමිණීම; උල තැබීම; උලක ඇන තැබීම; තැති ගැන්වීම. |
| උත්තාසන | (න) තැතිගැන්ම. |
| උත්තාසිත | (ති) අමුණන ලද, නගන ලද, තැතිගන්වන ලද, ත්‍රාස කළ. |
| උත්තාසිතත්ත | (පු) ත්‍රාස ස්වභාවය, - (පු) තැති ගැන්වූ බව. |
| උත්තාසෙති | (උ+තස+ණෙ) උල තබයි; තැති ගන්වයි. |
| උත්තාසෙති | (ක්‍රි) (උ+තස - (d) (භු) උබ්බෙගෙ, බියපත් වීමෙහි + ණෙ + ති), බිය ගන්වයි, තැති ගන්වයි. |
| උත්තාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උල තබා. |
| උත්තිට්ඨ | (ක්‍රි) (උ+ඨා ඨා ධාතුවට තිට්ඨ ආදේශ වීමෙන්) නැගී සිටුව. |
| උත්තිට්ඨ | (න) පිඬු සිඟා ලත් අහර, ඉඳුල් අහර. |
| උත්තිට්ඨති | (උ+ඨා+අ) උත්සාහ වත් වේ; නැගිට සිටියි. |
| උත්තිට්ඨති | (ක්‍රි) (උ+ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං, ගමන් වැල කීමෙහි නොහොත් සිටීමෙහි+ති) නැගී සිටියි. |
| උත්තිණ | (න) පිදුරු අස් කිරීම. |
| උත්තිණ | (3) තණකොළ නැති. |
| උත්තිණ්ණ | (ති) (උ+තර+ත=ඉණ්ණ) එතෙර වන ලද, එගොඩ වන ලද, “උත්තිණ්ණං තං අඤ්ඤතරං ගොපාලිකං පස්සිත්වා එතදවොච.” |
| උත්තිණ්ණ | (3) එතෙර වූ; දියෙන් ගොඩ නැගුණු. |
| උත්තුඞග | (ති) උස්, වඩා උස. |
| උත්තෙජිත | (ති) තියුණු කරන ලද, යවන ලද. |
| උත්‍රස්ත | (ති) තැතිගත්, ත්‍රස්ත වන ලද. |
| උත්‍රස්ත | (3) තැතිගත්. |
| උත්‍රස්තචිත්ත | (ති) තැතිගත් සිත් ඇති, ත්‍රස්තවන ලද සිත් ඇති. |
| උත්‍රාස | (පු) තැති ගැන්ම. |
| උත්‍රාස | (පු) භය, තැතිගැනීම, මහත් භය. |
| උත්‍රාසී | (3) තැති ගන්නා. |
| උද | (අ) පරිවිතර්‍ක අපි ශබ්දාර්ථ, පක්ෂාන්තර, නොහොත් යන මෙහි. |
| උද | (න) ජලය, දිය. |
| උද | (න) ජලය; දිය; (නි) නො හොත්; හෝ. |
| උද | (භු) මොදෙ කී ළායඤ්ච සතුටුවීමෙහි, ක්‍රීඩාවෙහි, උදති=සතුටුවෙයි, කෙළියි. |
| උදක | (න) ජලය, දිය. |
| උදක | (න) ජලය; දිය. |
| උදකකඤ්ජික | (න) දිය කැඳ, දිය හා කැඳ. |
| උදකකටාහ | (න) කල්දේරම්, ලොකු දිය බදුන්. |
| උදකකථා | (ඉ) දිය පිලිබඳ කථා. |
| උදකකන්දර | (පු) දියකඳුර, දිය කඳුරැලිය. |
| උදකකලස | (න) දිය කලය, දිය කොතලය. |
| උදකකලහ | (පු) ජලය පිළිබඳ කොළාහලය. |
| උදකකාක | (පු) දිය කාක්කා. |
| උදකකාක | (පු) දියකාවා. |
| උදකකාක | (පු) දියකාවා. |
| උදකකිච්ච | (පු) ජල කෘත්‍යය, දිය නෑම්, සේදීම් ආදි දේ. |
| උදකකිලිකා | (ඉ) දිය කෙළිය, ජල ක්‍රීඩාව. |
| උදකකීළා | (ඉ) දියකෙළිය, ජල ක්‍රීඩාව. |
| උදකකොට්ඨක | (න) දිය කොටුව, නාහන කොටුව, නාන කාමරය, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ උදක කොට්ඨකං.” |
| උදකක්ඛන්ධ | (න) ජල කඳක්, දිය කඳක්. |
| උදකගණ්ඩුසක | (පු) දිය කොපුල, ජල කපොලය. |
| උදකගහනසාටක | (න) දිය ඇඳුම, ජල-සාටකය, නාන ඇඳුම. |
| උදකඝට | (පු) වතුර කළය, දිය කළය, වතුර භාජනය. |
| උදකචාටී | (ඉ) දිය සැළිය, පැන්සැල, පින්තාලිය. |
| උදකචික්ඛල්ල | (න) මඩ බහුල තැන්, දිය මඩ, මඩ වගුරු, මඩ සහිත තැන්, “ද්වෙ වස්සන්තෙ උදක චික්ඛල්ලෙ ඔකපුණ්ණෙහි චිවරෙහි.” |
| උදකච්ඡ | (පු) දිය කිස්ස. |
| උදකජල්ලිකා | (ඉ) උදක ලසිකා, දිය දැලි. |
| උදකට්ඨ | (ති) දියෙහි පිහිටි, ජලයෙහි තුබූ, ජලස්ථ. |
| උදකට්ඨකථා | (ඉ) දියෙහි තැබූ දේ පිළිබඳ කථාව. |
| උදකට්ඨාන | (න) දිය ලබාගන්නා තැන, ජලස්ථානය. |
| උදකට්ඨානකථා | (ඉ) පැන්තොටේ දී කරන කථා, ගැහැණුන් පැන්තොටේ දී එක එක්කෙනා ගැණ කරන කථා. |
| උදකණ්ණව | (පු) ජල ගැල්ම. |
| උදකතාරකා | (ඉ) දියෙහි දක්නා තම පිළිබිඹුව, “උදකපානෙ උදකතාරකා විය දිස්සති.” |
| උදකතිත්ථ | (න) නාන තැන, ලිඳ ළඟ, පැන් තොට. |
| උදකතුම්බ | (න) දියලබුව, ඩබරුව, දිය වත්කරන මහ සැලිය. |
| උදකතෙලක | (පු) ජලය හා එකතුකළ තෙල් මිශ්‍ර‍නයක්. |
| උදකථෙව | (පු) දිය බින්දු, ජල බින්දු. |
| උදකදහ | (පු) විල, තඩාගය. |
| උදකදහනපොණ | (පු) මුඛය හා දත් පිරිසිදු කරන ජලය. |
| උදකදෙඩ්ඪූභ | (පු) දිය බරියා, දිය නයා. |
| උදකදොණි | (න) ජලය වත්කරණ ඔරුව, දියෙදෙණ. |
| උදකදොණිකා | (ඉ) වතුර බාල්දිය. |
| උදකධාරා | (ඉ) ජල ධාරාව. |
| උදකධාරා | (ඉ) ජලධාරාව. |
| උදකනිද්ධමන | (න) කාණුව, වාරිමාර්ගය. |
| උදකනිද්ධමන | (න) දිය කාණුව, දිය සොරොව්ව. |
| උදකනිබබාහන | (න) දියෙන් (ශ්‍රිෂ්මය) නිවීම. |
| උදකනිමිත්ත | (න) උදකනිමිත්ත, සීමා සම්මතයට අවශ්‍ය අටවැදෑරුම් නිමිති අතුරෙන් එකක්. |
| උදකනිස්සෙක | (න) විහිදගිය දිය, තැන් තැන් වල ඉහිරීගිය ජලය. |
| උදකන්තරා | (ඉ) ජලයෙන් වන අනතුර, දශවිධ අන්තරාවන්ගෙන් එකක්. |
| උදකපච්ඡක | (න) දිය පැස. |
| උදකපටිග්ගහ | (පු) දිය පිළිගන්නා බඳුන, පාත්‍ර සේදු වතුර දමනා භාජනය. |
| උදකපටිච්ඡාදි | (න) දියෙන් වැසී පැවැත්ම, ජලයෙන් වැසී සිටීම, ජලයට මුවාවී සිටීම. |
| උදකපට්ටන | (න) පටුණු ගම්, මුහුදු ජලාශයන් අසල වූ පටුණුගම්, කමටහන් වඩන්නට අයෝග්‍ය ස්ථානයන්. |
| උදකපත්ත | (න) ජල පාත්රය, උදක පාත්රය. |
| උදකපදෙස | (පු) දිය තිබෙන තැන්, ජල ප්‍රදේශය. |
| උදකපනාලි | (ඉ) දිය ඩබරාව. |
| උදකපප්පටක | (න) රොම් මඩ, වියලි මඩ. |
| උදකපරිස්සාවන | (න) ජලය පෙරීම, වතුර පෙරීම. |
| උදකපාත | (පු) දිය වැටීම, වැටෙන වැසි වතුර. |
| උදකපිට්ඨ | (න) ජලය මතුපිට, දිය පිට. |
| උදකපුඤ්ජනචොලක | (න) තුවාය, දිය පිස්නාව. |
| උදකපුඤ්ජනී | (ඉ) වතුර පිසිනා ලෑල්ල. |
| උදකපුඤ්ජනී | (ඉ) සනානය කොට ඇඟේ ජලය පිසදමන රෙදි කඩ, තුවාය. |
| උදකපුප්ඵුල | (න) නදියෙහි පෙනෙන ඡායාව. |
| උදකපූජා | (ඉ) දිය පූජාව, ජල පූජාව. |
| උදකපොසිත | තී- ජලයෙන් පොෂිත, දෙයෙන් පොෂණය කළ. |
| උදකඵුසිත | (න) දිය බින්දුව. |
| උදකඵූසිත | (න) දිය බින්දු, ජල බින්දු, වතුර බින්දුව. |
| උදකබින්දු | (පු) ජල බිංදුව. |
| උදකබුබ්බුල | (පු) දිය බුබුල. |
| උදකභස්ත | (පු) දිය රහිත, වතුර නැති. |
| උදකමණි | (න) දිය සැලිය, “පැන් තලිය, මැණික් වර්ණ ජලය පිරුන බදුන.” |
| උදකමණික | (පු) දිය තබන මහ සැළිය. |
| උදකමණික | (පු) දිය පුරවා තබන මහා සැලි. |
| උදකමලලක | (න) දිය සැලිය. |
| උදකමාතිකා | (ඉ) ඇල, මොවූ ඇල, මහගඟින් ගලාබසින කුඩා ගඟ. |
| උදකමෙහ | (න) දියවැඩියා රෝගය, බහුමුත්‍ර රෝගය. |
| උදකරක්ඛස | (පු) දිය රකුසා, ජලයට අරක්ගත් රාක්ෂයා. |
| උදකරහද | (පු) විල, දිය විල, වැව, තඩාගය. |
| උදකරාජි | (ඉ) දියෙහි ඇඳි ඉර, ජල රේඛාව. |
| උදකරුහ | (න) දිය පැලෑටිය. |
| උදකලෙඛා | (ඉ) දියෙහි ලිවීම, ජල රෙඛාව. |
| උදකවාර | (පු) දිය වාරය, කලින් කල වතුර ඇද දීමට පැමිණෙන වාරය, කාලි යක්ෂනියට මෙබදු උදක වාරයක් තිබුනු බව ධම්මපදට්ඨ කතාවෙහි පෙනේ. |
| උදකවාරක | (පු) බාල්දිය, පනිට්ටුව, කාලය, ජලය ගෙන එන දෙය. |
| උදකවාහ | (පු) වතුර බැස යාම. |
| උදකවාහක | (පු) කුඩා දිය ඇළ, ඔය, “කුන්නදී සදිසං උදකවාහකං.” |
| උදකවාහක | (පු) ජල ගැල්ම, ජල ප්රවාහය. |
| උදකවාහන | (න) ජලය අදින රථය. |
| උදකසකුණිකා | (ඉ) දියකාවා. |
| උදකසද්ද | (පු) ජල ශබ්දය, දිය හඬ. |
| උදකසප්ප | (පු) දියබරියා. |
| උදකසම්භින්න | (න) දිය මුසු, ජලය මිශ්‍රවූ. |
| උදකසරාවක | (න) ජලගන්නා හැන්ද, දිය සැන්ද. |
| උදකසාටිකා | (ඉ) නාන විට අඳින වස්ත්රය; නානකඩ. |
| උදකසාලක | (පු) සල් රුක්වලින් පතිත වූ ජලය. |
| උදකසුද්ධික | (න) දියෙන් පිරිසිදු වන්නා, ජලයෙන් පව් සෝදා හැරිය හැකියයි විශ්වාස කරන්නා. |
| උදකසුද්ධික | (පු) (මුත්‍ර කළපසු) වතුරෙන් සේදීම. |
| උදකසොණ්ඩි | (න) ගල්හෙබ, දිය සහිත ගල් පොකුණ. |
| උදකසොත | (න) සැඩපහර, වේගයෙන් ගලා බසිනා ජල පහර, “තෙ උදකසොතං නිමිත්තෙන පහරිංසු.” |
| උදකාධානං | (න) ජලය තබන තැන, වතුර භාජනය. |
| උදකායතික | (පු) ජල නලය, වතුර පයිප්පය. |
| උදකායතිකා | (ඉ) ජල නළය. |
| උදකාලය | (න) ජලසථානය, ගං හෝ ආදි ජල පිහිටි තැන්. |
| උදකාල්හක | (පු) දිය පත හතරක්, වතුර කෝප්ප හතරක්, ජලය මිනීමේ භාජනයක්, දිය නැලිය. |
| උදකාවට්ටි | (ඉ) දිය සුළිය, ජල ධාරාව. |
| උදකාවාට | (පු) වතුර වල. |
| උදකාසිවිස | (පු) දියේ වසන සර්‍පයෙක්, දිය බරණා. |
| උදකී | (ඉ) ඔසප් වූ තැනත්තී, මල්වර වූ තැනැත්තී. |
| උදකුක්ඛෙප | (න) උදකොත්ක්ෂෙපය, ජලය ඉසීම, එනම් සීමාව, “යත්ථ එවං ඛිත්තං උදකං වා වාලිකං වා පතති, අයං උදකුක්ඛෙපො.” |
| උදකුක්ඛෙපසීමා | (ඉ) විනය කර්‍මයකට සුදුසු ජලාශයකට පැමිණි භික්ෂු සංඝයා විසින් ජලය හාත්පස ඉස ඒ වේලාවට පමණක් කරණු බලන සීමාව. |
| උදකුපමා | (ඉ) දිය උපමා කොට, ජලය උපමා කොට. |
| උදකුම්භ | (පු) දිය කලය, දිය සැලිය, ඩබරාව. |
| උදකුම්භ | (පු) දිය කළය. |
| උදකූපම | (පු) ජලයට උපමා කිරීම, උදකොපමාව. |
| උදකූපස්සට්ඨා | (ඉ) අත පැන් වත්කොට පාවා ගන්නා බිරිඳ, “සො උදකූපස්සට්ඨං භරියං ඝොණ්හිත්වා ගච්ඡති.” |
| උදකොගාහන | (න) දියට පැනීම, ජලයට ප්‍ර‍විෂ්ටවීම. |
| උදකොඝ | (න) ගංවතුර, වේගයෙන් ගලන ජලය, සැඩපහර. |
| උදකොඝ | (පු) (ජල) සැඩපහර. |
| උදකොඝ | (පු) දිය පහර. |
| උදකොදර | (පු) (උදක+උදර) දිය උදරය, දියබඩ. |
| උදකොරොහක | (පු) වතුරට බැසීම, නෑම. |
| උදකොරොහන | (න) ජලයට පැනීම, ජලස්නානය. |
| උදග්ග | (ති) ඔදවැඩිප්‍රීතිය, උස්දෙය, “උදග්ගොති පීතිවසෙන අබ්භුග්ගත කාය චිත්තො.” |
| උදග්ග | (3) ඉතා ප්‍රීතිමත්. |
| උදග්ගතා | (ඉ) ඔදවැඩිබව. |
| උදග්ගුදග්ග | (පු) (උදග්ග+උදග්ග) ශරීරය විකාර භාවයට හා උසස් බවට පමුණුවන ප්‍රීතිය. |
| උදඞගන | (න) දිය ලබා ගැනීම සදහා සාරන තැන, අවකාශ ස්ථානය. |
| උදච්ඡිදා | (ක්‍රි) (උ+ඡිදි - (d) (භු) ඡෙදනෙ, සිදීමෙහි +ආ) සින්දේය. |
| උදඤ්චන | (න) දිය ගන්නා කුඩා භාජනයක්. |
| උදඤ්චනී | (ඉ) දියගත්නා කුඩා බඳුන, කිනිස්ස. |
| උදඤ්ජල | (න) උල් හෙල්ලූ තැන, ජලසිරාව සහිත ඉඩම. |
| උදඤ්ඤාවත්ත | (පු) ජලයෙන් පොහොසත්, උදකසම්පන්න. |
| උදඤ්වන | (න) දිය ඇදීම, ජලය උඩට ඇදීම, සැන්ද, “වාටියා උදඤ්චන භාවප්පත්තී විය හොතී.” |
| උදණ්හ | (පු) අළුයම, ඉර පායන වෙලාව. |
| උදත්ත | (ති) උස්වූ, මෘදුවූ. |
| උදත්ථ | (පු) (උද+අත්ථ) මහාප්‍ර‍ඥාව, මහ නුවණ. |
| උදධි | (පු) ජලය දරණ ස්ථානය, සමුද්රය, “උදකං ධාරෙතීති උදධි” උදකං එත්ථ ධීයතීති උදධි. |
| උදධි | (පු) සාගරය. |
| උදධිකඵ | (න) මුහුදු පෙණ, සාගරයේ ඇති පෙණ. |
| උදධිමල | (න) මුහුදු පෙන, සමුද්‍රයෙහිවූ පෙණ. |
| උදධිසුත | (පු) චන්ද්රයා, ලක්ෂ්මිය. |
| උදන්ත | (පු) ආරඤ්චිය, අප්‍ර‍ත්‍යක්ෂය. |
| උදපතත | (පු) දියබදුන, ජලපාත්රය. |
| උදපත්ත | (න) දිය බඳුන, වතුර භාජනය, ජල පාත්රය, “ආදාසෙවා උදපත්තෙවා ඔලොකෙන්තස්ස දුක්කටං” |
| උදපාත | (පු) ලිඳ, කූපය, ලිඳ සමීපයෙහි සාරණලද කුඩා වල. |
| උදපාතරජ්ජු | (න) ලිඳෙන් දියගන්නා රැහැණ, කඹය. |
| උදපාදි | (උ+ආ+පද+ඊ) පහළ විය; හටගත්තේය. |
| උදපාදි | (ක්‍රි) (උ+පද, - (d) (දි) ගතියං, යෑමෙහි+ඊ) පහළ විය. |
| උදපාන | (න) ලිඳ, පැන්වල, “උදපානො අපාරුතොහොකී” |
| උදපාන | (පු) ළිඳ. |
| උදබින්දු | (ති) ජලබින්දු, දියබිඳු, “උදබින්දු නිපාතෙන උදකුම්භොපිපූරති.” |
| උදබින්දු | (න) දිය බින්දුව. |
| උදබ්බධි | (ක්‍රි) (උ + වධ - (d) බන්ධනෙ බැඳීමෙහි + ති), විනාශ කරයි, මරයි. |
| උදබ්බය | (න) (උදය + වය), උදයව්‍යය, පහලවීම හා නැතිවීම, ඉපදීම සහ මැරීම. |
| උදබ්බහ | (න) ඉසිලීම, දැරීම, ඉපදීම. |
| උදබ්බහෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උ + වහ - (d) පාපණෙ, පැමිණීමෙහි + එය්‍ය), දරන්නේය. |
| උදය | (පු) අභිවෘද්ධිය; නැගීම; ලාභය; හට ගැන්ම. |
| උදය | (පු) හටගැන්ම, පූර්ව පර්වතය, උදය පර්වතය, උදය කාලය, ලැබීම. |
| උදයගිරි | (පු) උදාගිරි, උදයගිරි පර්වතය. |
| උදයත්ථක | (පු) උසස්වීමට කැමැති තැනැත්තා. |
| උදයත්ථගාමිනී | පහලවීමට හා අර්ථයට යන සුලු. |
| උදයන | (න) උදාවීම. |
| උදයන | (න) වෘද්ධිය, නැගීම, වැඩීම. |
| උදයන්ත | (3) උදාවන; නගින. |
| උදයපබ්බත | (පු) නැගෙනහිර දිග සූර්ය්යයා නගින පර්වතය. |
| උදයබ්බය | (පු) හට ගැන්ම හා විනාශය. |
| උදයබ්බයඤාණ | (න) උදයව්‍යය ඥානය, යථාභූත ඥාන දර්ශනය, “යථාභූත ඤාණදස්සන්ති තරුණ විපස්සනා, උදයබ්බයඤාණස්සෙතං අධිවචනං.” |
| උදයබ්බයානුපස්සනාඤාණ | (න) ක්ෂය ව්‍යය දෙක දැනගන්නා නුවණ, එනම් ඤාණය. |
| උදයභද්ද | (පු) අජාසත් රජුගේ පුතා, එනම් රජ. |
| උදයවෙලා | (ඉ) සූර්ය්යයා උදාවන වේලාව, අරුණෝදය. |
| උදයව්‍යය | (පු) හට ගැන්ම හා විනාශය. |
| උදර | (න) ආමාශය; කුක්ෂිය; බඩ. |
| උදර | (න) බඩ, කුක්ෂිය. |
| උදරග්ගි | (පු) බඩගින්න, උදරාග්නිය. |
| උදරච්ජවි | (න) බඩේ මතුපිට සිවිය, මතුපිට හම. |
| උදරපටල | (න) ආමාශයේ සම් වැටිය. |
| උදරපටල | (පු) බඩේ ඔජස් පිටවන සිදුරු සම්බන්ධ සම, උදර පටලය. |
| උදරපුර | (පු) බඩපිරීම, උදරපූරණය. |
| උදරරොග | (පු) බඩලෙඩ, උදරාබාධ. |
| උදරවට්ටි | (ඉ) බඩරැල්ල, බඩරැලි, උදරවැටිය. |
| උදරවාත | (පු) බඩේ ඇති වාතය, බඩේ කැක්කුම, ආමවාතය. |
| උදරාබාධ | (පු) බඩෙහි වාතාබාධයක්, “තෙන ඛො පන සමයෙන ආයස්මතො සාරිපුත්තස්ස උදරාබාධො හොති.” |
| උදරාවදෙහක | (පු) උදර පූරණය ඇතිවන, “උදරාවදෙහකං භුඤ්ජිත්වා.” |
| උදරාවහෙදකං | (ක්‍රි.වි) බඩ තදවෙන කල්. |
| උදරිය | (න) ආමා‍ශයෙහි නො පැසුණු ආහාර. |
| උදරිය | (න) බඩ, බඩෙහි හටගත් දේ. |
| උදවාහ | (පු) මෙඝය, වැස්ස, වලාකූට. |
| උදහාරක | (පු) දිය ගෙනෙන්නා. |
| උදහාරක | (පු) දියහළුවා, දියාළුවා, වතුර ගෙනයන්නා, ගොවියා. |
| උදහාරිකා | (ඉ) දිය ගෙනෙන්නී. |
| උදහාරිය | (න) දිය ඇදීම. |
| උදහාරිය | (පු) දිය පිණිස යන්නා, උදහාරකයා. |
| උදාත්ත | (න) අකුරු උපදින ස්ථාන අතුරෙන් උසස් ශබ්දයෙන් කියනු ලබන ස්ථානය, හෘදය, මහත් ශබ්දයෙන් කියනු ලබන අකුරු. |
| උදාන | (න) ප්‍රීති වාක්‍ය; වැදගත් කීම. |
| උදාන | (න) ප්‍රීතිය, ඉතිරීයන ප්‍රීතිය ප්‍රීති වාක්‍යය “ඉමං උදානං උදානෙසි.”, නවාංග ශාස්තෘ ශාසනයෙන් එකක්. |
| උදානිත | (ති) ප්‍රීතිය පහළකළ, ප්රකාශ කළ, කියූ. |
| උදානෙති | (උ+ආ+නී+ණෙ) ප්‍රීති වාක්‍ය කියයි. |
| උදානෙති | (ක්‍රි) (උද - (d) (භු) මොදකීලනෙසු, සතුටු වීමෙහි, ක්‍රීඩාවෙහි + ණෙ + ති) ප්‍රීති වාක්‍ය පහල කෙරෙයි. |
| උදානෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට (ප්‍රීති වාක්‍ය). |
| උදායති | (ක්‍රි) (උද - (d) (භු) මොදකීලනෙසු, සතුටුවීමෙහි, ක්‍රීඩාවෙහි + ති) පහලවෙයි. |
| උදාර | (පු) තෙජස් සහිත, ප්‍රෞඪ, උජාරු, මහත්, විපුල. |
| උදාර | (3) උසස්; මහත්. |
| උදාරතා | (ඉ) උදාරතා ගුණය, ප්‍රසාදාදි දශවිද කාව්‍ය ගුණයන් අතුරෙන් එකකි. |
| උදාරහදය | (පු) උසස් හිතක් ඇත්තා. |
| උදාවත්ත | (න) උදාවර්‍තය, වමනය, ඔක්කාරය. |
| උදාසීන | (පු) පසුබැසීම, මැලිකම. |
| උදාසීන | (3) උත්සාහවත් නොවූ; මැදහත් වූ. |
| උදාහට | (න) දක්වනලද, නිදසුන්කළ, උදාහෘත. |
| උදාහට | (3) උදාහරණ කළ; කියන ලද. |
| උදාහත | (ති) උදාහට = උදාහෘත. |
| උදාහරණ | (න) (උ + ආ + හර + ණ) උදාහරණය, සාධකය. |
| උදාහරණ | (3) උදාහරණය; කීම. |
| උදාහරති | (උ+ආ+හර) කථාකරයි; කියයි. |
| උදාහරති | (ක්‍රි) (උ + ආ + හර - (d) (භු) හරණෙ හැරීමෙහි + ති) දක්වයි, උදාහරණ කරයි, ගෙනහැර පායි. |
| උදාහරිත්වා | (පු.ක්‍රි) පවසා, කියා, ප්‍රකාශකොට. |
| උදාහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා; ගෙනහැර පා. |
| උදාහාර | (පු) උදාහාරය, දැක්වීම, නිදසුන. |
| උදාහාර | (පු) කීම. |
| උදාහු | (අ) පරිවිතර්‍කයෙහි අව්‍යයක්, නොහොත් “කිං අම්හෙහි සද්ධිං ආගමිස්සසි උදාහු පච්ඡා.” |
| උදාහු | (නි) නොහොත්. |
| උදි | (භු) උග්ගිරණෙ, වැගිරීමෙහි, තෙත් වීමෙහි, උන්දති, වැගිරෙයි. |
| උදි | (රු) පස්සවණකිලෙදනෙසු, වහනය වීමෙහි, තෙත්වීමෙහි, උන්දති, වහනය වෙයි, තෙත් වෙයි. |
| උදික්ඛක | (පු) බලන්නා, පරීක්ෂා කරන්නා. |
| උදික්ඛති | (උ+ඉක්ඛ+අ) බලයි. |
| උදික්ඛති | (ක්‍රි) (උ + ඉක්ඛ - (d) පෙක්ඛණෙ, + දැකීමෙහි + ති) දකියි, පරීක්ෂා කරයි. |
| උදික්ඛන | (න) බැලීම, නිරීක්ෂණය. |
| උදික්ඛිත | (ති) බැලූ, නිරීක්ෂණය කළ, බලන ලද. |
| උදික්ඛිතු | (පු) බලන්නා. |
| උදික්ඛිතුං | (නි) බලන්ට. |
| උදිච්ච | (පු) වයඹ දෙස, උතුරටත් බටහිරටත් අතර. |
| උදිච්ච | (3) උතුරට අයත්; උසස්. |
| උදිච්චවුත්ති | (ඉ) උදීච්‍ය වෘත්තීය, වෛතාලීය ප්රකරණයෙහි එන වෘත්ත විශේෂයක්. |
| උදිච්චිරෙ | (ක්‍රි) බැලූහ, පිරිවැරූහ, “අග්‍යාගාරං උදීච්චිරෙ ජටිලා” |
| උදිත | (ති) කියනලද, පහලවනලද, නගිනලද, බදනා ලද. |
| උදිත | (3) උදා වූ; උසස්; කියන ලද; නැගි. |
| උදිතොදිත | (ති) අතිශයින් ප්රසිද්ධ. |
| උදීචි | (ඉ) උතුරුදිග, උත්තර දිශාව. |
| උදීච්‍ය | (න) හිරිවේරිය, ඉරිවේරිය. |
| උදීරණ | (න) කීම, ප්රකාශය, උච්චාරණය. |
| උදීරණ | (න) කීම. |
| උදීරිත | (ති) කියනලද, ප්රකාශ කළ, කියූ, |
| උදීරිත | (3) කියන ලද. |
| උදීරෙති | (උ+ඊර+ණෙ) කියයි. |
| උදීරෙති | (ක්‍රි) (d උ + ඊර වාචායං, කීමෙහි + ති) කියවයි. |
| උදීරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| උදු | (ති) ඍජු, ඉඳු, ඇදනැති, කෙළින්, |
| උදුක්ඛල | (න) වංගෙඩිය වන “උදුක්ඛලෙ කොට්ටෙත්වා කොට්ටෙත්වා පරිභුඤ්ජන්ති.” |
| උදුක්ඛල | (පු) වංගෙඩිය. |
| උදුක්ඛලපාසක | (න) දොර සවි කරන යට සිදුර හා උඩ පාසකය, |
| උදුක්ඛලිකා | (ඉ) දොර සවි කරන වංගෙඩිය. |
| උදුචිත | (ති) ඍජුකළ, කෙළින් කළ. |
| උදුජිත | (ති) කෙළින් තුබූ, ඍජුව තුබූ. |
| උදුම්බර | (පු) දිඹුල් ගස-ගෙඩි, උදුම්බර පුරය, “ආයස්මා රෙවතො කන්නකුජ්ජා උදුම්බරං අගමාසි.” |
| උදුම්බර | (පු) දිඹුල් ගස. |
| උදෙති | (උ+ඊ+අ) දියුණු වේ; නගී; පහළ වේ. |
| උදෙති | (ක්‍රි) (උ + - (ඉ) - (d) (භු) පාපුනනෙ, පැමිණවීමෙහි + ති) පහලවෙයි, නැගෙයි, හටගනියි, ‘සුරියං උදෙති.’ |
| උදෙනි | (ඉ) දඹදිව පිහිටි උදෙනි නම් නගරය. |
| උදෙන්ත | (3) උදා වෙන; පහළ වෙමින්. |
| උද්තාරී | (ක්‍රි) (උද+තර - (d) (භු) තරණෙ, එතෙරවීමෙහි+ඊ), තරණය කෙළේය. |
| උද්ද | (පු) ජලය, දිය බල්ලා. |
| උද්ද | (පු) දිය බල්ලා. |
| උද්ද | (භු) මිත අස්සාදකිලෙදනෙසු, ප්රමාණ කිරීම් ආදියෙහි, ද්දතෙ, ප්රමාණ කෙරේ. |
| උද්දකරාමපුත්ත | (පු) රාම පුත්‍රකවූ උද්දක තැනැත්තා, “අභිදොස කාලකතො භන්තෙ උද්දකො රාම පුත්තො.” |
| උද්දභණ්ඩ | (පු) ගොඩනැගිලි වර්ගයක්, පැලක්, දික් ගේ. |
| උද්දය | (පු) වැඩීම, වෘද්ධිය, ලාභය. |
| උද්දලොමි | දෙ දාය ඇතිරිය - එක් පිටකළු එළු ලොම් ඇති ඇතිරිය. |
| උද්දසුද | (න) ගොම අලු හා මිශ්‍ර කළ මැටි. |
| උද්දස්සෙති | (ක්‍රි) (උ + දිස - (d) (භු) උච්චාරණාදිසු, කීම් ආදියෙහි + ති) දක්වයි දිස ධාතුවට දස්සාදෙශවී සිද්ධියි. |
| උද්දාන | (න) බන්ධනය, බැම්ම, වඩබා ගින්න. |
| උද්දාන | ඇමුණූ දෙය. |
| උද්දාප | (පු) පවුර, පදනම. |
| උද්දාප | (පු) ප්රකාරය ශක්තිමත් වීමට පිටතින් බැඳි බැම්ම. |
| උද්දාම | (පු) බන්ධන රහිත, කැමතිසේ හැසිරීම, උසස්ව තැනීම. |
| උද්දාම | (3) නිදහස් වූ; බැමි දුරු කළ; සීමාව ඉක්මවූ. |
| උද්දාරක | (පු) වන සතෙක්. |
| උද්දාල | (පු) ඇසල ගස, ලෝලුගස, කොබෝලීල යයි ද කියත්. |
| උද්දාලක | (පු) ඇසළ ගස. |
| උද්දාලන | (න) ගලවා දැමීම. |
| උද්දාලනක | (පු) සූරාදමන්නා. |
| උද්දාලෙති | (උ+දල+ණෙ) ගලවා දමයි. |
| උද්දාලෙති | (ක්‍රි) (උ + දල - (d) (භු) දිත්ති විදාරණෙ, දැවීමෙහි, පැලීමෙහි + ණෙ + ති) සූරාදමවයි. |
| උද්දාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගලවා දමා. |
| උද්දාළක | (පු) සහමුලින් නසන්නා, වාත ඝාතකයා. |
| උද්දිට්ඨ | (පු) දක්වන ලද, යෝජනා කළ, දැක්වූ, ෂට්ප්‍රත්‍යයන් අතුරෙන් තුන්වන ප්රත්යය උද්දිෂ්ට නමි. |
| උද්දිට්ඨ | (3) දක්වන ලද; නියමිත. |
| උද්දිට්ඨවිසය | (න) අපාදාන කාරක ප්‍රභේදයෙක‍ෙ “රුක්ඛස්මා ඵලං පතති” යනාදියෙහි අපාදාන සංඥා විෂයක්වූ ක්‍රියාව දක්වනලද හෙයින් මෙය උද්දිෂ්ට විෂය නමි |
| උද්දිපන | (න) දැක්වීම, පෙන්වීම, කරුණු දැක්වීම. |
| උද්දිය | (න) කම්පාව, චලනය. |
| උද්දිය | (පු) වයඹ දිශාව, |
| උද්දියති | (කි) (උ + දර - (d) ත) නාසෙ, නැසීමෙහි + ඊය + ති) නැසෙනු ලැබෙයි, |
| උද්දියන | (න) කම්පාවන, මහත්සේ චලනය වන. |
| උද්දිසති | (ක්‍රි) (උ + දිස - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ, දැකීමෙහි + ති) දක්වයි. |
| උද්දිසති | (ක්‍රි) (උ + දිස - (d) (භු) පෙක්ඛනෙ, දැකීමෙහි + ති) දක්වයි. |
| උද්දිසන | (න) ඉගැන්වීම; නියම කිරීම. |
| උද්දිසන | (න) දැක්වීම, ගෙනහැරපෑම. |
| උද්දිසාපෙති | (උ+දිස+ණෙ) උගන්වයි; කියවයි; පින් දෙවයි. |
| උද්දිසාපෙති | (ක්‍රි) (උ + දිස - (d) (භු) පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි + ණාපෙ + ති) දක්වයි ගෙනහැර පායි. |
| උද්දිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උගන්වා; පින් දී. |
| උද්දිස්ස | (අ) උදෙසා, සඳහා, නිසා, අරභයා. |
| උද්දිස්ස | (පූ.ක්‍රි) උදෙසා; සඳහා. |
| උද්දිස්සකට | (ති) උදෙසා කළ, තමන් වෙනුවෙන් පිළියෙළ කළ. |
| උද්දිස්සකටමංස | (න) උදෙසා කළ මාංසය, “න භික්ඛවෙ උද්දිස්සකටං මංසං පරිභුඤ්ජිතබ්බං” |
| උද්දිස්සකත | (ති) යමෙක් උදෙසා කළ. |
| උද්දිස්සකත | (3) උදෙසා කළ; යමෙකු සඳහා කළ. |
| උද්දිස්සති | (උ+දිස+අ) උගන්වයි; නියම කොට දෙයි; පෙනවා දෙයි. |
| උද්දිස්සන | (න) දැක්වීම ගෙනහැරපෑම. |
| උද්දීපනා | (ඉ) විස්තර කිරීම. |
| උද්දීසන | (න) දැක්කවීම, පෙන්නවීම. |
| උද්දෙක | (පු) රාම තැල්ල (උගුරට එන රාම තෙල්); වාතය මුඛයෙන් නැගීම. |
| උද්දෙක | (පු) වමනය, ඔක්කාරය. |
| උද්දෙකානික | (පු) වැක්කිරීම, සැරෙන් පිට කිරීම. |
| උද්දෙස | (න) (උ + දිස + ණ) කීම, උදෙසීම, බණ ඉගෙනුම, “උද්දෙස ගහණ කාලෙ” |
| උද්දෙස | (පු) ඉගෙනීම; උදෙසීම; කියාදීම; කොට විස්තරය. |
| උද්දෙස | (පු) උදෙසීම, උද්ග්‍රහණය, මාතෘකා පද, නම්ගොත් කීම, සංක්ෂෙපය, උද්දානය, පස්වැදෑරුම් ප්‍රාතිමොක්ෂාද්දෙශ. |
| උද්දෙස | (පු) නම්හොත් කීම, පස්වැදෑරුම් ප්‍රාතිමොක්ෂොද්දෙශය, සංක්ෂෙපය, උද්දානය, ප්‍රාතිමොක්ෂය, ශික්ෂාප්‍රත්‍යාඛ්‍යානයෙහි එන ක්ෂෙත්‍රදපද විසිදෙකෙන් එකක්, “උද්දෙස පච්චක්ඛාමීති වදති.” |
| උද්දෙසක | (ති) උදෙසන්නා, දේශනා කරන්නා. |
| උද්දෙසක | (පු) ඉගෙනගන්නා, පෙළහදාරන්නා, උදෙසන්නා, පාමොක් උදෙසන්නා. |
| උද්දෙසක | (3) නියම කරන්නා. |
| උද්දෙසගහණ | (න) පාලිය හැදෑරීම, පාළිය කියවා ගැනීම, “උද්දිසීයතීති, උද්දෙසො, තස්ස ගහණං උද්දෙසගහණං” |
| උද්දෙසගොචර | (ති) පාලිධර්‍මය හදාරන, උද්දෙසය ගොදුරු කොට ඇති. |
| උද්දෙසත්ථක | (පු) උදෙසනු කැමැත්තා, පාලිය හදාරනු කැමති අය. |
| උද්දෙසන්තෙවාසික | (පු) ඉගෙන ගන්නා ශිෂ්‍යයා, ඉගෙනීම සඳහා යෙදෙන අතැවැසියා. |
| උද්දෙසපත්ත | (පු) තමන් පිණිසවූ පාත්රය. |
| උද්දෙසපරිපුච්ඡා | (ඉ) ඉගෙනීම හා අරුත් ගැනීම. |
| උද්දෙසපරියාපන්න | (න) පාමොක් උදෙසීමෙහි ඇතුළත්වූ, එබඳු ශික්ෂාපද. |
| උද්දෙසපාළි | (ඉ) උද්දෙශ පාළිය, පඤ්ච ප්‍රාතිමොක්ෂාද්දේශය. |
| උද්දෙසභත්ත | (න) නියම කර දෙන බත, උදෙසා දෙන බත, තුදුස් බතින් එකක්, සළාක වශයෙන් ගතයුතු බත. |
| උද්දෙසභත්තඝර | (න) උදෙසා බත දෙන ගෙය. |
| උද්දෙසලාභ | (පු) නියම කරදෙන බත වශයෙන් ලැබුනු ලාභය. |
| උද්දෙසවිභඞ්ග | (පු) පෙළ සහ අටුවා. |
| උද්දෙසවිහාරි | (පු) නිතර පෙළ හදාරනයෙහි යෙදුනු. |
| උද්දෙසසංවාස | (පු) එකතුව පාමොක් උදෙසීම, |
| උද්දෙසසීල | (න) පෙළ දහම් හදාරන සුළු, උදෙසන ස්වභාවය ඇති. |
| උද්දෙසාචරිය | (පු) බණ දහම් උගන්වන ආචාර්‍ය්‍යවරයා. |
| උද්දෙසික | (ති) උදෙසා කළයුතු, දෙසිය යුතු, ව්‍යවහාර කටයුතු. |
| උද්දෙසික | (3) කියයුතු (එපමණ යැයි); යමෙක්ට නියමව තියෙන. |
| උද්දෙසිකචෙතිය | (න) උදෙසා කළ චෛත්‍යය, සර්වඥයන් වහන්සේ උදෙසා කළ පෙතිපිළිමාදිය, බුදුපිළිමය. |
| උද්දෙසිතසික්ඛාපද | (න) එනම් ශික්ෂාපදය. |
| උද්දෙහක | (න) බුබුලු නගින, පෙන නගින. |
| උද්දෙහක | (3) උඩට නගන. |
| උද්දොසිත | (පු) රථාදි බදු තබන ශාලාව, රථ මඩුව, බඩුහල. |
| උද්දොසිත | (පු) රථාදිය තබන ශාලාව. |
| උද්ධ | (අ) ඖද්ධත්‍යය, උදුරණලද. |
| උද්ධං | (අ) මස්තකයෙහි, උඩ, මතුභාගය. |
| උද්ධං | (ක්‍රි.වි) උඩ; මත්තෙහි. |
| උද්ධ | (3) උඩ; උස් තැන්හි වූ. |
| උද්ධංආඝාතනික | (ති) මරණයෙන් පසු. |
| උද්ධක | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| උද්ධංගම | (ති) උඩට යන සුලු, එනම් ශරීර වාතය, වෘද්ධිය භජනය කරන සුලු. |
| උද්ධග්ග | (ති) මතු උතුම්වන, කෙලින් සිටින. |
| උද්ධග්ග | (3) අග උඩට හැරුණු. |
| උද්ධග්ගචිත්ත | (න) උඩඟු සිත. |
| උද්ධග්ගලොම | (ති) කෙළින්වූ ලොම් ඇති. |
| උද්ධග්ගික | (ති) මතු අග්‍රව පවත්නා, මතු ආත්මයෙහි යහපත් විපාක ඇති. |
| උද්ධග්ගික | (3) උසස් විපාක දෙන. |
| උද්ධඞ්ගම | (3) උඩට යන. |
| උද්ධච්ච | (න) උඩඟු බව; නො සන්සුන් බව. |
| උද්ධච්ච | (න) ඖද්ධත්‍යය, නොසන්සුන් කම, උඩඟුව. |
| උද්ධච්චකුක්කුච්ච | (න) උඩඟුබව හා කුකුස්බව, එනම් නීවරණය. |
| උද්ධජ | (ති) මතුභාගයෙහි ඇතිවූ. |
| උද්ධට | (ති) උඩටනැගු, නගා සිටුවනලද, උඩඟු බව. |
| උද්ධට | (3) ඉදිරූ; උදුරන ලද; එස වූ. |
| උද්ධත | (ති) උදුරණලද, උපුටන ලද, ඔසවනලද, |
| උද්ධත | (3) උඩඟු; එස වූ; නො සන්සුන්. |
| උද්ධතසල්ල | (ති) උදුරණ ලද හුල් ඇති. |
| උද්ධතාරුණ | (න) නැගුණ අරුණ. |
| උද්ධන | (න) උදුන, ලිප. |
| උද්ධන | (න) උඳුන; ලිප. |
| උද්ධංපාද | (පු) උඩුකුරුවූ පය ඇත්තා, “උද්ධං පාදතලා අධො කෙසමත්ථකා”. |
| උද්ධපාද | (3) උඩිකුරු පා ඇති. |
| උද්ධංභාගිය | (පු) උඩ දිශාව භාජනය කරන. |
| උද්ධංභාගියසංයොජන | (න) උඩයයි කියනලද රූපා රූප භවයන්හි උපදවන රූපරාග, අරූපරාග, මාන, උද්ධච්ච සහ අවිජ්ජා යන සංයොජන පස. |
| උද්ධමාඝාතන | (ති) මරණින් මතු පැවැත්ම ඇති. |
| උද්ධංමුඛ | (ති) උඩුකුරුවූ මුව ඇත්තා. |
| උද්ධම්භාගිය | (3) උඩ කොටසට අයත්. |
| උද්ධම්ම | (පු) ධර්මයට විරුද්ධ දෙය. |
| උද්ධම්ම | (පු) ධර්මයට විරුද්ධ, අධර්මය, ධර්මය අධර්මය කොට. |
| උද්ධරණ | (න) ඉදිරීම, උත්පාටනය, උඩට ගැනීම. |
| උද්ධරණ | (න) ඉදිරීම; එසවීම. |
| උද්ධරති | (උ+ධර+අ) උදුරයි; ඔසවයි. |
| උද්ධරති | (ක්‍රි) (උ + ධර - (d) (භු) ධරණෙ, දැරීමෙහි + ති) උදුරයි. |
| උද්ධරිතබ්බ | (3) ඉදිරිය යුතු; එසවිය යුතු. |
| උද්ධරිතුං | (නි) උදුරන්ට; ඔසවන්ට. |
| උද්ධරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; ඔසවා. |
| උද්ධරිය | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; ඔසවා. |
| උද්ධංවිරෙචන | (න) වමනය කරවීම. |
| උද්ධස | (කි) උච්ඡෙ, සෙවීමෙහි, උද්ධස්නාති, සොයයි. |
| උද්ධංසති | (ක්‍රි) (උ + ධංස - (d) (භු) ධංසනෙ + ති) උඩට නගියි. |
| උද්ධංසර | (පු) මෘදුස්වරයක් ඇත්තා. |
| උද්ධංසවාද | (පු) සසර සැරිසැරීමෙන් සුද්ධියයි කියන්නෝ. |
| උද්ධංසෙති | (උ+ධංස+ණෙ) විනාශ කරයි. |
| උද්ධංසොත | (ති) ජීවිත නැමැති ස්‍රොතයාගේ උඩට යන. |
| උද්ධංසොත | (3) ඉහළ ඉපදීමට යන. |
| උද්ධංසොත අකනිට්ඨගාමි | (පු) එනම් බඹ තලයෙහි වසන්නා. |
| උද්ධස්ත | (ති) ඔසවන ලද, මතුයෙහි වළඳනා ලද, මස්තකය වසාගන්නා ලද. |
| උද්ධස්තො | (පු) උද්ධස්ත බලනු. |
| උද්ධාර | (පු) ඉදිරීම; ණය. |
| උද්ධාර | (පු) ණය, උද්ධරණය කිරීම. |
| උද්ධාලක | (පු) උද්ධරණය කරන්නා. |
| උද්ධි | (න) ඇණ, දැවකඩ. |
| උද්ධිත | (ති) ඇදදැමූ, විනාශ කළ, අහක් කළ. |
| උද්ධුනන | උඩට කම්පාකිරීම, ඉහළට සෙලවීම. |
| උද්ධුනාති | (ක්‍රි) (උ + ධු - (d) (කි) කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) උඩට කම්පාකරයි. |
| උද්ධුමාත | (න) ඉදිමෙන ලද, ඉදිමිච්ච. |
| උද්ධුමාත | (3) ඉදිමුණු. |
| උද්ධුමාතක | (න) ඉදිමිච්ච, ඉදිමුණු. |
| උද්ධුමාතක | (3) ඉදිමුණු දෙය. |
| උද්ධුමාතකසඤ්ඤා | (ඉ) ඉදිමීගිය මෘතශරීරයක් අරමුණු කොටගෙන කරන භාවනාව, උද්ධුමාතක සංඥා භාවනාව. |
| උද්ධුමාතකසරීර | (න) ඉදිමුණු මළසිරුර. |
| උද්ධුමාතත්ත | (න) ඉදිමුණු ස්වභාවය. |
| උද්ධුමායති | (උ+ධුම+අ) ඉදිමේ; පිපේ. |
| උද්ධුමායති | (ක්‍රි) (උ + ධුම - (d) (භු) සංඝාතෙ, නැසීමෙහි + ති), ඉදිමෙයි. |
| උද්ධුමායන | (න) ඉදිමීම. |
| උද්ධුමායන | (න) ඉදිමෙන. |
| උද්ධුමායික | (ති) ඉදිමුණු, ඉදිමීගිය. |
| උද්ධුමායිත | (ති) ඉදිමෙනලද, ඉදිමීගිය. |
| උද්ධුමායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉදිමී. |
| උද්ධුමායී | (ක්‍රි) (උ + ධම - (d) (භු) + ඊ) ඉදිමුණේය, |
| උද්ධුස | (භු) ඇහිඳීමෙහි, උද්ධුසාති, ඇහිඳියි. |
| උද්‍රභ | (භු) භක්ඛණෙ, කෑමෙහි, උද්‍රභති, අනුභව කරයි. |
| උද්‍රය | (පු) උදය, වැඩීම, වෘද්ධිය. |
| උද්‍රය | (3) උපදවන; ගෙන දෙන. |
| උද්‍රහ | (භු) කෑමෙහි, උද්‍රභති, කයි. |
| උද්‍රිය | (න) කම්පාව, චලනය. |
| උද්‍රියති | (ක්‍රි) (උ + දර - (d) (චු) නාසතෙ, නැසීමෙහි + ඊය + ති) නැසෙයි, වැනසෙයි, නැසෙනු ලැබෙයි. |
| උද්‍රියන | (න) කම්පාවන, මහත්සේ චලනය වන. |
| උද්‍රීයති | (උ+දර+ඊ+ය) පැළී විවෘත වෙයි; බිඳ වැටේ. |
| උද්‍රීයන | (න) බිඳ වැටීම. |
| උද්‍රෙක | (න) වමනය, ඔක්කාරය, “උද්‍රෙකං දස්සතීති උග්ගාරං දස්සති” |
| උද්‍රෙක | (පු) තැලිනැගීම, ඔක්කාර කිරීම, වමනය. |
| උද්‍රෙක | (පු) රාම තැල්ල (උගුරට එන රාම තෙල්); වාතය මුඛයෙන් නැගීම. |
| උන්ද | (රු) පසවන කිලෙදනෙසු, වහනය වීමෙහි, තෙත්වීමෙහි උන්දති, වහනය වෙයි. |
| උන්දුර | (පු) මීයා. |
| උන්දූර | (පු) මීයා, මූෂිකයා. |
| උන්දූර | (පු) මීයා. |
| උන්න | (ති) තෙත්දෙය. |
| උන්න(ණ්ණ)ත | (ති) උස්දෙය, උච්චස්ථානය. |
| උන්න(ණ්ණ)ත | (න) ආභරණ විශේෂයක්. |
| උන්න(ණ්ණ)ති | (ඉ) මානය, උඩඟුකම. |
| උන්නක | (පු) මානය ඇත්තා, උඩඟුකම ඇත්තා. |
| උන්නඞ්ගල | (පු) නගුල් අහක්කර හෝ වැඩ අත්හැර උත්සවයට සැරසීම. |
| උන්නත | (3) උස්; උසස්. |
| උන්නතානන | (ති) (උන්නත + ආනන) උඩුකුරු මුහුණ ඇති. |
| උන්නති | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; ඉහළ නැගීම. |
| උන්නදති | (උ+නද+අ) මහත් නාද කරයි. |
| උන්නදති | (ක්‍රි) (උ + නද - (d) (භු) අව්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි + ති) උසස් නාද කෙරෙයි. |
| උන්නදන | (න) උසස්නාදය, මහානාදය. |
| උන්නදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මහත් නාද කොට. |
| උන්නම | (න) උස, උස්තැන. |
| උන්නම | (පු) උස් තැන. |
| උන්නමති | (උ+නමු+අ) උඩට නැමේ; උසස් වේ; දියුණු වේ. |
| උන්නමති | (ක්‍රි) (උ + නම - (d) (භු) නමෙ, නැමීමෙහි + ති) උඩට නමයි, ගොඩකෙරෙයි “නින්නං ඨානං උන්නමති.” |
| උන්නමන | (න) උසස්තැන පිහිටුවීම, උඩට නැමීම, “උන්නමන - ඔනමන පකතිකං සක්කස්ස ආසනං.” |
| උන්නයන | (න) වරනැගීම, උඩට පැමිණවීම, විතර්කය. |
| උන්නල | (න) උස්වූ හිස්මාන නලය. |
| උන්නහන | (න) උඩට නැසීම, උඩට වෙලීම. |
| උන්නහනා | (ඉ) වංචාකිරීම, මතුමත්තෙහි බැඳීම්, එබඳුකථා. |
| උන්නළ | (න) උස්වූ හිස්මාන නලය. |
| උන්නළ | (3) උඩඟු වූ. |
| උන්නාද | (පු) උසස් නාදය. |
| උන්නාද | (පු) මහත් නාදය. |
| උන්නාදි | (ති) උසස් නාදකරන්නා. |
| උන්නාදී | (3) මහත් නාද ඇති. |
| උන්නාදෙති | (උ+නද+ණෙ) මහත් නාද කරවයි. |
| උන්නාදෙති | (ක්‍රි) (උ + නද - (d) (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි + ති) උසස්ලෙස නාදකරයි. |
| උන්නාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මහත් නාද කරවා. |
| උන්නානාභි | (පු) එනම් සතා. |
| උන්නාම | (පු) උසස් මාන්නය. |
| උන්නාමෙති | (ක්‍රි) (උ + නම - (d) (භු) නමෙ, නැමීමෙහි + ති) නමයි, උඩට නමයි. |
| උන්මත්ත | (ති) උමතු, සිහිය විකලවූ, පිස්සු, |
| උන්මත්තක | (පු) උමතු තැනැත්තා. |
| උප | (අ) සමීප, පූජා, සදෘශ බව, දෝෂකථන, උත්පත්ති, භාගාර්ථ, අපගමන, අධිකත්ථ, පූර්ව කර්ම නිවෘත්ති, ප්‍රතිභානාකාර, උපරිභාව, අභොජන යනාදී අර්ථයන්හි වැටෙන අව්‍යයයෙකි. |
| උප | (චු) පජ්ජනෙ, පැමිණීමෙහි, උපෙති, උපයති, පැමිණෙයි. |
| උප | උ සමීපාර්ථාදිය ඇති උපසර්ගයක්. |
| උපක ස | එළඹෙන. |
| උපකච්ඡ | (න) කිසිල්ල; කිසිල්ලට සමීප තැන. |
| උපකච්ඡ | කිසිල්ල, කිහිල්ල. |
| උපකච්ඡක | (න) කිසිල්ල, කිහිල්ල, ඉඟටිය, උකුල. |
| උපකට්ඨ | (ති) ආසන්න වූ, ලංවූ, “උපකට්ඨාය වස්සූපනායිකාය.” |
| උපකට්ඨ | (ති) ළඟ සමීප, කිට්ටු “උපකට්ඨාය වස්සුපනායිකාය.” |
| උපකට්ඨ | (3) සමීප වූ; ළං වූ (කාලය). |
| උපකඩ්ඪති | (උප+කඩ්ඪ+අ) සමීපයට අදී. |
| උපකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (උප+කඩ්ඪ - (d) (භු) කඩ්ඪණෙ, ඇදීමෙහි + ති) උඩට අදියි, උඩට කඩයි. |
| උපකඩ්ඪන | (න) උඩට කැඩීම, උඩට ඇදීම. |
| උපකණ්ණක | (ති) කණ ළඟ, කණ අසල, “උපකණ්ණකං ජප්පතීති -කණ්ණමූලෙ මන්තේති.” |
| උපකණ්ණක | (න) අනුන්ගේ කථාව ඇසෙන තරමේ දුර තැන. |
| උපකප්පති | (උප+කප්ප+අ) යෝග්‍ය වේ; ළඟට පැමිණේ. |
| උපකප්පති | (ක්‍රි) (උප + කප්ප - (d) කප්පනෙ, කැපවීමෙහි + ති) කැපකරයි කැපවෙයි. |
| උපකප්පන | (න) (උප + කප්ප + යු = අන) නිසි සුදුසු වූ, එළවන ලද, වළඳින. |
| උපකප්පන | (න) පැමිණීම; ලැබීම. |
| උපකප්පනක | (ති) හිමි විය යුතු ලාභ ලැබෙන ප්‍රයෝජනවත්. |
| උපකප්පිත | (ති) කැපකළ, සරසන ලද, අයිති කළ. |
| උපකරණ | (න) (උප + කර + යු = අන + ණ) උවමනා දේ, අවශ්‍යවූ බඩු. |
| උපකරණ | (න) අනුකරණය, කටයුතු සිද්ධියට ඕනෑකරණ දේ. |
| උපකරණ | (න) උපකාර වන දෙය; උවමනා දෙය. |
| උපකරොති | (ක්‍රි) (උප + කර - (d) ත) කරණෙ කිරීමෙහි + ඔ + ති) කෙරෙයි, අනුව කෙරෙයි. |
| උපකාර | (පු) උපකාරය, උදව් කිරීම, “බහූපකාරා භික්ඛවෙ මාතාපිතරො පුත්තානං.” |
| උපකාර | (පු) උපස්තම්භය; පිහිට. |
| උපකාරක | (පු) (උප + කර + ණ්වූ + අක) උපකාර කරන්නා, උදවුකරන්නා, සහාය දෙන්නා, |
| උපකාරක | (3) උපකාර කරන; උපස්තම්භ වන. |
| උපකාරිකා | (ඉ) උපකාර කරන්නී; කොටු බැම්මේ මුල ශක්තිමත් කරන බැම්ම. |
| උපකාරිකා | (ඉ) පවුරුපදනම, සත්වැදෑරුම් නගරාරක්ෂාවන්ගෙන් එකක්. |
| උපකාරිනී | (ඉ) උපකාර කරන්නී. |
| උපකාරී | (පු) උපකාර කරන්නා, උපකාර ඇත්තා. |
| උපකාරී | (පු) උපකාර කරන්නා. |
| උපකිරිතුං | (ක්‍රි) - (වි) විසුරුවන්නට, තුනීකරන්නට. |
| උපකිරියා | (ඉ) අනුක්‍රියාව, උපකරණ, ආභරණ. |
| උපකිලිට්ඨ | (3) කිලිටි වූ. |
| උපකීණ්ණ | (ති) ගැවසීගත්, විසුරුණු. |
| උපකුමහ | (පු) කලය සමීපය, කුමභය ළඟ, |
| උපකූජති | (උප+කූජ+අ) පක්ෂියා ප්‍රීති නාද කරයි. |
| උපකූජති | (ක්‍රි) (උප + කූජ - (d) (භු) කූජනෙ, අවියත් ශබ්දයෙහි + ති) සමීපව ශබ්ද කරයි. |
| උපකූජති | (ක්‍රි) (උප + කූජ - (d) (භු) කූජනෙ, අවියත් ශබ්දයෙහි + ති), - (ක්‍රි) සමීපව ශබ්ද කරයි |
| උපකූජන | (න) පක්ෂියාගේ ප්‍රීති නාදය. |
| උපකූජන | (න) සමීපව ශබ්ද කිරීම. |
| උපකූජිත | (ති) ශබ්දකළ, නාද කළ. |
| උපකූජිත | (3) පක්ෂි නාදයෙන් යුත්. |
| උපකූල | (න) ඉවුරට සමීප පෙදෙස. |
| උපකූල | (න) කූ ල සමීපය, ගංඉවුර, ගංගා සමීපය. |
| උපකූලිත | (ති) ගායනා කළ, තැම්බූ, බැදපු. |
| උපකූලිත | (3) අකිළී ගිය. |
| උපක්ක | (පු) ගින්නෙන් දැවුණු සිරුරු ඇති, එබඳු ගැහැණියක්, “අද්දසං ඉත්ථිං උපක්කං.” |
| උපක්කට්ඨ | (ති) ළඟ සමීප, කිට්ටු “උපකට්ඨාය වස්සුපනායිකාය.” |
| උපක්කන්ත | (පු) උපක්‍රමණය කිරීම, ආක්‍රමණය කිරීම. |
| උපක්කම | (පු) උත්සාහය; උපාය; පිළිවෙළ. |
| උපක්කම | (පු) උපක්‍රමය, ප්‍රයොගය, යමක් කිරීමට යොදන උපාය. |
| උපක්කමති | (උප+කමු+අ) උපාය යොදයි; පහර දෙයි. |
| උපක්කමති | (ක්‍රි) (උප + කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, පයනගා යාමෙහි + ති) උපක්‍රම කෙරෙයි, උපායොදයි. |
| උපක්කමන | (න) උපක්‍රම යෙදීම; පහර දීම. |
| උපක්කමන | (න) උපක්‍රමණය, ප්‍රයොග යෙදීම. |
| උපක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සාහ කොට. |
| උපක්කිට්ඨ | (පු) දෝෂාරොපනය කළ, ගැරහූ, සැරකළ, දොස්තැබූ. |
| උපක්කිතක | (පු) විකුට ගැනීම, ඇපකරගැනීම, විකුටගත්. |
| උපක්කිලිට්ඨ | (පු) කෙලෙසන ලද. |
| උපක්කිලෙස | (පු) කිලුට; බාධාව. |
| උපක්කිලෙස | (පු) පිටතින් පැමිණෙන කිළුටු, රාගාදී කෙළෙස්, “රාගාහිදි උපක්කිලෙසෙහි උපක්කිලිට්ඨං.” |
| උපක්කීතක | (3) මිල දී ගනු ලැබූ අය. |
| උපක්කුට්ඨ | (3) දෝෂාරෝපණය ලැබූ. |
| උපක්කොස | (පු) දෝෂාරෝපණය. |
| උපක්කොස | (පු) නුගුණකීම, අයුනුකීම. |
| උපක්කොසති | (උප+කුස+අ) දොස් නගයි; නින්දා කරයි. |
| උපක්කොසති | (ක්‍රි) (උප + කුස - (d) (භු) අක්කොසෙ, නපුරු කොට බිනීමෙහි + ති), නුගුණ කියයි, අගුණ කියයි. |
| උපක්කොසන | (න) නුගුණ කීම, අගුණ ප්රකාශය. |
| උපක්කොසන | (පු) දෝෂාරෝපණය. |
| උපක්ඛට | (ති) රැස්කළ, පිළියෙල කළ, සැරසූ, එනම් ශික්ෂාපදය, “චීවර චෙතාපන්නා උපක්ඛටාහොන්ති.” |
| උපක්ඛට | (ති) සර්ජිත කළ, සාදනලද. |
| උපක්ඛට | (3) සමීපයට ගෙන ආ. |
| උපක්ඛත | (ති) සදනලද, හදනලද. |
| උපක්ඛන්ධ | (පු) කඳේ උඩුපැත්ත, පිටිපස, උරහිස. |
| උපක්ඛර | (පු) වෑපොරෝ ආදිය, රිය කොටස්, රථාඞ්ග. |
| උපක්ඛලති | (ක්‍රි) (උප + ඛල - (d) (භු) සංචලනෙ, සැලීමෙහි + ති) පැකිලෙයි, හැපෙයි, වැටෙයි. |
| උපක්ඛලන | (න) පය හැපීම; බාධාවීම. |
| උපක්ඛලන | (න) පැකිලීම, වැටීම, හැපීම. |
| උපක්ඛිත්ත(ක) | (පු) ඉවත් කරන ලද, උස්සා දමනලද. |
| උපඛාරි | (ඉ) ඛාරියකට අධික ඛාරි බලනු. |
| උපග | (ති) (උප + ගමු +අ) පැමිණීම, එළඹීම. |
| උපග | (ස) එළඹි. |
| උපග | (ස) එළඹෙන. |
| උපගච්ඡති | (උප+ගමු+අ) එළඹේ; ළඟට යේ. |
| උපගච්ඡන්ති | (ක්‍රි) (උප + ගමු - (d) (චු) ගතියං, යාමෙහි + න්ති, මු = ච්ඡ) පැමිණෙත්, එළඹෙත්. |
| උපගඤ්ඡි | (ක්‍රි) (උප + ගමු - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, මු = ඤ්ඡ + ඊ) එළඹියේය, වෙත ගියේය. |
| උපගණහාති | (ක්‍රි) (උප + ගහ - (d) (භු) උපාදානෙ ගැනීමෙහි හ = ණ්හා + ති), ගනී ළඟට ගනී. |
| උපගණ්හන | (න) ගැනීම, උද්ග්‍රහණය. |
| උපගණ්හනා | (ඉ) ගැනීම, තැබීම, භාවනා කිරීම. |
| උපගත | (ති) පැමිණි, එළඹී, “උපගත ජනා භත්තං භූඤ්ජිංසු.” |
| උපගත | (3) එළඹුණු; පැමිණි; යුක්ත වූ. |
| උපගන්තබ්බ | (3) එළඹිය යුතු. |
| උපගන්තුං | (නි) එළඹෙන්ට. |
| උපගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළඹ. |
| උපගමන | (න) එළඹීම; පැමිණීම; යුක්ත වීම. |
| උපගමන | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට යාම. |
| උපගමනක | (පු) සමීපයට යන්නා. |
| උපගම්ම | (පූ.ක්‍රි) එළඹ. |
| උපගයහන | (න) හුන්තැනට යවන පඬුර. |
| උපගලිත | (ති) ගිලිහෙනලද, ගිලිහුනු. |
| උපගලිත | (3) ගිලිහී ගිය. |
| උපගාමී | (3) එළඹෙන්නා. |
| උපගීති | (ඉ) උපගීති නම් වෘත්තය, ආර්‍ය්‍යා වෘත්තයාගේ ද්වීතීය අර්‍ධයට නියමිත හැම ලක්ෂණයන්ගෙන් යුක්තවූ වෘත්තය. |
| උපගු | (න) ගවයන්ගේ සමීපය. |
| උපගුහණ | (න) (උප + ගුහ + ණ) ආලිඞ්ගනය, වැළඳගැන්ම. |
| උපගුහිත්වා | (පු.ක්‍රි) වැළඳගෙන, වැළඳ. |
| උපගූහති | (උප+ගූහ+අ) වැලඳ ගනී. |
| උපගූහති | (ක්‍රි) (උප + ගූහ - (d) (භු) සංවරණෙ වැසීමෙහි + ති) වසයි, සංවරණය කරයි වැළඳ ගනියි ළඟ හිඳියි. |
| උපගූහන | (න) වැලඳ ගැන්ම. |
| උපගූහන | (න) සැඟවීම, වැසිම, වැළඳගැනීම. |
| උපගූහිත | (ති) සඟවන ලද, වැළඳ ගන්නා ලද. |
| උපග්ඝාත | (පු) එහා මෙහා හැපීම. |
| උපග්වාදි | (පු) උපගු මනු, - (පු) භගු ආදිවූ ශබ්ද ගණය. |
| උපඝට්ටන | (න) ගැටීම, ඝට්ටනය. |
| උපඝට්ටිත | (ති) ගසන ලද, නැසූ. |
| උපඝට්ටිත | (3) හපන ලද. |
| උපඝාත | (ති) (උප + හන = ඝාත + අ) නැසූ, නසනලද, නොහික්මුණු, උපද්‍රව, උවදුරු, බාධා. |
| උපඝාත | (පු) නැසීම; හැපීම. |
| උපඝාතක | (පු) නසන්නා, පීඩා කරන්නා. |
| උපඝාතක | (3) නසන; සිඳින. |
| උපඝාතකකම්ම | (න) කුසල් වූ හෝ අකුසල් වූ දුර්වල කර්‍මයෙහි විපාක නැතිකොට විපාක දෙන බලවත් කර්මය.” |
| උපඝාතන | (න) නැසීම, මැරීම. |
| උපඝාතන | (න) නැසීම. |
| උපඝාති | (පු) නසන, පීඩා කරන. |
| උපඝාතික | (පු) (උප + හන = ඝාත + ඉක) නැසීම, නොහික්මීම, භික්ඛුපඝාතික හා භොගූපඝාතික යන දෙක, “ද්වෙ උපඝාතිකා භික්ඛුපඝාතිකාච භොගූපඝාතිකාච.” |
| උපඝාතී | (3) නසන්නා; හිංසා කරන්නා. |
| උපඝාතෙති | (ක්‍රි) (උප + හන = ඝාත - (d) (චු) නාසෙ, නැසීමෙහි + ණෙ + ති) නසයි. |
| උපචක්ඛු | (න) උපනෙත්‍රය, කන්නාඩිය, ඇසේ දමන කන්නාඩිය. |
| උපචය | (පු) රැස් කිරීම. |
| උපචය | (පු) වැඩීම, රැස්කිරීම, “උපවයො නාම වඩ්ඪි.” |
| උපචයරාසි | (ඉ) ජන්ම ලග්නයෙන් 3, 6, 10, 11 වෙනි ස්ථාන. |
| උපචරති | (උප+චර+අ) කලින් වුවමනා දේ කරයි; සමීපයෙහි හැසිරේ. |
| උපචරති | (ක්‍රි) (උප + චර - (d) (භු) සංචරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) හැසිරෙයි අනුවයෙයි. |
| උපචරිත | (ති) පැමිණි, එළඹෙන ලද. |
| උපචරිත | (ති) හැසිරෙණ ලද, - (ති) එළඹෙන ලද, අභේදයෙන් ව්‍යවහාර කරන ලද. |
| උපචරිත | (3) පුරුදු කළ; සේවනය කළ. |
| උපචාර | (න) ආදරය, පූජාව, වෙනසක්නැතිව ගැනීම, වියරණ විසි සතරෙන් එකක්. |
| උපචාර | (පු) (උප + චර + ණ) ළඟ, සමීපය, අත්පස, දෙවන ජවන්සිත, එක්රියන්හමාර, එපමණ පලල්වූ පෙදෙස, “දියඩ්ඪහත්ථ විත්ථාරො මග්ගො උපචාරො,” |
| උපචාර | (පු) අවට පෙදෙස; කිසිවකට කලින් කළ යුතු ක්‍රියාව; සමීප දෙය හෝ පෙදෙස. |
| උපචාරක | (පු) ආරක්ෂකයා, සේවය කරන්නා. |
| උපචාරඣාන | (න) උපචාරධ්‍යානය, අර්පණාවට සමීපවූ ධ්‍යානය, නීවරණ ප්‍රහීණයෙන් ලැබන ධ්‍යානය. |
| උපචාරභාවනා | (ඉ) උපචාර භාවනාව. |
| උපචාරභූමි | (ඉ) උපචාර සමාධිය, නිමිති පහළ වූ කළ සිත සමාධියට පැමිණෙන එක් සමාධියක්, “උපචාරභූමීති උපචාරසමාධි.” |
| උපචාරවචන | (න) ව්‍යවහාරවන වචන, භාවිත වන වචන, “උපචාරවචනං වුච්චති වොහාර වචනං.” |
| උපචාරසමාධි | (ඉ) උපචාර සමාධිය, අර්පණාවට සමීපයෙහි හැසිරෙන සමාධිය. |
| උපචාරසීමා | (ඉ) උපචාර සීමාව, පසළොස් වැදෑරුම් සීමාවන්ගෙන් එකක්. |
| උපචිකා | (ඉ) වේයා. |
| උපචිකා | (ඉ) වේයා. |
| උපචිකාමත්තික | (න) වේපස්, කැඩුණු බිඳුනු දේ. |
| උපචිණාති | (ක්‍රි) (උප + චි - (d) (කි) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි + ණා) + ති) රැස් කරයි, රාශිභූත කරයි. |
| උපචිණ්ණ | (ති) රැස්කළ, පුරුදු කළ. |
| උපචිණ්ණ | (3) පුරුදු කළ; රැස් කළ. |
| උපචිත | (ති) රැස් කළ, එකතු කළ. |
| උපචිතත්ත | (න) රැස් කිරීම, රාශිභුත කිරීම. |
| උපචිත්‍රා | (ඉ) උපචිත්‍රා වෘත්තය, මාත්‍රාසමක ජාතීන් අතුරෙන් සවන වෘත්තය |
| උපචිත්‍රා | (ඉ) උපචිත්‍රා වෘත්තය, මාත්‍රාසමක ජාතීන් අතුරෙන් සවන වෘත්තය. |
| උපචිනාති | (උප+චි+නා) රැස් කෙරේ. |
| උපචිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැස් කොට. |
| උපච්චකා | (ඉ) පර්වත සමීප බිම. |
| උපච්චගා | (අ) (උප + අති + ගා) ඉක්ම ගියේය, “මාතං කාලො උපච්චගා” |
| උපච්චගා | (උප+අති+ගමු+ආ) (හීයත්තනී) ඉක්ම ගියේය. |
| උපච්චති | (ක්‍රි) (උප + චී - (d) (භු) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි + ති) බිඳෙයි, විනාශවෙයි. |
| උපච්චය | (පු) අතික්‍රමය, ඉක්මවීම. |
| උපච්ඡිජ්ජති | (ක්‍රි) (උප + ජිද - (d) (දි) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ය) + ති) සිඳෙයි, නැතිවෙයි. |
| උපච්ඡින්දති | (උප+ඡිද+ංඅ) කඩා දමයි; සිඳ දමයි. |
| උපච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (උප + ඡිදි - (d) (රු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති) සිඳෙයි, විනාශකරයි, “ජීවිතා වොරොපෙය්‍යාති ජීවිතින්ද්‍රියං “උපච්ඡින්දති.” |
| උපච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (උප + ඡිදි - (d) (රු) ද්වෙධාකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ති) සිඳියි. |
| උපච්ඡින්දන්ත | (3) සිඳින; සිඳිමින්. |
| උපච්ඡින්දමාන | (3) සිඳින; සිඳිමින්. |
| උපච්ඡින්න | (ති) සිඳින ලද, කපන ලද. |
| උපච්ඡින්න | (ති) සිඳුනු, විනාශවූ, සහමුලින්ම නැතිවූ. |
| උපච්ඡින්න | (3) කඩා දැමූ; සිඳ දැමූ. |
| උපච්ඡෙද | (පු) සිඳ දැමීම. |
| උපච්ඡෙද | (පු) සිඳීම, කැපීම. |
| උපච්ඡෙදක | (3) සිඳ දමන. |
| උපච්ඡෙදකම්ම | (න) එක කර්‍මයකින් විපාක විඳින අතර අන්‍යකර්‍මයකින් එය සිඳදැමීම, ඒ දෙවෙනි කර්මය. |
| උපච්ජුම්භති | (ක්‍රි) (උප + ඡුහ + - (ති) - (d) (රු) නිච්ඡු භෙ, කාරා දැමීමෙහි + ති) ඉදිරියට වීසි කරයි. |
| උපජාති | (ඉ) එනම් ඡන්දස. |
| උපජානාති | (ක්‍රි) (උප + ඤා - (d) (කි) අවබොධනෙ, අවබොධයෙහි ඤා = ජා + නා + ති) දනී, දැනගනී. |
| උපජානාහි | (ක්‍රි) (උප + ජන - (d) (දි) ජනනෙ, දිනීමෙහි + හි) සැරසෙව, සැරසෙන්න, දැනගණුව, “ත්වඤ්ඤෙව ඝරාවාසත්ථෙන උපජානාහි.” |
| උපජාප | (පු) භේදය, කේලාම් කියා බිඳුවීම. |
| උපජීවක | (පු) අනුව ජීවත්වන්නා. |
| උපජීවති | (උප+ජීව+අ) කිසිවක් හෝ කිසිවකු ආශ්රය කොට ජීවත් වේ. |
| උපජීවති | (ක්‍රි) (උප + ජීව - (d) (භු) පාණධාරෙණ, පණදැරීමෙහි + ති) අනුව ජීවත්වෙයි. |
| උපජීවන | (න) අනුව ජීවත්වන. |
| උපජීවි | (3) කිසිවකු ආශ්රය කොට ජීවත් වන්නා; සේවකයා. |
| උපජීවී | (ති) අනුව ජීවත්වන්නා, මෙහෙ කරන්නා. |
| උපජූත | (න) ක්‍රීඩාවන්හි ඔට්ටු තැබීම. |
| උපජ්ඣ | (පු) අවවාද දෙන ගුරුවරයා. |
| උපජ්ඣා | (පු) උපාධ්‍යාය, උපාධ්‍යායයන් වහන්සේ, |
| උපජ්ඣාචරිය | (පු) උපාධ්‍යායාචාර්‍ය්‍යවරයා, උපාධ්‍යායවූ ගුරුවරයා. |
| උපජ්ඣාය | (පු) අවවාද දෙන ගුරුවරයා. |
| උපජ්ඣාය | (පු) උපාධ්‍යායයා, භික්ෂූන්ගේ මහණ උපසම්පදා දෙක්හි ප්රධාන වන තෙරුන් වහන්සේ, කුදු මහත් වරද පෙන්නා චෝදනා කරන්නා, සිහිකරන්නා “උපජ්ඣා යො මෙ භාන්තෙ හොහි” |
| උපජ්ඣායං පච්චක්ඛාමි | (ක්‍රි) උපාධ්‍යායයන් ප්‍රත්‍යාඛ්‍යානය කරමි ශික්ෂා ප්‍රත්‍යාඛ්‍යාන දෙවිසි ක්ෂෙත්‍රවලින් එකක්. |
| උපජ්ඣායකිච්ච | (න) උපාධ්‍යාය කෘත්‍යය, අධිකරණ නොවන කෘත්‍යය. |
| උපජ්ඣායකිත්තන | (න) (උප + ජ්ඣෙ + කිත්ත + යු = අන) උපාධ්‍යයන් කීම, “උපජ්ඣයො මෙ භන්තෙ ආයස්මා තිස්සත්ථෙරොනාම.” |
| උපජ්ඣායගහණ | (න) උපාධ්‍යායන්ගේ ගැණීම, “උපජ්ඣායො මෙ භන්තෙ හොහි” යන වාක්‍යයෙන් උපාධ්‍යායයන් ගැණීම. |
| උපජ්ඣායචතුක්ක | (න) උපාධ්‍යාය චතුෂ්කය, පරිවාර පාළියෙහි එන චතුෂ්ක භේදයෙන් එකක්. |
| උපජ්ඣායති | (ක්‍රි) (උප + ඣෙ - (d) (භු) චින්තායං සිතීමෙහි + ති) සිතයි පනවයි කියයි. |
| උපජ්ඣායමත්ත | (පු) උපාධ්‍යායයන් සමානවූ භික්ෂූ, උපාධ්‍යාය මාත්‍ර. |
| උපජ්ඣායමූලක | (ති) උපාධ්‍යායයන් ප්රධාන කොට, උපාධ්‍යායයන් මූලික කොට පැවිද්දෙහි හා උපසම්පදාවෙහිත් උපාධ්‍යායයෝ මූලික වෙත්) “සචෙ අඤ්ඤ තිත්ථිය පුබ්බො නග්ගො ආගච්ඡති උපජ්ඣායමූලකං චීවරං පරියෙසි තබ්බං.” |
| උපජ්ඣායලෙස | (න) උපාධ්‍යායන්ගේ ස්වභාවය, ආකාරය, පිළිවෙළ. |
| උපජ්ඣායවත්ත | (න) උපාධ්‍යායවත්, සද්ධි විහාරිකයන්ට උපාධ්‍යායයන් විසින් කළ යුතු වත්, සද්ධිවිහාරිකයන් විසින් උපාධ්‍යායයන්ට කළ යුතු වත්, “සචෙ උජ්ඣායො ගිලානො හොති යාවජීවං උපට්ඨාතබ්බො” යනාදීන් දක්වන උපස්ථානාදිය එබඳු වතාවත් 152ක් පමණ වෙති. |
| උපජ්ඣායවෙවචන | (න) උපජ්ඣාය පර්‍ය්‍යාය වචන, උපාධ්‍යාය ශබ්දයට සමාන අර්ථ ඇති වචන. |
| උපජ්ඣායසමොධාන | (න) (උප + ඣෙ + සං + අව + ධා + යු = අන) උපාධ්‍යායන්ගේ දර්ශනය, උපාධ්‍යායන්ගේ ශබ්ද ශ්‍රවණයෙන් එක්වීම, උපාධ්‍යායන්ගෙන් ගත් නිස උපජ්ඣාය සමොධානයෙන් බිඳේ. |
| උපඤ්ඤාත | (ති) අනුමානයෙන් දත්, දන්නා ලද, “උපඤ්ඤාතං නිබ්බාණන්ති උප්පත්තියා අනුමානෙන ඤාතං නිබ්බාණං.” |
| උපඤ්ඤාත | (3) අනුදන්නා ලදී. |
| උපඤ්ඤාස | (පු) කථාරම්භය, කථාව පටන් ගැන්ම “උපඤ්ඤාසො වචීමුඛං,” |
| උපඤ්ඤාසි | (ක්‍රි) (උප + අඤ්ඤාසි) දැනගත්තේ ය) ප්‍රතිවේධ කෙළේය. |
| උපට්ටිත | (ති) වෙදනා කරන ලද, භයගන්වන ලද, මැඩපවත්වනලද. |
| උපට්ඨපෙති | (උප+ඨා+ණෙ) උපස්ථාන කරවයි; ගෙනැවිත් තබයි. |
| උපට්ඨපෙති | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) (භු) ගති නිවුත්තියං, ගමන් නැවැත්මෙහි + ණෙ + ති) උපස්ථාන කරවයි. |
| උපට්ඨපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උවටැන් කරවා; ගෙනැවිත් තබා. |
| උපට්ඨපෙස්සති | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) හූ “ගතිනිවුත්තිම්හි, ගතිපැවැත්මෙහි + ණපෙ + ස්සති) පිහිටුවන්නේය, එළවන්නේය, “ආචරියො භික්ඛවෙ, සද්ධි විහාරිකම්පි පුත්තං චිත්තං උපට්ඨපෙස්සති.” |
| උපට්ඨමාන | (3) උපස්ථාන කරන; උපස්ථාන කරමින්. |
| උපට්ඨහං | (අ) ප්රථමා එකවචන, උපස්ථාන කරමින්. |
| උපට්ඨහති | (උප+ඨා+අ) උපස්ථාන කෙරේ; එළඹ සිටී; වැටහේ. |
| උපට්ඨහති | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං, ගමන් නැවැත්මෙහි + ති) උපස්ථාන කරයි, ළඟට එළඹෙයි. |
| උපට්ඨහන්ත | (3) උපස්ථාන කරන; උපස්ථාන කරමින්. |
| උපට්ඨහිතුං | (ති) සඞ්ග්‍රහ කරන්නට, උපස්ථාන කරන්නට, එළඹ සිටින්නට. |
| උපට්ඨහිතුං | (නි) මෙහෙ කරන්නට. |
| උපට්ඨහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපස්ථාන කොට. |
| උපට්ඨහියමාන | (ති) උවටන් කරණු ලබන. |
| උපට්ඨාක | (පු) උපස්ථායකයා, ගිලන් උවවටැන් කරන්නා “ආනන්දො බුද්ධුපට්ඨාකො” |
| උපට්ඨාක | (3) උපස්ථාන කරන්නා; මෙහෙ කරුවා; ළඟට පැමිණෙන්නා. |
| උපට්ඨාකකුල | (න) උපස්ථායක කුලය, දානාදී සිව්පසයෙන් උපස්ථාන කරන කුලය, “ආයස්මතො මොග්ගල්ලානස්ස උපට්ඨාක කුලං ආයස්මතො මොග්ගල්ලානස්ස සන්තිකං දාරකං පාහෙසි.” |
| උපට්ඨාකදූහර | (පු) උවැටන් කිරීමෙන් පෝෂණය කිරීමට නොහැකි පුද්ගලයා. |
| උපට්ඨාතබ්බ | (3) උපස්ථාන කළ යුතු. |
| උපට්ඨාති | (උප+ඨා+අ) උපස්ථාන කෙරේ; වැටහේ. |
| උපට්ඨාති | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) දු) ගතිනිවුත්තිම්හි, ගතිපැවැත්මෙහි + ති) උපස්ථාන කරයි, උවටැන් කරයි. |
| උපට්ඨාතුං | (නි) මෙහෙ කරන්නට. |
| උපට්ඨාන | (න) (උප + ඨා + යු = අන) උවවැන් කිරීම, සිව්පසය එළවීම. |
| උපට්ඨාන | (න) මෙහෙ කිරීම; වැටහීම; ළඟ සිටීම. |
| උපට්ඨානකාරක | (පු) උවටැන් කරන්නා උපස්ථාන කාරකයා. |
| උපට්ඨානඝටික | (න) අත් පා ආදිය සිඳීමට යෙදූ දඬුකඩ. |
| උපට්ඨානවෙලා | (ඉ) උවටැන් කරන වේලාව-කාලය. |
| උපට්ඨානසමඞ්හිතා | (ඉ) උප්පත්ති නිමිත්ත වැටහෙන අයුර, - (ඉ) සමඞ්හිතා පහෙන් එකක්. |
| උපට්ඨානසම්භාර | (පු) උපස්ථානයට උවමනා ද්රව්ය. |
| උපට්ඨානසාලා | (ඉ) බොජුන්හල, හැමදෙන රැස්වෙන ශාලාව, උවටැන් සාලාව, “අථඛො ආයස්මා ආනන්දො යෙන උපට්ඨාන සාලා තෙනුපසඞ්කමී.” |
| උපට්ඨානසාලා | (ඉ) සත්කාර කරන ශාලාව (ආගන්තුකාදීන්ට). |
| උපට්ඨාපන | (න) උපස්ථාන කිරීම. |
| උපට්ඨාපන | (න) ගෙනැවිත් දීම; මෙහෙ කරවීම. |
| උපට්ඨාපෙති | (ක්‍රි) (උප + ඨා + ණාපෙ + ති) උපස්ථාන කරවයි, උවටැන් කරවයි. |
| උපට්ඨායක | (3) උපස්ථාන කරන්නා; මෙහෙ කරුවා; ළඟට පැමිණෙන්නා. |
| උපට්ඨිත | (ති) (උප + ඨා + - (ඉ) + ත) එළඹ සිටී, එබඳු සිහිය, “උපට්ඨිතා සති අසම්මුට්ඨා.” |
| උපට්ඨිත | (3) උපස්ථාන ලැබූ; එළඹ සිටී; ළං වූ. |
| උපට්ඨිතසති | (ඉ) එළඹ සිටි සිහිය, වික්ෂෙප නොවූ සිහිය. |
| උපට්ඨිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපස්ථාන කොට; ළඟට පැමිණ. |
| උපට්ඨිය | (පූ.ක්‍රි) උපස්ථාන කොට; ළඟට පැමිණ. |
| උපට්ඨෙති | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) (භු) ගතිනිවුත්තියං, ගමන් වැලැක්මෙහි + ණෙ + ති) පිහිටුවයි. |
| උපඩය්හති | (උප+ඩහ+ය) දැවේ. |
| උපඩය්හති | (ක්‍රි) (උප + දහ - (d) (භු) භස්මීකරණෙ, හළුකිරීමෙහි දහ = ඩය්හ + ති) දවනු ලැබේ. |
| උපඩ්ඪ | (පු) (උප + අඩ්ඪ) අර්ධය, දෙකෙන් කොටස. |
| උපඩ්ඪ | (3) හරි අඩක් වූ; (පු) භාගය; හරි අඩ. |
| උපඩ්ඪපථ | (පු) අර්‍ධමාර්‍ගය, අඩමග. |
| උපඩ්ඪුපඩ්ඪ | (පු) (උප + අඩ්ඪ + උප + අඩ්ඪ) අර්‍ධයෙන් අර්ධය, කොටසින් කොටස සතරෙන් පංගුව. |
| උපඩ්ඪුපොසථ | (පු) (උප + අඩ්ඪ + උපොසථ) අඩපොහොය, පසළොස් පැයක් රක්නා උපෝසථය. |
| උපතප්පති | (උප+තප+ය) තැවේ; පසු තැවේ. |
| උපතප්පති | (ක්‍රි) (උප + තප්ප - (d) (භු) තප්පනෙ තැවීමෙහි + ති) තැවෙයි, සන්තාප කරයි. |
| උපතප්පන | (න) තැවීම, තැවිල්ල. |
| උපතප්පන | (න) තැවීම; සිත් තැවුල. |
| උපතාප | (පු) තාපය, තැවීම. |
| උපතාප | (පු) තැවීම; සිත් තැවුල. |
| උපතාපක | (3) තැවීම කරන. |
| උපතාපන | (න) කරදර කිරීම; තැවීම. |
| උපතාපන | (න) තැවීම, පසුතැවිල්ල. |
| උපතාපික | (ති) තැවීමට හේතුවූ, පසුතැවිලි වූ. |
| උපතාපිත | (ති) තවනලද, තැවීම කරන ලද, |
| උපතාපිත | (3) තැවූ; රත් කළ. |
| උපතාපෙති | (උප+තප+ණෙ) තවයි; හිරිහැර කරයි. |
| උපතාපෙති | (ක්‍රි) (උප + තප - (d) (චු) තාපෙ, තැවීමෙහි + ණෙ + ති) තැවෙයි, පසුතැවිලි වෙයි. |
| උපතිට්ඨති | (උප+ඨා+අ) එළඹ සිටී; සමීපයෙහි සිටී. |
| උපතිට්ඨති | (ක්‍රි) (උප + ඨ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙ හි ඨා + තිට්ඨ + ති) එළඹ සිටියි. |
| උපතිට්ඨිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + ඨා + - (ඉ) + ත්වා) ළඟට පැමිණ, වෙත එළඹ. |
| උපතිට්ඨෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උප + ඨා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි, ඨා = තිට්ඨ + එය්‍ය) එළඹ සිටිනේය. |
| උපතිස්ස | (පු) සාරිපුත්ත මහරහතන් වහන්සේ. |
| උපත්ත | (ති) ගානලද, තවරණලද. |
| උපත්තික | (න) සමීපය. |
| උපත්ථ | (පු) තදබව, දැඩිබව. |
| උපත්ථද්ධ | (ති) දැඩි, තද. |
| උපත්ථද්ධ | (3) උපස්තම්භ ලැබූ. |
| උපත්ථම්භ | (පු) (උප + ථම්භ) රුකුළ, උදව්ව, වැටීමටයන ගස් ආදියට දෙන කණුව. |
| උපත්ථම්භ | (පු) උපකාරය, පිටුවහල. |
| උපත්ථම්භ | (පු) උපකාරය; පිහිට. |
| උපත්ථම්භක | (පු) උපස්ථම්භක කර්මය, විපාක ඉපදවීමට අසමත් අන් කර්‍මයකින් උත්පත්තිය දුන් විට සැප දුක් දෙකට ආධාර වන කර්මය. |
| උපත්ථම්භක | (3) උපකාර වන. |
| උපත්ථම්භති | (ක්‍රි) (උප + ථම්භ - (d) (භු) පතිබන්ධෙ, තදවීමෙහි + ති) රුකුල්දෙයි, උදව්දෙයි. |
| උපත්ථම්භන | (න) උපකාර වීම. |
| උපත්ථම්භිත | (ති) රුකුල් දෙන ලද, උදව් දෙන ලද. |
| උපත්ථම්භිත | (3) උපස්තම්භ ලැබූ; රුකුල් දෙනු ලැබූ. |
| උපත්ථම්භෙති | (උප+ථම්භ+ණෙ) උපකාර කරයි; පිහිට වේ. |
| උපත්ථම්හක | (පු) රුකුල් දෙන්නා, උදව් දෙන්නා. |
| උපත්ථම්හන | (න) රුකුල්දීම, උදව්දීම. |
| උපත්ථර | (න) පලස, කම්බිලිය, |
| උපත්ථර | (පු) පලස් ආදී අතුරන දේ. |
| උපත්ථෙය්‍ය | (න) කොට්ටය, කුෂන් එක. |
| උපදංසෙන්ති | (ක්‍රි) (උප + දංස - (d) දංසනෙ + ණෙ + න්ති) කරත්, පවත්වත්. |
| උපදස්සෙති | (උප+දිස+ණෙ) ප්රකට කරයි; පෙන්වයි. |
| උපදහති | (උප+දහ+අ) උපදවයි; ගෙන දේ. |
| උපදහෙය්‍ය | (උප + දහ + එය්‍ය) සැක උපදවන්නේය, කුකුස් ඇතිකරන්නේය. |
| උපදා | (ඉ) හුන් තැනට යවන පඬුර. |
| උපදිට්ඨ | (3) දැක්වූ; නියමිත. |
| උපදිසති | (උප+දිස+අ) අවවාද කරයි; උගන්වයි; පෙන්වයි. |
| උපදිසති | (ක්‍රි) (උප + දිස - (d) (භු) පෙක්ඛනෙ, බැලීමෙහි + ති) දක්වයි, බලයි. |
| උපදිසන | (න) අවවාදය; පෙන්වීම. |
| උපදිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදෙස් දී; පෙන්වා. |
| උපදිස්සති | (උප+දිස+ය) ප්රකට වේ; පෙනේ. |
| උපදුස්සති | (ක්‍රි) (උප + දුස - (d) (භු) අප්පීතියං, ප්‍රීතිනොවීමෙහි + ති), දූෂ්‍යකරයි. |
| උපදෙව | (පු) අනු දෙවියා, දෙවෙනි දෙවියා. |
| උපදෙස | (පු) අවවාදය; පෙන්වීම. |
| උපදෙස | (පු) උපදේශය, අවවාදය අනුශාසනා කිරීම, - (පු) යහපත කීම, - (පු) අභිවෘද්ධි මාර්ගයට හිත දේ කීම |
| උපදෙස | (පු) උපදේශය, පරම්පරාගත උපදෙස්, අනුශාසනා කිරීම, යහපතකීම, අභිවෘද්ධි මාර්ගයට හිත දේ කීම. |
| උපද්දව | (පු) උපද්‍රවය, විපත, උවදුර. |
| උපද්දව | (පු) උවදුර; විපත. |
| උපද්දව | (පු) විපත්තිය, උවදුර. |
| උපද්දවති | (උප+දව+ණෙ) උවදුරු කරයි; හිරිහැර කරයි. |
| උපද්දවති | (ක්‍රි) (උප + දු) - (d) (භු) දවනෙ, කෙළීමෙහි + ති) උපද්‍රව කරයි, පීඩා කරයි. |
| උපද්දුත | (ති) පීඩාවට පැමිණි, දුවදුරු සහිතවූ, “ආරඤ්ඤිකා භික්ඛු උපද්දුතා හොන්ති.” |
| උපද්දූත | (3) උවදුරු ලැබූ; විපතට පත්. |
| උපධා | (ඉ) අන්ත්‍යාක්ෂරයට මුලින් පිහිටි අකුරට සංඥාවකි. |
| උපධාන | (න) ආධාරකය; කොට්ටය. |
| උපධාන | (න) හිස හෝ පා තබන කොට්ටය “අගිලානස්ස සීසුපධානං ච පාදුපධානඤ්ච ද්වයමෙව වට්ටති.” |
| උපධාන | ත) බිම්බෝහනය, කොට්ටය. |
| උපධාරණ | (න) බැලීම, සෙවීම. |
| උපධාරණ | (න) භාජන අඩිය; භාජනය; සලකා බැලීම. |
| උපධාරණා | (ඉ) භාජනය, බඳුන. |
| උපධාරයන්තො | (ති) විචාරමින්, විමසමින්, අදහස් බලමින්. |
| උපධාරිත | (ති) බලන ලද, සොයන ලද. |
| උපධාරිත | (3) සලකා බැලූ. |
| උපධාරියමාන | (3) විමසනු ලබන. |
| උපධාරෙති | (උප+ධර+ණෙ) සලකා බලයි; සොයා බලයි. |
| උපධාරෙති | (ක්‍රි) (උප + ධර + - (d) (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි + ණෙ + ති) බලයි, සොයයි. |
| උපධාරෙති | (ති) (උප + ධා - (d) (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි + ණෙ + ති) අදහස් බලයි, විමසයි, පරීක්ෂා කෙරෙයි. |
| උපධාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා. |
| උපධාවති | (උප+ධාවු+අ) එහා මෙහා දුවයි; වටේ දුවයි. |
| උපධාවති | (ක්‍රි) (උප + ධාවු - (d) (භු) ධාවනෙ, දිවීමෙහි + ති) දුවයි, අනුව ධාවනය කරයි. |
| උපධාවන | (න) අනුව දිවීම, පස්සෙන් දිවීම. |
| උපධාවන | (න) එහා මෙහා දිවීම. |
| උපධාවිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + ධා + - (ඉ) + ත්වා) දිවගොස්, ළඟට දුව අවුත්, “තෙ උපධාවිත්වා නං යක්ඛං අග්ගහෙසුං.” |
| උපධි | (ඉ) ශරීරය, රථාවයව, සටබව, උපාරම්භය, කාමාධිචතුර්විධ උපධි කෙලෙස්, රන්මිරිවැඩි, පඤ්චස්කන්ධය, “එතං මලං උපධිසු ඤත්වා” |
| උපධි | (පු) අඹුදරු ධන ධාන්‍යාදිය; නැවත ඉපදීමට හේතුව. |
| උපධික | (ති) උපාධියෙන් යුත්, උපධි ඇති. |
| උපධිවිවෙක | (න) උපධි විවේකය, කාම, ඛන්ධ, කිලෙස අභිසංඛාර යන මෙයින් වෙන්වූ නිවන. |
| උපධිසඞ්ඛය | (න) මාර්ගඥානය, නිර්වාණය, නිවන “අනුත්තරෙ උපධිසඞ්ඛයෙ” |
| උපධිසම්පදා | (ඉ) ශරීර සම්පත්තිය, උපධි සම්පත්තිය. |
| උපධිසම්පන්න | (ති) සරීර සොභාවෙන් සම්පූර්ණ, |
| උපධෙය්‍ය | (න) කුෂන් එක, ඇඳ පුටු ආදිය පුළුන් හෝ කොහු දමා ලක්ෂණ රෙද්දකින් වසා මසා දමන එකට කුෂන් කිරීම කිරීමයි කියත්. |
| උපනගර | (න) සමීප නගරය, අනුනගරය. |
| උපනච්ච | (න) නැටීම, අනුව නැටීම. |
| උපනච්චති | (ක්‍රි) (උප + නච්ච - (d) (භු) නච්චනෙ, නැටීමෙහි + ති) නටයි, අනුව නටයි. |
| උපනත | (ති) සමීපයට පැමිණි, එළඹ සිටි නැමුණු. |
| උපනත | (3) අවනත වූ; නැමුණු. |
| උපනදති | (ක්‍රි) (උප + නද - (d) (භු) අව්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි + ති) නාද කරයි, අනුව නාද කරයි. |
| උපනද්ධ | (3) වෙළන ලද; වෛර බැඳි. |
| උපනන්ධ | (ති) නිග්‍රහ කළ, - (ති) පරිභව කළ. |
| උපනන්ධ | (3) වෙළන ලද; වෛර බැඳි. |
| උපනන්ධති | (උප+නන්ධ+අ) ඔතයි; වෛර බඳියි. |
| උපනන්ධති | (ක්‍රි) (උප + නන්ධ - (d) තු විනන්ධනෙ, වැළඳගැන්මෙහි + ති) පරිභව කරයි, නිග්‍රහ කරයි. |
| උපනන්ධි | (ක්‍රි) (උප + නහ + ඊ) වෛර කෙළේය, “යක්ඛො තස්මිං උපනන්ධි” |
| උපනමති | (උප+නමු+අ) අවනත වේ; නැවේ. |
| උපනමති | (ක්‍රි) (උප + නම - (d) (භු) නමතෙ, නැමීමෙහි + ති) සමීපයට නැමෙයි. |
| උපනමන | (න) අවනත වීම; නමීම. |
| උපනමන | (න) සමීපයට නැමීම, අවනත වීම. |
| උපනයන | (න) අධ්‍යයනය සඳහා ගුරුන් වෙතට බාලයන් පැමිණවීම, නැකතට අත පොත් තැබීම, උපනයන මඞ්ගලය. |
| උපනයන | (න) පූන නූල දැමීම (බ්‍රාහ්මණයන්ගේ); සමීපයට ගෙන ඒම. |
| උපනය්හති | (උප+නහ+ය) ඔතයි; වෛර බඳියි. |
| උපනය්හති | (ක්‍රි) (උප + නහ - (d) (දි) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි ය) + ති) බඳියි, “පුතිමච්ඡං කුසග්ගෙන යො නරො උපනය්හති.” |
| උපනය්හන | (න) බැඳීම, බන්ධනය. |
| උපනය්හනා | (ඉ) එතීම; වෛර බැඳීම. |
| උපනය්හන්ති | (ක්‍රි) (උප + නහ + න්ති) බද්ධ වෛර කරත්. |
| උපනය්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වෛර බැඳ. |
| උපනාමිත | (ක්‍රි) නතු කළ, එළවූ, නමනලද, |
| උපනාමිත | (3) එළ වූ; ළඟට පමිණ වූ. |
| උපනාමෙති | (උප+නමු+ණෙ) එළවයි; ගෙනැවිත් දෙයි. |
| උපනාමෙති | (ක්‍රි) (උප + නම + ණෙ + ති) නමයි, නතු කරයි, එළවයි. |
| උපනාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළවා; ගෙනැවිත් දී. |
| උපනායක | (පු) දෙවෙනි නායක, අනුනායක. |
| උපනායික | (3) සමීපයට පමුණුවන. |
| උපනායිකා | (පු) උප නායිකාව, දෙවැනි නායිකාව. |
| උපනාහ | (පු) බද්ධ වෛරය, |
| උපනාහ | (පු) වෙළීම; වෛරය. |
| උපනාහී | (පු) බද්ධ වෛර ඇත්තා, අනාපත්තියෙහි ආපත්ති ආරොපනය කරන්නා. |
| උපනාහී | (3) වෛර ඇත්තා. |
| උපනිකඛෙප | (පු) (උප + නි) + ඛිප + ණ + තැන්පත්කිරීම) පොළී සඳහා මුදල් තැන්පත් කර තැබීම. |
| උපනික්කමති | (ක්‍රි) (උප + නි) + කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, යාමෙහි + ති) යයි. |
| උපනික්කමන | (න) නික්මීම, බැහැරයාම, පිටතයාම. |
| උපනික්ඛ | (පු) නික්ඛයකට අධික. |
| උපනික්ඛමති | (ක්‍රි) (උප + නි) + කමු - (d) පදවික්ඛෙපෙ, යාමෙහි, ක = ක්ඛ + ති) - (ක්‍රි) බැහැර යෙයි. |
| උපනික්ඛමන | (න) නික්මයාම, බැහැරයාම. |
| උපනික්ඛිත්ත | (ති) ගෙනෙන ලද, එළවන ලද, “අමනුස්සෙන උපනික්ඛිත්තා සිලාති.” |
| උපනික්ඛිත්ත | (3) තැන්පත් කළ; ළඟ තැබූ. |
| උපනික්ඛිපති | (උප + නි) + ඛිප - (d) (භු) ඛෙපනෙ, ඉවතදැමීමෙහි + ති) ළඟතබයි, බහා තබයි, “සො ආසනං පඤ්ඤපෙති පාදොදකං - උපනික්ඛිපති.” |
| උපනික්ඛිපති | (උප+නි+ඛිප+අ) තැන්පත් කරයි; ළඟ තබයි. |
| උපනික්ඛිපන | (න) තැන්පත් කිරීම; ළඟ තැබීම. |
| උපනි‍ක්ඛේප | (පු) සමීපයෙහි තැබීම. |
| උපනිඛන්ධගොචර | (පු) සතර සතිපට්ඨානයන්හි සිත පිහිටුවීම, භාවනා සිත බැඳ තැබිය යුතු විෂය, තුන් ආකාර ගෝචරයන්ගෙන් එකක්, “නත්ථ කතමො උපනිබන්ධ ගෝචරො චත්තාරො සතිපට්ඨානා යත්ථ චිත්තං උපනිබන්ධති.” |
| උපනිඛන්ධති | (ක්‍රි) (උප + නි) + බධ, - (d) (රු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි + ති) භාවනා සිත බඳියි, කමටහන් සිත පිහිටුවා ලයි. |
| උපනිඛන්ධිත්වා | (පු.ක්‍රි) ලියා, අකුරු ලියා, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ සලාකායවා පට්ටිකායවා උපනිඛන්ධිත්වා.” |
| උපනිඝංසන | (න) ගැටීම, හැපීම, ඝෂ්ටණය කිරීම. |
| උපනිඝංසන්ති | (ක්‍රි) (උප + නි) + ඝංස, - (d) (භු) ඝංසනෙ, ගැටිමෙහි + න්ති) ගටත්, හැපීගෙන යත්, “හත්ථිනියො කායං උපනිඝංසන්ති යො ගච්ඡන්ති.” |
| උපනිජ්ජෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උප + නි) + ප) ද - (d) (දි) ගතියං, යෑමෙහි + එය්‍ය) වැදහෝනේය, නිදන්නේය. |
| උපනිජ්ඣාන | (න) ධ්‍යාන වැඩීම; නැවත නැවත සිහි කිරීම. |
| උපනිජ්ඣාන | (න) සිතීම, අරමුණු සිතීම, “ආරම්මණුපනිජ්ඣාන.” |
| උපනිජ්ඣායති | (උප+නි+ඣා+අ) නැවත නැවත සිහිපත් කරයි. |
| උපනිජ්ඣායති | (ක්‍රි) (උප + නි) + ජ්ඣෙ, - (d) (දි) චින්තායං, සිතීමෙහි + ණෙ + ති) බලයි, විමසා බලයි. |
| උපනිජ්ඣායිත | (ති) බලනලද, නිරීක්ෂණය කළ. |
| උපනිධා | (ඉ) උපමාව, සමාන කිරීම, |
| උපනිධාය | (අ) කරුණුකොටගෙන, හේතු කොට ගෙන. |
| උපනිධාය | (පූ.ක්‍රි) දෙකක් එකට ගළපා බලා; සමාන කොට. |
| උපනිධි | (ඉ) (උප + නි) + ධා + ඉ) ආරක්ෂාව සදහා තැබූ වස්තුව, “උපනික්ඛිත්තං භණ්ඩං උපනිධි නාම.” |
| උපනිධි | (ඉ) උකස සමීපයෙහි තැබීම, උපනිධිනාම උපනික්ඛිත්තං භණ්ඩං.” |
| උපනිධි | (ඉ) උපමා කිරීම; සමාන කිරීම. |
| උපනිධිකථා | (ඉ) උපනිධි වස්තුන්ගේ විනිශ්චය කථාව. |
| උපනිධිකථා | (ඉ) උපනිධිවස්තූන් පිළිබඳ කථාව. |
| උපනිපජ්ජති | (උප+නි+පද+ය) සමීපයෙහි හොවී; ළඟ නිදයි. |
| උපනිපජ්ජති | (ක්‍රි) (උප + නි) + පද - (d) (දි) ද = ජ්ජ + ති) සමීපයෙහි හොවී. |
| උපනිබජ්ඣති | (ක්‍රි) උපනිබන්ධති බලනු. |
| උපනිබද්ධ | (3) සම්බන්ධ කළ; ළංකොට බැඳි. |
| උපනිබන්ධති | (උප+නි+බධ+ංඅ) ඇවිටිළි කරයි. |
| උපනිබන්ධති | (උප+නි+බධ+ංඅ) ළං කොට බඳී. |
| උපනිබන්ධන | (න) ඇවිටිළි කිරීම; ළං වූ සම්බන්ධය. |
| උපනිබන්ධන | (න) බැඳීම, “කම්මට්ඨාන සංඛාතො චිත්තස්ස උපනිබන්ධනට්ඨානතො.” |
| උපනිබ්බත්ත | (ති) උපන්, - (ති) හට ගන්නා ලද |
| උපනිබ්බත්තති | (ක්‍රි) (උප + නි) + වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි - (ව) = ච්ච = බ්බ + ති) උපදී. |
| උපනිබ්බත්තන | (න) උපදවන, හටගන්නා. |
| උපනිභ | (3) සමාන වූ. |
| උපනිවත්තති | (ක්‍රි) (උප + නි) + වත්ත - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවතීමෙහි + ති) පෙරලාඑයි, ආපසු එයි. |
| උපනිස | (ති) ප්රත්යය වීම, “එතදත්ථා උපනිසා.” |
| උපනිස | (පු) හේතු, රහස්. |
| උපනිසා | (ඉ) කිට්ටූ බව; හේතුව. |
| උපනිසින්න | (3) සමීපයෙහි හුන්. |
| උපනිසින්නකථා | (ඉ) ළඟ සිටින අය සමග කරන ධර්ම කථාව, ළඟ හිඳ කරන කථාව, |
| උපනිසීදති | (උප+නි+සද+අ) ළංව හිඳී. |
| උපනිසීදති | (ක්‍රි) (උප + නි) + සද - (d) (භු) විසරණ ගත්යවසාදනෙ, විසිරීම හා ගමන් වැළකීමෙහි + ති) ළඟ හිඳියි. |
| උපනිසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ළංව හිඳ. |
| උපනිසෙවති | (උප+නි+සි+ණෙ) සමීපයෙහි ආශ්රය කරයි. |
| උපනිසෙවති | (ක්‍රි) (උප + නි) + සි - (d) (භු) සෙවනෙ, සෙවනයෙහි + ති) සේවනය කරයි. |
| උපනිසෙවන | (න) ළංව ආශ්රය කිරීම. |
| උපනිසෙවන | ත) සේවනය, ආශ්රය. |
| උපනිසෙවිත | (ති) සේවනය කළ, ආශ්රය කළ. |
| උපනිසෙවිත | (3) අනුගමනය කළ. |
| උපනිසෙවිත | (3) ආශ්‍රිත. |
| උපනිසෙවිත | (3) යක්ත වූ. |
| උපනිස්සය | (පු) උපනිශ්‍රය, හේතුව, බලවත් හේතුව, “උපනිස්සයොති බලව කාරණං, උපනිස්සයං ඔලොකෙත්වා.” |
| උපනිස්සය | (පු) ප්‍රතිෂ්ඨාව; මූලාධාරය; හේතුව. |
| උපනිස්සයගොචර | (න) සීල ආදී ගුණයන්ට ගොදුරු වූ, සද්ධා, සීල, සුත, චාග, පඤ්ඤා යන පස්වැදෑරුම් ධර්‍මයන්ගෙන් යුක්ත වීම තුන් වැදෑරුම් ගෝචරයන්ගෙන් එකක්. |
| උපනිස්සයති | (ක්‍රි) (උප + නි) + සි - (d) (භු) සයෙ, සයනයෙහි + ති) - (ක්‍රි) ආශ්‍රයකෙරෙයි. |
| උපනිස්සාය | (පු.ක්‍රි) ඇසුරු කොට, නිසා “අඤ්ඤතරං ගාමං උපනිස්සාය විහරති.” |
| උපනිස්සාය | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට. |
| උපනිස්සිත | ආශ්රය කළ, සේවනය කළ. |
| උපනිස්සිත | (3) ආශ්‍රිත වූ. |
| උපනිස්සිතක | (පු) ආශ්රය කළ තැනැත්තා, පිරිසට අයත්තා ගෝලයා. |
| උපනිහ | (ති) සමාන, තරමක්දුරට සමාන. |
| උපනීත | (ති) (උප + නී + ත) පිරිනැමූ, නතුකළ, වෙත පමුණුවන ලද. |
| උපනීත | (3) එළ වූ; ළඟට ගෙනෙන ලද. |
| උපනීය | (ති) එළවිය යුතු, පැමිණවිය යුතු ගෙනායුතු. |
| උපනීය | (පු.ක්‍රි) (උප + නී + ත්වා) පමුණුවා, කැඳවා, උපනයන කර්මය කොට. |
| උපනීය | (පූ.ක්‍රි) කෙළින් නො කියා ළංව යනසේ කියා; ළංකොට. |
| උපනීයති | (ක්‍රි) (උප + නි) - (d) (භු) පාපණෙ, පැමිණවීමෙහි + ය) + ති) පමුණුවනු ලබයි ගෙනයනුලබයි, “උපනීයති ජීවිත මප්පමායු ජරූපනීතස්ස නසන්ති තාණා.” |
| උපනීයති | පමුණුවනු ලැබේ. |
| උපනීයමාන | (ති) ගෙනයනු ලබන, පමුණුවනු ලබන. |
| උපනීල | (න) මදක් කළු නිල්පාට. |
| උපනෙති | (උප+නී+අ) පමුණුවයි. |
| උපනෙති | (උප+නී+අ) ළඟට ගෙනේ. |
| උපනෙති | (ක්‍රි) (උප + නී - (d) (භු) නයෙ, පැමිණවිමෙහි + ණෙති) ගෙනයයි, පමුණුවයි. |
| උපනෙති | (ක්‍රි) (උප + නී - (d) (භු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි + ණෙ + ති) පමුණුවයි. |
| උපනෙත්වා | (පු.ක්‍රි) ගෙනගොස් පමුණුවා, එළවා. |
| උපන්ත | (පු) ප්‍රත්‍යන්තය, පසල්දනව්ව, සමීපය. |
| උපන්තසෙල | (පු) ප්රත්යන්ත පර්වතය. |
| උපන්ති | (ති) ළඟ, සමීපය, ඉදිරිපිට. |
| උපන්තික | (ති) සමීපය, ඉතාසමීපය. |
| උපන්තික | (ති) සමීපස්ථ, ළඟ, ළඟපිහිටි. |
| උපපජ්ජ | (ති) දෙවෙනි අත්බැව, අනතුරු ආත්මභාවය. |
| උපපජ්ජති | (උප+පද+ය) උපදී; පැමිණේ. |
| උපපජ්ජති | (ක්‍රි) (උප + පද - (d) (දි) ගතියං, යාමෙහි දය = ජ්ජ + ති) උපදී, හටගනී. |
| උපපජ්ජරෙ | (ක්‍රි) (උප + පද - (d) (දි) ගතියං, යෑමෙහි + ය) + න්ති = රෙ) උපදිත්, පහලවෙත්, “නිරයං තෙ උපපජ්ජරෙ.” |
| උපපජ්ජවෙදනීය | (පු) දෙවෙනි ආත්මභාවයෙහි වින්දයුතු, අනතුරු අත්බැව්හි විපාක දෙන. |
| උපපතති | (ඉ) උත්පත්තිය, ඉපදීම, හටගැනීම. |
| උපපතතික | (ති) ඉපදීමට අයිති. |
| උපපතතිදෙව | (පු) උත්පත්තියෙන්ම දෙවියා, උපපතති දෙවයා. |
| උපපති | (ඉ) දෙවෙනි හිමියා, හොර හිමියා. |
| උපපත්ති | (ඉ) ඉපදීම; පැමිණීම. |
| උපපද | (න) පූර්ව පදය මුලින්ඇති පදය. |
| උපපන්න | (ති) (උප + පද + ත) = අන්න) උත්පන්න, උපන්, පැමිණි, “උපපන්නාති උපගතා.” |
| උපපන්න | (ති) උපන්, හටගත්, පහළවූ. |
| උපපන්න | (3) උපන්; යුක්ත වූ. |
| උපපඵුසති | (ක්‍රි) (උප + ඵුස - (d) තු ඵස්සෙ, ස්පර්ශකිරීමෙහි + ති) ස්පර්ශකරයි. |
| උපපරික්ඛණ | (න) පරීක්ෂාකිරීම, බැලීමෙහි. |
| උපපරික්ඛණ | (න) පරීක්ෂාව; විමසා බැලීම. |
| උපපරික්ඛති | (උප+පරි+ඉක්ඛ+අ) විමසා බලයි. |
| උපපරික්ඛති | (ක්‍රි) (උප + පරි + ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනඞ්කෙසු, දැකීමෙහි, සලකුණුකිරීමෙහි + ති) දකී, සලකුණුකරයි. |
| උපපරික්ඛා | (ඉ) පරීක්ෂාව, මනාකොට පරීක්ෂා කිරීම. |
| උපපරික්ඛා | (ඉ) විමසීම. |
| උපපරික්ඛිත | (ති) පරීක්ෂාකළ, විමසූ. |
| උපපරික්ඛී | (පු) පරීක්ෂකයා, සොයා බලන්නා. |
| උපපාත | (පු) ඉපදීම. |
| උපපාත | (පු) වැටීම, පහළවීම, පුනරුත්පත්තිය, |
| උපපාතික | (පු) ඔපපාතික බලනු. |
| උපපාදිත | (ති) පහළවන ලද, එළවන ලද, පමුණුවනලද, උපන්. |
| උපපාදෙති | (ක්‍රි) (උප + පද - (d) (දි) ගතියං, යාමෙහි + ණෙ + ති) උපදවයි, හටගනියි. |
| උපපාරමී | (ඉ) උපපාරමිතාව, ශරීර අවයවයන් නොබලා පුරණ පාරමිතාව, බාහිරවස්තු පරිත්‍යාගයෙන් පුරණ පාරමිතාව, පාරමිතා බලනු. |
| උපපාරමී | (ඉ) මධ්‍යම තරමේ පාරමිතාව. |
| උපපීඩ | (ති) උපපීළනය. |
| උපපීඩ(ළ)කකම්ම | (න) එක කුශලා කුශල කර්‍මයකට විපාකදෙන කල අන්‍යකුශලාකුශල කර්‍මයකින් ඊට පීඩාකර විපාකදෙන කර්මය. |
| උපපීළ | (ති) පීඩාව, පෙළීම, හිරිහැරය. |
| උපපීළක | (පු) (උප + පීළ + ණ්වු = අක) උපපීඞක කර්මය, අන් කර්‍මයකින් ප්රතිසන්ධිය ලබා දී සැප දුක් විඳිනවිට ඒ සුව දුක් පෙළන කර්මය, සොළස කර්‍මයන්ගෙන් එකක්. |
| උපපීළක | (3) පෙළීම ඇති කරන. |
| උපපීළා | (ඉ) පෙළීම. |
| උපපුර | (න) ප්රධාන නගරය, සමීපයෙහි පිහිටි පුරය, ශාඛා නුවර, |
| උපප්ලවති | (ක්‍රි) (උප + පලව - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) ගමන්කරයි, ඉල්පෙයි. |
| උපප්ලවන | (න) ගමන් කරවන, යාත්‍රාකරවන, පිහිනන, ඉල්පවන. |
| උපබ්බජති | (ක්‍රි) උප්පබ්බජති බලනු. |
| උපබ්බජන | (න) උප්පබ්බජන බලනු. |
| උපබ්බජිත | (ති) උප්පබ්බජිත බලනු. |
| උපබ්බූළ්හ | (න) උද්ධරණය, පීඩණය. |
| උපබ්බූළ්හ | (පු) (උප + වහ - (d) තප්‍රත්‍යය - (න) = හ (ව් - (අ) = උ = වු = වවූ = බ්බූ, හ = ළ) පීඩා කරන ලද, උදුරණ ලද. |
| උපබ්බූළ්හ | (3) පිළියෙළ වූ; රැස්කළ; ළං වූ. |
| උපබ්බූළ්හති | (ක්‍රි) (උපබ්බූළ්හ + ති) පීඩා කරයි, උදුරයි. |
| උපබ්බූළ්හිත | (ති) පීඩා කළ, උදුරණ ලද. |
| උපබ්‍රෑති | (ක්‍රි) (උප + බ්‍රෑ - (d) වාචායං, කීමෙහි + ති) කියයි. |
| උපබ්‍රෑහණ | (න) වැඩීම, වර්ධනය. |
| උපබ්‍රෑහති | (ක්‍රි) (උප + බ්‍රෑහ - (d) (භු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ති) වඩයි. |
| උපබ්‍රෑහන | (න) අභිවෘද්ධියට පැමිණවීම; වැඩි කිරීම. |
| උපබ්‍රෑහිත | (ති) වඩනා ලද, වර්ධනය කළ. |
| උපබ්‍රෑහෙති | (උප+බ්‍රෑහ+ණෙ) වඩයි. |
| උපබ්‍රෑහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වඩා. |
| උපභුඤ්ජක | (පු) අනුභව කරන්නා, පසුව වළඳන්නා. |
| උපභුඤ්ජක | (3) අනුභව කරන්නා. |
| උපභුඤ්ජති | (ක්‍රි) (උප + භූජ - (d) (රු) පාලනභ්‍යවහරණෙසු, පාලනයෙහි, අනුභවයෙහි + ති) රකියි, අනුභව කරයි. |
| උපභුඤ්ජන | (න) පරිභොගය, වැළඳීම. |
| උපභුඤ්ජිත | (ති) පරිභොග කළ, වැළඳූ. |
| උපභුත්ත | (ති) පරිභොග කළ, වළඳන ලද. |
| උපභොග | (න) (උප + භූජ + ණ) ළඟට පැමිණ විඳිය යුතු සම්පත්තිය. |
| උපභොග | (පු) ආහාරානුභවය පිණිස ගනු ලබන කලු තැටි පාත්‍රාදි භාජන, අනුභවය, වැළඳීම, අනුභව කරන්නා, ප්‍රයොජන ගන්නා. |
| උපභොග | (3) පරිභෝග කළ යුතු; (පු) පාවිච්චි කිරීම. |
| උපභොගී | (පු) උපභොග ඇත්තා, උපභොග කරන්නා. |
| උපභොගී | (3) පාවිච්චි කරන්නා. |
| උපභොග්ග | (ති) පරිභොග කළ, වැළඳු. |
| උපභොග්ග | (3) ඊට යෝග්‍ය; පාවිච්චිකළ යුතු. |
| උපම | (පු) උපමාව, සමානභාවය. |
| උපම | (3) උපමා ඇති; සමාන වූ. |
| උපමණික | (න) මැණික ළඟ, මැණික සමීපය. |
| උපමා | (ඉ) උදාහරණය; උපමාව; සමාන කිරීම. |
| උපමා | (ඉ) උපමාව, යම් වස්තුවකට සමානකර සැලකීම. |
| උපමාතා | (ඉ) කිරිමව, දෙවෙනිමව. |
| උපමාතු | (ඉ) උපමාතාව, පුංචි අම්මා, කිරි මව. |
| උපමාතු | (ඉ) දෙවෙනිමව, කිරිමව, කිරිඅම්මා. |
| උපමාන | (න) (උප + මා + යු = අන) උපමානය, සමාන කිරීම. |
| උපමාන | (න) සමාන කිරීම (අනෙකක් හා). |
| උපමානිත | (ති) උපමා කළ, සමාන කොට සලකන ලද. |
| උපමායිත | (ති) ප්රමාණ කළ, උපමා කළ. |
| උපමාවචන | (න) උපමාකරණුලබන වචන. |
| උපමිත | (ති) උපමාකළ, ප්‍රමාණකළ. |
| උපමිත | (3) උපමා කළ; සමාන කළ. |
| උපමිති | (ඉ) උපමාව සමානකොට සැළකීම. |
| උපමෙතබ්බ | (3) ගළපා බැළිය යුතු. |
| උපමෙති | (උප+මා+ණෙ) උපමා කරයි; එකක් අනිකට සමාන කරයි. |
| උපමෙති | (ක්‍රි) (උප + මා - (d) (චු) පමාණෙ, ප්රමාණකිරීමෙහි + ණෙ + ති) කරයි, ප්රමාණ කරයි. |
| උපමෙතුං | (නි) උපමා කරන්ට; සමාන කරන්ට. |
| උපමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපමා කොට; සමාන කොට. |
| උපමෙය | (ති) උපමා කටයුතු. |
| උපමෙය | (න) සමාන කරනු ලබන දෙය. |
| උපමෙය | (පු) උපමාව ලබන්නා, මුඛචන්ද යන්නෙහි මුඛ උපමාව, චන්ද උපමෙයයි. |
| උපමෙය | (3) උපමා කටයුතු. |
| උපමෙයොපමා | (ඉ) (උපමෙය + උපමා) උපමෙය සහ උපමාව. |
| උපමෙය්‍ය | (පු) උපමාව ලබන්නා, මුඛචන්ද යන්නෙහි මුඛ උපමාව, චන්ද උපමෙයයි. |
| උපමෙය්‍ය | (3) උපමා කටයුතු; සමාන කරනු ලබන දෙය. |
| උපය | (පු) දෘෂ්ටිනිශ්‍රිත, තෘෂ්ණා දෘෂ්ටි නිශ්‍රිත, සමීපස්ථ. |
| උපයම | (පු) විවාහය පාණිග්රහණය. |
| උපයාචති | (උප+යාච+අ) ඉල්වයි. |
| උපයාචති | (ක්‍රි) (උප + යාච - (d) (භු) යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි + ති) ඉල්වයි. |
| උපයාචිතක | (පු) ඉල්වනලද්ද. |
| උපයාති | (උප+යා+අ) පැමිණෙ; සමීපයට යේ. |
| උපයාති | (ක්‍රි) (උප + යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි + ති) අනුවයෙයි. |
| උපයාන | (න) ඉදිරියට යාම, අභිමුඛ ගමන, සතුරු රජවරුන්ට විරුද්ධව ඉදිරියට යෑම. |
| උපයානක | (පු) අභිමුඛව යන්නා, කකුළුවා. |
| උපයුජ්ජමාන | (ති) යොදනු ලබන. |
| උපයුඤ්ජති | (උප+යුජ+ංඅ) යෙදේ; සම්බන්ධ කරයි. |
| උපයුඤ්ජති | (ක්‍රි) (උප + යුජ - (d) (රු) යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති) යෙදෙයි. |
| උපයුඤ්ජන | (න) යෙදීම. |
| උපයුඤ්ජිත | (ති) යෙදෙන ලද. |
| උපයොග | (පු) යෙදීම අනුයොගය, ඉෂ්ටාර්ථ සාධක ව්‍යාපාරය. |
| උපයොගරත | (ති) පහවූ, නොඇළුණු. |
| උපයොගවචන | (න) ද්විතීයා විභක්ත්‍යන්ත වචනය, “එකං සමයන්ති උපයොගවචනෙ නිද්දෙසො කතො” |
| උපරචන | (න) අනුව කරන ලද්ද. |
| උපරචිත | (ති) අනුව රචනා කළ, පසුව රචනා කළ. |
| උපරජ්ජ | (න) යුව රජ කම. |
| උපරජ්ජ | (න) යුව රාජ්‍යය, දෙවෙනි රජකම. |
| උපරත | (ති) ඇලීම, ආසාවීම. |
| උපරත | (3) ඉවත් වූ; වෙන් වූ. |
| උපරති | (ඉ) ආලය, ආසාව, තණ්හාව. |
| උපරති | (ඉ) ආශාව තුරන් කිරීම; වැලකී සිටීම. |
| උපරමති | (උප+රම+අ) ඇලීමෙන් දුරු වේ. |
| උපරමති | (ක්‍රි) (උප + රමු - (d) (භු) කීළායං, ක්‍රීඩාවෙහි + ති) ඇලෙයි, සිත් අලවයි. |
| උපරමන | (න) නො ඇලීම; වෙන් වීම. |
| උපරමන | (න) සිත් ඇලවීම, ක්‍රීඩා කිරීම. |
| උපරමිත | (ති) සිත් අලවන ලද. |
| උපරමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නො ඇලී; වෙන් වී. |
| උපරව | (පු) ඝොෂාව, හඬ, ශබ්දය. |
| උපරාග | (පු) චන්ද්‍ර සූර්‍ය්‍යයන්ගේ ග්රහණය. |
| උපරාජ | (පු) යුව රජ, දෙවෙනි රජා. |
| උපරාජ | (පු) යුව රජ; රාජ්‍ය ලැබීමට සුදුස්සා. |
| උපරාව | (පු) අනුරාවය, පිළිරැව්. |
| උපරි | (අ) මතු, මත්තෙහි සත්තමී විභත්තියෙහි යෙදෙන නිපාත පදයක්, |
| උපරි | (නි) මත්තෙහි. |
| උපරිකාය | (න) උපරිමකාය, උඩුකය. |
| උපරිඛාදනීය | (න) කෑයුතු දෙය, මතුයෙහි, “උපරිඛාදනීයෙපි උත්තිට්ඨපත්තං උපනාමෙන්ති” |
| උපරිගොප්ඵක | (න) ගොප් ඇටයෙන් උඩ. |
| උපරිචර | (ති) අහස්හි හැසිරෙණ, මත්තෙහි හැසිරෙණ. |
| උපරිට්ඨ | (පු) මත්තෙහි පිහිටි, අහසෙහි පිහිටි. |
| උපරිට්ඨ | (3) මත්තෙහි හෝ මුදුනෙහි පිහිටි. |
| උපරිත්ත | (න) උපරිභාවය, මතුභාවය. |
| උපරිපටිච්ඡන්ත | (න) උඩින් වැසුනු. |
| උපරිපාසාද | (න) පහය මත, ප්‍රාසාදය මතුයෙහි, “උපරිපාසාදවර ගතො එවං චින්තෙසි” |
| උපරිපාසාද | (න) ප්‍රාසාදයක උඩ තට්ටුව. |
| උපරිපිට්ඨි | (ඉ) උඩපෙදෙස, වෙදිකාව. |
| උපරිපුඤ්ජ | (ති) ගොඩගසා, උඩරැස්කොට. |
| උපරිපූඤ්ජිකත | (ති) එකක් උඩ එකක් තබා ගොඩගැසූ. |
| උපරිභාග | (පු) උඩ කොටස, මතු භාගය. |
| උපරිභාග | (පු) උඩ කොටස. |
| උපරිභාව | (පු) උසස් තත්වය, උපරි භාවය. |
| උපරිභාසා | (ඉ) මතුමත්තෙහි ප්රකාශ කරන්නී. |
| උපරිභොජන | (න) ආහාරය උඩ, භොජනය මතුයෙහි, “උපරිභොජනෙපි හත්ථං පක්ඛි පන්ති.” |
| උපරිම | (පු) උපරි භාගයෙහි, උඩ පෙදෙසෙහි. |
| උපරිම | (3) ඉතා උඩින් පිහිටි; මත්තෙහි වූ. |
| උපරිමකොටි | (ඉ) උඩත් පිරිස, උඩ කෙළවර, අන්තිම පරිච්ඡේදය. |
| උපරිමුඛ | (න) උඩුකුරු මුඛය. |
| උපරිමුඛ | (3) මූණ උඩට හරවා ගත්. |
| උපරිමුද්ධති | (න) හිස උඩ, හිස මත්තෙහි. |
| උපරිවසන | (න) උඩ ඇඳුම. |
| උපරිවාත | (න) උඩුදිසාවට හමන වාතය, - (න) උඩු සුළඟ, “උපරිවාතෙ නිසිදිතුං - (න) වට්ටති” |
| උපරිවාත | (පු) වායුවට උඩ, වාතය උඩ, |
| උපරිවිසාල | (ති) බොහෝ පලල. |
| උපරිවෙහාස | (න) අහස මතුයෙහි, උඩුමහලේ කාමරය. |
| උපරිසච්ච | (න) උසස් සත්‍යය. |
| උපරිසායනීය | (න) රස වින්ද යුතු දෙය මත්තෙහි, එබඳු දෙය උඩ. |
| උපරීය | (පු) උපරිම මතුභාගය. |
| උපරුජ්ඣති | (උප+රුධි+ය) වළක්වනු ලැබේ; විනාශ කරනු ලැබේ. |
| උපරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (උප + රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, වැලකීමෙහි ය) + ති) ආවරණ කෙරෙයි. |
| උපරුජ්ඣන | (න) ආවරණ කිරීම. |
| උපරුජ්ඣිත | (ති) ආවරණයකළ, වසන ලද. |
| උපරුද්ධ | (ති) ආවරණය කළ, නැවත්වූ. |
| උපරුද්ධ | (3) නිරුද්ධ වූ; වැළැක් වූ. |
| උපරුද්ධි | (ඉ) (උප + රුධි - (d) (රු) ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ති) වැලකීම, වැලැක්වීම. |
| උපරුන්ධ | (ති) ආවරණය කළ, වැසූ. |
| උපරුන්ධති | (උප+රුධි+ංඅ) බාධා කරයි; වළක්වයි; සිර කොට තබයි. |
| උපරුන්ධති | (ක්‍රි) (උප + රුධි - (d) (රු) ආවරණෙ, වැසීමෙහි, o + ති) ආවරණය කරයි, වසයි. |
| උපරුන්ධන | (න) ආවරණය, වැසීම. |
| උපරුන්ධිත | නි) ආවරණය කළ, වැසූ. |
| උපරුන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිර කොට තබා. |
| උපරූළ්හ | (ති) නගින ලද, ආරූඪවන ලද, ආරූළ්හ බලනු. |
| උපරොචති | (ක්‍රි) (උප + රුව - (d) (භු) රොචෙ, දිත්තියං, රුචියෙහි බැබලීමෙහි + ති) රුචි කරයි, බබලයි. |
| උපරොදති | (ක්‍රි) (උප + රුදි (භු) අස්සු විමොචනෙ, කඳුළු හෙලීමෙහි + ති) හඬයි, කඳුලු වගුරුවයි. |
| උපරොදන | (න) හැඬීම, රොදනය කිරීම. |
| උපරොදිත | (ති) හඬනා ලද. |
| උපරොධ | (ති) ආවරණය, මුවහවීම. |
| උපරොධන | (න) මුවහ කිරීම, ආවරණය කිරීම. |
| උපරොධෙති | (ක්‍රි) (උප + රුධි - (d) (රු) ආවරණෙ, ආවරණයෙහි උ = ඔ + ණෙ + ති) ආවරණය කරයි. |
| උපරොධෙති | (ක්‍රි) (උප + රුධි - (d) (රු) ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ණෙ + ති) පමුණුවයි, ගෙනයෙයි, |
| උපරොප | (න) (උප + රුප + ණ) මල් පැළ, හිඳුවු පැළ, හිටවු මල් පැළ, “අජකා පසුකා ආදයො උපරොපෙ විහෙඨෙන්ති.” |
| උපරොප | (න) පැලෑටිය, කුඩා පැලය, “උපරොපෙ විහෙට්ඨත්ති.” |
| උපල | (න) පාසාණය, ගල. |
| උපල | (පු) ගල. |
| උපලක්ඛණ | (ඉ) වෙනස සලකා බැලීම. |
| උපලක්ඛණ | (න) උපලක්ෂණය යමෙකු කෙරෙහි පිහිටි ලකුණු, |
| උපලක්ඛිත | (ති) දක්නා ලද, සලකුණු කරන ලද. |
| උපලක්ඛිත | (3) යුක්ත වූ; ලකුණු කළ. |
| උපලක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) වෙන්කොට සලකා. |
| උපලක්ඛෙති | (ක්‍රි) (උප + ලක්ඛ - (d) (චු) දස්සනඞ්කෙසු, දැකීම - සලකුණු කිරීමෙහි + ණෙ + ති) දකී, සලකුණු කරයි. |
| උපලක්ඛෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වෙන්කොට සලකා. |
| උපලක්ඛේති | (උප+ලක්ඛ+ණෙ) වෙන් කොට සළකයි. |
| උපලද්ධ | (ති) ලබන ලද, පැමිණෙන ලද. |
| උපලද්ධ | (3) අවබෝධ කළ; ලැබූ. |
| උපලද්ධත්ථ | (පු) දන්නා ලද ප්රවෘත්ති අර්ථ ඇති, වාසව දත්තාදි ගද්‍ය පද්‍ය ප්‍රබන්ධ විශේෂය. |
| උපලද්ධි | (ඉ) අවබෝධය; ලැබීම. |
| උපලද්ධි | (ඉ) ඥානය ප්‍රාප්තිය, ප්රඥාව. |
| උපලබ්භ | (පු.ක්‍රි) (උප + ලභ ධාතු කෙරෙන් ත්වා = බ්හ, ධාතත්වන්තලෝපයි) ලබා, ලැබ, |
| උපලබ්භති | (උප+ලභ+ය) ලැබේ; විද්‍යමාන වේ. |
| උපලබ්භති | (ක්‍රි) (උප + ලභ - (d) (භු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි භ = බ්භ + ති) ලබයි. |
| උපලබ්භන | (න) ලැබීම; විද්‍යමාන වීම. |
| උපලබ්භන | (න) ලැබීම. |
| උපලභති | (ක්‍රි) (උප + ලභ - (d) (භු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි + ති) ලබයි. |
| උපලාපන | (න) චාටු බස් කීම; පෙළඹවීම. |
| උපලාපන | (න) නැලවීම, ලොල්කරවීම, භේද කිරීම. |
| උපලාපිත | (ති) නලවන ලද, භෙද කළ, ලොල් කළ. |
| උපලාපෙති | (ක්‍රි) (උප + ලප - (d) තු ලාලනෙ, නැලවීමෙහි + ණෙ + ති) නළවයි, සඞග්‍රහ කරයි. |
| උපලාපෙති | (ක්‍රි) (උප + ලප + - (d) (භු) වාක්‍යෙ, කීමෙහි + ණෙ + ති) කියවයි, පොලඹවයි. |
| උපලාලන | (න) නැලවීම, සඞ්ග්‍රහ කිරීම. |
| උපලාලන | (න) පොලඹවීම, ලොල්කරවීම, නැලවීම, සුරතල් කිරීම. |
| උපලාලිත | (ති) පොලඹවන ලද, ලොල්කරවන ලද. |
| උපලාලෙති | (ක්‍රි) (උප + ලල - (d) (චු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි + ණෙ + ති) නලවයි ලොල් කරවයි, |
| උපලාලෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + ලාල + ණෙ + ත්වා) නළවා, සඞ්ග්‍රහ කොට (උප+ලාල+ණෙ+ත්වා), නලවා, සංග්‍රහ කොට |
| උපලාලෙන්ති | (ක්‍රි) (උප + ලාල - (d) වූ ලාලනෙ, නැලවීමෙහි + ණෙ + න්ති) නළවත්, සඞ්ග්‍රහ කරත්. |
| උපලාසෙති | (ක්‍රි) (උප + ලස - (d) (චු) සිප්පයොගෙ, ශිල්ප ඉගැන්මෙහි + ණෙ + ති) උගනියි, ශබ්ද කරයි. |
| උපලිඛති | (ක්‍රි) (උප + ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි + ති) ලියයි, අනුව ලියයි. |
| උපලිඛිත | (ති) ලියන ලද, අනුව ලියන ලද. |
| උපලිත්ත | (ති) ගල්වන ලද, ගාන ලද, තවරණ ලද. |
| උපලිප්පති | (ක්‍රි) (උප + ලිප - (d) (රු) ලිම්පනෙ, ආලේප කිරීමෙහි + ති) ආලේප කරයි. |
| උපලිම්පති | (ක්‍රි) (උප + ලිප - (d) (රු) ලෙපනෙ, ගෑමෙහි + oඅ + ති) ආලේප කරයි, තවරයි. |
| උපලිම්පන | (න) (උප + ලිම්ප + යු = අන) ගැල්වීම, ආලේපනය කිරීම. |
| උපලිම්පන | (න) ගෑම, ආලේපකරණය. |
| උපලිම්පිත | (ති) ගල්වන ලද, ආලේප කළ. |
| උපලිම්පිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + ලිම්ප + - (ඉ) + ත්වා) ආලේප කොට, ගල්වා, ගා. |
| උපලෙඛන | (න) දෙවෙනි ලියවිල්ල, උපලෙඛනය. |
| උපලෙප | (පු) ආලේපය ගෑම. |
| උපලෙපන | (න) ආලේපය ගෑම. |
| උපලොහිතක | (න) - (ති) මදක් රතු පැහැති, මද රතු වූ. |
| උපවජ්ජ | (ති) දෝෂය, වරද, නින්දාව. |
| උපවජ්ජතා | (ඉ) දෝෂත්වය, වරද බව. |
| උපවණ්ණ | (පු) ගුණය, අනුවර්‍ණය. |
| උපවණ්ණන | (න) වර්ණනා කිරීම, ගුණ කීම. |
| උපවණ්ණිත | (ති) වර්ණනා කළ, ගුණකථනය කළ. |
| උපවණ්ණෙති | (ක්‍රි) (උප + වණ්ණ - (d) (චු) සංවණ්ණනෙ, වර්ණනා කිරීමෙහි + ණෙ + ති) වර්ණනා කෙරෙයි. |
| උපවත්ත | (ති) පැවැත්ම, නැවැත්ම. |
| උපවත්තති | (ක්‍රි) (උප + වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + ති) පවතී අනුකූලව පවතී. |
| උපවත්තන | (න) උපවත්තන සල් උයන, කුසිනාරා නුවර මල්ල රජුන්ගේ සල් උයන බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑවේ මෙහිදීය. |
| උපවත්තන | (න) මල්ල රජුන්ගේ එනම් මකුට බන්ධන ස්ථානය, පැවැත්ම. |
| උපවත්තිත | (ති) අනුව පවත්වන ලද. |
| උපවදති | (ක්‍රි) (උප + වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි + ති) නින්දා කරයි, නුගුණ කියයි. |
| උපවදන | (න) නුගුණ කීම, නින්දා බස් කීම. |
| උපවදිත | (ති) උපවාද කළ, අපවාද කළ. |
| උපවධූ | (න) වධූසමීපය. |
| උපවන | (න) උපවනය, ගෙවුයන, උයන. |
| උපවන | (න) සමීපවනය, ගෘහාභිමුඛ උයන, ආරාමය. |
| උපවස | (ක්‍රි) (උප + වස - (d) (භු) වසනෙ වැසී මෙහි + අ) වසව, පෙහෙවස් වසව, සිල් ගනුව, “උපොසථං උපවස.” |
| උපවසති | (උප+වස+අ) රකී; වෙසේ. |
| උපවසති | (ක්‍රි) (උප + වස - (d) (භු) නිවාසෙ, විසීමෙහි + ති) වාසය කරයි, සමීපයෙහි වාසය කරයි. |
| උපවසන | (න) වාසය කිරීම, විසීම, දෙවෙනි ඇඳුම. |
| උපවසන්ත | (3) පිළිපදින; පිළිපදිමින්. |
| උපවසිත | (ති) වාසය කළ, සමීපයහි විසූ. |
| උපවසිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + වස + - (ඉ) + ත්වා) වැස, වස් එළඹ, පෙහෙවස් වැස, “උපොසථං උපොවසිත්වා.” |
| උපවස්සං | (පු.ක්‍රි) (උපවස්ස) වස් වැස, වස් එළඹ, “උපවස්සං ඛො පන කත්තික පුණ්ණමං” |
| උපවාද | (පු) (උප + වද + ණ) චෝදනා කිරීම, දොස් කීම, අගුණ කීම, ආර්යොප වාදය. |
| උපවාද | (පු) දොස් කීම. |
| උපවාද | (පු) නින්දාව, අපහාසය, නුගුණ කීම, බාධකය, විරොධය. |
| උපවාදක | (පු) නින්දා කරන්නා, උපවාදකයා. |
| උපවාදක | (3) දොස් කියන. |
| උපවාදනා | (ඉ) ආක්‍රොෂ කිරීම, චෝදනාව |
| උපවාදී | (පු) ගරහන්නා, නින්දා කරන්නා. |
| උපවාදී | (3) දොස් කියන්නා. |
| උපවාන | (පු) එනම් ස්ථවිරයෝ. |
| උපවායති | (උප+වා+අ) හමා යයි. |
| උපවායති | (ක්‍රි) (උප + වා - (d) (දි) ගති ගන්ධනෙසු, ගමනෙහි හා හැමීමෙහි + ය) + ති) යෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| උපවායන | (න) හැමීම. |
| උපවාස | (න) (උප + වස + ණ) උපවාසය, අහර ගැනීමෙන් වෙන්ව සිටීම, උපෝසථය. |
| උපවාස | (පු) ගුණයක් රැකීම සඳහා ආහාර නො ගැනීම. |
| උපවාස | (පු) පෙහෙව විසීම පාපයෙන් හා භොගානුභවයෙන් වෙන්ව විසීම. |
| උපවාසන | (න) සුවඳ කැවීම. |
| උපවාසිත | (ති) පෙහෙව වසන ලද, ගුණය හා වාසය කළ. |
| උපවාහන | (න) ගෙන යෑම, සෝදා යෑම, |
| උපවිචරණ | (න) සමීප සංචාරණය, ළඟ හැසිරීම. |
| උපවිචරති | (ක්‍රි) (උප + - (වි) + චර - (d) (භු) සංචරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) සමීපයෙහි හැසිරෙයි, හැසිරෙයි. |
| උපවිජඤ්ඤා | (ඉ) ප්‍රසූතයට සමීප කල් ඇත්තී. |
| උපවිජඤ්ඤා | (ඉ) ප්‍රසූතියට ළං වූ ස්ත්රිය. |
| උපවිජ්ජා | (ඉ) අනුවිජ්ජා. |
| උපවිට්ඨ | (3) හිඳගත්; ළඟට පැමිණි. |
| උපවිසති | (උප+විස+අ) වාඩි වේ; ළං වේ. |
| උපවිසති | (ක්‍රි) (උප + විස - (d) (භු) පවෙසනෙ, ප්‍රවේශවීමෙහි + ති) ප්‍රවේශ වෙයි, ඇතුළත් වෙයි. |
| උපවිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාඩි වී. |
| උපවීණ | (න) වීණා දණ්ඩ. |
| උපවීණ | (පු) විණා දණ්ඩ. |
| උපවීණයති | (ක්‍රි) (උප + වීණ + ණය + ති) වීණා වාදනය කරයි. |
| උපවීණා | (ඉ) වීණා දණ්ඩ. |
| උපවීත | (ති) වැසූ, වසනලද. |
| උපවීයති | (ක්‍රි) (උප + වා - (d) (භු) ගතිබන්ධනෙසු, යාමෙහි හා බැඳීමෙහි + ය) + ති) වියනු ලැබේ, බඳිනු ලැබේ. |
| උපවුත්ථ | (ති) (වස ධාතුහට උත්ථ ආදේශයි) වාසය කරන ලදී, වැසූ, “උපොසථොච මෙ උපවුත්ථො භවිස්සති.” |
| උපවුත්ථ | (3) රක්ෂා කළ; විසූ. |
| උපවෙසන | (න) සමීපයෙහි හිඳීම, ළඟ සිටීම. |
| උපවෙසිත | (ති) සමීපයෙහි හිඳිනා ලද, ළඟ සිටි. |
| උපවෙසී | (පු) සමීපස්ථයා, ළඟ සිටින්නා. |
| උපවෙසෙන | (න) (උප + විස + යු = අන) එළඹ හිඳීම, හිඳීම. |
| උපව්හයති | (ක්‍රි) (උප + හ්වෙ - (d) (භු) අව්හානෙ, කැඳවීමෙහි + ය) + ති) අයදීම කරයි. |
| උපව්හයන | (න) කැඳවීම, ආමන්ත්රණය, ඇයදීම. |
| උපසංකමති | (උප+සං+කමු+අ) එළඹේ; සමීපයට එයි. |
| උපසංකමති | (ක්‍රි) (උප + සං + කමු - (d) (භු) පදවික්ඛෙපෙ, යාමෙහි + ති) ළඟට යයි, සමීපයට පැමිණෙයි. |
| උපසංකමන | (න) එළඹීම; ළඟට ඒම. |
| උපසංකමන | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට යාම. |
| උපසංකමන්ත | (3) එළඹෙන; එළඹෙමින්. |
| උපසංකමිතුං | (නි) එළඹෙන්ට. |
| උපසංකමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; ළඟට අවුත්. |
| උපසංකම්ම | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; ළඟට අවුත්. |
| උපසක්කත | ත) උත්සාහය, ප්‍රයොගය. |
| උපසක්කමති | (ක්‍රි) (උප + සක්ක - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) යෙයි, අනුව යෙයි. |
| උපසංඛෙය්‍ය | (ති) පිළියෙල කළයුතු, ඇතිකළයුතු. |
| උපසංඛ්‍යාන | (න) එක කාර්‍ය්‍යයකට සුදුසු බොහෝ කාර්‍ය්‍යයන් ඇතුළත් කොට ගණන් ගැනීම. |
| උපසග්ග | (අ) උපද්‍රවය, උපසර්ගය, ධාතු හෝ නාමයන් වෙත එළඹ පෙරටුව හෝ පසුව සිය අර්ථය සරසන්නේ උපසර්ග නම් වේ ප) පරා නි) නී උ දු) සං යනාදි උපසර්ග ශබ්ද විස්ස. |
| උපසග්ග | (පු) උපසර්ගය, නාම ආඛ්‍යාත පදයන් සමග යෙදෙන ප) පරා ආදිය, උපසග්ග විස්සකි උපද්‍රව්‍යය, උවදුර, ප්‍රවාසය. |
| උපසග්ග | (පු) විපත. |
| උපසග්ග | පදයක මුලට යෙදෙන උපසර්ගය. |
| උපසග්ගගති | (පු) උපසර්‍ගයන්ගේ පැවැත්ම, එය ධාත්වර්ථ බාධනය, ධාත්වර්ථානුවර්‍තනය, ධාත්වර්ථ විශේෂණ යයි ත්‍රිවිධ වේ බාධනය, ධාථර්ථානු වර්තනය, ධාථර්ථ විශේෂණ යයි ත්‍රිවිධ වේ. |
| උපසඞ්කමි | (ක්‍රි) (උප + සං + කමු - (d) (භු) පද විකේඛපෙ, යාමෙහි + ඊ) පැමිණියේය, එළඹියේය. |
| උපසජ්ජන | (න) උපසර්‍ජනය, අප්‍රධාන නාමය. |
| උපසන්ත | (ති) ශාන්ත වූ, “උප සන්තස්ස සදා සතීමතො.” |
| උපසන්ත | (ති) සාන්තවූ, සංසිඳුනු, “උපසන්තො සුඛං සෙති.” |
| උපසන්ත | (3) ශාන්ත; සන්හුන්. |
| උපසම | (පු) සන්සිඳීම; සන්හුන් බව. |
| උපසම | (පු) සන්සුන්කම, සන්සිඳීම, කෙලෙසුන්ගෙන් සන්සිඳීම, “උපසමාය අභිඤ්ඤාය සම්බොධාය නිබ්බාණාය සංවත්තති.” |
| උපසම | (පු) සංසිඳීම, ක්ලේශ පීඩාදියෙන් මිදීම.” |
| උපසමති | (ක්‍රි) (උප + සම - (d) (භු) පරිස්සමෙ, වෙහෙසෙහි + ති) සංසිඳෙයි. |
| උපසමන | (න) සන්සිඳීම. |
| උපසමරති | (ඉ) සංසිඳීමෙහි රතිය. |
| උපසමසුඛ | (න) සංසිඳීමේ සැපය. |
| උපසමානුස්සති | (ඉ) කෙලෙසුන් සන්සිඳවීම පිණිස උපදනා සිහිය. |
| උපසමිත | (ති) සන්සිඳුනු, ඉන්ද්‍රිය දමනය කළ. |
| උපසමෙති | (උප+සමු+ණෙ) සන්සිඳවයි. |
| උපසමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සන්සිඳවා. |
| උපසම්පජ්ජ | (පු.ක්‍රි) පැමිණ, එළඹ, “තතිය ජඣානං උපසම්පජ්ජ විහාසිං.” |
| උපසම්පජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) උපසම්පදාව ලබා; පැමිණ; සමවැදී (ධ්‍යානාදියකට). |
| උපසම්පජ්ජති | (උප+සං+පද+ය) ඇතුල් වේ; උපසම්පදාව ලබයි; සමවැදේ (ධ්‍යානාදියකට). |
| උපසම්පජ්ජති | (ක්‍රි) (උප + සං + පද - (d) (දි) ගතියං, යාමෙහි + ය) + දය = ජ = ජ්ජ + ති) පැමිණෙයි, සමීපයට යෙයි. |
| උපසම්පජ්ජන | (න) ළඟාවීම, සමීපයට පැමිණීම. |
| උපසම්පජ්ජිස්සාමි | (ක්‍රි) (උප + සං + කමු - (d) පද වික්ඛෙපෙ, යෑමෙහි + ස්සාමි) පැමිණෙන්නෙමි උපසපන් වන්නෙමි. |
| උපසම්පත්ති | (ඉ) (උප + සං + පද + ති) උපසම්පදාව, උපසම්පත්තිය, උපසපන්වීම. |
| උපසම්පදා | (ඉ) (උප + සං + පද + ආ) වැඩීම, වෘද්ධිය, කුසලයන්ගේ වැඩිම, “කුසලස්ස උප සම්පදා” උපසම්පදාව, උසස් බවට පැමිණීම, “සඞ්ඝං භන්තෙ උපසම්පදං යාචාමි” |
| උපසම්පදා | (ඉ) උපසම්පදාව, අධිශීල සික්ඛාවෙහි පිහිටීම. |
| උපසම්පදා | (ඉ) පැමිණීම; භික්ෂු ශීලය; ලබා ගැනීම. |
| උපසම්පදාකම්ම | (න) උපසම්පදා කර්මය, ඤත්ති චතුත්ථක උපසම්පදා කර්මය. |
| උපසම්පදාකම්මවාචා | (ඉ) උපසම්පදා කර්ම වාක්‍යය, ඤත්ති චතුත්ථක උපසම්පදා කර්මය “සුණාතු මෙ භන්තේ අයං නාගො - එසා ඤත්ති තස්මා තුණහි එව මෙතං ධාරයාමි.” |
| උපසම්පදාචරිය | (පු) උපසම්පදාව දුන් ආචාර්‍ය්‍යවරයා. |
| උපසම්පදාඤත්ති | (ඉ) උපසම්පදා කර්මය, උපසම්පදා ඤත්තිය. |
| උපසම්පදාපරියෙසනා | (ඉ) උපසම්පදා වීම, උපසපන් බව සෙවීම. |
| උපසම්පදාපෙඛ | (පු) උපසම්පදාව ලබන්නට බලාපොරොත්තු වන්නා, උපසම්පදා පෙක්ෂකයා, “තෙත ඛො පන සමයෙන අයස්මතො මහා කස්සපස්ස උපසම්පදා පෙඛො හොති.” |
| උපසම්පන්න | (ති) උපසපන් වූ, උපසම්පදාව ලැබූ, “අනූජනාමි භික්ඛවෙ උපසම්පන්න සමනන්තරානිස්සයෙ ආචික්ඛිතුන්ති” |
| උපසම්පන්න | (ති) උපසම්පදා වූ, උපසම්පත්තියට පැමිණි. |
| උපසම්පන්න | (3) උපසම්පදාව ලත්; යුක්ත වූ. |
| උපසම්පාදෙතබ්බ | (ති) උපසපන් කටයුතු, භික්ෂු භාවයට පැමිණ විය යුතු. |
| උපසම්පාදෙති | (උප+සං+පද+ණෙ) උපසපන් බවට ඇතුලත් කරයි. |
| උපසම්පාදෙති | (ක්‍රි) (උප + සං + ප) + දා - (d) (භු) ණෙ + ති) උපසම්පදා කෙරෙයි. |
| උපසම්පාදෙති | (ක්‍රි) (උප + සං + පද - (d) (භු) ගතියං + ණෙ + ති) උපසපන් කරවයි, සාමණෙර බැවින් මුදා භික්ෂු භාවයට පත් කරයි “තෙන ඛො පන සමයෙන භික්ඛු දුවග්ගෙනපි තිවග්ගෙනපි ගණෙන උපසම්පාදෙන්ති.” |
| උපසම්පාදෙතුං | (නි) උපසම්පන්න කරන්ට. |
| උපසම්පාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපසම්පන්න කරවා. |
| උපසම්බ්‍යාන | (න) උත්තර සාටකය, උතුරු සළුව. |
| උපසම්මති | (උප+සමු+ය) සංසිඳේ. |
| උපසම්මති | (ක්‍රි) (උප + සමු - (d) (දි) උපසමෙ, උපසමයෙහි + ති) නිවේ, සන්සිඳේ, “නහි වෙරෙන වෙරානි සම්මන්තීධ කුදාචනං, අවෙරෙන ච සම්මන්ති එස ධම්මො සනත්තනො.” |
| උපසම්මති | (ක්‍රි) (උප + සමු - (d) (දි) උපසමෙ, සංසිඳීමෙහි + ය) මය = ම = මම + ති) සංසිඳෙයි. |
| උපසංවසති | (ක්‍රි) (උප + සං + වස, - (d) (භු) නිවාසෙ, විසීමෙහි + ති) වාසය කරයි, කෙනෙකු සමග වසයි. |
| උපසංහට | (ති) ඉදිරිපත් කළ, ඵළ වූ. |
| උපසංහරණ | (න) එක්තැන් කිරීම; සමාන කොට බැලීම. |
| උපසංහරණ | (න) හැකිලීම, සංකුචිතය, පැමිණවීම. |
| උපසංහරති | (උප+සං+හර+අ) එක්තැන් කරයි; ළඟට පමුණුවයි. |
| උපසංහරති | (ක්‍රි) (උප + සං + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැර ගැනීමෙහි + ති) හකුලයි පමුණුවයි. |
| උපසංහරති | (ක්‍රි) (උප + සං + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) ඉදිරිපත් කරයි, එළවයි. |
| උපසංහරිත | (ති) අකුලන ලද, වකුටු කළ, පමුණුවන ලද. |
| උපසංහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක් තැන් කොට. |
| උපසංහාර | (පු) අභාවය සඞ්ග්‍රහය. |
| උපසංහාර | (පු) එක්තැන් කිරීම; ළඟට පැමිණවීම. |
| උපසංහිත | (ති) යුක්ත, යෙදුන, සමග පැවති. |
| උපසිංඝක | (පු) ආඝ්‍රාණය කරන්නා, ඉඹින්නා. |
| උපසිංඝති | (ක්‍රි) (උප + සිඝ - (d) (භු) ආඝායනෙ, ඉඹීමෙහි + ති) ආඝ්‍රාණය කරයි ඉඹියි. |
| උපසිංඝන | (න) ආඝ්‍රාණය කිරීම, ඉඹීම. |
| උපසිංඝිත | (ති) ආඝ්‍රාණයකළ, ඉඹිනලද. |
| උපසිඞ්ඝති | (උප+සිඞ්ඝ+අ) සිඹියි; සුවඳ බලයි. |
| උපසිඞ්ඝතු | (ක්‍රි) (උප + සිඞ්ඝ - (d) ත) සිඞ්ඝණෙ + තු) ආඝ්‍රාණය කෙරේවා, සිඹීවා, ආලිඞ්ගනය කෙරේවා, “ඉමං භන්තෙ භගවා පඨමං උප්පල හත්තං උපසිඞ්ඝතු.” |
| උපසිඞ්ඝන | (න) සුවඳ බැලීම. |
| උපසිඞ්ඝී | (ක්‍රි) (උප + සිඞ්ඝ ත) සිඞ්ඝණෙ සිඹීමෙහි + ඊ) ආඝ්‍රාණය කෙළේය සිම්බේය. |
| උපසිංසක | (ති) කැමතිවන, ප්‍රමාදවන. |
| උපසුස්සති | (උප+සුස+ය) වියලේ. |
| උපසුස්සති | (ක්‍රි) (උප + සුස - (d) (දි) සොසෙ, වියලීමෙහි + ය) + ති) වියලෙයි. |
| උපසුස්සන | (න) වියලීම, වේලීම. |
| උපසුස්සන | (න) වියලීම. |
| උපසෙනියා | (ඉ) ළඟ සිටින තැනැත්තී, සාත්තුකාරී. |
| උපසෙවති | (උප+සෙවු+අ) ආශ්රය කෙරේ; පාවිච්චි කරයි; පුරුදු කරයි; සේවනය කෙරේ. |
| උපසෙවති | (ක්‍රි) (උප + සි - (d) (භු) සෙවායං, සේවනයෙහි + ති) සේවනය කරයි. |
| උපසෙවන | (න) ආහාර රසවත් කිරීමට වත්කළ යුතු දෙය. |
| උපසෙවන | (න) ව්‍යඤජන, මාළු. |
| උපසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| උපසෙවනා | (ඉ) ආශ්රය කිරීම; පාවිච්චිය; පුරුදු කිරීම. |
| උපසෙවමාන | (3) උශ්‍රය කරමින්; පුරුදු කරමින්. |
| උපසෙවිත | (ති) සේවනයකළ, ඇසුරුකළ. |
| උපසෙවිත | (3) ආශ්‍රිත වූ; නිතර; පුරුදු කළ. |
| උපසෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුරුදු කොට. |
| උපසෙවී | (පු) සේවනය කරන්නා, ආශ්රය කරන්නා. |
| උපසෙවී | (3) අනුභව කරන්නා; ආශ්රය කරන්නා. |
| උපසොභති | (උප+සුභ+අ) බබළයි; හොබී. |
| උපසොභති | (ක්‍රි) (උප + සුභ - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ඔ + ති) හොබියි, බබලයි. |
| උපසොභන | ත) සොභනය, හෙබීම, අලංකාරය. |
| උපසොභිත | (3) යුක්ත වූ; සරසන ලද. |
| උපස්සග්ග | (පු) උපද්‍රවය මහත්භය. |
| උපස්සග්ග | (පු) විපත්තිය, උවදුර, “මාහොතු උපස්සග්ගො.” |
| උපස්සටඨ | (ති) පීඩිත, පෙළුණු, “උපස්සටඨා වත භොති.” |
| උපස්සට්ඨ | (ති) උපද්‍රවය, උවදුර, භීතිය. |
| උපස්සට්ඨ | (3) උපද්‍රැත; පීඩිත වූ. |
| උපස්සය | (පු) අසපුව, ආරාමය, පන්සල, මුනිපැල. |
| උපස්සය | (පු) ගෙය, අරම, උපශ්‍රය, අසපුව, වසන තැන, “තාපසො තං වසං ගන්ත්වා උපස්සයං අගමාසි.” |
| උපස්සය | (පු) වාසස්ථානය. |
| උපස්සාස | (පු) හුස්ම ගැනීම. |
| උපස්සුති | (ඉ) අනුන්ගේ රහස් කථාවක් අසා සිටීම. |
| උපස්සුති | (ති) සමීපයට පැමිණ අසන්නා. |
| උපස්සුති | (න) (උප + (සු) + ත) වචන ඇසෙන දුර ප්රමාණය, වචන ඇසෙන සමීපය “උපස්සුතිංති සුති සමීපං.” |
| උපස්සුතිං | (ක්‍රි.වි) රහස් ඇසෙන සේ. |
| උපස්සුතික | (ඉ) සමීපයට පැමිණ ඇසීම. |
| උපහච්ච | (පු.ක්‍රි) (උප + හන - (d) ත්වා, නත්වා = රච්ච) නසා, එනම් බඹලොව. |
| උපහච්ච | (පූ.ක්‍රි) (උප+හන+ත්‍ය) ගටා; විනාශ කොට; හැපී. |
| උපහච්චපරිනිබ්බායී | (පු) ආයුෂයාගේ මධ්‍යයක් ඉක්මවා පිරිනිවන් පානා පුද්ගලයා, සසංඛාර පරිනිබ්බායී, අසංඛාර පරිනිබ්බායි, ආහච්ච පරිනිබ්බායි, උපහච්ච පරිනිබ්බායි සහ උද්ධංසොත අකනිට්ඨගාමී යන පඤ්ච සුද්ධාවාසික සත්වයන් අතුරෙහි උත්තමයෙක්. |
| උපහඤ්ඤති | (ක්‍රි) (උප + හණ - (d) (දි) හිංසායං, නැසීමෙහි + ය) + ති) නසී හිංසාකරයි. |
| උපහඤ්ඤමාන | (ති) නසන, නසනු ලබන. |
| උපහත | (ති) (උප + හන + ත) නැසුණු, ක්ෂය වූ, “ඛතං උපහතං අත්තානං පරිහරාමි.” |
| උපහත | (ති) නසන ලද, මරණ ලද, යටත් කළ. |
| උපහත | (3) නැසූ; පලුදුකර ගත්. |
| උපහති | (ති) (උප + හන - (d) නලෝප + - (ති) ) නැසීම. |
| උපහතින්ද්‍රිය | (න) නැසුනු ඉන්ද්‍රිය ශක්තිය ඇති, ක්ෂය වූ ශ්‍රද්ධාදි ඉන්ද්‍රියන් ඇති. |
| උපහත්තු | (පු) ගෙනදෙන්නා; ලබා දෙන්නා. |
| උපහනති | (ක්‍රි) (උප + හන - (d) (භු) හිංසායං, නැසීමෙහි + ති) නසයි. |
| උපහනන | (න) නැසීම, මැරීම. |
| උපහරණ | (න) පැහැර ගැනීම, එළවීම, පැමිණවීම. |
| උපහරති | (උප+හර+අ) එළවයි; ගෙන එයි. |
| උපහරති | (ක්‍රි) (උප + හර - (d) (භු) හරණෙ, හැර ගැනීමෙහි + ති) ගනී පැහැරගනී. |
| උපහාර | (පු) අභිමුඛයට එළවීම, පූජාව, හුන්තැනට යවන පඬුර. |
| උපහාර | (පු) ගෙනැවිත් දීම; තෑග්ග; පඬුර. |
| උපහාර | පුජාව, පිදීම, “උපහාරං කරිස්සාමි” |
| උපහිංසති | (ක්‍රි) (උප + හිසි - (d) (රු) හිංසායං, පෙළීමෙහි + o + - (ති) ) පෙළයි, හිංසාකරයි. |
| උපහිංසන | (න) පෙළීම, පීඩා කිරීම. |
| උපහිංසිත | (ති) පෙළනලද, හිංසා කළ. |
| උපාක්ඛ්‍යාන | (න) පෙර වූ කථාන්තර කීම, පූර්ව වෘත්ත කථනය. |
| උපාගච්ඡති | (උප+ආ+ගමු+අ) සමීපයට එයි. |
| උපාගච්ඡති | (ක්‍රි) (උප + ආ + ගමු - (d) (භු) මු = ච්ඡ + ති) සමීපයට එයි. |
| උපාගත | (ති) සමීපයට පැමිණි, සමීපගත. |
| උපාගත | (3) එළඹුණු; ළඟට ආ. |
| උපාගමන | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට ඒම. |
| උපාතිගච්ඡති | (ක්‍රි) (උප + අති + ගමු - (d) (භු) ගතිම්හි, යාමෙහි + - (ති) ) ඉක්මයෙයි. |
| උපාතිධාවති | (ක්‍රි) (උප + අති + ධාව - (d) (භු) ගමනවුද්ධිම්හි ගමන් වැඩීමෙහි නොහොත් දිවීමෙහි + - (ති) ) ඉක්මදුවයි. |
| උපාතිවත්ත | (පු) ඉක්මවන ලද, අතික්‍රමණය කළ. |
| උපාතිවත්තති | (ක්‍රි) (උප + අති + වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + - (ති) ) ඉක්මවයි, බැහැර කරයි. |
| උපාතිවත්තන | (න) ඉක්මවීම, බැහැරකිරීම. |
| උපාත්ත | (ති) පැමිණි, ගන්නාලද, විසිකළ. |
| උපාත්තවිසය | (න) අපාදාන කාරයෙහි අපගමන ක්‍රියාව අධ්‍යාහාර කොට ගන්නා ලද්දී වේනම් එය උපාත්තවිෂය අපාදාන නමි. |
| උපාත්තවිසය | (පු) අධ්‍යාහෘත කටයුතු ක්‍රියාවක් විෂය කොට පවත්නා පදාර්ථය. |
| උපාදහති | (ක්‍රි) (උප + ආ + දහ - (d) (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි + - (ති) ) පහවයෙයි. |
| උපාදා | (ඉ) (උප + ආ + දා.) සමීපකොට ගැනීම, ග්රහණය. |
| උපාදාන | (න) (උප + ආ + දාන) ග්රහණය, තෘෂ්ණාදි වශයෙන් ගැන්ම, කාමුපාදානාදිය. |
| උපාදාන | (න) කිසිවක පැවැත්මට උපකාර වන දෙය; තෘෂ්ණා දෘෂ්ඨි ආදිය; දර; දැඩිසේ ගැන්ම. |
| උපාදානක්ඛන්ධ | (පු) මාගේ යැයි ඇලීම ඇතිකර ගත් ස්කන්ධය. |
| උපාදානක්ඛය | (පු) උපාදානයන්ගේ ක්ෂයකිරීම, නිර්වාණය. |
| උපාදානක්ඛය | (පු) තෘෂ්ණා දෘෂ්ඨි ආදී උපාදානයන් නැති කිරීම. |
| උපාදානනිදාන | (න) උපාදානයන්ගේ නිදානය. |
| උපාදානනිරොධ | (පු) උපාදානයන්ගේ නිරුද්ධිය, නිවන. |
| උපාදානපච්චය | (පු) උපාදාන ප්රත්යය. |
| උපාදානාක්ඛන්ධ | (පු) උපාදානයන්ට ප්රත්යය වූ ස්කන්ධ සන්තතිය, කෙලෙස් සහිත පඤ්චස්කන්ධය. |
| උපාදානිය | (ති) තෘෂ්ණාදි වශයෙන් ග්රහණය කටයුතු රූපාදිය. |
| උපාදානීය | (ති) උපාදානයට කරුණු වූ ධර්ම. |
| උපාදානීය | (3) තෘෂ්ණා දෘෂ්ඨි ආදීන්ට ගොදුරු වන. |
| උපාදාය | (පු.ක්‍රි) ගෙන. |
| උපාදාය | (පූ.ක්‍රි) උපමා කොට; දැඩිසේ ගෙන; සමාන කොට. |
| උපාදායී | (පු) ග්රහණය කරන තැනැත්තා. |
| උපාදි | (පු) (උප + ආ + දා - (d) + - (ඉ) ) සම්භාවනයෙහි අනුපාදිසෙස නිබ්බාණ බලනු. |
| උපාදි | (පු) ස්කන්ධයන් පැවැත්මේ හේතුව. |
| උපාදින්න | (ති) ගන්නා ලද, පරාමර්ෂණය කරන ලද. |
| උපාදින්න | (3) තමාගේ යැයි සිතාගත්; තෘෂ්ණාදීන් විසින් ගන්නා ලද. |
| උපාදින්නක | (ති) ගන්නා ලද. |
| උපාදින්නක | (3) තමාගේ යැයි සිතාගත්; තෘෂ්ණාදීන් විසින් ගන්නා ලද. |
| උපාදිය | (පු.ක්‍රි) (උපාදියිත්වා = ය) ගෙන. |
| උපාදියති | (ක්‍රි) (උප + ආ + දා - (d) (දි) දානෙ, දීමෙහි + ය) + ති) ගනී. |
| උපාදියන | (න) ගැනීම, ග්රහණය. |
| උපාදිසෙස | (3) ස්කන්ධයන් පැවැත්මේ හේතුව ඉතිරිව ඇති. |
| උපාධි | (ඉ) විශේෂණය, නිමිත්ත. |
| උපාධි | (පු) පරීක්ෂණයකින් සමර්ථ වීමකින් හෝ අන් ආකාරයකින් ලබල පටබැඳි නාමය. |
| උපාධිය | (ති) කුෂන් කිරීමෙන් අලංකාර කළ, විශේෂණයෙන් සැරසූ. |
| උපානීය | (න) නොදැක්වූ යමක් බුද්ධියෙන් දැනගැනීම, තන්ත්‍ර යුක්ති විශේෂයෙකි “යද නිද්දිඪං බුද්ධියා අවගමානීයං තදුපා නියං” |
| උපාන්ත | (පු) විරාමය, නවතින තැන, ධාතුන්ගේ ආදි ස්වරවූ - (ඉ) උ, - (අ) යන මොවුන්ට උපාන්ත සංඥයයි කියත්. |
| උපාය | (පු) අභිවෘද්ධි කාරණය; ආකාරය; පිළිවෙළ; මාර්ගය. |
| උපාය | (පු) ප්‍රයොගය, උපක්‍රමය, සාම, දාන, දණ්ඩ, භෙද යන උපාසතර. |
| උපායකුසල | (පු) උපායෙහි දක්ෂ, ප්‍රයොගයෙහි නිපුණ. |
| උපායකුසල | (3) අභිවෘද්ධි කාරණයෙහි දක්ෂ වූ. |
| උපායකොසල්ල | (න) උපායෙහි දක්ෂ බව. |
| උපායකොසල්ල | (න) උපායෙහි දක්ෂ බව. |
| උපායඤාණ | (න) උපාය කෞශල්‍ය ඥානය, ස්ථානොචිත ප්රඥාව. |
| උපායත්ත | (ති) අයත්, අයිති. |
| උපායන | (න) තෑග්ග; තුටු පඬුර. |
| උපායන | (න) හුන්තැනට යවන පඬුර, තෑග්ග, කප්පම. |
| උපායන්තර | (න) උපාය විශේෂය. |
| උපායාස | (පු) දැඩි ආයාසය, තද වෙහෙස, “දුක්ඛෙහි දොමනස්සහි උපයාසෙහි ආදිත්තං” |
| උපායාස | (පු) බලවත් සිත් තැවුල. |
| උපායාසබහුල | (පු) දැඩි ආයාස බහුලකොට ඇත්තේ. |
| උපායික | (පු) යුක්ති සඞ්ගත ක්‍රියාව, න්‍යායය. |
| උපායිත | (3) උපස්ථාන ලැබූ; සේවිත වූ. |
| උපායුපාදාන | (න) (උපාය + උපාදාන) උපාය සංඛ්‍යාත උපාදානයෝ, (තෘෂ්ණා දෘෂ්ටි උපායයෝම උපාදාන නම් වෙති.) “උපාදාන” බලන්න “උපායුපාදානා වෙතසො අදිට්ඨා නාභිනිවෙසානුසයා” |
| උපාරබ්ධ | (ති) ආරම්භකළ, - (ති) පටන් ගන්නා ලද, දොස් නැගූ. |
| උපාරමති | (ක්‍රි) (උප + ආ + රමු - (d) (භු) කීළායං, කෙළීමෙහි + ති) නවතියි, වැළකෙයි. |
| උපාරම්භ | (පු) දෝෂාරෝපණය, කාරණුත්තරිය කරණය. |
| උපාරම්භ | (පු) දෝෂාරෝපණය. |
| උපාරම්භති | (ක්‍රි) (උප + ආ + රහ - (d) (භු) ආරම්භෙ, පටන් ගැනීමෙහි + ති) දොස් නගයි, පටන් ගනියි. |
| උපාරම්භන | (න) දෝෂාරෝපණය, දොස් නැගීම. |
| උපාලිගාථා | (ඉ) උපාලි ගෘහපතියා විසින් බුදුගුණ වැනූ ගාථා සියය. |
| උපාලිපඤ්හ | (න) උපාලි භික්ෂුහු බුදුන්ගෙන් ඇසූ ප්‍රශ්න. |
| උපාවිසි | (අ)හිඳ ගත්තේය. |
| උපාසක | (පු) (උප + ආස + ණ්වු = අක) තුනුරුවන් අදහන්නා, උපාසකයා. |
| උපාසක | (පු) අදහන්නා; එළඹෙන්නා; ගිහි ශ්‍රාවකයා. |
| උපාසකත්ත | (න) උපාසක බව. |
| උපාසකවෙවචන | (න) උපාසක පර්‍ය්‍යාය නාම. |
| උපාසති | (උප+ආස+අ) සමීපයට පැමිණේ; සේවනය කෙරේ. |
| උපාසති | (ක්‍රි) (උප + ආස - (d) (භු) උපවෙසනෙ, ළඟ හිඳීමෙහි + ති) සේවනය කෙරෙයි. |
| උපාසන | (න) උපස්ථානය; දුනු ශිල්පය; පුරුදු කිරීම; සේවනය කිරීම. |
| උපාසන | (න) සමීපාසනය, ළඟ හිඳීම, දුනු ශිල්පය, ගුරුසේවාව. |
| උපාසනසාලා | (ඉ) දුනු ශිල්පය උගන්වන සාලාව, ශරීර ව්‍යායාම උගන්වන තැන. |
| උපාසනීය | (ති) සේවනය කටයුතු, ආශ්රය කටයුතු, උපාසිතබ්බ. |
| උපාසන්න | (ති) සමීප, ළඟ. |
| උපාසිකා | (ඉ) උපාසිකාව. |
| උපාසිකා | (ඉ) උවැසිය, උපාසිකාව, “සුප්පියො ච උපාසකො සුප්පියා ච උපාසිකා උභතො පසන්නා හොන්ති.” |
| උපාසිත | (ති) සේවනය කළ, ගෞරව කළ, ආශ්රය කළ. |
| උපාසිතබ්බ | (ති) සේවනය කටයුතු. |
| උපාසීන | (න) සමීපයෙහි හිඳීම, ළඟ හිඳීම. |
| උපාහට | (ති) එළවන ලද, පමුණුවන ලද. |
| උපාහත | (ති) දුක් දුන්, අනතුරු කළ. |
| උපාහන | (න) වහන මිරිවැඩිය. |
| උපාහන | (න) වහන්; සෙරෙප්පු. |
| උපාහනත්ථවිකා | (ඉ) වහන් දමන පසුම්බිය. |
| උපාහනදණ්ඩක | (න) වාන් කොක්ක, |
| උපාහනා | (ඉ) වහන්සඟල, මිරිවැඩිසඟල, “උපාහනා ඔමුඤ්චිත්වා,” |
| උපිය | (පු.ක්‍රි) ඇතුළට පලාගොස්, යටට ගොස්, “හදයමංසං ඔපියං” |
| උපෙක්ඛක | (පු) උපේක්ෂා ඇත්තා, උපේක්ෂා කරන්නා. |
| උපෙක්ඛක | (3) මධ්‍යස්ථ ස්වභාව ඇති; මැදහත්. |
| උපෙක්ඛති | (උප+ඉක්ඛ+අ) මධ්‍යස්ථව සිටී. |
| උපෙක්ඛති | (ක්‍රි) (උප + ඉක්ඛ - (d) (භු) දස්සනඞ්කෙසු, දැකීමය සලකුණුකිරීමය යන මෙහි + ති) උපේක්ෂා කරයි, බලයි. |
| උපෙක්ඛන | (න) බැලීම, මැදහත්ව බැලීම. |
| උපෙක්ඛනා | (ඉ) මධ්‍යස්ථ බව. |
| උපෙක්ඛා | (ඉ) උපේක්ෂාව; මැදහත් බව; සැප දුක් නොවූ වේදනාව. |
| උපෙක්ඛා | (ඉ) බැලීම, පරීක්ෂණය, මධ්‍යස්ථතාව. |
| උපෙක්ඛාබ්‍රහ්මවිහාර | (පු) උපේක්ෂා බ්රහ්ම විහාරය. |
| උපෙක්ඛාසති | (ඉ) උපේක්ෂා ස්මෘතිය. |
| උපෙක්ඛාසම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) උපේක්ෂාව වූ සම්බොජ්ඣඞ්ගය, බොජ්ඣඞ්ග බලනු. |
| උපෙක්ඛාසුඛ | (පු) උපේක්ෂා සැපය, සැප දුක් දෙක්හි කම්පා නොවී මධ්‍යස්ථව සිටීමේ සැපය. |
| උපෙක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මධ්‍යස්ථ වී. |
| උපෙක්ඛින්ද්‍රිය | (න) ප්රධාන භාවයට පැමිණි උපේක්ෂාව. |
| උපෙක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) මධ්‍යස්ථ වී. |
| උපෙඛා | (ඉ) උපේක්ෂාව; මැදහත් බව; සැප දුක් නොවූ වේදනාව. |
| උපෙඛා | (ඉ) බැලීම, පරීක්ෂණය, මධ්‍යස්ථතාව. |
| උපෙච්ච | (පු.ක්‍රි) (උප + - (ඉ) ත්වා = රච්ච) උපෙක්ඛා බලනු. |
| උපෙච්ච | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; පැමිණ. |
| උපෙත | (පු) යුක්ත, සහගත, සඞ්ගත. |
| උපෙත | (3) යුක්ත වූ. |
| උපෙති | (උප+ඉ+අ) එළඹේ; පැමිණේ; ලබා ගනී. |
| උපෙති | (ක්‍රි) (උප + - (ඉ) - (d) (භු) පාපනෙ, පැමිණීමෙහි + ණෙ + ති) පැමිණෙයි. |
| උපෙතුං | (නි) එළඹෙන්ට. |
| උපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (උප + - (ඉ) ත්වා) පැමිණ, ළඟාවී. |
| උපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; පැමිණ. |
| උපෙන්ත | (3) එළඹෙන; එළඹෙමින්. |
| උපෙන්ද්‍ර | (පු) උපෙන්ද්‍ර, විෂ්ණු. |
| උපොග්ඝාත | (පු) දෘෂ්ටාන්තය, උදාහරණය, සාධකය, “උපොග්ඝාතොච දිට්ඨන්තො තථොදාහරණං භවෙ” |
| උපොචිත | (ති) රැස්කරන ලද, ගොඩගැසුනු. |
| උපොසථ | (න) පෝය, පොහොය, පෙහෙවස, උපෝසථ කර්මය, දෙවැදෑරුම් උපෝසථය, චාතුද්දසී පණ්ණරසී, සාමග්ගිසංඝ, ගණ, පුද්ගල, සුත්තුද්දෙස, අධිට්ඨාන, පාරිසුද්ධි යන නව ආකාර උපෝසථය “අජ්ජ ඉමංච දිවසං උපෝසථං උපවසිස්සාමි” |
| උපොසථ | (පු) අටසිල්; පෝය දින; භික්ෂූන්ගේ පාමොක් උදෙසීම. |
| උපොසථ | (පු) පාමොක් උදෙසීම, පනත, උපවාසය, අෂ්ටාඞ්ග සීලය, පෞෂථ දිනය, එනම් ඇත්කුලය. |
| උපොසථක | (පු) උපෝසථයෙන් යුක්තයා, පෙහෙවස් රකින්නා. |
| උපොසථකම්ම | (න) පොහොය කිරීම, උපෝසථ කර්මය, සිල්සමාදන්වීම, “උපොසථස්ස කම්මං උපොසථ කම්මං” |
| උපොසථකම්ම | (න) පොහොය දින අටසිල් රැකීම. |
| උපොසථකරණ | (න) පොහොය කිරීම, උපෝසථ කරණය, “එකස්මිං හි සංවච්ඡරෙ ඡ චාතුද්දසික අට්ඨාරස පණ්ණරසික උපොසථ කරණං.” |
| උපොසථකාරකා | (පු) පොහොය කරන්නෝ, එසේ කරන භික්ෂු භික්ෂුණීහු. |
| උපොසථකුල | (න) එනම් හත්ථිරාජකුලය, දස ඇත් කුලයන්ගෙන් එකක්. |
| උපොසථක්ඛන්ධ | (පු) පොහෝ කිරීම පිළිබඳ කරුණු ඇතුළත් කොටස, මහාවග්ග පාළියේ උපෝසථක්ඛන්ධකය. |
| උපොසථඞ්ග | (න) උපෝසථ අඞ්ගයන්, අටසිල්. |
| උපොසථදිවස | (න) පොහෝ කරන දිනය, |
| උපොසථන්තරාය | (පු) පොහොය නොකිරීම, පොහෝ කිරීම පිළිබඳ දශවිධ අන්තරාය. |
| උපොසථපඤ්ඤත්ති | (ඉ) පොහෝ පවුරුණු කිරීම් පිළිබඳ නීතිරීති පැණවීම. |
| උපොසථපමුඛ | (න) පොහෝගෙයි ආලින්දය, අක්දෙරිය. |
| උපොසථපුච්ඡක | (න) පොහොය ගැණ විමසුම, පොහෝ කිරීමාදිය විචාරීම “අන්වද්ධමාසං භික්ඛුණියා භික්ඛු සඞ්ඝතො ද්වෙ ධම්මා පටිපුච්ඡීතබ්බා උපොසථපුච්ඡකඤ්ච ඔවදුපසඞ්කමනඤ්ච” |
| උපොසථභත්ත | (න) පෝය දිනයෙහි දෙන බත, පෝය දිනවල දෙන දානය. |
| උපොසථාගාර | (න) පොහොය ගෙය. |
| උපොසථාගාර | (න) සීමාව, පෝය සීමාව, පෝය ගේ, උපෝසථාගාරය, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ උපොසථාගාරං සම්මන්නිත්වා උපොසථං කාතුං.” |
| උපොසථාධිට්ඨාන | (න) පොහොය ඉටාගැනීම, උපෝෂථාධිෂ්ඨානය. |
| උපොසථික | (පු) පෝය දිනයෙහි සිල්සමාදන් වූ තැනැත්තා ඒ අය විසින් දෙනු ලබන දානය පිණ්ඩපාත භොජනයට අතිරෙකව ලැබෙන බත. |
| උපොසථික | (3) අටසිල් ගත්; පෙහෙවස් රකින. |
| උප්පක්ක | (ති) වැඩිපුර ඉදුනු, වඩා තැම්බූ, දැවුනු, “අද්දස ඉත්ථිං උප්පක්කං ඔකිලිනිං ඔකිරිනිං.” |
| උප්පක්ක | (3) ඉදිමී ගිය. |
| උප්පක්කමුඛ | (පු) මහත් උඩුතොල් ඇති තැනැත්තා. |
| උප්පච්ච | (පු.ක්‍රි) ඉගිලී ගොස්, පියාසර කර. |
| උප්පච්චති | (ක්‍රි) (උ + පත - (d) (භු) ගතෙ, යාමෙහි + ති) ඉගිලෙයි, උඩට යෙයි. |
| උප්පජ්ජති | (උ+පද+ය) උපදී. |
| උප්පජ්ජති | (ක්‍රි) (උප + පද - (d) (දි) ගතිම්හි, යාමෙහි + ප) ද්විත්වය යකාරයට, ය) + ද = ජ ජකාරද්විත්වය + ති) උපදියි බිහිවෙයි. |
| උප්පජ්ජන | (න) ඉපදීම; හට ගැන්ම. |
| උප්පජ්ජන | (න) බිහිවීම, උපදීම. |
| උප්පජ්ජනක | (පු) උපදින්නා, ඇතිවන්නා. |
| උප්පජ්ජනක | (3) උපදින; හට ගන්නා. |
| උප්පජ්ජන්ත | (3) උපදින; උපදිමින්. |
| උප්පජ්ජමාන | (3) උපදින; උපදිමින්. |
| උප්පජ්ජිත | (ති) ඇතිවූ, ඉපදුනු. |
| උප්පජ්ජිතබ්බ | (3) ඉපදිය යුතු. |
| උප්පජ්ජිතුං | (නි) උපදින්ට. |
| උප්පජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉපිද. |
| උප්පජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) ඉපිද. |
| උප්පටිපාටි | (ඉ) වැරදි පිළිවෙළ. |
| උප්පටිපාටිය | (පු) පිළිවෙළ ඉක්මවීම, උප්පටිපාටිය. |
| උප්පණ්ඩන | (න) නින්දා කිරීම, උසුලුවිසුලු කිරීම. |
| උප්පණ්ඩනා | (ඉ) කවටකම් කිරීම. |
| උප්පණ්ඩුක | (3) පඬ‍වන් පැහැති; සුදු මැලි වූ. |
| උප්පණ්ඩුප්පණ්ඩුකජාත | (ති) කලකිරීමෙන් කහපාටට පැමිණි සුදුමැලි බවට පැමිණි, “කිසො ලූඛො දුබබණේණා උප්පණ්ඩුප්පණඩුකජාතො ධමනිසන්ථතගත්තො.” |
| උප්පණ්ඩෙති | (උ+පණ්ඩ+ණෙ) කවටකම් කරයි; ලජ්ජා ඇති කරවයි. |
| උප්පණ්ඩෙති | (ක්‍රි) (උ + පණ්ඩ - (d) (චු) පරිභාසෙ, බැණීමෙහි + ණෙ + ති) බණියි, බැණ වැදියි. |
| උප්පතති | (උ+පත+අ) අහසට නගී; උඩ පනී. |
| උප්පතති | (ක්‍රි) (උ + පත - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) පනියි, පියාඹයි. |
| උප්පතන | (න) උඩ නැගීම. |
| උප්පතන්ත | (3) උඩ පනින; උඩ පනිමින්. |
| උප්පතිත | (ති) පනින ලද, පියාඹන ලද. |
| උප්පතිත | (3) උඩ නැගුණු. |
| උප්පතිතුං | (නි) උඩ නගින්ට; උඩ පනින්ට. |
| උප්පතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උඩ පැන; පියාඹා. |
| උප්පත්ති | (ඉ) ඉපදීම, උත්පත්තිය, පුනරුත්පත්තිය, මූල ප්‍රකෘතිය, නිපදවීම, ඌර්‍ධගමනය. |
| උප්පත්ති | (ඉ) ඉපදීම; හට ගැන්ම. |
| උප්පත්තිදෙව | (පු) දෙව්ලොව දෙවියෝ. |
| උප්පථ | (පු) වැරදි මග. |
| උප්පථ | (පු) වැරදි මාර්ගය. |
| උප්පන්ත | (3) උපන්; හටගත්. |
| උප්පන්න | (න) නිපන්, උපන්, උත්පත්තිය. |
| උප්පබ්බජති | (උප+චජ+අ) පැවිද්දෙන් ඉවත් වේ; සිවුරු හැර යයි. |
| උප්පබ්බජිත | (ති) සිවුරු හැර ගිය, නැවත ගිහි බවට පත් වූ, |
| උප්පබ්බජිත | (3) සිවුරු හැර ගිය. |
| උප්පබ්බජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිවුරු හැර. |
| උප්පබ්බජ්ජති | (ක්‍රි) (උ + ප+ වජ - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) සිවුරු හැරයෙයි ගිහිවෙයි. |
| උප්පබ්බාජෙති | (උ+ප+ව+ජ+ණෙ) සිවුරු හරවයි. |
| උප්පබ්බාජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිවුරු හරවා. |
| උප්පල | (න) අති විශාල ගණනක්; උප්පල නම් නරකය; උපුල්; මානෙල්. |
| උප්පල | (න) මහනෙල් , උපුල්. |
| උප්පලක | (පු) උපුල් වැනිවූ. |
| උප්පලිනී | (ඉ) මහනෙල් මල් පොකුණ, නෙළුම් පොකුණ. |
| උප්පලිනී | (ඉ) මානෙල් පොකුණ; මානෙල් විල. |
| උප්පාටන | (න) ගලවා දැමීම; විනාශ කිරීම. |
| උප්පාටනක | (3) ගලවා දමන. |
| උප්පාටිත | (3) ගලාවා දැමූ. |
| උප්පාටෙති | (උ+පට+ණෙ) උදුරයි; ගලවා දමයි. |
| උප්පාටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගලවා දමා. |
| උප්පාත | (පු) අස්වාභාවික සිද්ධිය; උඩ පැනීම; උල්කාපාතය. |
| උප්පාතන | (න) මුලින් උදුරාදැමීම, විනාශකිරීම. |
| උප්පාතෙති | (ක්‍රි) (උ + පත - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ණෙ + ති) උදුරා දමයි, විනාශ කරයි. |
| උප්පාද | (පු) ඉපදීම; හට ගැන්ම. |
| උප්පාද | (පු) උත්පත්තිය, ඉපදීම, චන්ද්‍රග්‍රහණාදිය. |
| උප්පාදක | (පු) උපදවන්නා, උත්පත්තිය ඇති කරන්නා උඩුවූ පා ඇත්තා සරහ නම් පා අටක් ඇති මෘගයා, මොහුට බඩ පැත්තේ පා සතරක් ද පිට පැත්තේ පා සතරක් ද තිබේ. |
| උප්පාදක | (3) උපදවන; හට ගන්වන. |
| උප්පාදන | (න) ඉපදවීම; හට ගැන්වීම. |
| උප්පාදන | (න) ඉපදීම, උත්පත්තිය. |
| උප්පාදෙති | (උ+පද+ණෙ) උපදවයි; හට ගන්වයි. |
| උප්පාදෙති | (ක්‍රි) (උ + පද - (d) (දි) ගතෙ, යාමෙහි + ණෙ + ති) උපදවයි, ඇතිකරයි. |
| උප්පාදෙතු | (පු) උපදවන්නා. |
| උප්පාදෙතුං | (නි) උපදවන්ට. |
| උප්පාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා. |
| උප්පාදෙන්ත | (3) උපදවන; උපදවමින්. |
| උප්පිලාවති | (ති) (උ + පීලු - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි + ති) පනියි. |
| උප්පිළ | (පු) පීඩා කිරීම, විනාශ කිරීම, |
| උප්පීළන | (න) පෙළීම; මැඩීම; මිරිකීම. |
| උප්පීළිත | (ති) පීඩා කරන ලද, හිරිහැර කරන ලද. |
| උප්පීළිත | (3) පෙළන ලද; මඩින ලද; මිරිකන ලද. |
| උප්පීළෙති | (උ+පීළ+ණෙ) පෙළයි; මිරිකයි. |
| උප්පීළෙති | (ක්‍රි) (උ + පීළ - (d) (චු) විබාධායං, පෙළීමෙහි + ණෙ + ති) පෙළයි පීඩා කරයි. |
| උප්පීළෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මිරිකා. |
| උප්පොඨන | (න) ගසා දැමීම; තැළීම. |
| උප්පොඨෙති | (උ+පොඨ+ණෙ) ගසා දමයි; තළයි; පහර දෙයි. |
| උප්පොඨෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගසා දමා. |
| උප්ලවති | (උ+ප්ලව+අ) උඩ පාවේ; දියෙන් මතු වේ. |
| උප්ලවන | (න) පාවීම; මතු වීම. |
| උබිල්ල | (න) අධික ප්‍රීතිය. |
| උබ්බ | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි උබ්බති, උසුලයි, දරයි. |
| උබ්බ | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි උබ්බති, දරයි. |
| උබ්බටුම | (පු) අමාර්ගය මාර්ගය උදුරා දැමීම. |
| උබ්බට්ට | (න) ඇඟ ඉලීම, ඇඟ මිරිකීම. |
| උබ්බට්ටක | (පු) ඇඟ උලන්නා, උද්වර්‍තනය කරන්නා. |
| උබ්බට්ටන | (න) ඇඟ ඉළීම; කුණු ඇතිල්ලීම; සුවඳ සුණු ආදිය ඉළීම. |
| උබ්බට්ටන | (න) උද්වර්‍තනය, ඇඟලීම, ඉලීම. |
| උබ්බට්ටාපෙති | (ක්‍රි) (උ + වට්ට - (d) (භු) ආවට්ටනෙ, වටකිරීමෙහි + ණෙ + ති) ඇඟ උලයි. |
| උබ්බට්ටිත | (ති) ඇඟ උලන ලද ඇඟ ඉලූ. |
| උබ්බට්ටිත | (3) ඇඟ ඉලූ. |
| උබ්බට්ටෙති | (උ+වට්ට+ණෙ) ඇඟ උළයි. |
| උබ්බට්ටෙති | (ක්‍රි) (උ + වට්ට - (d) (භු) ආවට්ටනෙමෙහි + ණෙ + ති) උවර්‍තතනය කරයි, ඇඟ උලයි. |
| උබ්බට්ටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇඟ උළා. |
| උබ්බට්ඨක | (පු) උක්කුටිකයෙන් සිටින්නා, උඩ සිටින්නා. |
| උබ්බති | (ක්‍රි) (උබ්බ - (d) (භු) ධාරණෙ, ඇරීමෙහි + ති) දරයි. |
| උබ්බති | (ක්‍රි) (උබ්බ - (d) (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි + ති) දරයි. |
| උබ්බත්තති | (ක්‍රි) (උ + වතු - (d) (භු) වත්තතෙ, පැවැත්මෙහි + ති), උදුරයි, පෙරළා දමයි. |
| උබ්බත්තබීජක | ඉවත් කළ ඇට ඇති. |
| උබ්බත්තෙති | (උ+වතු+ණෙ) අන් අතකට හරවයි; උදුරයි; උපුටා ගනී. |
| උබ්බත්තෙති | (ක්‍රි) (උ + වතු - (d) (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + ණෙ + ති) නොමග යවයි, උදුරවයි. |
| උබ්බත්තෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (උ + වතු + එ) + ත්වා) පෙරළා, උපුටා. |
| උබ්බද්ධති | (ක්‍රි) (උ + බධ - (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි + ති) උඩට බඳී, උඩ එල්ලයි. |
| උබ්බද්ධපිණ්ඩික | (පු) උඩට නැගුනු මස්පිඬු ඇති. |
| උබ්බන්ධති | (උ+බන්ධ+අ) උඩ එල්ලයි; බෙල්ලේ වැල ලා ගනී. |
| උබ්බන්ධති | (ක්‍රි) (උ + බන්ධ - (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි + ති) උඩට බඳී. |
| උබ්බන්ධන | (න) උඩ එල්ලීම; බෙල්ලේ වැල ලා ගැනීම. |
| උබ්බන්ධන | (න) උඩට අල්ලා බැඳීම, බොටුවේ වැල් ලා එල්ලීම. |
| උබ්බරී | (ඉ) සරුභූමිය, වපුල බිම. |
| උබ්බසති | (ක්‍රි) (උප + වස - (d) (භු) නිවාසෙ, නිවාසයෙහි + ති) ගෙයින් පිට වෙසෙයි, වනයෙහි වෙසෙයි. |
| උබ්බහති | (උ+වහ+අ) ඇද දමයි; උදුරයි; උසුළයි. |
| උබ්බහති | (ක්‍රි) (උ + වහ - (d) (භු) පාපණෙ, පැමිණවීමෙහි + ති) උසුලයි. |
| උබ්බහන | (න) ඉදිරීම; එසවීම; දැරීම. |
| උබ්බාධන | (න) හිරගෙයි බැඳීම. |
| උබ්බාධික | (පු) ආබාධ කරවූ. |
| උබ්බාසිත | (ති) වනයෙහි වසනලද, වලවැසු. |
| උබ්බාසිත | (ති) වියොග කළ, වෙන්කරන ලද. |
| උබ්බාසීයති | (ක්‍රි) (උ + වස, - (d) (භු) නිවාසෙ, නිවාසයෙහි + ඊය + ති) |
| උබ්බාහ | (පු) විවාහය, පාණිග්රහණය, අස්කිරීමට දුෂ්කර. |
| උබ්බාහන | (න) ගෙනයෑම, උසුලා යෑම, ඉස්සීම. |
| උබ්බාහාපන | (න) බැහැර කරවීම. |
| උබ්බාහාපෙතබ්බ | (න) (උ + වහ + ණාපෙ + තබ්බ) රැස්කරවිය යුතු. |
| උබ්බාහිකා | (ඉ) උබ්බාහිකා කර්මය, වෙන්කිරීම, “උබ්බහන්ති වියොජෙන්තීති උබ්බාහිකා.” |
| උබ්බාහිකාවිනිච්ඡය | (පු) සිල්වත් භික්ෂුන් දෙතුන් නමක් තෝරාගෙන කරන අධිකරණ විනිශ්චය. |
| උබ්බාහෙති | (ක්‍රි) (උ + වහ - (d) (භු) පාපණෙ, බර ඉසිලීමෙහි + ණෙ + ති) කරදර කරවයි ක්‍රෝධකරවයි, බාධාකරවයි. |
| උබ්බාළහ | (ති) කරදර කළ, හිංසා කළ, ක්‍රෝධ කළ, හිරිහැරයට පැමිණි. |
| උබ්බාළ්හ | (3) කරදරයට පැමිණි. |
| උබ්බිග්ග | (ති) උද්විග්න, කලකිරුණු, උකටලීවූ, බියෙන් වෙව්ලන. |
| උබ්බිග්ග | (3) තැතිගත්. |
| උබ්බිජ්ජති | (උ+විජි+ය) තැති ගනී. |
| උබ්බිජ්ජති | (ක්‍රි) (උ + විජී, - (d) (දි) භයචලනෙ, බියවීමෙහි + ති) සංවේගයට පැමිණෙයි, කළකිරෙයි. |
| උබ්බිජ්ජන | (න) කලකිරීම, උකටලිවීම. |
| උබ්බිජ්ජනා | (ඉ) තැති ගැන්ම. |
| උබ්බිනය | (පු) විනයට විරුද්ධ, විනය ඉක්මගිය, “උද්ධම්මං උබ්බිනයං කත්වා” |
| උබ්බිලාප | (පු) (උ + විලාප) මහත් විලාපය. |
| උබ්බිල්ල | (න) උඩඟු, උද්ධත, ඉපිළීම, අධික සන්තෝෂය. |
| උබ්බිල්ලාවිත | (ති) සතුටුවූ, ප්‍රීතිවූ, ඉපිලෙන ස්වභාවය. |
| උබ්බිල්ලාවිතත්ත | (න) ඉපිලීම් බව, උඩඟු බව. |
| උබ්බිල්ලිත | (ති) උඩඟුවූ, උද්ධතවූ. |
| උබ්බිසති | (ක්‍රි) උබ්බසති බලනු. |
| උබ්බී | (ඉ) භුමිය, පොළව, උර්වී. |
| උබ්බී | (භු) හිසෙනෙ-ධාරණෙ, හිංසාවෙහි, දැරීමෙහි උබ්බති, හිංසා කරයි. |
| උබ්බෙග | (පු) උද්වේගය, කලකිරීම, ලොමු දැහැගන්නා බිය. |
| උබ්බෙග | (පු) තැති ගැන්ම; සංවේගය. |
| උබ්බෙගපීති | (ඉ) උද්වෙග ප්‍රීතිය, සිරුර අහසට නැංවීමට තරම් වේගවත්වූ ප්‍රීතිය, පඤ්චවිධ ප්‍රීතින්ගෙන් එකක්. |
| උබ්බෙගී | (පු) උද්වෙග ඇත්තා, කලකිරීම ඇත්තා. |
| උබ්බෙජනීය | (ති) උද්වෙජනීය, කලකිරිය යුතු. |
| උබ්බෙජිත | (ති) කලකිරුණු, උද්වෙජයට පැමිණි. |
| උබ්බෙජෙති | (උ+විජ+ණෙ) තැති ගන්වයි; සංවේගයට පමුණුවයි. |
| උබ්බෙජෙති | (ක්‍රි) (උ+විජි - (d) (භු) භයචලනෙ, බියවීමෙහි හා චංචලයෙහි) බියවෙයි, සැලෙයි. |
| උබ්බෙජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලකිරවා; තැති ගන්වා. |
| උබ්බෙඨති | (ක්‍රි) (උ + වෙඨ - (d) (භු) වෙඨනෙ, වෙලීමෙහි+ති) වෙළයි, වෙළුකවයි. |
| උබ්බෙඨන | (න) එතීම, වෙලුකැවීම. |
| උබ්බෙඨිත | (ති) එතු, වෙලු කවන ලද. |
| උබ්බෙධ | (පු) උස, උස ප්රමාණය. |
| උබ්බෙධ | (3) උසැති; (පු) උස. |
| උබ්බෙධති | (ක්‍රි) (උ + විධ - (d) (භු) කම්පනෙ, කම්පා වීමෙහි + ණෙ + ති) කම්පාවෙයි, තැතිගනී. |
| උබ්බෙධන | (න) කම්පාවීම, චලනය. |
| උබ්බෙධිත | (ති) කලකිරුණු කම්පාවන ලද. |
| උබ්භ | (උද්ධ-උබ්භ) උඩ, උඩබාගය, උඩ පෙදෙස. |
| උබ්භ | (භු) පුරණෙ පිරීමෙහි උබ්භති, පූරණය කරයි. |
| උබ්භ | (භු) පූරණෙ, පිරීමෙහි, උබ්භති, පිරෙයි, පුරවයි. |
| උබ්භ | (භු) හිංසනෙ, පීඩාවෙහි, උබ්භති, පෙළයි, පීඩාකරයි. |
| උබ්භකප්පර | (න) වැලමිටින් උඩ, දෙවෙනි මහ හන්දියෙන් උඩ. |
| උබ්භක්ඛක | (න) අකු ඇටින් උඩ, අකු ඇටින් උඩ පෙදෙස. |
| උබ්භට්ඨක | (පු) නැගිට සිටින්නා, උඩ පැන පැන යන තැනැත්තා. |
| උබ්භට්ඨක | (3) නැගිට සිටින. |
| උබ්භණ්ඩීත | (ති) ඔසවා ගත් බඩු පොදි ඇති “සම්බහුලෙ භික්ඛු චීවරෙහි උබ්භණ්ඩිතෙ.” |
| උබ්භත | (ති) ඔසවන ලද, දියෙන් ගොඩ ගන්නා ලද, උදුරණ ලද, උදුල, උද්ධරණය කළ, “උබ්භතං කිර කඨිනං” |
| උබ්භත | (3) ඉවතට ගත්; උඩට ගත්; උදුරණ ලද. |
| උබ්භති | (ක්‍රි) (උබ්භ, - (d) (භු) පූරණෙ, පිරීමෙහි + ති) පුරයි, පුරවයි. |
| උබ්භමුග්ගත | (ති) උබ්භ + උග්ගත + උඩට පැමිණි, ඌර්‍ධවගත. |
| උබ්භව | (පු) උද්භවය, උත්පත්තිය, ඉපදීම. |
| උබ්භව | (පු) උපත; හට ගැන්ම. |
| උබ්භාර | (පු) ඉදිරීම; ඉවත් කිරීම. |
| උබ්භාර | (පු) බර, එසවිය යුතු බර, කඨිනය, උද්ධරණයකිරීම, “උබ්භාරො උද්ධරණං” |
| උබ්භිජ්ජ | (පු.ක්‍රි) බිඳ, දෙපළුකර, ඉපිද. |
| උබ්භිජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) උඩට නැගී; පැන නැගී. |
| උබ්භිජ්ජති | (උ+භිද+ය) පැන නගී; මතු වේ (බීජයකින් ගිරියක්). |
| උබ්භිජ්ජති | (ක්‍රි) (උ+භිද - (d) (දි) භෙදනෙ, බිඳීමෙහි+ය+ති) බිඳියි, සිඳියි, කඩයි. |
| උබ්භිජ්ජන | (න) බිඳීම, සිඳීම. |
| උබ්භිද | (න) කෑමට ගන්නා ලුණු. |
| උබ්භිද | (න) සුවස ලුණු වැලි ගැරූ ලුණු සුවස ලුණුයි සාමුද්දං, කාළලොණං, සින්ධිවං, උබ්භිදං, බිළාලං යන ලුණු පස්වර්‍ගයෙන් උබ්භිද ලුණු. |
| උබ්භිද | (පු) උල්පත; පැල වෙන දෙය. |
| උබ්භිදොදක | (න) උබ්භින්න උදකය, පොකුණු ආදියෙහි උල්පත්වලින් ඇතුළතම උපදනා ජලය. |
| උබ්භින්දන | (න) බිඳීම, සිඳීම. |
| උබ්භින්න | (ති) බිඳුනු. |
| උබ්භුජති | (උ+භුජ+අ) උඩට හකුලයි; ඔසවයි. |
| උබ්භුජති | (ක්‍රි) (උ+භුජ - (d) (භු) කොටිල්ලෙ, කුටිලබැව්හි+ති) උසට යෙයි උඩට යෙයි. |
| උබ්භුජිත්වා | (පු.ක්‍රි) (උ+භුජ+ඉ+ත්වා) උස්සාගෙන, සිවුර ඔසවාගෙන. |
| උබ්භුත | (ති) හටගත්, උපන්. |
| උභ | (ති) දෙක, දෙදෙනා, ද්විසංඛ්‍යාව. |
| උභ | (භු) පූරණෙ, පිරීමෙහි උභති, පුරයි, පුරවයි. |
| උභ | (3) දෙක; දෙදෙන. |
| උභතො | (අ) දෙපක්ෂයෙන්, දෙපසින්. |
| උභතො | (නි) දෙපැත්තෙන්; විවිධ. |
| උභතො අවස්සුත | (ති) දෙපසින් තෙත් වූ, “උභතො අවස්සුතෙ ආපත්ති පාරාජිකස්ස.” |
| උභතොකාජ | (න) දෙකෙළවර එල්වූ බර ඇති කද, දෙකෙළවර කද, “න භික්ඛවෙ උබතොකාජං හරිතබ්බං.” |
| උභතොකොටික | (ති) කොන් දෙකක් ඇති, මෙය සැබෑ නම් එය බොරු යයි දෙකෙළවරක් ඇති. |
| උභතොධාරා | (ති) දෙපැත්ත කැපෙන මුවහත ඇති, දෙපැත්තම මුවහත ඇති, “න භික්ඛවෙ උභතො ධාරා ආයුධං පරිහරිතබ්බං.” |
| උභතොපඤ්ඤත්තී | (ඉ) භික්ෂු භික්ෂුණී දෙපක්ෂයට සමානව පැණවූ ප්‍රඥප්තිය, නවවිධ ප්‍රඥප්තීන් ගෙන් එකක්. |
| උභතොපසන්න | (න) දෙපක්ෂය විසින්ම පැහැදුණු, උපාසක-උපාසිකා දෙපක්ෂය විසින්ම පහන්වන ලද, “බාරාණසියං අඤ්ඤතරං කුලං උභතො පසන්නං හොති.” |
| උභතොබ්‍යඤ්ජක | (ති) උභතො බ්‍යඤ්ජකයා, ස්ත්රී-පුරුෂ නිමිති දෙකින් ම යුක්ත වූ, අහේතුක ප්‍රතිසන්ධිකයා. |
| උභතොභාගවිමුත්ත | (ති) අරූප සමාපත්තියෙන් රූපකයින් ද මාර්ගයෙන් නාමකයින්ද යන දෙකින් මිදුනු තැනැත්තා. |
| උභතොරත්තුපධානක | (න) හිස හා පාමුල රත් කන් වයින් ඇති, එවැනි ආසනය. |
| උභතොලොහිතකුපධාන | (න) හිස හා පාමුල රත් කන් වයින් ඇති, එවැනි ආසනය. |
| උභතොවණ්ටික | (ති) නැටි දෙපැත්තට සිටින ලෙස ගෙතූ මල්දම. |
| උභතොවිභඞ්ග | (න) උභය විභඞ්ගය, පාරාජික-පාචිත්තිය යන පොත් දෙක. |
| උභතොවිභඞ්ගභාණක | (පු) පාරාජික-පාචිත්තිය යන පොත් දෙක හදාළා වූ භික්ෂුහු, අට්ඨාරස මහා ගණයන්ගෙන් එක් කොටසක්. |
| උභතොසඞ්ඝ | (පු) භික්ෂු-භික්ෂුණී සඞ්ඝයා “සික්ඛමානා උභතො සඞ්ඝෙ උපසම්පදා පරියෙසිතබ්බා.” |
| උභය | (ති) දෙක, දෙදෙන, දෙකොටස. |
| උභය | (3) දෙක; දෙදෙන. |
| උභයක්ඛන්ධක | (න) චුල්ලවග්ග-මහාවග්ග යන දෙපාළිය. |
| උභයක්ඛය | (න) ආයුෂ හා කර්මය ගෙවී යාමෙන් සිදුවන මරණය සිවුවැදෑරුම් මරණයන් ගෙන් එකක්. |
| උභයතොදික | (පු) උභය භාගාදි අර්ථ. |
| උභයත්ථ | (පු) අර්ථද්වය, මෙලෝ පරලෝ අර්ථදෙක. |
| උභයත්ථෙනක | (පු) මහණකම හා පොහෝ පවුරුණු ආදි සංවාසය සොරකම් කළ තැනැත්තා. |
| උභයත්‍ර | (අ) උභයත්ථ, දෙතන්හි. |
| උභයපඤ්ඤත්ති | (ඉ) භික්ෂු-භික්ෂූණී දෙපක්ෂයට සාධාරණව පැණ වූ ශික්ෂා පද. |
| උභයපදත්ථප්පධාන | (පු) පූර්ව සහ උත්තර පදාර්ථයන් ප්රධාන කොට ඇති සමාසය, ද්වන්ද සමාසය. |
| උභයපාතිමොක්ඛ | (න) භික්ෂු-භික්ෂුණී ප්‍රාතිමොක්ෂය, “භික්ඛු-භික්ඛුණී පාතිමොක්ඛානි උබය පාතිමොක්ඛානි නාම හොන්ති.” |
| උභයමිස්සක | (න) ගල් හා පස් මිශ්‍ර වූ පර්වතය. |
| උභයමුත්තක | (පු) සත්ත කෙශවත්වය හා මශ්‍රැමත්වය යන දෙකින් තොරවීම, උභය මුක්තකයා “ථන කෙසවතී නාරීමස්සුමා පුරිසො සියා උභින්තමත්තරං එතං ඉතරො භය මුත්තකො.” |
| උභයවිභඞ්ග | (න) පාරාජික හා පාචිත්තිය යන පොත් දෙක. |
| උභයංස | (පු) දෙ අංසය, දෙකොටස, සම්පූර්‍ණයෙන්ම. |
| උභින්නං | (අ) උභශබ්දයාගේ නං = ඉන්නං දෙදෙනකුට දෙදෙනකුන්ගේ. |
| උභො | (අ) දෙක, දෙදෙන, දෙකොටස. |
| උභො | (නි) දෙදෙන. |
| උභො අත්ථ | (න) උභයාර්ථය, මෙලෝ පරලෝ යහපත. |
| උභො උපකච්ඡක | (න) කිසිලි දෙක, දෙකිසිල්ල. |
| උම | (භු) නින්දායං, නින්දාවෙහි, උමති, නිද්නා කරයි. |
| උමා | (ඉ) උමාව, පාර්‍වතිය, ඊශ්වර භාර්ය්යාව. |
| උමාධව | (පු) උමාවගේ ස්වාමියා, මහදෙවියා. |
| උමාපති | (පු) උමාවගේ හිමියා ඊශ්වරයා. |
| උමු | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, උවති’ අනුභව කරයි. |
| උම්භ | (භු) පූරණෙ, පිරවීමෙහි, උම්භති, පුරවයි. |
| උම්භති | (ක්‍රි) (උම්භ - (d) (භු) පූරණෙ, පිරවීමෙහි+ති) පුරවයි. |
| උම්මග්ග | (පු) උමග; දෝනාව; වැරදි මග. |
| උම්මග්ග | (පු) නොමග උමගය, ප්රඥාව, නුවණ, “උපකාජීවකො උම්මග්ගං ගහෙත්වා පක්කාමි.” |
| උම්මජ්ජති | (ක්‍රි) (උ+මජ්ජ - (d) (භු) සංමජ්ජනෙ, මැඩීමෙහි+ති) ඇඟ උලයි, ඇඟ මිරිකයි. |
| උම්මජ්ජන | (න) (උ+මජ්ජ+යු=අන) උන්මාර්ජනය, ඇඟ ඉලීම. |
| උම්මජ්ජිත | (න) ඇඟ උලන ලද; උන්මාර්ජනය කළ. |
| උම්මට්ඨ | (න) උඩපැත්තේ සිදුර, “උද්ධමුඛ ඡිද්දන්ති=උම්මට්ඨං.” |
| උම්මට්ඨ | (පු) යට සිට උඩු අතට ගසන පහර. |
| උම්මත්ත | (ති) උමතුවා, පිස්සා, සිහිමුළාවූ අය, “යක්ඛුම්මත්ත පිත්තුම්මත්ත වසෙන දුවිධං උම්මත්තං.” |
| උම්මත්ත | (පු) අත්තන ගස. |
| උම්මත්ත | (3) උමතු වූ; සිහි විකල වූ; (පු) අත්තන ගස. |
| උම්මත්තක | (පු) උමතුවා, පිස්සා, උම්මත්තිකා, පිස්සී. |
| උම්මත්තක | (3) උමතු වූ. |
| උම්මත්තකසම්මුති | (න) උමතු භික්ෂුවට කරන විනයකර්මය, අසම්මුඛාකරණීය අටෙන් එකක්, මොහු සඟ මැද සිටියත් නොසිටියත් විනයකර්මවලට බාධාවක් නැත. |
| උම්මත්තරූප | (ති) උමතු ස්වභාවය, පිස්සුගතිය. |
| උම්මත්තිකා | (ඉ) උමතු ස්ත්රිය. |
| උම්මද්දන | (න) වත්සුණු, මුහුණෙහි ගාන සුවඳ ද්රව්යය. |
| උම්මද්දාපෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උ+මද්ද - (d) (භු) මද්දනෙ, මර්‍දනයෙහි, +ණාපෙ+එය්‍ය) ඇඟ උලවන්නේය. |
| උම්මද්දිතබ්බ | (ති) තැවරිය යුතු. |
| උම්මද්දෙති | (ක්‍රි) (උ+මද්ද - (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි+ණෙ+ති) මදියි. |
| උම්මසති | (ක්‍රි) (උ+මස - (d) (භු) ආසමනෙ, ස්පර්ශයෙහි+ති) ස්පර්ශ කරයි. |
| උම්මසන | (න) ස්පර්ශ කිරීම, මතුයේ තබා ස්පර්ශ කිරීම. |
| උම්මා | (ඉ) ධාන්‍ය වර්ගයක් (Lin seed). |
| උම්මා | (ඉ) ධාන්‍යවර්ගයක්, මෙනේරි. |
| උම්මාද | (පු) පිස්සුව. |
| උම්මාද | (පු) වියරුව, පිස්සුව. |
| උම්මාදන | (න) (උ+මද+ණ) විකාරය, උන්මාදනය, පිස්සුව. |
| උම්මාදන | (න) පිස්සුව එළවීම; සිහි විකල කිරීම. |
| උම්මාපුප්ඵ | (න) දියබෙරලිය මල. |
| උම්මාපුප්ඵ | (න) නිල් මානෙල් වර්ගයක් (මේ පැල වර්ගයේ කෙඳි වලින් ලිනන් රෙදි වියනු ලැබේ). |
| උම්මාර | (පු) එළිපත, උලුවස්සේ පාත පඩිය. |
| උම්මාර | (පු) එළිපත්ත. |
| උම්මි | (ඉ) ඌර්මි (මුහුදේ රැළ, තරඞ්ග. |
| උම්මි | (ඉ) රැළිය. |
| උම්මිකා | (ඉ) මුද්ද, මුදිහිරුව. |
| උම්මිසති | (ක්‍රි) (උ+මිස - (d) (භු) මිලණෙ, ඇස් වැසීමෙහි+ති) ඇස අරියි. |
| උම්මිහති | (ක්‍රි) (උ+මිහ - (d) (භු) සෙවනෙ, තෙමීමෙහි+ති) තෙමයි, මුත්‍රකරයි “නොදාරකා ඌහදන්තිපි උම්මීහන්තිපි.” |
| උම්මීලන | (න) ඇසිපියි හැරීම, ඇසිපිය ඇරීම ඇස දල්වා බැලීම. |
| උම්මීලන | (න) ඇස් වීවෘත කිරීම; ඇස් හැර බැලීම. |
| උම්මීලිත | (ති) උන්මීලනය කළ, ඇස හැර බැලීම් කළ. |
| උම්මීලෙති | (උ+මීල+ණෙ) ඇස් හරී. |
| උම්මීලෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (උ+මීල - (d) (චු) නිමීලනෙ, ඇස නොදැල්වීමෙහි + ණෙ + ති) ඇස නොදල්වයි, ඇස් නොපියයි. |
| උම්මීලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇස් හැර. |
| උම්මීසති | (උ+මිස+අ) ඇසිපිය හරී. |
| උම්මීහති | (උ+මිහ+අ) මුත්‍ර පහ කරයි. |
| උම්මුක | (න) ගිනිපෙනෙල්ල. |
| උම්මුක්ක | (න) ගිනිපෙනෙල්ල. |
| උම්මුක්ක | (3) ගිලිහී වැටුණු. |
| උම්මුඛ | (පු) ඉවත බැලීම, මුහුණ ඉවතට හැරවීම. |
| උම්මුඛ | (3) ඉවත බලා ගත්; උඩුකුරු මුහුණු ඇති. |
| උම්මුජ්ජ | (න) දියෙන් ඉල්පීම, “ගංගාය උම්මුජ්ජ නිම්මුජ්ජම්පි කරොන්ති.” |
| උම්මුජ්ජ නිමුජ්ජා | (ඉ) කිමිදීම; දිය මතු පිට ඒම. |
| උම්මුජ්ජති | (උ+මුජ්ජ+අ) දිය මතු පිටට ඒ. |
| උම්මුජ්ජති | (ක්‍රි) (උ+මුජ්ජ - (d) (භු) මුජ්ජනෙ, ගැලීමෙහි+ති) ගැලෙයි, ගිලෙයි “තෙ නජ්ජා නෙරඤ්ජරාය උම්මුජ්ජන්තිපි නිමුජ්ජන්තිපි.” |
| උම්මුජ්ජන | (න) දිය මතු පිටට ඒම. |
| උම්මුජ්ජන | (න) දියේ ගිලීම ගැලීම, ඉල්පීම. |
| උම්මුජ්ජමාන | (3) දියෙන් මතු වෙන; දියෙන් මතුවෙමින්. |
| උම්මුජ්ජිත | (ති) ගැලෙන ලද, ගිලෙන ලද. |
| උම්මුජ්ජිත්වා | (පු.ක්‍රි) කිමිද, ගිලී. |
| උම්මුජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දියෙන් මතු වී. |
| උම්මූක | (න) ගිනි පෙනෙල්ල. |
| උම්මූල | (න) මුල් ඉහලට දැමීම, මුල් ඉදිරීම, උසුන් මුල් කිරීම. |
| උම්මූල | (3) ඉදිරූ මුල් ඇති. |
| උම්මූලන | (ති) මුල් ඉදිරීම, උසුන් මුල්කිරීම. |
| උම්මූලන | (න) මුලින් ඉදිරීම. |
| උම්මූලිත | (න) මුල් උදුරා දමන ලද, මුල් ඉදුරු. |
| උම්මූලෙති | (උ+මූල+ණෙ) මුලින් උදුරයි; විනාශ කරයි. |
| උම්මූලෙති | (ක්‍රි) (උ+මූල - (d) (චු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි+ණෙ+ති) මූලොච්ඡින්න කෙරෙයි, මුල් උපුටයි මුලිනුදුරයි. |
| උම්මූලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුලින් උදුරා. |
| උයති | (ක්‍රි) (උයි - (d) (භු) තන්තුසන්තානෙ, නූල් ගැළපීමෙහි+අ+ති) වියයි. |
| උයි | (භු) තන්තුසන්තානෙ, හූතැනීමෙහි උයති, වියයි. |
| උය්‍යස්සු | (ක්‍රි) උත්සාහකර, වීර්‍ය්‍යකර. |
| උය්‍යාති | (ක්‍රි) (උ+යා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) ඉදිරියට යයි. |
| උය්‍යාන | (න) උයන ගමන “දෙහිමෙ කුමාර, උය්‍යානං ආරමං කාතුං.” |
| උය්‍යාන | (න) උයන; මල් වත්ත. |
| උය්‍යානකීලා | (ඉ) උයන් කෙළිය, උද්‍යාන ක්‍රීඩාව. |
| උය්‍යානකීළ | (ඉ) උයන් කෙළිය. |
| උය්‍යානනිස්සීත | (ති) උයන් ඇසුරු කළ. |
| උය්‍යානපාල | (පු) උයන් පල්ලා, උද්‍යාන පාලකයා. |
| උය්‍යානපාල | (පු) උයන් පල්ලා; උයනේ ආරක්ෂකයා. |
| උය්‍යානභුමි | (ඉ) උයන් බිම, උද්‍යාන භූමිය. |
| උය්‍යානභූමි | (ඉ) උයන; උයන් බිම. |
| උය්‍යාම | (පු) උත්සාහය. |
| උය්‍යාම | (පු) වීර්ය්යය, උත්සාහය. |
| උය්‍යුඤ්ජති | (උ+යුජ+ංඅ) උත්සාහවත්ව යෙදේ. |
| උය්‍යුඤ්ජති | (ක්‍රි) (උ+යුජ - (d) (රු) යොගෙ යෙදීමෙහි+o+ති) යෙදෙයි, වීර්ය්ය කරයි. |
| උය්‍යුඤ්ජන | (න) උස්සාහවත්ව යෙදීම. |
| උය්‍යුඤ්ජන | (න) යෙදීම, වීර්‍ය්‍යකරණය. |
| උය්‍යුඤ්ජිත | (ති) යොදනලද, වීර්‍ය්‍යකළ. |
| උය්‍යුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වී‍ර්‍යයෙන් යෙදී. |
| උය්යුත්ත | (ති) සෙනාසන්නි වෙසය, යුද්ධසෙනා රැස් කිරීම. |
| උය්යුත්ත | (3) උත්සාහවත්; ක්‍රියාවෙහි යෙදුණු. |
| උය්‍යුත්තසඤ්ඤී | (පු) යුද පිණිස නික්මුණු සේනාව යන හැඟීම් ඇතිව ගමන් නික්මුණු, “ඡබ්බග්ගියා භික්ඛු උය්‍යුත්තං සෙනං දස්සනාය අගමංසු උය්‍යුත්තන්ති කත උය්‍යො ගං.” |
| උය්‍යුත්තසෙනා | (ඉ) යුද්ධය සඳහා පිටත්වූ චතුරඞ්ගිනී සෙනාව. |
| උය්‍යොග | (පු) උත්සාහය; උද්‍යොගය. |
| උය්‍යොග | (පු) විනාසය, මරණය, වියොගය. |
| උය්‍යොගමුඛ | (න) විනාසමුඛය, මරණමුඛය. |
| උය්‍යොගමුඛ | වෙන්වීම හෝ මරණය හමුවන තැන. |
| උය්‍යොජන | (න) උත්සාහවත් කිරීම; යදීම. |
| උය්‍යොජන | (න) යෙදීම, ගමන් පිටත් කිරීම. |
| උය්‍යොජිත | (ති) යොදන ලද, මෙහෙයන ලද. |
| උය්‍යොජිත | (3) පිටත් කරවන ලද; යොදවන ලද. |
| උය්‍යොජෙති | (උ+යුජ+ණෙ) උස්සහවත් කරවයි; පිටත් කරවයි; යොදවයි. |
| උය්‍යොජෙති | (ක්‍රි) (උ+යුජ - (d) (චු) යොගෙ, යෙදීමෙහි+ණෙ+ති) යොදයි, පිටත් කර හරියි. |
| උය්‍යොජෙතුං | (නි) පිටත් කරන්ට. |
| උය්‍යොජෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (උ+යුජ+ණෙ+ත්වා) යවා, පිටත්කර යවා. |
| උය්‍යොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිටත් කොට; යොදවා. |
| උය්‍යොධික | (න) බොරු යුද්ධය. |
| උය්‍යොධික | (පු) (උ+යුධ+ණවු+ක) යුද්ධ කරන ස්ථානය, රණභූමිය “උය්‍යොධිකං ගන්ත්වා ක‍ණ්ඩෙන පටිවිද්ධො හොති.” |
| උර | (න) ලය, හෘදය, සිත. |
| උර | (පු) (න) ලය; හෘද්ධය. |
| උර | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, උරති, යෙයි. |
| උරග | (පු) බඩගායන සතා; සර්පයා. |
| උරග | (පු) ලයින් යන්නා, බඩගාගන යන්නා, සර්පයා, “උරෙන ගච්ඡතීති උරගො.” |
| උරචක්ක | (න) උරසක, උරචක්‍ර මාලාව, කර පැළඳගන්නා තියුණු ආයුධයෙන් උපදනා කර්‍මවිපාකයන්ට අනුරූප මාලාවක්, මෙය පාපකර්‍ම විපාකයෙකි. |
| උරචක්ක | (න) පපුව මත තැබූවිට කැරකෙමින් කැපෙන ආයුධයක්; පපුව මත පළඳන චක්‍රයක්. |
| උරච්ඡද | (පු) පපුව වසන පළඳනාව; භටයෙකුගේ පපු වැස්ම. |
| උරච්ඡද | (පු) සන්නාහය, යුද්ධ සැට්ටය, උර මාලාව, ලැමදෙහි දමන මාලාවක්. |
| උරච්ඡදික | (පු) සන්නාභය, උරච්ඡද. |
| උරච්ඡාදන | (න) ලය වැසීම, ලය වසනා සැට්ටය. |
| උරණ | (පු) පොරගසන එළුවා, බැටළුවා. |
| උරණක්ඛ | (පු) තුවරගස. |
| උරණී | (ඉ) පොරගසන එළුදෙන, එළී, බැටළු දෙන. |
| උරත්තාලන | (න) උරයට ගැසීමථ පපුවට ගැසීම. |
| උරත්තාලි | (ඉ) දුකක් හෝ කරදරයක් පැමිණි විට පපුවට ගසා ගැනීම. |
| උරත්තාලිත | (ති) ලයට තළන ලද. |
| උරත්තාලෙති | (ක්‍රි) (උර+තාලෙති) උරයට ගසයි. |
| උරත්තාළිං | (ක්‍රි.වි) පපුවේ අත් හපමින්. |
| උරත්ථාල | (පු) පපුව, ලය. |
| උරබ්භ | (පු) පොරගසන එළුවා, ඇනගන්නා එළුවා. |
| උරබ්භ | (පු) බැටළුවා. |
| උරබ්භඝාතක | (පු) එළුවන් මරන්නා, බැටළුවන් මරන්නා. |
| උරසිජ | (ති) ලයෙහි හටගත් දෙය, ස්ත්රී පයොධරය. |
| උරානී | (ඉ) උරලොම්. |
| උරු | (ඉ) වැලි, වාලුකා, “උරුවෙලායං විහරති නජ්ජා නෙරඤ්ජායතීරේ” |
| උරු | (ති) මහත් විසාල. |
| උරු | (3) උසස්; මහත්; විශාල. |
| උරුන්දා | (ඉ) මහත, විචිත්‍රතාව. |
| උරුවෙලා | (ඉ) දඹදිව බුද්ධගයාව සමීපයෙහි පිහිටි එනම් ජනපදය “බුද්ධො භගවා උරුවෙලායං විහරති නජ්ජා නෙරඤ්ජරාය තීරෙ.” |
| උරූළ්හ | (ති) ශක්තිය, පරාක්රමය, මහාවීර්‍ය්‍යය. |
| උරොජාත | (පු) පුත්රයා, උරදා. |
| උල | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, උලති, යෙයි. |
| උලති | (ක්‍රි) (උල - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි+ති) යෙයි. |
| උලාර | (පු) උළාර, මහත්. |
| උලාරතා | (ඉ) උළාරබව, මහත්බව. |
| උලාරත්ත | (න) මහත්බව. |
| උලු | (පු) උළු, තාරකා. |
| උලුකපක්ඛික | (3) බකමූණු පිහාටු ගොතා කළ ඇඳුමක් අඳින. |
| උලුඞ්ක | (න) සැන්ද, හැන්ද. |
| උලුම්ප | (න) පසුර, පහුර. |
| උලුම්පික | (පු) පසුරෙන් එතෙරවන්නා, ඔලුම් පික. |
| උලූක | (පු) බකමූණා, බස්සා. |
| උලූක | (පූ) බකමූණා. |
| උලූකපක්ඛ | (පු) බකමූණු පියාපත්. |
| උලූකපක්ඛික | (න) බකමූණු පිහාටුවලින් කළ වස්ත්රය. |
| උලූපී | (පු) මත්ස්‍ය විශේෂයක්. |
| උලූමල | (න) ගුගුල්, ගුග්ගුලු. |
| උලූමලක | (පු) ගුගුල්. |
| උල්ලඞ්ඝති | (උ+ලඝි+ංඅ) උඩපනී; යමක් ඉක්මවා පැනයයි. |
| උල්ලඞ්ඝති | (ක්‍රි) (උ+ලඝි - (d) (රු) ගතියං, යාමෙහි+ති) උල්ලඞ්ඝනය කරයි, පැනයයි. |
| උල්ලඞ්ඝන | (න) ඉක්මවා යාම; කඩ කිරීම; පැන යාම. |
| උල්ලඞ්ඝන | (න) පැනයාම, උඩට එසවීම, “උල්ලඞ්ඝනං නාම උද්ධං උච්චාරණං.” |
| උල්ලඞ්ඝනා | (ඉ) ඉක්මවීම; කඩ කිරීම; පැනීම. |
| උල්ලඞ්ඝිත | (ති) පැනයන ලද, උඩට ඔසවන ලද. |
| උල්ලඞ්ඝීත | (3) ඉක්මවන ලද; පනින ලද. |
| උල්ලඞ්ඝෙති | (උ+ලඝි+ණෙ) උඩින් පනී; නීති ආදිය කඩකොට ඉක්මවයි. |
| උල්ලඞ්ඝෙති | (ක්‍රි) (උ+ලඝි - (d) (රු) ලඞ්ඝනෙ, පැනයාමෙහි+ණෙ+ති) පැන යයි, උල්ලඞ්ඝනය කරයි. |
| උල්ලපති | (උ+ලප+අ) උසස් කොට කථා කරයි. |
| උල්ලපති | (ක්‍රි) (උ+ලප - (d) (භු) වාක්‍යෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, උසස් කොට කියයි ප්රකාශ කරයි. |
| උල්ලපන | (න) (උ+ලප+යු=අන) කථා කිරීම, කීම, උසස්කර කථාකිරීම. |
| උල්ලපනා | (ඉ) උසස් කොට කථා කිරීම; චාටු බස් කීම. |
| උල්ලපිත | (ති) උල්ලපනය කළ, උසස් ලෙස බිණීම කළ. |
| උල්ලාප | (පු) කථාව, උග්ඝොෂණය, කීම. |
| උල්ලිඛති | (උ+ලිඛ) පීරයි (හිස කෙස් ආදිය). |
| උල්ලිඛති | (ක්‍රි) (උ+ලිඛ - (d) (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි+ති) ලියයි, ඉරිගසයි, සලකුණු කරයි. |
| උල්ලිඛන | (න) පීරීම (හිස කෙස්). |
| උල්ලිඛන | (න) ලිවීම, ඉරි ඇඳීම, සලකුණු කිරීම. |
| උල්ලිඛිත | (ති) ලියනලද, ඉරිඅඳිනාලද, අඞ්කිත. |
| උල්ලිඛිත | (3) පීරන ලද. |
| උල්ලිඞ්ග | (න) ලිඞ්ග විපර්‍ය්‍යාසය, ලිඟු පෙරලීම. |
| උල්ලිඞ්ගන | (න) වැණියය, පදයාගේ ඌර්ධ්වාර්ථය ප්රකාශ කිරීම. |
| උල්ලිත්ත | (ති) ආලේප කරන ලද, බදාම ගාන ලද. |
| උල්ලිත්ත | (3) ආලේප කරන ලද; උඩින් ගාන ලද. |
| උල්ලිත්තාවලිත්ත | (පු) ඇතුළත පිටත ආලේප කළ. |
| උල්ලුම්පති | (උ+ලුප+ංඅ) ඔසවා තබයි. |
| උල්ලුම්පතී | (ක්‍රි) (උ+ලුප - (d) (රු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි+o+ති) උද්ධරණය කෙරෙයි, ගොඩලයි. |
| උල්ලුම්පතු | (ක්‍රි) (උ+ලුප - (d) (රු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි+තු) නගාසිටුවා, උද්ධරණය කෙරේවා. |
| උල්ලුම්පන | (න) උද්ධරණය කිරීම, ගොඩනැගීම. |
| උල්ලුම්පන | (න) ඔසවා තැබීම. |
| උල්ලුම්පිත | (ති) උද්ධරණය කළ, ගොඩදැමූ. |
| උල්ලුලිත | (ති) (සුළඟින්) සොළවන ලද, රැලි ගැසෙන ලද. |
| උල්ලොක | (පු) උඩබැලීම, උඩකොටස, යට ගුදිරි උරය, “උල්ලොකඤ්ච උද්ධං ඔලොකනට්ඨානං උපරිභාගන්ති අත්ථො.” |
| උල්ලොකක | (පු) උඩ බලන්නා. |
| උල්ලොකක | (3) උඩ බලන; බලා සිටින. |
| උල්ලොකන | (න) උඩ බැලීම, උපරිභාගය බැලීම. |
| උල්ලොකන | (න) උඩ බැලීම. |
| උල්ලොකන | (න) කවුළුව. |
| උල්ලොකිත | (ති) උඩබලන ලද, උඩබැලූ. |
| උල්ලොකෙති | (උ+ලොක+ණෙ) උඩ බලයි; බලා සිටී. |
| උල්ලොකෙති | (ක්‍රි) (උ+ලොක - (d) (චු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි+ණෙ+ති) උඩ බලයි. |
| උල්ලොකෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උඩ බලා. |
| උල්ලොඝ | (පු) නිරෝගී, ලෙඩ නැති. |
| උල්ලොච | (න) වියන, උඩුවියන. |
| උල්ලොපන | න_උද්ධරණය, උඩට එසවීම. |
| උල්ලොම | (පු) - (න) උඩුවියන, නිර්භය, මයිල් කෙලින් සිටීම. |
| උල්ලොල | (පු) මහත් කලබලය; මහා රැළිය. |
| උල්ලොල | (පු) මුහුදේ රැල, නොනැවතිල්ල. |
| උල්ලොලෙති | (ක්‍රි) (උ+ලොල - (d) (භු) ලොලනෙ) ලොල්කිරීමෙහි, උඩටනගයි. |
| උල්ලොලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලඹවා. |
| උල්ලොළෙති | (උ+ලුල+ණෙ) කලබල කරයි; කලඹයි. |
| උවණ්ණ | (පු) උවර්ණය, උ ඌ යන අකුරු දෙක. |
| උවාළ | (පු) තස්ස පාපිය්‍යසිකා කර්මය කරණු ලැබූ භික්ෂු නමක්. |
| උවිට්ඨ | (ති) ඇතුළ්වූ, පිවිසෙන ලද. |
| උස | (d) ග දාහෙ, දැවීමෙහි, උණ්හාපෙති, දවයි, උණුසුම් කරයි. |
| උසණ | (ඉ) වගපුල්, එනම් මල්. |
| උසති | (ක්‍රි) (උස - (d) (භු) රුජායං, රුදාවෙහි+ති) රුදා කරයි. |
| උසභ | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, උත්තම, උසස්. |
| උසභ | (න) ඉස්බ, රියන් 140ක දුර ප්රමාණය. |
| උසභ | (පු) එනම් ස්වරය, ඔසබිය, වෘෂභයා වං ඇපල, සප්තස්වරයෙන් එකක්, ගවනාදය. |
| උසභ | (පු) ගවරැළක ප්රධාන ගොනා; ගොනා; රියන් 140 ක දුර ප්රමාණය; වෘෂභයා; සප්ත ස්වරයෙන් එකක්. |
| උසභක්ඛන්ධ | (පු) වෘෂභයාගේ කඳ, උතුම් ගවයාගේ පිට. |
| උසභඞ්ග | (පු) ගොන් මොල්ලිය. |
| උසභච්ඡද | (පු) බුදුරජ, දුඃඛයට මූලභූත තෘෂ්ණාව සිඳිතැනැත්තා. |
| උසභදාන | (න) දෙනුන් හෝ ගවයන් දන්දීම. |
| උසභයුද්ධ | (න) ගවපොර, ගවයන් පොර ඇණ ගැනීම. |
| උසභලක්ඛණ | (න) ගව ලක්ෂණ, එනම් ශාස්ත්රය. |
| උසර | (පු) සරුනැතිබිම, නිසරුබිම, කරමැටිබිම. |
| උසිත | (ති) වාසයකළ, වැස නිමවනලද, වුසිත. |
| උසීර | (න) සැවැන්න මුල්. |
| උසීර | (න) සුවඳහොට, සැවැන්දරා, බබුස්තණ. |
| උසීරද්ධජ | (පු) උසීරධ්වජ පර්වතය, මධ්‍යමණ්ඩලයේ එක් සීමාවක්. |
| උසීරමය | (ති) බබුස් තණ හෝ සුවඳ හොටින් කළ විජිනිපත. |
| උසු | (ඉ) ඊය, ඊතලය, සැරය. |
| උසු | (පු) (ඉ) ඊතලය; ශරය. |
| උසු | (භු) දාහෙ, ඝට්ටනෙ දාහයෙහි, ගැටීමෙහි ඔසති, දාහකරයි ගටයි. |
| උසුකාර | (පු) ඊකරන්නා, ඊ වඩුවා, ඊතල වඩුවා. |
| උසුකාර | (පු) ඊතල සාදන්නා. |
| උසුකාරක | (පු) හීවඩුවා, වඩුවා. |
| උසුපෙත | (පු) ඊතලවැනි ලොම් ඇති ප්‍රේතයා. |
| උසුම | (න) උෂ්ණය, රස්නය, උණුසුම. |
| උසුම | (පු) උෂ්ණය. |
| උසුය්‍යක | (ති) ඊර්ෂ්යා කරන්නා. |
| උසුය්‍යා | (ඉ) ඊර්ෂ්යාව, නොඉවසීම. |
| උසුලොම | (පු) ඊතල වැනි ලොම් ඇත්තා, “අද්දසං උසුලොමං පුරිසං වෙහාසං ගච්ඡන්තං.” |
| උසුවඩ්ඩකී | (පු) ඊතල සාදන්නා, හී වඩුවා. |
| උසූය | (භු) දොසාවිකරණෙ, දොස් පහළකිරීමෙහි, උසූයති දොස්නගයි. |
| උසූය පණ්ඩක | (පු) උසුය පණ්ඩකයා, පස් වැදෑරුම් පණ්ඩකයන්ගෙන් කෙනෙක්. |
| උසූයක | (3) ඊර්ෂ්යා කරන. |
| උසූයති | (උසූය+අ) අනුන්ගේ සම්පත් නො ඉවසයි; ඊර්ෂ්යා කරයි. |
| උසූයති | (ක්‍රි) (උසූය - (d) (භු) දොසාවිකරණෙ, දොස් නැගීමෙහි+ති) දොස් පහළ කෙරෙයි. |
| උසූයනා | (ඉ) ඊර්ෂ්යා කිරීම. |
| උසූයනා | (ඉ) දොස් ප්රකාශ කිරීම. |
| උසූයා | (ඉ) ඊර්ෂ්යාව, අන්සැපතට පිරි හෙළීම. |
| උසූයා | (ඉ) ඊර්ෂ්යාව. |
| උසූයොපගම | (පු) ඊර්ෂ්යා පුර්‍වඞ්ගම උපගමය. |
| උස්ම | (පු) උෂ්ණය, රස්නය. |
| උස්මා | (පු) උෂ්ණය. |
| උස්මිකත | (ති) උණුසුම් කළ, උණුසුම් ගන්වන ලද. |
| උස්ස | (ති) උසස්, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| උස්ස | (භු) සංඝට්ටනෙ, ගැටීමෙහි, උස්සති, ගටයි. |
| උස්සක්කති | (ති) (උ+සක්ක - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි+ති) යෙයි, උසස්වයෙයි. |
| උස්සක්කන | (න) උත්සාහය, වීර්‍ය්‍යයය. |
| උස්සඞ්කිත | (ති) සැකකළ, විශ්වාස නොකළ, “පඤ්චහි අඞ්ගෙහි සමන්නාගතො භික්ඛු උස්සඞ්කිත පරිසඞ්කිතො හොති.” |
| උස්සඞ්කී | (පු) සැක ඇත්තා, සැක සහිතයා “භීතො උම්මග්ගො උස්සඞ්කී උත්‍රස්තො සහසා අන්තෙපුරං පාවිසි.” |
| උස්සඞ්කී | (3) සැක සහිත වූ (යේ). |
| උස්සඞ්ඛ | (පු) උද්ගතවූ සක්ගෙඩිය. |
| උස්සඞ්ඛපාද | (පු) එනම් පාද ලක්ෂණය, මහා පුරුෂ ලක්ෂණයන්ගෙන් සත්වන ලක්ෂණය. |
| උස්සජති | (ක්‍රි) (උ+සජ - (d) (භු) විස්සජ්ජනෙ, හැරීමෙහි+ති) ඉවත්කරයි, හරියි. |
| උස්සජ්ජති | (ක්‍රි) උස්සජති බලනු. |
| උස්සට | (ති) හරණ ලද, බැහැර කළ. |
| උස්සති | (ක්‍රි) (උස්ස - (d) (භු) ඝට්ටනෙ, ගැටීමෙ+ති) ගටයි. |
| උස්සද | (පු) ඔසුපත් නිරය, රාගාදී කෙලෙස්. |
| උස්සද | (3) පිරුණු; බහුල වූ; (පු) කෙලෙස්. |
| උස්සදක | (පු) උස්සදය, පිරී ඉතිරී යාම. |
| උස්සන්ත | (ති) උසස්, අධික, වැඩි, ශක්ති සම්පන්න. |
| උස්සන්ත | (3) ඉතා අධික වූ; ඉතා බහුල වූ. |
| උස්සන්තතා | (ඉ) අධික බව, වැඩිබව. |
| උස්සන්තතා | (ඉ) අධික බව. |
| උස්සය | (පු) රැස් කිරීම, නැගී සිටීම, ඉල්පීම. |
| උස්සයවත්ථු | (න) විවාද පිළිබඳ කථාකිරීම. |
| උස්සයවාදී | (පු) කොළාහල සහිතය, ඵරුෂ වචන කියන්නා. |
| උස්සයාපෙති | (ක්‍රි) (උ+සි - (d) (භු) සයෙ, සැතපීමෙහි+ණාපෙ+ති) උස් කරවයි. |
| උස්සරති | (ක්‍රි) (උ+සර - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) ශබ්ද කරයි මහත් ශබ්ද කරයි. |
| උස්සරථ | (ක්‍රි) (උ+සර+ - (d) (භු) සද්දෙ ශබ්දයෙහි+අ) දුරුවවු, පහවවු. |
| උස්සව | (පු) උත්සවය, සැනකෙළිය, නැකැත් කෙළිය. |
| උස්සව | (පු) උත්සවය; නැකැත් ක්‍රීඩාදිය. |
| උස්සහති | (උ+සහ+අ) උත්සාහ කෙරේ. |
| උස්සහති | (ක්‍රි) (උ+සහ - (d) (භු) ඛමායං, ඉවසීමෙහි+ති) උත්සාහ කරයි වීර්ය්ය කරයි. |
| උස්සහන | (න) උත්සාහ කිරීම. |
| උස්සහන්ති | (3) උත්සාහ කරන; උත්සාහ කරමින්. |
| උස්සහිතුං | (නි) උස්සාහ කරන්ට. |
| උස්සහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උස්සාහ කොට. |
| උස්සාද | (පු) එසවීම, ඔසවීම, වීසි කිරීම. |
| උස්සාදන | (න) එසවන, ඔසවන, උස් කරන. |
| උස්සාදයිංසු | (ක්‍රි) (උ+සාද - (d) (භු) අස්සාදනාදීසු, රස විඳීම් ආදියෙහි+උං=ඉංසු) ඉතිරි කළහ ශේෂ කළහ. |
| උස්සාදිත | (ති) ඔසවන ලද, උස් කළ. |
| උස්සාදියති | (ක්‍රි) (උ+සාද - (d) (භු) අස්සාදනාදිසු, රස විඳීම් ආදියෙහි+ති) ඔසවයි, උස්සයි. |
| උස්සාදියන | (න) ඔසවන, උස්සන. |
| උස්සාදෙතා | (පු) උසස් කරන්නා පක්ෂය හුවා දක්වන්නා. |
| උස්සාදෙති | (ක්‍රි) (උ+සද - (d) (භු) ගත්යවසාදනෙ, ගමන් නැවැත්මෙහි+ණෙ+ති) ඔසවයි, උස්සයි. |
| උස්සාදෙය්‍ය | (ක්‍රි) (උ+සද - (d) (භු) අස්සාදනාදිසු, රස විඳීම් ආදියෙහි+එය්‍ය) රැස්කරන්නේය, එකතු කරන්නේය. |
| උස්සාපන | (න) එසවීම, උස් කිරීම. |
| උස්සාපන | (න) එසවීම; නැං වීම. |
| උස්සාපිත | (ති) ඔසවන ලද, උස් කළ. |
| උස්සාපිත | (3) ඔසවන ලද; නංවන ලද. |
| උස්සාපෙති | (උ+සි+ණාපෙ) ඔසවයි; නංවයි. |
| උස්සාපෙති | (ක්‍රි) උස්සාදෙති බලනු. |
| උස්සාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) උස්සා, ඔසවා “චීවරං උස්සාපෙත්වා පුනප්පුනං විවජ්ජන්තා.” |
| උස්සාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔසවා. |
| උස්සාරණ | (න) කස කරකැවීම, වේවැල් එසවීම. |
| උස්සාරණා | (ඉ) පෙළහර ආදියක් යන විට පිරිස ඉවත් කිරීම. |
| උස්සාරිත | (ති) ඔසවනලද, උස් කළ රැස්වූ, එක්තැන්කළ. |
| උස්සාරිත | (3) දියෙන් ගොඩ ගසන ලද; පාවී ආ. |
| උස්සාරෙති | (ක්‍රි) (උ+සර - (d) (භු) ගතියං යාමෙහි+ණෙ+ති) ඔසවයි, උස්සයි. |
| උස්සාව | (පු) පිනි, තුසාර “උස්සාවොව තිණග්ගම්හි.” |
| උස්සාව | (පු) පින්න; පිනි. |
| උස්සාවන | (න) එසවීම, දැක්වීම. |
| උස්සාවනන්තික | (පු) ප්රසිද්ධ කළ සීමාව ඇතුළත කළ කුටිය. |
| උස්සාවබින්දු | (න) පිනි බින්දුව. |
| උස්සාවබින්දු | (පු) පිනිබින්දුව, “උස්සාවබින්දු තක්කනං විය.” |
| උස්සාස | උඩට නගනා ස්වාසය, ඉහළට නගනා හුස්ම. |
| උස්සාහ | (පු) (උ+සාහ) උත්සාහය, වීර්ය්යය “යාවජීවං උස්සාහො කරණීයො” |
| උස්සාහ | (පු) උත්සාහය. |
| උස්සාහන | (න) වීර්ය්ය කිරීම. |
| උස්සාහිත | (ති) උස්සාහ කළ, වීර්ය්ය කළ. |
| උස්සාහිත | (3) උත්සාහවත් කරන ලද. |
| උස්සාහෙති | (උ+සහ+ණෙ) උත්සාහවත් කරයි. |
| උස්සිඤ්චති | (උ+සිව+ංඅ) ඉස දමයි (දිය); හිස් කරයි. |
| උස්සිඤ්චති | (ක්‍රි) (උ+සිව - (d) (රු) උග්ඝරණෙ, වැගිරීමෙහි+o+ති) ඉසියි, දිය වගුරුවයි. |
| උස්සිඤ්චන | (න) (උ+සිඤ්ච+යු=අන) ඉසීම, දිය වැගිරීම, දිය ඉසීම. |
| උස්සිඤ්චන | (න) ඉස දැමීම (දිය). |
| උස්සිඤ්චනීයකද්දම | (න) ඉසින්ට හැකි මඩ, ඝන නොවූ මඩ. |
| උස්සිඤ්චිතුං | (නි) ඉස දමන්ට. |
| උස්සිත | (ති) අභිවෘද්ධියෙන් සමන්විතයා, නගා බඳනා ලද ධ්වජ ඇත්තා ඔසවනලද, එසවූ. |
| උස්සිත | (3) ඔසවන ලද. |
| උස්සිසක | (පු) හිස් මස්තකය, හිස මතු භාගය, හිස් දොර. |
| උස්සීස | (න) ඇඳේ හිස, ඇඳේ හිස තැබීම. |
| උස්සීසක | (න) කොට්ටය. |
| උස්සීසක | (3) හිස තබන පැත්තෙහි වූ. |
| උස්සුක | (ති) උත්සාහ ඇත්තා, අධික වීර්ය්යය. |
| උස්සුකිත | (ති) තෘෂ්ණාවෙන් තොර තැනැත්තා. |
| උස්සුකී | (පු) උද්‍යෝග ඇත්තා, වීර්ය්ය ඇත්තා. |
| උස්සුක්ක | (ති) උත්සාහය, වීර්ය්යය, මාර්‍ගසෙවීම, “උස්සුක්කංවා කාතබ්බං.” |
| උස්සුක්ක | (න) උත්සාහය; උද්‍යොගය. |
| උස්සුක්කතා | (ඉ) වීර්‍ය්‍යභාවය, උත්සාහ භාවය. |
| උස්සුක්කති | (උ+සුක+අ) උත්සාහ කෙරේ; වීර්ය වඩයි. |
| උස්සුක්කති | (ක්‍රි) (උ+සුක - (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි+ති) වීර්‍ය්‍යකරයි උත්සාහකරයි. |
| උස්සුක්කන | (න) වීර්‍ය්‍යකිරීම, උත්සාහ කිරීම. |
| උස්සුක්කාපෙති | (උ+සුක+ණාපෙ) උත්සාහවත් කරවයි. |
| උස්සුඤ්චිත | (ති) ඉසින ලද, ඉසි. |
| උස්සුස්සති | (උ+සුස+ය) වියළේ. |
| උස්සුස්සති | (ක්‍රි) (උ+සුස - (d) (දි) සො සෙ, වියලීමෙහි ය+ති) වියලෙයි. |
| උස්සුස්සන | (න) වියලීම, දියසිඳීයාම. |
| උස්සුස්සිත | (ති) වියලුනු, වේලිච්ච. |
| උස්සූර | (න) හිරු උඩ නැගීම. |
| උස්සූර | (පු) සූර්‍ය්‍යොද්ගමය, අති උදය, අළුයම, “උස්සූරෙ භත්තං නිහරිස්සති.” |
| උස්සූරභත්ත | (පු) අනියම් බත, පසු බත, මද්ධ්‍යාහ්නයෙන් පසුව වළඳන බත. |
| උස්සූරසෙය්‍යා | (ඉ) ඉර පායනතුරු නිදීම, ප්රමාදව නිදීම. |
| උස්සූරසෙය්‍යා | (ඉ) හිරු නගින තෙක් නිදීම. |
| උස්සෙති | (ක්‍රි) (උ+සි - (d) (චු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි ණෙ+ති) ගොඩ නගයි. |
| උස්සෙනෙති | (ක්‍රි) (උ+සි - (d) (චු) සෙචනෙ, සෙවීමෙහි+ණ+ති) තමන්වෙත අදියි. |
| උස්සොත | (පු) දොල මත, ගඟ ඉස්මත්ත. |
| උස්සොළ්හන්ති | (ක්‍රි) සිවුරුහම් කරත්, උරුහම් බාත්. |
| උස්සොළ්හි | (ඉ) වීර්ය්යය, උත්සාහය, මල්ලව යුද්ධය. |
| උස්සොළ්හික | (පු) වීර්‍ය්‍යවන්තයා. |
| උස්සොළ්හිස්සන්ති | (ක්‍රි) සිවුරුහම් කරන්නාහුය, උරුහම් බාන්නාහුය. |
| උස්සොළ්හී | (ඉ) මහත් උත්සාහය. |
| උහ | (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි, උහති විතර්ක කරයි. |
| උහි | (භු) අද්දනෙ, ඇදීමෙහි, උංහති, පීඩා කරයි. |
| උහුඞ්කාර | (පු) බකමූණ, එනම් අනුකරණ ශබ්දය. |
| උළ | (භු) ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි, උළති, සොයයි. |
| උළාර | (ති) විපුල, ප්රශස්ත, ප්රණීත, මිහිරි, මහත්. |
| උළාර | (3) උදාර; උසස්; මහත්. |
| උළාරතා | (ඉ) උසස් බව; මහත් බව. |
| උළාරත්ත | (න) උසස් බව; මහත් බව. |
| උළාරපූජා | (ඉ) ශ්‍රේෂ්ඨපූජාව, මහ පූජාව. |
| උළාරභොගකුල | (න) මහත් සම්පත් ඇති කුලය. |
| උළාරසම්භාවිත | (ති) උසස් යයි සම්මත වූ, ශ්‍රේෂ්ඨයයි පිළිගත්, “විසාඛා මහා උපාසිකා උළාර සම්භාවිතා.” |
| උළු | (ඉ) තාරකාව. |
| උළු | (පු) තාරකාව. |
| උළුඞ්ක | (පු) කිණිස්ස; පඞු කැටය; විශාල හැන්ද. |
| උළුඞ්ක | (පු) හැන්ද, දිය ඉස්නා සැන්ද, කෙණ්ඩිය. |
| උළුඞ්ක භික්ඛා | (ඉ) පිණ්ඩාහාරය, කෙණෙසි බත්, සැඳිබත්. |
| උළුම්ප | (පු) පහුර “මනුස්සා උළුම්පං බන්ධිත්වා ගංගාය ඔතරන්ති.” |
| උළුම්ප | (පු) පහුර. |
| උළුම්පති | (පු) පසුර, ඇණ සවිකිරීමෙන් කළ පහුර. |
| උළුරාජ | (පු) චන්ද්රයා, තාරකාධිපතියා නක්ෂත්‍රාධිපතියා. |
| උළුරාජ | (පු) චන්ද්රයා; තරු රජ. |
| උළුසීහ | (පු) ගුරුළා. |
| උ්සගන්ධ | (පු) පස්වල සුවඳ, මැටි ආදියෙහි ඇති සුවඳ. |
| ඌ | (අ) ප්‍රශ්න, ක්‍රෝධ වචන යන මෙහි. |
| ඌකා | (ඉ) උකුණා, ලික්ඛා සතක් ප්රමාණ ගණන, රථරෙණු සතිසක්, රථය යනවිට නගින දූවිල්ල රථ රෙණු නමි. |
| ඌකා | (ඉ) උකුණා. |
| ඌජ | (චු) ජීවනෙ, ජීවත් වීමෙහි, ඌජෙති, ජීවත්වෙයි. |
| ඌජ | (චු) බලෙ, ශක්තියෙහි, ඔජයති, ශක්තිමත් වෙයි. |
| ඌණු | (භු) අච්ඡාදනෙ, ඇඳීමෙහි, ඌණෙති, අඳියි. |
| ඌන | (චු) පරිහාණෙ, පිරිහීමෙහි, ඌනෙති ඌනයති, පිරිහෙයි අනු කෙරෙයි. |
| ඌන | (පු) අඩු, අසම්පූර්ණ, හානි. |
| ඌන | (3) අඩු. |
| ඌනඋදර | (පු) හිස්බඩ, ආහාර වලින් හිස් උදරය. |
| ඌනක | (ති) උනු, අඩු. |
| ඌනක | (න) අඩු දෙය. |
| ඌනක | (3) අඩු වූ. |
| ඌනක අඩ්ඪතෙය්‍යකස | (න) කහවනු දහයකට අඩු, එබඳු වටිනාකමක් ඇති පොරෝනය. |
| ඌනකචතුක්කංස | (ති) කහවණු සොළොසකට අඩු. |
| ඌනකඡක්ඛත්තු | (ති) සවරකට අඩු, වාර සයකට අඩු. |
| ඌනකඡබ්බස්ස | (ති) අවුරුදු සයකින් අඩු, සවසකින් අඩු කාලය. |
| ඌනකතික්ඛත්තු | (ති) තෙවරකට අඩු. |
| ඌනකසඤ්ඤා | (ඉ) අඩුය යන හැඟීම, එවැනි කල්පනාව. |
| ඌනකසඤ්ඤී | (පු) අඩුය යන හැඟීම ඇත්තා. |
| ඌනතර | (ති) ඉතා අඩුවූ. |
| ඌනතා | (ඉ) අඩු බව. |
| ඌනත්ත | (න) අඩු බව. |
| ඌනත්ත | (න) අඩුබව, උනුබව. |
| ඌනදසවග්ග | (ති) දස නමකින් අඩු, දශ වර්ගයකට අඩු, උපසම්පදාවක් නොකළ යුතු සංඝ සංඛ්‍යාව. |
| ඌනද්වාදස වස්ස | (පු) දොළොස් වසින් අඩු, අවුරුදු දොළහට අඩු. |
| ඌනපඤ්චබන්ධන | (න) බන්ධන පසකින් අඩු, බැඳුම් පසක් සම්පූර්ණ නොවූ, අලුත් පාත්‍රයක් පාවිච්චියට ගත හැක්කේ බැඳුම් පසකට වඩා ඇති පරණ පාත්‍රයක් ඇත්තාටය. |
| ඌනබන්ධනවස්සිකා | (ඉ) එනම් සිකපද දෙක, ඌන පඤ්ච බන්ධන ශික්ෂාපදය හා වස්සික සාටික ශික්ෂාපදය. |
| ඌනමාසක | (න) මස්සකින් අඩු, මෙපමණ වටිනා දෙයක් සොර සිතින් ගත් භික්ෂුහට දුකුලා ඇවැත්වේ. |
| ඌනවීසති වස්ස | (පු) විසි අවුරුදු වයසට අඩු අවුරුදු විස්සක් නොවූ, නොපිරිපුන් විසි අවුරුදු ඇති. |
| ඌනවීසතිගණ | (පු) එක නමකුදු අඩුවූ විංශති වර්ග සංඝයා, එබඳු සංඝයාට අබ්හාන කර්මය කිරීමට නොහැක විසිනමක්වත් සම්පූර්‍ණව සිටිය යුතුය. |
| ඌනසංවාසනාසනා | එනම් සිකපද තුණ ඌන වීසති වස්ස, උක්ඛිත්තක සංවාස, නාසිතක සාමණෙර සම්භොග යන තුණයි. |
| ඌනස්සපාරිපූරියා | (ඉ) ඌන චීවරයාගේ සම්පූර්ණ බව පිණිස. |
| ඌනුදර | (ති) බඩගිනිවූ, අඩුවූ කුස ඇති. |
| ඌමි | (ඉ) රැල, දියරැල, වේගය, ප්රකාශය. |
| ඌමි | (ඉ) රැළය. |
| ඌමික | (ති) දිය රැල. |
| ඌමිභය | (න) මහත් රැල වේගය නිසා උපදනා බය. |
| ඌය | (භු) තන්තුසන්තානෙ, විවීමෙහි, ඌයති, වියයි. |
| ඌයි | (භු) තන්තු සන්තානෙ, විවීමෙහි, ඌයති, වියයි. |
| ඌරට්ඨි | (ඉ) කළවා ඇටය. |
| ඌරට්ඨි | (න) කලවා ඇටය. |
| ඌරණක්ඛ | (පු) තුවරලා ගස. |
| ඌරව්‍ය | (පු) බ්රහ්මයාගේ කලවයෙන් උපන්නා, වෛශ්‍යයා. |
| ඌරු | (පු) කලවය, බොහෝ, මහත් “ඌරුයා පොත්ථනිකං බන්ධිත්වා” |
| ඌරු | (පු) කලවය. |
| ඌරුක්ඛම්භ | (පු) කලවයේ කර්‍කශකම, කකුලේ අංශබාගය. |
| ඌරුජ | (පු) කලවයෙන් උපන්නා, වෛශ්‍යයා. |
| ඌරුන්ද | නි) විවේක ඇති, කරදර නැති. |
| ඌරුපබ්බ | (න) දණ සන්ධිය. |
| ඌරුපබ්බ | (න) දණහිස, දණහිය, දණමඩල, ඌරු සන්ධිය. |
| ඌරුබද්ධාසන | (න) පලක් බැඳ හිඳීම, ඌරු බද්ධාසනය. |
| ඌරුමංස | (න) කළවා මාංශය, කළවයෙහි මස් “ඌරුමංසං උක්කන්තිත්වා දාසියා අදාසි.” |
| ඌස | (පු) කරමැටි, කරමැටිබිම, ප්‍රත්‍ය්‍රෂය, ඉතා උදය. |
| ඌස | (පු) කරමැටි; ලුණු මිශ්‍ර මැටි. |
| ඌස | (භු) රොගෙ, ලෙඩෙහි, ඌසති, අසනීප වෙයි. |
| ඌසණ | (න) මිරිස්. |
| ඌසර | (ති) කරමැටි බිම. |
| ඌසර | (3) මරමැටි සහිත (පෙදෙස). |
| ඌසවන්තු | (පු) කරමැටි බිම් ඇති. |
| ඌහ | (ඉ) කල්පනාව; විතර්කය. |
| ඌහ | (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි ඌහති, විතර්ක කරයි. |
| ඌහච්ච | (පු.ක්‍රි) (උ+හන - (d) - (න) +ත්වා=රච්ච) උදුරා, නසා, සමුහනනය කොට. |
| ඌහච්ච | (පු.ක්‍රි) පැහැර, කිළිටිකොට, මළපහ කොට. |
| ඌහච්ච | (පූ.ක්‍රි) ඉවතට ඇද; උදුරා. |
| ඌහඤ්ඤති | (ක්‍රි) (උ+හන - (d) (දි) හිංසායං, පෙළීමෙහි+ති) උදුරයි, නසයි. |
| ඌහඤ්ඤී | (ක්‍රි) (උ+හන - (d) (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි), අපිරිසිදුවිය, කිළිටිවිය. |
| ඌහත | (ති) නසන ලද, උදුරණ ලද. |
| ඌහති | (ඌහ - (d) (භු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි+ති) විතර්ක කරයි සිතයි. |
| ඌහදති | (උ+හද+අ) මල පහකරයි. |
| ඌහදන්ති | (ක්‍රි) (ඌ+හද - (d) (භු) + න්ති) මල පහකරත්. |
| ඌහදිත | (ති) මලපහකළ, අසුචි තැවරුණු. |
| ඌහන | (න) කල්පනා කිරීම; රැස් කිරීම. |
| ඌහනත | (න) ඉදිරීම, ඉගිලීම, නැසීම, සමූහනන බලනු. |
| ඌහනති | (ක්‍රි) (උ+හන - (d) (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි+ති) පෙළයි, පීඩාකරයි නසයි. |
| ඌහනනත | (ති) මළපහ කරන, වර්වස්කොට අපිරිසිදු කරන. |
| ඌහරති | (ක්‍රි) (ඌ+හර - (d) (භු) හරණස්මිං, පැහැරගැන්මෙහි+ති) උදුරයි, පැහැර ගනියි. |
| ඌහසති | (උ+හස+අ) අවමන් පිණිස සිනාසේ. |
| ඌහසති | (ක්‍රි) (උ+හස - (d) (භු) බසනස්මීං සිනාසීමෙහි+ති) සිනාසෙයි, විසුලුකරයි. |
| ඌහසන | (න) සිනාසීම, උසුලු විසුලු කිරීම. |
| ඌහා | (ඉ) විතර්කය, පරික්ෂණය අරමුණු පිළිබඳ විතර්ක කිරීම. |
| එක | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, අසහාය, සඞ්ඛ්‍යා අන්‍ය, අතුල්‍ය, ඒක. |
| එක | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, අසහාය, සඞ්ඛ්‍යා, අන්‍ය, අතුල්‍ය, ඒක, ගණන, සමාන, “එක පුග්ගලො භික්ඛවෙ ලොකෙ උප්පජ්ජමානො උප්පජ්ජති බහුජනහිතාය බහුජනසුඛාය අත්ථාය හිතාය දෙවමනුස්සාහන්ති.” |
| එක | (න) එක. |
| එක | (3) ඇතැම්; එක්; එක්තරා; තනි වූ. |
| එක චඞ්කම | (පු) එකම සක්මන, අබ්භාහනයට වත් මානන් පුරණ භික්ෂුව සමග එක සක්මනෙහි සක්ම නොකළ යුතුය “අබ්භානාරහෙන භික්ඛුනා සද්ධිංන එක චඞ්කමෙ චඞ්කමිතබ්බං.” |
| එකක | (පු) හුදකලා, අසහාය තනිව. |
| එකක | (3) තනි වූ; හුදකලා වූ. |
| එකකත්තුක | (පු) පූර්‍වක්‍රියාවට හා අවසාන ක්‍රියාවටත් යෙදෙන එක කර්තෘ, එකම කර්තෘ කෙනෙක් ඇත්තේ එකකත්තුක නමි. |
| එකකම්ම | (න) පොහෝපවුරුණු එක්වකිරීම, එක්ම සංඝකර්‍ම කිරීම, එක කර්මය, “එකතො කත්තබ්බත්තා එකකම්මං නාම.” |
| එකකුට | (න) එකමඬුල්ල, එකමහල, එකමුදුන. |
| එකකුල | (පු) එකම කුලයක් ඇති ගම, එක් ග්‍රාමභොජකයෙකු ඇති ගම. |
| එකක්ඛි | (පු) එකැස් ඇත්තා. |
| එකක්ඛි | (3) එකැස් ඇති. |
| එකග්ග | (පු) සමාධිය, එකඟ, අනාකුල නානාරම්මණ ගත සිත එකාරම්මණය යෙදවීම “සමාහිතං චිත්තං එකග්ගං.” |
| එකග්ග | (3) එකඟ වූ; සන්හුන්. |
| එකග්ගතා | (ඉ) එකඟ බව (සිතේ). |
| එකග්ගතා | (ඉ) එකාග්‍රතාව, එකඟ බව සමාධිය. |
| එකඝන | (ති) එකට ඝනවූ, එකට තදවූ. |
| එකඝන | (ති) එකාබද්ධවූ, එකට ඝනවූ “සෙලො යථා එකඝනො වාතෙන - (න) සමීරති.” |
| එකඞ්ග | (පු) කොටස, ප්‍රදේශය. |
| එකඞ්ගණ | (න) අවකාශය, ඉඩ ඇති තැන. |
| එකචක්ක | (පු) එක රෝදයක් ඇති රථය, සූර්‍ය්‍ය රථය. |
| එකචක්ඛු | (න) - (පු) එක ඇස, එක් ඇසක් ඇත්තා. |
| එකචර | (ති) හුදකලාව හැසිරෙන, තනිව හැසිරෙන. |
| එකචර | (3) තනිව හැසිරෙන. |
| එකචරියා | (ඉ) තනිව හැසිරීම, හුදකලා ජීවිතය, “එකචරියං දළහං කත්වා.” |
| එකචරියා | (ඉ) තනිව හැසිරීම, හුදකලා විසීම. |
| එකචාරං | (ක්‍රි.වි) එක් වරක්. |
| එකචාරිකභත්ත | න=එකචාරිකභත්තය, හැමටම ලැබීම පිණිස වෙන වෙන ඨිතිකාවෙන් නියමව ඇති බත. |
| එකචාරී | (පු) තනිව හැසිරෙන්නා. |
| එකචාරී | (3) තනිව හැසිරෙන්නා. |
| එකචිත්තක්ඛණික | (පු) එකචිත්තක්ෂණයක් කල් පවතින. |
| එකචින්තී | (පු) එකක් ගැණ සිතන්නා. |
| එකච්ච | (ති) අසහාය දෙය, සමහර, ඇතැම්, “ඉධෙකච්චො පුරිසො.” |
| එකච්ච | (3) ඇතැම්. |
| එකච්චික | (පු) එක්පටක් ඇති, එකපට, තනි පට සිවුර. |
| එකච්චිය | (පු) එකච්චික බලනු තනිපට සිවුර, උතුරු සගල, අන්තර වාසකය. |
| එකච්චිය | (3) ඇතැම්. |
| එකච්ඡත්‍ර | (න) එක සෙසත, එක කුඩය. |
| එකච්ඡදන | (ති) එකවහලක් ඇති, එවැනි කාමරපෙළ. |
| එකච්ඡන්ත | (ති) (එක+ඡද+ත=අන්ත) එක පියස්ස ඇති, එක වහලක් ඇති. |
| එකච්ඡන්ද | (පු) සමානච්ඡන්දය, එක අදහස. |
| එකජ | (ති) එකවරක් උපන්නා, එකට උපන්නා, එකතැනකින් උපන්නා, කණ්ඨතාලව්‍යාදි වශයෙන් එක් තැනකින් උපදින අකුරු එකජ නම් වෙත්. |
| එකජ්ඣං | (අ) එකතුකිරීම, එකට රැස්කිරීම, එක්ව. |
| එකජ්ඣං | (ක්‍රි.වි) එක් තැනක; එකතු වී. |
| එකජ්ඣප්පවත්ති | (ඉ) එක් අයුරකින් පැවැත්ම, ඓකඛ්‍ය ප්රවෘත්තිය. |
| එකට්ඨිලා | (ඉ) දියමිත්ත වැල. |
| එකතො | (අ) එකට, එකින් එක “එකතො හුත්වා පුඤ්ඤං කරිත්වා සග්ගං ලොකං උපපජ්ජිංසු.” |
| එකතො | (අ) එක්පසකින්, එක් පැත්තකින්. |
| එකතො | (නි) එක් තැන්ව. |
| එකතො අවස්සුත | (ති) එක පසකින් පමණක් රාගයෙන් තෙත්වූ. |
| එකතො උස්සාදිත | (ති) රැස්කළ, එක්තැනක පිඩුකළ. |
| එකතො උස්සාරිත | (ති) එක් තැනක එකතුවූ, එක් තැනක රැස්කළ. |
| එකතො කාජ | (න) එක් පැත්තක පමණක් බර යෙදූ කද, එක පැත්තේ කද. |
| එකතොධාර | (ඉ) එක් පැත්තක මුවාත ඇති. |
| එකතොවණ්ටිකමාලා | (ඉ) එක් පැත්තකට නැටි ඇතිවන සේ ගෙතූ මල් මාලාව. |
| එකතොසුද්ධි | (ඉ) දායකයකු අත්හි හෝ පාමුල තබා දුන් වස්ත්රය, පංසුකූල සිවුරේ එක් ප්‍රභේදයක්. |
| එකත්ත | (න) එකක් බව; එකඟ බව; හුදකලා බව. |
| එකත්ත | (න) එකඟබව, එකක්බව. |
| එකත්තතා | (ඉ) එකත්ත භාවය, එකක් බව. |
| එකත්තනය | (පු) හේතුවල සම්බන්ධය විසින් පරම්පරාවේ නොසිඳී පැවැත්ම. |
| එකත්තපරිපුණ්ණ | (ති) එක් දිනකුදු අත් නොහැර පිරිය යුතු, ජීවිතාන්තය දක්වා කඩනොකොට සම්පූර්‍ණකළ යුතු. |
| එකත්තසඤ්ඤා | (පු) එකාත්ම සංඥා ඇති බව. |
| එකත්ථ | (පු) එකම අර්ථයක් පවත්නා බව, එනම් සමාසයයි. |
| එකථාලක | (න) පැන්බොන එක බදුන, එක මලාව, “න භික්ඛවෙ එකථාලකෙ පානීයං පාතබ්බං” |
| එකථූප | (පු) ගොඩක්, එකතුව, රැස්ව. |
| එකදත්ථු | (අ) එකාන්තයෙහි, නිශ්චයෙහි. |
| එකදන්ත | (පු) එකදතක් ඇත්තා, ගණදෙවියා. |
| එකදා | (අ) එක්කලෙක, එක්සමයෙක්හි, එක දවසක්. |
| එකදා | (නි) එක් කලෙක; එක් දිනක. |
| එකදිවස | (න) එක් දිනයක්, එක් දවසක්. |
| එකදිසා | (ඉ) එක් දිසාවක, එක පැත්තක. |
| එකදුක | (න) එකක් ද දෙකක් ද. |
| එකදෙස | (න) එක් කොටසක්, එක භාගයක්. |
| එකදෙස | (පු) එක් කොටසක්. |
| එකදෙස | (පු) එක්දෙසයක්, එකකරුණක්. |
| එකදෙසඛ්‍යාපික | (පු) ආධාරයාගේ එක් ප්‍රදේශයක ආධෙයයාගේ ව්‍යාප්තිය ඇතිවීම. |
| එකදෙසුපචාර | (පු) එකදේශයක්හුගේ අභෙද ව්‍යවහාරය. |
| එකදොනිකා | (ඉ) එක් ඔරුවක් ඇති. |
| එකද්විහ | (න) එකදවසක් දෙදවසක්. |
| එකධා | (අ) එක් විභාගයකින්, එක් ප්රකාරයකින්. |
| එකනිකායික | (පු) එකම නිකායෙහි වූ, තම නිකායට අයත් භික්ෂූහු. |
| එකනිරොධ | (පු) එකට නිරුද්ධවන. |
| එකනිරොධ | (පු) එක්ව නිරොධය ඇති. |
| එකන්ත | (ති) එක් කෙළවරක් ඇති, එකාන්ත. |
| එකන්ත | (න) ඒකාන්ත, නිශ්චිත, අතිශය. |
| එකන්තං | (ක්‍රි.වි) ඒකාන්තයෙන්. |
| එකන්ත | (3) එක් නිශ්චයක් ඇති; ඒකාන්ත වූ. |
| එකන්ත දුක්ඛ | (න) ඒකාන්තම දුක, සැපක් නැතිම. |
| එකන්ත පරිසුද්ධ | (ති) හැමලෙසින්ම පිරිසිදු, එකැතියෙන් පිරිසිදු. |
| එකන්තනිබ්බිදා | (ඉ) ඒකාන්ත නිර්‍වෙදය. |
| එකන්තරික | (ති) එක් අවුරුද්දක් ඇතුළත, වර්ෂයක් තුළ. |
| එකන්තරික | (න) එකන්තරික ධ්‍යානය, එක්වර නොයෙක් අයුරින් සමවැදීම් ඇති. |
| එකන්තරික | (3) එකක් හැර එකක් ඇති. |
| එකන්තරිකකාජ | (න) එක් කෙළවරක බර එල්ලු කද. |
| එකන්තලොමි | (පු) එකදාය ඇති ඇතිරිය දෙපිට එළුලොම් ඇති ඇතිරිය. |
| එකන්තවාද | (පු) එකම අන්තවාද ඇත්තා. |
| එකන්තසීල | (න) ඒකාන්තශීලය. |
| එකන්තික | (පු) නියම විධිය, ව්‍යභිචාර නැත්තේ ඓකාන්තික නමි. |
| එකන්තෙජ්ඣාසාන | (න) එකම පරියොසානය. |
| එකපටලික | (ති) එක පටක් ඇති පාවහනය. |
| එකපටලික | (පු) එක් පොටක් ඇති, එකම හම් පොටක් ඇති පාවහන්. |
| එකපටලික | (3) එක් පටක් ඇති. |
| එකපට්ට | (ති) එක පටක් ඇති රෙද්ද. |
| එකපට්ට | (3) එක් පටක් ඇති. |
| එකපට්ටචීවර | (න) තනිපට සිවුර, එක්පොටක් ඇති සිවුර. |
| එකපණ්නච්ඡත්ත | (න) තල්පත් ආදී එකම පත්‍රයකින් කළ කුඩය, “තාලපණ්නාදිනා එකෙන ප‍ණ්ණෙන කත ඡත්තං එකපණ්නච්ඡත්තං නාම.” |
| එකපද | (න) එකපදය, එක් කොටස, එක් පියවර. |
| එකපදික | (ති) එකපදිකමාර්ගය, එක් කෙනෙකුට පමණක් යාහැකි නොපටු මාර්ගය. |
| එකපදිකමග්ග | (පු) අඩි පාර. |
| එකපදී | (ඉ) එකපදික බලනු. |
| එකපරිච්ඡෙද | (පු) (එක+පරි+ඡිද+ණ) එක පරිච්ඡේදය, එක කොටස, එකවර්ගය, “රූපියං අච්චවාදකං උපස්සුති ඉමානි තීනි එක පරිච්ඡෙදන්ති වෙදිතබ්බං.” |
| එකපරියාකත | (ති) එක වෙළ්ම්පටක් ඇති, එක් වරක් වටකළ, එක් වෙළුම් පටක් ඇති කාය බන්ධනය “අනුජානාමි භික්ඛවෙ භික්ඛුනියා එකපරියාකතං කායබන්ධනන්ති.” |
| එකපල | (න) විශාල ගෙඩිය, ලොකු ඵලය. |
| එකපලාසික | (ති) එක් පටක් ඇති පාවහන්, භික්ෂූන්ට පාවිච්චිකිරීමට අනුදත් පාවහන් විශේෂයක්. |
| එකපල්ලඞ්ක | (න) එකපර්‍ය්‍යඞ්ක, එක්පලඟක්. |
| එකපල්ලඞ්ක | (පු) එක පර්ය්යඞ්කය, එක පළඟ, “භගවා රාජායතනමූලෙ සත්තාහං එකපල්ලඞ්කෙන නිසීදි විමුත්තිසුඛ පටිසංවෙදී.” |
| එකපස්ස | (ති) එක් පසෙක, එක්පැත්තක. |
| එකපහාර | (න) ඇසිල්ලකින්ම. |
| එකපාපූරණ | (න) එක් පොරොනය, එක පොරොනයක් ඇති. |
| එකපිඞ්ගල | (පු) වෙසමුණු රජු. |
| එකපිටක | (පු) ත්‍රිපිටකයෙන් එක් පිටකයක් දන්නා. |
| එකපුත්තක | (පු) එකමපුතා, “තාත ත්වං අම්හාකං එකපුත්තකො.” |
| එකපුත්තික | (පු) එකම පුත්‍රයෙක් ඇත්තා. |
| එකපොක්ඛර | (න) ශ්‍රේෂ්ඨ පොකුණ. |
| එකපොරිස | (පු) පියවර සතක් ඇති සෙවනැල්ල, එක බඹය. |
| එකබන්ධන | (පු) එක බන්ධනයක් ඇති, එක බැම්මක් ඇති පාත්රය. |
| එකබීජි | (පු) එකබීජයක් ඇත්තා, එක උත්පත්තිවාරයක් ඇත්තා. |
| එකබීජී | (පු) එකබීජී පුද්ගලයා, එනම් සෝවාන් පුද්ගලයා එකම ස්කන්ධ බීජයක් ඇති පුද්ගලයා. |
| එකභණ්ඩපඤ්චක | (පු) එකභණ්ඩපඤ්චකය, ආදියෙය්‍ය, හරෙය්‍ය, අවහරෙය්‍ය, ඉරියාපථං විකොපෙය්‍ය, ඨානාවාවෙය්‍ය, යන පඤ්චකය අදින්නාදාන පාරාජිකාවේ පස්විසි අවහාරයන්ට ඇතුළත් පඤ්ච පඤ්චකයන් ගෙන් එක පඤ්චකයක්. |
| එකභත්ත | (න) එක් වේලක් පමණක් අනුභව කිරීම. |
| එකභත්තකිනී | (ඉ) එකස්වාමියෙකුට භක්තිමත් ස්ත්රිය. |
| එකභත්තික | (පු) එකවේලේ වලඳන බත් ඇත්තා. |
| එකභත්තික | (3) එක් වේලක් ආහාර ගන්නා. |
| එකභව | (පු) එක භවය, පටිසන්ධි චුති දෙකෙන් සමුපූර්‍ණ භවය. |
| එකභාජන | (න) එක්බඳුන, එක භාජනය, “න එක භාජනෙ භුඤ්ජිතබ්බො” |
| එකභික්ඛු | (පු) එක භික්ෂුනමක්, එක මහණෙක්. |
| එකමඤ්ච | (පු) එක යහන, එක ඇඳ. |
| එකමත | (න) එකහසිත, අවික්ෂිප්ත චිත්තය. |
| එකමත්ත | (පු) මාත්‍රා එකක් ඇත්තා, හ්‍රස්වය. |
| එකමන්ත | (න) එකත්පස, එක්පාර්ශ්වයක. |
| එකමන්තං | (ක්‍රි.වි) එක් පසෙක; පැත්තකට වී. |
| එකමංස | (න) එකම මාංසය, එකමස. |
| එකමසුට්ඨාන | (ති) එක් කාරණයකින් පැන නගින, එබඳු ඇවැත්. |
| එකමූලක | (පු) එකම පදයක් මුල් කොට දැක්වීම. |
| එකමූලකනය | (පු) එක් පදයක් මුල්කොට දැක්වීමේ න්‍යායක්‍රමය. |
| එකමෙක | (න) එකක් එකක්, වෙන වෙනම. |
| එකමෙක | (3) එකිනෙකා; එකෙකා. |
| එකයොග | (පු) කාර්‍ය්‍ය කීපයක් එක් සූත්‍රයකින් නියම කිරීම. |
| එකරජ්ජ | (න) එකම රාජ්‍යය, සත්විති රජුගේ රාජ්‍යය. |
| එකරජ්ජු | (ඉ) එක ලණුව, එක් රැහැණ, එක කඹය. |
| එකරත්ති | (ඉ) එක් රාත්‍රියක්, එක රැයක්. |
| එකරස | (පු) එකම රසය, විමුක්ති රසය, “විමුත්තිරසමෙව එකරසං” |
| එකරාජා | (පු) එකම රජු, සක්විතිරජු. |
| එකලක්ඛණ | (ති) එකම ස්වභාවය ඇති, එක ලක්ෂණය ඇති. |
| එකවචන | (න) එකක් පිළිබඳ වචනය, එක අර්ථයක් කීම. |
| එකවට්ට | (න) එක්වැල, එක්වැල රැහැණ. |
| එකවත්ථුක | (පු) එකක් වස්තුකොට ඇති. |
| එකවස්ස | (ති) උපසපන් වීමෙන් එක වසක් ඇති, එක වසක් ඇති, “කතිවස්සොසි ත්වං ආවුසො, එකවස්සො අහං භන්තෙ.” |
| එකවාචා | (ඉ) එක් වචනය, එක් වරක් පමණක් කීම. |
| එකවාචිකා | (ඉ) එක්වරක් කීම, උපසම්පදා කර්‍මවාක්‍යය එක් වරක් පමණක් ඇස්වීම. |
| එකවාර | (න) එකම වාරය. |
| එකවිධ | (ති) එක්විධිය, එක්ප්‍රකාරය, එකාකාරය. |
| එකවිධ | (3) එක් ආකාර ඇති. |
| එකවිහාරි | (ති) හුදකලා විසීම් ඇති, තනිව වසන. |
| එකවීසති | (ඉ) එක් විස්ස, එකකට වැඩි විස්ස. |
| එකවොකාර | (පු) එක් සම්බන්ධයකින් යුත් භවය, අසඤ්ඤසත්තය. |
| එකවොකාරභව | (පු) අසඤ්ඤසත්තභවය. |
| එකංස | (පු) ඒකාන්ත, නිශ්චය, එක පැත්ත “එකංසං උත්තරාසඞ්ගං කරිත්වා බුද්ධානං පාදෙ වන්දි.” |
| එකංස | (3) ඒකාන්ත වූ හෝ එක පැත්ත. |
| එකසංඛ්‍යාත | (න) එකට පිඩුකිරීම, එකට ගැටීම. |
| එකසඞ්ඝාත | (පු) (එක+සං+හන=ඝාත+අ) එක යුද්ධයක්, එක සටනක්, “නාහං පටිබලො පසෙනදි කොසල රඤ්ඤා එක සඞ්ඝාත ම්පිසහිතුං.” |
| එකසත්තතිවත්ත | (න) එක් සැත්තෑවකවත්, චුල්ලවග්ගපාලියෙහි පාරිවාසිකක්ඛන්ධකයෙහි මේ එක්සැත්තෑවක්වත් ඇත. |
| එකංසත්ථ | (පු) එකාන්තාර්ථයෙහි නිශ්චිතාර්ථයෙහි. |
| එකසදිස | (ති) එක සමාන. |
| එකසම | (ති) සමාන. |
| එකසම්භොග | (ති) එකම සම්භොගය ඇති, ආමිෂ හා ධර්ම යන සම්භොග ඇති, එබඳු භික්ෂූවරයා. |
| එකසංවච්ඡර | (පු) එක සංවත්සරය, එක අවුරුද්ද. |
| එකසාටක | (පු) එක් සළුවක් ඇත්තා. |
| එකසාලක | (ති) එකම ශාලාවක් ඇති, එවැනි ආරාමය. |
| එකංසික | (ති) එක පැත්තකට අයිති, එකාන්ත සන්තක. |
| එකංසිකතා | (ඉ) එකාන්ත භාවය, සත්තකබව. |
| එකසිඛා | (ඉ) කෙස්රොද, “අන්තමසො එකසිඛාමත්ත ධරොපි සො භණ්ඩුම්මං ආපුච්ඡිත්වා - (ව) පබ්බාජෙතබ්බො.” |
| එකංසීකචීවර | (න) උත්තාසඞ්ග චීවරය, එකංසයක් වසන සිව්ර, තනිපට සිව්ර. |
| එකසීමා | (ඉ) එකම සීමාව, පොහෝ පවුරුණු කරන එක සීමාව, එබඳු සීමා ගෙය. |
| එකසෙය්‍යා | (ඉ) එක සෙනාසනය, එක සයනය, “දුක්කරං ජිවිං එකභත්තං එකසෙය්‍යා.” |
| එකසෙස | (පු) සමාන වූ පදව්‍යඤ්ජනයන්ගෙන් එකක් ඉතුරු කිරීම. |
| එකසො | (අ) එකවිධියකින්, එක්පරිද්දකින්. |
| එකසො | (නි) එකක් බැගින්. |
| එකහත්ථ | (පු) එක් අතක් පමණක් ඇත්තා. |
| එකාකිනි | (ඉ) හුදකලා ස්ත්රිය. |
| එකාකී | (ති) අසහාය දෙය. |
| එකාකී | (ති) හුදකලාවූ. |
| එකාගාරික | (පු) එක ගෙයකට අයත්, එක ගෙයක් වටකොට පැහැර ගැනීම, සොරා. |
| එකාදස | එ‍කළොස 11, එකකින් වැඩි දශය, එකළොස්වන දවස. |
| එකාදස අග්ගි | (ඉ) රාගදොස මෝහාදි එකොළොස් ගිනි. |
| එකාදස අන්තරා | (ඉ) නසි අනිමිත්තා, නසි නිමිත්ත මත්තා ආදි එකොළොස් අනතුරු මේවා උපසපන් කැමැති සාමණෙරියකගෙන් අසනු ලැබේ. |
| එකාදස අරුණුග්ගමන | (න) එකොළොස්වන අරුණ නැඟීම, කඨිනොද්ධරණය කළ භික්ෂුනමට දස දවසක් අතිරෙක චීවරයක් දැරිය හැකිය. |
| එකාදස ආදීනව | (පු) අනධිගතං නාධිගච්ඡති යනාදි දොස් එකොළොස, සබ්‍රහ්මචාරීන්ට දොස් දක්වන භික්ෂූහු කෙරෙහි මේ ආදිනව එකොළොස දක්නට ඇත. |
| එකාදස-අන්තරායික ධම්ම | (පු) එකොළොස් වැදෑරුම් අන්තරායකර ධර්ම. |
| එකාදස-අභබ්බ | (ති) එකොළොස් වැදෑරුම් අභව්‍යයෝ. |
| එකාදස-අවන්දිය | (ති) නොවැදිය යුතු එකොළොස් දෙන. |
| එකාදස-ආචරියවාද | (පු) ස්ථවිර වාදයෙන් වෙන් වී ගිය ආචාර්‍ය්‍යවාද එකොළොසක්. |
| එකාදස-ආනිසංස | (ති) සුඛං සුපති යනාදි මෙත් වැඩීමෙහි ඇති අනුසස් එකොළොස. |
| එකාදස-උපක්කිලෙස | (පු) විචික්ච්ඡා, අමනසිකාර, ථීනමිද්ධ ආදි දිව ඇස අපිරිසිදු කරන එකොළොස් උපක්ලේශ. |
| එකාදස-ගණ්ඨිකා | (ඉ) අට්ඨිමය, දන්තමය, විෂාණමය ආදි එකොළොස් වැදෑරුම් ගණ්ඨි. |
| එකාදස-පද | (න) එකොළොස් ආක්‍රෝශ පද. |
| එකාදස-පරම | (න) දසාහපරමං අතිරෙක චීවරං ඌනස්ස පාරිපුරියා මාසපරමං යනාදි වශයෙන් පරම ශබ්දයෙන් යුතුව පැණවූ ශික්ෂා පද එකොළොස. |
| එකාදස-පරික්ඛාර | (පු) අටපිරිකර, පසතුරුණ සම්කඩ, සැරයටිය යන තුනත් සමග වූ පිරිකර එකොළොස. |
| එකාදස-පාදුකා | (ඉ) අකැප පාදුකා එකොළොස. |
| එකාදස-මාස | අකාල චීවරයට නියමිත එකොළොස්මස. |
| එකාදස-රාග | (ති) මොචනස්සාද, මුච්චනස්සාද ආදී ආස්වාද එකොළොස. |
| එකාදස-වර | (න) විශාඛාව ලද වර අටත්, සුදොවුන් රජ, ජීවකයන් හා මහාප්‍රජාපතීන් ලද වර තුණත් සමග වූ වර එකොළොස. |
| එකාදසම | (ති) එකොළොස්වෙනි. |
| එකානික | (ති) තමාම. |
| එකාභිධාන | (න) නානාවිධ පදාර්ථ එක්විට කීම. |
| එකායන | (න) (එක+අයන) එකමාර්ගය ආර්ය්යමාර්ගය. |
| එකායන | (පු) එකම මාර්ගය. |
| එකායන මග්ග | (පු) එකායනමාර්ගය, ආර්‍ය්‍ය මාර්ගය. |
| එකාරක්ඛ | (පු) එකම ආරක්ෂකයෙක් ඇති. |
| එකාරම්මණ | (න) එකක් අරමුණු කොට ඇති, එක අරමුණ. |
| එකාලම්බණ | (න) එක්වස්තුවක එල්ලීම, අරමුණු ගැනීම. |
| එකාලොපික | (පු) එක ආලොපයකින් ජීවත් වන්නා. |
| එකාසන | (න) එක ආසනය, එක ආසනයක් ඇත්තා, එක අසුනක හිඳ වැළඳීම. |
| එකාසන භොජන | (න) පෙරවරු ආහාර අනුභවය. |
| එකාසනික | (ති) එක ආසනයක් අයිති, එක ආසනයකට හිමි. |
| එකාසනික | (3) එක් අස්නක හිඳ වැළඳීමේ අඞ්ගය රකින. |
| එකාසනිකඞ්ග | (න) දෙවෙනි ආසනයක් නොගෙන එක ආසනයකම සිට දන්වැළඳීමෙන් පුරණ අඞ්ගයක්, තෙලෙස් ධුතාඞ්ගයන්ගෙන් එකක්. |
| එකාහ | (න) එකදවස, එකදිනය. |
| එකාහ | (න) එක් දවස. |
| එකාහික | (ති) (එක+ආහික) එක දවසකට අයිති. |
| එකාහික | (3) එක් දිනක් පවත්නා. |
| එකිකා | (ඉ) හුදකලා වූ ස්ත්රිය. |
| එකිකා | (ඉ) හුදකලාවූ තැනැත්තී. |
| එකීභාව | (පු) එක් වීම; එකක් බව; සමගිය; හුදකලා බව. |
| එකීභාව | (පු) හුදකලා බව, සමාධිය. |
| එකීභූත | (3) එක් වූ; සමගි වූ. |
| එකුත්තරික | (පු) අඞ්ගුත්තර නිකායට කියන අන්‍ය නමක්. |
| එකුද්දෙස | (පු) එකට උදෙසීම. |
| එකූන | (ති) එකක් අඩු “එකූන වීසති.” |
| එකූන | (3) එකකින් අඩු. |
| එකූනචත්තාළීසති | (ඉ) තිස් නවය. |
| එකූනතිංසති | (ඉ) විසි නවය. |
| එකූනපඤ්ඤාසති | (ඉ) හතළිස් නවය. |
| එකූනවීසති | (ඉ) දහ නවය. |
| එකූනවීසති ධම්ම | (පු) පාපිච්ඡතා, අත්තුක්කංසන පරවම්භනතා ආදි එකුන්විසි දුර්වලධර්‍ම. |
| එකූනවීසති පාරාජිකා | (ඉ) මෙථුන ධම්ම, අදින්නාදන ආදි එකුන්විසි පාරාජිකා. |
| එකූනසට්ඨි | (ඉ) පනස් නවය. |
| එකූනසත | (න) අනූ නවය. |
| එකූනසත්තති | (ඉ) හැට නවය. |
| එකූප්පාද | (පු) එකට ඉපදීම, එකට ඉපදීම ඇති. |
| එකෙකලිඞ්ග | (න) එකි එකි ලිඞ්ග ඇති නාමය, එකෙකලිඞ්ගය. |
| එකො | (ති) එකෙක්, එක් පුද්ගලයෙක්. |
| එකොදි | (අ) එකඟ, සමාධිය. |
| එකොදිභාව | (පු) එකඟබව, අවික්ෂිප්තභාවය, “එකො උදෙතීති එකොදි.” |
| එකොදිභුත | (ති) එකඟ වූ, සමාධිගත වූ. |
| එකොධිභාව | (පු) සිතේ එකඟ බව. |
| එජ | (භු) කම්පනෙ, කම්පාවෙහි, ඒජති, සැලෙයි. |
| එජ | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, ඒජති, බබලයි. |
| එජති | (ක්‍රි) (එජ - (d) (භු) කම්පනෙ, දිත්තියං, කම්පාවෙහි, බැබලීමෙහි+ති) කම්පාවෙයි, බබලයි. |
| එජා | (ඉ) ආශාව; කම්පාව; තෘෂ්ණාව. |
| එජා | (ඉ) තණ්හාව, ආසාව, තෘෂ්ණාව. |
| එටති | (ක්‍රි) (ඉට - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි ඉ=එ+ති) යෙයි. |
| එට්ඨි | (d) සෙවීමෙහි, බැලීමෙහි, එස - (d) ස=ට්ඨ - (ඉ) සෙවීම. |
| එට්ඨි | (ඉ) සෙවීම. |
| එට්ඨි | (න) (එස+ති) සෙවීම, සිවුපසය, සෙවීම, කැමැතිවීම. |
| එට්ඨිසුද්ධි | (ඉ) පිරිසිදුව සිවුපසය සෙවීම, එසන සුද්ධිය. |
| එඨ | (භු) බාධායං, පෙළීමෙහි, එඨති, පෙළයි. |
| එඨති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාධායං, පෙළීමෙහි+ති) පෙළයි. |
| එණිජඞ්ඝ | (පු) එණිමුවන්ගේ කෙණ්ඩය, බුදු රජ. |
| එණිමිග | (පු) එණි මෘගයා, එණිමුවා. |
| එණිමිග | (පු) ඒණි නම් මුව වර්ගයක්. |
| එණී | (පු) එණි නම් මුවා. |
| එණෙය්‍ය | (පු) එණි මෘගයාට අයිති, එණිමුවාට අයත්. |
| එණෙය්‍ය | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| එණෙය්‍යක | (න) වධ දීමේ ක්රමයක්. |
| එණෙය්‍යක | (පු) ඒණි මෘගයා පිළිබඳ, එනම් වධයක්. |
| එත | (3) අර; මේ. |
| එතරහි | (අ) දැන්, මේ කාලයෙහි “එතරහි මනුස්සා දුට්ඨා, අධම්මිකා, අධම්මික බහුලා හොන්ති.” |
| එතරහි | (නි) දැන්; මේ කාලයෙහි. |
| එතාදිස | (ති) මෙබඳු, මෙවැනි, මේ ආකාර. |
| එතාදිස | (3) මෙබඳු. |
| එතාවන්ත | (පු) මෙපමණ මෙම ප්රමාණ. |
| එති | (ඉ+අ) එයි. |
| එති | (ක්‍රි) (ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) එයි, ආගමනය කරයි. |
| එතිහ | (න) උපදෙශ පරම්පරාව, ඉතිහාසය. |
| එත්ත | (නි) මෙහි. |
| එත්තක | (ති) මෙපමණ, මෙම ප්රමාණ “එත්තකෙහි පමාණං.” |
| එත්තක | (3) මෙපමණ. |
| එත්තතො | (අ) මෙපමණින්, මෙතකින්. |
| එත්තාවතා | (අ) මෙපමණින්, මෙපමණකින් පරිච්ඡෙදාර්ථයෙහි. |
| එත්තාවතා | (නි) මෙපමණකින්. |
| එත්තො | (අ) මෙපමණින්, මෙපමණ. |
| එත්තො | (නි) අරහෙන්; මෙහෙන්. |
| එත්ථ | (අ) මෙහි කාල දෙශ ප්‍රදේශ අවස්ථා ආදියෙහි. |
| එථ | (ක්‍රි) (ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ථ) එව, එවු, එන්න, “එථ මයං ආවුසො සමණස්ස ගොතමස්ස සන්තිකං ගන්තුං.” |
| එදචාරිකවත්ත | (න) වස ඇතුළත හුදකලා වසන්නහු විසින් පිරිය යුතු වත, එනම් භාවනාව, “තෙභික්ඛු අන්තො වස්සෙ එක චාරිකවත්තං පූරයිංසු, සද්ධිං චෙව එක චාරික වත්තන්ත භාවනා කම්මංච.” |
| එදදෙවසික | (න) එක් දවසක, එක දිනයකම. |
| එදපුග්ගල | (පු) එක පුද්ගලයා, බුදුරජානන් වහන්සේ, “එකපුග්ගලො භික්ඛවෙ ලොකෙ උප්පජ්ජමානො උප්පජ්ජති බහුජන හිතාය බහුජන සුඛාය අත්ථාය හිතාය දෙවමනුස්සානං.” |
| එදභත්තික | (පු) එක් වේලක් පමණක් වළඳන තැනැත්තා. |
| එදි | (ති) මොහු මෙන් ඔහු දකී යන අර්ථයෙහි. |
| එදික්ඛ | (ති) මොහු මෙන් ඔහු දකී යන අර්ථයෙහි. |
| එදිස | (ති) මෙබඳු, මෙයාකාර. |
| එදිස | (3) අරබඳු; මෙබඳු. |
| එදිසක | (ති) මෙබඳු, මෙවැනි. |
| එදිසක | (3) අරබඳු; මෙබඳු. |
| එධ | (පු) දර, ගින්දර. |
| එධ | (පු) දර. |
| එධ | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි, එධති, වැඩෙයි, ලබයි. |
| එධති | (එ+ධ+අ) ලබයි. |
| එධති | (ක්‍රි) (එධ - (d) (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි+ති) වැඩෙයි, ලබයි. |
| එනං | (ති) මේ යන අර්ථ ඇති සබ්බනාම ශබ්දයක්. |
| එනිජ්ජක | (න) එනම් මුවසම්වලින් අතුරණ ලද. |
| එන්ත | (3) එන; එමින්. |
| එරක | (ති) එනම් තෘණ විශේෂයක්, එරු. |
| එරක | (පු) ඉඳුරු වැනි ගස් වර්ගයක්. |
| එරකච්ඡ | (පු) දඹදිව පුරාණ නුවරක්. |
| එරකදුස්ස | (න) එරුහුයෙන් කළ වස්ත්‍ර-සිවුරු. |
| එරකදුස්ස | (න) ඒ ගස් වර්ගයේ කෙඳිවලින් වියූ වස්ත්රය. |
| එරකපත්ත | (න) එරුපත් කොළ, එනම් නාගයා. |
| එරකවත්තික | (න) දෙතිස් වධයෙන් එකක්. |
| එරගු | (න) ඝනවූ එක් තෘණ විශේෂයක්, එරු තණ. |
| එරණක්ඛම | (ති) එසවිය හැකි බව, නගාලිය හැකි බව. |
| එරණ්ඩ | (පු) එරඬු, එඬරු, එඬරු ගෙඩි. |
| එරණ්ඩති | (ක්‍රි) (එරඩි - (d) (භු) හිංසායං, වධයෙහි+ ති) හිංසා කරයි. |
| එරණ්ඩතෙල | (න) එරඬු තෙල්. |
| එරණ්ඩී | (භු) හිංසායං, වධයෙහි, එරණ්ඩති, හිංසා කරයි. |
| එරණ්ද | (පු) එරඬු ගස. |
| එරාවණ | (පු) ඓරාවණයා; සක්‍රයාගේ ඇතා. |
| එරාවත | (පු) එනම් ඇතා, සක්දෙවිඳුගේ එරාවන නම් ඇතා, නාරංගස. |
| එරාවත | (පු) නාරං ගස. |
| එරිත | ත) කම්පාවන ලද, චලනය වන ලද. |
| එරිත | (3) කම්පිත වූ. |
| එරෙති | (ඊර+ණෙ) කම්පා කරයි. |
| එරෙති | (ක්‍රි) (ඊර - (d) (චු) කම්පනෙ, චලනය වීමෙහි+ණෙ+ති) කම්පා කරවයි. |
| එල | (චු) කම්පනෙ, කම්පාවීමෙහි, එලෙති, කම්පාවෙයි. |
| එල | (න) එන්සාල්, එන්සාල් ගස. |
| එල | (න) දෝෂය, වැරැද්ද, ජලය, “එලං වුච්චති උදකං.” |
| එලක | (න) එළිපත්ත, එළුවා. |
| එලගල | (ඉ) කුඩා පැලෑටි වර්ගයක්. |
| එලගල | (ති) කෙලතොලු, ජඩ, තුවර ගස. |
| එලග්ග | (ති) කාමාදියෙහි ඇලුණු. |
| එලජ | (න) පියුම්, නෙළුම්. |
| එලමූග | (පු) කියන්නට ද අසන්නට ද නොහැකි තැනැත්තා. |
| එලම්බරක | (න) මිදි වැල් විශේෂයක්. |
| එලම්බරික | (ති) දියෙහි වූ. |
| එලම්බරිය | (ති) ජලයෙහි උපන්. |
| එලම්බුජ | (පු) එල නම් දියෙන් උපන්. |
| එලා | (ඉ) එනසාල්; කෙළ. |
| එලා | (ති) එන්සාල්, කෙල, බීරා. |
| එලාලුක | (න) කැකිරි නවමහාඵලයන් ගෙන් එකක්. |
| එලි | (ඉ) විලුඹ. |
| එලුබ්භව | (3) ස විපාකයෙන් හටගත්. |
| එව | (ති) අවධාරණාර්ථයෙහි නිපාතයක්, නිදර්‍ශන, ආකාර, උපමා, සම්ප්‍රහර්ෂණ, උපදෙශ, වචන පිළිගැන්ම, නින්දා, ඉදමත්ථි යන අරුත්හි වැටේ. |
| එව | (නි) ම. |
| එවං | (නි) එහෙයි; මෙසේ. |
| එවං දිට්ඨි | (න) මෙබඳු දෘෂ්ටියක් දරණ, “පායාසි රාජඤ්ඤස්ස එවං දිට්ඨි උප්පාදි.” |
| එවං නාම | (ති) එබඳු නමක් ඇති. |
| එවකාර | (පු) එව යන නිපාත ශබ්දය එවකාර නමි. |
| එවම්පි | (ති) උපමා, වචන ප්‍රතිග්‍රහණ, නියම, නින්දා, ඉදම් ශබ්දාර්ථ, ප්රමාණ, ප්‍රශ්නය මේ අරුත්හි වැටේ. |
| එවරූප | (ති) මෙබඳු, මෙයාකාර, මෙවැනි. |
| එවරූප | (3) මෙබඳු. |
| එවංස | (අ) එවැනි, එබඳු, “එවං ස තෙ ආසවා විඝාත පරිලාභා.” |
| එවස්සු | (අ) (එවං_අස්සු) මෙසේ වූහ. |
| එවාහං | (අ) (එවං+අහං) එබඳු වූ මම. |
| එවුමං | (අ) එවැනි, එසේ. |
| එස | (පු) අරයා; මේ තෙමේ. |
| එස | (භු) ගතියං යාමෙහි, එසති, සොයයි, යෙයි. |
| එසති | (එස+අ) සොයයි. |
| එසති | (ක්‍රි) (එස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) යෙයි, සොයයි. |
| එසන | (න) සෙවීම, බැලීම, පරියෙසණය, ආමිෂ සෙවීම. |
| එසනා | (ඉ) (එස+න+ආ) සෙවීම, ආමිෂ සෙවීම. |
| එසනා | (ඉ) සෙවීම. |
| එසනාසුද්ධි | (ඉ) ධාර්මිකව සිවුපස සෙවීම. |
| එසන්ත | (3) සොයන; සොයමින්. |
| එසමාන | (3) සොයන; සොයමින්. |
| එසා | (ඉ) මෑ, මෝ තොමෝ, “එසා යක්ඛිනීථ දාරකං මා පස්ස.” |
| එසා | අර ස්ත්රිය. |
| එසි | (ති) සොයන්නා, සොයන තැනැත්තා. |
| එසිකා | (ඉ) ඉන්ද්‍රකීලය, එසිකා ස්ථම්භය, ඇතුළු නුවර හෝ පිට නුවර නගරාලඞ්කාරය සඳහා ගල්වලින් හෝ ලීයෙන් කළ කුළුණක්. |
| එසිකා | (ඉ) ඉන්ද්‍රඛීලය; නුවර දොරටුව මැද සිටවූ කණුව. |
| එසිකාත්ථම්භ | (පු) නුවර දොරටුව මැද කණුව. |
| එසිත | (ති) පරියෙසිත, සොයන ලද. |
| එසිත | (3) සෙවූ; සොයා බැලූ. |
| එසිතබ්බ | (3) සෙවිය යුතු. |
| එසිතුං | (නි) සොයන්නට. |
| එසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොයා. |
| එසිනී | (ඉ) සොයන්නී. |
| එසිය | (පූ.ක්‍රි) සොයා. |
| එසී | (පු) සොයන්නා. |
| එසු | (භු) ගතිය, යාමෙහි, එසති, සොයයි. |
| එසූකාරී | (පු) පෙර බරණැස විසූ රජෙක්, බුද්ධ කාලයේදී සුද්ධොදන රජුය. |
| එසො | (අ) එත ශබ්දයාගේ ප්රථමා එකවචන රූපය, මෙතෙම, මේ තෙම, “එසො මං අක්කමි.” |
| එසො | අරයා. |
| එහලොකික | (පු) ඓහලෞකික, මෙලොවට අයත්, මෙලොව වින්දයුතු. |
| එහි | (අ) එව, වරෙන්, ඉම ශබ්දයාගේ තෘතීයා පඤ්චමී බහුවචනය. |
| එහි | (ක්‍රි) (ඉ - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+හි) එව, මෙහි එව. |
| එහි | එව; වරෙන්. |
| එහි පස්සික | (පු) එව බලවයි දැක්විය යුතු ගුණ ඇති, එව, බලවයි කීමට සුදුසු, නව ලොවුතුරා දහම්හි එක් ලක්ෂණයක් “ස්වාක්ඛාතො භගවතා ධම්මො එහිපස්සිකො ඔපනයිකො පච්චත්තං වෙදිතබ්බො විඤ්ඤූහීති.” |
| එහි භදන්තික | (පු) නිමන්ත්‍රණයක් භාරගන්නා තැනැත්තා. |
| එහි භික්ඛු | (පු) “එව මහණ යි” වදාරණ බුද්ධ වචනය හා ම ඍද්ධියෙන් ලැබෙන පාත්‍ර සිවුරු දරව පිහිටන ශ්‍රමණභාවය ඇති භික්ෂුව, එසේ ලැබෙන මහණ උපසම්පදාව “තෙ සබ්බෙ එහ භික්ඛූභාවෙ නෙව පබ්බජිත්වා අරහත්තං පත්වා පරිනිබ්බායිංසු.” |
| එහි භික්ඛු උපසම්පදා | (ඉ) “එහි භික්ඛු චර බ්රහ්මචරිය, සම්මා දුක්ඛස්ස අන්තකිරියාය.” යනාදි වශයෙන් දෙන උපසම්පදාව, අට වැදෑරුම් උපසම්පදාවන්ගෙන් එකක්. |
| එහි භික්ඛු චීවරං | (න) එහි භික්ෂු චීවරය, ඍද්ධියෙන් උපන් සිවුර, විසිතුන් වැදෑරුම් පාංශුකූල චීවරයන්ගෙන් එකක් “එහි භික්ඛු චීවරන්ති ඉද්ධිමයෙන නිප්පන්නං චීවරං.” |
| එහි භික්ඛුක | (ති) එහි භික්ෂු භාවයෙන් උපසපන් වූ තැනැත්තා. |
| එහි භික්ඛුනී | (ඉ) එහි භික්ෂුපසම්පත්තියෙන් උපසම්පදාව ලැබුවා වූ මෙහෙණ. |
| එහි ස්වාගත | (ති) යාළු මිත්‍රයෙකු පිළිගන්නා විට පාවිච්චි කරන වචන, මෙහි එන්න, ඔබගේ පැමිණීම යහපත්ය, ඔබට යහපතක් වේවායි ආදි ආසිංසනාත්මක වචන. |
| එහිපස්සික | (3) එව බලවයි කිය යුතු වූ. |
| එහිභික්ඛු | (පු) එව මහණයි කීමෙන් පැවිද්ද ලැබූ. |
| එහිසාගත | (ති) යාළු මිත්‍රයෙකු පිළිගන්නා විට පාවිච්චි කරන වචන, මෙහි එන්න, ඔබගේ පැමිණීම යහපත්ය, ඔබට යහපතක් වේවායි ආදි ආසිංසනාත්මක වචන. |
| එළ | (න) දෝෂය, ජලය, එල. |
| එළක | (පු) එළුවා, එළිපත, එළිපත්ත. |
| එළක | (පු) එළුවා. |
| එළක චතුක්ක | (පු) එළක චතුෂ්කය ආනත්තර්‍ය කර්ම විභාගයේ එක් කොටසක්. |
| එළක චම්ම | (න) එළු සම්, තිරෙළු සම්, දක්ෂිණාපථස්ථ භික්ෂූන්ට මේවා පාවිච්චි කිරීමට අනුදැන වදාරා ඇත. |
| එළක පාදපීඨ | (න) එළුවන්ගේ පා වැනි පා ඇති පුටු විශේෂයක්. |
| එළක ලොම | (න) එළුලොම්, එනම් ශික්ෂා පදය, තෙලෙස් සමුට්ඨානයන්ගෙන් එකක්. |
| එළක සංවාස | (න) එළුවන්ගේ එක්වීම කථා බහක් නොමැතිව නිශ්ශබ්දව එක තැන විසීම “එළක සංවාසඤ්ඤෙව කිර මෙ භික්ඛවෙ මොඝපුරිසාවුත්ථා සමානා.” |
| එළගල | (පු) තුවර ගස, කලිල ගස, කෙළ තොල්ලා, කෙළ වැගිරෙන වචන ඇත්තා. |
| එළගල | (3) කෙළ වැගිරීම් ඇති. |
| එළගල වාචා | (පු) කෙළ තොලු වචන ඇත්තා කථා කරන්නට සැරසෙන විට මුවින් කෙළ වැගිරෙණ අය “අයං ධනපාලො හොති දුබ්බතො එළගල වාචො.” |
| එළගලා | (ඉ) තෝර ගස. |
| එළමුඛ | (පු) නිතර මුවින් කෙළ වැගිරෙන්නා, කෙළතොලු අය, පැවිදි නොකට යුතු පුද්ගලයෙක්, “එළමුඛොති නිච්චං පග්ඝරිතලාල මුඛො, එළමුගොපි වුච්චති.” |
| එළමූග | (පු) කථාකරන්නට ද අසන්නට ද නොහැකි තැනැත්තා කෙළතොල්ලා. |
| එළා | (ඉ) කෙළ, එන්සාල්, එන්සාල්ඇට. |
| එළා | (ඉ) කෙළ. |
| එළාලුක | (න) කැකිරි. |
| එළාලුක | (න) නව මහා ඵලයන්ගෙන් එකක්වූ කැකිරි, කැකිරි ඵලය, කැකිරි වැල. |
| ඔ | (අ) පාලි වර්‍ණමාලාවේ අටවැනි ස්වරය, අනුමතාර්ථ, බ්රහ්ම, විෂ්ණු, මහෙශ්වර යන අර්ථයන්හි යෙදෙන අව්‍යයක්. |
| ඔක | (න) ගෙය, දිය, ජලය, ආධාරය. |
| ඔක | (න) ජලය; වාසස්ථානය. |
| ඔකපුණ්න | (න) දිය පිරුණු, දියබත්වූ, “ඔකපුණ්නෙහි චීවරෙහි.” |
| ඔකප්පන | (න) ඇදහීම, සිතීම, කල්පනා කිරීම. |
| ඔකප්පනසද්ධා | (ඉ) ඇදහීමෙන් ඇතිවූ ශ්‍රද්ධාව. |
| ඔකප්පනිය | (3) විශ්වාස කළ යුතු. |
| ඔකප්පනීය | (ති) ඇදහිය යුතු වූ, ඇදහිලි කටයුතු වූ. |
| ඔකම්පති | (ක්‍රි) (අව+කම්ප - (d) (භු) කම්පනෙ, කම්පා වීමෙහි+ති) මඳක් කම්පා වෙයි ටිකක් කම්පා වෙයි. |
| ඔකම්පන | (න) කම්පාවීම, චලනය. |
| ඔකම්පිත | (ති) කම්පාවන ලද. |
| ඔකම්පෙති | (ක්‍රි) (අව+කපි - (d) (චු) චලනෙ, චලනයෙහි+ණෙ+ති) චලනය වෙයි සැලෙයි. |
| ඔකම්පෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+කම්ප+ණෙ+ත්වා) මදක් සොලවා, හිසවනා. |
| ඔකසාරි | (පු) ගෙයි හැසිරෙන්නා ආලය ඇත්තා. |
| ඔකස්සති | (ක්‍රි) (අව+කස්ස - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) ආපසු අඳියි. |
| ඔකස්සන | (න) අවකස්සනය, ආපසු ඇදීම. |
| ඔකස්සිත | (ති) අවකස්සිත, ආපසු අදින ලද. |
| ඔකාර | (න) ලාමක භාවය පඤ්චස්කන්ධය “කාමානං ආදීනවං ඔකාරං සඞ්කිලෙසං දෙසෙත්වා.” |
| ඔකාර | (පු) පහත් බව; ලාමක බව. |
| ඔකාස | (අ) අවකාසය, අවසරය, ඔකාසං දෙති ඔකාසං යාචති. |
| ඔකාස | (පු) අවකාශය; අවසරය; ඉඩ. |
| ඔකාස | (පු) අවසරය, අවකාසය, හේතු, ස්ථාන, ආධාරකාරකය. |
| ඔකාස කිච්ච | (න) අවකාශ ලබාගැන්ම, ඉඩ ලබාගැන්ම. |
| ඔකාස නිමිත්ත | (න) ඔකාස නිමිත්ත, කෙසාදි කොටස් ගැණ භාවනා කරන ක්රමයක්. |
| ඔකාස පරිකප්ප | (න) ඉඩ-අවකාස කල්පනා කර ගැනීම, දෙවැදෑරුම් පරිකප්පාවහාරයන්ගෙන් එකක්. |
| ඔකාසකම්ම | (න) අවසර දීම. |
| ඔකාසකම්ම | (න) අවසර ලබාගැනීම, ඉඩ ලබාගැනීම. |
| ඔකාසති | (ක්‍රි) (අව+කාස - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි, දකියි. |
| ඔකාසතො | (අ) අවකාශ හෙයින්, අසුභ කමටහනේ නිමිති ගන්නා ක්රමයක්. |
| ඔකාසපුච්ඡා | (ඉ) අවකාශ ඉල්ලීම, ස්ථානය විචාරීම. |
| ඔකාසසෙනාසන | (න) විවේක සෙනසුන, සිවු වැදෑරුම් සෙනසුන්වලින් එකක්. |
| ඔකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්. |
| ඔකිණ්න | (ති) ගැවසීගත්, මිශ්‍ර වන ලද “ඔකිණ්ණො විහරාමි හත්ථිහි හත්ථිකලභෙහි හත්ථිච්ඡාපෙහි.” |
| ඔකිරණ | (න) විසිරවීම, ඉසිරවීම. |
| ඔකිරණ | (න) විසුරු වීම. |
| ඔකිරති | (අව+කිර+අ) දමයි; වත් කරයි; විසුරු වයි. |
| ඔකිරති | (ති) (අව+කිර - (d) (භු) විකිරණෙ, විසිර වීමෙහි+ති) විසුරුවයි ඉසියි. |
| ඔකිරන්ත | (3) විසුරුවන; විසුරුවමින්. |
| ඔකිරි | (ක්‍රි) (අව+කිර - (d) (භු) ආකිරණෙ, දැමීමෙහි+ඊ) පහතට හෙළීය, පහතට දැමීය. |
| ඔකිරිණි | (ඉ) ගැවසුනී, ගැවසුනු තැනැත්තී, ගිනි අඟුරින් මැදිවූ තැනැත්තී. |
| ඔකිරිතුං | (නි) විසුරුවන්නට; හලන්නට. |
| ඔකිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දමා; විසුරුවා; හලා. |
| ඔකිරිය | (පූ.ක්‍රි) දමා; විසුරුවා; හලා. |
| ඔකිරීයති | (ක්‍රි) (අව+කිර - (d) (භු) ආකිරණෙ, විසුරුවීමෙහි+ඊය+ති) සිඳින ලද කෙළවරින් ගැලෙයි වැගිරෙයි. |
| ඔකිලිනී | (ඉ) තෙත්වූ තැනැත්තී, සිරුරින් ඔජාව වැගිරෙන්නී. |
| ඔකොටිමක | (පු) ඉතා මිටි, ලකුණ්ටක “දුබ්බන්ණො දුද්දසො ඔකොටිමකො බව්හා බාධො.” |
| ඔක්කදිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+කන්ද+ඉ+ත්වා) පැන පැන, මහරැව් පවත්වන. |
| ඔක්කනිතික පීති | (ඉ) ඔක්කන්තික ප්‍රීතිය, පඤ්චවිධ ප්‍රීතීන්ගෙන් එකක්. |
| ඔක්කන්ත | (පු) අවක්‍රාන්ත, පැමිනීම, ගෘහය, ආධාරය. |
| ඔක්කන්ත | (3) බැස ගත්. |
| ඔක්කන්ති | (ඉ) අවක්‍රාන්තිය, පැමිණීම, ළඟා වීම. |
| ඔක්කන්ති | (ඉ) පිහිටීම; බැස ගැන්ම. |
| ඔක්කන්ති | (ක්‍රි) (අව+කමු - (d) (භු) සප්පගතිම්හි, ගමනෙහි+න්ති) ඉපදීම, පිළිසිඳ, ගැනීම, මව් කුසට පැමිණීම, “ඔක්කන්තීති නිබ්බන්ති.” |
| ඔක්කන්තික | (පු) පැමිණීම ඇති, ළඟාවීම් ඇති. |
| ඔක්කන්තික ධම්ම දෙසනා | (ඉ) ප්‍රකීර්‍ණක දේශනාව, සූත්‍ර - අභිධර්ම - විනය පාලියට නොනැගූ බුද්ධ දෙසනාව, “ඤාණෙන අනුපවිසිත්වා අන්තරා කථියමාන ධම්මදෙසනා ඔක්කන්තික ධම්ම දෙසනා නාම.” |
| ඔක්කන්තික විනිච්ඡය | (න) ආචරිය වාදය, ආචාර්‍ය්‍යවාදයෙහි බැසගත් තීරණය, අර්ථ කථාව, සතර මහා ප්‍රදේශයන්ගෙන් එකක්. |
| ඔක්කන්දික | (න) පනිමින්, මුවෙකු මෙන් ශබ්දකිරීම “මිගො විය ඔක්කන්දිත්වා.” |
| ඔක්කමති | (අව+කමු+අ) ඇතුල් වේ; බැස ගනී. |
| ඔක්කමති | (ක්‍රි) (අව+කම - (d) (භු) පදගතියං, පහව යෑමෙහි+ති) පහව යෙයි, ඔක්කමන්ති පහව යෙත්. |
| ඔක්කමන | (න) ඇතුල් වීම; බැස ගැන්ම. |
| ඔක්කමන | (න) ඇතුළ්වීම, ප්‍රවේශවීම, පැමිණීම පසු බැසීම. |
| ඔක්කමන්ත | (3) බැස ගන්නා; බැස ගනිමින්. |
| ඔක්කමන්තා | (පු) පැමිණෙන්නෝ, පසුව එන්නෝ, එක්දිශාවකින් පැමිණෙන අය බැසගන්නෝ “නිද්දං ඔක්කමන්තානං සුපිනන්තෙන අසුචි මුච්චන්ති.” |
| ඔක්කමන්තී | (ඉ) ඉක්මවන්නී, ඉක්මවා යන තැනැත්තී. |
| ඔක්කමමාන | (3) බැස ගන්නා; බැස ගනිමින්. |
| ඔක්කමයන්ත | (ති) බැසගන්න, පැමිණෙන, ළඟා වන. |
| ඔක්කමි | (ක්‍රි) (අව+කමු - (d) (භු) පදගතියං, පහව යෑමෙහි+ඊ) පැමිණියේය නින්දට වැටුනේය “මුහුත්තෙන නිද්දං ඔක්කමි.” |
| ඔක්කමිතුං | (නි) බැස ගන්ට. |
| ඔක්කමිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+කමු+ඉ+ත්වා) පැමිණ, වෙත ඉවත්ව, පැමිණ, “ආයස්මා ආනන්දො අන්තරා මග්ගේ ගුළකරණං ඔක්කමිත්වා.” |
| ඔක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; බැස ගෙන. |
| ඔක්කමිංසු | (ක්‍රි) අව+කමු - (d) පදගතියං, පහව යෑමෙහි+සු) පැමිණියාහුය, ගියාහුය, පහව ගියාහුය “තෙ භික්ඛු ගාම සීමං ඔක්කමිංසු.” |
| ඔක්කම්ම | (පු.ක්‍රි) ඉවත්ව, පහව, පැමිණ. |
| ඔක්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; බැස ගෙන. |
| ඔක්කලං | (න) උත්කල ජනපදය. |
| ඔක්කස්ස | (ති) බලෙන් ඇද, තමා වෙතට ඇද. |
| ඔක්කාචිතවිනීත | (ති) නොහික්මුණු, හික්මීමක් නැති, නොදැමුණු. |
| ඔක්ඛායති | (ක්‍රි) (අව+ඛී - (d) (කි) ඛයෙ, ක්ෂය වීමෙහි+ති) ක්ෂය කරයි, පහතට හැරෙයි, නැඹුරු කරයි. |
| ඔක්ඛායික | (ති) ගැඹුරු, ඈත, දුර, පහතට නැඹුරු වූ. |
| ඔක්ඛිත්ත | (ති) (අව+ඛිප+ත) යටහෙලු, බිම බැලූ, පහතට හරවනලද, යටට දමනලද. |
| ඔක්ඛිත්ත | (3) පහතට හැරවූ; පහළට දැමූ. |
| ඔක්ඛිත්තචක්ඛූ | (ති) යටට හෙලූ ඇස් ඇති, බිම බලාගත් ඇස් ඇති, පහතට නමාලූ ඇස් ඇති, බිම බැලූ “සො භික්ඛු ඔක්ඛිත්ත චක්ඛු ඉරියාපථ සම්පන්නො ගාමං පිණ්ඩාය පාවිසි.” |
| ඔක්ඛිත්තලොචන | (ති) බිම හෙලූ ඇස් ඇතිව, පහත හෙලන ලද ඇස් ඇතිව, “ආයස්මා ආනන්ද ත්ථෙරො ඔක්කිත්තලොචනෙන අන්තර ගාමං පිණ්ඩාය චරිත්වා.” |
| ඔක්ඛිපති | (අව+ඛිප+අ) පහතට හරවයි; පහළට දමයි. |
| ඔක්ඛිපති | (ක්‍රි) (අව+ඛිප+ - (d) (භු) ඛෙපනෙ, තැබීමෙහි+ති) පහතට හරවයි, බිමට නමයි. |
| ඔක්ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහතට හරවා. |
| ඔඛ | (භු) සොසනෙ, වියලීමෙහි, ඔඛති, වියලෙයි. |
| ඔඛති | (ක්‍රි) (ඔඛ - (d) (භු) සොසනෙ, වියලීමෙහි+ති) වියලෙයි. |
| ඔගච්ඡති | (අව+ගමු+අ) පහළ බසී. |
| ඔගණ | (ති) අඩුවු සමූහය, ටික පිරිසක්, “ඔගණෙන හික්ඛු සංඝෙන සද්ධිං.” |
| ඔගත | (ති) බැසගිය, ඉර බැසගිය, “ඔගතෙ සුරියෙති අත්ථඞ්ගතෙ සුරියෙ.” |
| ඔගධ | (පු) අන්තරිත, ඇතුළත්. |
| ඔගධ | (3) ඇතුළත්; බැස ගත්. |
| ඔගමන | (න) අවගමනය, සරසට යාම, ඇදව යාම. |
| ඔගයහ | (පු.ක්‍රි) අවගහනය කොට, බැස. |
| ඔගය්හ | (පූ.ක්‍රි) බැස ගෙන. |
| ඔගහන | (න) අනුප්‍රවේශය, දියට බැසීම. |
| ඔගහෙත්වා | (පු.ක්‍රි) අනුප්‍රවේශව, දියට බැස. |
| ඔගාහ | (ති) බැසගත්, අවර්තණි, දිය, ජලය, “ඔගාහා ච මෙ උත්තිණ්ණස්ස හත්ථිනියො කාය-.” |
| ඔගාහ | (පු) දියේ ගිලීම; බැස ගැන්ම. |
| ඔගාහති | (අව+ගාහ+අ) කිමිදියි; බැස ගනී. |
| ඔගාහති | (ක්‍රි) (අව+ගාහ - (d) (භු) විලොලනෙ කැලඹීමෙහි+ති) දියට බසී. |
| ඔගාහන | (න) ඔගහනය, බැසගැන්ම. |
| ඔගාහන | (න) දියේ ගිලීම; බැස ගැන්ම. |
| ඔගාහන්ත | (3) දියේ ගිලෙමින්; බැස ගනිමින්. |
| ඔගාහමාන | (3) දියේ ගිලෙමින්; බැස ගනිමින්. |
| ඔගාහිතුං | (නි) බැස ගන්ට. |
| ඔගාහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැස ගෙන. |
| ඔගාහිය | (පූ.ක්‍රි) බැස ගෙන. |
| ඔගාහෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ගාහ+ණෙ+ත්වා) බස්වා, ගිල්වා. |
| ඔගාළ්හ | (පු) දියට බැසීම, දියේ ගිලීම. |
| ඔගිලති | (අව+ගිල+අ) ගිල ගනී. |
| ඔගිලති | (ක්‍රි) (අව+ගිල - (d) (භු) අ‍ජ්ඣො හරණෙ ගිලීමෙහි+ති) අනුභව කරයි, ගිලියි. |
| ඔගිලන | (න) අනුභවය, ගිලීම. |
| ඔගිලිත | (ති) අනුභවකළ, ගිලිනලද. |
| ඔගුණ්ඨන | (න) වෙළීම, එතීම. |
| ඔගුණ්ඨිත | (කි) වෙළන ලද ඔතන ලද “න ඔගුණ්ඨිතෙන සීසෙන අන්තරඝරෙ ගමිස්සාමීති සික්ඛා කරණීයා.” |
| ඔගුණ්ඨිතසීස | (න) වෙළන ලද හිස, එනම් ශික්ෂාපදය. |
| ඔගුණ්ඨීත | (3) ඔතන ලද; වසා ගත්. |
| ඔගුණ්ඨෙති | (අව+ගුණ්ඨ+ණෙ) ඔතා වසයි; වසයි. |
| ඔගුණ්ඨෙති | (ක්‍රි) (අව+ගුණ්ඨි - (d) (චු) වෙඨනෙ වෙළීමෙහි+ති) වෙළයි, ඔතයි. |
| ඔගුණ්ඨෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔතා ගෙන; වසා ගෙන. |
| ඔගුම්ඵෙති | (ක්‍රි) (අව+ගුම්ඵ - (d) (භු) ගුම්ඵනෙ මල්දම් ගෙතීමෙහි+ණෙ+ති) මල්දමින් සරසයි මල්දමින් වසයි. |
| ඔගුම්බියන්ති | (ක්‍රි) (අව+ගුම්බ - (d) (භු) ගුම්බනෙ වෙළීමෙහි+ඊය+න්ති) වෙළා බඳිනු ලැබෙත් “චම්මවට්ටෙහි ඔගුම්බියන්ති.” |
| ඔගුම්බෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ගුම්බ+ණ+ත්වා) ඝන දඬු යොදා, එසේ පියසි තනා. |
| ඔගුම්බෙන | (න) පියස්ස සුද්ධ කිරීම. |
| ඔග්ගමන | (න) (අව+ගමන) බැසයාම, අස්තඞ්ගමනය. |
| ඔඝ | (පු) කාමාදි ක්ලේශයෝ; සැඩ පහර. |
| ඔඝ | (පු) ගලාබසින බලවත් සැඩ පහර, මහත් ජල සම්බන්ධය, කාමාදි චතුර්විධ ඔඝය, සමූහය. |
| ඔඝතිණ්ණ | (පු) චතුරොඝයෙන් එතර වූ තැනැත්තා “ඔඝතිණ්ණොති වුච්චති.” |
| ඔඝතිණ්ණ | (3) සැඩ පහරින් හෝ කාමාදියෙන් එතෙර වූ. |
| ඔඝනීය | (ති) චතුරොඝයට අයිති, කාම-භව-දිට්ඨි-අවිජ්ජා ඔඝයන්ට අයත්. |
| ඔඝාතිග | (පු) චතුරොඝය මැඩපැවැත්වූ තැනැත්තා. |
| ඔචරක | (ති) පහත්ව හැසිරෙන්නා, ඔත්තු කාරයා, ඇතුළෙහි හැසිරෙන. |
| ඔචරක | (3) ඔත්තු කාරයා; රහස් සොයන්නා. |
| ඔචරණ | (න) අවචරණය, හැසිරීම. |
| ඔචරති | (ක්‍රි) (අව+චර - (d) (භු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| ඔචරිත | (ති) හැසිරෙණ ලද. |
| ඔචරිත්වා | (පු.ක්‍රි) සලකා, විමසා, පරීක්ෂා කොට බලා. |
| ඔචිණන | (න) නෙලීම, වල් නෙලීම. |
| ඔචිණන | (න) රැස්කිරීම, එකතු කිරීම, ඖචිත්‍ය නය නමි. |
| ඔචිණ්ණ | (පු) ප්‍රගුණ කළ, පුහුණු කළ, පුරුදු කළ. |
| ඔචිණ්ණ | (3) රැස් කළ; විමසූ. |
| ඔචිත | (ති) රැස්කළ, එකතු කළ. |
| ඔචිත | (3) රැස් කළ. |
| ඔචිත්‍යනය | (න) පුර්‍වාපර විරොධිත්වයෙන් යුත් බව ඖචිත්‍ය නමි ඒ ඖචිත්‍යයාගේ වශයෙන් ශබ්දාර්ථ විභාග කිරීම. |
| ඔචිත්‍යහීන | (න) ඖචිත්‍යයෙන් තොරවීම, වාක්‍යර්ථ දෝෂයෙකි. |
| ඔචිනන | (න) අහුලා රැස් කිරීම. |
| ඔචිනන්ත | (3) රැස් කරන; රැස් කරමින්. |
| ඔචිනන්ති | (ක්‍රි) (අව+චින - (d) (භු) චිනනෙ, කැඩීමෙහි+න්ති) මල් කඩත්, මල් නෙලත්. |
| ඔචිනමාන | (3) රැස් කරන; රැස් කරමින්. |
| ඔචිනාති | (අව+චි+නා) එකතු කරයි; රැස් කරයි. |
| ඔචිනාති | (ක්‍රි) (අව+චි - (d) (කි) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි+නා+ති) රැස් කෙරෙයි. |
| ඔචිනාපන | (න) (අව+චි+න+ණප+පු=අන) නෙළීම, කැඩීම, මල් කැඩීම, මල් නෙලීම. |
| ඔචිනාපෙන්ති | (ක්‍රි) (අව+චි - (d) චයෙ, රැස් කිරීමෙහි+නා+ණාපෙ+න්ති) නෙළවත්, කඩවත්, මල් නෙලවත්, මල් කඩවත්. |
| ඔචිනිතබ්බ | (ති) නෙලිය යුතු, කැඩිය යුතු. |
| ඔචිනිතුං නි | අහුලන්ට; එක්තැන් කරන්නට. |
| ඔචිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අහුලා රැස් කොට; එකතු කොට. |
| ඔච්ඡින්දිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ඡින්ද+ඉ+ත්වා) අවුරා, මග අවුරා, මග වලකා “අමනුස්සො මග්ගං ඔච්ඡින්දිත්වා නිලීයි.” |
| ඔජ | (චු) බල තෙජෙසු, බල තෙජස්හි, ඔජයති, බලදෙයි. |
| ඔජ | (පු) (න) ඉස්ම; පෝෂ්‍ය ගුණය; යුෂය; රසය. |
| ඔජ | (පු) දීප්තිය, ශක්තිය, ඔජො නම් කාව්‍ය ගුණය. |
| ඔජති | (ක්‍රි) (උජු - (d) (භු) අජ්ජවෙ, ඍජු භාවයෙහි+උ=ඔ+ති) ඍජු කරයි, ඇද නැති කරයි. |
| ඔජවන්තු | (3) ඕජස් ඇති; පෝෂණය දෙන; රසවත්. |
| ඔජහාති | (ක්‍රි) (අව+හා - (d) (භු) ගතියං යාමෙහි අව=ඔ+ති) ඉවතයෙහි, බැහැර කරයි. |
| ඔජා | (ඉ) ඉස්ම; පෝෂ්‍ය ගුණය; යුෂය; රසය. |
| ඔජා | (ඉ) ඔජාව, ශරීර යාපනය කරන රස ඔජාව, රසගතිය, “අමනුස්සා ආමිසන්තිපි ඔජම්හි හරන්ති.” |
| ඔජිනාති | (ක්‍රි) (අව+ජී - (d) (කි) ජයෙ, දිනීමෙහි+නා+ති) පෙරළා දිනයි, ආපසු දිනයි. |
| ඔජුජ්ජති | (ක්‍රි) (අව+ලුජ - (d) (දි) විනාසෙ, විනාශයෙහි+ති) බිඳීයයි, කැඩීයයි. |
| ඔජ්ඣාපෙන්ති | (ක්‍රි) (අව+ඣෙ+ණාපෙ+න්ති) ලාමක කොට සිතත්, අවමන් බස් බෙණෙත්. |
| ඔඤාත | (ති) (අව+ඤා+ත) නින්දාකළ, ගරහන ලද, පහත් කොට සැලකූ. |
| ඔට්ඨ | (ති) මුවවිට, ගැට්ට, “සචෙ ඡමාය පත්තං නික්කුජ්ජෙය්‍ය ඔට්ඨො ඝංසීයති.” |
| ඔට්ඨ | (පු) ඔටුවා, ඔෂ්ඨය, තොල. |
| ඔට්ඨ | (පු) ඔටුවා; තොල. |
| ඔට්ඨජ | (ති) තොලෙන් උපදනා, දෙතොලින් උපදන අකුරු, “උපවග්ගා ඔට්ඨජා.” |
| ඔට්ඨව්විත්තක | (පු) එනම් අනුරකණය කරන පක්ෂිවර්ගයකි, ඔට්ඨව, චිත්තකයයි නාද කරන පක්ෂි විශේෂයක්. |
| ඔට්ඨුභති | (ක්‍රි) (අව+ඨුභ - (d) තු නිට්ඨුභනෙ කාරා දැමීමෙහි, අව=ඔ+ති) කාරා දමයි, කෙලගසයි. |
| ඔට්ඨුභන | (න) කෙලගැසීම. |
| ඔට්ඨො | (පු) දැඩි, ඔටුවක් මෙනි, දශවිධ ආක්‍රෝශ වස්තුවෙන් එකක්. |
| ඔඩ්ඪ | (ති) නැමුනු, පහතට නැමුනු, යටහත්වූ. |
| ඔඩ්ඪන | ත) ඇටවීම, එළවා තැබීම, කෙමන් ආදිය ඔබා තැබීම. |
| ඔඩ්ඪි | (ක්‍රි) (උඩ්ඪ - (d) (භු) ඔඩ්ඪනෙ, අභිමුඛයෙහි+ඊ) අභිමුඛ කෙළේය ඉදිරිපත් කෙළේය. |
| ඔඩ්ඪිත | (ති) එළවා තබන ලද, කෙමන් ආදිය අටවා තැබූ. |
| ඔඩ්ඪිත | (3) අටවන ලද; බැඳ එල්වන ලද. |
| ඔඩ්ඪෙති | (උඩ්ඪ+ණෙ) උගුල් ආදිය අටවයි; උඩ එල්ලයි. |
| ඔඩ්ඪෙති | (ක්‍රි) (අව+ඩි - (d) (භු) ඛිපන උඩ්ඩනෙ, දැමීමෙහි, උඩටයාමෙහි, ණෙ+ති) අතඞ්ගු ආදිය සාදා තබයි. |
| ඔඩ්ඪෙන්ති | (ක්‍රි) අටවත්, උගුලක් අටවත්. |
| ඔණ | (භු) අපනයනෙ, බැහැර කිරීමෙහි, ඔණති බැහැර කරයි. |
| ඔණති | (ක්‍රි) (ඔණ - (d) (භු) අපනයනෙ, බැහැර කිරීමෙහි+ති) බැහැර කරයි. |
| ඔණිත | (ති) ගෙන එන ලද, ගෙනෙන ලද. |
| ඔණිරක්ඛ | (පු) ගෙනවුත් දුන් බඩු ආරක්ෂා කරන්නා, “ආහටං භණ්ඩං ගොපෙන්තස්ස ඔණීරක්ඛො නාම වුච්චති.” |
| ඔණොජන | (න) කල් තැබීම, පරෙස්සම් කර තැබීම. |
| ඔණොජෙථ | (ක්‍රි) (අව+නුද+ණෙ+ථ) දෙව්, “ඔණොජෙථාවුසො පත්තවීවරන්ති.” |
| ඔතත | (පු) මස්තකය වසාගන්නාලද. |
| ඔතප්පති | (ක්‍රි) (අව+තප්ප - (d) (භු) තප්පනෙ, තැවීමෙහි+ති) රත්වෙයි, රත්කරයි. |
| ඔතමසික | (පු) (අව+තමස+ඉක) අඳුරෙහි සිටින්නා. |
| ඔතරණ | (න) දියටබැසීම එතරවීම. |
| ඔතරණ | (න) බැසීම. |
| ඔතරණහාර | (පු) යම් අර්‍ථසංවර්ණනා විශේෂයකින් සූත්‍රාගත ධර්‍මයෝ ප්‍රත්‍යයාකාරාදි ධර්මයන්හි ප්‍රවේශ කරණු ලැබීම. |
| ඔතරණී | (ඉ) ඔරුව, පාරුව, බෝට්ටුව, නැව. |
| ඔතරති | (අව+තර+අ) බසී. |
| ඔතරති | (අව+තර+අ) බිමට බසී. |
| ඔතරති | (ක්‍රි) (අව+තර - (d) (භු) තරණෙ, එතෙරවීමෙහි+ති) එතරකරයි. |
| ඔතරන්ත | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔතරමාන | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔතරාහි | (ක්‍රි) (අව+තර - (d) (භු) තරණෙ, තරණය කිරීමෙහි+ති) අවතරනය කරහි. |
| ඔතරිතුං | (නි) බසින්නට. |
| ඔතරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැස. |
| ඔතල්ලක | (පු) දුගියා, දීනයා, බැගෑපත් තැනැත්තා. |
| ඔතාපන | (න) තැවීම, රත්කිරීම. |
| ඔතාපෙති | (අව+තප+ණෙ) රත් කරවයි; වේලවයි. |
| ඔතාපෙති | (ක්‍රි) (අව+තප - (d) (භු) දාහෙ දැවීමෙහි අව=ඔ+ණෙ+ති) තවයි, උණුසුම් කරයි. |
| ඔතාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+තප+ණාපෙ+ත්වා) තවා, වියලා, රත්කොට. |
| ඔතාර | (න) සිදුර ප්‍රමාදය, බැසගැන්ම, පිවිසීම. |
| ඔතාර | (පු) සිදුර. |
| ඔතාර පු | දෝෂය; බැසීම. |
| ඔතාරගවෙසී | (3) සිදුරක් හෝ දෝෂයක් සොයන්නා. |
| ඔතාරණ | (න) පහළට බැස්සීම. |
| ඔතාරණ | (න) බැසීම, ජලයට බැසීම. |
| ඔතාරාපෙක්ඛ | (3) දෝෂයක් බලාපොරොත්තු වන. |
| ඔතාරාපෙඛ | (පු) සිදුරු සොයන්නා, අනුන්ගේ වරද සොයන්නා. |
| ඔතාරිත | (ති) බසිනලද, දියට බසිනා ලද. |
| ඔතාරියමාන | (3) බස්සවනු ලබන. |
| ඔතාරෙති | (අව+තර+ණෙ) පහළට බායි; බස්වයි. |
| ඔතාරෙති | (ක්‍රි) (අව+තර - (d) (භු) තරණෙ, එතෙරවීමෙහි ණෙ+ති) එතර කරයි, එගොඩ කරයි. |
| ඔතාරෙතුං | (නි) බස්සවන්ට. |
| ඔතාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බස්වා. |
| ඔතාරෙන්ත | (3) බස්වන; බස්වමින්. |
| ඔතිණ්ණ | (ති) එතරවන ලද, එතරවූ, ඇතුළත්වූ අවතීර්‍ණ. |
| ඔතිණ්ණ | (3) කාමාදියෙන් ආතුර වූ; බැසගත්; ශෝකාදියෙන් මැඩුණු. |
| ඔතු | (පු) බිඩාළ, බළලා. |
| ඔත්තපන | (න) තැවීම, දාහය. |
| ඔත්තප්ප | (න) පවට බය. |
| ඔත්තප්ප | (පු) පාපයට බියවීම පවට බියවීම. |
| ඔත්තප්පඅනොත්තප | (පු) පායපට බියවීම හා බිය නොවීම. |
| ඔත්තප්පගාරවතා | (ඉ) පාපයට බියවීමේ ගෞරව බව. |
| ඔත්තප්පති | (අප+තප+ය) පවට බිය වේ. |
| ඔත්තප්පති | (ක්‍රි) (අව+තප - (d) (භු) තාපෙ තැවීමෙහි+ති) තැවෙයි. |
| ඔත්තප්පධන | (න) පාපයට බියවීම් ධනය. |
| ඔත්තප්පී | (පු) පායපට බිය ඇත්තා. |
| ඔත්තප්පී | (3) පවට බිය වන්නා. |
| ඔත්තාපී | (3) පවට බිය වන්නා. |
| ඔත්ථට | (ති) යටත් කළ, පොඩිකළ, වස්නා ලද. |
| ඔත්ථට | (3) මඩනා ලද; (3) යට වී ගිය. |
| ඔත්ථත | (ති) ඔත්ථට බලනු. |
| ඔත්ථරක | (පු) කණු සතරක වස්ත්‍රයක් බැඳ දියෙහි බහා එයින් පැන් පෙරාගැනීම. |
| ඔත්ථරණ | (න) මැඩගෙන යාම; වසා ගැන්ම. |
| ඔත්ථරණ | (න) යටත් කිරීම, මිරිකීම. |
| ඔත්ථරති | (අව+ථර+අ) මැඩගෙන පැතිරේ; වසාගෙන සිටී. |
| ඔත්ථරති | (ක්‍රි) (අව+ථර - (d) (භු) සන්ථරණෙ, යටත්කිරීමෙහි+අව=ඔ+ති) යටත්කරයි. |
| ඔත්ථරන්ත | (3) වසා පැතිරෙන; වසා පැතිරෙමින්. |
| ඔත්ථරමාන | (3) වසා පැතිරෙන; වසා පැතිරෙමින්. |
| ඔත්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැඩ ගෙන; වසා පැතිර. |
| ඔදක | (න) ජලය. |
| ඔදක | (පු) (උදක+ණ) ජලයෙහි උපන්, ජලය “කද්දමො නාම ඔදකො.” |
| ඔදක | (3) ජලය ඇති. |
| ඔදකජාති | (ඉ) දියෙහි උපදින, මසුන් ආදිහු. |
| ඔදකන්තික | (ති) දිය කෙළවර කොට ඇති, උදක කිස අවසන්කොට ඇති. |
| ඔදග්ග | (න) උදග්ගභාවය, ඔදවැඩිබව. |
| ඔදග්‍ය | (න) ඔදවැඩීම, උදග්ගභාවය. |
| ඔදන | (පු) (න) බත. |
| ඔදන | (පු) බත, ආහාරය, සත්වැදෑරුම් ධාන්‍යයෙන් පිසූ බත. |
| ඔදනක | (පු) අරක් කැමියා. |
| ඔදනගතික | (ති) බත්වැනි, බත්වැනි ස්වභාවය ඇති. |
| ඔදනසම්භව | (ති) බතින් හටගත්, බතින් උපන්, බත්උල. |
| ඔදනික | (පු) සූදයා, අරක්කැමියා, බත පිසන්නා, රසකයා. |
| ඔදනික-ආපණ | (න) බත් විකුණන සල්පිල, බත් කඩය. |
| ඔදනික-ඝරවීථී | (ඉ) බත් විකුණන ගෙවල් ඇති වීදිය, එබඳු වෙළඳුන් ඇති වීදිය. |
| ඔදනිය | (පු) ඔදනිකයා. |
| ඔදනියඝර | (න) කුස්සිය, බත්උයන කුස්සිය. |
| ඔදනියසුරා | (ඉ) බත්වලින් පෙරන සුරා විශේෂයක්. |
| ඔදපත්තකිනි | (ඉ) ජලපාත්රය සාක්ෂ්‍ය කොට පාවාදුන් බිරිඳ. |
| ඔදපත්ති | (ඉ) උදකපාත්‍රයෙහි අත තබා ජලය මෙන් වෙන් නොවී පවතිමුයි නියමකර ගන්නා ලද ස්ත්රිය. |
| ඔදප්පෙති | (ක්‍රි) (අව+කප්ප - (d) (භු) කම්පනෙ, සිතීමෙහි+ණෙ+ති) වරදවා කල්පනා කරයි වරදවා අදහයි. |
| ඔදරික | (පු) උදරයෙහි උපන්නා, එක උදරයෙහි උපන් තැනැත්තා, සහෝදරයා. |
| ඔදරිකතා | (ඉ) සහෝදරභාවය. |
| ඔදරිකත්ත | (න) උදරපුරණය, බඩපිරුම. |
| ඔදරිථ | (ක්‍රි) (අව+දහ - (d) (භු) +ථ) යොමුකරව්, කණ් නමව්. |
| ඔදහති | (අව+දහ+අ) දමයි; බහයි; යොමු කරයි. |
| ඔදහති | (ක්‍රි) (අව+දහ - (d) (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි අව=ඔ+ති) පිහිටුවයි දහබලනු. |
| ඔදහන | (න) දැමීම; යොමු කිරීම. |
| ඔදහන | (න) පිහිටුවීම. |
| ඔදහිත | (ති) පිහිටුවනලද, ප්‍රතිෂ්ඨාපිත. |
| ඔදහිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+දහ+ඉ=ත්වා) බහා, ඇතුළත බහා. |
| ඔදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යොමු කොට. |
| ඔදාත | (පු) සුදු පැහැය, පිරිසිදු එලළු. |
| ඔදාත | (3) සුදු පැහැති; (පු) සුද. |
| ඔදාතක | (පු) සුදු, පිරිසිදු, සුදු වස්ත්රය. |
| ඔදාතක | (3) සුදු පැහැති; (පු) සුද. |
| ඔදාතකසිණ | (න) සුදු පැහැති කසින මණ්ඩලයක් අරමුණුකොට භාවනාකිරීම, ඔදාත කසින නමි දස කසිණයන්ගෙන් එකක්. |
| ඔදාතමනස | (පු) පිරිසිදු සිත. |
| ඔදාතවණ්ණ | (පු) සුදුපැහැය, සුදුපාට. |
| ඔදාතවත්ථ | (න) සුදුවස්ත්‍රය, සුදුරෙද්ද. |
| ඔදාතවසන | (න) සුදුවස්ත්‍ර හැඳීම. |
| ඔදාතවසන | (3) සුදු වස්ත්‍ර ඇඳගත්. |
| ඔදාර | (ති) උදාරභාවය, උජාරුකම. |
| ඔදිස්ස | (අ) උදෙසා, කරුණු සහිතව, අනියම් ලෙස. |
| ඔදිස්ස | (පු.ක්‍රි) උදෙසා, පිණිස, නියමකොට. |
| ඔදිස්ස | (පූ.ක්‍රි) නියම කොට; වෙන් කොට. |
| ඔදිස්සක | (ති) නියම පරිදි, විශේෂසහිත උදෙසා. |
| ඔදිස්සක | (3) නියම කළ; වෙන් කළ. |
| ඔදීදාපන | (න) ගිල්වීම, කිඳවීම. |
| ඔදීරණක | (ති) ගැලවූ පිටපොත්ත ඇති ගස, අහක්කළ ගසක පොත්ත, පොතුගලවා දැමූ. |
| ඔදුම්බර | (පු) උදුම්බරගසට අයත්, දිඹුල්ගස පිළිබඳ. |
| ඔධස්ත | (ති) පහත්කළ, පහතට හෙළන ලද. |
| ඔධානසමොධාන | (න) එනම් මානත, සමොධානපරිවාසයන්ගෙන් එකක්. |
| ඔධානිය | (පු) යම්කිසිවක් දමන තැන. |
| ඔධි | (පු) ප්රමාණය; සීමාව. |
| ඔධික | (ති) පරිච්ඡේදය, කොටස. |
| ඔධිසුංක | (පු) ඔට්ටුව, ඉන්න, උල. |
| ඔධිසො නි | ප්රමාණ වශයෙන්; සීමා වශයෙන්. |
| ඔධිසොවණෙ | (න) සීමාකොට පැතිරවීම, සත්අයුරකින් මෙත්තාභාවනාව වැඩීම. |
| ඔධී | (ඉ) අංශය, කොටස සීමාව, නියමය. |
| ඔධීකත | (ති) කොටස් කළ, පරිච්ඡෙද කළ. |
| ඔධුනන | (න) කම්පාකිරීම, චලනයවීම. |
| ඔධුනාති | (අව+ධු+නා) කම්පා කරයි; ගසා දමයි. |
| ඔධුනාති | (ක්‍රි) (අව+ධු - (d) (කි) කම්පනෙ, චලනයෙහි+නා+ති) කම්පාවෙයි, සැළෙයි. |
| ඔධුනිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ධු+ඉ+ත්වා) දුරු කොට, මකාහැර. |
| ඔධුනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට; ගසා දමා. |
| ඔධූත | (3) කම්පා කළ; ගසා දැමූ. |
| ඔනත | (ති) නැමුනු, යටහත් වූ. |
| ඔනත | (3) පහතට නැමුනු. |
| ඔනද්ධ | (ති) මස්තකය වළඳනා ලද, මස්තකය වැසුනු. |
| ඔනද්ධ | (3) ඔතන ලද; වසා වෙළන ලද; වැසී ගිය. |
| ඔනද්ධපීඨ | (න) මෙට්ටය සහිත පුටුව. |
| ඔනද්ධමඤ්ච | (න) මෙට්ටය සහිත ඇඳ, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ ඔනද්ධමඤ්චං ඔනද්ධ පීඨං.” |
| ඔනන්ධති | (අව+නධි+ංඅ) නො පෙනෙන සේ ඔතයි; වෙළයි. |
| ඔනන්ධති | (ක්‍රි) (අව+නන්ධ - (d) තු විනන්ධනෙ, වැලඳගැන්මෙහි+ති) බඳියි, වසයි. |
| ඔනන්ධිතුං | (න) අවටින් වැසීම, උරයක් දමා වැසීම. |
| ඔනමති | (අව+නමු+අ) කරබායි; නැමේ; පාත් වේ. |
| ඔනමති | (ක්‍රි) (අව+නම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+ති) පාතට නමයි. |
| ඔනමන | (න) කරබෑම; නැමීම. |
| ඔනමන | (න) පහතට නැමීම “ඔනමන උන්නමන පකතිකං” |
| ඔනමන | (පු) (අව+නම+යු=අන) පාතට නැමීම. |
| ඔනමන්ත | (3) කරබාමින්; නැමෙන; නැමෙමින්. |
| ඔනමිතුං | (නි) නැමෙන්ට. |
| ඔනමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කරබා; නැමී; පහත් වී. |
| ඔනමිය | (පූ.ක්‍රි) කරබා; නැමී; පහත් වී. |
| ඔනයහති | (ක්‍රි) (අව+නහ - (d) (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි+ති) බැඳදමයි, වසාදමයි. |
| ඔනය්හති | (අව+නහ+ය) ඔතයි; වෙළයි. |
| ඔනහන | (න) එතීම; වෙළීම. |
| ඔනාමෙසි | (ක්‍රි) (අව+නම - (d) (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි+සි) නැමීය. |
| ඔනාහ | (පු) හාත්පස පැතිරවීම, සැඟවීම, වසාදැමීම. |
| ඔනිරක්ඛ | (පු) ගෙනවුත් දුන් බඩු රකින්නා. |
| ඔනීත | (ති) බැහැරකළ, ඉවත්කළ. |
| ඔනීත | (3) ඉවත් කළ; ඉවතට ගත්. |
| ඔනීතපත්තපාණි | (ති) වළඳා පාත්‍රයෙන් අහක්කළ අත් ඇති, “භුත්තාවිං ඔනීතපත්තපාණිං.” |
| ඔනොජන | (න) කල්තැබීම, පරෙස්සම් කර තැබීම. |
| ඔනොජන | (න) පරිත්‍යාගය; බෙදා දීම. |
| ඔනොජෙති | (ක්‍රි) (අව+නුද - (d) තු-වෙපණෙ, දුරුකිරීමෙහි+ණෙ+ති) සෝදාහරියි. |
| ඔප | (චු) (ඨපනෙ, තැබීමෙහි) ඔපෙති, තබයි. |
| ඔප | (භු) නිට්ඨූහනෙ, කාරාදැමීමෙහි, ඔපති කාරාදමයි. |
| ඔපක්කම | (පු) උපක්‍රමය, ප්‍රයොගය. |
| ඔපක්කමික | (පු) උපක්‍රමයෙන් සිදුකටයුතු, උපක්‍රමයෙන් හටගත්. |
| ඔපක්කමික | පණ්ඩක, - (පු) එනම් පණ්ඩකයා. |
| ඔපක්කමික | (3) උපක්‍රමයකින් හටගත්. |
| ඔපක්ඛමික ආබාධ | (පු) උපක්‍රමයෙන් හටගත් රෝගය, බෝවූ ලෙඩ. |
| ඔපගව | (පු) උපගු නම් තැනැත්තහුගේ පුත්රයා. |
| ඔපගුයහ | (පු) උපගුහන භාවය, ඔපවය්හ බලනු. |
| ඔපච්ඡන්දසික | (ඉ) ඔපච්ඡන්දසික වෘත්තය. |
| ඔපතන | (න) පහතට වැටීම, අවපතනය. |
| ඔපතනි | (ක්‍රි) (අව+පත - (d) (භු) ගමනෙ, යාමෙහි+ති) පහතට වැටෙයි. |
| ඔපති | (ක්‍රි) (ඔප - (d) (භු) නිට්ඨුභනෙ, කෙලගැසීමෙහි+ති) කෙලගසයි. |
| ඔපතිත | (ති) පාතට වැටුනු. |
| ඔපතිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+පත+ඉ+ත්වා) වැටී, ඇතුළත පතිතව, “අන්තලික්ඛා වස්සධාරා ඔපතීත්වා ගඞ්ගානි පූරෙන්ති.” |
| ඔපතීත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+පත+ඉ+ත්වා) වැටී, ඇතුළෙහි පතිතව. |
| ඔපත්ත | (ති) පත්‍රවැටුනු, කොල රහිත. |
| ඔපධික | (ති) උපධීන්ගෙන් යුත්, උපධීන්ට අයිති උපධි බලනු. |
| ඔපධිකපුඤ්ඤ | (න) ශරීරසම්පත් ආදිය ඇති කරන පින. “දදමානං මනුස්සානං පුඤ්ඤපෙක්ඛාන පාණිනං කරොතො ඔපධිකං පුඤ්ඤං කත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.” |
| ඔපනයික | (ති) තමතමාගේ සිතට පැමිණවිය යුතු. |
| ඔපනයික | (ති) නිවනට පමුණුවන “ස්වාක්ඛාතො භගවතා - ඔපනයිකො පච්චත්තං වෙදිතබ්බො විඤ්ඤුහීති.” |
| ඔපනයික | (3) සමීපයට පමුණුවන. |
| ඔපපක්ඛි | (ති) අත්තටු කපාදැමීම, බලය හීන කිරීම. |
| ඔපපච්චයික | (පු) දෙමවුපියන් නැතිව උපදින අය. |
| ඔපපාතික | (පු) මවුපියන්ගේ ආධාරයක් නැතිව උපදින අය, උපපතනය වීමෙන් උපදින අය, දිව්‍ය බ්රහ්ම නෙරයික හා සමරහ සත්ව ජාතීන් මෙසේ උපදිති, අණ්ඩජ, ජලාබුජ, සංසෙදජ හා ඔපපාතික යයි උත්පත්තිය ලැබෙන ආකාර සතරින් එකක්, “උපපාතො අස්ස අත්ථිති=ඔපපාතිකො.” |
| ඔපපාතික | (3) ඉබේ පහළ වූ; මවුකුස පිළිසිඳගැන්මක් නැතිව උපන්. |
| ඔපපාතිකමනුස්ස | (පු) ඔපපාතිකව උපදින මනුෂ්‍යයා. |
| ඔපපාතිකයොනි | (ඉ) ඔපපාතික යොනිය, එබඳු සත්ත්වනිකාය. |
| ඔපපාතී | (3) ඉබේ පහළ වූ; මවුකුස පිළිසිඳගැන්මක් නැතිව උපන්. |
| ඔපම්ම | (න) උපමාව, නිදර්ශනය, සමානකම. |
| ඔපම්ම | (න) උපමාව. |
| ඔපරජ්ජ | (න) උපරාජ්‍යය, උපරජකම, යුවරාජපදවිය. |
| ඔපරජ්ජ | (න) යුව රජ කම. |
| ඔපවය්හ | (පු) නැගීමට සුදුසු, රජුට නැගීමට සුදුසු ඇතා. |
| ඔපවය්හ | (3) නැගී යාමට සුදුසු. |
| ඔපවින්දව | (පු) නැග යාමට සුදුස්සා. |
| ඔපසමික | (පු) (උප+සම+ඉක) රාජවාහන ඇතා, හීලෑවූ ඇතා. |
| ඔපසායික | (ක්‍රි) අතළඟ තිබෙන, සමීපව තිබෙන. |
| ඔපසායික | (3) සමීපයෙහි නිදන. |
| ඔපාත | (න) (අව+පත+ණ) වළ, ආවාටය. |
| ඔපාත | (පු) පහළ වැටීම; බොරු වළ. |
| ඔපාතඛනක | (පු) වළ කනින්නා, වළ සාරන්නා. |
| ඔපාතඛනන | (න) වළක් සෑරීම. |
| ඔපාතරොග | (පු) වළෙහි වැටීමෙන් රොගීබවට පත් තැනැත්තා. |
| ඔපාතෙතබ්බ | (ති) (අව+පත+ණෙ+තබ්බ) හෙලිය යුතු, හටගැන්විය යුතු. |
| ඔපාතෙති | (අව+පත+ණෙ) අතරෙහි හෙළයි; පහත දමයි. |
| ඔපාන | (න) උදපානය, ලිඳ, පොකුණ, “ඔපාන භුතානි.” |
| ඔපාන | (න) දිය මැස්ස; පැන් බොන තැන; ළිඳ. |
| ඔපාන භුත | (ති) උදපානයක් වැනිව, ලිඳක් සමානව, සැමදෙනාගේ කැමැත්ත ඉටු කරන සුලු. |
| ඔපායික | වා-උපාය, සුදුසු, මැනවි. |
| ඔපායික | (3) යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| ඔපාරම්භ | (පු) උපාරම්භභාවය, ආධාරභාවය, උපකාර බව. |
| ඔපිය | (න) ඇතුළට යෑම, ඇතුළට පිවිසීම, “නිබ්බාණං හදයස්මිං ඔපිය.” |
| ඔපිය | (පූ.ක්‍රි) දමා; බහා. |
| ඔපිලාපන | (න) ඉල්පීම, ජලයේ පාවීම. |
| ඔපිලාපිත | (ති) ඉල්පුණු, ගැලුණු, පාවුණු. |
| ඔපිලාපිත | (3) ජලයෙන් යට කර වූ. |
| ඔපිලාපෙති | (අව+ප්ලව+ණෙ) කිමිදවයි; දියෙන් යට කරවයි; පාකරවයි. |
| ඔපිලාපෙති | (ති) (අව+පීල - (d) පීලනෙ, ඉල්පී+ණෙ+ති) ඉල්පවා හරියි දියෙහි පාකර හරියි. |
| ඔපිලාවිත | (ති) ඉල්පීගිය, ගිලුණු. |
| ඔපුඤ්ඡ | (d) (අව+පුඤ්ඡ - (d) (භු) පුඤ්ඡනෙ, ආලේපකිරීමෙහි+ඊ) ආලේප කෙළේය. |
| ඔපුඤ්ඡති | (ක්‍රි) (අව+පුඤ්ඡනෙ, ආලේප කිරීමෙහි+ති) ආලේප කරයි තවරයි. |
| ඔපුඤ්ඡාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+පුඤ්ඡ+ණාපෙ+ත්වා) ගල්වා, අලේප කොට. |
| ඔපුඤ්ඡිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+පුඤ්ඡ+ඉ+ත්වා) ආලේප කොට, පිරිබඩ කොට. |
| ඔපුණාති | (අව+උ+ණා) ධාන්‍ය පොළයි. |
| ඔපුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පොළා. |
| ඔපුප්ඵ | (න) පොහොට්ටුව, මල්පොහොට්ටුව. |
| ඔඵුට | (ති) වැසී ඇති, වසා තිබෙන. |
| ඔබඤ්ජෙති | (ක්‍රි) (අව+භඤ්ජ - (d) (භු) භඤ්ජනෙ බිඳීමෙහි+ණෙ+ති) බිඳ දමයි, නමාලයි. |
| ඔබද්ධ | (න) මුදාලීම, ආසනයෙන් නැගිටුවීම. |
| ඔබන්ධිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+බන්ධ+ඉ+ත්වා) බැඳ, නමා බැඳ “තත්ථ තත්ථ ඔබන්ධිත්වා චීවරං සිබ්බෙතුං.” |
| ඔභග්ග | (ති) බිඳ හෙලනලද, කඩනලද, පහතට දැමු “ඔභග්ගො භග්ගඤ්චස්ස සාඛා භඞ්ගං ඛාදති.” |
| ඔභග්ග | (3) බිඳ දැමූ; බිඳුණු. |
| ඔභඤ්ජිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අබ+භඤ්ජ+ත්වා) බිඳ දමා, නමාදමා. |
| ඔභත | (ති) අහක්කළ, ඉවත්කළ, ඉවතදැමූ. |
| ඔභතචුම්බට | (ඉ) ඔභතචුම්බට නම් ස්ත්රිය, අට වැදෑරුම් ස්ත්‍රීන්ගෙන් එකියක් පෙර දර අදින ස්ත්‍රීහු හිසෙහි සුඹුළුවක්-දරණුවක් පාවිච්චි කළහ හිස් පැළඳි ඒ දරණුව අහක්කර කැමැති වූවෙකුට ඇය සරණ පාවා ගත හැක එවැනි ස්ත්‍රීන්ට ඔභතචුම්බට යයි කියති. |
| ඔභරති | (ක්‍රි) (අව+භර - (d) (භු) භරණෙ+ති) ගෙන යයි, ඉවත ගෙන යයි. |
| ඔභාස | (ති) මල් හා ගෙඩි ඇතිකරවන රුක් රොපනය කිරීමෙහි අවකාශය. |
| ඔභාස | (න) ප්රත්යය පිළිබඳ කථාව, තම අදහස පහළ කිරීම, නුසුදුසු කථාව, “ඔභාසොති පච්චයපටිසංය්ත්ත කථා.” |
| ඔභාස | (පු) ආලෝකය; එළිය. |
| ඔභාස | (පු) එළිය, ආලෝකය, කසිණ ආලෝකය. |
| ඔභාස කම්ම | (න) සිවුපසය ලබන ආශාවෙන් ඒ ගැණ කථා කිරීමෙන් අදහස හැඟවීම පහළ කරන ක්‍රියාව “ඔභාස කම්මන්ති වච්ඡපාලකෙ දිස්වා කිං ඉමෙ වච්ඡා ඛිර ගොවච්ඡා තක්ත ගොවච්ඡාති පුච්ඡිත්වා, ඛිර ගොවච්ඡා භන්තෙති වුත්තෙ - (න) ඛිර ගොවච්ඡා, ඛිරගොවච්ඡා සියුං භික්ඛුපි ඛීර ලභෙය්‍යුන්ති එවමාදිනා නයෙන තෙසං දාරකානං මාතා පිතුන්නං නිවෙදෙත්වා ඛිරදාපනාදිකං ඔභාසකරණං.” |
| ඔභාස කරණ | (න) තමාගේ කැමැත්ත හැඟවීම, ඔභාසකම්ම බලනු. |
| ඔභාස ගාථා | (ඉ) ආලෝකය විහිදුවීමට පෙරටුව දෙසු ගාථාව, චුල්ලපන්ථක ස්ථවිරයන්ගේ උදාන ගාථාව. |
| ඔභාස මණ්ඩල | (න) අලොක මණ්ඩලය, එළිය, මඩුල්ල, ආලෝක කසිණය වඩන යොගාවචරයා විසින් වැඩිය යුතු එක් නිමිත්තක්. |
| ඔභාස මත්ත | (න) අලොක මාත්‍රය, විදසුනට බාධකවූ ආලෝක මාත්‍රයක්. |
| ඔභාසති | (අව+භාස+අ) බබළයි. |
| ඔභාසති | (ක්‍රි) (අව+භාස - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි, ආලෝක කරයි. |
| ඔභාසන | (න) එළිය කිරීම; බැබළීම. |
| ඔභාසන | න=(අව+භාස+යු=අන) බැබලීම අසභ්‍ය කථාව, කෙළින් නොකියා අදහස නැගෙන සේ කීම. |
| ඔභාසන්තී | (ක්‍රි) (අව+භාස - (d) (භු) දිත්තියං බැබලීමෙහි+ති) (අසද්ධර්මය පිණිස) කථා කරත්. |
| ඔභාසයමාන | (3) බබුළුවන; බබුළුවමින්. |
| ඔභාසිත | (3) බැබළ වූ; බැබළුණු. |
| ඔභාසෙති | (අව+භාස+ණෙ) බබුළුවයි. |
| ඔභාසෙතුං | (නි) බබුළුවන්ට. |
| ඔභාසෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+භාස+ණෙ+ත්වා) ආලෝක කොට, එළිය කර, “කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා.” |
| ඔභාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බබුළුවා. |
| ඔභාසෙන්ත | (3) බබුළුවන; බබුළුවමින්. |
| ඔභාසෙය්‍ය | (ක්‍රි) (අව+භාස - (d) (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි+එය්‍ය) (නොමනා වචන) කියන්නේය හැසිරෙන්නේය. |
| ඔභොග | (න) (අව+භුජ+ණ) නැමීම, සිවුරේ නැමීම අතර, “ඔභොගෙ කාය බන්ධනං කාතුං වට්ටති.” |
| ඔම | (ති) පහත්, නීච, ලාමක. |
| ඔම | (3) පහත්; මිටි; ලාමක. |
| ඔමක | (න) ප්‍රමාණයෙන් ඉතා අඩු පාත්රය අනුදැන වදාළ නව විධ පාත්‍රයන්ගෙන් එකක්. |
| ඔමක | (පු) ලාමක, අඩු පහත්. |
| ඔමක | (3) පහත්; මිටි; ලාමක. |
| ඔමකචාතුමාස | (ති) සිවු මසකට අඩු, සාර මසක් ඉක්ම නොගිය. |
| ඔමකපත්ත | (න) ප්‍රමාණයෙන් අඩු පාත්රය, අධිට්ඨාන විකප්පනයට සුදුසු පාත්‍රයක්, උක්කට්ඨපත්ත ප්‍රමාණයෙන් ලොකුම පාත්රය. |
| ඔමට්ඨ | (ති) (පහළ සිට) පහර දෙන ලද, උඩ සිට පහළට දෙන පහර. |
| ඔමට්ඨ | (න) යටිකුරුවූ සිදුර, එවැනි සිදුරු ඇති සැළිය. |
| ඔමට්ඨ | (3) අත ගෑ; ඉඳුල් කළ; ස්පර්ෂ කළ. |
| ඔමද්ද | (න) මැඩීම, මැඩ පැවැත්වීම. |
| ඔමද්දකාරක | (පු) මැඩලන තැනැත්තා, වත් වඩින භික්ෂුව. |
| ඔමද්දති | (අව+මද්ද+අ) මඩියි; මිරිකයි. |
| ඔමද්දති | (ක්‍රි) (අව+මද්ද - (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි+ති) මඩියි, මිරිකයි. |
| ඔමද්දිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+මද්ද+ඉ+ත්වා) මැඩ, මර්‍දනයකොට, අනා මිශ්රකොට, “න ථුපතො ඔමද්දිත්වා පිණ්ඩපාතං භුඤ්ජිස්සාමීති සික්ඛා කරණීයා.” |
| ඔමද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැඩ; මිරිකා. |
| ඔමසති | (අව+මස+අ) අත ගායි; මඩියි; හෙළා දකියි. |
| ඔමසති | (ක්‍රි) (අව+වස - (d) (භු) ආමසනෙ, යට, බිණීමෙහි+ති) නින්දා කරයි ගටා බිණියි. |
| ඔමසන | (න) (අව+වස+යු=අන) උඩ සිට පහළට බැසීම, පහතට බැස්සීම, “ඔමසනා නාම හෙට්ඨාඔරොපනා.” |
| ඔමසනා | (ඉ) අනුන් පහත් කොට කථා කිරීම; හෙළා දැකීම. |
| ඔමසන්ති | (ක්‍රි) (අව+මස - (d) (භු) ආමසනෙ, නින්දා කිරීමෙහි+න්ති) නින්දා කරත්, ගටා බණිත් “ඡබ්බග්ගිය භික්ඛු පෙසලෙ භික්ඛුනං ඔමසන්ති.” |
| ඔමසවාද | (ති) පරුෂ තෙපුල්, ජාති නාම, ගොත්‍ර කර්ම, ශිල්ප, ආබාධ, ලිඞ්ග, ක්ලේශ, ආපත්ති, ආක්‍රෝශ යන දස ආකාරයෙන් නින්දා පරිභව බිණීම. |
| ඔමසවාද | (න) ඔවසවාද නම් පචිතිය. |
| ඔමසවාද | (පු) අනුන් පහත් කොට කථා කිරීම; හෙළා දැකීම. |
| ඔමසවාද සික්ඛාපද | (න) නින්දා පරිභව පිණිස ජාත්‍යාදීන් ඝටා බිණීම නිසා පැණවූ ශික්ෂාපදය. |
| ඔමාන | (න) අන්‍යයන්ට පහත් කොට සැළකීම, එනම් මානය. |
| ඔමිස්සක | (ති) මිශ්‍රවූ, මිශ්‍ර, නොයෙක්. |
| ඔමුක්ක | (ති) (අව+මුව+ණ) ඉවත් කළ, මිදු, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ ඔමුක්කං ගණඞ්ගනු පාහනං.” |
| ඔමුක්ක | (න) ගිනිපෙණෙල්ල. |
| ඔමුක්ඛ | (3) ඉවත් කළ (ඇඳුම් පැළඳුම්). |
| ඔමුඛ | (ති) අහක වීසිකළ, ඉවතදැමූ. |
| ඔමුඤ්චති | (අව+මුච+ංඅ) ඇඳුම් පැළඳුම් ඉවත් කරයි; ගලවා තබයි. |
| ඔමුඤ්චති | (ක්‍රි) (අව+මුව - (d) මොචනෙ, මිදීමෙහි+ති) මුදයි, ඉවත් කරයි. |
| ඔමුඤ්චිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+මුව+ඉ+ත්වා) මුදා, ඉවත්කොට, ගලවා තබා. |
| ඔමුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇඳුම් ගලවා තබා. |
| ඔමුඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) ඇඳුම් ගලවා තබා. |
| ඔමුඤ්ච්පෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+මුව+ත්වා) මුදවා, ඉවත් කරවා, “සබ්බාලඞ්කාරං ඔමුඤ්ජාපෙත්වා පුඤ්ජකං කාරාපෙත්වා.” |
| ඔමුත්ත | (ති) මිදුනු, නිදහස් වුනු, ගැලවුනු. |
| ඔමුත්තන්ති | (ක්‍රි) (අව+මුක - (d) (භු) චාගෙ හැරීමෙහි+න්ති) මුත්‍රකරත්, මුත්‍රයෙන් තෙමත්. |
| ඔමුත්තෙති | (අව+මුත්ත+ණෙ) මූත්‍ර පහකරයි. |
| ඔයාචති | (ක්‍රි) (අව+යාච - (d) (භු) යාචනෙ ඉල්වීමෙහි+ති) අයහපතක් පතයි, නරකක් පතයි, නරකක් ප්රාර්ථනා කරයි. |
| ඔර | (ති) මේ පෙදෙස, මෙතෙර, අපර තීරය “පාරතො අන්තං ඔරතො භොගං කත්වා චීවරං නික්ඛිපිතුං වට්ටති.” |
| ඔර | (න) මෙතෙර. |
| ඔරං | (ක්‍රි.වි) මෙහා; යට. |
| ඔර | (3) අඩු; පහත්; ස්වල්ප. |
| ඔරක | (ති) පහත්, සුළු, ස්වල්පමාත්‍ර, “නහනූන සො ඔරකො ධම්මවිනයෙ, නසා ඔරකා පබ්බජ්ජා.” |
| ඔරක | (3) අඩු; පහත්; ස්වල්ප. |
| ඔරතීර | (න) මෙතෙර. |
| ඔරතො | (පු) මෙතෙර, ගංගා සමුද්‍රාදියෙන් මෙතෙර, “යං ඔරතො අත්ථි නං පාරතො නසක්කා පස්සතිං.” |
| ඔරපාර | (න) උඩ පහත, උඩ හා යට ලොක. |
| ඔරපාර | (න) එගොඩ මෙගොඩ; එහා මෙහා. |
| ඔරපුර | (න) බලකොටුවට පිටත නගරය, පිට නගරය. |
| ඔරබ්භික | (පු) (උරබ්භ+ණික) එළුවන් මරන්නා, එළුවන් මරා ජීවත්වන්නා, එළු වැද්දා, “අහං භන්තෙ පුබ්බෙ ඔරම්භිකො අහොසිං.” |
| ඔරබ්භික | (පු) බැටළුවන් විකුණා හා මරා ජීවත් වන්නා. |
| ඔරභාග | (පු) මෑත භාගය, කෙළවර. |
| ඔරමත්තක | (පු) කුඩා, ටික, අල්ප, ස්වල්ප, “න භික්ඛු ඔරමත්තකෙන භවිතබ්බං.” |
| ඔරමත්තක | (3) අල්ප ප්රමාණ ඇති. |
| ඔරම්භාගිය | (ති) මෙලොව පිළිබඳ, යට භාගය භජනය කරන කාම ලෝකය පිළිබඳ. |
| ඔරම්භාගිය | (3) පහත කොටසට අයත්. |
| ඔරම්භාගිය සංයොජන | (න) පහත් භවය භාජනය කරන සංයොජන, සතර අපාය, සප්තවිධ කාම ස්වර්ගය යන මොහු පහත් භව නම් වේ කාමච්ඡන්ද, ව්‍යාපාද, සක්කාය දිට්ඨි, විචිකිච්ඡා, සීලබ්බත පරාමාස යන පස්දෙන ඔරම්භාගිය සංයොජන නම් වේ ඔරංභජතීති ඔරංභාගියො “රූපරාග, අරූපරාග, මාන, උද්ධච්ච, අවිජ්ජා, යන සංයොජන පස උද්ධම්භාගිය නම් වේ කාමලෝකයන්ට වඩා උසස් භවයන් භජනය කරන නිසා උද්ධංභාගිය නම් වේ. |
| ඔරව | (න) එක්රැස්වුවන්ගේ හඬ. |
| ඔරස | (පු) (උරසි+ණ) ලෙහිදා උපන්, තමාට දාව උපන්. |
| ඔරස | (3) තමාට ජාතක වූ; ළයෙන් හටගත්. |
| ඔරසපුත්ත | (පු) තමාටදාව උපන් පුත්රයා, ඖරස පුත්රයා “මාතාපුත්තංච ඔරසං.” |
| ඔරාපාරා | (ති) මෙතෙරින් එතර, මෙතෙරින් පරතර, “නාවාය ඔරාපාරං ගන්තුකාමා.” |
| ඔරිම | (ති) මෙතෙර, සමීප ප්‍රදේශය, “භගවා නෙරඤ්ජරාය නදියා ඔරීම තීරෙ අන්තරහිතො ඔරිමතීරෙ අට්ඨාසි.” |
| ඔරිම | (3) ඉතා පහත්; මෙතෙර වූ. |
| ඔරිමගාම | (න) සමීප ගම මෙතෙර ගම. |
| ඔරිමතීර | (න) මෙතෙර. |
| ඔරිමන්ත | (න) මෑත පෙදෙස, සමීප ප්‍රදේශය, මෙපෙදෙස. |
| ඔරිමභාග | (න) මුල්කොටස, මෑතභාගය “ගිම්හාන උතුනං පච්ඡිම මාසස්ස ඔරීම භාගෙ යාව හෙමන්තස්ස පඨම දිවසතො.” |
| ඔරිමවාරගම | (න) තමන්ට නියමිත ළඟ ගම, සමීපයෙහි පිහිටි වරගම. |
| ඔරුද්ධ | (ති) ආපසු තැබූ, වැලැක්වු, පැරදවු, සිරකළ. |
| ඔරුද්ධ | (3) සිර කරනු ලැබූ. |
| ඔරුන්ධති | (අව+රුධි+ංඅ) බාධා කරයි; වලක්වයි. |
| ඔරුන්ධති | (ක්‍රි) (අව+රුධි - (d) (දි) ආවරණෙ, ආවරණය කිරීමෙහි+ති) ගනියි, පැමිණෙයි. |
| ඔරුන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා; සිරකොට. |
| ඔරුන්ධිය | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා; සිරකොට. |
| ඔරුය්හ | (පූ.ක්‍රි) බැස. |
| ඔරුහති | (අව+රුහ+අ) බසී. |
| ඔරුහති | (ක්‍රි) (අව_රුහ - (d) (රු) ආරුහෙ, නැඟීමෙහි+ති) පසියි, පහතට පසියි. |
| ඔරුහන | (න) බැසීම. |
| ඔරුහන්ත | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔරුහමාන | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔරුහිතුං | (නි) බසින්ට. |
| ඔරුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැස. |
| ඔරුළ්හ | (ති) බැස්ම, බස්නාලද. |
| ඔරූළ්හ | (3) බිමට බැස ගත්. |
| ඔරෙන | (ක්‍රි.වි) අඩුවෙන්. |
| ඔරෙන | (ති) මෑත, ඇතුළත, පූර්‍වභාගය. |
| ඔරෙනද්ධමාස | (න) ඇතුළු අඩමස, අඩමස නොපිරුණ. |
| ඔරොධ | (පු) අන්තඃපුර ස්ත්රිය; අන්තඃපුරය; රජුගේ ස්ත්රී සමූහට. |
| ඔරොධ | (පු) අන්තඃපුරය, ඇතොවුර. |
| ඔරොපණ | (න) පහත් කිරීම; බහා තැබීම. |
| ඔරොපන | (න) පහතට නැමීම, පාත්කිරීම, බැසීම. |
| ඔරොපයමාන | (3) බහා තබන; බිම තබමින්. |
| ඔරොපිත | (ති) පහතට නමනලද, පහතට බසිනලද. |
| ඔරොපිත | (3) බහා තබන ලද. |
| ඔරොපිය | (පූ.ක්‍රි) පහතට ගෙන; බිම තබා. |
| ඔරොපෙති | (අව+රුප+ණෙ) පහතට ගනී; බහා තබයි. |
| ඔරොපෙති | (ක්‍රි) (අව_රුප - (d) (භු) නයනෙ, පැමිණවීමෙහි+ණෙ+ති) නඟයි, බහා තබයි. |
| ඔරොපෙතුං | (නි) බහා තබන්ට. |
| ඔරොපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+රුප+ණෙ+ත්වා) නඟා, බහාතබා, “ධනපාලහත්ථි භගවතා මෙත්තෙන චිත්තෙන ඵට්ඨො සොණ්ඩං ඔරොපෙත්වා.” |
| ඔරොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහතට ගෙන; බිම තබා. |
| ඔරොපෙන්ත | (3) බහා තබන; බිම තබමින්. |
| ඔරොහණ | (න) බැසීම. |
| ඔරොහති | (අව+රුහ+අ) පහතට බසී; බසී. |
| ඔරොහති | (ක්‍රි) (අව+රුහ - (d) (භු) රුහණෙ, නැගීමෙහි+ති) බසියි, පහතට බසියි. |
| ඔරොහන | (න) බැසීම, පහතට බැසීම. |
| ඔරොහන්ත | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔරොහමාන | (3) බසින; බසිමින්. |
| ඔරොහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහතට බැස. |
| ඔලග්ග | (ති) වැළකුණු, නැවත්වූ, බාධාකළ. |
| ඔලග්ගිත | (3) එල්ලා තැබූ. |
| ඔලග්ගෙති | (අව+ලගි+ණෙ) එල්ලා තබයි. |
| ඔලග්ගෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එල්ලා තබා. |
| ඔලඞ්ඝන | (න) (අව+ලඝි+යු=අන) යටට නැමීම, “තත්ථ ඔලඞ්ඝනා නාම හෙට්ඨා ඔනමනා.” |
| ඔලඞ්ඝෙති | (ක්‍රි) (අව+ලඝි (කි) ලාඝවෙ, නැමීමෙහි+ණෙ+ති) යටට නමයි, පහතට නමයි, පහතට පනියි. |
| ඔලම්බ | (ති) එල්ඹෙන, එල්ලෙන. |
| ඔලම්බ | (න) ලඹ කැටය. |
| ඔලම්බ | (3) එල්ලී සිටීමට උපකාර වූ; එල්ළෙන. |
| ඔලම්බක | (න) ඉදිරිය පසුපසින් එල්වා හැදීම, එල්වාගෙන යන බර, එල්ඹෙන රැහැණ එල්ලෙන ලණුව. |
| ඔලම්බක | (න) ලඹ කැටය. |
| ඔලම්බක | (පු) (අව+ලම්බ+ණ්වු=අක) එල්ඹෙන්නා, එල්ලෙන්නා. |
| ඔලම්බක | (3) එල්ලී සිටීමට උපකාර වූ; එල්ළෙන. |
| ඔලම්බකදීප | (පු) එල්ලෙන පහන, එල්ලන ලාම්පුව. |
| ඔලම්බකභාර | (න) එල්ලාගෙන යන බර. |
| ඔලම්බති | (අව+ලබි++ංඅ) එල්ලේ; පහතට එල්ලී සිටී. |
| ඔලම්බති | (ක්‍රි) (අව+ලම්බ - (d) (භු) ලම්බනෙ, එල්ලීමෙහි+ති) එල්ඹෙයි, එල්ලෙයි. |
| ඔලම්බන | (න) එල්ලා තැබීම; එල්ලීම. |
| ඔලම්බනක | (පු) ඇඳිපුටුව, හාන්සිපුටුව. |
| ඔලම්බන්ත | (3) එල්ලෙන; එල්ලෙමින්. |
| ඔලම්බමාන | (3) එල්ලෙන; එල්ලෙමින්. |
| ඔලම්බිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එල්ලී. |
| ඔලම්බිය | (පූ.ක්‍රි) එල්ලී. |
| ඔලම්බෙනතො | මි-ක්‍රි-එල්බමින්, ඉදිරි හා පසුපසින් එල්ලෙනසේ අදිමින්, “සච්චං කිර තුම්හෙ ඔලම්බෙන්තො නිවාසෙථ.” |
| ඔලාර | (පු) මහත්, විශාල. |
| ඔලාරික | (ති) (උලාර+ණික) මහත්වූ, විශාලවූ, සියුම්නොවූ, පහසුවෙන් තේරුම් ගත නොහැකි. |
| ඔලාරිකනිමිත්ත | (න) පහත්නිමිත්ත, අහිත නිමිත්ත. |
| ඔලිඛති | (අව+ලිඛ+අ) පීරයි; හිස කෙස් ආදියේ අවුල් හරී. |
| ඔලිඛති | (ක්‍රි) (අව+ලිඛ - (d) (භු) ලිඛනෙ, ලිවීමෙහි+ති) පීරයි, කපා දමයි, හිස බූගා දමයි. |
| ඔලිඛන්ත | (3) පීරන (හිස කෙස්); පීරමින්. |
| ඔලිඛමාන | (3) පීරන (හිස කෙස්); පීරමින්. |
| ඔලිඛිත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ලිඛ+ඉ+ත්වා) පීරා, කපා හිස බූගා. |
| ඔලිඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවුල් හැර. |
| ඔලිඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පීරා. |
| ඔලිඛිය | (පූ.ක්‍රි) අවුල් හැර; පීරා. |
| ඔලිගල්ල | (න) ගම්දොර ගවරවල, මඩකුණු ආදිය ගලාබස්නා දිය ඇල, කුණුවල. |
| ඔලිගල්ල | (පු) ගමක් අසළ අපිරිසිදු ජලාදිය රැස්වෙන වළ; ගවර වළ. |
| ඔලියති | (ක්‍රි) (අව+ලා - (d) (භු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි+ති) ගසයි, ඇලෙයි. |
| ඔලීන | (ති) සැඟවුණුථ යටින් ගලායන, මඳ, ටික. |
| ඔලීන | (3) පසුබට වූ; හීන ධෛර්ය ඇති. |
| ඔලීනවිලීන | (ති) යටින් හා දෙපසින් වැටෙන, ඉතිරී වැගිරෙණ. |
| ඔලීයති | (අව+ලී+ය) පසුබසී; වැ‍තිරේ. |
| ඔලීයති | (ක්‍රි) (අව+ලා - (d) (භු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි+ති) නවතී, ඇලෙයි. |
| ඔලීයන | (න) සැඟවීම, ගලායෑම. |
| ඔලීයනා | (ඉ) පසුබට වීම. |
| ඔලීයමාන | (3) පසුබසින; හැකිලෙන. |
| ඔලුග්ග | (ති) කැඩීගිය, කෑලිවලට කැඩීගිය, නරක්වීගිය. |
| ඔලුග්ග | (3) දිරා හැලුණු. |
| ඔලුග්ගවිලුග්ග | (ති) තිබූ තත්වයෙන් වෙනස්වී ගිය. |
| ඔලුබ්භ | (පු.ක්‍රි) (අව+ලුබ්භ+අ) එල්බ, එල්ලී. |
| ඔලුබ්භ | (පූ.ක්‍රි) ආධාර කොට ගෙන (හැරමිටිය මෙන්); එල්ලී. |
| ඔලුම්පික | (පු) පසුරෙන් එතරවන්නා. |
| ඔලුම්පෙති | (ක්‍රි) (අව+ලුප - (d) (රු) අච්ඡදනෙ, නොසිඳීමෙනි+ණෙ+ති) කඩවයි, අල්වයි. |
| ඔලුම්පෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+ලුප+ණෙ+ත්වා) ගල්වා, ගාගෙන “වෙජ්ජො නඛෙන භෙසජ්ජං ඔලුම්පෙත්වා ආමලකංච ඛාදති.” |
| ඔලොකන | (න) බැලීම, අවලොකනය. |
| ඔලොකන | (න) බැලීම. |
| ඔලොකනක | (න) ජනේලය. |
| ඔලොකනක | (පු) ජනේලය, වාකවුළුව. |
| ඔලොකයමාන | (3) බලන; බලමින්. |
| ඔලොකිය | (පූ.ක්‍රි) බලා. |
| ඔලොකෙතබ්බ | (3) බැලිය යුතු. |
| ඔලොකෙති | (අව+ලොක+ණෙ) බලයි. |
| ඔලොකෙති | (ක්‍රි) (අව+ලුව, භූ ලොවනෙ, බැලීමෙහි+ණෙ+ති) බලයි, අවලොකනය කරයි. |
| ඔලොකෙතුං | (නි) බලන්ට. |
| ඔලොකෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බලා. |
| ඔලොකෙන්ත | (3) බලන; බලමින්. |
| ඔලොති | (න) එක් ව්‍යඤ්ජන විශේෂයක්, එනම් ව්‍යඤ්ජන වර්ගය “ඔලොනීති එකා ව්‍යඤ්ජන ජාති.” |
| ඔවච්චෙති | (අව+වච්ච+ණෙ) යමක් මත්තෙහි මලපහ කරයි. |
| ඔවජ | (ති) ජවඇති, ශක්තිය ඇති. |
| ඔවජ්ජමාන | (3) අවවාද කරනු ලබන. |
| ඔවට | (ති) වසනලද, වලක්වනලද, බාධාකළ, “අජ්ජග්ගෙ ඔවටො භික්ඛුනීනං භික්ඛුසු.” |
| ඔවට්ට | (ති) වසිනාලද, වැසිජලයෙන් තෙමුණු, “අතිරෙක චාතුමාසෙ ඔවට්ටො.” |
| ඔවට්ටි | (ඉ) දිගමැහුම, කඨින සිවුරේ දිග මැහුම. |
| ඔවට්ටික | (න) වළලු, අත්පා ආදියෙහි පළඳින වළලු, “ඔවට්ටික ධාරණෙ පාචිත්තියං” සිසෑරීම, හිණගන්වා සිසෑරීම, සගුණකිරීම, තනිපොට සිවුර හා දෙපොට සිවුර එකතු කිරීම “ගිලානො පන අන්තො කාසාවස්ස ඔවට්ටිකං දස්සෙත්වා.” විදීම, විද මැහීම, “අනුජානාමි භික්ඛවෙ අග්ගලං තුය්හං ඔවට්ටිකං.” |
| ඔවට්ටික | (පු) ඉත හිත, “ආවුසො චීවරං මෙ දෙහීති, ඔවට්ටිකාය පරාමසි.” |
| ඔවට්ටිකා | (ඉ) ඔඩොක්කුව; බඳ පටිය. |
| ඔවට්ඨ | (අව+වස්ස+ත=ට්ඨ) - (ති) තෙත්වූ, තෙමුණාවූ, “විහාරං ඔවට්ඨං හොති.” |
| ඔවට්ඨ | (3) වැසි දියෙන් තෙමුණු. |
| ඔවදති | (අව+වද+අ) අවවාද කරයි. |
| ඔවදති | (ක්‍රි) (අව+වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි+ති) ඔවදන්දෙයි, අවවාදකරයි. |
| ඔවදන | (න) අවවාද කිරීම. |
| ඔවදනමූලක | (පු) ඔවදන්දීම මුල්කොට ඇති. |
| ඔවදන්ත | (3) අවවාද කරන; අවවාද කරමින්. |
| ඔවදමාන | (3) අවවාද කරන; අවවාද කරමින්. |
| ඔවදිතබ්බ | (3) අවවාද කළ යුතු. |
| ඔවදිතුං | (නි) අවවාද කරන්නට. |
| ඔවදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවවාද කොට. |
| ඔවදිය | (ති) අවවාදකිරීමට යොග්‍ය - සුදුසු, නුවණටහුරු. |
| ඔවදිය | (පූ.ක්‍රි) අවවාද කොට. |
| ඔවදියමාන | (න) අවවාදකරණු ලබන, ඔවදන් දෙනු ලැබූ. |
| ඔවදෙය්‍ය | (ක්‍රි) අව+වද - (d) (භු) වචනෙ, කීමෙහි_ණෙ+එව අවවාද කරන්නේය, “ඔවදෙය්‍යානු සාසෙය්‍ය.” |
| ඔවරක | (පු) කාමරය, ගබඩාව, ලගිනාගෙය, ආලින්දය නැති ගෙය, “වත්ථෙන ඌරුං වෙඨෙත්වා ඔවරකං පවිසිත්වා නිපජ්ජි.” |
| ඔවරක | (පු) කාමරය. |
| ඔවරක කථා | (ඉ) ඔත්තුකීම පිළිබඳ කථා, සංඥා ආදිය ගැණ කථා. |
| ඔවරිය | (පූ.ක්‍රි) අවුරාගෙන; වළක්වමින්. |
| ඔවරියාත | (න) වැලැක්වීම, බාධාකිරීම, තහනම් කිරීම. |
| ඔවරියාන | (පූ.ක්‍රි) අවුරාගෙන; වළක්වමින්. |
| ඔවසති | (අව+වස්ස+අ) තෙමේ. |
| ඔවස්ස | (ති) වැසිනැති, වියලි, ශුෂ්ක. |
| ඔවස්සක | (පු) (අව+වස්ස+ක) තෙමෙන, වැස්සට තෙමෙන. |
| ඔවස්සකමණ්ඩප | (න) තෙමෙනමඩුව, මෙය ශාඛා මණ්ඩපය පදරමණ්ඩපයයි කොටස් දෙකකි. |
| ඔවස්සති | (ක්‍රි) (අව+වස්සු - (d) (භු) සෙචනෙ, තෙමීමෙහි+ති) තෙමෙයි, වැස්සෙන් තෙමෙයි. |
| ඔවස්සාපෙති | (ක්‍රි) (අව+වස්සු - (d) (භු) සෙචනෙ, තෙමීමෙහි+ණපෙ+ති) තෙමීමකරයි, නහයි, සිරුර සනහයි, “ආජීවකා කායං ඔවස්සාපෙන්තී.” |
| ඔවස්සාපෙථ | (ක්‍රි) (අව+වස්සු - (d) (භු) සෙවනෙ+ණෙ+ථ) තෙමීම කරමු, සිරුර සනහමු. |
| ඔවස්සාපෙන්ති | (ක්‍රි) තෙමීම කරත්, නහත්. |
| ඔවස්සාපෙස්සථ | (ක්‍රි) තෙමව්, නහව්. |
| ඔවස්සාපෙස්සන්ති | (ක්‍රි) (අව+වස්සු - (d) (භු) සෙචනෙ, තෙමීමෙහි+ණෙ+ස්සන්ති) තෙමෙන්නාහුය, නහන්නාහුය, සිරුර සනසන්නාහුය. |
| ඔවහති | (ක්‍රි) (අව+වහ - (d) (භු) පාපුණෙ, පැමිණවීමෙහි+ති) පහතට ගෙනයයි. |
| ඔවාද | (න) (අව+වද+ණ) අවවාදය, අනුශාසනය, මෙහෙණින්ට දෙන අවවාදය, පළමුව කරන අවවාද, “ඔවාද පාතිමොක්ඛං දෙසෙසි.” |
| ඔවාද | (පු) අවවාදය. |
| ඔවාදක | (පු) අවවාද කරන්නා, අනුශාසනා කරන්නා. |
| ඔවාදක | (3) අවවාද දෙන. |
| ඔවාදක්ඛව | (පු) අවවාදය ඉවසන, කරණුලබන අවවාදය පිළිගන්න. |
| ඔවාදදායක | (පු) අවවාද දෙන්නා, අනුශාසනා කරන්නා. |
| ඔවාදදායක | (3) අවවාද දෙන. |
| ඔවාදපටිග්ගහණ උපසම්පදා | (ඉ) එනම් උපසම්පදා කර්මය අටවැදෑරුම් උපසම්පදාවන්ගෙන් එකක්. |
| ඔවාදපටිග්ගාහක | (පු) (අව+පටි+ගහ+ණ්වු=අක) අවවාදදායක, අවවාදදෙන, එබඳු භික්ෂුව. |
| ඔවාදපතිකර | (පු) අවවාදය පිළිපදින්නා, බුද්ධාවවාදය කරන්නා “සො භික්ඛු සාසන කරො ඔවාදපතිකරො.” |
| ඔවාදපාතිමොක්ඛ | (න) අවවාද ප්‍රාතිමොක්ෂය, දෙවැදෑරුම් පාමොක්වලින් එකක් “ඛන්තී පරමං තපො තිතික්ඛා - නිබ්බාණං පරමං වදන්ති බුද්ධා - අධිචිත්තෙච ආයොගො එතං බුද්ධාන සාසනං” යන මේ ගාථා තුණින් පමණක් උදෙසන පාමොක් ඔවාදපාතිමොක්ඛ නම් වේ. |
| ඔවාදසික්ඛාපද | (න) එනම් ශික්ෂාපදය, සංඝ සම්මුතියක් නොලබා භික්ෂුණීන්ට අෂ්ටගරු ධර්මයෙන් අවවාදකරණ භික්ෂුවට පචිති ඇවැතක් වේ යයි පැණවූ ශික්ෂාපදය. |
| ඔවාදාචරිය | (පු) අවවාද දෙන ඇඳුරා, පස්වැදෑරුම් ඇඳුරන්ගෙන් කෙනෙක්. |
| ඔවාදානුසාසනී | (ඉ) අවවාදය හා අනුශාසනය. |
| ඔවාදි | (පු) අවවාද දෙන්නා, අනුශාසකයා. |
| ඔවාදිත | (ති) අවවාදකළ, අනුශාසනාකළ. |
| ඔවාදුපසඞ්කමන | (න) (අව+උප+සං+කම+යු=අන) අවවාදලැබීම පිණිස පැමිණීම, පොහොය කරන දිනයේදී සංඝයා වෙතින් භික්ෂුණීන් අවවාද ලබාගැනීමට පැමිණීම “උපොසථ පුඤ්ඡකඤ්ච ඔවාදුපසඞ්කමනංච.” |
| ඔවාදුපසම්පදා | (ඉ) ඔවාදපටිග්ගහණ උපසම්පදාව, අෂ්ටවිධ උපසම්පදාවන්ගෙන් එකක්. |
| ඔවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (අව+විධ - (d) (දි) විධානෙ, විධානයෙහි+ති) විදියි, ඇනුම්පද කියයි. |
| ඔවිජ්ඣන | (න) (අව+විධ+ය+යු=අන) ඇණුම් පද කීම, ඝටා බිණීම. |
| ඔසක්කති | (අව+සක්ක+අ) පසු බසී. |
| ඔසක්කති | (ක්‍රි) (අව+සක - (d) (සු) සාමර්ත්ථයෙ, සමත් බැව්හි+ති) පසුබසියි, පරදියි. |
| ඔසක්කනා | (ඉ) පසු බැසීම. |
| ඔසක්කිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පසු බැස. |
| ඔසක්කී | (ක්‍රි) (අව+සක - (d) (සු) සාමර්ත්ථයෙ, සමත් බැව්හි+ඊ) පසු බැස්සේය, පැරදී ගියේය. |
| ඔසජ්ජති | (ක්‍රි) (අව+සද - (d) (භු) විසරණගත්‍යාව සදනෙසු+ති) පිටකරයි, විහිදුවයි. |
| ඔසජ්ජිත | (3) අත් හැරි; හැර දැමූ. |
| ඔසට | (ති) (අව+සර+ත) ගෙනහැර දැක්වූ, ඉදිරිපත් කළ, ඔප්පු කළ. |
| ඔසට | (3) ඇතුල් කළ; රැස් වූ. |
| ඔසණ්හෙති | (ක්‍රි) (අව+සණ්හ - (d) (භු) සම්පත්ති භූසනෙසු, අලංකාර කිරීමෙහි+ණෙ+ති) පීරයි, හිසකේ පීරයි, හිස අලංකාර කරයි. |
| ඔසධ | (න) ඖෂධය; බෙහෙත. |
| ඔසධ | (න) බෙහෙත්, බේත, ඔසු. |
| ඔසධිකා | (ඉ) බෙහෙත, පිළියම, වේදනා අඩුකිරීම පිණිස යොදන බෙහෙත. |
| ඔසධිස | (පු) සද, චන්ද්රයා, සඳු. |
| ඔසධී | (ඉ) එනම් ඇති තරුව; බෙහෙත් පැලෑටිය. |
| ඔසධී | (ඉ) දහවත් තරුව, ඔසධී තාරකාව. |
| ඔසධී | (න) ඵලපාකාන්තලතා, ගෙඩි හටගැනීමෙන් මැරෙණ කෙසෙල් ආදි වෘක්ෂ. |
| ඔසධීතාරකා | (ඉ) අධික ආලෝකය ඇති තාරකාව, “උස්සන්නා පභා එතාය ධීයතීති ඔසධී.” |
| ඔසන්ත | (ති) දුන්න, දානය කළ, වෙහෙසුන. |
| ඔසප්පති | (ක්‍රි) (අව+සප්ප - (d) (භු) ගතියං යෑමෙහි+ති) ආපසු යයි, මගහරියි. |
| ඔසරක | (පු) එළියට පැන්නු වහල, “අනුජානාමී භික්ඛවෙ ආළින්දං පසනං පකුඩ්ඩං ඔසරකං.” |
| ඔසරණ | (න) එකතුවීම, රැස්වීම, සමාගමය. |
| ඔසරණ | (න) පැමිණීම; බැසීම; රැස්වීම. |
| ඔසරති | (අව+සර+අ) පැමිණේ; රැස් වේ. |
| ඔසරති | (ක්‍රි) (අව+සර - (d) (භු) ගති චින්තා හිංසා සද්දෙසු+ති) (බැලීම පිණිස) යෙයි, බසියි. |
| ඔසරෙය්‍ය | (ක්‍රි) (අව+සර - (d) (භු) ගති චිත්තා හිංසා සද්දෙසු+එය්‍ය) බසින්නේය, “සොගාමන්ත ඔසරෙය්‍ය වෙජ්ජං පස්සෙය්‍ය.” |
| ඔසාදන | (න) ගැනීම, ජලය උතුරා යෑම. |
| ඔසාදෙති | (අව+සද+ණෙ) පහළ බස්වයි (මිල); වතුරේ ගිල්වයි. |
| ඔසාදෙහි | (ක්‍රි) (අව x සාද භූ සාදනෙ+ණෙ+හි) ගිල්වාදමව, කිඳුවව, “ගඞ්ගාය සොතෙ ඔසාදෙහි.” |
| ඔසාන | (න) අවසානය; කෙළවර. |
| ඔසාන | (න) කෙළවර, අවසානය, “සමුද්ද ගමනෙ ඔසානං පස්සිතුං - (න) සක්කා.” |
| ඔසාර | (න) රැස්වීම, එකතුවීම, සමාගමය. |
| ඔසාරක | (පු) රක්ෂාස්ථානය, ආවරණය, මුවාව පිහිට. |
| ඔසාරණ | (ඉ) තදබද වීම; නැවත ඇතුල් කිරීම. |
| ඔසාරණා | (ඉ) ඇතුළුවීම, පිවිසීම, ඇතුළත් කර ගැනීම උපසම්පදා පෙක්ෂකයා කැඳවීම ඔසාරණ කර්මය, එනම් ශික්ෂා පදය, “තෙසං යෙව කම්මානං පටිප්පස්සම්භනා වසෙන ඔසාරණා වෙදිතබ්බා.” |
| ඔසාරණීය | (ති) ඇතුළත් කරගත යුතු ඇතුළත් කටයුතු, එනම් විනය කර්මය, “සම්මාවත්තන්තස්ස ඔසාරණීයං පඤ්ඤත්තං හොති.” |
| ඔසාරයිංසු | (ක්‍රි) (අව+සර - (d) (භු) ගතියං යෑමෙහි+සු) ඇතුළු කළෝය එල්වූහ. |
| ඔසාරිත | (ති) ඇතුළු කරන ලද, එල්වන ලද. |
| ඔසාරීයති | (ක්‍රි) (අව+සර - (d) (භු) ගතියං යාමෙහි+ඊය+ති) බැහැර කරනු ලැබේ එල්වනු ලැබේ. |
| ඔසාරෙති | (අව+සර+ණෙ) නවත ඇතුල් කරයි; වස්තර කරයි. |
| ඔසාරෙති | (ක්‍රි) (අව+සර - (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි+ණ+ති) කියයි දෙසයි, ඇතුළත් කරයි එල්වයි, “තංචෙ සංඝො ඔසරෙති.” |
| ඔසාසන්ති | (ඉ) එනම් ශික්ෂාපදය, ඔසාසනක නම් ශික්ෂාපදය. |
| ඔසිඤ්චති | (අව+සිච+ංඅ) ඉසියි; වත් කරයි. |
| ඔසිඤ්චති | (ක්‍රි) (අව+සිංච - (d) (රු) සෙවනෙ, ඉසීමෙහි+ති) ඉසියි, දිය ඉසියි, “සො භික්ඛු භික්ඛුණිං කද්දමොදකෙන ඔසිඤ්චති.” |
| ඔසිඤ්චන | (න) ඉසීම දිය ඉසීම. |
| ඔසිඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉසලා; වත්කොට. |
| ඔසිඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) ඉසලා. |
| ඔසිඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) වත්කොට. |
| ඔසිඤ්චෙය්‍ය | (ක්‍රි) (අව+සිඤ්ච - (d) (රු) සෙවනෙ ඉසීමෙහි+ණෙ+එය්‍ය) ඉසින්නේය ජලය ඉසින්නේය “සො ඔසිඤ්චෙය්‍ය ආපත්ති දුක්කටස්ස.” |
| ඔසිත | (ති) ඉසින ලද, දිය ඉසින ලද. |
| ඔසිත්ත | (3) ඉසින ලද; වත් කළ. |
| ඔසීදති | (අව+සීද+අ) ගිලා බසී. |
| ඔසීදති | (ක්‍රි) (අව+සිඳ - (d) (භු) සෙතියෙ+ති) ගලායයි, කිඳාබසියි. |
| ඔසීදන | (න) ගිලා බැසීම. |
| ඔසීදන | (න) ගිලීම, කිඳීම. |
| ඔසීදන්ත | (3) ගිලා බසින; ගිලා බසිමින්. |
| ඔසීදමාන | (3) ගිලා බසින. |
| ඔසීදමාන | (3) ගිලා බසිමින්. |
| ඔසීදාපන | (න) ගිල්ලවීම; ගිලා බැස්සවීම. |
| ඔසීදාපිත | (න) ගිලා බැස් වූ. |
| ඔසීදාපිය | (පූ.ක්‍රි) ගිල්ලවා. |
| ඔසීදාපෙති | (අව+සිද+ණාපෙ) ගිල්වයි. |
| ඔසීදාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිල්ලවා. |
| ඔසීදාපෙන්ත | (3) ගිල්ලවමින්; ගිල්වන. |
| ඔසීදාපෙමි | (ක්‍රි) (අව+සි - (d) (භු) සෙතියෙ+මි) ගිල්වමි, ගලාපියමි. |
| ඔසීදිතුං | (නි) ගිලා බසින්නට. |
| ඔසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිලා බැස. |
| ඔස්ස | (ති) උසස්, උතුම්. |
| ඔස්සග්ග | (ති) අත්හැර දැමූ, අත්හළ. |
| ඔස්සජති | (අව+සජ+අ) අත් හරියි; හැර දමයි. |
| ඔස්සජති | (ක්‍රි) (අව+සජ (භු) ආලඞ්ගනෙ වැළඳ ගැනීමෙහි+ති) අත්හරියි, මුදාහරියි. |
| ඔස්සජන | (න) හැර දැමීම. |
| ඔස්සජ්ජන | (න) අත්හැරීම, මුදා හැරීම, ඉවත් කිරීම. |
| ඔස්සජ්ජන | (න) හැර දැමීම. |
| ඔස්සජ්ජිතුං | (නි) හැර දමන්ට. |
| ඔස්සජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; හැර දමා. |
| ඔස්සජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; හැර දමා. |
| ඔස්සට්ඨ | (ති) (අව+සජ+ති) අත්හළ, අත්හැර දැමූ, “ඔසට්ඨ විරියං භික්ඛුං ආරම්භ කථෙසි” |
| ඔස්සට්ඨ | (3) අත් හැරි; හැර දැමූ. |
| ඔස්සන්න | (න) ගිලීම, අඩුව. |
| ඔස්සවන | (න) ගලායෑම, උතුරායෑම. |
| ඔහ | (භු) චාගෙ, හෑරීමෙහි, ඔහති, හාරයි. |
| ඔහන | (න) හැරීම, සෑරීම. |
| ඔහනති | (ක්‍රි) (අව+හන - (d) (භු) හිංසාගතිසු, හිංසා වෙහි,+ති) මල පහකරයි. |
| ඔහර | (ක්‍රි) (අව+හර - (d) (භු) හරණෙ ගෙන යෑමෙහි+හි) පහතට ගනුව, “එතං පත්තං ඔහාර.” |
| ඔහරණ | (න) වැරදිමග ගෙනයෑම, මග වැරැද්දීම. |
| ඔහරති | (අව+හර+අ) ඉවත් කරයි; ගෙන යයි. |
| ඔහරති | (ක්‍රි) (අව+හර - (d) (භු) හරණෙ, ගෙන යාමෙහි+ති) ගෙනයයි. |
| ඔහරාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+හර+ණෙ+ත්වා) ගෙන්වා ගෙන. |
| ඔහාය | (පු.ක්‍රි) (අව+හා+ත්වා=ය) හැර, අත්හැර, “සො භික්ඛු පත්තං ඔහාය පක්කාමි.” |
| ඔහාය | (පූ.ක්‍රි) හැර දමා. |
| ඔහාර | (පු) අවහරණය, සොරකම් කිරීම, සොරා ගැන්ම. |
| ඔහාරණ | (න) ඉවත් කිරීම; බූ ගා දැමූ. |
| ඔහාරණ | (න) ගැනීම, හිසකෙස් කපා දැමීම. |
| ඔහාරාපෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+හර+ණපෙ+ත්වා) ඉවත් කරවා, අහක්කොට, “කෙස මස්සුං ඔහාරාපෙත්වා පබ්බජි.” |
| ඔහාරිත | (ති) බස්වන ලද, පහතට බස්සවන ලද. |
| ඔහාරෙතබ්බ | (ති) (අව+හර+ණෙ+තබ්බ) ඉවත් කළ යුතු, අහක්කළ යුතු, “උල්ලෙකං පඨමං ඔහාරෙතබ්බං.” |
| ඔහාරෙති | (ක්‍රි) (අව+හර - (d) (භු) හරණෙ, ගෙන යෑමෙහි+ණෙ+ති) ඉවත් කරවයි, අහක් කරවයි. |
| ඔහාරෙත්වා | (පු.ක්‍රි) (අව+හර+ණෙ+ත්වා) ඉවත්කර, අහක්කොට, “කෙස මස්සුං ඔහාරෙත්වා පබ්බජි.” |
| ඔහිත | (ති) (අව+හි+යු=අන) වෙන්වීම, වෙන්වෙණු, “කිස්ස ත්වං භගිනී එකිකා ඔහීතා.” |
| ඔහිත | (ති) බහාතැබූ, තැන්පත් කළ, යොමු කළ. |
| ඔහිත | (3) ඇතුළේ දැමූ; බහා තැබූ; සැඟවුණු. |
| ඔහිත පත්ත පාණි | (ති) පාත්‍රයෙහි බහාලූ අත් ඇති. |
| ඔහිත භාර | (න) බහාතැබූ බර ඇති, බහාලු කෙලෙස් බර ඇති, “වුසීත වා කත කරණීයො ඔහිතභාරො.” |
| ඔහිත සොත | (න) කන්යොමු කළ, යොමු කළ කන් ඇතිව, “ඔහිත සොතොව ධම්මං සොතුං වට්ටති.” |
| ඔහියි | (ක්‍රි) (අව+හි - (d) (සු) ගති වුද්ධි උපතාපෙසු,+ඊ) වෙන් වීය, සමුහය කෙරෙන් වෙන් වීය “පාරිලෙය්‍යකො හත්ථි එකා ගණම්හා ඔහියීති.” |
| ඔහිය්‍යක | (ති) හුදකලාව සිටි, “ආයස්මා කාළුදායී ඔහිය්‍යකො හොති විහාර පාලො.” |
| ඔහිය්‍යක | (පු) ගෙය ආරක්ෂාවට තැබු තැනැත්තා, මුරකරුවා. |
| ඔහීන | (3) අන්‍යයන් හා නො ගොස් නැවතුණු. |
| ඔහීයක | (3) අන්‍යයන් හා නො ගොස් නවතින්නා. |
| ඔහීයති | (අව+හි+ය) අන්‍ය්‍යන් හා නො ගොස් නවතී. |
| ඔහීයන | (න) නො ගොස් නැවතීම. |
| ඔහීයන්ත | (3) නො ගොස් නවතින; නො ගොස් නවතිමින්. |
| ඔහීයමාන | (3) නො ගොස් නවතින; නො ගොස් නවතිමින්. |
| ඔහීයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අන්‍යයන් හා නො ගොස් නැවතී. |
| ඔහීලන | (න) (අව+හීල+යු=අන) අධික පිළිකුල් කිරීම, වැඩි වශයෙන් පිළිකුල් කිරීම. |
| ඔහීළීත | (ති) ගරහනලද, ජාති කුලාදි වශයෙන් විශේෂයෙන් ගරහන ලද. |
| ඔළාරික | (න) මහත්, තේරුම් ගැනීමට පහසු, “භගවතා ඔළාරිකෙ නිමිත්තෙ කයිර මානෙ.” |
| ඔළාරික | (පු) මහත්වූ, විශාලවූ, බැරෑරුම් වූ, “නව ඔලාරිකො ආහාරො.” |
| ඔළාරික | (3) දළ වූ; පහත් වූ; විශාල වූ. |
| ඔළාරික අඞ්ග | (න) ප්‍රකටවූ අවයව, ඔළාරික අවයව. |
| ඔළාරික අස්සාස පස්සාස | (පු) මහත්වූ ආශ්වාස ප්‍රශ්වාසයන් ලොකුවට හුස්ම ඉහළට පහළට ගැනීම. |
| ඔළාරික ආරම්මණ | (න) භයානක අරමුණු, මහත් අරමුණු. |
| ඔළාරික චිත්තසඞ්ඛාර | (න) මහත් වූ චිත්ත සංඛාරයන්, වේදනා හා සංඥාස්කන්ධ දෙදෙන. |
| ඔළාරික දොස | (පු) මහත්වූ දෝෂයක් ලොකු වරදක්. |
| ඔළාරික නිමිත්ත | (න) මහත් නිමිති, මහත් නිමිති කිරීම. |
| ඔළාරික රූප | (න) මහත් රූපය ප්රකට රූපය, ඖදාරික රූපය, ඔළාරික රූප නම්:- චක්ඛු-සොත-ඝාණ-ජිව්හා-කාය- රූප-සද්ද-ගන්ධ-රස-පඨවි, ආපො, තෙජො, වායො යන දොළොස් රූපයයි. |
| ඔළාරික විරෙචන | (න) මහත් විරේකයක්, බර විරේකයක්. |
| ඔළාරික සද්ද | (න) මහත් ශබ්දය, ලොකු ශබ්දය. |
| ඔළිගල්ල | (න) ගම්දොර ගවරවල, කුණු ආදිය ගලා බස්නා වළ. |
| ක | (ති) බ්රහ්ම, ශරීර, වාත, සූර්‍ය්‍ය, ගිනි, මයූර, පුරුෂ, භූමි. |
| ක | (න) ජලය, දිය, ප්‍රකටාර්ථය. |
| කං | (අ) ජලය, හිස, සැපය. |
| ක | (3) කවර. |
| කඅලිසාසන | (පු) බුදුරජ, සර්‍වඥයන්වහන්සේ. |
| කක | (භු) ලොල්බැව්හි, කකති, ලොල්වෙයි. |
| කංක | (පු) ලෝතුඩුවා යයි ප්රසිද්ධ පක්ෂියා. |
| කකච | (පු) කියත, කිළල. |
| කකච | (පු) කියත. |
| කකචදන්ත | (න) කියත් දත. |
| කකණ්ටක | (පු) කටුස්සා. |
| කකණ්ටක | (පු) බොහොඬා, කටුබෝවා, කටුස්සා. |
| කකි | (භු) යාමෙහි, ලොල්බැව්හි, කඞ්කති, යෙයි, ලොල්වෙයි. |
| කකී | (පු) කිරලා. |
| කකු | (පු) නෙරාගිය මුදුන; මොල්ලිය. |
| කකු | (පු) මොල්ලිය, මුදුන=සිඛරය. |
| කකුට | (පු) පරවියා, පාරාපතයා. |
| කකුටපාද | (න) පරවිපාදය, පාරාපතපාදය. |
| කකුධ | (පු) ඔටුන්න ආදී රාජභාණ්ඩ. |
| කකුධ | (පු) පඤ්චරාජ කකුධභාණ්ඩ, මොල්ලිය, කුඹුක්ගස, කුකුල් කරමල. |
| කකුධ | (පු) මොල්ලිය. |
| කකුධ පු | කුඹුක් ගස. |
| කකුධභණ්ඩ | (න) කඩුව, සේසත, නළල්පට, මිරිවැඩිසඟල, වාළවීජනිය යන රාජකීය භාණ්ඩ පස. |
| කකුධභණ්ඩ | (න) රාජභාණ්ඩ පස. |
| කකුසන්ධ | (පු) කකුසඳ නම් බුදුරජ. |
| කකුහ | (පු) කරාවිය, වීණාඔරුව, වීණාවේ කඳ. |
| කක්ක | (න) කල්කය; කාරම. |
| කක්ක | (පු) නෙල්ලි ආදි කල්ක, සුදු අශ්වයා, මැණික් වර්ගයක්. |
| කක්කට | (පු) කකුළුවා. |
| කක්කට | (පු) ලොකු මුවා. |
| කක්කට(ක) | (පු) කකුළුවා, කටක රාශිය. |
| කක්කටක | (පු) කකුළුවා. |
| කක්කටක නල | (න) මුහුදු බටවර්ගයක්. |
| කක්කටකමග්ග | (න) කකුළු මාර්ගය. |
| කක්කටකයන්ත | (න) උඩවිසීකළ විට හැපුණු තැන අල්ලාගන්නා යන්ත්රය. |
| කක්කටකයන්තක | (පු) ඉනිමං වර්ගයක්, යාත්‍රා වර්ගයක්. |
| කක්කටකරස | (න) කකුළුරස, කකුළුවන් ගෙන් තැනූ සුප් වර්ගයක්. |
| කක්කර | (පු) කුකුලා, වලිකුකුලා. |
| කක්කරකතා | (ඉ) කර්කශ භාවය, දැඩි බව. |
| කක්කරිය | (න) රළුකොට කීම, රළුකතාව. |
| කක්කරු | (පු) වැල්වර්ගයක්. |
| කක්කස | (ති) රූක්ෂ, දැඩි, කර්කශ, දරුණු ක්‍රියා කැමැත්තා. |
| කක්කස | (3) කර්කශ; රළු. |
| කක්කස්ස | (න) දැඩි බව, රළු බව. |
| කක්කාරිකා | (ඉ) කැකිරි, කොමඩු. |
| කක්කාරී | (ඉ) කැකිරි. |
| කක්කාරී | (ඉ) කැකිරි. |
| කක්කාරු | (පු) දිව්‍යමල්, ලබු, පුහුල්, වට්ටක්කා. |
| කක්කු | (පු) තල, අබ, කහ, ලුණු, මැටි ආදියෙන් තනන මුව ගල්වන සුවඳ ආලේප වර්ගයක්. |
| කක්කොටක | (පු) කෘමිවර්ගයක්. |
| කක්කොල(ක) | (පු) තක්කොල ගසින් කළ සුවඳ වර්ගයක්. |
| කක්ඛ | (භු) සිනාසීමෙහි, කක්ඛති, සිනාසෙයි. |
| කක්ඛල | (ති) කර්කශ, රළු, නොමොලොක්. |
| කක්ඛලකථා | (ඉ) රළු කථාව, ක්‍රෑර වචනය. |
| කක්ඛලකම්ම | (න) කර්කශ කර්මය, රළු වැඩය. |
| කක්ඛලත්ත | (න) කර්කශ භාවය, රළු බව. |
| කක්ඛලභාව | (න) කර්කශ භාවය, රළු බව. |
| කක්ඛලීය | (න) රළු බව, තද බව. |
| කක්ඛළ | (3) කර්කශ; නපුරු. |
| කක්ඛළතා | (ඉ) කර්කශ බව; නපුරු බව. |
| කඛ | (භු) සිනාසීමෙහි, කඛති=සිනාසෙයි. |
| කඛි | (භු) කැමැත්තෙහි, ඉච්ඡාවෙහි, කඞ්ඛති, කැමැතිවෙයි “නාභි කඞ්ඛාමි මරණං-නාභි කඞ්ඛාමි ජීවිතං කාලඤ්ච පටිකඞ්ඛාමි - නිබ්බිසං භතකො යථා.” |
| කඛි | (භු) සැකයෙහි, සංසයෙහි, කඞ්ඛති, සැක කෙරෙයි “බුද්ධෙ කඞ්ඛති ධම්මෙ කඞ්ඛති සඞ්ඝෙ කඞ්ඛති සික්ඛාය කඞ්ඛති.” |
| කග්ගරායති | (ක්‍රි) ගග්ගර යන අනුකරණ ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කඞ්ක | (පු) ලොතුඩු පක්ෂියා. |
| කඞ්ක | (පු) ලෝතුඩුවා=කංක. |
| කඞ්කට | (පු) සන්නාහය, යුද්ධයෙහි හඳනා ඇඳුම. |
| කඞ්කණ | (න) අතපළඳනාව, වලල්ල. |
| කඞ්කණ | (න) වළල්ල. |
| කඞ්කල | (න) ඇටසැකිල්ල, අට්ඨිකඞ්කල. |
| කඞ්කුට්ඨක | (න) පස්වර්ගයක්, රන් රිදී පැහැති පස්වර්ගයක්. |
| කඞ්ඛ | (භු) සංසයෙහි, ඉච්ඡාවෙහි - කඛි බලනු. |
| කඞ්ඛච්ඡිද | (න) සැකය දුරුකිරීම. |
| කඞ්ඛට්ඨනීය | (ති) සැක කටයුතු, සැක ඉපද වියයුතු. |
| කඞ්ඛති | (කඛි+ංඅ) සැකකෙරේ. |
| කඞ්ඛති | (ක්‍රි) කඛි, කඞ්ඛ බලනු. |
| කඞ්ඛන | (න) සැක කිරීම. |
| කඞ්ඛන | (න) සැකය, සැකකිරීම. |
| කඞ්ඛනීය | (පු) සැකකටයුතු, සැකයට කරුණු. |
| කඞ්ඛනීය | (3) සැක කළයුතු. |
| කඞ්ඛන්ත | (3) සැක කරන; සැක කරමින්. |
| කඞ්ඛමාන | (3) සැක කරන; සැක කරමින්. |
| කඞ්ඛා | (ඉ) සැකය. |
| කඞ්ඛා | (ඉ) සැකය=විචිකිච්ඡාව. |
| කඞ්ඛාධම්ම | (න) චිත්ත ස්වභාවය ගැන සැක කිරීම. |
| කඞ්ඛායති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කඞ්ඛ සංසය ඉච්ඡාසු, සැකකිරීමෙහි (කඞ්ඛ+ණය+ති) සැකකරයි. |
| කඞ්ඛායනා | (ඉ) සැක බව, සැක සහිත බව. |
| කඞ්ඛායනා | (ඉ) සැකය. |
| කඞ්ඛාවිතරණ | (න) සැකය දුරුකිරීම, සැකය මැඩපැවැත්වීම. |
| කඞ්ඛාසමඞ්ගී | (පු) සැක ඇති තැනැත්තා, සැක ඇත්තා. |
| කඞ්ඛිතබ්බ | (ති) සැක කටයුතු බව=කඞ්ඛනීය. |
| කඞ්ඛිතබ්බ | (3) සැක කළයුතු. |
| කඞ්ඛිතුං | (නි) සැක කරන්ට. |
| කඞ්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| කඞ්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| කඞ්ඛී | (පු) සැක ඇත්තා-විචිකිච්ඡා ඇත්තා. |
| කඞ්ඛී | (3) සැක ඇති. |
| කඞ්ගු | (ඉ) තණධාන්‍ය, පුවඟුගස. |
| කඞ්ගු | (ඉ) තණහාල්. |
| කඞ්ගුපිට්ඨ | (න) තණ ධාන්‍ය පිටි. |
| කඞ්ගුභත්ත | (න) තණහාල් බත. |
| කච | (චු) ශබ්දයෙහි, කචති=ශබ්දකරයි. |
| කච | (දි) බැබලීමෙහි, කචති=බබලයි. |
| කච | (භු) බන්ධනයෙහි, කචති=බඳියි. |
| කචවර | (පු) කසළ; කුණු. |
| කචවර | දු) කසළ, කහළ, අපවිත්‍ර දෙය. |
| කචවර ඡඩ්ඪති | (ඉ) කසල ඇද දැමීමට පාවිච්චි කරන භාජන විශේෂයක්. |
| කචවර ඡඩ්ඪන | (න) කසළ ඇද දැමීම. |
| කචවර ඡඩ්ඪනක | (න) කුණුරොඩු ආදි කසල ඇද දමන භාජනයක්. |
| කචවර ඡඩ්ඪිකා | (ඉ) ශුද්ධ පවිත්‍ර කරන සේවිකාව. |
| කච්ච | (චු) දීප්තියෙහි, කච්චෙති, කච්චයති=බබලයි, දිලිසෙයි. |
| කච්චර | (න) කිළුටුදෙය, කසල. |
| කච්චි | (අ) ප්‍රශ්න-කිම, ඉච්ඡා, ප්රකාශ යනාර්ථයන්හි - “කච්චී තෙ කුටිකා නත්ථි කච්චී නත්ථි කුලාවකං.” |
| කච්චි | (නි) කිමෙක්ද?. |
| කච්චිකාර | (න) ලොකු පැලෑටි වර්ගයක්. |
| කච්ඡ | (ති) කීමට යුතු, කියන්නට වටින. |
| කච්ඡ | (න) තණ බිම්, වගුරු බිම්, දිග තණ කොළ, බව. |
| කච්ඡ | (පු) කථාවට සුදුසු, කථාවට යොග්‍ය “කථාසම්පයොගෙන භික්ඛවෙ පුග්ගලො වෙදිතබ්බො යදිවා කච්ඡො යදිවා අකච්ඡොති” - (අ) නි) |
| කච්ඡ | (පු) කිසිල්ල=බාහුමූලය, ජල ප්‍රදේශය කිස්ස=නදී ගංගා ආදීන්ගේ ඉවුරුවල ඇති වන කිස්ස, ඇතුන්ගේ මැද බඳනා පොරොද්ද අත්කර, කසපට, මෙවුල්දම. |
| කච්ඡ | (3) කථාවට සුදුසු; කිය යුතු; (ඉ) කැසපට; බඳපටිය; (පු) (න) කිසිල්ල; පඳුර; වගුරුබිම. |
| කච්ඡක | (පු) අත්තික්කා-දිඹුල්-බෝ ආදි වර්‍ගයන්ට අයිති ගස් ජාතියක්. |
| කච්ඡක | (පු) නුගවර්ගයේ ගසක්. |
| කච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (කසු+ච්ඡ+ති) කරයි. |
| කච්ඡන්තර | (න) කිසිල්ල; රජුගේ රහස් කාමරය. |
| කච්ඡන්තර | (න) රජුන්ගේ අසර්‍වවිෂයස්ථානය, බොහෝදෙනා වැද්ද නොදෙන තැන, ප්‍රමාදා වනය=රජුන්ගේ අන්තඃපුරය. |
| කච්ඡප | (පු) ඉබ්බා; කැස්බා. |
| කච්ඡප | (පු) කැස්බෑවා, ඉදිබුවා. |
| කච්ඡපලක්ඛණ | (න) කැස්බා ලක්ෂණ, එය ශුභ නිමිත්තකැයි ශාස්ත්‍රඥයෝ කියති. |
| කච්ඡපලොම | (න) කැස්බා ලොම්, (ලොව හමු නොවන දෙයකි) |
| කච්ඡපිනී | (ඉ) කැස්බා හා ඉදිබුවන්ගේ ගැහැනු සතා. |
| කච්ඡපුට | (න) උරහිසේ දමාගෙනයන පොදිය. |
| කච්ඡපුට | (පු) බඩුපොදි කිසිලිගසා‍ගන යන්නා. |
| කච්ඡබන්ධන | (න) අමුඩ ගැසීම; කැසපට බැඳීම. |
| කච්ඡා | (ඉ) ඇතුන්ගේ ඇඟ මැද බඳින ඇතිරිල්ල. |
| කච්ඡා | (ඉ) ඇතුන්ගේ මැද බඳනා පොරොද්ද, මෙඛලාදාමය=මෙවුල්දම. |
| කච්ඡා | (ඉ) කැසපට. |
| කච්ඡාලොම | (න) කිසිල්ලේ වැඩෙන ලෝම. |
| කච්ඡු | (ඉ) කැසිල්ල; කුෂ්ටය. |
| කච්ඡු | (ඉ) විතච්ඡිකා නම් කුෂ්ටරෝගය, එනම් ඵලවර්ගය. |
| කච්ඡුචුණ්ණ | (න) කච්ඡු නම් ඵල වර්‍ගයෙන් ලබාගත් කුඩු, මෙය කුෂ්ටරෝගය සුවකිරීමට ප්‍රබල බෙහෙතකි. |
| කච්ඡුපිළකා | (ඉ) සිරුරේ ඇතිවන සීරුම්, බිබිලි. |
| කඡි | (රු) නැඟීමෙහි, කඤ්ඡති, නඟියි. |
| කජ්ජ | (භු) හිංසාවෙහි කජ්ජති, හිංසා කෙරෙයි, පෙළයි. |
| කජ්ජල | (න) අඳුන, දැලි, කිළුට. |
| කජ්ජල | (න) අඳුන්; දැලි. |
| කජ්ජො පක්කමක | (න) පුෂ්පරාග මැණික, ලෝහිතඞ්කය. |
| කඤ්චන | (න) රත්රන්; රන්. |
| කඤ්චන පටිමා | (ඉ) රන් පිළිමය, රන් රූපය. |
| කඤ්චන පට්ට | (න) හිසෙහි පළඳනා රන්පට කුමාරවරු පළඳනා සුළු ඔටුන්න. |
| කඤ්චන පත්ත | (න) ස්වර්‍ණ පාත්රය, රන් පාත්රය. |
| කඤ්චන පල්ලඞ්ක | (න) රන් පල්ලැක්කිය. |
| කඤ්චන බිම්බ | (න) එනම් පල වර්ගය. |
| කඤ්චන බුබ්බුල | (න) රන් බුබුල. |
| කඤ්චන රූප | (න) රන්රුව, ස්වර්‍ණරූපය. |
| කඤ්චන ලතා | (ඉ) රන්ලිය, රාජකීය තූර්‍ය්‍ය භාණ්ඩ වූ බෙරවල අලඞ්කාරය පිණිස යෙදෙන රන් වැල. |
| කඤ්චන වණ්ණ | (න) රන් පැහැය, ස්වර්‍ණ වර්ණය. |
| කඤ්චන වෙල්ලි | (ඉ) ඇඳුම් විශේෂයක්, රන් බදපටිය. |
| කඤ්චන සන්නිහ | (ති) රන් පැහැති, ස්වර්‍ණ බඳු. |
| කඤ්චන සූචි | රන් කූර, හිසෙහි පළඳනා රන් කොණ්ඩ කටුව. |
| කඤ්චනක | (ති) රත්රන්, රන්. |
| කඤ්චනග්ගික | (න) රන් මල්දම. |
| කඤ්චනථුප | (න) රන් දාගැබ, රන් ගෑ ථූපය. |
| කඤ්චනවණ්ණ | (3) රන් පැහැති. |
| කඤ්චි | (අ) කිසි, කිසියම්, යම්කිසි. |
| කඤ්චුක | (පු) සන්නාහය, සර්ප සැවය, කවරය. |
| කඤ්චුක | (පු) සන්නාහය. |
| කඤ්චුක | (පු) සර්ප සැවය. |
| කඤ්චුක | (පු) සැට්ටය. |
| කඤ්චුකී | (පු) රජුන්ට සැට්ට ලන ඇමතියා. |
| කඤ්ජක | (පු) අසුර වර්ගයක්, අසුර විශේෂයක්. |
| කඤ්ජික | (න) කැඳ. |
| කඤ්ජික තෙල | (න) කැඳවර්‍ගවල ඇති තෙල් ගතිය. |
| කඤ්ජික(ය) | (න) කාඩි, කාඩි ජලය, කැඳ. |
| කඤ්ජිය | (න) කැඳ. |
| කඤ්ඤන | (න) රත්රන්, රන්, ස්වර්‍ණ. |
| කඤ්ඤා | (ඉ) කන්‍යාව; වැඩිවිය පත් ස්ත්රිය. |
| කඤ්ඤා | (ඉ) දස හැවිරිදි ස්ත්රිය, ඔසප් නොවූ තැනැත්තී, තරුණිය. |
| කඤ්ඤා දාන | (න) තරුණියන් විවා කරදීම. |
| කට | (න) කළ, කරන ලද, “සුකට දුක්කටානං කම්මානං ඵළං විපාකො.” |
| කට | (පු) හස්තිකපෝලය, කලාල, පැදුර, ජය, ස්ත්රී නිමිත්ත, කළ දෙය. |
| කට | (භු) මැඩීමෙහි කටති=මඩියි, මිරිකයි. |
| කට | (භු) යාමෙහි කටති, යෙයි. |
| කට | (භු) වර්ෂා වරණයෙහි, කටති=වැසි වලකයි. |
| කට | (3) කරනලද; (පු) කපෝලය; පැදුර. |
| කටක | (න) වළල්ල. |
| කටක | (පු) (න) පර්වත පාර්ශවය. |
| කටච්ඡු | (පු) හැන්ද, සැන්ද=දබ්බිය. |
| කටච්ඡු පු | සැන්ද. |
| කටච්ඡු භික්ඛා | (ඉ) හැඳි බත, බත් හැන්ද. |
| කටච්ඡුපරිස්සාවන | (න) දඬු තුණක් බැඳ එහි රෙදි කඩක් බැඳ කරන ලද පෙරහන. |
| කටට්ඨික | (න) උකුල් ඇටය. |
| කටල්ලක | (පු) රූකඩය, රූකඩ නැටුම. |
| කටසර | (න) බට ආදි තෘණ වර්ගයක්. |
| කටසාක | (පු) කලාලය; පැදුර. |
| කටසාර | (පු) පැදුර. |
| කටසාරක | (න) පැදුර. |
| කටසි | (ඉ) සොහොන. |
| කටසි | (න) සොහොන, කනත්ත. |
| කටසි වඩ්ඪන | (න) සොහොන් වැඩ කරන, මැරී සොහොන් කිරීම, සසර මැරි මැරී ඉපදීම, පුනරුත්පත්තිය කරන. |
| කටාහ | (පු) කටාරම; ගෙඩියක පිට කටුව; තාච්චිය; විශාල භාජනය. |
| කටාහ | (පු) කලය, භාජනය, මල්බඳුන. |
| කටි | (ඉ) ඉඟ; තුනටිය. |
| කටි | (ඉ) උකුල, තුණටිය. |
| කටිථාලක | (න) පිටකොන්දේ කුඩා ඇට. |
| කටිපදෙස | (න) සට්ටම, තට්ටම. |
| කටිපමාණ | (ති) උකුල දක්වා වූ ඇති. |
| කටිපරියොසානං | (න) උකුල අවස් කොට ඇති පෙදෙස. |
| කටිපුථූලක | (ති) ලක්ෂණ උකුල් පෙදෙස ඇති. |
| කටිභාග | (පු) ඉඟටිය. |
| කටිභාර | (පු) හිණින්=උකුලෙන් ගෙන යන බර. |
| කටිසන්ධි | (පු) උකුලේ හන්දිය, උකුල් සන්ධිය. |
| කටිසමොහිත | (ති) උකුලට සවිවූ. |
| කටිසාටක | (න) රෙදි වර්ගයක්. |
| කටිසුත්ත(ක) | (න) කටියෙහි බඳනා හුය ඉණේ බඳනා නූල, ඉණ අබරණ. |
| කටු | (ති) කර්‍කශවස්තු, අකර්‍තව්‍යය. |
| කටු | (පු) කුළුරසය, ඉදල. |
| කටුක | (පු) කර්කෂ; කුළු රස; තියුණු; දැඩි. |
| කටුක | (පු) කුළු රසය. |
| කටුක විපාක | (ති) දරුණු විපාක ඇති. |
| කටුක සාසන | (න) තද අනුශාසනය. |
| කටුකඤ්චුකතා | (ඉ) රළු ලෙස සිත හැසිරවීම් බව. |
| කටුකත්ත | (න) කර්කශබව; කළු රසැති බව. |
| කටුකත්ත | (න) තිත්තබව, ඇඹුල් ගතිය. |
| කටුකප්ඵල | (න) සුවඳැති පැල වර්ගයකින් සැදූ සුවඳ ද්‍රව්‍යයන්. |
| කටුකභණ්ඩ | (න) කුළු බඩු; දුරු මිරිස් ආදිය. |
| කටුකභණ්ඩ | (න) කුළුබඩු 1 හිංගු වෙරක, 2 සිංගි වෙරක, 3 මරීච, 4 පිප්ඵලී යන සරත වර්ගය. |
| කටුකභාව | (න) කැත කම, මසුරු කම, ලෝභ කම. |
| කටුකරොහිණී | (ඉ) කුළුරෑණ, කටුකරොසන. |
| කටුකවිපාක | (3) දරුණු විපාක ඇති. |
| කටුකා | (ඉ) කටුරොහිණි, කුළුරෑණ. |
| කටුකුද්‍රය | (ති) වේදනා ගෙන දෙන. |
| කටුතොදක | (න) තිත්ත (බෙහෙත්) පානය. |
| කටුමිකා | (ඉ) කෘත්‍රිම, ඇඟවීම, පිටතින් ලැබෙන උදව්ව. |
| කටුරොහිණී | (ඉ) කටුකරොහිණී බලන්න. |
| කටුල | (ති) කටුක රස ඇති, 1 ආජමොජ, 2 හිංගු ජීරක, 3 ලසුන ආදියයි. |
| කටුවිය | (ති) අපිරිසිදු, කැත, අපවිත්‍ර. |
| කටුවියකත | (3) ඉඳුල් කළ. |
| කටෙරුක්ඛ | (න) වැල් වර්ගයක්. |
| කටෙරුහ | (න) මල් ඇති පැලෑටි වර්ගයක්. |
| කට්ඨ | (ති) සානලද, සී සානලද, නරක නිෂ්ප්‍රයෝජන. |
| කට්ඨ | (න) කාෂ්ටය, වියලි දර, වියලි ලී, දුක දුර්‍ගවන. |
| කට්ඨ | (න) දණ්ඩ; ලිය. |
| කට්ඨක | (පු) - (න) බට වර්ගයක්, දෙවි වර්ගයක්. |
| කට්ඨක | (පු) උණ ගස. |
| කට්ඨකලිඞ්ගර | (න) පතුර, දහවියා, බොල්, දහය්යා. |
| කට්ඨඛණ්ඩ | (න) දර කැබැල්ල, පතුර, නිෂ්ප්‍රයෝජන දේ. |
| කට්ඨග්ගි | (ඉ) දරවලින් ඇති ගින්දර, ස්වාභාවික ගිනි. |
| කට්ඨඞ්ග | (ති) සාරය නැති, හර නැති (ගස්) |
| කට්ඨඞ්ග | (පු) තොටිල ගස. |
| කට්ඨතාල | (න) ලීයෙන් තැනු යතුර. |
| කට්ඨතාළ | (න) ලීයෙන් දෙනු ඝණ්ඨාව, ගෙඩිය. |
| කට්ඨතුම්බ | (න) ලීයෙන් තැනු භාජනය. |
| කට්ඨත්ථ | (ති) දර පිණිස වූ. |
| කට්ඨත්ථර | (න) පැදුර, කොල ආදියෙන් තැනු පැදුර. |
| කට්ඨත්ථර | (පු) දඬු මැස්ස. |
| කට්ඨපාදුකා | (ඉ) ලී සෙරෙප්පුව. |
| කට්ඨපුඤ්ජ | (න) ලීගොඩ, ලී සමූහය. |
| කට්ඨඵාලක | (පු) ලී කපන්නා, ගස් කපන්නා. |
| කට්ඨමඤ්ද්වක | (න) ලී ඇඳ, ලීයෙන් තැනු ඇඳ. |
| කට්ඨමය | (ති) දැවමය, ලීයෙන් තැනු. |
| කට්ඨමය | (3) දඬු මැස්ස. |
| කට්ඨමුඛ | (න) නපුරු කට, සර්ප ජාතියක්. |
| කට්ඨරූප | (න) දැව පිළිමය, ලීයෙන් තැනු රූපය. |
| කට්ඨවාහ | (න) කරත්තයක් බර දර. |
| කට්ඨවාහන | (න) දර මිටියක් උඩ නැඟී යෑම, දඬු මොනර යන්ත්රය. |
| කට්ඨවිපලාවිත | (න) ගසාගෙන යන දැව, පාවෙන ලී. |
| කට්ඨහත්ථි | (පු) දැවමය ඇතා, උදේන රජු උපායෙන් ඇල්ලීමට චණ්ඩපජ්ජොත රජු විසින් සෑදු ඇතා. |
| කට්ඨහාරක | (පු) දර අදින්නා, දැව ගෙන යන්නා. |
| කට්ඨහාරිකා | (ඉ) දර අදින ස්ත්රිය. |
| කට්ඨිස්ස | (න) රනින් ගෙත්තම් කළ තිහිරි හුයින් කළ ඇතිරිය. |
| කඨ | (ති) (d) (භු) කඨපාකෙ+කැකෑරීමෙහි+ති) කැකෑරෙයි. |
| කඨ | (භු) දුකින් ජීවත් වීමෙහි, කඨති=දුකසේ ජීවත්වෙයි. |
| කඨ | (භු) වියලීමෙහි, පිසීමෙහි, කඨති=වියලයි, පිසයි. |
| කඨල | (න) කැබළිති කටු; වළන් කැබළි ආදිය. |
| කඨල | (න) කැබිලිති, හැලිවලන් ආදිය බිඳී ගිය කැබලි. |
| කඨලක | (පු) බොරළු, ශර්කර, අශ්මරී, කැට කැබිලිති. |
| කඨි | (චු) භු.ශොක කිරීමෙහි කණ්ඨෙති කණ්ඨයති, ශොක කෙරෙයි, කණ්ඨති, ශොක කරයි. |
| කඨිත | (ති) කකියවන ලද, උණුකළ. |
| කඨින | (න) කඨින වස්ත්රය; කර්කශ වූ; තද වූ. |
| කඨින | (න) කර්‍කශවස්තු, කඨින චීවරය, හිණිපෙති මැස්ස, තද, ස්ථිර, අචල. |
| කඨින රජ්ජු | (න) කඨින චීවරය පිළියෙල කිරීමට ගන්නා නූල. |
| කඨිනචීවර | (න) කඨින දීම පිණිස ගන්නා වස්ත්‍ර. |
| කඨිනචීවර | (න) කඨින සිවුර. |
| කඨිනත්ථාර | (පු) කඨින සිවුරු ඇතිරීම. |
| කඨිනත්ථාර | (පු) කඨිනය ඇතිරීමේ විනය කර්මය. |
| කඨිනත්ථාරක | (පු) විනයානුකූල පරිදි කඨින වස්ත්රය පරිභොගකිරීමට පිළිගත් භික්ෂු නම. |
| කඨිනදුස්ස | (න) කඨිනය සඳහා ගනු ලබන වස්ත්රය. |
| කඨිනදුස්ස | (න) කෙළින් පිළි=කඨින චීවර. |
| කඨිනබ්භාර | (පු) කඨින චීවර පරිහරණය. |
| කඨිනමණ්ඩප | (න) කඨින සිවුරු මසන තැන, නූලින් සිවුර මසන මණ්ඩපය. |
| කඨිනසාලා | (ඉ) කඨින සිවුරු මසන තැන, නූලින් සිවුර මසන මණ්ඩපය. |
| කඨිනුද්ධාර | (පු) කඨින චීවරයාගේ ඉදිරීම. |
| කඨිනුද්ධාර | (පු) කඨිනය උදුරා දැමීම. |
| කඨිස්ස | (න) මැණික් ඇල්ලූ පට වස්ත්රය. |
| කඩි | (චු) ඡෙදනයෙහි, කණ්ඩෙති, කණ්ඩයති, සිඳියි. |
| කඩි | (රු) දර්‍පයෙහි, කණ්ඨති, දර්පණය කෙරෙයි. |
| කඩ්ඪ | (භු) ඇදීමෙහි, කඩ්ඪති=ආකඩ්ඪති, අදියි. |
| කඩ්ඪති | (කඩ්ඪ+අ) අදියි; අඳියි (ඉරක්); උරයි. |
| කඩ්ඪති | (භු) කඩ්ඪ+ආකඩ්ඪනෙ (කඩ්ඪ+ති) කඩයි, අදියි. |
| කඩ්ඪන | (න) ඇදීම (කටින්); ඇඳීම (ඉරක්). |
| කඩ්ඪන | (න) කැඩීම බිඳීම. |
| කඩ්ඪනක | (න) ඇදීම, තල්ලුකිරීම. |
| කණ | (චු) ඇස නොදැල්වීමෙහි කාණෙති, කාණයති ඇස නොදල්වයි, අක්ෂිනිමීලනය නොකරයි. |
| කණ | (පු) ධාන්‍යකුඩු, සියුම් දෙය, ස්වල්පය. |
| කණ | (පු) නිවුඩු; හාල් කැබලි; හාල් කුඩු. |
| කණ | (භු) ශබ්ද කිරීමෙහි, කණති, ශබ්ද කරයි. |
| කණය | (පු) අඩයටිය; හෙල්ලයක්. |
| කණය | (පු) ආයුධ විශේෂයක්=භින්දිවාල. |
| කණවීර | (පු) කණේරුගස. |
| කණවීරුවෙරා | (පු) වදමල්, අපරාධකරුවන් වධක ස්ථානයට ගෙන යන විට කරේ පැළඳවීමට යොදන මල්මාල සදන රතු මල්. |
| කණා | (ඉ) වගපුල්. |
| කණාජක | (න) නිවුඩුහාලේ බත, කුඩුහාලේ බත “කණජකං දීයති බිලඞ්ග දුතියං.” |
| කණාජක | (න) සුන් සහල් බත්. |
| කණික | (න) තලකැලල, ශරීරාවයවයන්හි ඇතිවන තල ඇට වැනි ලප. |
| කණිකාර | (පු) කිණිහිරි ගස. |
| කණිකාර | (පු) කිණිහිරියා ගස. |
| කණිට්ඨ | (පු) බාලයා. |
| කණිට්ඨ | (3) බාල වූ; (පු) බාල සොහොයුරා. |
| කණෙරික | (න) යුද්ධ තොප්පිය. |
| කණෙරු | (ඉ) ඇතින්න; (පු) ඇතා. |
| කණෙරු | (පු) ඇතා, ඇතින්න (ඉ) |
| කණෙරුකා | (ඉ) ඇතින්න. |
| කණ්ට | (න) කටුව, කණ්ටක. |
| කණ්ටක | (න) ඇටකටුව; කටුව. |
| කණ්ටක | පු=වෘක්ෂාදීන්ගේ කටු, සතුරා, ගෝනා, රොමහර්ෂය=රොමොද්ගමය. |
| කණ්ටක කසා | (ඉ) දඬුවම් හා දන් දීමට පාවිච්චි කරන කටු සහිත කසයක්. |
| කණ්ටක ගහණ | (න) කටු සහිත වනලැහැබ, කැලය, වනය. |
| කණ්ටක ගුම්බ | (න) කටු සහිත පඳුර. |
| කණ්ටක වට්ට | (න) කටු සහිත වන බිම් තීරය. |
| කණ්ටකලතා | (ඉ) කටු සහිත වැල්වර්ගයක්. |
| කණ්ටකාධාන | (න) කටු සහිත බඩ වැටිය, කටු සහිත පෙදෙස. |
| කණ්ටකාපචිත | (ති) කටුවලින් වැසී ගිය. |
| කණ්ටකාපස්සය | (න) සමහර නිගණ්ඨයන් විසින් අත්තකිලමථානුයොගය පුරුදුකිරීමට යකඩ ඇණ අතුරණ ලද ඇඳක නිඳීම හෝ වාඩිවී සිටීමේ පුරුද්ද. |
| කණ්ටකාපස්සය | (පු) කටු හො යකඩ හුල් එබ්බූ ලෑල්ල. |
| කණ්ටකාරී | (ඉ) කටුවැල්බටු. |
| කණ්ටකී | (පු) කටු ඇති, කටුසහිත. |
| කණ්ටකීඵල | (න) කටුගෙඩි, කොස්ගෙඩි, එම ගස. |
| කණ්ඨ | (පු) බෙල්ල; බොටුව. |
| කණ්ඨ | (පු) බොටුව, ග්‍රීවය, උගුර, බෙල්ල. |
| කණ්ඨකූප | (න) උගුරේ ඇති සිදුර, උගුරු සිදුර. |
| කණ්ඨජ | (3) බොටුවෙන් හටගත්. |
| කණ්ඨනාළ | (පු) උගුර. |
| කණ්ඨභූසා | (ඉ) ග්‍රීවාභරණය, බෙල්ලේ දමන මාලාදිය. |
| කණ්ඨසුත්ත | (න) ඇටවැල් ආදි ගෙලෙහි පළඳනා අබරණ, ගෙල බඳනා නූල. |
| කණ්ඩ | (පු) ඊ දඬු, ගොයම් දඬු, සමූහය, කොටස, අවකාශය. |
| කණ්ඩ | (පු) ඊතලය; කොටස; පරිච්ඡේදය. |
| කණ්ඩ | (භු) සිඳීමෙහි, කණ්ඩති, සිඳියි. |
| කණ්ඩ ගමන | (න) දුනු පහර, ඊතලයක ගමන. |
| කණ්ඩ චිත්තක | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ ඊතලය. |
| කණ්ඩ වාරණ | (ති) පලිහ, ඊතල නවත්වන ආයුධය. |
| කණ්ඩක | (ති) ආරක්ෂා නැති, සොරුන්ගෙන් නොමිදුනු. |
| කණ්ඩකී | (ඉ) නදී විශේෂයක්, කටුසහිත වැටක්. |
| කණ්ඩනාළි | (ඉ) ඊ කොපුව. |
| කණ්ඩපහාර | (න) ඊතල පාර, ඊතලයෙන් වූ වණය “එකෙන කණ්ඩපහාරෙන ද්වෙ මහාකායා පදාලිතා.” |
| කණ්ඩයති | කසයි. |
| කණ්ඩරා | (ඉ) මහ නගරය. |
| කණ්ඩරා | (ඉ) මහ නහර. |
| කණ්ඩු | (ඉ) කණ්ඩූති රෝගය, කැසීම. |
| කණ්ඩු | (ඉ) කැසීම; කුෂ්ටය. |
| කණ්ඩුක | (පු) දදය, දදයෙන් වන වේදනාව. |
| කණ්ඩුති | (ඉ) කැසීම. |
| කණ්ඩුති | (ඉ) ගාත්‍ර ඝර්ෂණය කරන්නාවූ එනම් රෝගය, කැසීම. |
| කණ්ඩුපටිච්ඡෙදී | (ඉ) දද, තුවාලාදිය බඳින රෙදි. |
| කණ්ඩුප්පල | (න) කුමුදුමල්. |
| කණ්ඩුයන | (න) කැසීම. |
| කණ්ඩුයන | (න) කැසීම. |
| කණ්ඩුයා | (ඉ) කණ්ඩුතිය, කැසීම. |
| කණ්ඩුයා | (ඉ) කැසීම. |
| කණ්ඩුරා | (ඉ) වඳුරු මෑ. |
| කණ්ඩුරොගි | (පු) දද වේදනාවෙන් දුක්විඳින්නා. |
| කණ්ඩුව | (භු) කැසීමෙහි, කණ්ඩුවති=කසයි. |
| කණ්ඩුවති | කසයි. |
| කණ්ඩුවන | (න) කැසීම. |
| කණ්ඩුස | (න) කඨින චීවරය පිළියෙල කිරීමට ගන්නා රෙදිපටියක්. |
| කණ්ඩූවති | (ක්‍රි) කණ්ඩුව - (d) (භු) කණ්ඩුවනෙ=කැසීමෙහි+ති කසයි. |
| කණ්ඩූවන | (න) කැසීම් රෝගය, කැසීම. |
| කණ්ඩොලිකා | (ඉ) වැල්වලින් තැනූ කූඩය. |
| කණ්ණ | (චු) ශ්රවණයෙහි, කණ්ණෙති, කණ්ණයති=අසයි. |
| කණ්ණ | (පු) කණ; කොණ. |
| කණ්ණ | (පු) කර්ණය=කණ, කොණ, කෙළවර. |
| කණ්ණක | (පු) කොණ, කෙළවර. |
| කණ්ණකටුක | ඇසීමට අප්‍රිය උපදවන. |
| කණ්ණකිත | (ති) මලබැඳුනු, කිළුටුවනලද. |
| කණ්ණකිත | (3) පුස් කෑ; හටගත් පුස් ඇති. |
| කණ්ණගුථක | (න) කන් මැලියම්, කණෙහි කලාඳුරු. |
| කණ්ණගූථ | (පු) කන් කලාඳුරු; කනේමල. |
| කණ්ණචාලක | (න) කන් සෙලවීම. |
| කණ්ණචින්න | 4 කැපූ කන් ඇති. |
| කණ්ණචීවර | (න) සිවුරු කොණ. |
| කණ්ණචුල | (න) කන්සිළුව. |
| කණ්ණච්ඡිද්ද | (න) කන් සිදුර. |
| කණ්ණච්ඡින්න | (ති) කපනලද කන් ඇති. |
| කණ්ණච්ඡෙද | (න) කන් සිඳීම. |
| කණ්ණඡිද්ද | (න) කන් සිදුර. |
| කණ්ණජප්පක | (පු) කණට කොඳුරන්නා, රහස් කියන්නා. |
| කණ්ණජප්පක | (පු) රහස් කියන්නා. |
| කණ්ණජප්පන | (න) කණින් ශබ්ද නොඇසෙනසේ මන්ත්‍රපිරවීම, කණට කොඳුරා කීම. |
| කණ්ණජප්පන | (න) රහස් කීම. |
| කණ්ණජලුකා | (ඉ) කන්වෑයා. |
| කණ්ණජලූකා | (ඉ) කන්වෑයා=එනම් පණුවා. |
| කණ්ණතෙල | (න) කණෙහි තෙල් ගැල්වීම. |
| කණ්ණධාර | (පු) නැවියා, නාවිකයා. |
| කණ්ණධාර | (පු) නැවේ අවයව ක්‍රියා කරවන්නා. |
| කණ්ණනාස | (න) කණ හා නැහැය. |
| කණ්ණපත්ත | (න) කන් පෙත්ත. |
| කණ්ණපිට්ඨි | (න) කනේ උඩ කොටස. |
| කණ්ණපූර | (පු) කර්ණාභරණය, කණපළඳනාව. |
| කණ්ණබිල | (න) කන් සිදුර, කන් කුහරය. |
| කණ්ණබිල | (න) කන් සිදුර. |
| කණ්ණභූසා | (ඉ) කණ්නාභරණය. |
| කණ්ණමල | (න) කණෙහි ඇති කලාඳුරු, කන් මැලියම්. |
| කණ්ණමලහරණී | (ඉ) කණ සුද්ධකරණ කන් හැන්ද. |
| කණ්ණමාලා | (ඉ) නළල අලඞ්කාර කරන මල් මාලයක්. |
| කණ්ණමුණ්ඩ | (පු) එනම් විල. |
| කණ්ණමූල | (න) කන්මුල. |
| කණ්ණමූලං | (න) කණෙහි මුල. |
| කණ්ණරොග | (න) කන් රෝගය. |
| කණ්ණවල්ලී | (ඉ) කන් පෙත්ත. |
| කණ්ණවල්ලී | (ඉ) කන්වැල. |
| කණ්ණවිජ්ඣන | (න) කන් විදීම. |
| කණ්ණවිජ්ඣන | (න) කන්විදීම. |
| කණ්ණවිභූසන | (න) කර්ණාභරණය. |
| කණ්ණවෙඨන | (න) කුණ්ඩලාභරණ = කො‍ඬොල. |
| කණ්ණවෙධ | (න) කුඩා දරුවන්ගේ කන් විදීමේ මඞ්ගලය. |
| කණ්ණසක්ඛලි | (න) කන්පෙත්ත. |
| කණ්ණසක්ඛලිකා | (න) කන්පෙත්ත. |
| කණ්ණසක්ඛලී | (ඉ) කණෙහි විවර මාර්ගය. |
| කණ්ණසංඛලී | (ඉ) කණෙහි යොදන පුංචි දම්වැලක් සහිත ආභරණ විශේෂයක්. |
| කණ්ණසංධොවික | (න) කන සේදීම. |
| කණ්ණසප්ප | (පු) කළු සර්ප‍‍‍‍‍‍‍‍ෙයක්. |
| කණ්ණසුඛ | (ති) කණට ප්‍රිය, කණට සැප දෙන. |
| කණ්ණසුත්තක | (න) කණෙහි යෙදෙන ආබරණ විශේෂයක්. |
| කණ්ණසුල | (න) කන්රුදාව. |
| කණ්ණසූල | (න) කන් කැක්කුම, කණෙහි යමකින් විදිනා වැනි වේදනාවක්. |
| කණ්ණසොත | (න) කර්‍ණෙන්ද්‍රිය, කණෙහි ඇසීම ඇති කරවන පෙදෙස. |
| කණ්ණායත | (න) කන් පෙත්තෙහි දමන මුතු වර්ගයක්. |
| කණ්ණාලඞ්කාර | (න) කණෙහි පළඳින ආභරණයක්. |
| කණ්ණිකා | (ඉ) කඩුක්කම; කරල; ගෙයක මුදුන් කොත; මල්වල බීජ කෝෂය හෙවත් කෙමිය. |
| කණ්ණිකා | (ඉ) පියුම් කෙමිය, කැණිමඩල, කර්ණාභරණය. |
| කණ්ණිකා බද්ධ | (ති) කැණිමඩලෙහි බැඳුනු. |
| කණ්ණිකා මණ්ඩල | (න) වහලේ එක් කොටසක්, වහලේ මුදුන් කොටස. |
| කණ්ණිකා රුක්ඛ | (න) වහලේ මුදුනට සවි කරන දැව දණ්ඩක්. |
| කණ්ණිකාබද්ධ | මුදුන සිටින ෙස් මිටි බැඳි. |
| කණ්ණිකාමණ්ඩල | (න) කැණිමඩුල්ල. |
| කණ්ණීකා ලක්ඛණ | (න) කණේ පැලඳි ආභරණයන්ගේ ලකුණු බලා කියන අනාගත වාක්‍යයක් - ශාස්ත්‍රයක්, ගෙහි කැණිමඩල බලා කියන ශාස්ත්‍රයක්. |
| කණ්ණ‍ෙව්‍ඨන | (න) කර්ණාභරණය. |
| කණ්නභෙරි | (න) බෙර විශේෂයක්. |
| කණ්නසුත්ත | (න) කණෙන් පහත වැටෙන කම්බියක් වැනි ආභරණ විශේෂයක්. |
| කණ්හ | (පු) කළු පැහැය විෂ්ණු වසවර්ති මාරයා පාපය මිරිස්. |
| කණ්හ | (3) කළු; පවිටු; (පු) විෂ්ණු. |
| කණ්හ අතිකණ්හ | (න) ඉතා කළු, තද කළු. |
| කණ්හකම්ම | (න) අකුසල කර්මය. |
| කණ්හතුණ්ඩ | (පු) කළුතුඩ ඇත්තා කළුතුඩු වඳුරා. |
| කණ්හපක්ඛ | (පු) අව පක්ෂය; කළුවර පක්ෂය. |
| කණ්හපක්ඛ | (පු) කෘෂ්ණ පක්ෂය = කළුවර පක්ෂය. |
| කණ්හපටිපදා | (ඉ) පවිටු ප්රතිපදාව, අකුශල ප්රතිපදාව. |
| කණ්හපාකඵල | (පු) කරඬු. |
| කණ්හපීතක | (පු) කළු රන්වන් පැහැය. |
| කණ්හඵලා | (ඉ) බෝලිද්ද. |
| කණ්හභෙදී | (පු) - (ඉ) කුළුරෑණ. |
| කණ්හලා | (ඉ) හුණීද=ඔලිඳ. |
| කණ්හවණ්ටා | (ඉ) පළොල්. |
| කණ්හවත්තනි | (පු) ගින්න. |
| කණ්හවත්තිනී | (පු) ගින්න. |
| කණ්හවිපාක | (3) නපුරු විපාක ඇති. |
| කත | (ති) කළ, කරන ලද. |
| කත | (3) කරන ලද; කළ; සෑදූ. |
| කතක | (ති) කරණයෙන් නිවෘත්ත දෙය. |
| කතක | (පු) ඉඟිනිගස, බළල් ලුණු, සියුම් කෙමියක් සේ කළ බිස්ස. |
| කතකම්ම | (ති) පුරුදුකළ, දක්ෂ, නිපුණ. |
| කතකම්ම | (න) කළ කම්මය. |
| කතකම්ම | (න) පෙර ජාතීන්හි කළ කර්මය. |
| කතකම්ම | (3) කළ පුරුදු ඇති; කළ වැඩ ඇති. |
| කතකරණී | (පු) කළ කටයුතු ඇත්තා. |
| කතකල්‍යාණ | (3) කළ පින් හෝ යහපත් දේ ඇති. |
| කතකිච්ච | (පු) කළ කටයුතු ඇති, ඉවරකරණ ලද කටයුතු ඇත්තා. |
| කතකිච්ච | (3) කළාවූ කටයුතු ඇති. |
| කතඤ්ජලි | (3) අත් ඔසවා වැඳගත්; ඇඳලි බැඳගත්. |
| කතඤ්ඤු | (3) කළගුණ දත්; කෘතඥවූ. |
| කතඤ්ඤුතා | (ඉ) කෘතඥ බව. |
| කතඤ්ඤූ | (පු) කෘතඥ, කළ උපකාර දත්. |
| කතත්ත | (න) කළ බව. |
| කතදුක්කත | (ති) නරකට කළ. |
| කතන | (න) නරක ක්‍රියා, නරක කිරීම්. |
| කතන්ත | (පු) යමයා, මරණය. |
| කතපටිසන්ථාර | (3) ආදරයෙන් පිළිගැන්වීම කළ; කළ පිළිසඳර ඇති. |
| කතපතරාස | (3) උ‍‍දේකෑම කෑ. |
| කතපරිචය | (3) කළ පුරුදු ඇති; හැඳින ගත්. |
| කතපිට්ඨ | (ති) පිටිවලින් කළ (ආහාර ආදිය). |
| කතපුඤ්ඤ | (3) කළ පින් ඇති. |
| කතපුඤ්ඤතා | (ඉ) කළපිනැති බව. |
| කතපුබ්බ | (ති) පෙර කරන ලද. |
| කතපුබ්බ | (3) කළ විරූ; පෙර කොට තිබෙන. |
| කතඵන | (ති) උස් කළ පෙනය ඇති. |
| කතබුද්ධි | (ති) පුරුදුකළ සිතක් ඇති, දක්ෂ. |
| කතභත්තකිච්ච | (3) කළ බත් කිස ඇති; බත් කා අවසන් කළ. |
| කතභාව | (න) සිදුවීම, කළබව. |
| කතභාව | (පු) කළබව. |
| කතම | (ති) කවර, මොන, කතර. |
| කතම | (3) කවර. |
| කතමත්ත | (න) කළ ප්රමාණය. |
| කතම‍‍‍ත්තෙ | (ක්‍රි.වි) කළ කෙ‍‍ෙණහි. |
| කතමල්ලක | (පු) කළ බඳුන් ඇති, කළ මල්ලව යුද්ධ ඇති. |
| කතමාල | (පු) කෘතමාල=ඇසළ. |
| කතයොග්ග | (ති) යොග්‍ය කළ, පුරුදු කළ, පුහුණු කළ. |
| කතර | (පු) කවර, මොන, කතම. |
| කතර | (3) කවර. |
| කතරූප | (ති) ස්වභාවයෙන් කළ, විගසින් කළ. |
| කතවෙදිතා | (ඉ) කෘතවෙදී භාවය, කළ උපකාර දන්නා බව. |
| කතවෙදිතා | (3) කරන ලස සංග්‍රහ ඇති; (ඉ) කෘතඥ බව. |
| කතවෙදී | (පු) (3) කළ උපකාර දන්නා. |
| කතවෙදී | (පු) කළ උපකාර ප්රකට කොට දත්තා. |
| කතසංකෙත | (ති) කළ සලකුණ, ගිවිසුම් ඇති කළ. |
| කතසක්කාර | (ඉ) ගෞරව කළ. |
| කතසඞ්කෙත | (3) කළ හෝ කී ලකුණු ඇති. |
| කතසංසග්ග | (ති) පුරුදු, කලක් ඇසුරු කළ. |
| කතසික්ඛ | (3) කළ පුහුණුව ඇති; පුහුණු කළ. |
| කතසික්ඛා | (ඉ) හැදෑරූ ශිල්පය. |
| කතහත්ථ | (ති) පුරුදු - දුනු ශිල්පයෙහි පුහුණු කළ අත් ඇති, දක්ෂ, නිපුණ. |
| කතහත්ථික | (පු) කළ ඇතා, සෙල්ලම් සඳහා සාදා ගත් ඇතා. |
| කතා | (චු) සිඳීමෙහි, කන්තෙති, විකන්තයති, සිඳියි. |
| කතාධිකාර | (3) කළ ප්රාර්ථනා ඇති. |
| කතානුග්ගහ | (3) අනුග්‍රහ ලැබූ. |
| කතාපරාධ | (3) කළ අපරාධ ඇති. |
| කතාභිනිවෙස | (3) කළ අධිෂ්ඨාන ඇති. |
| කතාභිනීහාර | (3) කළ ප්රාර්ථනා ඇති. |
| කතාභිසෙක | (3) කළ අභිශේක ඇති; කළ අභිශේක ලැබූ. |
| කතාවී | (පු) සෝවාන් ආදී සතර මගින් කළ කටයුතු ඇත්තා කරන ලද ස්වභාව ඇත්තා. |
| කති | (අ) කීයද? කොපමනද. |
| කති | (නි) කීයක්; කොපමණ. |
| කති | (රු) නූල් කැටීමෙහි, කනත්ති, නූල් කටියි. |
| කතිකා | (ඉ) කතිකාව, ව්‍යවස්ථාව, පණත. |
| කතිකා | (ඉ) කථාව; පොරොන්දු කථාව. |
| කතිකා සංඨාන | (න) ගිවිසුමකට ඇතුළ්වීම. |
| කතිකාවත්ත | (න) කතිකාවත; පොරොන්දු වූසේ පැවැත්ම. |
| කතිපය | (ති) කීපය=කෙපමණ=කොපමණ. |
| කතිපය | (3) කිහිප. |
| කතිපාහ | (න) (කතිප+ආහ) කීපදවසක්, දින කීපයක්. |
| කතිපාහ | (න) කීප දිනක්; දින කීපයක්. |
| කතිපාහං | (ක්‍රි.වි) කීප දිනක් මුලුල්ලේ. |
| කතිම | (ති) කවර, කිනම්. |
| කතිවස්ස | (අ) වස් කීයද, වයස කීයද? |
| කතිවස්ස | (3) වස් කීපයක් ඇති. |
| කතිවිධ | (ති) කතිප්‍රකාර, කී ආකාර. |
| කතිවිධ | (3) ආකාර කීපයක් ඇති. |
| කතූපකාර | (3) කළ උපකාර ඇති; (පු) කළ උපකාරය. |
| කතූපාසන | (3) පුහුණු වූ; විදීමෙහි දක්ෂ වූ. |
| කතොකාස | (3) අවසර ලැබූ; කළ අවකාශ ඇති. |
| කත්තබ්බ | (ති) කටයුතු, සිදුකටයුතු. |
| කත්තබ්බ | (3) කටයුතු; කළයුතු. |
| කත්තබ්බා | (ඉ) කළයුතු බව. |
| කත්තර | (චු) සිථිලබැව්හි, කත්තරෙති, කත්තරයති, සිහිල් කෙරෙයි, බුරුල් කෙරෙයි. |
| කත්තර | (න) සැරයටිය, සැරමිටිය. |
| කත්තර | (3) ඉතා කුඩා. |
| කත්තර සුප්ප | (පු) පරණ කුල්ල, දිරූ කුල්ල. |
| කත්තරදණ්ඩ | (පු) සැරයටිය. |
| කත්තරයට්ඨි | (ඉ) බස්තම; සැරයටිය. |
| කත්තරයට්ඨි | (ඉ) සැරයටි, හැරමිටිය. |
| කත්තරි | (ඉ) කතුර, ලොකු කතුර. |
| කත්තරි | (ඉ) කතුර. |
| කත්තරිකා | (ඉ) කතුර, පිහිය. |
| කත්තරිකා | (ඉ) කතුර. |
| කත්තික | (පු) ඉල්මස. |
| කත්තික | (පු) ඉල්මාසය, හිල්මාසය. |
| කත්තිකා | (ඉ) කැති නැකත. |
| කත්තිකා | (ඉ) කැති නැකත. |
| කත්තු | (පු) කරන්නා. |
| කත්තු | (පු) කර්තෘ=කරන්නා. |
| කත්තුං | (නි) කරන්ට. |
| කත්තුකම්‍යතා | (ඉ) කරනු කැමැත්ත. |
| කත්තුකාම | (3) කරනු කැමති. |
| කත්තුකාමතා | (ඉ) කරනු කැමැත්ත. |
| කත්ථ | (අ) කොතැන්හි, කොයිබ, කොහේ. |
| කත්ථ | (අ) කොහිද? |
| කත්ථ | (නි) කොහි; කොහේ. |
| කත්ථ | (භු) ගුණකීමෙහි, කත්ථති, ගුණකියයි. |
| කත්ථචි | (අ) කිසිතැනක, කිසි ස්ථානයෙක්හි. |
| කත්ථචි | (නි) කිසි තැනක. |
| කත්ථඨිත | (අ) කවර ස්වභාවයක්ද? |
| කත්ථති | (කත්ථ+අ) පුරසාරම් දොඩයි. |
| කත්ථති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (කත්ථ-කත්ථනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, පූච්චම් දොඩයි. |
| කත්ථති | (ක්‍රි) (කත්ථ+ති) ගුණ කියයි. |
| කත්ථනා | (ඉ) පුරසාරම. |
| කත්ථනා | (ඉ) වර්ණනාව, ගුණ කථනය. |
| කත්ථවාස | (ති) නිවස කොහිද? |
| කත්ථවාසික | (ති) ඉන්නේ කොහිද? |
| කත්ථි | (පු) තමාගේ උසස්කම අඟවන්නට දොඩන්නා. |
| කත්ථු | (පු) සිවලා, හිවලා. |
| කත්ථුරිකා | (ඉ) කස්තුරි, මෘගමද. |
| කත්වා | (පූ.ක්‍රි) කරලා; කොට. |
| කථං | (නි) කෙසේ. |
| කථංකත්ථි | (3) සැක ඇත්තා. |
| කථංකථා | (ඉ) සැකය. |
| කථංකර | (3) කෙසේ ක්‍රියා කරන. |
| කථන | (න) කථාව; කීම. |
| කථංභූත | (3) කෙසේ වූ. |
| කථංවිධ | (3) කෙබඳු ආකාර ඇති; කෙබඳු ආකාර ඇති. |
| කථංසීල | (3) කෙබඳු පැවතුම් ඇති. |
| කථා | (ඉ) කථාව, කථාකිරීම, කථා වස්තුව, ප්‍රබන්ධ කථාව. |
| කථා | (ඉ) කථාව; කීම. |
| කථාන | (න) අසඞ්ඛ්‍යයට ළං වූ ගණනක්. |
| කථාන | (න) ඒනම් සංඛ්‍යාව, පදුම සියක් ලක්ෂය, පදුම බලනු. |
| කථාපාභත | (න) අළුත් ආරංචිය; කථා නැමැති පඬුර. |
| කථාපෙති | (කථ+ණාපෙ) කියවයි; පණිවිඩ යවයි. |
| කථාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියවන්නට සලස්වා. |
| කථාමග්ග | (පු) කථා පිළිවෙළ. |
| කථාවත්ථු | (න) අභිධම්මයේ පස්වන පොත; ප්රවෘත්ති කථාව. |
| කථාසල්ලාප | (පු) සතුටු කථාව. |
| කථි | (භු) කුටිල භාවයෙහි, කත්ථති, වක්ව යෙයි. |
| කථික | (පු) කියන්නා, කථා කරන්නා, කථිකයා. |
| කථිත | (ති) කියන ලද, දෙසන ලද. |
| කථිත | (3) කියන ලද; කී. |
| කථිතා | (ඉ) තෙපුල. |
| කථෙති | (කථ+ණෙ) කියයි. |
| කථෙති | (ක්‍රි) (කථ-කථනෙ, කීමෙහි+ණෙ+ති) කියයි, බෙනෙයි. |
| කථෙතුං | (නි) කියන්ට. |
| කථෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| කථෙන්ත | (3) කියන; කියමින්. |
| කථොජ්ජ | (න) තෙජස් රහිත කථාව. |
| කද | (භු) ආමන්ත්රණයෙහි, හැඬීමෙහි, කන්දති, ආමන්ත්රණය කරයි, හඬයි. |
| කදන්ත | (න) අපිරිසිදු බත. |
| කදම්බ | (පු) කොළොම් ගස; බක්මී ගස; බකිනි ගස. |
| කදම්බ | (පු) කොළොම්ගස, රාශිය. |
| කදම්බක | (පු) අඹගස, සමූහය. |
| කදම්බපුප්ඵ | (න) රතට හුරු රන්පැහැති මල් වර්ගයක්. |
| කදර | (ති) අසරණ, දුක්ඛිත. |
| කදර | (පු) හෙළ කිහිරියගස. |
| කදරිය | (න) තද මසුරු බව. |
| කදරිය | (පු) තද මසුරා. |
| කදරිය | (පු) තද මසුරා. |
| කදරියතා | (ඉ) තද මසුරු බව. |
| කදල | (පු) කෙසෙල් ගස. |
| කදලි | (ඉ) කෙසෙල් ගස; කොඩිය. |
| කදලික්ඛන්ධ | (න) කෙසෙල් ගසේ කඳ, නිසරු දෙයට උපමාකරණ ද්‍රව්‍යයක්. |
| කදලිතරු | (න) කෙසෙල් ගස. |
| කදලිඵල | (න) කෙසෙල් ගෙඩිය. |
| කදලිමිග | (පු) කදලිමෘගයා=කෙහෙල් මුවා. |
| කදලිමිග | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| කදලිමිග පවර පච්චත්ථරණ | (න) කෙසෙල් මුව නම් මෘගයන්ගේ සමින් කළ උතුම් පසතුරුණු. |
| කදලී | (ඉ) ධ්වජය, කෙසෙල් ගස, කදලි මෘගයා. |
| කදා | (අ) කවරදා කවරකාලයක යතාර්‍ථයෙහි. |
| කදා | (නි) කවදා; කවර කලෙක. |
| කදා උප්පත්තික | (ති) සමහරවිට ඇතිවන. |
| කදාචනං | (නි) කිසි කලක. |
| කදාචි | (අ) කිසිම කලෙක, අනියත කාලාර්‍ථයෙහි. |
| කදාවි | (නි) කිසි කලෙක. |
| කදි | (රු) ලැසිගමනෙහි, අසීඝ්‍ර ගමනෙහි, කන්දති, ලැසිවෙයි. |
| කදි | (රු) හැඬීමෙහි, ආමන්ත්රණයෙහි, කන්දති, අඬයි, කැඳවයි. |
| කද්ද | (භු) නින්දිත ශබ්දයෙහි, කද්දති, කැත ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කද්දම | (පු) මඩ, පඞ්කය. |
| කද්දම | (පු) මඩ. |
| කද්දමොදක | (න) මඩ මිශ්‍ර දිය; මඩ වතුර. |
| කන | (භු) බැබලීමෙහි, යාමෙහි, කැමති වීමෙහි, කනති බබලයි, යෙයි, කැමතිවෙයි. |
| කනක | (න) රත්රන්. |
| කනක | (න) රන්. |
| කනකග්ග | (න) රන්මුදුන. |
| කනකච්ඡවි | (3) රන්වන් සිවි ඇති. |
| කනකතව | (ති) රන් පැහැති සමක් ඇති. |
| කනකත්තච | (3) රන්වන් සිවි ඇති. |
| කනකනිවි | (න) රන්පැහැති ලක්ෂණ සිරුරු පැහැය. |
| කනකපභා | (ඉ) ස්වර්‍ණමය ආලෝකය. |
| කනකප්පභා | (ඉ) රන් එළිය; රන් පැහැය. |
| කනකරාජ | (පු) ස්වර්‍ණමය කඳු මුදුන්හි රජු, හිමාලය පර්වතය. |
| කනකවිමාන | (න) රන් විමන. |
| කනකවිමාන | (න) රන් විමන. |
| කනකසිඛර | (ඉ) ස්වර්‍ණමය කඳු මුදුන. |
| කනති | (ක්‍රි) (කන+ති), බබලයි. |
| කනත්තන | (න) කැපීම; නූල් කැටීම; හාරා කැපීම. |
| කනිට්ඨ | (ති) අති ස්වල්පදෙය, ඉතා තරුණයා, බාල සහෝදරයා, කනිට්ඨක-බාල සහෝදරයා. |
| කනිට්ඨ | (3) බාල වූ; (පු) බාල සොහොයුරා; බාලයා. |
| කනිට්ඨක | (පු) බාල සොහොයුරා; මල්ලී. |
| කනිට්ඨත්ත | (න) දියුණුවෙන් අඩු තත්ත්වය. |
| කනිට්ඨඵල | (න) සුළු ඵලය. |
| කනිට්ඨභගිනි | (ඉ) බාල සොහොයුරී. |
| කනිට්ඨභවන | (න) උසස් දෙවියන්ගේ විමානය. |
| කනිට්ඨභාතු | (පු) බාල සොහොයුරා. |
| කනිට්ඨා | (ඉ) බාල සොහොයුරී. |
| කනිට්ඨා | (ඉ) සුලඟිල්ල, හුලඟිල්ල. |
| කනිට්ඨි | (ඉ) බාල සොහොවුරිය. |
| කනිට්ඨීකා | (ඉ) බාල සොහොයුරී. |
| කනිය | (ති) අතිස්වල්පය, කනිට්ඨ බලනු. |
| කනිය | (3) සියල්ලට බාල වූ. |
| කනීනික | (ඉ) ඇසේ ඉංගිරියාව, ටිඟිනිය. |
| කනීනිකා | (ඉ) ඇසේ ඉංගිරියාව. |
| කන්ත | (පු) ස්වාමිපුරුෂයා, වල්ලභයා, මනොහර, මනවඩන. |
| කන්ත | (3) ප්‍රිය වූ; ස්වාමි පුරුෂයා; සිත් අලවන. |
| කන්තති | (කත්ත+අ) කටියි; නූල් අඹරයි; හාරා කපයි. |
| කන්තති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කන්ත-කන්තනෙ, කැපීමෙහි-කන්ත+ති, කපයි, සිඳියි. |
| කන්තති | (ක්‍රි) (කන්ත+ති) නූල් කටියි. |
| කන්තන | (න) කැපීම, සිඳීම. |
| කන්තර මග්ග | (පු) යෑමට අමාරු මග, කාන්තාර මාර්ගය. |
| කන්තා | (ඉ) ප්‍රියාව, ප්‍රිය භාර්ය්යාව. |
| කන්තා | (ඉ) භාර්යාව; ස්ත්රිය. |
| කන්තාර | (න) ආරණ්‍යය, දුර්ගමාර්ගය, නිරුදක, චොර, වාළ, දුර්භික්ෂ යන කාන්තාර සතර. |
| කන්තාර | (පු) කාන්තාරය. |
| කන්තාර පටිපන්න | (ති) කතර මඟට පිළිපන් තැනැත්තා, වනයෙහි වසන තැනැත්තා. |
| කන්තාර මුඛ | (න) කාන්තාරයට ඇතුළ්වන දොරටුව, කාන්තාර මුඛය. |
| කන්තාරද්ධාන | (න) කතර මග, දුර්ගමාර්ගය, කාන්තාර මාර්ගය. |
| කන්තාරීය | (ති) කාන්තාරයෙහි ජීවත්වන, වන සංචාරක උපදේශකයා, යක්ෂයනට ව්‍යවහාර කරන නාමයක්. |
| කන්ති | (ඉ) රුචිය, රශ්මිය. |
| කන්තික | (න) කරකැවීම, නූල් කැටීම. |
| කන්තික | (පු) කැමතිවන්නා, කාන්ති ඇත්තා. |
| කන්තිකා | (ඉ) කිඳි=රසකිඳ. |
| කන්තිත | (ති) කපනලද, සිඳින ලද. |
| කන්තිත | (3) ඇඹරූ; කටින ලද; කපන ලද. |
| කන්ද | (චු) නිතර හැඬීමෙහි, කන්දෙති, කන්දයති, නිතර හඬයි. |
| කන්ද | (පු) අල, හිඟුරල බතල ආදී අල. |
| කන්ද | (පු) අලය. |
| කන්ද | (භු) ආමන්ත්රණයෙහි, හැඩීමෙහි. |
| කන්දති | (ඉ) අමතයි, හඬයි. |
| කන්දති | (කන්ද+අ) විලාප කියයි; හඬයි. |
| කන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) කන්ද-රො‍දනො, හැඬීමෙහි+ති) හඬයි. |
| කන්දන | (න) රොදනය, හැඬීම. |
| කන්දන | (න) විලාප කීම; හැඬීම. |
| කන්දන්ත | (3) හඬමින්. |
| කන්දප්ප | (පු) අනඞ්ගයා, කාමයා=කන්දර්පයා. |
| කන්දමාන | (3) හඬමින්. |
| කන්දර | (පු) - (න) භූමි පර්‍වතාදීන්ගේ විවර, කඳු රැලි. |
| කන්දර | (පු) පර්වත පාර්ශවයෙහි ගුහාවක් මෙන් පිහිටි කඳුර. |
| කන්දරා | (ඉ) පර්වත පාර්ශවයෙහි ගුහාවක් මෙන් පිහිටි කඳුර. |
| කන්දරාල | (පු) තෙලැසටුගස. |
| කන්දල | (පු) කිඩාරම් ගස. |
| කන්දළ | (පු) මානෙල් මල්. |
| කන්දිත | (න) වැලපීම; හැඬීම. |
| කන්දිත | ත්‍රි-හඬනලද, හැඬීම, දුක්වනලද. |
| කන්දුක | (පු) පන්දුව; බෝලය. |
| කන්දුක | (පු) පන්දුව. |
| කන්ධරා | (ඉ) ග්‍රීවය, ගෙල. |
| කප | (චු) චලනයෙහි, කපෙති, කපයති, සැලෙයි. |
| කප | (භු) කරුණුවෙහි, කපති, කරුණු කෙරෙයි. |
| කප | තු-වැසීමෙහී, ඇචීමෙහි. |
| කපට | (පු) - (න) කපටියා=කෛරාටිකයා. |
| කපණ | (ති) කෘපණ, දිලිඳු, තදමසුරා, දුගියා. |
| කපණ | (3) දිළිඳු; බැගෑපත්; (පු) දිළින්ඳා. |
| කපණජීවිත | (න) දිලිඳු ජීවිතය, දුප්පත් ජීවිතය. |
| කපණද්ධික | (පු) සිඟන්නා, මගියා. |
| කපණභාව | (න) දිලිඳුභාවය, දුප්පත් බව. |
| කපණමනුස්ස | (පු) දිලිඳු තැනැත්තා, දුප්පත් මිනිසා. |
| කපණලද්ධක | (පු) දුකින් ලැබූ තැනැත්තා. |
| කපණවිසිඛා | (ඉ) මුඩුක්කු, දිලින්දන් වසන වීදිය. |
| කපණවුත්ති | (න) දිලිඳු ජීවිතයක් ගෙනයෑම. |
| කපණා | (ඉ) දිළිඳු ස්ත්රිය. |
| කපණිකා | (ඉ) අසරණ ස්ත්රිය. |
| කපණිත්ථී | (ඉ) දුප්පත්-අසරණ ස්ත්රිය. |
| කපද්දී | (පු) ඊශ්වරයා, උමාපති. |
| කපලඛණ්ඩ | (න) කැබිලිති කෑල්ල. |
| කපල්ල | (න) ඇතිළිය; කබල. |
| කපල්ල(ක) | (න) කබල, කපාල, -කපල්ලපූව, කබලුපූ, කබලුකැවුම්. |
| කපල්ලක | (න) කුඩා ඇතිළිය; කුඩා කබල. |
| කපල්ලතනී | (ඉ) මැටියෙන් කළ භාජනයක්. |
| කපල්ලපූව | (පු) (න) ඇතිලිවල සාදන කැවිලි. |
| කපසීස | (පු) දොරේ අගුල සවිකළ කණුව. |
| කපා | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| කපාට | (පු) - (න) දොරබාව. |
| කපාල | (න) කටුව; කබල. |
| කපාල | (න) හිස්කබල, කළ, ලබු ආදීන්ගේ කබල්. |
| කපාලක | (න) කුඩා කබල හෝ භාජනය. |
| කපාලක | (පු) කුඩා භාජනයක්, පාත්රය. |
| කපාලඝර | (පු) කබලක් අතේ ඇත්තා, ඊශ්වරයා, (ඊශ්වරයා අත මිනී හිස්කබලක් ඇත) |
| කපාලහත්ථ | (ති) කබලක් ගත් අත් ඇති, පාත්‍රයක් ගත් අත් ඇති. |
| කපාලාභත | (ති) පාත්‍රයෙන් ගෙන ආ, (බත) |
| කපි | (චු) බැබලීමෙහි, කම්පෙති, කම්පයති, බබලයි. |
| කපි | (චු) යාමෙහි, කපෙති, කපයති, යෙයි. |
| කපි | (පු) වඳුරා, රිලවා. |
| කපි | (පු) වඳුරා. |
| කපි | (රු) මඳක් සෙලවීමෙහි, කම්පති, සෙලවෙයි. |
| කපිකච්චු | (පු) කසඹිලියා. |
| කපිකච්ඡු | (පු) වඳුරු මෑ, කසඹිලියා. |
| කපිචිත්ත | (ති) අස්ථිර, ටිකෙන් ටික වෙනස්වන, වඳුරු සිතක් ඇති. |
| කපිඤ්ජල | (පු) වටුවෙකු වැනි පක්ෂියෙක්. |
| කපිඤ්ජල | (පු) වලිකුකුළු වර්ගයක්. |
| කපිත්ථ | (න) දිවුල් ගෙඩිය. |
| කපිත්ථ | (පු) ගිවුලු, දිවුල්ගස. |
| කපිත්ථ | (පු) දිවුල් ගස. |
| කපිත්ථක | (පු) ගිවුලු, දිවුල්ගස. |
| කපිත්ථන | (පු) ගිවුලු, දිවුල්ගස. |
| කපිමිද්ධ | (න) වඳුරු නින්ද. |
| කපිල | (පු) නිල් රන්වන් පැහැය, කිඹුලා. |
| කපිල | (3) නිල් රන්වන්; (පු) නිල් රන්වන් පැහැය. |
| කපිලවත්ථව | (3) කපිලවස්ථවට අයත්. |
| කපිලවත්ථු | (න) කිඹුල්වත් පුරය. |
| කපිලවත්ථු | (න) කිඹුල්වත්පුරය. |
| කපිලා | (ඉ) ඇට්ටේරිය, හරේණුරුක, සුවඳ වර්ගයක්, වරාගස, අසු(හු) ගස. |
| කපිවල්ලී | (ඉ) ඇත් වගපුල්. |
| කපිසීස | (පු) අගුලුකනුව. |
| කපීතන | (න) තෙලැසටුගස. |
| කපු | (භු) පොහොසත් බැව්හි, කප්පති, සමර්ථවෙයි=හැකිවෙයි. |
| කපු | (භු) හිංසාවෙහි, කප්පති, හිංසා කෙරෙයි. |
| කපොණි | (ඉ) වැලමිට. |
| කපොත | (පු) පරවියා=පක්ෂි විශේෂයක්. |
| කපොත | (පු) පරෙවියා. |
| කපොත පාද | (ති) පරෙවි පාද වැනි. |
| කපොත පාලිකා | (ඉ) කොබෝ ගෙඩි වළල්ල. |
| කපොතපාලිකා | (ඉ) පරෙවි කූඩුව; වහලේ කොබෝ ගෙඩි වළල්ල. |
| කපොල | (පු) කපොලය, කම්මුල. |
| කපොල | (පු) කම්මුල; කොපුල. |
| කප්ප | (චු) විතර්කණයෙහි, සිඳීමෙහි, කප්පෙති කප්පයති විතර්කයයි, සිඳුයි. |
| කප්ප | (චු) විධානයෙහි කප්පෙති, කප්පයති, විධානයකරයි. |
| කප්ප | (ති) කාල, කෘතාදියුග, ලෙශ, පණත්, පරමායුෂ, සදාශාර්‍ථ, ශ්‍රමණව්‍යවහාර කප් බින්දු තැබීම, සමන්තභාවය, අන්තඃකල්ප, අසඞ්ඛ්‍යකල්ප, මහාකල්ප, ලෙශමාත්‍ර, විකල්ප, විතර්ක, විධාන, අභිසද්දහනාර්‍ථ යන මෙහි. |
| කප්ප | (භු) සමර්‍ථභාවයෙහි, කප්පති, පොහොසත් වෙයි. |
| කප්ප | (3) යොග්‍ය; සමාන වූ; සුදුසු; (පු) කල්පය; විතර්කය. |
| කප්පක | (පු) ඇඳුම් අන්දවන්නා; කපුවා; පනික්කියා. |
| කප්පක | (පු) කපුවා, කරණවැමියා, ඇම්බැට්ටයා. |
| කප්පකොලාහල | (පු) කල්පවිනාසයට පෙරටුව දෙවි මිනිසුන් අතර පවත්නා කොලාහලය. |
| කප්පග්ගි | (ඉ) කල්පාන්තයේ ගින්න. |
| කප්පට | (න) පරණ රෙදි, ඉරුණු ඇඳුම, කුණු. |
| කප්පට | (පු) දිරාගිය වස්ත්රය. |
| කප්පට්ඨ | (පු) කාලය ඉක්මවූ කෙනෙක්, රහතුන් වහන්සේ. |
| කප්පට්ඨිතික | කල්පයක් පවත්නා. |
| කප්පට්ඨිතික | (3) කල්පයක් පවත්නා. |
| කප්පති | (කප්ප+අ) යොග්‍ය වේ; (කප්ප+ති) කැප වේ. |
| කප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) කප්ප-සමත්ථභාවෙ, සමර්ථ භාවයෙහි+ති) පොහොසත් වෙයි. |
| කප්පන | (න) අසුන් හා රථ ආදිය පිළියෙළ කිරීම; ඇන්දවීම; කැපීම; කිරීම; සැරසීම; සිතීම. |
| කප්පන | (න) කැපීම්, විතර්ක (ඉ) අශ්වාදීන් සැදීම. |
| කප්පනා | (ඉ) අශ්වාදීන්ට ඇන්දවීම; කල්පනාව. |
| කප්පබින්දු | (න) සිව්රුවල ගසන කප් බින්දුව. |
| කප්පර | (පු) කබල, වැලමිට, හිස්කබල. |
| කප්පර | (පු) වැලමිට. |
| කප්පරුක්ඛ | (පු) කල්පවෘක්ෂය=කප්රුක, දිබ්බ රුක්ඛ බලනු. |
| කප්පරුක්ඛා | (පු) කල්ප වෘක්ෂය. |
| කප්පලතා | (ඉ) කප්රුක වැනි වැලක්. |
| කප්පවිනාශ | (පු) ලෝක විනාශය. |
| කප්පහලාහල | (d) කල්පාන්තයෙහි වන මහා හඬ. |
| කප්පායුක | (පු) ආයුස් කල්පයට වඩා ජීවිතය ගතකල කෙනෙක්. |
| කප්පාස | (න) කපු (පුලුන්); කපු පුලුන් රොද. |
| කප්පාස | (පු) කපු ගස. |
| කප්පාස | (පු) කපුගස. |
| කප්පාසමය | (3) කපු නූලෙන් වියූ. |
| කප්පාසික | (න) කපුපිලි=කපු නූලින්කළ දේ. |
| කප්පාසික | (3) කපු ගස් ඇති; කපු පුලුන් වලින් තැනූ. |
| කප්පාසී | (ඉ) කපු. |
| කප්පික | (ති) කැප ඇති, පරිභොගයට සුදුසු. |
| කප්පික | (3) කල්පයට අයත්. |
| කප්පිත | (පු) සරසනලද, සකස්කළ, සැරසූ ඇතා. |
| කප්පිත | (3) ඇන්ද වූ; කපන ලද; කල්පනා කළ; පිළියෙළ කළ; සැරසූ. |
| කප්පිය | (පු) කැප ඇති, සුදුසු. |
| කප්පිය | (3) කැප වූ; යෝග්‍ය වූ; ශික්ෂාවන්ට විරුද්ධ නොවූ. |
| කප්පියකාරක | (පු) කැපකරුවා. |
| කප්පියකාරක | (පු) පැවිද්දන්ට යෝග්‍ය සේ සපයා දෙන්නා. |
| කප්පියකාරකි | (පු) කැපකරුවා. |
| කප්පියභණ්ඩ | (න) කැප බඩු, පරිභොගයට සුදුසු බඩු. |
| කප්පියභාණ්ඩ | (න) භික්ෂූන්ට යෝග්‍ය බඩු. |
| කප්පුට්ඨාන | (න) කල්පාන්තයට අයත්වීම. |
| කප්පුර | (පු) (න) කපුරු. |
| කප්පූර | (පු) - (න) කපුරු. |
| කප්පෙති | (කප්ප+ණෙ) අන්දවයි; (කප්ප+ණෙ) කපයි; කරයි; (කප්ප+ණෙ) කල්පනා කරයි; පිළියෙළ කරයි; සරසයි. |
| කප්පෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කප්ප කප්පණෙ, විතර්ක කිරීමෙහි-කප්ප+ණෙ+ති) විතර්ක කරවයි. |
| කප්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අන්දවා; කපා. |
| කප්පෙන්ත | (3) කපන; කපමින්; කරන; කරමින්; සරසන; සරසමින්. |
| කබන්ධ | (පු) (න) හිස නැති ශරීරය. |
| කබර | (න) කබරයයි ප්රසිද්ධ තිත්, පැල්ලම්, ලප, පොහොර “කබර ගොරූපංවිය” |
| කබර | (3) මිශ්‍ර වර්ණයෙන් යුත්. |
| කබරගොරූප | (න) කබර එළදෙනගේ රූපය. |
| කබරමණි | (පු) මැසිරිගල. |
| කබල | (පු) (න) පිඩ; බත් පිඩ. |
| කබල | (පු) ආලොපය=බත්පිඩ. |
| කබලිංකාරාහාර | (පු) කබලීකෘත ආහාරය පිඩුකොට වළඳන ආහාරය, දිවි පැවැත්මට හේතුවන සියලුම ආහාර වර්ග මීට ඇතුළත් වේ. |
| කබලිංකාරාහාර | (පු) පිඩු වශයෙන් අනුභව කරන ආහාරය. |
| කබලීකාර | (පු) බත් පිඩු කිරීම, බත් ගුලි කිරීම. |
| කබ්බ | (න) කවිය; කාව්‍ය; කාව්‍ය. |
| කබ්බ | (භු) යාමෙහි, දප්පයෙහි, කබ්බති, යෙයි, ආඩම්බර වෙයි. |
| කබ්බ | (භු) ස්තුතියෙහි, වර්ණයෙහි, කබ්බති, පසසයි, පාට කරයි. |
| කබ්‍ය | (න) කාව්‍යය. |
| කම | (පු) ක්රමය, පිළිවෙළ, අනුක්රමය. |
| කම | (පු) පිළිවෙළ; යාම. |
| කමණ්ඩලු | (පු) (න) කෙණ්ඩිය. |
| කමණ්ඩුලු | (පු) නු-කෙණ්ඩිය, කොතලය. |
| කමති | (කමු+අ) ගමන් කරයි; යයි. |
| කමති | (ක්‍රි) (කමු+ති) යෙයි, පාද වික්ෂෙපය කරයි. |
| කමන | (න) යෑම, ගමන්කිරීම. |
| කමනීය | (ති) කැමති වියයුතු. |
| කමනීය | (3) ප්‍රිය වූ; සිත්කලු. |
| කමල | (න) නෙලුම් මල; පියුම. |
| කමල | (න) පියුම, නෙපුම්, ජලය එනම් තෘණ විශේෂය. |
| කමලදල | (න) පියුම් පෙත්ත. |
| කමලයොනි | (ඉ) පියුම්යොන්, බ්රහ්මයා. |
| කමලාසන | (පු) නු-පද්මාසනය, බ්රහ්මයා. |
| කමලාසන | (පු) බ්රහ්මයා. |
| කමලිනී | (ඉ) පියුම් විල. |
| කමලිනී | (ඉ) පියුම්විල, කමලාකරය. |
| කමු | (d) ජු යාත්‍රාවෙහි චඞ්කමති, සක්මන් කරයි, යයි. |
| කමු | (චු) කැමැත්තෙහි, කාමෙති, කාමයති, කැමති වෙයි. |
| කමු | (භු) පාද වික්ෂෙපයෙහි-කමති, යෙයි. |
| කමුක | (පු) පුවක් ගස. |
| කම්ප | (භු) කම්පාවීමෙහි, කම්පති, කම්පා වෙයි. |
| කම්පක | (පු) කම්පාකරන්නා, සොලවන්නා. |
| කම්පක | (3) කම්පා කරන. |
| කම්පති | (කම්ප+ණෙ) කම්පා වේ; වෙව්ලයි; සෙල වේ. |
| කම්පති | (ක්‍රි) (කම්ප+ති) කම්පාවෙයි, සැලෙයි. |
| කම්පන | (ති) සැලීම, කම්පාවීම. |
| කම්පන | (න) කම්පාව; සෙලවීම. |
| කම්පා | (ඉ) චලනය; වෙවිලීම; සෙල්ලීම. |
| කම්පිත | (ති) සැලෙන ලද. |
| කම්පිත | (3) සෙලවිය හැකි; සොලවන ලද. |
| කම්පිය | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට; සොලවා. |
| කම්පෙති | (කම්ප+ණෙ) කම්පා කරයි; සොලවයි. |
| කම්පෙති | (ක්‍රි) (කම්ප+ණෙ+ති) කම්පාකරයි. |
| කම්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට; සොලවා. |
| කම්පෙන්ත | (3) කම්පා කරන; කම්පා කරමින්. |
| කම්බ | (භු) සංවරණයෙහි, කම්බති, සංවරණය කෙරෙයි. |
| කම්බල | (පු) - (න) රොමයෙන් තැනූ පලස. |
| කම්බල | (පු) (න) කම්බිලිය; ලොම්වලින් වියූ වස්ත්රය. |
| කම්බල | (පු) මේරුපාදයෙහි නාග වර්ගයක්. |
| කම්බල කූටාගාර | (න) කම්බිලි රෙදිවලින් කරන කුළුගෙය=සිවිගෙය. |
| කම්බලිය | (න) ලෝමවලින් තැනූ පොරෝනාව. |
| කම්බිලි | (3) කම්බිලියක් ඇත්තා. |
| කම්බු | (පු) (න) රන්; හක්ගෙඩිය. |
| කම්බු | (පු) රත්රන්, සක්, වළලු. |
| කම්බු ගීවා | (ඉ) රන් මිහිඟු බෙරයක් සමාන වූ හෝ තුන්හි(ඉ)රකින් උපලක්ෂිත ග්‍රීවය. |
| කම්බුගීව | (3) හක්ගෙඩියකට සමාන වූ හෝ හරස් හිරි තුනකින් යුත් බෙල්ල ඇති. |
| කම්බුපරිහරක | (පු) අත් ඔරලෝසුව, වලල්ල. |
| කම්බුර | (පු) කඹුරු වර්ණය. |
| කම්බුස්ස | (න) රත්රන්, රන්මය අබරණ. |
| කම්බොජ | (පු) එනම් රට, එනම් ජනපදය. |
| කම්බොජ | (පු) කාම්බෝජ දේශය. |
| කම්බොජක | (පු) කම්බෝජයෙහි උපන්, අශ්වතරයා. |
| කම්ම | (න) කර්මය; ක්‍රියාව; වැඩය. |
| කම්ම | න=කර්මය, ක්‍රියාව, සිතිවිල්ල=යම් ක්‍රියාවක් කිරීමට සිතීම. |
| කම්මක | (පු) කර්මය ඇති, කර්මය සහිත. |
| කම්මකර | (පු) කම්කරුවා, කර්මාන්ත කරන්නා, බැලමෙහෙකරන්නා. |
| කම්මකර | (පු) කම්කරුවා; වැඩකරන්නා. |
| කම්මකරණ | (න) කටයුතු කරන, කර්මය කරන. |
| කම්මකරණ | (න) වැඩ කිරීම. |
| කම්මකාර | (පු) කම්කරුවා; ලෝකරුවා; වැඩකරන්නා. |
| කම්මකාරක | (න) කර්මකාරකය; ද්විතීයාර්ථය. |
| කම්මකාරක | (පු) කර්‍මකරන්නා, කටයුතු කරන්නා, බැලමෙහෙවරාදිය කරන්නා, ෂට්කාරකාගත කර්මකාරකය, කම් විබත. |
| කම්මකාරක | (පු) වැඩ කරන්නා. |
| කම්මකාරණා | (ඉ) කම්කටුලු; වධ දීම. |
| කම්මක්ඛය | (පු) කර්‍මක්ෂය, කර්මය ක්ෂයවීම. |
| කම්මක්ඛය | (පු) කර්මය ගෙවා දැමීම හෝ විනාශ කිරීම. |
| කම්මජ | (3) කර්මයෙන් හට ගත්. |
| කම්මජවාත | (පු) ප්‍රසූතියේදී විලි පැහැරීම. |
| කම්මජාත | (න) කර්ම සමූහයා; නානා වැඩ; වැඩ රාශිය. |
| කම්මඤ්ඤ | (න) කර්මණ්ය, කර්මයට සුදුසු, ක්‍රියාවට යොග්‍ය. |
| කම්මඤ්ඤ | (3) වැඩට යෝග්‍ය වූ. |
| කම්මඤ්ඤතා | (ඉ) කර්මයට සුදුසු බව. |
| කම්මඤ්ඤතා | (ඉ) වැඩට යෝග්‍ය බව. |
| කම්මඤ්ඤා | (ඉ) වැටුප්. |
| කම්මට්ඨාන | (න) කමටහන; භාවනාවට අරමුණ. |
| කම්මට්ඨානික | (3) කමටහන් ගත් (පුද්ගලයා). |
| කම්මදායාද | (3) කර්මය අයිතිය කොට ඇති. |
| කම්මධාරය | (පු) විශෙෂණ විශෙෂ්‍ය සමාසය. |
| කම්මනානත්ත | (න) කර්මයාගේ වෙනස් බව. |
| කම්මනිමිත්ත | (න) මරණාසන්න කර්ම අරමුණ. |
| කම්මනීය | (ක්‍රි) කර්මණ්ය, කර්මයට සුදුසු, කම්මඤ්ඤ. |
| කම්මන්ත | (ක්‍රි) කර්මාන්තය, කටයුතු, කර්මය. |
| කම්මන්ත | (පු) කර්මාන්තය; වැඩය. |
| කම්මන්තට්ඨාන | (න) වැඩ කරන තැන; වැඩපොල. |
| කම්මන්තාධිට්ඨායක | (පු) වැඩ කරවන ප්රධානියා. |
| කම්මන්තික | (පු) කටයුත්තෙහි යෙදුන තැනැත්තා, කළමනාකරු. |
| කම්මන්තික | (පු) කර්මාන්තයක යෙදුණු අය. |
| කම්මපථ | (3) ක්‍රියා මාර්ගය. |
| කම්මප්පච්චය | (3) කර්මය ඉපදීමේ හේතුව කොට ඇති. |
| කම්මප්පත්ත | (ක්‍රි) කර්‍මප්‍රාප්ත, කර්මය පිණිස පැමිණි. |
| කම්මප්පත්ත | (3) විනය කර්මයක් කිරීමට රැස් වූ. |
| කම්මඵල | (න) කර්මයේ ඵලය. |
| කම්මබන්ධු | (3) කර්මය නෑයෙකු සේ ඇති. |
| කම්මබල | (න) කර්මයේ ශක්තිය. |
| කම්මයොනි | (3) කර්මය උප්පත්තිස්ථාන කොට ඇති. |
| කම්මරත | (ක්‍රි) ක්‍රියාවෙහි ඇලුණු, කටයුත්තෙහි යෙදුනු. |
| කම්මලක්ඛණ | (ක්‍රි) කර්‍මස්වභාව, කර්‍මලක්ෂණය. |
| කම්මවාචා | (ඉ) භික්ෂූන්ගේ විනය කර්ම සිදු කිරීම සඳහා නියමිත වාක්‍යය. |
| කම්මවාද | (පු) කර්මය ඇතැයි කීම. |
| කම්මවාදී | (පු) කර්මය ඇතැයි කියන්නා. |
| කම්මවිපාක | (පු) කර්මයට ලැබෙන පලය, කර්‍මානිසංශය, කර්මයෙන් ලැබිය යුතු ප්‍රයොජනය. |
| කම්මවිපාක | (පු) කර්මයේ ඵලය. |
| කම්මවෙග | (පු) කර්ම බලය. |
| කම්මසමුට්ඨාන | (3) කර්මයෙන් හට ගන්නා. |
| කම්මසම්භව | (3) කර්මය නිසා උපන්. |
| කම්මසරික්ඛක | (3) කළ කර්මයට ගැළපෙන. |
| කම්මසාමි | (පු) කර්මාන්තයේ අයිති කාරයා. |
| කම්මසීල | (න) කම්මස්වභාව. |
| කම්මස්සක | (3) කර්මය අයිතිය කොට ඇති. |
| කම්මාධිට්ඨායක | (පු) කර්‍මාධ්‍යක්ෂකයා, කටයුත්තේ ප්රධානයා. |
| කම්මාධිට්ඨායක | (පු) වැඩක් කරවීමේ භාර කාරයා. |
| කම්මාධිපතෙය්‍ය | (පු) කර්මය අධිපතිකොට ඇත්තා, කර්මය ප්රධාන කොට පවත්නා. |
| කම්මානුරූප | (3) කළ කර්මයට සුදුසු. |
| කම්මායූහන | (න) කර්මයන් රැස් කිරීම. |
| කම්මාර | (පු) කඹුරා, නවම්දන්නා. |
| කම්මාරගග්ගරී | (ඉ) කඹුරුගේ, මයිනහම. |
| කම්මාරභණ්ඩ | (න) කඹුරු බඩු, කඹුරාගේ අඩුවැඩිය. |
| කම්මාරම්භ | (පු) වැඩක් පටන් ගැනීම. |
| කම්මාරහ | (3) වැඩට යෝග්‍ය; විනය කර්මයට සුදුසු. |
| කම්මාරාම | (පු) කර්‍මයෙහි ඇලුනහු. |
| කම්මාරාම | (3) වැඩෙහි ඇලුණු. |
| කම්මාරාමතා | (ඉ) වැඩකරනු කැමති බව. |
| කම්මාරාහ | (පු) කර්‍මාර්‍හ, කර්මයට සුදුසු ක්‍රියාවට යොග්‍ය. |
| කම්මාරුද්ධන | (න) කඹුරු උදුන. |
| කම්මාස | (පු) කඹුරුවන් පැහැය, කැලල. |
| කම්මාස | (3) කබර සහිත; (පු) මිශ්‍ර පැහැය. |
| කම්මි | (න) කිරීම, ඉටුකිරීම, පුහුණුවීම. |
| කම්මික | (පු) කාරකයා, වැඩෙහි යෙදුනහු. |
| කම්මික | (3) වැඩ කරන; වැඩෙහි යෙදුණු. |
| කම්මී | (3) වැඩ කරන; වැඩෙහි යෙදුණු. |
| කම්මූපචය | (පු) කරම රැස් කිරීම. |
| කම්‍ය | (න) කැමැත්ත, කරණු කැමැත්ත. |
| කම්‍යතා | (ඉ) කරණු කැමති බව, කරනු රිසි බව. |
| කම්‍යතා | (ඉ) කැමති බව. |
| කය | (ඉ) මිලදී ගැන්ම. |
| කය | (පු) මිලයට ගැනීම, වික්කය බලනු. |
| කයති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (කය වික්කයෙ=විකිනීමෙහි+ති) මිලදී ගනියි. |
| කයවික්ක ක | (පු) මිලදී ගන්නා, වෙළෙන්දා බඩු බෙදාහරින්නා. |
| කයවික්කය | (පු) ක්‍රයවික්‍රය, මිලට ගැනීම හා දීම, ගණුදෙනුකිරීම. |
| කයවික්කය | (පු) මිලට ගැන්ම හා විකිණීම; වෙළඳාම. |
| කර | (d) - (න) කිරීමෙහි, (කර+ඔ+ති=කර+යිර+ති) කරොති, කයිරති, කෙරෙයි. |
| කර | (න) කරවුවර, අත, රශ්මිය, සොඬ. |
| කර | (3) කරන; කරන්නා වූ; (පු) අත; අයබද්ද; ඇත් සොඬය. |
| කරක | (ඉ) පාණ වැස්ස; හිම කැටය; (පු) දෙළුම් ගස. |
| කරක | (න) දෙළුම්ගස, කෙණ්ඩිය, ධම්ම කරකය. |
| කරකටක | (පු) ජලය ගැනීමට පාවිච්චි කරන එනම් යන්ත්රය. |
| කරකරා | (ති) අඹරණ දත. |
| කරකා | (ඉ) පාණ වැස්ස, පිනිකැට වැස්ස. |
| කරග්ග | (න) අතේ අග; සොඬයේ අග. |
| කරග්ග | (පු) සොඬ අග. |
| කරජ | (න) නියපොත්ත. |
| කරජ | (පු) නියපොතු. |
| කරජකාය | (පු) මවුපියන් නිසා හටගත් ශරීරය. |
| කරඤ්ජ | (පු) කරද, මගුල් කරඳ. |
| කරඤ්ජ | (පු) කරඳ ගස. |
| කරටි | (පු) ඇතා. |
| කරණ | (න) කරණ කාරකය, ක්‍රියා ශරීරය, ඉන්ද්‍රිය. |
| කරණ | (න) කිරීම. |
| කරණත්ථ | (පු) කරණ විභක්තියේ අර්ථය. |
| කරණීය | (න) කළ යුත්ත. |
| කරණීය | න=කටයුතු, කෘත්‍යය. |
| කරණීය | (3) කළ යුතු. |
| කරණීයතා | (ඉ) කළයුතු බව. |
| කරණ්ඩ | (පු) කරඬුව, පෙට්ටිය, කොපුව. |
| කරණ්ඩ | (පු) කරඬුව. |
| කරණ්ඩ | (භු) කරණ්ඩති, බෙදයි. |
| කරණ්ඩක | (පු) කරඬුව, කරණී. |
| කරණ්ඩක | (පු) කුඩා කරඬුව; කුඩා පෙට්ටිය. |
| කරතල | (න) අත්ල; අල්ල. |
| කරපාල | (පු) කඩුව, අල්ල. |
| කරපාලිකා | (ඉ) සැට්ටය. |
| කරපුට | (පු) අත් ගොටුව; දෝත. |
| කරපුට | (පු) හස්තපුටය, දොහොත=දෝත. |
| කරභ | (පු) ඔටුවා; මැණික් කටුව හා හුලඟිල්ල අතර පෙදෙස. |
| කරභුසා | (ඉ) අත් වළල්ල. |
| කරමද්ද | (පු) කරඹ ගස. |
| කරමද්ද | (පු) කරඹ. |
| කරමර | (පු) බලහත්කාරයෙන් ගෙනෙන මනුෂ්‍යාදීහු. |
| කරමරානීත | (පු) බලාත්කාරයෙන් ගෙන, දාසයා. |
| කරමාරානීත | (3) යුද්ධයකින් අල්වා ගෙනෙන ලද. |
| කරමිත | (න) දෙ අතින් මැනීම. |
| කරරුහ | (පු) නියපොතු=නඛා. |
| කරල | (න) වියලි තණ මිටිය. |
| කරවි | (පු) ඉන්දියානු කොවුලා. |
| කරවීක | (පු) එනම් පර්වත කූටය, කුරවිකෙවිළි පක්ෂියා. |
| කරවීක | (පු) කොවුලා. |
| කරවීකභාණී | (පු) මිහිර් ස්වර ඇත්තා. |
| කරවීර | (පු) කණේරුගස; කණේරු ගස. |
| කරවීර | (පු) කණේරු, අලරිය. |
| කරසාඛා | (ඉ) අත ඇඟිලි. |
| කරසාර පු | කලාලය. |
| කරහ | (පු) පාණිතලය සම්බන්ධවූ මණිබන්ධය=මැණික් කට්ටුව=මිණිබහණ සුලඟිල්ල, ඔටුවා. |
| කරහකාරණ | (න) ඩබරයට හේතුව. |
| කරහචි | (අ) කිසිකලක, කවර කාලයක. |
| කරහාට | (පු) අල, කන්දමූලය. |
| කරහාටක | (පු) කුකුරු මුවන් ගස. |
| කරහි | (අ) කිසි කලක, කරහචි. |
| කරහිචි | (අ) කවර කලෙක, කවදාවත්. |
| කරි | (පු) ඇතා, හස්තියා. |
| කරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කරලා; කොට. |
| කරිපරිභණ්ඩ | (ති) අපිරිසිදුකමින් යුත්. |
| කරිසාපණ | (පු) කර්‍ෂාපණය, කහවණුව. |
| කරිසාවක | (පු) ඇත් පැටියා, හස්ති පුත්රයා. |
| කරී | (පු) අත් ඇත්තා; ඇතා. |
| කරීයමාන | (3) කරනු ලබන. |
| කරීර | (පු) කිළිල, උන කිළිල් ආදිය. |
| කරීස | (න) අමුණු සතරක බිම් පෙදෙස; අසූචි; මල. |
| කරීස | (න) වර්චස්=මල කිරිය=සතර අමුණක්. |
| කරීසඵල | (පු) බුලුගස. |
| කරීසමග්ග | (න) අධො මාර්ගය. |
| කරීසමග්ග | (පු) මල මාර්ගය. |
| කරුඤ්ඤා | (න) කරුණාව. |
| කරුණ | (පු) නාට්‍ය රසයක්. |
| කරුණං | (ක්‍රි.වි) අනුකම්පා කට යුතු සේ. |
| කරුණයති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කර කරණෙ, කිරීමෙහි කර+උ+ණ+යති) කරුණා කරයි. |
| කරුණා | (ඉ) අනුකම්පාව; කරුණාව; දයාව. |
| කරුණා | (ඉ) දයාව, අනුන්ගේ දුකෙහි හිත කම්පාවීම. |
| කරුණා විහාර | කරුණා විහරණය. |
| කරුණා සාගර | (පු) කරුණා නැමැති සාගරය. |
| කරුණායති | කරුණා කරයි. |
| කරුණායනා | (ඉ) කරුණා කිරීම. |
| කරුණාසීතල | (ක්‍රි) කරුණාවෙන් තෙත්වූ. |
| කරෙණු | (ඉ) ඇතින්න. |
| කරෙණු | (ඉ) ඇතින්න. |
| කරෙණුකා | (ඉ) ඇතින්න. |
| කරෙරි | (පු) ලුණුවරණ ගස. |
| කරෙරි | (පු) ලුණුවරණ. |
| කරොටි | (ඉ) බේසම, කෝප්පය, පාත්රය, දීසිය. |
| කරොති | (කර+ඔ) කරයි; සාදයි. |
| කරොති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කර+කරණෙ, කිරීමෙහි (කර+ඔ+ති) කෙරෙයි. |
| කරොන්ත | (3) කරන; කරමින්. |
| කල | (චු) ගමනයෙහි, ගිණීමෙහි, කලෙති, කලයති, යෙයි, ගණන් කෙරෙයි. |
| කල | (චු) දැමීමෙහි, ගෙවීමෙහි, කලෙති, කලයති, දමයි, ගෙවීයයි. |
| කල | (පු) මියුරු අවියත්හඬ. |
| කල | (පු) මියුරු සිහින් හඬ. |
| කල | (භු) ගණන් කිරීමෙහි, කලති, ගණන් කරයි. |
| කල | (භු) සැරසීමෙහි, හැකිබැව්හි, කලති, සැරසෙයි, හැකිවෙයි. |
| කලංක | (පු) කැලල; දෝෂය. |
| කලකල | (පු) කල කල ශබ්දය, කොලාහලය. |
| කලකල | (පු) මිශ්‍ර වූ හඬ. |
| කලඞ්ක | (පු) සලකුණ, දෝෂය. |
| කලත්ත | (න) කලත්‍රාව, භාර්ය්යාව. |
| කලත්ත | (න) භාර්යාව. |
| කලදි | (භු) ආමන්ත්රණයෙහි, කලන්දති, අමතයි. |
| කලන්ද | (න) ලී මිටිය. |
| කලන්දක | (පු) ලේනා. |
| කලන්දක | (පු) ලේනා. |
| කලන්දකනිවාප | (පු) ලේනුන්ට දෙන ආහාරය. |
| කලභ | (පු) නාම්බා (සිව්පා), තරුණයා, ඇත් නාම්බා. |
| කලමු | (භු) ගිලන් බැව්හි, කලමති, වෙහෙසෙයි. |
| කලම්බ | (න) කොලොම්ගස. |
| කලම්බ | (පු) ශරීරය. |
| කලම්බක | (පු) විලපලා. |
| කලම්බුකා | (ඉ) උණගස. |
| කලල | (පු) - (න) කලල රූපය, මඩ, “පඨමං කලලං.” |
| කලල | (පු) (න) පිළිසිඳගැනීමේදී පළමුවෙන් ඇතිවන රූප කලාපය; මඩ. |
| කලලගත | නි) මඩට වැටුනු. |
| කලලගහණ | (න) මඩින් යුත්, “හොති කලලං අනක්කමිත්වා ගච්ඡතු.” |
| කලලරූප | (න) ප්‍රතිසන්ධි රූපය. |
| කලලීභුත | (ති) මඩසහිත, කැලඹුනු. |
| කලවිංක | (පු) ගේ කුරුල්ලා. |
| කලස | (න) කුඩා කළය. |
| කලස | (පු) කළය, ඝටය. |
| කලසී | (ඉ) පුස්වැන්න. |
| කලහ | (පු) කෝලාහලය; ඩබරය. |
| කලහ | (පු) විවාදය, කොලාහලය, ඩබරය. |
| කලහ | (භු) නින්දාවෙහි, කලහති, නින්දා කෙරෙයි. |
| කලහ | (පු) ඇත් පැටවා. |
| කලහකාරක | (3) කෝලාහල කරන්නා. |
| කලා | (ඉ) කොටස; දාහසයෙන් එක් කොටසක්; බෙදූ පන්ගුව; ශිල්පය. |
| කලා | (ඉ) භාග, ශිල්පය, කාල, චන්ද්‍රයාගේ සොළොස්වන කොටස, කාෂ්ඨා තිසක්, සියයෙන් කොටස, දහයෙන් කොටස. |
| කලානිධි | (පු) වන්ද්‍රයා. |
| කලාප | (න) මොනරපිල, හියවුර, සමූහය, පොකුර=මිටිය. |
| කලාප | (පු) ඊතණ දමා ගෙනයන හියවුර; මිටිය (තණ ආදිය); සමූහය. |
| කලාපක | (න) මුතුපටක්. |
| කලාපග්ග | (න) දානය සඳහා යොදන අස්වැන්නේ කොටසක්. |
| කලාපි | (පු) මොණරා; හියවුරු ඇත්තා. |
| කලාපී | (පු) මොනරා. |
| කලාබුක | (න) බොහෝ රැහැන් ඇති, කාය බන්ධනය. |
| කලාය | (පු) කඩල. |
| කලායමත්ත | (න) කඩල පමණවූ. |
| කලාර | (පු) නිල් රන්වන් පාට. |
| කලි | (පු) අකුසලය, පරාජය. |
| කලි | (පු) දොෂය; පරාදය; පව; විපත; හානිය. |
| කලිකා | (ඉ) මඳක් මූ කළ කැකුළ. |
| කලිංගරූපාධාන | (න) නිදාගැනීමේදී හිසට තබන ලී කොටයක්. |
| කලිග්ගහ | (පු) අවාසනාවන්ත තත්වය, නපුරු පල විපාකය. |
| කලිග්ගහ | (පු) පැරදීම; හානියට පත්වීම. |
| කලිඞ්ග | (පු) නීලබොබෙයියා. |
| කලිඞ්ගර | (පු) (න) ලී කොටය; වැඩට නො ගත හැකි දෙය; වී බොල්. |
| කලිඞ්ගර | (පු) නිෂ්ඵල දර ලී කැබැල්ල, බොල් “අපවිද්ධොතදාසෙති නිරත්ථං කලිඞ්ගරං.” |
| කලිද්දුම | (පු) බුළු ගස්. |
| කලිමාරක | (පු) කටුකරඳ. |
| කලිම්බක | (න) ලාපත. |
| කලියුග | (න) කලියුගය, ලෝකයේ ආයුෂය පිළිබඳ කරුණු සතරින් එකක්. |
| කලියුග | (න) ලෝකයේ පව් අධිකව පවත්නා කාල පරිච්ඡේදය. |
| කලිල | (ති) අවිවේකය. |
| කලීර | (න) කරටිය; ගොබය. |
| කලීර | (පු) කිළිල, හොතිය. |
| කලුස | (න) අකුසලය, අපිරිසිදුබව. |
| කලුස | (න) කිලිට; පව. |
| කලුස | (3) අපවිත්‍ර; කිලිටු. |
| කලෙබර | (න) ශරීරය. |
| කලෙබර | (න) ශරීරය. |
| කල්‍ය | (ති) දක්ෂ, සමර්ථ, කලල. |
| කල්‍යණ | (3) යහපත්. |
| කල්‍යාණ | (ති) සුන්දර, යහපත්, ඉෂ්ට. |
| කල්‍යාණ | (න) යහපත; රූප සම්පත. |
| කල්‍යාණ පාපක | (න) හොඳ හා නරක. |
| කල්‍යාණ සද්ද | (න) හොඳ වචනය, යහපත් කථාව. |
| කල්‍යාණක | (පු) යහපත් තැනැත්තා. |
| කල්‍යාණකාම | (3) යහපත කැමති. |
| කල්‍යාණකාරී | (3) යහපත කරන්නා. |
| කල්‍යාණජ්ඣාසය | (න) යහපත් අදහස, යහපත් අදහස් ඇති. |
| කල්‍යාණජ්ඣාසය | (3) යහපත් අදහස් ඇති. |
| කල්‍යාණතා | (ඉ) යහපත් බව. |
| කල්‍යාණදස්සන | (3) යහපත් පෙනීම ඇති; යහපත් රූපය ඇති. |
| කල්‍යාණධම්ම | (3) යහපත් ස්වභාව ඇති; (පු) යහපත් ධර්මය. |
| කල්‍යාණපටිභාන | (න) යහපත් පිළිතුර. |
| කල්‍යාණපටිභාන | (3) යහපත් වැටහීම් ඇති. |
| කල්‍යාණමිත්ත | (පු) කල්‍යාණ මිත්රයා, අර්ථ සාධක මිත්රයා. |
| කල්‍යාණමිත්ත | (පු) යහපත් මිත්‍රයන් ඇති; යහපත් මිත්රයා. |
| කල්‍යාණවාක්කරණ | (ති) යහපත් වචන ඇති. |
| කල්‍යාණි | (ඉ) සුන්දරිය, යහපත් තැනැත්තී. |
| කල්‍යාණී | (ඉ) කැළණිපුරය; සුරූප ස්ත්‍රි. |
| කල්ල | (ති) නිරෝගී, දක්ෂ, සාදනලද. |
| කල්ල | (භු) ශබ්දයෙහි, කල්ලති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කල්ල | (භු) සැරසීමෙහි රොගමුක්තියෙහි, කල්ලති, සැරසෙයි, රෝගයෙන් මිදෙයි. |
| කල්ල | (3) දක්ෂ; සමර්ථ; සුදුසු; සුවපත්. |
| කල්ලචිත්ත | (3) යෝග්‍ය සිතැති. |
| කල්ලතා | (ඉ) දක්ෂ බව; නිරෝගී බව; යෝග්‍ය බව. |
| කල්ලසරීර | (3) නිරෝගී සිරුරු ඇති. |
| කල්ලහාර | (න) දියෙහි වැවෙන සිහින් සුදු මල් වර්ගයක්; හෙල්මැලි. |
| කල්ලහාර | (පු) හෙල්මැලි. |
| කල්ලොල | (පු) මහරළය. |
| කල්ලොල | (පු) මහරැල, මහදියරැල, තරඞ්ගය. |
| කව | භූ වර්ණනා කථනයෙහි කවති, වර්ණනා කෙරෙයි. |
| කවක්ඛෙයක | (පු) කඩුව. |
| කවච | (න) සන්නාහය, සැට්ටය. |
| කවච | (පු) (න) යුද්ධ ඇඳුම; සන්නාහය. |
| කවන්ධ | (පු) - (න) හිසනැති රූපය හිසනැතිව ක්‍රියාකරණ රූපය, කවන්ධරූපය (විස්තර රෙවතස්ථවිර සිංහල මහා අකාරාදිය බලනු) |
| කවන්ධ | (පු) (න) හිස නැති ශරීරය. |
| කවාට | (ති) දොරබාව, වාතපානය, ජනේලය. |
| කවාට | (පු) (න) කවුළුව; ජනේලය; දොර පලුව. |
| කවාටක | (ති) කවාටය, වාතපානය. |
| කවි | (පු) පණ්ඩිතයා. |
| කවි | (පු) ප්රාඥයා, වඳුරා, කාව්‍යකාරයා මුව වළල්ල. |
| කවිට්ඨ | (න) දිව්ල්ගස. |
| කවිට්ඨ | (පු) දිවුල් ගස. |
| කවීකා | (ඉ) මුව වළල්ල, කටකලියාව. |
| කව්‍ය | (න) කවිය; කාව්‍ය. |
| කව්‍ය | (න) කාව්‍යය, සින්දුව, කවිකතාව. |
| කස | (පු) උරගල, නස්නාපාසාණය. |
| කස | (භු) ඉරි ඇඳීමෙහි, කසති, ඉරි අඳියි, ලියයි. |
| කස | (භු) පෙළීමෙහි, කසති, පෙළයි. |
| කස | (භු) යාමෙහි, තුනීකිරීමෙහි, කංසති, යෙයි, තුනී කරයි. |
| කංස | (පු) වළඳන පාත්රය, රත්රන්, කහනණු, මසු සතරක්. |
| කංස කණ්ඨක | (න) ලෝහොකටු, ලෝහයෙන් කළ කටු. |
| කසක | (පු) සීවැල. |
| කංසකූට | (න) රත්රන් කියා පිත්තල ආදිය විකිණීමෙන් රැවටීම. |
| කසට | (ති) තිත්ත, නරක, අමිහිර. |
| කසට | (පු) කහට රස; නිසරු දෙය; රොඩ්ඩ. |
| කසටොදක | (න) අමිහිරි ජලය. |
| කසති | (කස+අ) සී සායි; හායි. |
| කසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කසවිලෙඛනෙ, ඉරි ඇඳීමෙහි+ති) ඉරි අඳියි. |
| කංසති | (ක්‍රි) (කසි - (d) (භු) විද්ධංසනෙ, නැසීමෙහි+ති) වධකරයි, නසයි. |
| කංසථාල | (න) කස්තලිය, ලෝහොතලිය. |
| කසන | (න) වෙල් කෙටීම; සී සෑම. |
| කසන | (න) සීසෑම=හීහෑම. |
| කසන්ත | (3) සාන; සී සාමින්. |
| කංසපත්ථරික | (පු) ලෝහ බඩු විකුණන්නා, රන් බඳුන් විකුණන්නා. |
| කංසපාති | (ඉ) රන් බඳුන, රත්රන් තැටිය. |
| කංසපූර | (න) ලෝහවලින් පිරීම. |
| කංසභාජන | (න) ලෝහ භාජනය, රන් බඳුන. |
| කංසභාණ්ඩ | (න) ලෝහොබඩු, රත්රන් බඩු. |
| කංසමය | (ති) ලෝහයෙන් තැනූ. |
| කංසමල්ල | (න) රන් තැටිය, ලෝහො තැටිය. |
| කසම්බු | (පු) කසල, කහළ, නොවටිනා දෙය. |
| කසම්බු | (පු) කසළ; කුණු. |
| කසම්බුජාත | (න) කෙලෙසුනු ජීවිතය. |
| කසම්බුජාත | (3) අපවිත්‍ර වූ; පිළිකුල් කටයුතු. |
| කංසලොහ | (න) ලෝකඩ. |
| කසා | (ඉ) කසය, සැමිටිය, සබුක්කුව, කහ. |
| කසා | (ඉ) කසය. |
| කසාය | (පු) (න) කෂාය (බෙහෙත් දමා තැම්බූ); කහට. |
| කසාය | (පු) ද්‍රවය, කසට රසය, එනම් වර්ණය, සුවඳ බෙහෙතින් කළ කසාය ජලය. |
| කසායත්ත | (න) කසට බව, රූක්ෂබව. |
| කංසාරති | (පු) විෂ්ණු දෙවියා, විෂ්ණු. |
| කසාව | (පු) - (න) කසට රසය, එම වර්ණය, පඬු පැහැය. |
| කසාව | (3) කසා පැහැය ඇති; (පු) (න) කසා පැහැය; කහට රස. |
| කසි | (ඉ) සී සෑම. |
| කසිකම්ම | (න) කෘෂිකර්මය, සී සෑම. |
| කසිකම්ම | (න) ගොවිතැන. |
| කසිණ | (න) භාවනාවට ගන්නා අරමුණ. |
| කසිණ | (න) සියල්ල, කසිණ වැඩීම, පඨවි කසිණාදිය. |
| කසිණ | (3) සියළු. |
| කසිණමණ්ඩල | (න) කසිණ මණ්ඩලය, කසිණ භාවනා වැඩීමට සදා ගන්නා තැටියක් වැනි දෙයක්. |
| කසිණමණ්ඩල | (න) භාවනාවට උපකාර වන සේ මැටි ආදියෙන් තැනූ වටකුරු දෙය. |
| කසිත | (3) සී සාන ලද; හාන ලද. |
| කසිතට්ඨාන | (න) සී සෑ තැන. |
| කසිතුං | (නි) සීසාන්ට. |
| කසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සී සා; හාලා. |
| කසිභණ්ඩ | (න) ගොවිතැනට ඕනෑ උපකරණ. |
| කසිර | (න) අපහසුව; කරදරය; දුක. |
| කසිර | (න) දුක, හිරිහැරය. |
| කසිර | (3) අපහසු වූ; කරදර සහිත. |
| කසිරවුත්ති | (ඉ) දුකසේ පැවැත්ම. |
| කසී | (ඉ) සීසෑම. |
| කසීත | (ති) සානලද තැන. |
| කංසූපධාරණ | (න) ලෝහවලින් තැනූ කිරි බඳුන, ලෝහයෙන් තැනූ කිරි බාල්දිය, “ධෙනු සහස්සානි දුකූල සන්දහානි කංසූප ධාරණං.” |
| කසෙරු | (පු) කෙකටිය, කොකටිය. |
| කසෙරුක | (පු) කෑලගස. |
| කස්මා | (අ) කුමක් හෙයින්, කවර හේතුවකින්. |
| කස්මිර | (පු) කාශ්මීර පෙදෙස. |
| කස්මිරජ | (න) කොකුම් මල්. |
| කස්මීර | (පු) එනම් ජනපදය. |
| කස්මීරජ | (න) කොකුම්. |
| කස්ස | (භු) යාමෙහි, සීසෑමෙහි, කස්සති, යෙයි, සීසායි. |
| කස්සක | (පු) ගොවියා, සීසාන්නා. |
| කස්සක පු | ගොවියා; වැවිලි කරන්නා. |
| කස්සති | (කස්ස+අ) අදී. |
| කස්සති | (ක්‍රි) (කස්ස+ති) සීසායි. |
| කස්සප | (පු) එනම් බුදුරජ, එනම් ගොත්රය. |
| කස්සපෙය්‍ය | (පු) අරුණ අරුණ බලනු. |
| කස්සාම | (කර+ස්සාම) කරන්නෙමු. |
| කස්සාම | (ක්‍රි) කරන්නෙමු. |
| කහං | (අ) කොහේ, කොතැන, කොයිබ. |
| කහං | (නි) කොතැන; කොහි. |
| කහාපණ | (පු) කහවණුව. |
| කහාපණ | (පු) කහවනුව; සිලිං දෙකහමාරක් පමණ වටිනා මිලයක්. |
| කහාපණක | (න) ඇඟමස් කහවණු තරමට කැපීමෙන් දෙන වධයක්. |
| කහාපණක | (න) කහවණු තරමට සිරුර කපා කරන වධයක්. |
| කහාපණගබ්හ | (න) මුදල් තැන්පත්කර තබන සේප්පුව. |
| කහාපණවස්ස | (න) මුදල් වර්ෂාව. |
| කළ | (භු) ඉසීමෙහි, කළති, දිය ඉසියි. |
| කළ | (භු) මත්වීමෙහි, කළති, මත්වෙයි. |
| කළභ | (පු) ඇත් පැටවා, ඇත්නාම්බා. |
| කළා(ලා)ය | (පු) කඩල, කලතණ. |
| කළෙබර | (පු) මෘතශරීරය, මිනිය. |
| කා | (ඉ) කවර ස්ත්‍රියක්. |
| කා | (දි) ශබ්දකිරීමෙහි, කායති, ශබ්දකෙරෙයි. |
| කා නාමා | (ඉ) ඇගේ නම කුමක්ද, ඔබේ නම කුමක්ද? |
| කා නු | (අ) කවර, කිනම් (තැනැත්තියක්ද) |
| කාක | (පු) කවුඩා, කපුටා. |
| කාක | (පු) කවුඩා; කාක්කා. |
| කාකචිඤ්චි | (ඉ) හුනිඳ. |
| කාකච්ඡති | (කාක+ඡ) කසී; නිදීමේදී ගොරවයි. |
| කාකච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කාස-සද්දකුච්ඡායං, ශබ්ද කිරීමෙහි+ති, කසියි. |
| කාකච්ඡමාන | (3) ගුරු ගුරු ගාමින්; ගොරවමින්. |
| කාකණිකා | (ඉ) ඉතා කුඩා මිලයක්; තුට්ටුව. |
| කාකතාලීය | (ති) සම්භාවනා නොකොට හැකිව පැමිණියේ, හදිස්සියෙන් ලැබෙන දෙය. |
| කාකතින්දුක | (පු) කවුඩු තිඹිරි. |
| කාකනික | (පු) කහවණුවෙන් 1/5ක් වටිනා මුදලක්, කහාපණ, අද්ධපාද, මාසක හා කහාපණික යනු ඒ මුදල්ය. |
| කාකනිළ | (න) කවුඩු කූඩුව. |
| කාකපක්ඛ | (පු) කුඩුම්බිය (කුඩුසම්බිය) |
| කාකපට්ටනක | (න) පාළුගම. |
| කාකපාද | (පු) කවුඩු පාදය; කුරුස ලකුණ. |
| කාකපෙය්‍ය | (න) කවුඩන් විසින් පිය යුත්ත. |
| කාකපෙය්‍ය | (3) කවුඩකු විසින් බිය හැකි තරමට පිරුණු. |
| කාකභීරූ | (පු) කවුඩාට බියවන්නා, බකමූණා. |
| කාකමාසක | (පු) කපුටු හොට දමා කෑමට හැකිවන ලෙද උගුරටම කන්නා. |
| කාකම්බු | (පු) සක් වළලු. |
| කාකලී | (ඉ) සියුම් මියුරු අවියත්හඬ. |
| කාකවණ්ණ | (3) කවුඩකු මෙන් කළු පැහැති. |
| කාකවස්ස | (න) කවුඩු ශබ්දය. |
| කාකසූර | (3) කවුඩකු මෙන් දක්ෂ වූ. |
| කාකස්සර | (3) කවුඩකු වැනි හඬ ඇති; බැ‍රෑඬි වූ. |
| කාකාතාලීය | (3) බලාපොරොත්තු නැතිව පැමිණි. |
| කාකී | (ඉ) කවුඩු දෙන. |
| කාකොදර | (පු) සර්පයා. |
| කාකොදුම්බරිකා | (ඉ) කොට දිඹුලාගස. |
| කාකොල | (පු) කපුටු වර්ගයක්. |
| කාකොල | (පු) වන කවුඩා. |
| කාකොලුක | (පු) කවුඩා හා බකමූණා. |
| කාගගතාසති | (ඉ) කායගතාසති භාවනාව. |
| කාච | (අ) කිසියම්, යම්කිසි. |
| කාච | (පු) ඇසේ පෙනීම නැති කරන පටලය; වීදුරුව. |
| කාච | (පු) කදාමැටි, සාල්ල, නෙත්‍රරෝගයක්, කර්කශ, තද. |
| කාචතුම්භ | (පු) වීදුරු බෝතලය. |
| කාචනා | (ඉ) කදක් ගෙනයෑමේදී ඇතිවියයුතු සමබර. |
| කාචමණි | (පු) පළිඟුව; වීදුරුව. |
| කාචමය | (3) වීදුරු වලින් සෑදූ. |
| කාජ | (පු) කද. |
| කාජ | (පු) කද. |
| කාජකොටි | (ඉ) කද කෙළවර. |
| කාජහාරක | (පු) කද ගෙන යන්නා. |
| කාජහාරක | (පු) කද ගෙනයන්නා, කත්කාරයා. |
| කාඤ්චී | (ඉ) මෙවුල්දම. |
| කාට | (පු) පුරෂ නිමිත්ත. |
| කාණ | (පු) කණ, එක ඇසක් ඇත්තා. |
| කාණ | (3) එක ඇසක් නැති; කණ වූ; (පු) එකැස් ඇත්තා. |
| කාතන්තික | (පු) නැකැත්තා. |
| කාතබ්බ | (ති) කටයුතු, සිදුකටයුතු. |
| කාතබ්බ | (න) කළ යුත්ත. |
| කාතබ්බ | (3) කළ යුතු. |
| කාතර | (ති) බැගෑපත් තැනැත්තා. |
| කාතර | (3) බැගෑපත්. |
| කාතවෙ | (නි) කරන්ට. |
| කාතුං | (අ) කරන්නට, කිරීමට. |
| කාතුං | (න) කරන්ට. |
| කාතුකාම | (3) කරනු කැමති. |
| කාතුකාමතා | (ඉ) කරනු කැමති බව. |
| කාතූන | (පු.ක්‍රි) කොට, කර. |
| කාදම්බ | (පු) විල්කුකුළා. |
| කාදම්බක | (ති) කදම්බ ලී වලින් තැනූ. |
| කාදම්බරී | (ඉ) සුරා, එනම් ග්‍රන්ථය. |
| කාදම්භ | (පු) විලි කුකුළා. |
| කාදලිමිග පවර පච්චත්ථරණ | (න) කෙසෙල්, මුව සමින් කළ උතුම් පසතුරුණ. |
| කානන | (න) කැලය; වනය. |
| කානන | (න) වනය, අරණ්‍යය. |
| කාපිල | කපිලට අයත්, කපිල පිළිබඳ. |
| කාපිලවත්ථූ | (න) කිඹුල්වතට අයිති, කිඹුල්වතෙහිවූ. |
| කාපුරිස | (පු) නින්දිතපුරුෂයා, කැතමිනිහා. |
| කාපුරිස | (පු) ලාමක මිනිසා. |
| කාපොතක | (ති) පරෙයි පාට, ඇටසැකිලිවල ඇතිපාට. |
| කාපොතක | (3) අළු පාට; කොබෙය්යන්ගේ පැහැති. |
| කාපොතිකා | (ඉ) පරෙවිපාද වැනි පාටින් යුත් සුරා වර්ගයක්. |
| කාපොතිකා | (ඉ) රතු පැහැති මත්පැන් වර්ගයක්. |
| කාම | (පු) ආශාව; කැමැත්ත; රාගය; රූප ශබ්දාදි සතුටට හේතු වන දෙය. |
| කාම | (පු) වස්තුකාම, ක්ලේශකාම, අභිලාෂ, අනංග, මෛථුන, කාමාචාර, අනුමති. |
| කාමං | (අ) ඒ කාන්තාර්‍ථයෙහි, කැමතිතාක්, යදි-අපි ශබ්දයන්ගේ අර්ථයෙහි. |
| කාමක | (ති) කැමැති, සතුටු. |
| කාමකණ්ටක | (න) කාම නැමැති කටු. |
| කාමකලල | (න) කාම නැමති මඩ. |
| කාමගිද්ධ | (ති) කාමයෙන් ගිජු බවට පැමිණි. |
| කාමගිද්ධ | කාමයෙහි ඇලුණු. |
| කාමගුණ | (පු) ඉන්ද්‍රියන්ගෙන් සතුටින් ගනු ලබන අරමුණු ආදිය. |
| කාමගෙධ | (පු) කාමයෙහි බලවත් ආශාව. |
| කාමච්ඡන්ද | (පු) කාමාශාව, කාමතෘෂ්ණාව. |
| කාමච්ඡන්ද | (පු) කාමාශාව. |
| කාමජ | (පු) කාමයෙන් උපන්, කාමයෙන් හටගත්. |
| කාමජ්ඣොසාන | කාම+අජ්ඣොසාන, කාමයට ඇතුළත්වීම-බැසගැන්ම. |
| කාමණ්ඩලුක | (ති) කමණ්ඩල ඇති - කමණ්ඩල බලනු. |
| කාමතණ්හා | (ඉ) කාමතෘෂ්ණාව, කාමාශාව, වස්තුකාම-ක්ලේශ කාමයන්හි ආශාව. |
| කාමතණ්හා | (ඉ) කාමාශාව; ලෞකික ආශාව. |
| කාමතා | (ඉ) කැමති බව, රුචි බව. |
| කාමතා | (ඉ) කැමති බව; කැමැත්ත. |
| කාමද | (3) කැමති දේ දෙන. |
| කාමදුක්ඛ | (ති) කාමයෙන් දුකට පත්. |
| කාමද්ද | (3) කැමති දේ දෙන. |
| කාමධාතු | (ඉ) කාම භවය, කාම විතර්කය, සියලුම අකුශල ධර්ම. |
| කාමන | (ති) කාමීහු. |
| කාමනන්දි | (ඉ) කාම තණ්හාව. |
| කාමපඞ්ක | (පු) කාම නැමැති මඩ. |
| කාමපරිලාහ | (පු) කාමයෙන් ඇතිවූ දැවිල්ල. |
| කාමපරිළාහ | (පු) කාමය නිසා ඇතිවන දාහය. |
| කාමප්පවෙදන | (න) ඉච්ඡාප්‍රකාශය, කැමැත්ත ප්රකාශ කිරීම. |
| කාමභව | (පු) කම්සැප ඇති ලෝකය. |
| කාමභව | (පු) කාමධාතුව, කාමලෝකය, එකාදසවිධ කාමාවචරය. |
| කාමභොගී | (පු) කාමභොගියා, ගිහියා. |
| කාමභොගී | (3) කම්සැප අනුභව කරන්නා. |
| කාමමුච්ඡා | (ඉ) කාමයෙහි මුළා වීම. |
| කාමයිත | (ති) කාමීහු. |
| කාමරති | (ඉ) කාමරාගය. |
| කාමරාග | (පු) කාමයෙහි ඇලීම, කාමාශාව, පඤ්චකාමගුණික රාගය. |
| කාමරාග | (පු) කාමයෙහි ඇලීම. |
| කාමලොක | (ඉ) කාම ලෝකය. |
| කාමලොක | (පු) කම්සැප විඳිය හැකි ලොව. |
| කාමවිතක්ක | (පු) කාමය පිළිබඳ සිතිවිල්ල. |
| කාමවිතක්ක | (පු) කාමවිතර්කය, කාමසිතිවිලි. |
| කාමසග්ග | (න) කාම ස්වර්ගය. |
| කාමසඞ්කප්ප | (පු) කාම සිතිවිල්ල. |
| කාමසඞ්ග | (න) කාමයට ඇලීම. |
| කාමසඤ්ඤා | (ඉ) කාමසංඥාව, කාමචේතනාව. |
| කාමසඤ්ඤොජන | (න) කාමය නිසා ඇතිව බැම්ම. |
| කාමසුඛ | (න) කාම සැපය. |
| කාමසුඛ | (පු) කාම සැපය, පස්කම් සැපය. |
| කාමසෙවනා | (ඉ) සම්සැප වඳීම. |
| කාමාලය | (පු) කාමාශාව, කාමතෘෂ්ණාව. |
| කාමාවචර | (පු) කාමධාතුව, කාමභවය, සතර අපාය, මිනිස් ලොව හා සදෙව්ලොවය යන එකොළොස් තැන. |
| කාමාසව | (පු) කාමාශ්‍රවය, පඤ්චකාමගුණික රාගය. |
| කාමිනී | (ඉ) විශිෂ්ට ස්ත්රී, කාමයන් කැමැත්තී. |
| කාමී | (ති) කාමීහු, කාමය කැමැත්තා. |
| කාමී | (3) කාම ඇත්තා; කැමති වූ. |
| කාමුක | (පු) කාමීහු, කාමාශා ඇත්තා. |
| කාමුක | (3) අධික කාමාශා ඇති. |
| කාමෙතබ්බ | (3) කැමති විය යුතු. |
| කාමෙති | (කාමු+ණෙ) ආශා කරයි; කැමති වේ. |
| කාමෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කමු ඉච්ඡායං, කැමැතිවීමෙහි (කමු+ණෙ+ති) කැමතිවෙයි, ඉච්ඡා කෙරෙයි. |
| කාමොඝ | (පු) පඤ්චකාමගුණික රාගය, කාම නමැති චණ්ඩ ප්රවාහය. |
| කාය | (පු) ශරීරය, සමූහ- “ජනකායො-හත්ථි-කායං” |
| කාය | (පු) ශරීරය; සමූහය. |
| කායක | (පු) කරවන්නා, අනුන් ලවා කටයුතු කරවන්නා. |
| කායකම්ම | (න) කයින් කරන ක්‍රියාව. |
| කායකම්ම | (පු) - (න) කයින් කරන කර්මය, කායචාරය ප්‍රධානව කරන කර්මය. |
| කායකම්මඤ්ඤතා | (ඉ) ශරීරයේ ක්‍රියාවට යොග්‍ය බව. |
| කායකසට | (න) ශාරීරික අපිරිසිදුකම. |
| කායගත | (3) ශරීරය පිළිබඳ. |
| කායගුත්ත | (න) තම සිරුර හික්මවා ගැනීම. |
| කායදරථ | (පු) ඇ‍ෙඟ් දැවිල්ල. |
| කායදාහ | (පු) ඇ‍ෙඟ් දැවිල්ල. |
| කායදුච්චරිත | (න) කයින් කරන වැරදි දේ. |
| කායදුච්චරිත | (න) කායදුශ්චරිතය. |
| කායද්වාර | (න) කය නැමැති දොරටුව. |
| කායපචාලක | (න) කය සෙලවීම. |
| කායපටිබද්ධ | (3) ශරීරයට සම්බන්ධ වූ. |
| කායපරිහාරක | (3) කයරකින. |
| කායපාගබ්භිය | (න) කයින් කරන අවමානය. |
| කායප්පචාලක | (ක්‍රි.වි) කයසොලවමින්. |
| කායප්පසාද | (පු) ශරීරයේ පිහිටි සීතෝෂ්ණාදිය දැනීමේ ශක්තිය. |
| කායබන්ධන | (න) කහබහන, කයබැඳුම, බඳ පටිය. |
| කායබන්ධන | (න) බඳපටිය. |
| කායබල | (න) ශරීර බලය. |
| කායමුනි | (පු) පිරිසිදු කායද්වාරය. |
| කායමොනෙය්‍ය | (පු) කයින් පවත්නා මුනිභාවය. |
| කායවංක | (පු) කාය දුශ්චරිතය. |
| කායවිඤ්ඤත්ති | (ඉ) කයින් කරන ඇඟවීම. |
| කායවිඤ්ඤත්ති | (න) කයින් කරන හැඟවීම. |
| කායවිඤ්ඤාණ | (න) සිරුරේ ඇතිවන ස්පර්ශය දැනග්න්නා සිත. |
| කායවිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) සිරුරෙන් දැනගත යතු. |
| කායවිවෙක | (පු) කය පිළිබඳ ඇතිවන විවේකය. |
| කායවෙය්‍යාවච්ච | (න) උපස්ථානය; කයින් කළයුතු වතාවත. |
| කායවෙය්‍යාවච්ච | (න) කයින් කරන වතාවත්. |
| කායසංඛාර | (පු) ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස දෙක; කයින් කරන කර්මය. |
| කායසඞ්ඛාර | (පු) කායසංස්කාරය, කයින් රැස් කරගත් කුසලාකුසලාදී සඞ්ඛාර - සඞ්ඛාර බලනු. |
| කායසම්ඵස්ස | (පු) ශරීරයට දැනෙන ස්පර්ශය. |
| කායසංසග්ග | (පු) කාමාශාවෙන් අනිකෙකු වැළඳ ගැනීම; සිරුරෙන් සිරුර ගැටීම. |
| කායසුචරිත | (න) කයින් කරන යහපත් දෙය. |
| කායික | (පු) විකිණි ගන්නා, කය පිළිබඳ, ශරීරාගත. |
| කායික | (3) කය පිළිබඳ. |
| කායුර | (න) මුදු, මාල ආදි සිරුර අලංකාර වීමට පාවිච්චිකරණ ආභරණ. |
| කායූපග | (3) ඉපදීමට පැමිණෙන; ශරීරයට සම්බන්ධ. |
| කාය‍ූර | (න) බාහුවේ බඳින වළල්ල. |
| කාර | (පු) කරගස්, සත්කාරය, බන්ධනාගාරය, උපකාරය. |
| කාර | (3) කරන්නා; (පු) කර ගස; ක්‍රියාව; කිරීම. |
| කාරක | (න) කාරකය. |
| කාරක | (පු) කරන්නා, කර්තෘ කරණාදි කාරක. |
| කාරක | (පු) කරන්නා. |
| කාරකවස්ස | (න) හිමවැස්ස. |
| කාරණ | (න) කරුණ; හේතුව. |
| කාරණ | (න) හේතුව, කාරණය. |
| කාරණා | (ඉ) කම්කටුළු. |
| කාරණික | (ති) කරුණු පරීක්ෂා කරන්නා. |
| කාරණික | (පු) නිරය පාලයා; වද දෙන්නා. |
| කාරණික | (පු) නිරයපාලයා, ඊතල සාදන්නා. |
| කාරණී | (පු) කසල. |
| කාරණ්ඩව | (න) කැතකුණු, අපිරිසිදු දේ. |
| කාරණ්ඩව | (පු) කරළු පක්ෂියා, කෑරලා. |
| කාරවෙල්ල | (ඉ) කරවිල. |
| කාරවෙල්ල | (පු) කරවිල. |
| කාරා | (ඉ) බන්ධනාගාරය, හිරගෙය. |
| කාරා | (ඉ) සිර ගෙය. |
| කාරාපක | (පු) කරවන්නා. |
| කාරාපක | (3) කරවන; (පු) කරවන්නා. |
| කාරාපන | (න) කරවීම. |
| කාරාපන | (න) කරවීම. |
| කාරාපිත | (ති) කරවන ලද, කරවූ. |
| කාරාපිත | (3) කර වූ. |
| කාරාපෙති | (කර+ණාපෙ) කරවයි. |
| කාරාපෙතුං | (නි) කරවන්ට. |
| කාරාපෙත්වා | (පු) ක්‍රි කරවා. |
| කාරාපෙන්ත | (3) කරවන; කරවමින්. |
| කාරාභෙදක | (පු) සිර ගෙයින් පැන ගිය අය. |
| කාරිකා | (ඉ) කරවන්නී; පොතක වර්ණනාව. |
| කාරිකා | (ඉ) ක්‍රියාපද, පද්‍ය. |
| කාරිත | (3) කරවන ලද; කරවූ. |
| කාරිය | (න) කටයුත්ත, සාධ්‍යය. |
| කාරිය | (න) කටයුත්ත; වැඩේ. |
| කාරිය | (3) කටයුතු. |
| කාරිසාපණ | (න) කහවණුව. |
| කාරී | (පු) කරණ සුළු. |
| කාරී | (3) කරන්නා. |
| කාරු | (පු) ශිල්පියා. |
| කාරුඤ්ඤ | (න) කරුණාව, දයාව. |
| කාරුඤ්ඤතා | (ඉ) කරුණා ඇති බව. |
| කාරුණික | (ති) කරුණා සම්පන්නයා, නිරය පාලයා. |
| කාරුණික | (3) කරුණා ඇති. |
| කාරෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කර - කරණෙ කිරීමෙහි (කර+ණෙ+ති) කරවයි. |
| කාල | (චු) ගණන් කිරීමෙහි, කාලෙති, කාලයති, ගණන්කෙරෙයි. |
| කාල | (පු) කාලය; මරණය; මාරයා; වෙලාව. |
| කාල | (පු) කාලය=සමය, කලුපැහැය, මරණය යමයා. |
| කාලක | (පු) කළුපුස්, කළුලප. |
| කාලකඤ්ජක | (පු) ප්‍රේත වර්ගයක්. |
| කාලකණ්ටක | (පු) පක්ෂි වර්ගයක්, දාතුඩුවා. |
| කාලකණ්ඨ | (පු) ඊශ්වරයා, නිල්ගෙලේ. |
| කාලකණ්ණි | (පු) අලසයා; කාලකන්නියා; පින් පිරිහුණු අය. |
| කාලකණ්ණි | (පු) නිශ්ශ්‍රීකයා, නිස්සිරිකයා, ශ්‍රියානැත්තා. |
| කාලකත | (3) මලා වූ; මැරුණු. |
| කාලකා | (ඉ) ලේනා, කලන්දකයා. |
| කාලකිරියා | (ඉ) කාලක්‍රියාව, මරණය. |
| කාලකිරියා | (ඉ) මරණය. |
| කාලකොකිල | (පු) කළු කොවුලා. |
| කාලඞ්කත | (3) මලා වූ; මැරුණු. |
| කාලඤ්ඤු | (3) සුදුසු කාලය දරන්නා. |
| කාලන්තර | (පු) කාලයක් ගතවීම. |
| කාලපක්ඛ | (පු) කලුවරපක්ෂය, කෘෂ්ණපක්ෂය. |
| කාලප්පවෙදන | (න) නියමිත කාලය දැන්වීම. |
| කාලමෙසිකා | (ඉ) වැල්මදට, කලුත්රස්තවාලු. |
| කාලවාදි | (3) සුදුසු කාලයෙහි කථා කරන්නා. |
| කාලසීහ | (පු) කාලසිංහයා, කලුමුඛ වඳුරා, වලසා, වලහා. |
| කාලානුසාරී | (පු) කලුවැල්. |
| කාලික | (පු) කාලයට අයිති, කාලයෙහිවූ. |
| කාලික | (3) කාලයට අයත්; ටික කලක් පවත්නා. |
| කාලිඞ්ග | (පු) කලිඟු ජනපදය, කලිඟු රට. |
| කාලිඞ්ග | (3) කලිඟු රට. |
| කාලිය | (න) සඳුන් ලී වර්ගයක්. |
| කාලී | (ඉ) කලුතැනැත්තී, කලුපාට ඇත්තී. |
| කාලුසිය | (න) කැත කුණු, අපවිත්‍ර දේ. |
| කාලුසිය | (න) කිළුට. |
| කාලෙයක | (පු) වනුවැල්. |
| කාවෙය්‍ය | (න) කවිත්වය; කවිය; කාව්‍ය. |
| කාවෙය්‍ය | (පු) කවීන්ට හිතදේ, පද්‍ය බන්ධනය. |
| කාවෙය්‍යමත්ත | (න) කවියෙන් මත්වීම. |
| කාවෙරි | (පු) එනම් ගංගාව. |
| කාස | (පු) - (න) වැලුක්. |
| කාස | (පු) කාශ රෝගය; කැස්ස; බට ගස. |
| කාස | (භු) දීප්තියෙහි, සැදීමෙහි, කාසති, බබලයි, දිලිසෙයි, සාදයි. |
| කාස | (භු) නින්දිත ශබ්දයෙහි, කාසති, පහත් ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කාසමද්ද | (පු) කාශමර්‍ද, රුවර, පලාවර්ගයක්. |
| කාසාය | (න) කසටින් රඳනා ලද්ද, චීවරය, සිවුර. |
| කාසාය | (න) කසාවත; සිවුර. |
| කාසාය | (3) කසට පෙවූ; කසා පැහැති. |
| කාසායපජ්ජොත | (ති) කහ සිව්රෙන් දිලිසුනු. |
| කාසාව | (න) කසාවත; සිවුර. |
| කාසාව | පඬුපොවන ලද්ද, සිව්ර, චීවරය. |
| කාසාව | (3) කසට පෙවූ; කසා පැහැති. |
| කාසාවක | (න) කසටින් රඳනා ලද වස්ත්රය, සිව්ර. |
| කාසාවකණ්ඨ | (පු) කසාවතක් කරේ ඇත්තා; සිල් නැති ශ්රමණයා. |
| කාසාවකණ්ඨ | (පු) කාසාවකණ්ඨයා, කහ කඩක් බොටුවෙහි බැඳ හැසිරෙන තැනැත්තා. |
| කාසාවකන්ථ | (පු) කසාවතක් කරේ ඇත්තා; සිල් නැති ශ්රමණයා. |
| කාසාවවත්ථ | (න) කසට පෙවූ වස්ත්රය; කාසාවත. |
| කාසාවිය | (පු) කහ පාර වස්ත්‍ර ඇඳගත් තැනැත්තා, රාජකීය වධකයා. |
| කාසි | (පු) කසී ජනපදය, කසීරට. |
| කාසි | (පු) කසී රට. |
| කාසික | නි) කසීජනපදයෙහිවූ, කසී‍රටෙහි උපන්. |
| කාසික | (3) කසීරටට අයත්. |
| කාසිකවත්ථ | (න) කසීසළු, බරණැස වියන සළු. |
| කාසු | (ඉ) වළ, පොළොවෙහි සාරන ලද වළ, රාශිය. |
| කාසු | (ඉ) වළ. |
| කාස්මරී | (පු) ඇද්දෙමට ගස. |
| කාළ | (පු) කළුවර පක්ෂය, කළුපැහැය, අකුසලය. |
| කාළ | (3) කළු; කළු පැහැය. |
| කාළක | (න) කළු ලපය; කළු සහල් ඇටය. |
| කාළක | (3) කළු පැහැති. |
| කාළකණ්ටක | (පු) දාතුඩුපක්ෂියා. |
| කාළකා | (ඉ) ලේනා. |
| කාළකා | (ඉ) ලේනා. |
| කාළකුට | (පු) - (න) විෂ වර්ගයක්, වච්චිනාවි. |
| කාළකුට | (පු) එනම් පර්වතය. |
| කාළකූට | (පු) හිමාලයෙහි කඳු මුදුනක්. |
| කාළකෙස | (3) කළු හිසකේ ඇති. |
| කාළක්ඛන්ධ | (පු) කළුකඳ, තිඹිරිගස. |
| කාළක්ඛන්ධ | (පු) තිඹිරි ගස. |
| කාළතිපු | (න) කළු ඊයම්. |
| කාළතිපු | (න) කළු තුඹ, කළු ඊයම්. |
| කාළපක්ඛ | (පු) කළුවරපක්ෂය. |
| කාළමෙසී | (ඉ) බෝදිගස්. |
| කාළලොණ | (න) කළු ලුණු. |
| කාළසීහ | (පු) කළු සිංහයා. |
| කාළසීහ | (පු) කාළසිංහයා, කළුසිංහයා, වළහා. |
| කාළසුත්ත | (න) දැලි නූල. |
| කාළසුත්ත | (පු) කළුනූල, එනම් නිරය. |
| කාළහංස | (පු) කළු හංසයා. |
| කාළහංස | විලිකුකුළා, කළුහංසයා. |
| කාළා | (ඉ) බේරුගස්, කළුත්‍රස්තවාලු. |
| කාළාගරු | (පු) කළු අගිල්. |
| කාළාගුරු | (න) කළු අගිල්. |
| කාළානුසාරි | (පු) කළුවැල්, ගල්මල. |
| කාළානුසාරි | (පු) කළුවැල්. |
| කාළායස | (න) යකඩ. |
| කාළායස | (පු) යකඩ. |
| කාළාරික | (පු) එනම් ඇත්කුලයක්. |
| කාළාවක | (පු) ඇත්වර්ගයක්. |
| කාළාවක | (පු) එනම් ඇත්කුලය. |
| කාළිය | (න) කළුවැල්. |
| කාළීය | (න) කළුවැල්. |
| කැකොල(ළ) | (පු) වන කවුඩා, විෂභේදයක්. |
| කි | (පු) එකසඞ්ඛ්‍යාව, පද්මාදිය, සදෘශාර්ථ. |
| කි | (භු) උන්නතියෙහි, කෙති, උඩට යයි. |
| කි | (සු) පෙළීමෙහි, කිණොති, පීඩාකෙරෙයි. |
| කිං | (අ) නින්දා, අනියම, නිශ්ඵලවචන, පිළිගැන්ම, යන අර්ථයන්හි. |
| කිං | (ති) පුච්ඡා, ගර්හා, අනියම, පරිවිතර්‍ක, ප්‍රශ්න යන අර්ථයන්හි. |
| කිං | (3) කිමෙක්. |
| කිංකාරණා | (ක්‍රි.වි) කවර කරුණක් නිසා. |
| කිකී | (ඉ) කිරල් දෙන. |
| කිකී | (පු) කිරලා- “කිකීව අණ්ඩං චමරීව වාලධිං” |
| කිඞ්කර | (පු) කුමක් කටයුතුදැයි විමසා කරන්නා; මෙහේ කරුවා. |
| කිඞ්කර | (පු) දාසයා, කීකරුවා, “කුම්කෙරෙම් දැයි පිළිවිස කරනුයේ කීකරු.” |
| කිඞ්කිණි | (ඉ) කිකිණි; කුඩා ගෙජ්ජිය; මිණි ගෙඩිය. |
| කිඞ්කිණි | (ඉ) රහුගෙඩි, කිකිණි, ගෙජ්ජි. |
| කිඞ්කිණික | (ති) කිකිණි. |
| කිඞ්කිණිකජාල | (න) කුඩා මිණිගෙඩි එල්ලූ දැල. |
| කිඞ්කිරාත | (පු) කටුකරඬු, කටුකරඳ. |
| කිච්ච | (න) කටයුත්ත; වැඩය. |
| කිච්ච | (න) කෘත්‍යය, කටයුත්ත. |
| කිච්චකාරී | (3) කටයුත්ත කරන්නා. |
| කිච්චාකිච්ච | (න) කටයුතු නො කටයුතු දේ; කුඩා මහත් කටයුතු දේ. |
| කිච්ඡ | (න) අපහසුව; කරදරය; දුක. |
| කිච්ඡ | (පු) - (ති) දුක, දුෂ්කර, අමාරු. |
| කිච්ඡ | (3) අපහසුව; කරදරය. |
| කිච්ඡති | (කිත+ඡ) කරදරයට පත්වේ; වෙහෙසේ. |
| කිච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (කිත-දුබ්බල්ලෙ, දුකෙහි,+ති) දුෂ්කරයි. |
| කිංජච්ච | කුමන ජාතියකද? |
| කිඤ්චණ | (න) කරදය; ක්ලේශය; කිසිවක්; ස්වල්ප දෙයක්. |
| කිඤ්චාපි | (නි) කිසි සේත්. |
| කිඤ්චි | (අ) ස්වල්පය යනාර්ථයෙහි. |
| කිඤ්චි | (නි) කිසිවක්. |
| කිඤ්චික්ඛ | (න) ඉතා සුලු දෙය. |
| කිඤ්චික්ඛ | (න) ස්වල්ප දෙයක්, කුඩා දෙයක්. |
| කිඤ්චිදූනක | (ති) මඳක් අඩු දේ. |
| කිඤ්ඡක්ඛ | (න) මල් කෙසරු. |
| කිඤ්ජක්ඛ | (න) කෙසර, රේණු ධාන්‍ය කුඹුර, බිම ඇති අස්වැන්න. |
| කිට | (භු) යාමෙහි, කෙටති, යෙයි. |
| කිටක | (න) සංඝාරාමයෙහි ඉස්තෝප්පුව, ආලින්දය. |
| කිටික | (න) සංඝාරාමයෙහි ඉස්තෝප්පුව, ආලින්දය. |
| කිට්ට | (චු) ඡෙදනයෙහි, කුට්ටෙති, කුට්ටයති, සිඳියි. |
| කිට්ඨ | (න) ගොයම්. |
| කිට්ඨ | (න) ගොයම්. |
| කිට්ඨරක්ඛ | (පු) කුඹුර රකින්නා. |
| කිට්ඨසම්භාදසමය | (පු) සෑම තැනම ගොයම් ඇති කාලය. |
| කිට්ඨාද | (න) ධාන්‍ය කෑම. |
| කිණත්ත | (3) මිලදී ගන්නා වූ; මිලදී ගනිමින්. |
| කිණාති | (කි+ණා) මිලදී ගනී. |
| කිණාති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කී-දබ්බවිනිමයෙ, ද්රව්ය මිලදී ගැනීමෙහි (කී+ණා+ති) මිලදී ගනී, විකොට ගනී. |
| කිණිතුං | (නි) මිලට ගන්ට. |
| කිණිත්වා | (පු) ක්‍රි මිලට ගෙන. |
| කිණ්ණ | (න) සුරා සෑදීමට යොදන ද්රව්ය. |
| කිණ්ණ | (න) සුරාබීජය, රාමණ්ඩි. |
| කිණ්ණ | (3) විසුරුවන ලද. |
| කිණ්හ | (පු) කෘෂ්ණ, කළු පැහැය. |
| කිතව | (පු) කපටියා. |
| කිත්ත | (චු) මනාකොට කීමෙහි, කිත්තෙති කිත්තයති, මනාකොට ප්රකාශ කෙරෙයි. |
| කිත්තක | (ති) කොපමණ, කෙපමණ. |
| කිත්තක | (3) කොපමණ. |
| කිත්තන | (න) කීර්‍තනය, ප්රකාශය. |
| කිත්තන | (න) පැසසීම; වර්ණණා කිරීම. |
| කිත්තාවතා | (අ) කොපමණකින් යනාර්ථයෙහි. |
| කිත්තාවතා | (නි) කොපමණකින්. |
| කිත්ති | (ඉ) කීර්‍තතිය, ගුණ කථාව. |
| කිත්ති | (ඉ) කීර්තිය; යසශ. |
| කිත්තිඝොස | (පු) කීර්ති ඝෝෂාව. |
| කිත්තිම | (ති) කරණයෙන් නිවෘත්ත දෙය. |
| කිත්තිම | (3) නිපද වූ; සාදන ලද. |
| කිත්තිමන්තු | (3) කීර්තිමත්; ප්රකට කීර්තිය ඇති. |
| කිත්තිසද්ද | (පු) කීර්ති ඝෝෂාව. |
| කිත්තීත | (ති) කීර්‍තතිය ප්රකාශකළ, කීර්තණය කළ. |
| කිත්තෙති | (කිත්ත+ණෙ) පසසයි; වර්ණණා කරයි. |
| කිත්තෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කිත්ත-කිත්තනෙ කීර්‍තනයෙහිත (කිත්ත+ණෙති) කීර්‍තනය කෙරෙයි. |
| කිථි | (භු) පීඩාවෙහි, කිළුටෙහි, කුන්ථති, හිංසාකෙරෙයි, කිළුටුකෙරෙයි. |
| කින්ති | (අ) කිම යනාර්ථයෙහි. |
| කින්නර | (පු) කිඳුරා, විස්තර සිංහල අකාරාදියෙහි. |
| කින්නර | (පු) කිඳුරා. |
| කින්නරී | (ඉ) කිඳුරිය. |
| කින්නරෙස | (පු) කින්නරාධිපතියා, වෙසමුණි රජ. |
| කින්නු | (අ) කිම, මොකද යනාර්ථයෙහි. |
| කිප | (චු) දුර්වල බැව්හි, කිපෙති, කිපයති, දුර්වල වෙයි. |
| කිංපක්ක | (න) නොදන්නා හෝ විෂ ඵල ඇති ගස. |
| කිපිල්ලික | (පු) කුහුඹුවා, කිපිලි. |
| කිපිල්ලිකා | (ඉ) කූඹියා; හින්නා. |
| කිංපුරිස | (පු) පුරුෂයන් වැනි අයෙක්, වානර. |
| කිපෙති | (ක්‍රි) - (d) (චු) කිප-දුබ්බල්ලෙ දුර්‍වලවීමෙහි (කිප+ණෙ+ති) දුර්‍වලවෙයි. |
| කිබ්බිස | (න) අපුණ්‍යය, අපරාධය. |
| කිබ්බිස | (න) දරුණු ක්‍රියාව. |
| කිබ්බිස කාරී | (3) දරුණු ක්‍රියා කරන්නා. |
| කිබ්බිසකාර | (පු) අපරාධකාරයා. |
| කිමක්ඛායි | (පු) කුමක් කියන්නා. |
| කිමඞ්ගපන | (අ) කියනුම කවරේද යනාර්ථයෙහි. |
| කිමත්ථං | (නි) කුමක් සඳහා. |
| කිමත්ථිය | (3) කිනම් ඕනෑකමක් ඇති; කුමක් පිණිස. |
| කිමි | (පු) පණුවා. |
| කිමි | කුඩා සතා; පණුවා. |
| කිමිකුල | (න) පණු වර්ගය; පණු සමූහය. |
| කිමිජ | (න) තිහිරිපිලී, පට පණුවන්ගෙන් උපදින පිළි, අගිල්. |
| කිමිණ | (න) කෙමන. |
| කිමින | (ති) පණුවන්ගෙන් ගහණ. |
| කිමිසත්තු | (පු) පණු සතුරා, වලඟසාල්. |
| කිමු | (අ) පරිවිතර්‍කයෙහි. |
| කිමුත | (අ) අතිශයාර්ථයෙහි. |
| කිමුතො | (අ) පරිවිතර්‍කයෙහි. |
| කිම්පක්ක | (න) අඹ වැනි විෂ ඵලවර්ගයක්. |
| කිම්පවාන | (පු) තද මසුරා. |
| කිම්පුරිස | (පු) කිඳුරා, කින්නරයා. |
| කිම්පුරිස | (පු) කිඳුරා. |
| කිම්ඵල | (න) විෂ ඵලවර්ගයක්. |
| කිම්මිර | (ති) කඹු වර්ණය. |
| කිම්හිචි | (අ) අනියමාර්ථයෙහි, කිසිවිටක. |
| කිර | (අ) අනුශ්‍රතියෙහි, ආරංචියෙන් ඇසීමෙහි අරුචියෙහි. |
| කිර | (නි) ලු (තමන්ට ප්රත්යක්ෂ දෙයක් කීමෙහි යොදනු ලැබේ); වනාහි. |
| කිර | (භු) විසිරීමෙහි, කිරති, විසුරුවයි. |
| කිරණ | (පු) (න) රශ්මිය. |
| කිරණ | (පු) රශ්මිය. |
| කිරති | (කිර+අ) විසුරුවයි. |
| කිරති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කිර-විකිරණෙ, විසුරුවීමෙහි, (කිර+ති) විසුරුවයි. |
| කිරාත | (පු) මොනර පිල් ආදිය පිළීකොට හඳනා ම්ලෙච්ඡ ජාතික චණ්ඩාල විශේෂයක්, වැදි, වනචර, බිම්කොහොඹ. |
| කිරාත | (පු) ශිෂ්ඨ නොවූ මනුශ්‍ය වර්ගයක්. |
| කිරාස | (ක්‍රි) අසත්‍ය, වංචාකාර. |
| කිරිය | (න) ක්‍රියා පදය; ක්‍රියාව; පැවැත්ම; වැඩය. |
| කිරිය | (න) ක්‍රියාව, විංශතිප්‍රකාර ක්‍රියාසිත්. |
| කිරියවාදී | (පු) ක්‍රියාවන්ගේ විපාක ඇතැයි කියන්නා. |
| කිරියා | (ඉ) ක්‍රියා පදය; ක්‍රියාව; පැවැත්ම; වැඩය. |
| කිරියා | (ඉ) ක්‍රියාව, ත්‍රෛයිකාලිකාදි ක්‍රියා. |
| කිරියාපද | (න) ක්‍රියා පදය. |
| කිරියාවාද | (පු) කුසලාකුසල විශ්වාස කරන්නා. |
| කිරීට | (පු) - (න) කිරුළු, වොටුන්න=ඔටුන්න, වෙළනලද හිස. |
| කිරීට | (පු) (න) ඔටුන්න. |
| කිල | (භු) බැඳීමෙහි, කිලති, බඳියි. |
| කිලඤ්ජ | (පු) කලාල; පැදුර. |
| කිලඤ්ජ | (පු) කළාල, පැදුර. |
| කිලන්ත | (ති) ක්ලාන්තය, වෙහෙස. |
| කිලන්ත | (3) ක්ලාන්ත වූ; වෙහෙසුනු. |
| කිලමත | (පු) දුර්වල බව; වෙහෙස. |
| කිලමති | (කිලමු+අ) වෙහෙසේ. |
| කිලමති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කිලමු-ඛෙදෙ, ඛෙදයෙහි (කිලමු+ති) ක්ලාන්තවෙයි, වෙහෙස වෙයි. |
| කිලමථ | (පු) ක්ලාන්තය, වෙහෙස. |
| කිලමන | (න) වෙහෙසීම, ක්ලාන්තවීම. |
| කිලමන්ත | (3) වෙහෙසෙන; වෙහෙසෙමින්. |
| කිලමිත | (ති) ක්ලාන්තවන ලද, වෙහෙසෙන ලද. |
| කිලමිත | (3) වෙහෙසට පත් කළ. |
| කිලමිතුං | (නි) වෙහෙසෙන්ට. |
| කිලමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වෙහෙසී. |
| කිලමූ | (භු) වෙහෙසෙහි, ඛෙදයෙහි, කිලමතී, ක්ලාන්තවෙයි, වෙහෙසෙයි. |
| කිලමෙති | (කිලමු+ණෙ) වෙහෙසයි. |
| කිලමෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කිලමු-ඛෙදෙ, ඛෙදයෙහි, (කිලමු+ණෙ+ති) වෙහෙසෙයි. |
| කිලමෙත්වා | (පු) ක්‍රි වෙහෙසා. |
| කිලමෙන්ත | (3) වෙහෙසමින්; වෙහෙසෙන. |
| කිලාස | (පු) ඇදුම රෝගය. |
| කිලාස | (පු) එනම් කුෂ්ටය. |
| කිලාසික | (පු) කුෂ්ටරෝගයෙන් පෙලෙන්නා. |
| කිලාසු | (ති) වෙහෙසුණු, බෙලහීන. |
| කිලි | (අ) අනුකරණ ශබ්දයක්. |
| කිලිකිලායති | (න) ප්‍රීතියෙන් කෑගැසීමක්. |
| කිලිට්ඨ | (ති) පෙර පසු විරුද්ධත්වය, කිළුටු දෙය. |
| කිලිට්ඨ | (3) අපවිත්‍ර වූ; කිළිටි වූ. |
| කිලිත්ත | (ති) තෙත් දෙය. |
| කිලිද | (දි) තෙත් බැව්හි, කිලිජ්ජති, තෙත් වෙයි. |
| කිලිද | (භු) පරිදෙවයෙහි, කිලිදති, කැළපෙයි. |
| කිලින්ත | (3) තෙත් වූ. |
| කිලිස | (කි) ආබාධයෙහි, කිලිසති, ආබාධ කෙරෙයි. |
| කිලිස | (දි) තැවීමෙහි, කිලිස්සති, තැවෙයි. |
| කිලිස | (භු) පීඩා කිරීමෙහි, කිලිසති, පීඩා කෙරෙයි. |
| කිලිස්සති | (කිලිස+ය) අපවිත්‍ර වේ; කිලිටි වේ. |
| කිලිස්සති | (ක්‍රි) - (d) (දි) කිලිස-උපතාපෙ, පීඩා කිරීමෙහි+ති, පීඩා කරන්නේය. |
| කිලිස්සන | (න) කිලිටි වීම. |
| කිලිස්සන | (න) කෙළසීම, කිළුටුවීම. |
| කිලෙස | (පු) අපවිත්‍රතාව; ක්ලේශය; ලොභාදි අයහපත් සිතුවිලි. |
| කිලෙස | (පු) කෙලෙස්, ලෝභාදී දොස්. |
| කිලෙස | (භු) නැවත නැවත කැමතිවීමෙහි, කිලෙසති, පුන පුනා කැමති වෙයි. |
| කිලෙසකාම | (පු) ක්ලේශ කාමය, වත්ථු කාම බලනු. |
| කිලෙසකාම | (පු) ලොභ චේතනාව. |
| කිලෙසක්ඛය | (පු) කෙලෙසුන් නැසීම. |
| කිලෙසති | (ක්‍රි) - (d) (දි) කිලිස=ඉච්ඡායං කැමැති වීමෙහි+ති (කිලස+ති) නැවත නැවත කැමැති වෙයි. |
| කිලෙසප්පහාණ | (න) කෙලෙස් දුරු කිරීම. |
| කිලෙසමාර | (පු) කෙලෙස් මාරයා. |
| කිලෙසවත්ථු | (න) කෙලෙසුන්ට පිහිට වන දෙය. |
| කිලෙසෙති | (ක්ලිස+ණෙ) කිලිටු කරයි. |
| කිලොක | (භු) ආර්ද්‍රභාවයෙහි, කිලොකති. |
| කිලොම | (පු) හැඩගැසුණු කෙස්. |
| කිලොමක | (න) දළඹුව. |
| කිලොමක | (පු) දකුණු පෙනහැල්ල. |
| කිලොසාවරණ | (න) කෙලෙස්වලින් වැසීම. |
| කිංවාදී | (පු) කුමක් ප්රකාශ කරන්නේද. |
| කිවි | (සු) පීඩාවෙහි, කිවුණොති, කිවුණාති, පීඩා=හිංසා කෙරෙයි. |
| කිස | (ති) කෘශ, කෙට්ටු, ස්වල්පය. |
| කිස | (භු) තුනී කිරීමෙහි, සනගෑමෙහි, කිසති, තුනී කෙරෙයි, සනගායි. |
| කිස | (3) කෘශ වූ; කෙට්ටු වූ. |
| කිසක | (පු) කෘශ වූවහු, කෙට්ටු වූවහු - ‘කිස කොවදානො’ |
| කිසලය | (පු) ලාපත්, ලා කොල, දලු. |
| කිංසීල | (න) කවර සීලයක්ද? |
| කිංසු | (අ) ප්‍රශ්නයෙහි, කිමෙක යනාර්ථයෙහි. |
| කිංසුක | (පු) එරබදු ගස. |
| කිංසුක | (පු) එරබදුඛ කෑල. |
| කිසොර | (පු) අස් පැටවා. |
| කිස්ස | (අ) කුමකට - “කිස්ස තුම්හෙ ආයස්මන්තො” |
| කිස්සව | (ති) නුවණින් බැහැර, අනුවණ. |
| කිස්සස්ස | (අ) කවර, කිනම් - “කිස්සස්ස එක ධම්මස්ස වධං ගොතම රොචසි” |
| කිළිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ක්‍රීඩා කොට. |
| කී | (කි) ද්රව්ය ගණුදෙනු කිරීමෙහි, කිණාති, විකුණයි, ගණුදෙනු කරයි. |
| කීකස | (පු) ඇසල ගස. |
| කීචකා | (ඉ) පවනින් හඬන හුණ ගස උණ ගස්වල ඇතිවන සිදුරුවලට පවන් වැදීමෙන් මහත් ශබ්ද උපදී. |
| කීට | (චු) බැඳීමෙහි, කීටෙති, කීටයති, බඳියි. |
| කීට | (පු) කුඩා සත්වයා. |
| කීට | (පු) පණුවා. |
| කීටක | (න) පණුවා නොහොත් පණුවන්. |
| කීටක | (පු) කුඩා සත්වයා. |
| කීත | (ති) විකුට ගන්නා ලද, මිලදී ගත්. |
| කීත | (න) මිළට ගත් දෙය. |
| කීත | (3) මිලදී ගත්. |
| කීදිස | (ති) කෙබඳු, කොයි ආකාර. |
| කීදිස | (3) කෙබඳු. |
| කීර | (පු) ගිරවා. |
| කීර | (පු) ගිරවා. |
| කීරිස | (ති) කෙබඳු, කීදිස. |
| කීල | (පු) උල, ඇණය. |
| කීල | (භු) බැඳීමෙහි, කීලති, බඳියි. |
| කීව | (අ) පරිච්ඡේදයෙහි, කෙපමණ. |
| කීව | (නි) කොපමණ. |
| කීවක | (පු) කෙපමණ. |
| කීවතක | (3) කොපමණ. |
| කීවතික | (ති) කෙපමණ. |
| කීවන්ත | (පු) කෙපමණ. |
| කීළ | (පු) උල; කූඤ්ඤය. |
| කීළ | (භු) ක්‍රීඩාවෙහි, කීළති, කෙළියි. |
| කීළති | (කීළ+අ) ක්‍රීඩා කෙරේ; සෙල්ලම් කෙරේ. |
| කීළති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කීළාය, ක්‍රීඩාකිරීමෙහි+ති (කීළ+ති) ක්‍රීඩා කෙරෙයි. |
| කීළන | (න) කෙළිය, ක්‍රීඩාව. |
| කීළනක | (න) සෙල්ලම් බඩුව, කෙළි බඩුව. |
| කීළනක | (න) සෙල්ලම් බඩුව. |
| කීළනක | (3) ක්‍රීඩා කරන. |
| කීළනා | (ඉ) ක්‍රීඩාව; සෙල්ලම් කිරීම. |
| කීළන්ත | (3) ක්‍රිඩා කරන; ක්‍රීඩා කරමින්. |
| කීළභණ්ඩක | (න) කෙළි බඩුව. |
| කීළමාන | (3) ක්‍රීඩා කරන; ක්‍රීඩා කරමින්. |
| කීළා | (ඉ) ක්‍රීඩාව, කෙළිය. |
| කීළා | (ඉ) ක්‍රීඩාව; සෙල්ලම් කිරීම. |
| කීළා ගොල | (න) සෙල්ලම් බෝලය. |
| කීළා පසුත | (ති) සෙල්ලමෙහි ඇළුනු. |
| කීළාගොළක | (න) සෙල්ලම් බෝලය. |
| කීළාපන | (න) සෙල්ලම් කරවන. |
| කීළාපනක | (3) ක්‍රීඩා කරවන; නටවන. |
| කීළාපසූත | (3) ක්‍රීඩාවෙහි යෙදුණු. |
| කීළාපෙති | (කීළ+ණාපෙ) සෙල්ලම් කරවයි. |
| කීළාපෙන්ත | (3) ක්‍රීඩා කරවමින්; නටවන; නටවමින්. |
| කීළාමණ්ඩල | (න) කෙළි මඩුල්ල; සෙල්ලම් පිටිය. |
| කීළාමණ්ඩල | (න) සෙල්ලම් පිටිය. |
| කීළි | ක්‍රීඩාව, කෙළිය. |
| කීළික | (පු) ක්‍රීඩාව, ක්‍රීඩාකළ. |
| කීළිත | (න) ක්‍රීඩාව. |
| කීළිත | (3) ක්‍රීඩා කළ. |
| කු | (අ) පව්, ස්වල්පාර්‍ථ, නින්දිතාර්ථයන්හි. |
| කු | (භු) ශබ්දයෙහි, කොති කවති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කුක | (භු) ගැනීමෙහි, කුකති, ගනියි. |
| කුංකුටිය | (න) ඝොෂාව, අරගලය. |
| කුකුත්ථක | (පු) පක්ෂි වර්ගයක්. |
| කුකුත්ථක | (පු) සීනි, බිලිබිලි පක්ෂියා, වලි කුකුළා. |
| කුංකුම | (න) කොකුම්. |
| කුක්කච්ච | (න) කුකුස. |
| කුක්කු | (න) රියන, දිග මැණීමක්. |
| කුක්කු | (පු) රියන. |
| කුක්කුක | (න) රියනේ මැණුම් ප්රමාණය. |
| කුක්කුච්ච | (න) කුකුස- “කළ නොකළ උදෙසා පසුතැවිලිවනු කුකුසා” |
| කුක්කුච්ච | (න) පසුතැවිල්ල. |
| කුක්කුච්චක | (පු) කුකුස් කරන්නා. |
| කුක්කුච්චක | (3) පසුතැවෙන ස්වභාව ඇති; පසුතැවෙන්නා. |
| කුක්කුච්චායති | (ක්‍රි) (කුක්කුච්ච+ආය+ති) කුකුස් කෙරෙයි. |
| කුක්කුච්චායති | (නාම ධාතු) කුකුස් උපදවයි; පසු තැවෙයි; සැක කරයි. |
| කුක්කුට | (පු) කුකුළා, කුක්කුට පක්ෂියා. |
| කුක්කුට | (පු) ්‍කුකුළා. |
| කුක්කුට සම්පාතික | (පු) (වහලෙන් වහලට) කුකුළන්ගේ පැනයාම ඇති. |
| කුක්කුටී | (ඉ) කිකිළිය. |
| කුක්කුර | (පු) බල්ලා. |
| කුක්කුර | (පු) බල්ලා. |
| කුක්කුරවතික | (ති) බල්ලෙකු මෙන් පවත්නා. |
| කුක්කුරවතික | (3) බල්ලකු මෙන් හැසිරෙන. |
| කුක්කුල | (පු) උණු අලු, එනම් නිරය. |
| කුක්කුල වස්ස | (න) උණු අළු වැස්ස. |
| කුක්කුස | (න) රතු පැහැති වී කුඩු. |
| කුක්කුහ | (පු) කබරුස්සා, පක්ෂි විශේෂයක්. |
| කුක්කුහ | (පු) කබරුස්සා. |
| කුක්කුළ | (පු) උණු අළු; උණු අළු ඇති නරකය. |
| කුඞ්කුම | (න) කොකුම්. |
| කුච | (පු) (න) තනය. |
| කුච | (භු) බැබලීම් ආදියෙහි, කොචති, බබලයි. |
| කුච | (භු) හැකිලීමෙහි, කොචති, සංකොචති, ඇකිලෙයි. |
| කුච්ඡ | (චු) අවික්ෂෙපනයෙහි හෝ දැමීමෙහි, කුච්ඡති, තුච්ඡයති, අවික්ෂෙපනය කෙරෙයි, දමයි. |
| කුච්ඡා | (ඉ) නින්දාව, ගැරහීම. |
| කුච්ඡි | (පු) (ඉ) කුස; ගර්භය; බඩ. |
| කුච්ඡි | (පු) බඩ, උදරය. |
| කුච්ඡිට්ඨ | (පු) කොට්ඨසය නම් වාතය. |
| කුච්ඡිට්ඨ | (3) කුසෙහි වූ . |
| කුච්ඡිට්ඨසත්ත | (පු) මව්කුස වසන සත්වයා. |
| කුච්ඡිත | (ති) ලාමක, නින්දිත. |
| කුච්ඡිත | (3) පිළිකුල්. |
| කුච්ඡිදාහ | (පු) බඩ දැවිල්ල. |
| කුජ | (පු) අඟහරු ග්රහයා; ගස. |
| කුජ | (පු) අඟහරුවා, වෘක්ෂය. |
| කුජ | (භු) අවියත් හඬෙහි, කුඤ්ජති, මන්ද ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කුජි | (භු) අව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි, කුජි - (d) බලනු |
| කුජු | (භු) සොරකමෙහි, කොජති, සොරාගනී. |
| කුජ්ජි | (භු) අධොමුඛ කරණයෙහි, කුජ්ජති, නිකුජ්ජති, යටිමුව කෙරෙයි අධොමුඛ කරයි. |
| කුජ්ඣති | (කුධ + ය) කිපේ. |
| කුජ්ඣති | (ක්‍රි) - (d) (දි කුධ, කොපෙ, කිපීමෙහි+ති) කිපෙයි. |
| කුජ්ඣන | (න) කිපීම, ක්‍රෝධය. |
| කුජ්ඣන | (න) කිපීම. |
| කුජ්ඣන | (3) කිපෙන. |
| කුජ්ඣනා | (ඉ) කිපීම. |
| කුජ්ඣන්ත | (3) කිපෙන; කිපෙමින්. |
| කුජ්ඣමාන | (3) කිපෙන; කිපෙන. |
| කුජ්ඣිත | (ති) කිපෙන ලද, කෝධ කළ, කිපුනු. |
| කුජ්ඣිතුං | (නි) කිපෙන්ට. |
| කුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිපී; කීපී. |
| කුඤ්ච | (භු) කුටිලබැව්හි, ගමනෙහි, අනාදරයෙහි, කුඤ්චති, වක්වයෙයි. |
| කුඤ්චනාද | (පු) ඇතාගේ නාදය. |
| කුඤ්චනාද | (පු) ඇතුන්ගේ නාදය, කුඤ්ච නාදය. |
| කුඤ්චිකා | (ඉ) කෙස්ස, යතුර. |
| කුඤ්චිකා | (ඉ) යතුර. |
| කුඤ්චිකාවිවර | (න) කෙසිවිද, යතුරු කපල්ල. |
| කුඤ්චිකාවිවර | (න) යතුරු කඩොල්ල. |
| කුඤ්චිත | (ති) වක්වූ (වකුටු) දේ “කුඤ්චිත කෙසො.” |
| කුඤ්චිත | (3) අකුලන ලද. |
| කුඤ්ජ | (න) වැල් ආදියෙන් වැසුණු තැන. |
| කුඤ්ජ | (පු) - (න) ලතාදියෙන් වැසුනු ලෙන. |
| කුඤ්ජර | (පු) ඇතා, ශ්‍රේෂ්ඨයා. |
| කුඤ්ජර | (පු) ඇතා. |
| කුඤ්ජල | (පු) කාඩිජලය. |
| කුට | (චු) අප්‍රසාදයෙහි, කුටෙති, කුටයති, වංචා කෙරෙයි. |
| කුට | (පු) - (න) කලස, කළගෙඩිය. |
| කුට | (පු) (න) කළය. |
| කුටක | (පු) වංචාකාරයා. |
| කුටජ | (පු) කෙලිඳ, “රොගං කුටති ඡින්දතීති කුටජො.” |
| කුටජ | (පු) කෙළින්ද ගස. |
| කුටති | (ක්‍රි) (d) (චු) කුට-අප්පසාදනෙ, අප්‍රසාදයෙහි+ති) අප්‍රසාද කෙරෙයි, වංචා කෙරෙයි. |
| කුටධාරිකා | (ඉ) දාසිය, කලමිඩිය, ඝටදාසිය. |
| කුටන්තට | (න) දසපූර, කොටවියාමුරු, සෙවෙල් රැස්හි හටගන්නා වම්මුතු ආකාර වර්ගයක්, තෛවර්‍තමුස්කා නම් ද්රව්යය, ජල මුස්තා, සුළුකූර, තොටිල. |
| කුටව | (න) කූඩුව, කැදැල්ල. |
| කුටි | (d) මු දැවීමෙහි, දාහයෙහි, කුටෙති, කුටයති, දවයි. |
| කුටි | (ඉ) කුටිය, ගෙය. |
| කුටි | (ඉ) කුඩා ගෙය; ගෙය; පැල. |
| කුටි | (භු) කුටිලත්වහෙයි, කුටති, කුටිලවයෙයි. |
| කුටි | (භු) ඡෙදනයෙහි, කුටති, සිඳියි, කපයි. |
| කුටි | (භු) වියලීමෙහි, කුණ්ටති, වියලයි. |
| කුටිකා | (ඉ) කුඩා ගෙය; ගෙය; පැල. |
| කුටිකා | (ඉ) ගෙය “කච්චි තෙ කුටිකා නත්ථි” |
| කුටිම්බික | (පු) කෙළෙඹියා. |
| කුටිම්බික | (පු) පවුල්කාරයා, පවුලක් ඇති. |
| කුටිම්බික | (පු) පවුල්කාරයා. |
| කුටිල | (3) වංක සිතැති; වක් වූ . |
| කුටිලතා | (ඉ) ඇද බව; වංක බව. |
| කුටුම්බ | (න) පවුල. |
| කුටුම්බ | (පු) - (න) පවුල, භාර්ය්යාව, නෑයා, පරම්පරාව. |
| කුටුම්බික | (පු) කෙළෙඹියා; පවුලක් ඇත්තා; පවුල්කාරයා. |
| කුට්ඨ | (න) උපුල් කොල, කුෂ්ඨ රෝගය. |
| කුට්ඨ | (න) කුෂ්ඨය; කොට්ටම්. |
| කුට්ඨි | (ති) කුෂ්ට ඇත්තා. |
| කුට්ඨි | (3) කුෂ්ඨ ඇත්තා. |
| කුට්ඨින | (පු) කුෂ්ට රොගියා, ලැදුරු රොගියා. |
| කුට්ඨිලිකා | (ඉ) ගෙඩියක සිවිය. |
| කුඨාරී | (ඉ) කෙටේරිය, කුඩා පොරව “පුරිසස්සභිජාතස්ස කුඨාරි ජායතෙ මුඛෙ” |
| කුඨාරී | (ඉ) කෙටේරිය; පොරොව. |
| කුඨි | (භු) අලසබැව්හි, නැසීමෙහි, කුණ්ඨති, වකුටුවෙයි, අලසවෙයි, නසයි. |
| කුඨි | (භු) වියලීමෙහි, කුණ්ඨති, වියලෙයි. |
| කුඩ | (චු) වෙඨනයෙහි, කුණ්ඩෙති, කුණ්ඩයති, වෙළයි. |
| කුඩි | (භු) දැවීමෙහි, කුණ්ඩති, දවයි. |
| කුඩුබ | (පු) උලුක්කුව, පත. |
| කුඩුමල | (පු) මොට්ටුව. |
| කුඩුමල(ලක) | (පු) පිපෙන තරම් මුහුකළ කැකුළ. |
| කුඩ්ඩ | (න) බිත්තිය, කුඩා, ක්ෂුද්‍ර. |
| කුඩ්ඩ | (න) බිත්තිය. |
| කුඩ්ඩනගර | (න) කුඩානගරය, ක්ෂුද්‍රනගරය. |
| කුඩ්ඩපාද | (පු) බිත්තිමුල, අත්තිවාරම. |
| කුණ | (චු) සංකොචනයෙහි=හැකිළීමෙහි, කුණෙති, කුණයති, හැකිළෙයි=ඇකිළෙයි. |
| කුණ | (භු) ශබ්දයෙහි, උපකරණයෙහි, කුණති, කුණෙති, ශබ්දකෙරෙයි, උපකරණ කරයි. |
| කුණප | (පු) - (න) මළකුණ, මෘතශරීරය, මිනිය. |
| කුණප | (පු) අපවිත්‍ර දෙය; මළ සිරුර. |
| කුණපගන්ධ | (පු) මළ සිරුරේ ගඳ. |
| කුණාල | (පු) එනම් විල, කොවුල් පක්ෂියා. |
| කුණාල | (පු) කොවුලා; පක්ෂි වර්ගයක්. |
| කුණී | (පු) අත් කොර වූ අය. |
| කුණී | (පු) වක්වූ ඇඟිලි පා ඇත්තා. |
| කුණ්ඨ | (පු) ක්‍රියාවෙහි අසමර්ථයා මොට=තියුණු විරහිත. |
| කුණ්ඨ | (3) මුවහත නැති; මොට්ට වූ . |
| කුණ්ඨති | (ක්‍රි) (කුඨි - (d) බලනු වකුටුවෙයි. |
| කුණ්ඨිත | (ක්‍රි) මොටවනලද, වකුටුවන ලද. |
| කුණ්ඨෙති | (කුණ්ඨ+ණෙ) මොට්ට කරයි. |
| කුණ්ඩ | (න) සැළිය, ධාන්‍යකුඩු. |
| කුණ්ඩ | (පු) ගොයා, ගොඩයා, තලගොයා. |
| කුණ්ඩක | (න) සහල් කෙටීමේ දී ලැබෙන කුඩු. |
| කුණ්ඩක | (පු) ධාන්‍යකූඩා, කණ. |
| කුණ්ඩකපූව | (පු) (න) කුඩු වලින් තැනූ රොටී හෝ හැලප. |
| කුණ්ඩති | (ක්‍රි) කුඩි - (d) (භු) බලනු දවයි. |
| කුණ්ඩමත්තිකා | (ඉ) ධාන්‍ය කුඩු පමණ ඇති ද්රව්යය. |
| කුණ්ඩල | (න) ඔරලෝසු දුන්නක මෙන් තිබෙන නැම්ම; ක‍ඬොල; කුඩුක්කම. |
| කුණ්ඩල | (න) කුණ්ඩලාභරණය, කර්ණාභරණය, කොඬොල්. |
| කුණ්ඩලකෙස | (3) බොකටු හිස කෙස් ඇති. |
| කුණ්ඩලාවත්ත | (3) ඔරලෝසු දුන්නක් මෙන් වක් ගැසුණු; සොරුණ්ඩි ගැසුණු. |
| කුණ්ඩලී | (පු) සූර්ය්යයා, කුණ්ඩල ඇති. |
| කුණ්ඩලී | (3) කුඩුක්කම් ඇති; කුණ්ඩල ඇති. |
| කුණ්ඩිකා | (ඉ) කුඩා පැන් භාජනය; කෙණ්ඩිය; ජග්ගුව. |
| කුණ්ඩිකා | (ඉ) කෙණ්ඩිය, කොතලේ. |
| කුණ්ඩිත | (ති) ගානලද, තවරන ලද, අතුල්ලන ලද. |
| කුණ්ඩී | (ඉ) කුඩා පැන් භාජනය; කෙණ්ඩිය; ජග්ගුව. |
| කුතිතිම | (ති) බළල් ලුණු. |
| කුතුක | (පු) ආශා ඇත්තා. |
| කුතුහල | (න) කලබලය; විස්මය. |
| කුතුහල(ළ) | (පු) කුහුල, පුදුමදෙය දැක්ම. |
| කුතො | (අ) කවරහෙයකින්, කුමක් හෙයින්. |
| කුතො | (නි) කොතැනින්. |
| කුත්ත | (ති) කපන ලද්ද, කරන ලද්ද, මවන ලද්ද. |
| කුත්ත | (න) ආකල්පය; පැවැත්ම; ලීලාව. |
| කුත්තක | (න) ස්ත්‍රීන් 12ට නැටිය හැකි තරම් විශාල පළස. |
| කුත්තක | (න) ස්ත්‍රීන් සොළසක් සිට නටන්නට සුදුසු එළු ලොමින් කළ එනම් ඇතිරිය. |
| කුත්ථ | (අ) කොතැන්හි, කුත්ථ බලනු. |
| කුත්ථ | (නි) කොහේ. |
| කුත්ථ | නි කොතැන. |
| කුත්‍ර | (නි) කොතැන; කොහේ. |
| කුථ | (භු) පීඩාවෙයි, කුථති, කොථති, පීඩා කෙරෙයි. |
| කුථ | (භු) පූතිභාවයෙහි, සංකිලෙසයෙහි, කුථති, කොථති, කුණුවෙයි, කෙලෙයි. |
| කුථිත | (පු) - (න) කුණුවනලද, “යාවකුථිනං - (න) හොති තාව පාරාජික වත්ථු.” |
| කුථිත | (3) ඉතා රත් කළ. |
| කුද | (භු) ක්‍රීඩාවෙහි, කුදති, කොදති, කෙළියි. |
| කුදස්සු | (අ) කවදා, කවර දවසක, කවර කලෙක. |
| කුදස්සු | (නි) කවර කලක. |
| කුදා | (අ) කවරකලෙක, කවදා. |
| කුදාචන | (නි) කිසි කලක. |
| කුදාචන(නං) | (අ) කවරකාලයක, කවදා. |
| කුදාර | නපුරු භාර්ය්යාව, වසබිරින්ද. |
| කුදාරිකා | (ඉ) නපුරු දාරිකාව, අයහපත් ගෑණු ළමයා. |
| කුදි | (චු) අසත්‍ය වචනයෙහි, කුන්දෙති, කුන්දයති, අසත්‍ය කියයි. |
| කුදිට්ඨි | (ඉ) නපුරු දිට්ඨිය, මිථ්‍යා දෘෂ්ටිය, මිථ්‍යාමත. |
| කුද්දාල | (පු) උදැල්ල. |
| කුද්දාල | (පු) කොබෝලීල, උදැල්ල, කුද්දාල පණ්ඩිතයා. |
| කුද්ධ | (පු) කිපියහු, කිපිනු, කොපවන ලද. |
| කුද්ධ | (3) කිපුණු; කෝපයට පත්. |
| කුද්‍රැස | (පු) අමුයයි ප්රකට ධාන්‍යය. |
| කුද්‍රෑස | (පු) කුරක්කම්. |
| කුද්‍රෑසක | (පු) කුරක්කම්. |
| කුධ | (දි) කෝපයෙහි, කුජ්ඣති, කිපෙයි. |
| කුනූය | (භු) ශබ්දකිරීමෙහි, කුනූයතී, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කුන්ත | (පු) එනම් ආයුධය, හෙල්ල. |
| කුන්ත | (පු) කුන්තායුධය; හෙල්ලයක් වැනි ආයුධයක්. |
| කුන්තදී | (ඉ) කුඩා ගංගාව, ඔය. |
| කුන්තනී | (ඉ) කොස්වාලිහිණියා. |
| කුන්තනී | (ඉ) කොස්වාලිහිණියා. |
| කුන්තල | (පු) හිසකෙස්. |
| කුන්තල | (පු) හිසකේ. |
| කුන්ථ | (න) පණුවර්ගයක්. |
| කුන්ථ | (පු) කූඹි වර්ගයක්. |
| කුන්ථකිපිලලික | (න) එනම් පණු විශේෂය. |
| කුන්ද | (න) කොඳ මල්. |
| කුන්ද | (න) කොඳ, වෑකොඳ. |
| කුන්නදී | (ඉ) කුඩා ගඟ. |
| කුප | (චු) කීමෙහි, දීප්තියෙහි, කොපෙති, කොපයති කියයි දිලිසෙයි. |
| කුප | (දි) කිපීමෙහි, කුප්පති, කිපෙයි. |
| කුපථ | (පු) අයහපත් මාර්ගය, නපුරු මාර්ගය, මිථ්‍යා මාර්ගය. |
| කුපථ | (පු) වැරදි මග. |
| කුපිත | (ති) කිපුනු, කෝපවනලද. |
| කුපිත | (3) කිපුණු. |
| කුපුරිස | (පු) අසත්පුරුෂයා. |
| කුප්ප | (න) තඹ ලෝහෝ ආදිය, කිපීම, කෝපය. |
| කුප්ප | (3) අස්ථිර; වෙනස්විය හැකි. |
| කුප්පති | (කුප+ය) කිපේ; වෙනස් වේ; සෙලවේ. |
| කුප්පති | (ක්‍රි) - (d) (දි) කුප, (කිපීමෙහි+ති) කිපෙයි. |
| කුප්පන | (න) කිපීම, කෝපය. |
| කුප්පන | (න) කිපීම; වෙනස් වීම. |
| කුබි | (භු) වැසීමෙහි, කුම්බති, වසයි. |
| කුබ්බති | (ක්‍රි) (කර+ඔ=උ කරධාතු කකාරස්ථ අකාරයට, උ, රකාර ලොප් උ=ව වව=බ්බ+ති) කෙරෙයි. |
| කුබ්බති | කරයි. |
| කුබ්බන | (න) කිරීම. |
| කුබ්බනක | (න) කුඩා වනය. |
| කුබ්බනක | (පු) කිරීම, කරන්නා, කුඩා කැලෑව. |
| කුබ්බන්ත | (3) කරන; කරමින්. |
| කුබ්බර | (පු) කරත්තයේ බෝන් ලීය. |
| කුබ්බර | (පු) රථයෙහි කිඹුල් මුව, රිය කඳ, ඒරිය කඳ, බෝන්ලීය. |
| කුබ්බි | (භු) උසස් ගමනෙහි, කුම්බති, උසස්ව යෙයි. |
| කුමති | (ඉ) වැරදි අදහස. |
| කුමතී | (පු) වැරදි මත ඇත්තා. |
| කුමාර | (පු) - (d) (චු) ක්‍රීඩාවෙහි, කුමාරෙති, කුමාරයති, ක්‍රීඩා කෙරෙයි, සෙල්ලම් කෙරෙයි. |
| කුමාර | (පු) කුමරා; ළමයා. |
| කුමාර | (පු) බාලයා, කඳකුමරු, යුවරජ, ලදරු, රාජ පුත්රයා. |
| කුමාරක | (පු) ලුණුවරණ ගස, කුඩා ළමයා. |
| කුමාරක | (පු) ළදරුවා. |
| කුමාරකවාද | (න) කුඩා ළමයෙකු මෙන් කථා කිරීම. |
| කුමාරිකා | (ඉ) කුමරිය; ගැහැණු ළමයා. |
| කුමාරිකා | (ඉ) බාලස්ත්‍රිය, කෝමාරිකා. |
| කුමාරිපඤ්හ | (පු) කුමාරිකාවගේ ශරීරයෙහි දෙවතාරෝපණය කොට ප්‍රශ්න විචාරීම. |
| කුමාරී | (ඉ) කුමරිය, ලදරිය, රජදුව, කෝමාරිකා ගස. |
| කුමාරී | (ඉ) කුමරිය; ගැහැණු ළමයා. |
| කුමිණ | (න) කෙමණ, මසුන් ඇල්ලීමට සාදන ඉරටිය. |
| කුමින | (න) කෙමින. |
| කුමුද | (න) නරකයක්; විශාල ගණනක්; සුදු මානෙල්. |
| කුමුද | (න) හෙළ උපුල්, උත්පල සියක් ලක්ෂයවූ සඞ්ඛ්‍යාව (පු) කුමුද නම් දිගැතා. |
| කුමුදනල | (න) හෙල උපුල් දණ්ඩ. |
| කුමුදනාළ | (න) මානෙල් දණ්ඩ. |
| කුමුදබන්ධු | (පු) චන්ද්රයා, සඳරැසින් කුමුදු පිපෙයි කපුරු. |
| කුමුදවණ්ණ | (න) හෙල උපුල් මල් පැහැය. |
| කුමුදවණ්ණ | (3) සුදු පැහැති. |
| කුමුදවතී | (ඉ) උපුල් විල. |
| කුමුදිකා | (ඉ) කසට ගස. |
| කුමුදිනී | (ඉ) උපුල් විල, පියුම් විල. |
| කුම්භ | (න) කුඹය, නැව් කුඹ ගස. |
| කුම්භ | (පු) කළය. |
| කුම්භ | (පු) හස්ති ශීර්‍ෂ පිණ්ඩය, කුම්භස්ථලය, කළය, දස අමුණ, ගුගුල්. |
| කුම්භක | (න) නැවේ කුඹ ගස. |
| කුම්භකාර | (පු) කුඹලා, මැටි බඳුන් සාදන්නා, බඩසැලයා. |
| කුම්භකාර | (පු) කුඹලා; වළං සාදන්නා. |
| කුම්භකාරසාලා | (ඉ) කුඹල් හළ; වළං සාදන තැන. |
| කුම්භට්ඨාන කථා | (ඉ) උදක ස්ථානය පිළිබඳ කථා. |
| කුම්භණ්ඩ | (පු) එනම් දෙවයොනිය, කොමඩු. |
| කුම්භණ්ඩ | (පු) කුම්භණ්ඩ නම් දේව වර්ගයක්; කොමඩු; පුහුල්. |
| කුම්භණ්ඩසාමි | (පු) විරූළ්හක නම් වරම් රජ. |
| කුම්භථූන | (න) එක් මුහුනින් යුත් තූර්‍ය්‍ය විශේෂයක්. |
| කුම්භදාසි | (ඉ) කළමිඩිය, දිය අදිනා දාසිය. |
| කුම්භදාසි කථා | (ඉ) කුම්භදාසීන් පිළිබඳ කථා. |
| කුම්භදාසී | (ඉ) දිය ගෙනෙන දාසිය. |
| කුම්භහාරමත්ත | (න) කළගෙඩි බරක් පමණ බර. |
| කුම්භි | (ඉ) සැළිය, කසට ගස. |
| කුම්භී | (ඉ) සැළිය. |
| කුම්භීල | (පු) කිඹුලා. |
| කුම්භීල | (පු) කිඹුලා. |
| කුම්භීලක | (පු) කිඹුලන්ට අයත්, කිඹුලුන් පිළිබඳ. |
| කුම්භූපමා | (ඉ) කළගෙඩි උපමාව. |
| කුම්ම | (පු) ඉදිබුවා; ඉබ්බා. |
| කුම්ම | (පු) කුර්මයා, කැස්බා, ඉබ්බා. |
| කුම්මග්ග | (පු) නොමග, අයුතුමග, නපුරුමග. |
| කුම්මග්ග | (පු) වැරදි මග. |
| කුම්මාස | (පු) කොමු, කොමු පිඩු. |
| කුම්මාස | (පු) පිට්ටු. |
| කුම්මිග | (පු) කුඩා මුවා. |
| කුය්‍යකපුප්ඵ | (න) බක්මී මල. |
| කුර | (න) බත්. |
| කුර | (න) බත්. |
| කුර | (භු) ශබ්දයෙහි, ආක්‍රෝශයෙහි, කුරති, ශබ්ද කෙරෙයි, අක්‍රොශ කෙරෙයි. |
| කුරඞ්ග | (පු) එනම් මුවා. |
| කුරණ්ඩක | (න) කුඩා පැලෑටියක්, එහි පිපෙන මල්, කටුකරඬු. |
| කුරණ්ඩක | (පු) කටු කරඩු ගස. |
| කුරභුසා | (ඉ) වළල්ල=අතලන වළල්ල. |
| කුරර | (පු) කබරුස්සා, ‘මුහුදු රාජාලියා’ කුරළයා. |
| කුරර | (පු) කබරුස්සා. |
| කුරවක | (පු) රත් කරඬු. |
| කුරින්දට්ඨ කථා | (ඉ) කුරුන්දි නම් විහාරයෙහිදී කළ අටුවාව. |
| කුරු | (පු) කුරු රට. |
| කුරුඞ්ග | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| කුරුන්දි | එනම් විහාරය. |
| කුරුමාන | (3) කරන; කරමින්. |
| කුරුර | (ති) භයානක, කර්කශ, නිෂ්කාරුණික. |
| කුරුරට්ඨ | (න) කුරු රට. |
| කුරුවක | (පු) රත්කරඬු, කුරවක. |
| කුරුවින්දක | (පු) එනම් ගල, එයින්කළ නහන කුඩු. |
| කුරුවින්දපාසාන | (පු) එනම් ගල. |
| කුරුව්න්දසුත්ත | (න) කුරුවින්ද ගල්කුඩු ලා රස හා මිශ්රකොට ගුලිකර ඇටවැලක් මෙන් නූලක අමුණන ලද්දක්, මෙය දෙකොණ ගෙන ඇඟ ඉලීමට ගණිති. |
| කුරූර | (3) ක්‍රෑර වූ ; නපුරු. |
| කුල | (න) ගොත්රය, වංශය, සමූහය, උතුම් කුලය. |
| කුල | (න) පවුල; සමූහය. |
| කුල | (භු) ගිණීමෙහි, බැඳීමෙහි, කුලති, ගණන් කරයි, බඳියි. |
| කුලක | (න) කවුඩුකැකිරි, දුම්මැල්ල, එක ක්‍රියා කාරක පද සම්බන්ධය ඇති පද්‍යපසක්. |
| කුලගෙහ | (න) කුලගෙය=පියාගේ ගෙදර. |
| කුලගෙහ | (න) පවුලේ මුල් ගෙය. |
| කුලඞ්ගාර | (න) කුලයේ ගිනිඅඟුරු=යමෙකු කුලය නසන්නට කරන විනාශය. |
| කුලජ | (පු) කුලීන, ආඨ්‍ය කුල ඇත්තා. |
| කුලටා | (ඉ) ධූර්‍තස්ත්‍රී, වෙසඟන. |
| කුලතන්ති | (ඉ) පවුලේ පරම්පරාව. |
| කුලතන්ති | (න) කුලයට ආවේණික සිරිති විරිත් ආදිය. |
| කුලත්ථ | (පු) කොල්ලු. |
| කුලත්ථ | (පු) කොල්ලු. |
| කුලදාසී | (ඉ) උසස්කුලයන්හි සේවය කරන කාන්තාව. |
| කුලදූසක | (පු) පවුල් කෙලසන්නා. |
| කුලදූසන | (පු) කුල දූෂ්‍ය කරන්නා, ශ්‍රද්ධාවත් කුලයන් කිළුටු කරන්නා. |
| කුලධීතා | (ඉ) උසස් කුලයන්හිවූ කාන්තාව. |
| කුලධීතු | (ඉ) සෑහෙන පවුලක තරුණිය. |
| කුලපති | (පු) කුලහිමියා, කුලදෙටුවා. |
| කුලපාලිකා | (ඉ) කුලපල්නී, කුලස්ත්‍රී, තම කුලය රකින්නී, ස්ත්රිය. |
| කුලපුත්ත | (පු) කුලපුත්‍රයා, කුලදරුවා. |
| කුලපුත්ත | (පු) සෑහෙන පවුලක පුත්‍රයෙක්. |
| කුලමූල | (පු) කුලගෙය, කුලයාගේමුල. |
| කුලල | (පු) උකුස්සා. |
| කුලල | (පු) ගිජුලිහිණියා, කුඹලා, වලිකුකුලා, වළන් සාදන්නා. |
| කුලවංස | (න) පවුලේ පරම්පරාව. |
| කුලාචල | (පු) කුලපර්‍වතය. |
| කුලාචාර | (පු) කුලසිරිත. |
| කුලාල | (පු) කුම්භකාරයා. |
| කුලාලචක්ක | (න) කුඹල්සක. |
| කුලාලචක්ක | (න) වලන් සාදන්නාගේ රෝදය. |
| කුලාලභණ්ඩ | (න) කුඹලුන්ගේ බඩු. |
| කුලාව | (න) අපතේ යෑම, “න කුලාවං ගමෙන්ති” ‘කුරුළුවර්ගයක්’ |
| කුලාවක | (න) කැදැල්ල, පක්ෂිකූඩුව, නිවාස ස්ථානය. |
| කුලාවක | (න) කැදැල්ල; කුරුලු කූඩුව. |
| කුලික | (ති) කුලශ්‍රේෂ්ඨ, කුලදෙටු. |
| කුලිකා | (ඉ) මැඩහඟු. |
| කුලිඞ්ග | (පු) ගේකුරුල්ලා, නීලකොබෙයියා, අලුකොබෙයියා. |
| කුලිත්ථි | (ඉ) කුලස්ත්‍රිය, කුලකාන්තාව. |
| කුලිස | (න) වජ්‍රය; හෙණය. |
| කුලිස | (පු) - (න) ශක්රයාගේ වජ්‍රායුධය. |
| කුලී | (ඉ) කටුවැල්බටු. |
| කුලීන | (පු) ආඪ්‍යකුලඇත්තා, උතුම්කුලවතා. |
| කුලීන | (3) උසස් කුලැති; කුලවත්. |
| කුලීනක | (පු) ජාතිමත් තැනැත්තා. |
| කුලීර | (පු) කකුළුවා, රන්වන් කකුළුවා. |
| කුලීර | (පු) කකුළුවා. |
| කුලීරක | (පු) කුලීරයා, කකුළුවා. |
| කුලීරපාද | (පු) කකුළුවන්ට බඳු සටහන් ඇති මඤ්ච විශේෂයක්, කකුළු පා වැනි පා ඇති ඇඳ. |
| කුලීරපාද | (පු) සත්ව රූප සහිත කකුල් ඇති (ඇඳ). |
| කුලුඞ්ක | (පු) කරුව, රුකුල, කුඩා පක්ෂිවර්ගයක්. |
| කුලුඞ්කපාදක | (පු) කරුව, රුකුල, දෙබල. |
| කුලුපග | (3) පවුලක් කරා නිතර එළඹෙන. |
| කුලුම්බ | (න) ගැබ, ගර්භය. |
| කුල්‍ය | (න) ඇට. |
| කුල්ල | (පු) කුල්ල; පහුර. |
| කුල්ල | (පු) ධාන්‍යාදිය පොළන කුල්ල. |
| කුල්ල | (පු) පසුර, පහුර - “කුල්ලංහි ජනො පබන්ධති.” |
| කුල්ලක | (න) පහුර කුඩාකූඩය, කුඩා කර්මාන්තය. |
| කුල්ලකවීහාර | (න) පහුරක මෙන් ජීවත්වීම. |
| කුව | (න) උපුල්, පියුම්, ජලජපුෂ්ප. |
| කුවන්ත | ශබ්දකරණ, කොපමණ. |
| කුවල | (න) ඩෙබර. |
| කුවලය | (න) උපුල්; මානෙල්. |
| කුවලය | (න) උපුල්. |
| කුවාද | (පු) කැතවාදය, අපවාදය. |
| කුවින්ද | (පු) රෙදිවියන්නා. |
| කුවිලාර | (න) දෙව්ලොව ඇති කොවිලාර වෘක්ෂය. |
| කුවිවාහ | (පු) මිශ්‍රජාතීන් විවාහය. |
| කුවෙණි | (ඉ) කෙමෙණ, නින්දිතකෙශකලාප ඇත්තී. |
| කුවෙනී | (ඉ) කොස්ලිහිණියා. |
| කුවෙර | (පු) වෙසවුණුරජ, වෛශ්රවණ නම් වරම්රජ. |
| කුවෙර | (පු) වෛශ්රවණ වරම් රජ. |
| කුවෙරක්ඛී | (ඉ) කුඹුරවැල, පළොල්ගස. |
| කුස | (d) තු සිඳීමෙහි, පිරීමෙහි, කුසති. |
| කුස | (දි) හැරීමෙහි, බැබලීමෙහි, වැලඳගැන්මෙහි, කුස්සති, බැහැරකරයි, බබලයි, වැලඳගනියි. |
| කුස | (පු) කුශතෘණ, කුසපත්. |
| කුස | (පු) කුසතණ; පැඟිරි මාණ; සීට්ටුව. |
| කුස | (භු) ආක්‍රෝශයෙහි, කුසති, කොසති, අක්කොසති, ආක්‍රෝශකෙරෙයි. |
| කුස | (භු) ආමන්ත්රණයෙහි, හැඬීමෙහි, කොසති, පක්කොසති, හඬයි, ආමන්ත්රණය කරයි. |
| කුසග්ග | (න) කුසතණපතේ අග. |
| කුසග්ග | (න) තණ අග. |
| කුසචීර | (න) කුසතණ ගොතා සෑදූ වැහැරිය. |
| කුසචීර | (න) තණවලින් තනාගත් ඇඳුම, කුසතණින්කළ සිවුර. |
| කුසති | (ඉ) සටබව, කපටිබව. |
| කුසපාත | (පු) සීට්ටු දැමීම. |
| කුසමුට්ඨි | (න) තණමිටක්. |
| කුසල | (ති) දක්ෂ, අනවද්‍ය. |
| කුසල | (න) ආරෝග්‍යය, මඞ්ගල්‍යය. |
| කුසල | (න) කුශලය; කුසල් සිත; යහපත් දෙය. |
| කුසල | (පු) මධුර විපාකයෙහි. |
| කුසල | (3) දක්ෂ වූ ; නිපුණ වූ . |
| කුසලකම්ම | (න) කුශල කර්මය; යහපත් ක්‍රියාව. |
| කුසලචේතනා | (ඉ) යහපත් සිතුවිල්ල. |
| කුසලතා | (ඉ) දක්ෂ බව. |
| කුසලධම්ම | (පු) කුශලය; යහපත් ගුණය. |
| කුසලවිතක්ක | (න) නෙක්ඛම්ම, අව්‍යාපාද, අවිහිංසා යන ත්‍රිවිධ කුසල විතර්ක. |
| කුසලවිපාක | (පු) කුශලයාගේ විපාකය. |
| කුසලසීල | (න) ජීවිතයේ හොඳ පැවැත්ම. |
| කුසලාභීසන්ද | (න) කුසල් සිත් වැඩීම. |
| කුසලී | (ඉ) නිදුක්බව. |
| කුසා | (ඉ) නාස්ලනුව. |
| කුසි | (චු) කීමෙහි, දීප්තියෙහි, කුංසෙති, කුංසයති, කියයි, බබලයි. |
| කුසි | (න) භික්ෂූන්ගේ සිවුරුවල දිගමැසීමක්, දිගනුවාව. |
| කුසි | (භු) කීමෙහි, කුංසති, කියයි. |
| කුසිනාරා | (ඉ) එනම් නුවර. |
| කුසිනාරා | (ඉ) මල්ල රජුන්ගේ අගනුවර. |
| කුසී | (න) භික්ෂූන්ගේ සිවුරුවල දිගමැසීම් සතරින් එකක්. |
| කුසීත | (ති) කම්මැලි, හීනවීර්‍ය්‍යය. |
| කුසීත | (3) අලස වූ ; වීර්ය්ය අඩු; (පු) අලසයා. |
| කුසීතතා | (ඉ) අලස බව. |
| කුසුබ්භ | (පු) කුඩා වළ. |
| කුසුම | (න) පුෂ්පය; මල. |
| කුසුම | (න) මල්, ඔසප්ථ මල්වරවීම. |
| කුසුමපුර | (න) පාටලී පුත්‍රනගරය, පැළලුප් නගරය. |
| කුසුමඵල | (න) සාදික්කා. |
| කුසුමිත | (ති) මල් ඇති, පොහොට්ටු සහිත. |
| කුසුමිත | (3) මල් ඇති; මල් පිපුණ. |
| කුසුමෙසු | (පු) අනඞ්ගයා, කාමයා. |
| කුසුම්භ | (න) රතුපාට ඇතිකරගැනීමට පාවිච්චිකරණ මල්වර්ගයක්. |
| කුසුම්භ | (න) වස්ත්‍ර පෙවීමට ගන්නා රතු මල් වර්ගයක්. |
| කුසූල | (පු) අටුව; කොටුව. |
| කුසූල | (පු) කොටුව, කොටුගුල. |
| කුසෙසය | (න) පද්මය. |
| කුස්සුබ්හ | (පු) කුඩාවිල, කුස්සෙම්භ. |
| කුස්සොබ්හ | (පු) කුඩාවිල, කුස්සුබ්භ |
| කුහ | (චු) විස්මය පත්කිරීමෙහි, කුහෙති, කුහයති, විස්මය පත්කෙරෙයි, පුදුම කෙරෙයි. |
| කුහ | (පු) පුදුමඑළවන්නා. |
| කුහං | (අ) කුහිං, කුහිංචනං, කොතැන්හි, කොහේ. |
| කුහ | (3) නැති ගුණ පෙන්වන. |
| කුහ | (3) වඤ්චක වූ ; (පු) නැති ගුණ පෙන්වන්නා. |
| කුහක | (පු) කුහකයා, නැතිගුණ පෙන්වන්නා. |
| කුහක | (3) නැති ගුණ පෙන්වන; වඤ්චක වූ ; (පු) නැති ගුණ පෙන්වන්නා. |
| කුහනා | (ඉ) නැති ගුණ පෙන්වීම; වඤ්චාව. |
| කුහනා | (ඉ) වංචාක්‍රියා. |
| කුහර | (න) (කු+හර) හරනැති, සිදුර, පර්වත සිදුර, විවරය. |
| කුහර | (න) සිදුර. |
| කුහිං | (නි) කොතැන; කොහි. |
| කුහිත්වා | (පු.ක්‍රි) රවටා, වංචාකොට. |
| කුහිලාකා | (ඉ) කුබලී මල්. |
| කුහෙති | (කුහ+ණෙ) නැති ගුණ පෙන්වයි; වඤ්චා කරයි. |
| කුළ | (භු) අනුභවයෙහි, කුළති, අනුභවකරයි. |
| කුළ | (භු) කෛවල්‍යයෙහි, කොලති, තනි වෙයි. |
| කූජ | (භු) ශබ්දයෙහි, කූජති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කූජති | (කූජ+අ) නාද කරයි. |
| කූජති | (ක්‍රි) (කූජ+ති) ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කූජන | (න) පක්ෂි නාදය; පක්ෂියාගේ ගී කීම. |
| කූජන | (න) ශබ්ද කිරීම, අවියත්හඬ. |
| කූජිත | (න) පක්ෂි නාදය. |
| කූජිත | (3) පක්ෂි නාදයෙන් යුත්. |
| කූට | (චු) අප්‍රසාදයෙහි, කූටෙති, කූටයති, අප්‍රසාද කරයි. |
| කූට | (න) කපටිකම; වඤ්චාව. |
| කූට | (පු) - (න) රාශි, නිශ්චල, ඉන්ද්‍රජාල, වඤ්චා, අසත්‍ය, යකුළ, පර්වත, ශිඛර, නගුලිස, යන්ත්රය, පාපය, මුදුන. |
| කූට | (පු) (න) කුළ; කුළු ගෙඩිය; ගෙයක මුදුන; පර්වත මුදුන. |
| කූට | (3) කපටි වූ ; බොරු වූ ; හීලෑ නොවූ . |
| කූටගොණ | (පු) කුළු ගොනා. |
| කූටඞ්ග | (න) උරය, උරහිස, පිටිකර. |
| කූටචරියා | (ඉ) වඤ්චාක්‍රියා. |
| කූටජටිල | (පු) හොර තවුසා. |
| කූටජටිල | (පු) හොර තවුසා. |
| කූටට්ට | (න) බොරු නඩුව. |
| කූටට්ඨ | (ති) එකස්වපූප සර්‍වකාලව්‍යාපී ආත්මය. |
| කූටතුලා | (ඉ) හොර තරාදිය. |
| කූටමාන | (න) හොර තරාදි ආදියෙන් මැනීම. |
| කූටවාණිජ | (පු) කපටි වෙළෙන්දා. |
| කූටවාණිජ | (පු) කළුකඩ කාරයා, හොරට වෙළඳාම් කරන්නා. |
| කූටවෙදී | (පු) බොරු කියන්නා. |
| කූටසක්ඛි | (ඉ) බොරු සාක්ෂි, බොරු සාක්ෂි කියන. |
| කූටසිම්බලී | (ඉ) කොල ඉඹුල්ගස, ඵලරහිත ඉඹුල් විශේෂයක්. |
| කූටාගාර | (න) එවැනි මුදුන් රාශියක් ඇති ගෙය; සතරැස් හෝ අටැස් මුදුනක් ඇති ගෙය. |
| කූටාගාර | (පු) කූටවලින්යුත්ගෙය, මුදුන්වලින් යුත්ගෙය, මහල්ගෙය. |
| කූටෙය්‍ය | (න) වංචාව, රැවටීම. |
| කූප | (පු) කුඹය; වළ; ළිඳ. |
| කූප | (පු) ලිඳ, වළ, තුඹස. |
| කූපක | (පු) කුඩා වළ; කුඹ ගස. |
| කූපක | (පු) කුඹගස. |
| කූපකච්ඡප | (පු) ළිංකැසුබුවා, කූපමණ්ඩුක මෙනි. |
| කූපකා | (ඉ) ස්ත්‍රීනිමිත්ත. |
| කූපඛණ | (පු) ළිඳක් කනින්නා. |
| කූපමණ්ඩූක | (පු) ලිංමැඩියාට ලි‍ඳේ මහතට අහසපෙණේ වැඩියක් නොපෙණේ ලි‍ඳෙහි මැඩියෙකු මෙන් මඳ දෙයක් දන්නාහට නින්දා පිණිස මෙය න්‍යායයක් වශයෙන් කියනු ලැබේ. |
| කූර | (න) බත්, තැම්බු සහල්. |
| කූල | (න) ඉවුර, තීරය. |
| කූල | (න) ඉවුර; උස් තැන; ගං ඉවුර. |
| කූලදෙස | (පු) තීරදේශය, තීරය සමීපයෙහිවූ දේශය. |
| කූලභූමි | (ඉ) ඉවුරු බිම. |
| කෙ | (භු) ශබ්දයෙහි, කායති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| කෙක | (න) ගස්වර්ගයක්. |
| කෙකර | (පු) වපරයා, වපර ඇස. |
| කෙකර | (පු) වපරයා. |
| කෙකා | (ඉ) මයූර නාදය, මොනර ශබ්දය. |
| කෙකා | (ඉ) මොණරාගේ හඬ. |
| කෙකිසිඛා | (ඉ) මොනර කුඩුම්බිය. |
| කෙකී | (ඉ) මොනරා. |
| කෙචන | (අ) කිසිවෙක් යනාර්ථයෙහි. |
| කෙචි | (අ) කිසිවෙන් යනාර්ථයෙහි. |
| කෙටුභ | (න) කවීන්ට හිතවූ කාව්‍යකල්පය=සුබොධාලඞ්කාරාදි අලඞ්කාර ග්‍රන්ථ විශේෂය. |
| කෙටුභී | (පු) පළපුරුදු කෛරාටිකයා. |
| කෙටුභී | (පු) වංචාකාරයා, ශික්ෂිත වංචාකාරයා. |
| කෙණිපාත | (පු) ඔරුවේ හෝ නැවේ අවරය. |
| කෙත | (චු) ආමන්ත්රණයෙහි, කෙතෙති, කෙතයති, ආමන්ත්රණය කරයි. |
| කෙතක | (පු) වැටකේගස, ධ්වජය, ගෘහය. |
| කෙතකී | (ඉ) වැටකෙයියා ගස. |
| කෙතකී | (ඉ) වැටකේගස. |
| කෙතන | (න) ධ්වජය, ගෘහය. |
| කෙතර | (පු) වපරයා. |
| කෙතව | (න) ශඨබව, දූකෙළිය. |
| කෙතු | (පු) කොඩිය. |
| කෙතු | (පු) ලකුණ, ධ්වජය, මිලටදීම, එනම් ග්රහයා, ප්රඥාව, දීප්තිය. |
| කෙතුකම්‍යතා | (ඉ) ප්රසිද්ධිය කැමති වීම. |
| කෙතූකම්‍යතා | (න) කීර්තියට කැමැතිවීම. |
| කෙදාර | (න) කෙත, රැස්මාලාව. |
| කෙදාර | (පු) (න) කුඹුර; කෙත. |
| කෙදාරපාළි | (පු) නියර. |
| කෙනචි | (අ) කිසියම්, යම්කිසි. |
| කෙනාපාත | (පු) නැව් ආදිය පදවන රිට, හබල. |
| කෙබුත | (න) ජලය, වතුර, “කෙබුත වුච්චති උදකං.” |
| කෙයුර | (න) බාහුවේ බඳින වළල්ල. |
| කෙයූර | (න) අඟුපළඳනාව වැලමිටෙන් උඩ බාහුවෙහි, හස්තමූලයෙහි ලන වලල්ල. |
| කෙයූර | (න) බාහු වළල්ල. |
| කෙයූරී | (පු) අතෙහි වලල්ලක් පළඳන්නා. |
| කෙය්‍ය | (පු) විකිණියයුතු දෑ. |
| කෙය්‍ය | (3) මිලට ගත යුතු; මිලට ගත යුතු දෙය. |
| කෙරල | (න) එනම් දේශය. |
| කෙරාටික | (පු) කෛරාටික, කපටි. |
| කෙරාටික | (3) කපටි වූ ; කපටියා; කෛරාටික වූ . |
| කෙරාටිය | (න) කපටි බව. |
| කෙරාටිය | (පු) කෙරාටික, කෛරාටික, කපටි. |
| කෙල | (භු) සැලීමෙහි, ගමනෙහි, කෙලති, ශබ්දකරයි. |
| කෙලාස | (පු) කෛලාශ පර්වතය. |
| කෙලාස | (පු) කෛලාස පර්වතය, පලිඟුව. |
| කෙලි | (ඉ) ක්‍රීඩාව, පරිහාසය. |
| කෙලිඝර | (න) ක්‍රිඩාකරණ ගෙය, කෙලිමඩුව. |
| කෙලිමුඛ | (පු) පරිහාසය, කවට කම. |
| කෙලු | (භු) ගමනෙහි, කෙලති, යයි. |
| කෙලෙ | (භු) මමත්වයෙහි, මාගේ යයි ගැනීමෙහි, කෙලායති, මමත්වය කරයි, මගේ යයි ගනියි. |
| කෙවට්ට | (පු) කෙවුලා, මසුන් මරන්නා. |
| කෙවට්ට | (පු) කෙවුලා; මස් මරන්නා. |
| කෙවත්තිමුත්තක | (පු) දස. |
| කෙවල | (ති) භූයොවෘත්ති, අව්‍යාමිශ්‍ර, විවේක, දෘඪාර්‍ථ, අනධිකාර්‍ථ, සංකල්ප, අනවසෙස යනමෙහි, නිවන. |
| කෙවලං | .ක්‍රි .වි හුදෙක් පමණක්. |
| කෙවල | (3) තනි වූ; සම්පූර්ණ වූ ; හුදකලා. |
| කෙවලකප්ප | (පු) සකල, සියලු, “කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා” |
| කෙවලපරිපුණ්ණ | (3) හැම ආකාරයෙන් ම සම්පූර්ණ වූ . |
| කෙවලස්ස | (3) ටිකක් අඩු; සියල්ල ම වාගේ. |
| කෙවලී | (ති) රහත්වීමට සුදුසු, “යෙ සුවිමුත්තාතෙ කෙවලිනො යෙ කෙවලිනො වට්ටං තෙසං නත්ථි පඤ්ඤාපනාය” |
| කෙවු | (භු) සෙවනයෙහි, කෙවති, සේවනය කෙරෙයි. |
| කෙස | (පු) කෙශය, කෙස්. |
| කෙස | (පු) හිස කෙස්. |
| කෙසකම්බල | (න) හිසකෙස්වලින් වියූ පොරෝනය. |
| කෙසකම්බල | (පු) කෙස්වලින් සාදන කම්බිලි රෙදි. |
| කෙසකම්බලී | (පු) හිස කෙස් කම්බිලියක් ඇත්තා. |
| කෙසකලාප | (පු) කෙස් වල්ල කෙශරාශිය. |
| කෙසකලාප | (පු) කෙස් වැටිය. |
| කෙසකල්‍යාණ | (න) පඤ්ච කල්‍යාණයන්ගෙන් එකක් වූ කෙස කල්‍යාණය. |
| කෙසකල්‍යාණ | (න) සිත්කලු හිසකෙස් ඇති බව. |
| කෙසකීට | (පු) කෙස් පණුවා, උකුණා. |
| කෙසධාතු | (ඉ) බුදුන්වහන්සේ ගේ කෙස්වලට කෙසධාතුව යයි කියති. |
| කෙසධාතු | (පු) (ඉ) බුදු රදුන්ගේ හිස කෙස්. |
| කෙසපසාධනී | (ඉ) කෙස්පීරණ පනාව. |
| කෙසපාස | (පු) කෙශකලාපය, කෙශ සමූහය. |
| කෙසපුබ්බචය | (පු) කෙශ කලාපය. |
| කෙසමද්දන | (න) කෙස්මැදීම, පනාව. |
| කෙසමස්සු | (න) කෙස් රැවුල්, “කෙසමස්සුං ඔහරාපෙත්වා පබ්බජ්ජාපෙසි” |
| කෙසර | (න) මල් කෙසරු; සිංහයාගේ බෙල්ලේ ලොම්. |
| කෙසර | (පු) දොඹ, මුහුණමල් මූණමල්=සිංහයාගේ බෙල්ලෙහිවූ ලෝමරැස, මල් කෙසුරු. |
| කෙසරසීහ | (පු) බෙල්ලේ දික් ලොම් ඇති සිංහයා. |
| කෙසරී | (පු) සිංහයා, කෙසර ඇත්තා. |
| කෙසව | (පු) විෂ්ණු. |
| කෙසව | (3) බොහෝ හිස කෙස් ඇති; ශක්රයා. |
| කෙසහත්ථ | (පු) කෙශකලාපය. |
| කෙසික | (ති) කෙස් සහිත. |
| කෙසොරොපන | (න) හිස කෙස් බෑම. |
| කෙසොහාරක | (පු) පනික්කියා; හිස කෙස් බාන්නා. |
| කෙළනා | (ඉ) ක්‍රීඩාව. |
| කෙළා | (ඉ) ක්‍රීඩාව, සෙල්ලම. |
| කෙළායති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (කීළ-කීළායං සෙල්ලම් කිරීමෙහි+ය+ති) සෙල්ලම් කරයි. |
| කෙළායන | (න) ක්‍රීඩාකරන. |
| කෙළායික | (ති) බාලදරුවා. |
| කෙළායිත | (ති) ක්‍රීඩා කරන ලද. |
| කෙළාස | (පු) කෛලාස පර්වතය. |
| කො | (අ) - (පු) කවර. |
| කො | කවරෙක්; කිමෙක්. |
| කොක | (පු) කොක්නාවා, වෘකයා, වෘක්ෂජාතියක්. |
| කොක | (පු) වෘකයා. |
| කොකනද | (න) රත් පියුම. |
| කොකනද | (න) රත්පියුම්. |
| කොකාසක | (පු) රත්පියුම්, පිපෙන්ට කිට්ටුවූ මහ කැකුල. |
| කොකාසික | (පු) රත්පියුම් වැනි පාරිච්ඡත්තක මල්. |
| කොකිල | (පු) කොවුලා. |
| කොකිල | (පු) කොවුල් පක්ෂියා, පරපුටු. |
| කොකිලනයන | (න) ඉකිරිගස. |
| කොච | (ති) හැකිලීම, ඇකිලීම. |
| කොචි | (අ) කවරෙක්. |
| කොචි | කිසිවෙක්; (නි) කිසිවෙක්. |
| කොච්ඡ | (න) කොස්ස; බුරුසුව; භද්රපීඨය; වේවැල් පුටුව. |
| කොච්ඡ | (න) භද්රපීඨය, කොස්ස, බුරුසුව, පනාව. |
| කොච්ඡකාර | (පු) පනා-බුරුසු සාදන්නා. |
| කොඡව | (පු) පලස. |
| කොජ | (න) යකඩ සන්නාහය. |
| කොජව | (පු) කොඳු පලස. |
| කොඤ්ච | (පු) කොස්වා ලිහිණියා. |
| කොඤ්ච | (පු) කොස්වාලිහිණියා. |
| කොඤ්චනාද | (පු) ඇතාගේ නාදය. |
| කොඤ්චනාද | (පු) ඇතුන්ගේ නාදය, ඇත්හඬ. |
| කොට | (න) කඳුමුදුනට අයත්. |
| කොටචිකා | (ඉ) බැණුම් විශේෂයක් “කොට චිකාති ඉත්ථිනිමිත්තං” |
| කොටචිකා | (ඉ) ස්ත්රී නිමිත්ත. |
| කොටර | (පු) රුක්සිදුර |
| කොටි | (ඉ) අග; කෙළවර; මුදුන; ලක්ෂ සියය. |
| කොටි | (ඉ) කෙළවර, සියක් ලක්ෂය, උත්කර්ෂය. |
| කොටික | (ති) සසර දෙකෙළවරට උපමා කළ හැකි. |
| කොටික | (3) කොණක් ඇති. |
| කොටිප්පකොටි | (ඉ) කොටි ප්‍රකොටිය, ප්‍රකොටි සියක් ලක්ෂය. |
| කොටිප්පකොටි | (3) කෝටි ප්‍රකෝටිය. |
| කොටිප්පත්ත | (3) කෙළවරට පැමිණි. |
| කොටිමක | (පු) කොරා. |
| කොටිල්ල | (න) කුටිල බව; වංක බව. |
| කොටිල්ල | (න) කුටිල බව. |
| කොටිසිම්බලී | (ඉ) කොළ හිඹුල. |
| කොටිසිම්බලී | (පු) කටු ඉඹුල් ගස. |
| කොටුම්බර | (න) මෘගලෝම කොට (තලා) සියුම් කොට කරන ලද වස්ත්රය, කොටුම්බර දේශයෙහිවූ වස්ත්‍රයක්. |
| කොට්ට | (භු) සිඳීමෙහි, කෙටීමෙහි, කොට්ටෙති, කොට්ටයති, සිඳියි, කොටයි. |
| කොට්ටති | (ක්‍රි) (භු) (චු) (කොට්ට-ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි+ති) කොටයි. |
| කොට්ටන | (න) කෙටීම, සිඳීම. |
| කොට්ටන | (න) කෙටීම; හීන් කොට කැපීම. |
| කොට්ටිත | (ති) කොටනලද, සිඳිනලද. |
| කොට්ටිත | (3) කොටන ලද; තළන ලද. |
| කොට්ටිම | (න) කොටනලද ගල්වලින් තැනූ ගෙබිම. |
| කොට්ටෙතබ්බ | (3) කෙටිය යුතු. |
| කොට්ටෙති | (කුට්ට+ණෙ) කැබලි කරයි; කොටයි; තළයි; තළයි. |
| කොට්ටෙතුං | (නි) කොටන්ට. |
| කොට්ටෙත්වා | පූ.ක්‍රි කොටා. |
| කොට්ටෙන්ත | (3) කොටන; කොටමින්. |
| කොට්ඨ | (පු) අටුව; ආමාශය; කොටුව; ගබඩාගෙය; යටිබඩ. |
| කොට්ඨ | (පු) ඇතුළුගෙය, ඇතුළුකුස, ධාන්‍යාදි කොටුගුල්. |
| කොට්ඨක | (න) ඇහුරූ තැන; ගබඩාගෙය; නාන කොටු ආදිය; වැටකින් වට කළ ගෙය. |
| කොට්ඨක | (පු) කොටුව, කොෂ්ඨාගාරය. |
| කොට්ඨග්ගි | (පු) කුක්ෂිගත ගින්න. |
| කොට්ඨාගාර | (න) කොටුගෙය, ධාන්‍යතැන්පත් කළ ගබඩාව. |
| කොට්ඨාගාර | (න) ගබඩාගෙය. |
| කොට්ඨාගාරික | (පු) ගබඩා ගෙයි නියුක්ත අය. |
| කොට්ඨාස | (පු) කොටස, භාගය, එනම් වාතය. |
| කොට්ඨාස | (පු) කොටස. |
| කොට්ඨාසය | (පු) යටිබඩේ තිබෙන (වාතය). |
| කොණ | (පු) කෙළවර, අවිකොණ, කඩිප්පු ආදිය, මුල්ල, පීණබෝව. |
| කොණ | (පු) කෙළවර; කොණ; වීණා දණ්ඩ. |
| කොණුපාන | (පු) කුණපය. |
| කොණ්ඩ | (න) ජය ගැනීම, හරවා ගැනීම, ආත්ම දමනය. |
| කොණ්ඩඤ්ඤ | (පු) එනම් ඇත්තා. |
| කොතුහල | (න) කුහුල්සිත පුදුම දෙය දකිනු කැමැත්ත. |
| කොතූහල | (න) දැන ගැන්මේ ආශාව; විස්මය. |
| කොත්ථලි | (ඉ) මල්ල, ගෝනිය. |
| කොත්ථු | (පු) කැණහිලා, සිවලා. |
| කොත්ථු | (පු) නරියා; හිවලා. |
| කොත්ථුක | (පු) නරියා; හිවලා. |
| කොදණ්ඩ | (න) දුන්න. |
| කොදණ්ඩ | (න) දුන්න. |
| කොධ | (පු) කෝපය. |
| කොධ | (පු) ක්‍රෝධය. |
| කොධ | (පු) ක්‍රෝධය. |
| කොධන | (ති) ක්‍රෝධශීලීහු. |
| කොධන | (3) ක්‍රෝධ බහුල වූ ; කිපෙන සුලු. |
| කොන්ත | (න) කුඩ, කොඩිය. |
| කොන්ත | (පු) හෙල්ලයක් වැනි ආයුධයක්. |
| කොන්තණී | (පු) එනම් පක්ෂියා. |
| කොන්තිම | (පු) සම්වඩුවා, සම්වලින් වැඩ කරන්නා. |
| කොප | (පු) කිපීම. |
| කොප | (පු) ක්‍රෝධය; කෝපය. |
| කොපජ | (ති) ක්‍රෝධයෙන් උපන්. |
| කොපනෙය්‍ය | (ති) තරහ ඇතිකිරීමට දක්ෂ. |
| කොපනෙය්‍ය | (3) කෝප උපදවන දෙය. |
| කොපී | (ති) කිපෙන සුලු තැනැත්තා, ක්‍රෝධ ශීලීහු. |
| කොපී | (3) කෝප ඇති; කෝප වන. |
| කොපීන | (න) අකර්‍තව්‍ය, ගුය්හස්ථානය, වැහැරි. |
| කොපීන | (න) රහසඟ; ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| කොපෙති | (කුප+ණෙ) කඩයි (නීතියක්); කෝප කරවයි; වෙනස් කරවයි. |
| කොපෙති | (ක්‍රි) - (d) (දි) (කුප-කොපෙ, කිපීමෙහි=ණෙ+ති) කිපෙයි. |
| කොපෙතුං | (නි) කෝප කරවන්නට. |
| කොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කෝප කරවා. |
| කොමදුස්සා | (න) කොමු පිළිය. |
| කොමල | (ති) මොලොක්, මෘදු. |
| කොමල | (3) කොමල; මෘදු; මොලොක්. |
| කොමලනාරිකෙල | (න) කුරුම්බා. |
| කොමාර | (පු) කුමරුන්ට අයිති, කුමරුන් පිළිබඳ. |
| කොමාර | (3) ළදරුවන් පිළිබඳ. |
| කොමාරපනි | (පු) ලදරු ගැහැණු ළමයෙකුගේ ස්වාමිපුරුෂයා. |
| කොමාරබ්‍රහ්මචරිය | (න) කුමර බඹසර. |
| කොමාරබ්‍රහ්මචරියා | (ඉ) ළදරු කල සිට රැකි බඹසර. |
| කොමාරභච්ච | (න) ළදරුවන් (පෝෂණය) පිළිබඳ වෛද්‍ය ශස්ත්රය. |
| කොමාරභච්ච | (පු) කුමාරයන්ට අයත් පොෂ්‍යය. |
| කොමාරි | (ඉ) තරුණදාරිකාව, කුමරිය. |
| කොමාරිකා | (ඉ) කෝමාරිකා නම් බෙහෙත් පැලෑටිය. |
| කොමුදී | (ඉ) ඉල් පසළොස්වක; සඳරැස. |
| කොමුදී | (ඉ) සඳරැස, කුමුදු ඇති, විල. |
| කොමුදුනි | (ඉ) සඳරැස් සහිත කුමුදු පිපීම ඇති. |
| කොරක | (පු) කුඩා මොට්ටුව. |
| කොරක | (පු) මඳක් මූකළ කැකුල. |
| කොරකිත | (ති) දළු බොහෝ ඇති, මොට්ටු බොහෝ ඇති. |
| කොරජික | (ති) මුළාවට පත්, චංචල වියහැකි. |
| කොරඤ්ජික | (පු) හැකිලෙන. |
| කොරණ්ඩ | (න) පැලෑටි වර්ගයක් හා එහි මල්. |
| කොරණ්ඩක | (න) එනම් විහාරය. |
| කොරනී | (ඉ) හීන්එන්සාල්. |
| කොරබ්‍ය | (පු) කුරු රටට අයිති, කුරුරට පිළිබඳ. |
| කොරබ්‍ය | (3) කුරු රටට අයත්. |
| කොරව්‍ය | (3) කුරු රටට අයත්. |
| කොල | (පු) (න) ඩෙබර ගෙඩිය. |
| කොල | (පු) ඩෙබර=මසන්, තිප්පිලි, වගපුල්. |
| කොලක | (න) ගම්මිරිස්; තකුල්. |
| කොලක | (න) තකුල්, මිරිස්. |
| කොලඞ්කොල | (පු) කුලයෙන් කුලයට යන්නා, ආත්මභාව 2 3 4 5 6 ක් ඇත්තා. |
| කොලඤ්ඤ | (ති) උසස් කුලයක උපන්. |
| කොලට්ඨි | (න) ඩෙබර ඇටය. |
| කොලට්ඨි | (න) ඩෙබර-මසන් පලවල මදය. |
| කොලට්ඨිපක්ඛි | (පු) එනම් පක්ෂියා, කබරුස්සා. |
| කොලපුත්ති | (පු) කුලපුත්‍රභාවය. |
| කොලම්බ | (පු) බරණිය; මහ සැළිය. |
| කොලම්බ | (පු) සැලිය, කොළඹ නගරය. |
| කොලවල්ලි | (ඉ) ගජතිප්පිලි. |
| කොලවල්ලී | (ඉ) ඇත්වගපුල්. |
| කොලාප | (පු) දිඹුල්=උදුම්බර “කස්මානු රුක්ඛෙ කොලාපෙ සුවස්ස රමතෙ මනො” |
| කොලාප | (3) වේලී ගිය; (පු) බෙන සහිත වියලි කොවුල; වියලි ගස. |
| කොලාහල | (පු) කලබලය; දබරය; මහා ඝෝෂාව. |
| කොලාහල | (පු) බොහෝ දෙනා එක්ව කරන අරගලනාදය, කලකල ශබ්දය, කාය කොලාහල වාචා කොලාහල දෙක. |
| කොලිත | (පු) එනම් ඇත්තා, මුගලන් මහ තෙරිඳු. |
| කොලිය | (පු) එනම් රාජවංශය. |
| කොලිය | (පු) ශාක්‍ය වංශිකයන්ගේ කොටසක්. |
| කොලී | (පු) ඩෙබර, මසන්. |
| කොලීනියා | (ඉ) උසස් පවුල, ශ්‍රේෂ්ඨ උත්පත්තිය. |
| කොලෙය්‍ය | (පු) බල්ලා. |
| කොලෙය්‍යක | (පු) උසස් වර්ගයට අයත් බල්ලා. |
| කොලෙය්‍යක | (3) කුලයට අයත්; වංශවත් බල්ලා. |
| කොවිද | (පු) පණ්ඩිතයා, ප්රාඥයා. |
| කොවිද | (3) දක්ෂ වූ ; පණ්ඩිත වූ . |
| කොවිදාර | (පු) කොවිලාර, කොබෝලීල. |
| කොවිළාර | (පු) කොවිදාර, කොබෝලීල. |
| කොස | (පු) (න) කොපුව; ධනාගාරය; බඹ පන්සියයක දුර. |
| කොස | (පු) පුරුෂනිමිත්ත, භාණ්ඩාගාරය, කළ නොකළ රන්රිදී, මල්කැකුල, කඩු කොපුව, සමූහය, කරඬුව, අකාරාදි කොෂ ග්‍රන්ථ, දුනුපන්සියයක දුරප්‍රමාණය. |
| කොසක | (පු) (න) කුඩා කොපුව; කෝප්පය; පැන් (මත්) බොන භාජනය. |
| කොසක | (පු) කොෂාගත, කොසයට ඇතුළත්. |
| කොසජ | (පු) කොසයෙන් ජාතවූ, තෙජස. |
| කොසජ්ජ | (න) කම්මැලි බව; කුසීත බව. |
| කොසජ්ජ | (න) කුසීතභාවය, කම්මැලිකම. |
| කොසපණ්ණි | (ඉ) සැබෝ ගස. |
| කොසඵල | (න) තකුල්. |
| කොසඵල | (න) සාදික්කා. |
| කොසමත්ත | (ති) හඬසනක් පමණවූ. |
| කොසම්බ | (පු) කොසඹ. |
| කොසම්බි | (ඉ) කොසඹෑනුවර. |
| කොසම්බී | (ඉ) කොසඹෑ නුවර. |
| කොසල | (පු) එරට වැසියා; කොසොල් රට. |
| කොසල | (පු) කොසොල්රට, අයොධ්‍යපුරය. |
| කොසල්ල | (න) දක්ෂ බව. |
| කොසල්ල | (න) දක්ෂභාවය, කොසොල් රටට අයිති අයොධ්‍යය. |
| කොසාතකී | (ඉ) වැටකොළු වැල. |
| කොසාතකී | (ඉ) වැටකොළු, සැබෝගස. |
| කොසාරක්ඛ | (පු) ධනාගාරය රකින්නා. |
| කොසාරක්ඛක | (පු) රාජභාණ්ඩාගාරිකයා. |
| කොසික | (පු) ගුගුල්, කොසයට ඇතුළත්, බස්සා. |
| කොසික | බස්සා; ශක්රයා. |
| කොසිකී | (ඉ) නදීවිශේෂයක්. |
| කොසිනාරක | (3) කුසිනාරාවෙහි උපන්. |
| කොසිය | (පු) ශක්රයා, බකමූණා, කඩුකොපුව. |
| කොසිය | බස්සා; ශක්රයා. |
| කොසී | (ඉ) කඩු කොපුව. |
| කොසී | (ඉ) කොපුව, පියන, වැස්ම. |
| කොසෙය්‍ය | (න) පට නූලින් වියූ ; පට වස්ත්රය. |
| කොසෙය්‍ය | (න) පටපණුවන්ගේ නූලින් කළ වස්ත්‍ර, රන්මුසු තිහිරි නූලින් කළ වස්ත්රය. |
| කොසොහිත | (පු) (කොස+අවහිත) වස්තීයෙහි සැඟවුණු, වස්තියෙන් වැසෙනලද. |
| කොසොහිත | (3) කොපුවක බැහූ . |
| කොසොහිතවත්ථගුයහ | (පු) කොෂයෙහි අවහිත වස්ත්‍ර ගුය්හ ලක්ෂණය, ගවාදීන්ගේ මෙන් කොපුවෙහි සැඟවි තිබෙන පුරුෂ නිමිත්ත. |
| කොහඤ්ඤ | (න) කුහක ක්‍රියාව; කුහක බව. |
| කොහඤ්ඤ | (න) කුහකබව, කුහක බලනු. |
| ක්‍රියා | (ඉ) ආඛ්‍යාත ක්‍රියා; ක්‍රියාව; කිරීම; වැඩය. |
| ක්ව | (අ) කොහේ, කොතැන, කොයිබ. |
| ක්ව | (නි) කොතැන; කොහි; කොහේ. |
| ක්වචන | (අ) කිසි තැනක, කොතැනක. |
| ක්වචි | (නි) කිසි තැනෙක්හි. |
| ක්වණ | (චු) ශබ්දකිරීමෙහි. |
| ක්වවි | (අ) සමහර තැනක, සමහරවිට. |
| ක්වවිනි | (අ) කිසි තැනක, කිසිවෙක් කෙරෙහි “නාහං ක්වචීනි කස්සචි කිඤ්චනතස්මිං” - (අ) නි) |
| ඛ | (න) අහස, සැපය, ඉන්ද්‍රිය, ශුන්‍යය, සිදුර. |
| ඛ | (න) අහස. |
| ඛං | (අ) පණ්ඩක, ලිංගයන මෙහි. |
| ඛග | (පු) අහසේ යන්නා; පක්ෂියා. |
| ඛග | (පු) පක්ෂි, ශරීර. |
| ඛගත්තර | (න) පක්ෂිභෙද, කෑරළා. |
| ඛගාදි | (පු) පක්ෂි ආදීහු. |
| ඛගාදිබන්ධන | (න) පක්ෂි ආදීන් බඳනා මල. |
| ඛගොල | (පු) ආකාශගොලය, පොළොව මතුපිට මණ්ඩලාකාරව පෙණෙන අහස. |
| ඛග්ග | (පු) කඩුව, කඟවෙණා. |
| ඛග්ග | (පු) කඩුව. |
| ඛග්ගකොස | (පු) කඩුකොපුව. |
| ඛග්ගගාහක | (පු) රජුගේ කඩුව ගෙන යන්නා. |
| ඛග්ගතල | (න) කඩුවේ තලය. |
| ඛග්ගධර | (3) කඩු දරන; කඩු පැළඳගත්. |
| ඛග්ගමිග | (පු) කඟවේනා. |
| ඛග්ගවිසාණ | (පු) කඟවෙණා. |
| ඛග්ගවිසාණ | (පු) කඟවේනා; කඩුවක් වැනි අඟක් ඇති සතා. |
| ඛග්ගාදිමුට්ඨි | (ඉ) කඩු ආදීන්ගේ මිටි. |
| ඛචති | (ඛම+අ) අලංකාරය සඳහා මැණික් ආදිය ඔබ්බයි; ඔබා තැන්පත් කරයි. |
| ඛචිත | (ති) සාරණ ලද, බඳනා ලද, යෙදුනු, පැතුරුණු. |
| ඛචිත | (3) ඔබ්බන ලද. |
| ඛජ | (භු) ඇළලීමෙහි, ඛජති, අළලයි, කලඹයි. |
| ඛජි | (චු) රැකීමෙහි, දුඃඛ ජීවිකාවෙහි, ඛඤ්ජෙති, ඛඤ්ජයති, රකියි, දුකින් ජීවත් වෙයි. |
| ඛජි | (භු) ගමන් විකලත්වයෙහි, ඛඤ්ජති, කොරගසයි. |
| ඛජි | (භු) දීමෙහි, යාමෙහි, ඛඤ්ජති, දෙයි, යෙයි. |
| ඛජ්ජ | (න) කඩා කෑ යුතු ආහාර, කැවිලි. |
| ඛජ්ජ | (න) කඩා කෑ යුතු දෙය; කැවිලි. |
| ඛජ්ජ | (භු) පිරිසිදු කිරීමෙහි, ඛජ්ජති, පිරිසිදු කරයි. |
| ඛජ්ජ | (භු) භක්ෂණයෙහි, ඛජ්ජති, අනුභව කරයි. |
| ඛජ්ජ | (3) කෑ යුතු. |
| ඛජ්ජක | (න) කැවිලි. |
| ඛජ්ජක | (න) කෑ යුතු දෑ, කැවිලි. |
| ඛජ්ජති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛජ්ජ-භක්ඛනෙ, කෑමෙහි+ති) කයි. |
| ඛජ්ජති | (ඛාද+ය) කණිනු ලැබේ; කනු ලැබේ; කිති කැවේ. |
| ඛජ්ජන්තර | (න) කැවිලි වර්ග. |
| ඛජ්ජන්තර | (න) ඛාද්‍ය විශේෂ, අග්ගලා. |
| ඛජ්ජභෙද | (පු) ඛාද්‍ය විශේෂය. |
| ඛජ්ජර | (න) දලඹුවා. |
| ඛජ්ජු | (ඉ) කණ්ඩුතිය. |
| ඛජ්ජු | (ඉ) කැසීම; කුෂ්ටය. |
| ඛජ්ජුරී | (ඉ) ඉඳිගස. |
| ඛජ්ජොපනක | (පු) (ඛ+ජොපනක) අහස බබුලුවන්නා, කණමැරියා=කලාමැදිරියා. |
| ඛජ්ජොපනක | (පු) කණාමැදිරියා. |
| ඛඤ්ජ | (පු) කොරා, කොරගසන්නා. |
| ඛඤ්ජ | (3) කොරවූ; (පු) කොරා. |
| ඛඤ්ජති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ගති වෙකල්ලෙ=ගති විකලයෙහි+ති) (ඛඤ්ජ+ති) ඛඤ්ජති, කොරගසයි, දෙයි යෙයි. |
| ඛඤ්ජති | (ඛජි+ංඅ) කොර ගසමින් යයි. |
| ඛඤ්ජන | (න) කොර ගැසීම. |
| ඛඤ්ජන | (න) පක්ෂි විශේෂයක්, කොර ගැසීම. |
| ඛඤ්ජන | (පු) පක්ෂි වර්ගයක්. |
| ඛඤ්ජරීට | (පු) පක්ෂි විශේෂයක්. |
| ඛට | (භු) කැමැත්තෙහි, ඛටති, කැමති වෙයි. |
| ඛටක | (පු) මිට, මිට මොලවීම. |
| ඛටඛට | (න) උගුර පෑදීමේ ශබ්දය. |
| ඛටොපකා | (ඉ) උණ පතුරු ඇඳ. |
| ඛටොපිකා | (ඉ) ඇඳ පත්ත, කවිච්චිය. |
| ඛට්ට | (චු) වැසීමෙහි, ඛට්ටෙති, ඛට්ටයති, වසයි. |
| ඛට්ට | (පු) ඇඳ. |
| ඛට්ට | (භු) ශබ්දයෙහි, රැස්කිරීමෙහි, ඛට්ටති, ශබ්ද කෙරෙයි, රැස් කෙරෙයි. |
| ඛඩි | (චු) බිඳීමෙහි, ඛණ්ඩෙති, ඛණ්ඩයති, බිඳියි. |
| ඛඩි | (භු) බිඳීමෙහි, ඛණ්ඩති, බිඳියි. |
| ඛණ | (න) හෑරීම. |
| ඛණ | (පු) අවස්ථාව; ක්ෂණය; තත්පරය; මොහොත. |
| ඛණ | (පු) ක්ෂණය, දස අසුරුසණක පමණ කාලය, අව්‍යාපාරස්ථිතිය. |
| ඛණ මුහුත්ත | (පු) දස මොහොතක් ප්රමාණ කාලය මුහුත්ත බලනු. |
| ඛණති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛනු අවදාරණෙ, පැලීමෙහි+ති, බිඳියි, පලයි. |
| ඛණති | (ක්‍රි) (ඛණු+ති) සාරයි. |
| ඛණති | (ඛණු+අ) ඛණියි; සාරයි. |
| ඛණදා | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| ඛණන | (න) බිඳීම, පැලීම. |
| ඛණන | (න) සෑරීම, හෑරීම. |
| ඛණන | (න) සෑරීම. |
| ඛණන්ත | (3) කණින; කණිමින්; සාරමින්. |
| ඛණපරිත්ත | (න) සුළු මොහොත. |
| ඛණලය | (පු) ක්ෂණලය, ලය දහයක් පමණ වූ කාලය, ලය බලනු. |
| ඛණසම | (පු) බුදු රජ. |
| ඛණාතීත | (ති) අවස්ථාව ඉක්මවූ. |
| ඛණාතීත | (3) අවස්ථාව ඉකුත් කළ. |
| ඛණික | (න) ක්ෂණික, ක්ෂණයක් පවත්නා. |
| ඛණික | (3) ක්ෂණික වූ; මොහොතක් පවත්නා. |
| ඛණිත | (න) සාරණ ලද, සෑරූ. |
| ඛණිතබ්බ | (3) සෑරිය යුතු. |
| ඛණිතුං | (නි) සාරන්ට. |
| ඛණිත්ති | (3) අලවංගුව (බිම කණින); මුල්ලුකුත්තුව (බිම කණින). |
| ඛණිත්තී | (ඉ) බිම කණින හුල, සාරණ උල. |
| ඛණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සාරා. |
| ඛණු | (භු) අවදාරණයෙහි, සෑරීමෙහි, ඛණති, ඛඤ්ඤති, සාරයි, ඛණනය කරයි. |
| ඛණෙන | (ක්‍රි.වි) ක්ෂණයකින්. |
| ඛණ්ඩ | (පු) - (න) කොටස, කැඩීම, අර්ධය, චන්ද්‍රාර්ධය. |
| ඛණ්ඩ | (පු) ඉක්ෂු විකාරය, සකුරු, සූකිරි. |
| ඛණ්ඩ | (3) කැඩී ගිය; බිඳී ගිය; (පු) කෑල්ල; කොටස. |
| ඛණ්ඩ ඵුල්ල | (ති) කැඩිච්ච-බිඳිච්ච. |
| ඛණ්ඩණ | (න) භේදය, කැඩීම. |
| ඛණ්ඩති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛණු අවදාරණෙ, බිඳීමෙහි+ති) (ඛඩි+ති) බිඳියි. |
| ඛණ්ඩදන්ත | (3) වැටුණු දත් ඇති. |
| ඛණ්ඩන | (න) කැඩීම; බිඳීම. |
| ඛණ්ඩපරසු | (පු) ඊශ්වරයා. |
| ඛණ්ඩඵුල්ල | (න) කැඩුණු පිපිරුණු තැන්. |
| ඛණ්ඩලවණ | (ති) බළල් ලුණු. |
| ඛණ්ඩාඛණ්ඩ | (න) කැබලි කැබලි. |
| ඛණ්ඩාඛණ්ඩං | (ක්‍රි.වි) කඩ කඩ කොට. |
| ඛණ්ඩාඛණ්ඩිකං | (ක්‍රි.වි) කඩ කඩ කොට. |
| ඛණ්ඩිකා | (ඉ) කැබැල්ල. |
| ඛණ්ඩිච්ච | (න) කැඩුණු බව; දත් වැටීම. |
| ඛණ්ඩිච්ච | (න) කැඩුනු බව, කැඩිච්ච බව. |
| ඛණ්ඩිත | (3) කඩන ලද; බිඳින ලද; භේදයට පැමිණ වූ. |
| ඛණ්ඩීක | (පු) කලතණ. |
| ඛණ්ඩෙති | (ඛණ්ඩ+ණෙ) කැබලි කරයි. |
| ඛත | (ති) සාරණලද, උදුරණලද, හිංසාකළ, තුවාලකළ. |
| ඛත | (3) උදුරන ලද; ගුණ විනාශයට පත්; තුවාල වූ; සාරන ලද. |
| ඛතක | (න) අලාභ හානි, කැඩුනු බිඳුනු. |
| ඛතජ | (න) ලේ. |
| ඛත්ත | (න) ක්ෂත්‍රීය ධර්මය; රාජ්‍ය පාලන ධර්මය. |
| ඛත්ත | (න) නීතිය, බලය, අයිතිවාසිකම. |
| ඛත්ත | (පු) ක්ෂත්‍රිය වංශිකයා, විචාළ ප්‍රශ්න විසඳීමෙහි සමර්ථ මහ ඇමතියා. |
| ඛත්තධම්ම | (න) දෙශපාලන විද්‍යාව. |
| ඛත්තර | (පු) අතවැසියා, රියදුරා, රාජ පුරොහිතයා. |
| ඛත්තවිජ්ජා | (ඉ) රාජ්‍ය සංස්ථාව, ආණ්ඩුක්‍රමය. |
| ඛත්තවිද | (පු) උපායෙහි දක්ෂ තැනැත්තා. |
| ඛත්තිය | (ඉ) රාජස්ත්‍රිය, රජ බිසව. |
| ඛත්තිය | (පු) ක්ෂත්‍රියයා, ඛත්තිය වංස ඇත්තා, රාජවංශිකයා. |
| ඛත්තිය | (පු) ක්ෂත්‍රීයයා; යුද්ධ කරන්නා. |
| ඛත්තිය පරිසා | (ඉ) ක්ෂත්‍රිය පිරිස, ක්ෂත්‍රිය සමාගම. |
| ඛත්තිය මහාසාළ | (පු) ක්ෂත්‍රිය මහාසාරයා, පශ්චිමාන්තයෙන් සියක් කෙළක් ධන නිධානගත වේ ද කහවණු විසි අමුණක් දිනපතා වියදම් වේ ද එබඳු රාජකුල ඇත්තා. |
| ඛත්තිය වංස | (න) ක්ෂත්‍රිය වංශය. |
| ඛත්තිය සුඛුමාල | (පු) සිවුමැලි කුමරු. |
| ඛත්තියකඤ්ඤා | (ඉ) ක්ෂත්‍රිය කන්‍යාව. |
| ඛත්තියකඤ්ඤා | (ඉ) ක්ෂත්‍රීය කුමරිය. |
| ඛත්තියකුල | (න) ක්ෂත්‍රිය කුලය. |
| ඛත්තියකුල | (න) ක්ෂත්‍රිය වංශ. |
| ඛත්තියජ | (පු) ක්ෂත්‍රියයාට ජාතක, ක්ෂත්‍රියයාගෙන් උපන්. |
| ඛත්තියමහාසාල | (පු) ඉතා ධනවත් ක්ෂත්‍රියයා. |
| ඛත්තියමායා | (ඉ) රාජවංශිකයන්ගේ රහස්. |
| ඛත්තියසුකුමාල | (3) රාජ කුමරකුට යෝග්‍ය සේ සැපසේ වැඩුණු. |
| ඛත්තියා | (ඉ) ක්ෂත්‍රියවංශික ස්ත්රිය. |
| ඛත්තියානි | (ඉ) රාජස්ත්‍රිය, රාජ දෙවිය. |
| ඛත්තියානී | (ඉ) ක්ෂත්‍රියවංශික ස්ත්රිය. |
| ඛත්තියී | (ඉ) ක්ෂත්‍රිය කාන්තාව. |
| ඛත්තීය මායා | (ඉ) ක්ෂත්‍රිය මායම, ක්ෂත්‍රිය විජ්ජාව. |
| ඛත්තු | (පු) දොරටු පාලයා; රජුගේ අභ්‍යන්තර උපදේශකයෙක්; රථාචාර්ය. |
| ඛත්තු | (පු) රියදුරා, දොරටුපාලයා. |
| ඛද | (භු) බැගෑපත්වීමෙහි, පීඩාවෙහි, ඛදති, බැගෑපත් වෙයි, පීඩා වෙයි. |
| ඛදි | (භු) පැනීමෙහි, යාමෙහි, ඛන්දති, පක්ඛන්ධති, පනීථ යෙයි, පැණයෙයි. |
| ඛදිර | (පු) කිහිරි ගස. |
| ඛදිර | (පු) කිහිරි ගස. |
| ඛදිරඞ්ගාර | (පු) කිහිරි අඟුරු. |
| ඛද්ද | (භු) ඩැසීමෙහි, ඛද්දති, දෂ්ටකෙරෙයි. |
| ඛන | (භු) කැණීමෙහි, ඛති, සාරයි, කණියි. |
| ඛනු | (භු) කැණීමෙහි, ඛණති, සාරයි, කණියි. |
| ඛන්ති | (ඉ) ඉවසීම; කැමැත්ත. |
| ඛන්ති | (ඉ) ක්ෂමාව, ක්ෂාන්තිය, ඉවසීම. |
| ඛන්තික | (3) දෘෂ්ටි ඇති. |
| ඛන්තිබල | (න) ඉවසීමේ බලය. |
| ඛන්තිමන්තු | (3) ඉවසීම ඇති. |
| ඛන්තිමන්තු | (ති) ඉවසන්නා. |
| ඛන්තු | (පු) ඉවසන්නා. |
| ඛන්ද | (භු) යාමෙහි, වියලීමෙහි, ඛන්ධති, යෙයි, වියලයි. |
| ඛන්ධ | (පු) උරහිස; කඳ (ගසේ); ඛඳ කුමරා; රාශිය; ශරීරයේ මැද කොටස; ස්කන්ධය; සමූහය. |
| ඛන්ධ | (පු) රූපාදිස්කන්ධ, උරහිස, කඳ, සමූහය, ගුණ, කඳ කුමරු, ශරීරයාගේ හස්ත පාදයන් අතර මැද කොටස. |
| ඛන්ධ කොට්ඨාස | (පු) රූපාදි ස්කන්ධ කොටස්. |
| ඛන්ධ දෙස | (පු) ස්කන්ධ ප්‍රදේශය, ඇත් කඳ, නාරීන්ගේ කඳ. |
| ඛන්ධ පඤ්චක | (පු) පඤ්චස්කන්ධය, පස්කඳ. |
| ඛන්ධ බීජ | (න) ඇසටු නුග උක් ආදිය, ක‍ඳෙන් පැල නගින රුක් වැල්. |
| ඛන්ධක | (න) කොට්ඨාසය, පරිච්ඡේදය, සර්ගය. |
| ඛන්ධක | (පු) පරිච්ඡේදය; විනය පිටකයේ කොටසක්. |
| ඛන්ධපඤ්චක | (න) රූප වේදනාදී සමූහ පස. |
| ඛන්ධභාර | (පු) රූපාදි පඤ්චස්කන්ධය, ශරීරයාගේ කඳින් ගෙන යන බර. |
| ඛන්ධභාරාදි | (පු) ස්කන්ධභාර, කටීභාර, සීසභාරාදිය. |
| ඛන්ධාවාර | (පු) කඳවුර, ටික කලකට යුද්ධ හමුදාවක් නවතින ස්ථානය, තාවකාලික යොධ ස්ථානය, රාජධානිය. |
| ඛන්ධාවාර | (පු) කඳවුර; යුධහමුදාවේ තාවකාලික නවාතැන. |
| ඛපුර | (පු) පුවක්ගස. |
| ඛබ්බ | (භු) දර්‍පයෙහි, බබ්බති, අහඞ්කාර වෙයි. |
| ඛබ්බ | (භු) යාමෙහි, බබ්බති, යෙයි. |
| ඛභි | (භු) මැඩීමෙහි, ඛම්භති, ඔබා මඩියි. |
| ඛම | (ති) යොග්‍ය, හිත, යුක්ත. |
| ඛම | (3) ඉවසන; උහුලන; සමර්ථ. |
| ඛමති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛම්-ඛන්තියං, ඉවසීමෙහි+ති (ඛමු+ති) ඉවසයි, ක්ෂමා කරයි. |
| ඛමති | (ඛමු+අ) ඉවසයි; රුචි වේ. |
| ඛමන | (ඉ) ඉවසීම; රුචි වීම. |
| ඛමන | (ති) ක්ෂමා කරන්නා, ඉවසන්නා. |
| ඛමන | (න) ක්ෂමාව, ක්ෂමා කිරීම. |
| ඛමන්ත | (3) ඉවසන; සමාවෙන. |
| ඛමා | (ඉ) ඉවසීම. |
| ඛමා | (ඉ) ක්ෂමාව, පෘථිවිය. |
| ඛමාපන | (ඉ) ක්ෂමාව, ක්ෂමා කිරීම. |
| ඛමාපන | (න) සමා කරවීම. |
| ඛමාපෙති | (ඛමු+ණෙ) සමා කරවයි. |
| ඛමාපෙත්වා | (පු) ක්‍රි සමා කරවා. |
| ඛමාපෙන්ත | (3) සමා කරවන; සමා කරවමින්. |
| ඛමිතබ්බ | (ති) ක්ෂමා කටයුතු, ඉවසියයුතු. |
| ඛමිතබ්බ | (3) ඉවසිය යුතු; සමා විය යුතු. |
| ඛමිතුං | (නි) ඉවසන්ට; සමාවන්ට. |
| ඛමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවසා; සමා වී. |
| ඛම්භ | (භු) තදවීමෙහි, මැඩීමෙහි, ඛම්භති, වික්ඛම්භති, තදවෙයි, වැඩ පවත්වයි. |
| ඛම්භකත | (3) දෙයත් තුනටියේ ගසා ගත්. |
| ඛම්භන | (න) විෂ්කම්භනය, මැඩීම. |
| ඛම්භිත | (ති) පසුකළ, ඔතන ලද, විෂ්කම්භනය කළ. |
| ඛය | (පු) ක්ෂය, ටිකින් ටික ක්ෂය වී යාම. |
| ඛය | (3) කර්කෂ. |
| ඛය | (3) මෘදු නොවූ. |
| ඛය | (3) රළු; (පු) කොටළුවා. |
| ඛර | (ති) දුඃඛ ස්පර්ශ ඇති දෙය, තියුණු දෙය. |
| ඛර | (පු) කොටළුවා, කියත. |
| ඛර | (භු) තෙමීමෙහි, ගෙවීයාමෙහි, ඛරති, තෙමෙයි, ගෙවී යෙයි. |
| ඛරතා | (ඉ) රළු බව. |
| ඛරත්ත | (න) රළු බව. |
| ඛරමඤ්ජරී | (ඉ) සැබෝ ගස. |
| ඛරස්සර | (පු) රළු ශබ්දය, කර්කශ ශබ්දය. |
| ඛරා | (ඉ) දෙවදාලිය. |
| ඛරාජිත | (න) රළු අඳුන් දිවිසම. |
| ඛරිකා | (ඉ) කාඩි, විනාකිරි. |
| ඛල | (චු) පවිත්රභාවයෙහි, ඛාලෙති, පවිත්‍රකෙරෙයි. |
| ඛල | (න) කළ විට; ගොයම් මඩින තැන. |
| ඛල | (පු) කල්ක, අධම, කමත, කළවිට. |
| ඛල | (පු) දරුණු මිනිසා. |
| ඛල | (භු) රැස්කිරීමෙහි, ඛලති, රැස්කෙරෙයි. |
| ඛල | (භු) සැළීමෙහි, ඛලති, සෙලවෙයි. |
| ඛලග්ග | (න) ගොයම් පෑගීමට පටන් ගැනීම. |
| ඛලග්ග | (න) පෑගීමට සුදුසු ධාන්‍ය. |
| ඛලති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛල-ඛලනෙ, සෙලවීමෙහි+ති සෙලවෙයි. |
| ඛලති | (ඛල+අ) පැකිළේ; හැපේ. |
| ඛලන්ත | (3) පැකිළෙන; පැකිළෙමින්. |
| ඛලභණ්ඩග්ග | (න) ධාන්‍ය පෑගීමට සුදුසු උපකරණ. |
| ඛලභණ්ඩග්ගකාල | (න) ධාන්‍ය පෑගීමට සුදුසු උපකරණ ලබාගැනීමේ කාලය. |
| ඛලමණ්ඩල | (න) කමත, වී පාගන තැන. |
| ඛලමණ්ඩල | (න) කළ විට; ගොයම් මැඩීම සඳහා සකස් කළ බිම. |
| ඛලි | (න) පාප්ප, තලප. |
| ඛලික | (න) දාදුකැටය, දාදුලෑල්ල. |
| ඛලිකා | (ඉ) දාදුලෑල්ල. |
| ඛලිත | (ති) පැකිළීම, පැකිළෙනලද. |
| ඛලිත | (න) දෝෂය; පරාජය; පැකිළීම; හැපීම. |
| ඛලිත | (පු) - (න) මුවවළල්ල=කටකලියාව, පැසුණු හිසකේ. |
| ඛලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැකිළී; හැපී. |
| ඛලීන | (පු) (න) කටකලියාව. |
| ඛලු | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| ඛලු | ආ-ප්‍රතිෂෙධ වාක්‍යාලඞ්කාර අවධාරණ, ප්රසිද්ධිය යනාදියෙහි. |
| ඛලුඞ්ක | (පු) අස්කුණ්ඩයා, අශ්වපොතකයා. |
| ඛලුඞ්ක | (පු) පහත් වර්ගයේ අශ්වයා. |
| ඛලුපච්ඡාභත්තිකාඞ්ග | (න) පෙරවරු කාලයෙන් පසුව ආහාර නොපිළිගැනීමෙන් රකින ධුතාඞ්ගය. |
| ඛලෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛල-ඛලනෙ, සෙලවීමෙහි +ණෙ+ති) සෙලවෙයි. |
| ඛලොපි | (ඉ) සැළිය=හැළිය. |
| ඛලොපි | (ඉ) හැළිය. |
| ඛලොපී | (ඉ) හැළිය. |
| ඛල්පච්ඡාභත්තික | (පු) පෙරවරු කාලයෙන් පසුව ආහාර පිළිනොගන්නා තැනැත්තා. |
| ඛල්ලක | (න) (අඩිය වැසූ) සපත්තු වර්ගයක්. |
| ඛල්ලාට | (පු) කෙස්නැති හිස ඇත්තා, තට්ටයා, මුඩුහිසා. |
| ඛල්ලාට | (3) තට්ටය පෑදුණු; හිසකෙස් නැති; (පු) තට්ටයා. |
| ඛල්ලාටසීස | (3) කෙස් නැති හිස ඇති. |
| ඛස | (භු) හිංසාවෙහි, ඛසති, හිංසාකෙරෙයි. |
| ඛළ | (චු) විදීමෙහි, ඛළෙති, ඛළයති, බිඳියි, භග්නකෙරෙයි. |
| ඛළෙති | (ක්‍රි) (ඛළ+ණෙ+ති) බිඳියි. |
| ඛා | (භු) කීමෙහි, ඛාති, අක්ඛායති, කියයි. |
| ඛා | (භු) දැනගැන්මෙහි, සංපූර්වයි, සඞ්ඛාය, පටිසංඛාය “සඞ්ඛාය ලොකස්මිං පරොවරානි.” |
| ඛාණු | (ඉ) කණුව. |
| ඛාණු | (පු) (න) කණුව; කැඩී ගිය ගසක මුල කොටස; වල් හුල. |
| ඛාණුක | (පු) (න) උල; කුඩා කණුව. |
| ඛාණුක | (පු) කණුව. |
| ඛාණුකණ්ටකාධාන | (න) කණුකටු වලින් ගැවසී ගත්තැන. |
| ඛාත | (න) සාරණලද, පොකුණ. |
| ඛාත | (3) සැ‍රන ලද. |
| ඛාද | (භු) කෑමෙහි, ඛාදති, කයි. |
| ඛාදක | (පු) අනුභවකරන්නා, කන්නා. |
| ඛාදක | (3) කන; (පු) කන්නා. |
| ඛාදති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛාද-භක්ඛනෙ, කෑමෙහි+ති) කයි. |
| ඛාදති | (ඛාද+අ) අනුභව කරයි; කඩා කයි; කයි. |
| ඛාදන | (න) අනුභවය, කෑම. |
| ඛාදන | (න) කඩා කෑම; කෑම. |
| ඛාදනිය | (න) කැවිලි; කෑයුතු දෙය. |
| ඛාදනිය | (3) කඩා කෑ යුතු. |
| ඛාදනීය | (න) කැවිලි, කෑයුතුදෑ. |
| ඛාදනීය | (න) කැවිලි; කෑයුතු දෙය. |
| ඛාදනීය | (3) කඩා කෑ යුතු. |
| ඛාදන්ත | (3) කන; කමින්. |
| ඛාදමාන | (3) කන; කමින්. |
| ඛාදාපන | (න) අනුභවකරවීම, කැවීම. |
| ඛාදාපන | (න) හපා කෑම. |
| ඛාදාපෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛාද-භක්ඛනෙ කෑමෙහි ඛාද+ණපෙ+ති) කවයි, අනුභවකරවයි. |
| ඛාදාපෙති | (ඛාද+ණෙ) කවයි; හපා කවයි. |
| ඛාදිකා | (ඉ) කන්නී. |
| ඛාදිත | (ති) කනලද, අනුභවකළ. |
| ඛාදිත | (න) කෑ දෙය; කෑම. |
| ඛාදිත | (3) කන ලද; කෑ. |
| ඛාදිතට්ඨාන | (න) කෑ තැන, කන තැන. |
| ඛාදිතබ්බ | (න) කෑ යුතු දෙය. |
| ඛාදිතබ්බ | (3) කෑ යුතු. |
| ඛාදිතුං | (නි) කන්ට. |
| ඛාදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කා; කාලා. |
| ඛාදී | (3) කන්නා. |
| ඛායති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛා=ඤාණෙ=වැටහීමෙහි+ති වැටහෙයි, “සුසැනං විය ඛායති, අලක්ඛි විය ඛායති” |
| ඛායති | (ඛා+ය) වැටහේ. |
| ඛායිත | (ති) කනලද, අනුභවකළ. |
| ඛායිත | (3) කන ලද. |
| ඛාර | (න) ක්ෂාරය, ලවණ, කටුක, අමිහිරි. |
| ඛාර | (පු) අලුත්කැකුල, රස, ඉඳුසල්රුක. |
| ඛාර | (පු) අළු; කර මැටි; ලුණු මිශ්‍ර පස්. |
| ඛාරක | (න) ක්ෂාරමය. |
| ඛාරක | (පු) අළුත් මොට්ටුව; ඉඳු සල් ගස. |
| ඛාරාපත | කියත, කියත්පත. |
| ඛාරාපතච්ඡික | (න) තියුණු ආයුධයෙන් ශරීරය කෙඳි (තීරු) කොට කාඩි ගල්වා වධ දීමක්. |
| ඛාරි | (ඉ) උරිය (ක‍ඳෙ එල්ලන); කුරුණි දහසය; සහල්ල. |
| ඛාරි | (ඉ) මාණික්‍ය සතරක බර, තවුස් පිරිකර. |
| ඛාරි-කාජ | (පු) (න) සහල්ල හා කත්ලීය. |
| ඛාරික | අලුත් දලුව. |
| ඛාරික | (3) කර රසැති; (පු) කර රස. |
| ඛාරිවිද | (පු) (න) සහල්ල හා කත් ලීය. |
| ඛාළෙති | (කළ+ණෙ) පිරිසිදු කරයි; සෝදයි. |
| ඛිජ | (භු) අවියත් හඬෙහි, ඛිජති, පහත් ශබ්ද කරයි. |
| ඛිට | (භු) තැති ගැන්මෙහි, බිය වීමෙහි, ඛෙටති, බිය වෙයි, තැතිගනියි. |
| ඛිඩ්ඩා | (ඉ) ක්‍රීඩාව, සෙල්ලම. |
| ඛිඩ්ඩා | (ඉ) ක්‍රීඩාව; සෙල්ළම. |
| ඛිඩ්ඩාදසක | (න) (ළමයෙක්) සෙල්ලම් කරන කාලය. |
| ඛිඩ්ඩාදසක | (න) ක්‍රීඩා දසකය; බාල කාලය. |
| ඛිඩ්ඩාපදොසකර | (ති) සෙල්ලමින් දුශ්‍යවු. |
| ඛිඩ්ඩාරති | (ඉ) ක්‍රීඩාවෙහි ආශාව. |
| ඛිඩ්ඩාරති | (ඉ) සෙල්ලමෙහි ඇලීම. |
| ඛිණු | (d) - (න) පෙළීමෙහි, ඛිණෙති, පෙළයි. |
| ඛිණු | (භු) ක්ෂයෙහි, ඛිණති, ක්ෂය කෙරෙයි. |
| ඛිණ්ණ | (ති) ශ්‍රාන්ත, වෙහෙසටපත්. |
| ඛිත්ත | (ඉ) දමනලද, පීඩාකළ, විසිකරන ලද. |
| ඛිත්ත | (3) දමන ලද; විසි කළ. |
| ඛිත්තචිත්ත | (3) උමතු සිතැති. |
| ඛිද | (දි) බැගෑපති බැව්හි, ගෙවීමෙහි, ඛිජ්ජති බැගෑපත් වෙයි, ගෙවීයෙයි. |
| ඛිදි | (භු) (රු) (දි) දීනභාවයෙහි, ඛින්දති, ඛිජ්ජති, බැගෑපත් වෙයි, නසයි. |
| ඛිප | (d) තු යැවීමෙහි. |
| ඛිප | (කි) දැමීමෙහි, දමයි. |
| ඛිප | (චු) සුණුකිරීමෙහි, ඛෙපෙති, සුණුකෙරෙයි. |
| ඛිප | (දි) සුණු කිරීමෙහි, ඛිප්පති, සුණුකරයි. |
| ඛිප | (න) කෙමිණ “නදීමුඛෙ ඛීපං ඔඩ්ඩෙය්‍ය” |
| ඛිප | (භු) අවියත් ශබ්දයෙහි ඛිපති, අව්‍යක්ත ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ඛිප | (භු) දැමීමෙහි, ඛිපති, උක්ඛිපති, දමයි. |
| ඛිප | (භු) සුණු කිරීමෙහි, ඛෙපෙති, සුණු කෙරෙයි. |
| ඛිප | (සු) දැමීමෙහි, ඛිපුණති, දමයි. |
| ඛිපති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛිප-ඛෙපනෙ-දැමීමෙහි+ති) (ඛිප+ති) දමයි, උස්සාදමයි. |
| ඛිපති | (ඛිප+අ) ඉවත දමයි; දමයි; දමා ගසයි; බහති; විසි කරයි. |
| ඛිපන | (න) ඉවත දැමීම; දමා ගැසීම; විසි කිරීම. |
| ඛිපන | (න) දැමීම, වීසිකිරීම. |
| ඛිපන්ත | (3) කිඹිසින; කිඹිසිමින්; විසි කරමින්. |
| ඛිපමාන | (3) කිඹිසින; කිඹිසිමින්; විසි කරිමින්. |
| ඛිපිත | (ති) කිඹිසිනලද. |
| ඛිපිත | (න) ඉවත දැමූ දෙය; කිඹිසීම. |
| ඛිපිත | (3) දමා ගැසූ; දැමූ; විසි කළ. |
| ඛිපිතක | (පු) කිඹිසීම, කිඹුහුන්යාම. |
| ඛිපිතසද්ද | (පු) කිඹිසීමේ හඬ. |
| ඛිපිතුං | (නි) විසි කරන්ට. |
| ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිඹිස; විසි‍කොට. |
| ඛිප්පං | (අ) වහා, හනික, ශීඝ්‍රව. |
| ඛිප්පං | (ක්‍රි.වි) ඉක්මන්; වහා. |
| ඛිප්ප | (3) ඉක්මන්; වහා සිදුවන. |
| ඛිප්පතරං | (ක්‍රි.වි) ඉතා ඉක්මනින්. |
| ඛිප්පවිරාගී | (පු) වහා කෙලෙසුන්ගෙන් වෙන් වන්නා. |
| ඛිප්පාභිඤ්ඤ | (ති) වහාපැමිණෙනලද අභිඥා ඇත්තා. |
| ඛියමාන | (3) ක්ෂය වෙන. |
| ඛිල | (න) බාධාව; සිතේ කිලුට. |
| ඛිල | (භු) තදබැව්හි, ඛිලති, තද කෙරෙයි. |
| ඛිලති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛිල-ඛිලනෙ-තද බවෙහි, +ති) (ඛිලති) තද කෙරෙයි. |
| ඛිවු | (දි) පරිත්‍යාගයෙහි, ඛිබ්බති, පරිත්‍යාග කරයි. |
| ඛිවු | (භු) මත්වීමෙහි, ඛිවති, සුරාවෙන් මත් වෙයි. |
| ඛී | (කි) ගමනෙහි, ඛීණති, යෙයි. |
| ඛී | (දි) ගෙවීමෙහි ඛීයති, ගෙවෙයි. |
| ඛී | (භු) ක්ෂයවීමෙහි, ඛීයති, ක්ෂයවෙයි. |
| ඛී | (සු) ක්ෂයවීමෙහි, ඛිණොති, ක්ෂයවෙයි. |
| ඛීණ | (ති) ක්ෂය, පිළිවෙළින් ගෙවීයාම. |
| ඛීණ | (3) ක්ෂය වූ; ගෙවී ගිය; විනාශ කළ. |
| ඛීණත්ත | (න) ක්ෂය වූ බව. |
| ඛීණබීජ | (3) ක්ෂයවූ උප්පත්ති හේතු ඇති. |
| ඛීණමච්ඡ | (3) අවසන් වූ මසුන් ඇති. |
| ඛීණාසව | (පු) ක්ෂීණාශ්‍රව, රහත්. |
| ඛීණාසව | (3) ආශ්‍රවයන් ක්ෂ්‍ය කළ; (පු) රහත් නම. |
| ඛීප | (න) කෙමන; මසුන් අල්ලන කරක් ගෙඩිය. |
| ඛීයති | (ක්‍රි) (ඛී+ය+ති) ක්ෂයවෙයි. |
| ඛීයති | (ඛී+ය) ක්ෂය වේ; ගෙවේ; දොස් නගයි; විනාශ වේ. |
| ඛීයන | (න) ගෙවී යාම; දොස් නැගීම. |
| ඛීයමාන | (3) ගෙවන; දොස් නගන. |
| ඛීර | (න) කිරි. |
| ඛීර | (න) ක්ෂීර, කිරි, ජලය. |
| ඛීරණ්ණව | (පු) ක්ෂීරාර්‍ණවය, කිරිමුහුද. |
| ඛීරන්නව | (පු) කිරි මුහුද. |
| ඛීරපක | (3) කිරි බොන. |
| ඛීරපායි | (3) කිරිබොන්නා. |
| ඛීරිකා | (ඉ) කිරි පළු ගස. |
| ඛීරිකා | (ඉ) කිරිපලුගස. |
| ඛීරොදක | (න) කිරි හා ජලය. |
| ඛීරොදන | (න) කිරිබත. |
| ඛීල | (පු) උල, හුල, කණුව. |
| ඛීල | (පු) උල; කණුව; කොක්ක. |
| ඛීලක | (පු) උල, ඛීලය. |
| ඛීලන | (න) ක්‍රිඩකාරන, සෙල්ලම. |
| ඛීළති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛීල ඛීලනෙ, සෙල්ලම් කිරීමෙහි+ති) සෙල්ලම් කරයි. |
| ඛු | (භු) ශබ්දයෙහි, ඛොති, ඛවති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ඛුජු | (භු) සොරකම් කිරීමෙහි, ඛොජති, සොරකම් කරයි. |
| ඛුජ්ජ | (පු) කුදු, කුඩා. |
| ඛුජ්ජ | (3) කුදු; (පු) කුදා. |
| ඛුජ්ජා | (ඉ) කුදු ස්ත්රිය. |
| ඛුඩ | (චු) භෙදනයෙහි, ඛුණ්ඩෙති, ඛුණ්ඩයති, බිඳියි. |
| ඛුඩි | (චු) බිඳීමෙහි, ඛුණ්ඩෙති, ඛුණ්ඩයති, බිඳියි. |
| ඛුඩි | (භු) කුදුගැසීමෙහි, ඛුණ්ඩති, කුදුවෙයි. |
| ඛුණ | (d) ත) හිජසාවෙහි, ඛුණොති, හිංසා කරයි. |
| ඛුණු | (d) ත) පෙළීමෙහි, ඛුණොති, පෙළයි. |
| ඛුණොති | (ක්‍රි) - (d) ත) ඛුණ - හිංසනෙ, හිංසා කිරීමෙහි+ති(ඛුණ+ඔ+ති) පෙළයි. |
| ඛුද | (භු) ක්‍රීඩාවෙහි, ඛුදති, ක්‍රීඩා කරයි. |
| ඛුද | (භු) ක්ෂුධාවෙහි, කනුකැමැත්තෙහි, ඛුදති, කනුකැමතිවෙයි. |
| ඛුදා | (ඉ) ක්ෂුධා, බඩගින්න, කනුකැමැත්ත. |
| ඛුදා | (ඉ) බඩගින්න. |
| ඛුදිත | (ති) ක්ෂූධා ඇත්තා, බඩසා ඇත්තා. |
| ඛුද්ද | (ති) අල්ප, දීන, නීච, බහුල, කදර්‍ය්‍යයන මෙහි. |
| ඛුද්ද | (න) කණෙයි මැස්සන්ගේ පැණි. |
| ඛුද්ද | (න) මධු, මීමැස්සා. |
| ඛුද්ද | (3) කුඩා; සුළු. |
| ඛුද්දක | (ති) කුඩා, නොමහත්. |
| ඛුද්දක | (3) කුඩා; මහත් නොවූ. |
| ඛුද්දක නදී | (ඉ) කුඩා නදිය. |
| ඛුද්දකනිකාය | (පු) සූත්‍ර පිටකයෙහි කුඩා පොත් වලින් යුතු සඟිය. |
| ඛුද්දකපාඨ | (න) ඛුද්දක නිකායේ පළමුවන පොත. |
| ඛුද්දඝණ්ඩිකා | (ඉ) කුඩාමිණිගෙඩිය, රහුගෙඩිය. |
| ඛුද්දජ | (ති) කුඩා මැස්සන් විසින් කරන ලද්ද. |
| ඛුද්දජ | (ති) කුඩා මැස්සන් විසින් කරන ලද්ද. |
| ඛුද්දජන්තු | (පු) කුඩාසත්තු, මැසි මදුරු ආදිහු. |
| ඛුද්දජන්තු | (පු) කුඩාසත්තු, මැසි මදුරු ආදිහු. |
| ඛුද්දපාදප | (පු) කුඩාගස්, පැලෑටි. |
| ඛුද්දමධු | (න) කුඩාමී, කණමී. |
| ඛුද්දසඞ්ඛ | (පු) සක්බෙල්ලා. |
| ඛුද්දා | (ඉ) කණ මී මැස්සා. |
| ඛුද්දා | (ඉ) දඬුවැල්බෑමැසි, කටුවැල්බටු. |
| ඛුද්දානු ඛුද්දක | (න) (ඛුද්ද+අනුඛුද්දක) ක්ෂුද්‍රානුක්ෂුද්‍ර, කුඩා ඉතාකුඩා. |
| ඛුද්දානුඛුද්දක | (3) කුඩා වූත් ඉතා කුඩා වූත්. |
| ඛුප්පිපාසා | (ඉ) බඩගින්න හා පිපාසාව. |
| ඛුප්පිපාසා | (ඉ) සැපිපාසා, බඩසය හා පිපාසය. |
| ඛුබ්භති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛුභ-සංචලනෙ, සැලීමෙහි+ති) (ඛුභ+ති) චලනයවෙයි, ඇලලෙයි. |
| ඛුභ | (දි) ඇළළීමෙහි, ඛුබ්භති, ඇළලයි. |
| ඛුභ | (භු) ඇළළීමෙහි, ඛොභෙති, චලනය කරයි. |
| ඛුභති | (ඛුභ+අ) කැලඹේ. |
| ඛුර | (න) කුරය; දැළි පිහිය. |
| ඛුර | (පු) ගවමහිසාදීන් කුර, ඔවුන්ගේ නිය පොතු, දැළිපිහිය, කඩකැත්ත, “තුරගානං ඛුරනිපාතා” |
| ඛුර | (භු) කැපීමෙහි, ඉරිඇඳීමෙහි, ඛුරති, කපයි, ඉරි ගසයි. |
| ඛුරක | (පු) මදටගස, මදටියගස. |
| ඛුරකොස | (පු) දැළි පිහියා කොපුව. |
| ඛුරග්ග | (න) කරගෙය. |
| ඛුරග්ග | (න) හිස කෙස් බාන තැන. |
| ඛුරචක්ක | (න) පිහියා මුවාත තබන ගල. |
| ඛුරප්ප | (පු) ඊය, ඊතලය. |
| ඛුරප්ප | (3) ඊතලය. |
| ඛුරභණ්ඩ | (න) ක්ෂුරභාණ්ඩ, කඩකැත්ත හා ඊට උවමනා ගල් ආදි බඩු. |
| ඛුරසිපාටික | (න) කරකැති කොපුව, දැළිපිහියා කොපුව. |
| ඛුරසිපාටිකා | (ඉ) දැලිපිහියා මළ බැඳීමෙන් තොර කරන කුඩු වර්ගයක්. |
| ඛුරසිලා | (ඉ) කරගල, දැළිපිහියා මුවහත් තබන ගල. |
| ඛුරී | (පු) ක්ෂූර දරන්නා, කරණැවෑමියා. |
| ඛුල්ලක | (පු) - (න) නීචයා, අධමයා. |
| ඛුස | (භු) ආක්‍රෝශයෙහි, නපුරුකොට කීමෙහි ඛුංසති, නපුරු කොට කියයි. |
| ඛුංස | (චු) අක්‍රෝශයෙහි, ඛුංසෙති, ඛුංසයති, නින්දා කරයි, ආක්‍රෝශකරයි. |
| ඛුංසන | (න) ගැටීම, ගැරහීම, බැණීම. |
| ඛුසි | (චු) ආක්‍රෝශයෙහි, ඛුංසෙති ඛුංසයති, අක්‍රොශ කරයි. |
| ඛුංසිත | (ති) ආක්‍රෝශකළ, ගරහන ලද, ගටන ලද, - (d) (චු) ඛුංසනෙ, ආක්‍රෝශ කිරීමෙහි. |
| ඛුංසෙති | (ක්‍රි) (ඛුංස+ණෙ+ති) ආක්‍රෝශ කෙරෙයි. |
| ඛුළ | (භු) සීසෑමෙහි, බුළති, සීසායි. |
| ඛූරචක්ක | (ක) දැළිපිහියා මුවහත් වැනි මුවහත ඇති චක්ක්‍රයක්. |
| ඛූරධාරා | (ඉ) දැලි පිහියා මුවහත. |
| ඛූරභණ්ඩ | (න) පණික්කියාගේ බඩු; හිස බෑමට හෝ කැපීමට ගන්නා දේ. |
| ඛූරමුණ්ඩ | (3) බූ ගෑ හිසැති. |
| ඛෙ | (භු) අනුභවයෙහි, ක්ෂයවීමෙහි, සයනයෙහි, ඛායති’ කයි, සයනය කරයි ක්ෂය වෙයි. |
| ඛෙට | (චු) භක්ෂණයෙහි, ඛෙටෙති, ඛෙටයති, කයි. |
| ඛෙට | (න) පලිහ. |
| ඛෙටක | (න) පලිහ. |
| ඛෙටක | (න) පලිහය, පලස. |
| ඛෙත්ත | (න) කුඹුර; කෙත; යමක් උපදනා භූමිය; යොග්‍ය තැන. |
| ඛෙත්ත | (න) කෙත, භාර්ය්යාව, ශරීරය. |
| ඛෙත්ත කම්මන්ත | (න) කුඹුරේ වැඩ කිරීම, කුඹුරු වැඩ. |
| ඛෙත්තකම්ම | (න) කුඹුරු වැඩ. |
| ඛෙත්තගත | (ති) කුඹුරක් බවට පෙරලුනු. |
| ඛෙත්තගොපක | (පු) කුඹුර රකින්නා. |
| ඛෙත්තගොපක | (පු) කුඹුරු රකින්නා. |
| ඛෙත්තජ | (පු) තමාගේම ඉඩමේ උපන්න, පුතුන් සතර දෙනාගෙන් කෙනෙක්. |
| ඛෙත්තජින | (පු) කුඹුරක් භුත්ති විඳීමේ ශ්‍රේෂ්ඨකම. |
| ඛෙත්තපාල | (පු) කුඹුර පාලනය කරන්නා. |
| ඛෙත්තමහත්තතා | (ඉ) කෙතේ උසස්කම. |
| ඛෙත්තරක්ඛක | (පු) කෙත රකින්නා. |
| ඛෙත්තවත්ථු | (න) කෙත්වතු. |
| ඛෙත්තසම්පත්ති | (ඉ) ක්ෂෙත්‍ර සම්පත්තිය. |
| ඛෙත්තසාමික | (පු) කුඹුරුහිමියා, කෙත්හිමියා. |
| ඛෙත්තසාමික | (පු) කුඹුරේ අයිති කාරයා. |
| ඛෙත්තසොධන | (න) සීසෑමට පෙර කුඹුර ශුද්ධ කිරීම. |
| ඛෙත්තාජීව | (පු) ගොවියා. |
| ඛෙත්තාජීව | (පු) ගොවියා. |
| ඛෙත්තූපම | (න) කෙත් උපමාව. |
| ඛෙද | (පු) කලකිරීම; ඛේදය; සංවේගය. |
| ඛෙද | (පු) විසාදය, සංවේගය, පරිශ්‍රමය, ශ්රමය, අසහනය. |
| ඛෙප | (චු) සුණුකිරීමෙහි, ඛෙපෙති, සුණු කෙරෙයි. |
| ඛෙප | (පු) දැමීම, නින්දාව. |
| ඛෙප | (පු) දැමීම; විසි කිරීම. |
| ඛෙපක | (පු) දමන්නා, විසිකරන්නා. |
| ඛෙපන | (න) ගත කිරීම; ගෙවා දැමීම. |
| ඛෙපන | (න) දැමීම, විසිකිරීම. |
| ඛෙපයමාන | (3) ගත කරමින්; ගෙවන. |
| ඛෙපිත | (ති) දමන ලද, වීසිකළ, ක්ෂයකළ. |
| ඛෙපිත | (3) ක්ෂය කළ; ගත කළ; ගෙවූ. |
| ඛෙපෙති | (ක්‍රි) (ඛෙප+ණෙ+ති) ගෙවයි, විසිකරයි. |
| ඛෙපෙති | (ඛිප+ණෙ) ක්ෂය කරයි; ගත කරයි; ගෙවා දමයි. |
| ඛෙපෙතුං | (නි) ගත කරන්ට; ගෙවා දමන්ට. |
| ඛෙපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගත කොට; ගෙවා දමා. |
| ඛෙපෙන්ත | (3) ගත කරමින්; ගෙවන. |
| ඛෙම | (ති) ලබ්ධවස්තු රැස් කිරීම. |
| ඛෙම | (න) අභය; අභයස්ථානය; නිවන. |
| ඛෙම | (පු) නිර්භය, නිවන, කල්‍යාණ. |
| ඛෙම | (3) ආරක්ෂා සහිත; නිරිභය වූ. |
| ඛෙමට්ඨාන | (න) නිර්භය ස්ථානය. |
| ඛෙමත්ත | (න) ආරක්ෂාව. |
| ඛෙමත්ත | (පු) නිදහස්ව සිටින තැනැත්තා. |
| ඛෙමප්පත්ත | (3) නිරිභය ස්ථානයට හෝ නිවනට පැමිණි. |
| ඛෙමභුමි | (ඉ) ක්ෂෙමභූමිය, සාරපොළව. |
| ඛෙමභූමි | (3) උවදුරු නැති පෙදෙස. |
| ඛෙමි | (3) ක්ෂේම ඇති; නිරිභය ස්ථානයට පත්. |
| ඛෙමී | (පු) නිර්භය තැනැත්තා, ක්ෂෙමියා. |
| ඛෙමු | (භු) සෙවනයෙහි, ඛෙවති, සේවනය කරයි. |
| ඛෙල | (පු) කෙළ, මුඛගත කෙළ. |
| ඛෙල | (පු) කෙළ. |
| ඛෙල | (භු) සැලීමෙහි, ගමනෙහි, ඛෙලති, සැලෙයි, යෙයි. |
| ඛෙලකිලින්ත | (ති) කෙළගැලීමෙන් තෙත් වුණු. |
| ඛෙලමල්ල | (න) පඩ්ක්කම. |
| ඛෙලාසික | (පු) කෙලතොලු, වැගිරෙන කෙළ ඇත්තා. |
| ඛෙලාසිකවාද | (පු) කෙලතොලු වාදය, කෙල තොල්ලෙනි යයි කීම. |
| ඛෙලු | (භු) චලනයෙහි, ගතියෙහි, ඛෙලති, සැලෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| ඛෙළ | (චු) භක්ෂණයෙහී, ඛෙලෙති, ඛෙලයති, කයි. |
| ඛෙළමල්ලක | (පු) පඩික්කම. |
| ඛෙළසිංඝාටක | (න) පිත් හා සෙම. |
| ඛෙළාසක | (පු) කෙළ ගලින්නා; කෙළ තොල්ලා. |
| ඛෙළෙති | (ක්‍රි) (ඛෙළ+ණෙ+තී) අනුභව කරයි. |
| ඛො | (අ) පදපූරණයෙහි. |
| ඛො | (නි) වනාහි. |
| ඛොට | (චු) දැමීමෙහි, ඛොටෙති, ඛොටයති, දමයි. |
| ඛොටෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) ඛොට-ඛෙපනෙ, දැමීමෙහි+ණෙ+ති) (ඛොට+ණෙ+ති) දමයි. |
| ඛොණ්ඩ | (චු) භක්ෂණයෙහි, ඛොණ්ඩෙති, ඛොණ්ඩයති, අනුභව කරයි. |
| ඛොණ්ඩ | (පු) කොරා, කොරගසන්නා. |
| ඛොණ්ඩෙති | (ක්‍රි) (ඛොණ්ඩ+ණෙ+ති) අනුභව කරයි. |
| ඛොද | (භු) නැසීමෙහි, ඛොදති, නසයි. |
| ඛොභ | (පු) කැළඹිම. |
| ඛොභ | (පු) ක්ෂොභය, කම්පාව, ඇලලීයාම. |
| ඛොභන | (න) කැළම්ඹීම. |
| ඛොම | (න) කොමු පිළි. |
| ඛොම | (න) කොමුපිලි, කොමු නූලින් කළ වස්ත්‍ර. |
| ඛොම | (3) පට්ටාවලින් වියූ. |
| ඛොල | (භු) ගමන් වැළකීමෙහි, ඛොලති, ගමන්වලකී. |
| ඛ්‍යා | (භු) කීමෙහි, ඛ්‍යායති, කියයි, ආඛ්‍යායති, ආඛ්‍යාතං. |
| ඛ්‍යාත | (ති) ප්රසිද්ධ, පතළ, කියන ලද. |
| ඛ්‍යාපන | (න) ව්‍යාප්තිය, පැතිරීම. |
| ඛ්‍යායති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඛ්‍යා-පකථනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි. |
| ගගන | (න) අහස, ආකාසය. |
| ගගන | (න) අහස. |
| ගගනතල | (න) අහස, අහස්තලය. |
| ගග්ගර | (න) උගුර, දිය සුළිය. |
| ගග්ගරා | (ඉ) එනම් පොකුණ. |
| ගග්ගරායති | ගර ගර යන ශබ්ද කරයි. |
| ගග්ගරී | (ඉ) කඹුරු සම; මහිනහම. |
| ගග්ගරී | (ඉ) මෝරු අළලන (කලතන) භාජනය කඹුරු සම, කඹුරු උදුනේ නලය. |
| ගග්ඝ | (භු) සිනාවෙහි, ගග්ඝති, සිනාවෙයි. |
| ගග්ඝති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගග්ඝ-හසනෙ, සිනාසීමෙහි+ති) ගග්ඝ+ති) සිනාවෙයි. |
| ගඞ්ගා | (ඉ) එනම් මහා නදිය, අහස්ගඟ. |
| ගඞ්ගා | (ඉ) ගඞ්ගා නදිය; ගඟ. |
| ගඞ්ගාතීර | (න) ගං ඉවුර. |
| ගඞ්ගාද්වාර | (න) ගං මුවදොර; මෝය. |
| ගඞ්ගාධර | (පු) ඊශ්වරයා, ඊශ්වර ජටාවෙන් ආකාශ ගඞ්ගාව ගලා බසී යනු මතයෙකි. |
| ගඞ්ගාධාර | (පු) ගඟට ජලය ලැබෙන ප්‍රදේශය. |
| ගඞ්ගාපාර | (න) එහා ඉවුර; ග‍‍ෙඟන් එගොඩ. |
| ගඞ්ගාසොත | (පු) ග‍ෙඟ් සැඩ පහර. |
| ගඞ්ගෙය්‍ය | (3) ඇත් වර්ගයක්; ගඞ්ඟා නදියට සම්බන්ධ වූ. |
| ගඞ්ගෙරුකි | (ඉ) කෑලිය, සිරිවැඩි බැවිල. |
| ගඞ්ග්‍යෙය | (න) දස ඇත්කුලයෙන් එනම් ඇත් කුලය. |
| ගච්ඡ | (පු) කුඩා ගස. |
| ගච්ඡ | (පු) කුඩාගස්, පැලෑටි, යව, ගමනය කරව යනාදි අර්ථ ඇති මධ්‍යම පුරුෂ ඒක වචන ක්‍රියාවක්. |
| ගච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගමු=ගතියං, යාමෙහි, (ගමු=ච්ඡ+ති) යෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| ගච්ඡති | (ගමු+අ) ගමන් කරයි; යයි. |
| ගච්ඡන්ත | (පු) යන්නා, යන තැනැත්තා. |
| ගච්ඡන්ත | (3) යන; යමින්. |
| ගච්ඡන්තී | (ඉ) යන්නී. |
| ගච්ඡමාන | (3) යන; යමින්. |
| ගජ | (චු) මැඩීමෙහි, ශබ්දයෙහි, ගජෙති, ගජයති, මඩියි, ශබ්දකරයි. |
| ගජ | (පු) ඇතා, අලියා. |
| ගජ | (පු) ඇතා. |
| ගජ | (භු) ශබ්දයෙහි, ගජති, ශබ්දකෙරෙයි. |
| ගජකත්ථාරණ | (න) ඇත්සැට්ටය. |
| ගජකුම්භ | (පු) ඇතාගේ නළල; කම්භස්ථලය. |
| ගජතා | (ඉ) ඇත්සමූහය. |
| ගජති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගජ-සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි+ති) (ගජ+ති) ශ්බදකරයි. |
| ගජපොතක | (පු) ඇත් පැටවා. |
| ගජබල | (පු) සිංහයා, හස්තිබලය. |
| ගජාසන | (න) ඇතුන්ගේ ආහාරය, ඇසටුගස. |
| ගජ්ජ | (භු) ශබ්දකිරීමෙහි, ගජ්ජති, ශබ්ද කෙරෙයි, ගර්ජනා කෙරෙයි, ගොරවයි. |
| ගජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගජ්ජ-සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි+ති) (ගජ්ජ+ති) ගොරවයි, ගර්ජනා කරයි. |
| ගජ්ජති | (ගජ්ජ+අ) ගර්ජනා කෙරේ. |
| ගජ්ජන | (න) ගර්ජනාව, ගෙරවීම. |
| ගජ්ජනා | (ඉ) නාද කිරීම; නාදය. |
| ගජ්ජිත | (ති) ගර්ජනා කළ, ගුගුල. |
| ගජ්ජිත | (න) ගිගුරුම; නාදය. |
| ගජ්ජිත | (න) මෙඝනාදය, ගොරවනලද. |
| ගජ්ජිත | (පු) මතැතා, මත්තහස්තියා. |
| ගජ්ජිතු | (පු) ගුගුරන්නා. |
| ගජ්ජිතුං | (නි) ගර්ජනා කරන්ට. |
| ගජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගුගුරා. |
| ගඩ | (භු) සෙවනයෙහි, ගඩති, වැගිරෙයි, ඉසියි. |
| ගඩි | (භු) මුහුණේ එක් පැත්තක්. |
| ගඩ් | (භු) රැස්කිරීමෙහි, ගණ්ඩති, රැස් කෙරෙයි. |
| ගණ | (චු) සංකලනයෙහි, ගණෙති, ගණයති, ගණන් කරයි. |
| ගණ | (පු) භික්ෂු විශේෂයක්, තුන්නමක්, සමූහය. |
| ගණ | (පු) සමූහය. |
| ගණ | (භු) යාමෙහි, ගණති, යෙයි. |
| ගණක | (පු) ගණිතඥයා; ගණින්නා. |
| ගණක | (පු) ගණින්නා, ගණන් කරන්නා, නැකැත්තා. |
| ගණඞ්ගණුපාහන | (න) හම් තට්ටු කිහිපයක් ඇති සෙරෙප්පුව. |
| ගණන | නැ-ගැණීම, සඞ්ඛ්‍යාව. |
| ගණනපථාතීත | (3) ගණන් කළ නොහැකි; ගණන් පිළිවෙළ ඉක්මවා ගිය. |
| ගණනා | (ඉ) ගණන් කිරීම; ගණිතය. |
| ගණපූරක | (3) රැස්වීමකට නියම ගණන පුරවන්නා. |
| ගණපූරණ | (න) නියම ගණන පිරවීම. |
| ගණසඞ්ගණිකා | (ඉ) රංචු ගැසීම; සමූහයෙහි ඇලීම. |
| ගණාචරිය | (පු) ගණාචාර්‍ය්‍ය, සමූහයාගේ ආචාර්‍ය්‍යයා. |
| ගණාචරිය | (පු) සමූහයක ගුරුවරයා. |
| ගණාරාමතා | (ඉ) සමූහයෙහි ඇලීම. |
| ගණි | (ඉ) සමූහ ඇත්තා. |
| ගණි | (පු) ගොණා, ගණයා ඇති. |
| ගණික | (පු) ගොණා. |
| ගණිකා | (ඉ) වෙශ්‍යා ස්ත්රිය. |
| ගණිකා | (ඉ) වෙසඟන, සීනිද්ද. |
| ගණිකාරිකා | (ඉ) මිදි, මුද්දික. |
| ගණිත | (ති) පරිමිත, ගණනලද. |
| ගණිත | (න) ගණන් ශාස්ත්රය. |
| ගණිත | (3) ගණන් කළ. |
| ගණී | (3) පිරිස් ඇත්තා. |
| ගණෙතබ්බ | (3) ගණන් කළ යුතු. |
| ගණෙති | (ක්‍රි) (ගණ+ණෙ+ති) ගණන් කෙරෙයි. |
| ගණෙති | (ගණ+ණෙ) ගණන් කරයි; සලකා බලයි. |
| ගණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගණන් කොට. |
| ගණෙන්ත | (3) ගණන් කරමින්. |
| ගණ්ඨි | (ඉ) පයමල. |
| ගණ්ඨි | (පු) ගැටය; ගැටලු දෙය; පාසයක දැමිය හැකි බොත්තම් වැනි දෙය. |
| ගණ්ඨි | (පු) පුරුක, ගැටය. |
| ගණ්ඨිකා | (ඉ) ගැටය; පුරුක; මොල්ලිය; හිස ගසා දැමීම සඳහා තබන ලී කොටය. |
| ගණ්ඨිකා | (ඉ) ගැටය. |
| ගණ්ඨිට්ඨාන | (න) තේරුම් ගැනීමට අපහසු කීම. |
| ගණ්ඨිත | (ති) ගොතන ලද, ගෙතූ. |
| ගණ්ඨිපද | (න) අමාරු පද තේරීම; ගැටපදය. |
| ගණ්ඨිපාස | (පු) පයමල, භික්ෂූන්ගේ සිවුරුවල, ගණ්ඨිය අමුණන පාසය=පුඩුව. |
| ගණ්ඨිල | (පු) කිලිල. |
| ගණ්ඩ | (පු) කම්මුල; ගඩ; ගෙඩිය (ඇ‍ෙඟ් සෑදෙන); පිළිකාව. |
| ගණ්ඩ | (පු) ගඩ=පොල, කපෝලය, ගිජුලිහිණියා. |
| ගණ්ඩක | (පු) කඟවේණා, මත්ස්‍ය විශේෂයක්. |
| ගණ්ඩක | (පු) කඟවේනා. |
| ගණ්ඩබ්බ | (න) එනම් අඹගස, මේ අඹගස යටදී බුදුන්වහන්සේ යමක ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය පෑ‍සේක ගණ්ඩබ්බ රුක්ඛමූලෙ යමක පටි හාරියං කරිත්වා. |
| ගණ්ඩාලි | (ඉ) සුදුහීතණ. |
| ගණ්ඩි | (පු) ගඩු ඇත්තා. |
| ගණ්ඩිකා | (ඉ) ගණ්ඨාවක් මෙන් ශබ්ද කිරීම සඳහා ලීයෙන් තැනූ ගෙඩිය. |
| ගණ්ඩිකා | (ඉ) ගැටය. |
| ගණ්ඩී | (3) ගඩු ඇති; සතුන් මරන්නාගේ ලී කොටය. |
| ගණ්ඩුපාද | (පු) ගැඩවිලා. |
| ගණ්ඩුප්පාද | (පු) ගැඩවිලා, ගැඩවිල් පණුවා. |
| ගණ්ඩුස | (න) (බත්) කටක්. |
| ගණ්ඩූල | (පු) කුදා. |
| ගණ්ඩූස | (පු) කට පුරවා ගැන්ම. |
| ගණ්හණ | (න) ගැනීම, ග්රහණය. |
| ගණ්හති, ගණ්හාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ-උපාදානෙ+ති) ගනී, ග්රහණය කරයි. |
| ගණ්හන්ත | (3) ගන්නාවූ; ගනිමින්. |
| ගණ්හාති | (ගහ+ණ්හා) අල්ලාගනී; ඉගෙන ගනී; ගනී; බාරගනී. |
| ගණ්හාපෙති | (ගහ+ණ්හා+ණාපෙ) අල්ලවයි; ගන්වයි. |
| ගණ්හාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගන්වා. |
| ගණ්හිතුං | (නි) ගන්ට. |
| ගණ්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අල්වාගෙන; ගෙන. |
| ගණ්හිය | (පූ.ක්‍රි) අල්වාගෙන; ගෙන. |
| ගත | (ඉ) ගමන, ගිය. |
| ගත | (න) ගමන; යාම. |
| ගත | (3) ගිය; පසුගිය. |
| ගතක | (පු) දූතයා, පණිවිඩ ගෙනයන්නා. |
| ගතට්ඨාන | (න) ගිය තැන. |
| ගතත්ත | (න) ගිය බව. |
| ගතද්ධ | (3) ගමන අවසන් කළ; ගිය මං ඇති. |
| ගතද්ධී | (3) ගමන අවසන් කළ; ගිය මං ඇති. |
| ගතභාව | (පු) ගිය බව. |
| ගතයොබ්බන | (3) ගත වූ තරුණ බව ඇති; මහලු වූ. |
| ගති | (ඉ) උපදනා තැන; ගමන; පවැත්ම; පිහිට; යාම. |
| ගති | (ඉ) භව විශේෂය, භවය, ප්‍රතිෂ්ඨාව, නිෂ්ඨාව, අභිප්‍රාය, නුවණ, වාසස්ථානය, ගමන, විසදභාවය. |
| ගති | (ඉ) යෑම, පිටත යෑම. |
| ගතික | (ති) ගති ඇත්තා. |
| ගතිමන්තු | (3) යහපත් පැවතුම් ඇති. |
| ගත්ත | (න) ගාත්‍රය, ශරීරය. |
| ගත්ත | (න) ශරීරය. |
| ගථිත | (ති) ගැටගසනලද, ගොතනලද. |
| ගථිත | (3) ඉතා ඇලුණු; ඉතා බැඳුණු; මුළා වූ. |
| ගද | (චු) මේඝ ශබ්දයෙහි, ගදෙති, ගදයති, ශබ්දකරයි, ගොරවයි. |
| ගද | (පු) රෝගය, ව්‍යාධිය. |
| ගද | (පු) රෝගය; ශබ්දය. |
| ගද | (භු) වියත් හඬෙහි, ගදති, බෙණෙයි. |
| ගදති | (ගද+අ) කියයි. |
| ගදදූහන | (න) අවකාශය හා කාලය මනින කුඩා මිම්මක්. |
| ගදා | (ඉ) එනම් ආයුධය, වෙසමුණි රජුගේ එනම් යගදාව. |
| ගදා | (ඉ) ගදායුධය; යකඩ පොල්ල. |
| ගදිත | (ති) කියනලද, ප්රකාශකළ. |
| ගදිත | 3 කියන ලද. |
| ගද්ද | (භු) ශබ්දකිරීමෙහි, ගද්දති, ශබ්දකරයි. |
| ගද්දභණ්ඩ | (පු) තෙලසාටු, තෙල් ඇසටු. |
| ගද්දල | (පු) බලුදම, බල්ලන්බඳින යොත. |
| ගද්දුල | (පු) දම්වැල; සම් පටිය. |
| ගද්දුහන | (න) කිරි දොවීම; තනපුඩුව වරක් ඇදීම. |
| ගද්ධ | (චු) කැමතිවීමෙහි, ගද්ධෙති ගද්ධයති, කැමති වෙයි. |
| ගද්ධ | (පු) ගිජු ලිහිණියා. |
| ගද්‍රභ | (පු) කොටලුවා. |
| ගද්‍රභ | (පු) කොටළුවා. |
| ගධිත | (ති) ගිජුවනලද, ලොල්වනලද. |
| ගධිත | (3) ඉතා ඇලුණු; ඉතා බැඳුණු; මුළා වූ. |
| ගන්තබ්බ | (පු) අශ්වයා, යායුතු. |
| ගන්තබ්බ | (3) යා යුතු. |
| ගන්තු | (පු) යන්නා. |
| ගන්තුං | (නි) යන්ට. |
| ගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගොස්. |
| ගන්ථ | (චු) ගෙතීමෙහි, ගන්ථෙති, ගන්ථයති, ගොතයි. |
| ගන්ථ | (පු) ග්‍රන්ථය, ශාස්ත්රය, අභිජ්ඣාකාය ගන්ථය, බන්ධනය. |
| ගන්ථ | (පු) ග්‍රන්ථය; ගෙතීම; පොත. |
| ගන්ථ | (පු) බැම්ම. |
| ගන්ථකාර | (පු) පොත් ලියන්නා. |
| ගන්ථධුර | (න) පොත් පත් ඉගෙනීම හා ඉගැන්වීම. |
| ගන්ථධූර | (න) ග්‍රන්ථධුරය, ශාසනයෙහි ඇති ධුර දෙකින් එකක්, ත්‍රිපිටකය ඉගෙනීම. |
| ගන්ථන | (න) ගෙතීම; පිළියෙළ කිරීම. |
| ගන්ථප්පමොචන | (න) සසර බැමි දුරු කිරීම. |
| ගන්ථික | (ති) අමාරුවෙන් ඉගෙනුම් ඇති. |
| ගන්ථිත | (3) ගොතන ලද; බඳින ලද. |
| ගන්ථෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගන්ථ ගන්ථෙ, ගෙතීමෙහි, (ගන්ථ+ණෙ+ති) ගොතයි, ග්‍රන්ථනය කරයි. |
| ගන්ථෙති | (ගන්ථ+ණෙ) ගාතයි; වෙළයි. |
| ගන්ථෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගොතා; වෙළා. |
| ගන්ථෙන්ත | (3) ගොතන. |
| ගන්ථෙන්ත | (3) ගොතමින්. |
| ගන්ධ | (පු) ගඳ; නාසයට අමුණු වන දෙය. |
| ගන්ධ | (පු) ස්වල්පය, ආඝාණය, කටයුතුදෙය, සුගන්ධය-එනම් ඇත්කුලය. |
| ගන්ධ | (භු) ප්රකාශකිරීමෙහි, සුවඳ කැවීමෙහි, ගනන්ධෙති ගන්ධයති, ප්රකාශකරයි, සුවඳහමයි. |
| ගන්ධකරණ්ඩක | (පු) සුවඳ පෙට්ටිය. |
| ගන්ධකුටි | (ඉ) ගඳකිළිය, සුවඳගෙය. |
| ගන්ධකුටි | (ඉ) බුදුන් විසූ ගෙය; සුවඳ ගෙය. |
| ගන්ධචුණ්ණ | (න) සුවඳ සුණු. |
| ගන්ධජාත | (න) සුවඳ වර්ගය. |
| ගන්ධජාති | (ඉ) සුවඳවර්ගයක්. |
| ගන්ධතෙල | (න) සුවඳ තෙල. |
| ගන්ධථලි | (පු) පුවඟු. |
| ගන්ධන | (න) සුවඳ කැවීම. |
| ගන්ධපඤ්චඞ්ගුලක | (න) සුවඳ කුඩු තවරාගත් ඇඟිලි පසේ සටහන. |
| ගන්ධබ්බ | (න) තූර්ය වාදනය. |
| ගන්ධබ්බ | (පු) අන් තැනක ඉපදීමට යොග්‍යව සිටින්නා; ගන්ධර්වයා; තූර්ය වාදකයා. |
| ගන්ධබ්බ | (පු) ගන්ධර්වයා, ගාන, ගායක, අශ්ව, දෙවතා විශේෂයක්. |
| ගන්ධබ්බහත්ථක | (පු) ගන්ධර්‍වහස්තය, එඬරුගස. |
| ගන්ධබ්බාධිපති | (පු) ගන්ධර්‍වයන්ට අධිපතිවූ ධෘත රාෂ්ට්‍ර නම් වරම් රජ. |
| ගන්ධමාදන | (පු) එනම් ඇති පර්වතය. |
| ගන්ධමාදන | (පු) හිමාලයෙහි පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| ගන්ධවහ | (පු) සුළඟ, වාතය. |
| ගන්ධසාර | (පු) සඳුන් ගස. |
| ගන්ධසාර | (පු) සඳුන්. |
| ගන්ධාත්තමා | (පු) සුරා. |
| ගන්ධාපණ | (පු) සුවඳ විකුණන සල්පිළ. |
| ගන්ධාපන | (න) සුවඳ, වෙළඳ සැල. |
| ගන්ධාර | (න) ගන්ධාර රට. |
| ගන්ධාර | (පු) එනම් ස්වරය, එනම් ජනපදය. |
| ගන්ධාරී | (ඉ) ගන්ධාර දේශයට අයත්. |
| ගන්ධික | (පු) සුවඳ වෙළෙන්දා, සුවඳ ඇති. |
| ගන්ධික | (3) සුවඳැති; (පු) සුවඳ වෙළෙන්දා. |
| ගන්ධී | (3) සුවඳැති; (පු) සුවඳ වෙළෙන්දා. |
| ගන්ධෙති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ගන්ධ-ගන්ධෙ, ගඳ සුවඳ දැනීමෙහි (ගන්ධ+ණෙ+ති) සුවඳ හමයි, ප්රකාශ කරයි. |
| ගන්ධොදක | (න) සුවඳ කළ පැන්. |
| ගන්ධොදක | (න) සුවඳ ජලය. |
| ගබ්බ | (චු) එඩියෙහි, ග‍බ්බෙති, ගබ්බයති, අහඞ්කාරවෙයි. |
| ගබ්බ | (භු) එඩියෙහි, ගබ්බති, අහඞ්කාරවෙයි. |
| ගබ්බ | (භු) යාමෙහි, ගබ්බති, යෙයි. |
| ගබ්බිත | (ති) ගර්විත, එඩිය ඇත්තා. |
| ගබ්බීත | (3) උඩගු; ගර්විත. |
| ගබ්භ | (පු) කාමරය. |
| ගබ්භ | (පු) කුස; දරු ගැබ. |
| ගබ්භ | (පු) දරුගැබ, බඩ, ගබඩාව, ලගිනාගෙය. |
| ගබ්භ | (භු) ප්‍රගල්භයෙහි, වධයෙහි, දැරීමෙහි ගබ්භති, අහඞ්කාරවෙයි, දරයි. |
| ගබ්භගත | (3) කාමරයට පැමිණි; කුසට පැමිණි; පිළිසිඳට පැමිණි. |
| ගබ්භති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගබ්භ-පාගබ්භියෙ, ආඩම්බර වීමෙහි+ති(ගබ්භ+ති) ආඩම්බර වෙයි. |
| ගබ්භපරිහරණ | (න) දරුගැබ රැකීම. |
| ගබ්භපරිහාර | (පු) දරුගැබ රැකීම. |
| ගබ්භපාතන | (න) ගැබ නැසීම; දරු ගැබ හෙළීම. |
| ගබ්භමල | (න) දරුවා බිහිවන විට පිටවන අපවිත්‍ර දෙය. |
| ගබ්භර | (න) ගල්ලෙන, මව් ගැබ, උත්සවය. |
| ගබ්භර | (න) ගුහාව. |
| ගබ්භවුට්ඨාන | (න) දරුවා බිහිවීම. |
| ගබ්භවුට්ඨාන | (න) වැදීම, ප්රසූතය. |
| ගබ්භසෙය්‍යක | (3) මවුකුසින් උපදින. |
| ගබ්භසෙය්‍යා | (ඉ) ගර්‍භසයනය, ගර්භවාසය. |
| ගබ්භසෙය්‍යා | (ඉ) මවුකුස පිළිසිඳ ගැන්ම. |
| ගබ්භාවක්කන්තිත | (ඉ) කුසෙහි පිළිසිඳ ගැන්ම. |
| ගබ්භාවෙක්ඛන | (න) මවුකුස පිළිසිඳ ගැනීම. |
| ගබ්භාසය | (පු) කුසෙහි දරු ගැබ ඇතිවන කෝෂය. |
| ගබ්භාසය | (පු) ගර්භාසය, දලබුව, වැදෑමහ. |
| ගබ්භිනී | (ඉ) ගැබිනිය, දරුගැබ් ඇත්තී. |
| ගබ්භිනී | (ඉ) දරු ගැබ් ඇත්තී. |
| ගබ්භොක්කන්ති | (ඉ) ගර්‍භාවක්‍රාන්තිය, පිළිසිඳීම. |
| ගභීර | (3) ගැඹුරු. |
| ගම | (පු) ගමන, යාම. |
| ගමන | (න) ඇවිදීම; යාම. |
| ගමන | (න) යාම, ප්‍රයානය. |
| ගමනාගමන | (න) යාම ඒම. |
| ගමනීය | (පු) යායුතු, ගමනට සුදුසු. |
| ගමනීය | (3) යා යුතු. |
| ගමික | (ති) ගමික, යාමට සැරසුනහු. |
| ගමික | (පු) ආගන්තුක නොවන්නා, නිත්‍ය වාසය ඇත්තා. |
| ගමික | (3) යන; යා යුතු; (පු) ගමන් යන්නා. |
| ගමිකවත්ත | (න) දුර ගමන්ක් යන්නෙකු විසික් කළ යුතු දෙය. |
| ගමිය | (3) යන; යා යුතු; (පු) ගමන් යන්නා. |
| ගමු | (චු) මදක් ඉවසීමෙහි, ආපූර්වයි, ආගමෙති, ආගමයති, ඉවසයි. |
| ගමු | (භු) යාමෙහි, ගච්ඡති, යෙයි, (ගමු=ච්ඡ+ති). |
| ගමෙති | (ගමු+ණෙ) අවබෝධ කරයි; පමුණුවයි; යවයි. |
| ගම්භිරත්ථ | (පු) ගැඹුරු අරුත, ගම්භීරාර්ථය. |
| ගම්භිරාවහාස | (3) ගැඹුරු සේ පෙනෙන. |
| ගම්භීර | (ති) ගැඹුර, සප්තස්වරයෙහි එනම් අඞ්ගය. |
| ගම්භීර | (3) ගැඹුරු; සියුම්. |
| ගම්භීරතා | (ඉ) ගැඹුරු බව. |
| ගම්ම | (ති) යායුතු, පැමිණියයුතු, ග්‍රාම්‍ය. |
| ගම්ම | (3) අවබෝධ කළයුතු; ග්‍රාම්‍ය; පහත්; යා යුතු. |
| ගයා | (ඉ) දඹදිව මහබෝමැඩ පිහිටි ප්‍රදේශය, බුද්ධගයා පලාත. |
| ගය්හ | (පු) ගතයුතු, ගැනීමට නිසි. |
| ගය්හ | (3) අල්ලා ගත යුතු; ගත යුතු. |
| ගය්හක | (පු) සිරකරුවා, සිරභාරයට ගන්නා. |
| ගය්හති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගහ-උපාදානෙ ගැනීමෙහි (ගමු=ය්හ+ති) ගනී. |
| ගය්හති | (ගහ+ය) අල්වනු ලැබේ; ගනු ලැබේ. |
| ගය්හමාන | (3) ගනු ලබන. |
| ගය්හාකාර | (පු) වැටහෙනාකාරය, ගන්නා ආකාරය. |
| ගර | (චු) උසස් ගමනෙහි, ගරෙති, ගරයති, උසස්ව යයි. |
| ගර | (භු) උතුම් දෙයෙහි, ගරති, උතුම්වෙයි. |
| ගරල(ළ) | (පු) - (න) විෂය. |
| ගරහ | (චු) නින්දාවෙහි, ගරහෙති, ගරහයති, නින්දාකරයි. |
| ගරහ | (භු) නින්දාවෙහි, ගරහති, නින්දාකරයි. |
| ගරහක | (පු) නින්දාකරන්නා, ගරහන්නා. |
| ගරහති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ගරහ-නින්දාය, නින්දා කිරීමෙහි (ගරහ+ති) ගරහයි, බණියි. |
| ගරහති | (ගරහ+අ) ගර්හා කෙරේ; නින්දා කෙරේ. |
| ගරහන | (න) අවනම්බු කිරීම. |
| ගරහන | (න) ගැරහීම, නින්දාකිරීම. |
| ගරහන්ත | (3) ගර්හා කරන; ගර්හා කරමින්. |
| ගරහමාන | (3) ගර්හා කරන; ගර්හා කරමින්. |
| ගරහා | (ඉ) ගර්හාව; නින්දාව. |
| ගරහාන | (න) ගර්හා කිරීම. |
| ගරහිත | (ඉ) ගරහන ලද, නිදි ලද, ගර්භිත. |
| ගරහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගර්හා කොට. |
| ගරහී | (පු) ගරහන්නා, නින්දාකරන්නා. |
| ගරහී | (3) ගර්හා කරන; (පු) නින්දා කරන. |
| ගරී | (ඉ) දේවදාලිය. |
| ගරු | (ති) මහත්දෙය, දුකසේ දිරනදෙය, බර දෙය. පුමෙ ආචරියා දිම්හි ගරුමාතා පිතුස්වපි ගරුතීසු මත්තෙව දුජ්ජරා ලහුකෙසුව (අභිධානප්පදීපිකා) |
| ගරු | (න) බර. |
| ගරු | (පු) ආචාර්‍ය්‍යාදීහු, මව්පියහු, පක්ෂිපත්‍ර, නපුරු. |
| ගරු | (3) ගරු කටයුතු; බර වූ; බරපතල; (පු) ආචාර්යයා; ගරුවරයා. |
| ගරුක | (ති) ගරුවූ, බරවූ, නපුරුවූ. |
| ගරුක | (3) බර වූ; බරපතළ වූ. |
| ගරුකත | (ති) ගරුකළ, සම්මානනය කළ. |
| ගරුකම්ම | (න) බරකර්‍ම, කුශලපක්ෂයෙන් පද්වාභිඤ්ඤා අෂ්ටසමාපත්ති දෙකද, අකුසලපක්ෂයෙන් ආනන්තරිය කර්‍මාදියද. |
| ගරුකරොති | (ගරු+කර+ඔ) ගෞරව කරයි. |
| ගරුකාපත්ති | (ඉ) බර ඇවැත්, පාරාජිකා, සඞ්ඝාදිශේෂ යන ඇවැත් දෙක. |
| ගරුකාර | (පු) ගෞරව කිරීම. |
| ගරුගබ්භා | (ඉ) දරු ගැබ ඇත්තී. |
| ගරුගබ්භා | (ඉ) බරගැබ් ඇත්ති, දැරි ඇත්ති. |
| ගරුට්ඨානීය | (3) ගුරුවරයෙකුට මෙන් සැලකිය යුතු; ගෞරව ස්ථානයෙහි තැබිය යුතු. |
| ගරුත්ත | (න) ගරුකටයුතු බව. |
| ගරුත්ත | (න) බර බව; වැදගත් බව. |
| ගරුධම්ම | (න) පිළිපැදියයුත් ගරුධර්‍ම අටක්. |
| ගරුල | (පු) ගුරුලා. |
| ගරුළ | (පු) ගුරුළා. |
| ගරුළ | (පු) ගුරුළා. |
| ගරුළග්ගජ | (පු) අරුණ. |
| ගරුළද්ධජ | (පු) විෂ්ණු, ගුරුළුදද. |
| ගල | (පු) ග්‍රීවය, උගුර. |
| ගල | (පු) ග්‍රීවය, බෙල්ල. |
| ගල | (පු) බෙල්ල. |
| ගල | (භු) කෑමෙහි, ගලති, කයි. |
| ගල | (භු) කෑමෙහි, ගලති, ගිලියි, අජ්ඣොහරණය කරයි. |
| ගලක | (න) උගුර. |
| ගලක | (පු) ග්‍රීවය, බෙල්ල. |
| ගලගණ්ඩ | (පු) ගලගණ්ඩරෝගය, කණ්ඨමාලය. |
| ගලගලායති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ගල-සචෙ, ගැලීමෙහි+ති) ශබ්දකරමින් ගලා බසියි. |
| ගලග්ග | (න) උගුරේ මුල. |
| ගලග්ගහ | (න) උගුරෙන් අල්වා ගැනීම. |
| ගලග්ගාහ | (පු) බෙල්ලෙන් අල්ලා ගැනීම. |
| ගලති | (ක්‍රි) (ගල - (d) (භු) අදනෙ, අනුභවයෙහි, අනුභවකරයි, ගිලියි. |
| ගලති | (ගල+අ) ගිලිහේ; බින්දු වැටේ; වැගිරේ. |
| ගලනාලි | (න) උගුරුදණ්ඩ. |
| ගලනාළි | (ඉ) උගුරු දණ්ඩ. |
| ගලන්ත | (3) ගිලිහෙන; වැගිරෙන; වෑහෙන. |
| ගලන්තට්ඨි | (න) ගලග ඇටය, ගලසර ඇටය. |
| ගලප්පමාණ | (න) උගුර දක්වා ඇති ප්රමාණය. |
| ගලප්පමාණ | (3) බෙල්ල දක්වා උසැති. |
| ගලමූල | (න) උගුරේ මුල. |
| ගලවාට | (න) ගලවලුව, ග්‍රීවය, බෙල්ල, ගෙල. |
| ගලවාටක | (පු) ගලවළුව; බෙල්ලේ වළ. |
| ගලිත | (ති) ගිලිහුණු, ගැලවුනු. |
| ගලිත | (ති) ගිලිහුනු, ගැලවී පතිතවූ. |
| ගලිත | (පු) ගිලිහුණු; වැගුරුණු. |
| ගලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිලිහී; වැගිරී. |
| ගලොචි | (ඉ) කිඳිවැල, රසකිඳවැල. |
| ගව | (පු) ගවයා, එළහරකා. |
| ගවක්ඛ | (න) කවුළු දොර, ජනේලය. |
| ගවක්ඛක | (පු) කවුළු දොර, වාතපානය. |
| ගවක්ඛජාල | (න) දැල් කවුළුව. |
| ගවච්ඡිත | (න) දැලකින් වසන ලද රිය. |
| ගවච්ඡිත | (3) කෙසුරෙන් ගැවසී ගත්. |
| ගවජ | (පු) ගවරා. |
| ගවජ | (පු) ගවරා. |
| ගවපති | (පු) ගව හිමියා. |
| ගවපාත | (න) මහත් මහත් සැලි කිරෙන් පුරවා උකුවන පරිදි උණුකොට සහල් ටිකක් දමා මී සකුරු දමා සකස්කළ භොජනය. |
| ගවය | (පු) ගවය, ගවරා. |
| ගවය | (පු) ගවරා. |
| ගවාඝාතන | (න) ගවයන් මැරීම. |
| ගවි | (පු) ගිතෙල, යාගද්‍රව්‍ය. |
| ගවිප්ඵල | (න) රුක්ඛවල්ලි ඵලය, එනම් ගෙඩි වර්ගය. |
| ගවෙස | (චු) මග්ගනෙ, සෙවීමෙහි, ගවෙසති, ගවෙසයති, සොයයි. |
| ගවෙසක | (පු) සොයන්නා, පරීක්ෂා කරන්නා. |
| ගවෙසක | (3) සොයන; (පු) සොයන්නා. |
| ගවෙසති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ගවෙස-මග්ගනෙ සෙවීමෙහි; +ති) ගවෙස - (d) (චු) මග්ගනෙ සෙවීමෙහි+ණෙ+ති) සොයයි. |
| ගවෙසති | (ගවෙස+අ) පරීක්ෂා කරයි; සොයයි. |
| ගවෙසන | (න) සෙවීම, පරියෙසනය. |
| ගවෙසන | (න) සෙවීම. |
| ගවෙසන්ත | (3) සොයන; සොයමින්. |
| ගවෙසමාන | (3) සොයන; සොයමින්. |
| ගවෙසිත | (ති) සොයන ලද, බලන ලද. |
| ගවෙසිත | (3) සොයන ලද. |
| ගවෙසී | (පු) සොයන තැනැත්තා, පරීක්ෂා කරන්නා. |
| ගවෙසී | (3) සොයන්නා. |
| ගවෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොයා. |
| ගව්‍ය | (න) ගිතෙල. |
| ගව්‍ය | (පු) එළකිරි ගිතෙල් ආදි එළදෙනගෙන් උපදනා දෙය. |
| ගස | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, ගසති, කයි, අනුභව කරයි. |
| ගසති | (ක්‍රි) (ගස - (d) (භු) අදනෙ, කෑමෙහි+ති අනුභව කරයි. |
| ගසු | (භු) අදනෙ, අනුභවයෙහි, ගසති, කයි. |
| ගහ | (d) - (ක්‍රි) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, ගණ්හාති, ගනියි. |
| ගහ | (න) ගෙය. |
| ගහ | (පු) ඇල්ලීම; ග්‍රහ තාරකාව; ග්රහණය; ගැන්ම; දැඩි මතය. |
| ගහකාරක | (පු) ගෙය සාදන්නා. |
| ගහකාරක | (පු) ගෙවල් සාදන්නා, වඩුවා. |
| ගහකූට | (න) ගෙයි මුදුන, ගෙයි කොත. |
| ගහට්ඨ | (පු) (ගහ+ඨා) ගෘහස්ථයා, ගෙයි සිටින්නා, ගිහියා. |
| ගහට්ඨ | (පු) ගිහියා. |
| ගහණ | (ති) අවිවේක, විවේක රහිත. |
| ගහණ | (න) අල්වා ගැන්ම; අවබොධය; ගැන්ම. |
| ගහණ | (න) ග්රහණය, ගැවසීගැන්ම, වන දුර්ග ආදිය. |
| ගහණි | (ඉ) ග්‍රහණිරෝගය, පාකාග්නිය, බඩ. |
| ගහණික | (3) යහපත් කුසගිනි ඇති. |
| ගහණී | (ඉ) අහර පැසවන ගින්න. |
| ගහන | (න) අවුල; එසේ පවත්නා දෙය; ඝන වනය. |
| ගහනට්ඨාන | (න) වැසුණු තැන. |
| ගහපතානී | (ඉ) ගෘහණිය; ගෙයි ස්වාමි දුව. |
| ගහපති | (පු) ගෘහපතියා, ගෙයි හිමියා, ගිහියා, සූර්ය්යයා. |
| ගහපති | (පු) ගෘහපතියා; ගෙදර ස්වාමියා; පවුල්කාරයා. |
| ගහපතික | (පු) ගහපතියා. |
| ගහපතිමහසාර(ළ) | (පු) ගෘහපති මහාසාරයා, යටත් පිරිසෙයින් සතළිස් කෙළක් ධන නිධාන ඇති දිනපතා පස්මුණක් කහවනු වැයවන කුල ඇත්තා. |
| ගහපතිමහාසාල | (පු) ධනවත් ගෘහපතියා. |
| ගහිත | (ති) ගන්නා ලද, ග්රහණය කළ. |
| ගහිත | (3) අල්වා ගත්; ගත්; ගන්නාලද. |
| ගහිතභාව | (න) ගත් බව. |
| ගහිතභාව | (පු) අල්වා ගත් බව; ගත් බව. |
| ගළ(ල) | (පු) ජඩ, කෙලතොලු. |
| ගළගළායති | (නාමධාතු) ගඩ ගඩ යන ශබ්ද කරමින් වසී; බලවත් සේ වසී. |
| ගළො(ල) චි | (ඉ) කිඳි, රසකිඳ. |
| ගළොචී | (ඉ) රසකිඳ. |
| ගා | (දි) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ගායති, ශබ්ද කරයි. |
| ගා | (භු) ගතියං, යාමෙහි, ගාති, යෙයි. |
| ගා | (භු) ගතියං, යාමෙහි, ගීති, යෙයි. |
| ගාති | (ක්‍රි) (ගා - (d) (භු) ගතියං, යාමෙහි+ති) යෙයි. |
| ගාථක | (පු) ගාථාවන්ගෙන් යුත්, ගාථා ඇති. |
| ගාථා | (ඉ) ගාථාව; පද්‍යය. |
| ගාථා | (ඉ) පාලි පද්‍යය, පාලි කවි පාද තුණකින් පාද සයකින් යුත් පද්‍යය ආර්‍ය්‍යා ඡන්දස, විෂමාක්ෂර විෂමපාද ඇති ශ්ලොක. |
| ගාථාපාද | (න) ගාථාවගේ පාදය හෙවත් සතරෙන් කොටස. |
| ගාථාභිගීත | (න) මනාකොට ගැයූ ගීතය. |
| ගාථාභිගීත | (3) ගාථා කීමෙන් ලබාගත්. |
| ගාථාවසාන | (න) ගාථාවේ අවසන්හි. |
| ගාධ | (පු) ප්‍රතිෂ්ඨාව, නොගුඹුර, අගාධ බලනු. |
| ගාධ | (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි, ගාධති, පිහිටයි. |
| ගාධ | (3) ගැඹුරු; (පු) ගැඹුරු; පහිටි; භූමිය; ස්ථිර. |
| ගාධති | (ක්‍රි) (ගාධ - (d) (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි+ති) පිහිටයි. |
| ගාධති | (ගාධ+අ) බැසගනී; ස්ථිර ලෙස පිහිටයි. |
| ගාන | (න) ගායනාවු; ගී කීම. |
| ගාන | (න) ගී කීම. |
| ගාම | (පු) ගම. |
| ගාම | (පු) ග්‍රාමය, ගම, සමූහය. |
| ගාමක | (පු) කුඩා ගම. |
| ගාමක | (පු) ගමට අයිති, ගම පිළිබඳ. |
| ගාමකථා | (ඉ) ගම්මැදි කතා, ගැමිකතා. |
| ගාමකූට | (න) ගැමි වංචාව. |
| ගාමගත | (ති) ගමට ගිය. |
| ගාමඝාත | (පු) ගම් පැහැරීම. |
| ගාමඝාත | ගම් පැහැරීම. |
| ගාමඝාතක | (3) ගම් පැහැරීම කරන. |
| ගාමචාර | (න) ගම්දොර, ගමට ඇතුළත්වන දොර. |
| ගාමජන | (පු) ගමේ මිනිස්සු. |
| ගාමජන | (පු) ගමේ මිනිස්සු. |
| ගාමජෙට්ඨ | (පු) ගම් දෙටුවා; ගමරාළ. |
| ගාමජෙට්ඨක | (පු) ගම් දෙටුවා, ගම්ප්‍රධානියා. |
| ගාමට්ඨාන | (න) ගමක් තිබුණු තැන. |
| ගාමණි | (ති) ගම්දෙටු, ශ්‍රේෂ්ඨ, අධිපති. |
| ගාමණික | (ති) ග්‍රාමණික, ග්‍රාමික. |
| ගාමණී | (පු) ගම්ප්‍රධානයා. |
| ගාමණීය | (පු) හස්ත්‍යශ්වාදීන් හික්මවන ආචාර්‍ය්‍යයා. |
| ගාමදාරක | (පු) ගම් දරුවා. |
| ගාමදාරක | (පු) ගම්දරුවෝ. |
| ගාමදාරිකා | (ඉ) ගම් දැරිය. |
| ගාමද්වාර | (න) ගම්දොර. |
| ගාමධම්ම | (පු) ග්‍රාම්‍ය ධර්මය, මෙවුන්දම්, නින්දිත ස්වභාව. |
| ගාමධම්ම | (පු) මෛථුන සේවනය. |
| ගාමන්ත | (පු) ග්‍රාමාන්තය, ගම්සීමාව. |
| ගාමපොද්දව | (පු) ඡවිරාග මණ්ඩණයෙහි යෙදුනු නාගරිකයා. |
| ගාමබන්ධන | (න) ගමින් පිට නොයන පරිදි බැඳීම, ගමේම සිරකර තැබීම. |
| ගාමභොජක | (පු) ගම්මුලා දෑනියා. |
| ගාමභොජක | (පු) මැළාදෑනියා. |
| ගාමමණ්ඩල | (න) ගම්මඩුලු, ගම්සභා. |
| ගාමවාසී | (පු) ගම්වැසියා. |
| ගාමසීමා | (ඉ) ගමේ ඉම. |
| ගාමසුකර | (පු) ගම් ඌරා. |
| ගාමි | (පු) යනසුලු, ගමන් කරන ස්වභාව ඇති. |
| ගාමික | (පු) ගම් වැසියා; ගැමියා. |
| ගාමික | (පු) ග්‍රාමික, ගමට අයත්, ගම් පිළිබඳ. |
| ගාමිනී | (ඉ) යන්නී. |
| ගාමී | (3) යන්නා. |
| ගාමෙය්‍ය | (පු) ග්‍රාමික, ගම්වාසි. |
| ගායක | (පු) ගායනා කරන්නා, වයන්නා. |
| ගායක | (පු) ගී කියන්නා. |
| ගායති | (ක්‍රි) (ගී - (d) (සු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි+ති) ගායනා කරයි. |
| ගායති | (ක්‍රි) (ගෙ - (d) (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි+ති) ගී කියයි. |
| ගායති | (ගෙ+අ) ගී කියයි. |
| ගායත්ති | (ඉ) එනම් ඡන්දස, අකුරු සයකින් යුත් ගායත්‍රී නම් ඡන්දස, කිහිරිගස. |
| ගායන | (න) ගායනා කිරීම. |
| ගායන | (න) ගී කීම; ගීතය. |
| ගායන්ත | (3) ගී කියන; ගී කියමින්. |
| ගායමාන | (3) ගී කියන; ගී කියමින්. |
| ගායිකා | (ඉ) ගී කියන්නී. |
| ගායිත | (ති) ගායනා කළ. |
| ගායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගායනා කොට. |
| ගාරයහ | (ති) (ගරහ - (d) =ගාර ණ්‍ය=ය්හ) ගැරහිය යුතු, නින්දාකටයුතු. |
| ගාරය්හ | (3) ගර්හා කටයුතු; නින්දා ලැබිය යුතු. |
| ගාරය්හවචන | (න) නින්දාකටයුතු වචන ඇත්තා, පිළිකුල් වචන ඇත්තා. |
| ගාරව | (පු) ගෞරවය, බුහුමන් කිරීම, ගරු කටයුතු. |
| ගාරව | (පු) ගෞරවය, බුහුමන් කිරීම. |
| ගාරව | (පු) ගෞරවය; සැලකිල්ල. |
| ගාරවතා | (ඉ) ගෞරව ඇති බව. |
| ගාරවතා | (ඉ) ගෞරවය. |
| ගාරවාධිවචන | (න) ගෞරව සහිත ආමන්ත්රණය. |
| ගාවී | (ඉ) එළදෙන; ගවදෙන. |
| ගාවී | (ඉ) ගවදෙන, එළදෙන. |
| ගාවුත | (න) ඉංග්‍රීසි සැතපුම් දෙකකට අඩු දුරකි; ගව්ව. |
| ගාවුත | (න) ගවුව, අසූ ඉස්බක්-උසභ බලනු. |
| ගාවුත | (න) තණ බිම, දිස්ත්‍රික්කය. |
| ගාවුතික | (පු) ගවුවක් ඇති. |
| ගාවුතික | (3) ගව්වක් පමණ ඇති. |
| ගාවො | (පු) ගවයෝ. |
| ගාහ | (ති) ගහණ, ග්‍රහණ, ගැනීම. |
| ගාහ | (පු) ඇල්ලීම; ගැනීම; සිතාගත් දෙය. |
| ගාහ | (භු) විළොලනෙ, ඇළලීමෙහි, ගාහති, අළලයි. |
| ගාහක | (පු) ගන්නා තැනැත්තා, බාරගන්නා, තැනැත්තා. |
| ගාහක | (3) අල්වන; අල්වන්නා; උසුළන; උසුළන්නා; ගන්නා; ගෙනයන්නා. |
| ගාහත | (න) ගැනීම. |
| ගාහති | (ක්‍රි) (ගහ - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි+අ=ආ+ති) ගනී, ග්රහණය කරයි. |
| ගාහති | (ක්‍රි) (ගාහ - (d) (භු) විළොලනෙ, ඇළලීමෙහි+ති) අළලයි. |
| ගාහති | (ගාහු+අ) බැසගනී; බැසගැන්ම. |
| ගාහන | (න) බැසගැන්ම. |
| ගාහපච්ච | (න) එනම් ගින්න. |
| ගාහාපක | (පු) ගන්වන්නා, ග්රහණය කරවන්නා. |
| ගාහාපක | (3) ගන්ට සලස්වන්නා; ගන්වන්නා. |
| ගාහාපන | (න) අල්වන්ට සැලැස්වීම. |
| ගාහාපෙතබ්බ | (3) ගන්ට සැලැස්විය යුතු; ගැන්විය යුතු. |
| ගාහාපෙති | (ක්‍රි) (ගහ - (d) (භු) උපාදානෙ, ගැනීමෙහි+ණපෙ+ති) ගන්වයි. |
| ගාහාපෙති | (ගහ+ණාපෙ) ගන්ට සලස්වයි; පිළිගන්වයි. |
| ගාහාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගන්ට සලස්වා. |
| ගාහික | (ති) ගැනීම කරන, ගැනීම කරන්නා. |
| ගාහී | (ඉ) ගිවුළු. |
| ගාහී | (3) අල්වන්නා; ගන්නා; බාරගන්නා. |
| ගාහෙතබ්බ | (3) ගැන්විය යුතු. |
| ගාහෙති | (ගහ+ණෙ) ගන්ට සලස්වයි; ගන්වයි. |
| ගාහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගන්ට සලස්වා. |
| ගාළව | (පු) ලොත්. |
| ගාළ්හ | (ති) දැඩි, තද, අතිශය. |
| ගාළ්හං | (ක්‍රි.වි) දැඩිසේ. |
| ගාළ්හ | (3) දැඩි; බලවත්. |
| ගි | (සු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි. |
| ගිඞ්ගමක | (න) කරපළඳනා මාල විශේෂයක්. |
| ගිජකා | (ඉ) උලු. |
| ගිජ්ඣ | (ති) ආශා සහිත, ගිජුලෙස. |
| ගිජ්ඣ | (පු) ගිජු තැනැත්තා, ගිජු ලිහිණියා. |
| ගිජ්ඣ | (පු) ගිජුළිහිණියා. |
| ගිජ්ඣක | (පු) ගිජුතැනැත්තා ගිජු ලිහිණියා. |
| ගිජ්ඣකා | (ඉ) ගඩොල්. |
| ගිජ්ඣකාවසථ | (පු) ගඩොලින් තැනූ ගෙය. |
| ගිජ්ඣකූට | (පු) එනම් පර්වතය. |
| ගිජ්ඣකූට | (පු) ගිජුගුළු, ගිජ්ඣකූට පර්වතය. |
| ගිජ්ඣති | (ක්‍රි) (ගිධු - (d) (දි) අභිකඞ්ඛායං, ගිජුවීමෙහි+ති) ගිජුවෙයි. |
| ගිජ්ඣති | (ගිධ+ය) ඉතා ආශා කෙරේ; ගිජු වේ. |
| ගිද්ධ | (3) ඉතා ලෝභී වූ; ගිජු වූ. |
| ගිද්ධි | (ඉ) ආශාව. |
| ගිද්ධි | (ඉ) ගිජු බව; දැඩි ආශාව. |
| ගිද්ධි | (දි) ගෙධෙ, ගිජුවීමෙහි, පැතීමෙහි, ගිජ්ඣති, ගිජුවෙයි, ලොල්වෙයි. |
| ගිද්ධිමා | (ති) ගිජුවූ, ආශාවූ, ආශාවෙන් පිරුණු. |
| ගිද්ධී | (3) දැඩි ආශා ඇති. |
| ගිධ | (දි) ගෙධෙ, ගිජුවීමෙහි, පැතීමෙහි, ගිජ්ඣති, ගිජුවෙයි, ලොල්වෙයි. |
| ගිනි | (පු) ගින්න. |
| ගිනි | (පු) ගින්න. |
| ගිබ්බාන | (පු) දෙවියා, ගීර්‍වාණ. |
| ගිම්හ | (පු) උෂ්ණ කාලය; උෂ්ණය. |
| ගිම්හ | (පු) ග්‍රීෂ්ම ඍතුව, ග්‍රීෂ්මය, උෂ්ණය. |
| ගිම්හාන | (පු) උෂ්ණ කාලය. |
| ගිම්හාන | (පු) බක්මස ආදී සාරමසක් වූ කාලය බක්, වෙසක්, පොසොන්, ඇසළ යන සාර මාසය. |
| ගිම්හික | (පු) ගිම්හානයට අයත්, ග්‍රීස්ම ඍතුවට ඇතුළත්. |
| ගිම්හික | (3) උෂ්ණ කාලයට අයත්; ඒ කාලයට යෝග්‍ය. |
| ගිර | (භු) නිගිරණාදිසු, කීම් ආදියෙහි, ගිරති කියයි, ප්‍රසවකරයි, වෑස්සෙයි. |
| ගිරග්ග | (න) පර්වත කූටය, කඳු මුදුන. |
| ගිරග්ගසමජ්ජ | (න) රජගහ නුවර අවුරුදුපතා පවත්වන සැණකෙළියක්. |
| ගිරා | (ඉ) තෙපුල, වචනය. |
| ගිරා | (ඉ) වචනය. |
| ගිරි | (පු) පර්වතය, කන්ද. |
| ගිරි | (පු) පර්වතය. |
| ගිරිකණ්ණි | (ඉ) කටරොලු වැල. |
| ගිරිකණ්ණි | (ඉ) කටරොළු. |
| ගිරිකණ්ණිකා | (ඉ) කටරොලු වැල. |
| ගිරිකණ්ණිකා | (ඉ) කටරොළු. |
| ගිරිකන්නි | (පු) ගිරිනිල් ගස. |
| ගිරිගබ්භර | (න) ගල් ගුහාව. |
| ගිරිගබ්භර | (න) පර්වත ගුහාව, පර්වත සිදුර. |
| ගිරිගබ්භාර | (න) පර්වත ප්‍රාන්තය. |
| ගිරිගුහා | (ඉ) ගල්ලෙණ. |
| ගිරිගුහා | (ඉ) පර්වත ගුහාව. |
| ගිරිබ්බජ | (න) මගධරට පුරාණ රාජධානිය. |
| ගිරිබ්බජ | (පු) පර්‍වතවලින් වටවූ ප්‍රදේශය, පර්වත වලින් වටවූ ගාල (ගිරි+බජි=වජ) රජගහ නුවර. |
| ගිරිමල්ලීකා | (ඉ) කෙළිඳ ගස. |
| ගිරිමෙඛල | (පු) ගිරිමෙවුල, වසවර්‍තතිගේ ඇතා. |
| ගිරියා | (ඉ) සිනිමා සන්දර්‍ශනයක්. |
| ගිරිරාජ | (පු) මහ මෙර. |
| ගිරිස | (පු) ඊශ්වරයා. |
| ගිරිසිඛර | (න) කඳු මුදුන. |
| ගිරිසිඛර | (න) කඳුමුදුන. |
| ගිරිසිඞ්ග | (න) පර්වත සිඛර, පර්‍වතකූට. |
| ගිල | (d) තු අදනෙ, කෑමෙහි, ගිලියි, කයි. |
| ගිල | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, ගිලති, ගිලියි, කයි. |
| ගිලති | (ක්‍රි) ගිල - (d) (භු) අදනෙ, කෑමෙහි (ගිල+ති) කයි. |
| ගිලති | (ගිල+අ) උගුරෙන් ඇතුල් කරයි; ගිලියි. |
| ගිලන | (න) ගිලීම. |
| ගිලා | (දි) හාසක්ඛයෙ සතුටු ගෙවීමෙහි, මිරිකීමෙයි, ගිලායති, නොසතුටුවෙයි, මිරිකෙයි. |
| ගිලාන | (පු) රෝගියා. |
| ගිලාන | (පු) ලෙඩා, රොගියා. |
| ගිලාන | (3) ගිලන්; රෝගී වූ. |
| ගිලානක | (පු) ගිලනා, ලෙඩා. |
| ගිලානක | (3) රෝගි වූ. |
| ගිලානපච්චය | (පු) ගිලන්පස, ගිලනුන්ට හිත බෙහෙත් ආදිය. |
| ගිලානපච්චය | (පු) ගිලානාට උපකාර වන දෙය; බෙහෙත. |
| ගිලානභත්ත | (න) රෝගීන්ට පිළියෙළ කළ බත. |
| ගිලානසාලා | (ඉ) ආරෝග්‍ය ශාලාව. |
| ගිලානසාලා | (ඉ) ආරෝග්‍යශාලාව; ගිලන් හළ. |
| ගිලානාලය | (න) අසනීප බව දැක්වීම. |
| ගිලානාලය | (පු) රෝගී ආකාරය (පෙන්වීම). |
| ගිලානුපට්ඨාක | (පු) ගිලනාට උපස්ථාන කරන්නා; සාත්තුකාරයා. |
| ගිලානුපට්ඨාන | (න) ගිලනාට උපස්ථාන කිරීම; ගිලනාට සාත්තු කිරීම. |
| ගිලානුපට්ඨාන | (න) ගිලනුන්ට උපස්ථානකිරීම. |
| ගිලානුපට්ඨායක | (පු) රෝගීන්ට උපස්ථාන කරන්නා. |
| ගිලායති | (ක්‍රි) ගිලෙ - (d) (භු) කිලමනෙ, ක්ලාන්ත වීමෙහි (ගිලා+ය+ති) ගිලන් වෙයි, රිදෙයි. |
| ගිලිත | (ති) අනුභවකළ, ගිලිනලද, කනලද. |
| ගිලිත | (3) ගිලින ලද. |
| ගිලිතුං | (නි) ගිලින්ට. |
| ගිලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිල; ගිලලා. |
| ගිලෙ | (භු) කිලමනෙ, ක්ලාන්තවීමෙහි, ගිලායති, ක්ලාන්තවෙයි. |
| ගිලෙ | (භු) පීතික්ඛයෙ, ප්‍රීතික්ෂයෙහි, ගිලායති, අසතුටුවෙයි, ගිලන්වෙයි. |
| ගිලෙවු | (භු) සෙවනෙ, සේවනයෙහි, ගිලෙවති, සේවනය කෙරෙයි. |
| ගිහි | (පු) ගිහියා; පැවිදි නොවූ අය. |
| ගිහිබන්ධන | (න) ගිහියාගේ බැමි. |
| ගිහිභොග | (පු) ගිහි සම්පත. |
| ගිහිව්‍යඤ්ජන | (න) ගිහියෙකුගේ ලකුණු. |
| ගිහිසංසග්ග | (පු) ගිහියන් හා ආශ්රය. |
| ගිහී | (පු) ගිහියා, ගෘහස්ථයා. |
| ගිහීකිච්ච | (න) ගිහියාගේ කටයුතු. |
| ගිහීභොග | (න) ලෞකික මිනිසාගේ ධනය. |
| ගිහීලිඞ්ග | (න) ගිහියාගේ ලක්ෂණය. |
| ගිහීසංයොජන | (න) ගිහි බන්ධනය. |
| ගිහීසුඛ | (න) ගිහි සැපය, පස්කම් සැපය. |
| ගීත | (න) ගී කීම, ගායනා කිරීම, නාට්‍යය. |
| ගීත | (න) ගී කීම; ගීය. |
| ගීතක | (න) කුඩා ගීතය, පුංචි සින්දුව. |
| ගීතරව | (න) ගී හඬ, ගීතිකා ශබ්දය. |
| ගීතරව | (පු) ගී හඬ. |
| ගීතසද්ද | (න) ගී කියන හඬ, ගී රාවය. |
| ගීතසද්ද | (පු) ගී හඬ. |
| ගීතස්සර | (න) ගී ස්වරය. |
| ගීතිකා | (ඉ) කවිය; ගීය. |
| ගීතිකා | (ඉ) ගී කීම. |
| ගීවා | (ඉ) බෙල්ල. |
| ගීවා | (ඉ) බොටුව=ග්‍රීවා, උගුර, නය. |
| ගීවෙය්‍ය | (න) ග්‍රීවාභරණය, ග්‍රීවයෙහි ලන වළල්ල. |
| ගීවෙය්‍යක | (න) ග්‍රීවය ඔතන පටිය, ග්‍රීවාභරණය. |
| ගීවෙය්‍යක | (න) බෙල්ලේ පළඳින මාල ආදී ආභරණ. |
| ගු | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, ගාතෙ ගවතෙ, යයි. |
| ගු | (භු) වච්චකරණෙ, වර්චස්කිරීමෙහි, ගවති, මලපහකරයි. |
| ගු | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ගවති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ගුග්ගුලු | (පු) ගුගුල් නම් බෙහෙත් වර්ගය. |
| ගුග්ගුලු | (පු) ගුගුල්, සුවඳ සඳහා ගන්නා ද්‍රව්‍යයක්. |
| ගුජ | (භු) අව්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් හ‍ඬෙහිථ ගුජති, ශබ්දකෙරෙයි. |
| ගුජි | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, ගුඤ්ජති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ගුඤ්ජති | (ක්‍රි) ගුජු - (d) (භු) අව්‍යත්ත සද්දෙ, අව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි+ති (ගුජි+ති) ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ගුඤ්ජා | (ඉ) ඔලිඳ ඇට; ඔලිඳ වැල; හුනිද. |
| ගුඤ්ජා | (ඉ) හුනිඳ, ඔලිඳ, සතර වියටෙක බර. |
| ගුඩි | (චු) වෙඨණෙ, වෙළීමෙහි, ගුණ්ඨෙති, ගුණ්ඨයති, වෙළයි, ඔතයි. |
| ගුඩි | (භු) පිණ්ඩිකරණෙ, පිඩු කිරීමෙහි, ගුම්බති, පිඩු කෙරෙයි, සම්ච්චය කෙරෙයි. |
| ගුණ | (චු) ආමන්තනෙ, ආමන්ත්රණයෙහි, ගුණෙති, ගුණයති, අමතයි, ආමන්ත්රණය කරයි. |
| ගුණ | (පු) තට්ටු යෙදීම; දුනුදිය; ලණුව; වැඩි කිරීම; විශේෂ ගුණ; ශීලාදී ගුණ ධර්ම. |
| ගුණ | (පු) පටලය, රාශිය, අනුසය. |
| ගුණ | (භු) අභ්‍යාසෙ, අභ්‍යාසයෙහි. |
| ගුණ | (සු) සංවරණ, සංවරණයෙහි, ගුණෙති, සංවරණය කරයි. |
| ගුණක | (න) මිහිඟුබෙර සටහනින් වියමන, ගුණාකරන්නා. |
| ගුණකථා | (ඉ) ගුණ කීම. |
| ගුණකිත්තන | (න) ගුණ වර්ණනා කිරීම. |
| ගුණගණ | (න) ගුණ සමූහය. |
| ගුණඩ්ඪ | (ති) ගුණයෙන් උසස්, ගුණයෙන් පොහොසත්. |
| ගුණරුක්ඛ | (පු) කුඹය, නැවේ කුඹගස. |
| ගුණවන්තු | (3) ගුණවත්; ගුණැති. |
| ගුණාධාර | (පු) ගුණයන්ට ආධාර, ගුණයන්ට පිහිට. |
| ගුණී | (පු) ගුණ ඇත්තා, ගුණවතා. |
| ගුණී | (3) ගුණැති; නූල් ඇති. |
| ගුණුක්කංස | (පු) ගුණොත්කර්ෂය, උසස්ගුණය. |
| ගුණූපෙත | (3) ගුණයෙන් යුත්. |
| ගුණෙතර | (ති) නුගුණ, අගුණ. |
| ගුණ්ඨික | (පු) වැසු තැනැත්තා. |
| ගුණ්ඨිකා | (ඉ) ගුලිය (නූල් ආදී). |
| ගුණ්ඨිත | (3) ගුළි කරනලද; වෙළන ලද. |
| ගුණ්ඨිම | (ති) වසා දැමූ, ආවරණය කළ. |
| ගුණ්ඨෙති | (ක්‍රි) ගුණ්ඨ - (d) (චු) වෙඨණෙ, වෙළීමෙහි + ණෙ +ති (ගුඩි+ණෙ+ති) වෙළයි. |
| ගුත්ත | (ති) රක්නාලද, සඟවනලද, ගොපනය කළ. |
| ගුත්ත | (3) රකින ලද. |
| ගුත්තද්වාර | (න) රක්නා ලද දොර, වසනලද දොර. |
| ගුත්තද්වාර | (3) රැකි දොරටු ඇති. |
| ගුත්තද්වාරතා | (ඉ) රැකි ඉඳුරන් ඇති බව. |
| ගුත්තපුරිස | (පු) චර පුරුෂය, රහස් ඔත්තු කාරයා. |
| ගුත්ති | (ඉ) ආරක්ෂාව, ගොපනය. |
| ගුත්ති | (ඉ) පාලනය; රැකීම. |
| ගුත්තික | (පු) ආරක්ෂකයා. |
| ගුත්තික | (පු) ආරක්ෂා කරන්නා, ගොපකයා. |
| ගුත්තින්ද්‍රිය | (ති) වසනලද ඉඳුරන් ඇති. |
| ගුත්තින්ද්‍රිය | (3) රැකි ඉඳුරන් ඇති. |
| ගුද | (න) අධෝමාර්ගය; මලමග. |
| ගුද | (න) ගුදය, මලමාර්ගය, අධොමාර්ගය. |
| ගුද | (භු) කීළනෙ, ක්‍රීඩාවෙහි, ගුදති, ගොදති, කෙළියි. |
| ගුධ | (භු) (දි) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, ගුජ්ඣති, වෙළයි. |
| ගුන්දා | (ඉ) කලාඳුරු අල; වම්මුතු. |
| ගුන්දා | (ඉ) වම්මුතු, පුවඟු. |
| ගුප | (චු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි, ගොපෙති, ගොපයති, බබලයි, දිලිසෙයි. |
| ගුප | (භු) ගොපනෙ, රැකීමෙහි, ගොපති, රකියි. |
| ගුප | (භු) ජිගුච්ඡනෙ, පිළිකුල් කිරීමෙහි, ජිගුච්ඡති, පිළිකුල් කෙරෙයි. |
| ගුඵ | (භු) ගන්ථනෙ, ග්‍රන්ථනයෙහි, ගුඵති, ගොඵති, ග්‍රන්ථනය කරයි. |
| ගුඵාක | (පු) පුවක් ගස. |
| ගුමු | (චු) ඡෙය්‍යෙ, සොරකමෙහි, ගොමති, සොරකම් කරයි. |
| ගුම්ඵ | (න) මල් මාලාවලින් සැරසීම, මල්වලින් අලංකාර කිරීම. |
| ගුම්බ | (පු) පඳුර; රාශිය; සමූහය. |
| ගුම්බ | (භු) පිණ්ඩීකරණෙ, පිඩු කිරීමෙහි, ගුම්බති, පිඩු කෙරෙයි. |
| ගුම්බන්තර | (න) පඳුරු අතර. |
| ගුම්බන්තර | (න) වන ලැහැබ. |
| ගුම්බිය | (න) යුද්ධභටයන් ගෙන් එක් හමුදාවක්. |
| ගුම්ම | (පු) ලැහැබ, රාශිය, සෙනග, සැරසුම. |
| ගුය්හ | (න) රහස. |
| ගුය්හ | (න) ලිඞ්ගය, රහස, වැසීම. |
| ගුය්හ | (පු) ගරු කටයුත්තා; ගුරුවරයා. |
| ගුය්හ | (3) රහස් වූ; සැඟවිය යුතු. |
| ගුය්හක | (පු) එනම් දේව යොනිය, කුවෙරානු චර නිධිසංරක්ෂක මණිභද්‍රාදීහු. |
| ගුය්හකිස්සර | (පු) වෙසමුණිරජ. |
| ගුය්හඞ්ග | (න) රහසඟ, ගුය්හ ප්‍රදේශය. |
| ගුය්හන | (න) සැඟවීම. |
| ගුය්හභණ්ඩක | (න) ශරීරයේ රහස් අවයව. |
| ගුරු | (ති) ගරු කටයුතු, බුහුමන් කළයුතු. |
| ගුරුදක්ඛිණ | (ඉ) ගුරු දක්ෂිණාව, ගරු පූජාව. |
| ගුරුදක්ඛිණා | (ඉ) ගුරුවරයාට දිය යුතු ධනය. |
| ගුහ | (භු) සංවරණෙ, සංවරයෙහි, ගූහති, නිගූහති, වසයි. |
| ගුහා | (ඉ) ගුහාව; ලෙණ. |
| ගුහා | (ඉ) ලෙන, ගල්ලෙන, ගල් ගුහාව, පුස් වැන්න. |
| ගුහාසය | (න) හෘදය වස්තුවේ ඇති කුහරය. |
| ගුළ | (d) තු මොක්ඛෙ, මිදීමෙහි. |
| ගුළ | (න) උක් සකුරු; ගුළිය; බෝලය. |
| ගුළ | (පු) ගුළිකා, ඉක්ෂුවිකාර=උක් සකුරු. |
| ගුළ | (භු) පරිවත්තතෙ, පෙරළීමෙහි, වට කිරීමෙහි. |
| ගුළ | (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි, ගුළති, රකියි. |
| ගුළකීළා | (ඉ) බෝල කෙළිය; බෝලගැසීම. |
| ගුළපුප්ඵ | (පු) මීගස. |
| ගුළඵල | (පු) මොරගස. |
| ගුළභෙද | (පු) ඉක්ෂු විකාර=උක්සකුරු. |
| ගුළමෙථුන | (පු) රහස් මෙවුම්දම් ඇත්තා, කපුටුවා. |
| ගුළා | (ඉ) පක්ෂි වර්ගයක්. |
| ගුළා | (ඉ) සීනුක්. |
| ගුළික | (න) පොකුර, මැණික් දම්වැල. |
| ගුළිකා | (ඉ) කුඩා බෝලයක්. |
| ගුළිකා | (ඉ) ගුළිය; බෝලය. |
| ගූථ | (පු) - (න) අසුචි, වර්‍වස්, ගූථය. |
| ගූථ | (පු) අශුචි; ගූ; මල. |
| ගූථක | (න) මළපහ කිරීම. |
| ගූථකටාහ | (න) මළ පහකරන භාජනය. |
| ගූථකටාහ | (පු) අශුචි කබල; මල භාජනය. |
| ගූථකූප | (පු) අශුචි වළ. |
| ගූථකූප | (පු) අසුචි වළ, වැසිකිළි වළ. |
| ගූථගත | (න) අශුචි බවට පත්; අශුචි රාශිය. |
| ගූථනරක | (න) එසම් නරකය. |
| ගූථපාණක | (පු) අශුචි කා ජීවත් වන කුඩා සතා. |
| ගූථභක්ඛ | (3) අශුචි අනුභව කරන. |
| ගූථභාණි | (3) පිළිකුල් දේ කියන්නා. |
| ගූථහාණි | (පු) අසුචි මෙන් පිළිකුල් වචන කියන්නා. |
| ගූහති | (කූහ+අ) සඟවයි. |
| ගූහති | (ක්‍රි) ගුහු - (d) (භු) සංවරණෙ, වැසීමෙහි+ති) (ගුහ+ති) වසයි, නිගුහණය කරයි. |
| ගූහන | (න) වැසීම, ගොපනය. |
| ගූහන | (න) සැඟවීම. |
| ගූහනා | (ඉ) සැඟවීම. |
| ගූහිත | (3) සඟවන ලද. |
| ගූහිතුං | (නි) සඟවන්ට. |
| ගූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සඟවා. |
| ගූහිය | (පූ.ක්‍රි) සඟවා; සඟවා. |
| ගූළ්හ | (පු) සඟවන ලද. |
| ගූළ්හ | (3) සැඟවූ. |
| ගූළ්හපාද | (පු) සූර්ය්යයා, ඉරු. |
| ගූළ්හපුරිස | (පු) චරපුරුෂයා, ඔත්තුකාරයා. |
| ගෙ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, ගායති, ශබ්ද කරයි. |
| ගෙ | (සු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, ගිණෙති, ගිණති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ගෙඪි | (පු) ගිජුවූ තැනැත්තා, ලොල්වූවහු. |
| ගෙණ්ඩුක | (පු) පන්දුව, සෙල්ලම් කරන බෝලයක්. |
| ගෙණ්ඩුක | (පු) පන්දුව. |
| ගෙධ | (පු) ගිජු, ලොල්. |
| ගෙධ | (පු) බලවත් ඇල්ම. |
| ගෙධිත | (ති) ගිජුවන ලද. |
| ගෙධිත | (න) දැඩි ආශාව. |
| ගෙධිත | (3) අශා කරන ලද. |
| ගෙය | (න) ඝන, ගිජු. |
| ගෙය්ය | (න) නවාඞ්ග ශාස්තෘ ශාසනයෙන් දෙවන කොටස, ගෙය්ය ධර්මය. |
| ගෙය්ය | (න) බෞද්ධ සූත්‍රයන්ගේ කොටසක්. |
| ගෙය්ය | (3) ගායනා කටයුතු. |
| ගෙරික | (පු) ගෛරික, ගුගුල්. |
| ගෙරුක | (න) ගුරුගල් වැනි මැටි වර්ගයක්. |
| ගෙරුක | ත) ගෛරික=සිවංගුරු. |
| ගෙලඤ්ඤ | (න) ගිලන් බව, රෝගය, ලෙඩය. |
| ගෙලඤ්ඤ | (න) ගිලන් බව. |
| ගෙවු | (භු) සෙවනෙ, සේවනයෙහි, ගෙවති, සේවනය කරයි. |
| ගෙහ | (පු) (න) ගෙය; වාසස්ථානය. |
| ගෙහ | (පු) ගෙය, නිවස, වාසස්ථානය. |
| ගෙහඞ්ග | (න) ගෘහාවයව. |
| ගෙහඞ්ගණ | (න) ගෙමිදුල. |
| ගෙහඞ්ගන | (න) මිදුල, ගෙය ඉදිරිපිට ඇති අවකාශය. |
| ගෙහජන | (පු) ගෙයි වැසියා. |
| ගෙහට්ඨාන | (න) ගෙබිම; ගෙයක් තිබුණු තැන; ගෙයක් සෑදීමට යෙදිය යුතු තැන. |
| ගෙහද්වාර | (න) ගෙදොර; ගෙයි දොරටුව. |
| ගෙහනිස්සිත | (ති) ගේ පිළිබඳ, ලෞකික ජීවිතය පිළිබඳ. |
| ගෙහනිස්සිත | (3) පස්කම්සැප හා ආශ්‍රිත වූ. |
| ගෙහප්පවෙසන | (න) ගෙට ඇතුල්වීම; ගෙවදීම. |
| ගෙහසිත | (කි) ලෞකික ජීවිතය පිළිබඳ. |
| ගෙහසිත | (3) ලෞකික දෙය හා සම්බන්ධ වූ. |
| ගො | (ති) වචනාදිය. |
| ගො | (න) චක්ෂුරෙන්ද්‍රියාදිය, ජලය, රශ්මිය, ස්වර්ගය, වජ්‍රායුධය, වචනය, පෘථිවිය, ඥානය, සූර්ය්යයා, ගායකයා, කඳකුමරු, ගාන්ධර්වයා, චන්ද්රයා, දුඃඛය, අධිපති, සරස්වතිය, පූර්‍වාදි දිසා යනාදියෙහි. |
| ගො | (පු) - (ඉ) ගෙරි, භූමිය, වචනාදිය. |
| ගො | (පු) ගවයා. |
| ගොකණ්ටක | (පු) ගව කුරය; ගොකටු නම් බෙහෙත් පැලෑටිය. |
| ගොකණ්ටක | (පු) ගොකටු, ගවකුරය. |
| ගොකණ්ටකගත | (ති) ගවකුරයෙන් නසන ලද. |
| ගොකණ්ණ | (පු) ගෝනා. |
| ගොකණ්ණ | (පු) වෙදඟිල්ල හා මහපටඟිල්ල විදහා ගත් ප්රමාණය, ගෝනා. |
| ගොකණ්ණි | (ඉ) මොරගස. |
| ගොකුල | (න) ගවගාල. |
| ගොකුල | (න) ගාල. |
| ගොඛුර | (පු) ගොටුකොළ, ගවකුරය. |
| ගොගණ | (න) ගවසමූහයා, හරක් රංචුව. |
| ගොගණ | (පු) ගව සමූහය. |
| ගොඝංසික | (න) හරක් හම. |
| ගොඝාතක | (පු) ගවයන් මරන්නා; ගවයන් මරන්නා. |
| ගොඝාතක | (පු) ගවයන් මරන්නා. |
| ගොචර | (පු) අරමුණ, විෂය, ගොදුර. |
| ගොචර | (පු) අරමුණ; ආහාරය; ගොදුර; පුරුදු තැන. |
| ගොචරගාම | (පු) ඒ ඒ විහාරස්ථානයේ දායක ගම; ගොදුරු ගම. |
| ගොච්ඡක | (පු) පොකුර; මල් පොකුර. |
| ගොච්ඡක | (පු) මල්කැන. |
| ගොටවිය | (පු) නැවෙහි පශ්චාත්බන්ධනය, ගල් වන්ගෙඩිය. |
| ගොටවිස | (පු) ගොටවිය. |
| ගොට්ඨ | (න) ගාල, ගවමඩුව. |
| ගොට්ඨ | (න) ගාල. |
| ගොඨඵල | (න) බෙහෙත් පිණිස ගන්නා ගෙඩි වර්ගයක්. |
| ගොණ | (පු) ගොණා. |
| ගොණ | (පු) ගොනා. |
| ගොණක | (පු) සතරඟුල් පමණ දිග් ලොම් ඇති පලස. |
| ගොණකත්ථක | (පු) සතරගුලාධික කලුලොම් මුවා ඇතිරිය. |
| ගොණඞ්ගුල | (පු) ගොනඟුල් කලුතුඩු ඇති වඳුරා. |
| ගොණිසාදික | (න) ගවහල, ගවමඩුව. |
| ගොණ්ක | (පු) - (න) දික්ලොම් ඇති මහත් කොඳු පලස, ගොඳුපලස් අතුළ. |
| ගොණ්ටා | (පු) පුවක්ගස. |
| ගොතම | (පු) ගෞතම බුදුරජ, එනම් වංශය. |
| ගොතම | (3) ගෞතම ගෝත්‍ර ඇති; (පු) ගෞතම බුදුරජ. |
| ගොතමක | (පු) එනම් තොට, එනම් ඇත්තා. |
| ගොතමී | (ඉ) ගෞතම ගෝත්‍ර ඇත්තී. |
| ගොත්ත | (න) ගෝත්‍රය; පරම්පරාව. |
| ගොත්ත | (න) නාමය, වංශය, පර්වතය. |
| ගොත්ථු | (භු) වංසෙ, වංසයෙහි, ගොත්ථති, වංශ ඇත්තේ වෙයි. |
| ගොත්‍රභූ | (න) මාර්ග සිතට පළමුවෙන් උපදනා සිත. |
| ගොත්‍රභූ | (පු) කාමලෝකයෙන් එතෙර වන්නා. |
| ගොත්‍රභූ | (පු) ගෝත්‍රය වනසන්නා. |
| ගොත්‍රභූචිත්ත | (න) අනුලොම සිතට පසුව මාර්ග චිත්තයට පෙරටුව තුන්වැනිව හෝ මාර්ග සමඞ්ගීහුගේ පෘථක්ජන ගෝත්‍රය හෝ ව්‍යවහාරය ඉක්මවීමෙන් ආර්‍ය්‍ය ගොත්‍රයට හෝ ආර්‍ය්‍ය ව්‍යවහාරයට පමුණුවමින් ඇදහූ විදර්ශනා චිත්තය. |
| ගොත්‍රභූඤාණ | (න) කාමලෝකයෙන් එතෙර වන ඥානය. |
| ගොථතී | (ඉ) මුද්‍රික, මිදි. |
| ගොදුහ | (පු) ගොපල්ලා. |
| ගොධ | (පු) ගොයා, තලගොයා. |
| ගොධක | (පු) කුරුළු වර්ගයක්. |
| ගොධරණි | (ඉ) ගැබිනි දෙන, ගැබ් ඇති දෙන. |
| ගොධා | (ඉ) ගොයා; තලගොයා. |
| ගොධුම | (පු) තිරිඟු. |
| ගොධූම | (පු) තිරිඟු, යව. |
| ගොනක | (න) සතරඟුල් දික් ලොම් ඇති ඇතිරිය. |
| ගොනක | (පු) දික්ලොම් ඇති, මහත් කොඳු පලස. |
| ගොනස | (පු) පොළඟා, ගෝනුස්සා. |
| ගොනස | (පු) පොළඟා. |
| ගොප | (පු) ගොපල්ලා, ගෝපාලයා. |
| ගොපක | (පු) ගොපල්ලා, මුරකරුවා. |
| ගොපක | (3) රකින; (පු) මුර කරන්නා; රකින්නා. |
| ගොපගාම | (පු) ගොපලුගම. |
| ගොපති | (පු) ඊශ්වරයා, රජා, ශ්‍රි කෘෂ්ණ, සූර්ය්යයා, ශක්රයා, ප්රධාන වෘෂභයා. |
| ගොපන | (න) රැකීම, ආරක්ෂාව, පාලනය කිරීම. |
| ගොපන | (න) රැකීම. |
| ගොපනා | (ඉ) රැකීම. |
| ගොපමුඛ | (3) වස්සකුගේ වැනි ඇස් පිහාටු ඇති. |
| ගොපාන(ණ)සී | (ඉ) ගොනැස්ස, පරාල. |
| ගොපානසී | (ඉ) ගොණැස්ස; වහලේ යොදන වක් වූ යටලීය. |
| ගොපායිත | (ති) රක්නා ලද, ගොපනය කළ. |
| ගොපාල | (පු) ගොපල්ලා, ගවපාලයා. |
| ගොපාල | (පු) ගොපල්ලා. |
| ගොපාලක | (පු) ගොපල්ලා. |
| ගොපාලකූපොසථ | (පු) ගොපලු ක්‍රියා වැනි ක්‍රියා ඇති උපෝසථය. |
| ගොපාලගාමක | (පු) ගොපලුගම. |
| ගොපිත | (ති) ගොපනය කළ, රක්නා ලද. |
| ගොපිත | (3) රක්නා ලද; රක්ෂිත. |
| ගොපිය | (පූ.ක්‍රි) පාලනය කොට; රැක. |
| ගොපී | (ඉ) ගොපලු ස්ත්රිය. |
| ගොපුර | (න) දොර කොටුව; දොරටු ගෙය. |
| ගොපුර | (න) ද්වාරය=නුවර දොරටුව, දසපුර. |
| ගොපෙතබ්බ | (3) රැක්ක යුතු. |
| ගොපෙති | (ක්‍රි) (ගුප - (d) (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි+ණ+ති) (ගුප+ණෙ+ති) ගොපනය කරයි, රකියි. |
| ගොපෙති | (ගුප+ණෙ) ආරක්ෂා කරයි; රකී. |
| ගොපෙතු | (පු) රකින්නා. |
| ගොපෙතුං | (නි) රකින්ට. |
| ගොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාලනය කොට; රැක. |
| ගොපෙන්ත | (3) රකින; රකිමින්. |
| ගොප්පක | (පු) දාසයා. |
| ගොප්ඵක | (පු) ගොප් ඇටය; පයේ වළලුකර. |
| ගොප්ඵක | (පු) ගොප්මස, ගොප් ඇටය, කෙණ්ඩය. |
| ගොම | (චු) ලෙපනෙ, ආලේප කිරීමෙහි, ගොමෙති, ගොමයති, ආලේප කරයි. |
| ගොමග්ග | (පු) ගවමාර්ගය. |
| ගොමණ්ඩල | (පු) ගවරැල, ගව සමූහය. |
| ගොමන්තු | (පු) ගවයන් ඇත්තා, ගෙරි ඇත්තා. |
| ගොමය | (න) ගොම. |
| ගොමය | (පු) ගොම, ගොවසුරු. |
| ගොමායු | (පු) කැනහිලා. |
| ගොමික | (පු) ගවහිමියා, ගෙරිඇත්තා. |
| ගොමික | (3) ගවයන් ඇති; (පු) ගවයන් ඇත්තා. |
| ගොමී | (3) ගවයන් ඇති; (පු) ගවයන් ඇත්තා. |
| ගොමීල්හ | (පු) - (න) ගොම, ගවකරීසය. |
| ගොමුඛ | (න) පිඹිනා හඟ, පිඹිනා අඟ. |
| ගොමුත්ත | (න) ගව මුත්‍ර. |
| ගොමුත්ත | (න) ගොමුත්‍ර, ඵලමුත්‍ර, රතුපැහැති වටිනා මැණික්වර්ගයක්. |
| ගොමෙධ | (න) ගවයන් බිලිදීම. |
| ගොයූථ | (පු) ගොමණ්ඩලය, ගවරැල. |
| ගොයොගපිලක්ඛ | (න) ගවයන් විකුණන තන්හි හටගත් පිල ක්ඛය. |
| ගොර | (පු) සුවඳ, සුගන්ධය. |
| ගොරක්ඛා | (ඉ) ගව පාලනය; ගවයන් රැකීම. |
| ගොරක්ඛා | (ඉ) ගෙරි රැකීම, ගවපොෂණය. |
| ගොල | (න) ගුලිය. |
| ගොලිකා | (ඉ) තලගොයා, ගොධා. |
| ගොලිට්ඨ | (පු) වල්පළොල්. |
| ගොලිස | (පු) වල්පළොල්. |
| ගොලොමික | (ති) පොකුරු සහිත, “මස්සුං ගොලොමිකං කාරාපෙති.” |
| ගොලොමී | (ඉ) වදකයා. |
| ගොලොමී | (ඉ) වදකසා, සුදුහීතණ. |
| ගොවජ | (පු) ගොවුද, ගවගාල. |
| ගොවන්දතී | (ඉ) පුවඟු. |
| ගොවින්ද | (පු) ගවපාලයන්ගේ ප්රධානයා. |
| ගොවින්ද | (පු) ගොවිධානකරන්නා, විෂ්ණු. |
| ගොසංඛ්‍ය | (පු) ගොපොල්ලා. |
| ගොසාලා | (ඉ) ගොවුද, ගවගාල. |
| ගොසීත | (න) රන්වන් සඳුන්. |
| ගොසීස | (න) රන්වන් සඳුන්. |
| ගොළ | (පු) (න) ගුළිය; බෝලය. |
| ගොළ | (පු) ගුළිකා, ගුලිය, බෝලය. |
| ගොළක | (පු) (න) ගුළිය; බෝලය. |
| ගොළක | (පු) පිණ්ඩ, පිඩ, ගෝලය. |
| ගොළික | (පු) ගුලිය. |
| ඝ | (අ) මරණ, නසන, විනාශකරන යන අර්ථයෙහි අව්‍යයක්. |
| ඝට | (චු) විසරණෙ, හිංසායෙහි, ඝටෙති, ඝටයති, හිංසාකෙරෙයි, ගටයි. |
| ඝට | (චු) සංඝාතෙ, ගැටීමෙහි, රැස්කිරීමෙහි, ඝටෙති, ඝටයති, ගැටෙයි, රැස්කෙරෙයි. |
| ඝට | (පු) කලය. |
| ඝට | (පු) කළය. |
| ඝට | (භු) ඊහනෙ, උත්සාහයෙහි, ඝටති, උත්සාහකරයි. |
| ඝට | (භු) රාසිකරණෙ, රැස්කිරීමෙහි, ඝටති, රැස්කෙරෙයි. |
| ඝටක | (පු) (න) කුඩා කළය; කුලුණු හිස; ගසක මොල්ලිය හෝ ගැටය; පේකඩය. |
| ඝටති | (ක්‍රි) (ඝාට - (d) (භු) සංඝාතෙ, ගැටීමෙහි+ති) ගැටෙයි. |
| ඝටති | (ඝට+අ) උස්තසාහ කෙරේ. |
| ඝටන | (න) ගැටීම, ඝෂ්ටනය. |
| ඝටනා | (ඉ) ගැළපීම; පෑස්සීම. |
| ඝටන්ත | (3) උත්සාහ කරන; උත්සාහ කරමින්. |
| ඝටමාන | (3) උත්සාහ කරන; උත්සාහ කරමින්. |
| ඝටා | (ඉ) ඝටනය, සමූහය. |
| ඝටා | (ඉ) පෙළ; සමූහය. |
| ඝටි | (ඉ) බත්සැලිය. |
| ඝටි | (භු) සංඝට්ටනෙ, ගැටීමෙහි, ඝට්ටති, ගැටෙයි. |
| ඝටි | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ඝණ්ටති, ශබ්ද කරයි. |
| ඝටිකටාහ | (පු) කලකබල. |
| ඝටිකා | (ඉ) කල්ලි ගැසීම; ගුළිය; පැය; මොල්ලිය. |
| ඝටිකා | (ඉ) පැය, දිගදණ්ඩකින් කෙටිදණ්ඩකට ගැසීමෙන් කරන ක්‍රීඩාව, ගුඩුගැසීම, සිංකෙළිය, කල්ලිගැසීම. |
| ඝටිකායන්ත | (න) ඔරලෝසුව; පෑතැටිය; වේලාව දක්වන යන්ත්රය. |
| ඝටිත | (ති) ගැටුනු, එකතුවුනු. |
| ඝටිත | (3) ගැළපූ; සන්ධිකළ. |
| ඝටිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සාහ කොට. |
| ඝටියන්ත | (න) ලිඳෙන් පැන් නගන යන්ත්රය, පොම්පය. |
| ඝටී | (ඉ) කළය; මුට්ටිය. |
| ඝටීකාර | (පු) වළන් සාදන්නා. |
| ඝටීයති | (ඝට+ඊ+ය) ගැළපේ; සන්ධි කරනු ලැබේ. |
| ඝටීයන්ත | (න) ජලය උඩට නගන යන්ත්රය. |
| ඝටෙතබ්බ | (3) උත්සාහ කළ යුතු. |
| ඝටෙති | (ඝට+ණෙ) උත්සාහ කරයි; ගළපයි. |
| ඝටෙතුං | (නි) උත්සාහ කරන්ට; ගළපන්ට. |
| ඝටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සාහ කොට; ගළපා. |
| ඝටෙන්ත | (3) උත්සාහ කරමින්. |
| ඝටොදන | (න) සැලියෙහි පිසූබත්. |
| ඝට්ට | (චු) සංචලනෙ, සැලීමෙහි, ඝට්ටෙති, ඝට්ටයති, චලනයවෙයි, සැලෙයි. |
| ඝට්ටන | (න) කලහය; හැපීම. |
| ඝට්ටන | (න) ගැටීම, හැපීම. |
| ඝට්ටිත | (3) හප්පන ලද. |
| ඝට්ටිය | (පූ.ක්‍රි) එකට හප්පවා; එකට හප්පා. |
| ඝට්ටෙති | (ඝට්ට+ණෙ) එකට උළයි; වද්දවයි; හප්පයි. |
| ඝට්ටෙතුං | (නි) එකට හපන්ට. |
| ඝට්ටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එකට හප්පවා; එකට හප්පා. |
| ඝට්ටෙන්ත | (3) හප්පවන; හප්පවමින්. |
| ඝඩි | (භු) වු-ඝට්ටනෙ, ගැටීමෙහි, හැපීමෙහි, ඝණ්ඩති, ඝණ්ඩෙති, ඝර්ෂණයකරයි. |
| ඝණ්ටා | (ඉ) ගණ්ඨාව; සීනුව. |
| ඝණ්ඨා | (ඉ) ගෙඩිය, ගණ්ඨාරය, සීනුව. |
| ඝණ්ඨික | (පු) බොහෝදෙනා එක්ව වක්‍රවසිට ස්තුතිකරන වන්දීහු. |
| ඝත | (න) ගිතෙල්, ගී. |
| ඝත | (න) ගිතෙල්. |
| ඝතසිත්ත | (3) ගිතෙල් ඉසින ලද; ගි‍ෙතල් වත්කළ. |
| ඝතොද | (න) මව්ගැබපිළිසිඳි සත්වයා පෙසී අස්ථාවෙන් මාරුවි කිකිලිබිජු ආකාර මස් පිඩු බවට පැමිණීම. |
| ඝන | (න) එකට හප්පා නාද කරන තූර්ය වර්ගය; යකඩ පොල්ල. |
| ඝන | (පු) ගනකම, යකුළ, මුගුර, මෙඝය, කුළුතාලම් ආදී තූර්‍ය්‍යභාණ්ඩ, - (න) නිරන්තර වස්තු, සත්බ්ධ වස්තු යනමෙහි. |
| ඝන | (පු) මේඝය. |
| ඝන | (3) ඝන වූ; තුනී නොවූ. |
| ඝනතම | (න) දැඩි අඳුර. |
| ඝනතම | (පු) ගනඳුර, ගනාන්ධකාරය. |
| ඝනතම | (3) ඉතා ඝන වූ. |
| ඝනපුප්ඵ | (න) ඝනපුප් ඇතිරිය, ඝන වූ මල් ඇති ඇතිරිය. |
| ඝනපුප්ඵ | (න) බොහෝ මල් පෙන්වා වියූ ඇතිරිය. |
| ඝනසාර | (න) කපුරු. |
| ඝනසාර | (පු) කපුරු. |
| ඝනික | (පු) වළාහක දෙවියෝ වැහිවළාකුල්. |
| ඝනොපල | (න) පාණ වැස්ස; මිදි දියකැට වැස්ස. |
| ඝනොපල | (න) පාණවැස්ස, පාන්වැස්ස, අයිස්කැටවර්‍ෂාව. |
| ඝම්ම | (පු) උෂ්ණ කාලය; උෂ්ණය; ග්‍රීස්මය. |
| ඝම්ම | (පු) ග්‍රීෂ්මඍතුව, උෂ්ණය, ස්වෙදජලය. |
| ඝම්මජල | (න) ඩහදිය, ග්‍රීෂ්මජලය. |
| ඝම්මජල | (න) දහඩිය. |
| ඝම්මති | (ක්‍රි) (ගමු=d (භු) ගතියං, යෑමෙහි+ති) යෙයි. |
| ඝම්මාහිතත්ත | (3) උෂ්ණයෙන් වෙහෙසට පත්. |
| ඝර | (න) ගෙය, ගෘහය. |
| ඝර | (න) ගෙය. |
| ඝර | (භු) සෙචනෙ, ඉසීමෙහි, ඝරති, ඉසියි, වැගිරෙයි. |
| ඝරකූට | (න) ගෘහකූට, කැණිමඩල. |
| ඝරගොලිකා | (ඉ) සූනා=හූනා හිකනලා. |
| ඝරගොලිකා | (ඉ) හූනා. |
| ඝරණි | (ඉ) ගැහැණිය; ගෘහණිය; ගෙයි ස්වාමිනිය. |
| ඝරදාසිකා | (ඉ) ගෙදර සේවාකාව. |
| ඝරද්වාර | (න) ගෙදොර; ගෙයි ඉදිරිපස; ගෙයි දොරටුව. |
| ඝරනී | (ඉ) ගෘශිණිය, භාර්ය්යාව, බිරින්ද. |
| ඝරබන්ධන | (න) ආවාහ විවාහ බන්ධනය; ගිහි බැම්ම. |
| ඝරමානුස | (පු) ගෙයි මිනිස්සු. |
| ඝරසප්ප | (පු) ගරඬියා, ගරවිලා. |
| ඝරසප්ප | (පු) ගරඬියා. |
| ඝරසූකර | (පු) ගෙදර ඇතිකරන ඌරා. |
| ඝරාජිර | (න) ගෙමිදුල. |
| ඝරාජීර | (න) ගෙමිදුල. |
| ඝරාදිභූ | (ඉ) ගෘහාදිභූමිය, ගෙබිම්ආදිය. |
| ඝරාවාස | (න) ගිහිගෙයි ජීවිතය. |
| ඝරාවාස | (පු) ගිහිගෙයි විසීම. |
| ඝස | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, ඝසති, කයි. |
| ඝංස | (ක්‍රි) (ඝංස - (d) (භු) ඝංසනෙ ඉලීමෙහි+ති) ඉලීමකරයි=උලයි. |
| ඝංස | (භු) ඝංසනෙ, ඉලීමෙහි ඝංසති උලයි. |
| ඝස | (3) අනුභව කරන්නා. |
| ඝසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඝස, ආදිනෙ කැමෙහි+ති) අනුභවකරයි, කයි. |
| ඝසති | (ඝස+අ) අනුභව කරයි; කයි. |
| ඝංසන | (න) ගැටීම, ඝර්ෂණය. |
| ඝසන්ත | (3) කන; කමින්. |
| ඝසමාන | (3) කන; කමින්. |
| ඝසර | (පු) දවස, දිනය. |
| ඝංසිත | (ති) ගටන ලද, ඝර්ෂණය කළ. |
| ඝසිතුං | (නි) කන්ට. |
| ඝසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට. |
| ඝංසෙති | (ඝංස+ණෙ) උළයි; ගලගායි; හපයි. |
| ඝස්මර | (ති) භක්ෂණශීලීහු. |
| ඝා | (දි) ඝායනෙ, ගඳගැන්මෙහි, ඝායති, ආඝ්‍රාණයකරයි. |
| ඝා | (භු) ඝායනෙ, ගඳගැන්මෙහි, ඝාති, ආඝ්‍රානය කරයි. |
| ඝාට | (පු) ගලවා දැමීම; විවෘත කිරීම. |
| ඝාටන | (න) ගලවා දැමීම; විවෘත කිරීම. |
| ඝාණවිඤ්ඤාණ | (න) ගඳ දැනගන්නා සිත. |
| ඝාණින්ද්‍රිය | (න) ගඳ දැනීමේ ශක්තිය. |
| ඝාත | (පු) නැසීම; පැහැර ගැන්ම. |
| ඝාත | (පු) මැරීම, නැසීම. |
| ඝාතක | (පු) මරන්නා, නසන්නා. |
| ඝාතක | (3) නසන්නා; පැහැර ගන්නා. |
| ඝාතන | (න) නැසීම, මැරීම, වධය. |
| ඝාතන | (න) නැසීම; පැහැර ගැන්ම. |
| ඝාතයමාන | (3) නසන; නසමින්. |
| ඝාතාපෙති | (හන+ණාපෙ) කොල්ලකවයි; මරවයි. |
| ඝාතාපෙත්වා | (පු) ක්‍රි කොල්ලකවා. |
| ඝාතාපෙත්වා | (පු) ක්‍රි මරවා. |
| ඝාතික | (පු) වධකයා, මරන්නා. |
| ඝාතික | (3) නැසූ; පහර දුන්; විනාශ කළ. |
| ඝාතිත | (ති) වධකළ, නසනලද. |
| ඝාතී | (3) නසන්නා. |
| ඝාතීය | (පූ.ක්‍රි) නසා. |
| ඝාතුක | (පු) වධකයා, වදකරුවා. |
| ඝාතෙතබ්බ | (3) නැසිය යුතු. |
| ඝාතෙති | (ක්‍රි) (හන - (d) (භු) හිංසාගතිසු - හිංසාවෙහි+ඝාත+ණෙ+ති) නසයි. |
| ඝාතෙති | (හන+ණෙ) නසයි; විනාශ කරයි. |
| ඝාතෙතුං | (නි) නසන්නට. |
| ඝාතෙත්ත | (3) නසන; නසමින්. |
| ඝාතෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නසා. |
| ඝාතොදක | (පු) එනම් සාගරය. |
| ඝාන | (න) ඝ්‍රාණය, නාසය, නාසිකාව. |
| ඝාන | (න) නහය; නාසය. |
| ඝායති | (ක්‍රි) (ඝා - (d) (භු) ගන්ධොපාදානෙ, ගඳ සුවඳ දැනීමෙහි+ති) ආඝ්‍රාණයකරයි ගඳ ගනියි. |
| ඝායති | (ඝා+ය) ආග්‍රහණය කරයි; ගඳ සුවඳ දැන ගනී. |
| ඝාස | (පු) ආහාරය, අනුභවය, ගවයන් අනුභව කරන තණ. |
| ඝාස | (පු) කෑම; තෘණ වර්ගයක්; සත්වාහාර. |
| ඝාසච්ඡද | (න) ආහාර හා ඇඳුම් පැලඳුම්. |
| ඝාසච්ඡාදන | (න) කෑම අඳීම. |
| ඝාසන | (න) ආහාරය, අනුභවය, කෑම. |
| ඝාසනට්ඨාන | (න) තණබිම, පිට්ටනිය. |
| ඝාසහාරක | (පු) ආහාර ගෙනයන්නා. |
| ඝාසහාරක | (පු) ඝාස නම් තණකොළ ගෙනයන්නා; සත්ව කෑම ගෙනයන්නා. |
| ඝිණි | (භු) ගහණෙ, ග්‍රහණයෙහි, ඝිණ්ණති, ගනියි. |
| ඝිණු | (d) ත) දිත්තියං, දීප්තියෙහි, ඝිණෙති, දිලිසෙයි. |
| ඝුට | (භු) පරිවත්තනෙ, පෙරළීමෙහි, ඝුටති පෙරළෙයි. |
| ඝුට්ට | (පු) ඝොෂාව, නාදය. |
| ඝුට්ට | (3) ඝෝෂිත වූ; දැනුම් දුන්. |
| ඝුට්ඨ | (3) ඝෝෂිත වූ; දැනුම් දුන්. |
| ඝුණ | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, ඝොණති, යෙයි. |
| ඝුණි | (භු) ගහණෙ, ග්‍රහණයෙහි, ඝුණ්ණති, ගනියි. |
| ඝුර | (භු) භීමත්ථෙ, භයානකාර්‍ථයෙහි, ඝුරති, බියඑළවයි, ඝොර බලනු. |
| ඝුරුඝුරු | ඝුරුඝුරු යන නාදය, එනම් අනුකරණ ශබ්දය. |
| ඝුස | (චු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ඝොසෙති, ඝොෂයති, ශබ්දකරයි. |
| ඝුස | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ඝොසති, ශබ්දකරයි. |
| ඝොට | (න) ගැසීම, තැලීම. |
| ඝොටක | (පු) අස්කුණ්ඩයා, කුඩා අශ්ව විශේෂයක්, පෝනි අශ්වයා. |
| ඝොටක | (පු) කුළු අශ්වයා. |
| ඝොර | (පු) භයානක, දරුණු. |
| ඝොර | (භු) ගමන් වැලැක්මෙහි, ඝොරති, ගමන් වලකයි. |
| ඝොර | (3) දරුණු වූ; භයානක. |
| ඝොස | (පු) කෑ ගැසීම; නාදය; ශබ්දය. |
| ඝොස | (පු) ඝොෂාව, හඬ, ගොපලුගම. |
| ඝොසක | (පු) ඝොෂාකරන්නා, ශබ්දකරන්නා. |
| ඝොසක | (පු) ප්‍රකාශකයා; ශබ්දනගා දැනුම් දෙන්නා. |
| ඝොසන | (පු) ඝොසාකරන්නා, ශබ්දකරන්නා. |
| ඝොසනා | (ඉ) උත්ගොසන; කෑ ගැසීම. |
| ඝොසනා | (ඉ) උද්ඝොෂණය, උසස්නාදය. |
| ඝොසප්පමාණ | (ති) පැතුරුණු කීර්තියක් ඇති. |
| ඝොසාපෙති | (ඝුස+ණාපෙ) ඝෝසා කරවයි; දැනුම් දෙවයි. |
| ඝොසිත | (ති) ඝොෂාකළ, ශබ්දකළ. |
| ඝොසිත | (3) දැනුම් දුන්; නාද කළ. |
| ඝොසෙති | (ක්‍රි) (ඝුස - (d) (භු) ඝොසනෙ, ඝොෂා කිරීමෙහි+ණෙ+ති) ඝොෂාකරයි, ශබ්ද කරයි. |
| ඝොසෙති | (ඝුස+ණෙ) දැනුම් දෙයි; ප්රකාශ කරයි; ශබ්ද නගයි. |
| ඝොසෙතුං | (නි) නාද කරන්ට. |
| ඝොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට; ශබ්ද නගා. |
| ඝොසෙන්ත | (3) ශබ්ද කරන; ශබ්ද නගමින්. |
| ච | (අ) සම්පිණ්ඩන, සමාහාර, අන්වාචය, ඉතරීතරයොග, පදපූරණ, අවධාරණ, ව්‍යතිරෙක, විකල්ප, වාක්‍යාරම්භ, අනුකඩ්ඪනාදියෙහි. |
| ච | (නි) තවද; ද. |
| චකිත | (3) කළබළ වූ; තැති ගත්. |
| චකොර | (පු) ඇටි කුකුළා. |
| චක්ක | (චු) බ්‍යථනෙ, පෙළීමෙහි, චක්කෙති, චක්කයති, පෙළයි. |
| චක්ක | (න) අඥා බලය; චක්රය; පරිධිය; රවුම; රෝදය. |
| චක්ක | (න) රථ චක්රය, සක්ලකුණ, ධර්‍මචක්‍රය, උරසක්, ඉරියම්, සම්පත්, සක්රුවන, මණ්ඩලය, සේනාව, කුඹල්සක, ආඥාව, චක්‍රායුධය, දානය, සමූහය. |
| චක්ක(ඟ)ඞ්ග | (පු) හංසයා. |
| චක්කඞ්කිත | (3) චක්‍ර ලක්ෂණය ඇති. |
| චක්කත්ත | (පු) නිම්වළල්ල. |
| චක්කපාණි | (3) විෂ්ණු. |
| චක්කපාණී | (පු) අතේ චක්‍රයක් ඇත්තා, විෂ්ණු. |
| චක්කභෙද | (න) නිදහස හෝ එකඟකම නැති කිරීම. |
| චක්කමද්දක | (පු) තුවර. |
| චක්කයුග | (න) රෝද දෙක. |
| චක්කයුග | (න) සක්යුවළ. |
| චක්කරතන | (න) චක්‍රරත්නය, සක්විති රජුගේ චක්‍රරත්නය. |
| චක්කරතන | (න) සක්රුවන; සක්විති රජුට ලැබෙන රුවන් සක. |
| චක්කලක | (න) මණ්ඩලය, මඬුල්ල. |
| චක්කලා | (ඉ) හීන්වම්මුතු. |
| චක්කලික | (න) ජනෙල් තිරය, තිරය. |
| චක්කවට්ටක | (න) එනම් ඝටීයන්ත්‍රය. |
| චක්කවත්ති | (පු) සක්විති රජ, චක්‍රවර්ති රජ. |
| චක්කවත්තී | (පු) අණසක පවත්නා; සක්විත් රජ. |
| චක්කවන්තු | (පු) කොටළුවා. |
| චක්කවාක | (පු) සක්වා ලිහිණියා. |
| චක්කවාක | (පු) සක්වාලිහිණියා. |
| චක්කවාල | (පු) චක්‍රවාටය, සක්වල. |
| චක්කවාළ | (පු) (න) එක් සූර්යයෙකුගෙන් එළිය ලබන ප්‍රදේශය; චක්‍රාවාටය; සක්වළ. |
| චක්කවාළගබ්භ | (පු) සක්වළ ඇතුළ. |
| චක්කවාළපබ්බත | (පු) සක්වළ ගල; සක්වළ සීමාව. |
| චක්කව්හ | සක්වාලිහිණි. |
| චක්කසමාරුළ්හ | (ති) ඊර්‍ය්‍යාපථ චක්‍රයට නැගි. |
| චක්කසමාරූළ්හ | (3) රෝද ඇති වාහන වලට නැගුණු. |
| චක්කාඞ්හී | (පු) කුළුරෑණ. |
| චක්කික | (පු) බොහෝ දෙනා එක්ව චක්‍රව සිට ස්තුති කරන වන්දීහු, වන්දිභට්ට බලනු. |
| චක්කී | (පු) සර්පයා. |
| චක්ඛ | (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, චක්ඛති, දකී. |
| චක්ඛ | (භු) ව්‍යත්තවචනෙ, ව්‍යක්ත වචනයෙහි, චක්ඛති, ව්‍යක්ත ලෙස කියයි. |
| චක්ඛු | (න) ඇස, බුදුඇස, සමතැස, පැණස, මසැස, දිවැස, ධර්‍මචක්ෂුස, ශ්‍රොතාපත්ති මාර්ගඥානය. |
| චක්ඛු | (න) ඇස. |
| චක්ඛුක | (පු) ඇස් ඇත්තා. |
| චක්ඛුක | (3) ඇස් ඇති. |
| චක්ඛුද | (3) ඇස් දෙන; ඇස් ලබාදෙන. |
| චක්ඛුද්ධ | (3) ඇස් දෙන; ඇස් ලබාදෙන. |
| චක්ඛුද්වාර | (න) චක්ෂුර්ද්වාරය, චක්ෂුස. |
| චක්ඛුධාතු | (ඉ) දැකීමේ ශක්තිය. |
| චක්ඛුපථ | (පු) ඇසට පෙනෙන ප්රමාණය; ඇසට හමුවන තැන. |
| චක්ඛුභූත | (3) ඇසක් මෙන් වූ; මනා අවබෝධය ඇති. |
| චක්ඛුමන්තු | (3) ඇස් ඇති. |
| චක්ඛුමන්තු | (පු) ඇස් ඇත්තා, බුදුරජ. |
| චක්ඛුල | (පු) වපර ඇසථ වපර කර බැලීම. |
| චක්ඛුලොල | (3) නොයෙක් දේ දැකීමේ ලොල් වූ. |
| චක්ඛුවිඤ්ඤාණ | (න) චක්ෂුර්විඥානය. |
| චක්ඛුවිඤ්ඤාණ | (න) රූපය දැනගන්නා සිත. |
| චක්ඛුවිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) ඇසින් දැක්ක යුතු. |
| චක්ඛුස්ස | (ති) ඇසට සතුට ගෙන දෙන. |
| චක්ඛුස්ස | (3) ඇසට හිතවත් වූ. |
| චක්ඛුස්සව | (පු) සර්පයා, සර්පයාට කන් නොමැත්තේය චක්ෂුසටම ඇසේ, එහෙයින් චක්ඛුස්සව “චක්ඛුශ්‍රව” යයි කියත්. |
| චඞ්කම | (පු) සක්මන, සක්මන් කිරීම. |
| චඞ්කම | (පු) සක්මන; සක්මන් මළුව. |
| චඞ්කමති | (කමු+අ) එහා මෙහා යයි; සක්මන් කෙරේ. |
| චඞ්කමති | (ක්‍රි) (ච+කමු - (d) (භු) පද වික්ඛෙපෙ, ගමන්කිරීමෙහි+ති-ති) සක්මන් කෙරෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| චඞ්කමන | (න) සක්මන, යාම, ගමන, පැමිණීම, සක්මන්මලුව. |
| චඞ්කමන | (න) සක්මන් කිරීම; සක්මන් මළුව. |
| චඞ්කමන්ත | (3) සක්මන් කරන; සක්මන් කරමින්. |
| චඞ්කමික | (ති) සක්මන් කරන පුරුද්ද ඇති. |
| චඞ්කමිතබ්බ | (3) සක්මන් කළ යුතු. |
| චඞ්කමිතුං | (නි) සක්මන් කරන්ට. |
| චඞ්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සක්මන් කොට. |
| චඞ්කොර | (පු) වලිකුකුළා. |
| චඞ්ගවාර | (පු) කිරි ගොට්ට. |
| චඞ්ගවාර | (පු) රහපෙරහන, රාපෙරණ මටුල්ල, ඔරුව. |
| චඞ්ගොටක | (පු) කරඬුව, මඤ්ජුසාව, හෙප්පුව. |
| චඞ්ගොටක | (පු) කරඬුව; කුඩා පෙට්ටිය. |
| චච්ච | (චු) අජ්ඣයනෙ, අධ්‍යයනයෙහි, චච්චති, හදාරයි, උගෙනගනී. |
| චච්ච | (භු) පරිභාසන, තජ්ජනෙසු, පරිභවයෙහි හා තර්ජනයෙහි “චච්චති” බනී, තැතිගන්වයි. |
| චච්චති | (ක්‍රි) (චච්ච - (d) (භු) පරිහාසන තජ්ජනෙසු පරිභවයෙහි හා තර්ජනයෙහි+ති) බණියි. |
| චච්චර | (න) මිදුල, අඞ්ගනය. |
| චච්වර | (න) මිදුල; සතරමං සන්ධිය. |
| චඡති | (චඡ+අ) අත් හරී; දුරු කරයි; පරිත්‍යාග කරයි. |
| චඡන | (න) අත් හැරීම; දුරු කිරීම. |
| චඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හැර. |
| චජ | (භු) පරිච්චාගෙ, පරිත්‍යාගයෙහි, චජති, පරිච්චජති, පරිත්‍යාග කරයි. |
| චජන | (න) හැරීම, ත්‍යාගය. |
| චජ්ජ | (භු) පරිභාසනෙ, පරිභවයෙහි, වජ්ජති, පරිභව කරයි. |
| චඤ්චල | (ති) සැලීම, චලනය, සැලෙන. |
| චඤ්චල | (3) කම්පා වන; ස්ථිර නොවූ; සෙලවෙන. |
| චඤ්චා | (ඉ) පඹයා, විකටරූපය. |
| චඤ්චු | (න) - (ඉ) හොට, එරඬු. |
| චඤ්චු | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, චඤ්චති, යෙයි. |
| චට | (චු) භෙදෙ, බිඳීමෙහි, චටෙති, චටයති, බිඳියි. |
| චට | (භු) පරිහාසනෙ, පරිභවයෙහි, චටති, පිරිහෙලයි. |
| චටක | (පු) ගේ කුරුල්ලා. |
| චටක | (පු) ගේකුරුල්ලා. |
| චඩි | (භු) කොපෙ, කෝපයෙහි, චණ්ඩති, කිපෙයි. |
| චණ | (භු) දානෙ, දීමෙහි, චණති, දෙයි. |
| චණක | (පු) කඩල, කලතණ. |
| චණක | (පු) කඩල. |
| චණති | (ක්‍රි) (චණ - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි+ති) දෙයි. |
| චණ්ඩ | (චු) කොපෙ, කිපීමෙහි, චණ්ඩෙති, චණ්ඩයති, කිපෙයි. |
| චණ්ඩ | (ති) දැඩි, නොසන්සිඳෙන ක්‍රෝධ ඇත්තා, එරඬුගස. |
| චණ්ඩ | (භු) චණ්ඩික්කෙ, චණ්ඩ බැව්හි, චණ්ඩති, චණ්ඩ වෙයි. |
| චණ්ඩ | (3) දරුණු; නපුරු; නො හික්මුණු. |
| චණ්ඩක | (ති) සැරපරුෂ, සැඩ. |
| චණ්ඩසොත | (පු) තද දියපහර; සැඩ පහර. |
| චණ්ඩාල | (පු) පහත් කුල ඇත්තා; සැ‍ෙඩාලා. |
| චණ්ඩාල | (පු) සැඩොල්, අයොගුල ක්‍රීඩාව, සැඩොලුන්ගේ හණසේදීම් ක්‍රීඩාව. |
| චණ්ඩාලකුල | (න) රොඩී කුලය; සැඩොල් කුලය. |
| චණ්ඩාලී | (ඉ) සැඩොල් ස්ත්රිය. |
| චණ්ඩාංසු | (ඉ) දැඩි රැස් ඇත්තා, හිරු. |
| චණ්ඩිකත | (ති) තරහ, කොප. |
| චණ්ඩික්ක | (න) චණ්ඩිකම; දරුණු බව. |
| චණ්ඩිත්ත | (න) තරහ ගතිය. |
| චණ්ඩිභව | (ති) චණ්ඩිබව, දැඩිබව. |
| චත | (භු) යාචනෙ, යාඥාවෙහි, චතති, ඉල්වයි. |
| චතති | (ක්‍රි) (චත - (d) (භු) යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි+ති) ඉල්වයි. |
| චති | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, චතති, හිංසා කරයි. |
| චතු | (3) සතර. |
| චතු | (පු) සතර, හතර, 4. |
| චතුකබාපණ | (න) කහවණු සතරක්. |
| චතුකුණ්ඩික | (ති) සතර ගාතෙන් නැමීම, දෙදන හා දෙවැලමිට බිම තබාගණ. |
| චතුකොණ | (3) මුලු සතරක් ඇති; හතරැස්. |
| චතුක්ක | (න) සතරක සමූහය; සතරමං සන්ධිය. |
| චතුක්ක | (න) සතරමංසන්ධිය, මාර්ග සතරක් එක්වූ තැන. |
| චතුක්කණ්ණ | (න) කන්දතර, කොන්සතර, දෙදෙනෙකුට ගෝචර වූ, සතරකන් මන්ත්රණය, රහස් කථාව. |
| චතුක්කණ්ණ | (3) කොන් සතරක් ඇති. |
| චතුක්කභත්ත | (න) භික්ෂූන් සතර නමකට දෙන දානය. |
| චතුක්ඛත්තුං | (අ) සතර වරක්, ක්ඛත්තුං බලනු. |
| චතුක්ඛත්තුං | (නි) සතරවරක්. |
| චතුග්ගුණ | (3) සතර ගුණයක් වූ; සතර පටක් ඇති. |
| චතුචත්තාළීසති | (ඉ) හතළිස් හතර. |
| චතුජ්ජාතිගන්ධ | (පු) කොකුම් යොන්පුප් තුවරලා තුරුක්තෙල් යන සුවඳ වර්ග හතර. |
| චතුජ්ජාතිගන්ධ | (පු) සිව්දැගඳ, කොකුම්, යොන්පුප්, (සඳුන්මල්) තුවරලා, තුරුක් තෙල් යන සිව් ජාතිය. |
| චතුතිංසති | (ඉ) තිස් හතර. |
| චතුත්ථ | (ති) සතරවැනි, සිව්වෙනි. |
| චතුත්ථ | (3) සතරවෙනි. |
| චතුත්ථංස | (පු) චතුර්‍ථභාගය, සතරෙන් පංගුව. |
| චතුත්ථී | (ඉ) සිව්වෙනි ස්ත්රිය; සිවුවෙනි තිථිය; සිවුවෙනි විභක්තිය. |
| චතුද්දස | (3) දහ හතර. |
| චතුද්දිසා | (ඉ) දිශා හතර. |
| චතුද්වාර | (3) දොරටු සතරක් ඇති. |
| චතුධා | (නි) සිවු ආකාරයකින්. |
| චතුනවුති | (ඉ) අනූ හතර. |
| චතුපච්චය | (පු) සිවුපසය. |
| චතුපඤ්ඤාසති | (ඉ) පණස් හතර. |
| චතුපටිසම්භිදා | (ඉ) සිව්පිළිසිඹියා, අර්ථ ධර්ම නිරුක්ති ප්‍රතිභාන යන සතර. |
| චතුපරිසා | (ඉ) සිවු පිරිස. |
| චතුප්පද | (පු) සිවුපාවා. |
| චතුබ්බග්ග | (පු) චතුවග්ග, සිව්දෙනෙකුගෙ සමූහය ධර්ම අර්ථ කාම මොක්ෂ යන චතුර්වර්‍ගසම්පත. |
| චතුබ්බිධ | (ති) චතුර්විධ, සිව් ආකාර. |
| චතුබ්බිධ | (3) සතර ආකාර වූ; සිවු වැදෑරුම්. |
| චතුබ්බිධනාම | එකි එකී ලිඟු ඇති ද්විලිඟු ඇති තිලිඟු ඇති නාම හා අලිඟු නාමපද යන සතර. |
| චතුභුජ | (පු) අත් සතරක් ඇත්තා, විෂ්ණු. |
| චතුභූමක | (3) තට්ටු හෝ භූමි සතරක් ඇති. |
| චතුමධුර | (න) මිහිරි වර්ග හතර. |
| චතුර | (ති) දක්ෂ, සමර්ථ, නිපුණ. |
| චතුර | (3) දක්ෂ වූ; නිපුණ වූ. |
| චතුරඞ්ගතම | (පු) චතුරඞ්ග කලුවර, කලුවර පක්ෂයෙහි තුදුස්වක්දින, ඝණ වනලැහැබ, මෙඝය, මධ්‍යම රාත්‍රිය යන අඞ්ග සතරින් යුත් රාත්‍රිය. |
| චතුරඞ්ගික | (3) කොටස් හතරක් ඇති. |
| චතුරඞ්ගිනී | (ඉ) කොටස් සතරක් ඇති (සේනාව). |
| චතුරඞ්ගිනීසෙනා | (ඉ) අඞ්ගසතරකින් යුත් යුද්ධසෙනා, සිව්රඟ සෙනඟ, හස්ති අශ්ව රථ පාබල යන කොටස් සතරින් යුත් සේනාව. |
| චතුරඞ්ගුල | (පු) ඇසළගස, ඇඟිලි සතර. |
| චතුරඞ්ගුල | (3) අඟල් සතර; අඟල් සතරක් දිග ඇති. |
| චතුරංස | (3) පැති සතරක් ඇති. |
| චතුරස්ස | (3) මුලු සතරක් ඇති; සතරැස්. |
| චතුරස්සක | (න) කොන්=පැති සතරක් ඇති, කොන් සතරේ ඉතිරි කොට රවුල් කැපීම. |
| චතුරස්සර | (න) සිව්රැස්, පැතිසතරක් ඇති. |
| චතුරානන | (න) මූනුසතරක් ඇත්තා, බ්රහ්මයා. |
| චතුරාසව | (පු) කාම, භා, දිට්ඨි, අවිජ්ජා යන ආශ්රව සතර. |
| චතුරාසීති | (ඉ) අසූ හතර. |
| චතුරොඝ | (පු) කාමොඝ භවොඝ දිට්ඨොඝ අවිජ්ජොඝ යන සතර, ඔඝ බලනු. |
| චතුරොපධි | (ඉ) උපධිසතර, චතුරොඝය. |
| චතුවීසති | (ඉ) විසි හතර. |
| චතුවෙසාරජ්ජ | (න) චතුර්‍වෛසාරද්‍ය,1 බුදුන් “සම්‍යක් සම්බුද්ධ යෙමි”යි කීකල, නැත; මේ නම් ධර්මයක් ඔබ විසින් අනභිසම්බුද්ධ යයි කියන්නට නිසි මහණෙක්, බමුණෙක්, දෙවියෙක්, මරෙක් සහ බඹෙක් ලෝකයෙහි නැත 2 “ක්ෂීණ ශ්‍රවයෙහි”යි කීකල මෙතෙක් අශ්‍රවයෝ ඔබ විසින් අපරීක්ෂීණ යයි කියන්නට නිසි කෙනෙක් ලෝකයෙහි නැත 3 මේ ධර්‍මයෝ ස්වර්‍ග මොක්ෂයට අන්තරාය කරහයි කීකල නැත; කිසි අන්තරායකර නොවෙතියි කියන්නට කෙනෙක් ලෝකයෙහි නැත 4 මේ ධර්‍මයෝ නෛර්‍ය්‍යානිකහ යයි කීකල, නැත මේ ධර්‍මයෝ අනෛර්‍ය්‍යානිකහ යයි කියන්නට නිසි කෙනෙක් ලෝකයෙහි නැත මේ සතර කාරණයෙහි තමන්ගේ විශාරද භාවයන් ප්රත්යවෙක්ෂා කරන බුදුන්වහන්සේට උපන් සෞමනස්‍ය ඥානය චතුර්‍සෛසාරද්‍ය නම්වේ. |
| චතුවොකාරභව | (පු) සිව්වැදෑරුම් අරූප ස්කන්ධයන්ගෙන් යුත් භවය, අරූපලෝකය. |
| චතුසට්ඨි | (ඉ) හැට හතර. |
| චතුසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ හතර. |
| චත්ත | (ති) හරණ ලද, බැහැර කළ, ඉවත් කළ. |
| චත්ත | (3) අත් හැරි; පරිත්‍යාග කළ; හාරන ලද. |
| චත්තත්ත | (න) අත් හැරි බව. |
| චත්තාරීස | (ඉ) සතළිස, 40. |
| චත්තාරීසක | (පු) සතළිසක් ඇති, සතළිස. |
| චදි | (භු) පීණනෙ, පිණායාමෙහි, චන්දති, පිණවයි, බබලයි. |
| චන | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, චනති හිංසා කෙරෙයි. |
| චනං | (අ) අසර්‍වග්‍රහණයෙහි. |
| චනක | (පු) කඩල. |
| චනති | (ක්‍රි) (චන - (d) (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) හිංසා කරයි. |
| චන්ද | (පු) චන්ද්රයා, සඳු, හඳ. |
| චන්ද | (පු) චන්ද්රයා; සඳ. |
| චන්දක | (පු) සඳැස්පිල්, මොනරපිලේ පිහිටි සඳැස්. |
| චන්දකන්ත | (පු) චන්ද්‍රකාන්ත පාසාණය. |
| චන්දග්ගාහ | (පු) චන්දග්‍රහණය. |
| චන්දග්ගාහ | (පු) චන්ද්‍රග්‍රහණය. |
| චන්දග්ගි | (පු) සඳරැස්. |
| චන්දත්ත | (න) චන්ද්‍රභාවය, චන්ද්‍රයාගේ ගතිය. |
| චන්දන | (න) සඳුන් ලීය. |
| චන්දන | (න) සඳුන්, හඳුන්. |
| චන්දන | (පු) සඳුන් ගස. |
| චන්දනසාර | (පු) සඳුන් තෙල්; සඳුන් හරය. |
| චන්දනිකා | (ඉ) අසළ අපිරිසිදු දිය එක්වන තැන; ගවර වළ. |
| චන්දනිකා | (ඉ) ගම්දොර ගවරවල. |
| චන්දප්පභා | චන්ද්‍රාලෝකය, සඳරැස. |
| චන්දභාගා | (ඉ) දඹදිව පිහිටි එනම් ගංගාව. |
| චන්දභාස | (පු) කඩුව. |
| චන්දමණ්ඩල | (න) සඳ; සඳමඩල්‍ර. |
| චන්දවාලා | (ඉ) එනසාල්. |
| චන්දසෙඛර | (පු) චන්දුශෙඛර, ඊශ්වරයා. |
| චන්දිකා | (ඉ) සඳරැස. |
| චන්දිමන්තු | (පු) චන්ද්රයා. |
| චන්දිමසූරිය | (පු) සඳ හිරු දෙදෙනා. |
| චන්දිමා | (පු) චන්ද්රයා, චන්දිමන්තු. |
| චන්දිමා | (පු) චන්ද්රයා; සඳ. |
| චන්ද්‍රිකා | (ඉ) චන්දප්පභාව, සඳරැස. |
| චප | (d) තු සාන්ත්වනෙ නැලවීමෙහි. |
| චප | (භු) සාන්ත්වෙ, නැලවීමෙහි, චපති, නලවයි, සනසයි. |
| චපති | (ක්‍රි) (චප - (d) (භු) සාන්ත්වෙ, නැලවීමෙහි+ති) නලවයි. |
| චපල | (ති) අවිනිශ්චිත ක්‍රියා කරන්නා චංචල, ශීඝ්‍ර රසදිය. |
| චපල | (3) ස්ථිර නොවූ; ස්ථිර වචන නැති. |
| චපලතා | (ඉ) අස්ථිර බව; එක් කීමක නො පිහිටීම. |
| චපලා | (ඉ) වගපුල්. |
| චපි | (චු) ගතියං, යාමෙහි, එම්පෙති යෙයි. |
| චපු | (න) තොල් ගැටීමේදී ඇතිවන ශබ්දයක්. |
| චපුචපුකාරකං | .ක්‍රි .වි අනුභව කිරීමේදී චපු චපු යයි ශබ්ද නගමින්. |
| චබ්බ | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, චබ්බති, කයි. |
| චමර | (පු) ශීතාධික ටිබෙට් රටේ වසන ගවයා; සෙමෙරා. |
| චමර | (පු) සෙමරා, උත්තරාපථයෙහි ප්රසිද්ධ මහිෂාකාර මෘග කොටසක්, උතුමන් ඉදිරියෙහි පවන් සැලීමට ගන්නේ මේ සෙමරාගේ වාලධියයි ටිබැට් රටේ ඇති යැක් නම් ගවයා. |
| චමරි | (පු) ශීතාධික ටිබෙට් රටේ වසන ගවයා; සෙමෙරා. |
| චමරික | (පු) කොබෝලිල. |
| චමරී | (පු) සෙමෙර මුවා. |
| චමරු | (පු) රත්නභූතචර්මයට යොනිවූ මෘගයා, රන්වන් මෘගයෙක්. |
| චමු | (d) වු ධොවනෙ, සෙදීමෙහි-ආචමෙති, ආචමයති, සෝදයි. |
| චමු | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, චමති, කයි. |
| චමූ | (ඉ) භට හමුදාව. |
| චමූ | (ඉ) සේනාව. |
| චමූ | (ඉ) සේනාව. |
| චමූනාථ | (පු) සේනාපතියා. |
| චමූපති | (පු) සෙනාපතියා, සෙනෙවියා. |
| චමූපති | (පු) සේනාපතියා. |
| චම්ප | (පු) සපුගස. |
| චම්පක | (පු) සපුගස. |
| චම්පක | (පු) සපුගස. |
| චම්පා | (ඉ) එනම් නුවර. |
| චම්පා | (ඉ) එනම්නුවර. |
| චම්පෙති | (ක්‍රි) චපි - (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි+ති, යෙයි. |
| චම්පෙය්‍යක | (පු) චම්පා නුවර වැසියා. |
| චම්පෙය්‍යක | (3) චම්පා නුවරට අයත්; නාග රජෙකුගේ නමක්. |
| චම්බ | (භු) අදනෙ කෑමෙහි, චම්බති අනුභව කරයි. |
| චම්බති | (ක්‍රි) චම්බ - (d) (භු) අදනෙ, කෑමෙහි+ති, අනුභව කරයි. |
| චම්ම | (න) සම, පලිහය, පලඟ. |
| චම්ම | (න) හම. |
| චම්මක | (න) සම්කඩ, සම්කැබැල්ල. |
| චම්මකණ්ඩ | (න) සම්කඩ, පත්කඩය. |
| චම්මකණ්ඩ | (පු) පත්කඩය; සම් කෑල්ල. |
| චම්මකාර | (පු) සොම්මර, සම්වලින් වහන් ආදිය සාදන්නා. |
| චම්මකාර | (පු) හම්පදන් කරන්නා. |
| චම්මපසිබ්බක | (න) සම්පයිය, සම්පසුම්බිය. |
| චම්මපසිබ්බක | (පු) සම් පසුම්බිය. |
| චම්මයොනි | (ඉ) රතනභූත චර්මයට ප්‍රභව වූ මෘගයෝ. |
| චම්මසාධක | (න) තපසුන් විසින් අඳින සම් වලින් සාදා ගත් වස්ත්‍ර. |
| චම්මාවුත | (පු) සමින් වළඳනා ලද, සමින් වසන ලද. |
| චම්මී | (ඉ) රුක් බුරු ද. |
| චය | (පු) ගොඩනැංවීම; බැඳිම (බැම්මක්); රාශිය; රැස් කිරීම. |
| චර | (පු) චරපුරුෂයා, ඔත්තුකාරයා ජඞ්ගම, හැසිරීම. |
| චර | (භු) ගතියං, යාමෙහි, චරති, යෙයි. |
| චර | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙන්නා; (පු) ඔත්තු බලන්නා; චර පුරුෂයා. |
| චරක | (පු) දූතයා. |
| චරක | (3) හැසිරෙන්නා. |
| චරණ | (න) පාදය; පැවැත්ම; හැසිරීම. |
| චරණ | (න) හැසිරීම, පාදය. |
| චරණායුධ | (පු) පාදය ආයුධකොට ඇත්තා, කුකුළා. |
| චරති | (ක්‍රි) (චර - (d) (භු) චර, චරණ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| චරති | (චර+අ) පිළිපදී; හැසිරේ. |
| චරන්ත | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| චරමාන | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| චරහි | (අ) එවිට, ඒනිසා, දැන් “කථං චරහි ජානෙමු.” |
| චරහි | (නි) එහෙනම්; දැන්. |
| චරාචර | (ති) ජඞ්ගම වස්තු විදිනා සත්ව වර්ගයා. |
| චරාපෙති | (ක්‍රි) (චර - (d) (භු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ණපෙ+ති) හසුරුවයි, ඇවිදීම කරවයි. |
| චරාපෙති | (චර+ණාපෙ) ඇවිද්දවයි; හසුරුවයි. |
| චරිත | (ති) චරිතය, ස්වභාවය හැසිරෙන ලද, ගතිය. |
| චරිත | (න) ජීවත් වීම; ජීවන චරිතය; හැසිරීම. |
| චරිතක | (න) චර්‍ය්‍යාව, හැසිරීම. |
| චරිතබ්බ | (3) හැසිරිය යුතු. |
| චරිතු | (පු) හැසිරෙන්නා. |
| චරිතුං | (නි) හැසිරෙන්ට. |
| චරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැසිර. |
| චරිත්වාන | (පූ.ක්‍රි) හැසිර. |
| චරිම | (ති) පසුවූ (දෙය) අන්තිමය, අවසානය. |
| චරිම | (3) අවසන්හි වූ; පසු වූ. |
| චරිමක | (පු) අවසන්, කෙළවර. |
| චරිමක | (3) අවසන්හි වූ; පසු වූ. |
| චරිමකචිත්ත | (න) අන්තිම සිත (චරිමක විඤ්ඤාණය) |
| චරිය | (න) හැසිරීම, චර්‍ය්‍යාව, තත්වය. |
| චරියමනුස්ස | (පු) චරපුරුෂයා. |
| චරියා | (ඉ) පිළිපැදීම; හැසිරීම. |
| චරියාපිටක | (න) ඛුද්දකනිකායේ අන්තිම පොත. |
| චරු | (න) යාගද්‍රව්‍ය පිසීම, යාගයෙහි පිසූ කිරිබත. |
| චල | (ති) චඤ්චල, සෙලවීම. |
| චල | (ති) සෙලවෙන, චංචලවන, වෙව්ලන. |
| චල | (භු) චලනෙ, සැලීමෙහි, චලති සෙලවෙයි. |
| චල | (3) සෙලවෙන. |
| චලක | (පු) යුද්ධසෙනාවන් පිළියෙන කරන්නා, සේනා වින්‍යාසය කරන්නා. |
| චලති | (ක්‍රි) (චල - (d) (භු) චලනෙ, සෙලවීමෙහි+ති) සෙලවෙයි. |
| චලති | (චල+අ) කම්පා වේ; සෙලවේ. |
| චලදල | (පු) චඤ්චලපත්‍ර, ඇසටු ගස. |
| චලන | (න) කම්පාව; සෙල්ලීම. |
| චලන | (න) සෙලවීම, චලනය. |
| චලනී | (පු) වාත මෘගයා. |
| චලන්ත | (3) සෙලවෙන; සෙලවෙමින්. |
| චලමාන | (3) සෙලවෙන; සෙලවෙමින්. |
| චලාචල | (ති) එහාට මෙහාට සෙලවෙන. |
| චලික | (න) සපාදැමූ ආහාරය, සපය. |
| චලිත | (ති) සැලෙන ලද, සෙලවෙන ලද. |
| චලිත | (3) සෙලවුණු. |
| චලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සෙලවී. |
| චවති | (ක්‍රි) (චු - (d) (භු) චවනෙ, චුත වීමෙහි+උ=ඔ=අව+ති) චුතවෙයි මැරෙයි. |
| චවති | (චු+අ) චුත වේ; තිබුණු තැනින් ගිලිහේ; මැරේ. |
| චවන | (න) ගිලිහීම; චුත වීම; වෙන් වී යාම. |
| චවනතා | (ඉ) චුතවීම්බව, මැරෙණබව. |
| චවන්ත | (3) චුත වෙමින්. |
| චවමාන | (3) චුත වෙමින්. |
| චවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) චුත වී; මැරී ගොස්. |
| චස | (පු) බන්ධනය, රාශිය. |
| චසක | (පු) - (න) පාන පාත්රය, රා බොන ඔඩම, රා කෝම්බය. |
| චාග | (පු) දානය, අඟාණිය, තෑගි. |
| චාග | (පු) දීම; පරිත්‍යාගය. |
| චාගාධිට්ඨාන | (න) ත්‍යාගාධිෂ්ඨානය. |
| චාගානුස්සති | (ඉ) ත්‍යාග ගැණ සිහිකිරීම, ත්‍යගානුස්සතිය. |
| චාගානුස්සති | (ඉ) පරිත්‍යාගය සිහිපත් කිරීම. |
| චාගි | (ති) තෑගි කරන්නා, ත්‍යාගියා, දායකයා. |
| චාගී | (3) පරිත්‍යාග කරන්නා. |
| චාටි | (ඉ) සැලිය, හැලිය. |
| චාටි | (ඉ) සැළිය. |
| චාටු | රැවටිල්ල, කපටි. |
| චාටුකම්‍යතා | (ඉ) ඉච්චාබස් කීමට කැමැත්තා. |
| චාටුකම්‍යතා | (ඉ) රවටන කැමැත්ත, කපටි අදහස. |
| චාතක | (පු) කෑදැත්තා. |
| චාතක | (පු) කෑදැත්තා. |
| චාතුද්දසී | (ඉ) චන්ද්‍රමාසයේ දා හතර වෙනිදා; තුදුස්වක. |
| චාතුද්දිස | (3) සිවු දිශාවන්ට අයත්. |
| චාතුද්දිසක | (3) සිවු දිශාවන්ට අයත්. |
| චාතුද්දීප | (3) මහද්වීප සතර සම්බන්ධ වූ. |
| චාතුද්දීපක | (3) මහද්වීප සතර සම්බන්ධ වූ. |
| චාතුද්දීපික | (ති) සතර මහත් දීපයට අයත්, සතර මහත් දීපයෙහි පවත්නා. |
| චාතුද්දීපිකමෙඝ | (පු) සතර දීපයෙහි පවත්නා වර්ෂාව. |
| චාතුම්මහාපථ | (පු) සතරමං සන්ධිය. |
| චාතුම්මහාභූතික | (3) සතර මහා භූතයන්ට සම්බන්ධ වූ. |
| චාතුම්මහාරාජික | (පු) සිව්මහරජය, සිවු මහ දෙව්රජුන් වසන දෙව්ලොව. |
| චාතුම්මහාරාජික | (පු) සිව්වරම් රජුන් සම්බන්ධ. |
| චාතුරන්ත | (න) සිවු කෙළවර. |
| චාතුරිය | (න) දක්ෂ බව. |
| චාතුරිය | (න) දක්ෂකම, නුවණැති බව. |
| චාතූද්දස | (පු) තුදුස, දස සතර. |
| චාප | (පු) දුන්න, ධනුව. |
| චාප | (පු) දුන්න. |
| චාපකොටි | (න) දුනු කෙළවර. |
| චාපලසුන | (න) සුදුලුනු වර්ගයක්. |
| චාපල්‍ය | (න) අස්ථිර බව; චපල බව. |
| චාපල්‍ය | (න) චපල බව, අස්ථිර භාවය. |
| චාපල්ල | (න) අස්ථිර බව; චපල බව. |
| චාපල්ල | (න) චාපල්‍ය, චපල බව. |
| චාමර | (න) චාමරය; සෙමෙර වලිගය. |
| චාමර | (න) සෙමර වාලධියෙන් කළ විජිනිපත. |
| චාමීකර | (න) රත් හඳුන්. |
| චාමීකර | (න) රත්රන්. |
| චාය | (භු) සම්පූජනෙ, පිදීමෙහි, චායති, ආචායති පුදයි. |
| චායති | (ක්‍රි) (චාය - (d) (භු) සම්පූජනෙ, පිදීමෙහි+ති) පුදයි. |
| චාර | (පු) හැසිරීම. |
| චාර | (පු) හැසිරෙන්නා, හැසිරීම. |
| චාරක | (පු) හැසිරෙන්නා, සංචාරණය කරන්නා. |
| චාරක | (3) හසුරුවන; (පු) සිරගෙය. |
| චාරණ | (න) හැසිරවීම. |
| චාරණ | (න) හැසිරීම. |
| චාරණික | (පු) කෝලම් නැටුම. |
| චාරයමාන | (3) හසුරුවන; හසුරුවමින්. |
| චාරි | (පු) හැසිරෙන්නා. |
| චාරිකා | (ඉ) ඇවිදීම; ගමන් යාම. |
| චාරිකා | (ඉ) හැසිරීම, සංචාරය. |
| චාරිත්ත | (න) චාරිත්රය, මනා හැසිරීම. |
| චාරිත්ත | (න) සිරිත. |
| චාරී | (3) පිළිපදින්නා; හැසිරෙන්නා. |
| චාරු | (ති) සුන්දර, මනා යහපත්. |
| චාරු | (පු) ස්වර්ණය, රත්රන්. |
| චාරු | (3) මනොඥ; සිත්කලු. |
| චාරුදස්සන | (3) මනා පෙනීමක් ඇති. |
| චාරෙති | (ක්‍රි) (චර - (d) (භු) චරණෙ, හැසිරීමෙහි ණෙ+ති) හසුරුවයි, හැසිරෙයි. |
| චාරෙති | (චර+ණෙ) ගමන් කරවයි; හසුරුවයි. |
| චාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හසුරුවා. |
| චාරෙන්ත | (3) හසුරුවන; හසුරුවමින්. |
| චාල | (පු) කම්පාව; හෙල්ලීම. |
| චාලයමාන | (3) සොලවන; සොලවමින්. |
| චාලෙති | (චල+ණෙ) කම්පා කරයි; සොලවයි. |
| චාලෙතුං | (නි) සොලවන්ට. |
| චාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොලවා. |
| චාලෙන්ත | (3) සොලවන; සොලවමින්. |
| චාවන | (න) චුතවීම, මරණය. |
| චාවනා | (ඉ) තිබුණු සැටියෙන් ඉවත් කරවීම. |
| චාවෙති | (ක්‍රි) (චු - (d) (භු) චවනෙ, චුතවීමෙහි උ=ඔ=අව+ණෙ+ති) චුත කරවයි. |
| චාවෙති | (චු+ණෙ) චුත කරවයි; තිබුණු ආකාරයෙන් ඉවත් කරවයි. |
| චාවෙත්වා | (පු) ක්‍රි චුත කරවා. |
| චි | (අ) අසර්‍වග්‍රහණයෙහි, සමහර, ඇතැම්. |
| චි | (කි) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි, චිනාති විචිනාති රැස් කෙරෙයි. |
| චි | (නි) සියල්ල නො ගැනීමේ අර්ථයෙන්. |
| චි | (භු) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි, චිනාති, රැස් කරයි. |
| චි | (සු) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි, චිණො-(නො)ති, රැස් කෙරෙයි. |
| චිකබිල්ල | (පු) දරඳ, මඟුල් කරඳ. |
| චිකිච්ඡති | (ක්‍රි) පිලියම් කරයි, බෙහෙත් කරයි. |
| චිකිච්ඡන | (න) පිළියම්කිරීම, රෝගයට බෙහෙත් කිරීම. |
| චිකිච්ඡිත | (ති) පිළියම්කළ, බෙහෙත්කළ. |
| චික්ඛ | (භු) වාචෙ, කිරීමෙහි, චික්ඛති-ආචික්ඛති, කියයි. |
| චික්ඛති | (ක්‍රි) කියයි-චික්ඛ බලනු. |
| චික්ඛන | (න) කීම. |
| චික්ඛල්ල | (න) මඩ කලල. |
| චික්ඛල්ල | (න) මඩ; මඩ වතුර. |
| චික්ඛිත | (ති) කියන ලද, කියු. |
| චිංගුලක | (න) රූං පෙත්ත. |
| චිංගුලායති | රූං පෙත්තක් මෙන් කරකැවේ. |
| චිඞ්ගුලක | (න) කරකැවීම, තල්පත් කඩදාසි ආදියෙන් කළ හුලන් පෙත්ත, මෙය ඉරටුවක සවිකරගත්විට වාත වේගයෙන් කරකැවේ. |
| චිඞ්ගුලායති | (ක්‍රි) චිඞ්ගුල - (d) (චු) පරිබ්භමෙ, කරකැවීමෙහි (චිඞ්ගුල+ආයති) කරකැවෙයි. |
| චිච්චිටායති | (ක්‍රි) (චිවි, චිට+ආයති) චිච්, චිට යන ශබ්ද කරයි. |
| චිච්චිටායති චිටිචිටායති | චිටි චිටි යන ශබ්ද කරයි. |
| චිච්චිටායන | (න) චිව් චිට යන අනුකරණ ශබ්ද කරන. |
| චිච්චියති | (ක්‍රි) (චිඞ්ගුල+ණය+ති) කරකැවෙයි. |
| චිඤ්චා | (ඉ) සියඹලා. |
| චිට | (භු) අක්කොසෙ, පෙසනෙ, අක්‍රොශයෙහි, යැවීමෙහි, චෙටති, අක්‍රොශ කරයි යවයි. |
| චිට | (භු) උත්තාසෙ, තැතිගැන්වීමෙහි චෙටති බියගන්වයි. |
| චිණ්ණ | (පු) පුරුදුකළ ආචීණී. |
| චිණ්ණ | (3) පුරුදු කළ; රැස් කළ. |
| චිණ්හ | (න) සලකුණ, ලකුණ. |
| චිණ්හ චින්හ | (න) සලකුණ, ලකුණ. |
| චිණ්හ චිහ්න | (න) සලකුණ, ලකුණ. |
| චිත | (d) තු සංචෙතනෙ, සිතීමෙහි, ස්වෘතියෙහි චෙතයති, සිතයි. |
| චිත | (චු) සඤ්චෙතනෙ, සිතීමෙහි චෙතෙති, සිතයි. |
| චිත | (භු) සඤ්ඤාණෙ, සිතීමෙහි චින්තයති, සිතයි. |
| චිත | (3) රැස් කළ. |
| චිතක | (පු) දරසෑය. |
| චිති | (ඉ) ගොඩ; රැස් කිරීම; සොහොන් ගැබ. |
| චිති | (ක්‍රි) (d) (චු) චින්තායං, සිතීමෙහි+ණෙ+ති) චින්තෙති සිතයි. |
| චිති | (චු) සඤ්ඤාණෙ, සිතීමෙහි, චෙතති, සිතයි. |
| චිත්ත | (න) චිත්‍රකර්මය; සිත; සිතියම; සිතිවිල්ල. |
| චිත්ත | (න) සිත සිතුයම විචිත්‍ර, කඹුරුවන් පැහැය. |
| චිත්ත | (පු) පණත, බක්මස. |
| චිත්ත | (පු) බක් මස. |
| චිත්තක | (න) තිලකය. |
| චිත්තක | (න) නළලේ තබන තිලකය. |
| චිත්තක | (පු) රත්නිටුල්, එරඬුගස. |
| චිත්තක | (3) නානා විධ; විසිතුරු වූ. |
| චිත්තකත | (3) විසිතුරු කළ; සැරසූ; සිතින් කළ. |
| චිත්තකථි | (3) විසිතුරු කථා ඇත්තා. |
| චිත්තකථික | (පු) විසිතුරු කථා ඇත්තා, චිත්‍ර කථිකයා. |
| චිත්තකථික | (3) විසිතුරු කථා ඇත්තා. |
| චිත්තකම්ම | (න) චිත්‍රය; විසිතුරු වැඩ; සිතියම් කිරීම. |
| චිත්තකම්ම | (න) සිතුවම, චිත්‍ර කර්මය. |
| චිත්තකා | (ඉ) - (න) වීමෙන් විසිතුරු එළුලොම් ඇතිරිය. |
| චිත්තකාර | (පු) චිත්‍ර ශිල්පියා; සිත්තරා. |
| චිත්තකාර | (පු) සිත්තරා, සිතුයම් කරන්නා, සිත්තරු. |
| චිත්තකූට | (පු) එනම් පර්වතය, සිතුකුළුපව්. |
| චිත්තක්ඛර | (න) විසිතුරු අකුරු. |
| චිත්තක්ඛෙප | (පු) පිස්සුව; සිත පෙරළීම. |
| චිත්තතර | (3) වඩා විසිතුරු වූ. |
| චිත්තතා | (ඉ) විසිතුරු බව. |
| චිත්තත්ත | (න) සිතෙහි ස්වභාවය, සිතේ ආකාරය |
| චිත්තපණ්ණී | (ඉ) පුස්වැන්න. |
| චිත්තපස්සද්ධි | (ඉ) සිතේ සන්හුන් බව. |
| චිත්තපීලා | (ඉ) මූර්ච්ඡාව, සිහිමුළාව. |
| චිත්තභාවනා | (ඉ) සිත්භාවනාව. |
| චිත්තභොග | (පු) මෙනෙහි කිරීම. |
| චිත්තමාස | (පු) බක්මාසය. |
| චිත්තමුදුතා | (ඉ) සිතේ මෘදු බව. |
| චිත්තරූප | (න) විසිතුරු රූපය, සිත පිරීම. |
| චිත්තලතා | (ඉ) ශක්රයාගේ එනම් උයන. |
| චිත්ත‍වික්ඛෙප | (පු) සිත පෙරළීම; සිතේ නො සන්සුන් බව. |
| චිත්තවිබ්භම | (පු) චිත්තවිභ්‍රමය වියරුව, උමතු වීම. |
| චිත්තවිවෙක | (පු) සිතට විවේකය. |
| චිත්තසන්තාප | (පු) සිත් තැවුල; සිතේ තැවීම. |
| චිත්තසමථ | (පු) සිත තැන්පත් කිරීම. |
| චිත්තසිබ්බන | (න) විසිතුරු මැහීම. |
| චිත්තා | (ඉ) සිත නැකත. |
| චිත්තාගාර | (න) සිතියම් තැන්පත් කොට තබන ගෙය. |
| චිත්තානුපස්සනා | (ඉ) සිතේ පැවැත්ම සලකා භාවනා කිරීම. |
| චිත්තාභොග | (පු) මෙනෙහි කිරීම. |
| චිත්ති | (ඉ) විචිත්‍රය, විසිතුර. |
| චිත්තිකා | (ඉ) වීමෙන් විසිතුරු ඇතිරිය. |
| චිත්තිකාර | (පු) ගරුකිරීම, බුහුමන් කිරීම. |
| චිත්තිත | (ති) අලංකාර කළ, චිත්‍රකර්‍ම කළ. |
| චිත්තීකාර | (පු) ගෞරව කිරීම. |
| චිත්තුජ්ජුකතා | (ඉ) සිතේ සෘජුබව. |
| චිත්තුත්‍රාස | (පු) සිතේ තැතිගැන්ම. |
| චිත්තුප්පාද | (පු) සිත ඉපදවීම; සිතිවිල්ල. |
| චිත්තෙකග්ගතා | (ඉ) චි‍ත්තෛකාග්‍රතාව, සිත එකඟ බව. |
| චිත්‍ර | (ති) විසිතුරු, විචිත්‍ර. |
| චිත්‍ර | (3) විසිතුරු වූ; (පු) බක් මස. |
| චිත්‍රතණ්ඩූලා | (ඉ) වලඟසාල්. |
| චිත්‍රහාණු | (පු) වහ්නිය, සූර්ය්යයා. |
| චිද්වා | (ඉ) සිංඹලා, සිනිඹලා. |
| චිනාති | (ක්‍රි) (චී - (d) (භු) චයෙ, රැස්කිරීමෙහි+ති) රැස් කෙරෙයි. |
| චිනාති | (චි+නා) ගොඩනගයි; බැම්මක් බඳියි; රැස් කරයි. |
| චින්ත | (චු) චින්තායං සිතීමෙහි, චින්තෙති, චින්තයති, සිතයි. |
| චින්ත | (චු) චින්තිකරණෙ, විසිතුරු කිරීමෙහි චිත්තෙති, චිත්තයති, විචිත්‍ර කෙරෙයි. |
| චින්තක | (පු) සිතා බලන්නා, සිතන්නා. |
| චින්තක | (3) සිතන; සිතන්නා; සිතා බලන. |
| චින්තන | (න) සිතිවිල්ල; සිතීම. |
| චින්තන | (න) සිතීම, චින්තනය. |
| චින්තනක | (ති) හැඟීම් සහිත, සිතීම් සහිත. |
| චින්තනක | (3) සිතන; සිතන්නා; සිතා බලන. |
| චින්තනීය | (3) සිතිය යුතු. |
| චින්තා | (ඉ) සිතිවිල්ල; සිතීම. |
| චින්තා | (ඉ) සිතීම, සිතිවිල්ල. |
| චින්තාමණි | (ඉ) චිත්තාවාර දැනගන්නා ගන්ධාර රට පැවති විද්‍යාවක්, සිතුමිණි රුවන චින්තාමාණික්‍යය. |
| චින්තාමණි | (පු) සිතුමිණ; සිතූ දෙයක් ලබාදෙන මැණික. |
| චින්තිත | (ති) සිතනලද, සිතූ. |
| චින්තිත | (න) සිතිවිල්ල; සිතූ දෙය. |
| චින්තිත | (3) සිතන ලද. |
| චින්තිය | (පූ.ක්‍රි) සිතා. |
| චින්තිය | (3) සිතිය යුතු. |
| චින්තී | (ඉ) සිතන්නා, සිහිකරන්නා. |
| චින්තී | (3) සිතන්නා. |
| චින්තෙතබ්බ | (3) සිතිය යුතු. |
| චින්තෙති | (චින්ත+ණෙ) සිතයි. |
| චින්තෙතුං | (නි) සිතන්ට. |
| චින්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිතා. |
| චින්තෙන්ත | (3) සිතන; සිතමින්. |
| චින්තෙය්‍ය | (3) සිතිය යුතු. |
| චින්නක | (ති) කැපීම් සහිත. |
| චිමිලික | (න) භූමියෙහි ඇතිරිම. |
| චිමිලිකා | (ඉ) කොට්ට ආදියේ උරය. |
| චිරං | (අ) බොහෝ කල් යනාර්ථයෙහි, දීර්ඝ කාලයක්. |
| චිරං | (ක්‍රි.වි) බොහෝ කලක්; බොහෝ කලක් මුළුල්ලේ. |
| චිර | (3) කාලයෙන් දීර්ඝ වූ; වැඩිකල්. |
| චිරකාලං | (ක්‍රි.වි) දීර්ඝ කාලයක්. |
| චිරක්‍රිය | (පු) පටන්ගත් ක්‍රියාවෙහි කාලක්ෂෙප කරන්නා. |
| චිරට්ඨිතික | (3) දිගු කලක් පවත්නා. |
| චිරතරං | (ක්‍රි.වි) වඩා දීර්ඝ කාලයක්. |
| චිරදික්ඛිත | (3) පැවිදි වී බොහෝ කල් ගත වූ. |
| චිරදිට්ඨ | (ති) දක්නාලද, බොහෝ කල් ඇති. |
| චිරනිවාසී | (3) දිගු කලක් වසන්නා. |
| චිරන්තන | (ති) පරණ=පුරාණ. |
| චිරන්තනික | (ති) පුරාතනයින්ට අයිති, පෞරානික. |
| චිරපටික | (න) බොහෝකල් පටන්. |
| චිරපබ්බජිත | (3) පැවිදි වී බොහෝ කලක් ගත වූ. |
| චිරප්පවාසී | (3) බොහෝ කලක් ගමෙන් පිට විසූ. |
| චිරරත්තං | (ක්‍රි.වි) දීර්ඝ කාලයක්. |
| චිරරත්තාය | (අ) චිරකාලාර්‍ථයෙහි, දීර්‍ඝකාලයක්. |
| චිරරත්තාය | (ක්‍රි.වි) දිගු කලකට. |
| චිරස්සං | (අ) චිරකාලාර්‍ථයෙහි, බොහෝ කාලයක්. |
| චිරස්සං | (නි) දිගු කලක් මුළුල්ලේ; දිගු කලකින්. |
| චිරානීත | (පු) බොහෝකල් අතික්‍රාන්ත. |
| චිරායති | (ක්‍රි) (චිර - (d) (භු) ඛෙපනෙ, ගෙවීමෙහි,+ආය+ති) කල්යවයි, කල්ගතකෙරෙයි. |
| චිරායති | (නාමධාතු) කල් ගත කරයි; සුනන්ගු වේ. |
| චිරායන | (න) කල්ගත කරන, කල්යවන. |
| චිරායන්ත | (3) කල් ගත කරන්නේ. |
| චිරායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කල් ගත කොට. |
| චිරායුක | (පු) චිරායු ඇත්තා, දෙවියා. |
| චිරි | (සු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, චිරුණති, හිංසා කරයි. |
| චිරෙන | (අ) චිරකාලාර්‍ථයෙහි, බොහෝකලකින්. |
| චිරෙන | (ක්‍රි.වි) බොහෝ කලකින්. |
| චිල | (චු) අච්ඡාදනෙ, ඇඳීමෙහි, චිලෙති, චිලයති, අඳියි. |
| චිල | (භු) අච්ඡාදනෙ, ඇඳීමෙහි, චිලති, වස්ත්‍ර හදියි. |
| චිලිමිකා | (ඉ) තල්, කිතුල් කොළ ආදියෙන් කළ බුමුතුරුණු, රෙදි වර්ගයක්. |
| චිල්ල | (භු) සීථිලකරණෙ, ලිහිල් කිරීමෙහි, චිල්ලති, බුරුල් කෙරෙයි. |
| චිල්ලක | (න) ඇණය, කණුව. |
| චීති | (චු) චින්තායං, සිතීමෙහි, චින්තෙති, සිතයි. |
| චීන | (න) එනම් රට, චීන දෙසය. |
| චීනක | (ති) චීන දේශයට අයත්, චීනයෙහිවූ. |
| චීනපිට්ඨ | (න) රත් සිරියල්. |
| චීනපිට්ඨ | (න) සින්දූරම්, සින්දූර සුණු. |
| චීනරට්ඨ | (න) චීන රට. |
| චීයති | (ක්‍රි) (චී - (d) (භු) චයෙ රැස්කිරීමෙහි ය+ති) රැස් කෙරෙයි. |
| චීර | (න) තිරු, ඉරු. |
| චීර | (න) නූල (පොතු ආදියෙන් තැනූ); පටිය (පොතු ආදියෙන් තැනූ); හීන් තීරුව (පොතු ආදියෙන් තැනූ). |
| චීරක | (ති) තිරු ඇති, තිරු ඇතිකොට. |
| චීරක | (න) නූල (පොතු ආදියෙන් තැනූ); පටිය (පොතු ආදියෙන් තැනූ); හීන් තීරුව (පොතු ආදියෙන් තැනූ). |
| චීරකවාසික | (න) වැහැරි සිව්රු. |
| චීරකවාසිකම්ම | (න) ශරීරයෙහි සම ගලවා වැහැරි වස්ත්‍රමෙන් කරන වධයක්. |
| චීරි | (ඉ) සීරු, රෑසියා, රෑහියා. |
| චීරිය | (පු) සීරු, රෑසියා. |
| චීරිලිය | (පු) රෑසියා, චීරිළිකා බලනු 699 |
| චීරිළිකා | (ඉ) රෑසියා, චීරිලිය 579 (අඞ්ගුත්තර නිකාය) |
| චීරී | (ඉ) රැහැය්යා. |
| චීව | (චු) දිත්තියං, භාසනෙ බැබලීමෙහි, කීමෙහි, චිවෙති චිවයති, බබලයි, කියයි. |
| චීවර | (න) කසට පෙවූ වස්ත්රය; කසාවත; සිවුර. |
| චීවර | (න) සිව්ර, භික්ෂූන්ගේ චීවරය. |
| චීවරකණ්ණ | (න) සිවුරු කොණ. |
| චීවරකම්ම | (න) සිවුරු මැහීම කැපීමාදිය. |
| චීවරකාර | (පු) සිවුරු සාදන්නා. |
| චීවරදාන | (න) සිවුරුදීම. |
| චීවරදුස්ස | (න) සිවුරු මැහීමට වස්ත්‍ර. |
| චීවරපටිපග්ගාහක | (පු) සිවුරුලබන්නා. |
| චීවරපවිවෙක | (පු) සිවුරු පිළිබඳ උතුම් විවේකය. |
| චීවරරජ්ජු | (ඉ) සිවුරු දමන වැල. |
| චීවරවංස | (පු) සිවුරු දැමීමට යෙදූ උණ ලීය. |
| චීවරසංකමනීය | (න) සිවුර අයිති තැනැත්තාට දීම. |
| චු | (චු) සහනෙ, ඉවසීමෙහි, චාවෙති චාවයති ඉවසයි. |
| චු | (භු) චවනෙ, චුතවීමෙහි, චවති, චුතවෙයි. |
| චුක්ක | (චු) බ්‍යථනෙ, පෙළීමෙහි, චුක්කෙති, චුක්කයති, පීඩාකරයි. |
| චුචුක | (න) නිකට, අඨරොෂ්ඨයෙන් යටභාගය. |
| චුච්චු | (ඉ) මුල්පලා. |
| චුජ්ජන | (න) චෝදනාකිරීම, චෝදනාව. |
| චුට | (චු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි, චුටෙති, චුටයති සිඳියි. |
| චුට | (භු) අප්පකෙ, ස්වල්පභාවයෙහි, වොටති මඳවෙයි. |
| චුට | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, චුටති සිඳියි. |
| චුටි | (චු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, චුණෙති, චුණයති, සිඳියි. |
| චුට්ට | (චු) මන්දෙ, ස්වල්පයෙහි, චුට්ටෙති, චුට්ටයති, අල්පවෙයි, මඳවෙයි. |
| චුණ | (චු) කුචිතෙ, හැකිලීමෙහි, චුණෙති, චුණයති, හැකිළෙයි. |
| චුණ | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි චුණති, චොණති, සිඳියි. |
| චුණ්ණ | (චු) චුණ්ණනෙ, සුණුකිරීමෙහි, චුණ්ණෙති, චුණ්ණයති, සුණුකරයි. |
| චුණ්ණ | (න) කුඩු; චූර්ණය; සුණු. |
| චුණ්ණ | (පු) - (න) වත්සුණු, සුණු ධුලි, රේණු. |
| චුණ්ණ විචුණ්ණ | (3) කැඩී පොඩිවී ගිය; සුණු විසුණු වූ. |
| චුණ්ණක | (ති) සුණු, සුණුවීම ඇති. |
| චුණ්ණක | (න) මූණේ ගෑම් ආදියට පිළියෙළ කළ වත්සුණු ආදිය. |
| චුණ්ණකචාලනී | (ඉ) පෙනේරය. |
| චුණ්ණචාලිනී | (ඉ) සුණුකරන යන්ත්රය. |
| චුණ්ණපිණ්ඩ | (න) කුඩු පිඩ. |
| චුණ්ණිත | (ති) සුණුකළ, කුඩුකරන ලද. |
| චුණ්ණිත | (3) කුඩු කරන ලද. |
| චුණ්ණියමාන | (3) කුඩු කරනු ලබන. |
| චුණ්ණෙති | (ක්‍රි) (චුණ්ණ - (d) (භු) පෙරණෙ, ණෙ+ති) සුණුකිරීමෙහි, සුණුකෙරෙයි. |
| චුණ්ණෙති | (චුණ්ණ+ණෙ) අඹරා චූර්ණ කරයි; කුඩු කරයි; සුණු කරයි. |
| චුණ්ණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කුඩු කොට. |
| චුත | (ති) ගිලිහුණු, ගැලවුණු, කාලක්‍රියාකළ. |
| චුත | (භු) සෙවනෙ, වැගිරීමෙහි, චොතති, වැගිරෙයි. |
| චුත | (3) මළගිය; හුන් තත්වයෙන් ගිලිහී ගිය. |
| චුති | (ඉ) ගිලිහී යාම; මරණය. |
| චුති | (ඉ) චුතිය, මරණය, චුතවීම. |
| චුතූපපාත | (න) චුතිය හා උප්පත්තිය. |
| චුතූපපාතඤාණ | (න) චුති උත්පත්ති දැනගන්නා නුවණ. |
| චුද | (චු) දොසාවිකරෙණ, දොස් පහළ කිරීමෙහි, චොදෙති, චොදයති, චෝදනා කරයි. |
| චුද | (චු) නුදෙ, දැමීමෙහි, මෙහෙයීමෙහි, චොදෙති, චොදයති, දමයි, මෙහෙයයි. |
| චුදිත | (ති) චෝදනා කරන ලද, චෝදනා ලබන්නා, විත්ති පක්ෂය. |
| චුදිත | (3) චෝදනා ලැබූ; දොස් නගනු ලැබූ අය; විත්ති කාරයා. |
| චුදිතක | (3) චෝදනා ලැබූ. |
| චුදිතක | (3) දොස් නගනු ලැබූ අය. |
| චුදිතක | (3) විත්ති කාරයා. |
| චුද්දස | (න) තුදුස, දස සතර, 14. |
| චුද්දස | (3) තුදුස; දහ හතර. |
| චුන්ද | (පු) ඇත් දත් වලින් වැඩ කරන්නා. |
| චුන්දකාර | (පු) ලියන වඩුවා, භමකාරයා. |
| චුන්දකාර | (පු) ලියන වඩුවා. |
| චුන්දභණ්ඩ | (න) චුන්ද කාරයාගේ බඩු, ලියන පට්ටලේ උපකරණ. |
| චුප | (භු) මන්ද ගමනෙ, ලැසි ගමනෙහි, චොපති, ලස්වයයි. |
| චුබි | (භු) වදන සංයොගෙ, මුහුණු සංයොග වීමෙහි, චුම්බති, සිඹියි. |
| චුබුක | (න) නිකට. |
| චුබුක | (න) නිකට. |
| චුම්බ | (d) චුම්බනෙ, ඉඹීමෙහි, චුම්බති, සිඹියි. |
| චුම්බට | (න) ආධාරයට තබන කුඩා කොට්ටයක් වැනි දෙය; දරණුව. |
| චුම්බට | (න) දරණුව, කොට්ටය. |
| චුම්බටක | (න) ආධාරයට තබන කුඩා කොට්ටයක් වැනි දෙය; දරණුව. |
| චුම්බටක | (න) සුඹුලුව, දරණුව. |
| චුම්බති | (ක්‍රි) (චුම්බ - (d) (භු) චුම්බනෙ, සිඹීමෙහි+ති) සිඹියි (චුම්බ+තී) |
| චුම්බති | (චුබි+ංඅ) සිඹියි. |
| චුර | (චු) ථෙය්‍යෙ, සොරකම් කිරීමෙහි, චොරෙති, චොරයති, සොරකම් කෙරෙයි. |
| චුල | (චු) නිම්මුජ්ජනෙ, ගැලීමෙහි, චොලෙති, ගිලෙයි. |
| චුල | (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි, චොලති, මඩියි, සොලවයි. |
| චුල්ල | (ති) සුලු, කුඩා. |
| චුල්ල | (භු) ශෘඞ්ගාර ලීලාවෙහි, චුල්ලති, ශෘඞ්ගාර ලීලා කරයි. |
| චුල්ල | (3) කුඩා; විශාල නොවූ. |
| චුල්ලන්තෙවාසික | (පු) අතවැසි බාලයා. |
| චුල්ලපිතු | (පු) බාප්පා. |
| චුල්ලසීල | (න) පඤ්චසීලාදි කුඩා සීලය. |
| චුල්ලාසීතිකල්ප | (පු) සුලු අසූ කල්පයක්. |
| චුල්ලී | (ඉ) උදුන, ලිප. |
| චුල්ලුපට්ඨාක | (පු) කුඩා සේවකයා. |
| චුවුක | (න) තන පුඩුව, පයොධරාග්‍රය. |
| චුවුක .ක | තන පුඩුව. |
| චූත | ත) අඹගස. |
| චූල | (3) කුඩා වූ. |
| චූස | (භු) පානෙ, පානයෙහි, චුසති, පානය කරයි. |
| චූළනිකා | (ඉ) කුඩා, සුළු, “සහස්සි චූලනිකා ලොකධාතු” |
| චූළනියලොකධාතු | (ති) දහසක් සක්වල. |
| චූළා | (පු) - (ඉ) චූඩා, බද්ධ කෙශය, කොණ්ඩය, වොටුන්න, මොනරකුඩුම්බිය, හුනිඳ. |
| චූළා | (ඉ) කුඩුම්බිය; හිසමුදුනේ කොණ්ඩය. |
| චූළාමණි | (ඉ) චූඩා මාණික්‍යය, සිළුමිණ, ඔටුනුමිණ. |
| චූළාමණි | (පු) මුදුනේ මැණික (ඔටුන්නේ). |
| චූළාමණි | (පු) සිළුමිණ. |
| චූළිකා | (ඉ) ඉතා කුඩා; කුඩුම්බිය. |
| චූළිකා | (ඉ) හස්තීන්ගේ කණ මුල. |
| චූළොදර | (න) කුඩා බඩ, එනම් ඇත්තා. |
| චෙ | (අ) ඉඳින්, සංයොගයෙහි. |
| චෙ | (නි) ඉදින්. |
| චෙකස | (පු) හොමු මඟු. |
| චෙච්ව | (පු.ක්‍රි) දැන, දැනගණ. |
| චෙට | (පු) කොල්ලා; සේවකයා. |
| චෙට | (භු) ඊහායං, උත්සාහයෙහි, චෙටති, උත්සාහ කරයි. |
| චෙටක | (පු) කොල්ලා; සේවකයා. |
| චෙටක | (පු) දාසයා, මෙහෙකාරයා. |
| චෙටිකා | (ඉ) දාසිය; මෙහෙකාරිය. |
| චෙටී | (ඉ) දාසිය, මෙහෙකාරි. |
| චෙටී | (ඉ) දාසිය; මෙහෙකාරිය. |
| චෙත | (න) සිත, මනස, විඤ්ඤාණය. |
| චෙත | (පු) (න) සිත; සිතිවිල්ල. |
| චෙතක | (පු) සේ මුව, සේ වටි ආදීහු. |
| චෙතකී | (ඉ) අරළු. |
| චෙතනා | (ඉ) චේතනාව; සිතිවිල්ල. |
| චෙතනා | (ඉ) සිතිවිල්ලා, ප්රඥාව. |
| චෙතයති | (චිති+ණය) සිතයි. |
| චෙතයිත | (න) සිතූ දෙය. |
| චෙතයිත | (3) සිතන ලද. |
| චෙතයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිතා. |
| චෙතස | (3) සිත් ඇති. |
| චෙතසික | (න) චෛතසික. |
| චෙතසික | (පු) සිතෙහි හටගත්, සිතිවිලි. |
| චෙතසික | (3) සිතට අයත්; සිතෙහි හටගත්. |
| චෙතසො | (පු.ක්‍රි) සිතා. |
| චෙතාපන | (න) සිතීම. |
| චෙතාපෙති | (ක්‍රි) (චිති+ණපෙ+ති) සිතවයි. |
| චෙතාපෙති | (චිති+ණාපෙ) එක් දෙයක් දී වෙන දෙයක් ගනී; හුවමාරු කරයි. |
| චෙතිය | (න) චෛත්‍යය; සෑය. |
| චෙතියද්දුම | (පු) චෛත්‍ය වෘක්ෂය, පූජ්‍ය වෘක්ෂය. |
| චෙතෙති | (ක්‍රි) (චිති+ණෙ+ති) සිතයි චිති බලනු. |
| චෙතෙති | (චිති+ණෙ) සිතයි. |
| චෙතො | (න) සිත. |
| චෙතො සමාධි | (ඉ) චිත්තසමාධිය, සිතේ එකඟකම. |
| චෙතොඛිල | (න) සිතට කරදර පමුණුවන දෙය. |
| චෙතොපණිධි | (ඉ) ප්‍රාර්ථනාව; සිත පිහිටුවීම. |
| චෙ‍තොපරියඤාණ | (න) අනුන්ගේ සිත් දන්නා නුවණ. |
| චෙතොපසාද | (පු) සතුට; සිතේ පැහැදීම. |
| චෙතොවිමුත්ති | (ඉ) සිත නිදහස් වීම. |
| චෙතොවිමුත්ති | (ඉ) සිත නිසා ක්ලේශාදියෙන් නිදහස් වීම. |
| චෙතොවිමුත්තී | (ඉ) චිත්තවිමුක්තිය. |
| චෙතොසමථ | (පු) සිත සන්සිඳු වීම. |
| චෙල | (න) වස්ත්රය, සෙලේ. |
| චෙල | (න) වස්ත්රය. |
| චෙල | (භු) සංචලනෙ, චලනයෙහි, චෙලති, සැලෙයි. |
| චෙලත | (පු) යුද්ධයෙහි ජය ධ්වජය ගෙන ඉදිරියෙහි යන තැනැත්තා, යුද්ධයෙහි කොඩිකාරයා. |
| චෙලපත්තික | (න) රෙදි පියවිලි. |
| චෙලවිතාන | (න) වස්ත්‍රයෙන් බැඳි වියන. |
| චෙලාපක | (පු) කුරුළු වර්ගයක්, කොක් ජාතියක්. |
| චෙලායුධ | (න) වෙලායුධය. |
| චෙලු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, චෙලති, යයි. |
| චෙලුක්ඛෙප | (පු) වස්ත්‍ර ඔසවා වැනීම. |
| චොක්ඛ | (ති) පවිත්‍ර, පිරිසිදු. |
| චොච | (පු) ඇටිකෙසෙල්. |
| චොච | (පු) කෙසෙල්. |
| චොචපාන | (න) කෙසෙල් පානය. |
| චොදක | (පු) චෝදනා කරන්නා, පැමිණිලිකාරයා. |
| චොදක | (3) චෝදනා කරන්නා; දොස් නගන්නා; පැමිණිලි කාරයා. |
| චොදන | (න) නියොගය, ඇනවීම. |
| චොදනා | (ඉ) චෝදනා කිරීම, පැමිණිලි කිරීම. |
| චොදනා | (ඉ) දොස් නැගීම. |
| චොදිත | (3) චෝදනා ලැබූ; දොස් නගනු ලුබූ; විත්ති කාරයා. |
| චොදිති | (ති) චෝදනාකළ. |
| චොදෙති | (ක්‍රි) (චුදි - (d) (භු) චොදනෙ, චොදනා කිරීමෙහි+ණෙ+ති) චෝදනා කරවයි. |
| චොදෙති | (චුද+ණෙ) දොස් නගයි; පැමිණිලි කරයි. |
| චොදෙතු | (පු) චොදනා කරන්නා; පැමිණිලි කාරයා. |
| චොදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) චොදනා කොට; දොස් නගා. |
| චොපන | (න) සෙලවීම. |
| චොර | (පු) සොර. |
| චොර | (පු) සොරා. |
| චොරඝාතක | (පු) සොරුන් මරන්නා. |
| චොරිකා | (ඉ) සොරකම, සොරා. |
| චොරිකා | (ඉ) සොරකම. |
| චොරී | (ඉ) සෙර, සොරකම් කරන ස්ත්රිය. |
| චොරී | (ඉ) ස්ත්රිය; සොර. |
| චොරුපද්දව | (පු) සොරුන්ගෙන් වන උවදුර. |
| චොල | (න) රෙදි වස්ත්‍ර. |
| චොළ | (පු) රෙද්ද; වස්ත්රය. |
| චොළක | (පු) කුඩා වස්ත්රය; රෙදි කැබැල්ල. |
| චොළක | වස්ත්‍ර, රෙදි. |
| චොළභිසි | (ඉ) රෙදිවලින් කළ බිස්ස. |
| චොළරට්ඨ | (න) සොළීරට. |
| චොළිය | (3) සොළී රටට අයත්. |
| ඡ | සය, 6. |
| ඡ | (3) සය. |
| ඡක | (න) ශූථය, අසූචි. |
| ඡකණක | (න) අස් බෙටි ආදිය; සතුන්ගේ මල. |
| ඡකන | (න) අස්බෙටි ආදිය. |
| ඡකලක | (පු) එළුවා. |
| ඡකළ | (පු) එළුවා. |
| ඡකළක | (පු) එළුවා, තිරළුවා. |
| ඡක්ක | (න) ෂට්කය; සයේ සමූහය. |
| ඡක්ක | (පු) සදෙනෙකුන්ගේ සමූහ කරුණු ඇතුළත්. |
| ඡක්ඛත්තුං | (අ) සවරක්, සයවිටක්, සවාරයක්. |
| ඡගලක | (පු) එළුවා. |
| ඡග්ගන්ථා | (ඉ) වදකහ. |
| ඡචත්තාළීස | (ඉ) හතළිස්හය. |
| ඡචත්තාළීසති | (ඉ) හතළිස්හය. |
| ඡජ්ජ | (පු) එනම් හඬ, නාසය, බොටුව, තල්ල, ලය; දිව, දත් යන සතැන ඇසුරුකොට උපදනා ස්වර විශේෂය. |
| ඡට්ඨ | (3) සවෙනි. |
| ඡට්ඨම | (3) සවෙනි. |
| ඡට්ඨි | (ඉ) සවෙනි ස්ත්රිය හෝ විභක්තිය. |
| ඡඨා | සපරිද්දකින්, ෂට් ප්රකාරයකින්. |
| ඡඩ්ඩ | (චු) ඡඩ්ඩනෙ, දැමීමෙහි, ඡඩ්ඩෙති, ඡඩ්ඩයති, දමයි. |
| ඡඩ්ඩක | (පු) දමන්නා, ප්‍රක්ෂෙප කරන්නා. |
| ඡඩ්ඩක | (3) ඉවත දමන්නා; විසි කරන්නා. |
| ඡඩ්ඩන | (න) ඉවත දැමීම. |
| ඡඩ්ඩන(ණ) | (න) දැමීම, ඉවත දැමීම. |
| ඡඩ්ඩනීය | (3) ඉවත දැමිය යුතු. |
| ඡඩ්ඩාපෙති | (ඡඩ්ඩ+ණාපෙ) ඉවත දම්මවයි. |
| ඡඩ්ඩිත | (ති) දමන ලද, වීසි කළ. |
| ඡඩ්ඩිත | (3) ඉවත දැමූ; විසි කළ. |
| ඡඩ්ඩිය | (පූ.ක්‍රි) ඉවත දමා. |
| ඡඩ්ඩිය | (3) ඉවත දැමිය යුතු. |
| ඡඩ්ඩීයති | (ඡඩ්ඩ+ඊ+ය) ඉවත දමනු ලැබේ. |
| ඡඩ්ඩෙතබ්බ | (3) ඉවත දැමිය යුතු. |
| ඡඩ්ඩෙති | (ක්‍රි) (ඡඩ්ඩ - (d) (භු) ඡඩ්ඩනෙ, දැමීමෙහි+ණෙ+ති) දමයි. |
| ඡඩ්ඩෙති | (ඡඩ්ඩ+ණෙ) ඉවත දමයි; විස කරයි. |
| ඡඩ්ඩෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත දමා. |
| ඡණ | (පු) උත්සවය, සැණකෙළිය. |
| ඡණ | (පු) උත්සවය. |
| ඡණක | (න) අස් බෙටි ආදිය; සතුන්ගේ මල. |
| ඡණක | (න) කඩල පැලය. |
| ඡතණ්හාකාය | ෂට්විධ තෘෂ්ණ සමූහය. |
| ඡතුක්ඛත්තුං | (නි) සයවරක්. |
| ඡත්ත | (න) කුඩය, ඡත්‍රය, ශරීරය. |
| ඡත්ත | (න) කුඩය; චෛත්‍යයක කොත; ඡත්‍රය; හිරවරණ. |
| ඡත්තක | (පු) අව්ව ආවරණය, කුඩය. |
| ඡත්තකාර | (පු) කුඩ සාදන්නා. |
| ඡත්තගාහක | (පු) අනිකෙකුට කුඩය අල්වන්නා. |
| ඡත්තපණ්ණ | (පු) රුක් අත්තන. |
| ඡත්තපථ | (පු) භූමිය ස්පර්‍ශකොට යා නොහැකි වාලුකා කාන්තාරාදියෙහි කුඩයක එල්ලී යා යුතු බැවින් එය ඡත්තපථ නම් වේ. |
| ඡත්තපාණි | (3) කුඩයක් අතේ ඇත්තා. |
| ඡත්තමඞ්ගල | (න) කොත් පැළඳවීමේ උත්සවය; රාජ්‍යය පැවරීමේ මංගල්‍යය. |
| ඡත්තිංසති | (ඉ) තිස්හය. |
| ඡත්තිංසා | (ඉ) තිස්හය. |
| ඡත්තුස්සාපන | (න) රජුට අයත් ඡත්‍රය එසවීම; රාජ්‍යය ලැබීම. |
| ඡත්‍ර | (න) සැත, කුඩය. |
| ඡද | (චු) සංවරණෙ, සංවරණයෙහි, ඡාදෙති, ඡාදයති, ආවරණය කරයි. |
| ඡද | (න) පත්‍රය, පක්ෂි විශේෂයක්. |
| ඡද | (පු) වැස්ම. |
| ඡදන | (න) පත්‍ර සමූහය; පියස්ස; වහල. |
| ඡදනිට්ඨකා | උළු. |
| ඡදි | (චු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි, ඡාදෙති, රුචි වෙයි. |
| ඡදි | (භු) බලෙ, ශක්තියෙහි, ඡන්දති, බල ඇති කරයි. |
| ඡද්ද | (චු) වමනෙ, වැමෑරීමෙහි, ඡද්දියෙහි, ඡද්දෙති, ඡද්දයති, වමාරයි, ඔක්කාර කරයි. |
| ඡද්ද | (න) පත්‍ර සමූහය; පියස්ස; වහල. |
| ඡද්ද | (න) සෙවෙනිය, ඡදනය, පියස්ස වහලය. |
| ඡද්ද | (පු) වැස්ම. |
| ඡද්දන්ත | (පු) එනම් ඇත් කුලය, එනම් විල, සදත්. |
| ඡද්දන්ත | (3) දත් සයක් ඇති. |
| ඡද්දිකා | (ඉ) ඡද්දිකාව, වමනය, ඔක්කාරය. |
| ඡද්දිකා | (ඉ) වමනය. |
| ඡද්ධා | (නි) සයාකාරයකින්. |
| ඡද්වාරික | (3) දොරටු සය හා සම්බන්ධ වූ (ඇස ආදී). |
| ඡධා | (නි) සයාකාරයකින්. |
| ඡන්ද | (චු) ඉච්ඡායං, රුචියෙහි, ඡන්දෙති, ඡන්දයති, ඉච්ඡා කරයි, රුචි වෙයි. |
| ඡන්ද | (න) ගාථාවන් සෑදීමට උපකාර වන මාත්‍රාගණ ප්රමාණය; ඡන්දස. |
| ඡන්ද | (න) ඡන්දස. |
| ඡන්ද | (පු) අදහස; කැමැත්ත. |
| ඡන්ද | (පු) තෘෂ්ණාව, ඡන්දස, අභිප්‍රාය, සන්තක බව, රුචිය, ඉච්ඡාව, අක්ෂර ප්රමාණ වූ ඡන්දස. |
| ඡන්දක | (න) ගනු ලබන කැමැත්ත; සම්මාදම. |
| ඡන්දතා | (ඉ) අදහස ඇති බව. |
| ඡන්දරාග | (පු) ආලය; ආශාව. |
| ඡන්දරාග | (පු) බලවත් රාගය, අයුතු රාගය. |
| ඡන්දස | (පු) බ්‍රාහ්මණයා. |
| ඡන්දසමාධි | (ඉ) ඡන්දය ප්රධාන කොට පැවති සමාධිය. |
| ඡන්දසා | (ඉ) ඡන්දස. |
| ඡන්දාගති | (ඉ) කැමත්ත නිසා අගතියට යාම. |
| ඡන්දාගති | (ඉ) ඡන්දයෙන් අගතියට යාම. |
| ඡන්දාගමන | (න) ඡන්දයෙන් පැමිණීම. |
| ඡන්දික | (පු) ඡන්දය ඇති, රුචිය ඇති. |
| ඡන්දොවිචිති | (ඉ) ඡන්දශ්ශාස්ත්‍ර නම් වූ වෙදාඞ්ගය, කප්පය, ව්‍යාකරණය, ජොතිසත්ථය, සික්ඛාය, නිරුත්තිය, ඡන්දොවිචිති යනු වෙදාඞ්ගයයි. |
| ඡන්න | (ති) අනුරූප, වසන ලද්ද, සඟවන ලද්ද, හැඟීම, පෙරවීම, රහස. |
| ඡන්න | (පු) පනත, එනම් ඇත්තා. |
| ඡන්න | (3) වසන ලද; සැඟ වූ; සුදුසු වූ; සෙවිලි කළ; (පු) නමක්. |
| ඡන්නවුති | (ඉ) අනූහය. |
| ඡන්නවුති පාසණ්ඩ | 133 පිට පද දාධන ටීකාව. |
| ඡපක | (පු) පහත් කුල ඇත්තා. |
| ඡප්පඤ්ඤාසා | (ඉ) පණස් හය. |
| ඡප්පද | (පු) පාද සයක් ඇත්තා, බඹරා. |
| ඡප්පද | (පු) බමරා; මී මැස්සා. |
| ඡබ්බග්ගිය | (පු) ෂට්වර්ගිය, සදෙනෙකුන්ගෙන් යුත් සමූහය. |
| ඡබ්බග්ගිය | (3) සදෙනගේ සමූහයට අයත්. |
| ඡබ්බණ්ණ | (3) වර්ණ සයක් ඇති. |
| ඡබ්බස්සික | (3) අවුරුදු සයක් පැවති; අවුරුදු සයක් වයස් වූ. |
| ඡබ්බිධ | (3) සයාකාර වූ. |
| ඡබ්බීසති | (3) විසිහය. |
| ඡම | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ඡමති, යෙයි. |
| ඡමා | (ඉ) පොළොව; බිම. |
| ඡමා | (ඉ) භූමිය, පෘථිවිය. |
| ඡමු | (d) තු නින්දායං, නින්දාවෙයි. |
| ඡමු | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, ඡමති, අනුභව කරයි. |
| ඡමු | (භු) ආදනෙ, කෑමෙහි, ඡමති, කයි. |
| ඡම්පා | (ඉ) එනම් රට. |
| ඡම්භි | (ඉ) උත්‍රාසය, තැතිගැන්ම. |
| ඡම්භිත | (ති) තැතිගන්නා ලද, බියවන ලද. |
| ඡම්භිතත්ත | (න) තැති ගැන්ම. |
| ඡම්භිතත්ත | (න) තැතිගැනීම් බව. |
| ඡම්භී | (ති) තැතිගත්තහු, උත්‍රාස ඇති. |
| ඡම්භී | (3) තැති ගන්නා; භය වෙන්නා. |
| ඡර | (භු) ඡෙදෙ, සිඳීමෙහි, ඡරති, සිඳියි. |
| ඡරස | (ති) ෂට්රසය, තිත්ත කටුකාදි රස සය. |
| ඡල | (න) සටබව, ව්‍යාජය, පැකිළීම. |
| ඡලභිඤ්ඤා | (ඉ) ෂඩභිඤ්ඤා, ආශ්‍රවක්ෂයකර ඥානය සහිත පඤ්චාභිඥාව. |
| ඡල්ලී | (ඉ) පට්ටා, පොතු. |
| ඡව | (ති) ලාමක, දුර්වල. |
| ඡව | (පු) මිනිය, මළසිරුර. |
| ඡව | (3) නීච; පහත්; ලාමක; (පු) මළ මිනිය. |
| ඡවක | (පු) ශරීරය, මිනිය. |
| ඡවකුටිකා | මිනී තබන ගෙය. |
| ඡවට්ඨික | (න) මිනී ඇටය. |
| ඡවඩාහක | (3) කුලියට මිනී දල්වන්නා. |
| ඡවදුස්ස | (න) මිනී ඔතා දමන ලද වස්ත්රය. |
| ඡවලාත | (න) සොහොනේ ගිනි පෙනෙල්ල. |
| ඡවි | (ඉ) ඇ‍ෙඟ් උඩසම; උඩ වැස්ම; සිවිය. |
| ඡවි | (ඉ) ශොභාව, සිවිය, චන්ද්‍රරශ්මිය. |
| ඡවිකල්‍යාණ | (න) මනොඥ ශරීර පැහැය ඇති බව. |
| ඡවිවණ්ණ | (පු) සිවියේ පැහැය. |
| ඡවිසම්පත්ති | (ඉ) වර්‍ණසම්පත, සිවියේ පැහැය. |
| ඡසට්ඨි | (ඉ) හැට හය. |
| ඡසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ හය. |
| ඡළඞ්ග | (පු) අඞ්ග සයක්, අවයව සයක්. |
| ඡළඞ්ග | (3) කොටස් හයක් ඇති. |
| ඡළභිඤ්ඤ | (3) උසස් ඥාන බල සයක් ඇති. |
| ඡළභිඤ්ඤා | (ඉ) අභිඥා සදෙන. |
| ඡළභිඤ්ඤා | (පු) ෂට්අභිඤ්ඤා, බුදුරජ. |
| ඡළංස | (3) පැති හයක් ඇති. |
| ඡාග | (පු) එළුවා. |
| ඡාත | (ති) ක්ෂුධාව, බඩසා ඇත්තා, කපනලද. |
| ඡාත | (3) බඩගිනි ඇති; සාගිනි ඇත්තා. |
| ඡාතක | (ති) බඩගිනි ඇත්තා, බඩගින්න. |
| ඡාතක | (න) දුර්භික්ෂය. |
| ඡාතක | (3) බඩගිනි ඇති; සාගිනි ඇත්තා. |
| ඡාතජ්ඣත්ත | (3) සයින් පෙළුණු ශරීර ඇති. |
| ඡාතතා | (ඉ) බඩගිනි බව. |
| ඡාදන | (න) ආහාරය; වැසීම; සැඟවීම. |
| ඡාදන | (න) පියන, වැසීම. |
| ඡාදනා | (ඉ) වැසීම; සැඟවීම. |
| ඡාදනීය | (3) වැසිය යුතු. |
| ඡාදයමාන | (3) වසන; වසමින්; සඟවමින්. |
| ඡාදයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වසා. |
| ඡාදිත | (ති) වසන ලද, පියන ලද. |
| ඡාදිත | (3) වැසූ; සැඟ වූ; සෙවිලි කළ. |
| ඡාදිය | (පූ.ක්‍රි) වසා; සඟවා. |
| ඡාදිය | (3) කෑ යුතු; වැසිය යුතු. |
| ඡාදෙතබ්බ | (3) වැසිය යුතු. |
| ඡාදෙති | (ක්‍රි) හිඳ - (d) (භු) ඡද-සංවරණෙ වැසීමෙහි+ණෙ+ති) වසයි. |
| ඡාදෙති | (ඡද+ණෙ) රුචි වේ; වසයි; සඟවයි; සෙවිලි කරයි. |
| ඡාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වසා; සඟවා. |
| ඡාදෙන්ත | (3) වසන. |
| ඡාදෙන්ත | (3) වසමින්. |
| ඡාදෙන්ත | (3) සඟවමින්. |
| ඡාප | (පු) පැටියා; පෝතකයා. |
| ඡාප | (පු) බාලයා, පැටවා. |
| ඡාපක | (පු) පැටියා; පෝතකයා. |
| ඡායා | (ඉ) සෙවන; සෙවනැල්ල. |
| ඡායා | (ඉ) සෙවනැල්ල, පිළිබිඹු, කාන්තිය, සෙය. |
| ඡායාරූප | (න) ප්රතිරූපය; පින්තූරය. |
| ඡාරිකා | (ඉ) අලු, හලු. |
| ඡාරිකා | (ඉ) අළු. |
| ඡාහ | (න) සයදවස. |
| ඡිග්ගල | (න) සිදුර. |
| ඡිග්ගල | (න) සිදුර. |
| ඡිජ්ජති | (ඡිද+ය) කපනු ලැබේ; කැඩේ; කැපේ. |
| ඡිජ්ජන්ත | (3) සිඳිනු ලබන; සිඳිනු ලබමින්. |
| ඡිජ්ජමාන | (3) සිඳිනු ලබන; සිඳිනු ලබමින්. |
| ඡිජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැඩී; කැපී. |
| ඡිජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) කැඩී; කැපී. |
| ඡිත | (ති) කපන ලද. |
| ඡිද | (පු) විවරය, සිදුර. |
| ඡිද | (3) කඩන; සිඳින. |
| ඡිදි | (ති) සිඳීම, කැපීම. |
| ඡිදි | (දි) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, ඡිජ්ජති, සිඳියි. |
| ඡිදි | (රු) ද්විධාකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි, ඡින්දති, දෙපළු කරයි. |
| ඡිද්ද | (චු) භෙදෙ, සිදුරු කිරීමෙහි, ඡිද්දෙති, ඡිද්දයති, සිදුරු කරයි, සිඳියි. |
| ඡිද්ද | (න) දෝෂය; සිදුර. |
| ඡිද්ද | (පු) සිදුර, දෝෂය. |
| ඡිද්ද | (3) සිදුරු ඇති. |
| ඡිද්දක | (ති) සිදුරු ඇති. |
| ඡිද්දක | (3) සිදුරු ඇති. |
| ඡිද්දගවෙසී | (3) දොස් සොයන්නා; සිදුරු සොයන්නා. |
| ඡිද්දවන්තු | (පු) සිදුරුවත් දේ. |
| ඡිද්දාඡිද්ද | (3) කුඩා මහත් සිදුරු වලින් යුත්. |
| ඡිද්දික | (ති) විදින ලද, සිදුරු කළ. |
| ඡිද්දිත | (3) විදින ලද; සිදුරු කළ. |
| ඡින්දති | (ක්‍රි) ඡිඳි - (d) (දි) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, (ඡිද+o+ති) සිඳියි. |
| ඡින්දති | (ඡිදි+ංඅ) කඩා දමයි; කපයි; සිඳියි. |
| ඡින්දන | (න) සිඳීම, කැපීම. |
| ඡින්දනක | (3) කඩන; කපන. |
| ඡින්දන්ත | (3) කඩමින්; කපමින්; සිඳින. |
| ඡින්දමාන | (3) කඩමින්; කපමින්; සිඳින. |
| ඡින්දාපෙති | (ඡිදි+ංඅ+ණාපෙ) කප්පවයි; සින්දවයි. |
| ඡින්දිත | (3) කපන ලද; කැඩූ. |
| ඡින්දිතබ්බ | (3) කැපිය යුතු. |
| ඡින්දිතුං | (නි) කඩන්ට; කපන්ට. |
| ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා; කපා; සිඳ දමා. |
| ඡින්දිය | (පූ.ක්‍රි) කඩා; කපා; සිඳ දමා. |
| ඡින්දිය | (3) කැඩිය හැකි; කැපිය හැකි. |
| ඡින්න | (ති) සිඳින ලද, කපන ලද. |
| ඡින්න | (3) කැඩූ; කැපූ. |
| ඡින්නනාස | (3) කැපූ නාසා ඇති. |
| ඡින්නභත්ත | (3) ආහාර ගන්ට නො ලැබුණු; සුන්බත් වූ. |
| ඡින්නරුහා | (ඉ) කිඳිවැල, රසකිඳ. |
| ඡින්නවත්ථ | (3) උදුරාගත් වස්ත්‍ර ඇති. |
| ඡින්නහත්ථ | (3) කැපූ අත් ඇති. |
| ඡින්නාස | (3) කඩ වූ බලාපොරොත්තු ඇති. |
| ඡින්නිරියාපථ | (පු) සිඳුනු ඉරියාපථ ඇත්තා, පිළා. |
| ඡින්නිරියාපථ | (3) කොරා; යාම් ඊම් ආදිය නොකළ හැකි. |
| ඡු | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, ඡොති, සිඳියි. |
| ඡුට | (d) භෙදනෙ, සිඳීමෙහි, ඡටති, සිඳියි. |
| ඡුටති | (ක්‍රි) ඡුට, - (d) (භු) භෙදනෙ, සිඳීමෙහි, (ඡුට+ති) සිඳියි. |
| ඡුද්ධ | (පු) දමන ලද, වීසිකළ. |
| ඡුද්ධ | (3) ඉවත දැමූ. |
| ඡුද්ධන | (න) දැමීම, ප්‍රක්ෂෙපය. |
| ඡුප | (භු) සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශ කිරීමෙහි, ඡුපති, ස්පර්ශ කරයි. |
| ඡුපති | (ක්‍රි) ඡුප, - (d) (භු) සම්පස්සෙ, (ඡුප+ති) ස්පර්ශ කරයි. |
| ඡුපති | (ඡුප+අ) ස්පර්ශ කෙරේ. |
| ඡුපන | (න) ස්පර්ශ කිරීම. |
| ඡුපන | (න) ස්පර්ශකිරීම, ගැටීම. |
| ඡුපිත | (ති) ස්පර්ශකළ, හැප්පූ. |
| ඡුපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ස්පර්ශ කොට. |
| ඡුභ | (භු) නිච්ඡුභනෙ, කාරාදැමීමෙහි, ඡුභති, නීච්ඡුභති, කාරාදමයි. |
| ඡුභති | (ක්‍රි) ඡුභ, - (d) (භු) නිච්ඡුභනෙ, කාරාදැමීමෙහි, (ඡුභ+ති) කාරාදමයි. |
| ඡුරිකා | (ඉ) සිරිය, කිරිච්චිප, කෙටි කඩුව. |
| ඡූරිකා | (ඉ) කිරිච්චිය. |
| ඡෙක | (ති) දක්ෂ, සමර්ථ, හුරුබුහුටි. |
| ඡෙක | (3) දක්ෂ වූ; දක්ෂයා. |
| ඡෙකතා | (ඉ) දක්ෂබව. |
| ඡෙජ්ජ | (3) අත් පා ආදිය කැපීමෙන් දඬුවම් කිරීම; කැපිය යුතු; සිඳිය හැකි. |
| ඡෙජ්ජති | (ක්‍රි) ඡෙද, - (d) (භු) ද්විධකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි+ති දෙපළු කරයි. |
| ඡෙට | (පු) දිවියා. |
| ඡෙත්තබ්බ | (3) කැඩිය යුතු; කැපිය යුතු. |
| ඡෙත්තු | (පු) කඩන්නා; කපන්නා. |
| ඡෙත්තුං | (නි) කඩන්ට; කපන්ට. |
| ඡෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා; කපා; සිඳ දමා. |
| ඡෙත්වාන | (පූ.ක්‍රි) කඩා; කපා; සිඳ දමා. |
| ඡෙද | (චු) ද්විධාකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි, ඡෙදෙති, ඡෙදයති, දෙපළු කරයි. |
| ඡෙද | (පු) කැඩීම; කැපීම. |
| ඡෙද | (පු) ඡෙදනය, සිඳීම. |
| ඡෙදක | (පු) සිඳින්නා, කපන්නා. |
| ඡෙදක | (3) කඩන්නා; කපන්නා. |
| ඡෙදන | (න) කැඩවීම; කැඩීම; කැපීම. |
| ඡෙදන | (න) සිඳීම, කැපීම. |
| ඡෙදනක | (පු) සිඳුවන්නා, කප්පවන්නා. |
| ඡෙදාපන | (න) කැප්පවීම. |
| ඡෙදාපෙති | (ඡ්‍රිද+ණාපෙ) කඩවයි; කප්පවයි. |
| ඡෙදාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩ්ඩවා; කප්පවා. |
| ඡෙප්පා | (ඉ) වලිගය. |
| ඡෙවනිය | (න) එකතොධාරාදි අනිස්සග්ගිය ආයුධ, අතින් නුමුදා අනින ආයුධ. |
| ජක්ඛ | (භු) භක්ඛනෙ, අනුභවයෙහි, ජක්ඛති, කයි. |
| ජගති | (ඉ) පොළොව; ලෝකය. |
| ජගති | (ති) භූමිය, ගෘහාලින්දයාගේ අධිෂ්ඨානය, ලෝකය. |
| ජගතිපාණ | (පු) සුළඟ, වාතය. |
| ජගතිපාල | (පු) භූමිපාලකයා, ලොකපාලකයා, රජු. |
| ජගතිප්පදෙස | (පු) භූමි ප්‍රදේශය. |
| ජගතිරුහ | (පු) ගස; වෘක්ෂය. |
| ජග්ග | (භු) අභිසංඛ‍රණෙ, ප්‍රතිසංස්කරණයෙහි, සෑදීමෙහි, ජග්ගති, සාදයි, අලුත් වැඩියා කරයි. |
| ජග්ග | (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි, ජග්ගති, පටිජග්ගති, රකී. |
| ජග්ගති | (ක්‍රි) ජග්ග, - (d) (භු) අභිසංකර‍ණ, අභිසංස්කරණයෙහි, (ජග්ග+ති) සාදයි, අලුත් කරයි, රකි. |
| ජග්ගති | (ජග්ග+අ) පෝෂණය කරයි; රකී. |
| ජග්ගන | (න) ප්රතිසංස්කරණය; පෝෂණය; රැකීම. |
| ජග්ගන | (න) රැකීම, ආරක්ෂා කිරීම. |
| ජග්ගනා | (ඉ) ප්රතිසංස්කරණය; පෝෂණය; රැකීම. |
| ජග්ඝ | (භු) හසනෙ, සිනාසීමෙහි, ජග්ඝති, සඤ්ජග්ඝති, සිනාසෙයි. |
| ජග්ඝති | (ක්‍රි) ජග්ඝ, - (d) (භු) හසනෙ, සිනාසීමෙහි, (ජග්ඝ+ති) සිනාවෙයි. |
| ජග්ඝති | (ජග්ඝ+අ) ශබ්ද නගා සිනාසේ. |
| ජග්ඝන | (න) සිනාව, සිනාසීම. |
| ජග්ඝනා | (ඉ) සිනාසීම. |
| ජඝඤ්ඤ | (පු) ක්ෂුද්‍රයා, නීචයා. |
| ජඝඤ්ඤජ | (පු) බාලසහෝදරයා. |
| ජඝන | (න) උකුල, කටිය. |
| ජඝන | (න) උකුල; තුනටිය. |
| ජඞ්ගපෙසනික | (පු) (න) පණිවුඩ ගෙනයාම හෝ ගෙනයන්නා. |
| ජඞ්ගම | (ති) ඇවිදින සුලු තැනැත්තා, ඇවිදින්නා. |
| ජඞ්ගම | (3) ගමන් කරන; ගමන් කළ හැකි. |
| ජඞ්ගමග්ග | (පු) අඩි පාර. |
| ජඞ්ගල | (පු) නිසරු භූමිය. |
| ජඞ්ඝමග්ග | (පු) අඩිපාර, පාදමාර්ගය, පාපාර. |
| ජඞ්ඝල | (පු) රූක්ෂ භූමි ප්‍රදේශය. |
| ජඞ්ඝසත්ථ | (න) පයින් වෙළඳාමට යන සමූහය, සතුන් පිට බඩු පටවා යන කාණ්ඩය=තවලම. |
| ජඞ්ඝා | (ඉ) කෙණ්ඩය, ස්තූපයාගේ මල් ආසන ප්රමාණය, දාගැබේ ආසනය දක්වා ඇති කොටස. |
| ජඞ්ඝා | (ඉ) කෙණ්ඩය. |
| ජඞ්ඝාබල | (න) ඇවිදීමට ශක්තිය. |
| ජඞ්ඝාමග්ග | (න) අඩිපාර, පටුමග. |
| ජඞ්ඝාවිහාර | (පු) ජඞ්ඝාවිහරණය, ශරීරසුඛය සඳහා ඇවිදිම. |
| ජඞ්ඝාවිහාර | (පු) සක්මනේ යාම; සුඛවිහරණය පිණිස ඇවිදීම. |
| ජඞ්ඝෙය්‍යක | (න) කෙණ්ඩයේ ආරක්ෂාවට යොදන දෙය. |
| ජඞ්ඝෙසක | (න) සිවුරුවලට අල්ලන පටියක්, නුවා පටිය. |
| ජච්ච | (භු) පරිභාසනෙ, පිරිහෙළීමෙහි, ජච්චති, පිරිහෙළයි. |
| ජච්ච | (3) ඉපදීම ඇති; ජාති ඇති. |
| ජච්චති | (ක්‍රි) (ජච්ච - (d) (භු) පරිභාසනෙ, පිරිහෙලීමෙහි+ති) පිරිහෙළයි. |
| ජච්චන්ධ | (පු) ජාති අන්ධයා, උත්පත්තියෙන්ම අන්ධයා, වැදූ ගෙයි අන්ධයා. |
| ජච්චන්ධ | (3) ඉපදීමෙන් අන්ධ වූ; (පු) උපන් අන්ධයා. |
| ජච්චන්ධකිය | (පු) ජාත්‍යන්ධයා කෙරෙහි යෙදුනු තැනැත්තා, කණවැල අල්ලන්නා. |
| ජච්චා | ඉපදීමෙන්. |
| ජජ | (භු) යුද්ධෙ, යුද්ධයෙහි, ජජති, යුද්ධ කෙරෙයි. |
| ජජි | (භු) යුද්ධෙ, යුද්ධයෙහි, ජංජති, යුද්ධ කරයි. |
| ජජ්ජර | (න) දිරූ, දිරීමට ගිය. |
| ජජ්ජර | (3) දිරාගිය; මහලු වූ. |
| ජජ්ජරිත | (3) දිරාගිය; මහලු වූ. |
| ජජ්ජරී | (ඉ) රිහිකොළ. |
| ජජ්ඣ | (භු) තජ්ජනෙ, තර්ජනයෙහි, ජජ්ඣති, තර්ජනය කරයි. |
| ජඤ්ඤ | (3) උසස්; පිරිසිදු වූ. |
| ජට | (න) මිට (පිහි ආදියේ). |
| ජට | (භු) සංඝාතෙ, රැස්කිරීමෙහි, ජටති, රැස් කරයි. |
| ජටා | (ඉ) අවුල; ගෙතුණු හිසකෙස්; හිස් වෙළුම. |
| ජටා | (ති) හුණ ආදින්ගේ ශාඛා ජාලය, අවුල් හිසකේ, තෘෂ්ණාව. |
| ජටාධර | (පු) ගෙතුණු හිසකෙස් ඇති තවුසා; ජටිලයා. |
| ජටාධර | (පු) ජටාදරන්නා, ජටිලයා. |
| ජටි | (ති) ජටාධරයා, ජටිලයා. |
| ජටික | (න) අවුල්වන ලද, ආකුල කරන ලද. |
| ජටිත | (3) අවුල් වූ; ගෙතූ. |
| ජටිය | (පු) ගෙතුණු හිසකෙස් ඇති තවුසා. |
| ජටිල | (පු) අවුල් කෙස් ඇත්තා, සැඩපලු කෙස් ඇති තාපස කොටසක්, සන්නාසි ජාතියක්. |
| ජටිල | (පු) ගෙතුණු හිසකෙස් ඇති තවුසා. |
| ජටිලක | (පු) ජටිලයා, ජටා ඇත්තා. |
| ජඨර | (න) උදරය, බඩ. |
| ජඨර | (පු) (න) ආමාශය. |
| ජඨරග්ගි | (පු) කෑම දිරවන ගින්න. |
| ජඪා | (ඉ) වඳුරු මෑ. |
| ජණ්ණු | (න) දණසන්ධිය; දණහිස. |
| ජණ්ණු | (පු) දණ, දණහිස, ඌරුසන්ධිය. |
| ජණ්ණුකා | (ඉ) දණසන්ධිය; දණහිස. |
| ජණ්ණුතග්ඝ | (ති) දණපමණ. |
| ජණ්ණුපථ | (පු) දණින් යායුතු මාර්ගය, දණ ගාගණ යායුතු මාර්ගය. |
| ජණ්ණුමත්ත | (පු) දණපමණ. |
| ජණ්ණුමත්ත | (3) දණක් පමණ උසැති. |
| ජණ්ණුමත්තක | (3) දණක් පමණ උසැති. |
| ජතු | (න) ලාකඩ, ලතුදිය, ඊයම්. |
| ජතු | (න) ලාකඩ. |
| ජතුක | (පු) නීච, පහත්. |
| ජතුකා | (ඉ) වවුලා (මා වවුලා). |
| ජතුකා | (ඉ) වවුලා, දුවා. |
| ජතුමට්ඨක | (න) ලාකඩ ගා මට්ටම් කළ දෙය. |
| ජත්තු | (න) උරහිස. |
| ජත්තු | (න) ජතෘව, අංසසන්ධිය. |
| ජත්තුව්ල | ප) දිඹුල්ගස. |
| ජන | (චු) ජනනෙ, ඉපදීමෙහි, ජනෙති, ජනයති, උපදවයි. |
| ජන | (දි) උප්පාදෙ, ඉපදීමෙහි, ජනයති, උපදවයි. |
| ජන | (පු) ජනයා, සතා. |
| ජන | (පු) මිනිස් සමූහය; මිනිසා. |
| ජන | (භු) සද්දෙ ශබ්ද කිරීමෙහි, ජනති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ජනක | (පු) උපදවන්නා, පියා. |
| ජනක | (3) උපදවන; හටගන්වන; (පු) පියා. |
| ජනකාය | (පු) ජන සමූහය. |
| ජනකාය | (පු) ජනසමූහයා, ජනතාව. |
| ජනතා | (ඉ) ජන සමූහය. |
| ජනද්දන | (පු) විෂ්ණු. |
| ජනන | (න) ඉපදවීම. |
| ජනන | (න) උත්පත්තිය, හටගැන්ම. |
| ජනනී | (ඉ) උපදවන්නී, මව, වැදූමව. |
| ජනනී | (ඉ) උපදවන්නී; මව. |
| ජනපද | (න) දේශය, දනව්ව, ප්‍රදේශය, නගර නොවන ජනවාස පලාත. පුම්බහුත්තෙ කුරුසක්කා - කොසලා මගධා සිවි කාලිඞ්ගා වන්ති පඤ්චාලා - වජ්ජි ගන්ධාර චෙතයො වගා විදෙහා කාම්බොජා - මද්දා භග්ගඞ්ග සීහලා කස්මිරා කාසි පණ්ඩාදි - සියුං ජනපදන්තරා මෙහි දක්වන ලද කුරු ආදී එක් විස්ස ද, කක්කුට අස්සක යනාදී රටවල් ද, ජනපදයෝයි. |
| ජනපද | (පු) දනව්ව; පිටිසර; රට; රටකට ඇතුලත් ප්‍රදේශයක්. |
| ජනපද කථා | (ඉ) පිටිසර කථා. |
| ජනපද පදෙස | (න) පිටිසර දිස්ත්‍රික්ක. |
| ජනපදකල්‍යාණී | (ඉ) රටකින් තෝරනු ලබන රූප සුන්දරිය. |
| ජනපදචාරිකා | (ඉ) ජනපදයෙහි ඇවිදීම. |
| ජනපදන්තර | (පු) ජනපද විශේෂ. |
| ජනයති | (ක්‍රි) ජන - (d) ජනනෙ, ඉපදීමෙහි+ණය+ති) උපදවයි. |
| ජනවාද | (පු) ජනකථා, ගුණකීම. |
| ජනසම්මද්ද | (පු) මිනිසුන් රැස්වී තෙරපීම. |
| ජනාධිප | (පු) ජනාධිපතියා, රජු. |
| ජනාධිප | (පු) රජ. |
| ජනාලය | (පු) මඩුව, ශාලාව. |
| ජනාවාස | (පු) ජනයාගේ වාසස්ථානය, ගම, ග්‍රාමය. |
| ජනි | (දි) පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි, ජායති, පහළවෙයි, උපදියි. |
| ජනිකා | (ඉ) උපද්වන්නී; මව. |
| ජනිත | (3) ඉපද වූ. |
| ජනිතා | (ඉ) මව්, වැදූමව. |
| ජනෙති | (ජන+ණෙ) උපදවයි. |
| ජනෙතු | (පු) උපදවන්නා. |
| ජනෙත්තී | (ඉ) මව. |
| ජනෙත්තී | (ඉ) වැදූමව, උපදවන්නී. |
| ජනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා. |
| ජනෙන්ත | (3) උපදවන; උපදවමින්. |
| ජනෙසුත | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| ජන්තාඝර | (න) ගිනිහල් ගෙය. |
| ජන්තාඝර | (න) ගිනිහල්ගෙය, ගිනිදල්වනගෙය. |
| ජන්තු | (පු) මිනිසා; සත්වයා; සතා. |
| ජන්තු | (පු) සත්වයා, සතා, ප්‍රාණියා. |
| ජප | (පු) නැවත නැවත කීම; මැතිරීම. |
| ජප | (භු) ව්‍යක්තවචනයෙහි, ජපති, කියයි, ජපකරයි. |
| ජපති | (ජප+අ) කියයි; මතුරයි. |
| ජපන | කීම; මැතිරීම; රහස් කීම. |
| ජපා | (ඉ) වදමල්. |
| ජප්ප | (භු) කීමෙහි, ජප්පති, කියයි. |
| ජප්ප | (භු) පත්ථනෙ, පැතීමෙහි, ජප්පති, පතයි, අභිලාසාකරයි, මන්ත්‍රාදිය සියදහස් වාර ගණනක් මැතිරීම. |
| ජප්පන | කීම; මැතිරීම; රහස් කීම. |
| ජප්පනා | (ඉ) කථාව. |
| ජප්පනා | (ඉ) කීම; තෘෂ්ණාව. |
| ජප්පා | (ඉ) කීම; තෘෂ්ණාව. |
| ජප්පා | (ඉ) තෘෂ්ණාව. |
| ජප්පිත | (ති) කියන ලද. |
| ජභ | (භු) ගත්තවිනාමෙ, ශරීරය නැමීමෙහි, නැටීමෙහි, ජගති, ශරීරය නමයි, නටයි. |
| ජභි | (භු) ගත්තවිනාමෙ, ශරීරය නැමීමෙහි, නැටීමෙහි, ජම්භති, විජම්භති, ශරීරය නමයි, නටයි. |
| ජමු | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, ජමති, කයි. |
| ජම්පති | (ඉ) අඹුසැමි දෙදෙනා, ස්ත්රී පුරුෂ දෙදෙනා. |
| ජම්බල | (පු) දෙසි, දොඩම්. |
| ජම්බාල | (පු) කර්‍දම, මඩ. |
| ජම්බාලි | (ඉ) අපිරිසිදු දේ එක්වන තැන; ගවරවළ. |
| ජම්බාලි | (ඉ) ගම්දොර, ගවරවළ. |
| ජම්බී(ම්භී)ර | (පු) දෙසි, දොඩම්. |
| ජම්බීර | (පු) දොඩම් (ගස). |
| ජම්බු | (ඉ) දඹ ගස. |
| ජම්බු | (ඉ) දඹපල. |
| ජම්බු | (පු) දඹ, ජම්බු. |
| ජම්බුක | (පු) කැණහිලා, සිවළා, හිවලා. |
| ජම්බුක | (පු) නරියා; හිවලා. |
| ජම්බුදීප | (පු) ජම්බුද්වීපය, දඹදිව, ඉන්දියා දේශය, සින්ධු. |
| ජම්බුදීප | (පු) දඹදිව. |
| ජම්බුනද | (න) දඹරත්රන්. |
| ජම්බුපක්ක | (න) දඹ ගෙඩිය (ඉදුණු). |
| ජම්බුපෙසි | (ඉ) දඹ පෙත්ත. |
| ජම්බුරුක්ඛ | (පු) දඹ ගස. |
| ජම්බුසණ්ඩ | (න) දඹදිව. |
| ජම්බුසණ්ඩ | (පු) දඹගස් කැටිය. |
| ජම්බොනද | (න) ජම්බු නදියෙහි හටගත් රන්. |
| ජම්බොනද | (න) දඹරත්රන්. |
| ජම්භ | (චු) ගත්තවිනාමෙ, ශරීරය නැවීමෙහි, ජම්භෙති, ජම්භයති, සිරුර නවයි. |
| ජම්භ | (පු) දෙසි, දොඩම්. |
| ජම්භ | (භු) ගත්තවිනාමෙ, ශරීරය නැවීමෙහි ලීලාවෙහි, ජම්භති, නටයි. |
| ජම්භති | (ක්‍රි) (ජම්භ - (d) (භු) ගත්තවිනාවෙ, සිරුරනැවීමෙහි+ති) කිලිපොලයි. |
| ජම්භති | (ජභි+ංඅ) ඇඟගසා දමයි; ඈනුම් අරියි. |
| ජම්භනා | (ඉ) උත්සාහවත් කිරීම; ජෘම්භනය. |
| ජම්භනා | (ඉ) නැමීම. |
| ජම්භභෙදි | (පු) ශක්රයා. |
| ජම්භල | (පු) දෙසි, දොඩම්, ජම්බල. |
| ජම්භීර | (පු) දෙසි, දොඩම්. |
| ජම්ම | (න) අපරීක්ෂක, පරීක්ෂා නැති. |
| ජම්ම | (න) නීච, පහත්, ලාමක. |
| ජම්ම | (පු) පුද්ගලයා, සත්වයා, උත්පත්තිය. |
| ජම්ම | (3) නීච; පහත්; (පු) නීචයා. |
| ජය | (පු) ජය ගැන්ම; දිනීම. |
| ජය | (පු) දිනීම, ජයග්රහණය, විජය. |
| ජයග්ගහ | (පු) ජය ගැන්ම. |
| ජයග්ගාහ | (පු) ජය ගැන්ම. |
| ජයති | (ක්‍රි) (ජි - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි+ය+ති) දිනයි. |
| ජයති | (ජි+අ) ජයගනී. |
| ජයන | (න) දිනීම, ජයගැන්ම. |
| ජයන්ති | (ඉ) තිටිඟ. |
| ජයපාන | (න) යුද්ධයකින් ජයගෙන කරන උත්සවය. |
| ජයපාන | (න) යුද්ධයෙන් දිනා කරන ලද පානය. |
| ජයම්පති | (පු) අඹුසැමි දෙදෙනා, ස්ත්රී පුරුෂ දෙදෙනා. |
| ජයම්පති | (පු) භාර්යාව හා ස්වාමිපුරුෂයා. |
| ජයසුමන | (න) බඳුවද මල්. |
| ජයසුමන | න=බඳුවද, වදමල්. |
| ජයාපති | (ඉ) භාර්යාව හා පුරුෂයා. |
| ජර | (චු) වයොහානිම්හි, වයස්පිරිහීමෙහි, ජරෙති, ජරයති, දිරයි, වයස්පිරිහෙයි. |
| ජර | (පු) උණ රෝගය. |
| ජර | (පු) ජ්වර රෝගය, උණ රෝගය. |
| ජර | (භු) රොගෙ, රොගයෙහි, ජරති, දිරයි, රිදෙ. |
| ජර | (3) දිරාගිය; පරණ වූ. |
| ජර | (3) මහලු. |
| ජරග්ගව | (පු) මහලු ගවයා. |
| ජරග්ගව | (පු) මහලු ගොණා, නාකිගොණා. |
| ජරතා | (ඉ) ජරාබව, දිරීම් බව. |
| ජරතා | (ඉ) දිරන බව; දිරායාම; මහලු බව. |
| ජරති | (ක්‍රි) (ජර - (d) (භු) වයොහානිම්හි, වයස් ගතවීමෙහි+ති) දිරයි. |
| ජරසක්ක | (පු) මහලු ශක්රයා. |
| ජරා | (ඉ) ජරාව, දිරීම, ඉන්ද්‍රිය මුහුකිරීම. |
| ජරා | (ඉ) ජරාව; දිරීම; මහලු වයස. |
| ජරාජජ්ජර | (3) මහලු වයසින් දිරාගිය. |
| ජරාජිණ්ණ | (3) ජරාවෙන් දිරාගිය. |
| ජරාදුක්ඛ | (න) දිරීම නිසා ඇති දුක. |
| ජරාධම්ම | (පු) ජරාස්වභාව, ජරාගතිය. |
| ජරාධම්ම | (3) දිරන හෝ මහලු වන ස්වභාව ඇති. |
| ජරාභය | (න) ජරාව නිසා ඇතිවන දෙය. |
| ජරාභය | (න) දිරීම නිසා ඇතවන භය. |
| ජල | (චු) වාරණෙ, වැලකීමෙහි, ජාලයති, ජාලෙති, දිසිසෙයි, බබළයි. |
| ජල | (න) ජලය, දිය, වතුර. |
| ජල | (න) ජලය; දිය. |
| ජල | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, ජලති, බබලයි. |
| ජලකක්ඛ | (පු) ඇතා, හස්තියා. |
| ජලචර | (පු) දියෙහි හැසිරෙන්නා, මත්ස්‍යයා. |
| ජලචර | (3) දියෙහි හැසිරෙන; (පු) මත්ස්‍යයා. |
| ජලජ | (න) පියුම. |
| ජලජ | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| ජලජ | (3) දියෙහි හටගත්. |
| ජලති | (ක්‍රි) (ජල - (d) (භු) දිත්තියං, දිලිසීමෙහි+ති) දිලිසෙයි. |
| ජලති | (ජල+අ) දැල් වේ; දිලිසේ; බබළයි. |
| ජලද | (3) දියෙ දෙන; (පු) මේඝය. |
| ජලදායක | (පු) ජලදායකයා, දියදෙන්නා, කෙණ්ඩිය, මොඝය. |
| ජලධර | (පු) මේඝය; වලාකුළ. |
| ජලධි | (පු) මුහුද. |
| ජලන | (න) දැල්වීම; දිලිසීම; බැබළීම. |
| ජලන | (න) දිලිසෙන, දිලිහීම, ගින්න. |
| ජලනිග්ගම | (පු) උදක නිර්‍ගමය, වාරිමාර්ගය, සොරොව්ව. |
| ජලනිග්ගම | (පු) දිය බැස යන සොරොව් ආදිය. |
| ජලනිධි | (ඉ) සාගරය, සමුද්රය. |
| ජලනිධි | (පු) මුහුද. |
| ජලන්ත | (3) දැල්වෙන; දිලිසෙන. |
| ජලමාන | (3) දැල්වෙන; දිලිසෙන. |
| ජලසුත්ති | (ඉ) රන්වන් බෙල්ලා. |
| ජලාධාර | (පු) උදකාධාරය, ජලාසය, විල් සැලි ආදිය. |
| ජලාධාර | (පු) දිය රැස්කොටත තිබෙන වැව් ටැන්කි ආදිය. |
| ජලාබු | (පු) ගර්‍භාශය, දලබුව, දලබු බලනු. |
| ජලාබු | (පු) ගර්භාසය; වැදෑමස. |
| ජලාබුජ | (3) ගරභාසයෙහි උපන්; මවු කුසින් උපන්. |
| ජලාලය | (පු) ජලය ආලය කොට ඇත්තා, දියෙහි වාසය කරන්නා මත්ස්‍යයා. |
| ජලාලය | (පු) දිය රැස්වීමට ආධාර වූ වැව් ආදිය. |
| ජලාසය | (පු) දිය පිහිටි තැන, සමුද්‍ර, විල්, තඩාගාදිය. |
| ජලාසය | (පු) දිය රැස්වීමට ආධාර වූ වැව් ආදිය. |
| ජලිත | (ති) ජ්වලිත, බබලන ලද, දිලිසෙනලද. |
| ජලිත | (3) ගිනිදැල් ඇති; දැල්වුණු; දිලිසෙන. |
| ජලිතිද්ධි | (ඉ) ච්චලිත ඍද්ධිය, ජ්වලිත ඍද්ධි ඇති. |
| ජලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දිලිසී. |
| ජලුක | (ඉ) දියපූඩාවා, දියකූඩැල්ලා, කන්වෑයා. |
| ජලුපිකා | (ඉ) කූඩැල්ලා. |
| ජලූකා | (ඉ) කූඩැල්ලා. |
| ජලොගි | (ඉ) තරුණසුරා. |
| ජල්ල | (න) තෙත්වූ කුණු තට්ටුව (ඇ‍ෙඟ්). |
| ජල්ල | (පු) සරඹ ආදී ශරීර ව්‍යායාමයෙහි දක්ෂයා. |
| ජල්ලිකා | (ඉ) කුණු තට්ටුව; ගැලවී යන පතුරු. |
| ජල්ලිකා | (ඉ) ලවණ පටලාදි ශරීරය පිට සෑදෙන මල, කුණු. |
| ජල්ලී | (පු) විජ්ජා කාරයා, ඉන්ද්රජාලිකයා. |
| ජව | (පු) වේගය, ඉතා ජවඇති අශ්වයා. |
| ජව | (පු) වේගය. |
| ජව | (භු) ගමනෙ, යැමෙහි, ජවති, යෙයි. |
| ජවති | (ක්‍රි) (ජු - (d) (භු) සියගමනෙ, දිවීමෙහි, උ=අව+ති) ධාවනය කරයි. |
| ජවති | (ජු+අ) දුවයි. |
| ජවන | (ති) ශීඝ්‍ර ජව ඇත්තා, ධාවනය කරන්නා. |
| ජවන | (න) ජවන සිත; දිවීම. |
| ජවන | (න) ධාවනය, දුවන්නා, ජවසම්පන්න අශ්වයා. |
| ජවනචිත්ත | (න) ජවන් සිත, භවඞ්ග, ආවජ්ජන, දස්සන, සම්පටිච්ඡන, සන්තීරණ, වොත්ථපන, ජවන යන සිත්සතින් සත් වැනි සිත. භවඞ්ගාවජ්ජනංවෙව දස්සනං සම්පටිච්ඡනං සන්තීරණං වොත්ථපනං ජවනං භවති සත්තමං. |
| ජවනවීථි | (ඉ) ජවන් වීථිය. |
| ජවනිකා | (ඉ) තිරය, කඩතුරාව |
| ජවනිකා | (ඉ) තිරය. |
| ජවන්ත | (3) දුවන; දුවමින්. |
| ජවමාන | (3) දුවන; දුවමින්. |
| ජවසම්පණ්ණ | (ති) ජවයෙන් යුත්, ජවය ඇති. |
| ජවාධික | (පු) අධික ජව ඇත්තා, ජවසම්පන්න අශ්වයා. |
| ජවිතුං | (නි) දුවන්ට. |
| ජස | (චු) තාඩනෙ, තැලීමෙහි, ජාසෙති, ජාසයති, තළයි. |
| ජස | (චු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, ජාසෙති, ජාසයති, හිංසාකරයි. |
| ජස | (භු) හිංසායං, පිඩාවෙහි, ජසති, පීඩා කරයි. |
| ජසි | (චු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි, ජංසෙති, ජංසයති, රකී. |
| ජහ | (ති) ආපසු තබා, දීලා. |
| ජහ | (3) දුරුකරන. |
| ජහති | (ක්‍රි) (ජන - (d) (භු) ගත්තවිනාමෙ, යෑමෙහි+ති) අත්හරියි. |
| ජහති | (හා+චාගෙ) අත් හරියි; දුර කරයි. |
| ජහන්ත | (3) දුරු කරන; හැර දමමින්. |
| ජහාති | (ක්‍රි) (ජන - (d) (භු) ගත්තවිනාම, යෑමෙහි+ති) අත්හරියි. |
| ජහාති | (ක්‍රි) (ජන - (d) (භු) ගත්තවිනාම, යෑමෙහි+ති) බැහැරකරයි. |
| ජහාති | (හා+චාගෙ) අත් හරියි; දුරු කරයි. |
| ජහිත | (3) දුරු කළ; හැර දැමූ. |
| ජහිතබ්බ | (3) දුරු කළ යුතු. |
| ජහිතුං | (නි) දුරු කරන්ට; හැර දමන්ට. |
| ජහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැර දමා. |
| ජහීයති | (හා+ඊ+ය) දුරු කරනු ලැබේ; හැර දමනු ලැබේ. |
| ජළ | (3) ඉතා අඥාන වූ; ජඩ වූ. |
| ජා | (ඉ) දුනුදිය, දුනුලනුව. |
| ජාගර | (d) - (න) සුපිණක්ඛයෙ, නිදිදුරු කිරීමෙහි, ජාගරෙති, නිදිදුරුකරයි, නොනිදයි. |
| ජාගර | (පු) නිදිවර්ජිත කිරීම, නිදිමැරීම, සන්නාහය. |
| ජාගර | (භු) සුපිණක්ඛයෙ, නිදිදුරු කිරීමෙහි, ජාගරති, නිදිදුරුකරයි, නොනිදයි. |
| ජාගර | (3) නො නිදා සිටින; පිබිදී සිටින. |
| ජාගරණ | (න) නිදිවර්ජනය, නොනිදීම. |
| ජාගරති | (ක්‍රි) (ජාගර - (d) (භු) සුපිනක්ඛයෙ, නිදිදුරු කිරීමෙහි+ති) නිදිදුරුකරයි. |
| ජාගරති | (ජාගර+අ) නිදි දුරු කරයි; පිබිදී සිටියි. |
| ජාගරන | (න) නිදි වැරීම; නො නිදා හිඳීම. |
| ජාගරික | (පු) නිදිවර්ජිතයා, සන්නාහ-සන්නධයා. |
| ජාගරිත | (ති) නිදිදුරුකළ, නොනිඳි. |
| ජාගරිත | (න) නිදි වැරීම; නො නිදා සිටීම; ප්‍රබෝධය. |
| ජාගරිය | (න) නිදි වැරීම; නො නිදා සිටීම; ප්‍රබෝධය. |
| ජාගරියා | (පු) නිදිවර්ජිත කිරීම, නිදිදුරු කිරීම. |
| ජාගරියානුයොග | (පු) නිදි වැරීමෙහි යෙදීම. |
| ජාගරොති | (ජාගර+ඔ) නිදි දුරු කරයි; පිබිදී සිටියි. |
| ජාණු | (පු) දණහිස. |
| ජාණුමත්ත | (3) දණක් පමණ උසැති. |
| ජාත | (ති) උපන්, හටගත්. |
| ජාත | (න) රාශිය, සමූහය. |
| ජාත | (3) උපන්; වූ; හටගත්. |
| ජාතක | (න) උත්පත්තිය; ජාතක කථාව. |
| ජාතක | (පු) ජාතකය, උත්පත්තිය, ජාතකධර්මය, පියා. |
| ජාතක | (3) උපන්; හටගත්. |
| ජාතකභාණක | (පු) ජාතකයන් දේශනා කරන්නා. |
| ජාතත්ත | (න) උපන් බව. |
| ජාතදිවස | (පු) උපන් දවස. |
| ජාතරූප | (න) රත්රන්. |
| ජාතරූප | (න) රන්. |
| ජාතවෙද | (පු) ගින්න, ගිනි. |
| ජාතවෙද | (පු) ගින්න. |
| ජාතස්සර | (පු) (න) ස්වභාවික විල. |
| ජාතා | (ඉ) දරුඇත්තීථ දරුලද්දී. |
| ජාතාපච්චා | (ඉ) දරුලදස්ත්‍රී, වැදූ තැනැත්තී. |
| ජාති | (ඉ) ඉපදීම; කුල; වර්ගය. |
| ජාති | (ඉ) නිකාය, ප්රතිසන්ධිය, සමානබව, වැඳීම, වංශය, විශේෂාර්ථ, දෑසමන්, ප්‍රත්‍යයොත්පන්නයන්ගේ උත්පාද ලක්ෂණය, සමූහය, සීලය, ප්‍රඥප්තිය, දීර්ඝමාර්ගය. |
| ජාතික | (ති) ජාතියට අයත්, ජාතිය පිළිබඳ. |
| ජාතික | (3) ඉපදීම් ඇති; ජාතියකට අයත්; වර්ගයට අයත්. |
| ජාතිකොස | (පු) වසාවාසි. |
| ජාතික්ඛය | (පු) ඉපදීම නැති කිරීම. |
| ජාතික්ඛය | (පු) ජාතික්ෂය, උත්පත්තිය ක්ෂය කිරීම, නිවන. |
| ජාති‍ක්ඛෙත්ත | (න) ඉපදීමට අයත් ප්‍රදේශය. |
| ජාතිත්ථද්ධ | (3) කුලය නිසා උඬගු වූ. |
| ජාතිදොස | (න) සාදික්කා, ජාතිඵල. |
| ජාතිනිරොධ | (පු) ඉපදීම නැති වීම. |
| ජාතිඵල | (න) සාදික්කා. |
| ජාතිම | (පු) ජාතිමත්. |
| ජාතිමත්තු | (3) උසස් කුල ඇති. |
| ජාතිවාද | (පු) කුල පිළිබඳ ධර්මය. |
| ජාතිවාද | (පු) ජාති ගොත්‍රපිළිබඳ වාදය, ජාති ගොත්‍රයන් පිළිබඳ කථා. |
| ජාතිසම්පන්න | (3) උසස් කුලැති. |
| ජාතිසම්භෙද | (පු) ජාතිගොත්‍රවල සිරිති බිඳීම, කුලසිරිති කිළුටුවීම. |
| ජාතිසුමනා | (ඉ) දෑසමන් පිච්ච මල්. |
| ජාතිසුමනා | (ඉ) දෑසමන්, සමන් පිච්ච. |
| ජාතිස්සර | (3) පූර්ව ඉපදීම සිහි කරන. |
| ජාතිහිඞ්ගුලක | (පු) රත්සිරියල්. |
| ජාතු | (අ) ඒකාන්තාර්‍ථයෙහි, අනියත කාලයෙහි, කිසිකලක. |
| ජාතු | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| ජාන | (ති) දැනගතහැකි, තේරුම්ගතහැකි. |
| ජානක | (පු) දැනගන්නා. |
| ජානන | (න) දැන ගැන්ම; දැනීම. |
| ජානන | (න) දැනීම, දැනගැන්ම, හැඳිනීම. |
| ජානනක | (3) දන්නා; දැනගන්නා වූ. |
| ජානනීය | (3) දැනගත යුතු. |
| ජානන්ත | (3) දන්නා වූ; දැනගනිමින්. |
| ජානපද | (න) දනව්වැසි, ජනපදයට අයත්. |
| ජානපදික | (3) ජනපදයට අයත්; (පු) පිටිසර මිනිසා. |
| ජානපාද | (3) ජනපදයට අයත්; (පු) පිටිසර මිනිසා. |
| ජානමාන | (3) දන්නා වූ; දැනගනිමින්. |
| ජානාති | (ක්‍රි) (ඤා - (d) (භු) අවබොධනෙ, අවබොධයෙහි, ජා+නා+ති) දනී. |
| ජානාති | (ඤා+නා) දනී; දැන ගනී. |
| ජානාපෙති | (ඤා+නා+ණාපෙ) දන්වයි; දැනුම් දෙයි. |
| ජානාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දන්වා; දැනුම් දෙවා. |
| ජානි | (ඉ) භාර්යාව; විපත; හිනිය. |
| ජානි | (ඉ) හානිය, ජරාව. |
| ජානිතුං | (නි) දැනගන්ට. |
| ජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| ජානිපති | (පු) අඹුසැමි දෙදෙනා. |
| ජානිපති | (පු) භාර්යා ස්වාමි දෙදෙන. |
| ජානිය | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| ජානු | (ඉ) ඌරුසන්ධිය, දණහිස, දණහිය. |
| ජානුක | (න) දණහිස, ඌරුසන්ධිය. |
| ජාමාතු | (පු) දුවගේ සැමියා; බෑනා. |
| ජාමාතු | දුවගේ හිමියා, බෑනා. |
| ජායති | (ක්‍රි) (ජනි - (d) (භු) පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි+ති) උපදියි. |
| ජායති | (ජන+ය) උපදී. |
| ජායත්තන | (න) භාර්යාබව. |
| ජායන | (න) ඉපදීම. |
| ජායන්ත | (3) උපදමින්; උපදින. |
| ජායමාන | (3) උපදමින්; උපදින. |
| ජායා | (ඉ) භාර්යාව. |
| ජායා | (ඉ) භාර්ය්යාව, අඹුව. |
| ජායාපති | (පු) අඹුසැමි දෙදෙනා. |
| ජායිකා | (ඉ) බිරිඳ, අඹුව. |
| ජායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉපද. |
| ජාර | (පු) සොර සැමියා. |
| ජාර | (පු) සොරසැමියා, හොරපුරුෂයා. |
| ජාරත්තන | (න) සොර සැමි බව. |
| ජාරී | (ඉ) සොර අඹුව. |
| ජාරී | (ඉ) සොර අඹුව. |
| ජාල | (න) අවුල; දැල. |
| ජාල | (න) සිව්මැදුරුකව්ලුව, රාශිය, දැල. |
| ජාලක | (න) අලුත් කැකුළ. |
| ජාලක | (පු) ගිනි දල්වන්නා. |
| ජාලක්ඛීක | (න) දැල් ඇස; දැලේ සිදුර. |
| ජාලපූව | (පු) ආස්මී; ආස්සද. |
| ජාලා | (ඉ) ගිනි දැල්ල. |
| ජාලා | (ඉ) ජ්වාලා, ගිනිසිළ, ගිනිදැල. |
| ජාලික | (පු) දැල් ඇත්තා; දැලින් සතුන් මරන්නා. |
| ජාලිකා | (ඉ) යුද්ධ ඇඳුම; සන්නාහය. |
| ජාලිනී | (ඉ) තෘෂ්ණාව. |
| ජාලෙතු | (ජන+ණෙ) ගිනි දල්වයි. |
| ජාලෙතුං | (නි) දල්වන්ට. |
| ජාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දල්වා. |
| ජාලෙන්ත | (3) දල්වන; දල්වමින්. |
| ජි | (කි) ජයෙ, දිනීමෙහි, ජිනාති, දිනයි, ජයගනී. |
| ජි | (කි) ඤාතබ්බෙ, දැනගත යුත්තෙහි, ජිනාති, දැනගනී. |
| ජි | (භු) අභිභවෙ, අභිභවනයෙහි, ජෙති, මැඩපවත්වයි. |
| ජි | (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි, ජයති, දිනයි, පරාජයති, පරදවයි. |
| ජිගච්ඡති | (ඝස+ඡ) කනු කැමති වේ; බඩසා ඇත්තේ වේ. |
| ජිගච්ඡා | (ඉ) ක්ෂුධාව, බඩගින්න, කනුකැමැත්ත. |
| ජිගච්ඡා | (ඉ) බඩගින්න. |
| ජිගච්ඡිත | (ති) බඩසා ඇත්තා, ක්ෂුධා ඇත්තා. |
| ජිගච්ඡිත | (3) බඩසා ඇති. |
| ජිගිංසක | (පු) කනු කැමැත්තා, අනුභව කැටටියා. |
| ජිගිංසක | (3) බලාපොරොත්තුවන්නා. |
| ජිගිංසති | (ක්‍රි) (ජී - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි, ජ (හර=ඟගිං=ජ ති=ජ+ඉ+ගිං+ස+ති=ජිගිංසති හැරගණු කැමතිවෙයි. |
| ජිගිංසති | (හර+ස) කැමති වේ; බලා‍ෙපාරොත්තු වේ. |
| ජිගිංසනා | (ඉ) ආශාවීම; බලාපොරොත්තු වීම. |
| ජිගුච්ඡක | (3) පිළිකුල් කරන්නා. |
| ජිගුච්ඡති | (ක්‍රි) (ගුප - (d) (භු) ගොපනෙ, රැකීමෙහි+ති) පිළිකුල්කෙරෙයි. |
| ජිගුච්ඡති | (ගුප+ජ) පිළිකුල් කෙරේ. |
| ජිගුච්ඡන | (න) නින්දාකිරීම, පිලිකුල්කිරීම. |
| ජිගුච්ඡන | (න) පිළිකුල් කිරීම. |
| ජිගුච්ඡන | (න) පිළිකුල්කිරීම. |
| ජිගුච්ඡන්ත | (3) පිළිකුල් කරන; පිළිකුල් කරමින්. |
| ජිගුච්ඡමාන | (3) පිළිකුල් කරන; පිළිකුල් කරමින්. |
| ජිගුච්ඡා | (ඉ) නින්දාව, පිළිකුළ. |
| ජිගුච්ඡා | (ඉ) පිළිකුල. |
| ජිගුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රතික්කූල, පිළිකුල. |
| ජිගුච්ඡිත | (3) පිළිකුල් කළ. |
| ජිගුච්ඡිතබ්බ | (3) පිළිකුල් කටයුතු. |
| ජිගුච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළිකුල් කොට. |
| ජිඝච්ඡති | (ක්‍රි) ඝස - (d) (භු) අදනෙ කෑමෙහි, (ඝස=ගඝස ඣඝස=ජඝස=ජ+ඉ=ඝස=ජිඝච=ජිඝච+ජ+ති=ජිඝච්ඡති) කනු කැමතිවෙයි. |
| ජිඝච්ඡිත | (3) ඉඩගිනි වූ. |
| ජිඝඤ්ඤා | (ඉ) අවසානය, ලාමක. |
| ජිඞ්ඟී | (ඉ) වැල්මදට. |
| ජිඤ්ජුක | (පු) ඔලිඳ වැල. |
| ජිඤ්ජුක | (පු) හුනිඳ ඔලිඳ. |
| ජිණ්ණ | (ති) ජීර්‍ණ, මහලු. |
| ජිණ්ණ | (3) කුසෙහි දිරවූ; ජරපත්; දිරාගිය; දිරුණු; මහලු; වයස්ගත; (පු) මහල්ලා. |
| ජිණ්ණක | (ති) මහලු, දිරූ, ජීර්‍ණක. |
| ජිණ්ණක | (3) කුසෙහි දිරවූ; ජරපත්; දිරාගිය; දිරුණු; මහලු; වයස්ගත; (පු) මහල්ලා. |
| ජිණ්ණතා | (ඉ) දිරාගිය බව. |
| ජිණ්නවසන | (න) මහලුපිලි, දිරූ රෙදි. |
| ජිත | (ති) දිනන ලද, ජයග්‍රහණයකළ. |
| ජිත | (න) දිනීම. |
| ජිත | (3) අල්වාගත්; දිණූ. |
| ජිතත්ත | (න) දිණූ බව. |
| ජිතත්ත | (3) දිණු ආත්ම ඇති. |
| ජිති | (ඉ) දිනීම, ජය. |
| ජිති | (ඉ) දිනීම. |
| ජින | (පු) දිණූ අය; බුදුරද. |
| ජින | (පු) බුදුහු, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| ජිනචක්ක | (න) බුද්ධ සාසනය. |
| ජිනන්ත | (3) දිනන; දිනමින්. |
| ජිනපුත්ත | (පු) බෞද්ධ භික්ෂුව. |
| ජිනසාසන | (න) බුද්ධ ධර්මය. |
| ජිනාති | (ක්‍රි) ජි - (d) (භු) ජයෙ, දිනීමෙහි, (ජි+නා+ති) දිනයි, ජයගනියි. |
| ජිනාති | (ජි+නා) ජයගනී. |
| ජිනිතුං | (නි) දිනන්ට. |
| ජිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දිනා. |
| ජිපත්තා | (ඉ) වවුලා, දුවා. |
| ජිමු | (භු) භක්ඛනෙ, කෑමෙහි, ජෙමති, අනුභවකරයි. |
| ජිම්හ | (පු) වක්වූදෙය, වකුට්ට, ඇදය. |
| ජිම්හ | (3) වක් වූ; වඞ්ක සිතැති. |
| ජිම්හතා | (ඉ) ඇද බව; වඞ්ක බව. |
| ජියා | (ඉ) දුනුදිය, දුනුරෑන, දුනුලනුව. |
| ජියා | (ඉ) දුන්නේ ලණුව; දුනුදිය. |
| ජිර | (භු) බ්‍රෑහනෙ, වැඩීමෙහි, ජීරති, වැඩෙයි, “අප්පස්සුතායං පුරිසො බලිවද්දොව ජීරති.” |
| ජිරි | (සු) හිංසාය, පෙළීමෙහි, ජිරුණෙති, පෙළයි. |
| ජිව්හග්ග | (න) දිවග; දි‍වේ අග. |
| ජිව්හා | (ඉ) දිව, දිහ්වාව. |
| ජිව්හා | (ඉ) දිව. |
| ජිව්හානිත්ථද්ධත | (න) මන්ත්‍රබලයෙන් දිව සොලවන්ට බැරිසේ තදකිරීම. |
| ජිව්හායතන | (න) රස දැනීම පිහිටි තැන. |
| ජිව්හාවිඤ්ඤාණ | (න) රස දැනගන්නා සිත. |
| ජිව්හින්ද්‍රිය | (න) රස දැනගැනීමේ ඉන්ද්‍රිය. |
| ජී | (කි) ජාතියං, හටගැන්මෙහි, ජිනාති, හටගනී. |
| ජීමුත | (පු) මේඝය; වලාකුළ. |
| ජීමූත | (පු) මෙඝය, දෙවදාලිය. |
| ජීයති | (ක්‍රි) ජර - (d) (භු) වයොහානිම්හි, වසය්ගත වීමෙහි+ති දිරයි. |
| ජීයති | (ජී+ය) දිරා යේ; පිරිහේ; මහලු වේ. |
| ජීයමාන | (3) දිරන; දිරමින්. |
| ජීර | (භු) ජීරණෙ, දිරීමෙහි, ජීරති, දිරයි. |
| ජීරක | (න) දුරු, දෙදුරු. |
| ජීරක | (න) දුරු. |
| ජීරක | (3) අහර දිරවන දෙය; දිරවන. |
| ජීරණ | (න) දිරායාම; දිරීම; මහලු වීම. |
| ජීරණ | (න) දිරීම, මේරීම, පරණවීම. |
| ජීරති | (ජීර+අ) ගෙවීයයි; දිරයි. |
| ජීරමාන | (ති) දිරණු ලබන, දිරණ. |
| ජීරාපෙති | (ක්‍රි) (ජීර - (d) (භු) ජීරණේ, දිරීමෙහි+ණෙ+ති) දිරවයි. |
| ජීරාපෙති | (ජීර+ණාපෙ) කෑම දිරවයි; කෘශ කරවයි. |
| ජීරි | (සු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, ජිරුණෙති, පෙළෙයි. |
| ජීරෙති | (ජීර+ණෙ) කෑම දිරවයි; කෘශ කරවයි. |
| ජීව | (න) ප්‍රාණය, පණ. |
| ජීව | (පු) ආත්මය, සත්වයා, බ්‍රහස්පතියා. |
| ජීව | (පු) ආත්මය; ජීවිතය; ප්‍රාණය. |
| ජීව | (භු) පාණධාරණෙ, ප්‍රාණධාරණයෙහි, ජීවති, ජීවත්වෙයි. |
| ජීවක | (පු) ජීවත්වන්නා, දිවි ඇත්තා, පියාගස, එනම් පැලෑටිය. |
| ජීවක | (3) ජීවත් වන්නා; (පු) ගස් වර්ගයක්. |
| ජීවංජීවක | (පු) එනම් අනුකරණ ශබ්දය, පවත්වන මයූර ප්‍රමාණපක්ෂියෙක්, කපුටා, කොහා උගේ ශබ්දය පවත්වන්නාක්මෙන් මූද ජීවංජීවකයයි ශබ්දනගයි. |
| ජීවති | (ක්‍රි) (ජීව - (d) (භු) පාණකරණෙ, ප්‍රාණධාරණයෙහි+ති) ජීවත්වෙයි. |
| ජීවති | (ජීව+අ) ජීවත් වේ. |
| ජීවන | (න) ජීවත් වීම. |
| ජීවන | (න) ජීවත්වන, පණඇති, ජීවිකාව. |
| ජීවන්ත | (3) ජීවත් වෙන; ජීවත් වෙමින්. |
| ජීවන්ති | (ඉ) ජීවත්වන තැනැත්තී, දිවිපසුරු. |
| ජීවන්තිකා | (ඉ) පිළිළ=පිළිල. |
| ජීවමාන | (3) ජීවත් වෙන; ජීවත් වෙමින්. |
| ජීවලොක | (පු) මනුෂ්‍යලෝකය. |
| ජීවසුමන | (න) වදගස, බදුවදගස. |
| ජීවා | (ඉ) දිවිපසුරු. |
| ජීවිකා | (ඉ) ජීවත් වීම; ජීවිකාව; දිවි පැවැත්මට ගන්න උත්සාහය. |
| ජීවිකා | (ඉ) ජීවිකාව, ජීවිකාවෘත්තිය, දිවිරැකීම, ජීවත්වීම. |
| ජීවිත | (න) ජීවිතය; ප්‍රාණය. |
| ජීවිත | (න) ජීවිතය=ජීවිතෙන්ද්‍රිය. |
| ජීවිතක්ඛය | (පු) ජීවිත විනාශය; මරණය. |
| ජීවිතදාන | (න) ජීවිතය දීම; නො මරා හැරීම. |
| ජීවිතපරියොසාන | (න) අවසන් කාලය; ජීවිතයේ කෙළවර. |
| ජීවිතමද | (පු) ජීවිතය නිසා ඇතිවන මදය=උමතුව. |
| ජීවිතමද | (පු) ජීවිතය නිසා හටගන්නා මානය. |
| ජීවිතවුත්ති | (ඉ) ජීවත් වීම සඳහා කරන දෙය; ජීවිකාව; දිවි පැවැත්ම. |
| ජීවිතවූත්ති | (න) ජීවිකාවෘත්තිය=දිවිපැවැත්ම. |
| ජීවිතසංඛය | (පු) ජීවිතය ගෙවී යාම; මරණය. |
| ජීවිතාසා | (ඉ) ජීවිතයට ආශාව. |
| ජීවිතින්ද්‍රිය | (න) ජීවත් වීමේ ශක්තිය; ජීවය. |
| ජීවිතින්ද්‍රිය | (න) ජීවිතය, ජීවිතෙන්ද්‍රිය. |
| ජීවිතුං | (නි) ජීවත් වන්ට. |
| ජීවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ජීවත් වී. |
| ජීවිනියා | (ඉ) දිවිපසුරු, ජීවිනි. |
| ජීවිනී | (ඉ) දිවිපසුරු, දීවත්වන්නී. |
| ජීවී | (පු) ජීවත්වන්නා, ප්‍රාණියා. |
| ජීවී | (3) ජීවත් වන්නා; ජීවිත ඇත්තා; ප්‍රාණියා; සත්වයා. |
| ජු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ජීවති යෙයි. |
| ජු | (භු) සීඝ ගමනෙ, ශීඝ්‍රගමනෙහි දුවයි. |
| ජුගී | (භු) වජ්ජිනෙ, හැරීමෙහි, ජුඞ්ගති, හරියි. |
| ජුණ්හ | (d) දීත්තියං, බැබලීමෙහි, ජුණ්හාති, බබලයි. |
| ජුණ්හ | (පු) සඳරැස, සඳරැසින්යුත් රාත්‍රිය. |
| ජුණ්හ | (3) ආලෝකය ඇති. |
| ජුණ්හපක්ඛ | (පු) ශුක්ල පක්ෂය; හඳ ඇති පසළොස් දවස. |
| ජුණ්හා | (ඉ) සඳරැස; හඳ එළිය. |
| ජුත | (පු) - (න) දූකෙළිය, සූදුව. |
| ජුතකාරක | (පු) දූකෙළින්නා, අක්ෂධුර්තයා. |
| ජුති | (ඉ) ආලෝකය; බැබළීම. |
| ජුති | (ඉ) රුචිය, රශ්මිය, ආලෝකය. |
| ජුතික | (පු) ආලෝක කරන්නා, ආලෝකය ඇති. |
| ජුතික | (3) බැබළීම හෝ එළිය ඇති. |
| ජුතින්ධර | (පු) ආලෝකය දරන්නා. |
| ජුතින්ධර | (3) ආලෝකවත්; ප්‍රභාවත්. |
| ජුතිමන්තු | (3) ආලෝකය ඇති. |
| ජුතිමා | (පු) ජූතීමන්තු ශබ්දයාගේ පඨමා එකවචනය. |
| ජුතීමන්තු | (පු) ආලෝක ඇත්තා, එළිය ඇති. |
| ජුන | (භු) කථාවෙහි දීප්තියෙහි, ජොතති, කථාකරයි, බබලයි. |
| ජුස | (චු) පරිකන්තනෙ පරිකර්තණයෙහි, ජොසති, ජොසයති, කැබලිකර කපයි. |
| ජුස | (භු) පරිතක්කනෙ, පරිතර්කණයෙහි, ජොසති, කැබලිකර කපයි. |
| ජුස | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, ජුසති, පෙළයි. |
| ජුහති | (හු+අ) පූජා කෙරේ; යාග කෙරේ. |
| ජුහන | (න) දීම; යාග කිරීම. |
| ජුහන | (න) පූජාව, යාගය, ගිනිදෙවියාපිදීම. |
| ජුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යාග කොට. |
| ජුහොති | (ක්‍රි) හු - (d) (භු) දානාදාන භව්‍යප්පදාසෙසු, පිඳීමෙහි, (හූ ධාතු අබ්හාස-හු, හු ජxහු අxඋ ජිහු උxද්ධ ජුහොති) පුදයි. |
| ජුළ | (චු) පෙරණෙ, යැවීමෙහි, ජොළෙති, ජොළයති, යවයි. |
| ජුළ | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, ජුළති, ජොළති, යෙයි. |
| ජූත | (න) සූදු කෙළීම; සූදුව. |
| ජූතකාර | (පු) සූදු කෙළින්නා. |
| ජූතමලික | (න) දූපෝරුව, දාම්ලෑල්ල. |
| ජූසි | (d) ජීතියං-ප්‍රීතියෙහි, ජොසති, ප්‍රීතිවෙයි. |
| ජෙ | (අ) නිවාමන්ත්‍රණයෙහි, බොල, කොල, අඩේ. |
| ජෙ | (නි) පහත් ස්ත්‍රීන්ට ආමන්ත්‍රණයට යොදන නිපාතයක්. |
| ජෙ | (භු) ඛයෙ, ක්ෂයවීමෙහි, ජයති. |
| ජෙගුච්ඡ | (ති) පිළිකුළ, ජිගුප්සාව. |
| ජෙගුච්ඡ | (3) පිළිකුල් කටයුතු. |
| ජෙගුච්ඡි | (පු) පිළිකුල් කරන්නා, පිළිකුල් ඇත්තා. |
| ජෙගුච්ඡි | (3) පිළිකුල් කරන්නා. |
| ජෙට්ඨ | (පු) පොසොන් මාසය, ශ්‍රේෂ්ඨ, බුදුරජ. |
| ජෙට්ඨ | (3) දෙටු; ප්රධාන; වැඩිමහල්ලා; වැඩිමහලු. |
| ජෙට්ඨක | (පු) දෙටු තැනැත්තා. |
| ජෙට්ඨක | (3) දෙටු; ප්රධාන; වැඩිමහල්ලා; වැඩිමහලු. |
| ජෙට්ඨභගිනී | (ඉ) අක්කා; වැඩිමහලු සොහොයුරිය. |
| ජෙට්ඨභාතික | (පු) දෙටු සොහොයුරා. |
| ජෙට්ඨභාතු | (පු) දෙටු සොහොයුරා. |
| ජෙට්ඨමාස | (පු) පොසොන් මස. |
| ජෙට්ඨම්බු | (න) කාඩිජලය. |
| ජෙට්ඨා | (ඉ) දෙටේ නැකත. |
| ජෙට්ඨාපචායන | (න) වැඩිමහල්ලන්ට ගෞරව කිරීම. |
| ජෙතබ්බ | (ති) දිනියයුතු, ජයගතයුතු. |
| ජෙතබ්බ | (3) දිනිය යුතු; බලා ගතයුතු; යටත් කළ යුතු. |
| ජෙතවන | (න) සැවැත් නුවර පිහිටි එනම් උද්‍යානය. |
| ජෙති | (ක්‍රි) ජයගනියි, ජි බලනු. |
| ජෙති | (ජි+ණෙ) ජයගනී; දිනයි. |
| ජෙතුත්තර | (න) දඹදිව...... පිහිටි ජයතුරා නම් නුවර. |
| ජෙතුමිච්ඡා | (ඉ) විජිගිංසාව, දිනනු කැමැත්ත. |
| ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දිනා. |
| ජෙය්‍ය | (ති) දිනිය යුත්ත, අතිප්‍රශස්ත, අතිවෘද්ධ. |
| ජෙය්‍ය | (3) දිනිය යුතු; බලා ගතයුතු; යටත් කළ යුතු. |
| ජෙසු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ජෙස්සති, යෙයි. |
| ජෙහූ | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහයෙහි, ජෙහති, උත්සාහකරයි. |
| ජොඞ්ගක | (පු) අගිල්. |
| ජොතක | (පු) බබුලුවන්නා, දීප්තිමත්කරන්නා. |
| ජොතක | (3) ප්රකාශ කරන; බබුළුවන; බබුළුවන්නා. |
| ජොතති | (ජුත+අ) ප්රකට වේ; බබළයි. |
| ජොතන | (ඉ) ප්රකට කිරීම. |
| ජොතන | (ඉ) බැබළවීම. |
| ජොතන | (න) බැබලීම. |
| ජොතනා | (ඉ) ප්රකට කිරීම; බැබළවීම. |
| ජොති | (ඉ) එළිය; බැබළීම. |
| ජොති | (ඉ) දීප්තිය, බැබලීම. |
| ජොති | (ඉ) නැක, රස්මිය, වහ්නිය. |
| ජොති | (න) තාරකාව. |
| ජොති | (පු) ගින්න. |
| ජොතික | (පු) නැකත්තා, නැකැත් දත්තා, නැකතියා. |
| ජොතිපාසාණ | (පු) ගිනි ඉපදවිය හැකි ගල් වර්ගයක්. |
| ජොතිමන්තු | (පු) රස්මි ඇති, සූර්ය්යයා. |
| ජොතිමාලික | (න) ශරීරයෙහි ගිනි දල්වා කරන එනම් වධය. |
| ජොතිසත්ථ | (න) එනම් වෙදාඞ්ගය, ජොතිශ් ශාස්ත්රය. |
| ජොතිසත්ථ | (න) තාරකා ශාස්ත්රය. |
| ජොතෙති | (ජුත+ණෙ) බබුළුවයි; හෙළිකරයි. |
| ජොතෙතුං | (නි) බබුළුවන්ට. |
| ජොතෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බබුළුවා. |
| ජොතෙන්ත | (3) බබුළුවන. |
| ජොත්ති | (ක්‍රි) ජුත - (d) (භු) (භාසන දීත්තිසු, දිලිසීමෙහි+ති) දිලිසෙයි, බබලයි. |
| ජ්‍යා | (ඉ) දුනුදිය, දුනුරැහැණ. |
| ඣජ්ඣ | (භු) පරිභාසෙ, පරිභාසනයෙහි, ඣජ්ඣති, බණියි, තර්ජනය කරයි. |
| ඣජ්ඣරී | (ඉ) ලිහිල, කොල. |
| ඣට | (භු) රාසිකරන, රැස්කිරීමෙහි, ඣටති, රැස්කරයි. |
| ඣත්ත | (පු) දවනලද, බඩසයින් පෙළෙන ලද. |
| ඣත්වා | (පූ.ක්‍රි) දවා; පුලුස්සා. |
| ඣප | (භු) (චු) දැවීමෙහි, ඣාපෙති, ඣාපයති, දවයි. |
| ඣමු | (d) තු අදනෙ, දාහෙව, ඣමති, දවයි. |
| ඣල්ල | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ඣල්ලති, ශබ්දකරයි. |
| ඣල්ලිකා | (ඉ) රැහැය්යා; සීරු. |
| ඣස | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| ඣස | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, ඣසති, පෙළයි, හිංසා කරයි. |
| ඣා | (දි) විචින්තනෙ, සිතීමෙහි, ඣායති, සිතයි, ධ්‍යානකරයි. |
| ඣාටල | (පු) වල් පළොල්. |
| ඣාන | (න) කල්පනා කිරීම; ධ්‍යානය; සිත එකඟ කිරීමෙන් ලැබෙන ප්‍රථමාදි ධ්‍යාන සතර. |
| ඣාන | (න) ධ්‍යානය, චින්තාව, ධ්‍යානවැඩීම. |
| ඣානඞ්ග | (පු) ධ්‍යානයෙහි ඇතුලත් චෛතසික කොටස්. |
| ඣානරත | (3) ධ්‍යානයෙහි ඇළුණු. |
| ඣානවිමොක්ඛ | (පු) ධ්‍යානය මුල්කොට ලබන නිදහස. |
| ඣානික | (පු) ධ්‍යානවඩන්නා, ධ්‍යානකරන්නා. |
| ඣානික | (3) ධ්‍යානයට අයත්. |
| ඣාපක | (3) දවන; දවන්නා. |
| ඣාපන | (න) දැවීම, පිලිස්සීම. |
| ඣාපන | (න) දැවීම. |
| ඣාපිත | (ති) දවන ලද, පුලුස්සන ලද. |
| ඣාපිත | (3) දවන ලද; දැවූ. |
| ඣාපීයති | (ඣප+ඊ+ය) දවනු ලැබේ. |
| ඣාපෙති | (ක්‍රි) ඣප - (d) (භු) චූ, දාහෙ, (දැවීමෙහි,+ති) දවයි. |
| ඣාපෙති | (ඣප+ණෙ) දවයි; පුලුස්සයි. |
| ඣ‍ාපෙතුං | (නි) දවන්ට. |
| ඣාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දවා. |
| ඣාම | (ති) දෑම, පිලිස්සීම. |
| ඣාම | (3) දැවුණු; පිළිස්සුණු. |
| ඣාමක | (පු) දවන්නා, ගින්න. |
| ඣාමකභත්ත | (න) දංකුඩ; පිළිස්සුණු බත. |
| ඣායක | (පු) ධ්‍යාන කරන්නා, සිතන්නා. |
| ඣායක | (3) ධ්‍යාන වඩන්නා. |
| ඣායති | (ක්‍රි) සිතයි, ඣා බලනු. |
| ඣායති | (ඣා+ය) දැවේ; පිළිස්සේ; (ඣෙ+අ) ධ්‍යාන වඩයි; නැවත නැවත සිතා බලයි; විතර්ක කරයි. |
| ඣායන | (න) දැවීම; නැවත නැවත සිතීම. |
| ඣායන | (න) ධ්‍යාන කරන සිතන, සිත එකඟ කරන. |
| ඣායි | (පු) ධ්‍යාන වඩන්නා. |
| ඣායිතුං | (නි) ධ්‍යාන කරන්ට; නැවත නැවත සිතන්ට. |
| ඣායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කල්පනාකොට; දාගොස්; සිත මෙහෙයා. |
| ඣායී | (3) ධ්‍යාන වඩන්නා; සිතා බලන්නා. |
| ඣාවුක | (පු) පිමුල රුක, නාවාගස. |
| ඣාස | (පු) මත්ස්‍යයා, මාලුවා. |
| ඣාසා | (ඉ) කෑලිය, ගඩකෑලිය. |
| ඣීරුකා | (ඉ) රැහැයියා, රෑසියා, සීරු. |
| ඣෙ | (භු) චින්තායං, සිතීමෙහි, ඣායති, සිතයි, නිජ්ඣායති, උපනිජ්ඣායති, දැවීමෙහි, “කට්ඨානි ඣායති, කාෂ්ට දධි” අධ්‍යායනයෙහි, සජ්ඣායති මන්තං-මන්ත්‍රහදාරයි. |
| ඤතති | (ඉ) ඤාණය, සමීපය, එනම් විනය කර්මය,. |
| ඤත්ත | (න) දැනගත් දෙය. |
| ඤත්ත | (න) සමීපය, කිට්ටුව ළඟ. |
| ඤත්ති | (ඉ) දැනුම් දීම; ප්රකාශය. |
| ඤත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| ඤමු | (භු) අදනෙ, කෑමෙහි, කැමති, අනුභව කරයි. |
| ඤා | (කි) බොධෙ, අවබෝධ කිරීමෙහි (ඤා=ජා) ජානාති අවබෝධ කරයි. |
| ඤා | (චු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, ඤායති, යොදයි. |
| ඤා | (භු) බොධෙ, අවබෝධයෙහි, ඤාති, අවබෝධ කරයි. |
| ඤා | (භු) මාරණ තොසන නිසා ‘නෙසු, මැරීමෙහි, සතුටු කිරීමෙහි තියුණු කිරීමෙහි, ඤත්ත, මරයි, සතුටුවෙ’යි, තියුණු කෙරෙයි. |
| ඤාණ | (න) දැනගැන්ම; නුවණ; ප්රඥාව. |
| ඤාණ | (න) ප්රඥාව, ඤාණය, පරිඥාණය. |
| ඤාණකරණ | (3) දැනගැන්ම ඇති කරන. |
| ඤාණචක්ඛු | (න) නුවණැස. |
| ඤාණචක්ඛු | (න) නුවණැස. |
| ඤාණජාල | (න) නුවණ දැල. |
| ඤාණදස්සන | (න) නුවණින් දැකීම; මාර්ගාවබෝධය. |
| ඤාණදස්සන | (න) ශ්‍රාමණ්‍ය ඵලය, විදර්ශනා ඥානය, දිව්‍යචක්ෂුස, සර්‍වඥතාඥානය, ප්‍රත්‍යවෙක්ෂඥානය, ආර්ය්යමාර්ගය, මාර්ගඥානය, ඵලඥානය. |
| ඤාණපරිභුත | (ති) ඤාණයෙන් වැසුනු. |
| ඤාණපවත්ති | (ඉ) ඥාන ප්‍රාප්තිය. |
| ඤාණභුත | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| ඤාණවිප්පයුත්ත | (3) නුවණින් වෙන් වූ. |
| ඤාණසම්පයුත්ත | (3) නුවණින් යුත්. |
| ඤාණි | (පු) නුවණැත්තා, ඤාණය ඇත්තා. |
| ඤාණික | (පු) ඥානයෙන් යුත්, ඥානවන්ත. |
| ඤාණී | (3) නැවණැත්තා. |
| ඤාත | (ති) දන්නා ලද, කියන ලද, ප්රසිද්ධ. |
| ඤාත | (3) දන්නා ලද; ප්රකට. |
| ඤාතක | (පු) නෑකම් ඇති; නෑයා. |
| ඤාතක | (පු) නෑයා, ප්රසිද්ධ. |
| ඤාති | (පු) නෑකම් ඇති; නෑයා. |
| ඤාති | (පු) නෑයා. |
| ඤාතිකථා | (ඉ) නෑයන් පළිබඳ කථාව. |
| ඤාතිධම්ම | (පු) නෑයන්ගේ යුතුකම. |
| ඤාතිපරිවට්ට | (න) නෑපිරිස. |
| ඤාතිපෙත | (පු) මළගිය නෑයා. |
| ඤාතිව්‍යසන | (න) නෑයන්ට පැමිණි විපත. |
| ඤාතිසඞ්ගහ | (පු) නෑයන්ට සංග්‍රහ කිරීම. |
| ඤාතිසඞ්ඝ | (පු) නෑ සමූහය. |
| ඤාතිසා ලොහිත | (පු) ඤාති හා සමාන ලේ ඇති. |
| ඤාතිසාලොලිත | (3) නෑකම හා ලේ නෑකම ඇත්තෝ. |
| ඤාප | (චු) තොස නිසාත මරණදිසු, සතුටු වීම තියුණු කිරීම මැරීම යනාදියෙහි, ඤාපෙති, ඤාපයති. |
| ඤාපක | (පු) දන්වන්නා, දැනුම් දෙන්නා. |
| ඤාපන | (න) ඇඟවීම; දැනුම් දීම. |
| ඤාපන | (න) දැන්වීම, හැඟවීම. |
| ඤාපෙති | (ක්‍රි) (ඤා - (d) (භු) අවබොධෙ, අවබොධයෙහි+ණෙ+ති) (ණපෙ+ති) හඟවයි. |
| ඤාපෙති | (ඤා+ණාපෙ) දැනුම් දෙයි; ප්රකාශ කරයි. |
| ඤාපෙතුං | (නි) අවබෝධ කරවන්ට; දැනුම් දෙවන්ට. |
| ඤාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දන්වා; දැනුම් දෙවා. |
| ඤාය | (පු) ආකාරය; න්‍යාය; පිළිවෙල; සත්‍ය මාර්ගය. |
| ඤාය | (පු) යුක්තිය, විදර්‍ශනාමාර්‍ග ප්රඥාව, යුක්ති සඞ්ගත ක්‍රියාව, කාරණය. |
| ඤායපටිපන්න | (3) සත්‍ය මාර්ගයට බැසගත්. |
| ඤෙය | (න) ඤෙයවස්තු, දතයුත්ත. |
| ඤෙය්‍ය | (න) දතයුතු දෙය. |
| ඤෙය්‍ය | (3) දතයුතු. |
| ඤෙය්‍යධම්ම | (පු) දතයුතු සියලු දේ. |
| ටඞ්ක | (පු) ගල් පලන ආයුධයක්. |
| ටඞ්ග | (පු) ගල පලන පෙනුම, ගල් කටුව, තොටිල ටඞ්කිතමඤ්ච, ගල් සතරක් මතුයෙහි ගලුලෑල්ලක් අතුරාකළ ආසනය, ගයාවේ පිහිටි සුචිරොමයාගේ වාසභවනය. |
| ටල | (භු) වියාකුලෙ, ව්‍යාකුලයෙහි, ටුලති ව්‍යාකුල වෙයි. |
| ටි | (භු) පක්ඛන්ධනෙ, ඉගිලීමෙහි, ටෙති, ඉගිලෙයි. |
| ටික | (භු) ගතියං, යාමෙහි, අවබෝධයෙහි, ටෙකති, යෙයි දැනගනියි, ටෙක්කති. |
| ටීකා | (ඉ) අන් පොතකට ලියූ වර්ණනාව; අර්ථ විවරණය. |
| ටීකා | (ඉ) අර්‍ථකථාවෙහි දුෂ්කර පදයන්ගේ අර්ථ ප්රකාශකරන ග්‍රන්ථය. |
| ටීකාචරිය | (පු) ටීකා සම්පාදකයා. |
| ටුල | (භු) වියාකුලෙ ටුලති ව්‍යාකුලවෙයි. |
| ටෙක | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, ටෙකති යෙයි. |
| ඨත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිට. |
| ඨප | (චු) ඨපනෙ, තැබීමෙහි, ඨපෙති, ඨපයති, තබයි. |
| ඨපන | (න) තැන්පත් කිරීම; තැබීම; පිහිටු වීම. |
| ඨපන | (න) තැබීම, පිහිටුවීම. |
| ඨපනා | (ඉ) තැන්පත් කිරීම; තැබීම; පිහිටු වීම. |
| ඨපාපෙති | තබ්බවයි. |
| ඨපිත | (ති) තබන ලද, පිහිටුවන ලද. |
| ඨපිත | (3) තැන්පත් කළ; තැබූ; නියමකළ; පිහිටෙව්. |
| ඨපෙතබ්බ | (3) තැබිය යුතු. |
| ඨපෙති | (ක්‍රි) ඨප - (d) (භු) ඨපනෙ, තැබීමෙහි, (ඨප + ණෙ + ති) තබයි. |
| ඨපෙති | (ඨා+ණාපෙ) තබයි; තැන්පත් කරයි; පිහිටුවයි. |
| ඨපෙතුං | (නි) තබන්ට. |
| ඨපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තබා; හැර. |
| ඨපෙන්ත | (3) තබන; තබමින්. |
| ඨා | (දි) ගතිනිවුත්තියං, ගමන් වැලකීමෙහි, ඨායති, නවතියි, සිටී. |
| ඨා | (භු) ගතිනිවුත්තියං, ගමන් නැවැත්මෙහි, ඨාති, තිට්ඨති, සිටියි, නවතියි. |
| ඨාන | (න) ඓශ්චර්‍ය්‍යය, හේතුව, අවකාශ ස්ථිති. |
| ඨාන | (න) කාරණය; තනතුර; තැන; නැවතීම; පිහිටීම; ස්ථානය; සිටීම; හේතුව. |
| ඨානසො | (නි) ස්ථාන වශයෙන්; හෙතු වශයෙන්. |
| ඨානීය | (න) අගනුවර. |
| ඨානීය | (න) නුවර, නගරය. |
| ඨාපක | (3) තබන; තබන්නා. |
| ඨාපන | (න) තැබීම, පිහිටුවීම. |
| ඨායි | (3) සිටින්නා. |
| ඨායිත | (පු) ජීවිකාව පහසුවෙන් කරන තැනැත්තා. |
| ඨායී | (පු) සිටිනසුලු තැනැත්තා, සිටින ස්වභාව ඇත්තා. |
| ඨිත | (ති) සිටින ලද, සිටි, පිහිටි. |
| ඨිත | (3) නැවතුණු; සිටි. |
| ඨිතක | (පු) සිටිතැනැත්තා, නොනැමී කෙලින් සිටි තැනැත්තා. |
| ඨිතක | (3) නැගිට සිටින්නා. |
| ඨිතට්ඨාන | (න) සිටි තැන. |
| ඨිතත්ත | (න) සිටිබව. |
| ඨිතත්ත | (3) තැන්පත් වූ සිතැති. |
| ඨිතසීලී | (පු) සිටීම ස්වභාව කොට ඇති. |
| ඨිති | (ඉ) නැවතීම; නිශ්චල බව; පිහිටීම; සිටීම. |
| ඨිති | (ඉ) සිටීම, පැවැත්ම, ජීවිතය. |
| ඨිතික | (පු) සිටින්නා, පවතින්නා. |
| ඨිතික | (3) පවත්නා. |
| ඨිතිකා | (ඉ) නම් ලැයිස්තුව කියවා තුණ්ඩු දී නැවත් වූ තැන. |
| ඨිතිභාගිය | (3) අඩු වැඩි නොවී පවත්නා ස්වභාවයට පත්. |
| ඨුහ | (භු) නිට්ඨුභනෙ, කාරා දැමීමෙහි, නිට්ඨුභති, කාරා දමයි. |
| ඨෙ | (භු) වෙඨනෙ, වෙලීමෙහි, ඨාති, ඨායති, වෙළයි. |
| ඩංක | (පු) ඇට ලේ මැස්සා, මංස. |
| ඩඞ්ක | (පු) කවුඩා. |
| ඩප | (භු) (චු) සඞ්ඝාතෙ, රැස්වීමෙහි, ඩපති = ඩාපෙති ඩාපයති, රැස්වෙයි. |
| ඩපි | (භු) සාඞ්ඝතෙ, රැස් කිරීමෙහි ඩම්පති, රැස් කරයි. |
| ඩය්හති | (දහ+ය) දවනු ලැබේ; දැවේ. |
| ඩය්හන්ත | (3) දැවෙන; දැවෙමින්. |
| ඩය්හමාන | (පු) දවනු ලබන, පුලුස්සනු ලබන. |
| ඩය්හමාන | (3) දැවෙන; දැවෙමින්. |
| ඩංස | (පු) ඇටමැස්සා. |
| ඩංස | (පු) ඩැහැ ලේ බොන මැස්සා, ඇටමැස්සා. |
| ඩංස | (භු) ඩංසනෙ, දෂ්ට කිරීමෙහි, ඩංසති, දෂ්ට කරයි. |
| ඩසති | (ක්‍රි) (ඩංස - (d) (භු) ඩංසනෙ, දෂ්ට කිරීමෙහි + ති) දෂ්ට කරයි. |
| ඩසති | (ඩංස+අ) දෂ්ට කරයි; හපයි; හපාකයි. |
| ඩසන | (න) ඩැසීම, හපා කෑම දෂ්ට කිරීම. |
| ඩසන | (න) දෂ්ට කිරීම; හපා කෑම. |
| ඩහත | (න) ඩැහීම, දෂ්ට කිරීම. |
| ඩහති | (ක්‍රි) (දහ + - (d) (භු) භස්මීකරණ, හළු කිරීමෙහි + ති) දවයි, අලුකෙරෙයි. |
| ඩහති | (දහ+අ) දවයි; පුලුස්සයි. |
| ඩහන්ත | (3) දවන; දවමින්. |
| ඩහිතුං | (නි) දවන්ට. |
| ඩහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දවා. |
| ඩාක | (පු) (න) පලා කොළ. |
| ඩාක | (පු) පලා කෑමට ගන්නා කොලවර්‍ග. |
| ඩාහ | (පු) උෂ්ණය; දැවිල්ල; පිලිස්සීම. |
| ඩි | (භු) වෙහාස ගමනෙ, අහසින් යාමෙහි, ඩෙති, ඉගිලෙයි, අහසින් යයි. |
| ඩිප | (චු) සංඝාතෙ, රැස්කිරීමෙ, ඩෙපෙති, ඩෙපයති, රැස්කරයි. |
| ඩිප | (භු) ඛෙප, දැවීමෙහි, ඩොපෙති, දවයි |
| ඩී | (දි) ගමනෙ, යාමෙහි, ඩීයති, යෙයි. |
| ඩී | (භු) ආකාස ගමනෙ, අහසින් යාමෙහි, ඩෙති, ඩයති, ඉගිලෙයි, අහසින් යෙයි. |
| ඩී | (භු) ඛෙපෙ, උඩගමනෙ, දැවීමෙහි, උඩ යාමෙහි, ඩෙති - උඩ්ඩෙති, දවයි, ඉගිලෙයි, |
| ඩීයන | (න) පියෑඹීම. |
| ඩු | (භු) උච්චෙ, උසස් කිරීමෙහි, ඩුණ්ණති, උසස් කරයි. |
| ඩෙති | (ක්‍රි) ඩි - (d) (භු) වෙහාස ගමනෙ, අහස් ගමනෙ + - (ති) ඉගිලෙයි. |
| ඩෙති | (ඩී+අ) පියාසර කෙරේ. |
| තං | එය. |
| ත | (3) ඒ; හේ. |
| තං ඛණං | (ක්‍රි.වි) එකෙණෙහි. |
| තක | (භු) හසනෙ, සිනාවෙහි, තකති, සිනාසෙයි. |
| තකි | (චු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, තඞ්කෙති, තඞ්කයති, බඳියි. |
| තකි | (භු) දුක්ඛ ජීවනෙ, දුඃඛ ජීවිකාවෙහි, තඞ්කති, දුකින් ජීවත් වෙයි. |
| තකි | (භු) යාමෙහි, ඉවසීමෙහි, සිනාවෙහි, දුකසේ ජීවත් වීමෙහි, තඞ්කති, ආතඞ්කති, ආතඞ්කෙපති, දුකසේ ජීවත් වෙයි. |
| තක්ක | (චු) විතර්‍කයෙහි, තක්කෙති, තර්‍කයණ කරයි, විතක්කෙති. |
| තක්ක | (න) කිරිමෝරු. |
| තක්ක | (පු) තර්කය; සිතිවිල්ල. |
| තක්ක | (පු) විතර්කය, මෝරු, සොරා. |
| තක්කන | (න) තර්කණය, සංකල්පය, |
| තක්කන | (න) සිතා බැලීම. |
| තක්කර | (පු) සොර, එය කරන්නා. |
| තක්කර | (3) එය කරන්නා; (පු) සොරා. |
| තක්කසිලා | (ඉ) තක්සලා නුවර. |
| තක්කසිලා | (ඉ) තක්සලා නුවර. |
| තක්කාරි | (ඉ) තිටිඟ. |
| තක්කාල | (න) ඒ කාලය, එම කාලය. |
| තක්කික | (පු) තාර්කිකයා, තර්ක කරන්නා. |
| තක්කික | (3) තර්ක කරන්නා; තර්ක ශාස්ත්රය දන්නා. |
| තක්කී | (ඉ) තර්ක කරන්නා. |
| තක්කී | (පු) තර්‍කකරන්නා, තර්‍කශාස්ත්‍රඥයා. |
| තක්කෙති | (ක්‍රි) තක්ක - (d) (භු) තක්කනෙ, තර්ක කිරීමෙහි + ණෙ + ති) තර්‍කකරයි. |
| තක්කෙති | (තක්ක+ණෙ) තර්ක කරයි; සිතා බලයි. |
| තක්කොල | (න) තකුල් නම් සුවඳ වර්ගය. |
| තක්කොල | (න) තකුල්. |
| තක්ඛ | (භු) සංවරණෙ, සංවරයෙහි, තක්ඛති, සංවරණය කරයි. |
| තග | (භු) සංවරෙ, වැසීමෙහි තගති, වසයි, අවුරයි. |
| තගර | (න) තුවරලා නම් සුවඳැති පැලෑටිය. |
| තගි | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, තඞ්ගති, යෙයි. |
| තග්ගරුක | (ති) එය ගරුකරන්නා, එය ගරු වශයෙන් සලකන්නා. |
| තග්ගරුක | (3) එයට නැමී පවත්නා. |
| තග්ඝ | (අ) ඒකාන්තයෙහි, එබැවින්. |
| තග්ඝ | (නි) එසේ නම්; ඒකාන්තයෙන්. |
| තග්ඝ | (භු) පාලනෙ, පාලනයෙහි, තග්ඝති, පාලනය කරයි. |
| තච | (පු) චර්‍මය, සම, සුඹුල්. |
| තච | (පු) පතුර; පොත්ත; ලෙල්ල; සම. |
| තච | (භු) සංවරණයෙහි, තචති, රකියි තචො |
| තචගන්ධ | (පු) පොතුවලින් ලැබෙන සුවඳ. |
| තචපඤ්චක | (න) සම පස්වෙනි කොට ඇති ශාරීරික කොටස්. |
| තචපරියොසාන | (3) සම කෙළවරකොට ඇති. |
| තචසාර | (පු) හුණගස. |
| තච්චරිත | (ති) එසේ හැසිරෙන ලද, එසේ හැසුරුණු. |
| තච්ඡ | (න) සැබෑතෙපුල, සත්‍යවචනය. |
| තච්ඡ | (භු) තනුකරණෙ, තුනී කිරීමෙහි, තච්ඡති, තුනී කරයි, සසියි. |
| තච්ඡ | (3) සත්‍ය වූ. |
| තච්ඡක | (පු) ලී සහින්නා; වඩුවා. |
| තච්ඡක | (පු) වඩුවා, සසින්නා. |
| තච්ඡති | (ක්‍රි) (තච්ඡී - (d) (භු) තනු කරණෙ, තුනී කිරීමෙහි + ති) සසියි. |
| තච්ඡති | (තච්ඡ+අ) තුනී කරයි; සසියි. |
| තච්ඡන | (න) ලී සැසීම. |
| තච්ඡන | (න) සැසීම, තුනී කිරීම. |
| තච්ඡනී | (ඉ) වෑය, සසිනා ආයුධය. |
| තච්ඡනී | (ඉ) වෑය. |
| තච්ඡිත | (ති) සසිනලද, සැස - (පු) |
| තච්ඡිත | (3) තුනී කළ; සසින ලද. |
| තච්ඡිතුං | (නි) අහින්ට (සහින්ට). |
| තච්ඡෙති | (තච්ඡ+ණෙ) ලී අහියි; සසියි. |
| තච්ඡෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇහැලා. |
| තච්ඡෙන්ත | (3) අහිමින්; සසින; සසිමින්. |
| තජ්ජ | (චු) තජ්ජනෙ, තර්ජනයෙහි, තජ්ජෙති තැතිගන්වයි. |
| තජ්ජ | (භු) භස්සනෙ, අපකාර වචනයෙහි, තජ්ජනී, තර්ජනය කරයි. |
| තජ්ජ | (3) එයින් හටගත්. |
| තජ්ජන | (න) තර්ජනය, තැති ගැන්වීම. |
| තජ්ජනා | (ඉ) තර්ජනය; මේ මේ දඬුවම් කරන්නෙමියි කීම. |
| තජ්ජනිය | (3) තර්ජනය කළ යුතු. |
| තජ්ජනියකම්ම | (න) භික්ෂූන් පිළිබඳ විනය කර්මයක්. |
| තජ්ජනී | (ඉ) තර්ජනීය, දබර ඇඟිල්ල. |
| තජ්ජනී | (3) මහපට ඇඟිල්ලට දෙවෙනි ඇඟිල්ල. |
| තජ්ජාරි | (ඉ) අනුප්‍රමාණ සතිසක්, අනුබලනු. |
| තජ්ජිත | (ති) තැති ගන්වනලද, තැතිගත්. |
| තජ්ජිත | (3) තර්ජනය ලැබූ; තැතිගත්; භයට පත්. |
| තජ්ජෙති | (ක්‍රි) (තජ්ජ - (d) (චු) තජ්ජනෙ, තර්ජනයෙහි + ණෙ + ති) තර්ජනය කරයි. |
| තජ්ජෙති | (තජ්ජ+ණෙ) තර්ජනය කරයි; තැති ගන්වයි. |
| තජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තර්ජන කොට. |
| තජ්ජෙන්ත | (3) තර්ජන කරන. |
| තඤ්චු | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, තඤ්චතියෙයි. |
| තට | (ති) ඉවුර, ගංගා ආදියෙහි ඉවුර. |
| තට | (පු) පර්වත ප්‍රන්ත; ප්‍රපාතය. |
| තට | (භු) උස්සයෙ උසස් ගතියෙහි, තටති උස්වෙයි. |
| තට | (3) ඉවුර; (පු) පර්වතයේ ප්‍රපාතය. |
| තටතටායති | තට තට යන ශබ්දය පවත්වයි. |
| තට්ට | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, තට්ටති, සිඳියි. |
| තට්ටක | (න) තටුව; තැටිය; පැතලි භාජනය. |
| තට්ටක | (පු) ආහාර අල්ලන තැටිය, පැතැලි පාත්රය, |
| තට්ටිකා | (ඉ) කුඩා පැදුර; පත්කඩ; බන්දේසිය. |
| තඩි | (චු) තාඩනෙ, තැළීමෙහි, තණ්ඩෙති, තණ්ඩයති, තළයි. |
| තඩි | (භු) තාළනෙ, තැළීමෙහි, තණඩති, විතණ්ඩති, තළයි. |
| තණහක්ඛය | (පු) තෘෂ්ණක්ෂය, නිවන. |
| තණ්ඩුල | (න) සහල්. |
| තණ්ඩුල | (න) සාල්, සහල්, වළඟසාල්. |
| තණ්ඩුලීය | (පු) සුලුකූර. |
| තණ්ඩුලෙය්‍ය | (පු) සුලුකූර. |
| තණ්ඩුලෙය්‍ය | (පු) සුළු කූර ගස. |
| තණ්හක්ඛය | (පු) තෘෂ්ණාව ක්ෂයකිරීම. |
| තණ්හා | (ඉ) ආශාව; තෘෂ්ණාව; පිපාසාව; ලෝභය. |
| තණ්හා | (ඉ) තෘෂ්ණාව, පිපාසය, එනම් මාරදුව. |
| තණ්හාක්ඛය | (පු) තෘෂ්ණාව ක්ෂයකිරීම. |
| තණ්හාජාල | (න) තෘෂ්ණා නැමැති අවුල. |
| තණ්හාදුතිය | (3) තෘෂ්ණාව මිත්රයා කොට ඇති. |
| තණ්හාපච්චය | (3) තෘෂ්ණාවෙන් හටගත්. |
| තණ්හාවිචරිත | (න) තෘෂ්ණා සහගත සිතිවිල්ල. |
| තණ්හාසංඛය | (පු) තෘෂ්ණාව නැසීම. |
| තණ්හාසංයොජන | (න) තෘෂ්ණා නැමැති බැම්ම. |
| තණ්හාසල්ල | (න) තෘෂ්ණා නැමැති හුල. |
| තණ්හීයති | ආශා කරයි. |
| තණ්හීයති | තෘෂ්ණා උපදවයි. |
| තත | (ති) පලල, පතළ. |
| තත | (3) දිග හැරි; පතුරුවන ලද. |
| තතිය | (ති) තුන්වැනි, තෙවැනි, |
| තතියං | (ක්‍රි.වි) තුන්වෙනිව. |
| තතිය | (3) තෙවෙනි. |
| තතියක | (3) තුන්වෙනි කොට ඇති. |
| තතියත්ථ | (පු) තෘතීයා අර්ථය. |
| තතියා | (ඉ) තෘතීය විභක්තිය. |
| තතියා | (ඉ) තෘතීය, තුන්වැනි, තියවක, තුන්වන, විත්වත, තෘතියාව. |
| තතො | (අ) හෙත්වර්‍ථයෙහි, එහෙයින්. |
| තතො | (නි) ඉක්බිති; එතැන් සිට; එතැනින්; එහෙයින්. |
| තතො පට්ඨාය | එතැන් පටන්. |
| තතොනිදානං | (ක්‍රි.වි) එය හේතුකොට; ඒ හේතුවෙන්. |
| තතොපට්ඨාය | (නි) එතැන් පටන්. |
| තතොපරං | (නි) ඉන් පසු. |
| තතොරපං | (අ) එයින් මතු, එයින් මත්තෙහි. |
| තත්ත | (ති) රත්වූ, තප්ත, තවන ලද, තැවුනු. |
| තත්ත | (න) ඇති සැටිය; තත්වය. |
| තත්ත | (3) උණුසුම; රත් කළ; රත් වූ. |
| තත්තක | (ති) එපමණ, එතෙක්. |
| තත්තක | (3) එපමණ. |
| තත්තතො | (නි) සත්‍ය වශයෙන්. |
| තත්තභාණ්ඩ | පිලි විවීමට උවමනා බඩු. |
| තත්ථ | (අ) එහි. |
| තත්ථ | (නි) එතැන; එහි. |
| තත්‍ර | (අ) එහි. |
| තත්‍ර | (නි) එතැන; එහි. |
| තථ | (ති) ස්වභාවය, ස්ථිර, සත්‍ය, තථා ස්වභාවය. |
| තථ | (න) සත්‍යය. |
| තථ | (3) සත්‍ය වූ. |
| තථතා | (ඉ) තථභාවය. |
| තථතා | (ඉ) සත්‍ය බව. |
| තථත්ත | (න) එබඳු බව. |
| තථරිව | (අ) උපමායෙහි, එසේ. |
| තථවචන | (3) සත්‍ය වචන ඇති. |
| තථා | (අ) උපාමායෙහි, එසේ. |
| තථා | (නි) ඒ ආකාරයෙන්; ඒසේ. |
| තථාකාරී | (3) එසේ කරන්නා. |
| තථාගත | (පු) බුදුරජානන් වහන්සේ, සත්වයා. |
| තථාගත | (3) බුදුරද. |
| තථාගතබල | (න) බුදුරදුන්ගේ ඥානබලය. |
| තථාගතසාවක | (පු) බුද්ධ ශ්‍රාවකයා. |
| තථාභාව | (පු) එසේ බව. |
| තථාරූප | (ති) එබඳු, එයාකාර. |
| තථාරූප | (3) එබඳු; එවැනි. |
| තථූපම | (ස) ඊට සමාන වූ. |
| තථෙව | (අ) උපමායෙහි, එසේ. |
| තථෙව | (නි) එසේම. |
| තදග්ගෙ | (ක්‍රි.වි) එතැන් පටන්. |
| තදඞ්ග | (3) තාවකාලික; (පු) ඒ කොටස. |
| තදඞ්ගප්පහාන | (න) තදඞ්ග විමුක්තිය. |
| තදඞ්ගවිමුත්ති | (ඉ) යම් යම් කුසලාඞ්ගයකින් යම් යම් අකුසලාඞ්ගයක් ප්රහීණ කෙරේ එය තදඞ්ග විමුක්තියයි තදඞ්ගප්‍රහාණය. |
| තදත්ථං | (ක්‍රි.වි) ඒ සඳහා. |
| තදත්ථයොජනා | (ඉ) |
| තදධිමුත්ත | (ති) එයින් මිදුනු, එයින් මිදේ. |
| තදනුත්තර | (න) ඒ උතුම්කොට ඇති. |
| තදනුරූප | (න) ඊට සුදුසු, ඊට ගැලපෙන, තදනුකූල. |
| තදනුරූප | (3) ඊට යෝග්‍ය වූ; එයට ගැළපෙන. |
| තදවසරි | එතනට පැමිණියේය. |
| තදහ | (න) එදින. |
| තදහු | (න) එදින. |
| තදහුපොසථෙ | (ක්‍රි.වි) පෝය ඇති ඒ දිනයෙහි. |
| තදා | (අ) ඒ කාලයෙහි, එසමයෙහි, ඒවිට. |
| තදා | (නි) එකල්හි; එදා; එදින. |
| තදාත්ත | (න) එකල. |
| තදානි | (අ) එකල, එසමයෙහි. |
| තදානි | (නි) එකල්හි; එදා; එදින. |
| තදි | (භු) ආලසියේ, මැලවීමෙහි, තන්දති, මැලිවෙයි. |
| තදි | (රු) හිංසායං, පීඩාවෙහි, තන්දති, පෙළයි. |
| තදුපිය | (3) ඊට ප්රමාණ වූ. |
| තදුපෙත | (3) එයින් යුක්ත වූ. |
| තදූපාදාය | එතැන් පටන්. |
| තදූපික | (අ) මේවගේ. |
| තදූපිය | (අ) එවැනි. |
| තදූපෙත | (පු) එයින් යුක්ත, ඒ හා යෙදුනු. |
| තනය | (පු) පුත්රයා, පුතා. |
| තනය | (පු) පුත්රයා. |
| තනයා | (ඉ) දුව. |
| තනු | (d) ත) විත්ථාරෙ, පැතිරීමෙහි, තනොති, පතුරුවයි. |
| තනු | (ඉ) ධර්ම, සම, සරීරය. |
| තනු | (ති) අල්පාර්ථ, තුනී, සිහින්, හීන්දෑරි. |
| තනු | (3) කෘශ වූ; තුනී වූ; (ඉ) ශරීරය. |
| තනුක | (ති) තුනී, නොපටු. |
| තනුක | (3) කෘශ වූ; තුනී වූ. |
| තනුකත | (පු) තුනීකළ, සස්නාලද. |
| තනුකත | (3) තුනී කළ. |
| තනුකරණ | (න) තුනී කිරීම. |
| තනුජ | (පු) පුත්රයා, පුතා. |
| තනුතර | (3) වඩා තුනී වූ. |
| තනුතා | (ඉ) තුනී බව. |
| තනුත්ත | (න) තුනී බව. |
| තනුභාව | (පු) තුනී බව. |
| තනුය | (පු) තනුජ, පුත්රයා. |
| තනුය | (පු) පුත්රයා, පුතා. |
| තනුරුහ | (න) ලොම් ගස. |
| තනුරුහ | (පු) රොම, මයිල්. |
| තනොති | (ක්‍රි) පතුරුවයි, තනුබලනු. |
| තනොති | (තනු+ඔ) පතුරුවයි. |
| තන්ත | (න) නූල; වීණාවේ තත. |
| තන්තවාය | (පු) රෙදි වියන්නා. |
| තන්තාකුලජාත | (3) නූල් ගුලියක් මෙන් අවුල් වූ. |
| තන්ති | (ඉ) පෙළ; පේළිය; බුද්ධ වචනය; වීණා තත. |
| තන්ති | (ති) වීණාව, වීණතත. |
| තන්තිධර | (3) ත්‍රිපිටකය හෝ ඉන් කොටසක් දරන්නා. |
| තන්තිස්සර | (පු) වීණා හඬ. |
| තන්තු | (පු) කෙන්ද; නූල. |
| තන්තු | (පු) හුය, නූල. |
| තන්තුභ | (පු) |
| තන්දි | (ඉ) අලස බව; නිදිමත. |
| තන්දි | (ඉ) ප්‍රමාදය. |
| තන්දි | (ති) නිද්‍රාව, ප්‍රමාදය, මැලිය, තෙමරිය. |
| තන්දිත | (3) අලස වූ; වෙහෙසට පත්. |
| තන්නවාය | (පු) පිළිවියන්නා, පෙසකාරයා, පෙහරා. |
| තන්නින්න | (ති) ඊට නැමුණු, ඊට අවනත. |
| තප | (චු) ඛයෙ, ක්ෂයවීමෙහි, තපෙති, තපයති, ක්ෂයවෙයි. |
| තප | (චු) දාහෙ, දාහයෙහි, තපෙති තපයති, තැවෙයි. |
| තප | (චු) පිනනෙ, පිනවීමෙහි, තපෙති, තපයති, පිනවයි. |
| තප | (දි) සන්තාපපීනනෙ, තැවීමෙහි, පිනවීමෙහි, තප්පති සන්තප්පති, තැවෙයි, පිනවයි. |
| තප | (පු) (න) තපස; තැවීම; ශීලය. |
| තප | (පු) තැවීම, වාතය, ධර්මය. |
| තප | (භු) දිත්තියං තපති, තැවෙයි, දිලිසෙයි. |
| තපති | (ක්‍රි) (තප - (d) (දි) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි, x ති) තැවෙයි, |
| තපති | (තප+අ) ආලෝකය පතුරුවයි; බබළයි. |
| තපන | (න) උෂ්ණය; තැවීම; බැබළීම. |
| තපන | (න) තාපය, සූර්ය්යයා, තැවීම කරන. |
| තපනීය | (න) රත් රන්. |
| තපනීය | (න) රත්රන්, තැවීම කරන. |
| තපනීය | (3) පසුතැවිලි උපදවන. |
| තපන්ත | (3) බබළන. |
| තපමාන | (3) බබළන. |
| තපස්සිනී | (ඉ) තාපසිය. |
| තපස්සී | (පු) තපස් ඇත්තා, අනුකම්පාකටයුතු දුක්ඛිතයා, ශුමණය, තවුසා. |
| තපස්සී | (3) තපස් ඇත්තා; (පු) තාපසයා. |
| තපු | (භු) උබ්බෙගෙ, තලකිරීමෙහි, බියවීමෙහි. |
| තපොකම්ම | (න) තපස් රැකීම; සිල් රැකීම. |
| තපොධන | (පු) තාපසයා. |
| තපොවන | (න) තපස ධනකොට ඇත්තා, තාපසයා, පැවිද්දා. |
| තපොවන | (න) තාපසාරාමය. |
| තප්ප | (චු) සංතප්පනෙ, සංතපෙණයෙහි, සැතැප්පවීමෙහි සන්තප්පෙති, සන්තප්පයති, සංතර්පණයකරයි, සතප්පවයි, තෘප්තියට පමුණුවයි. |
| තප්ප | (භු) සන්තප්පනෙ, තැවීමෙහි, තප්පති, සන්තප්පති, තැවෙයි, වියලෙයි. |
| තප්පණ | (න) සන්තර්පණය; සෑහීමට පත් කිරීම. |
| තප්පති | (ක්‍රි) තැවෙයි, තප, තප්පබලනු. |
| තප්පති | (තප+ය) තැවේ; පසු තැවේ; රත් වේ. |
| තප්පන | (න) තෘප්තිය, පිනවීම. |
| තප්පබ්හාර | (පු) ඊට අභිමුඛකය ඇති, ඊට අවනත. |
| තප්පර | (පු) තප්පර, එහි ඇලුණු. |
| තප්පර | (3) එහිම යෙදුණු. |
| තප්පිත | (3) තෘප්තියට පැමිණ වූ. |
| තප්පිය | (පූ.ක්‍රි) තර්පණය කොට; තෘප්තියට පමුණුවා. |
| තප්පිය | (3) තෘප්තියට පැමිණවිය හැකි. |
| තප්පෙති | (තප+ණෙ) තෘප්තියට පමුණුවයි; සන්තර්පණය කරයි. |
| තප්පෙතු | (පු) තෘප්තියට පමුණුවන්නා. |
| තප්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෘප්තියට පමුණුවා. |
| තප්පොණ | (පු) ඊට නැමුණුකය ඇති, දිසාවට නැමුණු. |
| තඵ | (භු) තිත්තියං, තෘප්තියෙහි, තඵති, තෘප්තියට පැමිණෙයි. |
| තඵති | (ක්‍රි) (තඵ, - (d) (භු) තිත්තියං තෘප්තියෙහි x ති) තෘප්තියට යයි. |
| තබ්බහුල | (3) එය අධික කොට ඇති. |
| තබ්බිපක්ඛ | (3) ඊට විරුද්ධ වූ. |
| තබ්බිපරිත | (3) එයට වෙනස් වූ. |
| තබ්බිසය | (3) එය ගොදුරු කොට ඇති. |
| තබ්භාව | (පු) ඒ බව; ස්වකීය ප්‍රකෘත්තිය. |
| තබ්භාව | (පු) තද්භාවය, ඒ වීම, |
| තම | (චු) භූසනෙ, සැරසීමෙහි ගිලන් බැව්හි, තමෙති තමයති, අලඞ්කාරවෙයි. |
| තම | (පු) - (න) අඥාන, අන්ධකාර, තාමස ගුණය, රාහු. |
| තම | (පු) (න) අන්ධකාරය; අවිද්‍යාව. |
| තම | (භු) සාන්තවාදියෙ, සැනසීමෙහි, පසු බැසීමෙහි, තමති, සැනසෙයි, පසුබසී. |
| තමපරායණ | (3) අඳුරෙහි ගැලී සිටින. |
| තමස්සිනී | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| තමාල | (පු) තමලු ගස. |
| තමාල | (පු) තමලුගස. |
| තමී | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| තමුස්සන්තා | (ඉ) අන්ධකාර බහුල රාත්‍රිය. |
| තමොක්ඛන්ධ | (පු) ඝනාන්ධකාරය. |
| තමොනද්ධ | (3) අන්ධකාරයෙන් වෙළී ගිය. |
| ත‍මොනුද | (3) අඳුර දුරු කරන. |
| තමොපරායණ | (3) අඳුරෙහි ගැලී සිටින. |
| තම්බ | (න) තඹ, රක්තවර්‍ණය, තාම්බුවර්‍ණය. |
| තම්බ | (න) ලෝහ විශේෂය, තඹ, එනම්, |
| තම්බ | (පු) එනම් ඇත්කුලය. |
| තම්බ | (3) තඹ; තඹ පැහැති; (පු) තම්පලා. |
| තම්බක | (පු) තම්පලා. |
| තම්බකෙස | (3) තඹවන් හිසකෙස් ඇති. |
| තම්බචූළ | (පු) කුකුළා. |
| තම්බනඛ | (3) තඹවන් නියපොතු ඇති. |
| තම්බනෙත්ත | (3) දුඹුරු ඇස් ඇති. |
| තම්බභාජන | (න) තඹ භාජනය. |
| තම්බවුල | (පු) නඹසිළු, කුකුළා. |
| තම්බූල | (න) බුලත් කොළ. |
| තම්බූලපසිබ්බක | (පු) බුලත් මල්ල. |
| තය | (න) ත්‍රිකය; තුනේ සමූහය. |
| තයි | (ඉ) වෙදත්‍රය, ඍක් යජුස්, සාම යන වේද තුණ. |
| තයො | (පු) තිදෙන. |
| තර | (පු) පහුර, පසුර, ශක්තිය |
| තර | (භු) තරණප්ලවනෙසු, එතෙරවීමෙහි, පීනීමෙහි, තරති, එතරකරයි, පීනයි. |
| තර | (භු) වෙගෙ, ජවයෙහි, තරති වේගයෙන් යෙයි, තරිතො, තරගො, අතරමානො. |
| තර | (3) එතර කරන. |
| තරඞ්ග | (පු) තරඟ, දියරැල. |
| තරඞ්ග | (පු) රැළය. |
| තරච්ඡ | (පු) කරබානවලසා, සුනඛාකාර ව්‍යාඝ්‍ර විශේෂයක් කළුහිස්වලසා. |
| තරච්ඡ | (පු) කළුහිස් වලසා. |
| තරණ | (න) ඉක්මවා යාම; එතෙර කිරීම; ගොඩ වීම. |
| තරණ | (න) එතරවීම, එතරවන එගොඩවීම. |
| තරණි | (ඉ) නැව. |
| තරණී | (ඉ) නැව, ජලයෙන් එතරවීමට උපකාරවන ඔරු ආදිය. |
| තරති | (ක්‍රි) එතෙරවෙයි, තර බලනු. |
| තරති | (තර+අ) ඉක්මවා යයි; එතර වේ. |
| තරන්ත | (3) ඉක්මවමින්; එතර වෙන; එතෙර වෙමින්. |
| තරමාන | (පු) ඉක්මන්, වහා, හනික. |
| තරමාන | (3) ඉක්මවමින්; එතෙර වෙන; එතෙර වෙමින්. |
| තරමාන රූප | (පු) - (න) යුහුසුළු ස්වභාව ඇති, ඉක්මන් ස්වභාව ඇති, ඉක්මන් ගතිය. |
| තරමානරූප | (3) ඉක්මන් ස්වභාව ඇති. |
| තරල | (ති) චඤ්චල, සැලෙන. |
| තරල | (න) කැඳ යාගුව. |
| තරහි | (අ) ඒකාලයෙහි, එවිට. |
| තරි | (ඉ) ඔරුව; නැව. |
| තරිත | (3) එතර කළ; එතර වූ. |
| තරිතුං | (නි) එතර වන්ට. |
| තරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එතර වී. |
| තරී | (ඉ) නැව, තරණය කරන්නී. |
| තරු | (පු) ගස; වෘක්ෂය. |
| තරු | (පු) වෘක්ෂය, ගස. |
| තරුණ | (ති) ලදරු, අභිනව, යෞවන වයසට පැමිණියා, මාණවකයා. |
| තරුණ | (3) නො මේරූ; බාල වූ; මෘදු වූ; (පු) තරුණයා. |
| තරුණක | (පු) පැටියා, ලපටියා, තරුණයා. |
| තරුණී | (ඉ) තරුණ ස්ත්රිය; යුවතිය. |
| තරුසණ්ඩ | (පු) ගස් සමූහය. |
| තරුසණ්ඩ | (පු) වෘක්ෂසමූහය, වෘක්ෂ ග්රහණය. |
| තල | (චු) පතිට්ඨාය, පිහිටීමෙහි, තාලෙති, තාලයති, පිහිටයි. |
| තල | (න) තට්ටුව; තලය (කඩු ආදියේ); මට්ටම් පොළොව; මූණත (කන්නාඩි ආදියේ); සොල්දොර. |
| තල | (න) ස්වරූපය, යට, පොළව, ගොඩබිම. |
| තලඝාතක | (න) අතුල් පහර දීම. |
| තලසත්තික | (න) ගසන්ට අත එසවීම. |
| තලික | (ති) සිදුරක් ඇති. |
| තලුණ | (පු) තරුණ, මෘදු, මොලොක්. |
| තලුණ | (3) නො මේරූ; බාල වූ; මෘදු වූ; (පු) තරුණයා. |
| තස | (චු) ධාරණගහණවාරණෙ, දැරීම, ගැනීම යන මෙහි, තාසෙති තාසයති, දැරීම ගැනීම වැලකීම කරයි. |
| තස | (ති) ඇවිදිනාදෙය, සෙලවන වස්තුව. |
| තස | (දි) පිපාසායං, පිපාසයෙහි, දිය බොනු රිස්සෙහි, තස්සති, පිපාසිත වෙයි, පරිතසති. |
| තස | (භු) උබ්බෙගෙ, උද්වේගයෙහි, තසති, තැතිගනී. |
| තස | (3) චඤ්චල වන; තැති ගන්නා. |
| තසති | (ක්‍රි) තැතිගනී තසබලනු. |
| තසති | (තස+අ) ආශා කෙරේ; තැති ගනී; පිපාසිත වේ. |
| තසර | (න) නූල් දිග් ගසා බඳින ලීය (රෙදි විවීම පිණිස). |
| තසර | (පු) පිළිවියන හරස්දණ්ඩ, නූල් ඔතන දණ්ඩ. |
| තසිත | (ති) ත්‍රස්ත, තැතිගන්වන ලද, පිපාසිත දිය බොනු රිස්ස. |
| තසිත | (3) තැති ගත්; පිපාසිත වූ. |
| තසිතා | (ඉ) තෘෂ්ණාව, තණ්හාව. |
| තසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැතිගෙන. |
| තසිනා | (ඉ) තෘෂ්ණාව. |
| තස්මා | (අ) එහෙයින් එබැවින්. |
| තස්ස පාපීය්‍යසිකා | (ඉ) එනම් විනයක්‍රමයක්. |
| තස්සති | (ක්‍රි) පිපාසිත වෙයි, තස බලනු. |
| තස්සන | (න) පිපාසාව, තැතිගැන්ම. |
| තහ | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, තහති, හිංසා කරයි. |
| තහං | (අ) ඒහි, ඒ අවස්ථාවෙහි, තහිං. |
| තහං | (නි) එතැන; එහි. |
| තහිං | (අ) ඒහි, ඒ අවස්ථාවෙහි, තහං. |
| තහිං | (නි) එතැන; එහි. |
| තළ | (චු) තාළනෙ, තැළීමෙහි, තාළෙති තාළයති, තළයි, පෙළයි, නසයි. |
| තළාක | (න) පියුම් විල; විල. |
| තළාක | (පු) විල, තඩාගය. |
| තා | (දි) පාලනෙ, රැකීමෙහි, තායති, රක්ෂා කෙරෙයි. |
| තා | ඈලා; ඒ ස්ත්‍රීහු. |
| තාණ | (න) ආරක්ෂාව; නිවණ; පිහිට; රක්ෂාස්ථානය. |
| තාණතා | (ඉ) ආරක්ෂාව; පිහිට ඇති බව. |
| තාත | (ති) රක්නා ලද්ද. |
| තාත | (පු) දරුවා; පියා. |
| තාත | (පු) පියා, තාත්තා. |
| තාදි | (පු) එබඳු, බුදුරජ. |
| තාදිස | (ති) එබඳු, එයාකාර. |
| තාදිස | (3) එබඳු; එවැනි. |
| තාදිසක | (ති) එබඳු, එයාකාර. |
| තාදිසක | (3) එබඳු; එවැනි. |
| තාදී | (3) එවැනි; කෙලෙස් දුරු කළ; රහත් නම. |
| තාන | (න) රක්ෂා ස්ථානය, සැඟවියයුතු තැන, නිවන |
| තානි | ඒවා. |
| තාප | (පු) කුකුස, තැවීම, එනම් නිරය. |
| තාපච්ඡිද්ද | (න) යතුරු සිදුර, යතුරු කපල්ල. |
| තාපන | (න) තැවීම, උණුසුම්කිරීම. |
| තාපන | (න) තැවීම; දුක් දීම; රත් කිරීම. |
| තාපස | (පු) තවුසා. |
| තාපස | (පු) තාපසයා, මුනි, ඍෂියා. |
| තාපසතරු | (පු) වැලපෙණ. |
| තාපසී | (ඉ) තවුසිය; තාපසිය. |
| තාපිඤ්ජ | (පු) කමලු ගස. |
| තාපෙති | (ක්‍රි) (තප - (d) (භු) තාපෙ, තැවීමෙහි ණෙ x ති) තවයි. |
| තාපෙති | (තාප+ණෙ) තවයි; දුක් දෙවයි; රත් කරයි. |
| තාමරස | (න) පද්මය, පියුම. |
| තාම්බුලි | (ඉ) බුලත්වැල, නාගලතා. |
| තාම්බූලී | (ඉ) බුලත් වැල. |
| තාය | (චු) තරණෙ එතෙර කිරීමෙහි, තායෙති, තායති, එතෙරකරයි. |
| තාය | (භු) සන්තානෙ, නොසිඳ පැවැත්මෙහි, තායති, නොසිඳ පවතී. |
| තායති | (තා+ය) ආරක්ෂා කරයි; රකී. |
| තායන | (න) පාලනය; රැකීම. |
| තායි | (භු) වුද්ධියං, වෘද්ධියෙහි, තායිති, වඩයි. |
| තායිතුං | (නි) රකින්ට. |
| තායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැක. |
| තාර | (ති) ඉතා උස් හඬ. |
| තාරකරාජා | (පු) උලුරජ, චන්ද්රයා. |
| තාරකා | (ඉ) - (න) තරු, තාරකා. |
| තාරකා | (ඉ) තාරකාව. |
| තාරකා | (ඉ) නක්ෂත්‍ර, ටිහිනිය, නෙත්‍ර මධ්‍යය, ඇහේ කළු ඉංගිරියාව. |
| තාරණීය | (පු) තරණය කටයුතු, එතර කටයුතු. |
| තාරයති | (ක්‍රි) (තර + ණය + - (ති) + වූද්ධි) එතර කරයි. |
| තාරා | (ඉ) ටිහිනිය, තාරකා. |
| තාරා | (ඉ) තාරකාව. |
| තාරාගණ | (පු) තාරකා සමූහය. |
| තා‍රාපති | (පු) චන්ද්රයා. |
| තාරාපථ | (පු) අහස. |
| තාරාපථ | (පු) තාරා ගමන් කරන මාර්ගය, අහස, ගුවන. |
| තාරාසභ | (පු) තාරානාථයා, චන්ද්රයා. |
| තාරිය | (පූ.ක්‍රි) එතර කොට. |
| තාරෙති | (තර+ණෙ) ඉක්මවන්ට සලස්වයි; එගොඩට දමයි; එතර කරවයි. |
| තාරෙතු | (පු) එතරකර වන්නා. |
| තාරෙතුං | (නි) එතර කරවන්ට. |
| තාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එතර කොට. |
| තාල | (පු) තල් ගස. |
| තාල | (පු) හිරයල්, මාපට ඇඟිල්ල හා තර්ජනිය විදහා ගත් කල අතර, කෙස්ස, තල් ගස, තූර්‍ය්‍යාවයව විශේෂයක් = තාලම්පට. |
| තාලකන්ද | (න) තල් ඇටයෙන් ඇදෙන ගිරිය. |
| තාලක්ඛන්ධ | (පු) තල් ගසේ කඳ. |
| තාලච්ඡිග්ගල | (න) කෙසි සිදුර; යතුරු කඩොල්ල. |
| තාලච්ඡිග්ගල | (පු) කෙසි සිදුර, යතුරු කපල්ල. |
| තාලච්ඡිද්ද | (න) කෙසි සිදුර; යතුරු කඩොල්ල. |
| තාලට්ඨික | (න) තල් ඇටයේ කටුව. |
| තාලපක්ක | (න) තල් ගෙඩිය (ඉදුණු). |
| තාලපණ්ණ | (න) තල් කොළ; පුස් කොළ. |
| තාලපත්ත | (න) තල් අත්ත; තල් කොළය. |
| තාලපන්ත | (න) තල්පත, කර්ණාභරණය, කන් තෝඩු. |
| තාලවණ්‍ට | (න) තල් අත්ත (භික්ෂූන්ගේ); තල් වට; විජිනිපත. |
| තාලවනට | (න) තල් වැට, විජිනිපත, පවන් පත. |
| තාලසද්ද | (පු) අත්ලෙන් අත්ල ගැසීමේ ශබ්දය, අප්පුඩි ගැසීම, තාලම්පට ශබ්දය. |
| තාලා | (ඉ) කංස තාලාදි තූර්‍ය්‍ය භාණ්ඩ. |
| තාලාවත්ථුක | (පු) මස්තකය = කරටිය සිඳින ලද තල් ගසක් මෙන් කරන ලද. |
| තාලාවත්ථුක | (3) මුලින් උදුරා දැමූ. |
| තාලි | (ඉ) තල්ගස, තලගස. |
| තාලිස | (පු) පතොක්. |
| තාලු | (න) තල්ල. |
| තාලු | (පු) තල්ල (කටේ). |
| තාලුජ | (පු) තල්ලෙන් උපන්. |
| තාලුජ | (3) තල්ලේ හැපී උපදනා (අකුර). |
| තාව | (අ) පරිච්ඡෙදාර්ථයෙහි, එපමණක්. |
| තාව | (නි) එතෙක් කල්; එපමණ; ඒතාක්. |
| තාවකාලික | (ති) එතකල්, ඒ වේලාවට සුදුසු, ටික වේලාවක් පවත්නා, කාලික බලනු. |
| තාවකාලික | (3) ටික කලක් පවත්නා; තාවකාලික වූ. |
| තාවතක | (න) එපමණ |
| තාවතක | (3) එපමණ වූ. |
| තාවතා | (අ) එපමණ, එතෙක්. |
| තාවතා | (නි) එපමණකින්. |
| තාවතිංස | (ඉ) තව්තිසා දෙව්ලොව |
| තාවතිංස | (පු) තව්තිසා දෙව්ලොව. |
| තාවදෙ | (අ) එකල්හි, එසමයෙහි. |
| තාවදෙ | (නි) එකෙණෙහිම. |
| තාවදෙව | (අ) එකෙණෙහිම, එවිට. |
| තාවදෙව | (නි) එකෙණෙහිම. |
| තාස | (චු) සංතරණෙ, එතර කිරීමෙහි, තාසෙති, තාසයති, එතෙර වෙයි. |
| තාස | (පු) තැති ගැන්ම. |
| තාසන | (න) උලක ඇන තැබීම; තැති ගැන්වීම. |
| තාසු | (චු) නිවාරණෙ, අනවරණයෙහි, තාසෙති, තාසයති, නිවාරණය කරයි. |
| තාසෙති | (තස+ණෙ) තැති ගන්වයි. |
| තාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැති ගන්වා. |
| තාසෙන්ත | (3) තැති ගන්වන; තැති ගන්වමින්. |
| තාළ | (පු) එකට හප්පා නාද කරන කයිතාලම් ආදිය. |
| තාළ | (පු) කෙස්ස, තුර්‍ය්‍යාවයවය, වෘක්ෂ විශේෂය = තල්. |
| තාළ | (පු) තූර්ය භාණ්ඩ. |
| තාළ | (පු) යතුර; හැප්පීම. |
| තාළච්ඡිග්ගල | (න) යතුරු කඩොල්ල. |
| තාළන | (න) ගැසීම; හැප්පීම. |
| තාළාවචර | (න) තූර්ය; තූර්ය වාදනය. |
| තාළාවචර | (පු) තූර්ය වාදකයා. |
| තාළිත | (3) ගසන ලද; තූර්යනාදය; වද්දන ලද; හප්පන ලද. |
| තාළෙති | (ක්‍රි) (තළ + ණෙ ති) තළවි, තළ බලනු. |
| තාළෙති | (තළ+ණෙ) තළයි; පහර දෙයි; වද්දයි; හප්පයි. |
| තාළෙතුං | (පු) තළන්ට. |
| තාළෙත්වා | පූ.ක්‍රි තළා; පහර දී. |
| ති | (ති) ත්‍රිසඞඛ්‍යාව, තුණ. |
| ති | (3) තුන. |
| තික | (න) ත්‍රිකය; තුනේ සමූහය. |
| තික | (පු) තුන්දෙනෙකුන්ගේ සමූහය, ත්‍රිත්වය. |
| තික | (භු) ගතියං, යාමෙහි, තෙකති, යෙයි. |
| තික | (සු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, තිකුණති, පෙළයි. |
| තිකටුක | (න) කුළු බඩු තුන් වර්ගයක්. |
| තිකාල | (පු) අතීතානාගතවර්‍තමාන යන කාල තුණ. |
| තිකාලවිදූ | (පු) තුන්කල් දත් තැනැත්තා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| තිකිච්ඡක | (පු) පිළියම් කරන්නා, වෛද්‍යයා. |
| තිකිච්ඡක | (පු) පිළියම් කරන්නා; වෙදා. |
| තිකිච්ඡති | (කිත+ඡ) පිළියම් කරයි. |
| තිකිච්ඡති | (ක්‍රි) (කිත, - (d) (භු) රොගාපනයනෙ, රොග සුව කිරීමෙහි + ති) සුවකරයි. |
| තිකිච්ඡන | (න) පිළියම් කිරීම, වෙදකම් කිරීම. |
| තිකිච්ඡන්ත | (3) වෙදකම් කරන; වෙදකම් කරමින්. |
| තිකිච්ඡා | (ඉ) පිළියම, වෙදකම, වෛද්‍යශාස්ත්‍රය. |
| තිකිච්ඡා | (ඉ) පිළියම; වෙදකම. |
| තිකිච්ඡිතුං | (නි) පිළියම් කරන්ට. |
| තිකිච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළියම් කොට. |
| තිකිච්ඡිය | (පූ.ක්‍රි) පිළියම් කොට. |
| තිකූට | (පු) ත්‍රිකූට පර්වතය. |
| තික්ඛ | (න) තියුණු, යකඩ. |
| තික්ඛ | (3) ඉතා බලවත්; තියුණු වූ; සියුම්. |
| තික්ඛත්තු | (අ) තුන්වරක් තුන්විටක්. |
| තික්ඛත්තුං | (නි) තුන් වරක්. |
| තික්ඛින්ද්‍රිය | (න) තියුණු ඉන්ද්‍රිය ඇත්තා. |
| තිඛිණ | (ති) තියුණු, මුවහත් ඇති. |
| තිඛිණ | (3) තියුණු; මුවහත් වූ; සියුම්. |
| තිගාවුත | (3) තුන් ගව් දිගැති. |
| තිගොචර | (පු) තිදෙනෙකුට විෂයවන. |
| තිචීවර | (න) තුන් සිවුර. |
| තිචීවර | (න) දෙපට සිවුර, තනිපට සිවුර, අඳනය යන සිවුරු තුණ. |
| තිජ | (භු) ඛමායං, ඉවසීමෙහි, තිතික්ඛති, ඉවසයි. |
| තිජ | (භු) නිසානෙ, තියුණු කිරීමෙහි, තෙජෙති, තියුණු කරයි, මුවහත් කරයි. |
| තිජ | (භු) නිසානෙ, තියුණු කිරීමෙහි, තෙජෙති, තෙජයති, තියුණු කරයි, |
| තිට්ඨ | (ක්‍රි) සිටුව යනාර්ථ ඇති ක්‍රියාවක්. |
| තිට්ඨති | (ක්‍රි) (ඨා = තිට්ඨ + ති) සිටියි, නවතියි. |
| තිට්ඨති | (ඨා+අ) නවතියි; සිටියි. |
| තිට්ඨන්ත | (ති) සිටීම, නැවතීම. |
| තිට්ඨන්ත | (3) සිටින; සිටිමින්. |
| තිට්ඨමාන | (3) සිටින; සිටිමින්. |
| තිණ | (න) තණකොළ. |
| තිණ | (න) තෘණ, තණ, තණකොල. |
| තිණගහණ | (න) තණකොළ ගෙවුණු බිම. |
| තිණගහණ | (න) තෘණග්‍රහණය, තණ ලැහැබ. |
| තිණගාර | (න) තණ සෙවිලි ඇති ගෙය. |
| තිණජාති | (ඉ) තණ වර්ගය. |
| තිණභිසි | (ඉ) තණ පහුර; තණකොළ බුදිරිය. |
| තිණව | (පු) පණාබෙර. |
| තිණවත්ථාරක | (පු) තණ ඇතිරිය, කලාලය, තෘණවලින් වැසීම, එනම් විනය කර්මය. |
| තිණසන්ථාර | (පු) තණ ඇතිරිය. |
| තිණසන්ථාරක | (පු) තෘණ ඇතිරිය, තණ කොල ඇතිරිය, කලාලය. |
| තිණසූල | (න) බෝලිද්ද. |
| තිණහක්ඛ | (3) තණ කන. |
| තිණහාරක | (පු) තණකොළ ගෙනෙන්නා. |
| තිණහිසි | (ඉ) තෘණ බිස්ස, තණකොල බිස්ස. |
| තිණු | (d) ත) අදනෙ, කෑමෙහි, තිණෙති, කයි අනුභව කරයි. |
| තිණුක්කා | (ඉ) තණකොළ ගිනිහුල; තණහුල. |
| තිණුසූල | (න) බෝලිද්ද ගස, තණසුල. |
| තිණ්ණ | (ති) එතෙරවන ලද, එතෙරවූ, එතර වීම. |
| තිණ්ණ | (3) ඉක්මවා ගිය; එතර වූ; ගොඩ ආ. |
| තිණ්ණඩූපක | (න) තණකොළ දරණුව. |
| තිණ්හ | තියුණු, මුහත් කළ. |
| තිණ්හ | (3) තියුණු; බලවත්; මුවහත් ඇති; සියුම්. |
| තිතික්ඛති | (ක්‍රි) (තිජ, - (d) (භු) ඛමායං, ඉවසීමෙහි + ති) ඉවසයි. |
| තිතික්ඛති | (තිජ+ඛ) ඉවසයි; උහුළයි. |
| තිතික්ඛන | (න) ඉවසීම, ක්ෂමා කිරීම. |
| තිතික්ඛා | (ඉ) ඉවසීම; ඉසිළීම (දුක් ආදිය). |
| තිතික්ඛා | (ඉ) ක්ෂමාව, ඉවසීම. |
| තිතික්ඛාවන්තු | (පු) ඉවසන තැනැත්තා. |
| තිත්ත | (පු) තිත්තරසය, තෘප්තියට පැමිණියහු. |
| තිත්ත | (3) තිත්ත රසැති; තෘප්තියට පැමිණි; තෙත් වූ; තෙමුණු; සෑහීමට පැමිණි; (පු) තිත්ත රස. |
| තිත්තක | (පු) දුම්මැල්ල, කොසඹ, තිත්ත දේ. |
| තිත්තක | (3) තිත්ත රසැති; (පු) තිත්ත රස. |
| තිත්තසාක | (පු) ලුණුවරණ ගස |
| තිත්ති | (ඉ) ගැටිය; තෘප්තිය; සෑහීම. |
| තිත්ති | (ඉ) තෘප්තිය, ඇතිවීම, සෑහීම. |
| තිත්තික | (ති) හොඳට පිරුණු, කට ළඟට පිරුණු. |
| තිත්තිර | (පු) තිත්වටුවා, වටුවා. |
| තිත්තිර | (පු) වටුවා. |
| තිත්තිරිය | (පු) තිත්වටුවාට අයිති. |
| තිත්ථ | (න) තොට; තොටුපල; දෘෂ්ටිය; නැව් තොට; වරාය; ශුද්ධ ස්ථානය. |
| තිත්ථ | (පු) ගුණය, උපාය, තොටුපල, පවිත්‍රය, ජලය, ලබ්ධිය. |
| තිත්ථකර | (පු) ආගමක් සාදන්නා. |
| තිත්ථකර | (පු) ලබ්ධි ඇතිකරන්නා, තිර්ථකයා. |
| තිත්ථඤ්ඤුතා | (ඉ) තීර්ථක ඥානය. |
| තිත්ථායතන | (න) ආගමක මූලික දෙය; දෘෂ්ටියක් ඉපදීමට හේතුව. |
| තිත්ථායතන | (න) තිර්ථායතනය, ලබ්ධි ඇති කරන ස්ථානය. |
| තිත්ථික | (පු) තීර්ථකයා, මිථ්‍යා ලබ්ධි ඇති කරන්නා. |
| තිත්ථිය | (පු) අන්‍ය දෘෂ්ටියක පිහිටි අය; තීර්ථකයා; මිස දිටු ශ්රමණයා. |
| තිත්ථියසාවක | (ති) තීර්ථක ශ්‍රාවකයා, මිථ්‍යා ලබ්ධි තීර්ථකයින්ගේ ශ්‍රාවකයා. |
| තිත්ථියසාවක | (පු) මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයා; මිසදිටු ශ්‍රාවකයා. |
| තිත්ථියා | (පු) තීර්ථකයා, තිත්ථිකයා. |
| තිත්ථියාරාම | (පු) තීර්ථකයන් වසන තැන. |
| තිථි | (ඉ) චන්ද්‍ර මාසයේ දවස. |
| තිථි | (ඉ) පෑලවිය දියවකාදිවක් පඞ්ක්ති, තිථි. |
| තිථිභෙද | (පු) තිථි පිළිබඳ බේද, වෙනස්කම්. |
| තිදණ්ඩ | (න) කතිර සිටින සේ එකට බැඳි දඬු තුන. |
| තිදස | (පු) තව්තිසා දෙවියෝ. |
| තිදස | (පු) තිදස, තිදස, තව්තිසා වැසි දෙවියා, ත්‍රිදස. |
| තිදසපුර | (න) දෙව්ලොව. |
| තිදසාධිපති | (පු) දෙව් රජ; ශක්රයා. |
| තිදසාධිපති | (පු) ශක්රයා, තව්තිසා දෙව්ලොවට අධිපතියා. |
| තිදසාලය | (පු) ත්‍රිදසාලය, තිදස දෙවියා, තව්තිසා දෙව්ලොව. |
| තිදසින්ද | (පු) ශක්රයා; සක්දෙව් රජ. |
| තිදිව | (පු) ත්‍රිදසාලය, තව්තිසාව. |
| තිදිව | (පු) දෙව්ලොව. |
| තිදිවාදීභු | (පු) ත්‍රිදසයට අධිපතියා, ශක්රයා. |
| තිදිවාධාර | (පු) මහමෙර. |
| තිධා | (අ) ත්‍රිධා, ත්‍රිවිධාකාරයෙන්, තුන් පරිද්දකින්. |
| තිධා | (නි) තුන් ආකාරයකින්. |
| තින්ත | (ති) තෙත, ආද්‍රදෙය. |
| තින්තිණ | (න) ආශාව, කැමැත්ත. |
| තින්තිණි | (ඉ) සිනිඹලා, සියඹලා ගස. |
| තින්තිණී | (ඉ) සියඹලා. |
| තින්තිනති | (ක්‍රි) අඳුරු කරයි. |
| තින්දුක | (පු) තිඹිරි ගස. |
| තින්දුක | (පු) තිඹිරිගස. |
| තින්දුකාලක | (පු) තිඹිරිපෙනෙල්ල, තිඹිරිදරපෙනෙල්ල. |
| තින්න | (ති) තෙත්දෙය. |
| තිපඤ්ඤාසා | (ඉ) පණස් තුන. |
| තිපථගා | (ඉ) ගඞ්ගා නදිය. |
| තිපිටක | (න) බෞද්ධ ත්‍රිපිටකය. |
| තිපු | (න) ඊයම්. |
| තිපු | (පු) ඊයම්. |
| තිපු | (භු) ලජ්ජායං නිපනෙ ලජ්ජාවෙයි. |
| තිපුටා | (ඉ) ත්රස්තවාලු වැල. |
| තිපුරන්තක | (පු) ඊශ්වරයා, ශිව. |
| තිපුස | (න) පුහුල්. |
| තිපෙටක | (3) තුන් පිටකය දන්නා. |
| තිපෙටකි | (3) තුන් පිටකය දන්නා. |
| තිප්ප | (3) තියුණු; දරුණු; බලවත්. |
| තිබ්බ | (3) තියුණු; දරුණු; බලවත්. |
| තිමණ්ඩලපටිච්ඡාදන | (න) නාභිය හා දෙදණ යන තුන් තැන වැසෙන සේ ඇඳීම. |
| තිමි | (පු) විශාල මත්ස්‍යය වර්ගයක්. |
| තිමිඞ්ගල | (පු) විශාල මත්ස්‍යය වර්ගයක්. |
| තිමිර | (න) අන්ධකාරය. |
| තිමිරායිතත්ත | (න) අඳුර. |
| තිමිස | (න) අන්ධකාරය. |
| තිමීසිකා | (ඉ) ඉතා අඳුරු රැය. |
| තිම්බරූ | (න) තිඹිරි ගෙඩිය. |
| තිම්බරූ | (පු) තිඹිරි ගස. |
| තිම්බරූසක | (න) තිඹිරි ගෙඩිය. |
| තිම්බරූසක | (පු) තිඹිරි ගස. |
| තියාමා | (ඉ) තුන් යාමය (රාත්‍රිය). |
| තියොජන | (න) තුන් යොදුන. |
| තියොජන | (3) තුන් යොදුන් පමණැති. |
| තිරච්ඡ | (පු) අපා දෙපා සිවු පාදි සත්තු; තිරිසනා. |
| තිරච්ඡාන | (පු) අපා දෙපා සිවු පාදි සත්තු; තිරිසනා. |
| තිරච්ඡානකථා | (ඉ) තිරිසනුන් පිළිබඳ කථාව. |
| තිරච්ඡානගත | (පු) තිරිසනා. |
| තිරච්ඡානයොනි | (ඉ) තිරිසන් ජාතිය; තිරිසන් භවය. |
| තිරියං | (නි) සරස; හරස්ව; හරහට. |
| තිරියංතරණ | (න) හරහට එතර වීම (ග‍ෙඟ්). |
| තිරීටක | (න) ගස් සුඹුලු; වල්කල; වස්ත්‍ර විවීමට ගන්නා ඇතුල් පට්ටා වර්ගයක්. |
| තිරො | (නි) සරස; සරස්ව. |
| තිරොකරණී | (ඉ) කඩතුරාව; තිරය; මවහව. |
| තිරොකුඩ්ඩ | (න) බිත්තියෙන් එහා. |
| තිරොක්කාර | (පු) අවමන් කිරීම. |
| තිරොධාන | (න) පියන. |
| තිරොභාව | (පු) මුවහවීම. |
| තිල | (න) තල. |
| තිල | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, තිලති, යෙයි. |
| තිලක | (පු) ඇ‍ෙඟ් කළු ලපය; තල කැලල; නළලේ තැබූ ලකුණ. |
| තිලක | (පු) මදට වෘක්ෂය, තලකැලල. |
| තිලකක්ක | (න) තල අඹරා සෑදූ කල්කය. |
| තිලකාලක | (පු) තලකැලල, අටකරිස. |
| තිලකාහතගත්ත | (න) තලකැලලින් යුත් ශරීරය. |
| තිලංඞ්ග | (ති) ස්ත්රී, පුං, නපුංසක යන ලිඟු තුණ. |
| තිලපණ්ණි | (ඉ) රත්සඳුන්. |
| තිලපිට්ඨ | (න) තලපිටි. |
| තිලබීජ | (න) තල ඇටය, තල ඇටයක් පමණ, නීලවර්‍ණ, දියසෙවෙල් විශේෂයක්. |
| තිලමුට්ඨි | (පු) තල මිටක්. |
| තිලවාහ | (පු) තල පිරූ ගැල. |
| තිලවාහ | කරත්තයක් බර තල. |
| තිලසංගුලිකා | (ඉ) තල කැරලි; තල කැවිලි. |
| තිලසූල | (න) බෝලිද්ද. |
| තිලිඞ්ගික | (3) ලිඟුතුනෙහි යෙදෙන. |
| තිලිච්ඡ | (පු) පොළඟා, තෙලිස්සා. |
| තිලොක | (න) තුන් ලොව. |
| තිලොක | (පු) ත්‍රිවිධලෝකය. |
| තිලොචන | (න) නෙත් තුණක් ඇත්තා, ඊශ්වරයා. |
| තිවග්ග | (න) තිදෙනගේ සමූහය. |
| තිවග්ග | (පු) ත්‍රිවර්‍ග සම්පත්තිය, ධර්‍මාර්ථකාම මොක්ෂ යන තුණ, තිපල්. |
| තිවග්ග | (3) කොටස් තුනක් ඇති. |
| තිවඞ්ගික | (3) අවයව තුනක් ඇති; කොටස් තුනක් ඇති. |
| තිවස්සික | (3) අවුරුදු තුනක් ගත වූ. |
| තිවික්කම | (පු) ත්‍රිවික්‍රමය, විෂ්ණු. |
| තිවිජ්ජා | (ඉ) ත්‍රිවිද්‍යාව, තෙවිජ්ජා, තිවිඳු. |
| තිවිධ | (පු) ත්‍රිවිධි, තුන්ප්‍රකාර. |
| තිවිධ | (3) තුන් ආකාර වූ. |
| තිවිධ පපඤ්ච | (පු) ත්‍රිවිධ ප්රපඤ්චය, තණ්හා මාන දිට්ඨි යන තුණ. |
| තිවිධසඤ්ඤා | (ඉ) ත්‍රිවිධ සංඥාව. |
| තිංස | තිංසති - - (ඉ) තිසයි, 30. |
| තිංසති | (ඉ) තිහ. |
| තිංසා | (ඉ) තිහ. |
| තීර | (න) ඉවුර. |
| තීරණ | (න) තීන්දුව; නිශ්චය කිරීම. |
| තීරදස්සී | (3) ඉවුර දකින්නා. |
| තීරිත | (3) තීරණය කළ; නිශ්චයට පැමිණ වූ. |
| තීරෙති | (තීර+ණෙ) අවසන් කරයි; තීරණය කරයි; විනිශ්චය කරයි. |
| තීරෙතුං | (නි) තීරණය කරන්ට. |
| තීරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තීරණය කොට; විනිශ්චය කොට. |
| තීහං | (ක්‍රි.වි) තුන් දිනක්; තෙදිනක් මුළුල්ලේ. |
| තු | (අ) විශේෂාර්ථ අවධාරණාර්ථයන්හි. |
| තු | (නි) නමුත්; වනාහි. |
| තුඞ්ග | (ඉ) උස්දෙය, උසස්. |
| තුඞ්ග | (3) උස් වූ; උසස් වූ. |
| තුඞ්ගනාසික | (3) උස් නහයක් ඇති. |
| තුච්ඡ | (ති) හිස්, පුහු, නිසරු, කිසිවක් නැති. |
| තුච්ඡ | (3) නිෂ්ඵල; හරයක් නැති; හිස් වූ. |
| තුච්ඡවචන | (න) හිස්වචන නිස්ඵල වචන. |
| තුජ | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, තොජති, හිංසා කරයි. |
| තුජි | (චු) වචනෙ, කීමෙහි, තුඤ්ජෙති තුඤ්ජයති, කියයි. |
| තුජ්ජ | (චු) සත්තිම්හි, ශක්තියෙහි, තුජ්ජෙති, තුජ්ජයති, ශක්තිමත් කරයි. |
| තුජ්ජති | (තුද+ය) අණිනු ලැබේ; විදිනු ලැබේ. |
| තුට | (භු) (චු) කලහෙ, ඩබරකිරීමෙහි, තුටති, තුටෙති, තුටයති, කලහකරයි. |
| තුටී | (ඉ) හීන් එන්සාල්. |
| තුට්ඨ | (පු) තුෂ්ටිප්‍රාප්තයා, සතුටට පැමිණි තැනැත්තා. |
| තුට්ඨ | (3) පැහැදුණු; සතුටු වූ. |
| තුට්ඨචිත්ත | (3) සතුටු සිතැති. |
| තුට්ඨමානස | (3) සතුටු සිතැති. |
| තුට්ඨි | (ඉ) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| තුට්ඨි | (ඉ) සතුට, සන්තෝෂය. |
| තුඩි | (භු) තොඩනෙ, මිරිකීමෙහි, ඉරීමෙහි, තුණ්ඩති, මිරිකයි, ඉරයි. |
| තුණ | (භු) කොටිල්ලෙ, කුටිලභාවයෙහි, තොණති, වක්ව යෙයි. |
| තුණ්ඩ | (න) තුඩ; හොටය. |
| තුණ්ඩ | (න) හොට, මුඛය. |
| තුණ්ඩක | (න) තුඩ; හොටය. |
| තුණ්ඩක | (පු) හොටක් ඇත්තා. |
| තුණ්ඩිකෙසරී | (ඉ) කපු, කෙම්වැල. |
| තුණ්ණ | (න) ශීඝ්රය, වහා. |
| තුණ්ණකම්ම | (න) මැහුම් වැඩ. |
| තුණ්ණවාය | (පු) මහන්නා; සන්නාලියා. |
| තුණ්ණවාය | (පු) සන්නාලියා, වස්ත්‍රවියන්නා, පෙසකාරයා. |
| තුණ්හී | (අ) නිශ්ශබ්දය, නොබිණීම, කථා නොකිරීම. |
| තුණ්හී | (නි) කථා නැතිව; නිශ්ශබ්දව. |
| තුණ්හීභාව | (පු) කථා නො කිරීම; නිශ්ශබ්ද බව. |
| තුණ්හීභාව | (පු) නිශ්ශබ්දභාවය, නොබිනීම් ස්වභාවය. |
| තුණ්හීභූත | (3) නිශ්ශබ්ද වූ. |
| තුණ්හීයති | (ක්‍රි) (තුණ්හී + ඊය + ති) නිශ්ශබ්ද වෙයි. |
| තුණ්හීර | (න) ඊකොපුව. |
| තුත්ත | (න) ඇතුන්ගේ කන් මුලට විදින කටුව. |
| තුත්ත | (න) කැවිට, කෙවිට ඇතුන්ගේ කණ මුල විදින කටුව, තොමර බලනු. |
| තුත්ථා | (ඉ) බේරු, බෙරු තෘණ. |
| තුද | (භු) ව්‍යථායං, පෙළීමෙහි, තුදති, විදියි පෙළයි, විතුදති. |
| තුදති | (ක්‍රි) (තුද - (d) (භු) බ්‍යථනෙ, පෙළීමෙහි + ති) පෙළයි, අනියි. |
| තුදති | (තුද+අ) අනියි; උත්සාහවත් කරයි; විදියි. |
| තුදන | (න) ඇනීම; පීඩා කිරීම; විදීම. |
| තුදන | (න) විදීම, පෙළීම. |
| තුදම්පති | (පු) අඹුසැමි දෙදෙනා. |
| තුන්ත | (3) අනින ලද; පීඩිත වූ; විදින ලද. |
| තුන්ද | (පු) අලසයා. |
| තුප | (භු) හිංසායං, පීඩාවෙහි, තොපති, තුම්පති, හිංසා කරයි. |
| තුබි | (භු) පීඩනෙ, පීඩාවෙහි, තුම්බති, පෙළයි. |
| තුබ්බි | (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, තුබ්බති, පෙළයි. |
| තුභ | (භු) (දි) හිංසායං, පීඩාවෙහි, තුභති, තුබ්භති, පීඩාකරයි. |
| තුමා | (පු) හෙතෙම. |
| තුමුල | (3) මහත්. |
| තුම්බ | (පු) (න) තිඹ; ධාන්‍ය මැනීමට ගන්නා භාජනය; ලාභ. |
| තුම්බ | (පු) කෙණ්ඩිය, ලාස්ස, ලාහ = නැලි සතරක්, පැන්සැලිය. |
| තුම්බකටාහ | (පු) ලබු කටුවෙන් සෑදූ භාජනය; ලබු කබල. |
| තුම්බකටාහ | (පු) ලබුකබල. |
| තුම්බී | (ඉ) ලබු ගෙඩිය. |
| තුම්බී | (ඉ) ලබු, ලාබු. |
| තුම්හ | අලිඞ්ගික තෙපි. |
| තුම්හාදිය | (3) තොප වැනි. |
| තුරග | (පු) අශ්වයා. |
| තුරග | (පු) වෙග ගමන් ඇත්තා, අශ්වයා. |
| තුරගම | (පු) අශ්වයා. |
| තුරඞ්ග | (පු) අශ්වයා. |
| තුරඞ්ගම | (පු) අශ්වයා. |
| තුරඞ්ගම | (පු) ශීඝ්‍ර ගමන් ඇත්තා, අශ්වයා. |
| තුරති | (ක්‍රි) (තුර + ති) ශීඝ්‍රවයෙයි. |
| තුරිත | (න) ශීඝ්රය, ශීඝ්‍රජව ඇත්තා. |
| තුරිතං | (ක්‍රි.වි) ඉක්මනින්; වහා. |
| තුරිත | (3) ඉක්මන් වූ. |
| තුරිතතුරිතං | (ක්‍රි.වි) වහ වහා. |
| තුරිය | (න) තූර්යභාණ්ඩ; බෙර නලා ආදිය. |
| තුරිය | (න) තූර්‍ය්‍යය, තුරු. |
| තුරියඞ්ග | (න) තූර්‍ය්‍යාවයව, තූර්‍ය්‍ය කොටස්. |
| තුරියන්තර | (න) තූර්‍ය්‍යාවයව. |
| තුරුක්ඛ | (පු) තුරුක්තෙල්. |
| තුරුක්ඛ | (පු) තුර්කි රටට අයත්; තුරුක් නම් සුවඳ වර්ගය. |
| තුල | (චු) උම්මානෙ, ප්රමාණයෙහි, කිරීමෙහි, තොලො, තොලයති, කිරයි, ප්‍රමාණකරයි. |
| තුල | (ති) උපමාකළ හැකි, නිශ්චය කළ හැකි, මැණිය හැකි. |
| තුලන | (න) කිරා බැලීම; සමාන කිරීම. |
| තුලන | (න) මැණීම, කිරීම. |
| තුලසී | (ඉ) මදුරු තලා ගස. |
| තුලා | (ඉ) තරාදිය. |
| තුලා | (ඉ) තලාගස. |
| තුලාකූට | (න) හොර මැණීම හා කිරීම. |
| තුලාකොටි | (ඉ) නුරුවලා, නූපුර බලනු. |
| තුලාදණ්ඩ | (පු) තරාදියේ කඳ. |
| තුලාබීජ | (න) හුනිඳ, ඔලිඳ ඇට. |
| තුලාසඞ්ඝාට | (න) තලාඳ මූට්ටු, තලාන් සන්ධිය. |
| තුලිකා | (ඉ) පුලුන් ඔබා කළ බුදිරිය. |
| තුලිත | (ති) උපමා කළ, අඅගය කළ, කල්පනා කළ. |
| තුලිත | (3) කිරන ලද; සමාන කළ. |
| තුලිස | (පු) පියා බලලා. |
| තුලෙති | (ක්‍රි) (තුල + ණෙ + ති) ප්රමාණ කරයි, මණියි. |
| තුලෙති | (තුල+ණෙ) කිරයි; සමාන කොට බලයි. |
| තුලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිරා බලා; සමාන කොට. |
| තුල්‍ය | (ති) සදෘශාර්ථ, සමාන, වැනි “ත්වං, තුවං, තං, තවං, - (අ) තෝ” - නුඹ, තමුසේ. |
| තුල්‍ය | (3) සමාන වූ. |
| තුල්‍යතා | (ඉ) සමාන බව. |
| තුවං | උඹ; තෝ. |
| තුවට | (න) වහා, ශීඝ්‍ර, හනික. |
| තුවටං | (ක්‍රි.වි) වහා. |
| තුවට්ට | (චු) එකසයනෙ, එකට නිදීමෙහි, තුවට්ටෙති, තුවට්ටයති, එකට සයනය කරයි. |
| තුවට්ටෙති | (ක්‍රි) (තුවට්ට + ණෙ + ති) එකට නිදයි, තුවට්ට බලනු. |
| තුස | (දි) තොසෙ, සතුටුවීමෙහි, තුස්සති, සන්තුස්සති, සතුටුවෙයි. |
| තුස | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, තුසති, ශබ්ද කරයි. |
| තුස | (භු) සන්තොසෙ, සතුටුවීමෙහි, තුසති, සතුටුවෙයි. |
| තුසි | (චු) භාසායං, කීමෙහි, තුසෙති, තුසයති, කියයි (= තුංසෙති, තුංසයති.) |
| තුසිත | (න) එ) නම් දෙව්ලොව. |
| තුස්සති | (ක්‍රි) (තුස - (d) (භු) තොසනෙ, සතුටු කිරිමෙහි + ති) සතුටු වෙයි. |
| තුස්සති | (තුස+ය) සතුටු වේ. |
| තුස්සන | (න) සතුටු වීම. |
| තුස්සන | (න) සතුටුවීම. |
| තුස්සන්ත | (3) සතුටු වෙන; සතුටු වෙමින්. |
| තුස්සමාන | (3) සතුටු වෙන; සතුටු වෙමින්. |
| තුස්සිතුං | (නි) සතුටු වන්ට. |
| තුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| තුහි | (භු) හිංසායං, පීඩාවෙහි, තුහති, තොහති, පීඩාකරයි. |
| තුහින | (න) පිනි; හිම. |
| තූණ | (චු) පූරණෙ, පිරවීමෙහි, තූණෙති, තූණයති, පුරවයි. |
| තූණ | (පු) ඊතල දැමූ මල්ල; හියවුර. |
| තූණ | (පු) හියවුර |
| තූණී | (ඉ) ඊතල දැමූ මල්ල; හියවුර. |
| තූණී | (ති) හියවුර. |
| තූණීර | (පු) ඊතල දැමූ මල්ල; හියවුර. |
| තූණීර | (පු) හියවුර. |
| තූල | (පු) පුලුන්, තරාදි දණ්ඩ, එනම් යන්ත්රය. |
| තූල | (පු) පූලුන්. |
| තූලපිචු | (පු) කපු පුලුන්. |
| තූලිකා | (ඉ) තෙලිකූර; පින්සලය; පුලුන් මෙට්ටය; සිතියම් අඳීමට ගන්නා බුරුසුව. |
| තූලිකා | (ඉ) පුලුන් ආදියෙන් කළ මෙට්ටය, “තිණ්ණනං තුලානං අඤ්ඤතර පුණ්ණ තූලිකා.” |
| තූලිනි | (ඉ) කපුගස. |
| තූලිය | (පු) දඬුලේනා. |
| තෙ | (භු) පාලනෙ, රැකීමෙහි, තායති, රකියි. |
| තෙ | ඔවුහු. |
| තෙඅසීති | (ඉ) අසූතුන. |
| තෙකාලික | (ති) තුන්කාලයට අයිති. |
| තෙකිච්ඡ | (ති) පිළියම, බෙහෙත් කිරීම. |
| තෙකිච්ඡ | (3) පිළියම් කළ හැකි; සුව කළ හැකි. |
| තෙචත්තාළීසති | (ඉ) හතළිස් තුන. |
| තෙචීවරික | (පු) තුන්සිවුරු දරන්නා, ඇත්තා. |
| තෙචීවරික | (3) තුන් සිවුරු පමණක් දරන්නා. |
| තෙචීවරිකඞ්ග | (න) වැඩි සිව්රු අත්හැර තුන් සිව්රු පමණක් දැරීම වූ අඞ්ගය, වෘතය. |
| තෙජ | (පු) (න) ආනුභාවය; තේජස; බලය. |
| තෙජ | (පු) තෙද, තේජස, ශක්තිය, ආනුභාවය, දීප්තිය, ගින්න. |
| තෙජන | (න) ඊතලය. |
| තෙජන | (න) හීය, සැරය, ඊසැරය = බිහිබට, හුණගස. |
| තෙජනී | (ඉ) මොරගස. |
| තෙජවන්ත | (පු) තෙජස් ඇති, තෙදැති. |
| තෙජවන්තු | (3) තේජස් ඇති. |
| තෙජස්වී | (ති) තෙද ඇති. |
| තෙජිත | (ති) තියුණුකළ, මුවාත්කළ. |
| තෙජිත | (3) උණුසුම් කළ; රත කළ. |
| තෙජී | (ති) තෙජස් ඇති, තෙදැති. |
| තෙජෙති | (තිජ+ණෙ) උණුසුම් කරයි; තවයි; මුවහත් කරයි; රත් කරයි. |
| තෙජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උණුසුම් කොට. |
| තෙජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුවහත් තබා. |
| තෙජොධාතු | (ඉ) තෙජොධාතුව, උෂ්ණය. |
| තෙත්තිංසති | (ඉ) තිස් තුන. |
| තෙත්තිංසති | (ඉ) තෙතිස 33. |
| තෙත්තිංසා | (ඉ) තිස් තුන. |
| තෙධා | (ඉ) ත්‍රිවිධ ධාතුව. |
| තෙධාතුක | (පු) ත්‍රිවිධ ධාතුවෙහි පවත්නා, තුන්ලොවට අයිති. |
| තෙන | (අ) හෙත්වර්‍ථයෙහි, ඒ හේතුවෙන්. |
| තෙන | (නි) එහෙයින්. |
| තෙනවුති | (ඉ) අනූ තුන. |
| තෙනහි | (නි) එසේ වීනම්. |
| තෙපඤ්ඤාසති | (ඉ) පණස් තුන. |
| තෙපිටක | (න) ත්‍රිපිටකය, සූත්‍ර, අභිධර්ම, විනය යන තුන් පිටකය. |
| තෙමන | (න) තෙත් කිරීම; තෙමීම. |
| තෙමන | (න) තෙමීම, ජලයෙන් තෙත් කිරීම. |
| තෙමිත | (3) තෙමුණු; තෙමූ. |
| තෙමෙති | (තිමු+ණෙ) තෙත් කරයි; තෙමයි. |
| තෙමෙතුං | (නි) තෙමන්ට. |
| තෙමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෙමා. |
| තෙමෙන්ත | (3) තෙමන; තෙමමින්. |
| තෙරස | (ති) තුදුස, 14. |
| තෙරස | (3) දහතුන. |
| තෙරොවස්සික | (3) අවුරුදු තුන හතරක් ගත වූ. |
| තෙල | (න) තල තෙල්; තෙල්. |
| තෙල | (න) තෙල්, තලතෙල. |
| තෙලක | (න) තෙල් ටිකක්. |
| තෙලකටාහ | (පු) තෙල් සැලිය, තෙල් ඇතිලිය. |
| තෙලඝට | (පු) තෙල් කළය. |
| තෙලධූපිත | (3) තෙලෙන් බදින ලද. |
| තෙලපජ්ජොතික | (න) ශරීරයෙහි තෙල් රෙදි ඔතා ගිනි දැල්වීමෙන් කරන එනම් වධය. |
| තෙලපණ්ණික | (න) හෙළ සඳුන්. |
| තෙලපදීප | (පු) තෙල් පහන. |
| තෙලප්පදීප | (පු) තෙල් ප්‍රදීපය, තෙලින් යුත් පහණ. |
| තෙලමක්ඛන | (න) තෙල් ගෑම. |
| තෙලික | (පු) තෙල් වෙළෙන්දා. |
| තෙලිය | (ති) තෙල් ගතිය ඇති. |
| තෙවිජ්ජා | (ඉ) ත්‍රිවිද්‍යාව, බාහිරක ත්‍රිවිද්‍යාව, ශාසනික ත්‍රිවිද්‍යාව යයි ද්විප්‍රකාරවේ. |
| තෙසට්ඨි | (ඉ) හැට තුන. |
| තෙළනාළී | (ඉ) තෙල් බම්බුව. |
| තෙළස | (3) දහතුන. |
| තොමර | (ති) ඇතුන්ගේ පා විදිනා කටුව. |
| තොමර | (පු) (න) ඇතුන්ගේ පා වලට අනින කටුව; බයිනෙත්තුව; හෙල්ලය. |
| තොය | (න) ජලය, දිය. |
| තොය | (න) ජලය. |
| තොරණ | (න) තොරණ, බහිද්වාරය, |
| තොරණ | (න) තොරණ; දොරටුව. |
| තොස | (පු) තොෂය, තොස, සන්තෝෂය. |
| තොස | (පු) ප්‍රීතිය; සතුට; සතුටු වීම. |
| තොස | (භු) චලනෙ, චංචලයෙහි, තොසති, සැලෙයි. |
| තොසන | (න) සන්තෝෂය, සතුට. |
| තොසනා | (ඉ) ප්‍රීතිය; සතුට; සතුටු වීම. |
| තොසාපන | (න) සතුටු කරවීම. |
| තොසාපන | (න) සතුටු කරවීම. |
| තොසාපෙති | (තුස+ණාපෙ) සතුටු කරවයි. |
| තොසිත | (ති) තොෂිත, සතුටුකළ, තුසිත. |
| තොසිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කරවා. |
| තොසෙති | (ක්‍රි) (තුස - (d) (භු) තොසනෙ, සතුටු වීමෙහි + ඔ + ණෙ + ති) සතුටුකරයි, තුස බලනු. |
| තොසෙති | (තුස+ණෙ) සතුටු කරවයි. |
| තොසෙතුං | (නි) සතුටු කරවන්ට. |
| තොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කරවා. |
| ත්‍යම්බක | (පු) ඊශ්වරයා, තිසඹු. |
| ත්‍යම්බකසඛ | (පු) වෙසමුනි රජ. |
| ත්‍යාදි | (පු) ත්‍රයාදිය, තුණ ආදී ගණන්. |
| ත්‍රස | (භු) උබ්බෙගෙ, බියපත්වීමෙහි, ත්‍රසති, බියවෙයි. |
| ත්වං | තෝ. |
| ත්වයා | තා කෙරෙහි; තා විසින්. |
| ථක | (චු) ඡාදනෙ, වැසීමෙහි, ථකෙති ථකයති, වසයි. |
| ථක | (චු) පතිඝාතෙ, ඡාදනයෙහි, ථකෙති, වසයි. |
| ථකන | (න) පියන; වැසීම. |
| ථකන | (න) වැසීම. |
| ථකිත | (3) පියන ලද; වසන ලද. |
| ථකෙති | (ක්‍රි) (ථක - (d) (භු) ඡාදනෙ, වැසීමෙහි + ණෙ + ති) වසයි. |
| ථකෙති | (ථක+ණෙ) පියයි; වසයි. |
| ථකෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පියාලා; වසාලා. |
| ථඤ්ඤ | (න) තනකිරි, මව් තනකිරි. |
| ථඤ්ඤ | (න) තනකිරි. |
| ථණෙති | (ථන+ණෙ) ගුගුරයි; මේඝනාද කරයි. |
| ථණ්ඩිල | (න) උන්නතභූමි ප්‍රදේශය, රට. |
| ථණ්ඩිල | (න) උස් පොළොව; කර්කෂ පොළොව. |
| ථණ්ඩිලසායිකා | (ඉ) හිස් පොළොවේ නිදීම. |
| ථණ්ඩිලසෙය්‍යා | (ඉ) හිස් පොළොවේ නිදීම. |
| ථද්ධ | (පු) ස්ථබ්ද, තද. |
| ථද්ධ | (3) තද වූ; දැඩි වූ; බුරුල් නොවූ. |
| ථද්ධමච්ඡරිය | (3) තද මසුරා. |
| ථද්ධමච්ඡරී | (පු) තද මසුරා. |
| ථද්ධලූක | (පු) තද හා රළු. |
| ථද්ධහදය | (ති) තද පපුවක් ඇති. |
| ථන | (චු) දෙවසද්දෙ, මෙඝ ගර්ජනාවෙහි, ථනෙති, ථනයති, අහස ගොරවයි. |
| ථන | (පු) තනය, පියයුරු. |
| ථන | (පු) තනය. |
| ථන | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ථනති, ශබ්ද කරයි. |
| ථනග්ග | (න) තනපුඩුව. |
| ථනප | (පු) තනබොන්නා, කිරිබොන දරුවා, බාලයා. |
| ථනප | (3) කිරිබොන ළදරුවා. |
| ථනයන්ත | (3) ගුගුරන; නාද කරමින්. |
| ථනිත | (න) අහස ගිගුරුම; මේඝ නාදය. |
| ථනිත | (න) මෙඝධ්වනිය, මෙඝනාදය. |
| ථනෙති | (ක්‍රි) (ථන - (d) (චු) දෙවසද්දෙ, මෙඝ ගර්ජනාවෙහි + ණෙ + ති) ගොරවයි ථන බලනු. |
| ථනෙන්ත | (3) ගුගුරන; නාද කරන. |
| ථපති | (පු) ප්රධාන; වඩුවා. |
| ථපති | (පු) වඩුවා, ඇමතියා. |
| ථබක | (පු) පොකුර; වල්ල. |
| ථබක | (පු) මල්කැණ, මල්කැකුල. |
| ථභි | (භු) ථම්භනෙ, ඔබා මැඩීමෙහි, ථම්භති, විත්ථම්භති, ඔබා තද කරයි. |
| ථම | (භු) අතිසීඝ වෙකල්ලෙසු, ඉතා ශීඝ්‍රයෙහි හා විකලභාවයෙහි, ථමති, ඉතා ශීඝ්‍රව යෙයි, විකල වෙයි. |
| ථම්භ | (පු) එක්කොට බැඳි මිටිය (ගොයම් ආදිය); කණුව; කුලුණ; පඳුර; සිතේ තද ගතිය. |
| ථම්භ | (පු) ටැඹ, පඳුර, ඇතුන් බඳිනා ටැඹ, ජඩබව. |
| ථම්භ | (භු) පතිබන්ධෙ, තදවීමෙහි (කි.සු.) ථම්භනාති, ථම්භණොති, තදකරයි. |
| ථම්භක | (පු) තදකරන්නා, තද ඇති. |
| ථම්භකරී | (පු) වී, ඇල් ආදි වී. |
| ථම්භති | (ක්‍රි) (ථභි - (d) (භු) ථම්බනෙ, ඔබා මැඩීමෙහි + ති) තදකරයි ථහි බලනු. |
| ථම්භිත | (ති) තද කළ, හිරකරන ලද. |
| ථම්භිතත්ත | තද බව, හිර බව. |
| ථම්භෙරම | (පු) ඇතා, හස්තියා. |
| ථර | (භු) සන්ථරණෙ, ඇතිරීමෙහි, ථරති සන්ථරති අතුරයි, ආස්තරණය කරයි. |
| ථරණ | (න) ඇතිරීම, ඇතිරිලි ආදිය ඇතිරීම. |
| ථරති | (ක්‍රි) (ථර + ති) අතුරයි, ථරබලනු. |
| ථරු | (පු) කඩු ආදියේ මිට. |
| ථරු | කඩු මිට, කඩුව. |
| ථරුග්ගහ | (පු) කඩු මිට අතටගැන්ම, කඩුව ගැනීම. |
| ථල | (න) ගොඩ, ගොඩබිම, ස්ථල. |
| ථල | (න) ගොඩ; ගොඩබිම. |
| ථල | (භු) ඨානෙ, සිටීමෙහි, ථලති සිටියි පිහිටයි. |
| ථලගොචර | (3) ගොඩබිම වසන. |
| ථලජ | (3) ගොඩ හටගත්. |
| ථලට්ඨ | (3) ගොඩ පිහිටි. |
| ථලපථ | (පු) ගොඩමග. |
| ථලි | (ඉ) ගොඩ බිම. |
| ථව | (පු) ස්තුතිය. |
| ථවති | (ථු+අ) ස්තුති කෙරේ. |
| ථවන | (න) ස්තුති කිරීම. |
| ථවන්ත | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරමින්. |
| ථවමාන | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරමින්. |
| ථවිකා | (ඉ) කොට්ටඋර ආදී, උරය, පසුම්බිය. |
| ථවිකා | (ඉ) පසුම්බිය. |
| ථවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ස්තුති කොට. |
| ථා | (භු) ගති නිවත්තිම්හි, ගමන් නැවැත්මෙහි, ථාති නවතියි, සිටියි, ගමන් වලකයි. |
| ථාපනී | ඊ - දියමිත්ත. |
| ථාම | (පු) බලය; වීර්යය. |
| ථාම | (පු) ශක්තිය, බලය. |
| ථාමක | (පු) ශක්තිමත්, බලවත්, ශක්තිය. |
| ථාමක | (3) බලය ඇති. |
| ථාමවන්ත | (පු) බලවතා, ශක්ති ඇත්තා. |
| ථාමවන්තු | (3) බලවත්; බලැති. |
| ථාර | (න) පැදුර, |
| ථාල | (න) තැටිය, දීසිය, භාජනය. |
| ථාල | (පු) (න) කන භාජනය; තලිය; තැටිය; පිඟාන. |
| ථාලක | (න) තලු තැටිය, භික්ෂූන්ගේ පැන් බොන තැටිය. |
| ථාලක | (පු) කුඩා තලිය; කුඩා තැටිය. |
| ථාලි | (ති) සැලිය, හැලිය. |
| ථාලිකා | (ඉ) කුඩා තලිය; කුඩා තැටිය. |
| ථාලිකා | (ඉ) ධාන්‍ය මැණීමේ භාජනයක්, සේරුව. |
| ථාලිපාක | (පු) අඩුක්කුව; බත් හැළිය. |
| ථාලිපාක | (පු) සැලිබත, පිසූ සැලිය පිටින්ම ගනු ලබන බත. |
| ථාලී | (ඉ) හැළිය. |
| ථාවර | (ති) ස්ථාවර වස්තු, තහවුරු. |
| ථාවර | (3) නො සෙල්වෙන; වෙන්ස නො වන. |
| ථාවරිය | (න) තද කම, දැඩිබව, තහවුරු බව. |
| ථාවරිය | (න) නො සෙල්වෙන බව; ස්ථිර බව. |
| ථාවරෙය්‍ය | (න) ස්ථවිර භාවය, වයසට ගිය බව. |
| ථිත | (d) තු - සංඝාතෙ, ගැටීමෙහි, රැස්කිරීමෙහි. |
| ථිම | (භු) සංඝාතෙ, ගැටීමෙහි, රැස්කිරීමෙහි, ථිමති ගැටෙයි, රැස්කෙරෙයි. |
| ථිම්භන | (න) තදකිරීම. |
| ථිර | (ති) ස්ථිර, ශක්ති සම්පන්න, තර, තිර. |
| ථිර | (භු) දළ්හෙ, දැඩි බැව්හි, ථිරති, දැඩිකරයි. |
| ථිර | (3) නො සෙල් වෙන; ස්ථිර වූ. |
| ථිරතා | (ඉ) ස්ථිර බව. |
| ථිරංස | (පු) ස්ථිරාවය. |
| ථිරා | (ඉ) අස්වැන්න. |
| ථිරායු | (ඉ) දීර්‍ඝායු ඇත්තා, ඉඹුල්ගස. |
| ථී | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| ථී | (ඉ) ස්ත්රී, අඞ්ගනාව, ඉතිරි. |
| ථීධම්මිනී | (ඉ) ඔසප් වූ ස්ත්රිය, මල්වර වූ තැනැත්තී. |
| ථීන | (න) ඝණ, බහල. |
| ථීන | (න) මැලි බව; ශරීර දුර්වලත්වය; සිතේ දුර්වල බව. |
| ථීනමිද්ධ | (න) කාය චිත්ත දෙදෙනාගේ අකර්‍මණ්‍ය ස්වභාවය, කය හා සිත ක්‍රියා කිරීමට නොනැවන නිද්‍රාව. |
| ථීයති | (ක්‍රි) (ථි + ය) + ති) ශබ්ද කරයි ථි බලනු. |
| ථීයන | (න) මැලිය, තෙමරිය. |
| ථීරජ | (න) ඔසප්, මල්වරවීම. |
| ථීරජ | (පු) (න) ස්ත්‍රීන්ගේ ඔසප් වීම. |
| ථු | (d) තු - අප්පික්‍රියායං, සුලුකිරීමෙහි. |
| ථු | (කි) අභිත්ථවෙ, පැසසීමෙහි, ථුනාති, ස්තුතිකරයි. |
| ථු | (කි) ජීතියං, ප්‍රීතියෙහි, ථුනිති, ප්‍රීතිකරයි. |
| ථු | (කි) නිත්ථුනනෙ, නැටවීමෙහි, ථුනාති, නිත්ථූනාති ...... |
| ථු | (භු) ථුතියං, ස්තුතියෙහි, ථවති, අභිත්ථවති පසසයි. |
| ථුච | (භු) පසාදෙ, ප්‍රශාදයෙහි, ථොවති, පසසයි. |
| ථුත | (ති) පසස්නා ලද, ස්තුතිකරන ලද. |
| ථුත | (3) ස්තුති කරන ලද; ස්තුතිය. |
| ථුති | (ඉ) ස්තුතිය, පැසසීම. |
| ථුති | (ඉ) ස්තුතිය. |
| ථුතිපාඨක | (පු) ස්තුති පාඨකයා, වීර්‍ය්‍යාදීන් ස්තුති කරන්නා. |
| ථුතිපාඨක | (3) තුති ගී කියන්නා. |
| ථුනන්ත | (3) කෙඳිරි ගාමින්; තතනමින්. |
| ථුනාති | (ක්‍රි) (ථූ + නා + ති) ...... |
| ථුනාති | (ථු+නා) කෙඳිරිගායි; තතනයි. |
| ථුබ්බි | (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, ථුබ්බිති, පෙළයි. |
| ථුල්ල | (ති) පිරුණු, මහත්, සම්පූර්ණ. |
| ථුල්ල | (3) ඝන වූ; තර වූ; බරපතළ වූ; වැඩී මහත් වූ. |
| ථුල්ලකුමාරි | (ඉ) විවාහයට නො ගොස් වැඩුණු තරුණිය. |
| ථුල්ලකුමාරි | (පු) පතිකුලයකට නොගොස් ගෙයිම සිටින වයසට පැමිණි තරුණිය. |
| ථුල්ලකුමාරිගොචර | (පු) දීග නොගොස් සිටින වැඩිවිය පැමිණි යුවතීන් වසන තැනට පැමිණීම. |
| ථුල්ලක්කි | (පු) - (ඉ) බොහෝ දෑ දෙන තැනැත්තා. |
| ථුල්ලච්චය | (න) බරපතළ වරද; භික්ෂූන්ගේ ඇතට නමකි. |
| ථුල්ලච්චය | (පු) මහවැරැද්ද, මහාපරාධය, එනම් ඇවත. |
| ථුල්ලඵුසිතක | (න) මහාදිය බින්දු. |
| ථුල්ලඵුසිතක | (3) ලොකු වැහි බින්දු ඇති. |
| ථුල්ලසරීර | (3) තර වූ ශරීර ඇති; ස්ථූල ශරීර ඇති. |
| ථුස | (පු) දහය්යා; ධාන්‍ය පොතු. |
| ථුස | (පු) වීපොතු, දහයියා, තොස. |
| ථුසග්ගි | (පු) දහය්යා ගින්න. |
| ථුසපච්ඡි | (ඉ) දහය්යා දමන පැස හෝකූඩය. |
| ථුසපිණ්ඩ | (පු) බොල්මැටිපිඬු. |
| ථුසොදක | (න) කාඩි; නොයෙක් ද්රව්ය දමා පැසවා ගත් වතුරක්; විනාකිරි. |
| ථුසොදක | (න) කාඩි. |
| ථුළ | (භු) සංවරණෙ, සංවරණයෙහි, ථුළති, සංවරණය කරයි. |
| ථූණ | (ඉ) කණුව; යාග පිණිස සිට වූ කණුව; (පු) ථූණා. |
| ථූණ | (පු) - (ඉ) ටැබ, කම්බ කනුව. |
| ථූණිකා | (ඉ) ණිණකාව, කැණිය. |
| ථූණිර | (න) වහලේ ඉහළ තුන් හුලස් කොටස. |
| ථූප | (චු) සමුස්සයෙ, උසස් කිරීමෙහි, ථූපෙති ථූපයති, ඔසවයි, උස්සයි, රැස් කරයි. |
| ථූප | (පු) චෛත්‍යය; ස්තූපය. |
| ථූප | (පු) සෑය, චෛත්‍යය, ප්‍රතිෂ්ඨාව. |
| ථූපාරහ | (3) ස්තූපයක් පිහිටවනු ලැබීමට සුදුසු වූ පුද්ගලයා. |
| ථූපික | (පු) කොත, කොතක්මෙන් කළ. |
| ථූපිකා | (ඉ) කොත; ගොඩක මුදුන; මුදුන. |
| ථූපීකත | (3) ගොඩ ගැසූ; මුදුනක් සිටින සේ තැබූ. |
| ථූල | (චු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි, ථූලෙති ථූලයති, වඩයි, ස්ථූල කරයි. |
| ථූල | (පු) ස්ථූල, මහත්, ජඩ. |
| ථූල | (භු) ආකස්සනෙ, අකෘස කිරීමෙහි, ථූලති, කෙට්ටු නොකරයි, කෘශ නොකරයි. |
| ථූල | (3) තර වූ; දළ වූ; දැඩි වූ; වැඩී මහත් වූ. |
| ථූලතා | (ඉ) ස්ථූලභාවය, මහත් බව. |
| ථූලසරීර | (පු) ස්ථූල සරීරය, වැඩී මහත්ව ගිය ශරීරය. |
| ථූලසාටක | (පු) (න) දළ රෙද්ද. |
| ථෙ | (භු) සද්ද සඞ්ඝෙනෙසු ශබ්දයෙහි රැස් කිරීමෙහි, ථායති, ථියති, ශබ්දකරයි, රැස් කරයි. |
| ථෙත | (පු) ස්ථිර, ශක්තිමත්. |
| ථෙත | (3) ඇදහිය යුතු; සත්‍යය වූ. |
| ථෙන | (චු) චොරියෙ, සොරබැව්හි, ථෙනයති ථොනයති සොරකම් කරයි. |
| ථෙන | (න) සොරකම, චෞරක්‍රියාව. |
| ථෙන | (පු) සොරා. |
| ථෙනක | (පු) සොරා, සොරකම් කරන්නා. |
| ථෙනක | (පු) සොරා. |
| ථෙනන | (න) සොරකම. |
| ථෙනිත | (3) සොරකම් කළ. |
| ථෙනෙති | (ක්‍රි) (ථෙන + ණෙ + ති) සොරකම් කරයි ථෙන බලනු. |
| ථෙනෙති | (ථෙන+ණෙ) සොරකම් කරයි. |
| ථෙනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොරකම් කොට. |
| ථෙය්‍ය | (ඉ) සොරකම, ස්ථූල. |
| ථෙය්‍ය | (න) සොරකම. |
| ථෙය්‍යචිත්ත | (න) සොරසිත. |
| ථෙය්‍යසංවාසක | (පු) පැවිද්දට හානි පැමිණ වූ නමුත් එය නො දන්වා පැවිද්දකු මෙන් පෙනී සිටින්නා. |
| ථෙය්‍යසංවාසක | (පු) සොරෙන් සංවාසය අඟවන්නා, බොරුවට ශ්රමණ භාවය පෙන්වන්නා. |
| ථෙර | (පු) ස්ථවිර, මහලු, උපසම්පදාවෙන් දස වස් පිරුණු භික්ෂුව. |
| ථෙර | (3) දසවස් පිරුණු භික්ෂුව; මහලු; (පු) මහල්ලා; ස්ථවිර. |
| ථෙරවාද | (පු) ලංකා සියම් බුරුම රටවල පවත්නා බෞද්ධාගම. |
| ථෙරිකා | (ඉ) ස්ථවිරය, මහලුභික්ෂුණිය. |
| ථෙරී | (ඉ) මහලු ස්ත්රිය; ස්ථවිරිය. |
| ථෙරී | (ඉ) ස්ථවිරී, දස වයස් ගිය භික්ෂුණිය. |
| ථෙව | (පු) දියබින්දු, දියබිඳු. |
| ථෙව | (පු) බින්දුව. |
| ථෙවක | (න) දිය පෙරහන, පෙරහන්කඩය. |
| ථොක | (ති) ස්වල්ප, ටික, මදදෙය. |
| ථොකං | (ක්‍රි.වි) ටිකක්. |
| ථොක | (3) ටික වූ. |
| ථොකක | (ති) ථොක, මඳදෙය. |
| ථොකක | (3) ටික වූ. |
| ථොම | (චු) පසංසායං, පැසසීමෙහි, ථොමෙති ථොමයති, පසසයි. |
| ථොමන | (න) ප්‍රසංසාව, පැසසීම, ගුණවර්‍ණනාව. |
| ථොමන | (න) ස්තුති කිරීම; ස්තුතිය. |
| ථොමනා | (ඉ) ස්තුති කිරීම; ස්තුතිය. |
| ථොමයමාන | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරමින්. |
| ථොමිත | (ති) ප්‍රසංසාකරන ලද, පසසන ලද, තුතිකළ. |
| ථොමිත | (3) පසසන ලද. |
| ථොමෙති | (ක්‍රි) (ථොම + ණෙ + ති) පසසයි, ස්තුති කරයි. |
| ථොමෙති | (ථොම+ණෙ) පසසයි; ස්තුති කරයි. |
| ථොමෙතුං | (නි) ස්තුති කරන්ට. |
| ථොමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පසසා; ස්තුති කොට. |
| ථොමෙන්ත | (3) ස්තුති කරන; ස්තුති කරමින්. |
| ද | (3) දෙන්නාවූ අර්ථය යෙදේ. |
| දක | (න) ජලය. |
| දක | (න) ජලය. |
| දකනච්ඡද | (පු) දන්තාවරණය, තොල්, ඔෂ්ඨය. |
| දකරක්ඛස | (පු) දිය රකුසා. |
| දකසීතලික | (න) හෙල්මැලි, කලහැර. |
| දක්ඛ | (ති) දක්ෂ, සමර්ථ, පොහොසත්. |
| දක්ඛ | (භු) වුද්ධිසීඝත්ථෙසු, වැඩීමෙහි, ශිඝ්‍රාර්‍ථයෙහි, දක්ඛති, වැඩෙයි, ශීඝ්‍රවෙයි. |
| දක්ඛ | (භු) හිංසාගමනෙසු, හිංසාවෙහි, ගමනෙහි, පීඩාකරයි, යෙයි. |
| දක්ඛ | (3) දක්ෂ; බුහුටි වූ. |
| දක්ඛක | (පු) දකින්නා. |
| දක්ඛතා | (ඉ) දක්ෂ බව. |
| දක්ඛතා | (ඉ) දක්ෂබව, සමර්ථ බව. |
| දක්ඛති | (ක්‍රි) (දක්ඛ - (d) (භු) හිංසාගමනෙසු හිංසා ගමන්හි + ති) හිංසාකරයි, ගමන්කරයි. |
| දක්ඛා | (ඉ) මුද්දික, මුද්දිරප්පලන්. |
| දක්ඛි | (පු) දක්ඛයාගේ පුතා, දක්ෂයා. |
| දක්ඛිණ | (ඉ) දකුණුදිසාව, සත්කාරසහිතව දෙන දානය චීවරාදි සිවු පසය. |
| දක්ඛිණ | (පු) දකුණ, දකුණු භාගය, දකුණු පැත්ත. |
| දක්ඛිණ | (3) දකුණට අයත්; දකුණෙහි වූ. |
| දක්ඛිණක්ඛ | (න) දකුණු අකු ධාතුව; දකුණු උරහිස් ඇටය. |
| දක්ඛිණග්ගි | (පු) එනම් ගින්න, සිල්වත් මහණ බමුණෝ, ඔව්හු ගිනි ලෙසින් සැලකිය යුත්තාහුය. |
| දක්ඛිණදාඨා | (ඉ) දකුණු උල්දත; දකුණු දළදාව. |
| දක්ඛිණදිසා | (ඉ) දකුණු දිශාව. |
| දක්ඛිණදෙස | (පු) දකුණු රට. |
| දක්ඛිණපථ | (පු) දකුණු දිග. |
| දක්ඛිණයන | (න) දක්ෂිණායනය, සූර්‍ය්‍යයාගේ දක්ෂිණාවර්ති ගමන, ඇසල මස පටන් උඳුවප් මාසය දක්වා ඇති මාස සය - උත්තරායන බලනු. |
| දක්ඛිණා | (ඉ) දකුණු දිශාව; දානය; පරිත්‍යාගය; පූජාව. |
| දක්ඛිණාපථ | (පු) ඉන්දි‍යාවේ ඩැකාන් යැයි කියනු ලබන ප්‍රාදේශය; දකුණු දෙසට යන මග. |
| දක්ඛිණායන | (න) හිරුගේ මධ්‍ය රේඛාවෙන් දකුණේ ගමන. |
| දක්ඛිණාරහ | (3) දන් ලැබීමට යෝග්‍ය; පූජාර්හ වූ. |
| දක්ඛිණාවට්ට | (3) දකුණට කැරකී ගිය. |
| දක්ඛිණාවත්ත | (3) දකුණට කැරකී ගිය. |
| දක්ඛිණාවිසුද්ධි | (ඉ) පරිත්‍යාගයේ පිරිසිදු කම. |
| දක්ඛිණෙය | (පු) දක්ෂිණර්‍හ, දක්ෂිණාවට සුදුසු, සිල්වත්. |
| දක්ඛිණෙය්‍ය | (3) පරිත්‍යාග ලැබීමට සුදුසු; පිදීමට යෝග්‍ය. |
| දක්ඛිණෙය්‍යග්ගි | (පු) දක්ඛිණග්ගිය. |
| දක්ඛිණෙය්‍යතා | (ඉ) දක්ෂිණාර්හ බව. |
| දක්ඛිණොදක | (න) පරිත්‍යාග කිරීම සඳහා වත් කරන ජලය. |
| දක්ඛිත | (ති) දක්නා ලද, අවබෝධ කළ, දුටු. |
| දක්ඛිතත්ථ | (පු) රියදුරා. |
| දක්ඛිති | (දිස+අ) දකී. |
| දක්ඛී | (3) දකින්නා. |
| දක්ඛෙය්‍ය | (ති) දැක්කයුතු, බැලියයුතු. |
| දඛි | (භු) ඝොර වස්සිත කඞ්ඛාසු, දරුණු තිරිසන් හඬ, කාඞ්ක්ෂා යන මෙහි, දක්ඛති, රෞද්‍රව ශබ්දකරයි, සැකකරයි. |
| දච්ඡා | (ඉ) ආවරණය, ඇතුන්ගේ හිස හා බෙල්ල අලංකාර කිරීම පිෂින යොදන ආබරණයක්, කසපට. |
| දට්ඨ | (ති) දෂ්ටනය කළ, සපාකන ලද. |
| දට්ඨ | (3) දෂ්ට කරනු ලැබූ; සපා කෑ; සැපූ. |
| දට්ඨට්ඨාන | (න) සැපූ තැන. |
| දට්ඨභාව | (පු) දෂ්ට කළ බව. |
| දඩි | (භු) චූ - ආණයං, නියොග කිරීමෙහි, දණ්ඩති, දණ්ඩෙති, දණ්ඩයති, ඇණවයි, නියොගකරයි, ආඥාකරයි. |
| දඩ්ඪ | (පු) දවන ලද, පුලුස්සන ලද. |
| දඩ්ඪ | (3) දාගිය; දැවුණු; පිලිස්සුණු. |
| දඩ්ඪගෙහ | (3) දාගිය ගෙය; දාගිය ගෙවල් ඇති. |
| දඩ්ඪි | (න) ශක්තිය ඇතිකිරීම, තදගතිය ඇති කිරීම. |
| දණඩකඨින | (න) කෙවිටක් මත දිගහැරිය රෙද්ද. |
| දණඩපරිස්සාවන | (න) දඬුපෙරහණ. |
| දණ්ඩ | (චු) දඬුහෙලීමෙහි, දණ්ඩනමස්කාරයෙහි, දණ්ඩෙති, දණ්ඩයති, දඩදෙයි, දණ්ඩ නමස්කාර කරයි. |
| දණ්ඩ | (පු) දඩය, මුගුර, දමනය කිරීම, ලී කැබල්ල. |
| දණ්ඩ | (පු) දඩය; දණ්ඩ; දඬුවම; ලීය. |
| දණ්ඩක | (න) කුඩා ලීය; මිට; හැරමිටිය. |
| දණ්ඩක | (පු) විසිතුරු සැරමිටි දණ්ඩ, මුගුරු දණ්ඩනය. |
| දණ්ඩකමධු | (න) අත්තේ එල්ලා බැඳි මී වදය. |
| දණ්ඩකම්ම | (න) දඬුවම; දඬුවම් විඳීම. |
| දණ්ඩකොටි | (ඉ) ලී කෙළවර; ලීයේ කොණ. |
| දණ්ඩජතෙජ | (පු) දඩයෙන් ජාත තෙජස, ප්‍රතාපය. |
| දණ්ඩදීපිකා | (ඉ) පන්දම. |
| දණ්ඩධර | (පු) දඬු දරන්නා, යමයා. |
| දණ්ඩනිය | (ති) දඬුවම් කටයුතු, දඬුවමට සුදුසු. |
| දණ්ඩනීති | (ඉ) දණ්ඩනීතිය, අර්ථ ශාස්ත්රය. |
| දණ්ඩනීය | (3) දඬුවම් කළ යුතු. |
| දණ්ඩපරාණය | (3) හැරමිටිය පිහිට කොට ඇති. |
| දණ්ඩපරායන | (පු) දඬු පිහිටකොට ඇති, දණ්ඩක් ආධාර කොට ඇති. |
| දණ්ඩපාණි | (3) අතේ සැරයටියක් ගෙන යන. |
| දණ්ඩප්පත්ත | (3) දඬුවම් ලැබීමට යෝග්‍ය; වරදට පත්. |
| දණ්ඩභය | (න) දඬුවම් භය. |
| දණ්ඩහත්ථ | (3) අතේ ලීයක් ඇති. |
| දත්ත | (ති) දෙන ලද, පරිත්‍යාග කරන ලද. |
| දත්ත | (3) දෙන ලද. |
| දත්ති | (ඉ) ආහාර දමන කුඩා භාජනයක්. |
| දත්ති | (ඉ) කුඩා තැටි විශේෂයක්, නෑඹිලිය. |
| දත්තික | (ති) දෙනලද, තෑගිකරන ලද. |
| දත්තික | (3) දෙන ලද. |
| දත්තිම | (න) දෙන ලද්ද. |
| දත්තිය | (න) තෑග්ගක් වශයෙන් දෙන ලද්ද. |
| දත්තිය | (3) දෙන ලද. |
| දත්තු | (ඉ) ජඩයා, කෙලතොල්ලා. |
| දත්තු | (පු) අඥානයා. |
| දත්‍රජී | (පු) අසුරයා. |
| දත්වා | (පූ.ක්‍රි) දී; දීලා. |
| දද | (භු) දානෙ, දීමෙහි, දදති, දෙයි. |
| දද | (3) දෙන. |
| දදති | (ක්‍රි) (දද + ති) දෙයි, දානය කෙරෙයි. |
| දදන්ත | (3) දෙන; දෙමින්. |
| දදමාන | (3) දෙන; දෙමින්. |
| දදාති | (දා+අ) දෙයි; පරිත්‍යාග කරයි. |
| දදි | දුන්නේය. |
| දදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දී; දීලා (පරිත්‍යාග කොට). |
| දදෙ | දෙන්නේනම්; දෙන්නේය. |
| දදෙය්‍ය | දෙන්නේනම්; දෙන්නේය. |
| දද්දර | (පු) මැඩියා, මණ්ඩුක. |
| දද්දරී | (ඉ) බෙර විශේෂයක්, වජ්‍රභෙරිය. |
| දද්දල | (පු) නිල් තෘණබිම, තෘණ නිල්බිම. |
| දද්දල්ලති | (ක්‍රි) (දද්දල්ල + ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| දද්දල්ලන | (න) බබලන, දිලිසෙන. |
| දද්දහ | (පු) බර, නොපැහැදිලි ශබ්දය. |
| දද්දහායති | (ක්‍රි) බර ශබ්දයක් ඇති කරයි. |
| දද්දු | (ඉ) දදය. |
| දද්දු | (පු) දදයයි ප්රකට කුෂ්ට රෝගය, දද්‍රැ පණුකැවිල්ල. |
| දද්දුඝ | (පු) තුවර, රටතෝර, ඇත්තෝර, දද්‍රැග්ඝන. |
| දද්දුල | (න) වැදැල්ල. |
| දද්දුල | (න) සම්කැබලි, හම් කෑලි. |
| දධ | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, දධතෙ, දහති, දරයි. |
| දධි | (න) දී, මිදිකිරි. |
| දධි | (න) දීකිරි; මිදුණු කිරි. |
| දධිඝට | (පු) දීකිරි කළය. |
| දධිත්ථ | (පු) ගිවුලුගස. |
| දධිඵල | (න) ගිවුලු, දිවුල්. |
| දධිමණ්ඩ | (න) දීපෙරලි දිය. |
| දධිමණ්ඩ | (න) මිදුණු කිරෙහි තියෙන යොදය. |
| දධ්‍යුද | (පු) සාගර භේදයක්, කිරි මුහුද. |
| දනු | ස්ත්රී, අසුරමව. |
| දන්ත | (ති) දමිත, දමනය කළ, හික්මවන ලද. |
| දන්ත | (න) දත. |
| දන්ත | (පු) දත්, දළ. |
| දන්ත | (3) දමණය කළ; දැමුණු; හික්මුණු. |
| දන්තක | (න) ඇත් දත්වලින් කළ දත් කටුව. |
| දන්තකට්ඨ | (න) දත් මදින දැහැටි. |
| දන්තකට්ඨ | (න) දැහැටි, දැහැටු. |
| දන්තකාර | (පු) ඇත් දත් කැටයම් වැඩ කරන්නා. |
| දන්තච්ඡද | (පු) දන්තාවරණය, තොල. |
| දන්තතා | (ඉ) හික්මුණු බව. |
| දන්තධාවන | (න) කිහිරි, ඛදිරරුක. |
| දන්තපන්ති | (අ) දත් පෙළ. |
| දන්තපොණ | (පු) දැහැටි. |
| දන්තපොන | (පු) දැහැටි, දැහැටු. |
| දන්තබල | (පු) ඇතා, අලියා. |
| දන්තභාව | (පු) හික්මුණු බව. |
| දන්තලූය්‍යක | (පු) දතින් ගස්, පොතු ආදිය කා ජීවත්වන්නා. |
| දන්තවලය | (න) දළ වලින් සෑදු වලල්ල හෝ දරණුව. |
| දන්තවිදංස ක | (න) දන්තවිවෘතය, දත් පෙණෙන පරිදි මුඛය විවෘතකොට සිනාසීම. |
| දන්තවිදංසක | (3) දත් නියවන. |
| දන්තසඨ | (පු) ගිවුලු, දෙයි. |
| දන්තසඨ | (පු) දෙහි. |
| දන්තාවරණ | (න) තොල. |
| දන්ති | (අ) ඇතා, දත් ඇත්තා. |
| දන්තී | (ති) ඉන්ද්‍රියාදීන්ගේ දමනය, දත් ඇත්තා. |
| දන්ධ | (ති) අඥාන, මෝඩ. |
| දන්ධ | (3) ඉක්මනින් ක්‍රියා කළ නොහැකි; මෝඩ වූ. |
| දන්ධතා | (ඉ) අදක්ෂ බව; මෝඩ බව. |
| දන්ධතා | (ඉ) දන්ධබව, අඥානභාවය. |
| දන්ධවිරාග | (පු) දන්ධවූ විරාගය ඇත්තා. |
| දප | (දි) හාසෙ, සතුටුවීමෙහි, දප්පති, සතුටුවෙයි. |
| දප්ප | (පු) ආඩම්බරය; එඩිය. |
| දප්ප | (පු) දර්‍පය, එඩිය, අහඞ්කාරය. |
| දප්පක | (පු) අනඞ්ගයා, කාමයා. |
| දප්පණ | (න) ආදර්‍ශතලය, කැඩපත, මූණබලන කණ්ණාඩිය. |
| දප්පණ | (පු) කන්නාඩිය; කැඩපත. |
| දප්පිත | (ති) දර්පණයවනලද, අහඞ්කාරවනලද. |
| දප්පිත | (3) ආඩම්බර වූ; එඩිතර වූ. |
| දබි | (භු) ගති සද්දෙසු, ගමනෙහි, ශබ්ද කිරීමෙහි, දබ්බති, යෙයි, ශබ්දකෙරෙයි. |
| දබ්බ | (න) ද්රව්යය; ධනය; ලීය. |
| දබ්බ | (පු) ගුණධාර, ධන, කාෂ්ඨ. |
| දබ්බ | (පු) යොග්‍ය, සුදුසු, ප්‍රාඥ. |
| දබ්බ | (3) නුවණැති. |
| දබ්බජාතික | (පු) ප්‍රාඥ, පණ්ඩිත. |
| දබ්බජාතික | පණ්ඩිත ස්වභාව ඇති. |
| දබ්බජාතික | (3) පණ්ඩිත ස්වභාව ඇති. |
| දබ්බතිණ | (න) තණකොළ වර්ගයක්. |
| දබ්බවිදූ | (පු) පණ්ඩිතයා, ප්රාඥයා. |
| දබ්බසම්භාර | (පු) ලී දඬු රාශිය. |
| දබ්බිමුඛ | (පු) හැන්දක් වැනි හොටයක් ඇති පක්ෂියා. |
| දබ්බිමුඛද්විජ | (න) හැන්දක් වැනි තුඩ ඇති පක්ෂි විශේෂයක්. |
| දබ්බී | (ඉ) සැන්ද, හැන්ද. |
| දබ්බී | (ඉ) සැන්ද; හැන්ද. |
| දබ්බීකර | (පු) සර්පයා, නයා. |
| දබ්භ | (පු) කුසතණ. |
| දබ්භ | (පු) කුසතණ. |
| දබ්භ | (භු) ගන්ථනෙ, ගෙතීමෙහි, දබ්භති, ගොතයි. |
| දබ්භී | (භු) ගන්ථනෙ, ග්‍රන්ථනයෙහි, දබ්භති, ගොතයි. |
| දබ්භී | (3) ද්‍රෝහියා. |
| දභී | (චු) භයෙ, බියවීමෙහි, දභෙති, දභයති, බියවෙයි. |
| දභී | (භු) සද්දෙ, ගන්ථනෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, ගෙතීමෙහි, දබ්භති, ශබ්දකරයි, ගොතයි. |
| දභෙති | (ක්‍රි) (දභ + ණෙ + ති) බියවෙයි, දභි බලනු. |
| දම | (පු) දමනය කරන්නා (සමාස); දමනය කිරීම; හික්මීම. |
| දම | (පු) ප්රඥා, උපවාස, ක්ෂමා, ඉන්ද්‍රියසංවර. |
| දම | (භු) දමනෙ, දමනය කිරීමෙහි, දමති, දමනය කරයි. |
| දමක | (පු) ඉඳුල් කන්නා, විඝාසයා. |
| දමක | (3) මැඩ පවත්වන්නා; හික්මවන්නා. |
| දමථ | (පු) මැඩීම; හික්මවීම. |
| දමථ | (පු) හික්මීම, ඉන්ද්‍රියාදීන්ගේ දමනය. |
| දමන | (න) දමනය කිරීම; හික්මවීම. |
| දමන | (න) හික්මීම, දමනය කිරීම. |
| දමයති | (දමු+ණය) පුරුදු කරවයි; මැඩ පවත්වයි; හික්මවයි. |
| දමයන්ත | (3) හික්මවන; හික්මවමින්. |
| දමිත | (ති) දමනය කළ, හික්මෙන ලද. |
| දමිත | (3) මැඩ පැවත් වූ; හික්ම වූ. |
| දමු | (දි) දමනෙ, දමනයෙහි, දමයති, දමනය කරයි. |
| දමෙතබ්බ | (3) දමනය කළ යුතු වූ. |
| දමෙති | (ක්‍රි) (දම + ණෙ + ති) දමනය කරයි. |
| දමෙති | (දමු+ණෙ) පුරුදු කරවයි; මැඩ පවත්වයි; හික්මවයි. |
| දමෙතු | (පු) දමනය කරන්නා. |
| දමෙතුං | (නි) දමනය කරන්ට. |
| දමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දමනය කොට; හික්මවා. |
| දමෙන්ත | (3) දමනය කරන; දමනය කරමින්. |
| දම්පති | (පු) අඹුසැමි දෙදෙන, ස්ත්රී පුරුෂ දෙදෙන. |
| දම්පති | (පු) භාර්යාව හා ස්වාමි පුරුෂයා. |
| දම්භ | (පු) සට බව, කපටි. |
| දම්භොලි | (පු) වජ්‍රායුධය. |
| දම්ම | (පු) නාඹුවස්සා, දමනය කටයුත්තා. |
| දම්ම | (3) දමනය කළ හැකි; හික්මවිය යුතු. |
| දය | (භු) දාන ගති රක්ඛා හිංසාදිසු, දීමය, යාමය, රැකීමය, පෙළීමය, යනාදියෙහි, දයති. |
| දයති | (ක්‍රි) (දය + ති) දෙයි, දය බලනු. |
| දයා | (ඉ) කරුණාව. |
| දයා | (ඉ) දයාව, අනුකම්පාව, කරුණාව. |
| දයාලු | (ති) දයා බහුලකොට ඇත්තා, කරුණාවන්තයා. |
| දයාලූ | (3) කරුණා බහුල වූ; කරුණාවත්. |
| දයිත | (3) කරුණා කරනු ලැබූ. |
| දයිතබ්බ | (3) කරුණා කළ යුතු. |
| දයිතා | (ඉ) ප්‍රියතැනැත්තී, ස්ත්රිය. |
| දයිතා | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| දයීත | (ති) කරුණාකළ, නලවනලද. |
| දර | (පු) දාහය; දැවිල්ල; විඩාව; සිත් තැවුල. |
| දර | (පු) ශරීරපීඩා, භය, වෙහෙස, “සබ්බං නිබ්බා පයෙදරං.” |
| දර | (භු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි, දරති, අනාදර කරයි. |
| දර | (භු) භය දාහ විදාරණෙසු, බියවීමෙහි, දාහයෙහි, පැලීමෙහි, දරති, බියවෙයි, දවයි, ඵලයි, විදාරණයකරයි. |
| දරණ | (න) භය වෙහෙසාදිය ඉවසීම. |
| දරථ | (පු) දාහය, දැවිල්ල, උෂ්ණය. |
| දරථ | (පු) දාහය; දැවිල්ල; විඩාව; සිත් තැවුල. |
| දරථජ | (ති) දාහයෙන් උපන්, උෂ්ණයෙන් හටගත්. |
| දරී | (ඉ) කඳුර; පර්වත විවරය. |
| දරී | (ඉ) භූමිපර්‍වතාදීන්ගේ විවර, කඳුරැලිය. |
| දරීචර | (පු) ගල් ගුහාවල ජීවත්වන්නා. |
| දරීසය | (පු) ගුහාවෙහි වාසයකරන තැනැත්තා. |
| දල | (චු) විදාරණෙ, පැළීමෙහි, දාලෙති, දාලයති, පදාලෙති, පලයි, දෙපළුකරයි. |
| දල | (න) කොලය; මල් පෙත්ත. |
| දල | (න) භාගය, කොටස, පත්‍රය. |
| දල | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි දලති, බබලයි. |
| දල | (භු) දුග්ගතියං, දිලිඳුවීමෙහි, දලති, දිලිඳුවෙයි. |
| දල | (භු) විකිරණෙ, විසිරීමෙහි, දලති, විසිරෙයි, විහිදෙයි. |
| දලති | (ක්‍රි) (දල + ති) විසිරෙයි දිලිඳුවෙයි බබලයි. |
| දලිද්ද | (භු) දුග්ගතියං, දිලිඳු බැව්හි, දලිද්දති, දිලිඳුවෙයි, දුකසේ ලබයි. |
| දලිද්දිය | (න) දිලිඳු බව, දාරිද්‍රභාවය. “දලිද්දියං දුක්ඛං ලොකෙ - ඉණදානඤ්ච වුච්චති, දලිද්දො ඉණමාදාය - භුඤ්ජමානො විහඤ්ඤීති” |
| දව | (පු) ක්‍රීඩාව, ආරණ්‍යය, පලායාම. |
| දව | (පු) ක්‍රීඩාව; සෙල්ලම. |
| දව | (භු) දවනෙ, ක්‍රීඩාවෙහි, දවති, ක්‍රීඩා කෙරෙයි. |
| දවකම්‍යතා | (ඉ) සෙල්ලම් කැමති බව. |
| දවඩාහ | (පු) කැලෑගින්න. |
| දවථූ | (පු) දාහය, දැවිල්ල. |
| දවාය | ක්‍රීඩා පිණිස. |
| දස | (ති) දසය 10. |
| දංස | (චු) දංසනෙ, ඩැසීමෙහි, දංසෙති, දංසති, ඩසියි. |
| දංස | (භු) චූ - දංසනෙ, දෂ්ට කිරීමෙහි, දංසති, දංසයති, ඩසියි, දෂට කරයි. |
| දංස | (භු) චූ - දිත්තිදස්සනෙ, දීප්තියෙහි දැකීමෙහි, දංසති = විදංසති, දංසෙති, දංසයති, බබළයි, දකියි. |
| දංස | (භු) දංසනෙ, ඩැසීමෙහි, දෂ්ටකිරීමෙහි, දංසයති, ඩසියි. |
| දස | (3) දකින්නා; දහය. |
| දස භුමිස්සර | (පු) බුදහු. |
| දසක | (ති) දසයෙන් යුත්, දසයක් ඇති. |
| දසක | (න) දශකය; දහයේ සමූහය. |
| දංසක | ඩැහැගන්නා, දෂ්ටකරන්නා. |
| දසකථා | (ඉ) අප්පිච්ඡකථා, සන්තුට්ඨකථා, විවේකකථා, අසංසග්ගකථා, විරියාරම්භකථා, සීලකථා, සමාධිකථා, පඤ්ඤාකථා, විමුත්තිකථා, විමුත්තිඤාණදස්සනකථා, යන දසය. |
| දසක්ඛත්තුං | (ක්‍රි.වි) දස වරක්. |
| දසගුණ | (පු) දසයෙන් ගුණවීම දහයෙන් වැඩිකිරීම. |
| දංසති | (ක්‍රි) (දංස + ති) බසියි, දංස බලනු. |
| දසදිසා | (ඉ) දසදිග, පූර්‍වපශ්චිමාදි දිසා දසය. |
| දසධා | (නි) දශාකාරයකින්. |
| දසන | (න) දත. |
| දසන | (න) දත්, හැපීම, හපාකෑම. |
| දංසන | (න) සන්නාහය. |
| දසනච්ඡද | (පු) තොල. |
| දසනාගබල | දසවිධ නාග බලය. |
| දසන්ත | (න) දාවලු කොණ; රෙදි කොණ. |
| දසපද | (න) අට්ඨපද ක්‍රීඩාව වැනි එක එක පෙලට අල්ලි දසය බැගින් සිටින්ට සාදාගෙන කරන ක්‍රීඩාවක්. |
| දසපාරමිතා | (ඉ) දානාදී පාරමිතා දසය. |
| දසබල | (න) දසවිධකාය බලය හා දසවිධඤාණ බලය, සිංහල මහා අකාරාදිය බලනු. |
| දසබල | (3) බල දසයක් ඇති; බුදුරද. |
| දසවත්ථුකා අන්තග්ගහිකාදිට්ඨි | (න) දශවස්තුක අන්තග්‍රාහික දෘෂ්ටිය. |
| දසවත්ථුකා මිච්ඡාදිට්ඨි | (න) දශවස්තුක මිථ්‍යා දිෂ්ටිය. |
| දසවිධ | (3) දශාකර වූ. |
| දසවිධ අක්කොසවත්ථු | (න) දසප්‍රකාර අක්‍රොශ කරුණු, “චොරොසි බාලොසි මූළ්හොසි ඔට්ඨොසි ගොනොසි ගද්‍රභොසි නෙරයිකොසි තිරච්ඡාන ගතොසි නත්ථි තුය්හං සුග්ගති දුග්ගතියෙව තුය්හං පාටිකඞ්ඛා”ති කියන ලද කරුණු දසය. |
| දසවිධනාගබල | (න) දසප්‍රකාර හස්ති බලය. “කාලවකංච ගඞ්ගෙය්‍යං - පණ්ඩරං තම්බ පිඞ්ගලං ගන්ධමඞ්ගල හෙමංච - උපොසථ ඡද්දන්තිමෙදස” මේ දශවිධ ඇතුන්ගේ බලය, කාලාවක ඇතුන්දස දෙනෙකුගේ බලය ගඞ්ගෙය්‍ය කුලයෙහි එක් ඇතෙකුට ඇති වන්නේය පෙ- උපොස්ථයින් දස දෙනෙකුගේ බලය එක් සදත් කුලයෙහි ඇතෙකුට වන්නේය ඔවුන් දස දෙනෙකුගේ බලය බුදුරජානන් වහන්සේගේ කාය බලය වේ. |
| දසවිධව්‍යඤ්ජන | (න) සිථිලය ධනිතය දීර්‍ඝය යනාදි දසය. “සිථිල ධනිතඤ්ච දීඝරස්සං - ගරුලහුකඤ්ච නිග්ගහීතං සම්බන්ධං වවත්ථිතං විමුත්තං - දසධා බ්‍යඤ්ජන බිද්ධියාප්පභෙදො. |
| දසසත | (න) දහස (1000). |
| දසසත කිරණ | (න) දහසක් රැස් ඇත්තා, සූර්ය්යයා. |
| දසසත නයන | (න) දහසක් ඇස් ඇත්තා, ශක්රයා. |
| දසසතනයන | (පු) ඇස් දහසක් ඇත්තා; ශක්රයා. |
| දසසද්ද | (පු) ඛාදථ පීවථ යනාදී ශබ්ද දශය. |
| දසසහස්ස | (න) ලක්ෂය. |
| දසහාකාර කොධ | (න) දසවැදෑරුම් ක්‍රෝධය. |
| දසා | (ඉ) අවස්ථාව, දාවල්ල. |
| දසා | (ඉ) අවස්ථාව; වස්ත්‍රයේ දාවල්ල; වාටිය. |
| දසායතන | (න) ආයතන දසය. |
| දසිකසුත්ත | (න) දාවල්ලේ නූලක්; රෙදි කොණේ නූලක්. |
| දසිත | (ති) දක්වන ලද. |
| දංසිත | (පු) සනස්නාහ සන්නද්ධයා. |
| දසී | (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, දංසෙති, දංසයති, දකී. |
| දස්ස | සූර්‍ය්‍ය චන්ද්‍ර දෙදෙනාගේ සඞ්ගමයවන දිනය, අවපසළොස්වක් දිනය. |
| දස්සක | (3) පෙන්වන්නා. |
| දස්සති | (ක්‍රි) දිස, - (d) (භු) (පෙක්ඛණෙ, දැනීමෙහි + ති) දකියි, බලයි. |
| දස්සති | දෙන්නේය. |
| දස්සන | (න) දැකීම, දෘෂ්ටිය, ශ්‍රොතාපත්ති මාර්ගය, ඤාණය, ඇස, බැලීම, ලබ්ධිය |
| දස්සන | (න) දැකීම. |
| දස්සනීය | (ති) දස්සනෙය්‍ය, දැකුම් කටයුතු. |
| දස්සනීය | (3) දැක්කයුතු; මනා පෙනුමක් ඇති. |
| දස්සනෙය්‍ය | (ති) දැක්කයුතු, දස්සනීය. |
| දස්සනෙය්‍ය | (3) දැක්කයුතු; මනා පෙනුමක් ඇති. |
| දස්සවි | (පු) දකින්නා. |
| දස්සාවී | (පු) දැකීම ස්වභාව කොට ඇත්තා, දුටු තැනැත්තා. |
| දස්සි | (ති) දකින සුළු, බලන සුළු. |
| දස්සිත | (ති) දක්වන ලද, දර්ශනය කළ. |
| දස්සිත | (3) දැකවූ; පෙන්වන ලද. |
| දස්සිය | (පූ.ක්‍රි) දක්වා; පෙන්වා. |
| දස්සී | (3) දකින්නා. |
| දස්සු | (පු) සතුරා; සොරා. |
| දස්සු | (පු) හොරා, සතුරා. |
| දස්සෙති | (ක්‍රි) (දස + ණෙ + ති) දක්වයි. |
| දස්සෙති | (දිස+ණෙ) දක්වයි; පෙන්වයි. |
| දස්සෙතු | (පු) පෙන්වන්නා. |
| දස්සෙතුං | (නි) පෙන්වන්ට. |
| දස්සෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙන්වා. |
| දස්සෙන්ත | (3) දක්වන; දක්වමින්. |
| දහ | (න) භස්මීකරණය, විල, තඩාගය. |
| දහ | (පු) විල. |
| දහ | (භු) භස්මීකරණෙ, හලුකිරීමෙහි, දහති, අලුකරයි. |
| දහ | (භු) වුද්ධියං, වෘද්ධියෙහි, දහති, වැඩෙයි. |
| දහති | (ක්‍රි) (දහ - (d) (භු) භස්මීකරණය - හළුකිරීමෙහි + ති), හලුකරයි. |
| දහති | (දහ+අ) දවයි; පිළිගනියි. |
| දහන | (න) ගින්න, දැවීම. |
| දහන | (න) දැවීම. |
| දහන | (පු) ගින්න. |
| දහර | (පු) තරුණයා, යෞවනයා. |
| දහර | (3) බාල වූ; (පු) උපසම්පදාවෙන් පස් වසකට වඩා අඩු භික්ෂුව; තරුණයා; බාලයා. |
| දහරක | (පු) තරුණයා. |
| දහරභූමි | (ඉ) තරුණ අවස්ථාව, යෞවන කාලය. |
| දහරා | (ඉ) තරුණිය; වයසින් අඩු ස්ත්රිය. |
| දළිද්ද | (ති) දිළින්දා, දිළිඳු, දුප්පත්. |
| දළිද්ද | (භු) දුග්ගතියං, දිළිඳුවීමෙහි, දළිද්දෙති, දිළිඳුවෙයි. |
| දළිද්ද | (3) දිළිඳු; දුප්පත්; (පු) දිළින්දා. |
| දළ්හ | (ති) දැඩි, කර්කශ, කැකුළු, ස්ථාවරවස්තු. |
| දළ්හං | (ක්‍රි.වි) දැඩිසේ. |
| දළ්හ | (3) දැඩි; බලවත්. |
| දළ්හත්ථාදි | (පු) දුඨාර්‍ථාදිය. |
| දළ්හපරක්කම | (පු) දෘඪපරාක්‍රමය, වීර්ය්යය. |
| දළ්හපරක්කම | (3) දැඩි උත්සාහ ඇති. |
| දළ්හමිත්ත | (පු) දෘඪමිත්‍ර, දැඩි මිත්රයා. |
| දළ්හිකම්ම | (න) දෘඪකර්මය, දැඩිකිරීම, ශක්තිමත්කිරීම, එනම් විනයකර්මය. |
| දළ්හීකම්ම | (න) දැඩි කිරීම; බලවත් කිරීම. |
| දළ්හීකරණ | (3) දැඩි කිරීම; බලවත් කිරීම. |
| දා | (දි) අවඛණ්ඩනෙ, සිඳීමෙහි, දීයති, ආදීයති, සිඳියි. |
| දා | (දි) දානෙ, දීමෙහි, දායති, ආදීයති, දෙයි. |
| දා | (දි) දානෙ, දීමෙහි, දීයති .......... |
| දා | (දි) වොදානෙ, පිරිසිදුකිරීමෙහි, දායති, වොදායති, පිරිසිදු කරයි. |
| දා | (දි) සුපනෙ, නිද්‍රාවෙහි, නිද්දායති, නිදයි. |
| දා | (දි) සොධනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, දායති, පිරිසිදු කරයි. |
| දා | (භු) දානෙ, දීමෙහි, දෙති, දදාති, දෙයි, දානයකරයි. |
| දාඛ | (භු) සොසන, අලමත්ථෙසු, වියලීමෙහි, අලං අර්ථයෙහි, දාඛති, වියලයි, ප්රතික්ෂේප කරයි |
| දාඝ | (භු) කිලමථෙ, ක්ලාන්තවීමෙහි, දාඝති, ක්ලාන්ත වෙයි. |
| දාඨා | (ඉ) උල් දත; දළයා. |
| දාඨා | (ඉ) දළ, දඩයම්දත. |
| දාඨාධාතු | (ඉ) බුදුවරුන්ගේ දළදාව. |
| දාඨාධාතු | (පු) දන්ත ධාතුව; දළදාව. |
| දාඨාබලි | (පු) දත් බලය කොට ගන්නා චන්ඩ මෘගයා. |
| දාඨාමන්දිර | (න) දළදා මැදුර, |
| දාඨාවුධ | (පු) සර්පයා. |
| දාඨි | (පු) දළ ඇත්තා. |
| දාඨිකා | (ඉ) උඩු රැවුල, උඩුතොලේ පිහිටි රැවුල. |
| දාඨිම | (පු) දෙළුම්ගස. |
| දාඩිම | (න) දෙළුම් ගෙඩිය. |
| දාඩිමපුප්ඵක | වල්එරබදු වැල, එරබදු, සොම ගස. |
| දාත | (ති) කපන ලද, ඡෙදනයකළ. |
| දාතවෙ | (අ) දෙන්නට, දෙනු පිණිස. |
| දාතා | (ති) බැදියව. |
| දාතා | (පු) දානය කරන්නා, දායකයා. |
| දාතාරහ | (ති) දක්ෂිණර්හයා, දක්ඛිණෙය්‍යය. |
| දාතු | (පු) දෙන්නා; පරිත්‍යාග කරන්නා. |
| දාතුං | (අ) දෙන්නට, දෙනු පිණිස. |
| දාත්ත | (න) දෑකැත්ත. |
| දාත්ත | (න) දෑය, දෑකැත්ත. |
| දාත්‍යුහ | (පු) දාතුඩු පක්ෂියා. |
| දාන | (ඉ) දන් දීම; දීම; පරිත්‍යාගය. |
| දාන | (න) දානය, දීම ශුද්ධිය භේදය, මදය, ඡෙදනය, විනාශය හස්තිමදය. |
| දාන | (භු) අවඛණ්ඩනෙ, ආපසු ඇඳීමෙහි, සිඳීමෙහි, දානති, සිඳියි. |
| දානකථා | (ඉ) දීම පිළිබඳ කථාව. |
| දානග්ග | (න) දන් දෙන තැන. |
| දානපති | (පු) දානපතියා, දානහිමියා මනා කොට දන්දෙන තැනැත්තා. |
| දානපති | (පු) දීමෙහි මැලි නො වන්නා; සක්ස්‍ කොට දෙන්නා. |
| දානපාරමී | (ඉ) දානපාරමිතාව. |
| දානඵල | (න) දීමේ විපාකය. |
| දානමය | (3) දානය සම්බන්ධ වූ. |
| දානව | (පු) අසුරයා, පූර්‍වදෙවයා. |
| දානව | (පු) අසුරයා. |
| දානවට්ට | (න) දන් පිළිවෙළ; පිළිවෙළින් දෙන දානය. |
| දානවත්ථු | (න) දිය යුතු දෙය. |
| දානවාරි | (පු) දෙවියා. |
| දානවෙය්‍යාවටික | (පු) දන් දීමේදී වතාවත් කරන්නා. |
| දානසංවිභාග | (පු) දානය මනාකොට දීම, දානය බෙදීම. |
| දානසාලා | (ඉ) දන් ශාලාව. |
| දානසීල | (3) දෙන ස්වභාව ඇති. |
| දානසොණ්ඩ | (පු) බොහෝ දෑ දෙන සුලුතැනැත්තා, දන් සොඬ තැනැත්තා. |
| දානසොණ්ඩ | (3) දීමෙහි ලොල් වූ. |
| දානාරහ | (3) දන් ලැබීමට යෝග්‍ය. |
| දානි | (අ) දැන්, මේ කාලයෙහි. |
| දානි | (නි) දැන්. |
| දානු | (භු) නිද්දක්ඛයෙ, නිදිදුරුකිරීමෙහි දාහති, නොනිදයි. |
| දාපන | (න) දානයකරවීම, දෙවීම. |
| දාපන | (න) දෙන්ට සැලැස්වීම; දෙවීම. |
| දාපිත | (ති) දානය කරවනලද. |
| දාපිත | (3) දෙවන ලද. |
| දාපෙති | (ක්‍රි) (දා - (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි + ණපෙ + ති), දානය කරවයි. |
| දාපෙති | (දා+ණාපෙ) දෙවයි. |
| දාපෙතු | (පු) දෙවන්නා. |
| දාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දෙවා දෙන්ට සලස්වා. |
| දාපෙන්ත | (3) දෙවන; දෙවමින්. |
| දාබ්බි | (ති) වනුවැල්. |
| දාම | (න) දම, යොත. |
| දාම | (පු) දම්වැල; මල් වැල් ආදිය; හවඩි ආදිය. |
| දාමරික | (පු) යුද්ධකාරකසොරා. |
| දාමොදර | (පු) විෂ්ණු දමෝදර. |
| දාය | (d) - (පු) දානය, මව් පියන්ගේ බෙදිය යුතු ධනය, වනාන්තරය කැපීම. |
| දාය | (පු) පරිත්‍යාගය; වනය. |
| දාය | (භු) දානෙ දීමෙහි, දායති, දෙයි, “ධම්ම දායාදාමෙ භික්ඛවෙ භවථ මා ආමිසදායාදා” |
| දායක | (පු) දානයකරන්නා, දන්දෙන්නා, දායකයා, දීම කර ගන්නා. |
| දායක | (3) දෙන පුද්ගලයා; දෙන්නා. |
| දායජ්ජ | (න) උරුමයෙන් ලැබෙන දෙය; දායාදය; දෑවැද්ද. |
| දායජ්ජ | (න) දෑවැද්ද. |
| දායජ්ජ | (3) උරුමය ලබන. |
| දායති | (ක්‍රි) (දාය + - (d) (භු) දානෙ දීමෙහි + ති) දෙයි, දානය කෙරෙයි. |
| දායති | (දා+ය) කපයි. |
| දායදක | (3) උරුම කාරයා. |
| දායන | (න) කැපීම, දානය. |
| දායන | (න) ගොයම් කැපීම. |
| දායපාල | (පු) වනය රකින්නා. |
| දායාද | (පු) උරුම වූ දෙය; දායාදය. |
| දායාද | (පු) බන්ධු, දූදරු, දෑවැද්ද. |
| දායාදක | (3) දායාදය ලබන්නා. |
| දායිකා | (ඉ) දානයකරන්නී, දෙන්නී දෙන තැනැත්තී. |
| දායිකා | (ඉ) දෙන්නී. |
| දායී | (ති) දෙනසුළු, දානය කරන සුළු. |
| දායී | (3) දෙන පුද්ගලයා. |
| දාර | (පු) භාර්යාව. |
| දාර | (පු) භාර්ය්යාව, බිරින්ද. |
| දාරක | (පු) දරුවා, ලදරුවා, තරුණයා. |
| දාරක | (පු) දරුවා; ළමයා. |
| දාරද | (පු) විෂභේදයක්. |
| දාරා | (ඉ) භාර්ය්යාව, බිරින්ද. |
| දාරිකා | (ඉ) ගෑනු ළමයා; දැරිය. |
| දාරිකා | (ඉ) ලදරිය, තරුණිය. |
| දාරිත | (න) පලනලද, දෙපළුකළ. |
| දාරිත | (3) පළන ලද. |
| දාරු | (න) කාෂ්ඨය, දර, දැව දෙවදාරගස. |
| දාරු | (න) දර; ලී බඩු. |
| දාරුකණ්ඩ | (න) කොළොම්බුව. |
| දාරුක්ඛන්ධ | (පු) දරලීය. |
| දාරුඛණ්ඩ | (න) ලී කැබැල්ල. |
| දාරුචය | (පු) දාරුමය බන්ධනය, ලීයෙන් කළ බැම්ම. |
| දාරුචාරක | (පු) ලීයෙන් කළ දිය බඳුන, බාල්දිය. |
| දාරුචීරිය | (පු) එනම් ස්ථවිර. |
| දාරුණ | (පු) - (න) භයානක, දරුණු. |
| දාරුණ | (3) දරුණු; නපුරු; බලවත්. |
| දාරුභණ්ඩ | (න) ලී බඩු. |
| දාරුමය | (3) ලීයෙන් සෑදූ. |
| දාරුසඞ්ඝාට | (පු) ලී එකට බැඳ සෑදූ පහුර. |
| දාරුසන්ථර | (පු) ලී ඇතිරීම, ලී ඇතිරිය. |
| දාරුසොපාණ | (න) දඬුහිණ, දැව හිණිමග. |
| දාරුහලිද්ද | (න) වණුවැල්. |
| දාලන | (න) පළා වෙන් කිරීම; පැළීම. |
| දාලිත | (3) පළන ලද. |
| දාලිද්දිය | (ති) දිලිඳුබව. |
| දාලෙති | (දාල+ණෙ) පළයි. |
| දාව | (පු) දවාග්නිය, කැලේ සෑදෙන ගින්න, ලැව්ගින්න. |
| දාවග්ගි | (පු) දවාග්නිය, කැලේ සෑදෙන ගින්න, ලැව්ගින්න. |
| දාවග්ගි | කැලෑගින්න. |
| දාස | (පු) දාසයා, දැස්, කෙව්ලා. |
| දාස | (පු) දාසයා. |
| දාස | (සු) හිංසනෙ, පෙළීමෙහි, දාසුණාති, පෙළයි. |
| දාසක | (පු) දාසයා. |
| දාසක | (පු) දාසයා. |
| දාසගණ | (පු) දාස සමූහය. |
| දාසත්ත | (න) දාස බව. |
| දාසවිය | (පු) දාසභාවය, දාසව්‍යය. |
| දාසව්‍ය | (න) දාස බව. |
| දාසව්‍ය | (පු) දාසභාවය, දාසවිය. |
| දාසව්‍යතා | (ඉ) දාසභාවය, දාසව්‍ය. |
| දාසව්‍යොපගත | (පු) තෙමේම දාස බවට පැමිණි තැනැත්තා. |
| දාසි | (ඉ) දාසිය, ඇස්, කටු කරඬුගස. |
| දාසිත්ත | (න) දාසියක් බව. |
| දාසී | (ඉ) දාසිය. |
| දාසු | (භු) (චු) දානෙ, දීමෙහි, දාසති, දාසෙති, දෙයි. |
| දාසෙය්‍ය | (පු) දාසයා, දස්. |
| දාසෙර | (පු) දාසයා. |
| දාහ | (පු) උෂ්ණය; දාහය; දැවිල්ල. |
| දාහ | (පු) දාහය, දැවිල්ල, පරිළාභය. |
| දාළ | (භු) භෙද, බිදීමෙහි, දාළති පලයි. |
| දාළත | (න) පැළීම, සිඳීම. |
| දාළම | (න) දෙළුම් ගෙඩිය. |
| දාළිද්දිය | (න) දිළිඳු බව. |
| දාළිම | (පු) දෙළුම් ගස, දාඩිම. |
| දික්ඛ | (භු) මුණ්ඩියෙ, උපනයනෙ, මුඩුකිරීමෙහි, ශිෂ්‍යාදීන් ගැන්මෙහි, දික්ඛති, හිස මුඩු කෙරෙයි, පැවිදි වෙයි, උපනයනය කෙරෙයි. |
| දික්ඛති | (දිස+අ) පැවිදි වේ; බලයි. |
| දික්ඛා | (ඉ) යාග පූජාව. |
| දික්ඛිත | (න) යාගපූජාව පිළිබඳ ආරම්භක ක්‍රියාව. |
| දික්ඛිත | (3) පැවිදි වූ. |
| දිගම්බර | (පු) නිගණ්ඨයා; වස්ත්‍ර නැත්තා. |
| දිගම්බර | (පු) නිවටා, වස්ත්‍ර පිළිකුල්කොට, නග්නව වාසය කරන නිවට තාපස කොටසක්, නග්නයා. |
| දිගුණ | (3) ද්විගුණ වූ; දෙකෙන් වැඩි වූ. |
| දිග්ඝිකා | (ඉ) අගල. |
| දිග්ඝිකා | (ඉ) දිය අගල. |
| දිඝත්ත | (න) දීර්ඝ බව. |
| දිච | (භු) ථුතියං, ස්තුතියෙහි, දීචති, ස්තුති කරයි. |
| දිජ | (පු) දෙවරක් උපන්නහු - ද්විජ බලනු. |
| දිජ | (පු) පක්ෂියා; බ්‍රාහ්මණයා; සර්පයා. |
| දිට්ඨ | (පු) දක්නා ලද්ද, සතුරා, කාලය. |
| දිට්ඨ | (3) දක්නා ලද; දුටු. |
| දිට්ඨක | (ති) දැක්ක, පෙණෙන, පැහැදිලි, |
| දිට්ඨධම්ම | (ති) ප්‍රත්‍යක්ෂවූ, අවබෝධ ධර්මය. |
| දිට්ඨධම්ම | (පු) දක්නා ලද ධර්මය, ආත්මභාවය, ඉහාත්ම භාවය, මෙම ආත්මභාවය. |
| දිට්ඨධම්ම | (3) අවබෝධ කළ ධර්ම ඇති; (පු) මෙලොව. |
| දිට්ඨධම්මික | (3) මෙලොවට අයත්; මේ භවයට අයත්. |
| දිට්ඨධිම්මික | ඓහලෞකිකය, මෙලොවෙහි ඇතිවන ඵලය. |
| දිට්ඨන්ත | (පු) දෘෂ්ටාන්තය, උදාහරණය. |
| දිට්ඨපද | (න) දක්නා ලද පදය. |
| දිට්ඨප්පත්ත | (පු) දිට්ඨිප්පත්ත, දෘෂ්ටිප්‍රාප්තයා. |
| දිට්ඨමඞ්ගලික | (3) දුටු දෙයින් ශුභාශුභ ඇතැයි සිතන්නා. |
| දිට්ඨමත්තක | (පු) දෘෂ්ටමාන මිත්රයා. |
| දිට්ඨමිත්තක | (පු) දුටුමිත්‍ර. |
| දිට්ඨසංසන්දන | (න) දුටු දෙය හා ගළපා බැලීම. |
| දිට්ඨා | (අ) සන්තෝෂයෙහි. |
| දිට්ඨානුගති | (ඉ) දුටු දෙය අනුව යාම. |
| දිට්ඨානුගති | (ඉ) දෘෂ්ටානුගතිය, දුටුදේ අනුව යාම. |
| දිට්ඨානුසය | (පු) දෘෂ්ටි අනුසය. |
| දිට්ඨි | (ඉ) ඇදහීම; දෘෂ්ටි ඇති; පෙනීම; විශ්වාසය. |
| දිට්ඨි | (ඉ) දෘෂ්ටිය, ලබ්ධිය, විශ්වාසය. |
| දිට්ඨික | (3) දෘෂ්ටි ඇති. |
| දිට්ඨිකන්තාර | (පු) දෘෂ්ටි නැමැති කාන්තාරය. |
| දිට්ඨිගත | (න) දෘෂ්ටිය; වැරදි අවබෝධය. |
| දිට්ඨිගහන | (න) දෘෂ්ටි නැමැති අවුල් හෝ වනය. |
| දිට්ඨිජාල | (න) දෘෂ්ටි නැමැති දැල හෝ අවුල. |
| දිට්ඨිතා | (ඉ) දෘෂ්ටි ඇති බව. |
| දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්ති | (ඉ) තමා විසින් ගන්නා ලද ලබ්ධිය හා සමානයයි කැමති වීම. |
| දිට්ඨිවිපත්ති | (ඉ) දෘෂ්ටිවිනාශය, සම්‍යක් දෘෂ්ටිය නැතිවීම. |
| දිට්ඨිවිපත්ති | (ඉ) බලවත් මිත්‍යාදෘෂ්ටිය. |
| දිට්ඨිවිපල්ලාස | (ඉ) පෙරළුණු (මිත්‍යා) දෘෂ්ටිය. |
| දිට්ඨිවිප්ඵන්දිත | (න) දෘෂ්ටිචලනය, දෘෂ්ටිකම්පාව. |
| දිට්ඨිවිසුද්ධි | (ඉ) දෘෂ්ටි විසුද්ධිය. |
| දිට්ඨිවිසුද්ධි | (ඉ) සත්‍යඥානය. |
| දිට්ඨිවිසූකා | (ඉ) දෘෂ්ටිවිකාරය, සම්‍යක් දෘෂ්ටිය විනි විදින සම්‍යක් දෘෂ්ටියට විලොමවන දෘෂ්ටිය. |
| දිට්ඨිසම්පදා | (ඉ) දෘෂ්ටිසම්පත්තිය. |
| දිට්ඨිසම්පන්න | (පු) සෝවාන්මාර්‍ග දෘෂ්ටියෙන් යුත් = සම්පූර්ණ. |
| දිට්ඨිසම්පන්න | (3) සම්‍යක් දෘෂ්ටියෙන් යුක්ත වූ. |
| දිට්ඨිසංයොජන | (න) දෘෂ්ටිගැළපීම = බැඳීම. |
| දිට්ඨිසංයොජන | (න) දෘෂ්ටිය නැමැති බැම්ම. |
| දිට්ඨී | (ඉ) දෘෂ්ටි ඇත්තා. |
| දිට්ඨොඝ | (පු) දෘෂ්ටි ඔඝය, දෙසැට දිටු. |
| දිණ්ණ | (ති) දෙනලද, දානය කළ. |
| දිත | (ති) කපන ලද්ද. |
| දිත්ත | (පු) දිලිසෙනලද, ගර්‍ව ඇත්තා. |
| දිත්ත | (3) ඇවිලගත්; දැලුවුණු. |
| දිත්ති | (ඉ) ආලෝකය; දීප්තිය. |
| දිත්ති | (ඉ) දීප්තිය, රශ්මිය, ඉරු රැස. |
| දිද්ධ | (ඉ) පරිභාවිතාර්‍ථයෙහි. |
| දිද්ධ | (පු) විෂපෙවූ හීය. |
| දිද්ධ | (3) විෂ පොවන ලද (ආයුධාදිය). |
| දිධිති | (ඉ) ආලෝකය. |
| දින | (න) දවස. |
| දින | (න) දිනය, දවස. |
| දිනකර | (පු) සූර්යයා. |
| දිනකර | (පු) සූර්ය්යයා, හිරු, ඉරු. |
| දිනච්චය | (පු) දවස ගෙවී යාම; හවස. |
| දිනච්චය | (පු) සවස, සවස්කාලය, දිනන්තය. |
| දිනන්ත | (පු) දින කෙළවර, සවස, දිනච්චය. |
| දිනපති | (පු) දවසට අධිපතියා, සූර්ය්යයා, හිරු. |
| දිනපති | (පු) සූර්යයා. |
| දිනමණි | (පු) හිරු, සූර්ය්යයා. |
| දින්දිභ | (පු) කිරලා, කිරල් පක්ෂියා. |
| දින්දිභ | (පු) කිරළා. |
| දින්දිභ | (පු) කුරුළු වර්ගයක්, |
| දින්දිම | (පු) කුඩා බෙරවර්‍ගයක්, සංගීත භාණ්ඩයක්. |
| දින්න | (ති) දෙනලද, දානයකළ. |
| දින්න | (න) දුන්නේය. |
| දින්න | (3) දුන්; දෙනලද. |
| දින්නක | (න) දුන්දෙය. |
| දින්නක | (පු) අත්‍රජ, ඛෙත්තජ, අන්තෙවාසික, දින්නක යන සතර වැදෑරුම් පුතුන් ගේ අවසානය. |
| දින්නක | (පු) හදාගත් පුත්රයා. |
| දින්නදායී | (3) දුන්දෙය ගන්නා. |
| දින්නපාටිකඞ්ඛී | (පු) දුන් දෙය කැමති වන සුලුයේ. |
| දින්නාදායී | (පු) දුන් දෙය ගන්නා සුලු තැනැත්තා. |
| දිප | (දි) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, දිප්පති, බබලයි. |
| දිපද | (පු) දෙපා ඇත්තා. |
| දිපදුත්තම | (පු) බුදුරජ, දෙපා ඇත්තවුන්ගෙන් උත්තමයා. |
| දිපදුත්තම | (3) දෙපා ඇත්තවුන්ට උතුම්; බුදුරද. |
| දිපාද | (පු) පා දෙකක් ඇත්තා, ද්විපාදයා. |
| දිපාදක | දෙපාඇති. |
| දිපි | (භු) ගතියං, යාමෙහි, දිප්පති = දිම්පති, යෙයි. |
| දිප්පති | (ක්‍රි) (දිප + ති) බබලයි, දීපො. |
| දිප්පති | (දිප+ය) බැබළේ. |
| දිප්පන | (න) බැබලීම, දිලිසීම. |
| දිප්පන | (න) බැබළීම. |
| දිබ්බ | (ති) - (ක්‍රි) (දිවු = දිච්ච = දිබ්බ + ති) කෙළි. |
| දිබ්බ | (පු) දෙවියා, විෂපෙව් සරය = හීය. |
| දිබ්බ | (3) දිව්‍ය; දෙව්ලොවෙහි වූ; දෙවියන් පිළිබඳ. |
| දිබ්බචක්ඛු | (න) දිවැස, දිව්‍ය චක්ෂුස. |
| දිබ්බචක්ඛු | (න) දිවැස. |
| දිබ්බචක්ඛුක | (3) දිවැස් ඇති. |
| දිබ්බති | (දිවු+ය) ක්‍රීඩා කෙරේ. |
| දිබ්බවිහාර | (පු) උසස් විසීම; ධ්‍යානාදියෙන් යුක්තව විසීම. |
| දිබ්බවිහාර | (පු) දිව්‍ය විහාරය. |
| දිබ්බසම්බත්ති | (ඉ) දෙවියන්ගේ සම්පත. |
| දියඩ්ඪ | (ති) එකහමාර, දිවඩ්ඪ. |
| දියඩ්ඪ | (පු) එක හමාර. |
| දිරද | (පු) ඇතා. |
| දිරසඤ්ඤූ | (පු) සාමාන්‍ය ඥානය, දියුණු නොවූ තැනැත්තා. |
| දිව | (පු) දෙව්ලොව. |
| දිව | (පු) ස්වර්ගය, අහස. |
| දිවඩ්ඪ | (ති) එකහමාර. |
| දිවංපති | (පු) ශක්රයා, දෙවාධිපතියා. |
| දිවස | (පු) දවස. |
| දිවස | (පු) දිවස. |
| දිවසකර | (පු) සූර්යයා. |
| දිවසභාග | (පු) දවල් කාලය. |
| දිවසවලඤ්ජ | (පු) දවස වැලඳුම, දවස වියදම. |
| දිවා | (අ) දාවල, දහවල. |
| දිවා | (නි) දාවල්හි. |
| දිවාකර | (පු) සූර්යයා. |
| දිවාකර | (පු) සූර්‍ය්‍යා, ඉරු. |
| දිවාකිත්ති | (පු) කරණවෑමියා, නහාපිතයා. |
| දිවාඨාන | (න) දාවල් වසන තැන. |
| දිවාදිවා | (අ) දාවල්හි, දාවල, මද්දහන, මහ දවාල. |
| දිවාන්ධ | (පු) දහවල් අන්ධයා, බකමූණා. |
| දිවාවිහාර | (පු) දවල් වාසය, දාවල් විසීම. |
| දිවාවිහාර | (පු) මධ්‍යහ්න කාලයේ විවේක ගැන්ම. |
| දිවාසෙය්‍යා | (ඉ) දාවල් නිදීම. |
| දිවිය | (3) දෙවියන් හෝ දෙව්ලොව පිළිබඳ. |
| දිවිසද | (පු) දෙවියා. |
| දිවු | (චු) ගජ්ජනෙ, ගර්ජනාවෙහි, දෙවෙති, දෙවයති, ගර්ජනාවෙහි, ගොරවයි. |
| දිවු | (චු) ගන්ධපිසනෙ, සුවඳසුණු කිරීමෙහි, දෙවෙති, දෙවයති, සුවඳසුණු කරයි, සුවඳ අඹරයි. |
| දිවු | (දි) කීළායං, ක්‍රීඩාවෙහි, දිබ්බති, ක්‍රීඩා කෙරෙයි. |
| දිවොක | (පු) දෙවියා. |
| දිව්‍ය | (3) දෙවියන් හෝ දෙව්ලොව පිළිබඳ. |
| දිස | (d) තු - දානෙ කථනෙච, දීමෙහි කථනයෙහි. |
| දිස | (පු) සතුරා. |
| දිස | (භු) අප්පීතියං, අප්‍රීතියෙහි, දෙස්සති, නොසතුටුවෙයි. |
| දිස | (භු) ගහණෙ, සංවරණෙව, ගැණීමෙහි, සංවරණයෙහි, දිස්සති, ගණියි, සංවරණය කරයි. |
| දිස | (භු) දානෙ, දීමෙහි, දිසති, උපදිසති දෙයි, දක්වයි. |
| දිස | (භු) පෙක්ඛනෙ, බැලීමෙහි (දිස = පස්ස + ති) පස්සති, දකියි, බලයි. |
| දිස | (භු) පෙක්ඛනෙ, බැලීමෙහි, දිස්සති, පස්සති, දක්ඛති, බලයි. |
| දිස | (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, දිසති, පෙළයි, පීඩා කරයි. |
| දිසති | (ක්‍රි) දිස බලනු. |
| දිසම්පති | (පු) රජ. |
| දිසම්පති | (පු) රජා, නරදෙවයා. |
| දිසා | (ඉ) දිශාව; ප්‍ර‍ෙද්ශය; පැත්ත. |
| දිසා | (ඉ) දිසාව, පූර්‍වාදි දිසා. |
| දිසාකාක | (පු) දිශාව දැනගැනීමට යවන කවුඩා (නැව් ගමනේදී). |
| දිසාධාහ | (පු) වහ්නි සිඛා, ධූමසීඛාවන්ගෙන් ... |
| දිසාපාමොක්ඛ | (3) දිශාවකට අධිපති වූ; පලාතකට අධිපති වූ. |
| දිසාභාග | (පු) දිශාව; ප්‍ර‍ෙද්ශය; පැත්ත. |
| දිසාමූළ්හ | (3) දිශාව දැනගත නොහැකි වූ. |
| දිසාවතික | (පු) දිසාවෘත ඇත්තා. |
| දිසාවාසික | (3) දිශාවෙහි වැසි; ප්‍ර‍දේශවාසී. |
| දිසාවාසී | (3) දිශාවෙහි වැසි; ප්‍ර‍දේශවාසී. |
| දිසි | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, දෙසෙති, දෙසයති, දෙසයි. |
| දිසො | (අ) දිසාවෙන්, සොරතෙම. |
| දිස්වා | (අ) දැක යනාර්ථ ඇති පූර්‍වක්‍රියාවක්. |
| දිස්සති | (ක්‍රි) (දිස = දිස්ස + ති) දකියි. |
| දිස්සති | (දිස+ය) පෙනේ. |
| දිස්සන්ත | (3) පෙනෙන; පෙනෙමින්. |
| දිස්සමාන | (3) පෙනෙන; පෙනෙමින්. |
| දිහ | (භු) රාසිකරණෙ, රැස්කිරීමෙහි, දෙහති, රැස්කරයි |
| දී | (දි) ඛයෙ, ක්ෂයවීමෙහි, දීයතෙ, ක්ෂයවෙයි. |
| දීඝ | (ති) දිග. |
| දීඝ | (පු) සර්පයා, දීර්ඝ ජාතියා. |
| දීඝ | (3) දික් වූ; දිගැති. |
| දීඝඞ්ගුලී | (3) දික් ඇඟිලි ඇති. |
| දීඝජාතික | (3) දික් ශරීර ඇති සතා; සර්පයා. |
| දීඝඤ්ජස | (න) දීර්ඝමාර්ගය. |
| දීඝතා | (ඉ) දික් බව. |
| දීඝතා | (ඉ) දීර්ඝ බව. |
| දීඝත්ත | (න) දික් බව. |
| දීඝදස්සී | (3) දුර දකින්නා. |
| දීඝනිකාය | (පු) දික් සඟිය නම් ධර්ම ග්‍රන්ථය. |
| දීඝපිට්ටික | (පු) දිග පිට ඇත්තා, සර්පයා. |
| දීඝභාණක | (පු) දික් සඟිය දරා සිටින්නා. |
| දීඝමාරුත | (න) ඇතා. |
| දීඝරත්ත | (න) චිරකාලය, දීර්‍ඝකාලය, බොහෝ කල්. |
| දීඝරත්තං | (ක්‍රි.වි) බොහෝ කලක් මුළුල්ලේ. |
| දීඝලොමක | (පු) දිගලොම් ඇත්තා. |
| දීඝලොමක | (3) දික් ලොම් ඇති. |
| දීඝවණ්ට | (පු) තොටිල ගස. |
| දීඝවණ්ට | (පු) දිගනැටි ඇති, තොටිලගස. |
| දීඝසුත්ත | (ති) දීර්‍ඝසූත්‍ර, ප්‍රාරබ්ධ ක්‍රියායෙහි කල් ගතකරන තැනැත්තා, දීර්ඝ ක්‍රියා ඇත්තා. |
| දීඝසොත්ථිය | (න) වැඩි කලක් නිදීම. |
| දීඝායු | (පු) දීර්‍ඝායු ඇත්තා, ජිවක නම් ගස. |
| දීද්ධි | (භු) දිත්තියං,දීප්තියෙහි, දීධති, බබලයි. |
| දීධිති | (පු) - (ඉ) රශ්මිය, හිරු රැස. |
| දීන | (ති) දිළින්දා, බැගෑපත් අය, දිළිඳු. |
| දීන | (3) දුප්පත්; බැගෑපත්. |
| දීනත්ත | (න) දීනබව, දිළිඳු බව, බැගෑපත් බව. |
| දීනත්ත | (න) බැගෑපත් බව. |
| දීප | (චු) පකාසනෙ, ප්රකාශයෙහි, දීපෙති, දීපයති, ප්රකාශ කරයි, පහළ කරයි, දීපනං, දීපතී. |
| දීප | (දි) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, දිප්පති, බබලයි, පදීපො, දීපපූජා. |
| දීප | (පු) - (න) ජලයෙන් වටවූ ප්‍රදේශය, දූව, ද්වීපය, ජලය මධ්‍යයෙහි පිහිටි ගොඩබිම. |
| දීප | (පු) දිවයින, ප්‍රදීපය, පහන, ප්‍රතිෂ්ඨාව, නිර්වාණය, දිවිසමින් වලඳනා ලද රථය. |
| දීප | (පු) දිවයින; පහන; පිහිට. |
| දීපක | (පු) මුවං, සේවටු ආදීහු. |
| දීපක | (3) ප්රකාශ කරන; පෙන්වන; (පු) දිවයින. |
| දීපකර | (පු) ආලෝක කරන්නා, සූර්ය්යයා, හිරු. |
| දීපඞ්කර | (පු) ආලෝක කරන්නා, එනම් බුදු රජ. |
| දීපඞ්කර | (පු) ආලෝකය දෙන්නා; එනම් බුදුරද; එළිය කරන්නා. |
| දීපචවි | (ඉ) ලාම්බු දැල්ල. |
| දීපච්චි | (න) පහන් දැල්ල; පහන් සිළ. |
| දීපන | (න) බැබලීම, දැන්වීම, ප්රකාශය. |
| දීපනා | (ඉ) ප්රකට කිරීම; පැහැදිලි කිරීම. |
| දීපනී | (ඉ) ටීකාව; වර්ණනාව. |
| දීපරුක්ඛ | (න) ලාම්පුගස, ලාම්පු කණුව, ඉටිපන්දම් ගසන උපකරණය. |
| දීපරුක්ඛ | (පු) පහන් ගස. |
| දීපසිඛා | (ඉ) ගිනිදල්ල, ගිනිසිළුව. |
| දීපසිඛා | (ඉ) පහන් දැල්ල. |
| දීපාලය | (න) විශ්‍රාම ගන්නා තැන, විසුම්හල. |
| දීපාලොක | (න) පහන් ආලෝකය. |
| දීපාලොක | (පු) පහන් එළිය. |
| දීපි | (පු) දිවියා, කොටියා. |
| දීපි | (පු) දිවියා. |
| දීපික | (පු) දිවියා, කොටියා. |
| දීපික | (පු) දිවියා. |
| දීපිකා | (ඉ) ගිනිසුල, දීප්තිය. |
| දීපිකා | (ඉ) පන්දම; ප්රකට කරන්නී; වර්ණනාව. |
| දීපිත | (ති) දක්වන ලද, නිරූපනය කළ. |
| දීපිත | (3) දැක් වූ; දැල් වූ; ප්රකට කළ; විස්තර කළ. |
| දීපිනී | (ඉ) දිවිදෙන. |
| දීපිය | (පු) දිවිසමින් වැසූ රථය. |
| දීපෙතබ්බ | (3) ප්රකට කළ යුතු. |
| දීපෙති | (ක්‍රි) (දිප - (d) (දි) දීත්තියං - දීප්තියෙහි + ණෙ + ති) දිලිසෙයි, එළිය දෙයි, දල්වයි. |
| දීපෙති | (දීප+ණෙ) දල්වයි; ප්රකට කරයි; පෙන්වයි. |
| දීපෙතුං | (නි) දල්වන්ට; ප්රකට කරන්ට. |
| දීපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දල්වා; ප්රකට කොට. |
| දු | (අ) කුක්සිතාර්‍ථ, ඊසදර්ථ, විරූපත්ව, අසොභන, අභාව, සමෘද්ධි, දුඃඛ, සන්තොෂ, වක්ෂෙය. |
| දු | (කි) හිංසායං, පෙළීමෙහි, දුනාති, පෙළයි. |
| දු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, දවති, යෙයි. |
| දු | (සු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, දුණති, පෙළයි. |
| දු | (උප) අයහපත් අර්ථය ප්රකාශ කරන උපසර්ගයක්. |
| දුක | (න) ජෝඩුව; ද්විකය; දෙකේ සමූහය. |
| දුක | (න) දෙදෙනෙකුන්ගේ සමූහය, “දුකනිපාත, දුක පට්ඨාන”. |
| දුකුල | (න) දුහුල් පිලි, දුකුලවස්ත්‍ර. |
| දුකූල | (න) සියුම් වස්ත්‍ර වර්ගයක්. |
| දුක්කට | (න) අයහපත් ක්‍රියාව; දුෂ්කෘත නම් ඇවැත. |
| දුක්කට | (3) වරදවා කළ. |
| දුක්කත | (න) අයහපත් ක්‍රියාව; දුෂ්කෘත නම් ඇවැත. |
| දුක්කත | (න) පාපය, නපුරුකොට කරන ලද්ද. |
| දුක්කත | (3) වරදවා කළ. |
| දුක්කර | (ති) දුෂ්කර, කිරීමට නොපහසු. |
| දුක්කර | (න) එතරවීමට දුෂ්කර. |
| දුක්කර | (3) අමාරු වූ; කිරීමට අපහසු; දුෂ්කර වූ. |
| දුක්ඛ | (d) භු - දුක්ඛනෙ, දුක්වීමෙහි, දුක්ඛති; දුක්වෙයි. |
| දුක්ඛ | (න) දුක; වේදනාව. |
| දුක්ඛ | ත) දුක. |
| දුක්ඛක්ඛන්ධ | (පු) දුක් රැස. |
| දුක්ඛක්ඛන්ධ | (පු) දුක්රැස, දුක්කඳ, දුක්ගොඩ. |
| දුක්ඛක්ඛය | (පු) දුක් ක්ෂයකිරීම, නිවන. |
| දුක්ඛක්ඛය | (පු) දුක් නැසීම; නිවණ. |
| දුක්ඛග්ගි | (පු) දුක්ඛාග්නිය, දුක්ගින්න. |
| දුක්ඛති | (ක්‍රි) (දුක්ඛ + ති) දුක්වෙයි. |
| දුක්ඛනිදාන | (න) දුකට හේතුව. |
| දුක්ඛනිදාන | (3) දුකට හේතු වූ. |
| දුක්ඛනිරොධ | (පු) තෙවෙනි ආර්ය සත්‍යය; දුක් නැති කිරීම; නිවණ. |
| දුක්ඛනිරොධ | (පු) දුක් නිරුද්ධ කිරීම, නිවන. |
| දුක්ඛනිරොධගාමිනී | (ඉ) දුක් නිරෝධයට පමුණුවන. |
| දුක්ඛන්තගූ | (3) දුකේ කෙළවරට පැමිණි. |
| දුක්ඛපටික්කූල | (3) දුක නො කැමති; දුකට පිළිකුල් කරන. |
| දුක්ඛපරෙත | (3) දුකින් මැඩුණු. |
| දුක්ඛප්පත්ත | (3) දුක්ඛිත; දුකට පත්. |
| දුක්ඛප්පහාණ | (න) දුක් දුරු කිරීම. |
| දුක්ඛවිපාක | (3) දුක් උපදවන ශක්තිය ඇති. |
| දුක්ඛසච්ච | (න) සසර පවත්නා සිය්‍ල්ල දුකය යන සත්‍යය. |
| දුක්ඛසමුදය | (පු) තෘෂ්ණාව; දුකේ හට ගැන්ම; දෙවෙනි ආර්ය සත්‍යය. |
| දුක්ඛසමුදය | (පු) දුක් ඉපදීම, සමුදය සත්‍යය. |
| දුක්ඛසම්ඵස්ස | (3) නො සැප වූ ස්පර්ෂ ඇති. |
| දුක්ඛසෙය්‍යා | (ඉ) දුකසේ නිදීම. |
| දුක්ඛානුභවන | (න) දුක් විඳීම. |
| දුක්ඛාපගම | (පු) දුක් පහවීම. |
| දුක්ඛාපන | (න) දුක් දීම; දුක් පැමිණවීම. |
| දුක්ඛාපනයන | (න) දුක් දුරු කිරීම. |
| දුක්ඛාපිත | (3) දුකට පත්කළ. |
| දුක්ඛාපෙති | (ක්‍රි) (දුක්ඛ + ණපෙ + ති) දුක් දෙවයි. |
| දුක්ඛාපෙති | (දුක්ඛ+ණාපෙ) දුක් උපදවයි; රිදවයි. |
| දුක්ඛිත | (ති) දුඃඛිත, දුඃඛප්‍රාප්ත, දුකට පැමිණි. |
| දුක්ඛිත | (3) දුකට පත්; දුප්පත්. |
| දුක්ඛී | (පු) දුක් ඇත්තා. |
| දුක්ඛී | (3) දුක් ඇත්තා; ශෝක වෙන්නා. |
| දුක්ඛීයති | (දුක්ඛ + ඊය + ති) දුක්වෙයි. |
| දුක්ඛීයති | (දුක්ඛ+ඊය) දුක් වේ; දුකට පත් වේ. |
| දුක්ඛුද්ද | (පු) දුක් ඉපදීම. |
| දුක්ඛුද්‍රය | (පු) දුක් ඉපදීම. |
| දුක්ඛුද්‍රය | (3) දුක් උපදවන. |
| දුක්ඛූපසම | (පු) දුක සංසිඳීම. |
| දුක්ඛොතිණ්ණ | (3) දුකින් මැඩුණු. |
| දුඛද්දිත | (ති) දුඃඛිත, දුකින් පීඩිත. |
| දුග්ග | (න) දුර්ගය; යාමට අපහසු තැන තැනූ ආරක්ෂක බල කොටුව. |
| දුග්ග | (න) පර්වත ජලාදියෙන් වටවී යාමට දුෂ්කරවූ ප්‍රදේශය, දුර්ගමස්ථානය, එනම් රාජ්‍යඞ්ගය. |
| දුග්ගත | (ති) දිලින්දා, දුගියා. |
| දුග්ගත | (3) දුප්පත්; නිර්ධන; (පු) දුගියා. |
| දුග්ගති | (ඉ) අපාය; දුගතිය; සැප නැති භවය. |
| දුග්ගති | (ඉ) දුගතිය, දුර්‍ගතිය, නිරය. |
| දුග්ගන්ධ | (පු) දුර්ගන්ධය, දුගඳ, අරිටු ගඳ. |
| දුග්ගන්ධ | (3) දුගඳැති; (පු) දුගඳ. |
| දුග්ගම | (පු) දුර්ගමාර්ගය, සොරුන් විසින්ද කණු කටු ආදියෙන්ද ගහණ යා නොහැකි මාර්ගය. |
| දුග්ගම | (3) යාමට අපහසු. |
| දුග්ගසංචාර | (පු) දුර්ගමාර්ගය, දුර්‍ගස්ථානය. |
| දුග්ගහිත | (පු) වරදවා ගන්නා ලද්ද, නපුරු කොටගත්. |
| දුග්ගහිත | (3) වරදවා අල්ලා ගත් දෙය; වැරදි සේ තේරුම් ගත් දෙය. |
| දුඝණ | (පු) මුගුර, මුද්ගරය. |
| දුච්චජ | (3) දුරු කිරීමට අපහසු. |
| දුච්චජන | (න) හැරිය නොහැකි. |
| දුච්චරිත | (න) නරක හැසිරීම; වැරදි ක්‍රියාව. |
| දුච්චරිත | (න) පාපය, දුශ්චරිතය, දුසිරිත. |
| දුජිව්හ | (පු) දිව් දෙකක් ඇත්තා; සර්පයා. |
| දුජ්ජරා | (ඉ) නොදිරණ දෙය. |
| දුජ්ජහ | (3) අත් හැරීමට අපහසු. |
| දුජ්ජාන | (3) දැනගැන්මට අපහසු. |
| දුජ්ජීවිත | (න) දුෂ්ට ජීවිතය; නරක ජීවිතය. |
| දුට්ඨ | (පු) දුෂ්ට, නපුරු, කිපියහු, අප්‍රිය. |
| දුට්ඨ | (3) කෝපයට පත්; දුෂ්ට; දුෂ්ටයා; නපුරු; නපුරු මිනිසා; නරක් වූ. |
| දුට්ඨචිත්ත | (3) දූෂිත සිතැති. |
| දුට්ඨමන | (න) දූෂිත සිත් ඇත්තා. |
| දුට්ඨමිත්ත | (පු) දුෂ්ට මිත්‍ර, නපුරු මිත්‍ර. |
| දුට්ඨාරුක | (න) දුෂ්ටවෘණය, නපුරු වණය. |
| දුට්ඨු | (ති) නරක, වැරදි, දුෂ්ට. |
| දුට්ඨු | (නි) නපුරු සේ; නො මනා සේ. |
| දුට්ඨුල්ල | (න) එනම් ඇවැත, නපුර ආශ්රය කරන ලද්ද. |
| දුට්ඨුල්ල | (න) කාමුක වචනය; නො මනා වචනය. |
| දුතප්පය | (3) තෘප්තියට පැමිණවීමට අපහසු. |
| දුතිය | (පු) දෙවෙනි, දෙක සම්පූර්ණ කරන. |
| දුතිය | (3) දෙවෙනි. |
| දුතියක | (ති) දෙවෙනියෙක් සහිත, දෙවැන්නෙක් ඇති. |
| දුතියක | (3) දෙවෙනි කොට ඇති; දෙවෙනියෙකු ඇති; (පු) මිත්රයා. |
| දුතියා | (ඉ) දියවක, භාර්ය්යාව, දෙදෙනකුන්ගේ පිරීම (සම්පූර්ණ කිරීම) කරන්නී. |
| දුතියා | (ඉ) දෙවෙනි තිථිය; දෙවෙනි විභක්තිය; භාර්යාව. |
| දුතියිකා | (ඉ) භාර්යාව. |
| දුතියිකා | (ඉ) භාර්ය්යාව. |
| දුත්තප්ප | නි) තෘප්ති කොට හැකි. |
| දුත්තර | (3) එතර වීමට අපහසු. |
| දුද්දම | (3) හික්මවීමට අපහසු. |
| දුද්දස | (ති) නොදැක්ක හැකි, - (ති) නොදත හැකි. |
| දුද්දස | (3) දැකීමට හෝ අවබෝධයට අපහසු. |
| දුද්දසතර | නි) අතිශයින් නොදැත හැකි දශර්‍නීය දේ. |
| දුද්දසතර | (3) දැකීමට වඩා අපහසු වූ. |
| දුද්දසා | (ඉ) නපුරු අවස්ථාව; නපුරු කාලය. |
| දුද්දසාපන්න | (3) නපුරු අවස්ථාවට පැමිණි. |
| දුද්දසික | (ති) දැකීමට නුසුදුසු, නපුරු දැකුම් ඇත්තා. |
| දුද්දසික | (3) අයහපත් පෙනුමක් ඇති. |
| දුද්දිට්ඨි | (ඉ) නපුරු දෘෂ්ටිය, මිත්‍යා දෘෂ්ටිය. |
| දුද්දින | (න) වැලලි දවස, මෙඝයෙන් අහස වැසී තිබෙන ආලෝක රහිත දිනය. |
| දුද්දින | (න) වැලලි දවස; වැහි කළු ඇති දවස. |
| දුද්ධ | (න) කිරි. |
| දුද්ධ | (න) දුග්ධ මිදිකිරි, දීකිරි. |
| දුද්ධ | (3) දොවින ලද. |
| දුන්තාමක | (න) අර්ශස් රෝගය. |
| දුන්දුභි | (ඉ) බෙරය. |
| දුන්දුභි | (පු) බෙරය |
| දුන්නාමක | (න) අර්ශස් රෝගය. |
| දුන්නික්ඛිත්ත | (ති) වරදවා තබන ලද, වැරදි ලෙස. |
| දුන්නික්ඛිත්ත | (3) පිළිවෙළක් නැතිව යෙදූ; වැරදි සේ තැබූ. |
| දුන්නිග්ගහ | (3) මැඩ පැවැත්වීමට අපහසු. |
| දුන්නිමිත්ත | (න) අශුභ නිමිත්ත; නරක නිමිත්ත. |
| දුන්නීත | නපුරු සේ යෙදූ; වැරදි සේ ගෙනගිය. |
| දුපට්ට | (න) දෙපොට, පොටවල් දෙකක් ඇති. |
| දුපට්ට | (3) දෙපටක් ඇති. |
| දුප්පජහ | (පු) පහකිරීමට දුෂ්කර. |
| දුප්පඤ්ඤ | (3) අඥානයා; ප්රඥා නැති. |
| දුප්පටිනිස්සග්ගිය | (3) අත් හැරීමට අපහසු. |
| දුප්පටිවිජ්ඣ | (3) අවබෝධ කිරීමට අපහසු. |
| දුප්පමුඤ්ච | (3) මුදා හැරීමට අපහසු වූ. |
| දුප්පමෙය්‍ය | (පු) ප්රමාණ නොකට හැකි. |
| දුප්පරියොගාළ්හ | (ති) දුකසේ ඇතුළත් විය යුතු, ඇතුළත් වීමට දුෂ්කර. |
| දුප්පරිහාරිය | (3) පාවිච්චි කිරීමට අපහසු. |
| දුප්පසහ | (න) ඉවසිය නොහැකි. |
| දුඵ | (භු) විබාධනෙ, බාධා කිරීමෙහි, දොඵති, කිළුටුවෙයි, “දොඵති චොරං රාජා”. |
| දුඵස්ස | (පු) කසඹිලියා. |
| දුඵස්ස | (පු) දුඃස්පර්ශය ඇති, කසඹිලියා. |
| දුබභණිත | (න) නපුරුකොට කියන ලද. |
| දුබ්බච | (3) නො කීකරු වූ. |
| දුබ්බට්ට | (පු) නපුරු කොට කියන ලද්ද, “අනුසුය්‍යාය මානොසො සම්මදඤ්ඤාය භාසති, සුභාසිතං අනුමොදෙය්‍ය දුබ්භට්ටෙ නාවසාදයෙ” (අංගුත්තර). |
| දුබ්බණ්ණ | (පු) (දු + වණ්ණ) නපුරු වර්ණය, අශොභන වර්ණය, විවර්‍ණය, රිදී (න) |
| දුබ්බණ්ණ | (3) කිලිටි පැහැති; මනා ශරීර වර්ණයක් නැති. |
| දුබ්බල | (න) දුර්වල, බලහීන, දුබල, අබල. |
| දුබ්බල | (3) දුර්වල වූ; ශක්තිය නැති. |
| දුබ්බලතා | (ඉ) දුර්වල බව. |
| දුබ්බලත්ත | (න) දුර්වල බව. |
| දුබ්බා | (ඉ) ඊතණ. |
| දුබ්බා | (ඉ) හීතණ, ඊතණ. |
| දුබ්බිජාන | (3) දැන ගැනීමට අපහසු. |
| දුබ්බිනීත | (3) නො හික්මුණු. |
| දුබ්බුට්ටි | (ඉ) (දු + වුට්ඨි) නපුරු වර්ෂාව. |
| දුබ්බුට්ඨික | නපුරු වැස්ස ඇති |
| දුබ්බුට්ඨික | (3) වැස්සනැති. |
| දුබ්භ | (ති) වංචා කරන සුළු, කරදර කරන සුළු. |
| දුබ්භක | (ති) ද්‍රොහි, මිත්‍ර ද්‍රොහි. |
| දුබ්භක | (3) ද්‍රෝහිකම් කරන්නා. |
| දුබ්භති | (දුභ+අ) ද්‍රෝහිකම් කරයි; විරුද්ධ වේ. |
| දුබ්භන | (න) ද්‍රොහීකම, හිරිහැර කිරීම. |
| දුබ්භන | (න) මිත්‍ර ද්‍රෝහිවීම. |
| දුබ්භර | (3) පෝෂණය කිරීමට අපහසු. |
| දුබ්භාසිත | (න) අශිෂ්ට කීම; නපුරු වචනය. |
| දුබ්භාසිත | (න) නපුරු කොට කීම, නපුරු කොට කියන ලද, වරදවා කියන ලද. |
| දුබ්භික්ඛ | (න) ආහාර දුර්ලභත්වය; දුර්භික්ෂය. |
| දුබ්භික්ඛ | (න) දුර්භික්ෂය, භික්ෂා දුර්ලභය, ආහාර හිඟකම. |
| දුබ්භිනී | (ඉ) ද්‍රෝහිනිය. |
| දුභ | (d) තප්පණෙ, තර්පණයෙහි, දුභෙති, දුභ යති, තර්පණය කෙරෙයි. |
| දුභය | උභය දෙක. |
| දුම | (පු) ගස; වෘක්ෂය. |
| දුම | (පු) වෘක්ෂය, ගස. |
| දුමචය | (පු) වෘක්ෂ සමූහය. |
| දුමන්තර | (න) ගස් මුදුන; ගස් වර්ගය. |
| දුමන්තර | (න) වෘක්ෂ විශේෂය. |
| දුමාමය | (පු) ලාකඩ. |
| දුමින්ද | (පු) බෝගස; වෘක්ෂ රාජයා. |
| දුමුත්තම | (පු) බෝගස; වෘක්ෂ රාජයා. |
| දුමුප්පල | (පු) කිණිහිරිය ගස. |
| දුමුප්ඵල | (පු) කිණිහිරි ගස. |
| දුමෙසා | (ඉ) හුනිද |
| දුම්මඞ්කු | (පු) දුශ්ශීල, පවිටු. |
| දුම්මඞ්කු | (3) නිශ්ශබ්ද කරවීමට අපහසු (පුද්ගලයා). |
| දුම්මතී | (3) අඥානයා; දුෂ්ට සිතැත්තා. |
| දුම්මන | (න) දුෂ්ට සිත් ඇත්තා, නපුරු සිත් ඇත්තා. |
| දුම්මන | (3) නො සතුටු සිතැති. |
| දුම්මුඛ | (පු) දුර්මුඛයා, අප්‍රියවාදියා. |
| දුම්මුඛ | (3) දුරුමුඛ වූ; නො සතුටු මූණක් ඇති. |
| දුම්මෙධ | (3) අඥානයා. |
| දුය්හති | (දුහ+ය) දොවිනු ලැබේ. |
| දුය්හති | දුහ, - (ක්‍රි) (d (දි) ජීයං සායං, අහිත හැසිරීමෙහි + ති) දඬුවම් කරයි. |
| දුරක්කම | (පු) (දු + අක්කම) ඉක්මිය නොහැකි. |
| දුරක්ඛ | (3) රැකීමට අපහසු. |
| දුරක්ඛාත | (ති) (දු + අක්ඛාත) නපුරු කොට කියන ලද, වරදවා කියන ලද. |
| දුරක්ඛාත | (3) නො මනා සේ කියන ලද. |
| දුරච්චය | (3) ඉක්මවීමට අපහසු. |
| දුරතික්කම | (3) ඉකුත් කිරීමට අපහසු. |
| දුරතිවත්තන | (න) ඉක්මීමට දුෂ්කර, බැහැර කිරීමට නොහැකි. |
| දුරනුබොධ | (පු) (දු + අනුබෝධ) අවබෝධයට අමාරු, ප්‍රතිවේධයට අමාරු. |
| දුරනුබොධ | (3) අවබෝධයට අපහසු. |
| දුරභිරම | (ති) (දු + අභිරම), අභිරමණයට අමාරු, සිත් ඇලවීමට අමාරු. |
| දුරභිසම්භව | (පු) ඉවසිය නොහැකි, සම්පූර්ණ නොකොට හැකි. |
| දුරා | (අ) දුරාර්ථයෙහි. |
| දුරාචාර | (පු) නපුරු හැසිරීම, අනාචාර. |
| දුරාජාන | (3) දැන ගැනීමට අපහසු. |
| දුරාසද | (දු + ආසද) - (පු) ගැටීමට, යටහත් කිරීමට, ලන්වීමට නොහැකි. |
| දුරාසද | (3) ළංවීමට අපහසු. |
| දුරිත | (න) පව. |
| දුරිත | (න) පාපය. |
| දුරුත්ත | (3) නො මනා සේ කියන ලද. |
| දුල | (චු) උද්දක්ඛිපනෙ, උඩදැමීමෙහි, දොලෙති, දොලය, උඩදමයි. |
| දුල්ලද්ධ | (3) දුකසේ ලැබූ; නපුරු ලැබීම. |
| දුල්ලද්ධි | (ඉ) මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය; වැරදි අවබෝධය. |
| දුල්ලභ | (3) ලැබීමට අපහසු. |
| දුවඞ්ගික | (3) අවයව හෝ කොටස් දෙකක් ඇති. |
| දුවිඤ්ඤාපය | (පු) අවබෝධ කරවීමට දුෂ්කර, ඇඟවීමට අමාරු. |
| දුවිධ | (3) දෙයාකාර වූ. |
| දුවෙ | දෙක; දෙදෙන. |
| දුස | (d) ද්වේෂයෙහි - දුස්සති, ද්වේෂ කරයි. |
| දුස | (භු) අප්පීතියං, අප්‍රීතියෙහි, දුස්සති, පදුස්සසි, ප්‍රීති නොකරයි. |
| දුසිත | (ති) කිළිටු. |
| දුස්ස | (න) වස්ත්රය, පිළිය. |
| දුස්ස | (න) වස්ත්රය. |
| දුස්සක | (න) වැරදි කිරීම, අවනම්බු කිරීම. |
| දුස්සකරණ්ඩක | (පු) රෙදි දමන පෙට්ටිය. |
| දුස්සකොට්ඨාගාර | (න) රෙදි ගබඩාව. |
| දුස්සති | (ක්‍රි) දුස + - (d) (භු) නි) දූෂ්‍ය කෙරෙයි. |
| දුස්සති | (දුස+ය) කිපේ; දූෂ්‍ය වේ; විරුද්ධ වේ. |
| දුස්සන | (න) කිපීම; දූෂ්‍ය වීම. |
| දුස්සන | (න) දූෂ්‍යවීම, දූෂ්‍ය කිරීම. |
| දුස්සනීය | (ති) ක්‍රෝධ බහුල, කිපෙන සුළු. |
| දුස්සයුග | (න) උඩුකය යටිකය වසන වස්ත්‍ර දෙක; වස්ත්‍ර ජෝඩුව. |
| දුස්සවට්ටි | (ඉ) ඔතා ගුළි ගැසූ වස්ත්රය; රෙදි වැටිය. |
| දුස්සස්ස | (න) සස්‍ය විනාශවී යාම. |
| දුස්සහ | (3) ඉවසීමට අපහසු. |
| දුස්සික | (පු) රෙදි වෙළෙන්දා. |
| දුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අමනාප වී; කෝපවී. |
| දුස්සිල | (පු) සිල් නැති, දූෂ්‍ය වූ සිල ඇත්තා. |
| දුස්සිලමල | (න) දුස්සීලමලය, දුසිල් මල. |
| දුස්සිල්‍ය | (න) දුස්සීලභාවය, සිල්නැති බව. |
| දුස්සීල | (3) සිත් නැති; (පු) සිල් නැත්තා. |
| දුහ | (භු) - (d) දෙවීමෙහි - පිරවීමෙහි, දොහති, දුහයති, පුරවයි, දොවයි. |
| දුහ | (භු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි, දුහති. |
| දුහ | (3) දොවින; දොවින්නා. |
| දුහති | (දුහ+අ) කිරි දොවියි. |
| දුහද | (පු) සතුරා. |
| දුහන | (න) දොවීම (කිරි). |
| දුහමාන | (3) දොවින; දොවිමින්. |
| දුහි | (භු) පීඩාවෙහි, දුහති, පීඩාවෙයි. |
| දුහිණ | (පු) බ්රහ්මයා. |
| දුහිතු | (ඉ) දුව; දූ. |
| දුහිතු | (ඉ) දුවනිය, දුහිතෘ, දූ. |
| දුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දොවා (කිරි); දොවාලා. |
| දූත | (පු) නියෝජිතයා; පණිවුඩ ගෙන යන්නා. |
| දූත | (පු) පණිවිඩ කරන්නා, සන්දේශහාරකයා. |
| දූතී | (ඉ) පණිවුඩ ගෙන යන්නී. |
| දූතෙය්‍ය | (න) දූත කර්මය. |
| දූතෙය්‍ය | (න) දූතකම, පණිවිඩ ගෙනයෑම. |
| දූතෙය්‍ය | (න) පණිවුඩ ගෙන යාම. |
| දූර | (න) දුර ඈත. |
| දූර | (න) දුර තැන. |
| දූර | (3) දුර වූ. |
| දූරඞ්ගම | (3) දුරට යන. |
| දූරතො | (නි) දුරදී; දුරින්. |
| දූරත්ත | (න) දුර බව. |
| දූරා | (අ) දූරාර්ථයෙහි. |
| දූසක | (ති) වැරදි සහිත, දොස් සහිත. |
| දූසක | (3) කෙලෙසන්නා. |
| දූසන | (න) අපවිත්‍ර කිරීම; කිලිටි කිරීම; කෙලෙසීම. |
| දූසන | (න) දෝෂය. |
| දූසිත | (ති) දූෂ්‍යවන ලද, කිළිටු කළ, අප්‍රිය. |
| දූසිත | (3) කෙලෙසන ලද; දූෂිත වූ. |
| දූසී | (පු) මහමඟ සොරා. |
| දූසෙති | (දූස+ණෙ) කෙලෙසයි; දූෂණය කරයි. |
| දූසෙති | දුස - (d) (චු) නාසෙ, (නැසීමෙහි + ණ + ති) නසයි. |
| දූසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කෙලෙසා. |
| දූසෙන්ත | (3) කෙලසන; කෙ‍ලසමින්. |
| දූහක | (3) අකෘතඥයා; ද්‍රෝහ කරන්නා. |
| දූහන | (න) සොරකම් කිරීම, අවනම්බු කිරීම, කිරි දොවීම, කිරි භාජන වලට පිරවීම. |
| දූහන | (3) දූෂ්‍ය කිරීම. |
| දෙ | (භු) රක්ෂාකිරීමෙහි, දායති, රක්ෂා කරයි. |
| දෙ | (භු) රැකීමෙහි, දායති, රකියි. |
| දෙ | (භු) සොධනෙ, සුද්ධ කිරීමෙහි, දායති, සුද්ධ කරයි. |
| දෙක | (භු) කංඛායං, සැක කිරීමෙහි, දෙකති, සැක කරයි. |
| දෙක | (භු) සද්දෙ, ශබ්දය, උත්සාහය, දෙකති, ශබ්ද කරයි. |
| දෙච්ච | (පු) අසුරයා. |
| දෙච්චාරී | (පු) අසුර ශතෘ, විෂ්ණු. |
| දෙජ්ඣ | (ති) බෙදූ, බෙදන ලද. |
| දෙට | (භු) පරිභාසෙ, පරිභාෂණයෙහි, දෙටති, පරිභාෂා කරයි. |
| දෙඩ්ඩුහ | (පු) දිය බරණා; දිය සර්පයා. |
| දෙඩ්ඩුහ | (පු) දියබරියා, දියනයි හිස වැනි කාය බන්ධනය. |
| දෙණ්ඩිම | (පු) පණාබෙර. |
| දෙණ්ඩිම | (පු) බෙර වර්ගයක්. |
| දෙතුං | (නි) දෙන්ට. |
| දෙතෙය | (පු) තෙදත්‍ය අසුරයා. |
| දෙය්‍ය | (ති) දියයුතු. |
| දෙය්‍යධම්ම | (න) තෑග්ග, දිය යුතු වස්තුව. |
| දෙව | (පු) අහසු; දෙවියා; දේවතාවා; රජ; වැස්ස. |
| දෙව | (පු) විශුද්ධි දේව සම්මුතිදෙවාදීහු මෙසය, මරණය, ආකාශය. |
| දෙවකඤ්ඤා | (ඉ) දෙව් කුමරිය. |
| දෙවකාය | (පු) දේව සමූහය. |
| දෙවකාය | (පු) දේව සමූහයා. |
| දෙවකීනන්ද | (පු) විෂ්ණු. |
| දෙවකුමාර | (පු) දෙව් කුමරා. |
| දෙවකුසුම | (න) කරාබුනැටි. |
| දෙවකුසුම | (න) ලවඟ, කරාඹුනැටි. |
| දෙවගණ | (පු) දෙවි සමූහය. |
| දෙවචාරික | (පු) දෙව්ලොව චාරිකාව. |
| දෙවචාරිකා | (ඉ) දෙව්ලොව ඇවිදීම. |
| දෙවච්ඡරා | (ඉ) දෙවඟන. |
| දෙවඤ්ඤතර | (පු) අප්රකට දෙවියෙක්. |
| දෙවඤ්ඤු | (පු) නැකත් දත්තා. |
| දෙවට්ඨාන | (න) දෙවියන් පුදන තැන; දේවස්ථානය; දේවාලය. |
| දෙවත | (න) දෙවි. |
| දෙවතා | (ඉ) දෙවියා, දෙව්දුව, සුරංගනාව. |
| දෙවතා | (ඉ) දෙවියා; දේවතාවා. |
| දෙවතාඩ | (පු) දෙවදාලිය, - (පු) දේවදාර. |
| දෙවතාවාස | (පු) දේව ප්‍රාසාදය, දේවස්ථානය, දෙව්ලොව. |
| දෙවතාස | (පු) දෙවදාලිය. |
| දෙවති | (ක්‍රි) දෙව - (d) (භු) දෙවනෙ, වලපීමෙහි + - (ති) වැලපෙයි. |
| දෙවත්ත | (න) දෙවි බව. |
| දෙවත්තන | (න) දෙවි බව. |
| දෙවත්තභාව | (පු) දිව්‍ය ශරීරය; දිව්‍යාත්ම භාවය. |
| දෙවදත්තික | (3) දෙවියන් දුන්. |
| දෙවදත්තිය | (3) දෙවියන් දුන්. |
| දෙවදාරු | (පු) දේවදාර ගස. |
| දෙවදාරු | (පු) දේවදාර. |
| දෙවදුන්දුභි | (පු) (ඉ) මේඝ නාදය. |
| දෙවදුන්දුභි | (පු) දෙවභෙරි, දෙවියන්ගේ බෙර, අහසෙහි පවත්නා නාදය, - (පු) මේඝ නාදය. |
| දෙවදූත | (පු) දෙවියන්ගේ දූතයා, වැහි නැති මේඝ නාදය. |
| දෙවදූත | (පු) දෙවියන්ගේ දූතයා. |
| දෙවදෙව | (පු) දෙවියන්ගේ දෙවියා; බුදුරද. |
| දෙවදෙව් | (පු) බුදුරජ. |
| දෙවද්දුම | (පු) දෙවදුම, දිව්‍යවෘක්ෂය. |
| දෙවධම්ම | (පු) දෙවියන්ගේ ධර්මය; පවට ලජ්ජාව හා භය. |
| දෙවධීතු | (ඉ) දෙව් දුව. |
| දෙවන | (න) ව්‍යවහාරය, දිනනු කැමැත්ත, ක්‍රීඩා, ද්‍යුති, ස්තුති ආදිය. |
| දෙවනගර | (න) දෙවියන්ගේ නුවර. |
| දෙවනිකාය | (පු) දෙවි සමූහය. |
| දෙවන්තර | (න) දෙවතා විශේෂ. |
| දෙවපරිසා | (ඉ) දෙවි පිරිස. |
| දෙවපුත්ත | (පු) දේව පුත්රයා. |
| දෙවපුර | (න) දෙවි නුවර. |
| දෙවභවන | (න) දෙව් විමන. |
| දෙවමාතක | (න) වැස්සෙන් කැණීගිය වල. |
| දෙවමාතික | (ඉ) අහස්දියෙන් උපන් සස්‍ය ඇති ප්‍රදේශය. |
| දෙවයාන | (න) දෙව්ලොව යන මග. |
| දෙවර | (පු) සැමියාගේ සහෝදරයා, මස්සිනා. |
| දෙවර | (පු) ස්වාමිපුරුෂයාගේ සහෝදරයා. |
| දෙවරාජ | (පු) දිව්‍යරාජ, දෙව්රද, දෙවියන්ගේ රජා, ශක්රයා. |
| දෙවරාජ | (පු) දෙව් රජ. |
| දෙවරුක්ඛ | (පු) කල්ප වෘක්ෂය; දෙව් රුක. |
| දෙවරුක්ඛ | (පු) දේව වෘක්ෂ, දෙව්රුක්, දිව්‍ය වෘක්ෂය. |
| දෙවරූප | (න) දෙවි රුව. |
| දෙවලොක | (පු) දිව්‍යලෝකය, දෙව්ලෝ, දෙව්ලොව. |
| දෙවලොක | (පු) දෙව්ලොව. |
| දෙවවිමාන | (න) දෙව් විමන. |
| දෙවසක | ත) දවස්පතා, දිනපතා. |
| දෙවසිකං | (ක්‍රි.වි) දවස් පතා. |
| දෙවසික | (3) දවස් පතා සිදුවන. |
| දෙවහෙද | (පු) දෙවතා විශේෂ. |
| දෙවාතිදෙව | (පු) දෙවාධිදෙව, බුදුරජ. |
| දෙවාතිදෙව | (පු) දෙවියන්ට දෙවි වූ; බුදුරද. |
| දෙවානුභාව | (පු) දෙවියන්ගේ ආනුභාවය; දේව බලය. |
| දෙවාලය | (පු) දෙවලෝකය, දෙව්ලොව, දෙවොල. |
| දෙවිත්ථි | (ඉ) දෙවඟන, දිව්‍ය ස්ත්රිය. |
| දෙවිද්ධි | (ඉ) දෙවියන්ගේ බලය. |
| දෙවී | (ඉ) අගමෙහෙසිය, මොරගස. |
| දෙවී | (ඉ) දේවිය; රජ බිසව. |
| දෙවු | (භු) කීළනෙ, ක්‍රීඩාවෙහි, දෙවති, ක්‍රීඩා කෙරෙයි. |
| දෙවු | (භු) නින්දායං, පරිභවයෙහි, දෙවති, පරිභව කරයි. |
| දෙවූප්පත්ති | (ඉ) දෙව්ලොව ඉපදීම. |
| දෙස | (පු) කොටස; දේසය; රට. |
| දෙස | (පු) ප්‍රදේශය, රට. |
| දෙස | (භු) අබ්‍යත්ත සද්දෙ, ආව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි දෙසති, දෙසයි. |
| දෙසක | (පු) දේශයට අයත්, දේශය පිලිබඳ. |
| දෙසක | (3) දේසනා කරන්නා; ප්‍රකාශකයා. |
| දෙසති | (ක්‍රි) - (d) (භු) දේශනා කෙරෙයි. |
| දෙසන | (පු) සතුරා. |
| දෙසනා | (ඉ) කියාදීම. |
| දෙසනා | (ඉ) දෙසීම; දේශනා කිරීම. |
| දෙසනා | (ඉ) දේශනාව, දෙසීම, කීම. |
| දෙසනාවිලාස | (පු) දේශනා කිරීමේ දක්ෂ තාවය. |
| දෙසයමාන | (3) දෙසන; දෙසමින්. |
| දෙසික | (3) දේශයකට අයත්. |
| දෙසිත | (පු) දේශනා කළ. |
| දෙසිත | (3) කියන ලද; දෙසූ. |
| දෙසෙති | (දිසි+ණෙ) කියා දෙයි; දේශනා කරයි. |
| දෙසෙතු | (පු) දෙසන්නා. |
| දෙසෙතුං | (නි) දේශනා කරන්ට. |
| දෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දේශනා කොට. |
| දෙසෙන්ත | (3) දෙසන; දෙසමින්. |
| දෙස්ස | (3) අප්‍රිය වූ. |
| දෙස්සිය | (3) අප්‍රිය වූ. |
| දෙහ | (පු) - (න) ශරීරය. |
| දෙහ | (පු) (න) ශරීරය. |
| දෙහක | (පු) සිරුරක් ඇත්තා. |
| දෙහනික්ඛෙපන | (න) මරණය; ශරීරය දමා යාම. |
| දෙහනිස්සිත | (3) ශරීරය ආශ්‍රිත වූ. |
| දෙහමජ්ඣ | (පු) ශරීර මධ්‍යය. |
| දෙහාවයව | (පු) ශරීරාවයව. |
| දෙහිනී | (ඉ) එළිපත. |
| දෙහී | (පු) සත්වයා, පුද්ගලයා. |
| දෙහී | (3) ශරීර ඇත්තා; සත්වයා. |
| දො | (දි) පරිතාපනෙ, තැවීමෙහි, අයතෙ, තැවෙයි. |
| දොණ | (ඉ) ඔරුව, බේරුගස. |
| දොණ | (පු) - (න) ද්‍රොණය, සතර ලාස්ස, 16 නැලිය. |
| දොණ | (පු) (න) ද්‍රෝණය; නැළි සතර. |
| දොණපාක | (න) ද්‍රොණයක් පමණ, පිසීම. |
| දොණිකා | (ඉ) ඔරුව. |
| දොණී | (ඉ) ඔරුව. |
| දොනික | (ති) ද්‍රෝණයක් පමණ මැන්න. |
| දොමනස්ස | (න) දොම්නස; නො සතුට. |
| දොමනස්ස | (න) දොම්නස. |
| දොම්හ | (පු) මිත්‍රද්‍රොහය. |
| දොලා | (ඉ) ඔන්චිල්ලාව; දෝලාව. |
| දොලා | (ඉ) දෝලාව, කුණම, ඔන්චිල්ලාව. |
| දොලායති | (න) ා ඔන්චිල්ලාවක් පදින්නා සේ එහා මෙහා යයි. |
| දොවචස්ස | (ඉ) අනුන් කියන දෙය පිළි නො ගැනීම; නො කීකරු බව. |
| දොවචස්සතා | (ඉ) අනුන් කියන දෙය පිළි නො ගැනීම; නො කීකරු බව. |
| දොවචස්සතා | (ඉ) දුර්‍වචභාවය. |
| දොවාරික | (පු) දොරටුපාලයා, ද්වාරාරක්ෂකයා. |
| දොවාරික | (පු) දොරටුපාලයා. |
| දොස | (පු) කෝපය; දෝෂය; වරද. |
| දොස | (පු) දෝෂ, ක්‍රෝධය, නුගුණ, දොස්. |
| දොසක්ඛාණ | (න) දොස කථනය, දොස් පහළ කිරීම. |
| දොසක්ඛාන | (න) දොස් කීම. |
| දොසග්ගි | (පු) ද්වෙසාග්නි, ද්වේෂ නමැති ගින්න. |
| දොසඤ්ඤු | (පු) දොස් දන්නා අය, පණ්ඩිතයා. |
| දොසනීය | (ති) ක්‍රෝධ සහිත, දොස් සහිත. |
| දොසා | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| දොසාපගත | (3) දුරුවූ දොස් ඇති. |
| දොසාරොපණ | (න) දොස් කීම; වරද නැංවීම. |
| දොසිතා | (ඉ) දොස් රහිත. |
| දොසිනා | (ඉ) ආලෝකවත්; දෝෂ විරහිත. |
| දොසී | (පු) දොස් ඇත්තා. |
| දොසො | (ඉ) රාත්‍රියෙහි. |
| දොස්නාරත්ති | (ඉ) සඳරැසින් යුත් රාත්‍රිය. |
| දොහ | (න) කිරි දෙවීම, අනතුරු කිරීම. |
| දොහක | (පු) දොවින්නා. |
| දොහති | (ක්‍රි) (දුහ, - (d) (භු) පපුරණෙ + ති) දොවයි. |
| දොහළ | (න) අසනීපය, ආශාව. |
| දොහළ | (පු) ගැබිනියගේ ආශාව; දොළදුක. |
| දොහළ | (පු) තෘෂ්ණාව, ආසාව. |
| දොහළිනී | (ඉ) දොළදුක් ඇති ස්ත්රිය. |
| දොහී | (පු) දොවින්නා. |
| දොහී | (පු) ද්‍රෝහියා. |
| ද්‍රචීණී | (න) ශක්තිය. |
| ද්රව | (පු) ද්රව, තෙත්දෙය. |
| ද්වඞ්ගුල | (න) අඟල් දෙක. |
| ද්වඞ්ගුල | (3) අඟල් දෙකක් පමණැති. |
| ද්වත්තික්ඛත්තුං | (නි) දෙතුන් වරක්. |
| ද්වත්තිපත්ත | (න) පාත්‍ර දෙකක් තුනක්. |
| ද්වත්තිංස | (ඉ) දෙතිස, 32. |
| ද්වත්තිංසති | (ඉ) තිස් දෙක. |
| ද්වන්ද | (න) ජෝඩුව; දෙක; යුගලය. |
| ද්වන්ද | (න) යුගලය, යුග්මය. |
| ද්වන්ද | (පු) ද්වන්ද මාසය. |
| ද්වය | (න) ජෝඩුව; දෙක; යුගලය. |
| ද්වය | (න) දෙදෙනෙකුගේ සමූහය. |
| ද්වාකාර | (පු) ආකාර දෙකක්. |
| ද්වාචත්තාළීසති | (ඉ) හතළිස් දෙක. |
| ද්වාදක්ඛ | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| ද්වාදත්ත | (පු) ඉරු. |
| ද්වාදස | (න) දොළස, 12. |
| ද්වාදස | (3) දොළස. |
| ද්වාදසවිපල්ලාස | (න) දොළොස් විපල්ලාස. |
| ද්වාදසායතන | (න) චක්ඛාදී ආයතන දොළස. |
| ද්වානවුති | (ඉ) අනූ දෙක. |
| ද්වාපඤ්ඤාසති | (ඉ) පණස් දෙක. |
| ද්වාර | (න) ඇතුල්වෙන තැන; දොර; දොර පලුව; දොරටුව. |
| ද්වාර | (න) දොර, මුඛය. |
| ද්වාරකවාට | (න) දොර පලුව; දොර හා ජනෙල්. |
| ද්වාරකොට්ඨක | (පු) දොර කොටුව; දොරටු ගෙය; දොරටුව. |
| ද්වාරකොට්ඨක | (පු) දොරකොටුව, දොරටුව. |
| ද්වාරගාම | (පු) නුවර දොරටුව අසළ ගෙය. |
| ද්වාරට්ඨ | (පු) දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරට්ඨ | (3) දොරටු පාලයා; දොරටුවෙහි සිටි. |
| ද්වාරපාල | (පු) දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරපාල | (පු) දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරපාලක | (පු) දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරපාලක | (පු) දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරබන්ධන | (න) ආලින්දය, පිල. |
| ද්වාරබාහා | (ඉ) උළුවහු කණුව. |
| ද්වාරබාහා | (ඉ) දොරබාව, දොරපියන. |
| ද්වාරමත්ත | (න) ද්වාරකොෂ‍්ටය. |
| ද්වාරසාලා | (ඉ) දොරටුව අසළ ශාලාව. |
| ද්වාරික | (පු) දොරටුවෙහි නියුක්තයා, දොරටුපාලයා. |
| ද්වාරික | (3) ඇස කන ආදී ද්වාරයන් සම්බන්ධ; දොරටුවෙහි නියුක්ත වූ. |
| ද්වාවීසති | (ඉ) විසි දෙක. |
| ද්වාසට්ඨි | (ඉ) ද්වාසට්ඨි, දෙසැට, සැටදෙක, 62. |
| ද්වාසට්ඨි | (ඉ) හැට දෙක. |
| ද්වාසට්ඨිදිට්ඨි | (ඉ) ද්වාසට්ඨි දෘෂ්ටි, දෙසැට දිටු, සැට දෙකක් දෘෂ්ටි. |
| ද්වාසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ දෙක. |
| ද්වාසීති | (ඉ) අසූ දෙක. |
| ද්වි | (පු) දෙක. |
| ද්වි | (3) දෙක. |
| ද්වික | (න) ජෝඩුව; දෙක; යුගලය. |
| ද්වික | (න) දෙදෙනෙකුගේ සමූහය. |
| ද්වික්ඛත්තුං | (අ) දෙවරක්, දෙවාරයක්. |
| ද්වික්ඛත්තුං | (නි) දෙවරක්. |
| ද්විගුණ | (3) දෙකෙන් වැඩි වූ; දෙගුණ වූ. |
| ද්විගොචර | (පු) දෙදෙනෙකුට ගෝචර වූයේ. |
| ද්විචත්තාළීසති | (ඉ) හතළිස් දෙක. |
| ද්විජ | (පු) දෙවරක් උපන්නා, බ්‍රහ‍්මණයා, පක්ෂියා, දත්, ස්ථාන දෙකකින් උපදනා අක්ෂරාදිය. |
| ද්විජ | (පු) පක්ෂියා; බ්‍රාහ්මණයා; සර්පයා. |
| ද්විජමහාසාරකුල | (න) බමුණු මහසල් කුලය, බ්‍රාහ්මණ මහාසාරකුල බලනු. |
| ද්විජරාජ | (පු) චන්ද්රයා. |
| ද්විජා | (ඉ) හරෙණු. |
| ද්විජිව්හ | (පු) සර්පයා. |
| ද්විජිව්හා | (ඉ) දිව් දෙකක් ඇත්තා, සර්පයා, ගොයා, කේලාම් කියන්නා. |
| ද්විත්ත | (න) එකක් දෙකක් වීම, දෙගුණයක් වීම. |
| ද්විධා | (අ) දෙපරිද්දකින්, දෙයාකාරයකින්. |
| ද්විධා | (නි) දෙයාකාරයකින්. |
| ද්විධාපථ | (පු) මංසන්ධිය. |
| ද්විනවුති | (ඉ) අනූ දෙක. |
| ද්විප | (පු) ඇතා. |
| ද්විප | (පු) දෙවරක් පානය කරන්නා, ඇතා. |
| ද්විපඤ්ඤාසති | (ඉ) පණස් දෙක. |
| ද්විපද | (න) පා දෙකක් ඇත්තා, දෙපා සත්වයා. |
| ද්විමාසික | (3) දෙමසක් පවත්නා. |
| ද්විරද | (පු) ඇතා. |
| ද්විරෙථ | (පු) රකාර දෙකක් ඇත්තා, බඹරා, බ්‍රමර. |
| ද්විසට්ඨි | (ඉ) හැට දෙක. |
| ද්විසත | (න) දෙසියය. |
| ද්විසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ දෙක. |
| ද්විසහස්ස | (න) දෙදහස. |
| ද්විසහස්සීලොකධාතු | (ඉ) දෙවන සහස්‍රයෙන් ගුණිත ලොකධාතුව, චූලනී සහස්‍ර ලොක ධාතුව, සහස්‍රයෙන් ගුණ කරන ලද්දේ ද්විසහශ්‍රී ලෝකධාතු නම් වේ ද්ව |
| ද්විහ | (න) දෙදවස, දෙදවසක්. |
| ද්විහිතික | (පු) දෙදවසකට අයිති. |
| ද්වීහ | (න) දෙදවස. |
| ද්වීහතීහං | (ක්‍රි.වි) දෙතුන් දවසක්. |
| ද්වෙ | දෙක. |
| ද්වෙ | (3) දෙදෙන. |
| ද්වෙජ්ඣ | (ති) බෙදූ, දෙකට බෙදූ. |
| ද්වෙජ්ඣ | (න) සැකය. |
| ද්වෙධා | (අ) දෙයාකාරයකින්, දෙපරිද්දකින්. |
| ද්වෙධා | (නි) දෙයාකාරයකින්. |
| ද්වෙධාපථ | (පු) දෙපරිද්දකින් පවත්නා මාර්ගය. |
| ද්වෙධාපථ | (පු) මංසන්ධිය; සැකය. |
| ද්වෙභාව | (පු) දෙගුණ කිරීම. |
| ද්වෙවාචික | (3) බුදුන් දහම් දෙසරණ පමණක් ගත්. |
| ද්වෙළ්හක | (න) සැකය. |
| ද්වෙළ්හක | විචිකිච්ඡාව, එකක් නියම කර නොහැකි සැකය. |
| ධක | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, ධකති, යෙයි. |
| ධංක | (පු) කපුටා, කොකා. |
| ධකි | (භු) ඉච්ඡායං, කැමතිවීමෙහි, ධඞ්කති, කැමතිවෙයි. |
| ධක්ක | (චු) නාසනෙ, නැසීමෙහි, ධක්කෙති, ධක්කයති, නසයි. |
| ධංඛ | (භු) වස්සිතෙ, තිරිසන් හඬෙහි, ධඞ්ඛෙති, තිරිසන් නාද කරයි. |
| ධජ | (පු) ධජ, දද, ධ්වජය, කොඩිය. |
| ධජ | (පු) ධදය; ධ්වජය. |
| ධජ | (භු) යාමෙහි, ධජති, යෙයි. |
| ධජග්ග | (න) කොඩියේ අග, එනම් සූත්රය. |
| ධජග්ග | (න) කොඩියේ මුදුන. |
| ධජවන්තු | (පු) ධ්වජ බහුල රථාදිය. |
| ධජාලු | (3) බොහෝ ධජ ඇති. |
| ධජාහට | (3) යුද්ධයකදී අල්වා ගෙනෙන ලද. |
| ධජි | (භු) ගතියං, යාමෙහි, ධජති, යෙයි. |
| ධජිනී | (ඉ) යුද සෙනග. |
| ධජිනී | (ඉ) සේනාව. |
| ධඤ්ඤ | (ති) පුණ්‍යවත්හු, පිණැත්තහු. |
| ධඤ්ඤ | (න) ධාන්‍ය; වී තිරිඟු ආදිය. |
| ධඤ්ඤ | (න) ධාන්‍යය, හැල්වී ආදිය. |
| ධඤ්ඤකරණ | (න) කලවිට, කමත. |
| ධඤ්ඤඞ්ඛිල | (න) කාඩි. |
| ධඤ්ඤඞ්ග | (පු) ධාන්‍යාවයව. |
| ධඤ්ඤත්තව | (පු) ධාන්‍යපොතු, වීපොතු. |
| ධඤ්ඤමාස | (පු) ඌකාසත ප්රමාණය, ඌකා බලනු. |
| ධඤ්ඤරාසි | (ඉ) ධාන්‍ය ගොඩ. |
| ධඤ්ඤාගාර | (න) ධාන්‍ය ගබඩාව. |
| ධත | (ති) දරණ ලද, උසුලන ලද. |
| ධත | (3) කටපාඩම් කළ; දැරූ; සිතේ පිහිටුවාගත්. |
| ධතරට්ඨ | (පු) ධ්‍රතරාෂ්ඨ නම් වරම්රජ, ධතරට, කළුතුඩු හා පා ඇති හංසයා. |
| ධන | (චු) අභිලාසෙ, කැමැත්තෙහි, ධනෙති, කැමති වෙයි. |
| ධන | (චු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, ධනෙති, ධනයති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ධන | (න) අයිති දෙය; ධනය; රන් රිදී ආදිය; සම්පත. |
| ධන | (න) මුක්තා මාණික්‍යාදි ධනය. |
| ධන | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, ධනෙති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| ධනක්කිත | (පු) ධාන්‍යාදියෙන් ගත් දාසයා. |
| ධනක්කිත | (3) මිලදී ගන්නා ලද (දාසයා). |
| ධනක්ඛය | (පු) ධන විනාශය. |
| ධනත්ථද්ධ | (3) ධනය නිසා උඬගු වූ. |
| ධනත්ථික | (3) ධනය ලැබීමට කැමති. |
| ධනද | (පු) වෙසමුනු රජ. |
| ධනදප්ප | (පු) ධනදර්‍පය, ධනය නිසා උපදිනා අහංකාරය. |
| ධනරාසි | (පු) ධනරාසිය, ධනසමූහය. |
| ධනලොල | (3) ධනයට ලොල් වූ; ධනයට ලෝභී වූ. |
| ධනවන්තු | (3) ධනවත්. |
| ධනවන්තු | (පු) ධන ඇත්තා, ධනවතා. |
| ධනහෙතු | (පු) ධනය පිණිස. |
| ධනාගම | (පු) ධනප්‍රාප්තිය, ධනලාභය. |
| ධනායති | (න) ා ධනයක් මෙන් සලකයි. |
| ධනාසා | (ඉ) ධනයට ආශාව. |
| ධනි | (පු) ධ්වනිය, ශබ්ද, හඬ. |
| ධනික | (පු) ධනවතා, ණය දුන් අය. |
| ධනික | (3) ණය දුන් අය; ධනය ඇති. |
| ධනිට්ඨා | (ඉ) දෙතේ නැකත. |
| ධනිත | (ති) ධ්වනිත, ධ්වනි යුක්තයා. |
| ධනිත | (න) ශබ්දනගා කිය යුතු මාහාප්‍රාණ අකුර. |
| ධනිය | (පු) ධනවතා, වස්තු හිමියා. |
| ධනී | (පු) ධනවතා, ධනවන්තයා. |
| ධනී | (3) ධන ඇත්තා. |
| ධනු | (දි) යාවනෙ, ඉල්වීමෙහි, ධනීයති, ඉල්වයි. |
| ධනු | (න) දුන්න, ධනු. |
| ධනු | (න) දුන්න. |
| ධනුක | (න) කුඩා දුන්න, කුඩා දුන්නෙන් කෙළීම. |
| ධනුක | (න) කුඩා දුන්න. |
| ධනුකලාප | (න) දුනන හා හියවුර. |
| ධනුකාර | (පු) දුනු සාදන්නා. |
| ධනුකෙතකී | (පු) දුනුකෙය්යා ගස. |
| ධනුග්ගහ | (පු) දුන්නෙන් විදින්නා; හී විදින්නා. |
| ධනුපඤ්වසත | (න) දුනුපංසීයක් දුර, කොෂය. |
| ධනුස්සෙනි | (පු) මොරගස. |
| ධන්ත | (3) පිඹ රත් කරන ලද; පිඹින ලද. |
| ධම | (න) ගිනි පිඹීම. |
| ධම | (පු) පිඹින්නා. |
| ධම | (භු) ධමණෙ, ගිණිපිඹීමෙහි ධමතී, පිඹී. |
| ධමක | (පු) ගිනි පිඹින්නා. |
| ධමක | (පු) පිඹින්නා. |
| ධමණී | (ඉ) නහර. |
| ධමති | (ධමු+අ) ගිනි පිඹියි; නලා ආදිය ශබ්ද කරයි; පිඹියි. |
| ධමතී | (ක්‍රි) (ධම + ති) ගිණි පිඹී. |
| ධමන | (න) කුලල් පිඹීම, කුලල් බට පිඹීම. |
| ධමන | (න) පිඹීම. |
| ධමනි | (ඉ) නහරය. |
| ධමනිසන්ථතගත්ත | (3) නහර ඉල්පී ගිය සිරුරු ඇති. |
| ධමමාන | (3) පිඹින; පිඹිමින්. |
| ධමාපෙති | (ධමු+ණාපෙ) පිඹින්ට සලස්වයි. |
| ධමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිඹ; පිඹලා. |
| ධමෙති | (ධමු+ණෙ) ගිනි පිඹියි; නලා ආදිය ශබ්ද කරයි; පිඹියි. |
| ධමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිඹ; පිඹලා. |
| ධමෙන්ත | (3) පිඹින; පිඹිමින්. |
| ධම්ම | (පු) ආගම ධර්මාදිය; ත්‍රිපිටක ධර්මය; ධර්මය; මාර්ගඵලාදිය; යහපත් පැවැත්ම; ස්වභාවය. |
| ධම්ම | (පු) ස්වභාව, පාලිධර්‍මය, ඤාණය, යුක්තිය, සත්‍යය, ප්‍රකෘතිය, පුණ්‍යය, ඤෙය වස්තු, ගුණය, ආචාරය, සමාධිය, නිස්සත්තතාව, ආපත්තිය, හේතුව. |
| ධම්මකථා | (ඉ) බණ පිළිබඳ කථාව. |
| ධම්මකථික | (පු) ධර්‍මකථිකයා, ධර්මය කියන්නා. |
| ධම්මකථික | (3) බණ කියන්නා. |
| ධම්මකම්ම | (න) නිවැරදි ක්‍රියාව; විනය නීතියට එකඟව කළ විනය කර්මය. |
| ධම්මකරක | (පු) (ධමකරක) පැන් පෙරහන; පෙරහන්කඩය. |
| ධම්මකාම | (3) යුක්ති ධර්මය කැමති. |
| ධම්මකාය | (පු) ධර්ම ශරීරය; ධර්ම සමූහය. |
| ධම්මකාය | (පු) බුදුරජ. |
| ධම්මක්ඛන්ධ | (පු) දහම් කොටස. |
| ධම්මක්ඛාන | (න) ධර්මය කියාදීම. |
| ධම්මගණ්ඩිකා | (ඉ) දංගෙඩිය; හිස ගසා දැමීම සඳහා යටින් තබන කොටය. |
| ධම්මගරු | (3) ධර්මය ගුරු කොට ඇති; ධර්මයට ගෞරව කරන. |
| ධම්මගුත්ත | (3) ධර්මය විසින් රක්නා ලද. |
| ධම්මඝොසක | (3) ධර්මය දේශනා කරන බව දැනුම් දෙන්නා. |
| ධම්මචක්ක | (න) චක්‍රයන් මෙන් යෙදූ ධර්මය; දම්සක. |
| ධම්මචක්ක | (න) ධර්ම චක්රය, දම්සක, ධර්‍මචක්‍ර දේශනාව, බුදුරජ, ධර්‍මඥාව. |
| ධම්මචක්කපවත්තන | (න) එනම් ඇති සූත්රය; දම්සක පෙරළීම. |
| ධම්මචක්ඛු | (න) ධර්‍මවක්ෂුස්, දම් ඇස, ශ්‍රොතාපත්ති මාර්‍ගඥාණය. |
| ධම්මචක්ඛු | (න) ධර්මාවබෝධය. |
| ධම්මචරිය | (ති) ධර්‍මචරියා, ධර්මයෙහි හැසිරීම. |
| ධම්මචරියා | (ඉ) ධර්මයෙහි හැසිරීම. |
| ධම්මචාග | (පු) ධර්‍මත්‍යාගය, දහම් තෑගි, ධර්ම දානය. |
| ධම්මචාරී | (3) ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නා; ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| ධම්මචෙතිය | (න) ධර්ම චෛත්‍යය; ධර්මය උදෙසා කළ සෑය. |
| ධම්මජීවී | (3) ධාර්මික සේ ජීවත් වන්නා. |
| ධම්මඤ්ඤු | (3) ධර්මය දන්නා. |
| ධම්මට්ඨ | (පු) ධර්‍මස්ථ, ධර්මයෙහි පිහිටි. |
| ධම්මට්ඨ | (3) ධර්මයෙහි පිහිටි; යුක්තියෙහි පිහිටි. |
| ධම්මට්ඨිතඤාණ | (න) ප්‍රත්‍ය ඥාණය, පටිච්ච සමුප්පාද අවබෝධඥාණය. |
| ධම්මට්ඨිතතා | (ඉ) ධර්‍මස්ථතාව, ධර්මයෙහි පිහිටි බව. |
| ධම්මට්ඨිති | (ඉ) ධර්මස්වභාවය. |
| ධම්මට්ඨීති | (ඉ) ධර්මයෙහි පිහිටීම. |
| ධම්මතක්ක | (පු) ධර්මානුගත විතර්කය, සම්මා සංකල්පය, අර්‍හත්ඵල විමොක්ෂය. |
| ධම්මතක්ක | (පු) නිවැරදි කල්පනාව. |
| ධම්මතා | (ඉ) ධර්මතාව; ස්වභාවය. |
| ධම්මදාන | (න) ධර්මය දීම, ධර්ම දේශනාව. |
| ධම්මදාන | (න) ධර්මය දීම. |
| ධම්මදායාද | (3) ධර්මය අයිතිය කොට ඇති. |
| ධම්මදීප | (3) ධර්මය පිහිටක් හෝ පහනක් කොට ඇති. |
| ධම්මදෙසනා | (ඉ) දහම් දෙසීම, බණකීම. |
| ධම්මදෙසනා | (ඉ) දහම් දෙසීම. |
| ධම්මදෙස්සී | (3) ධර්මයට විරුද්ධ වන්නා. |
| ධම්මද්ධජ | (පු) ධර්‍මධ්වජය, දහම් දද. |
| ධම්මද්වීප | (පු) ධර්‍මාධිපති, ධර්මය අධිපතිකොට ඇත්තා, බුදුරජ. |
| ධම්මධජ | (3) ධර්මය ධජයක් කොට ගත්. |
| ධම්මධර | (පු) ධර්‍මධර, ධර්‍මධරයා, දහම් දරන්නා. |
| ධම්මධර | (3) ධර්මය දරන්නා. |
| ධම්මධාතු | (ඉ) ධර්‍මධාතුව, දහම්දා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| ධම්මනි | (පු) ගැරඬියා. |
| ධම්මනියාම | (පු) ධර්මතාව; නියම වශයෙන් සිදුවීම. |
| ධම්මනියාමතා | (ඉ) ධර්‍මයාගේ නියම ස්වභාවය. |
| ධම්මනී | (පු) ගැරඬියා. |
| ධම්මන්වය | ධර්ම විනිශ්චය. |
| ධම්මපණ්ණාකාර | (පු) දහම් නැමැති පඬුර. |
| ධම්මපත්තන | (න) මිරිස්. |
| ධම්මපද | (න) ධර්ම කොටස; ධර්ම ගාථා පදය. |
| ධම්මපරියාය | (පු) ධර්ම කොටස; ධර්ම මාර්ගය. |
| ධම්මපරියෙට්ඨි | (ඉ) දහම් සෙවීම. |
| ධම්මපාල | (3) ධර්මය රකින්නා. |
| ධම්මපීති | (ඉ) ධර්‍මප්‍රීතිය, ධර්මය අරමුණුකොට උපන් ප්‍රීතිය. |
| ධම්මපූජා | (ඉ) ධර්‍මපූජාව, ධර්මයට පිදීම, දහම් පුද. |
| ධම්මපූජා | (ඉ) ධර්මයට කරන පූජාව. |
| ධම්මප්පමාණ | (3) දෙසන ධර්මය බලා මැණීම කරන. |
| ධම්මබුද්ධි | (ඉ) ධර්‍මවුද්ධි, දහමින් වැඩීම. |
| ධම්මභණ්ඩාගාරික | (පු) අනඳ මහතෙරුන්ගේ තනතුර; ධර්මය සම්පූර්ණයෙන් දරන්නා. |
| ධම්මභණ්ඩාගාරික | (පු) ධර්‍මභාණ්ඩාගාරික. |
| ධම්මභූත | (පු) ධර්‍මදූත, බුදුරජ. |
| ධම්මභෙරි | (ඉ) දහම් නැමැති බෙරය. |
| ධම්මභොග | (පු) ධර්‍මභොගය, දහම් අනුභවය. |
| ධම්මරක්ඛිත | (3) ධර්මය විසින් රක්නා ලද. |
| ධම්මරත | (3) ධර්මයෙහි ඇලුණු. |
| ධම්මරතන | (න) ධර්‍මරත්නය, දහම්රුවන. |
| ධම්මරති | (ඉ) ධර්මයෙහි ඇලීම. |
| ධම්මරස | (පු) ධර්මයේ රසය. |
| ධම්මරාජ | (පු) ධර්‍මරාජයා, බුදුරජ, දම්රද. |
| ධම්මරාජ | (පු) ධාර්මික රජ; බුදුරද. |
| ධම්මලද්ධ | (3) ධාර්මිකව ලැබූ. |
| ධම්මවර | (පු) උතුම් ධර්මය. |
| ධම්මවාදී | යුක්තිය හෝ ධර්මය කියන්නා. |
| ධම්මවිචය | (පු) ධර්මය විමසීම. |
| ධම්මවිචය | (පු) ධර්‍මවිචය, ධර්මය සෙවීම. |
| ධම්මවිදූ | (3) ධර්මය දන්නා. |
| ධම්මවිනය | (න) ධර්මය හා විනය. |
| ධම්මවිනිච්ඡය | (පු) ධර්මය පිළිබඳ විනිශ්චය. |
| ධම්මවිහාරී | (3) ධර්මානුකූල ජීවත්වන්නා. |
| ධම්මසංගාහක | (3) ධර්මය එක්කොට සංග්‍රහ කරන්නා. |
| ධම්මසංගීති | (ඉ) එක් තැන්වී ධර්මය කියවා බැලීම; ධර්ම සංගායනාව. |
| ධම්මසමාදාන | (න) ධර්මය පිළිගැනීම හෝ පිළිපැදීම. |
| ධම්මසරණ | (3) ධර්මය පිහිට කොට ඇති. |
| ධම්මසවණ | (න) බණ ඇසීම. |
| ධම්මසංවිභාග | (පු) ධර්මය බෙදා දීම. |
| ධම්මසංවෙග | (පු) ධර්‍මසංවේගය, විනය ටීකා. |
| ධම්මසාකච්ඡා | (ඉ) ධර්මය ගැන කථාබස් කිරීම. |
| ධම්මසාකච්ඡා | (ඉ) ධර්‍මසාකච්ඡාව, ධර්මය ගැණ සමගියෙන් කථාකිරීම. |
| ධම්මසාර | (පු) ධර්‍මසාර, දම්සර, බුදුරජ. |
| ධම්මසාලා | (ඉ) බණ දෙසන ශාලාව. |
| ධම්මසෙනාපති | (පු) දම් සෙනෙවි තුමා; සැරියුත් මහතෙර. |
| ධම්මසෙනාපති | ධර්‍මසේනාපති, දම්සෙනෙවි, සාරිපුත්‍රස්ථවිරයන් වහන්සේ. |
| ධම්මසොණ්ඩ | (3) ධර්මයට ලොල් වූ. |
| ධම්මස්සාමි | (පු) ධර්‍මස්වාමි, දහම් සමි, බුදුරජ. |
| ධම්මස්සාමී | (පු) ධර්ම ස්වාමී; බුදුරද. |
| ධම්මාදාස | (පු) ධර්මය නැමැති කැඩපත. |
| ධම්මාධාර | (3) ධර්මය පිහිටීමට ආධාර වූ. |
| ධම්මාධිපති | (3) ධර්මය අධිපති කොට ඇති. |
| ධම්මානුධම්ම | (පු) ධර්‍මානුධර්‍ම, ධර්මයට අනුව පිළිපදින්නා. |
| ධම්මානුධම්ම | (3) ධර්මයට අනුකූල වූ. |
| ධම්මානුවත්තී | (3) ධර්මයට අනුව හැසිරෙන්නා. |
| ධම්මානුසාරි | (පු) ධර්‍මානුසාරී, දහම්සිහිකරන පුද්ගලයා. |
| ධම්මානුසාරී | (3) ධර්මයට අනුව හැසිරෙන්නා. |
| ධම්මාභිසමය | (පු) ධර්‍මාභිසමය, ධර්මාවබෝධය. |
| ධම්මාභිසමය | (පු) ධර්මාවබෝධය. |
| ධම්මාමත | (න) ධර්මය නැමැති අමෘතය. |
| ධම්මාරාම | (3) ධර්මයෙහි ඇලුම් ඇති. |
| ධම්මාසන | (න) බණ දෙසීමට ආසනය. |
| ධම්මි | (පු) ධර්මය ඇත්තා. |
| ධම්මික | (පු) ධාර්මික දැහැමි, දැහැමින් යුත්. |
| ධම්මික | (3) ධාර්මික වූ; යුක්තියෙහි පිහිටි. |
| ධම්මිකසුඛ | (පු) - (න) අනවද්‍යභාවය. |
| ධම්මිය | (පු) ධාර්මික, දැහැමි, දැහැමින් යුත්. |
| ධම්මිල්ල | (පු) කොණ්ඩය. |
| ධම්මිල්ල | (පු) බැඳිකෙශකලාපය, කොණ්ඩය. |
| ධම්මීකථා | (ඉ) ධර්මය පිළිබඳ කථාව. |
| ධම්මොක්කා | (ඉ) (ධම්ම + උක්කා) දහම් විලක්කු. |
| ධර | (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, ධාරෙති, ධාරයති, දරයි. |
| ධර | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, ධරති, දරයි. |
| ධර | (භු) පතිට්ඨායං, ප්‍රතිෂ්ඨාවෙහි, ධරති, පිහිටවයි. |
| ධර | (භු) සුණුකිරීමෙහි, නිද්ධරති, සුණුකරයි. |
| ධර | (3) දරන්නා. |
| ධරණ | (න) ඉසිළීම; කලඳ නම් බර ප්රමාණය; දැරීම. |
| ධරණිරුහ | (පු) ගස. |
| ධරණී | (ඉ) පොළොව. |
| ධරණී | (ඉ) භූමිය, පෘථුවිය. |
| ධරති | (ක්‍රි) (ධර + ති) දරයි. |
| ධරති | (ධර+අ) ජීවත් වේ. |
| ධරන්ත | (3) ජීවත් වෙමින්; ජීවත්වෙන. |
| ධරමාන | (3) ජීවත් වෙමින්; ජීවත්වෙන. |
| ධරා | (ඉ) පෘථිවිය; පොළොව. |
| ධරා | (ඉ) භූමිය. |
| ධරාධර | (පු) මෙඝය. |
| ධරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උසුළා. |
| ධව | (පු) කිහිරි ගස; ස්වාමි පුරුෂයා. |
| ධව | (පු) දැවගස, ස්වාමිපුරුෂයා. |
| ධවනී | (ඉ) අභිසාරිකාව, වෙසඟන. |
| ධවල | (පු) සුද, ශ්වෙතවර්‍ණය. |
| ධවල | (පු) සුද; සුදු පැහැති. |
| ධංස | (භු) නාසෙ, නැසීමෙහි, ධංසති, නසයි. |
| ධංසති | (ක්‍රි) (දසි - (d) භූ දංසනෙසු, නැසීමෙහි + ති) නසයි. |
| ධංසන | (න) නැසීම, ගැලවීම, ඩැහැගැනීම. |
| ධංසිත | (පු) ගිලිහුණු, නැසුණු. |
| ධංසී | (පු) නැසුණු තැනැත්තා. |
| ධා | (භු) ධාරණෙ, (චු) දැරීමෙහි ධාරෙති, ධාරයති, දරයි. |
| ධා | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, දධාති, ධාති, දරයි. |
| ධාක | (භු) සොසනෙ වියලීමෙහි, අල්පාර්ථයෙහි, ධාඛති, වියලෙයි. |
| ධාත | (3) කා බී සම්පූර්ණ වූ; තෘප්තියට පැමිණි. |
| ධාතකි | (ඉ) වල ඉන්න, මයිලගස. |
| ධාතා | (ඉ) බැදියව. |
| ධාති | (ඉ) කිරිමව. |
| ධාතී | (ඉ) කිරිමව, උපමාතාව. |
| ධාතු | (ඉ) ඉන්ද්‍රිය ශක්තිය; මූල ධාතු; ලෝකය; ශබ්දයක මුල් ප්‍රකෘත්තිය; සිහිවීමට හෝ පිදීමට තබා ගන්නා ඇට දත් ආදිය හෝ වස්ත්‍රාදිය. |
| ධාතු | (පු) ශ්ලෙස්මාදිය, රස රක්තාදිය, පඤ්චමහාභූත, වර්‍ණාදිය, ඇට, ඇස් ආදිය, භූධාතු ආදිය, ගෛරිකාදිය, චක්ඛුධාතු ආදිය, බ්රහ්මයා, ධාතුකුසල හා චක්ඛුධාතු ආදී අටලොස්ධාතු දැකීමේ දක්ෂබව, ධාතුසද්දො ජිනමතෙ - ඉත්ථිලිඞ්ගත්තනෙ මතො, සත්ථෙ පුල්ලිඞ්ග භාවස්මිං - කච්චායන මතෙ විසු, විපුබ්බෝධා කරොත්‍යත්ථෙ - අභිපුබ්බොතු භාසනෙ, ත්‍යංසංපුබ්බො යථායොගං - න්‍යංසාරොපන සන්ධීසු. |
| ධාතුක | (3) ස්වභාව ඇති. |
| ධාතුකථා | (ඉ) අභිධර්ම ග්‍රන්ථ සතෙන් තෙවෙනි පොත; ධාතු පිළිබඳ කථාව. |
| ධාතුකුසල | (3) චක්ෂුරාදි ධාතු විභාගයෙහි දක්ෂ වූ. |
| ධාතුඝර | (න) ධාතුගෙය (දළදා ආදිය තබන). |
| ධාතුචෙතිය | (න) ධාතු නිධන් කළ සෑය. |
| ධාතුනානත්ත | (න) මූල ධාතූන්ගේ හෝ චරිතයන්ගේ වෙනස් බව. |
| ධාතුලොක | (පු) මහාභූත ධාතුන්ගෙන් යුත් ලෝකය. |
| ධාතුවිභාග | (පු) ධාතු බෙදීම. |
| ධාමග්ගව | (පු) සැබෝගස. |
| ධාර | (3) උසුළන්නා; දරන්නා; සිතේ තබාගත් අය. |
| ධාරක | (පු) දරන්නා. |
| ධාරක | (3) උසුළන්නා; දරන්නා; සිතේ තබාගත් අය. |
| ධාරණ | (න) දැරීම, ඉසිලීම. |
| ධාරණ | (න) දැරීම; පැලඳීම; සිතේ තබා ගැනීම. |
| ධාරා | (ඉ) ජලධරාව; තද දිය පහර; තලය හෝ මුවහත (ආයුධයක). |
| ධාරා | (ඉ) ප්‍රබන්ධ, කඩු ආදීන්ගේ මුවහත්, වර්‍ෂාධාරාව. |
| ධාරාසම්පාත | (පු) මෙඝයෙන් වැටෙන, දිය කරාව, වැසිපොත. |
| ධාරී | (3) උසුළන්නා; දරන්නා. |
| ධාරෙති | (ධර+ණෙ) ඉගෙන සිටියි; කටපාඩම් කොට සිටියි; ණය වී සිටියි; දරයි; පලඳියි. |
| ධාරෙතු | (පු) උසුළන්නා; දරන්නා. |
| ධාරෙතුං | (නි) දරන්ට. |
| ධාරෙන්ත | (3) උසුළමින්; දරන; දරමින්. |
| ධාව | (භු) යාමෙහි, දිවීමෙහි. |
| ධාවති | (ධාවු+අ) දුවයි. |
| ධාවන | (න) ගමන, දිවීම, පවිත්‍ර. |
| ධාවන | (න) දිවීම; සේදීම. |
| ධාවනී | (ඉ) පුස්වැන්න, පොල්පලා. |
| ධාවන්ත | (3) දුවන; දුවමින්; දුවමින්. |
| ධාවමාන | (3) දුවන. |
| ධාවිතුං | (නි) දුවන්ට. |
| ධාවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුවලා. |
| ධාවිය | (පූ.ක්‍රි) දුවලා. |
| ධාවී | (3) දුවන්නා. |
| ධාවු | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, වැඩීමෙහි, ධාවති, දුවයි විධාවති. |
| ධි | (නි) චි චි කීම; නින්දාවෙහි. |
| ධික්කත | (3) නින්දිත වූ. |
| ධික්ඛ | (භු) දිත්ති කිලෙස ජීවනෙසු, දීප්තිය කිළුටුවීමය, ජීවත්වීමය, යන මෙහි. |
| ධික්ඛති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ධික්ඛ, (කිලෙසෙ, කිලිටුවීමෙහි + ති) කිළුටුවෙයි. |
| ධික්ඛිත | (ති) බැබලුණු, කිළුටුවුණු, ජීවත්වුණු. |
| ධිති | (ඉ) උත්සාහය; ධෛර්ය. |
| ධිති | (ඉ) ධෛර්‍ය්‍ය, දැරීම, ධාරණ ප්රඥාව. |
| ධිතිමන්තු | (3) උත්සාහවත්. |
| ධිතිමන්තු | (පු) වීර්ය ඇත්තා, ප්රාඥයා. |
| ධිම්භ | (භු) ධිම්භ, නිද‍්ඪුභනෙ, කාරාදැමීමෙහි. |
| ධිම්භති | (භු) කාරාදමයි. |
| ධිවි | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි. |
| ධිවු | (භු) පරිච්චාගෙ, පරිත්‍යාගයෙහි, ධිබ්භති, පරිත්‍යාගකරයි. |
| ධී | (අ) ගර්හාවෙහි, නින්දාවෙහි, බියගැන්වීමෙහි. |
| ධී | (ඉ) ප්රඥාව. |
| ධී | (ඉ) ප්රඥාව. |
| ධී | (භු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි, ධීයතෙ, අනාදරකෙරෙයි. |
| ධීතලිකා | (ඉ) බෝනික්කා. |
| ධීතිකා | (ඉ) දුව. |
| ධීතු | (ඉ) දුව. |
| ධීතු | (ඉ) දුහිතෘ, දූ, දුවණිය. |
| ධීතුපති | (පු) දුවගේ සැමියා, බෑනා. |
| ධීතුපති | (පු) දුවගේ සැමියා. |
| ධීමන්තු | (3) නුවණැති. |
| ධීමන්තු | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| ධීයති | (ධා+ඊ+ය) දරනු ලැබේ. |
| ධීයමාන | (3) දරනු ලබන. |
| ධීර | (පු) ප්රාඥයා, වීරයා, කොකුම්. |
| ධීර | (3) නුවණැති; (පු) පණ්ඩිතයා. |
| ධීරත්ත | (න) ධෛර්යබව. |
| ධීරසම්මත | (පු) පණ්ඩිත සම්මත. |
| ධීවර | (පු) කෙවුලා, කෙවට්ටයා. |
| ධීවර | (පු) මසුන් මරන්නා. |
| ධු | (කි) චලනෙ, සෙලවීමෙහි, ධුනාති, සොලවයි, කම්පාකරයි. |
| ධු | (චු) කම්පනෙ, කම්පාවීමෙහි, ධාවෙති, ධාවයති, කම්පාකරයි. |
| ධු | (භු) ගමනෙ, ගමනෙහි, ධුවති, යෙයි. |
| ධු | (භු) චලනෙ, සැළීමෙහි, ධුවති, සැලෙයි, චලනය කරයි. |
| ධුත | (ති) කම්පා කරන ලද, සැලෙන ලද. |
| ධුත | (3) ඉවත් කළ; කම්පිත වූ. |
| ධුතඞ්ග | (න) කෙලෙසුන් යටපත් කිරීම සඳහා පිළිපදින ව්‍රතය. |
| ධුතඞ්ග | (න) කෙලෙස් කම්පාකරන වෘත විශේෂය, තෙරස ධුතාඞ්ග බලනු. |
| ධුතධර | (3) ධුතඞ්ග ධරන. |
| ධුතවාද | (පු) කෙලෙස්, ධුතාඞ්ග. |
| ධුතවාදී | (3) ධුතඞ්ග ගැන කියන්නා. |
| ධුත්ත | (පු) අත්තනගස, දූකෙළින්නා, ධූර්තයා. |
| ධුත්ත | (පු) නො මනා පැවතුම් ඇත්තා; සුරාදියෙහි ලොල් අය. |
| ධුත්ත | (පු) වචකයා, ධූර්‍තකයා. |
| ධුත්තක | (පු) දූර්‍තකයා. |
| ධුත්තක | (පු) නො මනා පැවතුම් ඇත්තා. |
| ධුත්තක | (පු) සුරාදියෙහි ලොල් අය. |
| ධුත්තිකා | (ඉ) සුරාදියෙහි ලොල් ස්ත්රිය. |
| ධුත්තී | (ඉ) සුරාදියෙහි ලොල් ස්ත්රිය. |
| ධුත්තුර | (පු) අත්තනගස. |
| ධුනන | (න) කම්පා කිරීම. |
| ධුනන | (න) කම්පාවීම, සෙලවීම. |
| ධුනන්ත | (3) සොලවන; සොලවමින්. |
| ධුනමාන | (න) කම්පාවෙනු ලබන. |
| ධුනාති | (ධු+නා) කම්පා කරයි; විනාශ කරයි; සොලවයි. |
| ධුනිතබ්බ | (3) කම්පාකළ යුතු. |
| ධුනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට. |
| ධුප | (භු) සන්තාපෙ, තැවීමෙහි, ධූපති, තැවෙයි. |
| ධුබ්බි | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, ධුබ්බති, හිංසා කෙරෙයි. |
| ධුර | (න) කරත්තයේ වියගස; තනතුර; වීර්යය. |
| ධුර | (පු) වියදඬු, අධිකාර වීර්ය්ය, ප්රධාන, සමීප. |
| ධුර | (භු) කුටිල බැව්හි, ධුරති, කුටිල වෙයි. |
| ධුර | (3) ප්රධාන වූ; සමීප වූ. |
| ධුරගාම | (පු) සමීප ගම. |
| ධුරනික්ඛෙප | (පු) බලාපොරොත්තුව හෝ උත්සාහය හැරදැමීම. |
| ධුරන්ධර | (3) තනතුර උසුළන. |
| ධුරභත්ත | (න) නිත්‍ය බත. |
| ධුරවහන | (න) බර ඉසිළීම; වගකීම; විය ගස ඉසිළීම. |
| ධුරවාහී | (පු) ධුරවෘෂභයා, බර උසුලන ගොණා. |
| ධුරවිහාර | (පු) සමීප විහාරය. |
| ධුව | (න) තර්ක, නිශ්චිතාර්ථ, නිවන, නිරන්තර, ස්ථිර, නියම, එකාන්ත. |
| ධුව | (පු) නොනස්නා දෙය. |
| ධුව | (භු) ගතියං, ගමන් ස්ථිර බැව්හි, ධුවති, යෙයි. |
| ධුවං | (අ) ස්ථිර නියමයෙහි, එකාන්තයෙහි. |
| ධුවං | (ක්‍රි.වි) ඒකාන්තයෙන්; නිතර. |
| ධුව | (3) ඒකාන්ත වූ; නිත්‍ය වූ; සැමදා පවත්නා. |
| ධුවකාල | (පු) නිතිකල්. |
| ධූ | (ති) සැලීමෙහි. |
| ධූත | (ති) හරණ ලද, බැහැර කරන ලද. |
| ධූත | (3) ඉවත් කළ; කම්පිත වූ. |
| ධූප | (චු) දීප්තියෙහි, ධූපෙති, ධූපයති, බබලයි, දුවයි. |
| ධූප | (පු) සුවඳ දුම. |
| ධූපන | (න) තෙම්පරාදු කිරීම; තෙලින් බැදීම; සුවඳ දුම් දීම. |
| ධූපාදිසංඛාර | (පු) සුවඳ දුම් කැවීම් ආදී සංස්කරණය. |
| ධූපායති | (ක්‍රි) (d ධූපාසන‍්තාපෙ, තැවීමෙහි + ති) දුම්ගසයි. |
| ධූපායති | (න) ා දුම් දමයි; දුම් නගයි. |
| ධූපිත | (ති) තවන ලද, රත් කරන ලද. |
| ධූපිත | (3) තෙල් දමා බදින ලද; දුම් ගැස්සූ. |
| ධූපෙති | (ධූප+ණෙ) තෙම්පරාදු කරයි; තෙල් දමා බදියි; දුම් ගස්සවයි. |
| ධූපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෙම්පරාදු කොට; දුම් ගස්වා. |
| ධූම | (පු) දුම. |
| ධූම | (පු) දුම. |
| ධූමකෙතු | (පු) උත්පාතය, වහ්නිය, උල්කාපාතය. |
| ධූමකෙතු | (පු) ගින්න; වල්ගාතරුව. |
| ධූමජාල | (න) දුම්රැස. |
| ධූමනෙත්ත | (න) දුම් කවුළුව; දුම් පයිප්පය. |
| ධූමනෙත්ත | (න) දුම්කවුළු. |
| ධූමසිඛ | (පු) ගිනි, එනම් නාරජ. |
| ධූමසිඛ | (පු) ගින්න. |
| ධූමායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධු කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති), කම්පා කරයි. |
| ධූමායති | (න) ා දුම් දමන්නා සේ පෙනේ; දුම් දමයි; පෙනීම නො පැහැදිලි වේ. |
| ධූමායනා | (ඉ) දුම්බීම, දුම්ගැසීම. |
| ධූමායිතත්ත | (න) දුම් දැමීමක් වැනි නො පැහැදිලි බව. |
| ධූම්‍යාට | (පු) නීල කොබෙයියා. |
| ධූලි | (ඉ) දූලි; රජස්. |
| ධූලි | (ති) රජස්, දූවිලි. |
| ධූස | (චු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, ධූසෙති, ධූසති, බබළයි. |
| ධූසර | (පු) මඳක් පඬු පැහැය, මදරත. |
| ධූසර | (3) මද කසාවන්; (පු) මද කසාපැහැය. |
| ධෙ | (භු) පානෙ, පීමෙහි, ධයති, පානය කරයි, ධෙනු. |
| ධෙ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දය රැස්වීමය යන මෙහි, ධායති, ශබ්ද කරයි, රැස්වෙයි. |
| ධෙක | (භු) සද්දෙ, ශබ්දය, උත්සාහය, යන මෙහි, ධෙකති, ශබ්ද කරයි, උත්සාහ කරයි. |
| ධෙනු | (ඉ) ගවදෙන හෝ අන්‍ය සිවුපා පක්ෂි වර්ගයක ගෑනු සතා; දෙන. |
| ධෙනු | (ඉ) දෙන, අලුත වැදූ දෙන. |
| ධෙනුප | (පු) කිරි බොන පැටියා; වස්සා. |
| ධෙනූප | (පු) දෙනගෙන් කිරි බොන පැටියා, කිරි බොන්නා. |
| ධෙය්‍ය | (ති) දෙන, දෙන ලද. |
| ධෙවත | (පු) එනම් ස්වරය. |
| ධොත | (පු) පිරිසිදු කරන ලද, සෝදන ලද. |
| ධොත | (3) පිරිසිදු වූ; සෝදන ලද. |
| ධොන | (3) නුවණැති. |
| ධොනා | (ඉ) ප්රඥාව. |
| ධොපන | (න) මල නෑයින්ගේ මිනී ඇට ඉදිරිපිට තබා කකා බිබී සෝක කිරීම, ඉන්ද්‍රජාලයන් ඇට සෝදා පෙන්නීම. |
| ධොර | (භු) ගතිවාතුරියං, ගමන් දක්ෂ බැව්හි, ධොරති, ගමනෙහි දක්ෂ වෙයි. |
| ධොරයහ | (පු) ධුර උසුලන්නා, ධුරවෘෂභයා, ඉසිලිය හැකි බර ඇත්තා. |
| ධොරය්හ | (3) ධුරය හෝ ප්‍රධානත්වය ඉසිලීමට සමර්ථ වූ. |
| ධොරිතක | (පු) ධාරා නම් අශ්වගණියක්. |
| ධොවති | (ධොවු+අ) පිරිසිදු කරයි; සෝදයි. |
| ධොවන | (න) සේදීම, ඇපිල්ලීම. |
| ධොවන | (න) සේදීම. |
| ධොවන්ත | (3) සෝදන; සෝදමින්. |
| ධොවමාන | (3) සෝදන; සෝදමින්. |
| ධොවිත | (ති) සෝදන ලද, සේදූ. |
| ධොවිත | (3) සෝදන ලද. |
| ධොවිතබ්බ | (3) සේදිය යුතු. |
| ධොවිතුං | (නි) සෝදන්ට. |
| ධොවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සෝදා. |
| ධොවිය | (පූ.ක්‍රි) සෝදා. |
| ධොවු | (භු) ධොවනෙ, සේදීමෙහි, ධොවති, සෝදයි. |
| ධ්‍යපක | (පු) දැවීම කරන්නා, දවන්නා. |
| න | (අ) ප්‍රතිෂෙධයෙහි, නෑ. |
| න | (නි) නැහැ; නොවේ. |
| නකුල | (පු) මුගටියා. |
| නකුල | මුගටියා. |
| නක්ක | (චු) නාසනෙ, නැසීමෙහි, නක්කෙති, නක්කයති, නසයි. |
| නක්ක | (පු) කැස්බා. |
| නක්ක | (පු) කිඹුලා, මත්ස්‍යයා. |
| නක්ඛ | (චු) සම්බන්ධෙ, සම්බන්ධයෙහි, නක්ඛෙති, නක්ඛයති, සම්බන්ධ කෙරෙයි. |
| නක්ඛ | (භු) ගතියං, යාමෙහි, නක්ඛති, යෙයි. |
| නක්ඛත්ත | (න) තරුව; නැකත; නැකැත් ක්‍රීඩාව. |
| නක්ඛත්ත | (න) නැකැත් තාරකා, අශ්වින්‍යාදි නැකත්. |
| නක්ඛත්තකීළන | (න) නැකැතක් මුල්කොට පවත්වන උත්සවය. |
| නක්ඛත්තකීළා | (ඉ) නැකැතක් මුල්කොට පවත්වන උත්සවය. |
| නක්ඛත්තපාඨක | (පු) නැකැත් කියන්නා. |
| නක්ඛත්තයොග | (පු) නැකැත් යෙදීම. |
| නක්ඛත්තරාජ | (පු) චන්ද්රයා. |
| නක්ඛත්තරාජ | (පු) තාරකාවන්ගේ රජා, චන්ද්රයා. |
| නක්ඛත්තෙස | (පු) නක්ෂත්‍රාධිපතියා, චන්ද්රයා. |
| නඛ | (පු) නියපොතු. |
| නඛ | (පු) නියපොත්ත. |
| නඛ | (භු) ගතියං, යාමෙහි, නඛයි, යෙයි. |
| නඛපඤ්ජර | (පු) සිංහාදීන්ගේ නිය පොතු සහිත අත් හැන්ද. |
| නඛර | (පු) නියපොතු. |
| නඛසිත්ථ | නිය අග. |
| නඛී | (පු) නිය ඇත්තා. |
| නඛී | (3) දිවි බලු ආදී නිය ඇති සත්තු; නිය ඇත්තා. |
| නග | (පු) පර්වතය, වෘක්ෂය. |
| නග | (පු) පර්වතය. |
| නගර | (ඉ) නගර, රාජධානිය. |
| නගර | (න) නුවර. |
| නගර සොභිනී | (ඉ) වෙසඟන. |
| නගරක | (න) කුඩා නගරය, පුංචි නුවර. |
| නගරක | (න) කුඩා නුවර. |
| නගරගුත්තික | (පු) නගරාරක්ෂකයා; නගාරාධිපතිය‍ා. |
| නගරවර | (න) උතුම් නුවර. |
| නගරවාසී | (පු) නුවර වැසියා. |
| නගරසොභිනී | (ඉ) නුවර ප්රකට රූප සුන්දරිය; වෛශ්‍යාව. |
| නග්ග | (පු) නග්න, අචෙලක, ආජීවක. |
| නග්ග | (3) නිර්වස්ත්‍ර වූ; වස්ත්‍ර නො හඳින. |
| නග්ගචරියා | (ඉ) නිර්වස්ත්‍ර හැසිරීම. |
| නග්ගසමණක | (පු) නිගණ්ඨයා; නිර්වස්ත්‍ර තවුසා. |
| නග්ගිය | (පු) නග්න බව. |
| නග්ගීය | (න) නිර්වස්ත්‍රබව. |
| නඞ්ගල | (න) කුඹුර හාන උපකරණය; නගුල. |
| නඞ්ගල | (න) නගුල. |
| නඞ්ගලදණ්ඩක | (පු) නගුල් දණ්ඩ. |
| නඞ්ගලඵාල | (න) නගුල් තලය. |
| නඞ්ගලීසා | (ඉ) නගුලිස; නගුලේ පොල්ල. |
| නඞ්ගුට්ඨ | (න) නගුට, වාලධිය. |
| නඞ්ගුට්ඨ | (න) නගුට; වලිගය. |
| නචිරස්සං | (ක්‍රි.වි) නොබෝ කලකින්. |
| නච්ච | (න) නැටීම; නෘත්‍යය. |
| නච්ච | (න) නැටීම. |
| නච්ච | (භු) නච්චනෙ, නැටීමෙහි. |
| නච්චක | (පු) නටන්නා; නෘත්‍යය කාරයා. |
| නච්චට්ඨාන | (න) නටන තැන, නෘත්‍යස්ථානය. |
| නච්චට්ඨාන | (න) නෘත්‍යභූමිය. |
| නච්චති | (නත+ය) නටයි; නෘත්‍ය කරයි. |
| නච්චන | (න) නැටීම. |
| නච්චිතුං | (නි) නටන්ට. |
| නච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නටා. |
| නජ්ජන්තර | (න) නදී විශේෂයක්. |
| නට | (චු) නච්චෙ, නැටීමෙහි, නටෙති, නටයති, නටයි. |
| නට | (පු) නටක; නටන්නා. |
| නට | (පු) නටන්නා නැටීම, තොටිල. |
| නට | (භු) නච්චෙ, නැටීමෙහි, නටති, නටයි, නාටකො. |
| නටක | (පු) නටන්නා, නෘත්‍ය කරන්නා. |
| නටන | (න) නැටීම, නෘත්‍ය කිරීම. |
| නටභුසන | (න) තොටිල. |
| නට්ට | (න) නැටීම. |
| නට්ටක | (පු) නටන්නා; නෘත්‍යය කාරයා. |
| නට්ටක | (පු) නටන්නා. |
| නට්ඨ | (3) නැති වූ; විනාශ වූ; සොයාගත නොහැකි. |
| නත | (දි) සරීර වික්ඛෙපෙ, ශරීරවික්‍ෂෙපයෙහි, නච්චති, නටයි, නච්චං. |
| නත | (3) අවනත වූ; නැමුණු; යටත් වූ. |
| නති | (ඉ) අවනත වීම; නමස්කාරය; නැමීම. |
| නත්තක | (ඉ) නිමිති කියන්නී, නටන්නී. |
| නත්තක | (න) කුඩ රෙද්ද. |
| නත්තක | (පු) නටන්නා; නෘත්‍යය කාරයා. |
| නත්තන | (න) නැටීම. |
| නත්තන | (න) නැටීම. |
| නත්තමාල | (පු) කරඳ ගස. |
| නත්තමාල | (පු) මඟුල් කරඳ. |
| නත්තු | (පු) මුනුපුරා. |
| නත්තු | (පු) මුනුබුරා. |
| නත්ථි | (අ) නැත, අවිද්‍යාමානාර්‍ථයෙහි. |
| නත්ථි | (න+අත්ථි) නැත්තේය. |
| නත්ථික | (පු) නාස්තික දෘෂ්ටිය ප්රකාශ කරන්නා. |
| නත්ථිකදිට්ඨි | (ඉ) නාස්තික දෘෂ්ටිය; පුනරුප්පත්තිය හා කර්මවිපාක නැත යන දෘෂ්ටිය. |
| නත්ථිකදිට්ඨි | (ඉ) නාස්තික දෘෂ්ටිය. |
| නත්ථිකවාදී | (3) නාස්තික දෘෂ්ටිය ඇති. |
| නත්ථිතා | (ඉ) නැති බව. |
| නත්ථිතා | (ති) නාස්තික දෘෂ්ටිය ඇතිබව. |
| නත්ථිභාව | (ති) නැතිබව, නාස්තික භාවය. |
| නත්ථිභාව | (පු) නැති බව. |
| නත්ථු | (ඉ) නාසය; නාසිකාව. |
| නත්ථු | (ඉ) නාසිකාව. |
| නත්ථුකම්ම | (න) නස්‍යය; නාසයට හිතවත් බෙහෙත් වත් කිරීම. |
| නද | (චු) සද්දෙ - කීමෙහි, නාදෙති, කියයි. |
| නද | (භු) අබ්බ්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි, නදති, නාද කරයි. |
| නදති | (ක්‍රි) (d) (භු) නද, අබ්‍යත්ත සද්දෙ, අව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි + ති) නාද කරයි. |
| නදති | (නද+අ) නාද කෙරේ. |
| නදන | (න) නාද කිරීම. |
| නදන | (න) නාද කිරීම. |
| නදිත | (ති) නාද කළ. |
| නදිත | (න) නාදය. |
| නදිතබ්බ | (3) නාද කළ යුතු. |
| නදිතුං | (නි) නාද කරන්ට. |
| නදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නාද කොට. |
| නදී | (ඉ) ගඞ්ගාව, නදිය. |
| නදී | (ඉ) ගඟ. |
| නදීකූල | (න) ගං ඉවුර. |
| නදීතීර | (න) ගං ඉවුර. |
| නදීදුග්ග | (න) ගංගා නිසා යාමට අපහසු තැන. |
| නදීමාතිකා | (ඉ) නදී ජලයෙන් හටගත් ශස්‍ය ඇති ප්‍රදේශය. |
| නදීමුඛ | (න) ගංමෝය. |
| නදීමුඛ | (න) මෝය - පෙ - |
| නදීවිදුග්ග | (න) නදියෙන් වටවී යා නොහැකි දුර්‍ගම ස්ථානය. |
| නද්ද | (භු) නද්දෙ, ශබ්දයෙහි, නද්දති, ශබ්ද කරයි. |
| නද්ධ | (3) පැලඳගත්; බඳින ලද; යොදාගත්; වෙළන ලද. |
| නද්ධි | (ඉ) වරපට; සම් පටිය. |
| නද්‍යම්බුජීවන | (න) නදීජලයෙන් ජීවත්වන සස්‍ය ඇති ප්‍රදේශය, ගඞ්ගාජලයෙන් සස්‍ය කරණ ප්‍රදේශය. |
| නනන්දා | (ඉ) නෑනා; සැමියාගේ සොහොයුරිය. |
| නනු | (නි) නොවේද?; ප්‍රශ්න කිරීමේ හෝ අනිශ්චිතාර්තයෙහි නිපාතයක්. |
| නන්තක | (න) රෙදි කැබැල්ල; රෙදිකඩ; රෙදිමාල්ල. |
| නන්ද | (පු) සන්තෝෂය. |
| නන්ද | (භු) තුට්ඨිමොදෙසු - සමෘද්ධියෙහි, නන්දති, සතුටුවෙයි, අභිනන්දති. |
| නන්ද | (3) නමක්; සතුටු වන්නා. |
| නන්දක | (3) සතුටු වන්නා. |
| නන්දති | (ක්‍රි) (නන්ද + ති) සතුටුවෙයි. |
| නන්දති | (නන්ද+අ) ප්‍රීතිමත් වේ; සතුටු වේ. |
| නන්දන | (න) එනම් ඇති උයන; සතුටු වීම. |
| නන්දන | (න) සන්තෝසය, ශක්රයාගේ උයන. |
| නන්දනා | (ඉ) සතුටු වීම. |
| නන්දා | (ඉ) ශක්රයාගේ පොකුණ, එම දෙවඟන. |
| නන්දි | (ඉ) තෘෂ්ණාව, තණ්හාව, යොත. |
| නන්දි | (ඉ) තෘෂ්ණාව; සතුට. |
| නන්දි | (ති) වරපට, සොණ. |
| නන්දික්ඛය | (පු) තෘෂ්ණාව නැසීම. |
| නන්දිතබ්බ | (3) සතුටු විය යුතු. |
| නන්දිතුං | (නි) සතුටු වන්ට. |
| නන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| නන්දිමුඛීරතති | (ඉ) අලුයම් කාලයෙහි රාත්‍රිය. |
| නන්දියාවට්ට | (පු) කපුටු ගඳ. |
| නන්දිරාග | (පු) කාමයෙහි ඇලීම; තෘෂ්ණාව. |
| නන්දිසංයොජන | (න) තෘෂ්ණා නැමැති බැම්ම. |
| නන්දු | (අ) විරොධ ප්රකාශ, ප්‍රශ්න, අනුඥා, නැලවිල්ල, ආමන්ත්‍රනාදියෙහි. |
| නන්ධ | (d) තු - බන්ධනෙ, වැළඳගැන්මෙහි, නන්ධති, වැළඳගණී. |
| නන්ධති | (ක්‍රි) (නන්ධ + ති) වැළඳගණී. |
| නන්ධති | (නධි+ංඅ) වෙළා බඳී. |
| නන්ධි | (ඉ) යොත; සම් පටිය. |
| නන්ධී | (න) බැඳීම. |
| නපුංසක | (න) නපුංසක ලිඞ්ගය; නපුංසකයා; පුරුෂයෙක් හෝ ස්ත්‍රියක් නොවූ පුද්ගලයා. |
| නපුංසක | (පු) පණ්ඩකයා, නපුංසකයා, ස්ත්රී පුරුෂ භාවයෙන් තොරවූ තැනැත්තා |
| නභ | (න) අහස. |
| නභ | (පු) (න) අහස. |
| නභස | (න) අහස, අවකාශය. |
| නභොසද | (පු) දෙවියා. |
| නම | (පු) නැමීම. |
| නම | (භු) පහුත්තෙචසද්දෙච, නමස්කාරයෙහි හා ශබ්දයෙහි, නමති, නමස්කාර කෙරෙයි, ශබ්දකෙරෙයි. |
| නමක්කාර | (පු) නමස්කාරය; හිස පහත්කොට වැඳීම. |
| නමක්කාර | (පු) වන්දනාව, නමස්කාරය. |
| නමතක | (න) සැත දවටන රෙදිකඩ, එළු ලොමින් කල වස්ත්‍ර විශේෂයක්. |
| නමති | (ක්‍රි) (නම +ති) නමස්කාර කරයි, නැමෙයි. |
| නමති | (නමු+අ) අවනත වේ; නැමේ. |
| නමන | (න) නැමීම; හැකිළීම. |
| නමන | (න) නැමීම. |
| නමනා | (ඉ) නැමීම; හැකිළීම. |
| නමන්ත | (3) නැමෙන; නැමෙමින්; වඳිමින්. |
| නමස්ස | (භු) වන්දනෙ, වැඳීමෙහි, නමස්සති, වඳියි. |
| නමස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, පහුත්තෙ, ගෞරව කිරීමෙහි + ස්සති) (නමස්ස + ති) නමස්කාර කෙරෙයි. |
| නමස්සති | (නමස්ස+අ) නමස්කාර කරයි; වඳියි. |
| නමස්සන | (න) නමස්කාරය, වැඳීම. |
| නමස්සන | (න) වැඳීම. |
| නමස්සනා | (ඉ) වැඳීම. |
| නමස්සන්ත | (3) වඳින; වඳිමින්. |
| නමස්සමාන | (3) වඳින; වඳිමින්. |
| නමස්සිතුං | (ඉ) වඳින්ට. |
| නමස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| නමස්සිය | (ක්‍රි) නමස්කාර කොට. |
| නමස්සිය | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| නමස්සිය | (3) වැන්ද යුතු. |
| නමිත | (පු) නමස්කාර කළ, නැමුණු. |
| නමිත | (3) නමස්කාර කළ. |
| නමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නමස්කාර කොට; නැමී. |
| නමු | (භු) නමනෙ, නැමීමෙහි, නමති, නමයි. |
| නමුචි | (පු) මාරයා. |
| නමුචි | (පු) වසවර්තිමාරයා. |
| නමුචිසුදන | (පු) ශක්රයා. |
| නමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නමා. |
| නමො | (අ) ප්‍රණාමයෙහි, නමස්කාරයෙහි. |
| නමො | (නි) නමස්කාර වේවා. |
| නම්මදා | (ඉ) එනම් ගඟ. |
| නම්මදා | (ඉ) නර්මදා ගඟ. |
| නය | (පු) ක්රමය; න්‍යාය; පිළිවෙළ. |
| නය | (පු) යුක්තිය, ක්රමය. |
| නය | (භු) ගතියං, ගමනෙහි, නයති, යෙයි, පමුණුවයි. |
| නය සහස්ස | (න) ක්‍රම දහස. |
| නයති | (නි+අ) ගෙනයයි; පමුණුවයි. |
| නයන | (න) ඇස, නේත්‍රය. |
| නයන | (න) ඇස; ගෙනයාම. |
| නයනාමය | (පු) නේත්‍ර රෝගය. |
| නයනායුධ | (න) යම රජුගේ ආයුධය, යම රජුගේ ඇස. |
| නයනාවුධ | (පු) යම රජ. |
| නයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගෙන ගොස්. |
| නයුත | (න) දස දහස, නහුතය. |
| නය්හති | (ක්‍රි) (d (දි) නහ - බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි + ති) බඳියි. |
| නය්හති | (නහ+ය) වෙළනු හෝ ඔතනු ලැබේ. |
| නය්හන | (න) එතීම; වෙළීම. |
| නය්හන | (න) ගැට ගැසීම, බැඳීම, බැඳුම්. |
| නර | (පු) මනුෂ්‍යයා; මිනිසා. |
| නර | (පු) මනුෂ්‍යයා. |
| නර | (භු) පාපුණනෙ, පැමිණීමෙහි, නරති, පැමිණෙයි. |
| නරක | (න) නරකය, නිරය. |
| නරක | (පු) දුක් දෙන තැන; නරකය; නිරය. |
| නරක හෙද | (පු) නරක විශෙ‍ෂ. |
| නරකග්ගි | (පු) නිරය ගින්න. |
| නරදෙව | (පු) රජ, දිව්‍ය පුත්‍ර. |
| නරදෙව | (පු) රජ. |
| නරනාරී | (ඉ) පුරුෂ, ස්ත්රී. |
| නරමර | (පු) මනුෂ්‍ය, දේව. |
| නරවර | (පු) නරෝත්තමයා, බුදුරජ. |
| නරවාහන | (පු) වෛශ්රවණ වරම් රජ. |
| නරවීර | (පු) බුදුරද; වීර පුරුෂයා. |
| නරසාරථී | (පු) බුදු රජ. |
| නරසීහ | (පු) බුදු රජ. |
| නරසීහ | (පු) බුදුරද; ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයා. |
| නරාධම | (පු) අධම මිනිසා. |
| නරාධිප | (පු) රජ. |
| නරාසභ | (පු) අති උතුම් මිනිසා; බුදුරද. |
| නරාසභ | (පු) නරශ්‍රේෂ‍්ඨයා, බුදු රජ. |
| නරුත්තම | (පු) උතුම් මිනිසා; බුදුරද. |
| නල | (න) බට, කුලල්බට. |
| නලකාර | (පු) කුළුපොත්තා. |
| නලග්ගි | (පු) තණ, බට ආදියෙන් ඇතිවෙන ගින්න. |
| නලද | (පු) බබුස්තණ. |
| නලමීන | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| නලාට | (පු) නලළ. |
| නලින | (න) පද්මය, පියුම. |
| නලිනී | (ඉ) පියුම් විල. |
| නලීනී | (ඉ) පියුම් විල. |
| නව | (ති) අභිනව, අලුත්, නවය. |
| නව | (3) අභිනව; අලුත්; නවය. |
| නවක | (න) අලුත උපසම්පදාව ලැබූ භික්ෂූ නම; නවයේ සමූහය. |
| නවක | (පු) නවකයා, අභිනවයා, අලුත පැමිණි තැනැත්තා. |
| නවක | (3) අලුත් වූ; අලුතෙන් පැමිණි. |
| නවකතර | (3) ඉතා අලුතෙන් පැමිණි; වඩා බාල වූ. |
| නවකම්ම | (න) අලුත් කර්මාන්තය. |
| නවකම්මික | (3) ගොඩනැගිලි සාදන්නා; වැඩ කරන්නා. |
| නවඞ්ග | (3) කොටස් නවයක් ඇති. |
| නවඞ්ග සත්ථුසාසන | (න) සූත්රය, ගෙය්‍යය, වෙය්‍යාකරණය, ගාථාය, උදානය, ඉතිවුත්තකය, ජාතකය, අබ්භුත ධම්මය, වෙදල්ලය, අඞ්ග නවයෙන් යුත් ශාස්තෘ සාසනය. |
| නවනවුති | (ඉ) අනූ නවය. |
| නවනාට්‍යරස | (පු) නාට්‍ය රස නවය. |
| නවනීත | (න) වෙඬරු. |
| නවනීත | (න) වෙඬරු. |
| නවප්පසූතිකා | (ඉ) අලුත වැදූ තැනැත්තිය. |
| නවම | (න) නවවැනි. |
| නවම | (3) නවවෙනි. |
| නවමල්ලිකා | (ඉ) සත්පෙති, දෑසමන්. |
| නවමී | (ඉ) මාසයේ නවවෙනිදා. |
| නවානුපුබ්බ විහාර | (න) නාවානුපූර්‍ව විහාරයන්. |
| නවුඬට | (න) අලුත නැගූ තෙල නොහොත් වෙඬරු. |
| නවුත | (න) දසදහස, 10,000, නවුතය. |
| නවුති | (ඉ) අනූව. |
| නවුති | (න) දසදහස. |
| නවුබ්භින්න | (න) අලුත පහලවූ දලුව, අංකුරය. |
| නවොරොපිත | (ති) අලුත බාන ලද, අලුත කපන ලද. |
| නස | (දි) අදස්සනෙ, නොදැක්මෙහි, විනාශයෙහි, නස්සති, නැසෙයි. |
| නස | (භු) කොටිල්ලෙ, කුටිල බැව්හි, නසති, වක්ව යෙයි. |
| නස්සති | (ක්‍රි) (නස+ති) නැසෙයි. |
| නස්සති | (නස+ය) නැසේ; විනාශ වේ. |
| නස්සන | (න) නැසී යාම; විනාශය. |
| නස්සන | (න) විනාශය, ආදර්‍ශනය. |
| නස්සනක්ඛර | (පු) නසන සුළු අක්ෂර. |
| නස්සන්ත | (3) නැසෙන; නැසෙමින්. |
| නස්සමාන | (3) නැසෙන; නැසෙමින්. |
| නස්සිතුං | (නි) නැසෙන්ට; විනාශවෙන්ට. |
| නස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැසී; විනාශ වී. |
| නහ | (දි) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, නය්හති, බඳී - සන්නය්හති. |
| නහ | (දි) සොචෙය්‍යෙ, පවිත්‍ර බැව්හි, නහායති, පවිත්‍ර කෙරෙයි, ස්නානය කරයි. |
| නහාත | (න) ස්නානය කළ, සුද්ධ කල. |
| නහාත | (3) නෑවාවූ. |
| නහාතක | (පු) කෙලෙසුන් නැසූ අය. |
| නහාති | (ක්‍රි) (නහ + - (ති) - (d) (භු) නහන, නෑමෙහි) ස්නානය කරයි. |
| නහාන | (න) නෑම. |
| නහාන | (න) ස්නානය. |
| නහානිය | (න) නහනු; නානු; නෑමට උවමනා සබන් ආදිය. |
| නහානිය | නෑමට යෝග්‍ය දේ. |
| නහාපක | (පු) කරණවෑමියා, කප්පකයා. |
| නහාපක | (3) නාවන්නා. |
| නහාපන | (න) නෑවීම, ස්නානය කරවීම. |
| නහාපන | (න) නෑවීම. |
| නහාපික | (පු) කරණවෑමියා. |
| නහාපිත | (පු) කරණවෑමියා. |
| නහාපිත | (3) නාවන ලද; (පු) අම්බැට්ටයා; බාබර. |
| නහාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නහ, නහනෙ, නෑමෙහි + ණෙ + ති) (නහ - ණාපෙ - - (ති) ) නාවයි. |
| නහාපෙති | (නහ+ණාපෙ) නාවයි. |
| නහාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නාවා. |
| නහායති | (නහ+ණය) නායි; නෑම කරයි. |
| නහායිතුං | (නි) නාන්ට. |
| නහායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නා; නාලා. |
| නහාරු | (න) නහර. |
| නහාරු | (පු) නහරය. |
| නහාරුදද්දුල | (න) නහර වැදැල්ල. |
| නහි | (අ) ප්‍රතිෂෙධයෙහි. |
| නහුත | (න) දසදහස, කොටිප්‍රකොටි සියක් ලක්ෂය, 10000000000000000000000000000 (1E+28) |
| නහුත | (න) දසදහස. |
| නළ | (චු) සස්සනෙ, වැටීමෙහි, නළෙති, වැටෙයි. |
| නළ | (පු) කුලල් බට. |
| නළ | (පු) බට ගස. |
| නළකලාප | (පු) බටලී මිටිය. |
| නළකාර | (පු) කුළුපොත්තා; බට ලීයෙන් කර්මාන්ත කරන්නා. |
| නළමීණ | (පු) ඉස්සා. |
| නළාගාර | (න) බටලී ගෙය. |
| නළාගාර | (පු) බටකොළ සෙවිලි කළ ගෙය. |
| නළාටික | (න) තමන්ගේ නළලෙහි ඇඟිල්ල තබා නටන්නියගේ නළලෙහි ඇඟිලි තැබීම. |
| නා නා | (අ) නෙකාර්ථ, වර්ජන යන මෙහි. |
| නාක | (පු) දෙව්ලොව. |
| නාග | (පු) ඇතා; උත්තමයා; නයා; නා ගස; බුදුරද. |
| නාග | (පු) සර්ප, හස්ති, නාග වෘක්ෂ, ශ්‍රේෂ්ඨ, බුදුරජ, සිරියල්. |
| නාගදන්ත | (න) ඇත් දත; කිසිවක් එල්ලීමට බිත්තියේ සවිකළ කොක්ක. |
| නාගදන්ත | (න) බිත්තිකොකු. |
| නාගදන්තක | (න) ඇත් දත; කිසිවක් එල්ලීමට බිත්තියේ සවිකළ කොක්ක. |
| නාගධෙයි | (ඉ) තිටිඟ. |
| නාගනාථ | (පු) ශක්රයා. |
| නාගපුප්ඵ | (න) නාමල. |
| නාගබල | (3) ඇතකුගේ ශක්තිය ඇති. |
| නාගබලා | (ඉ) කෑලිය පැලෑටිය. |
| නාගබලා | (ඉ) ගස් කෑලිය. |
| නාගභවන | (න) නා ලොව. |
| නාගමාණවක | (පු) නාග වර්ගයේ තරුණයා. |
| නාගමාණවිකා | (ඉ) නා මෙණවිය; නාග තරුණිය. |
| නාගමානවිකා | (ඉ) මනුෂ්‍යස්ත්‍රී ස්වරූපයෙන් සිටින නාගධෙනුව, නා මෙනවිය. |
| නාගමාලිකා | (ඉ) නාගවෘක්ෂ. |
| නාගර | (න) වියලි ඉඟුරු. |
| නාගර | (පු) නුවර වැසියා. |
| නාගරාජ | (පු) නා රජ. |
| නාගරාජ | (පු) නාරජ, අනන්ත නාරජ. |
| නාගරික | (3) නුවර වැසි; නුවරට අයත්. |
| නාගරුක්ඛ | (පු) නා ගස. |
| නාගලතා | (ඉ) බුලත් වැල. |
| නාගලතා | (ඉ) බුලත්. |
| නාගලොක | (පු) නා ලොව, නාග භවනය. |
| නාගලොක | (පු) නා ලොව. |
| නාගවන | (න) ඇතුන් වසන වනය. |
| නාගසම්භව | (පු) සින්දූරම්. |
| නාගාධිප | (පු) නාගාධිපතියා, විරූපාක්ෂ වරම් රජ. |
| නාගාපලොක | (න) හස්ති බැල්ම, ඇතාට පසු භාගය බැලීමේදී බෙල්ල හරවා බැලිය නොහැකිය ශරීරයම හරවා බැලිය යුතු වේ බුදුවරයෝ පසුභාගය බලන කල්හී ග්‍රීවය නොකරකවා ඒ දිසාව හැරී බලති. |
| නාටක | (න) නාට්‍යය. |
| නාටක | (පු) නටන්නා, නෘත්‍ය කරන්නා. |
| නාටකිත්ථි | (ඉ) නටන්නී; නාට්‍ය දක්වන්නී. |
| නාටිකා | (ඉ) නටන්නී; නාට්‍ය දක්වන්නී. |
| නාට්‍ය | (න) නැටුම්, වැයුම්, ගී කීම් යන තුන. |
| නාථ | (පු) පිහිට; ස්වාමියා. |
| නාථ | (පු) බුදුරජ, නාථ දෙව්රජ, අධිපතියා. |
| නාථ | (භු) යාචනෙ, ආසිංසනෙ, උපතාපෙ, ඉස්සරියෙච, ඉල්වීමෙහි. |
| නාථ | (භු) වාචනෙ, ආසිංසනෙ, උතාකෙ, ඉස්සරියෙව, ඉල්වීම - තැවීම, ඉසුරු බව යන මෙහි නාටති, ඉල්වයි. |
| නාථපුත්ත | (පු) නිඝණ්ඨනාථ පුත්රයා. |
| නාද | (පු) නාද, හඬ. |
| නාද | (පු) ශබ්දය; හඬ. |
| නාදී | (ඉ) මහ හඬ, හෙන පුපුරණ හඬ. |
| නානතා | (ඉ) නානාකාර බව; වෙනස් බව. |
| නානත්ත | (ඉ) වෙනස. |
| නානත්ත | (න) නානත්වය, නොයෙක් ආකාර ඇති බව. |
| නානත්ත | (න) නානාකාර බව; වෙනස් බව. |
| නානත්ත කතා | (ඉ) කට කතා. |
| නානත්තකාය | (3) වෙනස් ශරීර ඇති. |
| නානත්තතා | (ඉ) නොයෙක් ආකාර ඇති ස්වභාවය. |
| නානත්තසඤ්ඤී | (පු) නොයෙක් අදහස් ඇත්තා. |
| නානා | (නි) නානා විධ වූ; නොයෙක් ආකාර වූ; වෙන්ව. |
| නානාකරණ | (න) වෙන් කිරීම; වෙනස් කිරීම. |
| නානාගොත්ත | (3) නොයෙක් ගොත්‍ර ඇති. |
| නානාජච්ච | (3) නොයෙක් ජාති ඇති. |
| නානාජන | (පු) නොයෙක් දෙනා. |
| නානාතිත්ථිය | (3) නොයෙක් ඇදහීම් ඇත්තො. |
| නානාප්පකාර | (3) නොයෙක් ආකාර ඇති. |
| නානාරත්ත | (3) නොයෙක් දේ පෙවූ; නොයෙක් පැහැති. |
| නානාරූප | (න) නානාප්රකාර දෙය, නා නා ස්වභාව. |
| නානාවාද | (3) නොයෙක් මත ඇති. |
| නානාවිධ | (3) නොයෙක් ආකාර ඇති. |
| නානාසංවාස | (න) වෙන වෙනම ජීවත්වීම. |
| නානාසංවාසක | (3) වෙනස් නිකාය වලට අයත්. |
| නාභි | (ඉ) නැබ, පෙකනිය, රළුනාභිය, බොස් ගෙඩිය. |
| නාභි | (ඉ) නැබ; පෙකණිය. |
| නාම | (න) චිත්ත් චෛතසිකාදී අරූප දෙය; නම. |
| නාම | (න) නම, අරූප ධර්මය, චතුර්විධ අරුපී යාමය. |
| නාම | (3) නම් ඇති. |
| නාමක | (ති) තේරුමක් නැති කතා, නිකම් කතා පමණක්. |
| නාමක | (3) නමැති. |
| නාමකරණ | (න) නමක් දීම. |
| නාමගහණ | (න) නමක් ගැනීම. |
| නාමගොත්ත | (න) නාමය, ගොත්රය. |
| නාමධෙය්‍ය | (න) නම. |
| නාමධෙය්‍ය | නම. |
| නාමධෙය්‍ය | (3) නමැති. |
| නාමපද | (න) වරනගන ලද නාමය. |
| නාමරූප | (න) නාමය හා රූපය. |
| නාමරූප කථා | (ඉ) නාමය හා රූපය පිළිබඳ කථා, අභිධර්ම පිටකය. |
| නාමිත | (3) නමන ලද. |
| නාමෙතබ්බ | (3) නැමිය යුතු. |
| නාමෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) නම, නමනෙ, නැමීමෙහි + ණෙ + ති) නැමෙයි. |
| නාමෙති | (නමු+ණෙ) නමයි. |
| නායක | (පු) ප්රධානයා; පිරිසක් හසුරුවන්නා. |
| නායක | (පු) බුදු රජ, අධිපතියා, ඉසුරු ඇත්තා, ප්රධානයා. |
| නායිකා | (ඉ) නායිකාව. |
| නාරක | (පු) නිරයෙහි දුක්විඳින්නා. |
| නාරඞ්ග | (පු) නාරන් ගස. |
| නාරාඞ්ග | (පු) නාරංගස. |
| නාරාච | (න) යකඩ පොල්ලක්, යකඩ ඉන්න. |
| නාරායන | (පු) විෂ්ණු. |
| නාරාව | (පු) අලවංගුව; යකඩහුල. |
| නාරි | (ඉ) ස්ත්රී, කාන්තාව. |
| නාරිකෙර | (පු) පොල්. |
| නාරිපුප්ඵ | (න) ස්ත්‍රීන්ගේ ඔසප්, ස්ත්‍රීන් මල්වරවීම. |
| නාරී | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| නාල | (න) පියුම් දණ්ඩ, සිදුර, බට. |
| නාලං | (අ) නුසුදුසු, නොසෑහෙන. |
| නාලං | (නි) නො සෑහේ; ප්රමාණ නොවේ. |
| නාලි | (ඉ) නැලිය, නළ. |
| නාලිකා | (ඉ) ටියුබය. |
| නාලිගබ්භ | (පු) පළලට වඩා දිගුණ තිගුණ දිග ඇති කාමරය. |
| නාලින්ධම | (පු) ස්වර්‍ණකාරයා, රන් කරුවා. |
| නාලිපට්ට | (පු) හිස් වැසුම, තොප්පිය. |
| නාවා | (ඉ) නැව. |
| නාවා | (ඉ) පසුර, නැව. |
| නාවාතිත්ථ | (න) නැව්තොට; වරාය. |
| නාවායික | (පු) නැවට අයිති තැනැත්තා, නැවියා. |
| නාවාසඤ්චාර | (පු) නැව් ගමන. |
| නාවික | (පු) නැවියා, නැවෙන් හැසිරෙන්නා. |
| නාවික | (පු) නැවියා; නැවෙහි නියුක්ත අය. |
| නාවිකී | (ඉ) නැවෙහි නියුක්ත ස්ත්රිය. |
| නාවුතික | (පු) අනූවකින් යුත්. |
| නාවුතික | (3) අනූවක් වයසැති. |
| නාස | (පු) මරණය, නැසීම, ආදර්‍ශනය. |
| නාස | (පු) මරණය; විනාශය. |
| නාසන | (න) මැරීම, වධය. |
| නාසා | (ඉ) නහය; නාසිකාව. |
| නාසා | (ඉ) නාසිකාව, නැහැය. |
| නාසාරජ්ජු | (ඉ) නාස් ලණුව. |
| නාසිකා | (ඉ) නාසිකාව, නැහැය. |
| නාසිකා | (ඉ) නාහය. |
| නාසිකාරොග | (පු) නාසිකාරෝගය, පීනසය. |
| නාසිත | (3) නසන ලද. |
| නාසිතක | (ති) බැහැරකළ, අස්කළ. |
| නාසු | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, නාසති, ශබ්ද කරයි. |
| නාසෙතබ්බ | (3) නෙරපිය යුතු; විනාශ කළ යුතු. |
| නාසෙති | (ක්‍රි) - (d) (චු) නස, අදස්සනෙ, විනාසයෙහි, (නෙ + නය + ති) නාසෙති, නසයි. |
| නාසෙති | (නස+ණෙ) නසයි; විනාශ කරයි. |
| නාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| නාහ | (න) සන්නාහය, යුද්ධසැට්ටය, ලෝහ තහඩුව. |
| නාළ | (පු) නළය; පයිප්පය. |
| නාළි | (ඉ) නැළිය. |
| නාළි | (ඉ) පයිප්පය, පියුම් දණ්ඩ. |
| නාළිකා | (ඉ) බෝතලය; බෝතලය මෙන් සාදාගත් උණ පුරුක; හෝරා යන්ත්රය. |
| නාළිකායන්ත | (න) ඔරලෝසුව; හෝරා යන්ත්රය. |
| නාළිකෙර | (න) පොල් ගෙඩිය. |
| නාළිකෙර | (පු) පොල් ගස. |
| නාළිකෙරික | (ති) පොල්වලට අයත්. |
| නාළිපට්ට | (පු) තොප්පිය. |
| නාළිමත්ත | (3) නැළියක් පමණ. |
| නි | (අ) නිශ්ශෙ, අභාව, සන්නිවෙස, අතිසයාර්ථ, මොක්ෂ, රාසි, ගෘහ, නියොග, උපමා, හීනාර්ථ, ප්‍රසාද, නිග්‍රහ, අතික්රම, දර්‍ශන, අවසාන, නිකාන්ත, අධොභාව, අවධාරණ, සාමිප්ප, බන්ධන, දක්ෂත්ව, අන්තර්‍භාව, උපරම, ප්රාදුර්භාව, විරහ, ප්‍රතිෂෙධ යනාදියෙහි. |
| නි | (භු) පාපුණෙ, පැමිණීමෙහි, නෙති, පමුණුවයි. |
| නිකකුහ | (පු) කුහක නොවන. |
| නිකච්‍ච | (ඉ) වංචාව, රැවටීම. |
| නිකට | (න) සමීපය. |
| නිකට | (3) සමීප වූ. |
| නිකට්ඨ | (ති) පහන් කළ, නීච කළ. |
| නිකට්ඨ | (න) සමීපය. |
| නිකට්ඨ | (3) සමීප වූ. |
| නිකට්ඨකාය | (3) හික්මුණු ශරීර ඇති. |
| නිකත | (ති) කපටියා, කෛරාටිකයා. |
| නිකති | (ඉ) කපටි බව; වඤ්චාව. |
| නිකති | (ඉ) ශඨබව, සමාන හොරබඩුවකින් හොඳ බඩුවක් රවටවා ගැනීම. |
| නිකන්ත | (ති) කැපු, කපන ලද. |
| නිකන්තති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කති, ඡෙදනෙ, කැපීමෙහි, (නි + කති + ති) කපයි, සිඳියි. |
| නිකන්තති | (නි+කන්ත+අ) හාරා කපයි. |
| නිකන්ති | (ඉ) තෘෂ්ණාව, තණ්හාව. |
| නිකන්ති | (ඉ) තෘෂ්ණාව; බලවත් ආශාව. |
| නිකන්තිත | (3) හාරා කපන ලද. |
| නිකර | (පු) රාශිය; සමූහය. |
| නිකර | (පු) සමූහය, රැස. |
| නිකරණා | (ඉ) රැවටීම, වංචාව, මායාව. |
| නිකස | (පු) උරගල, කරගල. |
| නිකස | (පු) උරගල; කරගල; හණගල. |
| නිකාම | (න) කැමතිසේ, සිත්සේ. |
| නිකාමතා | (ඉ) කැමතිබව. |
| නිකාමනා | (ඉ) ආශා කිරීම. |
| නිකාමලාභී | (3) පහසුවෙන් ලබන්නා. |
| නිකාමෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කමු, ඉච්ඡායං, කැමැතිවීමෙහි (නි + කං + ණෙ + ති) කැමතිවෙයි. |
| නිකාමෙති | (නි+කමු+ණෙ) ආශා කෙරේ. |
| නිකාය | (න) කොටස, පඞ්ක්තිය, සමුහය, නික්ෂය. |
| නිකාය | (පු) කොටස; සමූහය. |
| නිකාය | (පු) සමාන ආචාර ඇත්තන්ගේ සමූහය, ගෘහය, දීර්‍ඝමධ්‍යමාදී සඟි, දිව්‍යනිකාය, ප්‍රේතනිකායාදී ජාති. |
| නිකාර | (න) සේවය, මෙහෙය. |
| නිකාස | (න) පෙණුම, දැක්ම. |
| නිකාස | (පු) සමීපය. |
| නිකිට්ඨ | (ති) නිකෘෂ්ට, ලාමක, පහත්. |
| නිකිට්ඨ | (3) පහත්; ලාමක. |
| නිකිණ්ණ | (ති) = විසුරුණු, සැඟවුණු, ආරක්ෂා කළ. |
| නිකුඤ්ජ | (න) (පු) ලැහැබ; වැල් ආදියෙන් වැසුණු තැන. |
| නිකුඤ්ජ | (පු) ලතාදියෙන් වැසුණු ලෙන. |
| නිකුට | (න) කොණ, කෙළවර, මුදුන, මස්තකය. |
| නිකූජති | (ක්‍රි) (d) (භු) කූජ, කූජනෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, නි) + කූජ + ති) කෑගසයි. |
| නිකූජති | (නි+කූජ අ) පක්ෂිනාදය කරයි; හඬලයි. |
| නිකූජිත | (ති) හඬනැගූ, කෑගැසූ. |
| නිකූජිත | (න) පක්ෂිනාදය. |
| නිකූජිත | (3) පක්ෂිනාදයෙන් යුත්. |
| නිකෙත | (න) ගෙය, වාසස්ථානය. |
| නිකෙත | (න) ගෙය; වාසස්ථානය. |
| නිකෙතන | (න) ගෙය, වාසස්ථානය. |
| නිකෙතන | (න) ගෙය; වාසස්ථානය. |
| නික්ක | (d) චු - පමාණෙ, ප්රමාණයෙහි, නික්කෙති, නික්කයති, ප්රමාණ කෙරෙයි. |
| නික්කඞ්ඛ | (3) සැක නැති. |
| නික්කඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d) (භු) කඩ්ඪ, ආකඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි, නි) + කඩ්ඪ + ති) අදියි. |
| නික්කඩ්ඪති | (නි+කඩ්ඪ+අ) ඉවතට දමයි; නෙරපයි. |
| නික්කඩ්ඪන | (න) කැඩීම, සිඳීම, ඇදීම. |
| නික්කඩ්ඪන | (න) නෙරපීම; පිටතට ඇදීම. |
| නික්කඩ්ඪනා | (ඉ) නෙරපීම; පිටතට ඇදීම. |
| නික්කඩ්ඪිත | (පු) බැහැරකළ, ඉවත්කළ. |
| නික්කඩ්ඪිත | (3) නෙරපනු ලැබූ; පිටකළ. |
| නික්කඩ්ඪිතබ්බ | (3) නෙරපිය යුතු. |
| නික්කඩ්ඪිතුං | (නි) නෙරපන්ට. |
| නික්කඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇද දමා. |
| නික්කඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නෙරපා. |
| නික්කඩ්ඪිය | (පූ.ක්‍රි) ඇද දමා; නෙරපා. |
| නික්කණ්ටක | (3) කටු හෝ සතුරු වියවුල් නැති. |
| නික්කණ්ඨික | (පු) කටු නැති, උපද්‍රව නැති. |
| නික්කද්දම | (3) මඩ නැති. |
| නික්කම | (පු) උත්සාහය; වීර්යය. |
| නික්කම | (පු) නිෂ්ක්‍රමණය, වීර්ය්යය. |
| නික්කමධාතු | (ඉ) කුසීතභාවයෙන් ඉවත්වීමේ වීර්ය්යය. |
| නික්කරුණ | (3) කරුණානැති. |
| නික්කරුණා | (ඉ) කරුණාරහිත. |
| නික්කසාව | (පු) කසට රහිත. |
| නික්කසාව | (3) කෙලෙස් කසට නැති. |
| නික්කාම | (3) කාමාශානැති. |
| නික්කාරණ | (3) හේතු හෝ කරුණු නැති. |
| නික්කාරණා | (ක්‍රි.වි) කරුණක් නැතිව; නිකම්. |
| නික්කිලෙස | (පු) කෙලෙස් රහිත, කෙලෙස් නැති. |
| නික්කිලෙස | (3) කෙලෙස් නැති. |
| නික්කුජ්ජ | (3) මුණින් නැමූ; යටිකුරු වූ. |
| නික්කුජ්ජන | (න) යටිමුව කරන, මුනින් නමන. |
| නික්කුජ්ජිත | (පු) යටිමුවකළ, මුනින් නැමූ. |
| නික්කුජ්ජිත | (3) යටිකුරු කළ. |
| නික්කුජ්ජෙති | (නි+කුජ්ජ+ණෙ) මුණින් නමයි; යටිකුරු කරයි. |
| නික්කුහ | (3) කුහක නොවූ; රැවටිලි නැති. |
| නික්කෙසසීස | (පු) කෙස්නැති හිස් ඇත්තා. |
| නික්කොධ | (පු) ක්‍රෝධ රහිත. |
| නික්කොධ | (3) ක්‍රෝධ නැති. |
| නික්කොසජ්ජ | (පු) නොමැලි, අලස නොවන. |
| නික්ඛ | (පු) - (න) රත්ත්‍රං, පස්විසි කළඳ, පළඳනාව. |
| නික්ඛ | (පු) කලන් 25 ක බර; විශාල රන්කාසියක්. |
| නික්ඛ | (භු) චුම්‍බණෙ, සිඹීමෙහි, නික්ඛති, සිඹියි. |
| නික්ඛ | (භු) චුම්බනෙ, සිඹීමෙහි, නික්ඛති, සිඹී. |
| නික්ඛ | (භු) පරිමාණෙ, මැණීමෙහි, නිභික්ඛති, මණියි. |
| නික්ඛන්ත | (3) නික්මුණු; පිට වී ගිය. |
| නික්ඛන්න | නි) නික්මුණු. |
| නික්ඛම | (අ) නික්වීම, බැහැරයාම. |
| නික්ඛම | (පු) නික්ම යාම. |
| නික්ඛමති | (ක්‍රි) (d) (භු) කමු, පදවික්ඛෙපෙ, පයින් ගමන්හී, නි) + කමු + ති) බැහැර යෙයි. |
| නික්ඛමති | (නි+කමු+අ) ගිහිගෙය හැර පැවිදි වේ; නික්මේ; පටත්ව යේ. |
| නික්ඛමන | (න) නික්මීම, බැහැරයාම. |
| නික්ඛමන | (න) නික්මීම; පැවිදි වීම; පිට වීම. |
| නික්ඛමනිය | (පු) නිකිණි මස. |
| නික්ඛමනීය | (ති) නික්ම යායුතු. |
| නික්ඛමිතබ්බ | (3) නික්මිය යුතු. |
| නික්ඛමිතුං | (නි) නික්මෙන්ට. |
| නික්ඛමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නික්මී. |
| නික්ඛම්ම | (පූ.ක්‍රි) නික්මී. |
| නික්ඛය | (ති) විනාශ කළ හැකි, විනාශ විය හැකි. |
| නික්ඛාමිත | (3) නික්මවන ලද; නෙරපූ; පිටකළ. |
| නික්ඛාමෙති | (නි+කමු+ණෙ) නික්මවයි; පිට කරයි; පිටත් කරයි. |
| නික්ඛික | (පු) රන්බලන්නා, ස්වර්‍ණ පරීක්ෂකයා. |
| නික්ඛිත්ත | (පු) බැහැරකළ, ඉවත්කළ, බහා තබනලද. |
| නික්ඛිත්ත | (3) තබනු ලැබූ; තැබූ; දමනු ලැබූ. |
| නික්ඛිපණ | (න) බහාතැබීම, ඉවත තැබීම. |
| නික්ඛිපති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛිප, ඛිපනෙ, තැබීමෙහි, නි) + ඛිප + ති) තබයි. |
| නික්ඛිපති | (නි+ඛිප+අ) තබයි; බහයි; බහා තබයි; හැර දමයි. |
| නික්ඛිපිතබ්බ | (3) බහා තැබිය යුතු. |
| නික්ඛිපිතුං | (නි) බහා තබන්ට. |
| නික්ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බහා තබා. |
| නික්ඛිප්ප | (පූ.ක්‍රි) බහා තබා. |
| නික්ඛෙප | (පු) දැමීම; බහා තැබීම. |
| නික්ඛෙප | (පු) නික්ෂෙප, තැබීම, බහාතැබීම. |
| නික්ඛෙපන | (න) දැමීම; බහා තැබීම. |
| නික්ඛෙපන | (න) නික්ෂෙපනය, බහාතබන. |
| නිඛණති | (නි+ඛණු+අ) වළලයි; සාරයි. |
| නිඛණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළලා; සාරා. |
| නිඛන්ති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඛන, ඛනනෙ, කැනීමෙහි නි) + ඛන + ති) කනියි, සාරයි. |
| නිඛාත | (පු) සාරනලද, ඛනිනලද. |
| නිඛාත | (3) වැළලූ; සෑරූ; සිට වූ. |
| නිඛාදන | (න) නියන; හාරන ආයුධය. |
| නිඛාදන | (න) සාරාදැමීම, නියන. |
| නිඛිල | (න) සියලු, සකල. |
| නිඛිල | (3) සියලු. |
| නිගච්ඡති | (නි+ගමු+අ) යටතට පැමිණේ; ලබයි; විඳියි. |
| නිගණ්ඨ | (පු) ජෛනදිගම්බරයා; නිර්වස්ත්‍ර තවුසා. |
| නිගම | (පු) කඩපිල් ඇති ගම; නියම්ගම. |
| නිගමන | (න) අවසන්හි කියන දෙය; විනිශ්චය. |
| නිගළ | (පු) ඇතුන්ගේ පා බඳින දම්වැල. |
| නිගූහති | (නි+ගූහ+අ) සඟවයි. |
| නිගූහන | (න) සැඟවීම. |
| නිගූහිත | (3) සඟවන ලද. |
| නිගූහිතුං | (නි) සඟවන්ට. |
| නිගූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සඟවා. |
| නිගූළ්හ | (3) සැඟවූ. |
| නිග්ගච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ගමු, ගතියං, යෑමෙහි, නි) + ගමු + ච්ඡ + ති) බැහැර යයි. |
| නිග්ගච්ඡති | (නි+ගමු+අ) නික්මේ; පිට වේ. |
| නිග්ගණ්හති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ගහ, උපාදානෙ, නි) + ගහ + ති) නිග්‍රහකරයි. |
| නිග්ගණ්හන | (න) නිග්‍රහ කිරීම. |
| නිග්ගණ්හාති | (නි+ගහ+ණ්හා) අපහාස කරයි; නිග්‍රහ කරයි. |
| නිග්ගණ්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිග්‍රහ කොට. |
| නිග්ගත | (3) නික්මුණු; පිටතට ගිය. |
| නිග්ගම | (පු) නික්මයාම; පිට වීම. |
| නිග්ගම | (පු) බැහැරයාම. |
| නිග්ගමන | (න) නික්මයාම; පිට වීම. |
| නිග්ගමන | (න) බැහැරයාම, ඉවතයාම. |
| නිග්ගය්හ | (පූ.ක්‍රි) නිග්‍රහ කොට. |
| නිග්ගය්හති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ගහ , උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, නි) + ගහ + ති) නිග්‍රහකරයි. |
| නිග්ගය්හවාදී | (පු) නිග්‍රහකොට කියන්නා. |
| නිග්ගය්හවාදී | (3) නිග්‍රහ කොට අවවාද කරන්නා. |
| නිග්ගහ | (පු) දෝෂාරෝපණය; නිග්‍රහය. |
| නිග්ගහණ | (න) නිග්‍රහකිරීම. |
| නිග්ගහා | (පු) නිග්‍රහය, නින්දාව. |
| නිග්ගහිත | (න) බින්දුව. |
| නිග්ගහිත | (3) නිග්‍රහ ලැබූ; යටපත් කරන ලද. |
| නිග්ගහීත | (න) බින්දුව. |
| නිග්ගහීත | (පු) අනුස්වාරය, නිස්ෂෙශයෙන් ගන්නාලද. |
| නිග්ගහීත | (3) නිග්‍රහ ලැබූ; යටපත් කරන ලද. |
| නිග්ගහෙතබ්බ | (3) නිග්‍රහ කළ යුතු. |
| නිග්ගාථක | (පු) ගාථාවිරහිත. |
| නිග්ගාථා | (ඉ) ගාථානැති, ගාථාවිරහිත. |
| නිග්ගාහක | (පු) නිග්‍රහ කරන්නා, නිගා කරන්නා. |
| නිග්ගිලති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ගිල, අදනෙ, කෑමෙහි, නි) + ගිල + ති) ගිලියි. |
| නිග්ගුණ | (පු) ගුණනැති. |
| නිග්ගුණ්ඨි | (ඉ) නිකගස, බෝලිද්ද, නීල, සෙඵාලිකා. |
| නිග්ගුණ්ඩි | (ඉ) නිකගස. |
| නිග්ගුම්බ | (3) පඳුරු හෝ අවුල් නැති. |
| නිග්ඝතිත | (ති) බැහැර කළ, අවවාද කළ, නැවැත්වූ. |
| නිග්ඝාතන | (න) නැසීම. |
| නිග්ඝොස | (පු) මහා ශබ්දය. |
| නිග්ඝොස | (පු) හඬ, මහානාදය. |
| නිග්‍රොධ | (පු) නුග ගස. |
| නිග්‍රොධ | (පු) නුගරුක, ව්‍යාමය, බඹය. |
| නිග්‍රොධපක්ක | (න) ඉදුණු නුග ගෙඩිය. |
| නිග්‍රොධපරිමණ්ඩල | (3) උසට ගැළපෙන මහත ඇති; දණ දක්වා වැටෙන අත් ඇති. |
| නිඝණ්ඩු | (පු) ශබ්ද කෝශය. |
| නිඝණ්ඩු | (පු) සත්වවෘක්ෂාදීන්ගේ නම් ප්රකාශ කරන එනම් කොෂ ග්‍රන්ථය. |
| නිඝණ්සති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඝසි, ඝංසනෙ, ගැටීමෙහි, නි) + ඝංස + - (ති) ගැටෙයි, එකට හැපෙයි. |
| නිඝණ්සන | (න) ගැටීම, ඝර්ෂණය. |
| නිඝණ්සිත | (පු) ඝෂ්ටනයකළ, ගැටූ. |
| නිඝංස | (පු) ඉළීම; උරච්චි කිරීම. |
| නිඝංසති | (නි+ඝංස) උරච්චි කරයි; එකට උළයි. |
| නිඝංසන | (න) එකට ඉළීම. |
| නිඝංසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උරච්චි කොට; උළා. |
| නිඝාත | (පු) නැසීම; මැඩලීම. |
| නිඞ්ක | (පු) මෘග විශේෂයක්. |
| නිචය | (පු) රාශිය; රැස් කිරීම. |
| නිචය | (පු) රැස්කිරීම, රාසිකරණය. |
| නිචිත | (පු) රැස්කරන ලද. |
| නිචිත | (3) රැස් කළ. |
| නිචුල | (පු) මිදෙල්ල ගස. |
| නිච්ච | (ති) නිත්‍යය, නොනස්නා ලද්ද. |
| නිච්චං | (ක්‍රි.වි) නිතර. |
| නිච්ච | (3) නිත්‍ය වූ; වෙනස් නොවන; සැමදා පවත්නා. |
| නිච්චකාලං | (ක්‍රි.වි) හැමදා. |
| නිච්චතා | (ඉ) නිත්‍ය බව; වෙනස් නොවීම. |
| නිච්චතා | (ඉ) නිත්‍යබව, නිත්‍යභාවය. |
| නිච්චදාන | (න) හැමදා නියම වශයෙන් දීම. |
| නිච්චභත්ත | (න) හැමදා දෙන ආහාරය. |
| නිච්චම්ම | (න) සමනැති, තර්‍මරහිත. |
| නිච්චම්ම | (3) සම ඉවත් කරනු ලැබූ; සමනැති. |
| නිච්චල | (පු) නිශ්චල, අචල, නොසෙල්වන. |
| නිච්චල | (3) නොසෙල් වෙන. |
| නිච්චසීල | (න) හැමදා රැක්ක හැකි ශීලය. |
| නිච්චිත්තක | (පු) සිත්නැත්තා. |
| නිච්චොල | (න) වස්ත්‍රරහිත, පිළිනැති. |
| නිච්චොල | (3) වස්ත්‍ර නැති. |
| නිච්ඡන්ද | (පු) ඡන්දයරහිත, කැමතිනැති. |
| නිච්ඡය | (පු) තීන්දුව; තීරණය; විනිශ්චය. |
| නිච්ඡය | (පු) නිශ්චය, අධිමොක්ෂය. |
| නිච්ඡරණ | (න) නික්මීම; පිට වීම. |
| නිච්ඡරණ | (න) පැතිරවීම. |
| නිච්ඡරති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (චර, චරනෙ, හැසිරීමෙහි, නි) + චර +ති) හැසිරෙයි. |
| නිච්ඡරති | (නි+චර+අ) නික්මේ; පිට වේ. |
| නිච්ඡාත | (පු) තෘෂ්ණ රහිත, ආසා රහිත. |
| නිච්ඡාත | (3) තෘෂ්ණා නැති; සාගිනි නැති. |
| නිච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ඡද, සංවරණෙ, වැසීමෙහි, නි) + ඡද + ණ + - (ති) වසවයි. |
| නිච්ඡාරෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි, නි) + චර + ණෙ + ති) හසුරුවයි. |
| නිච්ඡාරෙති | (නි+චර+ණෙ) නික්මවයි; පිට කරයි. |
| නිච්ඡිත | (පු) නිශ්චිතාර්ථයෙහි, නිශ්චය කළ, පැහැර කෙරෙත්. |
| නිච්ඡිත | (3) තීරණය කළ; නිශ්චයට පැමිණ වූ. |
| නිච්ඡිනාති | (නි+ඡි+නා) නිශ්චය කෙරේ; විනිශ්චය කෙරේ. |
| නිච්ඡුභති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඡුභ, නිච්ඡුභනෙ, විසිකිරීමෙහි + ති) විසිකරයි. |
| නිජ | (3) තමා අයත්; ස්වකීය. |
| නිජඣායති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ඣෙ, චින්තායං, සිතීමෙහි + ණ + ති) සිතා බලයි. |
| නිජඣායන | (න) බැලීම. |
| නිජ්ජට | (ති) අවුල්වලින් මිදු, ගැටවලින් මිදු. |
| නිජ්ජට | (3) පැටලිලි හෝ අවුල් නැති. |
| නිජ්ජර | (පු) ජරානැත්තා, දෙවියා. |
| නිජ්ජර | (3) දිරීම් නැති; (පු) දෙවියා. |
| නිජ්ජරෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (ජර, හායනෙ, දිරීමෙහි, නි) + ජර + ණ + ති) විනාශ කරයි. |
| නිජ්ජරෙති | (නි+ජර+ණෙ) විනාශ කරයි. |
| නිජ්ජින්න | (පු) දිරීමට පැමිණි. |
| නිජ්ජිව්හ | (පු) වලිකුකුළා. |
| නිජ්ජීරණ | (3) විනාශ කළ. |
| නිජ්ජීව | (3) ප්‍රාණය නැති. |
| නිජ්ජුව්හ | (පු) දිවනැත්තා, වලිකුකුළා, කිඹුලා, මැඩියා. |
| නිජ්ඣත්ති | (ඉ) වැටහීම. |
| නිජ්ඣර | (පු) දියඇල්ල, පර්‍වතයෙන් ගලා බසින දියපාර. |
| නිජ්ඣාන | (න) අවබෝධය; වැටහීම. |
| නිජ්ඣාන | (න) බැලීම. |
| නිජ්ඣාපන | (න) දැවීම. |
| නිජ්ඣාපෙති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ඣප, දාහෙ, දැවීමෙහි, දවයි. |
| නිජ්ඣාම | (න) විශේෂයෙන් දන ලද. |
| නිජ්ඣාමණතණ්හික | (පු) එනම් අසුරනිකාය. |
| නිජ්ඣායති | (නි+ඣා+ය) නැවත නැවත සිතා බලයි; මෙනෙහි කරයි. |
| නිජ්ඣායන | (න) පසුතැවිල්ල. |
| නිට්ඨා | (ඉ) අවසන් කිරීම; අවසානය; සම්පූර්ණ වීම. |
| නිට්ඨා | (ඉ) සිද්ධිය, අවසානය, විනාසය. |
| නිට්ඨාති | (ක්‍රි) (d (දි) ඨා, ගතිනිවත්තියං, නැවතීමෙහි + ති) නවතියි. |
| නිට්ඨාති | (නි+ඨා+අ) අවසන් වේ; නිම වේ. |
| නිට්ඨාන | (න) අවසන් වීම. |
| නිට්ඨාන | (න) අවසානය, සමාප්තිය. |
| නිට්ඨාපිත | (3) අවසන් කළ; නිමාවට පැමිණ වූ. |
| නිට්ඨාපෙති | (ක්‍රි) (d (දි) ඨා ගතිනිවත්තනෙ, ගමන් නැවත්වෙහි + ණ + ති) නවත්වයි. |
| නිට්ඨාපෙති | (නි+ඨා+ණෙ) අවසන් කරයි; නිමවයි. |
| නිට්ඨාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවසන් කොට; නිමවා. |
| නිට්ඨිත | (පු) අවසන්කළ, නිමවන ලද. |
| නිට්ඨිත | (3) නිම වූ; නිමාවට පැමිණි. |
| නිට්ඨුභති | (නි+ඨුභ+අ) කාරා දමයි; කෙල ගසයි. |
| නිට්ඨුභන | (න) කෙල ගැසීම. |
| නිට්ඨුභිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කෙල ගසා. |
| නිට්ඨුභිය | (පූ.ක්‍රි) කෙල ගසා. |
| නිට්ඨුර | (න) කර්‍කස දෙය. |
| නිට්ඨුර | (3) කර්කශ වූ; තද වූ. |
| නිට්ඨුරවචන | (න) කර්‍කස වචන, රළු වචන. |
| නිට්ඨුරිය | (න) සැඬපරුෂකම, තදගතිය. |
| නිට්ඨුහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඩුභ, නිට්ඨුභනෙ, කෙලගැසීමෙහි + ති) කෙලගසයි. |
| නිට්ඨුහන | (න) කෑරීම, කෙලගැසීම. |
| නිඩ්ඩ | (න) කුරුලු කූඩුව; වාසස්ථානය. |
| නිඩ්ඩහන | (න) තණඉදිරවීම. |
| නි‍ඩ්ඩෙති | (නි+ඩි+ණෙ) වල් පැල උදුරයි. |
| නිණ්ණය | (පු) තීරණය; විනිශ්චය. |
| නිතම්බ | (පු) උකුල, පර්වත පර්ස්වය. |
| නිතම්බ | (පු) තුනටිය; පර්වත පාර්ශවය. |
| නිත්තණ්හ | තෘෂ්ණා නැති, ආසා නැති. |
| නිත්තණ්හ | (3) තෘෂ්ණා නැති. |
| නිත්තල | (න) වටදෙය. |
| නිත්තිණ්ණ | (3) එතර වූ; පසු කොට ගිය. |
| නිත්තුදන | (න) තුඩකින් ඇනීම; විදීම. |
| නිත්තෙජ | (3) තේජස් නැති. |
| නිත්ථණන | (න) තැත්කිරීම, උත්සාහකිරීම. |
| නිත්ථරණ | (න) අවසන් කිරීම; එගොඩ වීම; ගෙනයාම. |
| නිත්ථරණ | (න) එතෙරවීම, තරණය කිරීම. |
| නිත්ථරති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (තර, තරණය, කිරීමෙහි + ති) එතර කරයි. |
| නිත්ථාර | (න) ගැලවීම, තරණය කිරීම. |
| නිත්ථාරෙති | (නි+ථර+ණෙ) එගොඩ කරයි; නිමවයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| නිත්ථුනන | (න) කෙඳිරි ගෑම. |
| නිත්ථුනන්ත | (3) කෙඳිරි ගාන; කෙඳිරි ගාමින්; කොඳුරන. |
| නිත්ථුනාති | (නි+ථු+නා) කෙඳිරි ගායි; දුර්වල ශබ්ද පවත්වයි. |
| නිදංසති | (නි+දිස+අ) හිතවත් දේ දක්වයි. |
| නිදසන | (න) උදාහරණ දැක්වීම. |
| නිදස්සති | (ක්‍රි) - (d) (භු) (දිස, පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි, - (ති) + දිස + ති) නිදර්‍ශන වශයෙන් පෙන්වයි. |
| නිදස්සන | (න) උදාහරණය; නිදර්ශනය; පෙන්වීම. |
| නිදස්සන | (න) නිදර්ශණය, උදාහරණය. |
| නිදස්සිත | (පු) උදාහරණකළ, සාධක කළ. |
| නිදස්සිත | (3) දක්වන ලද; නිදර්ශනය කළ. |
| නිදස්සිය | (පූ.ක්‍රි) නිදර්ශනය කොට. |
| නිදස්සෙති | (නි+දිස+ණෙ) නිදර්ශනය කරයි; පෙන්වයි. |
| නිදස්සෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදර්ශනය කොට. |
| නිදහති | (ක්‍රි) - (d) (දි) දහ, භස්මීකරණෙ, හළුකිරීමෙහි + ති) තැන්පත්කරයි. |
| නිදහති | (නි+දහ+අ) තැන්පත් කොට තබයි; නිදන් කරයි. |
| නිදහන | (න) නිධහනය, නිධහන්කිරීම. |
| නිදහිත | (3) නිදන් කළ. |
| නිදහිතබ්බ | (3) තැන්පත් කළ යුතු; නිදන් කළ යුතු. |
| නිදහිතුං | (නි) නිදන් කරන්ට. |
| නිදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදන් කොට. |
| නිදාඝ | (පු) උෂ්ණ කාලය; උෂ්ණය. |
| නිදාන | (න) අවස්ථාව; තාරණය; හේතුව. |
| නිදානං | (ක්‍රි.වි) හේතුකොට ගෙන. |
| නිද්දය | (3) කරුණා නැති. |
| නිද්දර | (3) කෙලෙස් තැවීම් නැති; දාහ නැති. |
| නිද්දස | (පු) කරුණා රහිතයා. |
| නිද්දා | (ඉ) නිදීම; නින්ද. |
| නිද්දා | (ඉ) නිද්‍රාව, නිදීම. |
| නිද්දාන | (න) කැපීම (ගොයම් ආදිය). |
| නිද්දායති | (න) ා නිදයි; නිදා ගනී. |
| නිද්දායන | (න) නිදීම. |
| නිද්දායන | (න) නිදීම. |
| නිද්දායිතු | (පු) නිදන්නා. |
| නිද්දායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදා. |
| නිද්දාරාමතා | (ඉ) නිදීමේ ආශාව. |
| නිද්දාල | (පු) නිද්‍රා බහුලයා. |
| නිද්දාලු | (3) නිදීම බහුල කොට ඇති. |
| නිද්දාසීල | (න) නිද්‍රාබහුලයා. |
| නිද්දාසීල | (3) නිදීම බහුල කොට ඇති. |
| නිද්දිට්ඨ | (පු) දක්වනලද, පෙන්නුම් කළ. |
| නිද්දිට්ඨ | (3) පෙන්වන ලද; විස්තර කළ. |
| නිද්දිසති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, පෙක්ඛණෙ, දැකීමෙහි + ති) දක්වයි. |
| නිද්දිසති | (නි+දිස+අ) පෙන්වයි; විස්තර කරයි. |
| නිද්දිසිතබ්බ | (3) පෙන්විය යුතු; විස්තර කළ. |
| නිද්දිසිතුං | (නි) පෙන්වන්ට. |
| නිද්දිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙන්වා; විස්තර කොට. |
| නිද්දිසීයති | (නි+දිස+ඊ+ය .කර්ම) පෙන්වනු ලැබේ; විස්තර කරනු ලැබේ. |
| නිද්දුක්ඛ | (3) දුක් නැති. |
| නිද්දෙස | (පු) නිද්දෙසය දැක්වීම, මාතෘකාපද විස්තරකර දැක්වීම. |
| නිද්දෙස | (පු) නිද්දේස ග්‍රන්ථය; පෙන්වීම; විස්තරය. |
| නිද්දොස | (පු) නිදොස්, දොස්රහිත, වැරදිරහිත. |
| නිද්දොස | (3) දොස් නැති; වරද නැති. |
| නිද්ධත්ත | (පු) පිරිසිදුකළ. |
| නිද්ධන | (න) ධනරහිත, වස්තුව නැති. |
| නිද්ධන | (3) ධනය නැති. |
| නිද්ධනති | (ක්‍රි) (d ධන, ධඤ්ඤෙව, ධන රැස්කිරීමෙහි + ති) දුප්පත් වෙයි, ධනරහිත වෙයි. |
| නිද්ධනාති | (ක්‍රි) (d ධු කම්පනෙ, සැලීමෙහි, නි) + ධු + ති) සැලෙයි. |
| නිද්ධන්ත | (3) රත්කොට පිරිසිදු කළ (ලෝහ වර්ගය). |
| නිද්ධමති | (නි+ධම+අ) ඉවත් කරයි; පිට කරයි. |
| නිද්ධමන | (න) ජලය ආදිය පිට කරන කාණුව; පිට කිරීම. |
| නිද්ධමන | (න) ධන රහිතයා, දිලින්දා. |
| නිද්ධමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| නිද්ධමිය | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| නිද්ධරණ | (න) එගොඩවීම, එතෙරවීම. |
| නිද්ධාරණ | (න) සමූහයකින් එකක් වෙන් කිරීම. |
| නිද්ධාරෙති | (නි+ධර+ණෙ) වෙන්කොට දක්වයි. |
| නිද්ධුනන්ත | (3) කම්පා කරන; කම්පා කරමින්. |
| නිද්ධුනාති | (නි+ධු+නා) කම්පා කරයි; සොලවයි. |
| නිද්ධුනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට. |
| නිද්ධුනිය | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට. |
| නිද්ධූත | (3) ගසා දැමූ; සොලවා ඉවත් කළ. |
| නිද්ධොත | (පු) සෝදන ලද, සේදු. |
| නිද්ධොත | (3) පිරිසිදු කළ; මුවහත් තැබූ. |
| නිද්ධොපිත | (ති) සෝදන ලද. |
| නිද්ධොවන | (න) සේදීම. |
| නිධන | (පු) - (න) මරණය, ධනරහිතයා. |
| නිධාන | (න) තැන්පත් කිරීම; ධනය ගැනීමට අපහසු වන සේ සඟවා තැබීම. |
| නිධාන | (න) නිධානය, ධනය නිධන් කරවා තැබීම. |
| නිධානග | (පු) නිධානගත. |
| නිධානවන්තු | (පු) නිධාන ඇත්තා. |
| නිධාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධා ධාරණෙ, දැරීමෙහි, ණපෙ + ති) නිදන් කරවයි. |
| නිධාපෙති | (නි+දහ+ණ+පෙ) තැන්පත් කරයි; නිදන් කරවයි. |
| නිධාය | (අ) හැර. |
| නිධාය | (පූ.ක්‍රි) තබා; තැන්පත් කොට; නිදන් කොට. |
| නිධි | (පු) නිධානය. |
| නිධිකුම්භි | (ඉ) ධනය පිර වූ කළය (නිදන්). |
| නිධී | (ඉ) නිධානය. |
| නිධීයති | (නි+දහ+ඊ+ය) නිදන් කරනු ලැබේ. |
| නිධෙති | (නි+දහ+ණෙ) තැන්පත් කරයි; නිදන් කරයි. |
| නිධෙතුං | (නි) නිදන් කරන්ට. |
| නිනද | (පු) හඬ, ශබ්දය. |
| නිනාද | (පු) ඝෝෂාව; ශබ්දය. |
| නිනාද | (පු) හඬ. |
| නින්ද | (භු) ගරහෙ, ගැරහීමෙහි. |
| නින්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) නින්ද, ගරහායං, ගැරහීමෙහි + ති) ගරහයි. |
| නින්දති | (නින්ද+අ) අපහාස කෙරේ; නින්දා කෙරේ. |
| නින්දන | (න) නින්දා කිරීම. |
| නින්දා | (ඉ) අපහාසය; නින්දාව. |
| නින්දා | (ඉ) ගරහැව, දෝෂාරෝපනය. |
| නින්දිත | (ති) ගර්හිත; නින්දාකළ. |
| නින්දිත | (3) නින්දා ලැබූ; නින්දිත වූ; ලාමක වූ. |
| නින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නින්දා කොට. |
| නින්දිය | (පු) නින්දාකටයුතු, ගැරහිය යුතු. |
| නින්දිය | (පූ.ක්‍රි) නින්දා කොට. |
| නින්දිය | (3) නින්දා කටයුතු. |
| නින්න | (න) ගැඹුරු, පහත්බිම. |
| නින්න | (න) පහත් බිම. |
| නින්න | (3) ගැඹුරු වූ; නැබුරු වූ; පහත් වූ. |
| නින්නග | (න) ජලය. |
| නින්නගා | (ඉ) ගඟ. |
| නින්නගා | (ඉ) නදිය, ගංගාව, කුඩාගඟ. |
| නින්නතා | (ඉ) නැබුරු බව; පහත් බව. |
| නින්නහුත | (න) නහුත සියක්ලක්ෂය, නහුත බලනු. |
| නින්නාත | (ති) නානලද, සෝදනලද. |
| නින්නාද | (පු) ඝෝෂාව; ශබ්දය. |
| නින්නාද | (පු) මහත්නාදය, එනම් ස්වරයෙහි අඞ්ගය, ස්වරයෙහි එනම් අංගය. |
| නින්නාදි | (පු) මහත් කොට ශබ්ද කරන්නා. |
| නින්නාදී | (3) මහත් නාද කරන; (පු) ස්වර අටෙන් එකක්. |
| නින්නාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, නමනෙ, නැමීමෙහි + ණෙ + ති) නැමෙයි. |
| නින්නාමෙති | (නි+නමු+ණෙ) නමයි; පිටතට නෙරයි. |
| නින්නෙජක | (පු) රදවා, රජකයා. |
| නින්නෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී නයෙ, යෑමෙහි + ණෙ + ති) නැමෙයි. |
| නින්නෙතු | (පු) ලබා ෙදන්නා. |
| නිපක | (පු) දක්ෂ, නිපුන, පණ්ඩිත. |
| නිපක | (3) දක්ෂ වූ; බුද්ධිමත්. |
| නිපක්ක | (ති) තැම්බු, උයනලද. |
| නිපච්ච | (පූ.ක්‍රි) බිම වැටී; වැටී. |
| නිපච්චකාර | (පු) ගෞරව කිරීම; යටහත් බව. |
| නිපච්චාකාර | (න) කීකරුකම, මෙහෙය, නිහතමානී භාවය. |
| නිපජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) දිග ඇදී; නිදා; ලැග; හොවැ. |
| නිපජ්ජති | (නි+පද+ය) නිදයි; ලගියි; හොවී. |
| නිපජ්ජන | (න) නිදීම, හොවීම, සැතපීම. |
| නිපජ්ජාපෙති | නිදි කරවයි; ලග්ගවයි; හොවයි. |
| නිපජ්ජිතබ්බ | (3) හොවිය යුතු. |
| නිපජ්ජිතුං | (නි) හොවින්ට. |
| නිපජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදා; හොවැ (වැතිරිලා). |
| නිපට | (පු) සැදැරීම, උද්ග්‍රහණය. |
| නිපතති | (නි+පත+අ) වැටේ. |
| නිපතන | (න) වැටීම. |
| නිපතන | (න) වැටීම. |
| නිපතිතුං | (නි) වැටෙන්ට. |
| නිපතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැටී. |
| නිපතිය | (පූ.ක්‍රි) වැටී. |
| නිපතී | (3) වැටෙන්නා. |
| නිපත්ති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, පතනෙ, වැටීමෙහි, + ති) වැටෙයි. |
| නිපන්ත | (3) නිදාගත්; ලැගි; හොත්. |
| නිපන්න | (පු) සැතපුනු, නිදාගත්. |
| නිපාඨ | (පු) හැදෑරීම, උගෙනීම. |
| නිපාත | (පු) පොතක ඒක නිපාතාදී කොටසක්; වැටීම; විභක්ති වලට වර නො නැගෙන ශබ්ද කොටස; හැළීම. |
| නිපාත | (පු) හීම, වැටීම, අව්‍ය, නිපාතය. |
| නිපාතක | (ති) කොටස්වලට බෙදු, නිපාතකළ, පරිච්ඡේදකළ. |
| නිපාතන | (න) ධාතු ප්‍රත්‍යක් නැතිව ශබ්දයක් සෑදීම; හෙළීම. |
| නිපාතන | (න) වැටීම, හීම. |
| නිපාතිත | (3) හෙළන ලද. |
| නිපාතී | (3) නින්දට යන්නා. |
| නිපාතෙති | (ක්‍රි) (d-භූ පත , පතනෙ , වැටීමෙහි , නි) +පාත+ණෙ +ති, වැටෙයි |
| නිපාතෙති | (නි+පත+ණෙ) නිපාතනය කරයි; හෙළයි. |
| නිපාන | (න) ගොණුන් පැන් බොන වළ හෝ ඔරුව. |
| නිපාන | (න) ලිඳ සමීපයෙහි ගෙරි පැන් බොන වල |
| නිපුණ | (3) දක්ෂ වූ; පුහුණු වූ. |
| නිපුන | (න) දක්ෂ, නිවන, ව්‍යසන. |
| නිප්පක්ක | (ති) කකියවන ලද දෙය. |
| නිප්පක්ක | (3) කකාරවන ලද. |
| නිප්පච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) පව, පවනෙ, පැසීමෙහි + නි) + පව + ති) පැසෙයි. |
| නිප්පඤ්ඤ | (පු) ප්‍රඥානැත්තා, ප්‍රඥානැති. |
| නිප්පත්ති | (ඉ) නිෂ්පත්තිය, හටගැන්ම. |
| නිප්පදෙස | (න) වෙනම. |
| නිප්පදෙස | (3) අවශේෂ දෙයක් නැති; සියල්ල ඇතුළත්. |
| නිප්පන්න | (පු) නිපන්, උපන්. |
| නිප්පපඤ්ච | (පු) ප්‍රමාදරහිත. |
| නිප්පපඤ්ච | (3) කෙලෙස් නැති; ප්‍රමාද නැති. |
| නිප්පභ | (3) එළියක් නැති. |
| නිප්පභා | (ඉ) ප්‍රභාරහිත, දීප්තිනැති. |
| නිප්පරියාය | (3) වෙනස් නො කළ හැකි; සමාන වචන නැති. |
| නිප්පලාප | (3) බොල් නැති; හිස් වචන නැති. |
| නිප්පලිබොධ | (පු) පලිබෝධ රහිත, හිරිහැර නැති. |
| නිප්පාදන | (න) නිෂ්පාදනය, හටගැනීම. |
| නිප්පාදෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි, (නි + පද + ණෙ + ති) නිපදවයි. |
| නිප්පාප | (පු) පවු රහිත, පවු නැති. |
| නිප්පාප | (3) පව් නැති. |
| නිප්පාපි | (පු) ධාන්‍ය පවිත්‍රය, ධාන්‍ය තැබීම. |
| නිප්පිතික | (3) පියකු නැති. |
| නිප්පීතික | (පු) ප්‍රීතිරහිත. |
| නිප්පීලන | (න) ක්‍රීඩාකිරීම, පොඩිකිරීම. |
| නිප්පීලිත | (පු) ක්‍රීඩාකරන ලද, අතුල්ලන ලද. |
| නිප්පීලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පීල, පටිත්ථම්හෙ, ක්‍රියා නිරොධයෙහි, නි) + පීල + ණෙ + ති) පෙලයි. |
| නිප්පීළන | (න) මිරිකීම. |
| නිප්පීළෙති | (නි+පීළ+ණෙ) මඩියි; මිරිකයි. |
| නිප්පුරිස | (3) පිරිමින් නැති. |
| නිප්පෙසික | (පු) අනුන්ගේ ගුණ ලාභාදිය නසා කියන්නා. |
| නිප්පෙසිකතා | (ඉ) ගුණ මකු බව. |
| නිප්පොඨන | (න) ගසා දැමීම; ගැසීම; තැළීම. |
| නිප්ඵජ්ජති | (නි+පද+ය) නිපදේ; සම්පාදනය වේ; සෑදේ; සිද්ධ වේ. |
| නිප්ඵජ්ජන | (න) නිපදීම; සම්පාදනය; හට ගැන්ම. |
| නිප්ඵජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිපදි; නිෂ්පාදනය වී. |
| නිප්ඵත්ති | (ඉ) සම්පූර්ණ වීම; සමෘද්ධ වීම; සිද්ධ වීම; හට ගැන්ම. |
| නිප්ඵත්ති | (ඉ) සිද්ධිය, උප්පත්තිය. |
| නිප්ඵන්න | (3) සමෘද්ධ වූ; සිද්ධ වූ; හටගත්. |
| නිප්ඵල | (න) නිස්ඵල, නිරර්ථක. |
| නිප්ඵල | (3) ගෙඩි නැති; නිෂ්ප්‍රයෝජන වූ; ඵල රහිත වූ. |
| නිප්ඵාදක | උපදවන්නා, සාදවන්නා. |
| නිප්ඵාදක | (3) නිපදවන්නා; සාදන්නා; හටගන්වන්නා. |
| නිප්ඵාදන | (න) නිපදවීම; සම්පාදනය; සෑදීම. |
| නිප්ඵාදන | (න) නිස්පාදනය, සෑදීම. |
| නිප්ඵාදිත | (පු) සාදන ලද, සම්පාදනය කළ. |
| නිප්ඵාදෙති | (නි+පද+ණෙ) උපදවයි; සම්පාදනය කරයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| නිප්ඵාදෙතු | (පු) සාදන්නා; හටගන්වන්නා. |
| නිප්ඵාදෙතුං | (නි) නිපද වන්ට. |
| නිප්ඵාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිපදවා. |
| නිප්ඵොටන | (න) ඇපිල්ලීම, ඉලීම. |
| නිප්ඵොටන | (න) ඇපිල්ලීම; ගසා දැමීම; තැළීම. |
| නිප්ඵොටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵුට, විකසනෙ, විකසනයෙහි, නි) + ඵුට + ණෙ + ති) පොලයි. |
| නිප්ඵොටෙති | (නි+ඵුට+ණෙ) අපුල්ලයි; ගසා දමයි; බිම හපයි. |
| නිප්ඵොධිත | අපුල්ලන ලද, මදිනලද. |
| නිබද්ධං | (ක්‍රි.වි) නිතර; හැමදා. |
| නිබද්ධ | (3) නිතර පවත්නා; යාච්ඥා කරනු ලැබූ; හැමදා පවත්නා. |
| නිබන්ධ | (පු) පස්සෙන් එල්ලී යාම; පැරැත්ත කිරීම; බැඳීම; මැකීයන අකුරක්. |
| නිබන්ධති | (නි+බන්ධ+අ) අවිටිලි කරයි; පැරැත්ත කරයි. |
| නිබන්ධන | (න) පස්සෙන් එල්ලී යාම; පැරැත්ත කිරීම; බැඳීම; මැකීයන අකුරක්. |
| නිබ්බට්ට | (3) ඉවත් කළ (ඇට ඇති). |
| නිබ්බත්ත | (ති) නිපන්, උපන්, හටගත්. |
| නිබ්බත්ත | (3) උපන්; හටගත්. |
| නිබ්බත්තක | (3) උපදවන. |
| නිබ්බත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි, නි) + වතු + ති) උපදියි. |
| නිබ්බත්තති | (නි+වතු+අ) උපදී; හටගනී. |
| නිබ්බත්තන | (න) ඉපදීම, හටගැනීම. |
| නිබ්බත්තන | (න) ඉපදීම; හටගැන්ම. |
| නිබ්බත්තනක | (3) උපදවන. |
| නිබ්බත්තාපන | (න) ඉපද වීම. |
| නිබ්බත්ති | (ඉ) ඉපදීම. |
| නිබ්බත්ති | (ඉ) උප්පත්තිය, හටගැනීම. |
| නිබ්බත්තික | (න) උපදවන ලද, සාදන ලද. |
| නිබ්බත්තිත | (3) උපදවන ලද. |
| නිබ්බත්තිතුං | (නි) උපදවන්ට. |
| නිබ්බත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉපද. |
| නිබ්බත්තිය | (පූ.ක්‍රි) ඉපද. |
| නිබ්බත්තෙතබ්බ | (3) ඉපද විය යුතු. |
| නිබ්බත්තෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි, නි) + වතු + ණෙ + ති) පවත්වයි. |
| නිබ්බත්තෙති | (නි+වතු+ණෙ) උපදවයි; හටගන්වයි. |
| නිබ්බත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා. |
| නිබ්බන | (ති) කැලෑ නැති, වන විරහිත. |
| නිබ්බන | (න) නිකෙලෙස්, වාණ රහිත. |
| නිබ්බන | (න) නිකෙලෙස්, වෘණරහිත. |
| නිබ්බන | (3) තෘෂ්ණා නැති. |
| නිබ්බනථ | (ති) ආශාවෙන් වෙන්වූ, තණ්හා නැති. |
| නිබ්බනථ | (3) තෘෂ්ණා නැති. |
| නිබ්බස | (න) පරණ වස්ත්රය. |
| නිබ්බසන | (3) වස්ත්‍ර නැති. |
| නිබ්බහති | (ක්‍රි) (d) (භු) වහ, පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, නි) + වහ + ති) අදියි, උසුලයි. |
| නිබ්බාණ | (න) නිවීම, නිර්වාණය. |
| නිබ්බාති | (නි+වා+අ) නිවේ; සැනහේ. |
| නිබ්බාතුං | (නි) නිවෙන්ට; පිරිනිවන්පාන්ට. |
| නිබ්බාන | (න) නිවන; නිවීම; සැනසීම. |
| නිබ්බාන | (න) නිවීම. |
| නිබ්බානගමන | (න) නිවනට යාම. |
| නිබ්බානධාතු | (ඉ) කෙලෙස් නැති තත්වය; නිර්වාණය. |
| නිබ්බානප්පත්ති | (ඉ) නිවනට පැමිණීම. |
| නිබ්බානසච්ඡිකිරියා | (ඉ) නිවන අවබෝධ කිරීම. |
| නිබ්බානසම්පත්ති | (ඉ) නිවන් සම්පත. |
| නිබ්බානාභිරත | (3) නිවනෙහි ඇලුණු. |
| නිබ්බාපන | (න) නිවීම; සිහිල් කිරීම. |
| නිබ්බාපිත | (පු) නිවනලද. |
| නිබ්බාපිත | (3) නිවන ලද; නිවූ. |
| නිබ්බාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වහ, පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, නි) + වහ + ණාපෙ + ති) පමුණුවයි, නිවයි. |
| නිබ්බාපෙති | (නි+වා+ණ පෙ) නිවයි; සනසයි; සිසිල් කරයි. |
| නිබ්බාය | (පූ.ක්‍රි) නිවී; සන්හුන් වී. |
| නිබ්බායති | (නි+වා+ය) නිවේ; නො පැවැත්මට යේ; සිසිල් වේ. |
| නිබ්බායිතුං | (නි) නිවෙන්ට; පිරිනිවන්පාන්ට. |
| නිබ්බායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිවී; සන්හුන් වී. |
| නිබ්බාහන | (න) ඉවත් කිරීම. |
| නිබ්බිකාර | (පු) විකාර රහිත. |
| නිබ්බිකාර | (3) වෙනස් වීමක් නැති. |
| නිබ්බිචිකිච්ඡ | (3) සැක නැති. |
| නිබ්බිජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) කලකිරී. |
| නිබ්බිජ්ජති | (නි+විජි+ය) කලකිරේ. |
| නිබ්බිජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලකිරී. |
| නිබ්බිජ්ඣති | (නි+විධ+ය) පසාකරගෙන යේ; විනිවිද යේ. |
| නිබ්බිජ්ඣන | (න) කලකිරීම. |
| නිබ්බිඨා | (ඉ) විනිවිදගිය වීථිය. |
| නිබ්බිතිකිච්ඡා | (ඉ) විචිකිච්ඡා රහිත, විචිකිච්ඡා නැති. |
| නිබ්බිදරච්ඡා | (ඉ) විනිවිද නොගිය වීථිය. |
| නිබ්බිදා | (ඉ) කලකිරීම; සංවේගය. |
| නිබ්බිදාන | (න) කළකිරීම. |
| නිබ්බිදානුපස්සි | (පු) කලකිරීම අනුව බලන සුළුවුයේ. |
| නිබ්බිද්ධ | (3) කැඩී ගිය; විනිවිද ගිය; හිල් වී ගිය. |
| නිබ්බින්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, නුවණෙහි, නි) + විද + ති) කලකිරෙයි. |
| නිබ්බින්දති | (නි+විද+අ) කලකිරේ; සංවේගයට පැමිණේ. |
| නිබ්බින්දන්ත | (3) කලකිරෙන. |
| නිබ්බින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිලකිරී. |
| නිබ්බින්න | (පු) කලකිරුණු. |
| නිබ්බින්න | (3) කලකිරුණු. |
| නිබ්බිරිය | (න) වීර්ය්ය රහිත, උත්සාහ නැති. |
| නිබ්බිස | (ති) විෂ නැති. |
| නිබ්බිස | (න) කුලිය. |
| නිබ්බිස | (3) විෂ නැති. |
| නිබ්බිසන්ත | (3) සොයමින්. |
| නිබ්බිසය | (ති) ගෙයක් නැති, නෙරපන ලද. |
| නිබ්බිසෙවන | (න) ශාන්ත, සුසීල. |
| නිබ්බිසෙස | (ති) විශේෂ රහිත, වෙනස්නැති. |
| නිබ්බිසෙස | (3) වෙනසක් නැති. |
| නිබ්බුජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (චු) බුජි, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, නි) + වුජි + ති) ගිලෙයි. |
| නිබ්බුත | (න) නිවන, නිවීගිය. |
| නිබ්බුත | (3) නිවනට පැමිණි; නිවුණු; සන්හුන්. |
| නිබ්බුති | (ඉ) නිවන; නිවීම; සිහිල් බව. |
| නිබ්බුති | (ඉ) සිත්සතුට, නිර්‍වානය, නිවීම. |
| නිබ්බුද්ධ | (න) මල්ලව යුද්ධය, හේවා යුද්ධය. |
| නිබ්බුය්හති | (නි+වහ+ය) පාවේ. |
| නිබ්බෙජනීය | (පු) උකටලී විය යුතු. |
| නිබ්බෙඨන | (න) ලිහිල් කොට විස්තර කිරීම; වෙළුම් ඉවත් කිරීම. |
| නිබ්බෙඨන | (න) වෙලූහැරීම, පැටලුම් හැරීම. |
| නිබ්බෙඨිත | (පු) වෙලන ලද, ඔතන ලද. |
| නිබ්බෙඨිත | (3) ගැටළු ඉවත් කළ; පැහැදිලි කළ. |
| නිබ්බෙඨෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) වෙඨ, වෙඨනෙ, වෙලීමෙහි + ණෙ + ති) වෙළයි. |
| නිබ්බෙඨෙති | (නි+වෙඨ+ණෙ) අවුල් බේරයි; නිරවුල් කරයි. |
| නිබ්බෙධ | (පු) තියුණු අවබෝධය; විනිවිද යාම. |
| නිබ්බෙධ | (පු) නිර්‍වෙදය, කලකිරීම. |
| නිබ්බෙධක | (පු) කලකිරීම ඇති. |
| නිබ්බෙධගාමී | (ඉ) නිර්‍වෙදයට පමුණුවන, කලකිරීම ඇතිකරන. |
| නිබ්බෙධික | (පු) කලකිරීම ඇති. |
| නිබ්බෙමතික | (පු) විමති රහිත, සැක නැති. |
| නිබ්බෙමතික | (3) එකමතික; වෙනස් අදහස් නැති. |
| නිබ්බෙස | (පු) වැටුප්, කුලීමිල. |
| නිබ්භය | (න) භයරහිත, බයනැති. |
| නිබ්භය | (3) භය නැති. |
| නිබ්භර | (න) අතිශය දැඩි. |
| නිබ්භුජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුජ, කොටිල්ලෙ, කුටිල බැව්හි - නි) + භූජ + ති) නමයි, අඹරයි. |
| නිබ්භොග | (පු) භොගරහිත, භොගනැති. |
| නිබ්භොග | (3) නිෂ්ඵල; ප්‍රයෝජන ගත නොහැකි. |
| නිබ්‍යපාරට්ඨති | (ඉ) අව්‍යාපාරස්ථිතිය. |
| නිභ | (පු) සදෘස, සමාන. |
| නිභ | (3) සමාන වූ. |
| නිභා | (ඉ) බැබළීම. |
| නිභාති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා, දිත්තියං, දීප්තියෙහි, නි) + භා + ති) දිලිසෙයි. |
| නිභාති | (නි+භා+අ) බබළයි. |
| නිමන්තක | (3) ආරාධනා කරන්නා. |
| නිමන්තන | (න) ආරාධනාව; කැඳවීම. |
| නිමන්තන | (න) නිමන්ත්‍රණය, පැවරීම, ආරාධනය. |
| නිමන්තනික | (පු) ආරාධකයා. |
| නිමන්තිත | (පු) නිමන්ත්‍රණය කළ, පැවරූ. |
| නිමන්තිත | (3) ආරාධිත වූ; කැඳවනු ලැබූ. |
| නිමන්තෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මන්ත, ගුත්තභාසනෙ, මන්ත්‍රණයෙහි + - (ති) + මන්ත + ණෙ + ති) නිමන්ත්‍රණ කරයි. |
| නිමන්තෙති | (නි+මන්ත+ණෙ) ආරාධනා කරයි; කැඳවයි. |
| නිමන්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආරාධනා කොට. |
| නිමිඝ | (න) ඇස්වැසීම, ඇසිපිය ගැසීම. |
| නිමිඝති | (ක්‍රි) (d) (භු) මිස, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, නි) + මිස + ති) ඇස්පිය ගසයි. |
| නිමිත්ත | (න) අරමුණ; ඇඳිනගැනීමට යොදන ලකුණ; ශුභාශුභ ලකුණ. |
| නිමිත්ත | (න) හේතුව, ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති, චිහ්නය, සලකුණ, නිමිති ශාස්ත්රය. |
| නිමිත්තග්ගාහී | (3) රූපයක් දැක අසවල් අවයවය මනොඥය ආදී වශයෙන් සිතට ගන්නා. |
| නිමිත්තපාඨක | (3) නිමිති බලා ශුභාශුභ විපාක කියන්නා. |
| නිමිනාති | (නි+මා+නා) බඩු හුවමාරු කරයි. |
| නිමිස | (පු) ඇස්පිය හෙළීම. |
| නිමිසති | (නි+මිස+අ) ඇස් පියා ගනී. |
| නිමීලති | (නි+මිල+අ) ඇස් පියා ගනී. |
| නිමීලන | (න) ඇස් පිය හෙලීම. |
| නිමීලිත | (3) පියා ගත් (ඇස්). |
| නිමීලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇස් පියා ගසා. |
| නිමීලෙති | (නි+මිල+ණෙ) ඇස් පියා ගනී. |
| නිමුග්ග | (ති) ගැලුනු, ගිලුනු. |
| නිමුග්ග | (3) ගිලුණු; දිය යටට ගිය. |
| නිමුජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුජ්ජ, ඔසීදනෙ, යටට ගිලීමෙහි, නි) + මුජ්ජ + ති) ගිලෙයි. |
| නිමුජ්ජති | (නි+මුජ්ජ+අ) කිමිදියි; දියේ ගිලේ. |
| නිමුජ්ජන | (න) කිමිදීම; දියේ ගිලීම. |
| නිමුජ්ජන | (න) ගැලී, ගිලීම. |
| නිමුජ්ජා | (ඉ) කිමිදීම; දියේ ගිලීම. |
| නිමුජ්ජිතුං | (නි) ගිලෙන්ට. |
| නිමුජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිමිද; දියේ ගිලී. |
| නිමෙස | (පු) ඇසිපිය ගැසීම, ඇසිපිය හෙලීම. |
| නිමෙස | (පු) ඇසිපිය හෙළීම. |
| නිමොක්ඛ | (පු) ආර්ය මාර්ගය. |
| නිමොක්ඛ | (පු) නිමොක්ෂය, කෙලෙසුන්ගෙන් මිදීම. |
| නිමොචක | (පු) නිදහස් කරන්නා. |
| නිම්බ | (පු) කොසඹ ගස. |
| නිම්බ | (පු) කොසඹගස. |
| නිම්බතුරු | (පු) කොසඹරුක. |
| නිම්මක්ඛික | (ති) මැස්සන් නැති. |
| නිම්මක්ඛික | (3) මැස්සන් නැති. |
| නිම්මජ්ජන | (න) කැලතීම, කැලැම්ඹීම. |
| නිම්මජ්ජන | (න) මිරිකීම. |
| නිම්මත්ථන | (න) පොඩි කිරීම; මැඩීම; මිරිකීම. |
| නිම්මථති | (නි+මථ+අ) මඩියි; මැඩ පවත්වයි; මිරිකයි. |
| නිම්මථන | (න) මැඩීම, කැළඹීම. |
| නිම්මථනදාරු | (න) ගිණි ගාන දණ්ඩ. |
| නිම්මද | (පු) මද රහිත. |
| නිම්මදන | (න) යටත් කිරීම, පරාජය කිරීම. |
| නිම්මද්දන | (න) මැඩීම; මිරිකීම. |
| නිම්මන්ථති | (නි+මන්ථ+අ) මඩියි; මැඩ පවත්වයි; මිරිකයි. |
| නිම්මල | (න) නිර්මල, මලරහිත, පිරිසිදු, නිමල. |
| නිම්මල | (3) කිලිටු නැති; පිරිසිදු. |
| නිම්මංස | (3) මස් නැති. |
| නිම්මාතක | (පු) මව්නැති. |
| නිම්මාතාපිතික | (3) මවු පියන් නැති. |
| නිම්මාතු | (පු) මවන්නා; මැවුම්කාර දෙවියා; සාදන්නා. |
| නිම්මාන | (න) නිර්මාණය, සැදීම, මැවීම. |
| නිම්මාන | (න) මැවීම. |
| නිම්මාන | (3) මානය නැති. |
| නිම්මානරති | (ඉ) එනම් දිව්‍ය ලෝකය. |
| නිම්මිත | (පු) නිර්මිත, සාදනලද, මවනලද. |
| නිම්මිත | (3) මැවූ; සාදන ලද. |
| නිම්මිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මවා; සාදා. |
| නිම්මිනාති | (ක්‍රි) (d (සු) මි මානෙ, මිණීමෙහි, නි) + මි + ති) මණියි. |
| නිම්මිනාති | (නි+මි+නා) නිර්මිත කරයි; මවයි; සාදයි. |
| නිම්මීලෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මීල, නිමෙසනෙ, ඇස්පිය ගැසීමෙහි, නි) + මිල + ණෙ + ති) ඇස් වසයි. |
| නිම්මුල | (න) මුල් රහිත. |
| නිම්මොක | (පු) සර්ප සැවය. |
| නිම්මොක | (පු) හැවය (සර්ප). |
| නිය | (3) තමා අයත්; ස්වකීය. |
| නියක | (පු) ස්වකීය, තමාට අයත්. |
| නියක | (3) තමා අයත්; ස්වකීය. |
| නියත | (න) එකාන්ත, නියමය. |
| නියත | (3) ඒකාන්ත වූ; නියම වශයෙන් සිදුවන. |
| නියති | (ඉ) දෛවය. |
| නියන්තු | (පු) රථාචාර්‍ය්‍යයා, රියදුරා. |
| නියම | (පු) නියම කළ දෙය; නො වෙනස්ව සිදු විය යතු දෙය. |
| නියම | (පු) නිශ්චය, ප්රතිඥාව, වෘතය. |
| නියමන | (න) නියම කිරීම. |
| නියමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යමු, උපරමෙ, ඇලීමෙහි, + ණ + ති) සවිකරයි. |
| නියමෙති | (නි+යමු+ණෙ) නියම කරයි; විධාන කරයි; වෙන්කොට දෙයි. |
| නියමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නියම කොට. |
| නියස්සකම්ම | (න) එනම් විනය කර්මය. |
| නියාම | (පු) නියමය. |
| නියාම | (පු) නියමිත පිළිවෙළ. |
| නියාමක | (පු) නියමුවා, රථපදවන්නා, නැව් පදවන්නා. |
| නියාමතා | (ඉ) නියම බව. |
| නියාමතා | (ඉ) ස්ථිර ස්වභාවය. |
| නියුජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති) සුදුසු වෙයි. |
| නියුත | (න) දස දහස, අයුත බලනු. |
| නියුත්ත | (ති) යෙදුනු, යුක්ත. |
| නියුත්ත | (3) නියුක්තයා; නියෝජිතයා; යෙදී සිටින්නා. |
| නියුත්තක | (3) නියුක්තයා; නියෝජිතයා; යෙදී සිටින්නා. |
| නියුර | (පු) වලල්ල. |
| නියොග | (පු) නියාමය. |
| නියොග | (පු) නියෝගය, නියමය. |
| නියොජන | (න) නියෝගය, නියමය. |
| නියොජන | (න) යෙදවීම. |
| නියොජිය | (පූ.ක්‍රි) යොදවා. |
| නියොජෙති | (ක්‍රි) (d) භූ යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + නි) + යුජ + ණෙ + ති) යොදවයි. |
| නියොජෙති | (නි+යුජ+ණෙ) යොදවයි. |
| නියොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යොදවා. |
| නිය්‍යති | ගෙන යනු ලැබේ. |
| නිය්‍යාත | (3) ගෙන ගිය; නික්මවන ලද. |
| නිය්‍යාතන | (න) නික්ම යාම; පාවා දීම; බාර දීම. |
| නිය්‍යාති | (නි+යා+අ) පිටවී යයි. |
| නිය්‍යාතිත | (3) පාවා දුන්; බාර දෙන ලද. |
| නිය්‍යාතු | (පු) ගෙන යන්නා; නායකයා. |
| නිය්‍යාතෙති | (නි+යත+ණෙ) පාවා දෙයි; බාර දෙයි. |
| නිය්‍යාදිත | (3) පාවා දුන්; බාර දෙන ලද. |
| නිය්‍යාදෙති | (නි+යත+ණෙ) පාවා දෙයි; බාර දෙයි. |
| නිය්‍යානික | (3) නික්මීම ගෙන දෙන; සසරින් නිදහස දෙන. |
| නිය්‍යාමක | (පු) කප්පිත්තා; නැව්පතියා. |
| නිය්‍යාස | (පු) ගස් වල කිරි; ලාටු. |
| නිය්‍යුහ | (පු) මුදුන් ගෙය. |
| නිරග්ගල | (න) නිරවුල් දෙය. |
| නිරග්ගල | (පු) එනම් මහා යාගය. |
| නිරග්ගල | (3) බාධා නැති. |
| නිරඞ්කරොති | (නි+ආ+කර+ඔ) ඉවත් කෙරේ; දොෂාරෝපණාදියකට උත්තර දී නිදොස් කෙරේ. |
| නිරජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) රජී, විජන්ධනෙ, විඳීමෙහි, නි) + රජ + ති) පිටතයයි. |
| නිරත | (පු) ඇලීම. |
| නිරත | (3) ආශා ඇති; ඇලුණු. |
| නිරත්ත | (ඉ) නොවැලුනු. |
| නිරත්ථ | (පු) අර්ථ රහිත, නිශ්ඵල. |
| නිරත්ථ | (3) නිෂ්ඵල; ඵලයක් නැති; වැඩක් නැති. |
| නිරත්ථක | (න) නිශ්ප්‍රයෝජන, අපල. |
| නිරත්ථක | (3) නිෂ්ඵල; ඵලයක් නැති; වැඩක් නැති. |
| නිරද්දම | (පු) නිර්‍ගම, බැහැරවීම. |
| නිරන්තර | (න) නිරතුරු, අතරක් නැති. |
| නිරන්තරං | (ක්‍රි.වි) අතර නැතිව; නිතර. |
| නිරන්තර | (3) අතර නැති; නිතර සිදුවන. |
| නිරප | (පු) නිරයපාලයා. |
| නිරපරාධ | (පු) අපරාධ රහිත, නිදොස්. |
| නිරපරාධ | (3) නිදොස් වූ. |
| නිරපෙක්ඛ | (පු) උපේක්ෂා රහිත. |
| නිරපෙක්ඛ | (3) බලාපොරොත්තු රහිත වූ. |
| නිරපෙඛ | (3) බලාපොරොත්තු රහිත වූ. |
| නිරබ්බුද | (න) අති විශාල ගණනක්. |
| නිරබ්බුද | (න) අර්බුද රහිත, අර්බුද සියක් ලක්ෂය, අබ්බුද බලනු. |
| නිරබ්බුද | (3) අවුල් විපත් නැති; නරකයක නමක්. |
| නිරය | (පු) නරකය, අපාය. |
| නිරය | (පු) නරකය; පව් කළ වුන් ඉපද දුක් විඳින තැන. |
| නිරයගාමී | (3) නරකයට යන්නා; නරකයට යවන. |
| නිරයදුක්ඛ | (න) නරකදුක. |
| නිරයපාල | (පු) නරකයෙහි දුක් දෙන යමපල්ලා. |
| නිරයපාල | (පු) නිරයපාලයා. |
| නිරයසංවත්තනික | (3) නරකයට පමුණුවන. |
| නිරවසෙස | (පු) අවසෙස රහිත, ඉතුරුනැති. |
| නිරවසෙස | (3) ඉතිරි නොවූ. |
| නිරසන | (න) දුරුකිරීම. |
| නිරස්සාද | (පු) ආස්වාද නැති, සැනසීමක් නැති. |
| නිරස්සාද | (3) ආස්වාද රහිත (රස විඳීම). |
| නිරාකති | (ති) දුරු කිරීම, නිරාකූල. |
| නිරාකරණ | (න) බැහැර කිරීම, ඉවත්කිරීම. |
| නිරාකරොති | (ක්‍රි) (d) භූ කර, කරණෙ කිරීමෙහි නි) + කර + ති) දුරුකරයි. |
| නිරාකරොති | (නි+ආ+කර+ඔ) ඉවත් කෙරේ; දොෂාරෝපණාදියකට උත්තර දී නිදොස් කෙරේ. |
| නිරාකුල | (පු) ආකුල රහිත. |
| නිරාකූල | (3) පැටලිලි නැති. |
| නිරාතඞ්ක | (3) රෝග නැති. |
| නිරාතඞ්ඛ | (පු) ලෙඩ රහිත, දොස් රහිත. |
| නිරාමය | (පු) නිරෝගී, ආමරහිත. |
| නිරාමය | (3) නිරෝගී වූ. |
| නිරාමිස | (න) ආමිස රහිත. |
| නිරාමිස | (පු) ආමිස රහිත. |
| නිරාමිස | (3) කාමාශාවන් පිළිබඳ නොවූ; මස් නැති. |
| නිරාරම්භ | (පු) ආරම්භ රහිත. |
| නිරාරම්භ | (3) සත්ව හිංසාව නැති. |
| නිරාලම්භ | (පු) ආලම්භන රහිත. |
| නිරාලම්භ | (3) එල්ලීමට දෙයක් හෝ ආධාර වන දෙයක් නැති. |
| නිරාලය | (පු) ආලය රහිත. |
| නිරාලය | (3) ආශා නැති. |
| නිරාස | (පු) ආසා රහිත, තෘෂ්ණා රහිත. |
| නිරාස | (3) ආශා නැති. |
| නිරාසඞ්ක | (3) සැක නැති. |
| නිරාසය | (පු) ආසය රහිත. |
| නිරාසව | (පු) ආශ්රව රහිත. |
| නිරාසංස | (3) බලාපොරොත්තු නැති. |
| නිරාහාර | (පු) ආහාර රහිත. |
| නිරාහාර | (3) ආහාර නැති; කෑම නො ගත්. |
| නිරින්ධන | (න) ඉන්ධන රහිත, දරනැති. |
| නිරින්ධන | (3) දර නැති. |
| නිරීහ | (ති) නොසෙල්වෙන, අකර්‍මණ්‍ය. |
| නිරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුධි, ආවරණෙ, වැසීමෙහි + ති) නිරුද්ධවෙයි. |
| නිරුජ්ඣති | (නි+රුධ+ය) නැති වේ; නිරුද්ධ වේ; විනාශ වේ. |
| නිරුජ්ඣන | (න) නිරුද්ධ වීම. |
| නිරුජ්ඣන | (න) නිරුද්ධය, නොපෙනීයාම. |
| නිරුත්තම | (පු) සව්ර්‍ඥයන්වහන්සේ. |
| නිරුත්තර | (පු) උත්තම, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| නිරුත්තර | (3) උත්තර නැති; තමාට වඩා ශ්‍රෙෂ්ඨයෙකු නැති. |
| නිරුත්ති | (ඉ) නිරුත්තිය, න්‍යාය, එනම් වෙදාඞග ශාස්ත්රය. |
| නිරුත්ති | (ඉ) පද සිද්ධි ප්රකාශ කරන ශාස්ත්රය; භාෂාව. |
| නිරුත්තිපටිසම්භිදා | (ඉ) භාෂාවන්හි විශේෂ ඥානය. |
| නිරුත්තිපථ | (න) නිරුක්තිපථය. |
| නිරුදක | (න) ජල රහිත. |
| නිරුදක | (3) ජලය නැති. |
| නිරුද්ධ | (න) අභාප්‍රාප්ත, විනාශයට ගිය. |
| නිරුද්ධ | (3) නැති වූ; පැවැත්ම නැවතුණු; විනාශ වූ. |
| නිරුන්ධති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුධි, ආවරණෙ, වැසීමෙහි + ති) නොපෙනීයයි. |
| නිරුපද්දව | (පු) උපද්‍රව රහිත, උවදුරු නැති. |
| නිරුපද්දව | (3) උපද්‍රව නැති. |
| නිරුපධි | (3) උපධි නම් කෙලෙස් නැති. |
| නිරුස්සාස | (පු) උස්සාහ රහිත. |
| නිරුස්සුත්ත | (පු) වීර්ය්ය රහිත. |
| නිරූපකාර | (පු) උපකාර රහිත, උපකාර නැති. |
| නිරූපඝාත | (පු) උපඝාත රහිත. |
| නිරූපධි | (ඉ) උපධි රහිත. |
| නිරූපන | (න) දැක්වීම, පෙන්වීම. |
| නිරූපම | (ඉ) උපමා රහිත. |
| නිරූපම | (3) උපමා නැති; සමානයෙකු නැති. |
| නිරූපලෙපන | (න) අනුපලෙපනය. |
| නිරොග | (පු) රොග රහිත, නිරෝගීහු. |
| නිරොග | (3) රෝග නැති. |
| නිරොජ | (පු) ඔජා රහිත. |
| නිරොජ | (3) ඕජස් නැති. |
| නිරොධ | (පු) කෙලෙසුන් නැසීම; නැවැත්ම; නිවන; විනාශය. |
| නිරොධ | (පු) නිර්වාණය, විනාශය, ආවරණය. |
| නිරොධධම්ම | (3) විනාශවන ස්වභාව ඇති. |
| නිරොධසච්ච | (න) චතුරාර්‍ය්‍ය සත්‍යයෙහි තුන්වන සත්‍යය. |
| නිරොධසමාපත්ති | (ඉ) නිවන් සැපය අනුභව කිරීම. |
| නිරොධික | (පු) නිරොධය ඇති, නිරුද්ධකරන. |
| නිරොධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුධි, ආවරණෙ, වැසීමෙහි, ණෙ + ති) නිරුද්ධ කෙරෙයි. |
| නිරොධෙති | (නි+රුධි+ණෙ) පැවැත්ම නවත්වයි; විනාශ කරයි. |
| නිලය | (පු) ගෙය; වාසස්ථානය. |
| නිලය | (පු) ගෙය. |
| නිලි | (ඉ) නිල් සායම් ගන්නා Indogo පැලය; බෙරු. |
| නිලීන | (න) සැගවුණු, ආවරණයවුණු. |
| නිලීන | (3) සැඟවුණු. |
| නිලීයති | (නි+ලී+ය) සැඟවේ. |
| නිලීයතී | (ක්‍රි) (d (දි) ලී සිලෙසනෙ + ය) + ති) සැගවෙයි. |
| නිලීයන | (න) සැඟවීම. |
| නිලීයන | (න) සැඟවෙන, ආවරණයවන. |
| නිලීයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සැඟවී. |
| නිල්ලජ්ජ | (පු) ලජ්ජා රහිත. |
| නිල්ලජ්ජ | (3) ලජ්ජා නැති. |
| නිල්ලූර | (පු) ඇතා. |
| නිල්ලෙහක | (3) ලෙවකන. |
| නිල්ලොප | (පු) කොල්ලකෑම. |
| නිල්ලොප | (පු) පැහැර ගැන්ම. |
| නිල්ලොප | (පු) මහාවිලොපය, මහත්වූ කොල්ලකෑම. |
| නිල්ලොභ | (පු) ලෝභ රහිත. |
| නිල්ලොලුප | (පු) ලොල් නොවූ. |
| නිල්ලොලුප | (3) ලොල් නුවූ. |
| නිවත්ත | (පු) නැවතීම. |
| නිවත්ත | (3) නැවතුණු; හැරුණු. |
| නිවත්තති | (නි+වතු+අ) ආපසු හැරේ; නිවතී. |
| නිවත්තන | (න) නැවතීම; නො යාම. |
| නිවත්තනීය | (පු) නැවැත්වියයුතු, වැලැක්වියයුතු. |
| නිවත්ති | (ඉ) නැවතීම; නො යාම. |
| නිවත්ති | (ඉ) නිවෘත්තිය, නැවැත්ම. |
| නිවත්තිතුං | (නි) නිවතින්ට. |
| නිවත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැවතී. |
| නිවත්තෙති | (නි+වතු+ණෙ) ආපසු හරවයි; නවත්වයි. |
| නිවත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නවත්වා. |
| නිවත්ථ | (ති) හඳනාලද, වසන ලද. |
| නිවත්ථ | (3) හැඳගත්. |
| නිවසති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, වසනෙ, වැසීමෙහි + ති) වසයි. |
| නිවසති | (නි+වස+අ) වාසය කරයි. |
| නිවසන්ත | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්. |
| නිවසමාන | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්. |
| නිවහ | (පු) රාශිය; සමූහය. |
| නිවහ | (පු) සමූහය. |
| නිවාත | (ති) වාතරහිත, පීඩාරහිත, හිරිහැර නැති, නීචවෘත්තිය. |
| නිවාතක | (පු) ආවරණ සහිත තැන, අවස්ථාව. |
| නිවාතක | (3) අවකාශ නැති තැන; සුළඟ නැති තැන. |
| නිවාතවුත්තී | (3) උඬගු නොවූ පැවතුම් ඇති; යටහත් පැවතුම් ඇති. |
| නිවාප | (පු) මළපියන් පිණිස දෙන දානය, ආමිසය. |
| නිවාප | (පු) සතුන්ගේ කෑම. |
| නිවාරණ | (න) ආවරණය, වැලැක්ම. |
| නිවාරණ | (න) වැළැක්වීම. |
| නිවාරය | (ති) නොවැලැක්විය හැකි. |
| නිවාරිත | (ති) වලක්වන ලද. |
| නිවාරිත | (3) වැළැක් වූ. |
| නිවාරිය | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා. |
| නිවාරිය | (3) වැළැක්විය යුතු; වැළැක්විය හැකි. |
| නිවාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වර, වාරණ, වැලැක්වීමෙහි + ණෙ + ති) වලක්වයි. |
| නිවාරෙති | (නි+වර+ණෙ) නවත්වයි; වළක්වයි. |
| නිවාරෙතු | (පු) තහනම් කරන්නා; වළක්වන්නා. |
| නිවාරෙතුං | (නි) වළක්වන්ට. |
| නිවාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා. |
| නිවාස | (චු) නිවාසෙ, ඇදීමෙහි, නිවාසෙති, නිවාසයති, අඳීය. |
| නිවාස | (පු) ආවාසය, වසනගෙය. |
| නිවාස | (පු) ගෙය; වාසස්ථානය; විසීම. |
| නිවාසන | (න) අඳුම; ඇඳීම; වස්ත්රය. |
| නිවාසන | (න) යටහඳනා පිළි, අඳනා පිළි. |
| නිවාසික | (3) වසන්නා; වාසය කරන. |
| නිවාසිත | (පු) වාසය කළ, විසූ. |
| නිවාසී | (පු) වාසය කරන්නා. |
| නිවාසී | (3) වසන්නා; වාසය කරන. |
| නිවාසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, නිවාසෙ, වැසීමෙහි, නි) + වස + ණෙ + ති) වාසය කරවයි. |
| නිවාසෙති | (නි+වස+ණෙ) අඳියි; ඇඳගනියි. |
| නිවාසෙතුං | (නි) හැඳගන්ට. |
| නිවාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැඳගෙන. |
| නිවිට්ඨ | (ති) අන්තර්ගත, ඇතුළත්. |
| නිවිට්ඨ | (3) ඇලුණු; පදින්චි වූ; පිළියෙළ කළ; විසූ. |
| නිවිසති | (නි+විස+අ) ඇතුල් වේ. |
| නිවුත | (ති) වටකළ, පරික්ෂෙප කළ. |
| නිවුත | (3) වටකරන ලද; වසන ලද. |
| නිවුත්ත | (ති) පහළ කළ, හරණ ලද. |
| නිවුත්ථ | (3) පදින්චි වූ; විසූ. |
| නිවුවාණ | (න) නිබ්බාන, නිවන, වාණ රහිත. |
| නිවෙදක | (පු) නිවේදකයා, දන්වන්නා. |
| නිවෙදක | (3) දැනුම් දෙන්නා. |
| නිවෙදන | (න) දැනුම් දීම. |
| නිවෙදන | (න) දැන්වීම. |
| නිවෙදිත | (3) දැනුම් දුන්. |
| නිවෙදිත | (3) දැන්නූ දෙය. |
| නිවෙදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, දැනුමෙහි, නි) + විද + ණෙ + ති) දන්වයි. |
| නිවෙදෙති | (නි+විද+ණෙ) දන්වයි; දැනුම් දෙයි. |
| නිවෙදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දී. |
| නිවෙස | (පු) ඇතුළත්වීම. |
| නිවෙස | (පු) ගෙය; වාසස්ථානය; විසීම. |
| නිවෙසන | (න) ගෙය. |
| නිවෙසන | (න) ගෙය. |
| නිවෙසිත | (පු) හිඳින ලද. |
| නිවෙසිත | (3) වාසය කරවූ. |
| නිවෙසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, නිවාසෙ, වැසීමෙහි, නි) + වස + ණෙ + ති) වෙසෙයි. |
| නිවෙසෙති | (නි+විස+ණෙ) පිහිටුවයි; වාසය කරවයි. |
| නිව්‍යග්ඝ | (පු) විචිකිච්ඡා රහිත, සැකනැති. |
| නිසග්ග | (පු) ස්වභාව. |
| නිසජ්ජ | (ඉ) නිසද්‍යය, නිද්‍රාව. |
| නිසජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) හිඳගෙන. |
| නිසජ්ජන | (න) හිඳිම, ඉඳීම. |
| නිසජ්ජනට්ඨාන | (න) ඉඳිනාතැන. |
| නිසජ්ජා | (ඉ) හිඳගැන්ම; හිඳීම. |
| නිසද | (පු) ඇඹරුම් ගල; මිරිස් ගල. |
| නිසදපොත | (පු) ඇඹරීම පිණිස උඩින් කරකවන ගල; ගල් දරුවා. |
| නිසභ | (පු) අති ශ්‍රේෂ්ඨ ගවයා. |
| නිසම්ම | (ක්‍රි) - (වි) ප්‍රවේසම්සහිත, කල්පනා සහිත. |
| නිසම්ම | (පූ.ක්‍රි) අසා; සොයා බලා. |
| නිසම්මකාරී | (පු) පරීක්ෂාවෙන් ක්‍රියා කරන්නා. |
| නිසා | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| නිසා | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| නිසාකත | රාත්‍රිය, රාත්‍රි කාන්තාව. |
| නිසාකර | (පු) අන්ධයා. |
| නිසාකර | (පු) චන්ද්රයා. |
| නිසාණ | (පු) කරගල. |
| නිසාද | (පු) හස්තීන්ගේ එනම් ස්වරය, සොරා. |
| නිසාදික | (ති) විවේක ගැනීමට සුදුසු, නිදා ගැනීමට යොග්‍ය. |
| නිසාදී | (පු) ඇලවී සිටින්නා. |
| නිසාදී | (3) ලගින්නා; හිඳින්නා. |
| නිසාන | (න) පිහියා මුවහත් කිරීමට පාවිච්චි කරන උපකරණයක්. |
| නිසානාථ | (පු) චන්ද්රයා. |
| නිසානාථ | (පු) චන්ද්රයා. |
| නිසාපති | (පු) චන්ද්රයා. |
| නිසාමක | (පු) අසන්නා, ඇහුම්කන් දෙන්නා. |
| නිසාමක | (3) ඇහුම්කන් දෙන්නා. |
| නිසාමන | (න) දැකීම, ඇසීම. |
| නිසාමෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) සාම, සත්ත්වනෙ, ප්‍රියකිරීමෙහි + - (ති) + සාමී + ණෙ + ති) ඇහුම්කන් දෙයි, අසයි. |
| නිසාමෙති | (නි+සාම+ණෙ) අසයි; ඇහුම්කන් දෙයි. |
| නිසාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අසා; ඇහුම්කන් දී. |
| නිසාසර | (පු) නිශාචරයා. |
| නිසි | (භු) චුම්බනෙ, සිඹීමෙහි, නිසෙති, සිඹියි. |
| නිසිත | (3) තියුණු කළ; මුවහත් තැබූ. |
| නිසිථිනි | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| නිසින්තක | (පු) හිඳීම. |
| නිසින්න | (පු) හුන්, විසූ. |
| නිසින්න | (3) හිඳගත්; හුන්. |
| නිසින්නක | (3) හුන් අය. |
| නිසීත | (ති) තියුණු කළ, මුවහත් කළ. |
| නිසීථ | (පු) මධ්‍යම රාත්‍රිය; රාත්‍රිය. |
| නිසීථ | (පු) මධ්‍යම රාත්‍රිය. |
| නිසීදති | (නි+සද+අ) වාඩිවෙයි; හිඳියි. |
| නිසීදන | (න) වාඩිවීම සඳහා එළන වස්ත්රය; හිඳගැන්ම. |
| නිසීදන | (න) හිඳීම, හඳනාවස්ත්‍රය. |
| නිසීදන්ත | (3) හිඳින; හිඳිමින්. |
| නිසීදාපෙති | වාඩි කරවයි; හිඳුවයි. |
| නිසීදාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාඩි කරවා; හිඳුවා. |
| නිසීදිතබ්බ | (3) හිඳගත යුතු. |
| නිසීදිතුං | (නි) හිඳගන්ට. |
| නිසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හිඳගෙන. |
| නිසීදිය | (පූ.ක්‍රි) හිඳගෙන. |
| නිසු | (භු) සිඤ්චනෙ, ඉසීමෙහි, නෙසති, ඉසී. |
| නිසුම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුම්භ, හිංසාසු, හිංසාවෙහි, නි) + සුම්භ + ති) අණියි, ගසයි. |
| නිසූදන | (න) මැරීම, වධය. |
| නිසෙධ | (පු) ප්‍රතික්ෂෙපය, වැළැක්ම. |
| නිසෙධ | (පු) වැළැක්වීම. |
| නිසෙධක | (පු) ප්‍රතිෂෙධකයා, වලක්වන්නා. |
| නිසෙධක | (3) වළක්වන; වළක්වන්නා. |
| නිසෙධන | (න) වැළැක්වීම. |
| නිසෙධෙති | (ක්‍රි) (d (දි) සුව, සොවෙය්‍ය, සුචි බැව්හි + නි) + සුධ + ණෙ + ති) වලක්වයි. |
| නිසෙධෙති | (නි+සිධු+ණෙ) තහනම් කරයි; වළක්වයි. |
| නිසෙධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා. |
| නිසෙවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සෙවු, සෙවනෙ, සේවනයෙහි, නි) + සෙවු + ති), සේවනය කරයි. |
| නිසෙවති | (නි+සෙවු+අ) ආශ්රය කෙරේ; පුරුදු කෙරේ. |
| නිසෙවන | (න) ආශ්රය; පිළිපැදීම. |
| නිසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| නිසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| නිසෙවිත | (ති) ආශ්රය කළ, සේවනය කළ. |
| නිසෙවිත | (ති) ආශ්රය කළ. |
| නිසෙවිත | (3) අනුභව කළ; අශ්‍රිත. |
| නිසෙවිත | (3) පිළිපදින ලද. |
| නිසෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සේවනය කොට. |
| නිස්සක්කන | (න) පලායෑම, ලිස්සා යෑම. |
| නිස්සක්ත | (න) පිටතයෑම, නික්මයෑම. |
| නිස්සග්ග | (පු) අත් හැරීම; දුරු කිරීම. |
| නිස්සග්ගිය | (පු) හැරියයුතු, ඉවත දැමිය යුතු. |
| නිස්සග්ගිය | (3) අත් හැරිය යුතු. |
| නිස්සඞ්ග | (3) ඇලීම් නැති. |
| නිස්සඞ්ගෙ | (ති) පරාර්ථකාමී, නොඇලුණු. |
| නිස්සජති | (නි+සජ+අ) අත් හරී. |
| නිස්සජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර. |
| නිස්සජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) සජ්ජ, සජ්ජනෙ, දුරු කිරීමෙහි, නි) + සජ්ජ + ති) දුරු කෙරෙයි. |
| නිස්සජ්ජන | (න) හැරීම, අත හැරීම. |
| නිස්සජ්ජිත | (3) අත්හරින ලද. |
| නිස්සජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර. |
| නිස්සට | (ති) බේරුනු, නිදහස් වුණු, ආපසු ආ. |
| නිස්සට | (3) ඉවත් කළ; පිටතට ගත්; හරනා ලද. |
| නිස්සට්ඨ | (ති) අත්හළ, දීපු. |
| නිස්සට්ඨ | (3) අත්හරින ලද. |
| නිස්සත්ත | (පු) සත්ව නොවන. |
| නිස්සත්ත | (3) ආත්මයක් නැති. |
| නිස්සත්තතා | (ඉ) නිස්සත්තබව. |
| නිස්සද්ද | (පු) තුශ්නීම්භාවය, මවුන භාවය. |
| නිස්සද්ද | (3) කාථා නො කරන; ශබ්ද නැති. |
| නිස්සන | (න) හඬ. |
| නිස්සන්ද | (පු) කාන්දුවීම; ගලායාම; විපාකය. |
| නිස්සන්දන | (න) ගලාඑන, නොසිඳී පැවතෙන. |
| නිස්සය | (ති) හේතුව, ආශ්රය, ආධාරය, ඇලීම. |
| නිස්සය | (පු) ආශ්රය; ආශ්රය කළයුතු දෙය; පිහිට. |
| නිස්සය | (පු) පිහිට, උපකාරය. |
| නිස්සයති | (ක්‍රි) (d) (භු) සි, සෙවායං, සේවාවෙහි, නි) + සි + ති) විශ්වාස කරයි. |
| නිස්සයති | (නි+සි+ය) ආශ්රය කෙරේ; පිහිට කොට ගනී. |
| නිස්සයදායක | (පු) ආචාර්‍ය්‍යයා. |
| නිස්සරණ | (න) නික්ම යාම; නිදහස් වීම; සසරින් ගැලවීම. |
| නිස්සරණ | නි) නිස්ක්‍රමණය, ගමන. |
| නිස්සරණී | (න) එනම්. |
| නිස්සරති | (නි+සර+අ) නික්ම‍යේ; පිහිට වේ. |
| නිස්සරිතුං | (නි) නික්ම යන්ට. |
| නිස්සලාක | (පු) විජනස්වාහය. |
| නිස්සංසය | (පු) නිශ්චිත, එකාන්ත. |
| නිස්සාය | (අ) නිසා. |
| නිස්සාය | (නි) ආධාරකොට ගෙන; ආශ්රය කොට; නිසා. |
| නිස්සාර | (පු) නිසරු, හරනැති. |
| නිස්සාර | (3) වැදගත් නොවූ; හරයක්නැති. |
| නිස්සාරජ්ජ | (3) තැතිගැන්මක් නැති. |
| නිස්සාරණ | (න) පිට කිරීම. |
| නිස්සාරණ | (න) පිටත යාම, එළවා දැමීම. |
| නිස්සාව | (පු) බතින් පෙරූ කැඳ. |
| නිස්සිත | (පු) ආශ්රය කළ, සේවනය කළ. |
| නිස්සිත | (3) ආශ්‍රිත වූ. |
| නිස්සිතක | (පු) ආශ්රය කළහු, සේවනය කළ තැනැත්තා. |
| නිස්සිතක | (3) අන්‍යයෙකුගෙන් යැපෙන; ආශ්රය කොට වසන. |
| නිස්සිරිත | (පු) ශ්‍රියා නැත්තා. |
| නිස්සිරීක | (3) බැබළීමක් නැති; ශෝභාව නැති. |
| නිස්සෙණී | (ඉ) තරප්ප පේළිය; හිණිමග. |
| නිස්සෙණී | (ඉ) හිණ, ඉණිමග. |
| නිස්සෙස | (පු) අවශේෂ රහිත, සියලු. |
| නිස්සෙස | (3) ඉතිරි නොවූ. |
| නිස්සොක | (3) ශෝක නැති. |
| නිහත | (පු) නසනලද. |
| නිහත | (3) නසන ලද; මඩින ලද. |
| නි‍හතමාන | (3) දුරු කළ මාන ඇති. |
| නිහිත | (පු) පිහිටුවන ලද, තබන ලද. |
| නිහිත | (3) තැන්පත් කළ; තැබූ. |
| නිහිතදණ්ඩ | (පු) ඉවත තබන ලද දඬු ඇති. |
| නිහින | (3) නීචවූ; ලාමක වූ. |
| නිහීන | (පු) ලාමක, නීච. |
| නිහීනක | (පු) නීචයා, අධමයා. |
| නිහීනකම්ම | (න) නීච ක්‍රියාව. |
| නිහීනපඤ්ඤ | (3) අඩුනුවණැති. |
| නිහීනසෙවී | (3) නීචයන් සේවනය කරන්නා. |
| නිහීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) නා, චාගෙ, තෑගීදීමෙහි, නි) + හා + ති) පිරිහෙයි. |
| නිහීයති | (නි+හා+ඊ+ය) පිරිහේ. |
| නිහුහුඞ්කක | (පු) හුං ශබ්දය විශ්වාස නොකරන්නා. |
| නී | (අ) දුරු කිරීම්, ආවරණය යන මෙහි. |
| නී | (භු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, නෙතිනයති, පමුණුවයි. |
| නීක | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| නීඝ | (පු) දුක, තද කෝපය. |
| නීඝ | (පු) දුක; විපත. |
| නීච | (අ) අල්පාර්ථයෙහි. |
| නීච | (ති) ලුහුඬු මග. |
| නීච | (පු) නීචයා, නීහීනයා. |
| නීච | (3) අධම; පහත්; මිටි වූ; ලාමක. |
| නීචකුල | (න) පහත් කුලය. |
| නීචකුලීනතා | (ඉ) පහත් කුලැති බව. |
| නීචාසන | (න) පහත්; මිටි ආසනය. |
| නීත | (ති) ගෙනයන ලද. |
| නීත | (3) ගෙනගිය; පැමිණ වූ. |
| නීතත්ථ | (ති) පමුණුවන ලද අර්ථ ඇති. |
| නීතත්ථ | (පු) කෙළන් පෙනෙන අර්ථය; පැහැදිලිව පෙනෙන අර්ථය. |
| නීති | (ඉ) නීතිය; පිළිපැදිය යුතු නියමය; ශික්ෂාපදය. |
| නීති | (ඉ) නීතිය. |
| නීතිසත්ථ | (න) රාජනීති ශාස්ත්රය. |
| නීප | (පු) කොළොම් ගස, මිදෙල්ල ගස. |
| නීප | (පු) මිදෙල්ල ගස. |
| නීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ති) පමුණුවයි. |
| නීයති | (නීය+ය කර්ම) ගෙන යනු ලැබේ; පමුණුවනු ලැබේ. |
| නීයාණ | (න) උතුම්. |
| නීයාත | (න) පවරාදීම, භාරදීම. |
| නීයාතන | (න) නෛර්‍ය්‍යාතන, තමා වෙත තැබූ දේ පවරා දීම, දානය, ත්‍යාගය. |
| නීයාති | (නි+යා+අ) පිටව යේ. |
| නීයාතුං | (අ) පිටතයාමට. |
| නීයාතෙති | (නි+යත+ණෙ) පාවා දෙයි; බාර දෙයි. |
| නීයාදිත | (3) පාවා දුන්; බාර දුන්. |
| නීයාදීත | (න) පාවාදෙන ලද. |
| නීයාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නෙද, කුමාරායං, ගැරහීමෙහි + ණෙ + ති) පාවාදෙයි. |
| නීයාදෙති | (නි+යත+ණෙ) පාවා දෙයි; බාර දෙයි. |
| නීයාන | (න) ගමන. |
| නීයාන | (න) පිටව යාම. |
| නීයානික | (න) නෛර්‍ය්‍යානික. |
| නීයානික | (පු) නෛර්‍ය්‍යානික. |
| නීයානික | (3) නිදහසට පමුණුවන. |
| නීයාම | (පු) නියාමය. |
| නීයාස | (පු) ලාටු, මැලියම්. |
| නීයුජ්ජ | (පු) දාසයා. |
| නීර | (න) ජලය. |
| නීර | (න) ජලය. |
| නීරජ | (ති) කෙලෙස්වලින් දුරුවූ. |
| නීරව | (ති) ශබ්ද නැති, නිශ්ශබ්ද. |
| නීරස | (ති) රස නැති, වේලුනු. |
| නීරුජ | (ති) ලෙඩ නැති. |
| නීරොග | (ති) රෝග නැති, සනීප ඇති. |
| නීල | (පු) කලු පැහැය, සොහොන, අළු. |
| නීල | (භු) පැහැයෙහි, නීලති, නිල්පැහැ කරයි. |
| නීල | (3) නිල් පැහැති; (පු) නිල් පැහැය. |
| නීලකසිණ | (න) භාවනාවට ගන්නා නිල් පැහැයෙන් යුත් අරමුණ. |
| නීලගිව | (පු) මොනරා. |
| නීලගීව | (පු) මොනරා, ඊශ්වරයා. |
| නීලජිත | (පු) නිල්රන්වන් පැහැය. |
| නීලති | (ක්‍රි) (d) (භු) නීල, වණ්ණෙ, පැහැයෙහි + ති) නිල්පැහැ කරයි. |
| නීලමණි | (පු) ඉන්ද්‍රනීලය; නිල් මැණික. |
| නීලලොහිත | (න) ඊශ්වරයා. |
| නීලවණ්ණ | (3) නිල් පැහැති. |
| නීලවනරාජී | (ඉ) නිල්වන රේඛාව. |
| නීලවල්ලි | (ඉ) නිල් වැල්. |
| නීලසප්ප | (පු) නිල්පැහැති සර්පයා, පණුවුල්ල, ඇහැටුල්ලා. |
| නීලසප්ප | (පු) පලාපණුවානම් නිල් සර්පයා. |
| නීලිකා | (ඉ) කළුසෙපාලිකා, සෙවෙල්. |
| නීලිනී | (ඉ) නිල් සායම් ගන්නා Indogo පැලය; බෙරු. |
| නීලිනී | (ඉ) බේරු. |
| නීලුප්පල | (න) නිලුපුල්. |
| නීලුප්පල | (න) නිල් උපුල්; නිල් මානෙල්. |
| නීවරණ | (න) ආවණ්ණ කිරීම, පංචනීවරණ. |
| නීවරණ | (න) කාමාදී කෙලෙස්; බාධක දෙය; බාධාව. |
| නීවරණීය | (පු) ආවරණ කටයුතු, වැලැක්විය යුතු. |
| නීවරණීය | (3) සිතේ දියුණුවට බාධා පමුණුවන. |
| නීවාප | (පු) මව්පියන් පිණිස දෙන දානය. |
| නීවාර | (පු) ධාන්‍ය වර්ගයක්. |
| නීවාර | (පු) හුරුහැල්. |
| නීසූහ | (පු) ලාටු, මුදුන්මල්කඩ, නාගදන්තකය, පරිස්කාරාදිය එල්වන කොක්ක. |
| නීහට | (පු) බැහැර කළ, ඉවත්කළ. |
| නීහට | (3) ඉවත් කළ; පිටතට ගත්. |
| නීහරණ | (න) ගෙනයාම; නෙරපීම; පිටතට ගැනීම. |
| නීහරණ | (න) දුරු කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| නීහරණ | (න) දුරු කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| නීහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, බැහැර කිරීමෙහි + - (ති) + හර + ති) බැහැර කරයි. |
| නීහරති | (නී+හර+අ) ගෙනයයි; නෙරපයි; පිටතට ගිනියි. |
| නීහරිත | (ති) බැහැරකළ, දුරුකළ. |
| නීහාර | (පු) ආකාරය; පිට කිරීම; පිටතට ගැනීම. |
| නීහාර | (පු) පිණි, ආකාරය, සැටිය. |
| නීහාරක | (පු) බැහැර ගෙන යන්නා. |
| නීළ | (න) කුරුලු කූඩුව. |
| නීළ | (පු) - (න) කැදැල්ල. |
| නීළජ | (පු) පක්ෂියා. |
| නීළිජ | (පු) පක්ෂියා, කුරුල්ලා. |
| නු | (අ) ප්‍රශ්න, සංශය යන මෙහි. |
| නු | (නි) නොවේද?. |
| නු | (භු) ථුනියං ස්තුතියෙහි, නොති, ස්තුති කරයි. |
| නුජ්ජ | දමව. |
| නුඨුභණ | (න) කෙලගැසීම. |
| නුඨුභති | (ක්‍රි) (භු - (d) ඨුභ, නිට්ඨුභනෙ, කෙල ගැසීමෙහි + - (ති) + ඨුභ + ති) කෙලගසයි. |
| නුණ්ණ | (3) දුරු කළ. |
| නුණ්ණ(න්න) | (ති) දමනලද. |
| නුති | (ඉ) දමනලද දෙය. |
| නුති | (ඉ) ස්තුතිය. |
| නුද | (න) කැපැම. |
| නුද | (භු) ඛෙප, පහකිරීමෙහි, නිදති, පනුදතී, පහකරයි. |
| නුද | (3) දුරු කරන; දුරු කරන්නා. |
| නුදක | (පු) අඳුර දුරු කරන්නා. |
| නුදක | (3) දුරු කරන; දුරු කරන්නා. |
| නුදති | (ක්‍රි) - (d) (භු) නුද, පෙරණෙ, යැවීමෙහි, පළවා හරිය. |
| නුදති | (නුද+අ) දුරු කෙරේ. |
| නුදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| නුන්න | (3) දුරු කළ. |
| නුහී | (ඉ) දළුක් ගස, සීනුක්. |
| නූතන | (ති) අලුත්දෙය, අලුත්. |
| නූතන | (3) අලුත්. |
| නූන | (අ) නිශ්චය, අනුමානය, විතර්කය, විකල්පය යන මෙහි. |
| නූන | (නි) ඒකාන්තයෙන්; යෙහෙකි. |
| නූපුර | (න) පා වළල්ල. |
| නූපුර | (පු) නිරුවලා ගිගිරි. |
| නෙක | (ති) අනෙක, නොයෙක්. |
| නෙක | (3) නානා විධ; නොයෙක්. |
| නෙකතික | (පු) රවටන්නා, වංචාකරන්නා. |
| නෙකතික | (3) කපටි වූ; (පු) කපටියා. |
| නෙකාකාර | (3) නොයෙක් ආකාර ඇති. |
| නෙකායික | (පු) අංගුත්තර නිකායදි නිකාය සතරෙහි නිපුණයා. |
| නෙකායික | (3) දීඝනිකාදිය දරණ; නිකායට අයත්. |
| නෙක්ඛ | (න) කලන් 25 ක්; විශාල රන් කාසියක්. |
| නෙක්ඛ | (න) රන්මසු සියයක්. |
| නෙක්ඛංජම්බොනද | (න) ජම්බොනද නම් රන් වර්ගය. |
| නෙක්ඛම්ම | (න) කෙලෙසුන්ගෙන් නික්මීම; ගිහිගෙයින් නික්ම යාම. |
| නෙක්ඛම්ම | (න) නෛෂ්ක්‍රම්‍යය, අභිනිෂ්ක්‍රම්‍යය, ප්‍රථමධ්‍යානය, නිවන, විදර්ශනාව, සියලු කුශලධර්‍ම. |
| නෙක්ඛම්මධාතු | (ඉ) නෛෂ්ක්‍රම්‍යය පිළිබඳ කල්පනාව, සියලුම කුශලධර්‍ම. |
| නෙක්ඛම්මවිතක්ක | (පු) කෙලෙසුන් දුරු කිරීමේ අදහස. |
| නෙක්ඛම්මසඞ්කප්ප | (පු) කෙලෙසුන් දුරු කිරීමේ අදහස. |
| නෙක්ඛම්මසුඛ | (න) නිදහස් සැපය; පැවිදි සැපය. |
| නෙක්ඛම්මාභිරත | (3) පැවිදිවීමෙහි හෝ හැරයාමෙහි ඇලුණු. |
| නෙගම | (පු) නියම්ගම්හිවූයේ වෙළඳාමින් ජීවත්වන්නා. |
| නෙගම | (3) නියම් ගමට අයත්; නියම්ගම වැසියා. |
| නෙතබ්බ | (3) ගෙන යා යුතු; පිමිණ විය යුතු. |
| නෙතාර | (පු) පමුණුවන්නා. |
| නෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ති) පමුණුවයි. |
| නෙති | (නි+අ) ගෙන යයි; පමුණුවයි. |
| නෙතු | (පු) ගෙනයන්නා; නායකයා; පමුණුවන්නා. |
| නෙතු | (පු) නායකයා. |
| නෙතුං | (නි) ගෙනයන්ට; පමුණුවන්ට. |
| නෙත්ත | (න) ඇස; සිදුර. |
| නෙත්ත | (න) නෙත්රය, වස්ත්‍ර විශේෂයක්. |
| නෙත්තජල | (න) කඳුලු. |
| නෙත්තතාරා | (ඉ) ඇසේ ඉංගිරියාව. |
| නෙත්තතාරා | (ඉ) ඇස් ඉංගිරියාව. |
| නෙත්තන්ත | (පු) නේත්‍රාන්තය. |
| නෙත්තමජ්ඣ | (න) විගිනිය (කළු ඉංරියාව). |
| නෙත්තරොග | (පු) නෙත්‍රරෝගය. |
| නෙත්තසල | (න) කඳුලු. |
| නෙත්ති | (ඉ) ගෙන යන්නී; තෘෂ්ණාව. |
| නෙත්තික | (පු) ගෙන යන්නා; ජලය බෙදන්නා. |
| නෙත්තික | (පු) දිය අලුවා, ගොවියා. |
| නෙත්තිංස | (පු) කඩුව, කර්කශ. |
| නෙත්තිංස | (පු) කඩුව. |
| නෙත්තී | (ඉ) භවතෘෂ්ණාව. |
| නෙත්‍ර | (න) නේත්‍රය; ඇස. |
| නෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගෙන ගොස්. |
| නෙද | (භු) කුච්ඡායං, ගැරහීමෙහි, නෙඳති, ගරහයි. |
| නෙදිට්ඨ | (ති) ගරහන ලද. |
| නෙදිය | (පු) ගරහන්නා. |
| නෙපක්ක | (න) නුවණ; නුවණැති බව. |
| නෙපක්ක | (න) ප්රඥාව, අර්ථානර්ථාදිය සලකන ප්රඥාව. |
| නෙපච්ඡ | (න) වේගය. |
| නෙපාතික | (පු) වැටුණු තැනැත්තා. |
| නෙපුඤ්ඤ | (න) දක්ෂ බව; පුරුදු බව. |
| නෙපුඤ්ඤ | (න) නිපුනභාවය, දක්ෂබව. |
| නෙම | (න) කොණ, කෙළවර, ඉම. |
| නෙමන්තනික | (පු) ආරාධනා ඉවසන්නා. |
| නෙමි | (ඉ) නිම් වළල්ල; රෝද පට්ටම. |
| නෙමි | (ඉ) නිම්වලල්ල. |
| නෙමිත්තක | (පු) නිමිති කියන්නා. |
| නෙමිත්තක | (3) නිමිති හෝ ශුභාශුභ කියන්නා. |
| නෙමිත්තික | (පු) නිමිතිකියන්නා. |
| නෙමිත්තික | (3) නිමිති හෝ ශුභාශුභ කියන්නා. |
| නෙමින්ධර | (පු) මහා පර්වත මාලා සතෙන් එකක්. |
| නෙය්‍ය | (පු) පමුණුවන්නා. |
| නෙය්‍ය | (3) අවබෝධ කළ යුතු; දත යුතු; පැමිණ විය යුතු. |
| නෙය්‍යත්ථ | (පු) පැමිණවිය යුතු අර්ථය. |
| නෙර | (පු) නිදොස්. |
| නෙරයික | (පු) නිරයෙහි දුක්විඳින සතා. |
| නෙරයික | (3) නිරයට අයත්; නිරයෙහි උපන්; (පු) නරකයෙහි දුක් විඳින්නා. |
| නෙරු | (පු) මහමෙර, සුනෙර පර්වතය. |
| නෙරු | (පු) මහමෙර. |
| නෙලත්ත | (න) නිදොස්බව. |
| නෙවසඤ්ඤා | (ඉ) එනම් භවය. |
| නෙවාපික | (පු) ගොවියා. |
| නෙවාසික | (පු) ආරාමයක නිත්‍ය වාසය කරන්නා, ආගන්තුක නොවන්නා. |
| නෙවාසික | (3) පදින්චිව සිටින්නා. |
| නෙසජ්ජික | (පු) නොනිදා හිඳගැන්ම පමණක් කරන්නා. |
| නෙසජ්ජිකඞ්ග | (පු) නිදා නොගැනීමෙන් පුරණ අංගය, තෙළෙස් ධූතාඞ්ගවලින් එකක්. |
| නෙසාද | (පු) වැද්දා. |
| නෙසාද | (පු) ව්‍යාධයා, වැද්දා. |
| නෙසු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, නෙසති, නෙස්සති, යයි. |
| නො | (අ) ප්‍රතිශෙධයෙහි නැත, යන තේරුම්හි. |
| නො | (නි) නැති; නැහැ; නොවේ. |
| නොචෙ | (අ) ඉදින්, එසේනම්. |
| නොනීත | (න) වෙඬරු, නවනීත. |
| නොනීත | (න) වෙඬරු. |
| න්‍යාය | (පු) යුක්ති සහගත ක්‍රියාව. |
| න්‍යාස | (න) උකස. |
| න්‍යාස | (පු) උකස. |
| න්‍යාසප්පණ | (න) තමා කෙරෙහි තබන ලද වස්තුව ඇත්තාවුන්ට පාවාදීම. |
| න්හාත | (3) නෑවාවූ. |
| න්හාන | (න) නෑම. |
| න්හාරු | (පු) නහරය. |
| ප | (අ) ආදික්‍රියා, අතිශය, ප්‍රභව, අවතීණර්‍, තෘප්ති, නියෝග, ඓශ්චර්‍ය්‍ය, ප්‍රීති, දාන, පූජා, අග්‍ර, ශාන්ති, දර්‍ශන, තත්පර, ආලය, ප්‍රසංශා, ගමන, සුද්ධි, හිංසා, ප්‍රකාර, අන්තර්‍භාව, වියොග, අවයව, දිසායොග, ප්රාර්ථනා, ස්ථිති යනාදියෙහි. |
| ප | (3) බොන්නා යන අර්ථය දේ. |
| පකට්ඨ | (පු) ප්‍රකෘෂ්ඨ, උත්කෘෂ්ඨ, ශ්‍රේෂ්ඨ, උසස්. |
| පකට්ඨ | (3) ඉතා උසස්. |
| පකට්ඨක | (ති) ප්‍රකෘත. |
| පකට්ඨක | (3) රසයෙහි ලොල් වූ . |
| පකට්ඨිත | (පු) උණුකළ, ගිනියම් කළ. |
| පකත | (ති) කළ, සිදුකළ. |
| පකත | (3) කරනලද; සෑදූ. |
| පකතත්ත | (3) ප්‍රකෘති ස්වභාවය ඇති. |
| පකතානිවත්ත | (පු) ප්‍රස්තුතයාගේ අනිවෘත්තිය. |
| පකති | (ඉ) ඇමති ආදීහු, සප්තරාජ්‍යඞ්ග, ස්වභාව, යොනිමාර්‍ග, සත්වරජස් තමස් යන මොවුන්ගේ ඌනාතිරෙක රහිත අවස්ථාව, ප්‍රත්‍යයන් කෙරෙන් පළමුව සිටින ධාතු ආදී ප්‍රකෘතිරූප. |
| පකති | (ඉ) මුල් ස්වභාවය; ස්වභාවය. |
| පකතික | (පු) ප්‍රකෘතිය, පකති. |
| පකතික | (3) ස්වභාව ඇති. |
| පකතිගමන | (න) ස්වභාවයෙන් යන ගමන. |
| පකතිචිත්ත | (3) වෙනස් නොවූ සිතැති. |
| පකතිජ | (පු) ප්‍රකෘතියෙන් හටගත් ගුණය. |
| පකප්පති | (ක්‍රි) (පු + කප්ප + ති) කැපවෙයි (භු) |
| පකප්පන | (න) කැපකිරීම, අයිතිකරදීම. |
| පකප්පනා | (ඉ) ඇන්දවීම; කල්පනා කිරීම; යෙදීම. |
| පකප්පිත | (ති) කැපකළ, සකස් කළ. |
| පකප්පින | (න) සිතිවිල්ල. |
| පකප්පින | (3) පිළියෙළ කළ; සිතූ. |
| පකප්පෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කප්ප, කප්පණෙ, ප) + කප්ප + ණෙ + ති) කෙරෙයි, “සීහ සෙය්‍යං කප්පෙති”. |
| පකප්පෙති | (පෙ+කප්ප+නෙ) පිළියෙළ කරයි; සිතයි. |
| පකම්පත | (න) කම්පාවීම, චලනයවීම. |
| පකම්පන | (න) අධික කම්පාව. |
| පකම්පිත | (ති) කම්පාකළ, චලනයකළ. |
| පකම්පිත | (3) කම්පිත වූ. |
| පකරණ | (න) අවස්ථාව; ග්‍රන්ථය; සිද්ධිය. |
| පකරණ | (න) ප්රකරණය, ග්‍රන්ථය, විශිෂ්ඨ ක්‍රියාව. |
| පකරොති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කර, කරණෙ, කිරීමෙහි, (ප + කර + නොත) කෙරෙයි. |
| පකාර | (පු) ආකාරය; පිළිවෙළ. |
| පකාර | (පු) ප්රකාරය, ප්රකාරය, ශාද්‍රෘස්ස, ප්‍රභේධන විධිය. |
| පකාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර, කරණෙ, කිරීමෙහි, ණෙ + ති) (ප + කර + ණෙ + ති) කරවයි. |
| පකාස | (පු) ප්රකට වස්තු, පතළදෙය, ප්රසිද්ධ. |
| පකාස | (පු) ප්රකාශ කිරීම; බැබළීම. |
| පකාස | (පු) ප්රකාශය, ආලෝකය, එළිය. |
| පකාසක | (3) ප්රකාශ කරන්නා. |
| පකාසති | (ක්‍රි) (ප + කාස + ති) ප්‍රකාසකරයි, ප්‍රසිද්ධකරයි. |
| පකාසති | (ප+කාසු+අ) ප්රකට වේ; බබළයි. |
| පකාසන | (න) ප්රකට කිරීම; ප්රකාශ කිරීම; බැබළීම. |
| පකාසන | (න) ප්රකාශ කිරීම, පතළකිරීම. |
| පකාසිත | (ති) ප්‍රකාසකළ, පතළකළ. |
| පකාසිත | (3) දේශනා කළ; ප්රකාශ කළ. |
| පකාසිය | (ති) සාක්ෂ්‍ය, විවෘත, පිරිසිදු. |
| පකාසිය | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට. |
| පකාසෙති | (ප+කාස+ණෙ) ප්රකාශ කරයි. |
| පකාසෙතුං | (නි) ප්රකාශ කරන්නට. |
| පකාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට. |
| පකිණති | (ක්‍රි) (d) (භු) කී, දබ්බ විනිමයේ විකිනීමෙහි, ප) + (කි) + ති) විකුණයි. |
| පකිණ්ණක | (3) තැන තැන විසිරී ගිය. |
| පකිණ්නක | (න) ප්‍රකීර්‍ණක, සංග්‍රහ වශයෙන් දක්වන. |
| පකිත්තන | (න) ප්‍රකීර්‍තනය, ප්‍රකාස කිරීම. |
| පකිත්තිත | (ති) ප්රකාශකළ, ප්‍රසිද්ධකළ. |
| පකිත්තී | (ඉ) ප්රකාශය, ප්රසිද්ධිය. |
| පකිත්තෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) තිත්ත, සංසද්දෙ ශබ්දකිරීමෙහි, ණෙ + ති) ප්රකාශ කෙරෙයි. |
| පකිත්තෙති | (ප+කිත්ත+ණෙ) ප්රකාශ කරයි. |
| පකිත්තෙති | (ප+කිත්ත+ණෙ) වර්ණනා කරයි. |
| පකිත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වර්ණනා කොට. |
| පකිරති | (ක්‍රි) (ප + කිර + ති) වැගිරෙයි, විසිරෙයි. |
| පකිරති | (ප+කිර+අ) විසුරුවයි. |
| පකිරිය | (න) කටු කරඳ. |
| පකිරිය | (පු.ක්‍රි) විසුරුවා, විසිකර, පකිරිත්වා. |
| පකුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුජ්ඣ, කිපීමෙහි, පි + කුජ්ඣ + ති) කිපෙයි, කෝප කරයි. |
| පකුජ්ඣන | (න) කිපීම, කෝපවීම. |
| පකුජ්ඣිත | (ති) කෝපකළ, කෝපවුනු. |
| පකුඩ්ඩ | (ති) කිපුණු. |
| පකුඩ්ඩති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුප, කෝපෙ, කිපීමෙහි + ති) (ප + කුප + ති) කිපෙයි, කෝප කරයි. |
| පකුපබ්බති | (ප+කර+ම¦ කුබ්බ ආදේශ කරයි) කරයි. |
| පකුප්පති | (ප+කුප+ය) කිපේ. |
| පකුප්පන | (න) කෝපය කිරීම, තරහවීම. |
| පකුබ්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර, කරණෙ, කිරීමෙහි + ප) + ද්ධ + - (පු) + - (ව) + බ්බ + ති) කෙරෙයි. |
| පකුබ්බන | (න) කිරීම, කටයුතු සම්පාදනය. |
| පකුබ්බමාන | (3) කරන; කරමින්. |
| පකූජන | (න) නාදකිරීම. |
| පකොටි | (ඉ) ප්‍රකෝටිය, කෝටිසියක්, ලක්ෂය. |
| පකොප | (පු) කලබල වීම; කෝපය. |
| පකොප | (පු) ප්‍රකෝපය, මහත් කෝපය. |
| පකොපන | (න) අධිකව කිපීම. |
| පකොපන | (න) ප්‍රකෝප කරවීම. |
| පකොපන | (3) චඤ්චල කරවන. |
| පකොපිත | (පු) මහත්ව කිපිනු. |
| පක්ක | (න) ඉදුණු ගෙඩිය. |
| පක්ක | (පු) - (න) අල, විනාසෝතමුඛ වස්තු, මුහුකළ, පැහිච්ච. |
| පක්ක | (භු) නීච ගතියං, හීන ගමනයෙහි, පක්කති, පහත්වෙයි. |
| පක්ක | (3) ඉදුණු; පැසුණු; පිසින ලද. |
| පක්කක | (පු) පක්ෂයට අයත්, පාක්ෂික. |
| පක්කට්ටිත | (පු) කකියවනලද, උනුකළ. |
| පක්කට්ඨ | (පු) කකියවනලද, උණුකළ, රත්කළ. |
| පක්කඨිත | (3) අතිශයින් රත්කළ; කකාරවන ලද. |
| පක්කති | (ක්‍රි) (d) (භු) පක්ක, නීචගතියං, හීන ගමනෙහි + ති) පහත්ව යෙයි. |
| පක්කන්ත | (ති) බැහැර ගිය, ඉවත්ව ගිය. |
| පක්කන්ත | (3) ඉවත්ව ගිය; ගිය. |
| පක්කන්තති | (ක්‍රි) (ප + කන්ත + ති) හඬයි, අඬයි. |
| පක්කන්ධන | (න) හැරයාම, උඩින් පැන යාම. |
| පක්කම | (පු) ඉවත්වීම; යාම. |
| පක්කමති | (ක්‍රි) (d) (භු) කමු, පද වික්ඛෙපෙ, යෑමෙහි + ති) (ප + කම + ති) යෙ. |
| පක්කමති | (ප+කමු+අ) ඉවත්ව යයි; යයි. |
| පක්කමන | (න) ගමන යාම. |
| පක්කමාන | (න) ඉවත්වයාම. |
| පක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත්ව ගොස්. |
| පක්කමො | (පු) උපක්‍රමය. |
| පක්කව | (න) බෙහෙත් පැලෑටි වර්ගයක්. |
| පක්කාමි | ගියේය. |
| පක්කුල | (ති) අවුල්වුනු. |
| පක්කොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුස, ආව්හානෙ, කැඳවීමෙහි + ති) (ප + කුස + ති) කැඳවයි, අමතයි. |
| පක්කොසති | (ප+කුස+අ) අඬගසයි; කැඳවයි. |
| පක්කොසන | (න) කැඳවීම, ආමන්ත්රණය කිරීම. |
| පක්කොසනා | (ඉ) කැඳවීම. |
| පක්කොසිත | (ති) කැඳවනලද, ආමන්ත්රණය කළ. |
| පක්කොසිතුං | (නි) කැඳවන්නට. |
| පක්කොසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැඳවා. |
| පක්කොසිය | (පූ.ක්‍රි) කැඳවා. |
| පක්ඛ | (පු) අඩමස; අත්පා කොර අය; ඇලපත; කොටස; පයාපත; පැත්ත; පිහාට්ට. |
| පක්ඛ | (පු) ශුක්ල, කෘෂ්ණ, පක්ෂ, සඞ්ඛ්‍යත මාසාර්‍ධකාලය, සේනාව, සිද්ධකටයුත්ත, යහළු, පියාපත්, පිළාපර්ස්වය, පැත්ත, කෙස කලාපය. |
| පක්ඛන්ත | (පු) බැහැරගිය, ඉවත්වගිය. |
| පක්ඛන්දක | (පු) පනින්නා. |
| පක්ඛන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛදි, පක්ඛන්දනෙ, ඇඳීමෙහි + ති) පනියි. |
| පක්ඛන්දති | (ප+ඛ්න්ද+අ) ඇතුළට වදියි; පනියි; පැන දුවයි. |
| පක්ඛන්දන | (න) ඇතුළට වැදීම; පැන දිවීම. |
| පක්ඛන්දන | (න) පැනීම, ඇදීම. |
| පක්ඛන්දි | (පු) පැන වදින සුද්ධ භටයා. |
| පක්ඛන්දික | (පු) පැනයන්නා. |
| පක්ඛන්දිකා | (ඉ) අතීසාර රෝගය. |
| පක්ඛන්දිකා | (ඉ) රක්තාතිසාරය, අතීසාර රෝගය. |
| පක්ඛන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැනවැදී. |
| පක්ඛන්දෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛදි, පක්ඛන්දනෙ, ඇඳීමෙහි + ණෙ + ති) ඇඳීම-කරවයි. |
| පක්ඛපාස | (පු) ගෘහාවයවයක්, පැරන් පෝරුව. |
| පක්ඛබිලාල | (පු) පියා, බළලා. |
| පක්ඛබිලාල | (පු) හම්බාවා. |
| පක්ඛර | (න) ගැටිය, අද්දර. |
| පක්ඛරණ | (න) පස්කර ළණය, හැපීම, ගැටීම. |
| පක්ඛලති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, චලනෙ, සෙලවීමෙහි + ති) වැටෙයි. |
| පක්ඛලති | (ප+බල+අ) බාධා; බාධා ලබයි; හැපේ. |
| පක්ඛලන | (න) පැකිළීම. |
| පක්ඛලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැකිළී; හැපී. |
| පක්ඛහත | (ති) පක්ෂඝාතය, පක්ෂයක් නසන ලද, පැත්තක් නැසුනු. |
| පක්ඛාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, චලනෙ, සැලීමෙහි +ණෙ + ති) වැටෙයි, සෙලවෙයි. |
| පක්ඛි | (පු) පක්ෂ ඇත්තා, පියාපත් ඇත්තා. |
| පක්ඛිකභත්ත | (න) පක්ෂයක් පාසා දෙන බත. |
| පක්ඛිජ | (න) පක්ෂි බිජ, කුරුළු බිජු. |
| පක්ඛිත | (පු) පක්ෂයකට අයත්, පර්ස්වයකට අයත්. |
| පක්ඛිත්ත | (ති) දමන ලද, බහාලන ලද. |
| පක්ඛිපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛිප, ඛිපනෙ, දැවීමෙහි + ති) (ප + ඛිප + ති) දමයි, යමක් තුලට ප්‍රවේශකරයි. |
| පක්ඛිය | (පු) පක්ෂයකට අයත්, පක්ඛික. |
| පක්ඛීසිහ | (පු) පක්ෂි සිංහයා, ගුරුලා. |
| පක්ඛෙප | (පු) ප්‍රක්ෂෙපය, දැමීම, පැහීම. |
| පක්ඛෙපන | (න) පක්ෂෙපනය, දැමීම. |
| පක්ඛෙපිත | (ති) ප්‍රක්ෂෙපිත, දැමූ, දමනලද, බහන ලද. |
| පඛුම | (න) පක්ෂ්ම, ඇසිපිය ලොම්, ඇස්පිහාටු. |
| පගබ්භ | (පු) ප්‍රගල්භ, බුහුටි, සූර. |
| පගබ්භී | (පු) ප්‍රගල්භ ඇත්තා, බුහුටි ගති ඇත්තා. |
| පගල්භතා | (ඉ) ප්‍රගල්භත්වය, බුහුටිබව. |
| පගාලභ | දැඩි, තද, ප්‍රගාල්භ. |
| පගාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගාහු, විලොමනෙ, ගැනීමෙහි + ති) (ප + ගාහු + ති) ඇතුළත් වෙයි. |
| පගිද්ධ | (පු) අතිශයින් ගිජුවූ. |
| පගුණ | (3) ප්‍රගුණ වූ ; මනාසේ පුරුදු වූ. |
| පගුණතා | (ඉ) ප්‍රගුණභාවය, නිපුන බව. |
| පගුණතා | (ඉ) මනාසේ පුරුදු බව. |
| පගුන | (ති) ප්‍රගුණ, නිපුන, ඇදනැති, අභ්‍යාසය. |
| පගුබ්බ | (පු) පඳුර. |
| පගුම්ඹ | (පු) පඳුර, වනරොද, බඩවැටිය. |
| පගෙ | (අ) පූර්‍වාහ්නයෙහි, පෙරවරු කාලයෙහි. |
| පගෙ | (නි) උදෑසන්හි. |
| පගෙව | (අ) (පා + එව) පළමුකොටම, ප්‍රථමකොටම. |
| පගෙව | (පගෙ+එව) උදෑසනම; කල් ඇතිවම; කියනුම කිම?. |
| පග්ගණ්හන | (න) ගනී, ග්රහණය. |
| පග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (ප + ගහ + ණ්හා + ති) ගනී, ග්රහණය කරයි. |
| පග්ගණ්හාති | (ප+ගහ+ණ්හා) ආධාර කරයි; ඔසවයි; දැඩි උත්සාහ කරයි; දිගු කරයි. |
| පග්ගණ්හිත | (ති) ගන්නා ලද, ගත්. |
| පග්ගය්හ | (පූ.ක්‍රි) උස් කොට; ඔසවා ගෙන. |
| පග්ගලිත | (ති) ගිලිහුනු, ගැලවුනු, ගැලවෙන ලද. |
| පග්ගව | (න) බෙහෙත් පැලෑටි වර්ගයක්. |
| පග්ගහ | (පු) උත්සාහය; උපකාරය; එසවීම. |
| පග්ගහ | (පු) වීර්ය්යය, බලාත්කාරයෙන් ගෙනා මනුෂ්‍යාදීහු. |
| පග්ගහණ | (න) උත්සාහ කිරීම; එසවීම; ඔසවා ගැන්ම. |
| පග්ගහණ | (න) වීර්‍ය්‍යකිරීම, ගැනීම. |
| පග්ගහික | (පු) වීර්ය්ය කරන්නා, උත්සාහ කරන්නා. |
| පග්ගහිත | (ති) ගන්නා ලද, ග්රහණය කළ. |
| පග්ගහිත | (3) එසවූ . |
| පග්ගහෙතබ්බ | (3) උපකාර කළ යුතු; එසවිය යුතු. |
| පග්ගාහ | (පු) උත්සාහය; උපකාරය; එසවීම. |
| පග්ගාහ | (පු) වීර්ය්යය, උත්සාහය. |
| පග්ඝරණ | (න) වැගිරීම, ජලාදිය වහනයවීම. |
| පග්ඝරණ | (3) වැගිරීම. |
| පග්ඝරණක | (3) වගුරුවන; වැගිරෙන. |
| පග්ඝරති | (ක්‍රි) (ප + ඝර + ති) වැගිරෙයි, වෑස්සෙයි. |
| පග්ඝරති | (ප+ඝර+අ) කාන්දුවේ; බින්දු වැටේ; වැගිරේ. |
| පග්ඝරිත | (ති) වැගිරෙන ලද, කාන්දුවන ලද. |
| පග්ඝරිත | (3) වැගුරුණු. |
| පග්ඝරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැගිරී. |
| පඝණ | (න) ගෙයක ඉස්තෝප්පුව. |
| පඝණ | (පු) ආලින්දය, සරීරාවයව. |
| පඝාණ | (පු) ආලින්දය, ගෙයිපිල, තරප්පුව. |
| පඞ්ක | (න) අකුසලය. |
| පඞ්ක | (පු) ගොහොරුව; පියුම; පියුම. |
| පඞ්ක | (පු) මඩ, කරදම. |
| පඞ්කචිර | (න) පත්‍රයෙන් කළ නලාව. |
| පඞ්කජිනි | (ඉ) පියුම් විල. |
| පඞ්කරුහ | (න) පියුම. |
| පඞ්කෙරුහ | (න) පද්මය, පියුම. |
| පඞ්ග | (පු) කොලවලින් තැනූ නළා වර්ගයක්. |
| පඞ්ගු | (පු) පිලා, පුරා. |
| පඞ්ගුල | (පු) පිලා. |
| පඞ්ගුල | (3) කොරවූ; (පු) අත් පා කොර අය. |
| පච | (චු) විත්ථාරෙ, පැතිරීමෙහි, පද්ධෙවති, පද්ධචයති, පපද්ධචති, පපද්ධෙචති, විස්තර කරයි. |
| පච | (භු) ගමනෙ, ගමන්හි, පචති, යෙයි. |
| පච | (භු) පාකෙ, පිසීමෙහි, පචති, පිසයි. |
| පචක්කොසන | (න) පෙරලා බැනීම, බැන්නහුට බැනීම. |
| පචක්කොසිත | (ති) පෙරලා බනින ලද. |
| පචති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච, පාකෙ, පිසීමෙහි + ති) පිසියි. |
| පචති | (පච+අ) උයයි; පිසයි. |
| පචන | (න) ඉවීම; පිසීම. |
| පචන | (න) පිසීම, ඉසීම. |
| පචන්ත | (3) පිසින; පිසිමින්. |
| පචංපචා | (ඉ) වනුවැල්. |
| පචමාන | (3) පිසින; පිසිමින්. |
| පචරති | (ක්‍රි) (ප + චර + ති) හැසිරෙයි. |
| පචරති | (ප+චර+අ) පිළිපදියි; හැසිරේ. |
| පචල | (න) ප්රකට, පතල. |
| පචලති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ප) + චල + ති) සැලෙයි. |
| පචලායති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ප) + චල + ය) + ති) එල්ලෙයි, සැලෙයි. |
| පචලායති | (ප+චල+ආය) නිදාවැටේ; නිදිකිරයි. |
| පචලායන | (න) නින්ද. |
| පචලායිකා | (ඉ) නිදාවැටීම. |
| පචලායිකා | (ඉ) නිද්‍රාව, නින්ද. |
| පචලිත | (ති) ප්‍රචලිත, සැලෙන ලද. |
| පචා | (ඉ) පිසීම. |
| පචාපෙති | (පච+ණපෙ) පිසවයි. |
| පචාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිසවයි. |
| පචාර | (පු) පිරිවර, පිරිස, යක්ඛපචාර. |
| පචාරක | (3) පළකරන්නා; හසුරුවන්නා. |
| පචාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, ගතිවරණෙ, හැසිරීමෙහි + ප) + චර + ණ + ති) ගැවසෙයි. |
| පචාරෙති | (ප+චර+ණෙ) ප්‍රචාරය කරයි; හසුරුවයි. |
| පචාලක | .ක්‍රි .වි සොලවමින්. |
| පචාලක | (3) සොලවන. |
| පචාලෙති | (ප+චල+ණෙ) වනයි; සොලවයි. |
| පචාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොලවා. |
| පචාළෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ණෙ + ති) සැලෙයි. |
| පචිත | (3) පිසන ලද; පිසූ. |
| පචිතුං | (නි) පිසන්නට. |
| පචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උයා; පිස. |
| පචිනන්ත | (3) රැස් කරන. |
| පචිනාති | (ක්‍රි) (d) (චු) චී, චය, රැස්කිරීමෙහි + ති) (ප + චි + නාති) රැස්කෙරෙයි. |
| පචිනාති | (ප+චි+නා) එකතු කරයි; රැස් කරයි. |
| පචිස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච, පචනෙ, පිසීමෙහි + ස්සති) (පච + නෙ + ඉස්ස + ති) පිසන්නේය. |
| පචුර | (ති) බොහෝ, අධික, වැඩි. |
| පචුර | (3) බොහෝ වූ . |
| පච්ච | (චු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, පච්චෙති, පච්චයති, පොළයි. |
| පච්චක්කොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුස, අක්කොසෙ, ආක්‍රෝශයෙහි + පති + ආ + කුස + ති) ආක්‍රෝශකරයි, පෙරලා ආක්‍රෝශකරයි. |
| පච්චක්කොසති | (පති+ආ+කුස+අ) ආක්‍රෝශ කළ හුට ආක්‍රෝශ කෙරේ. |
| පච්චක්ඛ | (ති) ප්රත්යක්ෂ, පසක්, ඉන්ද්‍රිය හමුවීම, ප්‍රත්‍යක්ඛ්‍යානය. |
| පච්චක්ඛ | (3) ඇස ආදී ඉන්ද්‍රියයන්ට හමු වූ; ප්රත්යක්ෂ වූ. |
| පච්චක්ඛකම්ම | (න) ප්රත්යක්ෂ කිරීම. |
| පච්චක්ඛාත | (ති) ප්‍රතික්ෂෙප කළ, බැහැර කළ. |
| පච්චක්ඛාත | (3) අත්හැර දැමූ; ප්රතික්ෂේප කළ. |
| පච්චක්ඛාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛ්‍යා, පකථනෙ, කිරීමෙහි + පති + ආ + ඛ්‍යාති) ප්‍රතික්ෂෙප කරයි. |
| පච්චක්ඛාති | (පති+ආ+ඛා+අ) එපාය කියයි; නැත කියයි; විරුද්ධව කථා කරේ. |
| පච්චක්ඛාන | (න) එපායයි කීම; නැත කීම; ප්රතික්ෂේප කිරීම. |
| පච්චගු | (පු) ඉදිරියට යන්නා, පෙරටුව යන්නා. |
| පච්චග්ගල | (පු) උගුර. |
| පච්චග්ඝ | (පු) අභිනව, අලුත්. |
| පච්චග්ඝ | (3) අලුත් වූ; ඉතා වටිනා. |
| පච්චඞ්ග | (න) (පති + අඞ්ග) අවයව, ශරීරාවයව. |
| පච්චඞ්ග | (න) කුඩා අවයවය. |
| පච්චඤ්ජන | (න) අඳුන, ඇදීම. |
| පච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච, පාකෙ, පිසීමෙහි + පච + ති) පිසයි. |
| පච්චති | පිසනු ලැබේ; පිසේ; විපාක දුක් විඳියි. |
| පච්චත්ත | (න) තමා පිළිබඳ, තමාට අයත්, තමා අධිපති කොට ඇති. |
| පච්චත්ථරණ | (න) ඇතිරිල්ල; නිදීමට හෝ ඉඳීමට අතුරන වස්ත්රය. |
| පච්චත්ථරණ | (න) පසතුරුණු, ඇතිරිලි. |
| පච්චත්ථික | (ති) ප්‍රයෝජනයට ප්‍රතිවිරුද්ධ. |
| පච්චත්ථික | (පු) විරුද්ධ කාරයා; සතුරා. |
| පච්චන | (න) කර්මවිපාක විඳීම; පිසනු ලැබීම; විපාකදීම. |
| පච්චන | (න) පිසීම, පැසීම. |
| පච්චනභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාස, භාසනනෙ, කීමෙහි + පති + අනු + භාස + ති) අනුව කියයි, කියන ලද්ද අනුව කියයි. |
| පච්චනභාසන | (න) කී දෙය අනුව කීම, කියන ලද්දට අනුව කීම. |
| පච්චනභාසිත | (ති) අනුව කියන ලද. |
| පච්චනික | (ති) සතුරු, විරුද්ධ, සතුරා. |
| පච්චනික | (3) විරුද්ධ වූ ; (පු) සතුරා. |
| පච්චනීය | (පු) පැසිය යුතු. |
| පච්චනුභුත | (ති) අනුභව කළ, ප්‍රයෝජන ගත්, වැළඳූ. |
| පච්චනුභූත | (3) විඳින ලද. |
| පච්චනුභොති | (ක්‍රි) (පති + අනු + (භු) + ද්ධ + ති) අනුභව කෙරෙයි. |
| පච්චනුභොති | (පති+අනු+භු+අ) අනුභව කරයි; විඳියි. |
| පච්චන්ත | (පු) ප්‍රත්‍යන්තය, පසල්දනව්ව. |
| පච්චන්තං | .ක්‍රි .වි තම තමා විසින්; වෙන් වශයෙන්. |
| පච්චන්ත | (3) පැසෙන; පිටිසර පෙදෙස; පිටිසර හට ගත්; පිසනු ලබන; පුද්ගලයන්ට වෙන් වශයෙන් අයත්; විඳින. |
| පච්චන්තදෙස | (පු) පිටිසර පෙදෙස. |
| පච්චන්තවචන | (න) කර්තෘ පදය. |
| පච්චන්තවාසී | (3) පිටිසර වැසියා. |
| පච්චන්තවිසය | (පු) ප්රත්යන්ත දේශය. |
| පච්චන්තිම | (3) ඉතාදුර පිහිටි. |
| පච්චන්දිම | (පු) ප්‍රත්‍යන්තය, පිටිසර පළාත, පසල්දනව්ව. |
| පච්චන්නවචන | (න) ප්රථමා විභක්තිය. |
| පච්චභිඤාන | (න) අවබෝධ, දැනීම. |
| පච්චමාන | (3) පැසෙන; පැසෙන; පිසනු ලබන; පිසිනු ලබන; විඳින. |
| පච්චය | (පු) ආහාර-වස්ත්‍රාදි දිවි පැවැත්මට උවමනා දෙය; ප්රත්යය; විශ්වාසය; හේතුව. |
| පච්චය | (පු) ශ්‍රද්ධාව, සිව්පසය, හේතුව, ආධාරය, කාරණය; ව්‍යාකරණයෙහි දක්වන ලද ප්‍රත්‍යවන අක්ෂරය. |
| පච්චයතා | (ඉ) ප්‍රත්‍යබව. |
| පච්චයතා | (ඉ) ප්රත්යය ඇති බව. |
| පච්චයාකාර | (පු) ප්‍රතීත්‍යසමුත්පාදය. |
| පච්චයික | (ති) ඇදහිය යුතු, විශ්වාස කටයුතු. |
| පච්චයික | (3) බොරු නොකියන; විශ්වාස කළ හැකි. |
| පච්චරි | (ඉ) පසුර, පහුර, අඟුල. |
| පච්චරියට්ඨකථා | (ඉ) පසුරෙහි සිට කළ අර්ථ කථාව. |
| පච්චලද්ධංසු | (ක්‍රි) (d) (භු) ලභ, ලාභෙ, ලැබීමෙහි + පති + ලභ + උංසු) ලැබූහ. |
| පච්චලද්ධුං | (අ) ලැබීය. |
| පච්චවිදුං | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, දැනීමෙහි + පති + විද + උං) දත්හ, දැනගත්තේය. |
| පච්චවෙක්ඛති | (ක්‍රි) (d (දි) වික්ඛ, හිංසායං, හිංසාවෙහි + පති + වික්ඛ + ති) ප්‍රතිවෙක්ෂා කෙරෙයි. |
| පච්චවෙක්ඛති | (පති+අව+ඉක්ඛ+අ) නුවණින් බලයි; සිදු වූ දෙය ගැන සිතා බලයි. |
| පච්චවෙක්ඛන | (න) නුවණින් සලකා බැලීම. |
| පච්චවෙක්ඛන | (න) ප්රත්යවෙක්ෂා කිරීම, මෙනෙහි කිරීම. |
| පච්චවෙක්ඛනඤාන | (න) ප්‍රතිවෙක්ෂාකරන ඤාණය. |
| පච්චවෙක්ඛනතා | (ඉ) ප්‍රතිවෙක්ෂාකිරීම් බව. |
| පච්චවෙක්ඛනා | (ඉ) නුවණින් සලකා බැලීම. |
| පච්චවෙක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සලකා බලා. |
| පච්චවෙක්ඛො | (ඉ) ප්‍රත්‍යවෙක්ෂාව. |
| පච්චස්සොසි | (ක්‍රි) (d) (චු) (සු) සවනෙ, ඇසීමෙහි + පති + ආ + (සු) + ඉ) පිලිවදන් ඇස්සුයේය. |
| පච්චස්සොසි | උත්තර දුන්නේය; පිළිගත්තේය. |
| පච්චහරති | (පති+ආ+හර+අ) ආපසු ගෙන එයි. |
| පච්චාකත | (ති) අස්කළ, වෙනස්කළ. |
| පච්චාකත | (3) ඉවත් කරන ලද; පැරදුණු. |
| පච්චාකොටිත | (ති) (පති + ආ + කොටිත) අපුල්ලා මදින ලද. |
| පච්චාකොටිත | (3) නැවත නැවත උළා මදින ලද. |
| පච්චාක්ඛාන | (න) ප්‍රතික්ෂෙපකිරීම, ඉවත්කිරීම. |
| පච්චාගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු ගතියං, යෑමෙහි + පති + ආ + ගච්ඡ + ති), - (ක්‍රි) පසුව එයි. |
| පච්චාගච්ඡති | (පති+ආ+ගමු+අ) ආපසු එයි; හැරී එයි. |
| පච්චාගත | (ති) පසුව ආ, කැටුව ආ. |
| පච්චාගත | (3) හැරී ආ. |
| පච්චාගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැරී අවුත්. |
| පච්චාගමන | (න) ඉදිරියට යාම, අභිමුඛයට යාම. |
| පච්චාගමන | (න) හැරී ඒම. |
| පච්චාඝාත | (ති) නසන ලද, මරන ලද. |
| පච්චාඝාතිත | (ති) මරණ ලද, නසන ලද. |
| පච්චාචික්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) චික්ඛ, වාචායං, කීමෙහි + පති + ආ + චික්ඛ + ති) කියයි. |
| පච්චාජාත | (3) උපන්; නැවත උපන්. |
| පච්චාජාති | (ඉ) උත්පත්තිය, හටගැන්ම. |
| පච්චාජායති | (ක්‍රි) (d (ති) ජි ජාතියං, ඉපදීමෙහි + පති + ආ + ජායති) උපදී, හට ගනී. |
| පච්චාජායති | (පති+ආ+ජන+ය) නැවත උපදී. |
| පච්චාදෙස | (පු) පුරුදු කිරීම. |
| පච්චාභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාස, භාසනෙ, කීමෙහි + පති + ආ + භාස + ති) කියයි. |
| පච්චාභාසන | (න) කීම, පසුවකීම. |
| පච්චාභාසිත | (ති) අනුව කියන ලද, කියන ලද. |
| පච්චාමිත්ත | (පු) පසමිතුරා, හතුරා. |
| පච්චාමිත්ත | (පු) සතුරා. |
| පච්චාරොති | (ක්‍රි) (d) (භු) (රු) හිංසායං, හිංසාවෙහි + පති + ආ + (රු) + ති) වෘක්ෂාදියකට නගී, දෝෂාදිය ආරොපනය කරයි. |
| පච්චාරොහනී | (ඉ) නැගියයුත්ත, ඉනිමග. |
| පච්චාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ආස, පයං, ප්‍රාර්ථනාවෙහි + පති + ආස + ති), - (ක්‍රි) ප්රාර්ථනා කරයි. |
| පච්චාසන්ත | (පු) සමීප, කිට්ටු, ළඟ. |
| පච්චාසා | (ඉ) ආසාව, කැමැත්ත, අධ්‍යාශය. |
| පච්චාසාරි | (පු) බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| පච්චාසාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි + පති + ආ + සර + ති) පස්සට යවයි, ආපසු යවයි. |
| පච්චාසිංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිස, ඉච්ඡායං, කැමැතිවීමෙහි + පති + ආ + සිස + ති) පතයි, ප්රාර්ථනා කරයි. |
| පච්චාසිංසති | (පති+ආ+සිංස+අ) බලාපොරොත්තුවේ. |
| පච්චාසිංසන | (න) ප්‍රාර්ථනාව, පැතීම. |
| පච්චාහත | (ති) නසන ලද, විනාශ කළ. |
| පච්චාහරණ | (න) ආපසු ගෙනයාම, නැවත ගෙනයාම. |
| පච්චාහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, ගෙන යෑමෙහි + පති + ආ + හර + ති) ආපසු ගෙනයයි. |
| පච්චාහාර | (පු) මඟ හැරීමට හේතුව; සමාවට කාරණය. |
| පච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැසී; විපාක දුක් විඳ. |
| පච්චුක්කඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d) (භු) කඩ්ඪ, කඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි + පති + උ + කඩ්ඪ + ති) පස්සට අදියි, ආපසු ඉහළට අදියි. |
| පච්චුක්කඩ්ඪන | (න) ඉහළට ඇදීම, ආපසු ඉහලට ඇදීම. |
| පච්චුගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං, යෑමෙහි + පති + උ + ගමු + ච්ඡ + ති) ඉදිරියට යෙයි, අභිමුඛව යෙයි. |
| පච්චුග්ගච්ඡති | (පති+උ+ගමු+අ) අනිකකු ඉදිරියට යේ. |
| පච්චුග්ගති | (ති) උත්ගතවන ලද, නැගුණු, පහලවන ලද. |
| පච්චුග්ගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනිකකුගේ ඉදිරියට ගොස්; පෙර ගමන්කොට. |
| පච්චුග්ගමන | (න) ඉදිරියට යාම, අභිමුඛයට යාම. |
| පච්චුග්ගමන | (න) පෙරගමන් කිරීම; හමුවීමට ඉදිරියට යාම. |
| පච්චුට්ඨාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඨා, ගතිවුත්තියං, යෑමෙහි + පති + ට්ඨා + ති) එළඹ සිටියි, පැමිණ සිටී. |
| පච්චුට්ඨාති | (පති+උ+ඨා+අ) හටගනියි; හුන් අස්නෙන් නැගිටියි. |
| පච්චුට්ඨාන | (න) එළඹ සිටීම, උපස්ථානයට පැමිණීම. |
| පච්චුට්ඨාන | (න) එළඹ සිටීම; එළවා ගැනීම (සිහිය); ගෞරව පිණිස අස්නෙන් නැගිටීම; හටගැන්ම. |
| පච්චුඨිත | (ති) එළඹ සිටින ලද, උපස්ථාන කල. |
| පච්චුත්තරණ | (න) එතෙර වීම, එගොඩ වීම, පරතීරයට යාම. |
| පච්චුත්තරති | (ක්‍රි) (d) (භු) තර, තරණෙ, එතෙර වීමෙහි + පති + තර + ති) එතෙර වෙයි, එගොඩ වෙයි. |
| පච්චුදාවත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වත්ත, වත්තනෙ, පැවතීමෙහි + පති + වත්තති) ප්‍රත්‍යූදාහරණ කරයි. |
| පච්චුදාවත්තන | (න) උඩට ඒම, උදාවර්‍තනය. |
| පච්චුදාහරණ | (න) උදාහරණයකට අනුව උදාහරණ කීම, සාධක දැක්වීම. |
| පච්චුදාහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, ගෙන යෑමෙහි + පති + උදාහරති) ප්‍රත්‍යුදාහරණ කරයි. |
| පච්චුදාහරති | (පති+උ+ආ+හර+අ) කට පාඩමෙන් කියයි. |
| පච්චුද්ධාර | (පු) (පති + උද්ධාර) ඉගිලීම, ඉදිරීම. |
| පච්චුද්ධාර | (පු) ඉදිරීම; පවරා දුන් දෙය ආපසු ගැනීම. |
| පච්චුද්ධාරණ | (න) ඉදිරීම. |
| පච්චුපකාර | (පු) කළ උපකාරයට පෙරළා උපකාර කිරීම; ප්‍රත්‍යුපකාරය. |
| පච්චුපට්ඨහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඨා, ගතිනිවුත්තියං, යෑමෙහි + පති + උප + ට්ඨා + ති) උපස්ථාන කෙරෙයි. |
| පච්චුපට්ඨාති | (පති+උප+ඨා+අ) එළඹ සිටියි. |
| පච්චුපට්ඨාන | (න) උපස්ථාන කිරීම, ළඟට පැමිණීම. |
| පච්චුපට්ඨාන | (න) එළඹ සිටින ආකාරය; වැටහීම. |
| පච්චුපට්ඨාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඨා, ගතියං, යෑමෙහි + පති + උපට්ඨා + ණෙති) එළඹ සිටී. |
| පච්චුපට්ඨාපෙති | (පති+උප+ඨාණෙ) එළවයි; ගෙනැවිත් දෙයි; සිහිය යථාස්ථානයට පමුණුවා ගනියි. |
| පච්චුපඨිත | (3) එළඹ සිටීම; ළඟට පැමිණි. |
| පච්චුපදිස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, පෙක්ඛණෙ, දැකීමෙහි, පති + උප + දිස + ති) දක්වයි, උදාහරණ කරයි. |
| පච්චුපලක්ඛන | (න) ගරු සරු ඇති බව, ගෞරවය ඇති බව. |
| පච්චුපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) උප, පජ්ජනෙ, පැමිණීමෙහි + ණෙ + ති) පැමිණෙයි. |
| පච්චුප්පන්න | (න) වර්‍තමානය, පවත්නා කාලය. |
| පච්චුප්පන්න | (3) දැන්; වර්තමාන කාලය. |
| පච්චුය්‍යුයාති | (ක්‍රි) (d) (භු) යා, ගතියං, යෑමෙහි + පති + උ + යා + ති) ඉදිරියට යෙයි. |
| පච්චුස | (පු) ප්රත්යුෂය, අළුයම, ඉතා උදය කාලය. |
| පච්චූස | (පු) අලුයම් කාලය. |
| පච්චූසකාල | (පු) ඉතා උදෑසන. |
| පච්චූහ | (පු) විස්ණය. |
| පච්චෙක | (න) වෙන වෙනම. |
| පච්චෙකබුද්ධ | (පු) පසේබුදු රජ. |
| පච්චෙකමුනි | (පු) පසේබුදු රජ. |
| පච්චෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) එ) ආගතියං, ඊමෙහි පති + එ) + ණෙ + ති) එයි, ආපසු එයි. |
| පච්චේකං | .ක්‍රි .වි තනි තනිව; වෙන් වශයෙන්. |
| පච්චේක | (3) වෙන් වූ; වෙන් වෙන්. |
| පච්චේකබුද්ධ | (පු) තනිවම සත්‍යාවබෝධ කළ පුද්ගලයා; පසේ බුදුවරයා. |
| පච්චේති | (පති+ඉ+අ) අවබෝධ කරයි; ආපසු එයි; පැමිණේ; විඳියි; විශ්වාස කරයි. |
| පච්චොර | (න) ළය, හදවත, පතුල. |
| පච්චොරොහති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුහ, ගතියං, ගමන්හි, පති + ආ + රුහ + ති) ආරූඪවෙයි, පහලට බසියි. |
| පච්චොරොහති | (පති+අව+රුහ+අ) නැවත බසියි. |
| පච්චොරොහන | (න) නැගීම, ආරොහනය. |
| පච්චොසක්කති | (ක්‍රි) (d) (භු) සත්ත, ගතියං, ගමන්හි, පති + අව + සක්කති) පසුබසියි. |
| පච්චොසක්කන | (න) (පති + අව + සක්කන) පසු බැසීම. |
| පච්චොසක්කනා | (ඉ) පසු බැසීම. |
| පච්ඡතො | (අ) පස්සෙන්, පසුභාගයෙන්. |
| පච්ඡතො | (නි) පස්සෙන්. |
| පච්ඡන්ත | (පු) ප්‍රතිච්ඡන්න, සැගවීම, වැසීම. |
| පච්ඡන්ත | (3) අප්රකට; පැසුණු; සැඟවුණු. |
| පච්ඡා | (අ) පසුව, නැවැත, පශ්චිම දිශාව. |
| පච්ඡා | (නි) පසුව. |
| පච්ඡාඛන්ධ | (පු) ලුහුබැඳීම, අනුව යන ලද, නැවේ ගල්වර. |
| පච්ඡාජාත | (3) පසුව උපන්. |
| පච්ඡාතාප | (පු) පසුතැවිල්ල, අනුසොවනය. |
| පච්ඡාද | (පු) රථාදියේ අතුරන දේ. |
| පච්ඡානිපාතී | (3) පසුව නිදන්නා. |
| පච්ඡානුතප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප්ප, තිත්තිය තෘප්තියෙහි පච්ඡා + අනු + තප්පති) පසුතැවිලිවෙයි, පශ්චාත්තාපවෙයි. |
| පච්ඡානුතප්පති | (පච්ඡා+අනු+තප+ය) පසුතැවේ. |
| පච්ඡානුතප්පන | (න) පසු තැවිලිවීම. |
| පච්ඡානුතාප | (පු) පසුතැවිල්ල, පශ්චාත්තාපය. |
| පච්ඡානුතාප | (පු) පසුතැවිල්ල. |
| පච්ඡාබාහං | .ක්‍රි .වි අත්පිටි පසට ගෙන (බැඳ). |
| පච්ඡාබාහු | (න) අත්පිටිපසට ගැනීම, පිටිකර. |
| පච්ඡාභත්ත | (න) පසුබත, පසුබත් කාලය, අවර කාලය. |
| පච්ඡාභත්තං | .ක්‍රි .වි පසුබත් කාලයෙහි; හවස් වරුවේ. |
| පච්ඡාභාග | (පු) පසු කාලය; පසු පස. |
| පච්ඡාභාව | (පු) පසුව, පසුවීම, පශ්චාද්භාවය. |
| පච්ඡායා | (ඉ) සෙවණැල්ල ඇති කොටස. |
| පච්ඡායා | (ඉ) සෙවන වැටුණු තැන. |
| පච්ඡාසමණ | (පු) සේවය සඳහා කැටුව යන ශ්රමණයා. |
| පච්ඡි | (ඉ) එල්ලාගෙන යත හැකි කූඩය; පැස. |
| පච්ඡි | (ඉ) පැස, පෙට්ටිය. |
| පච්ඡිජ්ජති | (ක්‍රි) (d (රු) හිදි, විධාකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි, ප) + ඡදි + ති) සිඳියි, කපයි. |
| පච්ඡිජ්ජති | (ප+ඡිද+ය) පැවැත්ම නවතී; සිඳ දමනු ලැබේ. |
| පච්ඡිජ්ජන | (න) නැවතීම; සිඳීයාම. |
| පච්ඡිජ්ජින | (න) සිඳීම, වෙන්වීම. |
| පච්ඡින්දති | (ප+ඡිද+ංඅ) පැවැත්ම වළක්වයි; සිඳ දමයි. |
| පච්ඡින්දිත | (ති) සිඳිනලද, කඩනලද. |
| පච්ඡින්දිතුං | (නි) සිඳ දමන්නට. |
| පච්ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නවත්වා; සිඳදමා. |
| පච්ඡිම | (පු) අන්තිමයා, අන්තයෙහි පිහිටි තැනැත්තා, පසුවූ දෙය. |
| පච්ඡිම | (3) අන්තිමවූ; පසුවූ; බස්නාහිර දිශවෙහිවූ; (ඉ) බටහිර දිශාව. |
| පච්ඡිමක | (පු) පච්ඡිමයා, අන්තිමයා. |
| පච්ඡිමක | (3) පස්සෙහි වූ; පසුවූ. |
| පච්ඡිමකත්තික | (පු) පශ්චිමකාර්තික, උඳුවප් මස. |
| පච්ඡෙදන | (න) සිඳීම, කැඩීම. |
| පච්ඡේදන | (න) සිඳ දැමීම. |
| පජග්ඝති | (ප+ජ්ජඝ+අ) මහත් ශබ්ද නගා සිනාසේ. |
| පජප්පති | (ප+ජ්පප+අ) ආශා කෙරේ. |
| පජහති | (ප+හා+අ) ඉවත් කෙරේ; දුරු කෙරේ. |
| පජහන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| පජහමාන | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| පජහිත | (3) දුරුකළ. |
| පජහිතබ්බ | (3) දුරු කළයුතු. |
| පජහිතුං | (නි) දුරු කරන්නට. |
| පජහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරුකොට. |
| පජා | (ඉ) රාජ්‍යයක යටත් වැසියා; සත්වසමූහය. |
| පජානනා | (ඉ) විශේෂ දැනීම. |
| පජානාති | (ප+ඤා+නා) විශේෂයෙන් දැනගනී. |
| පජාපති | (ඉ) භාර්යාව; (පු) බ්රහ්මයා; මාරයා; මැවුම්කාරයා. |
| පජායති | (ප+ජන+ය) උපදී; හටගනී. |
| පජායන | (න) ඉපදීම. |
| පජෙජාත | (පු) ප්‍රදීපය, පහණ, පාණ. |
| පජ්ජ | (න) පද්‍ය ශ්ලෝක, කවි. |
| පජ්ජ | (න) පයට හිතවත් දෙය; යථාබන්ධය. |
| පජ්ජ | (පු) මාර්ගය, මාවත පාර. |
| පජ්ජ | (පු) මාර්ගය. |
| පජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) පද; ගතියං, යෑමෙහි, පද + ජා + ත) යෙයි. |
| පජ්ජරත | (පු) එනම් යක්ෂරෝගය, ශරීරය දිරායන රෝගය. |
| පජ්ජලති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජල, දිත්තියං දීප්තියෙහි ප) + ජල +ති) දිලිසෙයි, බබලයි. |
| පජ්ජලති | (ප+ජල+අ) දැල්වේ. |
| පජ්ජලන | (න) දැල්වී තිබීම; බැබළීම. |
| පජ්ජලන | (න) බබලන, දිලිසෙන. |
| පජ්ජලිත | (ති) බබලන ලද, දිලිසෙන ලද. |
| පජ්ජලිත | (3) ගිනිගත්; දැල්වුණු. |
| පජ්‍‍‍ජාලිත | (ති) දල්වන ලද, ගිනි අවුලන ලද. |
| පජ්ජූන්න | (පු) මේඝය, වලාකුළ. |
| පජ්ජූන්න | (පු) මේඝය; වළාකුළ. |
| පජ්ජොත | (පු) පහන; බබළන දෙය. |
| පජ්ඣායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඣෙ, චින්තායං, සිතීමෙහි, ප) + ජ්ඣායති) ඣ්‍යාන කරයි, සිතයි. |
| පජ්ඣායති | (ප+ඣා+ය) ශෝකයෙන් සිතිවිල්ලේයෙදී සිටී. |
| පජ්ඣායන | (න) සිතීම, ඣ්‍යාන වැඩීම. |
| පඤහවිසසජ්ජන | (න) උත්තර දීම; ප්‍රශ්න විසඳීම. |
| පඤහව්‍යාකරණ | (න) උත්තර දීම; ප්‍රශ්න විසඳීම. |
| පඤහිපණ්ණි | (ඉ) අස්වැන්න. |
| පඤ්ච | (ති) පස, පහ. |
| පඤ්ච | (3) පස (5); පසක් වූ. |
| පඤ්චක | (ති) පසකින්යුත්, පසක් ඇති, පචකසි පාතය. |
| පඤ්චක තන | පසේ සමූහය. |
| පඤ්චකල්‍යාණ | (න) (දික් හිසකෙස්, සුදුදත්, මනා පැහැය, ඇඟමස් මනාසේ පිහිටීම, තරුණවයස යන) කල්‍යාණ පස. |
| පඤ්චකාම | (පු) රූපශබ්දාදි පඤ්චවිධ කාමය, රූපාදී පඤ්චාලම්බනයෙහි පවත්නා ආසාව. |
| පඤ්චකාමගුණ | (පු) ඇස-කන-නාසය-දිව-ශරීරය යන පස් දොරින් විඳින ලෞකික සැප. |
| පඤ්චක්ඛත්තුං | (අ) පස්වරක්. |
| පඤ්චක්ඛත්තුං | (නි) පස් වරක්. |
| පඤ්චක්ඛන්ධ | (පු) රූප-වේදනා-සඤ්ඤා-සංඛාර-විඤ්ඤාණ යන ස්කන්ධ පස. |
| පඤ්චංගුලික | (න) සඳුන් කල්කාදියෙහි අත ඔබා ඇඟිලි පසේ ලකුණු සිටින සේ යම් කිසිවක තැබීම. |
| පඤ්ච‍ගොරස | (පු) කිරි-දීකිරි-ගිතෙල්-වෙඬරු-මොරු යන පස් ගෝරසය. |
| පඤ්චඞ්ග | (3) කොටස් හෝ අවයව පසක් ඇති. |
| පඤ්චඞ්ගික | (3) කොටස් හෝ අවයව පසක් ඇති. |
| පඤ්චචක්ඛු | (පු) මසැස-දිවැස-පැණැස-බුදු ඇස-සමතැස යන ඇස් බසක් ඇති බුදුරද. |
| පඤ්චචත්තාළීයති | (ඉ) හතළිස්පස. |
| පඤ්චචූළක | (3) හිසේ බැඳි කොණ්ඩා පසක් ඇති. |
| පඤ්චඤාණ | (පු) පඤ්චවිධ ඤාණයක් ඇත්තා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| පඤ්චතප | (පු) එනම් තප චරණය, මධ්‍යාහ්න කාලයෙහි සතර පැත්තෙන් ගිනිගොඩවල් සතරක් කොට ගෙන ඒ මැදට වී ගිනි ගොඩවල් සතරින් හා අව්වෙන් කෙළෙසුන් තැවීම. |
| පඤ්චතිංසති | (ඉ) තිස් පහ. |
| පඤ්චදස | (3) පසළොස. |
| පඤ්චදසී | (ඉ) පසලොස පුරවන්නී, පසලොස්වක් තිථිය. |
| පඤ්චධා | (අ) පස් පරිද්දෙකින්, පස් ආකාරයකින්. |
| පඤ්චධා | (නි) පස් ආකාරයකින්. |
| පඤ්චන | (පු) පස්වැනියා, පහ සම්පූර්‍ණකරන්නා. |
| පඤ්චනවුති | (ඉ) අනූපහ. |
| පඤ්චනිකාය | (පු) දීඝ-මජ්ඣිම-සංයුත්ත-අංගුත්තර-ඛුද්දක යන සූත්‍ර කොටස් පස. |
| පඤ්චනීචකුල | (න) පහත්කුල පස. |
| පඤ්චනීවරණ | (න) කාමච්ඡන්ද-ව්‍යාපාද-ථීනමිද්ධ-උද්ධච්චකුක්කුච්ච-විචිකිජ්ඡා යන සිතේ දියුණුවට බාධක කරුණු පස. |
| පඤ්චනෙත්ත | (පු) පඤ්චප්‍රකාර ඇස් ඇත්තා, පසැස්, බුදුරජ. |
| පඤ්චනෙත්ත | (පු) මසැස-දිවැස-පැණැස-බුදු ඇස-සමතැස යන ඇස් බසක් ඇති බුදුරද. |
| පඤ්චපඤ්ඤාසති | (ඉ) පනස්පහ. |
| පඤ්චපතිට්ඨිත | (න) දණදෙක, වැලමිටිදෙක හා නළල බිම තැබීම. |
| පඤ්චබන්ධන | (න) බැමි පස. |
| පඤ්චබන්ධන | (3) බිමි පසක් ඇති. |
| පඤ්චබල | (න) සද්ධා-සති-විරිය-සමාධි-පඤ්ඤා බන බලපස. |
| පඤ්චම | (පු) පස්වැනි, පස්වන, එනම් ස්වරය. |
| පඤ්චමක | (පු) පස්වැනිය, පහ පුරවන්නා. |
| පඤ්චමහාපරිච්චාග | (පු) ධන, පුත්‍ර, දාරා, රාජ්‍ය, ශරීරඞ්ග, යන, මහත් පරිත්‍යාග පස. |
| පඤ්චමහාපරිච්චාග | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ ධනය, දරුවන්, භාර්යාවන්, ශරීරාවයව, ජීවිතය යන මේ දේ පරිත්‍යාග කිරීම. |
| පඤ්චමහාවිලොකන | (න) බුදුවීමට සුදුසු කාලය, ද්වීපය, දේශය, පවුල, මව යන මේ පස බැලීම. |
| පඤ්චමාර | (පු) කිලෙස, ඛන්ධ, අභිසංකාර, දේවපුත්ත, මච්චු යන පස් දෙන, පස්මරු. |
| පඤ්චවග්ගිය | (3) පස්දෙනා ගේ සමූහයෙහි වූ; පස්වග මහණුන්ට අයත්. |
| පඤ්චවණ්ණ | (3) නීල-කහ-රතු-සුදු-මදටිය පැහැය යන පස් පැහැය ඇති. |
| පඤ්චවිධ | (පු) පඤ්චප්‍රකාර, පස් පරිදි. |
| පඤ්චවිධ | (3) පස් ආකාර වූ. |
| පඤ්චවිධබීජ | (න) මූලබීජ, ඛන්ධබීජ, අග්ගබීජ, ඵලුබීජ, බීජබීජ, යන පස. |
| පඤ්චවීසති | (ඉ) විසිපහ. |
| පඤ්චසඨි | (ඉ) හැටපහ. |
| පඤ්චසත | (න) පන්සියය. |
| පඤ්චසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ පහ. |
| පඤ්චසර | (පු) සැරපසක් ඇත්තා, අනංගයා. |
| පඤ්චසහස්ස | (න) පන්දහස. |
| පඤ්චසාඛ | (පු) අතුපසක් ඇති, අත. |
| පඤ්චසිඛ | (පු) සිඛා පසක් ඇති දෙවියා, දේව ගන්ධර්‍වයෙක්, පන්සිළුදෙවියා. |
| පඤ්චසීල | (න) ප්‍රාණඝාතාදී පස්පවින් වෙන්වී රකින සීලය, පන්සිල්. |
| පඤ්චසීල | (න) සිල්පස. |
| පඤ්චසො | (අ) පසක් බැගින්, පස්පරිද්දෙකින්. |
| පඤ්චසො | (නි) පස් ආකාරයකින්. |
| පඤ්චස්ස | (පු) සිංහයා. |
| පඤ්චහත්ථ | (3) පස්රියනක් දිගැති. |
| පඤ්චාකාරභය | (පු) පඤ්චස්කන්ධයෙන් යුත් භවය, කාමරූප භවයන්ගෙන් එක් කොටසක්. |
| පඤ්චාඞ්ගුල | (න) එරඬුගස. |
| පඤ්චානන්තරිය | (න) මව, පියා හා රහතන් මැරීම, බුදුන්ගේ ලේ සෙලවීම, සංඝයා භේද කිරීම යන වහා විපාක දෙන කර්ම පස. |
| පඤ්චාභිඤ්ඤා | (ඉ) අභිඥාපස, ඉද්ධිවිධ, දිබ්බසොත, පරචිත්තවිජානන, පුබ්බෙනිවාසානුස්සති, දිබ්බචක්ඛු යන පස. |
| පඤ්චාභිඤ්ඤ් | (ඉ) ඍද්ධි බලය, දිවැස, දිවකන, පරසිත් දැනීම, පෙර භවයන් සිහි කිරීම යන විශිෂ්ට නුවණ පස. |
| පඤ්චායුධ | (3) ඒ ආයුධ පස ඇති. |
| පඤ්චාරම්භාගීයසංයොජන | (න) ඕරයයි කියනලද කාමධාතුව භජනය කරන බන්ධන පස, විචිකිච්ඡා ආදි පස. |
| පඤ්චාල | (පු) එනම් ජනපදය, පඤ්චාල රාජ්‍යය. |
| පඤ්චාලිකා | (ඉ) පෙණහැල්ල. |
| පඤ්චාවුධ | (න) කඩුව, සිරිය, අඩයටිය, දුන්න, හෙල්ල යන ආයුධ පස. |
| පඤ්චාසීති | (ඉ) අසූපහ. |
| පඤ්චාහ | (න) පස් දවස. |
| පඤ්චින්ද්‍රිය | (ඉ) සද්ධින්ද්‍රියාදි පස, චක්ඛුන්ද්‍රියාදි පස. |
| පඤ්චුපාදානක්ඛන්ධ | (පු) උපාදානුස්කන්ධ පංචකය, කෙලෙස් සහිත රූපාදි ස්කන්ධ පස. |
| පඤ්ජ | (න) ගොඩ, සමූහය. |
| පඤ්ජර | (පු) (න) පක්ෂීන් හෝ සිවුපාවන් දමන කූඩුව; මැදිරිය. |
| පඤ්ජර | (පු) හස්තියා, ඇතා, කූඩුව. |
| පඤ්ජලි | (ඉ) නමස්කාරය, වැඳීම. |
| පඤ්ජලි | (3) අත් දෙක ඔසවා වැදගත්. |
| පඤ්ජලික | (පු) නමස්කාර කරන්නා. |
| පඤ්ජලික | (3) අත් දෙක ඔසවා වැදගත්. |
| පඤ්ජස | (ති) කෙලින්, නියම ලෙස. |
| පඤ්ඤ | (පු) පණ්ඩිතයා. |
| පඤ්ඤ | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| පඤ්ඤ | නුවණැති. |
| පඤ්ඤතා | (ඉ) ප්රඥා ඇති බව. |
| පඤ්ඤත්ත | (ති) පනවනලද, ව්‍යවස්ථාපිත. |
| පඤ්ඤත්ත | (3) නියමිත; පණවන ලද; ප්‍රකාශයට පැමිණ වූ; පැණවූ; පිළියෙළ කළ. |
| පඤ්ඤත්ති | (ඉ) නාමය; නියමය; ප්‍රඥප්තිය; පැණවීම; බලනු; ව්‍යවහාරය; ශික්ෂා පදය. |
| පඤ්ඤත්ති | (ඉ) ප්‍රඥප්තිය, ව්‍යවහාරය, පැණවීම, ප්රකාශය, අසන්නවුන්ගේ සිත් නොයෙක් විසිතුරු කොට සොම්නස ඉපදවීමෙන් තියුණුකොට දෙසීම. |
| පඤ්ඤත්තිපථ | (පු) ප්රඥප්ති මාර්ගය, පැණවීම් මග. |
| පඤ්ඤවන්තු | (පු) ප්‍රඥාඇත්තා, නුවණ ඇත්තා. |
| පඤ්ඤා | (ඉ) නුවණ; ප්රඥාව. |
| පඤ්ඤා | (ඉ) ප්රඥාව, පැණ, නුවණ. |
| පඤ්ඤාක්ඛන්ධ | (පු) ප්රඥා සමූහය. |
| පඤ්ඤාණ | (න) ප්රකට වීම; ලකුණ; සලකුණ. |
| පඤ්ඤාණ | (න) ප්රඥාව, චිහ්නය, බුද්ධිය. |
| පඤ්ඤාත | (ති) ප්රසිද්ධ, පණවන ලද. |
| පඤ්ඤාත | (3) ප්රකට වූ. |
| පඤ්ඤාධන | (න) ප්රඥා නමැති ධනය. |
| පඤ්ඤාපක | (පු) පනවන්නා. |
| පඤ්ඤාපක | (3) නියම කරන්නා; පණවන්නා. |
| පඤ්ඤාපණ | (න) පැනවීම, ප්‍රඥප්තිය. |
| පඤ්ඤාපන | (න) නියමය; පැණවීම. |
| පඤ්ඤාපභෙද | (පු) ප්‍රඥාපභේදය. |
| පඤ්ඤාපයමාන | (3) පණවමින්. |
| පඤ්ඤාපිත | (ති) පණවන ලද. |
| පඤ්ඤාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධනෙ, අවබොධකිරීමෙහි, (ප + ඤා + ණපෙ+ ති) පණවයි, සම්මත කරයි. |
| පඤ්ඤාපෙති | (ප+ඤ+ණා+පෙ) නියමකරයි; පණවයි; ප්රකාශ කරයි. |
| පඤ්ඤාපෙතු | (පු) නියම කරන්නා; පණවන්නා. |
| පඤ්ඤාපෙතුං | (නි) පණවන්ට. |
| පඤ්ඤාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පණවා. |
| පඤ්ඤාපෙන්ත | (3) පණවමින්. |
| පඤ්ඤාබල | (න) ප්රඥා නමැති බලය. |
| පඤ්ඤායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධනෙ, අවබොධකිරීමෙහි, (ප + ඤා + ය) + ති) පෙණෙයි, පණවයි. |
| පඤ්ඤායති | (ප+ඤා+ය) ප්රකට වේ; පැහැදිලි වේ; පෙනේ. |
| පඤ්ඤායමාන | (3) ප්රකට වෙමින්; පෙනෙමින්. |
| පඤ්ඤායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකට වී; පෙනී. |
| පඤ්ඤාවන්තු | (3) නුවණැති. |
| පඤ්ඤාවිමුත්ති | (ඉ) ප්‍රඥාවිමුත්තිය, ප්‍රඥාවකරණ කොට ගෙන මිදීම. |
| පඤ්ඤාවිමුත්ති | (බ) ප්රඥාව නිසා කෙලෙසුන්ගෙන් මිදීම. |
| පඤ්ඤාවුද්ධි | (ඉ) නුවණ වැඩීම. |
| පඤ්ඤාසම්පදා | (ඉ) ප්‍රඥාවගේ සම්පූර්ණ බව. |
| පඤ්ඤින්ද්‍රිය | (න) ප්රඥා ඉන්ද්‍රිය. |
| පඤ්හ | (ති) ප්‍රශ්නය, පැණ. |
| පඤ්හ | (භු) කාමෙ කැමෙත්තෙහි, පඤ්හති, කැමතිවෙයි. |
| පඤ්හ | (භු) පඤ්හෙ, විචාරීමෙහි, පඤ්හති, විචාරයි. |
| පඤ්හ | (3) ප්‍රශ්නය. |
| පට | (චු) කථනෙ කීමෙහි, පාටෙති; පාටයති, කියයි. |
| පට | (චු) ගන්ථෙ ග්‍රන්ථයෙහි, පටෙති පටයති හදාරයි, ග්‍රන්ථනය කරයි. |
| පට | (න) වස්ත්රය, ඇඳුම, රෙද්ද. |
| පට | (පු) (න) වස්ත්රය. |
| පට | (භු) ගමනෙ යාමෙහි, පටති, යෙයි. |
| පටග්ගි | (පු) ප්‍රතිගින්න, ලැව්ගින්නක් ඇතිවී දා ගෙනයන කල ඊට විරුද්ධ පැත්තේ සිට ඒ දිසාවට දාගෙන යාමට ගිනිදීම. |
| පටඞ්ග | (පු) පලඟැටියා. |
| පටඞ්ග | (පු) පළගැටියා. |
| පටල | (න) කවරය; වැස්ම. |
| පටල | (න) සමූහය, වලාපටල, අක්ෂිපටලාදිය. |
| පටලිකා | (ඉ) ගෙතූමල් ඇති ඇතිරිල්ල. |
| පටලිකා | (ඉ) ඝණවූ මල් ඇති එළුලොම් මුව ඇතිරිය. |
| පටහ | (පු) උඩැක්කියයි ප්රසිද්ධ තූර්‍ය්‍ය විශේෂය. |
| පටහ | (පු) බෙරවිශේෂයක්; යුදබෙරය. |
| පටාක | (න) පතාකාව, ධ්වජ විශේෂයක්. |
| පටාකා | (ඉ) කොඩිය. |
| පටි | (අ) විරුද්ධ, පිටිපස, පමණ, සඳහා. |
| පටි | විරුද්ධාර්ථාදිය ප්රකාශක උපසර්ගයක්. |
| පටික | (න) එළුලොම් මුවා සුදු ඇතිරිය. |
| පටිකඞ්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) කඞ්ඛ, ඉච්ඡාසූ, කැමැත්තෙහි, පති + කඞ්ඛ + ති) කැමැතිවෙයි, ආශාවෙයි. |
| පටිකඞ්ඛති | (පටි+කඛි+ංඅ) කැමැති වේ; බලාපොරොත්තුවේ. |
| පටිකණ්ට | (පු) වෛරයට ප්‍රතිවෛර කිරීම. |
| පටිකණ්ටක | (3) විරුද්ධ වූ. |
| පටිකත | (ති) ප්‍රතිකෘත, විරුද්ධව කළ. |
| පටිකත | (3) ප්‍රතිකර්මකළ; සංස්කරණයකළ. |
| පටිකති | (ඉ) ප්‍රතිමාරූපය. |
| පටිකථා | (ඉ) ප්‍රතිකථාව, උත්තර කථාව. |
| පටිකම්ම | (න) ප්රතිකර්මය, පිළියම. |
| පටිකම්ම | (න) ප්රතිකර්මය; සංස්කරණය. |
| පටිකර | (පු) ප්‍රතිකාරය. |
| පටිකර | (3) ප්‍රතිකර්ම කරන; පිළිපදින. |
| පටිකරණ | (න) කරන ලද්දක් වෙනුවට තමා විසින් ද එසේ කටයුතු කිරීම. |
| පටිකරොති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර, කරණෙ, කිරීමෙහි, පටි + කර + ඔ + ති) ප්‍රතික්‍රියා කරයි පටිකරණය කරයි. |
| පටිකරොති | (ප+කර+ඔ) ප්‍රතිකාර කරයි; සංස්කරණය කරයි. |
| පටිකස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) කස්ස, ගතියං ඇදිමෙහි පටි + කස + ති) ආපසු අදියි, අදියි. |
| පටිකස්සති | (පටි+කස්ස+අ) ආපසු අදියි; ඉවත් කරයි. |
| පටිකස්සන | (න) ඇදීම, ආපසු ඇදීම. |
| පටිකා | (ඉ) සුදු එළු ලොම් ඇතිරිය. |
| පටිකාර | (පු) ප්‍රතිකාරය; වන්දි ගෙවීම. |
| පටිකාර | (පු) ප්‍රතිකාරය. |
| පටිකාරික | (ති) හරිගැස්සීම් සහිත, නිදොස් කිරීම් සහිත. |
| පටිකිට්ඨ | (පු) පිළිකුළ. |
| පටිකිබ්බිස | (න) ප්‍රතික්‍රියා වශයෙන් වැරදිකිරීම. |
| පටිකිරති | (ක්‍රි) (d) (භු) කිර, විකිරණෙ, විසුරුවීමෙහි, පටි + කිර + ති) විසුරුවයි, වගුරුවයි. |
| පටිකිළිට්ඨ | (ති) පිළිකුල්. |
| පටිකුජ්ජණ | (න) වැසීම, මුවයටිකර තැබීම. |
| පටිකුජ්ජති | (පටි+කුජ්ජ+ණෙ) මූනින් හරවයි; යටිකුරු කරයි. |
| පටිකුජ්ජන | (න) යටි කුරු කිරීම; වැස්ම. |
| පටිකුජ්ජිත | (ති) වසනලද, යටිමුවකර තබන ලද. |
| පටිකුජ්ජිත | (3) යටිකුරු කළ. |
| පටිකුජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යටි අතට හරවා වසා. |
| පටිකුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) කුධ, කොපෙ, කිපීමෙහි + ති) වසයි, මුව යටිකර තබයි. |
| පටිකුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) කුධ, කොපෙ, කීපීමෙහි පටි + කුධ + ති) කිපෙයි, කෝපකරයි. |
| පටිකුජ්ඣති | (පටි+කුධ+ය) කිපුණහුට කිපේ; කිපේ. |
| පටිකුජ්ඣන | (න) කිපීම. |
| පටිකුටති | (ක්‍රි) (d (දි) කුට, ආදානෙ, ගැනීමෙහි + ති) නැමෙයි, හැරෙයි. |
| පටිකුට්ඨ | (ති) පතික්කූල, පිළිකුළ. |
| පටිකුට්ඨ | (3) ආක්‍රෝශ ලැබූ; නින්දා ලැබූ. |
| පටිකුණ්ඨිත | (ති) වටකළ, වැසූ. |
| පටිකුත්තක | (පු) කුරුළු වර්ගයක්. |
| පටිකුබ්බර | (පු) වියගහ, බෝංලීය. |
| පටිකූට | (පු) ප්‍රතික්‍රියා වශයෙන් රැවටීම. |
| පටිකූලතා | (ඉ) පිලිකුල් බව. |
| පටිකෙළනා | (ඉ) ප්‍රතිවිරුද්ධ ක්‍රීඩා කිරීම. |
| පටිකොට්ටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කූට, ආදනෙ, ගැනීමෙහි + ණෙ + - (ති) = පති + කූට + ති) නමයි, වලක්වයි. |
| පටික්කන්ත | (න) පස්සට යාම. |
| පටික්කන්ත | (පු) බැහැර ගිය. |
| පටික්කන්ත | (3) ඉවත් වූ; ඉවත්වගිය. |
| පටික්කන්තක | (පු) බැහැරගිය තැනැත්තා. |
| පටික්කම | (පු) ආපසු යාම, පස්සට යාම. |
| පටික්කම | (පු) ඉවත් වීම; පස්සට යාම. |
| පටික්කමති | (ක්‍රි) (d) (භු) කමු පදවික්ඛෙපෙ, යෑමෙහි + - (ති) = පටි + කමු + ති) පස්සට යෙයි, ආපසුයෙයි. |
| පටික්කමති | (පටි+කමු+අ) ඉවත් වේ; පස්සට යේ. |
| පටික්කමන | (න) ඉවත් වීම; පස්සට යාම. |
| පටික්කමන | (න) පස්සට යාම, ආපසු යාම, ආසනශාලාව. |
| පටික්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වීම. |
| පටික්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වීම. |
| පටික්කුලමනසිකාර | (පු) පිලිකුල් වශයෙන් මෙනෙහි කිරීම. |
| පටික්කූල | (න) පිලිකුළ, ප්‍රතිකූලය. |
| පටික්කූල | (න) පිළිකුල් දෙය. |
| පටික්කූල | (3) අප්‍රිය වූ; පළිකුල් වූ. |
| පටික්කූලසඤ්ඤා | (ඉ) පිළිකුල් යයි හැඟීම. |
| පටික්කූල්‍යතා | (ඉ) පිලිකුල් බව. |
| පටික්කොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුස, අක්කොසෙ, ආක්‍රෝශ කිරීමෙහි = පටි + කුස + ඔ +ති) ආක්‍රෝශ කරයි, නිගාකරයි. |
| පටික්කොසති | (පටි+කුස+අ) ආක්‍රෝශ කරයි; ප්රතික්ෂේප කරයි; විරුද්ධව කථා කරයි. |
| පටික්කොසන | (න) නිගාකිරීම, අක්‍රොශකිරීම. |
| පටික්කොසිත | (ති) පෙරලා ආක්‍රෝශකළ. |
| පටික්ඛමාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛමු-ඛන්තියං, ක්ෂාන්තියෙහි, + ණපෙ + ති) ක්ෂමාකරවයි. |
| පටික්ඛිත්ත | (ති) ප්‍රතික්ෂෙප කිරීම. |
| පටික්ඛිත්ත | (3) අත්හැර දැමූ; ප්රතික්ෂේප කළ. |
| පටික්ඛිපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛිප, ඛෙපනෙ, ක්ෂෙපනයෙහි, පටි + ඛිප + ති) ප්‍රතික්ෂෙප කරයි. |
| පටික්ඛිපති | (පටි+ඛිප+අ) අත්හැර දමයි; නැත හෝ බැරිය කියයි; ප්රතික්ෂේප කරයි. |
| පටික්ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රතික්ෂේප කොට. |
| පටික්ඛෙප | (පු) එපාය කීම; නැත කීම; බැරිය කීම. |
| පටිගච්ච | (අ) ප්‍රථමකොට, පළමුකොට. |
| පටිගච්ච | (නි) කල්ඇතිව; කලින්. |
| පටිගායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගෙ, සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි + ති) ප්‍රතිගායනා කරයි, නැවත ගායනා කරයි. |
| පටිගිජ්ඣ | (ති) ගිජුවීම, ලොල්වූ, ලොල්වීම. |
| පටිගිජ්ඣ | (3) ඉතා ගිජු වූ; ඉතා ලොල් වූ. |
| පටිගිද්ධ | (3) ඉතා ගිජු වූ; ඉතා ලොල් වූ. |
| පටිගූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගුහු, සංවරණෙ, සංවරණයෙහි + - (ති) = පටි + ගූහ + ති) වසයි, ඡාදනයකරයි. |
| පටිගූහති | (පටි+ගූහ+අ) සඟවයි. |
| පටිගූහන | (න) ප්‍රතිගූහණය, වැසීම. |
| පටිග්ගණ්හන | (න) පිළිගැන්ම; බාර ගැන්ම. |
| පටිග්ගණ්හනක | (3) දැරීමට හෝ ගැනීමට සමර්ථ; වත් කරන ජලය ආදිය දරන. |
| පටිග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ, ගැනීමෙහි, පටි + ගහ + ණ්හ + ති) පිළිගනී, ප්රතිග්රහණය කරයි. |
| පටිග්ගණ්හාති | (පටි+ගහ+ණ්හා) පිළිගනී; බාර ගනී. |
| පටිග්ගණ්හිය | (අ) පිළිගෙන, ප්රතිග්රහණය කොට. |
| පටිග්ගහ | (පු) පඩික්කම හෝ එවැනි භාජනය; පිළිගැන්ම. |
| පටිග්ගහණ | (න) පිළිගැන්ම; බාර ගැනීම. |
| පටිග්ගහන | (න) ප්‍රතිග්‍රහනය කිරීම, පිළිගැනීම. |
| පටිග්ගහනක | (පු) ප්‍රතිග්‍රාහකයා, පිළිගන්නා තැනැත්තා. |
| පටිග්ගහා | (පු) ප්රතිග්රහණය, පිළිගැන්ම, පිළිගන්නා බඳුන, පඩික්කම. |
| පටිග්ගහාක | (3) පිළිගන්නා පුද්ගලයා. |
| පටිග්ගහිත | (ති) ප්‍රතිග්‍රහණයකළ, පිළිගත්. |
| පටිග්ගහිත | (3) පිළිගත්. |
| පටිග්ගහෙතු | (පු) පිළිගන්නා. |
| පටිග්ගහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පළිගෙන. |
| පටිග්ගාහ | (පු) පිළිගැන්ම. |
| පටිග්ගාහක | (පු) පිළිගන්නා අය, ප්‍රතිග්‍රාහකයෝ. |
| පටිඝ | (පු) - (න) ප්‍රතිඝය, ක්‍රෝධය, ද්වේෂය, හිංසනය. |
| පටිඝ | (පු) කෝපය; ගැටීම; හැපීම. |
| පටිඝාත | (ති) නැසීම, මැරීම, විනාශ කිරීම. |
| පටිඝාත | (පු) හැපීම. |
| පටිඝොස | (පු) දෝංකාරය; ප්රතිරාවය. |
| පටිඝොස | (පු) ප්රතිරාවය, ප්‍රතිඝොෂය, පිලිරැව්. |
| පටිචරණ | (න) ප්‍රතිචරණය, නැවත, නැවත හැසිරීම. |
| පටිචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) හැසිරෙයි. |
| පටිචරති | (පටි+චර+අ) අසු නොවී කථාකරයි; ඉක්මවායයි; හැසිරේ. |
| පටිචාර | (න) යෑම, ගමනාගමනය, ආශ්රය. |
| පටිචොදන | (න) පෙරලා චෝදනා කිරීම. |
| පටිචොදෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) ඉද, සංචොදනෙ, චොදනා කිරීමෙහි + ති) පෙරලා චෝදනා කරයි, ප්‍රතිචෝදනා කරයි. |
| පටිචොදෙති | (පටි+චුද+ණෙ) ආපසු චෝදනා කරයි; දොස් නගයි. |
| පටිච්ච | (අ) පිණිස, සඳහා. |
| පටිච්ච | (නි) ආශ්රය කොට; නිසා; හේතුකොට. |
| පටිච්චසමුප්පන්න | (ති) ප්‍රත්‍යයෙන් නිපන්. |
| පටිච්චසමුප්පන්න | (3) හේතුවකින් උපන් හෝ හටගත්. |
| පටිච්චසමුප්පාද | (පු) ප්‍රතීත්‍යසමුප්පාදය. |
| පටිච්චසමුප්පාද | (පු) හේතුවකින් ඵලයක් ඇතිවන සැටි උගන්වන ධර්මය. |
| පටිච්ඡක | (පු) ප්‍රතිග්‍රාහකයා, පිළිගන්නා තැනැත්තා. |
| පටිච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (චු) ඉසු, ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි + ති) පිළිගනී, භාරගනී. |
| පටිච්ඡති | (පටි+ඉසු+අ) පිළිගනියි; බාරගනියි. |
| පටිච්ඡන්න | (පු) ප්‍රතිච්ඡන්න, වැසුණු. |
| පටිච්ඡන්න | (3) ප්රකට නොවූ; වැසුණු; සැඟවුණු. |
| පටිච්ඡාද | (පු) වැසීම. |
| පටිච්ඡාදක | (පු) වසන්නා, සාධකයා. |
| පටිච්ඡාදක | (3) වසන්නා; සඟවන්නා. |
| පටිච්ඡාදන | (න) වැසීම, ආවරණය. |
| පටිච්ඡාදන | (න) වැසීම; සැඟවීම. |
| පටිච්ඡාදනිය | (න) මාංශ රසය; මාංශ සාරය. |
| පටිච්ඡාදනීය | (න) මාංස රසය, වැසිය යුත්ත. |
| පටිච්ඡාදි | (3) වසන්නා; වැසීම පිණිස ගනුලබන දෙය. |
| පටිච්ඡාදිත | (ති) වසන ලද, වැසූ. |
| පටිච්ඡාදිත | (3) වැසූ; සඟවන ලද. |
| පටිච්ඡාදිය | (පූ.ක්‍රි) වසා; සඟවා. |
| පටිච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඡිඳ, සංවරණෙ, වැසීමෙහි + ණෙ + - (ති) පටි +ඡාද + නෙ +ති) ප්‍රතිච්ඡාදනය කරයි, වසයි. |
| පටිච්ඡාදෙති | (පටි+ඡද+ණෙ) වසයි; සඟවයි. |
| පටිච්ඡාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වසා; සඟවා. |
| පටිච්ඡිත | (ති) පිළිගත්, ප්‍රතිග්‍රාහක. |
| පටිච්ඡිත | (3) පිළිගත්; බාර ගත්. |
| පටිච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළිගෙන. |
| පටිජග්ගක | (3) පිළිදැගුම් කරන්නා; පෝෂණය කරන්නා. |
| පටිජග්ගණ | (න) අලුත්වැඩියාකිරීම, සුද්ධකිරීම, පිළිදැගුම. |
| පටිජග්ගණක | (පු) පිළිදැගුම් කරන්නා. |
| පටිජග්ගති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජග්ග, ජග්ගනෙ, පොෂණය කිරීමෙහි + - (ති) පටි + ජග්ග + ති) ප්‍රතිජග්ගණය කරයි, අලුත්වැඩියා කරයි. |
| පටිජග්ගති | (පටි+ජග්ග+අ) ආරක්ෂා කෙරේ; පෝෂණය කෙරේ; සංස්කරණය කෙරේ. |
| පටිජග්ගත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෝෂණය හෝ සංස්කරණය කොට. |
| පටිජග්ගන | (න) පෝෂණය; රැකීම; සංස්කරණය. |
| පටිජග්ගනක | (3) පෝෂණය හෝ සංස්කරනය කරන. |
| පටිජග්ගාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජග්ග, ජග්ගණෙ, පිළිදැගුමෙහි + ණෙ + - (ති) පටි + ජග්ග + ණ + පෙ + ති) පිළිදැගුම් කරවයි. |
| පටිජග්ගාපෙති | පෝෂණය හෝ සංස්කරණය කරවයි. |
| පටිජග්ගික | (පු) ප්‍රතිජග්‍රහණය කරන තැනැත්තා, පොෂණය කරන්නා. |
| පටිජග්ගිත | (ති) පිළිදැගුම් කළ. |
| පටිජග්ගිත | (3) පෝෂණය හෝ සංස්කරණය කළ. |
| පටිජග්ගිය | (පු) ප්‍රතිජග්ගණය කටයුතු, පිළිදැගිය යුතු. |
| පටිජග්ගිය | (පූ.ක්‍රි) පෝෂණය හෝ සංස්කරණය කොට. |
| පටිජග්ගිය | (3) පෝෂණය කළ යුතු. |
| පටිජාගර | (න) නිදි දුරුකිරීම, නිදි මැරීම. |
| පටිජාගර උපොසථ | (පු) ප්‍රතිජාගරණ, උපෝසථය. |
| පටිජානාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධනෙ, අවබොධයෙහි + - (ති) පව් + ඤා + ති) දනී. |
| පටිජානාති | (පටි+ඤා+නා) එකඟ වේ; එසේයයි පිළි ගනී; ඔව්ය කියයි. |
| පටිඤ්ඤ | (3) ව්‍යවහාරය ඇති. |
| පටිඤ්ඤා | (ඉ) ප්රතිඥාව, පොරොන්දුව, පිළිණ, ගිවිසීම. |
| පටිඤ්ඤා | (ඉ) ප්රතිඥාව; පොරොන්දුව. |
| පටිඤ්ඤාත | (ති) ප්‍රතිඥාකළ, පොරොන්දුවන ලද. |
| පටිඤ්ඤාත | (3) පොරොන්දු වූ; ව්‍යවහාරයට පත්. |
| පටිදණ්ඩ | (පු) දඬුවම, ප්‍රතිදණ්ඩනය. |
| පටිදණ්ඩ | (පු) වන්දි ගෙවීම; වන්දිය. |
| පටිදදාති | (ක්‍රි) (d) (භු) දාදී මෙහි + ති) පෙරළා දෙයි, දානය කරයි. |
| පටිදස්සෙති | (ක්‍රි) (d දිය, පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි + ති) දක්වයි. |
| පටිදස්සෙති | (පටි+දිස+ණෙ) දක්වයි; පෙන්වයි. |
| පටිදාන | (න) තෑග්ග; තෑග්ගට තෑග්ග. |
| පටිදාන | (න) ප්‍රතිදානය, දුන්දෙය අනුවදීම. |
| පටිදිස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිය, පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි + ති) දකියි. |
| පටිදෙසෙති | (ක්‍රි) (d දෙසු, අබ්‍යත්තසද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි + ණෙ + ති) දෙසයි. |
| පටිදෙසෙති | (පටි+දිස+ණෙ) තමාගේ වරද ප්රකාශ කරයි. |
| පටිද්දාති | (පටි+ආ) ආපසු දෙයි. |
| පටිධාවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධවු, ගතියං යැමෙහි + ති) ආපසු දුවයි. |
| පටිධාවති | (පටි+ධාවු+අ) යමක් කරා දුවයි. |
| පටිනන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) නන්ද, නන්දනෙ, සතුටුවීමෙහි + ති) සතුටුවෙයි. |
| පටිනන්දති | (පටි+නන්ද+අ) සතුටු වේ; සතුටෙන් පිළිගනී. |
| පටිනන්දන | (න) නැවත නැවත සතුටුවීම. |
| පටිනන්දිත | (ති) සතුටුවනලද, ප්‍රීතිවනලද. |
| පටිනන්දිත | (3) සතුටු වූ; සතුටෙන් පළිගත්. |
| පටිනාසිකා | (ඉ) කෘත්තිම නාසිකාව, බොරු නාසය. |
| පටිනාසිකා | (ඉ) බොරුනහය. |
| පටිනිජ්ඣත්ත | (පු) දුරළීම, බැහැරකිරීම. |
| පටිනිද්දෙස | (පු) නිර්දේසයාගේ විස්තර, නිර්දේසය. |
| පටිනිවතතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආපසු හැරී. |
| පටිනිවත්ත | (3) ආපසු පැමිණි; හැරී ආ. |
| පටිනිවත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + නී + වතු + ති) නවතියි. |
| පටිනිවත්තති | (පටි+නි+වතු+අ) ආපසු හැරෙයි; නැවත හැරෙයි. |
| පටිනිවාසන | (න) හැඳතිබූ නිවාසනය. |
| පටිනිස්සග්ග | (පු) අත් හැරීම; දුරු කිරීම. |
| පටිනිස්සග්ග | (පු) දුරළීම, බැහැර කිරීම. |
| පටිනිස්සජති | (ක්‍රි) (d) (භු) සජ, සංසග්ගාදිසු, සංසර්‍ගාදියෙහි + ති) (පටි + නි) + සජ + ති) බැහැර කරයි, දමයි, ඉවත දමයි. |
| පටිනිස්සජ්ජති | (පටි+නි+සජ+ය) දුරු කෙරේ. |
| පටිනිස්සජ්ජිත | (3) අත්හැර දැමූ; දුරුකළ. |
| පටිනිස්සට්ඨ | (ති) දුරුකළ, බැහැර කළ. |
| පටිනිස්සට්ඨ | (3) අත්හැර දැමූ; දුරු කළ. |
| පටිනිස්සරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි, පටි + නි) + සර + ති) බැහැරයෙයි, නිදහස් වෙයි. |
| පටිනෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ණෙ + ති) පමුණුවයි. |
| පටිනෙති | (පටි+නි+අ) ආපසු ගෙනයයි. |
| පටිපක්ඛං | (පු) විරුද්ධ, සතුරු. |
| පටිපක්ඛ | (3) විරුද්ධ වූ; (පු) විරුද්ධ කාරයා; සතුරා. |
| පටිපක්ඛික | (පු) විරුද්ධ පක්ෂයට අයත් තැනැත්තා. |
| පටිපක්ඛික | (3) විරුද්ධ පාර්ශවයෙහි වූ; විරුද්ධ වූ. |
| පටිපජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි + - (ති) පටි + පද + ඉජ්ජ + ති) පිළිපදියි. |
| පටිපජ්ජති | (පටි+පද+ය) අනුව යයි; පළිපදී; මගට බසී. |
| පටිපජ්ජන | (න) අනුවයාම; පිළිපැදීම. |
| පටිපජ්ජන | (න) බැහැර කිරීම, අත්හැරීම. |
| පටිපජ්ජිතබ්බ | (3) පිළිපැදිය යුතු. |
| පටිපජ්ජිතුං | (නි) පිළිපදින්නට. |
| පටිපජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළිපැද; මගට බැස. |
| පටිපණ්ණ | (ති) පැමිණි, පිළිපන්. |
| පටිපණ්ණ | (න) උත්තර ලියුම. |
| පටිපණ්ණ | (න) ප්‍රතිශාසනය, පිළිහසුණ. |
| පටිපණ්ණක | (පු) පැමිණි තැනැත්තා. |
| පටිපත්ති | (ඉ) ප්රතිපත්තිය, පිළිපැදීම. |
| පටිපත්ති | (ඉ) ප්රතිපත්තිය; පිළිපැදීම; හැසිරීම. |
| පටිපථ | (පු) ඉදිරිමාර්‍ගය. |
| පටිපථ | (පු) ඉදිරියෙහි තිබෙන මාර්ගය; විරුද්ධ මාර්ගය. |
| පටිපථ | බලනු. |
| පටිපදා | (ඉ) ප්රතිපත්තිය; පිළිපැදීම; පිළිවෙළ; මාර්ගය. |
| පටිපදා | (ඉ) ප්රතිපදාව. |
| පටිපනාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, නමනෙ, නැමීමෙහි + ණ + ති) නමයි. |
| පටිපන්න | (3) ගමන් කරන; පිළිපන්; බැසගත්. |
| පටිපරිවත්තෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + ණෙ + ති) පෙරළයි, පරිවර්තණය කරයි. |
| පටිපවිසති | (ක්‍රි) (d) (භු) විස, පවෙසනෙ, පිවිසීමෙහි + පටි + ප) + විස + ති) ප්‍රවේශ වෙයි, ඇතුළත් කරයි. |
| පටිපසංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සංස, පසංසනෙ, පැසසීමෙහි + ති) පසසයි, ප්‍රසංසාකරයි. |
| පටිපහිණති | (ක්‍රි) (d) (චු) පහ, පෙසනෙ, යැවීමෙහි + ණ + ති) ආපසු යවයි. |
| පටිපහිණාති | (පටි+ප+හි+ණා) ආපසු හරවා යවයි. |
| පටිපාකතික | (ති) ප්‍රකෘතිමත් කළ, නැවත සෑදු. |
| පටිපාටි | (ඉ) පිළිවෙළ, අනුක්රමය. |
| පටිපාටි | (ඉ) පිළිවෙළ. |
| පටිපාද | (පු) පිළියෙළ, සකස්කිරීම. |
| පටිපාදක | (3) පිළියෙළ කරන්නා; සම්පාදකයා; (පු) ඇඳ තබන ආධාරකය. |
| පටිපාදන | (න) ප්රතිපාදනය, පිළියෙළ කිරීම. |
| පටිපාදිත | (ති) ප්රතිපාදනයකළ, පිළියෙළකළ. |
| පටිපාදෙති | (පටි+පද+ණෙ) පිළියෙළ කරයි; සපයයි. |
| පටිපිණ්ඩ | (පු) ප්‍රතිපිණ්ඩය, පිඬුදිම හා ගැණිම. |
| පටිපීලිත | (ති) පිඩා කළ, හිරිහැර කළ. |
| පටිපීළන | (න) පීඩණය, මිරිකීම. |
| පටිපීළන | (න) පෙළීම. |
| පටිපීළිත | (න) පෙළනලද; පෙළුණු. |
| පටිපීළෙති | (පටි+පිළ+ණෙ) පෙළයි. |
| පටිපුග්ගල | (පු) තරහකාරයා; සමාන පුද්ගලයා. |
| පටිපුග්ගල | (පු) සමාන පුද්ගලයා. |
| පටිපුග්ගලික | (පු) පුද්ගලයන්ට අයිති, පුද්ගල සන්තක. |
| පටිපුච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුච්ඡ, පුච්ඡනෙ, විචාරීමෙහි + ති) විචාරයි, පිළිවිසියි. |
| පටිපුච්ඡති | (පටි+පුච්ඡ+අ) විචාරයි. |
| පටිපුච්ඡා | (ඉ) නැවත විචාරීම; ප්‍රශ්න කිරීම. |
| පටිපුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රතිපුච්ඡාව, පිළිවිසීම, විචාරීම. |
| පටිපුරිස | (පු) ප්‍රතිපුරුෂයා, සමාන පුරුෂයා. |
| පටිපූජන | (න) පිදීම, පූජාව. |
| පටිපූජනා | (ඉ) ගෞරව කිරීම; පිදීම. |
| පටිපූජිත | (ති) පුදනලද, පූජාකළ. |
| පටිපූජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පූජ, පූජනෙ, පිදීමෙහි + ණෙ + ති) පුදයි, පූජා කරයි. |
| පටිපූජෙති | (පටි+පූජ+ණෙ) ගරු කරයි; පුදයි. |
| පටිපෙසන | (න) ආපසු යැවීම. |
| පටිපෙසිත | (ති) ආපසු යවන ලද. |
| පටිපෙසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පෙස, පෙසනෙ, යැවීමෙහි + ණෙ + ති) පෙරලා යවයි. |
| පටිපෙසෙති | (පටි+පෙස+ණෙ) ආපසු යවයි; යවයි. |
| පටිප්පණමිත | (ති) නමන ලද. |
| පටිප්පණාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, නමනෙ, නැමීමෙහි + ණෙ + ති) නමවයි. |
| පටිප්පසම්භන | (න) බර ඇරීම, කෙලෙස් බර හැරීම. |
| පටිප්පස්සද්ධ | (ති) බර අරින ලද, කෙලෙස් බර හරින ලද. |
| පටිප්පස්සද්ධ | (3) සංසිඳුණු. |
| පටිප්පස්සද්ධි | (ඉ) සංසිඳීම. |
| පටිප්පස්සද්ධි | (ති) බර ඇරුණු, කෙලෙස් බරින් බිඳුණු. |
| පටිප්පස්සද්ධි විමුත්ති | (ඉ) ප්‍රතිප්පස්සද්ධ විමුක්තිය. |
| පටිප්පස්සම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) සම්භු, හිංසායං, හිංසාවෙහි + පටි + ප) + සම්භු + ති) බර ඇරෙයි. |
| පටිප්පස්සම්භති | (පටි+ප+සම්භ+අ) යටපත් වේ; සංසිඳේ. |
| පටිප්පස්සම්භනා | (ඉ) යටපත් වීම. |
| පටිප්පහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි + පටි + ප) + හර + ති) ගසයි, පෙරලා ගසයි. |
| පටිබද්ධ | (ති) පිළිබඳ, ප්‍රතිබද්ධ. |
| පටිබද්ධ | (3) ආලය ඇති; ඇලුණු; බැඳුණු; සම්බන්ධ වූ. |
| පටිබද්ධචිත්ත | (3) ඇලුණු සිතැති. |
| පටිබන්ධ | (ති) පිළිබඳ, බඳනාලද. |
| පටිබල | (න) ප්‍රතිබල, පොහොසත්, ශක්ති සම්පන්න. |
| පටිබල | (3) ශක්තිමත්; සමර්ථ වූ. |
| පටිබාල්හ | (ති) දැඩි, තියුණු. |
| පටිබාහක | (3) වලක්වන්නා; වළක්වන. |
| පටිබාහති | (පටි+වහ+අ) වළක්වයි. |
| පටිබාහන | (න) ප්‍රතිබාහණය, වැළැක්වීම. |
| පටිබාහන | (න) වැළැක්වීම. |
| පටිබාහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා. |
| පටිබාහිය | (පු) ප්‍රතිබාහණය කටයුතු, නැවැත්වියයුතු. |
| පටිබාහිය | (3) වැළැක්විය යුතු. |
| පටිබාහිර | (න) බැහැර, ඉවත. |
| පටිබාහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වත්වා. |
| පටිබිම්බ | (න) ඡායාරූපය; ප්රතිරූපය; පිළිමය. |
| පටිබිම්බ | (පු) ප්‍රතිබිම්භය, පිළිබිඹ, ඡායාරූපය, පතිරූපය. |
| පටිබුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) බුධ, බොධනෙ, අවබොධයෙහි + ති) (පටි + බුධ + ති) අවබෝධ කරයි. |
| පටිබුජ්ඣති | (පටි+බුධ+ය) අවබෝධ කෙර්; පිබිදුණු. |
| පටිබුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම. |
| පටිබුද්ධ | (ති) අවබෝධ කළ, ප්‍රතිවේධ කළ. |
| පටිබුද්ධ | (3) අවබෝධ කළ; පිබිදුණු. |
| පටිබොධ | (පු) අවබෝධය; පිබිදීම. |
| පටිබොධ | (පු) අවබෝධය. |
| පටිබ්‍යහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාහ, නිවාරණෙ, වැලැක්මෙහි + ති) ප්‍රතිබාහණය කරයි, වලක්වයි. |
| පටිභය | (න) බිය; භය. |
| පටිභය | (පු) ප්‍රතිභය, භය, භයානක. |
| පටිභාග | (පු) ප්රතිභාග, සමාන. |
| පටිභාග | (3) සමාන වූ; (පු) සමානත්වය. |
| පටිභාගත්ථ | (පු) ප්‍රතිභාගාර්ථය. |
| පටිභාණ | (න) වැටහීම. |
| පටිභාණවන්තු | (3) ඉක්මන් වැටහීම් ඇති. |
| පටිභාණෙය්‍ය | (පු) වැටහීම ඇත්තා. |
| පටිභාති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ති) වැටහෙයි, දැනෙයි. |
| පටිභාති | (පටි+භා+අ) වැටහේ. |
| පටිභාන | (න) වැටහීම, ඤාණය, එළඹ සිටි වචනය, අවබෝධය. |
| පටිභානවන්තු | (පු) ප්‍රතිභාණ ඇත්තා, වැටහීම ඇත්තා. |
| පටිභායුත්ත | (ති) බුහුටි. |
| පටිභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාස, භාසනෙ, කීමෙහි + ති) කියයි, ප්රකාශ කරයි. |
| පටිභාසති | (පටි+භාස+අ) උත්තර කියයි; කියයි. |
| පටිභාසන | (න) කීම, කථනය. |
| පටිභු | (න) ප්‍රතිභු, ඇපය. |
| පටිමග්ග | (පු) ප්‍රතිමාර්ගය, ඉදිරිමග. |
| පටිමග්ග | (පු) බලනු. |
| පටිමණ්ඩන | (න) සැරසීම. |
| පටිමණ්ඩිත | (න) ප්‍රතිමණ්ඩිත, සැරසෙන ලද. |
| පටිමණ්ඩිත | (3) යුක්ත වූ; සැරසූ. |
| පටිමන්තෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මන්ත, මන්තනෙ, මන්තනයෙහි + ණෙ + ති) නිමන්ත්‍රණය කරයි, පවරයි. |
| පටිමල්ල | (පු) තරඟකාරයා; පොරබැදීමේ තරඟකාරයා. |
| පටිමල්ල | (පු) ප්‍රතිමල්ල, විරුද්ධ. |
| පටිමසති | (ක්‍රි) (d) (භු) මස, ආමසනෙ, අමර්‍ශනයෙහි + ති) පරාමර්‍ෂනය කරයි, ස්පර්ශ කරයි. |
| පටිමා | (ඉ) ප්රතිමාව, පිළිබිඹුව. |
| පටිමා | (ඉ) ප්රතිමාව; පිළිමය; පිළිරුව. |
| පටිමානිත | (පු) පුදන ලද. |
| පටිමානිත | (3) බුහුමන් කරන ලද. |
| පටිමානෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මාන, මානනෙ, පිදීමෙහි + ණෙති) පුදයි, පූජාකරයි. |
| පටිමානෙති | (පටි+මාන+ණෙ) ගෞරව කරයි; බලාපොරොත්තු වෙයි; බුහුමන්කරයි. |
| පටිමුක්ක | (ති) යුද්ධයෙහි දැඩිකොට ඇඳගත් වස්ත්‍රාදිය පැළඳීම. |
| පටිමුක්ක | (3) ඇඳගත්; පැළඳගත්. |
| පටිමුඛ | (පු) ප්‍රතිමුඛය, ඉවත මුව හරවා ගැනීම. |
| පටිමුඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුඤ්ච, මුඤ්චනෙ, මිදීමෙහි + ති) මුදයි. |
| පටිමුඤ්චති | (පටි+මුව+ංඅ) ඇඳ පැලඳගනී; බැඳගනී. |
| පටිමුඤ්චන | (න) මිදීම. |
| පටිමුඤ්චිත | (ති) මුදන ලද, නිදහස් කරන ලද. |
| පටිමුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇඳගෙන; ගැට ගසා; බැඳ. |
| පටිමුත්ත | (ති) මුදන ලද. |
| පටිමොක්ඛ | (පු) මිදීම, මොචනය. |
| පටියත්ත | (ති) පිළියෙළ කළ. |
| පටියත්ත | (3) පිළියෙළ කළ; සැරසූ. |
| පටියාති | (ක්‍රි) (d) (භු) යා, ගමනෙ, ගමන්හි + ති) ආපසුයයි. |
| පටියාදපන | (න) පිලියෙල කිරීම, සකස්කිරීම. |
| පටියාදිත | (ති) පාවාදෙන ලද, පිළියෙළ කළ. |
| පටියාදිත | (3) පිළියෙළකළ; සම්පාදිත. |
| පටියාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා, දානෙ, දීමෙහි + ණෙ + ති) පිළියෙල කරයි, සකස් කරයි. |
| පටියාදෙති | (පටි+යති+ණෙ) පාවාදෙයි; පිළියෙළ කරයි; සම්පාදනය කරයි. |
| පටියාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාවාදී; පිළියෙළ කොට; සම්පාදනය කොට. |
| පටියොධ | (පු) විරුද්ධපක්ෂයේ යුධ භටයා. |
| පටිරව | (පු) ප්රතිරාවය, පිළිරැව්. |
| පටිරාජ | (පු) විරුද්ධ රජු, සතුරු රජ. |
| පටිරාජ | (පු) විරුද්ධරජ. |
| පටිරූප | (න) ප්රතිරූපය, සමාන රූපය. |
| පටිරූප | (3) ගැළපෙන; යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| පටිරූපක | (3) අනිකක් හා සමානව පෙනෙතත් සත්‍යවශ‍යෙන් සමාන නොවූ දෙය. |
| පටිරොස | (පු) රෝසය, ක්‍රෝධය. |
| පටිරොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුස, හිංසායං, හිංසාවෙහි + ති) පෙරළා හිංසා කරයි, පෙරළා කිපෙයි. |
| පටිරොසන | (න) කිපීම, තරහවීම. |
| පටිලද්ධ | (3) අවබෝධකළ; ලබාගත්; ලැබූ. |
| පටිලභති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලභ, ලාභෙ, ලැබීමෙහි + ති) ලබයි. |
| පටිලභති | (පටි+ලභ+අ) ලබයි. |
| පටිලභිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලැබ. |
| පටිලාභ | (පු) ප්‍රතිලාභය, ලැබීම. |
| පටිලාභ | (පු) ලැබීම. |
| පටිලාභක | (පු) ලබන්නා. |
| පටිලීන | (න) සැඟවීම, ගුප්තව තිබීම. |
| පටිලීන | (3) ඉවත්වුණු; සැඟවුණු. |
| පටිලීයති | (ක්‍රි) (d) (කි) ලී, සිලෙසනෙ + ති) සැඟවෙයි. |
| පටිලීයති | (පටි+ලී+ය) ඉවත් ව යේ; සැඟවේ. |
| පටිලොම | (න) පිළිලොම්, ප්‍රතිලොම, විරුද්ධ. |
| පටිලොම | (3) විරුද්ධ කරායෙන් යුත්; විරුද්ධ දෙය; විරුද්ධ පිළිවෙළ. |
| පටිලොමත්ථ | (පු) ප්‍රතිලොමාර්ථය, ප්‍රතිපක්ෂාර්ථය. |
| පටිලොමපක්ඛ | (පු) විරුද්ධ පක්ෂය. |
| පටිලොමෙති | (ක්‍රි) (d) (කි) ලූ, ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ණෙ + ති) ප්‍රතිලොම කෙරෙයි. |
| පටිවචන | (න) උත්තරය. |
| පටිවචන | (න) පිළිවදන්දීම, ප්‍රතිවචනය. |
| පටිවජ්ජන | (න) දුරුකිරීම, බැහැර කිරීම. |
| පටිවත්තන | (න) ආපසු පෙරළීම. |
| පටිවත්තිය | (3) ආපසු පෙරළිය හැකි; හැරවිය හැකි. |
| පටිවත්තු | (පු) විරුද්ධව කථා කරන්නා. |
| පටිවත්තෙති | (පටි+වතු+ණෙ) ආපසු පෙරළයි; ආපසු හරවයි. |
| පටිවදති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වචනෙ, කීමෙහි, වැසීමෙහි + ති) පිළිවදන් කියයි. |
| පටිවදති | (පටි+වද+අ) උත්තර දෙයි. |
| පටිවදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්තර දී. |
| පටිවසති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, නිවාසෙ, වැසීමෙහි + ති) වාසය කෙරෙයි. |
| පටිවසති | (පටි+වස+අ) වාසය කරයි. |
| පටිවාත | (පු) ප්‍රතිවාතය, උඩු සුළඟ. |
| පටිවාතං | .ක්‍රි .වි උඩුසුළඟට; වාතයට විරුද්ධ දෙසට. |
| පටිවාද | (පු) කී දෙය බිඳ දැමීම; විරුද්ධ මතය. |
| පටිවාද | (පු) ප්‍රතිවාදය, විරුද්ධ වාදය. |
| පටිවාන | (න) සිද්ධවෙනවා. |
| පටිවිගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං, යෑමෙහි + ති) වෙන්ව යයි. |
| පටිවිචරණ | (න) හැසීරීම, සංචාරය. |
| පටිවිචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) වෙන් වෙයි, වළකියි. |
| පටිවිජානාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධෙ, අවබොධයෙහි + ති) දනී, දැනගනී. |
| පටිවිජානාති | (පටි+වි+ඤා+ණ) දැනගනී. |
| පටිවිජ්ඣ | (ක්‍රි) ප්‍රතිවෙධ කරව. |
| පටිවිජ්ඣ | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට. |
| පටිවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඣෙ, අජ්ඣයනෙ, ඉගෙනීමෙහි + ති) ප්‍රතිවෙධ කරයි, අවබොධ කරයි. |
| පටිවිජ්ඣති | (පටි+විධ+ය) අවබෝධ කරයි; සම්පූර්ණයෙන් දැන ගනී. |
| පටිවිජ්ඣන | (න) ප්‍රතිවෙධය, අවබෝධය. |
| පටිවිජ්ඣනක | (පු) අවබෝධ කරන්නා, ප්‍රතිවෙධ කරන්නා. |
| පටිවිජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට. |
| පටිවිදිත | (ති) දන්නා ලද, දැනගත්. |
| පටිවිදිත | (3) දැනගත්; නියමිත. |
| පටිවිද්ධ | (ති) ප්‍රතිවෙධ කළ, අවබෝධ කළ. |
| පටිවිද්ධ | (3) අවබෝධ කළ. |
| පටිවිනය | (න) යටත් කිරීම. |
| පටිවිනය | (පු) හික්මීම, මනාව හික්මීම. |
| පටිවිනීත | (ති) හික්මෙන ලද, ශික්ෂිත. |
| පටිවිනෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ති) හික්මෙයි. |
| පටිවිනොදන | (න) දුරු කිරීම. |
| පටිවිනොදන | (න) ප්‍රතිවිනෝදනය, සැනසීම. |
| පටිවිනොදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නුද, පෙරණෙසු, සුණුකිරීමෙහි + ණෙ + ති) විනොදනය කරයි. |
| පටිවිනොදෙති | (පටි+වි+නුද+ණෙ) ඉවත් කරයි; දුරු කරයි. |
| පටිවිභජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භජ, භාගෙ, බෙදීමෙහි + ති) බෙදයි, කොටස් කරයි. |
| පටිවිභජති | (පටි+වි+භජ+අ) කොටස් කරයි; බෙදයි. |
| පටිවිභජන | (න) බෙදීම, කොටස් කිරීම. |
| පටිවිභත්ත | (පු) බෙදන ලද, කොටස් කළ. |
| පටිවිභත්ත | (3) බෙදූ. |
| පටිවිරත | (ති) වෙන්වූ, වෙන් වන ලද. |
| පටිවිරත | (3) ඉවත් වූ. |
| පටිවිරත | (3) වෙන් වූ. |
| පටිවිරති | (ඉ) පාපකර්මාදියෙන් විරමනය, විරතිය. |
| පටිවිරමණ | (න) වෙන්වීම, වැළැක්ම. |
| පටිවිරමති | (පටි+වි+රමු+අ) ඉවත් වේ; නොඇලේ. |
| පටිවිරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුධි, ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ති) විරුද්ධ වෙයි, ප්‍රතිවිරුද්ධ වෙයි. |
| පටිවිරුජ්ඣති | (පටි+වි+රුධ+ය) විරුද්ධ වේ. |
| පටිවිරුද්ධ | (පු) විරුද්ධ වන ලද. |
| පටිවිරුද්ධ | (3) හාත්පසින් විරුද්ධ වූ. |
| පටිවිරූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) රූජ, ජම්මති, ඉපදීමෙහි + ති) හටගනී, පසුව හටගත්. |
| පටිවිරූහති | (පටි+වි+රුහ+අ) නැවත ලියලයි; නැවත වැඩේ. |
| පටිවිරූළ්හ | (3) නැවත වැඩුණු. |
| පටිවිරොධ | (පු) ප්‍රතිවිරොධය, විරුද්ධය. |
| පටිවිරොධ | (පු) විරුද්ධතාව; හතුරු බව. |
| පටිවිංස | (පු) කොටස, භාගය. |
| පටිවිංස | (පු) කොටස; බෙදූ කොටස. |
| පටිවිංසක | (පු) සමීපවාසියා, අසල්වැසියා. |
| පටිවිස්සක | (3) අසල්වැසි; අසල්වැසියා. |
| පටිවිස්සට්ඨ | (පු) හරණ ලද, පහකරන ලද. |
| පටිවෙක්ඛිය | (අ) ප්රත්යවෙක්ෂා කොට, පරීක්ෂා කොට. |
| පටිවෙදෙති | (පටි+විද+ණෙ) දැනුම් දෙයි; ප්රකාශ කරයි. |
| පටිවෙදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනුම් දී. |
| පටිවෙධ | (පු) ප්‍රතිවෙධය, අවබෝධය. |
| පටිවෙධ | (පු) සත්යාවබෝධය. |
| පටිවෙධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) විධ, ඤාණෙ, ඤාණයෙහි + ණෙ + ති) ප්‍රතිවෙධ කරයි, අවබොධ කරයි. |
| පටිවෙර | (න) ප්‍රතිවෛරය, වෛරයාට වෛර කිරීම. |
| පටිසක්කණ | (න) ආපසු දිවීම. |
| පටිසක්කති | (ක්‍රි) (d) (භු) සක්ක, ගතියං, යෑමෙහි + ති) ආපසු දුවයි. |
| පටිසංඛත | (3) නැවත සංස්කරණය කළ; පිළියෙළ කළ. |
| පටිසංඛරණ | (න) සංස්කරණය. |
| පටිසංඛරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රතිසංස්කරණය කොට. |
| පටිසංඛරොති | (පටි+සං+කර+ඔ) නැවත සකස් කරයි; ප්‍රතිසංස්කරණ කරයි. |
| පටිසංඛා | (පූ.ක්‍රි) නුවණින් බලා. |
| පටිසංඛාන | (න) නුවණින් සලකා බැලීම. |
| පටිසංඛාය | (පූ.ක්‍රි) නුවණින් බලා. |
| පටිසංඛාර | (පු) සංස්කරණය. |
| පටිසඞ්කරොති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර, කරණෙ, කිරීමෙහි + ති) සකස් කෙරෙයි, අලුත්වැඩියා කෙරෙයි. |
| පටිසඞ්ඛා | (ඉ) ප්රත්යවෙක්ෂා. |
| පටිසඞ්ඛාණ | (න) ප්රත්යවෙක්ෂා කිරීම. |
| පටිසඞ්ඛාත | (ති) ප්රත්යවෙක්ෂා කළ, පසක් කළ. |
| පටිසඞ්ඛාන | (න) ප්‍රත්‍යවෙක්ෂාව, නැවත මෙනෙහි කිරීම. |
| පටිසඞ්ඛාර | (පු) සැපදුක් පිළිබඳ කථාව, පිළිසඳරය. |
| පටිසඞ්ඛාරිත | (ති) අඵත්වැඩියා කළ. |
| පටිසඞ්යුක්ත | (පු) ප්‍රතිසඞ්යුක්ත, යෙදුන, සමග පවතින. |
| පටිසංචික්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) වික්ඛ, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති) සිතයි, සලකා බලයි. |
| පටිසංචික්ඛති | (පටි+සං+චික්ඛ+අ) සිතා බලයි. |
| පටිසත්තු | (පු) හතුරා, සතුරා, ප්‍රතිසතෘ. |
| පටිසන්ථරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ථර, සන්ථරණෙ, ඇතිරීමෙහි + ති) අතුරයි, දිගහරියි, ඇතිරිලි ආදිය, අතුරයි. |
| පටිසන්ථාර | (පු) ඇතිරීම. |
| පටිසන්ථාර | (පු) මිත්‍රභාවයෙන් පිළිගෙන සංග්‍රහ කිරීම. |
| පටිසන්ථාරක | (පු) අතුරන්නා. |
| පටිසන්දහති | (පටි+සං+දහ+අ) නැවත ගළපයි. |
| පටිසන්ධාතු | (පු) නැවත ගළපන්නා; භේදවූවන් සමගි කරන්නා. |
| පටිසන්ධි | (ඉ) නැවත ගැළපීම; භවයක ඉපදීම; සත්ත්වයාගේ පිළිසිඳගැනීඹ. |
| පටිසන්ධි | (ඉ) ප්රතිසන්ධිය, පිළිසඳ. |
| පටිසම්භිදා | (ඉ) ප්‍රතිසම්භිත්, පිළිසිඹියා, අර්ථ, ධර්ම, නිරුක්ති, ප්‍රතිභාණ යන සතර. |
| පටිසම්භිදා | (ඉ) විශිෂ්ට ඥානය; විශේෂ විභාග දන්නා නුවණ. |
| පටිසම්මොදති | (පටි+සං+මුද+අ) සතුටින් කථා කෙරේ. |
| පටිසංයුත්ත | (3) යුක්ත වූ; සම්බන්ධ වූ. |
| පටිසරණ | (න) උපකාරය; පිහිට; පිළිසරණ. |
| පටිසරණ | (න) පිලිසරණ, පිහිට. |
| පටිසරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, සරණෙ, සිහිකිරීමෙහි + ති) සිහිකරයි, ස්මරණය කරයි. |
| පටිසල්ලාන | (න) තනිව හිඳීම; විවේකය. |
| පටිසල්ලාන | (න) ඵලසමවත, ඵලසමාපත්තිය. |
| පටිසල්ලානසාරුප්ප | (3) විවේකයට යෝග්‍ය වූ. |
| පටිසල්ලීන | (න) ඵලසමාපත්තියට පැමිණීම. |
| පටිසල්ලීන | (3) හුදකලාව වෙසෙන. |
| පටිසල්ලීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලී, සිලෙසනෙ, ඇලීමෙහි + ති) ඵලසමාපත්තියෙන් යුක්තවෙයි. |
| පටිසල්ලීයති | (පටි+සං+ලී+ය) විවේකගනී. |
| පටිසල්ලීයන | (න) ඵලසමාපත්තියෙන් යුත්. |
| පටිසල්ලීයනා | (ඉ) එකඟවීම් බව. |
| පටිසංවිදීත | (පු) දන්නාලද, අවබෝධකළ. |
| පටිසංවෙදි | (පු) විදින සුඵ වූයේ, විඳින තැනැත්තේ. |
| පටිසංවෙදී | (3) විඳින්නා. |
| පටිසංවෙදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, දැනීමෙහි + ණෙ+ ති) විඳියි. |
| පටිසංවෙදෙති | (පටි+සං+විද+ණෙ) විඳියි; සැප දුක් අනුභවය කරයි. |
| පටිසංහට | (3) එකතු කළ; හකුළන ලද. |
| පටිසංහරණ | (න) එකතු කිරීම; හැකිළීම. |
| පටිසංහරණ | (න) හැකිළීම, ඇකිළීම. |
| පටිසංහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) (පටි + සං + හර + ති) අකුඵවයි, අකුලයි. |
| පටිසංහරති | (පටි+සං+හර+අ) එත්තැන් කරයි; හකුළයි. |
| පටිසංහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක්තැන් කොට; හකුලා. |
| පටිසාමන | (න) තැන්පත්කර තැබීම. |
| පටිසාමිත | (ති) තැම්පත් කළ සැකසුරුවම් කළ. |
| පටිසාමිත | (3) තැන්පත් කොට තැබූ. |
| පටිසාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වෙකල්‍යෙ, වෛකල්‍යයෙහි + ණෙ + ති) තැන්පත් කෙරෙයි, සකස් කරතබයි. |
| පටිසාමෙති | (පටි+සම+ණ) තැන්පත් කරයි. |
| පටිසාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැන්පත් කොට. |
| පටිසාර | (න) ආපසුයෑම, ඉගෙනීම. |
| පටිසාරණ | (න) ඇස්වීම, තේරුම්කරදීම. |
| පටිසාරනීය | (පු) ගිහියන් කමා කරවා ගන්නා කර්මයක්. |
| පටිසාරී | (ඉ) ආපසු යන්නී, ඉගෙනගන්නා තැනැත්තී. |
| පටිසාසන | (න) උත්තර ලියුම. |
| පටිසාසන | (න) ප්‍රතිසාසනය, හසුනකට යවන උත්තර හසුන. |
| පටිසෙධ | (පු) එපාය කීම; නැත කීම; වැළැක්වීම. |
| පටිසෙධ | (පු) ප්‍රතිෂෙධ, වැලැක්ම. |
| පටිසෙධක | (පු) ප්‍රතිෂෙධ කරන්නා, වලක්වන්නා. |
| පටිසෙධක | (3) වළක්වන; වළක්වන්නා. |
| පටිසෙධති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිද්ධ, ගතියං, යෑමෙහි + ති) ප්‍රතිෂෙධකරයි, වලක්වයි. |
| පටිසෙධන | (න) ප්රතික්ෂේප කිරීම; වැළැක්වීම. |
| පටිසෙධන | (න) ප්‍රතිෂෙධනය, වැලැක්වීම. |
| පටිසෙධිත | (3) ප්රතික්ෂේප කළ; වළක්වන ලද. |
| පටිසෙධෙති | (පටි+සිධ+ණෙ) ප්රතික්ෂේප කරයි; වළක්වයි. |
| පටිසෙධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රතික්ෂේප කොට; වළක්වා. |
| පටිසෙනා | (ඉ) හතුරු සේනාව. |
| පටිසෙනිකාරක | (පු) හතුරුකම්කරන, විරුද්ධකම් කරන. |
| පටිසෙනී | (පු) හතුරා, අමිත්රයා. |
| පටිසෙවත | (පටි+සෙවු+අ) සේවනය කෙරේ. |
| පටිසෙවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සෙවු, සෙවනිත, සේවනයෙහි + ති) සේවනය කරයි, ආශ්රය කරයි. |
| පටිසෙවන | (න) අනුභව කිරීම (බෙහෙත්); සේවනය හෝ ආශ්රය කිරීම. |
| පටිසෙවන | (න) සේවනය කිරීම, ආශ්රය කිරීම. |
| පටිසෙවිත | (ති) සේවනයකළ, ආශ්රය කළ. |
| පටිසෙවිතුං | (නි) ආශ්රය කරන්නට. |
| පටිසෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය හෝ අනුභවය කොට. |
| පටිසොත | (පු) ප්‍රතිශොතය. |
| පටිසොතං | ක්‍රි .වි උඩු ගඟ දෙසට. |
| පටිසොතං | ක්‍රි .වි සැඩපහරට විරුද්ධ ලෙස. |
| පටිස්සව | (පු) පොරොන්දුව. |
| පටිස්සව | (පු) ප්රතිඥාව, ඇපය, ගිවිසීම. |
| පටිස්සාවි | (පු) කීකරු තැනැත්තා, කැමැතිවන තැනැත්තා. |
| පටිස්සුණාති | (පටි+සු+ණ) උත්තර දේ; එකඟ වේ; පොරොන්දු වේ. |
| පටිස්සුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පොරොන්දු වී. |
| පටිස්සෙනෙති | (පටි+සෙන+ණෙ) විරුද්ධ පක්ෂය ඔසවයි. |
| පටිහඤ්ඤති | (පටි+හන+ය කර්ම) වැදේ; වෙහෙසට පත්වේ; හැපේ. |
| පටිහත | (ති) නසන ලද, විනාශ කළ. |
| පටිහත | (3) හැපුණු. |
| පටිහනන | (න) නැසීම, මැරීම. |
| පටිහනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වද්දා; හපා. |
| පටිහන්ති | (පටි+හන+අ) වද්දයි; හප්පයි. |
| පටිහන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) වද්දා; හපා. |
| පටිහන්න | (න) වැදීම; හැපීම. |
| පටිහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) ගෙනයයි. |
| පටිහරති | (පටි+ප+හර+අ) ආපසුගසයි; ගැසුවහුට ගසයි. |
| පටිහාර | (පු) නැවත ගෙනයාම, ද්වාරය, දොරටු පාලයා. |
| පටිහාහෙතුං | (නි) වළක්වන්නට. |
| පටු | (ති) දක්ෂ, තීක්ෂණ, ඡෙක, රෝගමුක්තිය. |
| පටු | (3) දක්ෂ වූ; (පු) දක්ෂයා. |
| පටොල | (පු) දුම්මැල්ල, පතෝල. |
| පටොල | (පු) දුම්මෑල්ල; පතෝල. |
| පට්ක්කූලතා | (ඉ) පිළිකුල් බව. |
| පට්ට | (න) ගල්ලෑල්ල, පිඟාන. |
| පට්ට | (න) තහඩුව; පට; පටරෙද්ද; වස්ත්රය. |
| පට්ටක | (න) පටිය. |
| පට්ටක | (3) වටවල් හෝ තහඩු ඇති. |
| පට්ටග්ගි | (පු) විරුද්ධ ගින්න. |
| පට්ටන | (න) පටුන; වරායක් ඇති නුවර. |
| පට්ටන | (න) පටුන්ගම, නගරය, වරාය. |
| පට්ටි | (ඉ) රත්ලොත්. |
| පට්ටිකා | (ඉ) පටිය. |
| පට්ටිකා | (ඉ) රෙදිපටිය, සෑදලය. |
| පට්‍ඨ | (භු) ව්‍යත්තෙ, වියත් බසෙහි, පඨති, හදාරයි, ඉගෙනගනී. |
| පට්‍ඨපණා | (ඉ) තැබීම. |
| පට්‍ඨපන | (න) තැබීම. |
| පට්ඨපිත | (ති) තබන ලද, තැබූ. |
| පට්ඨපිත | (3) පටන්ගත්; පිහිටුවන ලද. |
| පට්ඨපෙති | (ප+ඨා+ණෙ) පටන්ගනියි; පිහිටුවයි. |
| පට්ඨපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පටන්ගෙන; පිහිටුවා. |
| පට්ඨාන | (න) ගමන, කාරණය, පිහිටුවීම, එනම් අභිධර්ම මහා ප්රකරණය. |
| පට්ඨාන | (පූ.ක්‍රි) එනම් ඇති අභිධර්ම පොත; පිහිටුවීම. |
| පට්ඨාය | (අ) පටන්, තතොපට්ඨාය, එතැන් පටන්. |
| පට්ඨාය | (නි) එතැන් සිට; පටන්; (පූ.ක්‍රි) එතැන් සිට; පටන්. |
| පට්ප්පස්සම්භනා | (ඉ) සංසිඳීම. |
| පඨති | (ක්‍රි) (d) (භු) පඨ, වියත්තියං, වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති) හදාරයි, ඉගෙනගනියි. |
| පඨති | (පඨ+අ) පොතක් කියවයි; ශබ්දනගා කියයි. |
| පඨන | (න) කියවීම; ශබ්ද නගා කීම. |
| පඨන | (න) හැදෑරීම, උද්ග්‍රහණය. |
| පඨම | (පු) පළමුවැනි, ප්රථම. |
| පඨමං | .ක්‍රි .වි පළමු කොට. |
| පඨම | (3) පළමු; මුලින් වූ. |
| පඨමඡ්ඣාන | (න) පලමුවන ධ්‍යානය, ප්රථම ධ්‍යානය. |
| පඨමතරං | .ක්‍රි .වි සියල්ලට පළමුව. |
| පඨමා | (ඉ) ප්රථමා, පළමුවන තැනැත්තී. |
| පඨමාවිජ්ජා | (ඉ) පළමුවන විද්‍යාව. |
| පඨවී | (ඉ) පෘථිවිය, පොළොව. |
| පඨවී | (ඉ) පොළොව; භූමිය. |
| පඨවීකම්පන | (න) පොළොව කම්පා වීම. |
| පඨවීකසිණ | (න) පෘථිවිය අරමුණුකොට වඩන කසිනය. |
| පඨවීකසින | (න) පොළොව නිමිතිකොට භාවනා කිරීම සඳහා පසු ගෙන සෑදූ මණ්ඩලය. |
| පඨවීචලන | (න) භූමිකම්පාව. |
| පඨවීචාල | (පු) භූමිකම්පාව. |
| පඨවීධාතු | (ඉ) ද්‍රව්‍යයන්හි පවත්නා තද ගතිය. |
| පඨවීධාතු | (ඉ) පෘථිවි ධාතුව, පෘථිවිය. |
| පඨවීසම | (3) පොළොව හා සමානව ද්වාශාදියෙන් කම්පා නොවන. |
| පඨවොජා | (ඉ) පෘථිවි රසය. |
| පඨිත | (ති) හදාළ, ඉගෙනගත්. |
| පඨිතුං | (නි) ශබ්ද නගා කියන්නට. |
| පඨිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියවා; කියවා බලා. |
| පඩි | (චු) නාසනෙ, නැසීමෙහි, පණ්ඩති, නසයි. |
| පඩි | (චු) පරිහාසනෙ, දොස්කීමෙහි, පණ්ඩති, දොස් කියයි. |
| පඩි | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, පණ්ඩති, ගැඹුරු තැන්හි යෙයි. |
| පණ | (චු) ගනුදෙනු කිරීමෙහි, පණෙති, පණයති, ගනුදෙනු කරයි. |
| පණ | (න) වැටුප්, මිල, ධනය, ක්‍රය, වික්‍රය. |
| පණ | (භු) ගනුදෙනු කිරීමෙහි හෝ ස්තුති කිරීමෙහි පණති, ස්තූති කරයි. |
| පණ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පණති, යෙයි. |
| පණක | (පු) සෙවෙල් විශේෂයක්. |
| පණත | (ති) අවනත, යටත්, සුවය. |
| පණත | (ති) පසුවූ දෙය, අවසානය, පිළිත්ත, දුර. |
| පණතසෙල | (පු) ප්රත්යන්ත පර්වතය, මහා පර්වතයක් සමීපයෙහි පිහිටි පර්වතයක්. |
| පණතාන | (න) ඉතාදුර. |
| පණන | (අ) විශේෂාර්ථ පද පූරණයෙහි, යොපන භික්ෂු. |
| පණමති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම පදුත්තෙ, ගෞරව කිරීමෙහි+ති), (ප+ණම+ ති), නමස්කාර කරයි, වඳියි. |
| පණමති | (ප+නමු+අ) නමස්කාර කෙරේ. |
| පණමන | (න) නමස්කාරය, ප්‍රණාමය. |
| පණමිත | (3) වඳිනු ලැබූ. |
| පණමිතුං | (නි) වඳින්නට. |
| පණමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නමස්කාර කොට; වැඳ. |
| පණය | (පු) විස්වාසය, යාඥාව, ස්නේහය. |
| පණව | (පු) පණාබෙර, තුනීවූ මධ්‍ය ඇති බෙරය. |
| පණස | (පු) කොස්ගස. |
| පණසසති | (ක්‍රි) (d) (භු) නස, නාසෙ, නැසීමෙහි + ති), නැසෙයි. |
| පණාද | (පු) උත්තමනාදය, එනම් රජ. |
| පණාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නද, උන්නාදෙ, නාද කිරීමෙහි + ණෙ + ති), නදදෙයි. |
| පණාම | (ති) පැහැර කිරීම. |
| පණාම | (පු) නමස්කාරය; වැඳීම. |
| පණාම | (පු) ප්‍රණාමය, නමස්කාරය. |
| පණාමිත | (පු) ප්‍රණමිත, නමස්කාර කළ. |
| පණාමිත | (3) නෙරපනු ලැබූ. |
| පණාමෙති | (ප+නමු+ණෙ) දොරක් වසයි; නෙරපයි; පහත් කරයි. |
| පණාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නෙරපා; වසා. |
| පණාලිකා | (ඉ) පයිප්පය, බටය, දිය බසිනා මග, කාණුව. |
| පණාලී | (ඉ) ප්‍රණාලී, පීල්ල, සොරොව්ව. |
| පණිදහති | (ප+නි+දහ+අ) ප්රාර්ථනා කරයි; පිහිටුවයි. |
| පණිදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රාර්ථනා කොට. |
| පණිධහති | (ක්‍රි) පිහිටුවයි, නිධාන් කෙරෙයි. |
| පණිධාන | (න) ප්‍රර්ථනාව; බලාපොරොත්තුව. |
| පණිධාන | (න) ප්‍රාර්ථනාව, පැතීම. |
| පණිධි | (ඉ) ප්‍රණධිය, ප්‍රාර්ථනාව, චරපුරුෂයා |
| පණිධිකම්ම | (න) දෙව්දේවතාවුන්ට බාර වූ පරිදි කටයුතු කිරීම. |
| පණිපාත | (පු) නමස්කාරය; වැඳීම. |
| පණිපාත | (පු) ප්‍රණිපාතය, වැඳීම. |
| පණිපාතික | (පු) ප්‍රණිපාත කළ, නමස්කාර කළ තැනැත්තා. |
| පණිය | (ති) විකිණිය යුතු බඩු, වෙළඳ බඩු. |
| පණිය | (න) වෙළඳ බඩුව. |
| පණිය | (පු) වෙළෙන්දා. |
| පණිහිත | (ති) නිධන් කළ. |
| පණිහිත | (3) ප්රාර්ථනා කළ; පිහිටුවන ලද. |
| පණීත | (ති) ප්රණීත, මධුර වස්තු, මිහිරි දෙය. |
| පණීත | (න) ප්රණීත, මිහිරි, නිර්වාණය. |
| පණීත | (3) උසස්; රසවත්. |
| පණීතක | (ති) ප්රණීත, මධුර, මිහිරි. |
| පණීතතර | (3) වඩා උසස්; වඩා රසවත්. |
| පණීතධාතු | (ඉ) ප්රණීත ධාතුව, නවලෝකෝත්තර ධර්මය. |
| පණුදති | (ක්‍රි) (d) (භු) නුද, ඛෙපණෙ, ක්ෂෙපණයෙහි + - (ති) + ණුද + ති), පහකෙරෙයි, කම්පා කෙරෙයි. |
| පණුදන | (න) කම්පාකිරීම, මහත්කොට චලනය කිරීම. |
| පණුදීත | (ති) පැණයන ලද, කව්කළ. |
| පණුන්ත | (පු) බැහැර කළ, ප්රහීණ කළ. |
| පණුන්නකොධ | (පු) සමුච්ඡෙද නොකළ ක්‍රෝධ ඇත්තා. |
| පණෙති | (ප+නි+ණෙ) දඬුවම් පමුණුවයි; පණවයි. |
| පණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පණවා. |
| පණ්ඩක | (පු) නපුංසකයා, ස්ත්රී-පුරුෂ නොවූ තැනැත්තා. |
| පණ්ඩක | (පු) නපුංසකයා. |
| පණ්ඩර | (පු) සුදු පැහැය, එනම් ඇත්කුලය. |
| පණ්ඩර | (3) සුදුසු; (පු) සුද. |
| පණ්ඩව | (පු) රජගහනුවර පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| පණ්ඩිච්ච | (න) පණ්ඩිත බව. |
| පණ්ඩිච්ච | (න) පණ්ඩිතබව, එනම් පාඬිත්‍යය. |
| පණ්ඩිත | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| පණ්ඩිත | පණ්ඩිත වූ. |
| පණ්ඩිත | (3) උගතා; නුවණැත්තා. |
| පණ්ඩිතක | (පු) තමා උගතෙකැයි සිතාගෙන සිටින බොරු පණ්ඩිතයා. |
| පණ්ඩිතක | (පු) පණ්ඩිතයෙක් මෙන් හඟවන්නා. |
| පණ්ඩු | (පු) පඬුපැහැය, පඬුජනපදය. |
| පණ්ඩු | (3) පඬු පැහැති; රතු කසාවන්. |
| පණ්ඩුක | (පු) පඬුපැහැ ඇත්තා. |
| පණ්ඩුකම්බල | (න) පඬු පැහැය ඇති කම්බිලිය. |
| පණ්ඩුකම්බල | (න) රතු කසාවන් කම්බිලිය; ශක්රයාගේ ආසනය. |
| පණ්ඩුකම්බලසිලාසන | (න) ශක්රයාගේ පාණ්ඩුකම්බල ශෛලාසනය. |
| පණ්ඩුපලාස | (පු) ඉදුණු කොළය; පැවිදිවීමට ලෑස්තිව සිටින්නා. |
| පණ්ඩුපලාස | (පු) පැසුණු පත්‍රය, පැහිච්ච කොලය, ප්‍රව්‍රජ්‍යාපෙක්ෂව පාත්‍රා සිවුරු සැපයෙනතුරු විහාරයෙහි වසන්නා. |
| පණ්ඩුරොග | (පු) පාණ්ඩු රෝගය හෝ සෙන්ගමාලය. |
| පණ්ඩුරොගී | (පු) පාණ්ඩු රෝගය ඇත්තා. |
| පණ්ඩුසීහ | (පු) දුඹුරුවර්‍ණ සිංහයා. |
| පණ්ණ | (චු) නීලෙ, නීල වර්ණයෙහි, පණ්ණෙති-පණ්ණයති, නීලවර්‍ණකරයි. |
| පණ්ණ | (න) කොළය; පත්‍රය; ලිපිය; ලිවීමට ගන්නා පත්‍රය. |
| පණ්ණ | (න) ගිලිහුනු දෙය, ගැලවුනු දෙය. |
| පණ්ණ | (න) පත්‍රය, කොලය, ලියමන. |
| පණ්ණක | (ති) නිශ්ශබ්ද, නිසසල. |
| පණ්ණක | (න) එළවඵ, නිල් කොල ජාතිය. |
| පණ්ණක | (න) කොළය; පත්‍රය; ලිපිය; ලිවීමට ගන්නා පත්‍රය. |
| පණ්ණකුටි | (ඉ) අතු පැල; කොළ සෙවිලි ඇති ගෙය. |
| පණ්ණග | (පු) සර්පයා, සපු. |
| පණ්ණත්ති | (ඉ) ප්‍රඥප්තිය පැනවීම. |
| පණ්ණත්ති | (ඉ) බලනු. |
| පණ්ණත්තික | (පු) පනවන්නා. |
| පණ්ණධජ | (පු) පහත්කළ, ධජ ඇත්තා. |
| පණ්ණභාර | (පු) බහාතබන ලද බර. |
| පණ්ණභිසි | (ඉ) පත්‍ර වලින් කළ බිස්ස. |
| පණ්ණරස | (පු) පසලොස, පසලොස්වක. |
| පණ්ණරස | (3) පසළොස. |
| පණ්ණරසම | (පු) පසළොස්වැනි. |
| පණ්ණරසික | (පු) පණ්ණරසියට අයත් |
| පණ්ණරසී | (ති) පසලොස්වක, පසලොස්වක් තිථිය |
| පණ්ණලොම | (පු) ලොමුඩැහැගැනීම, උපදවන තැතිගැනීම නැති බැවින් අනුලොම් ඇති. |
| පණ්ණවච්ඡත්ත | (න) කොළ වලින් සෑදූ කුඩය. |
| පණ්ණවික්කයසාලා | (ඉ) වෙළඳ බඩු විකුණන ශාලාව. |
| පණ්ණසන්ථාර | (පු) පත් ඇතිරිය, කොල ඇතිරිල්ල. |
| පණ්ණසාලා | (ඉ) කොළ සෙවෙනි ඇති ගෙය; පන්සල. |
| පණ්ණසාලා | (ති) පණ්ණසාලාව, පන්සල |
| පණ්ණාකාර | (පු) තෑග්ග; පඬුර. |
| පණ්ණාකාර | හුන් තැනට යවන පඬුර, තෑග්ග. |
| පණ්ණාසා | (ඉ) පණස. |
| පණ්ණික | (පු) පලාකොළ වෙළෙන්දා. |
| පණ්ණික | (පු) මල් වෙළෙන්දා, එළවලු වෙළෙන්දා |
| පණ්ණ්‍යොපජීවී | ව්‍යවහාරයෙන් ජීවත්වන්නා, වෙළෙන්දා. |
| පණ්ථ | (පු) මාර්ගය. |
| පණ්ථක | (පු) මග නියුක්තයා, මාර්ගයෙහි උපන්නහු. |
| පණ්ථදූහන | (න) මං පැහැරීම, මංකොල්ල කෑම. |
| පණ්ථික | (පු) මාර්ගිකයා, මගියා, මාර්ගයෙහි උපන්නා. |
| පණ්නි | (ඉ) පණ්නියුපෙල, පේලිය. |
| පණ්‍ය | (න) වෙළඳ බඩුව. |
| පණ්‍යවීථිකා | (ඉ) සල්පිල, වෙළඳාම් පොල, වෙළඳ වීථිය. |
| පණ්හි | (ඉ) තෘෂ්ණාව, විලුඹ්‍ |
| පණ්හි | (පු) විලුඹ. |
| පණ්හික | (පු) විලුඹ. |
| පණ්හිකා | (ඉ) විලුඹ. |
| පත | (චු) ගතියං, යාමෙහි, පතෙති, පතයති, යෙයි. |
| පත | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පතති, පපතති, වැඩෙයි. |
| පතඞ්ග | (පු) පක්ෂියා, කුරුල්ලා, රත්රන්, පතඟිරුක. |
| පතති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගතියං, යෑමෙහි+ති), හෙයි වැටෙයි. |
| පතති | (පත+අ) ඇද වැටේ; පනියි; වැටේ. |
| පතත්ත | (න) පක්ෂි පත්‍ර, පිහාටු. |
| පතන | (න) වැටීම, හිම. |
| පතන | (න) වැටීම. |
| පතන | (න) හෙලීම, පතනය වීම. |
| පතනක | (පු) වැටීම, පතනය. |
| පතනක | (3) වැටෙන; වැටෙමින්. |
| පතනු | (3) ඉතා තුනී වූ. |
| පතන්ත | (පු) පක්ෂියා. |
| පතන්ත | (3) වැටෙන; වැටෙමින්. |
| පතමාන | (3) වැටෙන; වැටෙමින්. |
| පතරති | (ක්‍රි) (d) (භු) තර, තරණෙ, එතෙර වීමෙහි+ති , ප+තර+ති), එතරවෙයි, එගොඩවෙයි. |
| පතාකා | (ඉ) කොඩිය; කොඩිය. |
| පතාකා | (ඉ) පතාකය. |
| පතාකිනි | (ඉ) බොහෝ පත්‍ර ඇති වැල. |
| පතාප | (පු) තේජස; ප්‍රතාපය. |
| පතාප | (පු) ප්‍රතාප, කොෂජවු තේජස, දීප්තිමත් ශරීර ස්වභාව, අධිකව තැවීම, එනම් නිරය. |
| පතාපන | (න) තැවීම, අධික තැවීම. |
| පතාපවන්තු | (3) තේජස් ඇති. |
| පතාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප, තාපෙ, තැවීමෙහි + ණෙ+ති, ප+තාපෙ+ති), තවයි, දවයි. |
| පතාපෙති | (ප+තප+ණෙ) ඉතා තවයි; දැඩි සේ රත් කරයි. |
| පතායති | (ක්‍රි) (d) (භු) තය,ගතියං, යෑමෙහි+ති), පතුරුවයි. |
| පතාරණ | (න) එතරවීම, එගොඩවීම. |
| පතාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) තර, තරණෙ, එතෙර කිරීමෙහි + ණෙ+ - (ති) ප) + තා + ර+ ති), එතර කරයි. |
| පති | (අ) ප්‍රතිදාන, නිවාරණ, ප්‍රතිලොම, ග්රහණය, නිවෘති, සාදෘශ්‍ය පත්‍රතිෂ්ඨා, අභිමුඛ බව, ගමන් ප්‍රතිපොධ, ප්‍රතිගමනාර්ථ, පශ්චිම ක්‍රියා, ආදර කිරීම, පිණිස, යනාර්ථ ලක්ෂණාදිය යන මෙහි. |
| පති | (ති) ඉසුරු, ඇත්තා, අධිපතියා. |
| පති | (පු) ස්වාමිපුරුෂයා, හිමියා. |
| පති | අ.ක්‍රි වැටුණේය; (පු) අයිතිකාරයා; ස්වාමි පුරුෂයා; ස්වාමියා; හිමියා. |
| පතික | (පු) ස්වාමියා, ස්වාමිපුරුෂයා. |
| පතික | (3) ස්වාමියකු ඇති. |
| පතිකිට්ඨ | (පු) ලාමක දෙය, පහත් දෙය. |
| පතිකුට්ඨ | (3) ආක්‍රෝශ ලැබූ; නින්දා ලැබූ. |
| පතිකුල | (න) ස්වාමිපුරුෂයා ගේ පවුල. |
| පතිකූටන | හැකිලෙන, ඇකිලෙන. |
| පතික්‍රියා | (ඉ) පිළියම, ප්‍රතික්‍රියා කිරීම. |
| පතිග්ගණ්හන | (න) ප්රතිග්රහණය, පිළිගැනීම. |
| පතිග්ගණ්හන | (න) ප්රතිග්රහණය, පිළිගැනීම. |
| පතිට්ඨති | (ක්‍රි) (d (දි) ඨා, ගතිනිවත්තියං, ගති පැවැතුම්හි+ති), පිහිටයි. |
| පතිට්ඨහති | (පති+ඨා+අ) පිහිටයි; ස්ථිරව සිටී. |
| පතිට්ඨහන | (න) පිහිටුවීම, ප්‍රතිෂ්ඨාපනය. |
| පතිට්ඨහිතබ්බ | (3) පිහිටිය යුතු. |
| පතිට්ඨහිතුං | (නි) පිහිටන්නට. |
| පතිට්ඨහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිහිටා. |
| පතිට්ඨා | (ඉ) ආධාරය; උපකාරය; පිහිට. |
| පතිට්ඨා | (ඉ) ප්‍රතිෂ්ඨාව, පිහිටීම. |
| පතිට්ඨාතබ්බ | (3) පිහිටියු යුතු. |
| පතිට්ඨාති | (පති+ඨා+අ) පිහිටයි; ස්ථිරව සිටී. |
| පතිට්ඨාතුං | (නි) පිහිටන්නට. |
| පතිට්ඨාන | (න) පිහිටීම. |
| පතිට්ඨාපන | (න) ප්‍රතිෂ්ඨාපනය, පිහිටුවීම. |
| පතිට්ඨාපිත | (ති) ප්‍රතිෂ්ඨාපිත, පිහිටුවන ලද. |
| පතිට්ඨාපිත | (3) තැන්පත් කළ; තැබූ; පිහිටුවන ලද. |
| පතිට්ඨාපෙති | (පති+ඨා+ණෙ) තබයි; පිහිටුවයි. |
| පතිට්ඨාපෙතු | (පු) පිහිටුවන්නා. |
| පතිට්ඨාපෙතුං | (නි) පිහිටුවන්නට. |
| පතිට්ඨාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිහිටුවා. |
| පතිට්ඨාය | (පූ.ක්‍රි) පිහිටා. |
| පතිට්ඨිත | ප්‍රතිෂ්ඨිත, පිහිටුවන ලද, පිහිටි. |
| පතිත | (ති) වැටුණු, ප්රසිද්ධ, පතළ. |
| පතිත | (3) වැටුණු. |
| පතිතිට්ඨති | (පති+ඨා+අ) නැවත නැගිටියි; නොවැටී සිටියි. |
| පතිතුං | (නි) වැටෙන්නට. |
| පතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැටීම. |
| පතිදාන | (න) තෑග්ග; තෑග්ගට තෑග්ග. |
| පතිපිණ්ඩ | (පු) තමා විසින් ගත් පිඬු වෙනුවට ආපසු පිඬුදීම, ගත් ආහාර වෙනුවට වෙන ආහාර දීම. |
| පතිපීළන | (න) පෙළීම. |
| පතිබොධ | (පු) ප්‍රතිබෝධය, අවබෝධය. |
| පතිබ්බත | (න) පතිව්‍රතාව, පතිවත. |
| පතිබ්බතා | (ඉ) පතිව්‍රතා ඇත්තී, සිය හිමියා හැර අන් පුරුෂයෙක් නොපතන්නී. |
| පතිබ්බතා | (ඉ) ස්වාමියා කෙරෙහි පමණක් ඇලෙන ස්ත්රී. |
| පතිභු | (ති) ඇපය, ගිවිසුම, පොරොන්දුව. |
| පතිමණ්ඩිත | ප්‍රතිමණ්ඩිත, සැරසුනු. |
| පතිමණ්ඩිත | (3) යුක්ත වූ; සැරසූ. |
| පතිමා | (ඉ) ප්රතිමාව, පිළිබිඹුව. |
| පතිමාන | (පු) බුහුමන් කිරීම, සත්කාරය. |
| පතිමානිත | (3) බුහුමන් කරන ලද. |
| පතිමානෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මාන, පූජායං, පිදීමෙහි + ණෙ + ති), බුහුමන් කරයි, සත්කාර කරයි. |
| පතිමානෙති | (පටි+මාන+ණෙ) ගෞරව කරයි; බලාපොරොත්තු වෙයි; බුහුමන් කරයි. |
| පතිරූප | (ති) සුදුසු, ප්රතිරූපය, සමාන රූපය. |
| පතිරූපං | (අ) ස්වීකාරයෙහි සුදුසු. |
| පතිරූප | (3) ගැළපෙන; යෝග්‍ය; යෝග්‍යය; සුදුසු; සුදුසු. |
| පතිරූපක | (3) අනිකක් හා සමානව පෙනෙතත් සත්‍යවශ‍යෙන් සමාන නොවූ දෙය. |
| පතිරූපදෙස | (පු) සුදුසු ප්‍රදේශය, තුනුරුවන් පිහිටි දේශය. |
| පතිලීන | (පු) සැඟවීම. |
| පතිලීයති | ඉවත් ව යේ; සැඟවේ. |
| පතිංවරා | (ඉ) ස්වේච්ඡාවෙන් වල්ලභයන් සොයන්නී, වෙසඟන. |
| පතිවී | (ඉ) බටහිර දිශාව. |
| පතිසල්ලින | (පු) ඵලසමවත, ඵලසමාපත්තිය, ඒකීභාවය. |
| පතිසල්ලීයන | (න) ඵලසමවතින් වසන. |
| පතිසිරා | (ඉ) තිරය, කඩතුරාව, වසනලද වස්ත්රය. |
| පතිස්‍යාරොග | (න) ප්‍රතිශ්‍යා රෝගය, හෙම්බිරිස්සාව. |
| පතිස්සත | (පු) නුමුලා සිහි ඇත්තා. |
| පතිස්සත | (3) සිහිය ඇති. |
| පතිස්සති | (ඉ) එළඹසිටි සිහිය. |
| පතිස්සය | (පු) ගෙය, ගෘහය. |
| පතිහාස | (පු) කණේරු ගස. |
| පතීක | (පු) ශරීරාවයව. |
| පතීචි | (ඉ) පශ්චිම දිශාව, අපර දිශාව, බස්නාහිර දිශාව. |
| පතීත | (3) සතුටු වූ. |
| පතීර | (න) ඉවුර, එතෙර. |
| පතෙය්‍ය | (ති) කසාද බැඳීමට සුදුසු. |
| පතොද | (පු) කැවිට, කෙවිට, සබුක්කුව. |
| පතොද | (පු) කෙවිට; දක්කන; දණ්ඩ. |
| පතොදක | (පු) ඇනීම; කෙවිටි කිරීම. |
| පතොදක | (පු) කෙවිට, කසය. |
| පතොදලට්ඨි | (ඉ) කෙවිටි ලීය. |
| පතොලි | (ඉ) විථිය, වීදිය. |
| පත්ත | (න) කොළය; පත්‍රය; පියාපත; පිහාට්ට. |
| පත්ත | (පු) - (න) පියාපත්, පත්‍ර, භෝජන පාත්‍ර, පැමිණෙන ලද දෙය. |
| පත්ත | (පු) (න) පාත්රය; භාජනය. |
| පත්ත | (3) අවබෝධ කළ; පැමිණි; ලැබූ. |
| පත්තක | (න) කුඩා පාත්රය හෝ භාජනය. |
| පත්තක | (පු) පත්‍ර ඇති, කොළ ඇති. |
| පත්තකඡවික | (න) පාත්‍රා පයිය. |
| පත්තකණ්ඩොලික | පාත්රය දමන සැරියක්. |
| පත්තක්ඛන්ධ | කඳට හෙලන ලද හිස, බිම බලා ගැන්ම. |
| පත්තක්ඛන්ධ | (3) නමාගත් කඳ (=පිට) ඇති; නැමී බිම බලාගත්. |
| පත්තගත | (3) පාත්‍රයෙහි ඇතුළත් දෙය. |
| පත්තගන්ධ | (පු) කොළ සුවඳ. |
| පත්තගාහක | (පු) අනුන්ගේ පාත්රය ගෙන යන්නා. |
| පත්තචීවර | (න) පාත්‍රා සිවුරු, පා සිවුරු. |
| පත්තත්ථවිකා | (ඉ) පාත්‍ර දමන පසුම්බිය. |
| පත්තපණ්ඩත්ත | (න) මළ අය, කඵරිය කළ තැනැත්තා. |
| පත්තපාණී | (පු) පක්ෂියා. |
| පත්තපාණී | (3) පාත්රය අතේ ඇත්තා. |
| පත්තපිණ්ඩික | (3) එක් භාජනයකින් පමණක් අනුභව කරන්නා. |
| පත්තබ්බ | (ති) පැමිණිය යුතු දෙය. |
| පත්තබ්බ | (3) පැමිණිය යුතු. |
| පත්තමාළක | පාත්රය තබන මැස්ස. |
| පත්තයාන | (න) පියාපත් යානාව කොට ඇත්තා, පක්ෂියා. |
| පත්තළි | (ඉ) වතු කැන්, කෙසෙල් කැන්. |
| පත්තාණික | (න) කඩු ආදී ආයුධ ගත් පුරුෂයන්, සතර දෙනෙකුගෙන් යුත් සමූහය, ඇණිය. |
| පත්තාධාර | (න) පාත්‍රාධාරය, පාත්‍රා අඩිය. |
| පත්තාධාර | (පු) පාත්‍රයේ අඩිය. |
| පත්තානුමොදනා | (ඉ) පින් අනුමෝදන් කරවීම. |
| පත්තාල්හක | (පු) පත්‍ර වලින් සාදන ලද නැලියෙන් වැලි ආදිය මැන කරන ක්‍රීඩාව, පත්නැලියෙන් වැලි ආදිය මැන සෙල්ලම් කිරීම. |
| පත්ති | (ඉ) පාබල සෙනඟ; පැමිණීම; පින් අනුමෝදන් කරවීම. |
| පත්ති | (ඉ) ප්‍රාප්තිය, පැමිණීම, පාබල සෙනඟ, ගමන. |
| පත්ති | (පු) වාරය, ඍද්ධිකරණයෙහි කැමති තැනකට පැමිණීම. |
| පත්තික | (පු) පාබල සේනාව. |
| පත්තික | (3) කොටස් කාරයා; පයින් යන්නා; හවුල් ඇත්තා. |
| පත්තිකා | (ඉ) කොලය, පත් ඉරුව. |
| පත්තිදාන | (න) පින්දීම. |
| පත්තිය | (පු) විශ්වාසය, ඇදහීම. |
| පත්තියායති | (ක්‍රි) (d) (චු) පත, ගතියං, යෑමෙහි+ ති), විශ්වාස කරයි. |
| පත්තීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, ගතියං, යෑමෙහි+ ඊ+ති), පාත්‍රයක් කැමති වෙයි. |
| පත්තුං | (නි) පැමිණෙන්නට. |
| පත්තුණ්ණ | (න) වස්ත්‍ර වර්ගයක්. |
| පත්තුන්න | (න) එනම් රටෙහි වූ පිළි, සේදූ පිළි. |
| පත්ත්‍යෙය | (ති) ස්වාමියෙක් ලැබිය යුතු. |
| පත්ථ | (චු) යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි, පත්ථයති, ඉල්වයි. |
| පත්ථ | (පු) නැලිය, පර්වතයාගේ එක පැත්තක්. |
| පත්ථ | (පු) නැළියෙන් සතරෙන් කොටස; පන; විවේක ස්ථානය. |
| පත්ථට | (පු) පතළ, ප්රසිද්ධ, පැතුරුණ. |
| පත්ථට | (3) පැතුරුණු. |
| පත්ථණ්ඩිල | (න) ආශ්‍රමයේ මිදුල; පන්සලේ සකස්කළ පොළොව. |
| පත්ථද්ධ | (ති) ඉතා දැඩි, ඉතා තද. |
| පත්ථයති | (ප+අත්ථ+ණය) පතයි; බලාපොරොත්තුවේ. |
| පත්ථයන්ත | (3) පතන; පතමින්; බලාපොරොත්තුවෙමින්. |
| පත්ථයමාන | (3) පතන; පතමින්; බලාපොරොත්තුවෙමින්. |
| පත්ථයාන | (න) පැතිම, පතනය. |
| පත්ථයාන | (3) පතන; පතමින්. |
| පත්ථයිතබ්බ | (3) පැතියයුතු. |
| පත්ථයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතා; ප්රාර්ථනා කොට. |
| පත්ථර | (ති) පැතිරීම. |
| පත්ථර | (පු) ගල්තලාව; ගල්ලෑල්ල; නලාව; ලෑල්ල. |
| පත්ථරති | (ක්‍රි) (d) (චු) පත්ථ, යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි+ති), පතුරුවයි, පැතිරෙයි. |
| පත්ථරති | (ප+ථර+අ) දිග හැරේ; පැතිරෙයි. |
| පත්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැතිරී. |
| පත්ථාව | (පු) ප්‍රස්තාව, අවස්ථාව, කාලය, වේලාව. |
| පත්ථිත | (න) පැතූදෙය. |
| පත්ථිත | (න) ප්රාර්ථනා කළ, පතන ලද. |
| පත්ථිත | (3) පැතූ; බලාපොරොත්තුවූ. |
| පත්ථින්ත | (ති) තද, රඵ, දැඩි. |
| පත්ථිය | (පු) තෘෂ්ණාව, පැතිය යුත්ත. |
| පත්ථිව | (පු) රජ. |
| පත්ථිව | පාර්ථිව, රජ දරුවා. |
| පත්ථෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පත්ථ, යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි+ණෙ+ති), පතයි. |
| පත්ථෙති | (ප+අත්ථ+ණෙ) පතයි. |
| පත්ථෙතුං | (නි) පතන්නට. |
| පත්ථෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතා; ප්‍රාර්ථනාකොට. |
| පත්ථෙන්ත | (3) පතන; පතමින්. |
| පත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ; ලබා. |
| පථ | (චු) පාකම්ම, ප්රකට බවෙහි, පථති, ප්රකට වෙයි. |
| පථ | (පු) මාර්ගය, පාර. |
| පථ | (පු) මාර්ගය. |
| පථ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පථති, යෙයි. |
| පථද්ධි | (ඉ) විනිවිද ගිය මාර්ගය. |
| පථබ්‍ය | (පු) පෘථිවිය පිළිබඳ. |
| පථවි | (ඉ) පොළොව; භූමිය. |
| පථව්‍ය | (පු) පෘථිවිය පිළිබඳ. |
| පථාවි | (පු) මගියා, පථිකයා. |
| පථාවි | (පු) මගියා. |
| පථි | (චු) ගතියං, යාමෙහි, පත්ථෙති, පත්ථයති, යෙයි. |
| පථික | (පු) මගියා. |
| පථික | (පු) මාර්ගිකයා, මගියා. |
| පථිත | (ති) ප්රසිද්ධ, ප්රකට, පතළ. |
| පථ්‍යා | (ඉ) අරළු, හරීතකී. |
| පද | (චු) ගතියං, යාමෙහි, පදෙති, පදයති, යෙයි |
| පද | (දි) ගමනෙ, යාමෙහි, පජ්ජති, පටිපජ්ජති, යෙයි. |
| පද | (න) කාරණය; ගාථාපදය; නිවන; පාදය; පියවර; පිහිටිතැන; වචනය. |
| පද | (න) ස්ථානය, ආරක්ෂාව, නිර්වාණය, කාරණය, ශබ්දය, වස්තුව, කොටස, පාදය, පාදලාඤ්ඡනය, අරමුණ |
| පද | (භු) චිරෙ, ස්ථිර බැව්හි, පදිති, ස්ථිර කරයි. |
| පදක | (පු) වේදය දන්නා. |
| පදක්ඛිණා | (ඉ) ගෞරව පිණිස වටේ යාම; වටේ කැරකීම. |
| පදක්ඛිණා | ප්‍රදක්ශිණාව, පැදකුණු කිරීම, දකුණතින් වටේටයාම, අවවාදය මනාකොට තබා ගැනීම, වෘද්ධිය |
| පදග | (පු) පාබල සේනාව. |
| පදචේතිය | (න) බුදුරදුන්ගේ පා සටහන. |
| පදජාත | (න) පියවර වර්ග හෝ පද සමූහය. |
| පදට්ඨාණන | ආසන්න කාරණය, ධර්මයන්ගේ ලක්ෂණයාදි කරුණු සතරින් එකක්. |
| පදට්ඨාන | (න) ආසන්නකාරණය; ළං වූ හේතුව. |
| පදත්ත | (3) දෙන ලද. |
| පදත්ථ | පදාර්ථය |
| පදපූරණ | (න) එය සඳහා යෙදූ නිපාත පදය; ගාථාපදය හෝ වාක්‍යය පිරවීම. |
| පදපූරණ | (න) පද සම්පූර්ණ කිරීම. |
| පදභාජන | (න) වාක්‍යයක පද බෙදීම. |
| පදභාණක | (පු) ධර්මපද කියන්නා. |
| පදර | (න) පොළොවේ පැල්ම; ලෑල්ල. |
| පදර | (පු) පෝරුව, බිඳීම, මහත්භූමි විවරය, ප්‍රදාරයයි කියන ලද කිළිමාල නම් වූ ලේ යාම. |
| පදවණ්ණනා | (ඉ) පදයන්ගේ අර්ථ විස්තර කිරීම. |
| පදවලඤජ | (න) පියවර සටහන. |
| පදවි | (ඉ) මාර්ගය, පාර. |
| පදවිභාග | (පු) පද වෙන් කිරීම. |
| පදවීථිහාර | (පු) සම ගමණින් යන්නහුගේ පා දෙක අතර පිහිටි මිටිරියන් ප්රමාණ ප්‍රදේශය. |
| පදසද්ද | (පු) පියවර ශබ්දය. |
| පදහණ | (න) උත්සාහය, වීර්ය්යය. |
| පදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධා ධාරණෙ, දැරීමෙහි + ති), වීර්ය්ය කරයි, උත්සාහ කරයි. |
| පදහති | (ප+දහ+අ) බලවත් උත්සාහ කරයි; ස්ථිර ලෙස පිහිටුවයි. |
| පදහන | (න) බලවත් උත්සාහ කිරීම. |
| පදාතවෙ | (නි) දෙන්නට. |
| පදාති | (ඉ) පාබල සේනාව. |
| පදාති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා දානෙ, දීමෙහි + - (ති) + ප) + දාති), ප්‍රදානය කෙරෙයි. |
| පදාති | (ප+දා+අ) දෙයි. |
| පදාතු | (පු) දෙන අය. |
| පදාන | (න) දීම. |
| පදාන | (පු) ප්‍රදානය, දීම, ත්‍යාගය. |
| පදාරණ | (න) දෙකට පැලීම. |
| පදාලණ | (න) පැලීම, දෙකට පැලීම. |
| පදාලෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) දල, විදාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ණෙ + ති), පලයි, දෙපළු කරයි. |
| පදාළන | (න) පැළීම. |
| පදාළිත | (ති) පලනලද, පලකළ. |
| පදාළිත | (3) පළන ලද; පැළූ. |
| පදාළෙති | (ප+දර+ණෙ) පළයි. |
| පදාළෙතු | (පු) පළන්නා. |
| පදාළෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දෙපළුකොට; පළා. |
| පදික | (ති) පද හදාරන තැනැත්තා, චතුර්විධ පද ඉගෙන ගන්නා අය. |
| පදික | (පු) පදිකයා, පදහදාරන්නා. |
| පදික | (පු) පාබලසෙනග. |
| පදික | (3) චතුප්පදික ආදී සමානයන්හි පද ඇති; පයින් යන්නා. |
| පදිත්ත | (3) ඇවිලගත්; දැල්වුණු. |
| පදිප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) දීප, දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ති), බබලයි, දිලිසෙයි, ගිනි ගනියි. |
| පදිප්පති | (ප+දිස+ය) ප්රකට වේ; පෙනේ. |
| පදිස්සමාන | (3) පෙනෙන. |
| පදීත්ත | (ති) දිලිසෙන ලද, ගිනිගන්නා ලද, බබලන ලද. |
| පදීප | (පු) එළිය; පහන. |
| පදීප | (පු) ප්‍රදීපය, පහණ, පාණ, ලාම්පුව. |
| පදීපකාල | (පු) පහන් දල්වන කාලය. |
| පදීපණ | (න) විෂ භේදයක්. |
| පදීපිත | (ති) දල්වනලද, පත්තු කළ. |
| පදීපිත | (3) ඇවිලගත්; දල්වන ලද. |
| පදීපීයති | (ක්‍රි) (d දිස, දිත්තියං, බැබැලීමෙහි + ඊය + ති), දල්වනු ලැබේ. |
| පදීපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිප, දිත්තියං බැබලීමෙහි + ණෙ + - (ති) ප) + ල් පෙතී), දක්වයි, ගිනි දල්වයි. |
| පදීපෙති | (ප+දීප+ණෙ) දල්වයි; පත්තුකරයි. |
| පදීපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දල්වා. |
| පදීපෙය්‍ය | (න) පහණට හිත තෙල් පහන් කබල් ආදිය. |
| පදීපෙය්‍ය | (න) පහන් දැල්වීමට උවමනා දේ. |
| පදීයති | (ප+දා+ඊ+ය) දෙනු ලැබේ. |
| පදීයමාන | (3) දෙනු ලබන. |
| පදීස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, පෙක්ඛණෙ බැලීමෙහි + ති), දකී. |
| පදුට්ඨ | (ති) අතිශයින් දුෂ්ඨ, ඉතා නපුරු. |
| පදුට්ඨ | (3) ඉතා දුෂ්ට වූ; ඉතා නරක් වූ; දූෂිත වූ. |
| පදුබ්භති | (ක්‍රි) - (d) (චු) දුභ, සත්ථමෙභ, ද්වේෂයෙහි + ති=ප + දුබ්භති), ද්‍රෝහ කරයි. |
| පදුබ්භති | (ප+දුභ+ය) කුමන්ත්‍රණ කෙරේ; ද්‍රෝහ ක්‍රියා කෙරේ. |
| පදුම | (න) නෙලුම්මල; පියුම; විශාල ගණනක්. |
| පදුම | (පු) නරකයක නමක්. |
| පදුම | (පු) පියුම, උත්පල සියක් ලක්ෂයක් වූ සංඛ්‍යාව, එනම් නිරය, පෙති සීයක් ඇති පියුම, පෙති සීයක් නැත්තා වූ හෝ සුදු පියුම |
| පදුමකණ්ණිකා | (ඉ) නෙලුම්මලේ බීජ කෝෂය; පියුම් කෙමිය. |
| පදුමකලාප | (පු) නෙළුම්මල් මිටිය. |
| පදුමගබ්භ | (පු) පියුමේ ඇතුළ. |
| පදුමනාහ | (පු) විෂ්ණු, පියුම් නැබ, විෂ්ණුගේ පෙකනියෙන් පියුම් රැසක් හටගෙන තිබේ යයි මිත්‍යාමතයකි. |
| පදුමපත්ත | (න) පියුම් පෙත්ත. |
| පදුමරාග | (පු) පද්මරාග මාණික්‍යය, පියුම් රාමිණ. |
| පදුමරාග | (පු) රතු කැටය. |
| පදුමසර | (පු) (න) පියුම්විල. |
| පදුමි | (3) පියුම් ඇත්තා; (පු) පදුමකුලයේ ඇතා. |
| පදුමිණි | (ඉ) පියුම් විල, පද්ම තඩාගය. |
| පදුමිනීපත්ත | (න) නෙලුම් කොළය. |
| පදුසන | (න) දූෂ්‍ය කිරීම, කෙළසීම. |
| පදුසිත | (ති) දූෂ්‍ය කළ, අතිශයින් දූෂ්‍ය කළ. |
| පදුස්සණ | (න) ද්වේෂ කිරීම. |
| පදුස්සති | (ප+දුස+ය) විරුද්ධ වේ; විරුද්ධව ක්‍රියා කෙරේ. |
| පදුස්සති | ක්‍ර - (d) (චු) දුස, නාසෙ, නැසීමෙහි + - (ති) ප) + දු) + ස + ති), ද්වේෂ කෙරෙයි. |
| පදුස්සන | (න) විරුද්ධ ක්‍රියා කිරීම. |
| පදූසිත | (3) දූසිත වූ; නරක් කළ. |
| පදෙස | (පු) කොටස; ප්‍රදේශය; ස්ථානය. |
| පදෙස | (පු) ප්‍රදේශය, පෙදෙස, මහපට ඇඟිල්ල සහ තර්ජනිය විදහාගත කල ඇතිවන ප්රමාණය. |
| පදෙසඤාණ | (න) කොටසක දැනීම. |
| පදෙසන | (න) ත්‍යාගය, හුන්තැනට යවන පඬුර. |
| පදෙසරජ්ජ | (න) කුඩා දේශයක රජකම; යටත් රාජ්‍යය. |
| පදෙසරාජ | (පු) යටත් රජ හෝ කුඩා රටක රජ. |
| පදෙසිත | (ති) ප්‍රදේශයට අයත්, කොටසකට අයත්. |
| පදොස | (පු) කිලුට; දූෂණය; රාත්‍රි මුඛය හෙවත් ඇඳිරි වැටෙන වේලාව. |
| පදොස | (පු) වෙසොත්පත්තිය, රාතිමුඛය, සැන්දෑව, සැන්දෑ කාලය, සවස් කාලය. |
| පදොසික | (ති) දූෂ්‍ය කරන්නා. |
| පදොසී | (ති) දූෂ්‍ය කරන්නී, දුෂ්ඨකම් කරන්නී. |
| පදොසෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) දුස, නාසෙ, නැසීමෙහි + ති), ද්වේෂ කෙරෙයි. |
| පදොසෙති | (ක්‍රි) (ප + දුසෙති) දූෂ්‍ය කෙරෙයි. |
| පද්ධ | (ති) මගට පැමිණි, සේවය කරන. |
| පද්ධති | (ඉ) මාර්ගය, මාවත. |
| පද්ම | (න) නෙලුම්මල; පියුම; විශාල ගණනක්. |
| පද්ම | (පු) නරකයක නමක්. |
| පධංස | (පු) කොල්ලකෑම; පහරදීම; විනාශ කිරීම. |
| පධංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධංස, ධංසනෙ, දැවීමෙහි + ප) + ධංස + ති), නසයි, දවයි. |
| පධංසන | (පු) කොල්ලකෑම; පහරදීම; විනාශ කිරීම. |
| පධංසිය | (3) පහර දියහැකි; විනාශ කළ හැකි. |
| පධංසෙති | (ප+ධංස+ණෙ) පැහැර ගනී; විනාශ කරයි; හිරිහැර කරයි. |
| පධාන | (න) කෙලෙසුන් තැවීමේ උත්සාහය; වීර්ය. |
| පධාන | (පු) ප්රධාන, පළමුවන, ප්රමුඛ. |
| පධාන | (3) ප්රධාන; ප්රමුඛ. |
| පධානඝර | (න) භාවනා කිරීම සඳහා ගොඩනැඟූ ගෙය. |
| පධානවන්තු | (පු) ප්රධානයා, ප්‍රථමයා. |
| පධානික | (පු) ප්‍රධානයාට අයත්. |
| පධානික | (3) සමථ භාවනාවන්හි යෙදුණු. |
| පධානිය | (පු) පළමුවෙනියා, ප්රධාන තැනැත්තා. |
| පධානිය | (3) සමථ භාවනාවන්හි යෙදුණු. |
| පධාරිත | (ති) දරණලද, උසුලන ලද. |
| පධාවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධාවු, ගතියං, යෑමෙහි + - (ති) + ප) + ධා + - (ව) + ති), දුවයි, ධාවනය කරයි. |
| පධාවති | (ප+ධාවු+අ) එහා මෙහා දුවයි; දුවයි. |
| පධාවන | (න) එහාමෙහා දිවීම. |
| පධාවි | (පු) දුවන්නා, දුවන තැනැත්තා. |
| පධි | (ඉ) රථයෙහි නිම්වලල්ල, කරත්ත පට්ටම. |
| පධුපති | (ක්‍රි) (d) (චු) ධූප, ධූපෙ, දුම් ගැසීමෙහි + - (ති) ප) + ධූ + ප) + ති), අතිශයින් දුමයි, අතිශයින් දුම් ගසයි. |
| පධුපිත | (ති) දුම්ගසන ලද. |
| පධූපිත | (3) දැල්වුණු; දුම්දමන; දුමෙන් වැසීගත්. |
| පධොත | (ති) සෝදන ලද, පිරිසිදු කළ. |
| පධොත | (3) මනාසේ සේදූ. |
| පන | (නි) පදපූරණයෙහි නිපාතයකි; වනාහි. |
| පනස | (න) කොස්ගෙඩිය. |
| පනස | (පු) කොස්ගස. |
| පනස්සති | (ප+නස+ය) විනාශ වේ. |
| පනාළිකා | (ඉ) ජලනලය; දිය බස්නා පීල්ල. |
| පනුදති | (ප+නුද+අ) දුරු කෙරේ. |
| පනුදන | (න) දුරු කිරීම. |
| පනුදිත | (3) ඉවත් කළ; දුරුකළ. |
| පනුදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරුකොට. |
| පනූදන | (න) දුරු කිරීම. |
| පන්ති | (ඉ) පංතිය; පෙළ. |
| පන්ති | (ඉ) පේළිය. |
| පන්ථ | (පු) මාර්ගය. |
| පන්ථක | (පු) මගියා. |
| පන්ථඝාත | (පු) මං පැහැරීම. |
| පන්ථදූහන | මං පැහැරීම; (න) මං පැහැරීම. |
| පන්ථික | (3) මගියා; මඟ යන්නා. |
| පන්න | (3) කෙළවරෙහි වූ; පහත් වූ; පහතට තැබූ; බහා තැබූ; විවේක ඇති. |
| පන්නග | (පු) සර්පයා. |
| පන්නභාර | (3) බහා තැබූ බර ඇති. |
| පන්නලොම | (3) පහත හෙළාගත් ලොම් ඇති; යටත් වූ. |
| පන්නසෙනාසන | (න) විවේක ස්ථානයෙහි පිහිටි වාසස්ථානය. |
| පප | (න) ජලය, වතුර, “ආපං පපං මහොදකංති වුච්චති.” |
| පප | (න) ජලය. |
| පපච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච, පාකෙ, පිසීමෙහි + ති), පිසියි. |
| පපඤ්ච | (පු) කල් ගත කිරීම; ප්‍රමාදය; ප්‍රමාදයට හේතු වූ ක්ලේශය. |
| පපඤ්ච | (පු) ප්‍රපඤ්ච, තෘෂ්ණාදි පපඤ්චය, උත්තරය. |
| පපඤ්චණ | (න) ප්‍රමාදය. |
| පපඤ්චති | (ක්‍රි) ප්‍රමාද කරයි. |
| පපඤ්චිත | (න) ප්‍රමාදයට හේතු වූ ක්ලේශය. |
| පපඤ්චිත | (3) ප්‍රමාද කළ විස්තර කළ. |
| පපඤ්චෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) බ්‍යත්තීකරෙ, ප්රමාදයෙහි + ණෙ + ති), ප්‍රමාද කරයි. |
| පපඤ්චෙති | (ප+පච+ණෙ) ප්‍රමාද කරයි; විස්තර කරයි. |
| පපටිකා | (ඉ) ගැලවුණු පොත්ත; පතුර. |
| පපතණ | (න) වැටීම. |
| පපතති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, පතනෙ, වැටීමෙහි + - (ති) = ප) + පපති), හෙයි, වැටෙයි. |
| පපතති | (ප+පත+අ) වැටේ. |
| පපතන | (න) වැටීම. |
| පපති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, පතනෙ, වැටීමෙහි + - (ති) ප) + පති), වැටේ, පතිත වෙයි. |
| පපතික | (පු) වැටෙන්නා, පතිතවන්නා. |
| පපතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැටී. |
| පපද | (පු) පය අග. |
| පපද | (පු) පාදාග්‍රය, පතුලේ කෙළවර. |
| පපා | (ඉ) පැන් ශාලාව, පැන්හල. |
| පපා | පැන් භාජන තබන තැන; පැන්හල. |
| පපාත | (පු) ප්‍රපාතය, පර්වත ප්‍රණතය, පර්වත පල්ලම. |
| පපාත | (පු) ප්‍රපාතය; බෑවුම; වැටීම. |
| පපාතතට | (පු) ප්‍රපාතයේ මුදුන. |
| පපාතී | (පු) ප්‍රපාතයට වැටෙන්නා, පහතට වැටෙන්නා. |
| පපාතී | (3) වැටෙන්නා. |
| පපිතාමහ | (පු) සීයාගේ පියා. |
| පපීතාමහ | (පු) මී මුත්තා, මුත්තගේ පියා. |
| පපීලිත | (ති) පරණවූ, වැහැරී ගිය, සොරකම් කළ. |
| පපුණ්ණාග | (පු) තුවර, තෝර. |
| පපුත්ත | (පු) මුණුපුරා, දුවගේ හෝ පුතාගේ පුතා. |
| පපුත්ත | (පු) මුනුබුරා. |
| පපුප්ඵක | (න) ත්‍රෛභූමිකවෘතය |
| පප්පටක | (න) බිම්මල; හත්ත. |
| පප්පොඨෙති | (ප+පොථ+ණෙ) ගසා දමයි. |
| පප්පොති | (ප+අප+ඔ) පැමිණේ; ලබාගනී. |
| පප්ඵට | (පු) පැපිලිය. |
| පප්ඵාස | (න) පපුමාංසය. |
| පප්ඵාස | (න) පපුව; හෘදය වස්තුවට පිටින් තිබෙන පපුමස. |
| පප්ඵොටණ | (න) කුල්ලේ පෙලීම, ගසා දැමීම. |
| පප්ඵොටි | (පු) පැපිලිය. |
| පප්ඵොටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵුට, විකසනෙ, විකාසයෙහි + ණෙ + ති), පොලයි. |
| පප්ඵොඨෙති | (ප+පොථ+ණෙ) ගසා දමයි. |
| පබන්ධ | (පු) ගාථා බැඳීම් ආදිය; නොසිඳී පැවැත්ම. |
| පබන්ධ | (පු) ප්රබන්ධය, ගද්‍ය පද්‍ය වශයෙන් ද්විධ වූ ප්රබන්ධය. |
| පබන්ධකප්පනා | (ඉ) ප්‍රබන්ධයෙන් කල්පිත වූ කාදම්බරී අත්තනගලුවංසාදී කාව්‍ය විශේෂය. |
| පබල | (පු) ප්‍රබල, මහත් බලය, අධික බලය. |
| පබල | (3) ඉතා බලවත්. |
| පබාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාහ, නිවාරණෙ, වැලැක්මෙහි + ති), වලක්වයි. |
| පබාළ්හ | (පු) ඉතා දැඩි. |
| පබාළ්හති | (ක්‍රි) (d) (භු) බහ, වුද්ධියං, වැඩීමෙහි + ති), දැඩි කරයි. |
| පබුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) බුධ, බොධනෙ, පිබිදීමෙහි + ති=ප + බුජ්ඣති), පිබිදෙයි. |
| පබුජ්ඣති | (ප+බුධ+ය) අවබෝධ කරයි; පිපේ; පිබිදේ. |
| පබුජ්ඣන | (න) පිබිදීම. |
| පබුජ්ඣිත | (ති) පිබිදෙන ලද. |
| පබුද්ධ | (පු) අවබොධ කළ, පිබිදුනු. |
| පබුද්ධ | (3) අවබෝධ කළ; පිපුණු; පිබිදුණු. |
| පබොධ | (පු) ප්‍රබෝධය, අවබෝධය. |
| පබොධති | (ක්‍රි) (d (දි) බුධ, බොධනෙ, පිබිදීමෙහි + ති), ප්‍රබෝධ කරයි. |
| පබොධන | (න) උත්සාහවත් කිරීම; පිබිද වීම. |
| පබොධන | (න) ප්‍රබෝධය. |
| පබොධිත | (3) ප්‍රබෝධ කළ; පිබිද වූ. |
| පබොධෙති | (ප+බුධ+ණෙ) අවබෝධ කරවයි; පුබුදුවයි. |
| පබ්බ | (න) කොටස; පුරුක; සන්ධිය. |
| පබ්බ | (පු) පර්ව, සන්ධිය, පුරුෂ, ථිති විශේෂ. |
| පබ්බ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පබ්බති, යෙයි. |
| පබ්බ | (භු) පූරණෙ, පිරීමෙහි, පබති, පුරය. |
| පබ්බජති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + ති), (ප + වජති) පැවිදි වෙයි. |
| පබ්බජති | (ප+වජ+අ) ගිහිගෙය හැර යයි; පැවිදි වේ. |
| පබ්බජන | (න) පැවිදිවන, තපසට යාම. |
| පබ්බජන | (න) පැවිදිවීමට ලෑස්තිව සිටින්නා. |
| පබ්බජන්ත | (3) පැවිදිවෙන; පැවිදිවෙමින්. |
| පබ්බජිත | (ති) පැවිදිකළ, මහණකළ. |
| පබ්බජිත | (ති) පැවිද්ද, පැවිදිවන ලද. |
| පබ්බජිත | (3) පැවිදි වූ; (පු) පැවිද්දා. |
| පබ්බජිතුං | (නි) පැවිදිවන්නට. |
| පබ්බජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැවිදි වී. |
| පබ්බජිය | (පූ.ක්‍රි) පැවිදි වී. |
| පබ්බජ්ජා | (ඉ) පැවිද්ද; පැවිදි වීම. |
| පබ්බජ්ජා | (ඉ) ප්‍රවෘජ්‍යාව, පැවිදිවීම, පැවිද්ද, මහණවීම. |
| පබ්බත | (පු) කන්ද; පර්වතය. |
| පබ්බත | (පු) පර්වතය, කන්දය. |
| පබ්බතක | (පු) පර්වතයක්, කන්දක්. |
| පබ්බතකූට | (න) කඳු මුදුන. |
| පබ්බතගහන | (න) කඳුවලින් ගැවසීගත් පෙදෙස. |
| පබ්බතට්ඨ | (3) පර්වතයෙහි සිටි. |
| පබ්බතපාද | (පු) කඳු පාමුල. |
| පබ්බතසිඛර | (න) කඳු මුදුන. |
| පබ්බතෙය්‍ය | (ති) පර්වතයෙහි නියුක්ත, හැසිරෙන. |
| පබ්බතෙය්‍ය | (3) එහි උපන්; පර්වතයන්හි හැසිරෙන. |
| පබ්බාජන | (න) නෙරපීම, රටෙන් නෙරපීම, පිටුවහල් කිරීම. |
| පබ්බාජන | (න) නෙරපීම; පැවිදි කිරීම; පිටමං කිරීම. |
| පබ්බාජනිය | (න) ශාසනයෙන් නෙරපිය යුතු විනය කර්මයක්, චූදිතයා. |
| පබ්බාජනීය | (3) නෙරපිය යුතු. |
| පබ්බාජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වජ ගතියං, යාමෙහි + ණෙ + ති), පැවිදි කරවයි. |
| පබ්බාජෙති | (ප+වජ+ණෙ) නෙරපයි; පැවිදි කරයි; රටින් පිටකරයි. |
| පබ්බාජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැවිදි කරවා; රටින් නෙරපා. |
| පබ්බෙධ | නි) පසාකරගෙන යන. |
| පබ්භාර | (පු) පල්ලම, පර්වතප්‍රපාතය. |
| පබ්භාර | (3) නැමුණු; (පු) කන්ද බිඳීයාමෙන් සෑදුණු ගුහාව වැනි තැන. |
| පභ | (ති) රශ්මිය, ප්රභාව, ආලෝකය. |
| පභංගු | (3) බිඳෙන සුලු; ලෙහෙසියෙන් බිඳීයන. |
| පභංගුර | (3) බිඳෙන සුලු; ලෙහෙසියෙන් බිඳීයන. |
| පභග්ග | (ති) විනාශ කළ, කැඩුනු, පැරදුනු. |
| පභග්ග | (3) බිඳී ගිය; බිඳුණු. |
| පභඞ්කර | (පු) ආලෝක කරන්න; සූර්යයා. |
| පභඞ්කර | ආලෝක කරන්නා, හිරු. |
| පභඞ්ග | (ති) කැඩෙන, බිඳෙන. |
| පභඞ්ගු | (න) බිඳෙනසුලු, රැස්විහිදෙන. |
| පභඞ්ඝන | (න) බබලන, දිලිසෙන. |
| පභඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භඤ්ජ, භඤ්ජනෙ, බිඳීමෙහි + - (ති) ප) + භඤ්ජ + ති), බිඳෙයි. |
| පභඤ්ජන | (න) සුළඟ, බිඳීම. |
| පභඤ්ජිත | (ති) බිඳෙන ලද. |
| පභව | (පු) උපදනා තැන; මුල් හටගැන්ම. |
| පභව | (පු) ප්‍රභව, උත්පත්තිය, කාරණය, ස්ථානය, පළමු හටගත් වස්තු. |
| පභව | (3) සමාසයේදී ප්‍රභව කොට ඇති. |
| පභවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි + ති) (ප + භව + ති), පහළවෙයි, හට ගනියි |
| පභවති | (ප+භූ+අ) ලො බසී; හටගනී. |
| පභස්සති | (ක්‍රි) (d (දි) භසු, අධොපතනෙ, පහතට වැටීමෙහි + ති), (ප + භස්සති) පහතට බසී. |
| පභස්සර | (න) ප්‍රභාස්වර,රැස්විහිදෙන, ආලෝකමත්, බඹසර, රස්මිය. |
| පභස්සර | (3) ඉතා පැහැදිලි; ඉතා බබළන. |
| පභා | (ඉ) ආලෝකය. |
| පභා | (ඉ) ප්රභාව, රස්මිය, ආලෝකය, පඹ. |
| පභාකර | (පු) ප්‍රභාකර, ආලෝක කරන්නා, සූර්ය්යයා. |
| පභාත | (න) උදෑසන. |
| පභාත | (න) ප්‍රභාතය, අළුයම, අති උදය. |
| පභාති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා දිත්තිය, බැබලීමෙහි + ති) (ප + භා + ති), බබලයි, දිලිසෙයි. |
| පභාති | (ප+භා+අ) බබළයි. |
| පභාමාලා | (ඉ) රශ්මි මාලාව. |
| පභාව | (පු) තේජස; බලය. |
| පභාව | (පු) ප්රභාව, වික්රමය, තෙජස, දණ්ඩනයෙන් උපත් තෙජස, සමර්ථභාවය. |
| පභාවිත | (ති) භාවිතාකළ, ප්‍රගුණ කළ. |
| පභාවීත | (3) වඩන ලද; වෂ ආදිය පොවන ලද. |
| පභාවෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සත්තායංවීමෙහි + තී, ප) + භාවෙති), වඩයි, වර්ධනය කරයි. |
| පභාවෙති | (ප+භූ+ණෙ) ඖෂධ කවයි; වඩයි. |
| පභාස | (පු) ආලෝකය, දීප්තිය. |
| පභාස | (පු) ආලෝකය; එළිය. |
| පභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා (සු) දිත්තියං බැබලීමෙහි + තී), (ප + භාස + ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| පභාසති | (ප+භාස+අ) බබළයි. |
| පභාසිත | (3) බැබළුණු. |
| පභාසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාසු, දිත්තියං, බැබලීමෙහි + ණෙ + - (ති) ප) + භාසෙති), බබලයි. |
| පභාසෙති | (ප+භාස+ණෙ) ආලෝක කරයි; බබුළුවයි. |
| පභාසෙතුං | (නි) බබුළුවන්නට. |
| පභාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බබුළුවා. |
| පභිජ්ජති | (ප+භිද+ය කර්ම) පළාගෙන මතුවේ; බිඳේ. |
| පභිජ්ජන | (න) බිඳී යාම; වෙන්වීම. |
| පභින්දති | (ක්‍රි) (d (රු) භිඳ, විදාරණෙ, බිඳීමෙහි + - (ති) ප) + භිද + ති), බිඳියි. |
| පභින්න | (පු) බිඳිනු, මත්තහස්තියා. |
| පභින්න | (3) ප්‍රභේද ගත හෙවත් විශේෂ විභාගයට පැමිණි; බිඳී ගිය; බිඳී මතු වූ. |
| පභු | (පු) ප්‍රභු, අධිපති, ඉසුරු ඇත්තා, නායකයා. |
| පභුති | (අ) ප්‍රභූති, පටන්කොට, ආරම්භකොට. |
| පභුතික | (ති) ආරම්භකොට ගෙන එන. |
| පභුත්ත | (න) ප්‍රභුභාවය, ප්‍රධානභාවය. |
| පභූ | (පු) අධිපතියා; ප්‍රභූවරයා; සමර්ථයා. |
| පභූති | (3) ආදී කොට ඇති; ප්රමුඛ කොට ඇති. |
| පභූතික | (3) ආදී කොට ඇති; ප්රමුඛ කොට ඇති. |
| පභෙද | (3) ප්‍රභේද ඇති; වෙනස් ඇති; (පු) ප්‍රභේදය; වෙන්වීම; වෙනස. |
| පභෙදන | (න) කොටස් වෙන් කිරීම; බිඳ දැමීම; බිඳීම. |
| පමජ්ජති | (ප+මද+ය) අතගායි; දුශ්චරිතයන්හි යෙදේ; ප්‍රමාද වේ; පිරිමදියි. |
| පමජ්ජිතුං | (නි) ප්‍රමාදවන්නට. |
| පමජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රමාද වී; පිරිමැද. |
| පමජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රමාද වී; පිරිමැද. |
| පමත්ත | (ති) ප්‍රමත්ත, ප්‍රමාද, කඩිසර නොවන. |
| පමත්ත | (3) ප්‍රමාදයට පත්; පිරිහෙන ක්‍රියාවල යෙදුණු; මත් වූ. |
| පමත්තබන්ධු | (පු) ප්‍රමාදවූවන්ගේ මිත්රයා; මාරයා. |
| පමත්තබන්ධු | ප්‍රමාදයින්ගේ නෑයා, මාරදිව්‍ය පුත්රයා. |
| පමථාධිප | (පු) ඊශ්වරයා. |
| පමථිත | (3) මඬින ලද; මිරිකූ. |
| පමදවන | (න) රජගෙය අවට උයන. |
| පමදා | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| පමදායී | (ඉ) ස්ත්රී, කාන්තාව, ප්‍රමාදා. |
| පමදාවන | (න) ප්‍රමාදා (ප්‍රමාද) වන, අන්තඃපුරවාසින් හා රජදරුවන් කෙළනා උයන, ක්‍රීඩාවනොද්‍යානය. |
| පමද්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) මද්ද, මද්දනෙ, මැඩීමෙහි + - (ති) ප) + මද්ද + ති), මිරිකයි, පොඩිකරයි. |
| පමද්දති | (ප+මද්ද+අ) මඬියි; යටත් කරයි. |
| පමද්දන | (න) මැඩීම, මිරිකීම. |
| පමද්දන | (න) මැඬීම; යටත්කිරීම. |
| පමද්දිත | (ති) මඩනාලද, මිරිකන ලද. |
| පමද්දිත | (3) මඬින ලද; යටත් කළ. |
| පමද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැඩ; යටත් කොට. |
| පමා | (ඉ) ප්රමාණය, පමාන. |
| පමාණ | (න) උසමහත ආදිය; ප්රමාණය; මැණීම; මිම්ම. |
| පමාණක | (පු) ප්රමාණ වූ, පමණ වූ. |
| පමාණක | (3) පමණ ඇති. |
| පමාණයති | (ක්‍රි) (d) (භු) මාන, පූජායං, පිදීමෙහි + - (ති) ප) + මාණයති), පුදයි. |
| පමාණික | (3) නියම ප්‍රමාණයෙන් යුත්. |
| පමාතු | (පු) - (ඉ) මවගේ මව්. |
| පමාතු | (පු) ප්‍රමාද කරන්නා; මණින්නා. |
| පමාද | (පු) දුශ්චරිතය; ප්‍රමාදය; වැරදීම. |
| පමාද | (පු) ප්‍රමාද, පමා, සිහි මුළාව. |
| පමාදි | (පු) ප්‍රමාද වන පුද්ගලයා. |
| පමාධිකරණ | (න) ප්‍රමාදයට කාරණා. |
| පමාන | (න) ප්රමාණය, පමණ, කාරණය, ශ්‍රාස්ත්‍රය, ප්රමාණ, සත්‍යවාදී, පමණදන්නා, නිත්‍යාර්ථ, සීමා. |
| පමාය | (පු.ක්‍රි) බෙදූ, මැණු. |
| පමිණාති | (ප+මි+ණා) ප්රමාණ කරයි; මණියි. |
| පමිණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රමාණකොට; මැණ. |
| පමිත | (3) ප්‍රමාණකළ; මණින ලද. |
| පමිති | (ඉ) ප්රමාණය, පමණ. |
| පමිලාත | (ති) වියලුණු, මැලවුනු. |
| පමුඛ | (න) ඉදිරිය; ගෙයි ඉදිරිපස. |
| පමුඛ | (පු) ප්රමුඛ, ඉදිරිපත් වූ, ප්රධාන වූයේ, ආලින්දය. |
| පමුඛ | (3) ඉදිරියෙහි වූ; ප්රධාන වූ; ප්රමුඛ වූ. |
| පමුච්චති | (ප+මුච+ය කර්ම) නිදහස් වේ; මිදේ. |
| පමුච්චිත | (ති) මිදෙන ලද. |
| පමුච්චිතුං | (නි) නිදහස්වන්නට. |
| පමුච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස්වී; මිදී. |
| පමුච්චුති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුව, මොවන, මිදීමෙහි + - (ති) ප) + මුව + ති), මිදෙයි. |
| පමුච්ඡිත | (3) ඉතා ඇලුණු; මුසපත් වූ; මුළා වූ; මූර්ච්ඡාවට පත්. |
| පමුඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුච, මොචනෙ, මිදීමෙහි + ති), මිදෙයි. |
| පමුඤ්චති | (ප+මුච+ංඅ) අත්හරියි; නිදහස් කරයි; මුදයි. |
| පමුඤ්චන | (න) මිදීම. |
| පමුඤ්චිත | (ති) මිදෙන ලද. |
| පමුඤ්චිතුං | (නි) අත්හරින්නට; මුදන්නට. |
| පමුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර; මුදා. |
| පමුඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර; මුදා. |
| පමුට්ඨ | (3) මතක නැති වූ; සිහිමුළා වූ. |
| පමුට්ඨණ | (න) මුළාවීම. |
| පමුත්ත | (පු) මුදනලද, මිදෙනලද. |
| පමුත්ත | (3) නිදහස් වූ; මිදුණු; වෙන්වී ගිය. |
| පමුත්ති | (ඉ) නිදහස; මිදීයාම; වෙන්වීයාම. |
| පමුත්ති | (ති) මිදීම, මොක්ෂය. |
| පමුද | (පු) ප්‍රමොදය, සතුට, සංතෝෂය. |
| පමුදිත | (ති) ප්රමුදිත, සතුටට පැමිණි. |
| පමුදිත | (ති) ප්රමුදිත, සන්තොස වන ලද. |
| පමුදිත | (3) ප්‍රීතිමත්; සතුටුවූ. |
| පමුය්හණ | (න) මුළාවීම, මුළාව. |
| පමුය්හති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුහ, වෙවිත්තසු, මුළාවීමෙහි + - (ති) (ප + මුය්හ, ති)), මුළාවෙයි. |
| පමුය්හති | (ප+මුහ+ය) කලබලයට පත්වේ; මුළාවේ. |
| පමුළ්හ | (පු) අතිමුළාව, අධිකමුළාව. |
| පමූළ්හ | (3) ඉතා මුළාවූ; සිහිඑළවාගත නොහැකි. |
| පමෙය්‍ය | (3) ප්රමාණ කළහැකි; මැණියහැකි. |
| පමොක්ඛ | (පු) මිදීම, මාර්ගයෙන් ලැබියයුතු ඵලය, ප්‍රමොක්ෂය. |
| පමොක්ඛ | (පු) මිදීයාම. |
| පමොචති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුව, වොචෙ, මිදීමෙහි + ති), මුදයි. |
| පමොචන | (න) නිදහස් කිරීම; ලිහාදැමීම. |
| පමොචන | (න) ප්‍රමොචනය, මිදීම. |
| පමොචෙති | (ප+මුව+ණෙ) ගලවයි; නිදහස් කරයි; මුදයි; ලිහා දමයි. |
| පමොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කොට; මුදා. |
| පමොද | (පු) ප්‍රමොදය, සන්තොසය. |
| පමොද | (පු) සතුට. |
| පමොදණ | (න) සන්තොසය. |
| පමොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුද, මොදනෙ, සතුටුවීමෙහි + ති), සතුටුවෙයි. |
| පමොදති | (ප+මුද+අ) ප්‍රීතිමත් වේ; සතුටු වේ. |
| පමොදනා | (ඉ) සතුටු වීම. |
| පමොදිත | (ති) සතුටුවනලද. |
| පමොදිතුං | (නි) සතුටුවන්නට. |
| පමොදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| පමොදිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| පමොහ | (පු) ප්‍රමෝහය, මුළාව, අධික මෝහය. |
| පමොහණ | (න) මුළාවීම, අධික මුළාවීම. |
| පමොහති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුහ, මුච්ඡායං, මුළාවෙහි + ති), මුළාවෙයි. |
| පමොහන | (න) මුළාකිරීම. |
| පමොහන | (3) පොළොඹවන. |
| පමොහිත | (ති) ඉතාමත් මුළාවනලද. |
| පමොහෙති | (ප+මුහ+ණෙ) මුළා කරවයි. |
| පම්පක | (පු) උණහපුළුවා. |
| පම්පක | (පු) හුණපුඵලා. |
| පම්පතක | (පු) හුණපුඵලා. |
| පම්භ | (න) ඇස්පිහාට්ට. |
| පම්මුස්මිත | (ති) මුළාවනලද, මුළාවූ. |
| පම්මුස්සණ | (න) මුළාවීම. |
| පම්මුස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුස, සම්මොසෙ, මුළාවෙහි + ති), මුළාවෙයි. |
| පම්හ | (න) අක්ෂිරෝම, ඇසිපිහාටු. |
| පය | (පු) (න) කිරි; ජලය. |
| පය | (පු) කිරි, ජලය. |
| පය | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පයති, යෙයි. |
| පයක | (පු) මී මුත්තා, මුත්තාගේ පියා, පියාගේ පියාගේ පියාගේ පියාගේ පියා. |
| පයච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) යාව, යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි + ති), ඉල්වයි, දෙයි. |
| පයත | (ති) පවිත්‍ර, පිරිසිදු. |
| පයත | (3) පිරිසිදු. |
| පයතණ | (න) ප්‍රයත්නය, උත්සාහය. |
| පයතපාණි | (පු) පවිත්‍ර කළ අත් ඇත්තා, දන් දීමෙහි ඇලුනහු. |
| පයන | (න) උත්සාහය. |
| පයාත | (ති) අයත් වූ, අයිති, සන්තක. |
| පයාත | (3) ගිය. |
| පයාති | (ක්‍රි) - (d) (භු) යා, ගතිපාපුනණෙසු ගමන්හි + - (ති) (ප + යා + ති), යෙයි. |
| පයාති | (ප+යා+අ) ඉදිරියට යේ. |
| පයිරුපාසති | (පරි+උප+ආස+අ) ආශ්රය කෙරේ. |
| පයිරුපාසනා | (ඉ) ආශ්රය කිරීම. |
| පයිරුපාසන්ත | (3) ආශ්රය කරමින්; ආශ්‍රයකරන. |
| පයිරුපාසමාන | (3) ආශ්රය කරන; ආශ්රය කරමින්. |
| පයිරුපාසිත | (3) ආශ්‍රිතදෙය; ආශ්‍රිතවූ. |
| පයිරුපාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආශ්‍රයකොට. |
| පයුඤ්ජණ | (න) යෙදීම. |
| පයුඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති), (ප + යුජ + ති), යොදයි. |
| පයුඤ්ජති | (ප+යුජ+අ) පිළිපදියි; යෙදේ. |
| පයුඤ්ජිත | (ති) යොදනලද. |
| පයුත | (ති) යෙදූ, සංයුක්ත. |
| පයුත්ත | (ති) ප්රයුක්ත, යොදන ලද. |
| පයුත්ත | (3) කරත්තයට බැඳි; යෙදුණු; යොදන ලද. |
| පයුත්තක | (පු) යොදන ලද, ප්රයුක්ත. |
| පයුත්තක | (3) අනිකකු සඳහා රහසේ ක්‍රියා කරන්නා; ඔත්තුකාරයා; යොදවනලද අය. |
| පයුරුදාහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, ගෙනයෑමෙහි, + පරි + උදයාදි + හර + ති), කතා කරයි. |
| පයුරුපාසණ | (න) ආශ්රය, සේවනය, පයුරු පාසණය. |
| පයුරුපාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ආස, උපවෙසනෙ, ඇසුරු කිරීමෙහි + පරි + උප + පාස + - (ති) පයුරු + පාස + ති), - (ක්‍රි) ආශ්රය කෙරෙයි. |
| පයුරුපාසික | (පු) ආශ්රය කරන්නා. |
| පයුරුපාසිත | (ති) පයුරුපාසනය කළ, ආශ්රය කළ. |
| පයොග | (පු) උපාය; ක්‍රියාව; යෙදීම; වීර්යය. |
| පයොග | (පු) ප්‍රයොග, සව්‍යාපාරත්වය, යෙදීම. |
| පයොගකරණ | (න) උත්සාහ කිරීම; උපාය යෙදීම. |
| පයොගවිපත්ති | (ඉ) යහපත් ක්‍රියා පිළිවෙළ. |
| ප‍යොජක | (3) යොදවන්නා. |
| පයොජන | (න) ප්‍රයොජනය, ඵලය, නියොග කටයුතු, කාර්ය්යය. |
| පයොජන | ප්‍රයෝජනය; ඵලය; යෙදවීම. |
| පයොජිත | (ති) යොදන ලද, මෙහෙයන ලද. |
| පයොජිත | (3) උත්සාහවත් කරන ලද; යෙදූ; යොදවනලද. |
| පයොජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ණෙ + ති), යොදයි, මෙහෙයයි. |
| පයොජෙති | (ප+යුජ+ණෙ) නියුක්ත කරවයි. |
| පයොජෙති | (ප+යුජ+ණෙ) යොදවයි. |
| පයොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යොදවා. |
| පයොධර | (පු) වළාකුළ; ස්ත්‍රින්ගේ තනය. |
| පයොධර | (පු) ස්ත්රී පයොධරය, තනය, මේඝය, වලාකුළ. |
| පයොවෙග | (පු) ජල ප්රවාහය, ජල වේගය. |
| පය්‍යක | (පු) සීයාගේ පියා. |
| පර | (චු) ගමනෙ යාමෙහි, පරෙති, පරයති, යෙයි. |
| පර | (චු) සිඳීමෙහි, පිරිසිදු කිරීමෙහි, පාලෙති, පලයති, සිඳියි, පිරිසිදු කරයි. |
| පර | (පු) පසමිතුරු උත්තමයා, අන්‍යයා, පශ්වත්භාවය, නිවන. |
| පරං | .ක්‍රි .වි ඔබ්බෙහි. |
| පර | (3) අන්‍යයා; අන්‍යවූ; අනුන් අයත්; සතුරු වූ; ස්වකීය නොවූ. |
| පරකත | (3) අනුන්කළ. |
| පරකාර | (පු) අනුන්ගේ ක්‍රියාව. |
| පරකීය | (පු) දනා අයත්, අන්‍යයාට අයිති. |
| පරක්කම | (පු) පරාක්රමය, මහත් වීර්ය්යය, ශූරත්වය. |
| පරක්කම | (පු) බලය; වීර්යය. |
| පරක්කමති | (පරා+කමු+අ) උත්සාහ කෙරේ. |
| පරක්කමධාතු | (ති) උතුම් වීර්ය්යය. |
| පරක්කමන | (න) උත්සාහ කිරීම. |
| පරක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සාහකොට. |
| පරචාරිකා | (ඉ) සේවිකාව. |
| පරචිත්තවිජානන | අනුන්ගේ සිත් දැන ගැනීම. |
| පරචිත්තවිජානනඤාණ | (න) අනුන්ගේ සිත් දැනගන්නා නුවණ. |
| පරජන | (පු) අන්‍යයා; පිටරැටියා. |
| පරණුවාද | (පු) අනුන්ගේ නින්දාව. |
| පරතොඝොස | (පු) අනුන්ගෙන් ඇසීම. |
| පරත්ථ | (නි) පරලෙව්හි. |
| පරත්ථ | (පු) අනුන්ගේ යහපත; පරාර්ථය. |
| පරත්ථ | පරඅර්ථය, අන්‍යයාගේ ප්‍රයෝජනය, පරලොව පරමාර්ථය. |
| පරද | (ති) ආශා ඇතිකරවන. |
| පරදත්තුපජීවි | (පු) අනුන් විසින් දෙන ලද දෙයින් ජීවත්වන තැනැත්තා, අනුන්ගේ දෙයින් සුව ලබන, එනම් ප්‍රේත නිකායෙහි උපන් තැනැත්තා. |
| පරදත්තූපජීවි | (3) අනුන් දුන් දෙයින් ජීවත්වන්නා. |
| පරදවුත්ති | (3) අනුන් දුන් දෙයින් ජීවත්වන්නා. |
| පරදාර | (පු) අන්‍යාගේ භාර්යාව. |
| පරදාරකම්ම | (න) අනුන්ගේ භාර්යාවන් වෙත යාම. |
| පරදාරා | (ඉ) පර ස්ත්රී, අන් අඹුව. |
| පරදාරික | (පු) පරභාර්යාවන් කරායාමෙහි යෙදුණු අය. |
| පරධීන | (ති) පරායත්ත, අනුන්ට අයිති. |
| පරනිම්මිත | (ති) අනුන් විසින් නිර්මිත කරන ලද්ද, එනම් දෙව්ලොව. |
| පරනෙය්‍ය | (3) අනුන් විසින් මග පෙන්විය යුතු. |
| පරපච්චය | (3) අන්‍යයන් කෙරෙහි විශ්වාසය තබන; අනුන්ගේ පිහිට සොයන. |
| පරපත්තිය | (3) අන්‍යයන් කෙරෙහි විශ්වාසය තබන; අනුන්ගේ පිහිට සොයන. |
| පරපුට්ඨ | පරපුටු, අනුන් විසින් පොෂ්‍යය කරන්නා, කොවුලා, කාකයා. |
| පරපුට්ඨ | (3) අනුන් විසින් පෝෂිත වූ; කොවුලා. |
| පරපෙස්ස | (3) අනුන්ගේ දූත කම් කරන; අනුන්ට මෙහෙ කරන. |
| පරපෙස්සිය | (3) අනුන්ගේ දූත කම් කරන; අනුන්ට මෙහෙ කරන. |
| පරභාග | (පු) පසු කොටස. |
| පරම | (3) ඉතා උසස්; උතුම්. |
| පරමත්ත | (න) පරපරිකල්පිත ආත්මය, පරමාත්මය. |
| පරමත්ථ | (පු) ඉතා උසස් යහපත; උසස් බලාපොරොත්තුව; පරමාර්ථය. |
| පරමත්ථ | (පු) පරමාර්ථය, උත්තමාර්ථය, ප්‍රධානාර්ථය, නිවන. |
| පරමත්ථදෙසනා | (ඉ) පරමාර්ථදේශනාව, අභිධර්මදේශනාව. |
| පරමදාන | (න) උතුම් දානය,ශ්‍රේෂ්ඨ දානය. |
| පරමනිබ්බාන | (න) එනම් නිර්වාණ වාදය. |
| පරමන්න | (න) කිරිබත, උතුම්බත. |
| පරමමුඛා | (අ) අසම්මුඛාර්ථයෙහි. |
| පරංමරණා | .ක්‍රි .වි මරණින් මත්තෙහි. |
| පරමසති | (ක්‍රි) (d) (භු) මස්, ආමසනෙ, ස්පර්ශ කිරීමෙහි+ති) පිරිමදියි, ස්පර්ශ කරයි. |
| පරමසුකුමාල | (පු) ඉතා සියුමැලි, ඉතා මෘදු. |
| පරමාණු | (පු) අණු‍වෙන් 36න් කොටස. |
| පරමානු | (පු) අනුප්‍රමාණයෙන් තිහෙන් කොටස, සූර්‍ය්‍යා, දැල්කවුලු අතරට ගිය කල්හි යම්සියුම් රජසක් දක්නා ලැබේනම් එයින් තිහෙන් කොටස. |
| පරමායු | (න) ආයුෂයේ අන්තිම ගණන. |
| පරමායු | (න) පරමායුසය, ඒකාලවල මනුෂ්‍යයින්ට යන නියම සම්පූර්ණ වයස. |
| පරමිට්ඨි | (පු) බ්රහ්මයා. |
| පරම්පරා | (ඉ) පරම්පරාව, අන්වය, වංශය, පරපුරය. |
| පරම්පරා | (3) මවුපිය පරම්පරාදිය. |
| පරම්මුඛ | (න) අනභිමුඛය, ඉදිරිපස නොවන. |
| පරම්මුඛ | (3) ඉවතට හරවාගත් මුහුණඇති. |
| පරරූප | (න) අන්‍යයන්ගේ රූපය, පරවූ රූපය. |
| පරලොක | (පු) අන්‍යභවය, අන්‍යලෝකය. |
| පරලොක | (පු) පරලොව. |
| පරවම්භන | (න) අනුන් පහත් කොට කථා කිරීම. |
| පරවම්භන | (න) අනුන් හෙළා දැකිම. |
| පරවම්හන | (න) අනුන්ට හෙලාදැකීම. |
| පරවාද | (පු) අනුන්ගේ මතය. |
| පරවාද | (පු) අන්‍යවාද, දෙසැටදිටු. |
| පරවාදි | (3) විරුද්ධ වාද කියන්නා. |
| පරවිසය | (පු) අනුන්ගේ රට, දනාඅයත් දේශය. |
| පරවිසය | (පු) අනුන්ගේ රට. |
| පරවෙදිය | (පු) අනුන් පිළිබඳව තැබියයුතු දේ. |
| පරව්‍යාබාධ | (පු) අනුන්ට හිරිහැර කිරීම. |
| පරසු | (පු) පොරොව. |
| පරසුවෙ | (නි) අනිද්දා. |
| පරසෙනා | (ඉ) විරුද්ධ සේනාව. |
| පරස්සපද | (න) අන්‍යයා පිලිබඳ පදය. |
| පරහත | (පු) අනුන් විසින් පොෂ්‍යය කළ අය, කවුඩා, යාචක. |
| පරහත්ථගත | (3) අනුන් අතට පත්. |
| පරහර | (පු) පරභත, අනුන් විසින් පොෂ්‍යය කල තැනැත්තා. |
| පරහිත | (පු) අනුන්ට යහපත. |
| පරහෙතු | (නි) අනුන් නිසා; අනුන් පිණිස. |
| පරා | (අ) පිරිහීම, පෙරළීම, ගමන්, අතිසයාර්ථ, ප්‍රතිපක්ෂාර්ථ, වික්‍රම, පරාමර්ෂණ යනාදියෙහි. |
| පරාජය | (පු) පැරදීම. |
| පරාජය | (පු) පැරුදීම. |
| පරාජයති | (පරා+ජි+ය) පරදවනු ලැබේ. |
| පරාජිත | (ති) පැරදුනු, පරදවන ලද. |
| පරාජිත | (3) පරදවන ලද; පැරදුණු. |
| පරාජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජෙ ජයෙ, දිනීමෙහි + - (ති) පරා + ජෙ + ති) පරදවයි. |
| පරාජෙති | (පරා+ජි+ණෙ) පරදවයි; යටත් කරයි. |
| පරාජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරදවා. |
| පරාද | (පු) මල්රේනු, මකරන්ද, මුවරද. |
| පරාදීන | (3) අනුන් අයත්; අනුන්ට යටත්. |
| පරාපත | (පු) පරෙවියා. |
| පරාභව | (පු) පිරිහීම; විනාශය. |
| පරාභව | (පු) පිරිහීම. |
| පරාභවති | (ක්‍රි) (d) (භු) (භු) සත්තයං, වීමෙහි + පර + ආ භූ + ති) පිරිහෙයි. |
| පරාභවති | (පරා+භු+අ) පිරිහේ; මැඩපවත්වයි. |
| පරාභවන්ත | (3) පිරිහෙන. |
| පරාභුත | (ති) මඩනාලද. |
| පරාභුත | (3) පිරිහුණු. |
| පරාමට්ඨ | (ති) පරාමර්ෂණය කළ, ස්පර්ශ කළ. |
| පරාමද්ධ | (3) අත ගෑ; ස්පර්ශ කළ; සිතින් දැඩි සේ ගත්. |
| පරාමයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතගා. |
| පරාමසති | (ක්‍රි) (d) (භු) මස, ආමසනෙ, ස්පර්ශයෙහි + ති) පරා + ආමසති, ස්පර්ශ කෙරෙයි. |
| පරාමසති | (ක්‍රි) ස්පර්ශ කරයි. |
| පරාමසති | (පරි+ආ+මස+අ) අතගායි; සපර්ශ කරයි. |
| පරාමසන | (න) පරාමර්ෂණය, ස්පර්ශ කිරීම. |
| පරාමස්ස | (අ) පරාමර්ෂණය කොට. |
| පරාමාස | (පු) අල්ලා ගැනීම; ස්පර්ශකිරීම. |
| පරාමාස | (පු) ස්පර්ශ කිරීම. |
| පරාමාසී | (පු) ස්පර්ශ කරන තැනැත්තා. |
| පරාම්මුඛා | (නි) අසම්මුඛයෙහි; තමා ඉදිරියෙහි නැති තැන. |
| පරායණ | (න) පිහිට. |
| පරායණ | (3) පිහිට කොට ඇති. |
| පරායත්ත | (3) අනුන් අයත්. |
| පරායන | (න) පිහිට, ආධාරය. |
| පරායික | (පු) පරාඅයත්, අනුන්ට අයිති. |
| පරායිනී | (ඉ) පිහිටාධාරයක් නැති තැනැත්තී. |
| පරි | (අ) හාත්පස, පරිච්ඡෙද, ආලිංගන, වර්ජන දොසකථා, හැදීම, අවමාන, ආධාර භොජන, ගහණ, ව්‍යාප්ති, ස්වභාව, ලක්ෂණාදිය. |
| පරි | හාත්පස සම්පූර්ණ ආදී අර්ථවත් උපසර්ගයක්. |
| පරිකඩ්ඪති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කඩ්ඪ, ආකඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි + - (ති) (පරි + කඩ්ඪ + ති), ආපසු අදියි, පස්සට අදියි. |
| පරිකඩ්ඪති | (පරි+කඩ්ඪ+අ) අදියි; එහා මෙහා අදයි. |
| පරිකඩ්ඪන | (න) පස්සට ඇදීම, හාත්පස ඇදීම. |
| පරිකඩ්ඪිත | (ති) පස්සට අදින ලද, හාත්පස අදින ලද. |
| පරිකඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇද ගෙන. |
| පරිකථා | (ඉ) වටපිට දේ ගැන කථාව; විස්තර කථාව. |
| පරිකථා | (ඉ) විවරණ කථාව, විස්තර කටයුතු, පදවල විස්තර කීම. |
| පරිකනති | (ක්‍රි) (d) (භු) කථි, කොටිල්ලෙ, කුටිල බැව්හි + ති) (පරි + කන්ථ + ති), කපයි, තීරුකර කපයි. |
| පරිකන්තති | (පරි+කන්ත+අ) හාරා කපයි. |
| පරිකන්ථ | (පු) කැපීම. |
| පරිකප්ප | (න) කැපවීම, කැපකිරීම. |
| පරිකප්ප | (පු) අදහස; සිතිවිල්ල. |
| පරිකප්ප | (පු) කල්පනාව, කල්පනා කරන ලද්ද, අදහස. |
| පරිකප්පති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කප්ප, චිත්තීකාරණෙ, කල්පනා කිරීමෙහි +ති, කල්පනා කෙරෙයි, අදහස් කෙරෙයි. |
| පරිකප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) කප්ප, කප්පනෙ, කැපකිරීමෙහි + ති), කැප කරයි, කැපවෙයි. |
| පරිකප්පන | (න) කල්පනා කිරීම. |
| පරිකප්පිත | (ති) කල්පනා කළ,කැප කළ. |
| පරිකප්පිත | (න) අදහස; සිතිවිල්ල. |
| පරිකප්පිත | (3) සිතාගත්. |
| පරිකම්ම | (න) කලින් කළ යුතු දේ; ලෑස්තිවීම. |
| පරිකම්ම | (න) ප්රතිකර්මය, පිළියම. |
| පරිකම්මකත | (3) බදාම ගා වර්ණවත් කළ; සුණු පිරියම් ආදිය කළ. |
| පරිකර | (පු) ආභරණ. |
| පරිකරොති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර, කරණෙකිරීමෙහි + ති) (පර + කරොති), පිළියම් කරයි. |
| පරිකස්සති | (ක්‍රි) - (d) (භු) කස්ස, ගතියං,යෑමෙහි+ති) අඳියි. |
| පරිකස්සති | (පරි+කස්ස+අ) අදියි; එහා මෙහා අදියි. |
| පරිකස්සන | (න) ඇඳීම. |
| පරිකිණ්ණ | (ති) ගැවසීගත්. |
| පරිකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්. |
| පරිකිත්තති | (ති) ප්රකාශ කරන ලද, - (ති) ස්තුති කරන ලද. |
| පරිකිත්තෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) කිත්ත, සංසද්දෙ, ප්රකාශයෙහි + ණෙ + ති) (පරි + කිත්තෙ + ති), ප්රකාශ කරයි, ස්තුති කරයි. |
| පරිකින්තෙති | (පරි+කිත්ත+ණෙ) ගුණ කියයි; වර්ණනා කරයි; ස්තුති කරයි. |
| පරිකිරති | (ක්‍රි) (d) (භු) කිර, ආකිරණෙ, වැගිරීමෙහි + ති), වගුරුවයි. |
| පරිකිරති | (පරි+කිර+අ) විසුරුවයි. |
| පරිකිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විසුරුවා; විහිදාගෙන. |
| පරිකිරිය | (පූ.ක්‍රි) විසුරුවා; විහිදාගෙන. |
| පරිකිලන්ත | (3) ඉතා වෙහෙසුණු. |
| පරිකිලමති | (පරි+කිලමු+අ) ක්ලාන්ත වේ; වෙහෙසේ. |
| පරිකිලිට්ඨ | (3) ඉතා කිලිටි වූ. |
| පරිකිලිලින්ත | (3) ඉතා කිලිටි වූ. |
| පරිකිලිස්සති | (පරි+කිලස+ය) කිලිටි වේ. |
| පරිකිලිස්සන | (න) කිලිටිවීම. |
| පරිකිස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) තිය, තනුකරණෙ, තුනීකිමෙහි + ති), කරදර කරයි. |
| පරිකිළන්ත | (ති) වෙහෙසුනු. |
| පරිකිළමති | (ක්‍රි) (d) (භු) කිලමු වෙදෙ, ක්ලාන්තයෙහි + ති), ක්ලාන්ත වෙයි. |
| පරිකිළිට්ඨ | නි) කිලටුවනලද, කෙලසන ලද. |
| පරිකිළෙස | (පු) දුක්බව, අවාසනාවන්තභාවය, දඬුවම. |
| පරිකුපිත | (ති) කෝපවන ලද, කිපුනු. |
| පරිකුපිත | (3) කලබල වූ; කිපුණු. |
| පරිකුප්පති | (පරි+කුප+ය) ඉතා කිපේ. |
| පරිකෙළන | (න) ක්‍රීඩාව, සෙල්ලම. |
| පරිකොපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුප, කොපෙ, කිපීමෙහි + ණෙ + ති), කිපෙයි, තරහ වෙයි. |
| පරිකොපෙති | (පරි+කුප+ණෙ) ඉතා කෝප කරවයි; වෙනස් කරවයි. |
| පරික්කමන | (න) ගෙයක් වටේ තිබෙන අවකාශය; වටේයාම. |
| පරික්කමන | (න) යාම, බැහැර යාම. |
| පරික්කෙලස | (පු) කිලුට, කෙළසීම. |
| පරික්ඛක | (න) විමසන්නා. |
| පරික්ඛක | (පු) පරික්ෂා කරන්නා, විභාග කරන්නා. |
| පරික්ඛක | (3) පරීක්ෂා කරන්නා. |
| පරික්ඛණ | (න) පරීක්ෂණය; විමසා බැලීම. |
| පරික්ඛත | (3) තුවාල කරන ලද; පිළියෙළ කළ. |
| පරික්ඛති | (ක්‍රි) (d, (චු) කමු, විජ්ඣනෙ, විදීමෙහි + ති) (පරි + ක්ඛ + ති), පරීක්ෂා කරයි. |
| පරික්ඛති | (පරි+ඉක්ඛ+අ) පරීක්ෂා කෙරේ. |
| පරික්ඛති | (පරි+ඉක්ඛ+අ) විමසයි. |
| පරික්ඛන | (න) පරීක්ෂාව, සෙවීම, විභාග කිරීම. |
| පරික්ඛය | (පු) ක්ෂය, විනාශවී යාම, ටිකෙන් ටික විනාශවී යාම. |
| පරික්ඛය | (පු) ගෙවීයාම; විනාශය. |
| පරික්ඛා | (ඉ) පරික්ෂාව, විපරම. |
| පරික්ඛා | (ඉ) පරීක්ෂාව; විමසීම. |
| පරික්ඛාර | (න) උපකරණ; උවමනාදේ; පිරිකර. |
| පරික්ඛාර | (පු) පිරිකර, පරීක්ෂාකාර, ඇඳුම්, බැඳුම් ආදිය. |
| පරික්ඛාරික | (පු) පිරිකර අයිතිකාරයා. |
| පරික්ඛිණ | (න) ක්ෂයකළ, ගෙවන ලද. |
| පරික්ඛිණන | (ති) ක්ෂයකළ, සිඳිනලද. |
| පරික්ඛිත | (ති) පරීක්ෂා කළ, සෝදිසි කළ |
| පරික්ඛිතුං | (නි) පරීක්ෂාකරන්නට. |
| පරික්ඛිත්ත | (ති) වටකළ, පරික්ෂෙප කළ. |
| පරික්ඛිත්ත | (3) ප්‍රාකාර ආදියෙන් වටකරනලද. |
| පරික්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරීක්ෂා කොට. |
| පරික්ඛිපති | (ක්‍රි) (d) (භු) භිප, භෙපනෙ, තැබීමෙහි+ති) බහයි, දමයි. |
| පරික්ඛිපති | (පරි+ඛිප+අ) අවුරයි; වටකරයි. |
| පරික්ඛිපන | (න) බැහීම, දැමීම. |
| පරික්ඛිපිතබ්බ | (3) වටකළ යුතු. |
| පරික්ඛිපිතුං | (නි) වටකරන්නට. |
| පරික්ඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වට කොට. |
| පරික්ඛීණ | (3) ගෙවීගිය. |
| පරික්ඛීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛී ඛයෙ, ක්ෂයවීමෙහි + - (ති) පරි + ඛීයති), ක්ෂය කරණු ලැබේ. |
| පරික්ඛීයන | (න) ක්ෂයකළ. |
| පරික්ඛෙප | (පු) පරික්ෂෙපය, වට කිරීම. |
| පරික්ඛේප | (පු) වටකිරීම; වටරවුම. |
| පරික්ලෙස | (පු) කරදරය; කිලුට; බාධාව. |
| පරිඛණති | (පරි+ඛණ+අ) හාත්පසින් හාරයි. |
| පරිඛණන | (න) හැරීම, බිම සෑරීම. |
| පරිඛා | (ඉ) අගල; දිය අගල. |
| පරිඛා | (ඉ) අගල. |
| පරිඛාකූප | (පු) අගල, අගල්වල. |
| පරිගණන | (න) ගණන් කිරීම. |
| පරිගණ්හන | (න) පරීක්ෂා කිරීම; විමසීම. |
| පරිගණ්හාති | (ක්‍රි) බඳින දෙය, බැඳීම, බලයෙන් අල්වා ගැනීම. |
| පරිගණ්හාති | (පරි+ගහ+ණ්හා) පරීක්ෂා කරයි; හාත්පසින් ගනී. |
| පරිගණ්හිතුං | (නි) පරීක්ෂා කරන්නට. |
| පරිගණ්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරීක්ෂා කොට. |
| පරිගලති | (ක්‍රි) (පරි + ගල + ති), ගලයි, ගිලෙයි. |
| පරිගහිත | (ති) පරිගෘහිත, අධිගෘහිත, වසඟයට යටත් වී. |
| පරිගිලති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගිල, අදනෙ, කෑමෙහි + - (ති) පරි + ගිල + ති), ගිලී ගැලෙයි. |
| පරිගිලති | (පරි+ගිල+අ) ගිලියි. |
| පරිගිලන්ත | (3) ගිලින; ගිලිමින්. |
| පරිගූහණ | (න) වැසීම, ඡාදනය. |
| පරිගූහති | (පරි+ගූහ+අ) වසයි; සඟවයි. |
| පරිගූහනා | (ඉ) සැඟවීම. |
| පරිගූහිත | (ති) වසන ලද, ඡාදනය කළ. |
| පරිගූහිත | (3) සැඟ වූ. |
| පරිගූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සඟවා. |
| පරිග්ගහ | (පු) අයිති දෙය; අයිතිය; අල්වා ගැන්ම; ලබා ගැන්ම; විමසීම. |
| පරිග්ගහ | (පු) අයිතිය, පිරිවෙර, භාර්ය්යාව. |
| පරිග්ගහිත | (3) අයිති කොට ගත්; අල්වාගත්; විමසූ. |
| පරිග්ගාහක | (පු) අධිගෘහිතයා, අයිතිකාරයා, බලකාරයා. |
| පරිචය | (පු) පුරුද්ද, අභ්‍යාසය, ප්‍රගුණ. |
| පරිචය | (පු) පුරුද්ද; හැඳිනීම. |
| පරිචරණ | (න) සේවය කිරීම; හැසිරීම. |
| පරිචරණ | (න) හැසිරීම, සිත් සතුටු කිරීම. |
| පරිචරණක | (පු) පරිචාරණය කරන්නා. |
| පරිචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ති) (පරි + චර + ති), හැසිරෙයි. |
| පරිචරති | (පරි+චර+අ) පුදයි; සේවය කෙරේ; හැසිරේ. |
| පරිචරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සේවය කොට. |
| පරිචරියා | (ඉ) පරිචරණය. |
| පරිචාර | (පු) හැසිරීම, මනා සිරිතින් හැසිරීම. |
| පරිචාර | (3) සේවකයා; සේවය කරන. |
| පරිචාරක | (පු) පරිචාරනය, කරන්නා. |
| පරිචාරක | (3) සේවකයා; සේවය කරන. |
| පරිචාරණා | (ඉ) සේවය කිරීම. |
| පරිචාරිත | (3) සේවය ලැබූ. |
| පරිචාරිනි | (ඉ) සේවය කරන්නී; සේවිකාව. |
| පරිචාරී | (පු) පරිචාර ඇත්තා, පරිචාර කරන්නා. |
| පරිචාරෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි + ණෙ + ති), පරිචරණය කරයි. |
| පරිචාරෙති | (පරි+චර+ණෙ) සැප විඳියි; සේවය ලබයි. |
| පරිචාසිත | (ති) පරිචාරය කළ, මනාව ඇසුරු කළ. |
| පරිචිණ්ණ | (ති) පුරුදුකළ, පරිචිත. |
| පරිචිණ්ණ | (3) ආශ්‍රිත; පුරුදු කළ; සේවිත. |
| පරිචිත | (ති) පුරුදුකළ, ප්‍රගුණකළ. |
| පරිචිත | (3) පුරුදු කළ; රැස් කළ; හැඳිනගත්. |
| පරිචිත්තක | (පු) අදහස; සිතිවිල්ල. |
| පරිචිත්තකෙති | (පරි+චි+තක්ක+ණෙ) සිතාබලයි. |
| පරිචුම්බණ | (න) සිඹීම, ඉඹීම, හාත්පසින් සිඹීම. |
| පරිචුම්බති | (පරි+චුම්බ+අ) හාත්පසින් සිඹියි. |
| පරිචුම්බිත | (ති) මනාකොට චුම්බනය කළ. |
| පරිච්ච | (අ) පිරිසිඳ, නියමකොට. |
| පරිච්ච | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන; වෙන්කොට. |
| පරිච්චජති | (ක්‍රි) (d) (භු) චජ, චාගෙ, ත්‍යාග කිරීමෙහි + ති) (පරි + චජ + ති), පරිත්‍යාග කරයි. |
| පරිච්චජති | (පරි+ච්ජ+අ) පරිත්‍යාග කෙරේ; හැර දමයි. |
| පරිච්චජන | (න) පරිත්‍යාග කිරීම; හැරදැමීම. |
| පරිච්චජන | (න) පරිත්‍යාගය, හොඳ අදහසින් දීම. |
| පරිච්චජිතුං | (නි) හැර දමන්නට. |
| පරිච්චජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරිත්‍යාග කොට; හැරදමා. |
| පරිච්චජිය | (පූ.ක්‍රි) පරිත්‍යාග කොට; හැර දමා. |
| පරිච්චත්ත | (3) පරිත්‍යාග කළ; හැර දැමූ. |
| පරිච්චාග | (පු) පරිත්‍යාගය; හැරදැමීම. |
| පරිච්ඡද | (ති) වැසීම, ඡාදනය. |
| පරිච්ඡද | (පු) වැස්ම; වැසීමට ගන්නා වස්ත්‍රාදිය. |
| පරිච්ඡන්න | (3) හාත්පසින් වසන ලද. |
| පරිච්ඡාදන | (න) වැසීම, ඡාදනය. |
| පරිච්ඡාදනා | (ඉ) හාත්පසින් වැසීම. |
| පරිච්ඡාදිත | (ති) වසන ලද, ඡාදනය කරන ලද. |
| පරිච්ඡාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඡද, සංවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ණෙ + ති), වහයි, ඡාදන කරයි. |
| පරිච්ඡින්දති | (පරි+ඡිද+ංඅ) පිරිසිඳියි; වෙන් කරයි; සීමා කරයි. |
| පරිච්ඡින්දන | (න) පිරිසිදීම. |
| පරිච්ඡින්දන | (න) පිරිසිඳීම; වෙන් කිරීම; සීමා කොට. |
| පරිච්ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිසිඳ; වෙන්කොට. |
| පරිච්ඡින්න | (ති) පිරිසිදනලද, නියමකරන ලද. |
| පරිච්ඡින්න | (3) බෙදූ; වෙන් කළ; සීමා කළ. |
| පරිච්ඡෙද | (පු) පිරිසිදිම, කොට්ඨාසය, භාගය. |
| පරිච්ඡෙදක | (පු) පිරිසිදීම් කරන්නා. |
| පරිච්ඡේද | (පු) කොටස; පරිච්ඡේදය; බෙදීම; වෙන් කිරීම. |
| පරිජන | (පු) පිරිවර ජනයා, සෙවක ජනයා. |
| පරිජන | (පු) පිරිවර; සේවක පිරිස. |
| පරිජපති | (ක්‍රි) (පරි + ජප + ති), - (ක්‍රි) ජප කෙරෙයි. |
| පරිජපන | (න) ජප කිරීම, නොයෙක් වාර ගණන් කිම. |
| පරිජපිත | (ති) ජපකළ. |
| පරිජානන | (න) හාත්පසින් දැනගැන්ම. |
| පරිජානන්ත | (3) විශේෂයෙන් දන්නා. |
| පරිජානාති | (පරි+ඤා+නා) විශේෂයෙන් දැනගනී. |
| පරිජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සම්පූර්ණයෙන් දැනගෙන. |
| පරිජිණ්ණ | (ති) දිරූ, දිරා ගිය. |
| පරිජිණ්ණ | (ති) දිරූ, දිරාගිය. |
| පරිජිණ්ණ | (3) දිරාගිය; පිරිහීගිය. |
| පරිජිත | (ති) කම්පාවන ලද. |
| පරිජිත | (ති) දිනූ, බල පැවැත්වූ. |
| පරිඤ්ඤා | (ඉ) අවබෝධය. |
| පරිඤ්ඤා | (ඉ) විශේෂ දැනීම. |
| පරිඤ්ඤාකාවි | (පු) පමණ දන්නාසුළු පුද්ගල තෙම. |
| පරිඤ්ඤාත | (ති) දැනගන්නා ලද, පමණ දැනගන්නා ලද. |
| පරිඤ්ඤාත | (3) සම්පූර්ණයෙන් දැනගත්. |
| පරිඤ්ඤාන | (න) මනා දැනීම. |
| පරිඤ්ඤාය | (පූ.ක්‍රි) සම්පූර්ණයෙන් දැනගෙන. |
| පරිඤ්ඤෙය්‍ය | (පු) දැනගත යුතු. |
| පරිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) විශේෂයන් දතයුතු. |
| පරිඤ්ඤෙය්‍යධම්ම | (පු) අනිත්‍යාදී වශයෙන් දැනගතයුතු දුඃක්ඛාදී ධර්ම. |
| පරිඩය්හති | දැවේ. |
| පරිඩය්හන | (න) දැවීම; දැවීයාම. |
| පරිඩය්හන | දැවීම, තාපනය. |
| පරිඩහති | (ක්‍රි) (d) (භු) දහ, භස්මීකරණෙ, අළු කිරීමෙහි + ති), දයි, භස්මවෙයි. |
| පරිඩහති | (පරි+දහ+අ) දවයි. |
| පරිණත | (3) පවරාදුන්; මුහුකුරා ගිය; මේරූ. |
| පරිණමති | (පරි+නමු+අ) මෝරයි; වෙනස් වේ. |
| පරිණය | (පු) විවාහය. |
| පරිණාම | (පු) ආහාර දිරවීම; මේරීම; වෙනස්වීම. |
| පරිණාමන | (න) දීම; මාරුකොට දීම. |
| පරිණාමිත | (3) නියමකොට දුන්; පිරිනැමූ. |
| පරිණාමෙති | (පරි+නමු+ණෙ) පවරාදෙයි; මොරවයි; වෙනස් කරයි. |
| පරිණාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පවරාදී. |
| පරිණායිකා | (ඉ) ප්රඥාව; මග පෙන්වන්නී. |
| පරිණාහ | (පු) දිග පළල; ප්රමාණය. |
| පරිතප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) තාප, තාපනෙ, තැවීමෙහි + - (ති) පරි + තප්ප + ති), තැවෙයි. |
| පරිතප්පති | (පරි+තප+ය) තැවේ; පසුතැවිල්ලට පත් වේ. |
| පරිතප්පන | (න) තැවීම. |
| පරිතප්පිත | (ක්‍රි) තැවෙන ලද, උණුකළ. |
| පරිතසිත | (ති) තැතිගන්නා ලද, ත්‍රස්ත වන ලද. |
| පරිතසිත | (3) තැතිගත්; පිපාසිත වූ. |
| පරිතස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) තස, උබ්බෙගෙ, උද්වේගයෙහි + ති), ත්‍රස්ත වෙයි, තැති ගනියි. |
| පරිතස්සති | (පරි+තස+ය) ආශාවෙන් පීඩිත වේ; තැතිගනී; පිපාසිත වේ. |
| පරිතස්සන | (න) තැති ගැනීම, තැති ගනී. |
| පරිතස්සනා | (ඉ) ආශාවෙන් පීඩිත වීම. |
| පරිතාප | (න) තැවීම, දාහය. |
| පරිතාප | (පු) තාපය, බලවත් තැවුලිය. |
| පරිතාප | (පු) තැවීම. |
| පරිතාප | (පු) දුක් දීම; රත් කිරීම; හිංසා කිරීම. |
| පරිතාපන | (න) මහත්තැවීම. |
| පරිතාපන | (න) රත් කිරීම; රත් කිරීම; හිංසා කිරීම. |
| පරිතාපෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) තප, තාපනෙ, තැවීමෙහි + ණෙ + ති), තවයි. |
| පරිතාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප, සංතාපෙ, තැවීමෙහි + - (ති) පරි + තා + පෙති), තවයි. |
| පරිතාපෙති | (පරි+තප+ණෙ) තවයි; රත්කරයි; හිංසාකරයි. |
| පරිතුලෙනි | (පරි+තුල+ණෙ) කිරාබලයි. |
| පරිතො | (අ) හාත්පසින්, වටේට. |
| පරිතො | (නි) හාත්පසින්. |
| පරිතොසන | (න) සතුට, සන්තෝෂය. |
| පරිතොසෙති | (ක්‍රි) (d (දි) තුස, තුට්ඨියං, සතුටෙහි + ණෙ + - (ති) පරි + තොසෙති), සතුටු කෙරෙයි. |
| පරිතොසෙති | (පරි+තුස+ණෙ) සතුටුකරවයි. |
| පරිත්ත | (ති) අල්ප, ස්වල්ප, මද. |
| පරිත්ත | (න) ආරක්ෂාව; පිරිත; ස්වල්ප දෙය. |
| පරිත්ත | (න) රක්ෂාව, ආරක්ෂාව, පිරිත. |
| පරිත්ත | (3) අල්ප වූ; ටික වූ. |
| පරිත්තක | (පු) ස්වල්ප ප්රමාණය. |
| පරිත්තක | (3) අල්ප වූ; ටික දෙය; ටික වූ. |
| පරිත්තසුත්ත | (න) පිරිත් නූල. |
| පරිත්තාණ | (න) ආරක්ෂාව. |
| පරිත්තාන | (න) ආරක්ෂාව, විපත් ආදියෙන් රැකගැනීම, පිරිත. |
| පරිත්තානකුටි | (පු) ආරක්ෂා කුටිය, වැහිකූඩුව. |
| පරිත්තායති | (ක්‍රි) (d (දි) තා පාලනෙ, ආරක්ෂා කිරීමෙහි + - (ති) පරි + තායති), ආරක්ෂා කෙරෙයි. |
| පරිත්‍යාග | (ති) පරිත්‍යාගය, දානය. |
| පරිදණ්ඩ | (පු) දණ්ඩනය, දඬුවම. |
| පරිදමන | (න) දමනය කිරීම. |
| පරිදමිත | දමනය කළ, හික්මවන ලද. |
| පරිදමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දම, දමනෙ, දැමීමෙහි + - (ති) පරි + දමෙ + ති), දමනය කරයි. |
| පරිදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) දහ, භස්මීකරණෙ, අළු කිරීමෙහි + ති), දවයි, දාහකරයි. |
| පරිදහති | (පරි+දහ+අ) අඳියි; ඇඳගනී. |
| පරිදහන | (න) දැමීම, දාහය, පිළිස්සීම. |
| පරිදහන | (න) හැඳගැන්ම. |
| පරිදහිත | (ති) දවන ලද, අච්ඡාදනය කරන ලද. |
| පරිදහිත | (3) හැඳගත්. |
| පරිදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැඳගෙන. |
| පරිදහිත්වා | දවා, හැඳ, පරිච්ඡාදනය කොට. |
| පරිදාහ | (පු) දාහය, දැවිල්ල, තැවිල්ල. |
| පරිදීපක | (පු) දැක්වීම, දක්වන්නා. |
| පරිදීපක | (3) දක්වන; ප්රකාශ කරන; විස්තර කරන. |
| පරිදීපන | (ඉ) දැක්වීම; විස්තර කිරීම. |
| පරිදීපන | (න) දැක්වීම, පෙන්නීම. |
| පරිදීපනා | (න) දැක්වීම; විස්තර කිරීම. |
| පරිදීපිත | (ති) දක්වන ලද, පෙන්නුම් කරන ලද. |
| පරිදීපිත | (3) දැක් වූ; විස්තරකළ. |
| පරිදීපෙති | (ක්‍රි) (d (දි) දීප, දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ණෙ + ති), දක්වයි, පෙන්නුම් කරයි. |
| පරිදීපෙති | (පරි+දීප+ණෙ) ඉතා පැහැදිලිකරයි; ප්රකට කොට දක්වයි. |
| පරිදීපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකට කොට දක්වා. |
| පරිදුසිත | (ති) කෙළසන ලද, දූෂ්‍ය කළ. |
| පරිදුසෙති | (ක්‍රි) (d (දි) දුස, අප්පිතියං, අප්‍රීතියෙහි + ති), දූෂ්‍ය කෙරෙයි. |
| පරිදූසන | (න) දූෂ්‍ය කිරීම, කෙළසීම. |
| පරිදූසෙති | (පරි+දූස+ණෙ) සම්පූර්ණයෙන් දූෂණය කරයි. |
| පරිදෙව | (පු) විලාපකීම. |
| පරිදෙව | (පු) හැඬීම, විලාප කියමින් හැඬීම. |
| පරිදෙවති | (ක්‍රි) (d) (භු) දෙව, දෙවනෙ, විලාපයෙහි + ති), විලාප කියයි. |
| පරිදෙවති | (පරි+දෙවු+අ) විලාප කියයි; හඬයි. |
| පරිදෙවන | (න) විලාප කීම, හැඬීම. |
| පරිදෙවනා | (ඉ) විලාපකීම. |
| පරිදෙවන්ත | (3) විලාප කියන; විලාප කියමින්. |
| පරිදෙවමාන | (3) විලාප කියන; විලාප කියමින්. |
| පරිදෙවිත | (ති) හඬනා ලද, විලාප කියන ලද. |
| පරිදෙවිත | (න) විලාපය. |
| පරිදෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විලාප කියා; හඬා. |
| පරිද්දව | (පු) විලාපකීම. |
| පරිද්දෙව | (පු) විලාපය, හැඬීම. |
| පරිධංසක | (පු) අගුණ කියන්නා; විනාශ කරන්නා. |
| පරිධංසක | (පු) දවන්නා, අළු කරන්නා, විනාශ කරන්නා. |
| පරිධංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධංස, විධංසනෙ, විනාශ කිරීමෙහි + ති), විනාශ කරයි. |
| පරිධංසන | (න) විනාශ කිරීම. |
| පරිධාවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධාවු, (පරි + ධාව + ති) ගතියං, යෑමෙහි + ති), දුවයි. |
| පරිධාවති | (පරි+ධාවු+අ) හාත්පස දුවයි. |
| පරිධාවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හාත්පස දුවලා. |
| පරිධී | (ඉ) ඉර මඬල. |
| පරිධොත | (ති) සෝදන ලද, සේදූ. |
| පරිධොත | (3) පිරිසිදු කළ; සේදූ. |
| පරිධොවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධොවු, ධොවනෙ, සුද්ධ කිරීමෙහි + ති), සෝදයි, සුද්ධ කරයි. |
| පරිධොවති | (පරි+ධොවු+අ) පිරිසිදු කරයි; සෝදයි. |
| පරිධොවන | (න) සේදීම, ඇපිල්ලීම. |
| පරිනත | (ති) මුහුකල, අන්‍යයෙකුට පවරණ ලද. |
| පරිනමති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, නමනෙ, නැමීමෙහි + ති) (පරි + නම + ති), පිරිනමයි. |
| පරිනමන | (ති) පිරිනැමීම. |
| පරිනය | (පු) විවාහය. |
| පරිනානි | (පු) පිරිනමන්නා. |
| පරිනාම | (පු) පිරිනැමීම. |
| පරිනාමිත | (ති) පිරිනමන ලද. |
| පරිනාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නම, නාමෙ, නැමීමෙහි + ණෙ + ති), පිරිනමයි, පවරයි. |
| පරිනායක | (පු) අධිපතියා; නායකයා. |
| පරිනායක | (පු) නායකයා, අනුශාසකයා, මග පෙන්වන්නා. |
| පරිනායක | (පු) පමුණුවන්නා, අධ්‍යක්ෂකයා. |
| පරිනායක රතන | (න) සක්විති රජුගේ වැඩිමහල් පුත්රයා පරිනායක රත්ත නමින් හදුන්වයි. |
| පරිනාහ | (පු) පුලුලු, විශාල. |
| පරිනිට්ඨාන | (න) අවසානය, කෙළවර |
| පරිනිට්ඨාන | (න) අවසානය. |
| පරිනිට්ඨාපෙති | (ක්‍රි) (d (දි) ඨා ගතිනිවත්තියං, ගති පැවැත්මෙහි + ණෙ + ති), අවසන් කරයි. |
| පරිනිට්ඨාපෙති | (පරි+නි+ඨා+ණාපෙ) අවසාන කරයි; නිමාවට පමුණුවයි. |
| පරිනිට්ඨිත | (ති) අවසන් කළ, නිමාවට පමුනුවන ලද. |
| පරිනිට්ඨිත | (3) නිම වූ; වැඩ අවසන්කළ. |
| පරිනිප්ඵන්න | (න) උපන්, හටගත්. |
| පරිනිබ්බාණ | (න) පිරිනිවන් පෑම, රහතුන්ගේ කාලක්‍රියාව, ක්ලෙස පරිනිර්වාණය සහ ස්ඛන්ධ පරිනිර්වාණය. |
| පරිනිබ්බාති | (පරි+නි+වා+ය) නැවත නූපදින සේ මරණයට පත්වේ; පරිනිවේ; සසර දුකින් මිදේ. |
| පරිනිබ්බාන | (න) පිරිනිවීම; රහතුන්ගේ මරණය; සම්පූර්ණ සැනසීමට පත් වීම; සසර දුකින් නිදහස් වීම. |
| පරිනිබ්බානික | (පු) පිරිනිවන්පාන්නා. |
| පරිනිබ්බාපන | (න) පිරිනිවන් පෑම. |
| පරිනිබ්බාපන | (න) සම්පූර්ණයෙන් නිවීම හෝ සිසිල් කිරීම. |
| පරිනිබ්බාපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති), පිරිනිවන් පෑම කරයි. |
| පරිනිබ්බායති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + ති), පිරිනිවන් පායි. |
| පරිනිබ්බායති | (පරි+නි+වා+ය) නැවත නූපදින සේ මරණයට පත්වේ; පිරිනිවේ; සසර දුකින් මිදේ. |
| පරිනිබ්බායන | (න) පිරිනිවන් පානා. |
| පරිනිබ්බායි | (පු) පිරිනිවන් පානා පුද්ගල තෙම. |
| පරිනිබ්බායි | (3) පිරිනිවන් පාන්නා; සම්පූර්ණ සැනසීම ලබන්නා. |
| පරිනිබ්බුත | (ති) පිරිනිවන් පානා ලද, පරිනිර්වාණයට පැමිණි. |
| පරිනිබ්බුත | (3) නිවණට පැමිණි; පිරිනිවුණු. |
| පරිනිම්මිත | (ති) අනුන් විසින් නිර්මාණය කළ. |
| පරිනිම්මිත | (පු) පරනිර්මිත දිව්‍ය ලෝකය. |
| පරිපක්ක | (පු) මුහුකළ, පැසුණු, ඉදුනු. |
| පරිපක්ක | (3) අභිවෘද්ධියට පැමිණි; මේරූ; මෝරාගිය. |
| පරිපච්චන | (න) පිසීම, පැසීම. |
| පරිපච්චයති | (ක්‍රි) (d (දි) පච, පාකෙ, පිසීමෙහි + ති), පැසෙයි, විපාක දෙයි. |
| පරිපඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d (දි) ඤා අවබොධනෙ, අවබොධයෙහි + ති), ප්‍රශ්න කරයි. |
| පරිපටති | (ක්‍රි) (d) (භු) පට, ගතියං, යෑමෙහි + ති), වැටෙයි, පතිත වෙයි. |
| පරිපටති | (පරි+පත+අ) බිඳ වැටේ; වැටේ. |
| පරිපතති | (පරි+පත+අ) බිඳ වැටේ; වැටේ. |
| පරිපන්ථ | (පු) අනතුර; උවදුර; බාධාව. |
| පරිපන්ථ | (පු) සතුරු මග, සතුරා, හතුරා. |
| පරිපන්ථික | (පු) මං පහරන්නා. |
| පරිපන්ථික | (3) බාධාකරන; විරුද්ධ වූ. |
| පරිපන්දිත | (ති) සැලෙන ලද, තම්පාවන ලද. |
| පරිපලුත | (ති) ඉල්පෙන ලද, ඉලුප්පුනු. |
| පරිපාක | (පු) මුහු කිරීම, මේරීම, පැසීම. |
| පරිපාචන | (න) මේරීම, පැසීම. |
| පරිපාචන | (න) මෝරන්නට සැලැසීම; සම්පූර්ණ කිරීම. |
| පරිපාචනිය | (ති) පැසවිය යුතු, මේරිය යුතු. |
| පරිපාචිත | (ති) පැසවන ලද, පුරුදු කළ, පුහුනු කළ. |
| පරිපාචිත | (3) මෝරවන ලද; සම්පූර්ණ කළ. |
| පරිපාචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පව, පාකෙ, පැසීමෙහි + ති), පැසවයි, මෝරයි. |
| පරිපාචෙති | (පරි+පච+ණෙ) අභිවෘද්ධියට පමුණුවයි; මෝරවයි. |
| පරිපාතිත | (ති) හෙලන ලද, පහතට දමන ලද. |
| පරිපාතෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පත, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති), හෙලයි, පහත දමයි. |
| පරිපාතෙති | (පරි+පත+ණෙ) පහරදෙයි; විනාශ කරයි; හෙළයි. |
| පරිපාලිත | (3) රක්නා ලද. |
| පරිපාලෙති | (පරි+පාල+ණෙ) පාලනය කරයි; රකියි. |
| පරිපාළෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පාල, රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි + ණෙ + ති), පාලනය කරයි, ආරක්ෂා කරයි. |
| පරිපීළිත | පීඩා කළ, හිරිහැර කළ. |
| පරිපීළිත | (3) පෙළුණු; වෙහෙසනු ලැබූ. |
| පරිපුච්ඡක | (පු) විචාරන්නා, පිළිවිසින්නා. |
| පරිපුච්ඡක | (3) ප්‍රශ්න අසන්නා; විමසන්නා. |
| පරිපුච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුච්ඡ, පුච්ඡනෙ, විචාරීමෙහි + ති), විචාරයි, පිළිවිසියි. |
| පරිපුච්ඡති | (පරි+පුච්ච+අ) ප්‍රශ්න කරයි; විචාරයි. |
| පරිපුච්ඡන | (න) පිළිවිසීම, විචාරීම. |
| පරිපුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රශ්න කිරීම; විචාරීම. |
| පරිපුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රශ්න කිරීම. |
| පරිපුච්ඡිත | (ති) විචාළ, විචාරණ ලද. |
| පරිපුච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| පරිපුජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පූජා, පූජායං, පිදීමෙහි+ති) පරි+පූජ=ති, කම්පාවෙයි, සෙලවෙයි. |
| පරිපුඤ්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුජි, රාසි කරණෙ, රැස් කිරීමෙහි + ති), පිස දමයි. |
| පරිපුඤ්ජන | (න) පිස දැමීම, පිස දමන. |
| පරිපුණණතා | (ඉ) පිරුණු බව. |
| පරිපුණ්ණ | (න) සම්පූර්ණ, පිරුණු. |
| පරිපුණ්ණ | (3) පිරුණු; සම්පූර්ණ වූ; සමෘද්ධ වූ. |
| පරිපුණ්ණතා | (ඉ) සම්පූර්ණ බව. |
| පරිපූර | (පු) සම්පූර්ණ, පිරීම. |
| පරිපූර | (3) පිරුණු. |
| පරිපූරක | (පු) පුරවන්නා, සම්පූර්ණ කරන්නා. |
| පරිපූරක | (3) පුරවන; සම්පූර්ණ කරන්නා. |
| පරිපූරකාරී | (පු) සම්පූර්ණ කරන්නා. |
| පරිපූරකාරී | (3) සම්පූර්ණ කරන්නා. |
| පරිපූරණ | (න) සම්පූර්ණ කිරීම, පිරවීම. |
| පරිපූරති | (ක්‍රි) (d) (චු) පූර, පූරණෙ, පිරීමෙහි + ති), සම්පූර්ණ කරයි. |
| පරිපූරති | (පරි+පූර+අ) පිරේ; සම්පූර්ණ වේ; සමෘද්ධ වේ. |
| පරිපූරිත | (ති) පිරුණු, සම්පූර්ණ වූ. |
| පරිපූරිත | (3) පිරවූ; පිරූ; සම්පූර්ණ කළ. |
| පරිපූරෙති | (පරි+පූර+ණෙ) පුරවයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| පරිපූරෙතුං | (නි) පුරන්ට; පුරවන්නට; සම්පූර්ණ කරන්නට. |
| පරිපූරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුරවා; පුරා; සම්පූර්ණ කොට. |
| පරිපෙරව | (න) දසපූර. |
| පරිපොථිත | (ති) තලන ලද, පොඩි කළ. |
| පරිප්ඵරති | (ක්‍රි) (භු) ඵර, ඵරණෙ, පැතිරවීමෙහි + ති), පැතිරෙයි, පතළ වෙයි. |
| පරිප්ඵුට | (3) පිරී ඉතිරී ගිය; සෑමතැන පැතිර ගිය. |
| පරිප්ඵුට්ඨ | (පු) විචාල, ස්පර්ශ කළ. |
| පරිප්ඵොසක | (පු) දිය ඉසීම, ජලය ඉසින්නා. |
| පරිප්ඵොසිත | (ති) ජලය ඉසින ලද. |
| පරිප්ඵොසෙති | (පරි+ඵුස+ණෙ) අනිකක් මත විසුරුවයි. |
| පරිප්ඵොසෙති | (පරි+ඵුස+ණෙ) ඉසියි. |
| පරිප්ඵොසෙතිග | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵුස, සම්පස්සෙ, සම්පර්ශයෙහි + ණෙ + ති), දිය ඉසීම කරයි. |
| පරිප්ලව | (පු) ඉල්පීම, ඉලිප්පීම. |
| පරිප්ලව | (3) අස්ථිර වූ; චඤ්චල වූ. |
| පරිප්ලවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ප්ලූ, ගතියං, යෑමෙහි + - (ති) පරි + ප්ලව + ති), ඉල්පෙයි, ඉලිප්පෙයි. |
| පරිප්ලවති | (පරි+ප්ලව+අ) කම්පාවේ; වෙවුලයි. |
| පරිඵන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵදි, චලනෙ, සැලීමෙහි + - (ති) පරි + පන්ද + ති), සැලෙයි, චලනය වෙයි. |
| පරිඵන්දති | (පරි+ඵන්ද+අ) කම්පාවේ. |
| පරිඵන්දන | (න) චලනය, කම්පා වීම. |
| පරිබද්දහ | (පු) වැඩීම, නැවත නැවත මෙනෙහි කිරීම. |
| පරිබද්දහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බද, ථෙරියං, ස්ථිර බැව්හි + ති), වඩයි. |
| පරිබද්දහිති | වඩන ලද. |
| පරිබන්ධ | (පු) බැඳීම, බන්ධනය. |
| පරිබාධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාධ, නිවාරණෙ, වැලක්මෙහි + ණෙ + ති), වලක්වයි, පීඩා කරයි. |
| පරිබාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාහ, නිවාරණෙ, බැහැර කිරීමෙහි + ති), බැහැර කරයි, දුරු කරයි. |
| පරිබාහිර | (ති) පිටත් දෙය, බාහිර දෙය. |
| පරිබාහිර | (3) කිසිත් සම්බන්ධයක් නැති; පිටත්හි වූ. |
| පරිබ්බජති | (ක්‍රි) (d) (භු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + - (ති) පරි + වජ + ති), පිටත යයි, ඇවිදියි. |
| පරිබ්බජති | (පරි+වජ+අ) තැන තැන ඇවිදියි. |
| පරිබ්බය | (පු) වැටුප්, ජීවිකාවෘතියට දෙන මුදල් ආදිය. |
| පරිබ්බය | (පු) වියදම; වියදමට ඕනෑ දෙය. |
| පරිබ්බාජක | (පු) ඇවිදින ශ්රමණයා; පරිව්‍රාජකයා. |
| පරිබ්බාජක | (පු) පිරිවැද්දා, පරිබ්‍රාජකයා. |
| පරිබ්බාජිකා | (ඉ) ඇවිදින මෙහෙණිය. |
| පරිබ්බූළ්හ | (3) ගැවසීගත්. |
| පරිබ්භමති | (ක්‍රි) (d) (භු) භමු, අනවට්ඨානෙ, නොනැවතීමෙහි + ති), කරකැවෙයි. |
| පරිබ්භමති | (පරි+භම+අ) ඇවිදියි; වටේ කරකැවේ. |
| පරිබ්භමන | (න) කරකැවීම, භ්රමණය. |
| පරිබ්භමන | (න) කැරකීම. |
| පරිබ්භමන්ත | (3) ඇවිදින; ඇවිදිමින්; කරකැවෙන. |
| පරිබ්භමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද; කැරකී. |
| පරිබ්භමෙති | වටේ කරකවයි. |
| පරිබ්භමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වටේ කරකවා. |
| පරිභට්ට | (ති) වැඩූ, වර්ධනය කළ. |
| පරිභඩ්ඪ | (3) සිටි තැනින් වෙන් වූ. |
| පරිභණ්ඩ | (පු) පිරිබඩ, ගොම ආදිය පිරිබඩ ගෑම, පිටිපස කෛවෝරුව. |
| පරිභණ්ඩක | (පු) ගොඩනැගිල්ලක් වටේ සකස්කළ පොළොව; බදාම ගෑම ගොම මැටි ගෑම ආදිය. |
| පරිභණ්ඩකත | (3) බදාම ආදිය ගාන ලද. |
| පරිභව | (පු) අපහාසය; නින්දාව. |
| පරිභව | (පු) අවමානය, නින්දාව. |
| පරිභවති | (ක්‍රි) (d) (භු) භූ සත්තායං, වීමෙහි + ති), අවමන් කෙරෙයි, නින්දා කරයි. |
| පරිභවති | (පරි+භූ+අ) අපහාස කෙරේ; නින්දා කෙරේ. |
| පරිභවන | (න) නින්දා කිරීම, පරිභව කිරීම. |
| පරිභවන | (න) නින්දා කිරීම. |
| පරිභවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නින්දා කොට. |
| පරිභාවනා | (ඉ) භාවනා කිරීම. |
| පරිභාවිත | (ති) වඩනා ලද. |
| පරිභාවිත | (3) පුරුදු කළ; බෙහෙත් කැවූ; මිශ්රකළ; වඩන ලද. |
| පරිභාවෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) (භු) සත්තායං, වීමෙහි + ණෙ + ති), වඩයි, භාවනා කරයි. |
| පරිභාස | (පු) අපහාසය; නපුරු වචනය; කවට කම් කිරීම; සිනාව. |
| පරිභාස | (පු) ආක්‍රෝශ තෙපුල. |
| පරිභාසක | (3) අපහාස කරන්නා. |
| පරිභාසති | (පරි+භාස+අ) අපහාස කරයි; නපුරු වචන කියයි. |
| පරිභාසන | ආක්‍රොෂය, ව්‍යවස්ථා, බැබලීම. |
| පරිභාසන්ත | (3) අපහාස කරන්නා; අපහාස කරමින්. |
| පරිභාසා | (ඉ) දැන්වීම, සංඥා කිරීම. |
| පරිභාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අපහාස කොට. |
| පරිභින්දති | (ක්‍රි) (d (රු) භිද, විදාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ති), බිඳියි, සිඳියි. |
| පරිභින්න | (පු) බිඳෙන ලද. |
| පරිභින්න | (3) බිඳීගිය; භේද වූ; වෙන්වී ගිය. |
| පරිභුඤ්ජ | (ක්‍රි) (d (රු) භුජ, බ්‍යවහරණෙසු, භාවිතයෙහි), අනුභව කරව, වලඳව. |
| පරිභුඤ්ජති | (පරි+භුජ+අ) අනුභව කරයි; පාවිච්චි කරයි; විඳියි. |
| පරිභුඤ්ජන | (න) අනුභවය, ප්‍රයෝජන ගැනීම. |
| පරිභුඤ්ජන | (න) පරිභෝග කිරීම; පාවිච්චි කිරීම. |
| පරිභුඤ්ජන | අනුභවය, වැළඳීම. |
| පරිභුඤ්ජිත | (3) පරිභෝග කළ. |
| පරිභුඤ්ජිතබ්බ | (3) පරිභෝග කළ යුතු; පාවිච්චි කළයුතු. |
| පරිභුඤ්ජිතුං | (නි) අනුභව කරන්නට. |
| පරිභුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පරිභෝග කොට. |
| පරිභුඤ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) පරිභෝග කොට. |
| පරිභුත | (ති) අවමානප්‍රාප්ත, මඩනාලද. |
| පරිභුත | (3) නින්දා ලැබූ; මඬින ලද. |
| පරිභුත්ත | (ති) අනුභව කළ, වැළඳූ. |
| පරිභුත්ත | (3) පරිභෝග කළ; පාවිච්චි කළ. |
| පරිභෙද | (පු) බිඳීම. |
| පරිභෙදක | බිඳින්නා, කඩාදමන තැනැත්තා. |
| පරිභොග | (පු) අනුභවය, වැළඳීම, ප්‍රයෝජන ගැනීම. |
| පරිභොග | (පු) අනුභවය; පාවිච්චිය. |
| පරිභොගචෙතිය | (න) බුදු රදුන් පාවිච්චි කළ පූජ්‍ය වස්තුව. |
| පරිභොජනීය | (ති) පරිභොග කටයුතු, වැළඳිය යුතු. |
| පරිභොජනීය | (3) පාවිච්චි කළ යුතු. |
| පරිභොජනීය උදක | බීමට හැර අන්‍ය ඕනෑකම් වලට ගන්නා ජලය. |
| පරිමජ්ජක | (පු) පිරිමදින්නා, මිරිකන තැනැත්තා. |
| පරිමජ්ජක | (3) අතගාන; පිරිමදිනා. |
| පරිමජ්ජති | (ක්‍රි) - (d) (භු) මජ්ජ, සංසුද්ධියං, සුද්ධියෙහි + ති), පිරිමදියි, මිරිකයි, පොඩිකරයි. |
| පරිමජ්ජති | (පරි+මජ්ජ+අ) අතඋළයි; අතගායි; පිරිමදියි; ස්පර්ශ කරයි. |
| පරිමජ්ජන | (න) අතගෑම; පරිමැදීම. |
| පරිමජ්ජන | (න) පිරිමැදීම, මිරිකීම. |
| පරිමජ්ජිත | (3) පිරිමදින ලද; මැද මට්ටම් කළ. |
| පරිමජ්ජිතුං | (න) අතගාන්නට. |
| පරිමජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිමැද. |
| පරිමට්ඨ | (ති) පිරිමැද්ද, මැදපු. |
| පරිමට්ඨ | (3) පිරිමදින ලද; මැද මට්ටම් කළ. |
| පරිමණ්ඩල | (න) රවුම; වටකුරු වූ. |
| පරිමණ්ඩල | (පු) හාත්පස මඩුල්ල, හාත්පසින් වටවීම. |
| පරිමණ්ඩලං | .ක්‍රි .වි වටරවුම සිටින සේ. |
| පරිමද්දති | (පරි+මද්ද+අ) අතගායි; පිරිමදියි; මිරිකයි. |
| පරිමද්දන | (න) අතගෑම; මැඩීම; මිරිකීම. |
| පරිමද්දන | (න) පිරිමැදීම, මිරිකීම. |
| පරිමද්දිත | (ති) මඩනා ලද, පිරිමදිනා ලද. |
| පරිමද්දිත | (3) අතගෑ; මිරිකූ; හාත්පසින් විමසා බැලූ. |
| පරිමද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතගා; පිරිමැද. |
| පරිමල | (පු) පෙම්කරු සුවඳ, මනා සුවඳ. |
| පරිමසන | (න) ස්පර්ශ කිරීම, පිරිමැදීම. |
| පරිමාණ | (න) ප්රමාණය. |
| පරිමාණ | (සමාසයේ දී ප්රමාණ ඇති. |
| පරිමාන | (න) ප්රමාණය, මැනීම. |
| පරිමිත | (ති) ප්රමාණ කළ. |
| පරිමිත | (3) ප්රමාණ කළ; මණින ලද. |
| පරිමුඛ | (න) අභිමුඛය, ඉදිරිපිට. |
| පරිමුඛං | .ක්‍රි .වි මූණ ඉදිරියෙහි. |
| පරිමුච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුව, මොක්ඛෙ, මිදීමෙහි = ති) මිදෙයි. |
| පරිමුච්චති | (පරි+මුච+ය) නිදහස් වේ; මිදේ. |
| පරිමුච්චන | (නි) නිදහස් වීම. |
| පරිමුඤ්ජ | (පු) අලසයා, කම්මැලියා. |
| පරිමුත්ත | (ති) මිදෙන ලද. |
| පරිමුත්ත | (3) නිදහස් වූ; මිදුණු. |
| පරිමුත්ති | (ඉ) නිදහස; මිදීම. |
| පරිමුත්ති | (ඉ) මිදීම, මොක්ෂය. |
| පරිමුස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුස, සම්මෙ, සෙ, මුළාවීමෙහි + ති), මුළාවන්නේය. |
| පරිමොචන | මිදීම, බන්ධනයෙන් මිදීම. |
| පරිමොචිය | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කොට. |
| පරිමොචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුඛ, මොක්ඛෙ, මිදීමෙහි + ණෙ + ති), මුදයි. |
| පරිමොචෙති | (පරි+මුච+ණෙ) නිදහස් කරයි; මුදයි. |
| පරිමොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කොට. |
| පරිමොහිත | මුළාවනලද. |
| පරිය | (පු.ක්‍රි) අවබොධ කොට, පසාකරගෙන. |
| පරියත්ත | (පු) උගෙන ගන්නා ලද්ද, සිත්සේ යනාර්ථයෙහි. |
| පරියත්ති | (ඉ) උගත යුතු ධර්ම කොට්ඨාසය; දක්ෂභාවය. |
| පරියත්ති | (ඉ) පරියාප්ති ධර්මය, ත්‍රිපිටක ධර්මය. |
| පරියත්තිධර | (3) ධර්මය දරන්නා. |
| පරියත්තිසාසන | (න) දහම් පොත් වල පෙනෙන බුද්ධානුශාසනය. |
| පරියන්ත | (ති) සීමාව, කෙලවර, පසුවූ දෙය. |
| පරියන්ත | (සමාසයේ දී අවසන් කොට ඇති; (පු) අග; කෙළවර. |
| පරියන්තක | (3) අවසන් කළ; සීමා කළ. |
| පරියන්තික | කෙළවරෙහි, යෙදුනු. |
| පරියන්තික | (3) කෙළවර කොට ඇති. |
| පරියාති | (පරි+යා+අ) හාත්පස යයි. |
| පරියාදාති | (පරි+ආ+දා+අ) සම්පූර්ණයෙන් ගනී. |
| පරියාදාන | (න) ඉතිරි නොකොට ගැන්ම; විනාශ කිරීම. |
| පරියාදාන | (න) ගැනීම, ග්රහණය. |
| පරියාදාය | (අ) හාත්පසින් මැඩගෙන, පරියාදායතිට්ඨති. |
| පරියාදාය | (පූ.ක්‍රි) මැඩගෙන; හාත්පසින් ගෙන. |
| පරියාදින්න | (ති) ගන්නා ලද, මඩනා ලද. |
| පරියාදින්න | (3) මඬින ලද; හාත්පසින් ගත්. |
| පරියාදියති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා අවකණ්ඩනෙ, ඇදීමෙහි + ති), මැඩපවත්වයි. |
| පරියාදියති | (පරි+ආ+දා+ඉ+ය) මඬිනු ලැබේ; හාත් පසින් ගනු ලැබේ. |
| පරියාදියිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැඩගෙන; හාත්පසින් ගෙන. |
| පරියාපන්න | (ති) අන්තර්ගත, ඇතුළත් දෙය. |
| පරියාපන්න | (3) අන්තර්ගත; ඇතුළත්. |
| පරියාපුට | (3) උගත්; පාඩම් කළ. |
| පරියාපුණාති | (පරි+ආ+පු+ණා) ඉගෙනගනී; පුහුණු කරයි. |
| පරියාපුණ්න | (න) පුහුණු කිරීම. |
| පරියාපුන | (3) උගත්; පාඩම් කළ. |
| පරියාපුනාති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුන, සංසාතෙ, නැසීමෙහි + ති), හදාරයි, ඉගෙන ගනියි. |
| පරියාපුන්න | (න) උද්ග්‍රහණය, ඉගෙනීම. |
| පරියාය | (පු) ආකාරය; එක් අර්ථයක් ඇති වෙනස් වචන; කෙළින් නොකියා අන්‍ය වචනවලින් කීම; දහම් කොටස; පිළිවෙළ; මාරු වී එන වාරය; වටේ යාම; සමානාර්ථ ඇති වචනය. |
| පරියාය | (පු) හේතුව, කාරණය, දේශනා, වාරවේවචන, සමානාර්ථ ශබ්දය, ප්‍රකාර ප්‍රස්තාව. |
| පරියාහත | (ති) නසන ලද, විනාශ කළ. |
| පරියාහත | (3) මඬින ලද; හප්පන ලද. |
| පරියාහන්ත | (න) ගැසීම, තැලීම. |
| පරියාහන්ති | (පරි+ආ+හන+අ) වද්දවයි; හප්පයි. |
| පරියාහන්න | (න) හැප්පීම. |
| පරියිට්ඨි | (ඉ) පුදන ලද = යාගකළ. |
| පරියිට්ඨි | (න) පිදීම, සෙවීම. |
| පරියුක්කණ්ඨති | (ක්‍රි) (d) (භු) කඨි, සොසනෙ, වියලීමෙහි + ති), කලකිරෙයි. |
| පරියුට්ඨාන | (න) නැගී සිටීම. |
| පරියුට්ඨාන | (න) නැඟී සිටීම; මැඬගෙන මතුවීම. |
| පරියුට්ඨිත | (න) නැගී සිටින ලද = අලස භාවයෙන් තුරන්වන ලද. |
| පරියුට්ඨිත | (3) රාගාදියෙන් මඬින ලද. |
| පරියුට්ඨිති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඨා ගනිතිවුත්තියං, ගතිපැවතුම්හි + ති), නැගිටියි, නැගී සිටියි. |
| පරියුඨාති | (පරි+උ+ඨා+අ) මැඬගෙන නගියි. |
| පරියුදාහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි, පරි + උ + ආ + හර + ති), උදාහරණ කරයි. |
| පරියෙට්ඨි | (ඉ) සෙවීම, පරියෙසනය. |
| පරියෙට්ඨි | (ඉ) සෙවීම. |
| පරියෙසති | (ක්‍රි) සොයයි, පරියෙසනය කරයි. |
| පරියෙසති | (පරි+එස+අ) ආශාකරයි; සොයයි. |
| පරියෙසනා | (ඉ) සෙවීම, නිරීක්ෂණය. |
| පරියෙසනා | (ඉ) සෙවීම. |
| පරියෙසන්ත | (3) සොයන; සොයමින්. |
| පරියෙසමාන | (3) සොයන; සොයමින්. |
| පරියෙසිත | (ඉ) සොයන ලද = නිරීක්ෂණය කළ. |
| පරියෙසිත | (3) සෙවූ; සොයන ලද. |
| පරියෙසිතුං | (නි) සොයන්නට. |
| පරියෙසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සොයා. |
| පරියොග | (පු) යෙදීම, එකාබද්ධවීම, (මජ්ඣිම, මජ්ඣිමපණ්ණාසක 4 වර්ග 1 සූත්රය හෙවත් ඝටිකාර සූත්රය සහ අටුවාව බලන්න) |
| පරියොග | (පු) ව්‍යඤජන තබන භාජනය. |
| පරියොගහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ, ගැනීමෙහි + ති), බැසගනී, ඇතුළත් වෙයි. |
| පරියොගාහ | ඇතුළත්වීම, බැස ගැන්ම. |
| පරියොගාහති | (පරි+අව+ගාහ+අ) සම්පූර්ණයෙන් අවබෝධ කරයි; හාත්පසින් බැස ගනී. |
| පරියොගාහන | (න) අවබෝධ කිරීම; බැස ගැන්ම. |
| පරියොගාහන | ඇතුළත්වන = බැසගන්නා. |
| පරියොගාළ්හ | (පු) ඇතුළත්වන ලද = බැස ගන්නා ලද. |
| පරියොගාළ්හ | (3) පතුළට බැසගත්; සම්පූර්ණයෙන් වටහාගත්. |
| පරියොත්ථරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ථර, සංතරණෙ, එගොඩවීමෙහි + ති), යටත් කෙරෙයි. |
| පරියොදපන | (න) පිරිසිදු කිරීම, සුද්ධ කිරීම. |
| පරියොදපන | (න) පිරිසිදු කිරීම. |
| පරියොදපනා | (ඉ) පිරිසිදු කිරීම. |
| පරියොදපිත | (ති) පිරිසිදු කළ, ශුද්ධ කළ. |
| පරියොදපිත | (3) මනාසේ පිරිසිදු කළ. |
| පරියොදපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා සුද්ධියං, ශුද්ධියෙහි + ණෙ + ති), පිරිසිදු කරයි. |
| පරියොදපෙති | (පරි+අව+දා+ණාපෙ) පිරිසිදු කරයි. |
| පරියොදාත | (ති) පිරිසිදු කළ. |
| පරියොදාත | (3) ඉතා පිරිසිදු; සුදු. |
| පරියොදාන | පිරිසිදු කිරීම. |
| පරියොදාපක | (පු) පිරිසිදු කරන තැනැත්තා. |
| පරියොධ | (න) ආරක්ෂාව. |
| පරියොධාන | (න) වැසීම, ඡාදනය. |
| පරියොධාය | (අ) වසාගන, සඟවාගෙන. |
| පරියොනද්ධ | (ති) මස්තකය පළඳනාලද, මස්තකය වසාගත්. |
| පරියොනද්ධ | (3) වෙළන ලද; හාත්පසින් වසන ලද. |
| පරියොනද්ධති | (ක්‍රි) (d) (භු) නහ, බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි + ති), මස්තකය වසාගනී. |
| පරියොනද්ධන | (න) මස්තකය, වැළඳගැන්ම. |
| පරියොනන්දන | (න) වෙළීම; හාත්පසින් වැසීම. |
| පරියොනහන | (න) වෙළීම; හාත්පසින් වැසීම. |
| පරියොනාහ | (පු) හාත්පසින් පැතිරවීම. |
| පරියොසාන | (න) අවසානය, කෙළවර. |
| පරියොසාන | (න) අවසානය; කෙළවර; නිමාව. |
| පරියොසාපිත | (ති) අවසන් කළ, කෙළවර කළ. |
| පරියොසාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සප, ආක්කෙසෙ, ආක්‍රොෂ කිරීමෙහි + ණා) + ති), අවසන් කෙරෙයි, කෙළවර කරයි. |
| පරියොසාපෙති | (පරි+අව+සා+ණාපෙ) අවසන් කරයි. |
| පරියොසිත | (ති) රක්ෂාකළ, රැකි. |
| පරියොසිත | (3) අවසන් කළ; නිම වූ; සම්පූර්ණ වූ. |
| පරිරක්ඛති | (පරි+රක්ඛ+අ) මනාසේ රකියි.. |
| පරිරක්ඛන | (න) රැකීම. |
| පරිරඤ්ජිත | (ති) හඳනා ලද, අලවන ලද, සායම් පොවන ලද. |
| පරිරුන්ධන | (න) ආවරණය, මුවහකිරීම. |
| පරිලාහ | (පු) දාහය, දැවිල්ල. |
| පරිවච්ඡ | (න) පළමුවෙන් කටයුතු දෙය; ලෑස්තිය. |
| පරිවජ්ජන | (න) දුරු කිරීම; හැරදැමීම. |
| පරිවජ්ජිත | (3) දුරු කරන ලද. |
| පරිවජ්ජෙති | (පරි+වජ+ණෙ) දුරු කරයි; හැර දමයි. |
| පරිවජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| පරිවට්ට | (න) චක්රය; රවුම; වටය. |
| පරිවට්ටති | (පරි+වතු+අ) පෙරළේ; වෙනස් වේ; ස්ථිරව නොසිටී. |
| පරිවත්ත | (ති) පරිත්‍යාග කළ, හරණලද. |
| පරිවත්ත | (3) පෙරළෙන. |
| පරිවත්තක | (3) අන් බසකට නගන්නා; පෙරළෙන. |
| පරිවත්තති | (පරි+වතු+අ) පෙරළේ; වෙනස් වේ; ස්ථිරව නොසිටී. |
| පරිවත්තන | (න) අන් බසකට නැගීම; පෙරළීම; මාරු කිරීම. |
| පරිවත්තිත | (3) අන් බසකට නැඟූ; කරකැවූ; පෙරළූ; මාරුකළ. |
| පරිවත්තෙති | (පරි+වතු+ණෙ) අන් බසකට නගයි; කරකවයි; පෙරළයි; මාරුකරයි. |
| පරිවත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කරකවා; පෙරළා; මාරුකොට. |
| පරිවසති | (පරි+වස+අ) පරීක්ෂාව යටතේ වසයි; (පරි+විස+අ) ආහාරගන්නාවිට සේවය කරයි; වලඳවයි. |
| පරිවාර | (පු) පිරිවර; සේවක හෝ ශ්‍රාවක පිරිස. |
| පරිවාරණ | (න) පිරිවැරීම. |
| පරිවාරිත | (3) පරිවරන ලද; පරිවරාගත්; පරිවැරූ. |
| පරිවාසිත | (3) සුවඳ කැවූ. |
| පරිවිමංසති | (පරි+වි+මස+ංඅ) මනාසේ පරීක්ෂා කරයි; විමසා බලයි. |
| පරිවුත | (3) පිරිවරන ලද; පිරිවැරූ. |
| පරිවුත්ථ | (3) පරීක්ෂාව යටතේ විසූ. |
| පරිවෙණ | (න) පවුරකින් වටකළ අංගසම්පූර්ණ විහාර ස්ථානය; ලැගුම් ගෙයක් ඉදිරියෙහි තිබෙන ශාලාව. |
| පරිවෙසක | (3) කෑම දෙවමින් විධාන කරන්නා; වළඳවන්නා. |
| පරිවෙසනා | (ඉ) කෑම දීම; වැලඳවීම. |
| පරිසංකා | (ඉ) සැකය. |
| පරිසංකිත | (න) සැකය. |
| පරිසංකිත | (3) සැක කරනු ලැබූ. |
| පරිසක්කති | (පරි+සක්ක+අ) උත්සාහ කෙරේ; වෑයම් කෙරේ. |
| පරිසක්කන | (න) වෑයම් කිරීම. |
| පරිසගත | (3) පිරිස මැදට ගිය. |
| පරිසඞ්කති | (පරි+සකි+ංඅ) සැක කෙරේ. |
| පරිසදූසක | (3) පිරිස කෙලෙසන්නා. |
| පරිසපරියන්ත | (පු) පිරිසේ කෙළවර. |
| පරිසප්පති | (පරි+සප්ප+අ) දඟලයි; දුවයි; බඩගායි. |
| පරිසප්පනා | (ඉ) දැඟලීම; සැකය. |
| පරිසමජ්ඣ | (පු) පිරිස මැද. |
| පරිසමන්තතො | (නි) හාත්පසින්. |
| පරිසසජති | (පරි+සජ+අ) වැළඳ ගනී. |
| පරිසසජන | (න) වැළඳගැන්ම. |
| පරිසහති | (පරි+සහ+අ) ඉවසයි; මැඩපවත්වයි. |
| පරිසා | (ඉ) පිරිවර; පිරිස. |
| පරිසාවචර | (3) පිරිසෙහි හැසිරෙන. |
| පරිසිඤචති | (පරි+සිච+ංඅ) වතුර ආදිය ඉස විසුරුවා වත්කරයි. |
| පරිසිබ්බිත | (3) වටේට මසන ලද. |
| පරිසුජ්ඣති | (පර+සුධ+ය) පිරිසිදු වේ. |
| පරිසුද්ධ | (3) නිර්මල වූ; පිරිසිදු වූ. |
| පරිසුස්සති | (පරි+සුස+ය) වියලේ; වේලීයයි. |
| පරිසුස්සන | (න) වේලීයාම. |
| පරිසෙදිත | (3) හුමාලයෙන් තැම්බූ හෝ රත් කළ. |
| පරිසොධන | (න) ශුද්ධ කිරීම. |
| පරිසොධිත | (3) දොස් පහකළ; ශුද්ධ කළ. |
| පරිසොධෙති | (පරි+සුධ+ණෙ) කිලුටු හෝ දොස් ඉවත් කරයි; ශුද්ධ කරයි. |
| පරිසොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ශුද්ධ කොට. |
| පරිසොසිත | (3) වියලවන ලද. |
| පරිසොසෙති | (පරි+සුස+ණෙ) වියලවයි; වේලයි. |
| පරිස්සන්ත | (3) වෙහෙසට පත්. |
| පරිස්සම | (පු) උත්සාහය; වෙහෙස. |
| පරිස්සය | (පු) අනතුර; විපත; හිරිහැරය. |
| පරිස්සාවන | (න) දිය පෙරීම; පෙරහන; පෙරහන්කඩ. |
| පරිස්සාවිත | (3) පෙරන ලද; පෙරූ. |
| පරිස්සාවෙති | (පරි+සව+ණෙ) පෙරයි. |
| පරිස්සාවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරා. |
| පරිහඩ්ඪ | (3) ගිලිහී ගිය. |
| පරිහදහිය | (පූ.ක්‍රි) හැඳගෙන. |
| පරිහරණ | (න) පවත්වා ගැන්ම; පාවිච්චිය; රැකීම. |
| පරිහරණා | (ඉ) පවත්වා ගැන්ම; පාවිච්චිය; රැකීම. |
| පරිහරති | (පරි+හර+අ) කැරකෙමින් ගමන් කරයි; පවත්වාගනී; පාවිච්චි කරයි; රැකගනී. |
| පරිහරිතබ්බ | (3) පවත්වා ගත යුතු; පාවිච්චිකළ යුතු; රැක්ක යුතු. |
| පරිහසති | (පරි+හස+අ) නින්දා කිරීම පිණිස සිතාසේ; ලැජ්ජාකරවයි. |
| පරිහානි | (ඉ) පිරිහීම. |
| පරිහානිය | (3) පිරිහීම ගෙන දෙන. |
| පරිහාපිත | (3) අඩුකළ; පිරිහෙළූ. |
| පරිහාපෙති | (පරි+හා+ණාපෙ) අඩු කරයි; තමා අයත් වැඩය අතපසු කරයි; පිරිහෙළයි. |
| පරිහාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අඩුකොට; පිරිහෙළා. |
| පරිහායති | (පරි+හා+ය) අඩුබවට පත්වේ; පිරිහේ. |
| පරිහායන්ත | (3) අඩුවෙමින්; පිරිහෙන; පිරිහෙමින්. |
| පරිහායමාන | (3) අඩුවෙමින්; පිරිහෙන; පිරිහෙමින්. |
| පරිහාර | (පු) ආරක්ෂාවට යොදන දේ; මඟහැරයාම. |
| පරිහාරක | (3) ආරක්ෂාව ගෙන දෙන. |
| පරිහාරපථ | (පු) වටේ යන්ට තිබෙන මාර්ගය. |
| පරිහාරික | (3) පෝෂණය හෝ රැකීම කරන. |
| පරිහීන | (3) අඩු වූ; කෙට්ටු වී ගිය; පිරිහුණු. |
| පරීත | (ති) පීඩිත, පෙලුණු, විඩාවට පැමිණි. |
| පරූප | (න) අන්‍යයා, අනුන්. |
| පරූපක්කම | (පු) අනුන්ගේ උපක්‍රමය හෝ ක්‍රියාව. |
| පරූපඝාත | (පු) අනුන් නැසීම. |
| පරූපඝාත | (පු) අනුන් නැසීම. |
| පරූපවාද | (පු) (පර + උපවාද) අනුන්ගේ උපවාදය. |
| පරූපවාද | (පු) අනුන්ගේ දෝෂාරෝපණය. |
| පරූළ්හ | (ති) වැඩුණු, හටගත්. |
| පරූළ්හ | (3) ඉතාවැඩුණු. |
| පරෙ | (අ) අන්‍යයා, අනුන්. |
| පරෙත | (ති) පෙලුණු, පීඩිත, විඩාවට පැමිණි. |
| පරෙත | (3) වැඩුණු; ශෝකාදියෙන් පීඩිත වූ. |
| පරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) - (ඉ) ගතිය, යෑමෙහි + ති), යෙයි |
| පරො | (අ) අන්‍යයා, අන්පුරුෂයා. |
| පරො | (නි) උඩදී. |
| පරො | (නි) එහා; මත්තෙහි. |
| පරොක්ඛ | (පු) පරොක්ෂ ඉන්ද්‍රිය, හමුනොවූ, පදාර්ථය. |
| පරොක්ඛ | (3) ඉන්ද්‍රිය විෂය නොවූ; ප්රත්යක්ෂ නොවූ. |
| පරොක්ඛෙ | ඉදිරියේ නැති තැනදී. |
| පරොචරිය | (3) උසස් පහත්. |
| පරොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුද, අස්සුමොචනො, කඳුලු හෙලීමෙහි + - (ති) පර + රුද ඔ + ති), හඬයි. |
| පරොදති | (ප+රුද+අ) වැලපේ; හඬයි. |
| පරොදන | (න) හැඬීම, විලාප කීම. |
| පරොදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හඬා. |
| පරොපරිය | (ති) මතු, උඩ. |
| පරොවර | (පු) පරාත්මභාවය හා සකාත්මභාවය. |
| පරොසත | (න) සියයකට අධික, සියයකින් වැඩි. |
| පරොසත | (න) සියයකට වැඩි. |
| පරොසහස්ස | (ති) දහසකින් වැඩි, දහසකට අධික. |
| පරොසහස්ස | (න) දහසකට වැඩි. |
| පල | (චු) ගතියං යාමෙහි, පලෙති, පලයති, යෙයි. |
| පල | (න) පලම කලන් 12කි. |
| පල | (න) පැලීම, කලන්දොලසක ප්රමාණය. |
| පල | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පලති, යෙයි. |
| පලක | (න) පෝරුව, ලෑල්ල. |
| පලගණ්ඩ | (පු) බදාමවැඩ කරන්නා; මේසෙන්. |
| පලගණ්ඩ | (පු) වඩුවා, සුධාජීවීහු. |
| පලගණ්ඩක | (පු) වඩුවා. |
| පලඞ්කසා | (ඉ) ගොටුකොළ. |
| පලණ්ඩු | (පු) කතලුව. |
| පලණ්ඩු | (පු) රතුලූණු. |
| පලණ්ඩුක | (පු) රතුලූණු. |
| පලද්ධ | ලබන ලද, විශේෂයෙන් ලබන ලද. |
| පලපති | (ක්‍රි) (d) (චු) ලප, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + - (ති) (ප + ලජ + ති)), කථා කරයි, කියයි. |
| පලපති | (ප+ලප+අ) තේරුමක් නැති දේ කියයි; ප්‍රලාප දොඩවයි. |
| පලපන | (න) කථාකිරීම, සුවදුක් කථාව. |
| පලපන | (න) නිරර්ථක දෙඩවීම. |
| පලපිත | (න) නිරර්ථක දෙඩවීම. |
| පලම්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලම්බ, ගතිය යෑමෙහි + - (ති) (ප + ලම්බ + ති)), එල්බෙයි, එල්ලෙයි. |
| පලම්බිත | (ක්‍රි) එල්ලෙන ලද, එල්ලුනු. |
| පලම්භති | (ක්‍රි) - (d) (චු) ලභි මඤ්චනෙ + - (ති) එල්ලෙයි. |
| පලය | (පු) ප්රලය, කල්ප විනාසය, මරණය, අදර්ශණය, මායන්වීම. |
| පලල්ල | (න) කුඩා විල, දිය පිහිටි තැන. |
| පලල්ල | (න) විලය, “ජිණ්ණ කොඤ්වාව ඣායන්ති ඛීණමච්ඡෙව පල්ලලෙ.” |
| පලවඞ්ග | (පු) වඳුරා, වානරයා. |
| පලාත | (ති) පැනයාම, දුවගෙන ගිය, රහසින් ගිය. |
| පලාත | (පු) කෑල ගස, පලාවන් පැහැය, පත්‍රය. |
| පලාත | (3) පලාගිය. |
| පලාප | (පු) නරර්ථක කථාව; බොල්; හරයක් නැතිදෙය. |
| පලාප | (පු) ප්‍රලාපය, නිරත්ථක වචන, බොල්, හිස්. |
| පලාපි | (පු) ප්‍රලාප කියන්නා. |
| පලාපිත | පන්නන ලද, එළවාදමන ලද. |
| පලාපී | (පු) ප්‍රලාප කථා කරන්නා. |
| පලාපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) ල ප) වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති), පන්නා දමයි. |
| පලාපෙති | (පල+ණපෙ) පලවා හරියි. |
| පලායති | (පල+අය) ඉවත දුවයි; පලායයි. |
| පලායන | (න) ඉවත දිවීම; පලායාම. |
| පලායන | (න) පැනයාම, සැඟවීයාම. |
| පලායිත | (3) පලාගිය. |
| පලායිතුං | (නි) පලායන්නට. |
| පලායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පලාගොස්. |
| පලායී | (3) ඉවත දුවන්නා; පලායන්නා. |
| පලාල | (අ) වීදුරු. |
| පලාල | (න) පිදුරු. |
| පලාල | (පු) පිදුරු. |
| පලාලපීඨ(ක) | (න) පිදුරු බිස්ස, එනම් වධය, පිදුරු වලින් කළ පුටුව. |
| පලාලපුඤජ | (පු) පිදුරු ගොඩ; පිදුරුමිටිය. |
| පලාලපුඤ්ජ | (න) තණ බිස්ස, පිදුරු වෙනිය. |
| පලාලිත | (ති) මග වැරදීගිය. |
| පලාස | (පු) කෑළ ගස; කොළය; පලාවන් පැහැය. |
| පලාසාද | (පු) කඟවේනා; කොළ කන්නා. |
| පලාසාද | (පු) කඟවේනා. |
| පලාසි | (පු) ප්‍රලාප ඇත්තා, ප්‍රලාප කියන්නා. |
| පලාසික | (පු) ප්‍රලාප කියන්නා, හිස් වචන කියන්නා. |
| පලාසී | (3) අනුන්ගේ දොස් කියන්නා. |
| පලි | (අ) පරි උපසර්ගයාගේ අර්ථවත් පදයක්. |
| පලි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි. |
| පලිකුජ්ජති | (ක්‍රි) පිළිකුල් කරයි, පටිකුජ්ජති බලනු. |
| පලිඛ | (පු) ඉරි ඇඳීම, රෙඛා ඇඳීම. |
| පලිඛණති | (පරි+ඛණ+අ) හාත්පසින් හාරයි. |
| පලිඛණන | (න) ලිවීම, කැබලි කැබලි කිරීම. |
| පලිඛති | (ක්‍රි) (d ලිඛ, ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි + ති) (ප + ලිඛති), ලියයි, කැබලි කරයි. |
| පලිඛාදන | (න) ලිවීම. |
| පලිගිජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගිධු, අභිතබ්බායං, කැමැත්තෙහි + ති), ගිජු වෙයි. |
| පලිගුණ්ඨන | (න) වෙලීම, එතීම. |
| පලිගුණ්ඨිත | (ති) වෙලන ලද, ඔතන ලද. |
| පලිගෙධ | (ති) ගැනීම, එරීම, ගිලුණු, එරුණු. |
| පලිගෙධී | (පු) ආත්මාර්ථකාමියා. |
| පලිඝ | (පු) ඛණයම. |
| පලිත | (ති) පැසුණු. |
| පලිත | (න) සුදු වූ; හිසකෙස්. |
| පලිත | (3) ඉදීගිය. |
| පලිත්ත | (ති) ගල්වන ලද, කවන ලද. |
| පලිප | (පු) ගැලුනු, එරුණු. |
| පලිප | (පු) මඩ වගුර. |
| පලිපථ | (පු) අපහසු මාර්ගය; දුර්ග මාර්ගය. |
| පලිපන්න | (3) එරීගිය; ගිලුණු. |
| පලිපපලියන්ත | (පු) මඩේ එරුණු. |
| පලිප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිප, ලෙපනෙ, තැවරීමෙහි + ති), ගල්වයි, තවරයි. |
| පලිබාධති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාධ, නිවාරණෙ, වැලක්වීමෙහි + ති), වලක්වයි. |
| පලිබුජ්ඣණ | (න) අවබෝධය. |
| පලිබුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) බුධ, අවබොධෙ, අවබොධයෙහි + ති), ප්‍රබෝධ කරයි |
| පලිබුද්ධති | (ක්‍රි) (d) (භු) බුධ, අවබොධෙ, අවබොධයෙහි + ති), අවබෝධකරයි. |
| පලිබොධ | (පු) හිරිහැරය, කරදරය. |
| පලිභඤ්ජ | බිඳීම, කැඩීම. |
| පලිභඤ්ජන | (න) බිඳීම, කැඩීම. |
| පලිම | (පු) ඉරි ඇඳීම, රෙඛා ඇඳීම. |
| පලියණ්ණ | (ති) එරුණු, ගැලුනු. |
| පලිවෙඨන | (න) වෙලීම, එතීම. |
| පලිවෙඨිත | (ති) වෙලන ලද, ඔතන ලද. |
| පලිවෙඨෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වෙඨ, වෙඨනෙ, වෙලිමෙහි + ති), වෙලයි, ඔතයි. |
| පලිසති | (ති) රෝදදැමූ, ද්වාර ථකනය. |
| පලිහලතා | (ක්‍රි) ලියයි, කැබලි කරයි. |
| පලු | (භු) ගතිය, යාමෙහි, ප්ලවති, යෙයි, සොප්ලවති හුරාහුජං ඵලමිච්ඡංච වනස්මිං වානරො. |
| පලුග්ග | (පු) පලුද්ද, කැඩීම. |
| පලුග්ග | (3) බිඳ වැටුණු; බිඳීගිය. |
| පලුජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) ලුජ, විනාසෙ, විනාශයෙහි+ති), කඩයි, සිඳියි, පලුදු කරයි. |
| පලුජ්ජති | (ප+ලුජ+ය) බිඳවැටේ; විනාශවේ. |
| පලුජ්ජන | (න) බිඳ වැටීම; විනශවීම. |
| පලුජ්ජිත | (ති) කඩනලද, පලුදු කරනලද. |
| පලුට්ඨ | (පු) පුලුටු, බැදුම, දුම. |
| පලුද්ධ | (ති) අතිලෝභ, ඉතා ලොහොබි. |
| පලුද්ධ | (3) ඉතා ලොල් වූ; පොළොඹවන ලද. |
| පලූම්පති | (ක්‍රි) (d (රු) ලුප, ඡෙදනෙ සිඳීමෙහි +ති), කඩයි, පලුදු කරයි. |
| පලෙති | (d) (චු) ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති), යෙයි, ගමන් කෙරෙයි. |
| පලෙති | ඉවත දුවයි; පලා යයි. |
| පලෙප | (පු) ලේපනය, ගෑම, තැවරීම. |
| පලෙපන | (න) ලේපනය. |
| පලොක | (පු) පලුද්ද, විනාසය. |
| පලොකධම්ම | (3) විනාශවන ස්වභාව ඇති. |
| පලොභ | ලෝභය, ආසාව. |
| පලොභන | (න) පෙළඹවීම. |
| පලොභන | (න) පොලඹවීම, ලොල් වීම. |
| පලොභිත | (ති) ආසා කළ. |
| පලොභෙතී | (ක්‍රි) (d) (භු) ලුභ, විස්මානනෙ + ණෙ + ති), ලෝභ කරයි, ආසා කරයි. |
| පලොහිත | (3) පොළොඹවන ලද. |
| පලොහෙති | (ප+ලුභ+ණෙ) පොළොඹවයි. |
| පලොහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පොළොඹවා. |
| පල්ල | (න) මංසය. |
| පල්ල | (භු) පහත්ව යාමෙහි. |
| පල්ලඞ්ක | (පු) ඇඳිනැති ආසනය; කකුල් ගොතාගැනීම. |
| පල්ලඞ්ක | (පු) කවිච්චිය. |
| පල්ලඞ්ක | (පු) පර්ය්යඞ්කය, පලක් බැඳීම, ව්‍යාඝ්‍ර රූපාදිය නගා පර්ය්යඞ්කය. |
| පල්ලත්ථ | (න) හිඳගැනීමේ ආසනයක්. |
| පල්ලත්ථිකා | (ඉ) පල්ලැක්කිය; වාඩිවී අත් දෙක ගොතා ගැනීම. |
| පල්ලත්ථිකා | (ඉ) වාඩිවීමේ ආසන විශේෂයක්. |
| පල්ලල | (න) කුඩා විල; මඩවගුර. |
| පල්ලව | (පු) දලුව; ලා කොළය. |
| පල්ලව | (පු) ලා පත්‍රය, ලා කොළය. |
| පල්ලාස | (පු) විපර්යාසය, විකාරය. |
| පල්ලොම | (පු) පතිත ලොල් ඇත්තා, ලොමු ඩැහැගැනීමක් නැත්තා, බිය රහිතය. |
| පව | (පු) ධාන්‍යාදියපවිත්‍ර කිරීම, පෙලීම, කුල්ලෙන් පෙලීම. |
| පවක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) වක්ඛ, වාචාය කීමෙහි + - (ති) ප) + වක්ඛති), කියයි. |
| පවක්ඛති | කියන්නේය; ප්රකාශ කරන්නේය. |
| පවච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, කන්තීයං, ක්ෂාන්ති යෙහි + ති), කැමැති වෙයි. |
| පවජති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + ති), (ප + වජ + ති), යෙයි, යයි. |
| පවජන | (න) ගමන යාම. |
| පවජ්ජන | (න) හැරීම, බැහැර කිරීම. |
| පවඩ්ඪ | (ති) වෘද්ධිය, වැඩීම |
| පවඩ්ඪ | (3) මහත්වූ; වැඩුණු. |
| පවඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d) (භු) වඩ්ඪ, වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ති), (ප + වඪති), වැඩෙයි. |
| පවඩ්ඪති | (ප+වඩ්ඪ+අ) මහත් වේ; වැඩේ. |
| පවඩ්ඪන | (න) වැඩීම, වෘද්ධිය. |
| පවඩ්ඪන | (න) වැඩීම. |
| පවඩ්ඪිත | (ති) වැඩෙනලද, වැඩුණු. |
| පවඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැඩී. |
| පවතෙත්ති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි + ති), පවත්වයි, පැවැත්ම කරයි. |
| පවත්ත | (ති) පැවතෙයි, ප්‍රවෘත්තිත. |
| පවත්ත | (න) ගමන; පැවැත්ම. |
| පවත්ත | (3) පැවතුණු; වැටී ගිය; සිද්ධවෙන. |
| පවත්තති | (ක්‍රි) (d වතු, වත්තතෙ පැවතීමෙහි + ති), (ප + වත + ති), පවතී. |
| පවත්තති | (ප+වතු+අ) ගලාබසී; පවතී; සිදුවේ. |
| පවත්තන | (න) ඉදිරි ගමන; පැවැත්ම. |
| පවත්තන | (න) පැවැත්ම, පැවැත්වීම. |
| පවත්තඵල | (න) වැටුණගෙඩි, ගසෙන් වැටුණු ඵල. |
| පවත්තයිතු | (පු) පවත්වන්නා. |
| පවත්තාපන | (න) පැවැත්වීම; සිදුකරගෙන යාම. |
| පවත්ති | (ඉ) තොරතුරු; ප්රවෘත්තිය; පැවැත්ම; සිද්ධිය. |
| පවත්ති | (ඉ) ප්රවෘතිය, වෘතාන්තය, පවත්. |
| පවත්තිත | නි) පවත්නා ලද, පැවති. |
| පවත්තිත | (3) පැවැත් වූ. |
| පවත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැවැතී. |
| පවත්තින | (ති) පවත්වන ලද, පැවති. |
| පවත්තු | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| පවත්තෙති | (ප+වතු+ණෙ) ගමන්කරවයි; පවත්වයි. |
| පවත්තෙතු | (පු) පවත්වන්නා. |
| පවත්තෙතුං | (නි) ක්‍රියාකරවන්නට; පවත්වන්නට. |
| පවදති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද වවනෙ, කීමෙහි + ති), (ප + වද +ති), කියයි. |
| පවදන | (න) ප්‍රවදනය, උතුම්වචනය, සුළඟ, නහානය, වනලහැබ. |
| පවන | (න) මහවනය. |
| පවන | (න) සුළඟ. |
| පවන | (පු) සුළඟ. |
| පවනාසන | (න) වාතය, අනුභව කරන්නා, සර්පය. |
| පවපති | (ක්‍රි) (d) (භු) වප, බීජ සත්තානෙ, බිජු වැපිරීමෙහි + ති), වපුරයි බිජු, වපුරයි. |
| පවපන | (න) වැපිරීම, ධාන්‍ය වැපිරීම. |
| පවමාන | (න) සුළඟ. |
| පවය්හ | (පු) ඉසිලීම, ඉහිලීම. |
| පවර | (පු) ප්‍රවර, අතිශ්‍රේෂ්ඨ, ඉතා උතුම්. |
| පවර | (3) උතුම්; ශ්‍රේෂ්ඨයා. |
| පවසති | (ප+වස+අ) සිය ගමින් පිට වසයි. |
| පවස්ස | (පු) වර්ෂාව, වර්ෂාකරව. |
| පවස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස පග්ඝරණෙසු, වැගිරීමෙහි + ති), වසී, වර්ෂාකරයි. |
| පවස්සති | (ප+වස්ස+අ) වර්ෂා කෙරේ; වසී. |
| පවස්සන | (න) වැසි වැසීම. |
| පවස්සන | වර්ෂා කිරීම. |
| පවහන | (න) වෙඩි, වෙඩිතැබීම. |
| පවාත | (න) හුළඟ ඇති තැන. |
| පවාත | (පු) මහාවාතය. |
| පවාති | (ක්‍රි) (d) (භු) වා, ගතියං,යෑමෙහි + ති), හුළං හමයි, හුළං ගසයි. |
| පවාති | (ප+වා+අ) පැතිරේ; හමයි. |
| පවාද | (පු) ප්‍රවාදය, මහත් වාදය. |
| පවාදක | (3) ප්රකාශ කරන; විවාද කරන. |
| පවායති | (ක්‍රි) (d) (භු) වා, ගතියං, යෑමෙහි + ති), සුළං හමයි. |
| පවායති | (ප+වා+ය) පැතිරේ; හමයි. |
| පවායන්ත | (3) හමන; හමමින්. |
| පවායිතුං | (නි) හමන්නට. |
| පවායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හමා. |
| පවාරණ | වැලකීම, නැවැත්ම, ආරාධනය. |
| පවාරණා | (ඉ) පැවරීම; බාර කිරීම; වස් අවසන් කිරීම. |
| පවාරිත | පැවරූ, පවරණ ලද. |
| පවාරිත | (3) අවසන් කළ; පැවැරූ; බාරකළ. |
| පවාරෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) වර, ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ණෙ + ති), පවරයි, ආරාධනා කරයි. |
| පවාරෙති | (ප+වර+ණෙ) අවසන් කරයි; පවරයි; බාරකරයි. |
| පවාරෙතුං | (නි) අවසන් කරන්නට; පවරන්නට; බාරකරන්නට. |
| පවාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවසන් කොට; පවරා. |
| පවාස | (න) පිටරට වාසය, මයමස්සු භො ගොතම පවාසං ගන්තුකාම, අංගුත්තර 8, නි) 6 වර්ගය. |
| පවාස | (පු) සිය පෙදෙසෙන් වෙන්වී විසීම. |
| පවාසි | (පු) පිට රටවැසියා. |
| පවාසිත | (ති) පිටරට වාසය කළ. |
| පවාසී | (3) සිය දෙසින් පිටව වසන්නා. |
| පවාහ | (පු) නොසිඳී ගලා බැස්ම; ප්රවාහය. |
| පවාහ | (පු) ප්රවාහය, ජලශ්‍රොතය. |
| පවාහක | (3) උසුළන; ගෙනයන; ගෙනැවිත් දෙන. |
| පවාහණ | (න) පාකොට හැරීම, ජලයෙහි පා කොට හැරීම. |
| පවාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) වහ, පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි + ති), පාකොට හරී. |
| පවාහිත | (3) එළ වූ; ගලා බැස්වූ; ගෙනදුන්. |
| පවාහෙති | (ප+වහ+ණෙ) ගලා බස්වයි; පාකර හරියි; ලබාදෙයි; සෝදා හරියි. |
| පවාහෙතුං | (නි) පාකරවන්ට; සොදා හරින්නට. |
| පවාහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පා කොට; සොදා හැර. |
| පවාළ | (න) ප්‍රවාල, පබලු, පබුලු අංකුර. |
| පවාළ | (පු) (න) පබළු; මූදේ හට ගන්නා රතු ගල් වර්ගයක්; කුඩා දළුව. |
| පවාළ්හ | (ති) ගසාගෙන ගිය, පාවී ගිය. |
| පවාළ්හ | (3) නෙරපන ලද. |
| පවි | (පු) වජ්‍රායුධය. |
| පවිචනති | (ක්‍රි) (d) (භු) චී, චයෙ, රැස් කිරීමෙහි + ති), වෙසෙසින් රැස් කෙරෙයි. |
| පවිචය | (පු) වෙසෙසින් රැස්කිරීම. |
| පවිචිත්ත | (3) අතිශයෙන් විවේකයට පත්. |
| පවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) විධ, විජ්ඣනෙ, විදීමෙහි + ති), විදියි, පෙරලයි. |
| පවිජ්ඣති | (ප+විධ+ය) යන්ත්‍රයකින් දුරට විසිකරයි; විදියි. |
| පවිජ්ඣන | (න) දුරට විසිකිරීම; විදීම. |
| පවිජ්ඣන | (න) විදීම, පෙරළීම. |
| පවිජ්ඣන | විදීම, පෙරලීම. |
| පවිජ්ඣිත | පෙරලන ලද, විදින ලද. |
| පවිට්ඨ | (3) ඇතුල් වූ; ඇතුළට ගිය. |
| පවිඨ | (ති) ප්‍රවිෂ්ඨ, ප්‍රවේශ වූ, ඇතුළත් වූ. |
| පවිතක්ක | (පු) විතර්කය, සංකල්පය. |
| පවිත්ත | (ති) පවිතුරු, පිරිසිදු, පවිත්‍ර. |
| පවිත්‍ර | (න) පිරිසිදු. |
| පවිද්ධ | (ති) විදින ලද. |
| පවිද්ධ | (3) දුරට විසිකළ; විදින ලද. |
| පවිනෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ති), හික්මවයි. |
| පවිරති | (ක්‍රි) (d) (භු) විර, වික්කන්තියං, බැහැර යාමෙහි + ති), (ප + - (වි) + රති), හැසිරෙයි. |
| පවිවිත්ත | (ති) උත්තම විවේකය, උතුම් විවේක ඇති, පවත්වන ලද. |
| පවිවිනන | (න) රැස්කිරීම. |
| පවිවෙක | (ති) උතුම් විවේකය. |
| පවිවෙකිය | (ති) උතුම් විවේක ඇත්තා. |
| පවිවේක | (පු) තනිව විසීම; විවේකය. |
| පවිසති | (ක්‍රි) (d) (භු) විස, පවෙසනෙ, පිවිසීමෙහි + ති), පවිසති, ප්‍රවිෂ්ට වෙයි ඇතුළත් වෙයි. |
| පවිසති | (ප+විස+අ) ඇතුල් වේ; ඇතුළට යයි. |
| පවිසන | (න) ඇතුල් වීම. |
| පවිසන | (න) ප්‍රවේශය, ඇතුළත්වීම. |
| පවිසන්ත | (3) ඇතුල් වෙන; ඇතුල්වෙමින්. |
| පවිසමාන | (3) ඇතුල් වෙන; ඇතුල්වෙමින්. |
| පවිසිතුං | (නි) ඇතුල්වන්නට. |
| පවිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇතුල් වී. |
| පවිස්ස | (පූ.ක්‍රි) ඇතුල් වී. |
| පවිස්සිලෙස | (පු) විවාදපන්නය, විවාදයට පැමිණියහු. |
| පවීණ | (3) දක්ෂ වූ; පුහුණු වූ. |
| පවීන | (ති) ප්‍රවීන, දක්ෂ, සමර්ථ. |
| පවුච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) වව, වියත්තියං වාචායං, වියත් බැව්හි + ති), කියයි. |
| පවුච්චති | (ප+වච+ය) කියනු ලැබේ. |
| පවුත්ත | (ති) කියන ලද. |
| පවුත්ත | (3) කියන ලද; කී; වපුරන ලද. |
| පවුත්ථ | (3) වෙන් ව විසූ. |
| පවුත්ථපතිකා | (ඉ) ස්වාමියාගෙන්‍ වෙන් වූ ස්ත්රිය. |
| පවුද්ධරි | මහත්වූ භූමි විවරය. |
| පවෙක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) වෙක්ඛ, වෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි + ති), (ප + - (වි) + ක්ඛ + ති), බලයි, පරික්ෂා කරයි. |
| පවෙච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) විචාර ගතිසු, යෑමෙහි + ති), අනුව ප්‍රවේශ කරයි, අනුව දෙයි. |
| පවෙණී | (ඉ) අයිතිය; ගෙතූ හිසකෙස් වැටිය; පරම්පරාව; ප්‍රවේණිය. |
| පවෙදන | (න) දැනුම් දීම. |
| පවෙදන | (න) දැන්වීම. |
| පවෙදිත | (3) දැනුම් දුන්. |
| පවෙදියමාන | (3) ප්රකාශ කරනු ලබන. |
| පවෙදෙති | (ප+විද+ණෙ) දැනුම් දෙයි; ප්රකාශ කරයි. |
| පවෙධන | (න) දැන්වීම, නිවේදනය. |
| පවෙධන්ත | (3) වෙවුලමින්; වෙවුලයි. |
| පවෙධමාන | (න) කම්පාවන, වෙවුලන. |
| පවෙධමාන | (3) වෙවුලමින්; වෙවුලයි. |
| පවෙධිත | (ති) දන්වන ලද, හඟවන ලද. |
| පවෙධෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) විධ, කම්පනෙ, සැලීමෙහි +ති), කම්පාවෙයි, වෙවුලයි. |
| පවෙධෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) විධ, විධානෙ; විධානයෙහි + ති), දන්වයි. |
| පවෙනි | (ඉ) ප්‍රවෙනිය, පරම්පරා අයිතිය හා කෙස කලාපය හා ස්තරණය, ඇතුල් පිට අතුරණ චිත්‍ර කම්බිලිය. |
| පවෙල්ලති | (ක්‍රි) (d) (භු) විල, සංවරණ, සංවරයෙහි +ති), සොලවයි, චංචල වෙයි. |
| පවෙල්ලිත | (ති) සොලවන ලද, සෙල්ලු. |
| පවෙස | (පු) ඇතුල් වීම; දොරටුව. |
| පවෙස | (පු) ප්‍රවේශය, ඇතුළත් වීම. |
| පවෙසක | (පු) ප්‍රවේශ කරන්නා, ඇතුළත් කරන්නා. |
| පවෙසන | (න) ඇතුල් වීම. |
| පවෙසන | (න) ප්‍රවේශනය, ඇතුළත් කිරීම. |
| පවෙසන | (3) ඇතුල්වෙන. |
| පවෙසිත | (ති) ප්‍රවේශ කළ, ඇතුළත් කළ. |
| පවෙසිය | (පූ.ක්‍රි) ඇතුල් කොට. |
| පවෙසෙති | (ප+විස+ණෙ) ඇතුල් කරවයි. |
| පවෙසෙතු | (පු) ඇතුල් කරන්නා. |
| පවෙසෙතුං | (නි) ඇතුල් කරන්නට. |
| පවෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇතුල් කොට. |
| පවෙසෙන්ත | (3) ඇතුල් කරන; ඇතුල් කරමින්. |
| පස | (d) (භු) බැලීමෙහි, පස්සති, බලයි. |
| පස | (චු) නාසෙ, නැසීමෙහි, පසෙති, පසයති, නසයි. |
| පස | (චු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, පාසෙති, පාසයති, බඳියි. |
| පස | (චු) සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශයෙහි, පසෙති, පසයති, ස්පර්ශකරයි. |
| පසක්කති | (ක්‍රි) (d) (භු) සක්ක ගතියං, යෑමෙහි + ති), ඉදිරියට යෙයි. |
| පසක්කති | (ක්‍රි) (d) (භු) සක්ක, ගතියං, යෑමෙහි + ති), ළඟට පැමිණෙයි. |
| පසක්කන | (න) ළඟට පැමිණීම, සමීපයට එළඹීම. |
| පසක්කිය | (අ) ළඟට පැමින. |
| පසඞ්ග | (පු) ඇලීම; යෙදීම. |
| පසඞ්ග | (පු) ප්‍රසංගය, අහම්බය. |
| පසඞ්ගික | (පු) ප්‍රසංගය, අහම්බය. |
| පසට | (3) ඇතුරන ලද; විසුරුවන ලද. |
| පසඨි | (න) පල ඇටය. |
| පසඪ | (3) පසස්නා ලද; වර්ණිත වූ; ස්තුති ලැබූ. |
| පසත | (න) උළක්කුව; එක් අල්ලකින් ගතහැකි ප්රමාණය; නැළියෙන් සතරෙන් කොටස. |
| පසත | (පු) හකුලුවන ලද, හස්ත තලය, උලක්කුව, පත. |
| පසත්ථ | (ති) ප්‍රසස්ත, පසස්නා ලද දෙය. |
| පසත්ථ | (3) පසස්නා ලද; වර්ණිත වූ; ස්තුති ලැබූ. |
| පසත්ථතර | (ති) අතිසයින් පැසසිය යුතු, ඉතා ප්රශංසා කටයුතු. |
| පසද | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| පසද | (පු) මෘග විශේෂයක්. |
| පසද්ධ | (ති) බර හරින ලද. |
| පසන්න | (පු) ප්රසන්න, පහන්, නිර්මල, පැහැදුනු, ජලය. |
| පසන්න | (3) පැහැදුණු; පිරිසිදු වූ; සතුටුවූ. |
| පසන්නචිත්ත | (3) පැහැදුණු සිතැති. |
| පසන්නතා | (ඉ) ප්රසන්න බව, පැහැදුනු බව. |
| පසන්නමානස | (3) පැහැදුණු සිතැති. |
| පසන්නා | (ඉ) සුරා. |
| පසයහ | (පු) මැඩ, බලහත්කාර කොට. |
| පසය්හ | (පූ.ක්‍රි) බලාත්කාර කොට; බලාත්කාරයෙන්. |
| පසර | (පු) පැතිරීම, පතළ කිරීම. |
| පසව | (පු) ප්‍රසවය, මල්, ගෙඩි, උත්පත්තිය, ප්රසූතිය. |
| පසව | (පු) බිහිවීම; හටගැන්ම. |
| පසවති | (ක්‍රි) (d) (භු) පසව, ගතියං, යෑමෙහි + ති), රැස් කරයි, උපදවයි, පලදෙයි. |
| පසවති | (ප+සු+අ) උපදවයි; ගලාබසී; බිහිකරයි; රැස්කරයි; හටගන්වයි. |
| පසවන | (න) ඉපදවීම; ගලාබැසීම; බිහිකිරීම. |
| පසවන | (න) රැස්කිරීම. |
| පසවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගලාබැස; රැස්කොට. |
| පසව්‍ය | (ති) විපරීතය. |
| ප‍සංසක | (3) ප්‍රශංසාකරන්නා. |
| පසංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සංස, පසංසනෙ, පැසසීමෙහි + - (ති) ප) + සංස + ති), පසසයි ස්තුති කරයි. |
| පසංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සංස, පසංසනෙ, ප්‍රශංශාවෙහි + ති), ප්‍රසංසා කරයි. |
| පසංසන | (න) ප්‍රශංසාව, ප්රශංසා කිරීම. |
| පසංසන | (න) ස්තුති කිරීම. |
| පසංසසති | (ප+සංස+අ) ප්රශංසා කරයි; ස්තුති කරයි. |
| පසංසා | (ඉ) පැසසීම, ස්තුති කිරීම. |
| පසංසා | (ඉ) ප්‍රශංසාව; ස්තුතිය. |
| පසංසිත | ප්රශංසා කළ, පසසන ලද. |
| පසංසිත | (3) පසස්නා ලද. |
| පසංසිතබ්බ | (3) පැසසිය යුතු; ස්තුති කටයුතු. |
| පසංසිතුං | (නි) ප්රශංසා කරන්නට. |
| පසංසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පසසා; ස්තුති කොට. |
| පසංසිය | (ති) පැසසිය යුතු, ප්රශංසා කටයුතු. |
| පසංසිය | (පූ.ක්‍රි) පසසා; ස්තුති කොට. |
| පසංසිය | (3) පැසසිය යුතු; ස්තුති කටයුතු. |
| පසහ | (පු) බලහත්කාරය. |
| පසහති | (ක්‍රි) (d) (භු) සහ, බත්තියං, ක්ෂාන්තියෙහි + ති), මඩියි, බලහත්කාර කරයි. |
| පසහති | (ප+සහ+අ) මැඩ පවත්වයි. |
| පසහන | (න) මැඩපැවැත්වීම. |
| පසාඛා | (ඉ) අතු බෙදීගිය තැන; කුඩා අත්ත. |
| පසාද | (පු) ඉන්ද්‍රිය ශක්තිය; පැහැදීම; පිරිසිදු බව; ශ්‍රද්ධාව; සතුට. |
| පසාද | (පු) ප්රසාදය, පැහැදීම, ප්‍රසන්නතාව. |
| පසාදක | (පු) පහදවන්නා, පැහැදීම කරන්නා. |
| පසාදක | (3) පහදවන; සතුටු කරවන. |
| පසාදණීය | (ති) ප්‍රසාදණීය, පැහැඑළවන |
| පසාදන | (න) පැහැදවීම; පිරිසිදු කරවීම; සතුටු කරවීම. |
| පසාදනීය | (3) ගෙනදෙන; පැහැදීම. |
| පසාදිත | (3) පහදවන ලද. |
| පසාදිය | (ති) පැහැඑළවන, ප්රසන්නය, ඇතිකරන. |
| පසාදෙතබ්බ | (3) පැහැදවිය යුතු වූ. |
| පසාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාද, සාදනෙ; රස විඳීමෙහි + ති), පහදවයි. |
| පසාදෙති | (ප+සද+ණෙ) පහදවයි; පිරිසිදු කරයි; සතුටු කරයි. |
| පසාදෙතුං | (නි) පහදවන්නට. |
| පසාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහදවා. |
| පසාධන | (න) ආභරණ පළඳනාව; සැරසීම. |
| පසාධන | (න) පළඳනාව, ආභරණය. |
| පසාධන | (න) පළඳනාව, පැළඳීම. |
| පසාධිත | (ති) පළඳනා ලද, සරසන ලද. |
| පසාධිත | (3) ආභරණ පැලැන්දූ; සැරැසූ. |
| පසාධෙති | (ක්‍රි) (d (දි) සාධ, සංසිද්ධියං, සෑදීමෙහි + ති), පළඳියි, සැරෙසෙයි. |
| පසාධෙති | (ප+සධ+ණෙ) ආභරණ පලන්දයි; සරසයි. |
| පසාධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පලන්දවා; සරසා. |
| පසාබා | (ඉ) අතුවලින් හටගත් රිකිලි, කුඩා අතු |
| පසාරණ | (න) ඇතිරීම; දිග හැරීම; දිගුකිරීම. |
| පසාරණ | (න) ප්‍රසාරණ, අත පය ආදිය දිගු කිරීම. |
| පසාරිත | (ති) දිගුකළ, දිග හරින ලද. |
| පසාරිත | (3) අතුරන ලද; දිගුකළ. |
| පසාරිය | (පූ.ක්‍රි) දිගුකොට. |
| පසාරෙති | (ප+සර+ණෙ) දිගහරියි; දිගුකරයි; විකිණීමට තබයි. |
| පසාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දිගුකොට. |
| පසාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාසු, අනුසිට්ඨිම්හි + අනුශාසනයෙහි + ති), (ප + සාස + ති), අනුසාසනා කරයි අවවාද කරයි. |
| පසාසති | (ප+සාස+අ) අනුශාසනා කෙරේ; පාලනය කෙරේ. |
| පසාසන | (න) අනුසාසනය. |
| පසාසන්ත | (3) අනුශාසනා කරන. |
| පසිති | (ඉ) බන්ධනය. |
| පසිද්ධ | (ති) ප්රසිද්ධ, ප්රකට. |
| පසිබිබිත | (ති) මසන ලද, ගෙත්තම් කළ. |
| පසිබ්බක | (න) පසුම්බිය. |
| පසිබ්බක | (පු) කූරපය්ය; පසුම්බිය. |
| පසීතබ්බ | (3) පැහැදිය යුතු. |
| පසීදති | (ක්‍රි) (d) (භු) සද, විසරණෙ, ආකූල බැව්හි + ති), පහදියි. |
| පසීදති | (ප+සිද+අ) පහදී; පිරිසිදුවේ; සතුටු වේ. |
| පසීදන | (න) පැහැදීම; පිරිසිදුවීම; සතුට. |
| පසීදන | (න) පැහැදීම. |
| පසීදනා | (ඉ) පැහැදීම; පිරිසිදුවීම; සතුට. |
| පසීදිතුං | (නි) පහදින්නට. |
| පසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැහැද. |
| පසීදිය | (පූ.ක්‍රි) පැහැද. |
| පසු | (පු) තිරිසනා; සිවුපාවා. |
| පසු | (පු) මෘගාදී සිව්පා සත්වයා, එළුවා. |
| පංසු | (න) පස්, ධූලි, දූවිලි. |
| පංසු | (පු) දූලි; පස්. |
| පසුක | (පු) මෘගයා, සිව්පාවා. |
| පංසුක | (ති) දූවිලි. |
| පංසුකිත | (න) පස් තැවරීම, දූවිලි ගැසීම. |
| පංසුකූල | (න) දූලිගොඩ. |
| පංසුකූල | (න) පස් අතර දිරායාමට සුදුසු හිමියන් නැති දේ, නිරාලයව දමා යන ලද්ද. |
| පංසුකූල චීවර | (න) කසළගොඩවලින් අවුළා ගත් රෙදිවලින් මැසූ සිවුර. |
| පංසුකූලචීවර | (න) එනම් සිවුර. |
| පංසුකූලික | (3) පංසුකූල සිවුර දරන්නා. |
| පංසුකූළිකඞ්ග | (න) හිමියන් නොමැතිව දිරා යන රෙදි කැබලි ගොතා කරන ලද සිවුරු දැරීම වූ අඞ්ගය, තෙරස ධුතාඞ්ග බලනු. |
| පසුත | (ති) යෙදුනු, නියුක්ත. |
| පසුත | (3) නියුක්ත; යෙදුණු. |
| පසුති | (ඉ) වැඳීම, ඉපද වීම. |
| පසුපති | (පු) ඊශ්වරයා, මෘගෙන්ද්‍රයා, සිංහයා. |
| පසුපති | (පු) ඊශ්වරයා. |
| පංසුපිසාචක | (පු) ධූලි කසල ගොඩවල් ආදියෙහි හැසිරෙන කුඩා ප්‍රේත කොටසක්. |
| පසුර | (ති) බොහෝ, බහුල. |
| පංසූ | (භු) යටට හෙලීමෙහි = පංසුති,යටට හෙලයි. |
| පසූත | (පු) ප්රසූත, දරුවන් වැදීම. |
| පසූත | (3) ඉපදවූ; ප්රසූත කළ; බිහිකළ. |
| පසූතා | (ඉ) දරු ලද්දී, වැදූ තැනැත්තී. |
| පසූති | (ඉ) ඉපදීම; බිහිවීම; වැදීම. |
| පසූතිකා | (ඉ) දරු ළද්දී, වැදූ තැනැත්තී. |
| පසූතිකා | (ඉ) දරුවන් ලද ස්ත්රිය. |
| පසූතිසර | (න) වදන ගෙය, තිඹිරි ගෙය. |
| පසෙවක | (පු) කරාවිය, විනාඔරුව |
| පස්ස | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, පෙක්ඛන, බැලීමෙහි + ති), බලව, නිරීක්ෂණය කරව. |
| පස්ස | (න) ඇලපත; පැත්ත. |
| පස්ස | (න) පාර්ශය, පස, ඇලය. |
| පස්ස | (පු) ඇලපත; පැත්ත. |
| පස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිය, පෙක්ඛණ, බැලීමෙහි + ති), බලයි. |
| පස්සති | (දිස+අ) දකියි; බලයි; (ප+සය+අ) හුස්ම ගැනීම යයි ඇතැම් තැනක කියවේ; හුස්ම පිටකරයි. |
| පස්සද්ධ | (අ) බර ඇරීම, බර හැරීම, |
| පස්සද්ධ | (3) නිවීගිය; සන්හුන්. |
| පස්සද්ධි | (ඉ) නිවීයාම; ශාන්තබව. |
| පස්සද්වය | (න) පාර්ශවය, දෑල. |
| පස්සන | දැකීම, බැලීම. |
| පස්සනා | (ඉ) දැක්ම, දර්ශනය. |
| පස්සන්ත | (3) දකින; දකිමින්; බලන; බලමින්; හුස්ම පිට කරමින්. |
| පස්සන්න | (ති) දක්නා. |
| පස්සමාන | (3) දකින; දකිමින්; බලන; බලමින්. |
| පස්සම්භති | (ප+සම්භ+අ) සන්සිඳේ; සන්හුන් වේ. |
| පස්සම්භනා | (ඉ) සන්සිඳීම. |
| පස්සම්භයන්ත | (3) සන්සිඳුවන; සන්සිඳුවමින්. |
| පස්සම්භෙති | (ප+සම්භ+ණෙ) යටපත්කරයි; සන්සිඳවයි. |
| පස්සම්භෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යටපත්කොට; සන්හිඳවා. |
| පස්සම්භෙන්ත | (3) සන්සිඳුවන; සන්සිඳුවමින්. |
| පස්සම්හති | (ක්‍රි) (d (දි) සම්භු,පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි + ති), බර ඇරෙයි. |
| පස්සම්හන | (න) බර ඇරීම. |
| පස්සම්හිත | (ති) බර හරින ලද. |
| පස්සය | (න) ආරක්ෂාව. |
| පස්සයවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සව, ගතියං, යෑමෙහි + ති), ගලයි. |
| පස්සසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සස, සුපනෙ, හුස්ම ගැනීමෙහි + ති), ප්‍රශ්වාස කරයි පහතට හුස්ම හෙලයි. |
| පස්සසිත්වා | (3) ප්‍රශ්වාසකොට; හුස්ම පිටකරමින්. |
| පස්සාව | (පු) මුත්‍ර, මරදිය. |
| පස්සාව | (පු) මූත්‍ර. |
| පස්සාවමග්ග | (පු) මුත්‍ර මාර්ගය ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| පස්සාස | (පු) ප්‍රශ්වාසය, හුස්ම පහත හෙලීම. |
| පස්සාස | (පු) ප්‍රශ්වාසය; පිටකරන හුස්ම. |
| පස්සාසි | (3) ප්‍රශ්වාස කරන්නා. |
| පස්සිත | (ති) දක්නා ලද. |
| පස්සිතබ්බ | (3) දැක්ක යුතු වූ. |
| පස්සිතුං | (නි) දකින්නට. |
| පස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැක. |
| පස්සිය | (පූ.ක්‍රි) දැක. |
| පහට | (ති) ගසන ලද, තලන ලද. |
| පහට | (3) ගසන ලද; තට්ටුකරන ලද; පහර ලැබූ. |
| පහඪ | (ති) අතිශයින් සතුටුවන ලද. |
| පහඪ | (3) ඉතා සතුටු වූ. |
| පහත | (ති) ගසන ලද, නසනලද. |
| පහරණ | (න) ගැසීම, තැලීම, ආයුධය. |
| පහරණ | (න) ගැසීම; පහරදීම. |
| පහරණක | (3) ගසන; පහර දෙන. |
| පහරති | (ක්‍රි) (ප +හ + රති), ගසයි, තලයි. |
| පහරති | (ප+හර+අ) ගසයි; පහරදෙයි; බෙර ආදිය වයයි; හප්පයි. |
| පහරන්ත | (3) ගසන; ගසමින්. |
| පහරමාන | (3) ගසන; ගසමින්. |
| පහරිතුං | (නි) ගසන්නට. |
| පහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගසා; පහරදීම; හප්පා. |
| පහංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) හංස, පීතියං, ප්‍රීතියෙහි + ති), සතුටු කෙරෙයි. |
| පහංසන | (න) සතුටු කිරීම. |
| පහංසිත | (ති) සතුටුවන ලද, සතුටු වූ |
| පහාණන | (න) ගැසීම, තැලීම, නැති කිරීම. |
| පහාන | (න) අත්හැරීම; දුරු කිරීම. |
| පහාන | (න) ප්‍රහාණය, විනාශය. |
| පහාය | (අ) හැර, අත්හැර. |
| පහාය | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හැර. |
| පහායි | (3) අත් හරින්නා; දුරු කරන්නා. |
| පහාර | (පු) ගැසීම; පහර. |
| පහාර | (පු) ප්රහාරය, පහර, යාම නම් වූ, කලා විශේෂය. |
| පහාර | ප්රහාරය, පහර |
| පහාරණ | (න) ප්‍රහාර දීම, ගැසීම. |
| පහාරද | (පු) එනම් අසුරයා. |
| පහාරදාන | (න) ගැසීම; පහර දීම. |
| පහාස | (පු) මහ සිනාව. |
| පහාස | (පු) මහත් සතුට. |
| පහාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) හස, හසෙන, සිනාසීමෙහි + ති), (ප + හාස + ති), මහත් කොට සිනාසෙයි. |
| පහාසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හස, හසනෙ, සිනාසීමෙහි + ණෙ + ති), මහත් කොට සිනාසෙයි. |
| පහාසෙති | (ප+හස+ණෙ) සතුටු කරවයි; සිනා කරවයි. |
| පහිණගමන | (න) පණිවිඩ ගෙන යාම. |
| පහිණන | (න) යැවීම. |
| පහිණාති | (ප+හි+ණා) යවයි. |
| පහිණිතුං | (නි) යවන්ට. |
| පහිණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පණිවිඩ යවා; යවා. |
| පහිණ්න | (න) යැවීම. |
| පහිත | (ති) යවන ලද, පමුණුවන ලද. |
| පහිත | (3) යවන ලද; යැවූ. |
| පහිතත්ථ | (න) නිවන් පිණිස යවන ලද සිත. |
| පහීණ | (න) ප්රහීණ, ප්රහීණ කළ, නැතිකළ. |
| පහීන | (3) අත්හැරි; දුරු කළ; විනාශ වූ. |
| පහීනක | (පු) ප්රහීණ කරන්නා, නැති කරන්නා. |
| පහීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) හා, චාගෙ, පරිත්‍යාගයෙහි + ති), ප්රහීණ වෙයි. |
| පහීයති | (ප+හා+ඊ+ය) දුරු වේ; විනාශ වේ; සංසිඳේ. |
| පහු | (අ) බොහෝ අධික. |
| පහුත | (න) බොහෝ, අධික. |
| පහුතික | (න) පොහෝනා. |
| පහූ | (3) සමර්ථ වූ; සමර්ථයා. |
| පහූත | (3) පළල් වූ; බොහෝ වූ. |
| පහූතජිව්හ | (3) පළල් දිවක් ඇති. |
| පහූතභක්ඛ | (3) කෑ යුතු බොහෝ දේ ඇති; බොහෝ සේ අනුභව කරන. |
| පහෙණක | (න) තුටු පඬුර; යැවිය යුතු තෑග්ග. |
| පහෙණක | (පු) හුන් තැනට යවන පඬුර. |
| පහෙණගමන | (න) දූත ගමන; පණිවිඩ ගෙනයාම. |
| පහෙන | (න) යැවීම, දූතයෙකු යැවීම. |
| පහොණ | (න) පොහෝනා, පමණ, හැකි. |
| පහොණක | (ති) පොහෝසත්. |
| පහොණක | (න) පොහොසත්, පුළුවන්. |
| පහොති | (ක්‍රි) (d) (භු) හු, සත්තායං, වීමෙහි + ති), පොහෝනේවෙයි, පුළුවන් වෙයි. |
| පහොති | (ප+හූ+අ) ශක්තිමත් වේ; සමර්ථ වේ; සෑහේ. |
| පහොනක | (3) සෑහෙන පමණ. |
| පළච්චර | (න) මහලු, පිළි, දිරූ වස්ත්‍ර. |
| පළිගිජ්ඣන | (න) ගිජු වීම, මහත්කොට ගිජුවන. |
| පළිගුණ්ඨිත | (3) ඔතන ලද; හාත්පසින් වැසූ. |
| පළිගෙධ | (පු) ගැලීම, එරීම. |
| පළිඝ | (පු) දොර පොල්ල; බාධාව. |
| පළිබුජ්ඣති | (පරි+බුධ+ය) කිලිටි වේ; ප්‍රමාද වේ; හිරිහැරයට පත් වේ. |
| පළිබුජ්ඣන | (න) කිළිටිවීම; බාධාවීම. |
| පළිබුද්ධ | (3) කිළිටි වූ; හිරිහැරයට පත්. |
| පළිබොධ | (පු) කරදරය; බාධාව. |
| පළිබොධ | (පු) හිරිහැරය, කරදරය. |
| පළිවෙඨන | (න) එතීම; වෙළීම. |
| පළිවෙඨිත | (3) වෙළන ලද. |
| පළිවෙඨෙති | (පරි+වෙඨ+ණෙ) වටකොට ඔතයි; වෙළයි. |
| පා | (භු) පානෙ, පීමෙහි, පාති, පිබති, පීවති, පානය කරයි, බොයි. |
| පා | (භු) පුරාණෙ, පිරීමෙහි පාති, පුරවයි. |
| පා | (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි, පාති රකියි. |
| පා | (භු) රැකීමෙහි, පාති, ආරක්ෂා කරයි. |
| පාක | (පු) පැසීම; පිසීම; පිසූදෙය; මේරීම. |
| පාක | (පු) පිසීම, පිපාක්ෂය. |
| පාකට | (පු) ප්රකට, ප්රසිද්ධ, පතළ. |
| පාකට | (3) ප්රකට වූ. |
| පාකටික | (පු) ප්රකට, ප්රසිද්ධ, පතළ. |
| පාකට්ඨාන | (න) මුලුතැන්ගෙය, පිසන ගෙය. |
| පාකතික | (න) ප්‍රකෘතිමත්, පෙර තිබූ පරිදි සකස් කර. |
| පාකතික | නියම ස්වභාවයෙන් යුත්; ප්‍රකෘතියෙන් යුත්. |
| පාකතිකං කරොති | මුල් ස්වභාවයට පමුණුවයි; සංස්කරණය කරයි. |
| පාකතින්ද්‍රිය | (න) ප්‍රකෘති, ඉන්ද්‍රිය, නොදැමුන ඉන්ද්‍රිය ඇත්තා. |
| පාකම්ම | (පු) අධිෂ්ඨානාදී වශයෙන් කැමති දෙය නිපදවීම. |
| පාකවට්ට | (න) කෑමට උවමනා දෙය; දන් පිළිවෙළ. |
| පාකසාසන | (න) ශක්රයා, සක්දෙව්රජ. |
| පාකළ | උපුල් කොල, කොට්ටන් |
| පාකාර | (පු) - (න) ප්‍රාකාරය, පව්ර, කොටු තාප්පය. |
| පාකාර | (පු) ඇහිරීම; කොටුබැම්ම; තාප්පය; ප්‍රාකාරය. |
| පාකාරපරික්ඛිත්ත | (3) තාප්පයකින් වටකළ. |
| පාකුල | (ති) ආකුල, ව්‍යාකුල. |
| පාගබ්භිය | (න) උඩඟු බව; එඩිතර බව. |
| පාගබ්භිය | (න) නිර්භීතකම, ප්‍රගතිශීලි බව. |
| පාගුඤ්ඤතා | (ඉ) ප්‍රගුණ බව; පුහුණු බව. |
| පාගුඤ්ඤතා | (ති) ප්‍රගුණ බව. |
| පාචක | (පු) පිසන්නා, උයන්නා, පිසීම කරන්නා. |
| පාචක | (3) පිසන්නා; මෝරවන්නා. |
| පාචන | (න) කෙවිට; දැක්කීම; පිසීම; මේරවීම. |
| පාචන | (න) පිසීම, පාචන රෝගය. |
| පාචනනල | (ති) පාකාග්නිය, පිසනගින්න. |
| පාචයති | (පච+ණය) දක්කයි; පදවයි; පැසවයි; පිසවයි; මෝරවයි. |
| පාචරිය | (පු) (ප+ආචරිය), ආචාර්‍ය්‍යයාගේ ආචාර්‍ය්‍යයා, ප්‍රාචාර්‍ය්‍යයා. |
| පාචරිය | (පු) ගුරුවරයාගේ ගුරුවරයා. |
| පාචාපෙති | (පච+ණාපෙ) පිසවයි; මෝරවයි. |
| පාචාපෙන්ත | (3) පිසවන; පිසවමින්. |
| පාචාපෙන්න | (3) පිසවන; මෝරවන. |
| පාචායති | (පච+ණාපය) පිසවයි; මෝරවයි. |
| පාචි | (ඉ) ප්‍රාචි, පෙරදිග, නැගෙනහිර දිසාව. |
| පාචිකා | (ඉ) පිසන්නී. |
| පාචිණ | (න) ප්‍රාචීන, නැගෙනහිර, නැගෙනහිරට අයත්. |
| පාචිත්තිය | (න) පචිතිය, එනම් ඇවත. |
| පාචීන | (3) නැගෙනහිර පිළිබඳ. |
| පාචීනදිසා | (ඉ) නැගෙනහිර දිශාව. |
| පාචීනමුඛ | (3) නැගෙනහිර බලා සිටින. |
| පාචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච, පිසීමෙහි+ ණෙ +ති), (පච + ණෙ + ති), පිසවයි. |
| පාචෙති | (පච+ණෙ) දක්කයි; පදවයි; පැසවයි; පිසවයි; මෝරවයි. |
| පාචෙන්ත | (3) පිසවන; පිසවමින්. |
| පාජන | (න) කෙවිට; දැක්කීම; පැදවීම. |
| පාජන | (න) තැබීම, රථාදිය තැබීම. |
| පාජයමාන | (3) දක්කමින්; පදවන. |
| පාජාපෙති | (ක්‍රි) (d චුග පජ, ගතියං, යෑමෙහි+ ණෙ + ති), පදවයි. |
| පාජාපෙති | (ප+අජ+ණාපෙ) දක්කවයි; පදින්නට සලස්වයි. |
| පාජෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පජ, ගතියං, යෑමෙහි+ ණෙ + ති), පදියි. |
| පාජෙති | (ප+අජ+ණෙ) දක්කයි; පදවයි. |
| පාජෙතුං | (නි) පදවන්නට. |
| පාජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දක්කා; පදවා. |
| පාජෙන්ත | (3) දක්කමින්; පදවන. |
| පාටංකි | (ඉ) පල්ලක්කිය, ඤ්ජාම. |
| පාටල | (පු) පලොල් මල් පැහැය වැනි සුදුමුසු රත් පැහැය. |
| පාටල | (3) මදරතු පැහැති; (පු) මදරතු පැහැය. |
| පාටලිපුත්ත | (න) පැළලුප් නුවර. |
| පාටලී | (ඉ) පලොල් ගස. |
| පාටලී | (ඉ) පළොල් ගස. |
| පාටලීපුත්ත | පැලලුප් නුවර, පාටලීපුත්‍ර නගරය. |
| පාටව | (අ) දක්ෂ, සමර්‍තව. |
| පාටව | (න) දක්ෂ බව. |
| පාටව | (පු) දක්ෂ බව. |
| පාටිකංඛති | (පටි+ක්ඛි+ංඅ) කැමතිවේ; බලාපොරොත්තු වේ. |
| පාටිකංඛී | (ඉ) කැමති විය යුත්තී. |
| පාටිකංඛී | (3) බලාපොරොත්තු වන්නා. |
| පාටිකඞ්ක | (3) බලාපොරොත්තු විය යුතු. |
| පාටිකඞ්ඛා | (ඉ) කැමතිවිය යුත්තී, අභිලාසා ඇත්තී. |
| පාටිකා | (ඉ) දොරටු ඉදිරියෙහි සඳකඩ පහණ. |
| පාටිකා | (ඉ) සඳකඩ පහන, අර්ධ චන්ද්‍රාකාරයෙන් කළ ගල්ලෑල්ල. |
| පාටිකුලතා | (ඉ) පිළිකුල් බව, අරුචි බව. |
| පාටිකුල්ලිය | පිළිකුල, අරුචිය. |
| පාටිකූල්‍ය | (න) පිළිකුල් බව. |
| පාටිදෙසනීය | දෙසිය යුතු, දේශනා කටයුතු. |
| පාටිපද | (පු) චන්ද්‍රමාසයේ පළමුදිනය; පසළොස්වකට හා මාසේ පෝයට පසුදා. |
| පාටිපද | (පු) පැළවිය, දෙවෙනි ථිතිය, දෙවෙනිදා, පාක්ෂයාගේ දෙවෙනි දවස. |
| පාටිපලක | (න) පෑලවිය. |
| පාටිපාදික | (පු) පෑලවියට අයත්, පෑලවිය. |
| පාටිපුග්ගලික | .ි- පුද්ගලයන්ට අයත්, තම තමන්ට අයත්. |
| පාටිපෙක්ක | (පු) වෙන වෙන, එක එකා පිළිබඳ. |
| පාටිභොග | (පු) ඇපකාරයා; ඇපය; ඇපවන්නා. |
| පාටිභොග | (පු) ඇපය, කෙනෙක් වෙනුවට ඇපවීම. |
| පාටිමොක්ඛ | (පු) ප්‍රාතිමොක්ෂය, පාමොක්. |
| පාටියෙක්ක | (3) වෙන් වෙන්වූ. |
| පාටිරූපක | (ති) ප්‍රතිරූපයට අයත්. |
| පාටිරූපික | (ති) වංචාකාර, වෙස්වලාගත්. |
| පාටිහාර | (න) ප්‍රාතිහාර්යය; විස්මය එළවන පුදුම ක්‍රියාව. |
| පාටිහාර | (පු) ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය, පෙළහර, ආශ්චර්‍ය්‍ය. |
| පාටිහාරික | (පු) ආශ්චර්‍ය්‍යෙන් යුත්, ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යෙන් යුත්. |
| පාටිහාරික | (පු) ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යෙන් යුත්. |
| පාටිහාරිය | (ති) ප්‍රාතිහාර්ය පිළිබඳ. |
| පාටිහාරිය | (න) ප්‍රාතිහාර්යය; විස්මය එළවන පුදුම ක්‍රියාව. |
| පාටිහාරියපකති | (න) ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂය. |
| පාටිහීර | (න) ප්‍රාතිහාර්යය; මනුෂ්‍ය බලය ඉක්මවා කරන දෙය. |
| පාටිහෙර | (න) ප්‍රාතිහාර්ය. |
| පාටිහෙර | (න) ප්‍රාතිහාර්යය; මනුෂ්‍ය බලය ඉක්මවා කරන දෙය. |
| පාටිහෙරියපක්ඛ | ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂය, වස්තුන් මාසය පවාරණ දෙකකට අතරවු චීවර මාසය, පලමු මහා පවාරණයෙහි පටන් පසලොස් දවසක් වන කාලය. |
| පාටෙක්ක | (න) තනි, හුදකලා. |
| පාටෙක්කං | .ක්‍රි .වි වෙන වෙනම. |
| පාටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පට, ගතියං, යෑමෙහි+ණෙ+ති), අස්කරයි. |
| පාඨ | (පු) වචනය; වාක්‍යය. |
| පාඨ | (පු) වාක්‍යය, අක්ෂරය, කීම. |
| පාඨක | (පු) කියවන්නා, උගන්වන්නා. |
| පාඨක | (3) කියවන්නා; ප්රකාශ කරන්නා. |
| පාඨා | (ඉ) දියමිත්ත. |
| පාඨා | (ති) දියමිත්ත. |
| පාඨින | (පු) පෙටියා නම් මත්ස්‍යයා. |
| පාඨීන | (පු) පෙතියා, පෙතියායි ප්රසිද්ධ මාලුවා, ගුගුල්රැක. |
| පාණ | (න) ජීවිතය; ප්‍රාණය. |
| පාණ | (පු) ප්‍රාණය, ජීවිතය, ශක්තිය, සත්වයා, පාදය. |
| පාණ | (පු) සත්වයා. |
| පාණක | (පු) කුඩා සත්වයා. |
| පාණක | (පු) පණුවා. |
| පාණඝාත | (පු) ප්‍රාණය නැසීම; සතුන් මැරීම. |
| පාණඝාතී | සතුන් මරන්නා. |
| පාණඝාතී | (3) සතුන් මරන්නා. |
| පාණද | (3) ජීවිතය දෙන්නා. |
| පාණන | (න) ජීවත් වීම. |
| පාණන | (න) හුස්ම ගැනීම, ආශ්වාසය. |
| පාණභුත | (3) සත්වයා. |
| පාණවධ | (පු) සතුන් මැරීම. |
| පාණසම | (3) ජීවිතයට සමාන වූ. |
| පාණහර | (3) පණ නසන. |
| පාණාතිපාත | (පු) ප්‍රාණාතිපාතය, ප්‍රාණවධය. |
| පාණිකා | (ඉ) අතක් මෙන් සෑදූ දෙය. |
| පාණිකා | (ඉ) හැඳිවර්ගයක්. |
| පාණිගහිතා | (ති) ප්‍රණිප්‍රහනය ලද්ද, භාර්යාව. |
| පාණිග්ගහ | (පු) අත් අල්වා ගැනීම, විවාහය. |
| පාණිග්ගහ | (පු) විවාහය. |
| පාණිතල | (න) අල්ල. |
| පාණිපීළන | (න) විවාහය. |
| පාණිමුත්ත | (න) අඩයටි ආදී විසිකරන දමා ගසන ආයුධාදිය. |
| පාණිය | (න) පැන්, අත්තල ගසන්නා. |
| පාණිය | (පු) අත්තල ගසන්නා. |
| පාණිවාද | (පු) අත්තල ගසන්නා, කයිතාලම් ගසන්නා. |
| පාණිවාද | (පු) අත්තල ගසන්නා. |
| පාණිස | (පු) අත් තලගසන්නා. |
| පාණිස්සර | (න) දෝතැටි ගැසී, අත්තල ගැසීම, අප්පුඩි ගැසීම. |
| පාණී | (පු) අත; අත්ල; අතේ අග කොටස; ප්‍රාණියා; සත්වයා. |
| පාණී | (පු) හස්තය, සත්වයා, බිම් සිලුටුකිරීමට සාදන දාරුමය හස්තය. |
| පාණීතල | (න) අල්ල, අත්ල. |
| පාණ්ඩව | (පු) එනම් පර්වතය, පාණ්ඩව පර්වතය. |
| පාණ්ඩු | පඩුපැහැය. |
| පාණ්ඩුකම්බල කම්බල | (න) පඬුවන් කම්බිලිය, පඬුවන් ඇති පොරෝණය. |
| පාණ්‍යඞ්ග | (පු) පෙකනිය, ප්‍රාණි අවයවය. |
| පාත | (අ) උදය. |
| පාත | (න) පියයුතු පැන්, ජලය. |
| පාත | (පු) දැමීම; වැටීම; වීසි කිරීම; හෙළීම. |
| පාතක | (න) ජලය, පානය කටයුත්ත. |
| පාතන | (න) නැසීම; බිම දැමීම; හෙළීම. |
| පාතබ්බ | (3) පියයුතු; බියයුතු. |
| පාතරාස | (න) උදය බත, හීල් බත. |
| පාතරාස | (පු) උදය බත; උදේ කෑම. |
| පාතව්‍ය | (න) පිය යුතු, නැසිය යුතු. |
| පාතව්‍යතා | (ති) නැසිය යුතු බව, පිය යුතු බව |
| පාතාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප සන්තාපෙ තැවීමෙහි +ණෙ + ති), පෙළයි, නසයි. |
| පාතාපෙති | (පත+ණාපෙ) වැටෙන්නට සලස්වයි; හෙළවයි. |
| පාතාල | (න) නාගභවනය, වඩවා මුඛය. |
| පාතාල | (පු) නාලොව; පහත්බිම; පොළොවේ යට පැත්ත. |
| පාති | (ඉ) තලිය; භාජනය. |
| පාති | (ඉ) තැටිය, පාත්රය, වළඳන භාජනය. |
| පාතික | (ති) හෙලන ලද, දමන ලද. |
| පාතික | (න) කුඩා තලිය. |
| පාතික | (පු) පාත්‍රයට අයත්. |
| පාතිත | (3) වැටෙන්ට සැලස්සූ; හෙළන ලද. |
| පාතිමොක්ඛ | (පු) ප්‍රිතිමෝක්ෂය. |
| පාතිමොක්ඛ | (පු) භික්ෂුන්ගේ ශික්ෂාපද ඇතුළත් පොත; භික්ෂුශීලය. |
| පාතිමොක්ඛුද්දෙස | (න) පාමොක් දෙසීම. |
| පාතිය | (පූ.ක්‍රි) හෙළා. |
| පාතී | (3) නසන්නා; හෙළන්නා. |
| පාතු | (නි) ඉදිරියෙහි. |
| පාතුං | (අ) ප්රාදුර්භාව, සම්මුඛත්ව, ප්රකාශ, උප්පත්ති, යන මෙහි. |
| පාතුං | (නි) බොන්ට; රකින්ට. |
| පාතුකම්ම | (න) ප්රකට කිරීම; පහළ කිරීම. |
| පාතුකම්‍යතා | (ඉ) පැන් බොනුරිස්ස, බොනු කැමත්ත. |
| පාතුකරණ | (න) පහල කරන, නිපදවන. |
| පාතුකරණ | (න) ප්රකට කිරීම; පහළ කිරීම. |
| පාතුකරොති | (පාතු+කර+ඔ) ප්රකට කරයි; පහළ කරයි. |
| පාතුකාම | (3) බොනු කැමති. |
| පාතුභවති | (පාතු+භු+අ) ඉදිරියෙහි පෙනේ; පහළවේ. |
| පාතුභවන | (න) පහලවීම, හටගැනීම. |
| පාතුභවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහළ වී. |
| පාතුභාව | (පු) ප්රකට වීම; පහළ වීම. |
| පාතුභුත | (3) ප්රකට වූ; පහළ වූ. |
| පාතුභූත | (ඉ) පහළවූ. |
| පාතුරහොසි | ප්‍රකටවිය; පහළ විය. |
| පාතුහාව | (පු) පහලවීම, හටගැන්ම. |
| පාතෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති) හෙලයි, දමයි. |
| පාතෙති | (පත+ණෙ) බිම දමයි; හෙළයි. |
| පාතෙතුං | (නි) හෙළන්ට. |
| පාතෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හෙළා. |
| පාතො | (අ) උදය, පූර්වාහනය, උදය කාලය. |
| පාතො | (නි) උදෑසන්හි. |
| පාතො'ව | (නි) උදෑසනම. |
| පාථෙය්‍ය | (න) මාර්ගෝපකරණ. |
| පාථෙය්‍යක | (න) පාථෙය්‍ය බලනු. |
| පාථෙය්‍යක | (න) මගට හිතදේ, මාර්ගෝපකරණ, මග වියදම. |
| පාද | (න) අඩිය; කහවණුවෙන් සතරෙන් එකක් වූ මිලය; පය; පාදය; පාමුල; සතරෙන් කොටස. |
| පාද | (පු) අඩිය; කහවණුවෙන් සතරෙන් එකක් වූ මිලය; පය; පාදය; පාමුල; සතරෙන් කොටස. |
| පාද | (පු) සතරෙන් කොටස, පාදය, පය, ප්රත්යන්ත පර්වතය. |
| පාදක | (න) අත්තිවාරම. |
| පාදක | (පු) පාදය. |
| පාදක | (3) පා ඇති. |
| පාදකජ්ඣාන | (න) අත්තිවාරම් කොට ගත් ධ්‍යානය. |
| පාදකජ්ඣාන | (න) පාදකධ්‍යානය, භාවනාවට ආධාර වන අරමුණ. |
| පාදකටක | (පු) නුරුවලා, පාදාභරණය. |
| පාදකඨලික | (න) පාතඞ්ග දැවය. |
| පාදකඨලිකා | (ඉ) පස සේදීමේදී උළන ලෑල්ල. |
| පාදගණ්ඨි | (ඉ) පයගැටය, ගොප් ඇටය. |
| පාදංගුඨ | (න) පයේ මාපටැඟිල්ල. |
| පාදංගුඨක | (න) පයේ මාපටැඟිල්ල. |
| පාදංගුලි | (ඉ) පයේ ඇඟිල්ල. |
| පාදග්ග | (පු) පදාග්‍රය, පා අග, අක් පතුල. |
| පාදඞ්ගද | (න) නුරුවලා, සිලම්බු. |
| පාදජාල | (න) පාදැල, මේස් වර්ගයක්. |
| පාදට්ඨික | (න) පා ඇටය. |
| පාදතල | (න) යටිපතුල. |
| පාදප | (පු) ගස. |
| පාදප | (පු) පයින් පැන් බොන්නා, වෘක්ෂය, හත්වන පුටුව |
| පාදපඤ්ජන | (න) පය ගල්වන බෙහෙත්. |
| පාදපරිචාරිකා | (ඉ) පාදසේවනය කරන්නී; භාර්යාව; භාර්යාව. |
| පාදපාරිචාරිකා | (ඉ) බිරිඳ, භාර්ය්යාව. |
| පාදපීඨ | (න) පය තබන පුටුව. |
| පාදපීඨ | පය තබනා පුටුව, පාදුකාව. |
| පාදපුඤජන | (න) පාපිස්ස. |
| පාදපුඤජනී | (ඉ) පාපිස්ස. |
| පාදපොඨ | (පු) පයපොල. |
| පාදමූල | (න) අඩිය; පාමුල. |
| පාදමූල | (පු) පාදමූලය, පාදසමීපය. |
| පාදමූලික | (පු) බැලපිණිස පයින් යන්නා. |
| පාදමූලික | (පු) සේවකයා. |
| පාදලොල | (පු) ගිජු තැනැත්තා. |
| පාදලොල | (3) ඇවිදීමෙහි ලොල් අය. |
| පාදවිසාණ | (න) පයේ ඇති අඟ. |
| පාදසබොහණ | (න) පා මැඩීම, පා මිරිකීම. |
| පාදසම්භාහන | (න) පා මිරිකීම. |
| පාදහිත | (න) පයට හිත දේ, වහන් ආදිය. |
| පාදාසි | දුන්නේය. |
| පාදික | (ති) පා ආදිය, ප) ආදී උපසර්ග. |
| පාදිත | (පු) පදිනලද, රථාදිය පදින ලද. |
| පාදු | (ඉ) අඩිය තැබීමට සෑදූ පඩිය (වැසිකිළි ආදියෙහි); මිරිවැඩි; ස්ලිපර්ස් (සෙරෙප්පු). |
| පාදු | (ති) වහන් සෙරෙප්පු, සපත්තු, මිරිවැඩි ආදිය. |
| පාදුකා | (ඉ) අඩිය තැබීමට සෑදූ පඩිය (වැසිකිළි ආදියෙහි); මිරිවැඩි; ස්ලිපර්ස් (සෙරෙප්පු). |
| පාදුකා | (ඉ) වහන් මිරිවැඩි, වැසිකිළියෙහි සකිලි වල පාදුකා, සපත්තු. |
| පාදුකාර | සෙම්බරුවා, වහන් ආදිය සාදන්නා. |
| පාදුදර | (පු) (පාද+උදර), උදරය පාදකොට ඇත්තා, සර්පයා, බඩගාගන යන්නා, උරගයා. |
| පාදූදර | (පු) බඩ පය කොට ඇත්තා; සර්පයා. |
| පාදොදක | (න) (පාද = උදක) පා සෝදන ජලය. |
| පාදොදක | (න) පා සේදීමට ජලය. |
| පාන | (න) බීම; බොන දෙය. |
| පානක | (න) අඹ ආදිය මිරිකා සාදන පානය; පානය; බොන දෙය. |
| පානකූප | (පු) පැන් බොන ලිඳ, ලිඳ. |
| පානපත්ත | (න) රා බොන ඔඩම, රා බොන කෝම්බය. |
| පානමණ්ඩල | (න) පාතභූමිය, සුරාහල, තැබෑරුම. |
| පානමණ්ඩල | (න) මත්පැන් බීමට සෑදූ මණ්ඩපය. |
| පානාගාර | (න) පාත මණ්ඩලය. |
| පානීය | (න) ජලය; බිය යුතු දෙය. |
| පානීය | (න) පිය යුතු ජලය, ජලය. |
| පානීය සරාවක | (පු) පැන්මල, දිය බොන බඳුන. |
| පානීයඝට | (පු) පැන්කළය. |
| පානීයචාටි | (ඉ) පැන්සැළිය. |
| පානීයථාලිකා | (ඉ) පැන් බොන භාජනය; පැන්තලිය. |
| පානීයභාජන | (න) පැන් බඳුන. |
| පානීයමාලක | (ඉ) පැන් කළ තබන ශාලාව; (පු) පැන් කළ තබන ශාලාව. |
| පානීයසාලා | (ඉ) පැන් කළ තබන ශාලාව. |
| පාප | (න) දුශ්චරිතය; පව. |
| පාප | (න) පාපය, අකුසලය. |
| පාප | (3) දුෂ්ට; පව්කරන්නා; පවිටු. |
| පාපක | (පු) පාපයෙන් යුත්තය, පව් කරන්නා. |
| පාපක | (3) පමුණුවන; පව් ඇති; පව් කරන; පවිටු. |
| පාපකම්ම | (න) දුශ්චරිතය; පව; පවිටු ක්‍රියාව. |
| පාපකම්මන්ත | (3) පව්කරන්නා; පවිටු ක්‍රියා ඇත්තා. |
| පාපකම්මී | (3) පව්කරන්නා; පවිටු ක්‍රියා ඇත්තා. |
| පාපකර | (3) දුශ්චරිත කරන්නා; පව් කරන. |
| පාපකරණ | (න) පව් කිරීම. |
| පාපකාරී | (3) දුශ්චරිත කරන්නා; පව් කරන. |
| පාපගොචර | (පු) පාපය ගෝචරකොට ඇත්තා, පාපයෙහි ඇලී වසන්නා. |
| පාපචෙලි | (ඉ) දියමිත්ත. |
| පාපණික | (පු) වෙළෙන්දා. |
| පාපතර | (පු) අතිශයින් පව් ඇත්තා. |
| පාපන | (න) පැමිණ වීම, බාරකිරීම. |
| පාපනික | (පු) වෙළෙන්ද්‍ර, වාණිජයා. |
| පාපනිය | (පු) පැමිණ වියයුතු. |
| පාපමිත්ත | (පු) අනර්තයෙහි යොදවන්නා; පවිටු මිත්රයා. |
| පාපමිත්ත | (පු) පවිටු මිත්‍රයන් ඇත්තා. |
| පාපසංකප්ප | (පු) පවිටු කල්පනාව. |
| පාපසුපින | (න) නපුරු හීනය. |
| පාපහිරු | (ති) පවට බියවන්නා. |
| පාපික | (පු) අතිශයින්ම පව් ඇත්තා, පවිටා. |
| පාපිකා | (ඉ) පවිටු වූ. |
| පාපිච්ඡා | (ති) පාපඉච්ඡාව, පවිටු ආසාව, පවිටු අදහස. |
| පාපිට්ඨ | (පු) අතිශයින් පව් ඇත්තා. |
| පාපිට්ඨතර | (පු) ඉතා අධික පව් ඇත්තා. |
| පාපිත | (ති) පමුණුවනලද, එළවනලද. |
| පාපිමන්තු | (3) පව් ඇත්තා; මාරයා. |
| පාපිමන්තු | (පු) පව් ඇත්තා, පාපියා. |
| පාපිය | (3) දුෂ්ට; පවිටු; ලාමක. |
| පාපුණන | (න) පැමිණවීම, ලැබීම. |
| පාපුණන | (න) පැමිණවීම; ලබා ගැන්ම. |
| පාපුණන්ත | (3) පැමිණෙන; පැමිණෙමින්. |
| පාපුණාති | (ප+අප+උණා) අවබෝධ කරයි; පැමිණේ; ලබාගනී. |
| පාපුණිතුං | (නි) පැමිණෙන්නට. |
| පාපුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ. |
| පාපුනාති | (ක්‍රි) (d (සු) අප, පාපුණනෙ, පැමිණ වීමෙහි+ති), පැමිණෙයි ලැබෙයි. |
| පාපුනිය | (පු) ගෙන ආ යුතු දෙය. |
| පාපුන්න | (න) පොරෝනය, පොරෝනා රෙද්ද. |
| පාපුරණ | (න) පෙරවීමට ගන්නා වස්ත්රය. |
| පාපුරති | (ප+ආ+පුර+අ) පොරවාගනී. |
| පාපෙතබ්බ | (3) පැමිණවිය යුතු. |
| පාපෙති | (ක්‍රි) (d (සු) අප, පාපුණනෙ, පැමිණ වීමෙහි+ති), පැමිණෙයි ලැබෙයි. |
| පාපෙති | (ප+අප+ණෙ) පමුණුවයි. |
| පාපෙතුං | (නි) පමුණුවන්ට. |
| පාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පමුණුවා. |
| පාභත | (න) තෑග්ග; පඬුර. |
| පාභත | (න) මිල, පඬුර. |
| පාභති | (න) ගෙන ආ දෙය, තෑග්ග, අල්ලස. |
| පාම | (න) විතච්ඡිකා නම් කුෂ්ටය. |
| පාමංග | (පු) පාදාභරණය, පයලන සිලම්බු හවඩිය. |
| පාමඞ්ග | (න) හවඩිය. |
| පාමර | (පු) නීචයා, හීනයා. |
| පාමුජ්ජ | (න) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| පාමුජ්ජ | (පු) ප්‍රමෝද්‍යය, ප්‍රීතිය. |
| පාමෙති | (පා+මි+ණෙ) ප්‍රමාණකරයි. |
| පාමොක්ඛ | (පු) උතුම්, ප්රධාන, ඉදිරියෙහි සිටින්නා, ප්‍රමුඛයා. |
| පාමොක්ඛ | (3) නායකයා; ප්රධානයා. |
| පාමොජ්ජ | (න) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| පාමොජ්ජ | (පු) සන්තෝෂය, ඉතා බලවත්, ප්‍රීතිය. |
| පාය | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි, පායති, වැඩෙයි. |
| පාය | (3) අධිකකොට ඇති. |
| පායක | (3) පොවන්නා. |
| පායති | (ක්‍රි) (d) (භු) පාය, වුද්ධියං වැඩීමෙහි + ති), වැඩෙයි. |
| පායන්ත | (ති) පානය කිරීම. |
| පායන්තක | (පු) පිටත්ව යන්නා. |
| පායමාන | (3) පොවන; පොවමින්. |
| පායස | (පු) සරල ද්රව්යය. |
| පායසො | (අ) බොහෝ සේ. |
| පායාත | (ති) පිටත් වූ, ඉදිරියට ගිය. |
| පායාති | (ක්‍රි) (භූ යා, ගතියං, ගච්ඡති + ති), යෙයි. |
| පායාති | (ප+ආ+යා+අ) පිටත් වේ; යයි. |
| පායාස | (පු) කිරිබත, කිරෙන් පිසූ බත. |
| පායාස | (පු) කිරිබත්. |
| පායි | (භු) වුද්ධියං වැඩීමෙහි, යාති, වැඩෙයි. |
| පායි | (3) බොන්නා. |
| පායිකා | (ඉ) පොවන්නී. |
| පායිත | (ති) පොවන ලද, පානය කරවන ලද. |
| පායු | (පු) ගුදය, මලමාර්ගයාගේ දොර. |
| පායෙති | (ක්‍රි) (d පා, පානෙ බීමෙහි + ණෙ +ති), පානය කරවයි. |
| පායෙති | (පා+ණෙ) පොවයි; බොන්ට සලස්වයි. |
| පායෙතුං | (නි) පොවන්ට. |
| පායෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිරිපොවා; පොවා. |
| පායෙන | .ක්‍රි .වි බොහෝ සේ. |
| පායෙන්ත | (3) පොවන; පොවමින්. |
| පායෙන්ති | (ඉ) කිරි පොවන්නී. |
| පායො | (අ) බොහෝසේ, බාහුල්‍යයෙහි. |
| පාර | (අ) එතෙර, එගොඩ. |
| පාර | (චු) කටයුතු නිමවීමෙහි, පාරෙති, පාරයති, කටයුතු නිමවයි. |
| පාර | (චු) යටත් බැව්හි, පාරෙති, යටත් වෙයි, පූරණය, සමාපත්තිය යනමෙහි |
| පාර | (න) එගොඩ; පරතෙර. |
| පාර | (න) එතෙර, නිවන, සසරින් එතෙර වීම. |
| පාර | (3) එගොඩෙහි වූ. |
| පාරගත | (ති) පරතෙරට ගිය, එගොඩට පැමිණි. |
| පාරගත | (3) අවසානයට පැමිණි; පරතෙරට ගිය. |
| පාරගමන | (න) පරතෙරට යාම, සසරින් එතෙරවීම. |
| පාරගවෙසී | (3) පරතෙර හෝ අවසානය සොයන්නා. |
| පාරගාමී | (3) පරතෙරට යන්නා. |
| පාරගූ | (3) පරතෙරට ගිය; පාරප්‍රාප්ත. |
| පාරඞ්ගත | (3) පරතෙරට ගිය; පාරප්‍රාප්ත. |
| පාරද | (පු) රසදිය. |
| පාරද | (පු) රසදිය. |
| පාරදාරික | (පු) අනුන්ගේ භාර්යාවන් කරා යන්නා. |
| පාරප්පත්ත | (3) පරතෙරට ගිය; පාරප්‍රාප්ත. |
| පාරමි | (ඉ) පාරමිතා. |
| පාරමිතා | (ඉ) සම්පූර්ණත්වය. |
| පාරමිතා | (ති) දානාදි ගුණධර්ම වැඩීම. |
| පාරමී | (ඉ) සම්පූර්ණත්වය. |
| පාරම්පරිය | (න) ඉතිහාසය; පරම්පරාගත ඉගැන්වීම. |
| පාරම්පරිය | (න) උපදේශ පරම්පරාව, වංශය, අන්වය. |
| පාරලොකික | (3) පරලොව සම්බන්ධ වූ. |
| පාරාජික | (ඉ) භික්ෂුභාවය නසාගත් පුද්ගලයා. |
| පාරාජික | (පු) පැරදීම, කෙලෙසුන්ගෙන් පැරදීම. |
| පාරාපතං | (පු) පරවියා. |
| පාරායණ | (න) අවසාන බලාපොරොත්තුව; පරමාර්ථය. |
| පාරායන | (න) පරතෙරට යාම. |
| පාරාවත | (පු) පරවියා, පරෙයියා. |
| පාරිච්චයා | (ඉ) සේවය කිරීම. |
| පාරිච්ඡත්තක | (පු) පරසතු රුක. |
| පාරිච්ඡත්තක | පරසතු රුක. |
| පාරිජාත | (පු) ශක්‍රපුරයෙහි ප්රධාන ගස. |
| පාරිජාතක | (පු) පරසතු රුක. |
| පාරිජුඤ්ඤ | (න) පිරිහීම. |
| පාරිත | (ති) පොරෝන ලද. |
| පාරිතරියා | (ඉ) පාරචරියාව, වතාවත් කිරීම. |
| පාරිපන්ථක | (පු) මං පහරන සොරා, මංකොල්ල කන්නා. |
| පාරිපන්ථික | (පු) සතුරු මාර්ගයෙහි සිටින්නා, මංකොල්ල කාරයා. |
| පාරිපන්ථික | (3) බාධා හෝ උවදුරු පමුණුවන; (පු) මං පහරන්නා. |
| පාරිපූරි | (ඉ) පිරීම; සම්පූර්ණ වීම. |
| පාරිපූරී | (ඉ) සම්පූර්ණ බව. |
| පාරිභද්ද | (පු) පරසතු රුක, දේවදාර ගස. |
| පාරිභව්‍ය | (පු) උපුල් කොල, කොට්ටන්. |
| පාරිභොගික | (පු) ප්‍රයෝජනගත්, පරිභොගයට සුදුසු. |
| පාරිභොගික | (3) පරිභෝගයට අයත්; පාවිච්චියට සුදුසු. |
| පාරිම | (න) පරතෙර. |
| පාරිම | (3) එගොඩෙහි වූ. |
| පාරිවට්ට | (න) පිරුවටය. |
| පාරිවට්ටක | (3) මාරුකොට ගත් දෙය. |
| පාරිවාසක | (පු) පිරිවෙස් වසන්නා. |
| පාරිසජ්ජ | (ති) පිරිවර. |
| පාරිසජ්ජ | (3) පිරිසට අයත් පුද්ගලයෝ; පිරිසෙහි වූ. |
| පාරිසුද්ධි | (ඉ) පිරිසිදු කම. |
| පාරිසුද්ධි | (ඉ) පිරිසිදුබව. |
| පාරිසුද්ධිසීල | (න) පිරිසිදුබව නමැති ශීලය. |
| පාරිහට්ට | (න) දරුවන් නැලවීම, දරු සුරතලය. |
| පාරිහට්ටතා | (ඉ) දරු සුරතල් කරන බව. |
| පාරිහාරිය | (3) පරිහරණය කළ යුතු; පැවැත්විය යුතු. |
| පාරුත | (3) පෙරවූ; පොරවාගත්. |
| පාරුපති | (ක්‍රි) පොරවයි. |
| පාරුපති | (ප+රුප+අ) පොරවයි; වසාගනී. |
| පාරුපන | (න) පෙරවීම, පොරවීම. |
| පාරුපන | (න) පෙරවීම; පොරවන වස්ත්රය; පොරෝනාව. |
| පාරුපිතුං | (නි) පොරවන්නට. |
| පාරුපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පොරවා. |
| පාරුපිය | (පූ.ක්‍රි) පොරවා. |
| පාරෙවට | (පු) පරවියා. |
| පාරෙවත | (පු) කොබෙය්යා; පරෙවියා. |
| පාරෙවත | (පු) පරවියා, පාරෙවට. |
| පාරොහ | (පු) අතු බෙලය; උඩින් පහලට ඇදෙන මුල. |
| පාරොහ | (පු) නුග අරළු ආදිය, නුග ආදින්ගේ අතුවලින් ඇදෙන මුල්. |
| පාල | (චු) දැකීමෙහි, පාලෙති, පාලයති, රකියි. |
| පාල | (ති) පාලනය, ආරක්ෂාව. |
| පාල | (3) ආරක්ෂකයා; රකින්නා. |
| පාලක | (පු) පාලනය කරන්නා, රක්ෂාකරන්නා. |
| පාලක | (3) ආරක්ෂකයා; රකින්නා. |
| පාලන | (න) නඩත්තු කිරීම; පාලනය කිරීම; රැකීම. |
| පාලන | (න) පාලනය රැකීම. |
| පාලනා | (ඉ) නඩත්තු කිරීම; පාලනය කිරීම; රැකීම. |
| පාලයමාන | (3) පාලනය කරමින්; රකින; රකිමින්. |
| පාලි | (ඉ) පන්තිය; පාලිභාෂාව; පේළිය; බුද්ධවචනය. |
| පාලි | (ඉ) පාලි භාෂාව, පෙල. |
| පාලි | (ළි) - (ඉ) මියර, නියර, පාඨ පඞ්ක්තිය. |
| පාලිච්ච | (න) පැසුණු බව, ඉස කෙස් පැසීම. |
| පාලිච්ච | (න) හිසකෙස් සුදු වීම. |
| පාලිත | (ති) පාලනය කළ, රකින ලද. |
| පාලිත | (3) පාලනය කරන ලද. |
| පාලිහද්ද | (පු) එරබොදු. |
| පාලිහද්දක | (පු) එරබොදු ගස. |
| පාලෙතබ්බ | (3) පාලනය කළ යුතු. |
| පාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පාල, රක්ඛණෙ රැකීමෙහි + ණෙ + ති), (පාල + ණෙ +ති), පාලනය කරයි. |
| පාලෙති | (පාල+ණෙ) පවත්වයි; පාලනය කරයි; රකියි. |
| පාලෙතුං | (නි) පවත්වන්නට; රකින්නට. |
| පාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාලනය කොට; රැකීම. |
| පාලෙන්ත | (3) පාලනය කරමින්; රකින; රකිමින්. |
| පාවක | (පු) ගින්න. |
| පාවක | (පු) ගින්න. |
| පාවචන | (න) බුද්ධවචනය, ප්රධාන වචනය, ධර්ම විනය. |
| පාවචන | (න) බුද්ධවචනය. |
| පාවදති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වචනෙ, කීමෙහි + ති) කියයි. |
| පාවන | (න) ධාන්‍ය පවිත්‍ර කිරීම, ධාන්‍ය පෙළීම. |
| පාවර | (පු) උතුරු සලුව, වස්ත්රය. |
| පාවස්සී | වැස්සේය. |
| පාවළා | (ඉ) තට්ටම් දෙක. |
| පාවාර | (පු) උතුරු සළුව. |
| පාවාරික | (න) එනම් අඹ උයන. |
| පාවාරික | (පු) උතුරු සළු වෙළෙන්දා. |
| පාවාල | (පු) පූවාල්, පබලු. |
| පාවුරණ | (න) පෙරවීමට ගන්නා වස්ත්රය. |
| පාවුරති | පොරවාගනී. |
| පාවුස | (පු) මත්ස්‍ය වර්ගයක්; වර්ෂාකාලය. |
| පාවුස | (පු) වස්සාන කාලය, ලූලා. |
| පාවුසාපෙති | (ඉ) වඳුරු මෑ. |
| පාවුස්සක | (3) වර්ෂාකාලයට අයත්. |
| පාස | (පු) පුඬුව; බොත්තම් කාසය; මළපුඬුව. |
| පාස | (පු) විලුඹ, පාස්මිය. |
| පාස | (පු) සතුන් බඳනා පුඩුව, තොන්ඩුව, මල, මන්ද. |
| පාසක | (න) පුඬුව; බොත්තම් කාසය; මළපුඬුව. |
| පාසක | (පු) දාදුකැටය; පසං ඇටය. |
| පාසක | (පු) සුදු ඇටය, දාදු ඇටය, පාසය. |
| පාසණ්ඩ | (න) මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය. |
| පාසණ්ඩක | (3) මිථ්‍යාමත දරන්නා. |
| පාසණ්ඩික | (3) මිථ්‍යාමත දරන්නා. |
| පාසරාස් | (ඉ) පාස සමූහය. |
| පාසංස | (පු) ප්රශංසා, පැසසීම. |
| පාසාණ | (පු) ගල, කුඩාගල, බොරළු කැට. |
| පාසාණ | (පු) ගල; ගල් පර්වතය. |
| පාසාණක | (පු) ගල. |
| පාසාණගුල | (න) ගල් බෝලය. |
| පාසාණගුල | (න) මෘදු ගල් බෝලයක්. |
| පාසාණගුල | (පු) ගල් බෝලය. |
| පාසාණචෙතිය | (න) ගල් සෑය. |
| පාසාණපිඨ | (න) ගලමතුපිට. |
| පාසාණඵලක | (න) ගල්ලෑල්ල. |
| පාසාණඵලක | (පු) ගල් ලෑල්ල. |
| පාසාණමච්ඡ | (පු) පෙටියා. |
| පාසාණලෙඛා | (ඉ) ගලේකෙටූ දෙය; ශිලා ලිපිය. |
| පාසාණලෙඛා | (ඉ) ගල් ඉර, ගලේ ඇඳි ඉර. |
| පාසාණවරණ | (න) ගල් පලන, පෙලුම. |
| පාසාණවස්ස | (පු) ගල් වැස්ස, පිණිකැට වැස්ස. |
| පාසාණ්ඩ | සයානූවක් පමණ පාසාණ්ඩයයි කියන ලද මිත්‍යාලබ්ධි. |
| පාසාද | (පු) ප්‍රාසාද, මාලිගා, මහගෙවල්. |
| පාසාද | (පු) ප්‍රාසාදය; විශාල ගෙය; සතරැස් ගෙය. |
| පාසාදතල | (න) උඩුමහල; සොල්දර තට්ටුව. |
| පාසාදතල | (න) පහතල, මාලිගාවල උඩුමහල්. |
| පාසාදනීය | (ති) ප්‍රසාදවහවූ, පැහැ එළවන්නා වූ. |
| පාසාදික | (ති) පැහැ එළවන. |
| පාසාදික | (3) පැහැදීම ඇති කරන; සතුටු එළවන. |
| පාසාහ | (පු) ප්රසාදය, සිවුරැස් ගෙය, මන්දිරය, මාලිගාව. |
| පාසුක | (පු) ඉල ඇටය. |
| පාසුල | (පු) ඉල ඇටය. |
| පාසුලි | (ඉ) ගෘහ පරාල, ශරීර ඉල ඇට. |
| පාහිර | (න) ප්‍රාතිහාර්ය, ආශ්චර්ය අද්භූත දෙය. |
| පාහු | අමුත්තන්ට දිය යුත්ත, ගරුකොට දිය යුත්ත. |
| පාහුණ | (න) යැවිය යුතතු පඬුර. |
| පාහුණ | (පු) ආගන්තුකයා. |
| පාහුණෙය්‍ය | (නෙ) - (ති) අමුත්තන්ට දිය යුතු දන් පිළිගැනීමට සුදුසු ගුණ ඇත්තා. |
| පාහුණෙය්‍ය | (3) ආගන්තුක සත්කාරයට හෝ පඬුරු යැවීමට සුදුස්සා. |
| පාහුත | (ති) අමුත්තා, ආත්ථියා. |
| පාහුනක | (ති) අමුත්තා, අමුත්තාට දිය යුත්ත. |
| පාහෙති | (ක්‍රි) (d (සු) හි, ගතියං යෑමෙහි + ණෙ + ති), යවයි. |
| පාහෙති | (පා+හි+ණෙ) යවයි. |
| පාළි | (ඉ) පන්තිය; පාලිභාෂාව; පේළිය; බුද්ධවචනය. |
| පාළි | (ලි) භද්ද, - (පු) එරබදු. |
| පාළිභද්ද | (පු) එරමුදුගස. |
| පි | ද; එසේ ද වුවත්. |
| පික | (පු) කොවුලා. |
| පික | (පු) කොවුල් පක්ෂියා, කොහා. |
| පිංගිය | (න) කහපාට. |
| පිඞ්ග | (පු) ගොරදුට බඳු පැහැය. |
| පිඞ්ගල | (පු) එනම් ඇත් කුලය, එනම් ඇත්තා, ගොරඳුට බඳුපැහැය, ගිනිදලු පැහැය. |
| පිඞ්ගල | (3) දුඹුරු පැහැති; පිඟුවන්; (පු) දුඹුරු පැහැය. |
| පිඞ්ගලමක්ඛිකා | (ඉ) ඇට මැස්සා. |
| පිඞ්ගලමක්ඛිකා | (ඉ) ඇට ලේ මැස්සා. |
| පිචු | (න) පුලුන්. |
| පිචු | (පු) කපු පුලුන්. |
| පිචුපටල | (න) නූල් කැටීම සඳහා පිළියෙළ කරගන්නා පුළුන් පටිය. |
| පිචුපටල | (න) පුලුන් තට්ටුව; පුලුන්රොද. |
| පිචුමන්ද | (පු) කොහොඹගස. |
| පිචුල | (පු) නාවා ගස. |
| පිච්ච | (චු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, පිච්චෙති, පිච්චයති, සිඳියි. |
| පිච්ඡ | (න) ලාටුව; වලිගයේ පිහාට්ට. |
| පිච්ඡ | (භු) බාධනෙ, බාධාකිරීමෙහි, පිච්ඡති, බාධාකරයි. |
| පිච්ඡිල | (පු) ඉඹුල්ගස, බෙලසුල් දේ. |
| පිච්ඡිල | (3) ඇලෙන හෝ ලිස්සන ස්වභාව ඇති. |
| පිඡි | (චු) පීඩනෙ, පෙළිමෙහි, පිඤ්ඡෙති පිඤ්ඡයති , පෙළයි. |
| පිඡි | (චු) වචනෙ, කීමෙහි, පිඤ්ඡති, පිඤ්ඡයති, කියයි. |
| පිඤජ | (න) මොණරපිල; වලිගයේ පිහාට්ට. |
| පිඤජර | (3) රතු රන්වන් පැහැති. |
| පිඤ්ජ | (න) පක්ෂිපත්‍ර, මොනරපිල. |
| පිඤ්ජ | (භු) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි, පිඤජති, පෙළයි. |
| පිඤ්ජර | (න) හිරියල්. |
| පිඤ්ජිත | (ති) මළ. |
| පිඤ්ඤත | (න) තෙල් ගෙන ඉතිරි වූ මදය; පුන්නක්කු. |
| පිඤ්ඤාක | (පු) තලමුරුවට, තලපුන්නක්කු. |
| පිට | (d) (භු) සද්ද්සඞ්ඝාතෙසු, ශබ්දයෙහි හා රැස් කිරීමෙහි,පෙටෙති, ශබ්ද කෙරෙයි, රැස් කරයි |
| පිටක | (න) කූඩය; කොටස; පැස. |
| පිටක | (න) පර්යාපති ධර්මය, පැස, පෙට්ටිය, භාජනය. |
| පිටක | (පු) කූඩය; කොටස; පැස. |
| පිටකතනය | ත්‍රිපිටකය, සූත්‍රාභිධර්ම විනය යන පිටක තුණ. |
| පිටකත්තය | (න) තුන් පිටකය. |
| පිටකධර | (3) පිටක එකක් හෝ වැඩි ගණනක් දරන්නා. |
| පිටකසම්පදාන | (න) පිටකයට අයිති, පිටකයෙහි එන පරිදි. |
| පිටික්කොසනා | (ඉ) විරුද්ධව කරුණු කීම. |
| පිට්ඨ | (ති) සුණුකරන ලද්ද, පිටි. |
| පිට්ඨ | (න) පිට, පිට පැත්ත. |
| පිට්ඨ | (න) පිටි; පිටිපැත්ත; මතුපිට; සත්වයාගේ පිට. |
| පිට්ඨක | (පු) පිටි කැවුම්, පුප. |
| පිට්ඨඛාදනිය | (න) පිටිකෑම. |
| පිට්ඨධිතලිකා | (ඉ) පිටියෙන් සෑදූ බෝනික්කා. |
| පිට්ඨපිණ්ඩි | (ඉ) පිටිගුලිය. |
| පිට්ඨබජ්ජක | (න) පිටි කැවුම්. |
| පිට්ඨසඞ්ඝාටක | (න) දොරබාව. |
| පිට්ඨි | (ඉ) කඳේ පිටිපස; පිට. |
| පිට්ඨි | (ඉ) පිට, පිටපැත්ත. |
| පිට්ඨිපරිකම්ම | (න) පිට මිරිකීම, පිට අතගෑම. |
| පිට්ඨිමද්ද | (න) පිටි කැඳ. |
| පිට්ඨිමංසිකතා | (ඉ) පිටමස් කන බව, ඉදිරිපිටදී ගුණ කියා පිටිපා ගියපසු නුගුණකීම. |
| පිට්ඨිසඞ්ඝාට | (න) තොරණ, දොරබාව. |
| පිඨර | (න) මහසැළිය. |
| පිඨර | (පු) මහසැළිය. |
| පිඨර | (පු) සැළිය, හැළිය. |
| පිඨිකණ්ටක | (පු) පිටකටුව. |
| පිඨිගත | (3) පිට උඩ නැගුණු. |
| පිඨිපස්ස | (න) පිටපැත්ත. |
| පිඨිපාසාණ | (පු) සමතලාවූ ගල. |
| පිඨිමංසික | (3) අසම්මුඛයෙහි දොස් කියන්නා; පිටේ මස්-කන. |
| පිඨිවංස | (පු) ගෙය පිටිපස ඉස්තෝප්පුව වැනි නොතෙමෙන තැන. |
| පිඩ | (චු) රාසිකරණෙ, රැස් කිරීමෙහි. |
| පිඩි | (d) රාසිකරණෙ, රැස් කිරීමෙහි, පිණ්ඩති, රැස් කරයි. |
| පිඩි | (චු) රැස් කිරීමෙහි, පිණ්ඩෙති, පිණ්ඩයති, රැස් කරයි. |
| පිණ්ඩ | (පු) ගුළිය; පිඬ; බත් පිඬ. |
| පිණ්ඩ | (පු) ජීවිත වෘත්තිය, යකඩ ශරීරය, පිඩු කිරීම, ගුළි කිරීම, ගෝලාකාර දෙය, ගුළිය. |
| පිණ්ඩක | (පු) ආහාරය; පිඬ. |
| පිණ්ඩක | (පු) තුරුක් තෙල්, පිඩුදෙන්නා. |
| පිණ්ඩචාරික | (3) පිඬු පිණිස හැසිරෙන. |
| පිණ්ඩදායක | (3) ආහාර දෙන්නා. |
| පිණ්ඩන | (න) පිඩු කිරීම, සම්පිණ්ඩනය. |
| පිණ්ඩපාත | (පු) ආහාර රැස් කිරීම. |
| පිණ්ඩපාත | (පු) පිඬු ලැබීම, ආහාර ලැබීම. |
| පිණ්ඩපාති | (ති) පිඬු සිඟාලබන්නා. |
| පිණ්ඩපාතික | (පු) පිණ්ඩපාතය ලබන්නා. |
| පිණ්ඩපාතික | (3) පිඬු සිඟීමෙන් ජීවත් වන්නා. |
| පිණ්ඩපාතිකාඞ්ඟ | (න) පිඬු සිඟා වැළඳීමෙන් රකින අඞ්ගයක්, තෙලෙස් ධූතාංගයෙන් එකක්. |
| පිණ්ඩාචාර | (පු) පිඬු පිණිස හැසිරීම. |
| පිණ්ඩාය | ආහාර පිණිස; පිඬු ලබා ගැනීමට. |
| පිණ්ඩි | (ඉ) අඹ ආදියේ වල්ල; ගුළිය; පිඬ. |
| පිණ්ඩි | (ඉ) පිඬ, බත් පිඬ. |
| පිණ්ඩි | (චු) නින්දායං, නින්දාකිරීමෙහි, පණ්ඩෙති, පණ්ඩයති, උප්පෙණ්ඩෙති, උප්පණ්ඩයති, ගරහයි, බණියි. |
| පිණ්ඩික | (පු) පිඬු ඇත්තා, පිණ්ඩදායකයා. |
| පිණ්ඩිකමංස | (න) තට්ටම. |
| පිණ්ඩිකා | (ඉ) රථනැබ, රථයෙහි බොස්ගෙඩිය. |
| පිණ්ඩිත | (ති) පිඬුකළ, සමුච්චය කළ, පුඩු කළ. |
| පිණ්ඩිත | (3) එක් කළ; ගුළිකළ; සංක්ෂිප්ත. |
| පිණ්ඩියාලොප | (න) පිඬු පිණිස හැසිරීමෙන් ලබන ලද අලොපා, පිණ්ඩපාතාහාරය. |
| පිණ්ඩියාලොපභොජන | (න) පිඬ පිඬ ලබාගත් ආහාරය. |
| පිණ්ඩී | (ඉ) අඹ ආදියේ වල්ල; ගුළිය; පිඬ. |
| පිණ්ඩෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පිඩිම් සංසානෙ, රැස්වීමෙහි + ණෙ + ති), පිඬු කරයි- |
| පිණ්ඩෙති | (පිණ්ඩ+ණෙ) එකතු කරයි; ගුළි ගසයි; පිඬු කරයි. |
| පිණ්ඩොල | (පු) එනම් ඇත්තා. |
| පිණ්ඩොල්‍ය | (න) පිඬු සිඟීම. |
| පිතතික | (3) පිත අධික කොට ඇති. |
| පිතා | (පු) පියා, බ්රහ්මයා. |
| පිතාමහ | (පු) පියාගේ පියා; සීයා. |
| පිතාමහා | (පු) මුත්තා, ආතාගේ පියා, මහබඹා. |
| පිතික | (පු) පියා අයත්, පියා සන්තක. |
| පිතික | (3) පියකු ඇති (සමාසයේදී); පියාගෙන් ආ; පියාසතු. |
| පිතිපක්ඛ | (පු) පියාගේ නෑදෑ පක්ෂය. |
| පිතු | (පු) තාත්තා; පියා. |
| පිතු | (පු) පියා, බ්රහ්මයා. |
| පිතුකිච්ච | (න) පියා සතු වැඩය. |
| පිතුඝාත | (පු) පියා මැරීම. |
| පිතුච්ඡා | (ඉ) නැන්දා, පියාගේ සහොදරී. |
| පිතුච්ඡා | (ඉ) නැන්දා; පියාගේ සහෝදරිය. |
| පිතුච්ඡාපුත්ත | (පු) නැන්දාගේ පුතා; මස්සිනා. |
| පිතුපක්ඛ | (පු) පියාගේ නෑදෑ පක්ෂය. |
| පිතුවන | (න) සොහොන, පිනවන. |
| පිතුසන්තක | (3) පියාසතු. |
| පිත්ත | (න) පිත, ශරීරගත පිත. |
| පිත්ත | (න) පිත. |
| පිත්තසමුඨාන | (න) පිතින් උපන්, පිත් කෝපයෙන් සෑදුණු. |
| පිත්තාධික | (3) පිත අධික කොට ඇති. |
| පිත්තික | (න) පියා සතු, පියා පිළිබඳ. |
| පිත්තිවිසය | ප්‍රේත විෂය, ප්‍රේතාත්මභාවය. |
| පිථියති | (අපි+ධා+ඊ+ය කර්ම) පියනු ලැබේ; වසනු ලැබේ. |
| පිථියති | (ක්‍රි) (d) (භු) ථි සංසානෙ, නැසීමෙහි + ති), වසනු ලැබෙයි. |
| පිථියන | (න) වැසීම, ඡාදනය. |
| පිදහති | (අපි+ධා+අ) පියයි; වසයි. |
| පිදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) දහ, ධාරණෙ, දැරීමෙහි + ති), වසයි, හඟවයි. |
| පිදහන | (න) පියනු ලැබේ; වැසීම. |
| පිදහන | (න) වැසීම, ඡාදනය. |
| පිදහිතුං | (නි) පියන්නට; වසන්නට. |
| පිදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පියා; වසා. |
| පිධාන | (න) පියන, වහන්තරාව. |
| පිධාන | (න) පියන. |
| පිනාකි | (පු) ඊශ්වරයා, මහදෙවියා. |
| පිනාස | (පු) නාසිකාරෝගය, පීනස් රෝගය. |
| පිනාස | (පු) පීනස්රෝගය. |
| පින්ත | (න) හිරියල්, කොකුම්. |
| පිපති | (ක්‍රි) (d) (භු) පා පාණෙ, වීමෙහි + ති), පානය කෙරෙයි, බොයි. |
| පිපඵල | (න) කතුර. |
| පිපාසා | (ඉ) පිපාසාව; බලාපොරොත්තුව; බීමට ආශාව. |
| පිපාසා | (ති) දියබොනුරිස්ස, පවස. |
| පිපාසි | (පු) පිපාසා ඇත්තා, පවස ඇත්තා. |
| පිපාසිත | (ති) පිපාසා ඇතිවන ලද. |
| පිපාසිත | (3) පිපාසා ඇති. |
| පිපි | (ති) බොන. |
| පිපිලික | (පු) කුරුකුහුඹු ආදී කුඩා සත්වවර්ගයා. |
| පිපිල්ලිකා | (ඉ) කූඹියා; හින්නා. |
| පිපීලිකා | (ඉ) කූඹියා; හින්නා. |
| පිප්පල | (න) ගම්මිරිස්. |
| පිප්ඵල | (න) පුලිල රුක, කඩක තුර. |
| පිප්ඵලක | (න) කතුර. |
| පිප්ඵලක | (න) මහණ නූල්, කතුර. |
| පිප්ඵලි | (ඉ) පුලිල. |
| පිප්ඵලී | (ඉ) තිප්පිලි; පුලිල ගස. |
| පිබති | පානය කරයි; බොයි. |
| පිය | (ති) ප්‍රියදෙය, ප්‍රිය එළවන දෙය. |
| පිය | (න) ප්‍රිය දෙය. |
| පිය | (පු) ස්වාමියා, පලුගස. |
| පිය | (3) ප්‍රිය පුද්ගලයා; ප්‍රිය වූ; ස්වාමිපුරුෂයා. |
| පියක | (පු) කොලොම් ගස, පියාගස, තිත්මුවා. |
| පියක | (පු) කොලොම් ගස; පියාගස. |
| පියකම්‍යතා | (ඉ) ප්‍රිය දේ කැමැති බව. |
| පියකොලික | (න) ඇඟේකබර, ඇස්පිහාටුවල හටගන්නා පිළිකාවක්. |
| පියංගු | (ඉ) තණහාල්; පුචඟු. |
| පියඞ්ගු | (ඉ) තණ, පුවඟු ගස, රුක්මල් ගස. |
| පියතර | (3) ඉතා ප්‍රිය වූ. |
| පියතා | (ඉ) ප්‍රිය බව. |
| පියත්ත | (න) පියවත්, ප්‍රියබව. |
| පියදස්සන | (3) සිත් අලවන පෙනුමක් ඇති. |
| පියභාණී | (3) ප්‍රිය වචන කියන්නා. |
| පියරූප | (න) ප්‍රියරූපය, ප්‍රියඑළවන රූපය. |
| පියරූප | (න) මනොඥ රූපය. |
| පියරූප | (3) යහපත් ස්වභාව ඇති. |
| පියවචන | (න) ප්‍රිය වචනය. |
| පියවචන | (3) ප්‍රිය වචන ඇති. |
| පියවිප්පයොග | (පු) ප්‍රිය වූවන්ගෙන් වෙන්වීම. |
| පියා | (ඉ) භාර්යාව. |
| පියාපාය | (3) ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන් වීම. |
| පියායති | (ක්‍රි) (d) (භු) හී තප්පණ, තුටුවීමෙහි + ති), ප්‍රියකරයි. |
| පියායති | ප්‍රිය කෙරේ. |
| පියායන | (ඉ) ප්‍රිය කිරීම. |
| පියායන | (න) ප්‍රියකරන. |
| පියායන්ත | (3) ප්‍රිය කරන; ප්‍රිය කරමින්. |
| පියායමාන | (3) ප්‍රිය කරන; ප්‍රිය කරමින්. |
| පියායිත | (ති) ප්‍රියකළ. |
| පියායිත | (න) ප්‍රියකළ දෙය. |
| පියායිත | (3) ප්‍රිය කළ. |
| පියායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රියකොට. |
| පියාල | (පු) පියලගස, රාජාදන ගස. |
| පියාල | (පු) පියල් ගස. |
| පිල | (ළ)න්ධන ආභරණය; පලඳනාව. |
| පිලක | (න) බිබිල, කුඩා බිබිල. |
| පිලකා | (ඉ) පිළිකා රෝගය. |
| පිලකා | (ඉ) පිළිකාව, පොළ, ඡවිගත ගඩුව. |
| පිලක්ඛ | (පු) පුලිල ගස. |
| පිලක්ඛ | (පු) පුලිලගස. |
| පිලධි | (භු) ආභාරණය, සැරසීමෙහි, පිලන්ධති, පලඳියි, සැරසෙයි. |
| පිලන්ධති | (අපි+නහ+අ) පැලදි; පැලඳ ගනී; සැරසේ. |
| පිලන්ධති | (ක්‍රි) (d) (භු) පිලධි, අලඞ්කාරෙ, සැරසීමෙහි + ති), පළදියි, අබරණ දරයි. |
| පිලන්ධන | (න) ආභරණය, පළඳනාව. |
| පිලන්ධිත | පළඳනා ලද, සැරසෙන ලද. |
| පිලන්ධිතුං | (නි) පලඳින්නට. |
| පිලන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැලඳගෙන. |
| පිලයති | (ක්‍රි) (d) (භු) පිල, විබාධායං, බාධාවෙහි + ති), බාධා කරයි. |
| පිලව | (පු) ඉල්වීම, ඉල්පීම. |
| පිලව | (පු) මහවෙල් පක්ෂියා. |
| පිලවති | (ක්‍රි) (d) (චු) පලු, ගතියං, යෑමෙහි + ති), ඉල්පෙයි, ඉලිප්පෙයි. |
| පිලවති | (ප්ලව+අ) ඉක්මනින් එහා මෙහා යයි; පනියි; පාවේ. |
| පිලවන | (න) ඉලිප්පීම, ඉල්පීම. |
| පිලවන | (න) පාවීම; පැනීම. |
| පිලාල | (න) පිදුරු, වියළි තණ. |
| පිලොතික | රෙදි කැබැල්ල. |
| පිලොතිකා | (ඉ) කඩමාල්ල; දිරූ රෙද්ද. |
| පිල්ලක | (පු) පැටියා; බාලසතා. |
| පිවති | (ක්‍රි) (d) (භු) පා පානෙ, බීමෙහි + ති), පානය කෙරෙයි. |
| පිවති | (පා+අ.පිබආදේශ) පානය කරයි; බොයි. |
| පිවන | (න) පානය කිරීම, බීම. |
| පිවන | (න) පානය කිරීම; බීම. |
| පිවන්ත | (3) බොන; බොමින්. |
| පිවමාන | (3) බොන; බොමින්. |
| පිවිතබ්බ | (3) බියයුතු වූ. |
| පිවිතුං | (නි) බොන්ට. |
| පිවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පානය කොට; බී. |
| පිස | (චු) ගමනෙ, යැවීමෙහි, පෙසෙති, පිසයති, යවයි. |
| පිස | (චු) සත්තයං, සක්තියෙහි, පිසෙති, පිසයති, ශක්තිය දෙයි. |
| පිස | (භු) සුණුකිරීමෙහි, පිසෙති, කූඩු කරයි. |
| පිස | (රු) සුණුකිරීමෙහි, පිංසති, සුණුකෙරෙයි, පිංසකො. |
| පිසති | (පිස+ංඅ) අඹරයි; උරච්චි කරයි; කුඩු කරයි; ගල ගායි; සුනු කරයි. |
| පිංසති | (ක්‍රි) (d (රු) පිස, සංචුණ්ණෙ, කූඩු කිරීමෙහි + ති) කූඩු කරයි. |
| පිසාච | (පු) පිසාචයා, පිසස්, යක්ෂදෙවයෝ, නිවිසේසයක්, පාංශු පිසාචාදී ප්‍රේත කොටසක්. |
| පිසාචක | පිසාචයා. |
| පිසාචි | (ඉ) පිසාචයන්ට අයිති. |
| පිසිත | (න) මස්. |
| පිසිත | (න) මාංශය. |
| පිංසිත | අඹරයි; උරච්චි කරයි; කුඩු කරයි; ගල ගායි; සුනු කරයි. |
| පිසු | (භු) අවයවෙ, අවයවයෙහි, පිසති, අවයය කරයි. |
| පිසු | (භු) දාහෙ, දාහයෙහි, පිසති, දවයි. |
| පිසුණ | (න) කේලාම් කීම. |
| පිසුණාවාචා | (ඉ) කේලම; කේලාම් වචනය. |
| පිසුන | (න) කේළම් කියන්නා, කේළම, පිසුන වචන, කේළම් වචන, ප්‍රියශුන්‍ය වචන. |
| පිසොදර | (පු) පුලීලි ඇති, බඩක් ඇත්තා. |
| පිහ | (d) කැමැත්තෙහි, පිහෙති, පිහයති, කැමති වෙයි. |
| පිහ | (චු) අහිලාසෙ, කැමැත්තෙහි, පිහෙති, පිහයති, කැමති වෙයි. |
| පිහක | (න) බඩදිව. |
| පිහක | (න) බඩවැල, අතුණු බහන. |
| පිහක | (3) ප්‍රියකරන්නා. |
| පිහතා | (ඉ) ප්‍රියබව. |
| පිහයති | (ක්‍රි) (d) (චු) පිහ, ඉච්ඡායං, කැමැති වීමෙහි + ති), කැමැති වෙයි, ප්‍රියවෙයි. |
| පිහයති | (පිහ+ය) ආශාකෙරේ; ප්‍රියකෙරේ. |
| පිහයිත | (ති) කැමතිවනලද, ප්‍රියවන ලද. |
| පිහලු | (ති) තෘෂ්ණාධිකයා, දයාධිකයා. |
| පිහා | (ඉ) ආශාව; ප්‍රිය කිරීම. |
| පිහා | (ති) තෘෂ්ණාව, ආසාව. |
| පිහායති | (ක්‍රි) (d) (චු) පිහ, ඉච්ඡායං, කැමැති වීමෙහි + ති), කැමති වෙයි, ප්‍රියවෙයි. |
| පිහායන | (න) කැමතිවන. |
| පිහායනා | (ඉ) ආශාව; ප්‍රිය කිරීම. |
| පිහායිත | (න) ආශාකළ දෙය. |
| පිහායිත | (3) ආශාකළ. |
| පිහාලු | (3) බහුල ආශා ඇති. |
| පිහිත | (ති) වසන ලද, පියවන ලද. |
| පිහිත | (3) වසන ලද; වැසූ. |
| පිහෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පිහ, ඉච්ඡායං, කැමැති වීමෙහි + ණ + ති), කැමතිවෙයි. |
| පිළක | (ඉ) ඉන්නා; ගඩුව; බිබිල. |
| පී | (d) - (ක්‍රි) පීනනෙ, පිනවීමෙහි, බැබළීමෙහි, පීණෙති, පිනවයි, බබළයි. |
| පී | (සු) පීතියං, ප්‍රීතියෙහි, පීණෙති, පීණාති, ප්‍රීතිවෙයි. |
| පීඨ | (ති) රන්වන් පැහැය, තෘෂ්ටිප්‍රාප්තයා, බොනලද්ද, පානය. |
| පීඨ | (න) ආසනය; පුටුව. |
| පීඨ | (න) කොලොම්බුව, පුටුව, සල්පිල, ආසනය. |
| පීඨ | (භු) පීඨනෙ, පෙළීමෙහි, කිලුටුවීමෙහි, පෙඨති, පෙළයි, කිලුටුකරයි. |
| පීඨක | (න) කුඩා පුටුව; බංකුව. |
| පීඨක | (න) පීඨය, කුසින් කළ, පොරෝසු කළ පුටුව. |
| පීඨන්තර | (න) පුටු විශේෂයක්, දික්සඟල පුටු, අත්හාන්සි පුටු. |
| පීඨසප්පි | (පු) පිලා, කුරා. |
| පීඨසප්පී | (පු) අත්පා කොර වූ අය; පිළා. |
| පීඨිකා | (ඉ) කුඩා පුටුව; බංකුව. |
| පීඨිකා | (ඉ) පීඨය, පුටුව. |
| පීඩිත | (ති) පීළිත, පෙලුණු, පීඩාවට පැමිණි. |
| පීණ | (ති) සම්පූර්ණ දෙය. |
| පීණ | (භු) පීණනෙ, සම්පූර්ණ බැව්හි, පීණති, සම්පුර්ණ කරයි. |
| පීණත | (ති) තෘප්තියට පැමිණි, සෑහීමට පැමිණි. |
| පීණන | (න) තෘප්තියට පැමිණවීම; පිණවීම; සතුටු කිරීම. |
| පීණන | (න) පිනවීම, තෘප්තියට පැමිණීම, සෑහීම. |
| පීණන | (න) පිනවීම, තෘප්තියට පැමිණීම. |
| පීණිත | (3) තෘප්තියට පත් කළ; පිණ වූ; සතුටු වූ. |
| පීණෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පී තප්පණෙ, සතටුවීමෙහි + ණෙ + - (ති) පීණ + ණෙ + ති), පිනවයි. |
| පීණෙති | (පීණ+ණෙ) තෘප්තියට පමුණුවයි; පිණවයි; සතුටු කරයි. |
| පීණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෘප්තියට පමුණුවා; පිණවා. |
| පීත | (න) පීතවර්ණය. |
| පීත | (3) කසාවන්; පිරුණු; පෙවූ; බී; බොනලද; රන්වන්; සතුටු වූ; සමෘද්ධ වූ; (පු) කහපාට. |
| පීතක | (ති) පීත වර්ණය. |
| පීතක | (3) කසාවන්; රන්වන්. |
| පීතදාරු | (න) දෙවදාර, දෙවකාපඨ. |
| පීතද්දුම | (න) වැනුවැල්. |
| පීතන | (න) සිරියල්. |
| පීතනක | (න) හිරියල්. |
| පීතනක | (පු) ඇම්බරැල්ල ගස. |
| පීතම්බර | (පු) විෂ්ණු, නිල් අහස, නිල් රෙදි. |
| පීතසාර | (පු) රන්වන් සඳුන්, රත්සඳුන්. |
| පීතසාල | (පු) පියාගස. |
| පීති | (ඉ) ප්‍රීතිය, සතුට. |
| පීති | (ඉ) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| පීති | (පු) විපුලභාවය, සමෘද්ධිය. |
| පීතික | (පු) ප්‍රීති ඇත්තා. |
| පීතිපාමොජ්ජ | (න) ප්‍රීතිය හා මහත් සතුට. |
| පීතිභක්ඛ | (ඉ) ප්‍රීතිය අනුභව කරන. |
| පීතිමන | (3) සතුටු සිතැති. |
| පීතිරස | (පු) ප්‍රීති නමැති රසය. |
| පීතිසම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) සත්‍යාවබෝධයට උපකාර වන ප්‍රීතිය. |
| පීතිසහගත | (3) ප්‍රීතියෙන් යුත්. |
| පීතී | (ඉ) ප්‍රීති ඇත්තා. |
| පීන | (3) පිරුණු; සම්පූර්ණ. |
| පීයූස | (පු) සුධාභොජනය=අමෘතභොජන= දිවබොජුන. |
| පීල | (චු) දැමීමෙහි, පීලෙති, පීලයති, දමයි. |
| පීල | (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි, පීලති, බඳියි. |
| පීලහි | (භු) ගතියං, යාමෙහි, පීලහති, යෙයි. |
| පීලු | (පු) පලුගස |
| පීලු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි. |
| පීලුපණ්හි | (ඉ) මොරගස, කෙම්වැල්. |
| පීව | (භු) මහත්තෙ, මහත්බැව්හි, පීවති, මහත්බවට පමුණුවයි. |
| පීවර | (ති) සම්පූර්ණ දෙය. |
| පීසාචිල්ලක | (පු) පිසාච පැටවු, පිසාචදරු. |
| පීසි | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, පිසෙති, පිසයති, කියයි. |
| පීසි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පිසති, යෙයි. |
| පීළක | (පු) පීඩා කරන්නා. |
| පීළක | (3) පෙළන්නා; මිරිකන්නා. |
| පීළන | (න) පෙළීම, පීඩා.ව |
| පීළන | (න) පෙළීම; මැඩීම; මිරිකීම. |
| පීළා | (ඉ) පීඩාව. |
| පීළික | (3) පෙළන. |
| පීළිත | (ති) පීඩිත, පෙළුණු. |
| පීළිත | (3) පෙළනලද; මිඩින ලද; මිරිකූ. |
| පීළෙති | (ක්‍රි) (d පීල, විවාධායං, බාධාවෙහි + ති) පෙළයි, ක්‍රීඩා කරයි. |
| පීළෙති | (පීළ+ණෙ) පෙළයි; මඩියි; මිරිකයි. |
| පු | (d) - (ක්‍රි) පවනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, පුනාති, පිරිසිදු කරයි. |
| පු | (භු) පවනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, පවතී, පිරිසිදු කරයි. |
| පුං | (අ) නිරය, අපාය. |
| පුක්කුස | (පු) කසලශෝධකයා; පරමල් ඉවත් කරන්නා. |
| පුක්කුස කුල | (න) පුක්සඩු කුලය, පරමල් ආදිය අදින කුලය, නුවර කුණු කසල ඇද දමන කුලය, මල්වර ස්ත්‍රීන්ගේ වස්ත්‍ර පිරිසිදු කරන කුලය. |
| පුක්කුස්ස | (පු) බමුරා. |
| පුක්ඛල | (ති) උතුම් දෙය. |
| පුංඛ | (න) ඊතලයෙහි පිහාටු යොදා ඇති කොටස. |
| පුංඛ | (න) ඊතලයේ පස්සා කොණ. |
| පුංගව | (පු) ප්රධාන ගවයා. |
| පුග්ගල | (පු) පුද්ගලයා; මිනිසා. |
| පුග්ගල | (පු) සත්වයා, ආත්මය. |
| පුග්ගලපඤ්ඤත්ති | (ඉ) පුද්ගලයන්ගේ විස්තර කීම. |
| පුග්ගලික | නි) එක තැනැත්තෙකුට අයිති දෙය. |
| පුග්ගලික | (3) පුද්ගලයකුට අයත්; සමූහයාට අයත් නොවූ. |
| පුඞ්ගව | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨයා, උත්තමයා. |
| පුඞ්ගව | (පු) වෘෂභයා, උතුම් ගවයා. |
| පුචිමන්ද | (පු) කොසඹ ගස. |
| පුච්චණ්ඩ | (න) (පූති+අණ්ඩ) කුණු වූ බිත්තරය. |
| පුච්ඡ | (න) වලිගය. |
| පුච්ඡ | (න) වාලධිය, වලිගය, විචාරවයනාර්ථ ඇති ක්‍රියාවක්. |
| පුච්ඡ | (පු) විචාරන්නා, පිළිවිසින්නා. |
| පුච්ඡ | (භු) පඤ්හෙ, ප්‍රශ්නයෙහි, පුච්ඡති, ප්‍රශ්නකරයි. |
| පුච්ඡක | (3) විචාරන; විචාරන්නා. |
| පුච්ඡඤ්වනකතා | (ඉ) තණ්හාව. |
| පුච්ඡති | (පුච්ඡ+අ) ප්‍රශ්න කරයි; විචාරයි. |
| පුච්ඡතී | (ක්‍රි) (d) (භු) පුච්ඡ, පුච්ඡනෙ, විචාරීමෙහි + ති), විචාරයි, ප්‍රශ්න කරයි, අසයි. |
| පුච්ඡන | (න) විචාරීම. |
| පුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රශ්නය, විචාරීම. |
| පුච්ඡා | (ඉ) ප්‍රශ්නය; විචාරීම. |
| පුච්ඡිත | (ති) විචාළ, විචාරණ ලද. |
| පුච්ඡිත | (3) ප්‍රශ්න කළ; විචාරන ලද. |
| පුච්ඡිතු | (පු) විචාරන්නා. |
| පුච්ඡිතුං | (නි) විචාරන්නට. |
| පුච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| පුච්ඡින | (න) විචාරීම, ඇසීම. |
| පුච්ඡිය | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| පුජ්ජ | (ති) පූජ්‍ය, පිදිය යුතු. |
| පුජ්ජ | (3) පිදිය යුතු; පූජා ලැබිය යුතු. |
| පුඤඡති | (පුඤඡ+අ) පිසදමයි. |
| පුඤඡන | (න) පිස දමන වස්ත්රය; පිසදැමීම. |
| පුඤඡනී | (ඉ) තුවාය; පිස දමන වස්ත්රය. |
| පුඤඡිතුං | (නි) පිසදමන්නට. |
| පුඤ්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිසදමා. |
| පුඤ්ජ | (පු) ගොඩ; මිටිය; රාශිය. |
| පුඤ්ජ | (පු) සමූහය, මිටිය, පොදිය, කලාපය. |
| පුඤ්ජ | (භු) පාකෙ, පිසීමෙහි, පූඤ්ජති, පිසයි. |
| පුඤ්ජකත | (3) ගොඩගැසූ; රාශිකළ. |
| පුඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුඤ්ජ, රාසීකරණ, රැස් කිරීමෙහි + ති), රැස් කරයි. |
| පුඤ්ජන | (න) රැස්කිරීම. |
| පුඤ්ඤ | (ති) යහපත්, පවිත්‍ර, පිරිසිදු. |
| පුඤ්ඤ | (න) කුශලය; පින; යහපත් ක්‍රියාව. |
| පුඤ්ඤ | (න) පුණ්‍යය, පින, කුසලය. |
| පුඤ්ඤකම්ම | (න) කුශල ක්‍රියාව; පින්කම. |
| පුඤ්ඤකාම | (3) පින්කැමති. |
| පුඤ්ඤකිරියා | (ඉ) පින්කිරීම. |
| පුඤ්ඤක්ඛන්ධ | (පු) පින් රැස. |
| පුඤ්ඤක්ඛෙත්ත | (න) පින් ඉපදවිය හැකි තැන; පින් කෙත. |
| පුඤ්ඤඛය | (පු) පින ගෙවීයාම. |
| පුඤ්ඤජනිස්සර | (පු) වෙසමුනිරජ. |
| පුඤ්ඤත්ථික | (3) පින් කැමති. |
| පුඤ්ඤපෙක්ඛ | (3) පින් බලාපොරොත්තු වන. |
| පුඤ්ඤඵල | (න) පිනේ විපාකය. |
| පුඤ්ඤභාග | (පු) පින්කොටස. |
| පුඤ්ඤභිසන්ද | (පු) පින ගලා ඒම, කුසල විපාකය ගලාඒම. |
| පුඤ්ඤවන්තු | (3) පින් ඇති. |
| පුඤ්ඤවන්තු | (පු) පුණ්‍යවන්තයා, පිං ඇත්තා. |
| පුඤ්ඤානුභාව | (පු) පින් බලය. |
| පුඤ්ඤාභිසංඛාර | (පු) පුණ්‍යාභිසංස්කාර, කුසල චේතනා. |
| පුඤ්ඤාභිසන්ද | (පු) පින් ගලා බැස්ම; පුණ්‍යොඝය. |
| පුඤ්වීකතා | (ඉ) නඟුට වැනීම. |
| පුට | (චු) පොටෙති, බිඳියි. |
| පුට | (න) ගොටුගසා බැඳි දෙය; ගොටුව. |
| පුට | (පු) ගොටුගසා බැඳි දෙය; ගොටුව. |
| පුට | (භු) ඇලීමෙහි, පුටති, ඇලෙයි. |
| පුටක | (න) ගොටුගසා බැඳි දෙය; ගොටුව. |
| පුටක | (න) පොදිය, මිටිය. |
| පුටක | (පු) ගොටුගසා බැඳි දෙය; ගොටුව. |
| පුටන | (න) පැළීම; විවෘත කිරීම. |
| පුටපාක | (පු) මුල් බැඳ තැම්බූ දෙය. |
| පුටබද්ධ | (3) මුල් බැඳි. |
| පුටභත්ත | (න) බත්මුල. |
| පුටභෙදන | (න) අගනුවර; ගොටු ලිහීම; වෙළඳබඩු ගෙනැවිත් එළියට ගන්නා තැන. |
| පුටභෙදන | (න) බඩු පොදි ලිහා තබාගෙන විකුණන තැන, නගරය. |
| පුටංස | (පු) පාථෙය්‍යය, මඟ වියදම. |
| පුටංස | (3) ගොටුවක් උරේ එල්ලාගත්. |
| පුටහ | (න) පොදිය, බඩුමිටිය, ගුලිය. |
| පුට්ට | (චු) චන්දෙ, ස්වල්ප බැව්හි, පුට්ටෙති, පුට්ටයති, ස්වල්ප වෙයි. |
| පුට්ඨ | (ති) විචාරන ලද, පොෂ්‍ය කළ. |
| පුඨ | (3) පෝෂණය කළ; පෝෂිත; විචාරන ලද. |
| පුණ | (චු) රැස්කිරීමෙහි, පුණෙති, පුණයති, රැස් කරයි. |
| පුණ | (භු) දක්ෂකමෙහි, පුණති, දක්ෂ වෙයි. |
| පුණ්ඩරීක | (න) සුදු නෙළුම; හෙළ පියුම. |
| පුණ්ඩරීක | (පු) එනම් දිගැතා, ඇටඹ, ව්යාඝ්රයා, සුදු අඹගසක්, රත්පියුම, පදුම නම් සංඛ්‍යාව, සියක් ලක්ෂය, එනම් නිරය, උඩුපියපත් ඇත්තේ, පුණ්ඩරීකය, පෙති ගණන් රහිතවූ හෝ රතු වූයේ පුණ්ඩරීකයි. |
| පුණ්ඩරීකක්ඛ | (පු) විෂ්ණු. |
| පුණ්ඩරීකිනි | (ඉ) පියුම්විල. |
| පුණ්ණ | (ති) පූර්ණ, සම්පූර්ණ දෙය, පුණු. |
| පුණ්ණ | (3) පිරුණු; පුරවන ලද. |
| පුණ්ණකුම්භ | (පු) පුණුකලස, පූර්ණකුම්භය. |
| පුණ්ණඝට | (පු) පිරුණු කළය; පුන්කලස. |
| පුණ්ණචන්ද | (පු) පුන්සඳ. |
| පුණ්ණතා | (ඉ) පිරුණුබව. |
| පුණ්ණත්ත | (ති) පිරුණුබව, සම්පූර්ණ බ. |
| පුණ්ණත්ත | (න) පිරුණු බව. |
| පුණ්ණපත්තං | (පු) සතුටු පඬුර. |
| පුණ්ණමා | (ඉ) පසළොස්වක; පුන්සඳැති දවස. |
| පුණ්ණමා | (ඉ) මැදිපෝය, පුර පසළොස්වක, පිරුණු සඳ ඇති දිනය. |
| පුණ්ණමාසී | (ඉ) පසළොස්වක. |
| පුණ්ණමාසී | (ඉ) මැදිපෝය, පුරපසළොස්වක. |
| පුණ්ණමි | (ඉ) පසළොස්වක; පුන්සඳැති දවස. |
| පුත්ත | (පු) දරුවා; පුත්රයා. |
| පුත්ත | (පු) පුත්රයා, එකශෙෂව බහුවචන වූකළ පුත්‍ර දුහිතෘ දෙපක්ෂයටම නම් වේ, දරුවා. |
| පුත්තක | (පු) කුඩා පුත්රයා. |
| පුත්තක | (පු) පුත්රයා, පුතා. |
| පුත්තත්ත | (න) පුත්‍ර බව. |
| පුත්තදාර | (පු) අඹුදරුවෝ; දරුවන් හා භාර්යාව. |
| පුත්තදාරා | (ඉ) දරුවන් හා අඹු, අඹුදරු. |
| පුත්තධීතු | (ඉ) පුත් දූන්. |
| පුත්තා | (පු) පුත්දූන්, පුත්තාව, ධීතාව. |
| පුත්තික | (පු) පුත්‍රයන් ඇත්තා. |
| පුත්තිම | (පු) පුත්‍රයන් ඇත්තා. |
| පුත්තිම | (3) දරුවන් ඇති; පුත්‍රයන් ඇති. |
| පුත්තිමන්තු | (පු) පුත්‍රයන් ඇත්තා. |
| පුත්තිය | පුත්‍රයන් ඇත්තා. |
| පුත්තිය | (3) දරුවන් ඇති; පුත්‍රයන් ඇති. |
| පුථ | (d) තු- පැසවීමෙහි, කුණුවීමෙහි. |
| පුථ | (චු) ආදරානාදරෙසු, ආදර අනාදර දෙක්හි, පුථෙති, පුථයති, ආදර අනාදර කරයි. |
| පුථ | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, පොථෙති, පොථයති, කියයි. |
| පුථ | (චු) පීඩයං, පෙළීමෙහි, පොථෙති, පොථයති, පීඩා කරයි. |
| පුථ | (භු) පුථුලෙ, පුළුල් බැව්හි. |
| පුථගත්ථතා | (ඉ) වෙන් වූ බව, විවේකය. |
| පුථවි | (ඉ) පෘථුවිය, පොළොව. |
| පුථි | (භු) පීඩාවෙහි හා කිලුටෙහි, පුත්ථිති, කිලුටුවෙයි. |
| පුථු | (අ) වර්ජනාර්ථයෙහි, වෙන් වීමෙහි. |
| පුථු | (නි) පැතිර සිටී; වෙන් වූ; වෙන්ව. |
| පුථු | (භු) පුථුලෙ, පළල් කිරීමෙහි, පුථති, පොථති, පළල් කෙරෙයි. |
| පුථු | මහති, විසාල. |
| පුථුක | (න) හබලපෙති. |
| පුථුක | (පු) පැටියා. |
| පුථුක | (පු) බාලයා, ළදරුවා. |
| පුථුකග්ග | (පු) මුලින්ම කපාගන්නා අස්වැන්න. |
| පුථුකාණිකා | (න) හස්තපරිකර්මය, අතින් පිට ඉලීම. |
| පුථුජ්ජන | (පු) නීචයා, මෝඩයා, කෙළෙස් සහිතයා, පෘථජ්ජනයා. |
| පුථුජ්ජන | (පු) නූගත් මිනිසා; මාර්ගඵල නොලැබූ අය. |
| පුථුජ්ජනත්ත | පුථජ්ජන භාවය. |
| පුථුජ්ජනික | (පු) පෘථජ්ජනයාට අයත්. |
| පුථුත්ත | (න) මහත් බව. |
| පුථුපඤ්ඤ | මහත් ප්රඥා ඇත්තා. |
| පුථුපණ්ණි | (ඉ) පුස්වැන්න, පොල්පලා. |
| පුථුභුත | (ති) මහත් බවට පැමිණි. |
| පුථුභුත | (3) පතළා වූ; වෙන් වූ. |
| පුථුල | මහත් දේ. |
| පුථුල | (3) පළල් වූ. |
| පුථුලොම | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| පුථුලොම | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| පුථුවි | (ඉ) පොළොව, භූමිය. |
| පුථුවී | (ඉ) පොළොව. |
| පුථුසො | (අ) මහත්සේ. |
| පුථුසො | (නි) වෙන් වශයෙන්. |
| පුන | (අ) විශේෂයෙහි, නැවත යනාර්ථයෙහි. |
| පුන | (නි) නැවත. |
| පුන | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, පුනති, යෙයි. |
| පුනදිවස | (පු) ඊළඟ දවස. |
| පුනදෙව | (නි) නැවත ද. |
| පුනන්නවා | (ඉ) සුලු බුරුද. |
| පුනප්පනං | (නි) නැවත නැවත. |
| පුනප්පුන | (අ) නැවත නැවත, පුන පුනා. |
| පුනප්පුන | (නි) නැවත නැවත. |
| පුනබ්බසු | (පු) පුනාවසේ නැකැත. |
| පුනබ්භව | (පු) නැවත ඉපදීම. |
| පුනබ්භව | (පු) පුනර්භවය, නැවත හටගැන්ම, නියපොතු. |
| පුනවචන | (න) නැවත කීම. |
| පුනාගමන | (න) නැවත ඒම. |
| පුනාති | (ක්‍රි) (පුන + ණා) + නි) පවිත්‍ර කෙරෙයි. |
| පුනාති | (පු+නා) පිරිසිදු කරයි; වී ආදිය පොළයි. |
| පුන්නපත්ත | (පු) සතුටුපඬුර. |
| පුන්නාග | (පු) දොඹ ගස. |
| පුන්නාග | (පු) දොඹගස. |
| පුප්ඵ | (න) ඔපස් වීම; පුෂ්පය; මල; ස්ත්‍රින්ගේ මල්වර. |
| පුප්ඵ | (න) පුෂ්පය, මල, පුප්, ඔසප්වීම, මල්වර වීම. |
| පුප්ඵ | (භු) පුප්ඵනෙ, පිපීමෙහි, පුප්ඵති, පිපෙයි. |
| පුප්ඵක | (න) ලේ. |
| පුප්ඵගච්ඡ | (පු) මල් ගස. |
| පුප්ඵගන්ධ | (පු) මල් සුවඳ. |
| පුප්ඵචුම්බටක | (න) මල් දරණුව; මල්මාලාව. |
| පුප්ඵඡඩ්ඩක | (පු) කසළ ඉවත් කරන්නා; පරමල් ඉවද දමන්නා. |
| පුප්ඵජඩ්ඩක | (පු) බඹුරා, පුස්සඩුවා, නගර සෝදකයා, කොටහළුවා. |
| පුප්ඵති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුප්ඵ, විකසනෙ, පිපීමෙහි + ති), (පුප්ඵ + ති) පිපෙයි. |
| පුප්ඵති | (පුප්ඵ+අ) පිපේ; මල් පිපේ. |
| පුප්ඵදත්වා | (පු) අනංගයා, කාමදෙවයා, මල්සැර. |
| පුප්ඵදන්ත | (පු) එනම් දිගැතා. |
| පුප්ඵදාම | (න) මල් වැල; මල්දම. |
| පුප්ඵධර | (3) මල් පැළඳගත්. |
| පුප්ඵන | (න) පිපෙන, මිණිදැදිරිය. |
| පුප්ඵපට | (න) මල් ගවසා වියූ වස්ත්රය. |
| පුප්ඵභාණි | (පු) පුෂ්ප මෙන් සුවඳ විහිදෙන කථා කියන්නා. |
| පුප්ඵමුඨි | (පු) මල්මිට. |
| පුප්ඵරාසි | (පු) මල්රැස. |
| පුප්ඵවති | (ඉ) ඔපස් වූ ස්ත්රිය. |
| පුප්ඵවති | (ඉ) ඔසප්වූ තැනැත්තා. |
| පුප්ඵාපන | (න) පුබුදුකරවීම, පුෂ්ප ප්‍රබෝධය, මල් පිප්පීම. |
| පුප්ඵිත | (ති) පුෂ්පිත, පිපුණු, ප්රබුද්ධ වන ලද. |
| පුප්ඵිත | (3) මල් ඇති; මල්පිපුණු. |
| පුබ්බ | (චු) වාසෙ, වාසය කිරීමෙහි, පුබ්බෙති, පුබ්බයති, වාසය කරයි. |
| පුබ්බ | (ති) පූර්ව, පළමු දේ, පූර්වාදී දිසා. |
| පුබ්බ | (පු) පූයා, සැරව, අභිමුඛ, ඉදිරිපිට. |
| පුබ්බ | (භු) පුරණෙ, පිරීමෙහි, පුබ්බති, පුරයි. |
| පුබ්බ | (3) නැගෙනහිරට අයත්; පළමු; පූර්ව; පෙරවූ; (පු) සැරව. |
| පුබ්බක | පූර්වයෙහි වූ. |
| පුබ්බක | (3) පූර්වයෙහි වූ. |
| පුබ්බකත්තික | (පු) ඉල්මස. |
| පුබ්බකම්ම | (න) පෙරජාතිවල කළ කර්මය. |
| පුබ්බකාරි | (ති) පළමු උපකාරකළ තැනැත්තාට පසුව උපකාර කරන්නා. |
| පුබ්බකිච්ච | (න) පළමුවෙන් කළ යුතු දෙය. |
| පුබ්බඞ්ගම | (පු) යප්ඨියෙහි යන යෝධයා, - (පු) ඉදිරියට යන්නා |
| පුබ්බඞ්ගම | (3) ඉදිරියෙහි යන; පළමුවෙන් යන්නා. |
| පුබ්බචරිත | (න) පෙර ජාතියක පැවැත්ම. |
| පුබ්බජ | (පු) පළමුව උපන්නා, වැඩිමාලු සහෝදරයා, අසුරයා. |
| පුබ්බණකප්පික | (පු) පූර්ව කෙළවර, කල්පනා කරන්නා, අතීත අන්තය අනුව, මම වූයෙමි දැයි කල්පනා කරන්නා. |
| පුබ්බණ්ණ | (න) හැල් ආදි ධාන්‍ය විශේෂ. |
| පුබ්බණ්හ | (පු) උදය කාලය, උදේ වරුව. |
| පුබ්බණ්හ | (පු) පෙරවරුව. |
| පුබ්බණ්හසමය | (පු) පූර්වාහ්ණය, උදේ කාලය. |
| පුබ්බදෙව | (පු) පූර්ව දෙවියා, අසුරයා, මව්පියෝ. |
| පුබ්බනිමිත්ත | (න) කලින් පහළවන ලකුණ; පෙර නිමිත්ත. |
| පුබ්බන්ත | (න) හැල් ආදි ධාන්‍ය. |
| පුබ්බන්ත | (පු) අතීත පටන් ගැන්ම; පූර්වදිග දේශය. |
| පුබ්බන්න | (න) වී ආදිය. |
| පුබ්බපුරිස | (පු) ආදිම පුරුෂයා; මුල් පුරුෂයා. |
| පුබ්බපෙත | (පු) පෙර මළගිය අය. |
| පුබ්බභද්දපදා | පුව පර ථූපය. |
| පුබ්බභාග | (පු) පළමුකොටස. |
| පුබ්බයොග | (පු) පෙරභවයේ දී කළ ක්‍රියාව. |
| පුබ්බලොහිත | (න) පූයා සහිත ලේ, සැරව හා රුධිරය. |
| පුබ්බවාසනා | (ති) පෙර ජාතියෙහි කළ කර්ම බලය, පූර්ව දෛවය. |
| පුබ්බවිදෙහ | (පු) පූර්ව විදෙහය, නැගෙනහිර ලෝකය. |
| පුබ්බවිදේහ | (පු) පූර්වවිදේහ නම් නැගෙනහිර මහාද්වීපය. |
| පුබ්බා | (ඉ) නැගෙනහිර දිශාව. |
| පුබ්බාචරිය | (පු) පූර්වාචාර්‍ය්‍යයා, ප්රථම ගුරුවරයා, මව්පියෝ. |
| පුබ්බාචරිය | (පු) ප්රථම ගුරුවරයා; පෙර සිටි ආචාර්යවරු. |
| පුබ්බාපර | (3) පෙර පසු වූ. |
| පුබ්බුඨායී | (3) අනිකකුට කලින් පිබිදෙන්නා. |
| පුබ්බෙකත | (3) පෙරකළ දෙය. |
| පුබ්බෙකතහෙතු | (පු) පෙර කළ කර්ම හේතුව. |
| පුබ්බෙනිවාස | (පු) පෙරභවයේ දී කළ ක්‍රියාව. |
| පුබ්බෙනිවාසඤාණ | (න) පෙරභවයන් දැනගැන්ම. |
| පුබ්බෙනිවාසඤාණ | (න) පෙරවිසූ ස්කන්ධ පටිපාටිය දැනගන්න නුවණ, අසවල් ජාතියෙහි මෙසේ උපන්නෙමි, එහිදී මෙසේ සැප දුකක් ආයුසයක් වින්දෙමි, මෙපමණ කාලයක් ජීවත්වීමි යනාදී පිළිවෙළ දැන ගන්නා ඥානය. |
| පුබ්බේනිවාසානුස්සති | (ඉ) පෙරභවයන් දැනගැන්ම. |
| පුම | (පු) පුරුෂයා, පිරිමියා, පිරිමි සතා. |
| පුම | (පු) පුරුෂයා. |
| පුම | (භු) ගිනි පිඹීමෙහි |
| පුමත්‍යාදි | (පු) පුන්නපුංසකත්වාදිය. |
| පුම්භව | (පු) පුරුෂභාවය, පිරිමි බව. |
| පුර | (න) - (ඉ) නුවර, නගරය. |
| පුර | (න) නුවර; පුරය. |
| පුර | (පු) ගෘහය, ගුගුල්. |
| පුර | (භු) පුරණේ, පිරවීමෙහි, පූරති, පිරෙයි. |
| පුර | (භු) ප්රධාන ගමනයෙහි, පුරති, ප්‍රධානව, පෙරටුව යෙයි. |
| පුර | (භු) රක්ඛණෙ, රැකීමෙහි, පූරති, රකී. |
| පුරක්ඛත | (ති) අභිමුඛ කළ, පුදන ලද, අභිසේක කළ. |
| පුරක්ඛත | (3) ඉදිරි කරගත්; පෙරටු කළ. |
| පුරක්ඛත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරටු කොටගෙන. |
| පුරක්ඛරොති | (පුරා+කර+ඔ) ඉදිරියට ගනී; ගෞරව කරයි; පෙරටුකරයි. |
| පුරතො | (අ) අභිමුඛාර්ථයෙහි ඉදිරියෙන්. |
| පුරතො | (නි) ඉදිරියෙන්; ඉදිරියෙහි. |
| පුරතොගම | (පු) පෙරටුව යන්නා, ඉදිරිපත් වන්නා. |
| පුරත්ථා | (අ) පූර්වදිග, පුරාශබ්දාර්ථ, අභිමුඛාර්ථ, ප්‍රථමාර්ථ. |
| පුරත්ථා | (නි) ඉදිරියෙහි; නැගෙනහිර දිශාව. |
| පුරත්ථාභිමුඛ | (3) පෙරදිගට මුහුණලාගත්. |
| පුරත්ථිම | (3) නැගෙනහිරට අයත්. |
| පුරත්ථිමා | (ඉ) නැගෙනහිර දිශාව. |
| පුරන්දර | (පු) ශක්රයා, සක්දෙවි රජ. |
| පුරස්සර | (පු) පෙරටුව යන්නා, ඉදිරියෙහි යන යෝධයා. |
| පුරා | (අ) ප්‍රබන්ධ, චිරාතීත, ආසන්න, අනාගත කාල. |
| පුරා | (නි) ඉදිරියෙහි; කලින්; පෙර. |
| පුරාණ | (ති) පරණ, ඉස්සර, විෂ්ණු පුරාණාදිය. |
| පුරාණ | (3) අතීතයෙහි වූ; පරණ වූ; පෙරසිටි හෝ සිදුවූ. |
| පුරාණකම්ම | (න) පෙර කර්මය, පුරාතන කර්මය. |
| පුරාණදුතියිකා | (ඉ) අත්හැර ගිය පරණ භාර්යාව. |
| පුරාණදුතියිකා | (ඉ) පෙර භාර්ය්යාව, කලින් සිටිය බිරිය. |
| පුරාණපුරිස | (පු) පරණ මිනිසා, විෂ්ණු. |
| පුරාණසාලොහිත | (ති) පරණ සමාන ලේ ඇත්තා, පෙර ජාතියෙහි නෑයා. |
| පුරාතන | (ති) පරණ දෙය, අතීතයෙහි සිදුවූ දෙය. |
| පුරාතන | (3) අතීතයෙහි වූ; පරණ වූ; පෙරසිටි හෝ සිදුවූ. |
| පුරින්දද | (පු) ශක්රයා, සක්දෙව් රජ. |
| පුරින්දද | (පු) ශක්රයා; සක්දෙව්රජ. |
| පුරිම | (ති) පුර්ව, පෙර, ඉස්සර, අතීත. |
| පුරිම | (3) කලින් වූ; ප්රථම; පළමු. |
| පුරිමක | (ති) පුර්වයෙහි වූ. |
| පුරිමක | (3) ප්රථම වූ; පෙර වූ. |
| පුරිමජාති | (ඉ) පෙරජාතිය. |
| පුරිමතරං | .ක්‍රි .වි කලින් ම; පළමු කොටම. |
| පුරිමත්තභාව | (ඉ) පෙරජාතිය. |
| පුරිමයාම | (පු) පෙර යාමය, රාත්‍රිය පිළිබඳ පූර්ව දස පැය. |
| පුරිමික | (ති) ප්‍රථමයෙහි වූ, පූර්වයෙහි වූ. |
| පුරිස | (පු) පිරිමියා; පුරුෂයා. |
| පුරිස | (පු) පුරුෂයා, පිරිමියා, මනුෂ්‍යයා, ආත්මය. |
| පුරිසක | (පු) කුඩා පුරුෂයා. |
| පුරිසකාර | (පු) පිරිමියාගේ ක්‍රියාව. |
| පුරිසකිච්ච | (ති) පුරුෂයා විසින් කටයුතු යුතු දේ, මෙවුන්දම. |
| පුරිසත්ත | (න) පුරුෂ භාවය, මනුෂ්‍ය භාවය, මනුෂ්‍ය ගතිය. |
| පුරිසථාම | (පු) පිරිමියාගේ ධෛර්යය. |
| පුරිසථාම | (පු) පුරුෂ වීර්ය්යය, පුරුෂ ධෛර්‍ය්‍යය. |
| පුරිසදම්ම | හික්මවිය යුතු මිනිසා. |
| පුරිසදම්මසාරථි | (පු) දමනය කටයුතු පුරුෂයන් දමනය කරන තැනැත්තා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| පුරිසදම්මසාරථි | (පු) දමනය කටයුතු මිනිසුන් හික්මවන්නා. |
| පුරිසපරක්කම | (පු) පුරුෂ වීර්යය. |
| පුරිසමෙධ | (පු) පිරිමින් බිලිපුදා කරන එනම් යාගය. |
| පුරිසමෙධ | (පු) මිනිසකු මරා කරන යාගය. |
| පුරිසලිඞ්ග | (න) පුරුෂයාගේ රහසඟ; පුරුෂලිංගය. |
| පුරිසව්‍යඤජන | (න) පුරුෂයාගේ රහසඟ; පුරුෂලිංගය. |
| පුරිසසද්දස්ස | (පු) තරුණ පුරුෂයා, උතුම් පුරුෂයා. |
| පුරිසාජඤ්ඤ | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයා. |
| පුරිසාජඤ්ඤ | උත්තම පුරුෂයා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| පුරිසාතිසය | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| පුරිසාදක | (3) මිනී මස් කන්නා. |
| පුරිසාධම | (පු) නපුරු මිනිසා; නීච මිනිසා. |
| පුරිසින්ද්‍රිය | (න) පුරුෂභාවය. |
| පුරිසුත්තම | (පු) උතුම් මිනිසා. |
| පුරිසුත්තම | (පු) පුරුෂොත්තමයා, බුදුරජ. |
| පුරිසූසභ | (පු) උතුම් මිනිසා. |
| පුරෙ | (අ) අභිමුඛයෙහි, පූර්වයෙහි. |
| පුරෙ | (නි) ඉදිරියෙහි; පළමුකොට; පෙර. |
| පුරෙක්ඛත | (ති) අභිමුඛ කරන ලද, ඉදිරිපත් කළ. |
| පුරෙක්ඛාර | (ති) අභිමුඛ කිරීම, ඉදිරිපත් කිරීම. |
| පුරෙක්ඛාර | (පු) ඉදිරියෙහි කිරීම; ගෞරවය. |
| පුරෙගාමී | (ති) ඉදිරියෙහි යන යෝධයා, පෙරටුව ගමන් කරන්නා. |
| පුරෙචර | (ති) ඉදිරියෙන් යන, පෙරටුව යන. |
| පුරෙචරිත | (පු) පෙරටුව යන්නා. |
| පුරෙචාරික | (3) ඉදිරියෙහි යන. |
| පුරෙජව | (3) ඉදිරියෙන් දුවන. |
| පුරෙජාත | (3) කලින් හටගත්; පෙර උපන්. |
| පුරෙතරං | .ක්‍රි .වි කළින්; පළමුකොට. |
| පුරෙභත්ත | (න) උදයවරුව; පෙරබත් කාලය. |
| පුරොහිත | (පු) රජුගේ ප්රධාන අනුශාසකයා. |
| පුරොහිත | (පු) රජුනට අර්ථයෙන් ධර්මයෙන් අනුශාසනා කරන ඇමතියා, පෙරවියා. |
| පුලක | (න) ධාන්‍ය විශේෂයක්. |
| පුලතික | (න) පණුගස්, එනම් ගස් වර්ගයක්. |
| පුලව | (පු) කෘමි, පණු. |
| පුලව | (පු) පණුවා. |
| පුලවක | (පු) පණු, කෘමි. |
| පුලවක | (පු) පණුවා. |
| පුලවකසඤ්ඤා | (ඉ) ශරීරය, පණුකැදලිවලින් ගැවසීගත්තේ යයි සැලකීම. |
| පුලින | (න) වැලි, වාලුකා. |
| පුලින | (න) වැලි. |
| පුලුසු | (භු) ඣාපණෙ, දැවීමෙහි, පුලුසති=දවයි. |
| පුලොම | (පු) වෙපචිත්ති, අසුරයා. |
| පුස | (d) - (ති) පොසණෙ, පොෂණයෙහි, පුසාති, පොෂ්‍යය කෙරෙයි. |
| පුස | (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, පොසෙති, පොසයති=දරයි. |
| පුස | (චු) වුද්ධියං වැඩීමෙහි, පුංසෙති, පුංසයති=වැඩෙයි. |
| පුස | (චු) වුද්ධියං වැඩීමෙහි, පොසෙති, පොසයති=වැඩේ. |
| පුස | (භු) පොසණෙ, පොෂ්‍යය කිරීමෙහි, පුසති=පොෂ්‍යය කෙරෙයි. |
| පුස | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි- පුසති=වැඩෙයි. |
| පුංස | (පු) පුරුෂයා. |
| පුසු | (භු) දාහෙ, දැවීමෙහි, පාසති=දවයි. |
| පුස්ස | (පු) පුසේ නැකත, දුරුතු මාසය. |
| පුස්සරථ | (පු) යුද්ධය පිණිස නොයොදන රාජ රථය. |
| පුස්සරථ | මඟුල් රථය, ක්‍රීඩා ගමන් රථය, රාජ රථය. |
| පුළ | (භු) රාසියං, රැස්වීමෙහි, පුළති, රැස්වේ. |
| පුළ | (භු) සැපයෙහි, පුළති=සැප ඇතිවෙයි. |
| පුළව | (පු) පණුවා. |
| පුළවක | (පු) පණුවා. |
| පූග | (පු) එක් කර්මාන්තයක යෙදුණු පිරිස; පුවක්; පුවක් ගස; සමූහය. |
| පූග | (පු) සමූහය, පුවක් ගස. |
| පූගමජ්ඣ | (ති) සමූහමධ්‍යය. |
| පූජ | (චු) පූජායං, පිදීමෙහි, පූජෙති, පූජයති=පුදයි. |
| පූජක | (පු) පුදන්නා. |
| පූජන | (න) පිදීම, සත්කාරය. |
| පූජනා | (ඉ) ගෞරව කිරීම; පිදීම. |
| පූජනීය | (පු) පිදියයුත්තා, සත්කාර කටයුත්තා. |
| පූජනීය | (3) පිදිය යුතු; පූජා ලැබිය යුතු. |
| පූජනෙය්‍ය | (පු) පූජනිය, පූජාකටයුතු. |
| පූජනෙය්‍ය | (3) පිදිය යුතු; පූජා ලැබිය යුතු. |
| පූජයමාන | (3) පුදන; පුදමින්. |
| පූජා | (ඉ) ගෞරවය; පිදීම; පූජාව. |
| පූජා | (ඉ) පූජාව, පිදීම, පුද. |
| පූජාරහ | (3) පිදීමට සුදුස්සා. |
| පූජිත | (ති) පුදන ලද. |
| පූජිත | (3) පුදන ලද. |
| පූජිය | (පූ.ක්‍රි) පුදා; පූජාකොට. |
| පූජිය | (3) පිදිය යුතු. |
| පූජීය | (පු) දෙවියා, පිදිය යුත්තා. |
| පූජෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පූජ, පූජායං, පිදීමෙහි + ණ + - (ති) පූජ + ණෙ + ති), පුදයි. |
| පූජෙති | (පූජ+ණෙ) ගෞරව කරයි; පුදයි. |
| පූජෙතු | (පු) පුදන්නා. |
| පූජෙතුං | (නි) පුදන්නට. |
| පූජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුදා. |
| පූජෙන්ත | (3) පුදන; පුදමින්. |
| පූජ්ජ | (ති) පූජ්‍ය, පිදිය යුතු, පූජාර්හ, පිදීමට සුදුසු. |
| පූත | (ති) පවිත්‍ර, පිරිසිදු. |
| පූතනා | (ඉ) අරළු, සේනාව. |
| පූති | (ඉ) කුණු, දුගඳ හමන දෙය. |
| පූති | (3) කුණු වූ බිත්තරය. |
| පූතික | (ති) පූති, කුණු, පූතිකරඤ්ජ=කුණු කරඳ. |
| පූතික | (3) කුණු වූ බිත්තරය. |
| පූතිකට්ඨ | ක- සරලගස. |
| පූතිකරඤ්ජ | (පු) කටුකරඬුගස, කුණුකරඳගස. |
| පූතිකාය | (පු) කුණුකය; පිළිකුල් කටයුතු ශරීරය. |
| පූතිකාය | (පු) ශරීරය, කුණු ශරීරය. |
| පූතිගන්ධ | (පු) කුණුගඳ. |
| පූතිගන්ධි | (ති) දුගඳ, දුර්ගන්ධය. |
| පූතිඵලී | (ඉ) බෝදි ගස්. |
| පූතිමුඛ | (3) කුණු වූ කටක් ඇති. |
| පූතිමුත්ත | (න) ගවමූත්‍ර. |
| පූතිමුත්ත | (න) ගෝමුත්‍රය, හරකුන්ගේ මුත්‍රය. |
| පූතිලතා | (ඉ) කිඳිවැල, රසකිඳ වැල. |
| පූතිලතා | (ඉ) රසකිඳ වැල. |
| පූප | (න) කැවුම; පිටිකෑම. |
| පූප | (පු) කැවුම; පිටිකෑම. |
| පූප | (පු) කැවුම්, පිටිකැවිලි. |
| පූපපණිය | (පු) පූවෙළෙන්දා, කැවිලි වෙළෙන්දා. |
| පූපිය | (පු) කැවිලි වෙළෙන්දා. |
| පූය | (පු) පුයාව, සැරව. |
| පූය | (පු) සැරව. |
| පූය | (භු) විකිරණෙ, දුග්ගන්ධෙ, විසිරීමෙහි, දුර්ගන්ධයෙහි, පූයති=විසිරෙයි, දුගඳ හමයි. |
| පූර | (චු) ඉච්ඡායං, ඉච්ඡායෙහි, පූරෙති, පූරයති=තෘප්ති කරයි. |
| පූර | (ති) සංපූර්ණ, පිරුණු. |
| පූර | (භු) පුරණේ, පිරීමෙහි, පුරති=පිරෙයි. |
| පූර | (3) පිරුණු; සම්පූර්ණ. |
| පූරක | (පු) පුරවන්නා, සංපූර්ණ කරන්නා. |
| පූරක | (3) පුරවන; පුරවන්නා. |
| පූරණ | (ති) පිරීම, - (ති) සංපූර්ණ කිරීම |
| පූරණ | (න) පිරවීම; පිරීම; පිළිපැදීම; සම්පූර්ණ කිරීම. |
| පූරණි | (ඉ) ඉඹුල් ගස, රුක්බුරුද ගස. |
| පූරලාස | (පු) පූජාව සඳහා යොදන රස කැවිලි. |
| පූරාපෙති | (පුර+ණාපෙ) පුරවන්නට සලස්වයි. |
| පූරිත | (ති) පුරන ලද, සංපූර්ණ කළ, වඩනා ලද. |
| පූරිත | (3) පිළිපැදි; පුරවන ලද; සම්පූර්ණ. |
| පූරිය | (පූ.ක්‍රි) පුරවා; පුරා; සම්පූර්ණකොට. |
| පූරෙති | (ක්‍රි) (පු - (d) (භු) පූර, පූරණෙ, පිරීමෙහි + ණෙ + ති), පුරවයි, සම්පූර්ණ කෙරෙයි. |
| පූරෙති | (පූර+ණෙ) පිළිපදියි; පුරවයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| පූරෙතුං | (නි) පුරන්නට; පුරවන්ට. |
| පූරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුරවා; පුරා; සම්පූර්ණකොට. |
| පූරෙන්ත | (3) පුරන; පුරමින්; පුරවමින්. |
| පූව | (පු) කැවුම; පිටි කැවිලි. |
| පූවික | (පු) කැවිලි වෙළෙන්දා. |
| පෙ | (අ) පෙය්‍යාලම, මුලින් කියවුණු වාක්‍යාදිය නැවත යොදාගැනීම වෙනුවට පෙ යොදනු ලැබේ. |
| පෙ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පෙති=යෙයි. |
| පෙ | (භු) වියැළීමෙහි, පායති, පයති=වියළේ. |
| පෙ | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි, පෙති=වැඩෙයි. |
| පෙක්ඛ | (ති) බැලීම, නෘත්‍ය බැලීම. |
| පෙක්ඛ | (3) බලන; බලන්නා; බලාපොරොත්තුවන. |
| පෙක්ඛක | (3) බලන්නා. |
| පෙක්ඛණ | (න) බැලීම. |
| පෙක්ඛති | (ප+ඉක්ඛ+අ) බලයි; සලකා බලයි. |
| පෙක්ඛන | (න) බැලීම, නිරීක්ෂණය. |
| පෙක්ඛන්ත | (3) බලන; බලමින්. |
| පෙක්ඛමාන | (3) බලන; බලමින්. |
| පෙක්ඛා | (අ) බැලීම. |
| පෙක්ඛා | (ඉ) දෝළාව, උසුලාගෙන යන වාහන විශේෂයක්. |
| පෙක්ඛි | බලන තැනැත්තා, බලන්නා. |
| පෙක්ඛි | (3) බලන්නා. |
| පෙක්ඛිත | (ති) බලන ලද, සොයන ලද. |
| පෙක්ඛිතුං | (නි) බලන්ට. |
| පෙක්ඛුන | (න) පක්ෂි පත්‍රය. |
| පෙඛුණ | (න) පියාප.; මොණරපිල. |
| පෙච්ච | (අ) පරලොව, අන්‍ය භවය, අන්‍ය ජාතිය. |
| පෙච්ච | (නි) පරලෙව්හි. |
| පෙටක | (පු) පැස, පෙට්ටිය, පෙට්ටගම. |
| පෙත | (පු) මළතැනැත්තා, ප්‍රේතයොනියෙහි උපන් තැනැත්තා. |
| පෙත | (3) මළ අය; මළගිය; (පු) ප්‍රේතයා. |
| පෙතකිච්ච | (න) මළහු පිළිබඳ වැඩ. |
| පෙතතයොනි | (ඉ) ප්‍රේත භවය. |
| පෙතනික | (ති) ප්‍රේතයන්ට අයත්, ප්‍රේතයන් පිළිබඳ. |
| පෙතයොනි | (ඉ) ප්‍රේත භවය, ප්‍රේතාත්මය, ප්‍රේත ගතිය. |
| පෙතලොක | (පු) ප්‍රේත ලෝකය. |
| පෙතවත්ථු | (න) ඒ කථාඇති පොත; ප්‍රේතයන් පිළිබඳ කථාව. |
| පෙත්තනික | (3) පියාගේ ධනයෙන් ජීවත්වන්නා. |
| පෙත්තය්‍ය | (3) පියවරුන්ට ගෞරව කිරීම. |
| පෙත්තික | (ති) පියාට අයත්, පියාට අයිති. |
| පෙත්තික | (3) පියාගෙන් ලැබුණු; පියාසතු. |
| පෙත්තිවිසය | (පු) ප්‍රේත ලෝකය. |
| පෙත්තිවිසය | (පු) ප්‍රේතාත්මය, ප්‍රේතයෝනිය. |
| පෙත්තෙය්‍ය | (ති) පියාට හිත ක්‍රියා, පියා සතු දේ. |
| පෙත්තෙය්‍යතා | (ඉ) පිය වරුන්ට ගෞරව කිරීම. |
| පෙත්තෙය්‍යතා | (ඉ) පියාට හිත බව. |
| පෙම | (න) ආදරය, ප්‍රේමය, පෙම්. |
| පෙම | (න) ප්‍රේමය. |
| පෙම | (පු) ප්‍රේමය. |
| පෙමනීය | (ති) ප්‍රේම කටයුතු, ආදරය කටයුතු. |
| පෙමනීය | (3) ප්‍රිය වූ; ප්‍රේමකළ යුතු. |
| පෙය්‍ය | (න) පානය කටයුතු දේ. |
| පෙය්‍ය | (න) බොන දෙය. |
| පෙය්‍ය | (3) බිය යුතු; බියහැකි. |
| පෙය්‍යලක (පු) මුලින් කියන ලද්දක් නැවත කීම වෙනුවට යොදන සලකුණ | පෙ. |
| පෙය්‍යවජ්ජ | (න) ප්‍රිය වචනය. |
| පෙය්‍යවාචා | (ඉ) ප්‍රිය වචනය, ප්‍රියබව. |
| පෙය්‍යාල | (න) කලින් කී දෙය නැවත නොකියා හැරීම; සංක්ෂේප කිරීම. |
| පෙරිත | (ති) යවනලද, පමුණුවන ලද. |
| පෙල | (භු) චලනෙ, සැලීමෙහි, පෙලති=සැලෙයි, යෙයි. |
| පෙලක | (පු) සාවා, හාවා. |
| පෙලක | (පු) හාවා. |
| පෙලාව | (ති) තුනී. |
| පෙලිකා | (ඉ) පැස, කුඩා පෙට්ටිය. |
| පෙලු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පෙලති=යෙයි. |
| පෙවෙධිත | (3) කම්පිත වූ. |
| පෙස | (චු) පෙසනෙ, යැවීමෙහි, පෙසෙති, පෙසයති=යවයි. |
| පෙසක | (පු) යවන්නා. |
| පෙසක | (3) යවන්නා; යොදවන්නා. |
| පෙසකාර | (පු) රෙදිවියන්නා. |
| පෙසකාරක | (පු) පෙසකර්ම කරන්නා, රෙදි වියන්නා. |
| පෙසන | (න) පණිවුඩ යැවීම; පණිවුඩය; යැවීම. |
| පෙසන | (න) යැවීම, ප්‍රෙරණය. |
| පෙසනක | (පු) යවන්නා. |
| පෙසනකාරක | (පු) මෙහෙකරන්නා; සේවකයා. |
| පෙසනකාරිකා | (ඉ) මෙහෙකාරිය. |
| පෙසනික | (පු) යවන්නා. |
| පෙසනිය | (න) යැවිය යුතු දෙය. |
| පෙසල | (ති) ප්‍රියසීලි, සිල්වත්, සිත්කලු, සුන්දර, දක්ෂ. |
| පෙසල | (3) ප්‍රියස්වභාවය ඇති; සිල්වත්. |
| පෙසාව | (පු) පිසාචයා, පාංශු පිසාචයා. |
| පෙසි | (ඉ) පෙත්ත; පෙති ගැසූ දෙය; මස් පෙත්ත. |
| පෙසි | (ඉ) මස් පිඩුව. |
| පෙසිකා | (ඉ) පෙත්ත; පෙති ගැසූ දෙය; මස් පෙත්ත. |
| පෙසිකා | වැදැල්ල, අබ්බුදාවස්ථාවෙන්, සතියකට පසු, වියළි ආකාර, වියළි ගතියට පැමිණි අවස්ථාව |
| පෙසිත | (ති) යවන ලද. |
| පෙසිත | (3) යවන ලද; යැවූ. |
| පෙසිතුං | (නි) පිටත් කරනට; යවන්ට. |
| පෙසීයති | (පෙසු+ඊ+ය) යවනු ලැබේ. |
| පෙසු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පෙසති=යෙයි. |
| පෙසුඤ්ඤ | (ති) ප්‍රියබව නැතිකරන වචන. |
| පෙසුඤ්ඤ | (න) කේලම. |
| පෙසුණ | (න) කේලම; කේලාම් කීම. |
| පෙසුණ | (න) පෙහෙසුන් තෙපුල් කීම. |
| පෙසුණකාරක | (3) කේලාම් කියන්නා. |
| පෙසුණික | (3) කේලාම් කියන්නා. |
| පෙසුනක | (පු) පෙහෙසුන් කියන්නා. |
| පෙසුනිය | (පු) පෙහෙසුන් කියන්නා. |
| පෙසෙතබ්බ | (3) යැවිය යුතු වූ. |
| පෙසෙති | (ක්‍රි) (පෙස + ණෙ + ති) යවයි. |
| පෙසෙති | (පෙසු+ණෙ) පණිවිඩ යවයි; පිටත් කරයි; යවයි. |
| පෙසෙතුං | (නි) පිටත් කරනට; යවන්ට. |
| පෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිටත් කොට; යවා. |
| පෙසෙන්ත | (3) යවන්නා; යවමින්. |
| පෙස්ස | (පු) දාසයා, මිල පිණිස මෙහෙකරන්නා. |
| පෙස්ස | (3) පණිවුඩ ගෙන යන්නා; මෙහෙකරුවා. |
| පෙස්සික | (3) පණිවුඩ ගෙන යන්නා; මෙහෙකරුවා. |
| පෙස්සිය | (3) පණිවුඩ ගෙන යන්නා; මෙහෙකරුවා. |
| පෙළා | (ඉ) පැස; පෙට්ටිය. |
| පොක්ඛර | (න) ඇත් සොඬයේ අග; නෙලුම් ගස; පියුම; වීණාවේ මැද කොටස. |
| පොක්ඛර | (න) පද්මය, ශරීරය, වීනාද්‍රෝණිය, සොභනත්වය, ජලය, ඇතුන්ගේ හොඬ අග කරාවිය. |
| පොක්ඛරණී | (ඉ) පුෂ්පකරණිය, පියුම්විල. |
| පොක්ඛරණී | (ඉ) පොකුණ. |
| පොක්ඛරතා | (ඉ) යහපත් පෙනුම; සුන්දරත්වය. |
| පොක්ඛරතා | (ඉ) සෝභනත්වය, වණ්ණ පොක්ඛරතා. |
| පොක්ඛරපත්ත | (න) නෙලුම් කොළය. |
| පොක්ඛරමධු | (න) නෙලුම් රේණු මිශ්‍රවී සෑදෙන පැණි. |
| පොක්ඛරවස්ස | (න) කැමැති කෙනකුන් පමණක් තෙමෙන සේ වසින වැස්ස; මල් වැස්ස. |
| පොක්ඛරවස්ස | (න) පොකුරු වැසි, පොකුරු පත්වල, පියුම්පත්වල, (හිමෙන්) තෙමෙනු කැමැත්තවුන් තෙමෙන්නාවුද, අකමැත්තවුන් නොතෙමෙන්නාවුද වර්ෂාවක්. |
| පොක්ඛරසාතක | (පු) තල් රෙහෙනු. |
| පොංඛ | (න) ඊතලයේ පස්සා කොණ. |
| පොඞ්ඛ | (න) පටිපාටිය, පිළිවෙළ. |
| පොට | (න) බුබුළ. |
| පොටකී | (ඉ) කාශානම් තෘණ වර්ගයක්; වැළුක් ගස. |
| පොටගල | (පු) කාශානම් තෘණ වර්ගයක්; වැළුක් ගස. |
| පොටගල | (පු) වැලුක්, කුළල්, බට. |
| පොට්ඨපාද | (පු) බිණර මාසය, බිනර මාසය. |
| පොට්ඨබ්බ | (පු) ස්පර්ශය, පහස, එකට එක හැපීම. |
| පොඨ | (චු) තාඩණෙ, තැළීමෙහි, පොඨෙති=තළයි. |
| පොඨන | (න) තැළීම, පොඩි කිරීම, පහර ගැසීම, ගෙඩිදීම. |
| පොඨන | එකට හැප්පීම; ගසාදැමීම; ගැසීම; තැලීම. |
| පොඨපාද | (පු) බිනර මස. |
| පොඨිත | (ති) තළන ලද, පොඩි කළ. |
| පොඨිත | (3) ගසන ලද; ගසා දැමූ; තළන ලද. |
| පොඨියමාන | (3) තළනු ලබන. |
| පොඨෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පොඨ, තාඩණෙ, තැළීමෙහි + ණෙ + ති), (පොඨ + ණෙ + ති) තළයි. |
| පොඨෙති | (පොථ+ණෙ) ගසයි; ගසාදමයි; තළයි; පහරදෙයි. |
| පොඨෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගසා; ගසාදමා; තළා. |
| පොණ | (ති) අවනත, නැමුණු, ගම්භීර. |
| පොණ | (3) නැමුණු; යම්කිසි දිශාවකට පහත් වූ; සිත අලවාගත්. |
| පොණික | (ති) ප්‍රණත, යටත් දෙසට නැමුණු, මුනින් වැටී සිටින. |
| පොත | (ති) ලිපි ආදී ක්‍රියා ග්‍රන්ථය. |
| පොත | (පු) දරුවා; නැවේ ඔරුව; පැටියා. |
| පොත | (පු) බාලයා, ළදරුවා, නැව. |
| පොතක | (පු) කුඩා ගස; ගසක පැළය; පැටියා; ළදරු සතා. |
| පොතක | (පු) බාලයා. |
| පොතවාහ | (පු) නැව පදවන්නා. |
| පොතවාහා | (පු) නැව් පදින්නා. |
| පොතිකා | (ඉ) පැටිස්සී; ළදරු ගෑණු සතා. |
| පොතිකා | (ඉ) බාල තැනැත්තී, පොති. |
| පොත්ථ | (ති) දුප්පත්, අසරණ. |
| පොත්ථක | (න) නියඳ පට්ටයෙන් කළ වස්ත්‍ර. |
| පොත්ථක | (න) පුස්කොළ මිටිය; පොත; සිතියම් ඇඳීමට ගන්නා ඝන වස්ත්රය. |
| පොත්ථක | (න) පොත, පොතු, පුරාණ ග්‍රන්ථ ලිවීමට ගස් පොතු පාවිච්චි කළ බැවින් ග්‍රන්ථයන්ට පොත්ථක යයි ව්‍යාවහාරය කරයි. |
| පොත්ථක | (පු) පොත; සිතියම් ඇඳීමට ගන්නා ඝන වස්ත්රය; පුස්කොළ මිටිය. |
| පොත්ථනික | (ඉ) කිරිච්චිය, කඩුව. |
| පොත්ථනිය | (න) කිරිච්චිය. |
| පොත්ථලික | (ඉ) පෙතැල්ල, වස්ත්‍ර දන්තාදීන් කළ රූපය, බෝනික්කා. |
| පොත්ථලිකා | (ඉ) නියඳ වස්ත්‍රාදියෙන් සෑදු රූපය; බෝනික්කා. |
| පොථ | (චු) තාඩණෙ, තැළීමෙහි, පොථෙති, පොථයති, තළයි, ගෙඩි දෙයි. |
| පොථ | (භු) පුරණතාඩණෙසු, පිරීමෙහි හා තැළීමෙහි. |
| පොථති | (ක්‍රි) සම්පූර්ණ කරයි, තළයි. |
| පොථන | එකට හැප්පීම; ගසාදැමීම; ගැසීම; තැලීම. |
| පොථිත | (3) ගසන ලද; ගසා දැමූ; තළන ලද. |
| පොථුජ්ජනික | (ති) පෘතග්ජනයන්ට අයිති, පෘතග්ජනයන් පිළිබඳ, පුථුජ්ජන බලනු. |
| පොථුජ්ජනික | (3) සාමාන්‍ය ජනයා සම්බන්ධ. |
| පොථෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පොථ, තාඩණෙ, තැළීමෙහි + ණෙ + ති), (පොථ + ණෙ + ති) තළයි, ගෙඩි දෙයි. |
| පොථෙති | (පොථ+ණෙ) ගසයි; ගසාදමයි; තළයි; පහරදෙයි. |
| පොථෙත්වා | (අ) තළාපෙළා. |
| පොථෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගසා; ගසාදමා; තළා. |
| පොනොභවික | (3) නැවත ඉපදීම ගෙන දෙන. |
| පොනොභාවික | (පු) පුනර්භවයට අයිති, නැවත නැවත භවයෙහි ඉපිදීම ඇතිකරන. |
| පොරාණ | (න) පරණ, කල්ගිය. |
| පොරාණ | (3) පුරාණ වූ; පෙර සිටිහෝ සිදු වූ. |
| පොරාණක | (පු) පොරාණික. |
| පොරාණක | (3) පුරාණ වූ; පෙර සිටිහෝ සිදු වූ. |
| පොරාණික | (පු) පුරාතනයෙහි වූ, පුරාණයට අයත්. |
| පොරිස | (න) අත් එසවූ මිනිසකුගේ උස ප්රමාණය; පුරුෂ වීර්යය; පුරුෂයකු කරන වැඩය. |
| පොරිස | (න) මිනිස් ප්රමාණය, මනුෂ්‍ය ප්රමාණ, උස ඇති, ශුරත්වය. |
| පොරිසාද | (පු) මිනිසුන් කන්නා, එනම් තැනැත්තා. |
| පොරිසාද | (3) මිනිසුන් කන්නා. |
| පොරිසාදක | (පු) මිනිසුන් කන්නා. |
| පොරිසිය | (ති) මිනිස් ගති ඇති. |
| පොරිහිච්ච | (න) පුරෝහිත තනතුර. |
| පොරී | (ඉ) පුරවැසියන්ගේ කථාව; ශිෂ්ට භාෂාව. |
| පොරී | (ති) පුරවැස්සන්ට අයත්, නාගරිකයන්ට අයිති, සීලාචාරයෙන් යුත්. |
| පොරොසෙය්‍ය | (ති) මිනිස්කමට සෑහෙන, මනුෂ්‍යත්වයට යොග්‍ය. |
| පොරොහච්ච | (න) පුරොහිත භාවය, පුරොහිත බලනු. |
| පොරොහිත | (න) පුරොහිතයාට අයත්. |
| පොස | (පු) පුරුෂයා, පිරිමියා. |
| පොස | (පු) පුරුෂයා. |
| පොසක | (පු) පොෂ්‍ය කරන්නා. |
| පොසක | (3) පෝෂණය කරන්නා. |
| පොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුස, පොසණෙ, පොෂ්‍ය කිරීමෙහි + ති), පොෂ්‍යය කරයි. |
| පොසථ | (පු) පොහෝ දිනය. |
| පොසථ | (පු) පෝය දවස. |
| පොසථික | (පු) උපෝසථිකයා, පොහෝදින සිල් රකින්නා. |
| පොසථික | (3) අටසිල් රකින්නා. |
| පොසන | (න) පොෂණය, පොෂ්‍ය කිරීම. |
| පොසන | (න) පෝෂණය කිරීම. |
| පොසයමාන | (3) පෝෂණය කරන; පෝෂණය කරමින්. |
| පොසාපිත | (ති) පොෂ්‍ය කළ, පුටු. |
| පොසාපෙති | (ක්‍රි) පොෂ්‍යය කෙරෙයි. |
| පොසාපෙති | (න) පෝෂණය කරවයි. |
| පොසාවතික | (පු) පොෂ්‍යය කරන්නා. |
| පොසාවනික | (න) පෝෂණය සඳහා දියයුතු මුදල. |
| පොසිත | (ති) පොෂ්‍යය කළ, ඇතිදැඩි කළ. |
| පොසිත | (3) පෝෂණය කළ; වැඩූ. |
| පොසිතුං | (අ) පොෂ්‍යය කිරීමට. |
| පොසිය | (ති) පොෂ්‍යය කටයුතු, පොෂ්‍යයට යොග්‍ය. |
| පොසී | (3) පෝෂණය කරන්නා. |
| පොසෙතබ්බ | (3) පෝෂණය කළයුතු. |
| පොසෙති | (පුස+ණෙ) ඇති දැඩි කරයි; පෝෂණය කරයි. |
| පොසෙතුං | (නි) පෝෂණය කරන්ට. |
| පොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇති දැඩි කොට; පෝෂණය කොට. |
| පොසෙන්ත | (3) පෝෂණය කරන; පෝෂණය කරමින්. |
| ප්ලව | (පු) පසුර, පහුර, මැඩියා. |
| ප්ලව | (පු) පහුර; පාවීම. |
| ප්ලවඞ්ග | (පු) වඳුරා, රිලවා. |
| ප්ලවඞ්ගම | (පු) වඳුරා. |
| ප්ලවති | (ප්ලව+අ) ඉක්මනින් එහා මෙහා යයි; පනියි; පාවේ. |
| ප්ලවන | (න) පාවීම; පැනීම. |
| ප්ලීහ | (පු) පිලාව. |
| ප්ලීහනාසක | (පු) පිලා නසන්නා, වල් එරබදු, වැල් එරබදු. |
| ඵගුගුන | (පු) මැදින් මස. |
| ඵග්ගව | (පු) හගුළු. |
| ඵග්ගු | (පු) ආහාර නොගන්නා කාලය; උපවාස කාලය. |
| ඵග්ගු | (පු) පොහෝ දිනය, “සුඛස්සවෙ සදා ඵග්ගු” |
| ඵග්ගුණ | (පු) ඵාලගුණය, මැදිපෝය, පුවපල්, උතුරුපලල් නැකත්. |
| ඵග්ගුණි | (ඉ) මැදිපෝය දිනය. |
| ඵග්ගුනී | (ඉ) එකම් නැකැත් තරු කොටස. |
| ඵණ | (පු) නයි පෙණය. |
| ඵණ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, පනති=යෙයි. |
| ඵණක | (න) පෙණයක් මෙන් සෑදූ උපකරණයක්; හුණු හැන්ද වැනි දෙය. |
| ඵණි | (පු) නාගයා; පෙණ ඇත්තා. |
| ඵති | (පු) පෙණේ ඇත්තා, සර්පයා. |
| ඵන | (න) සර්පයන්ගේ පෙණය, පනාව. |
| ඵනක | (පු) සර්පයා. |
| ඵනති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵන, ගමනෙ, යෑමෙහි + ති), යෙයි. |
| ඵනිජ්ජක | (න) සමීකරණ වෘක්ෂය. |
| ඵන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵදි, චලනෙ, සෙලවීමෙහි + ති), සැලෙයි, කම්පිත වෙයි. |
| ඵන්දති | (ඵදි+ංඅ) කම්පාවේ; දඟලයි; සෙලවේ. |
| ඵන්දන | (න) දැඟැලීම; මඳක් සෙලවීම. |
| ඵන්දන | (න) සැලීම, කම්පා වීම. |
| ඵන්දන | (පු) කොළොම් රුක. |
| ඵන්දනා | (ඉ) දැඟලීම; මඳක් සෙලවීම. |
| ඵන්දිත | (ති) සැලෙන ලද, කම්පාවන ලද. |
| ඵන්දිත | (න) කම්පාව; දැඟලීම; හෙල්ලීම. |
| ඵන්දිත | (3) සෙලවුණු. |
| ඵර | (භු) පැතිරීමෙහි, ඵරති, පැතිරෙයි. |
| ඵරණ | (න) පැතිර සිටීම; පැතිරවීම; පැතිරීම. |
| ඵරණ | පැතිරීම, පහළවීම. |
| ඵරණක | (ති) පැතිරීම, පැතිරවීම. |
| ඵරණක | (3) පතුරුවන; පැතිරෙන. |
| ඵරති | (ඵර+අ) පැතිර සිටී; පැතිරේ. |
| ඵරන්ත | (3) පැතිරෙන; පැතිරෙමින්. |
| ඵරමාන | (3) පැතිරෙන; පැතිරෙමින්. |
| ඵරසු | (පු) පොරොව, කෙටේරිය. |
| ඵරසු | (පු) පොරොව. |
| ඵරිත | (ති) පතළ, පැතුරුණු. |
| ඵරිත | (3) පතුරුවන ලද; පැතුරුණු. |
| ඵරිතුං | (නි) පතුරුවන්නට. |
| ඵරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතුරුවා; පැතිර. |
| ඵරුස | (ති) රූක්ෂ වස්තු, කර්කශ දේ. |
| ඵරුස | (3) කර්කශ; නපුරු. |
| ඵල | (චු) ඵාලනෙ, පැලීමෙහි, ඵලති=පැලෙයි. |
| ඵල | (න) ආයුධයක තලය; ගෙඩිය; ප්‍රතිඵලය; විපාකය. |
| ඵල | (න) විපාක සිත, හේතුවෙන් කරන ලද්ද, ප්‍රයොජනය, ධ්‍යානාදිය, ගෙඩි, ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| ඵල | (භු) ගතියං, පැතිරීමෙහි, ඵලති=පැතිරෙයි. |
| ඵල | (භු) නිප්ඵත්තියං, නිපදවීමෙහි, ඵලති, පලගනී, හටගනී. |
| ඵල | (භු) භෙදෙ, බිඳීමෙහි, ඵලති, බිඳෙයි. |
| ඵලක | (න) පලිහ; ලෑල්ල. |
| ඵලක | (න) පලිහය, ලෑල්ල. |
| ඵලකපාදක | (න) පුවරුවල සවිකළ පා ඇති, පුටුව. |
| ඵලකවීර | (න) වැහැරි සිවුරු. |
| ඵලචිත්ත | (න) ආර්ය මාර්ගයේ ඵල සිත; ඵල සිත. |
| ඵලඨ | (3) ආර්ය ඵලයෙහි පිහිටි. |
| ඵලති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵල, නිප්ඵත්තියං, නිපදවීමෙහි) විපාක දෙයි. |
| ඵලති | (ඵල+අ) ගෙඩිහටගනී; පලගනී; පැලේ. |
| ඵලත්ථික | (3) ගෙඩි ලබනු කැමැත්තා. |
| ඵලදණ්ඩ | (පු) වඩුවා. |
| ඵලදායී | (3) පළතුරු දෙන්නා; විපාක දෙන්නා. |
| ඵලන | (න) වැටෙන, පුපුරණ, අසනියා ඵලන්තියා. |
| ඵලපුර | (පු) ලප්නාරං ගස, ලප්නාරඟ. |
| ඵලරුහ | (3) ඇටයෙන් පැලවූ; ගෙඩියෙන් හට ගත්. |
| ඵලවන්ති | (ඉ) ඵල ඇත්ති. |
| ඵලවන්තු | (3) ගෙඩි ඇති; ඵල ඇති. |
| ඵලවන්තු | (ති) ඵල ඇති, - (ති) ඵලවත්. |
| ඵලාඵල | (න) කුඩා මහත් නොයෙක් ගෙඩි. |
| ඵලාසව | (පු) ගෙඩියුෂ ගෙන සෑදූ මත් බීම. |
| ඵලික | (පු) පළිඟු, පළිඟු මැණික. |
| ඵලිකමය | (පු) ඵලිඟුමය, පළිඟු වලින් නිමකළ. |
| ඵලිත | (ති) පැසුණු, ඵලයෙන් ගැවැසුණු. |
| ඵලිත | (3) ගෙඩි හටගත්; පලගත්; පැළුණු. |
| ඵලිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැළී. |
| ඵලින | (ති) ඵල ඇති වෘක්ෂය. |
| ඵලිනි | (ඉ) පුවඟු. |
| ඵලී | (3) ගෙඩිඇති ගස. |
| ඵලු | (න) පුරුක, පර්වය. |
| ඵලු | (න) පුරුක. |
| ඵලුබීජ | (න) පුරුකෙන් පැල හටගන්නා වර්ගය. |
| ඵල්ල | (භු) පටිසංඛරණෙ, ප්‍රතිසංස්කරණයෙහි, ඵල්ලති, පිළිදැගුම් කෙරෙයි. |
| ඵස්ස | (පු) ස්පර්ශය, පහස. |
| ඵස්ස | (පු) ස්පර්ශය; හැපීම. |
| ඵස්ස | (භු) ඵස්සෙ, ස්පර්ශයෙහි, ඵස්සති, ස්පර්ශ කරයි. |
| ඵස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵස්ස, ඵස්සෙ, ස්පර්ශ කිරීමෙහි + ති), ස්පර්ශ කරයි. |
| ඵස්සනා | (ඉ) ස්පර්ශ කිරීම, පහස ගැනීම. |
| ඵස්සිත | (ති) ස්පර්ශ කළ. |
| ඵස්සිත | (3) වැදුණු; ස්පර්ශ කරන ලද; හැපුණු. |
| ඵස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ස්පර්ශ කොට; හැපී. |
| ඵස්සෙති | (ක්‍රි) ස්පර්ශ කෙරෙයි. |
| ඵස්සෙති | (ඵුස+ණෙ) අවබෝධ කරයි; ස්පර්ශ කරයි. |
| ඵාණි | (ඉ) අත්ල, අත. |
| ඵාණිත | (න) ඉක්ෂුවිකාරය, පැණි. |
| ඵාණිත | (න) උක්පැණි; පැණි. |
| ඵාණිතපුට | (පු) පැණිමුල. |
| ඵාති | (ඉ) වෘද්ධිය, වැඩීම. |
| ඵාතිකම්ම | (න) දියුණු කිරීම; වැඩිකිරීම; සංස්කරණය. |
| ඵාරුසක | (න) උගුරැස්ස (?); බොරලුදමන නම් ගෙඩි වර්ගයක්. |
| ඵාරුසක | (න) ශක්රයාගේ උයන, බොරලු දමුනු, මසන්. |
| ඵාරුස්සක | (න) ඵාරුසක. |
| ඵාල | (න) කරවල ආදියේ පලුව; නගුල් තලය; පලුව; පැලීමට ගන්නා ආයුධය. |
| ඵාල | (පු) කරවල ආදියේ පලුව; නගුල් තලය; පලුව; පැලීමට ගන්නා ආයුධය. |
| ඵාල | (පු) සීවැල. |
| ඵාලක | (න) පැලීම, කොටස් කිරීම. |
| ඵාලක | (3) පළන්නා. |
| ඵාලන | (න) පැලීම, දෙපළු කිරීම. |
| ඵාලන | (3) පැළීම. |
| ඵාලයමාන | (3) පළන; පළමින්. |
| ඵාලිත | (න) පලන ලද, පැලූ. |
| ඵාලිත | (3) දෙපලු කළ; පළන ලද; විවෘත කළ. |
| ඵාලිපුලල | (පු) හාත්පසින් පිපීගිය, මනාව පිපී ගිය. |
| ඵාලිඵුල්ල | (3) මලින් පිරුණු. |
| ඵාලිභද්දක | (පු) පාරිභද්ද. |
| ඵාලිම | (න) පළල් කිරීම, විවෘත කිරීම. |
| ඵාලෙතබ්බ | (3) පැළියයුතුවූ. |
| ඵාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵල, භෙදනො, බිඳීමෙහි+ණෙ+ති), (ඵල+ණෙ+ති), පලයි. |
| ඵාලෙති | (ඵල+ණෙ) පළයි; විවෘත කරයි. |
| ඵාලෙතුං | (නි) පළන්නට. |
| ඵාලෙන්ත | (3) පළන; පළමින්. |
| ඵාසකා | (ඉ) ඉල ඇටය. |
| ඵාසු | පහසු, සැප ඇති. |
| ඵාසු | (3) කරදර නැති; පහසුවූ; සැපවූ; (පු) පහසුවූ. |
| ඵාසු විහාර | (පු) සැප විහරණය, උතුරු මිනිස් දහමින් යුක්තව විසීමෙන් වන සැප විහරණය. |
| ඵාසුක | (ති) පහසු, පිඩා රහිත, කරදර නොමැති. |
| ඵාසුක | (3) නිරෝගී; පහසුඇති; සුව පත්. |
| ඵාසුකා | (ඉ) ඉල ඇට, පරාල, පරල. |
| ඵාසුලා | (ඉ) පරාල, ඉල ඇට. |
| ඵාසුලි | (ඉ) පරාල, ඉලඇට. |
| ඵාසුලික | (ඉ) ඉල ඇටය. |
| ඵාසුලිකා | (පු) සැප විහරණය, උතුරුමිනිස් දහමින් යුක්තව විසීමෙන් වන සැප විහරණය. |
| ඵාළිත | (3) දෙපලු කළ; පළන ලද; විවෘත කළ. |
| ඵාළෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පළා; විවෘත කොට. |
| ඵිත | (න) සමෘද්ධි, වෘද්ධිප්‍රාප්ත, වැඩීමට පැමිණි. |
| ඵිත | (3) සම්පත් ඇති; සමෘද්ධ වූ. |
| ඵිය | (න) හබල. |
| ඵිය | (පු) පලුපත, හබල් පත, ඔරු හබල. |
| ඵුජ | (භු) මේඝනාදෙ , මේඝනාදයෙහි, ඵුජති , මේඝගර්ජනා කරයි. |
| ඵුජ | (භු) විකිරණෙ, විසිරීමෙහි, ඵොජති, විසිරේ. |
| ඵුට | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, ඵොටෙති, ඵොටයති=කියයි. |
| ඵුට | (චු) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි, ඵොටෙති, ඵොටයති, පෙළයි, පීඩා කරයි. |
| ඵුට | (චු) භෙදනෙ, බිඳිමෙහි, ඵොටෙති, ඵොටයති, බිඳියි. |
| ඵුට | (ති) ව්‍යක්තදෙය, ස්පර්ශ කළ, පතල. |
| ඵුට | (භු) විකිරණෙ, විසිරීමෙහි, ඵොටති, විසිරෙයි. |
| ඵුට | (3) පතළ; පැතිරුණු; පිරුණු. |
| ඵුටන | (න) පැලීම. |
| ඵුටිත | (ති) පලන ලද, ඵලිත. |
| ඵුට්ඨ | (ති) ස්පර්ශය, ස්පර්ශ කළ. |
| ඵුඨ | (3) පීඩිත වූ; ස්පර්ශ කළ; හැපුණු. |
| ඵුණ | (භු) විකිරණාදීසු, විසිරීම් ආදියෙහි, ඵුණති, විසුරුවයි. |
| ඵුථ | (භු) විකාසෙ, ප්‍රබෝධයෙහි, ඵුථති , පිපෙයි. |
| ඵුථ | (භු) විකිරණෙ , විසිරීමෙහි, ඵොටති , විසිරෙයි. |
| ඵුර | (d) තු චලනෙසු, සැලීමෙහි, පිනවීමෙහි. |
| ඵුර | (භු) ඵාලන, සොභනෙසු, සැලීමෙහි, සොභාවෙහි, ඵුරති, සැලෙයි, බබළයි. |
| ඵුල (භු) රාසිකරණෙ, රැස්කිරීමෙහි | ඵුලති, රැස්කෙරෙයි, පැතිරෙයි. |
| ඵුලලිත | (ති) ප්‍රබුද්ධවන ලද, පිපුණ. |
| ඵුලිඞ්ග | (පු) ගිනි අඟුරු, විස්ඵුලිඞ්ග. |
| ඵුල්ල | (න) පැල්ම. |
| ඵුල්ල | (භු) පටිසංඛරණෙ, ප්‍රතිසංස්කරණයෙහි, ඵුල්ලති, ප්රතිසංස්කරණය කරයි. |
| ඵුල්ල | (භු) විකාසෙ, පිපීමෙහි, ඵුල්ලති, මල් පිපෙයි. |
| ඵුල්ල | (3) පැළීගිය; පිපුණු; මල් පිපුණු. |
| ඵුල්ලපටිසංඛරණ | (න) කැඩුම් බිඳුම් අලුත්වැඩියා කිරීම, කැඩුම් බිඳුම් සාදා පෙර පැවති තත්වයට පැමිණවීම. |
| ඵුල්ලිත | (3) මල් පිපුණු. |
| ඵුස | (කි) සෙනහෙ, සෙනහයෙහි, ඵුසොති, සෙනහකරයි. |
| ඵුස | (භු) ඵස්සෙ, ස්පර්ශ කිරීමෙහි, ඵුසති, ස්පර්ශ කරයි, ඵස්සො. |
| ඵුසති | (ක්‍රි) (ඵුස + ති) ස්පර්ශ කෙරේ. |
| ඵුසති | (ඵුස+අ) අරමුණු කෙරේ; අවබෝධ කෙරේ; ස්පර්ශ කෙරේ; හැපේ. |
| ඵුසන | (න) ස්පර්ශ කරන, ස්පර්ශය. |
| ඵුසන | (න) ස්පර්ශ කිරීම. |
| ඵුසනා | (ඉ) ස්පර්ශ කිරීම. |
| ඵුසිත | (ති) ස්පර්ශ කළ, පහස කළ. |
| ඵුසිත | (න) දියබින්දුව. |
| ඵුසිත | (3) ස්පර්ශ කළ. |
| ඵුසිතක | (පු) දියබින්දු, “ථුල්ලඵුසිතකෙ දෙවෙවස්සනෙත.” |
| ඵුසිතක | (3) බින්දු ඇති. |
| ඵුසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ස්පර්ශ කොට. |
| ඵුසී | (ඉ) කටුවැල්බටු. |
| ඵුසීයති | (ඵුස+ඊ+ය) ස්පර්ශ කරනු ලැබේ. |
| ඵුස්ස | (පු) දුරුතු මස; පුසේ නැකත; ශුභ නිමිත්ත. |
| ඵුස්ස | (පු) පුසේ නැකත, දුරුතු මාසය. |
| ඵුස්සතිල | (න) මංගලතල, තල මංගල්‍ය වස්තුවකැයි සලකනු ලැබේ. |
| ඵුස්සරථ | (පු) යුද්ධය පිණිස නොයොදන රාජ රථය; රාජරථය. |
| ඵුස්සරථ | (පු) යුධයට නොයන රථය, මගුල් රථය. |
| ඵුස්සරාග | (පු) පුෂ්පරාග මැණික. |
| ඵුස්සරාග | (පු) මාණික්‍ය විශේෂයක්, පුෂ්පරාග මණික. |
| ඵුස්සීත | (න) ඔබ්බන ලද, කාවද්දන ලද. |
| ඵුළ | (භු) ඡාදනෙ, වැසීමෙහි, ඵුළති, වසයි. |
| ඵෙග්ගු | (න) අසාර දෙය, ඵලය. |
| ඵෙග්ගු | (න) එළය; හරයක් නැති දෙය. |
| ඵෙග්ගු | (පු) කොටදිඹුලා ගස. |
| ඵෙග්ගුක | (පු) ඵලය, සාරනොවන දෙය. |
| ඵෙණ | (න) නයිපෙණ ආදිය, දියෙහි ඇතිවන පෙණ, සබන් ආදියෙහි පෙණ. |
| ඵෙණ | (න) පෙණ; සිහින් බුබුළු රැස. |
| ඵෙණපිණ්ඩ | (පු) පෙණ ගුළිය. |
| ඵෙණිල | (පු) පෙණෙල ගස. |
| ඵෙණිල | (පු) පෙණෙලගස. |
| ඵෙණුදෙදහක | (3) පෙණ උඩට නගන; පෙණ දමන. |
| ඵෙණුද්දෙහකං | පෙන දමමින්. |
| ඵෙන | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි. |
| ඵෙනිල | (පු) ඩෙබර, බදර. |
| ඵෙලු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ඵෙලති, යෙයි. |
| ඵොට | (පු) ගඩුව; බිබිල; විසගඩුව. |
| ඵොට | (පු) පොළ, බිබිළි, පිළිකා. |
| ඵොටක | (න) ගඩුව; බිබිල; විසගඩුව. |
| ඵොටක | (න) බිබිළ, පිළිකාව. |
| ඵොටන | (න) ගැසීම, ගසා දැමීම, පප්ඵොටන. |
| ඵොටෙති | (ක්‍රි) - (d) තළයි, ගසා දමයි. |
| ඵොට්ඨබ්බ | (න) ශීතෝෂ්ණ තද මෘධු භාවාදිය දැන ගැන්ම; ස්පර්ශය. |
| ඵොට්ඨබ්බ | (පු) (d) (භු) ඵුට, විකසනෙ, විකාසයෙහි + ණෙ + ති), ස්පෘෂ්ටව්‍යය, පහස. |
| ඵොසිත | (3) උඩින් ඉසින ලද. |
| බක | (පු) කොක, බලාකය. |
| බක | (පු) කොකා. |
| බකුල | (න) වක්කුල, දෙකුලය. |
| බක්කුල | (න) ද්වක්කුල, දෙකුලය, කුලදෙක. |
| බජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (චු) බද්ධ, බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි + ති) බඳියි. |
| බජ්ඣති | (බධ+ය) බඳිනු ලැබේ; බැ‍ඳේ. |
| බජ්ඣන | (න) බැඳීම, බන්ධනය. |
| බජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැඳී. |
| බත්තිංස | ද්වත්තිංස, දෙතිස, 32. |
| බත්තිංසති | (ඉ) තිස්දෙක. |
| බදර | (න) ඩෙබර; මසන්. |
| බදර | (පු) ඩෙබර, මසන්. |
| බදර | (පු) ඩෙබර; මසන්. |
| බදරඨි | (න) ඩෙබර ඇටය. |
| බදරපණ්ඩු | (න) කසාවන් වූ ඩෙබර ගෙඩිය. |
| බදරමිස්ස | (3) ඩෙබර හා මිශ්රකළ. |
| බදරා | (ඉ) කපු. |
| බදරි | (ඉ) ඩෙබර. |
| බදරී | (ඉ) ඩෙබර ගස. |
| බදාලතා | (ඉ) කටුසහිත වැලක්, මිහිරි රස ඇති ලක්ෂණ වැලක්. |
| බදාලතා | (ඉ) බතල වැනි වැල් වර්ගයක්. |
| බද්ධ | (ති) බඳනා ලද. |
| බද්ධ | (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි, බන්ධති, බඳියි. |
| බද්ධ | (3) උගුලක අසුවූ; බඳින ලද; බැඳුණු; සිත් ඇලවූ; සිර කරනු ලැබූ. |
| බද්ධක | (ති) බැඳුණු. |
| බද්ධචර | (න) බද්ධවෛරය, ආඝාතය. |
| බද්ධඤ්ජලික | (3) අත් දෙක එක්කොට ඔසවාගත්; ඇදිලි බැඳ ගත්. |
| බද්ධරාව | (පු) උගුලක අසුවූ සතකුගේ නාදය. |
| බද්ධවෙර | (න) බැඳගත් වෛරය. |
| බද්ධවෙර | (3) බැඳගත් වෛරය ඇති. |
| බධ | (චු) බන්ධනෙ, පෙළීමෙහි, බාධෙති, බාධයති, පෙළෙයි, පීඩාකරයි. |
| බධිර | (පු) බිහිරා, ශ්‍රැතිහීනයා. |
| බධිර | (3) බිහිරි වූ; (පු) බිහිරා. |
| බන්ධ | (පු) ගැටගැසීම; නිදහස නැති කිරීම; බැඳීම; බැම්ම. |
| බන්ධ | (භු) බන්ධනෙ, බැඳිමෙහි, බන්ධති, බඳියි. |
| බන්ධකී | (ඉ) ධූත්තස්ත්‍රී, දූතකම් කරන්නී. |
| බන්ධති | (ක්‍රි) බඳියි, ගැටගසයි. |
| බන්ධති | (බන්ධ+අ) බඳියි; සම්බන්ධ කරයි; හිර කරයි. |
| බන්ධන | (න) ගැටගැසීම; නිදහස නැති කිරීම; බැඳීම; බැඳීම; බැඳීමට ගන්නාදෙය; බැම්ම; බැම්ම; බැම්ම; හිර කිරීම. |
| බන්ධන | (න) බැඳීම, බන්ධනය, පයමල. |
| බන්ධනගණ්ඨි | (ඉ) පයමලය. |
| බන්ධනාගාර | (න) සිරගෙය, හිරගෙය. |
| බන්ධනාගාර | (න) සිරගෙය. |
| බන්ධනාගාරික | (පු) සිරකරුවන් පාලකයා; සිරකරුවා; සිරගෙයි වසන්නා. |
| බන්ධනාලය | (පු) බන්ධනාගාරය, සිරගෙය. |
| බන්ධනීය | (න) බැඳිය යුතු. |
| බන්ධනීය | (3) බැන්දයුතු; සිරකළ යුතු. |
| බන්ධන්ත | (න) බඳින; බඳිමින්. |
| බන්ධව | (පු) නෑයා. |
| බන්ධව | (පු) බන්ධුවර්ගයා, නෑයා. |
| බන්ධාපෙති | (බන්ධ+ණාපෙ) බන්දවයි; හිරකරවයි. |
| බන්ධාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බන්දවා. |
| බන්ධාපෙන්න | (3) බන්දවන. |
| බන්ධිතුං | (නි) බඳින්නට. |
| බන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැඳ. |
| බන්ධිය | (පූ.ක්‍රි) බැඳ. |
| බන්ධු | (පු) නෑයා, බ්රහ්මයා. |
| බන්ධු | (පු) නෑයා. |
| බන්ධුක | (පු) බඳවද; වදගස. |
| බන්ධුක | (පු) බඳුවඳමල් ගස. |
| බන්ධුකපුප්ඵා | (ඉ) ප්‍රියාගස. |
| බන්ධුජිවක | (පු) බඳුවඳ. |
| බන්ධුජීවක | (පු) බඳවද; වදගස. |
| බන්ධුමතී | (ඉ) එනම් නුවර. |
| බන්ධුමතී | (ඉ) එනම් නුවර. |
| බන්ධුමන්තු | (න) නෑයන් ඇත්තා. |
| බප්ප | (පු) කඳුලු. |
| බප්ප | (පු) කඳුළු, නේත්‍රජලය. |
| බබ්බජ | (ති) බඛුස්තණ, හීන්වේවැල්. |
| බබ්බජ | (න) සැවැන්ත මුල්. |
| බබ්බු | (පු) බළලා, මුගටියා. |
| බබ්බු | (පු) බළලා. |
| බබ්බුක | (පු) බළලා. |
| බබ්හර | (න) ගොත ගැසීම, වික්කල් ගැසීම. |
| බරිහි | (න) මොනරපිල, මයුරපිඤ්ඡය. |
| බරිහිස | (න) කුසතණ. |
| බරිහිස | (න) කුසතණ. |
| බරිහී | (පු) මොණරා. |
| බරිහී | (පු) මොනරා, මයුරයා. |
| බල | (න) ආනුභාවය; බලය; භටහමුදාව; ශක්තිය. |
| බල | (න) ශක්තිය, බලය, සෙනාව, ස්ථුලභාවය. |
| බල | (භු) ජීවනෙ, ජීවත්වීමෙහි, බලති, ජීවත්වෙයි. |
| බලකාය | (පු) බලසමූහය, භට සෙනාව. |
| බලකාය | (පු) භටපිරිස; යුද්ධ හමුදාව. |
| බලකොට්ඨක | (පු) බලකොටු.ව |
| බලකොඨක | (න) බලකොටුව. |
| බලක්කාර | (පු) බලහත්කාරය. |
| බලක්කාර | (පු) බලාත්කාරය. |
| බලග්ග | (න) බලසේනා ගණින තැන. |
| බලචක්ක | (න) සේනාබලය. |
| බලට්ඨ | (පු) යුද්ධ නිලධාරියා, මාලිගාවේ ආරක්ෂකයා. |
| බලඨ | (පු) යුද්ධ භටයා; සොල්දාදුවා. |
| බලති | (ක්‍රි) (d) (භු) බල, පාණනෙ, ජීවත් වීමෙහි + ති), (බල + ති) ජීවත් වෙයි. |
| බලත්ථ | (පු) යුද්ධ භටයා; සොල්දාදුවා. |
| බලද | (3) බලය දෙන. |
| බලදාන | (න) බලය දීම. |
| බලදෙ.ව | (පු) බලයට අධිපති දෙවියා. |
| බලධංසී | (පු) විෂ්ණු. |
| බලන්‍යාස | (පු) සෙනා වින්‍යාසය. |
| බලපුට්ඨ | (පු) බිලිපුටු, කවුඩා. |
| බලප්පත්ත | (3) බලයට පැමිණි. |
| බලවං | (අ) අතිශයාර්ථයෙහි. |
| බලවන්තු | (3) බලවත්; ශක්තිමත්; සේනාඇති. |
| බලවන්තු | (පු) බල ඇත්තා. |
| බලවාහන | (න) භට සෙනාව හා වාහනය. |
| බලවාහන | (න) සේනාව හා යුද්ධ රථාදිය. |
| බලසජ්ජින | (න) සෙනා සැරසීම. |
| බලාකා | (ඉ) කණකෙකිනී. |
| බලාකා | (ඉ) කණකොකා. |
| බලානික | (න) බලසෙනාව. |
| බලාය | (පු) දෙව්ලො.ව |
| බලාරාති | (පු) ශක්රයා. |
| බලි | (පු) අයබද්ද; පූජාව; බිලි පූජාව. |
| බලි | (පු) පූජා, කරවුවර, අසුර විශේෂයක්. |
| බලි | (පු) බල ඇත්තා, ශක්ති ඇත්තා. |
| බලිකම්ම | (න) දේව පූජාව; බිලි පිදීම. |
| බලිපටිග්ගාහක | (3) පූජාවන් පිළිගන්නා; බදුගන්නා. |
| බලිපුඨ | (පු) කවුඩා. |
| බලිබුඤ්ජ | (පු) බිලිපුටු, කවුඩා. |
| බලියක්ඛ | (පු) බලිබුදින යක්ෂයා. |
| බලිවද්ද | (පු) ගොනා. |
| බලිවද්ද | (පු) බලිවර්දයා, ගොනා, වෘෂභයා. |
| බලිස | (න) බිලිය, බිලිකොක්ක. |
| බලිස | (න) බිලිය. |
| බලිසමංසික | (න) බිලියෙන් ඇද ඇද ඇඟමස් කඩන වධයක්, දෙතිස් වධයෙන් එකක්. |
| බලිහරණ | (න) අයබදු ගෙන යාම; බිලි ගැනීම. |
| බලී | (3) බලඇත්තා; ශක්තිමතා. |
| බලීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) බල, ගහණෙ, ජීවත්වීමෙහි + ති), බල ඇත්තේ වේ. |
| බල්‍ය | (න) බල ඇතිබව, බලභාවය. |
| බව්හාබාධ | (3) බොහෝ රෝග ඇති. |
| බහ | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි, බහති, වැඩෙයි. |
| බහ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, බහති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| බහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බහ, වුද්ධියං, වැඩීමෙහි + - (ති) බහ + ති), ශබ්ද කරයි, වැඩෙයි. |
| බහල | (න) ඝන, ඝනකම, ගනකම, බහලභාවය. |
| බහල | (3) ඝනවූ. |
| බහලත්ත | (න) ඝන බව; ඝනකම. |
| බහලත්ත | (න) ඝනභාවය, ඝනකම් බව, බහල භාවය. |
| බහි | (අ) බැහැර, පිටත යනාර්ථයෙහි. |
| බහි | (නි) පිටත; පිටත්හි. |
| බහිගත | (3) පිටතගිය. |
| බහිට්ඨ | (න) හිරිවේරිය, ඉරිවේරිය. |
| බහිද්ධා | (අ) බැහැර, පිටත, ඉවත. |
| බහිද්ධා | (නි) පිටත; පිටත්හි. |
| බහිද්වාර | (න) බිහිදොර, දොරින් පිටත. |
| බහිනගර | (න) නුවරින් පිට; පිටි නුවර. |
| බහිනික්ඛමන | (න) පිටතයාම. |
| බහු | (ති) බහුලාර්ථයෙහි, බොහෝ, වැඩිපුර. |
| බහු | (භු) ගණනෙ, ගිණීමෙහි. |
| බහු | (3) අධික වූ; බොහෝ; බොහෝ වූ; බොහෝදෙන. |
| බහුක | (ති) බොහෝ,අධික, වැඩිපුර. |
| බහුක | (3) අධික වූ; බොහෝ; බොහෝ දෙන; බොහෝ වූ. |
| බහුකම්ම | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| බහුකරණීය | (3) බොහෝ කටයුතු ඇති. |
| බහුකාර | (3) ඉතා ප්‍රයෝජනවත්; බොහෝ උපකාර ඇති. |
| බහුකිච්ච | (පු) බොහෝ කටයුතු, අධික කටයුතු දේ. |
| බහුකිච්ච | (3) බොහෝ වැඩ ඇති. |
| බහුක්ඛත්තුං | (අ) බොහෝවර, බොහෝවාරවල. |
| බහුක්ඛත්තුං | (නි) බොහෝ වාරගණනක්. |
| බහුජන | (පු) බොහෝ ජනයා, මහජනයා, බොහෝ දෙනා. |
| බහුජන | (පු) බොහෝ දෙන. |
| බහුජන | (පු) මහත් සමූහය. |
| බහුජාගර | (3) බොහෝ සේ නොනිදා සිටින. |
| බහුතර | (ති) අති බහුල, ඉතා, බොහෝ. |
| බහුත්ත | (න) බහුලත්වය, බොහෝබව. |
| බහුත්ත | (න) බොහෝ බව. |
| බහුධන | (3) බොහෝ ධනය ඇති. |
| බහුධා | (අ) බොහෝ පරිද්දෙන්, බොහෝ සෙයින්. |
| බහුධා | (නි) නොයෙක් ආකාරයෙන්. |
| බහුප්පද | (3) බොහෝ දේ දෙන; (පු) බොහෝ පා ඇති සතා. |
| බහුප්පාද | (පු) බොහෝ පාද ඇත්තා, බොහෝ කකුල් ඇත්තා. |
| බහුබ්බීහි | (3) අන්‍යාර්ථ සමාසය; බොහෝ වී ඇත්තා. |
| බහුභණ්ඩ | (3) බොහෝ බඩු ඇති. |
| බහුභාණිතා | (ඉ) වැඩි කථා ඇති බව. |
| බහුභාණී | (3) බොහෝ දොඩන්නා. |
| බහුභාව | (පු) බොහෝ බව. |
| බහුභෙද | (ති) මිශ්‍රදෙය, නොයෙක් ප්‍රභේද ඇති. |
| බහුමත | (3) බොහෝ දෙන විසින් සලකනු ලැබූ; සම්මත වූ. |
| බහුමාන | (න) ගෞරවය; බුහුමන. |
| බහුරූප | (පු) දුම්මල, අනෙකරූප. |
| බහුල | (ති) බොහෝ, බොහෝ දෙය. |
| බහුලං | .ක්‍රි .වි බොහෝ සේ. |
| බහුල | (3) අධික වූ; බහුල වූ. |
| බහුලතා | (ඉ) අධික බව. |
| බහුලතා | (ඉ) බොහෝ බව. |
| බහුලා | (ඉ) එනසාල්, එලා. |
| බහුලා | (ඉ) එනසාල්. |
| බහුලී | (ති) බොහෝ සෙයින්. |
| බහුලීකත | (ති) බොහෝ සෙයින් කළ. |
| බහුලීකත | (3) පුරුදු කළ; වැඩිකළ. |
| බහුලීකම්ම | (න) නිතර කිරීම; නිතර පුරුදු කිරීම; වැඩි කිරීම. |
| බහුලීකරණ | (න) නිතර කිරීම; නිතර පුරුදු කිරීම; වැඩි කිරීම. |
| බහුලීකරොති | (බහුල+ඊ+කර+ඔ) අධිකව පිළිපදී; බොහෝ සේ කරයි; වැඩි කරයි. |
| බහුලීකාර | (පු) නිතර පිළිපැදීම; වැඩිකිරීම. |
| බහුවචන | (න) එක්දෙයකට වැඩිදේ ප්රකාශක වචනය. |
| බහුවාක | (පු) ලෝලුගස. |
| බහුවිධ | (ති) නානාප්රකාර, අනෙකවිධ. |
| බහුවිධ | (3) නානාවිධ වූ. |
| බහුසුතා | (ඉ) බොහෝ දරුවන් ඇත්තී, සාතාවාරිය වැල. |
| බහුසො | (අ) බොහෝ සේ, බහුවිධ. |
| බහුසො | (නි) බොහෝ සේ. |
| බහුස්සත | (3) ඇසූ බොහෝ දේ ඇති; උගතා. |
| බහුස්සුත | (පු) බහුශ්‍රැත, බොහෝ ඇසූ පිරූ තැන ඇති. |
| බහූපකාර | (3) බොහෝ උපකාර ඇති. |
| බාකුවී | (ඉ) බෝදීගස. |
| බාණ | (පු) ඊතලය; ඊය. |
| බාණ | (පු) හීසැරය, ඊසැරය, තෘෂ්ණාව, වාණ. |
| බාණධි | (පු) ඊතල දමන මල්ල; හියවුර. |
| බාණධි | (පු) හියවුර, ඊ පැස. |
| බාධ | (භු) බාධායං, බාධාකිරීමෙහි, බාධති, බාදාකරයි, අළලයි. |
| බාධක | (පු) බාධාකරන්නා, වළක්වන්නා. |
| බාධක | (3) බාධා කරන; වළක්වන. |
| බාධකත්ත | (න) බාධක බව. |
| බාධති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාධ, බාධායං, බාධා කිරීමෙහි + ති) බාධා කරයි, හිංසා කරයි. |
| බාධති | (බාධ+අ) පුඬු ආදියෙන් බඳියි; පෙළයි. |
| බාධන | (න) පෙළීම; බාධාකිරීම; වැළැක්වීම. |
| බාධන | (න) බාධාව, වැලැක්වීම. |
| බාධා | (ඉ) අවහිරය; බාධාව; වැළැක්වීම. |
| බාධා | (ඉ) දුක, වැලකීම. |
| බාධා | (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, බාධති = පෙළයි. |
| බාධික | (ති) බාධාකළ, හිංසාකළ. |
| බාධිත | (ති) බාධාකළ, හිංසා කළ. |
| බාධිත | (3) අවහිර කරනු ලැබූ; පෙළූ; මළපුඬු ආදියට අසුවූ. |
| බාධෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) බාධ, හිංසායං, පෙළීමෙහි + ණෙ + ති) හිංසා කෙරෙයි, බාධා කරයි. |
| බාධෙති | (බාධ+ණෙ) පෙළයි; මළපුඬු ආදියෙන් බඳියි. |
| බාධෙති | (බාධ+ණෙ) වළක්වයි. |
| බාරස | (3) දොළොස. |
| බාරාණසී | (ඉ) බරණැස් නුවර, ඉසිපතනය පිහිටි මෙම නගරය වනාහි අප්රමාණ දීර්ඝ කාලයක් මුලුල්ලෙහි අන්‍යනාමයකට නොපෙරළා මේ බාරාණසී නාමයෙන්ම පැවැතෙන බව බොහෝ ජාතක කථාවන් ගේ අතීත කථා වස්තූන් ගෙන් පෙනීයේ. |
| බාරාණසී | (ඉ) බරණැස්නුවර. |
| බාරාණසෙය්‍යක | (පු) බරණැසට අයත්, බාරාණසිය පිළිබඳ. |
| බාරාණසෙය්‍යක | (3) බරණැස සෑදූ හෝ උපන්. |
| බාල | (ති) බාලයා, ප්රථම වයසින් යුක්තයා, ළදරුවා, අඥානයා, මෝඩයා. |
| බාල | (3) අඥනවූ; වයසින් අඩු; (පු) කුඩා ළමයා; මෝඩයා. |
| බාලක | (පු) දරුවා; ළමයා. |
| බාලක | (පු) බාලයා, ළදරුවා. |
| බාලකී | (ඉ) ළදැරී, බාල තැනැත්තී. |
| බාලතනය | (පු) කිහිරිගස. |
| බාලතා | (ඉ) අඥාන බව. |
| බාලතා | (ඉ) බාල බව. |
| බාලසික | (පු) බිලිබාන්නා. |
| බාලසුරිය | (පු) වඩා ඉහළට නොනැගි සූර්යා. |
| බාලා | (ඉ) කුමාරිය; දැරිය; වයසින් අඩු ස්ත්රිය. |
| බාලිකා | (ඉ) කුමාරිය; දැරිය; වයසින් අඩු ස්ත්රිය. |
| බාලිස | (පු) බාල, මූඪ. |
| බාලිසික | (පු) මාළු මරන්නා, කෙවුලා. |
| බාලෙය්‍ය | (පු) කොටළුවා, ගද්‍ර‍භයා. |
| බාල්‍ය | (න) අඥාන බව; බාලවයස. |
| බාවීසති | (ඉ) දෙවිස්ස, විසිදෙක-22 |
| බාවීසති | (ඉ) විසිදෙක. |
| බාහ | (න) බාහුව, අත. |
| බාහති | (ක්‍රි) - (d) (භු) බාහ, නිවාරණෙ, (වැලැක්මෙහි + ති) වලක්වයි. |
| බාහන | (න) වැලැක්ම. |
| බාහා | (ඉ) අත; අතේ උඩ කොටස; ඇල්ලීමට තිබෙන මිට. |
| බාහාබල | (න) අතේ ශක්තිය. |
| බාහික | (ති) විදෙශීය, පිට රටකට අයත්. |
| බාහිත | (ති) පිටකළ, ඉවත්කළ, බැහැර කළ. |
| බාහිත | (3) පිටමන් කළ; බහාතැබූ; යටපත්කළ. |
| බාහිතිකා | (ඉ) වැස්ම, මැන්ටලය, සිවිය. |
| බාහිතෙය්‍ය | (ති) පිටත තැබිය යුතු. |
| බාහිය | (ති) විදෙශීය, අන් රටකට අයති. |
| බාහිය | (න) පිටපැත්ත. |
| බාහිය | (3) තමා අයත් නොවූ; පිටත්හි වූ. |
| බාහිර | (න) පිටපැත්ත. |
| බාහිර | (පු) පිටත, ඉවත. |
| බාහිර | (3) තමා අයත් නොවූ; පිටත්හිවූ. |
| බාහිරක | (පු) පිටත වූ, ශාසනයෙන් පිටත වූ. |
| බාහිරක | (3) තමාගේ ආගම ජාතිය ආදියෙන් පිටත වූ අය. |
| බාහිරකපබ්බජ්ජා | (ඉ) අන්‍ය දෘෂ්ටියක පැවිදිවීම. |
| බාහිරත්ත | (න) පිටත්හි වූ; පිටබව. |
| බාහිරිම | (ති) පිටත, බාහිර. |
| බාහු | (පු) අතේ උඩ කොටස; බාහුව. |
| බාහු | (පු) බාහුව, වැලමිටේ පටන් උරහිස දක්වා අතේ උඩ කොටස. |
| බාහුජ | (පු) ක්ෂත්‍රියයා, ක්ෂත්‍රිය වංශිකයා, ක්ෂත්‍රියයා, බ්රහ්මයාගේ බාහුවෙන් උපන්නේය යන මිථ්‍යා මතය පරිදි මෙසේ ව්‍යවහාර විය. |
| බාහුජඤ්ඤ | (න) බොහෝදෙනා විසින් දන්නා ලද්ද. |
| බාහුජඤ්ඤා | (3) බොහෝ දෙනාට අයත්. |
| බාහුමූල | (න) කිසිල්ල, කිහිල්ල. |
| බාහුමූලභූසන | (න) අඟුපලඳනාව. |
| බාහුලික | (ති) බොහෝසේ පවත්නා. |
| බාහුලික | (3) බොහෝ බඩුමුට්ටු ඇතිව වසන්නා. |
| බාහුල්‍ය | (න) අධික බව; බහුලත්වය. |
| බාහුල්‍ය | (න) බොහෝ බව, බහුල බව. |
| බාහුල්ල | (න) අධික බව; බහුලත්වය. |
| බාහුල්ලතා | (ඉ) බහුල භාවය. |
| බාහුල්ලික | බොහෝ බැවින් යුත්. |
| බාහුසච්ච | (න) උගත්කම; බහුශ්‍රැතබව. |
| බාහුසච්ච | (න) බහුශ්‍රැත භාවය. |
| බාහෙති | (ක්‍රි) - (d) (භු) බාහ, (නිවාරණෙ, වැලක්වීමෙහි + ණෙ + - (ති) ) වලක්වයි. |
| බාහෙති | (වහ+ණෙ) පිටමං කරයි; යටපත් කරයි. |
| බාහෙත්වා | (අ) වලක්වා. |
| බාහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට. |
| බාහ්‍ය | (න) පිටත. |
| බාළ්හ | .ක්‍රි .වි අධික සේ; දැඩි සේ. |
| බාළ්හ | (පු) අතිශය, බලවත්, දැඩි. |
| බාළ්හං | (3) ඉතා දැඩි; දරුණු. |
| බාළ්හික | (ති) බොහෝ සම්පත් ඇති, බොහෝ දේ ඇති. |
| බිදල | (න) උණපතුර; පළු කළ දෙය; පළුව. |
| බිදල | (න) වේවැල. |
| බිදලාමඤ්චක | (ති) වේපත්වලින් වියන ලද ඇඳ. |
| බින්දු | (න) අල්ප දෙය; පොද; බින්දුව. |
| බින්දු | (පු) අනුස්වාරය, 0-ඒක ඝන වස්තුව, ස්වල්පය. |
| බින්දුමත්ත | (3) බින්දුවක් පමණ. |
| බිම්බ | (න) කෙම්ගෙඩිය; ප්රතිමාව; පිළිරුව; මණ්ඩලය; සඳමඬල ආදිය. |
| බිම්බ | (න) ප්රතිමාව, මණ්ඩලය, කෙම්වැල. |
| බිම්බක | (න) පිළිරුව, ප්රතිරූපය. |
| බිම්බජාත | (න) ධම්මදස්සී බුදුන්ගේ බෝරුක |
| බිම්බා | (ඉ) යසොධරා දෙවී, රාහුල මාතාව. |
| බිම්බා | (ඉ) යසෝදරා දේවිය. |
| බිම්බිකා | (ඉ) කෙමිවැල, කෝවක්කා, රතන කුරවක. |
| බිම්බිකා | (ඉ) කෙම් වැල; කෙම්ගෙඩිය. |
| බිම්බී | (ඉ) කෙම් වැල; කෙම්ගෙඩිය. |
| බිම්බී | (ඉ) රත්රන්, රත්රන් පාට “බිම්බීති සුවණ්ණං.” |
| බිම්බොහන | (න) කොට්ටය, = කන්වයින් = මාවුලා. |
| බිල | (චු) භෙදෙ, බිඳීමෙහි, බිලති, බිඳියි. |
| බිල | (න) කොටස; බෙණය; සතකුගේ ගුහාව; සිදුර. |
| බිල | (න) භාගය, විවරය, සිදුර, බිලං බිලාසයා පවිසන්ති. |
| බිලඞ්ග | (පු) ඇඹුල් කාඩි; විනාකිරි. |
| බිලඞ්ග | (පු) කාඩි, කාඩිදිය, විනාකිරි. |
| බිලඞ්ගථාලික | (න) හිස් කබල ගලවා මොලය උතුරවමින් දෙන වධයක්. |
| බිලඞ්ගථාලීක | (පු) හිස්කබල උපුටා එහි රත් කළ ගලක් හෝ යගුළියක් දමා හිස් මොළය උණුවී යාමට කරන වධයක්, දෙතිස් කම්කටුල්ලෙන් එකක්. |
| බිලඞ්ගික | (පු) බිලඞ්ග. |
| බිලසො | (නි) කොටස් වශයෙන්. |
| බිලාසය | (පු) බිලයෙහි වාසය කරන්නා, සර්පයා. |
| බිලි | (භු) රොසෙ, අක්‍රොශයෙහි, බෙලෙති, අක්‍රොශ කරයි. |
| බිල්ල | (පු) බෙලිගස. |
| බිල්ල | (පු) බෙලිගස. |
| බිසකණ්ඨිකා | (ඉ) කණකොකා. |
| බිළාර | (පු) බළලා, බළල් ලුණු. |
| බිළාර | (පු) බළලා. |
| බිළාරභස්සතා | (ඉ) මයිනහම. |
| බිළාරිකා | (ඉ) බැළලී. |
| බිළාල | (පු) බළලා, බළල් ලුණු. |
| බිළාල | (පු) බළල් ලුණු; බළලා. |
| බිළාලි | (න) පැළෑටි වර්ගයක්. |
| බිළාලී | (ඉ) අල වර්ගයක්. |
| බිළිබිළිකා | (ඉ) ආශ්රය කිරීමට අමාරු ක්‍රියාව. |
| බීජ | (න) ඇටය; උත්පත්තිය ගෙන දෙන ධාතු කොටස; බිත්තරය; බීජය. |
| බීජ | (න) කාරණය, බිත්තරය, ධාන්‍යාදිය, පුරුෂ නිමිත්ත. |
| බීජක | (පු) බිජු ඇත්තා, බිජුහිමියා |
| බීජක | (3) ඇට ඇති. |
| බීජකොස | (පු) පියුම් කෙමිය, පද්මකර්ණිකාව, පුරුෂයන්ගේ අණ්ඩකොෂය. |
| බීජකොස | (පු) මල් ආදියේ ඇට ඇතුළත් කෝෂය. |
| බීජගාම | (පු) නොමළ ගස් වැල් අතු තෘණ ආදිය හා නරක් නොවූ ඇට වර්ග ඇතුළති; පැලවෙන දෙය. |
| බීජජාතන | ඇට වර්ගය. |
| බීජති | (ක්‍රි) - (d) (භු) භීජ වාත, ජනනෙ, සුළං ඉපදීමෙහි + ති) හුළංගසයි. |
| බීජපූර | (පු) ලප්නාරන්. |
| බීජබීජ | (න) අතු ආදියෙන් පැළ නොවී ඇට වලින් පැල සෑදෙන වර්ගය. |
| බීජබීජ | (න) උඳු මුං ආදිය. |
| බීජි | (පු) බීජ ඇත්තා, උත්පත්තිය ඇත්තා එකබීජි කොලඞ්කොල. |
| බීභච්ඡ | (ති) විකාරප්‍රාප්ත, භයඞ්කර. |
| බීභජ්ජ | (3) භය එළවන; භයානක. |
| බීරණ | (න) සැවැන්ත ගස. |
| බීරණ | (න) සුවඳහොට, සැවැන්දරා. |
| බීරණත්ථම්භ | (පු) සැවැන්ත පඳුර. |
| බුක්ක | (භු) සුනඛසද්දෙ, බිරීමෙහි, බුක්කති, (බල්ලා) බුරයි. |
| බුඛ්‍ය | (3) ප්රධාන වූ. |
| බුජ්ඣක | (පු) අවබෝධ කරන තැනැත්තා. |
| බුජ්ඣක | (3) අවබෝධ කරන්නා. |
| බුජ්ඣති | (ක්‍රි) (බුධ + තී) අවබෝධ කෙරෙයි. |
| බුජ්ඣති | (බුධ+ය) අවබෝධ කෙරේ; වටහාගනී. |
| බුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම = දැනගැනීම. |
| බුජ්ඣන | (න) අවබෝධ කිරීම. |
| බුජ්ඣනක | (පු) අවබෝධ කරන්නා, බුජ්ඣක. |
| බුජ්ඣනක | (3) අවබෝධ කරන. |
| බුජ්ඣන්ත | (3) අවබෝධ කරන; වටහා ගනිමින්. |
| බුජ්ඣමාන | (3) අවබෝධ කරන; වටහා ගනිමින්. |
| බුජ්ඣිත | ත) අවබෝධ කළ, ප්‍රතිවේධකළ. |
| බුජ්ඣිතු | (පු) අවබෝධ කරන්නා. |
| බුජ්ඣිතුං | (නි) වටහාගන්නට. |
| බුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට. |
| බුජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට. |
| බුඩ්ඪ | (3) මහලු වූ; (පු) මහල්ලා. |
| බුඩ්ඪතර | (3) වඩා මහලු; වැඩි මහලු. |
| බුද්ධ | (පු) අවබෝධ කළ තැනැත්තා, තථාගතයන් වහන්සේ, ප්රාඥයා. |
| බුද්ධ | (3) අවබෝධ කළ; වටහාගත්; (පු) පණ්ඩිතයා; බුදුරද. |
| බුද්ධ කොලාහල | (පු) බුදුවරුන්ගේ ලොව පහළ වීම පිළිබඳව දෙවි මිනිසුන් අතර ඇතිවන කලබලය. |
| බුද්ධ චක්ඛු | (න) බුදු ඇස, පඤ්ච චක්ඛු බලනු |
| බුද්ධ ඤාණ | (න) බුද්ධ ඥානය. |
| බුද්ධ ධම්ම | (පු) බුද්ධ කාරක ධර්ම, පාරමී ධර්ම. |
| බුද්ධ බල | (න) දසවිධ බුද්ධ බලය, දශවිධ කාය බලය හා දශවිධ ඥාන බලය. |
| බුද්ධ භූමි | (ඉ) බුද්ධ භුමිය, බුද්ධත්වය, පාරමී පූරණ. |
| බුද්ධ වචන | (න) සර්වඥ වචනය, බුදුබණ, බුද්ධ දේශනාව. |
| බුද්ධ සාසන | (න) බුද්ධානුසාසනාව, බුද්ධාගම, බුද්ධ ධර්මය, ත්‍රිපිටක බුද්ධ ධර්මය. |
| බුද්ධකාරකධම්ම | (පු) බුදුබව ලබාදෙන ප්රතිපත්තිය. |
| බුද්ධකාල | (පු) බුදුන් ඇති කාලය. |
| බුද්ධකොලාහල | (පු) බුදු නමක් උපදින්නේය යන කලබලය. |
| බුද්ධක්ඛෙත්ත | (න) බුදුනමකගේ බලය පවත්නා පෙදෙස. |
| බුද්ධගයා | සර්වඥයන් වහන්සේ බුද්ධත්වයට පැමිණි නෙරඤ්ජරා ගඟ පිහිටි එනම් ප්‍රදේශය. |
| බුද්ධගුණ | (පු) බුදු ගුණය. |
| බුද්ධඞ්කුර | (පු) බුදුබව පතන්නා; බෝසතාණෝ. |
| බුද්ධචක්ඛු | (න) බුද්ධ ඥානය; බුදු ඇස. |
| බුද්ධඤාණ | (න) බුද්ධ ඥානය. |
| බුද්ධත්ත | (න) බුදු බව, බුද්ධ භාවය. |
| බුද්ධත්ත | (න) බුදු බව. |
| බුද්ධන්තර | බුදුවරයන් දෙනමක් අතර කාලය. |
| බුද්ධපුත්ත | (පු) බුද්ධ පුත්රයා; භික්ෂු නම. |
| බුද්ධබල | (න) බුද්ධානුභාවය. |
| බුද්ධභාව | (පු) බුදුබව. |
| බුද්ධභූමි | (ඉ) බුද්ධත්වය; බුදුබවට හේතුව. |
| බුද්ධමාමක | (3) බුදුන් කෙරෙහි මමත්වය ඇති. |
| බුද්ධරංසි | (පු) බුදුරැස්. |
| බුද්ධරස්මි | (පු) බුදුරැස්. |
| බුද්ධලීළ්හා | (ඉ) බුද්ධ ලීලාව; බුදුන්ගේ ශෝභනත්වය. |
| බුද්ධවචන | (න) බුදුන්ගේ කීම. |
| බුද්ධවිසය | (න) බුදුන්ට අවබෝධ වූ හෝ බැලිය හැකි දෙය. |
| බුද්ධවෙන්‍යෙ | (3) බුදුන් විසින් හික්මවිය යුත්තා. |
| බුද්ධසාසන | (න) බුදුන්ගේ අවවාදය හෝ ධර්මය. |
| බුද්ධානුභාව | (පු) බුද්ධ බලය. |
| බුද්ධානුස්සති | (ඉ) බුදුන්ගේ ගුණ සිහි කරීම. |
| බුද්ධාරම්මණ | (3) බුදුන් අරමුණු කොට ඇති. |
| බුද්ධාලම්බණ | (3) බුදුන් අරමුණු කොට ඇති. |
| බුද්ධි | (ඉ) ඥානය; බුද්ධිය. |
| බුද්ධි | (ඉ) බුද්ධිය, ප්රඥාව, ඥානය. |
| බුද්ධි | (චු) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි, බුද්ධෙති, බුද්ධ යති = පෙළයි, පළිබොධො, පළිබුජ්ඣති. |
| බුද්ධික | (පු) බුද්ධි ඇත්තා, නුවණැත්තා. |
| බුද්ධික | (3) නුවණැති; බුදුන් අයත්. |
| බුද්ධිමන්තු | (3) නුවණැති. |
| බුද්ධිමන්තු | (පු) ප්රාඥයා, බුද්ධි ඇත්තා. |
| බුද්ධිසම්පන්න | (3) නුවණැති. |
| බුද්ධුපට්ඨායක | (පු) බුදුන්ට උපස්ථාන කරන්නා. |
| බුද්ධුප්පාද | (පු) බුදුවරයකු පහළවන කාලය. |
| බුධ | (දි) ජානනෙ, දැනීමෙහි, බුජ්ඣති, දනී, අවබෝධ කරයි. |
| බුධ | (දි) නිද්දාක්ඛයෙ, නිද්‍රාක්ෂයෙහි, පබුජ්ඣති, පිබිදෙයි. |
| බුධ | (දි) විකාසෙ, පිපීමෙහි, පබුජ්ඣති, පිපෙයි. |
| බුධ | (පු) පණ්ඩිතයා, බුධ ග්රහයා, ප්රඥාව. |
| බුධ | (පු) පණ්ඩිතයා; බුධ ග්රහයා. |
| බුධ | (භු) බොධෙ, අවබෝධයෙහි, බොධති, අවබෝධ කරයි, බොධි, බුද්ධො. |
| බුධවාර | (පු) බදාදා. |
| බුන්ද | (පු) අල, ඛන්ධ මූලය. |
| බුන්දි | (භු) තිබිණෙ, තියුණු කිරීමෙහි, බොන්දති, තියුණු කරයි. |
| බුන්දික | (න) ඇඳේ කූඩුව, ඇඳ. |
| බුන්දිකාබද්ධ | (පු) මඤ්ච විශේෂයක්, පාද හා විට්ටම් ඒකාබද්ධ කොට ඇති ඇඳක්. |
| බුබ්බුද | (න) බුබුල, දිය බුබුල. |
| බුබ්බුල | (න) දියබුබුල; බුබුල. |
| බුබ්බුල | (න) බුබුල, දිය බුබුල. |
| බුබ්බුලක | (න) දියබුබුල; බුබුල. |
| බුභුක්ඛ | (ති) කනු කැමැත්ත, බුදිනු රිස්ස. |
| බුභුක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුජ, බ්‍යවහරෙණසු, පරිභොගයෙහි + ති) (භුජ + ඛ + භුභූජක + බුභූජක + බුභුක්ඛ + ති) කනු කැමති වෙයි භුජ බලනු. |
| බුභුක්ඛිත | (ති) බුභූක්ඛිත, කනු කැමති වන ලද, ක්ෂුධා ඇත්තා, බඩසා ඇත්තා. |
| බුභුක්ඛිත | (3) කනු කැමති; බඩගිනිවූ. |
| බූළ්හ | (පු) යුද්ධ භට සමූහය. |
| බෙලුව | (පු) බෙලිගස. |
| බෙලුව | (පු) බෙලිගස. |
| බෙලුව පණ්ඩු වීණ | (ඉ) පඤ්චසිඛ දෙවියාගේ එනම් වීණාව. |
| බෙලුව සලාටුක | (න) බෙලි ගැට. |
| බෙලුවපක්ක | (න) ඉදුණු බෙලා ගෙඩිය. |
| බෙලුවලඨි | (ඉ) තරුණ බෙලි ගෙඩිය. |
| බෙලුවසලාටුක | (න) බෙලි ගැටය. |
| බෙල්ල | (පු) බිල්ව, බෙලිගස. |
| බොජ්ඣ | (න) අවබෝධ කටයුතු දෙය. |
| බොජ්ඣ | (න) බුදියයුත්ත, අනුභව කටයුත්ත. |
| බොජ්ඣඞ්ග | (න) අවබෝධයේ කොටස්. |
| බොජ්ඣඞ්ග | (පු) බොධියට අඞ්ග වන, සති ධම්ම විචය ආදී ධර්‍මසත. |
| බොජ්ඣයාගු | (ඉ) අනුභව කටයුතු කැඳ, තලප. |
| බොද්ධබ්බ | (පු) අවබෝධ කටයුතු, “මන්තාය බොද්ධබ්බං.” |
| බොධ | (පු) අවබෝධය, ඤාණය, ප්රඥාව. |
| බොධ | (පු) සත්යාවබෝධය. |
| බොධකර | (පු) වන්දිභට්ටයා, පුබුදු කරවන්නා, ඇහැරවන්නා, රජුන්ගේ සයනාගාර සමීපයට පැමිණ අලුයම රජුන් පුබුදු කරවීමට වන්දිවරු තුති ගී ගායනා කරමින් නිඳි දුරු කරවති. |
| බොධන | (න) අවබෝධ කිරීම; සත්යාවබෝධය කරවීම. |
| බොධන | (න) අවබෝධය, දැනීම. |
| බොධනීය | (ති) අවබෝධ කටයුතු, අවබෝධයට සුදුසු. |
| බොධනීය | (3) අවබෝධ කරවීමට යෝග්‍ය වූ. |
| බොධනෙය්‍ය | (ති) අවබෝධ කටයුතු, බොධනීය. |
| බොධනෙය්‍ය | (පු) විනෙය ජනයා, ධර්‍මාවබෝධයට සුදුසු ජනයා, වෙනෙය්‍ය ජනයා. |
| බොධනෙය්‍ය | (3) අවබෝධ කරවීමට යෝග්‍ය වූ. |
| බොධයමාන | (3) අවබෝධ කරවන; පුබුදු කරවන. |
| බොධි | (ඉ) බෝගස; මාර්ගඥානය; සත්යාවබෝධය. |
| බොධි | (ති) සර්‍වඥතාඥානය, අර්හත් මාර්ග ඥානය, ආර්‍ය්‍ය මාර්ගය, සතර මාර්ග ඥානය, බෝරුක. |
| බොධි | (පු) පණ්ඩිතයා, ප්රාඥයා. |
| බොධි පක්ඛික ධම්ම | (පු) සර්‍වඥතාඥානයාගේ පක්ෂයෙහි වූ ධර්ම, බුද්ධත්වයට පක්ෂ වූ ධර්ම, සතර සතිපට්ඨානාදිය. |
| බොධි පක්ඛිය ධම්ම | (පු) බොධිපක්ඛික ධම්ම. |
| බොධි පාවත ධම්ම | (පු) බුදු බව මුහුකරවන ධර්ම, දසපාරමිතා ධර්ම. |
| බොධිඅඞ්ගණ | (න) බෝ ගස අවට මලුව. |
| බොධිතල | (න) බෝගස පිහිටි පෙදෙස; බෝමුල. |
| බොධිද්දුම | (පු) බොධි වෘක්ෂය. |
| බොධිපක්ඛික | (3) සත්‍යාවබෝධයාගේ පක්ෂයෙහි වූ. |
| බොධිපක්ඛිය | (3) සත්‍යාවබෝධයාගේ පක්ෂයෙහි වූ. |
| බොධිපාදප | (පු) ඇසටුගස; බෝගස. |
| බොධිපූජා | (ඉ) බෝගසට පූජාව. |
| බොධිමණ්ඩ | (න) බොධිසඞ්ඛ්‍යාත ඥානයාගේ සැරසීම හෝ ප්රසන්නය ඇතිවූ ස්ථානය, බෝමැඩ. |
| බොධිමණ්ඩ | (පු) මහා බෝධිය පිහිටි ස්ථානය. |
| බොධිමහ | (පු) බෝගසට පූජාව. |
| බොධිමූල | (න) බෝ ගස මුල. |
| බොධිරුක්ඛ | (පු) ඇසටුගස; බෝගස. |
| බොධෙති | (බුධ+ණෙ) අවබෝධ කරයි; පුබුදුවයි. |
| බොධෙතු | (පු) අවබෝධ කරවන්නා; පුබුදුවන්නා. |
| බොධෙතුං | (නි) අවාබෝධ කරවන්නට; පුබුදුවන්නට. |
| බොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කරවා; පුබුදුවා. |
| බොධෙන්ත | (3) අවබෝධ කරවන; පුබුදු කරවන. |
| බොන්දි | (පු) ශරීරය, දෙහය. |
| බොන්දි | (පු) ශරීරය. |
| බ්‍යග්ඝ | (පු) දික් ඉරි ඇති කොටියා; ව්යාඝ්රයා. |
| බ්‍යග්ඝ | (පු) ව්යාඝ්රයා, වග. |
| බ්‍යග්ඝී | (ඉ) කටුවැල් බටු, ව්‍යාඝ්‍ර ධෙනුව. |
| බ්‍යඤජන | (න) අකුර; අනුභවයට ගන්නා ව්‍යඤජනය; ලකුණ; ස්වරවලින් අන්‍යවූ අකුර. |
| බ්‍යඤ්ජන | (න) ව්‍යඤ්ජනාක්ෂර, ලක්ෂණය, ව්‍යඤ්ජනය, මාළුපිනි ආදිය. |
| බ්‍යත්ත | (ති) ව්‍යක්ත, සමර්ථ, දක්ෂ, ප්‍ර‍වීණ. |
| බ්‍යථ | (භු) දුක, බිය, සැලීම යන මෙහි බ්‍යථති, දුක්වෙයි. |
| බ්‍යධ | (දි) වෙධනෙ, තැළීමෙහි. |
| බ්‍යන්ති | අවසානය, කෙළවර. |
| බ්‍යන්තිකරණ | (න) අවසන් කිරීම, කෙළවර කිරීම. |
| බ්‍යපගත | (ති) විගත, පහවන ලද, තොරවන ලද. |
| බ්‍යප්පථ | (පු) වචන මාර්ගය, කථා කිරීමේ මඟ. |
| බ්‍යය | (චු) ඛයෙ, ක්ෂයයෙහි, බ්‍යයෙති, බ්‍යයයති = ක්ෂය වෙයි. |
| බ්‍යය | (චු) චාගෙ, පරිත්‍යාගයෙහි, බ්‍යයෙති, බ්‍යයයති, වස්තු පරිත්‍යාග කරයි. |
| බ්‍යසන | (න) විනාසය, වැනසීම. |
| බ්‍යා | (ඉ) ව්‍යාජය, සටබව. |
| බ්‍යා | (භු) උම්මීලනෙ, ඇස දැල්වීමෙහි, බ්‍යති, ඇස දල්වයි. |
| බ්‍යාකරණ | (න) ව්‍යාකරණය. |
| බ්‍යාග්ගී | (ඉ) කටුවැල් බටු. |
| බ්‍යාධි | (ඉ) ව්‍යාධි, වෑදි, ලෙඩ, රොග. |
| බ්‍යාධිත | (ති) පෙළෙන ලද, රෝගයෙන් පීඩිත වන ලද. |
| බ්‍යාධෙති | (ක්‍රි) (බ්‍යාධ + ණෙ + ති) පෙළයි, පීඩිත වෙයි. |
| බ්‍යාප | (පු) පතළ. |
| බ්‍යාපජ්ඣ | (පු) ව්‍යාබාධය, රෝගය. |
| බ්‍යාපජ්ඣති | (ක්‍රි) පීඩාවෙයි. |
| බ්‍යාපත | (න) ව්‍යාප්තිය, පැතිරීම. |
| බ්‍යාපන්න | (පු) විපතට පැමිණි. |
| බ්‍යාපාද | (පු) ව්‍යාපාදය, වෑපාදය, වෙනස් සිතිවිල්ල. |
| බ්‍යාපාද | ක්‍රෝධය; නපුරු සිතිවිල්ල. |
| බ්‍යාපාධ | (පු) දුක, හිරිහැරය, විපත. |
| බ්‍යාම | (පු) බඹය. |
| බ්‍යාම | (පු) බ්‍යාම, බඹය, සතර රියන. |
| බ්‍යාමප්පභා | (ඉ) බුදුරදුන් අවට නිතර විහිදෙන ආලෝකය. |
| බ්‍යාමප්පහා | (ඉ) ව්‍යාම ප්රභාව, හාත් පස බඹයක් තන්හි පවත්නා ආලෝකය. |
| බ්‍යාවට | (පු) ව්‍යාවෘත, වට කළ, වටලන ලද. |
| බ්‍යාසත්ත | (ති) ව්‍යාසත්ත, ඇලුණු, ඇලෙන ලද. |
| බ්‍යාහඞහි | බ්‍යාහඞ්ගී. |
| බ්‍යුස | (චු) චාගෙ, ත්‍යාගයෙහි බ්‍යාසති = තෑගි කරයි. |
| බ්‍යූහ | (පු) භටසේනාවගේ පෙළපාළිය; රාශිය; සමූහය. |
| බ්‍යූහ | (පු) විනිවිද නොගිය වීදිය, සමූහය, රැල. |
| බ්‍ර‍හ | (ති) මහත් විශාල. |
| බ්‍ර‍හ | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහයෙහි, බ්‍ර‍හති, වීර්ය්ය කරයි. |
| බ්‍ර‍හ | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි. |
| බ්රහතී | (ඉ) එළබටු. |
| බ්රහතී | (ඉ) දෙබටු, එළබටු, කටුවැල් බටු. |
| බ්‍රහන්ත | (3) මහත් වූ; විශාල වූ. |
| බ්‍රහා | (3) මහත් වූ; විශාල වූ. |
| බ්‍ර‍හාරඤ්ඤ | (න) මහ වනය, මහ කැලය. |
| බ්රහ්ම | (න) වෙදය, තපස. |
| බ්රහ්ම | (න) වේදය. |
| බ්රහ්ම | (පු) බුදුරජ, බ්රහ්මයා, ශ්‍රේෂ්ඨ, මව්පියවරු. |
| බ්රහ්ම | (පු) බ්රහ්මයා; මැවුම්කාරයා. |
| බ්රහ්ම බන්ධු | (පු) බ්‍රාහ්මණයා. |
| බ්‍ර‍හ්මකා | (ති) බ්රහ්මයා වෙත, බ්රහ්මලෝකය පිළිබඳ. |
| බ්‍රහ්මකාය | (පු) බ්‍රහ්මසමූහයා. |
| බ්රහ්මකායික | (පු) එනම් බඹලොව. |
| බ්රහ්මකායික | (3) බ්‍රහ්මසමූහයට අයත්. |
| බ්‍ර‍හ්මකුත්ත | (පු) බ්රහ්ම කාර්ය්යය. |
| බ්‍රහ්මඝෝස | (3) මිහිරිහඬ ඇති. |
| බ්රහ්මචරිය | (ඉ) බ්‍රහ්මයකු සේ හැසිරීම; මෛථුනසේවනයෙන් වැළකී සිටීම. |
| බ්රහ්මචරිය | (න) දානය, බඹසර විහරණය, ශාසනය, මෛථුන විරතිය, ස්වහාර සන්තොසය, වතාවත්, පඤ්ච ශීලය, ආර්‍ය්‍ය මාර්ගය, උපෝසථ සීලය, ධෛර්‍ය්‍යය. |
| බ්‍රහ්මචරියා | (ඉ) බ්‍රහ්මයකු සේ හැසිරීම; මෛථුනසේවනයෙන් වැළකී සිටීම. |
| බ්‍රහ්මචාරිනී | (ඉ) බ්‍රහ්මචර්යා ඇත්තා. |
| බ්රහ්මචාරී | (පු) බ්‍ර‍හ්මචාරීහු, බඹසර රකින්නා. |
| බ්රහ්මචාරී | (3) බ්‍රහ්මචර්යා ඇත්තා. |
| බ්‍රහ්මජච්ච | (3) බ්‍රාහ්මණජාති ඇති. |
| බ්‍රහ්මජාල | (න) ඉතා උසස් දැල; බ්‍රහ්මයන් පිළිබඳ අවුල. |
| බ්රහ්මඤ්ඤ | (න) උසස් ජීවිතය; බ්‍රාහ්මණත්වය. |
| බ්රහ්මඤ්ඤ | (පු) බ්‍ර‍හ්මයාට හිත ක්‍රියා, රහතුන්ට හිත වූ ක්‍රියා. |
| බ්‍රහ්මඤ්ඤතා | (න) උසස් ජීවිතය; බ්‍රාහ්මණත්වය. |
| බ්‍රහ්මත්ත | (න) බ්රහ්ම බව. |
| බ්‍රහ්මදණ්ඩ | (පු) කථානොකිරීමෙන් පුද්ගලයකුට දඬුවම් කිරීම. |
| බ්‍ර‍හ්මදත්ත | (න) බ්‍ර‍හ්මාත්ම භාවය. |
| බ්‍රහ්මදෙය්‍ය | (න) උසස් පරිත්‍යාගය; රජකු විසින් බමුණකුට දුන් දෙය. |
| බ්‍රහ්මපත්ත | (3) උසස් බවට පත්. |
| බ්‍රහ්මපථ | (පු) බඹලොවට යන පිළිවෙත. |
| බ්‍රහ්මපාරිසජ්ජ | (පු) මහා බ්රහ්මයාගේ පිරිසෙහි වූවෝ. |
| බ්‍ර‍හ්මපුත්ත | (පු) එනම් ගම්, එනම් නදිය, බ්‍රාහ්මණ පුත්රයා, විෂ භේදයක්. |
| බ්‍රහ්මබන්ධු | (පු) බ්‍රාහ්මණයා. |
| බ්රහ්මභූත | (පු) තථාගතයන් වහන්සේ. |
| බ්රහ්මභූත | (3) ඉතා උසස් වූ. |
| බ්රහ්මලොක | (පු) බඹලොව. |
| බ්රහ්මලොක | (පු) බ්‍ර‍හ්මයන්ගේ ලෝකය, බඹලොව. |
| බ්‍රහ්මවිමාන | (න) බඹවිමන. |
| බ්රහ්මවිහාර | (පු) (න) බ්රහ්මයාගේ පැවැත්ම; මෙත්තා කරුණා මුදිත් උපෙක්ඛා යන බ්රහ්ම ගුණ සතර. |
| බ්රහ්මවිහාර | (පු) මෙත්තා කරුණා මුදිතා උපේක්ෂා යන උත්තම ධර්ම සතරින් යුක්තව විසීම, මහා බ්රහ්මයා කෙරෙහි මේ ධර්ම සතර නොසිඳී පවතී. |
| බ්‍ර‍හ්මස්සර | (පු) බ්රහ්ම ස්වර, මහා බ්රහ්මයාගේ ස්වරය, නාදය, හඬ. |
| බ්‍ර‍හ්මී | (ඉ) තෙපුල, වචනය. |
| බ්‍රාහ්මණ | (පු) බමුණා; බ්‍රාහ්මණයා. |
| බ්‍රාහ්මණ | (පු) බමුණු, වෙදය හදාරන්නා. |
| බ්‍රාහ්මණ මහාසාර කුල | (න) බමුණු මහසල් කුලය, දිනපතා කහවණු අසූ කෙළක් නිදාන ගත වේ ද, විසි අමුණක් වියදම් වේ ද එබඳු සාර කුලය. |
| බ්‍රාහ්මණකඤ්ඤා | (ඉ) බ්‍රාහ්මණ දැරිය. |
| බ්‍රාහ්මණවාචනක | (න) බමුණන් ලවා වේදපාඨ කියවීම. |
| බ්‍රාහ්මණවාටක | (පු) බමුණන් වසන තැනක්. |
| බ්‍රැ | (භු) වියත් ශබ්දයෙහි, බ්‍රැවීති, නොපැකිල කියයි. |
| බ්‍රැවන්ත | (3) කියන; කියමින්. |
| බ්‍රැහෙති | (බ්‍රෑහ+ණෙ) වඩයි. |
| බ්‍රෑති | (ක්‍රි) (d) (භු) බ්‍රෑ, වියත්තිය, වාචායං, වියත් ශබ්දයෙහි + ති) කියයි. |
| බ්‍රෑති | (බ්‍රෑ+අ) කියයි. |
| බ්‍රෑහ | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි, බ්‍රැහති, වඩයි. |
| බ්‍රෑහන | (න) වැඩිකිරීම; වැඩීම. |
| බ්‍රෑහන | (න) වැඩීම, කීම. |
| බ්‍රෑහිත | (ති) වඩනා ලද, නැවත නැවත වඩනා ලද. |
| බ්‍රෑහෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) බ්‍රැහ, වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ති) (බ්‍රෑහ + ණෙ + ති) වඩයි. |
| බ්‍රෑහෙතු | (පු) වඩන්නා. |
| බ්‍රෑහෙතුං | (නි) වඩන්නට. |
| බ්‍රෑහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වඩා; වර්ධනය කොට. |
| භ | (අ) නැකැත්, තාරකා. |
| භකුටි | (ඉ) උදාරකම නිසා අනුන් පහත් කොට සිතීම, නොසැලකිලි ගතිය. |
| භක්ඛ | (චු) භක්ඛනෙ, කෑමෙහි, භක්ඛෙති, භක්ඛයති = කයි. |
| භක්ඛ | (පු) භක්ෂණය, අනුභවය, කෑම. |
| භක්ඛ | (3) අනුභව කළ යුතු; කෑ යුතු. |
| භක්ඛක | (පු) භක්ෂණසීලියා = කෑදරයා, අනුභව කරන්නා. |
| භක්ඛක | (3) කන්නා. |
| භක්ඛති | (භක්ඛ+අ) අනුභව කරයි; කයි. |
| භක්ඛන | (න) අනුභවය; කෑම. |
| භක්ඛන | (න) භක්ෂණය, අනුභවය, කෑම. |
| භක්ඛාචරියා | (ඉ) පිඬු පිණිස හැසිරීම. |
| භක්ඛිත | (ති) අනුභව කළ, කන ලද. |
| භක්ඛිත | (න) අනුභව කළ දෙය; කන ලද. |
| භක්ඛෙති | (භක්ඛ+ණෙ) අනුභව කරයි. |
| භග | (ති) යොනිය, යොනි මාර්ගය, කාමය, සමෘද්ධිය, ප්රධාන බව, ධර්මය, වීර්ය්යය, කීර්තිය. |
| භග | (න) පෙරපින; යෝනිය; වාසනාව; ස්ත්රී නිමිත්ත. |
| භගණ්ඩ | (භු) සෙචනෙ, තෙත්වීමෙහි, වැගිරීමෙහි. |
| භගන්දලා | (ඉ) භගන්දරාබාධය; මූත්‍ර මල මර්ගයන් අතරෙහි ඇතිවන තුවාලයක්. |
| භගන්දලා(ළා) | (ඉ) එනම් රෝගය, යොනිය පලාගෙන ගෙඩියක් එන දරුණු රෝගයක්, ගුදය පලාගෙන එන ගෙඩි රෝගයක්. |
| භගලවතී | (ඉ) එනම් රාජධානිය. |
| භගලවන්තු | (පු) භගලවතී රැස්වීම් ශාලාව අයත් තැනැත්තා. |
| භගලවරියා | (ඉ) එනම් වැල් ජාතිය. |
| භගවන්තු | (3) පින් ඇති; භාග්‍යවත්; (පු) බුදුරද. |
| භගවන්තු | (පු) පූජාර්‍හය, බුදුරජ. |
| භගිනී | (ඉ) සහෝදරිය, සොහොයුරිය. |
| භගිනී | (ඉ) සොහොයුරිය. |
| භගු | (පු) වෙද කර්තෘ, එනම් ඍෂිවරයෙක්. |
| භග්ග | (පු) ඊශ්වරයා, එනම් ජනපදය, බිඳින ලද්ද. |
| භග්ග | (3) බිඳින ලද; බිඳීගිය; බිඳුණු. |
| භග්ගවී | (ඉ) හීතණ, ඊතණ. |
| භඞ්ග | (න) එනම් වස්ත්‍ර විශේෂය. |
| භඞ්ග | (න) බඳින ලද දෙය; වස්ත්‍ර වර්ගයක්. |
| භඞ්ග | (පු) බිඳීම; විනාශය. |
| භඞ්ග | (පු) භෙදනය, තරඞ්ගය. |
| භඞ්ගක්ඛණ | (පු) විනාශවෙන මොහොත. |
| භඞ්ගානුපස්සනා | (ඉ) බිඳෙන සැටි නුවණින් දැකීම. |
| භචක්ක | (න) නක්ෂත්‍ර චක්රය. |
| භච්ච | (පු) පොෂණය, පොෂ්‍යය, කොමාරභච්ච. |
| භච්ච | (3) පෝෂණය කටයුතු; පෝෂණය කරන ලද; (පු) මෙහෙකරුවා. |
| භජ | (d) තු - සේවනයෙහි වෙන් කිරීමෙහි. |
| භජ | (චු) විස්සාසෙ, විස්වාසයෙහි, භජෙති, භජයති, විස්වාස කෙරෙයි. |
| භජ | (භු) සෙවනෙ, සෙවනයෙහි, භජති = සේවනය කරයි. |
| භජති | (ක්‍රි) භජනය කෙරේ, සේවනය කෙරේ. |
| භජති | (භජ+අ) ආශ්රය කෙරේ; සේවනය කෙරේ. |
| භජන | (න) ආශ්රය; සේවනය. |
| භජන | (න) භජනය කිරීම, සේවනය කිරීම. |
| භජනා | (ඉ) ආශ්රය; සේවනය. |
| භජන්ත | (3) සේවනය කරන; සේවනය කරමින්. |
| භජමාන | (න) යුක්තිසහගත ක්‍රියා, භජනය කිරීම. |
| භජමාන | (3) සේවනය කරන; සේවනය කරමින්. |
| භජි | (භු) අවියත් හඬෙහි, භඤජති, අවියත් ශබ්ද කරයි. |
| භජි | (භු) තාපනෙ, තැවීමෙහි, භජ්ජති, භජ්ජති, තැවෙයි, බඳියි. |
| භජිතබ්බ | (3) සේවනය කළ යුතු. |
| භජිතුං | (නි) සේවනය කරන්නට. |
| භජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සේවනය කොට. |
| භජ්ජ | (භු) පාකෙ, පිසීමෙහි, භජ්ජති, බදියි, පිසයි. |
| භජ්ජති | (ක්‍රි) බඳියි, පුළුටු කරයි, පුළුස්සයි. |
| භජ්ජති | (භජ්ජ+අ) බදියි. |
| භජ්ජන්ත | (3) බදින; බදිමින්. |
| භජ්ජමාන | (3) බදින; බදිමින්. |
| භජ්ජිත | (3) බදින ලද. |
| භජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැද. |
| භජ්ජියමාන | (3) බදිනු ලබන. |
| භඤජති | (භඤජ+අ) කඩා දමයි; බිඳියි; විනාශ කරයි. |
| භඤජන | (න) කැඩීම; බිඳීම. |
| භඤජනක | (3) කඩන; බිඳින. |
| භඤජන්ත | (3) බිඳින; බිඳිමින්. |
| භඤජමාන | (3) බිඳින; බිඳිමින්. |
| භඤජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා; බිඳ. |
| භඤජිය | (පූ.ක්‍රි) කඩා; බිඳ. |
| භඤ්ජ | (භු) භෙදෙ, බිඳීමෙහි, භඤ්ජති, බිඳියි, කඩයි. |
| භඤ්ජක | (පු) කඩන්නා, බිඳින්නා. |
| භඤ්ජක | (3) කඩා දමන්නා; බිඳින්නා; විනාශ කරන්නා. |
| භඤ්ජති | (ක්‍රි) බිඳියි, කඩයි. |
| භඤ්ජන | (න) කැඩීම, බිඳීම. |
| භඤ්ජනක | (පු) බිඳීම, බිඳින්නා. |
| භඤ්ජනී | (ඉ) බිඳින්නී. |
| භට | (පු) භටයා, හේවායා යෝධයා. |
| භට | (පු) භටයා; යුද්ධභටයා; රාජපුරුෂයා. |
| භට | (භු) පරිභාසෙ, පරිභාසනයෙහි, භටති පරිභව කරයි, බණියි. |
| භට | (භු) සෙවායං, මෙහෙකිරීමෙහි, භටති, බැලමෙහෙ කරයි. |
| භට්ඨ | (ති) බදින ලද, ගිලිහුනු දෙය, පිසන ලද්ද. |
| භට්ඨයව | (පු) බැදියව බදිනලද යවහාල්. |
| භඨ | (3) ගිලිහීගිය; පහළ වැටුණු; බඳින ලද; වැටුණු. |
| භඩි | (චු) කල්‍යාණෙ, යහපතෙහි, භණ්ඩෙති, භණ්ඩයති, යහපත කියයි. |
| භඩි | (භු) පරිභාසෙ, බැණීමෙහි, ඩබර කිරීමෙහි, භණ්ඩති, බණියි, භණ්ඩනක. |
| භණ | (භු) කථනෙ, කීමෙහි, භණති, කියයි. |
| භණ | (භු) සද්දෙ ශබ්ද කිරීමෙහි, භණති, ශබ්ද කරයි. |
| භණති | (ක්‍රි) (d) (භු) භණ, භණනෙ, කීමෙහි + ති) කියයි. |
| භණති | (භණ+අ) කියයි; දේශනා කරයි. |
| භණන | (න) කථා කිරීම; කීම. |
| භණන | (න) කීම, බිණීම. |
| භණන්ත | (3) කියන; කියමින්. |
| භණමාන | (3) කියන; කියමින්. |
| භණිත | (ති) කියන ලද, බණින ලද. |
| භණිත | (න) කියන ලද්ද. |
| භණිත | (3) කියන ලද. |
| භණිතබ්බ | (3) කියයුතුවූ. |
| භණිතුං | (නි) කියන්නට. |
| භණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| භණෙ | (අ) නීචාමන්ත්රණයෙහි, කොල, බොල, අඩේ යනාදිය වැනි ආමන්ත්‍ර‍ණයක්. |
| භණෙ | (නි) කොල; බොල; බොලව්. |
| භණ්ටාකී | (ඉ) වම්බටු. |
| භණ්ඩ | (චු) භණ්ඩෙති, භණ්ඩයති, බණියි. |
| භණ්ඩ | (න) උපකරණය; බඩුව. |
| භණ්ඩ | (පු) ඩබරය, දබරය, කලහයට පූර්‍වභාගය. |
| භණ්ඩක | (න) උපකරණය; බඩුව. |
| භණ්ඩති | (ක්‍රි) (දණ්ඩ + ති) ඩබර කරයි, |
| භණ්ඩති | (භඩි+අ) කලහකරයි; කොලාහල කරයි. |
| භණ්ඩන | (න) කලහ කිරීම. |
| භණ්ඩන | (න) විවාදය, කලහයට පෙරාතුව ඇති වන දබරය, දඬුවම. |
| භණ්ඩනක | (පු) දබරය, දබර කරන්නා. |
| භණ්ඩාකී | (පු) වම්බටු බණ්ඩක්කා ද වියහැක. |
| භණ්ඩාගාර | (න) ධනාගාරය. |
| භණ්ඩාගාරික | (පු) භාණ්ඩාගාරයෙහි නියුක්තයා. |
| භණ්ඩික | (ඉ) බඳුවද. |
| භණ්ඩික | (පු) බඩුමිළ, පොට්ටනිය, පොදිය. |
| භණ්ඩිකා | (ඉ) පොදිය; මිටිය. |
| භණ්ඩිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලහ කොට. |
| භණ්ඩිල | (පු) මහරි රුක. |
| භණ්ඩී | (ඉ) වැල්මදට. |
| භණ්ඩු | (පු) හිස මුඩුකළ තැනැත්තා. |
| භණ්ඩු | (3) බූගෑ හිසැත්තා. |
| භණ්ඩුකම්ම | (න) හිස බූගෑම. |
| භණ්ඩුකම්ම | (න) හිසකෙස් කැපීම, ශ්රමණ භූමියට පැමිණීම පිළිබඳව ප්රථම කොට හිස මුඩු කිරීම. |
| භණ්ඩෙති | (භඩි+ණෙ) කලහකරයි; කොලාහල කරයි. |
| භත | (ති) ආධාර කළ, උපකාර කළ, වැඩූ, පොෂ්‍ය කළ. |
| භත | (3) ඇති දැඩි කළ; ගෙනෙන ලද; පෝෂිත වූ; (පු) මෙහෙකරුවා. |
| භතක | (පු) කුලී කරුවා; මෙහෙකරුවා. |
| භතක | (පු) මෙහෙකරන්නා, බැලමෙහෙවර කරන්නා. |
| භති | (ඉ) කුලිය; පඩිය; බැලය. |
| භති | (ඉ) බැලමෙහෙය, පොෂණය, වැටුප්. |
| භතිකා | (ඉ) වැටුප්, ගෙවීම්, කුලිය. |
| භත්ත | (න) ආහාරය; බත. |
| භත්ත | (න) බත, ආහාරය. |
| භත්තකාර | (පු) අරක්කැමියා, සූදයා, බත පිසන්නා. |
| භත්තකාරක | (පු) අරක්කැමියා; කෑම පිළියෙළ කරන්නා. |
| භත්තකිච්ච | (න) ආහාරානුභවය; බත්කිස. |
| භත්තකිලමථ | (පු) ආහාර ගැනීමෙන් පසු ඇතිවන ක්ලාන්ත ගතිය. |
| භත්තගාම | (පු) තබාට අයබදු ලැබෙන ගම; නින්දගම. |
| භත්තග්ග | (න) ආහාර අනුභව කරන තැන හෝ ශාලාව. |
| භත්තපුට | (න) බත් මුල; බත්බැඳි ගොටුව. |
| භත්තපුටක | (න) බත් මුල; බත්බැඳි ගොටුව. |
| භත්තවිස්සග්ග | (පු) අනුභව කරවීම; වැළඳවීම. |
| භත්තවෙතන | (න) ආහාර හා කුලිය. |
| භත්තවෙලා | (ඉ) ආහාර ගන්නා වේලාව. |
| භත්තසම්මද | (පු) ආහාර ගැනීමෙන් පසු ඇතිවන ක්ලාන්ත ගතිය. |
| භත්ති | (ඉ) ආදරය; ඇදහීම; භක්තිය; විශ්වාසය. |
| භත්ති | (ඉ) භක්තිය, විභාගය, සේවනය. |
| භත්තික | (3) භක්ති ඇත්තා. |
| භත්තිමන්තු | (3) භක්ති ඇත්තා. |
| භත්තු | (පු) පෝෂණය කරන්නා; ස්වාමිපුරුෂයා. |
| භත්තු | (පු) සැමියා, ස්වාමිපුරුෂයා, පොෂ්‍ය කරන්නා. |
| භත්තුද්දෙසක | (පු) බත් උදෙසන්නා, දානාරාධනා පිළිගන්නා භික්ෂුව. |
| භත්තුද්දෙසක | (3) බත් නියම කරන්නා. |
| භදන්ත | (පු) ගරුකටයුතු; පින්වතාණෝ; ස්වාමීන් වහන්සේ. |
| භදි | (දි) කල්‍යාණෙ, කල්‍යාණ කර්‍මයෙහි. |
| භදි | (භු) සුඛිතෙ, සුවපත් බැව්හි, භන්දති, යහපති, භද්දෙ. |
| භද්ද | (ති) ඉෂ්ට, සුන්දර, |
| භද්ද | (භු) කල්‍යාණෙ, කල්‍යාණ කර්‍මයෙහි. |
| භද්ද | (3) යහපත්; ශුභ වූ. |
| භද්දක | (ති) යහපත්. |
| භද්දක | (න) යහපත; යහපත් දෙය; යහපත් වූ. |
| භද්දකච්චානා | (ඉ) එනම් ඇත්තී යසොධරා දෙවී. |
| භද්දකච්චානා | (ඉ) යසෝධරා දේවිය. |
| භද්දකප්ප | (පු) භද්‍ර‍කල්පය, බුදුවරුන් පස් නමක් පහළ වීමෙන් ශ්‍රේෂ්ඨ වන කල්පය, උත්තම කල්පය. |
| භද්දකුම්භ | (පු) පිරුණු කළය. |
| භද්දකුම්භ | (පු) පූර්ණ කුම්භය, පුන්කළස |
| භද්දඝට | (පු) ලොතරැයි නොම්මර ඇදීමේ යොදන කළයක්. |
| භද්දදාරු | (පු) දේවදාර ගස. |
| භද්දදාරු | (පු) දේවදාරු, දේවදාර. |
| භද්දන්ත | (ති) පින්වත, ශාසනික ආමන්ත්රණයෙහි, ස්වාමීනි. |
| භද්දන්ත | (ති) පින්වත. |
| භද්දන්ත | (පු) ගරුකටයුතු; පින්වතාණෝ; ස්වාමීන් වහන්සේ. |
| භද්දන්තික | (ති) පින්වත, භදන්ත, |
| භද්දපණ්ණි | (ඉ) ඇද්දෙමට. |
| භද්දපදා | (ඉ) නැකතක නමක්; පුවපුටුපය. |
| භද්දපදා | (ඉ) පුවපුටුප නැකත. |
| භද්දපීඨ | (න) භද්රපීඨය, වේවැල් පුටුව. |
| භද්දපීඨ | (න) වේවැල් පුටුව. |
| භද්දමුඛ | (3) යහපත් මුහුණ ඇති. |
| භද්දමුත්ත | (න) කලාඳුරු අල. |
| භද්දමුත්ත | (න) වම්මුතු, කලාඳුරු. |
| භද්දමුත්තනක | (න) කලාඳුරු අල. |
| භද්දයුග | (න) අගසව් දෙනම; උසස් ජොඩුව. |
| භද්දලතා | (ඉ) ආදිකල්පයෙහි පහළ වූ මිහිරි රසැති වැල් වර්ගයක් = බදාලතා. |
| භද්දසාල | (පු) ශාලරාජ වෘක්ෂය, යහපත් සල් රුක. |
| භද්දසිරි | (ඉ) චන්දන, සඳුන්, |
| භද්දා | (ඉ) නමක්; සොඳුරු ස්ත්රිය. |
| භද්දිකා | (ඉ) යහපත; යහපත් දෙය; යහපත් වූ. |
| භද්දෙක | (ති) හොඳ එක, යහපත් එක. |
| භද්‍ර | (3) යහපත්; ශුභ වූ. |
| භද්‍රමුඛ | (3) යහපත් මුහුණ ඇති. |
| භනත්තන | (න) කලබලය; භ්‍රාන්ත බව. |
| භන්ත | (3) කම්පිත වූ; භ්‍රාන්ත වූ. |
| භන්තෙ | (අ) ආමන්ත්රණයෙහි, ස්වාමීනි, පින්වතුන් වහන්ස. |
| භන්තෙ | ස්වාමීනි. |
| භබ්බ | (ති) භව්‍ය, යොග්‍ය, මතුවන දෙය. |
| භබ්බ | (භු) හිංසායං, හිංසාවෙහි, භබ්බති, පෙළයි. |
| භබ්බ | (3) ශක්තිමත්; සමර්ථ; සුදුසු. |
| භබ්බතා | (ඉ) යෝග්‍යබව; සමර්ථබව; සුදුසු බව. |
| භම | (පු) කැරකීම; දියසුළිය; සුළිය. |
| භම | (පු) ජල නිර්‍ගමය, භිත්ති ආකාරාදියෙන් ජලය පිටවීමට තනන වාරිමාර්ගය, ලියන වඩුවාගේ උපකරණයක්, මිථ්‍යාමතිය, කරකැවිල්ල, භ්රමණය කර කැවීම. |
| භමකර | (පු) ලියන වඩුවා. |
| භමකාර | (පු) ලියනවඩුවා ලියනපට්ටල්කාරයා |
| භමති | (ක්‍රි) (භමු + ති) භ්රමණය වෙයි, කරකැවෙයි. |
| භමති | (භමු+අ) ඇවිදියි; කරකැවේ; කැරකේ; භ්රමණය වේ. |
| භමන්ත | (3) ඇවිදිමින්; කැකෙමින්; කැරකෙන. |
| භමර | (පු) බමරා; බඹරා. |
| භමර | (පු) බඹරා, බමරා, මීමැස්සා විරෙළුයා. |
| භමරිකා | (ඉ) කරකවන බඹරය. |
| භමරිකා | (ඉ) මීමැස්සා. |
| භමු | (ඉ) ඇස්බැමය. |
| භමු | (පු) බැම, ඇහිබැම. |
| භමු | (භු) අනවට්ඨානෙ, අනවස්ථානයෙහි, භමති, භ්රමණය වෙයි, මුළාවෙයි. |
| භමුක | (පු) ඇහිබැම. |
| භමුකා | (ඉ) ඇස්බැමය. |
| භය | (න) බිය, බය. |
| භය | (න) බිය; භයවීම. |
| භයඞ්කර | (ති) භයානකය. |
| භයඞ්කර | (3) භය උපදවන. |
| භයදස්සාවි | (3) භය දකින්නා. |
| භයදස්සී | (3) භය දකින්නා. |
| භයහෙරව | (න) මහත් බව, භයානක |
| භයානක | (න) බියකරු දෙය. |
| භයානක | (න) මහත්බය. |
| භයානක | (3) භය එළවන. |
| භයාවහ | භය එළවන. |
| භයාවහ | (3) බියකරු දෙය; භය එළවන. |
| භර | (පු) බර, අතිශය, පොෂණය. |
| භර | (භු) පොසනෙ, පොෂ්‍යය කිරීමෙහි, භරති, පොෂ්‍යය කරයි. |
| භර | (3) පෝෂණය කළ හැකි. |
| භරණ | (න) ඇති දැඩි කිරීම; පෝෂණය. |
| භරණ | (න) වැලුක්. |
| භරණි | (ඉ) බෙරණ නැකත. |
| භරණී | (ඉ) බෙරණ නැකත. |
| භරණ්‍ය | (න) වැලුප්, පොෂණීය ද්රව්යය. |
| භරත | (ති) බරවන ලද, පිරුණු. |
| භරති | (ක්‍රි) පොෂ්‍යය කෙරෙයි. |
| භරති | (භර+අ) ඇතිදැඩි කෙරේ; පෝෂණය කෙරේ. |
| භරිත | (3) පිරුණු; පෝෂිත වූ; බරවූ. |
| භරියා | (ඉ) භර්‍ය්‍යාව, බිරිය. |
| භරියා | (ඉ) භාර්යාව. |
| භරු | (න) භරු රට, භරු රට්ඨ, භරු කච්ඡක, එනම් රාජධානිය. |
| භරුකච්ඡක | (පු) භරු රට වැසියා. |
| භල | (භු) බැණීමෙහි පෙළීමෙහි, භලති = බණියි, පෙළයි. |
| භල්ල | (භු) ගරහන, ගැරහීමෙහි, භල්ලති = බණී. |
| භල්ලක | (පු) තඹ (ලෝහ) විශේෂයක්. |
| භල්ලාටක | බදුල්ල, භල්ලාතක. |
| භල්ලාතක | (3) බදුල්ලගස. |
| භල්ලාහික | (ති) බදුල්ල ගස, භල්ලාටක. |
| භල්ලි | (ති) බදුල්ලගස. |
| භල්ලී | (ඉ) බදුල්ලගස. |
| භල්ලූක | (පු) වලසා. |
| භව | (පු) අභිවෘද්ධිය; ඉපදීම; උපදිනා තැන; වීම. |
| භව | (පු) වෘද්ධි, උත්පත්ති, කාමධාතු ආදීභව, ලොක, පැමිණීම, විද්‍යමානභාවය, සංසාරය, ශාස්වත දෘෂ්ටිය, ඊශ්වරයා. |
| භවග්ග | (පු) අකනිටා බඹලොව; ඉතා උඩින් පිහිටි සත්වයන් උඵදනා තැන. |
| භවග්ග | (පු) භවාග්‍ර‍ය, අකනිට්ඨය, භවාග්‍ර‍ය. |
| භවඞ්ග | (න) ඉපදීමේදී ඇතිවූ මුල් සිත (රූපාදී අරමුණක් නොගන්නාවිට ඒ සිත පවතී. |
| භවඞ්ග | (පු) - (න) භවාඞ්ගය. |
| භවචක්ක | (න) පටිච්ච සමුප්පාදය; සසර උපදිමින් ඇවිදීම. |
| භවචක්ක | (න) සංසාරචක්‍ර‍ය, සංසාරය. |
| භවච්ඡන්ද | (පු) භවතෘෂ්ණාව, භවාසාව, භවසැපතෙහි ආසාව, |
| භවතණ්හා | (ඉ) ඉපදීමේ ආශාව. |
| භවතණ්හා | (ඉ) භවතෘෂ්ණාව, භවාසාව. |
| භවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි + ති) වෙයි, සිදුවෙයි. |
| භවති | (භු+අ) උපදී; දියුණු වේ; වේ; සිදුවේ. |
| භවන | (න) විද්‍යමානත්වය, ගෘහය. |
| භවන | (න) වීම; සිදුවීම. |
| භවනෙත්ති | (ඉ) ඉපදීමේ ආශාව. |
| භවනෙත්ති | (ඉ) භවතෘෂ්ණාව, භවරෑන. |
| භවන්ත | (පු) භවාන්තය, සංසාරාන්තය, මොක්ෂය, නිවන. |
| භවන්ත | (3) අභිවෘද්ධි ඇත්තා; පින්වත්; පින්වතා; වෙන; වෙමින්; සිදුවෙමින්. |
| භවන්තග | (3) භවයේ කෙළවරට ගිය; සසරින් එතෙර වූ. |
| භවන්තගූ | භවයාගේ කෙළවරට පැමිණි තැනැත්තා, රහත්හු. |
| භවන්තගූ | (3) භවයේ කෙළවරට ගිය; සසරින් එතෙර වූ. |
| භවන්තර | (න) අන්‍ය උප්පත්තියක්; අන්‍යභවයක්. |
| භවන්තර | (න) අන්‍යභාවය, පෙරජාතිය. |
| භවන්තර | (න) සසරවාසය ඇති අතර, සංසාර ප්රවෘත්තිය පවත්නා අතර, සසරවාසයෙහි. |
| භවමාන | (3) පින්වත්; වෙන; වෙමින්; සිදුවෙමින්. |
| භවරාග | (පු) භවතෘෂ්ණාව, රූපාරූප භවයන් පිළිබඳ රාගය, ධ්‍යාන නිකන්තිය, ශාස්වත දෘෂ්ටිය සහගතරාගය. |
| භවසංයොජන | (න) ඉපදීමේ ආශාව නමැති බැම්ම. |
| භවසංයොජන | (න) භවයෙන් භවය බැඳීම කරන සංයොජන ධර්ම. |
| භවසල්ල | (පු) භවාසා හුල. |
| භවසාත | (න) භව සැපය, සසර සැපය. |
| භවහෙද | (පු) භවවිශේෂ, ලෝකප්‍රභෙද. |
| භවාභව | (පු) ඒ මේ භවය; භවයෙන් භවය. |
| භවාභව | (පු) කුදුමහත්බව, භවයාගේ අභාවය, ප්‍ර‍ණීතා ප්‍ර‍ණීතභව. |
| භවාසාව | (පු) ශාස්වත දෘෂ්ටි සහගත රාගය, භවතෘෂ්ණාව. |
| භවිතබ්බ | (3) වියයුතු. |
| භවිතුං | (නි) වන්නට. |
| භවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වී; සිදුවී. |
| භවූප්පතති | (ඉ) භවොත්පත්තිය, සසර ඉපදීම. |
| භවෙය්‍ය | (භු+එය්‍ය සත්තමි) වන්නේ නම්. |
| භවෙසනා | (ඉ) නැවත ඉපදීම සෙවීම. |
| භවෙසනා | (ඉ) භවය ඇසුරු කිරීම, භවසැපත සෙවීම. |
| භවොඝ | (පු) ඉපදීම නමැති සැඬපහර. |
| භවොඝ | (පු) භවරාගය, රූපාරූපයන්හි පවත්නා ඡන්ද රාගය, භවොඝය. |
| භස | (දි) අධොපතනෙ, පහතට වැටීමෙහි භස්සති, බසී, පහතට බසී. |
| භස | (භු) භස්මීකරණෙ, හලුකිරීමෙහි. |
| භසක | (පු) බල්ලා. |
| භංසු | (භු) අධොපතනෙ, යටට හෙළීමෙහි, භංසති, බසී, පහතට බසී. |
| භස්තා | (ඉ) භස්ත්‍රාව, පසුම්බිය. |
| භස්තා | (ඉ) මයිනහම; සම්පසුම්බිය. |
| භස්ම | (න) අළු. |
| භස්ම | (න) හළු, අළු. |
| භස්මගන්ධීනී | (ඉ) හරෙණු. |
| භස්මච්ඡන්න | (3) අළුවලින් වැසුණු. |
| භස්මපූට | (පු) අළු පොට්ටනිය. |
| භස්ස | (චු) සන්තප්පනෙ, සන්තර්‍පණයෙහි, භස්සෙති, භස්සයති, තැතිගන්වයි. |
| භස්ස | (න) දෙඩවීම; දෙඩීම. |
| භස්ස | (පු) ඝොෂාව, වචන කොලාහලය. |
| භස්ස | (භු) කථායං, කථාකිරීමෙහි, භස්සති, කථාකරයි. |
| භස්ස | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, භස්සති = බබලයි. |
| භස්සති | (ක්‍රි) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| භස්සති | (භස+ය) පහළ බසී. |
| භස්සන්ත | (3) පහළ බසින; පහළ බසිමින්. |
| භස්සර | (ති) බබලන සුලුදේ, කාන්තිමත් දේ. |
| භස්සර | (3) බබළන; රැස්විහිදුවන. |
| භස්සාරාමතා | හිස් කථාවෙහි ඇලුම් ඇති බව. |
| භස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පහළ බැස. |
| භා | (ඉ) ආලෝකය; රශ්මිය. |
| භා | (ඉ) රස්මිය, දීප්තිය. |
| භා | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, භාති, බබලයි, පටිභාති වැටහෙයි. |
| භාකුටික | (න) බැමිබිඳීම, භාකුටී. |
| භාකුටික | (3) බැමහකුළුවන ස්වභාව ඇති. |
| භාකුටී | (ඉ) බැම හැකිළීම, බැම බිඳීම, රවා බැලීම. |
| භාග | (පු) කොටස, දෛවය, කෘතපුණ්‍ය භාවය. |
| භාග | (පු) කොටස; පංගුව. |
| භාගධෙය්‍ය | (න) දෛවය, පෙර ජන්මයෙහි කළ කර්මය, පූර්ව කර්ම විපාකය. |
| භාගධෙය්‍ය | (න) දෛවය. |
| භාගධෙය්‍ය | (න) පෙරපින. |
| භාගධෙය්‍ය | (පු) කරවුවර. |
| භාගවන්තු | (3) කොටස් ඇත්තා. |
| භාගසො | (නි) කොටස් වශයෙන්. |
| භාගාදික | (පු) කොටස් |
| භාගි | (3) කොටස් කාරයා; ලබන්නා. |
| භාගිනෙය්‍ය | (පු) බෑනා; සොහොයුරියගේ පුතා. |
| භාගිනෙය්‍ය | (පු) සහෝදරීගේ පුතා = බෑනා. |
| භාගිනෙය්‍යා | (ඉ) ලේලි; සොහොයුරියගේ දූ. |
| භාගිමන්තු | (පු) කොටස් හිමියා, කොටස් ඇත්තා. |
| භාගිය | (පු) කොටස් අයිතිකාරයා, කොටස් හිමියා. |
| භාගිය | (3) කොටසට අයත්; සම්බන්ධ වූ. |
| භාගිරථි | (ඉ) ගංගා මහා නදිය. |
| භාගිරථී | (ඉ) එනම් ගංගාව. |
| භාගී | (පු) කොටස් ඇත්තා, කොටස් හිමියා. |
| භාග්‍ය | (න) දෛවය; පෙර පින. |
| භාග්‍ය | (න) පුණ්‍යාපුණ්‍යාකර්‍මවිපාකය, දෛවය. |
| භාග්‍යවන්තු | (පු) භාග්‍ය ඇත්තා. |
| භාග්‍යවිහීන | (න) භාග්‍යය නැත්තා, කළ පින් නැත්තා. |
| භාජ | (චු) පුථක්කරණෙ, වෙන් කිරීමෙහි, බෙදීමෙහි, භාජෙති, භාජයති = බෙදයි, වෙන් කරයි. |
| භාජක | (පු) බෙදන්නා, බෙදීම් කරන්නා. |
| භාජක | (3) බෙදන්නා. |
| භාජන | (න) පිහිටීමට උපකාරවනදෙය; බෙදීම; භාජනය; වෙන් කිරීම. |
| භාජන | (න) බෙදීම, බඳුන, වළඳ. |
| භාජනන්තර | (න) භාජනවිශේෂ. |
| භාජනවිකති | (ඉ) භාජන වර්ගය. |
| භාජයමාන | (3) බෙදන; බෙදමින්. |
| භාජි | (චු) පුථක්කරණෙ, වෙන් කිරීමෙහි, භාජෙති, භාජයති, බෙදයි. |
| භාජික | (ති) බෙදනලද, කොටස් කළ. |
| භාජිත | (3) බෙදන ලද; වෙන කළ. |
| භාජියති | (භාජ+ඊ+ය) බෙදනු ලැබේ. |
| භා‍ජෙතබ්බ | (3) බෙදිය යුතු. |
| භාජෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) පුථක්කරණෙ, කොටස් කිරීමෙහි + ති) භාජ + තණ + - (ති) බෙදයි, කොටස් කරයි. |
| භාජෙති | (භාජ+ණෙ) බෙදයි; වෙන් කරයි. |
| භාජෙතු | (පු) බෙදන්නා. |
| භාජෙතුං | (නි) බෙද්නනට. |
| භාජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බෙදා. |
| භාජෙන්ත | (3) බෙදන. |
| භාජෙන්ත | (3) බෙදමින්. |
| භාණ | (පු) වචන ඇත්තා, කියන්නා, |
| භාණක | (පු) කියන්නා, මහසැළිය. |
| භාණක | (පු) තාච්චිය; මහසැළිය; සඟිආදිය කට පාඩමෙන් කියන්නා. |
| භාණවාර | (පු) අකුරු 8000 කින් පරිමිත කොටස; බණවර. |
| භාණී | (පු) කියන්නා. |
| භාණී | (3) කියන්නා. |
| භාණෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) භණ, භණනෙ, කීමෙහි + ණෙ + ති) කියවයි. |
| භාණ්ඩාගාර | (න) බඩු ගබඩාව. |
| භාතර | (පු) බෑයා, සහෝදරයා. |
| භාති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා, දිත්තියං, දිලිසීමෙහි + ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| භාති | (භා+අ) බබළයි. |
| භාතික | (පු) බෑයා, සහෝදරයා. |
| භාතික | (පු) සොහොයුරා. |
| භාතු | (පු) කුසෙහි හොත්තා, සහෝදරයා. |
| භාතු | (පු) සොහොයුරා. |
| භාතුක | (පු) සොහොයුරා. |
| භාතුභගිනි | (ඉ) සහෝදර සහෝදරියෝ. |
| භානු | (පු) ආලෝකය; සූර්යයා. |
| භානු | (පු) සූර්ය්යයා, රස්මිය. |
| භානුමන්තු | (3) එළිය ඇත්තා; සූර්යයා. |
| භානුමන්තු | (පු) රස්මි ඇත්තා, සූර්‍ය්‍යා, ගින්න. |
| භාම | (d) වූ - කොධෙ, කිපීමෙහි. |
| භාම | (භු) කොපෙ, කිපීමෙහි, භාමති = කිපෙයි. |
| භාමර | (පු) මී පැණි, |
| භායති | (ක්‍රි) (d) (භු) භී, භයෙ, බිය වීමෙහි + ති) බියවෙයි. |
| භායති | (භී+අ) භයවේ. |
| භායන | (න) බියවීම. |
| භායන්ත | (3) භයවෙන; භයවෙමින්. |
| භායමාන | (3) භයවෙන; භයවෙමින්. |
| භායාපෙති | (භී+ණාපෙ) භයකරවයි. |
| භායිත | (3) භය වූ; භයටපත්. |
| භායිතබ්බ | (පු) බියවිය යුත්ත, |
| භායිතබ්බ | (3) භයවිය යුතු. |
| භායිතබ්බක | (පු) බියවිය යුත්තා. |
| භායිතුං | (නි) භයවන්නට. |
| භායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) භයවී. |
| භාර | (පු) පැවරීම; බර; භාරවීම. |
| භාර | (පු) බර, පලම් දෙදහසෙක බර. |
| භාරක | (පු) බර, පලම් දෙදහසෙක බර. |
| භාරත | (න) ජම්බූද්විපය, දඹදිව |
| භාරතක | (පු) භාරතයෙන් පැවතෙන කුඩා ජාතිකයා. |
| භාරතී | (ඉ) තෙපුල, වචනය. |
| භාරද්වාජ | (පු) එනම් ගොත්රය එනම් තැනැත්තා. |
| භාරද්වාජි | (ඉ) වනකපු, භාරද්වාජගොත්‍ර ඇත්තී. |
| භාරනික්ඛෙපන | (න) බර බහා තැබීම; බර බිම තැබීම. |
| භාරපාදතා | (ඉ) බරවූ (මහත්) පාද ඇති බව, බරවා රෝගය. |
| භාරමොචන | (න) බර මිදීම, බරින් මිදීම, දරු ප්රසූතය. |
| භාරමොචන | (න) බරෙන් නිදහස් කිරීම. |
| භාරවාහ | (පු) බර උසුලන්නා, බර අදින්නා. |
| භාරවාහී | (3) බර උසුළන්නා. |
| භාරවොරොපන | (න) බර බහා තැබීම. |
| භාරවොරොපන | (න) බර බිම තැබීම. |
| භාරහාර | (3) බරගෙන යන්නා. |
| භාරික | (පු) බර අදින්නා, බර උසුලන්නා. |
| භාරික | (3) පිරුණු; බර වූ; (පු) බරගෙන යන්නා. |
| භාරිය | (පු) භාරික, බර අදින්නා, බර උසුලන්නා. |
| භාරිය | (3) බරපතළවූ; බරැති; බැරෑරුම්. |
| භාරී | (පු) බර උසුලන්නා, බර ගෙන යන්නා. |
| භාරුකච්ඡක | (පු) එනම් ජනපදය. |
| භාව | (පු) අදහස; වීම; ස්වභාවය. |
| භාව | (පු) පදාර්ථ, විද්‍යමාන, අභිප්‍රාය, ක්‍රියා ස්වභාව වීම, පුරුෂෙන්ද්‍රිය, ස්ත්‍රීන්ද්‍රිය. |
| භාවනා | (ඉ) අනිත්‍යාදිය මෙනෙහි කිරීම. |
| භාවනා | (ඉ) බෙහෙත් කැවීම. |
| භාවනා | (ඉ) වැඩිකිරීම; වැඩීම. |
| භාවනා | (ඉ) වැඩීම, රාගද්වේෂාදිය මර්දනය කරන්නා වූ සිතිවිලි සිතීම, යම් ධර්මයක් නැවත නැවත මෙනෙහි කිරීම. |
| භාවනානුයොග | (පු) භාවනාවෙහි යෙදීම. |
| භාවනාමය | (3) භාවනාවෙන් හටගත්. |
| භාවනාවිධාන | (න) භාවනා පිළිවෙළ. |
| භාවනීය | (ති) වැඩිය යුතු. |
| භාවනීය | (3) ගෙෞගෞරව කටයුතු; දියුණු කළයුතු. |
| භාවයමාන | (3) වඩන; වඩමින්. |
| භාවිත | (ති) වඩනා ලද, භාවනා කළ, සුවඳ කවන ලද්ද. |
| භාවිත | (3) දියුණු කළ; වැඩූ. |
| භාවිතත්ත | (ති) වඩනා ලද (සිත්) ආත්මය. |
| භාවිතත්ත | (න) වැඩූ බව. |
| භාවිතත්ත | (3) දමනය කළ ඉඳුරන් ඇති; සිත දියුණු කළ. |
| භාවී | (පු) වඩන සුලු තැනැත්තා. |
| භාවී | සිදුවන දෙය. |
| භාවෙතබ්බ | (3) වැඩියයුතු. |
| භාවෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සත්තායං, වීමෙහි + ති) වඩයි, වර්ධනය කරයි. |
| භාවෙති | (භු+ණෙ) දියුණු රයි; මෙනෙහි කරයි; වඩයි. |
| භාවෙතුං | (නි) වඩන්නට. |
| භාවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දියුණු කොට; වඩා. |
| භාවෙන්ත | (3) වඩන; වඩමින්. |
| භාස | (චු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි, භාසෙති, භාසයති, ගනී. |
| භාස | (පු) කීම, කථනය. |
| භාස | (භු) ඔභාසෙ, බැබලීමෙහි, ඔභාසති, බබලයි. |
| භාස | (භු) වාචායං, වියත් බසෙහි, භාසති, කියයි. |
| භාසක | (පු) කියන්නා, කථා කරන්නා. |
| භාසක | (3) කියන්නා. |
| භාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාස, වියත්තීයං වාචාය, වියත් බිනීමෙහි + - (ති) භාස + ති) කියයි, කථා කරයි. |
| භාසති | (භාස+අ) කියයි; බබළයි. |
| භාසන | (න) කීම, කථා කිරීම. |
| භාසන | (න) කීම. |
| භාසන්ත | (3) කියන්නා; කියමින්; බබළමින්. |
| භාසපක්ඛි | (පු) ඝොෂ්ටකුක්කුට පක්ෂියා = ඇටි කුකුළා. |
| භාසමාන | (3) කියන්නා; කියමින්; බබළමින්. |
| භාසා | (ඉ) කීම; භාෂාව. |
| භාසා | (ඉ) භාෂාව, තෙපුල, ඒ ඒ ජාතීන් පිළිබඳ භාෂා. |
| භාසිත | (ති) කියන ලද, තෙපුල. |
| භාසිත | (න) කීම. |
| භාසිත | (3) කියනලද; කී. |
| භාසිතබ්බ | (3) කියයුතු. |
| භාසිතුං | (නි) කියන්නට. |
| භාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| භාසී | (පු) කියන සුල්ලා, කියන ස්වභාව ඇත්තා. |
| භාසී | (3) කියන්නා. |
| භාසුර | (ති) බබලන සුලු දෙය, දීප්තිමත් දෙය. |
| භාසුර | (3) බබළන. |
| භිකඛුනූපස්සය | භික්ෂුණීන්ගේ ආශ්‍රමය. |
| භික්ඛ | (න) යාඥාව, ආහාරය, භික්ෂාව. |
| භික්ඛ | (භු) යාචනෙ, සිඟීමෙහි, භික්ඛති, සිඟයි. |
| භික්ඛක | (පු) සිඟන්නා, යාඥා කරන්නා. |
| භික්ඛක | (පු) සිඟන්නා. |
| භික්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) භික්ඛ, යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි + ති) සිඟයි, ඉල්වයි. |
| භික්ඛති | (භික්ඛ+අ) ආහාර ඉල්වයි; පිඬු සිඟයි; සිඟයි. |
| භික්ඛන | (න) සිඟීම, යාඥාව. |
| භික්ඛන | (න) සිඟීම. |
| භික්ඛා | (ඉ) ආහාරය; සිඟීම. |
| භික්ඛා | (ඉ) භික්ෂාව, සිඟා ලබන ලද්ද, ආහාරය. |
| භික්ඛාචාර | (පු) පිඬු පිණිස හැසිරීම. |
| භික්ඛාහාර | (පු) සිඟීමෙන් ලත් ආහාර. |
| භික්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිඟා. |
| භික්ඛු | (පු) පැවිද්දා; භික්ෂුව. |
| භික්ඛු | (පු) භික්ෂුව, ශ්රමණයා, පැවිද්දා. |
| භික්ඛු සඞ්ඝෙ | (පු) භික්ෂු සමූහයා. |
| භික්ඛුක | (පු) භික්ෂුව. |
| භික්ඛුනී | (ඉ) භික්ෂුණිය, මෙහෙණ. |
| භික්ඛුනී | (ඉ) භික්ෂුණිය; මෙහෙණිය. |
| භික්ඛුභාව | (පු) භික්ෂුබව. |
| භික්ඛුසංඝ | (පු) භික්ෂු සමූහය. |
| භිංගරාජ | (පු) කීකිරිඳිය. |
| භිඞ්ක | (පු) ඇත් පැටවා. |
| භිඞ්ක | (පු) ඇත් පැටියා, ඇත් පොවුවා. |
| භිඞ්කාර | (පු) පැන් කෙණ්ඩිය. |
| භිඞ්කාර | (පු) රන් කෙණ්ඩිය, කෙණ්ඩිය, මොනර තුඩු ආකාර බලි කර්ම පිණිස තනන ලද භාජනයක්. |
| භිඞ්ග | (පු) නීල කොබෙයියා. |
| භිඞ්ගරාජ | (පු) කීකිරිඳිය, භෘඞ්ගරාජ |
| භිජ්ජති | (භිද+) බිඳේ. |
| භිජ්ජන | (න) බිඳීම, කැඩීම. |
| භිජ්ජන | (න) බිඳීම; වෙන්වීම. |
| භිජ්ජන්ත | (3) බිඳෙන; බි‍ඳෙමින්. |
| භිජ්ජමාන | (3) බිඳෙන; බි‍ඳෙමින්. |
| භිජ්ජිති | (ක්‍රි) (d) (භු) භිද, විදාරෙණ, බිඳීමෙහි + ති) භිද + ජ්ජ + - (ති) බිඳියි. |
| භිජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බිඳී. |
| භිත්ති | (ඉ) බිත්ති, බිතු. |
| භිත්ති | (ඉ) බිත්තිය. |
| භිත්තික | (ති) බිත්ති ඇති, බිත්ති සහිත. |
| භිත්තික | (3) බිත්ති ඇති. |
| භිත්තිපාද | (පු) කයිරුව; බිත්තිය මුල. |
| භිද | (දි) විදාරණෙ, බිඳීමෙහි, භිජ්ජති, බිඳියි. |
| භිදි | (රු) විදාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි, භින්දති, බිඳියි. |
| භිදූර | (ති) බිඳෙන ස්වභාව, වජ්‍රායුධය. |
| භින්දති | (ක්‍රි) බිඳියි, පලු කරයි. |
| භින්දති | (භිදි+ංඅ) කඩයි; බිඳියි; විනාශ කරයි. |
| භින්දන | (න) බිඳ දැමීම; බිඳීම. |
| භින්දන | (න) බිඳීම, පලු කිරීම. |
| භින්දන්ත | (න) බිඳණු බව. |
| භින්දන්ත | (3) බිඳින; බිඳිමින්. |
| භින්දමාන | (3) බිඳින; බිඳිමින්. |
| භින්දිත | (3) බිඳිනලද. |
| භින්දිතුං | (නි) බිඳින්නට. |
| භින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බිඳ දමා. |
| භින්දිය | (පූ.ක්‍රි) බිඳ කඩා. |
| භින්දිවාල | (පු) එනම් ආයුධය. |
| භින්න | (ති) පලන ලද, අන්‍යනිශ්‍රිත. |
| භින්න | (3) බිඳිනලද. |
| භින්නනාව | (3) බිඳුණු නැව් ඇති. |
| භින්නපට | (පු) ඉරුණු වස්ත්රය. |
| භින්නමරියාද | (3) ඉක්මවා ගිය සීමා ඇති; ප්රමාණය ඉක්ම වූ. |
| භින්නසීල | (3) බිඳුණු සිල් ඇති. |
| භිය්‍යො | (නි) අධික සේ; වැඩියෙන්. |
| භිය්‍යොසො | (නි) අධික සේ; වැඩියෙන්. |
| භිය්‍යොසොමත්තාය | (නි) අධිකසේ; ප්‍රමාණයට වැඩියෙන් අතිශයෙන්. |
| භිස | (න) නෙළුම් අලය. |
| භිස | (න) නෙළුම් පැලය, නෙළුම් කාහු. |
| භිංස | (ති) බියජනක, බිය උපදවන, භයානක. |
| භිසක්ක | (පු) වෙදා. |
| භිංසන | (න) භයානක, මහත් බය. |
| භිංසන | (3) භය ජනක වූ. |
| භිංසනක | (ති) භය ජනක, භයානක. |
| භිංසනක | (3) භය ජනක වූ. |
| භිසපුප්ඵ | (න) නෙළුම්මල. |
| භිසමුළාල | (න) නෙළුම් අල හා අලයෙන් ඇදීයන දඬු වැනි මුල්. |
| භිංසා | (ඉ) බිය, භය. |
| භිසි | (ඉ) බිසි, මෙට්ටය. |
| භිසි | (ඉ) බිස්ස; බුදිරිය. |
| භිසි | (භු) භය, බියපත් වීමෙහි, භිංසති, බියපත් වෙයි. |
| භිසිකා | (ඉ) කුඩා කොට්ටය, උපධානය. |
| භිසිකා | (ඉ) කුඩා බිස්ස; මෙට්ටයක් වැනි දෙය. |
| භිංසිකා | (ඉ) භය ජනක දේ, බියජනක පෙර නිමිත්ත. |
| භිස්සක | (පු) වෛද්‍යවරයා, වෙද මහතා. |
| භී | (භු) භයෙ, බියවීමෙහි, භායති, බියවෙයි. |
| භීත | (3) බිය වූ; භයටපත්. |
| භීති | (ඉ) භය. |
| භීභච්ච | (ති) පිළිකුල, පිහිකුළු. |
| භීම | (පු) බිය එළවන, භයදෙන. |
| භීම | (3) භයානක වූ. |
| භීයො | (නි) අධික සේ; වැඩියෙන්. |
| භීය්‍යො | (අ) බොහෝ, බොහෝ සෙයින්, නැවත නැවත. |
| භීය්‍යොසො | (අ) බොහෝ සෙයින්. |
| භීය්‍යොසො මත්තාය | (අ) බොහෝ සෙයින්. |
| භීරු | (ඉ) භීරුකයා, බියවන ස්වභාව ඇත්තා. |
| භීරු | (ඉ) ස්ත්රී, බිය වන්නා. |
| භීරු | (3) නිවන; භය ඇති; භයවන සුලු. |
| භීරුක | (පු) බියවීම ස්වභාව කොට ඇත්තා, බියසුල්ලා. |
| භීරුක | (3) නිවන; භය ඇති; භයවන සුලු. |
| භීරුත්තාන | (3) භය දුරු කරන්නා. |
| භීසන | (න) බිය එළවන, භය උපදවන. |
| භීසන | (3) භය එළවන. |
| භුංකරණ | (න) බිරීම, බල්ලන් බිරීම. |
| භුකුටි | (ඉ) බැම බිඳීම, ඇහි බැමෙන් ඉඟි කිරීම, රවා බැලීම. |
| භුක්ක | (චු) භුඞ්කරණෙ, සුනඛ ශබ්දයෙහි, බිරීමෙහි, භුක්කෙති, භුක්කයති, බුරයි බල්ලා බුරයි. |
| භුක්කරණ | (න) බිරීම. |
| භුක්කාර | (පු) බිරීම. |
| භුඞ්කරණ | (න) බිරීම, සුනඛ ශබ්දය කිරීම. |
| භුඞ්කරණ | (න) බිරීම. |
| භුඞ්කරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බුරා. |
| භුඞ්කරොති | (භූං+කර+ඔ) බුරයි. |
| භුඞ්කාර | (පු) බිරීම. |
| භුජ | (පු) සර්පයා, භූජගයා. |
| භුජ | (භු) කුටිලෙ, කුටිල බැව්හි, භූජති = වක් - (ව) යෙයි. |
| භුජ | (රු) පාලනෙ, පාලනයෙහි, පරිභොගයෙහි, භුඤ්ජති, පාලනය කෙරෙයි, පරිභොග කරයි. |
| භුජ | (3) වක් වූ; (පු) අත. |
| භුජග | (පු) සර්පයා. |
| භුජඞ්ග | (පු) සර්පයා. |
| භුජඞ්ගම | (පු) සර්පයා. |
| භුජපක්ක | (පු) රුක් බුරුද. |
| භුජපත්ත | (පු) රුක්බුරුද ගස. |
| භුජසිර | (පු) උරහිස. |
| භුජිග | (පු) භුජිගයා, සර්පයා. |
| භුජිඞ්ගම | (පු) භුජයෙන් යන්නා, සර්පයා. |
| භුජිස්ස | (3) දාසකමින් නිදහස් වූ අය. |
| භුඤජමාන | (3) අනුභව කරමින්. |
| භුඤජිස්ස | (පු) දාසකමින් මිදුනහු, නිදහසයා. |
| භුඤ්ජක | (පු) අනුභව කරන්නා, පරිභොග කරන්නා. |
| භුඤ්ජක | (3) අනුභව කරන්නා; විඳින්නා. |
| භුඤ්ජති | (භුජ+ංඅ) අනුභව කරයි; කයිරුව; විඳියි. |
| භුඤ්ජන | (න) අනුභව කිරීම, භොජනය, අනුභවය. |
| භුඤ්ජන | (න) අනුභව කිරීම. |
| භුඤ්ජන්ත | (3) අනුභව කරන්නා; අනුභව කරමින්. |
| භුඤ්ජමාන | (3) අනුභය කරන්නා. |
| භුඤ්ජිති | (ක්‍රි) (d (රු) භුජ, ව්‍යවහරණෙසු, ව්‍යවහාරයෙහි + ති) අනුභව කෙරේ, වළඳයි. |
| භුඤ්ජිතුං | (නි) අනුභව කරන්නට. |
| භුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට. |
| භුඩි | (භු) පොසනෙ, පොෂණයෙහි, භුණ්ඩති, පොෂ්‍ය කෙරෙයි. |
| භුණ | (චු) ආසායං, ආසාවෙහි, භුණෙති, භුණයති, ආසා කරයි. |
| භුත්ත | (ති) අනුභව කළ, කන ලද, වැළඳු. |
| භුත්ත | (න) කෑ දෙය. |
| භුත්ත | (3) අනුභව කළ. |
| භුත්තවන්තු | (පු) අනුභව කරන තැනැත්තා. |
| භුත්තාවී | (පු) අනුභව කළ සුල්ලා. |
| භුත්තාවී | (3) අනුභව කළ අය. |
| භුත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභවකොට. |
| භුභුක්ඛ | (අ) කනු කැමැත්ත, අනුභව කරණු රිස්ස. |
| භුභුක්ඛති | (ක්‍රි) (d (රු) භුජ, බ්‍යවහරණෙසු, ව්‍යවහාරයෙහි + ති) (භුජ = බ + භුභුජ + බ = භුභුක් + බ + ති) කනු කැමති වෙයි. |
| භුභුක්ඛන | (න) කනු කැමැත්ත බොජුන් රිස්ස. |
| භුභුජ | (පු) භූපාලයා, බුවිසුරු. |
| භුම්ම | (ති) බිම හටගත්, බිම ඇසුරු කළ, බූමාටු. |
| භුම්ම | (3) පොළොවට අයත්; සමාසයේදී උඩු මහල් ඇති. |
| භුම්මට්ඨ | (3) බිම සිටි හෝ පිහිටි. |
| භුම්මත්ථරණ | (න) බිම අතුරන පලස් ලණුපැදුරු ආදිය. |
| භුම්මත්ථරණ | (න) බුමුතුරුණු, බිම අතුරණ ඇතිරිලි. |
| භුම්මන්තර | (න) වෙනස් වෙනස් භූමි. |
| භුම්මි | (ඉ) භූමිය, පෘථිවිය, පොළොව, ලෝකය. |
| භුවන | (න) ලෝකය, සත්ථාවාසය. |
| භුවි | (ඉ) පෘථිවිය, ලෝකය. |
| භුස | (චු) විභූසනෙ, සැරසීමෙහි, භුසෙති භුසයති, සැරසෙයි, විභූසනං. |
| භුස | (න) බොල්, අතිශය, අධික, බලවත්. |
| භුස | (භු) අලඞ්කාර, අලඞ්කාරයෙහි, භුසති, සැරසෙයි, භුසනං. |
| භුසං | .ක්‍රි .වි බොහෝ සේ. |
| භුසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුස, අලඞ්කාර, අලංකාරයෙහි + ති) සැරසෙයි. |
| භුසත්ථ | (පු) අතිසයාර්ථ, සාමාන්‍යර්‍ථ |
| භුසා | (ඉ) මහත්, දැඩි. |
| භුසෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) භුස, වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ණ + ති) වර්ධනය කරයි, වඩයි. |
| භුස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) භස, බුක්කෙ, බිරීමෙහි + ති) බුරයි, සුනඛ ශබ්දය කරයි. |
| භුස්සති | (භුස+ය) බුරයි. |
| භුස්සන්ත | (3) බුරන; බුරමින්. |
| භුස්සමාන | (3) බුරන; බුරමින්. |
| භුස්සික | (ති) බුරන ලද. |
| භුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බුරා. |
| භූ | (ඉ) පොළොව; භූමිය. |
| භූ | (ඉ) බැම, ඇහි බැම, |
| භූ | (චු) අනුකම්පායං, අනුකම්පාවෙහි, භාවෙති, භාවයති =අනුකම්පා කරයි. |
| භූ | (චු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, භාවෙති, භාවයති = පැමිණෙයි, වඩයි. |
| භූ | (භු) සත්තායං, වීමෙහි, භවති, වෙයි. |
| භූකුටි | (ඉ) බැම බිඳීම, රවා බැලීම. |
| භූජික | (පු) සර්පයා. |
| භූත | (ති) අතීත, උත්පන්න, ප්‍රාප්ත, සදෘශ, ලද දෙය යන මෙහි. |
| භූත | (න) අමනුෂ්‍යයා; මහාභූත යයි කියනු ලබන මූලධාතු; සත්‍යය; සිදු වූ දෙය. |
| භූත | (න) වෘක්ෂ ලතාදිය, විද්‍යමාන, රහත්, ස්කන්ධ පඤ්චකය, සත්වයා, සතරමහා භූත, අමනුෂ්‍ය, කාම ක්ලේශයන්ගෙන් උපන්. |
| භූත | (පු) සත්වයා. |
| භූත | (3) සිදුවූ. |
| භූත ධරා | (ඉ) පෘථිවිය, පොළව. |
| භූත විකිච්ඡා | (ඉ) අමනුෂ්‍ය රෝගයට පිළියම්, දොල බිලි පිදවිලි ආදිය දීම. |
| භූත විජ්ජා | (ඉ) යකුන් කැඳවීම් ප්රලය කරවීම් ආදිය කරන්නාවූ භූත විද්‍යාව, අමනුෂ්‍ය ප්‍ර‍තිකාරාදිය. |
| භූතකාය | (පු) මහාභුතයන් ගෙන් හටගත් ශරීරය. |
| භූතගාම | (පු) වෘක්ෂලතා තෘණාදිය. |
| භූතගාහ | (පු) අමනුෂ්‍යයකු ආවේශවීම. |
| භූතනක | (පු) සුවඳ තණ, සැවැන්දරා. |
| භූතපති | (පු) ශුක්‍ර‍යා, සිකුරා. |
| භූතපුබ්බ | (පු) පෙරවූ දෙය, අතීතයෙහි සිදු වූ දෙය. |
| භූතවාදී | (3) ඇත්ත කියන්නා. |
| භූතවාස | (පු) අමනුෂ්‍ය වාසය, බුළු ගස. |
| භූතවෙජ්ජ | (පු) යකැදුරා. |
| භූති | (ඉ) උත්පත්තිය, සම්පත්තිය, ඉපදීම, ඓශ්චර්‍ය්‍යය |
| භූතික | (පු) භූතයන්ට අයත්, භූතයන් පිළිබඳ. |
| භූතික | (3) මූලධාතූන්ට අයත්. |
| භූතිණ | (න) ගන්ධ මෙඬක නම් සුවඳ, සුවඳ තණ විශේෂයක්. |
| භූතිණක | (පු) භූතිණ. |
| භූතෙස | (පු) භූතාධිපතියා, ඊශ්වරයා. |
| භූදර | (පු) පර්වතය. |
| භූනාථ | (පු) පොළොවට අධිපතියා, රජු. |
| භූපාල | (පු) භූනාථ, බුවිපල්. |
| භූම | (පු) මහල් ගෙවල්, සොල්දර තට්ටු ගෙවල්. |
| භූම | (3) උඩුමහල් ඇති; භූමි ඇති. |
| භූමක | (පු) මහල්, මාල්, භූමියට අයිති. |
| භූමක | (3) උඩුමහල් ඇති; භූමි ඇති. |
| භූමි | (ඉ) පිහිටන තැන; පොළොව; ස්ථානය. |
| භූමි | (ඉ) බිම, පෘථිවිය, ස්ථානය, පවත්නා තැන. |
| භූමිකම්පා | (ඉ) පොළොව හෙල්ලීම. |
| භූමිකම්ම | (න) භූරිවිද්‍යා පරිදි ප්‍රයොගකිරීම, ගෙබිම් බැලීම. |
| භූමිගත | (3) පොළොව යට තිබෙන. |
| භූමිතල | (න) පොළොව මතු පිට. |
| භූමිප | (පු) භූපාලයා, රජු. |
| භූමිප්පදෙස | (පු) බිම් පෙදෙස. |
| භූමිභාග | (පු) බිම් පෙදෙස. |
| භූරි | (ඉ) පෘථිවිය, ප්රඥාව. |
| භූරි | (ඉ) බොහෝ, බොහෝ දෙය. |
| භූරි | (3) මහත් වූ; (ඉ) ඥානය. |
| භූරිපඤ්ඤ | (පු) මහත් ප්රඥා ඇත්තා, බුදුරජ. |
| භූරිපඤ්ඤ | (3) මහත් නුවණැති; (පු) බුදුරද. |
| භූරිමෙධ | (පු) භූරිපඤ්ඤ, බුදුරජ. |
| භූරිමෙධස | (3) මහත් ප්රඥා ඇති. |
| භූස | (චු) බිභූසනෙ, සැරසීමෙහි, භූසෙති, භූසයති, සැරසෙයි. |
| භූස | (න) බොල්. |
| භූස | (භු) අලඞ්කාරෙ, අලඞ්කාරයෙහි. |
| භූස | (3) අධික වූ; බොහෝ වූ. |
| භූසන | (න) අලංකාරය, සැරසීම, ආභරණය. |
| භූසන | (න) ආභරණය; සැරසීම. |
| භූසනකරණී | (ඉ) බිම සිළුටුකරන දාරුමය හස්තය, ලෑලි අත, මනිස්ලෑල්ල. |
| භූසා | (ඉ) ආභරණය, අලඞ්කාරය. |
| භූසා | (ඉ) ආභරණය; සැරසීම. |
| භූසාපෙති | (භූස+ණාපෙ) සරසවයි. |
| භූසික | (න) බොල්. |
| භූසිත | (ති) සැරසෙන ලද, අලඞ්කාරවන ලද. |
| භූසෙති | (ක්‍රි) සැරසෙයි, අලඞ්කාර කෙරෙයි. |
| භූසෙති | (භූස+ණෙ) අලංකාර කරයි; පලඳවයි; සරසවයි. |
| භූසෙතුං | (නි) සරසන්නට. |
| භූසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සරහා. |
| භූසෙන්ත | (3) සරසන; සරසමින්. |
| භෙක | (පු) මැඩියා, ගෙම්බා. |
| භෙක | මැඩියා. |
| භෙච්ඡති | (ක්‍රි) (d භිද, විදාරණෙ, බිඳීමෙහි + ති) බිඳියි. |
| භෙජ | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, භෙජති, බබලයි. |
| භෙජ්ජ | (පු) බිඳීම, භෙදනය. |
| භෙජ්ජ | (3) බිඳිය හැකි. |
| භෙජ්ජන | (න) බිඳීම, සිඳීම. |
| භෙජ්ජනක | (න) බිඳීම. |
| භෙජ්ජනක | (3) බිඳෙන. |
| භෙණ්ඩි | (න) ආයුධ විශේෂයක්, ඊතලය. |
| භෙණ්ඩිවාල | (පු) දමාගසන ආයුධයක්. |
| භෙණ්ඩීවාල | (න) නපුරු ආයුධ විශේෂයක්. |
| භෙණ්ඩු | (ඉ) පන්දුව. |
| භෙණ්ඩු | (පු) ගෝලාකාර මුදුණ; පන්දුව; බෝලය. |
| භෙණ්ඩුක | (න) කන්දුකය, පන්දුව. |
| භෙණ්ඩුක | (පු) ගෝලාකාර මුදුණ; පන්දුව; බෝලය. |
| භෙත්තු | (පු) බිඳින්නා. |
| භෙද | (පු) බිඳීම, කේලාම්කියා බිඳීම, විශේෂය, පැළීම. |
| භෙද | (පු) බිඳීයාම; වෙන්වීම; වෙනස. |
| භෙදක | (පු) භෙදකරන්නා, භෙදකයා. |
| භෙදක | (3) බිඳින්නා; වෙන් කරන්නා. |
| භෙදකර | (3) භේද ඇති කරන. |
| භෙදන | (න) බිඳීම, පැළීම. |
| භෙදන | (න) බිඳීම; විනාශය; වෙන්වීම. |
| භෙදනක | (3) බින්දවන. |
| භෙදනධම්ම | (3) බිඳෙන ස්වාභාව ඇති. |
| භෙදනපරියන්ත | බිඳීම අවසන් කොට ඇති. |
| භෙදාපෙති | (ක්‍රි) (d (රු) භිදි, විදාරණෙ, බිඳීමෙහි ණෙ + ති) බිඳුවයි, අනුන් ලවා බිඳුවයි. |
| භෙදාපෙති | (භිද+ණාපෙ) බින්දවයි. |
| භෙදාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බින්දවා; භේද කරවා. |
| භෙදික | (ති) බිඳිනලද, පළනලද. |
| භෙදිත | (3) බිඳින ලද; වෙන් කරනු ලැබූ. |
| භෙදෙති | (භිද+ණෙ) බින්දවයි; භේදකරවයි. |
| භෙදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) භේදකරවා. |
| භෙරණ්ඩ | (පු) කැණහිලා, අප්‍රිය ශබ්දය. |
| භෙරණ්ඩ | (පු) නරයා; හිවලා. |
| භෙරණ්ඩක | (න) හිවල් නාදය. |
| භෙරණ්ඩක | (පු) සිවලා, කැණහිලා, අමිහිරි ශබ්දය. |
| භෙරව | (න) මහත් භය. |
| භෙරව | (පු) කැණහිලා. |
| භෙරව | (3) භය එළවන. |
| භෙරවසද්ද | (පු) භය ජනක ශබ්දය. |
| භෙරි | (ඉ) බෙරය. |
| භෙරි | (ඉ) බෙරය. |
| භෙරිචාරණ | (න) බෙරගස්වා දැනුම් දීම; බෙරහැසිර වීම. |
| භෙරිතල | (න) බෙර ඇස. |
| භෙරිප්පභෙද | (පු) බෙර විශේෂය, බෙරජාති. |
| භෙරිවාදක | (පු) බෙර ගසන්නා. |
| භෙරිවාදන | (න) බෙරවැයීම. |
| භෙරිසද්ද | (පු) බෙර හඬ. |
| භෙරිහෙද | (පු) භෙරිවිශේෂ. |
| භෙසජ | (න) බෙහෙත. |
| භෙසජ්ජ | (න) බෙහෙත, බේත. |
| භෙසජ්ජ | (න) බෙහෙත් කැවීම. |
| භෙසජ්ජකපාලක | (න) බෙහෙත් කබල. |
| භෙස්ම | (ති) භයානක, බිහිසුණු. |
| භෙස්ම | (3) භය එළවන; භයානක දෙය. |
| භො | (අ) ගරු ආමන්ත්රණයෙහි, පින්වත, භවත්නි. |
| භො | (නි) එම්බා; පින්වත්නි. |
| භොග | (පු) අයිති දෙය; ධනය; (සත් රුවනින් පිටත් ඉඩකඩම්, බඩු මුට්ටු ආදිය ගනු ලැබේ.); සර්ප ශරීරය. |
| භොග | (පු) සර්ප පෙණය, සර්ප ශරීරය, කුටිලත්වය, අනුභවය, ධනය, උපභොග පරිභොග වස්තු. |
| භොගක්ඛන්ධ | (පු) ධනරාශිය. |
| භොගක්ඛන්ධ | (පු) භොගරාසි, ධනරාසිය, දන රැස. |
| භොගගාම | (පු) අයබදු ගැනීමට ලැබුණු ගම. |
| භොගමද | (පු) ධනය නිසා උපන් මානය. |
| භොගවන්තු | (3) ධනවත්; බොහෝ උපකරණ ඇති. |
| භොගවන්තු | (පු) භොග ඇත්තා. |
| භොගාවලි | (ඉ) සර්‍පදරණය, සර්‍පශරීරය. |
| භොගික | (පු) අනුභව කරන්නා, ප්‍රයෝජන ගන්නා තැනැත්තා. |
| භොගිනී | (ඉ) අභිෂේක නොලත් රාජස්ත්‍රීහු, භොග ඇත්තී. |
| භොගිය | (පු) භොගිකයා. |
| භොගී | (පු) භොගවත්හු, භොග ඇත්තා, සර්පයා. |
| භොගී | (3) අනුභව කරන්නා; භෝග ඇත්තා; විඳින්නා; (පු) සර්පයා. |
| භොග්ග | (ඉ) බිඳීම, කැඩීම. |
| භොග්ග | (3) අනුභව කළ හැකි; විඳිය යුතු. |
| භොජ | (න) - (පු) වහල් බවින් මිදීම, ගම්වැසියා. |
| භොජක | (පු) අනුභව කරන්නා, ප්‍රයොග ගන්නා අය. |
| භොජක | (3) අනුභව කරවන්නා; ආහාර සම්පාදකයා; බදු අයකරන්නා. |
| භොජන | (න) ආහාරය; කෑම. |
| භොජන | (න) බොජුන, ආහාරය. |
| භොජනක | (න) භොජනය. |
| භොජනිය | (න) අනුභව කළ යුත්ත; ආහාරය; කෑයුතු දෙය. |
| භොජනිය | (3) කෑ යුතු. |
| භොජනීය | (න) අනුභව කළ යුත්ත; ආහාරය; කෑයුතු දෙය. |
| භොජනීය | (පු) බුදියයුතු දේ, අනුභව කටයුතු දේ. |
| භොජනීය | (3) කෑ යුතු. |
| භොජාපෙති | (භුජ+ණාපෙ) අනුභව කරවයි. |
| භොජාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කරවා. |
| භොජී | (3) අනුභව කරන්නා. |
| භොජෙතබ්බ | (3) අනුභව කරවිය යුතු වූ. |
| භොජෙති | (ක්‍රි) (d (රු) භුජ, බ්‍යවහරණෙසු, ව්‍යවහාරයෙහි + ණෙ + ති) අනුභව කරවයි. |
| භොජෙති | (භුජ+ණෙ) අනුභව කරවයි; වලඳවයි. |
| භොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කරවා. |
| භොජ්ජ | (ති) අනුභව කටයුතු දේ. |
| භොජ්ජ | (න) කෑයුතු දෙය. |
| භොජ්ජ | (3) අනුභව කළයුතු. |
| භොජ්ජයාගු | (ඉ) අනුභව කටයුතු කැඳ, මී පැණි ගිතෙල් මත්ස්‍ය මාංස ඵලරසාදී කෑ යුතු නානා දේ බහා පිසන ලද කැඳ, තලප විශේෂයක්. |
| භොතත්බ්බ | (3) අනුභව කළ යුතු. |
| භොති | (ඉ) සොඳුර. |
| භොත්තබ්බ | (ති) අනුභව කටයුතු දේ. |
| භොත්තුං | (අ) අනුභව කිරීම පිණිස. |
| භොත්තුං | (නි) අනුභව කරන්නට. |
| භොන්ත | (අ) පින්වත |
| භොන්තා | (අ) පින්වත. |
| භොන්ති | (අ) පින්වත. |
| භොන්තෙ | (අ) පින්වත. |
| භොභුක්ඛ | (පු) කනුකැමැත්ත, භූභූක්ඛ බලනු. |
| භොවාදි | (පු) භොවාද ඇත්තා, බ්‍රාහ්මණයා, බමුණ. |
| භොවාදී | (පු) බ්‍රාහ්මණයා. |
| මකචි | (ඉ) නියඳ. |
| මකචි | (පු) නියඳ. |
| මකචිවත්ථ | (න) නියඳ වස්ත්‍ර. |
| මකචිවාච | (න) නියඳ කෙඳි. |
| මකර | (පු) මකර රාශිය. |
| මකර | (පු) මෝරා. |
| මකරදන්තක | (න) මෝරදත් මෙන් අඳින සිතියම හේ කරන කැටයම. |
| මකරදන්තක | (පු) මුවර දැති කැපීම, මෝරදත්. |
| මකරන්ද | (න) මුවරද, මල්රෙණු, පරාග. |
| මකරන්ද | (පු) මල් පැණි. |
| මකස | (පු) මදුරුවා. |
| මකස | (පු) මදුරුවා. |
| මකසකුටි | (පු) සිව්රුකුටිය, මදුරුකුටිය. |
| මකසකුටිකා | (ඉ) මදුරුදැල. |
| මකි | (භු) සැරසීමෙහි, මඞ්කෙති, සැරසෙයි. |
| මකුට | (න) ඔටුන්න; ශීර්ෂාභරණය. |
| මකුට | (පු) - (න) වොටුන්න, ඔටුන්න, කිරීටය. |
| මකුට | (පු) ඔටුන්න; ශීර්ෂාභරණය. |
| මකුල | (න) මුහුකළ කැකුල. |
| මකුල | (න) මොට්ටුව. |
| මක්කට | (පු) වඳුරා, රිලවා. |
| මක්කටක | (පු) මකුණා; මකුළුවා. |
| මක්කටක | (පු) මකුළුවා, රිලවා. |
| මක්කටසුත්ත | (න) මකුළුවාගේ නූල. |
| මක්කටී | (ඉ) වැඳිරිය. |
| මක්කටී | (ඉ) වැඳිරී, වඳුරුමෑ. |
| මක්කර | (න) හුණගස්. |
| මක්ඛ | (චු) මක්ඛණෙ, මැකීමෙහි, මක්ඛෙති; මක්ඛයති, මකයි. |
| මක්ඛ | (පු) ගුණ මැකීම. |
| මක්ඛ | (පු) මකුගුණය, ගුණමැකීම. |
| මක්ඛ | (භු) රාසි කරණෙ, රැස් කිරීමෙහි මක්ඛති = රැස්කරයි. |
| මක්ඛණ | (න) මැකීම, වසාදැමීම. |
| මක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (චු) මක්ඛ, මක්ඛණෙසු, මැකීමෙහි + ති) මකයි, මකාදමයි. |
| මක්ඛන | (න) ගෑම; තැවරීම. |
| මක්ඛායන | (න) මකුගුණය, මකුගතිය. |
| මක්ඛිකා | (ඉ) මැස්සා. |
| මක්ඛිකා | (ඉ) මැස්සා. |
| මක්ඛිකාසණ්ඩ | (න) මැසි බිජුවට, මැසි රැල, එනම් ජනපදය. |
| මක්ඛිත | (ති) ගල්වන ලද, ආලේපකළ, තවරණ ලද. |
| මක්ඛිත | (3) තැවරීම; තැවරූ. |
| මක්ඛී | (ඉ) ගුණ මැකීම ඇත්තා. |
| මක්ඛෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මක්ඛ, මක්ඛණෙ, මැකීමෙහි + ණෙ + ති) (මක්ඛ + ණෙ + ති) මකි (ගුණමකයි) |
| මක්ඛෙති | (මක්ඛ+ණෙ) ආලෙප කරයි; ගායි; තවරයි; මකාදමයි. |
| මක්ඛෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගායි; තවරා. |
| මඛ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, මඛති, යෙයි. |
| මඛී | (භු) සංකායං, සැකකිරීමෙහි, මඞ්ඛති, සැකකරයි. |
| මග | (චු) ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි, මගෙති, මගයති = සොයයි. |
| මග | (පු) අඥානයා; මෘගයා; සිවුපාවා. |
| මග | (පු) මෘගයා, මුවා. |
| මග | (භු) ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි, මගති, බලයි. |
| මගධ | (පු) එනම් ජනපදය, |
| මගධ | (පු) මගධරට. |
| මගවික | (පු) මුව වැද්දා, මුවන් මරා ජීවත් වන්නා. |
| මගසිර | (න) මුව සිරිස නැකැක. |
| මගසිර | (න) මුවසිරිස නැකත. |
| මගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි මඞ්ගති, යෙයි, උම්මග්ගෙ, මඞ්ගලං. |
| මංගුර | (3) කළු රන්වන් පැහැති; (පු) මගුරා නම් මාලුවා. |
| මංගුරච්ඡවි | (3) කළු රන්වන් සිවි ඇති. |
| මග්ග | (චු) ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි, මග්ගෙති, මග්ගයති, සොයයි. |
| මග්ග | (පු) ආර්ය්යමාර්ගය, මාර්ගය, පාර, මාවත. |
| මග්ග | (පු) මාර්ගය. |
| මග්ගකිලන්ත | (3) ගමනින් වෙහෙසුණු. |
| මග්ගකුසල | (3) මාර්ගය හොඳින් දන්නා. |
| මග්ගකොවිද | (3) මාර්ගය හොඳින් දන්නා. |
| මග්ගක්ඛායී | (3) මග කියන්නා. |
| මග්ගඞ්ග | (න) ආර්ය මාර්ගයේ කොටස්. |
| මග්ගඤාණ | (න) ආර්ය මාර්ගය පිළිබඳ ඥානය. |
| මග්ගඤ්ඤූ | (3) මාර්ගය දන්නා. |
| මග්ගඨ | (3) ආර්යමාර්ගස්ථ පුද්ගලයා; මාර්ගයෙහි සිටි. |
| මග්ගති | (ක්‍රි) (d) (චු) මග්ග, ගවෙසනෙ, සෙවීමෙහි + ති) යයි, පරීක්ෂා කරයි. |
| මග්ගති | (මග+අ) සොයයි. |
| මග්ගදූසී | (පු) මං පහරන්නා. |
| මග්ගදෙසක | (3) ආර්යමාර්ගය කියන්නා; මග පෙන්වන්නා. |
| මග්ගන | (න) සෙවීම, බැලීම. |
| මග්ගන | (න) සෙවීම. |
| මග්ගන | (පු) ශරීරය, සිරුර, කය. |
| මග්ගනා | (ඉ) සෙවීම. |
| මග්ගනා | (ඉ) සෙවීම. |
| මග්ගපටිපන්න | (3) ආර්යමාර්ගය ලබන්ට උත්සාහ කරන; මගට බැසගත්. |
| මග්ගභාවනා | (ඉ) ආර්යමාර්ග ඥානය වැඩීම. |
| මග්ගමූළ්හ | (3) මං මුළාවූ. |
| මග්ගවිදූ | (3) මාර්ගය දන්නා. |
| මග්ගවිරති | (ඉ) ආර්‍ය්‍යමාර්‍ග විරතිය, මාර්ගයෙන් විරතිය. |
| මග්ගසච්ච | (න) නිවන් ලබන මග; මාර්ග සත්‍යය. |
| මග්ගසන්ධි | (ඉ) මාර්‍ගසන්ධිය, මංසන්දිය. |
| මග්ගික | (පු) මගියා, මාර්ගයෙහි යන තැනැත්තා. |
| මග්ගික | (පු) මගියා. |
| මග්ගිත | (ති) සොයන ලද, බලන ලද. |
| මග්ගිත | (3) සෙවූ; සොයන ලද. |
| මග්ගිය | (පූ.ක්‍රි) විමසා; සොයා. |
| මග්ගුර | (පු) මගුරා, මගුරා යයි ප්රකට මාළුවා. |
| මග්ගෙති | (මග්ග+ණෙ) සොයයි. |
| මග්ගෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා; සොයා. |
| මඝවන්තු | (පු) ශක්රයා. |
| මඝවන්තු, මඝ | (පු) මඝ යන නම් ඇත්තා, ශක්රයා. |
| මඝා | (ඉ) මා නැකත. |
| මඝි | (භු) කෙරාටිකෙ, කෛරාටික වීමෙහි, මඞ්ඝති, කපටිවෙයි. |
| මඞ්කු | (ති) මුළාව, සිහිවිකලය, මකුණ. |
| මඞ්කු | (3) නිශ්ශබ්ද වූ; මතු වූ; හැකුළුණු මුහණු ඇති. |
| මඞ්කුණ | (පු) ඇඳ මකුණා. |
| මඞ්කුණ | (පු) මකුණ, ඇඳමකුණ. |
| මඞ්කුභාව | (පු) මකුබව; හැකුළුණු බව. |
| මඞ්කුභුත | (3) නිශ්ශබ්ද වූ; මකුවූ; මූණ අකුලාගත්. |
| මඞ්ගල | (න) අභිවෘද්ධිය; උත්සවය; යහපත; ශුභ ලකුණ. |
| මඞ්ගල | (න) මඞ්ගල්‍යය, සිත් පිනවන ක්‍රියාව, කල්‍යාණය. |
| මඞ්ගල | (පු) එනම් ඇත්කුලය. |
| මඞ්ගල | (3) අභිවෘද්ධි දායක; රාජකීය; ශුභ වූ. |
| මඞ්ගලකිච්ච | (න) ආවාහවිවාහාදිය; උත්සවය; මඟුල. |
| මඞ්ගලකිරියා | (ඉ) ආවාහවිවාහාදිය; උත්සවය; මඟුල. |
| මඞ්ගලකොලාහල | (පු) ශුභ දෙය පිළිබඳ විවාදය. |
| මඞ්ගලදිවස | (පු) උත්සව දිනය; මඟුල් දවස. |
| මඞ්ගලපොක්ඛරණී | (ඉ) රාජකීය පොකුණ. |
| මඞ්ගලසින්ධව | (පු) රාජකීය අශ්වයා. |
| මඞ්ගලසිලාපට්ට | (පු) රාජකීය ගල්තලාව. |
| මඞ්ගලසුපින | (න) ශුභ සිහිනය. |
| මඞ්ගලස්ස | (පු) රාජකීය අශ්වයා. |
| මඞ්ගලහත්ථි | (පු) රාජකීය ඇතා. |
| මඞ්ගලික | (පු) මඞ්ගල්‍ය ඇත්තා, මඟුලෙහි නියුක්තයා. |
| මඞ්ගල්‍ය | (න) මඞ්ගල, මඟුල්. |
| මචල | (පු) උසස් පුද්ගලයා. |
| මචි | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, මඤ්චති, දරයි, මඤ්චො. |
| මච්ච | (පු) මනුෂ්‍යයා. |
| මච්චු | (පු) මනුෂ්‍යයා; මිනිහා, මරණය, කාල යාත්‍රාව. |
| මච්චු | (පු) මරණය; මාරයා. |
| මච්චුඤ්ජය | (පු) ඊශ්වරයා, මහදෙවියා. |
| මච්චුතර | (3) මරණය ඉක්මවා යන්නා. |
| මච්චුධෙය්‍ය | (න) මාරයාට අයත් දෙය හෝ පෙදෙස. |
| මච්චුධෙය්‍ය | (පු) මාරයා විසින් දැරිය යුත්ත, තෙභූමක වෘත්තය. |
| මච්චුපරායණ | (ඉ) මරණයට යටත් වූ. |
| මච්චුපරෙත | (ඉ) මරණයට යටත් වූ. |
| මච්චුපාස | (පු) මාරපාසය, මාරබන්ධනය, පස් කම් සැපත. |
| මච්චුපාස | (පු) මාරපාසය; මාරයාගේ පුඬුව. |
| මච්චුමුඛ | (න) මාරමුඛය. |
| මච්චුරාජ | (පු) මරණය; මාරයා. |
| මච්චුරාජ | (පු) මෘත්‍යුරාජයා, යමරජ, මරණය. |
| මච්චුවස | (පු) මරණයට යටත් වීම. |
| මච්චුහායී | (3) මරණය දුරු කරන්නා. |
| මච්ඡ | (පු) මත්ස්‍යයා, මාළුවා. |
| මච්ඡ | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| මච්ඡක | (පු) මච්ඡයා, මාළුවා. |
| මච්ඡගුම්බ | (න) මත්ස්‍ය සමූහයා, මාලුරැල. |
| මච්ඡණ්ඩ | (න) මාලු බිත්තරය. |
| මච්ඡණ්ඩි | (ඉ) මාලු බිත්තර වැනි උක්සකුරු විශේෂය. |
| මච්ඡණ්ඩී | (ඉ) ගුලිකාකාරව තනන ඉක්ෂුවිකාරය, කැටහකුරු. |
| මච්ඡපිත්තා | (ඉ) කුළුරෑණ |
| මච්ඡබන්ධ | (පු) කෙවුලා, මාළු අල්ලන්නා. |
| මච්ඡබන්ධ | (පු) මසුන් අල්වන්නා. |
| මච්ඡබන්ධන | (න) මසුන් බැඳීම, මාළුඇල්ලීම. |
| මච්ඡමංස | (න) දිය මස් හා ගොඩ මස්; මාලුන්ගේ මස්. |
| මච්ඡර | (න) මසුරු බව; ලෝභී බව. |
| මච්ඡර | (න) මසුරු, මසුරුබව. |
| මච්ඡරායති | (ක්‍රි) මසුරුකම් කරයි. |
| මච්ඡරායති | (න) ාමධාතු අනුන්ට යමක් දෙන්ට හෝ උන්වන්ට නොකැමැති වේ; මසුරු කම් කරයි. |
| මච්ඡරායන | (න) මසුරුකම් කරන. |
| මච්ඡරිය | (න) මසුරු බව; ලෝභී බව. |
| මච්ඡරිය | (පු) මසුරා, මසුරු බැවින් යුක්තයා. |
| මච්ඡරී | (පු) මසුරා. |
| මච්ඡරී | (3) මසුරා; මසුරුකම ඇත්තා. |
| මච්ඡාරයනා | (ඉ) මසුරුකම් කිරීම. |
| මච්ඡාරායි | (පු) මසුරු, මසුරුකම් ඇත්තා. |
| මච්ඡි | (ඉ) ගැහැනු මාලුවා. |
| මච්ඡික | (පු) මාලු මරන්නා, කෙවුලා. |
| මච්ඡී | (ඉ) මත්ස්‍ය දෙන. |
| මච්ඡුද්දාන | මාලු වැල. |
| මච්ඡෙර | (න) මසුරුබව, තමාගේ සම්පත් සැඟවීමේ කැමැත්ත. |
| මච්ඡේර | (න) මසුරු බව. |
| මජ | (චු) පවිත්රභාවයෙහි, මජෙති මජයති, පවිත්‍ර කෙරේ, පිරිසිදු කරයි, සම්මජ්ජෙති, අමදියි, පිරිසිදු කරයි. |
| මජ්ජ | (දි) සොධනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි. |
| මජ්ජ | (න) මත් ද්රව්යය; මත්පැන. |
| මජ්ජ | (භු) පරිමජ්ජනෙ, පිරිමැදීමෙහි, පරිමජ්ජති, පිරිමදියි. |
| මජ්ජ | (භු) සොධනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, මජ්ජති, පිරිසිදු කරයි. |
| මජ්ජති | (ක්‍රි) (මද + ජ්ජ + ති) මත්වෙයි, සුරා ආදියෙන් මත්වෙයි. |
| මජ්ජති | (ක්‍රි) පිරිසිදු කරයි, පිරිමදියි, මැදීම් කරයි. |
| මජ්ජති | (මජ්ජ+අ) අත පිස දමයි; අතගායි; උළයි; මදියි; (මද+ය) මත් වේ. |
| මජ්ජන | (න) ප්‍රමාදය; මත්වීම. |
| මජ්ජනා | (ඉ) අතගෑම; ඔපදැමීම; පිරිමැදීම; මැඬීම. |
| මජ්ජප | බොන්නා යන අර්ථය දේ. |
| මජ්ජප | (3) මත්පැන් බොන්නා. |
| මජ්ජපාන | (න) මත්පැන; මත්පැන් බීම. |
| මජ්ජපායක | (3) මත්පැන් බොන්නා. |
| මජ්ජපායි | (3) මත්පැන් බොන්නා. |
| මජ්ජවික්කයි | (පු) රා වෙළෙන්දා, මත්පැන් වෙළෙන්දා, තැබෑරුම්කාරයා. |
| මජ්ජවික්කායි | (පු) මත්පැන් විකුණන්නා. |
| මජ්ජාර | (පු) බළලා, මසට ලොල් තැනැත්තා. |
| මජ්ජාර | (පු) බළලා. |
| මජ්ජාරී | (ඉ) බැළලිය. |
| මජ්ජික | (පු) තැබෑරුම්කාරයා, බීමවෙළෙන්දා. |
| මජ්ජිත | (3) අතගෑ; මඬින ලද; මදින ලද. |
| මජ්ජිතුං | (නි) පිරිමදින්නට; මත්වන්නට. |
| මජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිමැද; මත්වීම. |
| මජ්ජීත | (ති) මත් වන ලද, මත්වූ. |
| මජ්ඣ | (ති) මධ්‍යප්‍රදේශය, මධ්‍යභාගය, ඉඟටිය, තුනටිය. |
| මජ්ඣ | (න) මැද, මධ්‍යය. |
| මජ්ඣ | (පු) ඉඟටිය; මැද; මැදකොටස. |
| මජ්ඣක | (ති) මැදඇති, හරිමැද තිබෙන. |
| මජ්ඣට්ඨ | (3) උපේක්ෂක වූ. |
| මජ්ඣට්ඨ | (3) එක් පක්ෂයක් නොගන්නා. |
| මජ්ඣට්ඨ | (3) මධ්‍යස්ථ වූ. |
| මජ්ඣණ්හ | (පු) දවසේ මැද කොටස; මධ්‍යාහ්නය. |
| මජ්ඣණ්හ | (පු) මධ්‍යාහ්ණය, මැද්දහණ, හිරු අහස මැද සිටින කාලය, දවසේ මැදභාගය. |
| මජ්ඣත්ත | මධ්‍යස්ත, මැදපිහිටි, මැදහත්. |
| මජ්ඣත්ත | (3) උපේක්ෂක වූ; එක් පක්ෂයක් නොගන්නා; මධ්‍යස්ථ වූ. |
| මජ්ඣත්තතා | (ඉ) පක්ෂයක් නොගැනීම; මධ්‍යස්ථ බව. |
| මජ්ඣත්තතා | (ඉ) මධ්‍යස්ථභාවය, උපේක්ෂාව. |
| මජ්ඣත්තික | (ති) මධ්‍යස්ථ, මැදපවත්නා. |
| මජ්ඣත්තිකසමය | (පු) මධ්‍යාහ්න කාලය. |
| මජ්ඣදෙස | (පු) මධ්‍යදේශය, මධ්‍යභාගය, දඹදිව මධ්‍යදේශය, මහ බෝ මැඩ පිහිටි ප්‍රදේශය, මගධ රට. |
| මජ්ඣන්තික | (න) මධ්‍යාහ්න කාලය, මද්දහන. |
| මජ්ඣන්තික | (පු) දවසේ මැද කොටස. |
| මජ්ඣභාව | (පු) මධ්‍යභාවය, මධ්‍යයෙහිවූ වස්තු. |
| මජ්ඣිම | (ති) මධ්‍යයෙහි නියුක්තයා, මැද්දුමයා. |
| මජ්ඣිම | (න) ඉඟටිය, තුනටිය. |
| මජ්ඣිම | (පු) මධ්‍යදේශය, තාරකලක්කලීශ්‍රැති ඇති කොස්වාලිහිණි හඬ වැනි පස්වන ස්වරය, මැදපිහිටි. |
| මජ්ඣිම | (3) මධ්‍යම; මැද පිහිටි; මැදිවයසෙහි වූ. |
| මජ්ඣිම ජනපද | (න) මධ්‍ය ජනපදය. |
| මජ්ඣිමදෙස | (පු) දඹදිව මධ්‍ය දේශය; දඹදිව මධ්‍ය දේශය. |
| මජ්ඣිමපුරිස | (පු) දෙවෙනි පුරුෂයා; මධ්‍යම ප්‍රමාණයේ පුරුෂයා. |
| මජ්ඣිමයාම | (පු) රාත්‍රියේ මැද කොටස. |
| මජ්ඣිමවය | (න) මධ්‍යම වයස. |
| මජ්ඣිමවය | (පු) මධ්‍යම වයස. |
| මජ්ඣිමා | (ඉ) මැද ඇඟිල්ල. |
| මජ්ඣිමා ධාතු | (ඉ) හීනධාතුව හැර අවශේෂ ත්‍රෛභූමික ධර්මය. |
| මජ්ඣිමාරත්ති | (ඉ) මධ්‍යම රාත්‍රිය, දෙගොඩහරි වේලාව, රෑ පසළොස්පැයවන කාලය. |
| මඤ්ච | (පු) ඇඳ; නිදාගැනීමට ආසනය; මැස්ස. |
| මඤ්ච | (පු) මැස්ස, ඇඳ. |
| මඤ්චක | (පු) මැස්ස, ඇඳ. |
| මඤ්චපරායන | (3) ඇඳ පිහිට කොට ඇති; ඇ‍ඳෙන් නැගිටිය නොහැකි. |
| මඤ්චපීඨ | (න) ඇඳන් හා පුටු. |
| මඤ්චවාන | (න) ඇඳේ වියමන. |
| මඤ්චාධාර | (පු) ඇඳේ පා අලුව, ඇඳකකුල. |
| මඤ්චු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි මඤ්චති = යෙයි. |
| මඤ්ජ | (පු) මල්කැන, මල්පොකුර. |
| මඤ්ජරික | (පු) මල්කැන, මැදිරිවැනි මල් මාලා. |
| මඤ්ජරිකා | (ඉ) මල් පොහොට්ටුව. |
| මඤ්ජරී | (ඉ) පොකුර; වල්ල. |
| මඤ්ජිඨා | (ඉ) මදටිය; මාරා. |
| මඤ්ජිර | (පු) නුරුවලා. |
| මඤ්ජීර | (න) පයෙහි ලන වළල්ල, පා සළඹ. |
| මඤ්ජු | (ති) සිත්කලුදෙය, මෘදු, මධුර, ස්වරයෙහි අඞ්ගයක්. |
| මඤ්ජු | (3) මනොඥ; සිත් අලවන. |
| මඤ්ජුක | (න) මිහිරි නාදය, මිහිරි හඬ. |
| මඤ්ජුභාණක | (3) මිහිරි වචන කියන; මිහිරි හඬ ඇති. |
| මඤ්ජුභාණී | (3) මිහිරි වචන කියන; මිහිරි හඬ ඇති. |
| මඤ්ජුසක | (පු) දිව්‍ය වෘක්ෂයක්. |
| මඤ්ජුසා | (ඉ) පෙට්ටිය. |
| මඤ්ජුසා | (ඉ) මඤ්ජුසකය, පැස. |
| මඤ්ජුස්සර | (පු) මධුරනාදය, මිහිරි ශබ්දය. |
| මඤ්ජුස්සර | (3) මිහරි හඬ ඇති. |
| මඤ්ජූසක | (පු) - (න) පෙට්ටිය, පැස. |
| මඤ්ජෙට්ඨ | (පු) මදටිය, රත. |
| මඤ්ජෙට්ඨ | (3) දුඹුරු පැහැති. |
| මඤ්ජෙට්ඨ | (3) මදටිය පැහැති; (පු) එම පැහැය. |
| මඤ්ජෙට්ඨක | (පු) මදටිය. |
| මඤ්ජෙට්ඨි | (ඉ) මදටිය. |
| මඤ්ඣිට්ඨා | (ඉ) වැල්මදට. |
| මඤ්ඤතා | (ඉ) හැඟීම, දැනීම. |
| මඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d) (භු) (දි) මන, ඤාණෙ, ඤාණයෙහි + ති) හඟියි. |
| මඤ්ඤති | (මන+ය) සිතාගනියි; හඟියි. |
| මඤ්ඤනා | (ඉ) වැරදි හැඟීම; සිතීම; හැඟීම. |
| මඤ්ඤන්ත | (3) හඟින; හඟිමින්. |
| මඤ්ඤමාන | (3) හඟින; හඟිමින්. |
| මඤ්ඤිත | (3) අනුමානයෙන් සිතූ දෙය; වැරදි අදහස. |
| මඤ්ඤිතුං | (නි) සිතන්නට; හඟින්නට. |
| මඤ්ඤිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිතාගනියි. |
| මඤ්ඤෙ | (ක්‍රි) හඟිම්, සිතම්. |
| මඤ්ඤෙ | (නි) හඟිමි. |
| මඤ්පෙඨි | (ඉ) වැල් මදට. |
| මට්ට | (පු) විනිවිද යන පාර, පහර. |
| මට්ට | (3) ඔපදැමූ; මට්ටම් වූ; මදින ලද. |
| මට්ඨ | (ති) මට = සිලිට්ඨ, මට්ටම. |
| මට්ඨ | (3) ඔපදැමූ; මට්ටම් වූ; මදින ලද. |
| මට්ඨසාටක | (පු) මට්ටම් සිනිඳු වස්ත්රය. |
| මඨ | (භු) වාසෙ, වාසයකිරීමෙහි, මඨති, වසයි. |
| මඨ | (භු) සොකෙ, සොකයෙහි, මඨති, සොකකරයි. |
| මඩි | (චු) මණ්ඩන තුට්ඨිසු, සැරසීමෙහි සතුටෙහි, මණ්ඩෙති, මණ්ඩයති, සැරසෙයි, සතුටු වෙයි. |
| මඩි | (භු) මණ්ඩනෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, මණ්ඩති, සැරසෙයි. |
| මඩි | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, මණ්ඩති, වෙළයි. |
| මණ | (භු) චාගෙ, පරිත්‍යාගයෙහි, මණති, පරිත්‍යාග කෙරේ, වෙරමණී. |
| මණ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, මණති, ශබ්දකරයි. |
| මණි | (පු) මහසැලිය, කල්දේරම, මැණික, ගල. |
| මණි | (පු) මැණික. |
| මණික | (න) මහ සැළිය; වළල්ල; වීදුරුවලින් සෑදු ආභරණය. |
| මණික | (න) මහසැලිය. |
| මණික | (පු) මහ සැළිය; වළල්ල; වීදුරුවලින් සෑදු ආභරණය. |
| මණිකා | (ඉ) මහසැලිය. |
| මණිකාර | (පු) මැණික් කපා පිළියෙළ කරන්නා. |
| මණිකුණ්ඩල | (න) මැණික් කඩුක්කම; මිණි කො‍ඬොල. |
| මණිකුණ්ඩල | (න) මිණිකොඬල, මාණික්‍ය කුණ්ඩලාභරණය. |
| මණික්ඛන්ධ | (පු) විශාල මැණික. |
| මණිඩ | (3) පිරිසිදු වූ; (පු) ඉතා උසස් දෙය; ඉතා රසවත්. |
| මණිපල්ලඞ්ක | (පු) මැණික් එබ්බූ ආසනය. |
| මණිබන්ධ | (පු) අතේ වළලු කර. |
| මණිබන්ධ | (පු) මිණිබහන, මැණික්කට්ටුව, අත්කර අන්තය. |
| මණිමය | (3) මැණික් වලින් සෑදූ. |
| මණිරතන | (න) වටිනා මැණික. |
| මණිවණ්ණ | (3) මැණික් පැහැති. |
| මණිවෙධ | (පු) මැණික් විදිනාකටුව. |
| මණිසප්ප | (පු) සර්ප වර්ගයක්. |
| මණ්ඩ | (පු) අග්‍ර‍රසය, කාඩිවතුර. |
| මණ්ඩ | (භු) මණ්ඩනෙ, සැරසීමෙහි, මණ්ඩති, සරසයි. |
| මණ්ඩකප්ප | (පු) සුන්දරකල්පය, බුදුවරයන් පහළවන කල්පය. |
| මණ්ඩති | (ක්‍රි) සැරසෙයි, අලඞ්කාර වෙයි. |
| මණ්ඩන | (න) ආභරණය, සැරසීම. |
| මණ්ඩන | (න) ආභරණය; සැරසීම. |
| මණ්ඩනජාතික | (3) තමා සැරසීමට කැමති. |
| මණ්ඩප | (න) මඩුව. |
| මණ්ඩප | (පු) තාවකාලික ගොඩනැඟිල්ල; මඩුව; මණ්ඩපය. |
| මණ්ඩල | (න) ග්‍රාමසමූහය, චන්ද්‍ර‍සූර්‍ය්‍යාදීන්ගේ බිම්බය = පරිවෙෂය, සමූහය, මැඩිල්ල, ඉර මඩල. |
| මණ්ඩල | (න) පිට්ටනිය; රටක කොටසක්; රවුම; රවුම් තට්ටුව; වටකුරු දෙය; ශාලාව; සමභූමිය. |
| මණ්ඩලග්ග | (පු) කඩුව. |
| මණ්ඩලග්ග | (පු) කඩුව. |
| මණ්ඩලමාල | (පු) රවුම් ශාලාව හෝ මලුව. |
| මණ්ඩලික | (පු) එයට අධිපති වූ; විශාල ප්‍රදේශයකට අයත්. |
| මණ්ඩලික | (පු) මණ්ඩල ඇත්තා. |
| මණ්ඩලිස්සර | (පු) ආණ්ඩුකාරයා; ප්‍රදේශ රජ. |
| මණ්ඩලිස්සර | (පු) ප්‍රදේශරජ, පලාතක රජ. |
| මණ්ඩලී | (පු) මණ්ඩල ඇත්තා. |
| මණ්ඩලී | (3) මණ්ඩලයක් ඇත්තා; හිරු. |
| මණ්ඩහාර | (පු) වෙළෙන්දා, වාණිජයා. |
| මණ්ඩික | (ති) සැරසෙන ලද, අයිත්තම්වන ලද. |
| මණ්ඩිත | (3) අලංකෘත; සැරසූ. |
| මණ්ඩුක | (පු) මැඩියා, ගෙම්බා. |
| මණ්ඩුක | (පු) මැඬියා. |
| මණ්ඩුකපණ්ණ | (පු) තොටිල ගස |
| මණ්ඩූකපණ්ණී | (ඉ) වැල් මදට. |
| මණ්ඩෙති | (මඩි+ණෙ) අලංකාර කරයි; සරසයි. |
| මණ්ඩෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සරසා. |
| මත | (ති) මළාහු, දන්නා ලද දැනගත්. |
| මත | (න) අදහස. |
| මත | (3) දන්නා ලද; දැනගත්; මළ; මැරුණු. |
| මතක | (පු) මළවුන්ට අයිති, මළවුන් සතු. |
| මතක | (3) මළවුන් පිළිබඳ. |
| මතකභත්ත | (න) මළවුන් උදෙසා දෙන බත. |
| මතකභත්ත | (න) මළවුන් පිණිස දෙන දානය මතක බත. |
| මතකවත්ථ | (න) මළවුන් උදෙසා දෙන වස්ත්රය. |
| මතකිච්ච | (න) මළවුන් පිළිබඳ වැඩ. |
| මතාමහා | (ඉ) ගැණුමුත්තා. |
| මතාමහී | (ඉ) ගැණුමුත්තා. |
| මති | (ඉ) අදහස; ප්රඥාව. |
| මති | (ති) ඉච්ඡාව, ප්රඥාව, අදහස. |
| මතික | (පු) මති ඇත්තා. |
| මතිකත | (ති) සානලද, සීසාන ලද. |
| මතිමන්තු | (3) ප්රඥා ඇති. |
| මතිවිප්පහින | (3) ප්රඥා නැති. |
| මතිසචිව | (පු) මන්ත්‍රියා, ඇමතියා. |
| මතුමන්තු | (පු) ප්රඥා ඇත්තා, පණ්ඩිතයා. |
| මත්ත | (ති) තුෂ්ටිප්‍රාප්තයා, කාමීහු. |
| මත්ත | (න) ස්වල්පය, නියමය, ප්රමාණය. |
| මත්ත | (3) ප්‍රීතිමත් වූ; මත් වූ; මුළා වූ; එ පමණ වූ; පමණැති. |
| මත්තක | (පු) ඉතා ස්වල්පය, කුඩා ප්රමාණය. |
| මත්තක | (3) එ පමණ වූ; පමණැති. |
| මත්තකාසිනී | (ඉ) උතුම් ස්ත්රී. |
| මත්තඤ්ඤුතා | (ඉ) පමණ දැනීම. |
| මත්තඤ්ඤූ | (පු) මාත්‍ර‍ඥයා, පමණ දන්නා තැනැත්තා. |
| මත්තඤ්ඤූ | (3) පමණ දන්නා. |
| මත්තණ්ඩ | (පු) මාර්තණ්ඩ, හිරු. |
| මත්තසො | (අ) ප්රමාණ වශයෙන්, කොටස් වශයෙන්. |
| මත්තහත්ථි | (පු) මත්වූ හෝ මදකිපුණු ඇතා. |
| මත්තා | (ඉ) අකුරක් කියවෙන කාලප්‍රමාණය; ප්රමාණය. |
| මත්තා | (ඉ) ප්රමාණය, ඓශ්චර්‍ය්‍යය, අක්ෂර මාත්‍රාව, ස්වල්පය. |
| මත්තාසුඛ | (න) තාවකාලික සැපය. |
| මත්ති | (ඉ) මවට අයත්, මවුසතු. |
| මත්තිකභාජන | (න) මැටි භාජනය. |
| මත්තිකා | (ඉ) මැටි, මෘත්තීකා. |
| මත්තිකා | (ඉ) මැටි. |
| මත්තිකාඛණ්ඩ | (න) මැටිකැට මැටි ගුළි. |
| මත්තිකාපිණ්ඩ | (පු) මැටිගුළිය. |
| මත්තිකාහෙද | (පු) මැටිවර්‍ග, කදාමැටි. |
| මත්තිඝ | (පු) මව මරන්නා. |
| මත්තෙය්‍ය | (පු) මවට හිත, මවට කැමති. |
| මත්තෙය්‍ය | (3) මවුනට ගෞරව කරන. |
| මත්තෙය්‍යකා | (ඉ) මවට උපස්ථාන කරන බව. |
| මත්තෙය්‍යතා | (ඉ) මවුවරුන්ට ගෞරව කිරීම. |
| මත්ථ | (න) කැවුම් වර්ගයක්, කළඹන දණ්ඩ. |
| මත්ථක | (පු) මුදුන; හිස. |
| මත්ථක | (පු) හිස, කිසිල්ල, අතීත කාලය, අනාගත කාලය, මස්තකය, මතුභාගය. |
| මත්ථනී | (ඉ) මෝරු අළලන (පොඩිකරණ) භාජනය. |
| මත්ථලුඞ්ග | (න) හිස් මොලය. |
| මත්ථලුඞ්ග | (න) හිස් මොළය, ඉස් මොළය. |
| මත්ථු | (න) දීපෙරලිදිය, මෝරු, දීකිරි පොඩි කිරීමෙන් ලැබෙන ජලය. |
| මත්ථු | (න) මිදුණු කිරෙහි තිබෙන දිය. |
| මථ | (භු) මන්ථනෙ, ඇළලීමෙහි, මථති, අළලයි, කලතයි, කලඹයි. |
| මථති | (ක්‍රි) - (d) (භු) මථ, විලොලනෙ, කැළඹීමෙහි + - (ති) (මථ + ති) මථනය කරයි, කළඹයි. |
| මථති | (මථි+අ) කළඹයි; මත්ගායි (මත්ගෑම නම් භාජනයක් තුළ ලීයක් බහා කරකවමින් කැළඹීයි. |
| මථන | (න) කැළඹවීම; මත්ගෑම; මැඬීම. |
| මථන | (න) මැඬීම, පෙරළීම, මිරිකීම. |
| මථිත | (ති) මඩනා ලද, අළලන ලද. |
| මථිත | (න) කිරිමෝරු. |
| මථිත | (න) මෝරු. |
| මථිත | (3) කැළැඹ වූ; මඬින ලද. |
| මද | (චු) තප්පනෙ, තෘප්තියෙහි, මදෙති, මදයති, තෘප්තියට පැමිණෙයි, සෑහීමට පැමිණෙයි. |
| මද | (දි) උම්මාදෙ, උමතුවීමෙහි, මජ්ජති, මත් වෙයි, උමතු වෙයි, පමජ්ජති. |
| මද | (පු) ඇතුන්ගේ මදජලය; ගර්වය; මත් බව; මානස. |
| මද | (පු) ගර්වය, හස්තිමදය, මත්වීම. |
| මද | (භු) තොසෙ, සතුටුවීමෙහි, මදෙති, සතුටුවෙයි. |
| මදන | (න) අනඞ්ගයා, කුකුරුමුවන් ගස, මත්වීම. |
| මදන | (පු) අනංගයා; රාගය. |
| මදනිම්මදන | (3) මදයන් මැඩපවත්වන. |
| මදනීය | (ති) මත්වියයුතු. |
| මදනීය | (3) මත් කරවන; සිත් ඇලවිය යුතු. |
| මදි | (භු) පසංසාතොස, පමාදසයනෙසු, පැසසීම, සතුටුවීම, ප්‍ර‍මාදවීම, සයනය කිරීම යන මෙහි, මන්දති. |
| මදිරා | (ඉ) මත්පැන්. |
| මදිරා | (ඉ) සුරා, මත්වීම. |
| මදිරොද | (පු) එනම් සමුද්රය. |
| මද්ද | (පු) එනම් ජනපදය. |
| මද්ද | (පු) මදුරට. |
| මද්ද | (භු) මද්දනෙ මැඬීමෙහි, මද්දති මඬියි. |
| මද්දති | (ක්‍රි) - (d) (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි, (මද්ද + ති) මඩියි, මිරිකයි. |
| මද්දති | (මද්ද+අ) කඩකරයි; පාගයි; මඬියි; මිරිකයි; යටපත් කරයි. |
| මද්දන | (න) කඩකිරීම; පෑගීම; මැඬීම; මිරිකීම. |
| මද්දන | (න) මැඩීම, පෙළීම. |
| මද්දරී | (ඉ) පක්ෂි විශේෂයක්. |
| මද්දල | (පු) එනම් බෙරවර්‍ගය. |
| මද්දව | (ති) මෘදුබව, මොළොක්බව |
| මද්දව | (න) මෘදු දෙය; මෘදු බව. |
| මද්දව | (3) මෘදු වූ. |
| මද්දවතා | (ඉ) ශාන්තකම, මෘදුතාවය. |
| මද්දාලක | (පු) කුරුලුවර්‍ගයක්, පක්ෂි ජාතියක්. |
| මද්දික | (ති) මඩිනා ලද, පෙළනලද. |
| මද්දිත | (3) කඩකළ; පැරදවූ; මඬින ලද. |
| මද්දිතබ්බ | (3) මැඩිය යුතුවූ. |
| මද්දිතුං | (නි) කඩකරන්නට; මඬින්නට. |
| මද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩකොට; පාගා; මැඩිය යුතුවූ; යටත් කොට. |
| මද්දිය | (පූ.ක්‍රි) කඩකොට; පාගා; මැඩිය යුතුවූ; යටත් කොට. |
| මධු | (ති) මධුර, ඉෂ්ට. |
| මධු | (න) මල් පැණි; මී පැණි. |
| මධු | (න) මී මුද්‍රික, මුද්‍රිකරසය, මල්රස, මීයෙන් කළ සුරා. |
| මධු | (භු) කිලින්නෙ, තෙත් බැව්හි, මධති, තෙත් වෙයි. |
| මධුආසව | (පු) මීයෙන්කළ ආසව. |
| මධුක | (න) වැල්මී. |
| මධුක | (පු) මීගස; වැල් මී. |
| මධුක | (පු) වංශ දැන ස්තුති කරන්නා, මීගස්. |
| මධුකපුප්ඵ | (න) මීමල්. |
| මධුකර | (පු) බමරා; මීමැස්සා. |
| මධුකර | (පු) මී සාදන්නා, බඹරා |
| මධුකා | (ඉ) මධුපානය, මිහිරිපානය. |
| මධුකා | (ඉ) වැල් මී. |
| මධුගණ්ඩ | (න) මී වදය. |
| මධුගණ්ඩ | (න) මීවදය. |
| මධුගන්ධ | (න) මිහිරිසුවඳ, මීපැණිසුවඳ. |
| මධුචඡිට්ඨ | (න) මීපැණි. |
| මධුට්ඨිල | (පු) මීගස. |
| මධුද | (පු) මී පැණි දෙන්නා. |
| මධුද්දුම | (පු) මීගස. |
| මධුප | (පු) මී බොන්නා; මීමැස්සා. |
| මධුප | (පු) මීපානයකරන්නා, මීමැස්සා, බඹරා. |
| මධුපටල | (න) මී වදය. |
| මධුපටල | (න) මීවදය. |
| මධුපණ්ණි | (ඉ) ඇද්දෙමට, කිඳි. |
| මධුපිණ්ඩික | (පු) මීපිඩු, මීපැණි මිශ්රකළ විලඳ ගුළි. |
| මධුපිණ්ඩිකා | (ඉ) මීපැණි දමා කළ අග්ගලාව. |
| මධුබ්බත | (පු) මධුප, මීපානයකරන්නා. |
| මධුබ්බත | (පු) මී මැස්සා. |
| මධුභාණි | (පු) මී පැණි මෙන් මිහිරි කථාකියන්නා. |
| මධුමක්ඛික | (පු) මීමැස්සා. |
| මධුමක්ඛිත | (3) මීපැණි තැවරූ. |
| මධුමෙහ | (පු) එනම් රෝගය. |
| මධුමෙහ | (පු) දියවැඩියා රෝගය?. |
| මධුමෙහික | (පු) මධුමෙහය ඇත්තා. |
| මධුයට්ඨිකා | (ඉ) වැල්මී. |
| මධුර | (ති) මිහිරි, ප්රණීත. |
| මධුර | (න) මිහිරි දෙය. |
| මධුර | (පු) මිහිරිරසය, ජීවක. |
| මධුර | (3) මිහිරි වූ. |
| මධුරක | (න) මිහිරි පානයක් වූ මද්‍යසාරය. |
| මධුරක | (පු) ජීවක නම් ඖෂධය. |
| මධුරතා | (ඉ) මිහිරි බව. |
| මධුරතා | (ඉ) මිහිරිබව. |
| මධුරත්ත | (න) මිහිරි බව. |
| මධුරසර | (පු) මිහිරිස්වරය, මධුරස්වරය. |
| මධුරසා | (ඉ) මොර, මිදිවැල. |
| මධුරස්සර | (පු) මිහිරිස්වරය, මිහිරිනාදය. |
| මධුරස්සර | (3) මිහිරි හඬැති. |
| මධුරිපු | (පු) විෂ්ණු. |
| මධුලට්ඨිකා | (ඉ) වැල්මී. |
| මධුලඨිකා | (ඉ) වැල්මී වැල. |
| මධුලාජ | (න) මිහිරිධාන්‍ය. |
| මධුලාජ | (පු) මීපැණි මිශ්‍ර පොරි. |
| මධුලිකා | (ඉ) මොරගස. |
| මධුලිහ | (පු) බඹරා, මීමැස්සා. |
| මධුලීහ | (පු) බමරා; මී මැස්සා. |
| මධුවාණිජ | (පු) මීවෙළෙන්දා. |
| මධුස්සව | (ති) මීපැණියෙන් ඉතිරීයන. |
| මධුස්සව | (3) පැණි වැගිරෙන. |
| මධ්වාසව | (පු) මීපැණියෙන් හෝ මී මලින් සෑදු මත් පැන. |
| මධ්වාසව | (පු) මීයෙන් කළ සුරා, මීමල් කාඩිකිරීමෙන් පෙරන සුරා. |
| මන | (දි) ජානනෙ, දැනීමෙහි, මඤ්ඤති, දනී. |
| මන | (න) සිත. |
| මන | (පු) - (න) සිත, චිත්තය, හිත. |
| මන | (පු) සිත. |
| මන | (භු) පත්ථරණෙ, ව්‍යාප්තියෙහි, ව්‍යාප්ත වෙයි, මනො. |
| මනං | (අ) අල්පාර්ථයෙහි, සවල්පය, ටික, |
| මනං | (නි) ටිකක්; යන්තමින්. |
| මනක්කාර | (පු) මෙනෙහි කිරීම, සිහි කිරීම. |
| මනක්කාර | (පු) මෙනෙහි කිරීම; සිතිවිල්ල. |
| මනන | (න) සිතීම. |
| මනන්තර | (පු) දෙව්ලොව. |
| මනස | (න) සිත |
| මනසිකත්වා | (න) මෙනෙහි කොට. |
| මනසිකරණ | (න) මෙනෙහිකිරීම. |
| මනසිකරොති | මෙනෙහි කරයි. |
| මනසිකාතබ්බ | (3) මෙනෙහි කළයුතු. |
| මනසිකාර | (පු) මනස්කාරය, මෙනෙහිකිරීම, සිහිකිරීම. |
| මනසිකාර | (පු) මෙනෙහි කිරීම; සිතිවිල්ල. |
| මනසිජ | (පු) අනඞ්ගයා. |
| මනාති | (ක්‍රි) (d) (භු) මන, පත්ථරණෙ, පැතිරීමෙහි+ති) පැතිරෙයි. |
| මනාප | (ති) සිත්කලු, මන වඩන. |
| මනාප | (3) සිතට ප්‍රිය වූ. |
| මනාපක | (පු) මනවඩන, මනාප. |
| මනාපදායක | (ති) කැමති දෙය දෙන තැනැත්තා. |
| මනාපික | (ති) මනවඩන. |
| මනාපික | (3) සිතට ප්‍රිය වූ. |
| මනාල | (න) බබුස් තණ. |
| මනින්ද්‍රිය | (න) මනස් ඉන්ද්‍රිය, මනස, මනායතනය. |
| මනු | (d) - (න) ඤාණෙ, දැනීමෙහි, මනොති, දනී, මනුස්සො. |
| මනුජ | (පු) මනුෂ්‍යයා, මිනිහා. |
| මනුජ | (පු) මනුෂ්‍යයා. |
| මනුජාධිප | (පු) මනුෂ්‍යාධිපයා, රජු. |
| මනුජාධිප | (පු) රජ. |
| මනුජින්ද | (පු) රජ. |
| මනුඤ්ඤ | (ති) සිත්කලු දෙය, මනොඥ. |
| මනුඤ්ඤ | (න) සිත්කලු දෙය. |
| මනුඤ්ඤ | (3) සිත් අලවන. |
| මනුතෙ | (ක්‍රි) (d) (භු) මන, ඤාණෙ, ඤාණයෙහි, හඟියි. |
| මනුස්ස | (පු) මනුෂ්‍යයා, මිනිහා. |
| මනුස්ස | (පු) මිනිසා. |
| මනුස්ස ධම්ම | (පු) වෙමුණි රජ, ධ්‍යානාදියෙන් තොරවූ සාමාන්‍ය මනුෂ්‍යයාට අයිති දශ කුසල ධර්මය. |
| මනුස්සත්ත | (න) මනුෂ්‍යාත්මභාවය, මිනිසත්බව. |
| මනුස්සත්ත | (න) මිනිස්බව. |
| මනුස්සත්තභාව | (පු) මනුෂ්‍යාත්ම භාවය; මිනිසෙක්ව ඉපදීම. |
| මනුස්සභූත | (3) මිනිසෙක් වූ. |
| මනුස්සලොක | (පු) මිනිස් ලොව, මනුෂ්‍යවාසය. |
| මනුස්සලොක | (පු) මිනිස් ලොව. |
| මනුස්සවරාක | (පු) මනුෂ්‍ය ලාමකයා, හීන මිනිහා, මහත් මනුෂ්‍යයා. |
| මනුස්සික | (පු) මිනිසුන්ට අයත්, මිනිසුන්ට සුදුසු. |
| මනෙසික | (පු) සිතෙන් සිතන ලද්ද, දැන කරන ක්‍රීඩාව. |
| මනෙසිකා | (ඉ) අනුන් සිතූ දෙය කීම. |
| මනො තොස | (පු) සිත් සතුට, සන්තොසය. |
| මනො දොස | (පු) මනො දුච්චරිතය. |
| මනො භාවනීය | (පු) හිත හොඳට වැඩීම. |
| මනො මොනෙය්‍ය | (පු) මනො ද්වාරයාගේ පවිත්‍ර භාවය, චිත්ත සංඛාර නිරොධය ඇති සඤ්ඤා වෙදයිත නිරොධ සමාපත්තිය. |
| මනො විඤ්ඤෙය්‍ය | (පු) මනසින් දතයුතු දේ. |
| මනො විතක්ක | (පු) මනසෙහි පවත්නා විතර්කය. |
| මනො විලෙඛ | (පු) විචිකිච්ඡාව. |
| මනො සඞ්ඛාර | (පු) සිතින් රැස් කිරීම, සිතින් කුශලාකුශලයන් රැස් කිරීම. |
| මනො සංචෙතනාහාර | (න) ප්රත්යවෙක්ෂා මගින් සිතට දෙන ආහාරය. |
| මනො සමාචාර | (පු) සිතේ පුරුද්ද, සිත හැසිරීමේ පුරුද්ද. |
| මනොකමම | (න) සිතින් කළ දෙය. |
| මනොකම්ම | (න) මනසින් සිදුවන කර්ම. |
| මනොජව | (3) සිත. |
| මනොදණ්ඩ | (පු) මනො කර්මය. |
| මනොදුච්චරිත | (න) පවිටු සිතිවිල්ල. |
| මනොදුච්චරිත | (න) සිතින් වන දුසිරිත්, චතුර්විධ මනො දුශ්චරිතය. |
| මනොද්වාර | (න) මනස, සිත. |
| මනොද්වාර | (න) සිත නමැමති දොරටුව. |
| මනොධාතු | (ඉ) චින්තන ශක්තිය. |
| මනොපදොස | (පු) කෝපය; සිත දූෂණය වීම. |
| මනොපදොසික | (පු) එනම් දිව්‍ය නිකාය, සිත දූෂ්‍ය වීමෙන් මරණයට පැමිණෙන දේව කොටස. |
| මනොපසාද | (පු) සිත පැහැද වීම. |
| මනොපසාද | (පු) සිත පැහැදීම, චිත්ත ප්රසාදය. |
| මනොපුබ්බඞ්ගම | (3) සිත ඉදිරිකොටගෙන යන. |
| මනොභු | (පු) අනඞ්ගයා, කාමදෙවයා. |
| මනොමය | (පු) සිතින් හටගත්, සිතේ උපන්. |
| මනොමය | (3) සිතින් හටගත්. |
| මනොමය ඉද්ධි | (ඉ) සිතින් උපදවන සෘද්ධිය. |
| මනොරථ | (පු) ආශාව; බලාපොරොත්තුව. |
| මනොරථ | (පු) සිතේ ආසාව, තණ්හාව, ආසාව. |
| මනොරථ පූරණී | (ඉ) මනොරථය පුරවන්නී, එනම් අඞ්ගුත්තර නිකායට්ඨ කථාව. |
| මනොරම | (පු) සිත්කලු, සිත් අලවන, මනොහර. |
| මනොරම | (3) මනොඥ; සිත් අලවන. |
| මනොවිඤ්ඤාණ | (න) චින්තන ශක්තිය. |
| මනොවිඤ්ඤාණ | (න) මනොවිඥානය. |
| මනොවිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) සිතින් දැනගතයුතු. |
| මනොවිතක්ක | (පු) සිතිවිල්ල. |
| මනොසිලා | (ඉ) රත් සිරියල්. |
| මනොසිලා | (ඉ) සිරියල්. |
| මනොසිලික | (පු) සිරියල්. |
| මනොසුචරිත | (න) මනසින් සුචරිතයෙහි හැසිරීම. |
| මනොහර | (න) සිත්කලු, මනොරම, සිත පැහැර ගන්නා. |
| මනොහර | (3) සිත් ගන්නා; සිත්කලු දෙය. |
| මන්ත | (චු) ගුත්තභාසනෙ, සඟවා කීමෙහි, මන්තෙති මත්තයති, මන්ත්රණය කෙරෙයි, රහස් කථාකරයි. |
| මන්ත | (න) ආගමික දේශනා කොටස්; මන්ත්රය. |
| මන්ත | (පු) වෙදය, මන්ත්රණය, ප්රඥාව. |
| මන්ත අජ්ඣායක | (පු) මන්ත්‍ර‍හැදෑරීම, මන්ත්‍ර‍පිරිවැහීම. |
| මන්තක | (පු) මන්ත්‍ර‍කරන්නා, මන්ත්රකාරයා. |
| මන්තජ්ඣායක | (3) මන්ත්‍ර හදාරන්නා. |
| මන්තත | (න) මන්ත්රණය, කථාව, සාකච්ඡාව. |
| මන්තන | (න) මන්ත්රණය; සාකච්ඡාව. |
| මන්තනක | (පු) මන්ත්රණය කිරීම, උපාය යෙදීම. |
| මන්තනා | (ඉ) මන්ත්රණය; සාකච්ඡාව. |
| මන්තනා | (ඉ) සංසන්දනය. |
| මන්තපද | (න) මන්ත්‍ර පිළිබඳ පද. |
| මන්තබන්ධු | (පු) එකට මන්ත්‍ර ඉගෙනගත් අය, බ්‍රාහ්මණයා. |
| මන්තයන්ත | (3) මන්ත්රණය කරන; සාකච්ඡා කරන; සාකච්ඡා කරමින්. |
| මන්තයමාන | (3) සාකච්ඡා කරන; සාකච්ඡා කරමින්. |
| මන්තයිතුං | (නි) සාකච්ඡා කරන්ට. |
| මන්තයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කථාකොට; සාකච්ඡා කොට. |
| මන්තහාණී | (පු) ප්රමාණ කථා කි‍යනතැනැත්තා. |
| මන්තා | (ඉ) ප්රඥාව, පැණි. |
| මන්ති | (පු) මන්ත්‍රණ කරන්නා; රාජමන්ත්‍රී. |
| මන්ති | (පු) මන්ත්‍රියා, මැති, ඇමති. |
| මන්තික | (පු) මන්ත්‍රින්ට අයත්, ඇමතියන් පිළිබඳ. |
| මන්තිත | (ති) මන්ත්රණය කළ, කථාකර ගන්නා ලද. |
| මන්තිත | (3) සාකච්ඡා කළ. |
| මන්තිනී | (ඉ) මන්ත්රණය කරන්නී; මැතිණියෝ. |
| මන්තු | (පු) අපරාධය, දෝෂය. |
| මන්තු | (පු) සිතන්නා; හඟින්නා. |
| මන්තෙති | (මන්ත+ණෙ) කථා කරයි; සාකච්ඡාකරයි. |
| මන්තෙතුං | (නි) සාකච්ඡා කරන්ට. |
| මන්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කථාකොට; සාකච්ඡා කොට. |
| මන්තෙන්ත | (3) සාකච්ඡා කරන; සාකච්ඡා කරමින්. |
| මන්ථ | (පු) අත්සුණු; කිරිමත් ගාන දණ්ඩ; බැදපු පිටි. |
| මන්ථ | (පු) මෝරු අළලනමත, මෝරු පොඩිකරණ උපකරණය අත්සුණු. |
| මන්ථ | (භු) මොහෙ, ඇළලීමෙහි, මන්ථති, අළලයි, අභිමන්ථති. |
| මන්ථර | (3) සෙමින් යන; (පු) ඉබ්බා. |
| මන්ද | (ති) ස්වල්පය, මද, ටික, පින් නැත්තා, මූඪයා, බාලයා, අවිසාරදයා, නොගැඹුරු හඬ, මැලීඅය, - (පු) |
| මන්ද | (3) අඥාන වූ; අලස වූ; ටික වූ; මද වූ; (පු) අඥානයා. |
| මන්දක | (පු) මැලිතැනැත්තා, කම්මැලියා. |
| මන්දගාමී | (ති) ලැසිගමන් යන්නා, ප්රමාදව යන්නා. |
| මන්දතා | (ඉ) අඥාන බව; අල්පබව; අලස බව; මද බව. |
| මන්දත්ත | (න) අඥාන බව; අල්පබව; අලස බව; මද බව. |
| මන්දත්ත | (න) මද බව, ස්වල්ප බව, ටික බව. |
| මන්දමන්දං | .ක්‍රි .වි ටිකෙන් ටික. |
| මන්දලොචන | (න) මෘදු ඇස්, සුන්දර ඇස්. |
| මන්දාකිණී | (ඉ) අහස් ගඟ, එනම් නදිය. |
| මන්දාකිනී | (ඉ) ආකාශ ගංගාව; එනම් විල. |
| මන්දාමුඛී | (ඉ) ගිනි අඟුරු, තැබීමේ භාජනයක්, |
| මන්දාමුඛී | (ඉ) ගිනිතැපීම සඳහා යොදන භාජනය. |
| මන්දාර | (පු) අස්තපර්වතය. |
| මන්දාර | (පු) හස්ත පර්වතය මදාරාගස. |
| මන්දාරව | (පු) දිව්‍ය වෘක්ෂයක්; මදාරා ගස. |
| මන්දාරව | (පු) මදාරා. |
| මන්දාලක | (පු) මන්දාරම. |
| මන්දිය | (න) අඥාන බව; මඳ පිනැති බව. |
| මන්දිර | (න) ගෙය; ප්‍රාසාදය. |
| මන්දිර | (න) පුරය, ප්‍රාසාදය, ගෘහය |
| මන්දිරාලින්ද වත්ථු | (න) ගෘහාලින්දයාගේ අධිෂ්ඨානය. |
| මප | (චු) මාපනෙ, මැවීමෙහි, මාපෙති, මාපයති, සාදයි, මවයි. |
| මබ්බ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, මබ්බති, යෙයි. |
| මබ්භ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, මබ්භති, යෙයි. |
| මමං | (අ) මාගේ, මාවිසින්, මට, මා |
| මමඞ්කාර | (පු) අහඞ්කාර, ආඩම්බරය. |
| මමඞ්කාර | (පු) ආලය කිරීම; මාගේ යයි සිතාගැන්ම. |
| මමත්ත | (න) තමාගේයයි සිතීම; මමත්වය. |
| මමත්ත | (න) මමත්වය, ආදරය. |
| මමායති | (ක්‍රි) මමත්වය කරයි. |
| මමායති | ආලය කරයි; තමාගේ යයි සිතා ගනී. |
| මමායන | (න) මමත්වය කිරීම. |
| මමායනා | (ඉ) ආලය කිරීම. |
| මමායිත | (ති) මමත්වය කළ. |
| මමායිත | (න) මමත්වය. |
| මමායිත | (3) ආශා කළ. |
| මමිං කරොති | (ක්‍රි) අහඞ්කාර කරයි, ආඩම්බර කරයි. |
| මමිංකාර | (පු) මම වෙමියි යන දෘෂ්ටිය. |
| මම්ම | (න) නහර සන්ධි පිහිටි තැන; මර්මස්ථානය. |
| මම්ම | (පු) ගිවුලුගස, මර්මස්ථානය, මරණ සිදු කරන තැන්. |
| මම්මච්ඡෙද | (පු) මර්‍ම සිඳීම, බල නහර සිඳීම. |
| මම්මච්ඡේදක | (3) මර්මස්ථාන තුවාල කිරීම සේ ඉතා නපුරු වූ. |
| මම්මඨාන | (න) නහර සන්ධි පිහිටි තැන; මර්මස්ථානය. |
| මම්මන | (පු) ගොතයා, ගොත ගසා කථා කරන්නා. |
| මම්මන | (3) ගොත ගසන්නා. |
| මය | (පු) එයින් කරන ලද්දේ යනාර්ථයෙහි වූ ප්‍ර‍ත්‍යයක්, මනොමය, සුවණ්ණමය, රජතමය. |
| මය | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, මයති, යෙයි. |
| මයං | අපි. |
| මයා | (අ) මා විසින්, මා කරණ කොට. |
| මයුඛ | (පු) රස්මිය, මොනරා. |
| මයුර | (පු) මොනරා. |
| මයුරක | (පු) සැබෝගස. |
| මයුරවීදලා | (ඉ) කලුත්‍ර‍සත්‍ර‍වාළු. |
| මයූඛ | (පු) ආලෝකය; රශ්මිය. |
| මයූර | (පු) මොණරා. |
| මර | (භු) පාණචාගෙ, ප්‍රාණ ත්‍යාගයෙහි, මරති, මැරේ, මරණං, මච්චො. |
| මරණ | (න) දිවි තොරවීම; මරණය; විනාශය. |
| මරණ | (න) මැරීම, කාලක්‍රියාව, මරණය. |
| මරණකාල | (පු) මැරෙන කාලය. |
| මරණචෙතනා | (ඉ) මරණ අදහස. |
| මරණධම්ම | (3) මැරෙන ස්වභාව ඇති. |
| මරණපරියොසාන | (3) මරණය කෙළවර කොට ඇති. |
| මරණභය | (න) මරණයට භය. |
| මරණමඤ්ච | (පු) නො නැගිටින සයනය; මැරෙන ඇඳ. |
| මරණමඤ්ච | (පු) මරණාසන්නයෙහි හෝනා ඇඳ, අනුට්ඨාන සෙය්‍යාව. |
| මරණමුඛ | (න) මාරමුඛය; මැරෙන මොහොත. |
| මරණමුඛ | (පු) මරණවාරය, මරණාසන්නය. |
| මරණසති | (ඉ) මරණය ගැන පවත්වන සිහිය. |
| මරණසති | (ඉ) මරණය සිහිකිරීම. |
| මරණසමය | (පු) මැරෙන කාලය. |
| මරණානුස්සති | (ඉ) මරණය සිහිකිරීම, නිතොර මරණය ගැණ සිහිකිරීම. |
| මරණානුස්සති | (ඉ) මරණය සිහිකිරීම. |
| මරති | (ක්‍රි) (d) (භු) මර, පාණවාගෙ, ප්‍රාණත්‍යාගයෙහි+ති) (මර+ති) මැරෙයි. |
| මරති | (මර+අ) මැරේ; විනාශයට පැමිණේ. |
| මරන්ත | (3) මැරෙන; මැරෙමින්. |
| මරමාන | (3) මැරෙන; මැරෙමින්. |
| මරිච | (න) ගම්මිරිස්; මිරිස්. |
| මරිච | (න) මිරිස්, ගම්මිරිස්. |
| මරිචි | (ඉ) මිරිඟු, මිරිඟුදිය, මිගතණ්හිකා, මිරිඟු, ජලය. |
| මරිතබ්බ | (3) මැරිය යුතු. |
| මරිතුං | (නි) මැරෙන්නට. |
| මරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැරී. |
| මරියාදා | (ඉ) මායිම; සීමාව. |
| මරියාදා | (ඉ) සීමාව, ඉම-චාරිත්රය. |
| මරිස | (චු) මමායං, ඉවසීමෙහි, මරිසෙති, මරිස්සති, ඉවසයි, ක්ෂමාකරවයි. |
| මරිසු | (භු) ඛමායං, ඉවසීමෙහි, මරිස්සති, ඉවසයි. |
| මරීචි | (ඉ) නැති දෙයක් ඇති සේ පෙනීම; මිරිඟුව; රශ්මිය. |
| මරීචි | (න) රශ්මිය, දීප්තිය, මිරිඟුදිය. |
| මරීචිකම්මට්ඨාන | (න) ආත්ම භාවය මිරිඟු ජලයකට උපමා කොට භාවනාකිරීම වූ කමටහන. |
| මරීචිකා | (ඉ) නැති දෙයක් ඇති සේ පෙනීම; මිරිඟුව; රශ්මිය. |
| මරීචිකා | (ඉ) මරීචි, මෘග තෘෂ්ණිකා. |
| මරීචිධම්ම | (පු) මිරිඟු ස්වභාව, මිරිඟු වැනි ගතිය. |
| මරීචිධම්ම | (3) මිරිඟුවක ස්වභාව ඇති. |
| මරු | (ඉ) වැල්ල; වැලි; (පු) දෙවියා. |
| මරු | (පු) ශෛලය, ගල, නිරූදක ප්‍රදේශය, දෙවියා. |
| මරුකන්තාර | (පු) අමනුෂ්‍යාධිගෘහිත කාන්තාර. |
| මරුම්බ | (න) ගල් කැට; ගල්වර්ගයක්; බොරලු. |
| මරුම්බ | (න) සුවඳ ඇති පස් වර්ගයක්, සුවඳැති වැලි ජාතියක්. |
| මරුවක | (පු) කුකුරුමුවන් ගස. |
| මල | (න) අශුචි; ක්ලේශය; කිලුට; පාපය; මලකඩ. |
| මල | (න) ගූථය, කිළුටුදෙය. |
| මල | (භු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, මලති, දරයි. |
| මලතර | (3) ඉතා කිලුටු වූ. |
| මලය | (පු) එනම් පර්වතය, එනම් දීපය, වනාන්තරය. |
| මලයජ | (පු) මලය පර්වතයෙහි හටගත් දෙය, සඳුන්ගස. |
| මලලිකා | (ඉ) බෝ ලිද්ද. |
| මලාභිභු | (පු) කෙලෙස් මල මඬින්නා. |
| මලින | (න) කිළුටු, අපිරිසිදුදෙය. |
| මලින | (3) කිලුටු වූ. |
| මලිනක | (න) අපිරිසිදු, කිළුටු. |
| මලිනක | (3) කිලුටු වූ. |
| මලිනී | (ඉ) ඔසප්වූ ස්ත්රිය, මල්වරවූ තැනැත්තී. |
| මලිමය | (පු) කිළුටුදෙය, අපවිත්‍රදෙය. |
| මලොරිකා | (ඉ) කනප්පුව. |
| මල්‍ය | (න) කිළුටුබව, අපිරිසිදුබව. |
| මල්ල | (පු) පොරබදන්නා. |
| මල්ල | (පු) මල්ලවංශිකයා. |
| මල්ල | (පු) යෝධයා, යුද්ධභටයා, සෙබලා. |
| මල්ල | (භු) ධරණෙ, දැරීමෙහි, මල්ලති, දරයි, මල්ලො. |
| මල්ලක | (පු) කට ලොකු භාජනය; භාජනය. |
| මල්ලක | (පු) මාලාව, මල්දම, ක්‍රීඩාභාණ්ඩයක්. |
| මල්ලගණ | (පු) රක්ෂාවක් වශයෙන් පොර බදන්නෝ. |
| මල්ලමුට්ඨික | (පු) මල්ලව කාරයා, ගුස්ති අල්ලන්නා. |
| මල්ලයුද්ධ | (න) මල්ලව පොර බැදීම. |
| මල්ලයුද්ධ | (පු) මල්ලව පොරබැදීම. |
| මල්ලිකා | (ඉ) දෑසමන්; සමන්පිච්ච. |
| මල්ලිකාක්ඛ | (පු) කිළුටු පා හා තුඩු ඇති හංසයා. |
| මස | (දි) බමායං, ක්ෂමායෙහි, මසති, ක්ෂමා කරයි. |
| මස | (භු) කොධෙ සද්දෙව, ක්‍රෝධයෙහි හා ශබ්දයෙහි, මසති, ක්‍රෝධකරයි, ශබ්දකරයි. |
| මස | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, මසති, පෙළයි. |
| මස | (භු) සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශකිරීමෙහි, මසති, ස්පර්ශකරයි, ආමසති, පරාමසති. |
| මංස | (න) මස්. |
| මංස | (න) මාංශය, මස්. |
| මසක්කසාර | (පු) ශක්රපුරය. |
| මංසචක්ඛු | (න) මසැස, ස්වාභාවික ඇස. |
| මසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශයෙහි+ති) සම්මර්‍ශනය කෙරෙයි. |
| මංසපෙසි | (ඉ) මස් පෙත්ත. |
| මසාණ | (න) හන. |
| මසාණක | (න) මිශ්‍ර‍වස්තු, නානා හු මිශ්‍ර‍වස්ත්‍ර‍ය |
| මසාරක | (පු) මඤ්ච විශේෂයක්. |
| මසාරගල්ල | (න) කබරමණි, මැසිරිගල. |
| මසාරගල්ල | (න) මැසිරිගල්; වෛරෝඩි වර්ගයක්. |
| මසි | (න) පියල්ල, අඳුන, කජ්ජලය. |
| මසි | (පු) දැලි. |
| මංසි | (පු) ජටමංසී නම් පැලෑටි වර්ගයක්. |
| මංසික | (පු) මස් වෙළෙන්දා, මස් කඩකාරයා. |
| මසු | (භු) මච්ඡරියෙ, මසුරුවීමෙහි. |
| මසූරක | (ති) රැවුල් ඇති. |
| මස්සු | (න) රැවුල, පුරුෂයන්ගේ මුහුණෙහි ඇතිවන රැවුල. |
| මස්සු | (න) රැවුල. |
| මස්සුක | (ති) කරණවෑමියා. |
| මස්සුක | (3) රැවුල ඇති. |
| මස්සුකම්ම | (න) රැවුල කැපීම. |
| මස්සුකම්ම | (න) රැවුල කැපීම් කර්මය. |
| මස්සුකරණ | (න) අන්දම් තැබීම, රැවුල කැපීම. |
| මස්සුකරණ | (න) රැවුල කැපීම. |
| මහ | (චු) පූජායං, පිදීමෙහි, මහෙති, මහයති, පුදයි. |
| මහ | (පු) උත්සවය, සැනකෙළිය. |
| මහ | (පු) උත්සවය; පූජාව. |
| මහ | (භු) පූජායං, පිදීමෙහි, මහති, පුදයි. |
| මහ | (භු) වුද්ධියං, වෘද්ධියෙහි, මහති, වෘද්ධියට පැමිණෙයි. |
| මහග්ගත | (ති) මහත් බවට පැමිණි, මහත් ස්වභාවයට පැමිණි. |
| මහග්ගත | (3) උසස් බවට පත්; රූපාවචර අරූපාවචර. |
| මහග්ඝ | (පු) මාහැඟි, මහඟු, බොහෝ වටිනා. |
| මහග්ඝ | (3) ඉතා වටිනා. |
| මහග්ඝතා | (ඉ) ඉතා වටිනා බව. |
| මහග්ඝස | (පු) බොහොම කන්නා, අධිකව අනුභව කරන්නා. |
| මහග්ඝස | (3) බොහෝ සේ අනුභව කරන. |
| මහච්ච | (අ) මහත්, විසාල, “මහච්ච රාජානුභාවෙන.” |
| මහණ්ණව | (පු) මහ මුහුද. |
| මහති | (ඉ) මහත් |
| මහති | (මහ+අ) ගෞරව කරයි; පුදයි. |
| මහතී | (ඉ) මහන්ත ශබ්දයේ ස්ත්රී ලිංගික රූපය. |
| මහත්ත | (න) උසස් බව; මහත් බව. |
| මහත්ත | (න) මහත් බව. |
| මහත්තර | (3) වඩා උසස්; වඩා මහත්. |
| මහද්ධන | (න) බොහෝ ධනය, මහත් ධනය. |
| මහද්ධන | (3) මහත් ධනැති. |
| මහනීය | (පු) පිදියයුතු, පූජහී. |
| මහනීය | (3) පිදිය යුතු. |
| මහන්ත | (පු) මහත් දෙය, මහත්. |
| මහන්ත | (3) උස්වූ; පුදන; පුදමින්; මහත් වූ. |
| මහන්තත | (ඉ) මහත් බව. |
| මහන්තතර | (3) වඩා උසස්; වඩා මහත්. |
| මහන්තභාව | (පු) මහත් බව. |
| මහප්ඵල | (3) මහත් විපාක ඇති. |
| මහබ්බල | (3) මහත් ශක්ති ඇති. |
| මහබ්භය | (න) මහත් භය. |
| මහල්ලක | (පු) මහලු, වෘද්ධ, වැඩිසිටි. |
| මහල්ලක | (3) මහලු; (පු) මහල්ලා. |
| මහල්ලිකා | (ඉ) මහලු ස්ත්රී; මැහැල්ලී. |
| මහා | (අ) මහත්. |
| මහාඅරිය | (පු) මහාර්‍ය්‍යයා, මහ බෝසතාණෝ. |
| මහාඋපාසක | (පු) මහා උපාසකයා. |
| මහාඋපාසිකා | (ඉ) මහා උපාසිකාව. |
| මහාකථාන | (න) එනම් සඞ්ඛ්‍යා විශේෂය, කථාන සියක් ලක්ෂය, කථාන බලනු. |
| මහාකන්ද | (පු) හෙළ ලුහුණු, සුදුලූණු. |
| මහාකරුණා | (ඉ) අතිමහත් කරුණාව. |
| මහාකාය | (3) මහත් ශරීර ඇති. |
| මහාකාරුණික | (පු) මහාකරුණා ඇත්තා, බුදුරජ. |
| මහාකුල | (න) ආඪ්‍යකුලය. |
| මහාගණ | (පු) මහ පිරිස. |
| මහාගණී | (3) මහ පිරිස් ඇත්තා. |
| මහාගෙධ | (පු) මහාබන්ධනය, මහත් ඝනය. |
| මහාජන | (පු) මහ ජනයා. |
| මහාතණ්හ | (පු) මහත් තෘෂ්ණා ඇත්තා, තෘෂ්ණාධිකයා. |
| මහාතණ්හ | (3) මහත් ආශා ඇති. |
| මහාතල | (න) වහළ උඩ තට්ටුව; විශාල උඩු මහල. |
| මහාතිමි | (පු) එනම් මත්ස්‍යයා. |
| මහාධන | (න) විශාල ධනය. |
| මහාධිති | (ඉ) මහා ප්රඥා ඇත්තා, වීර්ය්ය සම්පන්නයා. |
| මහානදි | (ඉ) මහාගංගාව. |
| මහානරක | (පු) මහනිරය. |
| මහානස | (න) කුස්සි ගෙය. |
| මහානසන | (න) මුලුතැන්ගෙය, පිසන ගෙය. |
| මහානාග | (පු) මහ නයා, මහොත්තමයා, මහා හස්තියා. |
| මහානාම | (පු) උක්ගස, එනම් ඇත්තා. |
| මහානිරය | (පු) අවීචිය, අටමහනිරය. |
| මහානිරය | (පු) මහනිරය. |
| මහානිසා | (ඉ) මහාරාත්‍රිය, මධ්‍යම රාත්‍රිය, රෑ දෙගොඩහරි වේලාව, අර්ධ රාත්‍රිය. |
| මහානුභාව | (පු) මහත් ආනුභාවය, මහා තෙජස. |
| මහානුභාව | (3) මහත් අනුභාව ඇති. |
| මහාපඤ්ඤ | (3) මහනුවණැති. |
| මහාපථ | (පු) මහපාර. |
| මහාපදෙස | (පු) සූත්‍ර, සූත්‍රානුලොම, ආචාර්‍ය්‍ය වාද අත්තනොමති යන මහා කරුණු සතර. |
| මහාපිතු | (පු) මහප්පා. |
| මහාපුරිස | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයා. |
| මහාබල | (පු) මහත් බල ඇත්තා, බුදුරජාණන් වහන්සේ. |
| මහාබොධි | (ඉ) බුද්ධගයාවෙහි පිහිටි ජය ශ්‍රී මහා බොධිය, අනුරාධපුරයෙහි පිහිටි ශ්‍රීමහා බොධිය. |
| මහාබොධිධම්ම | (පු) මහාබොධි ධර්ම ඇත්තා, බුදුරජ. |
| මහාභූත | (න) මූල ධාතු සතර. |
| මහාභොග | (3) බොහෝ අයිති දේ ඇති. |
| මහාමච්ච | (පු) මහ ඇමතියා. |
| මහාමති | (ඉ) මහත් ප්රඥා ඇත්තා, බුදුරජ. |
| මහාමති | (පු) මහා ප්රාඥයා. |
| මහාමත්ත | (පු) මහ ඇමතියා. |
| මහාමායා | (ඉ) බුද්ධමාතාව, මහාමායාදේවිය. |
| මහාමුනි | (පු) බුදුරද. |
| මහාමුනි | (පු) මහා මුනීන්ද්‍ර‍යන් වහන්සේ, බුදුරජ. |
| මහාමෙඝ | (පු) මහ වැස්ස. |
| මහායඤ්ඤ | (පු) මහායාගය. |
| මහායස | (3) මහත් පිරිවර හෝ කීර්ති ඇති. |
| මහාරජක්ඛ | (න) ප්රඥා චක්ෂුසෙහි රාගාදී මහත් රජස් ඇත්තා, මුහුකළ ප්රඥා නැත්තා. |
| මහාරඤ්ඤ | (න) මහවනය. |
| මහාරහ | (3) ඉතා වටිනා. |
| මහාරාජ | (පු) මහරජ. |
| මහාරාජික | (පු) මහරජුන්ට අයත්, සිව්මහ රජුන්ට අයිති. |
| මහාරොරුව | (පු) එනම් නිරය. |
| මහාලතාපසාධන | (න) එනම් ඇති පලඳනාව. |
| මහාවිරෙක | (පු) අතීසාරය. |
| මහාවීචි | (ඉ) මහාතරඞ්ගය, සමුද්‍රාදියෙහි මහත් රැල. |
| මහාසත්ත | (පු) බෝසතාණෝ. |
| මහාසභා | (ඉ) කොමාරිකා, මහා සමිතිය. |
| මහාසමණ | (පු) මහා ශ්රමණයා, බුදුරජ. |
| මහාසමුද්ද | (පු) මහ මුහුද. |
| මහාසය | (පු) තෘෂ්ණා අධිකයා, මහත් සයනය. |
| මහාසයන | (න) නොකැප මහඟු ඇතිරිලි අතුරණ ලද සයනය. |
| මහාසර | (න) මහවිල. |
| මහාසර | (පු) මහවිල. |
| මහාසාර | (3) මහා ධනවත්. |
| මහාසාල | (3) මහා ධනවත්. |
| මහාසාලා | (ඉ) මහාවෘක්ෂ, මහත්ශාලා. |
| මහාසාවක | (පු) උසස් ශ්‍රාවකයා. |
| මහාසාවජ්ජ | (න) මහවරද, මිථ්‍යා දෘෂ්ටිය. |
| මහාසිරා | (ඉ) මහ නහර. |
| මහාසුඛ | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| මහාසොබ්භ | (පු) මහාවිල, මහහෙබ. |
| මහි | (භු) මන්දහාසෙ, මදසිනාවෙයි, ම්හතෙ, විම්භයතෙ, මුකුළු කෙරේ, මදසිනාකෙරේ. |
| මහිකා | (ඉ) පිනි, පිනිබින්දු, මීදුම. |
| මහිකා | (ඉ) මීදුම. |
| මහිච්ඡ | (පු) තෘෂ්ණාධිකයා, මහා ආසා ඇත්තා. |
| මහිච්ඡ | (3) මහත් අආශා ඇති. |
| මහිච්ඡතා | (ඉ) බොහෝ දේ ඕනෑ බව. |
| මහිච්ඡා | (ඉ) මහෙච්ඡාව, අධික ආසාව මහෙච්ඡා බව. |
| මහිත | (ති) පුදන ලද, පූජා තබන ලද. |
| මහිත | (3) පුදන ලද. |
| මහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුදා. |
| මහිද්ධි | (ඉ) මහත් සෘද්ධිය. |
| මහිද්ධික | (3) මහත් ඍධි ඇති. |
| මහින්ද | (පු) නමක්; රජ; සක්දෙව් රජ. |
| මහින්ද | (පු) මිහිඳු කුමාරයා, ශක්රයා. |
| මහිමා | (ඉ) සෘද්ධිකරණයෙහි ශරීරය මහත් බවට පැමිණවීම. |
| මහිලා | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| මහිලා | (ඉ) ස්ත්රී, කාන්තාව, පුවඟු. |
| මහිස | (පු) මී හරකා; මීමා. |
| මහිස | (පු) මීසරක්, මීමා. |
| මහිසමණ්ඩල | (න) අන්ධක රට, ආන්ද්‍ර රට. |
| මහිසමණ්ඩල | (න) මයිසෝර් ප්‍රදේශය. |
| මහිස්සර | (පු) මහෙශ්වරයා, ඊශ්වරයා. |
| මහිස්සර | (පු) මහේශ්වරයා. |
| මහී | (ඉ) පෘථිවිය, එනම් නදිය. |
| මහී | (ඉ) පොළොව; මහී ගඟ. |
| මහීතල | (න) පෘථිවිතලය, පොළොව. |
| මහීතල | (න) පොළෝතලය. |
| මහීධර | (පු) පර්වතය, |
| මහීධර | (පු) පර්වතය. |
| මහීප | (පු) මිහිපල්, මහීපාල. |
| මහීපති | (ඉ) පඨවිස්සර, මිහිපති. |
| මහීපති | (පු) රජ. |
| මහීපාල | (පු) රජ. |
| මහීභාග | (පු) පෘථිවිභාගය, භූමිප්‍රදේශය. |
| මහීරුහ | (පු) ගස. |
| මහීරුහ | (පු) වෘක්ෂය, ගස. |
| මහීලතා | (ඉ) ගඩවිල් පණුවා. |
| මහුස්සාහ | (පු) මහත් වීර්ය්යය, වීර්‍ය්‍යසම්පන්නයා |
| මහෙසක්ක | (පු) අල්පෙශාක්‍ය නොවන, මහා තේජස් ඇති, මහානුභාව ඇති, මහා යසස් ඇති. |
| මහෙසක්ඛ | (3) අනුභාව සම්පන්න වූ. |
| මහෙසි | (පු) බුදු රද; මහර්ෂී තුමා. |
| මහෙසී | (ඉ) අගබිසව, අගමෙහෙසිය, ප්රධාන බිසව. |
| මහෙසී | (ඉ) රජ මෙහෙසිය. |
| මහෙසී | (පු) (මහ+ඉසි) මහාර්ෂී=බුදුරජ. |
| මහොඝ | (පු) මහ සැඩපහර. |
| මහොඝ | (පු) මහා ඔඝය, මහා සැඩ පහර, ඔඝබලනු. |
| මහොදධි | (පු) මහා සමුද්රය, මහමුහුද. |
| මහොදර | (3) මහ බඩැති. |
| මහොදික | (න) මහජලය, අධික ජලය. |
| මහොද්ධි | (පු) මහ මුහුද. |
| මහොරග | (පු) මහානාගයා. |
| මහොසධ | (න) ඉඟුරු, ඉවඳ, සුදුලූණු. |
| මළොරිකා | (ඉ) දණ්ඩාධාරයක්. |
| මා | (d) - (ක්‍රි) පමාණෙ, මැණීමෙහි, මිණාති, ප්රමාණ කරයි. |
| මා | (අ) ප්‍රතිෂෙධයෙහි, වැලැක්වීමෙහි. |
| මා | (නි) එපා; වැළැක්වීමෙහි නිපාතයක්. |
| මා | (පු) චන්ද්රයා, සඳු. |
| මා | (පු) චන්ද්රයා. |
| මා | (භු) පමාණෙ, මැණීමෙහි, මාති, මැණීම කරයි. |
| මාක්කව | (පු) කී කිරිඳිය. |
| මාක්ඛික | (න) මීපැණි. |
| මාගඞ්ග | (පු) ඇතා, චණ්ඩාලයා. |
| මාගඞ්ගජ | (පු) ඇතා, හස්තියා. |
| මාගධ | (පු) වංශ දැන ස්තුති කරන්නා, ශුද්‍ර‍යාට දාව වූ ක්ෂත්‍රිය ස්ත්රියගේ පුතා |
| මාගධ | (3) එරට වැසි; එහි උපන්; මගධ රටට අයත්. |
| මාගධක | (පු) මගධ රට වසන්නා, මගධ රටට අයත්. |
| මාගධක | (3) එරට වැසි; එහි උපන්; මගධ රටට අයත්. |
| මාගධී | (ඉ) මගධ භාෂාව. |
| මාගධී | (ඉ) සීනිද්ද, වගපුල්, මගධ ජනපද වාසීන්ගේ භාෂාව, පාලිභාෂාව. |
| මාගවික | (පු) මුව වැද්දා; මුවන් මරන්නා. |
| මාගසිර | (පු) උඳුවප් මස, |
| මාගසිර | (පු) උඳුවප් මස. |
| මාඝ | (පු) නවම් මස. |
| මාඝ | (පු) නවම්මස. |
| මාඝාත | (න) සතුන් නොමැරීමට කළ නියමය. |
| මාඝාත | (න) සතුන් මැරීම තහනම් කිරීමේ නීතිය. |
| මාඝ්‍ය | (න) කොඳ වැල. |
| මාඝ්‍ය | (න) කොඳ, කොඳවැල. |
| මාඞ්ගල්‍ය | (න) මඞ්ගල භාවය. |
| මාණ | (න) ප්රමාණය, මැණීම. |
| මාණ | (න) මැණීම; මිම්ම. |
| මාණභණ්ඩ | (න) කිරණ මණින බඩු, තරාදි හුණ්ඩු ආදිය. |
| මාණව | (ති) තරුණයා, |
| මාණව | (පු) තරුණයා. |
| මාණව | (පු) මනුෂ්‍යයා, තරුණයා, සත්වයා, සොරා. |
| මාණවක | (පු) තරුණයා. |
| මාණවක | (පු) තරුණයා. |
| මාණවිකා | (ඉ) තරුණිය. |
| මාණවී | (ඉ) තරුණිය. |
| මාණිකා | (ඉ) ද්‍රෝණ සතරක්. |
| මාණිකා | (ඉ) සතර ද්‍රොණයක්, ලාස් දහසයක්. |
| මාණිමන්ථ | (පු) සිඳු ලුණු. |
| මාතඞ්ග | (පු) ඇතා; චණ්ඩාලයා. |
| මාතර | (ඉ) මාතු, මව, වැදූමව. |
| මාතලි | (පු) ශක්රයාගේ රථාචාර්යයා. |
| මාතලී | (පු) එනම් දෙවතාවා, ශක්රයාගේ රථාචාර්‍ය්‍ය දෙවියා. |
| මාතාපිතු | මවුපිය දෙදෙන. |
| මාතාපෙත්තික | (පු) මව්පියන්ට අයත්, මව්පියන් පිළිබඳ. |
| මාතාපෙත්තික | (3) මවුපියන් සතු; මවුපියන්ගෙන් ලැබුණු. |
| මාතාපෙත්තිභර | (3) මවුපියන් පෝෂණය කරන. |
| මාතාමහ | (ඉ) මවගේ පියා. |
| මාතාමහී | (ඉ) මවගේ මව. |
| මාතික | (පු) මවට අයිති, මව් සන්තක. |
| මාතික | (3) මව සම්බන්ධ වූ. |
| මාතිකා | (ඉ) ඇල; ජල මාර්ගය; ප්‍රාතිමෝක්ෂය නම් ශික්ෂා සංග්‍රහය; මාතෘකාව; ශීර්ෂපාඨය. |
| මාතිකා | (ඉ) මාතෘකාව, ප්රධාන වචනය, ඇල දිය අගල. |
| මාතිපක්ඛ | (පු) මවගේ නෑදෑ පක්ෂය. |
| මාතිය | (පු) මවට අයත්, මව්සතු. |
| මාතු | (ඉ) මව, මවගේ මව, ආච්චි. |
| මාතු | (ඉ) මව; මෑණියෝ. |
| මාතුක | (පු) මවට අයිති, මෑනියන් සතු. |
| මාතුකුච්ඡි | (ඉ) මවුකුස; (පු) මවුකුස. |
| මාතුගාම | (පු) මාගම, ස්ත්රිය, කාන්තාව. |
| මාතුගාම | (පු) ස්ත්රිය. |
| මාතුඝාත | (පු) මව නැසීම. |
| මාතුඝාතක | (පු) මාතෘ ඝාතකයා, මව් මරන්නා. |
| මාතුඝාතක | (3) මව නසන්නා. |
| මාතුච්ඡා | (ඉ) මවගේ සහෝදරිය. |
| මාතුච්ඡා | (ඉ) මව්ගේ සහෝදරී, ලොකු මව හෝ කුඩා මව. |
| මාතුපට්ඨාන | (න) මවට උපස්ථාන කිරීම. |
| මාතුපොසක | (3) මව පෝෂණය කරන්නා. |
| මාතුල | (පු) මවගේ සහෝදරයා, මාමා. |
| මාතුල | (පු) මාමා. |
| මාතුලක | (පු) මයිලනුවා, අත්තන ගස. |
| මාතුලක | (පු) මාමා. |
| මාතුලධීතු | (ඉ) මාමාගේ දුව, නෑනා. |
| මාතුලධීතු | (ඉ) මාමාගේ දුව. |
| මාතුලාතී | (ඉ) නැන්දනී, නැන්දා. |
| මාතුලානී | (ඉ) නැන්දා. |
| මාතුලුඞ්ග පු | නාරන්. |
| මාතුලූඞ්ග | (පු) ලප්නාරන්, නස්නාරන්. |
| මාදිස | (ති) මාවැනි, මා සමාන. |
| මාදිස | (3) මා වැනි. |
| මාධක | (පු) විෂ්ණු. |
| මාධවික | (පු) මීයෙන් කළ සුරා. |
| මාධවීලතා | (ඉ) යොහොඹු ගස ඉද්ද. |
| මාන | (චු) වීමංසනෙ පූජනෙච, විමසීමෙහි හා පිදීමෙහි, මානති, මානයති, විමසයි, පුදයි. |
| මාන | (න) මැණීම; මිම්ම. |
| මාන | (පු) උඩඟුබව; ගෞරවය; මාන්නය; වැරදි හැඟීම. |
| මාන | (පු) මාන්නය, උන්නතිය. |
| මාන | (භු) පූජායං, පිදීමෙහි, මානෙති, පුදයි. |
| මාන | (භු) වීමංසනෙ, විමසීමෙහි, මානති, විමසයි. |
| මානකූට | (න) හොර මැනීම, වඤ්චා මානය. |
| මානකූට | (න) හොර මිම්ම හෝ හොර මැණීම. |
| මානගන්ථ | (පු) මානගැටය. |
| මානත්ත | (න) ගරු ඇවැත් වලට පැමිණි භික්ෂූන් විසින් පිළිපැදිය යුතු විනය කර්මයක්. |
| මානත්ථද්ධ | (3) උඩඟු වූ; මානයෙන් තද වූ. |
| මානද | (3) ගෞරව කිරීම. |
| මානධජ | (පු) මානය ධජකොට ඇත්තා, මානාධිකයා. |
| මානන | (පු) පූජාව, පිදීම. |
| මානනා | (ඉ) පූජාව, පිදීම. |
| මානමද | (පු) මාන්නයෙන් මත්වීම. |
| මානව | (පු) මනුෂ්‍යයා. |
| මානවිනි බන්ධන | (න) මානයෙන් බැඳීම. |
| මානස | (න) අදහස; සිත; ස සිතැති. |
| මානස | (න) චිත්තය, අර්හත්වය, රහත් බව. |
| මානස | (පු) රාගය, චිත්තය, අර්හත්වය (380 පපඤ්ච සුදනී.) |
| මානසක | (න) සිතින් උපදවන ලද්ද. |
| මානසංයොජන | (න) දසංයොජනයෙන් එකක් වූ මානසංයොජනය, මානබන්ධනය. |
| මානසොක | (පු) හංසයා. |
| මානාතිමාන | (පු) මාන්නය හා අතිමාන්නය. |
| මානානුසය | (පු) මාන්නය හා අනුසය. |
| මානි | (3) මාන ඇත්තා. |
| මානිකා | (ඉ) ද්‍රෝණ සතරක්. |
| මානිකා | (ඉ) බරක්, ද්‍රොණ සතරක් මානික එකකි, “චතුදොණං මානිකා” |
| මානිත | (ති) පුදන ලද, පූජා කළ. |
| මානිත | (3) ගරු කරන ලද; පුදන ලද. |
| මානුස | (පු) මනුෂ්‍යයා, මිනිහා. |
| මානුස | (3) මිනිසුන් පිළිබඳ; (පු) මිනිසා. |
| මානුසක | (පු) මිනිහාට අයත්, මනුෂ්‍යයා පිළිබඳ. |
| මානුසක | (3) මිනිස්සු හෝ මිනිස් ලොව පිළිබඳ. |
| මානුසක කාම | (පු) මනුෂ්‍යයාට අයත් කාමය. |
| මානුසී | (ඉ) මනුෂ්‍ය ස්ත්රිය. |
| මානුසී | (ති) මිනිසුන්ට අයිති. |
| මානෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මාන, පූජායං, පිදීමෙහි+ණෙ+ති) පුදයි. |
| මානෙති | (මාන+ණෙ) පුදයි; බුහුමන් කරයි. |
| මානෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුදා; බුහුමන් කොට. |
| මානෙන්ත | (3) පුදන; පුදමින්. |
| මාපක | (පු) මවන්නා, සාදන්නා. |
| මාපක | (3) මවන්නා. |
| මාපිත | (3) මවන ලද. |
| මාපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මාප, මාපනෙ, මැවීමෙහි+ණෙ+ති) මවයි, සාදයි. |
| මාපෙති | (මා+ණාපෙ) උපදවයි; මවයි; සාදයි. |
| මාපෙතුං | (නි) මවන්නට. |
| මාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මවා. |
| මාපෙන්ත | (3) මවන; මවමින්. |
| මාමක | (පු) බුහුමන් කරන්නා, ගරු කරන්නා. |
| මාමක | (3) භක්තිමත්; මගේ යයි සිතන. |
| මාමිකා | (ඉ) මව, මෑණි. |
| මායා | (ඉ) ඇස් බැන්දුම; ඉන්ද්රජාලය; නැති දෙය ඇති සේ පෙන්වීම; මායාව. |
| මායා | (ඉ) මායාව, ඉන්ද්රජාලය. |
| මායාකාර | (පු) ඉන්ද්රජාලිකයා, මායාකාරයා. |
| මායාදෙවී | (ඉ) එනම් දෙවිය. |
| මායාදෙවීසුත | (පු) මායාදේවියගේ පුතා, සිදුහත් කුමරු. |
| මායාවී | (ඉ) ඇස් බැන්දුම් කරන්නා; ඉන්ද්රජාලිකයා; මායාකාරයා. |
| මායාවී | (ති) මායා ඇත්තා, ඉන්ද්රජාලිකයා. |
| මායු | (පු) පිත |
| මාර | (පු) මරන්නා; මාරයා. |
| මාර | (පු) වසවත්තිමාරයා, මරණය, පඤ්චමාර බලනු. |
| මාරක | (පු) මරණය, මරන්නා. |
| මාරක | (3) මරන්නා. |
| මාරකායික | (පු) මාරපිරිසට අයත්, මාරනිකායික. |
| මාරකායික | (3) මාරදෙව සමූහයට අයත්. |
| මාරජ | (පු) මාරපරාජය කළ තැනැත්තා, බුදු රජ. |
| මාරණ | (න) මැරීම, වධය. |
| මාරණ | (න) මැරීම. |
| මාරණන්තික | (පු) මරණාසන්න, මරණය සමීපව සිටී. |
| මාරත්ත | (න) මාරාත්මය, වසවත්ති මාරාත්ම භාවය. |
| මාරධීතු | (ඉ) මාරයාගේ දූවරු, තණ්හා, රතී, රගා යන තුන්දෙනා. |
| මාරධෙය්‍ය | (ති) මාරයා විසින් දැරිය යුත්ත සංසාරවෘතය. |
| මාරධෙය්‍ය | (න) ඔහුට යටත් පෙදෙස; මාරයාට අයත් බව. |
| මාරබන්ධන | (න) මරණ බැම්ම; මාරයාගේ බැම්ම. |
| මාරබන්ධන | (න) මාරපාසය, පඤ්චකාමබන්ධනය. |
| මාරභඤ්ජන | (පු) මාරපරාජයකළ තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| මාරමන්දිර | (න) මාරභවනය, ස්ත්‍රීනිමිත්ත. |
| මාරසෙනා | (ඉ) මරසෙනඟ, මාරපිරිස. |
| මාරසෙනා | (ඉ) මාරයාගේ පිරිස; රාග ද්වේශාදී කෙලෙස්. |
| මාරහරිහර | (පු) විෂ්ණු. |
| මාරාපන | (න) මැරවීම. |
| මාරාපිත | (ති) මරවනලද, මැරූ. |
| මාරාපිත | (3) මරවන ලද. |
| මාරාපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මර, පාණවාගෙ, දිවි පිදීමෙහි+ණෙ+ති) (මර+ණාපෙති) මරවයි. |
| මාරාපෙති | (මර+ණාපෙ) මරවයි. |
| මාරාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මරවා. |
| මාරාපෙන්ත | (3) මරවන; මරවමින්. |
| මාරාභිභූ | (පු) මාරපරාජය කළ තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| මාරාමිස | (න) මාරයාගේ ගෝචරය, පස්කම් රසය. |
| මාරිත | ත) මරණලද, මැරූ. |
| මාරිත | (3) මරන ලද. |
| මාරිස | (ති) නිදුක්, ශ්‍රේෂ්ඨ, උත්තම. |
| මාරිස | (පු) සුලුකූර පැලෑටිය. |
| මාරිස | (3) මා වැන්න. |
| මාරුත | (න) සුළඟ, වාතය. |
| මාරුත | (පු) සුළඟ. |
| මාරෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මර, පාණචාගෙ, දිවිපිදීමෙහි+ණෙ+ති) (මර+ණෙ+ති) මරවයි. |
| මාරෙති | (මර+ණෙ) දිවි තොර කරයි; මරයි. |
| මාරෙතු | (පු) මරන්නා. |
| මාරෙතුං | (නි) මරන්නට; මරවන්නට. |
| මාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මරා. |
| මාරෙන්ත | (3) මරණ බැම්ම; මරණමින්. |
| මාල | (න) පුෂ්පය, මල. |
| මාල | (පු) එක් බුමුයුත් ගෙය, එක් මාල්ගෙය. |
| මාල | (පු) මලුව; වටකුරු වේදිකාව; වටකුරු ශාලාව. |
| මාලක | (පු) මලුව; වටකුරු වේදිකාව; වටකුරු ශාලාව. |
| මාලක | (පු) මාල් ඇති, තට්ටු ඇති, කොසොඹ ගස. |
| මාලති | (ඉ) ඉද්දගස. |
| මාලතී | (ඉ) දෑසමන්, සමන්පිච්ච. |
| මාලා | (ඉ) මල් වැලක ඇමුණූ දෙය; මල්දම; මළල්ලක් සේ සෑදූ දෙය. |
| මාලා | (ඉ) මල්දම, මල්, පඞ්ක්තිය. |
| මාලාකම්ම | (න) එයින් බිත්ති සැරසීම; මල් වැල් සිතියම් කිරීම. |
| මාලාකම්ම | (න) මාලාකර්‍ම, මල ලොඹුකිරීම, මල්වඩම් තැනීම, මල්වැඩ කිරීම |
| මාලාකාර | (පු) මල් කරුවා, මල්වඩම් ගොතන්නා. |
| මාලාකාර | (පු) මල් දම් ගොතන්නා; මල් දම් සාදන්නා. |
| මාලාගච්ඡ | (පු) මල් ගස. |
| මාලාගුණ | (න) මල් එල්ලූ වැල. |
| මාලාගුණ | (න) මල්දම, මල්වඩම. |
| මාලාගුළ | (න) මල් ගුළිය; මල් මිටිය. |
| මාලාචුම්බටක | (න) මල් දරණුව. |
| මාලාචුම්බටක | (පු) මල් ඔටුන්න. |
| මාලාදාම | (පු) මල්දම. |
| මාලාධර | (3) මල් පැලඳගත්. |
| මාලාධාරී | (3) මල් දම් දරන. |
| මාලාපුට | (න) මල් ගොටුව. |
| මාලාපුට | (පු) මල් ගොටුව. |
| මාලාභාරී | (3) මල් දම් දරන. |
| මාලාවච්ඡ | (පු) මල් පාත්තිය; මල් වත්ත?. |
| මාලාවච්ඡ | (පු) මල්පැල; මල් පැලෑටි. |
| මාලි | මල් දම් ඇත්තා; මාලාකාරයා. |
| මාලික | (පු) මල්කරුවා, මල්වඩම් සාදන තැනැත්තා. |
| මාලික | මල් දම් ඇත්තා; මාලාකාරයා. |
| මාලිකා | (ඉ) සමන් පිච්ච. |
| මාලිනී | (ඉ) මල් දම් ඇත්තී. |
| මාලිනී | (ඉ) මාලා ඇති. |
| මාලී | (ඉ) මාලා ඇති. |
| මාලුක | (පු) භාජන විශේෂයක්. |
| මාලුත | (පු) මාරුත, සුළඟ. |
| මාලුත | (පු) වාතය; සුළඟ. |
| මාලුත්තරිත | (ති) (මාලුත+ඊරික) වාතයෙන් කම්පා කළ. |
| මාලුවා | (ඉ) ඉති කෙහෙල් මෙන් ගස් උඩ වැවෙන වැල් වර්ගයක්. |
| මාලුවා | (ඉ) එනම් වැල, යම් ගසක මේ වැල එතුනේ නම් එයින් ඒ ගස විනාශයට පැමිණේ. |
| මාලූර | (පු) බෙලි ගස. |
| මාලූර | (පු) බෙලිගස. |
| මාල්‍ය | (න) මල් දම. |
| මාල්‍ය | (න) මල්දම, මල්. |
| මාල්‍ය | (3) මාලා ඇති. |
| මාස | (පු) මාසය, පක්ෂ දෙකකින් යුත් කාලය, ධාන්‍ය විශේෂයක්, උඳු |
| මාස | (පු) මාසය; මෑ ඇට. |
| මාසක | (පු) කළ‍ඳෙන් 20න් කොටස; මංචාඩිය; මස්ස; මසුරම. |
| මාසක | (පු) මදටියක ප්රමාණය, ඔලිඳ ඇට දෙකක බර. |
| මාසාචිත | (ති) හමසක් පිරුණු, “කුච්ඡි ගරු ගරුවිය මාසාචිතං මඤ්ඤෙති.” |
| මාසික | (පු) මාසයකට අයිති, මාසයක් පිළිබඳ, මාසිය. |
| මාසික | (3) මාස් පතා සිදුවන; මාසයකට අයත්. |
| මාසිය | (පු) මාසික, මාසයට අයිති. |
| මාසිය | (3) මාස ඇති. |
| මාහ | (භු) මාණේ, මැණීමෙහි, මහති, මණියි. |
| මි | (d) - (ක්‍රි) පමාණෙ, ප්රමාණකිරීමෙහි, මිණති, මණියි, ප්රමාණ කරයි. |
| මි | (ක්‍රි) පීඩායං, පෙළීමෙහි, මිණති, පෙළයි, කුමිණං |
| මිග | (පු) මුවා; මෘගයා; සිවුපාවා. |
| මිග | (පු) මෘගයා, මුවා තිරිසනා. |
| මිගඞ්ග | (පු) (මිග+අඞ්ග) චන්ද්රයා. |
| මිගජාපක | (පු) මුවපැටියා. |
| මිගතණ්හික | (ඉ) මිරිඟුදිය. |
| මිගතණ්හිකා | (ඉ) මිරිඟු ජලය. |
| මිගදංසක | (පු) බළලා. |
| මිගදාය | (න) මෘගදාය, දඹදිව බරණැස් නුවර පිහිටි එනම් උයන, දැනට මේ ප්‍රදේශයට “සාරානාත්” යයි කියති හෙද මිගදාය ශබ්දයට පරියාය නාමයකි. |
| මිගදාය | (පු) මුවන් ඇති කරන උයන. |
| මිගධත්ත | (පු) මෘගධූර්‍තත, කැණහිලා, සිවලා. |
| මිගපක්ඛ | (පු) - (න) මෘග පක්ෂීන්ගේ ශබ්ද දන්නා මන්ත්රය. |
| මිගපොතක | (පු) මුවපැටියා. |
| මිගබන්ධිනී | (ඉ) වරදැල. |
| මිගභුත | (ති) මෘගයෙකු මෙන් සිටින. |
| මිගමද | (පු) කස්තුරි. |
| මිගමද | (පු) මෘගමද, කස්තුරි, මෘගනාභි. |
| මිගමන්දලොචන | (න) මුවෙකුට බඳු වූ මඳ ඇසින් බැලීම. |
| මිගමාතුකා | (ඉ) බළලකු තරම් වූ කුර ඇති සතෙකි; මීමින්නා; මීවින්නා. |
| මිගමාතුකා | (ඉ) මෘග විශේෂයක්-මීමින්නා. |
| මිගරාජ | (පු) මෘගරාජයා, සිංහයා. |
| මිගලුද්දක | (පු) මුව වැද්දා. |
| මිගලුද්දක | (පු) මෘගව්‍යාධයා, මුව වැද්දා, |
| මිගව | (න) මුවදඩයම. |
| මිගව | (පු) මුවදඩයම, ක්‍රීඩා පිණිස මුව දඩයම. |
| මිගවධ | (පු) මෘගවධය, මුවන් මැරීම. |
| මිගවිත්තක | (න) නුපුරුදු දඩයක්කාරයා, ආධුනික දඩයක්කාරයා. |
| මිගවිසාණ | (න) මුව අඟ. |
| මිගව්‍යාධ | (පු) මුවවැද්දා, මුවදඩයම. |
| මිගාදන | (පු) කරබාන වලසා. |
| මිගාභිභු | (පු) මුවන් මර්දනය කරන්නා, සිංහයා. |
| මිගාරමාතු | (ඉ) මිගාර සිටු විසින් මව් තනතුරෙහි තබාගත් විසාඛා උපාසිකාව. |
| මිගි | (ඉ) මුවදෙන. |
| මිගින්ද | (පු) මෘගයන් ගේ රජ; සිංහයා. |
| මිගින්ද | (පු) මෘගෙන්ද්‍රයා, සිංහයා. |
| මිගී | (ඉ) මුව දෙන. |
| මිච්ඡත්ත | (න) බොරු බව; මිථ්‍යාව. |
| මිච්ඡත්ත | (න) මිථ්‍යා ස්වභාව. |
| මිච්ඡා | (නි) අසත්‍යය; බොරුව; වරදවාගත්; සත්‍ය නොවූ. |
| මිච්ඡාකම්මන්ත | (පු) පවිටු ක්‍රියාව; වැරදි ක්‍රියාව. |
| මිච්ඡාගහණ | (න) මිථ්‍යා ග්රහණය, වරදවා ගැන්ම. |
| මිච්ඡාගහණ | (න) වැරදි වැටහීම. |
| මිච්ඡාගහිත | (ති) වරදවා ගන්නා ලද. |
| මිච්ඡාචාර | (පු) වැරදි හැසිරීම, කාම මිථ්‍යාචාරය. |
| මිච්ඡාචාර | (පු) වැරදි හැසිරීම. |
| මිච්ඡාචාරී | (3) වැරදිසේ හැසිරෙන්නා. |
| මිච්ඡාඤාණ | (න) විපරීතඥානය, වැරදි දැනුම. |
| මිච්ඡාදිට්ඨි | (ඉ) මිථ්‍යා දෘෂ්ටිය, වැරදි දැක්ම. |
| මිච්ඡාදිට්ඨි | (ඉ) වැදි අවබෝධය; වැරදි ඇදහීම. |
| මිච්ඡාදිට්ඨික | (3) වැරදි ඇදහීම ඇති. |
| මිච්ඡාපටිපදා | (ඉ) මිථ්‍යා ප්රතිපදාව, වැරදි පිළිපැදීම |
| මිච්ඡාපටිපන්න | (පු) වරදවා පිළිපන්. |
| මිච්ඡාපණිහිත | (පු) වරදවා තබනලද, වරදවා පිහිටුවන ලද. |
| මිච්ඡාපණිහිත | (3) වැරදි සේ තැබූ. |
| මිච්ඡාපථ | (පු) මිථ්‍යා මාර්ගය, වැරදි මග. |
| මිච්ඡාවාචා | (ඉ) අසථ්‍ය වචනය. |
| මිච්ඡාවායාම | (පු) වැරදි සේ යෙදූ උත්සාහය. |
| මිච්ඡාසංකප්ප | (පු) වැරදි සිතිවිල්ල. |
| මිඤ්ජ | (න) මදය; මදුල; මිඳුල. |
| මිඤ්ජක | (න) තල ඇටයේ ඇති මිදුලු. |
| මිඤ්ජා | (ඉ) මදය; මදුල; මිඳුල. |
| මිඤ්ජා | (ඉ) මදුලු, මිදුලු, ඇටමිදුලු. |
| මිණ | (භු) හිංසාය, හිංසාකිරීමෙහි, මිණති, හිංසා කරයි. |
| මිණති | (ක්‍රි) (d (සු) මි, මානෙ, ප්රමාණයෙහි+ති) ප්රමාණ කරයි. |
| මිණන | (න) ප්රමාණ කිරීම, මැණීම. |
| මිණන | (න) මැණීම. |
| මිණන්ත | (3) මණින; මණිමින්. |
| මිණමාන | (3) මණින; මණිමින්. |
| මිණාති | (මි+ණා) ප්රමාණ කරයි; මණියි. |
| මිණිතුං | (නි) මණින්නට. |
| මිණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැණීම. |
| මිණියති | (මි+ණා+ඊ+ය) මණිනු ලැබේ. |
| මිත | (ති) ප්රමාණ කරන ලද්ද. |
| මිත | (3) ප්රමාණ කළ; මණින ලද; සීමාසහිත. |
| මිතභාණී | (3) ප්‍රමාණයෙන් යුක්තව කථා කරන්නා. |
| මිතහාණී | (පු) ප්‍ර‍මාණකථා ඇත්තා, පමණට කථා කරන්නා. |
| මිතහාසන | (න) රහස් කථාව, ප්රමාණ කථාව. |
| මිත්ත | (න) මිත්රයා; යහලුවා. |
| මිත්ත | (පු) - (න) මිත්‍ර, මිත්රයා, මිතුරා. |
| මිත්ත | (පු) මිත්රයා; යහලුවා. |
| මිත්තතා | (ඉ) මිත්‍ර බව. |
| මිත්තතා | (ඉ) මිත්‍ර භාවය. |
| මිත්තදුබ්භී | (3) මිත්‍ර ද්‍රෝහියා; මිතුරන්ට විරුද්ධ කම් කරන්නා. |
| මිත්තදුභි | (3) මිත්‍ර ද්‍රෝහියා; මිතුරන්ට විරුද්ධ කම් කරන්නා. |
| මිත්තද්දු | (ති) මිත්‍ර ද්‍රොහි. |
| මිත්තද්දු | (3) මිත්‍රද්‍රෝහියා; මිතුරන්ට විරුද්ධ කම් කරන්නා. |
| මිත්තද්දුභ | (පු) මිත්‍රද්‍රොහී, මිතුරන්ට ද්‍රොහි කරන්නා. |
| මිත්තද්දුභි | (පු) මිත්‍ර ද්‍රොහියා. |
| මිත්තපතිරූපක | (පු) මිත්‍රයකු මෙන් බොරුවට පෙනී සිටින්නා. |
| මිත්තභුත | (3) මිත්‍ර වූ. |
| මිත්තභෙද | (පු) මිත්‍රයන් භේද කිරීම. |
| මිත්තභෙදී | (පු) මිත්‍රභෙදකයා, මිත්‍රද්‍රොහියා. |
| මිත්තසන්ථව | (පු) මිත්‍රයන්ගේ ආශ්රය. |
| මිත්ති | (ඉ) යහළුකම, මිත්‍ර‍කම. |
| මිථිලා | (ඉ) මියුලු නුවර. |
| මිථු | (නි) අන්‍යොන්‍ය; රහස් වූ. |
| මිථු | මිත්‍ර‍භාවය, සමගිය. |
| මිථුන | (න) යුගලය; ස්ත්රී පුරුෂ ජෝඩුව. |
| මිථුන | (න) ස්ත්රී පුරුෂ සංගමය, මිථුන රාසිය. |
| මිථුභෙද | (පු) අන්‍යොන්‍ය භේදය. |
| මිථො | (අ) ඔවුනොවුන්, රහස් යනාර්ථයෙහි. |
| මිද | (චු) පීතියං, ප්‍රීතියෙහි, මෙදති, මෙදයති, ප්‍රීතිවෙයි. |
| මිද | (දි) සිනෙහෙ, ස්නෙහයෙහි, මිජ්ජති, ස්නෙහ උපදවයි, මිත්තො, මෙත්තා. |
| මිද | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, මිදති, පෙළයි. |
| මිද | (භු) සිනෙහෙ, ස්නේහයෙහි, මෙදති, ස්නේහ උපදවයි. |
| මිද්ධ | (න) නිදිමත; මැලිබව. |
| මිද්ධ | (න) නිද්‍රාව, චිත්තයාගේ අලස බව, චිත්තයාගේ අකර්‍මණ්‍යය. |
| මිද්ධ | (පු) මිද්ධයෙන් යුත් තැනැත්තා, අලසයා. |
| මිද්ධී | (පු) නිදිමත ඇත්තා. |
| මිප | (සු) ඛෙපෙ, ක්ෂපයෙහි, මිණෙති, දමයි. |
| මිම | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, මිමති, යෙයි. |
| මියමාන | (3) මැරෙන; මැරෙමින්. |
| මිය්‍යති | (මර+ඊ+ය) මැරේ. |
| මිය්‍යමාන | (3) මැරෙන; මැරෙමින්. |
| මිල | (භු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි, මිලති, ගනියි. |
| මිල | (භු) සිලෙසනෙ, මෘදු කිරීමෙහි, මිලති, මෘදුකෙරෙයි. |
| මිලක්ඛ | (පු) මිලෙච්ඡ ජාතිකයා; ශිෂ්ටත්වයට නොපැමිණි මිනිසා. |
| මිලක්ඛ | (පු) ම්ලෙච්ඡ, වනචර. |
| මිලක්ඛජාති | (ඉ) ම්ලෙච්ඡ ජාතිය, වනචර ජාතිය. |
| මිලක්ඛදෙස | (පු) ප්රත්යන්ත දේශය, පිටිසර දෙසය. |
| මිලක්ඛදෙස | (පු) මිලෙච්ඡයන් වසන දේශය. |
| මිලාත | (න) මලානිකවනලද. |
| මිලාත | (3) මැලවුණු; හැකුළුණු. |
| මිලාතතා | (ඉ) මැලවුණු බව. |
| මිලාදි | ගත්තවිනාමෙ, සිරුරු මැඩීමෙහි, මලානිකවීමෙහි, මිලායති, මලානික වෙයි. |
| මිලායති | (ක්‍රි) (d) (භු) මිලෙ, ම්ලානෙ, මලානික වීමෙහි+ති) මලානික වෙයි. |
| මිලායති | (මිලා+ය) මැලවේ; හැකිළේ. |
| මිලායන්ත | (3) මැලවෙන; මැලවෙමින්. |
| මිලායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැලවී; හැකිළී. |
| මිලෙ | (භු) ම්ලානෙ, මලානික වීමෙහි, මිලායති, මලානික වෙයි. |
| මිලෙඡ | (චු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් බසෙහි, මිලච්ඡෙති, මිලච්ඡයති ම්ලෙච්ඡ බස් කියයි. |
| මිලෙඡ | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි, මිලච්ඡති, ම්ලෙච්ඡ ශබ්ද කෙරෙයි. |
| මිලෙට | (භු) උම්මාදෙ, උමතුවෙහි, මිලෙටති, උමතුවෙයි; පිස්සුවෙයි. |
| මිල්ලිකා | (ඉ) මෘදු කම, මොලොකේ කම. |
| මිස | (භු) සද්දෙකොධෙව, ශබ්දයෙහි හා ක්‍රෝධයෙහි, මෙසති, ශබ්ද කෙරෙයි, ක්‍රෝධ කෙරෙයි. |
| මිසු | (භු) සෙවනෙ, ඉසීමෙහි, මෙසති, ඉසයි. |
| මිස්ස | (චු) පූජායං, පිදීමෙහි, මිස්සෙති, මිස්සයති, පුදයි. |
| මිස්ස | (චු) මිස්සනෙ, මිශ්‍ර‍කිරීමෙහි, මිස්සෙති, මිස්සයති, මුසුකරයි, මිශ්‍ර කරයි. |
| මිස්ස | (පු) මිශ්‍ර, හාමු, කලවන්. |
| මිස්ස | (3) කළවම් කළ; මිශ්‍ර වූ. |
| මිස්සක | (පු) - (න) මිශ්රකළ, ශක්රයාගේ උයන, මිහින්තලයෙහි පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| මිස්සක | (3) කළවම් කළ; මිශ්‍ර වූ. |
| මිස්සකෙස | (පු) ගැටගැසුණු කෙස් ඇත්තා, හැඩපළු ඇති කෙස්වලින් යුත් තැනැත්තා. |
| මිස්සන | (න) මිශ්‍ර‍වන, මිශ්‍ර‍ය. |
| මිස්සිත | (ති) මිශ්‍ර‍කරණ ලද, කලවන්වන ලද. |
| මිස්සිත | (3) කළවම් කළ; මිශ්‍ර කළ; මිශ්‍ර වූ. |
| මිස්සෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) මිස්සනෙ, මිශ්‍ර‍කිරීමෙහි+ණෙ+ති) මිශ්‍ර කෙරේ. |
| මිස්සෙති | (මිස්ස+ණෙ) කළවම් කරයි; මිශ්‍ර කරයි. |
| මිස්සෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මිශ්රකොට. |
| මිස්සෙන්ත | (3) මිශ්‍ර කරමින්; මිශ්‍රකරන. |
| මිහ | (භු) තෙමනෙ, තෙමීමෙහි, මිහති, තෙමයි, උම්මිහති, මෙහෙ. |
| මිහිත | (න) මඳ සිනාව. |
| මිහිත | තෙමන ලද, තෙත්කළ. |
| මීඪ | (පු) පිළ, කයියෝරුව. |
| මීන | (පු) මත්ස්‍යයා, මීන රාශිය. |
| මීන | (පු) මත්ස්‍යයා; මාලුවා. |
| මීනකෙතන | (පු) අනඞ්ගයා, මරධ්වජයා |
| මීයති | (ක්‍රි) (d (දි) මී හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) මැරෙයි. |
| මීයති | (මර+ඊය) මැරේ. |
| මීයති | මැරේ. |
| මීය්‍යති | (ක්‍රි) (d) (භු) මර, පාණවාගෙ, ප්‍රාණත්‍යාගයෙහි+ති) මැරෙයි. |
| මීය්‍යමාන | (පු) මැරෙණ, මැරෙනු ලබන. |
| මීල | (චු) මීලනෙ, ඇස නොදැල්වීමෙහි, මීලෙති, මීලයති, ඇසපිය නොගසයි. |
| මීල | (භු) නිමීලනෙ, ඇස පියවීමෙහි, මිලති, ඇස පියයි, උම්මිලනං, නිමීලනං |
| මීලති | (ක්‍රි) (d) (චු) මීල, මීලනෙ, ඇසපිය ගැසීමෙහි+ති) ඇසිපිය ගසයි. |
| මීළ්හ | (න) අශුචි; මල. |
| මීළ්හ | (න) අසුචිය, ගූථය |
| මු | (d) - (ක්‍රි) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, මුණති, බඳියි. |
| මු | (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, මුවති, බඳියි. |
| මුකුර | (පු) කැඩපත, ආදර්‍ශය. |
| මුකුල | (ති) මූකළ කැකුළ, මේරු මල්කැකුළ |
| මුකුල | (න) මොට්ටුව. |
| මුක්ක | පටි මුක්ක. |
| මුඛ | (ති) මුඛ්‍ය උතුම්දෙය, ප්රධාන. |
| මුඛ | (න) ඇතුල්වෙන තැන; කට; ප්රමුඛ දෙය; මූණ. |
| මුඛ | (න) මුහුණ, කට; උපාය, ආදිය, උදුන, මාර්ගය, ප්රධාන. |
| මුඛතුණ්ඩ | (න) හොටය. |
| මුඛදුග්ග | (පු) - (න) නපුරු මුව ඇත්තා, අභූතවාදියා. |
| මුඛදෙණ්ඩිම | (පු) දෙකපෝලයෙහි බෙරගැසීම, වාතයෙන් දෙකපොල පුරවා එහි බෙර ගැසීම. |
| මුඛද්වාර | (න) කට. |
| මුඛධොවන | (න) මූණ සේදීම. |
| මුඛපුඤජන | (න) තුවාය. |
| මුඛපූර | (3) කට පිරෙන තරම්. |
| මුඛඵුල්ල | (න) මුඛාලඞ්කාර කරන ස්වර්‍ණමය ආභරණ විශේෂයක්, මුවසරසන ආබරණයක්. |
| මුඛර | (පු) රළුවචන ඇත්තා, අප්‍රිය වාදියා, මුකරියා (මුඛ+ඛර) |
| මුඛර | (3) කටහැකර වූ; දොඩමලු. |
| මුඛරතා | (ඉ) දොඩමලු බව. |
| මුඛරතා | (ඉ) මුඛර බව, මුකරි බව. |
| මුඛවට්ටි | (ඉ) උඩ ගැට්ට; මුවවිට. |
| මුඛවණ්ණ | (පු) මූණේ පැහැය. |
| මුඛවලිමක | (පු) තොල්හි දිව පිහිටුවා ශබ්ද කිරීම=උරුසන්බෑම=සිවුරුසන් බෑම=එළුසන් බෑම. |
| මුඛවිකාර | (පු) එසේ විහිළු කිරීම; කට මූණ ඇදකොට පෙන්වීම. |
| මුඛසඞ්කොචන | (න) මූණ හකුළා ගැනීම. |
| මුඛසඤ්ඤත | (න) මුඛයෙන් සංයත ඇතිවීම, වාක්ද්වාරය රැක ගැනීම. |
| මුඛසඤ්ඤත | (3) හික්මුණු කටක් ඇති; හික්මුණු කථා ඇති. |
| මුඛසත්තී | (ඉ) වචන ශස්ත්රය, රළු වචන. |
| මුඛහෙරී | (ඉ) කට බෙර ගැසීම, මුඛය විවෘත කොට ශබ්ද නගින පරිදි අතින් මුඛයට ගැසීම. |
| මුඛාඨාන | (න) මුව වළල්ල, කටකලියාව. |
| මුඛාධන | (න) කටකලියාව. |
| මුඛාලම්බර | (පු) මුඛයෙහි පනාබෙර ගැසීම. |
| මුඛුල්ලොකක | (3) මූණ බලන්නා. |
| මුඛොදක | (න) මූණ සේදීමට පැන්. |
| මුඛ්‍ය | (ති) ප්රමුඛ, ප්රධාන, උතුම්. |
| මුග්ග | (න) මුං, මුං ඇට. |
| මුග්ග | (පු) මුං ඇට. |
| මුග්ග සූප | මුං ඇට මාලුව. |
| මුග්ගතිය | (න) මුං වර්ගයක්. |
| මුග්ගර | (පු) පොල්ල; මුගුර. |
| මුග්ගර | (පු) මුගුර, පොල්ල. |
| මුග්ගසුප්‍යතා | (ඉ) මුං ව්‍යඤ්ජනය වැනි ස්වභාවය මුං ව්‍යඤ්ජනය වැනි කථා (එබඳු ව්‍යඤ්ජනයක වූ ඇට සියල්ලම තැම්බෙන්නෙ නෑ එවැනි කථා ඇත්තාගේ වචනවල බොරු ද ඇත.) |
| මුග්ගසූප | (පු) මුං ඇට මැල්ලුම; මුං ඇට ව්‍යඤ්ජනය. |
| මුග්ගසූප්‍යතා | (ඉ) මුං ඇට ව්‍යඤ්ජනයේ ඇතැම් තද ඇට ඇති සේ සැබෑ බොරු මිශ්‍ර කථාව. |
| මුඞ්ගුස | (පු) මුගටියා |
| මුඞ්ගුස | (පු) මුගටියා. |
| මුච | (චු) මොචනෙ, මිදීමෙහි, මොචෙති මොචයති=මුදයි. |
| මුච | (දි) මොචනෙ, මිදීමෙහි, මුච්චති, මිදේ. |
| මුච | (දි) මොචනෙ, මිදීමෙහි, මුඤ්චති, මිදෙයි. |
| මුච | (රු) මොචනෙ, මිදීමෙහි, මුඤ්චති, මිදෙයි. |
| මුචලින්ද | (පු) මිදෙල්ල ගස |
| මුචලින්ද | (පු) මිදෙල්ලගස. |
| මුචි | (භු) මජ්ජනෙ, ඇඟ ඉලීමෙහි, මුඤ්චති ඇඟ උලයි. |
| මුච්චති | (මුච+ය) ගැලවී වැටේ; නිදහස් වේ; මිදේ. |
| මුච්චන | (න) ගැලවීම; නිදහස් වීම; මිදීම. |
| මුච්චන්ත | (3) නිදහස් වන; මිදෙන. |
| මුච්චමාන | (3) නිදහස් වන; මිදෙන. |
| මුච්චිතුං | (නි) මිදෙන්නට. |
| මුච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මිදී. |
| මුච්ඡ | (d) - (ති) මුච්ඡනෙ, මුළාවෙහි, මුච්ඡති, මුළාවෙයි, මූර්ඡාවෙයි. |
| මුච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (කි) මුච්ඡ, මුච්ඡනෙ මුළාවෙහි+ති) මුලා වෙයි සිහි මුළාවෙයි. |
| මුච්ඡති | (මුච්ඡ+අ) මුර්ජාවට පත් වේ; මුළා වේ; සිහි නැතිවේ. |
| මුච්ඡන | (න) කාමාදියෙහි තද ඇල්ම; මූර්ජාව; සිහිනැතිවීම. |
| මුච්ඡන | (න) මුර්ඡාව, මුළාවීම. |
| මුච්ඡනා | මූර්ඡාව, මුළාව. |
| මුච්ඡා | (ඉ) කාමාදියෙහි තද ඇල්ම; මූර්ජාව; සිහිනැතිවීම. |
| මුච්ඡානා | (ඉ) කාමාදියෙහි තද ඇල්ම; මූර්ජාව; සිහිනැතිවීම. |
| මුච්ඡික | (ති) මූර්ඡාවන ලද, මුළාවන ලද. |
| මුච්ඡිත | (3) කාමාදියෙහි තදින් ගැලුණු; මූර්ඡාවටපත්; සිහි නැතිවූ. |
| මුජ්ජ | (භු) නිමුජ්ජනෙ, ගැලීමෙහි, කිමිදීමෙහි මුජ්ජති, ගැලේ, කිමිදියි, නිමග්න වෙයි. |
| මුජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුජ්ජ, මුජ්ජනෙ, ගැලීමෙහි+ති) ගැලෙයි උමමුජ්ජති, නිමුජ්ජති. |
| මුඤ්ච | (භු) මිදීමෙහි, මුඤ්චති, මුදයි, මොචනය කරයි. |
| මුඤ්චක | (3) නිදහස් කරන්නා; මුදන්නා. |
| මුඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුඤ්ච, මුඤ්චනෙ, මිදීමෙහි + ති) මුදයි. |
| මුඤ්චති | (මුව+ංඅ) නිදහස් කරයි; මුදයි; ලිහාදැමීම. |
| මුඤ්චන | (න) අත් හැරීම; නිදහස් කිරීම. |
| මුඤ්චන | (න) මිදීම, මොක්ෂය. |
| මුඤ්චනක | (පු) මිදීම, මුදන්නා, මොක්ෂය. |
| මුඤ්චනක | (3) අත්හරින; පිටකරන; මුදන; මුදමින්; විහිදුවන; විහිදුවමින්. |
| මුඤ්චමාන | (3) අත්හරින; මුදන; මුදමින්; විහිදුවමින්. |
| මුඤ්චිත | (3) අත්හැරී; නිදහස් කළ; මිදූ. |
| මුඤ්චිතුං | අහ්තරින්නට; නිදහස් කරන්නට; මුදන්නට. |
| මුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර; ගලවා; නිදහස් කොට; මුදා. |
| මුඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) අත්හැර; ගලවා; නිදහස් කොට; මුදා. |
| මුඤ්ජ | (න) බට වැනි තෘණ වර්ගයක්; මත්ස්‍ය වර්ගයක්. |
| මුඤ්ජ | (පු) මුදු තණ, මත්ස්‍ය විශේෂයක්. |
| මුට | (භු) ආක්ඛෙපෙ, ආක්ෂෙපයෙහි, මුටති අතපයාදිය හෙලයි, දිගු කරයි. |
| මුට | (භු) මද්දනෙ, මැඩීමෙහි, පෑගීමෙහි, මොටති, මඩියි. |
| මුට්ට | (චු) චුණ්ණෙ, සුණු කිරීමෙහි, මොටෙති මොටයති, සුණු කරයි, චූර්‍ණකරයි. |
| මුට්ඨ | (ති) මුළාව, සිහි නැතිවීම. |
| මුට්ඨසච්ච | (න) සිහි මුළාව. |
| මුට්ඨසම්ම | (න) මුලා සිහිය, සිහි මුළාව. |
| මුට්ඨස්සති | (ඉ) මුලාසිහිය, මුලාසිහි ඇත්තා |
| මුට්ඨස්සති | (3) මුළා වූ සිහි ඇති. |
| මුට්ඨි | (පු) - (ඉ) මිටිය, කඹුරුමිටිය, ඇඟිලිවකුටු කිරීම වූ මිට. |
| මුට්ඨි | (පු) අතේ මිට; ඇල්ලීමට යොදා තිබෙන මිට; මිට. |
| මුට්ඨික | (න) මිටට අයත්, මිට. |
| මුට්ඨික | (පු) ගුටි ඇනීමෙන් පොරබදන්නා. |
| මුට්ඨිමල්ල | (පු) ගුටි ඇනීමෙන් පොරබදන්නා. |
| මුට්ඨියුද්ධ | (න) ගුටි ඇනීමෙන් කරන පහරදීම. |
| මුඩි | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, මුණ්ඩති, සිඳියි. |
| මුණ | (කි) ඤාණෙ, දැණීමෙහි, මුණති, දනී. |
| මුණ | (භු) ඤාණෙ, දැණීමෙහි, මුණති, දනී. |
| මුණ්ඩ | (පු) මුඩා, මුඩුහිස ඇත්තා, හිසකෙස් නැත්තා, තට්ටයා. |
| මුණ්ඩ | (3) තණකොළ ආදියෙන් තොර වූ; බූ ගෑ හිසැති; මුඩු වූ. |
| මුණ්ඩක | (පු) මුඩා, මුඩුහිස ඇත්තා. |
| මුණ්ඩක | (3) මුඩු හිසැත්තා. |
| මුණ්ඩච්ඡද්ද | (පු) මහල උඩුමහලක් වනසේ තැනූ ගෙය; සඳලුතල සහිත ගෙය. |
| මුණ්ඩච්ඡද්ද | (පු) සදලු සහිත ගෙය, චන්ද්‍රිකා ශාලා සහිත ගෙය. |
| මුණ්ඩත්ත | (න) හිසමුඩු බව. |
| මුණ්ඩන | (න) මුඩුකිරීම, කෙස්ලොම් ආදිය කපා මුඩු කිරීම. |
| මුණ්ඩපබ්බත | (පු) මුඩු පර්වතය, ගස්වැල් ආදිය රහිත පර්වතය. |
| මුණ්ඩපබ්බතක | (පු) තෘණාදිය නැති පර්වතය. |
| මුණ්ඩික | (පු) මුඩුකරන්නා, කරණවෑමියා. |
| මුණ්ඩිත | (ති) මුඩුකරණ ලද. |
| මුණ්ඩිත | (3) මුඬුකළ; හිස බූ ගෑ. |
| මුණ්ඩිය | (න) හිසකෙස් නැති බව. |
| මුණ්ඩිය | (පු) මුඪා, මුඩුබව. |
| මුණ්ඩී | (පු) මුඩුකරන්නා, කරණවෑමියා, හිස මුඩු කරන්නා, ඇම්බැට්ටයා. |
| මුණ්ඩෙති | (ක්‍රි) මුඩු කරයි, මුඩු කරවයි. |
| මුණ්ඩෙති | (මුණ්ඩ+ණෙ) බූ ගායි; මුඬු කරයි. |
| මුණ්ඩෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුඬුකොට හිස බූගා. |
| මුත | (න) නාසය දිය සිරුර යන මේ දොරටුවලින් දැන ගත් දෙය. |
| මුත | (න) ස්පර්ශය, ස්පර්ශකළ. |
| මුතමඞ්ගල | (න) ස්පර්‍ශකරණ ලද්ද, මඞ්ගලයයි ගන්නා දිට්ඨිය. |
| මුති | (ඉ) දෘෂ්ටිය; ප්රඥාව. |
| මුති | (ඉ) ප්රඥාව, පඤ්ඤා. |
| මුතිඞ්ග | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| මුතිඞ්ග | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| මුතින්ද්‍රිය | (න) මෘදුවූ ඉන්ද්‍රියය, ඉන්ද්‍රිය මෘදුත්වය. |
| මුතිමන්තු | (3) ප්‍රඥාවත්. |
| මුතිමන්තු | (පු) ප්රඥා ඇත්තා. |
| මුත්ත | (චු) පග්ඝරණෙ, වැගිරීමෙහි, මුත්තෙති, මුත්තයති, වැගිරෙයි. |
| මුත්ත | (චු) මුදනලද, ලිහන ලද. |
| මුත්ත | (න) මූත්‍ර; සුලුදිය. |
| මුත්ත | (න) මූත්‍ර‍ය, පස්සාව. |
| මුත්ත | (3) නිදහස් වූ; මිදුණු; වීසි කළ; හැරදැමූ. |
| මුත්තක | (න) වම්මුතු, කලාඳුරු. |
| මුත්තක | (3) නිදහස් වූ; මිදුණු; වීසි කළ; හැරදැමූ. |
| මුත්තකරණ | (න) මූත්‍ර කිරීම; ලිංගය. |
| මුත්තතා | (ඉ) මිදුණු බව. |
| මුත්තවත්ථ | (ඉ) මූත්‍ර පිරෙන වස්තිය. |
| මුත්තා | (ඉ) මුතු, වම්මුතු, කලාඳුරු. |
| මුත්තා | (ඉ) මුතු. |
| මුත්තා මුත්ත | (න) අතින් මුදා දනුමුදාද පහර දෙන මුගුරු ආදී ආයුධ විශේෂය. |
| මුත්තාගුණ | (න) මුතුදම, මුතුවැල, මුතුමාලය. |
| මුත්තාචාර | (පු) (මුත්ත+අනචාර) මුදන ලද ආචාර, සිඳිනලද කුල සිරිත් ඇති. |
| මුත්තාචාර | (3) අත්හැරි ශිෂ්ට පැවැතුම් ඇති. |
| මුත්තාජාල | (න) මුතුදැල. |
| මුත්තාදි | (පු) මූත්‍රාදිය. |
| මුත්තාවලි | (ඉ) මුතුමාලය; මුතුහර. |
| මුත්තාවලි | (ඉ) මුතුවැල, මුතුහර, මුතුමාලය. |
| මුත්තාහාර | (පු) මුතුමාලය; මුතුහර. |
| මුත්තාහාර | (පු) මුතුහර, මුත්තාවලිය. |
| මුත්ති | (ඉ) නිදහස; මිදීම. |
| මුත්ති | (ඉ) මිදීම, නිර්වාණය, මොක්ෂය. |
| මුත්තික | (න) මුතු ඇටය. |
| මුත්තික | (න) මුතු. |
| මුත්ථ | (චු) රාසිකරණෙ, රැස් කිරීමෙහි, මුත්ථෙති, මුත්ථයති, රැස් කෙරෙයි. |
| මුද | (චු) රාසිකරණෙ, රැස් වීමෙහි, මුත්ථෙති මුත්ථයති, රැස්වෙයි. |
| මුද | (භු) = සන්තොසෙ, සතුටු වීමෙහි, මුදති සතුටු වෙයි. |
| මුදති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුද, සන්තොසෙ, සතුටුවීමෙහි + ති) සතුටු වෙයි. |
| මුදා | (ඉ) සතුට. |
| මුදා | (ඉ) සන්තෝෂය, ප්‍රීතිය. |
| මුදිඞ්ග | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| මුදිත | (ති) සතුටුවන ලද, තුටුවන ලද, තොස්වන ලද. |
| මුදිත | (3) ප්‍රීතිමත් වූ. |
| මුදිතමන | (3) සතුටු සිතැති. |
| මුදිතා | (ඉ) අනුන්ගේ සැප දැක සතුටු වීම. |
| මුදිතා | (ඉ) මුදිතාව. |
| මුදු | (ති) මොලොක්දෙය, අතීක්ෂණ දෙය, රළු නොවන. |
| මුදු | (3) තද නොවූ; මෘදු වූ; මොලොක් වූ. |
| මුදුක | (ති) මෘදු, මොලොක්. |
| මුදුක | (3) තද නොවූ; මෘදු වූ; මොලොක් වූ. |
| මුදුචිත්ත | (3) මෘදු සිතැති. |
| මුදුජාතික | (3) මෘදු ස්වභාව ඇති. |
| මුදුතච | (පු) රුක්බුරුද, මොලොක් සිවිය. |
| මුදුතලුන | (පු) මෘදු තරුණ, මොලොක් සහ තරුණ. |
| මුදුතා | (ඉ) මෘදු බව. |
| මුදුපිට්ඨික | (පු) මොලොක් පිට ඇත්තා පිට නැමීමට පුරුදු කළ බැවින් මෘදු පිට ඇත්තා. |
| මුදුභූත | (3) මෘදු වූ. |
| මුදුහදය | (3) මෘදු සිතැති. |
| මුද්දඞ්කන | (න) මුද්‍රණය කිරීම. |
| මුද්දණ | (න) මුද්‍රණය කිරීම. |
| මුද්දා | (ඉ) අච්චු ගැසීම; මුද්‍රාව; රේඛා ශාස්ත්රය; සලකුණු වලින් අදහස හැඟවීම; සීල් එක. |
| මුද්දා | (ඉ) මුද්‍රා ශාස්ත්රය, මුදුව, මුද්ද, මුදුහිරුව. |
| මුද්දාපක | (පු) මුද්‍රණය කරන්නා. |
| මුද්දාපන | (න) මුද්‍රණය කරවීම. |
| මුද්දාපෙති | (න) ාමධාතු මුද්‍රණය කරවයි. |
| මුද්දායන්ත | (න) අච්චු ගසන යන්ත්රය; මුද්‍රණ යන්ත්රය. |
| මුද්දික | (පු) හස්ත මුද්‍රාදිය පුරුදු කරන තැනැත්තා. |
| මුද්දිකා | (ඉ) ප්‍රෙස් මුද්ද; මිදිවැල; මුද්දරප්පලම්; මුද්‍රිකාව; සීල් එක. |
| මුද්දිකා | (ඉ) මිදිවැල, පේරැස් මුද්ද. |
| මුද්ධ | (ති) මූඪ අන්දය. |
| මුද්ධ | (පු) හිස, ඉස, ඔලුව. |
| මුද්ධ | (3) මුග්ධ වූ; මෝඩ වූ; (පු) මුදුන; මෝඩයා; හිස. |
| මුද්ධජ | (පු) මුදුනෙහිත්, කෙස්, මූර්‍ධන්‍යාක්ෂර, ට, ඨ, ඩ, ඪ, ණ, ර, ල යන අකුරු |
| මුද්ධජ | (3) තල්ල මුදුනෙන් හටගත් අකුර; මුදුනෙන් උපන්; (පු) හිසකෙස්. |
| මුද්ධට | (පු) මෝඩ ස්වභාව ඇත්තා. |
| මුද්ධතා | (ඉ) මෝඩබව. |
| මුද්ධධාතුක | (3) මෝඩස්වභාව ඇති. |
| මුද්ධමාල්‍ය | (න) මුදුන් මල් කඩ. |
| මුද්ධා | (පු) මුදුන; හිස. |
| මුද්ධාධිපාත | (පු) හිස පැළීම. |
| මුද්ධාධිපාතන | (පු) හිස පැළීම. |
| මුද්ධාභිපාත | (න) හිසට පහරදීම, හිසට ගැසීම. |
| මුද්ධාභිසිත්ත | (පු) මස්තකයෙහි අභිසෙක කරන ලද, කිරීටධාරි රජු ක්ෂත්‍රියයා |
| මුද්ධාවසිත්ත | (පු) මස්තකයෙහි අභිසෙක කළ |
| මුද්ධාවසිත්ත | (3) ඔටුණු පැළඳවූ; හිසෙහි අභිෂේක කරනු ලැබූ. |
| මුධා | (අ) නිරර්‍ථකයෙහි, හිස්, තුච්ඡ. |
| මුධා | (නි) නිකම්; නිකමට. |
| මුන | (න) ඥානය, නුවණ, |
| මුනන | (න) අවබෝධය; දැනගැන්ම. |
| මුනන | (න) සත්‍යය සොයා දැන ගැනීම, ඥානය, නුවණ. |
| මුනානි | (ක්‍රි) (d) (කි) මුන - ඤාණෙ දැන ගැනීමෙහි + ති) දැනගනියි. |
| මුනානි | (මුන+අ) අවබෝධ කරයි; දැනගනී. |
| මුනි | (පු) තාපසයා; පැවිද්දා. |
| මුනි | (පු) බුදුරජ, ධ්‍යායිහු, තපස්වියා. |
| මුනින්ද | (පු) බුදුරද; මුනීන්ද්‍ර. |
| මුනින්ද | (පු) මුනීන්ද්‍ර, මුනිරජ, බුදුරජ. |
| මුබබි | (ඉ) දුනුදිය. |
| මුබ්බ | (භු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, මුබ්බති, බඳියි. |
| මුබ්බා | (ඉ) මොර; මොර ගෙඩිය. |
| මුබ්බා | (ඉ) මොරගස. |
| මුම්මූ | (න) කැඩීමේ හා හැප්පීමේ ශබ්දය. |
| මුය්හති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුහ, මෙචිත්තෙසු, මුළාවීමෙහි + ති) මුලා වෙයි. |
| මුය්හති | (මූහ+ය) මුළා වේ. |
| මුය්හන | (න) මුළා වීම. |
| මුය්හන | (න) මුළාවිම. |
| මුය්හන්ත | (3) මුළාවෙන; මුළාවෙමින්. |
| මුය්හමාන | (3) මුළාවෙන; මුළාවෙමින්. |
| මුය්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුළාවී. |
| මුර | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, මුරති, වෙළයි. |
| මුරජ | (පු) මිහිඟු බෙරය, මුතිඞ්ගය. |
| මුරජ | (පු) මිහිඟු බෙරය. |
| මුරුමුරා | (අ) ඇඹරීමේ හා කැඩීමේ ශබ්දය. |
| මුරුමුරායති | (ක්‍රි) මුරු මුරු යන අනුකරණයෙන් ශබ්ද කරයි. |
| මුරුමුරායති | (න) ාමධාතු මුරා මුරු යන ශබ්ද කරයි. |
| මුලා(ළා) ලපුප්ඵ | (න) පද්මය, පියුම්, මල. |
| මුස | (කි) චොරියෙ, සොරකමෙහි මුසාති, සොරකම් කරයි. |
| මුස | (භු) ගරහනෙ, ගැරහීමෙහි, මුසති, ගරහයි. |
| මුස | (භු) චොරියෙ, සොරකම් කිරීමෙහි මුසති, සොරකම් කරයි. |
| මුස | (භු) මොසෙ, මුළාවීමෙහි, මුසති, මුළාවෙයි. |
| මුසති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුස, ගරහණෙ, ගැරහීමෙහි + ති) ගරහයි, සොරකම් කරයි. |
| මුසල | (න) මොහොල; මෝල්ගස. |
| මුසල | (පු) මොහොල; මෝල්ගස. |
| මුසල | (පු) මෝල, මොහොල, වී කොටන මෝල් ගස. |
| මුසලක | (න) කුඩා මෝල් ගස, කුඩා ළමයින් සෙල්ලම් කරන කුඩා මෝල් ගස. |
| මුසලමාරක | (පු) මහමදිකජනය, මුස්ලිම් ජනයා. |
| මුසලි | (3) මොලක් අතේ ඇත්තා. |
| මුසා | (අ) බොරුබස, අසත්‍යයෙහි. |
| මුසා | (නි) අසත්‍යය; බොරුව. |
| මුසාවාද | (පු) බොරු කීම. |
| මුසාවාද | (පු) බොරුබස, බොරුකීම. |
| මුසාවාදී | (3) බොරු කියන්නා. |
| මුස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුස, මෝසෙ, මුළාවීමෙහි + ති) මුළාවෙයි, විනාසවෙයි. |
| මුස්සති | (මුස+ය) මතක නැති වේ; සිහිමුළා වේ. |
| මුස්සන | (න) මුළාව, විනාසය. |
| මුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මතක නැති වී. |
| මුහ | (දි) අදස්සනෙ, නොදැක්මෙහි, මුය්හති පම්මුයහති, මුළාවෙයි. |
| මුහ | (භු) මුච්ඡායං, අදස්සනෙච මුසපත්වීමෙහි, නොදැක්මෙහි, මුහ්යති, මුසපත් වෙයි. |
| මුහුං | (අ) නැවත නැවත යනාර්ථයෙහි. |
| මුහුත්ත | (න) මොහොත. |
| මුහුත්ත | (න) විනාඩිය. |
| මුහුත්ත | (පු) අල්පකාලය; මොහොත; විනාඩිය. |
| මුහුත්ත | (පු) මොහොත, ක්ෂණ ලය දශයක් පවත්නා කාලය, ඛණලය බලනු. |
| මුහුත්තික | (පු) නැකැත් කියන්නා, නැකතියා. |
| මුහුත්තික | (3) නැකැත් කියන්නා. |
| මුහුත්තෙන | මොහොතකින්. |
| මුහුම්භාසා | (ඉ) කී තෙපුල් නැවත කීම: |
| මුළාල | (න) නෙළුම් අලයෙන් ඇදීයන අනුභව කළ හැකි මුල්. |
| මුළාල | (පු) - (න) නෙළුඹුදැලි මුලාල. |
| මුළාලි | (ඉ) නෙළුම් අලයෙන් ඇදීයන අනුභව කළ හැකි මුල්. |
| මුළාලිපුප්ඵ | (න) නෙළුම් මල්. |
| මූග | (පු) ගොලුවා, කථා විරහිතයා. |
| මූග | (3) ගොළුවා; ගොළුවූ. |
| මූජි | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, මුඤ්ජති, ශබ්දකරයි. |
| මූත | (ති) බඳනා ලද්ද. |
| මූල | (චු) උප්පත්ති, හට ගැන්මෙහි, මූලෙති, මූලයති, හටගනී. |
| මූල | (චු) ඡෙදන සොධනෙසු; සිඳීමෙහි, පිරිසිදු කිරීමෙහි, මූලෙති, මූලයති, සිඳියි, පිරිසිදු කරයි. |
| මූල | (න) ගසේ මුල; මිල; මුල; මුල් වූ. |
| මූල | (න) මුලේ නැකත, සමීපය, අසාධාරණ හේතු ආදිය ලෝභාදිය, මිල = මුදල, වෘක්ෂාදීන්ගේ මුල්. |
| මූල | (භු) පතිට්ඨායං, පිහිටීමෙහි, මූලති, පිහිටයි. |
| මූලක | (පු) - (න) මුලපලා. |
| මූලක | (3) මුල් කොට ඇති; (පු) රාබු ගස. |
| මූලකන්ද | (න) අල; මුල්, අල වර්ග, බතල ආදිය. |
| මූලකන්ද | (පු) මුල් වැනි අල. |
| මූලකම්මට්ඨාන | (න) මූලකර්‍මස්ථානය. |
| මූලගන්ධ | (පු) මුල්ගඳ, මුල්වලින් සුවඳ හමන සැවැන්දරා ආදිය. |
| මූලධන | (න) අරමුදල; තැන්පත් මුදල. |
| මූලබීජ | (න) මුල් බිජු = කහ ඉඟුරු සිඟුරු පියල් කටුකරෝසණ ආදිය. |
| මූලබීජ | (න) මුල්වලින් පැල හටගන්නා වර්ගය. |
| මූලා | (ඉ) මුලේ නැකත. |
| මූලායපටිකස්සන | (න) මුලට ඇදීම, නැවතත් මුල පටන් වත පියයුතුවූ විනය කර්මයක්. |
| මූලික | (පු) ප්රධානයා, සමූහයකගේ අධිපතියා. |
| මූලික | (3) ප්රධාන කොට ඇති; මුල් ඇති; මුල් වූ. |
| මූලොච්ඡින්න | (ති) මුලින් සිඳින ලද, මුලින් කපා දමනලද, උසුන් මුල් කළ. |
| මූල්‍ය | (න) කුලී; වැටුප්. |
| මූල්‍ය | (න) මිල, වැටුප්, මුදල. |
| මූසා | (ඉ) කෝචය, කඹුරු උදුන. |
| මූසා | (ඉ) කෝචය. |
| මූසික | (පු) මීයා, උන්දුරයා. |
| මූසික | (පු) මීයා. |
| මූසික විජ්ජා | (ඉ) මීයන් පිළිබඳ විද්‍යාව. |
| මූසිකච්ඡින්න | (ති) මීයන් විසින් කන ලද්ද, මීයන් විසින් කන ලද වස්ත්‍ර බලා පලාපල කීම. |
| මූසිකච්ඡින්න | (3) මීයන් විසින් කපන ලද. |
| මූසිකවච්ච | (න) මී ලඩ. |
| මූසිකා | (ඉ) මීයා. |
| මූසිකාදරී | (ඉ) මී හිල, මී ගුල, මී බෙනය. |
| මූසී | (ඉ) මීදෙන. |
| මූළ | (භු) සුඛෙ, සැපයෙහි, මූලති, සැප ඇතිවෙයි. |
| මූළ්හ | (ති) ජඩ අය, මුළාවූ අය, ජඩගතිය. |
| මූළ්හ | (3) මුළා වූ සිහි ඇති. |
| මූළ්හගබ්භ | (පු) මූඪගර්භය, විපතට පැමිණි දරුගැබ. |
| මූළ්හරූප | (න) මුළාවන ස්වභාව, මුළාවන ගතිය. |
| මෙ | (අ) මා විසින්, මට, මාගේ |
| මෙ | (භු) දානා දානෙසු, දීමෙහි, ගැනීමෙහි, මෙති, මයති, දෙයි, ගනී. |
| මෙ | මගෙ; මට. |
| මෙඛලා | (ඉ) මෙඛලාදාමය, මෙවුල්දම, රසනා දාමය. |
| මෙඛලා | (ඉ) මෙවුල්දම්; ස්ත්‍රින්ගේ බඳ පටිය. |
| මෙඛලිකා | (ඉ) බඳපටිය. |
| මෙඛලිඛා | (ඉ) බඳපටිය, හවඩිය, මෙඛලාදාමය, කැසපට. |
| මෙඝ | (අ) වැහිවලාව, වලාකුළ. |
| මෙඝ | (පු) වලාකුළ; වැස්ස. |
| මෙඝනාථ | (පු) මෙඝයට අධිපතියා, වැහිකළු ආරක්ෂකයා කොට ඇත්තා. |
| මෙඝනාද | (පු) මෙඝගර්ජනාව. |
| මෙඝවණ්ණ | (3) කළු පැහැති. |
| මෙචක | (පු) වාලධිය, ඇස්පිල. |
| මෙචක | (3) ඇතාගේ වලිගය මුල; කළු පැහැති; මොණරාගේ ඇස්පිල; (පු) කළු පැහැය. |
| මෙජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) මදි, හාසෙ, සිනා ඉපදීමෙහි + ති) තරවෙයි. |
| මෙජ්ඣ | (ති) පවිත්‍ර දෙය, පිරිසිදු. |
| මෙජ්ඣ | (න) පිරිසිදු දෙය. |
| මෙජ්ඣ | (3) පිරිසිදු වූ. |
| මෙට | (භු) උම්මත්තෙ, උමතුබැව්හි, මෙටති, උමතුවෙයි. |
| මෙටක | (ති) තෘෂ්ණ වස්තු, කළු ලුණු. |
| මෙණ්ඩ | (පු) පොරගසන එළුවා, එළුවා. |
| මෙණ්ඩ | (පු) බැටළුවා. |
| මෙණ්ඩක | (පු) එළුවා, පොරගසන එළුවා. |
| මෙණ්ඩක | (පු) බැටළුවා. |
| මෙණ්ඩපත | (න) බැටළුවන් යන මාර්ගය, බැටළු පාර. |
| මෙණ්ඩයුධ | (න) එළු යුද්ධය, එළුවන් පොර ඇනීම. |
| මෙතති | (ඉ) මෛත්‍රිය. |
| මෙත්ත | (පු) මෛත්‍ර‍ය. |
| මෙත්ත | (3) මෛත්‍රී සහගත. |
| මෙත්තචිත්ත | (න) මෛත්‍රී සිත. |
| මෙත්තා | (ඉ) මෛත්‍ර‍ය. |
| මෙත්තා | (ඉ) මෛත්‍රිය. |
| මෙත්තා කම්මට්ඨාන | (න) මෛත්‍රීකර්‍ම ස්ථානය, මෙත් කමටහන. |
| මෙත්තාකම්මට්ඨාන | (න) මෛත්‍රී භාවනාව. |
| මෙත්තාචෙතො විමුත්ති | (ඉ) මෛත්‍රීචිත්ත විමුත්තිය. |
| මෙත්තාභාවනා | (ඉ) මෛත්‍රිය වැඩීම. |
| මෙත්තායති | (ක්‍රි) (මෙත්තා + ආය + ති) මෛත්‍රී කෙරෙයි. |
| මෙත්තායති | (න) ාමධාතු මෙත්සිත පතුරුවයි; මෛත්‍රී කරයි. |
| මෙත්තායනා | (ඉ) මෛත්‍රී කිරීම. |
| මෙත්තායනා | (ඉ) මෛත්‍රී කිරීම. |
| මෙත්තාවිහාරී | (3) මෛත්‍රියෙන් යුක්තව වසන්නා. |
| මෙත්ති | (ඉ) මෛත්‍රිය. |
| මෙත්තෙය්‍ය | (ති) මෑනියන්ට හිත ක්‍රියා, මෛත්‍රියෙන් යුත් බව. |
| මෙත්තෙය්‍යතා | (ඉ) මෙත්තෙය්‍ය භාවය. |
| මෙත්තෙය්‍යනාථ | (පු) මෛත්‍රිය බුදුරද. |
| මෙථුන | (න) මෛථුනය. |
| මෙථුන | (න) සඞ්ගමය, රති ක්‍රීඩාව, ස්ත්රී පුරුෂ සඞ්ගමය. |
| මෙථුන | (න) ස්ත්රී පුරුෂ සමාගමය. |
| මෙථුනක | (පු) මෙථුන. |
| මෙථුනධම්ම | (පු) මෛථුනය; ස්ත්‍රි පුරුෂ සමාගමය. |
| මෙථුනා විරති | (ඉ) මෛථුන විරතිය. |
| මෙද | (පු) මේද තෙල; ශරීරයේ වියලි තෙල. |
| මෙද | (පු) ශරීර ගත එනම් මේදස් තෙල. |
| මෙදක | (පු) මේද බලනු. |
| මෙදකථාලිකා | (ඉ) මස්තෙල් භාජනය. |
| මෙදවණ්ණ | (3) මදක් කසාවන්; මස්තෙල් පැහැති. |
| මෙදිනී | (ඉ) පෘථිවිය, පොළව. |
| මෙදිනී | (ඉ) පොළොව. |
| මෙදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මෙද, හිංසාසු, හිංසාවෙහි + ණෙ + ති) තර කෙරෙයි. |
| මෙද්ධ | (පු) ප්රඥාව, ඥානය, පැණ. |
| මෙද්ධ | (භු) පීඩායං, සාමග්ගියෙච, පෙළීමෙහි, එකතුවීමෙහි, මෙධති, පෙළයි එකතුවෙයි. |
| මෙද්ධග | (පු) කලහය, ඩබරය, කලබලය. |
| මෙධ | (පු) යාග පූජාව. |
| මෙධ | (භු) හිංසායං, හිංසා කිරීමෙහි, මෙධති හිංසා කරයි. |
| මෙධග | (පු) කලහය. |
| මෙධස | (3) ප්රඥා ඇති. |
| මෙධා | (ඉ) ප්රඥාව. |
| මෙධා | (ඉ) ප්රඥාව. |
| මෙධාවිතා | (ඉ) ප්‍රාඥභාවය, පාණ්ඩිත්‍යය. |
| මෙධාවිනී | (ඉ) නුවණැත්තී. |
| මෙධාවී | (පු) නුවණැත්තා. |
| මෙධාවී | (පු) ප්රඥා ඇත්තා, පණ්ඩිතයා. |
| මෙධි | (ඉ) කණුව, ස්ථම්භය, ස්ථූපයක කොටසක් |
| මෙරය | (න) පුෂ්පාදියෙන් කළ සුරාව, පුප්ඵාසව, ඵලාසව මධ්වාසව ගුද්ධාසව, සසම්භාර සයුත්තාසව යන ආසව පස. |
| මෙරය | (න) මල් ආදියෙන් සෑදූ සුරාව; රා වර්ගයක්. |
| මෙරිත | (ති) බියෙන් එළවනලද, බියගන්වන ලද. |
| මෙරු | (පු) මහමෙර, මෙරු පර්වතය. |
| මෙරු | (පු) මහමෙර. |
| මෙලන | (න) එක්වීම; සමාගමය. |
| මෙවු | (භු) සෙවනෙ, සෙවනයෙහි, මෙවති, සේවනය කරයි. |
| මෙස | (පු) පොරගසන එළුවා, එළුවා, එනම් රාසිය. |
| මෙස | (පු) බැටළුවා. |
| මෙහ | (පු) ප්‍රමෙහය, ප්‍රමෙහ නම් රෝගය. |
| මෙහ | (පු) ප්‍රමේහරෝගය. |
| මෙහන | (න) ලිංගය; ස්ත්රී නිමිත්ත හෝ පුරුෂ නිමිත්ත. |
| මෙහන | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති, ස්ත්රී පුරුෂ ලිඟු. |
| මොක්ඛ | (චු) පටික්ඛෙපෙ, ප්‍ර‍තික්ෂෙපයෙහි, මොක්ඛෙති, මොක්ඛයති, ප්‍ර‍තික්ෂෙපකරයි. |
| මොක්ඛ | (ති) ප්රධාන, උතුම්, පාමොක්ඛ. |
| මොක්ඛ | (පු) මොක්ෂය, මිදීම, නිවන. |
| මොක්ඛ | (භු) මොචෙ, මිදීමෙහි, මොක්ඛති, මිදේ. |
| මොක්ඛ | (3) ප්රධාන; ප්රමුඛ; (පු) නිදහස; නිවන; මිදීම. |
| මොක්ඛක | (3) නිදහස් කරන්නා; මුදවන්නා. |
| මොක්ඛචිකා | (ඉ) රූං පෙත්ත. |
| මොක්ඛති | (ක්‍රි) (d (රු) මුච, මොචනෙ, මිදීමෙහි + ති) මිදෙයි. |
| මොක්ඛති | (මොක්ඛ+අ) නිදහස් වේ; මිදේ. |
| මොක්ඛමග්ග | (පු) නිවනට මග. |
| මොක්ඛවික | (න) කරණම් පැණීම, පිණුම් පැනීම, ඉහළට හා පහතට පෙරළීම. |
| මොක්ඛාදික | (පු) මොක්ෂාදිය. |
| මොක්ඛෙති | (මොක්ඛ+ණෙ) නිදහස් කරයි; මුදවයි. |
| මොග්ගල්ලාන | (පු) එනම් කුලය, එනම් තෙරිඳු. |
| මොඝ | (ති) තුච්ඡ, හිස්, නිෂ්ප්‍රයොජන, නිෂ්ඵල. |
| මොඝ | (පු) සොරකම. |
| මොඝ | (3) නිෂ්ඵල වූ; හිස් වූ. |
| මොඝ පුරිස | (පු) හිස් පුරිෂයා, ගුණධර්‍මාදියක් නැත්තා. |
| මොඝක | (පු) සොරා, හොරා. |
| මොඝපුරිස | (පු) හිස් නූගත් මිනිසා. |
| මොඝල්ල | (ති) දඬුවම්දීමට සුදුසු, මැරීමට සුදුසු. |
| මොඝවජ්ජ | (න) මුසාවාදය, අසත්‍යවාදය. |
| මොඝසුත්ත | (න) දැව ආදියෙහි දැලි කහ ආදියෙන් ගසන නූල, ඇද ඇරගැනීමට ගසන නූල. |
| මොච | (පු) කෙසෙල් ගස, කදලි. |
| මොච | (පු) කෙසෙල් ගස. |
| මොචන | (න) නිදහස් කිරීම; පිටකිරීම; මිදීම; මුදාහැරීම. |
| මොචන | (න) මිදීම, බන්ධනයෙන් මුක්තවීම, ශුක්‍රමොචනය. |
| මොචය | (3) මුදාහැරිය හැකි. |
| මොචා | (ඉ) ඉඹුල්ගස. |
| මොචාපන | (න) නිදහස් කරවීම; පිටකරවීම. |
| මොචාපන | (න) මුදවීම, නිදහස් කර ලීම. |
| මොචාපෙති | නිදහස් කරවයි; මුදන්නට සලස්වයි. |
| මොචාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කරවා; මුදන්ට සලස්වා. |
| මොචිය | (3) මුදාහැරිය හැකි. |
| මොචෙති | (මුච+ණෙ) අත්හරියි; නිදහස් කරයි; පිට කරයි; මුදයි. |
| මොචෙතු | (පු) පිට කරන්නා; මුදන්නා. |
| මොචෙතුං | (නි) මුදන්ට. |
| මොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කොට; මුදා. |
| මොදක | (පු) අග්ගලාව. |
| මොදක | (පු) අත්වට, අග්ගලා, සුරාබීජ, සුරා මුහුන්. |
| මොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුද, මොදනෙ, සතුටුවීමෙහි + ති) තුටුවෙයි. |
| මොදති | (මුද+අ) සතුටු වේ. |
| මොදන | (න) මිශ්‍ර කිරීම; සතුටු වීම. |
| මොදන | (න) සතුටුවීම, ප්‍රීතිවීම, සන්තෝෂවීම. |
| මොදනා | (ඉ) මිශ්‍ර කිරීම; සතුටු වීම. |
| මොදනා | (ඉ) සතුට, ප්‍රමෝදය, ප්‍රීතිය. |
| මොදන්ත | (3) සතුටු වෙමින්; සතුටුවෙන. |
| මොදමාන | (3) සතුටුවෙන; සතුටුවෙමින්. |
| මොදර | (පු) සතුටුවීම, ප්‍රමොදවීම, ප්‍රීතිවීම. |
| මොදරෙ | (ක්‍රි) සතුටුවන්නේය, ප්‍රීතිවන්නේය. |
| මොදිත | (3) සතුටු වීම. |
| මොදිතුං | (නි) සතුටු වන්නට. |
| මොදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| මොදිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| මොන | (න) නිශ්ශබ්ද බව; නුවණ; මාර්ගඥානය. |
| මොන | (න) නොබිණීම, ප්රඥාව, මාර්ග ප්රඥාව. |
| මොනිස්සං | (අ) දැන ගත්තෙමි, අවබෝධ කෙළෙමි. |
| මොනෙය්‍ය | (න) උසස් හික්මීම; මුනිභාවය. |
| මොනෙය්‍ය | (න) මුනිභාවය, නිශ්ශබ්දභාවය. |
| මොනෙය්‍ය කොලාහල | (න) මුනීහු පිළිබඳ කථා ශබ්දය. |
| මොමුහ | (3) මොහයෙන් මුළා වූ; (පු) අඥානයා. |
| මොමුහුත්ත | (න) සිතේ චංචල බව, මෝඩකම, බයාදුබව. |
| මොමූහ | (පු) මෝහයෙන් මුළාව, මුළාවීම. |
| මොමූහත්ත | (න) මුලාබව. |
| මොමූළ්හ | (ති) මෝහයෙන් මුළාවීම. |
| මොර | (පු) මොනරා, මයුරයා. |
| මොර | (පු) මොනරා. |
| මොරගු | (න) ලපටි - ළදරු තෘණ. |
| මොරටා | (ඉ) මොරගස. |
| මොරපිඤජ | (න) මොනරපිල. |
| මොරපිඤ්ජ | (න) මොනර පිළ, මොනර පිළින් කළ අවාන. |
| මොරමූලි | (ඉ) මයුර සිඛාව, මොනරකුඩුම්බිය, එනම් පැලෑටිය. |
| මොරිනී | (ඉ) සෙබඩ, ගැහැණු මොනරා. |
| මොලි | (ඉ) කොණ්ඩය, ධම්මිල්ලය. |
| මොලි | (පු) ඔටුන්න; කොණ්ඩය; ශීර්ෂාභරණය; හිස් මුදුන. |
| මොලිබද්ධ | (ති) කොණ්ඩා බඳින ලද. |
| මොස | (පු) සොරකම. |
| මොසන | (න) සොරකම් කිරීම. |
| මොසල්ල | (3) මෝල්ගසින් ගැසිය යුතු; මෝලපාර දිය යුතු. |
| මොසවජ්ජ | (න) මුසාවාදය. |
| මොහ | (පු) අවිද්‍යාව; මුළාව; මෝඩකම. |
| මොහ | (පු) මෝහය, නුනුවණ, මුච්ඡාව, අවිද්‍යාව. |
| මොහක | (පු) මුළාවන්නා. |
| මොහක්ඛය | (පු) මෝහය නැසීම. |
| මොහක්ඛය | (පු) මෝහාක්ෂය, අර්හත් ඵලය, නිවන. |
| මොහග්ගී | (පු) මෝහාග්නිය. |
| මොහචරිත | (3) මොඩස්වභාව ඇති. |
| මොහතම | (පු) මෝහ නමැති අන්ධකාරය. |
| මොහත්ත | (න) මුලාබව. |
| මොහන | (න) නොමඟ යැවීම; පෙළඹවීම; මුළා කිරීම. |
| මොහනක | (3) පොළඹවන; මුළා කරන. |
| මොහනන | (න) මුළාව, පස්කම් රසය, පස්කම් ගුණය. |
| මොහනිය | (ති) මුළාවිය යුතු. |
| මොහනීය | (3) පොළොඹවන; මුළාව ගෙන දෙන. |
| මොහනෙය්‍ය | (ති) මුලා වියයුතු. |
| මොහනෙය්‍ය | (3) පොළොඹවන; මුළාව ගෙන දෙන. |
| මොහෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුහ, මෙචිත්තෙසු, මුළාවීමෙහි + ති) මුළාවෙයි. |
| මොහෙති | (මුහ+ණෙ) නොමඟයවයි; මුළා කරවයි. |
| මොහෙතුං | (නි) මුළා කරන්නට. |
| මොහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුළා කොට. |
| මොළි | (ඉ) ඔටුන්න; කොණ්ඩය. |
| මොළි | (ඉ) ශීර්ෂාභරණය. |
| මොළි | (ඉ) හිස් මුදුන. |
| යං | .ක්‍රි .වි යම් හෙයකින්. |
| යං | (අ) හෙත්වර්‍ථයෙහි. |
| ය | (3) යම්. |
| යකත | (න) අක්මාව. |
| යකන | (න) අක්මාව; කැවත. |
| යකපෙල | (න) අක්මා මස් පිඩ. |
| යකාර | (පු) ය) යන අක්ෂරය. |
| යක්ඛ | (චු) පූජායං, පිදීමෙහි, යක්ඛෙති, යක්ඛයති, පුදයි. |
| යක්ඛ | (පු) අමනුෂ්‍යයා, දෙවතාවා, වරම් රජහු, යකා, වෛශ්‍ර‍වණයාගේ සෙවක පිරිස, ක්ෂයරෝගය. |
| යක්ඛ | (පු) දෙවියා; යක්ෂයා. |
| යක්ඛගණ | (පු) යක්ෂ සමූහය. |
| යක්ඛගාහ | (පු) යකකු ආවේශ වීම; යකකු විසින් අල්ලා ගැනීම. |
| යක්ඛත්ත | (න) යක්ෂ බව. |
| යක්ඛධූමො | (පු) දුම්මල. |
| යක්ඛභූත | (3) යක්ෂයෙක් වූ. |
| යක්ඛරාජ | (පු) යක්ෂරාජයා, වෙසමුණිරජ. |
| යක්ඛසමාගම | (පු) යකුන්ගේ රැස්වීම. |
| යක්ඛසෙනාපති | (පු) යකුන්ගේ සෙනෙවියා. |
| යක්ඛාධිප | (පු) යක්රජ. |
| යක්ඛාධිප | (පු) වෛශ්‍රවණයා. |
| යක්ඛිනී | (ඉ) යකින්න. |
| යක්ඛිනී | (ඉ) යකින්නී, යක්ෂණිය. |
| යක්ඛී | (ඉ) යකින්න. |
| යක්ඛී | (ඉ) යක්ෂණිය, යකින්නිය. |
| යග්ඝ | (අ) පදපූරණයෙහි, එබැවින්, එම නිසා. |
| යග්ඝෙ | (අ) පදපූරණයෙහි, එබැවින්, ඒ නිසා. |
| යග්ඝෙ | (නි) පදපූර්ණයෙහි නිපාතයක්. |
| යජ | (භු) දෙවච්චනෙ, දේව පූජාවෙහි, යජති, පුදයි. |
| යජති | (ක්‍රි) (d) (භු) යජ, දෙවච්චනෙ, දෙවියන් පිදීමෙහි + ති) පුදයි |
| යජති | (යජ+අ) යාගකරයි. |
| යජන | (න) පිදීම, පූජාව, යාගය. |
| යජන | (න) පූජාව; යාග කිරීම. |
| යජනක | (පු) යාග කරන්නා, පූජකයා. |
| යජනක | (3) යාගකරන; යාගකරන්නා. |
| යජන්ත | (3) යාග කරමින්; යාගකරන. |
| යජමාන | (3) යාග කරන; යාග කරමින්. |
| යජාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යජ, දෙවච්චනෙ, දෙවියන් පිදීමෙහි, + යජ+ ණපෙ + ති) යාග කරවයි, පුදවයි. |
| යජාපෙති | (යජ+ණාපෙ) යාග කරවයි. |
| යජිත | (3) යාග කළ. |
| යජිතබ්බ | (3) දිය යුතු; පිදිය යුතු; යාගකළ යුතු. |
| යජිතුං | (නි) යාගකරන්ට. |
| යජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යාග කොට. |
| යජු | (න) යජුර්‍වෙදෙය. |
| යජුබ්බෙධ | (පු) යජුර්‍වෙදය. |
| යඤ්ඤ | (පු) දීම; පූජාව; යාගය. |
| යඤ්ඤ | (පු) යාගය, දියයුතු දෙය, පිදියයුතු දෙය. |
| යඤ්ඤඞ්ග | (පු) දිඹුල් ගස. |
| යඤ්ඤඞ්ඟ | (පු) දිඹුල්ගස. |
| යඤ්ඤසාමි | (පු) යාගය කරවන්නා. |
| යඤ්ඤසුත්ත | (න) යාග සූත්රය, යාගය පිණිස ගන්නා හුය, යාග නූල. |
| යඤ්ඤාගාර | (න) යාග කරන ගෙය, යාග මඩුව. |
| යඤ්ඤාවාට | (පු) යාග ද්රව්ය දමන වළ. |
| යඤ්ඤාවාට | (පු) යාගය සඳහා පිළියෙළ කළ වළ. |
| යඤ්ඤුපතීත | (3) යාගය සඳහා ගෙනෙන ලද. |
| යට්ඨි | (ඉ) කෝටුව; බස්තම; සත්රියනක දුර; සැරයටිය; හැරමිටිය; (පු) කෝටුව; බස්තම; සත්රියනක දුර; සැරයටිය; හැරමිටිය. |
| යට්ඨි | (පු) - (න) යෂ්ටිය, සැරයටිය, සත්රියන - සත්රියන් දිග දණ්ඩ. |
| යට්ඨිකොටි | (ඉ) හැරිමිටි කොණ. |
| යට්ඨිමධු | (මධුකා) - (ඉ) වැල්මී. |
| යට්ඨිමධුකා | (ඉ) මැල්මී. |
| යණ | (පු) ලාකඩ. |
| යත | (චු) නින්දායං උපකාරෙච, නින්දාවෙහි හා උපකාර කිරීමෙහි, යතෙති, යතයති, නින්දාකරයි, උපකාර කරයි. |
| යත | (චු) නීයාතනෙ, පාවාදීමෙහි, යතති, පාවාදෙයි. |
| යත | (ති) සංයමයෙහි, සංසිඳීමෙහි, සංයත. |
| යත | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහයෙහි, යතති, උත්සාහ කරයි, වීර්ය්ය කරයි. |
| යත | (3) ඉන්ද්‍රියයන් සංවරයට පැමිණ වූ; හික්මුණු. |
| යතති | (ක්‍රි) නිර්‍ය්‍යාතනය කරයි. |
| යතති | (යත+අ) උත්සාහ කෙරේ. |
| යතත්ත | (පු) සංසිඳුනු සිත් ඇත්තා. |
| යතන | (න) උත්සාහය, ධෛර්‍ය්‍යය. |
| යතන | (න) උත්සාහය; ප්‍රයත්නය. |
| යතමාරි | (පු) සංයතවූවහු සංවරණය ඇත්තා, හැසුරුම් ඇත්තා. |
| යති | (පු) ඉන්ද්‍රිය දමනය ඇත්තා, යතීහු, මුනි, යතීහු, ඡන්ද්‍රශ්ශාස්ත්‍රයෙහි ප්රකාශ විරාම ස්ථානය. |
| යති | (පු) තාපසයා; භික්ෂුව. |
| යතින්ද්‍රිය | (න) සංසිඳුනාවූ ඉන්ද්‍රිය ඇත්තා. |
| යතිරාජ | (පු) යතීන්ද්‍ර‍යා, මුනීන්ද්‍ර‍යා, බුදුරජ. |
| යතිස්සර | (පු) යතිරාජ, මුනීන්ද්‍ර‍යාණන් වහන්සේ. |
| යතො | (අ) හෙත්වර්‍ථයෙහි, යම් හෙයකින්. |
| යතො | (නි) යම් තැනකින්; යම්කලක; යම්හෙයකින්. |
| යතොනිදානං | .ක්‍රි .වි යමක් හේතුකොට. |
| යත්ත | (න) වීර්ය්යය, උත්සාහය. |
| යත්තක | (පු) යම් පමණ, යම් ප්රමාණයක්. |
| යත්තක | (3) යම්පමණ. |
| යත්ථ | (අ) යම් තැනක, යම් හෙයකින්. |
| යත්ථ | (නි) යම් තැනක. |
| යත්‍ර | (අ) යම් තැනෙක්හි, යම් කාරණයෙක්හි. |
| යත්‍ර | (නි) යම් තැනක. |
| යත්වාධිකරණ | (න) (යතො + අධිකරණ) යමක් හේතුකොටගෙන. |
| යථත්ත | (න) යථා තත්ත්වය; සත්‍ය ස්වභාවය. |
| යථත්තං | (අ) අවිපරිතාර්‍ථයෙහි, සිද්ධවූ පරිදි. |
| යථරිව | (අ) (යථා + ඉව) උපමායෙහි. |
| යථරිව | (නි) (යථා+එව) යම්සේ. |
| යථා | (අ) යම්සේ, යම් පරිද්දකින්. |
| යථා | (නි) යම් සේ. |
| යථා තථ | (අ) අවිපරිතාර්‍ථයෙහි. |
| යථා තථ | (න) සැබෑ තෙපුල. |
| යථා නාම | (අ) උපමායෙහි, යම්සේ නම් යම් හැටියකින් නම්. |
| යථාකම්ම | ත) කර්මය වූ පරිදි, කර්‍මානුකූල ලෙස. |
| යථාකම්මං | .ක්‍රි .වි කර්මය ඇති පරිදි; පිළිවෙළින්. |
| යථාකම්මකාරී | කැමැති සේ ක්‍රියා කරන්නා. |
| යථාකාමං | (නි) කැමැති පරිදි. |
| යථාකාරී | (3) යම් සේ කරන්නේ. |
| යථාකාල | (පු) සුදුසු කාලය, සුදුසු අවස්ථාව. |
| යථාකාල | (පු) සුදුසුකාලය. |
| යථාකාලං | .ක්‍රි .වි කාලයට සුදුසු පරිදි; සුදුසුකාලයෙහි. |
| යථාක්කම | (පු) පිළිවෙළ, පටිපාටිය. |
| යථාච | (අ) උපමායෙහි, යම්සේ. |
| යථාච්ඡිත | (ති) කැමති පරිදි, සිත්සේ. |
| යථාජාත | (ති) බාලයා, උපන් පරිදිවූ තැනැත්තා. |
| යථාඨිත | (3) සිටිපරිදිම වූ . |
| යථාතං | (අ) යම්සේ ද එමෙනි. |
| යථාතථ | (න) සත්‍ය වූ; සත්‍යදෙය. |
| යථාධම්ම | (පු) දහම්වූ පරිදි, ශික්ෂවූ පරිදි, ආපත්තිවූ පරිදි, ධර්මානුකූල ලෙස. |
| යථාධම්මං | .ක්‍රි .වි ධර්මය ඇති සැටියෙන්. |
| යථාධොත | (3) සේදූ සැටියෙන් ම තිබුණු. |
| යථානුධම්ම | (පු) දහම් වූ පරිදි, ධර්මය නොඉක්මවා. |
| යථානුභාවං | .ක්‍රි .වි ශක්තිය ඇති පරිදි. |
| යථානුරූප | (න) අනුරූප පරිදි, යොග්‍ය ලෙස. |
| යථානුසිට්ඨ | (පු) අනුසාසනා පරිදි, අනුශාසනා කළ ආකාරය. |
| යථානුසිට්ඨං | .ක්‍රි .වි අනුශාසනා කළ පරිදි. |
| යථාපරාධසාසන | (න) විනය පිටකය. |
| යථාපසාදනං | .ක්‍රි .වි සිතේ පැහැදීම ඇති සැටියෙන්. |
| යථාපි | (අ) යම්සේ, උපමායෙහි. |
| යථාපූරිත | (3) පිරවූ ලෙස ම තිබුණු. |
| යථාඵාසුක | (3) පහසු ඇති. |
| යථාබලං | .ක්‍රි .වි ශක්තිය ඇති පරිද්දෙන්. |
| යථාභතං | .ක්‍රි .වි ගෙන ආ සැටියෙන්. |
| යථාභිරත්ත | අභිරත පරිදි, කැමති පරිදි. |
| යථාභිරන්තං | .ක්‍රි .වි ඇතිතාක්; කැමැත්ත. |
| යථාභුච්චං | (අ) විද්‍යමාන පරිදි, සිදුවූ හැටියට. |
| යථාභුච්ච | (3) ඇත්තා වූ; සත්‍ය වූ. |
| යථාභූතං | .ක්‍රි .වි තත් වූ පරිදි. |
| යථාභූතං | (ති) සිද්ධ වූ පරිදි, විද්‍යමාන ලෙස, ඇති සැටි. |
| යථාභූත | (3) සත්‍ය වූ. |
| යථාභූතඤාණ | (න) ප්රත්යය සහිත නාමරූප පරිග්‍ර‍හණ ඥානය. |
| යථාරහ | (පු) (යථා + අරහ) සුදුසු පරිදි, යොග්‍ය පරිදි. |
| යථාරහං | .ක්‍රි .වි සුදසු පරිදි. |
| යථාරුචිං | .ක්‍රි .වි කැමැත්ත ඇති පරිදි. |
| යථාව | (ති) සත්‍යවූ, ඇත්තවූ. |
| යථාවක | (ති) අවශ්‍යක, අවශ්‍යයෙන් ම සත්‍යවූ. |
| යථාවතො | (අ) සුදුසු ලෙස, සෑහෙන පරිදි, ඇත්ත ලෙස. |
| යථාවතො | (නි) තත්වූ පරිද්දෙන්. |
| යථාවිධිං | .ක්‍රි .වි නියමානුකූලව. |
| යථාවිහිත | (3) පිළියෙළ කළ. |
| යථාවුඩඪං | .ක්‍රි .වි වැඩිමහලු පිළිවෙළින්. |
| යථාවුත්තං | .ක්‍රි .වි කී සේ. |
| යථාවුත්ත | (3) උඩින් කී; කී ආකාර ඇති. |
| යථාසකං | .ක්‍රි .වි තම තමාට අයත් පරිදි. |
| යථාසක | (3) තම තමා අයත්. |
| යථාසද්ධං | .ක්‍රි .වි ශ්‍රද්ධාව ඇති පරිදි. |
| යථාසන්ථතික | (න) තමන්ට පැමිණි ආසනය නොවරදවා එහිම හිඳීම. |
| යථාසුඛං | .ක්‍රි .වි පහසු පරිදි; සැපසේ. |
| යථාහි | (අ) උපමායෙහි, යම්සේ. |
| යථිච්ඡිතං | .ක්‍රි .වි කැමති පරිදි. |
| යථෙව | (අ) (යථා + එව) උපමායෙහි, යම්සේ. |
| යදා | (අ) යම් කලෙක, යම් විටක. |
| යදා | (නි) යම් කලෙක. |
| යදි | (අ) අනියමාර්ථයෙහි, ඉදින්, යම්හෙයකින්. |
| යදි | (නි) ඉදින්. |
| යදිච්ඡක | (ති) කැමති පරිදි, ඉච්ඡානුරූප ලෙස. |
| යදිච්ඡා | (ඉ) ඉච්ඡා ප්රවෘත්තිය, කැමති පරිදි. |
| යදිදං | (අ) අනියමයෙහි, ඒ කවරේ ද, ඒ කුමක් ද. |
| යදිදං | (නි) (යං+ඉදං) යම් මේ; යම් හෙයකින්. |
| යදිවා | (අ) නොහොත්, හෙවත්. |
| යන්ත | (චු) සංකුචිතෙ, හැකිලීමෙහි, යන්තයති, හැකිළෙයි. |
| යන්ත | (න) යන්ත්රය, යතුර. |
| යන්ත | (3) යන; යමින්; (පු) යන්ත්රය. |
| යන්ත නාලි | (න) යන්ත්‍ර‍මය නාලිය, යන්ත්‍ර නලය. |
| යන්ත මුත්ත | (න) යන්ත්‍රයෙන් බන්ධනයෙන් මිදුනු සැර ආදිය. |
| යන්ත සුත්ත | (න) මැසිමක, යන්ත්‍ර‍යක යෙදූ නූල හෝ කම්බිය. |
| යන්ත හත්ථි | (පු) යන්ත්‍ර‍මය හත්ථියා, ඇතා. |
| යන්තක | (පු) යන්ත්රය. |
| යන්තනාළී | (ඉ) යන්ත්‍රයේ පයිප්පය. |
| යන්තමන්ත | (න) යන්ත්‍ර හා මන්ත්‍ර. |
| යන්තමුත්ත | (3) යන්ත්‍රයෙන් වීසිකළ. |
| යන්තයුත්ත | (ති) මැසිමක යෙදුනු. |
| යන්තයුත්ත | (3) යන්ත්‍රයක් ඇත්තා. |
| යන්ති | (ක්‍රි) (d) (භු) යා, ගමනෙ, ගමන්හි + න්ති) යෙත්, යෙති. |
| යන්ති | යත්. |
| යන්තික | (ති) යන්ත්‍රයෙන් ගලපන ලද්ද. |
| යන්තික | (පු) යන්ත්රය ක්‍රියාකරවන්නා; යාන්ත්‍රිකයා. |
| යන්තික | (පු) යාන්ත්‍රික, යන්ත්‍ර‍වල නියුක්තයා |
| යන්තෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) යන්ත, සංකොචනෙ, හැකිලීමෙහි + ති) යවයි, හකුළුවයි. |
| යන්ත්‍ර | (න) යන්ත්රය, යතුර. |
| යන්නූන | (අ) (යං + නූන) ඉතා යෙහෙකි. |
| යප | (චු) යාපනෙ, යැපීමෙහි, යාපෙති, යපෙති, යැපෙයි, ජීවත් වෙයි, පවතියි. |
| යපන | (න) පවත්වා ගැනීම; පෝෂණය; යැපීම. |
| යපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) යප, යාපනෙ, යැපීමෙහි + ණෙ + ති) යැපෙයි, පොෂ්‍ය වෙයි. |
| යපෙති | ජීවත් වෙයි; පවත්වයි; පෝෂණය කරයි; යැපෙයි. |
| යම | (චු) අවිහිංසායං, අහිංසාවෙහි, යමෙති, යමයති, හිංසා නොකරයි. |
| යම | (පු) නිත්‍ය වශයෙන් කරන ක්‍රියාව; යමරජ. |
| යම | (පු) යමරජු, යුගලය, සංයමය. |
| යම | (භු) අහිංසායං, අහිංසාවෙහි, යමති, හිංසා නොකරයි. |
| යම | (භු) මන්දගමනෙ, ලැසිගමනෙහි, යමති, සෙමින් යෙයි. |
| යම | (භු) වාරණෙ, නාසෙ, සද්දෙව, වැලකීමෙහි, නැසීමෙහි ශබ්ද කිරීමෙහි, සංයමති, සංසිඳෙයි. |
| යම | (භු) විරියෙ, වීර්‍ය්‍යයෙහි, වායමති, වෑයම් කෙරෙයි. |
| යමක | (න) ජෝඩුව; ද්විකය; යුගලය. |
| යමක | (න) යුගලය, යුග්මය, කුට්ටම. |
| යමක | (3) දෙකක් එකට වෙලී පවතින. |
| යමක | (3) බද්ධ වූ. |
| යමක | (3) යුගල වූ. |
| යමක කවාට | (න) යුග්ම කවාටය, කවුලු යුගලය, ජනේල කුට්ටම. |
| යමකපාටිහාරිය | (න) යමකපාටිහීරය. |
| යමකපාටිහීර | (න) යමක ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය, යුවල යුවලව රස්මිමාලාවන් පවත්වන ලද ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය. |
| යමකපුත්ත | (පු) පුත්‍ර යුගලය, නිමුන් පුත් දෙදෙන. |
| යමකප්පකරණ | (න) එනම් අභිධර්ම ප්රකරණය. |
| යමකසාල | (පු) බද සල්ගස. |
| යමකසාල | (පු) යුග්මශාල වෘක්ෂය, සල් රුක් දෙක, අතුපතරින් එකට බැඳුනු සල් රුක් දෙක. |
| යමතග්ගි | (පු) එනම් වෙද කර්තෘ සෘෂිවරයා. |
| යමති | (ක්‍රි) (d) (භු) යම, නාසෙ, නැසීමෙහි + ති) නැසෙයි. |
| යමදූත | (පු) යමයාගේ දූතයා, දෙවදූතයා. |
| යමදූත | (පු) යමරජුගේ දූතයා. |
| යමපුරිස | (පු) යමරජුගේ සෙවක පුරිසයා, නිරිසතා. |
| යමපුරිස | (පු) යමරජුගේ සේවකයා. |
| යමරාජ | (පු) යමරජ. |
| යමරාජ | (පු) යමරජු. |
| යමල | (න) යුගල. |
| යමලොක | (පු) අපාය, නිරය. |
| යමලොක | (පු) මරණින් පසු යත තැන; යමරජුගේ ලොව. |
| යමවිසය | (පු) යමලෝකය, යමයාගේ බලය. |
| යමසාදන | (න) යමලෝකය, යමයාගේ රාජධානිය. |
| යමු | (භු) පටිසෙධෙ, වැලැක්මෙහි, යමයති, වලකයි. |
| යමුනා | (ඉ) එනම් මහ ගඟ. |
| යව | (පු) බාර්ලිනම් ධාන්‍ය වර්ගය. |
| යව | (පු) යව ධාන්‍යය, ගෝධූම, එනම් වාතය. |
| යවක | (න) වී හෝ යව කුඹුර. |
| යවකලාප | (පු) යව; යවකරල් මිටිය. |
| යවකුම්මාස | (පු) යවපිටියෙන් කළ පිට්ටු, යව පිඬු. |
| යවන | (න) යොන් රට, අරාබි ආදි යවන රාජ්‍යයන්. |
| යවන පුප්ඵ | (න) යොන් පුප්, සඳුන් මල්. |
| යවස | (පු) තෘණ විශේෂයක්, තණ වර්ගයක්, පිදුරු, ගව ආහාර. |
| යවස | (පු) තෘණවර්ගයක්. |
| යවසී | (පු) කීර්‍තති ඇත්තා, යසස් ඇත්තා. |
| යවසූක | (න) යව වී තණ්ඩුව, යව වී කොස්ස. |
| යවසූක | (පු) යව ඇටයේ නන්ඩුව. |
| යස | (න) කීර්තිය; පිරිස; සම්පත. |
| යස | (පු) - (න) කීර්‍තතිය, ගුණ ඝොෂාව, ගුණකථනය. |
| යස | (පු) කීර්තිය; පිරිස; සම්පත. |
| යස දත | (පු) යසස් දායකයා, සම්පත් දෙන්නා. |
| යසදායක | (3) සම්පත් දෙන. |
| යසපටි ලාභ | (පු) යසස් ලැබීම, කීර්‍තති ලාභය. |
| යසමහත්ත | (න) කීර්තිමහත්වය හෝ මහත් සම්පත් ඇති බව. |
| යසලාභ | (පු) කීර්තිය ලැබීම. |
| යසවන්තු | (පු) යසස් ඇත්තා, සදකීර්‍තති ඇත්තා. |
| යසස්සී | (පු) යසස් ඇත්තා. |
| යසු | (දි) උත්සාහ කිරීමෙහි, යස්සති, උත්සාහ කරයි. |
| යසො | (න) යසස, කීර්තිය, ප්රසිද්ධිය, උසස් තත්වය. |
| යසොධර | (3) කීර්තිධර වූ. |
| යසොධරා | (ඉ) එනම් රාහුල මාතාව. |
| යසොලද්ධ | (3) කීර්තිය නිසා ලැබූ. |
| යහ | (භු) මෙථුනෙ, මෙවුන්දම් සෙවීමෙහි, යහති, මෛථුන ධර්ම සේවනය කරයි. |
| යහං | (නි) යම් තැනක. |
| යහිං | (අ) යම් තැනක. |
| යහිං | (නි) යම් තැනක. |
| යා | (ඉ) යම් ස්ත්‍රියක් තොම, යමක් තොම. |
| යා | (දි) ගමනෙ, යාමෙහි, යායති, යෙයි, පැමිණෙයි. |
| යා | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, යාති, යෙයි, පැමිණෙයි. |
| යාග | (පු) අශ්වමෙධාදි යාග, හෝම පූජා, දානය. |
| යාග | (පු) දානය; පූජාව; යාගය. |
| යාග පිණ්ඩ | (න) යාග දිනයන්හි දෙන පිඩු, දෙවදානය. |
| යාග සම්පදා | (ඉ) යාග සම්පත්තිය. |
| යාගී | (පු) යාග කරන්නා කපුවා. |
| යාගී | (3) පරිත්‍යාග කරන්නා; යාගකරන්නා. |
| යාගු | (ඉ) කැඳ, හුලුකැඳ. |
| යාගු | (ඉ) කැඳ. |
| යාච | (පු) යාඥාව, ඉල්ලීම. |
| යාච | (භු) යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි, යාචති, ඉල්වයි. |
| යාචක | (පු) ඉල්වන්නා; සිඟන්නා. |
| යාචක | (පු) යදියා, යාචකයා, ඉල්ලන්නා. |
| යාචති | (ක්‍රි) (d) (භු) යාච, යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි + ති) ඉල්වයි, යාඥා කරයි. |
| යාචති | (යාච+අ) ඉල්වයි. |
| යාචන | (න) ඉල්ලීම, යාඥාව. |
| යාචන | (න) ඉල්ලීම; යාච්ඤා කිරීම. |
| යාචනක | (පු) යාඥා කරන්නා, ඉල්වන්නා, යදියා. |
| යාචනක | (3) ඉල්වන. |
| යාචනා | (ඉ) යාඥාව, ඉල්ලීම. |
| යාචන්ත | (3) ඉල්වන; ඉල්වමින්. |
| යාචමාන | (3) ඉල්වන; ඉල්වමින්. |
| යාචයොග | (පු) ඉල්ලීමට හෝ යාඥාවට යොග්‍ය. |
| යාචයොග | (3) ඉල්ලීමට සුදුසුව සිටින. |
| යාචිකා | (ඉ) ඉල්වන්නී. |
| යාචිත | (ති) ඉල්වන ලද, යාඥා කළ. |
| යාචිත | (3) ඉල්ලූ; ඉල්වනු ලැබූ. |
| යාචිතක | (3) ඉල්ලා ගත් දෙය. |
| යාචිතික | (පු) ඉල්වන්නා, යදියා. |
| යාචිතුං | (නි) ඉල්වන්ට. |
| යාචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉල්වා. |
| යාචිනී | (ඉ) රාත්‍රිය, රැය. |
| යාජ | (න) බිලි පූජාව, දන්දීම, නිදහස. |
| යාජක | (පු) යාග කරන්නා, පුදන්නා. |
| යාජක | (3) පරිත්‍යාග කරන්නා; යාගකරන්නා. |
| යාජන | (න) යාගකිරීම. |
| යාජන | (න) යාගය, පිදීම. |
| යාජිත | (ති) පුදන ලද, යාගකළ. |
| යාජී | (පු) යාගකරන්නා, පුදන්නා. |
| යාජෙති | (පු) පුදයි, යාගකරයි. |
| යාජෙති | (යජ+ණෙ) පරිත්‍යාග කරවයි; යාග කරවයි. |
| යාජෙතු | (පු) යාගකරවන්නා. |
| යාත | (ති) ගිය, ගමන් කළ, පුරුද්ද, සිරිත. |
| යාත | (3) ගිය. |
| යාතනා | (ඉ) කම්කටුල. |
| යාතවෙ | (නි) යන්නට. |
| යාති | (ක්‍රි) යෙයි, ගමනය කරයි. |
| යාති | (යා+අ) යයි. |
| යාතුං | (නි) යන්ට. |
| යාත්‍රා | (ඉ) ගමන, ප්රවෘත්තිය. |
| යාත්‍රා | (ඉ) ගමන; ජීවිතය පැවැත්වීම. |
| යාත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගොස්. |
| යාථාව | යථාභූත, සිදුවූ පරිදි, අවිපරීත. |
| යාථාව | (3) තත් වූ පරිදි; සත්‍ය වූ. |
| යාථාවතො | (නි) නියම තත්ත්වයෙන්; සත්‍යාකාරයෙන්. |
| යාදිච්ඡක | (න) ඉච්ඡාපරිදි, ඇතිතාක්. |
| යාදිස | (ති) යම්බඳු, යම් ආකාර, යාදිසක. |
| යාදිස | (3) යම් ආකාර ඇති; යම්බඳු. |
| යාදිසක | (3) යම් ආකාර ඇති; යම් බඳු. |
| යාන | (න) ගමන, රථාදිය. |
| යාන | (න) නැඟී යන කරත්ත ආදිය හෝ සත්ව වර්ගය. |
| යානක | (න) කුඩා කරත්තා හෝ රථය. |
| යානගත | (3) යානයක නැඟුණු. |
| යානභූමි | (ඉ) යානයකට යා හැකි පෙදෙස. |
| යානසන්නිධි | (ඉ) යාන වාහන රැස්කර තැබීම. |
| යානික | (පු) යානා ඇත්තා, යානාවෙන් හැසිරෙන්නා, සමථයානික, විපස්සනා යානික. |
| යානික | (3) පමුණුවන. |
| යානිකත | (ති) යානාවක් මෙන් ආශ්රය කරන ලද. |
| යානිය | (3) පමුණුවන. |
| යානී | (ති) යානා ඇත්තා. |
| යානී | (3) යාන ඇත්තා; යානයෙන් යන්නා. |
| යානීකත | (3) ඉතා පුහුණු කරගත්; නැගී යා හිකි දෙයක් මෙන් කරගත්. |
| යාපන | (න) පවත්වා ගැනීම; පෝෂණය; යැපීම. |
| යාපන | (න) යැපීම, සෑහීම. |
| යාපනමත්ත | (ති) යැපිය යුතු පමණ, දිවි පැවැත්මට සෑහෙන පමණ, ජීවන ප්රමාණය. |
| යාපනීය | (3) පැවැත්මට උපකාර වන; යැපීම ගෙන දෙන. |
| යාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යාප, යාපනෙ, යැපීමෙහි + ණෙ + ති) යැපෙයි, පොෂ්‍යය වෙයි. |
| යාපෙති | (යා+ණ+පෙ) ජීවත් වෙයි; පවත්වයි; පෝෂණය කරයි; යැපෙයි. |
| යාප්‍ය | (ති) යැපිය යුතු, පොෂ්‍යය විය යුතු. |
| යාප්‍යයාන | (න) සිවිගෙය, රන්සිවි ගෙය. |
| යාම | (පු) දෙවිවරුන්ගේ නමක්; රාත්‍රියේ තුනෙන් කොටස. |
| යාම | (පු) සංවරය, ප්‍ර‍හරණ නම් වූ කාල විශේෂය, කාලය ප්රථම යාමය මධ්‍යම යාමය පශ්චිම යාමය යන කාල පරිච්ඡේදය. |
| යාමකාලික | (ති) පූර්ව, මධ්‍යම, පශ්චිම යන යාම තුණට සීමා වූ කාලයට අයත්, (සිංහල පැය ගණනින් දවල් හෝ රෑ තිස් පැයින් තුණෙන් කොටසක් වූ දස පැය යාම නම් වේ.) |
| යාමකාලික | (3) භික්ෂූන් විසින් පස් වරුවේදී වැලඳිය හැකි දෙය; යාම කාලයට අයත්. |
| යායති | (ක්‍රි) (d) (භු) යා, ගති පාපුණනෙසු, ගමන්හි + ති) යෙයි. |
| යායි | (3) යන්නා. |
| යායී | (පු) යන්නා, ගමන් කරන්නා. |
| යාව | (අ) පරිච්ඡෙද, සාකල්ප, ප්‍ර‍කීර්‍ණ, අවධි, අවධාරණ යනාදියෙහි. |
| යාව | (නි) යම් තාක්; යම් පමණ. |
| යාවක | (පු) ලාකඩ. |
| යාවකාලික | (3) භික්ෂූන් විසින් පෙරවරුවෙහි වැලඳිය හැකි දෙය; සීමිත කාලයක් ඇති. |
| යාවකීවං | (අ) යම්පමණ, යම්තාක්. |
| යාවජීව | (න) ජීවිත සීමාව දක්වා, දිවිහිමියෙන්. |
| යාවජීවං | .ක්‍රි .වි ජීවිතාන්තය දක්වා. |
| යාවජීවික | (න) දිවි ඇතිතාක්, පණ තිබෙන තුරු. |
| යාවජීවික | (3) ජීවිතාන්තය දක්වා පවත්නා. |
| යාවත | (පු) යවන දෙසයට අයත්, තුරුක් තෙල්. |
| යාවතක | (පු) යම් පමණ, යම්තාක්. |
| යාවතක | (3) යම් පමණ. |
| යාවතතිය | (ති) තුන්වන වාරය දක්වා. |
| යාවතතියං | තෙවෙනි වර දක්වා; .ක්‍රි .වි තෙවෙනි වර දක්වා. |
| යාවතතියක | (3) තුන්වෙනි වර දක්වා පවත්නා. |
| යාවතා | (අ) පරිච්ඡේදයෙහි, යම් පමණ. |
| යාවතා | (නි) යම් පමණ. |
| යාවතායුක | .ක්‍රි .වි ආයුෂ ඇතිතාක්. |
| යාවතාව | (අ) ඒ තාක්, එපමණ. |
| යාවතික | (ති) යම් පමණ, යම් ප්‍ර‍මාණයක. |
| යාවතිහං | .ක්‍රි .වි යම් පමණ දවසක්. |
| යාවතිහං | (අ) බොහෝ දවස්, බොහෝ කල්. |
| යාවත්තු | (පු) යම් පමණක්. |
| යාවදත්ථං | .ක්‍රි .වි සෑහෙන පමණ. |
| යිට්ඨ | (පු) ඉට්ඨ, පුදනලද. |
| යිට්ඨ | (3) පරිත්‍යාග කළ; යාගකළ. |
| යු | (චු) පටික්කූලෙ, පිළිකුල් කිරීමෙහි, යාවෙති, යාවයති, පිළිකුල් කෙරෙයි. |
| යු | (භු) මිස්සනෙ, ගමනෙච, මිශ්‍ර කිරීමෙහි හා යාමෙහි, යොති, යවති, මිශ්‍ර කෙරෙයි යෙයි. |
| යුග | (න) කල්ප, යුග්මාර්‍ථය යුගලය, ජීවත් වන කාලය, ක්‍රෙතත් ත්‍රෙතත් ද්වාපර යන වර්‍ෂ ප්රමාණ කාල විශේෂය. |
| යුග | (න) කල්පයේ කොටස් වූ කලියුගාදිය; ජෝඩුව; යුගලය; වියදණ්ඩ. |
| යුග | (පු) විය, වියදණ්ඩ, වියගස. |
| යුග | (භු) හැරීමෙහි, යුඞ්ගති, හරියි. |
| යුගකීල | (න) වියගසෙහි අග ගසන ඇණය. |
| යුගග්ගහ | (පු) එකට එක කිරීම, යුගග්‍රාහය. |
| යුගග්ගාහ | (පු) තරඟයට ඉදිරිපත් වීම. |
| යුගග්ගාහ | (පු) යුග ග්රහණය, එකට එක කිරීම. |
| යුගග්ගාහී | (3) තරඟකාරයා. |
| යුගච්ඡිද්ද | (න) වියදණ්ඩේ සිදුර. |
| යුගනඞ්ගල | (න) වියගස හා නගුල. |
| යුගනද්ධ | (ති) වියගසෙහි යොදනලද, රියෙහි බඳින ලද. |
| යුගනද්ධ | (3) එකට වෙළී පවත්නා; මාරුවෙන් මාරුවට; විය ගසේ බැඳි. |
| යුගනන්ධ | (ති) එකට යෙදුනු, වියගසෙහි යොදන ලද. |
| යුගනන්ධ | (3) එකට වෙළී පවත්නා; මාරුවෙන් මාරුවට; විය ගසේ බැඳි. |
| යුගන්ත | (පු) කපනැසීම, ලොක විනාසය, යුගාන්තය. |
| යුගන්ත | (පු) කල්ප විනාශය; යුගයක අවසානය. |
| යුගන්ධර | (පු) එනම් කුළ පර්වතය, - රියකඳ, ඒරිය කඳ. |
| යුගපත්ත | (පු) යුග්මපත්‍ර, කොබෝලීල. |
| යුගමත්ත | (න) විය දණ්ඩක ප්රමාණය. |
| යුගමත්ත | (3) එපමණ දිගැති; වියගහක දුර. |
| යුගල | (න) ජෝඩුව; ද්විකය; දෙක. |
| යුගල | (න) යුග්මය, යුවල. |
| යුගලක | (න) ජෝඩුව; ද්විකය; දෙක. |
| යුගලක | (පු) යුග්මය. |
| යුජ | (චු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, යොජෙති, යොජයති, යොදයි. |
| යුජ | (භු) පමාදෙ, ප්රමාදයෙහි. |
| යුජ | (භු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, යොජෙති, යොදයි. |
| යුජ | (රු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, යුඤ්ජති, අනුයුඤ්ජති, යෙදෙයි, යුක්තවෙයි. |
| යුජ්ඣ | (න) යුද්ධය, සණ්ඩුව. |
| යුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති) යුද්ධ කෙරෙයි, පහරදී ගනී. |
| යුජ්ඣති | (යුධ+ය) දබර කෙරේ; යුද්ධ කෙරේ. |
| යුජ්ඣන | (න) යුද්ධකිරීම, ගහගැනීම. |
| යුජ්ඣිතුං | (නි) යුද්ධ කරන්ට. |
| යුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යුද්ධ කොට. |
| යුඤ්ජති | (ක්‍රි) (d (රු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති) යොදයි. |
| යුඤ්ජති | (යුජ+අ) පිළිපදී; යෙදේ. |
| යුඤ්ජන | (න) පිළිපැදීම; යෙදීම. |
| යුඤ්ජන | (න) යෙදීම, යොගය. |
| යුඤ්ජන්ත | (3) යෙදෙන; යෙදෙමින්. |
| යුඤ්ජිතබ්බ | (3) යෙදිය යුතු. |
| යුඤ්ජිතුං | (නි) යෙදෙන්නට. |
| යුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) යෙදී. |
| යුට | (චු) සංසග්ගෙ, සංසර්‍ගයෙහි, යොටෙති, යොටයති, සංයොග කරයි. |
| යුත | (න) යුතු දෙය. |
| යුත | (භු) කථායං, කථා කිරීමෙහි, යොතති, කථා කෙරෙයි. |
| යුත | (3) බඳින ලද. |
| යුත | (3) යුක්ත වූ; යෙදුණු; යොදන ලද. |
| යුත්ත | (ති) යුක්ති සඞ්ගත ක්‍රියාව, යෙදීම, යොදන ලද. |
| යුත්තක | (න) යුතුදෙය. |
| යුත්තක | (පු) යොදන ලද, යෙදීම. |
| යුත්තකාරී | (3) සුදුසු දෙය කරන්නා. |
| යුත්තපයුත්ත | (ති) යොදන ලද, විශේෂයෙන් යොදන ලද. |
| යුත්තරූප | (න) සුදුසු ස්වභාවය, යුතුපරිදි. |
| යුත්ති | (ඉ) යුක්තිය; යෙදීම; සාධාරණය. |
| යුත්ති | (ඉ) යුක්තිය. |
| යුත්තිතො | (නි) යුක්ති වශයෙන්; යුතු සැටියෙන්. |
| යුද්ධ | (න) කෝලාහලය; යුද්ධය. |
| යුද්ධ | (න) යුද්ධය, සංග්‍රාමය, ගහගැනීම, පොර බැදීම. |
| යුද්ධභූමි | (ඉ) යුද්ධ කරන තැන. |
| යුද්ධමණ්ඩල | (න) යුද්ධ භූමිය, සංග්‍රාම භූමිය. |
| යුද්ධමණ්ඩල | (න) යුද්ධ භූමිය. |
| යුධ | (දි) යුජ්ඣෙ, යුද්ධයෙහි, යුජ්ඣති, යුද්ධ කෙරෙයි. |
| යුධ | (භු) සම්පහාරෙ, ගහගැනීමෙහි, යොධති, යුද්ධ කෙරේ. |
| යුව | (ති) තරුණයා, යෞවනයා, ඉලන්දාරියා. |
| යුව | (පු) තරුණයා. |
| යුවති | (ඉ) තරුණිය, යෞවනිය. |
| යුවතී | (ඉ) තරුණිය. |
| යුවරාජ | (පු) උපරාජ, යුවරාජ, අනුරජ, දෙවෙනි රජ. |
| යූථ | (ති) ස්ව ජාතිය තිරිසනුන්ගේ සමූහය, රැල, රංචුව. |
| යූථ | (පු) තිරිසන් සමූහය; රැල. |
| යූථජෙට්ඨ | (පු) රැලේ ප්රධානියා, යූථ නායකයා |
| යූථජෙට්ඨ | (3) තිරිසන් සමූහයේ අධිපතියා; රැල පාලනය කරන්නා. |
| යූථප | (පු) රංචුවේ ප්රධානයා, නායක ඇතා. |
| යූථපති | (පු) රැලේ ප්රධානයා, රංචුවේ නායකයා |
| යූථිකා | (ඉ) සීනිද්ද. |
| යූථිතා | (ඉ) සීනිද්ද. |
| යූප | (පු) ටැඹ, ප්‍රාසාදය, යාගස්ථම්භය. |
| යූප | (පු) ප්‍රාසාදය; යාගකණුව. |
| යූපථ | (3) තිරිසන් සමූහයේ අධිපතියා. |
| යූපථ | (3) රැල පාලනය කරන්නා. |
| යූස | (පු) ඉස්ම; යුෂ. |
| යූස | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, යුසති, පෙළයි. |
| යූසති | (ක්‍රි) (d) (භු) යූස, පීඩායං, පෙළීමෙහි + ති) පෙළයි. |
| යෙ | අනුව පෙරළේ. |
| යෙන | .ක්‍රි .වි යම් හෙයකින්; (නි) යම් තැනකට; යම් හෙයකින්. |
| යෙන | (අ) යමෙකු විසින්, යම් හෙයකින්, ය) ශබ්දය. |
| යෙභුය්‍ය | බොහෝ දෙය. |
| යෙභුය්‍ය | (3) බහුල වූ; බොහෝ වූ. |
| යෙභුය්‍යසිකා | (ඉ) එනම් විනය කර්මය. |
| යෙභුය්‍යෙන | .ක්‍රි .වි බහුලව; බොහෝ සේ. |
| යෙභූය්‍යෙන | (පු) බොහෝ සෙයින්. |
| යෙව | (නි) මාරුවෙන් මාරුවට. |
| යෙවාපනක | (න) තවත් අනිත් ධර්මයන්, අභිධර්‍මයෙහි එන යෙවාපනක ධර්‍මයෝ “යෙවාපන තස්මිං සමයෙ අඤ්ඤෙපි ධම්මා” |
| යෙසු | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහයෙහි, යෙසති, උත්සාහ කරයි, වීර්ය්ය කරයි. |
| යොග | (පු) උත්සාහය; භාවනාවෙහි යෙදීම; යුක්තවීම; යෙදීම; සංයෝගය; සත්වයා සසරෙහි යොදවන කාමාදිය. |
| යොග | (පු) සංයොගය, කාමයොගාදිය, ධ්‍යාන, උපාය, යුක්තියෙදීම. |
| යොගක්ඛෙම | (පු) කාමාදි බැමි වලින් නිදහස; නිවන. |
| යොගක්ඛෙම | (පු) යොගක්ෂෙමය, නිවන. |
| යොගනිය | (පු) යෙදිය යුතු, බැඳිය යුතු. |
| යොගයුත්ත | (3) මාරබන්ධන වලින් යුක්ත වූ. |
| යොගාතිග | (3) කාමාදි යෝගයන් ඉක්මවා ගිය. |
| යොගාවචර | (3) භාවනාවෙහි නියුක්තයා; යෝගියා. |
| යොගිට්ඨ | (න) කළු තුඹ. |
| යොගී | (පු) යොග ඇත්තා, භාවනාවෙහි යෙදී සිටින්නා. |
| යොගී | (3) භාවනාවෙහි යෙදුණු පුද්ගලයා; යෙදෙන්නා. |
| යොග්ග | (න) ඇද ගෙන යනු ලබන රථාදිය; යානය. |
| යොග්ග | (න) වාහනය, බලිවර්දයා. |
| යොග්ග | (පු) යොග්‍ය, සුදුසු, සමර්ථ. |
| යොග්ග | (3) යෝග්‍ය වූ; සුදුසු. |
| යොග්ගාමරිය | (පු) අසුන් පුරුදු කරන්නා, පුහුණු කරන්නා. |
| යොජක | (3) යොදන්නා. |
| යොජන | (න) බැඳීම; යෙදීම; යොදුන. |
| යොජන | (න) යොදුන, සිව්ගව්ව, ක්‍රෝශ සතරක්. |
| යොජනවල්ලි | (ඉ) වැල්මදට. |
| යොජනා | (ඉ) පද පිළිවෙළ යෙදීම; පිළියෙළ කිරීම; යෙදීම. |
| යොජනා | (ඉ) යෙදීම, මෙය මෙසේ කටයුතුයයි යෙදවීම. |
| යොජනික | (පු) යොදුනෙන් යුත්, යොදුනක් ඇති. |
| යොජනික | (3) යොදුනක ප්රමාණ ඇති. |
| යොජනුබ්බෙධ | යොදුනක් උසැති. |
| යොජාපෙති | (යුජ+ණාපෙ) යොදන්ට සලස්වයි. |
| යොජාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යොදවා. |
| යොජිත | (ති) යොදන ලද, යෙදූ. |
| යොජිත | (3) එක්කළ; බඳින ලද; යෙදූ; යොදවන ලද. |
| යොජිතක | (ති) යොදවන්නා, නියොග කරන්නා. |
| යොජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදිමෙහි + ණෙ + ති) යොදයි. |
| යොජෙති | (යුජ+ණෙ) නියුක්ත කරයි; පිළියෙළ කරයි; බඳියි; යොදයි; වැඩක යොදවයි; සාදයි. |
| යොජෙතුං | (නි) යොදන්නට; යොදවන්ට. |
| යොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළියෙළ කොට; යොදා. |
| යොට | (භු) සම්බන්ධෙ, සම්බන්ධයෙහි යොටති, සම්බන්ධ කෙරේ. |
| යොත්ත | (න) ඇඹරූ නූල; යොත; රෑණ. |
| යොත්ත | (න) යොත, රෑණ, ලනුව. |
| යොත්‍ර | (න) වියගසෙහි බඳින ලනුව. |
| යොධ | (පු) යුද්ධ භටයා. |
| යොධ | (පු) යෝධයා, යුද්ධ කරන්නා, හේවායා. |
| යොධාජීව | (පු) යුද්ධ භටයා; යුද්ධය සම්බන්ධයෙන් ජීවත්වන්නා. |
| යොධෙති | (යුධ+ණෙ) යුද්ධ කරයි. |
| යොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යුද්ධ කොට. |
| යොනි | (ඉ) ඉපදීමේ මුල; ජාතිය; නුවණ; වර්ගය; ස්ත්රී නිමිත්ත. |
| යොනි | (ඉ) ස්කන්ධ, භාග, මූත්‍ර‍මාර්‍ග, හේතු, ප්රඥා, උත්පත්ති ස්ථාන, අණ්ඩජ ජලාබුජ සංසෙදජ ඔපපාතික යන යොනි සතර. |
| යොනිජ | (පු) යොනියෙන් උපන්නහු, යොනියෙන් උපන්, උත්පත්ති ස්ථානයෙහි හටගත්. |
| යොනිසො | (අ) නුවනින්, කරුණු වශයෙන්. |
| යොනිසො | (නි) නුවණින්. |
| යොනිසොමනසිකාර | (පු) නුවණින් මෙනෙහි කිරීම. |
| යොබබඤ්ඤ | (න) තරුණ බව. |
| යොබ්බඤ්ඤ | (න) යෞවනය, තරුණ බව, ඉලන්දාරි ගතිය. |
| යොබ්බන | (න) තරුණ බව. |
| යොබ්බන | (න) යෞවන, තරුණකම. |
| යොබ්බනමද | (පු) තරුණ මදය. |
| රක්ඛ | (භු) පාලනෙ, රැකීමෙහි, රක්ඛති, රකී. |
| රක්ඛ | (භු) රක්ඛණෙ, රක්ෂා කිරීමෙහි, රක්ඛති, රකී. |
| රක්ඛ | (3) රැක්ක යුතු; රැක්ක හැකි. |
| රක්ඛක | (පු) ආරකෂා කරන්නා, රකින්නා. |
| රක්ඛක | (3) රකින්නා. |
| රක්ඛණ | (න) රැකීම, ආරක්ෂා කිරීම. |
| රක්ඛණ්ක | (පු) රකින්නා, ආරක්ෂා කාරයා. |
| රක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) රක්ඛ, රක්ඛණෙ රැකීමෙහි+ති) රකී, ආරක්ෂා කරයි. |
| රක්ඛති | (රක්ඛ+අං) ආරක්ෂා කරයි; පිළිපදියි; රකියි. |
| රක්ඛන | (න) පිළිපැදීම; රැකීම. |
| රක්ඛනක | (3) රකින්නා. |
| රක්ඛන්ත | (3) රකින; රකිමින්. |
| රක්ඛමාන | (3) රකින; රකිමින්. |
| රක්ඛස | (පු) රකුසා. |
| රක්ඛස | (පු) රාක්ෂසයා, රකුසා. |
| රක්ඛා | (ඉ) රක්ෂාව, රැකීම. |
| රක්ඛිකා | (ඉ) රක්ෂා කරන්නී, රකින්නී. |
| රක්ඛිත | (ති) ආරක්ෂාකළ, රකින ලද. |
| රක්ඛිත | (3) රක්නා ලද. |
| රක්ඛිතබ්බ | (3) රැකිය යුතු වූ. |
| රක්ඛිතින්ද්‍රිය | (3) රැකගත් ඉඳුරන් ඇති. |
| රක්ඛිතුං | (නි) රකින්නට. |
| රක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැක. |
| රක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) රැක. |
| රක්ඛිය | රැක්ක හැකි. |
| රක්ඛිය | (3) රැක්ක යුතු. |
| රඛ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රඞ්ඛති, යෙයි. |
| රඛසා | (ඉ) නියපොතුවලින් සීරීම=එයින් හටගත් රෝගයක්. |
| රඛි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රඞ්ඛති, යෙයි. |
| රගා | (ඉ) එනම් මාර දුහිතෘව. |
| රගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රඞ්ගති, යෙයි. |
| රගි | (භු) සඞ්කායං, සැකයෙහි, රඞ්ගති, සැක කරයි. |
| රඝී | (භු) ගමන් නොවැලැක්මෙහි, රඞ්ඝති, ගමන් නොවලක්වයි. |
| රඞ්ග | (පු) නාට්‍යය; නැටුම; නෘත්‍යභූමිය; සායම. |
| රඞ්ග | (පු) රැඳුම, සායම් පෙවීම, රඟමඩල, නෘත්‍යය. |
| රඞ්ගකාර | (පු) සායම් පොවන්නා, රඟකරන්නා. |
| රඞ්ගකාර | (3) නටන්නා; නෘත්‍යදක්වන්නා; සායම් පොවන්නා. |
| රඞ්ගජාත | (න) සායම් ජාතිය, සායම් වර්ගය, “යස්මිං යස්මිං රඞ්ගජාතෙ උපසංහරෙය්‍ය”. |
| රඞ්ගජාත | (න) සායම් වර්ගය. |
| රඞ්ගජීවි | (පු) සායම් කිරීමෙන් ජීවත්වන්නා, සිත්තරා. |
| රඞ්ගරත්ත | (ති) සායම් ඇලීම, සායම් පෙවීම. |
| රඞ්ගරත්ත | (3) පාට කළ; සායම් පෙවූ. |
| රඞ්ගාජීව | (පු) සිතියම් කරන්නා. |
| රඞ්ගු | (පු) මුව ජාතියක්, මෘග විශේෂයක්. |
| රච | (චු) පතියතනෙ, ප්‍ර‍තියත්නයෙහි, රචෙති, රචයති, ප්‍ර‍තියත්න කෙරේ, ප්රතිසංස්කරණය කරයි. |
| රච | (භු) ගන්ථනෙ, ග්‍රන්ථනය කිරීමෙහි රචති, රචනා කෙරෙයි ග්‍රන්ථනය කරයි. |
| රචති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගන්ථනෙ, රචනා කිරීමෙහි+ති) රචනා කරයි, ග්‍රන්ථනය කරයි, ගොතයි. |
| රචනා | (ඉ) කාව්‍යබන්ධනය; පිළියෙළ කිරීම; යෙදීම. |
| රචනා | (ඉ) රචනාව, ග්‍රන්ථනය කිරීම. |
| රචයති | (රච+ණය) කව් බඳියි; ප්‍රබන්ධ කෙරේ; පිළියෙළ කෙරේ; රචනා කෙරේ. |
| රචිත | (ති) රචනාකළ, ගොතන ලද. |
| රචිත | (3) පිළියෙළ කළ; රචනාකළ; සැරසූ. |
| රචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රබන්ධ කොට; රචනා කොට. |
| රච්ඡා | (ඉ) වීථිය, වීදිය. |
| රච්ඡා | (ඉ) වීථිය. |
| රජ | (න) ධූලි; රජස්. |
| රජ | (පු) - (න) ඔසප්, මල්රේණු,=මකරන්ද, ප්‍ර‍කෘතිජ ගුණය, ධූලි, රජස්. |
| රජ | (පු) ධූලි; රජස්. |
| රජක | (පු) රදවා; රෙදිපොවන්නා. |
| රජක | (පු) රෙදිසෝදන්නා. |
| රජක | (පු) සායම් පොවන්නා, යජකයා, රදවා. |
| රජකත්ථරණ | (න) රෙදි සෝදන වේලන තැන. |
| රජක්ඛ | (න) අක්ෂයෙහි රජස් ඇත්තා, චක්ෂුරාදින්ද්‍රෙයයන්හි රාගාදී රජස් ඇත්තා, “අප්පරජක්ඛෙ මහා රජක්ඛෙ සත්තෙ පස්සති.” |
| රජක්ඛ | (3) රජස්. |
| රජක්ඛන්ධ | (පු) ධූලි කඳ. |
| රජත | (න) රිදී; රිදී කාසි. |
| රජත | (න) රිදී. |
| රජතපට්ට | (න) රිදී තහඩුව. |
| රජති | (ක්‍රි) ඇලෙයි. |
| රජති | (රජ+අ) පාට යොදයි; සායම් පොවයි. |
| රජන | (න) රැඳීම, සායම් පෙවීම. |
| රජනි | බේරුගස. |
| රජනී | (ඉ) රාත්‍රිය, රෑ. |
| රජනීය | (ති) රැඳිය යුතු, ඇලියයුතු, සායම් කටයුතු. |
| රජනීය | (3) ඇලීම ඇතිකරන; සිත් අලවන. |
| රජස්සලා | (ඉ) ඔසප් වූ ස්ත්රිය, මල්වූ තැනැත්තී. |
| රජාපෙති | (රජ+ණාපෙ) පාට කරයි; සායම් පොවන්ට සලස්වයි. |
| රජි | (භු) විජඣනෙ, විදීමෙහි, රඤ්ජති, විඳියි, හාරයි. |
| රජිතබ්බ | (3) සායම් පෙවිය යුතු වූ. |
| රජිතුං | (නි) සායම් පොවන්ට. |
| රජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාට කොට; සායම් පොවා. |
| රජොජල්ල | (න) බැඳුණු කුණු තට්ටුව. |
| රජොජල්ල | (න) රජස් හා දැලි. |
| රජොහරණ | (න) කිලුට දුරු කිරීම; ධූලි පිස දැමීම; ධූලි පිසදමන වස්ත්රය. |
| රජ්ජ | (න) රජ බව; රාජ්‍යය. |
| රජ්ජ | (න) රාජ්‍යය, රට. |
| රජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) රන්ජ, රාගෙ, ඇලීමෙහි+ති) ඇලෙයි, ආසා කෙරෙයි. |
| රජ්ජති | (රජ+ය) ආශා කෙරේ; ඇලේ. |
| රජ්ජන | (න) ඇලීම, ආසා කිරීම. |
| රජ්ජන | (න) ඇලීම; සිත ඇලවීම. |
| රජ්ජසිරි | (ඉ) රාජ්‍ය සම්පත. |
| රජ්ජසිරි | (ඉ) රාජ්‍යශ්‍රීය, රාජ ඓශ්චෛර්‍ය්‍යය, රජසිරි. |
| රජ්ජසීමා | (ඉ) රාජ්‍ය සීමාව. |
| රජ්ජිතුං | (නි) ඇලෙන්ට. |
| රජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිත අලවා. |
| රජ්ජු | (ඉ) කඹය; රෑණ; ලණුව. |
| රජ්ජු | (ඉ) රෑන, යොත, රැහැණ, ලනුව. |
| රජ්ජුකාර | (පු) කඹ අඹරන්නා. |
| රජ්ජුගාහක | (පු) ඉඩම් මණින්නා. |
| රජ්ජුගාහක | (පු) රැහැණ ගන්නා අය, අශ්වාචාර්‍ය්‍යයා. |
| රඤ්ජ | (දි) රාගෙ, ඇලීමෙහි, රජ්ජති, ඇලෙයි. |
| රඤ්ජ | (භු) රාගෙ, රැඳීමෙහි, රඤ්ජති, ඇලෙයි, රැඳෙයි. |
| රඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) රඤ්ජ, රාගෙ, රැඳීමෙහි+ති) රැඳෙයි, ඇලෙයි. |
| රඤ්ජති | (රඤ්ජ+අ) ඇලේ. |
| රඤ්ජන | (න) ඇලීම, රැඳීම, රත්සඳුන්. |
| රඤ්ජන | (න) සායම් පෙවීම; සිත් ඇලවීම. |
| රඤ්ජන්ත | (3) ඇලෙන; ඇලෙමින්; ප්‍රීතිවෙමින්. |
| රඤ්ජමාන | (3) ඇලෙන; ඇලෙන; ප්‍රීතිවෙමින්. |
| රඤ්ජයති | (රඤජි+ණය) සායම් පොවයි; සිත් අලවන්නට සලස්වයි. |
| රඤ්ජයමාන | (3) ප්‍රීතිමත් කරවමින්; සායම්පොවමින්; සිත් අලවන්නට සලස්වමින්. |
| රඤ්ජයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රීතිමත් කරවා; සායම් පොවා. |
| රඤ්ජිත | (ති) ඇලෙන ලද, රඳන ලද. |
| රඤ්ජිත | (3) පාට කළ; යුක්ත වූ; සායම් පෙවූ. |
| රඤ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රීතිමත් කරවා; සායම් පොවා. |
| රඤ්ජෙති | (රඤ්ජ+ණෙ) ප්‍රීතිමත් කරවයි; සායම් පොවයි; සිත් අලවන්ට සලස්වයි. |
| රඤ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රීතිමත් කරවා; සායම් පොවා. |
| රඤ්ජෙන්ත | (3) ප්‍රීතිමත් කරවමින්; සායම් පොවමින්. |
| රට | (භු) පරිභාසනෙ, පරිභාසනයෙහි. |
| රට්ඨ | (න) රට, රාජ්‍යය. |
| රට්ඨ | (න) රට. |
| රට්ඨක | (පු) රැටියා, රටහිමියා, රටේ ප්රධාන අය. |
| රට්ඨපිණ්ඩ | (පු) රටවැසියාගෙන් ලබන ආහාරය. |
| රට්ඨපිණ්ඩ | (පු) රටවැසියාගේ පිණ්ඩාහාරය, රැටියාගේ ආහාරය. |
| රට්ඨවාසික | (3) රට වැසියා. |
| රට්ඨවාසී | (3) රට වැසියා. |
| රට්ඨාධිප | (පු) රටේ අධිපතියා, භූ පාලයා. |
| රට්ඨික | (පු) රැටියා, රටවැසියා. |
| රට්ඨික | (3) රට වැසි; රටට අයත්; රටවල් ඇත්තා. |
| රඨ | (භු) භාසනෙ, කීමෙහි, රඨති; බණියි, කියයි. |
| රඩි | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි. |
| රණ | (න) පාපය, යුද්ධය, විනාසය, ශබ්දය. |
| රණ | (න) යුද්ධය. |
| රණ | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, රණති, යෙයි. |
| රණ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, රණති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| රණංජහ | (න) පව්වලින් දුරුවීම, නපුරු කටයුතුවලින් බේරීම. |
| රණඤ්ජය | (න) යුද්ධයෙහි ජය සහිත වීම. |
| රණඤ්ජහ | (3) යුද්ධය හෝ කෙලෙසුන් දුරු කළ. |
| රණති | (ක්‍රි) (d) (භු) රණ, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) ශබ්ද කරයි. |
| රත | (3) ඇලුණු; නිතර යෙදුණු; සිත් ඇලවූ . |
| රතන | (න) උතුම් දෙය; රත්නය; රියන; වටිනා දෙය. |
| රතනකූට | (න) රුවන් කොත. |
| රතනත්තය | (න) බුද්ධාදී රත්න තුන. |
| රතනවර | (න) ඉතා වටිනා දෙය; උත්තම රත්නය. |
| රතනසුත්ත | (න) රත්නත්‍රයේ ගුණ දක්වන සූත්රය. |
| රතනික | (3) රියනක ප්රමාණය ඇති. |
| රති | (ඉ) ඇලීම; කාම සැපය; කාමාශාව. |
| රතිකීළා | (ඉ) කාමසේවනය; ස්ත්රී පුරුෂ සඞ්ගමය. |
| රත්ත | (ති) රතු වස්තු, අනුරාග ඇත්තා, කොකුම්, රඳනා ලද්ද, රුධිරය. |
| රත්ත | (3) කාමාශාවෙන් මැඩුණු; රතු පැහැති; රාගයෙන් යුක්ත වූ; රාත්‍රිය; වර්ණ වත්කළ; සායම් පෙවූ. |
| රත්තකම්බල | (න) රතුකම්බිලිය, රතු පැහැති කම්බිලි වස්ත්රය. |
| රත්තක්ඛ | (3) රතු ඇස් ඇති. |
| රත්තගාවී | (ඉ) රතු දෙන, රතු එළදෙන. |
| රත්තචන්දන | (න) රත් සඳුන්. |
| රත්තචන්දන | (න) රත් සඳුන්. |
| රත්තචුණ්ණ | (න) සින්දූරම්. |
| රත්තඤ්ඤු | (පු) චිර රාත්‍රි දන්නා අය, බොහෝ කල් දන්නා අය. |
| රත්තඤ්ඤූ | (3) බොහෝ රාත්‍රීන් ඉකුත්කළ; රාත්‍රිය දන්නා. |
| රත්තද ලා | (ඉ) හුණිද, ඔලිඳ. |
| රත්තන්ධකාර | (පු) රාත්‍රී අඳුර. |
| රත්තන්ධකාරතිමිස | (න) රාත්‍රියෙහි බහලාන්ධකාරය. |
| රත්තපදුම | (න) රත් පියුම. |
| රත්තපා | (ඉ) කූඩැල්ලා; පූඩාවා. |
| රත්තපා | (පු) පූඩාවා, ලේ බොන්නා. |
| රත්තඵලා | (ඉ) කෙම්වැල, කෝවක්කා. |
| රත්තඵලා | (ඉ) කෙම්වැල. |
| රත්තඵලික | (පු) රතු පලිඟු. |
| රත්තමණි | (පු) රතු කැටය. |
| රත්තමණි | (පු) රතු මැණික, පියුම්රා මිණ. |
| රත්තවාලුකා | (ඉ) සින්දූරම්. |
| රත්තාතිසාර | (පු) ලේ අතීසාරය, ලෝහිතපක්ඛන්දිකාව. |
| රත්තාතිසාර | (පු) ලේ අතීසාරය. |
| රත්ති | (ඉ) රාත්‍රිය, රෑ. |
| රත්ති | (ඉ) රාත්‍රිය; රැය. |
| රත්තිකා | (ඉ) හුණිද, ඔලිඳ. |
| රත්තික්ඛය | (පු) පහන්වීම; රාත්‍රිය ගෙවී යාම. |
| රත්තිඛිත්ත | (3) රාත්‍රියේදී වීසි කළ. |
| රත්තිචාරී | (පු) රෑ හැසිරෙන්නා, බකමූණා, සොරා, නිසාචරයා. |
| රත්තිච්ඡෙද | (පු) රාත්‍රිච්ඡෙදය, දවස් ගණන සිඳී යාම. |
| රත්තිභාග | (පු) රාත්‍රී කාලය. |
| රත්තිභොජන | (න) රාත්‍රී කෑම. |
| රත්තිභොජන | (න) රෑට කන ආහාරය, රෑ බොජුන. |
| රත්තුපරත | (පු) රාත්‍රි භොජනයෙන් වෙන්වන ලද. |
| රත්තූපරත | (3) රාත්‍රී භෝජනයෙන් වෙන් වූ. |
| රථ | (පු) කරත්තය; රථය. |
| රථ | (පු) රථය, රිය, ගැල, කරත්තය |
| රථක | (පු) කුඩා රථය, කුඩා රතයෙන් කෙළීම. |
| රථකාර | (පු) රථ සාදන්නා; වඩුවා. |
| රථකාර | (පු) රියකරුවා, සොම්මරු. |
| රථකාරක | (පු) මහවිල් සතෙන් එකක නමක්. |
| රථකාරක | (පු) සොම්මරු, එනම් විල. |
| රථකාරදහ | (පු) එනම් විල. |
| රථගුත්ති | (ඉ) රථය අනිකක හැපීමෙන් අනතුරු නොවීම පිණිස යෙදූ දෙය; රථාචරණය. |
| රථගුත්ති | (ඉ) රථය වැසීමට සාදන අයොමය රථාවරණය. |
| රථඞ්ග | (න) රථයේ කොටස. |
| රථචක්ක | (න) රියසක; රෝදය. |
| රථත්ථර | (න) රථ පිට අතුරණ ඇතිරිය. |
| රථපංජර | (පු) රථයේ වාඩිවෙන කොටස; රියමැදිරිය. |
| රථපඤ්ජර | (පු) රිය මැදුර, රථ කූඩුව චක්‍රන්දති රිය ගෙය. |
| රථයුග | (න) රථයෙහි වූ වියගස. |
| රථයුග | (න) වියගස. |
| රථරෙණු | (පු) අනු 1296 ක ප්රමාණය; ධූලි කැටය. |
| රථාචරිය | (පු) රථය පදවන්නා; රථාචාර්ය. |
| රථාචාරී | (පු) රථය පදවන්නා; රථාචාර්ය. |
| රථාචාරී | (පු) රියදුරා, රිය පදවන්නා, රථාචාර්‍ය්‍යයා. |
| රථාණික | (න) මිනිසුන් සිවු දෙනකු ඇති යුද්ධ රථය; යුද්ධ රථ හමුදාව. |
| රථානික | (න) රථාව්‍යූහය, රථ සමුදාව. |
| රථාරොහ | (පු) රථයට නගින්නා, රථයෙහි සිට යුද්ධ කරන්නා. |
| රථාරොහ | (පු) රථයෙහි සිට යුද්ධ කරන භටයා. |
| රථි | (ඉ) වීථිය, වීදිය. |
| රථි | (පු) රථාරොහයා. |
| රථික | (පු) රථයෙහි නැගී යුද්ධ කරන්නා; රථාචාර්යා. |
| රථික | (පු) රථාරොහයා. |
| රථිකා | (ඉ) වීදිය. |
| රථියා | (ඉ) වීදිය. |
| රථූපත්ථර | (න) රිය වැස්ම, රථයේ වැස්ම. |
| රථෙසභ | (පු) මහ රථය, උතුම් රතය. |
| රද | (පු) දත; දළය. |
| රද | (පු) දන්ත, දත්. |
| රද | (භු) ඛාදනෙ, කෑමෙහි, රදති, කයි. |
| රද | (භු) ලෙඛනෙ, ඉරි ඇඳීමෙහි, රදති, ඉරි අඳියි. |
| රදති | (ක්‍රි) (d) (භු) රද, ඛාදනෙ, කෑමෙහි+ති) අනුභව කරයි, කයි. |
| රදන | (න) දත්, දන්ත. |
| රදන | (පු) දත; දළය. |
| රධ | (දි) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි, රුජ්ඣති, පෙළයි, විරුජ්ඣති. |
| රන්ධ | (චු) පාකෙ, පිසීමෙහි, රන්ධෙති, රන්ධයති, පිසයි. |
| රන්ධ | (න) විවරය; සිදුර. |
| රන්ධ | (න) විවෘත කිරීම, විවරය, ගැලීම. |
| රන්ධක | (පු) අරක්කැමියා; බත් පිසන්නා. |
| රන්ධක | (පු) උයන්නා, පාචකයා. |
| රන්ධති | (ක්‍රි) (d) (චු) රන්ධ, පාකෙ, පිසීමෙහි+ති) පිසියි. |
| රන්ධන | (න) බත් පිසීම. |
| රන්ධෙති | (රන්ධ+ණෙ) උයයි; පිසයි. |
| රප | (භු) වාක්‍යෙ, කීමෙහි, රපති, කියයි. |
| රඵ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රඵති, යෙයි. |
| රභි | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, රම්භති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| රම | (3) ඇලෙන; සිත් අලවන. |
| රමණ | (න) සිත් ඇලීම. |
| රමණක | (ති) සිත් ඇලීම. |
| රමණීය | (ති) සිත්කලු, සිත් ඇලවිය යුතු. |
| රමති | (ක්‍රි) (d) (භු) රමු උපරමෙ, ඇලීමෙහි+ති) ඇලෙයි. |
| රමති | (රමු+අ) ඇලේ; ප්‍රීතිමත් වේ; සැප විඳී. |
| රමන | (න) ඇලීම; ප්‍රීතිමත් වීම. |
| රමනී | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| රමනීය | (3) ඇලිය යුතු; සිත් අලවන. |
| රමන්ත | (3) ඇලෙන; ප්‍රීතිමත් වන; සැප විඳිමින්. |
| රමමාන | (3) ඇලෙන; ප්‍රීතිමත් වන; සැප විඳිමින්. |
| රමිත | (ති) ඇලෙන ලද. |
| රමිත | (3) ඇලුණු; ප්‍රීතිමත්. |
| රමු | (භු) කීඩායං, ක්‍රීඩාවෙහි, රමති, ඇලෙයි, විරමති. |
| රම්භා | (ඉ) කදලි, කෙහෙල්, එනම් දෙවඟන. |
| රම්භා | (ඉ) කෙසෙල් ගස. |
| රම්ම | (ති) රමණීය, සිත්කලු, ලක්ෂණ. |
| රම්මක | (පු) බක් මස. |
| රම්මක | (පු) බක් මාසය. |
| රය | (පු) වෙහෙස, විඩාව. |
| රය | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රයති, යෙයි. |
| රව | (පු) නාදය, හඬ, ඝොෂාව. |
| රව | (පු) නාදය; ශබ්දය; හඬ. |
| රවක | (පු) හඬන්නා, නාද කරන්නා. |
| රවණ | (න) නාද කිරීම. |
| රවති | (ක්‍රි) (d) (භු) රූ, සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි+ති) නාද කරයි, හඬයි. |
| රවති | (රු+අ) නාද කරයි; ශබ්ද කරයි; හඬයි. |
| රවන | (න) නාද කිරීම, ශබ්ද කිරීම. |
| රවන | (න) නාද කිරීම. |
| රවන්ත | (3) නාද කරන; නාදකරමින්. |
| රවමාන | (3) නාද කරන; නාදකරමින්. |
| රවි | (පු) සූර්ය්යයා, හිරු, ඉරු. |
| රවි | (පූ) සූර්යයා. |
| රවි බන්ධු | (පු) රවිකුල බන්ධු, සූර්‍ය්‍ය බන්ධු, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| රවිකුල | (න) සූර්‍ය්‍ය වංශය. |
| රවිත | (ති) ශබ්දකළ, නාද කළ. |
| රවිත | (න) නාදය. |
| රවිත | (3) නාදකළ. |
| රවිතුං | (නි) නාද කරන්නට. |
| රවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නාදකොට. |
| රවිහංස | (පු) පක්ෂවර්ගයක්. |
| රවිහංස | (පු) පක්ෂි විශේෂයක්, ඇල්බෝ පක්ෂියා. |
| රස | (චු) අස්සාදෙ, රස විඳීමෙහි, රසෙති, රසයති, රස විඳී. |
| රස | (චු) මුදුකරණෙ, මෘදු කිරීමෙහි, රසෙති, රසයති, මෘදු කරයි, මොලොක් කරයි. |
| රස | (ති) දුව, ආවාර, වීර්ය්ය, ෂට් රසය, රස දිය, ශෘඞ්ගාරාදි නව නාට්‍ය රසය, රසධාතු, කෘත්‍යය, සම්‍යක් යනාදියෙහි, මූල රස ඛන්ධ රසාදියෙහි, අර්ථ රසාදියෙහි. |
| රස | (පු) යුෂය; රසදිය; රසය; සාරය. |
| රස | (භු) අස්සාදෙ, ආස්වාදයෙහි, රසති, ආස්වාදනය කරයි, රස විඳියි. |
| රස | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, රසති, ශබ්ද කරයි. |
| රස | (භු) ස්නෙහෙ, ස්නෙහයෙහි, රසති, ස්නෙහ කරයි. |
| රස තණ්හා | (ඉ) රස තෘෂ්ණාව. |
| රස සඤ්ඤා | (ඉ) රස සංඥාව, රසය හැඳිනීම. |
| රසක | (පු) අරක්කැමියා; ආහාර සම්පාදකයා. |
| රසක | (පු) රස කරන්නා, අරක්කැමියා සූදයා, |
| රසග්ග | (න) උතුම් රසය. |
| රසග්ග | (පු) අග්‍ර රසය, උතුම් රසය. |
| රසග්ගසා | (ඉ) රස නහර. |
| රසඤජන | (න) සින්දුරම් වලින් සෑදූ අඳුන. |
| රසඤ්ජන | (න) ඇස ගාන රසාඤ්ජන, රසඳුන. |
| රසතණ්හා | (ඉ) රසානුභවයට ආශාව. |
| රසන | (න) ආශ්වාදය, දිව, ශබ්දය. |
| රසනා | (ඉ) මෙවුල්දම, ජිහ්වාව, දිව. |
| රසනා | (ඉ) මෙවුල්දම්. |
| රසවති | (ඉ) උයන ගේ; කුස්සිය. |
| රසවතී | (ඉ) රස ඇත්තී, මුළුතැන් ගෙය. |
| රසහරණී | (ඉ) ඕජාව පතුරුවන නගරය. |
| රසහරනී | (ඉ) රසය හැරගණ යන්නී, රස නහර. |
| රසහෙද | (පු) කසාය රසය, රස විකෘතිය. |
| රසා | (ඉ) දියමිත්ත. |
| රසාතල | (න) නාග ලෝකය. |
| රසාතල | (න) නාලොව, පාතාලය. |
| රසාරම්මණ | (න) රස අමුණ. |
| රසාල | (පු) උක් ගස. |
| රසාවී | (පු) රසදන්නා සුලු තැනැත්තා. |
| රංසි | (ඉ) එළිය; රශ්මිය. |
| රංසි | (ඉ) රශ්මිය, කාන්තිය=රැස. |
| රංසික | (ති) රශ්මි ඇති, දීප්තිය ඇති. |
| රංසිජාල | (න) රශ්මි මාලාව, රශ්මි ජාලාව. |
| රසිත | (න) මෙඝනාදය, රසයෙන් යුත්. |
| රංසිමන්තු | (3) එළිය ඇති; (පු) සූර්යයා. |
| රංසිමන්තු | (පු) රශ්මි ඇත්තා, හිරු. |
| රසීයති | (ක්‍රි) (d) (භු) අස්සාදෙ, රසවිඳීමෙහි+ති) රස විඳියි. |
| රසොන | (න) සුදුලූණු. |
| රස්මි | (ඉ) ආලෝකය; නාස්ලණුව; රශ්මිය; සම්පටිය. |
| රස්මි | (ඉ) රශ්මිය, කාන්තිය, රැහැණ. |
| රස්මිගාහ | (පු) රැහැණ ගන්නා, අශ්වාචාර්‍ය්‍යයා. |
| රස්ස | (ති) ලුහුඬු දෙය, හ්රස්ව ස්වර, ලඝු අක්ෂර. |
| රස්ස | (න) හ්රස්ව අකුර. |
| රස්ස | (පු) මිට්ටා. |
| රස්ස | (පු) ලකුණ්ටකයා-කුරා. |
| රස්ස | (3) කොටවූ; මිටිවූ. |
| රස්ස ගවෙධුකා | (ඉ) කෑලිය, ගස් කෑලිය. |
| රස්සඞ්ග | (පු) ජීවක. |
| රස්සත්ත | (න) හ්රස්ව භාවය, ලුහුඬු බව. |
| රස්සන්ත | (න) කොට බව; මිටි බව. |
| රහ | (චු) වජ්ජනෙ, රහෙති, රහයති හරියි, දුරුකරයි. |
| රහ | (පු) විජන ස්ථානය, විවේක ස්ථානය, රහස. |
| රහ | (භු) ඛරෙ, ක්‍රෑර බැව්හි, රභති, රළුකම් කෙරෙයි. |
| රහ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රහති, යෙයි. |
| රහ | (භු) චාගෙ, ත්‍යාගයෙහි, රහති, හරියි, තෑගිකරයි. |
| රහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමනෙ, ගමන්හි+ති) යෙයි, ගමන් කරයි. |
| රහද | (පු) විල. |
| රහද | (පු) විල. |
| රහද | (භු) අව්‍යත්තෙ සද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි, රහදති, නොවියත් ශබ්ද කෙරෙයි. |
| රහයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමනෙ, ගමන්හි+ති) රහසින් යෙයි. |
| රහස | (පු) අන්‍යයෙකුට නොදැන්විය යුත්ත. |
| රහසා | (පු) කරණුත්තරිය කරන්නා. |
| රහසි | (පු) රහස. |
| රහස්ස | (න) රහස. |
| රහස්සක | (පු) රහස. |
| රහස්සඞ්ග | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| රහාභාව | (පු) රහසක් නැති බව. |
| රහිත | (ති) තොර නැති, අභාවය. |
| රහිත | (3) නැති; යුක්ත නොවූ; හීන වූ. |
| රහො | (අ) රහස් තැන, රහස, අසම්මුඛයෙහි විවේකයෙහි. |
| රහො | (නි) රහස් ලෙස; රහසින්. |
| රහොගත | (3) තනි වූ; රහසිගත වූ; විවේකයට පත්. |
| රා | (භු) ගාහෙ, ගැනීමෙහි, රහති, ගනී. |
| රාඛ | (භු) සොසෙ, වියලීමෙහි, රාඛති, වියලයි. |
| රාග | (පු) ඇලීම; කාමාශාව; වර්ණය. |
| රාග | (පු) වර්ණය, තෘෂ්ණාව, රැඳීම. |
| රාගක්ඛය | (පු) රාගක්ෂය, රාගය ක්ෂය කිරීම, නිවන. |
| රාගක්ඛය | (පු) රාගය නැසීම. |
| රාගග්ගි | (පු) රාගගින්න. |
| රාගචරිත | (පු) රාගචරිතයා, රාගය අධික කොට ඇත්තා. |
| රාගචරිත | (3) කාමාශා බහුල. |
| රාගරත්ත | (3) රාගයෙන් පෙළුණු. |
| රාගානුසය | (පු) ප්රහීණ නොවී සන්තානයෙහි පවත්නා රාගය. |
| රාගාසනී | (පු) (රාග+අසනී) බුදුරජ. |
| රාගී | (පු) රාගය ඇත්තා, රාගියා. |
| රාගී | (3) ඇලෙන්නා; රාග ඇත්තා. |
| රාගුස්සද | (පු) රාගය උසස්ව ඇත්තා, අධික රාගියා. |
| රාගුස්සද | (3) රාගාධික වූ. |
| රාඝ | (භු) සාමත්ථෙ, සාමත්ථ්‍යයෙහි, පොහොසත් බැව්හි රාඝති, පොහොසත් වෙයි, සමර්ථවෙයි. |
| රාජ | (පු) රජ. |
| රාජ | (පු) රජා, ක්ෂත්‍රියයා, අධිපතියා, නායකයා |
| රාජ | (භු) ඔභාසෙ, බැබලීමෙහි, රාජති, බබලයි. |
| රාජක | (පු) රජ, රාජය. |
| රාජකකුධභණ්ඩ | (න) පඤ්චරාජකකුධභාණ්ඩ කඩුව, සෙසත, නළල්පට, මිරිවැඩිසඟල, වාලවීජනීය යන භාණ්ඩ පස. |
| රාජකකුධභණ්ඩ | (න) රාජත්වය ප්‍රකාශකන උපකරණ පස (කඩුව, ඡත්‍රය, නළල්පට, චාමරය, පදුකාද්වය යන මේවා.). |
| රාජකථා | (ඉ) රජුන් පිළිබඳ කථා |
| රාජකථා | (ඉ) රජුන් පිළිබඳ කථාව. |
| රාජකම්මික | (පු) රාජකර්යයෙහි නියුක්තයා. |
| රාජකුමාර | (පු) රජකුමරා. |
| රාජකුමාරී | (ඉ) රජකුමරිය. |
| රාජකුල | (න) රජපවුල. |
| රාජකොට්ඨාස | (පු) රජුගේ කොටස, රජුන්ට දියයුතු භාගය. |
| රාජඛාද | (න) රාජභෝජනය, රජුන් විසින් කෑ යුත්ත. |
| රාජගහ | (න) රජගහනුවර. |
| රාජගෙහ | (න) රජගෙය. |
| රාජඞ්ගණ | (න) රජගෙයි මිදුල. |
| රාජඞ්ගන | (න) රජ මිදුල. |
| රාජඤ්ඤ | (පු) ක්ෂත්‍රියයා, අභිෂේක නොකළ රජ. |
| රාජඤ්ඤ | (පු) රාජවංශිකයා. |
| රාජති | (ක්‍රි) (d) (භු) රාජ, දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| රාජති | (රාජ+අ) බබළයි. |
| රාජත්ත | (න) රජ බව. |
| රාජදණ්ඩ | (පු) රජුගේ දඩය හෝ දඬුවම. |
| රාජදාය | (පු) රජුගේ පරිග්‍යාගය. |
| රාජදූත | (පු) රජුගේ නියෝජිතයා; රාජදූතයා. |
| රාජදූත | (පු) රජුන්ගේ දූතයා. |
| රාජදේවී | (ඉ) රජමෙහෙසිය. |
| රාජධම්ම | (පු) දශරාජධර්‍මය. |
| රාජධම්ම | (පු) රජකු පිළිපැදිය යුතු ගුණ ධර්ම. |
| රාජධානි | (ඉ) අගනුවර. |
| රාජධානි | (ඉ) රාජධානිය, අගනුවර, රාජ මාලිගා පිහිටි ප්රධාන නුවර. |
| රාජධීතු | (ඉ) රජ දූ. |
| රාජනිවෙසන | (න) රජගෙය. |
| රාජන්තෙපුර | (න) අනත:පුරය. |
| රාජන්තෙපුර | (න) රජුන්ගේ ඇතුළු පුරය, ඇතුළු නගරය. |
| රාජපරිසා | (ඉ) රජුගේ පිරිස. |
| රාජපුත්ත | (පු) රජකුමරා. |
| රාජපුත්තී | (ඉ) රජකුමරිය. |
| රාජපුරිස | (පු) රජභටයා; රාජකර්යයෙහි නියුක්තයා. |
| රාජපොරිස | (න) රජ පුරුෂයාට අයත්, රාජ පුරුෂයා, ආයුධ රහිතව රජුන්ට උපස්ථාන කරන්නා. |
| රාජපොරිස | (න) රජුට සේවය කිරීම. |
| රාජබලි | (පු) රජුට ගෙවන අය බද්ද. |
| රාජභය | (න) රජුගෙන් පැමිණෙන භය. |
| රාජභවට | (පු) යුද්ධභටයා. |
| රාජභොග්ග | (පු) රජුන්ට අයත් භොගය, රජුන් විසින් අනුභව කටයුතු. |
| රාජභොග්ග | (3) රජු විසින් පෝෂණකටයුතු. |
| රාජභොග්ග | (3) රජුගේ පරිභෝගයට සුදුසු. |
| රාජමහාමත්ත | (පු) රජුගේ මහාමාත්‍යයා. |
| රාජමහේසී | (ඉ) රජමෙහෙසිය. |
| රාජමාන | (3) බබළන; බබළමින්. |
| රාජමුද්දා | (ඉ) රාජකීය සීල් එක; රාජමුද්‍රාව. |
| රාජමුද්දා | (ඉ) රාජමුද්‍රාව, රාජබලය පිහිටි සටහන. |
| රාජමුද්දිකා | (ඉ) රාජකීය සීල් එක; රාජමුද්‍රාව. |
| රාජයක්ඛ | (පු) රාජයක්ෂම රෝගය, ක්ෂය රෝගය. |
| රාජරථ | (පු) රජුගේ රථය. |
| රාජරාජ | (පු) වෙසමුණි රජු. |
| රාජරුක්ඛ | (පු) ඇසළ ගස. |
| රාජරුක්ඛ | (පු) ඇසළ ගස. |
| රාජරුක්ඛ | (පු) රජරුක, රාජ වෘක්ෂය, නුග ගස. |
| රාජලිඞ්ග | (පු) රජුන්ගේ රාජත්වය පිළිබඳ ලක්ෂණය, පඤ්චරාජ කකුධ භාණ්ඩය. |
| රාජවය්හ | (පු) රාජවාහන ඇතා, මඞ්ගල ඇතා. |
| රාජවර | (පු) උතුම් රජ. |
| රාජවල්ලභ | (පු) රජුන්ට වල්ලභ වන, රජුන්ට විස්වාස ඇත්තා, රාජහිතෙසියා. |
| රාජවල්ලභ | (3) රජු හා මිත්‍ර වූ හෝ කුලුපග වූ. |
| රාජවිභුති | (ඉ) රාජ ඓශ්චර්‍ය්‍යය. |
| රාජසම්පත්ති | (ඉ) රාජ්‍ය සම්පත. |
| රාජහංස | (පු) උසස් හංස වර්ගයක්; රතු පා හා හොට ඇති හංසයා. |
| රාජහංස | (පු) රත්වූ පා හා තුඩු ඇති හංසයා. |
| රාජාගාර | (න) උයනේ රජ ගෙය. |
| රාජාගාර | (න) රජගෙය, රජ මැදුර. |
| රාජාණා | (ඉ) රජ අණ. |
| රාජාදන | (න) පියල්ගස. |
| රාජාදනඵල | (පු) කිරිපලු ගස. |
| රාජාධිරාජ | (පු) අධිරාජයා, රජුන්ගේද රජ, මහරජ. |
| රාජානුභාව | (පු) රාජ බලය. |
| රාජාමච්ච | (පු) රජ ඇමතියා. |
| රාජායතන | (න) රාජාදන, පියල්ගස. |
| රාජායතන | (පු) කිරිපලු ගස. |
| රාජාරහ | (න) අගිල්. |
| රාජි | (ඉ) පෙළ; පේළිය; රේඛාව. |
| රාජි | (ඉ) වනරෙඛාව, රෙඛාව, පඞ්ක්තිය. |
| රාජික | (3) රේඛා ඇති. |
| රාජිකා | (ඉ) රෙඛාව. |
| රාජිත | (ති) බබලන ලද. |
| රාජිත | (3) බැබළුණු. |
| රාජිද්ධි | (ඉ) රාජතේජස. |
| රාජිනී | (ඉ) මෙහෙසිය; රැජිනිය. |
| රාජිමන්තු | (පු) රෙඛා ඇත්තා, රෙඛාසහිතයා. |
| රාජිසි | (පු) පැවිදි වූ රජ. |
| රාජුපට්ඨාන | (න) රජු ඉදිරියෙහි පෙනී සිටීම; රාජසේවය. |
| රාජුය්‍යන | (න) රජ උයන. |
| රාජුල | (පු) දියබරණ, දියබරියා. |
| රාජූපභොග | (පු) රජුන්ගේ උපභොගය. |
| රාජොරොධ | (පු) රජුගේ අන්තඃපුරය, බිසෝවරුන්ගේ වාසභවනය, රාජමෙහෙසියො. |
| රාජොරොධ | (පු) රජුගේ ස්ත්රී සමූහය. |
| රාධ | (දි) නිප්පාදනෙ, නිපදවීමෙහි, රාධති, නිපදවයි, ආරාධනා කරයි. |
| රාධ | (භු) තාඩනෙ, පෙළීමෙහි, රාධති, පෙළයි, සිත් ගනියි. |
| රාධිත | (ති) සෑදූ දෙය, සාදන ලද්ද. |
| රාධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රාධ, සංරාධෙ, සතුටු කිරීමෙහි+ණෙ+ති) සතුටු කරවයි. |
| රාම | (පු) සිත්කලු, රාමයා. |
| රාමණෙය්යක | (න) සිත් අලවන. |
| රාමණෙය්යක | (න) සිත් ඇලවිය යුතු දෙය. |
| රාමනීය | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| රාමනෙය්‍යක | (පු) සිත්කලු දෙය. |
| රාල | (පු) දුම්මල, යක්ෂධූම. |
| රාව | (පු) ඝෝෂාව; ශබ්දය; හඬ. |
| රාව | (පු) හඬ, නාදය, ශබ්දය. |
| රාසභ | (පු) කොටලුවා. |
| රාසි | (පු) ගොඩ; මේශාදි රාශි දොළස; සමූහය. |
| රාසි | (පු) සමූහය, රැස, මෙෂාදී දොළොස් රාශි. |
| රාසික | (පු) රාසියෙන් යුත්, රාසියක් ඇති. |
| රාසිවඩ්ඪක | (පු) අයකැමියා, භාණ්ඩාගාරිකයා. |
| රාසිවඩ්ඪක | (පු) ධනය එකතු කරන අයකැමියා. |
| රාසු | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, රාසති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| රාහසෙය්‍යක | (පු) රහසට සුදුසු, විවේකයට යෝග්‍ය. |
| රාහසෙය්‍යක | (3) රහස් බවට සුදුසු විවේක ඇති. |
| රාහු | (පු) එනම් අසුරයා, එනම් ග්රහයා. |
| රාහු | (පු) පෘථිවි ඡායාව; රාහු අසුරෙන්ද්‍රයා. |
| රාහුමුඛ | (න) කටේ තෙල්රෙදි ඔබා ගිනිදැල්වීම කරන එනම් වධය. |
| රාහුමුඛ | (න) රාහුගේ කට; වධදීමේ ආකාරයක්. |
| රාහුල | (පු) බෝසතාණන්ගේ එනම් පුත්කුමරා. |
| රාහුලමාතා | (ඉ) රාහුල කුමරුගේ මව් වූ යසොධරා දේවිය, බිම්බා දේවිය. |
| රාහුලමාතු | (ඉ) රාහුල කුමරුගේ මව. |
| රි | (d) - (ක්‍රි) ගමනෙ, හෙසාරවෙච, ගමනෙහි හා අසුන්ගේ හේසාරවයෙහි, රිණාති, යෙයි, හේසාරවය කෙරෙයි. |
| රි | (දි) වහනෙ, වහනයවීමෙහි, රීතිය, වහනයවෙයි. |
| රි | (භු) සන්තානෙ, සන්තානයෙහි, රෙති, සන්තානය කෙරේ. |
| රික්ඛ | (සු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, රික්ඛූණති, පෙළයි. |
| රිගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රිඞ්ගති, යෙයි. |
| රිච | (චු) විනාභාවෙ, වෙන්වීමෙහි, රචෙති, රචෙයති, වෙන්වෙයි. |
| රිච | (රු) රෙචනෙ, විරෙචනයෙහි, රිඤ්චති, විරෙචනය කරයි, පසුබසී. |
| රිචි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රිඤ්චති, යෙයි. |
| රිඤචති | (රිව+ංඅ) නොසලකා හරී; හිස් කෙරේ. |
| රිඤචන | (න) අත් හැරීම; නොසලකා හැරීම; හිස් කිරීම. |
| රිඤචන්ත | (3) නොකර හරිමින්; නොසලකා හරින; හිස් කරන. |
| රිඤචමාන | (3) නොකර හරිමින්; නොසලකා හරින; හිස් කරන. |
| රිඤ්චති | (ක්‍රි) බැහැරයෙයි. |
| රිඤ්චන | (න) දුරලීම, ඉවත්කිරීම, බැහැර යාම. |
| රිට්ඨ | (න) අනිෂ්ඨය, පාපය. |
| රිත්ත | (ති) හිස්, තුච්ඡ, ඇතුළත කිසිත් නැති. |
| රිත්තං | (අ) වර්ජනාර්ථයෙහි, හැරයි. |
| රිත්ත | (3) ගතයුත්තක් නැති; හිස් වූ. |
| රිත්තක | (ති) හිස්දෙය. |
| රිත්තක | (3) ගතයුත්තක් නැති; හිස් වූ. |
| රිත්තමුට්ඨි | (ඉ) හිස්මිට. |
| රිත්තමුට්ඨි | (පු) කිසිවක් නැතිව අකුලාගත් මිට. |
| රිත්තස්සාද | (පු) හිස්වූ ආස්වාද ඇති. |
| රිත්තහත්ථ | (පු) හිස් අත. |
| රිත්තහත්ථ | (3) හිස් අත් ඇති. |
| රිපු | (පු) සතුරා, හතුරා. |
| රිඵ | (භු) ගුණකථනෙ, ගුණකිරීමෙහි, රිඵති, ගුණ කියයි. |
| රිස | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, රෙසති, යෙයි. |
| රිස | (භු) හෙඨනෙ, පෙළීමෙහි, රිස්සති, පෙළයි. |
| රිස්ස | (න) පීඩාව, වෙහෙස. |
| රිස්සති | (ක්‍රි) පෙළයි, පීඩාකරයි. |
| රිස්සති | (රිස+අ) වෙහෙසේ. |
| රිස්සමාන | (ති) වෙහෙසන ලබන. |
| රීරි | (පු) පිත්තල. |
| රු | (භු) ගතියං, යාමෙහි, රචති, විරවති, යෙයි. |
| රු | (භු) රොසෙ, රොෂයෙහි, රොති, රොස් කරයි. |
| රු | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, රොති, ශබ්ද කරයි. |
| රු | (සු) තාඩනෙ, තැවීමෙහි, රුණෙති, රුණති, තවයි. |
| රුක්ඛ | (චු) ඵරුසෙ, පරුෂ බැව්හි, රුක්ඛෙති, රුක්ඛයති, පරුෂ කෙරෙයි, රළු කෙරෙයි. |
| රුක්ඛ | (ති) රළු, නොසිනිඳු. |
| රුක්ඛ | (පු) ගස. |
| රුක්ඛ | (පු) වෘක්ෂය, රූස්සය, ගස. |
| රුක්ඛ | (භු) ආවරණෙ, ආවරණය කිරීමෙහි, රුක්ඛති, ආවරණය කරයි. |
| රුක්ඛ ගහණ | (න) වෘක්ෂයන්ගෙන් ග්රහණය, රුක්වලින් ගැවසී ගත් පෙදෙස. |
| රුක්ඛ තූල | (න) ගස් පුලුන්. |
| රුක්ඛ පවෙණි | (ඉ) වෘක්ෂ පරම්පරාව, ගස් පරපුර. |
| රුක්ඛ පාණිකා | (ඉ) ලී හැන්ද, ලීයෙන් තැනූ හැන්ද. |
| රුක්ඛ භෙද | (පු) වෘක්ෂභෙද, වෘක්ෂ විශේෂ. |
| රුක්ඛ මූලික | (පු) වෘක්ෂ මූලයෙහි වාසය ඇති. |
| රුක්ඛ සුසිර | (න) රුක් සිදුර, ගස් බෙනය. |
| රුක්ඛ සූනඛ | (පු) ගස් බල්ලා, සතුන් වර්ගයක්. |
| රුක්ඛදෙවතා | (ඉ) ගසේ අධිගෘහිත දෙවියා. |
| රුක්ඛන්තර | (න) වෘක්ෂ විශේෂ, වරාගස. |
| රුක්ඛමූල | (න) ගසේ මුල. |
| රුක්ඛමූලික | (3) ගස් මුල්වල වසන්නා. |
| රුක්ඛමූලිකඞ්ග | (න) වෘක්ෂ මූලයන්හි විසීමෙන් පුරණ අඞ්ගය. |
| රුක්ඛසුසිර | (න) ගස් බිලය. |
| රුක්ඛාදනී | (ඉ) වෘක්ෂ කන්නා, පිළිලය. |
| රුච | (චු) රොචෙ, රුචියෙහි, රොචෙති, රොචයති, රුචිකරයි. |
| රුච | (දි) තුට්ඨියං, තුෂ්ටියෙහි, රුච්චති, තුටුවෙයි. |
| රුච | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, රොචති, විරොචති, බබලයි. |
| රුචි | (ඉ) ආශාව; කැමැත්ත. |
| රුචි | (ඉ) ඉච්ඡාව, කාන්තිය, ඇල්ම, කැමැත්ත, දෘෂ්ටිය. |
| රුචික | (පු) රුචිය, රුචිකරන්නා. |
| රුචික | (3) කැමැත ඇති. |
| රුචිර | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| රුචිර | (3) බබළන; මනොඥ වූ. |
| රුච්චති | (ක්‍රි) (d (දි) රුච, තුට්ඨියං, තුටුවීමෙහි+ති) රුචි කරයි. |
| රුච්චති | (රුච+ය) රුචි වේ. |
| රුච්චන | (න) කැමැති වීම; රුචි වීම. |
| රුච්චන | (න) රුචිකිරීම, කැමතිවීම. |
| රුච්චනක | (පු) රුචිකිරීම, රුච්චන. |
| රුච්චනක | (3) කැමැති වෙන; රුචිවෙන. |
| රුච්චන්ත | (3) කැමති වන; රුචි වෙමින්; රුචිවන. |
| රුච්චමාන | (3) කැමැති වෙන; රුචි වෙමින්; රුචිවන. |
| රුච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැමති වී. |
| රුජ | (d) තු- රිදීමෙහි, බිඳීමෙහි. |
| රුජ | (චු) රොගෙ, රොගයෙහි, රුජති, රිදෙයි. |
| රුජ | (දි) පීඩායං, පෙළීමෙහි, රොජෙති, රොජයති, පෙළයි. |
| රුජ | (භු) භඞ්ගෙ, බිඳීමෙහි, රුජති, බිඳෙයි. |
| රුජත | (පු) වීණාවාදකය, නලා පිඹින්නා. |
| රුජති | (ක්‍රි) (d) (චු) රුජ, රොගෙ, රොගයෙහි+ති) රිදෙයි, රොග කරයි. |
| රුජති | (රුජ+අ) රිදේ. |
| රුජන | (න) රිදීම, රුදාගැහීම. |
| රුජන | (න) රිදීම; වේදනාව. |
| රුජනක | (3) රිදෙන. |
| රුජා | (ඉ) රිදීම, රෝගය, වේදනාව. |
| රුජා | (ඉ) රිදීම; රෝගය; වේදනාව. |
| රුජ්ඣති | (රුධ+ය) අවහිර කරනු ලැබේ; රුන්ධති යන්ගේ කර්මකාරකය. |
| රුට | (භු) නාසෙ, නැසීමෙහි, රොටති, නසයි. |
| රුටි | (භු) චොරෙ, සොරකමෙහි, රුණ්ටති, සොරකම් කරයි. |
| රුට්ඨ | (ති) වෙදනාකළ, තරහ ඇවිස්සු. |
| රුට්ඨ | (3) කිපුණු; කෝපයට පත්. |
| රුඨ | (භු) තාඩනෙ, තැළීමෙහි, රොඨති, තළයි. |
| රුඨති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුඨ, උපඝාතෙ, නැසීමෙහි+ති) තළයි. |
| රුණ | (අ) රුණ් යන අනුකරණ ශබ්දය, බර වැටීමක්. |
| රුණ්ණ | (න) රොදනය, හැඬීම. |
| රුණ්ණ | (න) හැඬීම. |
| රුත | (න) නාදය; ශබ්දය; හැඬීම. |
| රුත | (න) ශබ්දය, නාදය. |
| රුදති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුද, අස්සු, විමොචනෙ, කඳුළු වැගිරීමෙහි+ති) හඬයි, අඬයි. |
| රුදති | (රුද+අ) නාදකරයි; හඬයි. |
| රුදන්ත | (3) හඬන; හඬමින්. |
| රුදමාන | (3) හඬන; හඬමින්. |
| රුදම්මුඛ | (3) කඳුලු පිරුණු මූණු ඇති; හඬන. |
| රුදි | (භු) කඳුළු හෙලීමෙහි, රුදති, රොදති, හඬයි. |
| රුදිත | (ති) හඬන ලද, අස්සු විමොචනය කළ. |
| රුදිත | (න) හැඬීම. |
| රුදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හඬා. |
| රුද්ද | (න) රෞද්‍ර, විරුද්ධ, එනම් නාට්‍යරසය. |
| රුද්ද | (3) නපුරු; රෞද්‍ර. |
| රුද්ධ | (ති) අවුරණ ලද, වටකළ. |
| රුද්ධ | (3) අවහිර කළ; වැළැක්වූ. |
| රුධ | (සු) නිප්ඵාදනෙ, නිපදවීමෙහි, රාධුණාති, නිපදවයි. |
| රුධි | (දි) ආවරණෙ, ආවරණය කිරීමෙහි, රුජ්ඣති, ආවරණය කරයි, විරුජ්ඣති. |
| රුධි | (රු) ආවරණෙ, ආවරණය කිරීමෙහි, රුන්ධති, වසයි. |
| රුධිර | (න) ලේ. |
| රුන්ධති | (ක්‍රි) (d (රු) රුධි, ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි+ති) ආවරණය කරයි. |
| රුන්ධති | (රුධි+ංඅ) අවහිර කරයි; වළක්වයි; හිර කරයි. |
| රුන්ධන | (න) අවහිර කිරීම. |
| රුන්ධිත | (3) අවහිර කළ; වැළැක්වූ. |
| රුන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවහිර කොට. |
| රුප | (චු) රොපනෙ, රොපනය කිරීමෙහි, රොපෙති, රොපයති, රොපනය කරයි. |
| රුප | (දි) පීඩායං, පීඩාවෙහි, රුප්පති, පීඩා වෙයි. |
| රුප්ප | (භු) නාසෙ, නැසීමෙහි, රුප්පති, නැසෙයි. |
| රුප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුප, නාසෙ, නැසීමෙහි+ති) නසයි. |
| රුප්පති | (රුප+ය) කෝප වේ; විකාරයට පත්වේ; වෙනස් වේ. |
| රුප්පන | (න) නැසීම, විනාශය. |
| රුප්පන | (න) විකාරය; වෙනස් වීම. |
| රුප්පන්ත | (3) වෙනස්වන; වෙනස්වෙමින්. |
| රුප්පමාන | (3) වෙනස්වන; වෙනස්වෙමින්. |
| රුභි | (භු) වාරණෙ, වැලැක්මෙහි, රුම්හති, වලක්වයි. |
| රුම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුභි, වාරණෙ, වැලක්වීමෙහි+ති) වලකයි, ආවරණය කරයි. |
| රුම්භන | (න) පීඩනාදියෙහි ආවරණය. |
| රුය්හති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුහ, ආරොහනෙ, නැගීමෙහි+ති) ආරූඪවෙයි, නගියි. |
| රුරු | (පු) එනම් මුවා. |
| රුරු | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| රුස | (චු) කොපෙ, කොපකිරීමෙහි, රොසෙති, රොසයති=කිපෙයි. |
| රුස | (භු) ආලේපෙ, ගැල්වීමෙහි. |
| රුස | (භු) රොසෙ; පෙළීමෙහි; රොසති, පෙළයි. |
| රුහ | (භු) ජ ම්මති, ඉපදීමෙහි, රුහති, නගියි. |
| රුහ | (භු) පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි, රුහති, ආරුහති, නගියි, ආරූඪවෙයි. |
| රුහ | (3) නැගෙන; නැගෙන්නා; වැඩෙන; වැඩෙන්නා. |
| රුහා | (ඉ) ඊතණ, හීතණ. |
| රුහිර | (න) රුධිරය, ලේ. |
| රුහිර | (න) ලේ; ලේ. |
| රූප | (චු) පකාසෙ, ප්රකාශකිරීමෙහි, රූපෙති, රූපයති, ප්රකාශකරයි. |
| රූප | (න) ඇසට පෙනෙන දෙය; ද්රව්යය; ප්රතිමාව; මිනිසකුගේ පිටස්තර පෙනීම; රූපය; සිතියම. |
| රූප | (න) රූපය, රූපස්කන්ධය, රූපභවය, රූපායතනය, විඤ්ඤාණය, හේතුව ස්වභාව, ශබ්දය, සංස්ථානය, රූපධ්‍යානය, ශරීරය, සදෘශාර්‍ථයෙහි. |
| රූපක | (න) උපමාව; කුඩා රූපය; රූකඩය. |
| රූපක | (න) ප්රතිමාව, පිළිමය, රූපය. |
| රූපකාය | (පු) ස්කන්ධපඤ්චකයෙන්යුත් ශරීරය. |
| රූපක්ඛන්ධ | (පු) රූපසමූහය, රූපස්කන්ධය. |
| රූපතණ්හා | (ඉ) දකිනදෙයට ආශාව. |
| රූපදස්සන | (න) රූප දැකීම. |
| රූපධාතු | (ඉ) රූපාවචරය, රූපභවය. |
| රූපභව | (පු) බ්රහ්මලෝකය. |
| රූපලොක | (පු) රූපය ඇති ලොක, රූපභවය. |
| රූපවන්තු | (3) මනා රූ ඇති. |
| රූපසම්පත්ති | (ඉ) මනා රූ ඇති බව. |
| රූපසම්පත්ති | (ඉ) රූසපුව, රූපසම්පත්තිය. |
| රූපසිරි | (ඉ) රූපශ්‍රීය, රූපසම්පත්තිය. |
| රූපසිරි | (ඉ) රූපසම්පත්තිය. |
| රූපාරම්මණ | (න) ඇසට පෙනෙන දෙය; රූප අරමුණ. |
| රූපාරම්මණ | (න) රූපය අරමුණු කිරීම. |
| රූපාරාග | (පු) රූපයෙහි හෝ බඹලොවෙහි ඇලීම. |
| රූපාවචර | (3) බ්රහ්මලෝකය සම්බන්ධ වූ. |
| රූපාවචරසමාපත්ති | (ඉ) බ්‍ර‍හ්මලෝකයට සම්බන්ධ වූ ධ්‍යානයන් වඩා සිත එකඟ කිරීම. |
| රූපික | (පු) රූපවත්, රූපයක් ඇති. |
| රූපිනී | (ඉ) මනා රූ ඇත්තී. |
| රූපිමය | (ති) රිදියෙන් කළ, රිදියෙන් උපන්. |
| රූපිය | (න) රිදී කාසිය. |
| රූපිය | (න) රිදී, රූ සටහන් නගා කළ රන් රිදී. |
| රූපියමය | (3) රිදියෙන් සෑදූ. |
| රූපී | (න) රිදී, කලධෞතය. |
| රූපී | (පු) රූප ඇත්තා, රූපවත්; රූප ඇති. |
| රූපී | (3) බ්‍රහ්මලෝකයෙහි උපන්; රූප ඇත්තා. |
| රූපූපග | (පු) රූපයෙන් යුත්, රූප ඇති. |
| රූපූපජීවිනී | (ඉ) රූපය නිසා ජීවත් වන්නී; වෙශ්‍යාස්ත්‍රී. |
| රූපූපජීවී | (පු) (රූප+උප+ජීවී) රූපයෙන් ජීවත්වන්නී, වෙසඟන. |
| රූපූපාදානක්ඛන්ධ | (පු) උපාදානයෙන් යුත් රූපස්කන්ධය, කෙළෙස් සහිතයාගේ රූපස්කන්ධය. |
| රූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) රූහ, ජම්මනී, ඉපදීමෙහි+ති) නගියි, පැනනගී, ආරූඪවෙයි. |
| රූහති | (රුහ+අ) නගී; වැඩේ. |
| රූහන | (න) ආරෝපණය; තුවාලයක් සුව වීම; නැගීම; වැඩීම. |
| රූහන | (න) නැගීම, ආරූඪවීම. |
| රූහනා | (ඉ) ආරෝපණය; තුවාලයක් සුව වීම; නැගීම; වැඩීම. |
| රූහි | (භු) පටිසෙධෙ, වැලැක්මෙහි, රුම්හති, වලක්වයි. |
| රූහිත | (ති) නගින ලද, නැගුනු. |
| රූළ්හ | (පු) නැගුනු, හටගත්, ආරූළ්හ, පරූළ්හ. |
| රූළ්හ | (3) නැඟුණු; වැඩුණු. |
| රූළ්හි | (අ) රූඪිශබ්ද, ආරූඪශබ්ද. |
| රූළ්හි | (ඉ) අර්ථානුගත නොවන ව්‍යවහාරය; ආරෝපණය කළ දෙය; නැගීම; වැඩීම. |
| රූළ්හී | (ඉ) නැගීම, බැසීම. |
| රෙ | (අ) නීවාමන්ත්‍ර‍ණයෙහි, කොල, බොල, අඩේ. |
| රෙ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි, රායති, ශබ්ද කරයි. |
| රෙඛා | (ඉ) රෙඛාව, ඉර, වන රෙඛාව, වන රොද. |
| රෙචන | (න) පිටකිරීම. |
| රෙචන | (න) විරෙචනය, විරෙකය, පාචනය. |
| රෙණු | (ඉ) කුඩු; ධූලි; මල් රේණු; (පු) කුඩු; ධූලි; මල් රේණු. |
| රෙණු | (පු) ධූලි, දූවිලි, රජස්. |
| රෙණුක | (පු) හරෙණු නම් ගන්ධ ද්රව්යය. |
| රෙවතී | (ඉ) එනම් නැකත. |
| රෙසු | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි, රෙසති, නොවියත් ශබ්ද, ශබ්ද කරයි. |
| රෙහ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, රෙභති, ශබ්ද කරයි. |
| රොග | (පු) රෝගය, ආබාධය, ලෙඩේ. |
| රොග | (පු) රෝගය; ලෙඩය. |
| රොගනාරී | (පු) වෙදා, වෛද්‍යයා, දොස්තර |
| රොගනිඩ්ඩ | (3) රෝගයන්ට වාසස්ථාන වූ. |
| රොගනීළ | (3) රෝගයන්ට වාසස්ථාන වූ. |
| රොගහාරී | (3) පිළියම් කරන්නා; වෙදා. |
| රොගාතඞ්ක | (පු) රොගාබාධය, ලෙඩේ. |
| රොගී | (පු) රොග ඇත්තා, ලෙඩා. |
| රොචති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුච රොචනෙ, රුචි කිරීමෙහි+ති) රුචිකරයි, කැමති වෙයි. |
| රොචති | (රුව+අ) කැමති වේ; බබළයි. |
| රොචන | (න) කැමති වීම; රුචිවීම. |
| රොචන | (න) රුචි කිරීම, කොලහිඹුල් රුක. |
| රොචනප්පභා | (ඉ) ගොරදට බඳු පැහැය. |
| රොචමාන | (3) රුචි වෙන; රුචිවෙමින්. |
| රොචෙති | (රුච+ණෙ) කැමැති වේ; රුචි කෙරේ. |
| රොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැමති වී; රුචි වී. |
| රොචෙන්ත | (3) රුචිවෙන; රුචිවෙමින්. |
| රොණ්ණ | (න) හැඬීම, ඇඬීම. |
| රොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුද, අස්සු විමොචනෙ, කඳුළු හෙලීමෙහි+ති) හඬයි, අඬයි. |
| රොදති | (රුද+අ) හඬයි. |
| රොදන | (න) හැඬීම, ඇඬීම. |
| රොදන | (න) හැඬීම. |
| රොදිත | (ති) හැඬීම, අඬන ලද. |
| රොදිත | (න) හැඬීම. |
| රොදිත | (3) හැඬූ. |
| රොදිතුං | (නි) හඬන්නට. |
| රොධ | (න) ඉවුර. |
| රොධ | (පු) අවහිරය; වැළැක්වීම; හිර කිරීම. |
| රොධන | (න) අවහිරය; වැළැක්වීම; හිර කිරීම. |
| රොධන | (න) ආවරණය. |
| රොප | (පු) රොපනය, සිටවීම. |
| රොප | (3) ගස් සිටවන්නා; පැල කරන්නා; වවන්නා. |
| රොපක | (පු) පැලෑටි ආදිය සිටුවන්නා, සිටුවන්නා. |
| රොපක | (3) ගස් සිටවන්නා; පැල කරන්නා; වවන්නා. |
| රොපන | (න) වැපිරීම, පැලසිටවීම. |
| රොපයමාන | (3) පැලකරන; වවන; වවමින්. |
| රොපාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුප, රොපෙ, රෝපනය කිරීමෙහි+ණෙ+ති) සිටුවයි, රෝපනය කරවයි. |
| රොපිත | (ති) රොපනය කළ, සිටුවන ලද. |
| රොපිත | (3) එසවූ; නැංවූ; පැලකළ; වැඩූ; වැවූ. |
| රොපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රූප, රොපෙ, රොපනය කිරීමෙහි+ණ+ති) රොපනය කරයි, හිඳුවයි, වපුරයි. |
| රොපෙති | (රුප+ණෙ) ඔසවයි; නංවයි; පැලකරයි; වඩයි; වවයි. |
| රොපෙතුං | (නි) වවන්නට. |
| රොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වඩා; වවා. |
| රොපෙන්ත | (3) පැලකරන; වවන; වවමින්. |
| රොම | (න) රොම, මයිල්. |
| රොම | (න) ලොම් ගස. |
| රොමක | (පු) රොමවත්, මයිල් ඇති. |
| රොමක | (3) රෝමන් වර්ගයට අයත්. |
| රොමඤච | (පු) ලොම් කෙළින් සිටීම. |
| රොමඤ්ච | (පු) රොමොද්ගමය, මයිල් කෙලින් සිටීම. |
| රොමන්ථති | (න) ාමධාතු වමාරා කයි. |
| රොමන්ථන | (න) වමාරා කෑම. |
| රොරුව | (පු) එනම් මහ නිරය, රෞරවය. |
| රොරුව | (පු) මහානරකයක නමක්. |
| රොස | (පු) කෝපයට පත්. |
| රොස | (පු) වෛරය, කෝපය. |
| රොස | (භු) හාසෙ, සිනාසීමෙහි, රොසති, සිනාසෙයි. |
| රොසක | (පු) කිපෙන්නා, වෛර කරන්නා. |
| රොසක | (3) කෝප කරවන්නා; කෝපකරවන. |
| රොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) රොස, හාසෙ, සිනාසීමෙහි+ති) සිනාසෙයි. |
| රොසන | (න) කිපීම, ක්‍රෝධශීලීහු. |
| රොසනා | (ඉ) කෝප කරවීම. |
| රොසයමාන | (3) කෝප කරවන; කෝප කරවමින්. |
| රොසිත | (න) කිපුනු, කොපවන ලද. |
| රොසිත | (3) කෝප කරවූ; කෝපයට පත්. |
| රොසී | (පු) කෝප කරන්නා. |
| රොසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුස, හිංසායං, හිංසාවෙහි+ණෙ+ති) කිපෙයි, අක්‍රොශකෙරෙයි. |
| රොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කෝප කරවා. |
| රොසෙන්ත | (3) කෝප කරවමින්; කෝපකරවන. |
| රොසෙහි | (රුස+ණෙ) කෝපකරවයි. |
| රොහඤ්ඤ | (ති) රතු, රත්තවර්‍ණය. |
| රොහති | (රුහ+අ) වැඩේ. |
| රොහන | (න) නැගීම; වැඩීම. |
| රොහිච්ච | (න) රොහිත භාවය, රත්තවර්ණ භාවය. |
| රොහිණී | (ඉ) රතු දෙන; රෙහෙණ නැකත; ස්ත්‍රියකගේ නමක්. |
| රොහිණී | (ඉ) රතුදෙන, රෙහෙණ නැකත. |
| රොහිණෙය්‍ය | (ති) රොහිණී නැකත පිළිබඳ. |
| රොහිත | (න) අශ්වගතියක්. |
| රොහිත | (පු) රක්තවර්‍ණය, මත්ස්‍ය විශේෂයක්, රේරු, මෘග ජාතියක්=රොහිතමුවා. |
| රොහිත | (3) රතු වූ; (පු) මත්ස්‍ය වර්ගයක්; මුව වර්ගයක්. |
| රොහිතක | (පු) වල් එරබදු. |
| රොහිතමච්ඡ | (පු) රතු මත්ස්‍යවර්ගයක්. |
| රොහිතස්ස | (පු) ගින්න, වහ්තිය. |
| රොහිති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුහ, ගතියං, ගමන්හි+ති) නැගෙයි, ආරූඪවෙයි. |
| රොහිස | (පු) රොහිත මෘගයා. |
| රොහී | (පු) වල් එරබදු. |
| ලක | (චු) අස්සාදෙ, ආස්වාදයෙහි, ලකෙති, ලකයති, ආස්වාදය කෙරෙයි. |
| ලකාර | (පු) රුවල, නැවේ රුවල, “ල” යන අක්ෂරය. |
| ලකාර | (පු) රුවල. |
| ලකුට | (න) නකුට, වාලධිය, වල්ගය. |
| ලකුණ්ටක | (පු) කුරු-මිට්ටා. |
| ලකුණ්ටක | (3) මිටි වූ. |
| ලකුණ්ටකතා | (ඉ) මිටිබව. |
| ලක්කඤ්ඤූ | (පු) ලක්ෂණ දත් තැනැත්තා. |
| ලක්ඛ | (චු) පස්සනෙ, ලක්ඛණෙච, දැකීමෙහි සලකුණු කිරීමෙහි, ලක්ඛෙති, ලක්ඛයති, දකී, සලකුණු කරයි. |
| ලක්ඛ | (න) අලගුව; ලක්ෂය හෙවත් සියක් දහස; සලකුණ. |
| ලක්ඛ | (න) ලක්ෂය, සියක් දහස, ඉලක්කය, සලකුණ. |
| ලක්ඛණ | (න) ලකුණ; ශුභාශුභ ලකුණ; සලකුණ; ස්වභාවය. |
| ලක්ඛණ | (න) ලක්ෂණය, චිහ්නය, සලකුණ, ස්වභාවය, ශාස්ත්රය. |
| ලක්ඛණ සම්පත්තී | (පු) ලක්ෂණ සම්පත්තිය, මනා ශරීර ලක්ෂණය වූ සැපත. |
| ලක්ඛණකුසල | (පු) ලකුණු බලා කීමෙහිදක්ෂ, ශරීරලක්ෂණ බලා ඉෂ්ටානිෂ්ටඵල ප්රකාශ කිරීමෙහි සමර්ථයා. |
| ලක්ඛණපටිග්ගහණ | (න) ලකුණු පිළිගැන්ම, ශරීරලක්ෂණ බලා සිදුවියහැකි යයි කියන පලාපල පිළිගැනීම. |
| ලක්ඛණපාඨක | (පු) ශරීර ලක්ෂණ බලා පලාපල කියන ශාස්ත්‍ර‍කාරයා. |
| ලක්ඛණපාඨක | (3) ශරීරයේ ලකුණු බලා ශුභාශුභ කියන්නා. |
| ලක්ඛණමන්ත | ලක්ෂණ ශාස්ත්රය, මහා පුරිස ලක්ඛණාදිය, ප්රකාශක මන්ත්‍ර විධිය. |
| ලක්ඛණසම්පත්ති | (ඉ) ශුභ ලකුණුවලින් යුක්තවීම. |
| ලක්ඛණහත | (ති) සලකුණු තැබීමෙන් නසන ලද. |
| ලක්ඛණූපනිජ්ඣාන | (න) විදර්ශනා මාර්ග ඵල, විදර්ශනාව වනාහි තිලකුණු අනුව බැලීම ලක්ඛණූපනිජ්ඣාන නමි. |
| ලක්ඛික | (3) පින්වත්; වාසනාව ඇති. |
| ලක්ඛිත | (ති) ලකුණුකළ, සලකුණුකළ, සටහන් කළ. |
| ලක්ඛිත | (පු) පින් ඇත්තා, දෛවය ඇත්තා. |
| ලක්ඛිත | (3) ලකුණු කළ; වෙන් කළ. |
| ලක්ඛී | (ඉ) ශ්‍රීකාන්තාව. |
| ලක්ඛී | (පු) සොභාව, සම්පත්තිය, ශ්‍රී කාන්තාව, ශ්‍රියාව. |
| ලක්ඛෙති | (ලක්ඛ+ණෙ) අලගු තබයි; ඉලක්ක තබයි; ලකුණු කරයි; සලකාගනී. |
| ලඛ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ලඞ්ඛති, යෙයි |
| ලග | (භු) ලග්ගනෙ, එල්ලීමෙහි, ලගති, ලග්ගති, එල්ලෙයි. |
| ලගති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලග, ලග්ගනෙ, එල්ලීමෙහි+ති) ගැලෙයි, එල්ලෙයි. |
| ලගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ලඞ්ගති, යෙයි, යයි. |
| ලගු ඩ(ළා) | (පු) මුග්ගරය, මුගුර. |
| ලංගුල | (න) නගුට; වලිගය. |
| ලගුළ | (පු) පොල්ල; මුගුර. |
| ලග්ග | (පු) ලග්න වස්තු, ඇලීම, එල්ලීම. |
| ලග්ග | (3) අලවන ලද; ඇලුණු; එල්ලූ. |
| ලග්ගකෙස | (පු) - (අ) වුල් හිසකෙස් ඇත්තා, හැඩපලු කෙස්. |
| ලග්ගති | (ලග+අ) ඇලී සිටී; ඇලේ; එල්ලේ. |
| ලග්ගන | (න) ඇලී සිටීම; ඇලීම; එල්ලීම. |
| ලග්ගන | (න) එල්ලීම, ඇලීම. |
| ලග්ගාපන | (න) ඇලවීම; එල්ලීම. |
| ලග්ගිත | (ති) එල්ලෙන ලද, ඇලුණු |
| ලග්ගිත | (3) අලවන ලද; එල්ලූ. |
| ලග්ගිතුං | (නි) ඇලෙන්ට. |
| ලග්ගිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇලී. |
| ලඝි | (චු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, ලඞ්ඝෙති, ලඞ්ඝයති, බබලයි, දිලිසෙයි. |
| ලඝි | (භු) ගමනෙ, ගමනෙහි, ලඞ්ඝති, උල්ලඞ්ඝති, යෙයි, පැනයෙයි. |
| ලංඝික | (3) පනින්නා; පිනුම් ගසන්නා. |
| ලංඝිත | (3) ඉක්ම වූ; පනින ලද. |
| ලංඝිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා; පැන. |
| ලඝිමා | (පු) අහස් ගමනාදියෙහි ශරීරය සැහැල්ලු බවට පැමිණවීම, පස්සම්භනය. |
| ලඝු | (න) සැහැල්ලු, නොබර, ලඝු අක්ෂර, හ්‍ර‍ස්වස්වර. |
| ලඞ්කා | (ඉ) ලංකාව, ලක්දිව. |
| ලඞ්කිස්සර | (පු) ලංකාවට අධිපති, ලකිසුරු. |
| ලඞ්ගි | (ඉ) අගුල; දොරවසන පොල්ල. |
| ලඞ්ඝ | (චු) උල්ලඞ්ගනෙ, පැනයාමෙහි, පැන නැගීමෙහි, ලඞ්ඝෙති, ලඞ්ඝයති; පැනනගී, පැන යයි. |
| ලඞ්ඝක | (පු) පැන යන්නා, පැන පැන යන්නා. |
| ලඞ්ඝක | (3) පනින්නා; පිනුම් ගසන්නා. |
| ලඞ්ඝති | (ක්‍රි) යයි, පැන යයි. |
| ලඞ්ඝති | (ලඝි+ංඅ) පනී; පිනුම් ගසන්නා. |
| ලඞ්ඝන | (න) පැන යාම. |
| ලඞ්ඝන | (න) පැනීම. |
| ලඞ්ඝාපන | (න) පැන්නවීම. |
| ලඞ්ඝාපිත | (3) පනින්ට සැලැස්වූ; පැන්නවූ. |
| ලඞ්ඝිත | (ති) පැනයන ලද. |
| ලඞ්ඝී | (පු) පැන යන්නා. |
| ලඞ්ඝී | (3) එළිපත්ත; පනින්නා. |
| ලඞ්ඝෙති | (ලඝි+ංඅ+ණෙ) ඉක්මවා යයි; කඩකරයි; පන්නවයි. |
| ලඞ්ඝෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා; පන්නවා. |
| ලඞ්හී | (ඉ) කනයම, දොරට දමන හරස් පොල්ල. |
| ලච්ඡ | (භු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි, ලච්ඡති, ලබයි. |
| ලච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලච්ඡ, ලාභෙ, ලැබීමෙහි+ති) ලබයි. |
| ලජ | (භු) අපකාර වචනෙ, අපකාර වචනයෙහි, ලජ්ජති, නින්දා කරයි. |
| ලජි | (භු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි, ලඤ්ජති, බබලයි. |
| ලජ්ජ | (භු) ලජ්ජනෙ, ලජ්ජා වීමෙහි, ලජ්ජති, ලජ්ජාවෙයි. |
| ලජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලජ්ජ, ලජ්ජනෙ, ලජ්ජාවීමෙහි+ති) ලජ්ජා වෙයි. |
| ලජ්ජති | (ලජ්ජ+අ) ලජ්ජා වේ; ලජ්ජාවට පත් වේ. |
| ලජ්ජන | (න) ලජ්ජාවීම, ලජ්ජාවන. |
| ලජ්ජන | (න) ලජ්ජාවීම. |
| ලජ්ජනක | (න) ලජ්ජාවන තැනැත්තා. |
| ලජ්ජන්ත | (3) ලැජ්ජාවන; ලැජ්ජාවෙමින්. |
| ලජ්ජමාන | (3) ලැජ්ජාවන; ලැජ්ජාවෙමින්. |
| ලජ්ජා | (ඉ) ලජ්ජාව, හිරිය. |
| ලජ්ජා | (ඉ) ලැජ්ජාව. |
| ලජ්ජාපන | (න) ලැජ්ජාකරවීම. |
| ලජ්ජාපෙති | (ලජ්ජ+ණාපෙ) ලැජ්ජා කරවයි. |
| ලජ්ජි | (පු) ලජ්ජා ඇත්තා. |
| ලජ්ජිත | (න) ලජ්ජාවන ලද, ලජ්ජා ප්‍රාප්තයා. |
| ලජ්ජිත | (3) ලැජ්ජාවට පත්. |
| ලජ්ජිතබ්බ | (ති) ලජ්ජා වියයුතු, ලජ්ජාවීමට සුදුසු. |
| ලජ්ජිතබ්බක | (3) ලැජ්ජාවිය යුතු. |
| ලජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලැජ්ජා වී. |
| ලඤච | (පු) අල්ලස. |
| ලඤචඛාදක | (3) අල්ලස් ගන්නා. |
| ලඤචදාන | (න) අල්ලස් දීම. |
| ලඤඡ | (පු) එබ්බූ රූසටහන; ලකුණ; සටහන; සලකුණ. |
| ලඤඡක | (3) ලකුණු හෝ මුද්‍රාවන් තබන්නා. |
| ලඤඡති | (ලඤඡ+අ) ලකුණු කරයි; සීල් තබයි. |
| ලඤඡන | (පු) එබ්බූ රූසටහන; ලකුණ; සටහන; සලකුණ. |
| ලඤඡිත | (3) ලකුණු කළ; සීල් තැබූ. |
| ලඤඡෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලකුණු කොට; සීල් තබා. |
| ලඤඡෙන්ත | (3) ලකුණු කරමින්; සීල් තබන. |
| ලඤ්ච | (න) අල්ලස්, තෑගි. |
| ලඤ්චක | (න) සලකුණ, ලකුණ. |
| ලඤ්චන | (න) සලකුණ ලඤ්චක. |
| ලඤ්ජ | (න) අල්ලස, අත්ලස, සලකුණ, මුදු තැබීම. |
| ලඤ්ජක | (පු) අත්ලස් දෙන්නා, සලකුණු දෙන්නා. |
| ලඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලජි ලක්ඛණෙ, ලකුණු කිරීමෙහි + ති) අල්ලස් දෙයි, සලකුණු දෙයි. |
| ලඤ්ජන | (න) සලකුණ, මුදු තැබීම. |
| ලඤ්ජිත | ත) මුදුකළ, සලකුණුකළ |
| ලට | (භු) බාලත්තෙ, බාලබැව්හි, ලටති, බාලවේ. |
| ලටුකික | (පු) කැටකිරළු පක්ෂියා, කැටකුරුල්ල. |
| ලටුකිකා | (ඉ) කැටකිරිල්ලි. |
| ලටුකිකා | (ඉ) කැටකිරිල්ලී; වටු වර්ගයක්. |
| ලටුවා | (ඉ) කැටකිරිල්ල. |
| ලට්ඨි | (ඉ) වැල්මී, දණ්ඩ. |
| ලට්ඨිකා | (ඉ) වැල්මී. |
| ලට්ඨිවන | (න) වැල්මී වනය, වැල්මී කැලය. |
| ලට්ඨිවනුය්‍යාන | (න) ලට්ඨිවන නම් උයන. |
| ලඨි | (ඉ) උක් ගස වැනි දෙය; තරුණගස; යෂ්ටිය; සැරයටිය. |
| ලඨිකා | (ඉ) උක් ගස වැනි දෙය; තරුණගස; යෂ්ටිය; සැරයටිය. |
| ලඩි | (චු) උක්ඛෙපෙ, උක්ෂෙපයෙහි, ලණ්ඩෙති, ලණ්ඩයති, උක්ෂෙප කරයි, ඔසවාදමයි. |
| ලඩි | (භු) පටික්කුළෙ, පිළිකුල් කිරීමෙහි, ලණ්ඩති, පිළිකුල් කරයි. |
| ලඩ්ඩු | (පු) මැටිකැට, ගල්කැට. |
| ලණ්ඩ | (න) බෙටි; ලඩ. |
| ලණ්ඩ | (න) ලඩ, බෙටි, අසූචි කැට, අජලණ්ඩිකා, එළුබෙටි. |
| ලණ්ඩක | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| ලණ්ඩිකා | (ඉ) බෙටි; ලඩ. |
| ලතා | (ඉ) වැල. |
| ලතාකම්ම | (න) මල් වැල් සිත්යම් කිරීම හෝ එල්ලීම. |
| ලද්ධ | (ති) ලබන ලද, ලැබූ. |
| ලද්ධ | (3) ලැබූ. |
| ලද්ධක | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| ලද්ධක | (3) සිත්කලු දෙය. |
| ලද්ධබ්බ | (3) ලැබිය යුතු. |
| ලද්ධස්සාද | (3) ලැබූ සැනසීම් ඇති. |
| ලද්ධා | (ති) ලැබ, ලබා. |
| ලද්ධා | (පූ.ක්‍රි) ලබා. |
| ලද්ධාන | (පූ.ක්‍රි) ලබා. |
| ලද්ධි | (ඉ) ආගම; ඇදහීම; විශ්වාසය. |
| ලද්ධි | (ඉ) ලබ්ධිය, දෘෂ්ටිය, ආගම. |
| ලද්ධික | (ති) ලබ්ධි ඇත්තා, දෘෂ්ටි ඇත්තා. |
| ලද්ධික | (3) ඇදහීම් ඇති; ලබ්ධි ඇති. |
| ලද්ධුං | (නි) ලබන්ට. |
| ලප | (චු) ව්‍යත්තවචෙ, වියත් බසෙහි, ලපෙති, ලපයති, කියයි. |
| ලප | (භු) වාක්‍යෙ, වාක්‍යයෙහි, ලපති, කියයි. |
| ලප | (3) කථා කරන්නා; චාටුබස් කියන්නා. |
| ලපක | (පු) කියන්නා, ලාභසත්කාර කැමතිව විස්මපත් කථා කියන්නා. |
| ලපක | (3) කථා කරන්නා; චාටුබස් කියන්නා. |
| ලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, වාක්‍යෙ, වාක්‍යයෙහි + ති) කියයි. |
| ලපති | (ලප+අ) අව්‍යකත වචන කියයි; කථා කරයි; චාටුබස් කියයි. |
| ලපන | (න) කට; කථා කිරීම. |
| ලපන | (න) වචනය, කීම, මුඛය. |
| ලපනක | (පු) කියන්නා. |
| ලපනජ | (පු) දත. |
| ලපනජ | (පු) දත්, දන්ත. |
| ලපනා | (ඉ) අව්‍යකත කථාව; චාටු බස් කීම; දෙඩවීම. |
| ලපිත | (ති) කියන ලද, පවසන ලද. |
| ලපිත | (න) කී දෙය. |
| ලපිත | (3) කියන ලද. |
| ලබි | (භු) ලම්බණෙ, එල්ලීමෙහි, ලම්බති, ආලම්බති, එල්බෙයි. |
| ලබුජ | (පු) දෙල්ගස. |
| ලබුජ | (පු) රටදෙල් ගස. |
| ලබ්භ | (න) ලැබිය යුත්ත යුත්තාර්‍ථ. |
| ලබ්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලභ, ලාභෙ, ලැබීමෙහි + ති) ලබයි. |
| ලබ්භති | (ලභ+ය) ලැබේ. |
| ලබ්භන | (න) ලැබීම. |
| ලබ්භන | (න) ලැබීම. |
| ලබ්භනීය | (3) ලැබිය යුතු. |
| ලබ්භමාන | (3) ලැබෙන. |
| ලබ්භමානත්ත | (3) ලැබෙන බව. |
| ලබ්භා | (අ) ලැබිය යුතු යනාර්ථයෙහි. |
| ලබ්භා | (නි) ලැබිය හැකිය; ලැබෙන්නේය. |
| ලභ | (චු) සෙවන ගතියං, ගැවසීමෙහි, ලභෙති ලභයති, ගැවසෙයි. |
| ලභ | (දි) ලාභෙ, ලැබීමෙහි, ලභයති, ලබයි. |
| ලභ | (භු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි, ලභති, ලබ්භති, ලබයි. |
| ලභති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලභ, ලාභෙ ලැබීමෙහි + ති) ලබයි. |
| ලභති | (ලභ+අ) ලබයි. |
| ලභන | (න) ලැබීම. |
| ලභන්ත | (3) ලබන; ලබමින්. |
| ලභමාන | (ති) ලබන. |
| ලභමාන | (3) ලබන; ලබමින්. |
| ලභිතබ්බ | (3) ලැබිය යුතු. |
| ලභිතුං | (නි) ලබන්ට. |
| ලභිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලබා; ලබාගෙන. |
| ලභිත්වාන | (පූ.ක්‍රි) ලබා; ලබාගෙන. |
| ලමත්තිකා | (ඉ) ගැඩවිල් පස්. |
| ලම්බ | (භු) ආරම්මණෙ, එල්ලීමෙහි ලම්බති එල්ලෙයි. |
| ලම්බ | (3) එල්ලෙන. |
| ලම්බක | (න) එල්ලෙන දෙය; ලඹ කැටය. |
| ලම්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලම්බ, ආරම්මණ, එල්ලීමෙහි + ති) එල්වයි, එල්බෙයි. |
| ලම්බති | (ලබි+අ) එල්ලා වැටේ; එල්වේ. |
| ලම්බන | (න) එල්ලීම. |
| ලම්බිත | (ති) එල්ලන ලද. |
| ලම්බිත | (3) එල්ලූ. |
| ලම්බී | (ති) එල්ලෙන්නා. |
| ලම්බෙති | (ලබි+ණෙ) එල්වයි. |
| ලම්බෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එල්වා. |
| ලම්භති | (ක්‍රි) (d ලභි, ලඤ්චනෙ, එල්ලීමෙහි + ති) එල්ලෙයි. |
| ලය | (පු) ක්ෂණදශයක් පමණ වූ කාලය; ගීත නාට්‍යයන් ගේ සමබව. |
| ලය | (පු) දස අසුරුසණක් ගසන, නැටීමෙහි සාම්‍යය. |
| ලල | (චු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි, ලාලෙති; ලාලයති, කැමති වෙයි, රුචිවෙයි. |
| ලලති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලල, ඉච්ඡායං කැමැතිවීමෙහි + ති) ලීලොපෙතවෙයි, බබලයි. |
| ලලන | (න) ලීලොපෙතවන, බබලන. |
| ලලනා | (ඉ) විශිෂ්ට ස්ත්රිය, උත්තම ස්ත්රිය. |
| ලලනා | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| ලලාට | (න) නළල. |
| ලලිත | (ති) ලීලොපෙතවන ලද, ලීලාව. |
| ලලිත | (න) ලීලාව. |
| ලව | (පු) අල්ප මාත්‍රය; කුඩා බින්දුව. |
| ලව | (පු) ස්වල්පය, සිඳීම. |
| ලවක | (පු) සිඳින්නා, කපන්නා. |
| ලවංග | (න) කරාබු නැටි. |
| ලවඞ්ග | (න) කරාබු මල්. |
| ලවණ | (න) ලුණු. |
| ලවණ | (පු) - (න) ලුණු. |
| ලවණොදක | (න) ලුණුදිය, එනම් සමුද්රය. |
| ලවති | (ක්‍රි) (d) (කි) ලූ - ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති) කපයි, සිඳියි. |
| ලවන | (න) කැපීම. |
| ලවන | (පු) - (න) ධාන්‍යාදිය කැපීම. |
| ලවාතබ්බ | (ති) කැප්ප විය යුත්ත. |
| ලවිත්ත | (න) දෑකැත්ත. |
| ලස | (චු) සිප්පයොගෙ, ශිල්පයොගයෙහි, ලාසෙති, ලාසයති, ශිල්ප හදාරයි. |
| ලස | (භු) ආලිඞ්ගනෙ; වැලඳගැන්මෙහි, ලසති, වැලඳගනී. |
| ලස | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, ලසති, බබලයි, අභිලසති. |
| ලසගති | (ති) ශීඝ්‍ර නොවූ ගමන් = යෑම්. |
| ලසති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිත්තිය, දීප්තියෙහි + ති) බබලයි, වැලඳගනී. |
| ලසති | (ලස+අ) බබළයි. |
| ලසිකා | (ඉ) ඇට සන්ධිවල ලාටුව; සඳ මිදුලු. |
| ලසිකා | (ඉ) හිස්මොල, මොලය. |
| ලසී | (d) ගමනවෙකල්ලෙ අශීඝ්‍ර‍ගමනෙහි. |
| ලසී | (ඉ) මොලය. |
| ලසුණ | (න) සුදු ලූණු. |
| ලසුණ | (න) සුදුලූණු, රතුලූණු. |
| ලහු | (අ) ශීඝ්රය, ඉෂ්ට, නිස්සාරවස්තු, සැහැල්ලු දෙය. |
| ලහු | (න) ලඝු අකුර. |
| ලහුං | .ක්‍රි .වි ඉක්මණින්; වහා. |
| ලහුං | (අ) ශීඝ්‍රාර්‍ථයෙහි, වහා, හනික, ඉක්මන. |
| ලහුං | (අ) ස්වීකාරයෙහි. |
| ලහු | (3) ඉක්මන් වූ; කොට වූ; සැහැල්ලු වූ. |
| ලහුක | (ති) සැහැල්ලු දෙය, නොබර දෙය, වහා. |
| ලහුක | (3) කොට වූ; බර පතල නොවූ; සැහැල්ලු වූ. |
| ලහුට්ඨාන | (න) සිරුරේ සැහැල්ලු බව, හොඳ සනීපය. |
| ලහුණ(න) | (න) හෙළ රතු ලූණු. |
| ලහුතා | (ඉ) සැහැල්ලු බව. |
| ලහුපරිවත්ත | (3) ඉක්මණින් පෙරළෙන. |
| ලහුපරිවත්තන | (න) වහාපෙරළෙන, යුහුව පෙරළෙන. |
| ලහුසො | (අ) සැහැල්ලු වශයෙන්. |
| ලහුසො | (නි) ඉක්මනින්; කොට වශයෙන්. |
| ලළ | (චු) ලාලනෙ, නැලවීමෙහි, ලාළෙති, ලාළයති, නළවයි, උපලාළෙති. |
| ලළ | (භු) ලීලායං, ලීලායෙහි, ලළති, ලීලාවෙයි. |
| ලා | (භු) ගහණෙ ගැනීම, ලාති ගනී. |
| ලාඛ | (භු) සුතක්ඛ, වියලීමෙහි ලාඛති, වියලෙයි. |
| ලාඛා | (ඉ) ලාකඩ, ලතුදිය. |
| ලාඛා | (ඉ) ලාකඩ. |
| ලාඛාපසාදන | (න) රත්ලොත්. |
| ලාඛාරස | (පු) දියකළ ලාකඩ. |
| ලාඛාරස | (පු) ලතාදිය, ලාකඩවතුර, ලාක්ෂා රසය. |
| ලාංගුලි | (ඉ) ලියනඟලා. |
| ලාඝ | (භු) සාමථ්‍යෙ, සාමර්ථයෙහි ලාඝති පොහොසත් වෙයි. |
| ලාඞ්ගලී | (ඉ) නියඟලා. |
| ලාජ | (පු) පොරි; විලඳ. |
| ලාජ | (පු) විලඳ, පොරි. |
| ලාජ | (භු) අපකාරවචනෙ, අපකාරවචනයෙහි, ලාජති අපකාර වචන කියයි. |
| ලාජපඤචමක | (3) විලඳ පස් වෙනි කොට ඇති. |
| ලාජා | (ඉ) විලඳ පොරි. |
| ලාප | (පු) කථාව; කැටකුරුල්ලා; වටු වර්ගයක්. |
| ලාප | (පු) කැටකුරුල්ලා. |
| ලාපන | (න) කථා කිරීම, කීම. |
| ලාපන | (න) කථා කිරීම. |
| ලාපී | (ති) කියන්නා. |
| ලාපී | (3) කථා කරන්නා. |
| ලාපු | (ඉ) ලබු ගෙඩිය. |
| ලාපු | (න) ලබු. |
| ලාබු | (ඉ) ලබු ගෙඩිය. |
| ලාබු | (න) ලබු. |
| ලාබුක | (න) ලබු. |
| ලාබුකටාහ | (පු) ලබු කබල. |
| ලාභ | (චු) පෙසනෙ, යැවීමෙහි, ලාභෙති, ලාභයති, යවයි. |
| ලාභ | (පු) ලාභය, ලැබීම. |
| ලාභ | (පු) ලාභය; ලැබීම; ලැබෙන දෙය. |
| ලාභකම්‍යතා | (ඉ) ලැබීමට කැමැත්ත. |
| ලාභග්ග | (පු) උසස් හෝ මහත් ලාභය. |
| ලාභමච්ඡරිය | (න) අනුන්ට ලැබීම නොකැමැති වීම; ලාභය සැඟවීම. |
| ලාභසක්කාර | (පු) ලාභය හා සැලකිල්ල. |
| ලාභා | (නි) යහපතකි; ලාභයකි. |
| ලාභී | (පු) ලබන සුලු, ලබන්නා. |
| ලාභී | (3) ලබන්නා. |
| ලාමක | (ති) හීනදෙය, නීච, පහත්. |
| ලාමක | (පු) කපන්නා. |
| ලාමක | (3) නීච වූ; පහත් වූ. |
| ලාමජ්ජක | (න) බබුස් තණ. |
| ලායක | (පු) කපන්නා. |
| ලායක | (3) කපන්නා. |
| ලායණ | (න) කැපීම, ගොයම් ආදිය කැපීම. |
| ලායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලෙ ඡෙදනෙ කැපීමෙහි + ති) කපයි. |
| ලායති | (ලූ+අ) දෑකැත්තෙන් කපයි. |
| ලායන | (න) කැපීම. |
| ලායිත | (ති) කපන ලද. |
| ලායිත | (න) කැපූ දෙය. |
| ලායිත | (3) කැපූ. |
| ලායිතුං | (නි) කපන්ට. |
| ලායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කපා. |
| ලාල | (ති) මෝඩ අඥාන. |
| ලාලක | (පු) කපන්නා, ධාන්‍ය කපන්නා |
| ලාලන | (න) නැලවීම, හුරතල් කිරීම. |
| ලාලන | (න) නැලවීම. |
| ලාලපති | (ලප+අ) දොඩවයි; විලාප කියයි. |
| ලාලපන | (න) විලාප කීම. |
| ලාලප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, වියත්තියං වාචායං වියත් වචනයෙහි + ති) බොහෝ කථා කරයි. |
| ලාලප්පන | (න) දෙඩවීම; විලාප කීම. |
| ලාලප්පන | (න) නැවත නැවත කීම. |
| ලාලප්පන | (න) විලාප කීම. |
| ලාලප්පිත | (ති) නැවත නැවත කියන ලද. |
| ලාලප්පිත | (3) දෙඩවීම; විලාප කීම. |
| ලාලා | (ඉ) කෙළ, මුඛයෙහි ඇතිවන කෙළ. |
| ලාලාපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, වියත්තියං වාචායං වියත් වචනයෙහි + ති) බොහෝ කථා කරයි. |
| ලාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලලා, ඉච්ඡායං කැමතිවීමෙහි + ති) සුරතල් කරයි, නලවයි. |
| ලාලෙති | (ලල+ණෙ) නලවයි; පොළඹවයි. |
| ලාවක | (3) කපන්නා. |
| ලාවෙති | (ලූ+ණෙ) කප්පවයි. |
| ලාස | (පු) උක්කුටීකරණය, අඩදැනිව සිටීම, අභිලාසාච. |
| ලාස | (පු) නැටීම. |
| ලාසන | (න) නැටීම. |
| ලාසික | (පු) නටන්නා, නැට්ටුක්කාරයා. |
| ලි | (කි) ලීනෙ, ඇලීමෙහි, ලිනාති, ඇලෙයි |
| ලිකුච | (පු) දෙල්ගස. |
| ලිකූච | (පු) මිදෙල්ල, දෙහි. |
| ලිකොචන | (පු) රුකගුණ, රුක්අගුණ ගස. |
| ලික්ඛා | (ඉ) උකුණු බිත්තරය; මැනීමේදී ගනු ලබන ප්රමාණයක්; ලේඬියා. |
| ලික්ඛා | (ඉ) රථරෙණු සයක ප්රමාණය, ලික්ෂාව |
| ලිඛ | (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි |
| ලිඛ | (භු) ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි, ලිඛති, ලියයි; ඉරිගසයි, ඉරි අඳියි. |
| ලිඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිඛ, ලෙඛනෙ, ලිවීමෙහි + ති) ලියයි. |
| ලිඛති | (ලිඛ+අ) අඳියි; ලියයි; හීන් කොට කපයි. |
| ලිඛන | (න) ඇඳීම; කැපීම; ලිවීම. |
| ලිඛන | (න) ලිවීම. |
| ලිඛන්ත | (3) ලියන; ලියමින්. |
| ලිඛාපෙති | (ලිඛ+ණාපෙ) ලියවයි. |
| ලිඛාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලියවා. |
| ලිඛිත | (ති) ලියනලද්ද, ලිවීම. |
| ලිඛිත | (න) ලියූදෙය. |
| ලිඛිත | (3) ලියූ. |
| ලිඛිතක | (පු) නම ලියනු ලැබූ සොරා. |
| ලිඛිතක | (පු) ලියන ලද්ද. |
| ලිඛිතබ්බ | (3) ලිය යුතු. |
| ලිඛිතුං | (නි) ලියන්ට. |
| ලිඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ලියා. |
| ලිගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ලිඞ්ගති, උල්ලඞ්ගති යෙයි. |
| ලිඞ්ග | (චු) චිත්තකරණෙ, සිතියම් ඇඳීමෙහි, ලිඞ්ගෙති ලිඞ්ගයති, සිතියම් අඳියි. |
| ලිඞ්ග | (න) ආකාරය; වෙනස; සටහන; ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| ලිඞ්ග | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති, චිහ්නය. |
| ලිඞ්ග විපල්ලාස | (පු) ලිඞ්ගවිපර්‍ය්‍යාසය, ස්ත්‍රීපුරුෂ අය පුරුෂස්ත්‍රීන්වීම, ස්ත්‍රීපුං නපුංසක ශබ්ද මාරු වී, විපර්‍ය්‍යාසව යෙදීම. |
| ලිඞ්ගන | (න) වැලඳගැන්ම, ආලිඞ්ගනය. |
| ලිඞ්ගවිපල්ලාස | (පු) ශබ්දයක නියම ලිඞ්ගය වෙනස් කිරීම; ස්ත්රී භාවය හෝ පුරුෂ භාවය පෙරළී වෙනස් වීම. |
| ලිඞ්ගසම්පත්ති | (ඉ) පුරුෂාත්තමභාව ලාභය. |
| ලිඞ්ගික | (පු) වැළඳ ගැන්ම. |
| ලිඞ්ගික | (3) ලිඟ සම්බන්ධ; ලිඟු ඇති. |
| ලිච්ඡවී | (පු) සැඟවුනා වූ හෝ සියුම් වූ සිවිය ඇත්තා, එ) නම් රාජකුමාරවරු, විසාලා නුවර විසූ රාජ පරම්පරාවක්. |
| ලිජ | (චු) පකාසෙ, ප්රකාශයෙහි, ලෙජෙති, ලෙජයති, ප්‍ර‍කාශකෙරෙයි, බබලයි. |
| ලිත | (න) සැඟවුණු, අප්‍ර‍කාශ, විවෘතනොවූ. |
| ලිත්ත | (ති) ගල්වනලද, ගැල්වූදෙය. |
| ලිත්ත | (3) ගාන ලද; තැවරූ. |
| ලිත්තක | (න) විෂ පෙව් හීය. |
| ලිප | (රු) ලිම්පනෙ, තැවරීමෙහි, ලිම්පති, තවරයි. |
| ලිපි | (ඉ) ලියවිල්ල; ලිවීම. |
| ලිපි | (න) ලිපිය, ලියමන. |
| ලිපි | (භු) ලිම්පනෙ, ගැල්වීමෙහි, ලෙපති, ගල්වයි. |
| ලිපිකාර | (පු) ලියන්නා, ලෙඛකයා. |
| ලිපිකාර | (පු) ලියන්නා. |
| ලිම්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිපී, ලිම්පනෙ, තැවරීමෙහි + ති) තවරයි, ගල්වයි. |
| ලිම්පති | (ලිප+අ) තැවරේ. |
| ලිම්පන | (න) ගැලිවීම, තැවරීම. |
| ලිම්පන | (න) තැවරීම. |
| ලිම්පෙති | (ලිප+ණෙ) ගායි; තවරයි. |
| ලිම්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගා; තවරා. |
| ලිම්පෙන්ත | (3) තවරන; තවරමින්. |
| ලිස | (දි) අප්පෙ, ස්වල්පාර්‍ථයෙහි, ලිස්සති, ස්වල්පවෙයි. |
| ලිසි | (දි) ඇලවීමෙහි, අඩුකිරීමෙහි. |
| ලිහ | (භු) අස්සාදෙ, ලෙවීමෙහි, ලෙහති, ලොවි, ලෙවකයි. |
| ලිහති | (ක්‍රි) ලොවි, ලෙවකයි. |
| ලිහති | (ලිහ+අ) ලෙවකයි; ලොවියි. |
| ලිහන්ත | (3) ලෙවකන; ලෙවකමින්. |
| ලී | (දි) ද්‍රවෙ, ඇලීමෙහි, ද්රව කිරීමෙහි, ලයති, ලීයති, දියවෙයි. |
| ලීන | (3) අප්රකට; සැඟවුණු. |
| ලීනතා | (ඉ) මැලිබව; සැඟවුණු බව. |
| ලීනතා | (ඉ) සැඟවුණු බව. |
| ලීනත්ත | (න) මැලි බව; සැඟවුණු බව. |
| ලීනන්ථ | (පු) සැඟවුණු අර්ථය, ගුප්තාර්‍ථය, දුෂ්කරාර්‍ථය. |
| ලීනවිරිය | (පු) සැඟවුණු විරිය, කුසීත වීර්ය්යය. |
| ලීයති | (ක්‍රි) (d (දි) ලී සිලෙසනෙ, සැඟවීමෙහි + ති) සැඟවෙයි, රහසිගත වෙයි. |
| ලීයති | (ලී+ය) සැඟ වේ; හැකිළේ. |
| ලීයන | (න) සැඟවීම, ගූප්තකිරීම. |
| ලීයන | (න) සැඟවීම; හැකිළීම. |
| ලීයිතෙත්ත | (න) සැඟවීම් බව, හැන්ගුම් බව. |
| ලීලා | (ඉ) පැවැත්ම; මනොඥ පැවැතුම; සිත් ගන්නා ආකාරය. |
| ලීලා | (ඉ) ලීලාව, ආකාරය, ස්වභාවය, ක්‍රියාව. |
| ලීල්හ | (ති) ලීලාව, විලාසය, ආකාරය. |
| ලීළ්හ | (ති) ලීලාව. |
| ලීළ්හා | (ඉ) පැවැත්ම; මනොඥ පැවැතුම; සිත් ගන්නා ආකාරය. |
| ලු | (කි) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, ලුනාති, සිඳියි, කපයි. |
| ලුග්ග | (ති) කැඩුනු, බිඳුනු, පැලුණු, |
| ලුග්ග | (3) කැඩී බිඳීගිය. |
| ලුජ | (දි) නාසෙ, නැසීමෙහි, ලුජ්ජති නැසෙයි. |
| ලුජි | (චු) වචනෙ, වචනයෙහි, ලුඤ්චෙති ලුඤ්චයති, කියයි. |
| ලුජ්ජති | (ලුජ+ය) විනාශ වේ. |
| ලුඤ්ච | (භු) හරණෙ, උද්ධරණෙව, පහ කිරීමෙහි, ඉදිරීමෙහි, ලුඤ්චති, පහකරයි, උදුරයි. |
| ලුඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලුඤ්ච, හරණෙ, පහකිරීමෙහි + ති) පහකරයි උදුරයි. |
| ලුඤ්චති | (ලුඤ්ච+අ) උගුල්ලයි; උගුල්ලා දමයි. |
| ලුඤ්චන | (න) ඉදිරීම. |
| ලුඤ්චන | (න) උගුල්ලා දැමීම. |
| ලුඤ්චන්ත | (3) උදුරන; උදුරමින්. |
| ලුඤ්චමාන | (3) උදුරන; උදුරමින්. |
| ලුඤ්චාපෙති | (ලුඤ්ච+ණාපෙ) උගුල්වයි. |
| ලුඤ්චිත | (ති) උදුරණ ලද, සිඳින ලද. |
| ලුඤ්චිත | (3) ඉගිල්ලූ; ඉදිරූ. |
| ලුඤ්චිතුං | (නි) උදුරන්ට. |
| ලුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උදුරා. |
| ලුට | (d) නාසෙ, නැසීමෙහි, ලොටති, නසයි. |
| ලුට | (චු) භාසනෙ, කීමෙහි, ලොටෙති, ලොටයති කියයි |
| ලුටි | (චු) චොරියෙ, සොරකමෙහි, ලුණ්ටෙති ලුණ්ටයති සොරකම් කෙරේ. |
| ලුටි | (භු) මොහෙ, ඇලලීමෙහි, ලොටති, අලලයි |
| ලුටී | (භු) චොරෙ, සොරකමෙහි, ලූණ්ටති, සොරකම් කරයි. |
| ලුඨ | (භු) තාඩනෙ, තැලීමෙහි, ලොඨති, තලයි. |
| ලුඨති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලුඨි, චොරෙ, සොරකම් කිරීමෙහි + ති) කොල්ලකයි. |
| ලුඨි | (භු) ආලස්‍යෙ අලසභාවයෙහි, ලුණ්ඪති, අලසවෙයි. |
| ලුඨි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, ලුණ්ටති, යෙයි. |
| ලුත | (ති) කැපූ, ඡෙදනය කළ. |
| ලුත | (3) කපනලද. |
| ලුත්ත | (ති) ලොප්කළ, මකාදමන ලද |
| ලුත්ත | (3) පැහැර ගත්; ලෝපයට පැමිණ වූ; විනාශ කළ. |
| ලුත්තසමාස | (පු) විභත්ති ලොප් කළ උසමාසය. |
| ලුථි | (භු) පීඩායං පීඩාවෙහි, ලුන්ථති, පීඩාවෙයි කිලුටුවෙයි. |
| ලුද්ද | (ති) කර්කශ රළු. |
| ලුද්ද | (පු) ව්‍යාධයා, වැද්දා, වැදි. |
| ලුද්ද | (3) නපුරු; රෞද්‍ර; (පු) නපුරු මිනිසා; වැද්දා. |
| ලුද්දක | (පු) දඩයම් කරන්නා; වැද්දා. |
| ලුද්දක | (පු) වැද්දා, ව්‍යාධයා. |
| ලුද්ධ | (ති) ලොල් තැනැත්තා, ලොලයා. |
| ලුද්ධ | (පු) වැදි, ව්‍යාධ. |
| ලුද්ධ | (3) මසුරු වූ; ලෝභී වූ. |
| ලුන | (න) සිඳීම, කැපීම. |
| ලුනාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලූ, ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති) කපයි, සිඳියි. |
| ලුනාති | (ලු+නා) කපයි. |
| ලුප | (දි) අදස්සනෙ, නොදැක්මෙහි, ලුම්පති, නොදකියි. |
| ලුප | (රු) නාසෙ, නැසීමෙහි, සිඳීමෙහි, ලුම්පති, සිඳියි, නසයි. |
| ලුබි | (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, ලුම්බෙති, ලුම්බයති, පෙළයි. |
| ලුබි | (භු) පීඩනෙ, පීඩාවෙහි, ලුම්බති, පීඩාවෙයි. |
| ලුබ්භති | (ක්‍රි) (d (දි) ලුභ, ගි‍ඬෙ, ගිජුවීමෙහි + ති) ලොබකරයි ලෝභඋපදවයි. |
| ලුබ්භති | (ලුභ+ය) ආශා කෙරේ; ඇලේ; මසුරු වේ. |
| ලුබ්භන | (න) ආශා කිරීම; ඇලීම. |
| ලුබ්භන | (න) ලෝභවීම, ලෝභකිරීම. |
| ලුභ | (චු) මොහෙ, මුළාවීමෙහි, ලොභති, මුළාවෙයි. |
| ලුභ | (දි) ආලයෙ, ඇලීමෙහි, ලුබ්භති, ඇලෙයි. |
| ලුම්පති | (ක්‍රි) (d (දි) ලුප, අදස්සනෙ, නොපෙනීයාමෙහි + ති) කොල්ලකයි පැහැරගනියි. |
| ලුම්පති | (ලුප+ංඅ) කඩාකයි; පැහැර ගනී; විනාශ කෙරේ. |
| ලුම්පන | (න) කඩා කෑම; පැහැර ගැන්ම; විනාශ කිරීම. |
| ලුම්පන | (න) කොල්ලකා ගැනීම, බලයෙන් පැහැර ගැන්ම. |
| ලුම්පිත | (ති) කොල්ලකන ලද. |
| ලුම්පිත | (3) කඩා කෑ; පැහැර ගත්; විනාශ කළ. |
| ලුම්පිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා කා; පැහැර ගෙන; විනාශ කොට. |
| ලුල | (භු) මොහෙ, ඇලලීමෙහි, ලොලති, කළඹයි. |
| ලුලාය | (පු) මීසරක්, මීහරක්. |
| ලුලිත | (ති) කැලඹුනු, කැලති, මඩවු. |
| ලුස | (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, ලුයෙති, ලුසයති, පෙළයි. |
| ලුළිත | (3) කැළඹුණු. |
| ලූක | (පු) (උලුක) බස්සා. |
| ලූඛ | (ති) රළු, රූක්ෂවස්තු ජීර්‍ණදෙය. |
| ලූඛ | (3) දළ වූ; මෘදු නොවූ; රසවත් නොවූ; රූක්ෂ වූ. |
| ලූඛ පුග්ගල | (පු) රූක්ෂපුද්ගලයා, රළුපුද්ගලයා. |
| ලූඛචීවර | (න) රළුසිවුරු, මෘදුනොවන රළුසිවුරු |
| ලූඛචීවර | (3) දළ සිවුරු ඇති. |
| ලූඛතා | (ඉ) දළ බව; රූක්ෂ බව. |
| ලූඛප්පමාණ | (ක්‍රි) රූක්ෂප්‍ර‍මාණ, රළුගතිය ප්රමාණ කරණ |
| ලූඛප්පසන්ත | (ති) රූක්ෂප්‍ර‍තිපදාවට පහදින්නා. |
| ලූඛාජීවී | (පු) රූක්ෂජීවිකා ඇත්තා, රළුජීවිකා ඇත්තා. |
| ලූඛාජීවී | (3) රූක්ෂලෙස ජීවත් වන්නා. |
| ලූණ | (3) කපාදැමූ; කැපූ. |
| ලූතා | (ඉ) මකුළුවා. |
| ලූතා | (ඉ) මකුළුවා. |
| ලූතිකා | (ඉ) මකුළුවා. |
| ලූන | (ති) කපන ලද, කැපීම. |
| ලූන | (3) කපාදැමූ; කැපූ. |
| ලූයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති) කපයි, සිඳයි. |
| ලූයන | (න) සිඳීම, කැපීම. |
| ලෙඛ | (ති) හසුන්පත, ලිවීම, දඬුආදිය ලියවූ කුඩු. |
| ලෙඛ | (පු) දෙවියා. |
| ලෙඛ | (පු) ලියන්නා. |
| ලෙඛක | (පු) ලියන්නා, ලිපිකරුවා. |
| ලෙඛක | (පු) ලියන්නා. |
| ලෙඛන | (න) ලියමන, ලියවිල්ල. |
| ලෙඛන | (න) ලියුම; ලිවීම. |
| ලෙඛනී | (ඉ) පන්හිඳ; පෑන. |
| ලෙඛනී | (ඉ) පින්සලය, තෙල්කූර, පන්හිඳ, පැන්සලය, පෑන. |
| ලෙඛා | (ඉ) රූල; රේඛාව; ලිපි ශාස්ත්රය; ලියවිල්ල; ලිවීම. |
| ලෙඛා | (ඉ) රෙඛා, ඉරි, ලිවීම. |
| ලෙඛ්‍ය | (න) ලිවීම. |
| ලෙඩ්ඩු | (පු) මැටි කැටය. |
| ලෙඩ්ඩුක | (න) ලෙඩ්ඩු-මැටිකැට. |
| ලෙඩ්ඩුපාත | (පු) මැටි කැටයක් වීසිකළ විට වැටෙන පමණ දුර ප්රමාණය. |
| ලෙණ | (න) ආරක්ෂාව; රක්ෂාස්ථානය; ලෙණ. |
| ලෙණ | (න) නිවන, ගල්ලෙන, සැඟවිය යුතු තැන, |
| ලෙප | (පු) ආලේපය; ගෑම; තැවරීම; බදාම. |
| ලෙප | (පු) ලෙපය, ආලේපය. |
| ලෙපක | (පු) සුධාජීවීහු, ආලේප කරන්නා. |
| ලෙපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලෙප, සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි + ති) සායම් ගෑම, ආලේප කරයි. |
| ලෙපන | (න) ආලේපය, සායම් ආදිය ගෑම. |
| ලෙපන | (න) ගෑම; බදාම ගෑම; විලවුන් ආදියක් තැවරීම. |
| ලෙපෙති | (ලිපි+ණෙ) ගායි; තවරයි; බදාම ගායි. |
| ලෙපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගා; තවරා; බදාම ගා. |
| ලෙපෙය්‍යාදි | (පු) ලිපි ආදිය. |
| ලෙය්‍ය | (න) ලෙවකෑ යුතු දෙය. |
| ලෙය්‍ය | (න) ලෙවිය යුත්ත, ලෙව කෑ යුතු දේ. |
| ලෙය්‍ය | (3) ලෙවකෑ යුතු. |
| ලෙස | (ති) ස්වල්පය, ටික, ඡායාව. |
| ලෙස | (පු) ඉතා ස්වල්පයක්; යන්තම් දෙයක්. |
| ලෙසමත්ත | (ති) ස්වල්පමාත්රය, ඡායාමාත්‍ර‍යක්. |
| ලෙහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිහ, අස්සාදනෙ, රසවිදීමෙහි + ති) ලෙවයි, ලොවියි. |
| ලෙහනීය | (ති) ලෙවියයුත්ත, ලෙවකෑ යුත්ත. |
| ලොක | (චු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, ලොකෙති, ලොකයති, බලයි. |
| ලොක | (චු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි, ලොකෙති, ලොකයති, බබලයි, දිලිසෙයි. |
| ලොක | (පු) ලොව; ලෝකය. |
| ලොක | (පු) ලෝකය, ජගත්, සත්ථාවාසය සත්වයා, විනාසවන ස්වභාව ඇති වස්තුව, ශරීරය. |
| ලොක | (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, ලොකති, බලයි. |
| ලොකක්ඛායිකා | (ඉ) ලෝකයේ අග මුල ගැන කථාව. |
| ලොකක්ඛ්‍යායික | (න) ලෝකය පිළිබඳ කථා, ලෝකසණ්ඨානාදි ප්රවෘත්ති පිළිබඳ කථා. |
| ලොකගරු | (පු) ලෝකෝත්තම, බුදුරජ. |
| ලොකග්ග | (3) ලොවට අග්‍ර වූ; (පු) බුදු රද. |
| ලොකජි | (පු) බුදුරජ. |
| ලොකජින | (පු) මුනීන්ද්‍ර, බුදුරජ. |
| ලොකජෙට්ඨ | (පු) ලෝකශ්‍රේෂ්ඨ, බුදුරජ. |
| ලොකතන්ති | (ඉ) ලොකප්‍රවේණිය, ලොකසම්මතය. |
| ලොකති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලොක, දස්සනෙ, දැකීමෙහි + ති) දකියි. |
| ලොකත්තය | (පු) ලෝකත්‍ර‍ය, ත්‍රිවිධලෝකය. |
| ලොකත්තයවිදූ | (පු) ත්‍රිවිධ ලෝකය දත් තැනැත්තා. |
| ලොකදීප | (පු) ලෝකප්‍ර‍දීපය, බුදුරජ. |
| ලොකධම්ම | (පු) ලෝකස්වභාව, අෂ්ටලෝක ධර්මය, ලෝකධර්‍මය. |
| ලොකනාථ | (පු) බුදු රද. |
| ලොකනාථ | (පු) ලොකගරු, බුදුරජ, ලොකුත්තම, ලොක නායක. |
| ලොකනායක | (පු) බුදු රද. |
| ලොකනායක | (පු) ලෝකනායක. |
| ලොකනිරොධ | (පු) නිවන; ලෝකයාගේ විනාශය. |
| ලොකනිරොධ | (පු) ලෝකනිරොධය, නිවන. |
| ලොකනිස්සරණ | (න) ලෝකයෙන් එතෙරවීම, නිවන. |
| ලොකන්ත | (පු) ලෝකයාගේ කෙළවර, නිවන. |
| ලොකන්ත | (පු) ලෝකයේ කෙළවර. |
| ලොකන්තගු | (න) ලෝකයේ කෙළවරට ගිය. |
| ලොකන්තඤ්ඤ | (පු) ලෝකයේ කෙළවරට ගිය තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| ලොකන්තර | (න) අන්‍ය ලෝකය. |
| ලොකන්තර | (න) ලෝකයන්ගේ අතරේ පිහිටි අවකාශය. |
| ලොකන්තරික | (න) චක්‍රවාට තුණක් එක්වූ තැන පිහිටන අන්ධකාරයෙන් පිරුණු දුක් බහුල එනම් නිරය. |
| ලොකන්තරික | (3) ලෝකයන්ගේ අතරෙහි වූ. |
| ලොකපජ්ජොත | (පු) ලෝකප්‍ර‍දීපය, බුදුරජ. |
| ලොකපාල | (පු) ලෝකාරක්ෂාව, ලොවරැකීම. |
| ලොකපාල | (3) ලොව රකින්නා. |
| ලොකපාලක | (3) ලොව රකින්නා. |
| ලොකපාලධම්ම | (පු) ලොව ආරක්ෂාකරණ ධර්ම, හිරිඔතප් දෙක, ලජ්ජා භය දෙක. |
| ලොකබන්ධු | (පු) ලෝකගුරු, බුදුරජ. |
| ලොකබ්‍යූහ | (න) ලෝකය පිළියෙළ කිරීම, ලෝක පෙළපාළිය. |
| ලොකබ්‍යූහා | (පු) දේව විශේෂයක්. |
| ලොකවජ්ජ | (න) ලෝකයාගේ පිළිගත් වරද. |
| ලොකවජ්ජ | (න) ලෝකවද්‍ය, ලෝකයෙන් වන වරද, සාමාන්‍ය වරද. |
| ලොකවට්ට | (න) සංසාර වෘත්තය. |
| ලොකවිදූ | (පු) ලෝකඥ, ලෝකය දත් තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| ලොකවිවරණ | (න) එනම් ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍යය, යමාමහපෙළහර. |
| ලොකවිවරණ | (න) නොයෙක් ලෝකයන් පෙන්වන ප්‍රාතිහාර්යය. |
| ලොකවොහාර | (පු) ලෝ වැසියන්ගේ ව්‍යවහාරය. |
| ලොකවොහාර | (පු) ලෝකයෙහි ව්‍යවහාරය. |
| ලොකාධිප | (පු) ලොවට අධිපතියා. |
| ලොකාධිපච්ච | (න) ලොවට අධිපති බව. |
| ලොකාධිපතෙය්‍ය | (ති) ලෝකාධිපතිභාවය. |
| ලොකානුකම්පා | (ඉ) ලෝ වැසියන්ට අනුකම්පාව. |
| ලොකාමිස | (න) ලෝකයාගේ පස්කම් රසයට හේතුවන දේ. |
| ලොකායත | (න) විතණ්ඩශාස්ත්‍ර‍ය. |
| ලොකායත මහාපුරිසලක්ඛණ | (න) ලෝකායත ශාස්ත්රය හා මහාපුරුෂ ලක්ෂණ ප්රකාශ ශාස්ත්රය. |
| ලොකායතික | (ති) විතණ්ඩ වාදයට අයත්, එනම් දර්‍ශනයට අයිති. |
| ලොකායතික | (3) පරලොවක් නැත යන විතණ්ඩවාදය පිළිගත් අය. |
| ලොකික | (3) ලෝකයට අයත්; ලෞකික වූ. |
| ලොකිය | (ති) ලෞකික, ලෝකයට අයත්, ක්ලේශ නිරොධය හැර අවශේෂ ලෝකය පිළිබඳ සියල්ල. |
| ලොකිය | (3) ලෝකයට අයත්; ලෞකික වූ. |
| ලොකිස්සර | (පු) බ්රහ්මයා; ලෝකාධිපතියා. |
| ලොකුත්තර | (පු) ලෝකොත්තර, පෘථග්ජන ලෝකයෙන් එතරව පැවති, ලෝකයෙන් උසස්ව පැවති ධර්මය. |
| ලොකුත්තර | (3) ලොව ඉන් මවා සිටි; ලෝකෝත්තර. |
| ලොකුත්තරදායාද | (පු) ලෝකොත්තර දෑවැද්ද, නිවන. |
| ලොකුත්තරධම්ම | (පු) ලෝකොත්තර ධර්මය, නිර්‍වාණධර්‍මය. |
| ලොකෙය | (පු) බ්රහ්මයා; ලෝකාධිපතියා. |
| ලොකෙස | (පු) ලෝකේශ්වර, බුදුරජ. |
| ලොච | (චු) බැබලීමෙහි, ලොචෙති, ලොචයති, බබලයි. |
| ලොච | (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, ලොචති, දකියි, ලොචනං. |
| ලොච | (භු) දස්සනෙ, දැකීමෙහි, ලොචෙති, ලොචයති, දකියි. |
| ලොචක | (3) බලන්නා. |
| ලොචන | (න) ඇස; බැලීම. |
| ලොචන | (න) දැකීම, ඇස, ප්රඥාව. |
| ලොටණ | (න) සෙලවීම, අවුල්කිරීම. |
| ලොණ | (න) ලවණ, ලුණු. |
| ලොණ | (න) ලුණු. |
| ලොණකාර | (3) ලුණු සාදන්නා. |
| ලොණධූපන | (න) කුළුබඩු යොදා රසකිරීම. |
| ලොණධූපන | (න) ලුණුදමා රසවත් කිරීම. |
| ලොණඵල | (න) ලුණුපුපුර. |
| ලොණඵල | (න) ස්වාභාවික ලුණු. |
| ලොණම්බිල | (න) ලුණු සහ ඇඹුල්. |
| ලොණසක්ඛර | (න) ලුණු ගල. |
| ලොණසක්ඛරා | (ඉ) ලුණු කැටය. |
| ලොණසක්ඛරා | (ඉ) ලුණු පුපුරා. |
| ලොණසොවීරත | (න) ලුණු සහිත ඇඹුල් කැඳ. |
| ලොණි | (ඉ) කලපුව. |
| ලොණික | (පු) ලුණු ඇති, ලුණු සහිත. |
| ලොණිය | (පු) ලොණික. |
| ලොද්ද | (පු) ලොත්. |
| ලොප | (පු) මැකීම; විනාශය. |
| ලොප | (පු) ලෝපය, මැකීම, අභාවයට යාම. |
| ලොභ | (පු) ආශාව; තෘෂ්ණාව; ලෝභය. |
| ලොභ | (පු) ලොබ, ලෝභය. |
| ලොභධම්ම | (පු) ලෝභ ස්වභාවය, ලෝභය. |
| ලොභන | (න) ලොබකිරීම, ලෝභය. |
| ලොභන | (න) ලෝභ කිරීම. |
| ලොභනීය | (පු) ලෝභකටයුතු, ලොභනෙය්‍ය. |
| ලොභනීය | (3) ආශා උපදවන; ආශාකළ යුතු. |
| ලොභන්‍යෙ | (පු) ලෝභනීය, ලෝභ කටයුතු. |
| ලොභමූලක | (න) ලෝභය මුල්කොට ඇති, ලෝභය ප්රධාන කොට. |
| ලොභමූලක | (3) ලෝභය මුල්කොට ඇති. |
| ලොම | (න) මයිල් ගස; ලොම් ගස. |
| ලොම | (න) රොමය, මයිල්. |
| ලොමක | (න) රෝමය, මයිල්, ලොම්. |
| ලොමක | (3) ස ලොම් ඇති. |
| ලොමකූප | (න) රොමකූප, ලොම් පිහිටි සිදුරු. |
| ලොමකූප | (පු) ලොම් ගස පිහිටි වළ. |
| ලොමස | (න) ලොම්සහිත, මෘදු. |
| ලොමස | (3) ලොම් බහුල කොට ඇති. |
| ලොමසපාණක | (පු) දළබුවා. |
| ලොමසපාණක | (පු) බූපණුවා. |
| ලොමහට්ඨ | (පු) රොමොද්ගමය, ලොමු දැහැගැන්ම. |
| ලොමහට්ඨ | (3) ලොම් කෙළින් සිටි; ලොමුදැහැගත්. |
| ලොමහංස | (පු) ලොම් කෙළින් සිටීම; ලොමුදැහැගැන්ම. |
| ලොමහංසන | (න) රොමොද්ගමය, ලොමු දැහැගැනීම. |
| ලොමහංසන | (න) ලොම් කෙළින් සිටීම; ලොමු දැහැගැන්ම. |
| ලොමී | (පු) ලොම් ඇත්තා, ලොම් සහිතයා. |
| ලොල | (ති) ලොල්, ගිජු, කෑදර, සොඬ. |
| ලොල | (පු) ලොල් තැනැත්තා, චඤ්චල දෙය. |
| ලොල | (3) බලවත් ආශා ඇති; ලොල් වූ. |
| ලොලතා | (ඉ) ඉතා ඇලුණු බව; ලොල් බව. |
| ලොලතා | (ඉ) ලොල්බව. |
| ලොලිත | (ති) සෙලවුනු, කැළඹුනු. |
| ලොලුප | (පු) අධික තෘෂ්ණා ඇත්තා. |
| ලොලුප | (3) ආශා බහුල වූ. |
| ලොලුප්ප | (න) ආශා බහුල බව; ලොල් බව. |
| ලොලුප්පන | (න) ලොල්බව. |
| ලොලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලුල, මද්දනෙ, මැඩීමෙහි + ණෙ + ති) සොලවයි, මඩවයි. |
| ලොලෙති | (ලුල+ණෙ) කලඹයි; සොලවයි. |
| ලොහ | (න) ලෝහ වර්ගය. |
| ලොහ | (පු) - (න) යකඩ, අගිල්. |
| ලොහකටාහ | (පු) තාච්චිය; ලෝහයෙන් තැනූ කටාරම. |
| ලොහකාර | (පු) ලෝකුරුවා; ලෝහ වැඩ කරන්නා. |
| ලොහකාරක | (පු) කඹුරා. |
| ලොහකුම්භි | (ඉ) ලොහොකුඹු නිරය. |
| ලොහකුම්භි | (ඉ) ලෝහමය සැළිය. |
| ලොහගුළ | (පු) ලොහො ගුළිය. |
| ලොහගුළ | (පු) ලෝහ පිඬ. |
| ලොහජාල | (න) ලොහොදැල. |
| ලොහථාලක | (පු) ලොහො තලිය. |
| ලොහථාලක | (පු) ලොහොසැළිය. |
| ලොහපාසාද | (පු) ලොහො උළින් සෙවිලි කළ මහා ප්‍රාසාදය. |
| ලොහපාසාද | (පු) ලෝහයෙන් කළ ප්‍රාසාදය. |
| ලොහපිට්ඨ | (පු) ලෝතුඩුවා. |
| ලොහභණ්ඩ | (න) ලෝහයෙන් තැනූ බඩු. |
| ලොහභෙද | (පු) ලෝහවිශේෂ, ලෝහජාති. |
| ලොහමය | (3) ලෝහයෙන් තැනූ. |
| ලොහමාසක | (න) කුඩා තඹ කාසියක්. |
| ලොහමාසක | (පු) තඹකාසිය. |
| ලොහමුග්ගර | (න) ලෝහොමුගුර, යකඩ මුගුර. |
| ලොහරූප | (න) තඹ හා බෙලෙක් මිශ්‍ර‍ණයෙන් කළ ප්රතිමාව. |
| ලොහවාරක | (න) ලෝහමය දිය බඳුන, දිය වත්කරණ ලෝහ සැළිය. |
| ලොහසලාක | (ඉ) තඹකූර. |
| ලොහිත | (න) ලේ, රුධිරය, රත. |
| ලොහිත | (න) ලේ. |
| ලොහිත | (පු) රතු පැහැය. |
| ලොහිත | (3) රතු පැහැති; ලේ පැහැති. |
| ලොහිතක | (න) ලෝහිතවර්‍ණ ඇති, රතු පැහැති. |
| ලොහිතක | (3) රතු පැහැති. |
| ලොහිතකසිණ | (න) ලෝහිතවර්‍ණය අරමුණු කොට වඩන එනම් කසිණය. |
| ලොහිතක්ඛ | (3) රතු ඇස් ඇති. |
| ලොහිතඞ්ක | (පු) පද්මරාගය; රතු මැණික. |
| ලොහිතඞ්ක | (පු) පියුම්රාමිණී, පද්මරාග මැණික. |
| ලොහිතචන්දන | (න) රත් සඳුන්. |
| ලොහිතචන්දන | (න) රත්සඳුන්, කොකුම්. |
| ලොහිතපක්ඛන්දිකා | (ඉ) ලේ අතීසාරය. |
| ලොහිතපක්ඛන්දිකා | (ඉ) ලේ අතීසාරය. |
| ලොහිතභක්ඛ | (3) ලේ අනුභව කරන. |
| ලොහිතහොම | (න) දකුණු දසරුවෙහි ලේ ගෙන කරන ලෝහිත හෝමය. |
| ලොහිතාදි | (පු) රක්තාදිවර්‍ණණය. |
| ලොහිතුප්පාද | (පු) ලේ ඉපදවීම, ලේ සෙලවීම, පඤ්චානන්තරිය කර්මය. |
| ලොහිතුප්පාදක | (3) බුදු සිරුරෙන් ලේ නික්ම වන්නා. |
| ව | ඉව - එව යන නිපාතයන්ගේ මුලකුරු මැකී ව කාරය පමණක් බොහෝ තැන දක්නා ලැබේ වා නිපාතය හ්රස්ව වීමෙන් ද ඇතැම් තැනක ව කාරය පෙනේ. |
| වක | (පු) කොක්නාවා, වෘකයා. |
| වක | (පු) වෘකයා. |
| වක | (භු) ගාහෙ, ගැණීමෙහි, වකති, ගණියි. |
| වක | (භු) සොභා නාසෙසු, සොභාවෙහි හා නැසීමෙහි, වකති, බබලයි, නසයි. |
| වකධූප | (පු) සරළද්‍ර‍ව. |
| වකි | (භු) කුටිලෙ, කුටිල ගමනෙහි, වඞ්කති වක්වයෙයි. |
| වකි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වඞ්කති යෙයි. |
| වකුල | (පු) මූනමල් ගස. |
| වක්ක | (චු) තාසෙ, තැතිගැනීමෙහි, වක්කෙති, වක්කයති, තැතිගනී. |
| වක්ක | (ති) වකුගඩුව, කුටිල, ඇද දේ. |
| වක්ක | (න) වකුගඩුව. |
| වක්ක පඤ්චක | (න) වක්කය පස්වෙනි කොට ඇති, පිළිකුල් භාවනාවෙහි, “මංසං නහාරු අට්ඨි අට්ඨිමිඤ්ජාවක්කං” යන පඤ්චකය. |
| වක්කඞ්ග | (පු) වක්වූ අවයව ඇත්තා, පක්ෂියා. |
| වක්කල | (න) පට්ටා වලින් වියූ වස්ත්රය; වැහැරි. |
| වක්කල | (න) රිටි සුඹුලු. |
| වක්කලක | (පු) රිටිසුඹුලු වලින් සෑදූ ඇඳුම් අදින්නා, තාපස වර්ගයක්. |
| වක්කලි | (පු) එනම් භික්ෂුව. |
| වක්කලික | (3) වල් කල හෙවත් වැහැරි සිවුරු දරන්නා. |
| වක්කලී | (3) වල් කල හෙවත් වැහැරි සිවුරු දරන්නා. |
| වක්ඛති | (ක්‍රි) (භු) වව, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති) කියයි. |
| වක්ඛති | කියන්නේය. |
| වඛි | (භු) සඞ්කායං, සැකකිරීමෙහි, වඞ්ඛති, සැකකරයි. |
| වගි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වඞ්ගති, යෙයි. |
| වග්ග | (පු) වර්ගය. |
| වග්ග | (පු) සමානයන්ගේ සමූහය, පඞ්ක්තිය, කැලෑසිය. |
| වග්ග | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වග්ගති, යෙයි, වග්ගො. |
| වග්ග | (3) භේද වූ; (පු) කොටස; පරිච්ඡේදය; භේද වූ කොටස. |
| වග්ගකම්ම | (න) වර්ග වර්ගව ක්‍රියා කිරීම. |
| වග්ගති | (ක්‍රි) (d) (භු) වග්ග, ගමනෙ, යෑමෙහි + ති) ගියේ ය) |
| වග්ගබන්ධන | (න) ඇලුණු; සමූහයක් වීම. |
| වග්ගබන්ධන | (න) පඞ්ක්ති බන්ධනය, කාණ්ඩ කාණ්ඩවීම. |
| වග්ගවාදක | (පු) සමගිය බිඳීමට සුදුසු වචන කීම. |
| වග්ගාරාම | (පු) වර්‍ගයෙහි ඇලීම. |
| වග්ගික | (ති) වර්ගයට අයත්, කොටසට ඇතුළත්, වග්ගිය. |
| වග්ගිය | (ති) වග්ගික, වර්ගයට අයිති, ඡබ්බග්ගික. |
| වග්ගිය | (3) කොටසෙහි වූ. |
| වග්ගු | (න) සුන්දර, දක්ෂ, අභිරූප, මධුර, සිනිඳු, සොභන. |
| වග්ගු | (3) මනොඥ වූ; සිත් කලු වූ. |
| වග්ගුලි | (ඉ) කොටකන් වවුලා; වවුලා. |
| වග්ගුලි | (පු) වවුලා. |
| වග්ගුවද | (3) සිත් කලු වචන කියන. |
| වඞ්ක | (ති) වක්වූදෙය, කුටිල, බිලීකටුව. |
| වඞ්ක | (න) බිලිය; බිලී කටුව. |
| වඞ්ක | (පු) බිලිකොක්ක, එනම් පර්වතය. |
| වඞ්ක | (3) අසත්‍ය වූ; කපටි වූ; නැමුණු; වක් වූ. |
| වඞ්කක | (න) කුඩා ළමයින් සෙල්ලම් කරන නගුල, කුඩා නගුලෙන් සෙල්ලම් කිරීම, එයින් සීසෑම. |
| වඞ්කඝස්ත | (3) බිලිය ගිලගත් (මාළුවා). |
| වඞ්කතා | (ඉ) ඇද බව; කපටි බව; වක් බව. |
| වඞ්කදාඨ | (පු) නැමුණු දළ ඇත්තා, ඌරා. |
| වඞ්කෙය්‍ය | (ති) ඇද සහිත වූ, දෑකැත්ත වැනි. |
| වඞ්ග | (පු) එනම් ජනපදය, වංගදේශය, එනම් රෝගයක්. |
| වඞ්ග | (පු) බෙංගාලය; වංග දේශය. |
| වච | (න) වචනය. |
| වච | (පු) වචනය. |
| වචන | (න) කීම; වචනය. |
| වචන | (න) චුතවීම, මරණය. |
| වචනකර | (3) කී දෙය කරන. |
| වචනක්ඛම | (3) කී දෙය ඉවසන. |
| වචනත්ථ | (පු) වචනයේ තේරුම. |
| වචනපථ | (පු) කීමේ පිළිවෙළ. |
| වචනීය | (3) අවවාද කළ යුතු; කිය යුතු. |
| වචා | (ඉ) වදකයා. |
| වචී | (ඉ) කථාව. |
| වචීකම්ම | (න) වචනයෙන් කරන දෙය. |
| වචීගුත්ත | (3) වචනය රකින; හික්මුණු කථා ඇති. |
| වචීදුච්චරිත | (න) බොරු කීමේ ආදී වචනයෙන් කරන පව. |
| වචීපරම | (3) කීමෙහි පමණක් දක්ෂයා. |
| වචීභෙද | (පු) කථා කිරීම; වචන පිට කිරීම. |
| වචීවිඤ්ඤත්ති | (ඉ) වචනයෙන් ඇඟවීම. |
| වචීසංඛාර | (පු) වචන කීමට උපකාරවන විතර්කාදිය. |
| වචීසමාචාර | (පු) යහපත් කථාව. |
| වචීසුචරිත | (න) වචනයෙන් කරන යහපත; සත්‍යකථාදිය. |
| වච්ච | (චු) අජ්ඣයනෙ, හැදෑරීමෙහි, වච්චෙති, වච්චයති, හදාරයි. |
| වච්ච | (න) අශුචි; මල. |
| වච්ච | (පු) අමෙධ්‍යය, අසුචි, රූපය, පුරිෂමලය. |
| වච්ච | (භු) ඔභාසෙ, බැබලීමෙහි. |
| වච්චකුටි | (ඉ) වැසිකිළිය. |
| වච්චකුටී | (ඉ) වැසිකිළිය, වර්‍චශ්කූපය, මල පහරණ තැන. |
| වච්චකුප | (න) වච්චකුටිය, වැසිකිළිවල. |
| වච්චකූප | (පු) අශුචිවළ. |
| වච්චට්ඨාන | (න) වර්‍චස්ථානය, මල පහකරණ තැන. |
| වච්චදොණි | (ඉ) මළ මුත්‍ර කිරීමට පාවිච්චි කරන භාජනය. |
| වච්චමග්ග | (පු) මල මාර්ගය. |
| වච්චවග්ග | (පු) මල මාර්ගය. |
| වච්චසොධක | (පු) අසුචි ගෙන යන්නා. |
| වච්චසොධක | (පු) කසල සුද්ධකරන්නා. |
| වච්ඡ | (පු) පැටියා; වස්සා. |
| වච්ඡ | (පු) වස්සා, පැටියා. |
| වච්ඡක | (පු) කෙළිඳගස, වත්සක. |
| වච්ඡක | (පු) පැටියා; වස්සා. |
| වච්ඡකසාලා | (ඉ) වසු ශාලාව, වස්සන් බඳින මඩුව. |
| වච්ඡකාමා | (ඉ) වස්සා කෙරෙහි ගිජුවූ දෙන, වච්ඡගිද්ධිනී. |
| වච්ඡගිද්ධ | (3) පැටියා කෙරෙහි ඇලුණු. |
| වච්ඡගිද්ධිනී | (ඉ) වස්සා කෙරෙහි ගිජුවූ දෙන, වච්ඡකාමා. |
| වච්ඡතර | (පු) ගොන් නාම්බා; ලොකු වස්සා. |
| වච්ඡතර | (පු) නාඹුවස්සා, නාම්බා. |
| වච්ඡතරී | (ඉ) නෑම්බී; වැස්සී. |
| වච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, නිවාසෙ, වැසීමෙහි + ති) වසයි. |
| වච්ඡති | වසන්නේය. |
| වච්ඡනාභ | (පු) විෂභේදයක්, වච්චනාවි. |
| වච්ඡර | (න) අවුරුද්ද. |
| වච්ඡර | (න) වත්සරය, අවුරුද්ද, සංවච්ඡර. |
| වච්ඡර | (පු) අවුරුද්ද. |
| වච්ඡල | (පු) සෙනේ ඇත්තා, ස්නෙහ ඇත්තා. |
| වච්ඡල | (3) ආලය කරන. |
| වච්ඡලා | (ඉ) වස්සා කෙරෙහි ගිජුවූ දෙන. |
| වච්ඡු | (භු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි. |
| වච්ඡුරිත | (ති) බබලනලද, දිලිසෙනලද. |
| වඡි | (භු) ඉච්ඡායං, කැමතිවීමෙහි, වඤ්ඡති, කැමතිවෙයි. |
| වජ | (චු) පරියෙසනාදිසු, සෙවීම් ආදියෙහි, වජ්ජෙති, වජ්ජයති, සොයයි, සකස් කරයි. |
| වජ | (න) ගොවුද, ගාල. |
| වජ | (පු) ගවාදීන්ගේ වාසස්ථානය; ගාල. |
| වජ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වජති, යෙයි. |
| වජති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ, ගතියං, යෑමෙහි + ති) යෙයි, ගමනය කෙරෙයි. |
| වජති | (වජ+අ) ගමන් කරයි. |
| වජති | (වජ+අ) යයි. |
| වජන | (න) යාම, ගමන. |
| වජන්ත | (3) යන; යමින්. |
| වජිර | (න) දියමන්තිය, මැණික් විදිනා කටුව, වජ්‍රායුධය. |
| වජිර | (න) දියමන්තිය; වජ්‍රායුධය; හෙණපහර. |
| වජිර දුම | (පු) සීනුක් ගස. |
| වජිර විමුක්ති | (ඉ) බුදුරජ. |
| වජිරපාණි | (පු) වජ්‍රායුධයක් අතේ ඇත්තා, ශක්රයා. |
| වජිරපාණී | (පු) වජ්‍රායුධය ඇත්තා; ශක්රයා. |
| වජිරමෙත්තාබල | (පු) වජ්‍රෑපම මෛත්‍රී ඇත්තා, බුදුරජ. |
| වජිරහත්ථ | (පු) වජ්‍රායුධය ඇත්තා; ශක්රයා. |
| වජිරායුධ | (පු) වජිරපාණියා, ශක්රයා. |
| වජිරාවුධ | (පු) වජ්‍රායුධය ඇත්තා; ශක්රයා. |
| වජිරූපම | (පු) විදුරට සමාන, දියමන්තියක් වැනි. |
| වජ්ජ | (චු) වජ්ජනෙ, හැරීමෙහි, වජ්ජෙති, වජ්ජයති, හරියි. |
| වජ්ජ | (න) කියයුතු දෙය; තූර්යභාණ්ඩය; දුරුකළයුතු දෙය; දෝෂය. |
| වජ්ජ | (න) වද්‍යාය, දෝෂය, වැරැද්ද. |
| වජ්ජ | (3) කියයුතු. |
| වජ්ජ භෙරී | (ඉ) වද බෙරය, වරද කළවුන්ට නින්දා එළවන පිණිස ගසනු ලබන බෙරය. |
| වජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (චු) වජ්ජ, වජ්ජනෙ, හෑරීමෙහි + ති) හරියි, බැහැර කෙරෙයි. |
| වජ්ජන | (න) දුරුකිරීම. |
| වජ්ජන | (න) හැරීම, දුරු කිරීම, වාද්‍යාය, වාදනය. |
| වජ්ජනීය | (ති) බැහැර කටයුතු, ඉවත් කටයුතු. |
| වජ්ජනීය | (3) දුරු කළ යුතු. |
| වජ්ජා | කියන්නේය. |
| වජ්ජා වජ්ජ | (න) (වජ්ජ + අවජ්ජ) කුදු මහත් වරද, ලොකු කුඩා දෝෂ. |
| වජ්ජි | (පු) එනම් රට, වැදෑ රට. |
| වජ්ජි | (පු) ලිච්ඡවියා; වැදෑරට වැසියා. |
| වජ්ජිත | (ති) දුරු කළ, පහරණ ලද, බැහැර කළ. |
| වජ්ජිත | (3) දුරු කළ; හැරදැමූ. |
| වජ්ජිතබ්බ | (3) දුරුකළ යුතු. |
| වජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) දුරුකොට. |
| වජ්ජෙති | (වජ+ණෙ) අත්හරියි; දුරු කරයි. |
| වජ්ජෙතුං | (නි) දුරු කරන්ට. |
| ව‍ජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| වජ්ජෙන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| වජ්ඣ | (ති) වරද, හිස කැපීමට සුදුසු වරද ඇත්තා. |
| වජ්ඣ | (3) වධයට පැමිණ වියයුතු. |
| වජ්ඣ ඝාතක | (පු) හිස ගසා දමා නැසීමට සුදුසු වරද ඇත්තා. |
| වජ්ඣප්පත්ත | (3) දඬුවම් ලැබීමට නියමිත වූ; වධයට පත්. |
| වජ්ඣභෙරී | (ඉ) මරණයට පමුණුවන බව දක්වන බෙර හඬ; වද බෙරය. |
| වඤචක | (3) වංචාකාරයා. |
| වඤචන | (න) රැවටීම; වඤ්චාකිරීම. |
| වඤචනා | (ඉ) රැවටීම; වඤ්චාකිරීම. |
| වඤචනික | (3) වඤ්චා කරන්නා. |
| වඤචිත | (3) රවටනු ලැබූ; වඤ්චාකළ. |
| වඤචෙති | (වඤච+ණෙ) රවටයි. |
| වඤචෙති | (වඤච+ණෙ) වඤචා කරයි. |
| වඤචෙතුං | (නි) රවටන්ට. |
| වඤචෙතුං | (නි) වඤ්චා කරන්ට. |
| වඤචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වඤචා කොට. |
| වඤචෙන්ත | (3) වංචා කරන; වංචා කරමින්. |
| වඤජුල | (පු) හෝපලු ගස. |
| වඤඣ | (3) දරුවන් හෝ ගෙඩි නො උපදවන; නිෂ්ඵල; වඳ වූ. |
| වඤඣා | (ඉ) වඳ ස්ත්රී. |
| වඤ්ච | (චු) වඤ්චනෙ, රැවටිල්ලෙහි, වඤ්චෙති, වඤ්චයති, රවටයි, වඤ්චා කරයි. |
| වඤ්චක | (පු) වඤ්චාකාරයා, හිවලා, නරියා. |
| වඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (චු) වඤ්ච, වඤ්චනෙ, වංචා කිරීමෙහි + ති) වඤ්චා කරයි, රවටයි. |
| වඤ්චන | (න) වඤ්චාව, රැවටිල්ල. |
| වඤ්චනික | (පු) වඤ්චා කටයුතු, රැවටිය යුතු. |
| වඤ්චනීය | (ති) වඤ්චනික, රැවටිය යුතු. |
| වඤ්චිත | (ති) වඤ්චා කළ, රවටන ලද. |
| වඤ්චු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වඤ්චති, යෙයි. |
| වඤ්ජුල | (පු) හෝපලු ගස, හොමු වඟු |
| වඤ්ජ්ඣ | (ති) වඳ, පල රහිත, පල හට නොගන්නා වෘක්ෂය. |
| වඤ්ජ්ඣා | (ඉ) වඳී, වඳ ස්ත්රිය. |
| වට | (චු) ගන්ථනෙ, ග්‍රන්ථනයෙහි, ගන්ථෙති, ගන්ථයති, ගොතයි. |
| වට | (චු) භාජෙ, බෙදීමෙහි, වටෙති, වටයති, බෙදයි. |
| වට | (පු) නුග ගස. |
| වට | (පු) නුග රුක. |
| වට | (භු) පරිභවෙ, පරිභවයෙහි, වටති, පරිභව කරයි. |
| වට | (භු) භාජෙ, බෙදීමෙහි, වටති, බෙදයි. |
| වට | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, වටති, වෙළයි. |
| වටක | (න) කර්‍ණාභරණයක්, වටංසකය, වටවූ දෙය. |
| වටච්ඡාය | (ඉ) නුගරුක් සෙවන, මුදුන් මල්කඩ. |
| වටරුක්ඛ | (පු) නුග ගස. |
| වටංසක | (න) හිස පළඳින මල්දම, මුදුන් මල්කඩ, අවතංසකය. |
| වටංසක | (පු) මුදුන් මල්කඩ; හිසේ පලඳින මාලාව. |
| වටාකාරී | (ඉ) නැව් අවයවයක්. |
| වටුම | (න) මාර්ගය, කුශලාකුශල කර්ම, වෘත්තය, වට දෙය. |
| වටුම | (න) මාර්ගය. |
| වට්ට | (ති) වැටුප්, ත්‍රෛභූමක සංසාර ප්රවෘත්තිය, කම්වට කෙලෙස්වට විවට යන තුණ, වටකුරු දෙය. |
| වට්ට | (න) රවුම; වළල්ල. |
| වට්ට | (පු) රවුම; වළල්ල. |
| වට්ට කථා | (ඉ) සංසාර වෘතය පිළිබඳ කථා. |
| වට්ට දුක්ඛ | (ති) වෘත්ත දුඃඛය, සංසාර දුඃඛය. |
| වට්ට පටිඝාත | (ති) වෘත්තය නැසීම. |
| වට්ට විවට්ට | (න) වට විවට, ත්‍රෛභූමක සංසාර ප්රවෘත්තිය හා නිර්වාණය. |
| වට්ටක | (න) අත් කරත්තය; පෙරළිය හැකි දෙය. |
| වට්ටක | (පු) වටු පක්ෂියා, තිත්තරයා, තිත් වටුවා. |
| වට්ටකා | (ඉ) වටුවා. |
| වට්ටති | (ක්‍රි) (d) (භු) වට්ට, ආවත්තනෙ, වැටීමෙහි + ති) වටී, සුදුසුයි, සෑහෙයි. |
| වට්ටති | (වට්ට+අ) යෝග්‍ය වේ; වටී; සුදුසු වේ. |
| වට්ටන | (න) පෙරළී යාම; පෙරළීම. |
| වට්ටන | (න) වර්‍තන, පෙරළීම, පරිවර්තණය, කරකැවීම. |
| වට්ටනාවලි | (ඉ) නවගුණවැල, ශුද්‍රාෂ්ටක වැල. |
| වට්ටනී | (ඉ) මුද්ද, රවුම, බෝලය. |
| වට්ටභය | (න) වෘත්ත භය, සසර බිය. |
| වට්ටානුගත | (ති) වෘත්තය අනුව එන ලද, සසර අනුව එන ලද. |
| වට්ටි | (ඉ) ගැට්ට; ගුළිය; පහන් වැටියක් සේ දික්කොට එතූ දෙය; වාටිය; වැටිය. |
| වට්ටි | (ඉ) වැටිය, පහන් තිරය, පත්තවට්ටි, පාත්‍රයෙහි මුව විට, චක්කවට්ටි, චක්කවත්ති ප්රවෘත්තිය. |
| වට්ටිකා | (ඉ) ගැට්ට; ගුළිය; පහන් වැටියක් සේ දික්කොට එතූ දෙය; වරපට; වැටිය; වැටිය; වැටිය; සම්පටිය. |
| වට්ටිකා | (ඉ) වෘත්තිකා, වැටිය. |
| වට්ටුල | (ති) වට දෙය. |
| වට්ටුල | (3) රවුම්; වටකුරු. |
| වට්ටූපච්ඡෙද | (පු) සංසාර වෘත්තය සිඳීම. |
| වට්ටෙති | (වට්ට+ණෙ) ඔතයි; කරකවයි; ගුළි ගසයි; පෙරළයි; වැටි ගයසි. |
| වට්ටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගුළි ගසා; පෙරළා. |
| වට්ටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැටි ගසා. |
| වට්ඨ | (ති) වර්ෂා කළ, වසින ලද. |
| වට්ඨ | (3) තෙමුණු; වර්ෂා කාලය. |
| වට්ඨර | (3) තර වූ; ස්ථූල වූ. |
| වඨ | (භු) ථූලෙ, ස්ථූල බැව්හි, වඨති, ස්ථූල වෙයි, වඨරො. |
| වඨ | (භු) සහචාරෙ, සමග හැසිරීමෙහි, වණ්ඨති, එක්ව හැසිරෙයි. |
| වඨර | (ති) සම්පූර්‍ණණ දෙය, පිරිපුන් දෙය. |
| වඩි | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි. |
| වඩ්ඪ | (චු) විකිරණෙ, විසුරුවීමෙහි, වඩ්ඪෙති, වඩ්ඪයති, විසුරුවයි. |
| වඩ්ඪ | (භු) වඩ්ඪමානෙ, වැඩීමෙහි, වඩ්ඪති, වැඩෙයි. |
| වඩ්ඪ | (3) දියුණු කරන; වඩන. |
| වඩ්ඪක | (පු) වඩුවා, තච්ඡකයා. |
| වඩ්ඪක | (3) දියුණු කරන; වඩන. |
| වඩ්ඪකී | (පු) නිර්මාණ ශිල්පියා; වඩුවා. |
| වඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d) (භු) වඩ්ඪ, වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි + ති) වැඩෙයි. |
| වඩ්ඪති | (වඩ්ඪ+අ) අභිවෘද්ධියට පැමිණේ; දියුණු වේ; වැඩේ. |
| වඩ්ඪන | (න) දියුණු වීම; වැඩීම. |
| වඩ්ඪන | (න) වැඩීම, අභිවෘද්ධිය. |
| වඩ්ඪනක | (පු) වැඩීම, වඩ්ඪන. |
| වඩ්ඪනක | (3) ආහාරාදිය ගෙනැවිත් දී සේවය කරන; වැඩි කරන. |
| වඩ්ඪන්ත | (3) වැඩෙන; වැඩෙමින්. |
| වඩ්ඪමාන | (න) වැඩෙනු ලබන, එරඬු ගස, එඬරු. |
| වඩ්ඪමාන | (3) වැඩෙන; වැඩෙමින්. |
| වඩ්ඪමානක | (3) වැඩිවන; වැඩෙන. |
| වඩ්ඪමානකච්ඡායා | (ඉ) වැඩෙනු ලබන සෙවන, එම කාලය, සවස් කාලය. |
| වඩ්ඪි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය, වැඩීම, වෘද්ධිය. |
| වඩ්ඪි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; මුදලේ පොලිය; වැඩීම. |
| වඩ්ඪි මූල | (න) වැඩෙන මිල, පොලිය. |
| වඩ්ඪික | (පු) වර්ධනය කරන්නා, එකතු කරන්නා. |
| වඩ්ඪිත | (ති) වැඩෙන ලද, වෘද්ධියට පැමිණෙන ලද. |
| වඩ්ඪිත | (3) දියුණු කළ; පෝෂණය කළ; වැඩුණු. |
| වඩ්ඪෙතබ්බ | (3) පෝෂණය කළයුතු; භාවනා කළයුතු; වැඩිය යුතු. |
| වඩ්ඪෙති | (වඩ්ඪ+ණ) ඉදිරියට පමුණුවයි; ක්‍රියා කරවයි; දියුණු කරයි; පෝෂණය කරයි; භාජන වල දමා පිළියෙළ කරයි; වඩයි. |
| වඩ්ඪෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දියුණු කොට; පෝෂණය කොට; බෙදා; වඩා; වැඩි කොට. |
| වඩ්ඪෙන්ත | (3) වඩන; වඩමින්. |
| වණ | (චු) සරීර චුණ්ණෙ, ශරීරය සුණු කිරීමෙහි, වණෙති, වණයති, ශරීරය සුණු කරයි. |
| වණ | (න) තුවාලය; වණය. |
| වණ | (පු) තුවාලය; වණය. |
| වණ | (පු) ව්රණය, වණය, ශරීරවල සෑදෙන වණ. |
| වණ | (භු) ඤාණෙ, චින්තනෙ, සවණෙච, දැනීමෙහි සිතීමෙහි ශ්රවණයෙහි, වණති. |
| වණ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, වණති, ශබ්ද කරයි. |
| වණ කොලක | (න) තුවාල බඳින රෙදි කැබැල්ල. |
| වණ මුඛ | (පු) වෘණ මුඛ. |
| වණචොළක | (න) වනය බඳින වස්ත්‍ර කැබැල්ල. |
| වණපටිකම්ම | (න) තුවාලයට පිළියම් කිරීම. |
| වණබන්ධන | (න) වණය බඳින පටිය. |
| වණිජ්ජා | (ඉ) වෙළඳාම. |
| වණිජ්ජා | (ඉ) වෙළ්‍ඳාම. |
| වණිත | (ති) වෘණිත වණ කළ. |
| වණිත | (3) තුවාල ලැබූ. |
| වණිප්පථ | (පු) වෙළඳ මග, වෙළඳාම දියුණු වන පෙදෙස. |
| වණිප්පථ | (පු) වෙළඳාම; වෙළඳාම ඇති තැන. |
| වණිබ්බ | ඉල්ලීම. |
| වණිබ්බක | (පු) ගුණ කිය කියා ඉල්ලන්නා, යාචකයා. |
| වණිබ්බක | (පු) පුලන්නා; සිඟන්නාගේ තත්වයට නොපැමිණි දුප්පතා. |
| වණ්ට | (චු) කොට්ඨාසෙ, බෙදීමෙහි, වෙන් කිරීමෙහි, වණ්ටෙති, වණ්ටයති, බෙදයි, වෙන් කරයි. |
| වණ්ට | (න) නටුව, නැට්ට. |
| වණ්ට | (න) නටුව; නැට්ට. |
| වණ්ට | (භු) පුථක් කරණෙ, වෙන් කිරීමෙහි, වණ්ටති, වෙන් කරයි. |
| වණ්ටක | (න) නටුව; නැට්ට. |
| වණ්ටක | (න) නැට්ට, වණ්ට. |
| වණ්ටික | (3) නැටි හෝ නටු ඇති. |
| වණ්ටිත | (න) නැටි ඇති. |
| වණ්ටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වණ්ට, පුථක්කරණෙ, වෙන් කිරීමෙහි + ණෙ + ති) බෙදයි, වෙන් කරයි. |
| වණ්ණ | (චු) පසංසායං, පැසසීමෙහි, වණ්ණෙති, වණ්ණයති, පසසයි, ප්රශංසා කරයි. |
| වණ්ණ | (පු) අකුර; ක්ෂත්‍රියාදී කුලය; ගුණය; පාට; පෙනුම; වර්ණය; වේශය; සායම. |
| වණ්ණ | (පු) සංස්ථාන, රූප, රූපායතන, හේතු, ඡවි, ප්රමාණ, ප්රශංසා, අක්ෂර, කීර්ති, ගුණ, ඇතුන් පිට අතුරණ චිත්‍ර කම්බිලිය. |
| වණ්ණ කසින | (න) නීල, පීතාදි වර්ණ කසිනය. |
| වණ්ණ ද | (3) ශරීර වර්ණය ගෙන දෙන. |
| වණ්ණ දසක | (න) මනුෂ්‍යයාගේ ශරීර වර්‍ණණය අධිකවූ, දශ අවුරුදු කාලය. |
| වණ්ණ භූමි | (ඉ) වර්ණනා භූමිය. |
| වණ්ණක | (න) විලොපනය. |
| වණ්ණක | (න) සායම. |
| වණ්ණක | (පු) සිරියල්. |
| වණ්ණකසිණ | (න) භාවනාවට ගන්නා නීලාදී වර්ණයකින් සෑදූ මණ්ඩලය. |
| වණ්ණකාරක | (පු) වර්‍ණණකාරකයා, සායම් කරන්නා. |
| වණ්ණදාසි | (ඉ) වෙසඟන, වෙසාවි. |
| වණ්ණදාසී | (ඉ) වෛශ්‍යා ස්ත්රිය. |
| වණ්ණධාතු | (ඉ) පාට; පැහැය; සායම. |
| වණ්ණනා | (ඉ) ගුණ වැණීම; විස්තර කිරීම. |
| වණ්ණනා | (ඉ) වර්ණනාව, ගුණ කථනය. |
| වණ්ණනීය | (ති) වර්‍ණනීය, වර්ණනා කටයුතු. |
| වණ්ණනීය | (3) වර්ණනා කළ යුතු. |
| වණ්ණපථ | (පු) වණ්ණුපථ, වැලි සහිත ප්‍රදේශයක්. |
| වණ්ණපොක්ඛරතා | (ඉ) රූප සෞන්දර්යය; ශරීර ශෝභාව. |
| වණ්ණපොක්ඛරතා | (ඉ) ශරීර වර්‍ණයාගේ මනාප බව, මනා ශරීර සටහන් ඇති බව, මටසිළුටු ශරීරාවයව ඇති බව. |
| වණ්ණයමාන | (3) වර්ණනා කරන; වර්ණනා කරමින්. |
| වණ්ණවාදි | (පු) ගුණ කියන්නා. |
| වණ්ණවාදී | (3) ගුණ කියන්නා. |
| වණ්ණසම්පන්න | (3) පැහැයෙන් යුත්; ශෝභාව ඇති. |
| වණ්ණි | (3) පැහැති; පෙනුම ඇති; වේශය ඇති. |
| වණ්ණිත | (ති) වර්ණනා කළ, පසසන ලද |
| වණ්ණිත | (3) වර්ණනා කළ යුතු; ස්තුති ලැබූ. |
| වණ්ණිය | (න) පාට; පෙනුම. |
| වණ්ණී | (ඉ) වර්ණ ඇත්තී. |
| වණ්ණු | (ඉ) වැලි, වාලුකා. |
| වණ්ණු | (ඉ) වැලි. |
| වණ්ණුපථ | (පු) වැලි පොළොව. |
| වණ්ණුපථ | (පු) වැලි මාර්ගය, වැලි කාන්තාර මාර්ගය. |
| වණ්ණෙතබ්බ | (3) වර්ණනා කළ යුතු වූ. |
| වණ්ණෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වණ්ණෙ, වණ්ණනෙ, වැනීමෙහි+ණෙ+ති) වර්ණනා කරයි. |
| වණ්ණෙති | (වණ්ණ+ණෙ) ගුණ කියයි; වර්ණනා හෝ විස්තර කරයි. |
| වණ්ණෙන්ත | (3) වර්ණනා කරන; වර්ණනා කරමින්. |
| වත | (අ) ඒකාන්ත නිශ්චිතාර්ථයෙහි |
| වත | (න) පැවැත්ම; පිළිපැදීම; ව්‍රතය; (නි) ඒකාන්තයෙන්; සත්තකින්. |
| වත | (න) වෘත, වෘතසීලය. |
| වතතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැවතී; පෙරළී. |
| වතපද | (න) පිළිපැදීමේ කොටස්. |
| වතපද | (න) වෘතපද, සිල්පද. |
| වතවන්තු | (3) ව්‍රත ඇති. |
| වතවන්තු | (පු) වෘත ඇත්තා. |
| වතසමාදාන | (න) වෘතසමාදානය. |
| වතසමාදාන | (න) ව්‍රතයක් රැකීම සඳහා ගැන්ම. |
| වති | (ඉ) වැට, තෝරාගැනීම, “පුබ්බෙ සාමා නාම වතියා පන කාරිතත්තා සාමාවතී, නාම, ජාතා.” |
| වති | (ඉ) වැට. |
| වතික | (පු) වත් ඇත්තා, වෘතශීල ඇත්තා, |
| වතික | (3) ව්‍රත හෝ පැවැත්ම ඇති. |
| වතිකා | (ඉ) වැට. |
| වතිකා | (ඉ) වැට. |
| වතු | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, වත්තෙති, වත්තයති, කියයි. |
| වතු | (භු) වත්තනෙ, පැවැත්මෙහි වත්තති පවත්තති, පවතී. |
| වත්ත | (d) තු- වත්තනෙ, පැවතීමෙහි. |
| වත්ත | (න) කළයුතු දෙය; මුඛය; මුහුණ; වතාවත. |
| වත්ත | (න) පද්‍යය, මුඛය, ආචාරය. |
| වත්තක | (3) පවත්වන. |
| වත්තති | (ක්‍රි) (d ) තු වත්ත, වත්තනෙ, පැවතීමෙහි+ති) පවතී, විද්‍යමාන වේ. |
| වත්තති | (වතු+අ) පවතී; සිදුවේ. |
| වත්තන | (න) පැවැත්ම. |
| වත්තනි | (ඉ) මාර්ගය, ප්රවෘතිය. |
| වත්තනී | (ඉ) මාර්ගය. |
| වත්තන්ත | (3) පවත්නා; පවතින. |
| වත්තපටිවත්ත | (න) කුඩා මහත් වැඩ; වත්පිළිවෙත්. |
| වත්තපටිවත්ත | (න) වත් පිළිවෙත්. |
| වත්තබ්බ | (3) කියයුතු. |
| වත්තභු | (පු) වක්ත්‍ර‍භූ, ශක්රයා. |
| වත්තමාන | (පු) වර්තමාන, දැන් පවත්නා, අධුනාකාලය. |
| වත්තමාන | (3) පවත්නා; පවතින; (ඉ) වර්තමාන කාලය ප්රකාශ කරන ආඛ්‍යාත විභක්තිය; (පු) දැන් කාලය; පවත්නා කාලය. |
| වත්තමානක | (පු) වර්තමාන. |
| වත්තමානක | (3) පවත්නා. |
| වත්තසම්පන්න | (3) වත් පිළිවෙත් කිරීමෙහි මැලිනොවූ. |
| වත්තා | (ඉ) වාර්‍තාව, තොරතුර. |
| වත්තාකී | (ඉ) හෙළබටු, එළබටු, වාර්‍තාක්ත. |
| වත්තානී | (ඉ) හෙලබටු, එළබටු. |
| වත්තාවත්ත | (න) ලොකුකුඩාවත්. |
| වත්ති | (ඉ) පැවැත්ම, ප්රවෘත්ති. |
| වත්තික | (න) හස්ති ආශ්වාදීන්ගේ, ඇති පැවැත්ම. |
| වත්තිකා | (ඉ) වරපට; වැටිය; සම්පටිය. |
| වත්තිත | (ති) පැවති, පවත්නා ලද. |
| වත්තිත | (3) කර කැවූ; පැවැත් වූ. |
| වත්තිතබ්බ | (3) පැවැතිය යුතු. |
| වත්තී | (3) පවත්වන්නා. |
| වත්තු | (ති) යහපත් වචන ඇත්තා. |
| වත්තු | (පු) කියන්නා. |
| වත්තුං | (නි) කියන්නට. |
| වත්තෙති | (වතු+ණෙ) පවත්වයි. |
| වත්ථ | (චු) පීඩනෙ, පීඩාවෙහි, වත්තෙති, වත්තයති, පීඩාකරයි. |
| වත්ථ | (න) වස්ත්රය, පිළිය, රෙද්ද. |
| වත්ථ | (න) වස්ත්රය. |
| වත්ථකොටි | (ඉ) වස්ත්‍ර යුගලය, වස්ත්‍රදෙක. |
| වත්ථගුය්හ | (න) ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| වත්ථගුය්හ | (පු) වස්ත්‍රයෙන් වැසිය යුතු ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| වත්ථච්ඡෙදනසත්ථ | (න) රෙදි කපන ශස්ත්රය කඩකතුර. |
| වත්ථන්තර | (න) වස්ත්‍ර විශේෂ. |
| වත්ථබ්බ | (ති) වියයුතු, ආරම්භ කළයුතු, පටන් ගතයුතු. |
| වත්ථයුග | (න) වස්ත්‍ර ජෝඩුව. |
| වත්ථාදිලොම | (පු) වස්ත්‍රාදීන්ගේ රැල්. |
| වත්ථි | (ඉ) මූත්‍රාසය; වස්තිය. |
| වත්ථි | (ඉ) වස්තිය, බඩට තෙල් ආදිය විදීම. |
| වත්ථිකම්ම | (න) වස්ති කිරීම. |
| වත්ථිකම්ම | (න) වස්ති කිරීම. |
| වත්ථිකොස | (පු) වස්ති කොෂය. |
| වත්ථු | (න) හේතු, ද්රව්ය, භූමි විශේෂ, වතු රත්නත්‍ර‍ය කථාවස්තු. |
| වත්ථුක | (3) පොළොවක් ඇති; මූලාධාර කොට ඇති. |
| වත්ථුකත | (3) අඩිතාලමක් කළ; මනාසේ පුහුණු කළ. |
| වත්ථුකම්ම | (න) අභිනව ගෘහනිර්‍මාණය, අලුත් ගෙවල් සෑදීම. |
| වත්ථුකාම | (පු) ක්ලේශ කාමයට වස්තුවන රූපශබ්දාදිය, රූපාදියෙහි පවත්නා ආසාව. |
| වත්ථුදෙවතා | (ඉ) ඉඩමකට අරක්ගත් දෙවියා. |
| වත්ථුදෙවතා | (ඉ) ගෘහවස්තු ආදියට අරක්ගත් දෙවතාවා. |
| වත්ථුපරිකිරණ | (න) වත්ථුකර්‍මය පිණිස නොයෙක් දේ ගෙන්වා ග්‍ර‍හබලි විධාන කිරීම. |
| වත්ථුරූප | (න) හෘදයවස්තුව සම්බන්ධ රූපකලාප. |
| වත්ථුල | (න) මහකූර පැලෑටිය. |
| වත්ථුලෙය්‍යක | (පු) මහකූර. |
| වත්ථුවිජ්ජා | (ඉ) අහසෙහි හා පොළොවේද ගුණාගුණ ප්රකාශ කරන වත්ථුවිජ්ජාව, ගෙබින් ශාස්ත්රය. |
| වත්ථුවිජ්ජා | (ඉ) ගොඩනැගිලි සෑදීමට යොග්‍ය තැන් දැනීමේ ශාස්ත්රය. |
| වත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| වද | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, වාදෙති, වාදයති, කියයි. |
| වද | (ති) යහපත් වචන ඇත්තා. |
| වද | (භු) වචනෙ, කීමෙහි, උපදවති, ඔවදති. |
| වද | (3) කියන; කියන්නා. |
| වදඤ්ඤු | (පු) යහපත් වචන ඇත්තා, දානසීලියා, උතුම් වචන දන්නාසුලු තැනැත්තා. |
| වදඤ්ඤුතා | (ඉ) පරිත්‍යාගශීලී බව. |
| වදඤ්ඤුතා | (ඉ) වදඤ්ඤු භාවය. |
| වදඤ්ඤූ | (3) යාචකයන්ගේ වචන දන්නා. |
| වදති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වචනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, බෙණෙයි. |
| වදති | (වද+අ) කියයි. |
| වදන | (න) කීම; මූණ. |
| වදන්ත | (3) කියන; කියමින්. |
| වදමාන | (3) කියන; කියමින්. |
| වදාත | (න) මුඛය, මුහුණ. |
| වදාන | (ති) කියූ, ඊනියා. |
| වදාන | (න) මුඛය, මුහුණ. |
| වදානීය | (ති) බොහෝ දෑ දෙන්නා. |
| වදාපන | (ති) කියවන, ශබ්ද කරවන. |
| වදාපන | (න) කියන්ට සැලැස්සීම; දැනුම් දෙවීම. |
| වදාපෙති | (වද+ණාපෙ) කියන්ට සලස්වයි; කියවයි. |
| වදාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියවා. |
| වදාපෙන්ත | (3) කියවන; කියවමින්. |
| වදි | (චු) වන්ධනෙ, වැඳීමෙහි, වාදෙති, වාදයති, වඳියි, ස්තුති කරයි. |
| වදිතබ්බ | (3) කියයුතු. |
| වදිතුං | (නි) කියන්ට. |
| වදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| වදෙති | (වද+ණෙ) කියයි. |
| වද්දලිකා | (ඉ) අහස වලාකුලෙන් වැසී තිබීම. |
| වද්ධ | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, වද්ධෙති, වද්ධයති කියයි. |
| වද්ධ | (චු) කථනෙ, කීමෙහි, වද්ධෙති, වද්ධයති පුරයි, සිඳියි. |
| වද්ධ | (චු) පූරණෙ, ඡෙදනෙව, පිරීමෙහි සිඳීමෙහි, වද්ධෙති, වද්ධයති, පුරයි, සිඳියි. |
| වද්ධ | (ති) වෘද්ධ, පරණ, මහලු. |
| වද්ධ | (භු) වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි, වද්ධති, වැඩෙයි වුද්ධි, වුද්ධො. |
| වද්ධ | (3) වැඩිසිටි; වියස්ගත; වෘද්ධ වූ. |
| වද්ධක | (ති) මහලු, නාකියා, වෘද්ධයා. |
| වද්ධන | (න) අභිවෘද්ධියට පත් කිරීම; වැඩීම. |
| වද්ධන | (න) වර්ධනය, වැඩීම, දියුණුව. |
| වද්ධව | (න) ප්‍රීතිය, සතුට. |
| වද්ධාපචායන | (න) වැඩිමහල්ලන්ට ගෞරව කිරීම. |
| වද්ධාපචායන | (න) වෘද්ධයන් පිදීම, වැඩිසිටියන් පුදන. |
| වධ | (චු) නාසෙ, නැසීමෙහි, වධෙති, වධයති, නසයි. |
| වධ | (පු) තැළීම; දඬුවම; මැරීම; හිංසාව. |
| වධ | (පු) මැරීම, වධය, තැළීම. |
| වධ | (භු) බන්ධනෙ හිංසායංච, බැඳීමෙහි, පෙළීමෙහි, වධති, බඳියි, පෙළයි. |
| වධක | (පු) දඬුවමට නියමිත වූවන් මරන්නා; නසන්නා; වධදෙන්නා. |
| වධක | (පු) වධ කරන්නා, වදකරුවා, චොර ඝාතකයා. |
| වධට්ඨාන | (න) වධස්ථානය, වධභූමිය. |
| වධති | (ක්‍රි) නසයි, මරයි, වධකරයි. |
| වධිත | (ති) වධකළ, නැසූ. |
| වධිත | (3) නැසූ; වධයට පැමිණ වූ. |
| වධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නසා; වධ කොට. |
| වධුකා | (ඉ) තරුණ භාර්යාව; ලේලි. |
| වධුකා | (ඉ) වධූ, භාර්ය්යාව, බිරින්ද. |
| වධුදාත | (න) වධයෙහි නියුක්තයා. |
| වධූ | (ඉ) යෙහෙළී, තරුණී, භාර්ය්යාව. |
| වධූ | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| වධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වධ, හිංසායං, හිංසාවෙහි+ණෙ+ති) වධ කරයි, මරයි. |
| වධෙති | (වධ+ණෙ) නසයි; හිංසා කරයි. |
| වධෙන්ත | (3) නසමින්; හිංසා කරමින්. |
| වන | (න) උයන; කැලය; තෘෂ්ණාව; පස්කම් සැප; වනය බඳින වස්ත්‍ර කැබැල්ල. |
| වන | (න) මහා වෘක්ෂ ඇති වනය, ආරණ්‍යය, ජලය. |
| වන | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, වනති, පෙළයි. |
| වන | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, වනති, ශබ්ද කරයි. |
| වන | (භු) සෙවනෙ, සේවනය කිරීමෙහි, වනති, සේවනය කරයි, ආශ්රය කරයි. |
| වන ගහණ | (න) වන ග්රහණය, වන ගුම්බය. |
| වන ගුම්බ | (පු) වනග්‍ර‍හණය. |
| වන චරක | (පු) වනයෙහි හැසිරෙන්නා, වැද්දා. |
| වන මල්ලිකා | (ඉ) වලිද්ද, ඉද්ද. |
| වනකම්මික | (පු) වනයෙහි වැඩ කරන්නා. |
| වනකම්මික | (පු) වනාන්තරවල කටයුතු කරන්නා. |
| වනකාක | (පු) වන කවුඩා, කැලෑ කාක්කා. |
| වනකුක්කුට | (පු) වන කුකුළා, වලි කුකුළා. |
| වනගහන | (න) ඝන කැලෑව. |
| වනගුම්බ | (පු) කැලෑ පඳුර. |
| වනචර | (3) වනයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| වනචරක | (3) වනයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| වනචාරී | (3) වනයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| වනතිත්තීකා | (ඉ) දියමිත්ත වැල. |
| වනතිමිර | (න) තද ගනඳුර, මහත් අඳුර. |
| වනත්ත | (න) වනය, මහරුක් සහිත කුඩා ගස් ඇති කැලෑව. |
| වනථ | (පු) තෘෂ්ණාව, වනය, කැලෑව. |
| වනථ | (පු) තෘෂ්ණාව. |
| වනදහන | (න) වනගින්න, ලැව්ගින්න. |
| වනදෙවතා | (ඉ) වනයෙහි දෙවියා. |
| වනන්ත | (න) වන කෙළවර, අරණාවසානය. |
| වනපත්ථ | (පු) දුරතැන පිහිටි වනය; වනාශ්‍රමය. |
| වනපන්ත | (න) සිංහ ව්‍යාඝ්‍රාදීන් අධිගෘහීත වනය |
| වනපන්ථ | (පු) ගමින් නුදුරු සෙනාසනය, ගමින් ඈත පිහිටි සෙනසුන. |
| වනප්පගුම්බ | (පු) වන ලැහැබ, වනසණ්ඩය. |
| වනප්පති | (පු) මල් නැතිව ගෙඩි හටගත් නා නුග ආදී විශාල ගස. |
| වනප්පති | (පු) මල් රහිත ඵල හටගන්නා ඇසටු නුග ආදි වෘක්ෂ වනයෙහි වූ මහගස්. |
| වනමාලි | (පු) විෂ්ණු දෙව්රජ. |
| වනරාජි | (ඉ) වනරෙඛාව, වනරොද. |
| වනවාසී | (3) වනයෙහි වැසි. |
| වනසණ්ඩ | (ති) වන ලැහැබ, වනප්පගුම්බය. |
| වනසණ්ඩ | (පු) කුඩා වනය; වනරොද. |
| වනස්පති | (පු) මල් නැතිව ගෙඩි හටගත් නා නුග ආදී විශාල ගස. |
| වනස්පති | (පු) වනදෙටුරුක, වනප්පති. |
| වනික | (පු) වනයට අයත්, වනයෙහි වසන්නා. |
| වනික | (3) වනයට අයත්. |
| වනිතා | (ඉ) කාන්තාව, ස්ත්රිය. |
| වනිබ්බක | (පු) යාචකයා, ගුණ කිය කියා ඉල්වන්නා. |
| වන්ත | (ති) වමනය කළ, වැමෑරූ, වමාරණ ලද. |
| වන්ත | (3) වමනය කළ; වැමෑරූ. |
| වන්ත ලොකාමිස | (පු) වමනය කළ ලොකාමිස ඇති. |
| වන්තකසාව | (පු) වමනය කළ කසට ඇත්තා. |
| වන්තකසාව | (3) දුරුකළ කෙලෙස් කසට ඇති. |
| වන්තගමන | (න) වළකන ලද ගමන් ඇත්තා. |
| වන්තමල | (3) දුරුකළ කිලුටු ඇති. |
| වන්ද | (භු) අභිවාදනෙ, වැඳීමෙහි, වන්ධති, වඳියි, ස්තුති කරයි. |
| වන්දක | (පු) වඳින්නා, නමස්කාර කරන්නා. |
| වන්දක | (3) වඳින්නා. |
| වන්දකා | (ඉ) පිලිලය. |
| වන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) වදි, අභිවන්ධනෙ, වැඳීමෙහි+ති) වඳියි, නමදියි. |
| වන්දති | (වන්ද+අ) නමස්කාර කරයි; වඳී. |
| වන්දන | (න) වැඳීම, නමස්කාරය. |
| වන්දන | (න) වැඳීම. |
| වන්දනා | (ඉ) නමස්කාරය. |
| වන්දනා | (ඉ) වැඳීම. |
| වන්දන්ත | (3) වඳින; වඳිමින්. |
| වන්දමාන | (3) වඳින; වඳිමින්. |
| වන්දාපන | (න) වැන්දවීම. |
| වන්දාපෙතබ්බ | (3) වැන්දවිය යුතු වූ. |
| වන්දාපෙති | (වන්ද+ණාපෙ) වන්දවයි. |
| වන්දාපෙතුං | (නි) වන්දවන්ට. |
| වන්දාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වන්දවා. |
| වන්දිත | (ති) වඳනා ලද, නම කළ. |
| වන්දිත | (3) වඳින ලද; වැඳුම් ලැබූ. |
| වන්දිතබ්බ | (3) වැන්ද යුතු; වැඳුම් ලැබිය යුතු. |
| වන්දිතුං | (නි) වඳින්නට. |
| වන්දිතුන | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| වන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| වන්දිය | (පූ.ක්‍රි) වැඳ. |
| වප | (පු) වැපිරීම, ධාන්‍ය ඉසීම. |
| වප | (භු) බීජනික්ඛෙපෙ, බිජු වැපිරීමෙහි, වපති, වපුරයි. |
| වපකස්සති | (ක්‍රි) ඇද දමයි. |
| වපති | (ක්‍රි) (d) (භු) වප, බීජකස්සනෙ, වැපිරීමෙහි+ති) වපුරයි, ධාන්‍ය ඉසියි. |
| වපති | (වප+අ) පැලවීම සඳහා බීජයන් විසුරුවයි; වපුරයි; හිසකේ ආදිය බූ ගා දමයි. |
| වපන | (න) වැපිරීම, බීජ රොපනය. |
| වපන | (න) වැපිරීම. |
| වපන්ත | (3) වපුරන; වපුරමින්. |
| වපමාන | (3) වපුරන; වපුරමින්. |
| වපා | (ඉ) මෙදතෙල. |
| වපිතුං | (නි) වපුරන්ට. |
| වපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වපුරා. |
| වපු | (න) ශරීරය. |
| වප්ප | (න) බීජ නික්ෂෙපයෙහි, වැපිරීමෙහි, ඉවුර. |
| වප්ප | (භු) පටිසෙධෙ, වැළකීමෙහි. |
| වප්ප | (3) වැපිරිය යුතු; (පු) වප්මය; වැපිරීම. |
| වප්පකාල | (පු) වැපිරිය යුතු කාලය. |
| වප්පමඞ්ගල | (න) සී සෑම පටන් ගන්නා කාලය. |
| වප්ඵ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වප්ඵති, යෙයි. |
| වබ්බ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වබ්භති, යෙයි. |
| වභි | (චු) නින්දායං, ගැරහීමෙහි. |
| වමති | (ක්‍රි) (d) (භු) වමු, උග්ගරෙණ, වැමෑරීමෙහි+ති) වමනය කරයි. |
| වමති | (වමු+අ) වමනය කරයි; වමාරයි. |
| වමථු | (පු) වමනය කිරීම; වැමෑරීම. |
| වමථු | (පු) වමනය, ජර්‍දදිය, ඔක්කාරය. |
| වමන | (න) වමනය කිරීම; වැමෑරීම. |
| වමිත | (ති) වමනය කළ, වැමෑරු, වමාරණ ලද. |
| වමිතුං | (නි) වමාරන්ට. |
| වමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වමනය කොට. |
| වමු | (භු) වමනෙ, වමනය කිරීමෙහි, වමති, වමනය කරයි. |
| වම්භ | (චු) විද්ධංසනෙ, විධ්වංසනයෙහි, වම්භෙති, වම්භයති, විධ්වංසනය කරයි. |
| වම්භන | (න) අවමන් කිරීම; පහත් කොට සැලකීම. |
| වම්භන | (න) හෙළා දැකීම, පිරිහෙළීම. |
| වම්භනා | (ඉ) අවමන් කිරීම; පහත් කොට සැලකීම. |
| වම්භයිත | (ති) පිරිහෙළන ලද, හෙළාදක්නා ලද. |
| වම්භිත | (ති) පිරිහෙළන ලද, නිගාකළ. |
| වම්භී | (3) අනුන් පහත් කොට කථා කරන්නා. |
| වම්භෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වම්භ, විද්ධංසනෙ, නැති කිරීමෙහි+ණෙ+ති) පිරිහෙළයි. |
| වම්භෙති | (වම්භ+ණෙ) අනුන් පහත් කරයි; අවමන් කරයි. |
| වම්භෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුන්ට නිග්‍රහ කොට. |
| වම්භෙන්ත | (3) අනුන් පහත් කරන; අවමන් කරන. |
| වම්ම | (න) යුද්ධ ඇඳුම; සන්නාහය. |
| වම්ම | (න) වර්‍ම සන්නාහය, සැට්ටය. |
| වම්මි | (න) රජුන්ට සැට්ට ලන ඇමතියා, සන්නාහසන්නද්ධයා. |
| වම්මි | (3) සන්නද්ධ වූ ; සන්නාහ ඇත්තා. |
| වම්මික | (පු) තුඹස, හුඹහ. |
| වම්මිත | (ති) සන්නාහ සන්නද්ධයා. |
| වම්මිත | (3) යුද්ධ ඇඳම් ඇඳගත්; සන්නද්ධ වූ . |
| වම්මෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වමු, උග්ගිරණෙ, වැමෑරීමෙහි+ණෙ+ති) වමනය කරයි. |
| වම්මෙති | (වම්ම+ණෙ) යුද්ධ ඇඳුම් අන්දවයි; සන්නද්ධ කරවයි. |
| වය | (න) ගෙවීයාම; ව්‍යය; වයස; වියදම. |
| වය | (පු) - (න) වයස, විනාශය. |
| වය | (පු) ගෙවීයාම; ව්‍යය; වයස; වියදම. |
| වය | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වයති, යෙයි, වයො. |
| වයකරණ | (න) වියදම් කිරීම. |
| වයකල්‍යාණ | (න) තරුණ වයස; යහපත් වයස. |
| වයකල්‍යාණ | (පු) වයස්කල්‍යාණය, යහපත් වයස. |
| වයට්ඨ | (පු) තරුණයා, වයස් ඇත්තා. |
| වයද්ධ | (3) තරුණ වූ; යෝග්‍ය වයසට පත්. |
| වයනිට්ඨකා | ගඩොල්. |
| වයපත්ත | (3) යොග්‍ය වයසට පැමිණි; වැඩිවිය පැමිණි. |
| වයප්පත්ත | (ති) වයසට පැමිණි, තරුණබවට පැමිණි, වෘද්ධ. |
| වයස්ස | (පු) මිත්රයා, මිතුරා. |
| වයස්ස | (පු) මිත්රයා. |
| වයස්සා | (ඉ) මිත්‍ර ස්ත්රිය, යාලු ස්ත්රිය. |
| වයොවුද්ධ | (3) වයසින් වැඩි සිටි. |
| වයොහර | (3) ආයුෂය පැහැර ගන්නා වූ. |
| වය්හ | (න) උසුළා ගෙන ගිය හැකි මැසි ආදිය; වාහනය. |
| වය්හ | (පු) ඉසිලිය, ආධාරකටයුතු. |
| වර | (චු) ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි, වරෙති, වරයති, කැමතිවෙයි, රුචිවෙයි. |
| වර | (චු) වාරණෙ, වැළකීමෙහි, වාරෙති, වාරයති, වළක්වයි. |
| වර | (ති) උතුම්, ශ්‍රේෂ්ඨ, කොකුම්, කුඞ්කුම. |
| වර | (න) ස්වල්පය, ප්‍රිය, නිවන. |
| වර | (භු) සංවරණෙ, සංවරණයෙහි, වරති, ආවරණය කරයි. |
| වර | (3) උතුම්; (පු) විශේෂ අවසරය හෝ ලාභය. |
| වරක | (න) එනම් ධාන්‍යය. |
| වරක | (පු) ධාන්‍ය වර්ගයක්. |
| වරඞ්ග | (න) උතුම් අවයව, ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| වරඞ්ගනා | (ඉ) උතුම් ස්ත්රිය. |
| වරඞ්ගනා | (ඉ) උතුම් ස්ත්රිය. |
| වරඤ්ඤු | (පු) උත්තමාර්ථය කියන තැනැත්තා. |
| වරණ | (පු) ප) වුර, ලුණුවරණ. |
| වරණ | (පු) ලුණුවරණ ගස. |
| වරත්ත | (න) වරපට, යොත, සමින් කළ යොත. |
| වරත්තා | (ඉ) වරපට, හස්ත්‍යශ්වාදීන් බඳින සමින් කළ යොත, වරමඳු. |
| වරත්‍රා | (ඉ) පොරොද්ද. |
| වරද | (පු) උත්තමාර්ථය දෙන තැනැත්තා. |
| වරද | (3) උතුම් දෙය දෙන්නා; නිවන් දෙන්නා; විශේෂ වරය දෙන්නා. |
| වරදාන | (න) විශේෂ අවසර දීම. |
| වරන්තා | (ඉ) අසු ක්‍රියා කරවන පටි; සම්පටිය. |
| වරපඤ්ඤ | (පු) උත්තමප්‍රාඥයා, බුදුරජ. |
| වරපඤ්ඤා | (3) ශ්‍රේෂ්ඨ නුවණැත්තා; (පු) බුදුරද. |
| වරලක්ඛණ | (න) උතුම් ලකුණ. |
| වරලක්ඛණ | (3) උතුම් ලකුණු ඇති. |
| වරවණ්ණනී | (ඉ) උතුම් ස්ත්රිය. |
| වරහ | (චු) පීඩායං, පීඩාවෙහි, වරහෙති, වරහයති, පීඩාකරයි, පීඩාවෙයි. |
| වරහ | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, වරහති, ශබ්ද කරයි. |
| වරාක | (පු) ලාමක, නීච. |
| වරාක | (3) අසරණයා; දුක්ඛිතයා. |
| වරාභ | (පු) ඌරා; වල් ඌරා. |
| වරාභි | (ඉ) ඌරු දෙන. |
| වරාරොහා | (ඉ) අභිරූප ස්ත්රිය. |
| වරාරොහා | (ඉ) උතුම් ස්ත්රී. |
| වරාහ | (පු) ඌරා, ඇතා. |
| වරාහර | (පු) උත්තමාර්ථය ගෙන දෙන තැනැත්තා. |
| වරී | (ඉ) සාතාවාරිය. |
| වරුණ | (පු) එනම් දෙව්රජ, ලුණුවරණ ගස. |
| වරුථ | (පු) අයොමය රථාවරණය. |
| වරුථිනී | (ඉ) සෙනාව. |
| වල | (චු) පොසනෙ, පොෂ්‍යය කිරීමෙහි, වාලෙති වාලයති, පොෂ්‍යය කරයි. |
| වල | (භු) සංවරණෙ, සංවරණයෙහි, වලති, වසයි. |
| වලජි | (භු) පයොජනෙ, ප්‍රයොජන ගැන්මෙහි, වලඤ්ජති, ප්‍රයොජනගනී. |
| වලඤජ | (න) අශුචි; පාවිච්චිය; වියදම; සලකුණ. |
| වලඤජන | (න) පාවිච්චි කිරීම. |
| වලඤජනක | (3) පාවිච්චි කරන. |
| වලඤජිත | (3) පාවිච්චි කළ. |
| වලඤජියමාන | (3) පාවිච්චි කරනු ලබන. |
| වලඤජෙති | (වලජි+ණෙ) පරිභෝග කරයි; පාවිච්චි කරයි. |
| වලඤජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාවිච්චි කොට. |
| වලඤ්ජ | (පු) වැලඳීම, ප්‍රයොජන ගැන්ම, මත්ස්‍ය විශේෂයක්. |
| වලඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) වලජි, පයොජනෙ, ප්‍රයෝජන ගැන්මෙහි+ති) පරිභොගකරයි, වලඳයි. |
| වලඤ්ජන | (න) පරිභොගය, වැලඳීම. |
| වලඤ්ජිත | (ති) පරිභොග කළ, වැලඳූ. |
| වලය | (න) දරණුව; වළල්ල; හස්තාභරණය. |
| වලය | (පු) දරණුව; වළල්ල; හස්තාභරණය. |
| වලය | (පු) වළල්ල. |
| වලයාකාර | (3) වළල්ලක් මෙන් වටකුරු වූ. |
| වලයිත | (ති) වලඳනාලද, වෙළනලද. |
| වලාහක | (පු) මෙඝය, වලාකුළ. |
| වලාහක | (පු) මේඝය; වලාකුළ. |
| වලාහක අස්ස | (පු) එනම් අශ්වයා, අහසේ ගමන් කරන අශ්ව විශේෂයක්. |
| වලාහස්ස | (පු) අහසින් යන අශ්වයා. |
| වලි | (ඉ) ජරාවෙන් සිථිලවූ චර්‍මය, රැලිය, ඇඟ රැලිවැටීම. |
| වලි | (ඉ) නැම්ම; රැල්ල; හැකිළීම. |
| වලික | (3) රැලි ඇති. |
| වලිත | ත) හටගත් රැලි ඇති. |
| වලිත | (3) රැලි ගැසුණු. |
| වලිත්තච | (පු) ඇඟරැලි වැටුනේ, රැලි වැටුනු සම. |
| වලිත්තච | (3) රැලි ගැසුණු සම් ඇති. |
| වලින | (න) ඇඟරැලි වැටීම = වැටුනු. |
| වලින | (3) ඇඟ රැලි වැටුණු. |
| වලිමුඛ | (පු) වඳුරා, රිලවා. |
| වලිමුඛ | (පු) වඳුරා. |
| වලිර | (පු) වපරයා, වපර බැල්ම ඇත්තා. |
| වලිර | (3) වපර ඇස් ඇත්තා. |
| වල්ල | (භු) සංවරණෙ, සංවරණයෙහි, වල්ලති, වසයි. |
| වල්ලකී | (ඉ) වීණාව. |
| වල්ලකී | (පු) වීණාව. |
| වල්ලභ | (3) අතිවිශ්වාසී වූ; (පු) ස්වාමිපුරුෂයා. |
| වල්ලභත්ත | (න) ඉතා විශ්වාස බව; ප්‍රිය බව. |
| වල්ලරී | (ඉ) කැන, පොකුර. |
| වල්ලරී | (ඉ) කැන; පොකුර; වල්ල. |
| වල්ලව | (පු) ගෝපාලයා, ගොපොල්ලා. |
| වල්ලහ | (පු) ස්වාමිපුරුෂයා, ප්‍රියයා, අධිකෘතයා. |
| වල්ලි | (ඉ) වැල. |
| වල්ලික | (න) කොකුම්. |
| වල්ලිජාති | (ඉ) ලතාජාති, වැල්වර්‍ග. |
| වල්ලිභ | (පු) කොමඩු; පුසුල්. |
| වල්ලිභ | (පු) කොමඩු. |
| වල්ලී | (ඉ) වැල, ලතාව. |
| වල්ලී | (ඉ) වැල. |
| වල්ලූර | (න) වියලි මස්. |
| වල්ලූර | (පු) වැල් ඉරා, වියලිමස්, තීරු සිටින්නව කපා වියලන ලද ගෝන මුව මස් ආදිය. |
| වවකට්ඨ | (3) කෙලෙස් වලින් දුරු වූ. |
| වවකස්සති | (ක්‍රි) ඉදිරියට අදියි. |
| වවක්කට්ඨ | (න) විවේකය. |
| වවත්ථපෙති | (ක්‍රි) ව්‍යවස්ථා කෙරෙයි. |
| වවත්ථපෙති | (වි+අව+ඨා+ණාපෙ) නියම කෙරේ; වෙන් කෙරේ. |
| වවත්ථා | (ඉ) ව්‍යවස්ථාව, නියමය. |
| වවත්ථාන | (න) ව්‍යවස්ථාකිරීම, වවත්ථාපනය. |
| වවත්ථාපන | (න) නියම කිරීම; වෙන් කිරීම. |
| වවත්ථාපන | (න) නියමකිරීම, ව්‍යවස්ථා පිහිටුවීම. |
| වවත්ථාපිත | (ති) ව්‍යවස්ථාකළ, ව්‍යවස්ථා පනවන ලද. |
| වවත්ථාපිත | (3) නියමිත; වෙන් කළ. |
| වවත්ථිත | (ති) ව්‍යවස්ථාකළ, නියමකළ. |
| වවත්ථිත | (3) නියමිත; වෙන් කළ. |
| වවත්ථිත විහාසා | (ඉ) ව්‍යවස්ථිත විභාෂා. |
| වවත්ථෙති | (ක්‍රි) ව්‍යවස්ථාකරයි. |
| වවත්ථෙති | (වි+අව+ඨා+ණෙ) නියම කරයි; විභාග කරයි; වෙන් කරයි. |
| වවස්සග්ග | (න) නිවන. |
| වවස්සජන | (න) හැරීම, ත්‍යාගය. |
| වස | (d) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, වස්සති, ශබ්ද කරයි. |
| වස | (චු) උපවාසෙ, උපවාසයෙහි, වාසෙති, වාසයති. |
| වස | (චු) නිවාසෙ, ඇඳීමෙහි, වාසෙති, වාසයති, අච්ඡාදනය කරයි, වස්ත්‍ර අඳියි. |
| වස | (චු) සිනෙහෙ, ස්නෙහයෙහි, වාසෙති, වාසයති, තෙල් ආදිය ආලේපකරයි. |
| වස | (පු) ප්‍ර‍භූ බව, අධික බව, අයිති වස්තු, අභිලාෂය. |
| වස | (පු) බලය; යටත් වීම; වසඟය. |
| වස | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි වච්ඡති, බබලයි. |
| වස | (භු) මුදුකරණෙ, මෘදුකිරීමෙහි, මෘදුකරයි. |
| වස | (භු) වාසෙ, වාසය කිරීමෙහි, වසති, වාසය කරයි වාසො, නිවාසො. |
| වංස | (පු) උණගස; කුලය; පරම්පරාව. |
| වංස | (පු) කුලය, ගොත්රය, උණගස. |
| වංස | (පු) වංශය, කුලය, හුණරුක, හුණගස්වල කරන ක්‍රීඩාවක්. |
| වංසකලිර | (පු) උණකිළිය; උණගොබය. |
| වංසකලීර | (න) උණ (ගස්) පැලෑටිය. |
| වංසකලීර | (පු) උණකිළිල, උණ මොටෙයියා. |
| වසග | (3) යටතට පැමිණි. |
| වසඞ්ගත | (3) යටතට පැමිණි. |
| වංසජ | (පු) වංශයෙහි උපන්, කුලයෙහි හට ගත්. |
| වංසජ | (3) වශයෙහි උපන්. |
| වසත | (න) වස්ත්රය, අච්ඡාදනය, විසීම. |
| වසති | (ක්‍රි) වාසය කරයි. |
| වසති | (වස+අ) ජීවත් වේ; වසයි; වාසය කරයි. |
| වංසධරණ | (න) වංශය ධරණ, වංශයරකින. |
| වසන | (න) වස්ත්රය; විසීම. |
| වසනක | (3) වාසය කරන. |
| වසනට්ඨාන | (න) වසන තැන. |
| වසන්ත | (න) එනම් සෘතුව. |
| වසන්ත | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්; (පු) මල්පල හටගන්නා කාලය; වසන්ත කාලය. |
| වසමාන | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්. |
| වංසරාග | (පු) රත්නභේදයක්. |
| වසල | (පු) ශුද්රයා, රොඩියා, වසලයා. |
| වසල | (3) නීච ජාතිකයා; වසලයා. |
| වසලක | (පු) ශුද්රයා, වසලයා, රොඩියා. |
| වසලක | (3) නීච ජාතිකයා; වසලයා. |
| වංසවණ්ණ | (පු) වෙරළුමිණ; වෛදූර්යය මැණික. |
| වංසවණ්ණ | (පු) වෙරළුමිණ. |
| වසවත්තක | (3) වසඟයෙහි පවත්වන්නා. |
| වසවත්තන | (න) බල පැවැත්වීම; යටත් කිරීම. |
| වසවත්තන | (න) වසඟයෙහි පවත්වන. |
| වසවත්ති | (පු) වසවර්ත්ති මාරයා, වසඟයෙහි පවත්වන්නා. |
| වසවත්ති | (3) වසඟයෙහි පවත්වන්නා. |
| වසසික | (ති) වර්ෂාකාලයට අයත්, වර්‍ෂාඍතුවට සුදුසු. |
| වසහ | (පු) වෘෂභයා, ගොනා. |
| වසා | (ඉ) වස්සා, පැටියා, නාඹුවස්සා, මස් තෙල, කෙලෙස්. |
| වසා | (ඉ) වුරුණු තෙල; සිරුරෙහි වූ තෙලක්. |
| වංසාගාත | (3) පරම්පරාවෙන් ආ. |
| වසානුග | (3) කීකරු; යටතට පැමිණි; යටහත්. |
| වංසානුපාලක | (පු) වංශය හෝ පරම්පරාව පාලනය කරන්නා. |
| වංසානුපාලක | (3) පරම්පරාව රකින. |
| වසානුවත්තී | (3) වසඟයෙහි පවත්නා. |
| වසාපෙති | (වස+ණාපෙ) වාසය කරවයි. |
| වසාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාසය කරවා. |
| වසි | (ඉ) වසඟවූ ස්ත්රිය, වඳ දෙන. |
| වසික | (පු) වසඟයට පැමිණියා, යටත් වූ තැනැත්තා. |
| වංසික | (න) අගිල්. |
| වංසික | (පු) වංශයට අයිති, වංසානුගත. |
| වංසික | (3) වංශ ඇති; වංශයට අයති. |
| වසිත | (ති) වාසය කළ, විසූ, |
| වසිත | (3) ගතකළ; විසූ. |
| වසිතබ්බ | (3) වාසය කළයුතු. |
| වසිතා | (ඉ) යමක අතිදක්ෂ බව; වසඟ කිරීමට සමර්ථ බව. |
| වසිතා | (ඉ) සෘද්ධි විධියෙහි වසී භාවය. |
| වසිතු | (පු) වාසයකරන්නා. |
| වසිතුං | (නි) වාසය කරන්ට. |
| වසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාසය කොට. |
| වසිප්පත්ත | (ති) වසඟයට පැමිණි. |
| වසිප්පත්ත | (3) බලවත් බවට පැමිණි; වසඟයට පමුණුවා ගත්. |
| වසී | (පු) යතීහු, වසඟවූ, දමනය නොවූ, ලොකු වස්සා. |
| වසී | (3) බලවත්; යටත් කිරීමෙහි සමර්ථ; වසඟ කරන. |
| වසීකත | (3) යටත් කළ; වසඟකළ. |
| වසීභාව | (පු) ඉතා පුහුණු බව. |
| වසීභූත | (ති) වසඟවන ලද, වසඟ වූ, කීකරු වූ. |
| වසීභූත | (3) ඉතා පුහුණු වූ; බලපැවැත්විය හැකි. |
| වසු | (න) ධනය. |
| වසු | (පු) දෙවතා විශේෂයක්, රත්න, වස්තු. |
| වසුදෙව | (පු) වෙණුපිය, විෂ්ණු. |
| වසුධා | (ඉ) පොළොව. |
| වසුධා | (ඉ) භූමිය, පොළොව. |
| වසුන්ධර | (පු) එනම් පර්වතය. |
| වසුන්ධරා | (ඉ) පොළොව. |
| වසුන්ධරා | (ඉ) භූමිය. |
| වසුමති | (ඉ) පෘථිවිය. |
| වසුමතී | (ඉ) භුමිය, වසුන්ධරා. |
| වස්ස | (චු) බලව බන්ධනෙ, ශක්ති බන්ධනයෙහි, වස්සෙති, වස්සයති, තදින් බඳියි. |
| වස්ස | (න) වර්ෂාව, වැස්ස. |
| වස්ස | (පු) - (න) අවුරුද්ද, පුරුෂයා. |
| වස්ස | (පු) අවුරුද්ද; වර්ෂාකාලය; වර්ෂාව; වස්කාලය; වැස්ස. |
| වස්ස | (පු) තිරළුවා, වස්සාන සෘතුව. |
| වස්ස | (භු) තෙමනෙ, තෙමීමෙහි, වස්සති, තෙමෙයි, වහී. |
| වස්සකම්ම | (න) පණ්ඩක පුරුෂකිරීම, පිරිමින්ගේ බීජොද්ධරණය කිරීම. |
| වස්සකාල | (පු) වැසි කාලය. |
| වස්සග්ග | (න) භික්ෂූන්ගේ වැඩිමහලු පිළිවෙළ. |
| වස්සග්ග | (පු) නිශ්චය. |
| වස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, පග්ඝරණෙ, වැසීමෙහි+ති) වසී, වර්ෂාකරයි. |
| වස්සති | (වස්ස+අ) වර්ෂා කෙරේ; වැසි වසී; හඬලයි. |
| වස්සන | (න) වර්ෂා කිරීම; වැසි වැසීම; හැඬලීම. |
| වස්සන්ත | (න) වසින; වසිමින්; හඬලමින්. |
| වස්සවර | (පු) නපුංසකයා. |
| වස්සවලාහක | (පු) මෙඝය, වලාකුළ, මෙඝයට අධිපති දෙවියා. |
| වස්සවුට්ඨි | (ඉ) වර්‍ෂාජාලය, වර්ෂාව. |
| වස්සසත | (න) අවුරුදු සියය, සියක් අවුරුද්ද. |
| වස්සසතික | (ති) වර්‍ෂ සියක් ඇති. |
| වස්සාන | (න) වර්ෂා සෘතුව, වර්ෂාකාලය, වැසි කාලය. |
| වස්සාන | (පු) වර්ෂා කාලය. |
| වස්සාපනක | (පු) වර්ෂා කරවන්නා, වස්ස වළාහකයා. |
| වස්සාපනක | (3) වර්ෂා කරවන; වස්සවන. |
| වස්සාපෙති | (වස්ස+ණාපෙ) වර්ෂා කරවයි. |
| වස්සාභු | (පු) මැඩියා, වර්‍ෂාභූ. |
| වස්සාවාස | (පු) වස්විසීම, වර්‍ෂාකාලයෙහි වාසය. |
| වස්සාවාසික | (පු) වස් විසූවන්ට අයිති. |
| වස්සික | (3) අවුරුදු ඇති; වර්ෂා කාලයට අයත්. |
| වස්සිකසාටික | (ඉ) වර්ෂාකාලයේදී ඇඳීමට ගන්නා සිවුරක්. |
| වස්සිකා | (ඉ) ඉද්දමල්; පිච්ච වර්ගයක්. |
| වස්සිකී | (ඉ) දෑසමන්, සමන් පිච්ච. |
| වස්සිත | (න) හැඬලීම. |
| වස්සිත | (3) තෙමුණු; වර්ෂා කළ. |
| වස්සිතු | (පු) වස්සවන්නා; වසින්නා. |
| වස්සිතුං | (නි) වසින්ට. |
| වස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වර්ෂා කොට. |
| වස්සී | (ඉ) වැස්ස, පදෙසවස්සී, පැත්තකට වැසි වැසීම. |
| වස්සී | (3) වසින්නා. |
| වස්සීත | (න) තිරිසනුන්ගේ හඬ, තිරිසන් නාදය. |
| වස්සූපගමන | (න) වස් විසීමට පැමිණීම. |
| වස්සූපනායික | (න) වස් එළඹීම, වස් විසීම. |
| වස්සූපනායිකා | වස් එළඹීම. |
| වස්සොකසාරා | (ඉ) ශක්රපුරය, තව්තිසා භවනය. |
| වහ | (පු) ගෙරීන්ගේ කඳ, ගවයාගේ පිට හා ග්‍රීවය. |
| වහ | (භු) ඡාදනෙ, වැසීමෙහි, වහති, වසයි. |
| වහ | (භු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, වහති, පැමිණෙයි. |
| වහති | (ක්‍රි) (d) (භු) වහ, පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි+ති) උසුලයි, වසයි. |
| වහති | (වහ+අ) උහුළයි; දරයි. |
| වහන | (න) ඉසිළීම; ගෙන යාම. |
| වහන | (න) ගලා බැසීම, කාන්දුවීම, ඉසිලීම. |
| වහනක | (3) උසුළන; ගෙන යන. |
| වහන්ත | (3) උසුළන; උසුළමින්. |
| වහිත | (3) ඉසිළූ; දැරූ. |
| වහිතබ්බ | (3) ඉසිළිය යුතු. |
| වහිතු | (පු) උසුළන්නා. |
| වහිතුං | (නි) උසුළන්නට. |
| වහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උසුළා. |
| වහීයති | (වහ+ඊ+ය) උසුළනු ලැබේ; ගෙන යනු ලැබේ. |
| වහීයමාත | (3) උසුළනු ලබන; ගෙන යනු ලබන. |
| වළ | (භු) විභාගෙ, විභාගයෙහි, වළති, විභාග කරයි. |
| වළබා මුඛ | වඩබා මුඛය. |
| වළබාමුඛ | (න) වඩබාග්නිය; වඩබාමුඛය. |
| වළවා | (ඉ) අශ්ව ධෙනුව; වෙළඹ. |
| වළහා | (ඉ) අශ්වධෙනුව, වෙළඹ. |
| වළහි | (පු) අශ්වයා. |
| වළහිච්ඡාදී | (පු) මතුමාලෙහි උඩ අතුරණ වක්‍ර දාරු ආදිය. |
| වළීන | (න) ආකූලත්වය, අවුල් බව. |
| වා | (අ) සම්පිණ්ඩන, උපමා, සන්දෙහ, පදපූරණ, ව්‍යවස්ථිත විභාසා, විකල්ප, නිශ්චය, යනමෙහි. |
| වා | (දි) ගමනෙ වායනෙච, ගමනෙහි, හැමීමෙහි, වායති, යෙයි, හුලන් හමයි. |
| වා | (නි) නොහොත්; හෝ. |
| වා | (භු) ගමනෙ බන්ධනෙ ච, ගමනෙහි, බැඳීමෙහි, වාති, යෙයි, බඳියි. |
| වාක | (න) කෙඳි; පට්ටා; වැහිරි. |
| වාක | (න) රුක් සුඹුලු, ගස්පොතු. |
| වාකකරණ | (න) කථා කිරීම. |
| වාකචීර | (න) තපසුන් අඳින ගස්පොතු වලින් සාදාගත් රෙදි වර්ගයක්. |
| වාකචීර | (න) මෘදු තෘණ, තීරු එකට වියා කරන ලද සිව්ර, පැදුරු ආකාරයෙන් කළ පැලලි සිව්ර. |
| වාකමය | (3) පට්ටා වලින් තැනූ. |
| වාකරා | (ඉ) මුවන් අල්වන දැල; වරදැල. |
| වාකරා | (ඉ) වරදැල් වැද්ද. |
| වාකරික | (පු) වැර දැල් වැද්දා |
| වාකවීර | (න) පට්ටා කෙඳි වලින් වියූ වස්ත්රය. |
| වාක්‍ය | (න) කීම; වාක්‍යය; වාසගම. |
| වාක්‍ය | (න) වාක්‍යය, වගන්තිය, වචනය. |
| වාක්‍යාරම්හ | (පු) වාක්‍යයාගේ පටන් ගැන්ම. |
| වාක්‍යාලඞ්කාර | (පු) වාක්‍යයාගේ අලඞ්කාරය. |
| වාගුරික | (පු) වාකරි, වරදැල් වැද්දා. |
| වාගූරික | (පු) වරදැල් දමන වැද්දා. |
| වාචක | (පු) කියන්නා, කථිකයා. |
| වාචක | (3) කියවන්නා. |
| වාචන | (න) ඉගැන්වීම; කියවීම. |
| වාචන | (න) කියවීම. |
| වාචනක | (න) කියවීම. |
| වාචනක | (පු) කියවන්නා. |
| වාචනක | (3) කියවන. |
| වාචනා | (ඉ) ඉගැන්වීම; කියවීම. |
| වාචනාමග්ග | (පු) ඉගැන්වීමේ පිළිවෙළ; කට පාඩම් පිළිවෙළ. |
| වාචංයම | (පු) ධ්‍යානලාභීහු. |
| වාචවලිඞ්ග | (න) විෂෙශ්‍යයට බඳු ලිඟු ලබන ශබ්ද. |
| වාචසික | (පු) වචනයෙන් හටගත්, වචනයෙන් උපන්. |
| වාචසික | (3) වචනය පිළිබඳ. |
| වාචා | (ඉ) කීම; වචනය. |
| වාචා | (ඉ) තෙපුල, වචනය. |
| වාචා වික්ඛෙප | (පු) වචන වික්ෂෙපය. |
| වාචාභිලාප | (න) නොකටයුතු කථා. |
| වාචාල | (පු) වාචාලයා. |
| වාචාල | (3) දොඩමලු; බොහෝ දොඩන. |
| වාචික | (න) සන්දේශ වචනය. |
| වාචිත | (ති) කියවන ලද. |
| වාචුග්ගත | (3) කට පාඩම; පාඩම් කළ. |
| වාචෙතබ්බ | (3) කියවිය යුතු. |
| වාචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වියත්තියං, වාචායං, වියත් වචනයෙහි+ණෙ+ති) කියයි. |
| වාචෙති | (වච+ණෙ) උගන්වයි; කියවයි. |
| වාචෙතු | (පු) කියවන්නා. |
| වාචෙතුං | (නි) කියවන්ට. |
| වාචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියවා. |
| වාචෙන්ත | (3) කියවන; කියවමින්. |
| වාජ | (පු) ඊතලයේ පිහාට්ට; ශක්තිදායක පානයක්. |
| වාජ | (පු) ඊපත්‍ර‍ය, හීපත්‍ර‍ය, ඊය. |
| වාජපය්‍ය | (න) මහා යාගයක්. |
| වාජපෙය්‍ය | (න) එනම් යාගය. |
| වාජිත | (ති) පිහාටුවලින් කළ. |
| වාජින | (න) හස්තියා, ඇතා. |
| වාජී | (පු) අශ්වයා, අසු, සෛන්ධවයා. |
| වාජී | (පු) අශ්වයා. |
| වාට | (න) වල, වැසූ ස්ථානය, ආවරණය කළ තැන. |
| වාට | (පු) ආශ්‍රමය; වටකළ තැන; වළ. |
| වාටක | (න) වැස්ම, ආවරණය. |
| වාණ(න) | (න) තෘෂ්ණාව, ගෙත්තම් කිරීම, වියමන. |
| වාණි | (ඉ) භාෂාව; වචනය. |
| වාණිජ | (පු) වාණිජයා, වෙළෙන්දා, වෙළඳාම. |
| වාණිජ | (පු) වෙළෙන්දා. |
| වාණිජක | (පු) වෙළෙන්දා. |
| වාණිජක | (පු) වෙළෙන්දා. |
| වාණිජ්ජ | (න) වෙඳාම. |
| වාණිජ්ජ | (න) වෙළඳාම. |
| වාණී | (ඉ) තෙපුල, වචනය. |
| වාත | (චු) ගමනෙ, සුඛෙච, යාමෙහි හා සැපයෙහි, වාතෙති, වාතයති, යෙයි, සැප වෙයි. |
| වාත | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| වාත | (පු) වාතය; සුළඟ. |
| වාත ඝාතක | (පු) වාතය නසන්නා, ඇසළ ගස. |
| වාත භක්ඛ | (පු) වාතය අනුභවකරන්නා. |
| වාත මීග | (පු) වාත මෘගයා, වාතයෙන් වැටෙන ලද පත්‍ර ආදියේ ශබ්දයට බියවන මුව වර්ගයක් වාතවේගය වැනි ජව ඇති මෘග විශේෂයක්. |
| වාත සකුණ | (පු) එනම් පක්ෂියා. |
| වාතක | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| වාතඝාතක | (පු) ඇසළ ගස. |
| වාතජව | (3) සුළඟට සමාන වේග ඇති. |
| වාතණ්ඩ | (පු) අණ්ඩවාතය, වෘද්ධි රෝගය, අණ්ඩ වායු රෝගය. |
| වාතපාන | (න) කවුළු දොර, ජනෙලය. |
| වාතපාන | (න) ජනේලය. |
| වාතමණ්ඩලික | (පු) සුලි සුළඟ. |
| වාතමණ්ඩලිකා | (ඉ) සුළි සුළඟ. |
| වාතරොග | (පු) වාතයෙන් හටගත් රෝගය. |
| වාතවුට්ඨි | (ඉ) වාතය සහිත වර්ෂාව, වාතයෙන් විසුරුවන ලද ජලය ඇති වර්ෂාව. |
| වාතවුට්ඨි | (ඉ) සුළඟ හා වැස්ස. |
| වාතවෙග | (පු) වාතයේ වේගය. |
| වාතහක්ඛක | (පු) වාතය අනුභව කරන්නා, හුළං බොන්නා. |
| වාතාතප | (න) වාතය හා අවුව. |
| වාතාතප | (පු) සුළඟ හා අව්ව. |
| වාතාබාධ | (පු) වාත රොග, වාතගාය. |
| වාතාබාධ | (පු) වාතයෙන් හටගත් රෝගය. |
| වාතාභිහත | (3) සුළඟින් පහ කරන ලද. |
| වාතායන | (න) කවුළුව; ජනේලය. |
| වාතාහට | (3) සුළඟින් ගෙන ආ. |
| වාතාහත | (පු) වාතයෙන් නසන ලද. |
| වාති | (ක්‍රි) (d) (භු) වා, ගතියං, යෑමෙහි+ති) හමයි, විහිදෙයි. |
| වාති | (වා+අ) සුළං හමයි; හමයි. |
| වාතික | (පු) වාතය ඇත්තා, වාත රොගියා. |
| වාතික | (3) වාතය සම්බන්ධ; වාතයෙන් හට ගත්. |
| වාතිඞ්ගණ | (පු) වම්බටු. |
| වාතිඞ්ගන | (න) වම්බටු. |
| වාතෙරිත | (ති) වාතයෙන් කම්පාවන ලද, වාතයෙන් සොලවන ලද. |
| වාතෙරිත | (3) වාතයෙන් කම්පිත වූ. |
| වාත්තා | (ඉ) වාර්‍තාව, වෘත්තාන්තය, තොරතුරු. |
| වාත්තාකී | (ඉ) හෙළබටු. |
| වාද | (පු) අදහස; කීම; මත භේදය. |
| වාද | (පු) වාදය, විරුද්ධ වාදය, කීම. |
| වාදක | (පු) කියන්නා, කථිකයා, වාද ඇත්තා, වාදනය කරන්නා. |
| වාදක | (3) කියන්නා; වයන්නා. |
| වාදකාම | (3) වාද කරනු කැමති. |
| වාදක්ඛිත්ත | (3) තමාගේ මතය බිඳින ලද්දේ. |
| වාදන | (න) නාද කිරීම; වැයීම. |
| වාදන | (න) වැයීම, වාද්‍යය කිරීම, වාදනය කිරීම. |
| වාදපථ | (පු) වචනයෙන් කිය හැකි දෙය; විවාදයට හේතු වූ කරුණ. |
| වාදපථ | (පු) වාද මාර්ගය, වාදභූමිය, වාද පිළිවෙළ. |
| වාදානුවාද | (පු) වාදය හා අනුවාදය, වාදය හා ප්‍ර‍තිවිරුද්ධවාදය. |
| වාදි | (පු) වාදසීලියා, වාදය ස්වභාව කොට ඇත්තා. |
| වාදික | (පු) වාද ඇත්තා, වාදකයා, කථිකයා, කියන්නා. |
| වාදිත | (ති) කියන ලද, වාද්‍යය කළ. |
| වාදිත | (න) තූර්ය භාණ්ඩය; තූර්ය වාදනය; වාද්‍යය. |
| වාදිත | (පු) අතතාදි වාද්‍යය, වයන ලද. |
| වාදිත්ත | (න) ආතතාදිය. |
| වාදිත්ත වාදන | (න) වීණාදීන් වයන දඬු ආදිය. |
| වාදිනී | (ඉ) කියන්නී. |
| වාදී | (පු) කියන සුලු තැනැත්තා, වාදියා. |
| වාදී | (3) කියන්නා; දේශනා කරන්නා; වාද කරන්නා. |
| වාදීවර | (පු) වාදීන්ට අග්‍ර වූ බුදුරද. |
| වාදෙති | (වද+ණෙ) තූර්යයක් ශබ්ද කරවයි; වාදනය කරයි. |
| වාන | (න) ඇඳේ වියමන; තෘෂ්ණාව. |
| වානපත්ථ | (පු) වානප්‍ර‍ශ්තය, ආරාමය, අසපුව. |
| වානය | (පු) මී ගස. |
| වානර | (පු) වඳුරා, රිලවා. |
| වානර | (පු) වඳුරා. |
| වානරින්ද | (පු) වඳුරු රජ. |
| වානරී | (ඉ) වැඳිරිය. |
| වානීර | (පු) හොඹුවගු. |
| වානෙය්‍ය | (පු) දසපූර. |
| වාපි | (ඉ) වැව. |
| වාපිත | (ති) වපුරණ ලද, ධාන්‍ය ඉසින ලද. |
| වාපිත | (3) රෝපණය කළ; වැපුරූ. |
| වාපී | (ඉ) වැව, විල, තඩාගය. |
| වාපී | (ඉ) වැව. |
| වාපෙති | (වප+ණෙ) වපුරවයි. |
| වාප්ප | (න) කොට්ටම්. |
| වාම | (ති) වම්පස, විරුද්ධ, යහපත. |
| වාම | (3) දකුණෙන් අන්‍ය වූ; මනොඥ; වම්. |
| වාමක | (පු) එනම් වෙදකතෘ සෘෂියා. |
| වාමත්තති | (ක්‍රි) පෙරළයි, පරිවර්තනය කරයි. |
| වාමදෙව | (පු) එනම් සෘෂියා, ඊශ්වරයා. |
| වාමන | (ති) ලුහුඬු දෙය. |
| වාමන | (පු) කුරු වූ; මිට්ටා; මිටි වූ. |
| වාමන | (පු) දිගැත්හු, කුරා. |
| වාමනක | (පු) කුරු වූ; මිට්ටා; මිටි වූ. |
| වාමනක | (පු) මිට්ටා, වාමනයා. |
| වාමපස්ස | (න) වම් පැත්ත. |
| වාමී | (ඉ) වෙළඹ. |
| වාය | (පු) (න) වාතය. |
| වාය | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| වායත | (න) විවීම, ගෙතීම. |
| වායත දණ්ඩ | (පු) වේමය, පිළිවියන දණ්ඩ. |
| වායති | (ක්‍රි) (d) (භු) වා, ගතියං, ගමන්හි+ති) හමයි, විහිදෙයි. |
| වායති | (වා+ය) සුළං හමයි; හමයි. |
| වායන | (න) විවීම; සුළං හැමීම. |
| වායන්ත | (3) හමන; හමමින්. |
| වායමති | (ක්‍රි) (d) (භු) වායම, ඊ හායං, වෑයමෙහි+ති) වෑයම් කරයි, වීර්ය්ය කරයි. |
| වායමති | (වි+ආ+යමු+අ) උත්සාහ කෙරේ. |
| වායමන | (න) වෑයම් කිරීම, උත්සාහ කිරීම. |
| වායමන්ත | (3) උත්සහා කරන; උත්සාහ කරමින්. |
| වායමිත | (ති) වෑයම්කළ, උත්සාහ කළ. |
| වායමිතුං | (නි) උත්සාහ කරන්ට. |
| වායමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උත්සහ කොට. |
| වායස | (පු) කවුඩා, කපුටා. |
| වායස | (පු) කවුඩා; කාක්කා. |
| වායසවිජ්ජා | (ඉ) කපුටු ශාස්ත්රය |
| වායසාරි | (පු) බකමූණා. |
| වායාම | (පු) උත්සාහය. |
| වායාම | (පු) වීර්ය්යය, ආයාසය. |
| වායි | (3) පතුරුවන්නා; හමන්නා. |
| වායිත | (ති) වියන ලද, ගොතන ලද. |
| වායිත | (3) වියන ලද; හැමූ. |
| වායිම | (ති) විසූ, වියනලද. |
| වායිම | (3) වියන ලද. |
| වායු | (න) වාතය; සුළඟ. |
| වායු | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| වායුසඛ | (පු) ගින්නේ මිත්රයා, සුළඟ. |
| වායොකසිණ | (න) භාවනාවට අරමුණු වශයෙන් ගත් සුළඟ. |
| වායොධාතු | (ඉ) පතුරුවන සොලවන ශක්තිය; වායු ධාතුව. |
| වායොධාතු | (පු) වාතය, සුළඟ. |
| වාර | (පු) අවස්ථාව; වාරය. |
| වාර | (පු) දිනය, ප්රස්තාවය, වරක්, වාරයක්. |
| වාරක | (පු) කළය; ජග්ගුව. |
| වාරක | (පු) කළය. |
| වාරඞ්ග | (පු) හස්තියා, ඇතා. |
| වාරණ | (න) ඇත්කඳ ලිහිණියා; ඇතා; වැළැක්වීම. |
| වාරණ | (පු) ඇතා, වැලකීම, ඇත්කඳ ළිහිණියා. |
| වාරණික | (ති) ඇතුන් පිළිබඳ. |
| වාරත්තික | (ති) හම්වලට අයත්, සම්වලට අඩංගු. |
| වාරබාණ | (පු) - (න) සැට්ටය, හැට්ටය. |
| වාරි | (න) ජලය, දිය. |
| වාරි | (න) ජලය. |
| වාරිගොචර | (න) ජලය ගෝචර කොට ඇත්තා මත්ස්‍යයා |
| වාරිගොචර | (3) දියෙහි ජීවත් වෙන; දියෙහි හැසිරෙන. |
| වාරිචර | (පු) වාරිගෝචරයා. |
| වාරිජ | (න) පියුම. |
| වාරිජ | (පු) දියෙහි උපන්නා, පද්මය, පියුම. |
| වාරිජ | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| වාරිජ | (3) දියෙහි හටගත්. |
| වාරිත | (ති) වලක්වනලද, ප්‍ර‍තිෂෙධකළ. |
| වාරිත | (3) වළක්වනු ලැබූ; වැළැක් වූ. |
| වාරිත්ත | (න) නොකළ යුතු දෙය; වැළකී සිටිය යුතු දෙය. |
| වාරිද | (පු) ජලදායකයා, මෙඝය. |
| වාරිද | (පු) වලාකුළ. |
| වාරිධර | (පු) ජලය දරන්නා, සමුද්රය, මෙඝය. |
| වාරිධර | (පු) වලාකුළ. |
| වාරිමග්ග | (පු) ජලමාර්‍ගය, දියයන ඇළදොල ආදි මාර්ග පිහිලි සොරොව් ආදිය. |
| වාරිමග්ග | (පු) දිය බැසයන මාර්ගය. |
| වාරියමාන | (3) වළක්වනු ලබන. |
| වාරිවාහ | (පු) මෙඝය, වලාකුළ. |
| වාරිවාහ | (පු) වලාකුළ. |
| වාරුණී | (ඉ) නිමිති කියන්නී, ශාස්ත්‍ර‍කියන්නී, වාරුණී. |
| වාරුණී | (ඉ) මත් පැන; ශුභා ශුභ නිමිති කියන්නී. |
| වාරෙතබ්බ | (3) වැළැක්විය යුතු. |
| වාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වර, ආවරණෙ, ඇවුරීමෙහි+ණෙ+ති) වළක්වයි. |
| වාරෙති | (වර+ණෙ) වළක්වයි; විවාහ යෝජනා කරයි. |
| වාරෙතුං | (නි) වළක්වන්ට. |
| වාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වළක්වා; විවාහ නියම කොට. |
| වාරෙන්ත | (3) වලක්වන; වළක්වමින්. |
| වාල | (න) ඉරිවේරිය, ජලය. |
| වාල | (පු) හිසකේ, අශ්වාදීන්ගේ රෝම, මයිල්. |
| වාල | (3) දරුණු; නපුරු; (පු) අස් කෙඳි; හිස කෙස්. |
| වාලකම්බල | (න) අස් කෙඳි වලින් වියූ වස්ත්රය. |
| වාලකම්බල | (පු) - (න) රෝමවලින් තනන කම්බිලි රෙදි. |
| වාලග්ග | (න) වාලධිය අග; හිස කෙස් අග. |
| වාලණ්ඩුක | (න) රෝමාදියෙන් කළ බුරුසුව, කොස්ස. |
| වාලණ්ඩුපක | (න) හිස්වැස්ම. |
| වාලණ්ඩුපක | (පු) බුරුසුව. |
| වාලධි | (පු) කෙඳි බහුල වූ නගුට; වලිගය. |
| වාලධි | (පු) නගුට, වලිගය. |
| වාලමිග | (පු) නපුරු සතා; වල් සතා. |
| වාලරජ්ජ | (න) රෝමයෙන් කළ රැහැණ, කෙශමය යොත. |
| වාලවීජනී | (ඉ) වල්විදුනාව; සෙමර වලිගයෙන් කළ චාමරය. |
| වාලවීජනී | (ඉ) වල්විඳුනා, චාමරය, සෙමර වල්ගය. |
| වාලවෙධි | (පු) අඳුරෙහි අස්ලොමයට විදීමට සමර්ථයා. |
| වාලවෙධී | (3) හිස කෙස් අග දෙපලු කරන්ට සමත් දුනුවායා. |
| වාලහත්ථ | (පු) වාලධිය. |
| වාලි | (ඉ) වැළි, වාලුකා. |
| වාලික | (3) වැලි ඇති. |
| වාලිකා | (ඉ) වැළි. |
| වාලිකා | (3) වැලි. |
| වාලිකාපුඤ්ජ | (පු) වැලි‍ගොඩ. |
| වාලුකා | (ඉ) වැලි. |
| වාලුකා | (ඉ) වැළි. |
| වාලුකා කාන්තාර | (න) සියුම් වැල්ලෙන් ගහණ දිය රහිත ප්‍රදේශය, කාන්තාර බලනු. |
| වාලුකාකන්තාර | (පු) කාන්තාරය; වැලිකතර. |
| වාස | (පු) ගෙය; වස්ත්රය; විසීම; සුවඳ කරන දෙය. |
| වාස | (පු) වස්ත්රය, ගන්ධය, ගෘහය. |
| වාසක | (න) වස්ත්රය; සුවඳ ද්රව්යය. |
| වාසක | (පු) වසන්නා, නිවසන්නා. |
| වාසචුණ්ණ | (න) වත්සුණු, සුවඳ සුණු. |
| වාසචුණ්ණ | (න) සුවඳ කුඩු. |
| වාසට්ඨාන | (න) වසන තැන. |
| වාසති | (ක්‍රි) (d (දි) වස, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) ශබ්ද කරයි, නාද කරයි, කෑගසයි. |
| වාසධූර | (න) ජීවිතයේ වගකීම. |
| වාසන | (න) වාසය කරවීම; සුවඳ කැවීම. |
| වාසනා | (ඉ) පෙර පුරුද්ද. |
| වාසනා | (ඉ) සුවඳ කැවීම, පෙර කළ කර්මයාගේ විපාකාවශේෂ තෙජස් ගතිය. |
| වාසන්තී | (ඉ) යොහොඹු. |
| වාසයොග | (පු) වත්සුණු, මුඛ චූර්ණය. |
| වාසර | (පු) දවස. |
| වාසර | (පු) දිනය, දවස. |
| වාසව | (පු) ශක්රයා. |
| වාසව | (පු) ශක්රයා. |
| වාසාගාර | (න) ලඟිනා ගෙය, වාසය කරන ගෙය. |
| වාසි | (3) කුඩා පිහිය; වෑය. |
| වාසික | (3) වාසය කරන (සමාසයේදී); වැසියා. |
| වාසිජට | (න) වෑ මිට. |
| වාසිජට | (පු) වෑයේකර. |
| වාසිත | (ති) සුවඳ කවන ලද. |
| වාසිත | (3) සුවඳ කළ; සුවඳ කැවූ. |
| වාසිතක | (ති) වාසිත, සුවඳ කවන ලද. |
| වාසිතක | (න) සුවඳ සුණු ආදිය. |
| වාසිනී | (ඉ) වසන්නී. |
| වාසිඵල | (න) වෑ තලය. |
| වාසී | (ඉ) වෑය, කරකැත්ත. |
| වාසී | (ති) වැසි, වාසය කරන සුළු. |
| වාසී | (3) වසන්නා; වැසියා. |
| වාසුකී | (පු) එනම් නාගරාජයා. |
| වාසුදෙව | (පු) විෂ්ණු. |
| වාසුදෙව | (පු) විෂ්ණු. |
| වාසෙට්ඨ | (පු) එනම් වෙදකර්‍තෘ සෘෂියා. |
| වාසෙති | (වස+ණෙ) වාසය කරවයි; සුවඳ කවයි. |
| වාසෙතුං | (නි) වාසය කරවන්ට. |
| වාසෙතුං | (නි) සුවඳ කවන්ට. |
| වාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාසය කරවා; සුවඳ කවා. |
| වාහ | (පු) ගැල, අශ්වයා, ඛාරි විස්සක් ප්රමාණ දේ ඛාරියක්=කිරියක් විසි අමුණකි. |
| වාහ | (3) උසුළන; උසුළන්නා; (පු) අශ්වයා; කරත්තයක බර (ද්‍රෝණ 380 ක්); ගලා බැස්ම; නායකයා; වාහනය. |
| වාහක | (න) ගැලීම, ජල ප්රවාහය. |
| වාහක | (3) උසුළන්නා; ගෙන දෙන්නා; ගෙන යන්නා; ලබා දෙන්නා. |
| වාහන | (න) උසුළන දෙය; කරත්තය; යානාව. |
| වාහන | (න) රථාදී වාහනය. |
| වාහනක | (න) වාහනය, රථපල්ලැක්කි ආදිය. |
| වාහස | (පු) පිඹුරා. |
| වාහසා | (අ) නිසා, උදෙසා, සඳහා. |
| වාහසා | (නි) නිසා; හෙතු කොට ගෙන. |
| වාහසා | (පු) පිඹුරා, අජගරයා. |
| වාහිනී | (ඉ) උසුළන්නී; ගඞ්ගාව; ගෙන යන්නී; භට සෙනඟ; සේනාව. |
| වාහිනී | (ඉ) නදීය, සෙනාව. |
| වාහී | (පු) උසුලන්නා, බර ආදිය උසුලන තැනැත්තා. |
| වාහී | (පු) උසුළන්නා; ගෙන යන්නා. |
| වාහු | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහ කිරීමෙහි, වාහති, උත්සාහ කරයි, වීර්ය්ය කරයි. |
| වාහෙති | (වහ+ණෙ) ගලා බස්වයි; ගෙනවුත් දෙයි. |
| වාළ | (පු) සූර්ය්යයා, අශ්වරෝමය, රළු දෙය. |
| වාළගාහී | (පු) අහිගුණ්ඨිකයා, අහිතුණ්ඩිකයා. |
| වාළමිග | (පු) සිංහව්‍යාඝ්‍රාදි චණ්ඩ මෘගාදීහු. |
| වි | (d) - (ක්‍රි) හිංසායා, හිංසාවෙහි, විනාති, හිංසා කරයි. |
| වි | (අ) විවිධාර්‍ථ, අතිශය, අභාව, ඓශ්වර්‍ය්‍ය, අතික්රම, විරහ, විවාද, පාදුර්‍භාව, සන්තොෂ කුත්සාර්‍ථ, දූර, අනභිමුඛත්ව, මොහ, අනවස්ථිති, ප්‍ර‍ධානත්ව, දක්ෂත්ව, ඛෙද, සහායාර්‍ථ යනාදියෙහි. |
| වික | (චු) ආමසනෙ, ආමර්‍ෂණයෙහි, විකෙති විකයති, ආමර්‍ෂණය කරයි. |
| විකඞ්කත | (පු) කටුකිහිරි. |
| විකච | (ති) මල් ගෙන සිටි වෘක්ෂය, මල් ගෙන සිටි ගස. |
| විකච | (3) පිපුණු; විකසිත වූ. |
| විකට | (ති) මලමුත්‍රාදිය, විකාර ප්‍රාප්තයා. |
| විකට | (න) අශුචි. |
| විකට | (3) විකාරයට පත්. |
| විකට භොජන | (න) අසූචිභක්ෂණය, ගූථ භක්ෂණය. |
| විකණ්ණ | (ති) කොන් නැමුණු, නැමුණු කොන් ඇති, |
| විකත | (පු) ලෙඩා. |
| විකත | (3) වෙනස් කළ. |
| විකති | (ඉ) වර්ගය; විශේෂය යමකින් නිපද වූ දෙය. |
| විකති | (ඉ) විකාරය. |
| විකතික | (3) වර්ග ඇති (සමාසයේදී). |
| විකතිකා | (ඉ) සිංහ ව්‍යාඝ්‍රාදි රූපයෙන් විසිතුරු එළු ලොම් මුවා ඇතිරිය. |
| විකතිකා | (ඉ) සිංහාදීන්ගේ රූප ඇති පලස. |
| විකත්ත | (ති) ඉරූ, කැබලිකළ. |
| විකත්තත | (න) ඉරීම, කැබලිකිරීම. |
| විකත්ථති | (ක්‍රි) (d) (භු) කත්ථ, සිලාසනෙ, ස්තුති කිරීමෙහි+ති) පූච්චම් දොඩයි. |
| විකත්ථති | (වි+කත්ථ+අ) තමා ගැන බොරු වර්ණනා කරයි; පුරසාරම් දොඩයි. |
| විකත්ථන | (න) පුරසාරම් දෙඩීම; බොරු වැදගත්කම් කීම. |
| විකත්ථන | (න) පූච්චම් දෙඩීම, බොරු ආඩම්බර කථාකීම. |
| විකත්ථි | (පු) පූච්චම් දොඩන්නා. |
| විකත්ථික | (පු) පුරසාරම් දොඩන්නා. |
| විකත්ථිත | (ති) ආඩම්බර කථා කළ. |
| විකත්ථී | (3) තමාට නැති උසස්කම් කියන්නා. |
| විකන්ත | (ති) කොටස්වලට කැපූ, කපාදැමූ. |
| විකන්තති | (වි+කන්ත+අ) හාරා කපයි. |
| විකන්තන | (න) කපන පිහිට; හාරා කැපීම. |
| විකන්තන | (න) පිහිය. |
| විකප්ප | (පු) කල්පනාව; පවරා දීම; සියල්ල ඇතුළත් නොවන දෙය. |
| විකප්ප | (පු) විතර්කය, අදහස, සැකය, විකල්පය. |
| විකප්පන | (න) කල්පනා කිරීම; පවරා දීම; සියල්ල ඇතුළත් නොකිරීම. |
| විකප්පන | (න) දැක්වීම, විකල්පනය, දෙකින් එක. |
| විකප්පන | (න) විකල්පය, පක්ෂාන්තරය. |
| විකප්පි | (පු) විතර්ක කරන්නා, විකල්පනය කරන්නා. |
| විකප්පිත | (ති) පිළියෙළකළ, නියමානුකූලව කළ. |
| විකප්පිත | (න) අදහස. |
| විකප්පිත | (3) කල්පනා කළ; පවරා දුන්. |
| විකප්පිය | (ති) අදහස් කළ, පිළියෙල කළ. |
| විකප්පෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) කප්ප, තක්කනෙ, තර්‍කනයෙහි+ති) තර්‍කනය කරයි, කල්පනා කරයි. |
| විකප්පෙති | (වි+කප්ප+ණෙ) කල්පනා කරයි; පවරා දෙයි; වෙනස් කරයි. |
| විකම්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) කම්ප, චලනෙ, සෙලවීමෙහි+ති) සැලෙයි. |
| විකම්පති | (වි+කම්ප+අ) විශේෂයෙන් කම්පා වේ. |
| විකම්පන | (න) චඤ්චල වීම. |
| විකම්පමාන | (3) කම්පාවෙන; සෙලවෙන. |
| විකම්පි | (පු) සැලෙන්නා, චංචලවන්නා. |
| විකරොති | (වි+කර+ඔ) කළ දෙය නසයි; වෙනස් කරයි. |
| විකල | (පු) විකාර, වෙනසට පැමිණීම. |
| විකල | (3) අඩු වූ. |
| විකලක | (ති) විකාරවූ, අඩුවූ. |
| විකසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කස, ගතියං, යෑමෙහි+ති) පුබුදුකරයි. |
| විකසති | (වි+කස+අ) පිපේ; විකාශයට පැමිණේ. |
| විකසා | (ඉ) වැල්මදට. |
| විකසිත | (ති) මල් ගෙන සිටි වෘක්ෂය, ප්රබුද්ධ, පිපුණු. |
| විකසිත | (3) ප්‍රබෝධ වූ; පිපුණු. |
| විකාර | (පු) කම්පා කිරීම; විකාරය; වෙනස; වෙනස් වීම. |
| විකාර | (පු) විකෘතිය, ප්‍ර‍කෘතිහුගේ, විපරිණාමය. |
| විකාල | (පු) අකාලය, අවාරය, සවස්කාලය. |
| විකාල | (පු) අයොග්‍ය කාලය; හවස් වරුව හා රාත්‍රිය. |
| විකාලභොජන | (න) ඉර අවරවූවායින් පසු වළඳන භෝජනය. |
| විකාලභොජන | (න) ඉහ හැරුණු පසු අනුභව කිරීම. |
| විකාස | (පු) ප්‍රබෝධය, පුබුදුවීම, පිපීම. |
| විකාස | (පු) ප්‍රබෝධය; පැතිරීම. |
| විකාසික | (ති) ප්‍ර‍බුද්ධකළාහු, පිපීමකළාහු. |
| විකාසී | (පු) පුබුදුකරන්නා, ප්‍ර‍බුද්ධකරන්නා. |
| විකාසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කාසු, දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ණෙ+ති) පුබුදු කෙරෙයි. |
| විකාසෙති | (වි+කස+ණෙ) පතුරුවයි; පුබුදුවයි. |
| විකිණ්ණ | (න) විකිණී, විසුරුවනලද, ඉසින ලද. |
| විකිණ්ණ | (3) විසුරුණු; විසුරුවන ලද. |
| විකිණ්ණකෙස | (3) විසුරුවාගත් හිස කෙස් ඇති. |
| විකිරණ | (න) වරාගස, අර්‍කවෘක්ෂය. |
| විකිරණ | (න) විසුරු වීම. |
| විකිරණ | (න) විසුරුවන, ණයදීමට සුදුසු නැකැත් යෙදීම. |
| විකිරති | (ක්‍රි) (d) (භු) කිර, විකිරණෙ, විසුරුවීමෙහි+ති) විසුරුවයි, ඉසියි. |
| විකිරති | (වි+කිර+අ) බිඳ හෙළයි; විසුරුවයි. |
| විකිරන්ත | (3) විසුරුවන; විසුරුවමින්. |
| විකිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බිඳ හෙළා; විසුරුවා. |
| විකිරීයති | (විකිරති යන්නේ කර්ම කාරකය) බිඳ වැටේ; විසිරී යේ. |
| විකුජති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුජ, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) ශබ්ද කෙරෙයි. |
| විකුජන | (න) ශබ්දකිරීම, නාදකිරීම. |
| විකුජිත | (ති) ශබ්දකළ, නාදකළ. |
| විකුජ්ඣිත | (ති) තරහවූ, ක්‍රෝධ කළ. |
| විකුණිත | (3) ඇද වූ; විකාරයට පත්; හැකුළුණු. |
| විකුන්තිත | (ති) විරූප කළ, විකාර කළ. |
| විකුබ්බණ | (න) විකුර්‍වණ, සෘද්ධිය. |
| විකුබ්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුධි, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) විකුර්‍වණය කෙරෙයි. |
| විකුබ්බති | (වි+කර+ඔ කුබ්බ ආදේශ වේ) ඍද්ධිබල පෙන්වයි; මවා පායි. |
| විකුබ්බන | (න) ඍද්ධියෙන් මවාපෑම. |
| විකුල | (ති) නොසම, පැතලි සහිත, වලවල් සහිත. |
| විකූජති | (වි+කුජ+අ) නාද කරයි; හඬලයි. |
| විකූජන | (න) නාදය (පක්ෂීන්ගේ); හැඬලීම. |
| විකූජිත | (3) පක්ෂි නාදයෙන් පිරුණු. |
| විකූල | (3) පහත් ඉවුරු ඇති. |
| විකොපන | (න) කඩ කිරීම; කඩා කපා දැමීම; විකාරයට පත් කිරීම. |
| විකොපන | (න) සුණුකිරීම, තැළීම, පොඩි කිරීම. |
| විකොපි | (පු) සුණුකෙළේ, තළන ලද්දේ, පොඩි කෙළේ. |
| විකොපිත | (3) කඩා දැමූ. |
| විකොපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුප, කොපෙ, කොපයෙහි+ණෙ+ති) විකෝපනය කරයි. |
| විකොපෙති | (වි+කුප+ණෙ) කඩා බිඳ දමයි; විනාශ කරයි. |
| විකොපෙතුං | (නි) කඩා බිඳ දමන්ට. |
| විකොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා බිඳ දමා. |
| වික්කන්ත | (න) වික්රමය. |
| වික්කන්ත | (පු) සාහසික යෝධයා, යුද්ධභූමියට පැමිණියා. |
| වික්කන්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හාරා කපා. |
| වික්කන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) කදි, රොදනෙ, හැඩීමෙහි+ති) (වි+කන්ද+ති) හඬයි අඬගසති. |
| වික්කන්දති | (වි+කන්ද+අ) කෑ ගසයි; හඬයි. |
| වික්කන්දන | ත) හැඬීම, අඬ ගැසීම, ආමන්ත්රණය. |
| වික්කන්දිත | (ති) හඬනලද, අමන්ත්‍ර‍ණය කළ. |
| වික්කම | (පු) අති දක්ෂ ක්‍රියාව; ගමන් කිරීම; වික්රමය. |
| වික්කම | (පු) වික්රමය, ශක්තිය, සම්පත්තිය, පදවික්ෂේපය. |
| වික්කමති | (වි+කමු+අ) දක්ෂ ක්‍රියා කරයි; වීර්ය කරයි. |
| වික්කමන | (න) වීර්ය කිරීම. |
| වික්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වීර්ය කොට. |
| වික්කය | (ති) විකිණිය යුතු දේ, වෙළඳ බඩු. |
| වික්කය | (පු) විකිණීම. |
| වික්කයික | (පු) විකුණන්නා. |
| වික්කයික | (3) විකුණන්නා; වෙළෙන්දා. |
| වික්කායික | (3) විකිණිය යුතු. |
| වික්කිණන්ත | (3) විකුණන; විකුණමින්. |
| වික්කිණාති | (ක්‍රි) (d) (කි) කී=දබ්බ විනිමයෙ, විකිණීමෙහි+ති) විකුණයි. |
| වික්කිණාති | (වි+කි+ණා) විකුණයි. |
| වික්කිණිත | (3) විකුණු. |
| වික්කිණිතුං | (නි) විකුණන්ට. |
| වික්කිණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විකුණා. |
| වික්කිණිය | (පූ.ක්‍රි) විකුණා. |
| වික්කෙතු | (පු) විකුණන්නා. |
| වික්කෙය්‍ය | (පු) විකිණිය යුතු වස්තුව. |
| වික්ඛන්දිත | (ති) කෑගසන ලද, අඬන ලද. |
| වික්ඛම්භ | (පු) මධ්‍ය රේඛාවේ ප්රමාණය; විෂ්කම්භය. |
| වික්ඛම්භණිය | (ති) විෂ්කම්භනය කටයුතු. |
| වික්ඛම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛම්භ, පටිබන්ධෙ, බැඳීමෙහි+ති) විෂ්කම්භනය කරයි. |
| වික්ඛම්භන | (න) මැඩ පැවැත්වීම; යටපත් කිරීම. |
| වික්ඛම්භන | (න) විෂ්කම්භනය, යටත් කිරීම, පීඩා කිරීම, පළල. |
| වික්ඛම්භිත | (ති) විෂ්කම්භනය කළ. |
| වික්ඛම්භිත | (න) යටපත් කිරීම. |
| වික්ඛම්භිත | (3) මැඩ පැවැත් වූ; යටපත් කළ. |
| වික්ඛම්භිය | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; යටපත් කොට. |
| වික්ඛම්භෙති | (වි+ඛම්භ+ණෙ) මැඩ පවත්වයි; යටපත් කරයි. |
| වික්ඛම්භෙතුං | (නි) යටපත් කරන්ට. |
| වික්ඛම්භෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; යටපත් කොට. |
| වික්ඛලිත | (න) පැකිළීම, ඉබේට ම හමුවීම, |
| වික්ඛාභ | (පු) වික්ෂෝභය, මහා චලනය. |
| වික්ඛායිතක | (න) සතුන් විසින් කාදමන ලද මළකඳ, අශුභ කර්‍මස්ථානවලින් එකක්. |
| වික්ඛායිතක | (න) සතුන් විසින් නොයෙක් තැනින් කා දැමූ මළ මිනිය. |
| වික්ඛාලිත | (ති) සෝදනලද, සේදූ, පිරිසිදුකළ. |
| වික්ඛාලිත | (3) සේදූ; සෝදා දැමූ. |
| වික්ඛාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) චල, චලනෙ, සැලීමෙහි+ණෙ+ති) සෝදයි. |
| වික්ඛාලෙති | (වි+ඛාල+ණෙ) මූණ හෝ කට සෝදයි; සෝදයි. |
| වික්ඛාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සෝදා. |
| වික්ඛිත්ත | (ති) දමන ලද, එහෙ මෙහෙ විසිකරන ලද. |
| වික්ඛිත්ත | (3) අවුල් වූ; කලබල වූ; වික්ෂේපයට පත්. |
| වික්ඛිත්තක | (ති) විවිධ දිශාවට දමන ලද, එහෙ මෙහෙ දමනලද. |
| වික්ඛිත්තක | (3) එහා මෙහා විසුරුවන ලද. |
| වික්ඛිත්තචිත්ත | (3) අවුල් වූ සිතැති; කලබල වූ සිතැති. |
| වික්ඛිපති | (ක්‍රි) දමයි, විසිකරයි. |
| වික්ඛිපති | (වි+ඛිප+අ) අවුල් කරයි; විසුරුවා දමයි. |
| වික්ඛිපන | (න) අවුල් කිරීම. |
| වික්ඛිපන | (න) දැමීම, වීසිකිරීම. |
| වික්ඛෙප | (පු) උඩඟු, දැමීම, වික්ෂෙපය, එක අරමුණක නොපිහිටන. |
| වික්ඛෙප | (පු) කලබලය. |
| වික්ඛෙපක | (3) අවුල් කරන; කලබල කරන්නා. |
| වික්ඛෙපික | (ති) වික්ෂේපිත. |
| වික්ඛෙලික | (පු) නින්දෙන් කුණු කෙළ වගුරුවන්නා. |
| වික්ඛොභන | (න) බලවත් සේ කැලඹවීම. |
| වික්ඛොභිත | (ති) වික්ෂෝභ කළ. |
| වික්ඛොභිත | (3) කළඹවනු ලැබූ. |
| වික්ඛොභෙති | (වි+කුභ+ණෙ) අධික සේ කළඹයි. |
| විගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං, යෑමෙහි+ති) පහවයෙයි. |
| විගච්ඡති | (වි+ගමු+අ) ඉවත් වේ; පහ වේ. |
| විගත | (ති) පහවන ලද, දුරුවනලද. |
| විගත | (3) ඉවත් වූ; පහ වූ. |
| විගතඛීල | (3) පහ වූ කෙලෙස් හුල් ඇති. |
| විගතරජ | (3) පහ වූ කෙලෙස් ඇති. |
| විගතාස | පහ වූ ආශා ඇති. |
| විගතාස | (3) පහ වූ ආශා ඇති. |
| විගතාසව | (3) පහ වූ ආශ්රව ඇති. |
| විගම | (න) ඉවතයෑම, පහවයෑම. |
| විගම | (පු) ඉවත් වීම; පහව යාම. |
| විගමන | (න) ඉවත් වීම; පහව යාම. |
| විගමන | (න) පහවයාම, දුරුවයාම. |
| විගය්හ | (පු) ගෙන, ඇතුළත්ව. |
| විගය්හ | (පූ.ක්‍රි) බැසගෙන. |
| විගරහති | (වි+ගරහ+අ) ගර්හා කරයි; නින්දා කරයි. |
| විගරහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගර්හා කොට. |
| විගලිත | (3) ගැලවී ගිය; ගිලිහුණු. |
| විගාටන | (න) විවෘත කිරීම. |
| විගාහති | (වි+ගාහ+අ) ඇතුල් වේ; බැස ගනී. |
| විගාහන | (න) බැස ගැන්ම. |
| විගාහන්ත | (3) බසින; බසිමින්. |
| විගාහිතුං | (නි) බැසගන්ට. |
| විගාහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැසගෙන. |
| විගාහෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බැසගෙන. |
| විගුච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගුපු, ජීගුච්ඡනෙ, පිළිකුල් කිරීමෙහි+ති) පිළිකුල් කරයි. |
| විග්ගය්හ | (පූ.ක්‍රි) කලහ කොට; විග්‍රහ කොට. |
| විග්ගය්හපරිකම්ම | (න) ඔවුනොවුන් සිරුරෙන් සිරුර ගටා ඇඟඉලීම. |
| විග්ගහ | (පු) කලහය; කොලහලය; පද විස්තරය; යුද්ධය; ශරීරය. |
| විග්ගහ | (පු) විරුද්ධ ග්රහණය, ඩබරය, ශරීරය, සමාස තද්ධිතාදීන්ගේ වාක්‍යය. |
| විග්ගහික | (ති) විරුද්ධ ග්රහණයෙන් යුත්, ඩබරයෙන් යුත්. |
| විග්ගහිත | (ති) ගන්නා ලද, ගත්. |
| විග්ගාහික කථා | (ඉ) විරුද්ධ ග්රහණයෙන් යුත් කථා. |
| විග්ගාහිකකථා | (ඉ) කලහයට හේතු වන කථාව. |
| විඝටිත | (ති) ගලපනලද, එකට සම්බන්ධකළ. |
| විඝට්ටන | (න) ගැටීම; හැප්පවීම. |
| විඝට්ටිත | (3) ගැටූ; හැප්පූ. |
| විඝට්ටෙති | (වි+ඝට්ට+ණෙ) ගටයි; හප්පවයි. |
| විඝාටිත | (3) උදුරා දැමූ; විවෘත කළ. |
| විඝාටෙති | (වි+ඝට+ණෙ) උගුළා දමයි; විවෘත කරයි; හරියි. |
| විඝාත | (ති) නසනලද, වෙහෙසකළ, පීඩාකළ, පීඩාව. |
| විඝාත | (පු) නැසීම; විනාශය; විපත; සිතේ කරදරය. |
| විඝාතිත | (3) නැසූ; විනාශ කළ. |
| විඝාතෙති | (වි+හත+ණෙ) නසයි. |
| විඝාස | (පු) ඉඳුල්; කා ඉතිරි දෙය. |
| විඝාස | (පු) කා ඉතිරි දෙය කෑම, ඉඳුල්කන්නා. |
| විඝාසාද | (පු) කා ඉතිරිදෙය කන්නා, ඉඳුල්කන්නා. |
| විඝාසාද | (3) ඉඳුල් බත කන්නා. |
| විඞ්ගුල | (චු) පරිබ්භමෙ කරකැවීමෙහි, චිඞ්ගුලායති, කරකැවෙයි. |
| විච | (භු) (දි) විචෙනෙ, පුථක්කරණෙ ච, විවෙචනයෙහි, වෙන්කිරීමෙහි. |
| විචක්ඛ | (ති) ප්‍රාඥ, පණ්ඩිත. |
| විචක්ඛණ | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| විචක්ඛණ | (3) දක්ෂයා; නැවණැති; පණ්ඩිතයා. |
| විචක්ඛු | (පු) අන්ධයා, ඇස්නැති. |
| විචක්ඛුක | (පු) අන්ධයා, ඇස් නැත්තා. |
| විචක්ඛුකම්ම | (න) අන්ධ කිරීම; නොපෙනෙන සේ කිරීම. |
| විචය | (පු) පරීක්ෂණය; සෙවීම. |
| විචය | (පු) සෙවීම, ප්රඥාව. |
| විචයන | (න) සෙවීම, පරීක්ෂණය. |
| විචරණ | (න) සංචාරණය, හැසිරීම. |
| විචරණ | (න) හැසිරීම. |
| විචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| විචරති | (වි+චර+අ) ඇවිදියි; ගමන් කරයි; හැසිරේ. |
| විචරන්ත | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| විචරමාන | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| විචරිත | ත) හැසුරුණු, හැසිරෙණලද. |
| විචරිත | (3) බොහෝ සේ ආශ්‍රිත වූ; සේවිත වූ; හැසුරුණු. |
| විචරිතබ්බ | (3) හැසිරිය යුතු. |
| විචරිතුං | (නි) හැසිරෙන්ට. |
| විචරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද; හැසිර. |
| විචාර | (පු) එනම් චෛතසිකය; සලකා බැලීම. |
| විචාර | (පු) පරීක්ෂාව. |
| විචාරක | (පු) පරීක්ෂා කරන්නා. |
| විචාරක | (3) පරීක්ෂා කරන්නා; හසුරුවන්නා. |
| විචාරණ | (න) නියම කිරීම; පරීක්ෂාව; පිළියෙළ කරවීම; විධාන කිරීම. |
| විචාරණ | (න) පරීක්ෂාකිරීම, ඔබමොබ හැසිරීම. |
| විචාරණා | (ඉ) නියම කිරීම; පරීක්ෂාව; පිළියෙළ කරවීම; විධාන කිරීම. |
| විචාරිත | (ති) හසුරුවනලද. |
| විචාරිත | (3) විධාන කළ; සිතා බැලූ. |
| විචාරිය | (පු) විචාරණය කොට. |
| විචාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ණෙ+ති) හැසිරෙයි. |
| විචාරෙති | (වි+චර+ණෙ) පාලනය කරයි; විධාන කරයි; විමසයි; සිතා බලයි. |
| විචාරෙතුං | (නි) විධාන කරන්ට; විමසන්ට. |
| විචාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෝරා; නියම කොට; විමසා. |
| විචිකිච්ඡති | (ක්‍රි) සැකකරයි. |
| විචිකිච්ඡති | (වි+කිත+ඡ) නිශ්චයට නොබසී; සැක කරයි. |
| විචිකිච්ඡා | (ඉ) අනිෂ්චය; සැකය. |
| විචිකිච්ඡා | (ඉ) විචිකිච්ඡාව, සැකය. |
| විචිකිච්ඡි | (පු) විචිකිච්ඡා ඇති. |
| විචිකිච්ඡිත | (ඉ) සැක කළ. |
| විචිකිච්ඡිත | (ති) විචිකිච්ඡා කළ. |
| විචිකිච්ඡිත | (න) සැකය. |
| විචිණාති | (ක්‍රි) (d) (කි) චී, චයෙ, රැස්කිරීමෙහි+ති) සොයයි, පරීක්ෂාකරයි. |
| විචිණ්ණ | (3) විමසූ; සිතා බැලූ. |
| විචිත | (ති) වෙන් කළ, අස්කළ. |
| විචිත | (3) තේරූ; තෝරා ගත්. |
| විචිත්ත | (ති) විසිතුරු, විචිත්‍ර. |
| විචිත්ත | (3) විචිත්‍ර; විසිතුරු වූ. |
| විචිනන | (න) තෙරීම; තෝරා ගැන්ම; විමසීම. |
| විචිනන | ත) සෙවීම, බැලීම. |
| විචිනන්ත | (3) අවුලමින්; සොයන; සොයමින්. |
| විචිනාති | (වි+චි+නා) අවුලා ගනියි; තෝරයි; විමසයි. |
| විචිනිතුං | (නි) තෝරන්ට; විමසන්ට. |
| විචිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවුලා; තෝරා; විමසා. |
| විචින්තිය | (පූ.ක්‍රි) සිතා; සිතා බලා. |
| විචින්තෙති | (වි+චින්ත+ණෙ) සිතයි; සිතා බලයි. |
| විචින්තෙන්ත | (3) සිතන; සිතමින්. |
| විචුණ්ණ | (න) සුණුකළ. |
| විචුණ්ණ | (3) කැබලි කළ; සුණු කළ. |
| විචුණ්ණිත | (ති) සුණුකළ, චූර්‍ණකරන ලද. |
| විචුණ්ණිත | (3) කුඩු කළ. |
| විචුණ්ණෙති | (වි+චුණ්ණ+ණෙ) කුඩු කරයි. |
| විච්ඡ | (චු) දිත්තියං, දීප්තියෙහි, විච්ඡෙති, විච්ඡයති, බබලයි. |
| විච්ඡ | (භු) උප්පත්තියං, ඉපදීමෙහි, විච්ඡති, උපදී. |
| විච්ඡික | (පු) ගොනුස්සා. |
| විච්ඡික | (පු) ගෝනුස්සා. |
| විච්ඡිද්ද | (න) විවිධවූ සිදුරු, නානාප්රකාර ඡිද්‍රා. |
| විච්ඡිද්දක | (ති) විවිධ දිශාවෙන් හටගත් සිදුරු ඇති. |
| විච්ඡිද්දක | (3) නොයෙක් සිදුරු ඇති. |
| විච්ඡින්දක | (පු) සිඳින්නා, සිඳීම. |
| විච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (d (රු) ඡිදි, ද්විධාකරණෙ, කොටස් කිරීමෙහි+ති) සිඳියි, කපයි. |
| විච්ඡින්දති | (වි+ඡිදි+ංඅ) නවත්වයි; සිඳ දමයි. |
| විච්ඡින්දන | (න) නැසීම; සිඳ දැමීම. |
| විච්ඡින්දන | (න) සිඳීම, කැපීම. |
| විච්ඡින්දන්ත | (3) සිඳින; සිඳිමින්. |
| විච්ඡින්දික | (පු) පහවූ ආසා ඇත්තා, ආසා නැත්තා. |
| විච්ඡින්දිත | (3) සිඳ දැමූ. |
| විච්ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩ කොට; වළක්වා; සිඳ දමා. |
| විච්ඡින්දිය | (පූ.ක්‍රි) කඩ කොට; වළක්වා; සිඳ දමා. |
| විච්ඡින්න | (3) සිඳ දැමූ. |
| විච්ඡෙද | (පු) බෙදීම; විනාශය; වෙන් කිරීම; සිඳීම. |
| විච්ඡෙද | (පු) සිඳීම, කැඩීම, නැවතීම. |
| විජටන | (න) අවුලු හැරීම. |
| විජටන | (න) වෙළුහැරීම, අවුල් හැරීම. |
| විජටිත | (ති) වෙළුහළ, අවුල් අරිනලද, වෙළු අරිනලද. |
| විජටිත | (3) අවුල් හැරි; බේරා දැමූ. |
| විජටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජට, සංඝාතෙ, නැසීමෙහි+ණෙ+ති) වෙළුහරියි, අවුල් හරයි. |
| විජටෙති | (වි+ජට+ණෙ) අවුල් බේරයි; නිරවුල් කරයි; පීරයි. |
| විජන | (පු) ජනයන් රහිත, ජනසූන්‍ය, විවේක ඇති. |
| විජන | (3) මිනිසුන් නැති. |
| විජනට්ඨාන | (න) විජනස්ථාන, විවේකස්ථානය. |
| විජනවාත | (3) මිනිසුන්ගේ ශබ්ද නැති. |
| විජම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජහි, ගත්තවිනාමෙ, ඇඟමැලි කැඩීමෙහි+ති) විජෘම්භනය කරයි, වැජඹේ. |
| විජම්භති | (වි+ජම්භ+අ) ඇඟ ප්‍රාණවත් කරයි; කිළිපොළයි; ගසා දමයි. |
| විජම්භන | (න) විවිධ දිසාවන් බැලීම. |
| විජම්භනා | (ඉ) අතපය දිග හැර ප්‍රාණවත් කිරීම; කිළිපෙළීම. |
| විජම්භිකා | (ඉ) ඈණුම් හැරීම, ඇඟමැලි කැඩීම, අලසකම. |
| විජම්භිකා | (ඉ) ඈනුම් ඇරීම; මැලි බව. |
| විජම්භිත | (ති) විජෘම්භණය කළ, වැජඹුනු. |
| විජය | (පු) ජය ගැන්ම; දිනීම. |
| විජය | (පු) විශේෂ ජය, මහත් ජය, දිනීම. |
| විජයති | (ක්‍රි) (d (දි) ජී, ජයෙ, දිනීමෙහි+ති) දිනයි, ජයගනී. |
| විජයති | (වි+ජි+අ) ජය ගනී. |
| විජහති | (ක්‍රි) (d) (කි) ජී, අභිභවෙ, වැඩීමෙහි+ති) පහකරයි, දුරුකරයි. |
| විජහති | (වි+හා+අ) අත් හරී; දුරු කරයි. |
| විජහන | (න) අත් හැරීම; දුරු කිරීම. |
| විජහන | (න) දුරුකරන, පහකරන. |
| විජහන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| විජහිත | (ති) දුරුකළ, පහකළ. |
| විජහිත | (3) අත් හැරි; දුරු කළ. |
| විජහිතබ්බ | (3) දුරු කළ යුතු. |
| විජහිතුං | (නි) අත් හරින්ට. |
| විජහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; දුරු කොට. |
| විජහිය | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; දුරු කොට. |
| විජාත | (ති) වදනලද, හටගත්, උපන්. |
| විජාත | (3) ප්රසූත කළ; වැදූ. |
| විජාතකාල | (පු) වැදූ අවස්ථාව. |
| විජාතඝර | (න) උපන් ගෙය. |
| විජාතා | (ඉ) දැරු ලද්දී, වැදූ තැනැත්තී. |
| විජාතා | (ඉ) වැදූ ස්ත්රිය. |
| විජාති | (ඉ) අන්‍යජාතිය. |
| විජාතික | (3) අන්‍ය ජාතියකට අයත්. |
| විජානන | (න) දැන ගැන්ම. |
| විජානන | (න) දැනීම, අවබෝධය, දැනගැන්ම. |
| විජානන්ත | (3) දන්නාවූ; දනිමින්. |
| විජානාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධෙ, දැනීමෙහි+ති) දැනීම, මනාව දනී. |
| විජානාති | (වි+ඤා+තා) අවබෝධ කරයි; දැන ගනී. |
| විජානිතබ්බ | (3) දැනගත යුතු. |
| විජානිතුං | (නි) දැන ගන්ට. |
| විජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| විජානිය | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන. |
| විජායති | (ක්‍රි) (d (දි) ජානි, පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි+ති) වදයි, ප්රසූත කරයි. |
| විජායති | (විජ+ජන+ය) උපදවයි. |
| විජායන | (න) ඉපදවීම; බිහි කිරීම. |
| විජායන | (න) වැදීම. |
| විජායන්තී | (ඉ) ප්රසූත කරන්නී; වදන්නී. |
| විජායමානා | (ඉ) ප්රසූත කරන්නී; වදන්නී. |
| විජායිනී | (ඉ) දරුවන් උපදවන ස්ත්රිය. |
| විජි | (දි) භයචලනෙ, බියවීමෙහි හා සැලීමෙහි විජ්ජති, බියවෙයි, චලනය වෙයි. |
| විජි | (භු) භය චලනෙ, බියවීමෙහි හා සැලීමෙහි, වෙජති, බියවෙයි, සැලෙයි. |
| විජිගුච්ඡති | (වි+ගුප+ඡ) ඉතා පිළිකුල් කරයි. |
| විජිගුච්ඡන | (න) පිළිකුල් කිරීම, ප්‍ර‍තික්කූලය. |
| විජිගුච්ඡමාන | (3) ඉතා පිළිකුල් කරමින්. |
| විජිගුච්ඡිත | (ති) පිළිකුල් කළ, ප්‍ර‍තිකූල කළ. |
| විජිත | (ති) දිනන ලද, ජයග්රහණය කළ රට |
| විජිත | (න) යටත් කළ රට; රාජ්‍යය. |
| විජිත | (3) දිනාගත්; දිනූ. |
| විජිතසඞ්ගාම | (3) දිනූ යුද්ධ ඇති. |
| විජිතාවී | (පු) දිනන සුලු තැනැත්තා. |
| විජිතාවී | (3) දිනූ පුද්ගලයා. |
| විජ්ජචරණ | (න) විශිෂ්ට ඥානය හා හැසිරීම. |
| විජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) විද, සත්තායං, වීමෙහි+ති) විද්‍යමාන වේ, ඇතිවේ. |
| විජ්ජති | (විද+ය) තිබේ; දක්නා ලැබේ; විද්‍යමාන වේ. |
| විජ්ජන්ත | (3) තිබෙන; විද්‍යමාන වන. |
| විජ්ජන්තරික | (න) විදුලියක් අතර, විදුලි එළියක් පවත්නා අතර කාලය. |
| විජ්ජන්තරිකා | (ඉ) විදුලි ගසන (අතර) කාලය. |
| විජ්ජන්තෙ | ඇති කල්හි. |
| විජ්ජමාන | (ති) පවත්නා, තිබෙන. |
| විජ්ජමාන | (3) තිබෙන; විද්‍යමාන වන. |
| විජ්ජා | (ඉ) විද්‍යාව; විශේෂ ඥානය; ශාස්ත්රය. |
| විජ්ජා | (ඉ) වෙදය, ශිල්පය, ත්‍රිවිද්‍යා ආදිය, විඳීනුයි ලබානුයි හෝ තමාට සතුරු මෝහාදිය විඳීනුයි හෝ විජ්ජා නමි. |
| විජ්ජාකොට්ඨාස | (පු) විද්‍යා කොටස්, විද්‍යාභාග. |
| විජ්ජාචරණ | (න) අෂ්ටවිද්‍යා හා පසළොස් චරණ ධර්ම |
| විජ්ජාට්ඨාන | (න) විද්‍යා විශේෂය; ශාස්ත්‍ර කොටස. |
| විජ්ජාධර | (පු) විද්‍යා බලයෙන් අහසෙන් යාම් ආදිය කරන්නෙක්; ශාස්ත්‍ර ධාරියා. |
| විජ්ජාධර | (පු) විද්‍යාව දරන්නා, එනම් දේව විශේෂය, විද්‍යාබලයෙන් සෘද්ධිකරණ තාපස කොටසක්. |
| විජ්ජාභාගිය | (පු) විද්‍යාව භජනය කරන, විද්‍යා කොටස්වලට අයිති. |
| විජ්ජාමය | (පු) විද්‍යාමය, විද්‍යාවෙන් උපන්, විද්‍යාවෙන් හටගත්. |
| විජ්ජාවිමුත්ති | (ඉ) විද්‍යාව හා විමුක්තිය. |
| විජ්ජාවිමුත්ති | (පු) විද්‍යාවන් නිසා ලබන නිදහස. |
| විජ්ජු | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජු | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජුතා | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජුතා | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජුලට්ඨි | (ඉ) වර්ෂාව රහිතව පවත්නා විදුලිය. |
| විජ්ජුල්ලතා | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජුල්ලතා | (ඉ) විදුලිය. |
| විජ්ජොතති | (ක්‍රි) (d (දි) විජි, තෙජනෙ, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි. |
| විජ්ජොතති | (වි+ජුත+අ) බබළයි. |
| විජ්ජොතලති | (ක්‍රි) කඩු කරකවයි, කඩුහරඹ කරයි. |
| විජ්ජොතලන | (න) කඩු කරකවන, කඩු හරඹ කරන. |
| විජ්ජොතිත | (3) බබුළුවනු ලැබූ; බැබළුණු. |
| විජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) විධ, තාලනෙ, තැලීමෙහි+ති) විදියි. |
| විජ්ඣති | (විධ+ය) පසා කරයි; විදියි; හී විදියි. |
| විජ්ඣන | (න) විදීම, වෙධනය. |
| විජ්ඣන | (න) විදීම; හිල් කිරීම. |
| විජ්ඣන්ත | (3) විදිමින්; හී විදින. |
| විජ්ඣමාන | (3) විදිමින්; හී විදින. |
| විජ්ඣාපන | (න) විඳුවන, විද්දවන. |
| විජ්ඣාපිත | (ති) විදිනලද. |
| විජ්ඣාපෙති | (ක්‍රි) (d (දි) විධි, තාලනෙ, තැලීමෙහි+ණාපෙ+ති) විද්දවයි. |
| විජ්ඣාපෙති | (වි+ඣෙ+ණා+පෙ) නිවා දමයි (ගින්නක්). |
| විජ්ඣායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඣෙ, දය්හනෙ, දැවීමෙහි+ති) දැවෙයි, ක්ෂයවෙයි. |
| විජ්ඣායති | (වි+ඣෙ+ය) නිවී යයි; නිවේ (පහන). |
| විජ්ඣිත | (3) විදින ලද; හී පහර කෑ. |
| විජ්ඣිතබ්බ | (3) විදිය යුතු. |
| විජ්ඣිතුං | (නි) විදින්ට. |
| විජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විදලා. |
| විජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) විදලා. |
| විඤ්ඤත්ත | (3) එසේ අඟවා ලබාගත් දෙය; කයින් හෝ වචනයෙන් ඇඟවූ දෙය. |
| විඤ්ඤත්ති | (ඉ) ඇඟවීම; කයින් හෝ වචනයෙන් අනිකෙකුට යමක් අවබෝධ කරවීම. |
| විඤ්ඤත්ති | (ඉ) විඤ්ඤප්තිය, හැඟවීම, යාඥාව. |
| විඤ්ඤාණ | (න) දැනගැන්ම; සිත; සිතීමේ ශක්තිය. |
| විඤ්ඤාණ | (න) විඥානය, සිත, විශේෂඥානය. |
| විඤ්ඤාණක | (3) ජීවිත ඇති; විඥානය ඇති. |
| විඤ්ඤාණකාය | (පු) ප්රඥාව, නුවණ. |
| විඤ්ඤාණකාය | (පු) රූප හැඳිනීම ආදී විඥාන සමූහය. |
| විඤ්ඤාණක්ඛන්ධ | (පු) දැන ගැනීම් සමූහය; සිත් රැස. |
| විඤ්ඤාණක්ඛන්ධ | (පු) විඤ්ඤාණස්කන්ධය, ස්කන්ධ පසෙන් එකක්. |
| විඤ්ඤාණඤ්චායතන | (න) එනම් අරූපාවචර භූමිය. |
| විඤ්ඤාණට්ඨිති | (ඉ) විඤ්ඤාණයාගේ පැවැත්ම. |
| විඤ්ඤාණට්ඨිති | (ඉ) විඥානය පවත්නා තැන. |
| විඤ්ඤාණධාතු | (ඉ) විඤ්ඤාණ ධාතුව. |
| විඤ්ඤාණධාතු | (ඉ) හැඟීමේ ශක්තිය. |
| විඤ්ඤාණවීථි | (ඉ) විඤ්ඤාණය පිළිබඳ චිත්ත වීථිය. |
| විඤ්ඤාණහාර | (පු) විඤ්ඤාණහාරය. |
| විඤ්ඤාත | (ති) දැනගන්නාලද, අවබෝධ කළ. |
| විඤ්ඤාත | (න) දැනගත් දෙය. |
| විඤ්ඤාත | (3) අවබෝධ කළ; දැනගත්. |
| විඤ්ඤාතබ්බ | (3) දත යුතු; දැන ගන්නා. |
| විඤ්ඤාතුං | (නි) දැන ගන්ට. |
| විඤ්ඤාපක | (පු) හඟවන්නා, අවබෝධ කරවන්නා. |
| විඤ්ඤාපක | (3) අවබෝධ කරවන්නා. |
| විඤ්ඤාපන | (න) අවබෝධ කරවීම; දැනුම් දීම. |
| විඤ්ඤාපන | (න) හැඟවීම, දැන්වීම. |
| විඤ්ඤාපය | (3) අවබෝධ කරවිය හැකි. |
| විඤ්ඤාපි | (ති) හඟවන ලද. |
| විඤ්ඤාපිත | (3) අවබෝධ කර වූ; ඇඟ වූ; දැනුම් දී ලබාගත් දෙය; දැනුම් දුන්. |
| විඤ්ඤාපිය | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කරවා. |
| විඤ්ඤාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා අවබොධෙ, අවබොධයෙහි+ණපෙ+ති) හඟවයි, අවබෝධ කරයි. |
| විඤ්ඤාපෙති | (වි+ඤා+ණාපෙ) අවබෝධ කරවයි; දැනුම් දෙයි. |
| විඤ්ඤාපෙතු | (පු) අවබෝධ කරවන්නා. |
| විඤ්ඤාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කරවා. |
| විඤ්ඤාය | (පු.ක්‍රි) දැන, දැනගණ. |
| විඤ්ඤාය | (පූ.ක්‍රි) දැන ගෙන. |
| විඤ්ඤායති | (වි+ඤා+ය) අවබෝධ වේ; දැන ගනු ලැබේ; හැ‍ෙඟ්. |
| විඤ්ඤිතා | (ඉ) විසඤ්ඤීබව, මූර්ඡා බව, මුළාව. |
| විඤ්ඤු | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| විඤ්ඤුතා | (ඉ) පණ්ඩිත බව; වැඩිවිය; ළදරු බව ඉක්මවීම. |
| විඤ්ඤුතා | (ඉ) ප්‍රාඥභාවය, නුවණැති බව. |
| විඤ්ඤුප්පසත්ථ | (පු) ප්‍රාඥයන් විසින් පසසන ලද, |
| විඤ්ඤුප්පසත්ථ | (3) උගතුන් විසින් පසස්නා ලද. |
| විඤ්ඤූ | (පු) නුවණැත්තා; පණ්ඩිතයා. |
| විඤ්ඤෙය්‍ය | (න) එනම්ස්වරය, දැනගතයුතු. |
| විඤ්ඤෙය්‍ය | (න) දත යුතු දෙය. |
| විඤ්ඤෙය්‍ය | (3) දත යුතු. |
| විට | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි වෙටති, ශබ්ද කරයි. |
| විටඞ්ක | (පු) (න) කොබෝ ගෙඩි වළල්ල (ගෙයක වහලේ කොටසකි). |
| විටඞ්ක | (පු) කොබෝගෙඩි වළල්ල. |
| විටප | (පු) අත්ත; අත්තේ කරුව; අතුවලින් බසින මුල; ඇටුවම. |
| විටප | (පු) වෙළප, ශාඛාව පඳුර. |
| විටපී | (පු) ගස; වෘක්ෂය. |
| විටපී | (පු) විටප ඇති, වෘක්ෂය. |
| විටභි | (පු) වෙළෙප. |
| විටභී | (ඉ) වෙළප. |
| විටහී | (ඉ) ඇටුවම. |
| විඩ | (පු) බළල්ලුණු. |
| විඩොජ | (පු) ශක්රයා, සක්දෙව්රජ. |
| විණ්හුකන්තා | (ඉ) කටරොළු. |
| විණ්හුපද | (න) අහස. |
| විතක්ක | (පු) කල්පනා කිරීම; විතර්කය; සිතිවිල්ල. |
| විතක්ක | (පු) විතර්කය, කල්පනාව, සංකල්පය. |
| විතක්කණ | (න) විතර්‍කණය කිරීම. |
| විතක්කන | (න) සිතා බැලීම. |
| විතක්කිත | (ති) විතර්‍කණය කළ. |
| විතක්කිත | (3) අදහස; සිතූ දෙය. |
| විතක්කිය | (පූ.ක්‍රි) කල්පනා කොට. |
| විතක්කෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) තක්ක, තක්කෙසු, තර්‍කයෙහි+ණෙ+ති) විතර්‍කණය කරයි. |
| විතක්කෙති | (වි+තක්ක+ණෙ) කල්පනා කරයි. |
| විතක්කෙතුං | (නි) කල්පනා කරන්ට. |
| විතක්කෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කල්පනා කොට. |
| විතක්කෙන්ත | (3) කල්පනා කරන; කල්පනා කරමින්. |
| විතච්ඡිකා | (ඉ) කුෂ්ට විශේෂයක්. |
| විතච්ඡිත | (3) ඇස දැමූ (සැස දැමූ); උගුළා දැමූ; මට්ටම් කළ; යතු ගාන ලද. |
| විතච්ඡෙති | (වි+තච්ඡ+ණෙ) ඇහැලා දමයි (සැස දමයි); උදුරා දමයි. |
| විතණ්ඩ | (න) තදින් ආරාවුල් කිරීම, දැඩිලෙස විවාද කිරීම. |
| විතණ්ඩවාද | (න) විතණ්ඩවාදය, දැඩිලෙසවූ වාදය. |
| විතණ්ඩවාද | (පු) පරලොවක් නැත යන ඇදහීම. |
| විතණ්ඩවාදී | (3) පරලොවක් නැතැයි කියන්නා. |
| විතණ්ඩසත්ථ | (න) විතණ්ඩවාදීන්ගේ ශාස්ත්රය. |
| විතත | (න) දෙමුහුණ ඇති තූර්ය භාණ්ඩය. |
| විතත | (3) පතළ; පැතුරුණු. |
| විතථ | (න) අසත්‍යය. |
| විතථ | (න) බොරුබස, අසත්‍යවචනය. |
| විතථ | (3) අසත්‍ය වූ. |
| විතනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතුරුවා. |
| විතනොති | (වි+තනු+ඔ) දිග හරියි; පතුරුවයි. |
| විතරණ | (න) ත්‍යාගය, එතෙරවීම. |
| විතරණ | (න) දුරු කිරීම; පරිත්‍යාගය. |
| විතරති | (වි+තර+අ) එතර කරයි; දුරු කරයි; පරිත්‍යාග කරයි. |
| විතරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එතර වී; දුරු කොට; පරිත්‍යාග කොට. |
| විතවඡිකා | (ඉ) එනම් කුෂ්ඨය. |
| විතාන | (න) වියත, විස්තීර්‍ණත්වය. |
| විතාන | (න) වියන. |
| විතික්කම | (පු) ව්‍යතික්‍ර‍මය, ඉක්මවීම, සිඳීම. |
| විතිණ්ණ | (ති) තරණයකළ, එතෙර කළ. |
| විතිණ්ණ | (3) එතර වූ; දුරු කළ; හැර දැමූ. |
| විතුදති | (ක්‍රි) (d) (භු) තුද, ව්‍යථනෙ, විදීමෙහි+ති) වෙධනය කරයි විදියි. |
| විතුදති | (වි+තුද+අ) අනියි (කටුවකින්); විඳියි. |
| විතුදන | (න) ඇනීම; විදීම. |
| විතුදන | (න) විදීම, වෙධනය. |
| විතුන්ත | (3) අනින ලද. |
| විතුන්න | (න) කිඹුල්වැන්න. |
| විත්ත | (න) දෙමුහුණක් ඇති තූර්‍ය්‍යවිශේෂයක්, තම්මැට්ටම් ආදිය, විස්තාරය, පතළ. |
| විත්ත | (න) ධනය; සම්පත. |
| විත්තක | (3) ධනය කොට ඇති. |
| විත්ති | (ඉ) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| විත්ති | (ඉ) සන්තෝෂය; වේදනාව. |
| විත්ථ | (න) ඔඩම; බුජම. |
| විත්ථත | (ති) පතළ, ප්‍ර‍කටදෙය. |
| විත්ථත | (3) පතළ; පළල් වූ; පැතුරුණු. |
| විත්ථම්භණ | (න) ආධාරකිරීම, ශක්තිමත් කිරීම, ස්ථිර කිරීම. |
| විත්ථම්භති | (ක්‍රි) (d ථභි, ථම්භනෙ, ශක්තිමත් කිරීමෙහි+ති) ශක්තිමත් කරයි. |
| විත්ථම්භන | (න) පිම්බවීම. |
| විත්ථම්භිත | (ති) ශක්තිමත් කළ, ස්ථිරකළ, |
| විත්ථම්භෙති | (වි+ථම්භ+ණෙ) පතුරුවයි; පුම්බවයි; ශකිතිමත් කරයි. |
| විත්ථායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ථා, ගති නිවත්තිම්හි=ගතිපැවතුම්හි+ති) ඇනසිටියි. |
| විත්ථාර | (පු) පළල; පැතිරීම; විස්තරය. |
| විත්ථාර | (පු) ප්රපඤ්චය, විස්තාරය, විස්තරය. |
| විත්ථාරකථා | (ඉ) විස්තර වර්ණනාව. |
| විත්ථාරතො | (නි) විස්තර වශයෙන්. |
| විත්ථාරික | (පු) විස්තරකරන්නා, පතළකරන්නා. |
| විත්ථාරික | (3) ප්රකට; පැතුරුණු. |
| විත්ථාරිත | (ති) විස්තර කළ, |
| විත්ථාරිත | (3) දිග හැරි; පැතිර වූ; විස්තර කළ. |
| විත්ථාරීයති | (වි+ථර+ඊ+ය) පතුරුවනු ලැබේ; විස්තර කරනු ලැබේ. |
| විත්ථාරෙතබ්බ | (3) විස්තර කළ යුතු. |
| විත්ථාරෙති | (ක්‍රි) විස්තර කරයි. |
| විත්ථාරෙති | (වි+ථර+ණෙ) පතුරුවයි; විස්තර කරයි. |
| විත්ථාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විස්තර කොට. |
| විත්ථිණ්ණ | (ති) මහත, මහත්දෙය. |
| විත්ථිණ්ණ | (3) පැතුරුණු; විශාල වූ. |
| විථු | (භු) යාචනෙ, ඉල්වීමෙහි, වෙථති, ඉල්වයි. |
| විද | (චු) චින්තනෙ, සිතීමෙහි, වෙදෙති, වෙදයති, සිතයි. |
| විද | (චු) ලාභෙ, භොජනෙච, ලැබීමෙහි, අනුභවයෙහි, වෙදෙති, වෙදති, ලබයි, වළඳයි. |
| විද | (දි) භාවෙ, වීමෙහි, විජ්ජති, වෙයි, ඇතිවෙයි. |
| විද | (භු) ඤාණෙ, ඤාණයෙහි, විදති, දණී, වෙදො, විදූ, |
| විද | (භු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි, වින්දති, ලබයි. |
| විද | (රු) තොසෙ, සතුටෙහි, වින්දති, සතුටුවෙයි. |
| විද | (රු) ලාභෙ, ලැබීමෙහි, වින්දති, ලබයි. |
| විදති | (ක්‍රි) (d) (භු) විදි, ලාභෙ, ලැබීමෙහි+ති) විදියි. |
| විදත්ථි | (ඉ) වියත, අඟල් සතක දිග. |
| විදත්ථි | (ඉ) වියත. |
| විදමති | (වි+ධුම+අ) විනාශ කෙරේ. |
| විදර | (පු) පණ්ඩිතයා. |
| විදංසක | (පු) විදහීම, විවෘත කිරීම, විවෘත කරන්නා. |
| විදංසන | (න) විදහීම, විවෘත කිරීම. |
| විදංසිත | (ති) විදහන ලද. |
| විදංසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දංස, දංසනෙසු, විදහීමෙහි+ණෙ+ති) විදහයි, විවෘතකරයි. |
| විදංසෙති | (වි+දස+ණෙ) විදහා දක්වයි. |
| විදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) දහ, ධාරණෙ, දැරිමෙහි+ති) විදහයි. |
| විදහති | (වි+ධා+අ) කරයි; නියම කරයි; විධාන කරයි. |
| විදහන | (න) විදහීම, විවෘතකිරීම. |
| විදහන්ත | (3) නියම කරමින්; විධාන කරන. |
| විදහිතුං | (නි) කරන්ට; විධාන කරන්ට. |
| විදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විධාන කොට. |
| විදාරණ | (න) පැළීම, විදාරණය කිරීම. |
| විදාරණ | (න) පැළීම. |
| විදාරණ | (පු) පැළීම, දෙපළු කිරීම. |
| විදාරිගන්ධ | (පු) අස්වැන්න. |
| විදාරිත | (ති) දෙපළුකළ, දෙකට පළනලද. |
| විදාරිත | (3) පළන ලද; පැළු. |
| විදාරිය | (පූ.ක්‍රි) පළා. |
| විදාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) විදි, විදාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි+ණෙ+ති) පළයි, දෙපළු කරයි. |
| විදාරෙති | (වි+දර+ණෙ) දෙපලු කරයි; පළයි. |
| විදාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පළා. |
| විදාලන | (න) පැළීම; විවෘත කිරීම. |
| විදාලන | (න) විදාරණය, දෙපළු කිරීම. |
| විදාලිත | (ති) පළනලද. |
| විදාලිත | (3) පැළු. |
| විදාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) විඳි, විදාරණ, ණෙ+ති) පළයි. |
| විදාලෙති | (වි+දල+ණෙ) දෙපලු කරයි; පළයි. |
| විදාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පළා. |
| විදාලෙන්ත | (3) පළන; පළමින්. |
| විදි | (භු) අවයවෙ, අවයවයෙහි, වින්දති, අවයව ඇති කරයි. |
| විදිත | (ති) දන්නා ලද අවබෝධ කළ පතළ දෙය. |
| විදිත | (3) දැනගත්; ප්රකට. |
| විදිතත්ත | (ති) දැනගත්, පළපුරුදු. |
| විදිතත්ත | (න) දැනගත් බව. |
| විදිසා | (ඉ) අනු දිශාව. |
| විදිසා | (ඉ) අනුදිසාව. |
| විදුග්ග | (න) දුර්ගමස්ථානය. |
| විදුග්ග | (පු) දුර්‍ගම, දුෂ්කර මාර්ගය, නදීවිදුර්‍ගාදිය. |
| විදුග්ග | (3) ගමනට අපහසු. |
| විදුර | (පු) පණ්ඩිතයා, ප්රාඥයා. |
| විදුර | (3) නැවණැති. |
| විදුල | (පු) හොමුවඟු. |
| විදුසන | (න) දූෂ්‍ය කිරීම, කෙළසීම. |
| විදුසිත | (ති) දූෂ්‍ය කළ, කෙළසන ලද. |
| විදූ | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| විදූ | (3) නුවණැත්තා; නුවණැති. |
| විදූර | (න) ඈත, ඉතා දුර. |
| විදූර | (3) ඉතා දුර වූ. |
| විදූසිත | (3) දූෂණය කළ. |
| විදූසෙති | (විදූස+ණෙ) කෙලෙසයි; දූෂණය කරයි. |
| විදෙස | (පු) නොරට, අන්රට. |
| විදෙස | (පු) පර දේශය; පිට රට. |
| විදෙසික | (3) පර දේශිකයා. |
| විදෙසී | (3) පර දේශිකයා. |
| විදෙහ | (පු) එනම් ජනපදය, එනම් රට. |
| විද්දසු | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා. |
| විද්දසු | (3) දක්ෂයා; පණ්ඩිතයා. |
| විද්දුම | (පු) පබුළු, පබළු, පුවාළ. |
| විද්දෙස | (පු) ක්‍රෝධය; වෛරය. |
| විද්දෙසී | (පු) නොරටවැසියා, අමිත්රයා. |
| විද්ධ | (ති) විඳිනලද, වෙධනය කළ. |
| විද්ධං | (පු) විනාශය, නැසීම. |
| විද්ධ | (3) විදින ලද; සිදුර කළ; හී පහර ලැබූ. |
| විද්ධංසක | (ති) විසුරුවනලද, නසන ලද. |
| විද්ධංසක | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරන්නා. |
| විද්ධංසති | (ක්‍රි) (d) (චු) ධංස, විද්ධංසනෙ, නැසීමෙහි+ති) විධ්වංසනය කරයි. |
| විද්ධංසන | (න) විධ්වංසනය, නැසීම, විනාශය. |
| විද්ධංසන | (න) විනාශ කිරීම. |
| විද්ධංසිත | (ති) විධ්වංසනයකළ, විසුරුවන ලද, නැසූ. |
| විද්ධංසිත | (3) කඩා බිඳ දැමූ; කැඩී බිඳී ගිය; විනාශ කළ. |
| විද්ධංසෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) ධංස, විද්ධංසනෙ, නැසීමෙහි+ණෙ+ති) විධ්වංසනය කරයි. |
| විද්ධස්ත | (3) කඩා බිඳ දැමූ; කැඩී බිඳී ගිය; විනාශ කළ. |
| විද්වා | (පු) පණ්ඩිතයා, ප්රාඥයා. |
| විද්වා | (පු) පණ්ඩිතයා. |
| විධ | (චු) කම්පනෙ, කම්පාවෙහි, වෙධෙති, වෙධයති, කම්පා වෙයි. |
| විධ | (දි) වෙධනෙ, විඳීමෙහි, විජ්ඣති, විදීයි. |
| විධ | (පු) - (ඉ) උන්නතිය, ප්රකාරය, මාන්නය, තැබීම, කද, කොටස, ස්ත්රී අර්ථයෙහි ආකාරාන්තයි, විධා. |
| විධ | (3) ආකාර ඇති; කොටස් ඇති. |
| විධචක | (පු) නසින්නා, විධමනය කරන්නා. |
| විධචති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධම, සංයොගෙ, යෙදීමෙහි+ති) විනාශ කරයි. |
| විධචන | (න) විනාශය, නාස්තිය. |
| විධචිත | (ති) විනාශ කළ. |
| විධමක | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරන්නා. |
| විධමන | (න) විනාශ කිරීම. |
| විධමිත | (3) විනාශ කළ. |
| විධමෙති | (වි+ධුම+ණෙ) විනාශ කරයි. |
| විධමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| විධවා | (ඉ) වැන්දඹු ස්ත්රිය; වැන්දඹුව. |
| විධවා | (ඉ) සැමියා නැත්තී කනවැන්දුම්. |
| විධා | (ඉ) මානය. |
| විධා | (ඉ) වැටුප්, වියදම් මිළ. |
| විධාතු | (පු) බ්රහ්මයා, බඹා. |
| විධාතු | (පු) බ්රහ්මයා; මවන්නා. |
| විධාන | (න) අඥාව; කිරීම; නියමය; පිළිවෙළ. |
| විධාන | (න) ක්‍රියාව, නියමය, නියොගය. |
| විධායක | (පු) විදාන කරන්නා, විදාන රාළ. |
| විධායක | (3) විධාන කරන්නා; සම්පාදකයා. |
| විධාවති | (වි+ධාවු+අ) එහා මෙහා දුවයි. |
| විධාවන | (න) ඔබිනොබ දිවීම. |
| විධාවන්ත | (3) එහා මෙහා දුවන; එහා මෙහා දුවමින්. |
| විධාවමාන | (3) එහා මෙහා දුවන; එහා මෙහා දුවමින්. |
| විධාවිත | (න) ඔබිනොබ දිවීම. |
| විධි | (පු) ආකාරය; නියමය; පුර්ව කර්මය. |
| විධි | (පු) බ්රහ්මයා, ශුභ කර්‍මාදිය, ක්‍රියාව, විදිය, ආකාරය. |
| විධු | (පු) විෂ්ණු, චන්ද්රයා. |
| විධුනාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධූ, කම්පනෙ, කම්පාවීමෙහි+ති) කම්පා කෙරෙයි, විවිධ දිසාවට සොලවයි. |
| විධුනාති | (වි+ධු+න) කම්පා කෙරේ. |
| විධුනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට. |
| විධුන්තුද | (පු) රාහු ග්රහයා. |
| විධූනික | (පු) ඉදිකටු ආදියෙන් විද කරන ලද මල්දම්. |
| විධූන්ධර | (පු) රාහු. |
| විධූප | (පු) ගිනි රහිත, දුම් රහිත. |
| විධූපන | (න) අවාන; තෙම්පරාදුව; පවන් අත්ත; පවන් ගැසීම; පැතිර වීම. |
| විධූපන | (න) නැසීම, විධූපනය. |
| විධූපයන්ත | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරමින්. |
| විධූපිත | (ති) දවන ලද, දුම්ගස්සන ලද. |
| විධූපිත | (3) තෙම්පරාදු කළ; තෙලෙන් බැදි; විනාශ කළ. |
| විධූපෙති | (වි+ධූප+ණෙ) තෙම්පරාදු කරයි; විනාශ කරයි. |
| විධූපෙන්ත | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරමින්. |
| විධූම | (පු) දුම් රහිත. |
| විධූම | (3) කෙලෙස් නැති; දුම් නැති. |
| විධූර | (පු) - (න) පණ්ඩිතයා, විවාදාපන්නයා. |
| විධෙය්‍ය | (3) කීකරු; යටහත්ව පවතින. |
| විනට්ඨ | (ති) නැසෙනලද, විනාශවන ලද. |
| විනට්ඨ | (3) විනාශ වූ. |
| විනත | (ති) නැමුනු. |
| විනත | (3) නැමුණු; පහත් වූ. |
| විනතක | (පු) නැමුනු තැනැත්තා. |
| විනතා | (ඉ) ගුරුළු මව. |
| විනතා | (ඉ) ගුරුළු මව. |
| විනදති | (ක්‍රි) (d) (භු) නද, අබ්‍යත්ත සද්දෙ, අවියත් නදෙහි+ති) නාද කරයි. |
| විනද්ධ | (පු) වෙළන ලද, ගොතනලද. |
| විනද්ධ | (3) එතූ; ඔතා බැඳි; වේළු. |
| විනද්ධති | (ක්‍රි) (d නද, ගන්ථනෙ, ගෙතීමෙහි+ති) ගොතයි, වෙලයි. |
| විනද්ධන | (න) වෙලීම, ගෙතීම. |
| විනන්ධති | (වි+නන්ධ+ඔ) ඔතයි; වසා බඳියි; වේළයි. |
| විනන්ධන | (න) ඔතා බැඳීම; වේළීම. |
| විනන්ධන | (න) බැඳීම, වෙළීම, ගෙතීම. |
| විනන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔතා බැඳ. |
| විනමන | (න) එහාට මෙහාට නැමීම. |
| විනය | (පු) ඒ ශික්ෂාවන් ඇතුළත් දහම් කොටස; භික්ෂූන්ට අයත් ශික්ෂා කොටස; යටපත් කිරීම; විනාශ කිරීම; හික්මීම. |
| විනය | (පු) හික්මීම, විනය පිටකය. |
| විනයඤ්ඤු | (පු) විනය දත්තා, විනය කර්මය දැනගත්තා. |
| විනයති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී, නයෙ, පැමිණවීමෙහි+ති) හික්මෙයි, පැමිණෙයි. |
| විනයති | (වි+නී+අ) හික්මවයි. |
| විනයධර | (පු) විනයධරන්නා, විනයපිටකය දරන්නා. |
| විනයධර | (3) විනය ශික්ෂා ඉගෙන සිටින්නා. |
| විනයන | (න) ඉගැන්වීම; යටපත් කිරීම; හික්මවීම. |
| විනයන | (න) හික්මීම, හික්මවන. |
| විනයපිටක | (න) ත්‍රිපිටකයෙන් විනයට අයත් කොටස, පාරාජිකා පරිවාර, පචිති, සුලුවග, මහවග යන පොත් සතර. |
| විනයපිටක | (3) භික්ෂූන්ගේ ශික්ෂා පිළිබඳ ධර්ම කොටස. |
| විනලි | (ති) නල රහිත, සිදුරු රහිත. |
| විනලිකත | (ති) නල රහිත කළ. |
| විනස්සති | (ක්‍රි) (d (දි) නස, අදස්සනෙ, නොපෙණීමෙහි+ති) නැසෙයි, විනාශ වෙයි. |
| විනස්සති | (වි+නස+ය) වැනසේ; විනාශ වේ. |
| විනස්සන | (න) නැසෙන, විනාශවන. |
| විනස්සන | (න) විනාශ වීම. |
| විනස්සන්ත | (3) විනාශ වෙන; විනාශ වෙමින්. |
| විනස්සමාන | (3) විනාශ වෙන; විනාශ වෙමින්. |
| විනස්සිතුං | (නි) විනාශ වෙන්ට. |
| විනස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ වී. |
| විනළීකත | (3) විනාශ කළ. |
| විනා | (අ) වර්ජනාර්ථයෙහි, හැර, තොරව. |
| විනා | (නි) නැතිව; වෙන්ව. |
| විනාති | (වි+නා) වියයි. |
| විනාභාව | (පු) වෙන් වීම. |
| විනාභාව | (පු) වෙන්වීම, තොරවීම. |
| විනාම | (න) නැමීම. |
| විනාම | (පු) අත්පා හැකිළීම; නැමීම. |
| විනාමන | (න) අත්පා හැකිළීම; නැමීම. |
| විනාමන | (පු) නැමීම. |
| විනාමිත | (ක්‍රි) නමනලද. |
| විනාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නමු, නමනෙ, නැමීමෙහි+ණෙ+ති) නමයි. |
| විනාමෙති | (වි+නමු+ණෙ) නමයි; හකුළයි. |
| විනායක | (පු) බුදුරද; ශ්‍රෙෂ්ඨ නායකයා. |
| විනායක | (පු) හික්මවන්නා, බුදුරජ. |
| විනාස | (පු) නැසීම, විනාශය. |
| විනාස | (පු) වැනසී යාම; විනාශය. |
| විනාසක | (3) විනාශ කරන. |
| විනාසන | (න) නැති කිරීම; විනාශ කිරීම. |
| විනාසන | (න) නැසීම, විනාශකිරීම. |
| විනාසයමාන | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරමින්. |
| විනාසිත | (3) විනාශ කළ. |
| විනාසිය | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| විනාසෙති | (ක්‍රි) (d (දි) නස, අදස්සනෙ, නොපෙනීමෙහි+ණෙ+ති) විනාශ කරයි, නසයි. |
| විනාසෙති | (වි+නස+ණෙ) විනාශ කරයි. |
| විනාසෙතුං | (නි) විනාශ කරන්ට. |
| විනාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| විනාසෙන්ත | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරමින්. |
| විනිග්ගත | (ති) නික්මුණු. |
| විනිග්ගත | (ති) විනිර්‍ගත, බැහැර ගිය, බැහැර කළ. |
| විනිග්ගත | (3) නික්මුණු; පිට වී ආ. |
| විනිච්ඡති | (ක්‍රි) විනිශ්චය කරයි. |
| විනිච්ඡනාති | (ක්‍රි) විනිශ්චය කරයි, නිශ්චය කරයි. |
| විනිච්ඡය | (පු) තීන්දුව; තීරණය; නිශ්චය; විසඳීම. |
| විනිච්ඡය | (පු) විනිශ්චය, නිශ්චය. |
| විනිච්ඡයකථා | (ඉ) තීරණය දෙන කථාව. |
| විනිච්ඡයට්ඨාන | (න) උසාවිය; නඩු විසඳන තැන. |
| විනිච්ඡයසාලා | (ඉ) උසාවිය; නඩු විසඳන ශාලාව. |
| විනිච්ඡරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි,+වි+නි+චර+ති) රැස් පතුරුවයි. |
| විනිච්ඡිත | (ති) විනිශ්චය කළ, විසඳන ලද. |
| විනිච්ඡිත | (3) විනිශ්චය කළ; විසඳූ. |
| විනිච්ඡිනන | (න) විනිශ්චය කිරීම; විසඳීම. |
| විනිච්ඡිනන | (න) විනිශ්චය කිරීම. |
| විනිච්ඡිනන්ත | (3) විනිශ්චය කරන; විනිශ්චය කරමින්. |
| විනිච්ඡිනාති | (වි+නි+ඡි+නා) තීරණය කෙරේ; විනිශ්චය කෙරේ; විසඳයි. |
| විනිජ්ජිත | (ති) විනිශ්චය කරන ලද, |
| විනිදිත | (3) ලැබූ. |
| විනිධාය | (අ) පටන්, පටන් ගෙන. |
| විනිධාය | (පූ.ක්‍රි) වැරදිසේ තබා. |
| විනිපාත | (න) නපුරුව පහළවන ස්ථානය, නිරය. |
| විනිපාත | (පු) දුක් ඇති තැන; නපුරු වැටීම; විපත. |
| විනිපාතික | (ති) විවසව පතිතවන්නා, නිරයෙහි උපදින්නා. |
| විනිපාතික | (3) දුගතියෙහි උපදින; නපුරු වැටීම් ඇති. |
| විනිපාතෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත, ගතියං, යෑමෙහි+ණෙ+ති) නපුරුව පතිත වෙයි, නිරයෙහි උපදියි. |
| විනිපාතෙති | (වි+නි+පත+ණෙ) අයෝග්‍ය සේ යොදයි; විනාශ කරයි. |
| විනිබද්ධ | (ති) බඳනා ලද. |
| විනිබද්ධ | (3) එකට බැඳුනු; සම්බන්ධ වූ. |
| විනිබන්ධ | (ති) බඳනාලද, ගැටගසන ලද. |
| විනිබන්ධ | (පු) ඇලීම; බැඳීම; බැම්ම. |
| විනිබ්භුජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුජ, කොටිලෙල, කුටිල බැව්හි+ති) වෙළුහරියි, පතුරු ගලවයි. |
| විනිබ්භුජති | (වි+නි+භුජ+අ) කොටස් කරයි; වෙන් කරයි. |
| විනිබ්භුජන | (න) කොටස් බෙදීම; වෙන් කිරීම. |
| විනිබ්භුජන | (න) විනිබ්භොගය, වෙළු හැරීම, පතුරු ගැසීම. |
| විනිබ්භොග | (පු) වෙළු හැරීම, විනිබ්භුජනය. |
| විනිබ්භොග | (3) වෙන් කළ හැකි; (පු) බෙදා වෙන් කිරීම. |
| විනිමය | (න) මාරු කිරීම, හුවමාරු කිරීම, |
| විනිමය | (පු) ගනු දෙනුව; බඩු හුවමාරුව. |
| විනිමොචන | (න) මිදීම, ලෙහීම. |
| විනිමොචෙති | (වි+නි+මුව+ණෙ) නිදහස් කරයි. |
| විනිම්මුත්ත | (ති) මිදුනු, මිදෙන ලද. |
| විනිම්මුත්ත | (3) නික්මී ගිය; නිදහස් වූ; හැර දැමූ. |
| විනියොග | (න) භුක්ති විඳීම, ඉල්ලීම, |
| විනිවට්ටෙති | (වි+නි+වතු+ණෙ) ඉවතට පෙරළයි; පෙරළා දමයි. |
| විනිවට්ටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවතට පෙරළා දමා. |
| විනිවත්තන | (න) නැවැත්වීම, නැවතීම. |
| විනිවත්තෙති | (වි+නි+වතු+ණෙ) ඉවතට පෙරළයි; පෙරළා දමයි. |
| විනිවිජ්ඣ | (පූ.ක්‍රි) පසා කොට; විනිවිද; විස්තර දැන. |
| විනිවිජ්ඣ | (3) පසා කළ හැකි. |
| විනිවිජ්ඣති | (ක්‍රි) විනිවිදියි, පසාරු කරගණයයි. |
| විනිවිජ්ඣති | (වි+නි+විධ+ය) පසා කරයි; විනිවිද යයි; හිල් කරයි. |
| විනිවිජ්ඣන | (න) පසා කිරීම; විනිවිද යාම. |
| විනිවිජ්ඣන | (න) විනිවිදීම, පසාකර විදීම. |
| විනිවිද්ධ | (ති) බඳනා ලද, බන්ධනය කළ. |
| විනිවිද්ධ | (3) පසා කළ; විනිවිද ගිය. |
| විනිවෙඨන | (න) පැහැදිලි කිරීම; ලිහීම; වෙළුම් හැරීම. |
| විනිවෙඨෙති | (වි+නි+වෙඨ+ණෙ) පැහැදිලි කරයි; වෙළුම් බැඳුම් ඉවත් කරයි. |
| විනිවෙධන | (න) විදීම, විනිවිද යාමට විදීම. |
| විනිවෙස | (පු) බැදුම, බන්ධනය, ආශාවීම, සම්බන්ධ වීම. |
| විනීත | (ති) ශික්ෂිතයා, සුවයෙන් උසුලන අශ්වයා. |
| විනීත | (3) පුරුදු කළ; හික්මුණු; හීලෑ කළ. |
| විනීලක | (න) ඉතා නිල් පැහැ මූ මෘත ශරීරය. |
| විනීවරණ | (න) ආවරණය. |
| විනීවරණ | (3) නීවරණ රහිත වූ. |
| විනූදති | (ක්‍රි) (d) (භු) නුද, ඛෙපණෙසු, ක්ෂය කිරීමෙහි+ති) පහකෙරෙයි, කම්පා කෙරෙයි. |
| විනෙජන | (පු) හික්මීමට සුදුසු ජනයා, ධර්‍මාවබෝධයට සුදුස්සා. |
| විනෙතබ්බ | (ති) හික්මියයුතු. |
| විනෙතබ්බ | (3) හික්මවිය යුතු. |
| විනෙති | (ක්‍රි) හික්මෙයි. |
| විනෙති | (වි+නී+ණෙ) ඉවත් කරයි; දුරු කරයි; හික්මවයි. |
| විනෙතු | (පු) නායකයා; හික්මවන්නා. |
| විනෙතුං | (නි) දුරු කරන්ට; හික්මවන්ට. |
| විනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හික්මවා. |
| විනෙන්ත | (3) දුරු කරමින්; හික්මවන; හික්මවමින්. |
| විනෙයජන | (පු) බුදු වරයෙකු විසින් හික්මවිය යුතු පිරිස. |
| විනෙය්‍ය | (ක්‍රි) හික්මවා, හික්මෙන්නේය. |
| විනෙය්‍ය | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හික්මවා. |
| විනොද | (පු) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| විනොදක | (පු) ප්‍රීතිවන තැනැත්තා, ඉවත්වන්නා. |
| විනොදන | (න) දුරු කිරීම. |
| විනොදන | (න) ප්‍රීතිවීම, ඉවත් කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| විනොදිත | (3) දුරු කළ. |
| විනොදිය | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| විනොදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නුද, ඛෙපණෙසු, දැමීමෙහි+ණෙ+ති) විනොදනය වෙයි. |
| විනොදෙති | (වි+නුද+ණෙ) දුරු කරයි. |
| විනොදෙතු | (පු) දුරු කරන්නා. |
| විනොදෙතුං | (පු) දුරු කරන්ට. |
| විනොදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| විනොදෙන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| වින්දක | (3) ලබන්නා; විඳින්නා. |
| වින්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ලාභෙ, ලාභයෙහි+ති) විඳියි, අනුභව කරයි, රස බලයි. |
| වින්දති | (විද+ංඅ) අවබෝධ කරයි; විඳියි. |
| වින්දන | (න) ලැබීම; විඳීම. |
| වින්දන්ත | (3) ලබමින්; විඳින; විඳිමින්. |
| වින්දමාන | (3) ලබමින්; විඳින; විඳිමින්. |
| වින්දිත | (3) විඳින ලද. |
| වින්දිතබ්බ | (3) විඳිය යුතු. |
| වින්දිතුං | (නි) විඳින්ට. |
| වින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනුභව කොට; ලබා; විඳ. |
| වින්දිය | (3) වින්ද යුතු. |
| වින්දියමාන | (3) විඳිනු ලබන. |
| වින්‍යාස | (පු) ස්ථාපනය, රචනය, විස්තාරය, යුද පිණිස දේශ විශේෂයෙහි සෙනාව පිළිවෙළින් පිහිටුවීම. |
| විපක්ක | (පු) විපක්ෂ, විරුද්ධ, සතුරා, පැසුණු. |
| විපක්ක | (3) මෝරා ගිය; විපාක දුන්. |
| විපක්ඛ | (පු) විපක්ෂ විරුද්ධ. |
| විපක්ඛ | (3) විපක්ෂ වූ; විරුද්ධ වූ; (පු) විරුද්ධ පක්ෂය. |
| විපක්ඛසෙවන | (න) විපක්ෂ සේවනය, සතුරු සේවනය. |
| විපක්ඛික | (3) විරුද්ධ පක්ෂයෙහි වූ; විරුද්ධ වූ. |
| විපක්ඛී | (පු) විපක්ෂ ඇත්තා, සතුරා. |
| විපච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) පච පාකෙ, පිසීමෙහි+ති) විපාක වෙයි, පැසෙයි. |
| විපච්චති | (වි+පච+ය) පල දේ; පැසේ; විපාක දේ. |
| විපච්චන | (න) පැසවන, විපාක දෙන. |
| විපච්චන | (න) පැසීම; විපාක දීම. |
| විපච්චනක | (පු) විපාක දෙන, පැසවන. |
| විපච්චනක | (3) පැසෙන; විපාක දෙන; විරුද්ධ වූ. |
| විපච්චනික | (ති) විරුද්ධ, සතුරු. |
| විපච්චනීය | (පු) විරුද්ධ, සතුරු. |
| විපජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි+ති) වරදියි, විනාශ වෙයි. |
| විපජ්ජති | (වි+පද+ය) විනාශ වේ; විපතට පත් වේ. |
| විපජ්ජන | (න) විනාශ වීම, වැරදීම. |
| විපජ්ජන | (න) විනාශ වීම; විපතට පත් වීම. |
| විපඤ්චන | (න) අවබෝධ කිරීම. |
| විපඤ්චිත | (ති) අවබෝධ කළ. |
| විපඤ්චිත | (න) විස්තරය. |
| විපඤ්චිත | (3) විස්තර කළ. |
| විපඤ්චෙති | (ක්‍රි) (d (දි) පචි, විත්ථාරෙ පළල් කිරීමෙහි+ණෙ+ති) අවබෝධ කරයි. |
| විපතති | (ක්‍රි) පතිතවෙයි, වැටෙයි. |
| විපත්ති | (ඉ) අනතුර; නොමග යාම; විපත. |
| විපත්තී | (ඉ) විපත, විනාශය. |
| විපථ | (පු) ආමාර්ගය; නොමග. |
| විපථ | (පු) නොමග, අපායමාර්‍ගය, වැරදි මාර්ගය |
| විපන්න | (ති) වරදවා පැමිණී, වැරදි, සදොස්. |
| විපන්න | (3) පිරිහී ගිය; පෙරළුණු; වැරදී ගිය; විපතට පත්. |
| විපන්නදිට්ඨි | (ඉ) මිථ්‍යාදෘෂ්ටිය, වැරදි දෘෂ්ටිය. |
| විපන්නදිට්ඨි | (3) විපරීත දෘෂ්ටි ඇති. |
| විපන්නසීල | (3) බිඳගත් සිල් ඇති. |
| විපරක්කම | (පු) උත්තම පරාක්රමය. |
| විපරාමොස | (පු) හිම තෘණාදියෙන් මාර්ගය වසා ජනයා මුලා කිරීම. |
| විපරාවත්ත | (ති) වෙනස් කළ, මාරුකළ. |
| විපරිණත | (3) විපර්යාසයට පැමිණි; වෙනසට පත් වූ. |
| විපරිණාම | (පු) විපර්යාසය; වෙනස් වීම. |
| විපරි‍ණාමෙති | (වි+පරි+නමු+ණෙ) වෙනස් කරයි. |
| විපරිනත | (ති) පරිවර්තණය කරන ලද, පෙරලෙන ලද. |
| විපරිනමන | (න) නැමීම කරන, අවනතකරන. |
| විපරිනාම | (පු) පෙරළීම, පරිවර්තණය. |
| විපරියය | (පු) විපර්යාසය; වෙනස් වීම. |
| විපරියාදිකත | (ති) විපරියායකත, විපර්‍ය්‍යාස කළ. |
| විපරියාය | (පු) විපර්යාසය; වෙනස් වීම. |
| විපරියාස | (පු) විපර්‍ය්‍යාසය, පරිවර්තණය. |
| විපරියෙස | (පු) විපර්යාසය. |
| විපරියෙස | (පු) විරුද්ධය, වැරැද්ද. |
| විපරියෙසගාහ | (පු) විරුද්ධග්‍ර‍හණය, වැරදි ගැන්ම. |
| විපරිවත්ත | (ති) රවුමට කැරකැවුනු, වටේට කරකැවුනු. |
| විපරිවත්තති | (වි+පරි+වතු+අ) කරකැවේ; පෙරළේ. |
| විපරිවත්තන | (න) පෙරළීම; විපර්යාසය. |
| විපරිවත්තන | (න) විපර්‍ය්‍යාසය, පෙරළීම. |
| විපරිවත්තෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවතීමෙහි+ වි+ පරි + ත්ත + ණෙ + ති) වටේට පෙරළෙයි. |
| විපරීකත | (ති) විපර්‍ය්‍යාසකරණ ලද. |
| විපරීත | (පු) විපර්‍ය්‍යාස. |
| විපරීත | (3) පෙරළුණු; විපර්යාස වූ; වෙනස් වූ. |
| විපරීතතා | (ඉ) විපරීත බව. |
| විපල්ලත්ථ | (න) රියසක. |
| විපල්ලත්ථ | (3) විපර්යාසයට පත්. |
| විපල්ලාස | (පු) පෙරළීම; විපර්යාසය; වෙනස් වීම. |
| විපල්ලාස | (පු) විපර්‍ය්‍යාසය. |
| විපල්ලාසගාහ | (පු) වරදවා ගැන්ම, වැරදි ග්රහණය. |
| විපල්ලාසයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලස, කීලනෙසු, සෙල්ලම් කිරීමෙහි+ති) වරදවා ගනු ලබයි. |
| විපස්සක | (පු) විදර්ශනා කරන්නා, බලන්නා. |
| විපස්සක | (3) න්වණින් බලන්නා; විදර්ශනා කරන්නා. |
| විපස්සති | (ක්‍රි - (d) (භු) දිස, පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි+වි+දිස් = ස්ස+ති) බලයි. |
| විපස්සති | (වි+දිස+අ) නුවණින් බලයි; භාවනා කරයි. |
| විපස්සන | (න) බැලීම, නිරීක්ෂණය. |
| විපස්සනා | (ඉ) මනා අවබෝධය; විදර්ශනාව; විශේෂ දැකීම. |
| විපස්සනා | (ඉ) විදර්ශනාව, ප්රඥා විශේෂයක්. |
| විපස්සනාකම්මට්ඨාන | (න) විදර්ශනා කර්‍මස්ථානය. |
| විපස්සනාඤාණ | (න) විදර්ශනා ඥානය; විශේෂයෙන් දක්නා නුවණ. |
| විපස්සනාධුර | (න) භාවනාවෙහි යෙදීම. |
| විපස්සනාධුර | විදර්‍ශනාධුරය. |
| විපස්සනාපඤ්ඤා | (ඉ) විදර්‍ශනාප්‍ර‍ඥාව. |
| විපස්සි | (පු) බලන්නා, පණ්ඩිතයා, එනම් බුදුරජ. |
| විපස්සී | (3) මනා නුවණැත්තා; මනාසේ දකින්නා. |
| විපාක | (පු) පලදීම; ඵලය; විපාකය. |
| විපාක | (පු) ඵලය, විපාකය, ආනිසංසය. |
| විපාචන | (න) නැසීම, පිසීම, පැසීම. |
| විපාචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පව, පාකෙ, පිසීමෙහි+ණෙ+ති) පැසවයි, පිසයි. |
| විපාචෙති | (වි+ඵච+ණෙ) නොසතුට ප්රකාශ කරයි; මුහුකුරු කරයි; මෝරවයි. |
| විපාටන | (න) විදාරණය, දෙපළු කිරීම. |
| විපාටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පට, ගතියං, යෑමෙහි+ණෙ+ති) විදාරණය කරයි, පලයි, උදුරයි |
| විපාටෙති | (වි+පට+ණෙ) උදුරා දමයි; ගලවා දමයි. |
| විපාතන | (න) පැළීම, නැසීම. |
| විපාදිකා | (ඉ) පයපොළ. |
| විපිට්ඨි | (ඉ) පිටිපස. |
| විපිට්ඨිකත්වා | (පූ.ක්‍රි) අනභිමුඛ දෙසට හැරී; පිට හරවා. |
| විපින | (න) කැලෑව; වනය. |
| විපින | (න) වනය, අරණ්‍ය, කැලෑව. |
| විපුබ්බක | (න) සැරව පිරුණු මෘද දේහය. |
| විපුබ්බක | (පු) විවිධදිසාවෙන් සැරව වැගිරීම. |
| විපුබ්බකසඤ්ඤා | (ඉ) ශරීරයාගේ විවිධ ආසාවන්ගෙන් වැගිරෙන පූයා අනුව ශරීරය පිළිකුල් වශයෙන් සැලකීම. |
| විපුල | (පු) මහත්, විසාල, විශාල. |
| විපුල | (3) පැතුරුණු; මහත් වූ. |
| විපුලන්ත | (න) පැතුරුණු බව; මහත් බව. |
| විප්ප | (පු) බ්‍රාහ්මණ, බමුණා, විප්‍ර. |
| විප්ප | (පු) බ්‍රාහ්මණයා. |
| විප්පක | (ති) අවසන් නොකළ, අඩාල කළ. |
| විප්පකට්ඨක | (ති) දුර. |
| විප්පකත | (3) අඩාල කළ; අතර මග නැවැත් වූ; කොට නිම නොකළ. |
| විප්පකාර | (පු) විකාරය, සිහි මුළාව, වෙනස. |
| විප්පකාර | (පු) විකාරය; විපර්යාසය. |
| විප්පකිණ්ණ | (ති) විසුරුවන ලද, ඉසුරුවන ලද. |
| විප්පකිණ්ණ | (3) විසිරී ගිය; විසුරුවණ ලද. |
| විප්පකිරණ | (න) විසිරීම, ඉසිරවීම, ඉහිරීම. |
| විප්පකිරති | (ක්‍රි) විසුරුවයි, ඉසියි. |
| විප්පකිරති | (වි+ප+කිර+අ) කඩා බිඳ දමයි; විසුරුවයි. |
| විප්පකුල | (න) බමුණු කුලය. |
| විප්පජහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජහ, ගත්තවිනාමෙ+ති) පහ කෙරෙයි, දුරු කෙරෙයි. |
| විප්පජහති | (වි+ප+හා+අ) විශේෂයෙන් දුරු කරයි. |
| විප්පජහන | (න) පහකිරීම, දුරුකිරීම. |
| විප්පටි පජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි+ති) වරදවා පිළිපදියි. |
| විප්පටික්කූල | (ති) විරුද්ධ, අසමාන. |
| විප්පටිපජ්ජති | (වි+පටි+පද+ය) වරදවා හැසිරේ; වැරදි ක්‍රියා කරයි. |
| විප්පටිපත්ති | (ඉ) පිළිවෙත් කැඩීම; වැරදි ක්‍රියාව. |
| විප්පටිපත්ති | (ඉ) විරුද්ධ ප්රතිපදාව, වැරදි පිළිපැදීම. |
| විප්පටිපන්න | (3) පව් කරන; වැරදි මගට බැසගත්. |
| විප්පටිපාදන | (න) අවකල්පනය කිරීම. |
| විප්පටිපාදන | (න) විරුද්ධ ප්රතිපාදනය, වරදවා කරන සම්පාදනය, අවකල්පනය. |
| විප්පටිසාර | (පු) පශ්චත්තාපය, පසුතැවිල්ල, විපිළිසර, |
| විප්පටිසාර | (පු) පසු තැවිල්ල. |
| විප්පටිසාරී | (3) පසු තැවෙන්නා. |
| විප්පනට්ඨ | (3) මං මුළා වූ; විනාශ වූ. |
| විප්පමුත්ත | (පු) මිදුනු, මිදෙන ලද. |
| විප්පමුත්ත | (3) නිදහස් වූ; විදුණු. |
| විප්පයුත්ත | (ති) වෙන් කළ. |
| විප්පයුත්ත | (3) එකට නොයෙදුණු; වෙන් වූ. |
| විප්පයොග | (පු) වෙන් කිරීම, වෙන්වීම, |
| විප්පයොග | (පු) වෙන් වීම. |
| විප්පලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි+ති) විලාප කියයි, නන්දොඩයි. |
| විප්පලපති | (වි+ප+ලප+අ) විකාර දොඩයි; විලාප කියයි. |
| විප්පලපන | (න) විලාප කීම, නන්දෙඩීම. |
| විප්පලම්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලම්බ, ගතියං යෑමෙහි+ති) වංචා කරයි. |
| විප්පලම්බන | (න) වංචා කිරීම, උසුළු විසුළු කිරීම. |
| විප්පලාප | (පු) තේරුමක් නැති දෙඩවිල්ල; විලාපය. |
| විප්පලාස | (පු) විරුද්ධ වචනය. |
| විප්පලුජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) ලුජ, විනාසෙ, විනාසයෙහි+ති) විනාශ වෙයි. |
| විප්පලුජ්ජති | (වි+ප+ලුජ+ය) බිඳ වැටේ; විනාශ වේ. |
| විප්පලුජ්ජන | (න) විශේෂයෙන් සුණු විසුණු වීම. |
| විප්පවසති | (වි+ප+වස+අ) සිය ගෙයින් හෝ ගමින් පිට වසයි. |
| විප්පවාස | (පු) ඉවත්ව යාම; පිට ගොස් විසීම; වෙන්ව විසීම. |
| විප්පවාස | (පු) නොපැමිණීම, අමතක කර දැමීම, සිතේ අමතක වීම. |
| විප්පවුත්ථ | (ති) නොපැමිණි, නොවැසූ. |
| විප්පවුත්ථ | (3) පිටත විසූ; වෙන්ව විසූ. |
| විප්පවුත්ථු | (පු) වෙන්ව වාසය කළ, ගණ සඞ්ගණිකාවෙන් තොරව වාසය කළ. |
| විප්පසන්න | (ති) අතිශයින් ප්රසන්න, ඉතා පැහැදුනු. |
| විප්පසන්න | (3) අති ප්රසන්න; ඉතා පැහැදුණු; ඉතා පිරිසිදු. |
| විප්පසාදන | (න) විශේෂ පැහැදීම, මනා පැහැදීම. |
| විප්පසාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාද, සාදනෙ, රස විඳීමෙහි+ණෙ+ති) විශේෂයෙන් පහදියි. |
| විප්පසීදති | (වි+ප+සීද+අ) ඉතා පැහැදේ; ඉතා පිරිසිදු වේ; ඉතා සතුටු වේ. |
| විප්පහාන | (න) අත්හැර යෑම, දීම. |
| විප්පහීන | (ති) ප්‍ර‍හීණය, නිරුද්ධය. |
| විප්පහීන | (න) ප්රහීණ කළ. |
| විප්පහීන | (3) අතිශයින් දුරු වූ; දුරු කළ. |
| විප්ඵන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) එදි, කිඤ්චිචලනෙ, සෙලවීමෙහි+ති) සැලෙයි, ගැහෙයි. |
| විප්ඵන්දති | (වි+ඵන්ද+අ) දඟලයි; බොහෝ සේ කම්පා වේ. |
| විප්ඵන්දන | (න) කම්පාව; දැඟලීම. |
| විප්ඵන්දන | (න) සැලීම, ගැහීම. |
| විප්ඵන්දිත | (ති) සැලුනු, ගැහුනු. |
| විප්ඵන්දිත | (න) කම්පාව; දැඟලීම. |
| විප්ඵල | (න) නිෂ්ඵල, ඵලරහිත, විපාක නැති |
| විප්ඵාර | (පු) පතළ, විස්තාර. |
| විප්ඵාර | (3) පැතිරෙන; (පු) පැතිරීම. |
| විප්ඵාරික | (ති) පතළ, පතළ බව. |
| විප්ඵාරික | (3) පැතිරීම් ඇති. |
| විප්ඵාරිත | (ති) පතළ, පැතුරුණු. |
| විප්ඵාරිත | (3) දිග හැරි. |
| විප්ඵාරිත | (3) පැතිරෙව්. |
| විප්ඵාලිත | (ති) පළන ලද, දෙපළු කළ. |
| විප්ඵාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵල, භෙදනෙ බිඳීමෙහි+ණෙ+ති) පළයි, දෙපළුකරයි. |
| විප්ඵුරණ | (න) විස්ඵන්දනය, චංචලය, සෙලවීම. |
| විප්ඵුරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵර, චලනෙසු, සෙලවීමෙහි+ති) චංචල වෙයි, සෙලවෙයි. |
| විප්ඵුලිඞ්ග | (න) ගිනි පුපුර. |
| විප්ඵුලිඞ්ග | (න) ගිනි පුපුර. |
| විප්ඵූරණ | (න) පැතිරීම. |
| විප්ඵූරති | (වි+ඵූර+අ) පැතිරේ; සෙල වේ. |
| විප්ඵූරන්ත | (3) චඤ්චලවන; පැතිරෙන. |
| විප්ඵොටිත | (ති) පොඩිකළ, විශේෂයෙන් පොඩි කළ. |
| විඵල | (න) පලනැති, පලරහිත, ප්‍රයොජන නැති, අල්ප. |
| විඵල | (3) නිෂ්ඵල; ඵල රහිත. |
| විබද්ධ | (පු) බන්ධන මොක්ෂය, බන්ධනයෙන් මිදීම |
| විබන්ධ | (පු) බැම්ම; මාඤ්චුව. |
| විබන්ධන | (න) බන්ධන මොක්ෂය. |
| විබාධක | (පු) බාධාව, බාධකයා. |
| විබාධක | (3) බාධා කරන; වළක්වන; හානි කරන. |
| විබාධති | (ක්‍රි) (d) (භු) නිවාරණෙ, වැලැක්මෙහි+ති) බාධාකරයි, පෙළයි. |
| විබාධති | (වි+බාධ+අ) බාධා කෙරේ; වළක්වයි. |
| විබාධන | (න) පෙළීම, බාධා කිරීම. |
| විබාධන | (න) බාධා කිරීම; වැළැක්වීම. |
| විබුධ | (පු) දෙවියා පණ්ඩිතයා ප්රාඥයා. |
| විබ්භන්ත | (3) අත් හැර ගිය; සිවුරු හැර ගිය. |
| විබ්භන්තක | (3) අත් හැර ගිය; සිවුරු හැර ගිය පුද්ගලයා. |
| විබ්භමති | (වි+භම+අ) කරකැවේ; මුළාවී යයි; සිවුරු හැර යයි. |
| විබ්හ | (භු) අනුභවෙ, අනුභව කිරීමෙහි, විබ්හති, අනුභව කරයි. |
| විබ්හන්ත | (ති) භ්‍රාන්ත, තැතිගත්. |
| විබ්හම | (පු) භ්‍රාන්තිය, ලීලාව, ඉවතයාම. |
| විබ්හමති | (ක්‍රි) (d) (භු) භමු අනවට්ඨානෙ, නොනැවතීමෙහි+ති) තපස් භාවයෙන් ගිහිවෙයි, සිව්රු හරියි. |
| විබ්හමන | (න) තාපස භාවයෙන් ඉවත්ව ගිහි බවට යාම, සිවුරු හැර යාම. |
| විභඞ්ග | (පු) අභිධර්මයේ දෙවෙනි පොත; කොටස් කිරීම; බෙදීම. |
| විභජති | (වි+භජ+අ) බෙදයි; විස්තර කරයි; වෙන් කොට දක්වයි. |
| විභජන | (න) බෙදීම, කොටස් කිරීම. |
| විභජන | (න) බෙදීම. |
| විභජන්ත | (3) බෙදන; බෙදමින්. |
| විභජිත | (ති) බෙදූ, බෙදන ලද, කොටස් කළ. |
| විභජිත | (3) බෙදූ; වෙන් කළ. |
| විභජිතබ්බ | (3) බෙදිය යුතු; විස්තර කළ යුතු. |
| විභජිතුං | (නි) බෙදන්ට. |
| විභජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බෙදා; විස්තර කොට; වෙන් කොට. |
| විභජිය | (පූ.ක්‍රි) බෙදා; විස්තර කොට; වෙන් කොට. |
| විභජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) බෙදා. |
| විභජ්ජ | බෙදීම, කොටස් කිරීම. |
| විභජ්ජවාද | (පු) බුද්ධවචනය, සර්‍වඥදේශනාව |
| විභජ්ජවාද | (පු) බෙදා පෙන්වන ධර්මය; ස්ථවිර වාදය. |
| විභජ්ජවාදී | (පු) විභජ්ජවාද ඇත්තා, බුදුරජ. |
| විභජ්ජවාදී | (3) ථෙරවාදියා; විස්තර කොට කියන්නා. |
| විභත්ත | (ති) බෙදන ලද, විභාග කළ. |
| විභත්ත | (3) බෙදූ; විස්තර කළ; වෙන් කළ. |
| විභත්ති | (ඉ) බෙදීම, ප්රථමා දුතියාදි විභත්ති, |
| විභත්ති | (ඉ) බෙදීම; විභක්තිය; ශබ්දයක් නානාර්ථවලට බෙදීම. |
| විභත්තික | (3) බෙදීම් ඇති. |
| විභව | (පු) ධනය, අභාවය. |
| විභව | (පු) ධනය; භව විනාශය; සම්පත. |
| විභවතණ්හා | (ඉ) උච්ඡෙද දෘෂ්ටි සහගත රාගය |
| විභවදිට්ඨි | (ඉ) විභව තණ්හා. |
| විභාකර | (පු) සූර්ය්යයා, හිරු. |
| විභාග | (පු) කොටස; බෙදීම; විස්තරය. |
| විභාග | (පු) බෙදීම, පරීක්ෂණය. |
| විභාජන | (න) බෙදා දීම. |
| විභාජන | (න) බෙදීම, වෙන් කිරීම. |
| විභාත | (ති) අලුයම, ප්රත්යුෂය. |
| විභාත | (3) එළි වූ; පහන් වූ; (පු) උදෑසන. |
| විභාති | (ක්‍රි) (d) (භු) භා දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| විභාති | (වි+භා+අ) බබළයි. |
| විභාධති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාධ නීවරණෙ, වැලැක්මෙහි+ති) බාධා කරයි, පෙළයි. |
| විභාවන | (න) ප්රකට කිරීම; විස්තර කිරීම. |
| විභාවන | (න) වැඩීම, දියුණු කිරීම. |
| විභාවනා | (ඉ) ප්රකට කිරීම; විස්තර කිරීම. |
| විභාවනීය | (න) පැහැදිළි කිරීම, විස්තර කිරීම. |
| විභාවරී | (ඉ) රාත්‍රිය, රැය. |
| විභාවසු | (පු) වහ්නිය, ගින්න, සූර්ය්යයා. |
| විභාවිත | (ති) වඩනා ලද=වර්ධනය කළ=වැඩූ |
| විභාවිත | (3) ප්රකට කළ; විස්තර කළ. |
| විභාවිනී | (පු) වර්ධනය කරන්නී, පුරවන්නී. |
| විභාවී | (පු) පණ්ඩිතයා=ප්රාඥයා. |
| විභාවී | (3) නුවණැත්තා; නුවණැති; පණ්ඩිතයා. |
| විභාවෙති | (වි+භු+ණෙ) ප්රකාශ කරයි; පැහැදිලි කරයි; විස්තර කරයි. |
| විභාවෙතුං | (නි) විස්තර කරන්ට. |
| විභාවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකට කොට; විස්තර කොට. |
| විභාවෙන්ත | (3) ප්රකට කරන; විස්තර කරමින්. |
| විභාසිත | (ති) බබලන ලද, දීප්තිමත්. |
| විභිත්තික | (පු) විබතට අයත්, විභත්ති පිළිබඳ |
| විභින්න | (ති) බිඳිනා ලද, බිඳිනු. |
| විභින්න | (3) බිඳී ගිය; භේද වූ. |
| විභිංසනක | (ති) මහාභයජනක, මහාබිය එළවන. |
| විභීටක | (පු) බුළුගස, විභීතක. |
| විභීතක | (පු) බුළු; බුළු ගස. |
| විභීතක | (පු) බුළුගස, විභුටක. |
| විභීතකී | (ඉ) බුළු; බුළු ගස. |
| විභු | (පු) අධිපතියා=ප්රධානියා, ප්‍ර‍භූ නිතර පවත්නා. |
| විභුත | (ති) ප්රකට, ප්රසිද්ධ. |
| විභුති | (ඉ) ඓශ්වර්‍ය්‍යය, යසඉසුරු. |
| විභුසන | (න) ආභරණය, සැරසීම. |
| විභුසිත | (ති) සැරසෙනලද=අලඞ්කාර කරන ලද. |
| විභුසෙති | (ක්‍රි) සරසයි, අලඞ්කාර කරයි. |
| විභූත | (3) ප්රකට වූ. |
| විභූති | (ඉ) අලංකාරය; සම්පත්තිය. |
| විභූසන | (න) ආභරණය; සැරසීම. |
| විභූසා | (ඉ) ආභරණය; සැරසීම. |
| විභූසිත | (3) පැලැන්දූ; සැරසූ. |
| විභූසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සැරසී. |
| විභූසිය | (පූ.ක්‍රි) සරසා. |
| විභූසෙති | (වි+භුස+ණෙ) පලන්දවයි; සරසයි. |
| විභූසෙතුං | (නි) සරසන්ට. |
| විභූසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සරසා. |
| විභෙදක | (3) කේලාම් කියන්නා; භේද කරන්නා. |
| විභෙදිකා | (ඉ) තල්ගස. |
| විමජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) මද, උම්මාදෙ, උමතුවීමෙහි+ති) මැදීම කරයි, මාජීනය කරයි. |
| විමජ්ජන | (න) ඉළීම; පිරිමැදීම; මට්ටම් කිරීම. |
| විමජ්ජන | (න) මැදීම. |
| විමටට | (පු) පහරදීම, ප්‍ර‍හාරදානය. |
| විමට්ඨ | (ති) මුදු, මොළොක්. |
| විමට්ඨ | (3) පිරිමැදි; මට්ටම් කළ. |
| විමති | (ඉ) විමතිය, විචිකිච්ඡාව. |
| විමති | (ඉ) සැකය. |
| විමද | (ති) මදයෙන් වෙන්වූ, අහංකාර කමින් වෙන්වූ. |
| විමද්දන | (න) පොඩි කරීම; මැඩීම; මිරිකීම. |
| විමද්දන | (න) විනාශ කිරීම, කඩාබිඳ දැමීම. |
| විමන | (න) දුෂ්ටසිත් ඇත්තා, නපුරු සිත් ඇත්තා. |
| විමන | (3) නොසතුටු සිතැති. |
| විමරියාදීකත | (න) නිදහස් කරණව, භාර දෙනව. |
| විමල | (පු) නිර්මල, පිරිසිදු, නිර්මල ජලය. |
| විමල | (3) නිර්මල; පිරිසිදු. |
| විමාන | (න) දෙවප්‍ර‍සාදය, මාලිගාව, මහල් ගෙය. |
| විමාන | (පු) (න) දේව භවනය; ප්‍රාසාදය; විමන. |
| විමානන | (න) අවමන් කිරීම. |
| විමානපෙත | (පු) කලක් දුක්ද කලක් සැපද විඳින අමනුශ්‍යයා. |
| විමානවත්ථු | (න) දෙව් විමන් පිළිබඳ කථාව. |
| විමානිත | (න) සුළුකොට සැළකීම, අවමානයෙන් සැළකීම. |
| විමානෙති | (ක්‍රි) (d මාන, පූජායං, පිදීමෙහි+ණෙ+ති) අවමන් කෙරෙයි. |
| විමානෙති | (වි+මාන+ණෙ) අවමන් කරයි. |
| විමුඛ | (3) ඉවත හැර වූ මුහුණු ඇති. |
| විමුච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුව, මොචෙ, මිදීමෙහි+ති) (වි+මුව+ති) මිදෙයි. |
| විමුච්චති | (වි+මුච+ය) නිදහස් වේ; මිදේ. |
| විමුච්චන | (න) නිදහස් වීම. |
| විමුච්චන | (න) මොචනය, මිදීම, බැමිලිහීම. |
| විමුච්චන්ත | (3) නිදහස් වන; නිදහස් වෙමින්. |
| විමුච්චමාන | (3) නිදහස් වන; නිදහස් වෙමින්. |
| විමුච්චිතුං | (නි) මිදෙන්ට. |
| විමුච්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් වී; මිදී. |
| විමුච්චිය | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් වී; මිදී. |
| විමුඤ්චති | (වි+මුච+ංඅ) අත් හරියි; නිදහස් කරයි. |
| විමුඤ්චන | (න) අත් හැරීම; නිදහස් කිරීම. |
| විමුඤ්චන්ත | (3) නිදහස් කරන; මුදමින්. |
| විමුඤ්චිත | (3) අත් හැරි; නිදහස් කළ. |
| විමුඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; මුදා හැර. |
| විමුඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; මුදා හැර. |
| විමුත්ත | (3) නිදහස් වූ; මිදුණු. |
| විමුත්ති | (ඉ) නිදහස; නිවන; මිදීම. |
| විමුත්ති | (ඉ) විමුක්තිය, බන්ධන මොචනය, නිවන, මාර්ගයෙන් පැමිණිය යුතු අර්හත් ඵලය. |
| විමුත්ති | (ති) මිදෙනලද, මොචනයකළ, ලිහන ලද. |
| විමුත්තිඤාණ | (න) ප්‍ර‍ත්‍යවෙක්ෂ ඥානය. |
| විමුත්තිරස | (පු) නිදහස් සැපය; නිවන් සැපය. |
| විමුත්තිසුඛ | (න) ක්ලේශ විමුක්තියේ සැපය; නිවන් සැපය. |
| විමුබ | (පු) පරාම්මුඛය, ඉවත බැලීම. |
| විමොක්ඛ | (පු) නිදහස; මිදීම; රහත් ඵලය. |
| විමොක්ඛ | (පු) විමොක්ෂය, මිදීම, නිවන. |
| විමොඛ | (පු) විමොක්ඛය, විමොක්ෂය. |
| විමොචන | (න) නිදහස් කිරීම; ලිහා දැමීම. |
| විමොචන | (න) මිදීම, බන්ධනයෙන් මිදීම. |
| විමොචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුව, මොචෙ, මිදීමෙහි+ණෙ+ති) මුදයි, මොචනය කරයි. |
| විමොචෙති | (වි+මුච+ණෙ) නිදහස් කරයි; මුදා හරියි. |
| විමොචෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදහස් කොට. |
| විමොචෙන්ත | (3) නිදහස් කරන. |
| විමොහිත | (ති) රැවටූ, මුළාකළ. |
| විමොහිත | (3) ඉතා මුළා වූ. |
| විම්භිත | (3) පුදුම වූ; විස්මයට පත්. |
| විම්හය | (පු) විස්මය, පුදුමය, කුතුහලය. |
| විම්හය | (පු) විස්මය. |
| විම්හාපක | (පු) විස්මයට පමුණුවන්නා. |
| විම්හාපක | (3) පුදුම කරවන; විස්මය එළවන. |
| විම්හාපන | (න) පුදුම කරවීම. |
| විම්හාපන | (න) පුදුමයට පැමිණවීම. |
| විම්හාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හා, ගතිසු, ගමන්හි+ණෙ+ති) විස්මයට පමුණුවයි. |
| විම්හාපෙති | (වි+ම්හි+ණාපෙ) පුදුම කරවයි; විස්මය කරවයි. |
| විම්හිත | (ති) විස්මිත, විස්මයට පැමිණෙන ලද. |
| විය | (නි) මෙන්. |
| වියත්ත | (ති) ව්‍යක්ත=පටු=දක්ෂ=නිපුණ. |
| වියත්ත | (3) උගත්; දක්ෂ වූ; ව්‍යක්ත වූ. |
| වියත්ති | (ඉ) පැහැදිළිකම, වෙනස්කම. |
| වියාකත | (ති) ප්රකාශකළ, ප්‍ර‍කටකළ. |
| වියාකරණ | (න) ව්‍යාකරණය, විවරණය, වියරණ. |
| වියාපන්න | (පු) විපතට පැමිණ, හානියට පැමිණි. |
| වියාවත්ත | (ති) විපරිවර්‍තතිත, පරිවර්‍තතනය වන ලද, |
| වියූහති | (වි+ඌහ+අ) ඉවත් කරයි; විසුරුවා දමයි. |
| වියූහන | (න) ඉවත් කිරීම; විසුරුවා දැමීම. |
| වියූහිත | (3) ඉවත් කළ; විසුරුවා දැමූ. |
| වියූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කොට; විසුරුවා දමා. |
| වියූළ්හ | (3) රැස් වූ. |
| වියෙති | (වා+ණෙ) වියවයි. |
| වියොග | (පු) වියොගය, විරාගය, වෙන්වීම, එනම් ශාඞ්ගාර භේදය. |
| වියොග | (පු) වෙන් වීම. |
| විය්‍යති | (වා+ඉ+ය) වියනු ලැබේ. |
| විරචයති | (වි+රච+ය) රචනා කරයි. |
| විරචිත | (3) ගැළපූ; රචනා කළ. |
| විරජ | (පු) පහවූ රජස් ඇති, නිර්මල, පරිසුද්ධ. |
| විරජ | (3) කෙළෙස් හෝ ධූලි නැති. |
| විරජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) රන්ජ, රාගෙ, ඇලීමෙහි+ති) නොඇලෙයි, නොරැඳෙයි. |
| විරජ්ජති | (වි+රද+ය) ඇලීමෙන් තොර වේ; නො ඇලේ. |
| විරජ්ජන | (න) ඇලීමෙන් ඉවත් වීම. |
| විරජ්ජන | (න) නොඇලීම, නොරැඳීම. |
| විරජ්ජන්ත | (3) නො ඇලෙන; නො ඇලෙමින්. |
| විරජ්ජිතුං | (නි) නො ඇලෙන්ට. |
| විරජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇලීම හැර දමා. |
| විරජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) රධ, හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) වරදියි, වරද්දයි. |
| විරජ්ඣති | (වි+රාධ+ය) නැති කර ගනී; වරද්දා ගනී. |
| විරජ්ඣන | (න) වැරදවීම, වැරදීම. |
| විරජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැරදී. |
| විරත | (ති) විරක්ත, නොඇලුණු. |
| විරත | (3) ඉවත් වූ; නො ඇලුණු; වැළකී සිටින. |
| විරති | (ඉ) ඉවත් වීම; නො ඇලීම; වැළකී සිටීම. |
| විරති | (ඉ) විරමණය, වැලකීම. |
| විරත්ත | (පු) නොඇලුන, විරත, විරක්ත. |
| විරත්ත | (3) කලකිරුණු; නො ඇලුණු; රාග රහිත වූ. |
| විරද්ධ | (පු) වරද්දනලද, වැරැද්දූ. |
| විරද්ධ | (3) නැති කර ගත්; වරද්දා ගත්. |
| විරමණ | (න) ඉවත් වීම; නො ඇලීම; වැළකී සිටීම. |
| විරමති | (ක්‍රි) (d) (භු) රමු, උපරමෙ, ඇලීමෙහි+ති) වෙන්වෙයි. |
| විරමති | (වි+රමු+අ) ඉවත් වේ; නො ඇලේ; වැළකී සිටියි. |
| විරමන | (න) වෙන්වීම, වියොගය. |
| විරමන්ත | (3) ඉවත්ව සිටින; වළකමින්. |
| විරමිතුං | (නි) වැළකී සිටින්ට. |
| විරමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; වැළකී; වෙන් වී. |
| විරල | (ති) තුණීදෙය, ඝනනොවන දේ. |
| විරල | (3) ඉහුල නොවූ; තැන තැන අල්ප වශයෙන් තිබෙන; දුර්ලභ. |
| විරව | (පු) ඝෝෂාව; නාදය; මහත් ශබ්දය. |
| විරවති | (වි+රව+අ) කෑ ගසයි; නාද කරයි; හඬලයි. |
| විරවන | (න) කෑ ගැසීම; හැඬීම. |
| විරවන්ත | (3) කෑ ගසමින්; නාද කරමින්; හඬලන; හඬලමින්. |
| විරවමාන | (3) කෑ ගසමින්; නාද කරමින්; හඬලන; හඬලමින්. |
| විරවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කෑ ගසා; නාද කොට. |
| විරහ | (පු) වියොගය, ස්ත්රී පුරුෂයන්ගේ වියොගය. |
| විරහ | (පු) වෙන් වීම; හිස් බව. |
| විරහිත | (ති) රහිත, නැති. |
| විරහිත | (3) ඉවත් වූ; නැති; හිස් වූ. |
| විරාග | (පු) තෘෂ්ණා නැති බව; නොඇලීම; රහත් බව. |
| විරාග | (පු) නොඇලීම, නිවන, ආර්ය්යමාර්ගය. |
| විරාගතා | (ඉ) ඇලීම් නැති බව. |
| විරාගී | (පු) රාග රහිතයා, නොඇලෙන්නා. |
| විරාගී | (3) නො ඇලෙන්නා; රාග නැත්තා. |
| විරාජ | (ති) බබලන, දිලිසෙන. |
| විරාජති | (ක්‍රි) (d) (භු) රාජ, දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| විරාජති | (වි+රාජ+අ) බබළයි. |
| විරාජන්ත | (3) බබළන; බබළමින්. |
| විරාජමාන | (3) බබළන; බබළමින්. |
| විරාජිත | (ති) බබලනලද, දිලිසෙනලද. |
| විරාජිත | (3) ඉවත් කළ; බැබළුණු. |
| විරාජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රාජ, දීත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| විරාජෙති | (වි+රජ+ණෙ) ඉවත් කරයි; විරාගයට පමුණුවයි. |
| විරාධනා | (ඉ) අසමර්ථ වීම; නැති කර ගැන්ම; වැරදී යාම. |
| විරාධිත | (ති) වලකනලද, වරද්දනලද. |
| විරාධිත | (3) නැති කර ගත්; වරද්දා ගත්. |
| විරාධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුධි, ආවරණෙ, වැලැක්මෙහි+ණෙ+ති) වලකයි, වරදයි. |
| විරාධෙති | (වි+රාධ+ණෙ) අතර මග නවත්වයි; කඩා බිඳ දමයි; වරද්දයි. |
| වි‍රාධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වරද්දා. |
| විරාම | (පු) නැවැත්ම, නවතින තැන. |
| විරාව | (පු) ඝෝෂාව; නාදය; මහත් ශබ්දය. |
| විරාව | (පු) හඬ, නාදය, ඝොෂාව. |
| විරිචි | (පු) බ්රහ්මයා. |
| විරිච්චති | (ක්‍රි) (d (දි) රිච, විරෙචනෙ, පාචනවීමෙහි+ති) විරෙචනය වෙයි, පාචනයවෙයි. |
| විරිච්චති | (වි+රිච+ය) විරේක කරනු ලැබේ; විරේක වේ. |
| විරිච්චන | (න) විරෙචනය, පාචනය. |
| විරිච්චමාන | (3) විරේක වන. |
| විරිත්ත | (3) විරේක කළ; විරේක වූ. |
| විරිය | (න) උත්සාහය; වීර්යය. |
| විරිය | (පු) ශක්තිය, බලය, ආනුභාවය. |
| විරියඞ්ග | (න) වීර්‍ය්‍යාඞ්ගය, වීර්‍ය්‍යයාගේ කොටස්. |
| විරියතා | (ඉ) වීර්ය ඇති බව. |
| විරියබල | (න) වීර්ය නැමැති බලය. |
| විරියවන්තු | (3) විර්ය ඇති. |
| විරියසමතා | (ඉ) වීර්යයාගේ අඩු වැඩි නොවීම. |
| විරියාරම්භ | (පු) විර්ය වැඩීම. |
| විරියින්ද්‍රිය | (න) බල පවත්වන අධිෂ්ඨානය. |
| විරුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) රුධි, ආවරණෙ, ඇවිරීමෙහි + ති) විරුද්ධවෙයි. |
| විරුජ්ඣති | (වි+රුධ+ය) එකඟ නොවේ; විරුද්ධ වේ. |
| විරුජ්ඣන | (න) විරුද්ධවීම, පටහැනිවීම. |
| විරුජ්ඣන | (න) විර්ද්ධ වීම. |
| විරුජ්ඣන්ත | (3) විරුද්ධ වෙන; විරුද්ධ වෙමින්. |
| විරුජ්ඣමාන | (3) විරුද්ධ වෙන; විරුද්ධ වෙමින්. |
| විරුජ්ඣිතුජ | (නි) විරුද්ධ වෙන්ට. |
| විරුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විරුද්ධ වී. |
| විරුජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) විරුද්ධ වී. |
| විරුත | (පු) මෘගාදීන්ගේ හඬ, මෘගාදී නාදය. |
| විරුද්ධ | (ති) වැරදි, සදොස්. |
| විරුද්ධ | (3) විරුද්ධ වූ; සතුරු වූ. |
| විරුද්ධ ගබ්හකරණ | (න) නස්නා ගැබ නොනස්නා පිණිස බෙහෙත් දීම. |
| විරුද්ධතා | (ඉ) විරුද්ධ බව. |
| විරූ | (ඉ) වැල. |
| විරූප | (න) අවලක්ෂණ රූපය, කැතරූපය. |
| විරූප | (3) අවලක්ෂණ වූ; නො මනා රූ ඇති. |
| විරූපක්ඛ | (පු) නාගාධිපති එනම් වරම්රජ, නාගකොටසක්, විෂ්ණු දෙව්රද, ඊශ්වරයා. |
| විරූපක්ඛ | (පු) විරූපාක්ෂ නා රජ. |
| විරූපතා | (ඉ) අවලක්ෂණ බව. |
| විරූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුහ, ජම්මනි, ඉපදීමෙහි + ති) වැඩෙයි, වර්‍ධනයවෙයි. |
| විරූහති | (වි+රුහ+අ) දියුණු වේ; නැ‍ෙඟ්; වැඩේ. |
| විරූහන | (න) අභිවෘද්ධිය; නැඟීම; වැඩීම. |
| විරූහනා | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; නැඟීම; වැඩීම. |
| විරූහන්ත | (3) නැගෙන; වැඩෙන; වැඩෙමින්. |
| විරූහිතුං | (නි) නැගෙන්ට; වැඩෙන්ට. |
| විරූහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දියුණු වී; නැගී; වැඩී. |
| විරූළ්හ | (ති) වැඩීම, උසස්වීම. |
| විරූළ්හ | (3) අභිවෘද්ධියට පත්; වැඩුණු; (ඉ) අභිවෘද්ධිය; දියුණුව; වැඩීම. |
| විරූළ්හක | (පු) කුම්භණ්ඩ රජ. |
| විරූළ්හක | (පු) කුම්භණ්ඩාධිපති, එනම් වරම් රජ, නාගකොටසක්. |
| විරූළ්හිධම්ම | (3) වැඩෙන ස්වභාව ඇති. |
| විරෙක | (පු) පාචන කිරීම; විරේක බෙහෙත; විරේකය. |
| විරෙක | (පු) විරෙචනය, අධොවිරෙචනය. |
| විරෙචන | (න) බඩ ශුද්ධ කිරීම; විරේක කිරීම. |
| විරෙචන | (න) විරෙචනය, පාචනය. |
| විරෙචෙති | (වි+රච+ණෙ) බඩ ශුද්ධ කරවයි; විරේක කරවයි. |
| විරොචති | (ක්‍රි) (d) (භු) රුව, දිත්තියං, දීප්තියෙහි + ති) බබලයි, දිලිසෙයි. |
| විරොචති | (වි+රුච+අ) දිලිසේ; බබළයි. |
| විරොචන | (න) බැබලීම, බබලන. |
| විරොචන | (න) බැබළීම. |
| විරොචන්ත | (3) බබළන; බබළමින්. |
| විරොචමාන | (3) බබළන; බබළමින්. |
| විරොචිතුං | (නි) බබළන්ට. |
| විරොචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දිලිසී; බබළා. |
| විරොචිය | (පූ.ක්‍රි) දිලිසී; බබළා. |
| විරොචෙති | (වි+රුච+ණෙ) බබළවයි. |
| විරොචෙන්ත | (3) බබළවන; බබළවමින්. |
| විරොධ | (පු) විරුද්ධය; වෛරය. |
| විරොධ | (පු) වෛරය, ද්වේෂය. |
| විරොධන | (න) වැළැක්වීම; විරුද්ධත්වය. |
| විරොධන | (න) වෛරකිරීම. |
| විරොධි | (පු) විරොධ ඇත්තා, සතුරා, අමිත්රයා. |
| විරොධිත | (පු) විරොධය. |
| විරොධෙති | (වි+රුධ+ණෙ) බාධා කරයි; වළක්වයි; විරුද්ධ කම් කරයි. |
| විරොධොත්ති | (ඉ) විරුද්ධ වචනය, විරුද්ධකීම. |
| විලක්ඛණ | (න) අවලක්ෂණය, විරූපය. |
| විලග්ග | (3) එල්ලුණු; (පු) ඉඟටිය. |
| විලඞ්ග | (න) වලඟසාල්. |
| විලඞ්ග | (පු) බිලඞ්ග, කාඩි, ඇඹුල්දිය. |
| විලඞ්ඝක | (පු) අත් පා ආදියෙන් සලකුණු හඟවන්නා. |
| විලඞ්ඝක | (පු) පිනුම් පනින්නා; වැනීම (අත); සංඥා දීම. |
| විලඞ්ඝති | (වි+ලඝි+ංඅ) උඩ පනියි; පිනුම් ගසයි. |
| විලඞ්ඝන | (න) ඉක්මවා යාම. |
| විලඞ්ඝෙති | (වි+ලංඝ+ණෙ) ඉක්මවයි; නීති කඩයි. |
| විලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, වියත්තියං, වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති) විලාපකියයි, වැලපීම කරයි. |
| විලපති | (වි+ලප+අ) වැලපේ; විලාප කියයි. |
| විලපන | (න) විලාපකීම. |
| විලපන්ත | (3) විලාප කියන; විලාප කියමින්. |
| විලපමාන | (3) විලාප කියන; විලාප කියමින්. |
| විලපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වැලපී; විලාප කියා. |
| විලම්බ | (ති) එල්ලෙන, එල්ඹෙන. |
| විලම්බති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලම්බ, ගතියං, යෑමෙහි + ති) එල්ලෙයි. |
| විලම්බති | (වි+ලම්බ+අ) අහළ පහළ කැරකෙමින් සිටියි; නිකරුණේ කල් ගත කරයි; (වි+ලම්බ+ණෙ) කවටකම් කරයි; විගඩම් කරයි. |
| විලම්බිනී | (ඉ) එල්ලෙන්නී; වැල. |
| විලම්ඹී | (ති) එල්ලෙන, එල්ඹෙන. |
| විලය | (න) කුඩා කොටස්වලට බෙදීයාම, විසිර යාම. |
| විලය | (පු) දියවී යාම. |
| විලසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලස, කීලනෙසු, සෙල්ලම් කිරීමෙහි + ති) සෙල්ලම් කරයි. |
| විලසති | (වි+ලස+අ) අලංකාරය පෙන්වයි; බබළයි. |
| විලසිත | (ති) සෙල්ලම් සහිත, ප්‍රීති සහිත. |
| විලසිත | (3) අලංකාර වූ; බැබළෙන. |
| විලසිතුං | (නි) බබළන්ට. |
| විලාක | (ති) හීන් ඉඟටියක් ඇති. |
| විලාප | (පු) වැලපීම, විලාපකීම. |
| විලාප | (පු) වැලපීම; විලාපය. |
| විලාර | (පු) බිලාර, බළලා. |
| විලාස | (පු) ආකාරය, ක්‍රීඩාව, ක්‍රියාව. |
| විලාස | (පු) ආකාරය; වේශය. |
| විලාසිතා | (ඉ) නොයෙක් ආකාරයෙන් සැරසෙනු කැමැත්ත. |
| විලාසී | (පු) ඇලුම් කටයුතු ගති ඇත්තා, විලාසී ගති ඇත්තාවූ. |
| විලාසී | (3) අලංකාරය පෙන්වන; වේශ ඇත්තා. |
| විලි | (දි) විදිනභාවෙ, දියවීමෙහි, විලීසති, දියවෙයි. |
| විලිඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිබ, ලෙඛන, ලිවීමෙහි + ති) ලියයි, ඉරි අදියි, ඉරිගසයි. |
| විලිඛති | (වි+ලිඛ+අ) ඉරි ඉඳියි; පහුරුගායි; හූරයි. |
| විලිඛන | (න) ඉරිගැසීම, ලිවීම. |
| විලිඛිත | (ති) ඉරි අඳිනලද, ලියනලද. |
| විලිඛිත | (3) හූරා දැමූ. |
| විලිත්ත | (ති) ආලේපකළ, විලෙපනයකළ. |
| විලිත්ත | (3) ආලේප කළ; ගාන ලද; විලවුන් ගෑ. |
| විලිනස්නෙහ | (පු) වුරුණුතෙල. |
| විලිම්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලිප, ලිම්පනෙ, ආලේප කිරීමෙහි + ති) ආලේපකරයි. |
| විලිම්පති | (වි+ලිප+ංඅ) ආලේප කරයි; ගායි; විලවුන් ගල්වයි. |
| විලිම්පන | (න) ආලේපනය, තැවරීම. |
| විලිම්පිත | (ති) ආලේපනය කළ. |
| විලිම්පිය | (පූ.ක්‍රි) ආලේප කොට; විලවුන් ගා. |
| විලිම්පෙති | (වි+ලිම්ප+ණෙ) ආලේප කරයි; විලවුන් ගායි. |
| විලිම්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආලේප කොට; විලවුන් ගා. |
| විලිම්පෙන්ත | (3) ආලේප කරන; විලවුන් ගාමින්. |
| විලීන | (3) උණු කිරීමෙන් බුරුල් කළ; දිය කළ; දියාරු වූ. |
| විලීයති | (ක්‍රි) (d) (කි) ලී, සිලෙසනෙ, දියවීමෙහි + ති) දියවෙයි. |
| විලීයති | (වි+ලී+ය) දිය වේ; විනාශයට යේ. |
| විලීයන | (න) දියවීම; රත්වී බුරුල් වීම. |
| විලීයන | (න) දියවීම. |
| විලීව | (න) උන බටවල පතුරු. |
| විලීවකාර | (පු) උණ පතුරු ආදියෙන් බඩු සාදන්නා; කුලු පොත්තා. |
| විලීවමය | (3) උණ පතුරු වලින් සෑදූ; ගැලවී එල්ලෙන. |
| විලුග්ග | (පු) ඒ මේ අතින් එල්ලෙන. |
| විලුත්ත | (ති) සොරකම්කළ, විනාශකළ. |
| විලුත්ත | (3) පැහැර ගත්. |
| විලුම්පති | (ක්‍රි) (d (රු) ලුප, අච්ඡෙද‍නෙ, සිඳීමෙහි + ති) විලුම්පනය කරයි මංකොල්ලකයි. |
| විලුම්පන | (න) විලුම්පනය කිරීම. |
| විලූන | (න) සිඳිනලද, කපනලද. |
| විලූන | (3) කපා දැමූ; සිඳ දැමූ (හිස කෙස් සම්බන්ධයෙනි). |
| විලෙඛ | (පු) ඉරි ඇඳීම. |
| විලෙඛ | (පු) කැසීම; සැකය; හීරීම. |
| විලෙඛන | (න) කැසීම; සැකය; හීරීම. |
| විලෙපන | (න) ඇ‍ෙඟ් ගාන දෙය; විලවුන්. |
| විලෙපිත | (3) ගල්වන ලද. |
| විලොකන | (න) බැලීම, හාත්පස බැලීම. |
| විලොකන | (න) බැලීම. |
| විලොකයමාන | (3) බලන; බලමින්. |
| විලොකිත | (ති) බලනලද, බැලූ, |
| විලොකිත | (න) බැල්ම. |
| විලොකිත | (3) බලන ලද; බැලූ. |
| විලොකිය | (පූ.ක්‍රි) බලා. |
| විලොකෙතබ්බ | (3) බැලිය යුතු. |
| විලොකෙති | (වි+ලොක+ණෙ) බලයි; වටපිට බලයි; විමසා බලයි. |
| විලොකෙතු | (පු) බලන්නා. |
| විලොකෙතුං | (නි) බලන්ට. |
| විලොකෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බලා. |
| විලොකෙන්ත | (3) බලන; බලමින්. |
| විලොචන | (න) ඇස, බැලීම. |
| විලොචන | (න) ඇස. |
| විලොප | (න) කොල්ලකෑම, සොරකම් කිරීම. |
| විලොප | (න) පැහැර ගැන්ම. |
| විලොපක | (පු) කොල්ලකමින් ජීවත්වන්නා, සොරකමින් ජීවත්වන්නා. |
| විලොපක | (3) පැහැර ගන්නා; විනාශ කරන්නා. |
| විලොපන | (න) පැහැර ගැන්ම. |
| විලොම | (3) අනුකූල නො වූ; විරුද්ධ වූ. |
| විලොමතා | (ඉ) විරුද්ධ බව. |
| විලොමන | (න) විරුද්ධ වීම. |
| විලොමෙති | (නාම) එකඟ නොවේ; විරුද්ධ වේ. |
| විලොළන | (න) කැලැම්බීම. |
| විලොළන | (න) සොරකම් කිරීම, කොල්ලකෑම. |
| විලොළෙති | (වි+ලුළ+ණෙ) කලම්බයි; චඤ්චල කරයි. |
| විවජ්ජන | (න) දුරු කිරීම. |
| විවජ්ජන | (න) දුරුකරන, බැහැරකරන. |
| විවජ්ජිත | (ති) දුරුකළ, බැහැරකළ. |
| විවජ්ජිත | (3) දුරු කළ; හැර දැමූ. |
| විවජ්ජිතබ්බ | (3) දුරු කළ යුතු. |
| විවජ්ජිතුං | (නි) දුරු කරන්ට. |
| විවජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හැර දමා. |
| විවජ්ජෙති | (ක්‍රි) (d වූ වජා, ගතියං යෑමෙහි + ණෙ + ති) දුරුකරයි, බැහැරකරයි. |
| විවජ්ජෙති | (වි+වජ්ජ+ණෙ) දුරු කරයි; හැර දමයි. |
| විවජ්ජෙතුං | (නි) දුරු කරන්ට. |
| විවජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට; හැර දමා. |
| විවජ්ජෙන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| විවට | (ති) විවෘත, වැසුම් ඇරිය. |
| විවට | (3) ප්රකට වූ; විවෘත කළ; විවෘත වූ; හරින ලද. |
| විවට්ට | (න) නිවන; සසරට විරුද්ධ දෙය. |
| විවට්ට | (පු) විභවය, නිවන, සිවුරේ වස් අත්ත. |
| විවට්ටකප්ප | (පු) විවෘර්‍ත කල්පය. |
| විවට්ටකප්ප | (පු) හට ගැනෙන කල්පය. |
| විවට්ටට්ඨායි | (පු) හට ගැනී පවත්නා (කල්පය). |
| විවට්ටති | (වි+වට්ට+අ) නැවත හටගනී; පෙරළේ. |
| විවට්ටන | (න) පෙරළී යාම. |
| විවට්ටන | (න) විවර්‍තනය, පෙරලීම. |
| විවට්ටිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරළී යාම. |
| විවට්ටෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වට්ට, ආවට්ටනෙ, පෙරලීමෙහි + ණෙ + ති) පෙරලෙයි. |
| විවට්ටෙති | (වි+වට්ට+ණෙ) පෙරළයි. |
| විවට්ටෙන්ත | (3) පෙරළන; පෙරළමින්. |
| විවණ්ණ | (3) දුර්වර්ණ වූ; පිරිහුණු වර්ණ ඇති; වලානික වූ. |
| විවණ්ණක | (න) අගුණ කීම. |
| විවණ්ණෙති | (වි+වණ්ණ+ණෙ) අගුණ කියයි; දොස් කියයි. |
| විවත්ත | (3) ඉවත් කළ; පෙරළා දැමූ. |
| විවත්තච්ඡද | (ති) විවෘතකළ, වැසුම් හැරිය. |
| විවත්තච්ඡද | (3) ඉවත් කළ වැසුම් ඇති; දුරු කළ මෝහාදිය ඇති. |
| විවදති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ති) විවාද කරයි. |
| විවදති | (වි+වද+අ) කලහ කෙරේ; විවාද කෙරේ. |
| විවදන | (න) විරුද්ධවචනය, වෙන්වීමට සුදුසු නැකත් බලාකීම. |
| විවදන | (න) විවාද කිරීම. |
| විවදන්ත | (3) විවාද කරන; විවාද කරමින්. |
| විවදමාන | (3) විවාද කරන; විවාද කරමින්. |
| විවදිතුං | (නි) විවාද කරන්ට. |
| විවදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කලහ කොට; විවාද කොට. |
| විවදිය | (පූ.ක්‍රි) කලහ කොට; විවාද කොට. |
| විවර | (න) අවකාශය; දෝෂය; සිදුර; හිල. |
| විවර | (න) සිදුර, රන්ධ්‍ර‍ය. |
| විවරණ | (න) ප්රකට කිරීම; විවෘත කිරීම; විස්තර කීම. |
| විවරණ | (න) ප්රකාශය වැසුම් හැරීම. |
| විවරති | (ක්‍රි) (d) (භු) වර, ආවරණෙ, වැසීමෙහි + ති) වැසුම් හරියි, විවෘත කරයි. |
| විවරති | (වි+වර+අ) විවෘත කරයි. |
| විවරන්ත | (3) විවෘත කරන; විවෘත කරමින්. |
| විවරමාන | (3) විවෘත කරන; විවෘත කරමින්. |
| විවරිතුං | (නි) විවෘත කරන්ට. |
| විවරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විවෘත කොට. |
| විවරිය | (පූ.ක්‍රි) විවෘත කොට. |
| විවාද | (පු) කලහය; මතභේදය; විරුද්ධ කථාව. |
| විවාදක | (න) විවාදය. |
| විවාදක | (පු) විවාද කරන්නා, වාදකාරයා. |
| විවාදක | (3) විවාද කරන්නා. |
| විවාදමූල | (න) විවාදයට මුල් කාරණය. |
| විවාදියති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වියත්තියං වාචායං වියත් වචනයෙහි + ති) වාදකරයි. |
| විවාහ | (පු) පාණිග්රහණය, කාරබන්ධනය, කුමාරිකාවක් (ස්ත්‍රියක් කුමාරයෙකුට) (පුරුෂයෙකුට) ගෙනඒම. |
| විවාහ | (පු) පුරුෂයෙකු සඳහා ස්ත්‍රියක් ගෙන ඒම; විවාහය; ස්ත්‍රියක් පාවා දීම. |
| විවාහන | (න) පුරුෂයෙකු සඳහා ස්ත්‍රියක් ගෙන ඒම; විවාහය; ස්ත්‍රියක් පාවා දීම. |
| විවිච්ච | (අ) වෙන්ව, තුරන්ව, විනා. |
| විවිච්ච | (පූ.ක්‍රි) විවේකයට පත් වී; වෙන් වී. |
| විවිච්ඡා | (ඉ) මසුරුකම, තද ලෝබකම. |
| විවිණ්ණ | (ති) ක්රමය, පිළිවෙළ, පටන්ගැන්ම. |
| විවිත්ත | (ති) විවික්ත, වෙන්වන ලද. |
| විවිත්ත | (3) විවේකයට පත්; විවේචනයට භාජනය කළ. |
| විවිත්තතා | (ඉ) විවේක ඇති බව; වෙන් බව; හුදකලා වීම. |
| විවිධ | (ති) නානාප්රකාර, අනෙකවිධ, නන් අයුරු. |
| විවිධ | (3) නානාකාර වූ; නොයෙක්. |
| විවෙක | (පු) කාය චිත්තාදීන්ගේ විවේකය, ජනසම්බාධාදියෙන් වෙන්වීම, පරීක්ෂණය, නිවන. |
| විවෙක | (පු) තනිව විසීම; නිවාඩුව; නුවණින් විමසීම; විවේකය. |
| විවෙචන | (න) නිශ්චයකිරීම, විවෙචනය කිරීම, |
| විවෙචන | (න) විමසීම; වෙන් කිරීම. |
| විවෙචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) වව, වියත්තියං වාචායං, වියත් වචනයෙහි + ණෙ + ති) විවෙචනය කරයි. |
| විවෙචෙති | (වි+විච+ණෙ) පරීක්ෂණය කරයි; විමසා බලයි; වෙන් කරයි. |
| විවෙස | (ති) විශිෂ්ඨ, උසස්. |
| විස | (d) - (ති) විප්පයොගෙ, විප්‍රයොගයෙහි, විසාති, විප්‍රයොගවෙයි. |
| විස | (දි) පෙරණෙ, උත්සාහ යෙහි, විස්සති, උත්සාහ කරයි. |
| විස | (න) වස වර්ගය; විෂ. |
| විස | (භු) පවෙසනෙ, ප්‍රවේශ කිරීමෙහි, විසති, පවිසති, ප්‍රවේශවෙයි, ඇතුළත්කරයි. |
| විසකණ්ටක | (න) උක් සකුරු; විසැති කටුව. |
| විසකණ්ඨ(ණ්ඨක) | (න) උක්සකුරු. |
| විසංකිත | (3) සැක කළ; සැක සහිත. |
| විසකුම්භ | (පු) විෂ පිරූ කළය. |
| විසංඛාර | (න) නිවන. |
| විසංඛාර | (පු) සඞ්ඛාරවිරහිත, නිර්වාණය. |
| විසංඛාර | (3) ලෞකික දෙයින් වෙන් වූ. |
| විසංඛිත | (න) විධ්වංසනය කළ = විනාශකළ. |
| විසංඛිත | (3) විනාශ කළ. |
| විසඞ්ක | (ති) නිර්භය, බයනැති, සැකනැති. |
| විසජ්ජ | (අ) හැර අත්හැර. |
| විසජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) හැර දමා. |
| විසජ්ජති | (වි+සජ+ය) ඇලී සිටියි; ඇලේ. |
| විසඤ්ඤ | (3) මුර්ඡාවට පත්; සංඥා රහිත. |
| විසඤ්ඤාත්ත | (ති) වෙන්ව යෙදුනු. |
| විසඤ්ඤොග | (පු) බැමි ලිහීම; වෙන් කිරීම. |
| විසට | (ති) පතළ, පැතුරුණු, ව්‍යාප්ත වස්තු. |
| විසට | (3) පැතිරී ගිය. |
| විසටා | (ඉ) තෘෂ්ණාව. |
| විසත | (3) පැතිරී ගිය. |
| විසති | (න) ජීවත්වන තැන, නිවස, ගෙය. |
| විසති | (විස+අ) ඇතුල් වේ. |
| විසත්ත | (පු) පැටළුනු, අවුල්වන ලද, එතුනු. |
| විසත්ත | (3) ඇලුණු; පැටලුණු. |
| විසත්තිකා | (ඉ) ඇලුම ඇති කරන්නී; තෘෂ්ණාව. |
| විසත්තිකා | (ඉ) තෘෂ්ණාව. |
| විසද | (ති) සුද, පරිව්‍යක්ත, ලග්නනොවන. |
| විසද | (3) ප්රකට; පිරිසිදු. |
| විසදකිරියා | (ඉ) පැහැදිළි කිරීම. |
| විසදතා | (ඉ) පිරිසිදු බව. |
| විසදත්ත | (න) විස්පෂ්ට භාවය. |
| විසදභාව | (පු) පිරිසිදු බව. |
| විසධර | (පු) විෂ ධරන්නා = සර්පයා. |
| විසන්ත | (ති) ගිලුනු, ගැලුනු |
| විසපීත | (3) විෂ පෙවූ (ඊතල ආදිය). |
| විසප්පන | (න) දැඟලීම. |
| විසප්පන | (න) පැතිරීම, පතළවීම. |
| විසභාග | (පු) සභාගනොවන, ලබ්ධි ආදියෙන් සමනොවන. |
| විසභාග | (3) වෙනස් වූ; සමාන නොවූ. |
| විසභාගාරම්මණ | (න) ක්ලේශොත්පත්තියට හේතුවන අරමුණු. |
| විසම | (පු) සමනොවන, අසම, දුෂ්ට, නපුරු |
| විසම | (3) නපුරු; මට්ටම් නොවූ; සම නොවූ; සමාන නොවූ. |
| විසය | (පු) අමුණ; ආධාර වස දෙය හෝ තැන; කාමය; ගොදුරු වන දෙය; දේශය; ප්‍රදේශය. |
| විසය | (පු) සතතයෙන් සෙවුනා ලබන දේ, රූපශබ්දාදිය, ජනපදය, ප්‍රදේශය, ගෝචරය, බලය. |
| විසයි | (න) චක්ෂුරාදි ඉන්ද්‍රියය. |
| විසංයුත්ත | (ති) වෙන්ව යෙදුනු. |
| විසංයුත්ත | (3) වන් වූ; වෙන් කළ. |
| විසංයොග | (පු) බැමි ලිහීම; වෙන් කිරීම. |
| විසංයොග | (පු) විවේකය, වෙන්ව යෙදීම. |
| විසය්හ | (ති) හැකි, පුළුවන්, ශක්තිමත්. |
| විසය්හ | (3) ඉවසිය හැකි; විය හැකි; හැකි වූ. |
| විසර | (පු) සමූහය, රැස. |
| විසර | (පු) සමූහය. |
| විසරුක්ඛ | (පු) විසැති ගස. |
| විසලිත්ත | (ති) විසතැවුරුණු, විෂපෙවූ හීය. |
| විසල්ල | (ති) දුකින් හෝ වේදනාවෙන් මිදුනු, |
| විසල්ල | (3) ඉදුරූ හුල් ඇති; දුරු කළ ශෝකාදිය ඇති. |
| විසවන | (න) උපදවන, රැස්වන. |
| විසංවාද | (පු) නොගැළපෙන කීම; බොරු කීම. |
| විසංවාද | (පු) මිථ්‍යාවාද අනිත්‍යාදිය නිත්‍යයයි කීම. |
| විසංවාදක | (3) බොරු කියන; මුළා කරන. |
| විසංවාදන | (න) බොරු කීම; මුළා කිරීම; රැවටීම. |
| විසංවාදෙති | (වි+සං+වද+ණෙ) බොරු කියයි. |
| විසංවාදෙති | (වි+සං+වද+ණෙ) මුළා කරයි. |
| විසවිජ්ජා | (ඉ) විසබානා, විසබඳිනා, මන්ත්‍ර, විෂපිළිබඳ විද්‍යාව. |
| විසවෙජ්ජ | (පු) විෂට බෙහෙත් කරන්නා. |
| විසංසට්ඨ | (3) වෙන් වූ; සම්බන්ධ නොවූ. |
| විසසල්ල | (න) විෂ පෙවූ හීය. |
| විසංසෙට්ඨ | (පු) වෙන්ව සිටීම, සංසට්ඨනොවන |
| විසහති | (වි+සහ+අ) සමර්ථ වේ; හැකි වේ. |
| විසහන්ත | (3) හැකි වෙන; හැකි වෙමින්. |
| විසහමාන | (3) හැකි වෙන; හැකි වෙමින්. |
| විසා | (ඉ) ඉවඳ, එනම් නැකත. |
| විසාඛා | (ඉ) විසා නැකත; විසාඛා උවැසිය. |
| විසාඛා | (ඉ) විසානකත, එනම් ඇත්තී. |
| විසාණ | (ති) ඇද් දළ, සිව්වන්ගේ අං) |
| විසාණ | (න) අඟ. |
| විසාණමය | (3) අංවලින් සෑදූ. |
| විසාද | (පු) කල කිරීම; ඛේදය; සිත් තැවුල. |
| විසාද | (පු) ඛෙදය, වෙහෙස. |
| විසාර | (පු) මත්ස්‍යයා, මාලුවා. |
| විසාරද | (ති) ප්රාඥයා, අතිශයින් ප්‍ර‍ගල්භයා තැතිගැසීම් රහිත බැවින් උදාරභාවයට පැමිණි තැනැත්තා. |
| විසාරද | (3) දක්ෂ; නිපුණ වූ; නිර්භය. |
| විසාල | (ති) මහත්, පළල, පතළ. |
| විසාල | (3) දිග පළලැති; පැතුරුණු; මහත් වූ; ලොකු. |
| විසාලක්ඛ | (3) ලොකු ඇස් ඇති. |
| විසාලතා | (ඉ) පැතුරුණු බව; මහත් බව. |
| විසාලතා | (ඉ) පුළුල්බව, පළල්බව. |
| විසාලා | (ඉ) තියඹරා, එනම් රාජධානිය. |
| විසිඛ | (පු) ශරීරය, ඊය. |
| විසිඛා | (ඉ) වීථිය. |
| විසිඛා | (ඉ) වීදිය, වීථිය, මහමග. |
| විසිට්ඨ | (ති) අතිශ්‍රේෂ්ඨ, ඉතා උතුම්. |
| විසිට්ඨ | (3) අති ශ්‍රෙෂ්ඨ; උතුම්; විචිත්‍ර; විශිෂ්ට; විසිතුරු. |
| විසිට්ඨතර | (3) අති විශිෂ්ඨ වූ. |
| විසිබ්බෙති | (වි+සිවු+ණෙ) ගිනි තපියි; මැහුම් ලිහයි. |
| විසිබ්බෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිනි තැප; මැහුම් ලිහා. |
| විසීදති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිඳ, සීඳනෙ, ගිලීමෙහි + ති) ගැලෙයි, ගිලාබසියි. |
| විසීදති | (වි+සද+අ) කලකිරීමට පත් වේ; පසු බසී; යට බසී. |
| විසීදන | (න) ඛෙදයට පත් වීම; ගිලා බැසීම; පසු බැසීම; පහත බැසීම. |
| විසීවන | (න) දියවීම, උණුවීම. |
| විසීවන | (විසිබ්බන) ගිනි තැපීම. |
| විසීවෙති | (ක්‍රි) (d) (කි) සී පාකෙ, පැසීමෙහි + ණෙ + ති) දියවෙයි, උණුවෙයි. |
| විසීවෙති | (වි+සිවු+ණෙ) ඇඟ උණුසුම් කරයි; ගිනි තපියි. |
| විසීවෙතුං | (නි) ගිනි තපින්ට. |
| විසීවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිනි තැප. |
| විසීවෙන්ත | (3) ගිනි තපින; ගිනි තපිමින්. |
| විසු | (භු) සෙවනෙ, ඉසීමෙහි, වෙසති, ජලය ඉසී. |
| විසුං | (අ) වෙන්කිරීමෙහි, වෙන්ව. |
| විසුං | (නි) වෙන්ව. |
| විසුංකරණ | (න) වෙන් කිරීම. |
| විසුක්ඛ | (ති) ඉතා විය ලුනු, අතිශයින්වියලීගිය. |
| විසුජ්ඣති | (වි+සුධ+ය) පිරිසිදු වේ. |
| විසුජ්ඣන | (න) පිරිසිදු වීම. |
| විසුජ්ඣන | (න) පිරිසිදුවීම, පිරිසිදුවන. |
| විසුජ්ඣන්ත | (3) පිරිසිදු වෙන; පිරිසිදු වෙමින්. |
| විසුජ්ඣමාන | (3) පිරිසිදු වෙන; පිරිසිදු වෙමින්. |
| විසුජ්ඣිතුං | (නි) පිරිසිදු වෙන්ට. |
| විසුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිසිදු වී. |
| විසුද්ධ | (ති) පිරිසිදු, නිර්මල. |
| විසුද්ධ | (3) පිරිසිදු වූ. |
| විසුද්ධතා | (ඉ) පිරිසිදු බව. |
| විසුද්ධන්ත | (න) පිරිසිදු බව. |
| විසුද්ධි | (ඉ) ඉතාපිරිසිදු වස්තුව, නිර්වාණය. |
| විසුද්ධි | (ඉ) කෙලෙස් මල දුරු වීම; නිවන; පිරිසිදු බව; විශේෂ ශුද්ධිය. |
| විසුද්ධිදෙව | (පු) බුදුරජ. |
| විසුද්ධිදෙව | (පු) රහත් නම; ශුද්ධ භාවයෙන් දේවත්වයට පැමිණි පුද්ගලයා. |
| විසුද්ධිමග්ග | (පු) නිවනට මග. |
| විසූක | (න) කලබලය; දැඟලීම; නපුරු කටුව. |
| විසූක | (න) විසුලු, කෝලම් රූපාදිය. |
| විසූකදස්සන | (න) දැඟලීම් කලබල ආදිය බැලීම. |
| විසූකදස්සන | (න) විසුලුදේ දැක්ම, කෝලම් බැලීම. |
| විසූචිකා | (ඉ) ඉදිකටුවලින් ශරීරය විදින්නාක් මෙන් වේදනා උපදවන බලවත් අතීසාර රෝගයක්. |
| විසූචිකා | (ඉ) කොලරා රෝගය. |
| විසෙනී | නිකෙලෙස්, කෙලෙස් රහිත. |
| විසෙවන | (න) විශේෂසේවනය, නිත්‍යාශ්‍ර‍ය. |
| විසෙවිත | (ති) සේවන කළ, ආශ්රය කළ. |
| විසෙස | (පු) උසස් ඥානය; උසස් බව; වෙනස. |
| විසෙස | (පු) වෙනස්, අතිරෙක. |
| විසෙසක | (පු) තිලකය. |
| විසෙසක | (3) වෙනස කරන්නා; (පු) (න) තිලකය; නලළේ තබන ලකුණ. |
| විසෙසගාමී | (3) දියුණුවට යන්නා. |
| විසෙසතා | (ඉ) විශිෂ්ටත්වය; වෙනස් බව. |
| විසෙසතො | (නි) විශේෂයෙන්. |
| විසෙසන | (න) අලංකාරය; වෙනස; වෙනස් කොට පෙන්වීම; වෙසෙසීම. |
| විසෙසන | (න) වෙනස් කිරීම; වෙනස දැක්වීම. |
| විසෙසභාගිය | (3) අධිගමය ලබා දෙන; දියුණුවට පමුණුවන. |
| විසෙසාධිගම | (පු) ධ්‍යාන මාර්ගඵලාදිය ලැබීම. |
| විසෙසාධිගම | (පු) විසෙසාවබෝධය, මාර්‍ගඵලාදී අධිගමය. |
| විසෙසිත | (ති) වෙනස් කළ, වෙසෙසනලද. |
| විසෙසිත | (3) විශේෂ කළ; වෙන් කළ. |
| විසෙසිතබ්බ | (3) විශේෂණ කළ යුතු; වෙනස් කළ යුතු. |
| විසෙසිය | (3) විශේෂණ කළ යුතු; වෙනස් කළ යුතු. |
| විසෙසී | (3) වශේෂ ඇත්තා. |
| විසෙසෙති | (වි+සිස+ණෙ) විශේෂ කරයි; වෙන් කොට පෙන්වයි. |
| විසොක | (ති) සොවින් තොර, ශොකයෙන් තොර. |
| විසොක | (3) ශෝක රහිත වූ. |
| විසොධන | (න) ශුද්ධ කිරීම. |
| විසොධන | (න) සුද්ධකිරීම, පාරිසුද්ධිකරණය. |
| විසොධයමාන | (3) පිරිසිදු කරන; පිරිසිදු කරමින්. |
| විසොධිත | (ති) පිරිසිදුකළ, සුද්ධකළ. |
| විසොධිත | (3) මනා සේ ශුද්ධ කළ. |
| විසොධිය | (පූ.ක්‍රි) ශුද්ධ කොට. |
| විසොධෙතබ්බ | (3) ශුද්ධ කළ යුතු. |
| විසොධෙති | (වි+සුධ+ණෙ) පිරිසිදු කරයි; ශුද්ධ කරයි. |
| විසොධෙතුං | (නි) ශුද්ධ කරන්ට. |
| විසොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ශුද්ධ කොට. |
| විසොධෙන්ත | (3) පිරිසිදු කරන; පිරිසිදු කරමින්. |
| විසොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුසං, සොසතෙ, වියලීමෙහි + ති) වියලයි, වේලයි. |
| විසොසිත | (3) වියල වූ; වේලන ලද. |
| විසොසෙති | (වි+සුස+ණෙ) වියලවයි; වේලවයි. |
| විසොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වියලවා; විසොසිය. |
| විසොසෙන්ත | (3) වියලවන; වියලවමින්. |
| විස්ස | (න) පිලී ගඳ; මස් ගඳ. |
| විස්ස | (පු) මිනීදුම් ආදිය, දුගඳ, විසම. |
| විස්ස | (3) සියලු. |
| විස්සගන්ධ | (පු) පිලී ගඳ. |
| විස්සග්ග | (පු) පරිත්‍යාගය; බෙදා දීම. |
| විස්සග්ග | (පු) සංසර්‍ගවිරහිත, හරණලද බැහැර කළ. |
| විස්සජ්ජක | (පු) විසඳන්නා, විස්සර්‍ජනය කරන්නා. |
| විස්සජ්ජක | (3) උත්තර දෙන්නා; බෙදා දෙන්නා; විසඳන්නා. |
| විස්සජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) සජ්ජා, ගතියං, යෑමෙහි + ති) විසඳයි, පැණවිසඳයි. |
| විස්සජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) සවි, සංසග්ගාදිසු, සංසර්‍ගයෙහි + ති) විසඳයි, විස්සජනයකරයි. |
| විස්සජ්ජන | (න) උත්තර දීම; බෙදා දීම; වියදම; විසඳීම. |
| විස්සජ්ජන | (න) විසඳීම, පැණවිසදීම, ත්‍යාගය. |
| විස්සජ්ජන | (න) හැරීම, දුරුකිරීම, අත්හැරීම. |
| විස්සජ්ජනක | (3) බෙදා දෙන; වියදම් කරන; විසඳන. |
| විස්සජ්ජනීය | (3) බෙදා දිය යුතු; විසඳිය යුතු. |
| විස්සජ්ජාපෙති | (වි+සජ්ජ+ණාපෙ) උත්තර දෙවයි; වියදම් කරවයි; විසඳවයි. |
| විස්සජ්ජිත | (ති) විසඳන ලද, විස්සර්‍ජනයකළ. |
| විස්සජ්ජිත | (3) උත්තර දුන්; පරිත්‍යාග කළ; වියදම් කළ; විසඳූ. |
| විස්සජ්ජිතබ්බ | (3) බෙදිය යුතු; විසඳිය යුතු. |
| විස්සජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; පිට කොට; පිටත් කොට; වියදම් කොට; විසඳා. |
| විස්සජ්ජිය | (3) බෙදිය යුතු; විසඳිය යුතු. |
| විස්සජ්ජෙති | (වි+සජ්ජ+ණෙ) අත් හරියි; උත්තර දෙයි; ගත කරයි (කල්); පිට කරයි; පිටත් කරයි; බෙදා දෙයි; වියදම් කරයි; විසඳයි. |
| විස්සජ්ජෙතු | (පු) අත් හරින්නා; පරිත්‍යාග කරන්නා; විසඳන්නා. |
| විස්සජ්ජෙතුං | (නි) අත් හරින්ට; පිටත් කරන්ට; විසඳන්ට. |
| විස්සජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; පිට කොට; පිටත් කොට; වියදම් කොට; විසඳා. |
| විස්සජ්ජෙන්ත | (3) අත් හරිමින්; උත්තර දෙන; පිට කරමින්; වියදම් කරන. |
| විස්සට්ඨ | (ති) හරණලද, මුදනලද, ගොතනලද. |
| විස්සට්ඨ | (3) පරිත්‍යාග කළ; මුදා හැරි; වීසි කළ; හැර දැමූ. |
| විස්සට්ඨි | (ඉ) ඉවත් කිරීම; පිට කිරීම. |
| විස්සත්ථ | (පු) නිසැක, බියනැති, විස්වාසික. |
| විස්සත්ථ | (3) විශ්වාස ඇති; විශ්වාස කළ; සැක නැති. |
| විස්සන්ද | (පු) උතුරා යාම; ගලා බැසීම. |
| විස්සන්දති | (වි+සන්ද+අ) උතුරා යයි; ගලා බසියි. |
| විස්සන්දන | (න) උතුරා යාම; ගලා බැසීම. |
| විස්සන්දන්ත | (3) උතුරා යන; ගලා බසින; ගලා බසිමින්. |
| විස්සන්දමාන | (3) උතුරා යන; ගලා බසින; ගලා බසිමින්. |
| විස්සන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උතුරා ගොස්; ගලා බැස. |
| විස්සභෙසජ්ජ | (න) වියලි ඉඟුරු, සිද්ධිගුරු. |
| විස්සමති | (වි+සමු+අ) නිවාඩු ගනී; විඩා හරියි. |
| විස්සමන | (න) නිවාඩු ගැනීම; විඩා හැරීම. |
| විස්සමන | (න) විඩා හැරීම, වෙහෙස හැරීම, විශ්‍රාම ගැනීම. |
| විස්සමන්ත | (3) විඩා හරින; විඩා හරිමින්. |
| විස්සමිතුං | (නි) විඩා හරින්ට. |
| විස්සමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විඩා හැර. |
| විස්සමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සමු උපසමෙ, සංසිඳීමෙහි + ණෙ + ති) විශ්‍රාම කෙරෙයි, විඩා සංසිඳුවයි. |
| විස්සම්භ | (පු) විශ්වාසය, විශ්‍ර‍ම්භය. |
| විස්සර | (පු) අනතුර අඟවන හඬ; දුක්ඛිත හඬ. |
| විස්සරණ | (න) මතක නැති වීම. |
| විස්සරති | (වි+සර+අ) මතක නැති වේ; සිහි නැති වේ. |
| විස්සරිත | (න) මතක නැති වීම. |
| විස්සවන | (න) වැගිරෙන, උතුරායන = උතුරණ |
| විස්සසති | (ක්‍රි) (d) (භු) විස, (දි) පෙරණෙ, ප්‍රෙරණයෙහි + ති) විස්වාස කරයි. |
| විස්සසති | (වි+ස්ස+අ) විශ්වාස කෙරේ. |
| විස්සසන | (න) විශ්වාස කිරීම. |
| විස්සසන්ත | (3) විශ්වාස කරන; විශ්වාස කරමින්. |
| විස්සසා | (ඉ) ජරාව. |
| විස්සසිතුං | (නි) විශ්වාස කරන්ට. |
| විස්සසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විශ්වාස කොට. |
| විස්සානන | (න) ත්‍යාගය, තෑගිදීම. |
| විස්සාස | (පු) විශ්වාසය; සැක නැති බව. |
| විස්සාස | (පු) විශ්වාසය. |
| විස්සාසක | (3) මිත්රයා; විශ්වාස ඇත්තා; සැක නො කරනු ලබන්නා. |
| විස්සාසනීය | (3) විශ්වාස කට යුතු. |
| විස්සාසික | (3) මිත්රයා; විශ්වාස ඇත්තා; සැක නො කරනු ලබන්නා. |
| විස්සාසී | (පු) විශ්වාස ඇත්තා. |
| විස්සාසී | (3) විශ්වාස ඇත්තා. |
| විස්සුත | (ති) ප්රසිද්ධ, ප්රකට, පතළ. |
| විස්සුත | (3) ප්රකට වූ. |
| විස්සුස්සන | (න) වියලීම, ඉතා වියලීම. |
| විහග | (3) අහසින් යන; (පු) පක්ෂියා. |
| විහඞ්ග | (න) බෙදීම, වර්ග කිරීම, කොටස් කිරීම. |
| විහඞ්ග | (පු) අහසෙහි යන්නා = පක්ෂියා. |
| විහඞ්ගම | (පු) අහසෙහි යන්නා = සියොතා විහඟ |
| විහඞ්ගම | (3) අහසින් යන; (පු) පක්ෂියා. |
| විහඟ | (පු) අහසෙහි යන්නා = පක්ෂියා. |
| විහඟාධිප | (පු) අහසෙහි අධිපතියා, ගුරුළු රාජයා = ගුරුළා. |
| විහඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d) (භු) හන, ඝාතෙ, නැසීමෙහි + ති) නැසෙයි = මැරෙයි. |
| විහඤ්ඤති | (වි+හන+ය) වෙහෙසෙනු ලැබේ; වෙහෙසේ. |
| විහඤ්ඤමාන | (3) වෙහෙසෙන; වෙහෙසෙනු ලබන. |
| විහත | (ති) නසන ලද, මරණ ලද. |
| විහත | (3) නැසූ; විනාශ කළ. |
| විහත්ථ | (පු) ආකුල, අවුල්වූ. |
| විහනති | (වි+හන+අ) නසයි; හිංසා කරයි. |
| විහනන | (න) නැසීම, ඝාතනය. |
| විහනන | (න) නැසීම; හිංසා කිරීම. |
| විහරණ | (න) වාසය = වැසීම = පැවැත්ම. |
| විහරණ | (න) විසීම. |
| විහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) වෙසේ, වාසය කෙරේ. |
| විහරති | (වි+හර+අ) ජීවත් වේ; නැවතී සිටියි; වාසය කරයි. |
| විහරන්ත | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්. |
| විහරමාන | (3) වාසය කරන; වාසය කරමින්. |
| විහරිතබ්බ | (3) වාසය කළ යුතු. |
| විහරිතුං | (නි) වාසය කරන්ට. |
| විහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වාසය කොට. |
| විහාය | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර; හැර දමා. |
| විහායස | (පු) ආකාශය, අහස, ගුවන. |
| විහායිත | (න) ත්‍යාගය, තෑග්ග. |
| විහායිත | (න) පරිත්‍යාගය; හැර දැමූ දෙය. |
| විහායිත | (3) හැර දැමූ. |
| විහාර | (පු) දිව්‍ය විහාරාදිය, තථාගතාවාසය = බුද්ධාලය, ඉරියාපථ පැවැත්වීම, වාසස්ථානය ක්‍රීඩා. |
| විහාර | (පු) භික්ෂූන් වසන තැන; වාසස්ථානය; විසීම. |
| විහාරික | (3) වසන්නා; විහාරයට අයත්. |
| විහාරී | (3) වසන්නා; විසීම් ඇත්තා. |
| විහිත | (ති) කරන ලද, කළ. |
| විහිත | (3) කරන ලද; පිළියෙළ කළ; යෙදුණු. |
| විහිංසති | (වි+හිංස+අ) හංසා කෙරේ. |
| විහිංසන | (න) වෙහෙස = හිංසාව, පීඩාව. |
| විහිංසනා | (ඉ) හිංසා කරීම. |
| විහිංසන්ත | (3) හංසා කරන; හිංසා කරමින්. |
| විහිංසා | (ඉ) වෙහෙස, පීඩාව. |
| විහිංසා | (ඉ) හිංසාව. |
| විහිංසාධාතු | (ඉ) විහිංසාව පිළිබඳව චිත්තයාගේ පැවැත්ම. |
| විහිංසාවිතක්ක | (පු) අනුන් පෙළීමට සිතන. |
| විහීත | (න) නීච, අධම. |
| විහීන | (3) දුරු කළ; පිරිහී ගිය. |
| විහෙඨ | (පු) හිරිහැරය, කරදරය, පීඩාව. |
| විහෙඨක | (3) රිදවන; වෙහෙසෙන; හිංසා කරන. |
| විහෙඨකජාතික | (3) හිංසා කරන ස්වභාව ඇති. |
| විහෙඨන | (න) වෙහෙසීම. |
| විහෙඨන | (න) හිරිහැරවීම, පීඩාව. |
| විහෙඨනක | (3) වෙහෙසෙන; හංසා කරන. |
| විහෙඨිත | (3) වෙහෙසනු ලැබූ. |
| විහෙඨියමාන | (3) වෙහෙසනු ලබන. |
| විහෙඨෙති | (වි+හඨ+ණෙ) රිදවයි; වෙහෙසයි; හංසා කරයි. |
| විහෙස | (පු) වෙහෙස, විඩාව. |
| විහෙසක | (3) වෙහෙසන; වෙහෙසන්නා; හංසා කරන. |
| විහෙසන | (න) හිරිහැරය, කරදරය. |
| විහෙසා | (ඉ) කරදරය; හංසාව. |
| විහෙසියමාන | (3) වෙහෙසනු ලබන. |
| විහෙසෙති | (වි+හිසි+ණෙ) පීඩා කරයි; වෙහෙසයි. |
| විහෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පීඩා කොට; වෙහෙසා. |
| විහෙසෙන්ත | (3) පීඩා කරන; පීඩා කරමින්; වෙහෙසෙන. |
| විළඞ්ග | (න) වළඟසාල්, විඩඞ්ග. |
| විළාර | (පු) බිලාර, බළලා. |
| වී | (කි) තනතු, සන්තාන, නූල් කැටීමෙහි, විවීමෙහි, විනාති, වියයි, නූල්කටියි. |
| වී | (භු) චලනාදිසු, සැලීම් ආදියෙහි, වෙති, සැලෙයි, අනුභව කරයි. |
| වීඝාටිත | (ති) ගලපනලද, සමන්නනලද. |
| වීචි | (ඉ) අතර කාලය; රැළය. |
| වීචි | (ඉ) රැළ, සිදුර. |
| වීච්ඡා | (ඉ) වීප්සාව, ආසාව, කැමැත්ත. |
| වීජ | (භු) වීජනෙ, පවන් සැලීමෙහි, පවන් සලයි. |
| වීජති | (ක්‍රි) (d) (භු) වීජ, වීජනෙ, පවන් සැලීමෙහි + ති) පවන් සලයි. |
| වීජති | (වීජ+අ) පවන් සලයි. |
| වීජන | (න) පවන් සැලීම, පවන් ගැසීම. |
| වීජන | (න) පවන් සැලීම. |
| වීජනී | (ඉ) අවාන; තල්වට; පවන් අතත්. |
| වීජනී | (ඉ) විජිනිපත, පවන් අත්ත, වටාපත, අවාන. |
| වීජයමාන | (3) පවන් සලන; පවන් සලමින්. |
| වීජිත | (3) පවන් සැලූ. |
| වීජෙතබ්බ | (3) පවන් සැලිය යුතු. |
| වීජෙති | (වීජ+ණෙ) පවන් සලයි. |
| වීජෙතුං | (නි) පවන් සලන්ට. |
| වීජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පවන් සලා. |
| වීජෙන්ත | (3) පවන් සලන; පවන් සලමින්. |
| වීණ | (ඉ) වීණාව, වෙණ. |
| වීණා | (ඉ) වීණාව. |
| වීණාගුණ | (පු) වීණා තත්. |
| වීණාදණ්ඩක | (පු) වීණාවේ කර. |
| වීණාදොණි | (ඉ) වීණාවේ තත් තිබෙන කොටස. |
| වීණාදොණී | (ඉ) වීණාකඳ, වීණා ඔරුව. |
| වීණාවාදන | (න) වෙණ වැයීම, වීණා ගෑම. |
| වීණාවාදී | (පු) වෙණ වයන්නා, වීණා ගායකයා |
| වීණාවායන | (න) වීණා ගෑම. |
| වීත | (න) විගත, පහවනලද, වියමන. |
| වීත | (3) දුරු කළ; පහ වූ; වියන ලද. |
| වීතගෙධ | (3) දුරු කළ තෘෂ්ණා ඇති. |
| වීතච්චික | (3) පහ වූ ගිනි දැල් ඇති. |
| වීතතණ්හ | (පු) පහවූ තෘෂ්ණා ඇත්තා, බුදුරජ රහත්හු. |
| වීතතණ්හ | (3) දුරු කළ තෘෂ්ණා ඇති. |
| වීතදර | (පු) පහවූ දරථ ඇත්තා |
| වීතදරථ | (පු) පහවූ දරථ ඇත්තා. |
| වීතදොස | (පු) පහවූ දොස ඇත්තා, දොස් නැත්තා. |
| වීතමල | (3) පහ වූ කිලුටු හෝ කෙලෙස් ඇති. |
| වීතමොහ | (3) දුරු කළ අවිද්‍යා ඇති. |
| වීතරාග | (පු) පහකළ රාග ඇත්තා, බුදුරජ, රහත්හු. |
| වීතරාග | (3) රහත් නම; රාගය දුරු කළ. |
| වීතික්කම | (පු) ඉක්මවීම; නීති කැඩීම; මැඩීම (ශික්ෂාපද). |
| වීතික්කමති | (වී+අති+නමු+ණෙ) ඉක්මවයි; කල් යවයි. |
| වීතිනාම | කල්යැවීම, කල්ගත කිරීම. |
| වීතිනාමෙති | (ක්‍රි) කල්ගෙවයි, කල් යවයි, පසුකරයි. |
| වීතිපතති | (ක්‍රි) (d) (භු) පත පතනෙ, වැටීමෙහි + ති) ඉක්මවයි, කල්යවයි, ඉක්මවයි. |
| වීතිපතති | (වි+අති+පත+අ) සෙමින් සෙල වේ; සෙලවී වැටේ. |
| වීතිපතන | (න) වීතිනාමය, ඉක්මවීම. |
| වීතිවත්ත | (3) ඉක්ම වූ; ඉකුත් කළ. |
| වීතිවත්තන | (න) ඉක්මවීම, පසුකිරීම. |
| වීතිසාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, චින්තායං, සීතිමෙහි + ණෙ + ති) කටයුතු නිමවයි කටැටි ඉවරකරයි. |
| වීතිසාරෙත්වා | (අ) කටයුතු නිමවා, කටයුතු ඉවරකර. |
| වීතිහරණ | (න) එකිනෙකා ඔසවා මාරුවෙන් මාරුවට තැබීම. |
| වීතිහරති | (වි+අති+හර+අ) ගමන් කරයි. |
| වීතිහාර | (පු) එකිනෙකා ඔසවා මාරුවෙන් මාරුවට තැබීම. |
| වීථි | (ඉ) ගමන් මාර්ගය; මාර්ගය; වීථිය. |
| වීථි | (ඉ) මාර්ගය, වීදිය, පෙළ. |
| වීථිචිත්ත | (න) එක් සිතක ගමන් පිළිවෙළ; චිත්ත වීථිය. |
| වීථිචිත්ත | (න) වීථිචිත්තය. |
| වීද්දෙස | (පු) වෛරය. |
| වීමංසක | (3) පරීක්ෂා කරන්නා; විමසන. |
| වීමංසති | (මාන+ස) නුවණින් බලයි; පරීක්ෂා කරයි; විමසයි. |
| වීමංසන | (න) වමසීම; සොයා බැලීම. |
| වීමංසන | (න) සෙවීම = පරීක්ෂණය. |
| වීමංසන්ත | (3) විමසන; විමසමින්. |
| වීමංසමාන | (3) විමසන; විමසමින්. |
| වීමංසා | (ඉ) තීරණප්‍ර‍ඥාව. |
| වීමංසා | (ඉ) විමසීම. |
| වීමංසිත | (3) විමසූ; සොයා බැලූ. |
| වීමංසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා. |
| වීමංසී | (3) විමසන්නා. |
| වීයති | (වා+ඊ+ය) වියනු ලැබේ. |
| වීර | (චු) වික්කමෙ වික්‍ර‍මයෙහි, වීරෙති, වීරයති, වික්රමය කරයි. |
| වීර | (පු) එනම් නාට්‍ය රසය, ශූරයා, සාහසික යෝධයා. |
| වීර | (3) අධික වීර්ය වත්; නිර්භය; ශක්ති සම්පන්න; (පු) වීරයා. |
| වීරඞ්ගරූප | (පු) දෙවපුත්‍ර‍යන් වැනි ශරීර ඇත්තා. |
| වීරු | (ති) බොහෝ පත්‍ර ඇතිවැල. |
| වීස | (භු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, වීසති, ශබ්ද කරයි. |
| වීසති | (ඉ) විංසති, විස්සයි, 20. |
| වීසති | (ඉ) විස්ස; විසි වෙනි. |
| වීසති | (ක්‍රි) ශබ්ද කරයි. |
| වීසා | (ඉ) විස්ස. |
| වීහ | (භු) ගුණකථනෙ, ගුණ කීමෙහි, වීභති ගුණ කියයි. |
| වීහි | (ඉ) වී, ධාන්‍යය. |
| වීහි | (පු) වී; වී ඇටය. |
| වීළ | (චු) ලජ්ජායං, ලජ්ජාවීමෙහි. |
| වීළිත | (ති) ව්‍රීඩිත, ලජ්ජා ප්‍රාප්තයා, ලජ්ජාවට පැමිණියහු. |
| වු | (භු) ඡාදනෙ, වැසීමෙහි, වුණොති වසයි. |
| වුච්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) වද, වචනෙ, කීමෙහි + ති) කියනු ලැබේ. |
| වුච්චති | (වච+ය) කියනු ලැබේ. |
| වුච්චමාන | (පු) කියනු ලබන, කියන, කියන්නේ. |
| වුට්ඨ | (3) වර්ෂා කළ; වැස්සෙන් තෙමුණු. |
| වුට්ඨහති | (උ+ඨා+අ) නැගිටියි; නැගී සිටියි; පිබිදේ. |
| වුට්ඨාති | (උ+ඨා+අ) නැගිටියි; නැගී සිටියි; පිබිදේ. |
| වුට්ඨාන | (න) නැගිටීම; නැගී සිටීම (ධ්‍යාන ආදියකින්). |
| වුට්ඨාන | (න) නැගීම, උස්වීම. |
| වුට්ඨාපෙති | (උ+ඨා+ණාපෙ) උපසම්පදා කරවයි; නැගිට්ඨවයි; පුබුදුවයි. |
| වුට්ඨි | (ඉ) වැස්ස = වර්ෂාව. |
| වුට්ඨි | (ඉ) වැස්ස. |
| වුට්ඨික | (3) වැසි ඇති. |
| වුට්ඨිත | (ති) නැගී සිටි, අවදිවූ, ‘පටිසල්ලානො වුට්ඨිතො.’ |
| වුට්ඨිත | (3) නැගිටි; නැගී සිටි; පිබිදුණු. |
| වුට්ඨිනිප්පජ්ජනක | (පු) අහස්දියෙන් නිපන් ශස්‍යවත් ප්‍රදේශය. |
| වුඩ්ඪ | (පු) වෘද්ධ, ප්‍රාඥ, පණ්ඩිත, වැඩ. |
| වුඩ්ඪ | (3) මහලු; වැඩි මහලු. |
| වුඩ්ඪක | (3) මහල්ලා. |
| වුඩ්ඪි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; වැඩීම. |
| වුති | (ඉ) ආවරණය. |
| වුත්ත | (ති) කියන ලද, දෙසන ලද. |
| වුත්ත | (න) කී දෙය; වැපුරූ දෙය. |
| වුත්ත | (3) කියන ලද; කී; බූ ගා දැමූ; වැපුරූ. |
| වුත්තන්න | (පු) වෘත්තාන්තය = වාර්‍තාව. |
| වුත්තප්පකාර | (3) කී ආකාර ඇති. |
| වුත්තවාදී | (3) කී දෙය නො වෙනස් කොට කියන්නා. |
| වුත්තසිර | (3) බූ ගෑ හිසැති. |
| වුත්ති | (ඉ) හිසකේ බෑම, ජීවිකාවෘත්තිය, බීජ රෝපණය, වපසමකිරීම, කීම, බන්ධන මුක්තිය, අධ්‍යයන ආදිය. |
| වුත්ති | (3) පවතින්නා; පැවතුම් ඇත්තා; (ඉ) ජීවිකාව; දිවි පැවැත්ම; පැවැත්ම. |
| වුත්තික | (3) ජීවිකා ඇති; පැවතුම් ඇති. |
| වුත්තිතා | (ඉ) පැවතුම් ඇති බව. |
| වුත්ථ | (3) කල් ගත කළ; විසූ. |
| වුත්ථවස්ස | (3) වර්ෂා කාලය ගත කළ; වස් විසූ; විසූ වස් ඇති. |
| වුද්ධ | (3) මහලු; වැඩි මහලු. |
| වුද්ධතර | (3) වඩා මහලු; වඩා වයස් ගත වූ. |
| වුද්ධි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; වැඩීම. |
| වුද්ධි | (ඉ) වැඩීම, වෘද්ධිරොගය, අභිවෘද්ධිය. |
| වුද්ධිප්පත්ත | (3) අභිවෘද්ධියට පැමිණි; වැඩි වියට පැමිණි. |
| වුද්ධිමන්වාය | වැඩිවියට පැමිණි. |
| වුද්ධිරොග | (පු) වෘද්ධිරෝගය, අණ්ඩවාතරෝගය. |
| වුධු | (භු) වුද්ධියං, වැඩීමෙහි. |
| වුය්හති | (වහ+ය) උසුළනු ලැබේ; පාවී යයි. |
| වුය්හන | (න) ඉවසීම. |
| වුය්හන | (න) පාවී යාම. |
| වුය්හමාන | (පු) උසුලනු ලබන. |
| වුය්හමාන | (3) පාවී යන; පාවී යමින්; සැඩ පහරට අසුවී යමින්. |
| වුල | (චු) නිමජ්ජනෙ, ගැලීමෙහි, වොලෙති, වොලයති, ගැලෙයි. |
| වුස | (පු) ගොණා. |
| වුසිත | (ති) වාසය කළ, වැඩනිමවන ලද, “වුසිතං බ්රහ්මචරියං” |
| වුසිත | (3) විසූ; සම්පූර්ණ කළ. |
| වුසිතත්ත | (න) සම්පූර්ණ කළ බව. |
| වුසිතවන්තු | (3) සම්පූර්ණ කළ. |
| වුසීමත | (ති) වැසූ, වාසය ඇති, වාසය කළ. |
| වුසීමන්තු | (3) සම්පූර්ණ කළ. |
| වුස්සති | (වස+ය) පුරනු ලැබේ; වසනු ලැබේ. |
| වූපකට්ඨ | (ති) හුදකලා විහරණ ඇති, තනිව වසන. |
| වූපකට්ඨ | (3) වෙන් වූ; හුදකලා වූ. |
| වූපසන්ත | (ති) සංසිඳුනු = සංසුන්. |
| වූපසන්ත | (3) සංසිඳුණු. |
| වූපසම | (පු) ශාන්තිය; සංසිඳීම. |
| වූපසම | (පු) සංසිඳීම. |
| වූපසමන | (න) සංසිඳවීම; සංසිඳීම. |
| වූපසමන | (න) සංසිඳීම, උපසමනයවීම. |
| වූපසමෙතබ්බ | (3) සංසිඳවිය යුතු. |
| වූපසමෙති | (වි+උප+සමු+ණෙ) සංසිඳවයි. |
| වූපසමෙතුං | (නි) සංසිඳවන්ට. |
| වූපසමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සංසිඳවා. |
| වූපසමෙන්ත | (3) සංසිඳවන; සංසිඳවමින්. |
| වූපසම්මති | (වි+උප+සමු+ය) සංසි‍ෙඳ්; සැනහේ. |
| වූළ්හ | (ති) ගසාගෙන ගිය, රැගෙන ගිය. |
| වූළ්හ | (3) දිය පහරට අසු වූ; පාවී ගිය. |
| වෙ | (අ) ඒකාන්ත, පදපූරණයෙහි |
| වෙ | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| වෙ | (භු) තන්තුසන්තානෙ වීමෙහි, වායති, වියයි. |
| වෙ | (භු) සුක්ඛෙ, වියලීමෙහි, වායති, වියලයි. |
| වෙකටික | (පු) විකට අනුභව කරන්නා, විකට නම් අසුචිය. |
| වෙකටික | (3) අශුචි ආදිය අනුභව කරන්නා. |
| වෙකල්ල | (න) අඩු බව; පාඩුව; විකලත්වය. |
| වෙකල්ල | (න) විකලබව. |
| වෙකල්ලතා | (ඉ) අඩු බව; නැති බව. |
| වෙකුණ්ඨ | (පු) වෛකුණ්ඨි, විෂ්ණු. |
| වෙක්ඛ | (භු) ඔලොකනෙ, බැලීමෙහි, වෙක්ඛති, බලයි. |
| වෙක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) වෙක්ඛ, ඔලොකනෙ, බැලීමෙහි + ති) බලයි, නිරීක්ෂණය කරයි. |
| වෙග | (පු) ඉක්මනින් ක්‍රියා කිරීම; ජවය; වේගය. |
| වෙග | (පු) ජවය, ප්රවාහය. |
| වෙගසා | (ති) ජවයෙන්, ප්‍ර‍වාහයෙන්. |
| වෙගී | (පු) ශීඝ්‍ර ජව ඇත්තා, ඉක්මන් ගමන් ඇත්තා. |
| වෙගී | (3) වේග ඇත්තා. |
| වෙචිකිච්ඡි | (ති) විචිකිච්ඡා ඇත්තා, |
| වෙචිත්ත | (න) සිතේ කලබල ගතිය, නොසන්සුන් සිත. |
| වෙජයන්ත | (පු) ශක්රයාගේ පහය, ශක්රයාගේ රථය. |
| වෙජයන්ත | (පු) ශක්රයාගේ වෛජන්ත ප්‍රාසාදය. |
| වෙජයන්තිකා | (ඉ) තිටිඟ |
| වෙජ්ජ | (පු) වෙදා, වෙදකම් කරන්නා. |
| වෙජ්ජ | (පු) වෙදා; වෛද්‍යයා. |
| වෙජ්ජකම්ම | (න) වෙදකම, වෙදකම් කිරීම. |
| වෙජ්ජකම්ම | (න) වෙදකම. |
| වෙජ්ඣන | ඉලක්කය. |
| වෙට | (චු) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි, වෙටෙති, වෙටයති, සිඳියි. |
| වෙටෙති | (කි) - (d) ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + - (ති) සිඳියි. |
| වෙඨ | (චු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, වෙඨෙති, වෙඨති, වෙළයි. |
| වෙඨ | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, වෙඨති, වෙළයි. |
| වෙඨක | (3) ඔතන; ඔතන්නා; වෙළන; වෙළන්නා. |
| වෙඨන | (න) වෙළුම, නළල් පට, හිස් වෙළුම. |
| වෙඨන | (3) එතූ දෙය; තලප්පාව; වෙළීම; වෙළුම. |
| වෙඨන්ත | (පු) වීණාදණ්ඩ. |
| වෙඨිත | (ති) වෙළන ලද, ඔතන ලද්ද. |
| වෙඨිත | (3) එතූ; තලප්පාව දැමූ; වැසූ; වෙළු. |
| වෙඨිය | (පූ.ක්‍රි) ඔතා; වසා බැඳ; වෙළා. |
| වෙඨියමාන | (3) වෙළනු ලබන. |
| වෙඨෙති | (වෙඨ+ණෙ) ඔතයි; වෙළයි. |
| වෙඨෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඔතා; වසා බැඳ; වෙළා. |
| වෙඨෙන්ත | (3) වෙළන; වෙළමින්. |
| වෙණ | (පු) උණ බට වලින් බඩු සාදන්නා; කුලුපොත්තා. |
| වෙණ | (පු) කුළුපොත්තා, හුණුබට ආදියෙන් භාණ්ඩ සාදන්නා. |
| වෙණ | (පු) දෙවදාලිය, ගැවසූ කෙශය. |
| වෙණවික | (පු) කුළුපොත්තා. |
| වෙණි | (ඉ) කොණ්ඩය; ගෙතූ හිසකෙස්; මිටිය. |
| වෙණික | (පු) වීණා වාදකයා. |
| වෙණික | (පු) වීණාගාන්නා, වෙණ වයන්නා. |
| වෙණිකත | (3) එකට අල්ලා මුදුන් කොට බැඳි; ගෙතූ. |
| වෙණිකරණ | (න) කෙළින් කොට බැඳීම (ගොයම්); මිටි බැඳීම (ගොයම්). |
| වෙණු | (පු) උණ ගස. |
| වෙණු | (පු) හුණගස, උණගස. |
| වෙණුගුම්බ | (න) හුණ කැලය, හුණ අකුල. |
| වෙණුගුම්බ | (පු) උණ පඳුර. |
| වෙණුධම | (පු) කුලල් පිඹින්නා. |
| වෙණුබලි | (න) හුණලී වලට ගෙවිය යුතු බදු මුදල. |
| වෙණුබලි | (පු) උණ ගස් වෙනුවෙන් දිය යුතු බද්ද; උණගසේ අධිගෘහිත දෙවියන් පිදීම. |
| වෙණුවන | (න) උණ වනය. |
| වෙණෙය්‍ය | (පු) හික්මවිය යුතු, ශික්ෂණය කළ යුතු. |
| වෙතන | (න) කුලිය, බැලකුලිය. |
| වෙතන | (න) කුලිය; පඩිය; වැටුප. |
| වෙතන | (න) වැටුප්, කුලිය. |
| වෙතනික | (පු) බැලයා, වැටුප් පිණිස මෙහෙ කරන්නා. |
| වෙතනික | (3) කුලී කාරයා; පඩියට වැඩ කරන්නා; වෛතරණී ගඟ (අපායෙහි). |
| වෙතරණී | (ඉ) එනම් නිරය. |
| වෙතස | (පු) වේවැල් ගස; හොමුවගු ගස. |
| වෙතස | (පු) හොමුවඟු. |
| වෙතාල | (න) ඝනතාල, මන්ත්‍ර බලයෙන් මෘත ශරීර නැගිටවීම. |
| වෙතාලික | (පු) උදෑසන තුති ගී කියා (රාජාදීන්) නැගිටුවන්නා; වන්දිභට්ටයා. |
| වෙතාලික | (පු) වන්දිභට්ටයා. |
| වෙති | (වි+ඉ+අ) ගෙවී යයි; විනාශ වේ. |
| වෙතුල්‍ය | (න) වෙනස් මත දරණ නිකායක්. |
| වෙතුල්ල | (න) වෙනස් මත දරණ නිකායක්. |
| වෙතුල්ලවාද | (න) වෛතුල්‍යවාදය. |
| වෙතුල්ලවාද | (පු) බෞද්ධාගමේ ථෙරවාද මතයට වෙනස් මතයක්. |
| වෙත්ත | (න) වේවැල; වේවැල් කෑල්ල. |
| වෙත්ත | (න) වේවැල. |
| වෙත්තග්ග | (න) වේවැල් කරටිය. |
| වෙත්තබන්ධන | (න) වේවැලින් බැඳිම. |
| වෙත්තලතා | (ඉ) වේවැල. |
| වෙත්තලතා | (ඉ) වේවැල. |
| වෙද | (පු) චතුර්වේදය; නුවණ; ප්‍රීතිය. |
| වෙද | (පු) ඥානය, සොම්නස, චතුර්‍වෙදය. |
| වෙදක | (3) දැනුම් දෙන්නා; විඳින්නා. |
| වෙදගු | (පු) වෙදයාගේ එතෙරට ගිය තැනැත්තා. |
| වෙදගූ | (3) උසස් ඥානය ලැබූ; දතයුත්තේ කෙළවරට ගිය. |
| වෙදජාත | (පු) හටගත් වෙද ඇත්තා. |
| වෙදජාත | (3) ප්‍රීතිමත් වූ. |
| වෙදන | (ති) විදීම. |
| වෙදනක | (3) විඳීම් ඇති. |
| වෙදනට්ට | (3) වේදනාවෙන් පෙළුණු. |
| වෙදනා | (ඉ) තුෂ්ටිය, පීඩාව, විඳීම. |
| වෙදනා | (ඉ) විඳීම; වේදනාව; සැපදුක් විඳීම. |
| වෙදනාක්ඛන්ද | (පු) වේදනා සමූහය. |
| වෙදනීය | (ති) වින්දයුතු, අනුභව කටයුතු. |
| වෙදනීය | (3) වින්ද යුතු. |
| වෙදන්තගු | (පු) වෙදයාගේ කෙළවරට ගියාහු, රහත්හු. |
| වෙදන්තගූ | (3) උසස් ඥානය ලැබූ; දතයුත්තේ කෙළවරට ගිය. |
| වෙදපාරගූ | (3) වේදයන්හි පරතෙරට ගිය. |
| වෙදබන්ධු | (පු) වෙදය සහාය කොට ඇත්තා, බ්‍රාහ්මණයා. |
| වෙදයිත | (න) විඳීම; වේදනාව. |
| වෙදයිත | (න) වේදනාව, විඳිනා ලද්ද. |
| වෙදල්ල | (න) නවාඞ්ග ශාස්තෘ ශාසනයෙන් එකක්. |
| වෙදි | (ඉ) වේදිකාව, යාගපිළිවෙල. |
| වෙදි | දැන ගත්තේය. |
| වෙදිකා | (ඉ) ගරාදි වැට; පිළ; මලුව. |
| වෙදිකා | (ඉ) වේදිකාව, පිළ. |
| වෙදිත | (3) දැන්නූ; විඳින ලද. |
| වෙදිතබ්බ | (ති) දැනගතයුත්ත, දතයුත්ත. |
| වෙදිය | (3) දත යුතු. |
| වෙදියති | (විද+ඉ+ය) විඳිනු ලැබේ. |
| වෙදියන්ත | (3) විඳින; විඳිමින්. |
| වෙදියමාන | (න) විඳිනු ලබන. |
| වෙදියමාන | (3) විඳින; විඳිමින්. |
| වෙදී | (ඉ) ගරාදි වැට; පිළ; මලුව. |
| වෙදී | (පු) විඳින්නා, විඳින තැනැත්තා. |
| වෙදෙති | (විද+ණෙ) දැන ගනී; විඳියි. |
| වෙදෙහ | (පු) එනම් රට. |
| වෙදෙහ | (3) එය හා සම්බන්ධ වූ; විදේහ රට උපන්. |
| වෙදෙහි | (පු) වෙළෙන්දා. |
| වෙදෙහික | (පු) වෙළෙන්දා. |
| වෙදෙහීපුත්ත | (පු) විදේහ රට දේවි‍යගේ පුත්රයා. |
| වෙධ | (පු) ඇනීම; කම්පාව; විඳීම. |
| වෙධ | (පු) විඳීම, බ්රහ්මයා. |
| වෙධති | (විධ+අ) කම්පා වේ; සෙල වේ. |
| වෙධන | (න) ඇනීම; කම්පාව; විදීම. |
| වෙධන | (න) කම්පාව, වෙලීම. |
| වෙධවෙර | (පු) වැන්දඹුවගේ පුතා. |
| වෙධිත | (ති) විඳින ලද, විදපු. |
| වෙධිත | (3) කම්පිත වූ. |
| වෙධී | (පු) වෙධනය කරන්නා, විදින්නා. |
| වෙධී | (3) වෙඩි තබන්නා; හී විදින්නා. |
| වෙනතෙය්‍ය | (පු) ගුරුළා, විනතාවගේ පුත්රයා. |
| වෙනතෙය්‍ය | (පු) ගුරුළා. |
| වෙනයික | (පු) හික්මවන්නා, ශික්ෂණය කරවන්නා. |
| වෙනයික | (3) නාස්තිකවාදියා; විනය දරන්නා. |
| වෙනෙය්‍ය | (3) මාර්ගාවබෝධය ලැබිය යුතු; හික්මවිය යුත්ත. |
| වෙපක්ක | (ති) පැසුණු, මේරූ. |
| වෙපක්ක | (න) මේරූ බව. |
| වෙපක්ක | (3) විපාක දෙන. |
| වෙපචිත්ති | (පු) එනම් අසුරයා. |
| වෙපුල්ල | (න) පැතුරුණු බව; මහත් බව; විපුලත්වය. |
| වෙපුල්ල | (පු) විපුල බව, රජගහ නුවර පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| වෙපුල්ලතා | (ඉ) පැතුරුණු බව; මහත් බව; විපුල බව. |
| වෙභඞ්ග | (ති) බිඳිය යුතු, කැඩියයුතු. |
| වෙභඞ්ගික | (ති) බිඳියයුතු, කැඩිය යුතු දේට අයත්. |
| වෙභඞ්ගිය | (3) බෙදා දිය යුතු. |
| වෙභව්‍ය | සිතා බැලීම, විවේචනය. |
| වෙභුතික | (පු) විනාශකාරී = කේලම් කියන්නා. |
| වෙභුතිය | (පු) වෙභූතික. |
| වෙම | (පු) පිලි වියන හරස් දණ්ඩ. |
| වෙම | (පු) වියන දණ්ඩ (රෙදි). |
| වෙමක | (පු) රෙදි වියන හරස් දණ්ඩ. |
| වෙමජ්ඣ | (න) අතර, මැද, මධ්‍යය. |
| වෙමජ්ඣ | (න) මධ්‍යස්ථානය; මැද. |
| වෙමතික | (ති) සැක ඇති, නිශ්චයක් නැති. |
| වෙමතික | (3) විමතියට පත්; සැක සහිත. |
| වෙමත්ත | (ති) විමති බව, වෙනස. |
| වෙමත්ත | (න) දක්ෂාදක්ෂ බව; වෙනස. |
| වෙමත්තතා | (ඉ) දක්ෂාදක්ෂ බව; වෙනස. |
| වෙමාතික | (ති) විමති භාවය ඇති. |
| වෙමාතික | (පු) වෙන මවක් ඇත්තා. |
| වෙමාතික | (3) එක් පියෙකු හා වෙනස් මවු වරුන් ඇති. |
| වෙමාන | (න) නොවීම, අභාවය. |
| වෙමානික | (ති) සුරංගනාවන් ඇති තැන. |
| වෙමානික | (3) විමානයක් ඇති. |
| වෙමානිකපෙත | (පු) දවස් කීපයක් දුක්ද තවත් කලක් සැපද ලබන ප්‍රේතයා. |
| වෙය්‍යග්ඝ | (පු) ව්‍යාඝ්‍ර සමින් වළඳනා ලද රථය, ව්‍යාඝ්‍ර සංචාර ඇති දේශය. |
| වෙය්‍යග්ඝ | (පු) ව්‍යාඝ්‍ර සමින් වැසූ රථය. |
| වෙය්‍යත්ත | (ති) දක්ෂ භාවය ඇති. |
| වෙය්‍යත්ති | (ඉ) දක්ෂ බව; පණ්ඩිත බව; ව්‍යක්ත භාවය. |
| වෙය්‍යත්තිය | (න) දක්ෂ බව; පණ්ඩිත බව; ව්‍යක්ත භාවය. |
| වෙය්‍යාකරණ | (න) විස්තර දේශනාව. |
| වෙය්‍යාකරණ | (3) ව්‍යාකරණ උගතා. |
| වෙය්‍යාබාධික | (3) වේදනා හෝ කරදර උපදවන. |
| වෙය්‍යායික | (න) වියදම සඳහා මුදල. |
| වෙය්‍යාවච්ච | (න) උපස්ථානය; කුඩා මහත් වැඩ; වතාවත. |
| වෙය්‍යාවච්චකර | (3) මෙහෙ කරන්නා; මෙහෙකරුවා. |
| වෙය්‍යාවතික | (න) උපස්ථානය; වතාවත. |
| වෙය්‍යාවතික | (පු) වත්පිළිවෙත් ඇත්තා, වතාවත් කරන්නා. |
| වෙර | (න) අකුසලය, ද්වේෂය, වෛරය. |
| වෙර | (න) විරුද්ධත්වය; වෛරය. |
| වෙරක | (පු) සතුරා. |
| වෙරජ්ජ | (න) නොයෙක් රාජධානි, නොයෙක් පළාත්. |
| වෙරජ්ජක | (3) නොයෙක් රටවලට අයත්. |
| වෙරමණ | (න) විරමණය. |
| වෙරමණී | (ඉ) නොකර හැරීම; වෙන්ව පැවතීම. |
| වෙරමණී | (ඉ) වෙන්වීම, තුරන් වීම, අහක් වීම. |
| වෙරම්බ | (පු) එනම් වාතය. |
| වෙරම්භවාත | (පු) දරුණු සුළඟ. |
| වෙරික | (පු) සතුරන් ඇත්තා |
| වෙරික | (3) විරුද්ධ වූ. |
| වෙරික | (3) සතුරා. |
| වෙරික | (3) සතුරු වූ. |
| වෙරිනී | (ඉ) සතුරු ස්ත්රී; හැතිරී. |
| වෙරී | (ඉ) සතුරා. |
| වෙරී | (3) විරුද්ධ වූ; සතුරා; සතුරු වූ. |
| වෙ‍රොචන | (පු) සූර්යයා. |
| වෙලා | (ඉ) ඉවුර; කාල වේලාව; ප්රමාණය; වෙරළ; සීමාව. |
| වෙලා | (ඉ) කාලය, වෙල = ඉවුර, සීමාව, සමූහය. |
| වෙලාතික්කමන | (න) වෙරළ ඉක්මවා යාම; සීමාව ඉක්මවීම. |
| වෙලාම | (පු) එනම් සූත්රය. |
| වෙලායති | (ක්‍රි) (d) (භු) වෙලු, ගතියං, යෑමෙහි + ති) සීමාව ඉක්මවා යයි. |
| වෙලුරිය | (පු) වෛදූර්‍ය්‍ය මාණික්‍යය. |
| වෙලුව | (ති) වේවැල් වලින් කළ. |
| වෙල්ල | (ති) වලඟසාල්. |
| වෙල්ල | (භු) චූ - සංහරණෙ, එක් කිරීමෙහි, වෙල්ලති, එක්කරයි. |
| වෙල්ලි | (ඉ) කෘශවූ ඉඟටියක් ඇති කාන්තාව, ඉඟටියෙහි රන් පැලැඳි කාන්තාව. |
| වෙල්ලිත | (ති) කුටිල දෑ, කම්පිත දෑ, වලඳනා ලද. |
| වෙල්ලිත | (3) නැමී වක්වී ගිය. |
| වෙල්ලිතග්ග | (3) වකුටු අක් ඇති (හිස කෙස්). |
| වෙවචන | (න) පරියාය වචනය = සමානාර්ථ ඇති ශබ්දය. |
| වෙවචන | (න) පර්යාය වචනය; සමානාර්ථ ඇති වචනය. |
| වෙවණ්ණිය | (න) අලංකාර නැති බව; විවර්ණ භාවය. |
| වෙවණ්ණිය | (න) වෙනස් පාට, වෙනස් කුල ගොත්‍ර නැති බව, මැලවුනු ගතිය. |
| වෙවාහික | (පු) මංගල්‍ය සඳහා පැමිණෙන අමුත්තා. |
| වෙවිච්ච | (න) තද මසුරු කම, ආත්මාර්‍ථභාවය. |
| වෙස | (පු) ආකාරය; ඇඳුම; වේශය. |
| වෙස | (පු) වේශය, ආකල්පය. |
| වෙසඛ | (පු) වෙසක් මාසය, විසා නැකතින් යුත්. |
| වෙසම | (න) ගෙය, ගෘහය. |
| වෙසම | (පු) විසම බව, අසමාන භාවය. |
| වෙසමන | (න) ගෙයකට ඇතුළ් වීම. |
| වෙසම්ම | (න) විෂ්මත්වය; වෙනස. |
| වෙසාඛ | (පු) වෙසක් මස. |
| වෙසාරජ්ජ | (න) නිර්භයත්වය (දැනීම නිසා ඇතිවන); විශාරද බව. |
| වෙසාරජ්ජ | (න) විසාරද බව, වෛසාරද්‍යය. |
| වෙසාලී | (පු) විසාලා මහනුවර, විසාල භාවය ඇති. |
| වෙසාසී | (පු) යම රජු. |
| වෙසියා | (ඉ) වෙශ්‍යාව, වෙසඟන. |
| වෙසියා | (ඉ) වෙසඟන. |
| වෙසියාන | (පු) වෛශ්‍යයා, ගොවිකුල ඇත්තා. |
| වෙසී | (ඉ) නගර සොභිනිය, වෙසඟන. |
| වෙසී | (ඉ) වෙසඟන. |
| වෙසු | (භු) දානෙ, දීමෙහි, වච්ඡති, පවච්ඡති, දෙයි. |
| වෙස්ම | (න) ගෙය; භවනය; වාසස්ථානය. |
| වෙස්ස | (පු) වෙළඳාම් කරන්නා; වෛශ්‍ය කුලිකයා. |
| වෙස්ස | (පු) වෛශ්‍යයා. |
| වෙස්සානර | (පු) ගින්න, ගින්දර. |
| වෙස්සාමිත්ත | (පු) එනම් වෙදකතෘ සෘෂිවරයා. |
| වෙස්සාවන | (පු) වෛශ්රවණ නම් වරම් රජ. |
| වෙහ | (භු) අඬගෑමෙහි, සිනාසීමෙහි. |
| වෙහාර | (පු) රජගහ නුවර පිහිටි එනම් පර්වතය. |
| වෙහාස | (පු) අන්තරීක්ෂය, අහස. |
| වෙහාස | (පු) අහස. |
| වෙහාසකුටි | (ඉ) උඩුමහලක කාමරයක්. |
| වෙහාසගමන | (න) අහසින් යාම. |
| වෙහාසට්ඨ | (ති) අහසෙහි පිහිටි, ආකාසස්ථ. |
| වෙහාසට්ඨ | (3) අහසෙහි පිහිටි. |
| වෙහාසය | (පු) අහස, ගගන තලය. |
| වෙහු | (භු) උස්සාහෙ, උත්සාහයෙහි, වෙහති, උත්සාහ කරයි. |
| වෙළු | (ඉ) උණ ගස, හුණ ගස. |
| වෙළු | (පු) උණ ගස. |
| වෙළුක | (පු) ඇතුන්ගේ පා විදිනා කටුව. |
| වෙළුගුම්බ | (පු) හුණ ලැහැබ, උණ කැලෑව. |
| වෙළුපබ්බ | (න) උණ පුරුක. |
| වෙළුරිය | (න) වෙරළු මිණ, වෛරෝඩි ගල. |
| වෙළුරිය | (න) වෛදූර්ය මැණික. |
| වො | (අ) ප්රථමා ද්විතීයා කරණ සම්ප්රදාන සාමි යන විභත්තීන්ගේ බහු වචනය, පද පූරණයෙහි වූ නිපාතයක්. |
| වො | (තුම්හ ශබ්දයට කළ ආදේශයකි) තොප විසින්; තොපගේ; තොපට. |
| වොකාර | (න) වෙනස, සුළු දෙය. |
| වොකාර | (පු) ගැවසී ගත්; ස්කන්ධය. |
| වොකාර | (පු) හීන, රූපාදී ස්කන්ධ. |
| වොකිණ්ණ | (පු) ගැවසීගත්, සමූහයක් හා එකට විසීම. |
| වොක්කන්ත | (3) ඉවත් වූ; බැස ගත්. |
| වොක්කන්ති | (ඉ) පිළිසිඳ ගැන්ම; බැස ගැන්ම. |
| වොක්කමති | (වි+උ+කමු+අ) ඉවත් වේ. |
| වොක්කමන | (න) පසු බැසීම, ඉක්මවීම, පැත්තකට හැරීම. |
| වොක්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; පැත්තකට වී. |
| වොක්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; පැත්තකට වී. |
| වොචරිත | (ති) පරීක්ෂා කළ, විනිවිද ගිය. |
| වොච්ඡජ්ජති | (ක්‍රි) (d (රු) ඡිදි, ද්විධාකරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ති) සිඳියි, කපයි. |
| වොච්ඡිජ්ජති | (වි+උ+ඡිද+ය) කැඩී යයි; නවතියි; සිඳී යයි. |
| වොඪුතන | (න) ඉසිලීම, ඉහිලීම, උද්වහනය කිරීම. |
| වොඪුන | (අ) උසුලා, උහුලා, උද්වහනය කොට. |
| වොත්ථපන | (න) නිශ්චය කිරීම. |
| වොත්ථපන | (න) පිහිටුවීම, වීර්ය්යය පිහිටුවීම, අධිෂ්ඨානය. |
| වොත්ථපෙති | (වි+උ+ඨා+ණාපෙ) නියම කරයි; නිශ්චය කරයි. |
| වොදක | (න) ජලය සහිත, දිය සහිත. |
| වොදක | (3) දිය රහිත. |
| වොදපන | (න) පිරිසිදු කිරීම. |
| වොදපනා | (ඉ) පිරිසිදු කිරීම. |
| වොදපෙති | (වි+උ+දා+ණාපෙ) පිරිසිදු කරයි. |
| වොදාන | (න) කෙලෙසුන් දුරු කරන සිත; පිරිසිදු කිරීම. |
| වොදාන | (න) පිරිසිදු කිරීම. |
| වොදානිය | (3) පිරිසිදු කරන; පිරිසිදු බව පමුණුවන. |
| වොදානීය | (ති) පිරිසිදු කිරීමෙහි දක්ෂ. |
| වොදාපන | (න) පිරිසිදු කරවීම. |
| වොදාපෙති | (වි+උ+දා+ණාපෙ) පිරිසිදු කරයි. |
| වොදාස | (ති) ආහාරය පිළිබඳ ස්ථිර නියමයක් ඇති. |
| වොදිට්ඨ | (ති) හොඳට අවබෝධ කළ, පිරිසිදු කළ. |
| වොනත | (ති) නැවුනු, |
| වොභින්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) භිදි, විධාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ති) බිඳියි, කඩයි. |
| වොභින්දති | (වි+අව+භිද+ංඅ) පළයි; වෙන් කරයි. |
| වොභින්දන | (න) කැඩීම, බිඳීම. |
| වොභින්දන්ත | (3) පළමින්; බිඳින; බිඳිමින්. |
| වොමිස්සක | (3) නාන විධ වූ; මිශ්‍ර වූ. |
| වොරොපන | (න) (දිවි) තොර කිරීම, නැසීම, ඉවත් කිරීම. |
| වොරොපන | (න) ඉවත් කිරීම; වෙන් කිරීම. |
| වොරොපයමාන | (3) තොර කරන; තොර කරමින්. |
| වොරොපිත | (ති) (දිවි) තොරකළ නැසූ. |
| වොරොපෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) රුපු, නාසෙ, නැසීමෙහි + ති) නසයි, මරයි. |
| වොරොපෙති | (වි+අව+රූප+ණෙ) ඉවත් කරයි; තොර කරයි. |
| වොරොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තොර කොට. |
| වොරොපෙන්ත | (3) තොර කරන; තොර කරමින්. |
| වොලොකන | (න) අවලෝකනය, බැලීම. |
| වොලොකන | (න) වට පිට බැලීම. |
| වොලොකෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) ලොක දස්සනෙ, දැකීමෙහි + ති) දකියි, පරීක්ෂා කරයි. |
| වොලොකෙති | (වි+අව+ලොක+ණෙ) වට පිට බලයි; විමසා බලයි. |
| වොසාන | (න) අවසානය, අන්තිමය, කෙළවර. |
| වොසාරනීය | (ති) කල්පනා කටයුතු, සිහි කටයුතු. |
| වොසිත | (ති) නිමි, සමාප්ත කළ, අවසන් කළ. |
| වොසිත | (3) සම්පූර්ණ කළ. |
| වොස්ස | (පු) පණ්ඩකයා, නපුංසකයා. |
| වොස්සකම්ම | (න) පුරුෂයා පණ්ඩක කිරීම, නපුංසක කිරීම. |
| වොස්සග්ග | (ති) හරණ ලද දෙය, ත්‍යාග කිරීම, හැරීම. |
| වොස්සග්ග | (න) දීම, පරිත්‍යාගය. |
| වොස්සග්ග | (පු) අත් හැරීම; පරිත්‍යාගය. |
| වොස්සග්ගපරිණාමී | (න) ත්‍යාගය පිළිබඳ මුහුකුරා යෑම. |
| වොස්සජති | (වි+අව+සජ+අ) අත් හරියි; පරිත්‍යාග කරයි; බාර දෙයි. |
| වොස්සජන | (න) අත් හැරීම; පරිත්‍යාගය. |
| වොස්සජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත් හැර. |
| වොස්සජ්ජන | (න) අත් හැරීම; පරිත්‍යාගය. |
| වොස්සට්ඨ | වස්සට්ඨ, හරණ ලද, බැහැර කළ. |
| වොහරණ | (න) ව්‍යවහාර කිරීම; වෙළඳාම් කිරීම. |
| වොහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, යැවීමෙහි + ති) ව්‍යවහාර කරයි. |
| වොහරති | (වි+අව+හර+අ) නඩු විනිශ්චය කරයි; පාවිච්චි කරයි; ව්‍යවහාර කෙරේ; වෙළඳාම් කරයි. |
| වොහරන්ත | (3) ව්‍යවහාර කරන. |
| වොහරිත | (3) ව්‍යවහාර කළ. |
| වොහරිතු | (පු) ව්‍යවහාර කරන්නා. |
| වොහරිතුං | (නි) ව්‍යවහාර කරන්ට. |
| වොහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ව්‍යවහාර කොට; වෙළඳාම් කොට. |
| වොහරියමාන | (3) ව්‍යවහාර කරනු ලබන. |
| වොහාර | (පු) නඩු විනිශ්චය; වචනය; ව්‍යවහාරය; වෙළඳාම. |
| වොහාර | (පු) ශබ්දය, ව්‍යවහාරය, වෙළඳාම, ගණුදෙනුව, චෙතනාව. |
| වොහාරික | (පු) විනිශ්චය කාරයා; වෙළෙන්දා. |
| වොහාරික | (පු) විනිසකරු, විනිශ්චයකාරයා, නීතිඥයා. |
| ව්‍යග්ග | (3) කලබලයට පත්. |
| ව්‍යග්ඝ | (පු) ව්යාඝ්රයා. |
| ව්‍යග්ඝ | (පු) ව්යාඝ්රයා. |
| ව්‍යග්ඝ පුච්ඡි | (ඉ) ව්‍යාඝ්‍ර‍වාලධිය, එඬරු ගස. |
| ව්‍යග්ඝී | (ඉ) ව්‍යාඝ්‍ර ධෙනුව, කටුවැල්බටු. |
| ව්‍යග්ඝීනස | (පු) උකුස්සා. |
| ව්‍යග්ඝීනස | (පු) උකුස්සා. |
| ව්‍යඤ්ජක | (පු) සරඹ කිරීම, යුද්ධ පුරුදු කිරීම. |
| ව්‍යඤ්ජන | (න) අකුර; ලකුණ; වැඤ්ජනය; වේශය. |
| ව්‍යඤ්ජන | (න) ස්ත්රී පුරුෂාදි නිමිති, ගාත්‍රාක්ෂර, ව්‍යඤ්ජනාක්ෂර, සූප = බ්‍යඤ්ජන, ලක්ෂණ, ලකුණු, පද. |
| ව්‍යඤ්ජයති | (වි+අඤ්ජ+අ) ප්රකාශ කරයි. |
| ව්‍යඤ්ජිත | (3) ප්රකාශ කළ; ලකුණු කළ. |
| ව්‍යඩම්බක | (පු) එරඬු. |
| ව්‍යතිරෙක | (පු) ඉතිරි දෙය; වැඩි දෙය. |
| ව්‍යත්ත | (ති) පතළ, ව්‍යාප්ත දෙය. |
| ව්‍යත්ත | (ති) ව්‍යක්ත, වියත්, දක්ෂ. |
| ව්‍යත්ත | (3) ඉතා පුහුණු වූ; දක්ෂ වූ; ව්‍යක්ත වූ. |
| ව්‍යත්තතර | (3) අති දක්ෂ; වඩා ව්‍යක්ත වූ. |
| ව්‍යත්තතා | (ඉ) උගත් බව; දක්ෂ බව; ව්‍යක්ත බව. |
| ව්‍යත්තය | (පු) විපර්‍ය්‍යාසය. |
| ව්‍යථති | (ව්‍යථ+අ) මඩියි; මැඩ පවත්වයි. |
| ව්‍යථා | (ඉ) අරළු. |
| ව්‍යථිත | (ති) පීඩිත, පොඩිකළ. |
| ව්‍යථිත | (3) මඩින ලද; මැඩුණු; වෙහෙසට පත්. |
| ව්‍යධ | (පු) විදීම, වෙධනය. |
| ව්‍යධති | (ක්‍රි) (d) (චු) විධ, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) චංචල වෙයි. |
| ව්‍යධති | (ක්‍රි) (d) (භු) විධ, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) සැලෙයි. |
| ව්‍යන්ති | (ඉ) අවසානය, කෙළවර. |
| ව්‍යන්තිකත | (ති) අවසන් කළ, කෙළවර කළ. |
| ව්‍යන්තිකරණ | (න) කෙළවර කිරීම, අවසන් කිරීම. |
| ව්‍යන්තීකත | (3) අවසන් කළ. |
| ව්‍යන්තීකරොති | (වි+අන්තී+කරොති) අවසන් කරයි. |
| ව්‍යන්තීභවති | (වි+අන්තී+භවති) අවසන් වේ; විනාශ වේ. |
| ව්‍යන්තීභාව | (පු) විනාශය. |
| ව්‍යන්තීභූත | (3) විනාශ වූ. |
| ව්‍යපගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං, යෑමෙහි + ති) පහව යෙයි, ඉවත්ව යෙයි. |
| ව්‍යපගච්ඡති | (වි+අප+ගමු+අ) පහව යේ. |
| ව්‍යපගත | (ති) පහවගිය, ඉවත්ව ගිය. |
| ව්‍යපගත | (3) පහව ගිය. |
| ව්‍යපගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; පහ වී. |
| ව්‍යපගමන | (න) පහව යාම. |
| ව්‍යපගම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් වී; පහ වී. |
| ව්‍යපනුජ්ජ | (අ) නසා, විනාශ කොට. |
| ව්‍යපනුජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| ව්‍යපනුදති | (ක්‍රි) (d) (භු) නුද, පෙරණෙ, සුණු කිරීමෙහි + ති) එළවයි. |
| ව්‍යපනුදති | (වි+අප+නුද+අ) ඉවත් කරයි; දුරු කරයි. |
| ව්‍යපනුදන | (න) දුරු කිරීම. |
| ව්‍යපනුදන්ත | (3) දුරු කරන; දුරු කරමින්. |
| ව්‍යපනුදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දුරු කොට. |
| ව්‍යපහඤ්ඤති | (ක්‍රි) - (d) (භු) හන, හිංසායං, හිංසාවෙහි + නසයි. |
| ව්‍යප්ප | (පු) උපුල් කොළ. |
| ව්‍යප්පථ | (පු) නිෂ්ඵල, ප්‍රයොජන රහිත. |
| ව්‍යප්පනා | (ඉ) සිත යෙදීම, ඇහුම්කන් දීම. |
| ව්‍යම්හ | (න) දෙව්විමන, දේව විමානය. |
| ව්‍යම්හ | (න) විමානය. |
| ව්‍යය | (පු) ගෙවී යාම; විනාශය; වියදම. |
| ව්‍යය | (පු) වස්තු විනාශය, නැසීම, විනාශය. |
| ව්‍යය්යග්ඝී | (පු) ව්‍යාඝ්‍ර සමින් කළ පළඳනා දරන්නා. |
| ව්‍යය්යඤ්ජනික | (පු) නිමිති දන්නා, ශාස්ත්‍ර කියන්නා. |
| ව්‍යය්යත්ති | (න) දක්ෂකම, නිපුණ බව. |
| ව්‍යය්යත්තිය | (න) නිපුණත්වය, දක්ෂකම. |
| ව්‍යවඨාන | (න) ව්‍යවඨානය, වෙන් කිරීම. |
| ව්‍යවසාන | (ති) තීරණය, යෝජනාව. |
| ව්‍යවසිත | (ති) තීරණය කළ, යෝජිත. |
| ව්‍යවස්ථා | (ඉ) ව්‍යවස්ථාව, නීතිය. |
| ව්‍යවාද | (පු) විරුද්ධවාදය, අන්‍යොන්‍යප්‍ර‍තිවිරුද්ධවාදය. |
| ව්‍යවාය | (පු) මෙථුනය, මෙවුම්දම. |
| ව්‍යසන | (න) කාමක්‍රෝධ දෙකින් උපන් විකාරය, විපත. |
| ව්‍යසන | (න) විනාශය; විපත. |
| ව්‍යාකත | (ති) ප්රකාශ කරන ලද, ප්රකාශ කළ. |
| ව්‍යාකත | (3) කියන ලද; නියමිත; ප්රකාශ කළ; විසඳූ. |
| ව්‍යාකරණ | (න) උත්තර දීම; කලින් කීම; ප්රකාශ කිරීම; විස්තරය; ශබ්ද ශාස්ත්රය. |
| ව්‍යාකරණ | (න) ශබ්ද ශාස්ත්රය, වියරණ, විශේෂ ප්රකාශය, නියමයෙන් ප්රකාශ කිරීම. |
| ව්‍යාකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රකාශ කොට. |
| ව්‍යාකරියමාන | (3) ප්රකාශ කරනු ලබන. |
| ව්‍යාකරොති | (වි+ආ+කර+ඔ) උත්තර දේ; කලින් කියයි; ප්රකාශ කරයි; විස්තර කරයි. |
| ව්‍යාකරොන්ත | (3) ප්රකාශ කරන; ප්රකාශ කරමින්. |
| ව්‍යාකාර | (න) දැක්වීම, පිළියෙල කිරීම, දීප්තිය. |
| ව්‍යාකුල | (පු) වියවුල, ආකුල දෙය, අවුල් සහිත. |
| ව්‍යාකුල | (3) අවුල් වූ; පැටලුණු. |
| ව්‍යාඛ්‍යා | (ඉ) අර්‍ථවිවරණය, අටුවාව, සන්නය. |
| ව්‍යාඛ්‍යාත | (ති) අටුවා කළ, විවරණය කළ. |
| ව්‍යාඛ්‍යාත | (3) විස්තර කළ; සන්න ලියූ. |
| ව්‍යාඛ්‍යාන | (න) අර්‍ථවිවරණය, අටුවාව සන්නය. |
| ව්‍යාචික්ඛත | (න) ප්‍ර‍කාශකිරීම, කීම. |
| ව්‍යාධ | (පු) දඩයක්කාරයා; වැද්දා. |
| ව්‍යාධ | (පු) වැද්දා, විඳින්නා. |
| ව්‍යාධි | (ඉ) රෝගය, උපුල් කොළ. |
| ව්‍යාධි | (පු) රෝගය. |
| ව්‍යාධිගත | (පු) ලෙඩා, රොගියා, ව්‍යාධි ඇත්තා. |
| ව්‍යාධිඝාත | (පු) ඇසළ ගස. |
| ව්‍යාධිඝාතක | (පු) ඇසළ ගස. |
| ව්‍යාධිත | (3) රෝගියා; රෝගී වූ. |
| ව්‍යාපක | (න) සබඳකිරීම, සම්පූර්ණ කිරීම. |
| ව්‍යාපක | (3) පතුරු වන. |
| ව්‍යාපජ්ජති | (වි+ආ+පද+ය) කෝපයට පත් වේ; වැරදී යයි; වැ‍රදේ; විපතට පත් වේ. |
| ව්‍යාපජ්ජන | (න) විපතට පැමිණීම. |
| ව්‍යාපජ්ජනා | (ඉ) කෝපවීම; වැරදීම; හිංසා කිරීම. |
| ව්‍යාපජ්ඣ | (ති) කරදර කළ, හිංසාකළ. |
| ව්‍යාපජ්ඣ | (3) කරදර ඇති; හිංසා කරන; හිංසා සහිත. |
| ව්‍යාපන්න | (ති) විපතට පැමිණි, විකාරයට පැමිණි. |
| ව්‍යාපන්න | (ති) විපතට පැමිණි, හානියට පැමිණෙන ලද. |
| ව්‍යාපන්න | (3) කෝප වූ; නරක් වූ; නියම මග නොගිය; පෙරළී ගිය; විපතට පත්. |
| ව්‍යාපාද | (පු) ද්‍රෝහී සිත; නපුරු අදහස. |
| ව්‍යාපාද | (පු) වෛරය, දශවිධ ආඝාත වස්තුව චිත්තයාගේ පැවති ආඝාතය. |
| ව්‍යාපාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති) වෛරකරයි. |
| ව්‍යාපාදෙති | (වි+ආ+පද+ණෙ) නරක් කරයි; බාධා කරයි; විපතට පමුණුවයි. |
| ව්‍යාපාර | (න) ව්‍යාපාරය, රැකියාව, සේවය. |
| ව්‍යාපාර | (පු) උත්සාහය; කටයුත්ත; ගනු දෙනුව. |
| ව්‍යාපාරිත | (3) උත්සාහවත් කළ; යෙද වූ; යොදවන ලද. |
| ව්‍යාපිත | (3) පැතිර වූ; පැතුරුණු. |
| ව්‍යාපිතබ්බ | (3) පැතිරිය යුතු. |
| ව්‍යාපිය | (පූ.ක්‍රි) පතුරුවා. |
| ව්‍යාපී | (3) පතුරුවන්නා. |
| ව්‍යාපෙතබ්බ | (3) පැතිරවිය යුතු. |
| ව්‍යාපෙති | (වි+අප+ණෙ) පතුරුවයි. |
| ව්‍යාපෙතු | (පු) පතුරුවන්නා. |
| ව්‍යාපෙතුං | (නි) පතුරුවන්ට. |
| ව්‍යාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පතුරුවා. |
| ව්‍යාපෙන්ත | (3) පතුරුවන; පතුරුවමින්. |
| ව්‍යාබාධ | (පු) රෝගය, ව්‍යාධිය. |
| ව්‍යාබාධෙති | (වි+ආ+බාධ+ණෙ) බාධා කරයි; විපත් පමුණුවයි. |
| ව්‍යාභඞ්ගි | (ඉ) කත් කෙළවර; කද. |
| ව්‍යාභඞ්ඟි | (ඉ) කඳ, කාජය. |
| ව්‍යාම | (පු) බඹය; සතර රියන. |
| ව්‍යාම | (පු) රියන් සතර, බඹය. |
| ව්‍යායක | (ති) පළල් කළ. |
| ව්‍යායත්ත | (ති) පළල් කළ, දීර්ඝ කළ. |
| ව්‍යායාම | (පු) උත්සාහය, වීර්ය්යය. |
| ව්‍යායික | (පු) දිරීමට අයත් වන්නා. |
| ව්‍යාරම්භ | (න) උත්සාහ කිරීම, ප්‍ර‍යත්න කිරීම. |
| ව්‍යාරොස | (පු) වෛරය. |
| ව්‍යාලික | (න) වරද, වැරැද්ද, දෝෂය. |
| ව්‍යාවට | (පු) ව්‍යාවෘත, යෙදී බැඳී විසීම, යෙදීම සිටීම. |
| ව්‍යාවට | (3) නියුත්ත; යෙදී සිටින; යෙදුණු. |
| ව්‍යාවිද්ධ | (ති) එහාට මෙහාට යන, චංචලවන. |
| ව්‍යාස | (පු) පද වෙන් කිරීම; බෙදීම; වෙන් කිරීම. |
| ව්‍යාස | (පු) ප්රපඤ්චය, විස්තරය, එනම් සෘෂිය |
| ව්‍යාසත්ත | (ති) නපුරු කොට ඇලෙන ලද, නොනිසි ලෙස ඇලුණු, |
| ව්‍යාසත්ත | (3) අතිශයෙන් ඇලුණු. |
| ව්‍යාසිඤ්චති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිඤ්ච, සිඤ්චනෙ, ඉසීමෙහි + ති) අපිරිසිදු කරයි, නරක්කරයි. |
| ව්‍යාසිත්ත | (ති) වත්කළ. |
| ව්‍යාසෙක | (ති) මිශ්රකළ, හාමුකළ. |
| ව්‍යාසෙක | (පු) ඉසීම; මිශ්‍ර කිරීම; විසුරු වීම. |
| ව්‍යාසෙචන | (න) ඉසීම; මිශ්‍ර කිරීම; විසුරු වීම. |
| ව්‍යාහරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර + හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) කථා කරයි, ශබ්ද කරයි. |
| ව්‍යාහරති | (වි+ආ+හර+අ) කථා කරයි; කියයි. |
| ව්‍යුහ | (පු) විනිවිද නොගිය වීථිය, සෙනාවින්‍යාසය, සමූහය. |
| ව්‍යුහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඌහ, විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි + එකට) සිටියි. |
| ව්‍යුළ්හ | (ති) ගසාගෙන ගිය, ගෙනගිය. |
| ව්‍යූහ | (පු) භට සේනාවන් නොහෙක් ආකාරයෙන් සිටුවීම; සමූහය. |
| ව්‍යූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඌහ, සඤ්චයෙ, රැස්කිරීමෙහි + ති) ගෙනයයි, අස්කරයි. |
| ව්‍යූහති | (වි+ඌහ+අ) ඉවත් කරයි; විසුරුවා දමයි. |
| ව්‍යූහන | (න) රැස්කිරීම, ගෙනයෑම, ගසාගෙන යෑම. |
| ව්‍යෙ | (භු) ආමන්තනෙ, කැඳවීමෙහි, ව්හෙති, අව්හෙති, කැඳවයි, ආමන්ත්රණය කරයි. |
| ව්‍යෙ | (භු) නිවාරණෙ, වැලැක්මෙහි, ව්‍යයයති, වලකයි. |
| ව්‍යෙ | (භු) පවත්තනෙ, පැවැත්මෙහි, ව්‍යෙති පවත්වයි. |
| ව්‍යොබාධික | (පු) තදින් රොගාතුර වී ඇත්තා, “ව්‍යාබාධතො උප්පන්නත්තං ව්‍යෙයාබාධිකො.” |
| ව්‍යොමකෙස | (පු) ඊශ්වරයා. |
| ව්‍යොවච්ච | (න) වතාවත්, වත් පිළිවෙත්. |
| ව්‍යොසික | (ති) සම්පූර්ණ කළ, කෙළවර කළ. |
| ස | (න) තමා. |
| ස | (පු) - (න) ධනය, තමාසතු දෙය. |
| ස | (පු) නෑයා, ඥාතියා. |
| සං | (අ) සන්තෝෂ, තමාවිසින් යනාර්‍ථය. |
| සං | (අ) සමොධාන, සංක්ෂෙප, සමන්තාදර්‍ථ, සමාධි, සම්මාශබ්දාර්‍ථ, සහාර්ථ, අල්පාර්ථ, අභිමුඛ්‍යාර්ථ, සඞ්ගතාර්ථ, සංවරණවූ භව, පූජා, නැවත නැවත කීම යනාදී අර්ථයන්හි. |
| ස | (3) තමා අයත්; ස්වකීය. |
| සඋපාදන | (3) දැඩි ගැනීම් සහිත වූ. |
| සඋපාදිසෙස | (3) ඉතිරි වූ ස්කන්ධ පස පමණක් ඇති. |
| සක | (d) තු - සාමර්ථයෙ, බැව්හි, සක්කොති, හැකිවෙයි. |
| සක | (න) තමා අයත් දෙය; ධනය. |
| සක | (පු) ස්වකීය, තමාට අයිති දෙය. |
| සක | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සක්කති, යෙයි. |
| සක | (සු) සත්තිම්හි, සමර්ථබැව්හි, සක්කුණති, සමර්ථවෙයි, හැකිවෙයි. |
| සංක | (භු) සලක්ඛණෙ, සලකුණු කිරීමෙහි, සංකති, සලකුණු කරයි. |
| සක | (3) තමා අයත්; ස්වකීය. |
| සකඞ්ඛ | (3) සැක දුරු නොකළ. |
| සකට | (පු) (න) කරත්තය; ගැල. |
| සකට | (පු) ගැල, රථය, යාල. |
| සංකට | (ති) අල්පාවකාශය, මඳ ඉඩකඩ. |
| සකටගොපක | (පු) ගැල් රකින්නා. |
| සකටභාර | (පු) කරත්තයක පැටවිය හැකි පමණ බර. |
| සකටමග්ග | (පු) රථ මාර්ගය, ගැල් මාවත. |
| සකටවාහ | (න) ගැල් බරක්. |
| සකටව්‍යුහ | (න) පිළිවෙළට තැබූ කරත්ත සමූහය, රථ සේනාව. |
| සකටව්‍යුහ | (පු) (න) කරත්ත වටේට පෙළ ගැස්සීම. |
| සංකටීර | (න) කසළ ගොඩ, කහල. |
| සකට්ඨාන | (න) ස්වකීය ස්ථානය. |
| සකණ්ටක | (3) කටු සහිත. |
| සංකථා | (ඉ) සාකච්ඡාව. |
| සකදාගාමි | (පු) එක්වරක් එන තැනැත්තා, උත්පත්ති වශයෙන් මනුෂ්‍ය ලෝකයට එක වාරයක් එන තැනැත්තා. |
| සකදාගාමී | (3) එක් වරක් මෙලොව උපදින්නා; දෙවෙනි මාර්ගස්ථය; වරක් එන්නා. |
| සංකන්දන | (පු) ශක්රයා, සක්රජ. |
| සංකප්ප | (පු) කල්පනාව, සංකල්පය. |
| සකබල | (3) දමාගත් ආහාර කටේ ඇති; පිඩු සහිත. |
| සංකම | (පු) දුර්‍ගස්ථානය, සංක්‍ර‍මණය. |
| සංකමන | (න) සංක්‍ර‍මණය. |
| සකමන | (3) සතුටු සිතැති. |
| සංකමන්ත | (3) යන; යමින්. |
| සංකමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මාරුවී ගොස්. |
| සංකම්පති | (සං+කම්ප+අ) කම්පා වේ; සෙල වේ. |
| සකම්ම | (න) තමා අයත් වැඩේ. |
| සකම්ම | (3) කර්ම සහිත. |
| සකම්මක | (3) කර්මයක් ගන්නා (ව්‍යාකරණයෙහි). |
| සංකර | (පු) ඊශ්වරයා, මහදෙවියා, කසළ. |
| සංකර | (3) මිශ්‍ර වූ; ශුභ සිද්ධිය කරන. |
| සකරණිය | (පු) කටයුතු සහිත, ක්‍රියා සහිත. |
| සකරණීය | (3) කටයුතු දේ ඉතිරිව ඇති. |
| සකල | (ති) සියලු, සර්‍ව. |
| සකල | (පු) - (න) අර්ධය, භාගය. |
| සකල | (3) සියලු. |
| සංකලන | (න) එකතු කිරීම. |
| සකලි | (පු) මත්ස්‍යයා. |
| සකලික | (න) පතුර, ගල් පතුර. |
| සකලිකහීර | (න) මස්කෑර. |
| සකලිකා | (ඉ) කොරල පෙත්ත (මාළුන්ගේ); ලී පතුර හෝ කූර; වලන් කැබැල්ල. |
| සංකලිත | (ති) පිඬුකර තබන ලද, සමුච්චය කළ |
| සංකස | (භු) නිසීදනෙ, හිඳීමෙහි සංකසායති හිඳියි. |
| සංකසායති | (සං+කස+ය) කල්පනා කරමින් සිටී. |
| සංකස්ස | (න) එනම් නුවර. |
| සංකස්සර | (පු) සැක කටයුතු හැසිරීම. |
| සංකා | (ඉ) අවිනිශ්චිත බව; සැකය. |
| සකාය | (අ) තමා අයත්. |
| සංකායති | (න) ා නිශ්චයට නොබසී; සැක කෙරේ. |
| සංකාර | (පු) කසල; කුණු රොඩු. |
| සංකාර පුඤ්ජ | (පු) කසළගොඩ. |
| සංකාරකූට | (පු) කසළ ගොඩ. |
| සංකාරකූට | (පු) කුණු ගොඩ. |
| සංකාරචොළ | (න) කුණු ගොඩේ දැමූ වස්ත්‍ර කැබැල්ල. |
| සංකාරට්ඨාන | (න) කුණු දමන තැන. |
| සංකාරධාන | (න) කසළ ගොඩ. |
| සංකාරධාන | (න) කුණු ගොඩ; කුණු භාජනය. |
| සකාස | (ති) සමීපය. |
| සකාස | (පු) සමීපය. |
| සංකාස | (ති) සදෘශය, සමාන. |
| සංකාස | (3) සමාන වූ. |
| සංකාසනා | (ඉ) පැහැදිලි කිරීම; විස්තර කිරීම. |
| සකි | (භු) සඞ්කායං, සැකයෙහි, සඞ්කති, සැක කරයි. |
| සකිං | (අ) වරක්, වාරයක්, විටක්. |
| සකිං | (නි) එක් වරක්. |
| සකිච්ච | (න) තමා අයත් වැඩය. |
| සකිඤ්චන | (න) කිඤ්චන සහිත, හිරිහැර සහිත. |
| සකිඤ්චන | (3) ඇලීම් සහිත. |
| සංකිණ | (න) ණය ගැනීමට සුදුසු නැකැත් කීම. |
| සංකිණ්ණ | (3) මිශ්‍ර වූ. |
| සංකිත | (ති) සැකකළ. |
| සංකිත | (3) සැක ඇති; සැක කළ. |
| සංකිතුං | (නි) සැක කරන්ට. |
| සංකිත්තන | (න) නම් කිරීම, කීර්‍තය, සැකකිරීම. |
| සංකිත්තන | (න) ප්රකට කිරීම; වර්ණනා කිරීම. |
| සංකිත්ති | (ඉ) ප්රසිද්ධිය, උසස් කීර්තිය. |
| සංකිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| සකිපරි | (පු) කවුඩා, කපුටුවා. |
| සකිය | ස්වකීය, තමා අයත්, තමා පිළිබඳ. |
| සංකිය | (ති) සැකකළ යුතු. |
| සංකිය | (පූ.ක්‍රි) සැක කොට. |
| සංකිරණ | (න) රැස්, හිරු රැස්. |
| සංකිලිට්ඨ | (ති) අපිරිසිදු, කෙලෙසුන්ගෙන් අපවිත්‍ර. |
| සංකිලිට්ඨ | (ති) කෙලෙසන ලද, කිළුටු කළ. |
| සංකිලිට්ඨ | (3) අපවිත්‍ර වූ; කිලිටි වූ. |
| සංකිලිස්සති | (ක්‍රි) (d (දි) කිලිස, උපතාපෙ, දෙවීමෙහි + ස්සති) කෙලෙසන්නේය. |
| සංකිලිස්සති | (සං+කිලිස+ය) අපිරිසිදු වේ; කිලිටි වේ. |
| සංකිලිස්සන | (න) කිලිටි වීම. |
| සංකිලිස්සන | (න) කෙලෙසීම, අපිරිසිදු වීම. |
| සංකිලෙස | (පු) කිලුට. |
| සංකිලෙස | (පු) කෙලෙස්. |
| සංකිලෙසික | (ති) කෙලෙසන ලද. |
| සංකිලෙසික | (ති) කෙලෙස් ඇති, |
| සංකිලෙසික | (3) කිලුට පමුණුවන; කිලුටු කරන. |
| සංකිළති | (ක්‍රි) (d) (භු) කීළ, කීළෙසං, කෙළියෙහි + ති) කෙළියි, සෙල්ලම් කරයි. |
| සංකී | (ති) පතළ, මිශ්‍ර. |
| සංකී | (පු) සැක ඇත්තා. |
| සංකී | (3) සැක ඇත්තා. |
| සකීය | (3) තමා අයත්; නෑයා; ස්වකීය. |
| සංකීයති | (ක්‍රි) (d (සු) කී ඤාණෙ, ඤාණයෙහි + ති) සැක කරයි. |
| සංකීයති | (න) ා සැක කරනු ලැබේ. |
| සංකීළති | (සං+කීළ+අ) ක්‍රීඩා කෙරේ. |
| සංකු | (පු) උළ. |
| සංකුචති | (සං+කුච+අ) හැකිලේ. |
| සංකුචන | (න) ඇකිලී යාම; හැකිලීම. |
| සංකුචිත | (ති) වකුටු වන ලද, හැකිලෙන ලද. |
| සංකුචිත | (3) අකුලා හෝ නමාගත්; හැකුලුණු. |
| සංකුචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැකලී. |
| සංකුටික | (පු) ඇඳට යන්නා. |
| සංකුටිත | (3) හැකුලුණු. |
| සංකුටිල | (පු) ඇදව යන්නා. |
| සකුණ | (පු) කුරුල්ලා; පක්ෂියා. |
| සකුණ | (පු) පක්ෂියා, කුරුල්ලා. |
| සකුණක | (පු) කුරුල්ලා. |
| සකුණකුලාවක | (න) පක්ෂි කූඩුව. |
| සකුණග්ඝී | (පු) උකුස්සා. |
| සකුණග්ඝීක | (ති) උකුසු විශේෂයක්. |
| සකුණරුත | (න) පක්ෂී නාදය. |
| සකුණවිජ්ජා | (ඉ) ද්විපාද චතුස්පාදී සතුන්ගේ හඬ අසා දෝෂාදෝෂ කියන්නාවූ එනම් විද්‍යාව. |
| සකුණි | (පු) පක්ෂියා. |
| සකුණිකා | (ඉ) කිරිල්ලී; පක්ෂි ධේනුව. |
| සකුණී | (ඉ) කිරිල්ලී; පක්ෂි ධේනුව. |
| සංකුද්ධ | (ති) කිපුණු. |
| සකුන්ත | (පු) ඝොෂ්ටකුක්කුට පක්ෂියා. |
| සකුන්ත | (පු) පක්ෂියා. |
| සංකුපථ | (පු) කඳුවල උල්ගසා එල්ලී යා යුතු මග. |
| සංකුපිත | (3) කිපුණු; කෝප වූ. |
| සංකුප්ප | (3) සෙලවිය හැකි. |
| සකුල | (පු) මත්ස්‍ය වර්ගයක්, මාලු ජාතියක්. |
| සංකුල | (ති) පෙර පසු විරුදු බස, ගැවසී ගද්දෙය. |
| සංකුල | (න) පෙරපසු විරුද්ධ වචනය, ගැවසී ගත් දෙය. |
| සංකුල | (3) ගැවසී ගත්. |
| සකුලක්ඛක | (පු) සුදුහීතණ. |
| සකුලාදනී | (ඉ) කුළු දෙන. |
| සංකුලී | (ඉ) ආයුධ විශේෂයක්. |
| සංකුල්‍ය | (න) එකිනෙකට පැටලුනු එකිනෙකා නැසීම ස්වභාව කොට ඇති ආයුධය. |
| සංකුසුචිත | (ති) හොඳට පිපුණු මල්වලින් යුත් |
| සංකෙත | (න) සලකුණ, ලකුණ, චිහ්නය. |
| සංකෙතන | (න) සලකුණු කිරීම, ලකුණු කිරීම. |
| සංකෙළායති | (ක්‍රි) (d) (භු) කීළ කීළායං සෙල්ලම් කිරීමෙහි + ති) සෙල්ලම් කරයි. |
| සංකොච | (න) කොකුම්. |
| සංකොචන | (න) ඇකිලී යාම; හැකිලීම. |
| සංකොචන | (න) හැකිලීම, වකුටුවීම. |
| සංකොචෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) කුචි, සංකොචෙ, හැකිලීමෙහි + ති) හැකිළෙයි. |
| සක්ක | (චු) උබ්බෙගෙ, තැති ගැනීමෙහි, සක්කෙති, සක්කයති, තැතිගනී. |
| සක්ක | (ති) හැකි, පුළුවන්, යොග්‍ය, කෙලිඳ ගස. |
| සක්ක | (පු) ශක්රයා, ශාක්‍ය ජනපදය, ශාක්‍ය වංශිකයා. |
| සක්ක | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සක්කති, යෙයි |
| සක්ක | (3) ශක්තිමත්; සමර්ථ; හැකි; (පු) ශාක්‍ය වංශිකයා; සක්දෙව් රජ. |
| සක්කච්ච | (අ) සකස් කොට යනාර්ථයෙහි. |
| සක්කච්ච | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ; සකස්කොට; සකසා. |
| සක්කච්චං | (ක්‍රි.වි) ගෞරව සහිත; මනාසේ. |
| සක්කච්චකාරි | (පු) සකස්කොට ක්‍රියාකරන්නා |
| සක්කච්චකාරී | (3) මනාසේ සැලකිලි ඇතිව කරන්නා. |
| සක්කත | (ති) සත්කාර කළ. |
| සක්කත | (3) ගරු කරනු ලැබූ; සත්කාර ලැබූ. |
| සක්කතව්හය | (පු) බකමූණ, |
| සක්කත්වා | (පූ.ක්‍රි) සත්කාර කොට. |
| සක්කපාදප | (පු) දෙවදාර ගස. |
| සක්කපුත්ත | (පු) ශාක්‍ය බුද්ධ පුතා. |
| සක්කපුර | (න) ශක්‍ර පුරය, තව්තිසා දෙව්ලොව. |
| සක්කරණ | (න) සත්කාර කිරීම. |
| සක්කරිතුං | (නි) සත්කාර කරන්ට. |
| සක්කරිය | (පූ.ක්‍රි) සත්කාර කොට. |
| සක්කරියමාන | (3) සත්කාර ලබන; සත්කාර ලබමින්. |
| සක්කරීයති | (සං+කර+ඊ+ය) සත්කාර කරනු ලැබේ. |
| සක්කරොති | (ති) සත්කාර කරයි. |
| සක්කරොති | (සං+කර+ඔ) ගෞරව කරයි; සත්කාර කරයි; සැලකිලි දක්වයි. |
| සක්කරොන්ත | (3) සත්කාර කරන; සත්කාර කරමින්. |
| සක්කා | (අ) හැකිය යනාර්ථයෙහි. |
| සක්කා | (නි) හැක; හැකි වේ. |
| සක්කාතබ්බ | (3) සත්කාර කළයුතු. |
| සක්කාතුං | (නි) සත්කාර කරන්ට. |
| සක්කාය | (පු) තමාගේ ශරීරය. |
| සක්කායදිට්ඨි | (ඉ) ආත්ම දෘෂ්ටිය. |
| සක්කායදිට්ඨි | (ඉ) ආත්මයක් ඇත යන දෘෂ්ටිය; තමාගේ යයි දැඩිසේ ගැනීම. |
| සක්කාර | (පු) ගෞරවය; සංග්‍රහය; සත්කාරය. |
| සක්කාර | (පු) සත්කාරය, මනාකාරය. |
| සක්කුණන්ත | (3) හැකිවෙන; හැකිවෙමින්. |
| සක්කුණාති | (සක+උණා) සමර්ථ වේ; හැකි වේ. |
| සක්කුණෙය්‍යත්ත | (න) හැකි බව. |
| සක්කොති | (ක්‍රි) හැකි වෙයි. |
| සක්කොති | (සක+ඔ) සමර්ථ වේ; හැකි වේ. |
| සක්කොන්ත | (3) හැකි වන; හැකි වෙමින්. |
| සක්ඛර | (න) හකුරු, බොලුකැට. |
| සක්ඛරා | (ඉ) උක් හකුරු; පුපුර; බොරලු කැට. |
| සක්ඛරා | (ති) ඉක්ෂුවිකාරය = හකුරු, කැබිලිති, බොරලු. |
| සක්ඛරිකා | (ඉ) සකුරු, හකුරු. |
| සක්ඛරිල්ල | (ති) ගල් සහිත, බොරළු සහිත. |
| සක්ඛලි | (ඉ) කන් පෙත්ත; කොර පොත්ත; පෙත්ත; හැකිල්ල. |
| සක්ඛලි | (ඉ) කර්‍ණද්වාරය, කණ්දොර. |
| සක්ඛලිකා | (ඉ) කන් පෙත්ත; කොර පොත්ත; පෙත්ත; හැකිල්ල. |
| සක්ඛලිකා | (ති) කණ්දොරට අයත්. |
| සක්ඛි | (ඉ) සාක්ෂිය, ප්‍ර‍ත්‍යක්ෂය. |
| සක්ඛි | සක්කෝති; හැකිවිය; (නි) ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන්; සාක්ෂිය. |
| සක්ඛික | (3) සාක්ෂි කාරයා. |
| සක්ඛිදිට්ඨ | (ති) මුහුණට මුහුණ බැලූ. |
| සක්ඛිදිට්ඨ | (3) තමා ප්‍රත්‍යක්ෂයෙන් දුටු. |
| සක්ඛිපුට්ඨ | (ති) සාක්ෂ්‍ය විචාළ, සාක්ෂ්‍ය ඇසූ. |
| සක්ඛිපුට්ඨ | (3) සාක්ෂි විචාරන ලද්දේ. |
| සක්‍ය | (පු) ශාක්‍ය වංශිකයා. |
| සක්‍යකුල | (න) ශාක්‍ය කුලය. |
| සක්‍යපුඞ්ගව | (පු) බුදුරජ, ශාක්‍යවංශොත්තමයා |
| සක්‍යපුත්තික | (පු) ශාක්‍ය පුත්රයා, ශාක්‍ය මුනි පුත්රයා. |
| සක්‍යපුත්තිය | (පු) සක්‍ය පුත්තිකයා. |
| සක්‍යමුනි | (පු) බුදුරද; ශාක්‍යයන්ට උතුම් වූ. |
| සක්‍යමුනී | (පු) ගෞතම මුනිරජ. |
| සක්‍යසීහ | (පු) බුදුරද; ශාක්‍යයන්ට උතුම් වූ. |
| සඛ | (පු) මිත්රයා, යහලුවා. |
| සංඛ | (පු) - (න) සක්, හක්ගෙඩි, නළල් ඇට, ගොප් ඇට. |
| සංඛකුට්ඨි | (3) කබර ඇත්තා; සුදු කුෂ්ට ඇත්තා. |
| සංඛත | (ති) ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්නධර්‍ම, සංස්කාරයන් විසින් කළ, සංස්කාරයන්ගෙන් උපන්. |
| සංඛත ලක්ඛණ | (න) ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්න ධර්මයන්ගේ උත්පාද ස්ථතිභඞ්ගයන ලක්ෂණත්රය. |
| සංඛතට්ඨ | (පු) සංඛතාර්‍ථය. |
| සංඛතධම්ම | (පු) පරිඤ්ඤාත ධර්මය. |
| සංඛතාල | (න) සක්හඬ. |
| සංඛථාල | (පු) හක්ගෙඩියේ පලුවකින් සෑදූ භාජනය. |
| සංඛධම | (න) හක් පිඹීම. |
| සංඛනඛ | (පු) සක් බෙල්ලා. |
| සංඛනාභි | (ඉ) සක් නැබ. |
| සංඛමුණ්ඩික | (න) හිසේ සම හා හිසකෙස් ගලවා දෙන වධයක්. |
| සංඛමුණ්ඩික | (පු) සක්ගෙඩියක් මෙන් වූ හිස ඇත්තා. |
| සංඛමුත්ත | (ති) මාඤ්චුවලින් මිඳුනු, හැකිල්ලෙන් මිඳුනු. |
| සඛය | (න) මිත්‍ර බව. |
| සංඛය | (න) විනායශය - නැතිවීම, වියදම් කරණව. |
| සංඛය | (පු) ගෙවී යාම; විනාශය. |
| සංඛරණ | (න) රැස් කිරීම; සංස්කරණය; සෑදීම. |
| සංඛරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළියෙළ කොට; සංස්කරණය කොට; සාදා. |
| සංඛරොති | (සං+කර+ඔ) පිළියෙළ කරයි; රැස් කරයි; සංස්කරණය කරයි. |
| සංඛරොන්ත | (3) පිළියෙළ කරන; රැස් කරන; සාදන. |
| සංඛල | (ති) ඇතුන් බඳින දම. |
| සංඛලිකා | (ඉ) මාංචුව; හැකිල්ල. |
| සංඛලිකා | දම්වැල, ඇටවැල, පෙළ. |
| සංඛලිත | (න) විලංගුව, මාඤ්චුව, නිහලය. |
| සඛසංවාස | (3) ආශ්‍රයට පහසු වූ. |
| සඛා | (පු) මිත්රයා; යහළුවා. |
| සංඛා | (ඉ) ගණන; නාමය; ව්‍යවහාරය; සංඛ්‍යාව; සණන් ගැනීම. |
| සංඛා | (ඉ) ප්රඥා, භාග, ප්රණීත, ගණන, ප්රඥප්ති ආදියෙහි. |
| සංඛා | (ඉ) සැකය. |
| සංඛාත | එකඟ වූ, සැළකුව, අවබෝධය. |
| සංඛාත | (3) කියන ලද; දැනගත්; නම් කළ. |
| සංඛාති | (සං+ඛා+අ) විමසා බලයි. |
| සංඛාදති | (සං+ඛාද+අ) මනාසේ විකා කයි. |
| සංඛාදිත | (3) මනා‍ෙස් විකා කෑ (දෙය). |
| සංඛාදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ විකා. |
| සංඛාන | (න) ගණන් කිරීම. |
| සංඛාය | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා. |
| සංඛාර | (න) කසළ, අසුචි මල ආදිය. |
| සංඛාර | (පු) ක්‍රියා කිරීමේ ශක්තිය; පැවතීමට උපකාර වන දෙය; සංස්කාරය; හටගත් දෙය. |
| සංඛාර | (පු) සංස්කාරය, ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්නයා, පුණ්‍යාභි සංස්කාරාදිය, සව්‍යාපාරත්වය, කායසංස්කාරාදිය = කාය ප්‍රයොගාදිය, භුම්‍යාදි සංස්කාරය. |
| සංඛාරකූට | (න) කසළගොඩ, කුණුගොඩ. |
| සංඛාරක්ඛන්ධ | (පු) ලෝභාදී චෛතසික සමූහය. |
| සංඛාරදුක්ඛ | (න) ලො‍වැ ඉපද සිටීමේ දුක. |
| සංඛාරධාන | කසලගොඩ, කුණුගොඩ. |
| සංඛාරලොක | (පු) ලෝකය, සංස්කාරලෝකය. |
| සංඛාරුපෙක්ඛා | (ඉ) සංස්කාරයන් ගැණ ඇති මැදිහත්කම. |
| සඛි | (ඉ) යහළු ස්ත්රී, මිත්‍ර ස්ත්රී. |
| සඛි | (ඉ) යෙහෙලී; විත්‍රස්ත්‍රිය. |
| සඛි | (පු) විශ්වාසයා, මිත්රයා. |
| සඛිතා | (ඉ) මිත්‍රත්වය. |
| සංඛිත්ත | (3) කොට කළ; ලුහුඬු කළ; සංක්ෂිප්ත; හැකුළු. |
| සංඛිපති | (සං+ඛිප+අ) එකතු කරයි; කොට කරයි; සංක්ෂේප කරයි; හකුළයි. |
| සංඛිපන්ත | (3) හකුළන; හකුළමින්. |
| සංඛිපමාන | (3) හකුළන; හකුළමින්. |
| සංඛිපිතබ්බ | (3) හැකිළිය යුතු. |
| සංඛිපිතුං | (නි) සංක්ෂේප කරන්ට. |
| සංඛිපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සංක්ෂේප කොට; හකුළා. |
| සඛිල | (න) මෘදු, මොලොක්. |
| සඛිල | (3) මෘදු වචන ඇති. |
| සංඛුභති | (සං+ඛුභ+අ) කැලඹේ. |
| සංඛුභන | (න) කැලඹීම. |
| සංඛුභිත | (3) කැලඹුණු. |
| සංඛුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කැලඹී. |
| සංඛෙප | (පු) කොට කිරීම; සංක්ෂේපය; හැකිළීම. |
| සංඛෙප | (පු) සංක්ෂෙපය, ලුහුඬු. |
| සංඛෙය්‍ය | (පු) ගණනින් යුක්ත, ගුණකටයුතු, ගණන් කටයුතු. |
| සංඛෙය්‍ය | (3) ගණන් කළහැකි. |
| සංඛොභ | (පු) කලබලය; කැලඹීම; විප්ලවය. |
| සංඛොභෙති | (සං+ඛුභ+ණෙ) කලබල කරයි; කළඹයි. |
| සංඛොභෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කළඹා. |
| සංඛොභෙන්ත | (3) නොසන්සුන් කරන; නොසන්සුන් කරමින්. |
| සංඛ්‍යා | (ඉ) සඞ්ඛ්‍යාව, ගණන, යුද්ධය, විචාරය. |
| සංඛ්‍යාත | (ති) පරිමිතදේ, නියමිතදේ. |
| සංඛ්‍යාභෙද | (පු) සංඛ්‍යා විශේෂය. |
| සංග | (පු) සංගතිය, ඇලීම. |
| සංගණිකා | (ඉ) සමාගම, පනිවිඩ ක්රමය, රැස්වීම. |
| සංගණිකාරත | (3) රංචු ගැසීමේ ඇලුණු. |
| සංගණිකාරාම | (3) රංචු ගැසීමේ ඇලුණු. |
| සංගත | (ති) සංගතාර්ථ. |
| සගබ්භ | (3) දරු ගැබ් සහිත. |
| සගබ්හ | (පු) සමාන ගර්‍භ ඇත්තා, සහෝදරයා. |
| සංගම | (පු) සමාගම, එකතුවීම. |
| සංගර | (පු) චිත්‍රාකාරය, අල්ලස්දීම, බලය, රාසිය, විජිත, යුද්ධය, ප්රතිපදාව. |
| සංගහ | (පු) අනුකම්පා, සංක්ෂෙපය, ගැනීම. |
| සංගාම | (චු) යුද්ධෙ, යුද්ධයෙහි, සංගාමෙති, සංගාමයති, යුද්ධකෙරෙයි, සංගාමො. |
| සංගාම | (පු) යුද්ධය, සංඞ්ග්‍රාමය. |
| සගාමෙය්‍ය | (3) එක ගමේ වැසි. |
| සගාරවං | (ක්‍රි.වි) ගෞරව සහිතව. |
| සගාරව | (3) ගෞරව සහිත. |
| සගාරවතා | (ඉ) ගෞරව ඇති බව. |
| සගාහ | (3) කිඹුල් ආදී නපුරු සතුන් ඇති. |
| සගි | (භු) ගතියං, යාමෙහි, සඞ්ගති, යෙයි, සඞ්ගො. |
| සංගීත | (න) ගායනාව. |
| සංගීත | (3) කියන ලද; කී; ගායනා කළ. |
| සංගීති | (ඉ) ගී එක්රැස්ව කීම; ගීතිකාව; ධර්මය සංග්‍රහ කොට පිළියෙළ කිරීම. |
| සංගීතිකාරක | (3) ධර්මසංගීතිය කරන්නා. |
| සගුණ | (පු) - (න) නැවීම, පොටවල් කීපයකට නැවීම. |
| සගුණංකරොති | අකුළයි; නමයි (වස්ත්‍රයක්). |
| සගුළ | (න) සීනි සහිත කේක් ගෙඩිය. |
| සගුළ | (3) උක් හකුරු සහිත. |
| සගොත්ත | (පු) සමාන ගොත්‍ර ඇත්තා, නෑයා. |
| සගොත්ත | (3) සමාන ගෝත්‍ර ඇති; ස්වකීය ගෝත්‍රයට අයත්; (පු) නෑයා. |
| සග්ග | (පු) දෙව්ලොව; ස්වර්ගය; සැපැති භවය. |
| සග්ග | (පු) ස්වර්‍ගලෝකය, පරිත්‍යාගය, ස්වභාවය, මැවීම, පරිච්ඡේදය. |
| සග්ග සංවත්තනික | (ති) ස්වර්ගය, පිණිස පවත්නා. |
| සග්ගකාය | (පු) දෙවි සමූහය. |
| සග්ගභවන | (පු) - (න) දෙව්ලොව, දිව්‍ය ලෝකය. |
| සග්ගභුවන | (න) දෙව්ලොව. |
| සග්ගභූමි | (ඉ) දෙව්ලොව; සැපැති තැන; සුගති භවය. |
| සග්ගමග්ග | (පු) ස්වර්ගයට මග. |
| සග්ගලොක | (පු) දෙව්ලොව; සැපැති තැන; සුගති භවය. |
| සග්ගලොක | (පු) දෙව්ලොව. |
| සග්ගවාසි | (පු) ස්වර්‍ගවාසියා, දෙවියා. |
| සග්ගසංවත්තනික | (3) දෙව්ලොව ඉපදීම ලබාදෙන. |
| සග්ගී | (පු) දෙවියා, ස්වර්‍ගවාසියා. |
| සග්ගුණ | (පු) යහපත් ගුණය. |
| සංඝ | (පු) ප්‍රාණීන්ගේ සමූහය, සමූහය, භික්ෂු සමූහය. |
| සංඝ | (සු) පීඩණෙ, පෙළීමෙහි, සඞ්ඝුණති, පෙළයි. |
| සංඝටන | (න) ඝටනය, ගැටීම, ගැළපීම. |
| සංඝට්ටෙති | (සං+ඝට්ට+ණෙ) එකට හපයි; කෝප කරවයි. |
| සංඝභත්ත | (න) සංඝයා උදෙසා දෙන බත. |
| සංඝාට | (පු) එක්කොට බැඳීම; පහුර. |
| සංඝාට | (පු) දැව වළල්ල. |
| සංඝාට | (පු) සම්බන්ධ කිරීම. |
| සංඝාටි | (ඉ) උඩ පොරෝනාව; භික්ෂුනමකගේ දෙපට සිවුර. |
| සංඝාටි | (ඉ) දෙපට සිව්ර, දුපට්ට චීවරය. |
| සංඝාත | (පු) නරකයක නමක්; නැසීම; රාශිය; රැස් වීම; විනාශ කිරීම; හැප්පීම. |
| සංඝාත | (පු) සමූහයා, එනම් නිරය නසන ලද. |
| සංඝාරාම | (පු) සඟරාම, භික්ෂූන්ගේ අසපුව. |
| සංඝික | (3) සංඝයාට අයත්. |
| සංඝී | (3) පිරිස් ඇත්තා; සමූහ ඇත්තා. |
| සංඝුට්ඨ | (ති) ප්රතිරාවය කළ, ප්රකාශ කළ. |
| සංඝුට්ඨ | (3) ඝෝෂිත වූ; නාද කළ; නාදයෙන් පිරුණු. |
| සඞඝංසන | (න) එකට වැඳීම, වැඳීම. |
| සඞ්කච්චිකා | (ඉ) ස්ත්‍රීන්ගේ තනපට හෝ හැට්ටය. |
| සඞ්කට | (ති) අල්පාවකාශය, මද අවකාශය. |
| සඞ්කටීර | (න) කසළගොඩ. |
| සඞ්කටීර | (න) කුණු ගොඩ. |
| සඞ්කඩ්ඪති | (සං+කඩ්ඪ+අ) අදියි; එකතු කරයි; විමසයි. |
| සඞ්කඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇද; එකතු කොට. |
| සඞ්කති | (සකි+ංඅ) නිශ්චයට නොපැමිණේ; සැක කෙරේ. |
| සඞ්කථා | (ඉ) සාකච්ඡාව, සමගි කථාව. |
| සඞ්කන්ත | (3) ඉක්මවා ගිය; ගිය. |
| සඞ්කන්තති | (සං+කන්ත+අ) මනාසේ කපයි; වටේ කපයි. |
| සඞ්කන්තික | (3) බෝවෙන; මාරුවීයන. |
| සඞ්කන්තිකරොග | (පු) වසංගත රෝගය. |
| සඞ්කන්දන | (පු) ශක්රයා, සක්රජ. |
| සඞ්කප්ප | (පු) ආශාව; සිතිවිල්ල. |
| සඞ්කප්ප | (පු) විතර්කය. |
| සඞ්කප්පිත | (න) ආශාව; සිතිවිල්ල. |
| සඞ්කප්පිත | (3) සිතා බැලූ. |
| සඞ්කප්පෙති | (සං+කප්ප+ණෙ) කල්පනා කරයි; සිතයි. |
| සඞ්කම | (පු) දුර්ගමස්ථානය. |
| සඞ්කමති | (සං+කමු+අ) ඉක්මවා යයි; එකින් එකට යයි; යයි. |
| සඞ්කමන | (න) මාරුවීයාම; යාම. |
| සඞ්කර | (පු) ඊශ්වරයා. |
| සඞ්කලන | (න) එකතුකිරීම, මිශ්රකිරීම. |
| සඞ්කස්ස | (න) එනම් නුවර. |
| සඞ්කා | (ඉ) සැකය, විචිකිච්ඡාව. |
| සඞ්කාර | (පු) කසළ. |
| සඞ්කාරකූට(ක) | (න) කසළගොඩ. |
| සඞ්කාරඨාන | (න) කසළගොඩ. |
| සඞ්කාරයක්ඛ | (පු) කුණෙන් වැගිරුණ යකා. |
| සඞ්කාස | (ති) සද්‍ර‍ශයා, සමානයා. |
| සඞ්කාසන | (න) සංක්ෂෙපයෙන් ප්‍ර‍කාශකිරීම. |
| සඞ්කීණ්ණ | (ති) සඞ්කීර්ණ, පතළ, මිශ්‍ර. |
| සඞ්කු | (ති) ආයුධ විශේෂයක්, උල, කණු. |
| සඞ්කුක | (ති) සැකයට පත් කළ. |
| සඞ්කුපථ | (න) කටු කොහොල් සහිත මාර්ගය. |
| සඞ්කුල | (ති) පෙර පසු විරුදුබස, ගැවසීගද් දෙය. |
| සඞ්කෙත | (පු) (න) නියමකරගත් තැන; ලකුණ; විශේෂ ලක්ෂණය. |
| සඞ්කෙතකම්ම | (න) ලකුණු කිරීම. |
| සඞ්කොච | (පු) කොකුම්. |
| සඞ්කොච | (පු) හකුලා ගැනීම; හැකිලීම. |
| සඞ්කොචන | (න) හැකිලීම. |
| සඞ්කොචෙති | (සං+කුච+ණෙ) හකුලයි. |
| සඞ්කොප | (පු) කලබලය; කිපීම; විරුද්ධ නැගීම. |
| සඞ්ඛ | (පු) - (න) සක්, නළල් ඇට, ගොප් ඇට ගණන. |
| සඞ්ඛ | (පු) සක්ගෙඩිය. |
| සඞ්ඛත | (ති) සඞ්ඛට, රචිත, ග්‍රන්ථනය කළ. |
| සඞ්ඛත | (පු) සංස්කාරයන් විසින් කරන ලද, ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්න ධර්ම. |
| සඞ්ඛත | (3) සංකරණය කළ; සැදූ; හේතුවකින් හටගත්. |
| සඞ්ඛත ලක්ඛණ | (න) ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්න ධර්මයන්ගේ ස්වභාව ලක්ෂණය, උත්පාදය, විනාශය, විපරිනාමය යන ලක්ෂණත්රය. |
| සඞ්ඛධම | (3) සක් පිඹින්නා. |
| සඞ්ඛධමක | (3) සක් පිඹින්නා. |
| සඞ්ඛනඛ | (පු) සක්බෙල්ලා. |
| සඞ්ඛපත්ත | (පු) සක්පත. |
| සඞ්ඛල | (ති) ඇතුන් බඳින දම. |
| සඞ්ඛලික | (න) මාංචුව, හැකිල්ල. |
| සඞ්ඛා | (ඉ) ප්රඥා, භාග, පණන, ගණන. |
| සඞ්ඛාත | (න) ගණන. |
| සඞ්ඛාය | (පු) සිතා, සලසා, කල්පනාකොට. |
| සඞ්ඛාර | (පු) ප්‍ර‍ත්‍යයොත්පන්න ධර්ම, පුණ්‍යාභි සංස්කාරාදිය සව්‍යාපාරත්වය, කාය සංස්කාරාදිය, භූම්‍යාදි සංස්කාරය. |
| සඞ්ඛාර ලොක | (පු) ද්‍ර‍ව්‍යමය, ලෝකය, සංස්කාර ලෝකය. |
| සඞ්ඛාරුපෙක්ඛා | (ඉ) සංස්කාරයන් ගැණ ඇති මැදිහත්කම. |
| සඞ්ඛිත්ත | (ති) සංක්ෂෙපකළ. |
| සඞ්ඛෙප | (පු) සංක්ෂෙපය, ලුහුඬුකිරීම. |
| සඞ්ඛෙය්‍ය | (පු) ගණනින් යුත්ත. |
| සඞ්ඛ්‍යා | (ඉ) සඞ්ඛ්‍යාව, ගණන. |
| සඞ්ඛ්‍යාණ | (න) ගණන, සඞ්ඛ්‍යාව. |
| සඞ්ඛ්‍යාත | (ති) පරිමිත දෙය. |
| සඞ්ග | (පු) ඇලීම; තෘෂ්ණාව; බැම්ම. |
| සඞ්ග | (පු) සංගතිය, ඇල්ම. |
| සඞ්ගච්ඡති | (සං+ගමු+අ) මුණගැසේ; හමු වේ. |
| සඞ්ගණිකා | (ඉ) රංචු ගැසීම; සමූහවීම. |
| සඞ්ගණිකා | (ඉ) සමාගම, රැස්වීම, පනිවිඩ ක්රමය. |
| සඞ්ගණිකාරාම | (න) සමූහයා හා ඇසුරු කිරීමට ඇති ආශාව. |
| සඞ්ගණිකාරාමතා | (ඉ) සමූහය මැද විසීම කැමති බව. |
| සඞ්ගණ්හන්ත | (3) සංග්‍රහ කරන; සංග්‍රහකරමින. |
| සඞ්ගණ්හාති | (සං+ගහ+ණ්හා) උපකාර කෙරේ; එකතු කෙරේ; සංග්‍රහ කෙරේ. |
| සඞ්ගණ්හිතබ්බ | (3) සංග්‍රහ කළයුතු. |
| සඞ්ගණ්හිතුං | (නි) සංග්‍රහ කරන්ට. |
| සඞ්ගණ්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපකාර කොට; එක්කොට; සංග්‍රහ කොට. |
| සඞ්ගත | (ති) සංගතාර්ථ. |
| සඞ්ගත | (3) එක් වූ; යුක්ත වූ; හමු වූ. |
| සඞ්ගති | (ඉ) එක් වීම; හමු වීම. |
| සඞ්ගම | (පු) එක් වීම; ගංගා දෙකක් එකට එකතු වෙන තැන; ස්ත්රී පුරුෂ සංගමය; හමු වීම. |
| සඞ්ගම | (පු) සමාගම, එක්රැස්වීම. |
| සඞ්ගය්හ | (පූ.ක්‍රි) උපකාර කොට; එක්කොට; සංග්‍රහ කොට. |
| සඞ්ගර | (පු) අල්ලස් දීම; පොරොන්දුව; යුද්ධය. |
| සඞ්ගර | (පු) චිත්‍රාකාරය, අල්ලස්දීම, බලය, රාසිය, විපත, යුද්ධය, ප්රතිඥාව. |
| සඞ්ගහ | (පු) අනුකම්පාව, සංක්ෂෙපය, ගැනීම යන මෙහි. |
| සඞ්ගහ | (පු) ඇතුළත් කිරීම; උපකාරය; එක්කොට හෝ සංක්ෂිප්ත් කොට සෑදූ ග්‍රන්ථය; එකතු කිරීම; රැස් කිරීම; සංග්‍රහ කිරීම; සත්කාරය; සැලකිලි කිරීම. |
| සඞ්ගහන | (න) සංග්‍රහ කිරීම. |
| සඞ්ගහන | (න) සඞ්ග්‍ර‍හකිරීම. |
| සඞ්ගහවත්ථු | (ඉ) අනුන්ගේ සිත් ගැනීමට හේතුවන දාන ප්‍රිය වචන අර්ථචර්‍ය්‍යා සමානාත්මතා යන සතර සඞ්ගහ වස්තු. |
| සඞ්ගහිත | (ති) සඞ්ග්‍ර‍හකළ. |
| සඞ්ගහිත | (3) උපකාර කල; එක්තැන් කළ; සංග්‍රහ කළයුතු. |
| සඞ්ගහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපකාර කොට; එක් තැන් කොට. |
| සඞ්ගාණික විහාර | (පු) සමූහයා හා ජීවත්වීම. |
| සඞ්ගාතිග | (3) ඇලීම් දුරු කොට. |
| සඞ්ගාම | (චු) යුද්ධෙ, යුද්ධ කිරීමෙහි, සඞ්ගාමෙති, සඞ්ගාමයති, යුද්ධකෙරෙයි. |
| සඞ්ගාම | (පු) යුද්ධය. |
| සඞ්ගාමයොධ | (පු) සඞ්ග්‍රාමයෙහි යෙදුණු යෝධයා. |
| සඞ්ගාමවිජිත | (ති) දිනනලද සඞ්ග්‍රාම ඇත්තා |
| සඞ්ගාමාවචර | (පු) සඞ්ග්‍රාමයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| සඞ්ගාමාවචර | (3) යුද්ධයෙහි හැසිර පුරුදු ඇති. |
| සඞ්ගාමෙති | (න) ා යුද්ධ කරයි. |
| සඞ්ගාමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) යුද්ධ කොට. |
| සඞ්ගාමෙන්ත | (3) යුද්ධ කරන; යුද්ධ කරමින්. |
| සඞ්ගායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගා, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි + ති) සංගායනා කරයි. |
| සඞ්ගායති | (සං+ගා+ය) එක්ව පාඩම් කිරීමෙන් හරි වැරදි බලයි; කටපාඩමෙන් කියයි; සඞ්ගායනා කරයි. |
| සඞ්ගායික | (ති) සංගායකයන් හා ඇති සම්බන්ධය. |
| සඞ්ගාහ | (පු) එක්තැන් කිරීම. |
| සඞ්ගාහක | (3) උපකාර කරන්නා; එක්තැන් කරන්නා; පොතක් ලියන්නා; රථාචාර්යයා. |
| සඞ්ගාහික | (ති) සංගායකයනට අයත්. |
| සඞ්ගීත | (ති) සංගායනා කළ, ගායනා කළ. |
| සඞ්ගීති | (ඉ) තූර්‍ය්‍යය, සංගායනාව. |
| සඞ්ගීතිකාරක | (පු) සංගායනාවනට අයත් මහ තෙරවරු. |
| සඞ්ගොපෙති | (සං+ගුප+ණෙ) මනාසේ රකියි. |
| සඞ්ඝ | (පු) භික්ෂු සංඝයා; සමූහයා. |
| සඞ්ඝ භෙද | (පු) සංඝයා භේද කිරීම, එනම් ආනන්තරිය කර්මය. |
| සඞ්ඝකම්ම | (න) පොහෝ කිරීම් ආදි විනය (සඞ්ඝ) කර්ම. |
| සඞ්ඝකම්ම | (න) භික්ෂු සංඝයාගේ විනය කර්මය. |
| සඞ්ඝගත | (ති) සඞ්ඝයාට අයත්, සංඝික කළ. |
| සඞ්ඝගත | (3) සංඝයා වෙත පැමිණි. |
| සඞ්ඝටිත | (ති) ගැසූ, තට්ටුකළ, ශබ්දකළ. |
| සඞ්ඝටිත | (3) එක් කළ; එකට බැඳි; ගැළපූ. |
| සඞ්ඝටෙති | (සං+ඝට+ණෙ) එකට යොදයි; ගළපයි. |
| සඞ්ඝටෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එකට යොදා; ගළපා. |
| සඞ්ඝට්ටන | (න) එකට වැදීම; එකට හැපීම. |
| සඞ්ඝට්ටන | (න) ගැටීම, එකට එකතුවීම. |
| සඞ්ඝට්ටන | (න) ගැටීම. |
| සඞ්ඝට්ටන්ත | (3) එකට හැපෙන; එකට හැපෙමින්. |
| සඞ්ඝට්ටමාන | (3) එකට හැපෙන. |
| සඞ්ඝට්ටමාන | (3) එකට හැපෙමින්. |
| සඞ්ඝත්ථෙර | (පු) ඉතා වැඩිමහලු ස්ථවිර භික්ෂුව. |
| සඞ්ඝත්ථෙර | (පු) සංඝයාගේ වැඩිමහලු මහතෙර. |
| සඞ්ඝභත්ත | (න) සංඝයා පිණිස දෙන දානය. |
| සඞ්ඝභෙද | (පු) සංඝයා භේද කිරීම හෝ බිඳී යාම. |
| සඞ්ඝභෙදක | (3) සංඝයා භේද කරන; සංඝයා භේද කරන්නා. |
| සඞ්ඝරණ | (න) එක්රැස්වීම, රාශීභූතවීම. |
| සඞ්ඝරාජ | (පු) සංඝයාගේ රජු. |
| සඞ්ඝරාජි | (ඉ) සංඝභේදය, සංඝයා භේදකිරීම. |
| සඞ්ඝාට | (පු) දැව වළල්ල. |
| සඞ්ඝාටි | (ඉ) සඟල සිව්ර, දෙපට සිව්ර. |
| සඞ්ඝාටික | (පු) සිවුරක් පොරවන්නා. |
| සඞ්ඝාත | (පු) සමූහය, ගැසීම, එනම් නිරය |
| සඞ්ඝාදිසෙස | (පු) එනම් විනය කර්මය. |
| සඞ්ඝානුස්සති | (ඉ) එනම් කර්‍මස්ථානය. |
| සඞ්ඝික | (පු) සඟසතු, සඞ්ඝයාට අයිති. |
| සඞ්ඝී | (පු) සමූහයා ඇත්තා, පිරිවර ඇත්තා. |
| සච | (භු) යොගෙ, යෙදීමෙහි, සචති, යෙදෙයි. |
| සච | (භු) වියත්තෙ, වියත්බසෙහි, සචති, කියයි. |
| සංචිණ්ණ | (3) පුරුදු කළ; රැස් කළ. |
| සචිත්ත | (න) තමාගේ සිත. |
| සචිත්ත | (න) ස්වකීය චිත්තය, සිය සිත. |
| සචිත්තක | (3) සිත් ඇති. |
| සචිපති | (පු) ශක්රයා. |
| සචිව | (පු) විශ්වාස ඇමතියා. |
| සංචුණ්ණිත | ත) කුඩු කරන ලද, අඹරණ ලද. |
| සංචුණ්ණිත | (3) කුඩු කළ; චූර්ණ කළ; පොඩි කළ. |
| සචෙ | (අ) අනියමාර්ථයෙහි, ඉඳින්, එහෙයින්. |
| සචෙ | (න) ඉදින්. |
| සචෙතන | (ති) සිත් සහිත, චෙතනා සහිත. |
| සචෙතන | (3) සිත් ඇති; හැඟීම් ඇති. |
| සච්ච | (න) නිර්වාණ, ආර්ය්යමාර්ගය, විරතිය, දිවිරීම, සත්‍ය වචන, අවිපරිතාර්ථ, ආර්‍ය්‍යසත්‍ය, දෘෂ්ටිසත්‍යය. |
| සච්ච | (න) වෙනස් නොවන දෙය; සත්‍යය. |
| සච්චකාර | (පු) අත්තිකාරම, ඇඩ්වාන්ස් දීම. |
| සච්චකාර | (පු) ඇපය; ඇපයට තබන දෙය; සහතිකය. |
| සච්චකිරියා | (ඉ) සත්‍යක්‍රියාව. |
| සච්චදදස | (පු) සර්වඥ. |
| සච්චනාම | (පු) සර්වඥ. |
| සච්චපටිවෙධ | (පු) සත්යාවබෝධය. |
| සච්චවාචා | (ඉ) සත්‍ය වචනය. |
| සච්චවාදී | (පු) සැබෑව කියන්නා. |
| සච්චසන්ධ | (3) ඇදහිය හැකි වචන කියන; බොරු නොකියන; සත්‍යය ගළපන. |
| සච්චානුබොධ | (පු) සත්යාවබෝධය. |
| සච්චාපන | (න) අත්තිකාරම. |
| සච්චාපෙති | (න) ා දිවුරයි. |
| සච්චාභිසමය | (පු) සත්යාවබෝධය. |
| සච්ඡන්ද | (ති) ස්වෙච්ඡාව පවත්වන්නා. |
| සච්ඡි | (පු) ප්‍ර‍ත්‍යක්ෂයෙහි, ඉන්ද්‍රිය ගෝචරයෙහි |
| සච්ඡිකත | (ති) ප්‍ර‍ත්‍යක්ෂකළ. |
| සච්ඡිකත | (3) තමාම අවබෝධ කළ; ප්රත්යක්ෂ කළ. |
| සච්ඡිකත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; ප්රත්යක්ෂ කොට. |
| සච්ඡිකරණ | (න) ප්රත්යක්ෂ කිරීම. |
| සච්ඡිකරණ | (න) ප්රත්යක්ෂ කිරීම. |
| සච්ඡිකරණීය | (ති) ප්රත්යක්ෂ කටයුතු. |
| සච්ඡිකරණීය | (3) ප්රත්යක්ෂ කළයුතු. |
| සච්ඡිකරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්රත්යක්ෂ කොට. |
| සච්ඡිකරිය | (පූ.ක්‍රි) ප්රත්යක්ෂ කොට. |
| සච්ඡිකරොති | (සච්ඡි+කර+ඔ) තෙමේම අවබෝධ කරයි; ප්රත්යක්ෂ කරයි. |
| සච්ඡිකරොන්ත | (3) ප්රත්යක්ෂ කරන; ප්රත්යක්ෂ කරමින්. |
| සච්ඡිකාතබ්බ | (3) ප්රත්යක්ෂ කළයුතු. |
| සච්ඡිකාතුං | (නි) ප්රත්යක්ෂ කරන්ට. |
| සච්ඡිකාතූන | (පූ.ක්‍රි) ප්රත්යක්ෂ කොට. |
| සච්ඡිකිරිය | (ති) ප්රත්යක්ෂ කිරීම. |
| සච්ඡිකිරියා | (ඉ) අවබෝධ කිරීම; ප්රත්යක්ෂ කිරීම. |
| සංජග්ඝන | (න) මහ සිනාව. |
| සජති | (සජ+අ) වැළඳගනී. |
| සජන | (න) වැළඳගැන්ම. |
| සජන | (පු) තමාග් පිරිස; තමාගේ ජනයා; නෑයා. |
| සජාතික | (3) තමාගේ වර්ගයට අයත්; ස්ව ජාතික. |
| සජීව | (3) ජීව සහිත වූ; පණ ඇති. |
| සජොතිභූත | (3) දැල්වෙන. |
| සජ්ජ | (චු) සජ්ජනෙ, සැදීමෙහි, සජ්ජෙති, සජ්ජයති, සාදයි. |
| සජ්ජ | (ති) සන්නාහසන්නද්ධයා, සැරසුනු. |
| සජ්ජ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සජ්ජති, යෙයි. |
| සජ්ජ | (භු) විසජ්ජනෙ, හැරීම් ආදියෙහි, සජ්ජති, හරියි. |
| සජ්ජ | (භු) සජ්ජනෙ, ඇඳීමෙහි, සැපයීමෙහි, සජ්ජති, අඳියි, සපයයි. |
| සජ්ජති | (සජ+ය) ඇලේ; බැ‍ඳේ. |
| සජ්ජන | (න) අන්දා පිළියෙළ කිරීම; ඇලීම; සැරසීම. |
| සජ්ජන | (න) සෑදීම. |
| සජ්ජන | (පු) සත්පුරුෂයා, ආඪ්‍ය කුල ඇත්තා. |
| සජ්ජන | (පු) සත්පුරුෂයා. |
| සජ්ජමාන | (3) ඇලෙන; ඇලෙමින්; හපෙන. |
| සජ්ජා | (ඉ) ආසනය, කවිච්චිය, සැටිය. |
| සජ්ජිත | (ති) සැරසු, පිළියෙල කළ |
| සජ්ජිත | (3) පිළියෙළ කළ; සැරසූ; සෑදූ. |
| සජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) පිළියෙළ කොට; සදා; සරසා. |
| සජ්ජු | (නි) එකෙණෙහි. |
| සජ්ජු | (පු) එකෙණෙහි, සමාන කාලය. |
| සජ්ජු | (පු) සල්ගස. |
| සජ්ජුකං | (ක්‍රි.වි) වහා. |
| සජ්ජුනිය්‍යාස | (පු) සල්ලාටු. |
| සජ්ජුලස | (පු) දුම්මල (හල් දුම්මල?). |
| සජ්ජූලස | (පු) දුම්මල. |
| සජ්ජෙති | (සජ+ණෙ) පිළියෙළ කරයි; සදයි; සරසයි. |
| සජ්ජෙතුං | (නි) පිළියෙළ කරන්ට; සරසන්ට. |
| සජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළියෙළ කොට; සදා; සරසා. |
| සජ්ජෙන්ත | (3) පිළියෙළ කරන; සරසන. |
| සජ්ඣ | (න) රිදී. |
| සජ්ඣා | (ඉ) සවස. |
| සජ්ඣාඝන | (පු) සවස (රතු) වළාකුළ. |
| සජ්ඣාතප | (පු) සවස අව්ව. |
| සජ්ඣාය | (පු) ඉගෙනීම; පාඩම් කීම; හැදෑරීම. |
| සජ්ඣායක | (පු) හදාරන්නා, ඉගෙනගන්නා. |
| සජ්ඣායති | (සං+ඣා+ය) ඉගෙන ගනී; පාඩම් කරයි; පාඩම් කළ දේ කියයි. |
| සජ්ඣායන | (න) ඉගෙනීම; පාඩම් කීම; හැදෑරීම. |
| සජ්ඣායන | (න) හැදෑරීම, ඉගනීම. |
| සජ්ඣායන්ත | (3) පාඩම් කියන; පාඩම් කියමින්; හදාරන. |
| සජ්ඣායිත | (ති) හදාළ, ඉගෙනගත්. |
| සජ්ඣායිත | (න) උගත් දෙය. |
| සජ්ඣායිත | (3) උගත්; හැදෑරූ. |
| සජ්ඣායිතබ්බ | (3) හැදෑරිය යුතු. |
| සජ්ඣායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන; පාඩම් කියා; හදාරා. |
| සජ්ඣු | (න) රිදී. |
| සජ්ඣු | (න) රිදී. |
| සඤඣා | (ඉ) සවස, සවස් කාලය. |
| සඤ්චය | (පු) රාශිය; රැස් කිරීම. |
| සඤ්චය | (පු) රැස් කිරීම. |
| සඤ්චයන්ත | (3) රැස් කරන; රැස් කරමින්. |
| සඤ්චරණ | (න) හැසිරීම, ඇවිදීම. |
| සඤ්චරණ | (න) හැසිරීම. |
| සඤ්චරති | (සං+චර+අ) එහා මෙහා යයි; හැසිරේ. |
| සඤ්චරන්ත | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| සඤ්චරිත | (3) හැසුරුණු. |
| සඤ්චරිතබ්බ | (3) හැසිරිය යුතු. |
| සඤ්චරිතුං | (නි) හැසිරෙන්ට. |
| සඤ්චරිත්ත | (න) ඉදිරියට හා පිටුපසට යෑම, මෛථුනය. |
| සඤ්චරිත්ත | (න) දෙදෙනෙකු අතරේ පණිවුඩ ගෙනයාම. |
| සඤ්චරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැසිර. |
| සඤ්චලති | (සං+චල+අ) කම්පා වේ; සෙල වේ. |
| සඤ්චලන | (න) කම්පා වීම; හෙල්ලීම. |
| සඤ්චලන්ත | (3) සෙලවෙන; සෙලවෙමින්. |
| සඤ්චලිත | (3) සෙලවුණු. |
| සඤ්චලිත්වා | පූ.ක්‍රි සෙල වී. |
| සඤ්චාඝන | (න) සවස් වේලෙහි, වළාකුල්. |
| සඤ්චාර | (න) හැසිරීම, යෑම, පසුකර යෑම. |
| සඤ්චාර | (පු) ඇවිදීම; හැසිරීම. |
| සඤ්චාරණ | (න) හැසිරවීම. |
| සඤ්චාරෙති | (සං+චර+ණෙ) ගමන් කරවයි; හසුරුවයි. |
| සඤ්චාලිත | (ති) චංචල වුනු, සෙල්ලුනු. |
| සඤ්චිච්ච | (ති) දැනගණ, කැමැත්තෙන්ම. |
| සඤ්චිච්ච | (පූ.ක්‍රි) දැනගෙන; දැනීම ඇතිව. |
| සඤ්චිත | (ති) රැස්කළ, රාශීභූත කළ. |
| සඤ්චිත | (3) රැස් කළ. |
| සඤ්චිනන | (න) රැස් කිරීම. |
| සඤ්චිනාති | (ක්‍රි) (d) (කි) චී චයෙ, රැස්කිරීමෙහි + ති) රැස්කරයි. |
| සඤ්චිනාති | (සං+චි+නා) රැස් කරයි. |
| සඤ්චිනිතුං | (නි) රැස් කරන්ට. |
| සඤ්චිනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැස් කොට. |
| සඤ්චුණ්ණ | (3) කුඩු කළ; චූර්ණ කළ; පොඩි කළ. |
| සඤ්චුණ්ණෙති | (සං+චුණ්ණ+ණෙ) කුඩු කරයි; පොඩි කර දමයි. |
| සඤ්චුණ්ණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කුඩු කොට; චූර්ණ කොට. |
| සඤ්චෙතනා | (ඉ) සිතිවිල්ල. |
| සඤ්චෙතනා | (ඉ) සිතුවිල්ල, චෙතනාව. |
| සඤ්චෙතනික | (ති) අභිප්‍රාය සහිත, අදහස් සහිත. |
| සඤ්චෙතනික | (3) දැනීම ඇතිව කළ; දැනීම සහිත. |
| සඤ්චෙතෙති | (සං+චිති+ණෙ) සිතයි; සිතා බලයි. |
| සඤ්චොදිත | (ති) චෝදනා කරන ලද. |
| සඤ්චොදිත | (3) උත්සාහවත් කරනු ලැබූ; දොස් නගනු ලැබූ. |
| සඤ්චොපන | (න) තිබුණු තැනින් සෙලවීම හෝ ඉවත් කිරීම. |
| සඤ්ඡන්න | (3) ගැවසී ගත්; වැසී ගිය. |
| සඤ්ඡාදිත | (3) මනාසේ වැසූ; සෙවිලි කළ. |
| සඤ්ඡාදෙති | (සං+ඡද+ණෙ) වසයි; සෙවිල් කරයි. |
| සඤ්ඡාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වසා. |
| සඤ්ඡින්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඡිදි, ඡෙදනෙ, සිඳීමෙහි + ති) සිඳියි, බිඳියි. |
| සඤ්ඡින්දති | (සං+ඡිද+ංඅ) කපයි; විනාශ කරයි; සිඳියි. |
| සඤ්ඡින්න | (ති) සිඳින ලද, කඩන ලද. |
| සඤ්ඡින්න | (3) කපා දැමූ; නැවැත් වූ; වැළැක් වූ. |
| සඤ්ජ | (භු) පරිසඞ්ගෙ වැළඳගැන්මෙහි, සඤ්ජති, වැළඳගනී. |
| සඤ්ජ | (භු) සඞ්ගෙ, ඇලීමෙහි, සඤ්ජති; ඇලෙයි, සත්තො. |
| සඤ්ජග්ගති | (ක්‍රි) (d) (භු) ජග්ග, රක්ඛණෙසු, රැකීමෙහි + ති) රකියි. |
| සඤ්ජග්ඝති | (සං+ජග්ඝ+අ) කවටකම් කෙරේ; සිනාසේ. |
| සඤ්ජග්ඝන | (න) සිනාසීම. |
| සඤ්ජතන | (න) ඉපදීම. |
| සඤ්ජනන | (න) ඉපද වීම. |
| සඤ්ජනනී | (ඉ) උපදවන්නී. |
| සඤ්ජනෙති | (සං+ජන+ණෙ) උපදවයි; හටගන්වයි. |
| සඤ්ජනෙතු | (පු) උපදවන්නා. |
| සඤ්ජනෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදාව. |
| සඤ්ජම්භ | (ඉ) තීරු කිරීම, කෙවිටි කිරීම. |
| සඤ්ජාත | (ති) උපන්, හටගත්. |
| සඤ්ජාත | (3) උපන්; හටගත්. |
| සඤ්ජාති | (ඉ) උත්පත්තිය, නිපදවීම, පිටත ඒම. |
| සඤ්ජාති | (3) ඉපදීම; හටගැන්ම. |
| සඤ්ජාතිදෙස | (පු) උත්පත්ති දේශය. |
| සඤ්ජානන | (න) ප්රඥාව, හැඳිනීම. |
| සඤ්ජානන | (න) හැඳිනගැන්ම. |
| සඤ්ජානන්ත | (3) හැඳින ගන්නා; හැඳින ගනිමින්. |
| සඤ්ජානාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා, අවබොධෙ, අවබොධයෙහි + ති) හඳුනාගනියි, දැනගනියි. |
| සඤ්ජානාති | (සං+ඤා+නා) මනාසේ දැන ගනී; හැඳිනගනී. |
| සඤ්ජානිත | (3) හැඳින ගත්. |
| සඤ්ජානිතුං | (නි) හැඳින ගන්ට. |
| සඤ්ජානිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැඳිනගෙන. |
| සඤ්ජායති | (ක්‍රි) (d (දි) විනි, පාතුභාවෙ, පහළ වීමෙහි + ති) උපදී හටගනී, උපදී. |
| සඤ්ජායති | (සං+ජන+ය) උපදී; හටගනී. |
| සඤ්ජායමාන | (3) උපදින; උපදිමින්. |
| සඤ්ජායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉපද. |
| සඤ්ජීව | (පු) එනම් නිරය. |
| සඤ්ජීවන | (න) ජීවත්වීම. |
| සඤ්ජීවන | (3) නැවත ජීවිතය ලබාදෙන; මළවුන්ට පණ දෙන. |
| සඤ්ඤත්ත | (ති) කැමැති කළ, සලස්වන ලද. |
| සඤ්ඤත්ත | (3) අවබෝධකර වූ; දැනුම් දුන්. |
| සඤ්ඤත්ති | (ඉ) අවබෝධ කරවීම; දැනුම් දීම. |
| සඤ්ඤත්ති | (න) දැන්වීම, ඒත්තු ගැනීම, සංසිඳීම. |
| සඤ්ඤම | (පු) ඉන්ද්‍රියන් තැන්පත් කිරීම; හික්මීම. |
| සඤ්ඤා | (ඉ) අදහසක් ඇඟවීමට කරන හස්තවිකාරාදිය; අවබෝධය; ලකුණ; සංඥාව; හැඳිනීම; හැඳිනීම. |
| සඤ්ඤා | (ඉ) හැඳිනීම, නාමය, චෙතනාව. |
| සඤ්ඤාක්ඛන්ධ | (පු) ඇඳිනීමේ සමූහය. |
| සඤ්ඤාගත | (ති) දැනගත්, පෙණුන. |
| සඤ්ඤාණ | (න) දැනීම, නුවණ, ඥානය. |
| සඤ්ඤාණ | (න) ලකුණ; සලකුණ. |
| සඤ්ඤාත | (3) දැනගත්. |
| සඤ්ඤාපක | (3) අවබෝධ කරවන්නා; හඟවන්නා. |
| සඤ්ඤාපන | (න) අවබෝධ කරවීම; හැඟවීම. |
| සඤ්ඤාපන | (න) දැන්වීම, නිවේදනය. |
| සඤ්ඤාපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඤා අවබොධෙ, දැනීමෙහි + ණෙ + ති) දන්වයි, උගන්වයි. |
| සඤ්ඤාපෙති | (සං+ඤා+ණා පෙ) අවබෝධ කරවයි; දැනුම් දෙයි; හඟවයි. |
| සඤ්ඤාභව | (න) සංඥා භවය, සංඥා ලෝකයෙහි පැවැත්ම. |
| සඤ්ඤාභව | (පු) එනම් භවය. |
| සඤ්ඤාමය | (ති) සංඥාවෙන් නිපන්. |
| සඤ්ඤාවිමොක්ඛ | (න) සංඥාවෙන් වෙන්වීම. |
| සඤ්ඤාවිරත්ත | (ති) සංඥාවෙන් වෙන්වුනු. |
| සඤ්ඤාවෙදයිතනිරොධ | (පු) සංඥාවෙන් හා වේදනාවෙන් වෙන්වීම, |
| සඤ්ඤි | (ති) දැනගත්, අවබෝධ කරගත්. |
| සඤ්ඤි | (න) දන්නාලද, දැනගත්. |
| සඤ්ඤිත | (3) දන්නාලද; නම් ඇති; ලකුණු කළ; හඳුන්වා දුන්. |
| සඤ්ඤිවාද | (පු) මරණෙන් පසු සිත පවතීයයි කියන කොටසක්, එනම් වාදය. |
| සඤ්ඤී | (3) සංඥා ඇත්තා; හැඟීම් ඇත්තා. |
| සඤ්ඤීභාව | (පු) එනම් භවය. |
| සඤ්ඤොග | (පු) එක් වීම; එක්තැන් කිරීම; සන්ධිය; සම්බන්ධය. |
| සඤ්ඤොජන | (න) ඈඳීම, සක්කායදිට්ඨි ආදි දශවිධ නීවරණයන්ට භාවිතා කරන නාමයක්. |
| සඤ්ඤොජන | (න) එක්කොට බැඳීම; එකට යෙදීම; බැම්ම. |
| සට | (භු) පීඩා, ගමනනිසෙධන විකිරණ අවයවෙසු, පීඩාවෙහි, ගමන් වැලැක්මෙහි, විසිරීමෙහි අවයයයෙහි, සටති, පීඩාවෙයි. |
| සට | (භු) භණනෙ, බැණීමෙහි, සටති, බණියි. |
| සට | (3) පැතුරුණු. |
| සට්ට | (චු) හිංසාදානසත්තිසු, පීඩාවෙහි ශක්තියෙහි දානයෙහි, සට්ටෙති, සට්ටයති, පෙළයි, ශක්තිමත් කරයි, දෙයි. |
| සට්ඨ | (3) හැරදැමූ. |
| සට්ඨි | (ඉ) සැට, හැට, 60. |
| සට්ඨි | (ඉ) හැට. |
| සට්ඨිහායන | (පු) ඇතා, ඇතා සැට වර්ෂයක් ආයු ඇත්තෙකි. |
| සට්ඨිහායන | (3) අවුරුදු හැටක් වයසැති. |
| සට්ඨුං | (නි) හැර දමන්ට. |
| සඨ | (චු) අසම්බාභාසනෙ, මනාකොට නොබිණීමෙහි, සඨෙති සඨයති, මනාව නොබිණියි. |
| සඨ | (චු) කෙරාටිකෙ, කෛරාටික වීමෙහි, සඨෙති සඨයති, සඨෙති, සඨයති, කෛරාටිකවෙයි. |
| සඨ | (චු) ගුණකථනෙ, ගුණකීමෙහි, සඨෙති, සඨයති, ගුණ කියයි. |
| සඨ | (චු) පටිසංඛරණෙ, සකස් කිරීමෙහි, ගමනෙ, යාමෙහි, සඨති, සඨයති, සකස් කරයි, යෙයි. |
| සඨ | (පු) කපටියා, කෛරාටිකයා. |
| සඨ | (පු) සඨබව, කපටිබව. |
| සඨ | (භු) කෙරාටිකෙ, කෛරාටික වීමෙහි, සඨති, කපටි වෙයි. |
| සඨ | (භු) බලක්කාරෙ, බලාත්කාරයෙහි, සඨති, බලාත්කාරකම් කරයි. |
| සඨ | (3) කපටි වූ; (පු) කපටියා; වංචාකාරයා. |
| සඨතා | (ඉ) කපටි බව. |
| සඨිල | (ති) බුරුල්, ලිහුණු. |
| සංඩඩ්ඪමාන | (3) වැඩෙන. |
| සඩි | (භු) පඳුරුලීමෙහි, ගොඩකිරීමෙහි, සෙලවීමෙහි. |
| සඩි | (භු) රුජායං, රුදාවෙහි, සණ්ඩති, රිදේ. |
| සණ | (චු) දානෙ, දීමෙහි, සණෙති, සණයති, දෙයි. |
| සණ | (පු) හණ. |
| සණ | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, අව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි, සණති, ශබ්ද කෙරෙයි. |
| සණ | (භු) දානෙ, දීමෙහි, සණති, දෙයි. |
| සණති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා, දානෙ, දිමෙහි + ති) දෙයි, දානය කරයි. |
| සණති | (සණ+අ) නාද කෙරේ; ශබ්ද කෙරේ. |
| සණධොපික | (ති) හණ සේදීම. |
| සණික | (දි) වහා, ඉක්මන. |
| සණ්ඨ | (පු) බට වර්ගයක්. |
| සණ්ඨපන | (න) තැබීම, පිහිටුවීම. |
| සණ්ඨපන | (න) පිහිටුවීම; මනාසේ තැබීම. |
| සණ්ඨපෙති | (සං+ඨා+ණා පෙ) පිහිටුවයි; මනාසේ තබයි. |
| සණ්ඨපෙතුං | (නි) පිහිටුවන්ට. |
| සණ්ඨපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිහිටුවා. |
| සණ්ඨපෙන්ත | (3) පිහිටුවන; පිහිටුවමින්; මනාසේ තබමින්. |
| සණ්ඨහන | (න) නැවත පිහිටීම; නැවත හටගැන්ම. |
| සණ්ඨහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිහිටා. |
| සණ්ඨාති | (සං+ඨා+අ) නිශ්චල වේ; පවතී; පිහිටයි. |
| සණ්ඨාතුං | (නි) පිහිටන්ට. |
| සණ්ඨාන | (න) ආකාරය; පෙනීම; සටහන. |
| සණ්ඨාන | (න) චිහණය, ආකෘතිය, සලකුණ. |
| සණ්ඨිත | (3) නැවතුණු; නිශ්චල වූ; පිහිටි. |
| සණ්ඨිති | (ඉ) පැවැත්ම; පිහිටීම. |
| සණ්ඨිති | (ඉ) ස්ථිතිය, පිහිටීම. |
| සණ්ඩ | (පු) ගස් සමූහය; රොද; සමූහය. |
| සණ්ඩ | (පු) සමූහය, රංචුව, රැල. |
| සණ්ඩාස | (පු) අඩුව. |
| සණ්ඩාස | (පු) අඬුව. |
| සණ්ණ | (ති) මොලොක්, මෘදු. |
| සණ්හ | (3) තේරුම් ගැනීමට අපහසු; මට්ටම්; මෘදු; සියුම්. |
| සණ්හකරණී | (ඉ) ඇඹරුම් ගල; මට්ටම් කිරීමට ගන්නා උපකරණය (හුණු හැන්ද වැනි). |
| සණ්හිකා | (ඉ) හෙණ්ඩුව, අංශුව. |
| සණ්හෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හන, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති) පීරයි. |
| සණ්හෙති | (සණ්හ+ණෙ) අඹරයි; මට්ටම් කරයි; සියුම් කරයි. |
| සත | (න) සියය, බොහෝ. |
| සත | (න) සියය. |
| සත | (3) සිහි ඇති. |
| සතක | (න) සියයේ සමූහය. |
| සතක | සියයක් ඇති. |
| සතකකු | විදුලිය, සතක්කකු. |
| සතකොටි | (පු) සියක් කෝටිය. |
| සතක්කකු | (3) සියගණන් මුදුන් ඇති; සියගණන් මොල්ලි ඇති. |
| සතක්ඛත්තුං | (අ) සියක්වර. |
| සතක්ඛත්තුං | (ක්‍රි.වි) සියක් වරක්. |
| සතඞ්ග | (පු) යුද්ධරථය. |
| සතත | (න) නිරන්තරය. |
| සතතං | (ක්‍රි.වි) නිරන්තරයෙන්. |
| සතත | (3) නිතර පවත්නා. |
| සතථගමනීය | (3) තවලම් පිරිසක් සමග යා යුතු (මග). |
| සතධා | (අ) සත්ප්‍ර‍කාරයකින්, සත් පරිද්දකින් |
| සතධා | (නි) සියක් ආකාරයකින්. |
| සතපත්ත | (න) නෙලුම්මල; පියුම. |
| සතපත්ත | (න) පෙතිසියය, පියුම. |
| සතපත්ත | (පු) කෑරලා. |
| සතපත්ත | (පු) විල් ළිහිණියා. |
| සතපදී | (ඉ) පාසියයක් ඇත්තා, කන්වෑයා, පත්තෑයා. |
| සතපදී | (3) කන්වෑයා; පත්තෑයා; සියක් පා ඇත්තා. |
| සතපබ්බ | (පු) පුරුක් සියයක් ඇති, හුණගස. |
| සතපබ්බිකා | (ඉ) වදකසා, හීතණ. |
| සතපල | (3) පලම් සියයක් බරැති. |
| සතපාක | (3) සියක් වරක් පැසවූ (තෙල් ආදිය). |
| සතපුඤ්ඤ | (න) ඉතා බොහෝවූ පුන්‍ය බලය. |
| සතපුඤ්ඤලක්ඛණ | (න) බුදුරජ. |
| සතපුඤ්ඤලක්ඛණ | (3) සිය ගණන් පින් ලකුණු ඇති. |
| සතපොරිස | (න) පුරුෂ ප්රමාණ සතක්, සත් බඹයක්. |
| සතපොරිස | (3) මිනිස් ප්රමාණ සියයක් ගැඹුරැති. |
| සතප්පාස | (පු) කණේරුගස. |
| සතභිසජ | (පු) සියාවස නැකත. |
| සතමූලී | (ඉ) සාතාවාරිය. |
| සතමූලී | (ඉ) හාතාවාරිය. |
| සතරංසි | (පු) සියක්රැස් ඇත්තා, ඉරු. |
| සතරංසී | (පු) සූර්යයා. |
| සතලක්ඛගුණ | (න) සියක් ලක්ෂගුණය, සියක් ලක්ෂයෙන් වැඩි කිරීම. |
| සතවඞ්ක | (පු) මත්ස්‍ය විශේෂයක්. |
| සතවිරියා | (ඉ) සුදු හී තණ. |
| සතසහස්ස | (න) ලක්ෂය. |
| සතසහස්ස | (න) සියක් දහස. |
| සතාවරී | (ඉ) සතාවාරිය. |
| සති | (ඉ) ස්මෘතිය, සිහිය. |
| සති | (ඉ) ස්මෘතිය; සිත විපතට වැටෙන්න නොදී රක්නා චෛතසිකය; සිහිය. |
| සතික | (පු) සියයක් ඇති. |
| සතික | සියක් දෙනෙකුන් ඇති. |
| සතිතා | (ඉ) සිහි ඇති බව. |
| සතින්ද්‍රිය | (න) ප්‍රධානත්වය පවත්වන ස්මෘතිය. |
| සතින්ද්‍රිය | (න) ස්මෘතෙන්ද්‍රියය. |
| සතිපට්ඨාන | (න) සිහිය එක් තැනක පිහිටවීම. |
| සතිපට්ඨාන | (න) සිහිය පිහිටවීම. |
| සතිම | (අ) සියවැනි, 100 වැනි. |
| සතිමන්තු | (3) බොහෝ දේ සිහිකළ හැකි; සිහි ඇති. |
| සතිලක | (පු) කලු හීතණ. |
| සතිවිනය | (න) එනම් විනය කර්මය. |
| සතිවොස්සග්ග | (පු) සිහිමුළාව. |
| සතිවොස්සග්ග | සිහි මුර්ඡාව. |
| සතිසම්පජඤ්ඤ | (න) සිහිය හා නුවණ. |
| සතිසම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) නිවන් ලැබීමට උපකාර වන පිරිසිදු සිහිය. |
| සතිසම්මොස | (පු) සිහිමුළාව; සිහිය නැති වීම. |
| සතිසම්මොහ | (පු) සිහිමුළාව; සිහිය නැති වීම. |
| සතිසංවර | (න) සතිසංවරය, සිහිය ඇතිකිරීම. |
| සතී | (ඉ) පතිව්‍රතා ස්ත්රිය; සිය සැමියා නො ඉක්මවන්නී. |
| සතී | (ඉ) පතීවෘතා ඇත්තී. |
| සතුල්ලපකායික | (පු) එනම් සත්වලෝකය. |
| සතෙකිච්ඡ | (පු) පිළියම් සහිත, පිළියම් කළහැකි. |
| සතෙකිච්ඡ | (3) අසාධ්‍ය නොවූ; පිළියම් කිරීමට හැකි. |
| සතෙරතා | (ඉ) විදුලිය. |
| සතෙරතා | (ඉ) විදුලිය. |
| සත්කරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සත්කාර කොට. |
| සත්ත | (චු) ගමනෙ, යාමෙහි, සත්තෙති, සත්තයති, යෙයි. |
| සත්ත | (ති) ඇලුණු. |
| සත්ත | (න) ද්රව්යය, අත්බව, ජීවිතය, ශක්තිය, විද්‍යමානත්වය. |
| සත්ත | (පු) සත්වයා, සතා - 7 |
| සත්ත | (3) ඇලුණු; හත; (පු) ප්‍රාණියා; සත්වයා; සතා. |
| සත්තක | (න) හතේ සමූහය. |
| සත්තකි | (ඉ) මෙවුල්දම. |
| සත්තක්ඛත්තුං | (අ) සත්වරක්, හත්වාරයක්. |
| සත්තක්ඛත්තුං | (ක්‍රි.වි) හත් වරක්. |
| සත්තගුණ | (3) හත් පටක් වූ. |
| සත්තතන්ති | (ඉ) තත් හතක් ඇති (වීණා). |
| සත්තතාලමත්ත | (3) වියත් සතක් හෝ තල්ගස් සතක් උසැති. |
| සත්තති | (ඉ) සැත්තෑවයි, 70. |
| සත්තති | (ඉ) හැත්තෑව. |
| සත්තතිංසා | (ඉ) තිස්හත. |
| සත්තදස | (3) දහ හත. |
| සත්තධඤ්ඤ | (න) සප්තවිධ ධාන්‍යය, වී, මුං ආදී සත් වැදෑරුම් ධාන්‍යය. |
| සත්තධා | (අ) සත් පරිද්දකින්, සප්ත ප්රකාරයකින්. |
| සත්තපණ්ණි | රුක් අත්තන ගස. |
| සත්තපණ්ණී | (පු) රුක් අත්තන ගස. |
| සත්තභූමක | (3) සත්මහල් ඇති. |
| සත්තම | (ති) සත්වෙනි, සත්වන, ප්‍ර‍ශස්තයා. |
| සත්තම | (3) ඉතා යහපත්; සත්වෙනි. |
| සත්තමහාසර | (පු) සප්තවිධ මහවිල්. |
| සත්තමී | (ඉ) ආධාර විභක්තිය; සත්වෙනි දිනය. |
| සත්තරතන | (න) සක්විති රජුගේ රත්න හත; සත් රුවන්. |
| සත්තරතන | (න) සප්තවිධ රත්නය. |
| සත්තරතන | (න) හස්ති රත්නය, අශ්ව, ඉත්ථි, ගහපති, මණි, චක්කරත්නය යන පස. |
| සත්තරත්ත | (න) සත් රැයක්; සතියක්. |
| සත්තරස | (අ) දහහත, 17. |
| සත්තරස | (3) දහ හත. |
| සත්තරි | (ඉ) සැත්තෑව. |
| සත්තලා | (ඉ) සත්පෙති දෑ සමන්. |
| සත්තලා | (ඉ) සත්පෙති දෑසමන්. |
| සත්තලොක | (පු) සත්වාවාසය. |
| සත්තව | (පු) සතුරා, හතුරා. |
| සත්තවස්සික | (3) සත්හැවිරිදි. |
| සත්තවිඤ්ඤාණට්ඨිති | (ඉ) සප්ත විඥානස්ථිති. |
| සත්තවීසති | (ඉ) විසි හත. |
| සත්තසට්ඨි | (ඉ) හැට හත. |
| සත්තසත්තති | (ඉ) හැත්තෑ හත. |
| සත්තසිත | (ති) භයකළ, බියගැන්වූ. |
| සත්තාගාරික | (3) ගෙවල් සතකට පමණක් යන. |
| සත්තාච්චි | (පු) වහ්නිය, ගින්න. |
| සත්තානුසය | (පු) කාමානුසය ආදි අනුසය සත |
| සත්තාසීති | (ඉ) අසූ හත. |
| සත්තාහ | (න) සතිය, සද්දිනය. |
| සත්තාහ | (න) සත් දවස; සතිය. |
| සත්ති | (ඉ) ආයුධය, පක්ෂියා, ශක්තිය, අශ්වයා. |
| සත්ති | (ඉ) බයිනෙත්තුව; ශක්තිය; ශස්ත්රය. |
| සත්තිධර | (පු) කඳ කුමරු, අඩයටි දරන්නා. |
| සත්තිසූල | (න) ශස්ත්‍රයේ උල; ශස්ත්‍රයේ තලය. |
| සත්තු | (පු) අක්සුණු, අග්ගලා, බැදි හාල්කුඩු, අමිත්රයා. |
| සත්තු | (පු) අත්සුණු; බැදපු පිටි; සතුරා. |
| සත්තුක | (පු) සතුරා, හතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| සත්තුත්තම | (පු) සත්වොත්තම, සර්වඥ. |
| සත්තුභස්තා | (ඉ) අත්සුණු දමන සම් පසුම්බිය. |
| සත්තුවලා | (ඉ) සෑම් ගස්. |
| සත්තුස්සද | (පු) සප්තස්ථානයකින් උස්, කරුණු සතකින් උසස්. |
| සත්ථ | (න) ආයුධය; තවලම; වෙළඳාම සඳහා බඩු ගෙනයන පිරිස; ශස්ත්රය; ශාස්ත්රය. |
| සත්ථ | (පු) ලෝහය, සමූහය. |
| සත්ථක | (න) කුඩා පිහිය. |
| සත්ථක | (පු) වෙළෙන්දා, ගැල්වලින් ගොස් වෙළඳාම් කරන්නා. |
| සත්ථකනිසාදන | (න) පිහියා මුවාත තබන ගල. |
| සත්ථකම්ම | (න) වෛද්‍යකු විසින් ආයුධ යොදා කරන පිළියම; සල්‍යකර්මය. |
| සත්ථකවාත | (පු) ශස්ත්‍රයක් මෙන් නපුරු වාත රෝගය. |
| සත්ථවාහ | (පු) ගැල්වලින් බඩු ගෙන ගොස් වෙළඳාම් කරන්නා. |
| සත්ථවාහ | (පු) තවලම් පිරිසේ ප්රධානයා; සාත්තු නායකයා. |
| සත්ථවාහ | (පු) සාර්‍ථවාහකයා, වෙළඳ නායකයා |
| සත්ථවාහක | (පු) බුදුරජ. |
| සත්ථාදි | (පු) සත්වරජස් යනාදිය. |
| සත්ථාර | (පු) ශාස්තෘන් වහන්සේ, බුදුරජ. |
| සත්ථි | (ඉ) කලවය. |
| සත්ථි | (ඉ) ශක්තිය, අඩයටිය. |
| සත්ථි | (න) ආයුධය, ශස්ත්රය. |
| සත්ථි | (පු) - (න) කළවය. |
| සත්ථික | (පු) වෙළඳමේ යන සමූහයට අයත් මිනිසා. |
| සත්ථු | (පු) ආචාර්යයා; බුදුරද; ශාස්තෘ. |
| සත්ථු | (පු) ශාස්තෘ, බුදුරජ. |
| සත්ථු අන්වය | (පු) ශාස්තෘ පරම්පරාව. |
| සත්ථුක | (පු) ගුරුවරයෙකු ඇත්තා. |
| සත්ථුවණ්ණ | (න) රත්රන්. |
| සත්ථුවණ්ණ | (පු) සර්වඥ ශරීරවර්‍ණය, රත්රන්, ස්වර්‍ණවර්‍ණ. |
| සථ | (චු) දුබ්බලෙ, දුර්‍වලබැව්හි සථෙති සථයති දුර්වල කරයි. |
| සථ | (චු) බන්ධෙ, බැඳීමෙහි, සථෙති, සථයති, බඳියි. |
| සථ | (භු) සාථිල්ල්‍යෙ සිථිල භාවයෙහි, සථති, ළිහිල්වේ. |
| සද | (චු) අස්සාදෙ ආශ්වාදයෙහි, සාදෙති සාදයති, ආශ්වාදය කෙරෙයි, අස්සාදයති. |
| සද | (භු) රසස්සාදෙ, රසවිදීමෙහි, සදති, රසවිඳියි. |
| සද | (භු) විකිරණෙ, ගතිනිසෙධෙ, විසිරීමෙහි ගමන් වැලක්මෙහි, සිදති, විසිරෙයි, ගමන් වලකියි පසීදති. |
| සදත්ථ | (පු) තමාගේ යහපත; යහපත් වැඩය. |
| සදත්ථ | (පු) ස්වකීය අර්ථය, ආත්මාර්ථ, තමාගේ ප්‍රයොජනය. |
| සදන | (න) ගෙය, වාසස්ථානය. |
| සදන | (න) ගෙය. |
| සදර | (3) දාහසහිත; සිත් තැවුල් ඇති. |
| සදස | (3) එල්ලෙන කොන් ඇති; දාවලු ඇති. |
| සදස්ස | (පු) යහපත් අශ්වයා. |
| සංදස්සන | (න) මනාකොට, කරුණු දැක්වීම. |
| සදා | (අ) සත්තයෙහි, සැමකල්හි. |
| සදා | (නි) හැමකල්හි. |
| සදාගති | (ඉ) සුළඟ, වාතය. |
| සදාතන | (ඉ) නොනස්නා දෙය, විනාශ නොවන දෙය. |
| සදාතන | (3) සදාකාලික; හැමකල්හි පවත්නා. |
| සදාර | (පු) ස්වකීය භාර්යාව. |
| සදාරතුට්ඨි | (පු) ස්වදාරාසන්තෝෂය, සියබිරින්ද හා සතුටුවීම. |
| සදිස | (ති) සමාන, සදෘශ, වැනි, වාගෙ. |
| සදිස | (3) සමාන වූ. |
| සදිසත්ත | (ති) සදෘශබව, සමානභාවය. |
| සදිසත්ත | (න) සමාන බව. |
| සදුව | (පු) - (න) ගෙය, ගෘහය. |
| සදෙවක | (පු) දෙවියන් සහිත. |
| සදෙවක | (3) දෙවියන් සහිත. |
| සදෙස | (පු) ස්වකීය දේශය, සමීපය. |
| සද්ද | (චු) සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි, සද්දෙති, සද්දයති, ශබ්දකරයි. |
| සද්ද | (පු) නාදය; පදයක විභක්ති නොයෙදූ මූලාවස්ථාව; ශබ්දය. |
| සද්ද | (පු) ශබ්දය, හඬ, නාදය. |
| සද්ද | (භු) නීච, සද්දෙ, පහත් ශබ්දයෙහි සද්දති, ශබ්දකරයි. |
| සද්ද | (භු) පීඩායං, පීඩාවෙහි සද්දති පීඩා කරයි. |
| සද්දග්ගහ | (පු) ශබ්ද ග්රහණය, කණ. |
| සද්දත්ථ | (පු) පදාර්ථය; ශබ්දයේ අර්ථය. |
| සද්දන | (න) ශබ්ද කිරීම. |
| සද්දන | (න) ශබ්ද කිරීම. |
| සද්දර | (පු) කෙලෙස් දරථ සහිත. |
| සද්දල | (පු) අලුත තෘණයෙන් වැසුණු පෙදෙස. |
| සද්දලා | (පු) තෘණවලින් නිල්වූ ප්‍රදේශය, හීතණ. |
| සද්දවෙධී | (පු) ශබ්දය ඇසූ පමණින් එතනට විදින්නා. |
| සද්දසත්ථ | (න) ව්‍යාකරණ ශාස්ත්රය. |
| සද්දහති | (සං+ධා+අ) අදහයි; විශ්වාස කරයි. |
| සද්දහන | (න) ඇදහීම, ශ්‍රද්ධාව. |
| සද්දහන | (න) ඇදහීම. |
| සද්දහනා | (ඉ) ඇදහීම. |
| සද්දහන්ත | (3) අදහන; අදහමින්. |
| සද්දහාතබ්බ | (3) ඇදහිය යුතු. |
| සද්දහාතුං | (නි) අදහන්ට. |
| සද්දහාන | (3) අදහන; අදහමින්. |
| සද්දහිත | (3) ඇදහූ. |
| සද්දහිතබ්බ | (3) ඇදහිය යුතු. |
| සද්දහිතුං | (නි) අදහන්ට. |
| සද්දහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අදහා; විශ්වාස කොට. |
| සද්දායති | (ක්‍රි) (d වු සද්දෙ, සද්දනෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි + ති) ශබ්දකරයි. |
| සද්දායති | (න) ා ශබ්ද කෙරේ. |
| සද්දායන්ත | (3) ශබ්ද කරන; ශබ්ද කරමින්. |
| සද්දායමාන | (3) ශබ්ද කරන; ශබ්ද කරමින්. |
| සද්දාල | (ති) උතුම්දෙය. |
| සද්දිත | (3) නාදිත වූ; ශබ්ද කළ. |
| සද්දුල | (පු) ශාදූර්ල, දිවියා, කොටියා. |
| සද්දූ | (භු) සොසනෙ, වියලීමෙහි, නිල්වීමෙහි. |
| සද්දූල | (පු) දිවියා. |
| සද්ධ | (ති) ශ්‍රද්ධාසහිතයා, ඇදහීම ඇත්තා. |
| සද්ධ | (න) මතක බත, මළවුන් පිණිස දෙනබත. |
| සද්ධං | (අ) අනුකූලත්වයෙහි, අනුකූලබැව්හි. |
| සද්ධ | (3) මළවුන් පිණිස දෙන දානය; ශ්‍රද්ධා ඇති. |
| සද්ධම්ම | (පු) යහපත් ධර්මය; සත්‍ය ධර්මය. |
| සද්ධම්ම | (පු) සද්ධර්‍මය, සත්පුරුෂ ධර්මය, බුද්ධ ධර්මය. |
| සද්ධා | (ඉ) ඇදහීම; භක්තිය; ශ්‍රද්ධාව. |
| සද්ධා | (ඉ) ශ්‍රද්ධාව, තුනුරුවන් කෙරෙහි ඇදහිල්ල. |
| සද්ධාතබ්බ | (3) ඇදහිය යුතු; විශ්වාස කළ හැකි. |
| සද්ධාදෙය්‍ය | (3) ශ්‍රද්ධ‍වෙන් දෙන දෙය. |
| සද්ධාධන | (න) ශ්‍රද්ධා නැමැති ධනය. |
| සද්ධාධන | (3) ශ්‍රද්ධාව ධනය කොට ඇති. |
| සද්ධානුසාරී | (පු) එනම් පුද්ගලයා. |
| සද්ධාබල | (න) ශ්‍රද්ධාබලය. |
| සද්ධායික | (පු) ඇදහීම ඇති. |
| සද්ධායික | (3) විශ්වාස කළ හැකි. |
| සද්ධායිත | (ති) ඇදහීම කළ හැකි. |
| සද්ධාලු | (3) ශ්‍රද්ධා බහුල පුද්ගලයා. |
| සද්ධාලූ | (පු) ශ්‍රද්ධාබහුලයා. |
| සද්ධාවිමුත්ති | (ඉ) ශ්‍රද්ධා විමුක්තිය. |
| සද්ධිං | (නි) සමග. |
| සද්ධිංචර | (3) සමග හැසිරෙන. |
| සද්ධින්ද්‍රිය | (න) ශ්‍රද්ධෙන්ද්‍රියය. |
| සද්ධිවාහාරී | (3) සමග වසන්නා. |
| සද්ධිවිහාරික | (පු) සමග හැසිරෙන්නා, සමග යන්නා. |
| සද්ධිවිහාරික | (3) එක්තැන වසන ශිෂ්‍යයා; සමග වසන්නා. |
| සද්ධිවිහාරී | (3) එක්තැන වසන ශිෂ්‍යයා. |
| සද්ධෙය්‍ය | (ති) ඇදහිය යුතු, විස්වාශකටයුතු. |
| සධ | (චු) තොසෙ, සතුටෙහි, සධෙති සධයති, සතුටුවෙයි. |
| සධන | (3) ධනවත්. |
| සධම්මික | (3) සමාන හැසිරීම් ඇත්තා. |
| සනං | (අ) සතතයෙහි, නිතර. |
| සනති | (ක්‍රි) (d) (භු) සනති, සෙවනෙ, සෙවනය කිරීමෙහි + ති) සේවනය කරයි, “සනතෙව බ්‍ර‍හාරඤ්ඤං” |
| සනති | (භු) සෙවනෙ, සේවය කිරීමෙහි සනති, සේවය කරයි. |
| සනති | (සන+අ) මහත් සේ ශබ්ද කරයි. |
| සනන්තන | (පු) නොනස්නාදෙය, පුරාණදෙය. |
| සනන්තන | (3) පුරාණ වූ; සදාකාලික. |
| සනාභික | (3) නැබ සහිත; බොස්ගෙඩිය සහිත. |
| සනිකං | (අ) අතිශීඝ්‍රාර්ථයෙහි සෙමින් යනාර්ථයෙහි. |
| සනිත | (ති) ධ්වනි යුක්ත වස්තු. |
| සනු | (d) - (න) දානෙ, දීමෙහි, සනොති, දෙයි. |
| සන්ත | (චු) අනුකූලෙ, අනුකූලක්‍රියායෙහි සන්තෙති, සන්තයති, අනුකූල ක්‍රියාකරයි. |
| සන්ත | (චු) සන්තෙ, සංසිඳීමෙහි, සන්තෙති සන්තයති, සංසිඳෙයි. |
| සන්ත | (ති) පූජ්‍ය, විද්‍යමාන, පසස්නාලද සත්‍යය, සත්පුරුෂ ශාන්ත. |
| සන්ත | (ති) ශාන්ත, සුසීල. |
| සන්ත | (න) නිවන. |
| සන්ත | (පු) නාට්‍යරසය. |
| සන්ත | (3) ඇත්තා වූ; විද්‍යාමාන වූ; වෙහෙසට පත්; ශාන්ත; ශාන්ත වූ; සංසුන්; (පු) සත් පුරුෂයා. |
| සන්තක | (ති) අයිති, අයත්. |
| සන්තක | (න) දේපොල, වස්තුව. |
| සන්තක | (3) අයත්; අයිති දෙය; කෙළවරක් ඇති. |
| සන්තකද්දු | (පු) පියාගස, පියල්ගස. |
| සන්තකාය | (3) සන්හුන් කයක් ඇති. |
| සන්තජ්ජියමාන | (3) තර්ජනය කරනු ලබන; තර්ජනය කරනු ලබමින්. |
| සන්තජ්ජෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) සන්ත, සන්තජ්ජනෙ, තැතිගැන්වීමෙහි + ණෙ + ති) තර්ජනය කරයි. |
| සන්තජ්ජෙති | (සං+තජ්ජ+ණෙ) තර්ජනය කරයි; තරවටු කරයි. |
| සන්තජ්ජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තරවටු කොට; භය කොට. |
| සන්තත | (න) නිරන්තරය. |
| සන්තතං | (ක්‍රි.වි) නිරන්තරයෙන්. |
| සන්තතර | (3) වඩා ශාන්ත වූ. |
| සන්තති | (ඉ) නොකඩව පැවැත්ම; පරම්පරාව. |
| සන්තති | (ඉ) වංශය, පරම්පරාව. |
| සන්තත්ත | (ති) තවනලද, රත්කළ දෙය, බියගැන්වූ, අවුල් කළ. |
| සන්තත්ත | (න) ශාන්ත භාවය; සන්හුන් බව. |
| සන්තත්ත | (3) ඉතාරත් වූ; රත් කළ. |
| සන්තප්පති | (ක්‍රි) - (d) (භු) තප්ප, සන්තප්පෙ, සන්තර්පණය, සන්තර්පණය කරයි, තෘප්තියට පැමිණෙයි. |
| සන්තප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප, තපනෙ, තැවීමෙහි + ති) තවයි, රත්කරයි. |
| සන්තප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) තප්ප, තප්පනෙ, තැවීමෙහි + ති) තවයි. |
| සන්තප්පති | (සං+තප+ය) තැවේ; ශෝක කෙරේ. |
| සන්තප්පන | (න) සන්තර්පණය, තෘප්තියට පැමිණීම, සෑහීමටයාම. |
| සන්තප්පමාන | (3) තැවෙන; තැවෙමින්; තෘප්තියට පත් කරමින්; තෘප්තියට පත් කොට. |
| සන්තප්පිත | (3) සන්තර්පණය කළ; සෑහීමට පත් කළ. |
| සන්තප්පිය | (පූ.ක්‍රි) තෘප්තියට පත් කොට. |
| සන්තප්පෙති | (සං+තප්ප+ණෙ) තෘප්තියට පත් කරයි; සන්තර්පණය කරයි. |
| සන්තප්පෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තෘප්තියට පත් කොට. |
| සන්තප්පෙන්ත | (3) තෘප්තියට පත් කරන; තෘප්තියට පත් කරමින්. |
| සන්තභාව | (පු) ශාන්ත භාවය; සන්හුන් බව. |
| සන්තමානස | (3) ශාන්ත සිතැති. |
| සන්තරති | (සං+තර+අ) ඉක්මනින් යයි. |
| සන්තරබාහිර | (3) ඇතුළත පිටත සහිත. |
| සන්තරමාන | (පු) ඉක්මන, ඉක්මන්ගමන. |
| සන්තරමාන | (3) ඉක්මන් වෙන; ඉක්මන් වෙමින්. |
| සන්තවා | (ඉ) පොත්ත. |
| සන්තසති | (සං+තස+අ) තැතිගැම්මට පැමිණේ. |
| සන්තසන | (න) තැති ගැන්ම. |
| සන්තසන්ත | (3) තැති ගන්නා; තැතිගනිමින්. |
| සන්තසිත | (3) තැතිගත්. |
| සන්තසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැති ගෙන. |
| සන්තස්සති | (ක්‍රි) සතුටුවෙයි, සන්තෝෂවෙයි. |
| සන්තාන | (න) චිත්ත පරම්පරාව; දිව්‍ය වෘක්ෂයක නමක්; පරම්පරාව; පැතිරීම; මකුළු දැල. |
| සන්තාන | (පු) කප්රුක, වංශය, ප්රබන්ධය, අභ්‍යන්තරය. |
| සන්තානක | (පු) පුත්රයා, පුතා, “පුත්තෙ සන්තානකෙ බ්‍රෑමි.” |
| සන්ත‍ානෙති | (සං+තනු+ණෙ) නොකඩ කොට පවත්වයි. |
| සන්තාප | (පු) උෂ්ණය; තැවීම; සිත් තැවුල. |
| සන්තාප | (පු) තැවීම, උණුසුම් කිරීම. |
| සන්තාපිත | (3) උණුසුම් කළ; තැවූ; රත් කළ. |
| සන්තාපෙති | (සං+තප+ණෙ) තවයි; රත් කරයි; සිත් තැවුල් ඇති කරයි. |
| සන්තාරණ | (න) එතර කිරීම, එගොඩ කිරීම පරතෙරට යාම. |
| සන්තාරණ | (න) එතර කිරීම. |
| සන්තාස | (පු) තැති ගැන්ම. |
| සන්තාස | (පු) සන්ත්‍රාසය, තැතිගැනීම. |
| සන්තාසනිය | (පු) තැතිගැන්මට සුදුසු. |
| සන්තාසී | (3) ත්‍රාස ඇත්තා; තැති ගන්නා. |
| සන්ති | (ඉ) නිර්වාණය, කල්‍යාණය, සන්සිඳීම. |
| සන්ති | (ඉ) නිවන; ශාන්තිය; සංසිඳීම. |
| සන්ති | (ක්‍රි) වෙත්. |
| සන්තික | (ති) සමීපය, ළඟ. |
| සන්තික | (න) සමීපය. |
| සන්තිකට්ඨ | (ති) සමීපය. |
| සන්තිකම්ම | (න) විපත් දුරු වීම පිණිස කරන තොවිල් ආදිය. |
| සන්තිකම්ම | (න) ශාන්තිකර්‍මය, දෙවියන්ට ආර බාරවීම. |
| සන්තිකාවචර | (3) සමීපයෙහි හැසිරෙන. |
| සන්තිට්ඨති | (ක්‍රි) සිටියි, පිහිටයි. |
| සන්තිට්ඨති | (සං+ඨා+අ) නිශ්චල වේ; පිහිටා සිටියි; සිටියි. |
| සන්තිපද | (න) දුක් නැති තැන; නිවන. |
| සන්තිපද | (න) සාන්තපදය, නිවන. |
| සන්තීරණ | (න) තීරණය කිරීම; නිශ්චය. |
| සන්තුට්ඨ | (පු) සතුට, සන්තෝෂය. |
| සන්තුට්ඨ | (3) තෘප්තියට පත්; සතුටු වූ. |
| සන්තුට්ඨතා | (ඉ) තෘප්ත බව; සතුටු බව. |
| සන්තුට්ඨි | (ඉ) ප්‍රීතිය; සතුට. |
| සන්තුට්ඨි | (ඉ) සන්තෝෂය, සතුටු ඇති. |
| සන්තුසිත | (පු) සන්තෝෂය, එනම් දෙව්ලොව. |
| සන්තුසිත | (3) එනම් ඇති දේව පුත්රයා; සතුටු වූ. |
| සන්තුස්සක | (3) සතුටුවන ස්වභාව ඇති. |
| සන්තුස්සති | (සං+තුස+ය) තෘප්තියට ප්ත‍් වේ; සතුටු වේ. |
| සන්තුස්සන | (න) සතුටුවීම. |
| සන්තුස්සන | (න) සතුටුවීම. |
| සන්තුස්සමාන | (3) සතුටු වන; සතුටුවෙමින්. |
| සන්තුස්සිත | (පු) සතුටුවන ලද, තුටුවනලද. |
| සන්තෙජ්ජන්ත | (3) තර්ජන කරන; තර්ජනය කරමින්. |
| සන්තොස | (පු) සතුට, ප්‍රීතිය. |
| සන්තොස | (පු) සතුට. |
| සන්ථ | (චු) ගන්ථනෙ, ගෙතීමෙහි, සන්තෙති, සන්තයති, ගොතයි. |
| සන්ථත | (න) අතුල, අතුරණ ලද |
| සන්ථත | (න) ඇතිරිල්ල. |
| සන්ථත | (3) පැතිරී ගිය; පැතුරුණු. |
| සන්ථම්භන | (න) තැති ගැනීම. |
| සන්ථම්භනා | (ඉ) ඇහිරීම; තදකොට වැළැක්වීම. |
| සන්ථම්භෙති | (සං+ථම්භ+ණෙ) තද කරයි; දරදඬු කරයි; වළක්වයි. |
| සන්ථර | (පු) ඇතිරිය; ගුදිරිය; මෙට්ටය. |
| සන්ථරක | (පු) ඇතිරිය; ගුදිරිය; මෙට්ටය. |
| සන්ථරණ | (න) ඇතිරිය. |
| සන්ථරණ | (න) ඇතිරීම, වස්ත්‍රාදිය ආස්තරණය කිරීම. |
| සන්ථරණක | (3) පතුරුවන. |
| සන්ථරති | (සං+ථර+අ) අතුරයි; දිග හරියි; පතුරුවයි. |
| සන්ථරිතුං | (නි) අතුරන්ට. |
| සන්ථරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතුරා. |
| සන්ථව | (පු) ආශ්රය; එක්ව විසීම; සංවාසය. |
| සන්ථව | (පු) පුරුද්ද, එකට වාසය, මෙවුම්දම. |
| සන්ථාගාර | (න) රාජ්‍යානුශාසනාකරණ මන්දිරය ආවාසය. |
| සන්ථාගාර | (පු) (න) නගර ශාලාව. |
| සන්ථාන | (න) සලකුණ, ලකුණ. |
| සන්ථාර | (පු) අතර නැති කිරීම; ඇතිරීම; ගඩොල් ලෑලි ආදිය අතුරා සෑදූ තට්ටුව; පැතිරවීම. |
| සන්ථාර | (පු) ඇතිරීම, පැතිරවීම, ආමිස සන්ථාර |
| සන්ථාරක | (න) වැස්ම, ආවරණය. |
| සන්ථුත | (ති) ආශ්‍රිත, පළපුරුදු. |
| සන්ථුත | (3) ආශ්රය කළ; හැඳිනගත්. |
| සන්ද | (ති) අතර නැති දෙය, ඝනදෙය. |
| සන්ද | (3) ඝන වූ. |
| සන්දච්ඡාය | (3) ඝන සෙවන ඇති. |
| සන්දච්ඡායා | (ඉ) සාන්ද්‍ර‍ච්ඡායව, ඝනසෙවන. |
| සන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) සන්ද, පසවනෙ, ගැලීමෙහි + ති) දියදහරා ගලා බසී. |
| සන්දති | (සන්දු+අ) ගලාබසී. |
| සන්දන | (න) ගලා බැසීම. |
| සන්දන | (න) රථය, ස්පන්දන. |
| සන්දන | (පු) අශ්ව රථය. |
| සන්දන්ත | (3) ගලා බසින; ගලා බසිමින්. |
| සන්දමාතික | (පු) රථාචාර්‍ය්‍යයා, රියදුරා. |
| සන්දමාන | (3) ගලා බසින; ගලා බසිමින්. |
| සන්දස්සක | (පු) කරුණු දක්වන්නා. |
| සන්දස්සක | (3) උගන්වන්නා; පෙන්වන්නා. |
| සන්දස්සන | (න) දැක්වීම, කරුණු දැක්වීම. |
| සන්දස්සන | (න) පෙන්වීම. |
| සන්දස්සියමාන | (න) පෙන්වනු ලබන. |
| සන්දස්සෙති | (සං+දිස+ණෙ) මනාසේ පෙන්වයි; විස්තර කරයි. |
| සන්දස්සෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙන්වා; විස්තර කෙට. |
| සන්දස්සෙන්ත | (3) පෙන්වන. |
| සන්දහති | (ක්‍රි) (d) (භු) සන්ද, පසවනෙ, ගැලීමෙහි + ති) එකට එකතු කරයි. |
| සන්දහති | (සං+ධා+අ) ගළපයි; භේදවූවන් එකමුතු කරයි. |
| සන්දහන | (න) ගළපා තැබීම; ගැළපීම. |
| සන්දහන | (න) තැබීම, ගැල්වීම. |
| සන්දාතිත | (ති) බඳනා ලද දෙය. |
| සන්දාන | (න) දම, යොත, රෑන. |
| සන්දාන | (න) දම්වැල; බැඳ තබන ලණුව. |
| සන්දාලන | (න) කැඩීම, සිඳීම. |
| සන්දාලයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා දමා; පළා. |
| සන්දාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දාල, විසාරණෙ, පළල් කිරීමෙහි + ණෙ + ති) කඩයි, බිඳියි. |
| සන්දාලෙති | (සං+දාල+ණෙ) කඩා දමයි; පළයි. |
| සන්දාලෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) කඩා දමා; පළා. |
| සන්දාලෙන්ත | (3) කඩන; කඩමින්. |
| සන්දාව | (පු) පලායාම, පැනයාම. |
| සන්දිට්ඨ | (පු) දුෂ්ට මිත්රයා, දිටුමිත්, දිටු පමණ වූ මිත්රයා. |
| සන්දිට්ඨ | (3) දැක පුරුදු මිත්රයා. |
| සන්දිට්ඨි | (ඉ) ස්වකීය දෘෂ්ටිය, ස්වකීයලබ්ධිය. |
| සන්දිට්ඨික | (පු) මෙලොව ලබනලද ඵලය, තමා විසින්ම දැක්ක යුත්ත. |
| සන්දිට්ඨික | (3) තමා විසින්ම දැක්ක යුතු හෝ අවබෝධ කළ යුතු; මෙලොවට අයත්; මේ ආත්මයේදී සිදුවන. |
| සන්දිට්ඨිපරාමාසී | (පු) ස්වකීය ලබ්ධිය පරාමර්‍ශනය කොට ගත් තැනැත්තා, ස්වකීය ලබ්ධිය ස්ථිරව ගත්තහු. |
| සන්දිත | (3) ගලාගිය; බඳින ලද (බල්ලෙකු මෙන්); වෑහුණු. |
| සන්දිතුං | (නි) ගලා බසින්ට. |
| සන්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගලා බැස. |
| සන්දිද්ධ | (ති) තැවරූ, ගෑ. |
| සන්දිද්ධ | (3) වෂ පෙවූ (ආයුධ). |
| සන්දිස්සති | (සං+දිස+ය) ගැළපේ; දක්නා ලැබේ; පෙනේ. |
| සන්දිස්සමාන | (3) පෙනෙන; පෙනෙමින්. |
| සන්දීපන | (න) දියුණු කිරීම; මනාසේ ප්රකට කිරීම. |
| සන්දීපනා | (ඉ) දියුණු කිරීම; මනාසේ ප්රකට කිරීම. |
| සන්දීපෙති | (සං+දීප+ණෙ) තියුණු කරයි; දල්වයි; ප්රකට කරයි. |
| සන්දු | (භු) පස්සවනෙ, වහනය වීමෙහි, සන්දති, වහනය වෙයි. |
| සන්දෙස | (පු) පණිවුඩය; ප්රවෘත්තිය; ලිපිය. |
| සන්දෙස | (පු) සංදේශය, උතුමන්ට යවන ලිපි පනිවිඩ. |
| සන්දෙසහර | (පු) සන්දේශ ගෙනයන්නා, දූතය |
| සන්දෙසහර | (3) පණිවුඩ හෝ ලියුම් ගෙන යන්නා. |
| සන්දෙසාගාර | (න) තැපැල් කන්තෝරුව. |
| සන්දෙසොත්ති | (ඉ) සන්දේශ වචනය. |
| සන්දෙහ | (පු) විචිකිච්ඡාව, සැකය. |
| සන්දෙහ | (පු) සැකය. |
| සන්දොස | (න) අපවිත්‍ර කිරීම, දූෂ්‍ය කිරීම. |
| සන්දොහ | (පු) රාශිය; සමූහය. |
| සන්දොහ | (පු) සමූහය. |
| සන්ධන | (න) තමා අයත් දෙය; ස්වකීය ධනය. |
| සන්ධන | (න) ස්වකීය ධනය, තමාගේ ධනය. |
| සන්ධමති | (සං+ධම+අ) ගිනි අවුලවන්ට පිඹියි; පිඹියි. |
| සන්ධමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිඹ. |
| සන්ධමෙන්ත | (3) පිඹිමින්. |
| සන්ධවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධම, සද්දෙ, ශබ්ද කිරීමෙහි + ති) පිඹියි. |
| සන්ධවන | (න) තැවීම, රත් කිරීම, |
| සන්ධාතු | (පු) ගළපන්නා; භේද සංසිඳවන්නා. |
| සන්ධාන | (න) ගැළපීම; සමගි කිරීම. |
| සන්ධාන | (න) මිත්‍ර‍කම, එකඟකම. |
| සන්ධාපන | (න) මිශ්‍ර කිරීම, එකට එකතු කිරීම. |
| සන්ධාය | (අ) සඳහා, නිසා. |
| සන්ධාය | (පූ.ක්‍රි) ගළපා; නිසා; සඳහා. |
| සන්ධාරක | (පු) දරන්නා, උසුලන්නා. |
| සන්ධාරක | (3) දරන; දරන්නා. |
| සන්ධාරණ | (න) ඉසිළීම; දැරීම. |
| සන්ධාරණ | (න) දැරීම, ඉසිලීම. |
| සන්ධාරණක | (3) උසුළන. |
| සන්ධාරිත | (3) ඉසිළු; උසුළාගත්; දැරූ. |
| සන්ධාරෙති | (සං+ධර+ණෙ) උසුළයි; දරයි; වඩා ගනී (දරුවෙකු); වළක්වයි. |
| සන්ධාරෙතුං | (නි) උසුළන්ට; දරන්ට; වළක්වන්ට. |
| සන්ධාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උසුළා; දරා; වළක්වා. |
| සන්ධාරෙන්ත | (3) උසුළන; උසුළමින්. |
| සන්ධාවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධාවු, ගතියං, යෑමෙහි + ති) දුවයි, ධාවනය කරයි. |
| සන්ධාවති | (සං+ධාවු+අ) ඇවිදියි; ගමන් කරයි (සසර); දුවයි. |
| සන්ධාවන | (න) දිවීම, ධාවනය. |
| සන්ධාවන්ත | (3) දුවන; දුවමින්. |
| සන්ධාවිතබ්බ | (3) ගමන් කළ යුතු. |
| සන්ධාවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද. |
| සන්ධි | (ඉ) ගැළපීම; සන්ධය (අකුරු ගළපා කරන); සන්ධිය (අත් පා වල); සමාදාන ගිවිසුම; හන්දිය. |
| සන්ධි | (ඉ) ඝටනය, දෙකක් එකාබද්ධ කොට ගැළපීම, ගෘහසන්ධිය, ප්රතිසන්ධිය, පිළිසිඳ ගැනීම. |
| සන්ධි | (පු) සම්මුඛය, සන්නිධානය, රැස් කර ගැන්ම. |
| සන්ධික | (පු) ගෘහ සන්ධිවල ගැවසෙන්නා. |
| සන්ධික | (3) ගැළපීම් ඇති (සමාස); සන්ධි ඇති (සමාස). |
| සන්ධිච්ඡෙද | (පු) සන්ධි සිඳින්නා, ගෘහසන්ධී සිඳින්නා, ගෙවල් උමං බිඳින්නා. |
| සන්ධිච්ඡෙදක | (පු) ගෙවල සන්ධි බිඳ ඇතුල් වන (සොරා); බැමි හෝ ගැළපීම් කඩා දමන්නා. |
| සන්ධිභෙද | (පු) ගෘහ සන්ධි බිඳින්නා, ගෙවල් බිඳින්නා. |
| සන්ධිමුඛ | (න) ගෙය බිඳ ඇතුල් වූ සිදුර. |
| සන්ධිමුඛ | (න) බිත්ති බිඳ ගෙවල්වලට ඇතුළු වීමේ විවරය. |
| සන්ධීයති | (සං+ධා+ඊ+ය) ගළපනු ලැබේ; සන්ධි කරනු ලැබේ. |
| සන්ධුනන | (න) සෙලවීම, කම්පාවීම; |
| සන්ධුනාති | (ක්‍රි) (d) (කි) ධු කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) කම්පා වෙයි, සැලෙයි. |
| සන්ධුනාති | (සං+ධු+නා) කම්පා කෙරේ. |
| සන්ධුනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කම්පා කොට. |
| සන්ධූපායති | (සං+ධූප+ආය) දුම් දමයි; දුම් විහිදුවයි. |
| සන්ධූපෙති | (සං+ධූප+ණෙ) දුම් ගස්වයි. |
| සන්ධොක | (පු) ධොවනය කළ, සෝදන ලද. |
| සන්ධොවති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධොවු, ධොවනෙ, සේදීමෙහි + ති) සෝදයි, ධොවනය කරයි. |
| සන්ධොවති | (සං+ධොවු+අ) පිරිසිදු කරයි; සෝදයි. |
| සන්න | (3) ගිලීගිය; ගිලුණු. |
| සන්නද්ධ | (ති) සන්නාහසන්නද්ධයා, සැරසුණු. |
| සන්නද්ධ | (3) ඇඳගත්; යුද්ධයට සැරසුණු; සන්නාහ ඇඳගත්. |
| සන්නය්හති | (සං+නහ+ය) යුද්ධ ඇඳුම් ඇඳගනී; සන්නද්ධ වේ. |
| සන්නය්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සන්නද්ධ වී. |
| සන්නහස | (පු) සන්නිවෙසය. |
| සන්නාමෙති | (සං+නමු+ණෙ) ගෙන දෙයි; නමයි; පමුණුවයි. |
| සන්නාහ | (පු) කවචය, සැට්ටය. |
| සන්නාහ | (පු) යුද්ධ ඇඳුම. |
| සන්නිකට්ඨ | (3) සමීප වූ. |
| සන්නිකාස | (ති) සදෘශ, සමාන. |
| සන්නිකාස | (3) සමාන වූ. |
| සන්නික්ඛෙපන | (න) බැහැර කිරීම, අහක් කිරීම. |
| සන්නිග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ, ගැනීමෙහි + ති) වළක්වයි. |
| සන්නිචය | (පු) (සං + නිචය) රැස් කිරීම, එකතු කර ගැන්ම. |
| සන්නිචය | (පු) එක්තැන් වීම; රාශිය; රැස් කිරීම. |
| සන්නිචිත | (3) එක් තැන් වූ; රැස් කළ. |
| සන්නිට්ඨාන | (න) අධිෂ්ඨානය. |
| සන්නිට්ඨාන | (න) තීරණය. |
| සන්නිට්ඨාන | (න) නිගමනය, වියදම් කිරීම, නිශ්චය කිරීම. |
| සන්නිට්ඨාන | (න) නිශ්චය. |
| සන්නිධාන | (න) තැන්පත් කිරීම; සමීපය; ළංකොට තැබීම. |
| සන්නිධාන | (පු) ප්රයුක්ත, විධාන, පිහිටුවීම. |
| සන්නිධි | (ඉ) රැස් කිරීම. |
| සන්නිධි පරිභොග | (පු) රැස්කොට තබාගණ පරිභොග කිරීම, අද පිළිගද්දෙය හෙට අනිද්දාට තබාගණ වැළඳීම. |
| සන්නිධිකත | (3) රැස් කොට ළඟ තබාගත්. |
| සන්නිධිකාර | (පු) රැස්කර තබා ගැනීම. |
| සන්නිධිකාරක | (3) රැස් කරන්නා. |
| සන්නිපතති | (සං+නි+පත+අ) එත් තැන් වේ; රැස් වේ. |
| සන්නිපතන | (න) එක් තැන් වීම; රැස් වීම. |
| සන්නිපතන | (න) රැස්වීම, එකතුවීම. |
| සන්නිපතන්ත | (3) රැස්වෙන; රැස්වෙමින්. |
| සන්නිපතිත | (ති) රැස්වන ලද රාසිභුතවන ලද. |
| සන්නිපතිත | (3) රැස් වූ. |
| සන්නිපතිතුං | (නි) රැස් වෙන්ට. |
| සන්නිපතිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැස් වී. |
| සන්නිපාත | (පු) එක්තැන් වීම; රැස් වීම; ශරීරයේ දොස් එක්තැන් වීමෙන් සෑදෙන රෝගය. |
| සන්නිපාත | (පු) රැස්වීම, සමුහයක් එක තැනකට එකතු වීම. |
| සන්නිපාතික | (3) දොස් එක්තැන් වීම නිසා හටගන්නා (රෝගය). |
| සන්නිපාතිකා | (ඉ) එනම් රෝගය. |
| සන්නිපාතිත | (ති) රැස්වීම ඇති. |
| සන්නිපාතෙති | (සං+නි+පත+ණෙ) රැස් කරවයි. |
| සන්නි‍පාතෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැස් කරවා. |
| සන්නිභ | (ති) සදෘශ, සමාන, වාගේ. |
| සන්නිභ | (3) සමාන වූ. |
| සන්නියොජන | (න) නියොග කිරීම, අණකිරීම. |
| සන්නියොජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ණෙ + ති) නියොග කරයි. |
| සන්නිය්‍යාතන | (න) පාවාදීම, සන්නිර්‍ය්‍යායතනය කිරීම. |
| සන්නිය්‍යානන | (න) පාවා දීම; පැවරීම. |
| සන්නිරුම්භති | (ක්‍රි) නිරුද්ධ කරයි. |
| සන්නිරුම්භන | (න) අවහිර කිරීම; නැවැත්වීම; වැළැක්වීම. |
| සන්නිරුම්භන | (න) නිරුද්ධ කිරීම, නිරොධකරණය. |
| සන්නිරුම්භෙති | (සං+නි+රුම්භ+ණෙ) නවත්වයි; වළක්වයි; හිරකරයි. |
| සන්නිවට්ට | (න) ආපසු යෑම, පෙරලා යෑම. |
| සන්නිවසති | (ක්‍රි) (d) (භු) වස, නිවාසෙ වැසීමෙහි + ති) වාසය කරයි. |
| සන්නිවසති | (සං+නි+වස+අ) සමග වාසය කරයි. |
| සන්නිවසන | (න) වාසය කිරීම, විසීම. |
| සන්නිවාරණ | (න) ආවරණය, වැලකීම. |
| සන්නිවාරෙති | (සං+නි+වර+ණෙ) වළක්වයි. |
| සන්නිවාස | (පු) එක්ව විසීම. |
| සන්නිවාස | (පු) සමගි වාසය, එකට විසීම. |
| සන්නිවිත | (ති) රැස්කළ, රැස්වන ලද. |
| සන්නිවුත්ථ | (න) එකට විසීම, ඇසුරු කිරීම. |
| සන්නිවුත්ථ | (3) එක්ව විසූ. |
| සන්නිවෙස | (පු) පිහිටුවීම; පිළියෙළ කිරීම. |
| සන්නිවෙස | (පු) සටහන, පිහිටවීම. |
| සන්නිසින්න | (පු) රැස්වහුන්, එකතුවී සිටිය. |
| සන්නිසින්න | (3) එක්ව හුන්; කලබලනැති; සංසිඳුණු; සන්හුන්. |
| සන්නිසීදති | (සං+නි+සද+අ) තැන්පත් වේ; සන්සිදේ; සන්හුන් වේ. |
| සන්නිසීදන | (න) හිඳීම, ඉඳගැන්ම. |
| සන්නිසීදිති | (ක්‍රි) (d) (භු) සද, ගතියං, යෑමෙහි + ති) හිඳී, ඉඳී. |
| සන්නිස්සිත | (ති) ආශ්රය කළ. |
| සන්නිස්සිත | (3) ආශ්‍රිත වූ. |
| සන්නිහරෙති | (ක්‍රි) වලක්වයි, වලකයි. |
| සන්නිහිත | (ති) තැන්පත් කළ, බහා තැබූ. |
| සන්නිහිත | (3) තැන්පත් කළ. |
| සන්නීත | (ති) මිශ්රකළ, එකට එකතු කළ. |
| සන්නීත | (3) මිශ්රකොට ඇනූ. |
| සන්නෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී නයෙ, පැමිණවීමෙහි + ණෙ + ති) මිශ්‍ර කරයි. |
| සන්නෙති | (සං+නි+ණෙ) මිශ්‍ර‍ෙකාට අනයි. |
| සන්නෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මිශ්රකොට අනා. |
| සන්න්‍යාස | (පු) සන්නිවෙසය. |
| සප | (භු) අක්කොසෙ, අක්‍රොශයෙහි, සපති, බණියි. |
| සප | (භු) සාමග්ගියෙ, සාමාග්‍රියෙහි, සපති, සමගිවෙයි. |
| සපච | (පු) චණ්ඩාලයා, සැඩොලා. |
| සපච | (පු) චණ්ඩාලයා; සැඩොලා. |
| සපජාපතික | (ති) ඉන්ද්රයා සහිත. |
| සපජාපතික | (පු) භාර්යාව සහිත. |
| සපටි | (ඉ) පෙටියායයි ප්රසිද්ධ මාලුවා. |
| සපති | (සප+අ) දිවුරයි; ශාප කරයි. |
| සංපති | (අ) එකෙණෙහි, දැන්. |
| සපතිකා | (ඉ) ස්වාමි පුරුෂයකු ඇත්තී. |
| සපතිකා | (ඉ) ස්වාමියෙක් සහිත ස්ත්රිය. |
| සපතී | (ඉ) තරඟකාරී බිරිඳ, සමාන පතියෙකු ඇති ස්ත්රිය. |
| සපත්ත | (පු) විරුද්ධ කාරයා; සතුරා. |
| සපත්ත | (පු) සතුරා, විරුද්ධකාරයා. |
| සපත්තභාර | (න) පියාපත් සහිත බර, |
| සපත්තභාර | (3) තමාගේ පියාපත් පමණක් ධනය කොට ඇති. |
| සපත්ති | (ඉ) විරුද්ධකාරී, සැතිරි. |
| සපත්ති | (පු) සමානපතියා, ස්ත්‍රීන් කීපදෙනෙකුට සමාන අයිති ඇති පුරුෂයා. |
| සපත්තික | (න) සමාන පුරුෂයකු ඇති බව. |
| සපත්තී | (ඉ) සමාන පුරුෂයකු ඇත ස්ත්රිය. |
| සපථ | (පු) දිවිරීම, සාපකිරීම. |
| සපථ | (පු) දිවිරීම. |
| සපදාන | (3) අතර නොහරින; පිළිවෙළට අනුව යන. |
| සපදානචාර | (පු) ගෙපිළිවෙළින් හැසිරීම. |
| සපදානචාරිකා | (ඉ) අතරෙහි ගෙවල් අත් නොහැර ඇවිදීම. |
| සපදානන | (න) පිළිවෙළ, පටිපාටිය, පිළිවෙළින් ගමනය. |
| සපදි | (අ) එකණෙහි, එකක්ෂණයෙහි. |
| සපදි | (නි) එකෙණෙහි. |
| සපදෙස | (3) කරුණු සහිත. |
| සපන | (න) දිවිරීම, සපථ කිරීම. |
| සපරිග්ගහ | (පු) අයිති දේ සහිත වූ; භාර්යාවක් ඇති. |
| සපරිග්ගහ | (පු) පරිග්‍ර‍හ සහිත, අයිතිවාසිකම් සහිත. |
| සපරිදණ්ඩ | (පු) දඬුවම් සහිත. |
| සංපහංසන | (න) සතුටුවීම. |
| සපාක | (පු) චණ්ඩාලයා, රොඩියා. |
| සපාක | (පු) චණ්ඩාලයා; සැඩොලා. |
| සපිණ්ඩ | (පු) සහලේ නෑයා, සමාන ලේ ඇත්තා. |
| සප්ප | (පු) සර්පයා, නයිපොලොන් ආදී සර්ප ජාතිය. |
| සප්ප | (පු) සර්පයා. |
| සප්ප | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, සප්පති, යෙයි. |
| සප්පච්චය | (පු) (ස + පච්චය) ප්රත්යය සහිත. |
| සප්පච්චය | (3) හේතු සහිත වූ. |
| සප්පඤ්ඤ | (පු) ප්රඥා සහිතයා, පණ්ඩිතයා. |
| සප්පඤ්ඤ | (3) නුවණැති. |
| සප්පටිඝ | (පු) ප්‍ර‍තිඝසහිත, ද්වේෂ සහිත. |
| සප්පටිඝ | (3) කෝපයෙන් යුත්; හැපීමෙන් යුත්. |
| සප්පටිපුග්ගල | (පු) ප්‍ර‍තිපුග්ගල සහිත. |
| සප්පටිපුග්ගල | (3) සමාන පුද්ගලයෙකු ඇති. |
| සප්පටිභාග | (පු) ප්රතිභාග සහිත. |
| සප්පටිභාග | (3) සමාන වූ; සමානව පෙනෙන. |
| සප්පටිහාරිය | (න) ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය සහිත, සප්පටිහීර |
| සප්පටිහාරිය | (3) ප්‍රාතිහාර්යය සහිත වූ. |
| සප්පටිහීර | (න) ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය සහිත, සප්පටිහාරිය. |
| සප්පති | (සප්ප+අ) ගමන් කරයි; බඩගාමින් යයි. |
| සප්පතිස්ස | (පු) නීච වෘත්තිය, පහත් පැවැත්ම. |
| සප්පතිස්ස | (3) ප්‍රධානයකු ඇති. |
| සප්පතිස්සව | (පු) පහත් පැවතූම් ඇත්තා. |
| සප්පදාඨා | (ඉ) සර්‍පදළ. |
| සප්පන | (න) දැඟලීම; බඩගා යාම. |
| සප්පපොතක | (පු) සර්ප පැටියා. |
| සප්පරාජ | (පු) නාගරාජයා, චාසුකී නාගරාජයා අනන්ත නාරජ. |
| සප්පවිස | (පු) සර්‍පවිෂය, නයිවිෂය. |
| සප්පාණක | (පු) පණුවන් සහිත. |
| සප්පාණක | (3) කුඩා සතුන් ඇති (ජලාදිය). |
| සප්පාය | (පු) ෂට්ප්‍රාය, සැප ඇති. |
| සප්පාය | (3) ගැළපෙන දෙය; යොග්‍ය ආහාරාදිය (රෝගියෙකුට); හිතවත් දෙය. |
| සප්පායතා | (ඉ) යෝග්‍ය බව; හිතවත් බව. |
| සප්පි | (න) ගිතෙල්, එළඟිතෙල්. |
| සප්පි | (න) ගිතෙල්. |
| සප්පිනී | (ඉ) සර්ප ධේනුව; හැපින්න. |
| සප්පී | (3) අපහසුවෙන් ඇදි ඇදී ගමන් කරන්නා. |
| සප්පීතික | (ති) ප්‍රීති සහිත. |
| සප්පීතික | (3) ප්‍රීතිසහිත. |
| සප්පුරිස | (පු) යහපත් මිනිසා; සත්පුරුෂයා. |
| සප්පුරිස | (පු) සත්පුරුෂයා, ලෝවැඩ කරන්නා. |
| සඵ | (න) ගවාදීන්ගේ කුර. |
| සඵරී | (පු) පෙටියා නම් මත්ස්‍යයා. |
| සඵල | (න) පල සහිත, ප්‍රයොජන සහිත, විපාක සහිත. |
| සඵල | (3) ගෙඩි සහිත වූ; නිෂ්ඵල නොවූ; සාර්ථක වූ. |
| සබල | (පු) කඹුරුවන් පැහැය, කබර. |
| සබල | (3) පුල්ලි සහිත; වර්ණ කිහිපයකින් යුත්. |
| සබි | (චු) පරිමණ්ඩලෙ, පිරිමඩුලු බැව්හි, සබ්බෙති, සබ්බයති, පිරිමඩුලු ඇති කෙරේ. |
| සබි | (භු) මණ්ඩණෙ, සැරසීමෙහි, |
| සබ්බ | (ති) සියල්ල, සකල, සර්‍ව. |
| සබ්බ | (පු) ඊශ්වරයා, මහ දෙවියා. |
| සබ්බ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සබ්බති, යෙයි. |
| සබ්බ | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, සබ්බති, පෙළයි. |
| සබ්බ | (3) සියලු. |
| සබ්බකණිට්ඨ | (3) සියල්ලට බාල වූ. |
| සබ්බකම්මික | (3) සියලු කර්මාන්ත වල යෙදෙන. |
| සබ්බඤ්ඤු | (පු) සර්වඥ, සියල්ල දත් තැනැත්තා. |
| සබ්බඤ්ඤු | (3) බුදුරද; සර්වඥතෙම; සියල්ල දන්නා. |
| සබ්බඤ්ඤුතඤාණ | (න) සර්‍වඥතාඥානය, සියල්ල දැනගන්නා නුවන. |
| සබ්බඤ්ඤුතා | (ඉ) සර්‍වඥතා ඥානය. |
| සබ්බඤ්ඤුතා | (ඉ) සර්වඥබව. |
| සබ්බඤ්ඤුතාඤාණ | (න) සියල්ල දන්නා නුවණ. |
| සබ්බට්ඨක | (3) සියලු දෙයින් අට බැගින් ඇති. |
| සබ්බතො | (අ) හාත්පසින්, සර්‍වප්‍ර‍කාරයෙන්. |
| සබ්බතො | (නි) සියලු ආකාරයෙන්; හැම පැත්තෙන්. |
| සබ්බතොභද්ද | (පු) කොසඹ ගස. |
| සබ්බත්ථ | (නි) හැමතන්හි. |
| සබ්බත්ථක | (ති) සියල්ල කරන. |
| සබ්බත්ථක | (3) හැම කරුණ ගැනම අනුශාසනා කරන; හැමතැන ප්‍රයෝජනවත් වූ. |
| සබ්බත්ථතා | (ඉ) හැමතැන පැතිර පවත්නා බව. |
| සබ්බත්ථතා | සැමතන්හි පැතිරීම් බව. |
| සබ්බත්ථික | (ති) සෑම වේලෙහි ප්‍රයෝජන ඇති, |
| සබ්බත්‍ර | (අ) සියලු තන්හි, සෑම තැන. |
| සබ්බත්‍ර | (නි) හැමතන්හි. |
| සබ්බථා | (අ) සියලු ආකාරයෙන්, සෑම විධියෙන්. |
| සබ්බථා | (නි) හැම ආකාරයෙන්. |
| සබ්බදස්සාවී | (පු) සියල්ල දක්නා සුළු තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| සබ්බදස්සාවී | (3) සියල්ල දකින්නා. |
| සබ්බදා | (අ) සියලු කාලයෙහි, සෑමදාම. |
| සබ්බදා | (නි) හැම කල්හි. |
| සබ්බධි | (ඉ) සැම තන්හි, සෑම තැනම. |
| සබ්බධි | (නි) හැමතැන. |
| සබ්බපඨමං | (ක්‍රි.වි) සියල්ලට පළමු කොට. |
| සබ්බපඨම | (3) සියල්ලට පළමු වූ; සියල්ලන් ඉදිරියෙහි වූ. |
| සබ්බභුම්ම | (පු) සක්විතිරජ, එනම් දිගතා. |
| සබ්බරස | (පු) දුම්මල, සියලු රසය. |
| සබ්බවිදූ | (පු) සියල්ල දත් තැනැත්තා, සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| සබ්බවිදූ | (3) බුදුරද; සර්වඥතෙම; සියල්ල දන්නා. |
| සබ්බසත | (3) සියල්ලෙන් සියය බැගින් ඇති. |
| සබ්බසො | (අ) සර්‍වප්‍ර‍කාරයෙන්, හාත්පසින්. |
| සබ්බසො | (නි) සියලු ආකාරයෙන්. |
| සබ්බසොවණ්ණ | (3) මුළු මනින්ම රනින් සෑදූ. |
| සබ්බස්ස | (න) සියලු ධනය. |
| සබ්බස්සහරණ | (න) සියලු ධනය පැහැරගැනීම. |
| සබ්බානුභූති | (ඉ) සුදු ත්රස්තවාලු. |
| සබ්බාභිභු | (පු) සියල්ල මැඩ පවත්වන තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| සබ්බාවන්ත | (3) සියල්ල ඇතුළත්. |
| සබ්බාසව | (පු) සියලු ආශ්රව, සියලු කෙලෙස්. |
| සබ්බීති | (ඉ) සියලු උවදුරු, සර්‍වොපද්‍ර‍ව. |
| සබ්බුපාදාන | (න) සියලු උපාදාන, කාමොපාදානාදි සියල්ල. |
| සබ්බ්‍යට්ඨ | (පු) රියදුරා, රථාචාර්‍ය්‍යයා. |
| සබ්භි | (පු) සත්පුරුෂයා. |
| සබ්භි | (පු) සත්පුරුෂයා. |
| සබ්රහ්මක | (පු) බ්රහ්මයා සහිත. |
| සබ්රහ්මක | (3) බ්‍රහ්මයන් සහිත. |
| සබ්රහ්මචාරී | (පු) සමාන බ්‍ර‍හ්මචරියාව ඇත්තා, සබ්රම් සොරහු, සමාන බඹසර ඇත්තා. |
| සබ්රහ්මචාරී | (3) එක්ව බ්රහ්ම චර්යාවෙහි හැසිරෙන්නා. |
| සභග්ගත | (පු) සභාවට පැමිණි. |
| සභග්ගත | (3) සභාවට පැමිණි. |
| සභා | (ඉ) රැස්වීම; සභාව. |
| සභා | (ඉ) සභාව, සබය, සාලාව. |
| සභාග | (ති) සමාන, එකසමාන. |
| සභාග | (3) විරුද්ධ නොවූ; සමාන පැවතුම් ඇති. |
| සභාගට්ඨාන | (න) අවිරුද්ධ තැන; තමාට ගැළපෙන තැන. |
| සභාගවුත්ති | (ඉ) සමාන පැවැත්ම. |
| සභාගවුත්තී | (3) අවිරුද්ධ පැවතුම් ඇත්තා; ගැළපෙන ස්වභාව ඇත්තා. |
| සභාජ | (චු) පීතිසෙවනෙසු, ප්‍රීතියෙහි හා සෙවනයෙහි, සභාජෙති සභාජයති, ප්‍රීති වෙයි, සේවනයකරයි. |
| සභාධම්ම | (පු) සුවසේ උන්නවුන් නොසෙල්වා එක පසකින් ඇතුළ් වීම. |
| සභාපති | (පු) සභාවේ අධිපතියා, සභානායකයා. |
| සභාව | (පු) චරිතය; තත්වය; සත්‍යය; ස්වභාවය. |
| සභාව | (පු) ස්වභාවය, ගතිය. |
| සභාවක | (3) ස්ත්‍රිභාවය හෝ පුරුෂ භාවය ඇති. |
| සභාවධම්ම | (පු) ස්වභාව ධර්මය, ස්වභාව ගතිය. |
| සභාවධම්ම | (පු) ස්වභාව ධර්මය; සිදුවන දෙය. |
| සංභාවිත | (ති) භාවිතාකළ, මනාව වඩනා ලද. |
| සභොග | (පු) භොග සහිත. |
| සභොජන | (ස+උභො+ජන) ස්ත්රී පුරුෂ දෙදෙනා ඇති. |
| සභ්‍ය | (ති) සභාවෙහි නියුක්ත, සභාවට සුදුසු, ආඩ්‍ය කුල ඇත්තා. |
| සම | (d) - (පු) සන්සිඳීම, ශ්රමය, වෙහෙස. |
| සම | (අ) සහාර්ථයෙහි, සමානයෙහි. |
| සම | (චු) දස්සනෙ, බැලීමෙහි, සාමෙති, සාමයති, බලයි. |
| සම | (චු) විතක්කෙ, විතර්‍කයෙහි, සමෙති, සමයති විතර්‍කකරයි, තර්කණය කරයි. |
| සම | (ති) සදෘශ, සමාන. |
| සම | (භු) ඔලොකනෙ, බැලීමෙහි, සමති, බලයි. |
| සමං | (ක්‍රි.වි) සමසේ. |
| සම | (3) අඩු වැඩි නොවූ; පක්ෂපාත නොවූ; මට්ටම් වූ; සමාන වූ; (පු) තැන්පත් වීම; සංසිඳීම. |
| සමක | (3) එක් ආකාර ඇති; සමාන වූ. |
| සමංගී | (3) යුක්ත පුද්ගලයා. |
| සමංගීභූත | (3) යුක්ත වූ. |
| සමග්ග | (ති) සමගි, සියලු. |
| සමග්ග | (3) සමගි වූ. |
| සමග්ගකරණ | (න) සමගි කිරීම. |
| සමග්ගත්ත | (න) සමගි බව. |
| සමග්ගරත | (3) සමගියෙහි ඇලුණු. |
| සමග්ගාරාම | (3) සමගියෙහි ඇලුණු. |
| සමඞ්ගා | (ඉ) වැල්මදට. |
| සමඞ්ගිතා | (ඉ) යුක්ත බව. |
| සමඞ්ගී | යුක්ත, යෙදුන, ගැවසීගත්, සමඞ්ගිතා. |
| සමචරිය | (පු) සමවූ පැවැත්ම. |
| සමචරියා | (ඉ) සන්සුන් ධාර්මික පැවැත්ම. |
| සමචාග | (3) සමානසේ පරිත්‍යාග ශීලී වූ. |
| සමචාරී | (ති) සමව හැසිරෙන්නා. |
| සමචාරී | (3) ධාර්මික පැවතුම් ඇත්තා. |
| සමචිත්ත | (න) සමාන සිත් ඇත්තා. |
| සමචිත්ත | (3) සමාන සිතැති. |
| සමචිත්තතා | (ඉ) සමාන සිතැති බව. |
| සමජාතික | (පු) සමාන ජාති ඇත්තා. |
| සමජාතික | (3) එක් කුලයකට අයත්; සමාන කුල ඇති. |
| සමජ්ජ | (න) උත්සව සහිත රැස්වීම; කානිවල් වැනි දෙය; නාට්‍යය. |
| සමජ්ජ | (න) නෘත්‍යය, නැටීම. |
| සමජ්ජට්ඨාන | (න) උත්සව භූමිය. |
| සමජ්ජා | (ඉ) පිරිස. |
| සමජ්ජාභිචරණ | (න) නෘත්‍ය කිරීමෙහි හැසිරීම. |
| සමජ්ජාභිචරණ | (න) ප්‍රීත්‍යුත්සවයන්හි හැසිරීම. |
| සමජ්ඣගා | (සං+අධි+අගා) අවබෝධ කළේය. |
| සමඤ්ඤා | (ඉ) නම, සංඤ්ඤාව, ප්‍ර‍ඥප්තිනාමය |
| සමඤ්ඤා | (ඉ) නම; නාමය; ව්‍යවහාරය. |
| සමඤ්ඤාත | (ති) ප්රකට, ප්රසිද්ධ. |
| සමඤ්ඤාත | (3) දන්නා ලද; දැනගත්; ප්රකට. |
| සමණ | (පු) පැවිද්දා; ශ්රමණයා. |
| සමණ | (පු) ශ්රමණයා, භික්ෂුව, සන්සිඳවනලද කෙලෙස් ඇත්තා, සන්නාසියා. |
| සමණක | (පු) ශ්රමණ ආකාර ඇත්තා. |
| සමණකුත්තක | (පු) ශ්රමණ වෙශ ඇත්තා, ශ්‍ර‍මණකයා. |
| සමණකුත්තක | (පු) ශ්‍රමණයෙකු සේ (වංචාවෙන්) පෙනී සිටින්නා. |
| සමණධම්ම | (පු) පැවිද්දාගේ පිළිපැදීම; මහණදම. |
| සමණින්ද | (පු) ශ්‍ර‍මණෙන්ද්‍ර‍යා, බුදුරජ. |
| සමණිස්සර | (පු) මුනිරජ, බුදුරජ. |
| සමණී | (ඉ) පැවිදි වූ ස්ත්රිය. |
| සමණුද්දෙස | (පු) ශ්‍ර‍මණපුත්‍ර‍යා, සාමණෙරතැන හෙරණ. |
| සමණුද්දෙස | (පු) සාමණේර තැන. |
| සමතල | (න) සමතලාව, සමබිම. |
| සමතා | (ඉ) අඩු වැඩි නැති බව; සමබව. |
| සමතික්කන්ත | (3) ඉක්ම වූ; ඉකුත් කළ. |
| සමතික්කම | (පු) ඉක්ම වීම. |
| සමතික්කම | (පු) ඉක්මවීම, ඉවත්වයාම. |
| සමතික්කමති | (සං+අති+කමු+අ) ඉක්මවයි; ඉකුත් කෙරේ. |
| සමතික්කමිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉකුත්කොට. |
| සමතික්කම්ම | (පූ.ක්‍රි) ඉකුත්කොට. |
| සමතිත්තික | (පු) මුවවිට දක්වා දිය පිරුණු. |
| සමතිත්තික | (3) ගැට්ට තරමට උස්ව පිරුණු. |
| සමතිත්ථ | (න) සමානතීර්‍ථ. |
| සමතිමඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d) (භු) මන, ඤාණෙ, අවබොධයෙහි + ති) (සං + අති + මඤ්ඤ + ති) ඉක්මවා හඟියි. |
| සමතිවත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවත්මෙහි + ති) විනිවිද පවතියි. |
| සමතිවත්තති | (සං+අති+වතු+අ) ඉකුත් කෙරේ. |
| සමතිවිජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) විධ, තාළනෙ, තැලීමෙහි + ති) විනිවිද යාමට විදියි. |
| සමතිවිජ්ඣති | (සං+අති+විධ+ය) විදගෙන යේ; විදී. |
| සමතිවිජ්ඣන | (න) විනිවිදයාම, පසාකරගණ විදයාම. |
| සමතිවිජ්ඣන | (න) විනිවිදයාම, පසාවීමට විදීම. |
| සමත්ත | (ති) නිෂ්ඨාප්‍රාප්ත, නිමාවට පැමිණි, සකල, සියලු, හාත්පස. |
| සමත්ත | (න) සමබව. |
| සමත්ත | (3) අවසන් කළ; පිරූ; පුරන ලද; සියලු. |
| සමත්ථ | (ති) සමත්‍ර්‍ත, යොග්‍ය, පොහොසත්, සඞ්ගත. |
| සමත්ථ | (3) දක්ෂ වූ; සමර්ථ වූ; හැකි. |
| සමත්ථිත | (ති) සමත්‍ර්‍තවනලද, යොග්‍යවනලද, |
| සමත්ථිය | (ති) පොහොසත්, හැකි. |
| සමථ | (පු) තැන්පත් වීම; සංසිඳීම; සිත එකඟ කිරීම. |
| සමථ | (පු) සමාධිය, සන්සිඳීම. |
| සමථභාවනා | (ඉ) සිත තැන්පත් කරවන භාවනාව. |
| සමථයාන | (න) ධ්‍යාන මාර්‍ගාදිය උපදවමින් නිවන් යන. |
| සමථයානික | (පු) ධ්‍යාන මාර්‍ගාදිය උපදවමින් නිවන් යන්නා. |
| සමධිගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං යෑමෙහි+ති) ලබයි, පැමිණෙයි. |
| සමධිගච්ඡති | (සං+අධි+ගමු+අ) අවබෝධ කෙරේ; ලබාගනී. |
| සමධිගණ්හාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ ගැනීමෙහි+ති) ගනියි. |
| සමධිගත | (ති) ලබනලද, පැමිණෙන ලද. |
| සමන | (පු) යමයා, යමරජ. |
| සමනක | (3) සිත් ඇති. |
| සමනන්තර | අනතුරු, ඊට ඉක්බිති, ඊළඟ. |
| සමනන්තර | (3) සමීපයෙහි වූ; ළඟම තිබෙන. |
| සමනන්තරා | (ක්‍රි.වි) ඊට අනතුරුව. |
| සමනමාලා | (ඉ) සමන් මල් දම. |
| සමනුගාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ, ගැනීමෙහි+ති) ගනියි. |
| සමනුගාහති | (සං+අනු+ගාහ+අ) ප්‍රශ්න කරයි; විමසයි. |
| සමනුඤ්ඤ | (න) අනුමැතිය. |
| සමනුඤ්ඤ | (3) එකඟ වූ. |
| සමනුඤ්ඤාත | (ති) අනු දන්නාලද. |
| සමනුඤ්ඤාත | (3) අනුදත්; අවසර දුන්. |
| සමනුපස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, පෙක්ඛණෙ, බැලීමෙහි+ති) බලයි, දකියි. |
| සමනුපස්සති | (සං+අනු+දිස+අ) මනාසේ දකී; විමසා බලයි. |
| සමනුපස්සන | (න) දැකීම, මනා දර්ශනය. |
| සමනුපස්සනා | (ඉ) සලකා බැලීම. |
| සමනුපස්සන්ත | (3) දකිමින්; බලන; බලමින්. |
| සමනුපස්සමාන | (3) දකිමින්; බලන; බලමින්. |
| සමනුපස්සිතුං | (නි) මනාසේ බලන්ට. |
| සමනුභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භූස, භාසනෙ, කීමෙහි+ති) කරුණු දක්වා කියයි. |
| සමනුභාසති | (සං+අනු+භාස+අ) කථා කරයි. |
| සමනුභාසන | (න) කීම, කරුණු දක්වා කීම. |
| සමනුභාසනා | (ඉ) කථා කිරීම. |
| සමනුභාසන්ත | (3) කියන; කියමින්. |
| සමනුභාසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා. |
| සමනුභාහණ | (න) ගැනීම. |
| සමනුමඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d (දි) මන, ඤාණෙ, අවබොධයෙහි+ති) අනු දනියි. |
| සමනුමොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුද, මොදනෙ, සතුටුවීමෙහි+ති) අනුමෝදන්වෙයි. |
| සමනුයුඤ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි+ති) යොදයි. |
| සමනුයුඤ්ජති | (සං+අනු+යුජ+ංඅ) නියුක්ත වේ; ප්‍රශ්න කෙරේ; යෙදේ. |
| සමනුයුඤ්ජන | (න) යෙදීම. |
| සමනුයුඤ්ජන්ත | (3) ප්‍රශ්න කරමින්; යෙදෙන; යෙදෙමින්. |
| සමනුයුඤ්ජිත | (ති) යොදන ලද. |
| සමනුයුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ප්‍රශ්න කොට; යෙදී; විචාරා. |
| සමනුස්සරති | (සං+අනු+සර+අ) සිහි කෙරේ. |
| සමනුස්සරන්ත | (3) සිහි කරන; සිහි කරමින්. |
| සමනුස්සරිත | (3) සිහි කළ. |
| සමනුස්සරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිහි කොට. |
| සමන්ත | (ති) හාත්පස. |
| සමන්ත | (3) සියලු. |
| සමන්තචක්ඛු | (පු) බුදුරද; සර්වඥ; සියල්ල දකින්නා. |
| සමන්තචක්ඛූ | (පු) සමතැස් ඇත්තා, බුදුරජ. |
| සමන්ත‍තො | (නි) හාත්පසින්. |
| සමන්තදුද්ධා | (ඉ) සීනුක් ගස. |
| සමන්තපාසාදික | (3) හැම ආකාරයෙන්ම සතුට ගෙන දෙන. |
| සමන්තපාසාදී | (පු) හාත්පසින් පහදවන්නා, සියල්ල පහදවන්නා. |
| සමන්තභද්ද | (පු) සමන්තභද්‍ර, බුදුරජ. |
| සමන්තභද්දක | (3) සියලු ආකාරයෙන් යහපත් වූ. |
| සමන්තා | (අ) හාත්පස, එකාංසය. |
| සමන්තා | (නි) හාත්පසින්. |
| සමන්නතො | (අ) හාත්පසින්, වටේට. |
| සමන්නාගත | (ති) යුක්ත, යෙදුනු. |
| සමන්නාගත | (3) යුක්ත වූ. |
| සමන්නාගතත්ත | (න) යුක්ත බව. |
| සමන්නානෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) නී නයෙ, පැමිණවීමෙහි+ණෙ+ති) පමුණුවයි. |
| සමන්නාහත | (ති) හාත්පසින් නසන ලද. |
| සමන්නාහරති | (ක්‍රි) (සමං+අනු+ආහරති) කල්පනාකරයි. |
| සමන්නාහරති | (සං+අනු+ආ+හර+අ) එක්තැන් කරයි; සිත එක් අරමුණක පිහිටුවයි. |
| සමන්නාහාර | (න) යොමුකිරීම, එක්තැන් කිරීම. |
| සමන්නෙසති | (ක්‍රි) (d) (භු) එස, එසනෙ, සෙවීමෙහි+ණෙ+ති) මනාව පරීක්ෂාකර බලයි. |
| සමන්නෙසන | (න) ගවෙසනය, සෙවීම. |
| සමන්වෙසති | (ක්‍රි) (d) (භු) එස, එසනෙ, සෙවීමෙහි+ණෙ+ති) (සම+අනු+එසති) සොයයි, මනාව බලයි. |
| සමන්වෙසන | (න) මනාව බැලීම, සම්‍යග් දර්ශනය. |
| සමපෙක්ඛති | (සං+අප+ඉක්ඛ+අ) සලකා බලයි. |
| සමපෙක්ඛන | (න) බැලීම, නිරීක්ෂණය. |
| සමප්පන | (න) සන්තර්පණය, තෘප්තියට පැමිණවීම. |
| සමප්පිත | (ති) සන්තර්පණය කළ, සැතැපවූ. |
| සමප්පිත | (3) පැමිණ වූ; පෙළන ලද; බාරදුන්; යුක්ත වූ. |
| සමප්පෙත | (ති) අතටදුන්, බාරදුන්. |
| සමප්පෙති | (සං+අප+ණෙ) පමුණුවයි; බා‍රදෙයි. |
| සමබ්භාහත | (ති) ගැසූ, පහරදුන්. |
| සමභිජානන | (න) කල්පනා කිරීම, සිතාබැලීම දැනීම. |
| සමභිජානාති | (සං+අභි+ඤා+නා) දැනගනී. |
| සමමාවත්තනා | (ඉ) නිවරදි සේ පැවතීම. |
| සමමුච්ජිත | (ති) මූර්‍ජා වනලද, මුළාවනලද. |
| සමය | (පු) ආගම; කාලය; සමූහය. |
| සමය | (පු) සාමාග්‍රිය, රාශිය, හේතුව, ක්ෂය, අවබෝධය, කාලය, ප්‍ර‍හාණිය, ලාභය, ලබ්ධිය |
| සමයන්තර | (න) වෙනස් ආගම. |
| සමර | (න) යුද්ධය. |
| සමර | (න) යුද්ධය. |
| සමරියාද | (ති) සමීපය. |
| සමල | (ති) ගූථය, අසුචි බැහැර කරන පණාලිය. |
| සමල | (3) කිලිටි වූ; කෙලෙස් ඇති; මල සහිත. |
| සමලඞ්කත | (3) අලංකාර කළ; සැරසූ. |
| සමලඞ්කරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අලංකාර කොට; සරසා. |
| සමලඞ්කරොති | (ක්‍රි) (d) (භු) කර කරණෙ, කිරීමෙහි+ති) අලංකාර කරයි. |
| සමලඞ්කරොති | (සං+අලං+කර+ඔ) යුක්ත කරයි; සරසයි. |
| සමලඞ්කරොන්ත | (3) සරසන; සරසමින්. |
| සමවට්ඨික | (ති) ලෑස්තිවූ, |
| සමවත්තක්ඛන්ධ | (පු) රවුම් උරහිස් ඇත්තා, බුදුරජ. |
| සමවධාන | (න) එකඟවීම, එකමුතුවීම. |
| සමවයසඨෙසන | (න) ආශාව අත්හැර දැමීම, |
| සමවයසස | (පු) සමාන වයස් ඇත්තා. |
| සමවසරති | (ක්‍රි) - (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි, එක්වෙයි. |
| සමවාපක | (න) ගබඩා කාමරය. |
| සමවාය | (පු) එක්තැන් වීම; රැස්වීම; සමූහය. |
| සමවාය | (පු) සමූහය, සමය. |
| සමවාහිත | (ති) එක්වූ. |
| සමවෙක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) වක්ඛ සංවරෙ, සංවරයෙහි+ති) පරීක්ෂාකර බලයි. |
| සමවෙක්ඛති | (සං+අව+ඉක්ඛ+අ) විමසා බලයි. |
| සමවෙක්ඛන්ත | (3) බලාපොරොත්තු වෙන; විමසා බලන. |
| සමවෙක්ඛිතු | (පු) විමසා බලන්නා. |
| සමවෙක්ඛී | (3) විමසා බලන්නා. |
| සමවෙපාක | (න) මනාව පැසීම. |
| සමවෙපාකිනී | (ඉ) සමසේ අහර පැසවන (ගින්න). |
| සමව්හය | (පු) නාමය. |
| සමසිප්පි | (පු) සමාන සිල්පීහු. |
| සමස්සසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සස, පාණනෙ, ජීවත්වීමෙහි+ති) ප්‍රාණවත් වෙයි, අලුත්වෙයි. |
| සමස්සාස | (න) ප්‍රාණවත් කිරීම, අලුත් කිරීම. |
| සමස්සාසෙති | (සං+ආ+ස්සණෙ) සනසයි. |
| සමස්සාහ | (පු) ආශ්වාසය; සැනසීම. |
| සමස්සිත | (ති) ඉදිරියට ඇලවුනු. |
| සමා | (ඉ) අවුරුද්ද. |
| සමා | (ඉ) හවුරුද්ද. |
| සමාකඩ්ඪති | (සං+ආ+කඩ්ඪ+අ) අදියි; ඇදගනී. |
| සමාකඩ්ඪන | (න) ඇද ගැන්ම. |
| සමාකඩ්ඪිත | (3) අදින ලද; එක්තැන් කළ. |
| සමාකඩ්ඪිතබ්බ | (3) ඇදගත යුතු. |
| සමාකඩ්ඪිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇද; එක්තැන් කොට. |
| සමාකිණ්ණ | (ති) සමාකීණි, ගැවසීගත්. |
| සමාකිණ්ණ | (3) ගැවසී ගත්. |
| සමාකුල | (3) ගැවසී ගත්. |
| සමාකුළ | අතිශයින් ආකුළ. |
| සමාගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු, ගතියං, යෑමෙහි+ති) රැස්වෙයි. |
| සමාගච්ඡති | (සං+ආ+ගමු+අ) එක්තැන් වේ; මුණගැසේ; හමු වේ. |
| සමාගච්ඡන්ත | (3) එක්තැන් වන; හමුවන. |
| සමාගත | (ති) රැස්වූ, පැමිණි. |
| සමාගත | (පු) පැමිණි, සම්ප්‍රාප්ත. |
| සමාගත | (3) එක්තැන් වූ; පැමිණි; රැස් වූ. |
| සමාගන්තුං | (නි) එක්තැන් වෙන්ට; රැස්වෙන්ට; හමුවෙන්ට. |
| සමාගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක්තැන් වී. |
| සමාගම | (පු) ආශ්රය; එක්තැන් වීම; රැස්වීම; සමූහය. |
| සමාගම | (පු) සඞ්ගමය, සමිතිය, එක්රැස්වීම. |
| සමාගමන | (න) එක්තැන් වීම. |
| සමාගම්ම | (පූ.ක්‍රි) එක්තැන් වී. |
| සමාචරණ | (න) හැසිරීම. |
| සමාචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| සමාචරති | (සං+ආ+චර+අ) පිළිපදී; හැසිරේ. |
| සමාචරන්ත | (3) හැසිරෙන; හැසිරෙමින්. |
| සමාචරිතබ්බ | (3) පිළිපැදිය යුතු; හැසිරිය යුතු. |
| සමාචරිතුං | (නි) හැසිරෙන්ට. |
| සමාචරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) හැසිර. |
| සමාචාර | (පු) හැසිරීම. |
| සමාතප | (න) උත්සාහවත්කම, ධෛර්‍ය්‍යමත්භාවය. |
| සමාදන | (න) සමාදන් කරවීම, ගැනීම. |
| සමාදපක | (පු) සමාදන් කරවන්නා. |
| සමාදපක | (3) පිළිගන්වන්නා; සමාදන් කරවන්නා. |
| සමාදපන | (න) බාර ගැන්වීම; සමාදන් කරවීම. |
| සමාදපන | (න) සමාදන්කරවිම. |
| සමාදපෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දප, මොහනෙසු, මොහනයෙහි+ණෙ+ති) සමාදන් කරවයි. |
| සමාදපෙති | (සං+ආ+දා+ණාපෙ) පිළිගන්වයි; බාරගන්වයි. |
| සමාදපෙතු | (පු) බාරගන්වන්නා; සමාදන් කරවන්නා. |
| සමාදපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බාරගන්වා; සමාදන් කරවා. |
| සමාදපෙන්ත | (3) බාරගන්වන; සමාදන් කරවන. |
| සමාදහති | (ක්‍රි) - (d) (භු) දහ, ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ති) එක් තැන්කරයි, දවයි. |
| සමාදහති | (සං+ආ+ධා+අ) එක්තැන් කරයි; තැන්පත් කරයි; දල්වයි (ගිනි). |
| සමාදහන | (න) දැවීම, රැස්කිරීම. |
| සමාදහන්ත | (3) තැන්පත් කරන; තැන්පත් කරමින්. |
| සමාදහිතුං | (නි) තැන්පත් කරන්ට. |
| සමාදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) තැන්පත් කොට; දල්වා (ගිනි). |
| සමාදාන | (න) ගැනීම, සමාදන්වීම. |
| සමාදාන | (න) ගැන්ම; බාර ගැන්ම; සමාදන් වීම. |
| සමාදානවිරති | (ඉ) ශික්ෂාපද සමාදානයන් අකුශලයෙන් වෙන්වීම. |
| සමාදාය | (පූ.ක්‍රි) බාරගෙන. |
| සමාදිට්ඨ | (3) පෙන්වන ලද. |
| සමාදින්න | (ති) ගන්නා ලද, ග්‍ර‍හණයකළ. |
| සමාදින්න | (3) ගත්; බාරගත්; සමාදන් වූ. |
| සමාදිය | (පූ.ක්‍රි) ගෙන; පිළිගෙන; සමාදන් වී. |
| සමාදියති | (ක්‍රි) (d) (භු) දානෙ, දීමෙහි+ති) සමාදන් වෙයි. |
| සමාදියති | (සං+ආ+දා+ඉ+ය) ගනු ලැබේ; පිළිගනු ලැබේ. |
| සමාදියන්ත | (3) බාර ගනිමින්; සමාදන් වෙමින්. |
| සමාදියිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගෙන; පිළිගෙන; සමාදන් වී. |
| සමාදිසති | (සං+ආ+දිස+අ) උපදෙස් දෙයි; පෙන්වයි. |
| සමාදිසන්ත | (3) උපදෙස් දෙන; උපදෙස් දෙමින්; කියමින්. |
| සමාදිසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදෙස් දී; කියා; ප්රකාශ කොට. |
| සමාධාන | (න) එකඟ කිරීම; එක්තැන් කිරීම; නිශ්චල කිරීම. |
| සමාධාන | (න) එකට තැබීම, සවිකිරීම. |
| සමාධි | (ඉ) සමාධිය, සිතඑක්තැන් කිරීම. |
| සමාධි | (පු) ධ්‍යාන ලැබීමෙන් පසු සිතේ ඇතිවන බලවත් එකග්‍රතාව හෝ නිශ්චල බව; සිත එකඟ කිරීම. |
| සමාධික | (ති) බහුල, බොහෝ. |
| සමාධිජ | (3) සමාධියෙන් හටගත්. |
| සමාධින්ද්‍රිය | (න) සමාධි නැමැති ඉන්ද්‍රිය. |
| සමාධිපරික්ඛන්ධ | (පු) සමාධි ස්කන්ධය. |
| සමාධිපරික්ඛාර | (න) සමාධිය ලබා ගැනීමට උවමනා ප්රත්යය. |
| සමාධිබල | (න) සමාධි නැමැති බලය. |
| සමාධිබල | (න) සිත එකඟ කිරීමෙන් ලත් බලය. |
| සමාධිභාවනා | (ඉ) සමාධි භාවනාව. |
| සමාධිභාවනා | (ඉ) සමාධිය වැඩීම. |
| සමාධියති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධා ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ති) සමාධියට සමවදියි. |
| සමාධියති | (සං+ආ+ධා+ඉ+ය) තැන්පත් වේ. |
| සමාධිසම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) මාර්ගඵල අවබෝධය පිණිස පවත්නා සමාධිය. |
| සමාධිසම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) සමාධිසබොජ්ඣඞ්ගය. |
| සමාධිසංවත්තනික | (3) සමාධිය ලබාදෙන. |
| සමාන | (න) අභින්නාර්‍ථය, සදෘශ, විද්‍යමානදෙය. |
| සමාන | (3) ඒකාකාරව පවත්නා; සදෘශ වූ; සමාන වූ. |
| සමානගතික | (3) ඒකාකාර පැවතුම් ඇති. |
| සමානතා | (ඉ) ඒකාකාර බව; සමාන බව. |
| සමානත්ත | (න) ඒකාකාර බව; සමාන බව. |
| සමානත්ත | (න) සමානත්වය, සමානබව, |
| සමානත්තතා | (ඉ) අනුන් හා සමාන පැවතුම් ඇති බව. |
| සමානත්තතා | (ඉ) සමානාත්මභාවය, තමා හා සමානව සැලකීම් බව. |
| සමානභාව | (පු) ඒකාකාර බව. |
| සමානවස්සික | (පු) සමානවස් ඇත්තා. |
| සමානවස්සික | (3) සමාන වයස් ඇති; සමාන වස් ඇති. |
| සමානවාස | (පු) සදෘශවාසය, එකඟවාසය. |
| සමානසංවාස | (3) එක්ව විසීම; ඒකාකාර පැවැත්ම. |
| සමානසංවාසක | (පු) ශික්ෂාලබ්ධි ආදියෙන් සමාන පැවතුම් ඇත්තා. |
| සමානසංවාසක | (3) එක් නිකායකට අයත්; එක්ව වසන්නා. |
| සමානසීමා | (ඉ) සමාන සීමාව, එකම සීමාවට අයිති. |
| සමානිත | (3) ගෙනෙන ලද; පැමිණ වූ. |
| සමානිය | (ති) සමානව, සමලෙස. |
| සමානීත | (ති) ගෙන ආ, ගෙන එන ලද, බේරණ ලද. |
| සමානෙති | (සං+ආ+නී+අ) එක්තැන් කරයි; ගළපා බලයි; සමාන කරයි. |
| සමානෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක්තැන් කොට; ගළපා බලා. |
| සමානෙන්ත | (3) එක්තැන් කරන; ගළපා බලන. |
| සමාපජ්ජති | (සං+ආ+පද+ය) ඇතුල් වේ; සමවදී. |
| සමාපජ්ජන | (න) ඇතුල් වීම; පැමිණීම; සමවැදීම. |
| සමාපජ්ජන | (න) සමවැදීම, ඇතුළත් වීම. |
| සමාපජ්ජන්ත | (3) ඇතුල් වෙමින්; පැමිණෙන; සමවදිමින්. |
| සමාපජ්ජිත | (ති) සමවදනා ලද, ඇතුළත් වන ලද. |
| සමාපජ්ජිත | (3) ඇතුල් වූ; සම වැදුණු. |
| සමාපජ්ජිතුං | (නි) සමවදින්ට. |
| සමාපජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැමිණ; සමවැද. |
| සමාපටිපත්ති | (ඉ) සමාන වූ ප්රතිපත්තිය. |
| සමාපත්ති | (ඉ) අෂ්ටසමාපත්තිය, පැමිණීම. |
| සමාපත්ති | (ඉ) ධ්‍යානයෙන් සිත එකඟ කොට විසීම; පැමිණීම. |
| සමාපත්තිකුසලතා | (ඉ) සමාපත්තියෙහි දක්ෂ බව. |
| සමාපත්තිභාවනා | (ඉ) අෂ්ටසමාපත්ති ලාභය පිණිස කරන භාවනාව. |
| සමාපන | (න) පරිසමාප්තිය, අවසානය. |
| සමාපන්ත | (පු) පැමිණි, අවන් ප්‍රාප්ත. |
| සමාපන්න | (3) පැමිණි; සමවැදුණු; සමාධියට ඇතුල් වූ. |
| සමාපෙති | (සං+අප+ණෙ) අවසන් කරයි. |
| සමායති | (සං+ආ+යා+අ) එක්තැන් වේ; පැමිණේ. |
| සමායන්ත | (3) එක් වෙමින්; එක්තැන් වෙන; එන. |
| සමායාති | (ක්‍රි) (d) (භු) යා ගතියං ගමන්හි+ති) එකට එක් වෙයි. |
| සමායුත | (ති) සංයුක්ත, එකමුතු, |
| සමායුත | (3) යුක්ත වූ; යෙදුණු; සම්බන්ධ වූ. |
| සමායොග | (පු) එක් වීම. |
| සමායොග | (පු) සම්‍යයොගය, මනාව යෙදීම. |
| සමාරක | (න) අඩංගු කිරීම. |
| සමාරක | (3) මාර දේවපුත්‍රයන් ඇතුළත්. |
| සමාරද්ධ | (ති) ආරම්භ කළ, ඇරඹූ. |
| සමාරභති | (ක්‍රි) (d) (භු) රභ, රාභස්සෙ, උත්සාහයෙහි+ති) පටන් ගනියි. |
| සමාරභති | (සං+ආ+රභ+අ) පටන් ගනී; මරණයට පමුණුවයි; හිංසා කරයි. |
| සමාරම්භ | (න) ආරම්භ කිරීම, ඇරඹීම. |
| සමාරම්භ | (පු) ආරම්භ කිරීම; පටන් ගැන්ම; මැරීම; වධය; හිංසාව. |
| සමාරුය්හ | (පූ.ක්‍රි) නැගී. |
| සමාරුහති | (සං+ආ+රුහ+අ) නඟී; නැගේ. |
| සමාරුහන | (න) නැගීම. |
| සමාරුහන්ත | (3) නැගෙන; නැගෙමින්. |
| සමාරුහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නැගී. |
| සමාරුළ්හ | (ති) නැගුනු, ඇතුළ් වුනු. |
| සමාරූහන | (න) නැගීම. |
| සමාරූළ්හ | (3) නැගුණු. |
| සමාරොචන | (න) සුදුසු ලෙස ආරෝචනය කිරීම. |
| සමාරොපණ | (න) ආරෝපණය කිරීම; නැංවීම. |
| සමාරොපන | (න) නැගීම, නෙත්ති ප්රකරණයෙහි එන හාරයන් ගෙන් එකක්. |
| සමාරොපිය | (පූ.ක්‍රි) නංවා. |
| සමාරොපෙති | (සං+ආ+රුප+ණෙ) නංවයි. |
| සමාරොපෙතුං | (නි) නංවන්ට. |
| සමාරොපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නංවා. |
| සමාරොපෙන්ත | (3) නංවන; නංවමින්. |
| සමාලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, ආලාපෙ කථාවෙහි+ති) කථා කරයි. |
| සමාලපන | (න) කථා කිරීම, බිණීම. |
| සමාලපිත | (පු) කියන ලද, ප්රකාශිත. |
| සමාවහති | (සං+ආ+වහ+අ) එළවයි; ගෙනැවිත් දෙයි. |
| සමාස | (පු) කොට කිරීම; ශබ්ද කීපයක් එක් කිරීම. |
| සමාස | (පු) සංක්ෂෙපය, සමාස විධිය. |
| සමාසන්න | ආසන්න කාරණය, කිට්ටු, සමීප, ළඟ. |
| සමාසාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාද සාදනෙ, රස විඳීමෙහි+ණෙ+ති) ලබා ගනියි. |
| සමාසෙති | (සං+ආස+ණෙ) ආශ්රය කරයි; එක්ව වසයි; සමාස කරයි. |
| සමාසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| සමාහත | (ති) ගසන ලද, පහර දෙන ලද. |
| සමාහත | (3) ගැටූ; තට්ටු කළ; නැසූ; හැපූ. |
| සමාහනති | (සං+ආ+හත+අ) බෙර ආදියක් වාදනය කරයි. |
| සමාහනන්ත | (3) මනාසේ තට්ටු කරමින්. |
| සමාහරණ | (න) රැස්කිරීම. |
| සමාහාර | (පු) පිඬු කිරීම, රැස් කිරීම, සමුච්චය. |
| සමාහිත | (ති) එකඟවන ලද, සංසිඳුවන ලද |
| සමාහිත | (3) තැන් පත් වූ; සන්හුන්; සන්හුන් සිතැති. |
| සමාහිතත්ත | (න) එකඟ බව, සංසිඳවන බව |
| සමිජ්ඣති | (ක්‍රි) - (d) (භු) ඉධ සිද්ධියං සිදුවීමෙහි+ති) සමෘද්ධ වෙයි, සිදුවෙයි. |
| සමිජ්ඣති | (සං+ඉධ+ය) දියුණු වේ; සම්පූර්ණ වේ; සමෘද්ධ වේ. |
| සමිජ්ඣන | (න) සමෘද්ධවීම, සම්පූර්‍ණවීම, සිදුවීම. |
| සමිජ්ඣන | (න) සම්පූර්ණ වීම; සමෘද්ධ වීම. |
| සමිජ්ඣන්ත | (3) සඵල වන; සඵල වෙමින්; සමෘද්ධ වන. |
| සමිජ්ඣිට්ඨ | (ති) ආඥා කළ, අයදුම් කළ. |
| සමිජ්ඣිත | (ති) සිදුවන ලද, සමෘද්ධවන ලද. |
| සමිජ්ඣිත | (3) සඵල වූ; සමෘද්ධ වූ. |
| සමිජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සමෘද්ධ වී. |
| සමිත | (ති) සංසිඳුවන ලද. |
| සමිතං | (ක්‍රි.වි) නිරන්තරයෙන්. |
| සමිත | (3) රැස් වූ; සංසිඳ වූ; සමාන කළ. |
| සමිතත්ත | (න) සන්හුන් බව. |
| සමිතාවී | (පු) කෙලෙසුන් සන්සිඳුවන ලද තැනැත්තා, චතුරාර්‍ය්‍ය සත්‍ය ධර්මයන් අවබෝධ කළ තැනැත්තා. |
| සමිතාවී | (3) කෙලෙසුන් සන්සිඳ වූ පුද්ගලයා. |
| සමිති | (ඉ) රැස්වීම; සභාව. |
| සමිති | (ඉ) සමූහය, සඞ්ගමය. |
| සමිද්ධ | (ති) සමෘද්ධ, කාර්‍ය්‍ය සිද්ධියට පැමිණි. |
| සමිද්ධ | (3) දියුණු වූ; සඵල වූ; සමෘද්ධ වූ. |
| සමිද්ධි | (ඉ) අභිවෘද්ධිය; සම්පූර්ණ වීම. |
| සමිද්ධික | (පු) සමෘද්ධිමත් තැනැත්තා, පොහොසතා. |
| සමිධා | (ඉ) දර. |
| සමිධා | (ඉ) දර. |
| සමිහිත | (ති) රැස්කළ, රචිත. |
| සමී | (ඉ) සැම ගස, |
| සමීචි | (ඉ) හරි, පරිපාටිය, අනුක්රමය. |
| සමීප | (ඉ) සමීපය, ළඟ. |
| සමීප | (න) සමීප තැන. |
| සමීප | (3) ළං වූ. |
| සමීපක | (ති) ළඟ තිබෙන, ළඟ ඇති. |
| සමීපග | (3) ළඟට පැමිණි. |
| සමීපචාරී | (පු) සමීපයෙහි හැසිරෙන්නා. |
| සමීපචාරී | (3) ළඟ හැසිරෙන්නා. |
| සමීපට්ඨ | (පු) සමීපස්ථ, ළඟ පිහිටි. |
| සමීපට්ඨ | (3) ළඟ පිහිටි; ළඟසිටි. |
| සමීපට්ඨාන | (න) ආසන්න තැන. |
| සමීපෙ | සමීපයෙහි; ළඟ. |
| සමීර | (න) සුළඟ, වාතය. |
| සමීරණ | (පු) වාතය; සුළඟ. |
| සමීරණ | (පු) සුළඟ, වාතය, මුරුවා. |
| සමීරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඉර, කම්පනෙ කම්පනයෙහි+ති) කම්පනය වෙයි, සෙලවෙයි. |
| සමීරති | (සං+ඊර+අ) කම්පා වේ; සෙල වේ. |
| සමීරිත | (ති) සැලුනු, සෙලවුනු. |
| සමීරිත | (3) කම්පිත; කියන ලද; සෙලවුණු. |
| සමීහති | (සං+ඊහ+අ) උත්සාහ කරයි; වීර්ය කරයි. |
| සමීහන | (න) උත්සාහය; වීර්ය කිරීම. |
| සමීහිත | (පු) බලවත් උත්සාහය, ව්‍යාපාරය. |
| සමු | (චු) ලාලනෙ දස්සනෙච නැලවීමෙහි දැකීමෙහි. |
| සමු | (දි) සාන්තෙ, සංසඳීමෙහි, බැගෑපත් වීමෙහි, සම්මති, උපසම්මති, සන්සිඳෙයි. |
| සමු | (භු) භක්ඛනෙ, කෑමෙහි, සමති කයි. |
| සමුක්කට්ඨ | (ති) උත්කෘෂ්ට, උච්ච, උසස්. |
| සමුක්කංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) කස, ගතියං, යෑමෙහි+ති) ස්තුති කරයි. |
| සමුක්කංසෙති | (සං+උ+කස+ණෙ) උසස් කරයි; වර්ණනා කරයි. |
| සමුක්කොචන | (න) උසස් කොට කථා කිරීම, |
| සමුක්ඛෙපන | (න) හාත්පසින් උසස් කොට කල්පනා කිරීම, හාත් පසින් උක්ෂෙපණය කිරීම. |
| සමුග්ග | (පු) කරඬුව, පැස. |
| සමුග්ග | (පු) කරඬුව; කුඩා පෙට්ටිය. |
| සමුග්ගච්ඡති | (සං+උ+ගමු+අ) උඩට නැගේ. |
| සමුග්ගණ්හාති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගහ, උපාදානෙ, අල්වාගැනිමෙහි+ති) අල්වා ගනියි. |
| සමුග්ගණ්හාති | (සං+උ+ගහ+ණ්හා) ඉගෙනගනී. |
| සමුග්ගත | (ති) නැගුණු, හටගත්. |
| සමුග්ගත | (3) උස්ව නැගි. |
| සමුග්ගම | (ති) උපන්න, උදාවුනු. |
| සමුග්ගම | (පු) උස්ව නැගීම; ප්‍රභවය; හටගැන්ම. |
| සමුග්ගහිත | (ති) අල්වාගත්. |
| සමුග්ගහිත | (3) ඉගෙනකත්. |
| සමුග්ගිරණ | (න) වීසි කිරීම, බැහැර කිරීම. |
| සමුග්ගිරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගිර, නිගිරණෙ, වැගිරීමෙහි+ති) විසි කරයි. |
| සමුග්ගිරති | (සං+උ+ගිර+අ) කියයි; පිට කරයි (වචන). |
| සමුග්ගිරන | (න) කීම; පිට කිරීම; වැමෑරීම. |
| සමුග්ඝාටන | (න) වැසුම් හැරීම, පියන් පත හැරීම. |
| සමුග්ඝාත | (පු) නැසීම; සහමුලින් ඉදිරීම; හැපීම. |
| සමුග්ඝාත | (පු) මුලින්ම උදුරා දැමීම, විනාශ කිරිම. |
| සමුග්ඝාතක | (3) ඉවත් කරන; නසන. |
| සමුග්ඝාතික | (පු) අස්කර දැමීම, විනාශ කිරීම. |
| සමුග්ඝාතික | (3) උදුරා දැමූ; නැසූ. |
| සමුග්ඝාතෙති | (සං+උ+ඝාත+ණෙ) උදුරා දමයි; නසයි; විනාශ කරයි. |
| සමුග්ඝාතෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; වනසා දමා. |
| සමුචිත | (පු) රැස්කළ, තැන්පත් කළ. |
| සමුචිත | (3) රැස් කළ. |
| සමුච්චය | (පු) එක් කිරීම; රාශිය; සමූහය. |
| සමුච්චය | (පු) පිඬුකිරීම, රාශිකරණය. |
| සමුච්ඡක | (න) ඇහිඳීම, ඇහිලීම. |
| සමුච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) උච, සද්දෙ, ශබ්දකිරීමෙහි+ති) උපදියි. |
| සමුච්ඡින්දති | (ක්‍රි) (d (රු) ඡිදි, ද්විද්ධා කරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි+ති) සිඳියි. |
| සමුච්ඡින්දති | (සං+උ+ඡිද+අ) උදුරා විනාශ කරයි; සිඳ දමයි. |
| සමුච්ඡින්දන | (න) විනාශ කිරීම. |
| සමුච්ඡින්දන්ත | (3) විනාශ කරන; විනාශ කරමින්. |
| සමුච්ඡින්දිතබ්බ | (3) විනාශ කළ යුතු. |
| සමුච්ඡින්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| සමුච්ඡින්දිය | (පූ.ක්‍රි) විනාශ කොට. |
| සමුච්ඡින්න | (පු) සමුච්ඡෙද කළ, උසුන් මුල් කළ. |
| සමුච්ඡින්න | (3) විනාශ කළ. |
| සමුච්ඡෙද | (පු) මුලොච්ඡෙදනය, මුලිනිදිරීම. |
| සමුච්ඡෙද | (පු) විනාශ කිරීම; සිඳ දැමීම. |
| සමුච්ඡෙද විසුද්ධි | (ඉ) ඒ ඒ මාර්‍ගයන්ගෙන් නැසිය යුතු කෙලෙසුන් නසා පිරිසිදු බවට පැමිණීම. |
| සමුච්ඡෙදප්පහාණ | (න) මුල්සිඳ නැසීම, මාර්ග පටිපාටියෙන් කෙලෙසුන් නැසීම. |
| සමුච්ඡෙදමරණ | (න) නැවත උත්පත්තියක් නැති මරණය, රහතුන් වහන්සේලාගේ මරණය. |
| සමුච්ඡෙදවිමුත්ති | (ඉ) අර්හත් ඵල විමුක්තිය. |
| සමුජ්ජල | (ති) දීප්තිමත්, බබලන. |
| සමුජ්ජල | (3) බබළන. |
| සමුජ්ජු | (ති) සෘජු, සම්පූර්ණ. |
| සමුජ්ඣිත | (ති) හරණ ලද, බැහැර කරන ලද |
| සමුජ්ඣිත | (3) ඉවත දැමූ; හැර දැමූ. |
| සමුඤ්ජක | (ති) රැස්කළ, තැන්පත් කළ. |
| සමුට්ඨහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඨා ගතිනිවුත්තියං, ගති පැවැත්වෙමි+ති) හටගනී නඟී, උපදී. |
| සමුට්ඨහති | (සං+උ+ඨා+අ) උපදී; හටගනී. |
| සමුට්ඨහන්ත | (3) උපදින; උපදිමින්; හට ගනිමින්; හටගන්නා. |
| සමුට්ඨහාන | (3) උපදින; උපදිමින්; හට ගනිමින්; හටගන්නා. |
| සමුට්ඨාති | (සං+උ+ඨා+අ) උපදී; හටගනී. |
| සමුට්ඨාන | (න) නැඟීම, හට ගැනීම. |
| සමුට්ඨාන | (න) හටගැන්ම. |
| සමුට්ඨානික | (පු) පහළවීම, ඇති කිරීම. |
| සමුට්ඨානික | (3) හටගැන්ම හෝ ඉපදීම ඇති. |
| සමුට්ඨාපක | (පු) හේතුවිම, අවස්ථා ඇතිවිම. |
| සමුට්ඨාපක | (3) ඉපද වූ; උපදවන. |
| සමුට්ඨාපෙති | (සං+උ+ඨා+ණාපෙ) උපදවයි. |
| සමුට්ඨාපෙතුං | (නි) උපදවන්ට. |
| සමුට්ඨාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) උපදවා. |
| සමුට්ඨාපෙන්ත | (3) උපදවන; උපදවමින්. |
| සමුට්ඨාය | (පූ.ක්‍රි) ඉඳහිටලා. |
| සමුට්ඨිත | (ති) ඇතිවීම, පැවතීම, පහළවීම. |
| සමුට්ඨිත | (3) හටගත්. |
| සමුත්තරණ | (න) ඉක්මවා යාම; එතර කිරීම. |
| සමුත්තරණ | (න) එතෙර වීම, එතෙරට යෑම |
| සමුත්තරති | (සං+උ+තර+අ) ඉක්මවා යයි; එතර කරයි. |
| සමුත්තරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉක්මවා; එතර වී. |
| සමුත්තෙජක | (3) උත්සාහවත් කරවන; උනන්දු කරවන. |
| සමුත්තෙජන | (න) උත්සාහවත් කිරීම; තියුණු කිරීම. |
| සමුත්තෙජන | (න) තියුණු කිරීම, මුවහත් කිරීම. |
| සමුත්තෙජන්ත | (3) උත්සාහවත් කරන; තියුණු කරමින්. |
| සමුත්තෙජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) තෙජ, නිසානෙ තියුණු කිරීමෙහි+ති) තියුණු කරයි. |
| සමුත්තෙජෙති | (සං+උ+තිජ+ණෙ) උත්සාහවත් කරයි; තියුණු කරයි. |
| සමුදය | (පු) උත්පත්තිය, හේතුව, රාශිය. |
| සමුදය | (පු) ලාභය; හටගැන්ම. |
| සමුදයසච්ච | (න) දුක් හටගැනීමේ හේතුව පිළිබඳ සත්‍යය, තෘෂ්ණාව. |
| සමුදාගච්ඡති | (ක්‍රි) (d) (භු) ගමු ගතියං, යෑමෙහි+ති) ලබා ගනියි. |
| සමුදාගච්ඡති | (සං+උ+ආ+ගමු+අ) පහළ වේ; මතු වේ; රැස් වේ. |
| සමුදාගත | (ති) පහළවුනු, ලැබුනු. |
| සමුදාගත | (3) මතු වූ; රැස් වූ; හටගත්. |
| සමුදාගම | (න) පටන් ගැන්ම, ආරම්භය. |
| සමුදාගම | (පු) මතු වීම; රැස් වීම; හටගැන්ම. |
| සමුදාචරණ | (න) නිතර හැසිරීම හෝ පැවතීම. |
| සමුදාචරණ | (න) හැසිරීම, පැවැත්ම. |
| සමුදාචරති | (ක්‍රි) (d) (භු) චර, චරණෙ, හැසිරීමෙහි+ති) හැසිරෙයි. |
| සමුදාචරති | (සං+උ+ආ+චර+අ) නිතර පවතී; නිතර හැසිරේ. |
| සමුදාචරන්ත | (3) නිතර පවත්නා හෝ හැසිරෙන. |
| සමුදාචරිතබ්බ | (3) නිතර පැවතිය යුතු; හැසිරිය යුතු. |
| සමුදාචරිතුං | (නි) නිතර පවතින්ට. |
| සමුදාචරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිතර පැවත හෝ හැසිර. |
| සමුදාචාර | (පු) පැවැත්ම; ව්‍යවහාරය; හැසිරීම. |
| සමුදාචාර | (පු) හැසිරීම, පුරුද්ද, භාවිතය. |
| සමුදාචිණ්ණ | (ති) පුරුදු කළ, පුහුණු කළ. |
| සමුදාචිණ්ණ | (3) පුරුදු කළ. |
| සමුදාතීත | (ති) එකතු කළ, ලබාගත්. |
| සමුදාය | (පු) රාශිය; සමූහය. |
| සමුදාය | (පු) සමූහය, ගණන. |
| සමුදාවත | (ති) වලක්වන ලද. |
| සමුදාහරණ | (න) කථාව; කීම. |
| සමුදාහරති | (සං+උ+ආ+හර+අ) කියයි; ප්රකාශ කරයි. |
| සමුදාහරන්ත | (3) කියන; කියමින්; ප්රකාශ කරමින්. |
| සමුදාහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කියා; ප්රකාශ කොට. |
| සමුදාහාර | (පු) කථාව, කථා ව්‍යවහාරය. |
| සමුදාහාර | (පු) කථාව; කීම. |
| සමුදික්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) දික්ඛ, උපනයනෙ, එළවීමෙහි+ති) බලයි. |
| සමුදික්ඛති | (සං+උ+ඉක්ඛ+අ) බලයි. |
| සමුදිත | (ති) උදාවුනු, මතුවුනු, උනන්දුවුනු, එකාබද්ධවුනු. |
| සමුදිත | (3) හටගත්. |
| සමුදීරණ | (න) කම්පාව; කීම. |
| සමුදීරණ | (න) සෙලවීම, ගමනෙහි යෙදිම. |
| සමුදීරිත | (ති) තෙපලූ, දෙඬූ, උච්චාරණය කළ. |
| සමුදීරිත | (3) කියන ලද. |
| සමුදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) උද, පාතුභාවෙ, පහළවීමෙහි+ණෙ+ති) පහළවෙයි. |
| සමුදෙති | (සං+උ+ඉ+අ) හටගනී. |
| සමුද්ද | (පු) මූද; සාගරය. |
| සමුද්ද | (පු) සමුදය, සාගරය, මුහුද. |
| සමුද්දක්ඛායික | (පු) සාගර ඇතිවීම පිළිබඳ කථාව ලෝකොත්පත්තිය. |
| සමුද්දට්ඨක | (3) මුහුදේ පිහිටි. |
| සමුද්දන්ත | (ඉ) කපුගස, සමුදාන්ත. |
| සමුද්දවීචි | (ඉ) මුහුදු රැළ. |
| සමුද්ධට | (3) ඉදුරූ; උදුරා දැමූ. |
| සමුද්ධරණ | (න) ඉදිරීම; විපතින් ගැලවීම. |
| සමුද්ධරණ | (න) දැරීම, ගෙන යෑම, ගසාගෙන යෑම. |
| සමුද්ධරති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධර, ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ති) දරයි, ගෙනයයි. |
| සමුද්ධරති | (සං+උ+හර+අ) උදුරයි; ඔසවයි; ගලවා ගනී. |
| සමුද්ධරන්ත | (3) උදුරන; උදුරමින්; විපතින් මුදමින්. |
| සමුද්ධරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; ඔසවා; මුදාගෙන. |
| සමුනතද්ධ | (පු) නගන ලද ධජාදීය. |
| සමුන්නහන | (න) නැසීම, ආදර්‍ශනය. |
| සමුපගච්ඡති | (ක්‍රි) - (d) ගමු+ගතියං යෑමෙහි+ති යෙයි. |
| සමුපගච්ඡති | (සං+උප+ගමු+අ) එළඹේ; සමීපයට යේ. |
| සමුපගත | (3) එළඹුණු. |
| සමුපගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; සමීපයට අවුත්. |
| සමුපගමන | (න) එළඹීම. |
| සමුපගම්ම | (පූ.ක්‍රි) එළඹ; සමීපයට අවුත්. |
| සමුපසොභන | (න) අලංකාරය, සොභනය. |
| සමුපසොභිත | (3) යුක්ත වූ. |
| සමුපසොභිත | (3) සැරසූ. |
| සමුපසොහති | (ක්‍රි) (d) (භු) සං+උප+සුභ, දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) අලංකාර වෙයි. |
| සමුපාගච්ඡති | (සං+උප+ආ+ගමු+අ) එළඹේ; ළඟට ඒ. |
| සමුපාගත | (ති) පැමිණි, ළඟාවුනු. |
| සමුපාගත | (3) ළඟට ආ. |
| සමුපාගන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) එළඹ. |
| සමුපාගමන | (න) ළඟට ඒම. |
| සමුපාදික | (පු) නිශ්චල, ශාන්ත. |
| සමුපෙක්ඛා | (ඉ) ප්රඥාව, පැණ. |
| සමුපෙත | (3) යුක්ත වූ. |
| සමුප්පජ්ජ | (පූ.ක්‍රි) ඉපද; හටගෙන. |
| සමුප්පජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) සං+උ+පද ගතියං යෑමෙහි+ති) නගියි, උපදියි. |
| සමුප්පජ්ජති | (සං+උ+පද+ය) උපදී; හටගනී. |
| සමුප්පජ්ජන | (න) පඉපදීම, ඇතිවීම, නැගීම. |
| සමුප්පජ්ජන | (න) හටගැන්ම. |
| සමුප්පජ්ජන්ත | (3) හටගන්නා; හටගනිමින්. |
| සමුප්පජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉපද; හටගෙන. |
| සමුප්පත්ති | (ඉ) ඉපැත්ම, උත්පත්තිය. |
| සමුප්පත්ති | (ඉ) හටගැන්ම. |
| සමුප්පන්න | (පු) උපන්, හටගත්. |
| සමුප්පන්න | (3) උපන්; හටගත්. |
| සමුප්පාටන | (න) මූලොද්ධරණය, ඉදිරීම. |
| සමුප්පාටිත | (ති) උද්ධරණයකළ, උදුරණ ලද. |
| සමුප්පාද | (පු) ඉපදීම. |
| සමුප්පාද | (පු) හටගැන්ම, ඇතිවීම. |
| සමුබ්බහති | (ක්‍රි) (d) (භු) සං+උ+වහ, පාපුණන, පැමිණවීමෙහි+ති), ගෙනයයි, උසුලයි. |
| සමුබ්බහති | (සං+උ+වහ+අ) උසුළයි. |
| සමුබ්බහන | (න) ඉසිළීම. |
| සමුබ්බහන්ත | (3) උසුළන; උසුළමින්. |
| සමුබ්බහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උසුළා. |
| සමුබ්භවති | (සං+උ+භූ+අ) හටගනී. |
| සමුබ්භුත | (පු) ඇතිවූ, පහළවූ. |
| සමුබ්භූත | (3) හටගත්. |
| සමුල්ලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) සං+උ+ලප, ලපනෙ, කීමෙහි+ති) කියයි, කථාකරයි. |
| සමුල්ලපති | (සං+උ+ලප+අ) සතුටු කථා කරයි. |
| සමුල්ලපන | (න) කථාකිරීම, සල්ලාපය, කථාව. |
| සමුල්ලපන | (න) සතුටු කථාව. |
| සමුල්ලපන්ත | (3) කථා කරන; කථා කරමින්. |
| සමුල්ලපිතුං | (නි) සතුටු කථා කරන්ට. |
| සමුල්ලපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කථා කොට. |
| සමුල්ලාප | (පු) කථාව. |
| සමුල්ලාප | (පු) සමගි කථාව, සල්ලාපය. |
| සමුල්ලාපිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කථා කොට. |
| සමුස්සය | (පු) රාශිය, ශරීරය. |
| සමුස්සය | (පු) ශරීරය. |
| සමුස්සාපිත | (ති) ඔසවනලද, උස්සනලද. |
| සමුස්සාපිත | (3) එස වූ. |
| සමුස්සාහිත | (පු) යොමුකළ, එසවූ. |
| සමුස්සාහිත | (3) උත්සාහවත් කළ. |
| සමුස්සිත | (ති) ඔසවන ලද, උස්කරන ලද. |
| සමුස්සිත | (3) උස් වූ; උසස් කළ; එස වූ. |
| සමුස්සුත | (ති) එසවූ, උස්කළ. |
| සමූන්නමන | නැගීම, ඇලවීම, උන්නතිය. |
| සමූපබ්බුළ්හ | (පු) සම්පිණ්ඩිත, රාශීභූත, රැස් කළ. |
| සමූපබ්බූළ්හ | (3) ක්‍රියාවෙහි යෙදුණු; ගැවසීගත්. |
| සමූලක | (පු) මුල් සහිත, කරුණු සහිත. |
| සමූලක | (3) මුල් සහිත. |
| සමූහ | (පු) රාශිය; සමූහය. |
| සමූහ | (පු) සමූහය, රාශිය, සඞ්ඝයා, රැස. |
| සමූහත | (ති) නසනලද, උදුරණලද. |
| සමූහත | (3) උදුරා දැමූ; නැසූ. |
| සමූහනති | (සං+උ+හන+අ) උදුරයි; ගලවා දමයි; නසයි. |
| සමූහනන | (න) ඉදිරීම, හාත්පසින් නැසීම. |
| සමූහනන්ත | (3) උදුරන; උදුරමින්. |
| සමූහනිතබ්බ | (3) ඉදිරිය යුතු; විනාශ කළ යුතු. |
| සමූහනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; නසා. |
| සමූහනිය | (පූ.ක්‍රි) උදුරා; නසා. |
| සමූහෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හා, ගතියං, යෑමෙහි+ණෙ+ති) එකතු කරයි, රැස් කරයි. |
| සමූහෙති | (සං+ඌහ+ණෙ) රැස් කරයි. |
| සමෙක්ඛති | (ක්‍රි) (d) (චු) කමු, ඉච්ඡායං, කැමැතිවීමෙහි+ති) බලයි, කල්පනා කරයි. |
| සමෙක්ඛති | (සං+ඉක්ඛ+අ) විමසා බලයි. |
| සමෙක්ඛන | (න) වමසා බැලීම. |
| සමෙක්ඛන්ත | (3) විමසා බලන. |
| සමෙක්ඛන්ත | (3) විමසා බලමින්. |
| සමෙක්ඛමාන | (3) වමසා බලන; විමසා බලමින්. |
| සමෙක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වමසා බලා. |
| සමෙක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා. |
| සමෙච්ච | (අ) දැන, අවබෝධ කොට. |
| සමෙත | (3) ගැළපූ; යුක්ත වූ. |
| සමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සමු, උපසමෙ, සංසිඳීමෙහි+ණෙ+ති) රැස් වෙයි, එක්වෙයි. |
| සමෙති | (සං+ඉ+අ) ගැළපේ; රැස් වේ; සංසිඳවයි; සමාන වේ; හමු වේ. |
| සමෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සංසිඳවා; සමකොට. |
| සමෙන | අගති ගාමී නොවී. |
| සමෙන්ත | (3) සමවන. |
| සමෙන්ත | (3) සමවෙමින්. |
| සමෙන්ත | (3) සංසිඳවමින්. |
| සමෙරිත | (ති) චංචලවූ, සෙලවුනු. |
| සමෙරිත | (3) කම්පිත වූ. |
| සමොකිණ්ණ | (ති) ගැවසුනු, ආශ්‍රිත. |
| සමොකිණ්ණ | (3) ගැවසීගත්; විසුරුවන ලද. |
| සමොකිරණ | (න) ගැවසීම. |
| සමොකිරණ | (න) විසුරුවීම. |
| සමොකිරති | (සං+අව+කිර+අ) විසුරුවයි. |
| සමොකිරන්ත | (3) විසුරුවන; විසුරුවමින්. |
| සමොකිරිතුං | (නි) විසුරුවන්ට. |
| සමොකිරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විසුරුවා. |
| සමොතරති | (ක්‍රි) (d) (භු) තර, තරණෙ, එතරවීමෙහි+ති) බසියි, පහත් වෙයි. |
| සමොතරති | (සං+අව+තර+අ) බසී (දියට); බැසගනී. |
| සමොත්ත | (ති) විසුරුවනලද, පතුරුවනලද. |
| සමොත්ත | (3) පැතිර වූ; විසුරුවන ලද. |
| සමොදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) දහ, ධාරණෙ, දැරීමෙහි+ති) එකතු කරයි, සපයයි. |
| සමොදහති | (සං+අව+ධා+අ) අකුළා ගනී; මනාසේ තැන්පත් කරයි. |
| සමොදහන | (න) අකුළා ගැන්ම; ඇතුල් කිරීම. |
| සමොදහන | (න) එකතු කිරීම, රැස් කිරීම. |
| සමොදහන | (න) තැන්පත් කිරීම. |
| සමොදහන්ත | (3) අකුළන; අකුළා ගනිමින්; තැන්පත් කරමින්. |
| සමොදහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අකුළාගෙන; තැන්පත් කොට. |
| සමොධාන | (න) ඇතුළත් බව; එක්තැන් කිරීම; සම්බන්ධ වීම. |
| සමොධාන | (න) එකතු කිරීම, රැස් කිරීම, සම්බන්ධ කිරීම. |
| සමොධාන | (න) සංස්ථානය, වින්‍යාසය, පිළිවෙළට තැබීම. |
| සමොධානතා | (ඉ) එක්වීම, සංයොගවීම, සම්බන්ධවීම, රාශිභූත වීම. |
| සමොධානපරිවාස | (පු) ශාසනික පිළිවෙතක්, පිරිවෙස් පිරීමාදියෙහිදී අනුගමනය කළයුතු පිළිවෙතක්. |
| සමොධානෙති | (න) ා ගළපයි. |
| සමොධානෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගළපා. |
| සමොරොධ | (පු) අවහිරය, බාධාව. |
| සමොසරණ | (න) එක්තැන් වීම; රැස් වීම. |
| සමොසරණ | (න) එක්රැස්වීම, ඒකරාශිවීම. |
| සමොසරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, චින්තායං, සිතීමෙහි+ති) රැස්වෙයි, එක්කාසුවෙයි. |
| සමොසරති | (සං+අව+සර+අ) එක්තැන් වේ; රැස් වේ. |
| සමොසරන්ත | (3) රැස් වන; රැස් වෙමින්. |
| සමොසරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රැස් වී. |
| සමොහ | (3) මුළා වූ; මෝහ සහිත වූ. |
| සමොහිත | (පු) මනාකොට පිහිටුවන ලද, යහපත්ව තැබූ |
| සමොහිත | (3) එක්තැන් කළ; ගැළපූ; රැස් කළ. |
| සම්ච්ඡිත | (ති) ඉපදුන, මතුවුනු, නැගුනු. |
| සම්පකම්පති | (සං+ප+කම්ප+අ) කම්පා වේ; සෙල වේ. |
| සම්පකම්පන | (න) අතිශයින් කම්පා වීම, අතිශය චලනය. |
| සම්පකොප | (න) අතිශයින් කොප වීම. |
| සම්පක්ඛන්ධති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඛදි, පක්ඛන්දනෙ, දිවීමෙහි + ති) දුවයි, පැන දුවයි. |
| සම්පක්ඛන්ධන | (න) පැන දිවීම, දිවීම. |
| සම්පග්ගහ | (පු) ග්රහණය, ගැනීම. |
| සම්පජඤ්ඤ | (න) මනා ප්රඥා ඇති බව. |
| සම්පජඤ්ඤ | (න) විමසන නුවණ. |
| සම්පජාන | (න) දැනීම, මනා දැනීම. |
| සම්පජාන | (3) දැනුම ඇති; විමසන නුවණැති; සිහි ඇති. |
| සම්පජානකාරී | (පු) මනා ප්‍ර‍ඥාවෙන් යුත් ක්‍රියා කරන්නා. |
| සම්පජානන | (න) මනා දැනීම, ජානනය. |
| සම්පජානමුසා | (ඉ) දැන දැන බොරුකීම. |
| සම්පජානාති | (ක්‍රි) දැනගනී, අවබෝධකරගනී. |
| සම්පජානාති | (සං+ප+ඤා+නා) මනාසේ දැන ගනී. |
| සම්පජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) පද, ගතියං, යෑමෙහි + ති) (සං + පද = ජ්ජ + ති) සම්පාදනය වෙයි. |
| සම්පජ්ජති | (සං+පද+ය) දියුණු වේ; පැමිණේ; සම්පූර්ණ වේ; සමෘද්ධ වේ; සිදු වේ. |
| සම්පජ්ජන | (න) පැමිණීම; සම්පූර්ණ වීම; සිදු වීම. |
| සම්පජ්ජලන | (න) දිලිසීම, බැබලීම. |
| සම්පජ්ජලිත | (ති) දිලිසෙනලද, බබලන ලද. |
| සම්පජ්ජලිත | (3) ගිනි දැල්වුණු. |
| සම්පජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දියුණු වී; සම්පූර්ණ වී; සිදු වී. |
| සම්පටිච්ඡති | (සං+පති+ඉසු+අ) පිළිගනී; බාරගනී. |
| සම්පටිච්ඡන | (න) ස්වීකාරය, පිළිගැනීම, ප්රතිග්රහණය. |
| සම්පටිච්ඡන්ත | (3) පිළිගන්නා; පිළිගනිමින්. |
| සම්පටිච්ඡිත | (ති) පිළිගත්, පිළිගන්නා ලද. |
| සම්පටිච්ඡිතුං | (නි) පිළිගන්ට. |
| සම්පටිච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළිගෙන. |
| සම්පටිවෙධ | (පු) මනා ප්‍රතිවේධය, මනාවබෝධය. |
| සම්පති | (අ) දැන්, අධුනාකාලයෙහි. |
| සම්පති | (නි) දැන්. |
| සම්පතිත | (3) වැටුණු. |
| සම්පත්ත | (ති) පැමිණෙනලද, පැමිණි, සම්ප්‍රාප්ත. |
| සම්පත්ත | (3) පැමිණ සිටින; පැමිණි. |
| සම්පත්ති | (ඉ) සැපත, සම්පත්තිය, සමෘද්ධිය, ගුණොත්කර්ෂය. |
| සම්පත්ති | (3) පැමිණීම; සඵලත්වය; සම්පත; සමෘද්ධ වීම. |
| සම්පත්ථතා | (ඉ) මනා ප්‍රාර්ථනාව, හොඳ පැතීම. |
| සම්පදා | (ඉ) යුක්ත බව; සම්පත්තිය; සම්පූර්ණත්වය; සමෘද්ධත්වය. |
| සම්පදා | (ඉ) සම්පත්තිය, සමෘද්ධිය. |
| සම්පදාති | (කි) දෙයි, දානය කරයි. |
| සම්පදාන | (න) මනාසේ දීම; සම්ප්රදාන විභක්තිය. |
| සම්පදාන | (න) සම්ප්‍ර‍දානය, දීම. |
| සම්පදාලන | (න) පැලීම, දෙපළුකිරීම. |
| සම්පදාලෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) දල, විදාරණෙ, දෙපළු කිරීමෙහි + ණෙ + ති) පලයි, දෙපළු කරයි. |
| සම්පදාසීල | (න) වර්ධනය වූ සිල් ඇතිබව. |
| සම්පදාළන | (න) පළා දැමීම; පිපිරවීම. |
| සම්පදාළෙති | (සං+ප+දළ+ණෙ) පළා දමයි; විනාශ කරයි. |
| සම්පදාළෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පළා; විනාශ කොට. |
| සම්පදාළෙන්ත | (3) පළන; පළමින්. |
| සම්පදිත්ත | (ති) දිලිසෙන ලද, ගිනිගෙන බබලන ලද. |
| සම්පදුට්ඨ | (ති) දූෂ්‍යවනලද, කෙලසනලද. |
| සම්පදුස්සති | (ක්‍රි) (d (දි) දුස, අප්පීතියං, නොසතුටු බවෙහි + ති) දූෂ්‍ය කරයි කෙලසයි. |
| සම්පදුස්සති | (සං+ප+දුස+ය) කෝප වේ; දූෂිත වේ. |
| සම්පදුස්සන | (න) කිලිටි වීම; දූෂ්‍ය වීම. |
| සම්පදුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කිලිටි වී; කෝප වී. |
| සම්පදොස | (න) නපුරුකම, දරුණු බව. |
| සම්පද්දුත | (ති) දිව්ව, දුවගිය. |
| සම්පධූපායති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධූප, සන්තාපෙ, තැවීමෙහි + ති) තද දුම් පිටකරයි. |
| සම්පධූපෙයති | (ක්‍රි) (d) (භු) ධූප, සන්තාපෙ, තැබීමෙහි + ණෙ + ති) තද දුම් පිටකරවයි. |
| සම්පන්න | (3) පිරුණු; යුක්ත වූ; රසවත්; සමෘද්ධ වූ. |
| සම්පප්පලාප | (පු) නිශ්ඵල කථා, දෙලොවට වැඩ නැති කථා. |
| සම්පභාසති | (ක්‍රි) (d) (භු) භාස, වියත්තිං වාචායං වියත් වචනයෙහි + ති) කියයි තෙපලයි. |
| සම්පභුඤ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුඤ්ජ, භුඤ්ජනෙ, බුදීමෙහි + ති) අනුභවකරයි, වළඳයි. |
| සම්පමද්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) මද්ද, මද්දනෙ, වැසීමෙහි + ති) මඩියි, මර්දනය කරයි. |
| සම්පමද්දිත | (ති) මඩනාලද, පොඩිකළ. |
| සම්පමූළ්හ | (පු) මුළාවූ තැනැත්තා. |
| සම්පමොදති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුද, මොදනෙ, සතුටුවීමෙහි + ති) ප්‍ර‍මුදිතවෙයි, සතුටු වෙයි. |
| සම්පමොදිත | (ති) ප්‍ර‍මුදිතවන ලද, |
| සම්පමොහ | (පු) මුළාව. |
| සම්පයාත | (ති) පිටත්ව ගිය, ඉදිරියට ගිය. |
| සම්පයාත | (3) ගිය; පැමිණි. |
| සම්පයාති | (සං+ප+යා) පැමිණේ; සම්ප්‍රාප්ත වේ. |
| සම්පයුක්ත | (3) එක්ව යෙදුණු; යුක්ත වූ. |
| සම්පයුත්තපච්චය | (පු) සම්ප්රයුක්ත ප්රත්යය. |
| සම්පයොග | (පු) එකට යෙදීම; එක්තැන් වීම. |
| සම්පයොග | (පු) එක්ව යෙදීම. |
| සම්පයොජෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) යුජ, යොගෙ, යෙදීමෙහි + ති) යොදයි. |
| සම්පයොජෙති | (සං+ප+යුජ+ණෙ) එකට ගළපයි; නඩු කියයි; යොදයි. |
| සම්පයොජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එකට යොදා. |
| සම්පයොජෙන්ත | (3) එකට යොදන; ගළපන; යොදමින්. |
| සම්පරාය | (පු) පරලොව, මතුභවය. |
| සම්පරාය | (පු) පරලොව. |
| සම්පරායික | (ති) පරලොවදී ලබන පලය. |
| සම්පරායික | (3) පරලොවට අයත්. |
| සම්පරිකඩ්ඪති | (ක්‍රි) (d) (භු) කඩ්ඪ, කඩ්ඪනෙ, ඇදීමෙහි + ති) ආපසු අදියි. |
| සම්පරිකඩ්ඪති | (සං+පරි+කඩ්ඪ+අ) එහාට මෙහාට අදියි. |
| සම්පරිකඩ්ඪන | (න) ඈත මෑත ඇදිම. |
| සම්පරිකිණ්ණ | (ති) ගැවසීගත්, පිරිවැරූ. |
| සම්පරිකිණ්ණ | (3) ගැවසීගත්. |
| සම්පරිතාප | (පු) තාපය, තැවීම, වියලීම. |
| සම්පරිවජ්ජන | (න) මනාසේ දුරු කිරීම. |
| සම්පරිවජ්ජෙති | (සං+පරි+වජ+ණෙ) මනසේ දුරු කරයි. |
| සම්පරිවජ්ජෙන්ත | (3) මනසේ දුරු කරමින්; මනාසේ දුරු කරන. |
| සම්පරිවත්තක | (3) පෙරළෙන. |
| සම්පරිවත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවතීමෙහි + ති) පෙරලෙයි. |
| සම්පරිවත්තති | (සං+පරි+වතු+අ) පෙරළේ; වෙනස් වේ; හැරේ. |
| සම්පරිවත්තන | (න) එහා මෙහා හැරීම; පෙරළීම. |
| සම්පරිවත්තන | (න) පෙරලීම. |
| සම්පරිවත්තන්ත | (3) පෙරළෙන; පෙරළෙමින්. |
| සම්පරිවත්තමාන | (3) පෙරළෙන; පෙරළෙමින්. |
| සම්පරිවත්තිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරළී. |
| සම්පරිවත්තෙති | (සං+පරි+වතු+ණෙ) පෙරළයි; හරවයි. |
| සම්පරිවත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පෙරළා. |
| සම්පරිවත්තෙන්ත | (3) පෙරළන; පෙරළමින්. |
| සම්පරිවාරෙති | (සං+පරි+වර+ණෙ) පිරිවරයි; සේවය පිණිස පිරිවරා සිටියි. |
| සම්පරිවාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිවරාගෙන. |
| සම්පරිවාසිත | (ති) වසන ලද. |
| සම්පලිබොධ | (ති) බිඳිනාලද, සිඳිනාලද. |
| සම්පලිමට්ඨ | (ති) ස්පර්ශකළ, අතටගත්, විනාශ කළ. |
| සම්පලිවෙඨන | (න) වෙළීම, එතීම. |
| සම්පලිවෙඨිත | (ති) වෙළන ලද, ඔතනලද. |
| සම්පවඞ්ක | (පු) වක, ඇදය, මහත් ඇදය. |
| සම්පවත්තෙති | (සං+ප+වතු+ණෙ) පවත්වයි. |
| සම්පවායති | (ක්‍රි) (d) (භු) වා, ගතියං, යෑමෙහි + ති) හුළඟ හමයි, සුවඳාදිය විහිදෙයි. |
| සම්පවායති | (සං+ප+වා+ය) සුවඳ පතුරුවයි; හමයි. |
| සම්පවායන්ත | (3) සුවඳ පතුරුවන; හමන; හමමින්. |
| සම්පවාරණ | (න) පැවරීම, ආරාධනය. |
| සම්පවාරෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) වර, ඉච්ඡායං, කැමැත්තෙහි + ණෙ + ති) පවරයි, ආරාධනා කරයි. |
| සම්පවුර | (ති) බහුල, බොහෝ. |
| සම්පවෙධති | (ක්‍රි) (d) (භු) විධ, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) වෙවුලයි, සෙලවෙයි. |
| සම්පවෙධති | (ක්‍රි) (d) (භු) විධ, කම්පනෙ, සැලීමෙහි + ති) වෙවුලයි, සෙලවෙයි. |
| සම්පවෙධති | (සං+ප+විධ+අ) කම්පා වේ; වෙවුලයි. |
| සම්පවෙධති | (සං+ප+විධ+අ) සෙල වේ. |
| සම්පවෙධන | (න) කම්පාව; වෙවිලීම. |
| සම්පවෙධන | (න) වෙවිලීම, චලනය, කම්පාවීම. |
| සම්පවෙධන | (න) වෙව්ලීම, චලනය, කම්පාව. |
| සම්පවෙධන්ත | (3) වෙවුලවන; වෙවුලවමින්. |
| සම්පවෙධිත | (3) කම්පිත වූ; වෙවුලූ. |
| සම්පවෙධිය | (පූ.ක්‍රි) වෙවුල්වා. |
| සම්පවෙධෙති | (සං+ප+විධ+ණෙ) කම්පා කරයි; වෙවුල්වයි. |
| සම්පවෙධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වෙවුල්වා. |
| සම්පසාද | (පු) පැහැදීම; සතුට. |
| සම්පසාදන | (න) පැහැදීම, ප්රසන්න කිරීම. |
| සම්පසාදනීය | (3) පැහැදීම කරවන; පැහැදීමට යෝග්‍ය. |
| සම්පසාරණ | (න) දිග හැරීම, දික්කිරීම. |
| සම්පසාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි + ණෙ + ති) (සං + ප) + සර = ගතියං) දිග හරියි. |
| සම්පසාරෙති | (සං+ප+සර+ණෙ) දිගහරියි; පතුරුවයි. |
| සම්පසාරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැගහැර. |
| සම්පසාරෙන්ත | (3) දිගහරින; දිගහරිමින්. |
| සම්පසීදති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිඳ, ස්නෙහෙ, ස්නෙහයෙහි + ති) (සං + ප) + සීද + ති) පහදියි, ප්‍ර‍සන්නවෙයි. |
| සම්පසීදති | (සං+ප+සද+අ) පහදී; පැහැදේ; සතුටු වේ. |
| සම්පසීදන | (න) පැහැදීම; සතුටු වීම. |
| සම්පසීදන | (න) ප්‍ර‍සන්නවීම, පැහැදීම. |
| සම්පසීදන්ත | (3) පහදින; පහදිමින්. |
| සම්පසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පැහැද. |
| සම්පසීදිය | (පූ.ක්‍රි) පැහැද. |
| සම්පස්සති | (සං+දිස+අ) දකී; සලකා බලයි. |
| සම්පස්සන | (න) දැකීම, දර්ශනය. |
| සම්පස්සන | (න) දැකීම; විමසීම. |
| සම්පස්සන්ත | (3) දකින; දකිමින්. |
| සම්පස්සමාන | (3) දකින; දකිමින්. |
| සම්පස්සිත | (ති) දක්නා ලද, දුටු. |
| සම්පස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) දැක; බලා; විමසා. |
| සම්පස්සිය | (පූ.ක්‍රි) දැක; බලා; විමසා. |
| සම්පහට්ඨ | (3) රත්කොට ශුද්ධ කළ; සතුටු වූ. |
| සම්පහංසක | (3) සතුටු කරවන. |
| සම්පහංසති | (සං+ප+හස+අ) සතුටු වේ. |
| සම්පහංසන | (න) සතුටු වීම. |
| සම්පහංසිත | (ති) සතුටුවන ලද. |
| සම්පහංසිත | (3) සතුටු කළ. |
| සම්පහංසිතබ්බ | (3) සතුටු කළයුතු. |
| සම්පහංසිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කරවා. |
| සම්පහංසෙති | (සං+ප+හස+ණෙ) සතුටු කරවයි. |
| සම්පහංසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කරවා. |
| සම්පහංසෙන්ත | (3) සතුටු කරවන; සතුටු කරවමින්. |
| සම්පහාර | (පු) කෝලාහලය; පහර දීම; යුද්ධය. |
| සම්පහාර | (පු) ප්රහාරය, පහර. |
| සම්පාක | (පු) පිසීම; පිසූ දෙය; මේරීම. |
| සම්පාත | (ති) වැටීම, හෙලීම. |
| සම්පාත | (පු) එක්තැන් වීම; වැටීම. |
| සම්පාදක | (පු) පිළියෙළ කරන්නා, කළමනාකාරයා. |
| සම්පාදක | (3) සම්පාදනය කරන්නා. |
| සම්පාදන | (න) පිළියෙළ කිරීම, සකස් කිරීම, ලෑස්ති කිරීම. |
| සම්පාදන | (න) පිළියෙළ කිරීම; සැපයීම. |
| සම්පාදිත | (ති) ප්රතිපාදනයකළ, පිළියෙළ කළ. |
| සම්පාදිත | (3) පිළියෙළ කළ; සැපයූ. |
| සම්පාදියති | (සං+පද+ඉ+ය) පිළයෙළ කරනු ලැබේ; සපයනු ලැබේ. |
| සම්පාදෙති | (ක්‍රි) සම්පාදනය කරයි සාදයි. |
| සම්පාදෙති | (සං+පද+ණෙ) පිළියෙළ කරයි; සපයයි; සාදයි. |
| සම්පාදෙතුං | (නි) සපයන්ට. |
| සම්පාදෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සපයා; සාදා. |
| සම්පාදෙන්ත | (3) පිළියෙළ කරන; පිළියෙළ කරමින්. |
| සම්පාපක | (පු) පමුණුවන්නා, ගෙනයන්නා. |
| සම්පාපක | (3) පමුණුවන; පමුණුවන්නා. |
| සම්පාපන | (න) පැමිණවීම, එළවීම. |
| සම්පාපාන | (න) පැමිණවීම. |
| සම්පාපුණන්ත | (3) පැමිණෙන; පැමිණෙමින්. |
| සම්පාපුණාති | (ක්‍රි) (d) (භු) පුණ, නිපුණෙ, නිපුණයෙහි + ති) පමුණුවයි, එළවයි. |
| සම්පාපුණාති | (සං+ප+අප+උණා) අවබෝධ කරයි; පැමිණේ. |
| සම්පාපුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; පැමිණ. |
| සම්පායති | (ක්‍රි) (d) (භු) පායි, වුද්ධියං, වැඩීමෙහි + ති) එකඟවෙයි. |
| සම්පිණ්ඩන | (න) එකතු කිරීම. |
| සම්පිණ්ඩන | (න) පිඩුකිරීම, කැටිකිරීම, සමුච්චය කිරීම. |
| සම්පිණ්ඩිත | (ති) පිඩුකළ, කැටිකළ. |
| සම්පිණ්ඩිත | (3) එක් කළ; පිඩු කළ. |
| සම්පිණ්ඩෙති | (සං+පිණ්ඩ+ණෙ) එකතු කරයි; පිඩු කරයි. |
| සම්පිණ්ඩෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක් කොට; ගුළි කොට; පිඩු කොට. |
| සම්පියායති | (න) ා ප්‍රිය කෙරේ; සතුටෙන් පිළිගනී. |
| සම්පියායනා | (ඉ) ප්‍රිය කිරීම. |
| සම්පියායන්ත | (3) ප්‍රිය වෙන; ප්‍රිය වෙමින්. |
| සම්පීණිත | (3) ඉතා සතුටු කළ; තෘප්තියට පත් කළ. |
| සම්පීණෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) පිණ, පිණනෙ, පිණවීමෙහි + ණෙ +ති) පිණවයි. |
| සම්පීණෙති | (සං+පී+ණා+ණෙ) පිණවයි; සතුටු කරවයි. |
| සම්පීණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිණවා; සතුටු කරවා. |
| සම්පීය | (ති) මිත්‍රලෙස, යහළු පරිදි. |
| සම්පීලිත | (ති) පීඩාකළ, වෙහෙසකළ |
| සම්පීළා | (ඉ) පීඩාව; පෙළීම. |
| සම්පීළිත | (3) පීඩිත වූ; පෙළන ලද. |
| සම්පීළෙති | (සං+පීළ+ණෙ) පෙළයි; හිංසා කරයි. |
| සම්පීළෙන්ත | (3) පෙළන; පෙළමින්. |
| සම්පුච්ඡති | (සං+පුච්ඡ+අ) විචාරයි. |
| සම්පුච්ඡන්ත | (3) විචාරන; විචාරමින්. |
| සම්පුච්ඡිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විචාරා. |
| සම්පුට | (පු) ගොටුව. |
| සම්පුටිත | (ති) ඇකිලුනු, රැලිවැටුනු. |
| සම්පුණ්ණ | (පු) සම්පූර්ණ, පිරුණු. |
| සම්පුණ්ණ | (3) නිමාවට පත්; පිරුණු; සම්පූර්ණ. |
| සම්පුප්ඵිත | (3) මනාසේ පිපුණු. |
| සම්පූජිත | (3) පිදූ; පුදන ලද. |
| සම්පූජෙති | (සං+පූජ+ණෙ) පුදයි. |
| සම්පූජෙන්ත | (3) පුදන; පුදමින්. |
| සම්පූරෙති | (සං+පූර+ණෙ) පුරවයි; සම්පූර්ණ කරයි. |
| සම්පූරෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුරවා; සම්පූර්ණ කොට. |
| සම්පූරෙන්ත | (3) පුරන; පුරවන; පුරවමින්; සම්පූර්ණ කරන. |
| සම්ඵ | (න) නිෂ්ඵල කථාව; ප්‍රලාපය. |
| සම්ඵ | (න) සුළු, කුඩා. |
| සම්ඵපලාප | (පු) හිස්වචන, තේරුමක් නැති වදන්. |
| සම්ඵස්ස | (පු) එකට ගැටීම; ස්පර්ශය. |
| සම්ඵස්ස | (පු) සපර්‍ෂය, පහස. |
| සම්ඵුට්ඨ | (පු) ස්පර්ශකළ. |
| සම්ඵුට්ඨ | (3) ගැටුණු; ස්පර්ශ කළ. |
| සම්ඵුල්ල | (න) පිපුණු, ප්‍රබොධවන ලද. |
| සම්ඵුල්ල | (3) පිපුණු (මල්). |
| සම්ඵුල්ලිත | (පු) මල් ගෙනසිටි වෘක්ෂය, පිපෙන ලද. |
| සම්ඵුසති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඵුස, සම්ඵස්සෙ, ස්පර්ශයෙහි + ති) ස්පර්ශකරයි, ගටයි. |
| සම්ඵුසති | (සං+ඵුස+අ) ස්පර්ශ කෙරේ. |
| සම්ඵුසන | (න) ස්පර්ශකිරීම, හැපීම. |
| සම්ඵුසනා | (ඉ) ස්පර්ශ කිරීම. |
| සම්ඵුසිත | (3) විවර නැති සේ ළං වූ; ස්පර්ශ කළ; හැපුණු. |
| සම්බ | (චු) සම්බන්ධයෙහි, සම්බෙති, සම්බයති, සම්බන්ධවෙයි, බඳියි. |
| සම්බජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (චු) බධ, බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි + ති) (සං + බධ + ති) බඳියි. |
| සම්බද්ධ | (පු) බඳනාලද, සම්බන්ධකළ. |
| සම්බද්ධ | (3) එකට බැඳුණු; බඳින ලද. |
| සම්බන්ධ | (පු) එක් කිරීම; එක්වීම; ගැළපීම. |
| සම්බන්ධ | (පු) සමගි බන්ධනය, එකට එක බැඳීම. |
| සම්බන්ධති | (සං+බන්ධ+අ) එක්තැන් කරයි; ගළපයි; සම්බන්ධ කරයි. |
| සම්බන්ධන | (න) එකට ගැළපීම. |
| සම්බන්ධන | (න) බැඳීම, සමගි බන්ධනය. |
| සම්බන්ධිත | (3) ගැළපූ; සම්බන්ධ කළ. |
| සම්බන්ධිතබ්බ | (3) එකට ගැළපිය යුතු. |
| සම්බන්ධිත්වා | (පූ.ක්‍රි) එක් කොට; එකට ගළපා. |
| සම්බන්ධිය | (පූ.ක්‍රි) එක් කොට; එකට ගළපා. |
| සම්බර | (පු) එනම් අසුරයා. |
| සම්බරී | (ඉ) ඉන්ද්රජාලය. |
| සම්බල | (ති) මාර්‍ගොපකරණ, මග වියදම. |
| සම්බල | (න) උපකරණ; මාර්ගෝපකරණ. |
| සම්බහන | (න) උතුරුසළුව, උත්තරසාටකය. |
| සම්බහුල | (ති) බොහෝ දෙය. |
| සම්බහුල | (3) බොහෝ වූ. |
| සම්බහුලික | (ති) බොහෝ දෙනාට අයත්. |
| සම්බාධ | (පු) අනවකාශය; ඉඩ මද බව; තද බද වීම; හකු බව. |
| සම්බාධ | (පු) නිරවකාශය, ගුහ්‍ය වූ දෙය, හිරිහැරය. |
| සම්බාධන | (න) ඉඩ නැති කිරීම; තදබල කිරීම. |
| සම්බාධෙති | (සං+බාධ+ණෙ) ඉඩ නැති කරයි; දතබද කරයි. |
| සම්බාධෙන්ත | (3) ඉඩ නැති කරන; තදබද කරමින්. |
| සම්බාහති | (ක්‍රි) (d) (භු) බාහ, නිවාරණෙ, වැලැක්මෙහි + ති) සම්බාහනය කරයි, මඩියි. |
| සම්බාහති | (සං+බහ+අ) අතගායි; මඩියි; මිරිකයි (අතපය). |
| සම්බාහන | (න) අතගා මැඩීම. |
| සම්බාහන | (න) මැඩීම, මිරිකීම, පොඩිකිරීම. |
| සම්බාහන්ත | (3) අතගා මඩින; අතගා මඩිමින්. |
| සම්බාහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අතගා මැඩ. |
| සම්බාහිය | (පූ.ක්‍රි) අතගා මැඩ. |
| සම්බුක | (පු) බෙල්ලා. |
| සම්බුක | (පු) රන්වන් බෙල්ලා. |
| සම්බුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) බුධ, බොධනෙ, අවබොධයෙහි + ති) අවබෝධකරයි, දැන ගනියි. |
| සම්බුජ්ඣති | (සං+බුධ+ය) අවබෝධ කරයි; මනාසේ දැන ගනී. |
| සම්බුජ්ඣන | (න) අවබෝධය. |
| සම්බුජ්ඣන | (න) බුදුවීම; මනාසේ අවබෝධ කිරීම. |
| සම්බුජ්ඣන්ත | (3) මනාසේ අවබෝධ කරන. |
| සම්බුජ්ඣිතුං | (නි) මනාසේ දැන ගන්ට. |
| සම්බුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; බුදු වී. |
| සම්බුජ්ඣිය | (පූ.ක්‍රි) අවබෝධ කොට; බුදු වී. |
| සම්බුද්ධ | (පු) මනාව අවබෝධකළ තැනැත්තා, බුදුරජ. |
| සම්බුද්ධ | (3) මනාසේ අවබෝධ කළ; (පු) බුදුරද. |
| සම්බුද්ධි | (ඉ) ස්වකීය බුද්ධිය. |
| සම්බොජ්ඣඞ්ග | (න) සතර මාර්‍ගඥානයයි කියන ලද බොධියට අඞ්ගවන ධර්ම, සත්තිස් බෝ පැකිදම්. |
| සම්බොජ්ඣඞ්ග | (පු) මාර්ගඵලාවබෝධයට උපකාර වන ධර්ම කොටස. |
| සම්බොධ | (පු) උසස් දැනුම; තත්වාවබෝධය. |
| සම්බොධ ධම්ම | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ |
| සම්බොධන | (න) අනිකෙකුට ආමන්ත්රණය; ආලපනය. |
| සම්බොධන | (න) ආමන්ත්රණය, ආලපනය. |
| සම්බොධි | (ඉ) නිර්වාණාවබෝධය; මනා අවබෝධය. |
| සම්බොධි | (ඉ) සර්‍වඥතා ඥානය, බුද්ධ ඥානය, සම්බොධිය. |
| සම්බොධෙති | (සං+බුධ+ණෙ) පුබුදුවයි; මනාසේ අවබෝධ කරවයි. |
| සම්බොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පුබුදුවා; මනාසේ අවබෝධ කරවා. |
| සම්භ | (භු) විස්සාසෙ, විස්වාශයෙහි, සම්භවති, සම්භවෙයි. |
| සම්භග්ග | (3) බිඳී ගිය. |
| සම්භජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භුජ සෙවායං, සෙවනය කිරීමෙහි + ති) භජනය කරයි. |
| සම්භඤ්ජති | (සං+භඤ්ජ+අ) කඩා දමයි; බිඳ දමයි. |
| සම්භඤ්ජන | (න) කඩා බිඳ දැමීම. |
| සම්භත | (ති) රැස්කරන ලද, රාශීභූත කරන ලද. |
| සම්භත | (3) රැස් කළ; සපයා ගත්. |
| සම්භත්ත | (පු) දැඩිමිත්‍ර‍යා, දෘඪමිත්‍ර‍යා. |
| සම්භත්ත | (3) භක්තිමත් මිත්රයා. |
| සම්භත්තී | (ඉ) දැඩි මිත්‍රබැව් ඇත්තා. |
| සම්භම | (පු) කැරකීම; භ්‍රමය; වි‍ක්ෂේපය. |
| සම්භම | (පු) ගෞරවය, භීතිය, කලකිරීම. |
| සම්භමති | (ස+භම+අ) කැරකේ; භ්රමණය වේ. |
| සම්භව | (පු) ඉපදීම; මූලාරම්භය; ශුක්ල ධාතුව; හටගැන්ම. |
| සම්භව | (පු) උත්පත්තිය, හේතුව, ඇල්ම, ශුක්‍ර‍ධාතුව. |
| සම්භවති | (සං+භු+අ) උපදී; ලැබේ; හට ගනී. |
| සම්භවන | (න) සිදු වීම; හටගැන්ම. |
| සම්භවෙසී | (3) ඉපදීම සොයන්නා; උපදිමින් සිටින්නා. |
| සම්භාර | (පු) (න) උපකරණ; රාශිය; සෑදීමට ගනු ලබන දේවල් (සුරා). |
| සම්භාර | (පු) රාශිය, සමූහය. |
| සම්භාවනා | (ඉ) ගෞරව කිරීම; බුහුමන් කිරීම. |
| සම්භාවනා | (ඉ) ප්‍ර‍සංශාව, ස්තුතිය, බුහුමන් කිරීම. |
| සම්භාවනීය | (ති) සම්භාවනා කටයුතු, ගරු කටයුතු. |
| සම්භාවනීය | (3) ගෞරව ලැබූ; බුහුමන් කරනු ලැබූ. |
| සම්භාවිත | (3) ගෞරව ලැබූ; බුහුමන් කරනු ලැබූ. |
| සම්භාවෙතබ්බ | (3) ස්තුති හෝ ගෞරව කළ යුතු. |
| සම්භාවෙති | (සං+භු+ණෙ) වරණනා කරයි; ස්තුති කරයි. |
| සම්භාවෙන්ත | (3) ගෞරව කරමින්; ස්තුති කරන. |
| සම්භාසා | (ඉ) සම්‍යග් කථාව. |
| සම්භින්දති | (සං+භිද+ංඅ) බිඳියි; මිශ්‍ර කරයි. |
| සම්භින්න | (පු) බිඳුනු, භග්ගනකළ. |
| සම්භින්න | (3) මිශ්‍ර කළ. |
| සම්භීත | (ති) බියවනලද, බියවූ. |
| සම්භීත | (3) බියපත් වූ. |
| සම්භු | (පු) බ්රහ්මයා, විෂ්ණු, ඊශ්වරයා. |
| සම්භු | (සු) පාපුණනෙ, පැමිණවීමෙහි, සම්භුණති, පැමිණේ. |
| සම්භුඤ්ජති | (සං+භුජ+ංඅ) එක්ව අනුභව කරයි. |
| සම්භුඤ්ජන්ත | (3) එක්ව අනුභව කරන; එක්ව අනුභව කරමින්. |
| සම්භුණාති | (ක්‍රි) (d (දි) භූන, පත්තියං, පැමිණවීමෙහි + ති) පැමිණෙයි. |
| සම්භුත | (පු) හටගත්, උපන්. |
| සම්භුනන්ත | (3) හැකිවෙන; හැකිවෙමින්. |
| සම්භුනාති | (ක්‍රි) (d) (කි) (භු) පත්තියං, පැමිණවීමෙහි + ති) උපදවයි. |
| සම්භුනාති | (සං+භු+නා) ලැබේ; සමර්ථ වේ. |
| සම්භූ | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, සම්භති, සම්භවති, පෙළයි, පීඩාකරයි. |
| සම්භූත | (3) හටගත්. |
| සම්භෙද | (පු) ගංමුවදොර, මෝය, බිඳීම. |
| සම්භෙද | (පු) බිඳීම; මිශ්රකිරීම. |
| සම්භොග | (පු) අනුභවය; එක්ව කටයුතු කිරීම. |
| සම්භොග | (පු) ශෘඞ්ගාරභේදය, පරිභොගය, වලඤ්ජනය. |
| සම්භොති | (සං+භූ+අ) ලැබේ; සිදු වේ; හටගනී. |
| සම්ම | (අ) යහලුව, මිතුර, කංසතාලය, කයිතාලම. |
| සම්ම | (න) කයිතාලම; (නි) මිත්‍රය (ආලපන). |
| සම්මක්ඛන | (න) ගෑම; තැවරීම. |
| සම්මක්ඛිත | (3) ගාන ලද. |
| සම්මක්ඛෙති | (සං+මක්ඛ+ණෙ) ගායි; තවරයි. |
| සම්මක්ඛෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) තවරා. |
| සම්මග්ගත | (පු) මනාව පැමිණි, යහපත්ව පිළිපැඳි. |
| සම්මග්ගත | (3) යහපත් බවට පත්. |
| සම්මජ්ජති | (ක්‍රි) (d) (භු) මජ්ජ, මජ්ජනෙ, මර්‍දනයෙහි + ති) හමදියි, සම්මාර්‍ජනය කරයි. |
| සම්මජ්ජති | (සං+මජ්ජ+අ) අමදියි; පිසදමයි. |
| සම්මජ්ජන | (න) පිස දැමීම; හැමදීම. |
| සම්මජ්ජන | (න) හැමදීම, ඇමදීම. |
| සම්මජ්ජනී | (ඉ) ඉදල; මුස්න. |
| සම්මජ්ජනී | (ඉ) මුස්න, මුසන. |
| සම්මජ්ජන්ත | (3) අමදින; අමදිමින්. |
| සම්මජ්ජිත | (ති) අමදිනලද, අතුගාදමනලද. |
| සම්මජ්ජිත | (3) අමදින ලද; පිස දැමූ. |
| සම්මජ්ජිතබ්බ | (3) ඇමදිය යුතු. |
| සම්මජ්ජිතුං | (නි) අමදින්ට. |
| සම්මජ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇමද; පිසදමා. |
| සම්මජ්ජිය | (පූ.ක්‍රි) ඇමද; පිසදමා. |
| සම්මට්ඨ | (පු) සමතලා කරන ලද. |
| සම්මට්ඨ | (3) අමදින ලද; පිස දැමූ. |
| සම්මත | (පු) සම්මතකළ, ව්‍යවස්ථාකළ. |
| සම්මත | (3) එකඟ බවට පැමිණි; නම් කළ; නියමිත වූ; බොහෝ දෙනෙකුන් පිළිගත්. |
| සම්මතාල | (පු) කයිතාලම. |
| සම්මතාල | (පු) කුළුතාලම. |
| සම්මති | (ඉ) ලෝකසම්මතය, ලෝකව්‍යවහාරය. |
| සම්මති | (සමු+අ) තැන්පත් වේ; නවතී; සංසිඳේ; සෑහේ. |
| සම්මත්ත | (ති) මත්වූ, උම්මත්ත, අතිශය ප්‍රීතියටපත්. |
| සම්මත්ත | (න) නිවරදි ස්වභාවය; යහපත් බව. |
| සම්මත්ත | (3) ඉතාමත් වූ; මුළා වූ. |
| සම්මද | (පු) ආහාර ගැනීමෙන් පසු ඇතිවන දුර්වල භාවය; ක්ලාන්ත බව. |
| සම්මද | (පු) සන්තෝෂය, සතුට. |
| සම්මදක්ඛාත | (3) මනාසේ දෙසූ. |
| සම්මදඤ්ඤා | (පු) (සම්මා + අඤ්ඤා) මනාකොට දැන. |
| සම්මදඤ්ඤා | (පූ.ක්‍රි) මනාසේ දැනගෙන. |
| සම්මදෙව | (නි) (සම්මා+එව) මනාසේම. |
| සම්මද්ද | (පු) තද බද වීම. |
| සම්මද්දති | (සං+මද්ද+අ) දැඩිසේ මඩියි; යටත් කරයි. |
| සම්මද්දන | (න) මැඩීම. |
| සම්මද්දන්ත | (3) මඩින; මඩිමින්. |
| සම්මද්දස | (3) නිවරදිසේ දකින්නා; මනාසේ දකින්නා. |
| සම්මද්දිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පාගා; මැඩ; යටත් කොට. |
| සම්මද්දිය | (පූ.ක්‍රි) පාගා; මැඩ; යටත් කොට. |
| සම්මන්තන | (න) සම්මතකිරීම, ව්‍යවස්ථාකිරීම. |
| සම්මන්නති | (සං+මන+අ) සම්මත කෙරේ. |
| සම්මන්නිත | (3) සම්මත කළ. |
| සම්මන්නෙති | (සං+මන්ත+ණෙ) එක්ව සාකච්ඡා කරයි. |
| සම්මන්නෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සාකච්ඡා කොට. |
| සම්මප්පජාන | (3) නිවැරදිසේ දැනගත්. |
| සම්මප්පඤ්ඤා | (ඉ) නිවැරදි නුවණ. |
| සම්මප්පධාන | (න) ප්රධාන වීර්ය්යය, චතුරඞ්ග වීර්ය්යය. |
| සම්මප්පධාන | (න) යහපත් වීර්යය. |
| සම්මසති | (ක්‍රි) සම්මර්ෂණය කරයි, සිහිකරයි. |
| සම්මසති | (සං+මස+අ) විමසා බලයි; ස්පර්ශ කෙරේ. |
| සම්මසන | (න) විමසා බැලීම. |
| සම්මසන | (න) ස්පර්ශකිරීම, සම්මර්ෂණය සිහි කිරීම. |
| සම්මසන්ත | (3) විමසා බලන; විමසා බලමින්. |
| සම්මසිත | (පු) සම්මර්ෂණය කළ, ආවර්ජණය කළ. |
| සම්මසිත | (3) විමසා බැලූ. |
| සම්මසිතුං | (නි) විමසා බලන්ට. |
| සම්මසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා බලා. |
| සම්මා | (අ) ප්‍ර‍සංශායෙහි, මනාකොට. |
| සම්මා | (ඉ) වියදණ්ඩ අග ගසන පෙත්ත. |
| සම්මා | (නි) මනාසේ; යහපත්. |
| සම්මා වායාම | (පු) ප්‍ර‍ධන් වීර්ය්යය, චතුර්විධ වීර්ය්යය, සම්‍යග්වීර්‍ය්‍යය. |
| සම්මාආජීව | (පු) නිවැරදි ජීවිකාව. |
| සම්මාකම්මන්ත | (පු) නිවැරදි ක්‍රියාව; පවින් වැළකීම. |
| සම්මාකම්මන්ත | (පු) මනාකර්‍මාන්ත, නිරවද්‍ය කර්මය. |
| සම්මාඤාණ | (න) සම්‍යග් ඥානය, නිවරදි දැක්ම. |
| සම්මාදස්සන | (න) මනා දැක්ම, හරි දැක්ම. |
| සම්මාදිට්ඨි | (ඉ) නිවැරදි ඇදහීම. |
| සම්මාදිට්ඨි | (ඉ) සම්‍යග් දෘෂ්ටිය, නිවරදි දැක්ම. |
| සම්මාදිට්ඨික | (3) සම්‍යක් දෘෂ්ටි ඇති. |
| සම්මාන | (පු) ගෞරවය. |
| සම්මානතා | (ඉ) ගෞරව කිරීම; බුහුමන. |
| සම්මාපටිපත්ති | (ඉ) නිවරදි සේ හැසිරීම. |
| සම්මාපටිපන්න | (3) නිවරදි සේ පිළිපදින. |
| සම්මාපධාන | (න) සම්‍යග් වීර්ය්යය. |
| සම්මාපනිධි | (ඉ) සම්‍යග් ප්රණිධිය. |
| සම්මාපාය | (පු) එනම් යාගය. |
| සම්මාපාස | (පු) මයා යාගයක්. |
| සම්මාවාචා | (ඉ) නිවරදි වචනය; සත්‍යය කීම. |
| සම්මාවාචා | (ඉ) සම්‍යග් වචනය, යහපත් වචනය. |
| සම්මාවායාම | (පු) නිවරදි උත්සාහය. |
| සම්මාවිමුත්ති | (ඉ) මනසේ කෙලෙසුන්ගෙන් මිදීම. |
| සම්මාවිමුත්ති | (ඉ) සම්‍යග් විමුත්තිය. |
| සම්මාසංකප්ප | (පු) සම්‍යග් සංකල්පනාව. |
| සම්මාසඞ්කප්ප | (පු) නිවරදි සිතිවිල්ල. |
| සම්මාසති | (ඉ) නිවරදි සිහිය. |
| සම්මාසති | (ඉ) සම්‍යග් ස්මෘතිය. |
| සම්මාසමාධි | (ඉ) සම්‍යග් සමාධිය. |
| සම්මාසමාධි | (පු) සිත නිවරදි සේ එකඟ කිරීම. |
| සම්මාසම්බුද්ධ | (පු) සම්මා සම්බුදුරජ. |
| සම්මාසම්බුද්ධ | (3) මනාසේ සියල්ල දැනගත්; (පු) බුදුරද. |
| සම්මාසම්බොධි | (ඉ) බුද්ධ ඥානය; බුද්ධත්වය. |
| සම්මාසම්බොධි | (ඉ) මනාකොට තෙමේම බොධිය ලත් තැනැත්තා, සම්බුදුරජ. |
| සම්මිජන | (න) අතපය ආදිය වකුටුකිරීම. |
| සම්මිඤ්ජති | (සං+ඉඤ්ජ+_) නමයි. |
| සම්මිඤ්ජන | (න) අත්පා නැමීම. |
| සම්මිඤ්ජන්ත | (3) අත්පා හකුළන; අත්පා හකුළමින්. |
| සම්මිඤ්ජිත | (ති) වකුටුකළ, හකුළුවන ලද. |
| සම්මිඤ්ජිත | (න) හැකිළීම. |
| සම්මිඤ්ජිත | (3) නැමූ. |
| සම්මිඤ්ජිතබ්බ | (3) නැමිය යුතු. |
| සම්මිඤ්ජිතුං | (නි) අත්පා නමන්ට. |
| සම්මිඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අත්පා නමා; හකුළා. |
| සම්මිලාත | (පු) මලානික වන ලද. |
| සම්මිස්ස | (3) මිශ්‍ර වූ. |
| සම්මිස්සතා | (ඉ) මිශ්‍ර බව. |
| සම්මිස්සතා | (ඉ) මිශ්‍ර‍භාවය. |
| සම්මිස්සිත | (3) කලවම් කළ; මිශ්‍ර කළ; මිශ්‍රිත වූ. |
| සම්මිස්සෙති | (සං+මිස්ස+ණෙ) මිශ්‍ර කරයි. |
| සම්මුඛ | (න) ඉස්සරහ; අභිමුඛය; ඉදිරිය. |
| සම්මුඛ | (පු) අභිමුඛය, මුහුණ ඉදිරිපිට. |
| සම්මුඛ | (3) ඉදිරිපත්; මුණ ගැසුණු; හමු වූ. |
| සම්මුඛා | (නි) ඉදිරියෙහි; මූණ ඉදිරිපිට; හමුවෙහි. |
| සම්මුඛීභාව | (පු) සම්මුඛවීම, මුහුණට මුහුණ එල්ලවීම. |
| සම්මුච්ඡිත | (3) ඉතා ඇලුණු; මුළා වූ. |
| සම්මුජ්ජනි | (ඉ) මුසුන, මුස්න. |
| සම්මුඤ්ජනී | (ඉ) ඉදල; මුස්න. |
| සම්මුට්ඨ | (ති) මුළාවනලද. |
| සම්මුට්ඨ | (3) මතක නැති; සිහි නැති; සිහි මුළා වූ. |
| සම්මුති | (ඉ) අනුදැනීම, ව්‍යවහාරය. |
| සම්මුති | (ඉ) නියමය; නිලය; ප්රකාශය; පිළිගැන්ම; ව්‍යවහාරය; සම්මතය; සම්මතය. |
| සම්මුතිදෙව | (පු) දෙවියෙක් යයි සම්මතකරගත් තැනැත්තා, නරදෙවයා, රජු. |
| සම්මුදිත | (ති) ප්රමුදිත වන ලද, අතිශයින් පිනවන ලද. |
| සම්මුදිත | (3) සතුටු වූ. |
| සම්මුය්හ | (පූ.ක්‍රි) මුළා වී. |
| සම්මුය්හති | (ක්‍රි) (d) (භු) මුහ, මෙචිත්තෙසු, මුළාවෙහි + ති) මුළාවෙයි. |
| සම්මුය්හති | (සං+මුහ+ය) මුළා වේ. |
| සම්මුය්හන | (න) මුළා වීම. |
| සම්මුය්හන | (න) මුළාවීම, මුළාව. |
| සම්මුය්හන්ත | (3) මුළා වෙන; මුළා වෙමින්. |
| සම්මුය්හිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මුළා වී. |
| සම්මුසා | (පු.ක්‍රි) කැමතිව, සතුටුව. |
| සම්මුස්සති | (සං+මුස+අ) මතක නැති වේ. |
| සම්මුස්සන | (න) මුළා වීම; සිහි නැති බව. |
| සම්මුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මතක නැති වී. |
| සම්මූට්ඨ | (ති) මුළාව, මුළාවන ලද. |
| සම්මූළ්හ | (පු) මුළාව. |
| සම්මූළ්හ | (3) මුළා වූ. |
| සම්මොද | (පු) සතුට. |
| සම්මොදක | (3) සතුටු කථා කරන්නා; සතුටු කරවන්නා. |
| සම්මොදති | (සං+මුද+අ) එකඟ වේ; සතුටු විය යුතු කථා කරයි; සතුටු වේ. |
| සම්මොදන | (න) සතුටුවීම. |
| සම්මොදනා | (ඉ) මිශ්‍ර කිරීම; සතුටු වීම. |
| සම්මොදනිය | (3) සතුටු විය යුතු. |
| සම්මොදනීය | (පු) සතුටුවිය යුතු. |
| සම්මොදිත | (ති) සතුටුවන ලද. |
| සම්මොදිත | (3) සතුටු වූ. |
| සම්මොදිතබ්බ | (3) සතුටු විය යුතු. |
| සම්මොදිතුං | (නි) සතුටු වෙන්ට. |
| සම්මොදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| සම්මොදිය | (පූ.ක්‍රි) සතුටු වී. |
| සම්මොස | (න) මුළාවීම, මංමුළාවීම. |
| සම්මොස | (පු) සිහි නැති බව. |
| සම්මොහ | (පු) මුළාව; සිහි නැති බව. |
| සම්මොහ | (පු) මුළාවීම, රැවටීම. |
| සම්මොහ | (පු) සම්මෝහය, මුළාව. |
| සය | (පු) අත; හස්තය. |
| සයං | (අ) තමා විසින්, තමාගේ යනාර්ථයෙහි. |
| සයං | (නි) තමා විසින්; තෙමේ. |
| සයංකත | (පු) තමාම කළ. |
| සයංකත | (3) තමා විසින් කරන ලද. |
| සයංජාත | (පු) තමාම හෝ ඉබේ හටගත්, ස්වයංජාත. |
| සයඤ්ජාත | (3) ඉබේ හටගත්; තෙමේම උපන්. |
| සංයත | (ති) දමනය වන ලද, දමනය කළ. |
| සංයත | (න) තබන ලද. |
| සංයත | (3) හික්ම වූ; හික්මුණු. |
| සංයතචාරී | (3) හික්මී හැසිරෙන්නා. |
| සංයතත්ත | (පු) දමනය කරන ලද ආත්මය. |
| සංයතත්ත | (3) හික්මුණු සිතැති. |
| සයති | (ක්‍රි) (d) (භු) සි, සයෙ, නිදාගැනීමෙහි+ති) සයනය කරයි. |
| සයති | (සි+අ) නිදයි; හොවී. |
| සංයත්තික | (පු) නැව් වෙළෙන්දා, නාවික වාණිජයා. |
| සයථාපි | (අ) යම්සේ, සෙය්‍යථාපි. |
| සයථු | (පු) ඉදිඹුවා, සොඵය. |
| සයන | (න) ඇඳ; නිදන තැන; නිදීම. |
| සයනං | (න) යහන, සැතපෙන ස්ථානය, මඤ්චාදිය. |
| සයනිගහ | (න) ලගින ගෙය, නිදන ඔවරකය සයනිඝර. |
| සයනිඝර | (න) නිදන කාමරය. |
| සයනිඝර | (න) සැතපෙන ගෙය, නිදනඔවරකය. |
| සයන්ත | (3) නිදන; නිදමින්. |
| සයංපභා | (ඉ) තමාගේම ප්රභාව, දේව වර්ගයක්. |
| සංයම | (න) වැලකීම, ආත්ම සංයමය. |
| සංයම | (පු) ඉන්ද්‍රියන් තැන්පත් කිරීම; හික්මීම. |
| සංයම | (පු) හික්මීම, සීතලය, සංවරණය, සංසිඳීම. |
| සංයමන | (න) සංයමය. |
| සංයමන | ඉඳුරන් මැඩීම; හික්මවීම. |
| සයමාන | (3) නිදන; නිදමින්. |
| සංයමිත | (3) හික්ම වූ. |
| සංයමී | (ති) සංයත. |
| සංයමී | (පු) තාපසයා; පැවිද්දා; හික්ම වූ ඉඳුරන් ඇත්තා. |
| සංයමෙතබ්බ | (3) හික්මවිය යුතු. |
| සංයමෙති | (සං+යමු+ණෙ) (සඤ්ඤමෙති) තැන්පත් කරයි; හික්මවයි. |
| සංයමෙන්ත | (3) මැඩපවත්වන; හික්මවන; හික්මවමින්. |
| සයම්භු | (පු) බුදුරජ, බ්රහ්මයා. |
| සයම්භූ | (පු) තෙමේම හටගත්; බුදුරද; සර්වඥ. |
| සයංවර | (පු) කාන්තාවක් තමන් විසින්ම තමාගේ හිමියා සොයාගැනීම. |
| සයංවරා | (ඉ) ස්වෙච්ඡාවෙන් වල්ලභයන් සොයන්නී. |
| සයංවසී | (පු) තමාට වසඟවූ, නිදහස්. |
| සයංසිද්ධ | (පු) ඉබේම සිදුවූ. |
| සංයාචිකා | (ඉ) ඉල්ලීම, යාචනය කිරීම. |
| සංයාචිත | (ති) තමන් විසින් ඉල්වා ගන්නා ලද. |
| සයාන | (පු) නිදන, නිද්‍රාවට පැමිණි. |
| සයාන | (3) නිදන්නා. |
| සයාපිත | (ති) නිදිකරවනලද, නිදිකළ. |
| සයාපිත | (3) නිදි කළ; හොවා තැබූ. |
| සයාපෙති | (සි+ණාපෙ) නිදි කරවයි; හොවවයි. |
| සයාපෙතුං | (න) නිදිකරවන්ට. |
| සයාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදි කරවා. |
| සයාපෙන්ත | (3) නිදි කරවන; නිදි කරවමින්. |
| සයිත | (ති) සයනය කළ, නිදාගත්. |
| සයිත | (3) නිදාගත්; ලැග සිටින. |
| සයිතබ්බ | (3) නිදා ගත යුතු. |
| සයිතුං | (නි) නිදන්ට. |
| සයිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදා; නිදා‍ගෙන. |
| සංයුග | (පු) යුද්ධය. |
| සංයුඤ්ජති | (සං+යුජ+ංඅ) නියුක්ත වේ; යෙදේ. |
| සංයුඤ්ජන | (න) නියුක්ත වීම; යෙදීම. |
| සංයුඤ්ජන්ත | (3) යෙදෙන; යෙදෙමින්. |
| සංයුඤ්ජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නියුක්ත වී; යෙදී. |
| සංයුත | (පු) යෙදුනු. |
| සංයුත | (3) එකට යෙදුණු හො යෙදූ; යුක්ත වූ. |
| සංයුත්ත | (ති) යෙදුනු, බැඳුනු |
| සංයුත්ත | (3) එකට යෙදුණු හො යෙදූ; යුක්ත වූ. |
| සංයුත්තනිකාය | (පු) එනමින් යුත් සූත්‍ර කොටස. |
| සංයුත්තභාණක | (පු) සංයුත් නිකාය ඉගෙන කියවන්නා. |
| සංයූහති | (ක්‍රි) (d) (භු) ඌහ, සංචයෙ, රැස්කිරීමෙහි + ති) බෝලයක් මෙන් ගුලියක් කරයි. |
| සංයූහති | (සං+ඌහ+අ) එක්තැන් කරයි; රැස් කරයි. |
| සංයූළ්හ | (පු) ගෙතීම, පිඩුකිරීම. |
| සංයොග | (පු) එක් වීම; එක්තැන් කිරීම; සන්ධිය; සම්බන්ධය. |
| සංයොග | (පු) යෙදීම. |
| සංයොජන | (න) එකට බැඳීම, ඇඳීම. |
| සංයොජන | (න) එක්කොට බැඳීම; එකට යෙදීම; බැම්ම. |
| සංයොජනිය | (පු) එකට බැඳිය යුතු, ඇඳිය යුතු. |
| සංයොජනීය | (3) බැඳීම් ඇති කරන. |
| සංයොජනීය | (3) සම්බන්ධයට හිතවත්. |
| සංයොජිත | (ති) එකට බඳිනලද, ඈඳනලද. |
| සංයොජිත | (3) එක්කොට යෙදූ; බඳින ලද. |
| සය්හ | (3) ඉවසිය හැකි; ඉසිළිය හැකි. |
| සර | (චු) ආක්ඛෙපෙ, ආක්ෂෙපයෙහි, සරෙති, සරයති, අක්ෂෙපය කරයි. |
| සර | (පු) - (න) විල, තඩාගය. |
| සර | (පු) ආ ආදී ස්වරාක්ෂර, නාදය, සැරය, වේගය, බිහිබට. |
| සර | (පු) ඊතලය; ඊය; ප්‍රාණාක්ෂර; බට වර්ගයක්; ශබ්දය; හඬ; හීතලය; (පු) (න) විල. |
| සර | (භු) අනුස්සරණෙ, සිහිකිරීමෙහි, සරති, අනුස්සරති, සිහිකරයි, සිතයි. |
| සර | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සරති, යෙයි, සංසරති, සංසාරො. |
| සර | (භු) සද්දෙ තාපෙච, ශබ්දයෙහි තැවීමෙහි, සරති, ශබ්දකරයි, තැවෙයි. |
| සරක | (පු) (න) කෝප්පය; බිමට ගන්නා භාජනය. |
| සරක | (පු) රාබොන ඔඩම, රාබොන බඳුන. |
| සරකුත්ති | (ඉ) ස්වරභේදය, වචන ශබ්දකිරීමේ ලීලාව, ගීත භාෂණය. |
| සංරක්ඛති | (සං+රක්ඛ+අ) ආරක්ෂා කරයි; රකියි. |
| සංරක්ඛනා | (ඉ) මනා රැකීම. |
| සංරක්ඛන්ත | (3) රකින; රකිමින්. |
| සංරක්ඛිත | (3) රක්නා ලද. |
| සංරක්ඛිතබ්බ | (3) රැක්ක යුතු. |
| සංරක්ඛිතුං | (නි) රකින්ට. |
| සංරක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආරක්ෂා කොට; රැක. |
| සංරක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) ආරක්ෂා කොට; රැක. |
| සරජ | (ති) දූලි සහිත, දූවිලිවලින් ගැවසුනු. |
| සරජ | (3) ධූලි හෝ කෙලෙස් සහිත. |
| සරට | (පු) බොහොඩා, කටුස්සා. |
| සරණ | (න) උපකාරය; පිහිට; සිහි කිරීම. |
| සරණ | (න) නිවන, හිංසාව, ගෘහය, රක්ෂා කරන්නා, රක්ෂණය, පිහිට, සිහිකිරීම. |
| සරණාගමන | (න) තිසරණයට පැමිණීම, සරණ ගැනීම. |
| සරණාගමන | (න) තුන්සරණය; පිහිට සොයා ඒම. |
| සරණීය | (පු) සිහිකටයුතු, කල්පනාකටයුතු. |
| සරණීය | (3) සිහි කළ යුතු. |
| සරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, සරණෙ, සිහිකිරීමෙහි+ති) සිහිකරයි. |
| සරති | (සර+අ) ඇවිදී; සිහි කෙරේ. |
| සරතුණ්ඩ | (න) ඊතලයේ තුඩ. |
| සරතුණ්ඩ | (පු) ඊතලයක් මෙන් තියුණුවූ හොට. |
| සරද | (පු) අවුරුද්ද; ශරත් කාලය. |
| සරද | (පු) හවුරුද්ද, සංවච්ඡරය, සරත් සෘතුව. |
| සරදණ්ඩ | (පු) ඊදණ්ඩ, ඊ මිට, |
| සරදසමය | (පු) වර්ෂා කාලයට අනතුරුව පැමිණෙන කාලය. |
| සරදසමය | (පු) සරත් කාලය. |
| සරදුබ්භුත | (ති) සරත් කාලයෙහි උපන්නා. |
| සරන්ත | (3) සිහි කරන; සිහි කරමින්. |
| සරපරිත්තතා | (ඉ) ස්වල්ප ස්වරය. |
| සරපරිත්‍රාණ | (න) යුධාදියෙහිදී තමා ඇඟ ඊසැර නොවැටෙන පරිදි පිරිවානා මන්ත්රය, සන්නාහය. |
| සරබූ | (පු) හූනා, හිකනලා. |
| සරබූ | (පු) හූනා. |
| සරභ | (පු) එනම් මෘගයා. |
| සරභ | (පු) මුව වර්ගයක්. |
| සරභඞ්ග | (පු) ස්වර භේදය. |
| සරභඞ්ග | (3) ඊතල බිඳින; සර නම් බට වර්ගය කඩන. |
| සරභඤ්ඤ | (න) මිහිරි කොට කීම, මධුර කොට ගැයීම. |
| සරභඤ්ඤ | (න) හඬනගා කීම. |
| සරභපල්ලඞ්ක | (පු) සරභ මෘගාකාරපර්‍ය්‍යඞ්කය. |
| සරභපාද | (පු) සරභ මෘගාකාර පාද ඇත්තා. |
| සරභාණ | (න) මිහිරි ලෙස කීම හා ගායනය. |
| සරභාණක | (3) හඬනගා කියන්නා. |
| සරභු | (ඉ) පඤ්චමහා නදීන්ගෙන් එකක්වූ එනම් නදිය. |
| සරභූ | (ඉ) දඹදිව මහා ගංගාවක්. |
| සරභ්‍යාස | (පු) දුනුසිප් ඉගැන්ම. |
| සරමණ්ඩල | (න) සප්ත ස්වරාදීවූ ස්වරමඬල, ශබ්ද රාශිය, ෂඩ්ජ, සෘෂභ, ගන්ධාර, මධ්‍යම, පඤ්චම, ධෛවත, නිෂාද යනු ඒ සප්ත ස්වරයි. |
| සංරම්භ | (ති) වේගවත් ලෙස, සැර සහිත. |
| සරල | (පු) හොරගස. |
| සරල | (පු) හොරගස. |
| සරලද්දව | (පු) සිරිවටු. |
| සරලද්දව | (පු) හොර ගසේ ලාටු හෝ එයින් ගන්නා තෙල්. |
| සරලා | (ඉ) සුදු ත්රස්තවාලු. |
| සරව්‍ය | (න) ඉලක්කය, ලක. |
| සරස | (අ) හරහට, සරසට. |
| සරස | (3) රසවත්; (පු) ස්වකීය කෘත්‍යය; ස්වභාවය. |
| සරසර | (න) රූප ශබ්ද ආදිය අනුකරණ, විධියෙන් දැක්වීම. |
| සරසී | (ඉ) විල, තඩාගය. |
| සරසී | (ඉ) විල. |
| සරසීරුහ | (3) විලේ හටගත්. |
| සරස්වතී | (ඉ) එනම් ගංගාව. |
| සරස්සතී | (ඉ) එනම් ගංගාව. |
| සරහස්ස | (ති) රහස් සහිත. |
| සරාග | (පු) රාග සහිත, ඇලුම් සහිත. |
| සංරාග | (පු) රාගය, කැමැත්ත, ආශාව. |
| සරාග | (3) රාග හෙවත් ඇලීම් සහිත. |
| සරාජික | (3) රජු සහිත; රජුන් ඇති. |
| සරාපන | (න) සිහි කරවීම. |
| සරාපෙති | (සර+ණාපෙ) සිහිපත් කරවයි. |
| සරාපෙන්ත | (3) සිහි කරවන; සිහි කරවමින්. |
| සරාව | (පු) මලාව, පැන් බොන බඳුන, පූකුරුව. |
| සංරාව | (පු) හඬ, නාදය. |
| සරාව | (3) ශබ්ද සහිත; හඬ ඇති; (පු) නෑඹිලිය; වහන්තරාව. |
| සරාවක | (3) ශබ්ද සහිත; හඬ ඇති; (පු) නෑඹිලිය; වහන්තරාව. |
| සරාවතී | (ඉ) එනම් ගංගාව, නදිය. |
| සරාසන | (න) දුන්න. |
| සරාසන | (න) දුන්න. |
| සරික්ඛ | (පු) සමාන, සදෘශ, වැනි. |
| සරික්ඛ | (3) ගැලපෙන; සදෘශ වූ; සමාන වූ. |
| සරික්ඛක | (පු) සමාන, සදෘශ. |
| සරික්ඛක | (3) ගැලපෙන; සදෘශ වූ; සමාන වූ. |
| සරික්ඛතා | (ඉ) සමාන බව. |
| සරිත | (න) විසිරී පැතිරීම. |
| සරිත | (3) සිහි කළ. |
| සරිතක | (න) ගල් සුණු. |
| සරිතබ්බ | (3) සිහි කළ යුතු. |
| සරිතා | (ඉ) ගඟ. |
| සරිතා | (ඉ) නදිය, ගංගාව. |
| සරිතු | (පු) සිහි කරන්නා. |
| සරිතුං | (නි) සිහිකරන්ට. |
| සරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිහි කොට. |
| සරිස | (ති) සමාන, සම. |
| සරිසප | (පු) සිරිංසප නම් වෘක්ෂය. |
| සරී | (අ) සමාන, සදෘශ. |
| සරීර | (න) ශරීරය, දෙහය, කය. |
| සරීර | (න) ශරීරය; සිරුර. |
| සරීර කිච්ච | (න) සිරුරු කිස, අවමඞ්ගල කටයුතු. |
| සරීරකිච්ච | (න) මළ සිරුර දැවීමාදී වැඩ; මළමූත්‍ර පහ කිරීම. |
| සරීරට්ඨ | (3) සිරුරෙහි පිහිටි. |
| සරීරට්ඨක | (න) ශරීරයේ ඇට සැකිල්ල. |
| සරීරදව්‍ය | (න) සිරුරේ ගැළපීම, අඞ්ගසම්පූර්‍ණ ශරීරය, ලක්ෂණ ශරීරය. |
| සරීරධාතු | (ඉ) ශාරීරිකධාතු, බුදුන්ගේ ශාරීරික ධාතු. |
| සරීරධාතු | (ඉ) සිරුරෙන් ඉතිරිවූ ඇට කැබිලි ආදිය (බුදු). |
| සරීරනිස්සන්ද | (පු) මළමූත්‍ර. |
| සරීරපරිකම්ම | (න) සිරුරු පිරිකම්, සිරුරට උවමනා දේ පිළියෙල කිරීම. |
| සරීරප්පභා | (ඉ) සිරුරෙන් නික්මෙන ආලෝකය. |
| සරීරමංස | (න) සිරුරේ මස්. |
| සරීරවණ්ණ | (පු) ඇ‍ෙඟ් පාට; සිරුරේ වර්ණය. |
| සරීරවලඤ්ජ | (පු) මළමූත්‍ර. |
| සරීරවලඤ්ජට්ඨාන | (න) මළ පහරන තැන. |
| සරීරවලඤ්ජන | (න) සිරුරු කිස. |
| සරීරසණ්ඨාන | (න) සිරුරේ ලකුණු, ශරීරයේ හැදීම. |
| සරීරසණ්ඨාන | (න) සිරුරේ සටහන. |
| සරීරි | (පු) ශරීර ඇත්තා, සත්වයා. |
| සරූප | (න) ස්වභාව තත්වය. |
| සරූප | (න) ස්වභාවය, ගතිය, ආකාරය. |
| සරූප | (3) සමාන රූප ඇති. |
| සරූපතා | (ඉ) සමාන බව. |
| සංරූළ්හ | (ති) සුවකළ, සුවපත් කළ. |
| සරොජ | (න) පියුම. |
| සරොජ | (න) විලෙන් නිපන්, පියුම්. |
| සරොජයොනි | (පු) බ්රහ්මයා, පියුම යෝනිකොට ඇත්තා. |
| සරොජිනී | (ඉ) පියුම් විල, තඩාගය. |
| සරොරුහ | (න) පද්මය, පියුම. |
| සරොරුහ | (න) පියුම. |
| සරොරුහ | (3) විලෙහි හටගත්. |
| සරොවතී | (ඉ) තෙපුල වචනය. |
| සල | (න) ඉත්තෑ කූරු. |
| සල | (භු) කම්පනෙ, කම්පා වීමෙහි, සලති, කම්පාවෙයි. |
| සල | (භු) චලනෙ, සංවරෙව, සැලීමෙහි, සංවරයෙහි, සලති, සැලෙයි, සංවරණය කරයි. |
| සල | (භු) තුරිතගමනෙ, වහා යාමෙහි, සලති, වහා යෙයි. |
| සලක්ඛණ | (න) අඞ්ග ලක්ෂණ, අඟ ලකුණු. |
| සලක්ඛණ | (න) ස්වකීය ලක්ෂණය. |
| සලක්ඛණ | (3) ලකුණු සහිත. |
| සලන | (න) සෙලවීම, චංචල වීම. |
| සලභ | (පු) කුඩා සතා; පලඟැටියා. |
| සලභ | (පු) පලඟැටියා, මේරු ආදි සත්තු. |
| සලයති | (ක්‍රි) (d) (භු) සල, චලනෙ, සෙලවීමෙහි+ති) සෙලවෙයි. |
| සලල | (න) ඉත්තෑ කූර. |
| සලළ | (පු) සුවඳැති ගස් වර්ගයක්. |
| සලාක | (ඉ) අවසර පත්‍රයක් වෙනුවට යෙදූ උණ පතුර; ඉරටුව; උණ කූර; උණ පතුරු කෑල්ල; කඩ නණය; කූර; වෛද්යවරයාගේ ලොහෝ කූර; සීට්ටුව. |
| සලාක | (න) ඊ තෝමර ආදීවු නිස්සග්ගිය ආයුධ, 7 මනොරථපුර. |
| සලාක වාතපාන | (න) ලී කෝටුවලින් තැනූ වා කවුළුව. |
| සලාක හත්ථ | (න) බුරුසු අත, ක්‍රීඩා විශේෂයක්. |
| සලාකගාහ | (පු) කුසපත් ගැණීම. |
| සලාකගාහ | (පු) සීට්ටු ගැනීම. |
| සලාකගාහාපක | (3) ඡන්දය දෙවන්නා; සීට්ටු බෙදන්නා. |
| සලාකග්ග | (න) අවසර පත්‍ර දෙන ගෙය. |
| සලාකග්ග | (පු) කුසපත් වලින් ආහාර බෙදා දීමේ ස්ථානය, (කාමරය) |
| සලාකභත්ත | (න) සීට්ටු අනුව දෙන බත. |
| සලාකහත්ත | (න) කුසපත් වලින් බෙදා දෙන ආහාර. |
| සලාකහත්ථ | (පු) අතේ සායම් ගාගණ කැමති කැමති රූපාදියක් බිත්ති ආදියෙහි දැක්වීමෙන් කරන ක්‍රීඩාවක්, ඉරටා කූරු සායම් භාජනයක ඔබා කැමති රූපාදියක් බිත්ති ආදියෙහි දක්වා කරන සෙල්ලම. |
| සලාකා | (ඉ) කුසපත්, තුණ්ඩු කෑලි, කූරු, ඉරටු, උල. |
| සලාකාවුත්ත | (3) සීට්ටු අනුව ආහාර ලබාගෙන ජීවත් වෙන. |
| සලාකාවුත්ථ | (න) තණපත්වලින් ජීවත්වීම. |
| සලාටු | (පු) නොපැසුණු ගෙඩිය. |
| සලාටු | (3) නොපැසුණු; නොමේරූ. |
| සලාටුක | (3) නොපැසුණු; නොමේරූ. |
| සලාභ | (පු) තමාගේ ලාභය; ලාභ සහිත. |
| සලායතන | (න) චක්ඛු ආදී ආයතන සය. |
| සංලිත්ත | (ති) දල්වන ලද. |
| සලිල | (න) ජලය, වතුර. |
| සලිල | (න) ජලය. |
| සලිල ධාරා | (ඉ) දිය දහර, ජල ධාරාව. |
| සලිලධාරා | (ඉ) ජල ධාරාව; ජල ප්රවාහය; දියපහර. |
| සලිලප්පාය | (පු) ජල බහුල භූමිය, දෙනියාය. |
| සලිලබ්භම | (පු) දිය සුලිය, දියසලාව. |
| සලිලවුට්ඨි | (ඉ) වැහිවරුෂාව, වැස්ස. |
| සලුච්චය | (පු) පර්වතය. |
| සල්ල | (න) ඉත්තෑකූරු. |
| සල්ල | (පු) ඇ‍නෙන දෙය; ඊය; වෛද්යවරයාගේ ආයුධය; හුල. |
| සල්ල | (පු) උල, හුල, ශරීරය, කුකුරුමුවන් ගස. |
| සල්ල | (භු) සීඝගමනෙ, වහා යාමෙහි, සලලති, වහා යෙයි. |
| සල්ලක | (පු) ඉත්තෑවා. |
| සල්ලක | (පු) ඉත්තෑවා. |
| සල්ලකත්ත | (පු) කැපුම් කෙටුම් වෙදා; සල්‍යවෛද්‍යයා. |
| සල්ලකත්ත | (පු) ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා. |
| සල්ලකත්තිය | (න) ආයුධ වලින් කපා පිළියම් කිරීම. |
| සල්ලකත්තිය | (පු) ශල්‍ය වෛද්‍ය විධිය. |
| සල්ලකත්තී | (ඉ) මිනි සොදා මස් ආදිය හැර සන්ධි හැඳින ශල්‍යවෛද්‍යයන් විසින් කළමනා වෙදකම. |
| සල්ලකී | (පු) ඉඳු සල් රුක, ඉන්ද්රශාල වෘක්ෂය. |
| සල්ලක්ඛණ | (න) සැලකීම, සලකුණ. |
| සල්ලක්ඛණ | (න) සැලකීම; සිතා බැලීම. |
| සල්ලක්ඛණා | (ඉ) සැලකීම; සිතා බැලීම. |
| සල්ලක්ඛිත | (ති) සලකන ලද, සලකුණු කළ. |
| සල්ලක්ඛිතභාව | (පු) සැලකූ; සිහිතබාගත් බව. |
| සල්ලක්ඛිය | (පූ.ක්‍රි) විමසා; සලකා. |
| සල්ලක්ඛෙතබ්බ | (3) සැලකිය යුතු. |
| සල්ලක්ඛෙති | (ක්‍රි) (චු, ලක්ඛ, දස්සනෙ, දැකීමෙහි+ණෙ+ති)) දකියි, කල්පනා කරයි. |
| සල්ලක්ඛෙති | (සං+ලක්ඛ+ණෙ) විමසා බලයි; සලකයි. |
| සල්ලක්ඛෙතුං | (නි) විමසන්ට. |
| සල්ලක්ඛෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විමසා; සලකා. |
| සල්ලක්ඛෙන්ත | (3) සලකන; සලකමින්. |
| සල්ලපති | (ක්‍රි) (d) (භු) ලප, ලපනෙ, කථා කිරීමෙහි+ති) සල්ලාප කරයි කථා කරයි. |
| සල්ලපති | (සං+ලප+අ) කථාකෙරේ. |
| සල්ලපන | (න) කථා කිරීම. |
| සල්ලපන | (න) සමගි කථාව, කථාව. |
| සල්ලපන්ත | (3) කථා කරන; කථා කරමින්. |
| සල්ලපිතුං | (නි) කථා කරන්ට. |
| සල්ලපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) කථා කොට. |
| සල්ලබන්ධන | (න) ඊතලය, හිර බැදුම. |
| සල්ලවිද්ධ | (3) ඊයකින් හෝ උලකින් විදිනු ලැබූ. |
| සල්ලවෙජ්ජ | (පු) සල්ලවෛද්‍යයා, ශල්‍යවෛද්‍යවරයා. |
| සල්ලසන්ථන | (න) වේදනාවෙන් මුදවීම, වේදනාවෙන් මිදීම. |
| සල්ලහුක | (පු) සැහැල්ලු දෙය, නොබර දෙය. |
| සල්ලහුක | (3) බරපතල නොවූ; සැහැල්ලු වූ. |
| සල්ලාප | (පු) කථාව; මිත්‍ර කථාව. |
| සල්ලාප | (පු) සමගි කථාව, සතුටුසාමීචි කථාව |
| සල්ලිඛති | (සං+ලිඛ+අ) පෙති ගසයි; ලයයි; හීන්කොට කපයි. |
| සල්ලිඛන | (න) පෙති ගැසීම; හීන්කොට කැපීම. |
| සල්ලිඛන්ත | (3) කපමින්; ලියමින්; හීන්කොට කපන. |
| සල්ලිත්ත | (ති) ආලේප කළ, ගාන ලද. |
| සල්ලීකත | (ති) සිදුරු සහිත, සිදුරු කළ. |
| සල්ලීන | (ති) අලස, හෙමින් ක්‍රියා කරන. |
| සල්ලීන | (3) පසුබට වූ; විවේකයට පත්; සැඟවුණු. |
| සල්ලීයනා | (ඉ) විවේකය ලැබීම; සැඟවීම. |
| සල්ලෙඛ | (පු) කෙලෙස් තුනී කිරීම; හීන්කොට කැපීම. |
| සල්ලෙඛ | (පු) කෙලෙස් සිඳීම, කෙලෙස් නැසීම, කෙලෙස් තුනී කිරීම. |
| සව | (ති) වැසීම, ඡාදනය. |
| සව | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සවති, යෙයි. |
| සවක | (ති) හොඳට පැසුණු. |
| සවඞ්ක | (පු) ඉස්සා, මාළු වර්ගයක්. |
| සවඞ්ක | (3) ඇද කුද නැති; වක් සහිත. |
| සංවච්ඡර | (පු) - (න) හවුරුද්ද, අවුරුද්ද. |
| සංවච්ඡර | (පු) (න) අවුරුද්ද. |
| සංවට්ට | (පු) (කප්ප) කල්ප විනාශය. |
| සංවට්ට | (පු) කප නැස්ම, කල්පවිනාශය. |
| සංවට්ට විවට්ට | (පු) ලෝක විනාශය, හා ලෝකය ඇතිවීමේ කාලය. |
| සංවට්ටති | (සං+වතු+අ) පෙරළේ; විනාශ වේ. |
| සංවට්ටන | (න) පෙරළීම; විනාශය. |
| සංවඩ්ඪ | (3) වැඩුණු. |
| සංවඩ්ඪති | (සං+වඩ්ඪ+අ) දියුණු වේ; වැඩේ. |
| සංවඩ්ඪන | (න) වැඩීම. |
| සංවඩ්ඪන | (න) වැඩීම. |
| සංවඩ්ඪන්ත | (3) වැඩෙන; වැඩෙමින්. |
| සංවඩ්ඪමාන | (3) වැඩෙමින්. |
| සංවඩ්ඪිත | (3) වඩන ලද; වැඩුණු. |
| සංවඩ්ඪිතබ්බ | (3) පෝෂණය කළ යුතු; වැඩිය යුතු. |
| සංවඩ්ඪිය | (පූ.ක්‍රි) ඇති දැඩි කොට; වඩා. |
| සංවඩ්ඪෙති | (සං+වඩ්ඪ+ණෙ) පෝෂණය කරයි; වඩයි. |
| සංවඩ්ඪෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇති දැඩි කොට; වඩා. |
| සංවඩ්ඪෙන්ත | (3) දියුණු කරමින්; වඩන; වඩමින්. |
| සවණ | (න) ඇසීම; කන. |
| සවණ | (න) ශ්රවණය, කර්ණය, යාග කිරීම, ඇසීම. |
| සවණ | (න) සුවණේ නැකත. |
| සංවණිත | (ති) වර්ණනා කරන ලද. |
| සවණීය | (පු) ස්වරයෙහි එනම් අංගය, ඇසිය යුතු. |
| සවණීය | (3) ඇසිය යුතු; කණට මිහිරි. |
| සංවණ්ණන | (න) වර්ණනාව, අර්ථකථාව. |
| සංවණ්ණනා | (ඉ) විස්තරය; ස්තුති කිරීම. |
| සංවණ්ණිත | (3) වර්ණනා කළ; ස්තුති ලැබූ. |
| සංවණ්ණිය | (පූ.ක්‍රි) ගුණ කියා; විස්තර කොට. |
| සංවණ්ණෙතබ්බ | (3) විස්තර කළ යුතු. |
| සංවණ්ණෙති | (සං+වණ්ණ+ණෙ) ගුණ කියයි. |
| සංවණ්ණෙති | (සං+වණ්ණ+ණෙ) වර්ණනා කරයි. |
| සංවණ්ණෙති | (සං+වණ්ණ+ණෙ) විස්තර කරයි. |
| සංවණ්ණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගුණ කියා. |
| සංවණ්ණෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) විස්තර කොට. |
| සවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සව, ගතියං, යෑමෙහි+ති) ගලයි, ගලා බසියි. |
| සවති | (සු+අ) ගලාබසී. |
| සංවත්තති | (ක්‍රි) (d) (භු) වතු, වත්තනෙ, පැවතීමෙහි + ති) පවතියි. |
| සංවත්තති | (සං+වතු+අ) පමුණුවයි; පවතී. |
| සංවත්තන | (න) පැමිණ වීම; පැවතීම. |
| සංවත්තන | (න) පැවැත්ම. |
| සංවත්තනික | (ති) පවත්නා, විද්‍යමානවන. |
| සංවත්තනික | (3) පමුණුවන; පවත්වන. |
| සංවත්තෙති | (සං+වතු+ණෙ) පවත්වයි. |
| සංවත්තෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පවත්වා. |
| සංවත්තෙන්ත | (3) පවත්වන; පවත්වමින්. |
| සංවදත | (න) නැකත් බලා සමගි කරවීම, යහපත් වචනය, යහපත් මුහුණ. |
| සංවද්ධ | (3) වැඩුණු. |
| සංවද්ධන | (න) දියුණු කිරීම; පෝෂණය; වැඩීම. |
| සංවද්ධන | (න) සංවර්‍ධනය, වැඩීම. |
| සවන | (න) ගලා බැසීම. |
| සවන්ත | (3) ගලා බසින. |
| සවන්තී | (ඉ) ගඟ. |
| සවන්තී | (ඉ) නදිය. |
| සවය | (පු) මිත්රයා. |
| සවර | (පු) අශීලාචාර. |
| සංවර | (පු) යටපත් කිරීම; හික්මීම. |
| සංවර | (පු) සංවරණය, ආවරණය. |
| සංවර පාතිමොක්ඛ | (පු) සංවර ප්‍රාතිමොක්ෂය. |
| සංවර විනය | (පු) සංවර විනය. |
| සංවර සීල | (න) සංවර සීලය. |
| සංවරණ | (න) ආවරණය. |
| සංවරණ | (න) මුවහ කිරීම; වැළැක්වීම. |
| සංවරති | (සං+වර+අ) පියයි; මුවහ කෙරේ; යටපත් කෙරේ; වසයි; හික්මවයි. |
| සංවරන්ත | (3) ආවරණය කරන; යටපත් කරන; හික්මෙන. |
| සංවරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආවරණය කොට; යටපත් කොට; වසා. |
| සංවරී | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| සංවරී | (ඉ) රාත්‍රිය. |
| සංවරීමුඛ | (න) රාත්‍රි මුඛය. |
| සවස | (න) කෙනෙකුගේ සිත. |
| සංවසති | (සං+වස+අ) ආශ්රය කරයි; එක්ව වසයි. |
| සංවසථ | (පු) ගම, ග්‍රාමය. |
| සංවසන්ත | (3) එක්ව වසන; එක්ව වසමින්. |
| සංවසමාන | (3) එක්ව වසන; එක්ව වසමින්. |
| සවසවත්තී | (3) තමාගේ වසඟයෙහි පවතින්නා. |
| සංවසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට; එක්ව වාසය කොට. |
| සංවසිය | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට; එක්ව වාසය කොට. |
| සංවාස | (පු) එක්ව විසීම; මෛථුන සංවාසය; ස්ත්රී පුරුෂ සමාගමය. |
| සංවාස | (පු) සමගි වාසය, වාසයකිරීම. |
| සංවාසක | (පු) සමග වාසය කරන්නා. |
| සංවාසක | (3) එකට වසන්නා; එක්ව විසීම් ඇත්තා. |
| සංවාසත්ථෙනක | (පු) සමගි වාසය සොරකම් කරන්නා, එවැනි පාපී පුද්ගලයා. |
| සවාසනා | (ඉ) වාසනා සහිත. |
| සංවාසීය | (පු) සමග වසන්නා. |
| සංවිග්ග | (පු) කළකිරුණු, උකටලී වූ. |
| සංවිග්ග | (3) කලකිරුණු; සංවේගයට පත්. |
| සවිඝාත | (පු) වෙහෙස සහිත, පීඩා සහිත. |
| සවිඝාත | (3) කරදර පමුණුවන. |
| සවිචාර | (ති) විචාර සහිත, ප්රථම ධ්‍යානයේ ඇති විශේෂ ගුණයක්. |
| සංවිජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) විද, සත්තායං, වීමෙහි + ති) විද්‍යමාන වෙයි. |
| සංවිජ්ජති | (සං+විද+ය) තිබේ; පවතී; විද්‍යමාන වේ. |
| සංවිජ්ජන | (න) පැවතීම; විද්‍යමාන වීම. |
| සංවිජ්ජන්ත | (3) තිබෙන; පවතින; විද්‍යමාන වන. |
| සංවිජ්ජමාන | (න) විද්‍යමානවන, දක්නට ඇති. |
| සංවිජ්ජමාන | (3) තිබෙන; පවතින; විද්‍යමාන වන. |
| සවිජ්ජුක | (ති) විදුලිය සහිත, |
| සවිඤ්ඤාණ | (ති) විඥානය සහිත, සිතක් ඇති. |
| සවිඤ්ඤාණක | (ති) විඥානය සහිත, සිතක් ඇති. |
| සවිඤ්ඤාණක | (3) පණ ඇති; සිත් ඇති. |
| සවිතක්ක | (පු) විතර්කය සහිත, ප්රථම ධ්‍යානයේ ඇති විශේෂ ගුණයක්. |
| සවිතක්ක | (3) විතර්ක සහිත වූ. |
| සවිතු | (පු) හිරු, සූර්ය්යයා. |
| සංවිද | (ති) ප්රතිඥාව. |
| සංවිදති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, දැනුමෙහි + ති) දනියි. |
| සංවිදහති | (ක්‍රි) (d) (භු) විද, ඤාණෙ, ඤාණයෙහි + ති) පිළියෙල කරයි, නියොග කරයි. |
| සංවිදහති | (සං+වි+ධා+අ) පිළියෙළ කෙරේ; විධාන කෙරේ. |
| සංවිදහන | (න) නියම කිරීම; පිළියෙළ කිරීම. |
| සංවිදහන | (න) නියොගය, විධානය. |
| සංවිදහන්ත | (3) නියම කරන; නියම කරමින්. |
| සංවිදහමාන | (3) නියම කරන; නියම කරමින්. |
| සංවිදහිත | (3) නියම කළ. |
| සංවිදහිතබ්බ | (3) නියම කළ යුතු. |
| සංවිදහිතුං | (නි) නියම කරන්ට; පිළියෙළ කරන්ට. |
| සංවිදිත | (ති) දන්නා ලද. |
| සවිධ | (ති) ළඟ, අසල, සමීප. |
| සවිධ | (න) සමීපය, අසල්වාසී කම. |
| සංවිධාතු | (පු) නියම කරන්නා; පිළියෙළ කරන්නා. |
| සංවිධාතුං | (නි) නියම කරන්ට; පිළියෙළ කරන්ට. |
| සංවිධාන | (න) නියම කිරීම; නියම කිරීම; පිළියෙළ කිරීම. |
| සංවිධාන | (න) සංවිධාන කිරීම, පිළියෙලකිරීම. |
| සංවිධායක | (පු) සංවිධාන කරන්නා, පිළියෙල කරන්නා. |
| සංවිධායක | (3) විධාන කරන්නා. |
| සංවිධාවහාර | (පු) සංවිධාන වී කරන සොරකම. |
| සංවිභජති | (ක්‍රි) (d) (භු) භජ, භාගෙ, බෙදීමෙහි + ති) බෙදයි, කොටස් කරයි. |
| සංවිභජති | (සං+වි+භජ+අ) මනාසේ බෙදයි. |
| සංවිභජන | (න) බෙදීම, කොටස් කිරීම. |
| සංවිභජන | (න) බෙදීම. |
| සංවිභජන්ත | (3) බෙදන; බෙදමින්. |
| සංවිභජිත | (3) බෙදන ලද; බෙදූ; වෙන් කළ. |
| සංවිභජිතුං | (නි) බෙදන්ට. |
| සංවිභජිත්වා | (පූ.ක්‍රි) බෙදා; වෙන් කොට. |
| සංවිභජිය | (පූ.ක්‍රි) බෙදා; වෙන් කොට. |
| සංවිභත්ත | (ති) බෙදන ලද, බෙදූ. |
| සංවිභත්ත | (3) බෙදන ලද; බෙදූ; වෙන් කළ. |
| සවිභත්තික | (3) බෙදීම් සහිත. |
| සංවිභාග | (පු) පරිත්‍යාගය; බෙදීම. |
| සංවිභාග | (පු) බෙදීම. |
| සංවිභාගී | (පු) බෙදන්නා. |
| සංවිභාගී | (3) පරිත්‍යාගශීලී පුද්ගලයා. |
| සංවිරූහති | (සං+වි+රුහ+අ) මනසේ වැඩේ. |
| සංවිරූළ්හ | (ති) හොඳට වැඩී ගිය, යසට වැඩුණු. |
| සංවිරූළ්හ | (3) මනාසේ වැඩුණු. |
| සවිහත්තික | (ති) බෙදුම් සහිත. |
| සංවිහිත | (ති) පිළියෙළ කළ, සම්පාදනය කළ, සැපයූ. |
| සංවිහිත | (3) නියම කළ; පිළියෙළ කළ. |
| සංවුත | (ති) සංවරණය කළ, වටකළ දෙය. |
| සංවුත | (3) ආවරණය කළ; යටපත් කළ; වැසූ. |
| සංවුතින්දිය | (3) යටපත් කළ ඉඳුරන් ඇති. |
| සංවුතින්ද්‍රිය | (න) සංසිඳුනු ඉන්ද්‍රිය ඇත්තා. |
| සවුපාදාන | (න) උපාදාන සහිත, උපාදාන පස සහිත. |
| සංවෙග | (පු) ඛේදය; සිතේ අමාරුව. |
| සංවෙග | (පු) හිරීයනය = ලජ්ජාවීම, කළකිරීම, සංවේගය. |
| සංවෙජන | (න) කල කරවීම; බියපත් කිරීම. |
| සංවෙජන | (න) කැළඹීම, සසල වීම. |
| සංවෙජනීය | (පු) සංවේග කටයුතු. |
| සංවෙජනීය | (3) ඛේද උපදවන; සංවේග ඉපදවිය යුතු. |
| සංවෙජිත | (ති) කළඹනලද, සසල වන ලද. |
| සංවෙජිත | (3) උත්සාහවත් කරනු ලැබූ. |
| සංවෙජෙති | (ක්‍රි) (d (දි) විද, සත්තායං, වීමෙහි + ණෙ + ති) සංවේග කරයි. |
| සංවෙජෙති | (සං+විජ+ණෙ) උත්සාහවත් කරයි; බියපත් කරයි; සංවේග උපදවයි. |
| සංවෙජෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බියපත් කරවා; සංවේග උපදවා. |
| සංවෙජෙන්ත | (3) බියපත් කරවන; සංවේග උපදවමින්. |
| සංවෙධිත | (ති) තැතිගන්වනලද. |
| සවෙර | (න) ක්‍රෝධය, තරහ. |
| සවෙර | (3) ක්‍රෝද සහිත; වෛර සහිත. |
| සංවෙල්ලි | (ඉ) තුවාලයක් වටේ ඔතන රෙදි කැබැල්ල. |
| සංවෙල්ලිත | (ති) ඔතනලද (රෙදි කැබැල්ල) |
| සංවෙල්ලිය | (පු) තුවාල ඔතන රෙදි කැබැල්ල |
| සවෙස | (පු) සමීපය, වෙත, ළඟ. |
| සංවෙසන | (න) හොවීම, සැතැප්පවීම. |
| සංවොහාර | (පු) ගනුදෙනුව, වෙළඳාම. |
| සව්‍ය | (ති) මෘත ශරීරය, මළකඳ. |
| සව්‍යඤ්ජන | (න) මනා අකුරු ඇති; සූප ව්‍යඤ්ජන සහිත. |
| සංව්‍යුළ්හ | (ති) (ජලයෙන්) ගසාගෙන ගිය. |
| සස | (පු) සාවා, හාවා. |
| සස | (පු) හාවා. |
| සස | (භු) ජීවනෙ, ජීවත්වීමෙහි, සස්ති, ජීවත් වෙයි, අසස්සති, පසස්සති. |
| සංස | (දි) සුස්සනෙ, වියලීමෙහි, සුස්සති, වියලෙයි, සුස්සමානො. |
| සංස | (භු) ගුණෙ, ගුණ කීමෙහි, සංසති, ගුණකියයි. |
| සංස | (භු) පසංසනෙ, පැසසීමෙහි, සංසති, පසංසති, ප්‍ර‍සංශාකරයි. |
| සංස | (භු) පසංසනෙ, ස්තුතියෙහි, සංසති, පසංසති, ස්තුති කෙරෙයි. |
| සසක | (පු) සාවා, හාවා. |
| සසක | (පු) හාවා. |
| සසක්කං | (අ) ඒකාන්තයෙන් යනාර්ථයෙහි. |
| සසක්කං | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| සංසග්ග | (පු) ආශ්රය; එක් වීම; සම්බන්ධය. |
| සංසග්ග | (පු) සඞ්ගමය, සංසර්‍ගය. |
| සසඞ්ක | (පු) චන්ද්රයා. |
| සසඞ්ක | (පු) සසලපය, චන්ද්රයා, සඳ. |
| සංසට්ඨ | (ති) සම්ප්රයුක්ත, හනන ලද. |
| සංසට්ඨ | (3) මිශ්‍ර වූ. |
| සසත | (න) කුකුරුමුවන්, සුළඟ. |
| සසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සස, පාණනෙ, ජීවත්වීමෙහි+ති) ජීවත් වෙයි. |
| සසති | (සස+අ) ජීවත් වේ; හුස්ම ඉහළ පහළ ගනී; (සසු+අ) හිංසා කෙරේ. |
| සංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සංස, කථනෙ, කීමෙහි + ති) ප්රකාශ කරයි. |
| සංසත්ත | (ති) හනනලද, අනන ලද, මිශ්‍ර කළ. |
| සංසත්ත | (3) ඉතා ඇලුණු. |
| සසත්ථ | (3) ආවුධ සහිත. |
| සංසද | (පු) රැස්වීම, සභාවාරය. |
| සංසද්ධගහණික | (පු) පිරිසිදු කුලයෙහි උපන්නා. |
| සසධර | (පු) චන්ද්රයා, සස ලාඤ්ජනය. |
| සසන | (න) වධය, මැරීම. |
| සංසන්දති | (ක්‍රි) (d) (භු) සන්ද, පසවනෙ, පැවතීමෙහි + ති) එක්ව දුවයි, ආශ්රය කරයි. |
| සංසන්දති | (සං+සන්ද+අ) එකඟ වේ; ගැළපේ; සැස‍ඳේ. |
| සංසන්දන | ගැළපීම, සැසඳීම. |
| සංසන්දනා | (ඉ) ගැළපීම; සැසඳීම. |
| සංසන්දිත | (3) ගළපා බැලූ; සම්බන්ධ කළ. |
| සංසන්දිතබ්බ | (3) ගළපා බැලිය යුතු. |
| සංසන්දිය | (පූ.ක්‍රි) ගළපා බලා; සසඳා. |
| සංසන්දෙති | (සං+සන්ද+ණෙ) ගළපයි; සසඳා බලයි. |
| සංසන්දෙතුං | (නි) ගළපා බලන්ට. |
| සංසන්දෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගළපා බලා; සසඳා. |
| සංසප්ප | (න) එතීම, පැන පැන යෑම, බඩගා යෑම. |
| සංසප්පති | (සං+සප්ප+අ) බඩගාමින් යයි; හෙමින් යයි. |
| සංසප්පන | (න) දැඟලීම; බඩ ගා යාම. |
| සංසප්පනියපරියාය | (න) භය ප්‍ර‍දර්‍ශනය කිරීම. |
| සංසප්පි | (පු) බඩගා යන්නා, එති එතී යන්නා. |
| සංසම | (පු) ප්රතිඥාව. |
| සසම්භාර | (පු) සම්භාර සහිත, කෙසාදි කොටස් සහිත. |
| සසම්භාර | (3) පිරිවර දේවල් සහිත. |
| සංසය | (පු) අනුමානය; සැකය. |
| සංසය | (පු) සැකය. |
| සංසයත්ථ | (පු) සංසයාර්ථය. |
| සංසයිත | (න) සැකය, කුකුස. |
| සංසරණ | (න) අවිදීම. |
| සංසරණ | (න) සැරිසැරීම, සංචාරණය. |
| සංසරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි + ති) සැරිසරයි. |
| සංසරති | (සං+සර+අ) ඇවිදී; නැවත නැවත උපදී; හැසිරේ. |
| සංසරන්ත | (3) ඇවිදින; ඇවිදිමින්; ඇවිදිමින්. |
| සංසරමාන | (3) ඇවිදින. |
| සංසරිත | (ති) (සසර) සැරිසරණලද, ඇවිද්ද. |
| සංසරිත | (3) ඇවිදින ලද; හැසුරුණු. |
| සංසරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඇවිද; ගමන්කොට. |
| සසලක්ඛණ | (න) හාවාගේ සටහන (හ‍ඳේ). |
| සසලඤ්ඡන | (න) හාවාගේ සටහන (හ‍ඳේ). |
| සසවිසාණ | (න) හා අඟ. |
| සංසාදන | (න) එකට එක ගැළපීම. |
| සංසාදෙති | (සං+සද+ණෙ) නවත්වා තබයි. |
| සංසාම | (න) නැමීම, සෙනාසනාදිය තැන්පත් කර තැබීම. |
| සංසාමන | (න) නමා තැබීම, තැන්පත් කර තැබීම. |
| සංසාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාම, සන්ත්වනෙ, ප්‍රිය කිරීමෙහි + - (ති) ණෙ + ති) නමා තබයි. |
| සංසාර | (පු) භවයෙන් භවයෙහි ඉපදීම; සසර. |
| සංසාර | (පු) සසර, සැරිසැරීම. |
| සංසාරචක්ක | (න) නැවත ඉපදීම; භව චක්රය. |
| සංසාරචක්ක | (න) සංසාර චක්රය, ඉපද ඉපද මැරීම. |
| සංසාරදුක්ඛ | (න) නැවත ඉපදීමේ දුක. |
| සංසාරසාගර | (පු) සසර නැමැති සයුර. |
| සංසාරසාගර | (පු) සංසාර නැමැති මුහුද. |
| සසි | (පු) චන්ද්රයා, හද, මානෙල්. |
| සංසිජ්ඣති | (සං+සිධ+ය) මනාසේ සිදු වේ; මුදුන් පත් වේ. |
| සංසිජ්ඣන | (න) සම්පූර්ණ කිරීම. |
| සංසිත | (ති) සසර සැරිසැරූ, ඇවිද්ද. |
| සංසිත | (3) බලාපොරොත්තු වූ. |
| සංසිද්ධ | (3) සම්පූර්ණ වූ; සිදු වූ. |
| සංසිද්ධි | (ඉ) සමෘද්ධිය, ජය, සතුටු දායක සිද්ධිය. |
| සංසිද්ධි | (ඉ) සමෘද්ධිය. |
| සංසිබ්බිත | (ති) මසනලද, එකට එකතු කරන ලද. |
| සංසිබ්බිත | (3) මහන ලද; මැසූ. |
| සසී | (පු) චන්ද්රයා; සස ලප ඇත්තා. |
| සංසීදති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිද, සීදනෙ, සංසිඳීමෙහි + ති) සංසිඳෙයි. |
| සංසීදති | (සං+සද+අ) ගිලා බසී; පසුබට වේ. |
| සංසීදන | (න) ගිලා බැසීම; පසුබට වීම. |
| සංසීදන | (න) සංසිඳීම. |
| සංසීදන්ත | (3) ගිලා බසින; පසුබට වෙන; පසුබට වෙමින්. |
| සංසීදමාන | (3) ගිලා බසින; පසුබට වෙන; පසුබට වෙමින්. |
| සංසීදිතුං | (නි) ගිලා බසින්ට. |
| සංසීදිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගිලා බැස; පසු බැස. |
| සංසීන | (ති) විනාශ කළ, ඇද වැටුනු. |
| සංසීන | (3) හැලී ගිය. |
| සසීසං | (ක්‍රි.වි) හිස සමඟ; හිස සහිත කොට. |
| සසු | (ඉ) සස්සු, නැන්දා. |
| සසු | (භු) පීඩා ගමන ජීවනාදිසු, පෙලීම, ගමන ජීවත්වීම යනාදියෙහි. |
| සංසුද්ධ | (ති) පිරිසිදු, පවිත්‍ර. |
| සංසුද්ධ | (3) ඉතා පිරිසිදු. |
| සංසුද්ධි | (ඉ) මනා සුද්ධිය. |
| සංසුම්භන | (න) වැදීම, පෑගීම, පැරදවීම. |
| සසුර | (පු) අඹුසැමි දෙදෙනාගේ පියවරු, මයිලනුවෝ, මාමා. |
| සසුර | (පු) භාර්යාවගේ පියා; ස්වාමිපුරුෂයාගේ පියා. |
| සංසූචක | (3) ප්රකාශ කරන. |
| සංසෙද | (පු) ඩහදිය, අපවිත්‍ර. |
| සංසෙදජ | (පු) කුණුවලින් උපන් අය. |
| සංසෙදජ | (3) තෙත් ද්‍රව්‍යයෙන් හටගත්; තෙත් ද්‍රව්‍යයෙහි උපන්. |
| සංසෙදයොනි | (ඉ) කුණු කසලවලින් ඉපදීම. |
| සසෙන | (3) සේනා සහිත වූ. |
| සසෙනක | (3) සේනා සහිත වූ. |
| සංසෙව | (පු) ආශ්රය; ආශ්රය කිරීම. |
| සංසෙවති | (සං+සෙවු+අ) ආශ්රය කෙරේ; සේවනය කෙරේ. |
| සංසෙවන | (න) ආශ්රය කිරීම. |
| සංසෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය. |
| සංසෙවනා | (ඉ) ආශ්රය කිරීම. |
| සංසෙවනා | (ඉ) ආශ්රය. |
| සංසෙවන්ත | (3) ආශ්රය කරන; ආශ්රය කරමින්. |
| සංසෙවමාන | (3) ආශ්රය කරන; ආශ්රය කරමින්. |
| සංසෙවිත | (ති) සේවනය කළ. |
| සංසෙවිත | (3) ආශ්රය කළ; ආශ්‍රිත. |
| සංසෙවිතබ්බ | (3) ආශ්රය කළ යුතු. |
| සංසෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට. |
| සංසෙවී | (3) ආශ්රය කරන්නා. |
| සස්ස | (න) ධාන්‍යය. |
| සස්ස | (න) සෂ්‍යය, ගොයම්. |
| සස්සකම්ම | (න) ගොවිකම. |
| සස්සකාල | (පු) ගොයම් කපන කාලය. |
| සස්සත | (පු) ශාස්වතය, නොනස්නා දෙය. |
| සස්සත | (3) හැම කල්හි පවත්නා. |
| සස්සතදිට්ඨී | (ඉ) ආත්මය සදාකාලිකය යන ඇදහීම. |
| සස්සතවාද | (පු) ආත්මය සදාකාලිකය යන ඇදහීම. |
| සස්සතවාදී | (3) ආත්මය නොනැසී පවත්නේයයි කියන්නා. |
| සස්සති | (ඉ) සදාකාලය. |
| සස්සතික | (3) සාශ්වත දෘෂ්ටි ඇත්තා. |
| සස්සමණබ්‍රාහ්මණ | (3) ශ්රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඇතුළත්; හැම ආගමකම ගුරුවරුන් ඇතුළත්. |
| සස්සාමික | (3) අයිතිකාරයෙකු ඇති; ස්වාමිපුරෂයෙකු ඇති. |
| සස්සිරීක | (3) උසස් පෙනුම ඇති; භාග්‍යවත්; ශ්‍රීමත්. |
| සස්සු | (ඉ) අඹුසැමි දෙදෙනාගේ මව්වරු, නැන්දා. |
| සස්සු | (ඉ) නැන්දම්මා; පුරුෂයාගේ හෝ ස්ත්රියගේ මව. |
| සහ | (අ) සමග යනාත්‍ර්‍තයෙහි, එක්ක, කැටුව. |
| සහ | (චු) ඛන්තියං, ක්ෂාන්තියෙහි, සහෙති සහයති, ඉවසයි. |
| සහ | (දි) සත්තියං, ශක්තියෙහි, සය්හති, ශක්ති ඇතිවෙයි. |
| සහ | (න) ශක්තිය, බලය. |
| සහ | (නි) එක්ව; සමග. |
| සහ | (පු) මී අඹ. |
| සහ | (භු) ඛමායං, ඉවසීමෙහි, සහති, ඉවසයි, සහො, අසය්හො. |
| සහ | (3) ඉවසන; උසුළන. |
| සහකාර | (පු) මී අඹ. |
| සහකාර | (පු) මී අඹරුක. |
| සහගත | (ති) අරමුණ, සම්ප්රයුක්ත, ව්‍යතිමිශ්‍ර, ආශ්රය, තද්භවය. |
| සහගත | (3) එකට යෙදුණු; යුක්ත වූ. |
| සහචර | (පු) අනුචරයා, සමග හැසිරෙන්නා, මිත්රයා, වයස්‍යයා. |
| සහජ | (පු) සමග උපන් තැනැත්තා, සහෝදරයා. |
| සහජ | (පු) සහෝදරයා, ලග්නයෙන් තුන්වන ස්ථානය, පරම්පරාගත තැනැත්තා. |
| සහජ | (3) ඉපදීම සමග ආ; සමග හෝ එක්ව උපන්. |
| සහජාත | (ති) සමග උපන්නා, එක්ව උපන්නා. |
| සහජාත | (පු) එකට උපන් තැනැත්තා. |
| සහජාත | (3) ඉපදීම සමග ආ; සමග හෝ එක්ව උපන්. |
| සහජීවී | (3) එක්ව ජීවත් වන්නා. |
| සංහත | (ති) නසන ලද, විනාශ කරන ලද. |
| සංහත | (3) ඝන වූ; ස්ථිර වූ. |
| සහති | (සහ+අ) ඉවසයි; උසුළයි; යටත් කරයි; සමර්ථ වේ; හිංසා කරයි. |
| සංහති | (ඉ) සමූහය, රාසිය. |
| සහත්ථ | (පු) තමාගේ අත; ස්වහස්තය. |
| සහත්ථ | (පු) ස්වකීය හස්තය, සිය අත. |
| සහත්ථික | (පු) තම අත, සිය අත. |
| සහධම්මික | (පු) සමානධර්‍ම ඇත්තා, කරුණු සහිත, ධර්‍මසහිත, සහදැමියා. |
| සහධම්මික | (3) එක් ආගමක් අදහන; සමාන ධර්මයක් පිළිපදින. |
| සහධම්මිනී | (ඉ) සමාන ධර්ම ඇත්තී, භාර්ය්යාව. |
| සහධම්මිය | (පු) සහධම්මික, සහධාර්මික. |
| සහන | (න) ඉවසීම, ක්ෂාන්තිය. |
| සහන | (න) ඉවසීම; දැරීම. |
| සංහනති | (ක්‍රි) (d) (භු) හන, හිංසායං, හිංසාවෙහි + ති) නසයි, මරයි. |
| සංහනන | (න) නැසීම, විනාශ කිරීම. |
| සහනන්දී | (3) එක්ව සතුටු වන්නා. |
| සහන්ත | (3) ඉවසමින්; උසුළන; දරන. |
| සහභාචි | (පු) ස්වකීය සේවයට ඇත්තා. |
| සහභු | (පු) එකට උපන් තැනැත්තා, එක්තරා දෙවි කොටසක්. |
| සහභූ | (3) එක්ව උපදින; එක්ව හටගන්නා. |
| සහමාන | (3) ඉවසමින්; උසුළන; දරන. |
| සහයොග | (පු) උදව්ව, ආධාරය. |
| සහයොග | (පු) එක්ව ක්‍රියා කිරීම; සහ නිපාතය යෙදීම. |
| සංහරණ | (න) එක්තැන් කිරීම; හැකිළීම. |
| සංහරණ | (න) හැකිළීම, ඇකිළීම. |
| සංහරති | (සං+හර+අ) එක්තැන් කරයි; හකුළයි. |
| සංහරන්ත | (3) අකුළමින්; එකතු කරන. |
| සංහරමාන | (3) අකුළමින්; එකතු කරන. |
| සංහරිතබ්බ | (3) ඇකිළිය යුතු; එක්තැන් කළ යුතු. |
| සංහරිතුං | (නි) අකුළන්ට; එකතු කරන්ට. |
| සංහරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අකුළා; එක්තැන් කොට. |
| සහවත්ථු | (ඉ) එකට වාසය කිරීම, එකට ජීවත් වීම. |
| සහවාස | (පු) එක්ව විසීම. |
| සහවාස | (පු) සමග වාසය ඇත්තා, එකට වසන්නා. |
| සහවාස | (පු) සමගවාසය, එකට විසීම. |
| සහව්‍ය | (න) මිත්‍ර බව; සමාගමය; සහාය බව. |
| සහව්‍ය | (න) යහළුකම, මිත්‍ර‍කම. |
| සහව්‍යත | (න) යහළු බව, මිත්‍ර භාවය. |
| සහව්‍යතා | (ඉ) මිත්‍ර බව; සමාගමය; සහාය බව. |
| සංහසති | (ක්‍රි) (d) (භු) හස, හසනෙ, සිනාසීමෙහි + ති) සිනාසෙයි. |
| සහසා | (අ) වහා, හනික, තර්‍කණයක් නැතිව ප්‍ර‍වෘත්ත ක්‍රියායෙහි. |
| සහසා | (නි) ඉක්මනින්; වහා. |
| සහසෙය්‍යා | (ඉ) එකට සයනය කිරීම. |
| සහසෙය්‍යා | (ඉ) එක්ව නිදීම. |
| සහසොකී | (3) අනුන් හා එක්ව ශෝක වන්නා. |
| සහස්ස | (න) දහස, සහශ්‍ර‍ය, 1000. |
| සහස්ස | (න) දහස. |
| සහස්සක්ඛ | (පු) ඇස් දහසක් ඇත්තා, ශක්රයා, ශක්රයා වනාහි මොහොතකින් දහසක් අනත්‍ර්‍තසිතයි, එහෙයින් ඔහුට සහස්සක්ඛ (ඇස් දහසක්) ඇත්තායයි කියනු ලැබේ. |
| සහස්සක්ඛ | (පු) දහසක් ඇස් ඇති; ශක්රයා. |
| සහස්සක්ඛත්තුං | (ක්‍රි.වි) දහස් වරක්. |
| සහස්සග්ඝනක | (3) මිල දහසක් වටිනා. |
| සහස්සත්ථවිකා | (ඉ) රන් මිල දහසක් බැඳි පියල්ල. |
| සහස්සධා | (නි) දහස් ආකාරයකින්. |
| සහස්සනෙත්ත | (පු) දෙව් රජ. |
| සහස්සබාහු | (පු) දහසක් අත් ඇත්තා, අජ්ජුන. |
| සහස්සභණ්ඩිකා | (ඉ) කාසි දාහක් බැඳි පොදිය. |
| සහස්සරංසි | (පු) සූර්යයා. |
| සහස්සරංසී | (පු) දහසක් රැස් ඇත්තා, සූර්ය්යයා. |
| සහස්සවිරියා | (ඉ) සහස්‍ර‍වීර්‍ය්‍යා, හීතණ. |
| සහස්සාර | (3) දහසක් දැති ඇති (චක්‍ර රත්නය). |
| සහස්සි | දහසින්යුත්, දහසක් ඇති. |
| සහස්සික | (3) දාහකින් යුත්; පිරිස දාහක් ඇති. |
| සහස්සීලොකධාතු | (ඉ) සක්වළ දහසක්. |
| සහාජනෙත්ත | (න) එකට උපන් බව, සහොදරත්වය. |
| සංහානි | (ඉ) හානිය, පිරිහීම, විනාශය. |
| සහාය | (පු) උපකාරය; මිත්රයා. |
| සහාය | (පු) මිත්රයා, අනුචරයා. |
| සහායක | (පු) මිත්රයා, යාලුවා. |
| සහායක | (පු) මිත්රයා. |
| සහායතා | (ඉ) මිත්‍ර බව. |
| සංහාර | (පු) එක්තැන් කිරීම; සංක්ෂේප කිරීම. |
| සංහාර | (පු) සංක්ෂෙපය, විනාශය. |
| සංහාරක | (3) එකතු කරන. |
| සංහාරිම | (3) ගෙනයා හැකි. |
| සහිත | (න) ඉවසන ලද. |
| සහිත | (න) ගිනිගාන දණ්ඩ; ධර්ම සාහිත්‍යය. |
| සංහිත | (ති) එකතු කළ, සම්බන්ධ කළ. |
| සහිත | (3) යුක්ත වූ. |
| සංහිත | (3) ගැළපූ; යුක්ත වූ. |
| සහිතබ්බ | (3) ඉවසිය යුතු; ඉසිළිය යුතු. |
| සංහිතා | (ඉ) ගැළපීම; සන්ධිය. |
| සංහිතා | (ඉ) සන්ධිය, අතරක් නොදක්වා සන්ධි කිරීම. |
| සහිතු | (පු) ඉවසන්නා; උසුළන්නා. |
| සහිතුං | (නි) ඉවසන්ට. |
| සහිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවසා; උසුළා. |
| සංහීයති | (ක්‍රි) (d (සු) හි, ගතියං, යෑමෙහි + ති) සන්ධි කරයි. |
| සංහීරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරීමෙහි + ති) ඇද දමයි. |
| සහෙතුකං | (ක්‍රි.වි) කරුණු සහිත කොට. |
| සහෙතුක | (3) කරුණු සහිත; හේතු සහිත. |
| සහොඩ්ඪ | (3) සොර බඩු සහිත. |
| සහොඪ | (3) සොර බඩු සහිත. |
| සළ | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, නොවියත් හඬෙහි, සළති, මද ශබ්දකෙරෙයි. |
| සළල | (පු) එනම් වෘක්ෂය. |
| සළායතන | (න) ඇස් කන් ආදී ආයතන සය. |
| සා | (ඉ) ඕතොමෝ; (පු) බල්ලා. |
| සා | (දි) තනුකරණෙ, තුනීකිරීමෙහි, සායති, තුනීකරයි. |
| සා | (දි) නිට්ඨාපනෙ, නිමීමෙහි. |
| සා | (දි) සායනෙ, රසවිඳීමෙහි, සායති, රසවිඳී. |
| සා | (පු) බල්ලා, සුනඛයා. |
| සා | (භු) සාමත්ථියෙ, පොහොසත් බැව්හි, සාති සමර්ථවෙයි. |
| සා | ඕ තොමෝ. |
| සාක | (පු) (න) පලා; පලා කොළ. |
| සාක | (පු) පලා, මූලාදි දශය. |
| සාකච්ඡා | (ඉ) කථාබස් කිරීම. |
| සාකච්ඡා | (ඉ) සාකච්ඡාව, සමගිකථාව, යහපත් කථාව, සංසන්දනය. |
| සාකටික | (පු) කරත්ත දක්කන්නා; ගැල් පදවන්නා. |
| සාකටික | (පු) රියදුරා, රථාචාර්‍ය්‍යයා. |
| සාකටිකකුල | (න) රථකාර කුලය. |
| සාකපණ්ණ | (න) පලා කොළ. |
| සාකල්‍ය | (න) මොලොක් වචනයෙන් සතුටු කිරීම. |
| සාකල්‍ය | (න) සියල්ල ඇතුළත් බව. |
| සාකවත්ථු | (පු) එළවලු ගොවිතැන් කිරීමේ ඉඩම. |
| සාකාර | (ති) ලක්ෂණ සහිත, ආකාර සහිත. |
| සාකාර | (පු) ආකාර සහිත; හැඩ හුරුකම් සහිත. |
| සාකිය | (පු) ශාක්‍ය රජහු, ශාක්‍ය වංශිකයන්ට අයිති. |
| සාකිය | (3) ශාක්‍ය වංශිකයා. |
| සාකියානී | (ඉ) ශාක්‍ය වංශික ස්ත්රිය. |
| සාකුණික | (පු) පක්ෂි වැද්දා; පක්ෂීන් අල්ලා විකුණා ජීවත් වන්නා. |
| සාකුණීක | (පු) පක්ෂීන් මරා ජීවත්වන්නා. |
| සාකුන්තික | (පු) පක්ෂි වැද්දා; පක්ෂීන් අල්ලා විකුණා ජීවත් වන්නා. |
| සාකුන්තික | (පු) සාකුණික, බලනු. |
| සාකෙත | (න) එනම් නුවර, සාකෙත නගරය. |
| සාක්ඛරප්පභෙද | (පු) අක්ෂර විභාග සහිත. |
| සාඛ | (භු) වියත්තියං, ව්‍යාප්තියෙහි, සාඛති, පැතිරෙයි. |
| සාඛල්‍ය | (න) යහළුකම, මිත්‍ර භාවය. |
| සාඛල්ල | (න) යහළුකම, මිත්‍ර භාවය. |
| සාඛවන්තු | (3) අතු ඇති. |
| සාඛා | (ඉ) අත්ත; කොටස; ශාඛාව. |
| සාඛා | (ඉ) ශාඛාව, අත්ත. |
| සාඛානගර | (න) අතුනගර, කුඩා නගරය. |
| සාඛානගර | (න) මහා නගරයට සම්බන්ධ කුඩා නගරය. |
| සාඛාපලාස | (න) අතු හා කොළ. |
| සාඛාභඞ්ග | (පු) අතු කැඩීම; කැඩූ අත්ත. |
| සාඛාමිග | (පු) වඳුරා. |
| සාඛාමිග | (පු) සාඛා මෘගයා, වඳුරා. |
| සාඛී | (ඉ) වෘක්ෂය. |
| සාඛී | (පු) වෘක්ෂය. |
| සාගත | (ති) යහපත් පැමිණීම, සුභ ප්‍රාත්‍ර්‍තනය. |
| සාගතං | (න) පිළිගැනීම සඳහා කියන්නක්; යහපත් ඒම. |
| සාගර | (පු) මුහුද. |
| සාගර | (පු) සාගරය, සමුද්රය, මහ සයුර. |
| සාගල | (න) එනම් නුවර, සාගල පුරය. |
| සාගාර | (ති) ගෙයක වැසීම. |
| සාගාර | (3) ගිහියා; ගෙයක් ඇත්තා. |
| සාඞ්ගණ | (3) කෙලෙස් සහිත. |
| සාඞ්ගන | (න) අඞ්ගන සහිත. |
| සාඞ්වච්ඡර | (පු) සංවත්සරය ප්රකාශ කරන්නා, නැකැත්තා. |
| සාචරියක | (පු) සමානාචාර්‍ය්‍යයන් ඇත්තා. |
| සාචරියක | (3) ගුරුන් සහිත. |
| සාචියොග | (පු) කුටිලයොගය, වංචාවෙහි යෙදීම. |
| සාච්ච | (පු) සත්‍යය, සැබෑව, ඇත්ත. |
| සාජීව | (පු) සමාන ජීවත්වීම. |
| සාජීව | (පු) සමාන පැවැත්ම. |
| සාට | (න) ඇඳුම, වස්ත්රය. |
| සාටක | (න) ඇඳීමට ගන්නා දෙය; වස්ත්රය. |
| සාටක | (න) වස්ත්රය, සළුව. |
| සාටිකා | (ඉ) ඇඳීමට ගන්නා දෙය; වස්ත්රය. |
| සාටිකා | (ඉ) නාන ඇදුම, ජල සාටිකාව. |
| සාඨෙය්‍ය | (න) කපටි බව. |
| සාඨෙය්‍ය | (න) සට බව. |
| සාණ | (න) වැහැරි, හණවස්ත්‍ර |
| සාණ | (න) හණ; හණකෙඳි. |
| සාණවාක | (න) වැහැරි, හණ රෙදි. |
| සාණි | (ඉ) තිරය, කඩතුරාව. |
| සාණි | (ඉ) තිරය; හණ රෙද්ද. |
| සාණිකා | (ඉ) තිරය, කඩතුරාව. |
| සාණිපසිබ්බක | (පු) ගෝණිය; තිර වලින් හෝ ගෝණි රෙදිවලින් වට කිරීම. |
| සාත | (න) සැපය, සතුට. |
| සාත | (න) සැපය; සිහිල. |
| සාතක | (පු) එනම් පක්ෂියා. |
| සාතකුම්භ | (න) රත්රන්, රත්රන් විශේෂයක්. |
| සාතකුම්භ | (න) රන්. |
| සාතච්ච | (න) නිතර ක්‍රියා කිරීම. |
| සාතච්චකාරී | (පු) සාකච්ඡා කොට කරන්නා. |
| සාතච්චකාරී | (3) නොනැවතී ක්‍රියා කරන්නා. |
| සාතච්චකිරියා | (ඉ) නොනැවත් වීම; පසුබට නොවීම. |
| සාතච්චකිරියා | (පු) සතත ක්‍රියාව. |
| සාතතික | (ති) සතතයෙන් පැවති. |
| සාතතික | (3) නිතර ක්‍රියා කරන. |
| සාතත්ත | (න) මධුර භාවය, මිහිරි බව. |
| සාතරූප | (න) සැප ස්වභාව. |
| සාතව | (න) කල්‍යාණ කර්මය. |
| සාතසුඛ | (ති) ත්‍රිවිධ ධ්‍යාන පිළිබඳ සැපය. |
| සාති | (ඉ) සා නැකත. |
| සාති | (ඉ) සා නැකත. |
| සාතිය | (පු) සැප ඇති, සුඛ සහිත. |
| සාතිරෙක | ත) අතිරෙකයක් සහිත. |
| සාතිරෙක | (3) වැඩි දෙයක් ඇති. |
| සාතිසාර | (ති) බලහත්කාර ලෙස. |
| සාතොදක | (න) මිහිරි ජලය, පිරිසිදු ජලය. |
| සාතොදික | (න) මිහිරි ජලය ඇති. |
| සාත්ථ | (ති) තේරුම් සහිත. |
| සාත්ථ | (3) අර්ථවත්; ප්‍රයෝජනවත්; ඵල සහිත. |
| සාත්ථක | (ති) ප්‍රයෝජනවත්. |
| සාත්ථලික | (ති) උනන්දු නැති, අලස ලෙස, නිදිමත සහිත. |
| සාත්ථික | (ති) සාර්ථක ලෙස. |
| සාථලික | (ති) උනන්දු නැති, අලස ලෙස, නිදිමත සහිත. |
| සාථලික | (3) ලිහිල් වීර්ය ඇති. |
| සාද | (භු) අස්සාදනාදිසු, රසවිඳීම් ආදියෙහි, සාදති ආස්වාදනය කරයි. |
| සාදන | (න) ගෙය, නිවාසය, ස්ථානය, මන්දිරය. |
| සාදර | (ති) ආදරසහිත, ගෞරව සහිත. |
| සාදර | (3) ආදර සහිත. |
| සාදරිය | (න) ගෞරවය දැක්වීම, ආදරය දැක්වීම. |
| සාදාන | (ති) (ස-ආදාන) ලෞකික, රාගාධික, බලවත් හැඟීමෙන් යුත්. |
| සාදිතු | (පු) ඉවසන්නා; බාරගන්නා. |
| සාදියති | (ක්‍රි) (d) (භු) දා, දානෙ, දීමෙහි+ති) ඉවසයි, පිළිගනියි. |
| සාදියති | (සද+ඉ+ය) ඉවසයි; පිළිගනී. |
| සාදියතුං | (නි) ඉවසන්ට; බාර ගන්ට. |
| සාදියන | (න) ඉවසීම, ප්රතිග්රහණය. |
| සාදියන | (න) ඉවසීම; බාර ගැන්ම. |
| සාදියනා | (ඉ) ඉවසීම; බාර ගැන්ම. |
| සාදියන්ත | (3) ඉවසන; බාර ගනිමින්. |
| සාදියිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවසා; පිළිගෙන. |
| සාදිස | (පු) සමාන, සමානකොට සැළකීම. |
| සාදිස | (3) සමාන වූ. |
| සාදු | (ති) මිහිරි, මධුර, රස. |
| සාදු | (3) මිහිරි වූ. |
| සාදුකණ්ට | (පු) කටුකිහිරිය, ගොකටු. |
| සාදුතර | (3) වඩා මිහිරි. |
| සාදුතා | (ඉ) මිහිරිබව, සාධුභාවය. |
| සාදුදක | (න) එනම් මුහුද, මිහිරි ජලය. |
| සාදුරස | (3) මිහිරි රසැති; (පු) මිහිරි රසය. |
| සාදෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සීද, සීදනෙ, ගිලීමෙහි+ණෙ+ති) ගිලෙයි, ගසාගෙන යයි. |
| සාධ | (දි) සංසිද්ධියෙ, සංසිද්ධියෙහි, සාධයති, සිදුකරයි, සාධනය. |
| සාධ | (භු) උප්පාදනෙ, නිපදවීමෙහි, සාධති, නිපදවයි. |
| සාධ | (සු) නිප්ඵාදනෙ, නිපදවීමෙහි, සාධුණති නිපදවයි. |
| සාධක | නි) නිදසුන, උදාහරණය, නිදර්ශනය. |
| සාධක | (3) ඔප්පු කරන්නා; ස්ථිර කරන දෙය; සිද්ධ කරන්නා. |
| සාධන | (න) ඔප්පු කිරීම; ණය ආපසු ගැනීම; ස්ථිර කිරීම; සිද්ධ කිරීම. |
| සාධන | (න) සම්භාරය, සිද්ධිය, කර්තෘ කර්‍මභාව යන කාරකතුණ. |
| සාධයමාන | (3) සිද්ධ කරන. |
| සාධාරණ | (න) අප්‍ර‍තිනියත දෙය, සාමාන්‍ය දෙය, පොදු, අපක්ෂපාත, මැදහත්. |
| සාධාරණ | (3) කාටත් වෙනසක් නැති; පොදු වූ. |
| සාධික | (පු) අධිකයක් සහිත, වැඩියක් සහිත. |
| සාධික | (3) වැඩි පුර ඇති. |
| සාධිකපොරිස | (පු) පුරුෂප්‍ර‍මාණයකින් අධික, බඹයකට අධික. |
| සාධිත | (ති) සිදුකළ, සිද්ධකළ. |
| සාධිත | (3) සෑදූ; සිදු කළ. |
| සාධිය | (පු) සිද්ධකටයුතු, සිදුකළයුතු. |
| සාධිය | (3) සෑදූ; සිදු කළ. |
| සාධු | (ති) සුන්දර, තත්පර්‍ය්‍යාය, ආරාධන, ස්වීකාරය, සත්පුරුෂ සන්තුෂ්ටි. |
| සාධු | (නි) යහපති; යෙහෙකි; හොඳයි. |
| සාධු | (පු) යහපත, අභිවෘද්ධිය. |
| සාධු | (පු) සත්පුරුෂයා. |
| සාධු | (පු) ස්වීකාරයෙහි, මනා යහපත් සාධු යනාර්ථයෙහි. |
| සාධු | (භු) කිලින්තෙ, තෙත්බැව්හි, සාධති, තෙත් කෙරෙයි. |
| සාධු | (භු) නින්දිතසද්දෙ, පහත් ශබ්දයෙහි, සාධති, පහත් ශබ්දකරයි. |
| සාධු | (3) ගුණවත්; යහපත් වූ; සත් ගුණැති. |
| සාධුකං | (ක්‍රි.වි) මනාසේ. |
| සාධුකං | (පු) මනාකොට, යහපත් ලෙස. |
| සාධුක | (3) යහපත්. |
| සාධුකම්‍යතා | (ඉ) දක්ෂකමට ඇති ආශාව, සමර්‍ථවීමෙහි ඇති ආශාව. |
| සාධුකම්‍යතා | (ඉ) හොඳ දෙයට කැමැත්ත. |
| සාධුකාර | (පු) එනම් අනුකරණ ශබ්දය, මනා ක්‍රියාව. |
| සාධුකාර | (පු) සාධු යයි කීම; හොඳයයි ශබ්ද නැගීම. |
| සාධුකීළන | (න) ආගමික උත්සවය. |
| සාධුකීළන | (න) සාධු ක්‍රිඩාව, යහපත් ක්‍රීඩාව, උත්සව කෙළිය. |
| සාධුපුරිස | (පු) සත්පුරුෂයා, ශ්‍රේෂ්ඨපුරුෂයා. |
| සාධුඵල | (න) මිහිරි ඵලය. |
| සාධුරූප | (න) මනාරූපය, මනාසටහන. |
| සාධුරූප | (3) යහපත් පෙනුම හෝ ස්වභාව ඇති. |
| සාධුසම්මත | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨයයි සම්මතකරණ ලද. |
| සාධුසම්මත | (3) යහපතැයි පිළිගන්නා ලද. |
| සාධෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාධ, සංසිද්ධීයං, සිදුවීමෙහි+ණෙ+ති) සිදුකෙරෙයි. |
| සාධෙති | (සාධ+ණෙ) ඔප්පුකරයි; ලබාදෙයි; සම්පූර්ණ කරයි; සිද්ධ කරයි. |
| සාධෙතුං | (නි) සිද්ධ කරන්ට. |
| සාධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිද්ධ කොට. |
| සාධෙන්ත | (3) සිද්ධ කරන; සිද්ධ කරමින්. |
| සාන | (පු) කරගල, සුනඛයා, වස්ත්‍රවිශේෂයක්, හණවස්ත්‍ර |
| සාන | (භු) තිඛිණෙ, තියුණුකිරීමෙහි, සානති, තියුණු කරයි. |
| සානත්ථාන | (න) නැළවිල්ල, සැතැප්පවීම. |
| සානු | (ඉ) (න) පර්වතයෙහි සමබිම. |
| සානු | (පු) පර්වතයෙහි සම ප්‍රදේශය, පර්වත මස්තකය. |
| සානුචර | (ති) අනුචරයන් සහිත, පිරිවර සහිත. |
| සානුචර | (3) සේවකයන් සහිත වූ. |
| සානුවජ්ජ | (පු) (ස+අනුවජ්ජ) උපවාද සහිත. |
| සානුවජ්ජ | (3) දොස් නැගිය යුතු. |
| සානුසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සං+අනු-සී, සයෙ, නිදීමෙහි+ණෙ+ති) සිත සම්පූර්‍ණකෙරෙයි. |
| සාප | (පු) ආක්‍රෝශය, දිවිරීම, දෙවොල්ඇදීම, පලිගැනීම. |
| සාප | (පු) දෙස් කීම; ශාපය. |
| සාපතෙය්‍ය | (න) ධනය, වස්තුව. |
| සාපතෙය්‍ය | (න) ධනය; සම්පත. |
| සාපත්තික | (පු) ආපත්ති සහිත, වැරදි සහිත. |
| සාපත්තික | (3) ඇවැත් සහිත; ශික්ෂාවෙන් මැඩසිටි. |
| සාපද | (පු) චණ්ඩ මෘගයා. |
| සාපද | (පු) ව්‍යාඝ්‍රාදී චණ්ඩ වර්ගයා, චණ්ඩ සත්ව වර්ගයා. |
| සාපදෙස | (ති) කරුණු සහිත, හේතු සහිත. |
| සාපානධොති | (ඉ) සුනඛයන්ට වතුර දෙන ඔරුව. |
| සාපෙක්ඛ | (පු) අපේක්ෂා ඇත්තා, බලාපොරොත්තුවන්නා. |
| සාපෙක්ඛ | (3) බලාපොරොත්තු ඇත්තා. |
| සාපෙඛ | (පු) අපේක්ෂා ඇත්තා, බලාපොරොත්තුවන්නා. |
| සාපෙඛ | (3) බලාපොරොත්තු ඇත්තා. |
| සාබන්ධන | (න) බලුදම, බල්ලන් බඳින රෑන. |
| සාබන්ධන | (න) බල්ලන් බඳින දම්වැල හෝ පටිය. |
| සාම | (චු) ලාලනෙ, නැලවීමෙහි, සාමෙති සාමයති, නළවයි. |
| සාම | (ති) නිල් රන්වන් වස්තු, නිල් වස්තු. |
| සාම | (න) සාම වේදය. |
| සාම | (පු) එනම් වේදය, නැළවිල්ල. |
| සාම | (පු) කළු පැහැය; සංසිඳීම; සමාදානය. |
| සාමං | (අ) තමා විසින් යනාර්ථයෙහි “සාමං වායිතං” |
| සාමං | (න) මා විසින්; (නි) තෙමේ. |
| සාම | (3) කළු පැහැති. |
| සාමග්ගි | (ඉ) එකමුතු බව; සමගිය. |
| සාමග්ගි | (ති) සමගිබව, සාමාග්‍රිය. |
| සාමග්ගිය | (න) එකමුතු බව; සමගිය. |
| සාමග්ගිය | (න) සමගිය, එකඟකම, අනුකූලතාව. |
| සාමග්ගී | (ඉ) සමගිය, සම්පූර්‍ණබව, රැස්වීම. |
| සාමච්ච | (ති) ඇමතිවරුන් සහිත. |
| සාමච්ච | (3) ඇමතියන් සහිත. |
| සාමඤ්ඤ | (න) අප්‍ර‍තිනියතදෙය, සාමාන්‍යය, ශ්‍ර‍මණභාවයාගේ අර්ථය. |
| සාමඤ්ඤ | (න) මහණකම; ශ්රමණ බව; සමාන බව. |
| සාමඤ්ඤතා | (ඉ) ශ්රමණයන්ට ගෞරව කිරීම; සමානත්වය. |
| සාමඤ්ඤත්ථ | (පු) සාමාන්‍යාර්ථය. |
| සාමඤ්ඤඵල | (න) මහණකමේ ඵලය; සෝවාන් ඵලාදිය. |
| සාමඤ්ඤෙව | (අ) (සාම+එව) තමාව. |
| සාමණක | (ති) ශ්රමණයන්ට අවශ්‍ය, ශ්රමණ භාවයට සුදුසු. |
| සාමණක | (3) ශ්රමණයන්ට යෝග්‍ය වු හෝ අයත් වූ. |
| සාමණෙර | (පු) උපසම්පදාව නොලැබූ බෞද්ධ පැවිද්දා; හෙරණ. |
| සාමණෙර | (පු) ශ්රමණ පුත්රයා, හෙරණ, සාමණෙර තැන. |
| සාමණෙර පබ්බජ්ජා | (ඉ) හෙරණ පැවිද්ද. |
| සාමණෙරි | (ඉ) සාමණේරිය, හෙරණි. |
| සාමණෙරී | (ඉ) භික්ෂූණියක් වීම සඳහා පිළිපදින ස්ත්රිය. |
| සාමත්ථ | (ති) හැකි, පුළුවන්, දක්ෂ, නිපුණ. |
| සාමත්ථිය | (න) දක්ෂ බව; සමර්ථ බව. |
| සාමත්ථිය | (න) ශක්තිය, බලය. |
| සාමන්ත | (ති) සමීපය, ළඟ, එකපැත්ත, හාත්පස. |
| සාමන්තජප්පන | (න) කෙළින් නොකියා කිට්ටුවෙන්ට කීම. |
| සාමන්තජප්පන | (න) සමීපකොට කථාකිරීම, ලංකොට දෙඩීම. |
| සාමයික | (ති) තමාඅයත්, තමාපිළිබඳ. |
| සාමයික | (3) ටික කලක් පවත්නා; තාවකාලික. |
| සාමල | (පු) කලුපැහැය. |
| සාමලතා | (ඉ) එනම් වැල් වර්ගයක්. |
| සාමා | (ඉ) කළු ත්රස්තවාලු; කළු ස්ත්රිය; පුවඟු. |
| සාමා | (ඉ) පුවඟු, ත්රස්තවාලු, ඉරමුසු. |
| සාමාක | (පු) ඌරුහැල්. |
| සාමාක | (පු) ධාන්‍ය වර්ගයක්. |
| සාමාජික | (පු) සභාවෙහි නියුක්තයා, සාමාජිකයා, සභිකයා. |
| සාමාජික | (3) සභාවකට බැඳී සිටින්නා. |
| සාමාධික | (න) සිත එකඟ කිරීමෙහි නියුක්ත වීම. |
| සාමායික | (ති) මිත්‍රලෙස, එකඟලෙස, සුදුසු සෘතුවට ඇතිවන, තාවකාලික. |
| සාමි | (පු) ස්වාමියා, අධිපතියා, වල්ලභයා. |
| සාමික | (පු) අයිතිකාරයා; ස්වාමිපුරුෂයා. |
| සාමික | (පු) ස්වාමිපුරුෂයා, වල්ලභයා. |
| සාමිනී | (ඉ) අධිපති ස්ත්රිය; අයිතිකාරිය. |
| සාමිනී | (ඉ) ස්වාමිදුව. |
| සාමිභගිනි | (ඉ) ස්වාමිපුරුෂයාගේ සහෝදරී, නෑනා. |
| සාමිය | (පු) ස්වාමිපුරුෂයා, හිමියා. |
| සාමිවචන | (න) සම්බන්ධ විභක්තිය. |
| සාමිස | (ති) ආහාර, මස් සහිත, මද සහිත. |
| සාමිස | (පු) ආමිස සහිත, ආමිස බලනු. |
| සාමිස | (3) ඉඳුල් සහිත; කන දෙය සහිත; කෙලෙස් සහිත. |
| සාමිහාතා | (පු) ස්වාමියාගේ සහෝදරයා, මස්සිනා. |
| සාමී | (පු) අධිපතියා; අයිතිකාරයා; ස්වාමියා. |
| සාමී | (පු) ඉසුරු ඇත්තා. |
| සාමීචි | (ඉ) නිවැරදි ආකාරය; මිත්‍රකථාව; හරි පිළිවෙළ. |
| සාමීචි | (ති) යහපත්, සුදුසු. |
| සාමීචිකම්ම | (න) ගෞරවය; නිවැරදි ක්‍රියාව; මිත්‍රකථාව. |
| සාමීචිකම්ම | (න) සුදුසුදේකීම, සුවදුක් පිළිබඳ කථාව. |
| සාමීචිපටිපදා | (ඉ) යහපත් ප්රතිපදාව, මනා පිළිපැදීම. |
| සාමීචිපටිපන්න | (ති) මනාවපිළිපන්, යහපත්ව පිළිපන්. |
| සාමීචිපටිපන්න | (පු) මනාවපිළිපන්, යහපත් මගට බටු. |
| සාමීචිපටිපන්න | (3) නිවැරදි මගට බැස්සා වූ. |
| සාමීප්‍ය | (පු) සමීපත්වය, සමීපභාවය. |
| සාමුක්කංසික | (ති) තමා උසස්කොට පවත්නා, තමා අයත් “සාමුක්කංසික ධම්මදෙසනා” |
| සාමුද්ද | (න) මුහුදු ලුණු, මුහුදට අයිති. |
| සාමුද්ද | (න) මූදු ලුණු. |
| සාමුද්දික | (ති) මුහුදු යන, සමුද්‍ර යාත්‍රික. |
| සාමුද්දික | (3) මූදට අයත්; මූදෙහි වසන. |
| සාමෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සමු, උපසමෙ, සංසිඳීමෙහි+ණෙ+ති) සංසිඳෙයි. |
| සාම්‍ය | (න) සාම්‍යගුණය, සමගුණය. |
| සාම්‍යවත්ථා | (ඉ) සත්ව රජස් තමස් යන ගුණයන්ගේ ඌනාතිරික්ත රහිතාවස්ථාව. |
| සාය | (පු) සවස, හැන්දෑවරුව. |
| සාය | (භු) සාදනෙ, ලෙවීමෙහි, සායති, ලෙවකයි. |
| සායං | (අ) සවස්කාලය, සවස. |
| සායං | (නි) සවස්හි. |
| සායක | (පු) ඊ තලය; කඩුව; රස බලන්නා; රස විඳින්නා. |
| සායක | (පු) කරඬුව, ශරීරය. |
| සායණ්හ | (න) සවස, සැන්දෑව, සවස්කාලය. |
| සායණ්හ | (පු) සවස; සවස් වරුව. |
| සායණ්හකාල | (පු) සවස් කාලය. |
| සායණ්හසමය | (පු) සවස් කාලය. |
| සායණ්හසමය | (පු) සවස්කාලය, හවස් කාලය. |
| සායත | (න) රසවිඳීම, රසානුභවය. |
| සායති | (ක්‍රි) (d) (භු) සාය, සදනෙ, රස බැලීමෙහි+ති) ලෙවකයි. |
| සායති | (සා+ය) රස විඳියි. |
| සායන | (න) රස දැනීම. |
| සායනීය | (3) රස වින්ද යුතු; රසවත්. |
| සායන්ත | (3) රස විඳින; රස විඳිමින්. |
| සායමාන | (3) රස විඳින; රස විඳිමින්. |
| සායි | (න) දිගාවීම, සයනය කිරීම. |
| සායික | (න) නිදීම, විවේක ගැනීම. |
| සායිත | (ති) දිවින් රසවිඳිනා ලද. |
| සායිත | (3) අනුභව කළ හැකි දෙය; රස බැලූ දෙය. |
| සායිතබ්බ | (3) රස විඳිය යුතු. |
| සායිතුං | (නි) රස විඳින්ට. |
| සායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) රස බලා. |
| සාර | (චු) දුබ්බල්‍යෙ, දුර්‍වලබැව්හි, සාරෙති සාරයති, දුර්‍වලකරයි. |
| සාර | (ති) උත්තම, ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| සාර | (පු) අරටුව; ගැඹුරු දෙය; මිරිකා ගත් ඉස්ම හෝ තෙල් ආදිය; වටිනා දෙය; වැදගත් දෙය; හරය. |
| සාර | (පු) ශක්තිය, ස්ථිරාවයව, හරය, අහස අරටුව. |
| සාර මෙය | (පු) බල්ලා. |
| සාරක්ඛ | (3) ආරක්ෂා සහිත. |
| සාරගන්ධ | (පු) අරටුවලින් ලැබෙන සුවඳ; සුවඳති අරටුව. |
| සාරගන්ධ | (පු) සඳුන් දේවදාරු ආදී හරයෙන් සුවඳ හමන දේ. |
| සාරගබ්භ | (පු) සාරගර්‍භය, සාරවස්තු ගබඩාව. |
| සාරගවෙසී | (3) හරය සොයන්නා. |
| සාරඞ්ග | (පු) සියොතා, පක්ෂියා, මෘගයා. |
| සාරජ්ජති | (ක්‍රි) (d (දි) රන්ජ, රාගෙ, පාට කිරීමෙහි+ති) ඇලෙයි, ආලේපකරයි. |
| සාරජ්ජති | (සං+රජ+ය) ඇලේ; කාමයෙන් බැ‍ඳේ. |
| සාරජ්ජන | (න) ඇලීම, ආලය කිරීම. |
| සාරජ්ජනා | (ඉ) කාමයෙහි ඇලීම. |
| සාරණ | (න) යෑම, ගමන් කිරීම. |
| සාරණ | (න) සිහිකිරීම, කල්පනා කිරීම. |
| සාරණා | (ඉ) සිහිකරවීම. |
| සාරත්ත | (න) ඇලීම්බව. |
| සාරත්ත | (3) ඉතා ඇලුණු; කාමයෙහි ගිජු වූ. |
| සාරථි | (පු) පුරුදු කරමින් හික්මවන්නා; රථාචාර්යයා; රිය පදවන්නා. |
| සාරථී | (පු) පුරුදු කරමින් හික්මවන්නා; රථාචාර්යයා; රිය පදවන්නා. |
| සාරථී | (පු) රථාචාර්‍ය්‍යයා, රියදුරා. |
| සාරද | (ති) සරත් කාලෝත්පන්න, සරද සමයෙහිවූ. |
| සාරද | (3) ශරත් කාලයට අයත්. |
| සාරදික | (ති) සරත් කාලයට අයත්. |
| සාරදික | (3) ශරත් කාලයට අයත්. |
| සාරදී | (ඉ) ලියනගලාවැල. |
| සාරද්ධ | (ති) තරහ, ක්‍රෝධය, කෝපය. |
| සාරද්ධ | (3) කෝප සහිත වූ; දාහ සහිත වූ. |
| සාරමෙය | (පු) බල්ලා. |
| සාරමෙය්‍ය | (පු) බල්ලා. |
| සාරම්භ | (පු) එකටෙක කිරීම. |
| සාරම්භ | (පු) කරණුත්තරියකරණය, කළ එකට වැඩියක් කිරීම. |
| සාරම්හකථා | (ඉ) තරහ හෝ උදාරම් කථාව, අහංකාර කථා. |
| සාරම්හී | (පු) වේගයෙන් හෝ ඉක්මනින් යන්නා, අපරීක්ෂාකාරී තැනැත්තා. |
| සාරවන්තු | (3) හර ඇති. |
| සාරස | (පු) විල්ලිහිණියා. |
| සාරස | (පු) විල්ළිහිණියා, මීපැණි. |
| සාරසූචි | (ඉ) ලී කූර. |
| සාරාග | (පු) රාගය සහිත. |
| සාරාගී | (පු) රාගසහිතයා, රාග ඇත්තා. |
| සාරාණීය | (පු) සිහිකටයුතු, කල්පනාකටයුතු. |
| සාරාණීය | (3) සිහි කටයුතු; සිහි කරවිය යුතු. |
| සාරාණීයධම්ම | (පු) ශිෂ්ඨ කථාව, සිහිකටයුතු දැහැමි කථාව. |
| සාරාසුවණ්ණ | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨ රත්රන්, පවුම් රත්රන්. |
| සාරි | (ති) ඇවිදින, සංචාරයකරන, හැසිරෙන. |
| සාරිඛා | (ඉ) ඉරමුසු වැල. |
| සාරිපුත්ත | (පු) සාරීබැමිණියගේ පුතා, එනම් මහ රහතන් වහන්සේ, බුදුන්වහන්සේගේ දකුණත් සව්වා. |
| සාරිඵලක | (පු) දූපෝරුව. |
| සාරිබා | (ඉ) ඉරමුසුවැල. |
| සාරී | (3) හැසිරෙන්නා. |
| සාරීරික | (පු) ශරීරයට අයිති, ශරීරය පිළිබඳ. |
| සාරීරික | (3) ශරීරය පිළිබඳ; ශරීරයට අයත්. |
| සාරුප්ප | (න) සමානරූපස්වභාවය, සාරුප්‍ය. |
| සාරුප්ප | (3) යෝග්‍ය; සුදුසු. |
| සාරෙතබ්බ | (3) සිහි කරවිය යුතු. |
| සාරෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, ගතියං, යෑමෙහි+ණෙ+ති) ගමන්කරවයි, යවයි. |
| සාරෙති | (සර+ණෙ) සිහි කරවයි; හසුරුවයි. |
| සාරෙන්ත | (3) සිහි කරවන; හසුරුවමින්. |
| සාල | (පු) ගස; මස්සිනා හෙවත් භාර්යාවගේ සොහොයුරා; සල් ගස. |
| සාල | (පු) මස්සිනා, පවුර, සල්රුක, වෘක්ෂය |
| සාලක | (පු) මස්සිනා. |
| සාලකකිමි | (පු) කෘමිවර්ගයක්. |
| සාලට්ඨී | (ඉ) තරුණ තල්ගස; සල් පැලය. |
| සාලපණ්ණී | (ඉ) අස්වැන්න (ගස). |
| සාලපණ්හි | (ඉ) අස්වැන්න. |
| සාලමාලක | (න) සල්ගස්වලින් වටවූ ස්ථානය. |
| සාලය | (ති) ඇලීම් සහිත, රාගාන්විත. |
| සාලය | (3) ආලය සහිත. |
| සාලරුක්ඛ | (පු) සල් ගස. |
| සාලරුක්ඛ | (පු) සල්රුක. |
| සාලලට්ඨි | (ඉ) සල්රුක, ශාලවෘක්ෂය. |
| සාලව | (පු) ලොත්, ලොධ්‍ර. |
| සාලවන | (න) සල් උයන. |
| සාලවන | (න) සල්වනය. |
| සාලා | (ඉ) මඩුව; ශාලාව. |
| සාලා | (ඉ) ශාලාව, ගෘහය. |
| සාලාකිය | (න) තඹ කූරු ආදිය යොදා කරන වෙදකම. |
| සාලාකිය | (පු) සැත්කටුලාකරණ, වෙදකම, ශල්‍යකර්‍මය. |
| සාලි | (පු) ඇල් වී. |
| සාලි | හැල් වී ඇල්ධාන්‍ය. |
| සාලිකා | (ඉ) මයිනා. |
| සාලිකා | (ඉ) ශාරිකා, සැළලිහිණියා. |
| සාලික්ඛෙත්ත | (න) ඇල් කෙත; ඇල් වී කුඹුර. |
| සාලික්ඛෙත්ත | (න) ඇල්කෙත, ඇල්හේන. |
| සාලිගබ්භ | (පු) නොපැසුණු ඇල් කරල. |
| සාලිත්තකසිප්ප | (න) ගල් විදීමේ සිල්පය. |
| සාලිභත්ත | (න) ඇල් හාලේ බත. |
| සාලිසූක | (න) ඇල්වී නණ්ඩුව, ඇල්වීකොස්ස. |
| සාලුක | (න) මානෙල් අල. |
| සාලුකපාන | (න) උපුල් අලවලින් කළ පානය. |
| සාලූක | (න) උපුල් අල. |
| සාලූර | (පු) බෙල්ලා, මැඩියා. |
| සාලෙක | (ති) හාල්වලට අයිති. |
| සාලෙය්‍යක | (පු) එනම් ජනපදවැසියා. |
| සාලොක | (න) දර්ශනය, පෙනුම, දැකීම, “සාලොකෙ තිට්ඨති” |
| සාලොහිත | (පු) සහලේනෑයා, නෑදෑයා. |
| සාව | (න) යුෂ, ඉස්ම, ඔජස. |
| සාව | (පු) කඹුරුවන් පැහැය, බාලයා. |
| සාවක | (පු) ශ්‍රාවකයා, ශාස්තෘන් වහන්සේගේ ගෝලයා, බාලයා. |
| සාවක | (3) අනුව යන්නා; අසන්නා; ධර්මය පිළිපදින්නා; ශ්‍රාවකයා; ශිෂ්‍යයා. |
| සාවකත්ත | (න) ශ්‍රාවක බව. |
| සාවකත්ත | (න) ශ්‍රාවකභාවය, ගෝලබව. |
| සාවකසංඝ | (පු) ශ්‍රාවක පිරිස. |
| සාවකසඞ්ග | (පු) ශ්‍රාවකසංඝයා. |
| සාවජ්ජ | (න) වරද සහිත, දෝෂ සහිත. |
| සාවජ්ජ | (3) දොස් සහිත; සදොස් වූ. |
| සාවජ්ජතා | (ඉ) සදොස් බව. |
| සාවට්ට | (3) දියසුළි සහිත. |
| සාවණ | (න) ඇස්වීම; ප්රකාශ කිරීම. |
| සාවණ | (පු) ශ්‍රාවණ, නිකිණිමාසය. |
| සාවත්ථි | (ඉ) එනම් පුරය. |
| සාවත්ථි | (ඉ) සැවැත් නුවර. |
| සාවයන | (න) ඇස්වීම, ශ්‍ර‍වණයකරවීම. |
| සාවසෙස | (3) ඉතිරි දෙයක් ඇති; වැඩියක් ඇති. |
| සාවස්සෙ | (ති) ඉතුරු ඇති, අසම්පූර්ණ. |
| සාවිකා | (ඉ) ධර්මය පිළිපදින්නී; ශ්‍රාවිකාව. |
| සාවිකා | (ඉ) ශ්‍රාවිකාව, ශිෂ්‍යාව. |
| සාවිත්ති | (ඉ) එනම් සෘග්වෙදය. |
| සාවිත්තී | (ඉ) වේද වාක්‍යයක්. |
| සාවෙතබ්බ | (3) ප්රකාශ කළ යුතු. |
| සාවෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) (සු) සවනෙ, ඇස්වීමෙහි+ණෙ+ති) අස්වයි. |
| සාවෙති | (සු+ණෙ) අස්වයි; ප්රකාශ කරයි. |
| සාවෙතු | (පු) අස්වන්නා; ප්රකාශ කරන්නා. |
| සාවෙතුං | (නි) අස්වන්ට; ප්රකාශ කරන්ට. |
| සාවෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) අස්වා; ප්රකාශ කොට. |
| සාවෙන්ත | (3) අස්වන; ප්රකාශ කරන; ප්රකාශ කරමින්. |
| සාස | (පු) ආස්වාශය, ස්වාශය, හුස්ම ඉහළට ඇදීම. |
| සාස | (භු) අනුසිට්ඨියං, අනුශාසනාකිරීමෙහි, සාසති, අනුසාසති, අනුශාසනාකරයි. |
| සාසඞ්ක | (පු) සැකසහිත කුකුස් සහිත. |
| සාසඞ්ක | (3) අනතුරු සහිත; සැක සහිත. |
| සාසති | (ක්‍රි) (d (සු) සවනෙ, ඇස්වීමෙහි+ති) අනුශාසනා කරයි. |
| සාසති | (සාස+අ) අනුශාසනා කරයි; උගන්වයි; රාජ්‍ය පාලනය කරයි. |
| සාසන | (න) අවවාදය; ඉගැන්වීම; ධර්මය; පණිවුඩය; පාලනය; ලියුම. |
| සාසන | (න) ආඥාව, ආගම, ලබ්ධිය, හසුන්පත්, අනුශාසනාකිරීම. |
| සාසනකර | (3) අවවාදය පිළිපදින්නා. |
| සාසනකාරක | (3) අවවාදය පිළිපදින්නා. |
| සාසනන්තරධාන | (න) ධර්මය විනාශ වීම. |
| සාසනන්තරධාන | (න) බුද්ධ ධර්මය (ශාසනය) අතුරුදහන්වීම, |
| සාසනහර | (3) සන්දේශය හෝ පණිවුඩය ගෙනයන්නා. |
| සාසනහාරක | (3) සන්දේශය හෝ පණිවුඩය ගෙනයන්නා. |
| සාසනාගාර | (න) තැපැල් කාර්යාලය. |
| සාසනාවචර | (3) ධර්මයෙහි හැසිරෙන. |
| සාසනික | (3) බුදු සස්නට අයත්. |
| සාසප | (පු) අබ (ඇටය). |
| සාසප | (පු) අබ, සිදුහත් බිජු. |
| සාසපකුට්ඨ | (න) අබකුඩු. |
| සාසව | (පු) ආශ්‍ර‍වසහිත, කෙලෙස්සහිත. |
| සාසව | (3) ආශ්රව සහිත. |
| සාහත්ථික | (ති) සියතින්, තමාගේ ම අතින්. |
| සාහත්ථික | (3) තමාගේ අතින්ම කළ. |
| සාහස | (න) අපරාධය; නපුරු ක්‍රියාව. |
| සාහස | (න) බලාත්කාරය, දණ්ඩනය, දරුණු. |
| සාහසකිරියා | (ඉ) බලාත්කාරය, අඩන්තේට්ටම. |
| සාහසප්පිය | (පු) දරුණු ක්‍රියාවට කැමැත්තහු |
| සාහසා | (පු) තර්‍කණයක් නැතුව ප්‍ර‍වෘත්ත ක්‍රියායෙහි, වහා, හනික. |
| සාහසික | (පු) දරුණු, චණ්ඩ, නපුරු. |
| සාහසික | (3) අපරාධ කරන්නා; නපුරු වූ. |
| සාහසියකම්ම | (න) තිරිසන් ක්‍රියාව, භයානක ක්‍රියාව. |
| සාහු | (අ) ස්වීකාරයෙහි, සාදු, යහපති. |
| සාහු | (නි) යෙහෙකි. |
| සාහුණෙය්‍ය | (පු) ආහුණෙය්‍යන් සහිත |
| සාළ | (පු) වෘක්ෂය, සල්රුක, සාල. |
| සාළව | (න) කෑමජාතියක්, සැලඩ් වර්ගයක්. |
| සාළව | (පු) සලාද. |
| සාළික | (පු) කුරුළු වර්ගයක්, මයිනා. |
| සාළිකා | (ඉ) සැළලිහිණියා, ශාරිකා. |
| සාළූර | (පු) බල්ලා, සාලූර. |
| සි | (අ) නාමාඛ්‍යාත විභක්තිප්‍ර‍ත්‍යය ධාතු යන මෙහි. |
| සි | (කි) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, සිනාති, බඳියි, සීමා, සීසං. |
| සි | (චු) බන්ධනෙ, බැඳීමෙහි, සීයතෙ, බදිනු ලැබේ. |
| සි | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, වඩ්ඪනෙ, වැඩීමෙහි, සෙති අතිසෙති යෙයි, වැඩෙයි. |
| සි | (භු) සයෙ, සයනය කිරීමෙහි, සෙති, සයති, සයනයකරයි. |
| සි | (භු) සෙවනෙ, සේවනයකිරීමෙහි, සෙවති, සේවනයකරයි, සෙවනා, සේවකො. |
| සික | (චු) ආමසනෙ, ආමර්‍ෂණයෙහි, සිකෙති සිකයති, ආමර්‍ෂණයකරයි. |
| සිකතා | (ඉ) වැලි. |
| සිකතා | (ඉ) වැලි. |
| සික්කා | (ඉ) උරිය හෝ පසුම්බිය; කත්කොණ; කදේ එල්ලන සාල්ල. |
| සික්කා | (ඉ) සාල්ල, උඩහල්ල. |
| සික්ඛ | (භු) සික්ඛනෙ, හික්මීමෙහි, සික්ඛති, හික්මෙහි, සික්ඛා, සික්ඛාපදං. |
| සික්ඛණ | (න) හික්මීම, ශික්ෂණය. |
| සික්ඛති | (ක්‍රි) (d) (භු) සික්ඛනෙ, හික්මීමෙහි+ති) හික්මෙයි. |
| සික්ඛති | (සික්ඛ+අ) ඉගෙනගනී; පිළිපදී; පුහුණු කරයි. |
| සික්ඛන | (න) ඉගෙනීම; පුහුණු කිරීම. |
| සික්ඛන්ත | (3) පුහුණු කරන. |
| සික්ඛමාන | (3) පුහුණු කරමින්. |
| සික්ඛමානා | (ඉ) උපසම්පදා පිණිස හික්මෙන සාමණේරිය. |
| සික්ඛමානා | (ඉ) උපසම්පදාව ලැබීම සඳහා පුහුණුවන මෙහෙණිය. |
| සික්ඛා | (ඉ) ඉගනීම; නීතිය; පුහුණුව; ශික්ෂාව. |
| සික්ඛා | (ඉ) ශික්ෂාව, වෙදාඞ්ගය. |
| සික්ඛාකාමා | (3) ශික්ෂාවන් පිළිපැදීමට කැමති. |
| සික්ඛාපක | (පු) හික්මවන්නා, ආචාර්‍ය්‍යවරයා. |
| සික්ඛාපක | (3) උගන්වන්නා; පහුණු කරවන්නා. |
| සික්ඛාපච්චක්ඛාන | (න) ශික්ෂාප්‍ර‍ත්‍යාක්ඛානය. |
| සික්ඛාපද | (න) නීතිය; පිළිපැදිය යුත්ත; ශික්ෂාව. |
| සික්ඛාපද | (න) ශික්ෂාපද, හික්මියයුතු ව්‍යවස්ථා, හික්මිය යුතු කාරණා, සිකපද. |
| සික්ඛාපන | (න) ඉගැන්වීම; පුහුණු කරවීම. |
| සික්ඛාපන | (න) හික්මවීම, ශික්ෂණයකිරීම. |
| සික්ඛාපනක | (3) උගන්වන්නා; පුහුණු කරවන්නා. |
| සික්ඛාසමාදාන | (න) ශික්ෂා බාර ගැනීම; ශික්ෂාපද ගැනීම. |
| සික්ඛාසමාදාන | (න) ශික්ෂාපද සමාදන්වීම. |
| සික්ඛාසාජීව | (පු) ශික්ෂාවෙන් සමානව ජීවත්වීම. |
| සික්ඛිත | (ති) හික්මෙනලද, පුරුදුකළ, දක්ෂවූ. |
| සික්ඛිත | (3) උගත්; පුහුණු වූ; හික්මුණු. |
| සික්ඛිතබ්බ | (ති) හික්මිය යුතු, ඉගෙනගත යුතු. |
| සික්ඛිතබ්බ | (3) උගත යුතු; පුහුණු කළ යුතු. |
| සික්ඛිතුං | (නි) ඉගෙනගන්ට; පුහුණු කරන්ට. |
| සික්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉගෙන; පුහුණු කොට. |
| සිඛණ්ඩ | (පු) චූඩාව, මොනරපිළ. |
| සිඛණ්ඩ | (පු) මොනර කුඩුම්බිය. |
| සිඛණ්ඩක | (පු) චූළාව, කුඩිම්බිය, චූඩාව. |
| සිඛණ්ඩී | (පු) චූලා ඇත්තා, මොනරා. |
| සිඛණ්ඩී | (පු) මොනරා. |
| සිඛණ්ඩීනී | (ඉ) හුනිඳ, ඔලිඳ. |
| සිඛර | (න) කඳු මුදුන; බුරුම කටුව හෝ අවගාරය; මුදුන. |
| සිඛර | (න) මස්තකය, මුදුන, වෘක්ෂාග්‍ර‍ය, විදින කටුව. |
| සිඛරණී | (ඉ) ගැහැණු ජාතියක්. |
| සිඛරී | (පු) පර්වතය, වෘක්ෂය. |
| සිඛරී | (පු) පර්වතය. |
| සිඛා | (ඉ) කුඩා කොණ්ඩය; කුඩුම්බිය; දැල්ල (පහන්). |
| සිඛා | (ඉ) කොණ්ඩය, ගිනි දැල්ල, ප්රධාන, කෙළවර, මයූර. |
| සිඛාබද්ධ | (පු) රන්නූල් ආදියෙන් විසිතුරු කොට කොණ්ඩා බදින (ලද) බැදීම. |
| සිඛී | (පු) ගින්න; මොනරා. |
| සිගාල | (පු) නරියා; හිවලා. |
| සිගාල | (පු) සිවලා, කැණහිලා. |
| සිගාලක | (න) හිවල් නාදය. |
| සිගාලක | (පු) සිවලාට අයිති, සිවලාට අයත්. |
| සිගාලික | (ති) සිවලාට අයත්. |
| සිග්ගු | (පු) මුරුංගා. |
| සිග්ගු | (පු) මුරුඟා, පලා. |
| සිඝ | (භු) චුම්බනෙ, ඉඹීමෙහි, සිඞ්ඝති, උපසිඞ්ඝති, ඉඹී. |
| සිඞ්ග | (න) අඟ; මුදුන. |
| සිඞ්ග | (න) ප්‍ර‍ධානාර්ථ, පර්‍වතශිඛර, අඟ, අං) |
| සිඞ්ගධනු | (න) අංවලින් තැනූ දුන්න. |
| සිඞ්ගධමක | (න) අඟින් තැනූ නළාවක්. |
| සිඞ්ගාර | (පු) එනම් නාට්‍ය රසය. |
| සිඞ්ගාර | (පු) ශෘඞ්ගාර රසය; ස්ත්රී පුරුෂයන් අතර ප්‍රේමය ඇති කරන ක්‍රියාව. |
| සිඞ්ගාරී | (ඉ) රැහැයියා, රෑසියා. |
| සිඞ්ගිනී | (ඉ) දෙන, ධෙනු. |
| සිඞ්ගිවෙර | (න) ඉඟුරු. |
| සිඞ්ගිවෙර | (න) ඉඟුරු. |
| සිඞ්ගී | (ඉ) විෂ්ණු, රත්රන් විශේෂයක්, ඔසද්ධිය, සුඟු. |
| සිඞ්ගී | (3) අං ඇත්තා; උඩඟු පුද්ගලයා; ගවාදී අං ඇති සතා. |
| සිඞ්ගීනද | (න) රත්රන්; රන්. |
| සිඞ්ගීනාද | (න) රත්රන්, රන්. |
| සිඞ්ගීවණ්ණ | (න) රත්රන්; රන්. |
| සිඞ්ගීසුවණ්ණ | (න) රත්රන්, රන්. |
| සිඞ්ගු | (ඉ) මාළු වර්ගයක්. |
| සිඞ්ඝති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිසි, ආසානෙ, චුම්බනයෙහි+ති) චුම්බනය කෙරේ. |
| සිඞ්ඝති | (සිඞ්ඝ+අ) ගඳ බලයි; සිඹියි. |
| සිඞ්ඝාට | (පු) ගොකටු. |
| සිඞ්ඝාටක | (පු) (න) කතිරය; කතිරයක් හෝ කුරුසයක් වැනි දෙය; සතර මං සන්ධිය. |
| සිඞ්ඝාටක | (පු) කෙකටියඅල, මාර්‍ගසන්ධිය. |
| සිඞ්ඝාණිකා | (ඉ) සොටු. |
| සිඞ්ඟිලොණ | (න) අඟක ලුණු දැමීම. |
| සිඞ්ඟීක | (ති) අඟක් ඇති. |
| සිඞ්ඟීක | (පු) ජීවක. |
| සිඞ්ඟීල | (පු) අඟක් වැනි හොටක් ඇති පක්ෂියා. |
| සිඞ්ඟීවණ්ණ | (ති) රත් පැහැති, සුවර්ණ වර්ණ පැහැයක් ඇති. |
| සිච | (භු) සෙචනෙ, වැගිරීමෙහි, සෙචති, වැගිරෙයි, සෙකො. |
| සිච | (රු) සෙචනෙ, වැගිරීමෙහි, සිඤ්චති, වැගිරෙයි. |
| සිචි | (න) පිරිසිදු දෙය. |
| සිචිජාතික | (3) පිරිසිදු ස්වභාව ඇති. |
| සිජ්ජමාන | (න) තැම්බීම, කැකෑරීම. |
| සිජ්ඣති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිජි, අබ්‍යත්තසද්දෙ, අවියත් බැව්හි+ති) සිදුවෙයි. |
| සිජ්ඣති | (සිධ+ය) සම්පූර්ණ වේ; සිදු වේ. |
| සිජ්ඣන | (න) සිදු වීම. |
| සිජ්ඣන්ත | (3) සිදුවෙන; සිදුවෙමින්. |
| සිජ්ඣමාන | (3) සිදුවෙන; සිදුවෙමින්. |
| සිඤ්චක | (3) ඉසින්නා; වත් කරන්නා; විසුරුවන්නා. |
| සිඤ්චති | (ක්‍රි) - (d) (භු) සිච, සෙචනෙ, ඉසීමෙහි+ති) ඉසියි. |
| සිඤ්චති | (සිච+ංඅ) ඉසියි; වත් කරයි; විසුරුවයි. |
| සිඤ්චන | (න) ඉසීම, සෙකය. |
| සිඤ්චන | (න) ඉසීම; වත් කිරීම; වැක් කිරීම. |
| සිඤ්චනක | (3) ඉසින; වත් කරන. |
| සිඤ්චන්ත | (3) ඉසින; වත් කරමින්. |
| සිඤ්චමාන | (3) ඉසින; වත් කරමින්. |
| සිඤ්චාපන | (න) ඉස්සවීම; වත් කිරීම. |
| සිඤ්චාපෙති | (සිච+ණාපෙ) ඉස්වයි; වත් කරවයි. |
| සිඤ්චාපෙන්ත | (3) ඉස්සවමින්; වත්කරවමින්. |
| සිඤ්චිතබ්බ | (3) ඉසිය යුතු; වත් කළයුතු. |
| සිඤ්චිතුං | (නි) ඉසින්ට; වත් කරන්ට. |
| සිඤ්චිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉස; වත්කොට; විසුරුවා. |
| සිඤ්චිය | (පූ.ක්‍රි) ඉස; වත්කොට; විසුරුවා. |
| සිඤ්ජනී | (ඉ) දුනුදිය, දුනු ලනුව. |
| සිට | (භු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි, සෙටති, අනදර කරයි. |
| සිට්ඨ | (න) බත් මිටක්. |
| සිට්ඨි | (ඉ) ආඥාව, ඇඟවීම, නියොගය. |
| සිත | (ති) බඳනා ලද්ද, ආශ්‍රිත, ධවල, සුදු පැහැය. |
| සිත | (න) මද සිනාව. |
| සිත | (න) මඳසිනාව, මන්දාහාස්‍යය. |
| සිත | (භු) සෙතකරණෙ, සෙවතවර්ණකිරීමෙහි, සුදුපාට කරයි, සෙතචඡත්තං. |
| සිත | (3) ආශ්‍රිත වූ; සුදු පැහැති. |
| සිතකාර | (න) සිනාසීම, හිනැහීම. |
| සිතඞ්ග | (පු) කපුරු. |
| සිතත | (පු) අලසයා. |
| සිතල | (න) සිහිල, ශීතලය. |
| සිතසීව | (න) සෛන්ධව ලුණු. |
| සිතාක‍ාර | (පු) සිනාසෙන ආකාරය. |
| සිත්ත | (ති) ඉසින ලද, සේවනය කරන ලද. |
| සිත්ත | (3) ඉසින ලද; පැන් ඉස තෙමූ; වත් කළ. |
| සිත්ථ | (න) ඉටි; බත් ඇටය; බත් උල (හුල). |
| සිත්ථ | (න) මීඉටි, බත්තුල. |
| සිත්ථක | (න) මී ඉටි. |
| සිත්ථක | (න) මීඉටි, බත්තුල. |
| සිත්ථාවකාරකං | (ක්‍රි.වි) බත් තුලු විසුරවමින්. |
| සිත්ථාවකාරකං | බත්හුළු විසුරුවමින්. |
| සිථිල | (න) තද, ශක්තිමත්. |
| සිථිල | (3) බුරුල්; ලිහිල්; ශක්තිමත් නොවූ. |
| සිථිලපරක්කම | (3) අඩු විර්ය ඇති. |
| සිථිලභාව | (පු) බුරුල් බව. |
| සිද | (දි) පාකෙ, පිසීමෙහි. |
| සිද | (භු) කාමෙපාකෙච, කාමාධ්‍යාසයෙහි පිසීමෙහි. |
| සිද | (භු) සොධනෙ, සුද්ධකිරීමෙහි, සෙදති, සුද්ධකරයි. |
| සිදි | (භු) සීතලෙ, සිහිල් බැව්හි, සින්දති, සිහිල් කරයි. |
| සිද්ධ | (පු) එනම් දෙවයෝනිය, සිදුවූ දෙය. |
| සිද්ධ | (3) සම්පූර්ණ වූ; සිදු වූ; (පු) යෝග භාවනාවෙන් විශේෂ බල ලැබූ පුද්ගලයා. |
| සිද්ධත්ථ | (පු) සිද්ධාර්ථකුමාරයා, බුදුරජ, අබ, සිද්ධවූ අර්ථය. |
| සිද්ධත්ථ | (3) සිදුවූ අදහස් ඇත්තා; (පු) අබ. |
| සිද්ධත්ථක | (න) සුදු අබ. |
| සිද්ධත්ථක | (පු) අබ. |
| සිද්ධන්ත | (න) ලබ්ධිය. |
| සිද්ධි | (ඉ) සම්පූර්ණත්වය; සමෘද්ධිය. |
| සිද්ධි | (ඉ) සිද්ධිය, නිවන. |
| සිද්ධික | (ති) සඵලවීම් සහිත, සාර්‍ථකලෙස සිදුවෙයි. |
| සිද්ධික | (3) සිද්ධි ඇති. |
| සිධ | (දි) සංසිද්ධියං, නිපදවීමෙහි, සිජ්ඣති, සිදුවෙයි. |
| සිධු | (ති) සුරා. |
| සිධු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සෙධති, යෙයි, නිසෙධති, පටිසෙධති. |
| සිනා | (දි) සිනානෙ, ස්නානයෙහි, සිනාති, ස්නානයකරයි. |
| සිනා | (න) නෑම, ස්නානයකිරීම. |
| සිනාත | (ති) ස්නානයකළ, සොධාහරිණ ලද. |
| සිනාති | (ක්‍රි) (d (දි) සිනානෙ, ස්නානයෙහි+ති) ස්නානයකරයි. |
| සිනාන | (න) නෑම. |
| සිනානී | (ඉ) නහන සුනු. |
| සිනිද්ධ | (පු) සිනිඳු, මොලොක්, ස්නෙහඇත්තා, මිත්රයා. |
| සිනිද්ධ | (3) මට්ටම්; මොලොක්; සිනිඳු. |
| සිනිහ | (දි) පීතියං, ප්‍රීතියෙහි, සිනිය්හති, ප්‍රීති උපදවයි, ස්නෙහො සිනීහො. |
| සිනීය්හති | (ක්‍රි) (d (දි) සිනහ, පීතියං, ප්‍රීතියෙහි+ති) ප්‍රීති උපදවයි. |
| සිනෙරු | (පු) මහමෙර, මෙරුපර්‍වතය. |
| සිනෙහ | (චු) සිනිද්ධෙ, සිනිඳුකිරීමෙහි, මෘදු, සිනෙහෙති, සිනෙහයති, මෘදුකරයි. |
| සිනෙහ | (පු) ආලය; තෙත් ගතිය; තෙල; ස්නේහය; සාරය. |
| සිනෙහ | (පු) ප්‍රේමය, තෛලය. |
| සිනෙහ | (පු) ස්නෙහය, ආදරය. |
| සිනෙහක | (පු) මිත්රයා, යහළුවා. |
| සිනෙහන | (න) තෙත් කිරීම; තෙල් ගැල්වීම; පෙඟවීම. |
| සිනෙහන්වය | (පු) ප්‍රේමය අනුව යන. |
| සිනෙහබින්දු | (න) තෙල් බින්දුව. |
| සිනෙහබින්දු | (න) තෙල් බින්දුව. |
| සිනෙහිත | (ති) ලෝභ, ගිජු, මසුරු, ආශාකරන. |
| සිනෙහෙති | (න) ා තෙල් ගල්වයි; ස්නේහ කරයි. |
| සිනොති | (ක්‍රි) (d) (කි) සි, බන්ධනෙ, බැදීමෙහි+ති) බඳියි. |
| සින්ත | (ති) දහඩියෙන් තෙත්වූ. |
| සින්දි | (ඉ) ඉදි, හිඳී. |
| සින්දී | (ඉ) ඉඳි ගස. |
| සින්දුක | (පු) නිකගස. |
| සින්දුර | (න) සීනි පිටි. |
| සින්දුවාර | (න) නික. |
| සින්දුවාර | (පු) නික ගස. |
| සින්දූර | (න) රත්සිරියල්. |
| සින්ධව | (පු) අශ්වයා, ලුණු. |
| සින්ධව | (පු) අශ්වයා; සවිඳ ලුණු; සින්ධු දේශයේ උපන්. |
| සින්ධව | (පු) සින්ධු දේශයේ උපන් අශ්වයා. |
| සින්ධු | (ඉ) එනම් නදිය. |
| සින්ධු | (පු) එ) නම් දේශය, ඉන්දියා දේශය. |
| සින්ධු | (පු) ගඟ; මුහුද; සාගරය. |
| සින්ධුරට්ඨ | (න) සින්ධු දේශය. |
| සින්ධුසඞ්ගම | (පු) ගංමෝය. |
| සින්ධුසඞ්ගම | (පු) නදීසමුද්‍ර දෙදෙනාගේ සඞ්ගම ස්ථානය, නදිය සමුද්‍ර‍යට වැටෙන තැන, මෝය. |
| සින්ධූර | (න) සහිඳ ලුණු. |
| සිපාටිකා | (ඉ) එක පාටින් යුත් වහන (සෙරෙප්පු) |
| සිපාටිකා | (ඉ) කොපුව (දැළි පිහියා දමන); මල් කොපුව. |
| සිප්ප | (න) කර්මාන්තය; චිත්‍රශිල්ප ධනුශිල්පාදිය; ශිල්පය. |
| සිප්ප | (න) ශිල්පය. |
| සිප්පක | (න) ශිල්පය, කර්මාන්තය. |
| සිප්පට්ඨාන | (න) ශිල්ප කොටස. |
| සිප්පට්ඨාන | (න) ශිල්පස්ථානය, ශිල්ප පුහුණු වන තැන. |
| සිප්පසාලා | (ඉ) ශිල්ප උගන්වන තැන. |
| සිප්පසාලා | (ඉ) ශිල්පශාලාව, කම්මල් ආදිය. |
| සිප්පායතන | (න) එක් ශිල්පයක්. |
| සිප්පි | (පු) ශිල්පීහු, ශිල්පදත්තහු. |
| සිප්පික | (පු) ශිල්පියා, ශිල්පඥයා. |
| සිප්පික | (3) ශිල්ප දන්නා; ශිල්පියා. |
| සිප්පිකා | (ඉ) මුතු බෙල්ලා. |
| සිප්පී | (ඉ) බෙල්ලා, සිප්පි බෙල්ලා. |
| සිප්පී | (3) ශිල්ප දන්නා; ශිල්පියා; (ඉ) මුතු බෙල්ලා. |
| සිඵා | (ඉ) අරළු, හරිතකී. |
| සිබී | (පු) මොනරා, ගින්න. |
| සිබ්බ | (න) හිස්කබලේ මූට්ටුව. |
| සිබ්බති | (ක්‍රි) (d (දි) සිවු, සිබ්බනෙ, මැසීමෙහි+ති) හිවයි, මහයි. |
| සිබ්බති | (සිවු+ය) මසයි. |
| සිබ්බන | (න) මැහීම. |
| සිබ්බන | (න) මැහීම. |
| සිබ්බනී | (ඉ) ඉදිකටුව, මහන්නී, තෘෂ්ණාව. |
| සිබ්බනී | (ඉ) මැස්ම; මැහුම; හිස් කබලේ පූට්ටුව. |
| සිබ්බනීමග්ග | (පු) මැහුම් පාර. |
| සිබ්බාපයමාන | (3) මස්සවන; මස්සවමින්. |
| සිබ්බාපෙති | (සිවු+ණාපෙ) මස්වයි. |
| සිබ්බාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මස්සවා. |
| සිබ්බාපෙන්ත | (3) මස්සවන; මස්සවමින්. |
| සිබ්බිත | (ති) මහනලද, මැහූ. |
| සිබ්බිත | (3) මහන ලද; මැසූ. |
| සිබ්බිතුං | (නි) මහන්ට. |
| සිබ්බිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මසා; මහලා. |
| සිබ්බිනී | (ඉ) ඉදිකටුව, මහන්නී, තණ්හාව. |
| සිබ්බිය | (පූ.ක්‍රි) මසා; මහලා. |
| සිබ්බෙති | (සිවු+ණෙ) මහයි. |
| සිබ්බෙතුං | (නි) මහන්ට. |
| සිබ්බෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) මසා; මහලා. |
| සිබ්බෙන්ත | (3) මහන; මහමින්. |
| සිභට්ඨායී | (පු) යස හා කීර්තියෙන් යුත් තැනැත්තා. |
| සිම්බලි | (පු) - (ඉ) ඉඹුල් රුක. |
| සිම්බලී | (පු) ඉඹුල් ගස; පලුන් ගස. |
| සිම්බලීවන | (න) ඉඹුල් කැලය. |
| සිම්බලීවන | (න) ඉඹුල් වනය. |
| සියා | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, භුවි, වීමෙහි, අස+සියා ආ) වන්නේය. |
| සියුං | (ක්‍රි) (d) (භු) දිස, භූවි, වීමෙහි දිස+සියුං ආදේශ) වන්නාහුය. |
| සිර | (පු) - (න) ශ්‍රේෂ්ඨ, මුදුන. |
| සිර | (පු) (න) හිස. |
| සිරා | (ඉ) නහර. |
| සිරා | (ඉ) නහරය. |
| සිරාජාල | (න) නහර දැල. |
| සිරි | (ඉ) ශ්‍රියාව, සිරිය, ශ්‍රී. |
| සිරිකණ්ඨ | (පු) සිරිකත බොටුවේ ඇත්තේ, ඊශ්වරයා. |
| සිරිකර | (පු) විෂ්ණු. |
| සිරිගබ්භ | (පු) රාජාදීන්ගේ නිදන ගෙය. |
| සිරිගබ්හ | (පු) යහන් ගබඩාව, සිරි යහන් ගැබ. |
| සිරිඝන | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| සිරිද | (පු) වෙසමුනි රජ. |
| සිරින්ධර | (3) භාග්‍යයෙන් යුත්; ශ්‍රීමත්. |
| සිරිපති | (පු) ශ්‍රීපති, විෂ්ණු. |
| සිරිඵලි | (ඉ) බේරුගස. |
| සිරිමන්තු | (3) ධනවත්; භාග්‍ය සම්පන්න; ශ්‍රීමත්. |
| සිරිමා | (පු) ශ්‍රියාවත්, ශ්‍රීමත්, සිරි ඇති. |
| සිරිය | (පු) තොප්පිය, හිස්වැසුම, තලප්පාව. |
| සිරිවාස | (පු) සරළ ද්රව. |
| සිරිවාස | (පු) හොර ගසේ තෙල් හෝ ඉටි. |
| සිරිවිලාස | (පු) ගර්වය, විභුතිය, අලංකාරය. |
| සිරිවිලාස | (පු) ශ්‍රීමත් බව. |
| සිරිවිවාද | (පු) සිරියහන් ගැබ පිළිබඳ විවාදය. |
| සිරිවෙඨ | (පු) සරළද්‍ර‍ව. |
| සිරිව්හාන | (න) ශ්‍රී දේවිය කැඳවීම. |
| සිරිස | (පු) මහරි රුක. |
| සිරිසඤ්ඤ | (පු) ලවඟ දේවකුසුම. |
| සිරිසංප | (පු) සර්පයා, බිම හැසිරෙණ සත්ව වර්ගයක්, දලඹු විශේෂයක්. |
| සිරිංසප | (පු) බඩගාන සතා; සර්පයා. |
| සිරිසයන | (න) රාජකීය ඇඳ. |
| සිරිසයන | (න) ශ්‍රී යහනය. |
| සිරී | (ඉ) අලංකාරය; රූප සම්පත; ශ්‍රී කාන්තාව; සම්පත; සෞභාග්‍යය. |
| සිරී | (ඉ) සොභාව, සම්පත්තිය, ශ්‍රීදෙවිය. |
| සිරීධර | (3) භාග්‍යයෙන් යුත්; ශ්‍රීමත්. |
| සිරීස | (පු) මහරි ගස. |
| සිරොජාල | (න) ස්ත්‍රීන්ගේ හිසේ දමන දැල. |
| සිරොධරා | (ඉ) ග්‍රීවය, බෙල්ල. |
| සිරොමණි | (ඉ) සිළුමිණ; හිසේ පළඳින මැණික. |
| සිරොමණි | (පු) සිළුමිණ. |
| සිරොරුහ | (පු) (න) හිසකෙස්. |
| සිරොරුහ | (පු) කෙශය. |
| සිරොවෙඨන | (න) තලප්පාව; හිස් වෙළුම. |
| සිරොවෙඨන | (න) හිස්වෙළුම, නළල්පට, තලප්පාව. |
| සිල | (න) ස්වභාවය, යහපත් පැවැත්ම, ශීලය. |
| සිල | (භු) උඤ්ඡෙ, සෙවීමෙහි, සිලති, සොයයි. |
| සිල | (භු) සමාධිම්හි, සමාධියෙහි, සීලති, සමාදන් වෙයි. |
| සිලා | (ඉ) ගල. |
| සිලාගු | (පු) පණුවුල්ලා. |
| සිලාඝ | (භු) කත්ථනෙ, ගුණකීමෙහි, සිලාඝති, ස්තුති කරයි, ගුණ කියයි. |
| සිලාඝති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිලාස, කත්ථනෙ, ගුණ කීමෙහි+ති) ගුණ කියයි, ස්තුති කරයි. |
| සිලාඝති | (සිලාඝ+අ) ස්තුති කෙරේ. |
| සිලාඝන | (න) ස්තුති කිරීම. |
| සිලාඝන | (න) ස්තුති කිරීම. |
| සිලාඝා | (ඉ) ස්තුතිය. |
| සිලාචාර | (පු) සීලයෙහි හැසිරීම. |
| සිලාත්ථම්භ | (පු) ගල් කණුව. |
| සිලාපට්ට | (පු) ගල් තලාව. |
| සිලාපාකාර | (පු) ගල් තාප්පය. |
| සිලාපොක්ඛරණී | (ඉ) ගල් පොකුණ. |
| සිලාභූ | (පු) පනවුන්ලා නම් කොළ පැහැති සර්පයා. |
| සිලාමය | (පු) ශෛලමය, ගලින්ම නිපන්. |
| සිලාමය | (3) ගලින් කල. |
| සිලිට්ඨ | (න) සිළුටු, මට්ටම, ගොරොසු නොවන |
| සිලිට්ඨ | (3) මට්ටම් වූ; රළු නොවූ; සිලිටු. |
| සිලිට්ඨතා | (ඉ) මට්ටම් බව; මෘදු බව. |
| සිලිස | (දි) ආලිඞ්ගනෙ, වැළඳ ගැන්මෙහි, සිලිස්සති, වැළඳ ගැනීමෙහි, සිලෙසො. |
| සිලිස | (භු) දාහෙ, දැවීමෙහි, සිලෙසති, දවයි. |
| සිලුච්චය | (පු) පර්වතය, පර්වත මුදුන, මස්තකය. |
| සිලුත්ත | (පු) ගැරඬියා, ගැඩවිලා. |
| සිලුත්ත | (පු) ගැරඬියා. |
| සිලෙස | (චු) ආලිඞ්ගනෙ, වැළඳ ගැන්මෙහි, ඌනෙ, අඩුකිරීමෙහි, සිලෙසෙති, සිලෙසයති, වැළඳ ගනියි, අඩුකරයි. |
| සිලෙස | (පු) අර්ථ දෙකක් දිය හැකි යෙදීම; තේරවිල්ල; ලාටුව. |
| සිලෙස | (පු) එක්වීම, වැළඳ ගැන්ම, එනම් අලඞ්කාරය. |
| සිලෙසුම | (පු) සෙම, සෙලස්මාව. |
| සිලෙසුම | (පු) සෙම. |
| සිලොක | (පු) කීර්තිය; ශ්ලෝකය. |
| සිලොක | (පු) යසස, වර්ණ ගුණ කීර්ත්තනය, ශ්ලෝකය. |
| සිලොක | (භු) රාසි කරණෙ, රැස්කිරීමෙහි, සිලොකයති, රැස්කෙරෙයි, සිලොකො. |
| සිව | (න) උතුම්, ඉෂ්ට, නිවන, සැපය. |
| සිව | (න) නිර්භය තැන; නිවන. |
| සිව | (පු) ඊශ්වරයා. |
| සිව | (පු) මහදෙවියා, ඊශ්වරයා. |
| සිව | (3) නිර්භය; ශාන්ත. |
| සිවවිජ්ජා | (ඉ) සොහොනෙහි වාසය කරන විද්‍යාව, සිවල් රුක විද්‍යාව, සිවලුන්ගේ නාදයෙන් ඇතිවන ඵලාඵල කීමේ විද්‍යාව. |
| සිවා | (ඉ) කැණහිලා, නරියා. |
| සිවා | (ඉ) හිවලා. |
| සිවාටිකා | (ඉ) පොත්ත, කුඩා හෙප්පුව. |
| සිවි | (පු) එනම් රට. |
| සිවිකා | (ඉ) දෝලාව; සිවි ගෙය. |
| සිවිකා | (ඉ) සිවිගෙය, රන්සිවිගෙය. |
| සිවු | (දි) ගමනෙ, සුස්සෙච, ගමනෙහිද වියලීමෙහිද සිබ්බති, යෙයි, වියලයි. |
| සිවු | (දි) තන්තුසන්තානෙ, නූල් ගැළපීමෙහි විවීමෙහි සිබ්බති, හිවයි, වියයි. |
| සිස | (චු) අසබ්බප්පයොගෙ, අසර්‍ව ප්‍රයොගයෙහි, සෙසෙති සෙසයති, ඉතුරු කරයි සෙසො. |
| සිස | (භු) පීඩනෙ, පෙළීමෙහි, සිස්සති, පෙළයි. |
| සිංස | (භු) ඉච්ඡායං, කැමති වීමෙහි, ආසිංසති, කැමති වෙයි. |
| සිංසක | (න) ජලජ පැලෑටි වර්ගයක්. |
| සිංසපා | (ඉ) ඇට්ටේරිය. |
| සිසි | (භු) චුම්බනෙ, ඉඹීමෙහි. |
| සිසිර | (න) එනම් සෘතුව, හිම, සීතලය. |
| සිසිර | (3) ශීතල වූ; සිසිල්; (පු) ශීත කාලය; සිසිර ඍතුව. |
| සිස්ස | (පු) ගෝලයා; ශිෂ්‍යයා. |
| සිස්ස | (පු) ශිෂ්‍යයා, ගෝලයා. |
| සිස්සති | (ක්‍රි) (d) (චු) සිස, අසබ්බප්පයොගෙ, අසර්‍ව ප්‍රයොගයෙහි+ති) අවසෙස වෙයි, ඉතුරු වෙයි. |
| සිස්සති | (සිය+ය) ඉතිරි වේ. |
| සිස්සන | (ඉ) ඉතිරි වීම. |
| සීකර | (පු) වාතයෙන් විසුරුවන ලද ජලය. |
| සීඝ | (d) ත) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, සීඝනොති, බබලයි. |
| සීඝ | (න) ශීඝ්‍ර, වහා, හනික. |
| සීඝං | (ක්‍රි.වි) ඉක්මනින්; වහා. |
| සීඝ | (3) ඉක්මන් වූ; ශීඝ්‍ර. |
| සීඝගාමී | (3) වහා ගමන් කරන. |
| සීඝතරං | (ක්‍රි.වි) වඩා ඉක්මනින්. |
| සීඝවාහන | (පු) සීඝ්‍ර වාහනය, මොටෝරථාදිය. |
| සීඝසර | (පු) වහා යන ජලධාරාව. |
| සීඝසීඝං | (ක්‍රි.වි) වහ වහා. |
| සීත | (න) ශීතල; සිහිල් ගතිය. |
| සීත | (න) සීතල, සිසිල. |
| සීත | (3) ශීතල වූ; සිහිල් වූ. |
| සීතභීරුක | (3) ශීතට භය වූ. |
| සීතරංසි | (පු) සිහිල් රැස් ඇත්තා, චන්ද්රයා. |
| සීතල | (න) සිහිල් බව. |
| සීතල | (3) ශීතල වූ; සිහිල් වූ. |
| සීතා | (ඉ) නගුල් පාර (හාමින් ගිය). |
| සීතා | (ඉ) හීවිට. |
| සීතා ලොලි | (න) නගුල් පහරින් ඇතිවන මඩ. |
| සීතාලුක | (ති) සීතලට අවනතවන, සීතලට නැමෙන. |
| සීතාලුක | (3) ශීතට භය වූ. |
| සීති | (න) රුවල. |
| සීතිභාව | (පු) සංසිඳීම; සිහිල් බව. |
| සීතිභූත | (පු) සිහිල්වූ, ශීතලවනලද. |
| සීතිභූත | (3) නිවීගිය; සංසිඳුණු. |
| සීතොදක | (න) සිහිල් දිය. |
| සීදති | (ක්‍රි) (d) (භු) සිද, සීදනෙසු, ගිලීමෙහි+ති) ගිලා බසියි. |
| සීදති | (සද+අ) ගිලේ; යටපත් වේ. |
| සීදන | (න) ගිලා බැසීම. |
| සීදන | (න) ගිලා බැසීම. |
| සීදන්ත | (න) එනම් සාගරය. |
| සීදන්ත | (3) ගිලා බසින; ගිලා බසිමින්. |
| සීදමාන | (3) ගිලා බසින; ගිලා බසිමින්. |
| සීදිස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) සීද, සීදනෙසු, ගිලීමෙහි+ස්සති) ගිලා බසින්නේය. |
| සීන | (න) විනාශය, (ජලය ආදිය) මිදීම. |
| සීන | (3) ගැලවී වැටුණු; ගිලිහී ගිය. |
| සීපද | (න) බරවා රෝගය. |
| සීපද | (න) බරවා රෝගය. |
| සීපදික | (පු) බරවා රෝග ඇත්තා. |
| සීභ | (භු) ථොමනෙ, ගුණකීමෙහි, සීභති, ගුණ කියයි. |
| සීමට්ඨ | (3) සීමාවෙහි සිටි. |
| සීමන්ත | (පු) ස්ත්‍රීන්ගේ කෙස් මැද පද්ධති මාර්ගය. |
| සීමන්තනී | (ඉ) ස්ත්රිය, කාන්තාව. |
| සීමන්තරික | (ති) සීමා අතර. |
| සීමන්තිනී | (ඉ) ස්ත්රිය. |
| සීමා | (ඉ) අවධිය, ඉම, සීමාව, ස්තුතිය. |
| සීමා | (ඉ) ඉම; භික්ෂූන් විනය කර්ම කරන තැන; මායිම; සීමාව. |
| සීමාකත | (3) නියමිත ප්රමාණයක් ඇති; සීමා කළ. |
| සීමාතිග | (3) සීමාව ඉක්මවා යන. |
| සීමාසමුග්ඝාත | (පු) භික්ෂූන්ගේ සීමාවක් අවලංගු කිරීම. |
| සීමාසම්භෙද | (පු) සීමා භේදය, ආචාරබිඳීම. |
| සීමාසම්මුති | (ඉ) සීමාවක් සම්මත කිරීම. |
| සීර | (පු) නගුල. |
| සීරඞ්ග | (න) නගුලිස. |
| සීල | (චු) ධාරණෙ, දැරීමෙහි, සීලෙති, සීලයති දරයි. |
| සීල | (න) කය හා වචනය සංවරයට පැමිණවීම; ශීලය; ස්වභාවය; හික්මීම. |
| සීල | (භු) සමාධිම්හි, සමාධියෙහි, සීලති, සමාධියට පැමිණෙයි. |
| සීලක | (3) ස්වභාව ඇත්තා; හික්මෙන්නා. |
| සීලකථා | (ඉ) ශීලය පිළිබඳ කථා කිරීම. |
| සීලකථා | (ඉ) සිල් පිළිබඳ කථාව. |
| සීලක්ඛන්ධ | (පු) ශීල රාසිය. |
| සීලක්ඛන්ධ | (පු) සීල රාශිය, සිල්කඳ, සිල්රැස. |
| සීලගන්ධ | (පු) සිල් සුවඳ. |
| සීලගන්ධ | (පු) සිල් සුවඳ. |
| සීලතා | (ඉ) ස්වභාව ඇති බව. |
| සීලති | (සීල+අ) පුරුදු කරයි; හික්මේ. |
| සීලන | (න) පුරුදු කිරීම; හික්මීම. |
| සීලබ්බත | (න) ශීල හා වෘත. |
| සීලබ්බත | (න) ශීලය හා පැවැත්ම. |
| සීලබ්බතූපාදාන | (න) මිථ්‍යා ශීල වෘතයන්ගෙන් ශුද්ධිය ලැබේයයි ගැනීම. |
| සීලභෙද | (පු) සිල් බිඳගැන්ම. |
| සීලභෙද | (පු) සිල් බිඳීම, සීල විනාශය. |
| සීලමය | (පු) සිල්මුවා, සීලයෙන්ම සිදුවූ. |
| සීලමය | (3) ශීලය හා සම්බන්ධ වූ. |
| සීලවත | (න) ශීලය හා පැවැත්ම. |
| සීලවත | (න) සීලබ්බත. |
| සීලවතී | (ඉ) සිල් ඇත්තී. |
| සීලවන්ත | (පු) සිල්වත්, සිල් ඇති. |
| සීලවන්තු | (3) සිල්වත්. |
| සීලවා | (පු) සිල් ඇත්තා, සිල්වතා. |
| සීලවිපත්ති | (ඉ) සිල් නැති කරගැන්ම. |
| සීලවිපත්ති | (ඉ) සීල භේදය. |
| සීලවිපන්න | (ති) සිල් විපතට පැමිණි, දුශ්ශීල. |
| සීලවිපන්න | (3) සිල් බිඳගත්. |
| සීලවිසුද්ධි | (ඉ) පිරිසිදු ජලය. |
| සීලසම්පත්ති | (ඉ) පිරිසිදු සීලය. |
| සීලසම්පත්ති | (ඉ) සිල් පිරීම; සීලයාගේ සම්පූර්ණ බව. |
| සීලසම්පදා | (ඉ) සිල් පිරීම; සීලයාගේ සම්පූර්ණ බව. |
| සීලසම්පන්න | (3) සිල් ඇති. |
| සීලසංවර | (පු) ශීලසංවරණය, ශීලසංරක්ෂණය |
| සීලික | (පු) සිල් ස්වභාවය ඇත්තා. |
| සීලික | (3) චරිත ඇති; ස්වභාව ඇති. |
| සීලිය | (න) චරිතය; පුරුද්ද; ස්වභාවය. |
| සීලිය | (න) චර්‍ය්‍යාව, කල්කිරියාව, හැසිරීම. |
| සීලී | (පු) සිල්බව ඇත්තා. |
| සීලී | (3) චරිත ඇති; ස්වභාව ඇති. |
| සීවථිකා | (ඉ) අමු සොහොන. |
| සීවථිකා | (ඉ) අමුසොහොන, සොහොන. |
| සීස | (න) ඊයම්; මස්තකය; මුදුන; මුදුන් කොටස; හිස. |
| සීස | (න) හිය, මුදුන, මස්තකය. |
| සීසක | (න) කරල; මුදුන. |
| සීසක | (3) හිස් ඇති. |
| සීසකටාහ | (පු) හිස් කබල. |
| සීසකථාහ | (න) හිස් කබල. |
| සීසකපාල | (පු) හිස් කබල. |
| සීසචොල | (න) හිසේ බඳින රෙද්ද, තලප්පාව. |
| සීසච්ඡවි | (ඉ) හිසේ සම. |
| සීසච්ඡවි | (න) හිසේ සම. |
| සීසච්ඡෙජ්ජ | (3) හිස ගසා දැමීමට යෝග්‍ය වූ. |
| සීසච්ඡෙදන | (න) හිස කැපීම. |
| සීසපරම්පරා | (ඉ) හිසෙන් හිසට මාරුකර ගෙනයෑම. |
| සීසප්පචාලන | (න) හිස වැනීම. |
| සීසවෙඨන | (න) තලප්පාව; හිස වෙළුම. |
| සීසවෙධනා | (ඉ) හිසේ කැක්කුම. |
| සීසාබාධ | (පු) හිසේ රෝගය. |
| සීහ | (පු) සිංහයා, සමාසව පරපදව සිටි කල්හි උත්තමාර්ථයෙහි, හොමුවඟු. |
| සීහ | (පු) සිංහයා. |
| සීහකුණ්ඩල | (න) වටිනා කර්‍ණාභරණයක්. |
| සීහචම්ම | (න) සිංහ සම. |
| සීහචම්ම | (න) සිංහහම. |
| සීහතෙල | (න) සිංහතෙල්. |
| සීහනාද | (න) සිංහස්වරය, අභීතනාදය, නිර්භය නාදය. |
| සීහනාද | (පු) නිර්භීත කථාව; සංහ නාදය. |
| සීහනාදික | (3) සිංහ නාද කරන්නා. |
| සීහපඤ්ජර | (න) මහාවාත පානය, කවුළුදොර ජනෙලය. |
| සීහපඤ්ජර | (පු) ගරාදි ජනේලය; සිංහ කූඩුවක ආකාර ඇති කවුළුව. |
| සීහපතාක | (න) සිංහකොඩිය. |
| සීහපුච්ඡ | (ඉ) සිංහවාලධිය, පුස්වැන්න, පොල්පලා. |
| සීහපොතක | (පු) සංහ පැටියා. |
| සීහපොතක | (පු) සිංහපැටියා. |
| සීහප්පපාක | (පු) එනම් විල. |
| සීහරථ | (පු) සිංහයන් විසින් අදිනු ලබන රථය. |
| සීහල | (පු) සිංහලය, සිංහලද්විපය, ලක්දිව. |
| සීහලක | (ති) සිහලට අයත්. |
| සීහලකුද්දාල | (න) සිංහල උදැල්ල. |
| සීහලදීප | (න) ලක්දිව, තාම්බුපර්‍ණණිය. |
| සීහලභාසා | (ඉ) හෙළ දිව්බස, සිංහල බස. |
| සීහවික්කීළිත | (න) සිංහ ක්‍රීඩාව. |
| සීහවික්කීළිත | (පු) සිංහවික්‍රීඩිත. |
| සීහසෙය්‍යා | (ඉ) සිංහයාගේ සයනය, සිංහයාගේ සයනය වැනි සයනය, දකුණුපයපිට වංපය තබා දකුණු අතපිට හිසතබා දකුණු ඇලයෙන් සයනය කිරීම. |
| සීහසෙය්‍යා | (ඉ) සිංහයෙකුගේ නිදීම වැනි නිදීම (දකුණු ඇලයෙන්). |
| සීහස්සර | (පු) සිංහස්වරය. |
| සීහස්සර | (3) සිංහ හඬට සමාන හඬ ඇති. |
| සීහහනු | (පු) සිංහයාගේ හක්ක බඳු හකු ඇති. |
| සීහළ | (3) සිංහලයට අයත්; (පු) සිංහලයා. |
| සීහළදීප | (පු) සිංහල ද්වීපය. |
| සීහළභාසා | (ඉ) සිංහල භාෂාව. |
| සීහාසන | (න) සිංහාසනය, රාජාසනය. |
| සීහුණ්ඩ | (පු) උක්ගස. |
| සීළ | (චු) කම්පනෙ, චලනයෙහි, සෙළෙති, සෙළයති, සැළෙයි. |
| සු | (අ) සොභන, සැප, අවිපරීතාර්ත්ථ, සුභාර්ත්ථ, සුන්දරාර්ත්ථ, සමාධිය යන මෙහි. |
| සු | (කි) පීඩායං, පෙළීමෙහි, සුනාති, පෙළයි. |
| සු | (දි) පසවෙ, ප්‍ර‍ශවයෙහි, සූයති, පසූයති, ප්රසූත කරයි. |
| සු | (භු) ගබ්භපරිපාකෙ, ගැබ්මිහිකිරීමෙහි, සූති, ගැබ් මුහු කරයි. |
| සු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි සවති, යෙයි. |
| සු | (භු) චුණ්ණෙ, සුණුකිරීමෙහි, සූති සුණු කරයි. |
| සු | (භු) පසවෙ, ප්‍ර‍ශවයෙහි, සවති, පසවති, ප්රසූත කරයි. |
| සු | (භු) සන්දනෙ, වහනය වීමෙහි, සවති, වහනය වෙයි, වැගිරෙයි. |
| සු | (සු) පගබ්භෙ, බුහුටි බැව්හි, සුණෙති, බුහුටි වෙයි. |
| සු | (සු) පීඩා බන්ධන සිනානෙසු, පෙළීම බන්ධනය ස්නාන යන මෙහි, සුණෙති. |
| සු | (සු) සවණෙ, ශ්රවණයෙහි, සුණෙති සුණාති අසයි. |
| සු | පදපූර්ණ‍ෙයහි නිපාතයක්; මනාසේ (යන අර්ථ දෙන උපසර්ගයක්). |
| සුක | (පු) ගිරවා. |
| සුක | (පු) ගිරවා. |
| සුක | (භු) ගමනෙ, ගමනයෙහි, සොකති යෙයි. |
| සුංක | (න) සුංකම්, අයබදු. |
| සුකට | (න) කුසලය; යහපත් ක්‍රියාව. |
| සුකට | (න) මනාකොටකළ කර්මය, සුතෘත, සුකත. |
| සුකට | (3) මනාසේ කළ. |
| සුකත | (න) කුසලය; යහපත් ක්‍රියාව. |
| සුකත | (න) මනාව කළ කර්මය, කුශල කර්මය, සුකට. |
| සුකත | (3) මනාසේ කළ. |
| සුකති | (ති) කෘතපුණ්‍යයා, කළපින් ඇත්තා. |
| සුකන්ද | (පු) රතුලූණු. |
| සුකර | (පු) සුවසේ කටයුතු, පහසු, ලේසි. |
| සුකර | (3) කිරීමට පහසු; පහසුවෙන් කළ හැකි. |
| සුකිත්තීත | (ති) මනාකොට කීර්‍තතණය කළ, මොනවට කියන ලද. |
| සුකුමාර | (ති) සිව්මැලි, මොලොක්දෙය, සුවසේ වැඩුනු. |
| සුකුමාර | (3) සියුමැලි; සුවසේ වැඩුණු. |
| සුකුමාරත්ත | (න) මොලොක් බව; සුවසේ වැඩුණු බව. |
| සුකුසල | (න) ඉතාදක්ෂ, අතිසමර්ථ. |
| සුකුසල | (3) අති දක්ෂ වූ. |
| සුක්ක | (ති) සුදු, නිමල්, සිකුරා. |
| සුක්ක | (න) පින; යහපත් දෙය; ශුක්‍ර ධාතුව; සුදු දෙය. |
| සුක්ක | (න) පුණ්‍ය, ශුක්ල, ශූක්‍ර |
| සුක්ක | (පු) ශුක්‍ර ග්රහයා; සිකුරා. |
| සුක්ක | (3) යහපත් වූ; සුදු වූ. |
| සුක්කකාක | (පු) සුදු කවුඩා, කොකා. |
| සුක්කධම්ම | (පු) නිර්මල ධර්මය, කුශල ධර්මය. |
| සුක්කපක්ඛ | (පු) ශුක්ල පක්ෂය, හඳමෝරණ පක්ෂය. |
| සුක්කපක්ඛ | (පු) හඳ තිබෙන දෙසතිය. |
| සුක්කසිස්ස | (පු) අසුරයා. |
| සුක්ඛ | (ති) වියලුනු, වේලුනු. |
| සුක්ඛ | (භු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි, සුක්ඛති, අනාදර කරයි. |
| සුක්ඛ | (3) වියලි; වේලුණු. |
| සුක්ඛති | (සුක්ඛ+අ) වියලේ; වේලේ. |
| සුක්ඛන | (න) පලවා හැරීම පදවා හැරීම. |
| සුක්ඛන | (න) වේලීම. |
| සුක්ඛන්ත | (3) වේලමින්; වේලෙන. |
| සුක්ඛමාන | (3) වේලමින්; වේලෙන. |
| සුක්ඛවිපස්සක | (3) ධ්‍යාන නොලබා විදර්ශනා වඩන්නා. |
| සුක්ඛාපන | (න) වියලවීම; වේලවීම. |
| සුක්ඛාපිය | (පූ.ක්‍රි) වේලවා. |
| සුක්ඛාපෙති | (සුක්ඛ+ණාපෙ) වේලවයි. |
| සුක්ඛාපෙතුං | (නි) වේලවන්ට. |
| සුක්ඛාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වේලවා. |
| සුක්ඛාපෙන්ත | (3) වේලවන; වේලවමින්. |
| සුක්ඛිත | (3) වේලන ලද; වේලූ. |
| සුක්ඛිතබ්බ | (3) වේලිය යුතු. |
| සුක්ඛිත්වා | (පූ.ක්‍රි) වේලී. |
| සුඛ | (චු) සැපකිරීමෙහි, සුඛෙති සුඛයති සැප කරයි. |
| සුඛ | (ති) සැපය, පිණවීම. |
| සුඛ | (න) සැපය. |
| සුඛ | (භු) සුඛෙ, සැපකිරීමෙහි, සුඛති සුඛෙති සුඛයති සුඛාපෙති, සැප ඇති කරයි. |
| සුඛං | (ක්‍රි.වි) සැපසේ. |
| සුඛකාම | (ති) සැප කැමති, සුව කැමැති. |
| සුඛකාම | (3) සැප කැමති; සැප කැමැත්තා. |
| සුඛත්ථි | (3) සැප කැමති පුද්ගලයා. |
| සුඛත්ථික | (3) සැප කැමති පුද්ගලයා. |
| සුඛද | (3) සැප ගෙනදෙන. |
| සුඛනිස්සිත | (3) සැපසේ හුන්. |
| සුඛපටිසංවෙදී | (3) සැප විඳින්නා. |
| සුඛප්පත්ත | (3) සැපයට පත්. |
| සුඛභාගිය | (3) සැප එළවන. |
| සුඛයානක | (න) පහසුදෙන වාහනය. |
| සුඛල්ලිකානුයොග | (න) සැපවත් ජීවිතයක් ගතකිරීම. |
| සුඛවාහී | (පු) සුවයෙන් උසුලන අශ්වයා. |
| සුඛවිපාක | (3) සැප විපාක ඇති; (පු) සැප විපාකය. |
| සුඛවිහරණ | (න) සැපසේ විසීම. |
| සුඛවිහාර | (න) සැප විහරණය. |
| සුඛවිහාරී | (3) සැපසේ වසන්නා. |
| සුඛසම්ඵස්ස | (3) මෘදු ස්පර්ශ ඇති. |
| සුඛසම්මත | (3) එසේ පිළිගත්; සැපයැයි සම්මත වූ. |
| සුඛායති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුඛ, තං ක්‍රියායං, සුඛ වෙදනාවෙහි+ති) ප්‍රීතිවෙයි, සැප විඳියි. |
| සුඛායති | (න) ා සැප විඳී; සුවපත් වේ. |
| සුඛාවහ | (3) සැප ගෙනදෙන. |
| සුඛිත | (ති) සුවපත්වන ලද. |
| සුඛිත | (3) ප්‍රීතිමත්; සුවපත්. |
| සුඛී | (පු) සුව ඇත්තා. |
| සුඛී | (3) සැප ඇත්තා; සුවපත් පුද්ගලයා. |
| සුඛුද්ද | (පු) සුඛුද්රය, සුව උපදවන. |
| සුඛුද්රය | සැප ගෙනදෙන. |
| සුඛුද්රය | (3) සැප ගෙනදෙන. |
| සුඛුම | (ති) සූක්ෂම, සියුම්දෙය, අල්පාර්ථයෙහි. |
| සුඛුම | (3) අර්ථයෙන් ගැඹුරු වූ; තියුණු; සියුම්. |
| සුඛුමත්ත | (න) සියුම් බව. |
| සුඛුමාල | (පු) සුකුමාර, සිව්මැලි, සුවසේ වැඩුනු. |
| සුඛුමාල | (3) මොලොක්; සියුමැලි; සුවසේ වැඩුණු. |
| සුඛුමාලතා | (ඉ) සියුමැලි බව. |
| සුඛෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුඛ තංක්‍රියායං, සුඛවෙදනාවෙහි+ණෙ+ති) සැප එළවයි. |
| සුඛෙති | (සු+ඛනු+ණෙ) ප්‍රීතිමත් කරයි; සුවපත් කරයි. |
| සුඛෙත්ත | (න) මනාක්ෂෙත්‍ර‍ය, හොඳ කුඹුර. |
| සුඛෙධිත | (ති) සුවසේ වැඩුනු. |
| සුඛෙධිත | (3) සුවසේ වැඩුණු. |
| සුඛෙසී | (3) සැප සොයන්නා. |
| සුගත | (පු) යහපත් ගමන් ඇත්තා, බුදුරජ. |
| සුගත | (3) මනාසේ ගිය; යහපත් ගමන් ඇති. |
| සුගතංගුල | (න) බෞද්ධයන් පිළිගත් අඟල. |
| සුගතවිනය | (න) සුගතයන් වහන්සේගේ විනය ධර්මය. |
| සුගතාලය | (පු) පිළිම ගෙය; බුද්ධ ලීලාව; බුදුන් වසන තැන. |
| සුගති | (ඉ) මනාගතිය, ස්වර්ගතිය. |
| සුගති | (3) ධර්මිෂ්ටයා; මනා පැවතුම් ඇත්තා; (ඉ) සැපැති භවය; සුගතිය. |
| සුගන්ධ | (පු) මනාගඳ, සුවඳ. |
| සුගන්ධ | (3) සුවඳ ඇති; (පු) සුවඳ. |
| සුගන්ධි | (පු) සුවඳ ඇති, සුගන්ධවත්. |
| සුගන්ධි | (3) සුවඳ ඇති; (පු) සුවඳ. |
| සුගහණ | (න) මනාග්‍ර‍හණය. |
| සුගහන | (න) ස්ථිර ගැනීම; හොඳ ඇල්ලීම. |
| සුගුත්ත | (3) මනාසේ රක්නා ලද. |
| සුගොපිත | (3) මනාසේ රක්නා ලද. |
| සුග්ගත | (පු) සම්‍යග්ගත, මනාව පැමිණෙන ලද. |
| සුග්ගති | (ඉ) සුගතිය. |
| සුග්ගහිත | (පු) මනාකොට ගන්නා ලද, මනාව ගන්නා ලද. |
| සුග්ගහිත | (3) මනාසේ උගත්; මනාසේ ගත්. |
| සුඝර | (ති) හොඳ නිවසක් ඇති, යහපත් ගෙයක් ඇති. |
| සුඞ්ක | (න) සුංකම, බදු අයකිරීම. |
| සුඞ්ක | (පු) අයබද්ද; තීරුබද්ද. |
| සුඞ්කගහණ | (න) සුංකම් ගැනීම, බදු ගැනීම. |
| සුඞ්කඝාත | (පු) තීරුබද්ද නොගෙවීම. |
| සුඞ්කඝාත | (පු) සුංකම් නැසීම, රේන්ද මුදල් නොදීම. |
| සුඞ්කඝාතට්ඨාන | (න) සුංකම් අය කරන තැන. |
| සුඞ්කට්ඨාන | (න) බදු ගෙවිය යුතු තැන. |
| සුඞ්කික | (පු) අයබදු අය කරන්නා රේගු නිලධාරියා. |
| සුඞ්කික | (3) බදු අය කරන්නා. |
| සුඞ්කිය | (න) බිරිඳට වැටුප් ගෙවීම. |
| සුච | (චු) පිසුණෙ, කේලාම් කීමෙහි. |
| සුච | (භු) සොකෙ, සොක කිරීමෙහි, සොචති, සොක කරයි. |
| සුචරිත | (න) පුණ්‍ය කර්මය; යහපත් ක්‍රියාව. |
| සුචරිත | (න) යහපත් හැසිරීම, කුසලය. |
| සුචි | (ති) පවිත්‍ර, නිර්මල, ධවල, සුදු පැහැය. |
| සුචි | (3) පිරිසිදු වූ. |
| සුචිකම්ම | (න) පවිත්‍ර ක්‍රියා, සුචරිත ක්‍රියා පින්කම්. |
| සුචිකම්ම | (3) පිරිසිදු ක්‍රියා ඇති; යහපත් දේ කරන. |
| සුචිගන්ධ | (3) මනා සුවඳැති. |
| සුචිජාතික | (3) පිරිසිදු බව කැමති. |
| සුචිණ්ණ | (ති) මනාකොට පුරුදු කරන ලද්ද. |
| සුචිත්ත | (ති) නානාවර්‍ණ, විචිත්‍ර, නොයෙක් වර්ණවත් කොටස්වලින් යුත්. |
| සුචිත්ත | (3) මනාසේ විසිතුරු වූ. |
| සුචිත්තිත | (3) මනාසේ විසිතුරු වූ. |
| සුචින්තිත | (ති) මනාකොට සිතන ලද. |
| සුචිමන්තු | (3) පිරිසිදු. |
| සුචිමූඛපාණ | (ඉ) ඉඳිකටු වැනි මුහුණක් ඇත්තා. |
| සුචිලොම | (න) ඉදිකටු වැනි ලොම් ඇත්තා, එනම් යකා. |
| සුචිලොම | (පු) සුචිලෝමයා, සුචි රෝමයා. |
| සුචිලොමවත්ත | (පු) ඉඳිකටුවක් වැනි කටක් ඇත්තා. |
| සුචිවසන | (3) පිරිසිදු වස්ත්‍ර ඇති. |
| සුච්ඡන්න | (3) මනාසේ සෙවිලි කළ; හොඳින් වැසූ. |
| සුච්ජන්ත | (පු) මනාකොට වසන ලද. |
| සුජ | (න) යාගසැත්ද. |
| සුජන | (පු) යහපත් ජනයා, සත්පුරුෂ ජනයා. |
| සුජන | (පු) සත් පුරුෂයා. |
| සුජම්පති | (පු) සුජාතාවගේ හිමියා, සක්දෙව් රජ. |
| සුජා | (ඉ) යාග සැන්ද; ශක්රයාගේ භාර්යාව. |
| සුජාත | (ති) මනාව හටගන්නා ලද. |
| සුජාත | (3) උසස් ඉපදීමක් ඇති; මනාසේ උපන්. |
| සුජාතා | (ඉ) සුජාතාව, හෝමහැන්ද. |
| සුජාති | (ඉ) යහපත් ජාතිය. |
| සුජ්ජ | (පු) සුහද, සුහෘදයා. |
| සුජ්ඣති | (ක්‍රි) (d (දි) සුධ, සොචෙය්‍යෙ, පිරිසිදු බැව්හි+ති) පිරිසිදු වෙයි, සුද්ධ වෙයි. |
| සුජ්ඣති | (සුධ+ය) පිරිසිදු වේ. |
| සුජ්ඣන | (න) පිරිසිදු වීම. |
| සුජ්ඣන | (න) පිරිසිදුවීම, සුද්ධිය. |
| සුජ්ඣන්ත | (3) පිරිසිදු වෙන; පිරිසිදු වෙමින්. |
| සුජ්ඣමාන | (3) පිරිසිදු වෙන; පිරිසිදු වෙමින්. |
| සුජ්ඣිතුං | (නි) පිරිසිදු වෙන්ට. |
| සුජ්ඣිත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිරිසිදු වී. |
| සුඤ්ඤ | (ති) සිස්දෙය, තුච්ඡදෙය, නිබ්බාණය, ඵස්ස විමොක්ඛ සමාධි සම්පත්ති අනුපස්සනා. |
| සුඤ්ඤ | (3) ගැවසී නොගත්; ශුන්‍ය වූ; හිස් වූ. |
| සුඤ්ඤගාම | (පු) මිනිසුන් හැරදමා ගිය ගම. |
| සුඤ්ඤතා | (ඉ) ශුන්‍ය බව; හිස් බව. |
| සුඤ්ඤතා | (ඉ) සුන්‍යතාව, හිස් බව. |
| සුඤ්ඤත්ත | (න) ශුන්‍ය බව; හිස් බව. |
| සුඤ්ඤාගාර | (න) ජනයාගෙන් හිස් වූ ගෙය; විවේකස්ථානය. |
| සුඤ්ඤාගාර | (න) සූන්‍යග්‍ර‍හය, ගිහියන්ගෙන් තොරවූ ගෙය, මාගමුන් විරහිත ගෙය. |
| සුට්ට | (චු) අනාදරෙ, අනාදරයෙහි, සුට්ටෙති, සුට්ටයති, අනාදර කෙරෙයි. |
| සුට්ඨු | (අ) අතිශය, ප්රශස්ත, යහපත්, ප්රශංසා |
| සුට්ඨු | (නි) මනාසේ; යහපත් ආකාරයෙන්. |
| සුට්ඨුතා | (ඉ) යහපත් බව. |
| සුට්ඪුතා | (ඉ) මනාබව. |
| සුඨ | (භු) ගමනාවරණෙ, ගමන්වැලක් මෙහි, සොඨති, ගමන් වලකී. |
| සුඨි | (චු) සොකෙ, වියලිමෙහි, සුණ්ඨති, සුණ්ඨයති, වියලෙයි, වේලෙයි. |
| සුඨි | (භු) සුක්කෙ, වියලීමෙහි, සුණ්ඨති, වියලයි. |
| සුඨු | (චු) ආලස්‍යෙ, අලස බැව්හි, සොඨෙති, සොඨයති අලස වෙයි. |
| සුණ | (පු) බල්ලා. |
| සුණ | (පු) සුනඛයා, බල්ලා. |
| සුණ | (භු) වජ්ජනෙ, පහ කිරීමෙහි, සුණති, පහ කරයි. |
| සුණන | (න) ශ්රවණය, ඇසීම. |
| සුණන්ත | (3) අසන; අසමින්; ඇහුම්කන් දෙමින්. |
| සුණමාන | (3) අසන; අසමින්; ඇහුම්කන් දෙමින්. |
| සුණාති | (සු+ණා) අසයි; ඇහුම්කන් දෙයි. |
| සුණිතබ්බ | (3) ඇසිය යුතු. |
| සුණිතුං | (නි) අසන්ට. |
| සුණිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අසා; ඇහී (ඇසී). |
| සුණිය | (පූ.ක්‍රි) අසා; ඇහී (ඇසී). |
| සුණිසා | (ඉ) යෙහෙලි, ලේලි. |
| සුණිසා | (ඉ) ලේලි. |
| සුණ්ඨි | (ඉ) වියලි ඉඟුරු. |
| සුණ්හා | (ඉ) යෙහෙලී, ලේලි. |
| සුණ්හා | (ඉ) ලේලි. |
| සුත | (ති) ගමන, ප්රසිද්ධ, නිශ්චිත, උපචිත, අනුයොග තෙත් දෙය. |
| සුත | (න) ඇසූ දෙය; උගත් දෙය. |
| සුත | (න) ශ්‍රොත්‍ර විඥෙය වූ ශබ්දය, ශාස්ත්රය, අසන ලද. |
| සුත | (පු) පුත්රයා, දරුවා. |
| සුත | (පු) පුත්රයා. |
| සුත | (3) අසන ලද; ඇසූ; ප්රකට. |
| සුතත්ත | (න) ඇසුණු බව; ඇසූ බව. |
| සුතත්ත | (3) බොහෝ රත් වූ. |
| සුතධර | (3) ඇසූ දෙය සිත තබාගෙන දරන්නා; උගතා. |
| සුතනු | (3) මනා සිරුරක් ඇති. |
| සුතප්පය | (3) පහසුවෙන් තෘප්තියට පැමිණවිය හැකි. |
| සුතමඞ්ගල | (න) අසන ලද්ද මංගල යයි ගැනීම. |
| සුතවන්තු | (3) උගතා; බොහෝ ඇසූ දේ ඇත්තා. |
| සුතහීන | (පු) බිහිරා, බධිරයා, බීරා. |
| සුති | (ඉ) ආරංචිය; ඇසීම; පරම්පරාගත කථාව; වේදය. |
| සුති | (ඉ) ශබ්දය, වේදය, වැහීම. |
| සුතිහීන | (3) ඇසීම නැත්තා; බිහිරා. |
| සුත්ත | (චු) මොචනෙ, මිදීමෙහි, සුත්තෙති සුත්තයති, මිදෙයි. |
| සුත්ත | (ති) නිද්‍රොපගතයා, නිදාගැන්මට පැමිණියා. |
| සුත්ත | (න) ජිනවචනය, සිද්ධාන්තය, හුය, වියරණෙහි ප්රකාශිත සූත්රය, නාවාඞ්ග ශාස්තෘ ශාසනයෙන් එකක් වූ සූතාඞ්ග ධර්මය. |
| සුත්ත | (න) ධර්ම කොට්ඨාසය; නූල; ව්‍යාකරණ සූත්රය; විනය ශික්ෂාපදය; සූත්රය. |
| සුත්ත | (3) නිදාගත්; යටපත්ව පවතින. |
| සුත්තක | (පු) නූල, කෙන්ද, පටිය, තන්ත්‍රිය, වැල. |
| සුත්තකන්තන | (න) නූල් කැටීම. |
| සුත්තකාර | (පු) නූල් සාදන්නා. |
| සුත්තකාර | (පු) රෙදි වියන්නා, පෙහෙකරුවා. |
| සුත්තගුල | (න) නූල් බෝලය. |
| සුත්තගුළ | (න) නූල් බෝලය. |
| සුත්තජාල | (න) නූල් අවුල; නූල් දැල. |
| සුත්තජාල | (පු) නූල් දැල, මදුරු දැල. |
| සුත්තන්ත | (පු) (න) ධර්ම කොට්ඨාසය; ධර්ම සූත්රය. |
| සුත්තන්ත | (පු) සූත්‍රාන්තය, සූත්රපිටකය, බුද්ධ වචනය. |
| සුත්තන්තික | (පු) සූත්‍ර හදාරන්නා, සූත්රපිටකය හදාරන තැනැත්තා. |
| සුත්තන්තික | (3) සූත්‍ර පිටකය ඉගෙන දරන්නා. |
| සුත්තපිටක | (න) සූත්‍ර පිටකය. |
| සුත්තප්පබුද්ධ | (පු) නිදා පිබිදී තැනැත්තා. |
| සුත්තභික්ඛා | (ඉ) නූල් සිඟමනේ යෑම. |
| සුත්තමය | (ති) නූල්වලින් තැනූ. |
| සුත්තමය | (3) නූල් වලින් තැනූ. |
| සුත්තරජ්ජුක | නූල් පට. |
| සුත්තලූඛ | (පු) ඝනව වියූ (රෙදි) |
| සුත්තවාද | (පු) සර්‍වාස්තිවාදී කොටසක්. |
| සුත්තවිභඞ්ග | (පු) විනය පිටකයේ කොටසක් (පාරාජික පාචිත්තිය ඇතුලත්). |
| සුත්තවිහඞ්ග | (පු) විනය පිටකය. |
| සුත්තවෙඨන | (න) පිලි වියන හරස් දණ්ඩ. |
| සුත්ති | (ඉ) බෙල්ලා, සිප්පි බෙල්ලා |
| සුත්ති | (ඉ) සිප්පිබෙල්ලා. |
| සුත්ථා | (අ) අසා, ශ්රවණය කොට. |
| සුථ | (භු) පීඩායං, පීඩාවෙහි, සොථති, පීඩා කරයි. |
| සුදං | (අ) පද පූරණයෙහි යෙදෙන නිපාතයකි. |
| සුදං | (නි) පදපූර්ණ‍ෙයහි නිපාතයක්; වනාහි. |
| සුදත්ත | (පු) එනම් තැනැත්තා, අනේපිඬු සිටුතුමා. |
| සුදන්ත | (පු) මනාකොට දැමුනු. |
| සුදන්ත | (3) මනාසේ දැමුණු; හික්මුණු. |
| සුදස්ස | (3) පහසුවෙන් දැක්ක හැකි. |
| සුදස්සන | (න) මනා දර්ශනය, දර්ශනීය වස්තු. |
| සුදස්සන | (පු) එනම් කූට පර්වතය, හිමවත්හි සුදර්‍ශන නම් පර්වත කූටය. |
| සුදස්සන | (3) මනා පෙනීමක් ඇති; මනා රූපයක් ඇති. |
| සුදි | (භු) සොභනෙ, සොබාවෙහි, සුන්දති, සොබාමත් වෙයි. |
| සුදිට්ඨ | (පු) මනාකොට දක්නා ලද. |
| සුදිට්ඨ | (3) මනාසේ දක්නා ලද. |
| සුදිත්ත | (ති) මනා කොට දෙන ලද. |
| සුදින්න | (3) මනාසේ දෙන ලද. |
| සුදුක්කර | (3) කිරීමට ඉතා අපහසු වූ. |
| සුදුජ්ජය | (පු) ඉතා දුකසේ දිනිය යුතු. |
| සුදුත්තර | (ති) ඉතා අමාරුවෙන් එතෙර විය යුතු. |
| සුදුත්තර | (3) එතර කිරීමට ඉතා අපහසු වූ. |
| සුදුද්දස | (න) අතිශයින් නොදතහැකි වස්තුව, නිවන. |
| සුදුද්දස | (3) දැකීමට ඉතා අපහසු වූ. |
| සුදුබ්බල | (3) ඉතා දුර්වල වූ. |
| සුදුල්ලභ | (පු) ඉතාමත් දුර්ලභ, නොලැබිය හැකි. |
| සුදුල්ලභ | (3) ඉතා දුර්ලභ වූ. |
| සුදෙසිත | (ති) මනාකොට දේශනා කරන ලද, මොනවට දෙසූ. |
| සුදෙසිත | (3) මනාසේ ප්රකාශ කළ. |
| සුද්ද | (පු) ශුද්‍ර වංශිකයා; ශුද්රයා. |
| සුද්ද | (පු) ශුද්රයා, අන්තවර්‍ණයා, නීචයා. |
| සුද්ධ | (ති) පිරිසිදු, අමිශ්‍ර. |
| සුද්ධ | (3) පිරිසිදු වූ. |
| සුද්ධතා | (ඉ) පිරිසිදු බව; ශුද්ධ බව. |
| සුද්ධත්ත | (න) පිරිසිදු බව; ශුද්ධ බව. |
| සුද්ධත්ත | (පු) රජහුගේ අන්තඃපුරය, රාජඔරොධය. |
| සුද්ධන්තපරිවාස | (පු) භික්ෂූන්ට නියම විනය ක්රමයක්. |
| සුද්ධපීති | (ඉ) සුද්ධාවාසයන්හි ඇති ප්‍රීතිය. |
| සුද්ධබුද්ධි | (ඉ) කෙලෙසුන්ගෙන් වෙන්වූ බුද්ධිය. |
| සුද්ධසංඛාරපුඤ්ජ | (පු) හුදු සංස්කාර රාශිය. |
| සුද්ධාජීව | (පු) පිරිසිදු ආජීවය, ශික්ෂාපද නොඉක්මවා දැහැමින් ජීවත් වීම. |
| සුද්ධාජීව | (3) පිරිසිදු ජීවිකාවක් ඇති; (පු) එම ජීවිකාව. |
| සුද්ධාවාස | (පු) අනාගාමී බ්‍රහ්මයන් වසන බඹ ලොව. |
| සුද්ධාවාස | (පු) පඤ්ච සුද්ධාවාසය, අවිහය, අතප්පය, සුදස්සිය, සුදස්සීය, අකනිට්ඨක යන අනාගාමී පුද්ගලයන් උපදින තැන්. |
| සුද්ධාවාසකායික | (3) ශුද්ධාවාස බඹලොව උපන්. |
| සුද්ධාවාසික | (3) ශුද්ධාවාස බඹලොව උපන්. |
| සුද්ධි | (ඉ) පිරිසිදු කිරීම; පිරිසිදු බව; ශුද්ධිය. |
| සුද්ධි | (ඉ) ශුද්ධිය, පාරිශුද්ධිය. |
| සුද්ධික | (ති) පවිත්‍රත්වය පිළිබඳ, පිරිසිදුකම පිළිබඳ. |
| සුද්ධික | (3) අමිශ්‍ර; ශුද්ධි ඇති. |
| සුද්ධිකපටිපදා | (ඉ) පව් වලින් පිරිසිදුවීමේ ප්රතිපදාව. |
| සුද්ධිමග්ග | (පු) පිරිසිදු මාර්ගය, විසුද්ධි මාර්ගය. |
| සුද්ධොදනී | (පු) සුද්ධොදන මහාරාජ පුත්රයා, ගෞතම බුදු රජ. |
| සුධ | (දි) සුද්ධෙ, පිරිසිදු කිරීමෙහි, සුජ්ඣති, විසුජ්ඣති, පිරිසිදු වෙයි. |
| සුධන්ත | (3) මනාසේ ගිනි පිඹින ලද; මනාසේ පිරිසිදු කළ (රන් ආදිය). |
| සුධම්මතා | (ඉ) යහපත් බව. |
| සුධා | (ඉ) අමෘතය, ආලෝකය, දෙවියන්ගේ ආහාරය, මී, ගඟ, විදුලිය, ජලය, සුණු. |
| සුධා | (ඉ) දෙවියන්ගේ ආහාරය; හුණු; හුණු බදාම. |
| සුධාකම්ම | (න) සුණු පිරියම් කිරීම. |
| සුධාකම්ම | (න) හුණු බදාම ගෑම. |
| සුධාකර | (පු) චන්ද්රයා. |
| සුධාඞ්ග | (න) කපුරු, චන්ද්රයා. |
| සුධාධවල | (න) අමෘතය මෙන් සුදු, කපුරු මෙන් සුදු. |
| සුධානිධි | (ඉ) චන්ද්රයා, කපුරු. |
| සුධාභොජන | (න) අමෘත භොජනය, දිව බොදුන්. |
| සුධාසී | (පු) දෙවියෝ. |
| සුධාංසු | (පු) ධවල රශ්මි ඇත්තා, චන්ද්රයා. |
| සුධාහාර | (පු) අමෘතාහාරය, ගුරුළා. |
| සුධී | (පු) පණ්ඩිතයා. |
| සුධී | (පු) ප්රාඥයා, පණ්ඩිතයා, යහපත් ප්රඥා ඇත්තා. |
| සුධොත | (පු) මනාකොට පිරිසිදු කරන ලද. |
| සුධොත | (3) පිරිසිදු කළ; මනාසේ සේදූ. |
| සුන | (පු) සුණඛයා, බල්ලා. |
| සුන | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, සුනති, ශබ්ද කරයි. |
| සුනඛ | (පු) බල්ලා. |
| සුනඛ | (පු) සුණඛයා, බල්ලා. |
| සුනඛරක්ඛ | (පු) බල්ලන් ආරක්ෂකයා. |
| සුනඛී | (ඉ) බැල්ලී. |
| සුනග්ගවෙල්ලිත | (ති) කොණ්ඩයේ අග ලක්ෂණයට සැරසීම් සහිත. |
| සුනන්දි | (ඉ) ප්‍රීතිවීම, සතුටුවීම. |
| සුනහාත | (ති) යසට ස්නානය කළ. |
| සුනහාත | (3) මනාසේ නා ගත්. |
| සුනාසීර | (පු) ශක්රයා, සක්දෙව්රද. |
| සුනිම්මිල | (ති) පවිත්‍ර, පිරිසිදු, නිර්මල. |
| සුනිසන්තක | (න) කිඹුල්වැන්න. |
| සුනිසිත | (ති) මනාකොට මුවහත් කළ. |
| සුනිසිත | (3) මනාසේ මුවහත් තැබූ. |
| සුනීත | (පු) මනාව හික්මෙන ලද, මනාව පමුණුවන ලද. |
| සුන්දර | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| සුන්දර | (න) යහපත; යහපත් දෙය. |
| සුන්දර | (3) මනොඥ; යහපත්. |
| සුන්දරතර | (3) වඩා යහපත්. |
| සුන්දරී | (ඉ) ස්ත්රිය, යහපත් ස්ත්රිය, සුන්දරිය. |
| සුප | (d) තු- සයනෙ, නිදීමෙහි, සුපති, නිදයි. |
| සුප | (චු) මාණනෙ, මැණීමෙහි, සුපෙති, සුපයති, මණියි. |
| සුප | (භු) සයනෙ, සැතපීමෙහි, සුපති නිදයි. |
| සුපක්ක | (3) ඉදුණු; මනාසේ පැසුණු. |
| සුපටිපන්න | (3) මනාසේ පිළිපන්. |
| සුපණ්ණ | (පු) ගුරුළා, ගරුඬ පක්ෂියා. |
| සුපණ්ණ | (පු) ගුරුළා. |
| සුපණ්ණසාලා | (ඉ) ලක්ෂණ පැල, කදිම කුටිය. |
| සුපති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුප, සයනෙ, නිදීමෙහි+ති) නිදයි. |
| සුපති | (සුප+අ) නිදයි. |
| සුපතිත්ථ | (න) හොඳ තීර්ථය, මනා තොටුපොල. |
| සුපන | (න) සැතපීම, නිද්‍රාව. |
| සුපනිහිත | (ති) මනා කොට පිහිටුවන ලද. |
| සුපන්ථ | (පු) යහපත් මාර්ගය. |
| සුපන්න | (3) නිදන; නිදමින්. |
| සුපබ්බාණ | (පු) දෙවියෝ. |
| සුපරිකම්මකත | (3) මනාසේ පිළියෙළ කළ; මනාසේ මට්ටම් කළ (බදාම ගෑමදියෙන්). |
| සුපරිහීන | (3) ඉතා පිරිහීගිය; ඉතා වැහැරී ගිය; කෙට්ටු වී ගිය. |
| සුපාපික | (ති) නපුරු, පව්කාර, කෘෘර, අධම. |
| සුපායිත | (ති) හොඳට පෙවූ, මනා කොට එක් කළ |
| සුපාසීය | (ති) පහසුවෙන් ඉදිකටුවට නුල් ඇතුළ් කළ. |
| සුපිණ | (න) ස්වප්නය, නින්ද. |
| සුපිණ පාඨක | (පු) ස්වප්නයෙහි ශුභාශුභ කියන්නා. |
| සුපිත | (ති) සයනය කළ, නිදා ගත්. |
| සුපිත | (න) නින්ද. |
| සුපිත | (3) නිදාගත්. |
| සුපිතුං | (නි) නිදන්ට. |
| සුපිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නිදා. |
| සුපින | (න) හීනය. |
| සුපිනක | (න) හීනය. |
| සුපිනන්ත | (න) හීනය. |
| සුපිනපාඨක | (පු) හීන තෝරන්නා. |
| සුපීත | (ති) මනාව පානය කළ, මොනවට බොන ලද. |
| සුපුප්ඵිත | (3) මනාසේ මල් පිපුණු. |
| සුපොඨිත | (පු) මනාව පොඩිකරණ ලද, හොඳහැටි පොඩි කළ. |
| සුපොඨිත | (3) බොහෝ බැට දුන්; මනාසේ තැළු. |
| සුප්ප | (පු) (න) කුල්ල. |
| සුප්ප | (පු) කුල්ල, නිද්‍රාව. |
| සුප්පක | (න) සෙල්ලම් කූඩයක්. |
| සුප්පකණ්ණ | (පු) කුලුවැනි කණ් ඇත්තා, ඇතා. |
| සුප්පකාස | (ති) මනා ප්රකාශය. |
| සුප්පගබ්භ | (පු) අතිශයින් ප්‍ර‍ගල්භයා. |
| සුප්පටිපන්න | (පු) මනාව පිළිපන්, සුපටිපන්න. |
| සුප්පටිවිද්ධ | (ති) මනාව ප්‍රතිවේධනය කළ. |
| සුප්පටිවිද්ධ | (3) මනාසේ අවබෝධ කළ. |
| සුප්පතිට්ඨිත | (ති) මනාකොට පිහිටි, යහපත් ලෙස පිහිටි. |
| සුප්පතිට්ඨිත | (3) මනාසේ පිහිටි. |
| සුප්පතීත | (3) මනාසේ සතුටු වූ. |
| සුප්පධංසිය | (3) පහසුවෙන් විනාශ කළ හැකි. |
| සුප්පනීත | (පු) අතිශය ප්‍ර‍නීත, එනම් දිගැතා. |
| සුප්පබුද්ධ | (පු) මනාකොට ප්‍රබොධ වන ලද. |
| සුප්පභාත | (න) යහපත් උදෑසන. |
| සුප්පභාත | (න) හොඳ උදය, යහපත් උදෑසන. |
| සුප්පමුත්ත | (ති) මනාකොට මිඳුනු, හොඳට මිදුනු. |
| සුප්පමෙය්‍ය | (පු) ප්රමාණ රහිත, අප්රමාණ. |
| සුප්පයුත්ත | (ති) මනා කොට යොදන ලද, හොඳට යෙදූ. |
| සුප්පවායිත | (ති) මනා කොට වියන ලද, හොඳට වියූ. |
| සුප්පවුත්ථ | (පු) මනා කොට වාසය කරන ලද, හොඳට වසන ලද. |
| සුප්පවෙදිත | (3) මනාසේ දෙසූ. |
| සුප්පසන්න | (පු) මනා ප්රසන්න, මනාව පැහැදුනු. |
| සුප්පසන්න | (3) ඉතා පැහැදුණු; ඉතා පිරිසිදු. |
| සුඵස්සිත | (3) අතර නැතිසේ ළං වූ; මනාසේ හැපුණු. |
| සුබහු | (3) ඉතා බොහෝ වූ. |
| සුබ්බච | (පු) සුවච, කීකරු. |
| සුබ්බච | (3) කීකරු වූ. |
| සුබ්බත | (පු) මනාව්‍ර‍ත ඇත්තා, යහපත් හැසිරීම් ඇති. |
| සුබ්බත | (3) මනා පැවතුම් ඇති. |
| සුබ්බුට්ඨි | (ඉ) (සු+වුට්ඨි) මනා වර්ෂාව. |
| සුබ්බුට්ඨි | (ඉ) යහපත් වැස්ස; වැසි වැඩිවීම. |
| සුභ | (d) - (ති) සිත්කලු දෙය, කල්‍යාණය. |
| සුභ | (d) ඔභාසෙ, බැබලීමෙහි, සොභති, බබලයි, හොබියි. |
| සුභ | (න) අභිවෘද්ධිය; මංගලය; යහපත. |
| සුභ | (රු) හිංසාසු, ගැසීමෙහි, සුම්භති, ගසයි, පරිසුම්භති. |
| සුභ | (3) යහපත් වූ. |
| සුභ ධාතු | (ඉ) ශොභාව පිළිබඳ ද්රව්ය මූලය. |
| සුභකිණ්ණ | (පු) බ්රහ්ම ලෝකයක නමක්. |
| සුභකිණ්ණ(ණ්හ) | එනම් බඹලොව. |
| සුභග | (ති) ප්‍රිය දෙය, එනම් උයන, වාසනාවත්. |
| සුභග | (3) පින් ඇති; භාග්‍යවත්. |
| සුභගකරණ | (න) ප්‍රීතිමත් කිරීම, ආදරය කරන. |
| සුභනිමිත්ත | (න) මංගල ලකුණ; රූපයක් දැක මනොඥයයි සිතීම. |
| සුභනිමිත්ත | (න) සුභාරම්මණය යහපත් අරමුණ. |
| සුභර | (3) පහසුවෙන් පෝෂණය කළ හැකි. |
| සුභසඤ්ඤා | (ඉ) සුභසංඥාව. |
| සුභාමිත | (ති) මනාකොට මඩනා ලද, මොනවට භාවිතා කළ. |
| සුභාසිත | (ති) මනාකොට කියන ලද, මනාකොට වදාළ වචනය. |
| සුභික්ඛ | (3) සුලභ ආහාර ඇති. |
| සුමති | (ඉ) යහපත් ප්රාඥයා, මනාමැටි. |
| සුමති | (පු) පණ්ඩිතයා; මනා නුවණැත්තා. |
| සුමන | (න) සතුටු සිත් ඇත්තා, දෙවියා. |
| සුමන | (3) සතුටු සිතැති. |
| සුමනපුප්ඵ | (න) සමන් මල්. |
| සුමනමකුල | (න) සමන් මල් මොට්ටුව. |
| සුමනා | (ඉ) දෑසමන්; ස්ත්‍රියකගේ නමක්; සතුටු සිතැත්තී; සමන් පිච්ච. |
| සුමනා | (ඉ) දෑසමන්. |
| සුමනොහර | (3) අති මනොඥ. |
| සුමරති | (ක්‍රි) (d) (භු) සර, චින්තායං, සිහි කිරීමෙහි+ති) සරති, සිහිකරයි. |
| සුමානස | (3) යහපත් සිතැති. |
| සුමාපිත | (3) මනාසේ සෑදූ. |
| සුමුත්ත | (3) මනාසේ නිදහස් වූ. |
| සුමෙධ | (පු) ප්‍රාඥ, මනා ප්රඥා ඇත්තා, එනම් ඇත්තා. |
| සුමෙධ | (3) නුවණැත්තා; පණ්ඩිතයා. |
| සුමෙධස | (3) නුවණැත්තා; පණ්ඩිතයා. |
| සුමෙරු | (පු) මහමෙර, මෙරුපර්‍වතය. |
| සුම්භ | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, සුම්භති, බබලයි, හිංසා කරයි. |
| සුම්භති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුම්භ, දිත්තියං, බැබලීමෙහි+ති) බබලයි, හිංසා කරයි. |
| සුම්භන | (න) බැබලීම, හිංසාව. |
| සුම්භිත | (ති) බබලන ලද |
| සුයිට්ඨ | (ති) මනාකොට පුදනලද. |
| සුයුත්ත | (3) මනාසේ යෙදූ. |
| සුර | (පු) දෙවියා. |
| සුර | (පු) දෙවියා. |
| සුර | (භු) යසෙ, ඔභාසෙච, ඓශ්චර්‍ය්‍යයෙහි, බැබලීමෙහි සුරති, ඉසුරු ඇතිවෙයි, බබලයි. |
| සුරජෙට්ඨ | (පු) සුරජ්‍යෙෂ්ඨ, බ්රහ්මයා. |
| සුරත | (ති) මනාව ඇලෙනලද, මෙවුම්දම. |
| සුරත | (3) මනාසේ ඇලුණු. |
| සුරත්ත | (3) ඉතා රතු වූ; මනාසේ පාට පෙවූ. |
| සුරදිය | (න) අසුරයා. |
| සුරදීඝිකා | (ඉ) අහස්ගඟ, සුරගඟ. |
| සුරනදී | (ඉ) අහස් ගඟ. |
| සුරනදී | (ඉ) අහස් ගඟ. |
| සුරනාථ | (පු) සුරපති, ශක්රයා. |
| සුරපති | (පු) සුරනාථ, සක්රද. |
| සුරපථ | (පු) දෙවමාර්‍ගය, අහස. |
| සුරභි | (ති) සුගන්ධය, සුවඳ. |
| සුරභි | (3) සුවඳ; සුවඳැති. |
| සුරභිගන්ධ | (3) සුවඳ; සුවඳැති. |
| සුරරිපු | (පු) අසුරයා. |
| සුරරිපු | (පු) සුරශත්‍රැ, අසුරයා. |
| සුරලොක | (පු) දෙව්ලොව, සුරභවනය. |
| සුරා | (ඉ) මත්පැන්. |
| සුරා | (ඉ) රා, මත්පැන්. |
| සුරාගෙහ | (න) රාබොන ගෙය, තැබෑරුම. |
| සුරාඝට | (පු) රා කළය. |
| සුර‍ාඡණ | (පු) මත්පැන් බොන උත්සවය. |
| සුරාජන | (න) සුරාපානය සහිත උත්සවය. |
| සුරාධිට්ඨක | (පු) සුරාවට ඇබ්බහි වූ තැනැත්තා. |
| සුරාධුත්ත | (පු) බේබද්දා; මත්පැනෙහි ලොල් අය. |
| සුරාධුත්ත | (පු) සුරාධූර්‍තයා, සුරාසොඬා |
| සුරානක්ඛත්ත | (න) සුරා නැකැත්කෙළිය, සුරාපාන උත්සවය. |
| සුරාපාන | (න) මත්පැන් බීම. |
| සුරාපාන | (න) රහමෙරපීම, මත්පැන් පානය. |
| සුරාපායිකා | (ඉ) මත්පැන් බොන්නී. |
| සුරාපීත | (ති) රා බොනලද. |
| සුරාපීත | (3) මත්පැන් පානය කළ. |
| සුරාමණ්ඩ | (න) සුරා මණ්ඩි, රා මණ්ඩි. |
| සුරාමත | (න) මත්පැන් බීමෙන් වන මත් ගතිය. |
| සුරාමද | (පු) මත්පැන නිසා ඇතිවන මත් වීම. |
| සුරාමද | (පු) රා මදය, රා මද, මත්පැන් මත. |
| සුරාමෙරය | (න) පෙරූ මත්පැන් හා පැසවූ මත්පැන්; රහමෙර. |
| සුරාමෙරය | (න) සුරාව හා මෙරය. |
| සුරාවිත්ථක | (න) සුරා බොන භාජනය, රා පොල් කටුව. |
| සුරාසෙණ්ඩ | (3) මත්පැනෙහි ලොල් අය. |
| සුරාසොණ්ඩ | (පු) සුරාසොඬා, මත්පැන්හි ඇළුනු තැනැත්තා. |
| සුරාසොණ්ඩක | (3) මත්පැනෙහි ලොල් අය. |
| සුරිය | (පු) සූර්යයා; හිරු. |
| සුරිය | (පු) සූර්ය්යයා, හිරු, ඉර. |
| සුරියකන්ත | (න) එනම් මැණික. |
| සුරියග්ගහ | (පු) සුර්යග්‍රහණය. |
| සුරියග්ගාහ | (පු) සූර්‍ය්‍යග්‍ර‍හණය, හිරු රාහු ගැන්ම |
| සුරියත්ථගමන | (න) ඉර බැසීම. |
| සුරියත්ථඞ්ගම | (පු) ඉර බැසීම. |
| සුරියත්ථඞ්ගමනය | (න) ඉර බැසීම, ඉර අවරට යෑම. |
| සුරියමණ්ඩල | (න) ඉරමඩල. |
| සුරියමණ්ඩල | (න) සූර්‍ය්‍යමණ්ඩලය. |
| සුරියරංසි | (ඉ) අව්ව; හිරු රැස. |
| සුරියරස්මි | (ඉ) අව්ව; හිරු රැස. |
| සුරියවත්තික | (පු) හිරුදෙවියා පුදන්නා. |
| සුරියාවත්ත | සූර්‍ය්‍යකාන්ත නම් ප්රසිද්ධ මල්වර්‍ගය අත්ථසා-252. |
| සුරියින්ද්‍ර‍සඞ්ගම | (පු) සූර්‍ය්‍යචන්ද්‍ර සඞ්ගමය, සූර්‍ය්‍ය චන්ද්‍ර දෙදෙනාගේ එක්වීම, අවපසළොස්වක් දින. |
| සුරියුග්ගමන | (න) ඉර උදාවීම; හිරු නැගීම. |
| සුරියුග්ගමන | (න) හිරු උදාව, ඉර පෑයිම. |
| සුරු | (අ) සුරු සුරු යන අනුකරණ ශබ්දය. |
| සුරුඞ්ග | (න) අන්තර් භෞම මාර්ගය, පොළොව යට පිහිටි මඟ. |
| සුරුඞ්ගා | (ඉ) දඟ ගෙය; සිරගෙය. |
| සුරුසම්බ | (පු) වජ්‍රායුධය. |
| සුරුසුරුකාර | (පු) සුරුසුරු යන අනුකරණ ශබ්ද කිරීම. |
| සුරුසුරුකාරකං | (ක්‍රි.වි) සුරු සුරු ගාමින්. |
| සුරූප | (3) මනා රූ ඇති. |
| සුරූපිනී | (ඉ) මනා රූ ඇත්තී. |
| සුරූපී | (3) මනා රූ ඇති. |
| සුල | (භු) රුජායං, රිදීමෙහි, සුලති, රිදෙයි. |
| සුලද්ධ | (ති) මනාකොට ලබන ලද. |
| සුලද්ධ | (න) යහපත් ලැබීම. |
| සුලද්ධ | (3) මනාසේ ලැබූ. |
| සුලභ | (3) පහසුවෙන් ලැබිය හැකි. |
| සුලසී | (ඉ) බෙහෙත් පැලෑටි විශේෂයක්. |
| සුල්ල | (චු) සජ්ජනෙ, සැරසීමෙහි, සුල්ලෙති, සුල්ලයති, සරසයි. |
| සුව | (පු) ගිරවා. |
| සුව | (පු) ගිරා පක්ෂියා, ගිරව. |
| සුවච | (පු) කීකරු, සුබ්බව, |
| සුවච | (3) කීකරු; යටහත්. |
| සුවණ්ණ | (න) කාඤ්චන, රත්රන්, යහපත් වර්ණය. |
| සුවණ්ණ | (න) රන්. |
| සුවණ්ණ | (පු) ස්වර්ණය, වර්‍ණසම්පත්තිය, පස් කලඳක බර, ගුරුළා. |
| සුවණ්ණ | (3) මනා පැහැති. |
| සුවණ්ණක | (පු) ඇසළ ගස. |
| සුවණ්ණකාර | (පු) රන් කරුවා. |
| සුවණ්ණකාර | (පු) රන්කරුවා, නවම් දන්නා, රිදී රන් වැඩ කරන්නා. |
| සුවණ්ණගබ්භ | (පු) රන් ගබඩාව. |
| සුවණ්ණගුහා | (ඉ) රනින් කළ ගුහාව. |
| සුවණ්ණතා | (ඉ) මනා පැහැති බව. |
| සුවණ්ණපක්ඛ | (පු) රන්වන් පක්ෂි ඇත්තා, ගුරුළා. |
| සුවණ්ණපට්ට | (න) රන්පට. |
| සුවණ්ණපට්ට | (පු) (න) රන් තහඩුව; රන් පට. |
| සුවණ්ණපනක | (න) රන් ඔටුන්න, සුවර්ණ කිරීටය. |
| සුවණ්ණපාදුකා | (ඉ) රන්මිරිවැඩි සඟල. |
| සුවණ්ණපීඨක | (න) රන් පුටුව. |
| සුවණ්ණභිඞ්කාර | (පු) රන් කෙණ්ඩිය. |
| සුවණ්ණමය | (ති) රත්රන්වලින් කළ, රන්මුවා. |
| සුවණ්ණමය | (3) රණින් කළ; රනින් සෑදූ. |
| සුවණ්ණමෙණ්ඩක | (පු) රන් එළුවා. |
| සුවණ්ණවණ්ණ | (3) රන් පැහැති. |
| සුවණ්ණවීථි | (ඉ) රන්වීදිය, ශක්රයාගේ නගරය. |
| සුවණ්ණසිවිකා | (ඉ) රන්සිවි ගෙය. |
| සුවණ්ණහංස | (පු) රන් පැහැත් හංසයා. |
| සුවණ්ණහංස | (පු) රන්වන් හංසයා, රණහස. |
| සුවත්ථි | (අ) ආසිංසනයෙහි, ඉෂ්ඨාර්ථය, යහපත. |
| සුවත්ථි | (සු+අත්ථි) යහපත; යහපතක් වේවා. |
| සුවම්මිත | (3) මනාසේ සන්නද්ධ කළ. |
| සුවල්ලී | (ඉ) බෝදිගස්. |
| සුවවත්ථාපිත | (3) මනාසේ වෙන් කළ; හොඳින් සිත තබාගත්. |
| සුවාණ | (පු) බල්ලා. |
| සුවාණ(න) | (පු) බල්ලා. |
| සුවාණදොණි | (ඉ) බල්ලන්ට කෑම දෙන ඔරුව. |
| සුවාණදොණි | (ඉ) බල්ලන්ට කෑම දෙන බඳුන. |
| සුවාණපිණ්ඩ | (න) බල්ලන්ට දෙන කෑම පිඩ. |
| සුවාණවමථු | (න) බලු වමනය. |
| සුවිජාන | (න) මනාකොට දැනීම. |
| සුවිජාන | (3) පහසුවෙන් දැනගත හැකි. |
| සුවිඤ්ඤාපය | (පු) මනාකොට හැඟවිය හැකි. |
| සුවිඤ්ඤාපය | (3) පහසුවෙන් අවබෝධ කරවිය හැකි. |
| සුවිදිත | (ති) මනාව දන්නාලද, හොඳට දැනගත් |
| සුවිභත්ත | (3) මනාසේ බෙදූ. |
| සුවිම්භිත | (3) අධික විස්මයට පැමිණි. |
| සුවිලිත්ත | (ති) මනාකොට ආලේපකරණ ලද මනාව ගල්වන ලද. |
| සුවිලිත්ත | (3) මනාසේ විලවුන් ගැල්වූ. |
| සුවිසද | (3) ඉතා ප්රකට; ඉතා පැහැදිලි. |
| සුවුට්ඨික | (3) මනා වැසි ඇති. |
| සුවෙ | (අ) සෙට, හෙට, හෙට දවස |
| සුවෙ | (නි) හෙට. |
| සුසඞ්ඛත | (3) මනාසේ පිළියෙළ කළ. |
| සුසඤ්ඤත | (3) ඉතා හික්මුණු; මහත් සංයම ඇති. |
| සුසණ්ඨාන | (3) මනා හැඩහුරුකම් ඇති. |
| සුසද්දල | (පු) මනාකොට වැඩුනු නිල්තෘණ ඇතිභුමිය. |
| සුසමා | (ඉ) උතුම් සොභාව, ශ්‍රේෂ්ඨ කාන්තිය |
| සුසමාගත | (3) මනාසේ එක්තැන් වූ. |
| සුසමාරද්ධ | (3) බලවත් සේ ආරම්භ කළ. |
| සුසමාරුද්ධ | (පු) මනාව පටන් ගන්නා ලද. |
| සුසමාහිත | (පු) මනාව සංසිඳුවන ලද. |
| සුසමාහිත | (3) ඉතා තැන්පත් වූ; ඉතා සන්සුන්. |
| සුසමුච්ඡින්න | (3) මනාසේ සිඳ දැමූ; විනාශ කළ. |
| සුසවි | (ඉ) කරවිල. |
| සුසංවුත | (පු) මනාසංවෘත කරන ලද, මනා කොට සංවරණය කරන ලද. |
| සුසාන | (න) සොහොන, කැරකෝප්පුව. |
| සුසාන | (න) සොහොන; සොහොන් බිම. |
| සුසානක | (පු) සොහොනෙහි රැකියාවක් කරන්නා, සොහොන් පල්ලා. |
| සුසානගොපක | (පු) සොහොන් පල්ලා. |
| සුසානගොපක | (පු) සොහොන් රකින්නා, සොහොන්ගොව්වා. |
| සුසි | (ඉ) සිදුර, පැල්ම, විවරය. |
| සුසික්ඛාපිත | (3) මනාසේ පුහුණු කරවූ. |
| සුසික්ඛිත | (ති) මනාව හික්මුණු, හොඳට හික්මුණු. |
| සුසික්ඛිත | (ති) සුශික්ෂිත, මනාව හික්මෙනලද. |
| සුසික්ඛිත | (3) මනාසේ උගත්; හොඳින් පුහුණු කළ. |
| සුසිර | (න) බෙනය; සිදුර. |
| සුසිර | (න) සිදුර, සිදුරු සහිතදේ, තූර්‍ය්‍යවිශේෂයක්. |
| සුසිර | (3) බෙන ඇති; සිදුරු ඇති. |
| සුසීත | (න) රන්වන් සඳුන්, අධික සීතලය |
| සුසීල | (3) මනා පැවතුම් ඇති. |
| සුසු | (පු) තරුණයා; පැටියා; බාලයා; ළමයා. |
| සුසුක | (පු) කිඹුලා, බාලයා, මත්ස්‍ය විශේෂයක් |
| සුසුකා | (ඉ) නපුරු මත්ස්‍ය වර්ගයක්. |
| සුසුක්ක | (3) ඉතා සුදු. |
| සුසුද්ධ | (3) ඉතා පිරිසිදු. |
| සුසුනාග | (පු) ඇත් පැටියා, ළදරු ඇතා. |
| සුංසුමාර | (පු) කිඹුලා. |
| සුංසුමාරගිර | (න) එනම් රට. |
| සුසූ | (ති) තරුණයා, පැටියා, ලපැටියා. |
| සුසෙන | (පු) කරඹ ගස. |
| සුසෙනිකා | (ඉ) කලුත්රස්තවාලු. |
| සුස්සති | (ක්‍රි) (d (දි) සුස, සොසනෙ, වියලීමෙහි+ති) වියලෙයි, වේලෙයි. |
| සුස්සති | (සුස+ය) මැලවේ; වියලේ. |
| සුස්සන | (න) වේලීම වියලීම. |
| සුස්සන | (න) වේලීම. |
| සුස්සන්ත | (3) වේලන; වේලමින්. |
| සුස්සමාන | (3) වේලන; වේලමින්. |
| සුස්සිතුං | (නි) වේලෙන්ට. |
| සුස්සිත්වා | (පූ.ක්‍රි) මැලවී; වේලී. |
| සුස්සුත | (පු) මනාකොට අසනලද, මනාව ශ්රවණය කළ. |
| සුස්සුරතා | (ඉ) මිහිරි හඬ ඇති බව. |
| සුස්සූස | (ති) ඇසීමට කැමති, ඉගෙනීමට ආශා ඇති. |
| සුස්සූසති | (සු+සසු හට ද්විත්ව) අසනු කැමති වේ. |
| සුස්සූසන්ත | (3) අසනු කැමති වෙමින්; ඇහුම්කන් දෙන. |
| සුස්සූසමාන | (3) අසනු කැමති වෙමින්; ඇහුම්කන් දෙන. |
| සුස්සූසා | (ඉ) අසනු කැමැත්ත, පාරිචර්‍ය්‍යාව අත්පා මෙහෙකිරීම. |
| සුස්සූසා | (ඉ) කී දෙයට ඇහුම්කන් දීම; කීකරු බව. |
| සුහජ්ජ | (න) මිත්‍ර බව. |
| සුහතා | (ඉ) ප්‍රීතිමත් භාවය, ප්‍රිතිය, සතුට. |
| සුහද | (පු) මිත්රයා, සුහෘදයා, යාලුවා. |
| සුහද | (3) ප්‍රිය සිතැති; (පු) මිත්රයා. |
| සුහිත | (න) තෘප්තියට පැමිණි, මනා හිත ක්‍රියා. |
| සුහිත | (3) තෘප්තියට පත්. |
| සූක | (න) නන්ඩුව, කොස්ස, සාලිසූක යවසූකාදිය. |
| සූක | (පු) (න) කටුවක් වැනි දෙය; නන්ඩුව. |
| සූකර | (පු) ඌරා, හූරා. |
| සූකර | (පු) ඌරා. |
| සූකර අන්තක | (පු) බඳපටි-හවඩි හා මෙඛලාදාම ආදි ආභරණ විශේෂයක්. |
| සූකරපොතක | (පු) ඌරු පැටවා, ඌරු නාම්බා |
| සූකරපොතක | (පු) ඌරු පැටියා. |
| සූකරමද්දව | (පු) ඌරු මසේ මෘදු (තෙල් තිබෙන) කොටස. |
| සූකරමද්දව | (පු) ඌරෙකුගේ මෘදු මාංසය, ඌරන් ලැඟි තැන හටගන්නා හතු වර්ගයක්, එනම් බෙහෙතක්. |
| සූකරමංස | (න) ඌරු මස්. |
| සූකරමංස | (න) ඌරු මස්. |
| සූකරමුඛ | (3) ඌරු කටක් ඇති (ප්‍රේතයා). |
| සූකරසාලි | (ඉ) ඌරුහැල්, කැලේ හැදෙන ඇල්වී විශේෂයක්. |
| සූකරික | (පු) උරන් මරන්නා; ඌරන් ඇති කොට ජීවත් වන්නා. |
| සූකරික | (පු) ඌරන් මරා ජීවත් වන්නා, ඌරු වැද්දා. |
| සූකසාලික | (ති) ඌරු හැල් වලට අයිති. |
| සූච | (චු) ගන්ථනෙ, ග්‍රන්ථනයෙහි, සූචෙති සූචයති, ග්‍රන්ථනය කරයි ගොතයි. |
| සූච | (චු) පිසුණෙ, කේලාම් කීමෙහි, සූචෙති, සූචයති, පිසුණු කියයි. |
| සූචක | (පු) කේලාම් කියන්නා. |
| සූචක | (3) ප්රකාශ කරන්නා. |
| සූචන | (න) දැක්වීම, ප්‍ර‍දර්‍ශනය කිරීම. |
| සූචන | (න) ප්රකාශ කිරීම. |
| සූචි | (ඉ) ඉදිකටුව; කූර; යකඩ කූරු ආදිය. |
| සූචි | (ඉ) ඉඳිකටුව, හිඳිකටුව. |
| සූචිකා | (ඉ) අගුල; කුඩා කටුව; පටුන. |
| සූචිකා | (ඉ) යතුර. |
| සූචිකාර | (3) ඉදිකටු හෝ කූරු සාදන්නා. |
| සූචිකාරක | (පු) ඉඳිකටු සාදන්නා. |
| සූචිකාරක | (3) ඉදිකටු හෝ කූරු සාදන්නා. |
| සූචිඝටිකා | (ඉ) දොරේ අගුල. |
| සූචිඝටිකා | (ඉ) යතුර හා උඩ අඟුල. |
| සූචිඝර | (න) ඉදිකටු කුලාව; කටු පෙට්ටිය. |
| සූචිඝර | (න) ඉඳිකටු ගුලාව, ඉඳිකටු තැන්පත් කරන භාජනය. |
| සූචිනාලිකා | (ඉ) ඉඳිකටු දැමීමට උණ ලීවලින් සාදනුලබන බම්බු වර්ගයක්. |
| සූචිමුඛ | (පු) ඉදිකටු වැනි තුඩක් ඇති; මදුරුවා. |
| සූචිමුඛ | (පු) ඉදිකටු වැනි මුඛ ඇත්තා, මදුරුවා. |
| සූචිලොම | (3) ඉදිකටු වැනි ලොම් ඇති (යකෙක්). |
| සූචිලොමයක්ඛ | (පු) එනම් යක්ෂයා. |
| සූචිලොමවාණිජක | (පු) ඉඳිකටු වෙළෙන්දා. |
| සූචිවිජ්ඣන | (න) බුරුම කටුව. |
| සූජු | (ති) සෘජු, කෙළින්, අවඞ්ක. |
| සූජු | (3) ඉතා අවංක; ඉතා ඍජු වූ. |
| සූණ | (ඉ) මස් ලොඹුව, මස් තබා කපන කොටය. |
| සූණා | (ඉ) මස් ලොඹුව; හිස තබා කපන කොටය. |
| සූත | (පු) රථාචාර්යයා. |
| සූත | (පු) රියදුරා, වන්දිභට්ටයා, රසදිය. |
| සූති | (ඉ) ප්රසූතිය, දරුවන් වැදීම. |
| සූතිඝර | (න) තිඹිරි ගෙය; වදන ගෙය. |
| සූතිඝර | (න) තිඹිරිගෙය, වදනා ගෙය, පසූතිඝර |
| සූද | (චු) පග්ඝරණෙ, වැගිරීමෙහි, සූදෙති, සූදයති, වැගිරෙයි. |
| සූද | (පු) අරක්කැමියා, සූදයා. |
| සූද | (පු) අරක්කැමියා; අහර පිසන්නා. |
| සූද | (භු) පග්ඝරණ, වැගිරීමෙහි, සූදති, වැගිරෙයි. |
| සූදක | (පු) අරක්කැමියා; අහර පිසන්නා. |
| සූදක | (පු) සූදයා, අරක්කැමියා, කෝකියා. |
| සූන | (පු) බල්ලා, සුනඛයා. |
| සූන | (3) ඉදිමී ගිය. |
| සූනු | (පු) දරුවා; පුත්රයා. |
| සූනු | (පු) පුත්රයා, පුතා. |
| සූප | (පු) මැල්ලුම; ව්‍යඤ්ජනය; හොදි නැති ව්‍යඤ්ජනය. |
| සූප | (පු) ව්‍යඤ්ජනය, මාලුව, කොමු |
| සූපක | (3) ව්‍යඤ්ජන ඇති. |
| සූපකාර | (පු) අරක්කැමියා, භත්ත කාරයා. |
| සූපතිත්ථ | (3) මනා තොටවල් හෝ ඉවුරු ඇති. |
| සූපධාරිත | (ති) මනාකොට පරීක්ෂා කළ ප්රසිද්ධ ප්රකට. |
| සූපධාරිත | (3) මනාසේ විමසා බැලූ. |
| සූපව්‍යඤ්ජන | (න) ව්‍යඤ්ජන, මාලුව. |
| සූපික | (පු) අරක්කැමියා, උයන්නා. |
| සූපික | (පු) අරක්කැමියා. |
| සූපී | (3) ව්‍යඤ්ජන ඇති. |
| සූපෙය්‍ය | (න) සුප්, බොන හොද්ද. |
| සූපෙය්‍ය | (3) මැල්ලුමට යෝග්‍ය. |
| සූපෙය්‍යපණ්ණ | (න) පළා කොළ. |
| සූපෙය්‍යපණ්ණ | (න) ව්‍යඤ්ජන සඳහා ගන්නා කොළ වර්ග. |
| සූපෙය්‍යසාක | (න) ව්‍යඤ්ජන පිණිස ගන්නා පලා වර්ග. |
| සූයති | (සු+ය) අසනු ලැබේ. |
| සූයන | (න) අසනු ලැබීම. |
| සූයන්ත | (3) අසනු ලැබෙන. |
| සූයමාන | (3) අසනු ලැබෙන. |
| සූර | (චු) වික්කමෙ, වික්‍ර‍මයෙහි, සූරෙති, සූරයති, වික්‍ර‍මකම් කරයි. |
| සූර | (පු) වීරයා; හිරු. |
| සූර | (පු) සූරයා, වීර්‍ය්‍යවන්තයා, හිරු ඉරු, යෝධයා. |
| සූර | අති දක්ෂ; නිර්භය; වීර්යවත්. |
| සූරකථා | (ඉ) සූරයන් පිළිබඳ කථා. |
| සූරකාක | (පු) කෛරාටික කපුටා. |
| සූරත | (ති) කරුණා සම්පන්නයා, කුළුණු ගුණැත්තා. |
| සූරතා | (ඉ) අති දක්ෂ බව; ශූර බව. |
| සූරභාව | (පු) අති දක්ෂ බව; ශූර බව. |
| සූරභාව | (පු) ශූරබව, දක්ෂභාවය. |
| සූරසූත | (පු) හිරුපුත්‍ර‍යා, අරුණ. |
| සූරි | (ති) දක්ෂ, ව්‍යක්ත. |
| සූරිය | (ති) වික්රමය, නිර්භීතකම, ධෛර්‍ය්‍යය. |
| සූරිය | (පු) සූර්යයා; හිරු. |
| සූල | (න) උල, රුජාව, රුදාව, ආයුධ විශේෂයක්. |
| සූල | (භු) රුජායං, රුදාවෙහි, සුලති රිදෙයි සුළං. |
| සූලි | (පු) ඊශ්වරයා, මහදෙවියා. |
| සූසූයති | (ක්‍රි) (d) (භු) සූ සද්දෙ ශබ්දකිරීමෙහි+ති) සූසූ යන ශබ්ද කරයි. |
| සෙ | (භු) ඛයෙ, ක්ෂය වීමෙහි, සායති, ක්ෂය වෙයි. |
| සෙ | (භු) ඛයෙ, ක්ෂයවීමෙහි, සීයති, ක්ෂය වෙයි. |
| සෙ | (භු) පාකෙ, පිසීමෙහි, සෙති, පිසයි. |
| සෙක | (පු) ඉසීම; වත් කිරීම. |
| සෙක | (පු) ජිවක ද්රව්යය. |
| සෙක | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, සෙකති, යෙයි. |
| සෙක්ඛ | (පු) ශෛක්ෂයා, හික්මෙන්නා. |
| සෙඛ | (පු) ඉගෙන ගන්නා; පිළිපදින්නා; පුහුණු කරන්නා; රහත් මග හැර ඉතිරි මාර්ගඵල ලැබූ පුද්ගලයා. |
| සෙඛ | (පු) හික්මීම සහිත පුද්ගලයා, රහත් ඵලය හැර ඉතිරි මගපලයන්ට පැමිණි පුද්ගලයා, සප්තවිධ ආර්‍ය්‍යයා. |
| සෙඛ | (භු) සෙචනෙ ඉසීමෙහි, සෙචති, ඉසියි. |
| සෙඛබල | (න) ශෛක්ෂබලය. |
| සෙඛර | (න) මුදුන් මල්කඩ. |
| සෙඛර | (පු) මුදුන් මල්කඩ, කිරීටයෙහි පළඳින මල්කඩ. |
| සෙඛරා | (ඉ) මුදුන් මල්කඩ. |
| සෙඛරික | (පු) සැබෝ. |
| සෙඛරික | (පු) සැබෝගස. |
| සෙඛසම්මත | (පු) ශෛක්ෂයයි සම්මත කර ගන්නා ලද. |
| සෙඛිය | (පු) හික්මියයුතු, හික්මීමට සුදුසු |
| සෙඛිය | (3) පුහුණු කළ යුතු; සච්චාරිත්‍රයන්ට අයත්. |
| සෙඛියධම්ම | (පු) ශෛක්ෂධර්‍මය. |
| සෙගාලක | (පු) සිවලුන්ට අයිති, සිවලුන් පිළිබඳ. |
| සෙචන | (න) ඉසීම, දිය ඉසීම. |
| සෙචනක | (න) ඉසින දෙය. |
| සෙචනක | (පු) ඉසින්නා, සේවකයා. |
| සෙචනක | (3) ඉසිය යුතු; වත් කළ යුතු. |
| සෙචනා | (න) ඉසීම; වත් කිරීම. |
| සෙච්ඡාචාරී | (පු) (සක+ඉච්ඡාචාරී) ස්වෙච්ඡාචාරියා, සිය කැමැත්තෙන් හැසිරෙන්නා. |
| සෙටඨතර | (3) වඩා ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| සෙට්ඨ | (ති) ශ්‍රේෂ්ඨ, උතුම්, බුදුරජ. |
| සෙට්ඨ | (3) ඉතා උසස්; ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| සෙට්ඨතර | (පු) ශ්‍රේෂ්ඨතර, අතිශයින් උතුම්. |
| සෙට්ඨසම්මත | (3) උසස් යයි පිළිගත්. |
| සෙට්ඨි | (ඉ) අලු, ඡාරිකා. |
| සෙට්ඨි | (පු) මහා ධනවතා; සිටාණෝ. |
| සෙට්ඨි | (පු) සිටුවරයා, සිටානෝ, සිටුහු. |
| සෙට්ඨිජායා | (ඉ) සිටු භාර්යාව. |
| සෙට්ඨිට්ඨාන | (න) සිටු තනතුර. |
| සෙට්ඨිත්ත | (න) සිටු බව. |
| සෙට්ඨිභරියා | (ඉ) සිටු භාර්යාව. |
| සෙට්ඨී | (පු) මහා ධනවතා; සිටාණෝ. |
| සෙණ | (පු) උකුස්සා. |
| සෙණි | (ඉ) ඒ ඒ වෙළදාම් හෝ කර්මාන්ත කරන සමූහය; පෙළ; භට සමූහය. |
| සෙණි | (ඉ) සමාන ශිල්පීන්ගේ සමූහය, තුරු පෙළ. |
| සෙණිමොක්ඛ | (පු) සෙණ ශ්‍රේෂ්ඨයා, සෙණාධිපතියා. |
| සෙණිය | (පු) සෙණා ඇත්තා. |
| සෙත | (න) සයනය, නිදන ආසනය. |
| සෙත | (පු) සුද, රිදී. |
| සෙත | (3) පිරිසිදු; සුදු; (පු) සුදු පැහැය. |
| සෙතක | (ති) සුදු, විනිවිද පෙනෙන |
| සෙතක | (පු) රථාචාර්‍ය්‍යයා, කරත්ත කාරයා. |
| සෙතක | (3) සුදු පැහැති. |
| සෙතකම්බල | (න) සුදු ඇතිරිල්ල, සුදු කම්බිලිය. |
| සෙතකම්ම | (න) සුදුහුණු ගෑම, සුදුපාට කිරීම. |
| සෙතකුට්ඨ | (න) සුදු කබර. |
| සෙතකුට්ඨ | (පු) ස්වේත කුෂ්ඨය, කබර. |
| සෙතකෙතු | (පු) සර්වඥයන් වහන්සේ. |
| සෙතච්ඡත්ත | (න) සුදු කුඩය, රජුන්ගේ සේසත. |
| සෙතච්ඡත්ත | (න) සුදු කුඩය. |
| සෙතච්ඡද්ද | (පු) හංසයා. |
| සෙතට්ටි=ට්ඨිකා | (ඉ) ශෂ්‍ය රොග විශේෂයක්, ගොයම් පැල සුදුපාට වී වේලී යන ගොයම් රෝගයක්. |
| සෙතට්ඨිකා | (ඉ) වී බොල් සෑදෙන රෝගය. |
| සෙතපච්ඡාද | (පු) රථ මතුයෙහි එළන ඇතිරිලි. |
| සෙතපච්ඡාද | (3) සුදු වැස්ම ඇති. |
| සෙතම්බ | (පු) ඇටඹ ගස. |
| සෙතහෙරු | (න) පැලෑටි වර්ගයක්. |
| සෙති | (සි+අ) නිදයි. |
| සෙතු | (පු) පාලම; හෙය. |
| සෙතු | (පු) වියර, නියර, කාරණය, හේතුව. |
| සෙතුං | (නි) නිදන්ට. |
| සෙතුකාරක | (පු) පාලම් සාදන්නා. |
| සෙතුඝාත | (පු) හේතු නැසීම, පාලම් කඩා දමන්නා. |
| සෙතොදික | (ති) සුදු ජලය ඇති. |
| සෙද | (පු) ඩහදිය, දාඩිය. |
| සෙද | (පු) ඩහදිය. |
| සෙදක | (න) දහඩිය දැමීම, විනිවිද පෙනීම. |
| සෙදක | (3) ඩහදිය හටගන්වන; තම්බා බුරුල් කරවන. |
| සෙදගත | (ති) දහඩියෙන් වැසුණු. |
| සෙදජ | (ති) සංසෙදජ යොනියෙහි උපන්නහු, දාඩිය කුණු ආදියෙන් උපදනා සත්ව වර්ගයා. |
| සෙදජල | (න) ඝර්‍මජලය, දාඩිය, දාහජලය. |
| සෙදජල්ලිකා | (ඉ) දාඩිය හා කුණු. |
| සෙදන | (න) හුමාලයෙන් තැම්බීම. |
| සෙදමල | (න) දාඩියමල. |
| සෙදයූස | (න) දහඩිය. |
| සෙදාවක්ඛිත්ත | (පු) දහඩියෙන් වැකුණු. |
| සෙදාවක්ඛිත්ත | (3) ඩහදිය තැවරුණු; ඩාදිය වැගුරුණු. |
| සෙදිත | (ති) තෙත්වූ. |
| සෙදිත | (3) තෙත් කළ; හුමාලයෙන් තැම්බූ. |
| සෙදෙති | (ක්‍රි) (d) (චු) සෙද, පග්ඝරණෙ, වැගිරීමෙහි+ණෙ+ති) තෙත් වෙයි. |
| සෙදෙති | (සිද+ණෙ) ඩාදිය හටගන්වයි; හුමාලයෙන් තම්බයි. |
| සෙන | (පු) උකුස්සා; උකුස්සා. |
| සෙනා | (ඉ) භට සේනාව; යුද්ධ හමුදාව; සමූහය. |
| සෙනා | (ඉ) සේනාව. |
| සෙනාගුත්ත | (පු) යුද්ධ පිළිබඳ අමාත්‍යවරයා. |
| සෙනානායක | (පු) සෙනාධිපතියා. |
| සෙනානායක | (පු) සෙන්පතියා; සේනාවේ අධිපතියා. |
| සෙනානී | (ඉ) සෙනාධිපතියා, සෙනානායක. |
| සෙනානී | (පු) සේනාපතියා. |
| සෙනාපච්ච | (න) සෙන්පති බව; සේනාපති තනතුර. |
| සෙනාපච්ච | (පු) ජෙනරාල් වරයෙකුගේ තත්වය ඇත්තා. |
| සෙනාපති | (පු) සෙනානායකයා, සෙනාධිපතියා, සෙනෙවියා. |
| සෙනාපති | (පු) සෙන්පතියා; සේනාවේ අධිපතියා. |
| සෙනාපතික | (පු) සෙනෙවියා, සෙනාධි නායකයා. |
| සෙනාබ්‍යුහ | (පු) සේනා පිළියෙල කරන තැන, යුද්ධසේනාසරද්ධ කරන තැන. |
| සෙනාබ්‍යූහ | (පු) භට සේනාවන් නොයෙක් ආකාරයෙන් සිටුවීම. |
| සෙනාසන | (න) වසන තැන; හිඳින හා නිදන ගෙය. |
| සෙනාසන | (න) සෙනසුන, ආවාසය, ගෙය. |
| සෙනාසනගාහාපක | (පු) එක් එක් අයට වාසස්ථාන නියම කරන්නා. |
| සෙනාසනගාහාපක | (පු) සෙනසුන් භාරකාරය. |
| සෙනාසනචාරිකා | (ඉ) පන්සල් ගෙවල් බලමින් හැසිරීම. |
| සෙනාසනචාරිකා | (ඉ) සෙනසුන්හි හැසිරෙන්නා. |
| සෙනාසනපඤ්ඤාපක | (පු) සෙනසුන් පනවන්නා. |
| සෙනාසනපඤ්ඤාපක | (3) නිදීමට අසුන් පිළියෙළ කරන්නා. |
| සෙනිය | (පු) සේනා ඇත්තා, පිරිවර ඇත්තා. |
| සෙනිය | (3) සේනා ඇති; සේනාවට අයත්. |
| සෙනෙසික | (පු) චාටුකාරයා, වංචාකාරයා. |
| සෙපණ්ණි | (ඉ) ඇත්දෙමට ගස. |
| සෙපණ්ණි | (ඉ) ඇද්දෙමට ගස. |
| සෙඵාලිකා | (ඉ) සේපාලිකා ගස. |
| සෙඵාලිකා | (ඉ) සේපාලිකා ගස. |
| සෙමාන | (පු) සයනය කරන, නිදන. |
| සෙමාන | (3) නිදන; හොවින; හොවිමින්. |
| සෙමානක | (පු) සයනය කරන තැනැත්තා, නිදන්නා. |
| සෙමානක | (3) නිදන; හොවින; හොවිමින්. |
| සෙම්හ | (න) සෙම. |
| සෙම්හ | (පු) - (න) ශ්ලෙස්මාව, සෙම. |
| සෙම්හික | (පු) සෙම අධික තැනැත්තා. |
| සෙම්හික | (3) සෙම අධිකසේ ඇති. |
| සෙයසී | (ඉ) දියමිත්ත, ඇත්වගපුල්. |
| සෙය්‍ය | (ති) අතිශයින් ප්රශස්ත, ඉතා පැසසිය යුතු. |
| සෙය්‍ය | (පු) ධර්මය, මඞ්ගලය. |
| සෙය්‍ය | (3) උතුම්; ශ්‍රේෂ්ඨ. |
| සෙය්‍යක | (පු) සයනය කරන්නා. |
| සෙය්‍යක | (3) නිදන්නා; හොවින්නා. |
| සෙය්‍යති | (ක්‍රි) (d) (භු) සී, සයෙ, නිදීමෙහි+ති) නිදයි. |
| සෙය්‍යථා | (අ) එසේ, මෙසේ, යම්සේ. |
| සෙය්‍යථාපි | (අ) උපමායෙහි, යම්සේ. |
| සෙය්‍යථාපි | (නාම) (නි) යම්සේ. |
| සෙය්‍යථාපිනාම | (අ) යම්සේ නම්. |
| සෙය්‍යථිදං | (අ) ඒ කවරේද. |
| සෙය්‍යථීදං | (සෙය්‍යථා+ඉදං) කෙසේදයත්. |
| සෙය්‍යා | (ඉ) නිදාගැනීමට අතුරන දෙය; නින්ද. |
| සෙය්‍යා | (ඉ) සයනය, සෙනාසනය, සයන ක්‍රියාව. |
| සෙය්යො | (නි) උතුම් වේ. |
| සෙරික | (පු) දෙව්ලොව, දෙව් විමන. |
| සෙරිචාරී | (3) තමා කැමති සේ හැසිරෙන්නා. |
| සෙරිතා | (ඉ) නිදහස් බව; සෛවරී බව. |
| සෙරිතා | (ඉ) ස්වෙච්ඡා භාවය. |
| සෙරිවිහාර | (පු) තමා කැමති සේ විසීම හෝ හැසිරීම. |
| සෙරිවිහාර | (පු) ස්වේච්ඡා විහරණය. |
| සෙරිවිහාරසුඛ | (පු) ස්වේච්ඡා විහරණ සැපය. |
| සෙරිසක | (න) ශාලාවක නමක්, සිරීස ලීවලින් තැනූවක්. |
| සෙරිස්සක | (න) (විමාන) මහරිවනයෙහි වූ (භවනය). |
| සෙරිස්සක | (පු) එනම් විමානයෙහි උපන් තැනැත්තා. |
| සෙරී | (පු) ස්වේච්ඡා විහරණ ඇත්තා, කැමති හැසුරුම් ඇත්තා. |
| සෙරෙය්‍යක | (පු) කටුකරඩු. |
| සෙරෙය්‍යක | (පු) කටුකරඬු ගස. |
| සෙල | (පු) ගල; ගල් පර්වතය. |
| සෙල | (පු) පර්වතය, කන්ද, ගල. |
| සෙල | (භු) ගතියං, යාමෙහි, සෙලති, යෙයි. |
| සෙලක | (න) තඹ වර්ගයක්. |
| සෙලගුල | (න) ගල් බෝලය. |
| සෙලන | (න) නාදය, යොධාදීන්ගේ සිංහ නාදය, මුඛයෙන් කරන ක්‍රීඩා ශබ්දය, උරුසන් බෑම. |
| සෙලමය | (පු) ශෛලමය, ගලින්ම කරන ලද. |
| සෙලමය | (3) ගලින් තැනූ. |
| සෙලිත | (ති) කෑගැසීම, ශබ්දය, ඝොෂා සහිත. |
| සෙලු | (පු) ලා ඔලු; ලෝලු. |
| සෙලු | (පු) ලෝලු |
| සෙලෙය්‍ය | (න) ගල්මල. |
| සෙවක | (පු) ආශ්රය කරන්නා; මෙහෙකරුවා; සේවකයා. |
| සෙවක | (පු) සේවකයා, සේවනය කරන්නා. |
| සෙවති | (ක්‍රි) (d) (භු) සෙවු, සෙවනෙ, සේවනය කිරීමෙහි+ති) සේවනය කරයි, ආශ්රය කරයි. |
| සෙවති | (සෙවු+අ) ආශ්රය කෙරේ; මෙහෙ කෙරේ. |
| සෙවන | (න) ආශ්රය කිරීම; පාවිච්චි කිරීම. |
| සෙවන | (න) සේවනය, ආශ්රය කිරීම. |
| සෙවනා | (ඉ) ආශ්රය කිරීම; පාවිච්චි කිරීම. |
| සෙවන්ත | (3) ආශ්රය කරන; පාවිච්චි කරමින්. |
| සෙවමාන | (3) ආශ්රය කරන; පාවිච්චි කරමින්. |
| සෙවා | (ඉ) මෙහෙ කිරීම; මෙහෙය. |
| සෙවා | (ඉ) සේවාව, සේවනය, ගැවසීම. |
| සෙවාල | (පු) දිය පැලෑටි වර්ගයක්; සෙවෙල්. |
| සෙවාල | (පු) සෙවෙල්, දියසෙවෙල්. |
| සෙවාලපණක | (ති) නිශ්ශබ්දතාවය, නිසල. |
| සෙවිකා | (ඉ) මෙහෙකාරිය. |
| සෙවිත | (ති) සේවනය කළ, ආශ්රය කළ, ඇසුරු කළ. |
| සෙවිත | (3) ආශ්රය කළ; ආශ්‍රිත; පාවිච්චි කළ. |
| සෙවිතබ්බ | (ති) සෙවිය යුතු, ආශ්රය කටයුතු. |
| සෙවිතබ්බ | (3) ආශ්රය කළ යුතු. |
| සෙවිතුං | (නි) ආශ්රය කරන්ට. |
| සෙවිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට. |
| සෙවිය | (පූ.ක්‍රි) ආශ්රය කොට. |
| සෙවී | (3) ආශ්රය කරන්නා. |
| සෙවු | (භු) සෙවනෙ, සේවනයෙහි, සෙවති, සේවනය කරයි. |
| සෙව්‍ය | (පු) බබුස්තණ. |
| සෙස | (පු) සෙසු, අවසෙස, ඉතුරු, අනන්තනා රජ. |
| සෙස | (3) ඉතිරි වූ; (පු) ඉතිරි දෙය. |
| සෙසෙති | (සිස+ණෙ) ඉතිරි කරයි. |
| සෙසෙතුං | (නි) ඉතිරි කරන්ට. |
| සෙසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉතිරි කොට. |
| සො | (දි) අන්තකරණෙ, කෙළවර කිරීමෙහි, සීයති, කෙළවර කරයි. |
| සො | (භු) නිසානෙ, සිදීමෙහි, සීයති, සිඳියි. |
| සො | හෙතෙම; හෙතෙම. |
| සොක | (පු) කණගාටුව; ශෝකය. |
| සොක | (පු) ශොකය, ව්‍යසනයක් නිසා වියලීම. |
| සොකග්ගි | (පු) ශෝකගින්න. |
| සොකග්ගි | (පු) සොකාග්නිය, සෝක නැමති ගින්න. |
| සොකපරිදෙව | (පු) ශෝකය, පරිදෙවය. |
| සොකපරෙත | (3) ශෝකයෙන් මැඩුණු. |
| සොකවිනොදන | (3) ශෝකය දුරු කරන. |
| සොකසල්ල | (න) ශොක නමැති උල. |
| සොකසල්ල | (න) ශෝක නැමැති හුල. |
| සොකික | (පු) සෝක ඇත්තා. |
| සොකික | (3) ශෝක ඇත්තා. |
| සොකී | (3) ශෝක ඇත්තා. |
| සොක්ඛ්‍ය | (න) ප්‍රීතිය, සතුට, වාසනාව. |
| සොඛුම්ම | (න) සියුම් බව. |
| සොඛුම්ම | (න) සුඛුම භාවය, සියුම් බව. |
| සොඛ්‍ය | (න) සැපය. |
| සොගන්ධික | (න) හෙල්මැලි නම් ජලජ පුෂ්ප වර්ගය. |
| සොගන්ධික | (න) හෙල්මැලි, එනම් සඞ්ඛ්‍යා විශේෂය, පදුම සියල් ලක්ෂය, පදුම බලනු. |
| සොචති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුච, සොකෙ, සෝකයෙහි+ති) සෝක කරයි. |
| සොචති | (සුව+අ) කණගාටු වේ; ශෝක කෙරේ. |
| සොචන | (න) ශෝක කිරීම. |
| සොචන්ත | (3) ශෝක කරන; ශෝක කරමින්. |
| සොචමාන | (3) ශෝක කරන; ශෝක කරමින්. |
| සොචිත | (3) ශෝක කළ; ශෝකය. |
| සොචිතබ්බ | (3) ශෝක කළ යුතු. |
| සොචිතුං | (නි) ශෝක කරන්ට. |
| සොචිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ශෝක කොට. |
| සොචිය | (ති) ඛෙද ජනක, නින්දිත. |
| සොචිය | (පූ.ක්‍රි) ශෝක කොට. |
| සොචෙය්‍ය | (න) පිරිසිදු බව. |
| සොචෙය්‍ය | (න) පිරිසිදුකම, පවිත්‍ර‍තාව, පවිත්‍ර‍භාවය. |
| සොණ | (පු) බල්ලා; රතු පැහැය. |
| සොණ | (පු) රක්තවර්‍ණය, සුනඛයා, වෘක්ෂ විශේෂයක්. |
| සොණ | (භු) රාසිකරණෙ, රැස් කිරීමෙහි, සොණති, රැස්කරයි. |
| සොණ | (භු) වණ්ණෙ, ගමනෙච, පාට කිරීමෙහිද, ගමනෙහිද සොණති, වර්ණ කෙරෙයි, යෙයි. |
| සොණරතන | (න) රක්ත මාණික්‍යය, රතුමිණ |
| සොණාලඞ්කාර | (න) ස්වර්‍ණාලඞ්කාරය. |
| සොණි | (ඉ) උකුල, කටිප්‍රදේශය. |
| සොණි | (න) රත්රන්. |
| සොණිත | (න) රුධිරය, ලේ. |
| සොණිත | (න) ලේ. |
| සොණී | (ඉ) උකුල; තුනටිය; බැල්ලී. |
| සොණ්ඩ | (ඉ) පානාගාරය, ඇත්සොඬ. |
| සොණ්ඩ | (න) ගිජු, ලෝල, ස්ත්රී සුරාදියෙහි ලොල්. |
| සොණ්ඩ | (පු) ඇත්සොඬ, ඇතාගේ අත. |
| සොණ්ඩ | (3) ඉතා ඇලුණු; ලොල් වූ. |
| සොණ්ඩක | (පු) සුරා සොඬා, සුරාපානය කරන්නා. |
| සොණ්ඩක | (3) ඇලුණු පුද්ගලයා; ලොල් අය. |
| සොණ්ඩා | (ඉ) ඇත් හොඬය. |
| සොණ්ඩි | (න) ගලේ පිහිටි වතුර වල, ගල්වල, ගල් පොකුණ. |
| සොණ්ඩික | (පු) සුරා වෙළෙන්දා. |
| සොණ්ඩිකා | (ඉ) ගල් පොකුණ; ගලක පිහිටි පොකුණ. |
| සොණ්ඩිකා | (ඉ) ගල් පොකුණ. |
| සොණ්ඩිකාකිලඤ්ජ | (න) රා පෙරණ කොස්ස, රා පෙරහණ. |
| සොණ්ඩී | (ඉ) ගල් පොකුණ; ගලක පිහිටි පොකුණ. |
| සොණ්ඩී | (ඉ) ගල් පොකුණ. |
| සොණ්ඩීක | (පු) මත්පැන් වෙළෙන්දා. |
| සොණ්ණ | (න) රන්. |
| සොණ්ණ | (පු) ස්වර්ණය, රත්රන්. |
| සොණ්ණධජ | (පු) ස්වර්‍ණධ්වජ, රන්දද. |
| සොණ්ණභිඞ්කාර | (පු) රන් කෙණ්ඩිය. |
| සොණ්ණමය | (3) රනින් කළ. |
| සොණ්ණවාලුකා | (ඉ) ස්වණ්ණවාලුකා, රන් වැලි. |
| සොත | (න) කන. |
| සොත | (න) කර්ණය, ජලප්‍ර‍වාහය, ගලා යන දිය දාරාව. |
| සොත | (පු) දිය පහර; දියබස්නාව. |
| සොතඝාති | (ඉ) සුළුබුරුද. |
| සොතඤ්ජන | (න) නෙත්‍රාඤ්ජනය. |
| සොතද්වාර | (න) කන නැමැති දොරටුව. |
| සොතද්වාර | (න) ශ්‍රොතද්වාරය, කර්ණය. |
| සොතධාතු | (ඉ) ශ්‍රොත ධාතුව, කණ. |
| සොතන්ත | (ති) ගින්නෙන් හෝ අව්වෙන් වියලුණු, දැවුණු. |
| සොතබිල | (න) කන් සිදුර. |
| සොතබ්බ | (3) ඇසිය යුතු. |
| සොතවන්තු | (3) කන් ඇත්තා. |
| සොතවිඤ්ඤාණ | (න) ශබ්දය තේරුම් ගැනීම. |
| සොතවිඤ්ඤාණ | (න) ශ්‍රොත විඥානය. |
| සොතවිඤ්ඤෙය්‍ය | (න) කණින් දැනගතයුත්ත. |
| සොතවිඤ්ඤෙය්‍ය | (3) ඇසීමෙන් දත යුතු වූ. |
| සොතානුගත | (පු) ශ්‍රොතස අනුව ගිය. |
| සොතාපත්ති | (ඉ) දිය පහරට බැස ගැන්ම; නිවන් මගට බැසීම. |
| සොතාපත්ති | (ඉ) සෝවාන් ඵලයට පැමිණීම, ශ්‍රොත නැමැති නිවන් මගට පැමිණීම. |
| සොතාපත්තිඵල | (න) සෝවාන් ඵලය. |
| සොතාපන්න | (න) මාර්‍ගඥාන ශ්‍රොතසට පැමිණි. |
| සොතාපන්න | (3) නිවන් මගට බැසගත්; සෝවාන් වූ. |
| සොතායතන | (න) ශ්‍රොතායතනය, කණ. |
| සොතාවධාන | (න) කණ්නැමීම, කථාවකට කණ් යොමු කිරීම. |
| සොතින්ද්‍රිය | (න) ඇසීමේ ශක්තිය. |
| සොතු | (පු) අසන්නා; ඇහුම්කන් දෙන්නා. |
| සොතුං | (නි) අසන්ට. |
| සොතුකාම | (3) අසනු කැමති. |
| සොත්ථාන | (න) අභිවෘද්ධිය; මංගලය; යහපත. |
| සොත්ථි | (අ) මඞ්ගලය, අර්ථසිද්ධිය. |
| සොත්ථි | (ඉ) යහපත; ශුභය. |
| සොත්ථික | (පු) අභිවෘද්ධිදායකයා. |
| සොත්ථිකම්ම | (න) ආශිර්වාදය; යහපතට හේතුවන පූජාදිය පැවැත්වීම. |
| සොත්ථිකාම | (3) අභිවෘද්ධිය හෝ සැපය කැමති. |
| සොත්ථිභාව | (පු) යහපත; සුවපත් බව. |
| සොත්ථිය | (පු) බ්‍රාහ්මණ කොටසක්. |
| සොත්ථිය | (පු) බ්‍රාහ්මණයා, බමුණා, අභිවෘද්ධි දායකයා. |
| සොත්ථිසාලා | (ඉ) ආරෝග්‍ය ශාලාව. |
| සොථ | (පු) සොඵය, ඉදිමුම. |
| සොදක | (3) තෙමී දිය බින්දු වැගිරෙන; දිය සහිත. |
| සොදර | (පු) සහෝදරයා, සොහොයුරා. |
| සොදරිය | (පු) සහෝදරයා, එකම මවු කුසින් උපන්නා. |
| සොදරිය | (3) එක කුස උපන්; (පු) සහෝදරයා. |
| සොධක | (3) ශුද්ධ කරන්නා. |
| සොධත | (න) සුද්ධ කිරීම, පිරිසිදු කිරීම. |
| සොධති | (ඉ) මුසුනු, ඇමදීම කරන මුස්න, සුද්ධකරන්නා. |
| සොධන | (න) ශුද්ධ කිරීම. |
| සොධයමාන | (3) ශුද්ධ කරන; ශුද්ධ කරමින්. |
| සොධාපෙති | (සුධ+ණාපෙ) ශුද්ධ කරවයි. |
| සොධිත | (3) ශුද්ධ කළ. |
| සොධිය | (පූ.ක්‍රි) ශුද්ධ කොට. |
| සොධෙතබ්බ | (3) ශුද්ධ කළ යුතු. |
| සොධෙති | (සුධ+ණෙ) ණය ආපසු ගනී; පරීක්ෂණය කෙරේ; සුද්ධ කෙරේ. |
| සොධෙතුං | (නි) ශුද්ධ කරන්ට. |
| සොධෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ශුද්ධ කොට. |
| සොධෙන්ත | (3) ශුද්ධ කරන; ශුද්ධ කරමින්. |
| සොන | (පු) බල්ලා. |
| සොනක | (පු) තොටිල ගස. |
| සොනක | (පු) තොටිල ගස. |
| සොපධික | (පු) (ස+උපධික) උපධි සහිතයා, පඤ්චස්කන්ධය ඇත්තා. |
| සොපාක | (පු) චණ්ඩාලයා. |
| සොපාණ | (න) හිණ, ඉණිමග. |
| සොපාණ | (න) හින, හිණිමග. |
| සොපාණපන්ති | (ඉ) තරප්පු පේළිය, පියගැට පෙළ. |
| සොපාණපාද | (න) හිණිමන් මුල. |
| සොපාණඵලක | (න) ඉණිමං පුවරුව. |
| සොපාදි | (ඉ) (ස+උපාදි) උපාදි සහිත. |
| සොපාදිසෙස | (පු) (ස+උපාදිස්සෙ) කෙලෙසුන් නසා උපදියයි කියන ලද පස් කඳ ශරීරයෙන් යුත් තැනැත්තා. |
| සොපාදිසෙසනිබ්බාණ | (න) සියලු කෙලෙසුන් නසා ස්කන්ධ පරිනිර්වාණයට නොපැමිණි රහත්හුගේ නිවන. |
| සොපාන | (පු) (න) තරප්පය (හිණිමග). |
| සොපානකිලිඞ්ගර | (න) අඩිතැබීමේ ශබ්දය. |
| සොපානපන්ති | (ඉ) තරප්ප පේළිය. |
| සොපානපාද | (පු) තරප්පය මුල. |
| සොපානඵලක | (න) තරප්ප ලෑල්ල. |
| සොපානසීස | (න) තරප්පයේ මුදුන. |
| සොප්ප | (න) නිද්‍රාව, නින්ද. |
| සොප්ප | (න) නින්ද. |
| සොප්පති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුප, සයනෙ, නිදීමෙහි+ති) නිදයි. |
| සොබ්භ | (න) දිය වළ; වළ; සිදුර. |
| සොබ්හ | (පු) හෙබ, දියඇළ, වැව, සිදුර. |
| සොබ්හානු | (පු) රාහු. |
| සොභග්ග | (න) ශ්‍රීමත් බව; සෞභාග්‍යය. |
| සොභග්ගප්පත්ත | (3) අති දර්ශනීය; ශ්‍රීමත් බවට පැමිණි. |
| සොභග්‍යතා | (ඉ) සුභග භාවය. |
| සොභඤ්ජන | (පු) මුරුංගා ගස. |
| සොභණ | (3) බබළන; යහපත් දෙය; යහපත් බව; හොබනා. |
| සොභති | (සුභි+අ) බබළයි; ශෝභාමත් වේ; හොබී. |
| සොභන | (ති) සිත්කලු දෙය. |
| සොභන | (3) බබළන; යහපත් දෙය; යහපත් බව; හොබනා. |
| සොභනගර | (ඉ) අභිචාරිකාව, ගණිකාව. |
| සොභනගරක | (න) ක්‍රීඩා විශේෂයක්, සුරංගනා දර්‍ශනයක්. |
| සොභන්ත | (3) බබළන; බබළමින්; ශෝභාමත් වෙමින්. |
| සොභමාන | (පු) හොබන. |
| සොභමාන | (3) බබළන; බබළමින්; ශෝභාමත් වෙමින්. |
| සොභයමාන | (3) බබළවන; බබළවමින්. |
| සොභා | (ඉ) බැබළීම; ශෝභාව. |
| සොභා | (ඉ) සොභාව, කාන්තිය, දීප්තිය, බැබලීම. |
| සොභිත | (3) බැබළ වූ; බැබළුණු. |
| සොභෙතබ්බ | (3) බැබළවිය යුතු. |
| සොභෙති | (සුභ+ණෙ) බබළවයි; හොබවයි. |
| සොභෙතුං | (නි) බබළවන්ට. |
| සොභෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) බබළවා; හොබවා. |
| සොභෙන්ත | (3) බබළවන; බබළවමින්. |
| සොම | (පු) චන්ද්රයා, ඖෂධ වර්ගයක්. |
| සොම | (පු) චන්ද්රයා. |
| සොමනස්ස | (න) සතුට; සොම්නස. |
| සොමනස්ස | (න) සොම්නස, යහපත් සිත් ඇති බව. |
| සොමනස්සසුඛ | (න) සොම්නස් සැපය. |
| සොමනස්සිත | (න) සොම්නසින් යුත්. |
| සොමනස්සීන්ද්‍රිය | (න) අධිපති භාවයට පැමිණි සොම්නස. |
| සොමරුක්ඛ | (න) එක්තරා ගස් වර්ගයක්. |
| සොමවක්ක | (පු) හෙළකිහිරි ගස. |
| සොමවක්ක | (පු) හෙළකිහිරි. |
| සොමවල්ලි | (ඉ) මද්‍ය වර්ගයක් සෑදීමට ගන්නා වැල් වර්ගයක්. |
| සොමවල්ලිකා | (ඉ) බෝදි ගස්. |
| සොම්ම | (ති) ප්‍රීති කරන, ශාන්ත, සුන්දර. |
| සොම්ම | (3) මෘදු වූ; සෞම්‍ය වූ. |
| සොරච්ච | (න) කීකරු බව; වචන පිළිගන්නා බව. |
| සොවග්ගික | (පු) ස්වර්ගය පිණිස පවතින, සහ සැප පිණිස පවතින. |
| සොවග්ගික | (3) ස්වර්ගයට පමුණුවන. |
| සොවචස්ස | (න) සුවච, කීකරු බව. |
| සොවචස්සතා | (ඉ) කී දෙය පිළිගන්නා ස්වභාවය; සුවච බව. |
| සොවචස්සතා | (ඉ) සුවච භාවය, කීකරුබව. |
| සොවණ්ණ | (න) රත්රන්. |
| සොවණ්ණ | (න) රන් (රත්). |
| සොවණ්ණමය | (පු) ස්වර්‍ණමය, රුවනින් නිපන්. |
| සොවණ්ණමය | (3) රනින් කළ. |
| සොවණ්ණය | (ති) රත්රන්. |
| සොවණ්ණය | (3) රනින් කළ. |
| සොවත්ථික | (න) නයි පෙණයේ S අකුර වැනි ලකුණ; සොවැත්ත. |
| සොවත්ථික | සුඛීභාවය. |
| සොවත්ථිකාලඞ්කාර | (න) සෝවැස් ලකුණ. |
| සොවික | (පු) සෝක කරන්නා. |
| සොවිත | (ති) සෝක කළ, සෝකයට පත්. |
| සොවිදල්ල | (පු) රජුන්ට සැට්ට ලන ඇමතියා. |
| සොවීර | (න) කාඩිදිය. |
| සොවීරක | (න) කාඩි දිය; විනාකිරි වැනි දෙයක්. |
| සොවීරක | (න) කාඩිදිය. |
| සොස | (පු) ක්ෂය රෝගය; වියලීම. |
| සොස | (පු) ක්ෂයරෝගය. |
| සොසති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුස, සොසනෙ, වියලීමෙහි+ති) වියලයි, වේලයි. |
| සොසන | (න) වියලීම, ක්ෂයවීම. |
| සොසන | (න) වියලීම. |
| සොසයමාන | (3) වියලවන; වේලවමින්. |
| සොසානික | (පු) සොහොනෙහි වසන්නා. |
| සොසානික | (3) සොහොනෙහි වසන. |
| සොසාරිත | (ති) (සු+ඔසාරිත) කලින් සිටි තත්ත්වයට හෝ පදවියට පත් කළ. |
| සොසාසනිකඞ්ග | (න) සොහොනෙහි විසීමෙන් රකින අඞ්ගය, තෙලෙස් දුතංග වලින් එකක්. |
| සොසිත | (3) වියලවන ලද. |
| සොසෙති | (සුස+ණෙ) වියලවයි. |
| සොසෙතුං | (නි) වියලවන්ට. |
| සොසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) වියලවා. |
| සොසෙන්ත | (3) වියලවන; වේලවමින්. |
| සොස්සති | (සුණාති හි අනාගතය) අසන්නේය. |
| සොහග්ග | (පු) සුභග භාවය. |
| සොහජ්ජ | (න) මිත්‍ර බව. |
| සොහඤ්ජන | (න) මුරුංගා ගස. |
| සොහති | (ක්‍රි) (d) (භු) සුභ, දිත්තියං, දීප්තියෙහි+ති) අලංකාර කරයි, සරසයි. |
| සොහද | (න) සුහෘදයා. |
| සොහිච්ච | (න) තෘප්තිය. |
| ස්නිහ | (දි) පීනනෙ, පිනායාමෙහි, ප්‍රීතියෙහි, සිනිහයති, පිනායයි. |
| ස්නෙහ | (පු) අධිකප්‍රීතිය, තෛලය, ආදරය. |
| ස්නෙහ | (පු) ආලය; තෙත් ගතිය; තෙල; තෙල. |
| ස්නෙහ | (පු) ප්‍රේමය. |
| ස්නෙහ | (පු) ස්නේහය; සාරය. |
| ස්බ්බාපන | (න) මැස්සවීම. |
| ස්වාකර | (පු) යහපත් ආකාරය, ස්වීය ගතිය. |
| ස්වාකාර | (3) යහපත් ස්වභාව ඇති. |
| ස්වාක්ඛාත | (පු) මොනවට කියනලද, මනාව දෙසූ. |
| ස්වාක්ඛාත | (3) මනාසේ දෙසූ; හොඳින් කියන ලද. |
| ස්වාගත | (පු) මනාකොට පැමිණි. |
| ස්වාගතං | (නි) යහපත් ඒම; ශුභ ආගමනයක් වේවා. |
| ස්වාගත | (3) කටපාඩම් කළ. |
| ස්වාතන | (න) සෙට, හෙට දවස. |
| ස්වාතනාය | (නි) හෙට සඳහා. |
| ස්වාතිවත්ත | (ති) (සු+අති+වත්ත) ලෙහෙසියෙන් ජයගත හැකි. |
| ස්වාන | (න) බල්ලා. |
| ස්වාමි | (පු) ස්වාමියා, හිමියා. |
| ස්වාස්සු | (අ) (සො+අස්සු) එසේ වේවා. |
| ස්වාහං | (අ) (සො+අහං) ඒ මම. |
| ස්වාහං | (සො+අහං) ඒ මම. |
| ස්වෙ | (අ) හෙට, සෙට දිනය. |
| ස්වෙ | (නි) හෙට. |
| හ | (අ) පද පූරණයෙහි. |
| හං | (අ) පුදුමය අඟවන නිපාතයක්, අසහනාර්ථයෙහි. |
| හච්ච | (අ) නසා, ගටා. |
| හජ්ජ | (ති) ප්‍රිය දෙය. |
| හඤ්ඤති | (ක්‍රි) (d (දි) හන, හිංසායං, හිංසා කිරීමෙහි+ති) නසයි. |
| හඤ්ඤති | (හන+ය) නසනු ලැබේ; නැසේ; වෙහෙසේ. |
| හඤ්ඤන | (න) නැසීම; වෙහෙසීම; හිංසාව. |
| හඤ්ඤන්ත | (3) නසනු ලබන; වෙහෙසෙන; වෙහෙසෙනු ලබන. |
| හඤ්ඤමාන | (3) නසනු ලබන; වෙහෙසෙන; වෙහෙසෙනු ලබන. |
| හට | (ති) ගෙනෙනලද, නසනලද. |
| හට | (භු) දිත්තියං, බැබලීමෙහි, හටති, බබලයි. |
| හට | (3) ගෙනගිය; ගෙනයන ලද; පැහැර ගත්. |
| හට්ඨ | (ති) තුෂ්ටිය, තුෂ්ටිප්‍රාප්තයා, සතුටට පැමිණි අය, හට්ඨ තුට්ඨ, හට්ඨ පහට්ඨ ලොමහට්ඨජාත. |
| හට්ඨ | (3) කෙළින් සිටි (මයිල්); ප්‍රීතිමත්; සතුටු වූ. |
| හට්ඨචිත්ත | (ති) සතුටුසිත් ඇත්තා. |
| හට්ඨතුට්ඨ | (3) තුටු පහටු වූ. |
| හට්ඨලොම | (3) කෙළින් සිටි ලොම් ඇති. |
| හඨ | (පු) බලාත් කාරය. |
| හඨ | (පු) බලාත්කාරය. |
| හඨ | (භු) බලක්කාරෙ, බලකිරීමෙහි, හඨති, බලකරයි. |
| හණු | (d) ත) අපනයනෙ, පහකිරීමෙහි, හණෙති, හණුතෙ, පහකරයි. |
| හත | (ති) නසනලද. |
| හත | (3) නැසූ; විනාශ කළ. |
| හතන්තරාය | (පු) බාධා ඉවත් කරන්නා. |
| හතභාව | (පු) නැසූ බව. |
| හතවික්ඛිත්ත | (ති) විසිරීගිය, නැසූ. |
| හතාවකාස | (3) අවකාශ නැති කළ. |
| හත්ථ | (න) මිට. |
| හත්ථ | (පු) අත, රියන, සමූහය, ඇත්සොඬ, හතේ නැකත. |
| හත්ථ | (පු) අත; අල්ල; රියන. |
| හත්ථක | (පු) එනම් තැනැත්තා, අතපුරා. |
| හත්ථක | (3) අත් ඇති; (පු) ලී ආදියෙන් සෑදූ අතක් වැනි දෙය. |
| හත්ථකම්ම | (න) අත් වැඩ; අතින් කරන වැඩය; ශිල්පය. |
| හත්ථකම්ම | (න) අත්කම්, අතින්කරණවැඩ, අත්වැඩ. |
| හත්ථකුක්කුච්ච | (න) අත්කුකුස, අතින් නපුරු කොට කරන ලද්ද අතින් ඉරි ඇඳීම් ආදී විකාරකිරීම. |
| හත්ථගත | (පු) අතට පැමිණි. |
| හත්ථගත | (3) අතට අසු වූ; අතට පත්; අල්වනු ලැබූ. |
| හත්ථගහණ | (න) හස්තග්‍ර‍හය, අත අල්ලා ගැන්ම. |
| හත්ථග්ගහණ | (න) අත් අල්ලා ගැනීම. |
| හත්ථච්ඡින්න | (3) කැපූ අත් ඇති. |
| හත්ථච්ඡෙද | (පු) අත් කපා දැමීම. |
| හත්ථච්ඡෙදන | (න) අත් කපා දැමීම. |
| හත්ථතල | (න) අත්ල; අල්ල. |
| හත්ථතල | (න) හස්තතලය, අල්ල. |
| හත්ථත්ථර | (පු) ඇතිපිට අතුරන වස්ත්රය. |
| හත්ථපජ්ජොතික | (න) අත්වල තෙල්රෙදි ඔතා ගිනිදල්වා කරන එනම් වධය. |
| හත්ථපසාරණ | (න) අත දික් කිරීම; අත දිග හැරීම. |
| හත්ථපසාරණ | (න) අත දිගහැරීම. |
| හත්ථපාද | (න) අතපය. |
| හත්ථපාස | (පු) අත දික්කොට ඇල්විය හැකි තරම් දුර; දෙරියනක් දුර. |
| හත්ථපාස | (පු) අත්පස, දෙරියන් සමාරක් පමණ දුර. |
| හත්ථප්පත්ත | (ති) අතටපැමිණි, හස්තප්‍රාප්ත. |
| හත්ථවට්ටක | (න) අත්කරත්තය. |
| හත්ථවට්ටක | (පු) අතින් තල්ලු කොට පෙරළන රථය. |
| හත්ථවිකාර | (පු) අතින් කරන උසුලු විසුලු ආදිය. |
| හත්ථවිකාර | (පු) අතින් සංඥා කිරීම. |
| හත්ථසාර | (පු) අතින් ගෙන යා හැකි සාර වස්තුව. |
| හත්ථසාර | (පු) අතින් ගෙනයා හැකි ඉතා වටිනා ධනය. |
| හත්ථාචරිය | (පු) ඇතුන් හික්මවන්නා. |
| හත්ථාපලෙඛ | (පු) අතින් පිසදැමීම. |
| හත්ථාපලෙඛන | (3) අත ලෙවකන. |
| හත්ථාභරණ | (න) ඇතාගේ සැරසිලි; වළල්ල. |
| හත්ථාභිජප්පන | (න) අත්පෙරළීම පිණිස මන්ත්‍ර පිරවීම. |
| හත්ථාරොහ | (පු) ඇතරුවා, හස්තිපාලකයා. |
| හත්ථාරොහ | (පු) ඇත් ගොව්වා. |
| හත්ථාලඞ්කාර | (න) හස්ත්‍යාලඞ්කාරය, ඇතුන් සැරසීම. |
| හත්ථාලඞ්කාර | (පු) ඇතාගේ ඇඳුම්. |
| හත්ථි | (පු) ඇතා, අලියා. |
| හත්ථිකන්තවීණා | (ඉ) ඇතුන්ට ප්‍රිය වීණා වර්ගයක්. |
| හත්ථිකන්තවීණා | (ඉ) හස්තිකාන්ත වීණාව, මේ වීණා හඬින් ඇතුන් ප්‍රීතියට පත්වෙයි. |
| හත්ථිකන්තවීණා | (ඉ) හස්තිකාන්ත වීණාව. |
| හත්ථිකර | (පු) ඇත්සොඬ, ඇත්කර. |
| හත්ථිකලභ | (පු) ඇත් පැටවා. |
| හත්ථිකලභ | (පු) ඇත්පොව්වා, ඇත්පැටියා. |
| හත්ථිකුම්භ | (පු) ඇතාගේ ඔළුවේ ඉදිරිපස; ඇතාගේ නළල. |
| හත්ථිකුම්භ | (පු) ඇත්කුඹ. |
| හත්ථිකුල | (න) ඇත් වර්ගය. |
| හත්ථිකුල | (න) ඇත්කුලය, හස්තිවංශය. |
| හත්ථික්ඛන්ධ | (පු) ඇත් කඳ. |
| හත්ථික්ඛන්ධ | (පු) ඇත්කඳ, හස්තිපෘෂ්ටය. |
| හත්ථිගොපක | (පු) ඇත් ගොව්වා; ඇතුන් රකින්නා. |
| හත්ථිගොපක | (පු) ඇත්ගොව්වා. |
| හත්ථිඝටා | (ඉ) ඇත්සමූහය, ඇත්රැළ, යුද පිණිස ගෙන යන ඇත්සමූහය. |
| හත්ථිච්ඡාප | (පු) කිරිබොන ඇත්පැටියා. |
| හත්ථිදන්ත | (පු) ඇත් දත. |
| හත්ථිදමක | (පු) ඇතුන් හික්මවන්නා. |
| හත්ථිදම්ම | (පු) ඇතුන් දමනය කරන්නා, හස්ත්‍යාචාර්‍ය්‍යයා. |
| හත්ථිදම්ම | (3) හීලෑ කළ යුතු ඇතා. |
| හත්ථිනඛ | (පු) එනම් ගෘහවිශේෂය, කනුමුල්හි ඇත්හිස ඇතිවන සේ හැදු මන්දිරය. |
| හත්ථිනිකා | (ඉ) කුඩා ඇතින්නී. |
| හත්ථිනී | (ඉ) ඇතින්න. |
| හත්ථිනී | (ඉ) ඇතින්නී, ඇත්දෙන. |
| හත්ථිප | (පු) ඇත්ගොව්වා, කුරුනෑකයා. |
| හත්ථිපද | (පු) (න) ඇත් අඩිය; ඇතාගේ පියවර. |
| හත්ථිපාකාර | (න) හස්තිප්‍රාකාරය, ප්‍රාකාරයක් මෙන් සිටුවනලද ඇත්වළල්ල, හස්තිරූපයෙන් යුක්ත කොට කොටකරණ ලද ප්‍රාකාරය. |
| හත්ථිපාකාර | (පු) ඇත් රූප පිහිටුවා බැඳි ප්‍රාකාරය. |
| හත්ථිප්පභින්න | (න) නපුරු ඇතා, භයංකාර හස්තියා. |
| හත්ථිප්පභින්න | (පු) මද කිපුණු ඇතා. |
| හත්ථිබන්ධ | (පු) ඇත් ගොව්වා; ඇතුන් බලන්නා. |
| හත්ථිභණ්ඩක | (පු) ඇත් ගොව්වා; ඇතුන් බලන්නා. |
| හත්ථිමත්ත | (3) ඇතකු පමණ විශාල වූ. |
| හත්ථිමාරක | (පු) ඇත්මරුවා, හස්තිමාරකයා. |
| හත්ථිමෙණ්ඩ | (පු) ඇත් ගොව්වා; ඇතුන් බලන්නා. |
| හත්ථිමෙණ්ඩ | (පු) ඇත්ගොව්වා. |
| හත්ථියාන | (න) ඇත් වාහනය. |
| හත්ථියාන | (න) ඇත්යානාව. |
| හත්ථියුද්ධ | (න) ඇත් පොරය. |
| හත්ථිරව | (පු) හස්තිරාවය, ඇත්හඬ. |
| හත්ථිරූපක | (න) ඇත් පිළිරුව, සෙල්ලම් පිණිස තැනූ ඇත්රුව. |
| හත්ථිරූපක | (න) ඇත් රූපය. |
| හත්ථිලණ්ඩ | (න) ඇත් ලඩය. |
| හත්ථිලණ්ඩ | (න) ඇත්බෙටි, ඇත් ඉලැත්තිය. |
| හත්ථිලිඞ්ග | (න) ඇත්කඳ ලිහිණියා. |
| හත්ථිලිඞ්ගසකුණ | (පු) ඇත් සොඬක් වැනි හොටයක් ඇති ගිජු ලිහිණියා. |
| හත්ථිලිඞ්ගසකුණ | (පු) ඇත්කඳ ලිහිණියා. |
| හත්ථිසාලා | (3) ඇත් හළ; ඇතුන් බඳින සාලාව. |
| හත්ථිසිප්ප | (න) ඇතුන් පිළිබඳ ශිල්පය. |
| හත්ථිසිප්ප | (පු) හස්තිශිල්පය, ඇතුන් හික්මවන ශිල්පය. |
| හත්ථිසිරොපිණ්ඩ | (පු) හස්තිකුම්භය, ඇත්කුඹ. |
| හත්ථිසොණ්ඩ විහඞ්ගම | (පු) ඇත්සොඬ බඳු සොඬ ඇති පක්ෂිවිශේෂයක්. |
| හත්ථිසොණ්ඩා | (ඉ) ඇත් හොඬය. |
| හත්ථිහණ්ඩ | (පු) ඇතරුවා, ඇත්ගොව්වා. |
| හත්ථී | (පු) ඇතා. |
| හද | (චු) උච්චාරෙ, මල උත්සර්‍ගයෙහි, හදෙති හදයති, මලපහකරයි. |
| හද | (භු) උච්චාරෙ, මලපහකිරීමෙහි, හදති, මලපහකරයි. |
| හදය | (න) හෘදය වස්තුව. |
| හදය | (න) හෘදය, හෘදයවස්තුව, සිත, ලය, මනස. |
| හදයගත | (3) සිතෙහි හටගත්; හෘදයෙහි වූ. |
| හදයඞ්ගත | (3) සිතෙහි හටගත්; හෘදයෙහි වූ. |
| හදයඞ්ගම | (ති) සිත්කලු, සිත්කලුවචන. |
| හදයඞ්ගම | (3) මනොඥ; සිත සතුටු කරවන. |
| හදයනිස්සිත | (3) හෘදය ආශ්රය කොට පවත්නා. |
| හදයමංස | (පු) හෘදයමාංශය, කැවුත්ත. |
| හදයමංසං | (න) හෘදය පිහිටි පපු මස. |
| හදයවඤ්චන | (න) හෘදය වංචාව. |
| හදයවත්ථු | (න) සිත පිහිටීමට උපකාර වන තැන; හෘදය වස්තුව. |
| හදයවත්ථු | (පු) හෘදයවස්තුව, කැවුත්ත. |
| හදයසන්තාප | (පු) පපුවේ දැවිල්ල; සිත් තැවුල. |
| හදයසන්තාප | (පු) හෘදය තැවුලිය. |
| හදයස්සිත | (3) හෘදය ආශ්රය කොට පවත්නා. |
| හදයාලූ | (පු) ප්රශස්ත සිත් ඇත්තා. |
| හදයී | (පු) උතුම් සිත් ඇත්තා, සිත් ඇත්තා. |
| හංධි | (අ) ආශ්චර්‍ය්‍ය හඟවන නිපාත පදයක් |
| හන | (දි) පීඩායං, පෙළීමෙහි, හඤ්ඤති, නසයි. |
| හන | (භු) හිංසායං, පෙළීමෙහි, හනති, පෙළයි, නසයි. |
| හනති | (ක්‍රි) (d) (භු) හන, හිංසායං, පෙළීමෙහි ති) පෙළයි, නසයි. |
| හනති | (හන+අ) නසයි; මං පහරයි; විනාශ කරයි. |
| හනන | (න) කරදර කිරීම; නැසීම; පහර දීම. |
| හනන්ත | (3) නසන; නසමින්; පහර දෙමින්. |
| හනමාන | (3) නසන; නසමින්; පහර දෙමින්. |
| හනිතබ්බ | (3) නැසිය යුතු; පහර දිය යුතු. |
| හනිතුං | (නි) නසන්ට. |
| හනිත්වා | (පූ.ක්‍රි) නසා; පහර දී; වනසා. |
| හනිය | (පූ.ක්‍රි) නසා; පහර දී; වනසා. |
| හනු | (ඉ) හක්ක. |
| හනු | (ඉ) හනුව, හක්ක. |
| හනු සංඛලන | (න) හනුව සෙලවීම. |
| හනුකට්ඨි | (ඉ) හනු ඇටය. |
| හනුකා | (ඉ) හක්ක. |
| හනුකා | (ඉ) හනුව, හක්ක. |
| හන්තබ්බ | (3) නැසිය යුතු; පහර දිය යුතු. |
| හන්තාර | (පු) නසන්නා, මරන්නා. |
| හන්ති | (හන+අ) නසයි; මං පහරයි; විනාශ කරයි. |
| හන්තු | (පු) නසන්නා. |
| හන්තුං | (නි) නසන්ට. |
| හන්ත්වා | (පූ.ක්‍රි) නසා; පහර දී; වනසා. |
| හන්ද | (නි) එසේ නම්; ඒකාන්තයෙන්. |
| හන්ධ | (අ) වාක්‍යාරම්භ, බැගෑ, හාස, අනුකම්පා නියොග, යනමෙහි. |
| හම | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, හම්මති, යෙයි. |
| හම්භො | (අ) ආමන්ත්රණයෙහි, පින්වත, නිදුකානෙනි. |
| හම්භො | (නි) එම්බා; පින්වත්නි. |
| හම්මිය | (න) ප්‍රාසාදය. |
| හම්මිය | (න) සදලු සහිත ගෙය. |
| හය | (පු) අශ්වයා, අසු. |
| හය | (පු) අශ්වයා. |
| හය | (භු) ගතියං, යාමෙහි, හයති, යෙයි. |
| හයපොතක | (පු) අශ්ව පැටියා. |
| හයපොතක | (පු) අශ්වපැටියා, අශ්වපොතකයා. |
| හයවාහී | (ති) අසුන් විසින් අදනාලද. |
| හයවාහී | (3) අසුන් විසින් අදනා ලද. |
| හයානික | (න) පුරුෂයන් තුන්දෙනෙකු හා අශ්වයෙකුගෙන් යුත් සමූහය, එබඳු ඇණිය. |
| හයානීක | (න) අශ්ව සේනාව. |
| හර | (දි) හරණෙ, පහකිරීමෙහි, හරති, පහකරයි. |
| හර | (පු) ඊශ්වරයා, මහදෙවියා. |
| හර | (පු) ඊශ්වරයා. |
| හර | (භු) ආදානෙ, ගැනීමෙහි, හරති ගනියි, ආහාරො, අවහාරො. |
| හර | (භු) හරණෙ, හැරීමෙහි, ගෙනයාමෙහි, හරති, හැරගනී, ගෙනයයි, විහරති, විහාරො. |
| හරණ | (න) ගෙනයාම. |
| හරණ | (න) හැරීම, ගෙනඒම, අත්හැරීම. |
| හරණක | (න) බඩු තැනින් තැනට ගෙන යෑම. |
| හරණක | (3) ගෙනයන. |
| හරණී | (ඉ) හැරගෙනයන්නී, පතුරුවන්නී, රසහරණියහස්සති. |
| හරති | (ක්‍රි) (d හර, හරණෙ, ගෙනයෑමෙහි+ති) හැරගෙන යයි. |
| හරති | (හර+අ) ගෙනයයි. |
| හරන්ත | (3) ගෙනයන; ගෙනයමින්. |
| හරමාන | (3) ගෙනයන; ගෙනයමින්. |
| හරාපෙති | (හර+ණා+පෙ) ඉවත් කරවයි. |
| හරාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) ඉවත් කරවා. |
| හරාපෙන්ත | (3) ඉවත් කරවන; ඉවත් කරවමින්. |
| හරායති | (හිරි නාමයෙන්) ලජ්ජා වේ. |
| හරායමාන | (ති) ගෙනයනු ලබන. |
| හරි | (න) රන්. |
| හරි | (පු) විෂ්ණු, සිංහයා, ස්වර්ණය, නිල්වස්තු. |
| හරි | (පු) විෂ්ණු. |
| හරිචන්දන | (න) රන්වන් සඳුන්. |
| හරිචන්දන | (න) රන්වන් සඳුන්. |
| හරිණ | (පු) මුවා. |
| හරිණ | (පු) මෘගයා, මුවා, මිග. |
| හරිත | (න) අමු තණ පැලෑටි ආදිය. |
| හරිත | (පු) පලාවන් පැහැය, වෙරළුමිණ. |
| හරිත | (3) කොළ පැහැති; ගෙනගිය. |
| හරිතත්ත | (න) අමු බව; කොළ පැහැති බව. |
| හරිතත්ත | (න) නිල්වන්බව. |
| හරිතපණ්ණ | (න) එළවළු. |
| හරිතබ්බ | (3) ගෙනයා යුතු. |
| හරිතාමය | (පු) වාචීකර, රත්රන්. |
| හරිතාල | (න) රන්සිරියල්. |
| හරිතාල | (න) හිරියල්. |
| හරිතු | (පු) ගෙනයන්නා. |
| හරිතුං | (නි) ගෙනයන්ට. |
| හරිතුපත්ත | (ති) නිල්වන් තණවලින් වැසුනු. |
| හරිත්තච | (3) රන්වන් සිවි ඇති. |
| හරිත්වා | (පූ.ක්‍රි) ගෙනගොස්. |
| හරිනෙත්ත | (න) බකමූණු, මහමුහුනු. |
| හරිය | (භු) ගම, නගෙලඤ්ඤෙසු, ගමනයෙහි හා ගිලන් බැව්හි, හරීයති, යෙයි ගිලන්වෙයි. |
| හරිස්සවණ්ණ | (3) රන් පැහැති. |
| හරිහය | (පු) ශක්රයා, සක්දෙව්රජ. |
| හරී | (ති) සිත් කලුදෙය, ගෙනයන්නා. |
| හරීත | (ති) කොළපාට, කහපාට. |
| හරීතක | (න) පලා. |
| හරීතක | (පු) (න) අරළු. |
| හරීතකි | (ඉ) අරළු. |
| හරීතකී | (ඉ) අරළු. |
| හරෙ | (අ) නීවාමන්ත්‍ර‍ණයෙහි, කොල, බොල, අඩේ. |
| හරෙ | (නි) බොල (ආලපන). |
| හරෙ | (භු) ලජ්ජායං, ලජ්ජාවෙහි, හරායති, ලජ්ජා වෙයි, අට්ඨියති හරායති. |
| හරෙණුක | (පු) කලතණ. |
| හල | (න) නගුල. |
| හල | (න) නගුල. |
| හල | (භු) ලෙඛනෙ, ඉරි ඇඳීමෙහි, හලති, ඉරිඅඳියි. |
| හලං | (අ) සුදුසුයි අලං, “හලංදානිපකාසිතුං” |
| හලං | (නි) ඔය ඇති; ඕනෑ නැත; පමණයි. |
| හලපද්ධති | (ඉ) හීවිට. |
| හලා | (ඉ) සුරා, රා. |
| හලාහල | (න) නපුරු විෂය. |
| හලාහල | (පු) දරුණු සුරා, විෂභේදයක්, කෝලාහළය. |
| හලිදාහ | (පු) රන්වන් පැහැය. |
| හලිද්ද | (න) වියලිකහ, හරන්කහ. |
| හලිද්දරාග | (න) වියලි කහපාට. |
| හලිද්දා | (ඉ) කහ (අල). |
| හලිද්දී | (ඉ) කහ (අල). |
| හලිද්දී | (ඉ) වියලිකහ, හරන්කහ. |
| හලිප්පියා | (ඉ) සුරා, රා, මත් පැන. |
| හව | (පු) ආහ්වානය, කැඳවීම, ආමන්ත්රණය. |
| හවි | (න) යාගද්‍ර‍ව්‍යය, ගිතෙල. |
| හවිභොජක | (පු) දෙවියා. |
| හවෙ | (අ) එකාන්තයෙන් යනාර්ථයෙහි, නිශ්චයෙන්. |
| හවෙ | (නි) ඒකාන්තයෙන්. |
| හව්‍ය | (න) යාග ද්රව්යය. |
| හව්‍ය | (න) යාගද්‍ර‍ව්‍යය, යාගයට හිතදේ. |
| හස | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, හසති ශබ්දකරයි. |
| හස | (භු) හසනෙ, සිනාවෙහි, හසති, සිනාසෙයි. |
| හංස | (පු) හංසයා. |
| හංස | (පු) හංසයා. |
| හංස | (භු) පීතියං, ප්‍රීතියෙහි, හංසති, පහංසති, ප්‍රීතිවෙයි, හංසිත, පීති වනලද. |
| හංස | (භු) හංසන පීතිසු, ලොමු දැහැගැන්මෙහි හා ප්‍රීතියෙහි, හංසති, ලොමුදැහැගනියි. |
| හංසක | (පු) නුරුවලා. |
| හසති | (ක්‍රි) (d) (භු) හස, සද්දෙ, ශබ්දයෙහි+ති) සිනාසෙයි, හිනාවෙයි. |
| හසති | (හස+අ) සිනාසේ. |
| හංසති | (හංස+අ) කෙළින් සිටී (ලොම්); සතුටු වේ. |
| හසන | (න) සිනාව, සිනාසීම. |
| හසන | (න) සිනාසීම. |
| හංසන | (න) ලොමුදැහැගැනීම, කිපීම, පහංසන. |
| හංසන | (න) ලොම් දැහැගැන්ම; සතුටු වීම. |
| හසනීය | (3) සිනාසිය යුතු. |
| හසන්ත | (3) සිනාසෙන; සිනාසෙමින්. |
| හංසපොතක | (පු) හංස පැටියා, ලැපැටි හංසයා. |
| හංසපොතක | (පු) හංස පැටියා. |
| හසමාන | (ති) සිනාසෙන, සිනාසෙනු ලබන. |
| හසමාන | (3) සිනාසෙන; සිනාසෙමින්. |
| හසමානක | (3) සිනාසෙන; සිනාසෙමින්. |
| හංසරාජ | (පු) හංස රජ. |
| හසිත | (න) සිනාව. |
| හසිතබ්බ | (3) සිනාසිය යුතු. |
| හසිතුං | (නි) සිනාසෙන්ට. |
| හසිතුප්පාද | (පු) සිනා ඉපදවීම; සිනා උපදවන. |
| හසිතුප්පාද | (පු) සිනාඉපිදවීම, හිනාව උපදවන. |
| හසිත්වා | (පූ.ක්‍රි) සිනාසී. |
| හංසී | (ඉ) හංසදෙන. |
| හසීත | (න) සිනාව, හිනාව. |
| හංසෙති | (හංස+ණෙ) ලොම් දැහැගන්වයි; සතුටු කරවයි. |
| හස්ස | (න) කවටකම; සිනාව. |
| හස්ස | (පු) සිනාව, නාට්‍යරසය. |
| හා | (අ) විෂාද, දුඃඛ, ශොක, අසසන යනාදියෙහි. |
| හා | (දි) හානියං, පිරිහීමෙහි, හායති, පිරිහෙයි. |
| හා | (නි) අහෝ!; ඛේදයකි. |
| හා | (භු) චාගෙ, ත්‍යාගයෙහි, ජහති, අත්හරියි, පරිත්‍යාගකරයි. |
| හාටක | (න) රත්රන් |
| හාටක | (න) රන් වර්ගයක්. |
| හාතබ්බ | (ති) පිරිහියයුතු. |
| හාතබ්බ | (3) දුරු කළ යුතු. |
| හාතවෙ | (නි) දුරු කරන්ට. |
| හාතුං | (නි) දුරු කරන්ට. |
| හාතූන | (ති) අත්හල, පරිත්‍යාගකළ, |
| හාන | (පු) පිරිහීම. |
| හානගාමී | (පු) පිරිහීමටයනසුලු. |
| හානභාගිය | (පු) පිරිහීම්පක්ෂයෙහිවූ. |
| හානභාගිය | (3) පිරිහීමට යන. |
| හානි | (ඉ) අඩු වීම; පිරිහීම; විපත; හානිය. |
| හානි | (ඉ) හානිය, විනාශය, පිරිහීම. |
| හාපක | (3) පිරිහෙළන්නා. |
| හාපන | (න) පිරිහෙළීම. |
| හාපිත | (ති) විනාශවන ලද, පිරිහෙන ලද. |
| හාපිත | (3) පිරිහෙළු; හානියට පත් කළ. |
| හාපෙතබ්බ | (3) අඩු කළ යුතු. |
| හාපෙති | (ක්‍රි) (d (දි) හා, හානියං, පිරිහීමෙහි+ණෙ+ති) පිරිහෙයි, විනාශවෙයි. |
| හාපෙති | (හා+ණාපෙ) නොකර හරියි; පිරිහෙළයි. |
| හාපෙතුං | (නි) අඩු කරන්ට; පිරිහෙළන්ට. |
| හාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) නොකර හැර; පිරිහෙළා; හානි කොට. |
| හාපෙන්ත | (3) පිරි හෙළන; පිරිහෙළමින්. |
| හායති | (හා+ය) අඩු වේ; පිරිහේ; විනාශ වේ. |
| හායන | (න) අඩු වීම; අවුරුද්ද; පිරිහීම. |
| හායන | (න) අවුරුද්ද, සංවත්සරය, පිරිහීම, විනාශය. |
| හායන්ත | (3) පිරිහෙන; පිරිහෙමින්. |
| හායමාන | (3) පිරිහෙන; පිරිහෙමින්. |
| හායි | (3) අත් හරින්නා. |
| හායිතුං | (නි) පිරිහෙන්ට. |
| හායිත්වා | (පූ.ක්‍රි) අඩු වී; පිරිහී. |
| හාර | (පු) අමුනා තැබූ දෙය; ගෙන යාම; ගෙල පළඳනාව; මුතු වැල. |
| හාර | (පු) මුතුහර, ගැනීම, ග්රහණය. |
| හාරක | (පු) මුතුහර, ග්රහණය කරන්නා. |
| හාරක | (3) ගෙන යන්නා; දුරු කරන. |
| හාරති=හරති | (ක්‍රි) (d) (භු) හර, හරණෙ, හැරගැනීමෙහි+ති) හැරගනී. |
| හාරහාරිනී | (ති) ඉතාගිජු හෝ කෑදර, ගසා කන, අතිලෝභී. |
| හාරි | (3) මනොඥ වූ. |
| හාරිකා | (ඉ) ගෙනයන්නී. |
| හාරිය | (ති) හැරිය යුතු, ඉවත කටයුතු. |
| හාරිය | (3) ගෙනයා හැකි. |
| හාරී | (3) ගෙනයන පුද්ගලයා. |
| හාලිද්ද-හලිද්දු | (න) වියලිකහ, අරන්කහ. |
| හාව | (පු) ස්ත්‍රීන්ගේ ශෘඞ්ගාරභිප්‍රාවෙන් උපන් ක්‍රියාව, කාම චෙතනාවෙන්යුත් ශරීරාවයව විකාරය. |
| හාස | (පු) සතුට; සිනාව. |
| හාස | (පු) සිනාව, සතුට. |
| හාසකර | (පු) සිනාසෙන්නා. |
| හාසකර | (3) සතුට උපදවන. |
| හාසක්ඛය | (න) සිනා නැවත්වීම. |
| හාසතිය | (ති) ප්‍රීතිය හා සතුට ගෙන දෙන. |
| හාසධම්ම | (න) විනොදය, කෙළිසෙල්ලම, සරදම. |
| හාසයමාන | (3) සතුටු කරවන; සිනා උපදවමින්. |
| හාසි | (භු) ආලිඞ්ගනෙ, වැළඳගැන්මෙහි, හාසති, වැළඳගනී. |
| හාසු | (ති) ඉක්මන්, සීඝ්‍ර |
| හාසුපඤ්ඤ | (පු) සිනා බහුලකොට ඇති ප්රඥා ඇත්තා, ඥානවන්තයා. |
| හාසෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හස, හසනෙ, සිනාසීමෙහි+ණෙ+ති) සිනාසෙයි. |
| හාසෙති | (හස+ණෙ) සතුටු කරවයි; සිනා කරවයි. |
| හාසෙතුං | (නි) සතුටු කරවන්ට; සිනා කරවන්ට. |
| හාසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) සතුටු කරවා. |
| හාසෙන්ත | (3) සතුටු කරවන; සිනා උපදවමින්. |
| හි | (අ) හේතු, විශේෂාර්ථ, ආධාර පදපූරණ විස්මය යනාදියෙහි. |
| හි | (නි) වනාහි. |
| හිංකාර | (පු) හිං යන අනුකර ශබ්ද කිරීම. |
| හික්ක | (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, හික්කෙති හික්කයති, පෙළයි, පීඩාකරයි. |
| හික්ක | (භු) අව්‍යත්තෙසද්දෙ, අව්‍යක්ත ශබ්දයෙහි, හික්කති, අව්‍යක්ත ශබ්දකරයි. |
| හික්කා | (ඉ) ඉක්කාව. |
| හිඞ්ගු | (ඉ) සිරියල්. |
| හිඞ්ගු | (න) පෙරුම්කායම්. |
| හිඞ්ගුනීය්‍යාස | (පු) කොසඹ. |
| හිඞ්ගුරාජ | (පු) පක්ෂියෙක්. |
| හිඞ්ගුලක | (න) රත් සිරියල්. |
| හිඞ්ගුලක | (න) සාදිලිංගම්, එවැනි රතු පැහැය. |
| හිඞ්ගුලි | (ඉ) රත් සිරියල්. |
| හිඞ්ගුලී | (ඉ) සාදිලිංගම්, එහිවූ රතු පැහැය. |
| හිඩි | (භු) ගතියං, යාමෙහි, හිණ්ඩති, ආහිණ්ඩති යෙයි, හැසිරෙයි. |
| හිණ්ඩති | (ක්‍රි) (d) (භු) හිඩි, ගතියං, යෑමෙහි+ති) ඇවිදියි ආහිණ්ඩති. |
| හිණ්ඩන | (න) ඇවිදීම, ආහිණ්ඩණය. |
| හිත | (න) අභිවෘද්ධිය, අර්ථය, හිතාර්ථය. |
| හිත | (න) අභිවෘද්ධිය; යහපත. |
| හිත | (3) දියුණුව කැමති; හිතවත්. |
| හිතකර | (3) යහපත ගෙන දෙන; හිතවත් දෙය කරන්නා. |
| හිතකාරී | (පු) අභිවෘද්ධිකාරයා, හිතානුකම්පියා. |
| හිතානුකම්පී | (පු) හිතයෙන් අනුකම්පා කරන්නා. |
| හිතෙසී | (පු) වැඩකැමැත්තා, අභිවෘද්ධිය කැමැත්තා. |
| හිතෙසී | (3) යහපත කැමත්තා. |
| හිත්වා | (අ) හැර, බැහැරකර, අත්හැර. |
| හිනති | (ක්‍රි) (d) (භු) හි, උපතාපෙසු, තැවීමෙහි+ති) හිංසාකරයි, නසයි. |
| හින්තාල | (පු) කිතුල්. |
| හින්තාල | (පු) කිතුල්ගස. |
| හින්දගු | (පු) ඉන්ද්‍රගෙන් හටගත් තැනැත්තා. |
| හිම | (න) පිනි; මිදි දිය. |
| හිම | (පු) සීතලය, වැහි, මිරිදිය. |
| හිමපාත | (පු) හිමවැටීම, පිණිවැටිම. |
| හිමපාතසමය | (පු) හිම වැටෙන කාලය, අන්තරට්ඨක හිමපාතසමය බලනු. |
| හිමරංසි | (පු) චන්ද්රයා, හිමංසු. |
| හිමවන්තු | (3) හිම ඇති. |
| හිමවන්තු | (පු) - (න) හිමවත් පර්වතය, හිමාලය. |
| හිමවාත | (න) හිම සහිත වාතයක්. |
| හිමවාලුකා | (ඉ) කපුරු. |
| හිමංසු | (පු) සීතල රශ්මි ඇත්තා, චන්ද්රයා. |
| හිමාචල | (පු) හිමවත් පර්වතය, හිමාලය. |
| හිමාලය | (පු) හිමආලය, හිමවත, හිමාවලය. |
| හිමාව්හ | (පු) කපුරු. |
| හිය්‍යො | (නි) ඊයේ. |
| හිරඤ්ඤ | (න) වැඩෙහි නොයෙදූ රන්. |
| හිරඤ්ඤ | (න) ස්වර්ණය, ධනය, රන්. |
| හිරඤ්ඤගබ්හ | (පු) බ්රහ්මයා. |
| හිරි | (ඉ) ලජ්ජාව, පාපයට ලජ්ජාව. |
| හිරි | (ඉ) ලජ්ජාව. |
| හිරි | (දි) ලජ්ජා, චොදනාසු, ලජ්ජාවෙහි හා චොදනාවෙහි, හිරීයති, ලජ්ජාවෙයි. |
| හිරිඔත්තප්ප | (න) පාපයට බය හා පාපයට ලජ්ජාව, හිරි ඔතප් දෙක. |
| හිරික | (පු) හිරි ඇත්තා. |
| හිරිකොපීන | (න) ලජ්ජාව අවුස්සන තැන; ස්ත්රී පුරුෂ නිමිති. |
| හිරිකොපීන | (න) ලජ්ජාව. |
| හිරිනිසෙධ | (න) ලජ්ජාවෙන් වැලක්වීම. |
| හිරිබල | (න) හ්‍රී බලය, බලබවට පත් හිරිය. |
| හිරිමන්තු | (3) ලජ්ජා ඇති. |
| හිරිමා | (පු) හිරි ඇත්තා. |
| හිරිවෙර | (න) ඉරිවේරිය. |
| හිරිවෙර | (න) ඉරිවේරිය. |
| හිරීයති | (ක්‍රි) (d (දි) හිරි, ලජ්ජායං, ලජ්ජාවෙහි+ති) ලැජ්ජාවෙයි. |
| හිරීයති | (න) ා ලජ්ජා උපදවයි; ලජ්ජා වේ. |
| හිරීයනා | (ඉ) ලජ්ජාවීම. |
| හිරොත්තප්ප | (න) පවට ලජ්ජාව හා භය. |
| හිල | (d) තු- ලීලාවිලාසාදිසු, ලීලාවිලාසාදියෙහි හිලාදති, හෙලෙති. |
| හිස | (රු) පීඩායං, පීඩාවෙහි, හිංසති, පෙළයි, විහිසි. |
| හිංසති | (ක්‍රි) (d) (භු) හිසි, හිංසායං, හිංසාවෙහි+ති) හිංසා කරයි. |
| හිංසති | (හිංස+අ) පීඩා කෙරේ; හිංසා කෙරේ. |
| හිංසන | (න) පීඩා කිරීම. |
| හිංසන | (න) හිංසාකිරීම, වධය, මැරීම. |
| හිංසන්ත | (3) පීඩා කරන; පීඩා කරමින්. |
| හිංසමාන | (3) පීඩා කරන; පීඩා කරමින්. |
| හිංසා | (ඉ) වධය, මරණ. |
| හිංසා | (න) හිංසාව. |
| හිංසාපෙති | (හිංස+ණාපෙ) හිංසා කරවයි. |
| හිංසාපෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හිංසා කරවා. |
| හිංසාපෙන්ත | (3) හිංසා කරවන; හිංසාකරවමින්. |
| හිංසාසීල | (පු) හිංසාස්වභාවකොට ඇත්තා වධකයා. |
| හිසි | (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, හිංසෙති, හිංසයති, පෙළයි. |
| හිසි | (භු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, හිංසති, පෙළයි, හිංසා. |
| හිංසිතුං | (නි) පීඩා කරන්ට. |
| හිසු | (භු) සද්දෙ, ශබ්දයෙහි, හිසති, ශබ්දකරයි. |
| හිංසෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හිංසා කොට. |
| හිංසෙන්ත | (3) හිංසා කරන; හිංසා කරමින්. |
| හිළ | (දි) සුඛෙ, සැපවිඳීමෙහි, හිළාදති, සැපවිඳිති. |
| හිළ | (භු) අනාදරෙ, අනාදරකිරීමෙහි හිළති අනාදරකරයි. |
| හිළාද | (භු) සුඛෙ, සැපයෙහි, හිළාදති, සැප විඳියි. |
| හීන | (න) ලාමක, නීච, පහත්ගතිය. |
| හීන | (3) නීච වූ; පහත් වූ; ලාමක වූ. |
| හීනකාය | (පු) හීනාත්මය, පහත් උත්පත්තිය. |
| හීනජච්ච | (න) හීනජාතිය, නීචසත්වවර්‍ගයා. |
| හීනජච්ච | (3) පහත් ජාති ඇත්තා. |
| හීනධාතු | (ඉ) දොළොස් අකුසල්සිත්, ලාමක බව. |
| හීනවාද | (න) හීනවාදය, මිථ්‍යාධර්‍මය. |
| හීනවිරිය | (න) හීනවූ වීර්ය්යය, අඩුවූ වීර්ය්යය. |
| හීනවිරිය | (3) අඩු වීර්ය ඇති. |
| හීනාධිමුත්ත | (න) හීනවූ කැමැත්ත. |
| හීයති | (ක්‍රි) (d (දි) හා, චාගෙ, අත්හැරීමෙහි+ති) අත්හරියි. |
| හීයති | (හා+ඊ+ය) පිරිහේ. |
| හීයන | (න) අත්හැරීම. |
| හීයමාන | (පු) ක්ෂයවනු ලබන. |
| හීයො | (නි) ඊයේ. |
| හීය්‍යො | (අ) ඊයේ දවස, ඊයේ. |
| හීර | (න) තීරුව; පටිය. |
| හීරක | (න) තීරුව; පටිය. |
| හීළ | (චු) නින්දායං, නින්දාකිරීමෙහි, හිළෙති, හීළයති, නින්දාකෙරෙයි. |
| හීළති | (ක්‍රි) (d) (චු) හීළ, නින්දායං, නින්දාවෙහි+ති) නින්දාකරයි |
| හීළන | (න) නින්දාව, ගැරහීම. |
| හීළන | (න) පිළිකුළ. |
| හීළයමාන | (3) පිළිකුල් කරමින්; ලජ්ජා වෙමින්. |
| හීළිත | (ති) නින්දාකළ, ගැරහු. |
| හීළිත | (3) පිළිකුල් කළ. |
| හීළෙති | (හීළ+ණෙ) පහත් කොට සිතයි; පිළිකුල් කරයි. |
| හීළෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) පිළිකුල් කොට. |
| හීළෙන්ත | (3) පිළිකුල් කරමින්; ලජ්ජා වෙමින්. |
| හුංකරොති | (ක්‍රි) ශබ්ද කරයි, ගොරවයි, කෙඳිරිගායි. |
| හුංකාර | (න) කෙදිරීම, ගෙරවීම, තරහ ඇඟවීම. |
| හුංකාර | (පු) හුං යැයි ශබ්ද කිරීම. |
| හුක්කු | නරිහඬ, ශෘගාලනාදය. |
| හුජ | (භු) ගතියං, යෑමෙහි, හුඩති, යෙයි. |
| හුඩි | (භු) රාසී කරණෙ, රැස්කිරීමෙහි, හුණ්ඩති, රැස්කෙරෙයි. |
| හුත | (න) පිදූ දෙය; යාග කළ දෙය. |
| හුත | (න) යාගය, දානය, පුදනලද්ද. |
| හුත | (3) යාග කළ. |
| හුතාවහ | (පු) ගින්න, වහ්නිය. |
| හුතාසන | (න) ගින්න. |
| හුතාසන | (පු) ගින්න. |
| හුති | (ඉ) ආහ්වානය, කැඳවීම. |
| හුත්ත | (න) වෛදික ගොත්රය, වෙදයේ එන පූජාව. |
| හුත්වා | (පූ.ක්‍රි) වී; සිදු වී. |
| හුනිතබ්බ | (ති) පිදියයුතු, යාගකටයුතු. |
| හුර | (භු) කොටිල්ලෙ, කුටිලභාවයෙහි, හුරති, කුටිලවෙයි. |
| හුරං | (අ) පරලොව. |
| හුරං | (නි) පරලෙව්හි. |
| හුරාහුරං | (න) ස්ථිතියෙන් ස්ථිතිය. |
| හුල | (භු) කම්පනෙ, කම්පාවීමෙහි, හුලති, කම්පාවෙයි. |
| හුල | (භු) චලනෙ, සැලවීමෙහි, හුලති, සැලෙයි. |
| හුවෙය්‍ය | (ක්‍රි) වන්නේ නම්, සිදුවන්නේ නම්. |
| හුසා | (ඉ) යෙහෙලී, ලේලී. |
| හුහුංක | (ති) හුං හුං යයි කියන. |
| හුහුංකජාතික | (පු) ගෙරවීම් සහිත ස්වභාවය ඇත්තා. |
| හුළ | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, හුළති, යෙයි. |
| හුළ | (භු) රාසිකරණෙ, රැස්කිරීමෙහි, හුළති, රැස්කරයි. |
| හූ | (භු) එකෙණෙහි කිරීමෙහි, හුතො, හුතවා. |
| හූ | (භු) දානෙ, දීමෙහි, හූති, දෙයි. |
| හූ | (භු) සත්තායං, වීමෙහි, හොති, වෙයි, පහොති, පහුතො. |
| හෙ | (අ) ආමන්ත්රණයෙහි. |
| හෙ | (නි) එම්බා; පින්වත්නි (ආලපන). |
| හෙට්ඨතො | (නි) යටින්. |
| හෙට්ඨසීසක | (පු) පහතට හිස නමාගෙන ඇත්තා. |
| හෙට්ඨා | (අ) යට, යටභාගය, අධොභාගය. |
| හෙට්ඨා | (නි) යට. |
| හෙට්ඨාභාග | (පු) පහත කොටස; යට කොටස. |
| හෙට්ඨාමඤ්ච | (න) ඇඳ යට. |
| හෙට්ඨිම | (ති) යට දිසාවට අයිති. |
| හෙට්ඨිම | (3) ඉතා පහත්; යටින් පිහිටි. |
| හෙට්ඨිමතල | (න) යට තට්ටුව. |
| හෙට්ඨිමතල | (න) යටපැත්ත, යටභාගය. |
| හෙඨ | (චු) පීඩායං, පෙළීමෙහි, හෙඨෙති හෙඨයති, පෙළයි. |
| හෙඨ | (භු) වි හෙඪනෙ, පෙළීමෙහි, හෙඨෙති, පෙළයි, විහෙඨෙති, විහෙඨනං. |
| හෙඨක | (3) වෙහෙ‍සෙන්නා. |
| හෙඨන | (න) පෙළීම, පීඩාව. |
| හෙඨනා | (ඉ) පීඩා කිරීම; වෙහෙසකර වීම. |
| හෙඨිත | (3) පෙළනු ලැබූ. |
| හෙඨියමාන | (3) පෙළනු ලබන. |
| හෙඨෙති | (ක්‍රි) (d) (භු) හෙඨ, විහෙඨනෙ, පෙළීමෙහි+ණෙ+ති) පෙළයි, වෙහෙසයි. |
| හෙඨෙති | (හෙඨ+ණෙ) පෙළයි; හිංසා කරයි. |
| හෙඨෙතුං | (නි) පෙළන්ට; රිදවන්ට. |
| හෙඨෙත්වා | (පූ.ක්‍රි) හිංසා කොට. |
| හෙඨෙන්ත | (3) පෙළන; පෙළමින්; හිංසා කරමින්. |
| හෙතු | (පු) කාරණය; හේතුව. |
| හෙතු | (පු) වාක්‍යාවයව, ලෝභාදි මූලකාරණා. |
| හෙතුක | (පු) හේතුඇති, හේතුසහිත. |
| හෙතුක | (3) මූලකාරණයක් ඇති. |
| හෙතුත්ත | (න) හේතුභාවය. |
| හෙතුපච්චය | (පු) හේතුව හා ප්රත්යය. |
| හෙතුප්පභව | (3) හේතුවකින් හට ගන්නා. |
| හෙතුයෙ | (ක්‍රි) වෙයි, සිදුවෙයි. |
| හෙතුවාද | (පු) හේතුප්‍රත්‍යය වාදය. |
| හෙතුසො | (අ) හේතුවශයෙන්, කරුණු වශයෙන්. |
| හෙම | (න) රන්. |
| හෙම | (පු) රත්රන්, හේමනම් ඇත්කුලය. |
| හෙම වණ්ණ | (3) රන් පැහැති. |
| හෙමජාල | (න) රන් දැල. |
| හෙමජාල | (න) රන්දැල. |
| හෙමතී | (ඉ) අරළු, වදකහ. |
| හෙමදුඪක | (පු) දිඹුල්. |
| හෙමන්ත | (පු) ශීත කාලය. |
| හෙමන්ත | (පු) හෙමන්ත සෘතුව, උඳුවප් දුරුතු යන දෙමස හෝ උඳුවප් දුරුතු නවම් මැදින් දින යන හතර මාසය. |
| හෙමන්තික | (පු) හෙමන්ත සෘතුවට අයිති. |
| හෙමන්තික | (3) ශීත කාලයට අයත්. |
| හෙමවණ්ණ | (පු) ස්වර්‍ණවර්‍ණය, රන්වන් පැහැය. |
| හෙමවතක | (ති) හිමාලයෙහි වූ. |
| හෙමවතක | (3) හිමාලයට අයත්. |
| හෙමවතික | (ති) හිමවතට අයිති. |
| හෙරඤ්ඤික | (පු) රත්රන් බලන්නා, රන්කරුවා. |
| හෙරඤ්ඤික | (3) මුදල් මාරු කරන්නා; රන් පරීක්ෂා කරන්නා. |
| හෙලා | (ඉ) ස්ත්‍රීන්ගේ ශෘඞ්ගාරාභිප්‍රායෙන් උපන් ක්‍රියා. |
| හෙසා | (ඉ) අශ්වයන්ගේ නාදය, හෙසාරව නාදය. |
| හෙසා | (ඉ) අශ්වයාගේ නාදය. |
| හෙසාරව | (පු) අශ්වයන්ගේ සතුටු නාදය, හෙසාරවය. |
| හෙසාරව | (පු) අශ්වයාගේ නාදය. |
| හෙසිත | (න) අශ්වනාදය. |
| හෙසු | (භු) ගමනෙ, යාමෙහි, හෙසති, යෙයි. |
| හෙසු | (භු) මන්දසද්දෙ, නොවියත් ශබ්දයෙහි, හෙසති, මඳ ශබ්ද කරයි. |
| හෙස්සති | (ක්‍රි) (d) (භු) හු සත්තායං වීමෙහි+ස්සති) වන්නේය භවිස්සති. |
| හෙහි | (අ) වන්නේය. |
| හෙළ | (භු) වෙඨනෙ, වෙළීමෙහි, හෙළති, වෙළයි. |
| හොතබ්බ | (ති) යාග ද්රව්යය, යාග කටයුතුදේ. |
| හොතබ්බ | (3) විය යුතු. |
| හොති | (ක්‍රි) (d) (භු) හු, සත්තායං+ති) වෙයි, සිදුවෙයි. |
| හොති | (හු+අ) වේ; සිදු වේ. |
| හොතු | වේවා. |
| හොතුං | (නි) වෙන්ට. |
| හොත්ත | (න) පිදීම, පූජා කිරීම “අග්ගි හොත්ත” |
| හොන්ත | (3) වෙන; වෙමින්. |
| හොම | (න) (පු) යාගය. |
| හොම | (පු) යාගය, පූජාව. |
| හොමදබ්බී | (ඉ) යාග සැන්ද. |
| හොරා | (ඉ) ඔරලෝසුව, දිනඝටිකායන්ත්‍ර‍ය. |
| හොරා | (ඉ) පැය; වෙලාව. |
| හොරාපාඨක | (පු) දෛවඥයා, හෝරා ශාස්ත්‍ර‍ඥයා. |
| හොරාපාඨක | (3) නැකැත් කියන්නා. |
| හොරායන්ත | (න) ඔරලොසිය; ඔරලොසුව; වෙලාව දක්වන යන්ත්රය. |
| හොරාලොචන | (න) ඔරලොසිය; ඔරලොසුව. |
| හොළ | (භු) අනාදරගතිසු, අනාදරයෙහි, හොළති, අනාදර කරයි. |
| ළි | අහසින් යාමෙහි, ළෙති, අහසින් යයි. |
+94 70 216 4642
[email protected]
