මාණික්‍ය රතනය
මණිරතනං පුන චපරං ආනන්‍ද, රඤ‍්ඤො මහාසුදස‍්සනස‍්ස මණිරතනං පාතුරහොසි. සො අහොසි මණි වෙළුරියො සුභො ජාතිමා අට‍්ඨංසො සුපරිකම‍්මකතො අච‍්ඡො විප‍්පසන‍්නො සබ‍්බාකාරසම‍්පන‍්නො. තස‍්ස ඛො පනානන්‍ද, මණිරතනස‍්ස ආභා සමන‍්තා
සතර පටිසම්භිදා (සිව්පිළිසිඹියාපත්) ප්‍රභේද දෙකට බෙදේ
ඤාණෙසු ඤාණන‍්ති සබ‍්බත්‍ථකඤාණං ආරම‍්මණං කත්‍වා ඤාණං පච‍්චවෙක‍්ඛන‍්තස‍්ස පභෙදගතං ඤාණං පටිභානපටිසම‍්භිදාති. ඉමා පන චතස‍්සොපි පටිසම්භිදා ද‍්වීසු ඨානෙසු පභෙදං ගච‍්ඡන‍්ති, පඤ‍්චහි කාරණෙහි විසදා හොන‍්තීති වෙදිතබ‍්බා. කතමෙසු ද‍්වීසු?
සම්මාදිට්ඨි පස් ආකාරය.
සම‍්මාදිට‍්ඨියා සමන‍්නාගතාති එත්‍ථ කම‍්මස‍්සකතසම‍්මාදිට‍්ඨි, ඣානසම‍්මාදිට‍්ඨි, විපස‍්සනාසම‍්මාදිට‍්ඨි, මග‍්ගසම‍්මාදිට‍්ඨි, ඵලසම‍්මාදිට‍්ඨීති පඤ‍්චවිධා සම්මාදිට්ඨි. තත්‍ථ කම‍්මස‍්සකතසම‍්මාදිට‍්ඨි සම‍්පත‍්තිභවං ආකඩ‍්ඪති, ඣානසම‍්මාදිට‍්ඨි රූපාරූපභවෙ පටිසන්‍ධිං දෙති, මග‍්ගසම‍්මාදිට‍්ඨි වට‍්ටං විද‍්ධංසෙති, ඵලසම‍්මාදිට‍්ඨි භවං පටිබාහති. විපස‍්සනාසම‍්මාදිට‍්ඨි
තථාගත කාය බලය – නාරායන සංඝාත බලය
කාලාවකඤ්ච ගංගෙය්‍යං – පණ්ඩරං තම්බ පිංගලං ගන්‍ධ මංගල හෙමඤ්ච – උපොසථ ඡද්දන්ති මෙ දසා ති මොවුහු දස ඇත් කුලයෝ ය. එහි කාලාවක නම් නිතර පෙනෙන
මහාපුරිස ලක්ඛණ
“ඉඩ භික්ඛවෙ, මහාපුරිසො සුප්පතිට්ඨීත පාදො හොති, යම්පි භික්ඛවෙ මහාපුරිසො සුප්පතිට්ඨීත පාදො හොති, ඉදම්පි භික්ඛවෙ, මහාපුරිසස්ස මහාපුරිස ලක්ඛණං භවති. පුන ව පරං භික්ඛවෙ, මහාපුරිසස්ස හෙට්ඨා පාදතලෙසු
සතපුඤ්ඤ ලක්ෂණ
අනන්ත සක්වළවල සියලු සත්ත්වයෝ එක් එක් පින්කම සියවරක් කරන්නාහ. මෙතෙක් ජනයා විසින් කරන ලද කර්මය බෝසත්හු තමාම තනිව සියගුණයෙන් කොට උපන්හ. එහෙයින් සතපුඤ්ඤලක්‍ඛණයයි කියනු ලැබේ
පිං අනුමෝදන් වීම
දස පුණ්‍ය ක්‍රියා අතුරෙන් මොනයම් හෝ පුණ්‍ය ක්‍රියාවක් සිදු කරද්දී එම පුණ්‍ය ක්‍රියාව සිදු කරන පුද්ගලයාට ඇති වන ( ජවන ) සිත් වල ඇති වන
ගුණ දැක පැහැදීමෙන් ලද යසස
ඕ තොමෝ බණ අසා භාග්‍යවතුන් වැඳ පැදකුණු කොට, මන වඩන භික්‍ෂූන් ද වැඳ විහාරයෙන් නික්ම මදක් දුර ගොස් ‘දාසිය ආභරණ පළඳින්නෙම්, එම ආභරණ ගෙනෙව’යි කීවාය.
පටිසාරණය කර්මය
බුදු සස්නෙහි පැහැදී සිටින සඞ්‌ ඝයාහට උවටැන්‌ කරන’චිත්ත’ නම් ගෘහපතියාට බැණ, ඔහුගේ ආවාසයද හැර ගිය, ‘සුධම්ම’ නම් භික්ෂුව නිමිත්ත කොට, තථාගතයන්‌ වහන්සේ පටිසාරණීය කම්ය වදළ-සේක.
යම් පුද්ගලයෙක් සරණ යාමේ දී
යම් පුද්ගලයෙක් ඒකාන්තයෙන් සුපටිපන්න නම් එම පුද්ගලයා සරණ යාම වරදක් නැත. නමුත් පුද්ගලයෙක් ඒකාන්තයෙන් ම සැම කල්හිම කල්‍යාණ දැයි නිශ්චය කරගැනීම අසීරුය. පසු කලෙක වෙනස්