Ape Budu Hamuduruwo 114

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 114

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු. 09

සත්තසතික මහා දානය

මීට පෙර ලිපියේ කියූ පරිදී අවසානයේ වෙස්සන්තර කුමරාගේ පියතුමා පසුදින රාත්‍රිය පසුවනතෙක් පමණක් තම පුතුව මාළිගයේ තබාගෙන ඉන්පසු වංකගිරියට පිටමන්කිරීමට මහජනයා හට පොරොන්දු වුණා. එය ඇසූ සිවුරට වැසියෝ රාත්‍රිය අවසානයේ සමගිව හිරු උදාවෙන අලුයම විසිර ගියා.

එහෙත් රජමළිගාවක කටයුතු සිදුවෙන ආකාරයක් තියෙනවා. එවැනි කටයුතු පැවරිලා තියෙන්නේ කාර්යයබාර සෙනෙවියාට. රජතුමා ඔහුව කැඳවා මේ බව වෙස්සන්තර කුමරාහට දන්වන්න කිවා.

කාර්යය භාර ඇමති වෙස්සන්තර කුමරුන් හට පිටුවහල් කිරීමේ පණිවිඩය රැගෙනයාම. 

සිවුරජු විසින් මෙහෙයවනු ලැබූ කටයුතුබාර ඇමති වෙස්සන්තර කුමරු වෙත යන්නට සැරසුණා. සඳුන් ජලයෙන් ස්නානය කොට තෙත් කෙහෙ ඇතිව රාජකීය නිල ඇදුමෙන් සැරසී හස්තාභරණද පළන් මිණිකොඩොල්ද  ඇතිව වෙසතුරු නිවසේ වූ රම්‍ය පුරයට පියමන් කළා. තවුතිසා දෙවියන් මැද ප්‍රීතිවෙන සක්දෙව් රජමෙන් සැටදහසක් තමන් හා සමග සදෙවූ ලොවින් පැමිණි ඇමතියන් පිරිවරාගෙන ඔසවන ලද සේසත් සහිතව  තමන් දුන් දානයේ සිත් අලවාගෙන ප්‍රීති වෙමින් රාජාසනයෙහි මත  වෙස්සන්තර කුමරා සිටියේ විවේක සුවයෙන්.

කාරිය කරවන ඇමතියා දණ්ඩනමස්කාර කරමින් ගොස්  මහත් වූ ප්‍රීතියකින් සිටි වෙසතුරු කුමරුට හඬමින් මෙසේ පවසන්නට වුනා.

කාරිය කරවන ඇමති

” රජතුමණි, නුඹවහන්සේට දුක්ඛදායක හසුනක් දන්වන්නෙමි. මා කෙරෙහි නොකිපෙන්න. අනුකම්පා කරන්න.

දේවයන් වහන්සේ සිව්රට වැසියෝ ඔබවහන්සේ කෙරෙහි හොඳටම කිපිලා. ඔබ වහන්සේව රටෙන් නෙරපන්න යනුවෙන් කැරළි ගහනවා. ඒ අතර රටේ සුප්‍රසිද්ධ මිනිසුන්ද, රජදරුවෝද, වෙළෙන්දෝද, බමුණෝද, ඇතරුවෝද, අසරුවෝද, රියදුරෝද, පාබල සෙනගද, මුළු නියම්ගම් වැසි කෙළෙඹියෝද, සිවුරට වැසියෝද සිටිනවා. අද රාත්‍රිය අවසානයේ හිරු උදාවෙන සමයේ ඔබ වහන්සේව රටින් නෙරපන්න යැයි කැරළි ගසන්නට වුණා. පිය රජතුමා ඔබවහන්සේගේ ජිවිත ආරක්ෂාව ගැන සිතා එම ඉල්ලීමට එකඟ වුණා. 

වෙසතුරු රජතුමා

රජතුමා මහත් වූ කරුණාවෙන් ඔහුව අස්වසමින් ” කියන්න මා සමග කියන්න. විශ්වාස කොට කියන්න. ඔබහට අයහපත් නොවෙයි.

කාරිය කරවන ඇමති

රජතුමණි,

සුප්‍රසිද්ධ මිනිසුන්ද, රජදරුවෝද, වෙළෙන්දෝද, බමුණෝද, ඇතරුවෝද, අසරුවෝද, රියදුරෝද, පාබල සෙනගද, මුළු නියම්ගම් වැසි කෙළෙඹියෝද, සිවුරට වැසියෝද ඇතු දන්දීම හේතුවෙන් දොස් කියනවා. ඒ නිසාම ඔවුන් ඔබවහන්සේව නෙරපන්න යනුවෙන් කැරලි ගැසුවා.

හරිම පුදුමයි. මෙය ශ්‍රවණය කල වෙස්සන්තර රජුට දොම්නසක් නෙවෙයි ඇතිවුණේ. සොම්නසක්. ඔහු සොම්නස් සිතින් මෙලෙස කීවා.

වෙසතුරු කුමරු.

මම හදවතද  ඇස් ද දැන් දෙන්නෙමි. එසේනම් මාගේ බාහිර ධනය දීම ගැන කියනු කීම. මගේ සිත දීමෙහිම ඇලේ.

ඒකාන්තයෙන්ම සියලු සිව්වැසියන් මා රටින් නෙරපත්වා. නැතහොත් නසත්වා. නැතහොත් සත්කඩකට කපත්වා. එහෙත් දීමෙන් නොවළකින්නෙමි යනුවෙන් පවසන්නට වුණා. 

ඊට පස්සේ කාර්යය භාර ඇමති දෙවැනි හස්නත් කියවන්න වුණා. අටුවාවේ සඳහන් වෙන්නේ මෙය දෙවියන් ආරූඩ වීමෙන් ඔහු විසින් කියවන්නක් බවයි.

කාර්යය භාර ඇමති

දේවයන් වහන්ස. සිව්රට වැසියන්ද නියම්ගම් වැසියන්ද ඔබට මෙසේ කියනවා. කොන්තිමාර නම් ගංතෙරින් අරඤ්ජර නැමැති පර්වතය බලා වරද කල රජ දරුවෝ යම් මගකින් යත්ද, ඒ මගින් මහා පැවතුම් ඇති වෙසතුරු රජද  යේවායි යනුවෙන්.

මෙය අසා සිටි අප මහා බෝසතාණෝ සොම්නස් සිතින්ම මෙලෙස කීවා.

වෙසතුරු කුමරු

” හොඳයි මම ඒ කියනා අයුරින්ම රාජ්‍යය අතහැර වැරදි කල අය යම් මගකින් ගියේද ඒ මගින්ම යන්නම්. ඒ වරදක් කල හෙයින් නොවෙයි. ඇත්රාජයා දන් දුන් හේතුවෙන්. එහෙත් යන්නට පෙර මා හට දන් දීමට තව එක අවස්ථාවක් ලබා දෙත්වා. මම සත්සියයක මහ දනක් දෙන්නෙමි.  නුවර වැසියෝ තව එක් දිනක් මා හට දන්දීමට අවකාස දෙත්වා. හෙට දන්දී තුන්වන දිනයේ යන්නෙමි. “

කාර්යය භාර ඇමතිවරයා , රජතුමණි යහපති. මම නුවර වැසියන්ට කියන්නෙමි යැයි පවසමින් පිටව ගියා.

අප මහා බෝධිසත්ත්වයෝ ඔහු පිටත්කර යවා සේනාරක්ෂකයා කැඳවා මම හෙට “සත්තසතික” නම් වූ දානයක් දෙන්නෙමි. ඒ සඳහා මේවා සුදානම් කරන්න.

සත්තසතික දානය

ඇතුන් සත්සියයක්,
අශ්වයන් සත්සියයක්,
රිය සත්සියයක්,
ස්ත්‍රීන් සත්සියයක්,
දෙනුන් සත්සියයක්,
දාසීන් සත්සියයක්,
දාසයන් සත්සියයක්, සුදානම් කරන්න යනුවෙන් උපදෙස් දුන්නා.

එපමණක් නොවෙයි. නොයෙක් ආකාර ආහාරපානාදියත් යටත්පිරිසෙන් සුරාවද යන දීමට සුදුසු සියලුම දන්දිය යුතු දේ සුදානම් කරවයැයි සත්තසතික මහාදානය සංවිධානයකොට ඇමතියන් පිටත්කර යවා හුදෙකලාවම මද්දී දේවිය සිටින තැනට ගොස් ශ්‍රී යහනාව මත වාඩිවී ඇය සමග කතා කරන්නට වුණා. ඇය වෙන කවුරුත් නෙවෙයි සංසාරය පුරා පසුපස හඹා එමින්  සියලු කීර්ති ප්‍රශංසා, නින්දා අපහාස යස අයස යන සියලු තැන්වල ඔහු පසු පසින් සිටි උත්තම චරිතය යසෝදරා.

Ape Budu Hamuduruwo 113

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 113

 

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු. 08

වෙස්සන්තර කුමරු වංකගිරියට නෙරපීම

මිට පෙර කී පරිදී ඒ උතුම් ඇත්රජු දුන්විට මුළු නුවරම කැළඹී ගියා. අවුල් ජාලයක් වුණා. හතර දෙසින්ම මහත් වූ ඝෝෂාවක්ද නැගුනා. මිනිසුන් ගැන කුමන කතාද? මහපොළවත් කම්පා වෙන කොට. 

බ්‍රාහ්මණයෝ දකුණු දොරටුව අසළදී ඇතා ලැබ ඇතා පිට නැගී මහජනයා පිරිවරාගෙන නගරය මැදින් යන්නට වුණා. තම රජුගේ මංගල හස්තියා පිට මත දුහුවිලි තැවරුණු කිළිටි බ්‍රාහ්මණ පිරිසක් යන විට මහජනයා කම්පා නොවෙන එක කීමට කරුණක් නෙවෙයි. ඔවුන් ප්‍රශ්ණ කරන්නට වුණා.

මහජනයා

“එම්බා බ්‍රහ්මණය. අපගේ ඇතාපිට නැගී අපගේ ඇතා කොහේ ගෙනියන්නේද?

බ්‍රාහ්මණයෝ රජුගේ බලයද සමගින් උත්තර දුන්නේ ඔවුන් කිසිවෙක් ගණන් නොගෙනයි. ඒ වගේම තව තවත් කේන්ති යන අයුරින්.

බ්‍රාහ්මණයන්-

ඇත්රාජයා වෙස්සන්තර රජ්ජුරුවෝ අපිට දුන්නේ. උඹලා කවුද ? ඒ ගැන අහන්න.

මෙලෙස වහසිබස් දොඩමින් පමණක් නෙවෙයි හස්ති විකාර කරමින් උසුළු විසිළු කරමින් නගරය මැදින්ම ගොස් උතුරු දොරටුවෙන් පිටවී ගියා.

නුවර වැසියන් දෙවියන් ආවේසවීමෙන් බෝසතුන්ට කිපී රජගෙදර දොරටුව ළඟ රැස්ව මහත් උද්ඝෝෂණයක් කරන්නට වුණා. රටේ සුප්‍රසිද්ධ මිනිසුන්ද, රජදරුවෝද, වෙළෙන්දෝද, බමුණෝද, ඇතරුවෝද, අසරුවෝද, රියදුරෝද, පාබල සෙනගද, මුළු නියම්ගම් වැසි කෙළෙඹියෝද, සිවුරට වැසියෝද, එක්රැස්ව ඇතු රැගෙන යන බව පියරජුට සැළකරනු ලැබුවා.

දේවයන් වහන්ස, ඔබගේ රට නසමින් ඔබගේ පුත් වෙසතුරු රජ රට වැසියා මහත් ගෞරවයෙන් පිදූ අපගේ ශ්‍රේෂ්ඨ හස්තියා කෙසේනම් දන් දෙන්නේද?

රිය හිස් බඳු දළ ඇති බර උසුලනු සමත් සියලු යුද්ධයෙහි ජයභූමි දත් හැම අවයවයක්ම සුදු වූ අපගේ උතුම් ඇතු කෙසේනම් දන් දෙන්නේද? 

රත්පළසින් වැසුණු මද වැහෙන සතුරන් මඩනා මහා දළ ඇති කෛලාසකූට පර්වතය බඳු සුදුපැහැති චාමර සහිත සේසත් සහිත බුමුතුරුණු උඩුවියන් ජවනිකා සහිත වූ ඇත්වෙදුන් සහිත වූ ඇත්ගොවුවන් සහිත වූ රජු උසුලන අග්‍ර යානය වූ මෙම උතුම්  ධනය කලිඟුරට බමුණන්ට කුමක් හෙයින් දුන්නේද?

හෙතෙම ආහාරපානද, වස්ත්‍රද, සෙනසුන්ද, වැනි දෙය දනට සුදුසුය. බ්‍රාහ්මණයන්ටද යෝග්‍යය.

“සංජය රජතුමනි, මේ ඇත්රජු වෙස්සන්තර පරපුරෙන් අපට ආ රජෙකි. ඔබගේ වෙසතුරු පුත් කෙසේනම් සිවුරට වර්ධනය කරන ඇත්රාජයා දෙන්නේද?” 

රජතුමනි, ඔබ සිව්රට වැසියන්ගේ මේ බස නොකරන්නාහු නම් සිව්රට වැසියෝ පුතු හා සමග ඔබ අත්පත් කරති යැයි අපිට හිතෙනවා යනුවෙන් පවසන්නට වුණා.

මෙය අසා සිටි රජු මොවුන් වෙස්සන්තරව මරන්නට කැමතිව මෙලෙස කියන්නේ යැයි සිතා මහත්  හැඟීම් බරව මෙලෙස කියන්නට වුනා.

ඒකාන්තයෙන්ම ජනපදය නැතිවේවා. රටද වැනසේවා. මම සිව්රට වැසියන්ගේ වචන හේතුවෙන් නිර්දෝෂී රාජ පුත්‍රයාව සියරටින් එලවන්නේ හෝ මරා දමන්නේ නැත.

මම ඔහුට ද්‍රෝහී නොවෙමි. යම් හෙයිකින් ඔහු උතුම් සිල් ඇත්තෙක්ද එය මට අපකිර්තියද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස්වෙයි. මෙවැනි උතුම් දරුවෙකු කෙලෙස නම් අවියකින් ඝාතනය කරන්නේද?

එය ඇසු සිව්වැසියෝ මෙලෙස කිවා.

ඔබ ඔහුව දණ්ඩෙන් හා ආයුධයෙන් ඝාතනය නොකරන්න. හිරගෙදරටත් යවන්න එපා. ඔහුට එයත් නුපුරුදුයි. ඔහුව රටින් පිට කරන්න. වංකගිරියට යවන්න රජතුමනි.

රජතුමා මේ සියල්ල අසා සිට අවසානයේ මෙලෙස කිවා.

මෙය සිව්රට වැසියන්ගේ කැමැත්ත නම් ඒ කැමැත්ත ඉවතලන්නේ නැහැ. එහෙත් මේ රාත්‍රිය පමණක් ඔහුට  ඉන්න දෙන්න. ඔහු රිසිසේ කාම සම්පත්ද අනුභව කරත්වා. ඉන් අනතුරුව රාත්‍රිය අවසානයේ හිරු උදාවන කල සිව්රට වැසියෝ සමගිව ඔහුව රටින් පිටකෙරෙත්වා යනුවෙන් කියමින් නිහඬ වුණා.

Ape Budu Hamuduruwo 112

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 112

 

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු. 07

කලිඟු රටේ දුර්භික්‍ෂය

මෙලෙස සෙමින් සෙමින් කාලය ගතවුණා. මහාසත්ත්වයෝ එක්මසකට සයවාරයක් අලංකාර කළ පච්චය ඇතා පිට නැගී රාජධානිය පුරා පිහිටවනු ලැබූ දානශාලා හය බලන්නට යාම පුරුද්දක් කරගත්තා. ඒ කාලේම ඊට අසළ පිහිටා තිබූ කලිගුරටෙහි නියගයක් ඇතිවුණා. ගංගා ඇළදොළ සිඳී භවබෝග ඇතුළු ශස්‍යන්ගෙන් පිරිහී මහත් දුර්භික්ෂයක් රට තුල පැන නැග්ගා. මිනිස්සු ජීවත්වීමට නොහැකිව සොරකම් කරන්නට පටන්ගත්තා. දුර්භික්ෂයෙන් පීඩාවට පත්වූ ජනපදිකයෝ රාජාංගනයේ රැස්වී අහසටත් පොළවටත් රජතුමාටත් රාජ්‍යය පාලනයටත් දෝෂාරෝපණය කරන්ට වුණා. ඒ අසා රජතුමා “කිම,දරුවෙනියි” කියා අසුකල්හි ඒ බව ජනතාව දන්වා සිටියා පමණක් නොව අසල රාජ්‍යයේ වෙස්සන්තර රජ දැහැමින් සිල්වත්ව රට පාලනය කරනා අයුරුත් දන්වා සිටියා. ඒ ඇසු රජ “දරුවෙනි, යහපති, මම වැසි වස්සන්නේමියි” කියා ඔවුන් පිටත්කර යවා සමාදන් වූ සිල් ඇතිව උපෝසථය සමාදන් වී වැසි වස්වන්නට බොහෝ උත්සාහ කලත් වැසිවස්සනට අපොහොසත් වුණා. ඔහු යලිත් නුවරවැසියන් කැදවා “මම සමාදන් වූ සිල් ඇත්තෙමි, දවස් හතක්ම ගත්කළ නමුත් වැසි වස්සන්නට නොහැකි වුයෙමි.” දැන් ඉතින් කුමක් කළයුතුදැයි විචාරන්නට වුණා. එවිට රජුගේ උපදේශකයන් ” දේවයන් වහන්ස වැසි වැස්සවිය හැකි උපක්‍රමයක් තිබෙනවා. අප අසල පිහිටිරාජධානියට අයත් වෙළද නගරයේ සංජය රාජපුත්‍රයා වූ වෙස්සන්තර රජතුමා සියලු දේ දන්දෙන්නටම ඉපදුන කෙනෙක්. ඒ නිසාම ඔහුට දෙවුලොවින් ලැබුන සම්පුර්ණයෙන් ශ්වේතවර්ණ වු මංගල හස්තිරාජයෙක් සිටිනවා. ඒ ඇතා මහා බලවත්. ඒ ඇත් රාජයා ඉන්නා රාජ්‍ය සියලු යස ඉසුරෙන් පිරෙනවා. කිසි දිනක දුර්භික්ෂයක් ඇතිවන්නේ නැහැ. නිසි කලට වැසි ලැබෙනවා. ගිය ගිය තැන වර්ෂාව වසිනවා. එමනිසා ‍බ්‍රාහ්මණයන් යවා ඒ ඇතාව ඉල්වාගෙන එන්නයි ඇවිටිලි කරන්නට වුණා. රජතුමා යහපතැයි පිළිගෙන බ්‍රාහ්මණයන් රැස්කරවා ඔවුන අතුරෙන් අටදෙනෙක් තෝරගෙන ඔවුන්ට වියදම් දී, ඒ වෙස්සන්තර රජුගෙන් හස්තියා ඉල්වාගෙන එන්නැයි අණ කරනු ලැබුවා.

වෙස්සන්තර රජු ඇතා දන්දීම.

රාජ අණ පිළිපදිමින් ඒ බ්‍රාහ්මණයන් අනුපිළිවෙලින් වෙළද නගරයට ගොස් දන්ශාලාවේ ආහාර වළදා තමන්ගේ ශරීරය දූවිලි තැවරුණු කිලිටි වැකුණු දෑත එකක්කොට පසළොස්වක දිනයේ රජුගෙන් ඇතා ඉල්වනු කැමතිව රජු දන්ශාලාවට එනතෙක් පෙරදිග දොරටුවට අසළ රැඳී සිටියා. එදින රජුද “දන්හල දකිනු කැමැත්තෙමියි” උදෑසනම සුවදපැන් සොළොස් කළයක් නා අනුභවකොට සැරසී අලංකාර කළ ඇතාපිට නැගී පෙරදිග දොරටුව වෙත පැමිණියා. මහජනයා පොරකමින් ඒ අවට සිටි නිසා එම මාර්ගය අසල සිටි බ්‍රාහ්මණයන් තම ඉල්ලීම ඉදිරිපත් කිරීමට අවස්ථාවක් නොලැබී ගියා. ඉන්පසුව දකුණු දොරටුව වෙත ගොස් උස්තැනක සිට රජුගේ පැදුම් දොරටුවේ දානය බලා දකුණු දොරටුව වෙත එනකල්හි අත් දිගහැර “වෙස්සන්තර පින්වතාණෙනි! ජයවේවා” යි කෑ ගසනු ලැබුවා.

එවිට අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ ඒ බ්‍රාහ්මණයන් දෙස බලා ඇතාව ඔවුන් සිටි තැනට යවා ඇතාපිට සිටම පළමු ගාථාව කීය.

දිග්වූ කිහිලි ලොම්, නිය, සිරුරේ ලොම් ඇති, කිළිටි දත් ඇති ධුලි වැකුණු කෙහෙඇති බමුණෝ දකුණත නගා මා අතින් කුමක් ඉල්වත් ද?

එය අසා බ්‍රාහ්මණයෝ මෙසේ පවසන්නට වුණා.

සිවිරට වඩන රජතුමනි, රුවනක් ඉල්වම්හ, කවර රුවනක් ද? රියහිස් බදු දළ ඇති බර උසුලනු සමත් උතුම් ඇත්රුවන දුන මැනවි.

එය අසා රජතුමා මෙසේ සිතිවිලි පහල කළා.

මම ඇස් හිස් මස් ලේ ආදීකොට ඇති අභ්‍යන්තර  වස්තූන් දානයක් ලෙස දෙනු කැමැත්තෙන් සිටියත් මොවුන් ඉල්ලන්නේම බාහිර දේමයි. මොවුන් බාහිර දෙයක්ම ඉල්ලන නිසා මේ අවස්ථාවේ මොවුන්ගේ මනදොළ පුරවන්නේමියි යයි සිතා ඇතාගේ පිට මතට නැග මෙලෙස සිතන්නට වුණා.

“බමුණො මා අතින් යමක් ඉල්වත්ද එය දෙමි. කම්පිත නොවෙමි. මා වෙත ඇති වස්තු නොසඟවමි. මගේ සිත දන් දීමෙහිම ඇලෙයි. යාචකයෙකු පැමිණි කල ප්‍රතික්ෂේප කිරීම සුදුසු නොවේ. ගිලියෙන මද ඇති මනා දළ ඇති රාජවාහනය වූ උතුම් අත්රජුහු දන්දෙමි. අකම්පිත එලෙස පිළිගෙන, සිවිරට වඩන වෙසතුරු මහරජ, ත්‍යාගයෙහි  පිහිටි සිත් ඇතිව ඇත් කදින් බිමට බසිනු ලැබුවා.

බලන්න දානයෙහි ඇලුණු උත්තම පුරුෂයන්ගේ තරම. එතරම් වටිනා වස්තුවක් හිඟන්නන් ලෙස පැමිණි ඒ බ්‍රාහ්මණයන්ට  නිකම්ම දෙන්න සැලසුනේ නැහැ. ඔහු කලේ ප්‍රථමයෙන්ම  ඇතා මතින් බිමට බැස ඔහු වටා ගමන් කිරීමයි. එලෙස ගමන්කරමින් ඇතාගේ යම් නොසැරසු තැනක් ඇද්දැයි සුපරීක්ෂාකාරීව බලන්නට වුණා. එහෙත් කිසිම එවැනි තැනක් නොලැබූ නිසා මල් මිහිර සුවඳ දිය පිරි රන් කෙණ්ඩියක් රැගෙන “පින්වත්නි මෙහි එවූ” යැයි පවසා අලංකාර කරන ලද රිදී දමක් වැනි ඇත් සොඬ ඔවුන්ගේ අතෙහි තබා දිය වත්කොට අලංකාර කළ ඇතා දන් දෙනු ලැබුවා.

මහපොළව දෙවැනි වරටත් කම්පාවීම.

ඒ නිකම්ම නෙවෙයි ඔහුව සරසා තිබු ලක්ෂ විසිහතරක් වූ ආභරණද සමගින්

  1. සේසතෙහි මත්තෙහි වූ මාණික්‍යය,
  2. සිළුමිණ ද
  3. මුතුහර ද
  4. මිණි අංකුසය ද, (මැණික් හෙන්ඩුව)
  5. ඇතාගේ ගෙලෙහි වෙළන මුතුහර ද
  6. අත්කුඹෙහි මාණික්‍ය ද යන වටිනා වස්තු හයද ඒ සමගින් ඇතාද ඇතුළු අනර්ඝ වස්තු හතක් ඒ මොහොතේම දන් දෙනු ලැබුවා. ඒ සියලුම වස්තු මිළ කල හැකි වුවත් ඒ රදළ හස්ති රාජයාව කෙලස නම් මිල කරන්නද. එසේම ඇතාගේ ආවතේව සදහා පන්සියයක් කුල අත්වෙදුන් හා ඇත්ගොව්වන් ද සමග ඉහත දක්වන ආකාරයට බ්‍රාහ්මණයන්ට ලබා දුන්නා. ඔබ හිතන්නේ ස්වභාව ධර්මයෙන් ත්‍යාග කරනු ලැබූ වස්තුවක් දන් දෙන කල ස්වභාව ධර්මය කම්පා නොවී තිබෙයිද? නැහැමයි. මෙවැනි අත්හැරීමක් කරන කල්හි ස්වභාධර්මයත් කම්පා වුණා.

ඒ කාරණය දේශනාකරන ශාස්තෘන් වහන්සේ මෙසේ වදාරන්නට වුණා. ඒ උතුම් ඇත්රජු දුන්කල්හි මහපොළොව කම්පා විය. එකල්හි යම් බිහිසුණු බවක් වීද එසද ලොමුදැහැගැන්ම විය. ඇත්රජු දුන්කල්හි මුළු නුවරම කැළඹිණ. එදා යම් හිංසනයක් විද ඒසද ලොමුදැහැ ගැන්ම විය. සිවිරටවඩන ඇත්රජු දුන්කල්හි නුවර අවුල් විය. මහත් ඝෝෂාවක් ද විය.

Ape Budu Hamuduruwo 111

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 111

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු.  06

මෙම බෝසත් කතා පුවත හොඳින් කියවූ ඔබහට යම් සුවිශේෂ කරුණක් වැටහී යන්න ඕනේ. ඒ තමයි බෝසත් චරිතය මෙතරම්ම දන් දීමට තරම් යස ඉසුරු ඇතිව සෑම උපතක්ම ලැබීම සහ යලි යලිත් ඒවා දනට පිනට දීම. එයම දස දහස් ගුණයකින් වැඩිවී යලි යලිත් ඔහු වෙත ළගාවීම. සත්‍ය වශයෙන්ම වෙස්සන්තර ජාතකය පුරාම ඇත්තේ බෝසතාණන් වහන්සේ විසින් පුරනු ලැබූ සුවිශේෂ වූ දාන පාරමිතා සමුහයයි. එනම් ඉපදුන දින පටන් මෙලොවින් සමුගැනීම දක්වා  මහ පොළව සත් වතාවක් කම්පා කරවමින් සිදුකරනු ලැබූ දාන පාරමිතාවයි.

කිරි මවුවරුනට තම රාජකීය පළඳනා වයස අවුරුදු හතරේ සිට දන්දීම.

අප මහා බෝසතාණෝ මෙලෙස ඉමහත් වූ රාජකීය සත්කාර මැද හැටදහසක් වූ තමා හා සමග දෙවුලොවින් පැමිණි රාජ කුමාරවරු  සමග උස්මහත් වන්නට වුණා. වයස අවුරුදු හතර වනවිට රජතුමා විසින් කුමරු හට ලක්ෂයක් වටිනා  කුමාර පැළදුම් කරවා දුන්නේය. එහෙත් උන්වහන්සේ  සතරපස් වයස් කාලයේ පටන්ම  ඒ පළදනා ගලවා කිරිමව්වරුන්ට දී නැවත ඒ තැනැත්තියන් විසින් ආපසූ දෙනවිට ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබුවා. කිරිමව්වරු ඒ පුවත රජුට දන්වනු ලැබුවා. එවිට රජතුමා “මාගේ පුත්‍රයා විසින් දෙන ලද, මනා දීමනාව බ්‍රහ්මයා විසින් දෙන ලද්දක් මෙන් වේවායි වෙනත් පළදනාවක් කරවාපීය.” යනුවෙන් පවසමින් වෙනත් පළඳනාවක් ඒ වෙනුවෙන් කරවනු ලැබුවා. එහෙත්  කුමාරයා එය ද පෙර පරිදිම දන්දුන්නා. හෙතෙම කුඩා කාලයේම කිරිමව්වරුන්ට මෙලෙස නව වාරයක්ම  පළදනා දැන් දෙනු ලැබුවා.

අභ්‍යන්තර අවයව දන්දීමට සිත් පහළවීම.

මෙසේ විවිධ දෑ දන් දෙමින් පැමිණි කුමරා අටවෙනි  වියේදී සයනය මත සිටිමින් මෙසේ සිතන්නට වුණා.

“මම ශරීරයේ අභ්‍යන්තරික දෙයක් දෙනු කැමැත්තෙමි.ඉදින් කිසිවෙක් මගේ හදවත ඉල්ලන්නේද පපුව පලා හදවත බැහැරට ගෙන දෙන්නෙමි. ඉදින් ඇස් ඉල්ලන්නේ නම් ඇස් උගුලා දෙන්නෙමි. ඉදින් සිරුර ඉල්ලන්නේද මුළු සිරුරෙන්ම මස් ගලවා දෙන්නෙමි.”

පළමු වරට මහ පොළව කම්පාවීම සහ මහාමේරු පර්වතය සමග සදෙව්ලෝ උද්‍යාන පහක්  රජ මාළිගාව ඉහළින් රැඳීම.

මෙසේ ඔහුට මෙබදු සිතිවිල්ලක් ඇතිවනවිට සිව් නහුතයක් අධිකකොට ඇති යොදුන් දෙලක්‍ෂයක් ඝන වූ මේ පොළොව මත් හස්තිරාජයෙක් මෙන් ගුගුරමින් කම්පා වන්නට වුණා.  සිනේරුව (මහාමේරු පර්වතරාජයා) හුමාලයෙන් මනාව තැම්බූ වේවැල් අංකුරයක් මෙන් නැමී නටන්නාක් මෙන් ද වෙළද නගරයට අභිමුඛව සිටියා. ඒ මත පිහිටි නන්දන වනය, ඵාරුසක වනය, මිස්සක වනය, චිත්තලතා වනය ආදිකල්පික තරු වනය, ඇතුළු සිනේරු වනද ඒ  අතර වුණා. පෘතුවිය මහා ශබ්දයෙන් මේඝ ගර්ජනා කරමින් හදිසියේ මහා වර්ෂාවක් වස්සන්නට වුණා.  විදුලිය සතර දෙස නික්මුණා. සාගර ජලය මහා සුනාමි ජලකඳ මෙන් උඩට නැග සිටියා. ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයා අත්පොළසන් දුන්නා. මහා බ්‍රහ්මයා සාදුකාර දුන්නා. බඹලොව තෙක් එකකෝලාහලයක් පැතිරුණා. මසුරු බැවින් නොපිහිටි අචල වූ දන්දෙනු කැමති ස්වභාවය සිතන වෙසතුරු කුමරුන්ගේ සිත අනුව මෙරගල මුදුන්මල්කොට ඇති පෘතුවිය ඇතුළු මුළු විශ්වයම කම්පිත වුණා.

රජකම ලැබීම සහ දවසට හයලක්ෂයක් වියදම් කොට දානශාලා පැවැත්වීම. 

බෝධිසත්වයෝ සොළොස්විය වන විට සියළු ශිල්පයන්හි පරතෙරට පැමිණුනා. ඒ නිසාම උන්වහන්සේගේ  පියා රාජ්‍ය දෙනු කැමැත්තෙන් මව සමග මන්ත්‍රණයකොට මදුරජ කුලයෙන් මාතුල දියණිය වූ මද්දි නම් වූ කුමරිය ගෙනවුත් සොළොස් දහසක් ස්ත්‍රීන්ට දෙටු අගමෙහෙසිය කොට මහසත්ත්වයන්ව රාජ්‍යයෙහි අභිෂේක කරනු ලැබුවා. අප මහා බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේගේ දන්දීමේ ආශාව නිමා වුණේ නැහැ. රජකමේ  පිහිටි කාලයේ පටන් දිනපතා හයලක්ෂයක් වියදම්කොට මහදන් පවත්වන්නට වුණා.

ජාලිය ක්‍රිෂ්ණජිනා දරුවන් දෙදෙනා මෙලොව එළිය දැකීම.

මෙලෙස දැහැමින් සෙමින් රජකම් කරන අතර මද්‍රි දේවිය පළමු පුතා මෙලොවට බිහිකරනු ලැබුවා. ඒ මොහොතේ ඔහුව රන්දැල්කින් වසනු ලැබුවා. ඒ නිසාම ඔහුට ජාලිය කුමාරයා යැයි නම් කළා. ඔහු ඇවිදින කාලයේ මද්‍රි දේවිය දෙවැනි දුවක් වැදුවා. ඇයව කළු අදුන්දිවිසමකින් වැසුවා. ඒ නිසා ඇයට ක්‍රිෂ්ණජිනා යනුවෙන් නම් කළා. 

Ape Budu Hamuduruwo 110

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 110

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු.  05

වෙස්සන්තර බිළිඳා හට විශ්වයෙන් ලද තිළිණය වූ  ශ්වේතවර්ණ හස්ති රාජයා.

පසුගිය කලාපයේ වෙස්සන්තර කුමරු මෙලොව පහල වීම සහ එදින සිදු වූ විශේෂ ආශ්චර්යමත් සිදුවීම් ගැන ලීවා. ඒ වෙස්සන්තර කුමරුගෙ පැත්තෙන් සහ මෑණියන්ගේ පැත්තෙන් සිදු වූ දේ. දැන් කියන්න යන්නේ විශ්වයෙන් වෙස්සන්තර බිළිඳාට ලැබූ ආශ්චර්යක්ම තෑග්ග ගැනයි.

එදා හරිම ලස්සන දීප්තිමත් දිනයක්. අහසින් ලොවට සුර්යය නැගී ආවේ ලොවට තවත් අලුත් ත්‍යාගයක් රැගෙන. එදා ජෙතුත්තර නගරය මහා මංගල්‍යයකට සරසලා වගේම සරසලා තිබුණා. විශේෂයෙන්ම වෙස්සන්තර කුමරා උපන් වෙළඳ වීථිය. හරියට කුමරාගේ අභිෂේකය පිණිස සරසලා වගේ. බිළිඳා වෙළද විථියේ උපත ලබන විටම තවත් ආශ්චර්යයක් කාටත් හොරා තව තැනක සිදු වුණා.  ඒ කුමරා උපන් මොහොතේම  අහසෙහි හැසිරෙන එක් ඇතින්නක් අතිශයින් මංගල සම්මත වූ සම්පුර්ණයෙන් ශ්වේතවර්ණ වූ හස්ති පෝතකයෙකු ගෙනවුත් මගුල් ඇතුගේ අසළින්  තබා අහසට නැග යන්නට ගියා. එය ඒ මහා විරයණන්හට සක්වලින් ලද ත්‍යාගය කියලයි මට හිතෙන්නේ. ඒ හස්ති පෝතකයා බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ  ප්‍රත්‍ය කොට උපන් බැවින් “පච්චය” යැයි නම් කරනු ලැබුවා. ඒ හස්ති රාජයා විශේෂයි. මහා භාග්‍යවන්තයි. ඔහු ඉන්නා රාජ්‍යය සියලු යස ඉසුරෙන් පිරෙනවා. කිසි දිනක දුර්භික්ෂයක් ඇතිවන්නේ නැහැ. ඒ වගේම මහා සද්දන්තයි. සුදු වර්ණයෙන් යුක්තයි. එම හස්ති රාජයා එතරම්ම භාග්‍ය සම්පන්න වූ නිසා ඔහුට ආභරණ පළදනා පැළඳුවේ සක්විති රජ කෙනෙකුට වගේ. ඔබ දන්නවා අපි අපේ දන්තධාතුන් වහන්සේ වැඩම කරන රාජා ඇත්රාජයාට කොතරම් ගරුබුහුමන් දැක්වූවාද කියලා. මේ හස්ති රාජයා වෙස්සන්තර කුමරුත් සමග එකට වැඩෙන්න වුණා; ඇතුට පලන්දපු ආභරණ ගැන මෙහෙම විස්තරයක් අටුවාවල තියෙනවා.

පච්චය හස්තිරාජයාගේ ආභරණ වල වටිනාකම සහ පිරිවර.

ඇතාගේ පා සතරෙහි ඇති සැරසිලි හාරලක්ෂයක් වටිනාකමින් යුක්තයි.

දෙපැත්තේ ඇති ඒවා ලක්ෂ දෙකක් වටී.

උදරය යට කම්බිලිය ලක්ෂයක්.

පිටෙහි මුතු දැල රත්‍රන් දැල මැණික් දැල යන දැල් තුන තුන් ලක්ෂයක වටිනාකමින් යුක්තයි.

දෙකන්හි ඇති ඝණ්ටා දෙක ලක්ෂයක්.

පිටෙහි අතුරා ඇති කම්බිලිය ලක්ෂයකි.

කුම්බස්ථල අලංකාර ලක්ෂයකි.

හිස්පලදනා තුන තුන්ලක්ෂයක් වටී.

කණෙහි සුළු පලදනාව ලක්ෂ දෙකකි.

දළ දෙකේ සැරසිලි ලක්ෂ දෙකකි.

සොඩෙහි ස්වස්තික අලංකාරය ලක්ෂයක් වටී.

අනර්ඝ වූ භාණ්ඩ හැර පිටට නැගීමට ඇති ආධාරකය ලක්ෂ විසිදෙකකි.

නගින හිණිමග ලක්ෂයකි.

ඇතාට ආහාර දෙන කටාරය ලක්ෂයකි.

ඊට අමතරව සේසතෙහි මත්තෙහි මාණික්‍යය, අංකුසයෙහි මැණික, ඇතාගේ ගෙලෙහි වෙළන මුතුහරෙහි මාණික්‍ය, අත්කුඹෙහි මාණික්‍ය, යන මේ ඉතා අනර්ඝ මැණික් හා අනෙකුත් ආභරණ වල මිල සඳහන් නැත.

 ඒ විතරක් නොව ඔහුව රැකීමට ඇත්ගොව්වන් පන්සියක්ද , එසේම ඇතාගේ ආවතේව සදහා පන්සියයක් කුල අත්වෙදුන් ගෙන්ද සමන්විත වුණා.

මිහිරි කිරි ඇති කිරි මවුවරු.

බෝසත් බිළිඳා අනේකවිද සම්පත් මැද වැඩෙන්නට වුණා. බිළිඳාට කිරිදීම සඳහා ඇති විශේෂ කිරිමවුවරු හැටහතර දෙනෙක් යොදවා තිබ්බා. ඒ අයට තිබිය යුතු විශේෂ දේහ ලක්ෂණ තිබුණා. ඒ විතරක් නෙවෙයි. ඒ මවුවරුන් ගේ කිරි උසස් මිහිරි රසයෙන් යුක්ත විය යුතු වුණා. ඒ එක්කම බෝසතාණන් වහන්සේ සමග දෙවුලොවින් පැමිණ මැති ඇමති වරුන්ගේ නිවෙස්වල ඉපදුන අනෙකුත් හැටදහසක් වූ පිරිසටත් එවැනිම අතිවිශේෂ කිරිමවුවරු යොදවනු ලැබුවා. මේ සියල්ලම අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ සසරේ වැඩු දාන පාරමිතාවන්හි ප්‍රතිඵල හැටියට තමයි මට හිතෙන්නේ. මෙලෙස රජකුමරා  හැටදහසක් රාජකුමාරවරු සමග මහත් සැපසම්පතින් වැඩෙන්නට වුණා.

Ape Budu Hamuduruwo 109

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 109

 

මහා වෙස්සන්තර ජාතකයේ ඔබ නොඇසූ කරුණු.  04

වෙස්සන්තර කුමරුගේ මවට ඇති වූ අපූරු දොළදුක.

වෙස්සන්තර කුමරුගේ මවගේ (ඵුසති කුමරිය) විවාහය.

ඵුසති රාජ කන්‍යාව මහත් පිරිවර සහිතව වැඩී සොළොස් හැවිරිදි චු කළ උතුම් රූප ඇත්තියක් වුනා. ඒ කාලයේම ජෙතුත්තර නගරයෙහි සිව්මහ රජුට පින්වත් පුතෙකු ලැබුනා. ඔහු සංජය නම් වුනා. සංජය කුමාරයා හට නිසි වයස පැමිණි කල විවාහය සඳහා පින්වත් කුල කුමරියක් දෙමාපියන් විසින් සොයනු ලැබුවා. ඒ කාලේ තමයි අතිශය රූමත් ඵුසති දේවිය ගැන දැනගන්න ලැබුනේ. රජවරුන් අතර පණිවුඩ හුවමාරුවෙන් පසුව මහත් වූ හරසරින් ඵුසති කුමරිය කැදවා සේසත් නන්වා මහත් අලංකාර වූ පෙරහැරකින් රජමාළිගය වෙත රැගෙන විත් ඇය සොළොස් දහසක් ස්ත්‍රීන්ට ප්‍රධාන කොට සංජය කුමරුගේ අග මෙහෙසිය තනතුරෙහි තැබුවා. ඕතොමෝ සංජය රජුට ප්‍රිය මනාපම ස්ත්‍රියද  වුණා.

වෙස්සන්තර කුමරුට මනුලොව ඉපදීම සඳහා දේවාරාධනය.

ඒ මොහොත වන විට සක්දෙව්රජ  ඵුසතිදේවිය ගැන  විමසිලිමත්ව සිටියා.  එවිට ඔහුට පෙනුණා ඔහු විසින් ලබාදුන් වර දහය අතුරෙන්  මේ වනවිටත් වර නවයක් සමෘද්ධ වී ඇති බව. “පුතුවරය සමෘද්ධ නොවීය. එයද සමෘද්ධ කරවන්නෙමි යි” සිතූ සක්දෙවිදුන් ඒ වන විටත් තව්තිසා දෙව්ලොව ක්‍ෂය වූ ආයුෂ ඇති බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ දැක උන්වහන්සේ සමීපයට ගොස්, “නිදුකාණෙනි, නුබ වහන්සේ  මිනිස්ලොවෙහි  සංජය රජුගේ අගමෙහෙසියගේ කුසෙහි පිළිසිද ගැනීමට වටියි” යැයි කියමින් ආරාධනය කොට සිටියා. උන්වහන්සේත් එය සතුටින් පිළිගත්තා. ඒ තනිවම නොවෙයි. නිරන්තරයෙන්ම උන්වහන්සේගේ පසුපසින් පැමිණි සැටදහසක් වූ  (බුද්ධ) පිරිවරද සමග. දෙව්ලොවින් චුත වන්නාවූ අනිකුත් හැටදහසක් දිව්‍ය පුත්‍රයන්ගෙන්ද ප්‍රතිඥා ගෙන ශක්‍ර රාජයා ශක්‍ර භවනයටම ගියා. බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ ද එතනින් චුතව පිරිවර සමගින්ම මෙළොව උපන්නා.

ඵුසති දේවියගේ සුවිසේසි දොළදුක.

බෝසතාණන් වහන්සේ රජ මැදුරේත් සෙසු දිව්‍ය පුත්‍රයෝ හැට දහසක් අමාත්‍යවරුන්ගේ නිවෙස් වලත් උපන්නා. බෝධිසත්ත්වයන් කුස පිළිසිද ගත් විට  ඵුසති දේවියට අන් ස්ත්‍රියකට පහල නොවෙන සුවිසේසි දොළදුකක් පහල වුණා. ඒ ප්‍රධාන  නගර දොරටු හතරෙහි ද නගරය මැද ද රජවාසල දොරටුවෙහි ද වෙන් වෙන් වශයෙන් දාන ශාලා හයක් කරවා දිනපතා හය ලක්ෂයක් වියදම් කොට දන් දීමටයි. රජතුමා එතුමියගේ දොළ දුක අසා නිමිති දන්නාවූ බ්‍රාහ්මණයන් කැදවා මේ ගැන විමසා සිටියා. ඔවුන් “මහරජ දේවියගේ කුසෙහි දානයෙහි ඇලුම් ඇති උදාර සත්ත්වයෙක් පිලිසිදගත්තේය ඔහු දානයෙන් තෘප්තියට නොපැමිණෙන්නේයැයි” යැයි පවසනු ලැබුවා. එය අසා මහත් වූ සතුටට පත් වූ පින්වත් රජතුමා අග මෙහෙසිය කී පරිදිම තම රාජධානියේ ස්ථාන සයක දාන පොළවල් පිහිටවනු ලැබුවා.

ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන්, මහල්ලන් රෝගීන්, දුගී මගී යාචකයින් මෙම රාජකීය දානය අනුභව කොට අතිශයින් සතුටු වුණා වගේම ඔවුන්ව සතුටු කරවනු ලැබුවා. බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ පිළිසිදගත් දින පටන්ම රජුගේ ආදායම මෙතෙකැයි ප්‍රමාණ කල නොහැකි වුණා. උන්වහන්සේගේ පුණ්‍යානුභාවය නිසාම කොතරම් දනට පිනට දුන්නත් රාජකීය වත්කම්වල අඩුවක් සිඳීමක් වුණේම නැහැ. එතුමන්ගේ පුණ්‍යානුභාවයෙන් සියලු දඹදිව රජවරු නිරන්තරයෙන්ම තුටු පඩුරු එවන්නට වුණා. බෝසතුන් වහන්සේගේ තේජසින්  රජබිසව දාන වස්තු පරිත්‍යගයේහි ඇලුණු ස්ත්‍රියක් වුණා. ධනය නැති අයට ද ලෙඩුන්ටද, වයස් ගත වුවන්ටද, යාචකයන්ටද, මගී ජනයාටද, කිසිවක් නොපතන මහණ බමුණන්ටද, ධනයෙන් පිරිහුණු මිනිසුන්ටද, දිනපතා දන් දුන්නා. මෙය ලියනවිට මටත් එලෙසම දන් දෙන්නට ඇත්නම් යන මගේ සිතේ නිරන්තරයෙන්ම ඇති ආශාව නැවතත් ලියලන්නට පටන් ගත්තා. ඔබටත් එසේම විය යුතුයි. 

වෙස්සන්තර කුමරුගේ උපත සහ නම් තැබීම.

දේවිය මහත් ආරක්ෂාවෙන් යුක්තව ගැබ දරන්නී දසමසක් පිරුණු කල්හි නගරය දකිනු කැමති වී රජුට ඒ බව දන්වා සිටියා. රජතුමා නගරය  දෙවු පුරයක් මෙන් අලංකාර කරවුවා. හරියට අර ගුත්තිල කාව්‍යයේ වර්ණනා කරන නගරය වගේම වෙන්න ඇති. ඇයව ඉතාමත් අලංකාර වූ රථයක නංවා වීථි සංචාරය කරවුවා. ඇය එම නගරයේ ප්‍රධාන වෙළඳ වීදිය සංචාරය කරන අතර තුරදී ඇගේ  කර්මජ වාතය කම්පා වුණා. ඇමතියෝ රජුට ඒ බව දන්වා සිටියා. රජතුමා වෙළදුන්ගේ විදියෙහිම ඇයට සුතිකාගාරයක් කරවා එයට මහත් වූ ආරක්ෂාවක්ද පිහිටෙවුවා. ඇය එහිදී ඇය ඒ භාග්‍යවන්ත පින්වත් බෝසත්කුමරා මෙලොවට බිහිකරනු ලැබුවා. වෙළදුන්ගේ වීදියෙහි උපන් බැවින් ඒ පුත් කුමරාට වෙස්සන්තර යන නම තැබුවා. ඒ නිසා බෝසතුන්වහන්සේගේ නාමය මවගේ පරපුරෙන්ද පිය පසින්ද ලද දෙයක් නෙවෙයි.

වෙස්සන්තර කුමරු ඉපදුන මොහොතේම කතා කිරීම සහ දන්දීමට යමක් ඉල්ලීම.

අප මහා බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ මව් කුසින් නික්මෙන මොහොතේම පිරිසිදු වුවෙක්ව ලෙසම ඇස් දල්වා බිහිවුණා. පිරිසුදු කරන්නට දෙයක් තිබුනේ නැහැ. බිහි වූ ඇසිල්ලෙහිම මව දෙසට අත දිගුකොට “මෑණියෙනි, දානයක් දෙන්නෙමි. කිසිවක් ඇත්තේදැයි”  විමසන්නට වුණා. එවිටම ඔහුගේ මෑණියෝ “දරුව, කැමති පරිදි දන් දෙවයි”  දහසක් ඇති පසුම්බියක් තැබුවා.

අප මහා බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ වනාහි උම්මග්ග ජාතකයෙහි ද, මෙම ජාතකයෙහි ද, අවසාන ආත්ම භවයෙද, යන අවස්ථා තුනෙහි දීම උපන් ඇසිල්ලෙහිම කථා කළා. ඒ සිගිති හඬ රිදී සීනු හඬ මෙන් දෙවුලොව කරා පැතිර යන්නටත් ඇති. සක්දෙවිඳු කොතරම් සතුටු වෙන්නට ඇතිද? එවැනි බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ නමක් අපගේ ශාස්තෘන්වහන්සේ වීමට අප කොතරම් භාග්‍යවන්ත වුණාද?