Ape Budu Hamuduruwo 291

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 291 (සන්තිකේ නිධානය)

 

මොනෙය්‍ය වත පිරූ නාලක මහරහතන් වහන්සේ 01

මොනෙය්‍ය වත සඳහා විවරණ ලැබීම.

ලොව්තුර බුදුපියාණන් වහන්සේ නමක විසින් පිහිටුවනු ලබන උතුම් වූ බුද්ධ සාසනයක සියලුම ශ්‍රාවක පිරිස් විසින් රකින පිළිපදින අනුගමනය කරන අනුගමනය කලයුතු වත්පිළිවෙත් බොහොමයක් තිබෙනවා. ඒ අතරින් එකම එක ශ්‍රාවකයන් වහන්සේනමක විසින් පමණක්ම රකින උන්වහ්න්සේටම පමණක් සාධාරණ වූ සුවිශේෂ වත් පිළිවෙතක් තිබෙනවා. ඒ වත්පිළිවෙත මොනෙය්‍ය පිළිවෙත වශයෙන් අප සාසනයේ හඳුන්වනු ලබනවා. ඒ පිළිවෙත කෙලෙසද යන්න බුද්ධ වචනයෙන්ම මෙම ලිපිපෙලේ පසුව සඳහන් වෙනවා. එම මොනෙය්‍ය පිළිවෙත පිරීමට කල්ප සියදහසක් කල් පෙරුම් පුරමින් පැමිණි නාලක මහරහතන් වහන්සේ ගැනයි මේ ලියවෙන්නේ.

හරියටම බලනකොට තවත් සුවිශේෂ කරුණක් උන්වහන්සේ කෙරෙහි විද්‍යාමාන වෙනවා. ඒ තමයි අප මහා බුදුපියාණන් වහන්සේගේ සාසනයෙහි පැවිදි වීම වෙනුවෙන් ප්‍රථමයෙන්ම ගිහිගෙයින් නික්මී ප්‍රථමයෙන්ම තපස් පැවිද්දට පත් වූ ප්‍රථම පුද්ගලයා වනුයේ මේ නාලක මහරහතන් වහන්සේයි. එහෙත් ඔහුගේ අධිෂ්ඨානය වූයේ ප්‍රථම ධර්මාවබෝධය නොව මොනෙය්‍ය පිළිවෙත රකින්නා පමණක් වීම නිසා උන්වහන්සේ පසවග මහණුන් අතරට එක්වීමට අවස්ථාව උදාවුනේ නැහැ.

නාලක මහරහතන් වහන්සේට මෙම ආශාව හිතට පැමිණියේ පියුමතුරා බුදුපියාණන්ගේ කාලයෙහි මෙවැනිම මොනෙය්‍ය පිළිවෙත අනුගමනය කරනු තවත් භික්ෂුවක් දැකීමෙන්. එදා යම් සසනයක එවැනිම මොනෙය්‍ය පිළිවෙතරකින ශ්‍රාවකයෙකු වීමට තමා හට ඇති ආශාව පිළිබඳව පියුමතුරා බුදුපියාණන් වහන්සේ සමග පැවසීමෙන් උන්වහන්සේගේ විවරණ ලබමින්, එතැන් පටන් එසේ කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙමින්, කප් සියදහසක් කල් පෙරුම් පිරූ උන්වහන්සේ අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ සිද්ධාර්ථ නමින් බුද්ධත්වය සදහා මෙලොව පහල වූ විට නාලක නමින් අසිත ඉසිවරයාගේ බෑණනුවකු ලෙස මෙලොව උප්පත්තිය ලැබුවා.

පරම්පරා දෙකකට පුරෝහිත වූ අසිත තවුසා

අසිත තවුසාට සිද්ධාර්ත කුමුරුගේ රජපවුලට දීර්ඝ කාලයක පටන් සේවය කළා. ප්‍රථමයෙන්ම අසිත ඉසිවරයා සුද්ධෝදන රජුගේ පියා වූ සීහහනු රජුගේද පුරෝහිතව සිටියා. ඒ වගේම සුද්ධෝදන කුමරු ඔටුනු පැළඳීමට පෙර, ඔහුට ශිල්ප ඉගැන්වූ ඇදුරවද, රජ බවට පත්වූ පසු ඔහුගේ පුරෝහිත ලෙසද සේවය කරමින් භාවනා කටයුතු වලද නිරත වෙමින් ඒවා ප්‍රගුණ කරමින් කාලය ගතකලා.

සුද්ධෝදන රජු කෙරෙන් ලද ගරුබුහුමන් මදකම නිසා රාජ්‍ය සේවයෙන් සමුගත් අසිත ඉසිවරයා

ඉසිවරයා උදේ සවස රජුට උවටැන් පිණිස (උපදෙස් දීමේ සේවය පිණිස) පැමිණි විට, රජතුමා තරුණ කාලයේදී මෙන්, ගරුසත්කාර නොකොට ඇඳිලි බැඳ වැඳීම පමණක් කරන්නට වුනේ එය ඔටුනු පළඳා රජබවට පත්වන සැකිකුල රජ සිරිත නිසාවෙන්. එහෙත් අසිත ඉසිවරයාට එය රිස්සුවේ නැහැ. එයින් බොහෝදුරට කලකිරුණු ඉසිවරයා, ‘මහරජ, මම පැවිදි වෙමි’යි කියා සිටියා. රජු ද තවුසාගේ තීරණය දැන ‘එසේනම් ඇදුරුතුමනි, මට නිතර දැකිය හැකි පරිදි මගේම උයනෙහි විසිය යුතු’යැයි ඉල්ලා සිටිය. තවුසා ද ‘එසේ’ යැයි පිළිවදන් දී, තවුස් පැවිද්දෙක්ව, රජුගෙන් උවටැන් ලබමින්, උයනෙහිම වෙසෙමින් කසිණ බවුන් වඩා සමාපත්ති අට හා අභිඤ්ඤා පහ උපදවා ගත්ත.

දිව්‍ය සැණකෙළිය

එතැන් පටන් රජමැදුරෙහි අහර ගෙන, හිමාලය, චාතුම්මහාරාජික දෙව්ලොව, ආදී තැනකට ගොස් දිවාකාලය ගත කිරීම පුරුද්දක් කොට ගත්තා. එක් දවසක් තවුතිසාවට ගොස්, රුවන් විමනට පිවිස, දෙව්රුවන් පලඟෙහි හිඳිමින්, සමාධිසුව විඳ හවස් කල නැගිට, විමන් දොරටුවෙහි සිට වටපිට බලනවිට, සැටයොදුන් මහා වීදියෙහි පිළී හිස සිසාරාවමින් බෝසත් ගුණ සඳහන් තුති වදන් කියමින් කෙළිදෙලින් පසුවන සක්දෙව් පිරිවරා ගත් දෙවියන් දුටුවා. ඒ හරියටම මග මානවක නම් උපාසක තුමා තම පිරිවරද සමග මනුලොවින් සමුගෙන දෙව් ලොව පැමිණ අසුරයින් එලවා ජයගෙන සක්දෙව් පදවියට පත් දින පැවැත්වූ ප්‍රීති ඝෝසා පැවැත්වූ දිනයට පමණක්ම මෙම ප්‍රීති ඝෝසාව දෙවැනි වූ නිසා.

අසිත තවුසා ඒ දෙවියන් දැක…කුමක් නිසා මෙලෙස සතුටු වන්නේ දැයි අසා සිටියා.

ඔවුන් මුවෙන් සතුට දනවන හඬ පිපිට කරුවෙ මනු ලොවේ වගේ. නොයෙක් ආකාර ගීත දසත ගායනා කෙරෙමින් පැවතුන. වසන්තය පිළිගන්නට යුරෝපයේ පවත්වන සැණකෙලි දිනය මගේ සිතට යම් අදහසක් ගෙනාව. වාදන භාණ්ඩ සැටඅට දහසක් වාදනය කෙරුනා. ඒ වාදනයන්ට අනුව නගන අත්පොළසන් හඬ දසත පතුරුනා. අසිත ඉසිවරයාට මෙයට හේතුව තමන්ට මෙනෙහිකොට දැනගත හැකි වුවත්, ඔවුන්ගේම වචනයෙන් දැනගනු කැමතිව එලෙස ප්‍රශ්න කෙරුනා.

එවිට දෙවිවරු “බෝධිසත්‍ව තෙමේ දෙවිමිනිස්නට හිතසුව පිණිස මිනිස් ලොවැ ශාක්‍යයන්ගේ ජනපදයෙහි වූ ලුම්බිනී නම් ගම්හි උපන. එහෙයින් අතිශයින් සතුටු වෙමු. එතුමා බුදුබවට පත්ව, අනෙක් දේව සමූහයාටද, අපට ද මගපල හෝ රහත් බව ලබන ලෙසටද, දහම් දෙසන්නේය. දහම් අසා නිවන් ලැබීමට නොහැකි වුවහොත් මිනිස්සු දානාදී පින්කම් කොට දෙව්ලොව උපත ලබති. ” යනුවෙන් කියා සිටියා.

එකල්හි ඒ දේවවාක්‍යය අසා එ අසිත තෙම දේවපුරයෙන් මනුලොවට බැස සුදොවුන් රජුගේ භවනයෙහි පෙනී සිටියා. “ඒ කුමර කොහි යැ? මම් ද දක්නා කැමැතියෙමි”යි යන මෙ බස් ශාක්‍යයනට කියා සිටියා.

උපකාරක ග්‍රන්ථ

සුත්තපිටකයේ/ සංයුක්තනිකාය/ ඛන්ධකවග්ග/ ඛන්ධසංයුත්ත/ උපයවග්ග

Ape Budu Hamuduruwo 290

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 290 (සන්තිකේ නිධානය)

 

පස්වග මහණන් සියලු කෙලෙස් නසා රහත්භාවයට පත්වීම

මිට පෙර කියූ පරිදී ඇසළ පුණු පොහො දිනෙන් දෙවෙනි දිනයෙහි අන් සිවුදෙන පිඬු පිණිස යවා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආරාමයෙහි හිඳ, වප්ප තවුසාණනට දර්මය දේශනා කරනු ලැබුවා. . වප්ප තවුසාණෝ ද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දුන් කමටහන් වඩා පෑලවිය දා ම සෝවාන් ව ඒහි භික්ෂු ප්‍රව්‍රජ්‍යෝසම්පත්තිය ලැබුවා.

එ සේ ම අව දියවක් දා භද්දිය තවුසාණෝ ද, අව තියවක් දා මහානාම තවුසාණෝ ද, අව ජලවක් ද අස්සජී තවුසාණෝ ද, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ගේ අවවාදයෙහි පිහිටා කමටහන් වඩා සෝවාන් වුනා. ඒහි භික්ෂු සම්පත්තිය ද ලැබුවා. මෙලෙස මේ දිනවල ඒ භික්ෂූනට අවවාද කෙරෙමින් විහාරයෙහි ම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියා. තුන් නමක් පිඬු පිණිස ගොස් ගෙනා භෝජනයෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ ඇතුළු අන් අය යැපුනා. නැවැත අව විසේනිය දා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ කොණ්ඩඤ්ඤ ආදී පස් නම ම අමතා මෙලෙස අනාත්ම ලක්ෂණ සූත්‍රය දේශනා කරනු ලැබුවා.

අනාත්ම ලක්ෂණ සූත්‍රය (පඤ්චවග්ගිය සූත්‍රය)

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ: මහණෙනි, රූපය ආත්ම (තමා) නොවේ. මේ රූපය ආත්ම වේ නම්, ආබාධ පිණිස නො පවත්නේ ය. “මාගේ රූපය මෙසේ වේවා මෙසේ නම් නො වේ වා” යි රූපයෙහි තමා රිසි අයුරෙක් ලැබෙන්නේ ය. එහෙත් මහණෙනි, රූපය ආත්ම නොවන බැවින් ම ආබාධ පිණිස පවතී. “මෙසේ මගේ රූපය වේ වා, මෙසේ නම් නො වේවා! යි තමා රිසි අයුරෙක් රූපයෙහි නො ලැබෙන්නේ ය.

මෙලෙසම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පංච උපාදන්ස්කන්දයට අයත් අනෙකුත් වේදනා, සංඥා, සංස්කාර, විඥාන යන උපාදන්ස්කන්දයන පිළිබඳවද විස්තරයක් කරන්නට වුනා. කල්පගණනක සිට බුදුවරුන් හට අභිමුඛ වෙමින් ධර්මය හදාරමින් පැමිණි ඔවුනට එහි යථාවබෝධය සඳහා වැඩි වෙලාවක් ගියෙත් නැහැ.

එයින් අනතුරුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඔවුන්ගේ වැඩිදුර අවබෝධය වඩාත් පහසු කිරීමට මෙලෙස ප්‍රශ්නකිරීමට ලක්කලා.

මහණෙනි, රූපය නිත්‍ය ද? නැතහොත් අනිත්‍ය ද? තෙපි මේ කිමැයි සිතවු ද?

පස්වග මහණහු : වහන්ස, ඒ අනිත්‍ය යි.

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ : යමෙක් අනිත්‍ය නම් ඒ දුක් ද නො හොත් සැපද?

පස්වග මහණහු: ඒ දුක්ය, භාග්‍යවතුන් වහන්ස.

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ: යමෙක් අනිත්‍ය වේ නම්, දුක් වේ නම් වෙනස්වන විපරිනාමයට පත්වන සුලු නම්, එය “මෙය මමය, මගේ ය, මේ මම ය,

මේ මා තමා යැයි දක්නට සුදුසුද?

පස්වග මහණහු: එසේ දක්නට නම් සුදුසු නො වේ මය, වහන්ස.

එලෙසම වේදනා සංඥා සංස්කාර විඥාන යන සතර ගැනත් මෙසේ ම ප්‍රශ්න කරන්නට වුනා. එයද එලෙසම මමය මාගේය මාගේ ආත්මය යැයි ගැනීමට නුසුදුසු බව ඔවුන් පවසා සිටියා.

ඉන්පසු භාග්‍යවතුන් වහන්සේ: එහෙයින් මහණෙනි, 1.අතීත 2. අනාගත 3.වර්තමාන 4.ආධ්‍යාත්මික(අභ්‍යන්තර) හෝ 5.බාහිර, 6. ඖදාරික (රළු)

හෝ 7.ශූක්ෂම(සියුම්), 8.හීන හෝ 9.ප්‍රණීත වූ 10.දුරැ හෝ 11.සමීපයේ වූ යම් රූපයෙක් වේ ද, එ සියලු රූපය “මෙය මගේ නොවේ. මෙය මම් නො වෙමි. මෙය මගේ ආත්මය නො වේ යැ” යි මෙසේ තත් වූ පරිද්දෙන් සම්‍යක් ප්‍රඥායෙන් දැක්කැ යුතු ය යනුවෙන් මෙම එකොලොස් ආකාරයට පංච උපාදානස්කන්දයම විදර්ශනා කිරීම පිළිබඳව කියා දුන්නා. ඉන්පසුව තව දුරටත් විස්තර කරමින්

මහණෙනි, මෙසේ ශ්‍රැතවත් ආර්යය ශ්‍රාවක තෙම රූපය කෙරෙහි කලකිරේ, වේදනාව කෙරෙහි කලකිරේ, සංඥාව කෙරෙහි කලකිරේ, සංස්කාර කෙරෙහි කලකිරේ, විඥානය කෙරෙහි කලකිරේ. කලකිරෙන්නේ එහි ඇල්ම දුරු කෙරේ, ඇල්ම දුරු කිරීමෙන් සියලු කෙලෙසුන්ගෙන් මිදේ, මිදුණු කලැ මා සිත මිදුණේ යැ යි දැනීම වේ. මතු ඉපදීම ක්ෂීණ විය, මාර්ග බ්‍රහ්මචර්යයාව වැසනිමවන ලද්දේ ය. (රහත් බවට පැමිණියෙමි.) දුකින් මිදීමට කළමනා සියලු (ගෝඩෂ විධ) කෘත්‍යය කරන ලද්දේ ය. මේ රහත් බව පිණිස තවත් කළ යුතු කිසිත් නැතැ” යි දැන ගනී. යනුවෙන් ඉතා මිහිරි ස්වරයෙන් වදාරන්නට වුනා.

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ගේ මේ දේශනාව ඇසීමට කල්පාන්තරයක් පෙරුම්පිරූ ඒ පස්වග මහණහු දේශනාව අවසන් වත්ම සියලු කෙලෙසුන් නසා රහත් බවට පත්වුනා.

උපකාරක ග්‍රන්ථ

සුත්තපිටකයේ/ සංයුක්තනිකාය/ ඛන්ධකවග්ග/ ඛන්ධසංයුත්ත/ උපයවග්ග

සිද්ධාර්ථ ගෞතම බුද්ධ චරිතය – බළන්ගොඩ ආනන්දමෛත්‍රෙය මහනායක හිමිපාණන් වහන්සේ

Ape Budu Hamuduruwo 289

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 289 (සන්තිකේ නිධානය)

 

වප්ප තවුසා සෝවාන් ඵලයට පත්වීම

පදුමුත්තර බුදුරජාණන් වහන්සේගේ කාලයේ දෙව්‌ රජුන්‌ දෙදෙනෙකුගේ මහා සංග්‍රාමයක්‌ එළඹුණ. එම සටන් බිමට බොහෝ දෙවියෝ රැස්වුනා. එනිසාම මහා ඝෝෂාවක්‌ හටගත්ත. මේ අවස්ථාවේ එය දුටු ලෝකයාගේ පූජාවන්‌ පිළිගත්නා වු තුන්‌ ලෝ මැනවින්‌ දත්‌ ශාස්තෘ වු පදුමුත්තර බුදුරජාණන්‌ වහන්සේ බුදුරැස් විහදවමින් අහසෙහි වැඩ හිදිමින්‌ දෙවියන් ඇතුළු මහා මහජනයා සංවේගයට පත්කරනු ලැබුවා. මෙම දසුන් දුටු සියලු දෙවියෝ සතුටුව බැහැර ලු ආයුධ හා යුධ ඇඳුම්‌ සහිතව බුදුරජාණන්‌ වහන්සේට වැඳ එකඟ සිතින්‌ පසෙක සිටිය. සියල්ලන්ගේ සිත්‌ දැනගත්‌ බුදුරජාණන් වහන්සේ මෙලෙස ශ්‍රේෂ්ඨ වචන ප්‍රකාශ කරමින් ලෝක සත්වයා වෙනුවෙන් හටගත්‌ මහත් වූ අනුකම්පාවෙන්‌ යුධ ගිනි දැල් නිවනු ලැබුවා.

“එක්‌ ප්‍රාණියකු හෝ නසන දුෂිත සිත්‌ ඇති මනුෂ්‍යයා එම නපුරු සිත නිසා අපායෙහි ම උපදින්නේ ය. යුධ පෙරමුණෙහි බොහෝ ප්‍රාණීන්‌ සිය සිත නිවවු, නැවත නැවත නො නසවු.”

මෙය ඇසු දිව්‍ය සේනාවෝ විශ්මයට පත්‌වුනා. තාදි ගුණ ඇති ලෝක නායකයන්‌ වහන්සේගේ සරණ ගිය ඔවුහු යුද්ධය නවත්වනු ලැබුවා. ​මහා ප්‍රාඥ වූ බුදුපියාණෝ ජනසමුහයාට කරුණු අවබෝධ කරවා මෙලෙස පවින්‌ ගොඩ ගොඩගත්තා. ඉන්පසු දෙවියන්‌ විසින්‌ බලාසිටිය දීම උන්වහන්සේ උතුරු දෙසට වඩිනු ලැබුවා. ඒ අසිරිය දුටු වප්ප තවුසා එදින පළමු කොට බුදුන්‌ සරණ ගියා. එහි ආනුභාව​යෙන්‌ කල්ප ලක්‍ෂයක්‌ මුලුල්ලෙහි දුගතියක නුපන්නා. මෙයින්‌ තිස්‌ දහස් වන කල්පයේ දී රජවරු අතර ශ්‍රේෂඨ වු මහා දුන්දුහි නාමයෙන්‌ සක්විති රජවරු දාසයක්‌ ව සැප වින්දා.

ඒ කාලයේම “අසුවල්‌ අසුවල්‌ තෙරවරු ශාස්තෘන්‌ වහන්සේගේ පළමු ධර්ම දේශනාව පිළිගත්හ” යි යන්න අසා මෙදා වප්ප තවුසා ඉතා සතුටට පැමිණිය. පසුව භාග්‍යවතුන්‌ වහන්සේ වෙත එළඹ වැඳ තමා තෙරුවන්‌ සරණයන බව පවසා.,”ස්වාමීනි ! මම ද අනාගතයේ දී නුඹ වහන්සේ වැනි සම්බුදුවරයකුගේ ප්‍රථම ධම්දේශනාව අසන්නවුත්‌ අතුරින්‌ එක්‌ අයෙකුවෙම්‌ වා” යි ප්‍රාර්ථනා කළා. ඔහු දිවි ඇති තාක්‌ එලෙසින්‌ පින්දහම්‌ සිදුකොට ඉන්‌ චුතව දෙව්‌ – මිනිස්සු දෙගතියේ සැරි සරනු ලැබුවා.

ඉන්පසු අපගේ බුදුරජාණන්‌ වහන්සේ පහලවන සමයෙහි කපිලවස්තුවේ වාසෙට්ඨ නම්‌ බමුණාගේ පුතෙතු වී උපන්නා. දෙමාපියෝ ඔහුට වප්ප යන නම තැබුවා. ‘අසිත සෘෂිවරයා විසින්‌ සිදුහත්‌ කුමරු සර්වඥ වන්නේය” (බුදුවන්නේය) යනුවෙන්‌ පවසන ලද බැවින්‌ කොණ්ඩඤ්ඤ පුමුඛ බ්‍රාහ්මණ පුතුන්‌ සමග ගෘහවාසය හැරදමුවා. තාපස ප්‍රවෘජ්‍යාවෙන්‌ පැවිදි වී එකුමරු බුද්ධත්වයට පත්‌ වූ පසුව, උන්වහන්සේ සමීපයට ගොස්‌ බණ අසා නිවන්‌ අවබෝධ කරගන්නෙම්‌” යි සිතා උරුවේලාවෙහි වාසය කළා. මහ බෝසතාණෝ සයවසරක්‌ දුෂ්කර ක්‍රියා කොට, ඉන්‌ වෙන්ව දළ ආහාර ගැනීමට පටන්‌ ගත්කල්‌ හි උන්වහන්සේ හැර දමා ඉසිපතනයට ගිය ​වප්ප තවුසා, සම්බුද්ධපවයට පත්‌ වු ශාස්තෘන්‌ වහන්සේ සත්‌ සති ගෙවා ඉසිපතනයට වැඩ දම්සක්‌ පැවතුම්‌ සූත්‍රය දේශනා කිරීමෙන්‌ පසුදින සෝවාන්‌ ඵලයෙහි පිහිටිය. පස්වන දින අඤ්ඤා කොණ්ඩඤ්ඤාදී තවුසන්‌ සමග ම මහරහත්‌ ඵලයෙහි පිහිටි වප්ප තෙරණුවෝ, ගේ මෙම කෙටි විස්තරය මෙයින් අවසන් කරනවා.

උපකාරක ග්‍රන්ථ

සුත්‍ර පිටකය » ඛුද්දකනිකාය » සුත්තනිපාතය » උරගවග්ගය » හෙමවත සූත්‍රය

සිද්ධාර්ථ ගෞතම බුද්ධ චරිතය – බළන්ගොඩ ආනන්දමෛත්‍රෙය මහනායක හිමිපාණන් වහන්සේ

Ape Budu Hamuduruwo 288

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 288 (සන්තිකේ නිධානය)

 

බුදුන් සරණ ගිය හේමවත සහ සාතාගිරි යක්ෂයෝ 08

දෙවෙනි ධර්ම දේශනාව

මීට පෙර විස්තර කල පරිදී බරණැස් නුවර අහසෙහි එකිනෙක මුණගැසී බුදුරජාණන් වහන්සේ ගැන ගුනකතනයක යෙදුනු සතගිරි සහ හේමවත යක්ෂ සේනාධිපතියන් සහ ඔවුන්ගේ පිරිවර වෙසක් පුරපසොලොස්වක දිනට පසුදින අහසින්ම ඉසිපතයට පැමිණියා. පැමිණ දම්සක් පැවැත්තු පළඟින් ම හුන් බුදුරජාණන් වහන්සේ කරා එළැඹුනා. ඉන්පසු හේමවත යක්තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ එකත් පසෙකව සිට ඉතාම ගැඹුරු ධර්ම සාකච්චාවකට පිවිසියා.

ප්‍රථම ධර්ම දේශනයට පසුදින පැවැත්වූ මෙම ධර්ම සාකච්චාව දෙස බලන ඔබට මෙවන් ගැඹුරු ප්‍රශ්න භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත යොමුකිරීමට තරම් යක්ෂයෙකුට ධර්මඥාණයක් ලැබුනේ කෙලෙසද යන්න සිතට නැගෙන්නට ඕනේ. එසේනම් මෙම ලිපි පෙලේ සාතාගිරි හේමවත යක්ෂයන්ගේ පුරාණ කථාවලියවුනු මුල් ලිපියේ සිට බලන්න. සංසාරයේ ඔවුන් පුරුදු කොට පැමිණි ත්‍රිපිටකධර වූ සැටි සැටි එහි විස්තර කොට තිබෙනවා. හේමවත මෙලෙස ඔහුගේ හඬ අවදි කළා.

“සත්‍යයන් බෙදා නිශ්චය කොට වදාරන, ආර්යය සත්‍ය විෂයයෙහි ඥානය පවත්වන, සිවු බිමැ සියලු දහමුන්ගේ පර තෙරට පැමිණි, මෝහ නිද්‍රායෙන් පිබිදුණු, වෛර හා භය ඉක්මැවූ ගෞතමයන් වහන්සේ විචාරම්හ.”

 “කුමක් නම් උපන් කල්හි ලෝකය උපන්නේ වේ ද? කුමක් කෙරෙහි සත්ත්ව තෙම තෘෂ්ණා දෘෂ්ටි සංස්තවය කෙරේ ද? කුමක් නිසා “ලොව” යැ යි ව්‍යවහාර වේ ද? කවර කරුණෙකින් ලොව පෙළේ ද?”

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ : “ආධ්‍යාත්මික බාහිර ෂඩාතනයන් උපන් කල්හි ලෝකය උපන්නේ වේ. ඒ ද්විප්‍රකාර ආයතනයන් කෙරෙහි ම ලෝ වැසි තෙම තෘෂ්ණා දෘෂ්ටි සංස්තවය කෙරේ. ඒ දෙ වැදෑරුම් ෂඩායතන නිසා ම “ලෝක යැ”යි ව්‍යවහාරය වේ. ඒ ෂඩායතනයන් ඇති කල්හිම ලෝකය පෙළේ.”

හේමවත: යම් ධර්ම කෙනෙකුන් කරණ කොට ලෝකය පෙළේ නම් එ උපාදානිය ධර්ම කවරේ ද? ලෝකය කෙරෙන් නික්ම යන මාර්ගය කවරේ ද? උපාදානීය ධර්මයෙන් (දුකින්) කෙසේ සත්ත්ව තෙමේ මිදේ ද? මේවා මට පැහැදිලි කරන සේක් වා!

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ: ලොව මනස සවන කොට ඇති පංච කාම ගුණාලම්බනයෝ ඇත. ඒ ආධ්‍යාත්මික බාහිර වශයෙන් ද්විවිධ වූ ෂඩායතන විෂයයෙහි තෘෂ්ණාව සර්ව ප්‍රකාරයෙන් දුරු කිරීමෙන් මෙසේ සත්ත්ව තෙම දුකින් මිදේ.

“මෙය ලෝකයෙන් නික්මෙන උපාය යි. දහස්වර විචාළත් මා විසින් අවිපරිත කොට කියන ලද මේ ලෝකනිර්යායණ මාර්ගය ම කියමි.

කවර හෙයින් ද? මෙයින් ම සත්ව තෙම දුකින් මිදේ, එහෙයිනි.”

මේ දේශනාව අවසන්හි දී යක් සෙනෙවියෝ දෙදෙන සහ දහසක් පමණ වූ තම පිරිවර සෝවාන් ඵලයෙහි පිහිටියා.

ඉන්පසු හේමවත යක්ෂයා ස්වභාවයෙන් ම දහමට ගරු කරන හෙයින් මෙතෙකින් අතෘප්ත ව තව තවත් සේඛාසේඛ ධර්මයන් පිළිබඳව විචාරන්නට වුනා.

“මෙහි කවරෙක් සතර ඕඝයෙන් එ ගොඩ වේ ද? කවරෙක් මෙහි සසර සයුරින් එ තෙරැ වේ ද? යැටින් පිහිටක් හෝ මත්තෙන් එල්බෙන තැනක් නැති ගැඹුරු සසර සයුරෙහි කවරෙක් නො ගිලේ දැ?”යි ඇසුයේ ය.

මෙය විසඳන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ:

“සෑම කල්හි ශීල සම්පන්න වූ, ලොවි ලොවුතුරා ප්‍රඥා ඇති, උපචාර අර්පණා සමාධියෙනුත් යට මාර්ග ඵලයෙනුත් මොනොවට පිහිටි, නිජ ස්කන්ධ පංචකය තිලකුණට නගා විමසන සුලු, එලැඹ සිටි සිහි ඇති පුද්ගල තෙම සතර ඕඝයෙන් එතෙර වේ.

කාම සංඥායෙන් සර්ව ප්‍රකාරයෙන් දුරු වූ, සියලු සංයෝජනයන් ඉක්ම, තෘෂ්ණාව හා පුනර්භවය ක්ෂීණ කළ රහත් පුද්ගලයා සසර සයුරෙහි ච්‍යුති ප්‍රතිසන්ධි වශයෙන් නො ගැලේ.”

මේ කථායෙන් පසු හේමවත තෙම යහලු ශාතාගිරයා දෙස ද සෙසු යක් පිරිස දෙස ද බලා, ප්‍රීති සොම්නසින්:

“ගැඹුරු ප්‍රඥා ඇති, ප්‍රශ්නයන් ගේ අර්ථ දක්නා, රාගාදි පරිබෝධ නැති, වස්තුකාම ක්ලේශ කාම දෙක්හිත් ත්‍රිවිධ භවයෙහිත් නො ලැගුණු, ස්කන්ධාදි ප්‍රභේද ගත සියලු අරමුණෙහි ඡන්ද රාග වශයෙන් බැඳීමෙන් මිදුණු, දිව්‍ය විහාර පථයෙහි (හෝ පල සමවහි) නුවණින් බස්නා ඒ මහර්ෂීන් වහන්සේ බලවු. සර්වප්‍රකාරයෙන් සම්පූර්ණ (අලාමක) නම් ඇති නිපුණාර්ථදර්ශි වූ, ප්‍රඥා දායක වූ කාමාලයයෙහි නො ඇලුණු, සියල්ල දන්නා, ශෝභන වූ (පාරමිතා) ප්‍රඥා ඇති, ආර්යෂ්ඨාංගික මාර්ග පථයෙහි (හෝ පල සමවත්හි) නුවණින් බස්නා ඒ මහර්ෂීන් වහන්සේ බලවු. චතුරෝඝ තරණය කළ නිරාස්‍රව වූ සම්‍යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේ දැකගත් හෙයින් අද අප ගේ ශුභ දැක්මෙක් විය. අද පහන් වීම ශුභ ය. අද නින්දෙන් නැගී සිටියා ශුභ ය. තවද කර්ම විපාකජ සෘද්ධියෙන් සමන්විත වූ යශස් ඇති මේ සියලු දහසක් යක්කු ලොවුතුරා සරණ ගමණයෙන් ඔබ සරණ යෙති. ඒ අපි සම්බුද්ධ වූ, ඔබ වහන්සේට ද ඔබ වහන්සේ ගේ ධර්මයේ සුධර්මත්වයට ද නමස්කාර කරමින් දෙව් ගමින් දෙව් ගමට ද දිව්‍ය පර්වතයෙන් දිව්‍ය පර්වතය ට ද යන්නමු.”

මෙසේ හේමවත තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ස්තූති කොට වැඳ ප්‍රදක්ෂිණා කොට සිය මිතුරා සහිත යක්සෙන් කැටුව ස්වකීය භවනයට ම යන්නට ගියා. ඔවුන් අදටත් සාසනය ආරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් පෙනිසිටිනවා ඇති.

උපකාරක ග්‍රන්ථ

සුත්‍ර පිටකය » ඛුද්දකනිකාය » සුත්තනිපාතය » උරගවග්ගය » හෙමවත සූත්‍රය

සිද්ධාර්ථ ගෞතම බුද්ධ චරිතය – බළන්ගොඩ ආනන්දමෛත්‍රෙය මහනායක හිමිපාණන් වහන්සේ

Ape Budu Hamuduruwo 287

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 287 (සන්තිකේ නිධානය)

 

බුදුන් සරණ ගිය හේමවත සහ සාතාගිරි යක්ෂයෝ 07

යක්ෂයන්ගෙන් බුදුගුණ අසා සාසනයේ පළමු මාර්ගඵල ලාභී පළමු සෝවාන් උපාසිකාව

සෝවාන් දිනයේම ගැබ්ගෙන සෝණ මහරහතන් වහන්සේ ලොවට බිහිකළ කාලි මාතාව. 04

පසුගිය පුරා මසකට වැඩිකාලයක් පුරාවට සංවිධානය කරනු ලැබූ බුදුගුණ සත්‍යක්‍රියාව නිසාඅපේ බුදුහාමුදුරුවෝ ලිපිපෙළ ඇන හිටීම සිදුවුනා. එම නිසා මෙතෙක් ලියමින් පැමිණි අනුපිලිවලට යම් බාධාවක් සිදුවුනා සේම යලි ලිවීමට කරුණු රැස්කිරීමට පින්තුර සෙවීම වැනි කරුණු කාරනා සඳහාද සෑහෙන වීර්යයක් දැරීමට සිදුවෙනවා. අවසාන ලිපියෙන් පසු ඊළඟ ලිපිය හා සම්බන්ධ කිරීමට සිතා සිටි කරුණු දැන් හරියටම මතකයේ නැතත් අද මෙලෙස ආරම්භයක් ගැනීමට සිත ගත්තා.

පසුගිය ලිපියෙන් …

ශාස්තෘන්වහන්සේ මධ්‍යම යාමයෙහි සිංහශය්‍යාවෙන් සැතපී උදෑසන නැගිට හිඳ “මෙපමණ වේච්චාවකින් සොනගේ කයෙහි වෙහෙස නිමියේ වන්නේන්යයි දැන” ආයුෂ්මත් සෝණ තෙරුන්ට ‘හික්ෂුව ඔබට දහම් දෙසීමට වැටහේවා’ යි වදාරනු ලැබුවා. සෝණ තෙරණුවෝ ද ඒ අවසරය ලද සැණින් මිහිරි සරින් එක් ව්‍යංජනයකුදු නොනසමින් අෂ්ටක වර්ගයන් දේශනා කරනු ලැබුවා. දේශනාව අවසානයෙහි භාග්‍යවතුන්වහන්සේ සාධුකාර දුන්නා. සාධුකාර දී මහණ, “ඔබ විසින් ධර්මය මනාව ගන්නා ලදි. මා දෙසන වේලාවෙහිද අදද එක් සමානවම දෙසුම කිසි අඩුවක් හෝ වැඩියක් නැතැයි පැහැදුණු බව පවසා සිටියා. සෝණ තෙරණුවෝද මේ සුදුසු වෙලාව යැයි සළකා උපාධ්‍යායයන්ගේ වචනයෙන්ම විනයදරයන් පස්දෙනෙකුම පරම කොට ඇති සංඝයා විසින් දෙන උපසම්පදාව ආදී කොට ඇති සියලු වරයන් ඉල්ලා සිටියා. සාස්තෘන් වහන්සේද ඒ වර ඔහුට ලබා දුන්නා. ඊට පසුව වූ දේ ඊළඟ ලිපියෙන් කියන්නම්.

බුදුරජාණන් වහන්සේ වෙතින් සමුගැනීම

ඉන්පස්සේ පැමිණියේ බුදුරජාණන් වහන්සේගෙන් සමුගන්න අවස්ථාවයි. සසරෙහි පිරු පාරමී ධර්ම නිසාම ඔහුට ලැබුනේ විරල අවස්ථාවක්. ඉන්පස්සේ සෝණ තෙරණුවෝ මවුඋවැසියගේ වචනයෙන් බුදුන් වැඳ ‘ස්වාමීනි, අපේ මව විසින් ඔඹවහන්සේ වසන ගඳකිළියෙහි බිම ඇතිරීම සඳහා මෙම කම්බිලිය එවනලදැයි කම්බිලියදී අසුනින් නැගිට ශාස්තෘන්වහන්සේ නමැඳ පැදකුණුකොට පිටත්වුනේ අසූ මහා ශ්‍රාවකයෙක් වශයෙන්. .

මෙසේ සෝණ තෙරුන්වහන්සේ ශාස්තෘන් වහන්සේ සමීපයෙන් වරඅටක් ලබාගෙන ප්‍රථමයෙන්ම ගියේ තම උපාධ්‍යායයන් වහන්සේ වන මහා කච්චායන මහරහතන් වහන්සේ මුණ ගැසෙන්නට උන්වහන්සේ සමීපයට ගොස් සිදු වූ සියලු පුවත් සැළකොට සිටියා. දෙවන දිනයෙහි මවුඋවැසිගේ ගෙදොරට (කාලි මාතාව) ගොස් පිඬුපිණිස වැඩසිටිය. එතුමිය, ‘මගේ පුතා දොරටුවෙහි සිටියේයි අසා වේගයෙන් අවුත් නමැඳ අතින් පාත්‍රය ගෙන ඇතුළු නිවස්නෙහි හිඳුවා දානය පුජා කරනු ලැබුවා. ඉන්පසු දානය වළදා අවසානය වනතෙක් බලා සිටියා. ඉන්පසු තම පුතුණුවන් වන සෝණ තෙරුණුවන් හා සමග මෙලෙස දෙබසකට පිවිසියා.

‘දරුව ඔබ භාග්‍යවතුන්වහන්සේ දක්නාලද සේක්ද? ‘එසේ, උපාසිකාවනි’,

‘ඔබ විසින් මගේ වචනයෙන් වඳනා ලද සේක්ද? ‘එසේය, වඳනාලද සේක. මා විසින් ඒ කම්බිලියද තතාගතයන්වහන්සේ වසන තැන බුමුතුරුණක්කොට ඇතුරන ලදී.’

‘දරුව, ඔබ විසින් ශාස්තෘන්වහන්සේට ධර්‍මකථාව කියනලද්දේද? ශාස්තෘන්වහන්සේ විසින්ද ඔබට සාදුකාර දෙනලද්දේද?’ ‘උසිකාවනි, ඔබ විසින් එය කෙසේ දැනගන්නාලද්දේද?’ ‘දරුව මගේ ගෙහිඅධිගෘහීත දෙවියා දශබලයන්වහන්සේ විසින් ඔබට සාධුකාර දුන් දිනයෙහි ‘සියලු දසදහසක් සක්වළ දෙවියෝ සාධුකාර දුන්හ’යි කීවේය, දරුව ඔබ විසින් කියනලද ධර්‍මකථාව බුදුන්වහන්සේට කියනලද අයුරින්ම මටද කීම කැමැති වන්නෙමි’.

තෙරණුවෝ මවගේ කථාව පිළිගත්තා. ඕ ඔහුගේ පිළිගැනීම දැන දොරටුවෙහි මණ්ඩපයක් කරවා දශබලයන් වහන්සේට දෙසූ අයුරින්ම තමන්ට ධර්‍මකථාව කියවා ගත්තා. යනුවෙන් මෙම කථාවස්තුවෙහි සඳහන්. මෙලෙස ශාස්තෘන්වහන්සේ මෑතකාලයෙහි ආර්‍ය්‍යගණ මධ්‍යයෙහි වැඩසිටිසේක් සෝණ තෙරුන්වහන්සේ මිහිරිවදන් ඇත්තවුන් අතුරෙන් අගතන්හි තැබූසේක.

උපකාරක ග්‍රන්ථ

අඞ්ගුත්තරනිකාය අට්ඨකතා- සොන කුටිකණ්ණ තෙරණුවෝ