අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 88
අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේට විසිඑක්වෙනි නියත විවරණය ලබාදුන්
වෙස්සභු බුදුහාමුදුරුවෝ 01.
සිඛි බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවුණායින් පස්සේ උන්වහන්සේගේ සාසනයත් ක්‍රමයෙන් පිරිහී අතුරුදන් වුනා. ඒ කාලේ අවුරුදු හැත්තෑදහසක් පරමායුෂ වැළඳු මිනිසුන්ගේ ආයුෂ අවුරුදු දහය දක්වා අඩුවුණේ සියලු සංස්කාර ධර්මයෝ අනිත්‍ය බව පෙන්වමින්. නැවතත් එය වැඩීමෙන් ලෝකවාසීන් අපමණ ආයු ඇත්තන් බවට පත්වුනා. ඒ කලෙත් බුදුවරු ලොව පහල වන්නේ නැහැ. මොකද අධික සැප සම්පත් සහ දිර්ඝායුෂ නිසා අනිත්‍ය ලක්ෂණය ලොවට වැටහෙන්නේ නැති නිසා. නැවතත් ඒ අප්‍රමාණ වූ ආයුෂ පිරිහෙමින් පැමිණ පරමායුෂ අවුරුදු හැටදහසට ලගා වුණා. අන්න ඒ කාලේ තමයි සර්වඥ වෙස්සභු නම් සාස්තෘන් වහන්සේ මෙලොවට පහල වුණේ.
උන්වහන්සේත් අනෙකුත් බෝසතාණන් වහන්සේලා වගේම පෙරුම් පුරමින් පැමිණ පාරමී සම්පුර්ණවුණායින් පස්සේ තුසිත දෙවුලොව ඉපදුනා. දේවාරාධනයෙන් පස්සේ පස් මහා බැලුම් බලා දෙවුලොවින් චුත වුණේ කල්ප කාලාන්තරයක් පෙරුම් පෙරූ බුදුබව උදෙසා. උන්වහන්සේ ඒ සඳහා තෝරාගත්තේ අනුපම නුවර නිරන්තරයෙන්ම මහා ප්‍රීතියකින් කල්ගත කරන සුප්පතීත නම් රජුගේ අගමෙහෙසිය වූ සිල්වත් යසවතී දේවියගේ කුසයේ. සියලු දෙවිවරුන්ගේ ආරක්ෂා හා ආශීර්වාද මැද උන්වහන්සේ අනුපම උයනෙහි මෙලොව එලිය දුටුවා. උපතෙහිදීම ජනයා සතුටුකොට සෘෂභානාද කළා. ඒ නිසාම උන්වහන්සේට නම් තබන දිනයේ වෙස්සභු කියා නම් තබනු ලැබුවා.
උන්වහන්සේත් අවුරුදු හයදහසක් ගිහිගෙයි වාසය කරනු ලැබුවා. උන්වහන්සේටත් සුචී සුරුචි රතිවඩ්ඩ නම අධික කම්සැප සම්පත් වලින් පිරි තුන්පහයක් වුණා. සුචිත්තා දේවිය තමයි අගබිසව වුනේ. ඇය ප්‍රමුඛ තිස්දහසක් ස්ත්‍රීන් උන්වහන්සේට දිවා රාත්‍රී උවැටන් කරනු ලැබුවා. එහෙත් හැමදාමටම එලෙස ඉන්න වුණේ නැහැ. දෙවියන් විසින් පෙන්වනු ලැබූ සතර පෙරනිමිති දුටු දිනම සංසාරේ පුරාගෙන ආපු පාරමිතා මතුව ගිහිගෙයින් නික්මෙන්නට තීරණය කළා. එදිනම තමයි සුචිත්තා දේවියට සුප්පබුද්ධ පුතා ලැබුනේ. ඒත් උන්වහන්සේ එය අභිනික්මනට බාධාවක් කරගත්තේ නැහැ. ලෝකසත්ත්වයා වෙනුවෙන් විමුක්තිය සොයා යෑමේ තිරණයේම සිටියා. උන්වහන්සේ ගෙහිගෙයින් නික්මුණේ රන්සිවිගෙයකින්. තනියමම නෙවෙයි. හැත්තෑදහසක පිරිවරද සමග. ඉන්නඅනතුරුව දෙවියන් විසින් පිරිනමන ලද කසාවතක් ගෙන පැවිදි දිවියට ඇතුලත්වුණා. ඒ හැත්තෑදහසක් වූ මහා පිරිවරද උන්වහන්සේ අනුව යමින් පැවිදි දිවියට එක්වුණා.
ඉන්පස්සේ වෙස්සභු බෝසතාණන් වහන්සේ ඔවුන්ව පිරිවරාගෙන සමසක් ප්‍රධාන විර්යය වැඩුවා. ඒ කල්ප ගණනකට පස්සේ ලොවට අලුත් ඉරක් පායපු තවත් එක් වෙසක්දිනයක්. සුචිත්ත නියම්ගමේ සිරිවඩ්ඪනාව සංසාරයේ පතාගෙන ආපු මීකිරිබත් හදාගෙන පැමිණියේ බුද්ධත්වයට පෙර දිනයේ වළදන අවසන් භෝජනය පුජා කරන්නට. උන්වහන්සේ එය වළඳා ඒ සල්වනයේම දිවාවිහාර කොට සවස නරින්ද නාරජු දුන් අටතණමිට ගෙන සල් බෝධිය වෙත දකුණු දෙසින් පැමිණියා. ඒ සල් බෝධියද මිට ඉහතින් කියූ පළොල් බෝධියේ ප්‍රමාණයම වුණා. උන්වහන්සේ සල්රුක වෙත පැමිණ හතලිස් රියන් පුළුලැති තණ ඇතිරි අතුරා පර්යංකය වැළඳ මාර පරාජයකොට බුද්ධත්වයට පත්වුණා. කල්ප ගණනකට පසු නැවතත් බුදු සිසිලස දස දහසක් සක්වළ පුරා පැතිර ගියා. සක්වළ අතර පිහිට මහා ඝණ අන්ධකාරයෙන් යුතු ලෝකාන්තර නිරවල්ද ආලෝකමත් වුනා. දෙවියන්ගේ සාදු නද සක්වලින් සක්වලට පැතිර ගියා. ඒත් එදා ඔබටත් මටත් ඒ හඬ නොඇසුන නිසාදෝ තවමත් මෙම ඕඝ සසර තරණය කරමින් ඉන්නවා.