අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 69
පරසතු මලින් පුදනු ලැබූ
අත්‍ථදස්සී බුදුහාමුදුරුවෝ 03
අත්‍ථදස්සී භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ බුද්ධවංශ කතාව බුද්ධවංසපාළියේ මෙලෙස සංෂිප්ත කොට සදහන් වෙනවා.
’’අත්‍ථදස්සී’’ ශාස්තෲන් වහන්සේගේ (උපන්) නුවර ’’සෝභන’’ නම් වී. පියතෙම ’’සාගර’’ නම් රජය. වැදූ මව ’’සුදස්නා’’ නම් වූවාය.
ඒ බුදුරජතෙම අවුරුදු දස දහසක් (බුදුවන්ට පෙර) ගිහිගෙයි වාසය කෙළේය. ’’අමරගිරිය’’ ය, ’’සුරගිරි’’ ය, ’’ගිරිවාහන’’ ය යන උතුම් ප්‍රාසාද තුණක් වූහ.
මනාව සරසන ලද පිරිවර අඟනෝ තිස් තුන් දහසකි. ප්‍රසිද්‍ධවූ බිරින්ද ’’විසාඛා’’ නම් වූවාය. පුත් තෙම ’’සෝන’’ නම් වී.
(අත්‍ථදස්සී) ජිනරාජතෙම සතර පෙර නිමිති දැක, අස් යානයකින් මහබිනික්මන් කෙළේය. නොඅඩුවූ අටමසක් මුළුල්ලේ ප්‍රධාන වීර්‍ය්‍යය කෙළේය.
මහාවීරවූ, මහා යසස් ඇති අත්‍ථදස්සී නරදෙටු තෙම, බඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ, ’’අනොම’’ නම් උයනෙහිදී දම්සක් පැවැත්වූ සේක.
අත්‍ථදස්සී ශාස්තෲන් වහන්සේට, ’’සන්ත’’ ද, ’’උපසන්ත’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවකයෝ දෙදෙනෙක් වූහ. උපස්ථායක තෙම අභය නම් වී.
’’ධම්මා’’ ද, ’’සුධම්මා’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවිකාවෝ දෙදෙනෙක් වූහ. ඒ භාග්‍යවත්හුගේ බෝරුක ’’සපු ගස’’ යයි කියනු ලැබේ.
’’නකුල’’ ද, ’’නිසභ’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායකයෝ දෙදෙනෙක් වුහ. ’’මකිලා’’ ද, ’’සුනන්දා’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායිකාවෝ දෙදෙනෙක් වුහ.
’’අසම සමවූ ඒ බුදුරද තෙමේද අසූ රියනක් උස්විය. (මල් පිපුනු) සල් ගසක් මෙන්ද, පුන්සඳ මෙන්ද බබලයි.
ඒ (අත්‍ථදස්සී) බුදුරජුන්ගේ පියවින්වූ නොයෙක් කෝටි සිය ගණන් රශ්මීහු උඩද, යටද (සහිත) දස දිශාවල යොදුනක් තැන් ඒ කාලයෙහි පැතිරෙත්.
නරදෙටු, සියලු සත්ත්‍වයන්ට උතුම්වූ නුවණින් යුත්, පසැස් ඇති ඒ (අත්‍ථදස්සී) බුදුරජද අවුරුදු ලක්‍ෂයක් ලෝකයෙහි වැඩ සිටි සේක.
ඒ බුදුරජද අසමවූ ආලෝකයක් දක්වා දෙවියන් සහිත ලෝකයන් බබලවා, උපාදානයන්ගේ ගෙවීයාමෙන් (හෙවත් දර දැවී යාමෙන්) ගින්නක් මෙන් (නිවී) අනිත්‍ය බවට පැමිණි සේක.
අත්‍ථදස්සී ජිනවර තෙම ’’අනෝමාරාමයේ’’ දී පිරිනිවි සේක. ඒ ඒ පෙදෙස්වල ධාතු පැතිරීම වී.
තුදුස්වන බුද්ධවංස වර්ණනාව සමාප්තයි .