අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 66
පියදස්සි බුදුහාමුදුරුවෝ 06
පියදස්සී භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ බුද්ධවංශ කතාව බුද්ධවංසපාළියේ මෙලෙස සංෂිප්ත කොට සදහන් වෙනවා.
’’පියදස්සී’’ ශාස්තෲන් වහන්සේගේ (උපන්) නුවර ’’සුධඤ්ඤ’’ නම් වී. පියතෙම ’’සුදත්ත’’ නම් රජය. වැදූ මව ’’සුවන්දා’’ නම් වූවාය.
ඒ බුදුරජතෙම අවුරුදු නව දහසක් ගිහිගෙයි විසිී. ’’සුනිමාල’’ ය, ’’විමල’’ ය, ’’ගිරිගුහා’’ ය යන උතුම් ප්‍රාසාද තුනක් වූහ.
මනාව සරසන ලද පිරිවර අඟනෝ තිස් තුන් දහසකි. බිරින්ද ’’විමලා’’ නම් වූවාය. පුත් තෙම ’’කඤ්චනවෙල’’ නම් වී.
පුරුෂයන්ට උතුම්වූ (පියදස්සී) බුදුරජතෙම සතර පෙර නිමිති දැක රියයානයෙන් මහබිනික්මන් කෙළේය. සමසක් මුලුල්ලේ ප්‍රධාන චර්‍ය්‍යාව කෙළේය.
මහාවීරවූ පියදස්සී මහමුනිඳු තෙම බඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ, සිත් අලවන ’’උස්සාවන’’ නම් උයනෙහිදී දම්සක් පැවැත්වූ සේක.
පියදස්සී ශාස්තෲන් වහන්සේට ’’පාලිත’’ ය, ’’සබ්බදස්සී’’ ය යන අග්‍රශ්‍රාවකයෝ දෙදෙනෙක් වූහ. උපස්ථායක තෙම ’’සෝභිත’’ නම් වී.
’’සුජාතා’’ ද, ’’ධම්මදින්නා’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවිකාවෝ දෙදෙනෙක් වූහ. ඒ භාග්‍යවත්හුගේ බෝරුක ’’කුඹුක්’’ ගස යයි කියනු ලැබේ.
’’සන්දක’’ ද, ’’ධම්මික’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායකයෝ දෙදෙනෙක් වුහ. ’’විසාඛාව’’ ද, ’’ධම්මදින්නා’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායිකාවෝ දෙදෙනෙක් වුහ.
අපමණ යසස් ඇති, දෙතිස් මහා පුරුෂ ලකුණෙන් යුත් ඒ බුදුරජතෙම අසූ රියනක් උස්වූයේ, (මල් පිපුණු) සල් රුකක් මෙන් දක්නා ලැබේ.
අසමවූ, මහර්ෂීවූ, ඒ (පියදස්සී) බුදුරදුන්ගේ ශරීර ශෝභාව යම්සේ වීද, එබඳු ශෝභාවක් (බැබලීමක්) ගිනිය, සඳය, හිරුය, යන මොවුන්ට නැත.
දෙවියන්ට දෙවිවූ ඒ (පියදස්සී) බුදුරදුන්ටද අවුරුදු අනූ දහසක් ආයුෂය වී. පසැස් ඇති බුදුරජාණන් වහන්සේ ඒ තාක් කල් ලෝකයෙහි වැඩ සිටි සේක.
අසමසමවූ ඒ බුදුරද තෙමේද, අසමවූ ඒ අගසව් දෙනමද, යන සියල්ල අතුරුදන් විය. සියලු සංස්කාරයෝ හිස්වූවාහු නොවෙත්ද?
ඒ පියදස්සී මුනිවර තෙම ’’අස්සත්‍ථ’’ නම් ආරාමයෙහිදී පිරිනිවි සේක. ඒ ආරාමයෙහිම ඒ බුදුරදුන්ගේ ජිනථූපය (දාගැබ) තුන් යොදුනක් උස්වී. (හෙවත් තුන් යොදුනක් උසට බඳින ලදී.)
තෙළෙස්වන බුද්ධවංස වර්ණනාව සමාප්තයි.