අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ (අවිදුරේ නිධානය) 189
බුද්ධත්වය සඳහා සිදුකල අති මහත් දුෂ්කරක් ක්‍රියාව බුද්ධ වචනයෙන් 04
රාජකුමාරය, ඒ මට මේ කල්පනාව ඇතිවිය. මෙ තරම් දුර්වලවූ ශරීරයකින් යුක්තව ඒ (ප්‍රථමධ්‍යාන) සැපය ලබන්නට බැරිය. යම්හෙයකින් මම බත් හා කොමුපිඩු ආදී ඖදාරික ආහාරයක් ගන්නෙම් නම් හොඳය කියාය.
මේ අතර පස්වග තවුසන් වර්ෂ හයක පමණ කාලයක් අතිමහත් දුෂ්කරක්‍රියා කරන බෝසතාණන් වහන්සේ දැන් බුදු වන්නේය දැන් බුදු වන්නේය යයි සිතමින් පිරිවෙන් මලු ඇමදීම ආදියද කාය පිළිවෙත්වලින් ද උපස්ථාන කරමින්ද රැඳී සිටියා. ඔවුනට මහත් වූ විශ්වාසයක් වුයේ දුෂ්කරක්‍රියා මගින් ශරීරයට දුක්දීමෙන් මෙම බුද්ධත්වය කරා ලඟා විය හැකි බවයි.
දෙවිවරුන්ටත් වැරදීම.
බෝසතාණන් වහන්සේගේ රන්වන් වූ ශරීරය කාලවර්ණ වුනා . දෙතිස් මහා පුරුෂ ලක්ෂණ ද වැසී ගියා. ආශ්වාස ප්‍රාශ්වාස නැති කොට ධ්‍යාන වැඩිම නිසා මහත් වේදනා මැඩ පවත්වමින් විසංඥා වී සක්මන් කෙළවර වැටුනා. එවිට ඇතැම් දෙවිදේවතාවෝ ශ්‍රමණ ගෞතමයෝ කලුරිය කළේ යැයි පවසන්නට වුනා. ඒ අතර එක් දෙවි කෙනෙක් බෝසතුන් කලුරිය කලේ යැයි සිතා ක්ෂණයකින් ගොස් සුද්ධෝදන රජුට ඔබ පුත් මළ යැයි දන්වා සිටියා. ශුද්ධෝදන රජතුමා එකවර කලබල වුයේ නැහැ. සුද්ධෝදන රජු “මාගේ පුතා බුදුවී කළුරිය කළේ ද නැතහොත් නොමැතිවද” ඇසුවා. “බුදු වීමට නොහැකි විය. සක්මන් මලුවේම වැටී කලුරිය කළේය” යනුවෙන් ඒ දේවතාවන් විසින් පවසා සිටියත් ඒ වචන අසා රජතුමා මම එය නො පිළිගනිමි ගේ පුතා බෝධියට පැන් නො පැමිණ කලුරිය කිරීමට නොහැකියැයි ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබුවේ පුතා ස්ථිර වශයෙන්ම බුදුවන බව අසිත තවුසා සහ කොණ්ඩඤ්ඤ බමුණා විසින් ප්‍රකාශ කල වදන් ද කාලදේවල වැඳීම් දවසේ කළ පෙළහරින් දඹ රුක මුල දී කරන ලද ප්‍රාතිහාර්යයන් දක්නා ලද බැවින්.
යළි බෝසතාණන් වහන්සේ සිහි ලැබ නැගිටී කල්හි ඒ දේවතාවෝම මහරජතුමනි ඔබගේ පුතා නිරෝගී ව සිටිති” යැයි දැනුම් දී සිටියා. රජතුමා ද “දනිමි මම පුතාගේ අමරණීය භාවය” යයි කිවේ සිනහමුසු මුහුණින්.
පස්වග තවුසන් බෝසතාණන් වහන්සේ අතහැර යාම.
අනතුරුව මිට පෙර කියූ ආකාරයට දුෂ්කර ක්‍රියාව නම් අවබෝධයට මාර්ගය නොවේ යැයි තීරණය කොට ඕලාරික ආහාර ගැනීමට තීරණය කරනු ලැබුවා. යලිත් ගම් නියම් ගම් වල පිඩු පිණිස හැසිර ආහාර රැගෙන පැමිණියා. එවිට උන් වහන්සේගේ දෙතිස් මහා පුරුෂ ලක්ෂණ ප්‍රකෘතිමත් වුනා. ශරීරය ස්වර්ණ වර්ණ වුනා . එහෙත් මෙම තත්වය තව දුරටත් පසවග මහණුන්ගේ සිත් ගත්තේ නැහැ. ඔවුන් මෙසේ සිතන්නට වුනා . “මුන් වහන්සේ සය අවුරුද්දක් දුෂ්කර ක්‍රියා කරන්නේ නමුත් සර්වඥතා ප්‍රතිවේධය ලැබීමට නොහැකි විය. දැන් ගම්වල පිඬු පිණිස හැසිර ලාමක ආහාර රැගෙන එමින් කුමක් කළ හැකි වන්නේ ද? පධන් වීරිය ට මෙය බාධාවක්. මොහු වීර්යයෙන් පිරිහුණා. අප මොහු විශේෂ අධිගමයක් ලබා වී යැයි සිතීම හිස පටන් නහනු කැමති කෙනෙක් පිණි බිඳුවකි න් නෑමක් වැනිය. මොහුගෙන් අපට ප්‍රයෝජනයක් නැතැයි බෝසතාණන් වහන්සේ අතහැර තම තමන්ගේ පාත්රා සිවුරු රැගෙන යොදුන් දහ අටක් මඟ ගෙවා ඉසිපතනයට පිවිසුණා. අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ නැවතත් මාර සේනාව අභියස තනිවුනා . එත් විර්යය දශමයකින්වත් හීන වුයේ නැහැ.
ඒ සම්බන්ධව බෝධිරාජ කුමාර සුත්‍රයේ මෙලෙස බුදු වදනින්ම පවසනවා.
“රාජකුමාරය, ඒ මම බත්, කොමපිඩුයැයි කියන ඔලාරික ආහාරයක් ගත්තෙමි. රාජකුමාරය, ඒ කාලයෙහි ‘ශ්‍රමණ ගෞතමතෙම යම් ලොවුතුරා දහමක් ලැබුයේ නම් එය අපට කියන්නේය’ යන අදහසින් භික්ෂූන් පස්දෙනෙක් මට උපස්ථාන කරමින් සිටියහ. රාජකුමාරය, මේ කලක පටන් මම බත් හා කොමුපිඩු ආහාර ගන්නට වූයෙම්ද, එකල්හි ඒ භික්ෂුහු ශ්‍රමණ ගෞතමතෙම ප්‍රත්‍යය බහුලකොට ඇත්තේය. රසයෙහි ගිජුව ප්‍රණීත පිණ්ඩපාතාදිය වැළඳීමට හැරුණේය. වීර්යය කිරීමෙන් පිරිහුණෙයැ’යි කියා කලකිරී බැහැර ගියාහුය.
උපකාරක ග්‍රන්ථ සහ මුලාශ්‍ර
බෝධිරාජකුමාර සූත්‍රය – ත්‍රිපිටකය » සූත්‍ර පිටකය » මජ්ඣිම නිකාය » මජ්ඣිම පන්නාසකය » 4. රාජ වර්ගය