Ape Budu Hamuduruwo 96

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 96

 

රන් වැසි දඹදිව පුරා වස්වමින් මෙලොවට පහල වු කෝණාගමන බුදුහාමුදුරුවෝ 03

කකුසඳ භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ බුද්ධවංශ කතාව බුද්ධවංසපාළියේ
මෙලෙස  සංක්‍ෂිප්ත කොට සදහන් වෙනවා.

කෝණාගමන බුදුරදුන් උපන් නුවර’’සෝණවතී’’ නම්. (එහි)’’සෝණ’’ නම් රජක් වී. ඒ නුවරෙහි බුදුරදුන්ගේ මහා නෑ කුලය වාසය කළේය.

ශාස්තෘවූ ඒ කෝණාගමන බුදුරදුන්ගේ ඒ පිය තෙම’’යඤ්ඤදත්ත’’ නම් බමුණු විය. ’’උත්තර’’ නම් බැමිණි තොමෝ මව් වූවාය.

ඒ බුදුරජතෙම අවුරුදු තුන් දහසක් ගිහිගෙයි විසී. ’’තුසිත’’ ය,’’සන්තුසිත’’ ය, ’’සන්තුට්ඨි’’ ය යන උතුම් තුන් පහයක් වූහ.

මනාව සරසන ලද පිරිවර අඟනෝ නොඅඩුවූ සොළොස් දහසකි. බිරින්ද’’රුචිගත්තා’’ නම් වූවාය. පුත් තෙම ’’සත්‍ථාවාහ’’ නම් වී.

පුරුෂෝත්තම තෙම සතර පෙර නිමිති දැක, ඇත් යානයකින් මහබිනික්මන් කෙළේය. සය මසක් මුළුල්ලේ ප්‍රධාන වීර්‍ය්‍යයෙහි හැසුරුණේය.

මහාවීරවූ, මිනිසුන්ට උතුම්වූ, කෝණාගමන නම් ලෝනා හිමිඳු, බඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ, මිගදායෙහිදී දම්සක් පැවැත්වූ සේක.

කෝණාගමන නම් ශාස්තෘන් වහන්සේට’’භිය්‍ය’’ ද, ’’උත්තර’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවකයෝ දෙදෙනෙක් වූහ. උපස්ථායක තෙම’’සොත්‍ථීජ’’ නම් වී.

’’සමුද්දා’’ ද,’’උත්තරා’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවිකාවෝ දෙදෙනෙක් වූහ. ඒ භාග්‍යවත්හුගේ බෝධිය’’දිඹුල් ගස’’ යයි කියනු ලැබේ.

’’උග්ග’’ ද,’’සෝමදේව’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායකයෝ දෙදෙනෙක් වුහ. ’’සීවලා’’ ද,’’සාමා’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායිකාවෝ දෙදෙනෙක් වුහ.

ඒ බුදුරජතෙම උසින් තිස් අට රියනක් උස්වී. උදුන් මුවෙහි රත්රන් යම් සේද, එපරිද්දෙන් රශ්මියෙන් අලඞ්කාරවී.

ඒ කාලයෙහි (කොණාගමන) බුදුරදුන්ගේ ආයුෂය අවුරුදු තිස් දහසකි. ඒතාක් කල් උන්වහන්සේ වැඩ සිටිමින් බොහෝ ජන සමූහයා (බව සයුරෙන්) එතර කළ සේක.

ධර්ම නමැති සෑයක් ගොඩනගා, සිවුසස් නමැති ධජ පතාකයෙන් හොබවා, දහම් නමැති මල්ගුළාවක් කොට, ශ්‍රාවකයන් සහිතවූ ඒ බුදුරජතෙම පිරිනිවි සේක.

උන්වහන්සේගේ ලොවුතුරු දහම් පළවන මහා විලාසයද, ශ්‍රාවක ජන සමූහයාද (යන) සියල්ල අතුරුදන් විය. සියලු සංස්කාරයෝ හිස්වූවාහු නොවෙත්ද?

’’කෝණාගමන’’ නම් බුදුරජතෙම’’පබ්බතාරාමයේ’’ දී පිරිනිවි සේක. ඒ ඒ පෙදෙස්වල උන්වහන්සේගේ ධාතු පැතිරීම වී.

 

Ape Budu Hamuduruwo 95

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 95

 

රන් වැසි දඹදිව පුරා වස්වමින් මෙලොවට පහල වු
කෝණාගමන බුදුහාමුදුරුවෝ 02

තිස් දහසක් පිරිවර සමග අභිනික්මණින් නික්ම පැවිදි වූ කෝණාගමන බෝධිසත්ත්වයන් වහන්සේ ඒ මහා පිරිවර පිරිවරමින් සයමසක් ප්‍රධාන විර්යය වඩන්න වුණා. එය අවසාන වුයේ තවත් වෙසක් පොහොදිනකට ඉර උදාවීමත් සමග. ඒ වනවිටත් දෙවියන්ගේ ආශීර්වාද රැකවරණ සහිතව අග්ගිසෝණ බ්‍රාහ්මණයාගේ දියණිය අති මිහිරි  මී කිරිබත් සකසමින් සිටියේ සංසාරේ පතාගෙන පැමිණි ලෙසට. ඇයගේ කිරිපිඩු පුජාවෙන් පසු එය වැළඳු ඒ මහා විරයාණෝ කිහිරි වනය වෙත දිවාවිහාර ගතකිරීමට පැමිණුනා. එහි විවේකයෙන් ගත කල උන්වහන්සේ හමුවට පැමිණියේ නම් තින්දුක යවපල්ලා. ඔහුත්  සංසාරේ පතාගෙන පැමිණි ලෙසටම අටතණමිට පුජාකලේ වජිරාසනය මත ඇතිරීමට. ඒ අටතණමිටද රැගෙන මිට පෙර පුණ්ඩරික බෝධියෙහි කි තරමටම ඵලවිභුතියෙන් යුතු උදුම්බර බෝධිය වෙත පැමිණියේ දකුණු දිශාවෙන්. එහි විසිරියන් පමණ තණ ඇතිරි අතුරා පලක් බැඳ මරබල නසා දසබල ඥාන ලබා උදන් අනා විවේක සුවයෙන් සත්සතිය ගත කරනු ලැබුවේ අනෙකුත් බුදුවරුන් සියලු කටයුතු නිමකෙරු ආකාරයටමයි.

ඉන් අනතුරුව මහා බ්‍රහ්මයා පැමිණ උන්වහන්සේටත් ලෝකසත්ත්වයා වෙනුවෙන් ධර්මය දේශනා කිරීමට ආරාධනය කරනු ලැබුවේ චාරිත්‍රයක් ලෙසයි. ඒ ආරාධනය පිළිගත් කෝණාගමන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හේතුසම්පත් ඇත්තවුන් පිරික්සන විට තමන් හා සමග ගිහිගෙයින් නික්මුණ තිස්දහසක පිරිවර ඒ සඳහාම පැමිණිය බව අවබෝධකොට ගත්තා. ඒ මොහොතේම සුදස්සන නුවර ඉසිපතනය වෙත අහසින් වැඩිය උන්වහන්සේ උන්වහන්සේලා මැද ධර්මචක්‍රය කරකවන්නට වුණා. එදා දෙව් මිනිස් තිස්කෙළ දහසකට ධර්මවබෝධ වූ බව සඳහන් වෙනවා වගේම එය ප්‍රථම ධර්මාභිසමය ලෙසද සදහන් වෙනවා.

නැවතත් සුන්දර නුවර දොර මහසල් රුක මුල යමක ප්‍රාතිහාර්ය කොට විසිකෙළ දහසකට දහම් අමා පොවනු ලැබුවා. එය දෙවන අභිසමයයි.

තම මෑණි උත්තරාවන් ප්‍රමුඛකොට දසදහසක් සක්වළ රැස්වූ දෙවියන්ට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විජම්පිටකය දෙසද්දී දසකෙළ දහසකට තෙවන ධර්මාභිසමය වුණා.

උන්වහන්සේටත් මීට ඉහත බුදුරජුන්ට මෙන් එකම ශ්‍රාවක සන්නිපාතයක් වුණා. ඒ සුරින්දවතී නුවර සුරින්දවතී උයනෙහි වසන සමයේ තිස්දහසක් පිරිවර ඇති භීයස රාජ කුමාරයාට සහ උත්තර රාජ පුත්‍රයාට යන දෙදෙනාට දහම් දෙසා ඒ සියලු දෙනාම එහිභික්ෂු පැවිද්දෙන් පැවිදි කරවා උන් වහන්සේලා මැද නවම් පුන් පොහෝ දින  පාමොක් දේශනා කරනු ලැබුවා. එය එකම එක ශ්‍රාවක සන්නිපාතයද වුණා.

ඒ කාලේ අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ මිථිලා නුවර පබ්බත නමින් රජකෙනෙකුව වාසය කලා. සරණාගත සියලු ප්‍රාණින්ගේ ආගමන ඇති කෝණාගමන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මිථිලාවට වැඩියේ ඒ කාලයේ. රජතුමා ඒ බව අසා රාජකීය පිරිවර සමග පෙර ගමන්කොට උන්වහන්සේට  දානය සඳහා ආරාධනය කරනු ලැබුවා. උන්වහන්සේ රජමාලිගයට වැඩකොට මහදන් දී මහත් ගෞරවයෙන් සියලු යුතුකම් ඉටුකොට පැමිණෙන වස් තෙමස තුල එහිම වස්විසිම සඳහා අයැද සිටියා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේද එය පිළිගෙන ඒ තෙමස මිථිලා නුවරම වස් කාලය ගතකලා. අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේත් ඒ තෙමස තුල ඉතා ප්‍රණීත වූ රාජකීය භෝජනයන්ගෙන් බුදුරජුන්ට සංග්‍රහ කොට එයින් නොනැවතී පත්තුන්ණ චීන පට කම්බල, කොසෙය්‍ය දුහුල් කපු ආදී මහඟු සිනිදු වස්ත්‍රද රන්මිරිවැඩද, අනෙකුත් බොහෝ පිරිකරද පුජා කොට වන්දනා කරනු ලැබුවා. ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේද මේ සියල්ල අවසානයේ මෙම උත්තමයාණන් මේ භද්‍රකල්පයේම ගෝතම නමින් බුදුවන බව දේශනා කොට වදාරමින් විසිතුන්වන නියත විවරණයෙන් ආශිර්වාද කරනු ලැබුවා. අප මහා බෝසතාණෝ මේ බව අසා ඒ මහාරාජ්‍ය පරිත්‍යාග කොට උන්වහන්සේ වෙතම පැවිදි වුණා.

දස දහසක් සක්වළ සාදුකාර හඬ පෙරසේම පැතිරුණා. ඔබත් මමත් වෙනුවෙන් මේ උතුම් ධර්මස්කන්ධය කල්පෙන් කල්පේ ළඟාවුණේ ඒ ආකාරයටයි.

 

Ape Budu Hamuduruwo 94

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 94

 

රන් වැසි දඹදිව පුරා වස්වමින් මෙලොවට පහල වු
කෝණාගමන බුදුහාමුදුරුවෝ 01

කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ පිරිනිවුණායින් පසුව මිනිස්සුන්ගේ ආයුෂ නැවතත් පිරිහෙන්නට වුණා. ඒ පරමායුෂ වසර දහය දක්වා. නැවතත් වසර දහයේ සිට  අසංඛ්‍යය දක්වා වැඩිවූ පරමායුෂ අවුරුදු තිස්දහසක් පිරිහුණ කාල පරිච්ඡේදයේ  කෝණාගමන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙලොවට බිහිවුණා. උන්වහන්සේත් පෙරුම් පුරමින් පැමිණ අවසානයේ තුසිත  දෙවු ලොව ඉපිද දේවාරධනයෙන් පසුව එයින් චුතවී සෝභවාති නුවර පඤ්ඤදත්ත බ්‍රාහ්මණයාගේ භාර්යාව වූ රූපාදී ගුණයෙන් අනුත්තර වූ උත්තරා නම් බැමිණියගේ කුසතුල පිළිසිඳ ගත්තා.

සෝභවාති නුවර අසල ඒ නමටම සරිලන සෝභමාන උයනක් තිබුණා සුභගවතී කියලා. දසමසක් ඇවෑමෙන් පස්සේ කෝණාගමන බෝධිසත්වයන් වහන්සේ සුභගවතී උයනේදී තමයි මෙලොව එළිය දුටුවේ. ඒ බොසතාණන් වහන්සේ ඉපදෙන විටම මුළු දඹදිව පුරාවටම රන් වරුසාවක් වහින්නට පටන් ගත්තා. ඒ උන්වහන්සේගේ පුණ්‍ය මහිමයට. එලෙස රන්වැසි පැමිණි නිසාම උන්වහන්සේට නම් තබන්නෝ නම් තබන දිනයේ කනකාගමන යැයි නම් තැබුවා. පසුකාලයේ ඒ නම කෝණාගමන යනුවෙන් පරිණාමය වුණා කියලා අටුවාවේ කියනවා.

උන්වහන්සේ අවුරුදු තුන්දහසක් ගිහිගෙයි වාසය කරනවා. ඒ තුසිත සන්තුසිත සන්තුට්ඨි නම් දිව්‍ය සැප බඳු ලෞකික සැප ඇති තුන් පහයන් තුල. රුචිගත්තා බ්‍රාහ්මණිය ප්‍රමුඛ දහසයදහසක් වු ස්ත්‍රීන් උවැටන් කරනු ලබනවා. එහෙත් උන්වහන්සේත් සතර පෙර නිමිති දැක රුචිගත්තා බ්‍රාහ්මණිය සත්ථවාහ නම් පුතු උපන් දිනයේම ගිහිගෙයින් නික්මෙන්නේ ඇත්යානයකින්. ඒ තනියම නෙවෙයි. තිස්දහසක පිරිවරත් සමග.

Ape Budu Hamuduruwo 93

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 93

 

රන්වැලකින් හටගත් ගිනිජාලාවක් මෙන් මවුකුසෙන් මෙලොවට බිහිවූ

කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ. 03

කකුසඳ භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ බුද්ධවංශ කතාව
බුද්ධවංසපාළියේ මෙලෙස  සංක්‍ෂිප්ත කොට සදහන් වෙනවා.

වෙස්සභූ නම් බුදුරදුන්ට පසු කාලයෙහි දෙපා ඇති සතුන්ට දෙවි මිනිසුන්ට උතුම්වූ, අපමණ ගුණ ඇති, සතුරන්ට ළංවිය නොහැකි, නමින්’’කකුසඳ’’ නම්වූ බුදුරජතෙම පාරමිතා පිරීමෙහි පරතෙරට ගියේ, සිංහ රාජයෙක් මැදිරිය (කූඩුව) බිඳ, සියලු නවවිධ භවය උගුලුවා උතුම් සම්බෝධියට පැමිණි සේක.

ඒ කකුසඳ බුදුරදුන්ගේ උපන් නුවර’’ඛේම’’ නම් විය. ඒ කාලයෙහි මමද’’ඛේම’’ නම් ඇත්තෙක් වීමි. සර්‍වඥබව සොයමින් උන්වහන්සේගේ සමීපයෙහි පැවිදිවීමි.

මහර්ෂීවූ ඒ කකුසඳ බුදුරදුන්ගේ ඒ පිය තෙම’’අග්ගිදත්ත’’ බමුණු නම් වී. වැදූ මව්’’විසාඛා’’ නම් වූවාය.

ඒ’’ඛෙම’’ නගරයෙහි මිනිසුන්ට උතුම්වූ ප්‍රධාන උසස් ජාති ඇති, මහත් පිරිවර ඇත්තාවූ සම්බුදුරජුන්ගේ මහත් නෑ කුලය විසී.

ඒ බුදුරජතෙම අවුරුදු හාරදහසක් ගිහිගෙයි විසීය. ’’රුචි’’ ය,’’සුරුචි’’ ය, ’’වඩ්ඪමාන’’ ය යන උතුම් තුන් පහයක් වූහ.

මනාව සරසන ලද පිරිවර අඟනෝ සමතිස් දහසකි. බිරින්ද’’විරෝචමානා’’ නම් වූවාය. පුත් තෙම ’’උත්තර’’ නම් වී.

ජිනරාජ තෙම සතර පෙර නිමිති දැක, රථ යානයෙන් (රියෙකින්) මහබිනික්මන් කෙළේය. නොඅඩු අට මසක් මුළුල්ලෙහි ප්‍රධාන වීර්‍ය්‍යය කෙළේය.

මහාවීරවූ, මිනිසුන්ට උතුම්වූ, කකුසඳ ලෝනා හිමිඳු, බඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ, මිගදායෙහිදී දම්සක් පැවැත්වූ සේක.

කකුසඳ ශාස්තෘන් වහන්සේට ’’විධුර’’ ද, ’’සඤ්ජීව’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවකයෝ දෙදෙනෙක් වූහ. උපස්ථායක තෙම ’’බුද්‍ධජ’’ නම් වී.

’’සාමා’’ ද,’’චම්පා’’ ද යන අග්‍රශ්‍රාවිකාවෝ දෙදෙනෙක් වූහ. ඒ භාග්‍යවත්හුගේ බෝරුක ’’භෙරී’’ (මාරා) ගසයයි කියනු ලැබේ.

’’අච්චුත’’ ද,’’සුමන’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායකයෝ දෙදෙනෙක් වුහ. ’’නන්‍දා’’ ද,’’සුනන්‍දා’’ ද යන අග්‍ර උපස්ථායිකාවෝ දෙදෙනෙක් වුහ.

මහමුනිඳු සතළිස් රියනක් උස්විය. රන්වන් රැස් හාත්පස දසයොදුනක් තැන පැතිරෙත්.

මහර්ෂීවූ ඒ කකුසඳ බුදුරදුන්ගේ ආයුෂය අවුරුදු සතළිස් දහසකි. උන්වහන්සේ ඒතාක් කල් වැඩ සිටිමින් බොහෝ ජන සමූහයා (බව සයුරෙන්) එතර කළ සේක.

දෙවියන් සහිත ලෝකයෙහි පුරුෂ ස්ත්‍රීන්ට දහම් නමැති සල්පිලක් ඇර තබා, සිංහ (උසස්) නාදකොට ශ්‍රාවකයින් සහිතව පිරිනිවි සේක.

අටඟ හඬින් යුත් වචන ඇති කකුසඳ බුදුරජ තෙමේද නිතර සිදුරු නැති සීලයෙන් යුත් අගසව් ආදී සියල්ලම අතුරුදන් විය. සියලු සංස්කාරයෝ හිස්වූවාහු නොවෙත්ද?

කකුසඳ ජිනරාජතෙම’’ඛෙම’’ නම් ආරාමයේදී පිරිනිවි සේක. එහිම උන්වහන්සේගේ උතුම් සෑය ගවුවක් අහසට උස්ව නැංගේය. (හෙවත් ගවුවක් උසට බඳින ලදී.)

[සිව්සස් අවබෝධ කළ’’සුඛී’’ මුනිසඳු’’දුස්ස’’ නම් ආරාමයෙහි පිරිනිවි සේක. එහිම උන්වහන්සේගේ උතුම් සෑය තුන් යොදුනක් උස්වී. (හෙවත් තුන් යොදුනක් උසට බඳින ලදී.)

Ape Budu Hamuduruwo 92

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 92

 

කාන්තාරයේ අතරමංකොට මිනිසුන් බිලිගත් නරදේව යක්ෂයාව දමනය කල
කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ 02 

හතලිස් දහසක් සමග අභිනික්මන් කල උන්වහන්සේ අටමසක් පුරා ප්‍රධාන විර්යය වඩන්නට වුනා. ඒ සුචරින්ධ නියම ගමට වගේම අපගේ පෘථිවිතලයටම  කල්ප විසිනවයකට පස්සේ ලස්සනම වෙසක් පුන්පොහෝ සඳ පායන දිනය. සුචිරින්ද නියම ගමේ වජිරින්ද බ්‍රාහ්මණයාගේ දියණිය මිකිරිබත් හදාගෙන ආවේ සංසාරේ කල්ප ගණනක් පැතුමක් ඉෂ්ඨ කරගන්න. ඒ ලොවුතුරා බුද්ධත්වයට පෙර වළඳන අවසාන ආහාරවේල පුජා කිරීමට ඇති පින අතැතිව. ඒ මී කිරිබත් හදන විස්තරය ඉදිරියේදී විස්තර කෙරනවා. ඉතින් ඒ මීකිරිබත් වැළඳු කකුසඳ මහා බෝසතාණෝ කිහිරි වනයේ දිවාවිහාර කොට සවස සුභද්ද යවපාලකයා දුන් අටතණමිට රැගෙන පැමිණයේ දිවසුවඳ හමන සිරසබෝධිය වෙත. එහි මුල තෙතිස් රියන් පුළුලැති තණ ඇතිරි අතුරා පර්යංකයෙන් වැඩසිටමින් මහා වීර්යයෙන් යුතුව මාර පරාජය කොට බුද්ධත්වයට පැමිණුනේ දසදහසක් සක්වල පුරා මහා ආලෝකධාර විහිදවමින්.

ප්‍රථම අභිසමය

බුද්ධත්වයට පැමිණ සත් සතිය ගෙවීමෙන් පසුව සෑම බුදුවරයෙකුට වගේම කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේටත් ධර්මය දේශනා කිරීම සඳහා මහා බ්‍රහ්මයා විසින් ආරාධනය කරනු ලැබුවේ එයත් ලොව ධර්මතාවයක් නිසා බවට ඔබට දැන් වැටහෙන්න ඕනේ. මොකද මෙතෙක් මා විසින් ලියනු ලැබූ සෑම බුදුවරයෙකුටම ඒ ආරාධනය ලැබුණා. මහා කරුණාවෙන් ලොව දෙස බලනවිට උන්වහන්සේ සමග පැවිදි දිවියට ඇතුලත් වූ හතලිස් දහසක් වූ පිරිවරට සත්‍ය ප්‍රතිවේධ සමර්ථතාව දැක එක් දවසකින් මකිල නුවර අසල තිබු ඉසිපතන මිගදායට වැඩ උන්වහන්සේලා මැද දම්සක් පවත්වන්නට වුනා. එදින හතලිස් කෙළලක්ෂයක් දෙනාට ප්‍රථම ධර්මාවබෝධය වුණා.

දෙවන අභිසමය

කාන්‍යකුඛජ නගර ද්වාරයෙහි මහා සල්ගසක් තිබුණා. එතැනට වැඩිය උන්වහන්සේ මිට ඉහත සඳහන් කල වෙස්සභු බුදුරජාණන් වහන්සේ වගේම යමක ප්‍රාතිහාර්යය කරනු ලැබුවා. එදා තිස්කෙළ ලක්‍ෂයකට දහම් ඇස පහල වුණා කියනවා. එය දෙවන අභිසමයද වුණා.

තෙවැනි අභිසමය සහ නරදේව යක්ෂ දමනය.

ඛේමවතී නුවර ආසන්නයේ මහා කාන්තාරයක් තිබුණා. මේ කාන්තාරය තිබුණේ නගර දෙකකට මැදිව. ලෝකප්‍රකට කාන්තාර මාර්ගයක් මේ කාන්තාරය මැදින් වැටිලා තිබුණා. මේ කාන්තාරය දෙපස කාන්තාර දොරටුවල කාන්තාරය තරණය කිරීම සඳහා නිතරම මහජනයා රැඳී සිටියේ මහා සාගරයක් තරණය කිරීමට සිටින පිරිස් වගේ. ඛේමවතී නුවර ආසන්නයේ එක් දේවායතනයකට අරක්ගත් බලගතු මහා භයානක නරදේව නම් යක්ෂයෙක් හිටියා. මොහු කලේ කාන්තාරයේ මධ්‍යයෙහි   තරණය කරන පිරිස් හට පෙනෙන සේ අතිරමණිය පියුමුපිලින් සැදි පරම මිහිරි සිහිල්දිය පිරි විලක් ලග සිට පියුම් උපුල් මානෙල් ආදියෙන් සත්ත්වයන් පෙළඹවීමයි. කිසි දිනක ඒ විලට ජනයාට කිට්ටුවෙන්නට බැරි එය මායාවක් නිසයි. ඔහු කරන්නේ වෙහෙසට පත්වී අතරමංවන මිනිසුන්ව කා දැමීමයි. ඒ එක්කම මාර්ගය අවසානයේ මිනිසුන් රහිත කැලයක් තිබුනා. ඔහු කලේ ඒ කාලයේ සිටන සතා සිවුපාවා පවා ඔහුගේ ආහාරයට මදිපාඩුවට ගැනීමයි.

එදා කාන්තාර දොරටු අභියස රැස්වී සිටි මිනිසුන් රාත්‍රියේම  කාන්තාරය තරණය කිරීමට පටන්ගත්තා. එදිනම පාන්දර යාමයේ කකුසඳ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මහාකුළුණු සමවතින් නැගීසිට ලොව බලන සේක් උන්වහන්සේගේ නැණදැලට හසුවූණේ ඒ මහේශාක්‍ය නරදේව යක්ෂයාත් තව මොහොතකින් ඔහුගේ වසඟයට පත්වන දුගී ජනයාත්ය. ඒ දුටු මොහොතේම එතැනට අහසින් වැඩම කල උන්වහන්සේ මහජනයා බලා සිටියදීම මහා පෙළහර පාමින් නරදේව යක්ෂයාගේ භවනට බැස ඔහුගේ මංගල පර්යංකයෙහි සවනක් රැස් විහිඳමින් වැඩසිටින්නට වුණා.  එවිට ඒ මිනීකන යක්ෂයා සවණක් රැස් විහිදවමින් දෙව්දුනු පිරිවැරූ සුර්යයා මෙන් බුද්ධ දිවාකරයන් අහසින් වඩිනු දැක දසබලයාණන් වහන්සේ මට අනුකම්පාවෙන් මෙහි වඩින්නට ඇතැයි සිතන්නට වුණා. එයාට ඇත්තෙන්ම හිතුණේ එයා කෙරෙහි අනුකම්පාවෙන් බුදුරජාණන් වහන්සේ එයාගේ භවනට වැඩලයි කියල. එයින් හටගත් පහන් සිත් ඇතිව තම පිරිවර යකුන් සමගින් අහසින් නානා මලින්ගහන හිමතට පැමිණි ඒ යක්ෂ සේනාව නානා වර්ණයෙන් සුවඳින් යුතු දිය ගොඩ පිපුණු පරම මනරම් සුවඳවත් මල් ගෙනවිත් සිය පලඟෙහි වැඩහුන් විගතරන්ධු වූ කකුසඳ ලෝකනායකයන් මාලා ගන්ධ විලේපනාදියෙන් පුදා තුතිසංගීත පවත්වමින් දොහොත් මුදින් දී වන්දනා කරමින් සිටින්නට වුණා. මම හිතන්නේ ලේසියෙන්ම දමනය වුණු යක්ෂසෙන්පතියා කියලයි.

ඒ අවට රැස්වී සිටි ඒ මනුෂ්‍යයෝ ඒ ආශ්චර්යය දැක පහන් සිත් ඇතිව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ නමස්කාර කරමින් සිටියා. එවිට අප්‍රතිසන්ධි ඇති කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ අභිපුජිත නරදේව යක්ෂයාට කර්මඵල දැක්වීමෙන් තෙද ගන්වා නිරය කතාවෙන් තැතිගන්වන සිවුසස් දහම් දේශනා කරන්නට වුණා. එදින අප්‍රමාණ සත්ත්වයන්ට දහම් අවබෝධය වුණා. මෙය තෙවැනි අභිසමය වශයෙන් හඳුන්වනවා.

එකම සන්නිපාතය.

සියලු පාරමිතා පිරීම් වශයෙන් පරතෙරට ගිය සිංහයකු මෙන් සංසාර කූඩුව බිඳ යන ඇත්රජෙකු මෙන් නසන ලද බව බැඳුම් ඇති කකුසඳ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට එකම එක ශ්‍රාවක  සන්නිපාතයක් වුණා. ඒ කාන්‍යකුබ්ජ නගරයෙහි උන්වහන්සේ සමග පැවිදි වූ සතළිස් දහසක් රහතුන් පිරිවරණ ලද නවම් පොහොය දින කරනු ලැබූ පාමොක් දේශනාවයි.

එකල අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ ඛේම නම් රජෙක්ව රජකම් කරමිනුයි සිටියේ. කකුසඳ බුදුපියාණන් බැහැදුටු උන්වහන්සේ පාසිවුරු සමග මහා දන් දී  අඳුන් ආදී සියලු බෙහෙත් වර්ගයන් පුජාකරණු ලැබුවා. වෙනත් පිරිකරද පුදා බණ අසා පහන් සිත් ඇතිව මෙම සංසාර ගමනේ තවත් වරක් රජකම අතහැර උන්වහන්සේ හමුවේ පැවිදි වුයේ අප වෙනුවෙන්මයි කියලා මට හිතෙන්නේ. කකුසඳ ශාස්තෘන් වහන්සේ උන්වහන්සේගේ පුණ්‍ය ශක්තිය හා පාරමිතාවන් දිවැසින් දැක මේ කපෙහිම ගෝතම නමින් බුදුවන බවට නියත විවරණ දී වදාරණු ලැබුවා. දෙවියන් බමුන්ගේ සාදුකාර හඬ අත්පොළසන් හඬ නැවතත් සක්වළින් සක්වලට පැතුරුණා. උන්වහන්සේ නැවතත් අප වෙනුවෙන්ම නිවන අතහැර මේ සසරෙහිම අප හා නතර වුනා.

Ape Budu Hamuduruwo 91

අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 91

 

රන්වැලකින් හටගත් ගිනිජාලාවක් මෙන් මවුකුසෙන් මෙලොවට බිහිවූ
කකුසඳ බුදුරජාණන් වහන්සේ 01   

මහා භද්‍ර කල්පය

වෙස්සභු බුදුහාමුදුරුවොත් පිරිණිවන්පාලා මේ ලෝක ධාතුව යලිත් අඳුරේ ගිලුණායින් පස්සේ  තවත් කල්ප විසිනවයක් පසුවෙනතෙක් ජිනසුර්යයෝ මේ ලෝකේ පහල වුණේ නැහැ. අපි කල්ගෙවන මේ භද්‍රකල්පය උදාවුණේ එවැනි අඳුරක් නිමා කරමින්. ඔබ අප කවුරුත් දන්නා පරිදී මේ මහා භද්‍ර කල්පයේ සම්මා සම්බුදු බුදුවරුපස්නමක් ලොව පහළ වෙනවා. එයින් මේ වනවිටත් බුදුවරු හතර නමක් ලොව පහළ වී නිවී ගිහින් අවසන්.  කකුසඳ, කෝණාගමන, කාශ්‍යප, යන තුන් නම සහ අප මහා සම්මා සම්බුදුරජාණන්සෙයි.  අවාසනාවක මහත. අපි මේ වනවිටත් ප්‍රමාදයි.  එහෙත්  තවමත් ප්‍රමාද නැති නිමේෂයක ඉන්නේ. ඒ තවමත් නිර්මල බුදුදහම ලොවේ පවතිනවාට වඩා සුරැකි පවතින ශ්‍රී ලංකා පෘථිවි තලය මත ජිවත් වන නිසා.

වසර විසිනවයක අවිද්‍යා අන්ධකාරය සිඳ බිඳ දැමු කකුසඳ බුදුහාමුදුරුවෝ.

ඒ වසර විසිනවයක අවිද්‍යා අන්ධකාරය සිඳ බිඳ දැමුවේ කකුසඳ බුදුහාමුදුරුවෝ. පාරමී පුරමින් පැමිණි උන්වහන්සේගේත් අවසන් දෙවුලොව උපත වුණේ තුසිතය. දේව ආරාධනයෙන් පස්සේ එයින් චුතවුණ කකුසඳ බෝසතාණෝ අනිත් බුදුරජාණන් වහන්සේලා මෙන් මිනිස් ලොව පහළවුණේ රජකෙනෙකුට දාව නෙවෙයි. ඛේමවතී නුවර ඛේමංකර නම් රජුගේ අර්ථධර්මානුශාසක අග්ගිදත්ත නම් පුරෝහිතයාගේ අගබිසව වූ විසාඛා නම් බැමිණියගේ කුසේ. 

එයටත් හේතුවක් තිබ්බා යම් කලෙක රජවරු බමුණන්ට ගරු සත්කාර කරයිද, මානන කරයිද, පුජා කරයිද, එකල බෝසත්වරු බමුණු කුලයේ උපදිනවා. යම්කාලෙක බමුණෝ ක්ෂත්‍රියයනට සත්කාර කරයිද, මානන කරයිද, පුජා කරයිද, එකල බෝසත්වරු කැත්කුලයේ උපදිනවා. ඒ කාලේ රජවරු බමුණන්ට ගරුසත්කාර පුද පුජා කරනු ලැබූ කාලයයි. ඒ නිසාම කකුසඳ බෝධිසත්වයන් වහන්සේ දසසහශ්‍රී ලෝකධාතුව නාද කරවමින් කම්පා කරවමින් ඒ බමුණු කුලයේ විසාඛා නම් බැමිණියගේ කුසේ ඉහතින් කී අයුරින් පිළිසිද ගත්තා. දෙවියන්ගේ රැකවරණය මැද දසමස් ඇවෑමෙන් ඛේම උයනේ දී රන්වැලකින් හටගත් ගිනිජාලාවක් මෙන් මවුකුසෙන් මෙලොවට බිහිවුණා. 

මහභිනික්මන

උන්වහන්සේ වසර හාරදහසක් ගිහිගෙයි වාසය කළා. උන්වහන්සේටත් සුචි, අරුචි, රතිවද්ධන නමින් තුන්පහයක් වුනා. රෝහිණී බ්‍රහ්මණිය ප්‍රමුඛ තිස්දහසක් ස්ත්‍රීන් උන්වහන්සේට දිවා රෑ සේවය කරනු ලැබුවා. එහෙත් සතර පෙරනිමිති පෙන්වා උන්වහන්සේගේ සිත වෙනස් කරන්න දෙවිවරු සමත්වුණා. රෝහිණී බැමිණියට උත්තර කුමරු උපන් කාලයේම මැනවින් සෑදු ආජඤ්ඤ රථයකින් මහභිනික්මන් කොට නික්ම පැවිදි වුණා. ඒ තනියෙන් නොවෙයි. හතලිස් දහසක පිරිවරත් සමගයි. ඒ හතලිස් දහසක් දෙනාත් උන්වහන්සේ අනුව යමින්ම පැවිදි දිවියට ඇතුලත්වුනා. ඒ සියල්ලම සංසාරේ එකටම පැමිණි පිරිවර වෙන්න ඇති. අපිත් එලෙසම සංසාරය තරණය කරන පිරිසකගේ කොටස් කාරයෝ වෙන්න ඇති. මටත් එහෙම හිතෙන්නට වුනා.