නවකතරෙන භන‍්තෙ භික‍්ඛුනා බුඩ‍්ඪතරස‍්ස භික‍්ඛුනො පාදෙ වන්‍දන‍්තෙන කති ධම‍්මෙ අජ‍්ඣත‍්තං උපට‍්ඨාපෙත්‍වා පාදා වන්‍දිතබ‍්බාති?
වහන්ස, වෘද්ධතර මහණක්හුගේ පා වඳනා නවකතර මහණහු විසින් කෙතෙක් දහම් ස්වකීය සන්තානයෙහි එළවා පා වැන්දයුතු ද?
නවකතරෙනුපාලි, භික‍්ඛුනා බුඩ‍්ඪතරස‍්ස භික‍්ඛුනො පාදෙ වන්‍දන‍්තෙන පඤ‍්ච ධම‍්මෙ අජ‍්ඣත‍්තං උපට‍්ඨාපෙත්‍වා පාදා වන්‍දිතබ‍්බා. කතමෙ පඤ‍්ච : නවකතරෙනුපාලි, භික‍්ඛුනා බුඩ‍්ඪතරස‍්ස භික‍්ඛුනො පාදෙ වන්‍දන‍්තෙන එකංසං උත‍්තරාසඞ‍්ගං කරිත්‍වා අඤ‍්ජලිම‍්පග‍්ගහෙත්‍වා උභොහි පාණිතලෙහි පාදානි පරිසම‍්බාහන‍්තෙන පෙමඤ‍්ච ගාරවඤ‍්ච උපට‍්ඨාපෙත්‍වා පාදා වන්‍දිතබ‍්බා. නවකතරෙනුපාලි භික‍්ඛුනා බුඩ‍්ඪතරස‍්ස භික‍්ඛුනො පාදෙ වන්‍දන‍්තෙන ඉමෙ පඤ‍්ච ධම‍්මෙ අජ‍්ඣත‍්තං උපට‍්ඨාපෙත්‍වා පාදා වන්‍දිතබ‍්බාති.
උපාලි, වෘද්ධතර මහණක්හුගේ පා වඳනා නවකතර මහණහු විසින් දහම් පසක් සිත්සතන්හි එළවා පා වැන්දයුතු යැ. කවර පසෙක යත්: උපාලි, වෘද්ධතර මහණක්හුගේ පා වඳනා නවකතර මහණහු විසින් උතුරුසඟ එකස් කොට ඇඳිලි බැඳගෙණ දෙඅත්ලෙන් දෙපත්ල පිරිමදිමින් ප්‍රේමයත් ආදරයත් එළවා පා වැන්දයුතු, උපාලි, වෘද්ධතර මහණක්හුගේ පා වඳනා නවකතර මහණහු විසින් මෙ පස්දහම් සිත්සතන්හි උපයා පා වැන්දයුතු.
තුදුස්වන කඨිනත්‍ථාර වර්‍ගය. – 265
පාද අල්ලා වැදීමට අවසර දීම.
තෙන ඛො පන සමයෙන භික‍්ඛුනියො පුරිසෙහි අභිවාදනං කෙසච‍්ඡෙදනං නඛච‍්ඡෙදනං වණපටිකම‍්මං කුක‍්කුච‍්චායන‍්තා න සාදියන‍්ති. භගවතො එතමත්‍ථංආරොචෙසුං. “අනුජානාමි භික්ඛවෙ සාදිතුන‍්ති.
එසමයෙහි භික්‍ෂුණීහු කුකුස් කරන්නාහු පුරුෂයන්ගෙන් වැඳීම, කෙස් සිඳීම, නිය සිඳීම, වණ පිළියම් නො ඉවසත්, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙ කරුණසැලකළහ. “මහණෙනි, ඉවසන්නට අනුදනිමි” යි (වදාළහ.)
භික‍්ඛුනීක‍්ඛන්‍ධකං – 535
අභිවාදනන‍්තිආදීසු පුරිසා පාදෙ සම‍්බාහන‍්තා වන්‍දන‍්ති, කෙසෙ ඡින්‍දන‍්ති, නඛෙ ඡින්‍දන‍්ති, වණපටිකම‍්මං කරොන‍්ති, තං සබ‍්බං කුක‍්කුච‍්චායන‍්තා න සාදියන‍්තීති අත්‍ථො. තත්‍රෙකෙ ආචරියා “සචෙ එකතො වා උභතො වා අවස‍්සුතා හොන‍්ති සාරත‍්තා, යථාවත්‍ථුකමෙව”. එකෙ ආචරියා “නත්‍ථි එත්‍ථ ආපත‍්තී”ති වදන‍්ති. එවං ආචරියවාදං දස‍්සෙත්‍වා ඉදං ඔදිස‍්ස අනුඤ‍්ඤාතං වට‍්ටතීති අට‍්ඨකථාසු වුත‍්තං. තං පමාණං. “අනුජානාමි භික්ඛවෙ සාදිතු”න‍්ති හි වචනෙනෙව තං කප‍්පියං.
“අභිවාදනං” යනාදි තන්හි පුරුෂයෝ පාදසම්බාහනය කරමින් වඳිත්. කෙස් සිඳිත්. නියසිඳිත්. වණපිළියම් කෙරෙත්. කුකුස් කරන්නාවු ඒ සියල්ල නොඉවසත් යන අර්‍ත්‍ථයි. එහි සමහර ආචාර්‍ය්‍යයෝ එක් පක්‍ෂයකින් හෝ දෙපක්‍ෂයෙන් හෝ රාගයෙන් තෙත් වූවාහු ඇලුම් සහිත වූවාහු වෙත්ද, යථාවස්තුකමය. ඇතැම් ආචාර්‍ය්‍යයෝ මෙහි ඇවැත් නැතැ’යි කියන්නාහුයි මෙසේ ආචාර්‍ය්‍යවාදය දක්වා මෙය උදෙසා අනුදනාලද්දේ වටීයයි අර්‍ත්‍ථ කථාවන්හි කියන ලද්දේය. එය ප්‍රමාණ වේ. “අනුජානාමි භික්ඛවෙ සාදිතුං” යන වචනයෙන්ම එය කැපවේ.
භික්ඛුනීඋපසම්පදානුජානනකථා
භික්ෂුණීන් වහන්සේලාට විනය නීති තද වැඩියි. එහෙත් පුරුෂයන් පාද අල්ලා සම්බාහනය කර ගැනීම ක් ඉවසිය යුතු බව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විනය පිටකයේ සඳහන් කර තිබෙනවා.
පුරුශයන් විසින් කරන
- අභිවාදනය
- නියපොතු කැපීම
- හිසකෙස් බෑම
- තුවාල වලට බෙහෙත් දැමීම
ඉවසිය යුතු බව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විනය පිටකය සඳහන් කරනවා
භික්ෂුණීන් වහන්සේලාට කැප නම් භික්ෂූන් වහන්සේලාට කොහොමත් කැප බව සැලකිය යුතුයි
