ඉමස්‌මිං පනත්‌ථෙ මිලින්‌දරාජා ධම්‌මකථිකං නාගසෙනත්‌ථෙරං පුච්‌ඡි, ‘‘භන්‌තෙ නාගසෙන, එකස්‌මිං අච්‌ඡරාක්‌ඛණෙ පවත්‌තිතචිත්‌තසඞ්‌ඛාරා සචෙ රූපිනො අස්‌සු, කීව මහාරාසි භවෙය්‍යා’’ති? ‘‘වාහසතානං ඛො, මහාරාජ, වීහීනං අඩ්‌ඪචූළඤ්‌ච වාහා වීහිසත්‌තම්‌බණානි ද්‌වෙ ච තුම්‌බා එකච්‌ඡරාක්‌ඛණෙ පවත්‌තිතස්‌ස චිත්‌තස්‌ස සඞ්‌ඛම්‌පි න උපෙන්‌ති, කලම්‌පි න උපෙන්‌ති, කලභාගම්‌පි න උපෙන්‌තී’’ති (මි. ප. 4.1.2).
ඉහතින් දැක්වෙන්නේ සංයුක්ත නිකායේ නිදානවග්ග අට්ඨකතාවේ සඳහන් වන කොටසකි.
මිලිඳු රජු ධම්මකථික වූ නාගසේන මහ තෙරුන් වහන්සේගෙන් මෙම ප්‍රශ්නය ඇසුවේ ය.
ස්වාමීනි නාගසේනයන් වහන්ස එක අසුරු සැනක දී ඇති වන්නා වූ චිත්ත සංස්කාරයන් රූපමය ආකාරයෙන් වේ නම් කොපමණ රාශියක් ( විශාලත්වයක් ) වන්නේ ද ?
ගැල් ( යාල ) 150 කුත් අමුණු 7 කුත් ලාස් 2 ක් යන ප්‍රමාණයෙහි ඇත්තාවූ වී ඇට ප්‍රමාණය,
අසුරු සැනක දී ඇති වන්නාවූ සිත් ප්‍රමාණය හා සංසන්දනය කිරීමේදී
ගණනට ද නො එන්නේ ය,
කලාවටද නො එන්නේ ය,
කලාවෙන් කොටසටද නොඑන්නේය.
( කලාව යනු යම් දෙයක් 16 වතාවක් 16න් බෙදූ කල ලැබෙන ප්‍රමාණයයි )
( යාල 1 ක ඇති වී ඇට ප්‍රමාණය 6,33,60,000 බව සිංහල මිලින්ද ප්‍රශ්නයෙහි සඳහන් කර ඇත )