අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ 264 (සන්තිකේ නිධානය)
සත්සතිය 05 -03
බුදුන් හමුවේ නැවත නැවතත් පරාජය වී දොම්නසට පතු වූ මරුන්ගේ සහයට දියණියන් පැමිණීම.
මෙලෙස අප මහා බුදුපියාණන් වහන්සේ බුදුවීමෙන් පසුවත් මාරදේව පුත්‍රයාගේ අනේකවිධි බාධා හමුවේ පසුබට නොවෙමින් පස්වෙනි සතිය තවදුරටත් අජපල් නුග රුකමුල රැඳෙමින් ධර්මය මෙනෙහි කරමින් නිවන් සුව විඳිමින් වැඩ සිටිය. එසමයෙහි මාර දෙවි පුත් “මෙතෙක් කල් මොහුගේ සිදුරු සොයමින් ලුහු බැන්ඳේ වී නමුත් මොහුගේ කිසි දෝෂයක් නො දුටිමි. මොහු මගේ බලය ඉක්ම වූයේ”යැයි නො සතුටුව මහමග හිඳ කරුණු සොළසක් මුල් කොට බිම රේඛා සොළසක් අඳිනු ලබන්නට වුණා. ඒ කරුණු මෙසේ ජාතක අට්ඨ කතාවෙහි මෙලෙස සඳහන් වෙනවා.
- මම මොහු මෙන් දාන පාරමිතාව නො පිරුවෙමි. එම නිසා මම මොහු සමාන කෙනෙක් නො වීමි යි පළමු වැනි රේඛාව අඳිනු ලැබුවා. එලෙසම,
- මම මොහු මෙන් ශීල පාරමිතාව,
- නෛෂ්ක්‍ර‍ම්‍ය පාරමිතාව,
- ප්‍ර‍ඥා පාරමිතාව,
- වීරිය පාරමිතාව,
- ක්ෂාන්ති පාරමිතාව,
- සත්‍ය පාරමිතාව,
- අධිෂ්ඨාන පාරමිතාව,
- මෙත්තා පාරමිතාව,
- උපේක්ෂා යන පාරමිතා නො පිරුවෙමි. එම නිසා මම ඔහු හා සමාන නො වීමි.
ඒ සේ ම මම මොහු මෙන් අන්‍යයන්ට පොදු නො වූ
- ඉන්ද්‍රියපරෝපරියන්ත ඥාණය,
- ආසයානුසය ඥාණය,
- මහා කරුණා සමාපත්ති ඥාණය,
- යමක ප්‍රාතිහාර්ය ඥාණය,
- අනාවරණ ඥාණය,
- සබ්බඳුත ඥාණය ලැබීමට දශ පාරමිතාවත් නො පිරීමි. එම නිසා මම ඔහු හා සමාන නො වීමි යි, පිළිවෙලින් සොළොස් රේඛාව ද අඳිමින් සිටියා.
එවේලෙහි තන්හා, රති, රගා යන මාර දියණියෝ තිදෙන “අපගේ පියා පෙනෙන්ට නැත. ඔහු කොහි ගියේදැ යි” බලමින් සිටියදී, දොම්නසට පත් ව බිම ඉරි අඳිමින් සිටිනු දැක පියා ළගට ගොස් නො සතුටට කරුණු කාරණා විමසන්නට වුණා. එවිට මාර දේවපුත්‍රයා ඔවුනට මෙසේ පවසන්නට වුණා.
දියණියනි, මේ ශ්‍රමණ ගෞතමයෝ මගේ අණසක ඉක්මවා සිටිති. මෙතෙක් කල් ඔහු පසුපස ගිය මුත් ඔහුගේ කිසියම් හෝ වරදක් නුදුටිමි. එම නිසා දුකට පත්වීමි.
එසේ නම් පියාණෙනි, ඒ ගැන නො සිතන්න. අපි ඔහු නතු කොට ගෙන එන්නෙමි.
දියණිවරුනි, ඔහු කිසිවකුගේ වසගයට ගත නො හැකිය. මේ මහා පුරුෂයා නො සෙලවෙන සැදැහැයෙන් යුක්ත වූයේය. පියාණෙනි, අපි ගැහැනු වෙමු. දැන් ම අපි ඔහු කාමාශා පුඬුවෙන් බඳිනෙමු. ඒ ගැන ඔබ සැක නො සිතන්නැ යි, පවසා සනසා බුදුන්වහන්සේ සිටියේ යම් පෙදෙසකද එදෙසට පියමණින්නට වුණා.
උපකාරක ග්‍රන්ථ
ජාතකට්ඨ කතා