අපේ බුදුහාමුදුරුවෝ (අවිදුරේ නිධානය) 200
මාර පරාජය 01
බෝසතාණන් වහන්සේ පෙර කී පරිදී බුද්ධත්වය සඳහා වැඩ සිටිය යුතු නියමිත දිශාව තිරණය කල පසු බෝ කඳ ට පිටදී පෙරදිගට අභිමුඛව දැඩි සිත් ඇතිව මගේ ශරීරයෙහි සම්, නහර, ඇට විසි වේවා. මස්, ලේ, වියලේවා. සම්මා සම්බුද්ධත්වයට නොපැමිණ මේ බද්ධාශනය නොහරින්නෙමි සිතා සිය ගණන් හෙණ පාත් වුවද නොබිදිය හැකි පරාජය කළ නොහැකි පර්යංකය බැද අපරාජිත පර්යංකයෙන් වැඩ සිටියා. මහා පුරුෂයාණන් වහන්සේට ගෞරව ස්තූති පූජා පිණිස, ගලා එන මහාජලෞඝයක් මෙන් අතුරු සිදුරු නැති සේ රැස් වන දිව්‍ය බ්‍රහ්ම සේනා හේතුයෙන් හාත් පස සියලු පෙදෙස මිහිබට දෙව් පුරයෙක සිරි ඉසිලුවා. දස දහසක් සක්වල දෙවියෝ බෝසතාණන් වහන්සේට ස්තුති ගායනා කරමින් උන්නා. සක්දෙව් රජ විජයුත්තර නම් සංඛය පිඔමින් සිටිය. ඒ සංඛය වනාහි එක්සිය විසිරියන් වෙනවා. එක්වරක් පිබි කළ සිව් මසක් රැව් දී නිහඬ වනවා. ඒ වේලාවෙහිම මහ කෙළ නා රජ සිය ගී වලින් බෝසතාණන් වහන්සේගේ ගුණ වනමින් සිටිය. මහබඹු සුදු කුඩය දරමින් සිටිය.
මේ අතරැ කලින් ම ඈත එන සතුරකු දැක බිය ලකුණු සෙස්සනට ද පහළ කොට පැන යන්නනාක් මෙන් හිරු අස්ත පර්වතය දිසාවටගමන් කරන්නට වුනා . සඳට හිරුට තරම්ම බලයක් තිබ්බේ නැහැ. එහෙත් වුවමනා විටෙකැ බෝසතාණන් පෙරුම් පිරූ බවට දෙස් කියනු පිණිස සුප්‍රකාශිත ශශ ලාංඡන ඇතිව ගගන තලය බබුළුවමින් උදාවීම ආරම්භ කළා.
එකෙනෙහිම මාර දෙවි පුත් “සිදුහත් කුමරු මාගේ බලය ඉක්මනු කැමැත්තේය. මම දැන් ඔහුට මා ඉක්මවන්නට ඉඩ නොදෙමි”. යැයි සිතා මර සෙනග වෙත ගොස් මෙම කරුණ කියා මර සෙනග සමග අහසට නැංගා. ඒ මාර සේනාව මරු පෙරටුව දොළොස් යොදුනක් වුනා. දකුණු හා වම් පසින් ද දොළොස් යොදුනක් ම වුනා . පිටුපසින් සක්වල කෙළවර කොට සිටිය. උඩ දිශාව ට තව යොදුනක් වුනා . මේ මාර සේනාවේ ගුගුරන ශබ්දය පොලව ගුගුරන කලක් මෙන් යොදුන් දහසක් දුරට ඇසෙනවා. ඒ මාර දෙවි පුත් අඩ සියයක් උස ගිරිමේඛලා නම් ඇතුපිට නැගී අත් දහසක් මවා නොයෙක් ආයුධද ඒ අත් මතට මවා ගත්තා. ඔහුගේ මාර සේනාවටද දෙදෙනකුට එක සමාන නොවන සේ විවිධ ආයුධ ලබා දුන්නා. මර සෙනග නොයෙක් වර්ණයෙන් හා විවිධාකාර මුහුණු වලින් යුක්තව බෝසතාණන් වහන්සේ මැඩගෙන යන්නාක් මෙන් ඉදිරියට පැමිණිය. මර සෙනග බෝමැඩ ලඟට පැමිණෙත්ම පෙර කී එක් අයකුට හෝ සිටින්නට නොහැකි වුනා . ඔවුන් හිස් ලූ ලූ අත පලා ගියා. නාරජ පොළොව යටට කිමිදී යොදුන් පන්සියයක් වූ මඤ්ජෙරික නාග භවනට ගොස් අත් දෙකෙන් මුහුණ වසාගෙන සිටිය. මහබඹු සේසත සක්වල කෙළවර තබා බඹ ලොවට ම ගියා. එක දෙවියකු හෝ උන්වහන්සේ අසළ සිටින්නට සමත් වුනේ නැහැ. එහෙත් අප මහා බෝසතාණන් වහන්සේ තනිවම එහි රැඳී සියා. මාරයා සිය පිරිස අමතා මෙලෙස කිවා. .
” දරුවනි, සුද්ධෝදන පුත්‍ර සිද්ධාර්ථ සමාන අන් කෙනෙකු නැත. මුහුණට මුහුණ ලා යුධ කිරීමට අප සමත් නො වෙමු. පසුපසින් යුධ කරමු.” යනුවෙන් උපක්‍රමශීලිව පසුබැස්සා. බෝසතාණන් වහන්සේ තුන් පැති බලා සියලු දෙවියන් පළා ගිය බැවින් හිස්ව ඇති බව දැන එහෙත් නැවතත් උතුරු දෙසින් මර සෙනග තමා මැඩීමට එන බව දැක “මේ විශාල සෙනග මා හා යුධවදීමට උත්සාහ කරති. මෙහි මා සඳහා මව්පිය සොහොයුරො හෝ අන් කිසිවකු හෝ නැත. මේ දශ පාරමිතාවෝ මා විසින් දිගු කලක් පෝෂණය කළ වන්නාහ. එහෙයින් පාරමී ධර්ම පළිහක් කොට පාරමී නැමැති ආයුධයෙන්ම මේ මර පිරිස විසිරුවා හැරිය යුතු වන්නේ යැයි” සිතා දශ පාරමිතාවන් සිහිකරමින් වැඩහුන්නා. ඉක්බිති මාර දෙවිපුත් මෙයින්ම සිදුහත් කුමරු පලාපි යමි සිතා මහා සුළඟක් මවනු ලැබුවා. එකෙනෙහිම සියලු දිශාවෙන්ම වා මඩුලු හටගෙන යොදුන්, අඩ යොදුන්, තුන් යොදුන් පමණ වූ මහා පර්වත බිදිමින් මහා ගස් මුල් මුලිනුපුටා සියලු ගම්, නියම් ගම් සුනු විසුනු කරමින් පැමිණියද බෝසතාණන් වහන්සේගේ සිවුරු කොනක් හෝ සෙලවීමට සමත් නොවුනා .
නැවත මාරයා ජාලයෙන් බෝසතුන් යට කොට මරමියි ගණන් වළා පටල නැගී මහා වරුසා වට වැසි ධාරා වේගයෙන් පොළොව සිදුරු වුනා . වන රුක් මතුපිටින් ගලා ආ මහාමේඝ ය බෝසතාණන් වහන්සේගේ සිවුරු පිණි බිඳකින් තෙමන පමණකුදු තෙමීමට අසමත් වුනා . අනතුරුව ගල් වර්ෂාවක් වැස්ස වන්නට වුනා . මහත් වූ පර්වත මෙන් ගල් ගිනි ගෙන දුම් දමමින් අහසින් අවුත් බෝසතාණන් වහන්සේ වෙත පැමිණ දිව්‍යයමල් බවට පත්වුණා. අනතුරුව ආයුධ වරුසාවක් වැස්ස වනු ලැබුවා. එක් පැත්තක මුවහත් ඇති, දෙපැත්තෙහි මුවහත් ඇති කඩු, අඩයටි, ඊතල ආදිය ගිනි ගෙන දිලිසෙමින් දුම් දමමින් අහසින් බෝසතාණන් වහන්සේ වෙත අවුත් දිව්‍යය කුසුම් බවට පත්වුණා. අනතුරුව අඟුරු වරුසාවක් වැස්ස වනු ලැබුවා. කිනිහිරි මල් වන් ගිනි අඟුරු අහසින් අවුත් බෝසතාණන් වහන්සේගේ පාමුල දිව්‍යය කුසුම් මෙන් විසිරී ගියා. අනතුරුව අළු වර්ෂාවක් වැස්සවූවා. ඉතා උණුසුම් වූ ගිනි ගත් අළු අහසින් අවුත් බෝසතාණන් වහන්සේගේ පාමුල සඳුන් සුනු මෙන් විසිරී ගියා. අනතුරුව වැලි වර්ෂාවක් වැස්සවුවා. ඉතා සියුම් වැලි ගිනි ගෙන දුම් දමමින් අහසින් අවුත් බුදුරජුන් අවට දිව්‍යය මල් බවට පත්වුනා. අනතුරුව මඩ වර්ෂාවක් වැස්ස වුවා. ගිනි ගෙන දිලිසෙන මඩ අහසින් අවුත් බෝසතුන් පාමුල දිව්‍යය විලවුන් බවට පත්වුණා . අනතුරුව මෙයින් සිදුහත් බිය ගන්වා පලවා හරිමු යැයි සිතා ඝන අඳුරක් මවනු ලැබුවා. සිව් අතකින් වුත් මහා ගණදුර මෙන් ගනාන්ධකාරය බෝසතාණන් වහන්සේ වෙත පැමිණ සූර්යයා ලෝකයක් මෙන් වී අතුරුදහන් වුනා .
උපකාරක ග්‍රන්ථ සහ මුලාශ්‍ර
ජාතක අට්ඨකතා 01,