එත්‌ථ හි මනුස්‌සභූතස්‌සෙව මනුස්‌සභූතං මාතරං වා පිතරං වා අපි පරිවත්‌තලිඞ්‌ගං ජීවිතා වොරොපෙන්‌තස්‌ස කම්‌මං ආනන්‌තරියං හොති, තස්‌ස විපාකං පටිබාහිස්‌සාමීති සකලචක්‌කවාළං මහාචෙතියප්‌පමාණෙහි කඤ්‌චනථූපෙහි පූරෙත්‌වාපි සකලචක්‌කවාළං පූරෙත්‌වා නිසින්‌නභික්‌ඛුසඞ්‌ඝස්‌ස මහාදානං දත්‌වාපි බුද්‌ධස්‌ස භගවතො සඞ්‌ඝාටිකණ්‌ණං අමුඤ්‌චන්‌තො විචරිත්‌වාපි කායස්‌ස භෙදා නිරයමෙව උපපජ්‌ජති. යො පන සයං මනුස්‌සභූතො තිරච්‌ඡානභූතං මාතරං වා පිතරං වා, සයං වා තිරච්‌ඡානභූතො මනුස්‌සභූතං, තිරච්‌ඡානොයෙව වා තිරච්‌ඡානභූතං ජීවිතා වොරොපෙති, තස්‌ස කම්‌මං ආනන්‌තරියං න හොති, භාරියං පන හොති, ආනන්‌තරියං ආහච්‌චෙව තිට්‌ඨති.
මජ්ඣිම නිකාය උපරිපණ්‌ණාස-අට්‌ඨකථා
මෙහි මනුෂ්‍ය වූ පුද්ගලයකුගේම, මනුෂ්‍ය වූ මව හෝ පියාගේ, තවද ( මව හෝ පියාගේ ) ලිංග පරිවර්තනයක් වූ පසුව ( හෝ ) ජීවිතයන්ට හානි කරන්නහුට කර්මය ආනන්තරිය වෙයි.
එහි විපාකය වළක්වමි’යි සියලු සක්වළ මහා චෛත්‍ය ප්‍රමාණයෙහි රත්රන් පුරවා හෝ සියලු සක්වළ පුරා හිඳගෙන වැඩ සිටී භික්ෂු සංඝ රත්නයට මහා දානයක් දී හෝ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ගේ දෙපට සිවුරෙහි කොන අත් නො හරිමින් හැසිරුණ ද කය බිඳීමෙන් පසු ව නිරයටම විශේෂයෙන් එළඹෙයි ( නිරයෙහි ම උපදියි ).
යමෙක් තමන් මනුෂ්‍ය ව, තිරිසන් වූ ම මව හෝ පියා හෝ ( මරණයට පත් කරයි ද ),
තමන් තිරිසන් ව මනුෂ්‍ය ( මව හෝ පියා හෝ මරණයට පත් කරයි ද ),
තමන් තිරිසන් ව, තිරිසන් වූ ( මව හෝ පියා හෝ ) මරණයට පත් කරයි ද
ඔහුගේ කර්මය ආනන්තර්ය නොවේ. බලවත් කර්මයක් වෙයි. ආනන්තර්ය කර්ම යට බොහෝ සෙයින් ආසන්න වූ කර්මයක් ව සිටියි.
මෙම පාඨය අනුව යම් මනුෂ්‍යයකු, තමන්ගේ මේ ජීවිතයේ ම මව හෝ පියා ගේ ( තිරිසන් වූ ) ජීවිතය නැති කලත් ආනන්තරිය නොවේ.
තමන් ගේ මව හෝ පියා හෝ මරණයට පත් ව ඊළඟ ජීවිතක ඉපදුන පසු ව ඥාතිත්වය අහෝසි වේ. මිය ගිය ඥාතීන්ට පින් දීමේදී එම පුද්ගලයාගේ ප්‍රාණකාරයාට පින් ලැබේවා යයි වෙනත් ව්‍යවහාරයකින් පින් දෙන්නේ මරණයෙන් පසු ඥාතිත්වය බිඳෙන නිසාය